OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
het vorige deeltje
laatste post van mezelf.
laatste post van mezelf.
quote:Me is MaMa!Martineke - vrijdag 16 februari 2007 @ 14:00
Yppy
ik heb er een hele dag aan gedacht wat ik moet zeggen tegen je, maar ik kom er gewoon niet uit. ik heb gewoon ook echt geen verstand van dat soort zaken, nooit meegemaakt (ook niet in omgeving), dus weet ook niks nuttigs te zeggen maar toch omdat ik geleerd heb (jaja op dit forum) dat je beter iets kan zeggen dan niets....bij deze
ik hoop dat je snel van je "etiketje" af bent.
rest vd dames ook
maar toch omdat ik geleerd heb (jaja op dit forum) dat je beter iets kan zeggen dan niets....bij deze
Yppy, dan zal dat het verschil wel zijn ja. De psych wordt hier ook vanuit de awbz vergoed. Maarja, duurt hier nog ff.
ingrid is die lijst van formulieren niet van het CiZ?
dat is puur voor een indicatie, en die krijg je vaka als je via de reguliere riagg instanties onder behandeling gaat ( hier heet het mondreaan in enschede e.o mediant daar weet ik dus niet )
Dit is puur vormtechnisch over wat voor jou beste behandeling is, en hoeveel je "recht" hebt.
dat is puur voor een indicatie, en die krijg je vaka als je via de reguliere riagg instanties onder behandeling gaat ( hier heet het mondreaan in enschede e.o mediant daar weet ik dus niet )
)Dit is puur vormtechnisch over wat voor jou beste behandeling is, en hoeveel je "recht" hebt.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Yppy, goed dat je een mail hebt gestuurd over dat borstvoedingsvraagstuk. Ik hoop dat je iets kunt vinden dat naast de bv kan, als het voor jou zo belangrijk is. Dat het een obsessie wordt, lijkt me alleen wél gevaarlijk (zoals je in het andere topic zei). Maar dat begrijp je zelf ook wel, denk ik, dus waarom zeg ik dat eigenlijk?
Ik heb zo weer haptotherapie. Jeuj.
Ik heb zo weer haptotherapie. Jeuj.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat is van het riagg/ggz. Dus als ik het fout invul kan ik weleens geen recht hebben op een behandeling. Maar ik heb zonet met mw afgesproken dat we samen alles gaan doornemen.quote:Op vrijdag 16 februari 2007 14:21 schreef _evenstar_ het volgende:
ingrid is die lijst van formulieren niet van het CiZ?
dat is puur voor een indicatie, en die krijg je vaka als je via de reguliere riagg instanties onder behandeling gaat ( hier heet het mondreaan in enschede e.o mediant daar weet ik dus niet )
Dit is puur vormtechnisch over wat voor jou beste behandeling is, en hoeveel je "recht" hebt.
Hmm ik denk niet dat wij het over hetzelfde hebben..
gaat het in die lijst over klachten, hoe voel je je etc.. of financieel geburen welke verzekering etc?
gaat het in die lijst over klachten, hoe voel je je etc.. of financieel geburen welke verzekering etc?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Het Ciz bepaald of je recht hebt op een indicatie Ingrid, idd wel zaak dat je vraag duidelijk op papier staat.
Lijkt me ook wel een taak voor MW.
voor iedereen hier....
en Yppy, ik vind het super goed van je dat je die stap neemt!
Lijkt me ook wel een taak voor MW.
voor iedereen hier....
en Yppy, ik vind het super goed van je dat je die stap neemt!
Oh en het Ciz loopt achter, heb nu pas de velengde indicatie gehad wat ik afgelopen oktober al had moeten krijgen
en idd een voor iedereen hier.
Ik heb geen depressies door hormonen, maar ken wel depressies uit verleden en soms nhu nog ook wel..
en idd een voor iedereen hier.
Ik heb geen depressies door hormonen, maar ken wel depressies uit verleden en soms nhu nog ook wel..
Engaging Infinite Improbability Drive..
Yppy, ik hoop dat er toch een middel is waarbij je bv kan blijven geven...
Fake it till you make it...
Yppy, dapper dat je je hier meldt!
Sugar, je vindt de hapto nog niet goed/fijn/voldoende?
Sugar, je vindt de hapto nog niet goed/fijn/voldoende?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Heel herkenbaar! Dat probleem had en heb ik ook, ik wist alleen niet hoe ik het moest verwoorden. Zelfs tijdens therapie heb ik ermee te maken gehad, heel naar.quote:In het vorige topic schreef Sugar het volgende:
Wat fijn dat het zo ging. Bij mij ook vooral begrip, hoor.
Maar een paar keer heb ik wel het gevoel gekregen dat het stickertje 'pnd' of 'ppd' niet serieus werd genomen. En het stomme is dat altijd die negatieve reacties blijven hangen of in elk geval me meer raken. Het voelt zo naar als je mensen moet gaan zeggen dat je je wel echt zo rot voelt als past bij dat stickertje. Ook al deel ik het niet in volle glorie met mensen en zien ze me daardoor vaak als sterk, dat wil niet zeggen dat ik dat echt ben. En dat er dus niet zoveel aan de hand is. Ik kan alles allemaal prima vertellen (vind het laten zien van emoties veeeeeeeel moeilijker) en dat heeft soms het 'nadeel' dat mensen denken dat het wel gaat en niet heel erg is. Opboksen tegen zo'n oordeel is wel echt veel gevraagd dan.
Hmmm, dit zat me nog hoog, denk ik.
Yppy, toneelspelen kan dus mensen 'fijn' op afstand houden, maar kan ook gevaarlijk zijn. Jezelf moeten verdedigen doordat anderen je vooral als vrolijk zien, dat is best naar en maakt je heel wankel.
Ik ook, MissPink. En daar lig ik nog weleens wakker van.
PM-girl, ik vind de haptotherapie vooral moeilijk en eng. Ik heb echt een heel erg bedekt gevoelsleven, wat ik echt voel (in mijn lijf, van nature, zonder ratio) is zo slecht voelbaar. Daaroverheen zitten allemaal manieren, houdingen, lichaamstaal. Door mijn opleiding Drama gebruik ik mijn lijf als instrument, ik ben me overbewust van wat ik uitstraal en vertel met mijn lijf. Ik volg heel weinig mijn gevoel en 'overrule' als het ware mijn echte eerste fysieke reactie. Ik vind het moeilijk en confronterend dus, maar zeker wel goed.
PM-girl, ik vind de haptotherapie vooral moeilijk en eng. Ik heb echt een heel erg bedekt gevoelsleven, wat ik echt voel (in mijn lijf, van nature, zonder ratio) is zo slecht voelbaar. Daaroverheen zitten allemaal manieren, houdingen, lichaamstaal. Door mijn opleiding Drama gebruik ik mijn lijf als instrument, ik ben me overbewust van wat ik uitstraal en vertel met mijn lijf. Ik volg heel weinig mijn gevoel en 'overrule' als het ware mijn echte eerste fysieke reactie. Ik vind het moeilijk en confronterend dus, maar zeker wel goed.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Gheghe, dat dacht ik ook vaak als ik weer moest!quote:Op vrijdag 16 februari 2007 14:31 schreef Sugar het volgende:
Ik heb zo weer haptotherapie. Jeuj.
Goed dat je gaat hoor Suug!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ondanks dat dit in het mod topic al Sugars topic genoemd wordt zal ik maar weer eens wat posten.
Vandaag zou de psychiater terugbellen met een datum voor een volgende afspraak en meer informatie over de medicatie. Ze heeft net gebeld, na een telefoontje van mij (ik zou er depressief van worden als ik dat nog niet was ). Er was nu geen plek bij een behandelaar, maar als er ik vrijdag nog op de 'wachtlijst' sta, kom ik weer bij de psychiater terecht die ik al eens gesproken heb. Ze heeft de bv informatie gelezen maar is er niet van overtuigd dat het niet schadelijk is om te combineren met AD. Er is geen bewijs dat het wel schadelijk is, maar ook geen bewijs dat het niet schadelijk is. Daarom heeft ze denk ik liever dat ik stop met de bv. Ik heb nog wel gezegd dat het voor mij echt heel belangrijk is. Binnen twee weken wil ze de knoop doorgehakt hebben. Nu weet ik niet meer of ik dat nog wel wil. Ik wil echt wel beter worden, maar ik zie echt niet hoe ik die afbouwperiode van 6-7 weken en de tijd tot de medicatie zou werken door zou moeten komen.
zal ik maar weer eens wat posten.Vandaag zou de psychiater terugbellen met een datum voor een volgende afspraak en meer informatie over de medicatie. Ze heeft net gebeld, na een telefoontje van mij (ik zou er depressief van worden als ik dat nog niet was ). Er was nu geen plek bij een behandelaar, maar als er ik vrijdag nog op de 'wachtlijst' sta, kom ik weer bij de psychiater terecht die ik al eens gesproken heb. Ze heeft de bv informatie gelezen maar is er niet van overtuigd dat het niet schadelijk is om te combineren met AD. Er is geen bewijs dat het wel schadelijk is, maar ook geen bewijs dat het niet schadelijk is. Daarom heeft ze denk ik liever dat ik stop met de bv. Ik heb nog wel gezegd dat het voor mij echt heel belangrijk is. Binnen twee weken wil ze de knoop doorgehakt hebben. Nu weet ik niet meer of ik dat nog wel wil. Ik wil echt wel beter worden, maar ik zie echt niet hoe ik die afbouwperiode van 6-7 weken en de tijd tot de medicatie zou werken door zou moeten komen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Poeh, heel lastig, Yppy. Mij lijkt het starten met AD ook eng vanwege die eerste weken met soms erg veel bijwerkingen. En het afbouwen van de bv gaat ook gepaard met een veranderende hormoonhuishouding, waarvan je nu niet weet of het positief of negatief gaat uitpakken. want dat kan dus allebei; sommige vrouwen krijgen juist een pnd als ze stoppen met bv, bij anderen is stoppen met bv juist een goede stap, omdat de hormoonhuishouding weer verandert. Moeilijk voorspellen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Yppy echt nou was niet zo bedoeld kon niet op de naam komen ..
maar yppy erg lastig, is het geen tussenoplossing als eerst eens zien hoe gesprekken zijn werk gaan doen, en in der tussen tijd de Bv door laten gaan?, mocht later alsnog blijken dat AD echt echt nodig is kun je dan nog altijd die stap zetten.
