OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Sugar
Ik heb daarover niet serieus nagedacht, Rottdog. Zou dat ook echt niet willen en kunnen én ik denk niet dat dat nodig is. Eerlijk gezegd.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik had nog niet hierop gereageerd. Ik snap ook niet zo goed wat je bedoelt. Begrijp ik goed dat je het nu voor Maria (en Storm) wil doen? Dat zij de reden vormen om te vechten? Dat jij en S en de rest van de wereld erbij inschieten? Er niet (meer) toe doen?quote:Op woensdag 17 januari 2007 11:59 schreef Sugar het volgende:
Het gaat. Gisteren was een heel erge rotdag met heel veel erge rotmomenten en gedachten. Maar ik ben er ook wel uit: het enige positieve dat ik nog ergens voel, wil ik besteden aan Storm en Maria. Dat voelt heel sterk zo. Dus heb ikzelf daaronder te lijden, heeft mijn huwelijk er heel erg onder te lijden en ook alle sociale contacten.
Ik denk steeds: als Maria het maar goed heeft. En daarbij staat Maria symbool voor beide kindjes. Als ik maar bij haar ben, als wij maar samen blijven. Ze voelt als een van de weinige mensen die ik echt vertrouw, waarbij ik echt mezelf ben. Die me er ook uit kan krijgen, door er te zijn gewoon.
Ik heb heel veel verdriet nu over alles. Maar dat is misschien ergens goed voor.
Lief dat je ernaar vraagt.
Op zich kan ik me voorstellen dat je kindjes je de kracht en de moed geven om door te zetten, maar uiteindelijk zul je het wél (ook) voor jezelf (en daarmee voor S en de rest van de wereld) moeten gaan doen. Want cliché cliché, als jij lekker in je vel zit hou je het veel langer vol en gaat het je veel makkelijker af om een fijne moeder te zijn. Plus dat je je er ook nog eens veel prettiger bij voelt, gratis bonus.
Ik hoop van harte dat je niet in de negatieve stroom zit van "Het kan me allemaal geen ruk meer schelen alleen Maria doet er nog toe....".
En ja, verdriet voelen is vást goed. Als dat kan stromen kunnen je andere gevoelens ook weer gaan stromen. Alleen is het soms handig om eventjes een deksel op het potje met verdriet te zetten, zodat het wat gedoseerd naar buiten komt. Als alle tranen tegelijk eruit komen loop je weer kans erin te verdrinken....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, ik kijk nooit in mijn pm, maar vandaag toevallig wel. Check even als je wil
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Denk je dat het niet nodig is, of hoop je dat?quote:Op woensdag 17 januari 2007 20:02 schreef Sugar het volgende:
Ik heb daarover niet serieus nagedacht, Rottdog. Zou dat ook echt niet willen en kunnen én ik denk niet dat dat nodig is. Eerlijk gezegd.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Sugar, ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou moet zijn allemaal
ik probeer het me telkens weer voor te stellen maar ik kan het niet, krijg het niet voor elkaar.
Wat mijn ervaring met een depressie is dat ik om een bepaald moment het roer omgegooid heb voor mezelf.
Dat dit niet het geen was wat ik wilde.
En heb daarop mijn leven toendertijd op aangepast, maar wat hier toen makkellijker ging als denk ik bij jou.
ik woonde toen nog thuis en had geen kinderen.
Ik denk dat je iets moet zoeken waarin jij je ei pijn en verdriet aan kwijt kunt in kwijt kunt
Heb je nog niet gedacht aan praatgroepen met lotgenoten...
mensen die daar zitten begrijpen je vast wel heel goed...
Zoek dingen die je voldoening geven, en probeer thuis het patroon te doorbreken, ja het is makkelijker typen dan dat je het daadwerkelijk moet gaan aanpakken en doen.
Ik zou willen dat ik het voor je makkelijker kon maken, dat ik de pijn die je voelt van je af kon nemen, want ik zou je graag weer willen zien genieten,zien lachen, gewoon Sugar zien
Meid ik denk aan je en hoop echt dat het straks allemaal beter met je gaat
ik probeer het me telkens weer voor te stellen maar ik kan het niet, krijg het niet voor elkaar.
Wat mijn ervaring met een depressie is dat ik om een bepaald moment het roer omgegooid heb voor mezelf.
Dat dit niet het geen was wat ik wilde.
En heb daarop mijn leven toendertijd op aangepast, maar wat hier toen makkellijker ging als denk ik bij jou.
ik woonde toen nog thuis en had geen kinderen.
Ik denk dat je iets moet zoeken waarin jij je ei pijn en verdriet aan kwijt kunt in kwijt kunt
Heb je nog niet gedacht aan praatgroepen met lotgenoten...
mensen die daar zitten begrijpen je vast wel heel goed...
Zoek dingen die je voldoening geven, en probeer thuis het patroon te doorbreken, ja het is makkelijker typen dan dat je het daadwerkelijk moet gaan aanpakken en doen.
Ik zou willen dat ik het voor je makkelijker kon maken, dat ik de pijn die je voelt van je af kon nemen, want ik zou je graag weer willen zien genieten,zien lachen, gewoon Sugar zien
Meid ik denk aan je en hoop echt dat het straks allemaal beter met je gaat
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Waarom ik op die gedachte van opname kwam is omdat ik je zo zie worstelen met alles. Had meer zoiets even weg van alles en daar eens alles op een rijtje te zetten. Ik lees zoveel verdriet en teleurstellingen in je verhalen dat het je gewoon niet lukt en een opname misschien een steun in de rug is.
