Eetstoornissen: Boulimia, Anorexia, BED etc. (Deel 5)

FOK!forum / Relaties & Psychologie / Eetstoornissen: Boulimia, Anorexia, BED etc. (Deel 5)

Etoile	woensdag 10 januari 2007 @ 13:25
	Het vorige topic: Eetstoornissen: Boulimia, Anorexia, BED etc. (Deel4) Mijn laatste reactie was voor Sugar: quote: Op woensdag 10 januari 2007 13:24 schreef Étoile het volgende: Hoe cliché het ook klinkt, het heeft tijd gekost om zo 'ver' te komen, het zal ook tijd kosten om er weer uit te klimmen denk ik. Dat is iig een mantra wat ik mezelf (bij andere dingetjes waar ik mee zit) voor probeer te houden. Soms betekent dat dat je die positieve bevestigingen minstens 1000 keer moet krijgen voor je je eigen (soms gewoon té) krachtige geest kan overwinnen. En mensen die van je houden, die zullen je altijd blijven beschermen en steunen, dat vertrouwen daarin groeit denk ik langzaam weer bij al die kleine bevestigingen. En op een bepaald moment denk je ineens weer van, hee ik ben gewoon een avond niet bezig geweest met zo denken, of een dag, of een week. En ook dan zullen de mensen die er echt toe doen er voor je zijn en van je houden, bijzonder eigenlijk he? Omdat jij het waard bent (mss moet je wat meer l'oreal producten kopen) Voor wat betreft het meevallen, ik denk dat je van binnen ook wel weet dat het niet 'wel mee valt' allemaal, niet zozeer het eten, maar alles. Het is gewoon veel en erg en je bent ondertussen keihard aan het vechten om te overleven. En gelukkig eet je, hoe moeilijk het ook is, wel iets mee, dat laat alleen maar zien dat je verstand toch gewoon nog volhoudt, dat je ergens weet dat verder gaan niet goed is, gevaarlijk is zelfs. Maar ik weet ook zo goed, dat dat juist zo negatief kan voelen, dat het dan weer voelt als die 'zwakke kant' die maar niet doorzet, ipv de sterke die je trots kan maken. Maar die zogenaamde sterke kant is eigenlijk gewoon een wolf in schaapskleren, die je angsten vergroot en je zwakker maakt. Het is iig goed om te horen dat er veel mensen voor je klaar staan, zoals ik al zei (en uit ervaring weet), je kan zo gemakkelijk wegglijden in je eigen gevoelens.
Sugar	woensdag 10 januari 2007 @ 13:31
	Ja, dubbel is dat he? Die twee kanten: de sterke en de zwakke. Voor de anderen is eten juist de goede kant, voor mij gaat het juist goed als ik niet eet uiteraard. Ik zie dat eten 's avonds wel als zwakte en zou willen dat ik eronder uit kon. Dan zou ik het beter doen, vind ik, maar ik wéét wel dat dat niet beter is "eigenlijk". Ik 'verdenk' mezelf er alleen van dat ik gewoon niet sterk genoeg ben om dan niet te eten en dat het hebben van een gezin dan lekker makkelijk de reden is om toch wel iets te eten... Maar Etolie, hoe is het nu met jou dan?
Etoile	woensdag 10 januari 2007 @ 14:12
	Ja dat is precies wat ik bedoelde idd, ik denk dat je op de momenten dat die verdenkingen het bijna winnen het beste even brieven/mails/postings kan nalezen die je steun geven (of het uiten naar anderen natuurlijk), misschien zijn die dan net genoeg om je op dat moment even te helpen. Wanneer begint je therapiegebeuren nog maar? _{vwb mijn dingetjes, die passen hier niet echt in dit topic, is je msnadres in je profiel echt?}
Sugar	woensdag 10 januari 2007 @ 14:45
	_{Ja, is echt.} Ik start vrijdag met haptotherapie. Spannend is dat.
teigan	vrijdag 12 januari 2007 @ 22:16
	Hoe is het gegaan Sugar? Ik heb hier ook een kleine terugval, de afgelopen maand weer wat aangekomen, en daardoor toch ook wel aan het paniekeren geslagen. Ik wil steeds maar bevestiging van mijn omgeving dat ik goed bezig ben, en op sommige momenten krijg ik dat gewoon niet, waardoor ik me in mezelf terugtrek, en dat heeft gelijk zijn negatieve weerslag(ik sta voor de klas, dus leerlingen zijn dan gelijk een stuk drukker)... Ik heb toevallig gistermiddag mijn eerste keer haptotherapie gehad, de therapeute heeft een aantal dingen gezegd waarmee ze de spijker op de kop sloeg.. De behandeling was fijn, ik voelde me rustig en ontspannen erna, ik voelde mijn lichaam weer, zo raar, maar ook zo relaxed.. Vandaag qua gevoelens wel weer aan het stressen, maar lichamelijk gaat het wel...
Sugar	zaterdag 13 januari 2007 @ 07:41
	Oh, wat goed Teigan, dat jouw haptotherapie ook zo raak was meteen. Zo was het bij mij ook, meteen veel besproken en gewoon een erg prettige vrouw ook. Ik heb er echt vertrouwen in dat de hapto me kan helpen. Verder worstel ik gewoon verder met het eten. En ik vind alles moeilijk en stom en vind vooral dat ik veel te weinig afval.
Sugar	zondag 14 januari 2007 @ 08:58
	Gisteravond echt normaal gegeten en zelfs gesnoept. Ik voelde me daarna natuurlijk rot en vandaag voel ik me slecht over mezelf. Ik vind het echt heel stom dan dat ik gewoon zo los ben gegaan. _{Wordt trouwens wel een beetje een ego-topic zo. Zijn er niet meer mensen die hun ei kwijt willen?}
teigan	zondag 14 januari 2007 @ 09:24
	quote: Op zondag 14 januari 2007 08:58 schreef Sugar het volgende: Gisteravond echt normaal gegeten en zelfs gesnoept. Ik voelde me daarna natuurlijk rot en vandaag voel ik me slecht over mezelf. Ik vind het echt heel stom dan dat ik gewoon zo los ben gegaan. _{Wordt trouwens wel een beetje een ego-topic zo. Zijn er niet meer mensen die hun ei kwijt willen?} Het is aan de ene kant zo herkenbaar voor mij, en aan de andere kant zo anders... Ik mag nog een heleboel afvallen, ik ben nog flink te zwaar.. Maar afvallen is ook eng, het vet is een beschermlaagje.. Maar aankomen mag ook niet, ik ben al zo vet, er hoeft niet meer bij... Het ene moment durf ik wel eens iets ongezonds te pakken, op andere dagen vind ik dat doodeng... Dagen dat ik me wel goed voel over mijn lijf wisselen zich af met dagen waarin ik het moeilijk heb, en die dagen gaan helemaal lastig dan, sommige klassen merken het, ik ben er minder ofzo, en kan ook minder goed ingrijpen.. En dat maakt de boel alleen maar erger..
MeAgainstTheWorld	maandag 15 januari 2007 @ 03:20
	zijn hier ook mensen die moeite hebben met eten op andere plekken dan thuis? ik weet niet precies wat het is, maar ik word bijna altijd kotsmisselijk als ik bij iemand anders eet, bij uit eten gaan iets minder. voor zover ik weet heb ik dit al mijn hele leven
Sugar	maandag 15 januari 2007 @ 07:13
	Teigan, wat gek is dat voor mij om te lezen: vet als beschermlaagje. Ik voel me juist alleen veilig als ik in elke positie die ik kan aannemen als "dun" of "mager" bestempeld word. Maar het dubbele gevoel herken ik dus wel. Verstand en gevoel... MeAgainstTheWorld, ik heb dat nu wel, dat ik het lastig vind om iets te eten in het bijzijn van andere mensen. Maar ik heb dat dus alleen maar omdat ik zo min mogelijk wil eten. Niet zoals jij het hebt, denk ik.
Nikki1806	maandag 15 januari 2007 @ 18:13
	Hoi, Ik weet niet of ik hier helemaal pas, ik heb namelijk geen eetstoornis als in anorexia of boulimia of wat dan ook, en heb ook een gezond gewicht, maar wil toch even wat kwijt. Ik ben altijd al bezig geweest met mijn lichaam, heb altijd dun willen zijn. Ik ben het ook altijd geweest, en nog steeds (1.71, 56 kilo). Sinds ik op kamers woon (nu zo'n 1,5 jaar) kan ik in principe ook helemaal zelf bepalen wat ik eet. Het probleem is alleen een beetje, dat ik heel erg bezig ben met gezond eten, en niet te veel eten. Ik wil heel graag dit lichaam houden en absoluut niet aankomen, ook niet afvallen, maar zeker niet aankomen. Zolang ik onder controle heb wat ik eet (dus gewoon ontbijt, lunch en gezond avondeten en niet te veel tussendoor) is er niks aan de hand. Maar als ik bij andere mensen eet, een verjaardag heb of pizza of iets moet eten word ik bang. Niet dat ik nooit snoep of ongezond eet, maar ik wil het zo veel mogelijk beperken en voel me soms schuldig als ik het wel doe. Ik ben dan bang dat ik aankom etc. Nu zit ik ook bij een studentenvereniging wat natuurlijk bier drinken inhoudt. Doe ik ook wel, maar ook hiervoor geldt, als ik veel heb gedronken is die angst er weer. Ik weet dat ik me niet zo druk moet maken, dat ik een gezond gewicht heb en dat ik ook niet snel dik zal worden, maar toch, die angst blijft. Soms vind ik mezelf ook helemaal niet zo slank, terwijl ik verstandelijk wel weet dat het zo is. Ik weet dat ik het allemaal wel onder controle heb, en dat ik niet snel door zal gaan slaan, maar toch baal ik wel dat ik er soms iets wat obsessief mee bezig ben, wat dat is zonde en nergens voor nodig. Ik wil gewoon kunnen genieten van eten, zonder bang te moeten zijn! Nogmaals, ik weet niet zeker of mijn verhaal hier past, en ik weet ook niet echt wat ik ermee wil, maar wilde het ff kwijt...
Sugar	dinsdag 16 januari 2007 @ 16:43
	Ik denk dat je hier best past, ook al klinkt dat eigenlijk helemaal niet leuk. Je bent op een inderdaad (enigszins) obsessieve manier bezig met eten en (niet) aankomen. Dat gaat gepaard met piekeren over eten en opzien tegen bepaalde eetmomenten. Ik denk dat je er wel echt voor moet oppassen dat dit dwangmatige niet verder gaat. Sterker nog, ik denk dat je er in de huidige situatie al te veel mee bezig bent. Dat het veel gezonder zou zijn als je minder geobsedeerd zou zijn door eten. maar ja, daar help ik je niet mee. Ik denk dat het goed is dat je hier post, want volgens mij is het altijd goed wel te erkennen dat er iets niet in de haak is. Denk je ook niet? Ik hoop dat je manieren vindt het eten en niet-aankomen wat meer los te laten, op den duur.
Nikki1806	dinsdag 16 januari 2007 @ 18:06
	Klopt wel idd.. Het is gewoon erg moeilijk om het los te laten, en ben ook bang dat me dat nooit echt gaat lukken. Weet je wat het ook is, ik voel ook een soort druk om "slank" te blijven omdat ik anders faal ofzo. Ben altijd "de slanke meid met het perfecte figuur" geweest, zoals vriendinnen altijd zeiden en zeggen. Als ik dan aan zou komen voelt dat als mislukken ofzo...
ellos	dinsdag 16 januari 2007 @ 18:50
	he nikki, als ik je post lees denk ik aan orthorexia (ja wij hebben overal diagnostische labels voor). Moet je maar googlen, er zal heus wel iets over te vinden zijn In ieder geval goed van je dat je je er van bewust bent al, dat het misschien een beetje richting Te aan het gaan is.
Schubbekut	woensdag 17 januari 2007 @ 10:16
	quote: Op maandag 15 januari 2007 03:20 schreef MeAgainstTheWorld het volgende: zijn hier ook mensen die moeite hebben met eten op andere plekken dan thuis? ik weet niet precies wat het is, maar ik word bijna altijd kotsmisselijk als ik bij iemand anders eet, bij uit eten gaan iets minder. voor zover ik weet heb ik dit al mijn hele leven Ik heb altijd moeite met eten in openbare plekken , of met andere mensen in het algemeen (behalve met een vriend van me) , als ik ergens zit en ik moet eten bv als ik uit eten ga met collega's verzin ik altijd smoesjes dat ik niet mee kan eten (ziek e.d) , het gevolg is dat ALS je dan een keer eet op je werk ofzo mensen je meteen aan staren van wow dit is de 3de keer dat ik je ooit heb zien eten heel irritant . Ik heb ook altijd het idee dat ik het niet normaal kan doen ofzo, het er raar uitziet? heb jij dat ook ?
Sugar	zondag 21 januari 2007 @ 12:09
	En eigenlijk wil ik het zo graag loslaten en gaan genieten van dingen. Maar wat gaat er dan gebeuren?
Moragh_DaughterofSune	zondag 21 januari 2007 @ 12:28
	Ik weet niet of ik hier helemaal pas, maar ik reageer toch even in dit topic. Ik heb zelf een manisch-depressieve stoornis met Borderline aspecten, en dat zorgt er voor dat ik met regelmaat en (tijdelijk) eetprobleem krijg. In depressieve perioden ben ik geneigd véél te eten, waardoor ik soms heel veel aankom in korte tijd. In een manische periode daarentegen val ik veel af en eet ik reuze gezond. In de 'normale' periodes daartussen blijft mijn gewicht gelijk aan het gewicht daarvoor en eet ik normaal. Nu gaat het op het moment niet heel goed met me, en ik weeg dus 79 kilo bij 1.72. Ik voel me daar niet goed bij, maar mijn antwoord op me ongelukkig voelen is meer eten. Ik heb ook echt buien waarbij ik iets móet eten als het maar zoet is. Ik vind het erg moeilijk om daar mee om te gaan. Maar misschien komt daar binnenkort een oplossing voor, want per mei ga ik opgenomen worden voor 5 dagen en nachten per week. Zijn er hier meer mensen met hetzelfde probleem?
CleeJee	maandag 22 januari 2007 @ 15:44
	Dit topic is inmiddels gevuld met wat nieuwe mensen....fijn te merken dat ook anderen de weg naar dit (hele fijne) topic hebben gevonden. Wat bij mijn vriendin heel goed hielp, was om de voor- en nadelen van je eetstornis eens op een rij te gaan zetten. Ik durf nu alvast te voorspellen dat bijna iedereen aan het begin meer voor- dan nadelen op zal schrijven. Probeer daarna eens heel kritisch te gaan kijken, wedden dat er wat 'verzonnen/positief gemaakte' voordelen zulen afvallen?
Sugar	dinsdag 23 januari 2007 @ 08:19
	Ik denk wel dat je daarin gelijk hebt, CleeJee. Maar ik vind het gewoon wel fijn nu, om zo strikt te zijn met eten. Ik word intussen wel gek van mensen die niks zeggen erover, voor mij is het zo aanwezig, dat er dan maar beter over gepraat kan worden. Niks zeggen is niks zien, is dus blijkbaar nog niet te dun genoemd worden en is dus nog niet zorgelijk. Prima, dan ga ik nog door. Geen probleem, is ook het makkelijkst. Niemand trekt aan me, niemand rammelt me door elkaar. Men laat het begaan. Prima. Ik blijf op mijn eilandje en doe wat ik veilig vind. Afsluiten en doorgaan, met opgeheven hoofd.
CleeJee	dinsdag 23 januari 2007 @ 14:06
	Sugar, niks zeggen wil echt niet zeggen niks zien hoor.... het kan best zijn dat men niets durft te zeggen of, nog meer voor te stellen, dat men neit weet hoe er mee om te gaan.... Stel dat jij een vriendin van je steeds dikker zie worden, zeg jij daar dan makkelijk iets van? Je vind het fijn nu, omdat je er controle/zelfwaarde uit haalt, begrijpelijk... maar je weet ook dat je heel ongezond bezig bent, en dat je nu dingen aan het doen bent die niet normaal/gezond/natuurlijk zijn...of niet?
Moja	dinsdag 23 januari 2007 @ 14:16
	quote: Op dinsdag 23 januari 2007 08:19 schreef Sugar het volgende: Ik denk wel dat je daarin gelijk hebt, CleeJee. Maar ik vind het gewoon wel fijn nu, om zo strikt te zijn met eten. Ik word intussen wel gek van mensen die niks zeggen erover, voor mij is het zo aanwezig, dat er dan maar beter over gepraat kan worden. Niks zeggen is niks zien, is dus blijkbaar nog niet te dun genoemd worden en is dus nog niet zorgelijk. Prima, dan ga ik nog door. Geen probleem, is ook het makkelijkst. Niemand trekt aan me, niemand rammelt me door elkaar. Men laat het begaan. Prima. Ik blijf op mijn eilandje en doe wat ik veilig vind. Afsluiten en doorgaan, met opgeheven hoofd. Je zal er toch echt zelf wat aan moeten doen lijkt me. En niet gaan zitten wachten totdat iemand anders je een schop onder je kont geeft.
Sugar	dinsdag 23 januari 2007 @ 14:28
	Haha, Moja.
#ANONIEM	dinsdag 23 januari 2007 @ 14:46
	quote: Op zondag 21 januari 2007 12:28 schreef Moragh_DaughterofSune het volgende: Ik weet niet of ik hier helemaal pas, maar ik reageer toch even in dit topic. Ik heb zelf een manisch-depressieve stoornis met Borderline aspecten, en dat zorgt er voor dat ik met regelmaat en (tijdelijk) eetprobleem krijg. In depressieve perioden ben ik geneigd véél te eten, waardoor ik soms heel veel aankom in korte tijd. In een manische periode daarentegen val ik veel af en eet ik reuze gezond. In de 'normale' periodes daartussen blijft mijn gewicht gelijk aan het gewicht daarvoor en eet ik normaal. Nu gaat het op het moment niet heel goed met me, en ik weeg dus 79 kilo bij 1.72. Ik voel me daar niet goed bij, maar mijn antwoord op me ongelukkig voelen is meer eten. Ik heb ook echt buien waarbij ik iets móet eten als het maar zoet is. Ik vind het erg moeilijk om daar mee om te gaan. Maar misschien komt daar binnenkort een oplossing voor, want per mei ga ik opgenomen worden voor 5 dagen en nachten per week. Zijn er hier meer mensen met hetzelfde probleem? Hey welkom hier Jij had al eens een topic geopend toch dacht ik? Mensen met borderline zijn gevoelig voor verslavingen. Ik heb zelf gelukkig alleen maar borderline-trekken, maar als mijn eetstoornis wat meer op de achtergrond komt te staan, merk ik wel dat er iets anders voor in de plaats komt (agressie ofzow). Maar bij therapie moet je wel zeggen over dat eten, voordat het alleen maar erger wordt! Sterkte!!!
#ANONIEM	dinsdag 23 januari 2007 @ 14:49
	Hey Sugar! Heb jij al hulp eigenlijk? Want een tijdje geleden was je al bang dat het minder zou gaan, en volgens mij gaat het alleen maar slechter nu toch? En die mensen, misschien moet je toch eens met ze gaan praten, dat het niet goed gaat. Zou ik echt doen!!! Voordat het alleen maar erger wordt. Succes
Sugar	dinsdag 23 januari 2007 @ 16:15
	Ik doe haptotherapie. En de mensen in mijn omgeving weten wel hoe ik met eten bezig ben, maar dat betekent nog niet dat ik me daardoor geholpen voel.
teigan	dinsdag 23 januari 2007 @ 16:45
	het is ook lastig waarschijnlijk om hulp van ze tekrijgen.. Zij weten niet hoe het is, die worsteling met eten... En vinden het daarom waarschijnlijk heel moeilijk om er wat over te zeggen...
Moragh_DaughterofSune	dinsdag 23 januari 2007 @ 16:53
	quote: Op dinsdag 23 januari 2007 14:46 schreef HeaRt_woRm het volgende: [..] Hey welkom hier Jij had al eens een topic geopend toch dacht ik? Mensen met borderline zijn gevoelig voor verslavingen. Ik heb zelf gelukkig alleen maar borderline-trekken, maar als mijn eetstoornis wat meer op de achtergrond komt te staan, merk ik wel dat er iets anders voor in de plaats komt (agressie ofzow). Maar bij therapie moet je wel zeggen over dat eten, voordat het alleen maar erger wordt! Sterkte!!! Dankje! Mja ik had inderdaad een topic geopend over Borderline, maar ze zijn er inmiddels achter dat het Manische depressiviteit met Borderline aspecten is, iets wat dus ook meer klopt gezien het feit dat mn stemming niet om de zoveel uur omslaat maar om de zoveel maanden. En manische depressie zit in de familie. Anyhow, dat heeft veel invloed op mn eetpatroon. Mijn vader eet altijd als hij gestresst is, en als kind kreeg ik snoepjes als ik me naar voelde. Nu eet ik dus nog steeds heel veel in mijn depressieve periodes, en dat is echt een vicieuze cirkel. Ik voel me rot, dus ik wil iets lekkers, maar als ik wat lekkers neem, dan ben schiet ik te kort want dan ga ik niet goed om met mn lijf, dan stel ik anderen teleur, dan blijf ik lelijk en dik, en dan voel ik me weer rot, dus ga ik weer eten, enzovoort. Heel moeilijk allemaal. Ik ga dat ook zeker bij therapie aankaarten, gelukkig ga ik 5 dagen per week intern, en zal ik het daar dus hopelijk wel af kunnen leren. Maar dat is pas per mei, dus nu is het nog een strijd. Gelukkig zijn er lieve steunende mensen in dit topic!
CleeJee	woensdag 24 januari 2007 @ 10:56
	quote: Op dinsdag 23 januari 2007 16:15 schreef Sugar het volgende: Ik doe haptotherapie. En de mensen in mijn omgeving weten wel hoe ik met eten bezig ben, maar dat betekent nog niet dat ik me daardoor geholpen voel. Wat verwacht je precies van je omgeving? Hoe zou je willen dat zij zouden reageren? Wat kunnen zij doen om jou te helpen?
Sugar	woensdag 24 januari 2007 @ 13:02
	Eerlijk gezegd weet ik dat ook niet meer zo goed, CleeJee. Ik denk dat ik het zelf toch pas genoeg vind, als ik echt door mensen mager genoemd word. En dat is nu niet zo, ik ben nu gewoon normaal. Dus ik denk eigenlijk dat mensen niks voor me kunnen doen, omdat ik toch wil dat ik eerst dat stempeltje 'mager' krijg. Dat compenseert dan mooi het andere stempeltje van ooit en geeft me lucht en zekerheid. En wat ook veilig is: dan zijn mensen ook écht blij dat ik eet, als ze zich eerst zorgen hebben gemaakt. En ik denk dat ik -juist voor zoiets normaals als eten- bevestiging nodig heb. En het stomste: ik wéét welke echte kwaliteiten ik heb (die veel meer betekenen dan mijn lijf, eigenlijk). Dus ik vraag me af of er wel een diepere betekenis is achter dit eetprobleem. Want het lijkt in mijn gevoel en mijn hoofd echt alleen maar te gaan om het stickertje 'mager' zodat ik mezelf weer recht in de ogen kan kijken.
Moragh_DaughterofSune	woensdag 24 januari 2007 @ 19:25
	Nou, het gaat weer echt niet goed met me Vandaag een zak van 250 gram witte chocolade flikken opgegeten, naast een half pak koekjes en nog mijn gewone eten Waarom doe ik het? Ik weet het niet, Ik weet het wel en ik kan het niet anders kwijt. Ik voel me rot, kan niet wachten tot de therapie begint en voel me nutteloos. Ik kan mijn gevoelens niet kwijt (ik ben vandaag en morgen ook nog eens alleen) dus ik ga eten. Morgen ga ik niet eten, denk ik dan..of heel weinig. Maar zo werkt het niet. Morgen voel ik me namelijk ook rot, want het gaat niet over van één dag, en dus eet ik morgen ook weer. Een vreselijke cirkel. Waarom kan ik er niet gewoon mee stoppen? Omdat ik weet wat ik anders ga doen, als ik niet eet dan drink ik, of dan ga ik over op ander zelfdestructief gedrag, en die paar kilo's gaan er wel vanaf, want het is ook weer niet alsof ik dramatisch overgewicht heb..Het is maar 5 kilo teveel, maar het is met zoveel dingen en problemen verweven dat ik het psychisch niet aan kan om er wat aan te doen, want eten is voor veel dingen mijn oplossing geworden. Korte vreugde door de suiker, en daarna weer aan de ellende denken. Bah, wat een rotdag.
#ANONIEM	donderdag 25 januari 2007 @ 09:44
	Heb je wel genoeg afleiding overdag? Dat wil ook nog weleens helpen Gewoon eventjes iets anders doen
Moragh_DaughterofSune	maandag 29 januari 2007 @ 10:56
	quote: Op donderdag 25 januari 2007 09:44 schreef HeaRt_woRm het volgende: Heb je wel genoeg afleiding overdag? Dat wil ook nog weleens helpen Gewoon eventjes iets anders doen Momenteel dus niet Ik zit momenteel ziek thuis (als ik ga werken barst ik zo van de stress en paranoia dat ik gebroken ben) en wacht dus op mijn opname. Overdag is mijn vader aan het werk en ben ik alleen thuis, en word ik dus steevast met mezelf geconfronteerd. Dat is erg moeilijk, maar werken kan ik helemaal niet. Dan ga ik onderdoor aan de angsten van 'zullen ze me ontslaan? doe ik het wel goed genoeg?' wat dus niet echt bevordelijk is voor je toch al gespannen depressieve hoofd. Bovendien heb ik moeite met de deur uit gaan, want binnen kan ik mezelf van mezelf afleiden door te lezen en spelletjes te doen, buiten moet ik nadenken en word ik met mezelf geconfronteerd. Hopelijk komt er snel verandering in.
Etoile	maandag 29 januari 2007 @ 20:18
	Moragh, heb je vriendinnen met wie je kan afspreken om iets leuks te doen of je ei kwijt te kunnen? Familie bij wie je even langs kan gaan? Contact met anderen kan soms wel helpen om niet weg te zakken in het negatieve en het nutteloos voelen. Heb je hobbies die je misschien kunnen afleiden? Je zou bijv. buiten kunnen gaan fotograferen, knutselen, fotoalbums maken, een website leren bouwen, tekenen of schrijven. Moet er niet een wand in huis nodig een nieuwe kleur, grote schoonmaak, ik verzin maar wat. Misschien lukt het dan wel beter om niet te piekeren en trek te krijgen. Bezig zijn met iets, zodat je daarmee weer wat uit je hoofd gaat op de momenten dat je (eigenlijk ongewild) naar eten grijpt.
Sugar	dinsdag 30 januari 2007 @ 07:37
	Ik ben sinds vorige week weer aan het eten en dat is hartstikke moeilijk. Ik ben bang voor de kilo's. Ik ben bang nu ik de controle loslaat en zelfs ineens hele pakken koekjes ga eten. Elke dag denk ik een paar keer: ik ben meer waard als ik niet eet, ik ben meer waard als ik dun ben, wanneer zou ik weer walgen van mezelf als ik in de spiegel kijk? Hoeveel dagen nog voordat ik weer dat voel? Ik word hoe dan ook dikker nu en ik vind dat echt verschrikkelijk. Ik haat het dat ik nu afscheid moet nemen van houvast en van een redelijk veilig dun lijf.
Etoile	dinsdag 30 januari 2007 @ 12:03
	quote: Op dinsdag 30 januari 2007 07:37 schreef Sugar het volgende: Ik ben sinds vorige week weer aan het eten en dat is hartstikke moeilijk. Ik ben bang voor de kilo's. Ik ben bang nu ik de controle loslaat en zelfs ineens hele pakken koekjes ga eten. Elke dag denk ik een paar keer: ik ben meer waard als ik niet eet, ik ben meer waard als ik dun ben, wanneer zou ik weer walgen van mezelf als ik in de spiegel kijk? Hoeveel dagen nog voordat ik weer dat voel? Ik word hoe dan ook dikker nu en ik vind dat echt verschrikkelijk. Ik haat het dat ik nu afscheid moet nemen van houvast en van een redelijk veilig dun lijf. Sugar toch, zo knap van je! Zo dapper en vol vechtlust ga je toch die confrontatie aan. Je weet het he, die houvast is geen echte houvast. Dat lijf wat zo veilig voelt, dat gaat uiteindelijk tegen je werken. Jij bent sowieso heel veel waard, niet om jouw lijf, niet om jouw wel of niet eten, maar om wie jij bent van binnen. Dat meisje, die vrouw, die houdt van de mensen om haar heen, van het leven. Die zich zo graag weer wat geluk wil vóelen. En daar doe je het voor, elk stapje weer!
teigan	dinsdag 30 januari 2007 @ 16:55
	Sugar, hardstikke goed joh... Ik hoop dat je het vol kan houden, maar dat denk ik wel.... Ik ben op aanraden van de haptotherapeute weer flink minder suiker gaan eten, dus echt stoppen met snoepen.. Het lukt nu wel omdat ik het "moet" van haar.. Voel me daardoor wel beter, heb ook het idee dat mijn lijf het ook wel fijn vind...
MeAgainstTheWorld	woensdag 31 januari 2007 @ 03:29
	quote: Op woensdag 17 januari 2007 10:16 schreef Schubbekut het volgende: [..] Ik heb altijd moeite met eten in openbare plekken , of met andere mensen in het algemeen (behalve met een vriend van me) , als ik ergens zit en ik moet eten bv als ik uit eten ga met collega's verzin ik altijd smoesjes dat ik niet mee kan eten (ziek e.d) , het gevolg is dat ALS je dan een keer eet op je werk ofzo mensen je meteen aan staren van wow dit is de 3de keer dat ik je ooit heb zien eten heel irritant . Ik heb ook altijd het idee dat ik het niet normaal kan doen ofzo, het er raar uitziet? heb jij dat ook ? dit heb ik ook ja, het vreemde is dat ik er thuis vrijwel geen last van heb als ik met anderen eet. Ik verzin ook elke keer een smoesje om niet bij iemand te hoeven blijven eten, of uit eten te gaan. ik heb niet het idee dat het anderen opvalt, ik heb er nog nooit iets over gehoord in ieder geval... het is wel een lastig probleem. bij het idee van uit eten gaan met mijn vriendin bijvoorbeeld word ik meteen misselijk en ongemakkelijk. het vreemde is dat ik echt helemaal niet dik ben, eerder aan de dunne kant (1.85m en rond de 70 kilo) dus ik heb geen idee waarom ik hier last van heb.
Sugar	woensdag 31 januari 2007 @ 21:14
	Étoile, . Lief wat je zegt. Teigan, succes dan met het niet snoepen. Balans is zo belangrijk en als het voor jou nu al voelt als beter in balans, dan is dat echt hartstikke goed. Ga zo door! Ik hou vol met gewoon eten. Het gaat nog wel vanuit mijn hoofd en heel veel eetmomenten zijn symbolisch en gaan gepaard met een hele gedachtengang. Maar ik hoop dat ik uiteindelijk weer eet vanuit mijn lichamelijke behoefte en vanuit mijn gevóel.
#ANONIEM	dinsdag 3 april 2007 @ 21:10
	Kickerdekick Hoe is het met iedereen?
teigan	dinsdag 3 april 2007 @ 21:21
	Ik was verrast deze weer terug te zien, ik had er al een tijdje niet aan gedacht. Hier gaat het met vlagen beter en minder. De haptotherapie helpt gelukkig wel, maar is de laatste tijd even wat minder vaak geweest, en dan mis je het wel. Het eten wil even niet. Teveel stress en drukte, en ik val dan weer terug in het niet klaar willen maken van gezond eten, en makkelijke dingen uit de kasten snaaien. Gelukkig zie ik het nu gebeuren, en kan ik dan wat makkelijker ingrijpen. Hoe gaat het met de rest dan?
