OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vervolg op Depressief door de hormonen, deel 3
En die AD, die helpen wel alleen als er ook echt een serotoninetekort is en dat is maar helemaal de vraag. Ik snap je opmerkingen heel goed, hoor en misschien ben ik ook bijna zo ver om de knop weer naar de goede kant te zetten. Dat klinkt stom zo, maar het voelt wel zo.
Ik val niet bijna flauw, ik zorg daarvoor dat dat niet gebeurt, echt waar.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 13:22 schreef Belana het volgende:
gelukkig sjoeg
ik maak me overigens wel zorgen over dat eetgedoe. dat hebben al meerdere mensen gezegd natuurlijk en je weet het zelf ook, maar dat veranderd even niks aan de zaak. als jij vertelt dat je bijna flauw valt bv terwijl je de kindjes bij je hebt vind ik dat echt niet ok.
Ik hoop dat de haptonomie wat voor je kan betekenen en heel eerlijk, ik snap nog steeds niet waarom je niet aan de medicijnen zou gaan. ik vind deze situatie ongezonder dan het slikken van dergelijke medicijnen....
ik wens je weer sterkte meid!
En die AD, die helpen wel alleen als er ook echt een serotoninetekort is en dat is maar helemaal de vraag. Ik snap je opmerkingen heel goed, hoor en misschien ben ik ook bijna zo ver om de knop weer naar de goede kant te zetten. Dat klinkt stom zo, maar het voelt wel zo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn dat het gesprek goed is verlopen Sugar.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Fijn dat de intakemevrouw het goed ingeschat heeft Sugar. Heb je even de tijd om te kijken wat de hapto voor je kan doen. Ik denk/hoop wel veel, ik vind het een goede manier om weer een te worden met je lichaam.
ik wilde het even gezegd hebben sugar, komt uit een goed hart, dat weet je wel denk ik.
en ik hoop uit de grond van mijn hart dat je dat knopje kan vinden, dat gun ik je enorm! jou en je gezin
en ik hoop uit de grond van mijn hart dat je dat knopje kan vinden, dat gun ik je enorm! jou en je gezin
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat fijn Sugar het klinkt alsof ze ht juist aanpakken hoor. Echt heel fijn
Ingrid hoe laat moet jij?
Ingrid hoe laat moet jij?
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik weet het, Belana en ik vind het ook alleen maar lief.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Niet. Ze zou op huisbezoek komen, maar dat ging toch niet lukken.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 13:46 schreef jessie het volgende:
Wat fijn Sugar het klinkt alsof ze ht juist aanpakken hoor. Echt heel fijn
Ingrid hoe laat moet jij?
Ze zou op huisbezoek komen, maar dat ging toch niet lukken. Ze mailt nog wanneer ze wel kan. Of ik naar haar dan. (telefoon van @home, geen goed idee, die doet het vaak niet)
Aan de ene kant vind ik het niet erg, aangezien ik weer keelontsteking heb en koortsig ben. En Kim is erg hangerig. Maar aan de andere kant wel jammer, juist omdat ze hier zou komen.
Wat lukte er niet aan dan? Vroeg je dat ook?
Ik zou nu het buro van haar gaan bellen als ik jou was.
Wat houd je tegen?
Ik zou nu het buro van haar gaan bellen als ik jou was.
Wat houd je tegen?
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Sugar fijn dat het gesprek "goed"ging, en dat je er zelf ook wel een goed gevoel bij hebt
Ingrid mischien is het idd tijd om het bureau eens op te bellen en een klacht neer te leggen...
Ingrid mischien is het idd tijd om het bureau eens op te bellen en een klacht neer te leggen...
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
d'r telefoon die het niet doet
Sugar wat fijn dat gesprek naar wens verliep en je nog even kan afwachten wat de therapie gaat doen
Sugar wat fijn dat gesprek naar wens verliep en je nog even kan afwachten wat de therapie gaat doen
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
ik heb hier al een paar keer meegelezen.. maar nu kan ik de vraagtekens die ik bij het MW-verhaal heb niet meer voor mezelf houden hoor !
