OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vervolg op Depressief door de hormonen, deel 3
En die AD, die helpen wel alleen als er ook echt een serotoninetekort is en dat is maar helemaal de vraag. Ik snap je opmerkingen heel goed, hoor en misschien ben ik ook bijna zo ver om de knop weer naar de goede kant te zetten. Dat klinkt stom zo, maar het voelt wel zo.
Ik val niet bijna flauw, ik zorg daarvoor dat dat niet gebeurt, echt waar.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 13:22 schreef Belana het volgende:
gelukkig sjoeg
ik maak me overigens wel zorgen over dat eetgedoe. dat hebben al meerdere mensen gezegd natuurlijk en je weet het zelf ook, maar dat veranderd even niks aan de zaak. als jij vertelt dat je bijna flauw valt bv terwijl je de kindjes bij je hebt vind ik dat echt niet ok.
Ik hoop dat de haptonomie wat voor je kan betekenen en heel eerlijk, ik snap nog steeds niet waarom je niet aan de medicijnen zou gaan. ik vind deze situatie ongezonder dan het slikken van dergelijke medicijnen....
ik wens je weer sterkte meid!
En die AD, die helpen wel alleen als er ook echt een serotoninetekort is en dat is maar helemaal de vraag. Ik snap je opmerkingen heel goed, hoor en misschien ben ik ook bijna zo ver om de knop weer naar de goede kant te zetten. Dat klinkt stom zo, maar het voelt wel zo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn dat het gesprek goed is verlopen Sugar.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Fijn dat de intakemevrouw het goed ingeschat heeft Sugar. Heb je even de tijd om te kijken wat de hapto voor je kan doen. Ik denk/hoop wel veel, ik vind het een goede manier om weer een te worden met je lichaam.
ik wilde het even gezegd hebben sugar, komt uit een goed hart, dat weet je wel denk ik.
en ik hoop uit de grond van mijn hart dat je dat knopje kan vinden, dat gun ik je enorm! jou en je gezin
en ik hoop uit de grond van mijn hart dat je dat knopje kan vinden, dat gun ik je enorm! jou en je gezin
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat fijn Sugar het klinkt alsof ze ht juist aanpakken hoor. Echt heel fijn
Ingrid hoe laat moet jij?
Ingrid hoe laat moet jij?
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik weet het, Belana en ik vind het ook alleen maar lief.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Niet. Ze zou op huisbezoek komen, maar dat ging toch niet lukken.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 13:46 schreef jessie het volgende:
Wat fijn Sugar het klinkt alsof ze ht juist aanpakken hoor. Echt heel fijn
Ingrid hoe laat moet jij?
Ze zou op huisbezoek komen, maar dat ging toch niet lukken. Ze mailt nog wanneer ze wel kan. Of ik naar haar dan. (telefoon van @home, geen goed idee, die doet het vaak niet)
Aan de ene kant vind ik het niet erg, aangezien ik weer keelontsteking heb en koortsig ben. En Kim is erg hangerig. Maar aan de andere kant wel jammer, juist omdat ze hier zou komen.
Wat lukte er niet aan dan? Vroeg je dat ook?
Ik zou nu het buro van haar gaan bellen als ik jou was.
Wat houd je tegen?
Ik zou nu het buro van haar gaan bellen als ik jou was.
Wat houd je tegen?
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Sugar fijn dat het gesprek "goed"ging, en dat je er zelf ook wel een goed gevoel bij hebt
Ingrid mischien is het idd tijd om het bureau eens op te bellen en een klacht neer te leggen...
Ingrid mischien is het idd tijd om het bureau eens op te bellen en een klacht neer te leggen...
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
d'r telefoon die het niet doet
Sugar wat fijn dat gesprek naar wens verliep en je nog even kan afwachten wat de therapie gaat doen
Sugar wat fijn dat gesprek naar wens verliep en je nog even kan afwachten wat de therapie gaat doen
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
ik heb hier al een paar keer meegelezen.. maar nu kan ik de vraagtekens die ik bij het MW-verhaal heb niet meer voor mezelf houden hoor !
Zeer bizar verhaal, waarmee je ofwel vandaag nog naar het buro moet bellen om aan te geven dat jij hier wel zeer door benadeeld wordt .. ofwel er klopt iets niet.
Nou, de reden dat ik hier meelees;
ik heb zo'n 3 jaar terug een depressie doorgemaakt en heb altijd in mijn achterhoofd de angst gehad dat dit er tijdens/na een zwangerschap weer aan zou kunnen komen.
Nu maak ik me er nog niet echt bewust druk om, maar ik ben er wel in mijn achterhoofd mee bezig in die zin dat ik toch dit topic vaak open.
Misschien wel netjes om me bij deze dus als meelezer kenbaar te maken
Zeer bizar verhaal, waarmee je ofwel vandaag nog naar het buro moet bellen om aan te geven dat jij hier wel zeer door benadeeld wordt .. ofwel er klopt iets niet.
Nou, de reden dat ik hier meelees;
ik heb zo'n 3 jaar terug een depressie doorgemaakt en heb altijd in mijn achterhoofd de angst gehad dat dit er tijdens/na een zwangerschap weer aan zou kunnen komen.
Nu maak ik me er nog niet echt bewust druk om, maar ik ben er wel in mijn achterhoofd mee bezig in die zin dat ik toch dit topic vaak open.
Misschien wel netjes om me bij deze dus als meelezer kenbaar te maken
Sugar, fijn dat het zo goed ging.
Ingrid, ik zou ook bellen hoor. Hier ben je toch ook niet mee geholpen op deze manier.
Meer dan een eerste gesprek heb je niet gehad toch?
Ingrid, ik zou ook bellen hoor. Hier ben je toch ook niet mee geholpen op deze manier.
Meer dan een eerste gesprek heb je niet gehad toch?
***
Ik hoop echt dat je er wat mee gaat doen Ingrid, want als het zo doorgaat zit je dus feitelijk zonder hulp tot je bij die psychiater terecht kan...
Sugar, pas goed op jezelf .
Sugar, pas goed op jezelf .
Mama van 2 lieve meiden :)
Heel herkenbaar.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 14:24 schreef marit1978 het volgende:
Nou, de reden dat ik hier meelees;
ik heb zo'n 3 jaar terug een depressie doorgemaakt en heb altijd in mijn achterhoofd de angst gehad dat dit er tijdens/na een zwangerschap weer aan zou kunnen komen.
Nu maak ik me er nog niet echt bewust druk om, maar ik ben er wel in mijn achterhoofd mee bezig in die zin dat ik toch dit topic vaak open.
Ik heb ook een verleden met depressies (en ander psychisch gedoe). En als die hormonen door je lijf gieren ligt zo'n oude 'valkuil' toch op de loer. Wat mij geholpen heeft Marit, is bij mezelf heel goed nagaan wát bij mij depressieve gevoelens uitlokt, hoe ik daar het beste mee kan omgaan en daar dan ook naar handelen als ik voelde dat er wat zat te wringen (in mijn geval o.a. actief blijven, erop uit gaan, mijn gevoelens blijven uitspreken en niet opkroppen). Toen ik na mijn bevalling voelde dat er toch iets helemaal niet lekker zat, heb ik accuut mijn 'oude' therapeute gebeld en is zij naar mijn kraambed gekomen. Daarmee heb ik (denk ik!) gelukkig een PPD kunnen voorkomen.
Heel netjes!quote:Misschien wel netjes om me bij deze dus als meelezer kenbaar te maken
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat je schrijft Moonah, probeer ik ook zeker!
Leuke is eigenlijk dat ik dus nu merk dat ik in de therapie toen veel geleerd heb!
Soms even schrikken voor bijv. mijn ouders / zus .. die me niet zo duidelijk/mondig kennen.
Qua oude therapeut, die blijkt zlef net moeder te zijn
en met haar kindje bij mij op het cb te gaan komen.
Geen idee hoe dit gaat lopen, maar ik heb voor onze eerste afpraak wel dubbel tijd ingepland aan eind van spreekuur. Eens aftasten in hoeverre ons eerder contact nu een goede relatie in de weg staat...
Leuke is eigenlijk dat ik dus nu merk dat ik in de therapie toen veel geleerd heb!
Soms even schrikken voor bijv. mijn ouders / zus .. die me niet zo duidelijk/mondig kennen.
Qua oude therapeut, die blijkt zlef net moeder te zijn
en met haar kindje bij mij op het cb te gaan komen.
Geen idee hoe dit gaat lopen, maar ik heb voor onze eerste afpraak wel dubbel tijd ingepland aan eind van spreekuur. Eens aftasten in hoeverre ons eerder contact nu een goede relatie in de weg staat...
/off topic:
Ben je wijkverpleegkundige ofzo?
Lijkt me heel vreemd om elkaar dan in zo'n andere situatie te ontmoeten en dan ook nog eens 'omgedraaid' (jij professioneel en zij client).
Ben je wijkverpleegkundige ofzo?
Lijkt me heel vreemd om elkaar dan in zo'n andere situatie te ontmoeten en dan ook nog eens 'omgedraaid' (jij professioneel en zij client).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
het is ook vreemd ja
ik schrok even toen ik haar in de boxenruimte zag! (ik ben cb-arts)
Maar; we wachten het gesprek wel even af
misschien voel ik me helemaal niet ongemakkelijk (ben bang dat ik misschien weer terugschiet in de situatie van toen ofzo?) en kan zij me ook gewoon zien als Marit van nu.
Zo niet, zijn er collega's genoeg waar ze wel bij terecht kan.
ik schrok even toen ik haar in de boxenruimte zag! (ik ben cb-arts)
Maar; we wachten het gesprek wel even af
misschien voel ik me helemaal niet ongemakkelijk (ben bang dat ik misschien weer terugschiet in de situatie van toen ofzo?) en kan zij me ook gewoon zien als Marit van nu.
Zo niet, zijn er collega's genoeg waar ze wel bij terecht kan.
Dan geloof je het maar niet!quote:Op dinsdag 9 januari 2007 14:19 schreef easy-going het volgende:
Ingrid, ik geloof er geen ene reet meer van
De rest: zie hoe gaat het met de moeders?
Sugar, hoe gaat het nu met je?
Een stunt?quote:Op dinsdag 9 januari 2007 16:12 schreef Belana het volgende:
ik wou ff zeggen dat ik het wederom een stunt vind
Marit, ik heb al jaren last van winterdepressie en herken je vage angst. Ik dacht dat ik ook wel vatbaarder zou zijn voor pre- en postnatale depressies. Tijdens m'n zwangerschap was de winterdepressie echter geheel afwezig (was wel even wennen), en na m'n bevalling eind juni ben ik ook niet depressief geworden. Nu heb ik het wel weer zwaar, maar de klachten zijn echt alleen herkenbaar als gewoon weer winterdepressie. (Jottem )quote:Op dinsdag 9 januari 2007 14:24 schreef marit1978 het volgende:
Nou, de reden dat ik hier meelees;
ik heb zo'n 3 jaar terug een depressie doorgemaakt en heb altijd in mijn achterhoofd de angst gehad dat dit er tijdens/na een zwangerschap weer aan zou kunnen komen.
Nu maak ik me er nog niet echt bewust druk om, maar ik ben er wel in mijn achterhoofd mee bezig in die zin dat ik toch dit topic vaak open.
Misschien wel netjes om me bij deze dus als meelezer kenbaar te maken
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
toch scheelt dat .. of je het herkent als 'gewoon' !
mijn depressie had toen vooral te maken met PTSS
ná medicatie + therapie ging dit redelijk, maar toch zijn er sindsdien in de winterperiodes vaak 'slechtere' tijden hoor!
Maar; niet dat ik het een winterdepressie noem.. eerder angst omdat je tijdelijke neerslachtigheid (welk mens heeft dat niet?) meteen herkent en vreest voor erger.
Rondom die ptss (bekend begrip hier denk ik?)
maak ik me dan toch weer zorgen over straks ná de bevalling hoor.
Maar; wat Moonah al zegt: herkennen en meteen handelen mocht dit nodig lijken.
mijn depressie had toen vooral te maken met PTSS
ná medicatie + therapie ging dit redelijk, maar toch zijn er sindsdien in de winterperiodes vaak 'slechtere' tijden hoor!
Maar; niet dat ik het een winterdepressie noem.. eerder angst omdat je tijdelijke neerslachtigheid (welk mens heeft dat niet?) meteen herkent en vreest voor erger.
Rondom die ptss (bekend begrip hier denk ik?)
maak ik me dan toch weer zorgen over straks ná de bevalling hoor.
Maar; wat Moonah al zegt: herkennen en meteen handelen mocht dit nodig lijken.
Suug, wat fijn dat het gesprek zo goed ging
Marit, ik herken het ook hoor. Ik heb na de geboorte van Amber een tijd lang absoluut niet lekker in mijn vel gezeten (toch ook wel een lichte postnatale depressie en alle ellende rondom Amber) en ik ben toch ook wel bang dat het na een eventuele 2e zwangerschap weer zou kunnen gebeuren...
Marit, ik herken het ook hoor. Ik heb na de geboorte van Amber een tijd lang absoluut niet lekker in mijn vel gezeten (toch ook wel een lichte postnatale depressie en alle ellende rondom Amber) en ik ben toch ook wel bang dat het na een eventuele 2e zwangerschap weer zou kunnen gebeuren...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
laten we het maar zo bekijken:
hoe realistischer/alerter je hier op bent, hoe minder groot de kans dat je eerst in de diepe ellende belandt, alvorens je hulp inschakelen.
Verder; vooral niet teveel hiermee bezig zijn !
hoe realistischer/alerter je hier op bent, hoe minder groot de kans dat je eerst in de diepe ellende belandt, alvorens je hulp inschakelen.
Verder; vooral niet teveel hiermee bezig zijn !
Dat is inderdaad zo!! En daarnaast weet ik de symtomen nu en weet ik dat ik altijd aan de bel kan trekken van de spv'er en de huisarts..quote:Op dinsdag 9 januari 2007 16:46 schreef marit1978 het volgende:
laten we het maar zo bekijken:
hoe realistischer/alerter je hier op bent, hoe minder groot de kans dat je eerst in de diepe ellende belandt, alvorens je hulp inschakelen.
Verder; vooral niet teveel hiermee bezig zijn !
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ingrid, dat ze afzeggen is balen, het lijkt je niet veel te doen, om wat voor reden dan ook. Misschien kun je het MW dan ook helemaal stopzetten, kennelijk helpt het jou toch te weinig om er moeite voor te doen, bespaart je de ellende van bellen, afzeggen mailen ed.
Marit, wat goed dat je zo alert bent nu, ik denk dat dat al veel zal schelen! En weet je, ik heb zelf geen depressie maar ben wel flink van slag door alle dingen rondom zwangerschap/geboorte/moeder vs. werkneemster enzo, maar ik heb nu wel duidelijk dat deze situatie je dwingt goed met jezelf om te gaan, ik bent immers moeder en verantwoordelijk voor het welbevinden van je kind. Daarvoor moet je goed met jezelf omgaan!
Ik hoop voor je dat het goed blijft gaan en je hier lurker kunt blijven! O +
Sugar, fijn dat je gesprek goed ging en je nog even rust krijg.
[ Bericht 4% gewijzigd door PM-girl op 09-01-2007 17:33:57 ]
Marit, wat goed dat je zo alert bent nu, ik denk dat dat al veel zal schelen! En weet je, ik heb zelf geen depressie maar ben wel flink van slag door alle dingen rondom zwangerschap/geboorte/moeder vs. werkneemster enzo, maar ik heb nu wel duidelijk dat deze situatie je dwingt goed met jezelf om te gaan, ik bent immers moeder en verantwoordelijk voor het welbevinden van je kind. Daarvoor moet je goed met jezelf omgaan!
Ik hoop voor je dat het goed blijft gaan en je hier lurker kunt blijven! O +
Sugar, fijn dat je gesprek goed ging en je nog even rust krijg.
[ Bericht 4% gewijzigd door PM-girl op 09-01-2007 17:33:57 ]
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Dat is wel de beste stok achter de deur die je kunt hebben vind ikquote:Op dinsdag 9 januari 2007 17:12 schreef PM-girl het volgende:
maar ik heb nu wel duidelijk dat deze situatie je dwingt goed met jezelf om te gaan, ik bent immers moeder en verantwoordelijk voor het welbevinden van je kind. Daarvoor moet je goed met jezelf omgaan!
Voor Noah had ik al snel zoiets van "het kan me niet schelen" enzow. Nu kijk ik dan naar Noah en bedenk me dat hij daarvoor niet gekozen heeft en zoooveel beter verdient Betere reden om door te (willen) gaan bestaat er niet!
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ik vind het heus niet leuk dat er vaak wordt afgebeld. Maar deze keer kwam het op zich goed uit. (zie hoe gaat het met de moeders)quote:Op dinsdag 9 januari 2007 17:12 schreef PM-girl het volgende:
Ingrid, dat ze afzeggen is balen, het lijkt je niet veel te doen, om wat voor reden dan ook. Misschien kun je het MW dan ook helemaal stopzetten, kennelijk helpt het jou toch te weinig om er moeite voor te doen, bespaart je de ellende van bellen, afzeggen mailen ed.
Maar ik ben hier niet op mn plaats, dus zal dan reageren in het moederstopic.
sugar, ik weet niet of ik het te plomp/te bot zeg.. maar hoop dat je daar dan doorheen kan lezen.. en wel ziet wat ik bedoel.. ik las in speeltuinbankje dat je kies spontaan was afgebroken.. en in combinatie met de eetproblemen gingen er bij mij belletjes rinkelen..
Ik heb zelf eetproblematiek, vroeger vinger in de keel nu de andere kant uit :$ maar komt in orde wortd aangewerkt.
Maar door zo niet goed te eten is mijn gebit behoorlijk vern**kt dit in combinatie met geen tandeigen glazuur.
Mijn kiezen braken dus ook spontaan af.. en vandaar dat ik met mijn 25 een kunstgebitje heb.
Pas je heel goed op, laat je desnoods extra controleren. slik desnoods extra vitamines zodat je die iig wel genoeg binnen krijgt.
Ik heb zelf eetproblematiek, vroeger vinger in de keel nu de andere kant uit :$ maar komt in orde wortd aangewerkt.
Maar door zo niet goed te eten is mijn gebit behoorlijk vern**kt dit in combinatie met geen tandeigen glazuur.
Mijn kiezen braken dus ook spontaan af.. en vandaar dat ik met mijn 25 een kunstgebitje heb.
Pas je heel goed op, laat je desnoods extra controleren. slik desnoods extra vitamines zodat je die iig wel genoeg binnen krijgt.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ik begrijp dan je bezorgdheid wel, evenstar, als je zelf die ervaring ook hebt. Wat rot is dat.
Ik doe dat soort dingen niet (vinger in mijn keel), dus ik denk dat het er toch niks mee te maken heeft. Maar wel bedankt voor de waarschuwing.
Ik doe dat soort dingen niet (vinger in mijn keel), dus ik denk dat het er toch niks mee te maken heeft. Maar wel bedankt voor de waarschuwing.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Komt ook door gebrek aan vitamines, tis meer wees voorzichtig en zorg dat je daarin iig niets te kort komt.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ik heb vandaag voor het eerst haptotherapie gehad en het was heel erg raak en goed en ik denk ook fijn. Gelukkig alleen maar gepraat nog bijna. Ik ben blij dat ik er geweest ben.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat is fijn om te horen Sugar! Heb je dat nu elke week of om de week ofzo?
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb het volgende week weer en ze doet normaal om de 2 of 3 weken. Maar in het begin (en bij mij nu) leek het slim om wat vaker te doen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, wat goed dat je de eerste keer als positief ervaren hebt!
(misschien een tip, omdat het best duur is de hapto en je meestal maar 300 euro per jaar vergoed krijgt, de mijne heeft twee consulte naar 2006 willen schuiven op papier ivm vergoeding ziekenfonds).
(misschien een tip, omdat het best duur is de hapto en je meestal maar 300 euro per jaar vergoed krijgt, de mijne heeft twee consulte naar 2006 willen schuiven op papier ivm vergoeding ziekenfonds).
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Jaaaah! Ik had nog aan je gedacht Sugar! Fijn dat het raak is! Vinger zere plek enzo?
Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht... Echt Suug, jou inschattende ga je hieruit komen, écht!
Wat coulant van jouw haptoman PM!
Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht... Echt Suug, jou inschattende ga je hieruit komen, écht!
Wat coulant van jouw haptoman PM!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sjoeg, ik hoop dat die Haptomijnheer (mevrouw) snel in staat zal zijn het beste in je boven te halen.
Want het zit er wel in, het komt er alleen nog niet uit. (Ik weet dat het er zit, ik kan het zó aanwijzen)
Slim, om het wat versneld op gang te brengen !
Want het zit er wel in, het komt er alleen nog niet uit. (Ik weet dat het er zit, ik kan het zó aanwijzen)
Slim, om het wat versneld op gang te brengen !
... ♥ ik mis je ♥
Sugar, wat fijn dat de hapto goed ging! Ik hoop dat je er snel bovenop komt meiske
Ik lees al een tijdje af en aan mee in dit topic. Ik heb ooit in ' hoe gaat het met de moeders' mijn verhaal wel eens gedaan. Zelf ben ik een aantal jaar terug depressief geweest, in behandeling bij een psycholoog geweest, en het ging erna weer goed.
Na de bevalling van Sara voelde ik mezelf wegglijden. Ik heb een flinke postnatale depressie gehad, kon me heel moeilijk aan Sara hechten en had d'r op dat moment zo meegegeven aan een vreemde, het had me niets uitgemaakt. Het heeft me een hele tijd gekost om alles weer op een rij te krijgen, en nog steeds merk ik af en toe dat ik terugval in bepaald gedrag. Bij mij uit zich dat in een dwangneurose, en veel denken in termen: 'als ik dit of dat, zus of zo doe, dan...komt alles goed'.
Niet echt een lekker effect, maar het gebeurt momenteel alleen nog wanneer ik extreme stress heb.
Zelf ben ik wel ontzettend bang dit me dit weer gebeurt bij een tweede kindje, maar hopelijk trek ik dan eerder aan de bel.
Dit is mijn verhaal even in het kort, ik ga dit topic zeker volgen en beposten
Voor alle dames hier die momenteel door een moeilijke tijd gaan,
Ik lees al een tijdje af en aan mee in dit topic. Ik heb ooit in ' hoe gaat het met de moeders' mijn verhaal wel eens gedaan. Zelf ben ik een aantal jaar terug depressief geweest, in behandeling bij een psycholoog geweest, en het ging erna weer goed.
Na de bevalling van Sara voelde ik mezelf wegglijden. Ik heb een flinke postnatale depressie gehad, kon me heel moeilijk aan Sara hechten en had d'r op dat moment zo meegegeven aan een vreemde, het had me niets uitgemaakt. Het heeft me een hele tijd gekost om alles weer op een rij te krijgen, en nog steeds merk ik af en toe dat ik terugval in bepaald gedrag. Bij mij uit zich dat in een dwangneurose, en veel denken in termen: 'als ik dit of dat, zus of zo doe, dan...komt alles goed'.
Niet echt een lekker effect, maar het gebeurt momenteel alleen nog wanneer ik extreme stress heb.
Zelf ben ik wel ontzettend bang dit me dit weer gebeurt bij een tweede kindje, maar hopelijk trek ik dan eerder aan de bel.
Dit is mijn verhaal even in het kort, ik ga dit topic zeker volgen en beposten
Voor alle dames hier die momenteel door een moeilijke tijd gaan,
Fuente, ik herken het gedeelte van de angst bij een 2e heel erg...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Oh ja, ik ben ook zó blij dat ik nooit meer een kindje "hoef" te krijgen. Dat wil ik echt nooit meer gewoon.
En Fuente, ik herken het gevoel van slecht hechten ook, ik begin nu steeds meer band met Storm te voelen, maar had in de eerste maanden ook niks met hem.
Rot trouwens dat je soms nog last hebt van die dwangmatige gedachten.
[ Bericht 17% gewijzigd door Sugar op 14-01-2007 07:35:21 ]
Dat wil ik echt nooit meer gewoon.En Fuente, ik herken het gevoel van slecht hechten ook, ik begin nu steeds meer band met Storm te voelen, maar had in de eerste maanden ook niks met hem.
Rot trouwens dat je soms nog last hebt van die dwangmatige gedachten.
[ Bericht 17% gewijzigd door Sugar op 14-01-2007 07:35:21 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fuente, ik hoop dat het je kan helpen door hier te posten, om zo misschien je angst aan te kunnen!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Vicky, ik heb echter wel het idee dat ik nu zeg maar weet, hoe ik het kan herkennen. Nou, dat wist ik toen ook, want ik voelde het aankomen, maar toen durfde ik er niets mee, vond mezelf toch maar 'raar', dat ik Sara niet leuk vond, dat ik er niet van genoot. Heb jij ook zo'n idee? De volgende keer weet ik in ieder geval wel dat ik aan de bel kan trekken, dat dat ook goed is zeg maar...
Sugar, het is wel ontzettend fijn dat je nu meer een band begint te voelen met Storm! Hoe oud is hij nu? Ik denk dat Sara zo'n 5 a 6 maanden was toen ik ineens dacht 'hey, dat is mijn meissie, wat is ze mooi en lief, en wat hou ik van d'r'! Het was echt zo;n moment, ze lag in d'r bedje, met d'r knuffel in haar knuistjes, en alles leek zo goed, was ook goed vanaf toen! Het is erna steeds verder gegroeid en inmiddels is ze mijn alles.. . Ik vind het enorm moedig van je dat je zo open bent, en dat je aan je problemen werkt, het kom allemaal goed meis
PM-girl, bedankt! Ik hoop het ook, ik denk het wel. Het verlangen voor een tweede heb ik wel, op dit moment zijn we er nog niet aan toe, niet perse door mijn angsten maar ook door de gewone omstandigheden, en Saartje is nog jong zat Maar het verlangen is er gelukkig wel...
Sugar, het is wel ontzettend fijn dat je nu meer een band begint te voelen met Storm! Hoe oud is hij nu? Ik denk dat Sara zo'n 5 a 6 maanden was toen ik ineens dacht 'hey, dat is mijn meissie, wat is ze mooi en lief, en wat hou ik van d'r'! Het was echt zo;n moment, ze lag in d'r bedje, met d'r knuffel in haar knuistjes, en alles leek zo goed, was ook goed vanaf toen! Het is erna steeds verder gegroeid en inmiddels is ze mijn alles.. . Ik vind het enorm moedig van je dat je zo open bent, en dat je aan je problemen werkt, het kom allemaal goed meis
. Ik vind het enorm moedig van je dat je zo open bent, en dat je aan je problemen werkt, het kom allemaal goed meis PM-girl, bedankt! Ik hoop het ook, ik denk het wel. Het verlangen voor een tweede heb ik wel, op dit moment zijn we er nog niet aan toe, niet perse door mijn angsten maar ook door de gewone omstandigheden, en Saartje is nog jong zat Maar het verlangen is er gelukkig wel...
Met een tweede wordt het mischien ook makkelijker door de gelijkenis met de eerste? Juliette leek zo op Myrthe dat we bij de geboorte meteen zagen dat ze bij ons hoorde echt een zusje.
En dan krijg je een jongetje...
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik dacht het ook Sugar, maar wilde het niet zeggen..quote:Op maandag 15 januari 2007 09:45 schreef Sugar het volgende:
En dan krijg je een jongetje...
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Wat Sugar en PM-girl zeggen. Maar afgezien daarvan hoeft de tweede natuurlijk helemaal niet op de eerste te lijken, zelfs niet als ze wel van hetzelfde geslacht zijn. Uiterlijk niet en qua karakter niet. Daarbij denk ik dat hormonen daar uberhaupt geen rekening mee houden, met gelijkenis of niet.quote:Op maandag 15 januari 2007 08:54 schreef poemojn het volgende:
Met een tweede wordt het mischien ook makkelijker door de gelijkenis met de eerste? Juliette leek zo op Myrthe dat we bij de geboorte meteen zagen dat ze bij ons hoorde echt een zusje.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Denk dat je daarin ook gelijk hebt, Igraine. Ik dacht met mijn hoofd wel dat het ook aan die "niet-herkenning" lag, maar ik denk eerder dat het andersom is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fuente, ik had in het begin ook echt zoiets van, nou is dit het nou? Ik vind er niets aan
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Het hoeft natuurlijk niet bij iedereen zo te werken, maar wat ik met de kraamvisites hier zo hoor is wel dat mensen het vaak makkelijker vinden gaan bij een tweede juist door die herkenning. Ook als je jongetje-meisje hebt kunnen ze daarvoor wel genoeg op elkaar lijken. Als er sprake is van wisselwerking met hormonen is dat misschien een positieve factor (moedgevend voor wie een 2e kindje wil maar er om die reden tegenop ziet, voor veel moeders duurt het hechten bij de 1e langer).
Op zich snap ik Poemojn wel, ik had een baby 'verwacht' (klinkt een beetje krom, maar weet geen ander woord) die bijvoorbeeld leek op mij, of op mijn jongste broertje (nu 9) of wat dan ook, een soort herkenning, van 'hey, dit is mijn kind'. Sara leek echter sprekend op mijn man (van babyfoto;s dan) dus voor mij ook geen herkenning toen. Ze lijkt overigens nog steeds heel erg op manlief, maar heeft bepaalde trekjes als ze lacht of kletst dan weer van mij.
Het is sinds een paar dagen weer rot hier. Ik ben weer snel gestresst van alles en raak gefrustreerd. Het komt ook doordat Sebastiaan tóch nog niet mag lopen, staan, fietsen en autorijden, het heeft gewoon echt te lang geduurd nu. Ben er helemaal klaar mee om echt voor alles klaar te moeten staan.
Ik wil een week weg, alleen weg en tegelijkertijd haat ik het, want ik wil toch niet bij mijn kindjes weg? Dat is ook geen serieuze optie, maar zo voelt het.