Natural_Mystic	dinsdag 3 april 2007 @ 21:40
	Ik ben een nieuweling in dit topic. Ik rommel sinds mijn 17e al met mijn eetpatroon. Het begon toen met laxeerpillen en kotsen. Daarna heb ik er een tijdje geen last meer van gehad tot het een half jaar geleden terug kwam. Ik ben namelijk tijdens een periode dat ik op mezelf woonde aangekomen (zo'n 8 kilo) en kreeg er van mijn omgeving kritiek op. Ook mijn moeder maakte steeds opmerkingen dat ik te dik was en iedere keer als ik naar de keuken liep om iets lekkers te pakken kreeg ik weer een opmerking. Ik was op dat moment zo'n 63,5 kilo bij een lengte van 1.68. Daarna besloot ik te gaan lijnen, maar dat sloeg door. Door het niet eten kreeg ik vaak zo'n honger dat ik een enorme vreetbui kreeg met als gevolg dat ik enorm veel ging sporten, een periode zo min mogelijk at en/of alles eruit kotste. Bovendien dronk ik veel koffie om mijn metabolisme op te schroeven. Ik was dus flink obsessief bezig. Ik viel uiteindelijk in een korte periode veel af tot ik 52 kilo woog. (ik denk in maximaal 2 maanden tijd) Daarna begon ik te eten en kon ik mezelf niet meer stoppen. Ik at niet om ik honger at, maar meer uit emoties. Dit heeft een hele tijd aangehouden, zo'n 3 maanden. Ik weeg nu ongeveer weer 58 kilo (ik heb het geluk dat ik niet zo heel snel aankom). Maar af en toe heb ik nog periodes dat ik enorm aan het lijnen ben, zoals 2 dagen niets eten en het 2-4-6-8 dieet (maandag 200 cal, dinsdag 400 cal, woensdag 600 cal, donderdag 800 cal, vrijdag 200 cal etc. etc.) Het probleem is bij mij echter dat ik een enorm wisselend zelfbeeld heb. De ene keer vind ik het prima zoals ik er uitzie, onder het mom van; een beetje vlees is niet verkeerd en de andere keer vind ik mezelf te dik en ga ik streng lijnen. Normaal lijnen kan ik niet, want ik sla al snel door. Ook als ik periodes heb met gezond eten (die heb ik weleens) slaat dat al snel om in streng lijnen. Het instabiele zelfbeeld is enorm frustrerend voor me. Ik weet eigenlijk niet wat ik ermee aan moet. Op dit moment weet ik van mezelf dat ik mezelf weer te dik vind, en ik ben nu weer bezig met lijnen (mede daarom ben ik ook weer begonnen met roken, omdat dat het metabolisme zou verhogen en het hongergevoel zou onderdrukken). Zoals je ziet is het bij dus niet constant, maar wisselt het elkaar af. Ook heb ik verschillende methodes om af te vallen, zoals de calorie-inname enorm te beperken en als ik dan een vreetbui krijg het eruit kotsen, veel sporten, of weer een tijdje nog minder eten (met de laxeerpillen ben ik gestopt want ik kreeg er enorme krampen van). Ik weet eigenlijk niet waarom ik dit typ, ik heb ook niet echt een vraag ofzo...maar ik wilde het gewoon even kwijt.
Etoile	dinsdag 3 april 2007 @ 21:52
	Jeetje Natural_mystic wat rot voor je allemaal. Ik denk dat het wel heel goed is dat je zelf wel inziet dat er iets behoorlijk mis is met de manier hoe je met eten bezig bent. Zo omgaan met eten en sporten is toch een vorm van controle zoeken, vaak juist op momenten dat je je gevoel of iets anders in je leven niet onder controle hebt. Door heel erg op het lijnen te richten hoef je niet bezig met de gevoelens die er onder liggen, maar uiteindelijk zijn die er nog wel. Je bent alleen hiermee wel funest bezig voor je lijf en gezondheid, dit kan je niet volhouden meid. Dat is helemaal niet goed voor je en ook niet 'lief' voor jezelf. Heb je op een of andere manier hulp? Er zijn bijv. speciale groepen voor mensen met eetstoornissen bij het ggz. Uiteindelijk kan je echt leren om je zelfbeeld meer los te zien van gewicht en wat anderen over jou zeggen. En om een beetje van jezelf te houden gewoon omdat jij jij bent. Maar dat is wel heel erg moeilijk om alleen te doen en er zijn echt mensen die je kunnen helpen.
#ANONIEM	woensdag 4 april 2007 @ 00:01
	Welkom Natural_Mystic Ik herken veel van wat jij schrijft, behalve de eetbuien. Ik periodes dat ik iets meer eet, dan eens een keer een dag niet en dan wordt het eten ook weer moeilijker Met mij gaat het @the moment wel redelijk trouwens! Ik begin over twee met de prétherapie Vind het echt zooooo spannend!
Sugar	woensdag 4 april 2007 @ 08:05
	Natural_Mystic, best herkenbaar verhaal, hoewel ook ik het echte vreten niet ken en ook het laxeren en kotsen niet. Maar de schommeling van wel iets mogen eten en niet en de invloed van anderen en je eigen schommelende zelfbeeld herken ik sterk. Moeilijk om daar iets mee te kunnen, he? Ik denk net als Étoile dat je er wel iets mee zou moeten doen. Hulp zoeken dus en proberen de balans in jezelf te gaan zoeken. Sterkte en blijf vooral hier van je af schrijven, dat alleen kan al heel goed en fijn zijn. Heart_Worm, spannend die pretherapie! Wat houdt het in? En start je over twee weken? (je schreef twee ... ). Fijn dat het redelijk gaat met je. Teigan, ik heb ook haptotherapie nu en ik vind het heftig en moeilijk en confronterend. Heb jij dat ook? Rot dat het nu door drukte en stress minder goed gaat met je. Of met het eten dan. Hoop voor je dat je dat weer naar je eigen tevredenheid kunt ombuigen! Met mij gaat het op dit gebied wel oké. Ik eet gewoon, normaal. Hoe ik me voel hangt wél samen nog met hoe mijn broek zit, hoe ik eruit zag toen ik in de spiegel keek en hoeveel ik eet op een dag. Eigenlijk voel ik een soort jaloezie en verlangen als ik bijvoorbeeld het verhaal lees van Natural_Mystic. Ik eet nu normaal en daardoor mis ik grip, duidelijkheid, mis ik een dun lijf en heel veel veiligheid. Maar ik wéét dat dit het "beste" is. En heb ook geen moeite met het eten zelf (hoe genant ook, ik kan zelfs te veel doorslaan in het eten en alles maar moeten kunnen hebben). Ik zou alleen graag nog voelen wat ik voel als ik zo min mogelijk eet: dun zijn, veilig zijn, controle hebben, een doel hebben en bijzonder zijn.
meta4	vrijdag 13 juli 2007 @ 01:44
	quote: Op zondag 21 januari 2007 12:28 schreef Moragh_DaughterofSune het volgende: Ik heb zelf een manisch-depressieve stoornis met Borderline aspecten, en dat zorgt er voor dat ik met regelmaat en (tijdelijk) eetprobleem krijg. In depressieve perioden ben ik geneigd véél te eten, waardoor ik soms heel veel aankom in korte tijd. In een manische periode daarentegen val ik veel af en eet ik reuze gezond. Bericht verwijderd, en verzonden naar je PM inbox [ Bericht 21% gewijzigd door meta4 op 13-07-2007 01:55:59 ]
Sugar	zondag 22 juli 2007 @ 21:15
	quote: Op woensdag 4 april 2007 08:05 schreef Sugar het volgende: Hoe ik me voel hangt wél samen nog met hoe mijn broek zit, hoe ik eruit zag toen ik in de spiegel keek en hoeveel ik eet op een dag. Even mezelf van hierboven quoten, want dit is nog steeds zo. Elke avond stap ik dus ontevreden en boos op mezelf in bed. Het gaat even een beetje kut op het lijf-gebied, vind mezelf zo lelijk doordat ik dingen snoep en snack soms. Doordat ik niet dun ben, maar gewoon. Waarom kan ik dat toch niet accepteren? Elke avond neem ik me voor de volgende dag weinig te eten, wel 'gewoon' eten, maar niet snoepen enzo. Het gezonde lijnen dus. Maar het gaat even niet en mijn hele eetgedrag hangt veel te veel samen met hoe ik me voel, welk oordeel ik heb en wat ik vind dat hoort. Zijn er mensen die dit herkennen en tips hebben hoe ik mijn dagen minder boos en verdrietig afsluit? Bedankt alvast.
-XX-	dinsdag 31 juli 2007 @ 12:15
	Nobody can help you! Je moet het zelf doen. Anderen kunnen je er wel op wijzen. Maar verder sta je er alleen voor. Je kunt het alleen als je het zelf wil. En als je wilt blijven leven. Als je eenmaal over de drempel zit. Moet je er voor zorgen dat je die drempel niet meer onder komt. En niet weer in een cirkeltje komt. Die gevaarlijk is.
innovative	dinsdag 31 juli 2007 @ 12:39
	quote: Op zondag 22 juli 2007 21:15 schreef Sugar het volgende: Even mezelf van hierboven quoten, want dit is nog steeds zo. Elke avond stap ik dus ontevreden en boos op mezelf in bed. Het gaat even een beetje kut op het lijf-gebied, vind mezelf zo lelijk doordat ik dingen snoep en snack soms. Doordat ik niet dun ben, maar gewoon. Waarom kan ik dat toch niet accepteren? Elke avond neem ik me voor de volgende dag weinig te eten, wel 'gewoon' eten, maar niet snoepen enzo. Het gezonde lijnen dus. Maar het gaat even niet en mijn hele eetgedrag hangt veel te veel samen met hoe ik me voel, welk oordeel ik heb en wat ik vind dat hoort. Zijn er mensen die dit herkennen en tips hebben hoe ik mijn dagen minder boos en verdrietig afsluit? Bedankt alvast. Pfew... Misschien dat het je helpt te denken aan alle góéde dingen die je hebt gedaan? Hoe je de trap in plaats van de lift hebt genomen, een half uurtje met de kids buiten hebt gelopen, dat je lekker een appel hebt genomen in plaats van die chocoladebiscuits of tóch de ijskraam langs bent gelopen zonder iets te halen... De goede momenten meer naar voren halen, eigenlijk. Door te gaan focussen op slecht eten blijf je in dat patroon. Het begint met dat handje pinda's wat je "eigenlijk" niet had moeten doen, vervolgens laat je dat staan en voel je je rot over een banaan, die laat je vallen en voor je het weet mis je al je tussendoor momentjes en ga je aan je maaltijden rommelen. Probeer jezelf voor te houden dat 6 eetmomenten op een dag de "standaard" is, en probeer op die momenten ook iets voedzaams te eten ('s middags bijv. een kopje boullion met een cracker met kaas oid). Daardoor is de kans op snaaien minder groot, en ben je achteraf blijer met jezelf. Per saldo eet je ongeveer net zoveel (zij het gezonder), maar je voelt je veel beter omdat je de controle hebt. Door eetmomenten te schrappen of maar weinig te eten op zo'n moment, krijg je later honger en ga je steeds kleine beetjes eten, vaak juist de "slechte" dingen waar je je zo rot door voelt.
Sugar	donderdag 20 september 2007 @ 13:09
	Innovative, wat had je toch gelijk met wat je toen schreef. Helaas is mijn gevoel nog hetzelfde: elke dag stel ik mezelf weer teleur met wat ik eet en hoe ik eruitzie. Ik haat het echt.
#ANONIEM	donderdag 20 september 2007 @ 18:37
	Waarom ga je niet in therapie dan? Daar leer je ook met je lichaam omgaan enzo
Sugar	vrijdag 21 september 2007 @ 08:39
	Ik heb psychotherapie. Nu alleen al 3 weken geleden en bovendien gaat die therapie ook over meer dan "puur" het eetprobleem. Ik heb nu ook geen echt verstoord eetgedrag, maar wel voortdurend een conflict met mezelf erover.
-XX-	vrijdag 12 oktober 2007 @ 22:01
	Er stond vanmorgen wel een interessant bericht in de krant. Anorexia is verslavend, net als XTC Gepubliceerd op dinsdag 02 oktober 2007 Franse onderzoekers hebben ontdekt dat anorexia en MDMA (xtc) dezelfde hersenwegen activeren, met als gevolg dat de eetlust onderdrukt wordt. Het team gelooft dat hun werk kan helpen de verslavende aard te verklaren van anorexia. Mensen met anorexia nervosa eten heel weinig, ondanks het feit dat hun lichaam de energie hard nodig heeft. De sterfte onder patienten is hoog en er zijn weinig effectieve behandelmethodes. Beter begrip voor eetstoornissen Maar Franse onderzoekers hebben nu een stap gezet om een eetstoornis beter te begrijpen. Omdat MDMA, de werkzame stof in xtc, ook de eetlust vermindert, besloot het onderzoeksinstituut in Montpellier de gelijkenissen met anorexia te onderzoeken. Ze deden verschillende test op muizen. Ze concentreerden zich op de nucleus accumbens, een deel van de hersenen dat een rol speelt bij verslavingsgedrag. Neurotransmitter Het team kwam er achter dat de eetlust van de muizen verminderde bij het toedienen van zowel MDMA (xtc) als CART, een neurotransmitter die vooral bij anorexia-patienten in hoge dosis aanwezig is. De onderzoekers stellen dat xtc en anorexia meer gemeenschappelijk kunnen hebben dan wij denken. De studie suggereert dat verhongeren verslavend kan werken en dat anorexia op neurologische tekorten kan wijzen. Dat opent ook mogelijkheden voor het vinden van een medicijn tegen eetstoornissen.
#ANONIEM	vrijdag 12 oktober 2007 @ 23:33
	Kijk, aan dit soort nieuws heb je tenminste iets
CleeJee	maandag 22 oktober 2007 @ 11:31
	kickje Daar ben ik ook weer een keer! Voor die mij niet kennen: ik ben een jongen met een vriendin die ano heeft. Ze heeft weer even een goede dip, het zat er al maanden aan te komen, maar ik heb het niet goed gezien... en nu is het er, of eigenlijk, was het er....want het gaat al weer iets beter gelukkig, weer wat positieve triggers afgelopen week! Het blijft toch best onvoorspelbaar voor de buitenwereld soms....
teigan	maandag 22 oktober 2007 @ 11:53
	CleeJee, grappig om je weer terug te zien.. Die dipjes zullen zo af en toe blijven komen, en achteraf zie je altijd da thet er al aan zat te komen. Maar ze komt er vast wel weer doorheen. Ik blijf soms ook kleine terugvallen hebben, stress is een belangrijke negatieve trigger, maar ik kom er steeds sneller uit.. Ik hecht ook minder waarde aan mijn gewicht, kan beter met de weegschaal omgaan, en ik schijn ook te stralen de laatste tijd...
Sugar	maandag 22 oktober 2007 @ 12:04
	Nou, dat klinkt toch wel erg goed, Teigan! Fijn. CleeJee, wat rot dat er ineens weer een dip is/was. Sterkte ermee, ook voor je vriendin zelf natuurlijk. Wat gebeurt er dan, als jullie het hebben over 'terugvallen', CJ en Teigan? Ik heb namelijk ook schommelingen, maar dat zit 'm niet zozeer in gewicht, maar wel in de mate dat eten me bezighoudt en mijn zelfbeeld bepaalt. En of ik daar ooit vanaf kom? Ik begin daar steeds minder vertrouwen in te krijgen.
BubblegumBarbie	maandag 22 oktober 2007 @ 12:35
	quote: Op maandag 22 oktober 2007 12:04 schreef Sugar het volgende: Nou, dat klinkt toch wel erg goed, Teigan! Fijn. CleeJee, wat rot dat er ineens weer een dip is/was. Sterkte ermee, ook voor je vriendin zelf natuurlijk. Wat gebeurt er dan, als jullie het hebben over 'terugvallen', CJ en Teigan? Ik heb namelijk ook schommelingen, maar dat zit 'm niet zozeer in gewicht, maar wel in de mate dat eten me bezighoudt en mijn zelfbeeld bepaalt. En of ik daar ooit vanaf kom? Ik begin daar steeds minder vertrouwen in te krijgen. Bij mij houd een terugval in dat ik mijn eten dusdanig aanpas dat ik in korte tijd veel afval, terwijl ik wanneer het goed gaat juist door sla naar te veel eten. Dus ik schommel in eetpatroon en gewicht heen en weer. En ik heb heel sterk dat wat ik eet, zie ik terug in de spiegel. Als ik weinig eet, voel ik me slank en zie ik er 'volgens mij' slank uit. Eet ik meer voel ik me dik en zie ik er ook daadwerkelijk dikker uit in de spiegel. Ik kan complete onderkinnen en gigantische heupen in beelden. Waarschijnlijk blijft dat ons hele leven zo. Na verloop van tijd word het hopelijk dragelijker en worden de wisselingen minder extreem. Maar momenteel heb ik er geen vertrouwen in.
teigan	maandag 22 oktober 2007 @ 12:57
	Sugar, bij mij is het dan zo dat ik anders ga eten. Ik heb weinig zin om veel moeite te doen qua klaarmaken van eten, en ga daardoor veel snoepen of ongezonde dingen eten. De weegschaal gaat ook weer een grotere rol spelen, ik wil er vaker opstaan, wordt nogal depri van het getalletje, en mijn humeur gaat dan ook omlaag..
BubblegumBarbie	maandag 22 oktober 2007 @ 13:07
	quote: Op maandag 22 oktober 2007 12:57 schreef teigan het volgende: Sugar, bij mij is het dan zo dat ik anders ga eten. Ik heb weinig zin om veel moeite te doen qua klaarmaken van eten, en ga daardoor veel snoepen of ongezonde dingen eten. De weegschaal gaat ook weer een grotere rol spelen, ik wil er vaker opstaan, wordt nogal depri van het getalletje, en mijn humeur gaat dan ook omlaag.. Onder welk kopje pas jij?
teigan	maandag 22 oktober 2007 @ 14:43
	Officieel onder NAO, type Binge Eating Disorder. MAar ik denk dat het wel gewoon BED is.
Freuder	woensdag 24 oktober 2007 @ 11:36
	Misschien dat jullie iets hebben aan het boek '' Uit de ban van eetbuien'' Ik vind het iig een ontzettend goed boek dat me een heel stuk op weg heeft geholpen http://www.nl.bol.com/is-bin/INTERSHOP.enfinity/eCS/Store/nl/-/EUR/BOL_DisplayProductInformation-Start?Section=BOOK&BOL_OWNER_ID=1001004002051700
teigan	woensdag 24 oktober 2007 @ 11:50
	Ik heb het boek liggen, geleend van de bibliotheek, maar ik ben er nog niet aan toegekomen om het goed te lezen, het leek mij wel nuttig zo op het eerste gezicht. Bij mij is er een hoop stress weg, ik ben afgestudeert Nu heb ik ook weer de ruimte om alles weer wat op orde te krijgen.
Sugar	woensdag 24 oktober 2007 @ 11:51
	Ja, dat boek ken ik en dat moet ik nodig weer lenen bij de bieb. Ik heb precies wat jij ook schrijft over de schommelingen, BubblegumBarbie. Vooral dat terugfzien en terugvoelen aan je lijf wat je hebt gedaan met eten. Het maakt me de hele dag ontevreden over mezelf en soms voel ik echt afkeer van mezelf. Dat is zo rot. Ik zit nu in een periode dat ik steeds toch weer snoep of iets extra's eet en steeds weer het sporten laat schieten. Allemaal vanuit die ontevredenheid en die afkeer die ik voel, maar daardoor dus wel een vicieuze cirkel.
Sugar	woensdag 24 oktober 2007 @ 11:52
	Gefeliciteerd, teigan!
BubblegumBarbie	woensdag 24 oktober 2007 @ 13:55
	quote: Op woensdag 24 oktober 2007 11:51 schreef Sugar het volgende: Ja, dat boek ken ik en dat moet ik nodig weer lenen bij de bieb. Ik heb precies wat jij ook schrijft over de schommelingen, BubblegumBarbie. Vooral dat terugfzien en terugvoelen aan je lijf wat je hebt gedaan met eten. Het maakt me de hele dag ontevreden over mezelf en soms voel ik echt afkeer van mezelf. Dat is zo rot. Ik zit nu in een periode dat ik steeds toch weer snoep of iets extra's eet en steeds weer het sporten laat schieten. Allemaal vanuit die ontevredenheid en die afkeer die ik voel, maar daardoor dus wel een vicieuze cirkel. Ik vind het zo raar dat dat kan. De ene dag een dun meisje zien en de andere dag toch echt dikkere heupen, vette armen en een flubberbuik hebben. En als ik dan op de weegschaal ga staan, blijk ik te zijn afgevallen. Ik heb die periodes ook. En meestal als ik 2 á 3 kg ben aangekomen slaat de paniek toe en gooi ik het roer volledig om. En als ik dan weer 2 á 3 kg ben afgevallen glij ik langzaam weer af tot het punt waar ik ongegeneerd alles naar binnenprop waar ik trek in heb wanneer ik dat wil. Het is inderdaad een vicieuze cirkel. Mijn psycholoog en ik zijn bezig hem kleiner te maken, dat de schommelingen minder zijn. Zodat ik in een eetperiode minder eet en in een niet-eetperiode meer. Om het zo langzaam aan te stabiliseren. Nou ja, ik heb een dapper vriendje achter me staan en ik blijf hoop houden.
Sugar	woensdag 24 oktober 2007 @ 19:43
	Oh, wel echt goed hoe je er met je psych mee bezig bent. Misschien moet ik dat in therapie ook wat duidelijker aangeven. Nu is het meer gericht op bij mijn gevoel komen en gaat het niet zo echt over het eten. Maar ik herken echt alles wat je zegt, behalve dan het wegen, dat doe ik niet. Maar het negatieve terugzien in de spiegel en ook voelen als je bijvoorbeeld naar de wc bent geweest en je broek weer omhoog doet. Herken je dat ook? Dat dat net niet los genoeg gaat en dat je dus een kutgevoel hebt meteen, dat enorm dominant blijft hangen? Hoe oud ben jij? En is er bij jou een duidelijke oorzaak van je probleem? Bij mij niet eens zo namelijk, behalve dan eeuwige onzekerheid, voortkomend uit een klein beetje mollig zijn als kind en toen ook soms gestimuleerd zijn om op de lijn te letten. Ik had niet het gevoel dat het goed was zoals ik was, zeg maar.
#ANONIEM	woensdag 24 oktober 2007 @ 20:23
	Gefeliciteerd teigan Ik ben juist net weer dit jaar begonnen met school, en het is wel heel erg zwaar icm een eetstoornis Er werd mij vanuit de therapie die ik heb gehad (prétherapie) ook wel een intensieve behandeling aangeraden. Dat was of een vijfdaagse of een klinische. Iedereen vindt dat ik het moet doen, maar zelf wilt ik het niet. Ik heb zo een behoefte aan die structuur van naar school gaan, en mijn eigen leventje Ik heb nu als doel niet verder afvallen, hoewel dat erg moeilijk is met mijn nieuwe medicatie. Daar heb ik echt vrijwel geen eetlust van. Handig zul je misschien denken, maar nee hoor
BubblegumBarbie	donderdag 25 oktober 2007 @ 12:08
	quote: Op woensdag 24 oktober 2007 19:43 schreef Sugar het volgende: Oh, wel echt goed hoe je er met je psych mee bezig bent. Misschien moet ik dat in therapie ook wat duidelijker aangeven. Nu is het meer gericht op bij mijn gevoel komen en gaat het niet zo echt over het eten. Maar ik herken echt alles wat je zegt, behalve dan het wegen, dat doe ik niet. Maar het negatieve terugzien in de spiegel en ook voelen als je bijvoorbeeld naar de wc bent geweest en je broek weer omhoog doet. Herken je dat ook? Dat dat net niet los genoeg gaat en dat je dus een kutgevoel hebt meteen, dat enorm dominant blijft hangen? Hoe oud ben jij? En is er bij jou een duidelijke oorzaak van je probleem? Bij mij niet eens zo namelijk, behalve dan eeuwige onzekerheid, voortkomend uit een klein beetje mollig zijn als kind en toen ook soms gestimuleerd zijn om op de lijn te letten. Ik had niet het gevoel dat het goed was zoals ik was, zeg maar. Ik heb creatieve therapie voor mijn emoties. Ik accepteer ze niet, wil ze niet voelen en stop ze altijd weg. En via tekenen e.d. laat ik ze veel meer zien dan in een gesprek. En daardoor heb ik in mijn individuele therapie meer tijd om stapsgewijs via oefeningen met problemen leren om te gaan. Wat jij hebt met je broek, heb ik met de weegschaal. Als ik weer in een echt heftige periode zit weeg ik me voordat ik naar de wc ga, daarna, als ik iets gegeten heb, als ik bij mijn weegschaal in de buurt kom, met kleding, zonder kleding, 's ochtends, 's avonds, voor het douchen, erna. En het is slopend. En idd, ik voel me geweldig als ik zie dat er iets af is, ik voel me de slechtste persoon op aarde en totaal waardeloos als er iets bij is gekomen. En er is geen moment dat dit gevoel me loslaat. Het is hooguit minder als het goed met me gaat en meer als het slecht gaat. Ik ben 21 en ik heb inderdaad een duidelijke oorzaak. Meerdere. Als eerste dezelfde als jou. Ik was altijd mollig en mijn moeder zette mij dan op dieet. Terwijl mij zus van nature altijd slank was en alles kon eten. Zij mocht wel, ik niet. En dat heeft indruk gemaakt. De 2de zijn de lagere schoolgenootjes. Ik was steviger dan de rest en een klas vooruit geplaatst. Rede genoeg om mij tot pispaal te maken. En ik ben erg onzeker. Dit heb ik jaren weten te verbloemen door me veel zelfverzekerder voor te doen dan ik was. Uiteindelijk ben ik het zelf ook gaan geloven dat ik echt zo zelfverzekerd was. Maar ik ben er sinds kort achter dat ik nogsteeds hartstikke onzeker ben. Vanaf welke leeftijd begon het zoch bij jouw te ontwikkelen? En weet je omgeving het? Hoe gaan ze er mee om? @Heart_Worm: Vervelend dat je medicatie tegenwerkt. Watvoor medicatie heb jij dan? Ik heb anti-depressiva en als de dosis omhoog gaat, zoals laatst, heb ik ook totaal geen honger meer. Het idee van eten maakt me al misselijk. Maar ik zet toch maar door.
BubblegumBarbie	donderdag 25 oktober 2007 @ 12:12
	Ps. waar ik ook erg mee zit, is dat ik helemaal niet weet of ik eigenlijk wel beter wil worden..
Sugar	donderdag 25 oktober 2007 @ 12:20
	Heartworm, lastig ja. Succes met toch maar gewoon eten. BgB ik heb eigenlijk exact dezelfde redenen als jij. Ook ik ben gepest (door 3 vriendinnetjes op de basisschool, die toch elke keer weer géén vriendinnetjes bleken) en ook ik heb min onzekerheid begraven en er een stoer meisje overheen geplakt. Ik kom er nu pas achter hoezeer ik daardoor over mijn eigen grenzen ben gegaan en hoe ik mezelf ben kwijtgeraakt. Ik begon met het verkeerde eten (niet eten dus) rond mijn 20e. Nu ben ik 30, heb 2 kinderen en het speelt nog. Het is al een bijna een jaar geleden dat ik echt zo min mogelijk at en dus weer erg ongezond aan het hongeren was. Maar in kleinere mate en in mijn gevoel in dezelfde mate, blijft het dus aanwezig. Het gaat nu niet om helemaal niks willen eten en dus veel afvallen, maar wel om controle willen hebben en obsessief bezig zijn met alles rondom eten en mijn lijf.
BubblegumBarbie	donderdag 25 oktober 2007 @ 13:08
	quote: Op donderdag 25 oktober 2007 12:20 schreef Sugar het volgende: Heartworm, lastig ja. Succes met toch maar gewoon eten. BgB ik heb eigenlijk exact dezelfde redenen als jij. Ook ik ben gepest (door 3 vriendinnetjes op de basisschool, die toch elke keer weer géén vriendinnetjes bleken) en ook ik heb min onzekerheid begraven en er een stoer meisje overheen geplakt. Ik kom er nu pas achter hoezeer ik daardoor over mijn eigen grenzen ben gegaan en hoe ik mezelf ben kwijtgeraakt. Ik begon met het verkeerde eten (niet eten dus) rond mijn 20e. Nu ben ik 30, heb 2 kinderen en het speelt nog. Het is al een bijna een jaar geleden dat ik echt zo min mogelijk at en dus weer erg ongezond aan het hongeren was. Maar in kleinere mate en in mijn gevoel in dezelfde mate, blijft het dus aanwezig. Het gaat nu niet om helemaal niks willen eten en dus veel afvallen, maar wel om controle willen hebben en obsessief bezig zijn met alles rondom eten en mijn lijf. Altijd die 3 vriendinnetjes hè! Ik dus ook. Als ik terug denk begrijp ik niet waarom ik met ze om bleef gaan. Maar ik wilde zo graag geaccepteerd worden. Ik zat uiteindelijk zo vast achter mijn schijnvertoning en was zo bezig met niets voelen dat ik er depresief van werd, ik was mezelf niet. En mijn emoties werden steeds heviger op de momenten dat ik er geen volle controle op kon houden, zoals stressperiodes. Wat bij mij op de middelbare school begon als boulimia, veranderde 4 jaar geleden in BED, uiteindelijk was ik op het punt dat ik nog 1 kg moest en dan zou ik overgewicht hebben. Toen ging de knop om en ging ik dieeten. En dat werd al snel obsessief bezig zijn met niet eten en calorieen/voedingstoffen. Ik hoop dat ik het ooit los kan laten en niet constant op de weegschaal wil staan of me slecht voel omdat ik 1 van mijn basisbehoeftes vervul.
#ANONIEM	donderdag 25 oktober 2007 @ 21:19
	quote: Op donderdag 25 oktober 2007 12:12 schreef BubblegumBarbie het volgende: Ps. waar ik ook erg mee zit, is dat ik helemaal niet weet of ik eigenlijk wel beter wil worden.. Dat heb ik ook heel erg De ene dag ben ik er echt helemaal zeker van dat ik wil genezen en weet ik ook echt zeker dat ik het kan! Maar dat kan ook weer zo omslaan, en wil ik het weer totaal niet
Sugar	vrijdag 26 oktober 2007 @ 09:24
	Dat herken ik ook, ja. Dat is natuurlijk gewoon bang zijn om de controle los te laten, he dames? Het belangrijkste is toch te blijven kijken naar wat je écht wil in het leven: wil je gelukkig zijn geweest en een fijn leven gehad hebben als je 80 bent? Of wil je vooral altijd erg met eten bezig zijn geweest, zodat je maar niet aan andere dingen hoefde? Is dat bevredigend? Voor mezelf ook altijd weer iets om bij stil te staan.
