Depressief door de hormonen, deel 4

Sugar moedig dat je er zo bewust mee bezig bent nu, dat je erkent dat er problemen zijn, je doet zo je best, ik ben trots op je, for what it's worth, echt waar, keitrots! Je komt er wel meis

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 15:02 schreef Sugar het volgende:
Wat ik me al een paar keer afvroeg, zijn er nog anderen die met dit soort dingen worstelen? Ik vind het gek voelen dat het nu zo "mijn" topic lijkt.
Mochten er mensen zijn die over dit onderwerp ook hun ei kwijt willen: graag. Niet dat ik degene ben die daartoe mensen moet uitnodigen, maar misschien is een zetje soms nodig. Ik vind het alleen maar "fijn" als dit niet alleen over mij gaat.

Sugar, ik denk doordat het komt doordat het van jou erg actueel is, het speelt nu. Voor mij is het grotendeels verleden, behalve op stressmomenten, op dit moment heb ik er de tijd en puf niet voor om heel erg uit te weiden over mezelf, hoewel ik dat soms wel graag wil, maar dat komt nog wel..

Watvoor dingen bedoel je?
Eetproblemen of ppd-problemen?
Met het eerste, ja. Het tweede, nee. Maar het topic heet 'depressief door hormonen', dus ik denk niet dat dat zozeer hier thuis hoort. Nou heb ik niet echt de behoefte erover te praten, ik accepteer het bestaan ervan gewoon als iets wat zich ooit, jaren geleden ontwikkelt heeft en nu gewoon bij mij hoort. Wat vaak ook helemaal niet speelt, maar wel altijd zal blijven sluimeren.

Sugar, misschien moet je maar zo denken: Gelukkig maar dat dit momenteel 'jouw' topic is. In de zin van: dat er niet veel zijn die dit meemaken. Hoe minder in dit topic hoe liever eigenlijk toch?

En het kan voor nieuwelingen toch best een hoge drempel zijn om zoiets hier neer te zetten. Ik sta versteld hoe openhartig jij bent. Ik schrik er regelmatig van, maar vind het ook knap dat je het kan. Niet iedereen durft dat denk ik.

Jammer dat het zo verkeerd over kwam Sugar. Mij helpt die 'wiskunde' altijd.

't Schijnt trouwens dat zo'n 10% vd vrouwen normaalgesproken depressief is, en 10% een PPD krijgt, dus er zullen hier vast wel meer rondlopen idd al heeft mss niet iedereen zin om hier mee te posten. Of herkent het niet bij zichzelf als PPD.

Bagatelliseren wil ik 't echt niet hoor. Iemand die ik ken kreeg een PPD _{was wel nadat haar baby kort na de geboorte overleed dus meer dan 'alleen' hormonen} en dat draaide uiteindelijk uit op manische depressiviteit. Maar ik hoop dat dat nu duidelijk is.

(Ik had je reactie wel eerder al gelezen maar dat was op een laptop waarmee ik niet zo makkelijk terugtyp dus vandaar de late reactie.)

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 15:02 schreef Sugar het volgende:
Wat ik me al een paar keer afvroeg, zijn er nog anderen die met dit soort dingen worstelen? Ik vind het gek voelen dat het nu zo "mijn" topic lijkt.
Mochten er mensen zijn die over dit onderwerp ook hun ei kwijt willen: graag. Niet dat ik degene ben die daartoe mensen moet uitnodigen, maar misschien is een zetje soms nodig. Ik vind het alleen maar "fijn" als dit niet alleen over mij gaat.

Natuurlijk zijn er meer. Ik bijvoorbeeld twee keer. Maar ik kon en wilde er niet zo goed en open over posten als jij. Overigens zie ik in OUD wel vaker posts van anderen langskomen waardoor ik het vermoeden van een depressie krijg.

Sugar, ga desnoods gewoon een end wandelen met de wagen. Dan heb je wat te doen en heb je gelijk het idee dat je goed bezig bent voor je lijf. Blijf alsjeblieft eten want zoals je zelf zei: dat is de enige manier!
Houd moed

straks lekker jezelf inpakken, incl je kindjes, en gewoon lekker gaan lopen. ga naar een speeltuin, of kinderboerderij. even lekker in de buitenlucht, misschien doet het je even goed voor vandaag.

Ik zou willen dat ik een mooie post kan schrijven die maakt dat je je dag met goede moed kan beginnen. Ik weet het gewoonweg niet. Van wat je schrijft herken ik overigens wel veel, zij het in minder heftige mate.