Lieve Sugar, ik hoop niet dat ik je kwets, maar ik denk dat jij niet kan zien of dat nodig is of niet. Er gaan bij mij allerlei alarmbellen klinken als ik jouw posts lees. Ik weet niet goed hoe ik in deze kwestie de dingen moet formuleren tegen jou, daarom had ik nog niet eerder wat gezegd, maar ik probeer het nu toch een keer. Ik vind bijvoorbeeld hoe je over Maria praat, dat zij jouw alles is, dat als zíj het maar goed heeft, eerlijk gezegd heel eng klinken. Gelukkig is zij nog maar klein, maar jouw welzijn ophangen aan haar welzijn is een heel zware last als je je er bewust van bent. En vergeet je ook niet dat je die twee prachtige kindjes gekregen hebt juíst omdat je zoveel van je man houdt/hield? Jullie liefde voor elkaar heeft er toch voor gezorgd dat jullie samen een kind wilden? Je bent naast moeder van Maria nog zo veel meer, lieverd! Ik wou dat ik wist hoe jij jezelf weer terug kunt vinden.quote:Op woensdag 17 januari 2007 20:02 schreef Sugar het volgende:
Ik heb daarover niet serieus nagedacht, Rottdog. Zou dat ook echt niet willen en kunnen én ik denk niet dat dat nodig is. Eerlijk gezegd.
Lieve mensen, dat is echt, godzijdank echt, niet nodig. Alles is soms heel erg rot, maar ik kan gelukkig juist nog dingen doen, mijn zinnen verzetten en doorgaan. Dat houdt me op de been, dus juist ook hier thuis dingen draaiende houden is gewoon goed.
Het gaat lang niet altijd zo rot als de afgelopen week, dus ik heb er vertrouwen in dat een opname echt niet nodig is. De mensen die dichtbij me staan (professioneel en niet-professioneel) beoordelen dat ook zo.
Spuuglokje, ik vind het wel rot wat je over Maria zegt. Ik denk niet dat hoe ik me tot haar verhoud, voor haar als een last kan voelen. Dat mijn liefde voor haar een zware last is of kan zijn. En ja, ik leef voor meer dan alleen voor haar. Soms is alleen vooral mijn liefde voor beide kinderen het enige dat me herinnert aan de fijne dingen die er zijn.
Het gaat lang niet altijd zo rot als de afgelopen week, dus ik heb er vertrouwen in dat een opname echt niet nodig is. De mensen die dichtbij me staan (professioneel en niet-professioneel) beoordelen dat ook zo.
Spuuglokje, ik vind het wel rot wat je over Maria zegt. Ik denk niet dat hoe ik me tot haar verhoud, voor haar als een last kan voelen. Dat mijn liefde voor haar een zware last is of kan zijn. En ja, ik leef voor meer dan alleen voor haar. Soms is alleen vooral mijn liefde voor beide kinderen het enige dat me herinnert aan de fijne dingen die er zijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik zeg ook juist dat zij zich er niet van bewust is, maar wat jij zei beangstigde me. Er is meer dan Maria, en in jouw antwoord geef je gelukkig aan dat je dat wel ziet. Sorry als ik jou nog eens extra rot heb laten voelen. Dat wil ik juist helemaal niet. Ik maak me gewoon zo'n zorgen om je.
Dat is lief, Spuug, ik snap nu ook wel hoe je het bedoelt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Even toch delen.
Ik heb de 2e keer haptotherapie gehad en het was een stuk moeilijker dan de eerste keer. Nauwelijks praten, veel meer mijn lijf "ingaan" en voelen hoe alles aanvoelt. Van binnenuit. Ik heb vaak geen idee. Ik voel wel dat ik benen heb en een buik en ik vind er van alles van (rationeel), maar vóelen hoe mijn lijf voelt? Van binnen? Geen idee.
Ik merk dat ik nauwelijks met mensen praat over hoe alles gaat. Er is geen tijd, er is geen ruimte, mensen durven niks te zeggen of zeggen alleen maar "nu ben je vast wel dun genoeg, toch?" Kan er niks mee. Met S praten lukt tussen de bedrijven door nauwelijks. Bovendien wordt hij alleen maar boos, wat ik ook begrijp.
En dan mis ik het idee dat er eens per week, bij een psycholoog dan maar, een gesprek is. Nu is dat er niet. De hapto is vast ook heel goed, maar ik zou graag tijd hebben om te praten met mensen.
Ik heb de 2e keer haptotherapie gehad en het was een stuk moeilijker dan de eerste keer. Nauwelijks praten, veel meer mijn lijf "ingaan" en voelen hoe alles aanvoelt. Van binnenuit. Ik heb vaak geen idee. Ik voel wel dat ik benen heb en een buik en ik vind er van alles van (rationeel), maar vóelen hoe mijn lijf voelt? Van binnen? Geen idee.
Ik merk dat ik nauwelijks met mensen praat over hoe alles gaat. Er is geen tijd, er is geen ruimte, mensen durven niks te zeggen of zeggen alleen maar "nu ben je vast wel dun genoeg, toch?" Kan er niks mee. Met S praten lukt tussen de bedrijven door nauwelijks. Bovendien wordt hij alleen maar boos, wat ik ook begrijp.