BubblegumBarbie	vrijdag 26 oktober 2007 @ 11:52
	quote: Op vrijdag 26 oktober 2007 09:24 schreef Sugar het volgende: Dat herken ik ook, ja. Dat is natuurlijk gewoon bang zijn om de controle los te laten, he dames? Het belangrijkste is toch te blijven kijken naar wat je écht wil in het leven: wil je gelukkig zijn geweest en een fijn leven gehad hebben als je 80 bent? Of wil je vooral altijd erg met eten bezig zijn geweest, zodat je maar niet aan andere dingen hoefde? Is dat bevredigend? Voor mezelf ook altijd weer iets om bij stil te staan. Zodra ik de controle loslaat schiet ik door in het eten. En dan kom ik aan. En als ik dan ben aangekomen schiet ik weer door in alles onder controle krijgen en afvallen. Cirkeltjes, cirkeltjes, cirkeltjes. Wat ik wil in mijn leven is zorgeloos met eten kunnen omgaan. Eten omdat het lekker en nodig is en stoppen met eten als ik vol zit. Op gewicht blijven zonder mijn gewicht constant te monitoren. Niet of het 1 of het ander, maar allebei een beetje. De gulden middenweg. Maar het controlegevoel, de macht over mijn eigen lichaam vind ik heerlijk. De angst die ik voel als ik denk aan aankomen en eten zorgt er ook voor dat ik liever het oude pad zou blijven volgen. Geestelijk weet ik dat het totaal fout is en het anders moet. Emotioneel wil ik dit totaal niet. En die 2 samenvoegen lijkt niet te kunnen. En voor totale genezing zal dit toch echt moeten. Gister had ik weer een verkeerd moment. Ik was winkelen en de eerste winkel was de H&M. Ik ging iets passen en zoals jullie misschien weten, de H&M heeft haar spiegels zo geplaatst dat je je hele lijf van alle kanten kunt bekijken. Het vloog me zo aan! Maar vandaag gewoon door gezet en ik eet gewoon 2 krentenbollen met kaas. Want dat heb ik met mezelf afgesproken. Het is een stapje de goede richting op.
Sugar	vrijdag 26 oktober 2007 @ 16:00
	Knap, BgB en gewoon hartstikke nodig ook. Hou vol, hoor, H & M sucks gewoon. Maar ik weet precies wat je bedoelt met het doorslaan en niet op een natuurlijke manier met eten om kunnen gaan. Gisteren heb ik dat boek van Joanna Kortink weer geleend bij de bieb en ik herken er echt alles in. Bijvoorbeeld het "alles of niets-denken", eten om redenen die niet kloppen en juist niet eten ook om redenen die niet oké zijn. Ik ben nu weer goed aan het opletten, wel gezond eten, maar niet dat snoepen enzo waarvan ik dus ongelukkig word, omdat ik me lelijk en dik en lomp voel. Vandaag voel ik me daardoor weer beter: ik ben weer naar een goed doel aan het werken (wat afvallen). Maar ik haat het eigenlijk dat ik dat moet doen om gelukkig of tevreden te zijn. Was ik maar een meisje dat dun was, dat alles kon eten... Daar ben ik dan verdrietig over en ook boos.
Sugar	maandag 29 oktober 2007 @ 06:39
	Oh, ik voel me zo verschrikkelijk. Niks zit goed, dús ik ben weer aangekomen en kan niks met mezelf.
Zapato	maandag 29 oktober 2007 @ 10:14
	Dames, heb verder geen eetstoornis ofzo, maar jullie posts grepen me wel erg aan. Superveel sterkte in de strijd en Sugar, zoalls jij al zei, zorg dat je op je 80e terugkijkt op een gelukkig leven, niet op een leven vervuld van het bezig zijn met eten!
Sugar	maandag 29 oktober 2007 @ 10:54
	Dankjewel, Zapato. Dat is lief gezegd en ik weet ook dat ik zo moet denken. Het is wel lastig alleen.
BubblegumBarbie	maandag 29 oktober 2007 @ 11:58
	quote: Op maandag 29 oktober 2007 06:39 schreef Sugar het volgende: Oh, ik voel me zo verschrikkelijk. Niks zit goed, dús ik ben weer aangekomen en kan niks met mezelf. Hier komt een wilde vraag , hoeveel weeg je en hoe groot ben je? Ik weet wat je voelt. Zo mislukt, zo teleurgesteld in jezelf, zo niets waard. Maar hè! Als je nou tegen jezelf zegt, 'oké, gebeurd is gebeurd, nu ga ik het weer goed doen.' Dan zet je al een stapje vooruit. Maar als jij zo'n probleem hebt met snoepen. Kun je dan niet, bvb, ipv een heel pak koekjes, een half pak koekjes nemen? En niet 5 bolletjes ijs, maar 3. En het zo nuanceren voor jezelf? Zo blijft de schade beperkt en je leert jezelf in de hand houden. Dit is de oefening die ik voorgeschreven heb gekregen. Maar meestal als ik trek ergens in krijg, denk ik niet rationeel meer na. En misschien is het toch verstandig een weegschaal te kopen. Dan kun je zien dat je lang niet zo veel bent aangekomen als je zelf denkt te zien aan de hand van je kleding. Maar ik weet natuurlijk niet of dat verstandig is of niet.
typmiep	dinsdag 30 oktober 2007 @ 18:31
	Ik heb zelf jarenlang geleden aan zowel anorexia als eetstoornis nao. Ik heb veel steun via www.sabn.nl gehad. En daarnaast 3 opname's in eetstoornisklinieken. Zoek hulp zou ik zeggen!
LoudGirl	vrijdag 2 november 2007 @ 21:39
	Weegschalen zijn verslavend, niet goed voor iemand met een eetstoornis. Als ik een terugval heb, geef ik die van mij in bewaring bij de buren. Professionele hulp klinkt heel verstandig. Daarvoor hoef je nog niet diep in de shit te zitten, het is juist beter te behandelen als je er een beetje vroeg bij bent. Je huisarts is een goed begin.
Sugar	zaterdag 3 november 2007 @ 07:21
	Typmiep en LoudGirl, ik heb ook hulp: psychotherapie. Dat gaat trouwens niet zo heel letterlijk over het eten, maar wel over de dieperliggende achtergrond. BgB, ik snoep eigenlijk niet eens echt veel, maar ik voel het wel als enorm falen. Ik moet echt gaan uitzoeken wat eten voor me is en wat mijn lijf en dunzijn zo belangrijk maakt. Daar kom ik nu nog niet helemaal uit. Ik ben er wel achter dat ik, als ik mezelf weer zie als dik, direct alle opmerkingen hoor die er ooit zijn gemaakt tegen me, die negatief waren. Achter elkaar hoor ik ze, alsof ik mezelf ervan wil doordringen dat wat ik zie echt heel verkeerd is, alsof ik de lelijkheid wil bevestigen door die opmerkingen te herhalen in mijn hoofd. Het gebeurt onbewust, maar werkt alleen maar destructief natuurlijk.
teigan	zaterdag 3 november 2007 @ 17:39
	De weegschaal is gevaarlijk ja.. Ik dacht een tijdje geleden dat ik er wel mee om kon gaan, ik kreeg hem dus weer in eigen beheer.. Gisteravond besefte ik me ineens dat het niet lukte, ik stond er alweer een paar weken twee keer per dag op... En het beïnvloedde mijn humeur weer teveel.. dus nu ga ik er weer even veel minder opstaan.. Raar dat het je toch weer zo kan overvallen, ook al weet ik dat het gewoon door omstandigheden weer even de kop opsteekt.. (ik had voor de zomer iemand leren kennen, waarmee ik goed kon praten, we zagen hem heel vaak, en nu hij aan een nieuwe studie is begonnen horen we niets meer van hem, ben ik geblokkeert op msn en dergelijke, dan ga je zo aan jezelf twijfelen..)
typmiep	zaterdag 3 november 2007 @ 18:02
	Je kunt ook via www.zelfhulp.eu ONLINE hulp krijgen voor je eetstoornis. Ik denk dat het wel goed is om een opstap te maken naar irl hulpverlening. En/of eventueel naast je hulpverlening gericht op achterliggende oorzaken!
teigan	zondag 4 november 2007 @ 13:26
	typmiep, of zich een goed idee, maar ik heb even genoeg therapie gehad.. Ik ben nu nog wel aan het kijken of Creatieve Therapie wat voor mij is, maar dat is nog even afwachten
LoudGirl	zondag 4 november 2007 @ 21:36
	Soms is het inderdaad ontmoedigend. Gaat het hartstikke goed, dan gebeurt en weer iets dat stress veroorzaakt of je zelfvertrouwen aantast, en daar ga je weer... Maar mijn terugvallen worden steeds korter en minder erg, nu zo minimaal dat ik toch echt wel genezen ben. Het kan! Voor mij was het belangrijkste dat ik heb geleerd dat mijn waarde niet afhankelijk is van mijn gewicht of mijn prestaties. Ik heb dat gevonden in mijn geloof, maar zelfs met God is het niet vanzelf gegaan. Heb geduld met jezelf.
#ANONIEM	zondag 4 november 2007 @ 22:03
	Oh ja, dat is wel goed ja Met dat geloof... Want als je je eetstoornis wilt loslaten, zal je daarvoor in de plaats iets anders moeten vinden waar je je kracht uithaalt Bij mij zou dat mijn studie zijn
teigan	woensdag 7 november 2007 @ 13:17
	Ik heb het met vlagen gevonden, datgene waar ik mijn kracht uithaal.. Nu is het weer even wat minder, en dat slaat dan gelijk terug op eten.. Ik begin me wel steeds meer te beseffen dat ik echt naar mijzelf moet blijven luisteren, ipv probere me weg te cijferen. Maar ook dat blijft lastig..
sweetlady-o	dinsdag 13 november 2007 @ 17:38
	Ik ben gewoon razend Heb gisteren ontdenk dat bij de pro-ana site waar ik weleens kom ( om als ik me verveel eens iets goeds te doen en mensen die er voor het eerst komen van ana af te praten is me trouwens al 2 keer gelukt ) de mods gewoon ouwe mensen van 24 en 31 zijn. Ik bedoel dahm die bitchen hebben zelf geen anorexia maar zitten gewoon meiden van 14 die ziekte aan te praten en te vertellen dat ze niet mooi zijn als ze niet dun zijn. Ik kon het een 14 jarige nog wel vergeven dat ze mod wordt van zo'n site omdat ze ervan overtuigt is dat wat ze doet goed is. Maar deze smerige krengen doen het gewoon voor de lol en als iemand laat merken dat zij niet pro-ana is wordt ze meteen van die site getrapt. Ik weet echt niet wat ik moet doen van woede het zou gewoon strafbaar moeten zijn om dit uit te halen.
Freuder	dinsdag 13 november 2007 @ 19:09
	Ik ben een eetverslaafde/dwangmatige eter Ik ben hooggevoelig en ik demp van kinds af aan mijn gevoel met eten. Ik heb altijd perioden van overmatig eten en overgeven met overdreven streng eten afgewisseld. Kotsen doe ik al lange tijd niet meer maar ik heb er eigenlijk wel nog altijd gedachten over. Ik ben begonnen met roken om minder te eten en zo minder aan te komen terwijl roken altijd iets was wat ik als dom en nutteloos beschouwde. Na veel lezen en leren snap ik nu dat ik eigenlijk bang ben voor mijn eigen gevoel en zodra ik het moeilijk begin te krijgen grijp ik naar eten, sigaretten of alcohol, net zolang tot ik me helemaal vol voel en dat het enige gevoel is was ik nog heb. Daarnaast heb ik ook constant de angst om te gaan eten en daarmee ook weer angst voor die angst waardoor ik altijd erg gespannen ben. Ik heb een heel leven lang een deel van mezelf weggestopt door overmatig eten en daardoor ik het contact met mezelf behoorlijk kwijt ben, das ook de reden waarom er altijd wel een depressieve ondertoon in mijn bestaan is. Ik weet niet wat ik wil of wat ik voel en hoe ik zonder mijn verslavingen moet zijn, hoe ik op die manier zou moeten bestaan. Ik ben het zat dat het leven wat ik eigenlijk zou moeten hebben op deze manier zo aan me voorbij gaat, deze zombieachtige manier van bestaan komt me zo de keel uit. Er zijn geen pieken of dalen, ik besta maar wat en daar wil ik graag vanaf maar zodra ik begin te voelen blijft het zeuren tot ik toe geef. Ja ik weet wat ik dan moet doen; niet gaan eten of wat dan ook maar het gevoel toelaten en zelfs uit vergroten en het helemaal voelen zodat ik er niet meer bang voor ben en meer mens kan worden en dat neem ik me ook elke dag netjes voor ‘’morgen doe ik het niet, morgen hou ik vol’’ (altijd makkelijk praten na een eetbui of in dronken toestand) maar dan voel ik het weer, wat het ook mag zijn en dan wordt vandaag weer morgen is vandaag weer gisteren. Doel van mijn post? Geen eigenlijk, wilde gewoon weer eens wat schrijven, denk ik.
Etoile	woensdag 14 november 2007 @ 10:22
	Freuder, wat een duidelijk maar ook verdrietig verhaal heb je. Ken je het boek 'uit de ban van eetbuien' van joanna kortink? Ik denk dat het voor jou een heel rake snaar zal raken. Verder denk ik dat je onder begeleiding (van bijv. een psycholoog) zou kunnen leren om weer naar je gevoel te luisteren. Als je dat in kleine stapjes onder begeleiding doet kan je voorkomen dat je ineens overweldigd wordt door dat gevoel wat je wegdrukt (verdriet of boosheid bijv.). En wat er voor zorgt dat je naar eten/niet eten/drinken grijpt. Door meer voor jezelf op te komen en te erkennen dat er juist op een dieper niveau iets mis zit, kan je misschien ook leren om de focus van het eten wat los te laten. En hoef je dus niet naar 'verdovende middelen' te grijpen als er iets gebeurt wat je gevoel raakt. Je kan echt 'leren' om je gevoel dan wel te erkennen, om dat naar anderen te uiten, om te zijn wie je echt bent. Leren om niet dat deel wat je wegstopt te haten, maar het deel te laten zijn van wie je bent en te omarmen. Heel veel sterkte ermee in ieder geval! [ Bericht 0% gewijzigd door Etoile op 14-11-2007 12:04:49 ]
Freuder	woensdag 14 november 2007 @ 10:49
	Ik ken het boek van joanna kortink door en door, ik heb het alleen verkeerd aangepakt in de zin van me alleen op het denken te richten, en daarmee nog minder op het voelen. Ik kan me gedachten observeren en ze vervangen voor positieve, postieve scenario's voorstellen, beetje mediteren etc etc maar ik heb dat onbewust gebruikt om het voelen nog meer uit de weg te gaan, bij de minste ''dreiging'' vlucht ik me hoofd in Ik weet wat er mis zit op een dieper niveau, namelijk alle herrinneringen en bijbehorende gevoelens die ik met eten verdrongen heb en die ik verwerken moet. Hoe rationeel ik het ook bekijk ik blijf er bang voor, bang om die stap te naar het onbekende te zetten terwijl dat onbekende een deel van mij is ik idd zoals jij mooi zegt zou moeten omarmen ipv ontvluchten. Maar goed ik weet nu wel wat me te doen staat en het heeft geen zin om dat uit de weg te gaan, bedankt voor je reactie en advies
BubblegumBarbie	woensdag 14 november 2007 @ 11:47
	quote: Op woensdag 14 november 2007 10:49 schreef Freuder het volgende: Ik ken het boek van joanna kortink door en door, ik heb het alleen verkeerd aangepakt in de zin van me alleen op het denken te richten, en daarmee nog minder op het voelen. Ik kan me gedachten observeren en ze vervangen voor positieve, postieve scenario's voorstellen, beetje mediteren etc etc maar ik heb dat onbewust gebruikt om het voelen nog meer uit de weg te gaan, bij de minste ''dreiging'' vlucht ik me hoofd in Ik weet wat er mis zit op een dieper niveau, namelijk alle herrinneringen en bijbehorende gevoelens die ik met eten verdrongen heb en die ik verwerken moet. Hoe rationeel ik het ook bekijk ik blijf er bang voor, bang om die stap te naar het onbekende te zetten terwijl dat onbekende een deel van mij is ik idd zoals jij mooi zegt zou moeten omarmen ipv ontvluchten. Maar goed ik weet nu wel wat me te doen staat en het heeft geen zin om dat uit de weg te gaan, bedankt voor je reactie en advies Bij mij heeft mijn psycholoog ook geconstrateerd dat ik stop met eten om mijn gevoelsniveau te laten dalen. Door niet te eten word ik emotioneel afgestompt en dat zorgt ervoor dat ik controle kan houden op mijn emoties. Dus juist in heftige tijden of tijden van stress waar veel emoties bij komen kijken heb ik sterk de neiging te stoppen met eten. Ik heb anti-depressiva gekregen en deze zorgt dat ik over het algemeen blijer ben en alles beter aankan, waardoor er minder stress en minder heftige emoties ontstaan. En ik moet toegeven, het gaat steeds beter! Ook de individuele gesprekken helpen erg, aangezien ik de momenten waar ik moeite mee heb, leer kennen en ermee leer omgaan. Ik raad je dan ook aan hulp te zoeken. Hoe eerder je dat doet, hoe eerder je kunt beginnen aan een nieuw leven. Heel veel sterkte en succes!
Etoile	woensdag 14 november 2007 @ 12:13
	quote: Op woensdag 14 november 2007 10:49 schreef Freuder het volgende: Ik ken het boek van joanna kortink door en door, ik heb het alleen verkeerd aangepakt in de zin van me alleen op het denken te richten, en daarmee nog minder op het voelen. Ik kan me gedachten observeren en ze vervangen voor positieve, postieve scenario's voorstellen, beetje mediteren etc etc maar ik heb dat onbewust gebruikt om het voelen nog meer uit de weg te gaan, bij de minste ''dreiging'' vlucht ik me hoofd in Ik weet wat er mis zit op een dieper niveau, namelijk alle herrinneringen en bijbehorende gevoelens die ik met eten verdrongen heb en die ik verwerken moet. Hoe rationeel ik het ook bekijk ik blijf er bang voor, bang om die stap te naar het onbekende te zetten terwijl dat onbekende een deel van mij is ik idd zoals jij mooi zegt zou moeten omarmen ipv ontvluchten. Maar goed ik weet nu wel wat me te doen staat en het heeft geen zin om dat uit de weg te gaan, bedankt voor je reactie en advies Ik herken je manier van veel denken en rationaliseren, maar te weinig voelen. Voor mij was het juist een les om echt heel erg te leren fysiek te voelen wat er gebeurde als ik over iets pijnlijks/heftigs vertelde of nadacht. "Gewoon" voelen wat mijn lichaam deed en niet nadenken. Bijvoorbeeld voelen van een knoop in mn maag of druk op de borst of trillerige handen en vervolgens proberen dat gevoel steeds groter en groter te maken. Meestal betekende dat vanzelf dat de tranen komen. En dat is heel heftig en eng, want het lijkt dan soms alsof het nooit meer op kan houden. Maar dat doet het wel! Zeker als je eea onder begeleiding doet, zodat je zo'n moment ook weer echt afsluit. Je zou misschien naast een psycholoog ook aan haptotherapie kunnen denken. Het is ook heel eng om alles onder ogen te zien, dus helemaal niet raar dat je dat spannend vindt. En dat vraagt heel veel energie en investering en doorzettingsvermogen. En zoals je hier van meerdere mensen al leest, blijft het een strijd, zeker in zwakkere momenten is het een veilige uitvlucht. Maar gaandeweg zal je de resultaten zien en merken dat je weer meer pieken krijgt. En kan je ook nog eens heel trots op jezelf zijn dat je het toch gedurfd hebt om het aan te pakken.
Freuder	woensdag 14 november 2007 @ 12:49
	Ik zit eraan te denken om me door de huisarts door te laten verwijzen naar een psycholoog zodat die, als hij of zij zelf daarin niet kan voorzien, me kan doorsturen naar iemand die gespecialiseerd is hierin, het weer leren voelen. Toen ik die post van gister maakte was ik erg down door het idee ik mijn gevoel zo kwijt ben, voelde me even zo emotioneel gehandicapt als het ware. Maar ik ben me gevoel niet kwijt, anders zou ik er niet voor vluchten dus das al een halve geruststelling op zich Ik wil ook niet alleen rationeel leven, als een soort organische computer die slechts beredeneert en analyseert en niks voelt. nooit echt lacht. Denk dat een ieder hier naar hetzelfde verlangt, weg met die muur, weg met dat masker, je niet meer nep voelen tegenover anderen, niet meer die drang om onszelf te verstoppen, los van verstoorde gedachtes; als ik eenmaal dun ben ben ik helemaal gelukkig en heb ik geen zorgen meer en dergelijke. Lastig hor dat mens zijn Nogmaals bedankt voor de reacties!
Freuder	vrijdag 16 november 2007 @ 13:16
	Over 2 weken kennismaking met haptotherapie Hoe gaat het met de rest hier?
teigan	vrijdag 16 november 2007 @ 13:22
	haptotherapie is fijn, ik heb er tenminste wel wat aan gehad.. Met mij gaat het allemaal wat wisselend, ik heb de intake van creatieve therapie achter de rug, en ik ga daar mee door.. Alleen kan ik er de komende vier weken niet echt vrij voor nemen, dus dat is wel zwaar kut.. Ik zag het eten weer de mist ingaan, en de knop is dus nu weer omgegaan richting de goede kant, tenminste ik hoop dat ik het vol kan houden..
Freuder	vrijdag 16 november 2007 @ 13:25
	In welk opzicht heb je er het meeste aan gehad? Wat vond je er het fijnst aan? Als ik vragen mag
teigan	vrijdag 16 november 2007 @ 13:36
	Ik vond het ifjn omdat ik er altijd heel ontspannen en los vandaan kwam.. Ik was weer verbonden met mijn lichaam, ik wil eigenlijk altijd het liefste doen alsof het er niet is zeg maar... Als ik daar wegkwam voelde ik wel mijn hele lichaam en dat was best fijn, het gaf mij ook het vertrouwen om mijzelf meer te laten zien.. Iets wat nu dus met vlagen weer wat weg lijkt te raken..
Freuder	vrijdag 16 november 2007 @ 13:53
	Dat klinkt idd best fijn Soms voel ik me net een lopend hoofd zonder lichaam Kan je het niet af en toe zelf toepassen om dat gevoel niet kwijt te raken?
teigan	vrijdag 16 november 2007 @ 13:55
	Als ik eraan denk en er bewust bij stilsta dan wil dat wel... Dan kan ik wel weer dingen toepassen die ik bij haar ook deed..
Sugar	vrijdag 16 november 2007 @ 15:40
	Ik hoop dat ik ook eindelijk de knop weer heb omgezet vandaag. Blijft erg lastig, ik vind mezelf zo niks waard als ik dikker word.
#ANONIEM	vrijdag 16 november 2007 @ 19:46
	Goed dat je door blijft gaan met die therapie hey, teigan Volgens mij sta je er ook echt helemaal achter, en dat is ook echt een must Ja, dat aankomen is echt een hell Maar ik heb zelf ook wel gemerkt dat het zo weinig mogelijk eten toch niks oplevert. Ben nu dan ook wel aangekomen. Toch wel erg zwaar, maar ben ook wel blij dat ik toch iets vaker geregelder eet. En dat je je dan ook heel veel beter voelt
BubblegumBarbie	vrijdag 16 november 2007 @ 20:38
	quote: Op vrijdag 16 november 2007 19:46 schreef HeaRt_woRm het volgende: Goed dat je door blijft gaan met die therapie hey, teigan Volgens mij sta je er ook echt helemaal achter, en dat is ook echt een must Ja, dat aankomen is echt een hell Maar ik heb zelf ook wel gemerkt dat het zo weinig mogelijk eten toch niks oplevert. Ben nu dan ook wel aangekomen. Toch wel erg zwaar, maar ben ook wel blij dat ik toch iets vaker geregelder eet. En dat je je dan ook heel veel beter voelt Vooral dat beter voelen! Geen hartkloppingen meer, de trap weer op kunnen zonder uitgeput te zijn, geen blauwe plekken meer, geen haaruitval. Ik ben tegenwoordig weer vrolijk, onderneem dingen en durf het leven weer aan. En ondanks dat ik ben aangekomen, blijf ik er toch positief over.
LoudGirl	dinsdag 20 november 2007 @ 21:39
	quote: Op dinsdag 13 november 2007 17:38 schreef sweetlady-o het volgende: Ik ben gewoon razend Heb gisteren ontdenk dat bij de pro-ana site waar ik weleens kom ( om als ik me verveel eens iets goeds te doen en mensen die er voor het eerst komen van ana af te praten is me trouwens al 2 keer gelukt ) de mods gewoon ouwe mensen van 24 en 31 zijn. Ik bedoel dahm die bitchen hebben zelf geen anorexia maar zitten gewoon meiden van 14 die ziekte aan te praten en te vertellen dat ze niet mooi zijn als ze niet dun zijn. Ik kon het een 14 jarige nog wel vergeven dat ze mod wordt van zo'n site omdat ze ervan overtuigt is dat wat ze doet goed is. Maar deze smerige krengen doen het gewoon voor de lol en als iemand laat merken dat zij niet pro-ana is wordt ze meteen van die site getrapt. Ik weet echt niet wat ik moet doen van woede het zou gewoon strafbaar moeten zijn om dit uit te halen. Belachelijk, ik dacht dat de providers die sites al lang hadden laten sluiten. Kun je geen contact opnemen met de provider? Hoe weet je trouwens dat de mods zelf geen anorexia hebben? Ik bedoel, leeftijd is geen criterium (ben zelf 35). Ben volgens mijn weegschaal trouwens 1,3 kilo aangekomen moet nu proberen mijn 'wijze' woorden zelf in de praktijk te brengen. Gewoon inademen, uitademen, geen paniek, ik ben een parel in God's hand, ik ben niet mijn gewicht, ik ben niet mijn gewicht... Maar ik ben wel goed sjacherijnig en uit mijn evenwicht gebracht. Het blijft lastig.
grizegrijn	vrijdag 23 november 2007 @ 16:53
	Ik weet niet of dit het juiste topic is om het in te vragen, maar ik denk dat jullie het misschien het beste weten en ik wilde er ook geen nieuw topic voor aanmaken Vanaf welk bmi/ondergewicht wordt het gevaarlijk? En verder nog iets: Ik heb geen eetstoornis, maar al wel van kleins af aan ondergewicht gehad waar ik totaal geen problemen van ondervind, ik heb geen symptomen van haaruitval of broze nagels of weet ik veel wat (integendeel). Het gewicht past goed bij m'n bouw ook al is het volgens een of andere tabel te laag, en ik zou echt niet zwaarder willen worden. Nu ben ik afgelopen maand door stress enzo een kilo of 2 afgevallen hebben ze in het ziekenhuis gemeten vorige week, en de dokter die er toen was begon daar enorm van te freaken en vind dat ik voor de kerst maar 30 kilo aan moet komen (althans 5 kilo per week). Ik zie dat echt niet zitten dus, die 2 kilo allé als het per se moet, maar geen 30. Kan ik dit weigeren of kunnen ze me dwingen door me aan de sonde te leggen of zo? Nogmaals, alle andere dokters die ik in m'n leven gezien heb, vonden m'n gewicht prima. Aan de lage kant, maar passend bij m'n bouw. Ik hoop dat jullie me hier wat wijzer mee kunnen maken
-XX-	vrijdag 23 november 2007 @ 17:35
	quote: Op vrijdag 23 november 2007 16:53 schreef grizegrijn het volgende: Ik weet niet of dit het juiste topic is om het in te vragen, maar ik denk dat jullie het misschien het beste weten en ik wilde er ook geen nieuw topic voor aanmaken Vanaf welk bmi/ondergewicht wordt het gevaarlijk? En verder nog iets: Ik heb geen eetstoornis, maar al wel van kleins af aan ondergewicht gehad waar ik totaal geen problemen van ondervind, ik heb geen symptomen van haaruitval of broze nagels of weet ik veel wat (integendeel). Het gewicht past goed bij m'n bouw ook al is het volgens een of andere tabel te laag, en ik zou echt niet zwaarder willen worden. Nu ben ik afgelopen maand door stress enzo een kilo of 2 afgevallen hebben ze in het ziekenhuis gemeten vorige week, en de dokter die er toen was begon daar enorm van te freaken en vind dat ik voor de kerst maar 30 kilo aan moet komen (althans 5 kilo per week). Ik zie dat echt niet zitten dus, die 2 kilo allé als het per se moet, maar geen 30. Kan ik dit weigeren of kunnen ze me dwingen door me aan de sonde te leggen of zo? Nogmaals, alle andere dokters die ik in m'n leven gezien heb, vonden m'n gewicht prima. Aan de lage kant, maar passend bij m'n bouw. Ik hoop dat jullie me hier wat wijzer mee kunnen maken Het word echt gevaarlijk als je menstruatie uit gaat. Een van de eerste lichamelijke activiteiten die dan uit valt. De haren ook. Bij iedereen ligt die grens ergens anders.
grizegrijn	vrijdag 23 november 2007 @ 18:12
	quote: Op vrijdag 23 november 2007 17:35 schreef -XX- het volgende: [..] Het word echt gevaarlijk als je menstruatie uit gaat. Een van de eerste lichamelijke activiteiten die dan uit valt. De haren ook. Bij iedereen ligt die grens ergens anders. Hm ja ik slik de pil dus ik denk dat dat dan toch wel doorgaat toch? Die slik ik nu een half jaar of zo maar daarvoor was dat nog wel regelmatig. Bedankt voor je reactie
-XX-	vrijdag 23 november 2007 @ 18:34
	quote: Op vrijdag 23 november 2007 18:12 schreef grizegrijn het volgende: [..] Hm ja ik slik de pil dus ik denk dat dat dan toch wel doorgaat toch? Die slik ik nu een half jaar of zo maar daarvoor was dat nog wel regelmatig. Bedankt voor je reactie Ik bedoel ook dat hij dan wel een jaar uit kan blijven. Of langer als je niet weer op gewicht komt.
grizegrijn	vrijdag 23 november 2007 @ 18:40
	Ja, en ik bedoelde dus dat ik het daaraan niet kan merken als de pilmenstruatie onafhankelijk is van de 'echte' Of stopt de pilmenstruatie ook? (sorry, kon ik niet echt opmaken uit je bericht)
#ANONIEM	vrijdag 23 november 2007 @ 18:44
	quote: Op vrijdag 23 november 2007 17:35 schreef -XX- het volgende: [..] Het word echt gevaarlijk als je menstruatie uit gaat. Een van de eerste lichamelijke activiteiten die dan uit valt. De haren ook. Bij iedereen ligt die grens ergens anders. Dat zegt nog niet zoveel hoor Iemand kan zoveel ondergewicht hebben, maar toch nog ongesteld zijn. Of bijv. al weer heel lang een gezond gewicht hebben maar dat het nog steeds niet terug is. Ook dat is bij iedereen verschillend
Etoile	zondag 25 november 2007 @ 17:52
	quote: Op vrijdag 23 november 2007 16:53 schreef grizegrijn het volgende: Ik weet niet of dit het juiste topic is om het in te vragen, maar ik denk dat jullie het misschien het beste weten en ik wilde er ook geen nieuw topic voor aanmaken Vanaf welk bmi/ondergewicht wordt het gevaarlijk? En verder nog iets: Ik heb geen eetstoornis, maar al wel van kleins af aan ondergewicht gehad waar ik totaal geen problemen van ondervind, ik heb geen symptomen van haaruitval of broze nagels of weet ik veel wat (integendeel). Het gewicht past goed bij m'n bouw ook al is het volgens een of andere tabel te laag, en ik zou echt niet zwaarder willen worden. Nu ben ik afgelopen maand door stress enzo een kilo of 2 afgevallen hebben ze in het ziekenhuis gemeten vorige week, en de dokter die er toen was begon daar enorm van te freaken en vind dat ik voor de kerst maar 30 kilo aan moet komen (althans 5 kilo per week). Ik zie dat echt niet zitten dus, die 2 kilo allé als het per se moet, maar geen 30. Kan ik dit weigeren of kunnen ze me dwingen door me aan de sonde te leggen of zo? Nogmaals, alle andere dokters die ik in m'n leven gezien heb, vonden m'n gewicht prima. Aan de lage kant, maar passend bij m'n bouw. Ik hoop dat jullie me hier wat wijzer mee kunnen maken Bij een bmi onder de 18,5 (bij iemand van 1.70 ongeveer 54 kilo) wordt gesproken van ondergewicht, dan neemt ook het risico op osteoporose (botontkalking) sterk toe. Maar het is uiteraard gebaseerd op gemiddelden, een tengere bouw of juist stevige bouw kan zeker verschil maken. Hoe ver zit je BMI daaronder? Ik vind het nogal een heftige reactie van je dokter. Weet hij dat je altijd al aan de dunne kant geweest bent? Wat vindt je familie bijvoorbeeld van je huidige gewicht? Als je bmi nu wat onder de 18,5 zit kan je er iig naar streven om dat minimum weer te halen, puur voor je fysieke gezondheid. En dat hoeft dan niet door ineens enorm veel te eten, maar een bak volle kwark, een glas volle melk, 2 boterhammen extra, wat 'voller' beleg (chocopasta, pindakaas, volvette kaas) zet vaak al veel zoden aan de dijk. Als je echt ver onder die 18.5 zit, dan is je situatie misschien wel echt zorgelijk voor je gezondheid. Misschien is het goed om een second opinion te vragen bij een andere arts als je het idee hebt dat hij overtrokken reageert? [ Bericht 4% gewijzigd door Etoile op 25-11-2007 18:03:29 ]
BubblegumBarbie	maandag 26 november 2007 @ 16:06
	Mijn huisgenoot is, mannelijk, is 1.75 en weegt 50 kg. Hij is officieel te dun, maar voor zijn lichaamsbouw is hij dat helemaal niet. Hij is inderdaad wel droog en een kilootje meer zou geen kwaad kunnen, maar hij ondervind verder geen problemen. (behalve op relatie gebied dan ) Je bent pas te dun als je lichaam dat duidelijk begint aan te geven. Haaruitval, droge huid e.d. zijn tekenen. Maar als jij gewoon eet, energiek bent en nergens last van hebt, zou ik zeker geen 30 kg aan gaan komen! Waar ik wel errug benieuwd naar ben is hoe lang en hoe zwaar jij dan bent? Want 30 kg, dat is echt veel.