Heel veel sterkte vandaag Sugar .
Zolang de klok blijft tikken gaat ook deze dag weer voorbij... Hou je taai!

lekker naar buiten idd en als ze slapen zelf ff niks doen, boekie lezen of juist wat in huis doen als dat prettig voelt. en eten! Ik wil dat je eet sugar!
als een psych gevonden?

Soms wil ik je zo graag door elkaar rammelen en tegen je zeggen dat je alles helemaal verkeerd ziet. Dat je een lieve man hebt en twee superkinderen en dat je er geweldig uitziet en niet zo moet zeuren. Maar ik weet dat je niet zeurt en dat het voor jou op dit moment echt zo voelt. Ze zeggen altijd dat achter de wolken altijd de zon schijnt en ik hoop dat jij binnenkort van een heerlijk warm zonnetje mag gaan genieten. Ga vandaag lekker naar buiten en neem Belana's advies ter harte, lekker iets voor jezelf doen als ze slapen

quote:

Op maandag 5 februari 2007 09:11 schreef Nijna het volgende:
Zolang de klok blijft tikken gaat ook deze dag weer voorbij...

Het is niet écht bemoedigend, maar wat Nijna zegt is wél waar.
Suug, jij zit nu in een helingsproces (klinkt wat zweverig, maar soit ). En dat heeft tijd nodig. Veel tijd. Je hebt je goede en je slechte dagen. En dit lijkt weer zo'n afschuwelijke slechte dag te gaan worden. Het enige dat erop zit is die dag uit te zitten. Of wandelen. De tijd doden. Vergeet ondertussen de dagen niet dat je je wel degelijk beter hebt gevoeld, ook al voelt dat nu heeeeel ver weg. Jouw tijd om weer écht te leven komt. Heus!
_{Ik herken zo veel! Dat vreselijk lege gevoel. Alles is zinloos. Alleen had ik indertijd geen kindertjes om voor te zorgen, hetgeen het 'makkelijker' voor me maakte eea over me heente laten komen.}

Sugar, ik hoop ook echt dat we over 3 jaar op een terrrasje in Den bosch lekker zitten te kletsen over je mooie nieuwe huis, Dat het goed gaat met Maria en Storm en dat je net een heerlijk weekendje weg geweest bent met S. Gewoon, omdat je zo verliefd op hem bent. (En je kleren zitten heerlijk natuurlijk, gezien de tassenvol die net geshopt zijn. )
Tot die tijd hoop ik dat de dagen steeds sneller gaan. Weer een beetje vanzelf, zonder dat je zo na hoeft te denken.

quote:

Op maandag 5 februari 2007 08:37 schreef Sugar het volgende:
Jelief, ik herinner me dat je ooit zoiets schreef. Rotgevoel is het, he?

Ik ga elke dag al een flinke wandeling maken met ze. Naar een boerderij, naar de stad, naar een speeltuintje. Maar dat zal het wel weer worden, ja.
Ik zie het gewoon weer niet, sorry dat het zo negatief is.

Is er ook een gevoel van schaamte bij jou? (omdat je je excuses bijv. of all people aan ons aanbiedt) Schaam je je dat je je zo voelt? Dat je het even niet meer ziet?

quote:

Op maandag 5 februari 2007 13:09 schreef Sugar het volgende:
Lishe

Dutchie, nee, meer het idee dat het vast niet echt 'leuk' is dit soort berichten alsmaar te lezen van mij. Terwijl ik het wel nodig heb om mijn hart te luchten hier, maar ik kan me ook voorstellen dat iedereen dan weer even flink zit te zuchten achter zijn pc.

Om eerlijk te zijn denk ik dat mensen die "geen zin" hebben in berichtjes van de depressieve moeder niet op dit topic klikken. Ga er dus maar van uit dat iedereen die in dit topic leest open staat voor jouw verhalen, je wilt steunen en dat dat zuchten ook erg meevalt. Het enige waar ik om zucht is dat je je nu loopt te verontschuldigen om iets waarvoor je je niet hoeft te verontschuldigen.
En nee. "leuk" is het niet om je berichten te lezen. We hopen daarom ook allemaal dat de ouderwetse, vrolijke, gelukkige Sugar bent die je diep in hart bent snel weer naar buiten komt.

Doorzetten en eten meid! Je kunt het!