En dan mis ik het idee dat er eens per week, bij een psycholoog dan maar, een gesprek is. Nu is dat er niet. De hapto is vast ook heel goed, maar ik zou graag tijd hebben om te praten met mensen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, zou het niet een idee zijn om een soort combinatie te doen? Dus hapto en een psych? Wat een nare opmerkingen trouwens van mensen 'dat je vast dun genoeg bent', als het zo makkelijk was, dan zou je eten, toch?
De hapto lijkt me behoorlijk pittig zoals je het omschrijft, maar wel doeltreffend, je leert weer voelen en ik geloof echt dat dat behoorlijk zwaar kan zijn
De hapto lijkt me behoorlijk pittig zoals je het omschrijft, maar wel doeltreffend, je leert weer voelen en ik geloof echt dat dat behoorlijk zwaar kan zijn
Ja, Fuente, mensen zien het toch vooral als "streng lijnen" en nu ik weer ben zoals ik was, denken ze dat het klaar is. Die opmerkingen sterken me eerlijk gezegd alleen maar om door te gaan.
Ik denk dat ik dat van psych en hapto nog ga overwegen.
Ik denk dat ik dat van psych en hapto nog ga overwegen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Misschien is een combinatie van hapto en psych idd wel prettig, als je toch de behoefte hebt om te praten denk ik dat dat helemaal niet verkeerd is... Ik heb zelf geen ervaring met hapto, maar het lijkt me best heftig...
Wat een nare opmerking Sugar, zijn dat mensen die weten wat er aan de hand is of gewoon buitenstaanders?
Sterkte
Wat een nare opmerking Sugar, zijn dat mensen die weten wat er aan de hand is of gewoon buitenstaanders?
Sterkte
Fake it till you make it...
Het lijkt me een goede combinatie om het samen te doen. Werken aan je lijf (en de emoties daaromtrend) bij de hapto en dan werken aan je binnenstebinnen bij de psych. Je kunt altijd nog weer alleen terug naar de hapto als het toch teveel blijft.
Ik kan me voorstellen dat de opmerkingen juist nog meer aanzetten tot..
En de onmacht van S...
Wat een lastige rotte situatie is het toch Sugar.
Ben je nog bij een dietiste? (om het hele spektakel aan 'hulp' nog maar eens te completeren ) Het zou mss rust kunnen geven als iemand anders voor je bepaald wat je kunt en mag eten. (En dan wel in combi met hoeveel je durft)
Dikke voor jou, maar ook voor S., de kinderen en de opa's en oma's !
Kijk.. het liefst rammel ik je door elkaar en roep ik dat het nu eens afgelopen moet zijn. Dat je gewoon prachtig ben en mooi en lief en zo'n goede mama en dat ik niet snap dat je dat zelf niet ziet. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Dat weet ik ook heel goed. Dus wens ik je een goed gevecht voor al die dingen die je zo lief zijn en die je weer lief gaan zijn!
Ik kan me voorstellen dat de opmerkingen juist nog meer aanzetten tot..
En de onmacht van S...
Wat een lastige rotte situatie is het toch Sugar.
Ben je nog bij een dietiste? (om het hele spektakel aan 'hulp' nog maar eens te completeren ) Het zou mss rust kunnen geven als iemand anders voor je bepaald wat je kunt en mag eten. (En dan wel in combi met hoeveel je durft)
Dikke voor jou, maar ook voor S., de kinderen en de opa's en oma's !
Kijk.. het liefst rammel ik je door elkaar en roep ik dat het nu eens afgelopen moet zijn. Dat je gewoon prachtig ben en mooi en lief en zo'n goede mama en dat ik niet snap dat je dat zelf niet ziet. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Dat weet ik ook heel goed. Dus wens ik je een goed gevecht voor al die dingen die je zo lief zijn en die je weer lief gaan zijn!
"Ik wens je een goed gevecht."Kozakken, ik sta zo vaak versteld van hoe mooi en goed jij dingen kunt verwoorden.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Toch vind ik die kleine lettertjes wel echt heel lief, hoor.
Ik kan echt niet iemand anders nu laten bepalen wat ik eet, dat wil ik juist zo graag zelf beslissen. Een dietiste dus maar even niet.
En de mensen die dat zeggen, weten hoe het zit, maar willen dat niet zien ofzo? Of niet over het probleem praten, maar het gewoon zien als iets wat je oplost met complimenten over hoe ik nu ben. En ze zeggen er dan bij: als je maar niet weer zo doet als een paar jaar geleden. Terwijl ik daar nu natuurlijk weer helemaal in zit, alleen kom ik nu van een hoger gewicht. Minder snel zorgelijk dus, want niet te dun.
Ik kan echt niet iemand anders nu laten bepalen wat ik eet, dat wil ik juist zo graag zelf beslissen. Een dietiste dus maar even niet.
En de mensen die dat zeggen, weten hoe het zit, maar willen dat niet zien ofzo? Of niet over het probleem praten, maar het gewoon zien als iets wat je oplost met complimenten over hoe ik nu ben. En ze zeggen er dan bij: als je maar niet weer zo doet als een paar jaar geleden. Terwijl ik daar nu natuurlijk weer helemaal in zit, alleen kom ik nu van een hoger gewicht. Minder snel zorgelijk dus, want niet te dun.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar wat ontzettend moeilijk.
Het is voor jou echt iets dus om te voelen dat je nog ergens in lje even controle over hebt als ik het goed begrijp. En waarschijnlijk dus nu zo versterkt doordat je de controle over zoveel andere dingen kwijt bent.
Is het dan juist niet belangrijk om beide dingen goed aan te pakken.