Zeer bizar verhaal, waarmee je ofwel vandaag nog naar het buro moet bellen om aan te geven dat jij hier wel zeer door benadeeld wordt .. ofwel er klopt iets niet.
Nou, de reden dat ik hier meelees;
ik heb zo'n 3 jaar terug een depressie doorgemaakt en heb altijd in mijn achterhoofd de angst gehad dat dit er tijdens/na een zwangerschap weer aan zou kunnen komen.
Nu maak ik me er nog niet echt bewust druk om, maar ik ben er wel in mijn achterhoofd mee bezig in die zin dat ik toch dit topic vaak open.
Misschien wel netjes om me bij deze dus als meelezer kenbaar te maken
Zeer bizar verhaal, waarmee je ofwel vandaag nog naar het buro moet bellen om aan te geven dat jij hier wel zeer door benadeeld wordt .. ofwel er klopt iets niet.
Nou, de reden dat ik hier meelees;
ik heb zo'n 3 jaar terug een depressie doorgemaakt en heb altijd in mijn achterhoofd de angst gehad dat dit er tijdens/na een zwangerschap weer aan zou kunnen komen.
Nu maak ik me er nog niet echt bewust druk om, maar ik ben er wel in mijn achterhoofd mee bezig in die zin dat ik toch dit topic vaak open.
Misschien wel netjes om me bij deze dus als meelezer kenbaar te maken
Sugar, fijn dat het zo goed ging.
Ingrid, ik zou ook bellen hoor. Hier ben je toch ook niet mee geholpen op deze manier.
Meer dan een eerste gesprek heb je niet gehad toch?
Ingrid, ik zou ook bellen hoor. Hier ben je toch ook niet mee geholpen op deze manier.
Meer dan een eerste gesprek heb je niet gehad toch?
***
Ik hoop echt dat je er wat mee gaat doen Ingrid, want als het zo doorgaat zit je dus feitelijk zonder hulp tot je bij die psychiater terecht kan...
Sugar, pas goed op jezelf .
Sugar, pas goed op jezelf .
Fake it till you make it...
Heel herkenbaar.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 14:24 schreef marit1978 het volgende:
Nou, de reden dat ik hier meelees;
ik heb zo'n 3 jaar terug een depressie doorgemaakt en heb altijd in mijn achterhoofd de angst gehad dat dit er tijdens/na een zwangerschap weer aan zou kunnen komen.
Nu maak ik me er nog niet echt bewust druk om, maar ik ben er wel in mijn achterhoofd mee bezig in die zin dat ik toch dit topic vaak open.
Ik heb ook een verleden met depressies (en ander psychisch gedoe). En als die hormonen door je lijf gieren ligt zo'n oude 'valkuil' toch op de loer. Wat mij geholpen heeft Marit, is bij mezelf heel goed nagaan wát bij mij depressieve gevoelens uitlokt, hoe ik daar het beste mee kan omgaan en daar dan ook naar handelen als ik voelde dat er wat zat te wringen (in mijn geval o.a. actief blijven, erop uit gaan, mijn gevoelens blijven uitspreken en niet opkroppen). Toen ik na mijn bevalling voelde dat er toch iets helemaal niet lekker zat, heb ik accuut mijn 'oude' therapeute gebeld en is zij naar mijn kraambed gekomen. Daarmee heb ik (denk ik!) gelukkig een PPD kunnen voorkomen.
Heel netjes!quote:Misschien wel netjes om me bij deze dus als meelezer kenbaar te maken
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat je schrijft Moonah, probeer ik ook zeker!
Leuke is eigenlijk dat ik dus nu merk dat ik in de therapie toen veel geleerd heb!
Soms even schrikken voor bijv. mijn ouders / zus .. die me niet zo duidelijk/mondig kennen.
Qua oude therapeut, die blijkt zlef net moeder te zijn
en met haar kindje bij mij op het cb te gaan komen.
Geen idee hoe dit gaat lopen, maar ik heb voor onze eerste afpraak wel dubbel tijd ingepland aan eind van spreekuur. Eens aftasten in hoeverre ons eerder contact nu een goede relatie in de weg staat...