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 13:53
	heej, dit is de eerste keer dat ik wat post hier, vooral omdat heel veel dingen me bekend voor kwamen. Ik zit nu al 2 jaar in een dip..en het eten is er niet beter op geworden. Ik ben behoorlijk wat afgevallen, en het houd ook nog niet op. je went jezelf iets aan. Soms probeer ik wel gewoon goed te eten, maar dan voel ik me zo ellendig na die tijd, en verplicht ik mezelf de volgende dag niks te eten. Dat moet dan gewoon even om mezelf goed te voelen. Zo gaat het de hele tijd, m'n vriend vind dat ik misschien hulp moet zoeken. Ik heb ook al bij een psycholoog gezeten, maar gewoon voor de problemen thuis, ik ging er niet heen voor m'n eetgedrag, kheb het ook nooit verteld. Ik weet niet of ik die stap moet gaan zetten, het idee van weer dikker worden vind ik egt kut...en als ik hulp zoek, zal ik dat wel weer worden denk ik, maar kwil er ook vanaf... Zit er hier misschien iemand die ook in zo'n 2strijd zit?
Freuder	dinsdag 27 november 2007 @ 14:39
	Als je de neiging hebt om niet te eten komt dat vaak voor uit een idee van niks nodig te hoeven/willen hebben. Als je thuis veel problemen hebt gehad en vaak je eigen behoeften opzij hebt moeten zetten kan het daar mee te maken hebben.
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 14:53
	het is ook een gevoel van controle. Ik voel me vaak ineens kut, zomaar uit het niets, dan kan ik uren huilen. Daar heb ik dus geen controle over, dus ik zoek dan naar iets waar ik wel controle over heb, m'n figuur, dus niet eten. Ook wel andere dingen, maar niet eten is het voornaamste eigenlijk... dat gevoel van controle is gewoon heerlijk
Freuder	dinsdag 27 november 2007 @ 14:56
	Het voelt heerlijk maar tis een illusie, plus dat het elke keer weer het idee dat versterkt dat je dat gevoel van controle nodig hebt, Ik zou er met een psycholoog over gaan praten
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 15:06
	ik wil dun worden en niet dikker, das het lastige. En als ik het aan m'n ouders vertel....die hebben genoeg aan hun hoofd. Dus ik zou niet weten hoe ik het aan moet pakken
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 15:11
	ik ben van 65 naar 56 kilo gegaan, en ik wil niet weer 65 kilo wegen....en als ik normaal ga eten gebeurd dat wel
horned_reaper	dinsdag 27 november 2007 @ 15:15
	ik denk niet dat het punt is dat je niet mag afvallen of zorgen dat je dun blijft. maar eerst moeten die rotgevoelens eruit, als je even een keertje wat meer eet hoort het geen probleem te zijn en zou je je er helemaal geen zorgen over moeten maken. En je moet zorgen dat je bepaald eten niet gaan mijden omdat het zogenaamd slecht zou zijn, want je hebt van alle voedingstoffen een bepaalde hoeveelheid nodig. afvallen of dun willen zijn is helemaal niet erg of onnatuurlijk, maar de gevoelens die er bij jouw bij komen kijken zijn wel onnatuurlijk. en dat moet eruit, net als de visie dat je dik denkt te zijn. quote: Op dinsdag 27 november 2007 15:11 schreef Mystic-Rhythm het volgende: ik ben van 65 naar 56 kilo gegaan, en ik wil niet weer 65 kilo wegen....en als ik normaal ga eten gebeurd dat wel en niet te vergeten dat je in die tijd ook nog bent gegroeit. en dat je van nature totaal niet klein en fragiel bent gebouwt.
Freuder	dinsdag 27 november 2007 @ 15:40
	quote: Op dinsdag 27 november 2007 15:06 schreef Mystic-Rhythm het volgende: ik wil dun worden en niet dikker, das het lastige. En als ik het aan m'n ouders vertel....die hebben genoeg aan hun hoofd. Dus ik zou niet weten hoe ik het aan moet pakken Uiteindelijk hebben je problemen niks te maken met dun, dik of eten te maken, dat zijn de dingen waarmee je echte problemen tot uiting komen, het zijn de symptonen, niet de oorzaak
zhe-devilll	dinsdag 27 november 2007 @ 15:41
	Wat is BED ?
#ANONIEM	dinsdag 27 november 2007 @ 16:12
	Binge Eating Disorder Heel veel eten zonder conpenseren
#ANONIEM	dinsdag 27 november 2007 @ 16:18
	quote: Op dinsdag 27 november 2007 14:53 schreef Mystic-Rhythm het volgende: het is ook een gevoel van controle. Ik voel me vaak ineens kut, zomaar uit het niets, dan kan ik uren huilen. Daar heb ik dus geen controle over, dus ik zoek dan naar iets waar ik wel controle over heb, m'n figuur, dus niet eten. Ook wel andere dingen, maar niet eten is het voornaamste eigenlijk... dat gevoel van controle is gewoon heerlijk Zóó herkenbaar Het is alleen niet vol te houden
Sugar	dinsdag 27 november 2007 @ 16:34
	Ik zou wel oppassen met wat je zegt over hoe ze gebouwd is, horned_reaper. Dat kan ontzettend stimuleren om dit gestoorde eetgedrag vast te willen houden.
horned_reaper	dinsdag 27 november 2007 @ 16:38
	quote: Op dinsdag 27 november 2007 16:34 schreef Sugar het volgende: Ik zou wel oppassen met wat je zegt over hoe ze gebouwd is, horned_reaper. Dat kan ontzettend stimuleren om dit gestoorde eetgedrag vast te willen houden. ook als ze weet dat ik het puur over haar skelet heb wat betreft haar bouw?
Sugar	dinsdag 27 november 2007 @ 16:49
	Ja.
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 16:51
	een slanke bouw, of stevige bouw, het maakt toch niks uit
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 17:10
	ik heb dagen dat ik echt tevreden ben met m'n uiterlijk, maar dat is voor korte duur. Dan gaat het 3 dagen goed, en dan wil ik weer afvallen, omdat ik denk dat ik van die 3 dagen aagenkomen ben, en dat gaat maar door. En een stevige bouw, of slanke bouw maakt daarbij echt niks uit
Sugar	dinsdag 27 november 2007 @ 17:14
	Wat bedoel je met "maakt daarbij niks uit"? Het kwetst je niet om niet klein en fragiel genoemd te worden?
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 17:18
	jawel, als iemand zegt dat ik dun ben, dan ben ik best blij enzo. En ik word er ook zelfverzekerder door. Maar ik blijf door gaan met minder eten
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 17:20
	als iemand zegt van, wat ben je afgevallen, of wat ben je dun, dan denk ik in m'n hoofd van "yes, het helpt"
Freuder	dinsdag 27 november 2007 @ 19:11
	quote: Op dinsdag 27 november 2007 17:20 schreef Mystic-Rhythm het volgende: als iemand zegt van, wat ben je afgevallen, of wat ben je dun, dan denk ik in m'n hoofd van "yes, het helpt" ''yes, het helpt'' in welke zin? wat hoop je te bereiken ermee? en wat denk je dat er gaat veranderen als je dat bereikt?
Mystic-Rhythm	dinsdag 27 november 2007 @ 20:21
	dan vinden mensen me mss wel mooi omdat ik dun ben
Sugar	dinsdag 27 november 2007 @ 20:30
	Mystic-Rhythm, ik snap je zo goed. Maar uiteindelijk zoek je dus bevestiging voor iets wat helemaal niks te maken heeft met wie JIJ bent, van binnen, jij, echt jij. Je wordt bevestigd in het feit dat je slank bent, dun misschien, of mager. Is dat beter dan dat mensen echt zien wie je bent, je inhoud, je persoonlijkheid, je hele jij? Is dat te eng, te slecht, te weinig, te min, denk je? Als ik je ooit kan helpen of als je even wilt praten: zie msn. [ Bericht 1% gewijzigd door Sugar op 27-11-2007 21:11:16 ]
Freuder	dinsdag 27 november 2007 @ 20:50
	quote: Op dinsdag 27 november 2007 20:21 schreef Mystic-Rhythm het volgende: dan vinden mensen me mss wel mooi omdat ik dun ben Je hebt dus het idee dat je niet goed genoeg bent (wat die reden ook mag zijn) en dat uit zich door willen af vallen (dit maakt het onbewust simpeler omdat je het nu op een specifiek iets kan richten) je geeft jezelf dus valse hoop en dat voelt (tijdelijk) goed, als anderen dat dan aan je zien ('complimenten') dan laait die valse hoop en dat goeie gevoel helemaal op. Probleem is echter dat die valse hoop sowieso een keer instort met alle negatieve gevoelens van dien. Je doet dingen vanuit het idee dat er wat mis is, zolang je dat idee hebt zal er altijd wel iets zijn wat je verandert wil hebben. Lees de post van Sugar hier boven want ze heeft helemaal gelijk
horned_reaper	dinsdag 27 november 2007 @ 21:10
	quote: Op dinsdag 27 november 2007 20:30 schreef Sugar het volgende: Mystic-Rhythm, ik snap je zo goed. Maar uiteindelijk zoek je dus bevestiging voor iets wat helemaal niks te maken heeft met wie JIJ bent, van binnen, jij, echt jij. Je wordt bevestigd in het feit dat je slank bent, dun misschien, of mager. Is dat beter dan dat mensen echt zien wie je bent, je inhoud, je persoonlijkheid, je hele jij? Is dat te eng, te slecht, te weinig, te min, denk je? Als ik je ooit kan helpen om te praten: zie msn. Hier heb ik dus echt niks meer aan toe te voegen
Mystic-Rhythm	woensdag 28 november 2007 @ 10:50
	Ik ben ook wel trots op dingen van mezelf, tekeningen die ik maak enzo, daar ben ik zo blij mee, dat ik dat kan maken en dat anderen het mooi vinden. Maar IK wil ook mooi zijn, niet alleen m'n tekeningen
Sugar	woensdag 28 november 2007 @ 10:59
	Dat is al heel fijn en goed, M-R. Dat je daar trots op bent. Maar weet je? Volgens mij kun jij je tekeningen beter beoordelen dan je jezelf beoordelen kunt. Ik denk dat je je tekeningen ziet zoals anderen ze ook zien. En dat je jezelf helaas niet ziet zoals anderen je zien.
Mystic-Rhythm	woensdag 28 november 2007 @ 20:16
	Ik ga morgen naar de schoolpsycholoog met dennis, dan zie ik wel wat er gebeurd. Ik heb dennis beloofd 1 keer heen te gaan, en dan kijk ik verder of ik wil enzo
Sugar	woensdag 28 november 2007 @ 21:31
	Heel goed! Echt, goedzo.
Mystic-Rhythm	woensdag 28 november 2007 @ 21:33
	kvind het wel dood eng, kben bang dat dennis ook dingen gaat zeggen, die ik niet wil zeggen. Ik schaam me ook echt voor dingen. Maar 1 keer heen gaan kan geen kwaad
#ANONIEM	donderdag 29 november 2007 @ 23:01
	Hey hoe is je gesprek bevallen Mystic-Rhythm? Heb je er iets aan gehad?
Mystic-Rhythm	donderdag 29 november 2007 @ 23:04
	het ging niet door, schoolpsychologe was er niet vandaag. Volgende dinsdag ga ik mss nu. Kwas wel blij dat het vandaag niet was, kzag er zo fucking tegen op
Sugar	vrijdag 30 november 2007 @ 05:29
	Niet misschien, MR, gewoon echt gaan dinsdag. je heb niks te verliezen, niemand dwingt je het anders te gaan doen. Dus je hebt nog steeds de controle, kijk gewoo hoe het is om er eens over te praten. Dat is alles.
Mystic-Rhythm	vrijdag 30 november 2007 @ 18:02
	Maar ik wil gewoon niet dikker worden, en ik ben bang dat dat wel gebeurd als ik heen ga
Sugar	vrijdag 30 november 2007 @ 18:06
	Lieve MR, je wordt niet dik van een gesprek daar. Stapje voor stapje en jij bepaalt.
Mystic-Rhythm	vrijdag 30 november 2007 @ 18:17
	maar je bent daar toch om dingen op te lossen, ze zouden vast wel willen dat ik meer eet, maar dan word ik dikker, egt. Ik wil nie tmeer zo worden zoals ik was, nooit meer. Kben daar echt bang voor. Ik kan nu heerlijk m'n gang gaan gewoon
Freuder	vrijdag 30 november 2007 @ 19:18
	quote: Op vrijdag 30 november 2007 18:02 schreef Mystic-Rhythm het volgende: Maar ik wil gewoon niet dikker worden, en ik ben bang dat dat wel gebeurd als ik heen ga Stel het je zo voor: je hebt kans met dat gesprek te beginnen met wat problemen in je leven op te lossen en met jezelf en alles en iedereen beterder en gezonder om te gaan, ook met eten dus, daar zal je echt niet van aankomen, je zal je hoogstens beter over jezelf gaan voelen. En je bent volgens mij niet bang om aan te komen, zo uit het zich alleen, maar ben je bang om die controle om te geven omdat die zo veilig voelt, hoe sterker je in je schoenen staat hoe minder je die controle nodig hebt maar die boodschap komt vrees ik niet bij je aan zolang je zo gefixeert bent op het eten en je gewicht
grizegrijn	vrijdag 30 november 2007 @ 20:09
	quote: Op zondag 25 november 2007 17:52 schreef Étoile het volgende: [..] Bij een bmi onder de 18,5 (bij iemand van 1.70 ongeveer 54 kilo) wordt gesproken van ondergewicht, dan neemt ook het risico op osteoporose (botontkalking) sterk toe. Maar het is uiteraard gebaseerd op gemiddelden, een tengere bouw of juist stevige bouw kan zeker verschil maken. Hoe ver zit je BMI daaronder? Ik vind het nogal een heftige reactie van je dokter. Weet hij dat je altijd al aan de dunne kant geweest bent? Wat vindt je familie bijvoorbeeld van je huidige gewicht? Als je bmi nu wat onder de 18,5 zit kan je er iig naar streven om dat minimum weer te halen, puur voor je fysieke gezondheid. En dat hoeft dan niet door ineens enorm veel te eten, maar een bak volle kwark, een glas volle melk, 2 boterhammen extra, wat 'voller' beleg (chocopasta, pindakaas, volvette kaas) zet vaak al veel zoden aan de dijk. Als je echt ver onder die 18.5 zit, dan is je situatie misschien wel echt zorgelijk voor je gezondheid. Misschien is het goed om een second opinion te vragen bij een andere arts als je het idee hebt dat hij overtrokken reageert? Een bmi van 18.5 heb ik nooit gehad, van 17.5 ook niet. Ik ben meestal zo'n 47 kilo en 1,73 lang (weet niet of ik dat al eerder had gepost?) en dat was dus goed voor m'n bouw. Nu ben ik door griep en stress en zo een paar kilo afgevallen en ik kan me wel voorstellen dat ze die er terug bij willen zien (al vind ik het wel prima zo zolang ik geen andere lichamelijke klachten krijg eigenlijk), maar ik vind inderdaad dat ze nogal overtrokken reageren. Nu ja, ik moet woensdag weer terug en dan zal ik dat eens bespreken voor een second opinion.
Miss_S	vrijdag 30 november 2007 @ 23:04
	quote: Op vrijdag 30 november 2007 20:09 schreef grizegrijn het volgende: [..] Een bmi van 18.5 heb ik nooit gehad, van 17.5 ook niet. Ik ben meestal zo'n 47 kilo en 1,73 lang (weet niet of ik dat al eerder had gepost?) en dat was dus goed voor m'n bouw. Nu ben ik door griep en stress en zo een paar kilo afgevallen en ik kan me wel voorstellen dat ze die er terug bij willen zien (al vind ik het wel prima zo zolang ik geen andere lichamelijke klachten krijg eigenlijk), maar ik vind inderdaad dat ze nogal overtrokken reageren. Nu ja, ik moet woensdag weer terug en dan zal ik dat eens bespreken voor een second opinion. dan heb je gewoon nog maar een bmi van 15, dan zou het gezonder zijn als je 30 kilo meer woog natuurlijk lijkt het me al een goed begin als je 10 kilo aankomt
Little_Angel	zaterdag 1 december 2007 @ 00:20
	Sorry dat ik er zo doorheen kom, maar ik heb nu 5 jaar een eetstoornis en heb sinds kort daar hulp voor (voor de zoveelste keer), maar nu is er ook een dietiste bij gekomen.. Zij wil mij laten afvallen (omdat ik dat echt wil, ondanks dat ik een gezond gewicht heb) op een goede manier, maar daarbij moet ik 6 x per dag eten.. vind het heel moeilijk . De laatste keer was ik er ook al door aangekomen.. En dat voelt gewoon niet goed. Mijn vraag is nu of het normaal is dat ik nu met dat ''dieet'' zoveel honger krijg en dus meer en grotere eetbuien... Hiervoor at ik niet veel en had ik gewoon een paar keer per week eetbuien.. Ook hebben ze mijn weegschaal afgenomen en ik zie het nu echt even niet meer zitten.. dus een beetje uit wanhoop deze post ik hoop zo dat iemand me kan zeggen dat dit normaal is.. want het voelt absoluut niet zo!
MNR	zaterdag 1 december 2007 @ 01:19
	quote: Op zaterdag 1 december 2007 00:20 schreef Little_Angel het volgende: Zij wil mij laten afvallen (omdat ik dat echt wil, ondanks dat ik een gezond gewicht heb) op een goede manier, maar daarbij moet ik 6 x per dag eten.. Mijn vraag is nu of het normaal is dat ik nu met dat ''dieet'' zoveel honger krijg en dus meer en grotere eetbuien... 6x per dag eten is goed. Waarom? Door je maaltijden meer te spreiden, houd je je verbranding beter op peil. Vergelijk het anders met een open haard: als je hier 6x in porties hout op gooit, blijft hij langer branden als dat je in 2x heel veel erop gooit en voor de rest niet. Zo is het ook met je verbranding in je lichaam, hoe beter je zorgt voor balans, hoe meer continue je verbranding is en hoe beter je afvalt. Dat je zoveel honger krijgt en grotere eetbuien kun je het beste met je dietist bespreken. Ik eet zelf ook 6x per dag en zolang ik maar iedere keer iets van eitwit erbij eet, krijg ik geen trek.
Little_Angel	zaterdag 1 december 2007 @ 01:26
	quote: Op zaterdag 1 december 2007 01:19 schreef MNR het volgende: [..] 6x per dag eten is goed. Waarom? Door je maaltijden meer te spreiden, houd je je verbranding beter op peil. Vergelijk het anders met een open haard: als je hier 6x in porties hout op gooit, blijft hij langer branden als dat je in 2x heel veel erop gooit en voor de rest niet. Zo is het ook met je verbranding in je lichaam, hoe beter je zorgt voor balans, hoe meer continue je verbranding is en hoe beter je afvalt. Dat je zoveel honger krijgt en grotere eetbuien kun je het beste met je dietist bespreken. Ik eet zelf ook 6x per dag en zolang ik maar iedere keer iets van eitwit erbij eet, krijg ik geen trek. Bedankt voor je bericht! Ik weet ook wel dat het goed is, maar de angst om nog meer aan te komen die is te overheersend.. alles is zo dubbel, ik wil hulp maar wil niet dik worden.. De dietiste heeft zelf gezegd dat dat kan, maar vertrouw haar nog niet zo goed omdat dat al eerder is geschaad. Voel me nu wel wat kalmer iig, zal dit nu echt goed doen een keer.. dat MOET gewoon, maar soms is het echt moeilijk en vermoeiend, die eeuwige strijd met mezelf
Freuder	zaterdag 1 december 2007 @ 01:30
	6x per dag verspreid eten is voor je stofwisseling veel beter dan 3x
Little_Angel	zaterdag 1 december 2007 @ 09:47
	Ik zal het maar moeten geloven he . Heb me net stiekem gewogen, en ben níet aangekomen op de weegschaal thuis, voel me nu wat beter. Maar moet het voortaan wel laten om me te gaan wegen. Wat ik me afvroeg, zijn er mensen hier in dit topic die ervaring hebben met opname in een kliniek met een gezond gewicht?
MNR	zaterdag 1 december 2007 @ 12:26
	quote: Op zaterdag 1 december 2007 01:26 schreef Little_Angel het volgende: De dietiste heeft zelf gezegd dat dat kan, maar vertrouw haar nog niet zo goed omdat dat al eerder is geschaad. Vertrouwen kun je terugkrijgen door het aan te gaan (ondanks dat je bang bent).
#ANONIEM	zaterdag 1 december 2007 @ 14:05
	quote: Op zaterdag 1 december 2007 00:20 schreef Little_Angel het volgende: Sorry dat ik er zo doorheen kom, maar ik heb nu 5 jaar een eetstoornis en heb sinds kort daar hulp voor (voor de zoveelste keer), maar nu is er ook een dietiste bij gekomen.. Zij wil mij laten afvallen (omdat ik dat echt wil, ondanks dat ik een gezond gewicht heb) op een goede manier, maar daarbij moet ik 6 x per dag eten.. vind het heel moeilijk . De laatste keer was ik er ook al door aangekomen.. En dat voelt gewoon niet goed. Mijn vraag is nu of het normaal is dat ik nu met dat ''dieet'' zoveel honger krijg en dus meer en grotere eetbuien... Hiervoor at ik niet veel en had ik gewoon een paar keer per week eetbuien.. Ook hebben ze mijn weegschaal afgenomen en ik zie het nu echt even niet meer zitten.. dus een beetje uit wanhoop deze post ik hoop zo dat iemand me kan zeggen dat dit normaal is.. want het voelt absoluut niet zo! Als je eetbuien krijgt, eet je te weinig, en zal je meer moeten eten. Je lichaam heeft gewoon voeding nodig, vandaar die eetbuien Ik heb zelf anorexia, en al nu al een hele tijd overdag veel te weinig eten, en sinds kort ook weleens eetbuien. Maar dat is ook niet raar Als ik ook meer eet, worden de eetbuien ook kleiner, of helemaal niet Maar het is helemaal eetgestoord om met een gezond gewicht willen afvallen
Little_Angel	zaterdag 1 december 2007 @ 15:50
	quote: Op zaterdag 1 december 2007 14:05 schreef HeaRt_woRm het volgende: [..] Als je eetbuien krijgt, eet je te weinig, en zal je meer moeten eten. Je lichaam heeft gewoon voeding nodig, vandaar die eetbuien Ik heb zelf anorexia, en al nu al een hele tijd overdag veel te weinig eten, en sinds kort ook weleens eetbuien. Maar dat is ook niet raar Als ik ook meer eet, worden de eetbuien ook kleiner, of helemaal niet Maar het is helemaal eetgestoord om met een gezond gewicht willen afvallen Dus ik eet eigk. nog te weinig? Mag ik hier mijn eetlijstje posten? (op een ander forum waar ik zit is dat niet toegestaan dus ik vraag het maar even). Wat je zegt klopt wel denk ik, bij mij worden ze vaker alleen.. Ik eet dan meer, maar echt giga grote zijn het nu niet meer echt.. (Ookal voelt het zo). Heb zelf boulimia, ook anorexia gehad 3 jaar lang en ik blijft maar op de manier van het laatste denken.. En dat is verschrikkelijk verwarrend allemaal... Echt bedankt voor je berichtje iig! En ik weet wel dat dat raar is en niet klopt.. maar het zit er zooooo in dat het moet dat ik alles ervoor over heb, zelfs als dat de dood is. De enige reden waarom ik het nu gezond doe, is omdat ik mijn moeder niet wil kwetsen, ze heeft het er ontzettend moeilijk mee.
#ANONIEM	zaterdag 1 december 2007 @ 17:18
	Wat mij betreft wel hoor over dat lijstje Ik ben ook nog niet zover dat ik het voor mezelf doe, en dat ik het voor mijn familie doe En dan vooral voor mijn ouders. Maar uiteindelijk is het allemaal wel voor jezelf...Tjah, eigenlijk weet je het ook wel zo goed, maar zo moeilijk ook...
Little_Angel	zaterdag 1 december 2007 @ 17:37
	quote: Op zaterdag 1 december 2007 17:18 schreef HeaRt_woRm het volgende: Wat mij betreft wel hoor over dat lijstje Ik ben ook nog niet zover dat ik het voor mezelf doe, en dat ik het voor mijn familie doe En dan vooral voor mijn ouders. Maar uiteindelijk is het allemaal wel voor jezelf...Tjah, eigenlijk weet je het ook wel zo goed, maar zo moeilijk ook... Ja dat heb ik ook.. Het is echt net zo'n spiraal waar je in zit maar niet uit komt.. maar we zijn iig al op weg Mijn lijstje ziet er nu zo uit: Ontbijt: 1 sneetje brood met beleg (mag ook 2 sneetjes), 1 glas water/thee. Tussendoor: Rijstwafel/plakje ontbijtkoek + glas water/thee. Lunch: 2 sneetjes brood met beleg en een glas water/thee. Tussendoor: Fruit + rijstwafel. Avondeten: 1 opscheplepel aardappelen/rijst, 2 opscheplepels groenten, 50 gr. vlees. Tussendoor: zuivelproduct, zoals melk. Als ik er zo naar kijk zou ik niet eens weten of dit veel of weinig is voor andere mensen.. voor mij is het iig veel ( at hiervoor overdag niks en s'avonds brood of kreeg een enorme eetbui)
Mystic-Rhythm	zondag 2 december 2007 @ 10:38
	Het lijstje ziet er gezond uit:) Ik weet ook niet of het veel of weinig is voor andere mensen. Maar ik denk dat het opzich best normaal is. Het eetpatroon wat je daarvoor had herken ik wel, ik een 's ochtends één broodje, en avond eten, soms een appel tussen door, en als ik een lange dag op school heb eet ik 2 broodjes op een dag in plaats van 1. De weekenden vind ik altijd het moeilijkst, als ik dan in mijn eentje zit en ik heb egt honger dat wil ik wel wat eten, maar het mag niet van mezelf, en dat is best moeilijk soms
Little_Angel	zondag 2 december 2007 @ 20:35
	quote: Op zondag 2 december 2007 10:38 schreef Mystic-Rhythm het volgende: Het lijstje ziet er gezond uit:) Ik weet ook niet of het veel of weinig is voor andere mensen. Maar ik denk dat het opzich best normaal is. Het eetpatroon wat je daarvoor had herken ik wel, ik een 's ochtends één broodje, en avond eten, soms een appel tussen door, en als ik een lange dag op school heb eet ik 2 broodjes op een dag in plaats van 1. De weekenden vind ik altijd het moeilijkst, als ik dan in mijn eentje zit en ik heb egt honger dat wil ik wel wat eten, maar het mag niet van mezelf, en dat is best moeilijk soms Ik heb juist het tegenover gestelde in het weekend.. Dan eet ik veel meer omdat ik me verveel haha. Maar het is wel weinig hoe we eten als we op eigen houtje bezig gaan.. Maar dat is dan ook de ziekte. Heb jij hulp nu? (heb niet het hele topic gelezen nog!) Zelf ga ik ws stoppen met de dietiste en me storten op de diepere dingen (het echte probleem), want als dat in combinatie met afvallen moet gaat dat niet.
teigan	zondag 2 december 2007 @ 21:05
	De eetlijst die wij in de eetgroep kregen was nog meer dan wat jij nu post.. Het is best een normale hoeveelheid denk ik hoor.
Little_Angel	zondag 2 december 2007 @ 21:48
	Ja in klinieken is het meer. Op internet staan voorbeelden ervan! Heb jij een aankomlijst of zo'n lijst om te stabiliseren (geloof dat ie daarvoor was)? Of zit ik er nu helemaal naast met het idee van een eetgroep
#ANONIEM	zondag 2 december 2007 @ 22:07
	Die lijst wat jij daar post is echt heel veel te weinig Ik weet niet wat je dietist daar van zegt? Maar ik weet wel dat als volgens een normale dagstructuur wil eten, het ontbijt alleen al uit drie! boterhammen bestaat
Little_Angel	zondag 2 december 2007 @ 22:38
	quote: Op zondag 2 december 2007 22:07 schreef HeaRt_woRm het volgende: Die lijst wat jij daar post is echt heel veel te weinig Ik weet niet wat je dietist daar van zegt? Maar ik weet wel dat als volgens een normale dagstructuur wil eten, het ontbijt alleen al uit drie! boterhammen bestaat Jeetje zo veel? Mijn mond viel open van verbazing.. Mijn dietiste is zelfs begonnen met 1 sneetje brood als ontbijt, 1 als lunch en hetzelfde avondeten + tussendoortjes... Dit vond zij weinig, maar het was om me te laten wennen. Zelf heb ik gevraagd of ze het wou ophogen ivm met mijn eetbuien. Nu zegt ze wel dat ze het wil gaan opbouwen, nog meer eten dus... Maar nu denk ik er dus aan om mee te stoppen en me te storten op mijn hulp die ik van de psych krijg.
omearos	maandag 3 december 2007 @ 15:50
	Langzaam wennen aan een nieuw patroon is het beste, in kleine stapjes naar een, voor jou, gezond patroon. Ik heb zelf Binge gehad, en ben in stapjes terug aan het gaan naar een patroon van minder eten zonder vreetbuien. Bij mij was het wel andersom dan bij jou, als ik wist dat er eten was, was er een dwang om het op te eten. Het achterliggende probleem is nu zo goed mogelijk verholpen, en nu ben ik dus bezig met mijn eetpatroon. Die volgorde kan ik aanraden, want nu is het puur eten waar ik mee bezig ben, niet de controle, troost, enz, die ik had bij eten. Voor mij is dat erg prettig. Omdat je al bij een dietiste loopt kan je ook proberen het te combineren, kijk eerst even wat je psych aanraadt. Succes
Mystic-Rhythm	maandag 3 december 2007 @ 17:36
	ik vind 3 broodjes op een dag met avond eten al te veel...dan voel ik me gwoon dik en fatsig
Little_Angel	maandag 3 december 2007 @ 17:50
	quote: Op maandag 3 december 2007 15:50 schreef omearos het volgende: Langzaam wennen aan een nieuw patroon is het beste, in kleine stapjes naar een, voor jou, gezond patroon. Ik heb zelf Binge gehad, en ben in stapjes terug aan het gaan naar een patroon van minder eten zonder vreetbuien. Bij mij was het wel andersom dan bij jou, als ik wist dat er eten was, was er een dwang om het op te eten. Het achterliggende probleem is nu zo goed mogelijk verholpen, en nu ben ik dus bezig met mijn eetpatroon. Die volgorde kan ik aanraden, want nu is het puur eten waar ik mee bezig ben, niet de controle, troost, enz, die ik had bij eten. Voor mij is dat erg prettig. Omdat je al bij een dietiste loopt kan je ook proberen het te combineren, kijk eerst even wat je psych aanraadt. Succes Bedankt!! In stapjes is idd het beste ze zei al dat je met roken in 1 keer stopt, maar met eten is dat anders dus ook moeilijker (ms wat rare vergelijking). Heb jij zelf ook hulp gehad van een dietiste + psych? Ik doe dat nu gecombineerd dus, maar de psych is het er niet mee eens. Bij hem gaat het niet over afvallen, en bij haar wel. Vooral als ik daar een beetje ben aangekomen wil ik geen hulp meer en heb ik zoiets van ''hier doe ik het niet voor dus stik er maar in!'' . Ik vind het wel fijn voor je dat je nu beter eet!!! quote: Op maandag 3 december 2007 17:36 schreef Mystic-Rhythm het volgende: ik vind 3 broodjes op een dag met avond eten al te veel...dan voel ik me gwoon dik en fatsig Ja dat heb ik ook, ookal is het weinig ms. Het voelt heel vies... moeilijk om uit te leggen maar je snapt me vast wel. Heb ook heel vaak dat ik echt ga staan shaken ervan omdat het gewoon zo naar voelt als ik het tot me neem... Nu klink ik als een gek geloof ik.