Dus zorgen dat je wel weer de controle over je leven krijgt. (en dan op een goede manier)
En dan te werken aan waarom je kiest om die controle telkens te zoeken in eten, of liever gezegd niet eten.
Als ik dit zo allemaal lees kan ik me niet voorstellen dat dit alleen met haptonomie op te lossen is.
Ik vind je zo zoekende zelf al. En dat is al zo'n hele stap. Echt, je geeft zelf aan die haptonomie niet genoeg te vinden. Dan wil je zelf meer en dat lijkt me echt de 1e stap naar beter worden. Ik hoop alleen dat je de goede hulp ook kan vinden en op korte termijn kan krijgen.
Uit al je posten komt bij mij de schreeuw om hulp namelijk zo naar boven, ook al zwak je het soms zelf af.
Megakus van mij voor jou!!!!
Het is voor jou echt iets dus om te voelen dat je nog ergens in lje even controle over hebt als ik het goed begrijp. En waarschijnlijk dus nu zo versterkt doordat je de controle over zoveel andere dingen kwijt bent.
Is het dan juist niet belangrijk om beide dingen goed aan te pakken.
Dus zorgen dat je wel weer de controle over je leven krijgt. (en dan op een goede manier)
En dan te werken aan waarom je kiest om die controle telkens te zoeken in eten, of liever gezegd niet eten.
Als ik dit zo allemaal lees kan ik me niet voorstellen dat dit alleen met haptonomie op te lossen is.
Ik vind je zo zoekende zelf al. En dat is al zo'n hele stap. Echt, je geeft zelf aan die haptonomie niet genoeg te vinden. Dan wil je zelf meer en dat lijkt me echt de 1e stap naar beter worden. Ik hoop alleen dat je de goede hulp ook kan vinden en op korte termijn kan krijgen.
Uit al je posten komt bij mij de schreeuw om hulp namelijk zo naar boven, ook al zwak je het soms zelf af.
Megakus van mij voor jou!!!!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik ga vandaag ook weer naar de huisarts om de medicatie te bespreken en dan zal ik ook wel vragen hoe zij denkt over de hulp die ik nu heb.
Op zich voelt het wel alsof ik de controle over ons leven of onze dagen wel weer heb, maar ik voel me gewoon alleen goed als ik voel dat ik dunner word. Heel stom en ook geisoleerd. Het wordt echt een eigen project dat constant speelt, maar waar anderen niet over beginnen of wat voor anderen niet zo zichtbaar is. Dat maakt me heel gesloten in gezelschap, "ik en mijn eigen eetgedoe", dat straal ik ook uit, denk ik. Een soort onbereikbaarheid.
Soms vraag ik mensen heel direct wat ze dan van me vinden en dat is soms wel goed. Maar als ze dan zeggen "Nou, te dun / mager gelukkig niet, dan zou ik me wel laten horen", dan sterkt me dat alleen maar, hoe goed bedoeld ook.
Op zich voelt het wel alsof ik de controle over ons leven of onze dagen wel weer heb, maar ik voel me gewoon alleen goed als ik voel dat ik dunner word. Heel stom en ook geisoleerd. Het wordt echt een eigen project dat constant speelt, maar waar anderen niet over beginnen of wat voor anderen niet zo zichtbaar is. Dat maakt me heel gesloten in gezelschap, "ik en mijn eigen eetgedoe", dat straal ik ook uit, denk ik. Een soort onbereikbaarheid.
Soms vraag ik mensen heel direct wat ze dan van me vinden en dat is soms wel goed. Maar als ze dan zeggen "Nou, te dun / mager gelukkig niet, dan zou ik me wel laten horen", dan sterkt me dat alleen maar, hoe goed bedoeld ook.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Je hebt het ook steeds over ons. Ons leven, controle over onze dagen. Het gaat hier mooi om jou hoor Sugar.
En pas als jij de controle weer over jezelf hebt. En sorry die heb je echt niet. Ook niet over je eten. Je wilt de controle hebben over je eten. Maar je hebt er geen controle meer over. Pas als je alles over jezelf weer onder controle heb. Dan moet je eens aan ons gaan denken.
En ik ben snel bang om je te kwetsen door wat ik zeg. Maar dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Maar mooi weer spelen ook niet
En pas als jij de controle weer over jezelf hebt. En sorry die heb je echt niet. Ook niet over je eten. Je wilt de controle hebben over je eten. Maar je hebt er geen controle meer over. Pas als je alles over jezelf weer onder controle heb. Dan moet je eens aan ons gaan denken.
En ik ben snel bang om je te kwetsen door wat ik zeg. Maar dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Maar mooi weer spelen ook niet
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Goed trouwens dat je weer naar de huisarts gaat!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Struisvogelpolitiek... misschien hopen ze dat ze het idd op kunnen lossen met complimenten... Of het weg kunnen maken, want ik denk dat ze het moeilijk vonden hoe het een paar jaar geleden was. De bedoeling zal vast goed zijn, maar het is niet de manier . Maar ik denk dat dat heel lastig uit te leggen is aan iemand die zelf het gevoel niet kent.quote:Op maandag 22 januari 2007 09:33 schreef Sugar het volgende:
En de mensen die dat zeggen, weten hoe het zit, maar willen dat niet zien ofzo? Of niet over het probleem praten, maar het gewoon zien als iets wat je oplost met complimenten over hoe ik nu ben. En ze zeggen er dan bij: als je maar niet weer zo doet als een paar jaar geleden. Terwijl ik daar nu natuurlijk weer helemaal in zit, alleen kom ik nu van een hoger gewicht. Minder snel zorgelijk dus, want niet te dun.