Ik ben altijd op maandag, dinsdag en woensdag alleen met de kinderen. Mijn associatie met die dagen is zo negatief, zo opgefokt, zo opgesloten... En dan denk ik: maar dát blijft zo, die dagen blijf ik met mijn kindjes hebben, dat blijft.... En dus ben ik bang dat ik dit rotgevoel altijd hou, terwijl ik het toch juist fijn zou moeten vinden, dagen thuis met de kinderen?
Vandaag haalt mijn moeder Storm maar weer op. Gaat daar logeren. Ik ben er verdrietig over en opgelucht. Maar wanneer kan ik het zelf? Wanneer gaat het fijn voelen en als logisch dat ik hier met ze ben?
Ben er helemaal klaar mee om echt voor alles klaar te moeten staan.Ik wil een week weg, alleen weg en tegelijkertijd haat ik het, want ik wil toch niet bij mijn kindjes weg? Dat is ook geen serieuze optie, maar zo voelt het.
Ik ben altijd op maandag, dinsdag en woensdag alleen met de kinderen. Mijn associatie met die dagen is zo negatief, zo opgefokt, zo opgesloten... En dan denk ik: maar dát blijft zo, die dagen blijf ik met mijn kindjes hebben, dat blijft.... En dus ben ik bang dat ik dit rotgevoel altijd hou, terwijl ik het toch juist fijn zou moeten vinden, dagen thuis met de kinderen?
Vandaag haalt mijn moeder Storm maar weer op. Gaat daar logeren. Ik ben er verdrietig over en opgelucht. Maar wanneer kan ik het zelf? Wanneer gaat het fijn voelen en als logisch dat ik hier met ze ben?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Heb geduld Sugar, hoe moeilijk ook! Step by step. Heus, dit heeft tijd nodig. Koester de momenten dat je je al weer wel beter voelde, want die zijn er ook (geweest). Die momenten neemt niemand je meer af. En die gaan er meer komen, echt, ook al kun jij je dat nu niet voorstellen, want vandaag is het weer dinsdag.... Je hebt goed gehandeld, Storm naar oma. Daar heeft hij het fijn en het geeft jou wat meer ruimte om tot jezelf te komen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar het is verschrikkelijk, Moonah. Dat arme jochie weer daar en niet hier. En ik die na ruim 4 maanden het nog niet kan. Dat is om heel erg verdrietig van te zijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Meid, heb je een andere optie nu? Nee.
Je roeit met de riemen die je hebt en je houdt daardoor je hoofd boven water. Overleven nu Sugar. Dat ben je aan het doen. En je stelt (hoe dan ook ) het belang van je kinderen voorop. Nu kun jij hem niet zo veel bieden, Storm zal het op dit moment fijn hebben bij zijn oma. Je zult je mss verscheurd voelen. Maar accepteer! Probeer te accepteren dat het nu eenmaal is zoals het is. Die verscheuring en twijfel maakt het je alleen maar zwaarder. Kost je extra kostbare energie, dus besteed die op een andere manier. Jouw tijd met Storm komt nog wel En beetje bij beetje ís die er ook al wel, af en toe.
Je roeit met de riemen die je hebt en je houdt daardoor je hoofd boven water. Overleven nu Sugar. Dat ben je aan het doen. En je stelt (hoe dan ook ) het belang van je kinderen voorop. Nu kun jij hem niet zo veel bieden, Storm zal het op dit moment fijn hebben bij zijn oma. Je zult je mss verscheurd voelen. Maar accepteer! Probeer te accepteren dat het nu eenmaal is zoals het is. Die verscheuring en twijfel maakt het je alleen maar zwaarder. Kost je extra kostbare energie, dus besteed die op een andere manier. Jouw tijd met Storm komt nog wel En beetje bij beetje ís die er ook al wel, af en toe.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, en je mág ook verdrietig zijn! Juíst goed! Laat de tranen maar stromen, het zal je opluchting bieden. En opluchting geeft weer ruimte. Sterkte dame!quote:Op dinsdag 16 januari 2007 07:58 schreef Sugar het volgende:
Maar het is verschrikkelijk, Moonah. Dat arme jochie weer daar en niet hier. En ik die na ruim 4 maanden het nog niet kan. Dat is om heel erg verdrietig van te zijn.
*weg is.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wijze woorden van Moonah.
En echt, ooit wordt het leuk met de kindjes thuis. Als het straks lente is gooi je de deur naar de tuin open en is er licht en lucht. S. kan dan allang weer lopen en heel waarschijnlijk ziet de wereld er voor jou ook weer beter uit.
En echt, ooit wordt het leuk met de kindjes thuis. Als het straks lente is gooi je de deur naar de tuin open en is er licht en lucht. S. kan dan allang weer lopen en heel waarschijnlijk ziet de wereld er voor jou ook weer beter uit.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dankjewel, Moonah.
Ik moet ook huilen, steeds, maar twee kindjes zien me dan huilen. Dat is ook rot.
E snoop ook. Het zal echt beter worden, he?
Ik moet ook huilen, steeds, maar twee kindjes zien me dan huilen. Dat is ook rot.
E snoop ook. Het zal echt beter worden, he?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, het wordt wel beter... Het heeft tijd nodig en dat is balen.
Niet zo raar dat een tegenslag (sebastiaan die nog niet mag lopen, terwijl jullie daar wel op gerekend hadden) je weer aan het wankelen brengt. Dat je je weer zo rot voelt.
Maar wel kl*te.
Verder sluit ik me aan bij de wijze woorden van Moonah.
Sterkte Sugar
Niet zo raar dat een tegenslag (sebastiaan die nog niet mag lopen, terwijl jullie daar wel op gerekend hadden) je weer aan het wankelen brengt. Dat je je weer zo rot voelt.
Maar wel kl*te.
Verder sluit ik me aan bij de wijze woorden van Moonah.
Sterkte Sugar
Mama van 2 lieve meiden :)
Ja, echt. Ik kan je jammergenoeg ook niet vertellen wanneer dat is en misschien heb je er niet zoveel aan. Maar toch weet ik dat het goed gaat komenquote:Op dinsdag 16 januari 2007 08:14 schreef Sugar het volgende:
E snoop ook. Het zal echt beter worden, he?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Sjoekje, probeer het eens anders te bekijken. Kijk eens naar de tussenliggende periodes dat het ietsje beter gaat. Zijn die wat langer aan het worden? Hoop dat je daar moed uit kunt putten.
Als je niet lacht, ben je dood.
Ja, het gíng ook goed. Maar juist daardoor overvalt me dit zo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Je doet het toch juist goed Sugar. Ik ben het helemaal met Moonah eens. Je kunt nu niet goed voor Storm zorgen, je moeder wel. Ik vind het juist dapper dat je dan je moeder op laat passen, dat je wel weet wat nu het beste voor hem is. Het is ook verschrikkelijk dat je nu alsnog voor alles moet zorgen terwijl je erop had gerekend er niet meer alleen voor te staan.
En die dagen: over een tijdje ben je vast blij met de maandag en dinsdag en woensdag omdat je er op donderdag en vrijdag juist niet bent. Maar dat is nu niet.
Elke dag verder is er weer eentje, eentje dichterbij de dag dat het weer goed gaat.
En die dagen: over een tijdje ben je vast blij met de maandag en dinsdag en woensdag omdat je er op donderdag en vrijdag juist niet bent. Maar dat is nu niet.
Elke dag verder is er weer eentje, eentje dichterbij de dag dat het weer goed gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Word dan niet boos op jezelf alsjeblieft, heb je niet in de hand. Zoals de rest ookal zegt, stap voor stap.
Als je niet lacht, ben je dood.
Ik ben ook niet boos op mezelf. Ik vind het gewoon heel moeilijk om te accepteren. En jullie woorden helpen me daarbij, dus dank daarvoor. Ik zie de oplossing "Storm bij oma" alleen vooral als egoistisch, want ík heb dat blijkbaar nodig, een kind minder.
Maar dank voor de reacties, want het helpt wel wat jullie zeggen.
Maar dank voor de reacties, want het helpt wel wat jullie zeggen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Doen Sugar! Ik ga ook één à twee maal per jaar alleen weg, zonder kinderen en zonder man. Heerlijk! Je bent echt geen slechte moeder omdat je af en toe een weekje zonder kinderen bent hoor. Zijn alle vaders en moeders die af en toe op reis moeten voor hun werk dan ook slechte ouders? Nee toch zeker? Geloof me, die genieten er ook van om eens normaal een nacht door te kunnen slapen en in alle rust te kunnen ontbijten.quote:Op dinsdag 16 januari 2007 07:37 schreef Sugar het volgende:
Ik wil een week weg, alleen weg en tegelijkertijd haat ik het, want ik wil toch niet bij mijn kindjes weg? Dat is ook geen serieuze optie, maar zo voelt het.
I
Ik ga zelf ook weer eens een weekendje alleen weg binnenkort en tussen kerst en oud en nieuw zijn mijn man en ik samen een klein weekje weg geweest. En owee als iemand ons slechte ouders durft te noemen!
Waarom moet je het leuk vinden Sugar? Van wie? Het is niet altijd leuk om thuis te zijn met de kinderen. Helemaal niet als je depressief bent en al moeite hebt om voor jezelf te zorgen. HOe kan je dan de energie hebben om ook nog voor je kinderen te zorgen? Alles is dan te veel.quote:k ben altijd op maandag, dinsdag en woensdag alleen met de kinderen. Mijn associatie met die dagen is zo negatief, zo opgefokt, zo opgesloten... En dan denk ik: maar dát blijft zo, die dagen blijf ik met mijn kindjes hebben, dat blijft.... En dus ben ik bang dat ik dit rotgevoel altijd hou, terwijl ik het toch juist fijn zou moeten vinden, dagen thuis met de kinderen?
Dat rotgevoel hou je niet altijd. Dat gaat weg zodra je je beter voelt. Ik verheug me tegenwoordig op de dagen met de kinderen, al kan ik zo ook regelmatig achter het behang plakken, zo vervelend zijn ze dan!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Het was pas egoistisch geweest als je hem, ondanks dat het niet gaat, bij je had gehouden en niet goed voor hem had kunnen zorgen. Het is goed om hulp in te roepen als dat nodig is.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik kan er niet veel meer aan toevoegen. Iedereen zegt al zulke wijze dingen. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn.
Het gaat goed komen, Sugar. Eens voelt alles anders, lichter dan nu. Nu hoef je alleen te proberen de dag door te komen en dat doe je.
Het gaat goed komen, Sugar. Eens voelt alles anders, lichter dan nu. Nu hoef je alleen te proberen de dag door te komen en dat doe je.
Sugar, je hebt het ook nodig. Dat maakt het niet egoistisch want je kunt hier niks aan doen. Je kunt aan die hele situatie niets doen, dus de oplossingen die nodig zijn om te zorgen dat het verloopt zijn niet egoistisch. Je probeert het hartstikke goed iedere keer. Het is ook logisch dat je door teleurstelling omdat dingen niet makkelijker gaan (S. die nog niet kan lopen) en slaaptekort! weer soms terugkomt bij dat ene hele rotte. Die dingen worden hopelijk gauw minder zodat jij je weer wat beter kan gaan voelen. Iedereen gelooft in jou en je zult straks jezelf echt wel overtuigen. Zodra de situatie wat minder ingewikkeld is, andere dingen wegtrekken en de zon gaat schijnen. Het wordt allemaal beter. En dan zul je zien dat het makkelijker gaat, na een tijdje zelfs goed en dat het blijft en dan kun je er vast ook weer bij lachen en jezelf overtuigen. Het komt goed, met jezelf, met hem en z'n voet, met Maria (die het vast nu soms niet begrijpt en ja het is rot als ze je ziet huilen, maar heel eerlijk: waarschijnlijk zal ze er niet echt mee zitten) en met die kleine Storm. Allemaal. En dan wordt het wel weer lente, voor altijd. Hou vol.
Tinkepink, je hebt ook gelijk, ik zou dat best kunnen doen. Misschien eens serieus met mijn man overleggen.
En ik heb het gevoel dat ik het leuk moet vinden, omdat het nu eenmaal een situatie is die blijft. Ik héb nu eenmaal 2 kinderen. Dat klinkt negatiever dan bedoeld, maar ik hoop dus wel echt met heel mijn hart dat ik dagen met mijn eigen kinderen op een dag echt heel erg leuk ga vinden. Los van de dagen dat ze strontvervelend zijn dan inderdaad.
Werk jij veel nu, Tink?
En ik heb het gevoel dat ik het leuk moet vinden, omdat het nu eenmaal een situatie is die blijft. Ik héb nu eenmaal 2 kinderen. Dat klinkt negatiever dan bedoeld, maar ik hoop dus wel echt met heel mijn hart dat ik dagen met mijn eigen kinderen op een dag echt heel erg leuk ga vinden. Los van de dagen dat ze strontvervelend zijn dan inderdaad.
Werk jij veel nu, Tink?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik sluit me aan bij de rest. Je doet het zo goed, binnen de mogelijkheden die je hebt. Wees niet te hard voor jezelf. Sterkte
Luchtbel, hoe gaat het nu met jou?
Luchtbel, hoe gaat het nu met jou?
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Luchtbel, wat lief dat je de vooruitgang die er moet komen bij ons allebei, zo voor me opschrijft weer. En dat je zoveel vertrouwen hebt dat het goedkomt. Heel lief ben je.
Hou zelf ook vol, want precies wat jij schrijft 'lente voor altijd' moet het ook bij jou worden.
Hou zelf ook vol, want precies wat jij schrijft 'lente voor altijd' moet het ook bij jou worden.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
LB wat lief dat je zulke mooie woorden hebt voor Sugar, hoe gaat het nu met jou?
Als je niet lacht, ben je dood.
Ja maar dat zijn dus van die dingen die je van jezelf ws nooit zal zien, zeker niet zo maar bij een ander wel. Ik kan er van overtuigd zijn dat Jolie het echt heel erg rot heeft nu terwijl ik weet dat als iemand anders dit zou zeggen over een eigen kind, dat het anders zou zijn. Maar zo voelt het niet. Omdat het nou eenmaal je kinderen zijn en je hele zelf, precies dat wat je zo ontzettend kan raken. Waar je niet doorheen kan kijken. Omdat je er midden in zit en omdat het er de hele tijd is. Dus als je straks, als hij zich misschien wat meer kan redden, een paar dagen weg wil, voor jezelf en jij dan denkt dat het egoistisch is, of niks oplost, denk dan maar even aan wat je zou zeggen als iemand anders het zou zijn. Het lost misschien ook niks op maar lucht en ruimte en rust, is wel nodig om verder te werken.
Dutchie en Tex lief maar dat is niets om hier verder te bespreken. Heeft niks met elkaar te maken.
[ Bericht 5% gewijzigd door Luchtbel op 16-01-2007 10:35:17 ]
Dutchie en Tex lief maar dat is niets om hier verder te bespreken. Heeft niks met elkaar te maken.
[ Bericht 5% gewijzigd door Luchtbel op 16-01-2007 10:35:17 ]
Ik werk 3 dagen per week en soms, met een spoedklus ook nog een ochtend. Wat bij mij van groot voordeel is, is dat ik een eigen bedrijf heb en zelf mijn tijd indeel en vrij neem wanneer ik wil (en kan. soms gaat het ook gewoon niet omdat er belangrijke klussen liggen op mijn werk).quote:Op dinsdag 16 januari 2007 10:10 schreef Sugar het volgende:
Tinkepink, je hebt ook gelijk, ik zou dat best kunnen doen. Misschien eens serieus met mijn man overleggen.
En ik heb het gevoel dat ik het leuk moet vinden, omdat het nu eenmaal een situatie is die blijft. Ik héb nu eenmaal 2 kinderen. Dat klinkt negatiever dan bedoeld, maar ik hoop dus wel echt met heel mijn hart dat ik dagen met mijn eigen kinderen op een dag echt heel erg leuk ga vinden. Los van de dagen dat ze strontvervelend zijn dan inderdaad.
Werk jij veel nu, Tink?
De kinderen gaan 's morgens naar de kindergarten (Duitse kleuterschool) en maandag- en woensdagmiddag naar de oppas. Vrijdag probeert mijn man thuis te zijn en dat lukt 9 van de 10 keer.
Mijn dagen zijn dus dinsdag en donderdag en dan probeer ik ook het huis te doen (lukt niet meestal, ben nu tussen de bedrijven ook aan het poetsen en het is hier erg stoffig als ik het mag zeggen) en 's middags is dan voor de kinderen. Dan doen we spelletjes of gaan ergens heen, maar vaak blijven we ook gewoon thuis. En soms gaan ze gewoon hun eigen gang.
Met deze situatie zijn we allemaal erg tevreden. De kinderen zijn gelukkig (dat zie je en merk je gewoon), mijn man is blij en ik ook.
Maar goed, wat voor mij werkt, werkt voor een ander misschien niet. Ik ken ook genoeg mensen die 3 dagen werken erg stressig vinden en kinderen die niet zo'n fijn contact hebben met hun oppasmoeder.
Maar hoe dan ook; depressief ben ik allang niet meer (gelukkig), maar nog steeds ben ik niet het type dat gelukkig wordt van hele dagen thuiszitten met mijn kinderen. Ik weet zeker dat ik daar na een paar maanden spontaan weer in een depressie van zou schieten! Juist dankzij mijn werk geniet ik van mijn kinderen en ben ik ook een goede moeder die tegenwoordig zelfs haar geduld kan bewaren als ze niet doen wat ik wil
Is op therapeutische basis weer aan het werk gaan niets voor jou Sugar? Geen verplichtingen, maar wel weg van het "verzorgen"? Ik kan me voorstellen dat het erg prettig is om ook iets anders te doen. Daarnaast voel je je op deze wijze misschien niet zo schuldig als je kinderen naar de oppas gaan. Je bent immers aan het werk en dat doen miljoenen moeders over de hele wereld.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Lieverd, ik denk ook: doen! Alleen weg, een week. Waarom moet je je daar schuldig over voelen?! Ik denk dat het heel goed zou kunnen zijn voor je, om jezelf even terug te vinden. Om even alleen maar te denken aan wat jij fijn vind, aan wie jij ook alweer bent. En hé, om heel eerlijk te zijn wordt ik zelfs al gek als ik drie dagen achter elkaar met Juul zit. Daar vind ik niks geks aan en dat is zeker niet iets om je voor te schamen, kom nou! Het is gewoon retezwaar met twee kindjes, een man die niets mag doen en een postnatale depressie. Loigisch dat je er niet (vaak genoeg naar jouw zin) van kunt genieten. Maar geen schuld meisje!!! Jij hebt GEEN SCHULD!!! En Maria en Storm krijgen hier echt geen oplawaai van. Dat weet je volgens mij stiekem zelf ook wel. Het gaat over jouw eigen gevoel van falen, niet over wat je hen aandoet. Ik ga je vandaag wel even bellen, want ik wil je veel meer zeggen dan ik hier zo even snel tussen de bedrijven door kan opschrijven...
Kus Rens
Kus Rens
Jammer trouwens dat je niet in Duitsland woont Sugar. Met jouw soort klachten wordt hier meestal een kür voorgeschreven. Meestal een Mutter-Kindkür, waarbij je kinderen met je meegaan maar wel de hele dag worden verzorgd, maar soms ook alleen voor de moeder alleen. Over het algemeen liggen die Kürhotels op mooie plaatsen waar je ook op vakantie zou gaan en word je heerlijk in de watten gelegd (naast de therapeutische sessies die je volgt).
Een vriendin van mij is na haar scheiding ook samen met haar zoon op Kür, en die is er toch een stuk beter aan toe dan jij nu!
Een vriendin van mij is na haar scheiding ook samen met haar zoon op Kür, en die is er toch een stuk beter aan toe dan jij nu!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Sugar, alles wat ik tegen je zou willen zeggen is door de rest al gezegd. Het enige advies wat ik je nog kan geven is de posts van Tink goed in je op te nemen. Volgens mij zegt ze hele wijze dingen
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
En jij hebt net mijn hele dag goedgemaakt!quote:Op dinsdag 16 januari 2007 11:20 schreef m@x het volgende:
Sugar, alles wat ik tegen je zou willen zeggen is door de rest al gezegd. Het enige advies wat ik je nog kan geven is de posts van Tink goed in je op te nemen. Volgens mij zegt ze hele wijze dingen
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Vind ik ook, max, dat Tink goede dingen vertelt. Daar heb ik ook echt wat aan. Allemaal bedankt trouwens.
Over het werken:
Nu zijn die dagen voor mij. Ik kan afspreken met mensen zonder kinderen, daardoor zie ik nog eens mensen en kan ik praten. Ik kan het huis poetsen, omdat dat mijn zinnen verzet. Ik kan slapen na een aantal dagen niet slapen. Ik kan maandag, dinsdag en woensdag net overzien, omdat er een donderdag volgt die voor mij is.
Mijn werk betekent heel veel alleen zitten, geen sociale contacten van collega's. Bovendien onzekerheid over de toekomst, vlak voor mijn verlof gaf mijn baas immers aan dat ik voor de 2 dagen die in mijn contract staan, niet hoef terug te komen. Ik mag heus wel gewoon beginnen, maar ik heb geen idee op welke termijn er dan een gesprek volgt over ontslag of andere uren. Dat is onzeker en geen fijn gevoel.
Ik wou echt dat alles weer leuk was. Dat ik gewoon kon genieten, leuke dagen hebben.
Mijn moeder was er net, ze heeft ook Maria maar meegenomen. Het gaat gewoon niet nu.
Ze vroeg zich nog af of de hormonen en het snelle afvallen en verandere lichaam misschien nog een effect kunnen hebben. Dat ik daardoor me rotter voel ook nu. Dat moet ik misschien maar aan mijn dokter gaan vragen.
Over het werken:
Nu zijn die dagen voor mij. Ik kan afspreken met mensen zonder kinderen, daardoor zie ik nog eens mensen en kan ik praten. Ik kan het huis poetsen, omdat dat mijn zinnen verzet. Ik kan slapen na een aantal dagen niet slapen. Ik kan maandag, dinsdag en woensdag net overzien, omdat er een donderdag volgt die voor mij is.
Mijn werk betekent heel veel alleen zitten, geen sociale contacten van collega's. Bovendien onzekerheid over de toekomst, vlak voor mijn verlof gaf mijn baas immers aan dat ik voor de 2 dagen die in mijn contract staan, niet hoef terug te komen. Ik mag heus wel gewoon beginnen, maar ik heb geen idee op welke termijn er dan een gesprek volgt over ontslag of andere uren. Dat is onzeker en geen fijn gevoel.
Ik wou echt dat alles weer leuk was. Dat ik gewoon kon genieten, leuke dagen hebben.
Mijn moeder was er net, ze heeft ook Maria maar meegenomen. Het gaat gewoon niet nu.
Ze vroeg zich nog af of de hormonen en het snelle afvallen en verandere lichaam misschien nog een effect kunnen hebben. Dat ik daardoor me rotter voel ook nu. Dat moet ik misschien maar aan mijn dokter gaan vragen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Afvallen heeft wel invloed op je hormoonhuishouding Sugar dus het kan goed dat het daar wat mee te maken heeft. En vergeet daarnaast niet dat slaapgebrek en een man die niet kan lopen al genoeg is om een gezonde jonge moeder over de zeik te helpen, laat staan een met een PPD. Maria en Storm hebben het vast hartstikke goed bij je moeder, die weten hier straks niets meer van, echt echt waar niet. Die leuke dagen gaan echt weer komen voor je, als eerst die rottige hormonen eens ophielden met de boel te verzieken.
Sugar, ik vind het juist heel goed en vooral dapper van je dat je de hulp van je moeder toelaat. In Nederland vindt men het allemaal heel normaal dat anderen hulp nodig hebben en moeten vragen, maar voor onszelf ligt er vaak toch een taboe op.
Knap dat je dat toch met je moeder zo regelt! En met hulp bedoel ik ook zo'n weekje even alleen, alles wat helpt moet je toch proberen?
Nu je vanmiddag alleen bent, kun je dan iets gaan doen om het gevoel wat om te zetten?
Sterkte!
Knap dat je dat toch met je moeder zo regelt! En met hulp bedoel ik ook zo'n weekje even alleen, alles wat helpt moet je toch proberen?
Nu je vanmiddag alleen bent, kun je dan iets gaan doen om het gevoel wat om te zetten?
Sterkte!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Met alle respect, maar ik vraag me eerlijk gezegd af of een weekje alleen weg nou wel zo helend werkt.
Je neemt je hormonen, depressie en ws ook nog eens een schuldgevoel met je mee...
Ik ben ooit met vakantie gegaan toen ik depressief was. Nou, ik voelde me in den vreemde nog beroerder dan 'veilig thuis'. Maar wellicht is het voor jou heel anders Suug.
Je neemt je hormonen, depressie en ws ook nog eens een schuldgevoel met je mee...
Ik ben ooit met vakantie gegaan toen ik depressief was. Nou, ik voelde me in den vreemde nog beroerder dan 'veilig thuis'. Maar wellicht is het voor jou heel anders Suug.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dit lijkt me wel een heel goed idee!quote:Op dinsdag 16 januari 2007 11:17 schreef Tinkepink het volgende:
Jammer trouwens dat je niet in Duitsland woont Sugar. Met jouw soort klachten wordt hier meestal een kür voorgeschreven. Meestal een Mutter-Kindkür, waarbij je kinderen met je meegaan maar wel de hele dag worden verzorgd, maar soms ook alleen voor de moeder alleen. Over het algemeen liggen die Kürhotels op mooie plaatsen waar je ook op vakantie zou gaan en word je heerlijk in de watten gelegd (naast de therapeutische sessies die je volgt).
Een vriendin van mij is na haar scheiding ook samen met haar zoon op Kür, en die is er toch een stuk beter aan toe dan jij nu!
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Moonah zegt wel precies wat er bij mij ook de hele tijd door mijn achterhoofd speelde maar waar ik de vinger niet op kon leggen. Je neemt jezelf en je depressie en alles eromheen mee. Daar kom je dus ook ver weg niet vanaf.quote:Op dinsdag 16 januari 2007 13:12 schreef Moonah het volgende:
Met alle respect, maar ik vraag me eerlijk gezegd af of een weekje alleen weg nou wel zo helend werkt.
Je neemt je hormonen, depressie en ws ook nog eens een schuldgevoel met je mee...
Ik ben ooit met vakantie gegaan toen ik depressief was. Nou, ik voelde me in den vreemde nog beroerder dan 'veilig thuis'. Maar wellicht is het voor jou heel anders Suug.
Maar goed, ik ken het verlangen van die rust wel. Wanneer ik het alleen zelf 'pak' valt het me altijd tegen. Omdat ik mezelf altijd toch nog in de weg liep. Maar samen weg met S. Zou dat wat zijn? Samen gewoon even 'vechten' tegen alle nare dingen en proberen samen er een nieuw positief uitgangspunt van te maken?
sterkte
[ Bericht 14% gewijzigd door kozakken op 16-01-2007 13:54:24 (ietwat genuanceerd) ]
Sugar... Wat veel en moeilijk. Ik vind een paar dagen alleen weg een goed idee. Dan kun je ongezien huilen, lachen, denken, doen. En als het tegenvalt, ga je gewoon terug naar huis.
De rest is al gezegd. Wil alleen nog even zeggen dat je familie zo behulpzaam overkomt. Fijn om te lezen, zulke ouders.
De rest is al gezegd. Wil alleen nog even zeggen dat je familie zo behulpzaam overkomt. Fijn om te lezen, zulke ouders.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Ik denk dat je een paar dagen alleen weg niet als de oplossing voor het probleem moet zien maar het zou je misschien wel kunnen helpen om alles eens rustig voor jezelf op een rijtje te zetten. Gewoon even niet de dagelijkse dingetjes die je nu even zo moeilijk afgaan om je heen. Als je daar behoefte aan hebt en je de mogelijkheid hebt zou ik het gewoon eens proberen. Daar moet je je niet schuldig over voelen. Naast moeder ben je ook gewoon nog Sugar.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ik denk idd dat het wel kan schelen dat je gewoon even helemaal niets hoeft en niets moet. Gewoon even lekker alleen zijn. De depressie zal er natuurlijk niet door weg gaan, maar je hebt wel even rust aan je kop, en dan kun je er daarna misschien weer eventjes tegenaan
Maar zoiets kan natuurlijk per persoon verschillen. Voor de één werkt het wel, en voor de ander, zoals Moonah, niet. Maar als je er behoefte aan hebt kun je het altijd proberen en mocht het tegenvallen ga je gewoon weer naar huis
Maar zoiets kan natuurlijk per persoon verschillen. Voor de één werkt het wel, en voor de ander, zoals Moonah, niet. Maar als je er behoefte aan hebt kun je het altijd proberen en mocht het tegenvallen ga je gewoon weer naar huis
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Mijn indruk van Sugars beschrijving van haar gevoel was dat juist voor Sugar het heel heilzaam kan zijn even alleen te zijn.
Depressief blijf je, dat neem je mee.
Maar het gevoel van even alleen verantwoordelijk te zijn voor jezelf. Niet moeten zorgen. Niets verplicht zijn. Niet struikelen over speelgoed. Een paar nachtjes ongestoord doorslapen. Alleen voor jezelf zorgen en geen rekening hoeven houden met hoe anderen zich voelen, met hun wensen en behoeften. Zoiets kan heel verhelderend en opbouwend werken.
Je moet alleen proberen je schuldgevoel aan de kant te zetten.
Misschien helpt het als je je bedenkt dat je waarschijnlijk meer ontspannen en helderder terugkomt dan je was voordat je wegging.
Misschien dat je er eens met een arts over kunt praten. Als die het een goed idee vindt (als het ware "voorschrijft"), kan je schuldgevoel misschien ook wel verdwijnen, omdat het dan "moet" van de dokter en dan voel je je misschien niet schuldig tegenover je kinderen.