Mystic-Rhythm	maandag 3 december 2007 @ 18:15
	je klinkt niet als een gek...ik heb net wat gele vla ghad na een heeeeel klein beetje bami, ik had gwoon zo'n honger, maar ik heb er nu zoooo'n spijt van, en kvoel me zo vies... Ik kan het niet eten zonder er bij na te denken, en soms flip ik ook wel een beetje
teigan	maandag 3 december 2007 @ 18:42
	L_A, ik kreeg een eetlijst om af te vallen, de mensen met anorexia en boulimia kregen nog een boterham meer.. Ik zag op 6 boterhammen op een dag, en dan nog soep bij de lunch, 2 stuks fruit, avondeten en nog iets 's avonds.. Ik merk nu ik het heel druk heb op mijn werk dat ik toch teruggrijp naar dat patroon, en dat voelt best goed, niet eng ofzo...
BubblegumBarbie	dinsdag 4 december 2007 @ 22:06
	Link Dit is een filmpje, gemaakt door Cathy, 26, genezen van anorexia. Het is the point of view van de mensen om haar heen, familie, vrienden, haar dochter. Het deed mij behoorlijk wat. Sowieso al haar filmpjes vind ik erg motiverend.
Little_Angel	woensdag 5 december 2007 @ 01:25
	quote: Op maandag 3 december 2007 18:42 schreef teigan het volgende: L_A, ik kreeg een eetlijst om af te vallen, de mensen met anorexia en boulimia kregen nog een boterham meer.. Ik zag op 6 boterhammen op een dag, en dan nog soep bij de lunch, 2 stuks fruit, avondeten en nog iets 's avonds.. Ik merk nu ik het heel druk heb op mijn werk dat ik toch teruggrijp naar dat patroon, en dat voelt best goed, niet eng ofzo... Bedankt voor je bericht! Ik twijfel nu heel erg omdat ik weer ben terug gegaan naar 1 sneetje brood in de ochtend en 1 in de middag.. Het begin dus, terwijl bij jullie daar mensen met boulimia meer te eten kregen dan dat.. Ik snap wel dat dat is omdat ik moet wennen eraan, maar ze had het ook over dat ik er nu nog niet klaar voor was en alles. Het klopt idd, mijn hele hoofd is een chaos.. het voelt net 1 groot zooitje en ik zit weer in een complete ontkenningsfase. Ik noem dit geen geen boulimia, ook geen anorexia, terwijl het volgens deskundigen echt boulimia is. Ms moet ik maar minder waarde hechten aan de naam oid. De dietiste was vandaag iig een hel, mijn centimetertje is afgenomen, ik mag geen kcal. meer tellen, sporten is nu met beperking (max. 1 uur per dag) en mijn weegschaal mag ik nog steeds niet hebben.. Voel me daar ZO boos door , is dat normaal die woede? Je laatste zin, dat heeft zij toevallig ook vandaag tegen me gezegd. Dat ik straks ook iets heb om op terug te vallen en ergens geeft me dat moed, dat jij het zegt en dat zij het ook zei heel raar ms. Sorry trouwens als dit bericht zooo verwarrend is, maar ik kan nu niet zo helder nadenken, zit in een giga dip! Ik word moe van dat dwangmatig bewegen (been hele tijd op en neer als ik zit, extra veel lopen, extra veel fietsen etc.) terwijl mijn lichaam zeer doet. Ja, echt alles doet zeer gewoon... moet morgen naar de dokter als het niet over is, want dit is al een paar dagen.. kan bijna niet meer lopen erdoor . @ BubblegumBarbie, Zeer aangrijpende video.. Moest huilen erdoor, want zo zit mijn moeder eigenlijk ook. Vandaag is de eerste keer dat zij het een ziekte heeft genoemd en begrip heeft getoond.. Mijn mond viel open! Maar als ik die moeder zo hoor praten.. dan moet ik huilen omdat ik weet dat mijn moeder het ook heel erg moeilijk hiermee heeft = weer schuldgevoel dus
MNR	woensdag 5 december 2007 @ 01:45
	quote: Op dinsdag 4 december 2007 22:06 schreef BubblegumBarbie het volgende: Link Dit is een filmpje, gemaakt door Cathy, 26, genezen van anorexia. Het is the point of view van de mensen om haar heen, familie, vrienden, haar dochter. Jeetje... stukje waarbij dat meisje en die moeder sprak, grepen mij wel aan. Vooral dat kleine meisje..
BubblegumBarbie	woensdag 5 december 2007 @ 09:51
	Little Angel, de ambivalentie die je voelt is heel normaal. Rationeel gezien weet je dat je wilt genezen en onbezorgd met eten wil kunnen omgaan, maar je ziekte blijft schreeuwen dat ze tegen je zijn en je vet willen mesten. Hoe verder je in je behandeling komt, hoe minder overheersend je ziekte wordt. Zeker als je weer genoeg voeding binnen krijgt en je vrolijker wordt, energieker, positiever. Dan wordt het makkelijker om je ziekte te weerstaan en merk je steeds meer waar je het voor doet. Je zit nog erg in de ontkenningsfase volgens mij. Zie je zelf in dat je ziek bent? Je hoeft het geen naam te geven, zolang je het maar erkend. Want zonder erkenning kun je niet beter worden. Het filmpje kun je ook zien als motivatie, in plaats van je schuldig te voelen. Bedenk wel dat je er nu mee bezig bent en daarvoor veel waardering verdient. Je hoeft je nu niet meer schuldig te voelen, want je bent er mee bezig en dat haalt al een hoop druk van je ouders hun schouders. Je bent geweldig bezig en jij verdient het om beter te worden! Je verdient een gezond en leuk leven, want dat ben jij waard.
teigan	woensdag 5 december 2007 @ 18:57
	L_A, die boosheid herken ik wel hoor.. Het is toch een stukje controle wat je op moet geven, en daar kan je natuurlijk flink boos om worden... Het is dus voor mij wel een herkenbaar gevoel, ik kan soms ook nog heel boos worden als het niet helemaal goed met mij gaat.
horned_reaper	donderdag 6 december 2007 @ 22:41
	Voor het eerst in sinds mijn laatste vriendin het uitmaakte heb ik weer gehuild. En dat kwam door dat prachtige youtube filmpje dat BubblegumBarbie poste.
Ylang	dinsdag 11 december 2007 @ 11:40
	Heb de laatste week meer last van honger en heb de neiging om te willen eten, eten en eten. Zodra ik zeg maar een oprechte knuffel of warmte in mijn omgeving heb, gaat dat vanzelf over. Heeft iemand anders dat hier ook? Ik word een beetje moe van het steeds terugkerend patroon.
Sugar	dinsdag 11 december 2007 @ 11:56
	Ja, ik herken dat heel erg. En nu je het zo schrijft, is het eigenlijk zo duidelijk: geen honger 'naar' eten heb je, maar honger 'naar' warmte. Klinkt erg stom, maar is het waar?
Ylang	dinsdag 11 december 2007 @ 12:03
	Ja, dat klopt. Je zegt hetzelfde wat ik aan wil geven, maar dan in andere woorden. Wat je zegt klinkt voor mij ook helder. Vind het wel fijn dat je het herkent.
Little_Angel	dinsdag 11 december 2007 @ 14:17
	quote: Op woensdag 5 december 2007 09:51 schreef BubblegumBarbie het volgende: Little Angel, de ambivalentie die je voelt is heel normaal. Rationeel gezien weet je dat je wilt genezen en onbezorgd met eten wil kunnen omgaan, maar je ziekte blijft schreeuwen dat ze tegen je zijn en je vet willen mesten. Hoe verder je in je behandeling komt, hoe minder overheersend je ziekte wordt. Zeker als je weer genoeg voeding binnen krijgt en je vrolijker wordt, energieker, positiever. Dan wordt het makkelijker om je ziekte te weerstaan en merk je steeds meer waar je het voor doet. Je zit nog erg in de ontkenningsfase volgens mij. Zie je zelf in dat je ziek bent? Je hoeft het geen naam te geven, zolang je het maar erkend. Want zonder erkenning kun je niet beter worden. Het filmpje kun je ook zien als motivatie, in plaats van je schuldig te voelen. Bedenk wel dat je er nu mee bezig bent en daarvoor veel waardering verdient. Je hoeft je nu niet meer schuldig te voelen, want je bent er mee bezig en dat haalt al een hoop druk van je ouders hun schouders. Je bent geweldig bezig en jij verdient het om beter te worden! Je verdient een gezond en leuk leven, want dat ben jij waard. Echt heel erg bedankt voor je opbeurende woorden! Ik zie zelf opzich wel in dat ik ziek ben, maar kan niet geloven dat ik dat mezelf aan doe ofzo. Soms denk ik dat het ms niet serieus genoeg is allemaal.. Ik ben er iig wel mee bezig, en merk ook dat dit mijn moeder goed doet gelukkig maar! Nu ben ik wel bijna een week verder en de dietiste heeft hulp ingeroepen van anderen, ze weet niet goed wat ze met me aan moet. Ergens voelt het wel alsof ze zich er dus wat van aan trekt en niet gewoon maar iets wil doen. Ook gaat zij ws met mijn psycholoog samenwerken, maar dat is afwachten. Donderdag krijg ik een adviesgesprek, en daarin zeggen ze me dus of ze denken dat ik bij het RIAGG op m'n plaats ben of dat ik ms ergens anders heen moet. quote: Op woensdag 5 december 2007 18:57 schreef teigan het volgende: L_A, die boosheid herken ik wel hoor.. Het is toch een stukje controle wat je op moet geven, en daar kan je natuurlijk flink boos om worden... Het is dus voor mij wel een herkenbaar gevoel, ik kan soms ook nog heel boos worden als het niet helemaal goed met mij gaat. ''Gelukkig'' ben ik niet de enige met dat probleem! Het is heel moeilijk alleen om ermee om te gaan, wat doe jij met die woede?
Cat-astrophe	dinsdag 11 december 2007 @ 15:12
	Ik heb de laatste pagina van dit topic doorgelezen en heb wat gemengde gevoelens erbij. Voor de duidelijkheid: ik heb geen eetstoornis en heb deze ook nooit gehad. Een vriendin van me heeft anorexia gehad (ze is inmiddels helaas overleden), vandaar mijn interesse. Ten eerste: ik vind het goed om te zien dat mensen met een eetstoornis hier herkenning en steun kunnen vinden. Uiteindelijk kunnen lotgenoten vaak beter aanvoelen hoe je met bepaalde dingen kunt zitten dan mensen die om je heen staan, hoezeer ze ook met je willen meeleven. Maar daarin schuilt ook een gevaar; zo werd er hier een eetlijstje gepost wat echt veeeel te weinig is. In de eerste reacties kwam dit echter niet naar voren, men vond het een goede lijst, die voldoende was. Naar mijn idee is dat het eetgestoorde deel wat spreekt. Daardoor kun je jezelf wijs gaan maken dat je inderdaad voldoende eet, en dus nog wel kunt gaan minderen. En op die wijze lijkt me dit topic niet helpend, maar juist eetstoornisversterkend. Ik weet niet in hoeverre de mods dit topic kunnen/willen/mogen modereren (iedere poster heeft ook een eigen verantwoordelijkheid hierin natuurlijk), maar als je kijkt naar bij voorbeeld www.sabn.nl dan zie je dat de mods daar veel meer in beeld zijn en de mensen die daar posten duidelijk aangesproken worden op hun eetgestoorde deel. En als je beter wil worden, is dat toch een van de dingen die je nodig hebt, denk ik. Doe met deze post wat je wil, het was iets wat ik even kwijt wilde naar aanleiding van wat ik hier las. Heel veel sterkte in jullie gevecht tegen deze verschikkelijke ziekte! Ik heb helaas in mijn eigen omgeving gezien wat voor een verwoestend effect het kan hebben.
BubblegumBarbie	dinsdag 11 december 2007 @ 15:24
	quote: Op dinsdag 11 december 2007 14:17 schreef Little_Angel het volgende: [..] Echt heel erg bedankt voor je opbeurende woorden! Ik zie zelf opzich wel in dat ik ziek ben, maar kan niet geloven dat ik dat mezelf aan doe ofzo. Soms denk ik dat het ms niet serieus genoeg is allemaal.. Ik ben er iig wel mee bezig, en merk ook dat dit mijn moeder goed doet gelukkig maar! Nu ben ik wel bijna een week verder en de dietiste heeft hulp ingeroepen van anderen, ze weet niet goed wat ze met me aan moet. Ergens voelt het wel alsof ze zich er dus wat van aan trekt en niet gewoon maar iets wil doen. Ook gaat zij ws met mijn psycholoog samenwerken, maar dat is afwachten. Donderdag krijg ik een adviesgesprek, en daarin zeggen ze me dus of ze denken dat ik bij het RIAGG op m'n plaats ben of dat ik ms ergens anders heen moet. [..] ''Gelukkig'' ben ik niet de enige met dat probleem! Het is heel moeilijk alleen om ermee om te gaan, wat doe jij met die woede? Ik denk dat wij allemaal denken dat ons probleem een stuk minder serieus is dan dat van iemand anders. Het komt vaak voor dat, zodra iemand te horen krijgt dat hij/zij naar een kliniek moet, diegene er een extra stapje bovenop doet om nog meer af te vallen, want straks is hij/zij de dikste of is hun probleem niet erg genoeg. Maar het feit dat jij er psychisch zo erg mee bezig bent is al rede genoeg om in te grijpen. En ik hoop oprecht voor je dat het allemaal snel wat dragelijker en makkelijker wordt. Het is fijn om te horen dat je dieetiste je problemen serieus neemt en dat ze met zijn allen zo druk bezig zijn voor je! Mijn psycholoog heeft simpel gezegd dat ik geen echt eetprobleem heb en dat ik maar gewoon moet wachten tot ik mijn leven en psyche meer op een rijtje heb, dan trekt het wel bij. Ik denk niet dat ze beseft hoe verschrikkelijk het is om boven de wc te hangen en je avondeten uit te kotsen. Om doodsbang te zijn om op de weegschaal te staan, want misschien ben je aangekomen. Om de hele dag het knagende hongergevoel te negeren in de hoop een onsje te zijn afgevallen. Wat jij het beste kunt doen als je die woede weer voelt opkomen is je concentreren op de stappen die je al gemaakt hebt. Ondanks dat ze misschien klein zijn, voor iemand met een eetstoornis zijn het stappen met de zevenmijlslaars van kleinduimpje. En praat er desnoods over met je moeder, het zal haar ook goed doen als je met je problemen naar haar toe komt en dan heb jij ook niet meer zo het idee er helemaal alleen voor te staan.
Sugar	dinsdag 11 december 2007 @ 15:43
	Bubblegumbarbie, ben je nog bij die (onwijs foute) psycholoog? Wat een dom mens moet dat zijn. Bah.
BubblegumBarbie	dinsdag 11 december 2007 @ 16:00
	quote: Op dinsdag 11 december 2007 15:43 schreef Sugar het volgende: Bubblegumbarbie, ben je nog bij die (onwijs foute) psycholoog? Wat een dom mens moet dat zijn. Bah. Ja, voor de rest vertrouw ik haar wel enorm en ben ik al onwijs opgeschoten met mijn therapie. En het leek ook een tijdje goed te gaan, maar waar bergen zijn, zijn ook dalen. Dus nu zit ik weer in een, nogal extreme, periode van afvallen en ik twijfel ook al heel lang of ik er eigenlijk wel vanaf wil. En mede daardoor heb ik, toen ze er laatst naar vroeg, het verzwegen. Ik ben bang om weer te horen dat ik geen probleem heb en aan de andere kant gebruik ik het ook naar mezelf 'zie je wel dat ik geen probleem heb, ik ben gewoon op dieet.' En het stomste is dat ik precies weet wat zich afspeelt in mijn hoofd, maar ik niet tegen mezelf kan en wil zeggen 'doe niet zo raar'. En dat is vrij frustrerend.
Ylang	dinsdag 11 december 2007 @ 18:29
	quote: Op dinsdag 11 december 2007 16:00 schreef BubblegumBarbie het volgende: Ik ben bang om weer te horen dat ik geen probleem heb en aan de andere kant gebruik ik het ook naar mezelf 'zie je wel dat ik geen probleem heb, ik ben gewoon op dieet.' Waarom vertel je dit haar niet, in alle eerlijkheid?
Little_Angel	dinsdag 11 december 2007 @ 19:10
	quote: Op dinsdag 11 december 2007 15:24 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Ik denk dat wij allemaal denken dat ons probleem een stuk minder serieus is dan dat van iemand anders. Het komt vaak voor dat, zodra iemand te horen krijgt dat hij/zij naar een kliniek moet, diegene er een extra stapje bovenop doet om nog meer af te vallen, want straks is hij/zij de dikste of is hun probleem niet erg genoeg. Maar het feit dat jij er psychisch zo erg mee bezig bent is al rede genoeg om in te grijpen. En ik hoop oprecht voor je dat het allemaal snel wat dragelijker en makkelijker wordt. Het is fijn om te horen dat je dieetiste je problemen serieus neemt en dat ze met zijn allen zo druk bezig zijn voor je! Mijn psycholoog heeft simpel gezegd dat ik geen echt eetprobleem heb en dat ik maar gewoon moet wachten tot ik mijn leven en psyche meer op een rijtje heb, dan trekt het wel bij. Ik denk niet dat ze beseft hoe verschrikkelijk het is om boven de wc te hangen en je avondeten uit te kotsen. Om doodsbang te zijn om op de weegschaal te staan, want misschien ben je aangekomen. Om de hele dag het knagende hongergevoel te negeren in de hoop een onsje te zijn afgevallen. Wat jij het beste kunt doen als je die woede weer voelt opkomen is je concentreren op de stappen die je al gemaakt hebt. Ondanks dat ze misschien klein zijn, voor iemand met een eetstoornis zijn het stappen met de zevenmijlslaars van kleinduimpje. En praat er desnoods over met je moeder, het zal haar ook goed doen als je met je problemen naar haar toe komt en dan heb jij ook niet meer zo het idee er helemaal alleen voor te staan. Ik denk dat je het bij het juiste eind hebt inderdaad! En ik weet ook wel dat ik vooruit kom, maar moet er nog wel vrede mee leren te hebben dat het ook vaak genoeg mis zal gaan (ik ben net begonnen en kan dus niet me perfect aan haar eetlijsten houden, dat soort dingen). Vind het wel naar voor jou dat jij niet zo serieus wordt genomen als dat je hoopt... Waarom zeg je het haar niet, dat het zo verschrikkelijk is? Het zal voor haar ms niet makkelijk zijn om te begrijpen, maar ze moet niet doen alsof het er even bij hoort en zo wel weer weg gaat! Eigenlijk.. is alles dubbel eraan. En dat komt voor mij heel erg naar voren bij het stukje waarin je over je twijfels verteld. Ik heb dat ook en ik denk nog wel meer mensen! Zou dat zeker tegen je psycholoog vertellen en vragen of ze daar serieus op wil reageren.. Want het is overduidelijk wél een probleem gek dat ik dat veel beter bij jou inzie dan bij mezelf. Ik zal iig proberen me te concentreren op wat ik heb bereikt inderdaad. Ik doe het opzich niet slecht, maar nog niet perfect..Ach, zolang ik het maar genoeg tijd geef denk ik dan . Wat ik wel heel erg jammer vind is dat ik beperkt mag bewegen (max. 1 uur per dag incl. naar school fietsen e.d.), want daardoor kan ik woede ook al minder kwijt. Voel me nu wél wat rustiger trouwens, dat komt doordat ik me meer richt op dingen waar ik gelukkig mee ben, heb (bijna) niets meer te wensen en dat geeft me om de een of andere reden een rustig gevoel! quote: Op dinsdag 11 december 2007 15:12 schreef Cat22 het volgende: Ik heb de laatste pagina van dit topic doorgelezen en heb wat gemengde gevoelens erbij. Voor de duidelijkheid: ik heb geen eetstoornis en heb deze ook nooit gehad. Een vriendin van me heeft anorexia gehad (ze is inmiddels helaas overleden), vandaar mijn interesse. Ten eerste: ik vind het goed om te zien dat mensen met een eetstoornis hier herkenning en steun kunnen vinden. Uiteindelijk kunnen lotgenoten vaak beter aanvoelen hoe je met bepaalde dingen kunt zitten dan mensen die om je heen staan, hoezeer ze ook met je willen meeleven. Maar daarin schuilt ook een gevaar; zo werd er hier een eetlijstje gepost wat echt veeeel te weinig is. In de eerste reacties kwam dit echter niet naar voren, men vond het een goede lijst, die voldoende was. Naar mijn idee is dat het eetgestoorde deel wat spreekt. Daardoor kun je jezelf wijs gaan maken dat je inderdaad voldoende eet, en dus nog wel kunt gaan minderen. En op die wijze lijkt me dit topic niet helpend, maar juist eetstoornisversterkend. Ik weet niet in hoeverre de mods dit topic kunnen/willen/mogen modereren (iedere poster heeft ook een eigen verantwoordelijkheid hierin natuurlijk), maar als je kijkt naar bij voorbeeld www.sabn.nl dan zie je dat de mods daar veel meer in beeld zijn en de mensen die daar posten duidelijk aangesproken worden op hun eetgestoorde deel. En als je beter wil worden, is dat toch een van de dingen die je nodig hebt, denk ik. Doe met deze post wat je wil, het was iets wat ik even kwijt wilde naar aanleiding van wat ik hier las. Heel veel sterkte in jullie gevecht tegen deze verschikkelijke ziekte! Ik heb helaas in mijn eigen omgeving gezien wat voor een verwoestend effect het kan hebben. Daarmee doel je ws op mijn lijst. Ik heb wel even gevraagd of dat hier mocht, want op andere fora mag het soms idd niet, nee. Ms kan een mod daar inderdaad naar kijken, of mensen hier zelf aangeven of ze dat storend vinden? Naast het feit dat mensen het gezond vinden, waren er ook mensen die het weinig vonden. Het ligt er maar net aan. Vind het wel heel naar voor je dat je vriendin eraan overleden is, sterkte
Inekris	dinsdag 11 december 2007 @ 19:20
	quote: Op dinsdag 11 december 2007 19:10 schreef Little_Angel het volgende: Daarmee doel je ws op mijn lijst. Ik heb wel even gevraagd of dat hier mocht, want op andere fora mag het soms idd niet, nee. Ms kan een mod daar inderdaad naar kijken, of mensen hier zelf aangeven of ze dat storend vinden? Gekeken, is niets mis mee hoor. Heb verder ook niet gezien dat men het storend vindt.
Sugar	dinsdag 11 december 2007 @ 19:22
	Ik ben het helemaal met Cat22 eens en vind gewicht, eetverslagen en dat soort dingen erg gevaarlijk. Ik weet hoe ik zelf artikelen verslond hierover, óók om te toetsen of ik wel hard genoeg lijnde, zeg maar. En of ik wel licht genoeg werd. Gevaarlijk dus.
#ANONIEM	dinsdag 11 december 2007 @ 20:15
	Ook helemaal mee eens Klopt Sugar, wat dat betreft ben je niet echt een goed voorbeeld En je bent al volwassen genoeg, en er komen hier ook wel jonge mensen. Dus zou je ook weleens daar mee rekening kunnen houden Little Angel heeft zelf gevraagd of ze haar lijst mocht posten, en nee daar zijn geen regels voor hier Ieder mens met een normaal eetpatroon weet dat het nog niet eens een derde is van wat een mens op een dag nodig heeft... Ik heb ook gezegd dat het veel te weinig is
teigan	dinsdag 11 december 2007 @ 21:05
	Little_Angel, ik vond het wel te weinig, maar als ik me geod herinner gaf je zelf aan dat je nog aan het opbouwen was, dus dan is het iig op de goede weg.. Ik zit er redelijk door op dit moment. ik gun mezelf te weinig tijd om bij mijn gevoel stil te staan. Het roept dan ook bij bv. kleren passen paniek en verdriet op. De afgelopen week heb ik vaak fastfood gegeten, en het begon op mijn patroon van vroeger te lijken voor mijn gevoel. Ik vond het eng, ik was bang dat ik er niet uit zou kunnen komen. Gelukkig merk ik dat het meevalt, ik stap ook makkelijk weer over op gewoon, gezond eten.
Little_Angel	dinsdag 11 december 2007 @ 21:07
	Daar heb ik ook heel wat aan gehad! Nu kan ik mezelf wel vertellen dat het te weinig is, dus dat voelt dan minder klote, om het zo maar te zeggen. Sugar, ms is het een idee om dat soort dingen als spoilers te zetten? Ik weet het ook niet, maar wat H_w zegt klopt wel, ik ben zelf 17 en dus wel jong, ja.
Esuri	dinsdag 11 december 2007 @ 21:50
	Ik denk dat eetstoornissen waarschijnlijk toch beginnen bij mensen met zoiezo al een ingebakken vorm van onzekerheid, misschien is het zo vermijdbaar..
Ylang	woensdag 12 december 2007 @ 02:11
	Over eetschema's, ik denk dat je als je dat samen met je dietiste hebt opgesteld, dat daar een reden voor is. En ik vind het persoonlijk ook een blijk van wantrouwen naar hem/haar toe als je hier dan toch nog een keer bevestiging zoekt (weet niet of het zo is, maar wil je hiermee aantonen dat zij ongelijk heeft?). Ik dwing mezelf op het moment om onder de mensen te komen ondanks dat ik me echt superonzeker voel. En dan valt het me op dat iedereen eigenlijk hetzelfde op mij reageert, maar dat ik de enige ben die zich druk maakt. Heel graag zou ik de kilo's die er het afgelopen half jaar bij zijn gekomen af willen hebben, heel graag zelfs, maar eerst dien ik daarvoor de oorzaak aan te pakken. Wat dat betreft geeft Sugar dat (voor mij) heel goed aan (geen 'honger' naar eten, maar naar warmte). Maar het rationeel benaderen, zoals Esuri dat dan weer doet, werkt niet altijd. Juist omdat het zo'n pijnlijke herinnering is waar veel emoties bij komen kijken. Je mag me uitleggen hoe jij het ziet dat het zo vermijdbaar is.
slaapvaak	woensdag 12 december 2007 @ 02:18
	quote: Op maandag 3 december 2007 18:15 schreef Mystic-Rhythm het volgende: je klinkt niet als een gek...ik heb net wat gele vla ghad na een heeeeel klein beetje bami, ik had gwoon zo'n honger, maar ik heb er nu zoooo'n spijt van, en kvoel me zo vies... Ik kan het niet eten zonder er bij na te denken, en soms flip ik ook wel een beetje Heb je al hulp?
slaapvaak	woensdag 12 december 2007 @ 02:23
	quote: Op zaterdag 1 december 2007 17:37 schreef Little_Angel het volgende: [..] Ja dat heb ik ook.. Het is echt net zo'n spiraal waar je in zit maar niet uit komt.. maar we zijn iig al op weg Mijn lijstje ziet er nu zo uit: Verstandig is om s'ochtends wat meer te eten. Eet ook om de dag een banaan ofzo, zit veel energie in en stimuleert de aanmaak van serontine, laat je blijer voelen. Ontbijt: 3/4 sneetjes brood met beleg, 1/2 glazen melk/water/thee. Tussendoor: Rijstwafel/plakje ontbijtkoek + glazen water/thee. Lunch: 3/4 sneetjes brood met beleg en glas water/thee. Tussendoor: Fruit + rijstwafel. Avondeten: 1 opscheplepel aardappelen/rijst, 2/3 opscheplepels groenten, 100/150 gr. vlees. Na het eten zo min mogelijk eten, crackers/ lichte soepen zijn het beste.
Cat-astrophe	woensdag 12 december 2007 @ 08:35
	quote: Op zaterdag 1 december 2007 17:37 schreef Little_Angel het volgende: [..] Ja dat heb ik ook.. Het is echt net zo'n spiraal waar je in zit maar niet uit komt.. maar we zijn iig al op weg Mijn lijstje ziet er nu zo uit: Ontbijt: 1 sneetje brood met beleg (mag ook 2 sneetjes), 1 glas water/thee. Tussendoor: Rijstwafel/plakje ontbijtkoek + glas water/thee. Lunch: 2 sneetjes brood met beleg en een glas water/thee. Tussendoor: Fruit + rijstwafel. Avondeten: 1 opscheplepel aardappelen/rijst, 2 opscheplepels groenten, 50 gr. vlees. Tussendoor: zuivelproduct, zoals melk. Ik had het inderdaad over jouw lijstje. Als je die naast een standaard eetlijst dan zie je dat dit lijstje veel te klein is. En zelfs de standaardlijst is niet geschikt om aan te komen, dan moet je nog extra dingen nemen. Overgenomen van het SABN forum: quote: Standaard Eetlijst (gebasseerd op eetlijsten in klinieken) Ontbijt (8:30) 3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram) Kaas Vleeswaren Zoet 1 glas melk of karnemelk 1 a 2 kopjes thee/koffie Tussendoortje (10.30) 1 a 2 kopjes thee met een koekje (variërend van biscuit tot gevulde koek) Lunch (13.00) 3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram) Kaas Vleeswaren Zoet 1 glas melk of karnemelk Tussendoortje (15.30) 1 a 2 kopjes thee met een koekje 1 stuk Fruit Warme maaltijd (18.00) (1 kop soep/rauwkost ) 1 portie aardappelen/pasta/rijst/patat/puree (ongeveer 4 aardappels ter grootte van een ei óf 4 opscheplepels rijst, pasta of puree) 1 portie groente (200 gram of 3 opscheplepels) 1 portie vlees(/vervanger) 1 portie jus of saus NB!!Wissel dit af met éénpansgerechten, zoals pasta, bami, chicken tonight, wraps, roti, nasi e.d. 1 toetje (variërend van yoghurt tot chocolademousse met slagroom) 1 a 2 water Tussendoortje (20.00) 1 a 2 kopjes thee/koffie met een evergreen/plak ontbijtkoek Tussendoortje (22.00) 1 stuk fruit 1 a 2 kopjes thee, water, sap of fris Variaties wat betreft de warme maaltijd: macaroni/bami/nasi (450 gram) = 8 aardappellepels stampot/ovenschotel (450-500 gram) = 5 aardappellepels soep als maaltijd = 2 diepe borden of 1 bord met daarnaast twee boterhammen In plaats van 200 gram aardappelen kun je ook nemen: - 200 gram puree (4 aardappellepels) - 150 gram rijst (3 aardappellepels) - patat 150 gram (3 aardappellepels) - pasta 200 gram (4 aardappellepels) - aardappelkroketjes (vijf stuks) Wanneer je moet aankomen, omdat je ondergewicht hebt, is het belangrijk om tussendoor Ensini, Nutridrink, Ensure of Fortimel te drinken. Om aan te komen is deze lijst niet geschikt!! Little_Angel: ik hoop dat je dit ook niet als kritiek beschouwt, want zo is het absoluut niet bedoeld. Ik vind het dapper dat je je eetlijst hier durft te posten, dat je dit al eet, wat voor jou veel meer is dan je eerst at, en ik snap ook dat je niet meteen een standaard lijst kunt eten, maar dit moet opbouwen. Maar, als je de eerste reacties kijkt, dan zou je kunnen gaan denken dat je nu voldoende binnenkreeg. En dat zou zo jammer zijn. Succes met het verder uitbreiden van je lijst! @inekris: Hoe kun je zeggen dat haar lijstje prima is!? Dit is toch veel minder dan een normale eetlijst? Als je bedoelt dat dit voor nu, in haar situatie goed is (om op te bouwen), dan vind ik dat je dat ook duidelijk zo moet zeggen. Want zoals je jouw reactie nu hebt geformuleerd, zullen meiden met AN dit gaan aangrijpen om ook zo weinig te gaan eten. Immers, er wordt (door een modje) gezegd dat dit voldoende is. _{Bedankt voor je PM, ik las dit topic pas nadat ik je geantwoord had}
BubblegumBarbie	woensdag 12 december 2007 @ 11:04
	Ylang: Inderdaad, de volgende keer ga ik het precies zo tegen haar zeggen. Cat22: Ik heb even berekend hoeveel calorieen die 'standaard lijst' bevat en dat zijn er ca. 2800. En dan heb ik geen ultra vette dingen berekend. Dat is niet bepaald een lijst waar je niet van aankomt. Het is goed als je ons wilt laten zien dat we meer moeten eten, maar hou het wel reeël. En houd er ook rekening mee dat ieder beetje dat er word gegeten een hele grote stap de goede kant op is.