En manier van afbouwen zou dan volgens mij wel via kolven moeten denk ik.. dan zou Anna nog de voorraad kunnen opmaken en jij zo afbouwen?
maar yppy erg lastig, is het geen tussenoplossing als eerst eens zien hoe gesprekken zijn werk gaan doen, en in der tussen tijd de Bv door laten gaan?, mocht later alsnog blijken dat AD echt echt nodig is kun je dan nog altijd die stap zetten.
En manier van afbouwen zou dan volgens mij wel via kolven moeten denk ik.. dan zou Anna nog de voorraad kunnen opmaken en jij zo afbouwen?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ach Yppy... Wat ben je voor een nare keuze gesteld...
Ik snap zó goed dat je niet met de BV wil stoppen.
Al heeft die BV voor jou wel een functie erbij gekregen heb ik het idee. Het bewijs dat je een goede moeder bent. Realiseer je heel goed dat je hoe dan ook een goede moeder bent. Ook als je de BV zou stoppen. En je bent al bijna bij de 6 maanden.... Ik vind het vreemd dat zij jou er zelf mee laat worstelen. Juíst omdat het voor jou niet 'zo maar' BV is, snap je me?
Kan zij niet ook eens overleggen met bv een kinderarts, over de effecten van AD op BV en het kind?
Ik weet nog wel toen ik zwanger wilde worden moest ik van de HA per sé mijn AD afbouwen. Dat is gelukkig goed uitgepakt, ik was er ook aan toe. Mijn gyn had daar een heel andere mening over. Volgens haar mocht ik wél AD gebruiken, omdat een stressy/ongelukkige/labiele moeder meer invloed zou hebben op het kindje dan de AD.
Nu ging het toen dus om een zwangerschap en gaat het bij jou om BV, maar ik bedoel ermee te zeggen dat de deskundigen ook nog wel eens van mening verschillen. En dan zou jij als 'depressieve leek' die keuze in je eentje moeten maken??
Ik snap zó goed dat je niet met de BV wil stoppen.
Al heeft die BV voor jou wel een functie erbij gekregen heb ik het idee. Het bewijs dat je een goede moeder bent. Realiseer je heel goed dat je hoe dan ook een goede moeder bent. Ook als je de BV zou stoppen. En je bent al bijna bij de 6 maanden.... Ik vind het vreemd dat zij jou er zelf mee laat worstelen. Juíst omdat het voor jou niet 'zo maar' BV is, snap je me?
Kan zij niet ook eens overleggen met bv een kinderarts, over de effecten van AD op BV en het kind?
Ik weet nog wel toen ik zwanger wilde worden moest ik van de HA per sé mijn AD afbouwen. Dat is gelukkig goed uitgepakt, ik was er ook aan toe. Mijn gyn had daar een heel andere mening over. Volgens haar mocht ik wél AD gebruiken, omdat een stressy/ongelukkige/labiele moeder meer invloed zou hebben op het kindje dan de AD.
Nu ging het toen dus om een zwangerschap en gaat het bij jou om BV, maar ik bedoel ermee te zeggen dat de deskundigen ook nog wel eens van mening verschillen. En dan zou jij als 'depressieve leek' die keuze in je eentje moeten maken??
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Met kolven afbouwen durf ik niet evenstar, de kans op verstoppingen en ontstekingen is dan erg groot (ik heb alleen een handkolf waar ik niet goed mee overweg kan). Dus Anna zou nog zeker 6-7 weken bij me drinken zonder dat ik met AD kan beginnen.
Ik vind het zo 'gemeen' dat ik nu voor de keuze sta. J. twijfelt zwaar over combineren en ik ben ergens ook bang dat er over 25 jaar ofzo ineens blijkt dat er toch kleine bijwerkingen zijn. Of ik ben bang gemaakt door die psychiater.
Het heeft inderdaad een extra functie voor me Moonah. Voor de bv moet ik door, moet ik het volhouden, moet ik voor mezelf zorgen, moet ik gezond eten, moet ik opstaan elke ochtend. Ik zie niet hoe ik dat al die maanden zonder vol moet gaan houden. En dan kan ze niet eens garanderen dat de AD werken.
Ik vind het zo 'gemeen' dat ik nu voor de keuze sta. J. twijfelt zwaar over combineren en ik ben ergens ook bang dat er over 25 jaar ofzo ineens blijkt dat er toch kleine bijwerkingen zijn. Of ik ben bang gemaakt door die psychiater.
Het heeft inderdaad een extra functie voor me Moonah. Voor de bv moet ik door, moet ik het volhouden, moet ik voor mezelf zorgen, moet ik gezond eten, moet ik opstaan elke ochtend. Ik zie niet hoe ik dat al die maanden zonder vol moet gaan houden. En dan kan ze niet eens garanderen dat de AD werken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ken je Thomas Hale, YPPY? Hier is zijn forum, http://66.230.33.248/discus/messages/43/43.html?1171817916 . Daar is veel info te vinden, en evt kan je lactatiekundige daar info opvragen als je dat wilt.
Sterkte met je beslissing.
Sterkte met je beslissing.
Ah, je BV heeft (nog) heel andere redenen voor je dan ik dacht.
Ik snap ook heel goed je zorgen hoor, over evt langetermijneffecten. Maar een second opinion wat dat betreft kan imo geen kwaad.
En over het al dan niet aanslaan: het is idd afwachten. Maar slaat de ene soort niet aan, dan heb je dikke kans dat een andere soort wél aanslaat. En bovendien kán het ook sneller aanslaan dan pas na 6 weken.
Ik snap ook heel goed je zorgen hoor, over evt langetermijneffecten. Maar een second opinion wat dat betreft kan imo geen kwaad.
En over het al dan niet aanslaan: het is idd afwachten. Maar slaat de ene soort niet aan, dan heb je dikke kans dat een andere soort wél aanslaat. En bovendien kán het ook sneller aanslaan dan pas na 6 weken.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, wat een goede link van Poemojn! Dat is toch precies wat je nodig hebt....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is een goede poemojn, ik heb zijn lijst ook doorgemaild. Ik ben alleen bang dat ze hierdoor niet overtuigd raakt, ze wil onderzoeken op de lange termijn. Nu ga ik me weer schuldig voelen dat ik het zou willen combineren, terwijl ik er eerst best van overtuigd was dat het wel kan.
Die zes weken is alleen al het afbouwen Moonah. Dan pas kan ik ze gaan slikken. Als ik morgen zou kunnen gaan slikken en het was in 1 dag afgebouwd, zou de situatie al weer anders zijn. Nu is er een soort van tussenzone waarvan ik vind dat die zo lang duurt en waarvan ik niet weet wanneer die eindigt, dat is iets waar ik zo tegenop zie en eigenlijk de reden dat ik wilde gaan combineren. Ik denk als 'beter' ben, dat ik dan wel makkelijker kan stoppen. Dan voel ik me een goede moeder, ben ik blij en vrolijk en dan heb ik de bv zelf niet meer nodig.
Die zes weken is alleen al het afbouwen Moonah. Dan pas kan ik ze gaan slikken. Als ik morgen zou kunnen gaan slikken en het was in 1 dag afgebouwd, zou de situatie al weer anders zijn. Nu is er een soort van tussenzone waarvan ik vind dat die zo lang duurt en waarvan ik niet weet wanneer die eindigt, dat is iets waar ik zo tegenop zie en eigenlijk de reden dat ik wilde gaan combineren. Ik denk als 'beter' ben, dat ik dan wel makkelijker kan stoppen. Dan voel ik me een goede moeder, ben ik blij en vrolijk en dan heb ik de bv zelf niet meer nodig.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Oh, YPPY, ik kan me heel goed voorstellen dat je het lastig vindt om te stoppen met de bv... En het laatste wat je nu er nog bij kunt hebben is je rot voelen vanwege het stoppen.
Anderen hebben je al goede tips gegeven. Zou het je misschien helpen om heel goed alles uit te zoeken (lactatiekundige/RIVM/link Poemojn/kinderarts) en dan een beslissing te nemen? Wat het dan ook wordt, je hebt dan je absolute best gedaan. En hopelijk sta je dan ook achter je beslissing. Wat het ook gaat zijn, je hebt het geweldig gedaan!
En qua kolven, is het probleem dat je geen fijne kolf hebt, of is het sowieso een probleem? Als het aan de kolf ligt, zou je bij de thuiszorg een electrische kunnen huren.
Lieve YPYY, ik vind je heel stoer en ik vind dat je het heel goed doet. Ik kan je helaas niet echt helpen. Ik hoop dat je een beslissing kunt nemen waar je zelf achter staat. En dat het snel weer beter met je gaat.
Anderen hebben je al goede tips gegeven. Zou het je misschien helpen om heel goed alles uit te zoeken (lactatiekundige/RIVM/link Poemojn/kinderarts) en dan een beslissing te nemen? Wat het dan ook wordt, je hebt dan je absolute best gedaan. En hopelijk sta je dan ook achter je beslissing. Wat het ook gaat zijn, je hebt het geweldig gedaan!
En qua kolven, is het probleem dat je geen fijne kolf hebt, of is het sowieso een probleem? Als het aan de kolf ligt, zou je bij de thuiszorg een electrische kunnen huren.
Lieve YPYY, ik vind je heel stoer en ik vind dat je het heel goed doet. Ik kan je helaas niet echt helpen. Ik hoop dat je een beslissing kunt nemen waar je zelf achter staat. En dat het snel weer beter met je gaat.
Ik durf te zeggen dat het met mij echt wat beter gaat. Dat gevoel was er al even, dat het niet meer zo zwart was en hebben jullie vast (hopelijk!) ook aan dingen gemerkt. Nu durf ik het ook te zeggen. De pnd is minder erg aan het worden.
Ik kan dingen rationeel benaderen, weet dat stressmomenten ook weer overgaan en schiet niet meer zo vaak in een huilbui, val niet meer zo vaak uit tegen de kinderen en tegen mijn man ook wat minder. Het is er dagelijks nog wel, maar niet meer de hele dag door. In plaats daarvan zijn er juist ook momenten dat het gewoon gaat allemaal. Gelukkig zijn of genieten is het nog niet, maar van het idee dat dat wel weer zal komen, kan ik stiekem toch al bijna genieten.
Ik kan dingen rationeel benaderen, weet dat stressmomenten ook weer overgaan en schiet niet meer zo vaak in een huilbui, val niet meer zo vaak uit tegen de kinderen en tegen mijn man ook wat minder. Het is er dagelijks nog wel, maar niet meer de hele dag door. In plaats daarvan zijn er juist ook momenten dat het gewoon gaat allemaal. Gelukkig zijn of genieten is het nog niet, maar van het idee dat dat wel weer zal komen, kan ik stiekem toch al bijna genieten.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik sluit me hier helemaal bij aan. Goed verwoord Cattie!quote:Op dinsdag 20 februari 2007 20:19 schreef cattie het volgende:
Wat het dan ook wordt, je hebt dan je absolute best gedaan. En hopelijk sta je dan ook achter je beslissing. Wat het ook gaat zijn, je hebt het geweldig gedaan!