Sugar, stel dat je helemaal gezond en sterk bent en je man gaat een paar dagen weg, wat zou je daar dan van vinden? Dat zie je dan toch ook niet als iets waarom hij zich schuldig over zou moeten voelen? Of toch wel? En hij gaat toch ook elke dag naar zijn werk normaal gesproken? Daar hoeft hij zich toch ook niet schuldig over te voelen? Of wel?
Depressief blijf je, dat neem je mee.
Maar het gevoel van even alleen verantwoordelijk te zijn voor jezelf. Niet moeten zorgen. Niets verplicht zijn. Niet struikelen over speelgoed. Een paar nachtjes ongestoord doorslapen. Alleen voor jezelf zorgen en geen rekening hoeven houden met hoe anderen zich voelen, met hun wensen en behoeften. Zoiets kan heel verhelderend en opbouwend werken.
Je moet alleen proberen je schuldgevoel aan de kant te zetten.
Misschien helpt het als je je bedenkt dat je waarschijnlijk meer ontspannen en helderder terugkomt dan je was voordat je wegging.
Misschien dat je er eens met een arts over kunt praten. Als die het een goed idee vindt (als het ware "voorschrijft"), kan je schuldgevoel misschien ook wel verdwijnen, omdat het dan "moet" van de dokter en dan voel je je misschien niet schuldig tegenover je kinderen.
Sugar, stel dat je helemaal gezond en sterk bent en je man gaat een paar dagen weg, wat zou je daar dan van vinden? Dat zie je dan toch ook niet als iets waarom hij zich schuldig over zou moeten voelen? Of toch wel? En hij gaat toch ook elke dag naar zijn werk normaal gesproken? Daar hoeft hij zich toch ook niet schuldig over te voelen? Of wel?
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Overigens, ik ben natuurlijk geen arts, hulpverlener of wat dan ook. Kan alleen van mijn eigen ervaringen uitgaan en misschien zit ik er wel helemaal naast met alles wat ik zeg.
Ik hoop dat je voor jezelf kunt uitmaken wat voor JOU goed helpt Sugar.
Ik wil tot slot alleen nog zeggen dat schuldgevoel vaak op niets gebaseerd is. Vaak is het zo dat juist de mensen die wel een beetje schuldgevoel zouden mogen hebben er geen last van hebben (ik denk bijvoorbeeld aan types als Natascha uit DGK). En mensen die al (te) veel geven er onnodig veel last van hebben. Onterecht naar mijn idee.
Ik hoop dat je voor jezelf kunt uitmaken wat voor JOU goed helpt Sugar.
Ik wil tot slot alleen nog zeggen dat schuldgevoel vaak op niets gebaseerd is. Vaak is het zo dat juist de mensen die wel een beetje schuldgevoel zouden mogen hebben er geen last van hebben (ik denk bijvoorbeeld aan types als Natascha uit DGK). En mensen die al (te) veel geven er onnodig veel last van hebben. Onterecht naar mijn idee.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Meis toch... het wordt echt echt echt beter! Echt Sugar, blijf er zelf in geloven!quote:Op dinsdag 16 januari 2007 08:14 schreef Sugar het volgende:
Dankjewel, Moonah.
Ik moet ook huilen, steeds, maar twee kindjes zien me dan huilen. Dat is ook rot.
E snoop ook. Het zal echt beter worden, he?
Toen Saartje nog een baby was werkte ik 40 uur per week (vlak na mijn verof) omdat ik het ook vreselijk vond om thuis te zijn met haar...En nog steeds zou ik niet dagen achter elkaar thuis willen zijn met d'r, maar dat is meer omdat ik niet zo'n moeder ben die graag thuiszit met de kids zeg maar
Blijf geloven in jezelf, en misschien is het inderdaad niet zo gek om even afstand van alles te nemen en even er tussenuit te gaan, wat tijd voor jezelf om alles even fris in je hoofd te krijgen...
Meid ik denk aan je, blijf praten, blijf je uiten, het komt goed, het wordt echter beter
Het gaat. Gisteren was een heel erge rotdag met heel veel erge rotmomenten en gedachten. Maar ik ben er ook wel uit: het enige positieve dat ik nog ergens voel, wil ik besteden aan Storm en Maria. Dat voelt heel sterk zo. Dus heb ikzelf daaronder te lijden, heeft mijn huwelijk er heel erg onder te lijden en ook alle sociale contacten.
Ik denk steeds: als Maria het maar goed heeft. En daarbij staat Maria symbool voor beide kindjes. Als ik maar bij haar ben, als wij maar samen blijven. Ze voelt als een van de weinige mensen die ik echt vertrouw, waarbij ik echt mezelf ben. Die me er ook uit kan krijgen, door er te zijn gewoon.
Ik heb heel veel verdriet nu over alles. Maar dat is misschien ergens goed voor.
Lief dat je ernaar vraagt.
Ik denk steeds: als Maria het maar goed heeft. En daarbij staat Maria symbool voor beide kindjes. Als ik maar bij haar ben, als wij maar samen blijven. Ze voelt als een van de weinige mensen die ik echt vertrouw, waarbij ik echt mezelf ben. Die me er ook uit kan krijgen, door er te zijn gewoon.
Ik heb heel veel verdriet nu over alles. Maar dat is misschien ergens goed voor.
Lief dat je ernaar vraagt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik heb daarover niet serieus nagedacht, Rottdog. Zou dat ook echt niet willen en kunnen én ik denk niet dat dat nodig is. Eerlijk gezegd.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik had nog niet hierop gereageerd. Ik snap ook niet zo goed wat je bedoelt. Begrijp ik goed dat je het nu voor Maria (en Storm) wil doen? Dat zij de reden vormen om te vechten? Dat jij en S en de rest van de wereld erbij inschieten? Er niet (meer) toe doen?quote:Op woensdag 17 januari 2007 11:59 schreef Sugar het volgende:
Het gaat. Gisteren was een heel erge rotdag met heel veel erge rotmomenten en gedachten. Maar ik ben er ook wel uit: het enige positieve dat ik nog ergens voel, wil ik besteden aan Storm en Maria. Dat voelt heel sterk zo. Dus heb ikzelf daaronder te lijden, heeft mijn huwelijk er heel erg onder te lijden en ook alle sociale contacten.
Ik denk steeds: als Maria het maar goed heeft. En daarbij staat Maria symbool voor beide kindjes. Als ik maar bij haar ben, als wij maar samen blijven. Ze voelt als een van de weinige mensen die ik echt vertrouw, waarbij ik echt mezelf ben. Die me er ook uit kan krijgen, door er te zijn gewoon.
Ik heb heel veel verdriet nu over alles. Maar dat is misschien ergens goed voor.
Lief dat je ernaar vraagt.
Op zich kan ik me voorstellen dat je kindjes je de kracht en de moed geven om door te zetten, maar uiteindelijk zul je het wél (ook) voor jezelf (en daarmee voor S en de rest van de wereld) moeten gaan doen. Want cliché cliché, als jij lekker in je vel zit hou je het veel langer vol en gaat het je veel makkelijker af om een fijne moeder te zijn. Plus dat je je er ook nog eens veel prettiger bij voelt, gratis bonus.
Ik hoop van harte dat je niet in de negatieve stroom zit van "Het kan me allemaal geen ruk meer schelen alleen Maria doet er nog toe....".
En ja, verdriet voelen is vást goed. Als dat kan stromen kunnen je andere gevoelens ook weer gaan stromen. Alleen is het soms handig om eventjes een deksel op het potje met verdriet te zetten, zodat het wat gedoseerd naar buiten komt. Als alle tranen tegelijk eruit komen loop je weer kans erin te verdrinken....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, ik kijk nooit in mijn pm, maar vandaag toevallig wel. Check even als je wil
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Denk je dat het niet nodig is, of hoop je dat?quote:Op woensdag 17 januari 2007 20:02 schreef Sugar het volgende:
Ik heb daarover niet serieus nagedacht, Rottdog. Zou dat ook echt niet willen en kunnen én ik denk niet dat dat nodig is. Eerlijk gezegd.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Sugar, ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou moet zijn allemaal
ik probeer het me telkens weer voor te stellen maar ik kan het niet, krijg het niet voor elkaar.
Wat mijn ervaring met een depressie is dat ik om een bepaald moment het roer omgegooid heb voor mezelf.
Dat dit niet het geen was wat ik wilde.
En heb daarop mijn leven toendertijd op aangepast, maar wat hier toen makkellijker ging als denk ik bij jou.
ik woonde toen nog thuis en had geen kinderen.
Ik denk dat je iets moet zoeken waarin jij je ei pijn en verdriet aan kwijt kunt in kwijt kunt
Heb je nog niet gedacht aan praatgroepen met lotgenoten...
mensen die daar zitten begrijpen je vast wel heel goed...
Zoek dingen die je voldoening geven, en probeer thuis het patroon te doorbreken, ja het is makkelijker typen dan dat je het daadwerkelijk moet gaan aanpakken en doen.
Ik zou willen dat ik het voor je makkelijker kon maken, dat ik de pijn die je voelt van je af kon nemen, want ik zou je graag weer willen zien genieten,zien lachen, gewoon Sugar zien
Meid ik denk aan je en hoop echt dat het straks allemaal beter met je gaat
ik probeer het me telkens weer voor te stellen maar ik kan het niet, krijg het niet voor elkaar.
Wat mijn ervaring met een depressie is dat ik om een bepaald moment het roer omgegooid heb voor mezelf.
Dat dit niet het geen was wat ik wilde.
En heb daarop mijn leven toendertijd op aangepast, maar wat hier toen makkellijker ging als denk ik bij jou.
ik woonde toen nog thuis en had geen kinderen.
Ik denk dat je iets moet zoeken waarin jij je ei pijn en verdriet aan kwijt kunt in kwijt kunt
Heb je nog niet gedacht aan praatgroepen met lotgenoten...
mensen die daar zitten begrijpen je vast wel heel goed...
Zoek dingen die je voldoening geven, en probeer thuis het patroon te doorbreken, ja het is makkelijker typen dan dat je het daadwerkelijk moet gaan aanpakken en doen.
Ik zou willen dat ik het voor je makkelijker kon maken, dat ik de pijn die je voelt van je af kon nemen, want ik zou je graag weer willen zien genieten,zien lachen, gewoon Sugar zien
Meid ik denk aan je en hoop echt dat het straks allemaal beter met je gaat
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Waarom ik op die gedachte van opname kwam is omdat ik je zo zie worstelen met alles. Had meer zoiets even weg van alles en daar eens alles op een rijtje te zetten. Ik lees zoveel verdriet en teleurstellingen in je verhalen dat het je gewoon niet lukt en een opname misschien een steun in de rug is.
Lieve Sugar, ik hoop niet dat ik je kwets, maar ik denk dat jij niet kan zien of dat nodig is of niet. Er gaan bij mij allerlei alarmbellen klinken als ik jouw posts lees. Ik weet niet goed hoe ik in deze kwestie de dingen moet formuleren tegen jou, daarom had ik nog niet eerder wat gezegd, maar ik probeer het nu toch een keer. Ik vind bijvoorbeeld hoe je over Maria praat, dat zij jouw alles is, dat als zíj het maar goed heeft, eerlijk gezegd heel eng klinken. Gelukkig is zij nog maar klein, maar jouw welzijn ophangen aan haar welzijn is een heel zware last als je je er bewust van bent. En vergeet je ook niet dat je die twee prachtige kindjes gekregen hebt juíst omdat je zoveel van je man houdt/hield? Jullie liefde voor elkaar heeft er toch voor gezorgd dat jullie samen een kind wilden? Je bent naast moeder van Maria nog zo veel meer, lieverd! Ik wou dat ik wist hoe jij jezelf weer terug kunt vinden.quote:Op woensdag 17 januari 2007 20:02 schreef Sugar het volgende:
Ik heb daarover niet serieus nagedacht, Rottdog. Zou dat ook echt niet willen en kunnen én ik denk niet dat dat nodig is. Eerlijk gezegd.
Lieve mensen, dat is echt, godzijdank echt, niet nodig. Alles is soms heel erg rot, maar ik kan gelukkig juist nog dingen doen, mijn zinnen verzetten en doorgaan. Dat houdt me op de been, dus juist ook hier thuis dingen draaiende houden is gewoon goed.
Het gaat lang niet altijd zo rot als de afgelopen week, dus ik heb er vertrouwen in dat een opname echt niet nodig is. De mensen die dichtbij me staan (professioneel en niet-professioneel) beoordelen dat ook zo.
Spuuglokje, ik vind het wel rot wat je over Maria zegt. Ik denk niet dat hoe ik me tot haar verhoud, voor haar als een last kan voelen. Dat mijn liefde voor haar een zware last is of kan zijn. En ja, ik leef voor meer dan alleen voor haar. Soms is alleen vooral mijn liefde voor beide kinderen het enige dat me herinnert aan de fijne dingen die er zijn.
Het gaat lang niet altijd zo rot als de afgelopen week, dus ik heb er vertrouwen in dat een opname echt niet nodig is. De mensen die dichtbij me staan (professioneel en niet-professioneel) beoordelen dat ook zo.
Spuuglokje, ik vind het wel rot wat je over Maria zegt. Ik denk niet dat hoe ik me tot haar verhoud, voor haar als een last kan voelen. Dat mijn liefde voor haar een zware last is of kan zijn. En ja, ik leef voor meer dan alleen voor haar. Soms is alleen vooral mijn liefde voor beide kinderen het enige dat me herinnert aan de fijne dingen die er zijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik zeg ook juist dat zij zich er niet van bewust is, maar wat jij zei beangstigde me. Er is meer dan Maria, en in jouw antwoord geef je gelukkig aan dat je dat wel ziet. Sorry als ik jou nog eens extra rot heb laten voelen. Dat wil ik juist helemaal niet. Ik maak me gewoon zo'n zorgen om je.
Dat is lief, Spuug, ik snap nu ook wel hoe je het bedoelt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Even toch delen.
Ik heb de 2e keer haptotherapie gehad en het was een stuk moeilijker dan de eerste keer. Nauwelijks praten, veel meer mijn lijf "ingaan" en voelen hoe alles aanvoelt. Van binnenuit. Ik heb vaak geen idee. Ik voel wel dat ik benen heb en een buik en ik vind er van alles van (rationeel), maar vóelen hoe mijn lijf voelt? Van binnen? Geen idee.
Ik merk dat ik nauwelijks met mensen praat over hoe alles gaat. Er is geen tijd, er is geen ruimte, mensen durven niks te zeggen of zeggen alleen maar "nu ben je vast wel dun genoeg, toch?" Kan er niks mee. Met S praten lukt tussen de bedrijven door nauwelijks. Bovendien wordt hij alleen maar boos, wat ik ook begrijp.
En dan mis ik het idee dat er eens per week, bij een psycholoog dan maar, een gesprek is. Nu is dat er niet. De hapto is vast ook heel goed, maar ik zou graag tijd hebben om te praten met mensen.
Ik heb de 2e keer haptotherapie gehad en het was een stuk moeilijker dan de eerste keer. Nauwelijks praten, veel meer mijn lijf "ingaan" en voelen hoe alles aanvoelt. Van binnenuit. Ik heb vaak geen idee. Ik voel wel dat ik benen heb en een buik en ik vind er van alles van (rationeel), maar vóelen hoe mijn lijf voelt? Van binnen? Geen idee.
Ik merk dat ik nauwelijks met mensen praat over hoe alles gaat. Er is geen tijd, er is geen ruimte, mensen durven niks te zeggen of zeggen alleen maar "nu ben je vast wel dun genoeg, toch?" Kan er niks mee. Met S praten lukt tussen de bedrijven door nauwelijks. Bovendien wordt hij alleen maar boos, wat ik ook begrijp.
En dan mis ik het idee dat er eens per week, bij een psycholoog dan maar, een gesprek is. Nu is dat er niet. De hapto is vast ook heel goed, maar ik zou graag tijd hebben om te praten met mensen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, zou het niet een idee zijn om een soort combinatie te doen? Dus hapto en een psych? Wat een nare opmerkingen trouwens van mensen 'dat je vast dun genoeg bent', als het zo makkelijk was, dan zou je eten, toch?
De hapto lijkt me behoorlijk pittig zoals je het omschrijft, maar wel doeltreffend, je leert weer voelen en ik geloof echt dat dat behoorlijk zwaar kan zijn
De hapto lijkt me behoorlijk pittig zoals je het omschrijft, maar wel doeltreffend, je leert weer voelen en ik geloof echt dat dat behoorlijk zwaar kan zijn
Ja, Fuente, mensen zien het toch vooral als "streng lijnen" en nu ik weer ben zoals ik was, denken ze dat het klaar is. Die opmerkingen sterken me eerlijk gezegd alleen maar om door te gaan.
Ik denk dat ik dat van psych en hapto nog ga overwegen.
Ik denk dat ik dat van psych en hapto nog ga overwegen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Misschien is een combinatie van hapto en psych idd wel prettig, als je toch de behoefte hebt om te praten denk ik dat dat helemaal niet verkeerd is... Ik heb zelf geen ervaring met hapto, maar het lijkt me best heftig...
Wat een nare opmerking Sugar, zijn dat mensen die weten wat er aan de hand is of gewoon buitenstaanders?
Sterkte
Wat een nare opmerking Sugar, zijn dat mensen die weten wat er aan de hand is of gewoon buitenstaanders?
Sterkte
Mama van 2 lieve meiden :)
Het lijkt me een goede combinatie om het samen te doen. Werken aan je lijf (en de emoties daaromtrend) bij de hapto en dan werken aan je binnenstebinnen bij de psych. Je kunt altijd nog weer alleen terug naar de hapto als het toch teveel blijft.
Ik kan me voorstellen dat de opmerkingen juist nog meer aanzetten tot..
En de onmacht van S...
Wat een lastige rotte situatie is het toch Sugar.
Ben je nog bij een dietiste? (om het hele spektakel aan 'hulp' nog maar eens te completeren ) Het zou mss rust kunnen geven als iemand anders voor je bepaald wat je kunt en mag eten. (En dan wel in combi met hoeveel je durft)
Dikke voor jou, maar ook voor S., de kinderen en de opa's en oma's !
Kijk.. het liefst rammel ik je door elkaar en roep ik dat het nu eens afgelopen moet zijn. Dat je gewoon prachtig ben en mooi en lief en zo'n goede mama en dat ik niet snap dat je dat zelf niet ziet. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Dat weet ik ook heel goed. Dus wens ik je een goed gevecht voor al die dingen die je zo lief zijn en die je weer lief gaan zijn!
Ik kan me voorstellen dat de opmerkingen juist nog meer aanzetten tot..
En de onmacht van S...
Wat een lastige rotte situatie is het toch Sugar.
Ben je nog bij een dietiste? (om het hele spektakel aan 'hulp' nog maar eens te completeren ) Het zou mss rust kunnen geven als iemand anders voor je bepaald wat je kunt en mag eten. (En dan wel in combi met hoeveel je durft)
Dikke voor jou, maar ook voor S., de kinderen en de opa's en oma's !
Kijk.. het liefst rammel ik je door elkaar en roep ik dat het nu eens afgelopen moet zijn. Dat je gewoon prachtig ben en mooi en lief en zo'n goede mama en dat ik niet snap dat je dat zelf niet ziet. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Dat weet ik ook heel goed. Dus wens ik je een goed gevecht voor al die dingen die je zo lief zijn en die je weer lief gaan zijn!
"Ik wens je een goed gevecht."Kozakken, ik sta zo vaak versteld van hoe mooi en goed jij dingen kunt verwoorden.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Toch vind ik die kleine lettertjes wel echt heel lief, hoor.
Ik kan echt niet iemand anders nu laten bepalen wat ik eet, dat wil ik juist zo graag zelf beslissen. Een dietiste dus maar even niet.
En de mensen die dat zeggen, weten hoe het zit, maar willen dat niet zien ofzo? Of niet over het probleem praten, maar het gewoon zien als iets wat je oplost met complimenten over hoe ik nu ben. En ze zeggen er dan bij: als je maar niet weer zo doet als een paar jaar geleden. Terwijl ik daar nu natuurlijk weer helemaal in zit, alleen kom ik nu van een hoger gewicht. Minder snel zorgelijk dus, want niet te dun.
Ik kan echt niet iemand anders nu laten bepalen wat ik eet, dat wil ik juist zo graag zelf beslissen. Een dietiste dus maar even niet.
En de mensen die dat zeggen, weten hoe het zit, maar willen dat niet zien ofzo? Of niet over het probleem praten, maar het gewoon zien als iets wat je oplost met complimenten over hoe ik nu ben. En ze zeggen er dan bij: als je maar niet weer zo doet als een paar jaar geleden. Terwijl ik daar nu natuurlijk weer helemaal in zit, alleen kom ik nu van een hoger gewicht. Minder snel zorgelijk dus, want niet te dun.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar wat ontzettend moeilijk.
Het is voor jou echt iets dus om te voelen dat je nog ergens in lje even controle over hebt als ik het goed begrijp. En waarschijnlijk dus nu zo versterkt doordat je de controle over zoveel andere dingen kwijt bent.
Is het dan juist niet belangrijk om beide dingen goed aan te pakken.
Dus zorgen dat je wel weer de controle over je leven krijgt. (en dan op een goede manier)
En dan te werken aan waarom je kiest om die controle telkens te zoeken in eten, of liever gezegd niet eten.
Als ik dit zo allemaal lees kan ik me niet voorstellen dat dit alleen met haptonomie op te lossen is.
Ik vind je zo zoekende zelf al. En dat is al zo'n hele stap. Echt, je geeft zelf aan die haptonomie niet genoeg te vinden. Dan wil je zelf meer en dat lijkt me echt de 1e stap naar beter worden. Ik hoop alleen dat je de goede hulp ook kan vinden en op korte termijn kan krijgen.
Uit al je posten komt bij mij de schreeuw om hulp namelijk zo naar boven, ook al zwak je het soms zelf af.
Megakus van mij voor jou!!!!
Het is voor jou echt iets dus om te voelen dat je nog ergens in lje even controle over hebt als ik het goed begrijp. En waarschijnlijk dus nu zo versterkt doordat je de controle over zoveel andere dingen kwijt bent.
Is het dan juist niet belangrijk om beide dingen goed aan te pakken.
Dus zorgen dat je wel weer de controle over je leven krijgt. (en dan op een goede manier)
En dan te werken aan waarom je kiest om die controle telkens te zoeken in eten, of liever gezegd niet eten.
Als ik dit zo allemaal lees kan ik me niet voorstellen dat dit alleen met haptonomie op te lossen is.
Ik vind je zo zoekende zelf al. En dat is al zo'n hele stap. Echt, je geeft zelf aan die haptonomie niet genoeg te vinden. Dan wil je zelf meer en dat lijkt me echt de 1e stap naar beter worden. Ik hoop alleen dat je de goede hulp ook kan vinden en op korte termijn kan krijgen.
Uit al je posten komt bij mij de schreeuw om hulp namelijk zo naar boven, ook al zwak je het soms zelf af.
Megakus van mij voor jou!!!!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik ga vandaag ook weer naar de huisarts om de medicatie te bespreken en dan zal ik ook wel vragen hoe zij denkt over de hulp die ik nu heb.
Op zich voelt het wel alsof ik de controle over ons leven of onze dagen wel weer heb, maar ik voel me gewoon alleen goed als ik voel dat ik dunner word. Heel stom en ook geisoleerd. Het wordt echt een eigen project dat constant speelt, maar waar anderen niet over beginnen of wat voor anderen niet zo zichtbaar is. Dat maakt me heel gesloten in gezelschap, "ik en mijn eigen eetgedoe", dat straal ik ook uit, denk ik. Een soort onbereikbaarheid.
Soms vraag ik mensen heel direct wat ze dan van me vinden en dat is soms wel goed. Maar als ze dan zeggen "Nou, te dun / mager gelukkig niet, dan zou ik me wel laten horen", dan sterkt me dat alleen maar, hoe goed bedoeld ook.
Op zich voelt het wel alsof ik de controle over ons leven of onze dagen wel weer heb, maar ik voel me gewoon alleen goed als ik voel dat ik dunner word. Heel stom en ook geisoleerd. Het wordt echt een eigen project dat constant speelt, maar waar anderen niet over beginnen of wat voor anderen niet zo zichtbaar is. Dat maakt me heel gesloten in gezelschap, "ik en mijn eigen eetgedoe", dat straal ik ook uit, denk ik. Een soort onbereikbaarheid.
Soms vraag ik mensen heel direct wat ze dan van me vinden en dat is soms wel goed. Maar als ze dan zeggen "Nou, te dun / mager gelukkig niet, dan zou ik me wel laten horen", dan sterkt me dat alleen maar, hoe goed bedoeld ook.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Je hebt het ook steeds over ons. Ons leven, controle over onze dagen. Het gaat hier mooi om jou hoor Sugar.
En pas als jij de controle weer over jezelf hebt. En sorry die heb je echt niet. Ook niet over je eten. Je wilt de controle hebben over je eten. Maar je hebt er geen controle meer over. Pas als je alles over jezelf weer onder controle heb. Dan moet je eens aan ons gaan denken.
En ik ben snel bang om je te kwetsen door wat ik zeg. Maar dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Maar mooi weer spelen ook niet
En pas als jij de controle weer over jezelf hebt. En sorry die heb je echt niet. Ook niet over je eten. Je wilt de controle hebben over je eten. Maar je hebt er geen controle meer over. Pas als je alles over jezelf weer onder controle heb. Dan moet je eens aan ons gaan denken.
En ik ben snel bang om je te kwetsen door wat ik zeg. Maar dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Maar mooi weer spelen ook niet
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Goed trouwens dat je weer naar de huisarts gaat!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Struisvogelpolitiek... misschien hopen ze dat ze het idd op kunnen lossen met complimenten... Of het weg kunnen maken, want ik denk dat ze het moeilijk vonden hoe het een paar jaar geleden was. De bedoeling zal vast goed zijn, maar het is niet de manier . Maar ik denk dat dat heel lastig uit te leggen is aan iemand die zelf het gevoel niet kent.quote:Op maandag 22 januari 2007 09:33 schreef Sugar het volgende:
En de mensen die dat zeggen, weten hoe het zit, maar willen dat niet zien ofzo? Of niet over het probleem praten, maar het gewoon zien als iets wat je oplost met complimenten over hoe ik nu ben. En ze zeggen er dan bij: als je maar niet weer zo doet als een paar jaar geleden. Terwijl ik daar nu natuurlijk weer helemaal in zit, alleen kom ik nu van een hoger gewicht. Minder snel zorgelijk dus, want niet te dun.
Sterkte.
Mama van 2 lieve meiden :)
Zoals ik het zie is dat eetprobleem puur een 'handige' zijsprong van de depressie. Daar kan je niks mee, hier wel. Hier heb je idd 'controle' over en hoef je ook niet na te denken over wat er dan anders aan de hand zou kunnen zijn.
Ik denk dat het heel verstandig is dat je terug gaat naar de huisarts want volgens mij kom je er idd niet met alleen haptonomie/haptotherapie.
Succes.
[ Bericht 6% gewijzigd door BE op 22-01-2007 13:31:54 ]
Ik denk dat het heel verstandig is dat je terug gaat naar de huisarts want volgens mij kom je er idd niet met alleen haptonomie/haptotherapie.
Succes.
[ Bericht 6% gewijzigd door BE op 22-01-2007 13:31:54 ]
***
Toch even een ander geluid, ook. Zoals je op mij overkomt ben je goed met woorden, Sugar. Je bent verbaal sterk, je kunt goed argumenteren en beargumenteren.
Je bent zoals je zelf zegt niet goed met voelen hoe je lijf in elkaar zit en zo.
Is je verlangen naar een psycholoog en praten dan niet weer het zoeken naar de veilige weg, naar iets waar je goed in bent?
Misschien juist heel goed om dan toch door te zetten in de haptonomie en af te wachten wat dat je kan brengen.
Je bent zoals je zelf zegt niet goed met voelen hoe je lijf in elkaar zit en zo.
Is je verlangen naar een psycholoog en praten dan niet weer het zoeken naar de veilige weg, naar iets waar je goed in bent?
Misschien juist heel goed om dan toch door te zetten in de haptonomie en af te wachten wat dat je kan brengen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Sugar, heb jij een haptonoom of haptotherapeut? Mijn haptotherapeut praat wel veel en geeft me ook de keus, praten of voelen. En ja, ook ik vind voelen het moeilijkst, het confronterendst, maar ik denk uiteindelijk dat ik er het meest resultaat bij heb.
Misschien als je dit aangeeft, kan je er iets in veranderen?
Succes
Misschien als je dit aangeeft, kan je er iets in veranderen?
Succes
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Dát dus!!!!!quote:Op maandag 22 januari 2007 10:40 schreef livelink het volgende:
Toch even een ander geluid, ook. Zoals je op mij overkomt ben je goed met woorden, Sugar. Je bent verbaal sterk, je kunt goed argumenteren en beargumenteren.
Je bent zoals je zelf zegt niet goed met voelen hoe je lijf in elkaar zit en zo.
Is je verlangen naar een psycholoog en praten dan niet weer het zoeken naar de veilige weg, naar iets waar je goed in bent?
Misschien juist heel goed om dan toch door te zetten in de haptonomie en af te wachten wat dat je kan brengen.
Met haptotherapie kun je juíst heel veel bereiken op dit vlak. Praten, analyseren, beredeneren... Allemaal ratio. Suug is juist het contact met haar lijf kwijt, ze kan niet eens meer voelen. Depressie is daarvan een symptoom. Anorexia is bij uitstek een stoornis waarbij je je lijf loskoppelt van je zijn. Dus juíst doorzetten die hapto!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik weet niet zo goed wat die haptotherapie inhoud maar het verhaal van livelink klinkt wel heel verstandig. Hoe dan ook, ik hoop dat je er snel weer bovenop komt
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ik wil ook zeker doorgaan met haptotherapie, hoor! Want ik voel ook dat het gewoon heel goed is om dat aan te gaan.
