Depressief door de hormonen, deel 4

Misschien mag ik het wel helemaal niet voorstellen ofzo maar ooit is nagedacht over een opname?

Sugar

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 11:59 schreef Sugar het volgende:
Het gaat. Gisteren was een heel erge rotdag met heel veel erge rotmomenten en gedachten. Maar ik ben er ook wel uit: het enige positieve dat ik nog ergens voel, wil ik besteden aan Storm en Maria. Dat voelt heel sterk zo. Dus heb ikzelf daaronder te lijden, heeft mijn huwelijk er heel erg onder te lijden en ook alle sociale contacten.

Ik denk steeds: als Maria het maar goed heeft. En daarbij staat Maria symbool voor beide kindjes. Als ik maar bij haar ben, als wij maar samen blijven. Ze voelt als een van de weinige mensen die ik echt vertrouw, waarbij ik echt mezelf ben. Die me er ook uit kan krijgen, door er te zijn gewoon.
Ik heb heel veel verdriet nu over alles. Maar dat is misschien ergens goed voor.

Lief dat je ernaar vraagt.

Sugar, ik had nog niet hierop gereageerd. Ik snap ook niet zo goed wat je bedoelt. Begrijp ik goed dat je het nu voor Maria (en Storm) wil doen? Dat zij de reden vormen om te vechten? Dat jij en S en de rest van de wereld erbij inschieten? Er niet (meer) toe doen?

Op zich kan ik me voorstellen dat je kindjes je de kracht en de moed geven om door te zetten, maar uiteindelijk zul je het wél (ook) voor jezelf (en daarmee voor S en de rest van de wereld) moeten gaan doen. Want cliché cliché, als jij lekker in je vel zit hou je het veel langer vol en gaat het je veel makkelijker af om een fijne moeder te zijn. Plus dat je je er ook nog eens veel prettiger bij voelt, gratis bonus.

Ik hoop van harte dat je niet in de negatieve stroom zit van "Het kan me allemaal geen ruk meer schelen alleen Maria doet er nog toe....".

En ja, verdriet voelen is vást goed. Als dat kan stromen kunnen je andere gevoelens ook weer gaan stromen. Alleen is het soms handig om eventjes een deksel op het potje met verdriet te zetten, zodat het wat gedoseerd naar buiten komt. Als alle tranen tegelijk eruit komen loop je weer kans erin te verdrinken....

_{Moonah, ik kijk nooit in mijn pm, maar vandaag toevallig wel. Check even als je wil}

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 20:02 schreef Sugar het volgende:
Ik heb daarover niet serieus nagedacht, Rottdog. Zou dat ook echt niet willen en kunnen én ik denk niet dat dat nodig is. Eerlijk gezegd.

Denk je dat het niet nodig is, of hoop je dat?

Sugar, ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou moet zijn allemaal
ik probeer het me telkens weer voor te stellen maar ik kan het niet, krijg het niet voor elkaar.

Wat mijn ervaring met een depressie is dat ik om een bepaald moment het roer omgegooid heb voor mezelf.
Dat dit niet het geen was wat ik wilde.
En heb daarop mijn leven toendertijd op aangepast, maar wat hier toen makkellijker ging als denk ik bij jou.
ik woonde toen nog thuis en had geen kinderen.

Ik denk dat je iets moet zoeken waarin jij je ei pijn en verdriet aan kwijt kunt in kwijt kunt
Heb je nog niet gedacht aan praatgroepen met lotgenoten...
mensen die daar zitten begrijpen je vast wel heel goed...

Zoek dingen die je voldoening geven, en probeer thuis het patroon te doorbreken, ja het is makkelijker typen dan dat je het daadwerkelijk moet gaan aanpakken en doen.

Ik zou willen dat ik het voor je makkelijker kon maken, dat ik de pijn die je voelt van je af kon nemen, want ik zou je graag weer willen zien genieten,zien lachen, gewoon Sugar zien

Meid ik denk aan je en hoop echt dat het straks allemaal beter met je gaat

Waarom ik op die gedachte van opname kwam is omdat ik je zo zie worstelen met alles. Had meer zoiets even weg van alles en daar eens alles op een rijtje te zetten. Ik lees zoveel verdriet en teleurstellingen in je verhalen dat het je gewoon niet lukt en een opname misschien een steun in de rug is.

Sugar, hoe ging het vandaag?

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 20:02 schreef Sugar het volgende:
Ik heb daarover niet serieus nagedacht, Rottdog. Zou dat ook echt niet willen en kunnen én ik denk niet dat dat nodig is. Eerlijk gezegd.

Lieve Sugar, ik hoop niet dat ik je kwets, maar ik denk dat jij niet kan zien of dat nodig is of niet. Er gaan bij mij allerlei alarmbellen klinken als ik jouw posts lees. Ik weet niet goed hoe ik in deze kwestie de dingen moet formuleren tegen jou, daarom had ik nog niet eerder wat gezegd, maar ik probeer het nu toch een keer. Ik vind bijvoorbeeld hoe je over Maria praat, dat zij jouw alles is, dat als zíj het maar goed heeft, eerlijk gezegd heel eng klinken. Gelukkig is zij nog maar klein, maar jouw welzijn ophangen aan haar welzijn is een heel zware last als je je er bewust van bent. En vergeet je ook niet dat je die twee prachtige kindjes gekregen hebt juíst omdat je zoveel van je man houdt/hield? Jullie liefde voor elkaar heeft er toch voor gezorgd dat jullie samen een kind wilden? Je bent naast moeder van Maria nog zo veel meer, lieverd! Ik wou dat ik wist hoe jij jezelf weer terug kunt vinden.