Sugar, daar is dit topic toch voor! Ik neem aan dat mensen die dit niet willen lezen, dit topic niet openen. Blijf vooral schrijven! Echt

Sugar lekker je hart luchten. Als mensen het niet willen lezen slaan ze dit topic wel over.
Ben helemaal verliefd op je signature

_{Zeiden we met zijn 3en tegelijk}

Het is idd niet leuk om dit soort berichten te lezen, dat klopt. Maar ik geloof niet dat iemand hier om zit te zuchten. Men wil graag dat het beter met je gaat, maar dat gaat toch niet zonder terugslag? Ik zou het je heel erg gunnen dat je de berg alleen maar op klimt. Maar hoe steiler de wand, des te vaker verstap je je waardoor je weer een paar stappen terug kunt beginnen.
Dus denk niet dat 'iedereen' zoals jij zo mooi zegt, genoeg heeft van jouw berichten. We willen alleen maar dat het beter met je gaat en 'iedereen' snapt ook dat dat niet zonder slag of stoot gaat.

Ik wil zo graag dat het beter met je en jullie gaat. Maar ik kan alleen maar 'luisteren' wanneer je verteld en af en toe reageren.
Persoonlijk vind ik het heel fijn dat je je goede en slechte momenten deelt. Juist omdat je zoveel met elkaar deelt dat ik het eerder fijn vindt om te lezen hoe het vandaag met je gaat dan hoe het gisteren met je ging.

Moedige vrouw ben je, omdat je je problemen te lijf gaat. (Letterlijk!)
Blijf eten, blijf praten en blijf ook knuffelen (ook met S. ) Wees lijfelijk. Daarmee blijf je in ieder geval thuis bij jezelf en bij degenen die van je houden, _{denk ik.}

Oké, ik geeft het toe. Ik zucht wel eens. Ik heb genoeg van je berichten. Maar dan op een hele andere manier dan waarop jij het bedoelt. Ik wil gewoon zo graag dat je inderdaad over een paar jaar met Lishe op een terrasje zit en over je nieuwe huis aan het kletsen bent en dat je dan terugkijkt op een hele zware, moeilijke periode die helemaal achter je ligt. Ik wil gewoon graag tot je doordringen, dat je inziet dat dit ooit voorbij gaat en als ik dan lees hoe moeilijk je het hebt dan word ik verdrietig want ik gun je zoveel moois.

Lieve Sugar,

Ik sluit me bij de anderen aan. Blijf juist je hart luchten! Ik vind het knap hoe je alle opschrijft, zowel positief als negatief. Heel duidelijk.
Ik wil ook graag dat het beter met je gaat. _{ik heb zoveel in mn hoofd zitten, wat ik wil neerzetten. Maar het komt er niet goed uit, dus doe ik het niet. Klinkt misschien vaag. Hopelijk snap je het.}

quote:

Op maandag 5 februari 2007 13:00 schreef Sugar het volgende:
Nijna en Moonah, die klok is er gelukkig, ja. Die zorgt dat ook de rotdagen voorbij gaan.

Die klok heeft mij ook door rotdagen heen geholpen...
Ik gun het je zo, dat het weer beter gaat, je je lekkerder voelt.
Blijf vechten, en als het je helpt blijf vooral van je af schrijven!
Kus

quote:

Op maandag 5 februari 2007 13:00 schreef Sugar het volgende:
Nijna en Moonah, die klok is er gelukkig, ja. Die zorgt dat ook de rotdagen voorbij gaan.
Bedankt allemaal voor de bemoedigende woorden, die werken net zoals die klok: het lezen van reacties en heel even die reacties in je opnemen, dat duwt je soms ook door een uurtje heen.

Ik voel me gewoon erg waardeloos en niks lukt echt. Ik heb (weer) behoefte aan heel veel tijd alleen, denk ik. Maar ik leef juist bijna alleen voor Maria en Storm, dus alleen zijn zal ook niks zijn, denk ik.

Ik wil in een groot leeg huis. Ik wil dun zijn. Ik wil kunnen gaan en staan waar ik wil. Ik wil frisse lucht. Ik wil weer liefde voelen voor mijn man (en alle anderen om me heen). Ik wil weer iets kunnen. Ik wil 3 jaar verder zijn en dan maar hopen dat er toch nog veel over is.