Maar ik mis praten wel echt. En misschien kan dat meer met mensen om me heen en anders toch met de psych weer, náást de hapto.
Mijn huisarts stuurde wel aan op de psych weer oppakken als ik dat wil, maar ook zeker op doorgaan met haptotherapie.
Maar ik mis praten wel echt. En misschien kan dat meer met mensen om me heen en anders toch met de psych weer, náást de hapto.
Mijn huisarts stuurde wel aan op de psych weer oppakken als ik dat wil, maar ook zeker op doorgaan met haptotherapie.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Maar het begon toch bij een depressie die zich naar het eetprobleem ontwikkeld heeft?quote:Op maandag 22 januari 2007 12:16 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dát dus!!!!!
Met haptotherapie kun je juíst heel veel bereiken op dit vlak. Praten, analyseren, beredeneren... Allemaal ratio. Suug is juist het contact met haar lijf kwijt, ze kan niet eens meer voelen. Depressie is daarvan een symptoom. Anorexia is bij uitstek een stoornis waarbij je je lijf loskoppelt van je zijn. Dus juíst doorzetten die hapto!
Dan is de depressie toch niet zo zeer het symptoom?
[ Bericht 2% gewijzigd door BE op 22-01-2007 13:32:12 ]
***
Ik denk niet dat we dit anorexia hoeven noemen. Een eetprobleem is het wel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Oh, dat hoefde niet eens hoor , maar het is ook voor de beeldvorming, zeg maar.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik bedoel niet dat de depressie van Sugar een symptoom is van haar eetprobleem. Ik bedoel dat depressie een symptoom is van 'niet (willen) voelen'. Net als vele eetproblemen.quote:Op maandag 22 januari 2007 13:12 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar het begon toch bij een depressie die zich naar het eetprobleem ontwikkeld heeft?
Dan is de depressie toch niet zo zeer het symptoom?
En om weer te leren voelen is haptotherapie imo en naar mijn ervaring uitermate geschikt.
Maar goed te lezen dat je het wil doorzetten Sugar!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En heb je inmiddels nu iets van seroxat of iets dergelijks gekregen Suger?
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Nee jessie, want zowel ik als de huisarts zijn niet overtuigd dat ik nu een serotoninetekort heb. En alleen dan zou zoiets zinvol kunnen zijn om te gaan slikken.
Ik slik wel hormonen en blijf dat voorlopig ook doen. Het lijkt namelijk wel wat resultaat te hebben: ik zie al een tijd niet meer alles als zwart en uitzichtloos. Deels waarschijnlijk door die controle die ik uit het eetding haal, deels waarschijnlijk door de werking van de hormonen.
Ik slik wel hormonen en blijf dat voorlopig ook doen. Het lijkt namelijk wel wat resultaat te hebben: ik zie al een tijd niet meer alles als zwart en uitzichtloos. Deels waarschijnlijk door die controle die ik uit het eetding haal, deels waarschijnlijk door de werking van de hormonen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
sugar, ik heb toch het idee dat je je "eetding" steeds af doet als iets wat niet zo erg is, iets luchtigs en het lijkt mij toch niet gezond en ik kan er niks goeds in zien eigenlijk.
Dat is toch iets waar iets mee moet gebeuren? dit kan toch helemaal niet zo? je wilt het geen anorexia noemen, maar een eetprobleem. Ik zie ff het verschil niet. Niet om rot te doen, maar omdat ik me zorgen maak en het idee heb dat jij het helemaal niet zo helder kunt bekijken als je doet voorkomen.
Dat is toch iets waar iets mee moet gebeuren? dit kan toch helemaal niet zo? je wilt het geen anorexia noemen, maar een eetprobleem. Ik zie ff het verschil niet. Niet om rot te doen, maar omdat ik me zorgen maak en het idee heb dat jij het helemaal niet zo helder kunt bekijken als je doet voorkomen.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Belana, natuurlijk moet er iets gebeuren aan dit eetprobleem. Dat doen we ook bij de haptotherapie.
Ik noem het inderdaad geen anorexia, omdat ik wel dingen eet, meer dan een anorexiapatient doet, hoor. Maar ik ontken daarmee zeker niet het probleem, want ik weet zelf natuurlijk heel goed hoe alles overheersend het toch echt is.
Ik noem het inderdaad geen anorexia, omdat ik wel dingen eet, meer dan een anorexiapatient doet, hoor. Maar ik ontken daarmee zeker niet het probleem, want ik weet zelf natuurlijk heel goed hoe alles overheersend het toch echt is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
ok
het komt misschien ook soms anders over dan jij het bedoeld. maar ik wil niet alleen de goed bedoelde "sterkte" hier neerzetten als ik me zorgen maak.
het komt misschien ook soms anders over dan jij het bedoeld. maar ik wil niet alleen de goed bedoelde "sterkte" hier neerzetten als ik me zorgen maak.
stormy waters...
sailin'
sailin'
quote:Op dinsdag 23 januari 2007 08:44 schreef Luchtbel het volgende:
Maar ja Sugar, er zijn ook nog altijd mensen die gewoon niet weten hoe ze zoiets moeten aanpakken, ook al weten ze hoe het zit. Die zoiets om wat voor reden dan ook, niet kunnen begrijpen. Omdat ze ouder zijn, van een ander geslacht zijn, omdat ze het gevoel niet kennen. En soms niet kunnen begrijpen. En je dan niet weg willen jagen, niet erover willen beginnen in bepaalde situaties. Je zult die mensen echt moeten aangeven wat ze moeten doen om jou te helpen.
Want eerlijk gezegd, ik kan me niet meer voorstellen dat er mensen zijn die zich daar geen zorgen over maken.
Je hebt dat nodig van bepaalde mensen misschien, vraag dan duidelijk wat het is dat je nodig hebt want kennelijk bereikt het ze niet. Je weet heel goed (rationeel) in wat voor soort leven jij wel je geluk zou kunnen vinden. Zorg dat je daar komt, door te praten. Met psych, met hapto, met huisarts. Met alle mensen om je heen. Ook de mensen die je niet zo één, twee, drie bereikt met dit.
Door te praten over hoe het nu gaat, met jou. Met jouw moeder zijn, met jouw als persoon, met jouw eetding, met jouw gevoelens over alles. En als het nodig is om die mensen de echte waarheid te laten bevestigen, dan moet je daar waarschijnlijk om vragen. Om bovenstaande redenen. Ik heb vaak zat om duidelijke bevestiging gevraagd omdat het op dat moment echt nodig was. Dat weet je zelf ook. Niet leuk dat het moet maar soms wel nodig om anders niet een heleboel stuk te maken doordat iets kut/stresserig/onzeker voelt. En sommige mensen schrikken en snappen het niet odat ze niet die situatie kennen en al helemaal niet begrijpen hoe jij daar in terecht bent gekomen. Maar reageren daarna wel anders. Doordat het dan doordringt. In zulke slechte periodes ging dat niet nee, maar in betere periodes wel. Help jezelf dan die weer aan te laten breken. Zorg dat die mensen ook jou kunnen begrijpen. Want veel mensen zien waarschijnlijk iets heel anders dan dat jij ziet. Je kunt die blik niet veranderen maar wel jouw eigen blik laten zien en hopen dat er wat goeds mee gebeurd. En heus niet iedereen zal er wat mee kunnen maar misschien wel meer mensen dan dat jij nu denkt. Ze zullen er iig waarschijnlijk alles aan doen om het niet erger te maken!!! Praat erover met iedereen die je nodig hebt, om weer dat ene te kunnen bereiken en het daarna (misschien heel ver weg) goed af te kunnen ronden.
Iedereen ziet heus dat het rot gaat, maar wellicht weten ze gewoon niet hoe ze je moeten bereiken.
Ik wou dat ik dat kon. Dat ene te zeggen, dat je genoeg raakt om weer de andere kant op te gaan. Het komt niet vanzelf, je zult het moeten vragen, moeten zoeken. Op deze manier lukt het niet. Hoe ver wil je nou nog gaan? Confrontatie dan maar, wees dan zelf ook open erover. Zeg duidelijk waar je wel of niet wat aan hebt. Zeg maar hoe het echt met je gaat. Waarschijnlijk zul je nooit bij iedereen, die juiste reacties vinden. Dat kan toch ook niet? Dat kan toch nooit. In wat voor een situatie dan ook. Zoek voor jezelf hulp en bevestiging bij de mensen die je dat kunnen geven. Ik denk dat er mensen zijn die je zullen helpen als jij maar aangeeft hoe. Misschien weet je ook niet hoe, maar zeg dan in ieder geval wat niet helpt. Want zo kom je alleen maar verder in de put. Ze zullen je wel gaan helpen omdat ze van jou houden. Ieder op z'n eigen manier.
Onhandige reacties komen ook vaak juist voor uit voorzichtigheid en daardoor betrokkenheid.
Je moet jezelf gezond houden tot die tijd, want zo gaat dat helemaal niet goed natuurlijk. Voordat je veel te ver gaat. Je lichaam krijgt zo steeds meer klappen zo en dat is geestelijk en lichamelijk verwarrend. Helemaal niet goed is dat. Succes lieve schat, met iedere minuut van de dag. Hou vol en zoek een andere oplossing om te bereiken wat je nodig hebt. Als je me nodig hebt, je weet me te vinden, maak daar ook gebruik van.
En eigenlijk wil ik dit helemaal niet hier typen. Zomaar openbaar. Omdat ik niet alleen virtueel om je geef. Ik denk weleens ik lees dit maar gewoon niet. Of reageer hier maar niet. Ik merk het echt wel maar misschien wel niet. Onhandige wirwar tussen vriendschap en virtueel soms. Daar tegenover staat dat ik soms wel twee keer blij voor je kan zijn als er iets leuks is Maar laat het hier maar een keer staan, zonder dat het verdwijnt door gedachtes en tijd of in de lucht, dan zie je het nog eens terug.
Lief dat je dat allemaal schrijft en het is natuurlijk ook waar. Maar heel eerlijk? Ik heb geen puf om dingen te vragen en voor te zeggen aan mensen. Ik hou ermee op, want het voelt verschrikkelijk rot om dat te moeten doen. Ik wil dat echt niet meer.
Ik begrijp waarom mensen zo reageren of niet lijken te reageren. Ik snap het. Maar ik heb niet de energie om hen te helpen mij te helpen. Ik zal het zelf gaan doen, alleen, als ik me daar in mijn eentje goed bij voel.
Sorry dat dit zo'n kutreactie is op je lieve advies, maar ik kan dat gewoon niet.
Ik begrijp waarom mensen zo reageren of niet lijken te reageren. Ik snap het. Maar ik heb niet de energie om hen te helpen mij te helpen. Ik zal het zelf gaan doen, alleen, als ik me daar in mijn eentje goed bij voel.
Sorry dat dit zo'n kutreactie is op je lieve advies, maar ik kan dat gewoon niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik snap heus dat je daar geen puf voor hebt en dat het verschikkelijk voelt. Ik denk alleen maar dat het wel echt nodig is om de juiste reactie te krijgen. Die eerlijk is, twee kanten op. En misschien is het nu daarvoor niet de tijd maar die dingen zullen wel een keer uitgesproken moeten worden want anders blijft het broeien. Zorg dan dat je maar wel een psych weer kan praten, lijkt mij namelijk wel handig. Iemand die er wel goed over kan praten om jou te helpen. Als je dit alleen gaat doen.
En een kutreactie (als ik dat al zou vinden) maakt mij niet uit. Zolang het jou maar niet uitmaakt. Ik wil je altijd alleen maar helpen, ook na dit. Weet dat .Wees voorzichtig met jezelf.
En een kutreactie (als ik dat al zou vinden) maakt mij niet uit. Zolang het jou maar niet uitmaakt. Ik wil je altijd alleen maar helpen, ook na dit. Weet dat .Wees voorzichtig met jezelf.
LB, ik denk wel dat jij de spijker op de kop slaat. Jij zegt eigenlijk precies wat ik al een hele tijd wil zeggen, maar het niet kan verwoorden. Ben blij dat jij het wel kan.
Sugar weet ook wie het zegt en hoe je het bedoelt, ookal is het niet leuk om te horen. Maar er is ook helemaal niks leuks aan de hele situatie.
Sugar weet ook wie het zegt en hoe je het bedoelt, ookal is het niet leuk om te horen. Maar er is ook helemaal niks leuks aan de hele situatie.
Als je niet lacht, ben je dood.
Het is niet vervelend om te horen, hoor. Ik wil alleen niet mensen moeten zeggen wat ze moeten doen. Dan maar niet en dan dus uiteindelijk zelf gewoon.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Typisch vrouwenkwaaltje
Maar zonder gekheid, soms moet je mensen wel even zeggen hoe je het wilt. Omdat het voor anderen ook een onbekende situatie is bij iemand die ze goed kennen. Samen Sugar. Dat mis ik soms in je posts, je hebt het zoveel over wat jij allemaal moet doen. Maar er zijn mensen die je zo lief zijn met wie je dit samen moet doen. Er is wel een beperking aan wat jij op je schouders kunt dragen. Daar heb je S. voor, je moeder, je vrienden etc. Wees net zo helder naar hun toe als je naar ons toe bent.
Maar zonder gekheid, soms moet je mensen wel even zeggen hoe je het wilt. Omdat het voor anderen ook een onbekende situatie is bij iemand die ze goed kennen. Samen Sugar. Dat mis ik soms in je posts, je hebt het zoveel over wat jij allemaal moet doen. Maar er zijn mensen die je zo lief zijn met wie je dit samen moet doen. Er is wel een beperking aan wat jij op je schouders kunt dragen. Daar heb je S. voor, je moeder, je vrienden etc. Wees net zo helder naar hun toe als je naar ons toe bent.
Als je niet lacht, ben je dood.
toch he, klinkt het heel erg alsof je je eetprobleem graag in stand wilt houden, omdat dat de enige manier is waardoor jij je "prettig" voelt en cotrole hebt. dat dat niet goed is hoef ik je niet te vertellen natuurlijk. er moet iets mee gebeuren. wat heb je er de vorige keer mee gedaan? werkte dat? zo ja, doe dat weer, want dit gaat dus echt fout zo. dat S boos wordt vaak kan ik me best voorstellen. zoals kozakken ook al zei, heb de neiging je door elkaar te rammelen. snap dat het verdomd moeilijk is dit, echt, maar zoals je nu doet gaat het gewoon fout. ook wat betreft LB haar goede raad... je slaat het in de wind, je wilt het niet... je wilt alles alleen doen, oplossen door niet te eten...dat is toch niet goed meid?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Lieve Belana, je voelt het goed aan, hoor, ik hang ook aan het eetprobleem en durf en wil het niet loslaten nog.
Vorige keer durfde ik weer te gaan eten toen veel mensen om me heen hun zorgen uitspraken (en vooral mijn ouders, dat was pas op het laatst). Ik had het nodig om te voelen dat mensen écht liever wilden dat ik wél at, dan dat ze zo graag wilden dat ik dun was. Nu ligt het wel weer ongeveer zo, maar ik ben nog lang niet zoals toen en dus nog niet "zorgelijk". Dat maakt het natuurlijk anders voor mensen om op te reageren.
Gisteren belde mijn baas, die had ik nog helemaal niet gesproken, alleen maar gemaild. Heel lief, informeerde hoe het gaat en begon helemaal niet over werk. Heel erg aardig en betrokken.
Ik heb wel aangegeven dat ik misschien wel binnenkort wil bespreken of ik op andere dagen kan gaan werken, zodat mijn week wat gevarieerder wordt. Nu heb ik 3 dagen kindjes en 2 dagen werk, terwijl meer afwisseling ervoor zou kunnen zorgen dat ik minder tegen die 3 dagen kindjes op ga zien. Omdat mijn werk toch graag wilde dat ik op een andere manier terugkwam na mijn verlof, heb ik dat gisteren dus meteen aangegeven wel te willen bespreken. Hij wilde ermee wachten, vindt mijn herstel belangrijker. Heel aardig. Maar ik heb juist kunnen aangeven dat het de drempel naar werken eerder verlaagt als die dagen en spreiding meteen goed zitten. Hij zei: "M, dat kan. Dat kan. We gaan samen die drempel lekker laag houden." Echt heel fijn.
Vorige keer durfde ik weer te gaan eten toen veel mensen om me heen hun zorgen uitspraken (en vooral mijn ouders, dat was pas op het laatst). Ik had het nodig om te voelen dat mensen écht liever wilden dat ik wél at, dan dat ze zo graag wilden dat ik dun was. Nu ligt het wel weer ongeveer zo, maar ik ben nog lang niet zoals toen en dus nog niet "zorgelijk". Dat maakt het natuurlijk anders voor mensen om op te reageren.
Gisteren belde mijn baas, die had ik nog helemaal niet gesproken, alleen maar gemaild. Heel lief, informeerde hoe het gaat en begon helemaal niet over werk. Heel erg aardig en betrokken.
Ik heb wel aangegeven dat ik misschien wel binnenkort wil bespreken of ik op andere dagen kan gaan werken, zodat mijn week wat gevarieerder wordt. Nu heb ik 3 dagen kindjes en 2 dagen werk, terwijl meer afwisseling ervoor zou kunnen zorgen dat ik minder tegen die 3 dagen kindjes op ga zien. Omdat mijn werk toch graag wilde dat ik op een andere manier terugkwam na mijn verlof, heb ik dat gisteren dus meteen aangegeven wel te willen bespreken. Hij wilde ermee wachten, vindt mijn herstel belangrijker. Heel aardig. Maar ik heb juist kunnen aangeven dat het de drempel naar werken eerder verlaagt als die dagen en spreiding meteen goed zitten. Hij zei: "M, dat kan. Dat kan. We gaan samen die drempel lekker laag houden." Echt heel fijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
IK WIL ECHT ECHT ECHT DAT JE WEER GAAT ETEN!!!
ECHT!!!
Helpt zeker niet of wel...
Niet stom bedoeld liefie, maar.... my god!!!
ECHT!!!
Helpt zeker niet of wel...
Niet stom bedoeld liefie, maar.... my god!!!
Sugar, ik heb weinig toe te voegen aan de anderen. Maar ik lees altijd mee en wil je heel veel sterkte wensen.
Wil je het echt zover laten komen?quote:Op woensdag 24 januari 2007 08:05 schreef Sugar het volgende:
Nu ligt het wel weer ongeveer zo, maar ik ben nog lang niet zoals toen en dus nog niet "zorgelijk". Dat maakt het natuurlijk anders voor mensen om op te reageren.
Nee toch? Je hebt al genoeg ellende, doe er dan niet nog een schep er bovenop.
Kom op meid!
Als je niet lacht, ben je dood.
sugar ik blijf maar overnieuw beginnen met woorden voor jou maar kom er niet echt uit. wil je wel even laten weten dat ik aan je denk en hoop dat je snel wat minder streng voor jezelf en voor de mensen om je heen kunt zijn.
Ik wil ook helemaal niet streng zijn voor de mensen om me heen. Dat vind ik echt naar om zo te zien staan. Natuurlijk klinkt het allemaal manipulatief en ís het dat ook, maar ik wilde ook dat ik het kon zonder dit. Dat ik dat aandurfde.
Renzell, dat is echt lief, hoor, dat je dat zo zegt.
Maar het is sowieso een onderwerp dat hier niet echt hoort, ook al is het wel getriggerd door de depressie. Ik zal er hier gewoon niet meer zo direct over schrijven.
Renzell, dat is echt lief, hoor, dat je dat zo zegt.
Maar het is sowieso een onderwerp dat hier niet echt hoort, ook al is het wel getriggerd door de depressie. Ik zal er hier gewoon niet meer zo direct over schrijven.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
onzin, ik vind 't juist heel goed dat je er zo open over durft te zijn, ook tegenover jezelf. als je je er maar niet teveel mee 'indekt'. ik bedoel dat het ook af kan schrikken, en het lijkt doordat je het zelf (rationeel dan wel) allemaal eigenlijk heel goed lijkt te weten/beseffen alsof je geen advies meer nodig hebt, en je prima weet waar je grens ligt. en dat laatste is maar net de vraag, want die grens heb je ergens allang overschreden.
oja en die haptonoom, komt me erg bekend voor dat je het praten daar mist (had ik ook bedoel ik). maar juist omdat dat direct en bijna alleen maar op voel-niveau plaatsvindt is 't wel super leerzaam nu lijkt me.
ik heb nu te weinig tijd om er rustig voor te gaan zitten, mail je anders een dezer dagen nog wel. in elk geval sterkte ermee, en ik wil ook nog zeggen dat ik je erg moedig vind!
oja en die haptonoom, komt me erg bekend voor dat je het praten daar mist (had ik ook bedoel ik). maar juist omdat dat direct en bijna alleen maar op voel-niveau plaatsvindt is 't wel super leerzaam nu lijkt me.
ik heb nu te weinig tijd om er rustig voor te gaan zitten, mail je anders een dezer dagen nog wel. in elk geval sterkte ermee, en ik wil ook nog zeggen dat ik je erg moedig vind!
Lieve lieve Sugar,
Ik lees niet alle topics in OUD, maar deze trok vanmorgen toch ineens m'n aandacht, en ik was/ben echt geschrokken van je verhaal/posts.
Het doet me werkelijk verdriet: Sugar die twee fantastische kindjes op de wereld heeft gezet. Diezelfde vrouw met goede raad voor anderen, en een lief, groot en warm hart. Maar die het nu zo moeilijk heeft.
Je bent een ontzettend sterke vrouw, het lijkt -zoals ik het zie- alleen wel alsof dat sterke deel van jou achter glas zit, ergens in je lichaam opgeborgen en er (nog) niet uit kan om de nare gevoelens de baas te zijn.
Die paar dagen even weg in je eentje: probeer het gewoon. Gaat het niet of voelt het niet goed? Teruggaan en dan weet je: dat was één keer en nooit meer. Maar misschien ook wel en is het de optimale confrontatie met jezelf. Wie weet.
Ik heb een rotsvast vertrouwen dat je de depressie(ve gevoelens) en eetding de baas zal gaan zijn; hoe dichter je bij dat moment komt des te groter de pijn (even) zal zijn, maar júist dan doorzetten! Langzaam maar zeker zul je dan omhoog gaan krabbelen, en kun je gaan helen. Qua geest en qua lichaam.
Weer 100% genieten van S., Maria en Storm.
Oh, Sugar ik gun het je zó!! Je weet niet half hoe.
Je baalt dat Storm met je moeder meegaat om te logeren, misschien schaam je je zelfs voor het feit dat je niet sterk genoeg bent om het allemaal aan te kunnen, 3 dagen achter elkaar met beide kindjes, maar dat hoeft toch ook helemaal niet? Waar staat dat dat zo moet? In de heilige Suikerbijbel?
Je zult het waarschijnlijk moeilijk vinden maar: wees niet zo streng voor jezelf lieverd. Je bent een goede moeder. Je stelt het belang en rust van je kind(eren) voorop en dat is in mijn ogen op en top moeder. Ze zijn veilig en beschermd en dat geeft jou de kans om -voor zover mogelijk- ook even tot rust te komen.
Het lijkt me voor nu een heel fijn idee dat je baas meehelpt/denkt met de ''lage drempel'', laat dat samen met de psych/hapto de eerste stappen zijn naar je herstel. Naar het moment waarop je eindelijk kan zeggen: ik ben er weer. Helemaal. 100% Sugar.
Stapje voor stapje....het gaat je lukken! Ieder stukje vooruitgang is er één en dat zal je niet meer afgenomen worden.
Heel heel heel veel sterkte Lady Sugar, en zorg goed voor jezelf. Ik denk aan je.
LW
gauw weer verder gaat lurken...sorry voor het lange verhaal
Ik lees niet alle topics in OUD, maar deze trok vanmorgen toch ineens m'n aandacht, en ik was/ben echt geschrokken van je verhaal/posts.
Het doet me werkelijk verdriet: Sugar die twee fantastische kindjes op de wereld heeft gezet. Diezelfde vrouw met goede raad voor anderen, en een lief, groot en warm hart. Maar die het nu zo moeilijk heeft.
Je bent een ontzettend sterke vrouw, het lijkt -zoals ik het zie- alleen wel alsof dat sterke deel van jou achter glas zit, ergens in je lichaam opgeborgen en er (nog) niet uit kan om de nare gevoelens de baas te zijn.
Die paar dagen even weg in je eentje: probeer het gewoon. Gaat het niet of voelt het niet goed? Teruggaan en dan weet je: dat was één keer en nooit meer. Maar misschien ook wel en is het de optimale confrontatie met jezelf. Wie weet.
Ik heb een rotsvast vertrouwen dat je de depressie(ve gevoelens) en eetding de baas zal gaan zijn; hoe dichter je bij dat moment komt des te groter de pijn (even) zal zijn, maar júist dan doorzetten! Langzaam maar zeker zul je dan omhoog gaan krabbelen, en kun je gaan helen. Qua geest en qua lichaam.
Weer 100% genieten van S., Maria en Storm.
Oh, Sugar ik gun het je zó!! Je weet niet half hoe.
Je baalt dat Storm met je moeder meegaat om te logeren, misschien schaam je je zelfs voor het feit dat je niet sterk genoeg bent om het allemaal aan te kunnen, 3 dagen achter elkaar met beide kindjes, maar dat hoeft toch ook helemaal niet? Waar staat dat dat zo moet? In de heilige Suikerbijbel?
Je zult het waarschijnlijk moeilijk vinden maar: wees niet zo streng voor jezelf lieverd. Je bent een goede moeder. Je stelt het belang en rust van je kind(eren) voorop en dat is in mijn ogen op en top moeder. Ze zijn veilig en beschermd en dat geeft jou de kans om -voor zover mogelijk- ook even tot rust te komen.
Het lijkt me voor nu een heel fijn idee dat je baas meehelpt/denkt met de ''lage drempel'', laat dat samen met de psych/hapto de eerste stappen zijn naar je herstel. Naar het moment waarop je eindelijk kan zeggen: ik ben er weer. Helemaal. 100% Sugar.
Stapje voor stapje....het gaat je lukken! Ieder stukje vooruitgang is er één en dat zal je niet meer afgenomen worden.
Heel heel heel veel sterkte Lady Sugar, en zorg goed voor jezelf. Ik denk aan je.
LW
gauw weer verder gaat lurken...sorry voor het lange verhaal
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wél gedaan hebt dan van de dingen die je niet gedaan hebt...
Lieve, lieve, lieve LW, je bent als de vriendin van weggeweest die gisteren ineens op mijn stoep stond om er voor me te zijn. Om met me te praten, te luisteren, te bekijken of we samen een boterham konden eten en er misschien dan samen om huilen. Zij was er gisteren ineens, heel lief, omdat ze me wilde laten voelen dat er iemand is die zich om me bekommert.
Ik was er heel erg van onder de indruk dat ze dat deed.
En dat ben ik ook van jouw lieve bericht.
LW, die steeds weer mijn gevoel weet te vinden. Jij bent een schat. Echt dankjewel.
Ik was er heel erg van onder de indruk dat ze dat deed.
En dat ben ik ook van jouw lieve bericht.
LW, die steeds weer mijn gevoel weet te vinden. Jij bent een schat. Echt dankjewel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Afgelopen vrijdag ben ik bij de bedrijfsarts geweest. Ze raadde me aan om toch óók een psycholoog of liever nog een psychotherapeut te zoeken. Ze had de indruk dat het voor het aanpakken van het eetprobleem nodig is dat een psychotherapeut me ziet. Ik neem dat ter harte en ga er volgende week (misschien met huisarts) naar op zoek.
Verder moet ik over 3 of 4 weken terugkomen en wie weet kunnen we dan ook op die termijn wel aan werkhervatting denken. Ik moet eerst stabiel zijn, vond ze. Dat vind ik ook.
Ik durf te zeggen dat ik wel een knop heb gevonden wat betreft het eten. Ik ben er nu een paar dagen echt heel goed en "gewoon" mee bezig. Simpel gezegd: ik eet alweer een paar dagen echt normaal. Eng, moeilijk en kan er elk moment om huilen. Maar het is wel de enige weg uiteindelijk.
Verder moet ik over 3 of 4 weken terugkomen en wie weet kunnen we dan ook op die termijn wel aan werkhervatting denken. Ik moet eerst stabiel zijn, vond ze. Dat vind ik ook.
Ik durf te zeggen dat ik wel een knop heb gevonden wat betreft het eten. Ik ben er nu een paar dagen echt heel goed en "gewoon" mee bezig. Simpel gezegd: ik eet alweer een paar dagen echt normaal. Eng, moeilijk en kan er elk moment om huilen. Maar het is wel de enige weg uiteindelijk.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik was zo trots op je gisteren. Maar dat vond ik gek om te zeggen, en misschien ook te beladen, daar in die drukte. In tegenstelling tot wat ik hier soms van je lees was je zo stoer, zo geduldig met Maria, vrolijk met haar. Ik denk echt, echt dat je op de goede weg zit. En fijn dat je bedrijfsarts zo onderschrijft wat huisarts en jijzelf ook aangaven. Toch de psycholoog. (of psychotherapeut.)
Ik moest dit even neerzetten, vooral voor de mensen die ook zo bezorgd zijn.
Ik moest dit even neerzetten, vooral voor de mensen die ook zo bezorgd zijn.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Goed zo Sjoeg
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
goed zo meisje! blijf alsjeblieft eten!
Lishe, lief hoor. Zo goed gaat het dus soms!
Jullie zijn lief.
Belana, ik moet huilen van je directheid. Dat is precies wat me raakt, ik heb die letterlijke aanmoediging soms zo nodig. Dankjewel echt.
Jullie zijn lief.
Belana, ik moet huilen van je directheid. Dat is precies wat me raakt, ik heb die letterlijke aanmoediging soms zo nodig. Dankjewel echt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nou, hier ook nog een paar om je er doorheen te slepen:quote:Op zondag 28 januari 2007 11:31 schreef Sugar het volgende:
Lishe, lief hoor. Zo goed gaat het dus soms!