Sugar, ik zeg ook juist dat zij zich er niet van bewust is, maar wat jij zei beangstigde me. Er is meer dan Maria, en in jouw antwoord geef je gelukkig aan dat je dat wel ziet. Sorry als ik jou nog eens extra rot heb laten voelen. Dat wil ik juist helemaal niet. Ik maak me gewoon zo'n zorgen om je.

Sugar, zou het niet een idee zijn om een soort combinatie te doen? Dus hapto en een psych? Wat een nare opmerkingen trouwens van mensen 'dat je vast dun genoeg bent', als het zo makkelijk was, dan zou je eten, toch?
De hapto lijkt me behoorlijk pittig zoals je het omschrijft, maar wel doeltreffend, je leert weer voelen en ik geloof echt dat dat behoorlijk zwaar kan zijn

Misschien is een combinatie van hapto en psych idd wel prettig, als je toch de behoefte hebt om te praten denk ik dat dat helemaal niet verkeerd is... Ik heb zelf geen ervaring met hapto, maar het lijkt me best heftig...
Wat een nare opmerking Sugar, zijn dat mensen die weten wat er aan de hand is of gewoon buitenstaanders?
Sterkte

Het lijkt me een goede combinatie om het samen te doen. Werken aan je lijf (en de emoties daaromtrend) bij de hapto en dan werken aan je binnenstebinnen bij de psych. Je kunt altijd nog weer alleen terug naar de hapto als het toch teveel blijft.

Ik kan me voorstellen dat de opmerkingen juist nog meer aanzetten tot..
En de onmacht van S...
Wat een lastige rotte situatie is het toch Sugar.
Ben je nog bij een dietiste? (om het hele spektakel aan 'hulp' nog maar eens te completeren ) Het zou mss rust kunnen geven als iemand anders voor je bepaald wat je kunt en mag eten. (En dan wel in combi met hoeveel je durft)

Dikke voor jou, maar ook voor S., de kinderen en de opa's en oma's !

_{Kijk.. het liefst rammel ik je door elkaar en roep ik dat het nu eens afgelopen moet zijn. Dat je gewoon prachtig ben en mooi en lief en zo'n goede mama en dat ik niet snap dat je dat zelf niet ziet. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Dat weet ik ook heel goed. Dus wens ik je een goed gevecht voor al die dingen die je zo lief zijn en die je weer lief gaan zijn!}

"Ik wens je een goed gevecht."Kozakken, ik sta zo vaak versteld van hoe mooi en goed jij dingen kunt verwoorden.

Sugar wat ontzettend moeilijk.
Het is voor jou echt iets dus om te voelen dat je nog ergens in lje even controle over hebt als ik het goed begrijp. En waarschijnlijk dus nu zo versterkt doordat je de controle over zoveel andere dingen kwijt bent.
Is het dan juist niet belangrijk om beide dingen goed aan te pakken.
Dus zorgen dat je wel weer de controle over je leven krijgt. (en dan op een goede manier)
En dan te werken aan waarom je kiest om die controle telkens te zoeken in eten, of liever gezegd niet eten.
Als ik dit zo allemaal lees kan ik me niet voorstellen dat dit alleen met haptonomie op te lossen is.
Ik vind je zo zoekende zelf al. En dat is al zo'n hele stap. Echt, je geeft zelf aan die haptonomie niet genoeg te vinden. Dan wil je zelf meer en dat lijkt me echt de 1e stap naar beter worden. Ik hoop alleen dat je de goede hulp ook kan vinden en op korte termijn kan krijgen.
Uit al je posten komt bij mij de schreeuw om hulp namelijk zo naar boven, ook al zwak je het soms zelf af.
Megakus van mij voor jou!!!!

Je hebt het ook steeds over ons. Ons leven, controle over onze dagen. Het gaat hier mooi om jou hoor Sugar.
En pas als jij de controle weer over jezelf hebt. En sorry die heb je echt niet. Ook niet over je eten. Je wilt de controle hebben over je eten. Maar je hebt er geen controle meer over. Pas als je alles over jezelf weer onder controle heb. Dan moet je eens aan ons gaan denken.
En ik ben snel bang om je te kwetsen door wat ik zeg. Maar dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Maar mooi weer spelen ook niet

Goed trouwens dat je weer naar de huisarts gaat!

quote:

Op maandag 22 januari 2007 09:33 schreef Sugar het volgende:
En de mensen die dat zeggen, weten hoe het zit, maar willen dat niet zien ofzo? Of niet over het probleem praten, maar het gewoon zien als iets wat je oplost met complimenten over hoe ik nu ben. En ze zeggen er dan bij: als je maar niet weer zo doet als een paar jaar geleden. Terwijl ik daar nu natuurlijk weer helemaal in zit, alleen kom ik nu van een hoger gewicht. Minder snel zorgelijk dus, want niet te dun.

Struisvogelpolitiek... misschien hopen ze dat ze het idd op kunnen lossen met complimenten... Of het weg kunnen maken, want ik denk dat ze het moeilijk vonden hoe het een paar jaar geleden was. De bedoeling zal vast goed zijn, maar het is niet de manier . Maar ik denk dat dat heel lastig uit te leggen is aan iemand die zelf het gevoel niet kent.
Sterkte.