Lieve YPYY, ik vind je heel stoer en ik vind dat je het heel goed doet. Ik kan je helaas niet echt helpen. Ik hoop dat je een beslissing kunt nemen waar je zelf achter staat. En dat het snel weer beter met je gaat.
Yppy je komt er wel, echt!!
Wat heerlijk om te lezen, Sugar! Dat is het begin van de terugkeer van het echte genieten. Ik ben zo blij voor je dat dat er toch langzaam aan zit te komen.
YPPY, moeilijke beslissingen hoor. Ik hoop dat je iets kunt kiezen waar je achter kunt staan. Sterkte!
YPPY, moeilijke beslissingen hoor. Ik hoop dat je iets kunt kiezen waar je achter kunt staan. Sterkte!
Sugar, wat fijn! En wat goed dat je dat ook allemaal opschrijft! Het op het scherm zien, doet het soms nog meer binnenkomen!
YPPY, jeetje wat rot. Ik hoop dat je eruit komt en kunt kiezen wat goed voor je is, sterkte!
YPPY, jeetje wat rot. Ik hoop dat je eruit komt en kunt kiezen wat goed voor je is, sterkte!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Yppy wat vreselijk dat je zo'n moeilijke keuze moet maken, juist omdat er zoveel verschillende aspecten bij komen kijken. Ik herken het zo goed, het afwijzen van (medicinale) behandelingen die niet samengaan met BV, omdat ik zo graag door wilde gaan, in het belang van mijn kind. In jouw geval heeft het geven van BV ook belangen voor jezelf. Het is net alsof je moet kiezen tussen jouw en je kind. Dat is praktisch een onmenselijke keuze.
Ik zou in jouw geval denk ik voor beide mogelijkheden heel goed de alternatieven op een rijtje zetten. De houvast die de BV jou geeft, kun je die bijvoorbeeld niet vervangen door andere dingen die je houvast geven? Dingen als opletten op wat je eet, hoeven bijvoorbeeld ook niet te verdwijnen. Het blijft juist heel belangrijk goed te eten, daar vaart je lichaam wel bij. En tussen lichaam en geest is altijd een wisselwerking. Het zijn maar kleine dingetjes, maar zouden veel van die kleine dingetjes bij mekaar opgeteld niet een mogelijkheid bieden?
Het siert je enorm dat je wil blijven vasthouden aan dat fijne, bekende, vertrouwde patroon. Het siert je dat je min of meer bereid bent jezelf op te offeren, of in elk geval niet de makkelijkste weg te kiezen. Maar dan denk ik toch ook weer aan het cliché dat het kind er niet bij gebaat is als mama ziek is.
Ik heb helaas de wijsheid niet in pacht, ik wilde je eigenlijk met mijn gevoel en gedachten een hart onder de riem steken. Wat Cattie zei is helemaal waar; wat je ook gaat doen, je hebt het met de overtuiging gedaan dat dit het beste was. En meer kan een mens niet doen. Sterkte !
Sugar, wat fijn om te horen ! Ik schat in dat je inderdaad zelf de overtuiging hebt alvorens het hier op te schrijven, dus dan zal het ook echt zo zijn, en dat maakt me heel blij ! Gefeliciteerd met dit resultaat, ik hoop dat deze positieve lijn zich zal doorzetten!
Ik zou in jouw geval denk ik voor beide mogelijkheden heel goed de alternatieven op een rijtje zetten. De houvast die de BV jou geeft, kun je die bijvoorbeeld niet vervangen door andere dingen die je houvast geven? Dingen als opletten op wat je eet, hoeven bijvoorbeeld ook niet te verdwijnen. Het blijft juist heel belangrijk goed te eten, daar vaart je lichaam wel bij. En tussen lichaam en geest is altijd een wisselwerking. Het zijn maar kleine dingetjes, maar zouden veel van die kleine dingetjes bij mekaar opgeteld niet een mogelijkheid bieden?
Het siert je enorm dat je wil blijven vasthouden aan dat fijne, bekende, vertrouwde patroon. Het siert je dat je min of meer bereid bent jezelf op te offeren, of in elk geval niet de makkelijkste weg te kiezen. Maar dan denk ik toch ook weer aan het cliché dat het kind er niet bij gebaat is als mama ziek is.
Ik heb helaas de wijsheid niet in pacht, ik wilde je eigenlijk met mijn gevoel en gedachten een hart onder de riem steken. Wat Cattie zei is helemaal waar; wat je ook gaat doen, je hebt het met de overtuiging gedaan dat dit het beste was. En meer kan een mens niet doen. Sterkte !
Sugar, wat fijn om te horen ! Ik schat in dat je inderdaad zelf de overtuiging hebt alvorens het hier op te schrijven, dus dan zal het ook echt zo zijn, en dat maakt me heel blij ! Gefeliciteerd met dit resultaat, ik hoop dat deze positieve lijn zich zal doorzetten!
... ♥ ik mis je ♥
Wat goed Sugar!
Yppy, nog iets waar ik net aan dacht: als je kiest voor afbouwen kun je dat misschien ook extra langzaam doen? Dus niet in 6 weken maar in 12, zodat je bijv 'klaar' bent met 9 mnd (meteen ook einde kolfverlof). Misschien zou je dan wel al meteen met AD kunnen beginnen. Anna zou dan al eerder niet volledig bv krijgen, maar een deel van de 500cc melk die ze 'moet' kun je dan vervangen door kv. De hoeveelheid AD die ze dan evt zou binnenkrijgen is dan ook minder dan wanneer ze als zuivel alleen moedermelk krijgt. En voor jou geldt de bv dan ook langer als stok achter de deur om goed voor jezelf te zorgen.
Misschien is dat nog een middenweg-optie?
Yppy, nog iets waar ik net aan dacht: als je kiest voor afbouwen kun je dat misschien ook extra langzaam doen? Dus niet in 6 weken maar in 12, zodat je bijv 'klaar' bent met 9 mnd (meteen ook einde kolfverlof). Misschien zou je dan wel al meteen met AD kunnen beginnen. Anna zou dan al eerder niet volledig bv krijgen, maar een deel van de 500cc melk die ze 'moet' kun je dan vervangen door kv. De hoeveelheid AD die ze dan evt zou binnenkrijgen is dan ook minder dan wanneer ze als zuivel alleen moedermelk krijgt. En voor jou geldt de bv dan ook langer als stok achter de deur om goed voor jezelf te zorgen.
Misschien is dat nog een middenweg-optie?
Dat weet ik niet nebelung. Ik weet ook niet hoe goed ze de sites gelezen heeft, want ik had haar maar even aan de telefoon. Ik moet nu voor mezelf bedenken wat ik het beste vind, dan kan ik voorbereid naar het volgende gesprek. Alleen weet ik dat er radartjes in mijn hoofd behoorlijk verkeerd werken. Dat maakt het moeilijk op mezelf en mijn eigen gevoel te vertrouwen. Ik vind het belangrijk om 100% achter mijn beslissingen te staan. Als dan later blijkt dat het fout was, weet ik iig dat ik heb gedaan wat ik toen het beste vond.
Het kolven op zich gaat goed cattie, ook op het werk kolf ik genoeg. Een electrische huren om te kunnen stoppen, dat zou ik zo dubbel vinden. Helemaal omdat ik de melk dan weg moet gooien, ik denk niet dat ik dat kan na alle problemen die ik heb gehad om het goed te laten lopen.
Voor mij is het niet de keuze tussen bv en een vrolijke/gezonde mama phluphy. Zonder bv kan ik niet garanderen dat ik beter ben. Of iig niet binnen een paar maanden. Die overbruggingsperiode is lang. Nu kosten alle kleine dingen me al ontzettend veel energie, maar ik zie niet waar ik die anders vandaan zou moeten halen. Dingen die me normaal gesproken zo motiveren (weekendje weg, afspreken met vriendinnen, een wandeling) het kan me niks schelen. Ik weet heel goed dat lichaam en geest veel invloed op elkaar hebben, maar ik weet niet of daar genoeg motivatie uit zou kunnen halen.
Dat zou ook kunnen poemojn. Wel een goed idee eigenlijk. Al kan ik na de 9 maanden nog wel een tijdje kolven op mijn werk (in de zomerperiode). Ik weet niet of ik tijdens het afbouwen nog wel goed voor mezelf kan zorgen, omdat ik weet of het tijdelijk is en of de psychiater dan vindt dat het wel samen kan, maar ik kan het zeker overwegen.
Dat is mooi Sugar.
Het kolven op zich gaat goed cattie, ook op het werk kolf ik genoeg. Een electrische huren om te kunnen stoppen, dat zou ik zo dubbel vinden. Helemaal omdat ik de melk dan weg moet gooien, ik denk niet dat ik dat kan na alle problemen die ik heb gehad om het goed te laten lopen.
Voor mij is het niet de keuze tussen bv en een vrolijke/gezonde mama phluphy. Zonder bv kan ik niet garanderen dat ik beter ben. Of iig niet binnen een paar maanden. Die overbruggingsperiode is lang. Nu kosten alle kleine dingen me al ontzettend veel energie, maar ik zie niet waar ik die anders vandaan zou moeten halen. Dingen die me normaal gesproken zo motiveren (weekendje weg, afspreken met vriendinnen, een wandeling) het kan me niks schelen. Ik weet heel goed dat lichaam en geest veel invloed op elkaar hebben, maar ik weet niet of daar genoeg motivatie uit zou kunnen halen.
Dat zou ook kunnen poemojn. Wel een goed idee eigenlijk. Al kan ik na de 9 maanden nog wel een tijdje kolven op mijn werk (in de zomerperiode). Ik weet niet of ik tijdens het afbouwen nog wel goed voor mezelf kan zorgen, omdat ik weet of het tijdelijk is en of de psychiater dan vindt dat het wel samen kan, maar ik kan het zeker overwegen.
Dat is mooi Sugar.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, wat een lastige keuze waar je voor staat... Pas goed op jezelf en heel veel sterkte met het maken van een keuze .
Sugar, wat fijn om te lezen dat het wat beter gaat. Stapje voor stapje
Sugar, wat fijn om te lezen dat het wat beter gaat. Stapje voor stapje
Fake it till you make it...