Sugar	woensdag 12 december 2007 @ 11:11
	Heart_worm, ik begreep niet helemaal wat je hiermee bedoelde: quote: Op dinsdag 11 december 2007 20:15 schreef HeaRt_woRm het volgende: Ook helemaal mee eens Klopt Sugar, wat dat betreft ben je niet echt een goed voorbeeld En je bent al volwassen genoeg, en er komen hier ook wel jonge mensen. Dus zou je ook weleens daar mee rekening kunnen houden Waarmee moet ik rekening houden? En in welke zin ben ik geen goed voorbeeld? Sorry dat ik je even niet snap. BgB, ik snap wel wat je zegt, maar blijbaar is die lijst wel afkomstig van SABN. Maar goed, de strekking van wat je zegt is sowieso waar: het is al heel wat als er weer gestart wordt met gewonere hoeveelheden.
Cat-astrophe	woensdag 12 december 2007 @ 11:29
	quote: Op woensdag 12 december 2007 11:04 schreef BubblegumBarbie het volgende: Cat22: Ik heb even berekend hoeveel calorieen die 'standaard lijst' bevat en dat zijn er ca. 2800. En dan heb ik geen ultra vette dingen berekend. Dat is niet bepaald een lijst waar je niet van aankomt. Het is goed als je ons wilt laten zien dat we meer moeten eten, maar hou het wel reeël. En houd er ook rekening mee dat ieder beetje dat er word gegeten een hele grote stap de goede kant op is. Zoals Sugar zegt komt de lijst van SABN. En van wat ik daar heb gezien zitten daar mensen die echt verstand hebben van deze zaken. Ik heb dat niet, dus ik baseer mij op hun deskundigheid. De lijst die ik hier noem is maar een voorbeeld, voor iedereen zal die er anders uitzien en op maat gemaakt worden. En hopelijk heb ik in mijn posts hier duidelijk gemaakt dat ik bewondering heb voor iedereen die weer een stapje dichterbij genezing komt. Meer (of anders) eten is daar een deel van. En als je normaal, zeg maar, alleen een appel at per dag en nu een boterham erbij durft te nemen, dan is dat voor jou waarschijnlijk net zo'n grote stap als iemand die in plaats van 2 boterhammen nu drie boterhammen bij het ontbijt gaat nemen. Of zichzelf een ijsje toestaat. Voor mij als gezond persoon is het moeilijk om te voelen hoe lastig en bedreigend de strijd met eten kan zijn. Maar verstandelijk kan ik wel bedenken hoe moeilijk het moet zijn. Ik heb het vaak genoeg bij mijn vriendin gezien. Dus denk ajb niet dat ik de stappen die jullie maken bagetelliseer. Als de lijst die ik heb geplaatst voor sommigen intimiderend is, mijn excuses. Maar het is wel de realiteit. En zeker als je nog aan moet komen, heb je deze hoeveelheden echt nodig. Als je stabiel bent op een gezond gewicht, dan kun je misschien een paar dingetjes minderen. Maar hou jezelf ajb niet voor de gek door te te denken dat je met 3 boterhammen, één veilig tussendoortje en een kleine warme maaltijd per dag voldoende eet. Verder wilde ik de discussie over eetlijsten en wat er wel en niet op moet staan en wat voldoende is laten rusten. Ik weet er te weinig van om jullie gericht advies te geven, is ook niet mijn bedoeling geweest, ik kan alleen in algemeenheden spreken. En ik neem aan (hoop!) dat de meesten hier bij een dietiste zitten die jullie veel beter advies kan geven. Tenslotte: misschien kan het soms verhelderend werken om de mening van gezond persoon te krijgen over jullie eetgedrag en wat jullie verder bezig houdt met eten. Ook daarom heb ik hier gepost. Maar misschien sla ik de plank nu volledig mis....
Freuder	woensdag 12 december 2007 @ 11:39
	Probleem voor mensen die al lange tijd (veels) te weinig eten is dat hun stofwisseling behoorlijk is ingekakt, hierdoor verbruiken ze minder energie (kcal) dan ze eigenlijk zouden moeten doen, het is dus belangrijk om naast langzaam aan meer te gaan eten ook te gaan sporten want dit krikt je stofwisseling weer op en kan je meer eten zonder aan te komen
Inekris	woensdag 12 december 2007 @ 12:28
	quote: Op woensdag 12 december 2007 08:35 schreef Cat22 het volgende: @inekris: Hoe kun je zeggen dat haar lijstje prima is!? Omdat Little_Angel verderop ook meer vertelt over het lijstje.
Sugar	woensdag 12 december 2007 @ 12:39
	Dan nog, Inekris, je bent geen deskundige op dit gebied, toch?
Inekris	woensdag 12 december 2007 @ 12:53
	quote: Op woensdag 12 december 2007 12:39 schreef Sugar het volgende: Dan nog, Inekris, je bent geen deskundige op dit gebied, toch? Genoeg kennis hoor. Echt.
Ylang	woensdag 12 december 2007 @ 13:00
	quote: Op woensdag 12 december 2007 12:53 schreef Inekris het volgende: Genoeg kennis hoor. Echt. Ik ben dan eigenlijk wel benieuwd waar je die kennis hebt opgedaan? (lees: persoonlijke interesse)
Sugar	woensdag 12 december 2007 @ 13:02
	Inekris, serieus ook hier nog even: je kunt je misschien niet helemaal voorstellen hoe ziek de hoofden van mensen met een eetstoornis werken? Het is gewoon gevaarlijk om te gaan vergelijken en lijstjes, gewicht en dat soort dingen zetten ertoe aan om nóg minder te gaan eten. Want "zij weegt minder dan ik en is langer!" en "die en die vindt een droge boterham veel en eet alleen een augurk, dan moet mij dat ook lukken..."
BubblegumBarbie	woensdag 12 december 2007 @ 13:14
	Inekris geeft alleen aan dat het oké is om lijstjes te plaatsen. En daarmee is haar werk af, als mod zijnde. Het is aan onszelf dat we grenzen stellen voor elkaar. Daarom was het ook netjes dat Little Angel vroeg of het oké was. Het is aan ons om ervoor te zorgen dat we elkaar motiveren en helpen. Als iemand dan steun, advies of zekerheid nodig heeft bij zoiets als een eetlijstje, is het aan de andere om daar, al dan niet, in te voorzien. En eerlijkheid staat daarin bovenop. Iedereen heeft een verschillende mening, de 1 vind het veel ,de ander weinig. Dit mag gezegd worden. En als iemand weer op de anorexiamanier gaat beredeneren en toepassen op zichzelf door de vraag of het advies van een ander, is dat eigen verantwoordelijkheid.
Ylang	woensdag 12 december 2007 @ 13:18
	quote: Op woensdag 12 december 2007 13:14 schreef BubblegumBarbie het volgende: En daarmee is ~~haar~~ zijn werk af, als mod zijnde.
BubblegumBarbie	woensdag 12 december 2007 @ 14:41
	quote: Op woensdag 12 december 2007 13:18 schreef Ylang het volgende: [..] Eerlijk? Weer wat geleerd.
teigan	woensdag 12 december 2007 @ 19:25
	het grappige van die lijst is, dat ik er dus een deel van het gewicht dat ik eraan had gevreten mee kwijt ben geraakt... Het is ook volgens mij niet een hele rare lijst, het voedingscentrum houdt die lijst ook aan, alleen wat minder koekjes bij de koffie enzo, die doe ik eigenlijk ook niet.. Wat betrefd elkaar op verantwoordelijkheden wijzen, mee eens, maar ik denk ook dat het hier makkelijker gaat dan op een SABN, aangezien hier over zoveel meer gepraat kan worden zeg maar.
#ANONIEM	donderdag 13 december 2007 @ 08:16
	quote: Op woensdag 12 december 2007 11:11 schreef Sugar het volgende: Heart_worm, ik begreep niet helemaal wat je hiermee bedoelde: [..] Waarmee moet ik rekening houden? En in welke zin ben ik geen goed voorbeeld? Sorry dat ik je even niet snap. Jij weet eigenlijk heel goed wat ik bedoel Maar goed, zal het wel even uitleggen... quote: Ik weet hoe ik zelf artikelen verslond hierover, óók om te toetsen of ik wel hard genoeg lijnde, zeg maar. En of ik wel licht genoeg werd. Gevaarlijk dus. Posten hoe dik je je wel niet voelt, dat je geen zin hebt in eten...Dan denk ik echt van zeik niet zo... Als ik even naar mezelf mezelf kijk ja, ik heb vaak echt totaal geen eetlust, maar moet echt vechten om iets naar iets naar binnen te krijgen. Zo zijn er nog veel meer met eetstoornis die tóch elke dag nog proberen een beetje normaal te eten. Word een beetje moe van mensen zoals jou die niet normaal willen eten en lopen te zeiken dat ze dik zijn
Sugar	donderdag 13 december 2007 @ 08:35
	Doe eens even normaal, Heart_Worm! Waarom mag ik niet zeggen dat ik het er moeilijk mee heb, met mijn eetstoornis? Het spijt me, maar ik begrijp niet waarom ik niet mag posten hoe ik worstel met alles rondom mijn lijf en mijn gestoorde eetgedrag?
BubblegumBarbie	donderdag 13 december 2007 @ 08:54
	H_W, ik zie dit topic ook als uitlaatklep. Als ik ergens tegenaan loop, zoals mijn psycholoog of dat het weer slecht gaat, post ik dat graag. Juist omdat je hier steun vind van mensen die hetzelfde doormaken. Die weten wat je voelt. I.p.v. iemand in je naaste omgeving die ondanks de goede bedoelingen altijd de verkeerde dingen zegt en niet begrijpt wat je doormaakt. Daarbij is de drempel op een forum een stuk lager dan dat je in het echt over je onzekerheden en worstelingen moet praten met iemand die dichtbij je staat. En wie kan nou beter tips geven over een vervelende situatie of een rare gedachtekronkel dan iemand die ze ook heeft gehad? Daarbij zie ik niet in wat het probleem is van melden dat het niet zo denderend gaat. Er is een verschil tussen zeggen 'Ik heb de laatste tijd zoveel stress, het is weer helemaal omgeslagen' of 'Nou het gaat weer de verkeerde kant op, ik weeg nu nog maar 52 kg en ik wil zooo graag naar de 45 kg!'. We zijn allemaal ziek hier, dus een voorbeeld aan elkaar nemen is sowieso geen goed idee.
BubblegumBarbie	donderdag 13 december 2007 @ 22:00
	Euforisch moment, ik hou van mezelf! Yeah! Vrolijk zijn without a reason is fijn. Dus.. /happypost
Sugar	vrijdag 14 december 2007 @ 05:58
	BgB Heel goed. Ook leuk dat je het zelfs post hier, super!
BubblegumBarbie	vrijdag 14 december 2007 @ 08:34
	quote: Op vrijdag 14 december 2007 05:58 schreef Sugar het volgende: BgB Heel goed. Ook leuk dat je het zelfs post hier, super! Juist hier! We moeten immers een goed voorbeeld geven.. Juist die kleine dingetjes die ons wel blij maken zouden we vaker voor onszelf moeten benoemen. Als we toch een net zo obsessief bezig zouden zijn met alle mooie dingen om ons heen als met eten, hoe zou ons leven er dan uit zien? En iedere dag moeten we voor onzelf nagaan welke kleine dingen we goed hebben gedaan, i.p.v. wat er fout is gegaan. En de positieve dingen moet 2x zo zwaar tellen als de negatieve. Positief denken! ...En nu het zelf nog in praktijk brengen. Dus, Sugar, hoe gaat het nu met je?
BubblegumBarbie	vrijdag 14 december 2007 @ 08:35
	Btw, wat post jij op een onchristelijk tijdstip. Wat is jou probleem? Ben je onderweg naar de veemarkt ofzo?
Sugar	vrijdag 14 december 2007 @ 08:44
	Nee, ik heb een zoontje dat lekker vroeg wakker is. Maar het gaat wel oké nu. De laatste dagen meer in balans qua eetgedrag, dat is gewoon al een hele stap vooruit. Porberen lief voor mezelf te zijn, mijn fysieke behoeften voelen en erop reageren. Dus niet vlug-vlug in bad zonder echt stil te staan bij mijn lijf en warm water, maar uitgebreid in bad met olie en een kop thee. Moeilijk en soms druist het tegen alles in mijn hoofd in, maar het is wel een manier om meer rust te krijgen en weer meer te gaan voelen.
BubblegumBarbie	vrijdag 14 december 2007 @ 08:52
	quote: Op vrijdag 14 december 2007 08:44 schreef Sugar het volgende: Nee, ik heb een zoontje dat lekker vroeg wakker is. Maar het gaat wel oké nu. De laatste dagen meer in balans qua eetgedrag, dat is gewoon al een hele stap vooruit. Porberen lief voor mezelf te zijn, mijn fysieke behoeften voelen en erop reageren. Dus niet vlug-vlug in bad zonder echt stil te staan bij mijn lijf en warm water, maar uitgebreid in bad met olie en een kop thee. Moeilijk en soms druist het tegen alles in mijn hoofd in, maar het is wel een manier om meer rust te krijgen en weer meer te gaan voelen. Ah, dat verklaart een hoop. Die kinders ook altijd. Goed om te horen dat je wat meer tijd aan jezelf besteed. Had ik maar een bad, pfff, dan ging ik vanavond de hele avond in bad. Met geurolie, kaarsjes, heel veel schuim, leuk muziekje erbij en de kat erom heen te steerten. Nou ja. Ik ga vanavond uit eten met de meiden van mijn werk. Er gaat er 1tje weg en dat verdient een feestje. En ik wil het niet missen, dus dan maar naar een restaurant waar ik niet precies weet wat er door het eten gaat. En morgen naar de verjaardag van de oma van mijn vriend. Ook eten met zijn allen. En dan nog kerst en oud&nieuw overleven. Zie jij ook zo op tegen dit soort dagen/uitjes?
Sugar	vrijdag 14 december 2007 @ 09:22
	Ja, ik worstel daar ook enorm mee. Ik stel mezelf al bij voorbaat teleur, zeg maar. Ik vind het dapper hoor, dat je wel gaat vanavond. Heel goed! Mijn zus zegt weleens over andere dingen juist dan eten: boterham voor boterham. Stapje voor stapje dus, niet alles in een keer denken te moeten kunnen. Dat vind ik wel een goede altijd, elke stap is al iets om even trots op te zijn.
BubblegumBarbie	zaterdag 15 december 2007 @ 00:09
	Fail.
Sugar	zaterdag 15 december 2007 @ 10:01
	Wat is er, Bgb? Ben je niet gegaan of heb je het gevoel dat je het verkeerd hebt gedaan door wel te eten daar? Rot dat je met een rotgevoel zat vannacht (en nu nog wel misschien). Als ik je kan helpen, zeg het dan, he?
BubblegumBarbie	zaterdag 15 december 2007 @ 15:22
	quote: Op zaterdag 15 december 2007 10:01 schreef Sugar het volgende: Wat is er, Bgb? Ben je niet gegaan of heb je het gevoel dat je het verkeerd hebt gedaan door wel te eten daar? Rot dat je met een rotgevoel zat vannacht (en nu nog wel misschien). Als ik je kan helpen, zeg het dan, he? Ik ben wel heen gegaan en heb ook meegegeten, maar zodra ik thuis kwam heb ik alles er weer uitgegooid. En het etentje ivm de verjaardag van mijn vriends oma heb ik afgezegd. Ik kan het gewoon niet! Ik ben alle kracht die ik had weer helemaal kwijt, het ging zo goed! En nu sinds 2 weken gaat het helemaal verkeerd en ik heb er geen controle over. Ik durf het gewoon niet, ik haat mezelf zo intens. En ik heb niemand om erover te praten. Mijn vriend komt zo hierheen nadat ik hem net in tranen heb op gebeld. Ik kan dit gewoon niet alleen. Ik schaam me zo verschrikkelijk.. Ik ben zo in de war. Ik ben er zo bang voor, het neemt al mijn gedachtes over en sleept me mee. Ik heb er gewoon de kracht niet meer voor.. Ik wil niet meer tegen mezelf hoeven te vechten.. Iedere dag opnieuw die strijd aangaan, het is gewoon te veel.
slaapvaak	zaterdag 15 december 2007 @ 16:46
	quote: Op zaterdag 15 december 2007 15:22 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Ik ben wel heen gegaan en heb ook meegegeten, maar zodra ik thuis kwam heb ik alles er weer uitgegooid. En het etentje ivm de verjaardag van mijn vriends oma heb ik afgezegd. Ik kan het gewoon niet! Ik ben alle kracht die ik had weer helemaal kwijt, het ging zo goed! En nu sinds 2 weken gaat het helemaal verkeerd en ik heb er geen controle over. Ik durf het gewoon niet, ik haat mezelf zo intens. En ik heb niemand om erover te praten. Mijn vriend komt zo hierheen nadat ik hem net in tranen heb op gebeld. Ik kan dit gewoon niet alleen. Ik schaam me zo verschrikkelijk.. Ik ben zo in de war. Ik ben er zo bang voor, het neemt al mijn gedachtes over en sleept me mee. Ik heb er gewoon de kracht niet meer voor.. Ik wil niet meer tegen mezelf hoeven te vechten.. Iedere dag opnieuw die strijd aangaan, het is gewoon te veel.
Little_Angel	donderdag 20 december 2007 @ 13:40
	quote: Op woensdag 12 december 2007 02:11 schreef Ylang het volgende: Over eetschema's, ik denk dat je als je dat samen met je dietiste hebt opgesteld, dat daar een reden voor is. En ik vind het persoonlijk ook een blijk van wantrouwen naar hem/haar toe als je hier dan toch nog een keer bevestiging zoekt (weet niet of het zo is, maar wil je hiermee aantonen dat zij ongelijk heeft?). Hmm, ik denk eerder bevestiging dat het niet zo veel is als ik denk zodat ik met een gerust gevoel kan eten. Maar ik ben wel wantrouwig als het op mijn behandeling aankomt. Ook omdat ze zelf zei van ''ja het is eigenlijk te weinig, laten we er maar meer bij doen'', vond dat zoooo raar klinken.. Ben dan gewoon bang dat ze niet weet wat ze doet, daar gaat het me denk ik om. Vind het iig wel knap dat je nu onder de mensen probeert te komen, zou ik zeker mee door blijven gaan! Is toch al een stap de goede richting in. quote: Op woensdag 12 december 2007 08:35 schreef Cat22 het volgende: [..] Ik had het inderdaad over jouw lijstje. Als je die naast een standaard eetlijst dan zie je dat dit lijstje veel te klein is. En zelfs de standaardlijst is niet geschikt om aan te komen, dan moet je nog extra dingen nemen. Overgenomen van het SABN forum: [..] Little_Angel: ik hoop dat je dit ook niet als kritiek beschouwt, want zo is het absoluut niet bedoeld. Ik vind het dapper dat je je eetlijst hier durft te posten, dat je dit al eet, wat voor jou veel meer is dan je eerst at, en ik snap ook dat je niet meteen een standaard lijst kunt eten, maar dit moet opbouwen. Maar, als je de eerste reacties kijkt, dan zou je kunnen gaan denken dat je nu voldoende binnenkreeg. En dat zou zo jammer zijn. Succes met het verder uitbreiden van je lijst! @inekris: Hoe kun je zeggen dat haar lijstje prima is!? Dit is toch veel minder dan een normale eetlijst? Als je bedoelt dat dit voor nu, in haar situatie goed is (om op te bouwen), dan vind ik dat je dat ook duidelijk zo moet zeggen. Want zoals je jouw reactie nu hebt geformuleerd, zullen meiden met AN dit gaan aangrijpen om ook zo weinig te gaan eten. Immers, er wordt (door een modje) gezegd dat dit voldoende is. _{Bedankt voor je PM, ik las dit topic pas nadat ik je geantwoord had} Ik zie het niet als kritiek, maar word wel bang als ik die hoeveelheid zie. Met vreetbuien de hele dag door eet ik denk ik zoveel, en daar kom ik al gigantisch van aan.. Laat staan dat dat mijn normale eetlijst wordt, die gedachte maakt me echt bang. Ik wil het niet, en ik wil me niet meer aan die klote lijst houden ookal weet ik dat het moet . Morgen wegen en ik wéét dat ik dan over dat gewicht zit waar ik héél erg bang voor ben. En ik beloofde mezelf altijd dat als ik daar overheen zou komen, dat ik er een eind aan zou gaan maken. Dus nu weet ik het niet meer... het lijkt allemaal zo makkelijk, maar het lukt niet. quote: Op zaterdag 15 december 2007 15:22 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Ik ben wel heen gegaan en heb ook meegegeten, maar zodra ik thuis kwam heb ik alles er weer uitgegooid. En het etentje ivm de verjaardag van mijn vriends oma heb ik afgezegd. Ik kan het gewoon niet! Ik ben alle kracht die ik had weer helemaal kwijt, het ging zo goed! En nu sinds 2 weken gaat het helemaal verkeerd en ik heb er geen controle over. Ik durf het gewoon niet, ik haat mezelf zo intens. En ik heb niemand om erover te praten. Mijn vriend komt zo hierheen nadat ik hem net in tranen heb op gebeld. Ik kan dit gewoon niet alleen. Ik schaam me zo verschrikkelijk.. Ik ben zo in de war. Ik ben er zo bang voor, het neemt al mijn gedachtes over en sleept me mee. Ik heb er gewoon de kracht niet meer voor.. Ik wil niet meer tegen mezelf hoeven te vechten.. Iedere dag opnieuw die strijd aangaan, het is gewoon te veel. Herken dit heeeeel erg! Je bent niet de enige meid, we weten allemaal denk ik wel hoe rot dit voelt. Goed van je dat je je vriend erbij hebt gehaald, wat heeft hij nog gezegd hierover? Wees niet boos op jezelf... Volgende keer weer nieuwe kansen, ookal voelt het rot! Knuffel!! En over mezelf... Morgen wegen, naja.. staat al hierboven eigenlijk. Weet niet wat ik moet doen als ik over dat gewicht zit (noem bewust geen getallen) . Snap het allemaal niet, kledingmaat wordt kleiner, en ik kom aan. Mensen zeggen ben je afgevallen? En dan voelt het al helemaal alsof ik in de zeik wordt genomen, ik kom nl alleen maar aan. Heb er nu ook wel zin in om mee te stoppen, maarja...doorbikkelen.
BubblegumBarbie	vrijdag 21 december 2007 @ 21:16
	quote: Op donderdag 20 december 2007 13:40 schreef Little_Angel het volgende: Herken dit heeeeel erg! Je bent niet de enige meid, we weten allemaal denk ik wel hoe rot dit voelt. Goed van je dat je je vriend erbij hebt gehaald, wat heeft hij nog gezegd hierover? Wees niet boos op jezelf... Volgende keer weer nieuwe kansen, ookal voelt het rot! Knuffel!! En over mezelf... Morgen wegen, naja.. staat al hierboven eigenlijk. Weet niet wat ik moet doen als ik over dat gewicht zit (noem bewust geen getallen) . Snap het allemaal niet, kledingmaat wordt kleiner, en ik kom aan. Mensen zeggen ben je afgevallen? En dan voelt het al helemaal alsof ik in de zeik wordt genomen, ik kom nl alleen maar aan. Heb er nu ook wel zin in om mee te stoppen, maarja...doorbikkelen. Je moet die cijfers op de weegschaal loslaten. Het zijn niets meer dan nummers. Een indicatie die door een glas water of een zoute maaltijd kan veranderen. Het gaat erom of je gezond bent. Of je menstrueert. Je kunt natuurlijk aan je dieetiste vragen hoe het zit met die kledingmaten en het dunner lijken. En je kunt toch ook met haar bespreken dat je vind dat ze onzeker over komt en dat dat jou weer onzeker maakt? Communicatie is zo belangrijk. Geef aan hoe je je voelt, wat je denkt, wat er allemaal door je heen gaat aan twijfels en gevechten. En praat er met je moeder over, met je dieetiste, met je psycholoog (ik ga ervan uit dat je die hebt ). Praat er met iedereen die te maken heeft met je behandeling over deze dingen. Dan begrijpen zij jou beter en kunnen ze je ook beter helpen. Met mij gaat het alweer beter. Ik ben heel erg ziek geweest. En om beter te worden, moet je eten. Dus dat heb ik gedaan, voor zover dat ging, want mijn maag was een beetje van streek. Maar ik heb geen calorieen geteld. Ik ben zo blij met mijn vriend. Ik heb alles uitgelegd, al mijn denkwijzes en al mijn geestespoken die me van alles wijs maken. Het hele weekend hebben we gepraat. Kaarsjes aan, muziekje op en gepraat en geknuffeld. Ik voelde me zo ongelofelijk veilig. Zo begrepen. Ik ga het weer proberen! En hoe was het wegen uiteindelijk? Moeten we je alweer bij elkaar vegen?
Little_Angel	vrijdag 28 december 2007 @ 03:48
	quote: Op vrijdag 21 december 2007 21:16 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Je moet die cijfers op de weegschaal loslaten. Het zijn niets meer dan nummers. Een indicatie die door een glas water of een zoute maaltijd kan veranderen. Het gaat erom of je gezond bent. Of je menstrueert. Je kunt natuurlijk aan je dieetiste vragen hoe het zit met die kledingmaten en het dunner lijken. En je kunt toch ook met haar bespreken dat je vind dat ze onzeker over komt en dat dat jou weer onzeker maakt? Communicatie is zo belangrijk. Geef aan hoe je je voelt, wat je denkt, wat er allemaal door je heen gaat aan twijfels en gevechten. En praat er met je moeder over, met je dieetiste, met je psycholoog (ik ga ervan uit dat je die hebt ). Praat er met iedereen die te maken heeft met je behandeling over deze dingen. Dan begrijpen zij jou beter en kunnen ze je ook beter helpen. Met mij gaat het alweer beter. Ik ben heel erg ziek geweest. En om beter te worden, moet je eten. Dus dat heb ik gedaan, voor zover dat ging, want mijn maag was een beetje van streek. Maar ik heb geen calorieen geteld. Ik ben zo blij met mijn vriend. Ik heb alles uitgelegd, al mijn denkwijzes en al mijn geestespoken die me van alles wijs maken. Het hele weekend hebben we gepraat. Kaarsjes aan, muziekje op en gepraat en geknuffeld. Ik voelde me zo ongelofelijk veilig. Zo begrepen. Ik ga het weer proberen! En hoe was het wegen uiteindelijk? Moeten we je alweer bij elkaar vegen? Bedankt voor je post! Fijn zeg dat je zo'n lieve vriend hebt! De mijne is ook wel lief, maar begrijpt het totaal niet . Ook super om te horen dat het alweer beter met je gaat!! Verkouden geweest? Dit is wel een erg late reactie, maar ik ben inderdaad ingestort. Braken, wegen, bragen, vreetbui, braken etc., zo zag m'n week eruit. Bij de dietiste heb ik me niet gewogen, ik wist zeker dat ik boven dat bepaalde gewicht zat en wilde het gewoon niet aangaan. Ze begrijpt me echter niet... Zonder die weegschaal voel ik me moddervet en lijkt het alsof ik daardoor juist meer ga eten omdat ik denk dat ''ik toch al veeeel te zwaar ben'' . Zij zegt echter dat dit onzin is, wat denk jij/jullie? Vandaag heb ik het iig 1 dag goed gedaan! In totaal 4 sneetjes brood op, avondeten en 3 appels + mandarijntje. En ook 2 liter water, dus ben wel trots op mezelf! Ga nu naar bed, want ik slaap erg slecht en laat de laatste tijd, waardoor ik sneller eetbuien krijg en da's ook niet leuk! Hoe is het nu met jou?
BubblegumBarbie	maandag 7 januari 2008 @ 13:46
	quote: Op vrijdag 28 december 2007 03:48 schreef Little_Angel het volgende: [..] Bedankt voor je post! Fijn zeg dat je zo'n lieve vriend hebt! De mijne is ook wel lief, maar begrijpt het totaal niet . Ook super om te horen dat het alweer beter met je gaat!! Verkouden geweest? Dit is wel een erg late reactie, maar ik ben inderdaad ingestort. Braken, wegen, bragen, vreetbui, braken etc., zo zag m'n week eruit. Bij de dietiste heb ik me niet gewogen, ik wist zeker dat ik boven dat bepaalde gewicht zat en wilde het gewoon niet aangaan. Ze begrijpt me echter niet... Zonder die weegschaal voel ik me moddervet en lijkt het alsof ik daardoor juist meer ga eten omdat ik denk dat ''ik toch al veeeel te zwaar ben'' . Zij zegt echter dat dit onzin is, wat denk jij/jullie? Vandaag heb ik het iig 1 dag goed gedaan! In totaal 4 sneetjes brood op, avondeten en 3 appels + mandarijntje. En ook 2 liter water, dus ben wel trots op mezelf! Ga nu naar bed, want ik slaap erg slecht en laat de laatste tijd, waardoor ik sneller eetbuien krijg en da's ook niet leuk! Hoe is het nu met jou? Ik heb vreselijk griep gehad en heel veel koorts. Met mij gaat het nu goed.. Nou ja.. Ik heb vakantie gehad. Ik heb 3 weken amper gegeten en mezelf daarna een week lang volgepropt. Nu zit ik weer op mijn werk en dan eet ik veel regelmatiger en dezelfde hoeveelheden. Dus nu zit ik weer in mijn ritme, dat is beter, makkelijker vol te houden. Ik ben wel behoorlijk op en neer gejojoot.. Ik heb mijn spiegel verbannen. Al meer dan een jaar kijk ik er iedere dag in en ik zie geen verschil tussen toen en nu ondanks dat het 18 kg scheelt. En als ik op mijn weegschaal kijk en mijn gewicht zie is dat oké, daar heb ik vrede mee, maar niet met wat ik zie in de spiegel, dat matcht nooit het plaatje in mijn hoofd. Ik kijk alleen nog om te kijken of mijn kleding bij elkaar past. Dit scheelt een hoop stress. Is het echt heel erg als je meer eet onder het mom van 'ik ben toch al te zwaar'? Je moet hoe dan ook meer eten en als je zo vrede hebt voor jezelf, waarom niet. Hoe gaat het ondertussen?