Jullie zijn lief.
Belana, ik moet huilen van je directheid. Dat is precies wat me raakt, ik heb die letterlijke aanmoediging soms zo nodig. Dankjewel echt.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Wat klinkt dat positief Sugar. Wat fijn, wat fijn en nogmaals wat fijn! (Gooit er ook gewoon een paar jompels tegenaan )
Dat eng en moeilijk vind ik zo begrijpelijk, maar moedig!
Hoera voor het 'omzetknopje'!
En daarnaast fijn dat de bedrijfsarts zo meedenkt
(En Lishe, daarnaast is het echt ook heel fijn om een irl-indruk te krijgen ja. Juist omdat het soms zo gemakkelijk is hier iets neer te zetten in een bepaalde stemming en daarmee de indruk te krijgen dat het 'altijd' zo is. Fijn dat ook jij bevestigd dat het juist ook anders is )
Dat eng en moeilijk vind ik zo begrijpelijk, maar moedig!
Hoera voor het 'omzetknopje'!
En daarnaast fijn dat de bedrijfsarts zo meedenkt
(En Lishe, daarnaast is het echt ook heel fijn om een irl-indruk te krijgen ja. Juist omdat het soms zo gemakkelijk is hier iets neer te zetten in een bepaalde stemming en daarmee de indruk te krijgen dat het 'altijd' zo is. Fijn dat ook jij bevestigd dat het juist ook anders is )
Sugar dat klinkt als een goed gesprek met de bedrijfsarts.
Rustig aan, stapje voor stapje. Ik vind je dapper, you can do it
Rustig aan, stapje voor stapje. Ik vind je dapper, you can do it
Mama van 2 lieve meiden :)
Suug, ik sluit me aan bij de andere meiden!!
Ik vind je ook heel dapper!! Je kunt het meis!!
Ik vind je ook heel dapper!! Je kunt het meis!!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Sugar, wat góéd! Ik vind het zo knap van je! En weet je, je zal het zelf vast nog niet zo ervaren, maar eigenlijk heb je nu pas écht de controle weer. Je hebt de controle weer een beetje over dat enge monster wat altijd onder je bed zit en eetprobleem heet. Hij zal vast nog een keer omhoog komen, maar je hebt nu weer door hoe je 'm moet afleiden en moet vangen. Je hebt zélf de leiding in handen. Wees daar trots op!quote:Op zondag 28 januari 2007 09:23 schreef Sugar het volgende:
Ik durf te zeggen dat ik wel een knop heb gevonden wat betreft het eten. Ik ben er nu een paar dagen echt heel goed en "gewoon" mee bezig. Simpel gezegd: ik eet alweer een paar dagen echt normaal. Eng, moeilijk en kan er elk moment om huilen. Maar het is wel de enige weg uiteindelijk.
Fijn van die bedrijfsarts. Verstandige keuze om ook iemand om mee te praten erbij te betrekken. Al is het maar over de dagelijkse gang van zaken.
Voor de rest vind ik het hartstikke knap van je, dat wist je al maar ik zeg het nog maar een keer. Net als het volgende, vergeet niet dat je dit allemaal nooit alleen hoeft te doen. Je hoeft niet alleen te zijn als het rot gaat, niet op je weg terug, niet als het goed gaat. Iedereen is er gewoon voor en met jou hoor. Je zult je weg wel weer vinden je bent in ieder geval het goede pad alweer ingeslagen.
[ Bericht 6% gewijzigd door Luchtbel op 28-01-2007 13:44:24 ]
Voor de rest vind ik het hartstikke knap van je, dat wist je al maar ik zeg het nog maar een keer. Net als het volgende, vergeet niet dat je dit allemaal nooit alleen hoeft te doen. Je hoeft niet alleen te zijn als het rot gaat, niet op je weg terug, niet als het goed gaat. Iedereen is er gewoon voor en met jou hoor. Je zult je weg wel weer vinden je bent in ieder geval het goede pad alweer ingeslagen.
[ Bericht 6% gewijzigd door Luchtbel op 28-01-2007 13:44:24 ]
Wat een goede bedrijfsarts heb je Sugar. Fijn!
Super dat je weer 'gewoon' eet. Je schrijft dat je er zo'n moeite mee hebt. Eet je voor jezelf of voor je omgeving?
Super dat je weer 'gewoon' eet. Je schrijft dat je er zo'n moeite mee hebt. Eet je voor jezelf of voor je omgeving?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Lief Suikertje, ik ben heel heel trots op je. Ik weet dat je het kan, wij weten dat je het kan. Nu moet jij er nog in blijven geloven !
En lieve LB, wat je zegt tegen suiker geldt ook andersom. Jij hoeft het ook niet allemaal alleen te doen.
En lieve LB, wat je zegt tegen suiker geldt ook andersom. Jij hoeft het ook niet allemaal alleen te doen.
Echt bedankt voor al jullie fijne reacties.
Ik eet, omdat ik voel dat niet-eten me alleen maar helemaal op slot zet, me isoleert en me uiteindelijk dus geen geluk brengt. Omdat niet-eten een leven lang strijd is. Nu is het andere ook nog strijd, maar ontspanning zal op den duur wel echt fijn zijn, weet ik. Dus ik moet die weg inslaan, ook al voel ik me op veel momenten van de dag echt veel meer waard als ik niet eet of me dun voel.
Ik eet, omdat ik voel dat niet-eten me alleen maar helemaal op slot zet, me isoleert en me uiteindelijk dus geen geluk brengt. Omdat niet-eten een leven lang strijd is. Nu is het andere ook nog strijd, maar ontspanning zal op den duur wel echt fijn zijn, weet ik. Dus ik moet die weg inslaan, ook al voel ik me op veel momenten van de dag echt veel meer waard als ik niet eet of me dun voel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
O Sugar wat goed van je. En echt of je nou wel of niet eet, je bent altijd wat waard. Je bent gewoon Sugar weet je wel. Die knappe moeder met die 2 prachtige kindjes. Met een heerlijke nuchtere kijk op het leven. Soms zo lekker simpel en soms zo heerlijk ingewikkeld. Echt je bent een prachtmens
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
En je ziet het Sugarbabe echt!!! Dat je iets hebt losgelaten, dat je weer contact maakt, en kan lachen, en gewoon ontspannen lijkt. Danst met Maria op straat, geintjes kan maken, er gewoon bent ipv op je eilandje. Daar ben ik echt zo vreselijk blij om. Je weet niet half hoe. Zo trots was ik toen je met Lies en mij dat bordje salade zat op te eten zomaar. Je bent een held joh!!! Ik vind je echt stoer en dapper, dat je het weer aan wil gaan, het leven. Een goede en zeer moedige beslissing die je hebt gemaakt. Ik verheug me nu al op een heel leuk etentje binnenkort... Dikke kus!
Ik vind je echt stoer en dapper, dat je het weer aan wil gaan, het leven. Een goede en zeer moedige beslissing die je hebt gemaakt. Ik verheug me nu al op een heel leuk etentje binnenkort... 
Dikke kus!
Renzell,
Vandaag best moeilijk, maar ik hou het wel vol. Ik merk alleen dat ik juist nu weer meer gefrustreerd raak als dingen niet gaan zoals ik wil. Storm die huilt, Maria die geen middagslaapje wil doen. Dan ben ik toch wel erg snel die moeder die uitvalt tegen haar kinderen. En dat haat ik natuurlijk.
Intussen op zoek naar een psychotherapeut (tot nu toe wachtlijsten van een week of 8). Vind het gewoon moeilijk wat ik allemaal moet: voor de kinderen zorgen, voor mezelf, niet de hele tijd inzitten over die broek die nu al strakker lijkt te zitten, beslissen of ik wéér ga sporten straks, gewoon willen dat het nu klaar is en hard huilen dat het blijkbaar niet zo simpel is, niet weten hoe ik ooit weer een leuke relatie ga hebben, toch dun willen worden, alleen zijn...
Vandaag best moeilijk, maar ik hou het wel vol. Ik merk alleen dat ik juist nu weer meer gefrustreerd raak als dingen niet gaan zoals ik wil. Storm die huilt, Maria die geen middagslaapje wil doen. Dan ben ik toch wel erg snel die moeder die uitvalt tegen haar kinderen. En dat haat ik natuurlijk.
Intussen op zoek naar een psychotherapeut (tot nu toe wachtlijsten van een week of 8). Vind het gewoon moeilijk wat ik allemaal moet: voor de kinderen zorgen, voor mezelf, niet de hele tijd inzitten over die broek die nu al strakker lijkt te zitten, beslissen of ik wéér ga sporten straks, gewoon willen dat het nu klaar is en hard huilen dat het blijkbaar niet zo simpel is, niet weten hoe ik ooit weer een leuke relatie ga hebben, toch dun willen worden, alleen zijn...
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nou maar Sugar, die frustratie die je nu hebt over dingen die je niet onder controle kunt hebben 'huilend kind, kind dat niet wil slapen enzo' dat is zo logisch als je zoveel aan je hoofd hebt. Proberen kalm te blijven is alles wat je kunt doen. Natuurlijk is het rot dat het zo is en wil je niet zo reageren. Maar weet ook dat je er niks aan kunt doen en het gaat niet weg door het controlegedeelte naar iets anders te verplaatsen. Heeft je huisarts niemand om je naar door te kunnen verwijzen?
En in die andere dingen zul je een balans moeten vinden weer en dat kan helaas niet met knop om. Alles is in de war geraakt en het gaat even duren tot het weer goedkomt maar dat kun je wel.
Zolang je maar niet vergeet wat er ook weer allemaal fijn was eerst en hoe het allemaal kan worden. En wat je allemaal wel kunt. Als je weer wilt gaan sporten, ga dan omdat je het leuk vindt en omdat het gezond is voor je (lichaam en geest) Maar ga niet om daar weer cijfertjes te gaan staren en daardoor van slag te raken. Dat is helemaal niet de bedoeling van sporten. En sowieso niet nodig. Lieve schat, ik wou dat wij niet zo ver weg woonde want dan had ik de stap wel durven zetten om even naar je toe te gaan. Voor nu: kop op
En in die andere dingen zul je een balans moeten vinden weer en dat kan helaas niet met knop om. Alles is in de war geraakt en het gaat even duren tot het weer goedkomt maar dat kun je wel.
Zolang je maar niet vergeet wat er ook weer allemaal fijn was eerst en hoe het allemaal kan worden. En wat je allemaal wel kunt. Als je weer wilt gaan sporten, ga dan omdat je het leuk vindt en omdat het gezond is voor je (lichaam en geest) Maar ga niet om daar weer cijfertjes te gaan staren en daardoor van slag te raken. Dat is helemaal niet de bedoeling van sporten. En sowieso niet nodig. Lieve schat, ik wou dat wij niet zo ver weg woonde want dan had ik de stap wel durven zetten om even naar je toe te gaan. Voor nu: kop op
Sugar, ik ben zo blij met dat woordje voel in die eerste zin. Weet je waarom? Omdat iedereen die zichzelf uithongert, best weet dat 't niet de bedoeling is. Maar het gevoel is vaak zo tegenstrijdig, dat vertelt dat je gelukkig wordt van niet eten. Jij hebt 't punt bereikt waarop je voelt dat dit niet de weg is. Niet langer is het een patstelling tussen verstand en emotie, maar je emotie gaat weer de kant op die je op moet.quote:Op zondag 28 januari 2007 17:58 schreef Sugar het volgende:
Echt bedankt voor al jullie fijne reacties.
Ik eet, omdat ik voel dat niet-eten me alleen maar helemaal op slot zet, me isoleert en me uiteindelijk dus geen geluk brengt. Omdat niet-eten een leven lang strijd is. Nu is het andere ook nog strijd, maar ontspanning zal op den duur wel echt fijn zijn, weet ik. Dus ik moet die weg inslaan, ook al voel ik me op veel momenten van de dag echt veel meer waard als ik niet eet of me dun voel.
en sugar, het kan ook niet perfect he... weet je wel hoe vaak ik het wel uit kan schreeuwen van vermoeidheid en sjees, ga nou toch slapen denk ik dan bij Liam ook, ik wil rust denk ik vaak. het is verdorie ook zwaar hoor 2 kids. denk niet dat dat allemaal maar makkelijk gaat bij iedereen, das niet waar, dat kan niet. dus niet die lat te hoog leggen en denken dat je de perfecte mama moet zijn, dat zijn we geen van allen. dus.
ik zou ook willen dat je wat dichterbij woonde. maarja, hier dan maar een
ik zou ook willen dat je wat dichterbij woonde. maarja, hier dan maar een
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat Belana zegt. Ik zat daar vanavond ook over te denken, kreeg de indruk dat je het allemaal te perfect wil hebben. 't Is echt niet erg als ze merken dat jij ook maar een mens bent. Beter dat ze van je leren dat iedereen wel eens chagrijnig is.
Sugar, ik ken geen mama die nooit eens onredelijk is tegen haar kinderen. Je verwacht van je kinderen toch ook geen perfectie? Als ik een keer schreeuw of onredelijk ben, neem ik mijn kind als ik weer 'normaal' kan doen even apart en zeg sorry. Je kind houdt tóch wel van je, ook al maak je fouten of gaat het niet zoals je in je hoofd hebt dat het zou moeten gaan. Zelf ben ik een behoorlijke controlfreak, maar ik heb leren loslaten en merk dat dat me gelukkiger maakt. Dan maar niet rechtdoor, maar met omwegen. En dat kan ook heel verfrissend zijn. Als je kinderen maar de liefde voelen die je voor ze hebt, dan doe je het niet fout. Ik wil je ook nog zeggen dat ik héél trots ben op die enorme vooruitgang die je geboekt hebt door in te zien dat niet eten niet de goede weg is. Zet 'm op lieverd, je doet het goed!!!
Dit omschrijf je heel treffend Inno!quote:Op maandag 29 januari 2007 17:19 schreef innovative het volgende:
[..]
Sugar, ik ben zo blij met dat woordje voel in die eerste zin. Weet je waarom? Omdat iedereen die zichzelf uithongert, best weet dat 't niet de bedoeling is. Maar het gevoel is vaak zo tegenstrijdig, dat vertelt dat je gelukkig wordt van niet eten. Jij hebt 't punt bereikt waarop je voelt dat dit niet de weg is. Niet langer is het een patstelling tussen verstand en emotie, maar je emotie gaat weer de kant op die je op moet.
Suug, keep up the good way! En ja, die weg heeft óók allerlei zijweggetjes, maar je hebt de goede weg inmiddels alweer weten te bereiken. Succes hoor!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dankjulliewel voor de relativeringen wat betreft de perfecte moeder willen zijn. Misschien leg ik de lat idd te hoog.
Innovative, je klinkt ervaren? Dankjewel voor je wijze woorden.
Ik hoop maar dat mijn werk snel reageert op mijn voorstel om andere dagen te gaan werken. Ik wil zo snel mogelijk een betere spreiding in werk en kinderen. Deze week was ik op maandagochtend al helemaal gefrustreerd namelijk. Ik hoop echt dat volgende week al beter is, maar dan moet mijn baas wel reageren. De kinderen maken dan de overstap naar een andere vestiging van het kdv, waar ze op elke dag die we willen terecht kunnen. Dus dat is heel fijn, dat we die keuze zomaar hebben.
Vanmiddag neemt mijn man vrij. Ik trok het vooruitzicht van nog een hele dag alleen met de kinderen niet. Wel fijn dat het zo kan.
En ik hoop ook -nu ik toch aan het hopen ben- dat ik snel een psychotherapeut vind en dat alles snel weer echt beter gaat. Want wat is er nou helemaal aan de hand feitelijk? Dat bedenk ik zo vaak. WTF is er nou, niks toch?! Maar blijkbaar toch.
Innovative, je klinkt ervaren? Dankjewel voor je wijze woorden.
Ik hoop maar dat mijn werk snel reageert op mijn voorstel om andere dagen te gaan werken. Ik wil zo snel mogelijk een betere spreiding in werk en kinderen. Deze week was ik op maandagochtend al helemaal gefrustreerd namelijk. Ik hoop echt dat volgende week al beter is, maar dan moet mijn baas wel reageren. De kinderen maken dan de overstap naar een andere vestiging van het kdv, waar ze op elke dag die we willen terecht kunnen. Dus dat is heel fijn, dat we die keuze zomaar hebben.
Vanmiddag neemt mijn man vrij. Ik trok het vooruitzicht van nog een hele dag alleen met de kinderen niet. Wel fijn dat het zo kan.
En ik hoop ook -nu ik toch aan het hopen ben- dat ik snel een psychotherapeut vind en dat alles snel weer echt beter gaat. Want wat is er nou helemaal aan de hand feitelijk? Dat bedenk ik zo vaak. WTF is er nou, niks toch?! Maar blijkbaar toch.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, dat bedenken van 'wat is er nu feitelijk aan de hand' Dat is zo herkenbaar, maar het is gewoon een gevoel. Niet echt tastbaar en daarom juist zo moeilijk te grijpen/ op te lossen.
Je hebt de juiste weg gekozen Sug, nu die weg volgen en je komt er wel
Je hebt de juiste weg gekozen Sug, nu die weg volgen en je komt er wel
De strijd om niet door te slaan is er altijd, mijn gevoel wil nooit eten, mijn verstand heeft tot nog toe de overhand gehad daarin. Eetstoornis dus niet, eetobsessie wel.quote:Op woensdag 31 januari 2007 07:57 schreef Sugar het volgende:
Innovative, je klinkt ervaren? Dankjewel voor je wijze woorden.
En weet je sugar, ik vind jou dus juist een coole moeder. Je hebt een geweldige dochter die je op de leukste momenten op beeld weet te vangen. Je zoon met zijn leuke kuiltjes in zijn wangen en zijn apie... Maar ook je trouwfoto's, wat ben jij mooi! Als ik ooit trouw wil ik ook zulke mooie foto's en zoveel geluk uitstralen. So what dat je weleens boos bent. Altijd maar leuk zijn is toch eigenlijk helemaal niet leuk?
En wat er aan de hand is? Het leven neemt een loopje met je. En jij moet wel verdomd sterk in je schoenen staan dat je dat, zelfs nu je er midden in zit, voor jezelf kunt en durft te relativeren.
Oh Sjoeg, die dagen zijn zo herkenbaar. Van die dagen waar Kai niet eens echt aan het draken is maar waarop ik zo weinig kan hebben dat één klein dingetje al genoeg is om uit mijn slof te schieten. Je bent volgens mij een hartstikke leuke moeder en de liefde voor je kinderen spettert zowel bij je teksten als bij je foto's van het scherm af. Het hoeft allemaal niet perfect, dat houdt niemand vol. Zeker niet als je ook nog eens niet lekker in je vel zit. Niemand neemt je dat kwalijk. Blijf goed voor jezelf zorgen, je bent op de goede weg
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Is het bij jou nu depressiviteit of controlfreakproblematiek Sugar? Werd je van je stuk gebracht door de komst van Storm en het leven met een baby waardoor je ineens weer de controle over je leven kwijt was en je daardoor depressief ging voelen? Wat je vervolgens doorschoof naar een eetprobleem om ergens nog controle over te hebben? Of raaskal ik?
Nou, ik zou het geen raaskallen willen noemen. Maar misschien wel teveel logica -lijkt wel wiskunde hoe je de dingen nu stelt- die niet op z'n plek is?
Korte samenvatting: ik zat na 3 weken bij de dokter, omdat ik alleen maar dood wilde. Ik verwachtte na Storm's geboorte absoluut geen leven dat ik onder controle had met 2 kindjes. En al helemaal niet binnen 3 maanden. Ik had wél verwacht te genieten van de liefde van mijn zoon en te verdrinken in hectiek. Maar ook dat was er niet, ik wilde dood.
Welke naam jij er verder aan geeft, is aan jou.
Korte samenvatting: ik zat na 3 weken bij de dokter, omdat ik alleen maar dood wilde. Ik verwachtte na Storm's geboorte absoluut geen leven dat ik onder controle had met 2 kindjes. En al helemaal niet binnen 3 maanden. Ik had wél verwacht te genieten van de liefde van mijn zoon en te verdrinken in hectiek. Maar ook dat was er niet, ik wilde dood.
Welke naam jij er verder aan geeft, is aan jou.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Meer aan jou. Maar ik kan me voorstellen dat de 'oplossing' in die gevallen ergens anders gezocht moet worden.
Succes met het zoeken van je psychotherapeut.
Succes met het zoeken van je psychotherapeut.
Je post komt gewoon nogal lomp over, poemojn.
Ik denk overigens dat ik zelf juist heel goed weet wat er speelt. En aangezien jij er een vraag over stelt, zal ik zeggen wat dat is.
* een middelmatige PPD, misschien al over aan het gaan?
* een eetprobleem waar ik naar teruggreep en waar ik nu heel hard niet meer aan wil
* wat praktische dingen die niet zo handig zijn en die beter kunnen
* en dat waarvoor ik die psychotherapeut zoek: het uit balans zijn. Dat houdt voor mij in: niet luisteren naar eigen gevoel, eigen waarden, eigen 'wensen' in het leven, maar te veel rationeel beslissen tot dingen waarvan ik denk dat het anderen een 'goed, leuk, mooi' beeld geeft van wie ik ben.
Ik denk overigens dat ik zelf juist heel goed weet wat er speelt. En aangezien jij er een vraag over stelt, zal ik zeggen wat dat is.
* een middelmatige PPD, misschien al over aan het gaan?
* een eetprobleem waar ik naar teruggreep en waar ik nu heel hard niet meer aan wil
* wat praktische dingen die niet zo handig zijn en die beter kunnen
* en dat waarvoor ik die psychotherapeut zoek: het uit balans zijn. Dat houdt voor mij in: niet luisteren naar eigen gevoel, eigen waarden, eigen 'wensen' in het leven, maar te veel rationeel beslissen tot dingen waarvan ik denk dat het anderen een 'goed, leuk, mooi' beeld geeft van wie ik ben.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
quote:Op woensdag 31 januari 2007 07:57 schreef Sugar het volgende:
Dankjulliewel voor de relativeringen wat betreft de perfecte moeder willen zijn. Misschien leg ik de lat idd te hoog.
Innovative, je klinkt ervaren? Dankjewel voor je wijze woorden.
Ik hoop maar dat mijn werk snel reageert op mijn voorstel om andere dagen te gaan werken. Ik wil zo snel mogelijk een betere spreiding in werk en kinderen. Deze week was ik op maandagochtend al helemaal gefrustreerd namelijk. Ik hoop echt dat volgende week al beter is, maar dan moet mijn baas wel reageren. De kinderen maken dan de overstap naar een andere vestiging van het kdv, waar ze op elke dag die we willen terecht kunnen. Dus dat is heel fijn, dat we die keuze zomaar hebben.
Vanmiddag neemt mijn man vrij. Ik trok het vooruitzicht van nog een hele dag alleen met de kinderen niet. Wel fijn dat het zo kan.
En ik hoop ook -nu ik toch aan het hopen ben- dat ik snel een psychotherapeut vind en dat alles snel weer echt beter gaat. Want wat is er nou helemaal aan de hand feitelijk? Dat bedenk ik zo vaak. WTF is er nou, niks toch?! Maar blijkbaar toch.
Dat heb ik ook.
Sugar, ik ken je niet irl. Maar ik heb wel het idee dat je een hele goede moeder bent. Moet soms huilen bij wat je schrijft.
Kom niet goed uit mn woorden, maar wil je iig sterkte wensen. En een
Allerliefste Sugar,
Wat doet me dat een verdriet als ik jouw worstelingen met jezelf lees. Helaas voor mij veel te bekend terrein (al was dat niet door hormonen getriggerd) en daarom kom ik hier niet al te vaak, zeker nu niet. Wel denk ik vaak aan je en hoop dat het snel beter met je gaat en dat je de juiste therapeut kan vinden om je te helpen eraan te werken. Ik wens je echt met alle liefde en warmte die ik heb heel veel beterschap. Soms denk ik nog wel eens terug aan de tijd dat we samen in het tweede streepjestopic zaten te geiten en elkaar weer oppepten om door te gaan door rare liedjes te verzinnen (welkom bij de Domme Dozen Club) en Sinterklaasgedichtjes te rijmelarijen. Zo lekker onbezonnen, onverschrokken en met een vrije blik de wereld inkijken, dát gun ik je zo!
Heel veel liefs,
Slaapmeisje
Wat doet me dat een verdriet als ik jouw worstelingen met jezelf lees. Helaas voor mij veel te bekend terrein (al was dat niet door hormonen getriggerd) en daarom kom ik hier niet al te vaak, zeker nu niet. Wel denk ik vaak aan je en hoop dat het snel beter met je gaat en dat je de juiste therapeut kan vinden om je te helpen eraan te werken. Ik wens je echt met alle liefde en warmte die ik heb heel veel beterschap. Soms denk ik nog wel eens terug aan de tijd dat we samen in het tweede streepjestopic zaten te geiten en elkaar weer oppepten om door te gaan door rare liedjes te verzinnen (welkom bij de Domme Dozen Club) en Sinterklaasgedichtjes te rijmelarijen. Zo lekker onbezonnen, onverschrokken en met een vrije blik de wereld inkijken, dát gun ik je zo!
Heel veel liefs,
Slaapmeisje
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Dat was leuk, he Slaapmeis? Lekker stom doen met dat cluppie?
Ga maar vlug genieten van laatste loodjes, als dat nog lukt. Lief dat je je neus (en een groot stuk van je buik!) hier even liet zien voor me.
Ga maar vlug genieten van laatste loodjes, als dat nog lukt. Lief dat je je neus (en een groot stuk van je buik!) hier even liet zien voor me.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar moedig dat je er zo bewust mee bezig bent nu, dat je erkent dat er problemen zijn, je doet zo je best, ik ben trots op je, for what it's worth, echt waar, keitrots! Je komt er wel meis
Wat ik me al een paar keer afvroeg, zijn er nog anderen die met dit soort dingen worstelen? Ik vind het gek voelen dat het nu zo "mijn" topic lijkt.
Mochten er mensen zijn die over dit onderwerp ook hun ei kwijt willen: graag. Niet dat ik degene ben die daartoe mensen moet uitnodigen, maar misschien is een zetje soms nodig. Ik vind het alleen maar "fijn" als dit niet alleen over mij gaat.
Mochten er mensen zijn die over dit onderwerp ook hun ei kwijt willen: graag. Niet dat ik degene ben die daartoe mensen moet uitnodigen, maar misschien is een zetje soms nodig. Ik vind het alleen maar "fijn" als dit niet alleen over mij gaat.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik denk doordat het komt doordat het van jou erg actueel is, het speelt nu. Voor mij is het grotendeels verleden, behalve op stressmomenten, op dit moment heb ik er de tijd en puf niet voor om heel erg uit te weiden over mezelf, hoewel ik dat soms wel graag wil, maar dat komt nog wel..quote:Op donderdag 1 februari 2007 15:02 schreef Sugar het volgende:
Wat ik me al een paar keer afvroeg, zijn er nog anderen die met dit soort dingen worstelen? Ik vind het gek voelen dat het nu zo "mijn" topic lijkt.
Mochten er mensen zijn die over dit onderwerp ook hun ei kwijt willen: graag. Niet dat ik degene ben die daartoe mensen moet uitnodigen, maar misschien is een zetje soms nodig. Ik vind het alleen maar "fijn" als dit niet alleen over mij gaat.
Watvoor dingen bedoel je?
Eetproblemen of ppd-problemen?
Met het eerste, ja. Het tweede, nee. Maar het topic heet 'depressief door hormonen', dus ik denk niet dat dat zozeer hier thuis hoort. Nou heb ik niet echt de behoefte erover te praten, ik accepteer het bestaan ervan gewoon als iets wat zich ooit, jaren geleden ontwikkelt heeft en nu gewoon bij mij hoort. Wat vaak ook helemaal niet speelt, maar wel altijd zal blijven sluimeren.
Eetproblemen of ppd-problemen?
Met het eerste, ja. Het tweede, nee. Maar het topic heet 'depressief door hormonen', dus ik denk niet dat dat zozeer hier thuis hoort. Nou heb ik niet echt de behoefte erover te praten, ik accepteer het bestaan ervan gewoon als iets wat zich ooit, jaren geleden ontwikkelt heeft en nu gewoon bij mij hoort. Wat vaak ook helemaal niet speelt, maar wel altijd zal blijven sluimeren.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Igraine, ik bedoelde inderdaad de depressie. Ik vind zelf ook dat die eetproblemen hier niet horen eigenlijk.
Wel knap trouwens hoe je het bestaan als sluimerend iets kunt accepteren en er verder niet zoveel mee hoeft. En fijn bovendien.
Fuente, is oké natuurlijk. Als jij er wat aan hebt, meld je je wel, toch?
Wel knap trouwens hoe je het bestaan als sluimerend iets kunt accepteren en er verder niet zoveel mee hoeft. En fijn bovendien.
Fuente, is oké natuurlijk. Als jij er wat aan hebt, meld je je wel, toch?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, misschien moet je maar zo denken: Gelukkig maar dat dit momenteel 'jouw' topic is. In de zin van: dat er niet veel zijn die dit meemaken. Hoe minder in dit topic hoe liever eigenlijk toch?
En het kan voor nieuwelingen toch best een hoge drempel zijn om zoiets hier neer te zetten. Ik sta versteld hoe openhartig jij bent. Ik schrik er regelmatig van, maar vind het ook knap dat je het kan. Niet iedereen durft dat denk ik.
En het kan voor nieuwelingen toch best een hoge drempel zijn om zoiets hier neer te zetten. Ik sta versteld hoe openhartig jij bent. Ik schrik er regelmatig van, maar vind het ook knap dat je het kan. Niet iedereen durft dat denk ik.
Als je niet lacht, ben je dood.