Sugar, je signature is o zo waar: bestaat er een waardevoller vracthje dan het mijne.
Maar jij bent ook waardevol!
Sta je er wel eens bij stil dat er mensen zijn die een reactie van je lezen (ongeacht welk topic) en denken: ''wat schrijft ze dat toch weer goed en treffend''? Die uitkijken naar wat je te melden hebt...een leuke foto van je schatten, of een mooie foto van jezelf. Ik ben zo'n lezer. En jij bent verdorie een prachtvrouw.
Ook de mensen in je directe familie en vriendenkring denken dat. Ongetwijfeld. Alleen jij (nog!!!!) niet.
Moonah beschrijft het perfect. Het gáát voorbij. Elke dag een stapje dichterbij. Af en toe een klein stapje terug, maar dat is niet erg, want we zijn niet perfect. Elke dag een klein hapje lucht. Je man heeft genoeg liefde voor twee. Vertrouw daar op.
Over 3 jaar kijk je terug en zeg je tegen Lishe: ''zo, ik heb 't 'm maar mooi geflikt''. En tegen de ober: ''twee stukken appeltaart graag!''

Zet hem op Sugar, ik denk aan je!

LW

morgen weer beter sjoeg, morgen weer beter

Lieve Sugar, niemand verdient dit en jij al helemaal niet. En je hebt nog een weg te gaan, dat weet je zelf ook. En dat laatste vind ik juist zo knap van je, je durft je zo te openen (tenminste hier op Fok) en zo dapper te vertellen hoe je je voelt.
Wat LWS zegt, je kan zo mooi schrijven en vertellen. En nee, dat is niet genoeg, maar ik hoop dat je met zulke kleine dingetjes het vertrouwen in jezelf wat meer kun gaan zien.

Hoe gaat het nu met de hapto, of was je daar nu even mee gestopt?

quote:

Op maandag 5 februari 2007 20:10 schreef Sugar het volgende:
Erg lieve reacties, dankjulliewel.

We hebben gegeten bij Ikea, ik wilde er gewoon wat van maken en besloot het te proberen. Maar nu voel ik me ellendig uiteraard. Laat die psychotherapie alsjeblieft vlug beginnen, want ik krijg steeds vaker de neiging mezelf door de plee te spoelen. Ik zie gewoon niks leuks meer!

Ik lig 's nachts wakker, omdat ik op mezelf inpraat: morgen beter opletten, morgen mager eten en niet snoepen. Gewoon weer opletten echt. En sporten. Met die dwangmatige gedachten houd ik mezelf wakker, ik heb onrust, omdat ik dingen bedenk die nog móeten gebeuren. In de loop van de dag doe ik dat dan of heb ik 's ochtends gesport. Dan gaat het soms wat beter. Maar vóórdat ik gesport heb (lijf weer op orde) of vóórdat er geen koekjes meer in huis zijn (verleidingen weg) is er aldoor enorm veel onrust en ontevredenheid (of walging?) over mezelf.

Morgen weer een dag. En dan beter dan vandaag, in godsnaam.

Juist, je besloot het te proberen. Geweldig gedaan meid. Je had ook kunnen zeggen: mwoah, ik ga niet mee. Maar nee, je was sterk en ging.
Het slaat misschien nergens op, want een bezoekje (in dit geval m.n. het hapje eten) aan de Ikea is voor de meesten waarschijnlijk heel gewoon, maar ik vind dit zó goed om te lezen. Dat die wil er is, dat is al een hele stap!!

Je bent echt bang om controle te verliezen hè? 's Nachts alle mogelijke scenario's bedenkend wat er die dag/dagen zou kunnen gebeuren qua gedrag van Maria en Storm, je eetpatroon. Zodat je overal op kan anticiperen. Mén, wat moet dit een onrust geven.

Ik hoop ook dat de pychotherapie snel begint, zodat je logisch denkvermogen (en dat heb je als geen ander) weer de overhand krijgt en houdt. En inziet dat je een geweldige moeder bent, een lieve echtgenote die het beste met iedereen en zichzelf voor heeft, een goede fotografe, een begenadigd schrijfster, gewoon...Sugar. Oja, en niet dik is. De dag dat je dat gaat zien roep ik bij deze uit tot feestdag. Hebben wij ook Suikerfeest.

Vandaag weer een nieuwe, verse dag. En die ga je wederom halen.

Sterkte lieve Sugar


LW

hoe gaat het vandaag sjoeg?

vandaag was dus goed, met andere mensen er nog bij zelfs.
betere mantra: ik accepteer mezelf...punt.

Niet perfect is goed genoeg, Sugar Fijn dat Luchtbel en Jolie vandaag geweest zijn, ik zag de leuke foto's in het fototopic. Dat zijn toch weer lichtpuntjes die je de dag door helpen. Succes lieverd, de dag is al meer dan half om.