Little_Angel	donderdag 10 januari 2008 @ 16:25
	quote: Op maandag 7 januari 2008 13:46 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Ik heb vreselijk griep gehad en heel veel koorts. Met mij gaat het nu goed.. Nou ja.. Ik heb vakantie gehad. Ik heb 3 weken amper gegeten en mezelf daarna een week lang volgepropt. Nu zit ik weer op mijn werk en dan eet ik veel regelmatiger en dezelfde hoeveelheden. Dus nu zit ik weer in mijn ritme, dat is beter, makkelijker vol te houden. Ik ben wel behoorlijk op en neer gejojoot.. Ik heb mijn spiegel verbannen. Al meer dan een jaar kijk ik er iedere dag in en ik zie geen verschil tussen toen en nu ondanks dat het 18 kg scheelt. En als ik op mijn weegschaal kijk en mijn gewicht zie is dat oké, daar heb ik vrede mee, maar niet met wat ik zie in de spiegel, dat matcht nooit het plaatje in mijn hoofd. Ik kijk alleen nog om te kijken of mijn kleding bij elkaar past. Dit scheelt een hoop stress. Is het echt heel erg als je meer eet onder het mom van 'ik ben toch al te zwaar'? Je moet hoe dan ook meer eten en als je zo vrede hebt voor jezelf, waarom niet. Hoe gaat het ondertussen? Balen, gelukkig heb je nu geen griep meer! Ook jammer dat is misgegaan maar dat gebeurt nou eenmaal, ben wel blij dat je nu weer een beetje in je ritme zit! En dat jojo-en is vreeeeselijk.. bij mij ook gebeurd . Dat van die spiegel kan ik misschien ook doen, vind het wel knap van je zeg! Ik zou het nu nog echt niet kunnen, hoe ben je op dat idee gekomen? Kan me wel voorstellen dat je je dan rustiger voelt... Ms iets wat ik kan proberen. Onder dat motto eten vind ik trouwens vreselijk want dan voel ik me een ontzettende slappeling. Meer eten moet ik wel, maar daar denk ik nu niet aan omdat ik nu in mijn ogen redelijk normaal eet veel dus. Ondertussen gaat het wel okay. Niet goed, niet slecht. Heb de weegschaal terug gepikt van mijn moeder die nog van niks weet. Voel me er wel schuldig om, maar word rustig omdat als ik denk dat ik nu 3832904834 kilo ben aangekomen, ik meestal zie dat er niks aan zit of het is een kilo die de volgende dag eraf is. Heb je al met je psych erover gepraat?
BubblegumBarbie	vrijdag 11 januari 2008 @ 10:33
	quote: Op donderdag 10 januari 2008 16:25 schreef Little_Angel het volgende: [..] Balen, gelukkig heb je nu geen griep meer! Ook jammer dat is misgegaan maar dat gebeurt nou eenmaal, ben wel blij dat je nu weer een beetje in je ritme zit! En dat jojo-en is vreeeeselijk.. bij mij ook gebeurd . Dat van die spiegel kan ik misschien ook doen, vind het wel knap van je zeg! Ik zou het nu nog echt niet kunnen, hoe ben je op dat idee gekomen? Kan me wel voorstellen dat je je dan rustiger voelt... Ms iets wat ik kan proberen. Onder dat motto eten vind ik trouwens vreselijk want dan voel ik me een ontzettende slappeling. Meer eten moet ik wel, maar daar denk ik nu niet aan omdat ik nu in mijn ogen redelijk normaal eet veel dus. Ondertussen gaat het wel okay. Niet goed, niet slecht. Heb de weegschaal terug gepikt van mijn moeder die nog van niks weet. Voel me er wel schuldig om, maar word rustig omdat als ik denk dat ik nu 3832904834 kilo ben aangekomen, ik meestal zie dat er niks aan zit of het is een kilo die de volgende dag eraf is. Heb je al met je psych erover gepraat? Zeker doen van die spiegel hoor! Hoe ik erop gekomen ben? Ik stond op de weegschaal en zag een erg laag getal, ik was blij. Ik keek in de spiegel en ik zag het meisje dat ik was, ik was niet meer blij. En ineens drong het tot me door dat ik mezelf in al die tijd nooit heb zien veranderen. En toen dacht ik 'nou, dan kijk ik gewoon niet meer.' Alhoewel ik gister vergeten was mijn spiegel weer van mijn bed te halen en ik s'avonds niets vermoedend na het douchen mijn kamer in liep.. En s'avonds zie ik er toch al uitgezakt uit vanwege de hele dag de zwaartekracht te hebben getrotseerd. Maar ik dacht, niet zeuren, haar doen en slapen. En morgen maar kijken met de weegschaal of het echt zo erg is. En het was vanochtend helemaal niet erg. Ik heb inderdaad met mijn psycholoog gepraat en ik denk dat het nu doorgedrongen is dat het wel serieus is en het niet samen hangt met emoties. Ook heb ik verteld dat ik een beeld in mijn hoofd heb van hoe ik eruit wil zien, maar dat ik nooit aan dat beeld zou kunnen voldoen aangezien het beeld steeds magerder en fragieler wordt naarmate ik meer afval. Mijn psych denkt dat ik probeer te voldoen aan het beeld dat mijn moeder altijd van me had. Mijn moeder zei altijd dat ik een elfje was om me vervolgens op dieet te zetten als ik te mollig werd. En in mijn pubertijd is er een hoop gebeurd waardoor mijn ouders en ik niet veel contact meer hebben. Daar heb ik het erg moeilijk mee en zij denkt dat ik onbewust aan het beeld van mijn moeder probeer te voldoen om toch haar acceptatie en goedkeuring te behalen. En ik moet zeggen dat dit een stuk logischer klinkt dan dat ik mijn emoties probeer te onderdrukken. Nou ja, ik mag van haar geen ondergewicht meer krijgen. Als dat gebeurd moet ik sowieso langs de huisarts om mezelf te laten testen op de werking van mijn vitale functies. Dit omdat ik al hartkloppingen heb en ik in slechte tijden amper de trap op kan komen. En tevens als mijn gewicht erg laag wordt, gaat ze ingrijpen. Nou ja. Maar @ the moment gaat het goed, ik heb gister heel veel bitterkoekjes gegeten, dus vandaag even iets minder. Maar ja, dat is gezond balansen, dus dat mag. Hoe gaat het met jou?
grizegrijn	woensdag 16 januari 2008 @ 10:02
	Hoi, even een snel vraagje.. Ik ben bezig met een zelfopgestelde eetlijst die ik met zo'n 100 kcal per week wilde opbouwen. Ik ben er nu een paar weken mee bezig (2 volgens mij) en ik zit nu op 300 kcal (in praktijk meestal 250-270 ongeveer). Is het normaal dat ik hier echt een kilo of meer van bijkom per dag? Ik had de weegschaal eigk afgezworen, maar op aandringen van iemand anders me afgelopen weekend me toch gewogen en vanochtend was ik ruim 5 kg zwaarder. Ik merk het ook aan m'n kleren en ik voel het ook gewoon, is dit tijdelijk of blijft m'n gewicht waarschijnlijk zo toenemen? Ik dacht dat een kilo 7700 kcal was, blijkbaar nog geen 77...
BubblegumBarbie	woensdag 16 januari 2008 @ 10:27
	quote: Op woensdag 16 januari 2008 10:02 schreef grizegrijn het volgende: Hoi, even een snel vraagje.. Ik ben bezig met een zelfopgestelde eetlijst die ik met zo'n 100 kcal per week wilde opbouwen. Ik ben er nu een paar weken mee bezig (2 volgens mij) en ik zit nu op 300 kcal (in praktijk meestal 250-270 ongeveer). Is het normaal dat ik hier echt een kilo of meer van bijkom per dag? Ik had de weegschaal eigk afgezworen, maar op aandringen van iemand anders me afgelopen weekend me toch gewogen en vanochtend was ik ruim 5 kg zwaarder. Ik merk het ook aan m'n kleren en ik voel het ook gewoon, is dit tijdelijk of blijft m'n gewicht waarschijnlijk zo toenemen? Ik dacht dat een kilo 7700 kcal was, blijkbaar nog geen 77... Als je zo rap aankomt, zou ik toch even langs de dokter gaan, want dat is niet goed. Heb je lange tijd niets gegeten? Wat is je geschiedenis? En waarom opbouwen met zo weinig calorieen?
grizegrijn	woensdag 16 januari 2008 @ 10:38
	quote: Op woensdag 16 januari 2008 10:27 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Als je zo rap aankomt, zou ik toch even langs de dokter gaan, want dat is niet goed. Heb je lange tijd niets gegeten? Wat is je geschiedenis? En waarom opbouwen met zo weinig calorieen? Nope, heb altijd gewoon 3 maaltijden gegeten. Ik heb een darmziekte waardoor ik geen vet verdraag zeg maar, vandaar dat ik lange tijd op heel weinig calorieen gezeten heb. Nu wilde ik - hoeveel buikpijn ik er ook van krijg - meer gaan eten om m'n metabolisme te versnellen. Ik wilde dat doen volgens de methode op www.slank-en-sterk.nl, dus elke week met 50-100 opbouwen. Gewoon omdat het gezonder is om wat meer voedingsstoffen binnen te krijgen, maar niet te snel om m'n darmen niet te veel te belasten. Ik wil wel een paar kilo aankomen, maar natuurlijk het liefst niet in dit tempo en ook niet met zo weinig eten, da's niet echt een motivatie om door te gaan. Ik heb dus geen échte eetstoornis gehad, maar de hoeveelheden qua eten enzo wel. Daarom leek dit me het beste topic, ook al had het een lichamelijke oorzaak en geen psychische. Bedankt voor je reactie, ik weeg me morgenochtend nog eens en als het dan nog zo hoog/hoger is bezoek ik de huisarts wel even, al zal die misschienniet zoveel doen omdat ik nog ondergewicht heb (altijd al gehad overigens).
BubblegumBarbie	woensdag 16 januari 2008 @ 11:13
	quote: Op woensdag 16 januari 2008 10:38 schreef grizegrijn het volgende: [..] Nope, heb altijd gewoon 3 maaltijden gegeten. Ik heb een darmziekte waardoor ik geen vet verdraag zeg maar, vandaar dat ik lange tijd op heel weinig calorieen gezeten heb. Nu wilde ik - hoeveel buikpijn ik er ook van krijg - meer gaan eten om m'n metabolisme te versnellen. Ik wilde dat doen volgens de methode op www.slank-en-sterk.nl, dus elke week met 50-100 opbouwen. Gewoon omdat het gezonder is om wat meer voedingsstoffen binnen te krijgen, maar niet te snel om m'n darmen niet te veel te belasten. Ik wil wel een paar kilo aankomen, maar natuurlijk het liefst niet in dit tempo en ook niet met zo weinig eten, da's niet echt een motivatie om door te gaan. Ik heb dus geen échte eetstoornis gehad, maar de hoeveelheden qua eten enzo wel. Daarom leek dit me het beste topic, ook al had het een lichamelijke oorzaak en geen psychische. Bedankt voor je reactie, ik weeg me morgenochtend nog eens en als het dan nog zo hoog/hoger is bezoek ik de huisarts wel even, al zal die misschienniet zoveel doen omdat ik nog ondergewicht heb (altijd al gehad overigens). Waarschijnlijk stuurt je huisarts je door naar een dieetist, die dit samen met jou verder gaat uitzoeken. Juis omdat je ondergewicht heb zal hij je helpen. Succes ermee!
grizegrijn	woensdag 16 januari 2008 @ 15:05
	quote: Op woensdag 16 januari 2008 11:13 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Waarschijnlijk stuurt je huisarts je door naar een dieetist, die dit samen met jou verder gaat uitzoeken. Juis omdat je ondergewicht heb zal hij je helpen. Succes ermee! Thanks Inmiddels was er net weer meer dan een kilo bij en ik ben echt mega opgezwollen nu
BubblegumBarbie	woensdag 16 januari 2008 @ 16:27
	quote: Op woensdag 16 januari 2008 15:05 schreef grizegrijn het volgende: [..] Thanks Inmiddels was er net weer meer dan een kilo bij en ik ben echt mega opgezwollen nu Toch morgen maar een afspraak maken, straks houd je vocht vast ofzo. Of heb je een alergische reactie op eten. Laat in ieder geval weten wat de uitslag is. Sterkte ermee in ieder geval.
grizegrijn	vrijdag 18 januari 2008 @ 09:19
	M'n moeder vond het onnodig dat ik naar de HA ging omdat ik al vaker voor extreme gewichtstoename geweest ben en hij het toen telkens afwimpelde dat ik niet met alles aan moest komen (het ging toen om 14 kilo trouwens) en verder keek hij niet eens. Ik was vanochtend trouwens weer ongeveer terug op m'n gewicht van in het weekend na een paar dagen wat grieperig geweest te zijn, het zal dus indd wel vocht geweest zijn of zo Had het toch wel graag aan een dokter willen vragen eigenlijk. Nu ja.
BubblegumBarbie	vrijdag 18 januari 2008 @ 09:32
	quote: Op vrijdag 18 januari 2008 09:19 schreef grizegrijn het volgende: M'n moeder vond het onnodig dat ik naar de HA ging omdat ik al vaker voor extreme gewichtstoename geweest ben en hij het toen telkens afwimpelde dat ik niet met alles aan moest komen (het ging toen om 14 kilo trouwens) en verder keek hij niet eens. Ik was vanochtend trouwens weer ongeveer terug op m'n gewicht van in het weekend na een paar dagen wat grieperig geweest te zijn, het zal dus indd wel vocht geweest zijn of zo Had het toch wel graag aan een dokter willen vragen eigenlijk. Nu ja. Als het nou weer gebeurd, toch even langs de huisarts. Ik neem aan dat hij op de hoogte is van je darmklachten? Wat vreselijk vervelend voor je joh. En je kunt toch evengoed naar de huisarts, ondanks dat je moeder het niet nodig vind? Het is jou lijf.
RitseB	woensdag 19 maart 2008 @ 18:42
	kut anorexia !
Re	woensdag 19 maart 2008 @ 18:47
	quote: Op woensdag 19 maart 2008 18:42 schreef RitseB het volgende: kut anorexia ! ? vertel
RitseB	woensdag 19 maart 2008 @ 19:01
	zusje met
BubblegumBarbie	dinsdag 1 april 2008 @ 11:55
	Zo dus. Nadat ik 'genezen' was verklaard voor alle andere dingen die mis waren in mijn hoofd, mag ik nu eindelijk in speciale eetstoornissen psychotherapie. Ik heb een menu samengesteld, samen met haar. Ik vind het zelf erg weinig. ontbijt: yoghurt met muesli of cornflakes met melk 10:00: fruit 12:30: 2 broodjes met willekeurig beleg 15:00: fruit diner: 1 normaal bord eten Thats it. Eens in de 2 dagen op de weegschaal, niet meer. En ik moet een eetdagboek bijhouden. Wat een werk is dat zeg. En uiteraard was er nergens een leuk notitieboekje te vinden. Alleen maar bruin, grijs en saai. En ik wilde roze, fleurig en bloemig. Maar bij de Hema een roze gevonden en daar zelf maar stickers op geplakt. Hoe groep 2 van me. Nou, dus, dat was mijn denderende update. Waar is iedereen?
Liebe	dinsdag 1 april 2008 @ 18:29
	Ik denk dat men moeder iets begint te vermoeden. Ik weet niet of ik een es heb, ik denk het wel. Maar ik hou het geheim. Had er ooit al eens een topic over geopend, en hoe het toen is is het nu nog steeds. Regelmatig enorme vreetbuien en overgeven daarna. En steeds pogingen om te stoppen maar ik wil echt niet aankomen. Maar eigenlijk is het zinloos, want ik blijf steeds op hetzelfde gewicht, soms kom ik zelfs tijdelijk aan. Maargoed.. Heb ff een dipje nu
Loezz	dinsdag 1 april 2008 @ 21:02
	Goh, ik vind het bizar dat iedereen hier zo openlijk over zijn problemen praat, je baas of een kennis kan het notabene zo lezen. Ach ja, het is goed dat er praatplekken zijn.
#ANONIEM	dinsdag 1 april 2008 @ 21:36
	quote: Op dinsdag 1 april 2008 11:55 schreef BubblegumBarbie het volgende: Zo dus. Nadat ik 'genezen' was verklaard voor alle andere dingen die mis waren in mijn hoofd, mag ik nu eindelijk in speciale eetstoornissen psychotherapie. Ik heb een menu samengesteld, samen met haar. Ik vind het zelf erg weinig. ontbijt: yoghurt met muesli of cornflakes met melk 10:00: fruit 12:30: 2 broodjes met willekeurig beleg 15:00: fruit diner: 1 normaal bord eten Thats it. Eens in de 2 dagen op de weegschaal, niet meer. En ik moet een eetdagboek bijhouden. Wat een werk is dat zeg. En uiteraard was er nergens een leuk notitieboekje te vinden. Alleen maar bruin, grijs en saai. En ik wilde roze, fleurig en bloemig. Maar bij de Hema een roze gevonden en daar zelf maar stickers op geplakt. Hoe groep 2 van me. Nou, dus, dat was mijn denderende update. Waar is iedereen? Eetdagboek, wat een hell Ik vind het echt vreselijk om het bij te houden Maar krijg je niet zo een speciaal boek met pagina's vol met papier ervoor? Ik namelijk wel
BubblegumBarbie	woensdag 2 april 2008 @ 10:33
	quote: Op dinsdag 1 april 2008 21:36 schreef HeaRt_woRm het volgende: [..] Eetdagboek, wat een hell Ik vind het echt vreselijk om het bij te houden Maar krijg je niet zo een speciaal boek met pagina's vol met papier ervoor? Ik namelijk wel Hoelang hou jij je dagboek al bij? Ik vind het verschrikkelijk. Nu ben ik nóg meer met eten bezig dan eerst. En ieder hapje meer of anders is veel erger en confronterender vind ik. Ik heb 1 voorbeeld gekregen met wat erin moet komen te staan, maar verder mag ik het bijhouden in een eigen boekje. Praise the Lord! Wat moet jij noteren? Bij mij: 1. Hoe laat eet je iets. 2. Wat eet je? Hoe veel? 3. Waar en met wie? 4. Was het een eetbui? Heb je overgegeven? Heb je gelaxeerd? 5. Hoe voel je je? Wat ging eraan vooraf? enz. enz. Dodelijk saai en langdradig. En was het jou erg van hulp?
Re	woensdag 2 april 2008 @ 10:47
	Een dagboek bijhouden helpt om een beter overzicht te krijgen in de lange termijn effecten van therapie of gedrag, zo kunnen trends beter zichbaar worden die anders misschien verborgen blijven.
BubblegumBarbie	woensdag 2 april 2008 @ 11:01
	quote: Op woensdag 2 april 2008 10:47 schreef Re het volgende: Een dagboek bijhouden helpt om een beter overzicht te krijgen in de lange termijn effecten van therapie of gedrag, zo kunnen trends beter zichbaar worden die anders misschien verborgen blijven. Thank you, captain Obvious!
BubblegumBarbie	woensdag 2 april 2008 @ 11:01

Re	woensdag 2 april 2008 @ 11:06
	quote: Op woensdag 2 april 2008 11:01 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Thank you, captain Obvious! ik zat ff wat achtergrond informatie op te zoeken over het nut van dagboeken, vandaar , ik heb nog wel een interessant wetenschappelijk artikel erover gevonden
BubblegumBarbie	woensdag 2 april 2008 @ 11:13
	quote: Op woensdag 2 april 2008 11:06 schreef Re het volgende: [..] ik zat ff wat achtergrond informatie op te zoeken over het nut van dagboeken, vandaar , ik heb nog wel een interessant wetenschappelijk artikel erover gevonden Link or it didn't happen.
Re	woensdag 2 april 2008 @ 11:14
	quote: Op woensdag 2 april 2008 11:13 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Link or it didn't happen. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8622818?ordinalpos=11&itool=EntrezSystem2.PEntrez.Pubmed.Pubmed_ResultsPanel.Pubmed_RVDocSum artikel zelf moet je maar ff voor PMen
#ANONIEM	donderdag 3 april 2008 @ 22:29
	quote: Op woensdag 2 april 2008 10:33 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Hoelang hou jij je dagboek al bij? Ik vind het verschrikkelijk. Nu ben ik nóg meer met eten bezig dan eerst. En ieder hapje meer of anders is veel erger en confronterender vind ik. Ik heb 1 voorbeeld gekregen met wat erin moet komen te staan, maar verder mag ik het bijhouden in een eigen boekje. Praise the Lord! Wat moet jij noteren? Bij mij: 1. Hoe laat eet je iets. 2. Wat eet je? Hoe veel? 3. Waar en met wie? 4. Was het een eetbui? Heb je overgegeven? Heb je gelaxeerd? 5. Hoe voel je je? Wat ging eraan vooraf? enz. enz. Dodelijk saai en langdradig. En was het jou erg van hulp? Yeah, ook zoiets hoelaat, waar en hoe je je voelt inderdaad Zelfs een cijfer voor je stemming En dan nog compensensatie en dwanghandelingen eventueel...Pfew even denken, eetbuien, braken, laxeren, zelfs kauwgom kauwen tellen Moeilijk, moeilijk...Ik heb echt de neiging het helemaal niet te doen, maar dan gaat steeds dat stemmetje van haar door mijn hoofd; 'wel doen hey' Werkt het bij jou wel? Bij mij namelijk niet, wordt er alleen maar erger van
BubblegumBarbie	vrijdag 4 april 2008 @ 09:07
	quote: Op donderdag 3 april 2008 22:29 schreef HeaRt_woRm het volgende: [..] Yeah, ook zoiets hoelaat, waar en hoe je je voelt inderdaad Zelfs een cijfer voor je stemming En dan nog compensensatie en dwanghandelingen eventueel...Pfew even denken, eetbuien, braken, laxeren, zelfs kauwgom kauwen tellen Moeilijk, moeilijk...Ik heb echt de neiging het helemaal niet te doen, maar dan gaat steeds dat stemmetje van haar door mijn hoofd; 'wel doen hey' Werkt het bij jou wel? Bij mij namelijk niet, wordt er alleen maar erger van Ik ben blij dat jij er precies zo over denkt. Nu ik er nog bewuster mee bezig ben, voel ik me nog slechter als ik iets heb gegeten buiten 'onze' planning of als ik me een keer extra weeg. Ook heb ik nu niet alleen een enorme prestatiedrang naar mezelf toe, maar ook naar haar. Dus mijn ambivalentie is dubbel zo erg. Ik voelde me zo rebels toen ik gister besloot fruit als ontbijt te nemen ipv muesli met yoghurt. En op mijn werk komt ook iedere keer collega's naar me toe 'is dat je poeziëalbum? hahaha!' not amusing. Heb jij al een 'rode draad' kunnen ontdekken?
dena	vrijdag 4 april 2008 @ 14:51
	-edit- Hallo Dena Voor zulk soort request moet je eerst contact opnemen met de PR afdeling van FOK! forum@fok.nl [ Bericht 88% gewijzigd door Re op 04-04-2008 16:24:49 ]
#ANONIEM	vrijdag 4 april 2008 @ 18:51
	quote: Op vrijdag 4 april 2008 09:07 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Ik ben blij dat jij er precies zo over denkt. Nu ik er nog bewuster mee bezig ben, voel ik me nog slechter als ik iets heb gegeten buiten 'onze' planning of als ik me een keer extra weeg. Ook heb ik nu niet alleen een enorme prestatiedrang naar mezelf toe, maar ook naar haar. Dus mijn ambivalentie is dubbel zo erg. Ik voelde me zo rebels toen ik gister besloot fruit als ontbijt te nemen ipv muesli met yoghurt. En op mijn werk komt ook iedere keer collega's naar me toe 'is dat je poeziëalbum? hahaha!' not amusing. Heb jij al een 'rode draad' kunnen ontdekken? Hmz... ja nou ik ben nog maar net begonnen...Heb het al eens eerder gedaan zo een eetdagboek bijgehouden. Ik zou gewoon zoveel mogelijk het patroon aanhouden wat je normaal ook hebt zeg maar. Ik doe het zelf ook wel zoveel als kan... Maar ook weer zo dubbel... Oh zo herkenbaar wat je zegt....Ik heb dus ook nu heel vaak zoiets van nah ja... ik laat dit dan wel weg, anders wordt die lijst zo lang... Of van ja wat zal ze daar nu weer van vinden Maar goed mijn psychiater zegt ook van dat ik niet naar die lijst moet kijken, maar dat ik mijn gewicht ook in de gaten moet houden... Maar het zowieso erg wennen voor mij, ik heb een nieuwe hulpverlener; en ben er nog maar één keer geweest. En ze kijkt ook meer van de hulpverleners-kant zeg maar. Zo irritant, ze doet haar best wel, echt super Maar bijv. bij de vorige; die kon zich echt goed inleven zeg maar...
BubblegumBarbie	vrijdag 4 april 2008 @ 21:11
	quote: Op vrijdag 4 april 2008 18:51 schreef HeaRt_woRm het volgende: [..] Hmz... ja nou ik ben nog maar net begonnen...Heb het al eens eerder gedaan zo een eetdagboek bijgehouden. Ik zou gewoon zoveel mogelijk het patroon aanhouden wat je normaal ook hebt zeg maar. Ik doe het zelf ook wel zoveel als kan... Maar ook weer zo dubbel... Oh zo herkenbaar wat je zegt....Ik heb dus ook nu heel vaak zoiets van nah ja... ik laat dit dan wel weg, anders wordt die lijst zo lang... Of van ja wat zal ze daar nu weer van vinden Maar goed mijn psychiater zegt ook van dat ik niet naar die lijst moet kijken, maar dat ik mijn gewicht ook in de gaten moet houden... Maar het zowieso erg wennen voor mij, ik heb een nieuwe hulpverlener; en ben er nog maar één keer geweest. En ze kijkt ook meer van de hulpverleners-kant zeg maar. Zo irritant, ze doet haar best wel, echt super Maar bijv. bij de vorige; die kon zich echt goed inleven zeg maar... Ik heb inderdaad ook sterk als ik iets extra's eet dat ik een soort van druk voel, 'straks vind ze dat ik me aanstel en heb ik helemaal geen eetstoornis'. En mijn psycholoog werk volgens een systeem. Zo werkt ze bij iedereen. Zo ook bij een vriendin van mij, dus ik wist al wat er komen ging. Ik vind dat zo onpersoonlijk! De psycholoog die ik hiervoor had keek puur naar mij en mijn manier van doen en denken. Dat werkte als de tierelier. Ik weet dus wel wat je doormaakt. Ik ben nu 2 keer bij mijn nieuwe geweest. Moet erg aan haar wennen. Mijn vorige was altijd vrolijk, veel lachen en had een andere manier van aanpakken. Deze luistert alleen en zeg constant 'ja.. ja,ja .. hmm ja'. Zooo irritant. Nou ja. Je kunt niet alles hebben. En daarbij draagt ze ook nog eens belachelijke kleding. Heb jij ook een brief moeten maken aan je eetstoornis? Want dan weet ik zeker dat ze werkt volgens een script.
BubblegumBarbie	dinsdag 8 april 2008 @ 11:34
	quote: Op dinsdag 8 april 2008 09:42 schreef Hik het volgende: Mijn stiefzusje is inmiddels 22 jaar en heeft, om het maar even heel kort te zeggen, geen heel gemakkelijk leven gehad tot nu toe. Ze heeft een autisme spectrum stoornis, is getest als minderbegaafd en heeft het sociaal dus niet zo makkelijk, maakt moeilijk vrienden en heeft een hele berg deskundigen en scholen achter de rug. De laatste jaren leek het (voor mij, als relatieve buitenstaander; ik zie haar niet heel vaak) net weer een beetje beter te gaan. Ze heeft een baan, waar ze het goed naar haar zin heeft en als je haar spreekt is ze over het algemeen vrolijk en kletst ze je de oren van het hoofd. Tot ze, een aantal maanden geleden "ineens" schrikbarend begon af te vallen. Ze eet redelijk normaal (als er mensen bij zijn), maar beweegt obsessief en steekt haar vinger in haar keel. Haar moeder, waar ze woont, houdt haar zo goed mogelijk in de gaten, maar ze blijft 22 en je kunt haar moeilijk vastbinden. Doordat ze al in de hulpverlening"molen" zat, zijn gelukkig al heel snel deskundigen bijgekomen. Ze heeft -dat viel ook moeilijk meer te ontkennen- dus inderdaad anorexia en krijgt inmiddels professionele begeleiding. Afgelopen week heb ik haar nog twee keer aan de telefoon gesproken. Ze klinkt nog steeds luchtig, praat (ogenschijnlijk) zonder al te veel problemen over haar "kilo's", maar ik heb geen idee wat er werkelijk in haar omgaat. We zouden binnenkort een gezellig zussendagje hebben, maar dat gaat voorlopig niet door omdat ze van haar moeder eerst wat moet aankomen. Begrijpelijk, zo begreep ik pas achteraf, want ze blijkt nu ook niet meer ongesteld te worden. Hoewel ze er nooit de persoon naar is geweest om glashard te liegen, zie je nu steeds vaker dat ze tegenover ons een mooi verhaal houdt, maar ondertussen gewoon doorgaat met waar ze mee bezig is. Zoals gezegd: ze krijgt goede begeleiding en ik heb daar ook alle vertrouwen in, maar ik (en wellicht ook andere mensen uit mijn omgeving) zouden heel graag eens horen van iemand die dit zelf heeft meegemaakt. Ik vind het zo moeilijk te weten wat ik kan doen of zeggen... niet om het op te lossen (want ik heb niet de illusie dat ik daar als leek veel mee kan), maar om in ieder geval niet te vervallen in loze peptalk. Als ik tegen haar zeg dat ik "snap dat ze het zó moeilijk vindt om aan te komen" (als zij daarover begint), maar dat ik "denk dat ze zich ook zoveel beter gaat voelen als ze dat toch doet" hóór ik mezelf praten. Ik vraag me zo af wat er wél aankomt bij haar, hoe we er voor haar kunnen zijn zonder alle druk die ze van de professionals vast ook al krijgt. Wie heeft dit zelf meegemaakt en kan mij (ons) wat tips geven of een kijkje in hun leven gunnen? Ben jij er overheen gekomen/gegroeid/geholpen... Gebeurt dat eigenlijk? (of is het met anorexia net als met alcoholisme, dat je er altijd last van blijft houden). Berichtjes zijn zeer welkom, PM mag ook. Zo. Al mijn hele leven is eten voor mij een probleem. Vroeger at ik al heel veel. Toen ik op mezelf ging wonen werd het nog meer. Ik voelde me totaal niet gelukkig als mijn maag niet op springen stond. Ik had regelmatig eetbuien en at als avondeten met gemak een kilo lasanga om vervolgens verder te gaan met een zak ships. Uiteindelijk had ik overgewicht. Kleding stond niet leuk meer, ik had een onderkin, ik had een buik. Toen maat 40 kleding me niet meer paste vond ik het genoeg. Ik besloot op dieet te gaan. Ik begon dingen erover op te zoeken, calorieen te tellen, gezond te eten, meer te bewegen, minder alcohol in het weekend. Ook vond ik op internet kilo's tips over hoe je het beste kon crashdieeten. Hoe je honger kon weerstaan en welk voedsel de minste calorieen bevatte en toch het beste je spijsvertering op gang hield. Ik was er zo goed in! Ik viel veel af. Ik kreeg mijn oude kledingmaat terug, ik zag er beter uit, ik kreeg veel complimenten. Afvallen beviel me gigantisch! Ik had controle, ik kon iets goed waar andere veel problemen mee hadden. Eindelijk was ik niet meer dat propje op pootjes, maar ik was mooi en slank! Mijn haar begon uit te vallen, ik werd emotieloos, mijn zin in seks ging weg, ik verloor steeds vaker de controle. Ik kreeg veel eetbuien, hierdoor begon ik met overgeven. Tevens starten een vriendin en ik een weblog. Ik leefde alleen op kwark, komkommer en paprika. Ik ging vitaminepillen slikken om toch nog een beetje gezond te blijven. 4 maanden hield ik dat vol. Tot ik hartkloppingen kreeg, de trap niet meer op kon komen en ik constant moe en koud was. Op dat moment liep ik al bij het GGZ vanwege andere problemen. Ik begon aan te kaarten dat ik dacht dat ik een eetstoornis had. Dit werd weggewimpeld met een 'welnee, zo uit jij je emoties gewoon! Zodra je emoties gereguleerd zijn, volgt je eten vanzelf'. Na diverse malen het alsnog aangekaart te hebben, is er eindelijk actie ondernomen. Ik krijg nu speciale psychotherapie bij een daarin gespecialiseerde psychotherapeut. Er is een grote kans dat je chronisch ziek blijft. Dat eten altijd een moeilijk punt blijft. Waarom doe je het? Tsjah, daar zijn veel verschillende redenen voor. Bij mij was het vooral om grip te krijgen op mezelf, op mijn situatie, op mijn leven. Het gevoel iets te kunnen. Het gevoel ultieme controle over jezelf te hebben. Honger hebben en het weerstaan geeft na verloop van tijd een onwijze kick. Wat kun jij doen? Niets, het is niet jouw probleem. Je kunt uitleg vragen aan haar. Waarom doet ze het? Wat voelt ze erbij? Wat zorgt ervoor dat ze door blijft gaan? Zo krijg jij meer inzicht in haar situatie. Probeer vooral niet om je erin te mengen. Alles wat je zegt wordt negatief opgevat. Zelfs positieve dingen. Steun haar waar je kan. Laat merken dat je er voor haar bent en zorg dat ze zich door haar eetstoornis niet af gaat sluiten van de rest van de wereld!