Yppy, zonder dat ik je gevoel over borstvoeding onderuit wil halen. Ik kom niet zo goed uit m'n woorden hiermee want Het lijkt me heel moeilijk om los te laten omdat je er zoveel steun aan hebt. En niet meer aan de dingen die dat vroeger deden. Maar het is natuurlijk helemaal niet goed om je daar aan te blijven vasthouden. Ik snap dat het een reden is om op te staan, jezelf goed te verzorgen enzovoorts (ik heb zoiets op een ander niveau met mijn werk) maar het is geen eerlijke factor. Het is veel groter geworden dan dat het goed is. Verkeerde controle.
Het is natuurlijk vreselijk om die dingen los te moeten laten en je kan jezelf er ook heel rot door gaan voelen.
Het is ook niet leuk als medicijnenen niet aanslaan en dat je moet wachten op resultaat. Natuurlijk wil je dan vasthouden aan iets dat voor jezelf wel een reden is om de dag door te gaan.
Maar! soms ga je toch als mens gewoon weer verder, iedere keer weer, al lijkt het alsof er geen reden is om al die dingen te doen en doe je het met het gevoel 'waarom doe ik het nog' Soms gaat het moeilijk maar wel door overlevingsdrang, gewoon door en door en door. Tot de dag komt waarbij je gaat zien dat het bepaalde dingen nodig zijn om weer terug te komen naar werkelijke controle en de dingen weer te zien zoals ze moeten zijn.
Als je daar hulp bij nodig hebt, is dat ook logisch. Als iemand er op toe moet zien, dat je ook daadwerkelijk iedere keer weer opstaat enzovoorts. In zulke situaties is het logisch dat iemand zich gaat vasthouden aan bepaalde dingen maar die dingen worden vaak zo groot dat je jouw daadwerkelijke eigen waarheid nog minder kan zien, in plaats van dat het helpt.
Probeer er wel wat uit te halen, uit die andere dingen. Door ze gewoon maar te doen. Ook al voelt het zwaar en niet zoals vroeger, dat is nu sowieso onmogelijk.
'No greater grief than to remember days of joy when misery is at hand.' Maar die dingen zullen straks, ook al duurt het waarschijnlijk nog lang, wel weer waarheid worden. En kunnen je nu helpen door de dag heen te komen. Hoe zinloos het ook lijkt, de tijd doorkomen is nu vaak echt het meest zinvol. Succes. Ook met de keuzes die je moet maken.
En lieve Suiker, ik hoop dát echt voor je. Dat het ondanks dat het moeilijk blijft, wel echt wat beter gaat. En blijft gaan. En dat het ook helpt dat het dadelijk lente wordt en het daarna zomaar zomer mag zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 21-02-2007 09:01:23 ]
Het is natuurlijk vreselijk om die dingen los te moeten laten en je kan jezelf er ook heel rot door gaan voelen.
Het is ook niet leuk als medicijnenen niet aanslaan en dat je moet wachten op resultaat. Natuurlijk wil je dan vasthouden aan iets dat voor jezelf wel een reden is om de dag door te gaan.
Maar! soms ga je toch als mens gewoon weer verder, iedere keer weer, al lijkt het alsof er geen reden is om al die dingen te doen en doe je het met het gevoel 'waarom doe ik het nog' Soms gaat het moeilijk maar wel door overlevingsdrang, gewoon door en door en door. Tot de dag komt waarbij je gaat zien dat het bepaalde dingen nodig zijn om weer terug te komen naar werkelijke controle en de dingen weer te zien zoals ze moeten zijn.
Als je daar hulp bij nodig hebt, is dat ook logisch. Als iemand er op toe moet zien, dat je ook daadwerkelijk iedere keer weer opstaat enzovoorts. In zulke situaties is het logisch dat iemand zich gaat vasthouden aan bepaalde dingen maar die dingen worden vaak zo groot dat je jouw daadwerkelijke eigen waarheid nog minder kan zien, in plaats van dat het helpt.
Probeer er wel wat uit te halen, uit die andere dingen. Door ze gewoon maar te doen. Ook al voelt het zwaar en niet zoals vroeger, dat is nu sowieso onmogelijk.
'No greater grief than to remember days of joy when misery is at hand.' Maar die dingen zullen straks, ook al duurt het waarschijnlijk nog lang, wel weer waarheid worden. En kunnen je nu helpen door de dag heen te komen. Hoe zinloos het ook lijkt, de tijd doorkomen is nu vaak echt het meest zinvol. Succes. Ook met de keuzes die je moet maken.
En lieve Suiker, ik hoop dát echt voor je. Dat het ondanks dat het moeilijk blijft, wel echt wat beter gaat. En blijft gaan. En dat het ook helpt dat het dadelijk lente wordt en het daarna zomaar zomer mag zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 21-02-2007 09:01:23 ]
Yppy, hoe gaat het nu met je?
Ik merk dat ik me meteen weer gestresst en opgefokt voel, na zo'n weekend zonder kinderen. Het was hartstikke fijn en goed om met S weg te zijn. Maar ik ben meteen weer een huilend wrak dat voortdurend luid zuchtend of gewoon boos roepend door het huis stampt. Ik wil het echt niet zijn, maar ik vlieg tegen de muren op meteen.
Het huis is te vol, Storm maakt te veel geluid, S is er wel, neemt ruimte in, maar haalt niet alle onrust weg, Maria wil steeds iets van je. Allemaal gewone dingen, maar ik moet het steeds ontvluchten, omdat ik anders ga gillen of huilen.
Vandaag moet ik naar de bedrijfsarts en daarvan raak ik ook in paniek. Vorige week zei ik nog dat ik denk dat ik wel weer aan het werk kan gaan nu. Nu voel ik alleen maar angst en paniek erbij. Ik voel me beter, het gaat ook beter. Dat wat ik schreef is waar, maar ik ben niet stabiel, niet rustig, niet met vertrouwen. En als ik denk aan moeten gaan werken, is elk rotgevoel terug.
Ik merk dat ik me meteen weer gestresst en opgefokt voel, na zo'n weekend zonder kinderen. Het was hartstikke fijn en goed om met S weg te zijn. Maar ik ben meteen weer een huilend wrak dat voortdurend luid zuchtend of gewoon boos roepend door het huis stampt. Ik wil het echt niet zijn, maar ik vlieg tegen de muren op meteen.
Het huis is te vol, Storm maakt te veel geluid, S is er wel, neemt ruimte in, maar haalt niet alle onrust weg, Maria wil steeds iets van je. Allemaal gewone dingen, maar ik moet het steeds ontvluchten, omdat ik anders ga gillen of huilen.
Vandaag moet ik naar de bedrijfsarts en daarvan raak ik ook in paniek. Vorige week zei ik nog dat ik denk dat ik wel weer aan het werk kan gaan nu. Nu voel ik alleen maar angst en paniek erbij. Ik voel me beter, het gaat ook beter. Dat wat ik schreef is waar, maar ik ben niet stabiel, niet rustig, niet met vertrouwen. En als ik denk aan moeten gaan werken, is elk rotgevoel terug.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat fijn dat het weekendje met S iig geslaagd was!
Ben maar eerlijk tegen de bedrijfsarts. Gewoon, zoals je het hier vertelt. Ook al lijkt het in tegenspraak met wat je de vorige keer zei. Hij zal je dan het beste kunnen inschatten. Ik weet nog wel dat ik indertijd compleet hyperventilerend aan mijn ARBOarts vertelde dat het 'echt stukken beter ging'. Zij schreef in het verslag dat 'mevrouw volstrekt nog niet in staat was haar arbeid uit te voeren'. Over het algemeen hebben bedrijfsartsen best wel verstand van zaken hoor.
Sterkte vandaag....
Ben maar eerlijk tegen de bedrijfsarts. Gewoon, zoals je het hier vertelt. Ook al lijkt het in tegenspraak met wat je de vorige keer zei. Hij zal je dan het beste kunnen inschatten. Ik weet nog wel dat ik indertijd compleet hyperventilerend aan mijn ARBOarts vertelde dat het 'echt stukken beter ging'. Zij schreef in het verslag dat 'mevrouw volstrekt nog niet in staat was haar arbeid uit te voeren'. Over het algemeen hebben bedrijfsartsen best wel verstand van zaken hoor.
Sterkte vandaag....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En Yp, ik vroeg het al in het moedertopic... Ben je al wat verder in je geprakkezeer over al dan niet BV? Of moeten we je maar even laten sudderen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sugar, goed om te lezen dat jullie weekendje fijn was! Ik denk dat het ook wel weer een omschakeling is zo van een weekendje zonder kinderen, weer met de kinderen (niet naar bedoeld). En die omschakeling maak je op het moment niet zo makkelijk.
Succes bij de bedrijfsarts, wat moonah ook zegt, wees maar eerlijk tegen de bedrijfsarts!
Succes bij de bedrijfsarts, wat moonah ook zegt, wees maar eerlijk tegen de bedrijfsarts!
Fake it till you make it...
Goed dat je weekendje weg waardevol was Sugar, erg belangrijk! En wat zal dan de omschakeling ineens weer groot zijn, begrijpelijk. Je voelde je vorige week wat beter, het weekend was goed en dan verwacht je misschien wel een stijgende lijn, die er dan ineens niet duidelijk is.
Geef het allemaal zo aan bij de ba.
Geef het allemaal zo aan bij de ba.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Sugar, wat fijn dat je weekend weg een succes was. En wat jammer dat die omslag er meteen was toen je thuis kwam. Maar het is in ieder geval voor jullie (jij en S.) erg goed geweest denk ik. En misschien is die omslag wel extra heftig omdat je tegen dat gesprek met de bedrijfsarts opziet? Neem daar rustig de tijd om alles te vertellen, die kan het heus goed inschatten. Succes lieverd.
Succes lieverd. 
Sugar, gelukkig dat je weekend een succes was! Ik heb nog aan je gedacht en wilde stiekem dat ik zelf in Luxemburg zat. Heerlijk land
Rot voor je dat je nu thuis meteen weer in de stress schiet, maar wel fijn dat je ondanks dat toch ziet dat het wel beter gaat en dat je in de stijgende lijn zit. En de weg kan natuurlijk nooit recht zijn, maar zit vol met kronkels en afslagen, maar het lijkt er in ieder geval op dat het de juiste weg is. En dat is misschien wel een klein jompeltje waard
Rot voor je dat je nu thuis meteen weer in de stress schiet, maar wel fijn dat je ondanks dat toch ziet dat het wel beter gaat en dat je in de stijgende lijn zit. En de weg kan natuurlijk nooit recht zijn, maar zit vol met kronkels en afslagen, maar het lijkt er in ieder geval op dat het de juiste weg is. En dat is misschien wel een klein jompeltje waard
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Zo moeilijk is dat Sugar. Dan denk je het ene moment dat het wel gaat en het volgende moment gaat het totaal verkeerd.