Jammer dat het zo verkeerd over kwam Sugar. Mij helpt die 'wiskunde' altijd.
't Schijnt trouwens dat zo'n 10% vd vrouwen normaalgesproken depressief is, en 10% een PPD krijgt, dus er zullen hier vast wel meer rondlopen idd al heeft mss niet iedereen zin om hier mee te posten. Of herkent het niet bij zichzelf als PPD.
't Schijnt trouwens dat zo'n 10% vd vrouwen normaalgesproken depressief is, en 10% een PPD krijgt, dus er zullen hier vast wel meer rondlopen idd al heeft mss niet iedereen zin om hier mee te posten. Of herkent het niet bij zichzelf als PPD.
Fijn dat je er nog even op terugkomt, poemojn.
Het kwam een beetje bagatelliserend over en dat vind ik niet fijn, nee. Ik ben ook erg analytisch, maar het zat 'm meer in de toon die me stoorde.
Het kwam een beetje bagatelliserend over en dat vind ik niet fijn, nee. Ik ben ook erg analytisch, maar het zat 'm meer in de toon die me stoorde.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Bagatelliseren wil ik 't echt niet hoor. Iemand die ik ken kreeg een PPD was wel nadat haar baby kort na de geboorte overleed dus meer dan 'alleen' hormonen en dat draaide uiteindelijk uit op manische depressiviteit. Maar ik hoop dat dat nu duidelijk is.
(Ik had je reactie wel eerder al gelezen maar dat was op een laptop waarmee ik niet zo makkelijk terugtyp dus vandaar de late reactie.)
(Ik had je reactie wel eerder al gelezen maar dat was op een laptop waarmee ik niet zo makkelijk terugtyp dus vandaar de late reactie.)
Het is oké natuurlijk. Ik heb je gewoon verkeerd begrepen, denk ik.
[ Bericht 65% gewijzigd door Sugar op 03-02-2007 20:56:49 ]
[ Bericht 65% gewijzigd door Sugar op 03-02-2007 20:56:49 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Natuurlijk zijn er meer. Ik bijvoorbeeld twee keer. Maar ik kon en wilde er niet zo goed en open over posten als jij. Overigens zie ik in OUD wel vaker posts van anderen langskomen waardoor ik het vermoeden van een depressie krijg.quote:Op donderdag 1 februari 2007 15:02 schreef Sugar het volgende:
Wat ik me al een paar keer afvroeg, zijn er nog anderen die met dit soort dingen worstelen? Ik vind het gek voelen dat het nu zo "mijn" topic lijkt.
Mochten er mensen zijn die over dit onderwerp ook hun ei kwijt willen: graag. Niet dat ik degene ben die daartoe mensen moet uitnodigen, maar misschien is een zetje soms nodig. Ik vind het alleen maar "fijn" als dit niet alleen over mij gaat.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
't Was ook vooral een manier om uit te spreken dat ik helemaal niet 'wil' dat ik hier alleen schrijf, dat het mijn ego-topic wordt. Ik hoop dat er verder niemand hier met dit gevoel zit. Maar het feit dat het meer mensen overkomt, is me natuurlijk ook bekend.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
En toen moest ik toch zelf maar weer mijn ei kwijt.
Ik walg van mezelf, van dat dikker wordende lijf.
Ik heb deze week maar 2 dagen de kindjes alleen, vandaag en morgen. En toch is het me nu al te veel. Binnen, te warm in huis, te veel spullen, Storm huilt, ik voel die tranen voortdurend en ik heb een totaal lege dag voor me. Geen afspraken, geen plannen. Maken dus, maar ik wéét het niet meer, heb geen ideeën meer. Morgen is ook nog leeg en er is al steeds dat stomme en zinloze gevecht (stemmetje: ik wil weer heel goed op eten letten, want niet dik willen worden... ) Bah, wat een kutzooi is het soms.
Ik walg van mezelf, van dat dikker wordende lijf.
Ik heb deze week maar 2 dagen de kindjes alleen, vandaag en morgen. En toch is het me nu al te veel. Binnen, te warm in huis, te veel spullen, Storm huilt, ik voel die tranen voortdurend en ik heb een totaal lege dag voor me. Geen afspraken, geen plannen. Maken dus, maar ik wéét het niet meer, heb geen ideeën meer. Morgen is ook nog leeg en er is al steeds dat stomme en zinloze gevecht (stemmetje: ik wil weer heel goed op eten letten, want niet dik willen worden... ) Bah, wat een kutzooi is het soms.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ga desnoods gewoon een end wandelen met de wagen. Dan heb je wat te doen en heb je gelijk het idee dat je goed bezig bent voor je lijf. Blijf alsjeblieft eten want zoals je zelf zei: dat is de enige manier!
Houd moed
Houd moed
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
straks lekker jezelf inpakken, incl je kindjes, en gewoon lekker gaan lopen. ga naar een speeltuin, of kinderboerderij. even lekker in de buitenlucht, misschien doet het je even goed voor vandaag.
Ik zou willen dat ik een mooie post kan schrijven die maakt dat je je dag met goede moed kan beginnen. Ik weet het gewoonweg niet. Van wat je schrijft herken ik overigens wel veel, zij het in minder heftige mate.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Jelief, ik herinner me dat je ooit zoiets schreef. Rotgevoel is het, he?
Ik ga elke dag al een flinke wandeling maken met ze. Naar een boerderij, naar de stad, naar een speeltuintje. Maar dat zal het wel weer worden, ja.
Ik zie het gewoon weer niet, sorry dat het zo negatief is.
Ik ga elke dag al een flinke wandeling maken met ze. Naar een boerderij, naar de stad, naar een speeltuintje. Maar dat zal het wel weer worden, ja.
Ik zie het gewoon weer niet, sorry dat het zo negatief is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Heel veel sterkte vandaag Sugar .
Zolang de klok blijft tikken gaat ook deze dag weer voorbij... Hou je taai!
Zolang de klok blijft tikken gaat ook deze dag weer voorbij... Hou je taai!
Mama van 2 lieve meiden :)
lekker naar buiten idd en als ze slapen zelf ff niks doen, boekie lezen of juist wat in huis doen als dat prettig voelt. en eten! Ik wil dat je eet sugar!
als een psych gevonden?
als een psych gevonden?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Soms wil ik je zo graag door elkaar rammelen en tegen je zeggen dat je alles helemaal verkeerd ziet. Dat je een lieve man hebt en twee superkinderen en dat je er geweldig uitziet en niet zo moet zeuren. Maar ik weet dat je niet zeurt en dat het voor jou op dit moment echt zo voelt. Ze zeggen altijd dat achter de wolken altijd de zon schijnt en ik hoop dat jij binnenkort van een heerlijk warm zonnetje mag gaan genieten. Ga vandaag lekker naar buiten en neem Belana's advies ter harte, lekker iets voor jezelf doen als ze slapen
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Het is niet écht bemoedigend, maar wat Nijna zegt is wél waar.quote:Op maandag 5 februari 2007 09:11 schreef Nijna het volgende:
Zolang de klok blijft tikken gaat ook deze dag weer voorbij...
Suug, jij zit nu in een helingsproces (klinkt wat zweverig, maar soit ). En dat heeft tijd nodig. Veel tijd. Je hebt je goede en je slechte dagen. En dit lijkt weer zo'n afschuwelijke slechte dag te gaan worden. Het enige dat erop zit is die dag uit te zitten. Of wandelen. De tijd doden. Vergeet ondertussen de dagen niet dat je je wel degelijk beter hebt gevoeld, ook al voelt dat nu heeeeel ver weg. Jouw tijd om weer écht te leven komt. Heus!
Ik herken zo veel! Dat vreselijk lege gevoel. Alles is zinloos. Alleen had ik indertijd geen kindertjes om voor te zorgen, hetgeen het 'makkelijker' voor me maakte eea over me heente laten komen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nijna en Moonah, die klok is er gelukkig, ja. Die zorgt dat ook de rotdagen voorbij gaan.
Bedankt allemaal voor de bemoedigende woorden, die werken net zoals die klok: het lezen van reacties en heel even die reacties in je opnemen, dat duwt je soms ook door een uurtje heen.
Ik voel me gewoon erg waardeloos en niks lukt echt. Ik heb (weer) behoefte aan heel veel tijd alleen, denk ik. Maar ik leef juist bijna alleen voor Maria en Storm, dus alleen zijn zal ook niks zijn, denk ik.
Ik wil in een groot leeg huis. Ik wil dun zijn. Ik wil kunnen gaan en staan waar ik wil. Ik wil frisse lucht. Ik wil weer liefde voelen voor mijn man (en alle anderen om me heen). Ik wil weer iets kunnen. Ik wil 3 jaar verder zijn en dan maar hopen dat er toch nog veel over is.
Bedankt allemaal voor de bemoedigende woorden, die werken net zoals die klok: het lezen van reacties en heel even die reacties in je opnemen, dat duwt je soms ook door een uurtje heen.
Ik voel me gewoon erg waardeloos en niks lukt echt. Ik heb (weer) behoefte aan heel veel tijd alleen, denk ik. Maar ik leef juist bijna alleen voor Maria en Storm, dus alleen zijn zal ook niks zijn, denk ik.
Ik wil in een groot leeg huis. Ik wil dun zijn. Ik wil kunnen gaan en staan waar ik wil. Ik wil frisse lucht. Ik wil weer liefde voelen voor mijn man (en alle anderen om me heen). Ik wil weer iets kunnen. Ik wil 3 jaar verder zijn en dan maar hopen dat er toch nog veel over is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik hoop ook echt dat we over 3 jaar op een terrrasje in Den bosch lekker zitten te kletsen over je mooie nieuwe huis, Dat het goed gaat met Maria en Storm en dat je net een heerlijk weekendje weg geweest bent met S. Gewoon, omdat je zo verliefd op hem bent. (En je kleren zitten heerlijk natuurlijk, gezien de tassenvol die net geshopt zijn. )
Tot die tijd hoop ik dat de dagen steeds sneller gaan. Weer een beetje vanzelf, zonder dat je zo na hoeft te denken.
Tot die tijd hoop ik dat de dagen steeds sneller gaan. Weer een beetje vanzelf, zonder dat je zo na hoeft te denken.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Is er ook een gevoel van schaamte bij jou? (omdat je je excuses bijv. of all people aan ons aanbiedt) Schaam je je dat je je zo voelt? Dat je het even niet meer ziet?quote:Op maandag 5 februari 2007 08:37 schreef Sugar het volgende:
Jelief, ik herinner me dat je ooit zoiets schreef. Rotgevoel is het, he?
Ik ga elke dag al een flinke wandeling maken met ze. Naar een boerderij, naar de stad, naar een speeltuintje. Maar dat zal het wel weer worden, ja.
Ik zie het gewoon weer niet, sorry dat het zo negatief is.
Als je niet lacht, ben je dood.
Lishe
Dutchie, nee, meer het idee dat het vast niet echt 'leuk' is dit soort berichten alsmaar te lezen van mij. Terwijl ik het wel nodig heb om mijn hart te luchten hier, maar ik kan me ook voorstellen dat iedereen dan weer even flink zit te zuchten achter zijn pc.
Dutchie, nee, meer het idee dat het vast niet echt 'leuk' is dit soort berichten alsmaar te lezen van mij. Terwijl ik het wel nodig heb om mijn hart te luchten hier, maar ik kan me ook voorstellen dat iedereen dan weer even flink zit te zuchten achter zijn pc.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Om eerlijk te zijn denk ik dat mensen die "geen zin" hebben in berichtjes van de depressieve moeder niet op dit topic klikken. Ga er dus maar van uit dat iedereen die in dit topic leest open staat voor jouw verhalen, je wilt steunen en dat dat zuchten ook erg meevalt. Het enige waar ik om zucht is dat je je nu loopt te verontschuldigen om iets waarvoor je je niet hoeft te verontschuldigen.quote:Op maandag 5 februari 2007 13:09 schreef Sugar het volgende:
Lishe
Dutchie, nee, meer het idee dat het vast niet echt 'leuk' is dit soort berichten alsmaar te lezen van mij. Terwijl ik het wel nodig heb om mijn hart te luchten hier, maar ik kan me ook voorstellen dat iedereen dan weer even flink zit te zuchten achter zijn pc.
En nee. "leuk" is het niet om je berichten te lezen. We hopen daarom ook allemaal dat de ouderwetse, vrolijke, gelukkige Sugar bent die je diep in hart bent snel weer naar buiten komt.
Doorzetten en eten meid! Je kunt het!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Sugar, daar is dit topic toch voor! Ik neem aan dat mensen die dit niet willen lezen, dit topic niet openen. Blijf vooral schrijven! Echt
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Sugar lekker je hart luchten. Als mensen het niet willen lezen slaan ze dit topic wel over.
Ben helemaal verliefd op je signature
Zeiden we met zijn 3en tegelijk
Ben helemaal verliefd op je signature
Zeiden we met zijn 3en tegelijk
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Het is idd niet leuk om dit soort berichten te lezen, dat klopt. Maar ik geloof niet dat iemand hier om zit te zuchten. Men wil graag dat het beter met je gaat, maar dat gaat toch niet zonder terugslag? Ik zou het je heel erg gunnen dat je de berg alleen maar op klimt. Maar hoe steiler de wand, des te vaker verstap je je waardoor je weer een paar stappen terug kunt beginnen.
Dus denk niet dat 'iedereen' zoals jij zo mooi zegt, genoeg heeft van jouw berichten. We willen alleen maar dat het beter met je gaat en 'iedereen' snapt ook dat dat niet zonder slag of stoot gaat.
Dus denk niet dat 'iedereen' zoals jij zo mooi zegt, genoeg heeft van jouw berichten. We willen alleen maar dat het beter met je gaat en 'iedereen' snapt ook dat dat niet zonder slag of stoot gaat.
Als je niet lacht, ben je dood.
Ik wil zo graag dat het beter met je en jullie gaat. Maar ik kan alleen maar 'luisteren' wanneer je verteld en af en toe reageren.
Persoonlijk vind ik het heel fijn dat je je goede en slechte momenten deelt. Juist omdat je zoveel met elkaar deelt dat ik het eerder fijn vindt om te lezen hoe het vandaag met je gaat dan hoe het gisteren met je ging.
Moedige vrouw ben je, omdat je je problemen te lijf gaat. (Letterlijk!)
Blijf eten, blijf praten en blijf ook knuffelen (ook met S. ) Wees lijfelijk. Daarmee blijf je in ieder geval thuis bij jezelf en bij degenen die van je houden, denk ik.
Persoonlijk vind ik het heel fijn dat je je goede en slechte momenten deelt. Juist omdat je zoveel met elkaar deelt dat ik het eerder fijn vindt om te lezen hoe het vandaag met je gaat dan hoe het gisteren met je ging.
Moedige vrouw ben je, omdat je je problemen te lijf gaat. (Letterlijk!)
Blijf eten, blijf praten en blijf ook knuffelen (ook met S. ) Wees lijfelijk. Daarmee blijf je in ieder geval thuis bij jezelf en bij degenen die van je houden, denk ik.
Oké, ik geeft het toe. Ik zucht wel eens. Ik heb genoeg van je berichten. Maar dan op een hele andere manier dan waarop jij het bedoelt. Ik wil gewoon zo graag dat je inderdaad over een paar jaar met Lishe op een terrasje zit en over je nieuwe huis aan het kletsen bent en dat je dan terugkijkt op een hele zware, moeilijke periode die helemaal achter je ligt. Ik wil gewoon graag tot je doordringen, dat je inziet dat dit ooit voorbij gaat en als ik dan lees hoe moeilijk je het hebt dan word ik verdrietig want ik gun je zoveel moois.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Lieve Sugar,
Ik sluit me bij de anderen aan. Blijf juist je hart luchten! Ik vind het knap hoe je alle opschrijft, zowel positief als negatief. Heel duidelijk.
Ik wil ook graag dat het beter met je gaat. ik heb zoveel in mn hoofd zitten, wat ik wil neerzetten. Maar het komt er niet goed uit, dus doe ik het niet. Klinkt misschien vaag. Hopelijk snap je het.
Ik sluit me bij de anderen aan. Blijf juist je hart luchten! Ik vind het knap hoe je alle opschrijft, zowel positief als negatief. Heel duidelijk.
Ik wil ook graag dat het beter met je gaat. ik heb zoveel in mn hoofd zitten, wat ik wil neerzetten. Maar het komt er niet goed uit, dus doe ik het niet. Klinkt misschien vaag. Hopelijk snap je het.
Die klok heeft mij ook door rotdagen heen geholpen...quote:Op maandag 5 februari 2007 13:00 schreef Sugar het volgende:
Nijna en Moonah, die klok is er gelukkig, ja. Die zorgt dat ook de rotdagen voorbij gaan.
Ik gun het je zo, dat het weer beter gaat, je je lekkerder voelt.
Blijf vechten, en als het je helpt blijf vooral van je af schrijven!
Kus
Mama van 2 lieve meiden :)
Sugar, je signature is o zo waar: bestaat er een waardevoller vracthje dan het mijne.quote:Op maandag 5 februari 2007 13:00 schreef Sugar het volgende:
Nijna en Moonah, die klok is er gelukkig, ja. Die zorgt dat ook de rotdagen voorbij gaan.
Bedankt allemaal voor de bemoedigende woorden, die werken net zoals die klok: het lezen van reacties en heel even die reacties in je opnemen, dat duwt je soms ook door een uurtje heen.
Ik voel me gewoon erg waardeloos en niks lukt echt. Ik heb (weer) behoefte aan heel veel tijd alleen, denk ik. Maar ik leef juist bijna alleen voor Maria en Storm, dus alleen zijn zal ook niks zijn, denk ik.
Ik wil in een groot leeg huis. Ik wil dun zijn. Ik wil kunnen gaan en staan waar ik wil. Ik wil frisse lucht. Ik wil weer liefde voelen voor mijn man (en alle anderen om me heen). Ik wil weer iets kunnen. Ik wil 3 jaar verder zijn en dan maar hopen dat er toch nog veel over is.
Maar jij bent ook waardevol!
Sta je er wel eens bij stil dat er mensen zijn die een reactie van je lezen (ongeacht welk topic) en denken: ''wat schrijft ze dat toch weer goed en treffend''? Die uitkijken naar wat je te melden hebt...een leuke foto van je schatten, of een mooie foto van jezelf. Ik ben zo'n lezer. En jij bent verdorie een prachtvrouw.
Ook de mensen in je directe familie en vriendenkring denken dat. Ongetwijfeld. Alleen jij (nog!!!!) niet.
Moonah beschrijft het perfect. Het gáát voorbij. Elke dag een stapje dichterbij. Af en toe een klein stapje terug, maar dat is niet erg, want we zijn niet perfect. Elke dag een klein hapje lucht. Je man heeft genoeg liefde voor twee. Vertrouw daar op.
Over 3 jaar kijk je terug en zeg je tegen Lishe: ''zo, ik heb 't 'm maar mooi geflikt''. En tegen de ober: ''twee stukken appeltaart graag!''
Zet hem op Sugar, ik denk aan je!
LW
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wél gedaan hebt dan van de dingen die je niet gedaan hebt...
Erg lieve reacties, dankjulliewel.
We hebben gegeten bij Ikea, ik wilde er gewoon wat van maken en besloot het te proberen. Maar nu voel ik me ellendig uiteraard. Laat die psychotherapie alsjeblieft vlug beginnen, want ik krijg steeds vaker de neiging mezelf door de plee te spoelen. Ik zie gewoon niks leuks meer!
Ik lig 's nachts wakker, omdat ik op mezelf inpraat: morgen beter opletten, morgen mager eten en niet snoepen. Gewoon weer opletten echt. En sporten. Met die dwangmatige gedachten houd ik mezelf wakker, ik heb onrust, omdat ik dingen bedenk die nog móeten gebeuren. In de loop van de dag doe ik dat dan of heb ik 's ochtends gesport. Dan gaat het soms wat beter. Maar vóórdat ik gesport heb (lijf weer op orde) of vóórdat er geen koekjes meer in huis zijn (verleidingen weg) is er aldoor enorm veel onrust en ontevredenheid (of walging?) over mezelf.
Morgen weer een dag. En dan beter dan vandaag, in godsnaam.
We hebben gegeten bij Ikea, ik wilde er gewoon wat van maken en besloot het te proberen. Maar nu voel ik me ellendig uiteraard. Laat die psychotherapie alsjeblieft vlug beginnen, want ik krijg steeds vaker de neiging mezelf door de plee te spoelen. Ik zie gewoon niks leuks meer!
Ik lig 's nachts wakker, omdat ik op mezelf inpraat: morgen beter opletten, morgen mager eten en niet snoepen. Gewoon weer opletten echt. En sporten. Met die dwangmatige gedachten houd ik mezelf wakker, ik heb onrust, omdat ik dingen bedenk die nog móeten gebeuren. In de loop van de dag doe ik dat dan of heb ik 's ochtends gesport. Dan gaat het soms wat beter. Maar vóórdat ik gesport heb (lijf weer op orde) of vóórdat er geen koekjes meer in huis zijn (verleidingen weg) is er aldoor enorm veel onrust en ontevredenheid (of walging?) over mezelf.
Morgen weer een dag. En dan beter dan vandaag, in godsnaam.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Lieve Sugar, niemand verdient dit en jij al helemaal niet. En je hebt nog een weg te gaan, dat weet je zelf ook. En dat laatste vind ik juist zo knap van je, je durft je zo te openen (tenminste hier op Fok) en zo dapper te vertellen hoe je je voelt.
Wat LWS zegt, je kan zo mooi schrijven en vertellen. En nee, dat is niet genoeg, maar ik hoop dat je met zulke kleine dingetjes het vertrouwen in jezelf wat meer kun gaan zien.
Hoe gaat het nu met de hapto, of was je daar nu even mee gestopt?
Wat LWS zegt, je kan zo mooi schrijven en vertellen. En nee, dat is niet genoeg, maar ik hoop dat je met zulke kleine dingetjes het vertrouwen in jezelf wat meer kun gaan zien.
Hoe gaat het nu met de hapto, of was je daar nu even mee gestopt?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Juist, je besloot het te proberen. Geweldig gedaan meid. Je had ook kunnen zeggen: mwoah, ik ga niet mee. Maar nee, je was sterk en ging.quote:Op maandag 5 februari 2007 20:10 schreef Sugar het volgende:
Erg lieve reacties, dankjulliewel.
We hebben gegeten bij Ikea, ik wilde er gewoon wat van maken en besloot het te proberen. Maar nu voel ik me ellendig uiteraard. Laat die psychotherapie alsjeblieft vlug beginnen, want ik krijg steeds vaker de neiging mezelf door de plee te spoelen. Ik zie gewoon niks leuks meer!
Ik lig 's nachts wakker, omdat ik op mezelf inpraat: morgen beter opletten, morgen mager eten en niet snoepen. Gewoon weer opletten echt. En sporten. Met die dwangmatige gedachten houd ik mezelf wakker, ik heb onrust, omdat ik dingen bedenk die nog móeten gebeuren. In de loop van de dag doe ik dat dan of heb ik 's ochtends gesport. Dan gaat het soms wat beter. Maar vóórdat ik gesport heb (lijf weer op orde) of vóórdat er geen koekjes meer in huis zijn (verleidingen weg) is er aldoor enorm veel onrust en ontevredenheid (of walging?) over mezelf.
Morgen weer een dag. En dan beter dan vandaag, in godsnaam.
Het slaat misschien nergens op, want een bezoekje (in dit geval m.n. het hapje eten) aan de Ikea is voor de meesten waarschijnlijk heel gewoon, maar ik vind dit zó goed om te lezen. Dat die wil er is, dat is al een hele stap!!
Je bent echt bang om controle te verliezen hè? 's Nachts alle mogelijke scenario's bedenkend wat er die dag/dagen zou kunnen gebeuren qua gedrag van Maria en Storm, je eetpatroon. Zodat je overal op kan anticiperen. Mén, wat moet dit een onrust geven.
Ik hoop ook dat de pychotherapie snel begint, zodat je logisch denkvermogen (en dat heb je als geen ander) weer de overhand krijgt en houdt. En inziet dat je een geweldige moeder bent, een lieve echtgenote die het beste met iedereen en zichzelf voor heeft, een goede fotografe, een begenadigd schrijfster, gewoon...Sugar. Oja, en niet dik is. De dag dat je dat gaat zien roep ik bij deze uit tot feestdag. Hebben wij ook Suikerfeest.
Vandaag weer een nieuwe, verse dag. En die ga je wederom halen.
Sterkte lieve Sugar
LW
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wél gedaan hebt dan van de dingen die je niet gedaan hebt...
Vandaag begon rot, maar we kregen Luchtbel en Jolie op bezoek en dat was gewoon goed.
Nu weer wankel, maar de dag duurt niet meer zo lang.
Mantra: ik moet mezelf accepteren en niet iemand willen zijn die ik niet ben. Dat is eeuwig strijd.
Ik meen het wel, hoor.
Jullie lieve steun-berichten doen me goed, jongens.
Nu weer wankel, maar de dag duurt niet meer zo lang.
Mantra: ik moet mezelf accepteren en niet iemand willen zijn die ik niet ben. Dat is eeuwig strijd.
Ik meen het wel, hoor.
Jullie lieve steun-berichten doen me goed, jongens.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
vandaag was dus goed, met andere mensen er nog bij zelfs.
betere mantra: ik accepteer mezelf...punt.
betere mantra: ik accepteer mezelf...punt.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Lieve Suiker, ik wil je nog even laten weten dat ik het fijn vind dat het 'gewoon goed' was even toen vandaag. Het was goed om je eventjes met kinderen te zien nu. En weet je wat pas gewoon goed is, hoe die kinderen zijn joh. Marietje nog steeds dat lieve ukje maar met zoveel praatjes en geinige dingetjes sinds de vorige keer. En Storm, ik had nog steeds dat hele kleine babietje in m'n hoofd. Ondanks de foto's. Maar wat een ventje is het al. Lief, blij en een lawaaipapegaai. Zie je hoe hij steeds naar je kijkt? En ontzettend hard moet lachen. Hij is zo open, hij weet wel hoe je van hem gaat houden.
Ik zou willen dat je zou voelen dat je echt goed bent zoals je bent. Je bent goed zoals je bent als moeder, vast en zeker als vrouw, dochter, zus, en zeker ook als vriendin. Met eigenschappen en karakter, mankeer je net zoveel als ieder ander. En daarom ben je goed zoals je bent.
Wat niet goed is, is hoe jij je nu voelt. Door hormonen en depressie. Door dingen die nog niet goed zitten. En ondanks dat het rot is, niemand ziet graag verdriet, is het ook gewoon oke dat je nu zo bent. Niemand hoeft er om te zuchten, om hoe dit nu is, om wie je bent in al deze ellende. Mensen moeten vast wel zuchten om de situatie, omdat het rot is en verdrietig en frustrerend. Maar niet om jou. Daarom is het nooit erg om het van je af te schrijven, om hulp te vragen, om te zeggen wat er aan de hand is.
Over drie jaar is er weer van alles. En waarschijnlijk is er nog veel meer, grote en kleine dingen. Veranderingen en herinneringen. En vooral jij zelf. Met de dingen die jij nodig hebt voor een fijn leven. En hopelijk een hele andere blik op jezelf, het leven en de wereld. Zodat het weer fijn is.
En ik wil dit nog even aan je laten lezen.
Mijn moeder is mijn naam vergeten
mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
Neeltje Maria Min (1944)
Je kent het vast wel maar toch en misschien zegt het je niks. Mij zegt het naast een persoonlijke lading, nog één ding; het is moeilijk om een balans te vinden in nodig zijn en nodig hebben. Dat is altijd moeilijk. Om jouw plek te vinden tussen zoveel mensen en zoveel dingen. Om de goede weg te vinden naar jezelf en jouw eigen mensen en jouw eigen dingen te bereiken en te behouden. Het is heel normaal en soms voelt het zwaarder en erger. Zoals nu. Het komt wel goed straks. Volhouden en aangeven wat je nodig hebt. Aan jezelf en aan andere mensen.
Zodra de agenda zegt dat het goed is spreken we weer samen af, zonder kindjes, met praten en uitwaaien.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 06-02-2007 21:08:54 ]
Ik zou willen dat je zou voelen dat je echt goed bent zoals je bent. Je bent goed zoals je bent als moeder, vast en zeker als vrouw, dochter, zus, en zeker ook als vriendin. Met eigenschappen en karakter, mankeer je net zoveel als ieder ander. En daarom ben je goed zoals je bent.
Wat niet goed is, is hoe jij je nu voelt. Door hormonen en depressie. Door dingen die nog niet goed zitten. En ondanks dat het rot is, niemand ziet graag verdriet, is het ook gewoon oke dat je nu zo bent. Niemand hoeft er om te zuchten, om hoe dit nu is, om wie je bent in al deze ellende. Mensen moeten vast wel zuchten om de situatie, omdat het rot is en verdrietig en frustrerend. Maar niet om jou. Daarom is het nooit erg om het van je af te schrijven, om hulp te vragen, om te zeggen wat er aan de hand is.
Over drie jaar is er weer van alles. En waarschijnlijk is er nog veel meer, grote en kleine dingen. Veranderingen en herinneringen. En vooral jij zelf. Met de dingen die jij nodig hebt voor een fijn leven. En hopelijk een hele andere blik op jezelf, het leven en de wereld. Zodat het weer fijn is.
En ik wil dit nog even aan je laten lezen.
Mijn moeder is mijn naam vergeten
mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
Neeltje Maria Min (1944)
Je kent het vast wel maar toch en misschien zegt het je niks. Mij zegt het naast een persoonlijke lading, nog één ding; het is moeilijk om een balans te vinden in nodig zijn en nodig hebben. Dat is altijd moeilijk. Om jouw plek te vinden tussen zoveel mensen en zoveel dingen. Om de goede weg te vinden naar jezelf en jouw eigen mensen en jouw eigen dingen te bereiken en te behouden. Het is heel normaal en soms voelt het zwaarder en erger. Zoals nu. Het komt wel goed straks. Volhouden en aangeven wat je nodig hebt. Aan jezelf en aan andere mensen.