Lieve Suiker, ik wil je nog even laten weten dat ik het fijn vind dat het 'gewoon goed' was even toen vandaag. Het was goed om je eventjes met kinderen te zien nu. En weet je wat pas gewoon goed is, hoe die kinderen zijn joh. Marietje nog steeds dat lieve ukje maar met zoveel praatjes en geinige dingetjes sinds de vorige keer. En Storm, ik had nog steeds dat hele kleine babietje in m'n hoofd. Ondanks de foto's. Maar wat een ventje is het al. Lief, blij en een lawaaipapegaai. Zie je hoe hij steeds naar je kijkt? En ontzettend hard moet lachen. Hij is zo open, hij weet wel hoe je van hem gaat houden.

Ik zou willen dat je zou voelen dat je echt goed bent zoals je bent. Je bent goed zoals je bent als moeder, vast en zeker als vrouw, dochter, zus, en zeker ook als vriendin. Met eigenschappen en karakter, mankeer je net zoveel als ieder ander. En daarom ben je goed zoals je bent.
Wat niet goed is, is hoe jij je nu voelt. Door hormonen en depressie. Door dingen die nog niet goed zitten. En ondanks dat het rot is, niemand ziet graag verdriet, is het ook gewoon oke dat je nu zo bent. Niemand hoeft er om te zuchten, om hoe dit nu is, om wie je bent in al deze ellende. Mensen moeten vast wel zuchten om de situatie, omdat het rot is en verdrietig en frustrerend. Maar niet om jou. Daarom is het nooit erg om het van je af te schrijven, om hulp te vragen, om te zeggen wat er aan de hand is.
Over drie jaar is er weer van alles. En waarschijnlijk is er nog veel meer, grote en kleine dingen. Veranderingen en herinneringen. En vooral jij zelf. Met de dingen die jij nodig hebt voor een fijn leven. En hopelijk een hele andere blik op jezelf, het leven en de wereld. Zodat het weer fijn is.
En ik wil dit nog even aan je laten lezen.

Mijn moeder is mijn naam vergeten

mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

Neeltje Maria Min (1944)


Je kent het vast wel maar toch en misschien zegt het je niks. Mij zegt het naast een persoonlijke lading, nog één ding; het is moeilijk om een balans te vinden in nodig zijn en nodig hebben. Dat is altijd moeilijk. Om jouw plek te vinden tussen zoveel mensen en zoveel dingen. Om de goede weg te vinden naar jezelf en jouw eigen mensen en jouw eigen dingen te bereiken en te behouden. Het is heel normaal en soms voelt het zwaarder en erger. Zoals nu. Het komt wel goed straks. Volhouden en aangeven wat je nodig hebt. Aan jezelf en aan andere mensen.

Zodra de agenda zegt dat het goed is spreken we weer samen af, zonder kindjes, met praten en uitwaaien.

[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 06-02-2007 21:08:54 ]

quote:

Op dinsdag 6 februari 2007 23:08 schreef Sugar het volgende:
Ik wist toch wat het was: gelukkig zijn?

En dat zul je weer weten . Echt.
Je weet dat ik weinig van mezelf blootgeef hier, en dat zal ik nu ook niet doen, maar echt, op een dag komt het goed. En tot die dag doe je het stapje voor stapje, met vallen en opstaan, en niet perfect, maar wel menselijk.

Sterkte meid!

Oeh, Sugar en Luchtbel....
Jullie onderlinge epistels heen en weer ontroeren me.... Prachtig.

Voor beiden een dikke .

quote:

Op dinsdag 6 februari 2007 23:08 schreef Sugar het volgende:

Ik ben heel benieuwd naar die andere blik op mezelf. Zou het echt zoveel schelen? Zou ik er echt een ontspannen en gelukkiger mens door worden? Ik hoop het. En als ik denk aan hoe het eerst was, dan moet het haast wel. Ik wist toch wat het was: gelukkig zijn?

Je wist zeker wat het was, ik kan zo twintig dingen opnoemen waaruit dat blijkt maar dat doe ik niet hier. En ja, het zal heel veel schelen. Je had de sleutel naar succes, remember. Komt wel weer, echt. Tot gauw

quote:

Op woensdag 7 februari 2007 08:51 schreef Sugar het volgende:
Een lach

Kijk, zo begint een dag goed. Het doet me goed dit te lezen.
Hoop.

Sugar, deze dag is beter begonnen dan gisteren. Heerlijk om te lezen. Goed dat je gaat sporten! _{Zou ik ook moeten doen} Ik hoop dat het vandaag een fijne dag wordt.