Sterkte.
Fake it till you make it...
Zoals ik het zie is dat eetprobleem puur een 'handige' zijsprong van de depressie. Daar kan je niks mee, hier wel. Hier heb je idd 'controle' over en hoef je ook niet na te denken over wat er dan anders aan de hand zou kunnen zijn.
Ik denk dat het heel verstandig is dat je terug gaat naar de huisarts want volgens mij kom je er idd niet met alleen haptonomie/haptotherapie.
Succes.
[ Bericht 6% gewijzigd door BE op 22-01-2007 13:31:54 ]
Ik denk dat het heel verstandig is dat je terug gaat naar de huisarts want volgens mij kom je er idd niet met alleen haptonomie/haptotherapie.
Succes.
[ Bericht 6% gewijzigd door BE op 22-01-2007 13:31:54 ]
***
Toch even een ander geluid, ook. Zoals je op mij overkomt ben je goed met woorden, Sugar. Je bent verbaal sterk, je kunt goed argumenteren en beargumenteren.
Je bent zoals je zelf zegt niet goed met voelen hoe je lijf in elkaar zit en zo.
Is je verlangen naar een psycholoog en praten dan niet weer het zoeken naar de veilige weg, naar iets waar je goed in bent?
Misschien juist heel goed om dan toch door te zetten in de haptonomie en af te wachten wat dat je kan brengen.
Je bent zoals je zelf zegt niet goed met voelen hoe je lijf in elkaar zit en zo.
Is je verlangen naar een psycholoog en praten dan niet weer het zoeken naar de veilige weg, naar iets waar je goed in bent?
Misschien juist heel goed om dan toch door te zetten in de haptonomie en af te wachten wat dat je kan brengen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Sugar, heb jij een haptonoom of haptotherapeut? Mijn haptotherapeut praat wel veel en geeft me ook de keus, praten of voelen. En ja, ook ik vind voelen het moeilijkst, het confronterendst, maar ik denk uiteindelijk dat ik er het meest resultaat bij heb.
Misschien als je dit aangeeft, kan je er iets in veranderen?
Succes
Misschien als je dit aangeeft, kan je er iets in veranderen?
Succes
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Dát dus!!!!!quote:Op maandag 22 januari 2007 10:40 schreef livelink het volgende:
Toch even een ander geluid, ook. Zoals je op mij overkomt ben je goed met woorden, Sugar. Je bent verbaal sterk, je kunt goed argumenteren en beargumenteren.
Je bent zoals je zelf zegt niet goed met voelen hoe je lijf in elkaar zit en zo.
Is je verlangen naar een psycholoog en praten dan niet weer het zoeken naar de veilige weg, naar iets waar je goed in bent?
Misschien juist heel goed om dan toch door te zetten in de haptonomie en af te wachten wat dat je kan brengen.
Met haptotherapie kun je juíst heel veel bereiken op dit vlak. Praten, analyseren, beredeneren... Allemaal ratio. Suug is juist het contact met haar lijf kwijt, ze kan niet eens meer voelen. Depressie is daarvan een symptoom. Anorexia is bij uitstek een stoornis waarbij je je lijf loskoppelt van je zijn. Dus juíst doorzetten die hapto!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik weet niet zo goed wat die haptotherapie inhoud maar het verhaal van livelink klinkt wel heel verstandig. Hoe dan ook, ik hoop dat je er snel weer bovenop komt
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ik wil ook zeker doorgaan met haptotherapie, hoor! Want ik voel ook dat het gewoon heel goed is om dat aan te gaan.
Maar ik mis praten wel echt. En misschien kan dat meer met mensen om me heen en anders toch met de psych weer, náást de hapto.
Mijn huisarts stuurde wel aan op de psych weer oppakken als ik dat wil, maar ook zeker op doorgaan met haptotherapie.
Maar ik mis praten wel echt. En misschien kan dat meer met mensen om me heen en anders toch met de psych weer, náást de hapto.
Mijn huisarts stuurde wel aan op de psych weer oppakken als ik dat wil, maar ook zeker op doorgaan met haptotherapie.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Maar het begon toch bij een depressie die zich naar het eetprobleem ontwikkeld heeft?quote:Op maandag 22 januari 2007 12:16 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dát dus!!!!!
Met haptotherapie kun je juíst heel veel bereiken op dit vlak. Praten, analyseren, beredeneren... Allemaal ratio. Suug is juist het contact met haar lijf kwijt, ze kan niet eens meer voelen. Depressie is daarvan een symptoom. Anorexia is bij uitstek een stoornis waarbij je je lijf loskoppelt van je zijn. Dus juíst doorzetten die hapto!
Dan is de depressie toch niet zo zeer het symptoom?
[ Bericht 2% gewijzigd door BE op 22-01-2007 13:32:12 ]
***
Ik denk niet dat we dit anorexia hoeven noemen. Een eetprobleem is het wel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Oh, dat hoefde niet eens hoor , maar het is ook voor de beeldvorming, zeg maar.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik bedoel niet dat de depressie van Sugar een symptoom is van haar eetprobleem. Ik bedoel dat depressie een symptoom is van 'niet (willen) voelen'. Net als vele eetproblemen.quote:Op maandag 22 januari 2007 13:12 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar het begon toch bij een depressie die zich naar het eetprobleem ontwikkeld heeft?