Ik durf niet meer zo goed te posten na het fb gebeuren Moonah. Vanmiddag ga ik naar de psychiater om de medicijnen te bespreken. Ik weet niet wat ik moet doen. Doe ik wat iedereen zegt, wat ik voel (maar wat is mijn gevoel), ga ik blindelings af op wat zij te zeggen heeft, helemaal geen AD, ik weet hiet niet.
Ik durf niet meer zo goed te posten na het fb gebeuren Moonah. Vanmiddag ga ik naar de psychiater om de medicijnen te bespreken. Ik weet niet wat ik moet doen. Doe ik wat iedereen zegt, wat ik voel (maar wat is mijn gevoel), ga ik blindelings af op wat zij te zeggen heeft, helemaal geen AD, ik weet hiet niet.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Begrijpelijk dat je je geremd voelt je hier kwetsbaar op te stellen. Wel jammer.quote:Op maandag 26 februari 2007 11:15 schreef YPPY het volgende:
Ik durf niet meer zo goed te posten na het fb gebeuren Moonah. Vanmiddag ga ik naar de psychiater om de medicijnen te bespreken. Ik weet niet wat ik moet doen. Doe ik wat iedereen zegt, wat ik voel (maar wat is mijn gevoel), ga ik blindelings af op wat zij te zeggen heeft, helemaal geen AD, ik weet hiet niet.
Lastig dat je er nog niet uit bent. Maar ze hebben je ook wel laten zwemmen zeg.
Moet je vanmiddag beslissen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik wil ik me hier heel graag bij aansluiten.quote:Op maandag 26 februari 2007 11:18 schreef Moonah het volgende:
[..]
Begrijpelijk dat je je geremd voelt je hier kwetsbaar op te stellen. Wel jammer.
Sugar, hier ook vaak een totaal gevoel van wanorde en gedoe wanneer ik een tijdje zonder de kinderen ben geweest en dan opeens weer met. Dan lijkt het wel alsof ze twee keer zoveel lawaai maken en twee keer zo hard om aandacht vragen.
-eigenlijk dat alleen maar wilde zeggen om je te vertellen dat het ook zonder teveel hormoongedoe soms best wel eens teveel wordt -
Fijn dat jullie weekendje Luxemburg geslaagd was. Fijn om op terug te kunnen kijken, lijkt me.
En Yppy, wat krijg je het voor je kiezen! Sterkte joh.
-eigenlijk dat alleen maar wilde zeggen om je te vertellen dat het ook zonder teveel hormoongedoe soms best wel eens teveel wordt -
Fijn dat jullie weekendje Luxemburg geslaagd was. Fijn om op terug te kunnen kijken, lijkt me.
En Yppy, wat krijg je het voor je kiezen! Sterkte joh.
Ik ben er weer van terug, voorlopig nog niet werken. Eerst psychotherapie afwachten en gewoon meer stabiliteit. Meer vooruitgang.
Yppy, succes vanmiddag. Moeilijk als je ook niet voelt wat je zou 'willen', he? Ik heb ook geen idee. Ja, een wit huis met alleen een paar meubels. Maar ja.
Sterkte met luisteren naar de psychiater en je eigen hoofd en hart.
Yppy, succes vanmiddag. Moeilijk als je ook niet voelt wat je zou 'willen', he? Ik heb ook geen idee. Ja, een wit huis met alleen een paar meubels. Maar ja.
Sterkte met luisteren naar de psychiater en je eigen hoofd en hart.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Eigenlijk wil je gewoon rust in je hoofd en hart denk ik Ik herken dit zo, in de periodes dat ik stijf sta van de stress ga ik ook altijd rigoreus opruimen en de woonkamer "ontmeuken". Even ruimte om me heen scheppen, even orde in de chaos brengen. Equivalent van een opgeruimd hoofd denk ik altijd.quote:Op maandag 26 februari 2007 13:56 schreef Sugar het volgende:
Ja, een wit huis met alleen een paar meubels. Maar ja.
Sterkte Sugar, het omschakelen na zo'n weekend lijkt me idd heel erg zwaar.
Yppy, lieve Yppy, ik vind het zo triest dat je zo geremd bent door wat er in het fb topic is gebeurd. Dit had nooit de uitkomst van een discussie mogen zijn!
Hoe is het gegaan vanmiddag?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Yppy, ik vind het ook erg jammer en naar dat die discussie je belemmerd in het posten hier, al begrijp ik je heel goed.
Ik hoop dat je hier toch je weg weer gaat vinden, soms is een half woord genoeg
Hoe is het vanmiddag gegaan ? soms moet je een besluit op het moment dat het goed voelt nemen en er niet te veel over nadenken....
Sugar, ik hoop dat het voorlopig niet werken je nog wat extra rust geeft... en ik denk dat lois daar een mooi puntje aanhaalt; 'rust in je hoofd en hart'.
Ook ik herken dit zo, ik ga ook als een wilde te keer in huis als ik op overlopen sta en mopper dan ook flink op het liefst een totale make-over.
Ik hoop dat je hier toch je weg weer gaat vinden, soms is een half woord genoeg
Hoe is het vanmiddag gegaan ? soms moet je een besluit op het moment dat het goed voelt nemen en er niet te veel over nadenken....
Sugar, ik hoop dat het voorlopig niet werken je nog wat extra rust geeft... en ik denk dat lois daar een mooi puntje aanhaalt; 'rust in je hoofd en hart'.
Ook ik herken dit zo, ik ga ook als een wilde te keer in huis als ik op overlopen sta en mopper dan ook flink op het liefst een totale make-over.
Op zich durf ik me best nog kwetsbaar op te stellen. Het punt was meer dat de vraag werd gesteld of depressies wel in dit forum thuishoren.
Het was een goed gesprek bij de psychiater. Ik had de beslissing voor me uitgeschoven, maar wel na zitten denken wat de opties waren. Ik hoefde nu niet per se te beslissen, vorige week wilde ze uiterlijk na twee weken de knoop doorhakken. Dus ik had nog een week.
Ze heeft flink onderzoek gedaan, dat vond ik erg fijn. Dat dus wel duidelijk is geworden dat de bv erg belangrijk voor me is. We hebben de opties (wel AD geen bv, geen AD wel bv en wel AD en wel bv) besproken. Moeilijk punt was voor mij de fase van het afbouwen van de bv die lang zou duren. Ze opperde nog even om de gekolfde melk weg te gooien, maar dat was echt geen optie voor mij.
Ze heeft iets voorgeschreven waarvan ze niet weet of het sterk genoeg is en dat een piek in mijn bloed heeft na 2-6 uur. Dit ga ik 's avonds innemen en de nachtvoeding geef ik dan niet zelf. Om het voor ons idee nog iets veiliger te maken, bouwen we een marge van 8 uur in en de eerst melk daarna kolf ik af en gooi ik wel. Gooi ik wel iets weg dus, maar geen hele voedingen. Voor de eerste twee weken is er genoeg melk in de vriezer voor de nachtvoedingen, daarna zal Anna kv krijgen.
Ik ben erg blij met deze oplossing, de bv blijft wel behouden (en dus mijn 'functie') en daarnaast zal Anna maar heeeel weinig van de AD binnenkrijgen. De kans is vrij groot dat de bv nu terug zal gaan lopen, maar voor mijn gevoel is dat dan op een natuurlijke manier, dan kan ik er wel mee omgaan.
Het was een goed gesprek bij de psychiater. Ik had de beslissing voor me uitgeschoven, maar wel na zitten denken wat de opties waren. Ik hoefde nu niet per se te beslissen, vorige week wilde ze uiterlijk na twee weken de knoop doorhakken. Dus ik had nog een week.
Ze heeft flink onderzoek gedaan, dat vond ik erg fijn. Dat dus wel duidelijk is geworden dat de bv erg belangrijk voor me is. We hebben de opties (wel AD geen bv, geen AD wel bv en wel AD en wel bv) besproken. Moeilijk punt was voor mij de fase van het afbouwen van de bv die lang zou duren. Ze opperde nog even om de gekolfde melk weg te gooien, maar dat was echt geen optie voor mij.
Ze heeft iets voorgeschreven waarvan ze niet weet of het sterk genoeg is en dat een piek in mijn bloed heeft na 2-6 uur. Dit ga ik 's avonds innemen en de nachtvoeding geef ik dan niet zelf. Om het voor ons idee nog iets veiliger te maken, bouwen we een marge van 8 uur in en de eerst melk daarna kolf ik af en gooi ik wel. Gooi ik wel iets weg dus, maar geen hele voedingen. Voor de eerste twee weken is er genoeg melk in de vriezer voor de nachtvoedingen, daarna zal Anna kv krijgen.
Ik ben erg blij met deze oplossing, de bv blijft wel behouden (en dus mijn 'functie') en daarnaast zal Anna maar heeeel weinig van de AD binnenkrijgen. De kans is vrij groot dat de bv nu terug zal gaan lopen, maar voor mijn gevoel is dat dan op een natuurlijke manier, dan kan ik er wel mee omgaan.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Oh, wel heel fijn dat ze zich zo verdiept had erin én dat jullie een goede oplossing hebben gevonden. Hopelijk slaat het goed aan bij je. Ik ben blij dat het wat heeft opgeleverd nu.
Lois, dat is het precies ja, die onwijze chaos, onrust en herrie in mijn kop.
Lois, dat is het precies ja, die onwijze chaos, onrust en herrie in mijn kop.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn zo'n oplossing Yppy, dat is precies een goede middenweg voor alle voor- en nadelen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Goed om te horen Yppy dat jullie een oplossing hebben gevonden.
Hopelijk slaat het snel aan bij je!
Hopelijk slaat het snel aan bij je!
Fake it till you make it...
He, wat klinkt dat fijn en goed zeg. Vooral omdat ze je duidelijk serieus nam. Fijn!
Verder klinkt je post fijn door de lichte opgeluchtheid die doorklinkt. (toch?)
Verder klinkt je post fijn door de lichte opgeluchtheid die doorklinkt. (toch?)
Oh ja, en ik wil toch graag ook nog iets anders opmerken over gewoon 'depressief door de hormonen'.
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Het voelt inderdaad beter en opgelucht nu ik weet hoe het verder gaat kozakken. Er komt nog wel een boel nieuws bij (gespreken en ws een soort van 'bindings-groepje'), maar het begin is er nu echt en voorlopig hoef ik me geen zorgen te maken over de bv.
Wat je schrijft, dat je pas daarna weet dat je zo anders was, dat denk ik ook. Ik heb het misschien wat sterker, maar nu ik terugkijk zie ik pas hoe lang het al fout ging, alleen wist ik dat toen niet. Door alle drukte en hectiek ga je 'gewoon' mee in de veranderingen, maar hoe je daar zelf in staat, daar heb je geen tijd voor om naar te kijken.