Re	woensdag 16 april 2008 @ 10:32
	Anti-anorexia wet in Frankrijk Frankrijk is het eerste land die een anti-anorexia wetgeving heeft aangenomen waarbij o.a. gevaarlijke websites aangepakt kunnen worden. klik [ Bericht 7% gewijzigd door Re op 16-04-2008 10:37:15 ]
BubblegumBarbie	woensdag 16 april 2008 @ 15:05
	Wanneer komt er eindelijk een anti-obesitas wet.
MNR	donderdag 17 april 2008 @ 14:15
	Is het niet zo dat hoe meer je iets gaat verbieden, hoe sterker iets zich gaat ontwikkelen? En als iemand op die manier wil leven, doet hij/zij dat toch wel? Wel ben ik van mening dat je sommige dingen beter kunt voorkomen dan genezen.. Zie ik liever filmpjes - zoals eerder in dit topic - van wat voor verdriet je andere mensen doet....
BubblegumBarbie	donderdag 17 april 2008 @ 14:26
	quote: Op donderdag 17 april 2008 14:15 schreef MNR het volgende: Is het niet zo dat hoe meer je iets gaat verbieden, hoe sterker iets zich gaat ontwikkelen? En als iemand op die manier wil leven, doet hij/zij dat toch wel? Wel ben ik van mening dat je sommige dingen beter kunt voorkomen dan genezen.. Zie ik liever filmpjes - zoals eerder in dit topic - van wat voor verdriet je andere mensen doet.... Dat is alleen zo in een ouder-kind relatie. Als de wet iets verbied geldt dat meestal niet, lijkt mij. En ik begrijp het ook wel hoor, al die pro-ana sites. Veel beinvloedbare meisjes die verkeerde keuzes maken. Maar het aantal mensen die een eetstoornis ontwikkelen zijn de afgelopen jaren niet gestegen noch gedaald. Obesitas is daarintegen een veel groter probleem en een veel harder groeiend probleem. En toch lijkt niemand daar naar te kijken. Verbied dan ook meteen sites met foto's van veel te dikke vrouwen. Als huisarts zijnde iemand met Obesitas verplicht op sport en dieet zetten en hups iedere week op de weegschaal. Niet afgevallen? Hop een week de kliniek in, laat maar zien dat je het verdient er weer uit te komen. 160.000 mensen in NL hebben BED tegenover 5.600 mensen met Anorexia. 56% van de NL bevolking heeft overgewicht. Waarom worden daar geen wetten over gemaakt? Dit is voor mij een zeer frustrerend punt.
Freuder	donderdag 24 april 2008 @ 17:54
	Stom hoe het aannemen van een verjaardagsgebakje op zo'n manier een stempel op de dag kan zetten
#ANONIEM	donderdag 24 april 2008 @ 20:57
	Een vriendin van mij wacht al zo lang op hulp, maar krijgt het niet. Bij de ene kliniek kon ze niet komen, en werd ze weer naar Mediant gestuurd Nu heeft ze daar al zo vaak aangegeven dat ze hulp wil en zo niet verder kan, maar dan krijgt ze als antwoord dat de mevrouw een volle agenda heeft
MNR	vrijdag 25 april 2008 @ 11:38
	quote: Op donderdag 24 april 2008 20:57 schreef HeaRt_woRm het volgende: Een vriendin van mij wacht al zo lang op hulp, maar krijgt het niet. Bij de ene kliniek kon ze niet komen, en werd ze weer naar Mediant gestuurd Nu heeft ze daar al zo vaak aangegeven dat ze hulp wil en zo niet verder kan, maar dan krijgt ze als antwoord dat de mevrouw een volle agenda heeft Er is vast wel een kliniek in Nederland waar ze terecht kan als ze echt graag wil. Of zeg ik nu iets raars?
BubblegumBarbie	vrijdag 25 april 2008 @ 12:23
	quote: Op donderdag 24 april 2008 20:57 schreef HeaRt_woRm het volgende: Een vriendin van mij wacht al zo lang op hulp, maar krijgt het niet. Bij de ene kliniek kon ze niet komen, en werd ze weer naar Mediant gestuurd Nu heeft ze daar al zo vaak aangegeven dat ze hulp wil en zo niet verder kan, maar dan krijgt ze als antwoord dat de mevrouw een volle agenda heeft Is ze al naar de huisarts geweest? GGZ? Andere instelling die haar kan doorverwijzen? Wat vreselijk moet het zijn voor jou om je vriendin zo te zien.
Re	vrijdag 25 april 2008 @ 17:16
	drie op de vier Amerikaanse vrouwen heeft een eetstoornis quote: Sixty-five percent of American women between the ages of 25 and 45 report having disordered eating behaviors, according to the results of a new survey by SELF Magazine in partnership with the University of North Carolina at Chapel Hill. An additional 10 percent of women report symptoms consistent with eating disorders such as anorexia, bulimia nervosa and binge eating disorder, meaning that a total of 75 percent of all American women endorse some unhealthy thoughts, feelings or behaviors related to food or their bodies. bron: klik leuke link: http://www.self.com
#ANONIEM	vrijdag 25 april 2008 @ 20:41
	quote: Op vrijdag 25 april 2008 11:38 schreef MNR het volgende: [..] Er is vast wel een kliniek in Nederland waar ze terecht kan als ze echt graag wil. Of zeg ik nu iets raars? Ja, haar begeleider bij de Mediant wilde haar elders in het land bij een kliniek hebben, maar daar zijn de wachtlijsten zóóó lang, en ze kon ook wel naar een of ander psychiatrisch iets, maar dat is ook niks quote: Op vrijdag 25 april 2008 12:23 schreef BubblegumBarbie het volgende: [..] Is ze al naar de huisarts geweest? GGZ? Andere instelling die haar kan doorverwijzen? Wat vreselijk moet het zijn voor jou om je vriendin zo te zien. Tsjah, ze heeft zelf ook zoiets van ik weet het niet meer...Ze heeft het idee dat ze niet 'erg' genoeg is, ondanks dat ze al vaak genoeg heeft aangegeven dat het zo niet langer gaat. Huisarts komt ze alleen voor medicatie of zo, en ze zegt dat Mediant het moet regelen Ik vond het ook allemaal wel vreemd, en heb ook gevraagd of ze niet gewoon daar weg kan bij Mediant, want het zijn maar rare mensen als ik die verhalen zo hoor Ja, ik heb er zelf ook wel veel moeite mee. Zij was juist degene waardoor het met mij een hele tijd goed ging. En ik dacht toen ook echt dat ze er helemaal vanaf was, maar helaas Ik merk ook wel de laatste tijd dat het behoorlijk begint te trekken hoor. Eerst hadden we heel veel steun aan elkaar, en nu nog wel absoluut, het is gewoon heel fijn als je je verhaal kwijt kunt en de ander je begrijpt. Maar ik heb nu wel meer het gevoel dat het een wedstrijdje is ofzo...Ze vraagt continu hoeveel ik weeg, en hoeveel zij weegt zegt ze dan ook.
Huppelei	zaterdag 26 april 2008 @ 00:25
	Ik voel mezelf ook niet echt de goede kant op gaan.. Ben in 4 maanden 15 kilo afgevallen. Weeg nu 68 kilo bij 1.92 m En vind mezelf eigenlijk te dik, terwijl ik dat wel raar vind van mezelf. Ik snap het niet zo goed...
Freuder	zaterdag 26 april 2008 @ 02:15
	quote: Op zaterdag 26 april 2008 00:25 schreef Huppelei het volgende: Ik voel mezelf ook niet echt de goede kant op gaan.. Ben in 4 maanden 15 kilo afgevallen. Weeg nu 68 kilo bij 1.92 m En vind mezelf eigenlijk te dik, terwijl ik dat wel raar vind van mezelf. Ik snap het niet zo goed... Het beeld wat je van jezelf hebt klopt niet, je richt op je op je uiterlijk terwijl er eigenlijk veel pijnlijkere dingen spelen
BubblegumBarbie	maandag 28 april 2008 @ 10:48
	quote: Op vrijdag 25 april 2008 20:41 schreef HeaRt_woRm het volgende: [..] Ja, haar begeleider bij de Mediant wilde haar elders in het land bij een kliniek hebben, maar daar zijn de wachtlijsten zóóó lang, en ze kon ook wel naar een of ander psychiatrisch iets, maar dat is ook niks [..] Tsjah, ze heeft zelf ook zoiets van ik weet het niet meer...Ze heeft het idee dat ze niet 'erg' genoeg is, ondanks dat ze al vaak genoeg heeft aangegeven dat het zo niet langer gaat. Huisarts komt ze alleen voor medicatie of zo, en ze zegt dat Mediant het moet regelen Ik vond het ook allemaal wel vreemd, en heb ook gevraagd of ze niet gewoon daar weg kan bij Mediant, want het zijn maar rare mensen als ik die verhalen zo hoor Ja, ik heb er zelf ook wel veel moeite mee. Zij was juist degene waardoor het met mij een hele tijd goed ging. En ik dacht toen ook echt dat ze er helemaal vanaf was, maar helaas Ik merk ook wel de laatste tijd dat het behoorlijk begint te trekken hoor. Eerst hadden we heel veel steun aan elkaar, en nu nog wel absoluut, het is gewoon heel fijn als je je verhaal kwijt kunt en de ander je begrijpt. Maar ik heb nu wel meer het gevoel dat het een wedstrijdje is ofzo...Ze vraagt continu hoeveel ik weeg, en hoeveel zij weegt zegt ze dan ook. Anders moet ze het nu nog een keer aankaarten bij haar huisarts. Zolang ze maar bezig blijft met het krijgen van meer hulp, uiteindelijk moet iemand toch naar haar luisteren. En ze kan zich toch evengoed op een lange wachtlijst laten zetten? Dan staat ze er in ieder geval op. Zorg dat jij je niet mee laat slepen in haar zieke gedachtes. Ik heb een vriendin waarmee ik samen mijn eetstoornis behoorlijk heb verergerd door een weblog bij te houden. Toen ik besloot beter te willen worden heb ik ons contact op dat punt stop gezet. Als zij erover begint negeer ik het, want ik weet dat dat voor mij een grote trigger is. Geef aan waar jouw grenzen liggen. En hou deze ook goed in de gaten. Laat je weten hoe het verder gaat met haar en uiteraard ook met jezelf?
LoudGirl	donderdag 1 mei 2008 @ 14:05
	Hier ook een terugvalletje. Ruzie in de kerk, stress, en daar ga ik weer. <zucht> Wat is trouwens Mediant?
Freuder	donderdag 8 mei 2008 @ 17:02
	Nu ik mijn problemen al een poosje serieus aan het aanpakken ben kom ik bij het moeilijkste punt uit: ik weet niet goed wat ik zonder mijn (eet)verslaving(en) moet. Ik leef er al zo lang mee, echt van kinds af aan, alles draait erom. Altijd gedacht dat als ik van mijn eetprobleem af ben, dan ben ik gelukkig maar nu sta ik oog in oog met het feit dat ik haast geen leven heb opgebouwd. Ik krijg meteen de neiging om de eenzaamheid weg te eten, gewoon om me niet zo leeg te voelen. Aan de ene kant is het goed dat ik dit inzie en dit punt bereikt heb maar wat een opgave zeg, ik vind het erg overweldigend. Zo klote die eetverslaving maar aan de andere kant voelt het soms alsof dat het enige is wat ik heb. Nu is het uiteraard aan mij om een goed gevuld bestaan op te bouwen en wat van mezelf te maken maar ik weet gewoon (nog) niet hoe. Merk nu ook goed hoe een (eet)verslaving het leven in het algemeen zoveel simpeler maakt; je weet precies waar je aan toe bent, het is zo verrot maar zelfs dat verrotte voelt zo veilig. Het blijft schijnveiligheid maar veilig voelt het wel. Hoe vergaat het de rest hier(mee)?
BabblingBrook	donderdag 8 mei 2008 @ 18:24
	Als jullie ooit "genezen" zouden jullie dan spijt krijgen van alle schade die je je lijf heeft aangedaan door de jaren?
MisterJ.Lo	donderdag 8 mei 2008 @ 18:33
	Even een vraagje niks gerelateerd aan het onderwerp van deze topic maar misschien hebben jullie het zelf ook wel eens ondervonden? Het je duf en duizelig voelen soms. Sinds ik weet dat ik bijvoorbeeld geen zetmeel meer mag eten (allergisch) spelen deze problemen bij me op. Dus alles waar zetmeel in verwerkt zit moet ik links laten liggen zoals brood etc, nu is dat opzich geen probleem alleen wil het nu zo dat ik deze klachten alleen heb als ik bijvoorbeeld geen brood eet op een dag. Bestaan er eigenlijk wel middelen die dit kunnen verhelpen?
Freuder	donderdag 8 mei 2008 @ 18:40
	quote: Op donderdag 8 mei 2008 18:24 schreef BabblingBrook het volgende: Als jullie ooit "genezen" zouden jullie dan spijt krijgen van alle schade die je je lijf heeft aangedaan door de jaren? Genezen zou o.a inhouden vrede hebben met het verleden, dus nee. Spijt hebben zou ook weinig zin hebben omdat je er niks meer aan kunt veranderen aangezien het al gebeurd is en met jezelf dat soort dingen verwijten maak je het jezelf alleen maar moeilijker.
BubblegumBarbie	woensdag 14 mei 2008 @ 22:00
	quote: Op donderdag 8 mei 2008 18:24 schreef BabblingBrook het volgende: Als jullie ooit "genezen" zouden jullie dan spijt krijgen van alle schade die je je lijf heeft aangedaan door de jaren? Juist door mijn lichamelijke problemen besloot ik er juist vanaf te willen. Ik wilde mijn lichaam niet meer stelselmatig mishandelen. En wonder boven wonder ben ik vrijwel oké. Alleen mijn conditie is nog steeds belabberd. Wel ben ik ondertussen een hele tijd stabiel. En als ik binnenkort naar school ga moet ik weer op de fiets, dus dat zou ook verbetering moeten brengen. Maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk 'mèèèn wat ben ik vadsig'. Er zit alleen een groot verschil tussen het denken en er naar handelen. Freuder, heb je al hulp ervoor gezocht? Weet je omgeving ervan af? Wat doe je zoal in je dagelijks leven dan? Het feit dat je erkent dat je jezelf in een sociale isolatie hebt geplaatst door je eetprobleem is al een hele stap, probeer dat te veranderen! Het gaat je geheid lukken! Over het flauwvallen, tsjah, bel je dokter daar over. Hij kan jou meer vertellen over bijvoeding en datsoort dingen, en anders kan hij je doorverwijzen naar de dieetist.
#ANONIEM	woensdag 14 mei 2008 @ 22:34
	quote: Op donderdag 1 mei 2008 14:05 schreef LoudGirl het volgende: Hier ook een terugvalletje. Ruzie in de kerk, stress, en daar ga ik weer. <zucht> Wat is trouwens Mediant? Mediant is het eerdere Riagg, weet niet of je dat iets zegt?
grizegrijn	zaterdag 17 mei 2008 @ 15:52
	Hallo, Ik probeer nu een tijdje de standaardeetlijst te volgen, maar hoewel ik geen vertraagde stofwisseling heb kom ik zo enorm van aan. Ik had dus opgeteld hoeveel kcal die lijst eigenlijk was, en dat is echt heel veel boven m'n verbruik - geen wonder dat ik er veel van aankom. Kan ik hier dan wel ooit op stabiliseren, nee toch als het zover boven m'n caloriebehoefte ligt? Hoe is dat bij jullie gegaan, klopte het aantal kcal in de lijst ongeveer wel met wat jullie verbruiken op een dag? (van de aankomlijst kom ik meer dan 2 kg per week aan, aan echte massa dus geen vocht, maar ik vind het een beetje moeilijk dat i nu van de standaardlijst ook nog zoveel blijf aankomen ook al is het niet meer nodig)
#ANONIEM	zaterdag 17 mei 2008 @ 16:08
	quote: Op zaterdag 17 mei 2008 15:52 schreef grizegrijn het volgende: Hallo, Ik probeer nu een tijdje de standaardeetlijst te volgen, maar hoewel ik geen vertraagde stofwisseling heb kom ik zo enorm van aan. Ik had dus opgeteld hoeveel kcal die lijst eigenlijk was, en dat is echt heel veel boven m'n verbruik - geen wonder dat ik er veel van aankom. Kan ik hier dan wel ooit op stabiliseren, nee toch als het zover boven m'n caloriebehoefte ligt? Hoe is dat bij jullie gegaan, klopte het aantal kcal in de lijst ongeveer wel met wat jullie verbruiken op een dag? (van de aankomlijst kom ik meer dan 2 kg per week aan, aan echte massa dus geen vocht, maar ik vind het een beetje moeilijk dat i nu van de standaardlijst ook nog zoveel blijf aankomen ook al is het niet meer nodig) Blijkbaar heeft je lichaam het nodig, want het is een standaardeetlijst! Na een tijdje raak je eraan gewend, en zal je blijven hangen op een bepaald gewicht. Sterkte en succes
grizegrijn	zaterdag 17 mei 2008 @ 16:21
	Maar mijn calorieverbruik is gewoon echt veel lager dan gemiddeld, schildklierproblemen zitten in de familie en zo (ik zat op het randje) en mede daarom zit ik op zo'n 60% van normaal. Zal ik er dan ook aan wennen? Ik dacht trouwens dat als m'n lichaam het nodig ozu hebben, ik veel meer zou moeten eten.
BubblegumBarbie	maandag 19 mei 2008 @ 10:57
	quote: Op zaterdag 17 mei 2008 16:21 schreef grizegrijn het volgende: Maar mijn calorieverbruik is gewoon echt veel lager dan gemiddeld, schildklierproblemen zitten in de familie en zo (ik zat op het randje) en mede daarom zit ik op zo'n 60% van normaal. Zal ik er dan ook aan wennen? Ik dacht trouwens dat als m'n lichaam het nodig ozu hebben, ik veel meer zou moeten eten. Ik neem aan dat je van iemand die lijst gekregen hebt. Heb je daar je vraag al aan gesteld?
grizegrijn	donderdag 29 mei 2008 @ 22:11
	Nee ik heb gewoon de standaardeetlijst van internet geplukt, meer omdat ik gewoon wat orde in m'n voeding wilde van wat goede hoeveelheden waren.
Pims_psyche	vrijdag 30 mei 2008 @ 01:31
	quote: Op woensdag 16 april 2008 10:32 schreef Re het volgende: Anti-anorexia wet in Frankrijk Frankrijk is het eerste land die een anti-anorexia wetgeving heeft aangenomen waarbij o.a. gevaarlijke websites aangepakt kunnen worden. klik Moest dit even quoten. Het is echt belangrijk dat andere landen dit ook gaan accepteren. Eetstoornissen kunnen namelijk catastrofale gevolgen hebben. Sterker nog, wie anorexia heeft gehad tussen 14 en 18 komt hoogstwaarschijnlijk nooit meer van de gevolgen af. helaas beginnen de mensen steeds eerder hieraan. Tegenwoordig al vanaf 10 jaar oud. afijn genoeg geluld
BubblegumBarbie	vrijdag 30 mei 2008 @ 08:59
	pro ana sites verbieden? Hier is al uitgebreid gediscussieerd over het wel of niet verbieden van pro-ana sites e.d. En of zulke sites uberhaupt invloed hebben op anorexia krijgen en in stand houden. Ik, persoonlijk, vind zulke wetten pure betutteling en volstrekt zinloos.
Etoile	vrijdag 30 mei 2008 @ 10:55
	Een hoop geschreven hier weer, velen op de goede weg, maar helaas ook nogal wat tegenslagen. Freuder, goed dat je zo ver gekomen bent, hoe gaat het nu? Lukt het je al om meer invulling te vinden? Heb je wel hobbies en vrienden om leuke dingen mee te doen? Tegelijkertijd is dit natuurlijk wel de belangrijkste stap, ergens is het fout gegaan en heeft je eetverslaving de plaats ingenomen van 'gewoon' leven en omgaan met emoties en nu probeer je het weer te herstellen. Zet m op! MisterJ.Lo, zou het geen 'afkickverschijnselen' van het brood zijn? Je lichaam is toch steeds bezig geweest met iets verwerken waar je allergisch voor was, het schoonmaken van je lichaam kost veel moeite. Drink je genoeg? Anders toch eens vragen aan de arts die de allergie vaststelde lijkt me. grizegrijn, heb je bij de dokter je schildklier laten testen? Het lijkt me zinvol om eens met een dietiste om tafel te gaan zitten en niet zelf zomaar iets te proberen. Zeker als je een ziekte hebt. Overigens, ook als je géén stofwisselingsstoornis hebt, kan je stofwisseling erg traag zijn geworden, bijv. door te weinig eten. Je kan dit weer op gang brengen door te zorgen dat je in ieder geval 6 keer/ om de 2 a 3 uur iets eet. Misschien moeten de porties van de standaardeetlijst voor jou een doel zijn, maar moet je eerst rustig daar naar toe opbouwen. Maar dat kan je het beste doen samen met je huisarts of een voedingsdeskundige. Bubblegumbarbie, gaat het al beter met je conditie?
BubblegumBarbie	vrijdag 30 mei 2008 @ 12:02
	Bij mij gaat het al een hele tijd oké! Ik denk al een maand of 2, misschien langer. Mijn conditie is mede hierdoor een stuk verbeterd. Nogsteeds heb ik iedere dag dat ik mezelf gigantisch vind. Maar ik ga ervan uit dat dit ooit nog verminderd. Hoe is het met jou Etoille?
Pims_psyche	vrijdag 30 mei 2008 @ 15:15
	quote: Op vrijdag 30 mei 2008 08:59 schreef BubblegumBarbie het volgende: pro ana sites verbieden? Hier is al uitgebreid gediscussieerd over het wel of niet verbieden van pro-ana sites e.d. En of zulke sites uberhaupt invloed hebben op anorexia krijgen en in stand houden. Ik, persoonlijk, vind zulke wetten pure betutteling en volstrekt zinloos. misschien, maar als de anorexia nervosa niet voor adolescentie is verholpen wordt het een chronische conditie, en dat is zeer ernstig
Etoile	vrijdag 30 mei 2008 @ 16:07
	quote: Op vrijdag 30 mei 2008 12:02 schreef BubblegumBarbie het volgende: Bij mij gaat het al een hele tijd oké! Ik denk al een maand of 2, misschien langer. Mijn conditie is mede hierdoor een stuk verbeterd. Nogsteeds heb ik iedere dag dat ik mezelf gigantisch vind. Maar ik ga ervan uit dat dit ooit nog verminderd. Hoe is het met jou Etoille? Met mij gaat het goed, zoals ik al eerder aangaf, ik heb geen eetstoornis, maar ik heb er denk ik zoals velen wel eens tegenaan gezeten en heb het in mijn omgeving meegemaakt. Inmiddels ben ik zo ver dat ik die signalen bij mezelf wel herken en dat onrealistische denkpatroon wel enigzins stop kan zetten. Meestal betekent het dat er ergens anders iets niet goed zit wat ik probeer te ontwijken. Ook spreek ik het nu direct uit naar bepaalde mensen als ik dat merk, ipv het 'stiekem' in mezelf te houden. Overigens dat van je zelfbeeld, volgens mij hebben heel erg veel mensen daar last van en het beste is denk ik vooral er niet teveel op te focussen. Ook verschilt het bij mij per dag, soms kijk je in de spiegel en denk je van 'kan dr best mee door', maar als je dan smiddags ineens jezelf in een etalageruit ziet kan dat beeld weer heel anders lijken. Hetzelfde met kleding, soms zit het prima, soms lijkt die stof alleen maar extra te benadrukken dat je heupen hebt ofzo. Voor mij werkt het dan het beste om me druk bezig te houden met andere dingen/andere mensen, zodat die negatieve stemmetjes ook geen kans krijgen om mn hele humeur/zelfbeeld te beinvloeden.
Freuder	maandag 2 juni 2008 @ 22:09
	quote: Op vrijdag 30 mei 2008 10:55 schreef Étoile het volgende: Freuder, goed dat je zo ver gekomen bent, hoe gaat het nu? Lukt het je al om meer invulling te vinden? Heb je wel hobbies en vrienden om leuke dingen mee te doen? Tegelijkertijd is dit natuurlijk wel de belangrijkste stap, ergens is het fout gegaan en heeft je eetverslaving de plaats ingenomen van 'gewoon' leven en omgaan met emoties en nu probeer je het weer te herstellen. Zet m op! Hallo Et gaat de goeie kant op in de zin van dat ik steeds meer begrijp en echt inzie hoe mijn eetverslaving ''werkt'' en hoe het me heeft beinvloed. Ik weet nu meer welke kant ik op moet om gelukkig te zijn en probeer dit in stapjes te doen, probeer nieuwe hobbies en nieuwe vriendschappen etc. Probleem is ook dat ik mezelf zolang heb gezien als slecht/verkeerd dat me eigenwaarde (nog) niet in orde is en daardoor kan ik nog wel eens de neiging hebben mezelf te saboteren, als wijze van straf maar ook hier werk ik aan
hnnb	woensdag 4 juni 2008 @ 21:41
	ik ben niet zo zeker of ik in deze topic thuishoor maar ik wil vermageren (en ben dus ook al even bezig) ik ben 163cm-47 kg mjàh kheb ong 10 dagn volghouden tssn 200 en 100 cal. maar kheb vanmiddag n vreetbui ghad en nu zie k het echt even niet meer zitten :s oohg dat gebeurt toch altijd als het net lukt hè.
hnnb	woensdag 4 juni 2008 @ 21:41
	ik bedoel tssn de 200-1000 kcal :p
Freuder	woensdag 4 juni 2008 @ 22:35
	Onder de 1000kcal eten is voor iedereen te weinig. Als je jezelf op zo'n manier je lichaam voeding ontzegt komt je lichaam vanzelf in opstand en stuur je op een eetbui af, simpelweg omdat je jezelf in een hongerstand hebt doen verkeren. De manier waarop jij probeert te vermageren is er 1 die op verstoord eetgedrag aanstuurt en daarmee dus niet gezond. Wat weet je van gezond afvallen en voeding? Vertel eens wat meer over jezelf
Spanksta	zaterdag 7 juni 2008 @ 21:35
	Goedendag ppls k heb hier ook last van, Ik woog voor ene half jaar terug +/- 70 kilo en bennu afgezakt naar de 63. Dit door allerlei dingen te laten. Ongezonde tussendoortjes zoals koek en snoep (At ik egt heeeel veel en kwerd niet dik ervan ofzo) enik ging ook minder van alles eten Mijn patroon zag er als volgt uit: 07/00 - 2 bruinbrood (zonder boter) - met honing - 1 beker melk 12/30 - 3 bruinbrood - 2 30+ kaas - 1 ham ofzo -2 bekers melk 15/30 - 1 appel 18/00 - wat de pot schaft (een redelijk bord altijd) Zodoende ben ik egt afgevallen ik kan mn borstkas en ribben voelen niks geen vet meer daar. Ik deed ook redelijk actief werk en sport 5 x per week. Nu is mijn vraag: Als ik mn oude patroon nu weer ga oppakken word ik dan dikker als eerst? (70 kilo) (jojo effect) of word ik dan ook niet dikker?
Rebubbled	zondag 8 juni 2008 @ 20:58
	Je eet zat. Ik zou eerder het sporten afbouwen naar 3 á 2 keer in de week. En uiteraard kan af en toe een koekje absoluut geen kwaad. Zolang je niet terug valt in je oude eetpatroon. Afvallen is een lifestyle verandering. Vanaf nu ga je gezonder leven. Je moet zelf je ballans vinden. Dus ja, je kunt wel meer gaan eten. Maar let er op dat je niet gigantisch aankomt. Dit heb je altijd zelf in de hand. Succes!
Lonaa	zondag 15 juni 2008 @ 13:53
	Dag mensen. Ik heb een groot probleem met eten, al jaren. Maar daar is altijd weinig aangedaan, en ik vind het heel eng om er over te praten. Omdat ik me zo schaam. Maar toch wil ik proberen door regelmatig hier terug te komen er wat makkelijker over te praten, aangezien ik lees dat dat hier kan.
Rebubbled	zondag 15 juni 2008 @ 21:09
	Hey! We weten hier allemaal hoe verschrikkelijk het is als eten het belangrijkste in je leven is. Vertel eens meer over jezelf. Hoe oud ben je bvb?
Lonaa	maandag 16 juni 2008 @ 12:43
	Ik ben 17, en heb al verschillende jaren problemen met eten. Ik eet te weinig, of ik eet te veel. Het is heel moeilijk, omdat ik wel weet dat het niet gezond is/ wat wel gezond is. Maar als ik wat meer ga eten, dan vind ik weer dat ik te veel eet, en dan schaam ik me, durf ik niet te eten met mensen erbij, en ga ik toch maar weer weinig eten. zucht Daarnaast ben ik al een paar weken niet lekker in orde, wat maakt dat ik bijna hele dagen misselijk ben, dus ook bina niks eet. En als ik dan al mijn moed bij elkaar heb verzameld om te ontbijten, dan kots ik dat ontbijt net zo weer uit, omdat ik me zo ziek voel.
Rebubbled	dinsdag 17 juni 2008 @ 19:44
	Jeetje wat vervelend voor! Ben je al eens naar de huisarts geweest? Weten je ouders er van? Weet uberhaupt iemand ervan?
Freuder	woensdag 18 juni 2008 @ 08:17
	Voor mij was het belangrijkste punt om in te zien dat mijn eetprobleem niet mijn kernprobleem was maar juist een symptoom daarvan. Om Joanna Kortink te citeren ''Mensen zijn niet ongelukkig omdat ze een eetprobleem hebben, ze hebben een eetprobleem omdat ze ongelukkig zijn'' Snap nu eindelijk wat er met die zin bedoelt wordt, eindelijk kan ik buiten het eetprobleem naar het grote geheel kijken, best fijn