Dan is de depressie toch niet zo zeer het symptoom?
En om weer te leren voelen is haptotherapie imo en naar mijn ervaring uitermate geschikt.
Maar goed te lezen dat je het wil doorzetten Sugar!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En heb je inmiddels nu iets van seroxat of iets dergelijks gekregen Suger?
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Nee jessie, want zowel ik als de huisarts zijn niet overtuigd dat ik nu een serotoninetekort heb. En alleen dan zou zoiets zinvol kunnen zijn om te gaan slikken.
Ik slik wel hormonen en blijf dat voorlopig ook doen. Het lijkt namelijk wel wat resultaat te hebben: ik zie al een tijd niet meer alles als zwart en uitzichtloos. Deels waarschijnlijk door die controle die ik uit het eetding haal, deels waarschijnlijk door de werking van de hormonen.
Ik slik wel hormonen en blijf dat voorlopig ook doen. Het lijkt namelijk wel wat resultaat te hebben: ik zie al een tijd niet meer alles als zwart en uitzichtloos. Deels waarschijnlijk door die controle die ik uit het eetding haal, deels waarschijnlijk door de werking van de hormonen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
sugar, ik heb toch het idee dat je je "eetding" steeds af doet als iets wat niet zo erg is, iets luchtigs en het lijkt mij toch niet gezond en ik kan er niks goeds in zien eigenlijk.
Dat is toch iets waar iets mee moet gebeuren? dit kan toch helemaal niet zo? je wilt het geen anorexia noemen, maar een eetprobleem. Ik zie ff het verschil niet. Niet om rot te doen, maar omdat ik me zorgen maak en het idee heb dat jij het helemaal niet zo helder kunt bekijken als je doet voorkomen.
Dat is toch iets waar iets mee moet gebeuren? dit kan toch helemaal niet zo? je wilt het geen anorexia noemen, maar een eetprobleem. Ik zie ff het verschil niet. Niet om rot te doen, maar omdat ik me zorgen maak en het idee heb dat jij het helemaal niet zo helder kunt bekijken als je doet voorkomen.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Belana, natuurlijk moet er iets gebeuren aan dit eetprobleem. Dat doen we ook bij de haptotherapie.
Ik noem het inderdaad geen anorexia, omdat ik wel dingen eet, meer dan een anorexiapatient doet, hoor. Maar ik ontken daarmee zeker niet het probleem, want ik weet zelf natuurlijk heel goed hoe alles overheersend het toch echt is.
Ik noem het inderdaad geen anorexia, omdat ik wel dingen eet, meer dan een anorexiapatient doet, hoor. Maar ik ontken daarmee zeker niet het probleem, want ik weet zelf natuurlijk heel goed hoe alles overheersend het toch echt is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
ok
het komt misschien ook soms anders over dan jij het bedoeld. maar ik wil niet alleen de goed bedoelde "sterkte" hier neerzetten als ik me zorgen maak.
het komt misschien ook soms anders over dan jij het bedoeld. maar ik wil niet alleen de goed bedoelde "sterkte" hier neerzetten als ik me zorgen maak.
stormy waters...
sailin'
sailin'
quote:Op dinsdag 23 januari 2007 08:44 schreef Luchtbel het volgende:
Maar ja Sugar, er zijn ook nog altijd mensen die gewoon niet weten hoe ze zoiets moeten aanpakken, ook al weten ze hoe het zit. Die zoiets om wat voor reden dan ook, niet kunnen begrijpen. Omdat ze ouder zijn, van een ander geslacht zijn, omdat ze het gevoel niet kennen. En soms niet kunnen begrijpen. En je dan niet weg willen jagen, niet erover willen beginnen in bepaalde situaties. Je zult die mensen echt moeten aangeven wat ze moeten doen om jou te helpen.
Want eerlijk gezegd, ik kan me niet meer voorstellen dat er mensen zijn die zich daar geen zorgen over maken.
Je hebt dat nodig van bepaalde mensen misschien, vraag dan duidelijk wat het is dat je nodig hebt want kennelijk bereikt het ze niet. Je weet heel goed (rationeel) in wat voor soort leven jij wel je geluk zou kunnen vinden. Zorg dat je daar komt, door te praten. Met psych, met hapto, met huisarts. Met alle mensen om je heen. Ook de mensen die je niet zo één, twee, drie bereikt met dit.
Door te praten over hoe het nu gaat, met jou. Met jouw moeder zijn, met jouw als persoon, met jouw eetding, met jouw gevoelens over alles. En als het nodig is om die mensen de echte waarheid te laten bevestigen, dan moet je daar waarschijnlijk om vragen. Om bovenstaande redenen. Ik heb vaak zat om duidelijke bevestiging gevraagd omdat het op dat moment echt nodig was. Dat weet je zelf ook. Niet leuk dat het moet maar soms wel nodig om anders niet een heleboel stuk te maken doordat iets kut/stresserig/onzeker voelt. En sommige mensen schrikken en snappen het niet odat ze niet die situatie kennen en al helemaal niet begrijpen hoe jij daar in terecht bent gekomen. Maar reageren daarna wel anders. Doordat het dan doordringt. In zulke slechte periodes ging dat niet nee, maar in betere periodes wel. Help jezelf dan die weer aan te laten breken. Zorg dat die mensen ook jou kunnen begrijpen. Want veel mensen zien waarschijnlijk iets heel anders dan dat jij ziet. Je kunt die blik niet veranderen maar wel jouw eigen blik laten zien en hopen dat er wat goeds mee gebeurd. En heus niet iedereen zal er wat mee kunnen maar misschien wel meer mensen dan dat jij nu denkt. Ze zullen er iig waarschijnlijk alles aan doen om het niet erger te maken!!! Praat erover met iedereen die je nodig hebt, om weer dat ene te kunnen bereiken en het daarna (misschien heel ver weg) goed af te kunnen ronden.