Wat je schrijft, dat je pas daarna weet dat je zo anders was, dat denk ik ook. Ik heb het misschien wat sterker, maar nu ik terugkijk zie ik pas hoe lang het al fout ging, alleen wist ik dat toen niet. Door alle drukte en hectiek ga je 'gewoon' mee in de veranderingen, maar hoe je daar zelf in staat, daar heb je geen tijd voor om naar te kijken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
YPPY, wat fijn dat er zo met jullie meegedacht wordt. Dit klinkt als een goede oplossing!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Yppy, het lijkt me een goede oplossing. Hopelijk loopt de bv niet terug en kunnen jullie op deze manier nog een tijd doorgaan! En veel sterkte met de AD en gesprekken, hopelijk gaat het goed werken!
Kozakken, jij ook sterkte! En je hebt het vast al tig keer gehoord, maar nog 1 keer: 9 maanden op en 9 maanden af! Het duurt zo lang voorat al die hormonen uit je lichaam zijn!
Kozakken, jij ook sterkte! En je hebt het vast al tig keer gehoord, maar nog 1 keer: 9 maanden op en 9 maanden af! Het duurt zo lang voorat al die hormonen uit je lichaam zijn!
Kozakken, wat jij omschrijft herken ik heel erg. Alles lijkt een taak. De spontaniteit en genieten van dingen lijkt ver te zoeken. Vanochtend dacht ik dat ik beter maandag alleen naar de stad kan gaan, ipv vrijdag met Luuke. Omdat ik me ervan bewust ben dat we al zo weinig echt leuke dingen doen samen ga ik natuurlijk gewoon vrijdag. Een jaar geleden had ik nu al in de auto gezeten, niks gepland maar gewoon gegaan omdat ik zin had. Ik hoop dat het tijdelijk is, en ga daar ook vanuit.
Maar je omschrijft het zo herkenbaar en treffend. Nu voelt het niet of ik een slechte moeder ben maar lees ik dat meer moeders dat dus hebben. Dankjewel daarvoor.
Yppy, goedzo, die opluchting. Heel veel succes.
Maar je omschrijft het zo herkenbaar en treffend. Nu voelt het niet of ik een slechte moeder ben maar lees ik dat meer moeders dat dus hebben. Dankjewel daarvoor.
Yppy, goedzo, die opluchting. Heel veel succes.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
heel herkenbaar dit regelmatig jank ik het uit van ellende nog. bij mij zijn veel dingen nog een taak idd, iets wat moet gebeuren. Ik ga ook sporten binnenkort en hoop dat dat gaat helpen ook. Mijn lijf begint aardig terug te plooien en dat maakt wel dat ik me al een stuk beter voel.quote:Op maandag 26 februari 2007 22:08 schreef kozakken het volgende:
Oh ja, en ik wil toch graag ook nog iets anders opmerken over gewoon 'depressief door de hormonen'.
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Het is wat jij zegt. geen pnd, maar wel down en toestanden van alle hormonen
Maar het wordt beter
Lieve Sugar en yppy (en anderen) dit heeft natuurlijk niks met jullie te maken en ik bedoel er ook zeker niet mee te zeggen dat jullie er ook zo makkelijk wel weer komen, want dat is geen vergelijken.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Dit komt mss heel zweverig over , maar 'dat stomme lijf' van je heeft wél twee prachtige zoons gefabriceerd en gebaard..... Geef het wat meer credits.quote:Op maandag 26 februari 2007 22:08 schreef kozakken het volgende:
dat stomme lijf
, maar 'dat stomme lijf' van je heeft wél twee prachtige zoons gefabriceerd en gebaard..... Geef het wat meer credits.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Je prikt wel weer feilloos door een deel van de pijn heen Moonah
Lief dat je dat zo schrijft. Want dat heb ik me echt wel eens zelf voor moeten houden.
Want dat weet ik ook wel. En daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar dat is tegelijkertijd wat zwanger zijn twee keer met me gedaan heeft: me vervreemden van mijn lijf.
En ook dat komt nu gelukkig steeds meer in balans.
Lishe, fijn dat het je helpt bij het plaatsen van jouw gevoel. Want dat was ook een van de hoofdredenen waarom ik het deed. Zwanger zijn doet zo verschrikkelijk veel met je. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lijf. En die twee zijn toch echt met elkaar verbonden. (ook al wil ik dat wel eens vergeten )
Dus heel graag gedaan
-Nogmaals hier echt geen groot gedoe behalve mijn eigen gedoe. Het is alleen dat het me opeens zo opviel dat er wat watten verdwenen uit mijn hoofd. En dat ik dat echt, echt wijt aan hormonale schommelingen groter dan anders-
Lief dat je dat zo schrijft. Want dat heb ik me echt wel eens zelf voor moeten houden.
Want dat weet ik ook wel. En daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar dat is tegelijkertijd wat zwanger zijn twee keer met me gedaan heeft: me vervreemden van mijn lijf.
En ook dat komt nu gelukkig steeds meer in balans.
Lishe, fijn dat het je helpt bij het plaatsen van jouw gevoel. Want dat was ook een van de hoofdredenen waarom ik het deed. Zwanger zijn doet zo verschrikkelijk veel met je. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lijf. En die twee zijn toch echt met elkaar verbonden. (ook al wil ik dat wel eens vergeten )
Dus heel graag gedaan
-Nogmaals hier echt geen groot gedoe behalve mijn eigen gedoe. Het is alleen dat het me opeens zo opviel dat er wat watten verdwenen uit mijn hoofd. En dat ik dat echt, echt wijt aan hormonale schommelingen groter dan anders-
Even een update van mij, ben weer bij de huisarts geweest om de medicatie te bespreken. Ik ga vanaf nu de dubbele dosering slikken (hormonen). Ik had een heel lage dosering en misschien maakt de verdubbeling wel dat ik er stabiel van word. Ik stelde dat zelf voor en de ha had blijkbaar dezelfde gedachte al.
Verder kan ik 20 maart terecht bij de psychotherapiepraktijk, voor het eerste van drie onderzoeksgesprekken. Niet heel snel, maar in elk geval een datum en vooruitzicht.
Het gaat nu wisselend, ben weer veel vaker verdrietig, boos en soms echt kwaad. Ik merk gelukkig dat als ik de tijd voor mezelf krijg en neem, dat ik dan wel in staat ben normaal te reageren op man en kinderen. Als ik die tijd niet krijg of zelfs iets dreig te móeten, komt de paniek en heb ik mijn emoties en woede niet meer in de hand. Ik hoop echt dat het misschien beter gaat, echt beter gaat, nu ik de medicatie kan verdubbelen.
Yppy, wil jij nog vertellen hoe het nu met je is? Of vind je het niet prettig dat te doen?
Verder kan ik 20 maart terecht bij de psychotherapiepraktijk, voor het eerste van drie onderzoeksgesprekken. Niet heel snel, maar in elk geval een datum en vooruitzicht.
Het gaat nu wisselend, ben weer veel vaker verdrietig, boos en soms echt kwaad. Ik merk gelukkig dat als ik de tijd voor mezelf krijg en neem, dat ik dan wel in staat ben normaal te reageren op man en kinderen. Als ik die tijd niet krijg of zelfs iets dreig te móeten, komt de paniek en heb ik mijn emoties en woede niet meer in de hand. Ik hoop echt dat het misschien beter gaat, echt beter gaat, nu ik de medicatie kan verdubbelen.
Yppy, wil jij nog vertellen hoe het nu met je is? Of vind je het niet prettig dat te doen?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hopelijk werken die extra hormonen. Ik weet niet precies wat die doen, is het een soort van milde AD of echt iets totaal anders? Soms dan denk je dat het beter gaat en dat je beter aan het worden bent en even later is het weer helemaal mis. Dat herken ik wel bij je. De ene keer ben je heel optimistisch dat het echt beter gaat en nu schrijf je juist weer dat het minder is.
Op zich wil ik het wel vertellen nog, maar ik vind het nu moeilijk wat er hier zou horen en wat in r&p. Ik slik nu sinds maandag AD en merk er niet echt iets van geloof ik. Ik ben wel al een paar dagen wat positiever, maar dat kan ook komen omdat ik weet dat het beter-worden-proces nu echt in gang is gezet. Over een uur kan dat zo maar over zijn. Ik ga elke dag wandelen met Anna, want dat is goed. Gisteren naar de kinderboerderij was het plan, maar die was vanaf drie verschillende kanten onbereikbaar van de modder. Normaal gesproken verheug ik me echt op zoiets (prachtig, al die diertjes), maar nu kon het me niks schelen. Het boeide echt niet. Wel makkelijk, maar niet zoals ik eigenlijk ben. Aan dat soort kleine dingetjes merk ik wel dat ik niet normaal ben.
Het doet met wel goed dat zowel de kinderarts (reguliere controle) als de psychiater hebben gezegd dat ik wel goed voor Anna zorg en dat zij er (nog) niet onder lijdt. Die laatste is aan het informeren naar een soort van moeder groepen om mijn band met Anna te versterken, maar ik heb gezegd dat ik nog niet zeker weet of ik zoiets zie zitten. Ze gaf al aan dat ik voor veel niet in aanmerking kom, omdat ik nog wel 'gewoon' functioneer. De meeste groepen zijn voor moeders waar het echt helemaal mis mee is. Is zoiets bij jou voorgesteld Sugar? Of bij iemand anders?
Op zich wil ik het wel vertellen nog, maar ik vind het nu moeilijk wat er hier zou horen en wat in r&p. Ik slik nu sinds maandag AD en merk er niet echt iets van geloof ik. Ik ben wel al een paar dagen wat positiever, maar dat kan ook komen omdat ik weet dat het beter-worden-proces nu echt in gang is gezet. Over een uur kan dat zo maar over zijn. Ik ga elke dag wandelen met Anna, want dat is goed. Gisteren naar de kinderboerderij was het plan, maar die was vanaf drie verschillende kanten onbereikbaar van de modder. Normaal gesproken verheug ik me echt op zoiets (prachtig, al die diertjes), maar nu kon het me niks schelen. Het boeide echt niet. Wel makkelijk, maar niet zoals ik eigenlijk ben. Aan dat soort kleine dingetjes merk ik wel dat ik niet normaal ben.