Zodra de agenda zegt dat het goed is spreken we weer samen af, zonder kindjes, met praten en uitwaaien.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 06-02-2007 21:08:54 ]
Wat is dat toch een prachtig gedicht, he? Dat vind ik ook echt. Bijna het mooiste dat ik ken.
Lieve Luchtbel, ik vertrouw je alles altijd toe, omdat ik weet hoe open en oprecht jij reageert. Dat geeft vertrouwen, zoveel, dat ik durf te laten zien wat ik voel. Hoe je nu weer dit voor me schrijft, dat is zo écht ingeleefd. Je begrijpt het altijd, wonderbaarlijk is dat. (En ook gewoon stom, want het betekent vaak dat je het kent. Dat je dat rotgevoel herkent. )
Ik ben heel benieuwd naar die andere blik op mezelf. Zou het echt zoveel schelen? Zou ik er echt een ontspannen en gelukkiger mens door worden? Ik hoop het. En als ik denk aan hoe het eerst was, dan moet het haast wel. Ik wist toch wat het was: gelukkig zijn?
Lieve Luchtbel, ik vertrouw je alles altijd toe, omdat ik weet hoe open en oprecht jij reageert. Dat geeft vertrouwen, zoveel, dat ik durf te laten zien wat ik voel. Hoe je nu weer dit voor me schrijft, dat is zo écht ingeleefd. Je begrijpt het altijd, wonderbaarlijk is dat. (En ook gewoon stom, want het betekent vaak dat je het kent. Dat je dat rotgevoel herkent. )
Ik ben heel benieuwd naar die andere blik op mezelf. Zou het echt zoveel schelen? Zou ik er echt een ontspannen en gelukkiger mens door worden? Ik hoop het. En als ik denk aan hoe het eerst was, dan moet het haast wel. Ik wist toch wat het was: gelukkig zijn?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
En dat zul je weer weten . Echt.quote:Op dinsdag 6 februari 2007 23:08 schreef Sugar het volgende:
Ik wist toch wat het was: gelukkig zijn?
Je weet dat ik weinig van mezelf blootgeef hier, en dat zal ik nu ook niet doen, maar echt, op een dag komt het goed. En tot die dag doe je het stapje voor stapje, met vallen en opstaan, en niet perfect, maar wel menselijk.
Sterkte meid!
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Oeh, Sugar en Luchtbel....
Jullie onderlinge epistels heen en weer ontroeren me.... Prachtig.
Voor beiden een dikke .
Jullie onderlinge epistels heen en weer ontroeren me.... Prachtig.
Voor beiden een dikke .
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Je wist zeker wat het was, ik kan zo twintig dingen opnoemen waaruit dat blijkt maar dat doe ik niet hier. En ja, het zal heel veel schelen. Je had de sleutel naar succes, remember. Komt wel weer, echt. Tot gauwquote:Op dinsdag 6 februari 2007 23:08 schreef Sugar het volgende:
Ik ben heel benieuwd naar die andere blik op mezelf. Zou het echt zoveel schelen? Zou ik er echt een ontspannen en gelukkiger mens door worden? Ik hoop het. En als ik denk aan hoe het eerst was, dan moet het haast wel. Ik wist toch wat het was: gelukkig zijn?
Vandaag begin ik de dag met sporten, dat werkt altijd. Goede moed dus.
En wat ik vooral kwam zeggen nog:
LW, je maakt me wel aan het blozen met je lofzang. Grinnikend blozen, want wat je schrijft vind ik zo lief overdreven. Dankjewel, hoor lieve LW, gulle complimentenstrooister.
En wat ik vooral kwam zeggen nog:
LW, je maakt me wel aan het blozen met je lofzang. Grinnikend blozen, want wat je schrijft vind ik zo lief overdreven. Dankjewel, hoor lieve LW, gulle complimentenstrooister.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Kijk, zo begint een dag goed. Het doet me goed dit te lezen.quote:Op woensdag 7 februari 2007 08:51 schreef Sugar het volgende:
Een lach
Hoop.
Als je niet lacht, ben je dood.
Goed dat je gaat sporten! Zou ik ook moeten doen
Helaas ging het sporten niet door ('juf' ziek), maar de moed heb ik nog.
Spuug, inderdaad, sporten zou je ook moeten doen. Ga nu ongeveer 3 keer per week en dat is fijn!
Spuug, inderdaad, sporten zou je ook moeten doen. Ga nu ongeveer 3 keer per week en dat is fijn!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Spuug en M@x, dankjulliewel allebei voor die lieve kaartjes.
En nu is 'het' er weer.
Net lunch gegeten en te veel. Te veel voor mijn hoofd in elk geval. En dan het niet-sporten van vandaag. Nu hakt het erin, voel ik me dik, wil sporten, baal, baal, baal. Vanavond zouden we bij mijn schoonouders eten, omdat we ook de kinderen op gaan halen daar. Maar nu zie ik als enige optie: gaan sporten vanavond. Ik stel mezelf zo teleur gewoon.
En nu is 'het' er weer.
Net lunch gegeten en te veel. Te veel voor mijn hoofd in elk geval. En dan het niet-sporten van vandaag. Nu hakt het erin, voel ik me dik, wil sporten, baal, baal, baal. Vanavond zouden we bij mijn schoonouders eten, omdat we ook de kinderen op gaan halen daar. Maar nu zie ik als enige optie: gaan sporten vanavond. Ik stel mezelf zo teleur gewoon.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Kan je niet thuis oefeningen doen, of een rondje hardlopen?
Ik weet niet of dat stomme ideeën zijn maar misschien helpt het.
Ik weet niet of dat stomme ideeën zijn maar misschien helpt het.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dat zijn geen stomme ideeën, Snoop, helemaal niet. Ik neem het alleen nooit serieus als ik zelf dat soort oefeningen thuis doe. Dan is het altijd maar half en helpt het dus niet echt. Maar ik ga er ook nu over ophouden. Dingen doen. Dat helpt. Al is het maar de was vouwen en even boodschappen doen. En vanavond ga ik gewoon met mijn kinderen zijn. Dat is belangrijker dan sporten weer.
Mezelf overtuigen was dit.
Mezelf overtuigen was dit.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik ben wel overtuigt iig
Maar goed om zo te denken over dingen doen.
Maar goed om zo te denken over dingen doen.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Sjoeg,
Afgelopen week zag ik bij Netwerk een item over een jonge vrouw met een eetstoornis. Ik wist er niet zoveel van, maar door deze uitzending is het iets duidelijker geworden, al zal ik het nooit echt kunnen begrijpen natuurlijk.
Het viel me op, dat het “controle-aspect” zo belangrijk was, en dit herken ik wel wat bij jou. Veel dingen heb je niet in de hand, behalve dan hoeveel je eet, en wanneer. Dat kun je wel zelf bepalen, en dat geeft je dan nog een beetje het gevoel dat je controle hebt.
Iets anders dat ik heb geleerd van de uitzending is, is dat een eetstoornis nooit over gaat. Je kan er eigenlijk niet van genezen, je kan er hooguit mee leren omgaan. Dit vond ik echt schokkerend! Het betreffende meisje had een langdurige en intensieve therapie gehad, en maakte nu een redelijk stabiele indruk.
Ik wil haar situatie niet helemaal vergelijken met die van jou, dat kan ik ook niet beoordelen, maar ik kreeg wel de indruk dat een dergelijke stoornis een heel gemeen, geniepig en altijd loerend gevaar is.
En alsof dat niet al genoeg is, heb je ook nog te maken met een depressie. Geen wonder dat je het zo moeilijk hebt. Maar daarom vind ik het wel extra dapper van je dat je strijdlustig bent !
En natuurlijk gaat je dit de ene dag beter af dan de andere. Dat vind ik vrij logisch, je kan geen ijzer met handen breken. Ik hoop dat je die vechtlust vasthoudt, dat je in staat zult zijn dat nare stemmetje in je hoofd tot zwijgen te brengen zodra het zijn mond open doet!
Eigenlijk vertel ik niets nieuws, maar ik wilde je toch ook even een hart onder de riem steken. En ik heb nog even nagedacht over wat mij zou kunnen helpen als ik in zo’n soort situatie zou zitten (voor zover ik dat kan invoelen). Want het controle-aspect is wel iets waar ik mezelf een beetje in herken. Ik denk dat ik dan voor mezelf een tabelletje zou maken, statistiekjes zo je wil, waarin ik elke dag een cijfer zou geven (van 0-10). En elke dag dat er een voldoende staat, zou me hoopvol stemmen. Een bewijs dat het mogelijk is, en een motivatie om steeds meer voldoendes te scoren. Ik weet nog dat ik zo’n tabelletje bijhield toen Danyel zoveel huilde in zijn eerste weken. Ik turfde zijn huiluurtjes en zijn niet-huiluurtjes. In gedachten maakte ik er een grafiek van, die uiteindelijk uitliep in een gunstige curve. Dat gaf houvast. Hoe stom het ook klinkt, hoe vergezocht het ook is, ik heb hier destijds veel aan gehad.
Maar eigenlijk maakt het mee niets uit wát het zal zijn dat jou helpt, als je dat ene, dat voor jou werkt, maar vindt. Ook hier wordt het je enorm gegund. Hang in there !
Afgelopen week zag ik bij Netwerk een item over een jonge vrouw met een eetstoornis. Ik wist er niet zoveel van, maar door deze uitzending is het iets duidelijker geworden, al zal ik het nooit echt kunnen begrijpen natuurlijk.
Het viel me op, dat het “controle-aspect” zo belangrijk was, en dit herken ik wel wat bij jou. Veel dingen heb je niet in de hand, behalve dan hoeveel je eet, en wanneer. Dat kun je wel zelf bepalen, en dat geeft je dan nog een beetje het gevoel dat je controle hebt.
Iets anders dat ik heb geleerd van de uitzending is, is dat een eetstoornis nooit over gaat. Je kan er eigenlijk niet van genezen, je kan er hooguit mee leren omgaan. Dit vond ik echt schokkerend! Het betreffende meisje had een langdurige en intensieve therapie gehad, en maakte nu een redelijk stabiele indruk.
Ik wil haar situatie niet helemaal vergelijken met die van jou, dat kan ik ook niet beoordelen, maar ik kreeg wel de indruk dat een dergelijke stoornis een heel gemeen, geniepig en altijd loerend gevaar is.
En alsof dat niet al genoeg is, heb je ook nog te maken met een depressie. Geen wonder dat je het zo moeilijk hebt. Maar daarom vind ik het wel extra dapper van je dat je strijdlustig bent !
En natuurlijk gaat je dit de ene dag beter af dan de andere. Dat vind ik vrij logisch, je kan geen ijzer met handen breken. Ik hoop dat je die vechtlust vasthoudt, dat je in staat zult zijn dat nare stemmetje in je hoofd tot zwijgen te brengen zodra het zijn mond open doet!
Eigenlijk vertel ik niets nieuws, maar ik wilde je toch ook even een hart onder de riem steken. En ik heb nog even nagedacht over wat mij zou kunnen helpen als ik in zo’n soort situatie zou zitten (voor zover ik dat kan invoelen). Want het controle-aspect is wel iets waar ik mezelf een beetje in herken. Ik denk dat ik dan voor mezelf een tabelletje zou maken, statistiekjes zo je wil, waarin ik elke dag een cijfer zou geven (van 0-10). En elke dag dat er een voldoende staat, zou me hoopvol stemmen. Een bewijs dat het mogelijk is, en een motivatie om steeds meer voldoendes te scoren. Ik weet nog dat ik zo’n tabelletje bijhield toen Danyel zoveel huilde in zijn eerste weken. Ik turfde zijn huiluurtjes en zijn niet-huiluurtjes. In gedachten maakte ik er een grafiek van, die uiteindelijk uitliep in een gunstige curve. Dat gaf houvast. Hoe stom het ook klinkt, hoe vergezocht het ook is, ik heb hier destijds veel aan gehad.
Maar eigenlijk maakt het mee niets uit wát het zal zijn dat jou helpt, als je dat ene, dat voor jou werkt, maar vindt. Ook hier wordt het je enorm gegund. Hang in there !
... ♥ ik mis je ♥
Lief dat je me zo probeert te begrijpen. Het heeft inderdaad heel veel te maken met controle hebben en een doel hebben. En gewoon met ergens goed in zijn ook. Dat ik dat heb losgelaten kost me zoveel meer moeite dan het vasthouden. Ik heb nu niet de garantie dat ik me oké voel, omdat ik dunner aan het worden ben. Nee, ik moet nu juist elke keer dingen wegslikken en accepteren, omdat gewoon eten nu eenmaal de weg is naar de toekomst. En tegelijkertijd sla ik regelmatig door in het eten en is dat natuurlijk een reden om weer van mezelf te walgen. Ik hoop gewoon echt dat ik snel de balans vind, want nu heb ik totaal geen grip en dat voelt ook echt niet goed. Wil iemand even zeggen dat ik heus straks wel op een gewone manier kan zorgen dat ik lekker in mijn vel zit en gewoon mijn kleren blijf passen?
Zo'n grafiek is misschien ook best een goeie voor mij, Fluf. Dan zie ik ook goed wanneer het gewoon wel oké gaat. De rotmomenten zijn soms zo overheersend rot, dat de positieve momenten er gewoon niet tegen op kunnen. Misschien komt er door zo'n tabelletje wel meer evenwicht.
Ik kreeg van mijn zus een doosje met 'eigenwijsjes': kaartjes om positief te denken. Elke dag kan ik er eentje trekken en daar staat da bijvoorbeeld op: 'ik mag fouten maken' of 'ik kom voor mezelf op'. Grappig wel, soms kan ik 't ook best in mijn oren knopen en doen. Handig om zomaar een 'motto' te hebben, opgelegd door die kaartjes.
Zo'n grafiek is misschien ook best een goeie voor mij, Fluf. Dan zie ik ook goed wanneer het gewoon wel oké gaat. De rotmomenten zijn soms zo overheersend rot, dat de positieve momenten er gewoon niet tegen op kunnen. Misschien komt er door zo'n tabelletje wel meer evenwicht.
Ik kreeg van mijn zus een doosje met 'eigenwijsjes': kaartjes om positief te denken. Elke dag kan ik er eentje trekken en daar staat da bijvoorbeeld op: 'ik mag fouten maken' of 'ik kom voor mezelf op'. Grappig wel, soms kan ik 't ook best in mijn oren knopen en doen. Handig om zomaar een 'motto' te hebben, opgelegd door die kaartjes.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Jij zult straks op een gewone manier ervoor kunnen zorgen dat je lekker in je vel zit en gewoon je kleren blijft passen!quote:Op donderdag 8 februari 2007 20:45 schreef Sugar het volgende:
Lief dat je me zo probeert te begrijpen. Het heeft inderdaad heel veel te maken met controle hebben en een doel hebben. En gewoon met ergens goed in zijn ook. Dat ik dat heb losgelaten kost me zoveel meer moeite dan het vasthouden. Ik heb nu niet de garantie dat ik me oké voel, omdat ik dunner aan het worden ben. Nee, ik moet nu juist elke keer dingen wegslikken en accepteren, omdat gewoon eten nu eenmaal de weg is naar de toekomst. En tegelijkertijd sla ik regelmatig door in het eten en is dat natuurlijk een reden om weer van mezelf te walgen. Ik hoop gewoon echt dat ik snel de balans vind, want nu heb ik totaal geen grip en dat voelt ook echt niet goed. Wil iemand even zeggen dat ik heus straks wel op een gewone manier kan zorgen dat ik lekker in mijn vel zit en gewoon mijn kleren blijf passen?
Jeroen heeft vroeger wel eens zo'n blöde verkoperscursus gedaan, waarbij ze de taak kregen om op de spiegel te schrijven (of een briefje op te plakken): Hello Tiger, I Love You! Moest ik opeens aan denken toen ik dit las van die kaartjes. Overigens heeft BE een geweldige spiegel in d'r badkamer, heeft ze laatst een foto van geplaatst. Heb je die toevallig gezien? Zo nee, dan moet je er echt even om vragen.quote:Zo'n grafiek is misschien ook best een goeie voor mij, Fluf. Dan zie ik ook goed wanneer het gewoon wel oké gaat. De rotmomenten zijn soms zo overheersend rot, dat de positieve momenten er gewoon niet tegen op kunnen. Misschien komt er door zo'n tabelletje wel meer evenwicht.
Ik kreeg van mijn zus een doosje met 'eigenwijsjes': kaartjes om positief te denken. Elke dag kan ik er eentje trekken en daar staat da bijvoorbeeld op: 'ik mag fouten maken' of 'ik kom voor mezelf op'. Grappig wel, soms kan ik 't ook best in mijn oren knopen en doen. Handig om zomaar een 'motto' te hebben, opgelegd door die kaartjes.
... ♥ ik mis je ♥
Ik moest er al aan denken nog voor ik je laatste zinnen las Phluph.
Dit is een foto Sugar.
Staan heel veel ware dingen over jou op!
Dit is een foto Sugar.
Staan heel veel ware dingen over jou op!
***
Je kan straks heus wel op een gewone manier zorgen dat je lekker in je vel zit en je blijft gewoon je kleren passen.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Sugar, hoe raar het ook voelt, je bent ergens goed in. Je bent zelfs ergens zoveel beter in dan de meeste mensen! Je hebt de kracht een eetstoornis recht in de ogen te kijken en te zeggen "nee, ik wil jou niet, jij helpt me van de wal in de sloot". Er zijn maar weinig mensen die dat zo kunnen, die zomaar hun monster durven te confronteren. De controle heb je, je laat 't niet gebeuren. Da's niet makkelijk, er is nog nooit iemand zonder slag of stoot van de een op de andere dag van een eetstoornis weer 100% gezond gaan eten. Dat is een proces en dat kost tijd. Jij kunt dat. Die balans ken je, die had je voordat Storm geboren werd, die zal je weer terugvinden. En zodra jij weer gewoon lekker je boterhammetjes eet, je kaakje bij de thee neemt, je aardappeltjes op je bordje prikt heb je pas écht de controle: de controle over de toekomst die je zo graag liever vandaag dan morgen zou zien. Die kleding, dat komt echt wel goed!quote:Op donderdag 8 februari 2007 20:45 schreef Sugar het volgende:
Lief dat je me zo probeert te begrijpen. Het heeft inderdaad heel veel te maken met controle hebben en een doel hebben. En gewoon met ergens goed in zijn ook. Dat ik dat heb losgelaten kost me zoveel meer moeite dan het vasthouden. Ik heb nu niet de garantie dat ik me oké voel, omdat ik dunner aan het worden ben. Nee, ik moet nu juist elke keer dingen wegslikken en accepteren, omdat gewoon eten nu eenmaal de weg is naar de toekomst. En tegelijkertijd sla ik regelmatig door in het eten en is dat natuurlijk een reden om weer van mezelf te walgen. Ik hoop gewoon echt dat ik snel de balans vind, want nu heb ik totaal geen grip en dat voelt ook echt niet goed. Wil iemand even zeggen dat ik heus straks wel op een gewone manier kan zorgen dat ik lekker in mijn vel zit en gewoon mijn kleren blijf passen?
En ik wéét dat jij nu denkt, ach, jij hebt makkelijk praten. Jij voelt niet wat ik voel. Jij voelt niet dat vet overal, jij ziet dat lijf niet elke dag. Nee, dat klopt, ik heb makkelijk praten als het om jou gaat, want ik vind jou een hele mooie vrouw. En ik weet dat je dat op een dag zelf ook weer gaat vinden.
Ja, dat is echt waarop ik moet gaan vertrouwen en de ene dag gaat me dat beter af dan de andere dag. En dingen hakken er gewoon heel, heel hard in nog. Ruzie met mijn man is meteen een reden me helemaal terug bij af te voelen. Dat is echt zo heftig meteen. En kleinere dingen, mezelf net iets te dik zien weerspiegelen in een raam, een broek die niet soepel genoeg aan gaat, verpesten het goede gevoel dat er soms wél even was. Dat maakt me heel verdrietig en ook vaak boos op de hele wereld.quote:Op vrijdag 9 februari 2007 09:24 schreef innovative het volgende:
Die balans ken je, die had je voordat Storm geboren werd, die zal je weer terugvinden.
Ik kreeg van Étoile een heel goede boekentip: Uit de ban van eetbuien. Dat gaat niet alleen over eetbuien (daarvan heb ik niet echt last), maar wel over verstoord eetgedrag en irrationele gedachten. Ik herken er heel veel in (alles haast) en het geeft me in elk geval wel duidelijk de bevestiging dat ik niet normaal omga met eten en met mijn lijf, en vooral dat dat dus anders kan. Ik weet alleen totaal niet hoe, maar dat zal psychotherapie hopelijk ook wel aanpakken. Ik heb in elk geval wel de wil om normaal om te gaan met dat allemaal. En vooral hoop ik gewoon echt vurig dat ik weer kan genieten van dingen en uit meer ga bestaan dan alleen maar dit.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik beloof je dat er een moment komt dat je dat weer kan. Ook al kan je je dat nu niet voorstellen. Echt meissie, je bent op de goede weg. Niet te streng zijn voor jezelf, vergeef jezelf voor alles wat je in je eigen ogen niet perfect doet, en vergeef jezelf ook je perfectionisme . Nog even en de lente komt eraan, en dan wordt het allemaal waarschijnlijk ook weer een stukje makkelijker. Echt, er komt en dag dat je weer gewoon zomaar kunt genieten, zonder dat je jezelf daar steeds aan moet herinneren.
mooi he, alles
Ik zit pag. 2 van het fototopic te bekijken en Sugar, als er weer zo'n dag is dat je het gewoon niet meer weet kijk naar deze foto's en denk terug hoe het toen was.
En deze hele waardevolle:
Dit is jouw gezin Sugar, deze mensen houden van je onvoorwaardelijk. Hierom vecht je.
En deze hele waardevolle:
Dit is jouw gezin Sugar, deze mensen houden van je onvoorwaardelijk. Hierom vecht je.
Als je niet lacht, ben je dood.
Nu nog onvoorwaardelijk van jezelf gaan houden Suug!quote:Op dinsdag 13 februari 2007 17:21 schreef dutchie het volgende:
Dit is jouw gezin Sugar, deze mensen houden van je onvoorwaardelijk. Hierom vecht je.
Dat komt, echt, dat komt!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hier dan maar. De psychiater was erg duidelijk vanochtend. Psychiatrisch patient. Het klinkt niet leuk, had ik nooit van mezelf verwacht.
Ze was wel aardig en op zich was het geen vervelend gesprek. Anna was mee, want m'n schoonouders weten nog van niks en alleen thuis laten is ze echt nog te jong voor.
Ze wilde veel weten, over vanalles. Ze was duidelijk in haar conclusie, net als de huisarts. Denkt wel dat het met medicijnen goed op te lossen is. (meer daarover in het bv topic) Nu weet ik het niet meer zo goed. Morgen belt ze over wanneer het eerste gesprek is met een psycholoog.
Een vraag voor anderen met een depressie, hoe open zijn jullie geweest naar je omgeving? Ik heb het liefste dat niemand iets weet, nu kan ik nog mooi weer spelen. Maar dat is niet goed. J. wil het wel vertellen. Dat is misschien beter, maar ik weet niet goed wat ik dan moet zeggen. Op m'n werk zeg ik niks en dat blijft zo, maar familie, vrienden en kennissen? M'n beste vriendin wist van mijn afspraak vanochtend. Verder niemand.
Ze was wel aardig en op zich was het geen vervelend gesprek. Anna was mee, want m'n schoonouders weten nog van niks en alleen thuis laten is ze echt nog te jong voor.
Ze wilde veel weten, over vanalles. Ze was duidelijk in haar conclusie, net als de huisarts. Denkt wel dat het met medicijnen goed op te lossen is. (meer daarover in het bv topic) Nu weet ik het niet meer zo goed. Morgen belt ze over wanneer het eerste gesprek is met een psycholoog.
Een vraag voor anderen met een depressie, hoe open zijn jullie geweest naar je omgeving? Ik heb het liefste dat niemand iets weet, nu kan ik nog mooi weer spelen. Maar dat is niet goed. J. wil het wel vertellen. Dat is misschien beter, maar ik weet niet goed wat ik dan moet zeggen. Op m'n werk zeg ik niks en dat blijft zo, maar familie, vrienden en kennissen? M'n beste vriendin wist van mijn afspraak vanochtend. Verder niemand.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, mijn schoonzus heeft psychische klachten. Dat weten wij niet . Maar ondertussen dus wel, want het is gewoon te merken aan allerlei kleine dingetjes, en via via wordt er wel over gepraat. Ik zou het heel fijn vinden als het niet zo'n taboe voor haar was. Maar ik snap ook wel dat het confronterend is om 'toe te moeten geven'. En toch denk ik dat het beter is: begrip kweken en begrip krijgen, en er over praten.
Verder las ik je verhaal in het bv topic. Ik kan niet invoelen hóe belangrijk bv voor je is, maar het kan nooit belangrijker zijn dan jouw welzijn hoor! Ik schrijf het met schroom op, omdat ik vind dat ik én over depressie én over bv niet te veel kan zeggen, maar jij bent héél belangrijk! Anna is bijna 6 maanden en je hebt zo ontzettend veel al aan haar gegeven. En dat is veel meer dan voeding alleen
Verder las ik je verhaal in het bv topic. Ik kan niet invoelen hóe belangrijk bv voor je is, maar het kan nooit belangrijker zijn dan jouw welzijn hoor! Ik schrijf het met schroom op, omdat ik vind dat ik én over depressie én over bv niet te veel kan zeggen, maar jij bent héél belangrijk! Anna is bijna 6 maanden en je hebt zo ontzettend veel al aan haar gegeven. En dat is veel meer dan voeding alleen
Lieve Yppy. Ik hoop dat je het je omgeving wel verteld. Zij kunnen jou ook steunen, en af en toe 's voor Anna zorgen zodat jij even rustig aan kan doen. Er zijn voor J. Hij moet zijn verhaal ook kwijt kunnen. Maar wat je ook doet, vooral heel veel succes. Ik hoop dat de therapie je helpt en dat je je snel wat beter gaat voelen.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Lieve YPPY: een eerste stapje heb je gemaakt door het (deels) te erkennen. Dat is heel goed! Verder ben ik het eens met de kleine lettertjes van Linda. Ik durfde er niets van te zeggen maar ben blij dat zij dat wel gedaan heeft. Luister goed naar je lichaam en ook naar J want hij heeft echt het beste met je voor. Sterkte en denk aan jezelf.
In het begin heb ik het voor me gehouden gewoon omdat ik vond dat het een ander niets aan gingmotto mensen denken dat ik gek ben geworden maar heb toch ervaren door er over te praten veel prettiger is. Het verklaard een hoop dingen in je gedrag en je komt mensen tegen met steun en tips.quote:Op donderdag 15 februari 2007 13:03 schreef YPPY het volgende:
Een vraag voor anderen met een depressie, hoe open zijn jullie geweest naar je omgeving? Ik heb het liefste dat niemand iets weet, nu kan ik nog mooi weer spelen. Maar dat is niet goed. J. wil het wel vertellen. Dat is misschien beter, maar ik weet niet goed wat ik dan moet zeggen. Op m'n werk zeg ik niks en dat blijft zo, maar familie, vrienden en kennissen? M'n beste vriendin wist van mijn afspraak vanochtend. Verder niemand.
Yppy, je moet doen waar jij je goed bij voelt. Vergeet alleen niet dat je hier samen in staat met J. De hele wereld hoeft het niet te weten, maar gewoon je directe omgeving. Ik ben het wel eens met wat Lishe zegt. Dat hij ook een uitlaatklep kan vinden.
Maar belangrijker is:
Ik denk dat het voor jou heel moeilijk is om te vertellen, maar ms helpt het je juist om een paar keer je verhaal hardop te vertellen. Het kan opluchten. En vooral bij de mensen die je lief zijn. Niemand ziet het als een falen, ze zullen er gewoon voor je zijn om je te helpen.
Sterkte Yp, je komt op mij over als een sterk persoon die weet wat ze wil. Ik hoop dat dit voor je 'te dragen' is.
[ Bericht 33% gewijzigd door dutchie op 15-02-2007 14:02:54 (even de post iets meer genuanceerd) ]
Maar belangrijker is:
Ik denk dat het voor jou heel moeilijk is om te vertellen, maar ms helpt het je juist om een paar keer je verhaal hardop te vertellen. Het kan opluchten. En vooral bij de mensen die je lief zijn. Niemand ziet het als een falen, ze zullen er gewoon voor je zijn om je te helpen.
Sterkte Yp, je komt op mij over als een sterk persoon die weet wat ze wil. Ik hoop dat dit voor je 'te dragen' is.
[ Bericht 33% gewijzigd door dutchie op 15-02-2007 14:02:54 (even de post iets meer genuanceerd) ]
Als je niet lacht, ben je dood.
Lieve Yppy besef je wel dat dat etiketje "psychiatrisch patient" een tijdelijke is? En besef je ook wel dat je hier niets aan kunt doen maar dat je lichaam je gewoon even in de steek laat met stofjes aanmaken?
Je klinkt zo vol schaamte en zelfverwijt, terwijl je juist hartstikke trots moet zijn dat je het durft te erkennen en hulp durft te zoeken.
Je klinkt zo vol schaamte en zelfverwijt, terwijl je juist hartstikke trots moet zijn dat je het durft te erkennen en hulp durft te zoeken.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Lieve Lois, fijn dat je die woorden weer zegt nu. Dat is zo waar en het hielp mij enorm dat je dit toen voor mij opschreef.
Yppy, wat een ellende is het toch. Lijkt wel alsof er nu meer mis is dan een week geleden toen je je kop nog in het zand stak, he? En zo is het ook, onder ogen zien is dan een heel vervelende, maar ontzettend noodzakelijke eerste stap. Echt hoor, dat heb je alvast heel goed gedaan.