Iedereen ziet heus dat het rot gaat, maar wellicht weten ze gewoon niet hoe ze je moeten bereiken.
Ik wou dat ik dat kon. Dat ene te zeggen, dat je genoeg raakt om weer de andere kant op te gaan. Het komt niet vanzelf, je zult het moeten vragen, moeten zoeken. Op deze manier lukt het niet. Hoe ver wil je nou nog gaan? Confrontatie dan maar, wees dan zelf ook open erover. Zeg duidelijk waar je wel of niet wat aan hebt. Zeg maar hoe het echt met je gaat. Waarschijnlijk zul je nooit bij iedereen, die juiste reacties vinden. Dat kan toch ook niet? Dat kan toch nooit. In wat voor een situatie dan ook. Zoek voor jezelf hulp en bevestiging bij de mensen die je dat kunnen geven. Ik denk dat er mensen zijn die je zullen helpen als jij maar aangeeft hoe. Misschien weet je ook niet hoe, maar zeg dan in ieder geval wat niet helpt. Want zo kom je alleen maar verder in de put. Ze zullen je wel gaan helpen omdat ze van jou houden. Ieder op z'n eigen manier.
Onhandige reacties komen ook vaak juist voor uit voorzichtigheid en daardoor betrokkenheid.
Je moet jezelf gezond houden tot die tijd, want zo gaat dat helemaal niet goed natuurlijk. Voordat je veel te ver gaat. Je lichaam krijgt zo steeds meer klappen zo en dat is geestelijk en lichamelijk verwarrend. Helemaal niet goed is dat. Succes lieve schat, met iedere minuut van de dag. Hou vol en zoek een andere oplossing om te bereiken wat je nodig hebt. Als je me nodig hebt, je weet me te vinden, maak daar ook gebruik van.
En eigenlijk wil ik dit helemaal niet hier typen. Zomaar openbaar. Omdat ik niet alleen virtueel om je geef. Ik denk weleens ik lees dit maar gewoon niet. Of reageer hier maar niet. Ik merk het echt wel maar misschien wel niet. Onhandige wirwar tussen vriendschap en virtueel soms. Daar tegenover staat dat ik soms wel twee keer blij voor je kan zijn als er iets leuks is Maar laat het hier maar een keer staan, zonder dat het verdwijnt door gedachtes en tijd of in de lucht, dan zie je het nog eens terug.
Lief dat je dat allemaal schrijft en het is natuurlijk ook waar. Maar heel eerlijk? Ik heb geen puf om dingen te vragen en voor te zeggen aan mensen. Ik hou ermee op, want het voelt verschrikkelijk rot om dat te moeten doen. Ik wil dat echt niet meer.
Ik begrijp waarom mensen zo reageren of niet lijken te reageren. Ik snap het. Maar ik heb niet de energie om hen te helpen mij te helpen. Ik zal het zelf gaan doen, alleen, als ik me daar in mijn eentje goed bij voel.
Sorry dat dit zo'n kutreactie is op je lieve advies, maar ik kan dat gewoon niet.
Ik begrijp waarom mensen zo reageren of niet lijken te reageren. Ik snap het. Maar ik heb niet de energie om hen te helpen mij te helpen. Ik zal het zelf gaan doen, alleen, als ik me daar in mijn eentje goed bij voel.
Sorry dat dit zo'n kutreactie is op je lieve advies, maar ik kan dat gewoon niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik snap heus dat je daar geen puf voor hebt en dat het verschikkelijk voelt. Ik denk alleen maar dat het wel echt nodig is om de juiste reactie te krijgen. Die eerlijk is, twee kanten op. En misschien is het nu daarvoor niet de tijd maar die dingen zullen wel een keer uitgesproken moeten worden want anders blijft het broeien. Zorg dan dat je maar wel een psych weer kan praten, lijkt mij namelijk wel handig. Iemand die er wel goed over kan praten om jou te helpen. Als je dit alleen gaat doen.
En een kutreactie (als ik dat al zou vinden) maakt mij niet uit. Zolang het jou maar niet uitmaakt. Ik wil je altijd alleen maar helpen, ook na dit. Weet dat .Wees voorzichtig met jezelf.
En een kutreactie (als ik dat al zou vinden) maakt mij niet uit. Zolang het jou maar niet uitmaakt. Ik wil je altijd alleen maar helpen, ook na dit. Weet dat .Wees voorzichtig met jezelf.
LB, ik denk wel dat jij de spijker op de kop slaat. Jij zegt eigenlijk precies wat ik al een hele tijd wil zeggen, maar het niet kan verwoorden. Ben blij dat jij het wel kan.
Sugar weet ook wie het zegt en hoe je het bedoelt, ookal is het niet leuk om te horen. Maar er is ook helemaal niks leuks aan de hele situatie.
Sugar weet ook wie het zegt en hoe je het bedoelt, ookal is het niet leuk om te horen. Maar er is ook helemaal niks leuks aan de hele situatie.
Als je niet lacht, ben je dood.