Het doet met wel goed dat zowel de kinderarts (reguliere controle) als de psychiater hebben gezegd dat ik wel goed voor Anna zorg en dat zij er (nog) niet onder lijdt. Die laatste is aan het informeren naar een soort van moeder groepen om mijn band met Anna te versterken, maar ik heb gezegd dat ik nog niet zeker weet of ik zoiets zie zitten. Ze gaf al aan dat ik voor veel niet in aanmerking kom, omdat ik nog wel 'gewoon' functioneer. De meeste groepen zijn voor moeders waar het echt helemaal mis mee is. Is zoiets bij jou voorgesteld Sugar? Of bij iemand anders?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, het gaat sinds het weekend weer rotter, ja. (Het weekendje weg was wél goed gewoon, hoor.)
De hormonen brengen de hormoonhuishouding weer in een beter evenwicht, zeg maar. Dus als zo'n depressie inderdaad een hormonenkwestie is, dan kan het slikken van dydrogesteron (Duphaston) je stemming en gemoed weer verbeteren. Ik zat op een lage dosering, omdat ik een middelmatige PPD heb, maar ik ga nu proberen of een normale dosering wel echt werkt.
Gekke gewaarwording, he, de dingen die je normaal leuk vindt, niet meer leuk vinden? Dat je nergens enthousiast over bent? Niet leuk ook.
Ik heb nooit iets gehoord over zo'n groep, voor mij was dat dus kennelijk niet nodig. Ik ben het daar zelf ook mee eens, ik kon wel alles doen qua verzorging. En zeker met de hulp van S en familie. De band met Storm is langzamer gegroeid dan met Maria en voelt nog steeds anders. Maar ik denk dat alle moeders met twee (of meer) kindjes dat misschien wel zo ervaren. Voor jou is het misschien lastiger beoordelen of je band met Anna er "genoeg" is, omdat ze je eerste kind is.
De hormonen brengen de hormoonhuishouding weer in een beter evenwicht, zeg maar. Dus als zo'n depressie inderdaad een hormonenkwestie is, dan kan het slikken van dydrogesteron (Duphaston) je stemming en gemoed weer verbeteren. Ik zat op een lage dosering, omdat ik een middelmatige PPD heb, maar ik ga nu proberen of een normale dosering wel echt werkt.
Gekke gewaarwording, he, de dingen die je normaal leuk vindt, niet meer leuk vinden? Dat je nergens enthousiast over bent? Niet leuk ook.
Ik heb nooit iets gehoord over zo'n groep, voor mij was dat dus kennelijk niet nodig. Ik ben het daar zelf ook mee eens, ik kon wel alles doen qua verzorging. En zeker met de hulp van S en familie. De band met Storm is langzamer gegroeid dan met Maria en voelt nog steeds anders. Maar ik denk dat alle moeders met twee (of meer) kindjes dat misschien wel zo ervaren. Voor jou is het misschien lastiger beoordelen of je band met Anna er "genoeg" is, omdat ze je eerste kind is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Toen ik afgelopen dagen de berichtgeving over het familiedrama in België hoorde, ben ik toch weer erg geschrokken. In een reportage werd genoemd dat de moeder in behandeling was voor een depressie.
Natuurlijk dacht ik aan jullie, en erachteraan dat het bij jullie allemaal vast niet zo erg is en zo ... maar het laat je ook niet echt los. Die vrouw was in behandeling, en toch ging het gruwelijk mis.
Schrikken jullie ook van dit soort berichten? Of heb je het gevoel dat het over een ander kaliber gaat?
Natuurlijk dacht ik aan jullie, en erachteraan dat het bij jullie allemaal vast niet zo erg is en zo ... maar het laat je ook niet echt los. Die vrouw was in behandeling, en toch ging het gruwelijk mis.
Schrikken jullie ook van dit soort berichten? Of heb je het gevoel dat het over een ander kaliber gaat?
... ♥ ik mis je ♥
O, maar voor Anna zorgen kan ik wel Sugar. Dat is het probleem eigenlijk. Er is wel wat voor moeders die niet weten wat ze met de verzorging moeten of die hun baby verwaarlozen. De psychiater heeft degene die dat voorstelde (ik zat daarbij, was telefonisch) meteen duidelijk gemaakt dat ik zoiets niet nodig heb. Het gaat meer om de band. Niet om het contact. We zingen, doen spelletjes, knuffelen enzo. Dat gaat allemaal goed. Het is meer mijn gevoel.
Weet je wat het stomme is phluphy, zoiets doet me eigenlijk niks. Ik vind het wel slecht van haar, dat wel, maar ik wordt er niet emotioneel van. Wat een jaar geleden zeker wel wat geworden. Ik zie dat echt als een andere situatie. Ik weet goed wat ik moet doen en dat doe ik ook. Ik heb dan ook geen enkele keer de behoefte gehad iets slechts te doen.
Weet je wat het stomme is phluphy, zoiets doet me eigenlijk niks. Ik vind het wel slecht van haar, dat wel, maar ik wordt er niet emotioneel van. Wat een jaar geleden zeker wel wat geworden. Ik zie dat echt als een andere situatie. Ik weet goed wat ik moet doen en dat doe ik ook. Ik heb dan ook geen enkele keer de behoefte gehad iets slechts te doen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik zie het gelukkig wel als een ander kaliber, maar heb in het begin wel dwanggedachten gehad die niet leuk waren. Daar schrok ik dan zelf van. Maar het maakte me niet zó bang dat ik echt dacht dat ik Storm iets zou aandoen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hier was het dit weekend weer heel erg raak. Vrijdag en zaterdag echt 'crisis', heel rot. De dalen zijn er minder vaak, maar wel dieper dan ooit. Maakt me best bang en mijn omgeving nog meer, vanwege de heftige signalen die ik dan geef. Die signalen kloppen, die zijn er dan echt. De volgende dag of een paar dagen later is het dan wel afgezwakt of weer te doen in elk geval. Maar dat kan ik op zo'n moment of dag absoluut niet overzien en dus houdt het heel erg op dan. Niet leuk dus.
Ik zal zo blij zijn als ik mezelf gewoon weer leuk vind. En dan ook weer andere mensen en dingen leuk vind. Maar mezelf, niet meer mezelf zo makkelijk haten, stom vinden, lelijk en waardeloos. Dat echt, dat moet echt zo fijn zijn. Maar ergens zit het idee dat ik mezelf, mijn echte zelf, dus zonder allerlei strenge dingen vanuit mijzelf, dat ik die echte sugar stom, saai en lelijk vind. Dus die wil ik niet. En zolang dat zo is, ben ik dus gespannen en krampachtig bezig te zijn wie ik niet ben. Zoiets.
Ik zal zo blij zijn als ik mezelf gewoon weer leuk vind. En dan ook weer andere mensen en dingen leuk vind. Maar mezelf, niet meer mezelf zo makkelijk haten, stom vinden, lelijk en waardeloos. Dat echt, dat moet echt zo fijn zijn. Maar ergens zit het idee dat ik mezelf, mijn echte zelf, dus zonder allerlei strenge dingen vanuit mijzelf, dat ik die echte sugar stom, saai en lelijk vind. Dus die wil ik niet. En zolang dat zo is, ben ik dus gespannen en krampachtig bezig te zijn wie ik niet ben. Zoiets.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
ik begrijp nog steeds niet dat je zo lang blijft modderen sugar? wordt het niet eens tijd om over AD te praten? dit gaat toch niet zo meissie?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Belana, ik heb daar ook wel weer over gedacht, maar ik ben er nu ook wel echt heel bang voor, na Luchtbels ervaring laatst (heel, heel, heel veel last van bijwerkingen, echt ondraaglijk gewoon). En ik hoop steeds dat het dan met die psychotherapie gaat lukken, omdat het probleem van mezelf zo haten soms, wel echt een "bespreekprobleem" is, denk ik. Maar ik weet het ook niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
ieder mens reageert verschillend op AD. bijwerkingen heb je als je de medicijnen nodig hebt heb ik vaak gehoord. als je er niks van merkt, dan mis je ook die stofjes niet ofzo. de bijwerkingen kunnen de eerste weken wel erg zijn. zweetaanvallen e.d. (weten andere mensen met ervaring meer van dan ik) maar na een paar weken, als je ingesteld bent erop, dan kan je je echt veel beter voelen en dat gun ik je zo. het is niet iets wat jaren nodig is over het algemeen. het is weer af te bouwen. je hebt dan ook meer rust voor de psychotherapie lijkt me.
Dit lijkt me ook geen leven zo, toch? ik bedoel het niet rot, maar ik vind je wel een beetje eigenwijs
Dit lijkt me ook geen leven zo, toch? ik bedoel het niet rot, maar ik vind je wel een beetje eigenwijs
stormy waters...
sailin'
sailin'
Niet iedereen is gelijk Sugar. Ik had bijvoorbeeld helemaal geen last van bijwerkingen. Of wel, toch één, ik ben nog nooit in mijn leven zo gelukkig geweest als tijdens mijn AD periode. Ik voelde wel negatieve emoties, maar die waren afgevlakt. Mijn gelukgevoelens werden alleen maar versterkt.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 08:01 schreef Sugar het volgende:
Belana, ik heb daar ook wel weer over gedacht, maar ik ben er nu ook wel echt heel bang voor, na Luchtbels ervaring laatst (heel, heel, heel veel last van bijwerkingen, echt ondraaglijk gewoon). En ik hoop steeds dat het dan met die psychotherapie gaat lukken, omdat het probleem van mezelf zo haten soms, wel echt een "bespreekprobleem" is, denk ik. Maar ik weet het ook niet.
Verder echt helemaal nergens last van: ik werd niet dik, geen zelfmoordneigingen, geen droge mond, ik hoefde niet continue naar de wc, ik werd er niet druk van, ik ging er niet van trillen... niets!
Iedereen reageert anders op AD, en iedereen reageert anders op een bepaald medicijn. Wat bij Luchtbel niet aansloeg of zelfs meer kwaad dan goed deed, kan jouw redding zijn!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Die band moet groeien YPPY, ook bij moeders niet depressief zijn.quote:Op vrijdag 2 maart 2007 14:29 schreef YPPY het volgende:
O, maar voor Anna zorgen kan ik wel Sugar. Dat is het probleem eigenlijk. Er is wel wat voor moeders die niet weten wat ze met de verzorging moeten of die hun baby verwaarlozen. De psychiater heeft degene die dat voorstelde (ik zat daarbij, was telefonisch) meteen duidelijk gemaakt dat ik zoiets niet nodig heb. Het gaat meer om de band. Niet om het contact. We zingen, doen spelletjes, knuffelen enzo. Dat gaat allemaal goed. Het is meer mijn gevoel.