Ik denk dat je niet bang moet zijn voor de reactie van de omgeving, maar misschien heb ik makkelijk praten. Ik heb altijd vertrouwen gehad in de mensen met wie ik het deel(de) en niemand heeft 'plat' gereageerd. Wel hebben sommigen de depressie in twijfel getrokken, dat vond ik heel moeilijk. Anderen heb ik moeten uitleggen dat een pnd niet altijd betekent dat je je kind wilt doden. Dat denken toch veel mensen en het maakt het ook moeilijker dan voor hen zich voor te stellen dat jij dat hebt. Ze zien je immers altijd vrolijk?
Ik zou er wel met een aantal mensen over praten of eigenlijk vooral zorgen dat een aantal mensen het weet. Dan hoeft er verder niet over gepraat te worden, maar is er begrip als het even helemaal niet meer gaat. Met jou óf met Jarno.
Goed dat medicijnen meteen besproken zijn. Jeetje, lieve Yppy, ik vind het echt heel naar voor je. Maar het gaat goedkomen, echt waar. Ik pm je zo nog even.
Yppy, wat een ellende is het toch. Lijkt wel alsof er nu meer mis is dan een week geleden toen je je kop nog in het zand stak, he? En zo is het ook, onder ogen zien is dan een heel vervelende, maar ontzettend noodzakelijke eerste stap. Echt hoor, dat heb je alvast heel goed gedaan.
Ik denk dat je niet bang moet zijn voor de reactie van de omgeving, maar misschien heb ik makkelijk praten. Ik heb altijd vertrouwen gehad in de mensen met wie ik het deel(de) en niemand heeft 'plat' gereageerd. Wel hebben sommigen de depressie in twijfel getrokken, dat vond ik heel moeilijk. Anderen heb ik moeten uitleggen dat een pnd niet altijd betekent dat je je kind wilt doden. Dat denken toch veel mensen en het maakt het ook moeilijker dan voor hen zich voor te stellen dat jij dat hebt. Ze zien je immers altijd vrolijk?
Ik zou er wel met een aantal mensen over praten of eigenlijk vooral zorgen dat een aantal mensen het weet. Dan hoeft er verder niet over gepraat te worden, maar is er begrip als het even helemaal niet meer gaat. Met jou óf met Jarno.
Goed dat medicijnen meteen besproken zijn. Jeetje, lieve Yppy, ik vind het echt heel naar voor je. Maar het gaat goedkomen, echt waar. Ik pm je zo nog even.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Yppy, depressie is volksziekte no. 1 in Nederland. Ik weet hoe gek het voelt om 'aan de andere kant' van de zorg terecht te komen. Tijdens het laatste jaar van mijn muziektherapiestudie kreeg ik de diagnose winterdepressie. Opeens was ik degene die het leven niet meer aankon en de grip kwijt was, en de ander degene waaraan ik mezelf moest toevertrouwen om alles weer op de rit te krijgen. Ik moest net zoveel vertrouwen in mijn behandelaars krijgen als ik ooit in mezelf en mijn cliënten had. Ik denk dat ik door mijn ervaring/scholing misschien geen makkelijke patiënt ben geweest, maar wel een mondige die er ook snel bovenop was.quote:Op donderdag 15 februari 2007 13:03 schreef YPPY het volgende:
Hier dan maar. De psychiater was erg duidelijk vanochtend. Psychiatrisch patient. Het klinkt niet leuk, had ik nooit van mezelf verwacht.
Ze was wel aardig en op zich was het geen vervelend gesprek. Anna was mee, want m'n schoonouders weten nog van niks en alleen thuis laten is ze echt nog te jong voor.
Ze wilde veel weten, over vanalles. Ze was duidelijk in haar conclusie, net als de huisarts. Denkt wel dat het met medicijnen goed op te lossen is. (meer daarover in het bv topic) Nu weet ik het niet meer zo goed. Morgen belt ze over wanneer het eerste gesprek is met een psycholoog.
Een vraag voor anderen met een depressie, hoe open zijn jullie geweest naar je omgeving? Ik heb het liefste dat niemand iets weet, nu kan ik nog mooi weer spelen. Maar dat is niet goed. J. wil het wel vertellen. Dat is misschien beter, maar ik weet niet goed wat ik dan moet zeggen. Op m'n werk zeg ik niks en dat blijft zo, maar familie, vrienden en kennissen? M'n beste vriendin wist van mijn afspraak vanochtend. Verder niemand.
Wat ik doe is het aan mensen die me echt goed kennen vertellen, want ze merken toch wel dat ik op dat moment niet lekker draai. En het is fijn om er over te kunnen praten, of niet over te hoeven zwijgen. Op het werk vertel ik het als het m'n werk beïnvloedt.
Aan anderen vertel ik het als het zo ter sprake komt, zoals nu hier. Ik heb ook zeker tien jaar lang iedere winter meegewerkt aan interviews in de media over mijn aandoening. (Heb mezelf nu met 'pensioen' gestuurd.) Als ik vertel wat me scheelt doe ik dat heel feitelijk en vertel ik er ook meteen bij dat het goed behandeld kan worden, en hoe ik dat doe. Dat scheelt veel doorgevraag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Macka66 op 15-02-2007 17:17:04 ]
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Jullie hebben wel gelijk, het is beter als anderen het weten. Ook voor J. Het is nu inderdaad moeilijker dan vorige week Sugar. Angst voor het onbekende en om de problemen aan te pakken denk ik.
Bij mijn vorige baan verwees ik wel eens door naar activiteiten voor psychiatisch patienten en als ik daar dan kwam, was dat een stelletje dakloze drugsverslaafden bij elkaar. Vandaar mijn negatieve associatie denk ik. Vanochtend zei de psychiater ook al: "de een krijgt suikerziekte door een zwangerschap, jij krijgt dit". Het is raar, omdat ik normaal gesproken aan de andere kant van de zorg sta, wat jij al schrijft Macka. Ik ben altijd degene die andermans problemen te horen krijgt en/of op moet lossen. Ik hoor verhalen aan over vanalles wat niet goed is. Het voelt zo gek om dan andersom te zijn.
Ik ben nu ziek, maar de weg naar beter worden is begonnen. De cb arts vanmiddag zei wat rake dingen, ik heb nieuwe stof tot nadenken en tot inbrengen bij de psycholoog als ik daarheen ga.
Bij mijn vorige baan verwees ik wel eens door naar activiteiten voor psychiatisch patienten en als ik daar dan kwam, was dat een stelletje dakloze drugsverslaafden bij elkaar. Vandaar mijn negatieve associatie denk ik. Vanochtend zei de psychiater ook al: "de een krijgt suikerziekte door een zwangerschap, jij krijgt dit". Het is raar, omdat ik normaal gesproken aan de andere kant van de zorg sta, wat jij al schrijft Macka. Ik ben altijd degene die andermans problemen te horen krijgt en/of op moet lossen. Ik hoor verhalen aan over vanalles wat niet goed is. Het voelt zo gek om dan andersom te zijn.
Ik ben nu ziek, maar de weg naar beter worden is begonnen. De cb arts vanmiddag zei wat rake dingen, ik heb nieuwe stof tot nadenken en tot inbrengen bij de psycholoog als ik daarheen ga.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Goedzo, Yppy. En echt mens, gebruik me gerust als uitlaatklep, he?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Petje af voor je YPPY, en voor Sugar ook, dat jullie het probleem zo te lijf gaan. Echt niks moeilijkers dan te erkennen en er mee aan de slag te gaan. Dapper!
Ik wens jullie echt allebei toe dat de dingen snel weer beter worden
Ik wens jullie echt allebei toe dat de dingen snel weer beter worden
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Yppy, ik herken je schrik van het etiketje.
"Ik ben toch niet gek???" Nee, ben je ook niet.
Maar weet je, het zijn je eigen ideeën die je hebt over 'psychiatrische patienten'. Het etiketje doet er niet toe. Het gaat erom dat je hebt ingezien dat er iets niet lekker zit in je gevoelsleven en dat je dat gaat aanpakken. En dat is knap en dapper. Maar geeft ook aan dat het je blijkbaar erg ging opbreken. Immers, kop in het zand en 'yadayadayada ik ben er lekker niet' helpt niet meer. Wellicht duurt het een poos (een langere poos wrs dan je zelf hoopt) voor je er weer bovenop bent, maar dat gaat je wél lukken.
Net zoals dat Sugarbeeb gaat lukken!
For what's worth it: je hebt mij ontmoet. Maak ik op jou de indruk van een psychiatrisch patient? Nee toch! Toch val ik daar officieel nog steeds onder. Het gaat erom dat je inzicht krijgt in hoe je functioneert en dat je ermee om leert gaan zodat je weer lekker in je vel zit. Mij is het gelukt! En dat etiket kan me werkelijk niets schelen.
"Ik ben toch niet gek???" Nee, ben je ook niet.
Maar weet je, het zijn je eigen ideeën die je hebt over 'psychiatrische patienten'. Het etiketje doet er niet toe. Het gaat erom dat je hebt ingezien dat er iets niet lekker zit in je gevoelsleven en dat je dat gaat aanpakken. En dat is knap en dapper. Maar geeft ook aan dat het je blijkbaar erg ging opbreken. Immers, kop in het zand en 'yadayadayada ik ben er lekker niet' helpt niet meer. Wellicht duurt het een poos (een langere poos wrs dan je zelf hoopt) voor je er weer bovenop bent, maar dat gaat je wél lukken.
Net zoals dat Sugarbeeb gaat lukken!
For what's worth it: je hebt mij ontmoet. Maak ik op jou de indruk van een psychiatrisch patient? Nee toch! Toch val ik daar officieel nog steeds onder. Het gaat erom dat je inzicht krijgt in hoe je functioneert en dat je ermee om leert gaan zodat je weer lekker in je vel zit. Mij is het gelukt! En dat etiket kan me werkelijk niets schelen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Yppy sterkte! Ik heb het aan mijn ouders en goede vrienden verteld. Ook aan Djeez ouders helaas.
De meesten reageerden wel normaal en lief.
Gelukkig kun jij wel snel terecht. Ik ben ook wel een beetje bang voor het etiket. Bij mij is het waarschijnlijk deels door hormonen.
En wat ik me afvroeg, moest jij ook allemaal formulieren van tevoren invullen?
[ Bericht 12% gewijzigd door Ingrid19 op 15-02-2007 19:47:13 ]
De meesten reageerden wel normaal en lief.
Gelukkig kun jij wel snel terecht. Ik ben ook wel een beetje bang voor het etiket. Bij mij is het waarschijnlijk deels door hormonen.
En wat ik me afvroeg, moest jij ook allemaal formulieren van tevoren invullen?
[ Bericht 12% gewijzigd door Ingrid19 op 15-02-2007 19:47:13 ]
Tuurlijk kan dat ook, JM.
Toch wel hormonaal, Ingrid? Zei je huisarts dat? Het is natuurlijk nooit precies te bepalen, bij mij niet, bij Yppy ook niet. Maar soms is de link wel heel duidelijk en soms werken hormonen ook echt.
Bij mij niet, denk ik. Ik voel me wel beter dan de eerste 3 maanden, dat godzijdank wel! Maar ik vraag me af of dat niet veel meer te maken heeft met Storm die makkelijker is, hormonen die wegtrekken uit mijn lijf en niet te vergeten het feit dat ik nu weer helemaal ben zoals ik was voor de zwangerschappen (qua lijf). Ik denk er ook over om binnenkort te gaan praten met mijn huisarts over afbouwen. Als het misgaat weer helemaal kan ik altijd terug, denk ik. Even bekijken nog.
.
Yppy en Ingrid en alle anderen: ga maar niet met Eileen Engels in zee. Ik kwam deze week op internet (ja ja, dat van die leken, bedreigend enzo) iemand tegen op wie ze net zo vinnig had gereageerd. Deze vrouw had ook gezegd dat ze niet echt iets eraan had. Het knaagt aan mij soms nog best hoe dat is gegaan, ik ben 'blij' dat ik nu iemand tegenkwam die precies dezelfde ervaring heeft.
Toch wel hormonaal, Ingrid? Zei je huisarts dat? Het is natuurlijk nooit precies te bepalen, bij mij niet, bij Yppy ook niet. Maar soms is de link wel heel duidelijk en soms werken hormonen ook echt.
Bij mij niet, denk ik. Ik voel me wel beter dan de eerste 3 maanden, dat godzijdank wel! Maar ik vraag me af of dat niet veel meer te maken heeft met Storm die makkelijker is, hormonen die wegtrekken uit mijn lijf en niet te vergeten het feit dat ik nu weer helemaal ben zoals ik was voor de zwangerschappen (qua lijf). Ik denk er ook over om binnenkort te gaan praten met mijn huisarts over afbouwen. Als het misgaat weer helemaal kan ik altijd terug, denk ik. Even bekijken nog.
.
Yppy en Ingrid en alle anderen: ga maar niet met Eileen Engels in zee. Ik kwam deze week op internet (ja ja, dat van die leken, bedreigend enzo) iemand tegen op wie ze net zo vinnig had gereageerd. Deze vrouw had ook gezegd dat ze niet echt iets eraan had. Het knaagt aan mij soms nog best hoe dat is gegaan, ik ben 'blij' dat ik nu iemand tegenkwam die precies dezelfde ervaring heeft.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
kussen voor yppy en ook voor sugar.
Ingrid ik vind het zo naar voor je dat het tussen jou en je schoonouders niet zo lekker zit.
Het lijkt uit je verhalen of ze je 'niet goed genoeg' vinden voor djeez. En ze hebben vaak aanmerkingen op hoe je het doet met kim en alles.
Echt heel vervelend, ik hoop niet dat je daar zo ongelukkig van word, probeer voor jezelf te bedenken waarom je bepaalde dingen doet die zij afkeuren, want wat je doet is nooit fout! Voel je je er niet minder door hoor! laat je niet intimideren.
Ingrid ik vind het zo naar voor je dat het tussen jou en je schoonouders niet zo lekker zit.
Het lijkt uit je verhalen of ze je 'niet goed genoeg' vinden voor djeez. En ze hebben vaak aanmerkingen op hoe je het doet met kim en alles.
Echt heel vervelend, ik hoop niet dat je daar zo ongelukkig van word, probeer voor jezelf te bedenken waarom je bepaalde dingen doet die zij afkeuren, want wat je doet is nooit fout! Voel je je er niet minder door hoor! laat je niet intimideren.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Klopt als een bus. Dat gevoel word steeds erger. Vanaf het begin heb ik al het gevoel dat ze me niet volledig accepteren. DAt ik depressief ben bv is maar onzin. Ik moet maar elke dag een stukje buiten lopen, gaat het vanzelf wel over. En nog wel meer opmerkingen. Ook veel over Kim en wat mijn taak als huivrouw is etc.quote:Op donderdag 15 februari 2007 21:06 schreef pinquit het volgende:
kussen voor yppy en ook voor sugar.
Ingrid ik vind het zo naar voor je dat het tussen jou en je schoonouders niet zo lekker zit.
Het lijkt uit je verhalen of ze je 'niet goed genoeg' vinden voor djeez. En ze hebben vaak aanmerkingen op hoe je het doet met kim en alles.
Echt heel vervelend, ik hoop niet dat je daar zo ongelukkig van word, probeer voor jezelf te bedenken waarom je bepaalde dingen doet die zij afkeuren, want wat je doet is nooit fout! Voel je je er niet minder door hoor! laat je niet intimideren.
Djeez zegt ook steeds vaker dat hij zijn moeder mist. (is overleden toen hij 9 was) Die was veel leuker en liever. Zijn vader is door zijn stiefmoe erg verandert zegt hij.
Sugar, de ha denkt dat de hormonen misschien de aanzet hebben gegeven.
Ik hoop maar dat de psychiater kan helpen.
Ik vind het trouwens goed en duidelijk hoe je je ervaringen, gedachten etc opschrijft Sugar.
vind ik dit topic posten ineens raar, omdat ik geen pnd oid heb, weet niet goed of ik hier of hoe gaat het met de moeders mag posten
ik wil alle dames hier even een hart onder de riem steken en veel sterkte toewensen!
Inhakende op Ingrids betoog: Gelukkig maar dat mijn ouders in Duitsland wonen en we geen auto hebben. Een mooi excuus om er zo weinig mogelijk over de vloer te komen. met auto kwamen we er slechts twee keer in het jaar, nu misschien nog minder. Zelf komen ze ook sporadisch langs hier, ze komen eik alleen hier op verjaardagen, en als ze in de buurt moeten zijn. We zien elkaar dus eens in de drie maanden ofzo. Voor mijn moeders overlijden was mijn pa een goeie kerel, en soms als ik hem alleen spreek is het nog wel een beste kerel. Maarja, dat loeder van een stiefmoe is alleen maar om de centen met hem getrouwd en heeft mijn vader helaas zo erg ingepalmd, dat het een saaie loser is geworden die heel streng en kortzichtig is.
Inhakende op Ingrids betoog: Gelukkig maar dat mijn ouders in Duitsland wonen en we geen auto hebben. Een mooi excuus om er zo weinig mogelijk over de vloer te komen. met auto kwamen we er slechts twee keer in het jaar, nu misschien nog minder. Zelf komen ze ook sporadisch langs hier, ze komen eik alleen hier op verjaardagen, en als ze in de buurt moeten zijn. We zien elkaar dus eens in de drie maanden ofzo. Voor mijn moeders overlijden was mijn pa een goeie kerel, en soms als ik hem alleen spreek is het nog wel een beste kerel. Maarja, dat loeder van een stiefmoe is alleen maar om de centen met hem getrouwd en heeft mijn vader helaas zo erg ingepalmd, dat het een saaie loser is geworden die heel streng en kortzichtig is.
Op woensdag 10 juli 2013 01:46 schreef Littlerabbit het volgende:
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poëtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poëtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Je ziet ze nooit, maar welke elke 3 maanden ongeveer... wat klopt er niet.....quote:Op donderdag 15 februari 2007 23:26 schreef Djeez het volgende:
Gelukkig maar dat mijn ouders in Duitsland wonen en we geen auto hebben. Een mooi excuus om er zo weinig mogelijk over de vloer te komen. met auto kwamen we er slechts twee keer in het jaar, nu misschien nog minder. Zelf komen ze ook sporadisch langs hier, ze komen eik alleen hier op verjaardagen, en als ze in de buurt moeten zijn. We zien elkaar dus eens in de drie maanden ofzo. Voor mijn moeders overlijden was mijn pa een goeie kerel, en soms als ik hem alleen spreek is het nog wel een beste kerel. Maarja, dat loeder van een stiefmoe is alleen maar om de centen met hem getrouwd en heeft mijn vader helaas zo erg ingepalmd, dat het een saaie loser is geworden die heel streng en kortzichtig is.
en soms ja soms moet je stiefmoeders een kans geven, ik ga de mijne ook zeker niet prijzen, maar ze heeft ook haar goede kanten, en ze heeft punten waar ik soms in kan komen
En vergeet niet dat door een overlijden van een voor je vaders grote liefde, er ook een deel van je vader is meegestorven...
En dat draagt tie bij zich, waardoor een persoonlijkheid door kan veranderen
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Yppy, wat rot dat je hier doorheen moet gaan. Ik hoop dat het je lukt om het toch aan wat mensen te vertellen. Ook al lijkt het vaak anders te zijn omdat die gevoelens in jezelf zitten, het scheelt vaak wel wat als mensen je helpen met dragen daarvan en als het nodig is kunnen helpen, met wat dan ook. Hopelijk zul snel goede hulp vinden. Sterkte.
[ Bericht 21% gewijzigd door Luchtbel op 16-02-2007 01:11:11 ]
[ Bericht 21% gewijzigd door Luchtbel op 16-02-2007 01:11:11 ]
Ik wil even alle dames hier een knuffel geven, heel veel sterkte, en het komt echt weer goed!!
Over wel of niet vertellen..
Ik had dan geen pnd, maar een 'gewone' depressie, maar in het begin heb ik ook niemand erover verteld, alleen mijn ouders, zus en mijn beste vriendin wisten ervan. Ik was ook bang dat ik het etiket 'gek' opgeplakt kreeg door de omgeving. Toen het langer duurde ben ik heel voorzichtig anderen erover gaan vertellen, en ik heb alleen maar fijne reacties gehad. Er was meteen meer begrip, en ik voelde me niet meer zo gedwongen om dingen leuk te moeten vinden. Achteraf denk ik: ik had veel eerder erover moeten vertellen!
Het is natuurlijk je eigen keuze en als je je er niet prettig bij voelt moet je het zeker niet doen. Maar het kan wel heel fijn zijn en 'mooi weer' spelen kost veel energie, energie die je beter in je herstel kan stoppen!
Over wel of niet vertellen..
Ik had dan geen pnd, maar een 'gewone' depressie, maar in het begin heb ik ook niemand erover verteld, alleen mijn ouders, zus en mijn beste vriendin wisten ervan. Ik was ook bang dat ik het etiket 'gek' opgeplakt kreeg door de omgeving. Toen het langer duurde ben ik heel voorzichtig anderen erover gaan vertellen, en ik heb alleen maar fijne reacties gehad. Er was meteen meer begrip, en ik voelde me niet meer zo gedwongen om dingen leuk te moeten vinden. Achteraf denk ik: ik had veel eerder erover moeten vertellen!
Het is natuurlijk je eigen keuze en als je je er niet prettig bij voelt moet je het zeker niet doen. Maar het kan wel heel fijn zijn en 'mooi weer' spelen kost veel energie, energie die je beter in je herstel kan stoppen!
Wat fijn dat het zo ging. Bij mij ook vooral begrip, hoor.quote:Op vrijdag 16 februari 2007 02:22 schreef MissPink het volgende:
Toen het langer duurde ben ik heel voorzichtig anderen erover gaan vertellen, en ik heb alleen maar fijne reacties gehad. Er was meteen meer begrip, en ik voelde me niet meer zo gedwongen om dingen leuk te moeten vinden.
Maar een paar keer heb ik wel het gevoel gekregen dat het stickertje 'pnd' of 'ppd' niet serieus werd genomen. En het stomme is dat altijd die negatieve reacties blijven hangen of in elk geval me meer raken. Het voelt zo naar als je mensen moet gaan zeggen dat je je wél echt zo rot voelt als past bij dat stickertje. Ook al deel ik het niet in volle glorie met mensen en zien ze me daardoor vaak als sterk, dat wil niet zeggen dat ik dat echt ben. En dat er dus niet zoveel aan de hand is. Ik kan alles allemaal prima vertellen (vind het laten zien van emoties veeeeeeeel moeilijker) en dat heeft soms het 'nadeel' dat mensen denken dat het wel gaat en niet heel erg is. Opboksen tegen zo'n oordeel is wel echt veel gevraagd dan.
Hmmm, dit zat me nog hoog, denk ik.
Yppy, toneelspelen kan dus mensen 'fijn' op afstand houden, maar kan ook gevaarlijk zijn. Jezelf moeten verdedigen doordat anderen je vooral als vrolijk zien, dat is best naar en maakt je heel wankel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik heb ook zo'n vreselijke hekel aan etiketjes. Toen kreeg ik als eerste een etiketje met een eetstoornis erop... En pas na de eerste pre nd en post nd (tja hoe noem je dat ) kreeg ik dat etiketje..... De volgende keer herkende ik het gelukkig wel. Sterker nog doordat het weer gebeurde ging ik maar eens een test halen.
Inmiddels ook een stickertje overspannen gehad en nu gaan ze onderzoeken of ze ook het etiketje adhd er nog bij kunnen plakken.
Etiketjes zeggen geen reet over WIE jij BENT. Alleen over een periode uit je leven of een onderdeel van jou. Je bent het etiketje niet en dat moet je niet vergeten.
Inmiddels ook een stickertje overspannen gehad en nu gaan ze onderzoeken of ze ook het etiketje adhd er nog bij kunnen plakken.
Etiketjes zeggen geen reet over WIE jij BENT. Alleen over een periode uit je leven of een onderdeel van jou. Je bent het etiketje niet en dat moet je niet vergeten.
Je komt zeker niet over als psychiatisch patient Moonah, ik weet ook wel dat dat (of we ) ook normale mensen zijn, maar het stickertje kwam wel even hard aan. Ik heb vannacht liggen denken of ik nog meer psychiatisch (ex)patienten ken en dan zijn bijna allemaal ‘normale’ mensen. Het was vooral de eerste schrik. Nu moet ik zorgen dat ik weer van het etiketjes af ga komen. Misschien moeten we er maar een meeting van maken.
Mijn baas weet het, wel een postieve opsteker van haar: het kan best een paar weken duren voor het weer goed gaat. De optimistische optimist die ik ken.
Ingrid, ik heb helemaal niks ingevuld. Nog niet mijn naam opgeschreven.
Jompels zijn altijd goed.
Toneelspelen is nu veilig, daardoor denken veel mensen ook dat er niks aan de hand is. Als ze vragen hoe het gaat vertel ik standaard dat Anna het goed doet (zeg niks meer uit mezelf over haar groei). Vragen ze naar mij, dan vertel ik dat de vermoeidheid minder is, omdat J. regelmatig een nachtvoeding doet. Dat was het dan. Pas wel op mijn werk had ik wel het idee dat iemand iets vermoedde, was in een groepje met andere ‘jonge moeders’ (als je kind jonger dan 8 is, ben je daar een jonge moeder). Ze vroegen wat meer door hoe het met mij ging. Dan wil ik het van de ene kant wel vertellen, van de andere kant gaat het gewoon niet ivm mijn functie daar. Op mijn vorige werk had ik wel durven zeggen, in het team dan. Nu heb ik geen collega’s, dat maakt dat ik tijdens het werk de schijn voortdurend op moet houden.
Maar het is wel beter om het te vertellen, ik weet alleen nog niet hoeveel ik vertel, maar dat zie ik dan wel.
Mijn baas weet het, wel een postieve opsteker van haar: het kan best een paar weken duren voor het weer goed gaat. De optimistische optimist die ik ken.
Ingrid, ik heb helemaal niks ingevuld. Nog niet mijn naam opgeschreven.
Jompels zijn altijd goed.
Toneelspelen is nu veilig, daardoor denken veel mensen ook dat er niks aan de hand is. Als ze vragen hoe het gaat vertel ik standaard dat Anna het goed doet (zeg niks meer uit mezelf over haar groei). Vragen ze naar mij, dan vertel ik dat de vermoeidheid minder is, omdat J. regelmatig een nachtvoeding doet. Dat was het dan. Pas wel op mijn werk had ik wel het idee dat iemand iets vermoedde, was in een groepje met andere ‘jonge moeders’ (als je kind jonger dan 8 is, ben je daar een jonge moeder). Ze vroegen wat meer door hoe het met mij ging. Dan wil ik het van de ene kant wel vertellen, van de andere kant gaat het gewoon niet ivm mijn functie daar. Op mijn vorige werk had ik wel durven zeggen, in het team dan. Nu heb ik geen collega’s, dat maakt dat ik tijdens het werk de schijn voortdurend op moet houden.
Maar het is wel beter om het te vertellen, ik weet alleen nog niet hoeveel ik vertel, maar dat zie ik dan wel.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ok. Ik heb een pakket A4tjes die ik in moet vullen. Waarvan een gedeelte een week van tevoren.quote:Op vrijdag 16 februari 2007 09:49 schreef YPPY het volgende:
Ingrid, ik heb helemaal niks ingevuld. Nog niet mijn naam opgeschreven.
Misschien is dat bij mij omdat er een lange wachtlijst is. En bij jou niet, omdat je snel terecht kan.
Maar, ik kan, als het niet lukt, altijd de hulp van mw of ha vragen.
Wat ik nu heb, valt onder de awbz. Ik moet alleen kijken wat er straks gaat komen, voor 1 soort therapie is er een eigen bijdrage. Als die het gaat worden, zal ik de verzekering nakijken of ik nog iets terug krijg.
Ik denk dat de huisarts mij als crisis aangemeld heeft, ik weet niet waarom. Dat zei ze gisteren tenminste, maar het verhaal dat de huisarts had verteld klopte ook niet helemaal. Voor mij wel handig.
Ze zou vanochtend terugbellen, heeft ze niet gedaan. Om 12.05 uur dus zelf gebeld. Dinsdag wordt besproken wie me gaat behandelen. Ze heeft een mailtje gehad met informatie over bv en AD omdat ik het toch wel wil combineren.
Ik denk dat de huisarts mij als crisis aangemeld heeft, ik weet niet waarom. Dat zei ze gisteren tenminste, maar het verhaal dat de huisarts had verteld klopte ook niet helemaal. Voor mij wel handig.
Ze zou vanochtend terugbellen, heeft ze niet gedaan. Om 12.05 uur dus zelf gebeld. Dinsdag wordt besproken wie me gaat behandelen. Ze heeft een mailtje gehad met informatie over bv en AD omdat ik het toch wel wil combineren.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy
ik heb er een hele dag aan gedacht wat ik moet zeggen tegen je, maar ik kom er gewoon niet uit. ik heb gewoon ook echt geen verstand van dat soort zaken, nooit meegemaakt (ook niet in omgeving), dus weet ook niks nuttigs te zeggen maar toch omdat ik geleerd heb (jaja op dit forum) dat je beter iets kan zeggen dan niets....bij deze
ik hoop dat je snel van je "etiketje" af bent.
rest vd dames ook
ik heb er een hele dag aan gedacht wat ik moet zeggen tegen je, maar ik kom er gewoon niet uit. ik heb gewoon ook echt geen verstand van dat soort zaken, nooit meegemaakt (ook niet in omgeving), dus weet ook niks nuttigs te zeggen maar toch omdat ik geleerd heb (jaja op dit forum) dat je beter iets kan zeggen dan niets....bij deze
ik hoop dat je snel van je "etiketje" af bent.
rest vd dames ook