Het is niet vervelend om te horen, hoor. Ik wil alleen niet mensen moeten zeggen wat ze moeten doen. Dan maar niet en dan dus uiteindelijk zelf gewoon.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Typisch vrouwenkwaaltje
Maar zonder gekheid, soms moet je mensen wel even zeggen hoe je het wilt. Omdat het voor anderen ook een onbekende situatie is bij iemand die ze goed kennen. Samen Sugar. Dat mis ik soms in je posts, je hebt het zoveel over wat jij allemaal moet doen. Maar er zijn mensen die je zo lief zijn met wie je dit samen moet doen. Er is wel een beperking aan wat jij op je schouders kunt dragen. Daar heb je S. voor, je moeder, je vrienden etc. Wees net zo helder naar hun toe als je naar ons toe bent.
Maar zonder gekheid, soms moet je mensen wel even zeggen hoe je het wilt. Omdat het voor anderen ook een onbekende situatie is bij iemand die ze goed kennen. Samen Sugar. Dat mis ik soms in je posts, je hebt het zoveel over wat jij allemaal moet doen. Maar er zijn mensen die je zo lief zijn met wie je dit samen moet doen. Er is wel een beperking aan wat jij op je schouders kunt dragen. Daar heb je S. voor, je moeder, je vrienden etc. Wees net zo helder naar hun toe als je naar ons toe bent.
Als je niet lacht, ben je dood.
toch he, klinkt het heel erg alsof je je eetprobleem graag in stand wilt houden, omdat dat de enige manier is waardoor jij je "prettig" voelt en cotrole hebt. dat dat niet goed is hoef ik je niet te vertellen natuurlijk. er moet iets mee gebeuren. wat heb je er de vorige keer mee gedaan? werkte dat? zo ja, doe dat weer, want dit gaat dus echt fout zo. dat S boos wordt vaak kan ik me best voorstellen. zoals kozakken ook al zei, heb de neiging je door elkaar te rammelen. snap dat het verdomd moeilijk is dit, echt, maar zoals je nu doet gaat het gewoon fout. ook wat betreft LB haar goede raad... je slaat het in de wind, je wilt het niet... je wilt alles alleen doen, oplossen door niet te eten...dat is toch niet goed meid?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Lieve Belana, je voelt het goed aan, hoor, ik hang ook aan het eetprobleem en durf en wil het niet loslaten nog.
Vorige keer durfde ik weer te gaan eten toen veel mensen om me heen hun zorgen uitspraken (en vooral mijn ouders, dat was pas op het laatst). Ik had het nodig om te voelen dat mensen écht liever wilden dat ik wél at, dan dat ze zo graag wilden dat ik dun was. Nu ligt het wel weer ongeveer zo, maar ik ben nog lang niet zoals toen en dus nog niet "zorgelijk". Dat maakt het natuurlijk anders voor mensen om op te reageren.
Gisteren belde mijn baas, die had ik nog helemaal niet gesproken, alleen maar gemaild. Heel lief, informeerde hoe het gaat en begon helemaal niet over werk. Heel erg aardig en betrokken.
Ik heb wel aangegeven dat ik misschien wel binnenkort wil bespreken of ik op andere dagen kan gaan werken, zodat mijn week wat gevarieerder wordt. Nu heb ik 3 dagen kindjes en 2 dagen werk, terwijl meer afwisseling ervoor zou kunnen zorgen dat ik minder tegen die 3 dagen kindjes op ga zien. Omdat mijn werk toch graag wilde dat ik op een andere manier terugkwam na mijn verlof, heb ik dat gisteren dus meteen aangegeven wel te willen bespreken. Hij wilde ermee wachten, vindt mijn herstel belangrijker. Heel aardig. Maar ik heb juist kunnen aangeven dat het de drempel naar werken eerder verlaagt als die dagen en spreiding meteen goed zitten. Hij zei: "M, dat kan. Dat kan. We gaan samen die drempel lekker laag houden." Echt heel fijn.
Vorige keer durfde ik weer te gaan eten toen veel mensen om me heen hun zorgen uitspraken (en vooral mijn ouders, dat was pas op het laatst). Ik had het nodig om te voelen dat mensen écht liever wilden dat ik wél at, dan dat ze zo graag wilden dat ik dun was. Nu ligt het wel weer ongeveer zo, maar ik ben nog lang niet zoals toen en dus nog niet "zorgelijk". Dat maakt het natuurlijk anders voor mensen om op te reageren.
Gisteren belde mijn baas, die had ik nog helemaal niet gesproken, alleen maar gemaild. Heel lief, informeerde hoe het gaat en begon helemaal niet over werk. Heel erg aardig en betrokken.
Ik heb wel aangegeven dat ik misschien wel binnenkort wil bespreken of ik op andere dagen kan gaan werken, zodat mijn week wat gevarieerder wordt. Nu heb ik 3 dagen kindjes en 2 dagen werk, terwijl meer afwisseling ervoor zou kunnen zorgen dat ik minder tegen die 3 dagen kindjes op ga zien. Omdat mijn werk toch graag wilde dat ik op een andere manier terugkwam na mijn verlof, heb ik dat gisteren dus meteen aangegeven wel te willen bespreken. Hij wilde ermee wachten, vindt mijn herstel belangrijker. Heel aardig. Maar ik heb juist kunnen aangeven dat het de drempel naar werken eerder verlaagt als die dagen en spreiding meteen goed zitten. Hij zei: "M, dat kan. Dat kan. We gaan samen die drempel lekker laag houden." Echt heel fijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