Anna is een heel nieuw mensje, en dat nieuwe mensje moet je leren kennen. Ookal is ze jouw dochter, je kent haar toch nog niet goed. Zou je van een wildvreemde zeggen dat je die na een paar maanden al heel goed kent en dat je er een heel sterke band mee hebt. Nee toch? Van zo'n wildvreemde hou je ook niet, van je dochter wel (al denk je misschien soms van niet, wacht maar tot iemand haar iets aan probeert te doen, dan realiseer je je dat je dat de liefde wel degelijk heel diep zit). Straks, als ze meer op je kan reageren, als ze begint te praten, naar je toe loopt of kruipt en je een kusje geeft, dan realiseer je je plotseling dat die band er altijd al is geweest, maar dat die steeds sterker wordt.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
En je weet ook, dat ik nu niet weer zo heftig reageer. Ik snap dat je bang bent voor zoiets maar kijk maar liever naar Tinkepink. Ik heb een fout gemaakt, ik had eerder moeten stoppen terwijl het zo slecht ging maar ik wilde alleen maar vasthouden aan waarvan ik nog hoop zag dat het beter zou kunnen gaan. Stom. En weet je nog wat ik dacht? Als dit niet werkt of als ik er ziek van wordt dan wil ik niks anders meer proberen? Het gebeurde maar toch doe ik iets anders. Zo gaan die dingen soms. Maakt het niet leuk maar doorgaan moet soms toch maar gewoon. Ennuh.....Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest.....
Wacht eerst maar eens af wat dubbele dosis hormonen met je doet en psychotherapie en een hoop zonlicht die er vast gauw aankomt. Maar als je ooit eens moet, wees maar niet bang voor dat.
Wacht eerst maar eens af wat dubbele dosis hormonen met je doet en psychotherapie en een hoop zonlicht die er vast gauw aankomt. Maar als je ooit eens moet, wees maar niet bang voor dat.
Ik weet niet of het je helpt Sugar, maar ook ik heb weinig bijwerkingen gehad van AD's. Een weekje beroerd en toen werden de bijwerkingen rap minder. Elk mens is anders, elk mens reageert op zn eigen manier. Dat maakt het lastig te voorspellen, maar pik niet alleen de negatieve ervaringen eruit die je hoort... want er zijn evenzoveel of wellicht veel meer mensen die er niet zoveel last van hebben gehad.
Pas goed op jezelf!
Pas goed op jezelf!
Fake it till you make it...
Sugar wat rot van je weekend. Wat ik wel goed vind om te lezen is dat je minder vaak deze dips hebt, ik hoop dat die dalende lijn zich doorzet.
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
AD zijn over het algemeen een hulpmiddel bij.. ze maken stofjes aan die je mist bijv... het kan emoties uitvlakken en goede emoties wat versterken.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 09:34 schreef PM-girl het volgende:
Sugar wat rot van je weekend. Wat ik wel goed vind om te lezen is dat je minder vaak deze dips hebt, ik hoop dat die dalende lijn zich doorzet.
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
Zodat je niet nog depressiever wordt als je een therapie oid gaat volgen want dat doie je er wel bij.. over het algemeen dan.
Sommige mensen zijn gebonden aan a.d. en kunnen in de loop der tijd wel zonder therapie , maar blijven die stofjes missen. en dahn is het een stabilisator zeg maar.. ( dit is allemaal globaal genomen )
Engaging Infinite Improbability Drive..
Even een late reactie op Kozakken: maar ik vind jouw post heel, heel herkenbaar! Ik ben dan ook nog maar 2 maanden geleden bevallen.
Ik had die gevoelens wel veel minder toen ik nog maar 1 kindje had.
Ik had die gevoelens wel veel minder toen ik nog maar 1 kindje had.
Sugar, ik start vanaf morgen of vandaag ligt er maar net als ik voorbij de winkel kom, met sintjanskruid,
Eens kijken of dat beter overkomt bij mij, het is homeopatisch.
Misschien zou je dat ook eens kunnen aankaarten
Eens kijken of dat beter overkomt bij mij, het is homeopatisch.
Misschien zou je dat ook eens kunnen aankaarten
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Bar, heb je die Sintjanskruid in overleg met een arts? Of doe je het op eigen houtje? In NL is het geen officieel geneesmiddel, maar bv in Duitsland kun je het alleen op recept krijgen. Het is dus een best heftig middel! Omdat het een natuurgeneeskruid is (en niet homeopatisch), denken mensen vaak 'Baat het niet dan schaadt het niet'.
Sugar, ik sluit me aan bij eerdere posters. Je hoeft niet bang te zijn voor AD. Al snap ik dat wel, was ik ook toen ik eraan begon.
Sugar, ik sluit me aan bij eerdere posters. Je hoeft niet bang te zijn voor AD. Al snap ik dat wel, was ik ook toen ik eraan begon.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik doe het in overleg met de huisarts, ik kreeg de mogelijkheid om terug aan de ad's te gaan, lang over nagedacht maar wil er niet aan beginnen.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 10:26 schreef Moonah het volgende:
Bar, heb je die Sintjanskruid in overleg met een arts? Of doe je het op eigen houtje? In NL is het geen officieel geneesmiddel, maar bv in Duitsland kun je het alleen op recept krijgen. Het is dus een best heftig middel! Omdat het een natuurgeneeskruid is (en niet homeopatisch), denken mensen vaak 'Baat het niet dan schaadt het niet'.
Dus nu dit maar proberen
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik hoop dat het je zal helpen, Bar...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ga er voorzichtig vanuit van welquote:Op dinsdag 6 maart 2007 11:08 schreef Moonah het volgende:
Ik hoop dat het je zal helpen, Bar...
Heb er in elk geval een goed gevoel over
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Sugar ook hier was de ad alleen de eerste week even doorbijten daarna ging het gewoon stukken beter en kreeg ik het gevoel weer te leven.
Yppy, how are you?
Ik zal al jullie ervaringen met AD ook in mijn hoofd probere te houden. Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Ik zal al jullie ervaringen met AD ook in mijn hoofd probere te houden. Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn om te horen Sugar dat je merkt dat het iets positiefs met je doet
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Wat zijn jullie enthousiast over zoiets kleins. Wat lief.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik vind het helemaal niks kleins.
En wie t kleine niet eert......
Je bent gewoon een kanjer van een mens Sugar!
En wie t kleine niet eert......
Je bent gewoon een kanjer van een mens Sugar!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
door al die kleine stapjes sta je straks ineens op die hele grote berg en kun je trots/blij zijn dat je het allemaal hebt overwonnen
Het is helemaal niet klein, Sugar. Juist het begin, bij je eigen gevoel leren komen en er dan ook nog naar durven te luisteren, dat vind ik een groot begin.quote:Op donderdag 8 maart 2007 09:36 schreef Sugar het volgende:
Wat zijn jullie enthousiast over zoiets kleins. Wat lief.
Goed dat je zo naar jezelf gaat kijken Sugar. Dat vind ik knap. Ik hoop dat ook snel te kunnen. Misschien moet ik de haptotherapie eens opperen, wat het voorstel nu is, weet ik niet of ik daar iets aan ga hebben. Hoe heb je besloten dat te gaan doen?
Het is erg druk geweest de afgelopen dagen, dus ik was maar weinig online. Even een update.
Mijn ervaringen met de AD zijn tot nu toe minder positief, ik ben bijna hele dagen misselijk en heb ontzettend veel dorst. Mijn honger en zin in eten is helemaal weg nu. Daardoor ben ik wel extra blij met de borstvoeding, die dwingt me te eten.
Gisteren heb ik er met een collega over gesproken. Zij heeft dit ook gehad na haar eerste bevalling. Echt zo fijn om irl iemand te kennen die het ook heeft meegemaakt, al is het voor haar 30 jaar geleden.
Morgen gaan we voor een lang weekend weg met schoonfamilie. Dan ben ik niet online dus. Zie ik best wel tegen op. Andere jaren vind ik het wel gezellig, maar nu is het zo lang en kijk ik al uit naar maandagavond als we weer thuis zijn. Zo jammer, als dingen die anders super-keigaaf-leuk zijn, maar nu niets doen.
Het is erg druk geweest de afgelopen dagen, dus ik was maar weinig online. Even een update.
Mijn ervaringen met de AD zijn tot nu toe minder positief, ik ben bijna hele dagen misselijk en heb ontzettend veel dorst. Mijn honger en zin in eten is helemaal weg nu. Daardoor ben ik wel extra blij met de borstvoeding, die dwingt me te eten.
Gisteren heb ik er met een collega over gesproken. Zij heeft dit ook gehad na haar eerste bevalling. Echt zo fijn om irl iemand te kennen die het ook heeft meegemaakt, al is het voor haar 30 jaar geleden.
Morgen gaan we voor een lang weekend weg met schoonfamilie. Dan ben ik niet online dus. Zie ik best wel tegen op. Andere jaren vind ik het wel gezellig, maar nu is het zo lang en kijk ik al uit naar maandagavond als we weer thuis zijn. Zo jammer, als dingen die anders super-keigaaf-leuk zijn, maar nu niets doen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik kan me voorstellen dat dat nu een opgave is, om 'gezellig' een lang weekend weg te gaan met schoonfamilie. Hopelijk heb je het toch nog een beetje fijn. Kun je niet eerder teruggaan als je je helemaal onprettig voelt? Dan heb je minder het idee dat je de tijd 'moet' uitzitten tot maandagavond. Succes YPPY.
Oh, Yppy, wat naar van die AD. Dat lijkt me dus echt ondraaglijk.
En probeer je zoveel mogelijk aan jezelf te denken dit weekend? Je zegt dat je dat ook nog niet zo kan, zo afgaan op en luisteren naar je gevoel (zoals ik hierboven postte), maar probeer het maar wel. En laat je erin helpen door J. Want als je ineens allemaal dingen doet die 'moeten' wordt je nare gevoel alleen maar erger, denk ik. (Heb ik altijd)
Sterkte.
En probeer je zoveel mogelijk aan jezelf te denken dit weekend? Je zegt dat je dat ook nog niet zo kan, zo afgaan op en luisteren naar je gevoel (zoals ik hierboven postte), maar probeer het maar wel. En laat je erin helpen door J. Want als je ineens allemaal dingen doet die 'moeten' wordt je nare gevoel alleen maar erger, denk ik. (Heb ik altijd)
Sterkte.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Volgens mij is depressief zijn veel ondraaglijker hoor Sugar. Met AD kun je stoppen of overstappen naar een ander middel (het is soms even zoeken naar het juiste medicijn). Stop je, dan zijn de bijwerken ook snel weg.quote:Op donderdag 8 maart 2007 13:01 schreef Sugar het volgende:
Oh, Yppy, wat naar van die AD. Dat lijkt me dus echt ondraaglijk.
Op depressief zijn heb je veel minder invloed.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