Leuke is eigenlijk dat ik dus nu merk dat ik in de therapie toen veel geleerd heb!
Soms even schrikken voor bijv. mijn ouders / zus .. die me niet zo duidelijk/mondig kennen.
Qua oude therapeut, die blijkt zlef net moeder te zijn
en met haar kindje bij mij op het cb te gaan komen.
Geen idee hoe dit gaat lopen, maar ik heb voor onze eerste afpraak wel dubbel tijd ingepland aan eind van spreekuur. Eens aftasten in hoeverre ons eerder contact nu een goede relatie in de weg staat...
/off topic:
Ben je wijkverpleegkundige ofzo?
Lijkt me heel vreemd om elkaar dan in zo'n andere situatie te ontmoeten en dan ook nog eens 'omgedraaid' (jij professioneel en zij client).
Ben je wijkverpleegkundige ofzo?
Lijkt me heel vreemd om elkaar dan in zo'n andere situatie te ontmoeten en dan ook nog eens 'omgedraaid' (jij professioneel en zij client).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
het is ook vreemd ja
ik schrok even toen ik haar in de boxenruimte zag! (ik ben cb-arts)
Maar; we wachten het gesprek wel even af
misschien voel ik me helemaal niet ongemakkelijk (ben bang dat ik misschien weer terugschiet in de situatie van toen ofzo?) en kan zij me ook gewoon zien als Marit van nu.
Zo niet, zijn er collega's genoeg waar ze wel bij terecht kan.
ik schrok even toen ik haar in de boxenruimte zag! (ik ben cb-arts)
Maar; we wachten het gesprek wel even af
misschien voel ik me helemaal niet ongemakkelijk (ben bang dat ik misschien weer terugschiet in de situatie van toen ofzo?) en kan zij me ook gewoon zien als Marit van nu.
Zo niet, zijn er collega's genoeg waar ze wel bij terecht kan.
Dan geloof je het maar niet!quote:Op dinsdag 9 januari 2007 14:19 schreef easy-going het volgende:
Ingrid, ik geloof er geen ene reet meer van
De rest: zie hoe gaat het met de moeders?
Sugar, hoe gaat het nu met je?
Een stunt?quote:Op dinsdag 9 januari 2007 16:12 schreef Belana het volgende:
ik wou ff zeggen dat ik het wederom een stunt vind
Marit, ik heb al jaren last van winterdepressie en herken je vage angst. Ik dacht dat ik ook wel vatbaarder zou zijn voor pre- en postnatale depressies. Tijdens m'n zwangerschap was de winterdepressie echter geheel afwezig (was wel even wennen), en na m'n bevalling eind juni ben ik ook niet depressief geworden. Nu heb ik het wel weer zwaar, maar de klachten zijn echt alleen herkenbaar als gewoon weer winterdepressie. (Jottem )quote:Op dinsdag 9 januari 2007 14:24 schreef marit1978 het volgende:
Nou, de reden dat ik hier meelees;
ik heb zo'n 3 jaar terug een depressie doorgemaakt en heb altijd in mijn achterhoofd de angst gehad dat dit er tijdens/na een zwangerschap weer aan zou kunnen komen.
Nu maak ik me er nog niet echt bewust druk om, maar ik ben er wel in mijn achterhoofd mee bezig in die zin dat ik toch dit topic vaak open.
Misschien wel netjes om me bij deze dus als meelezer kenbaar te maken
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
toch scheelt dat .. of je het herkent als 'gewoon' !
mijn depressie had toen vooral te maken met PTSS
ná medicatie + therapie ging dit redelijk, maar toch zijn er sindsdien in de winterperiodes vaak 'slechtere' tijden hoor!
Maar; niet dat ik het een winterdepressie noem.. eerder angst omdat je tijdelijke neerslachtigheid (welk mens heeft dat niet?) meteen herkent en vreest voor erger.
Rondom die ptss (bekend begrip hier denk ik?)
maak ik me dan toch weer zorgen over straks ná de bevalling hoor.
Maar; wat Moonah al zegt: herkennen en meteen handelen mocht dit nodig lijken.
mijn depressie had toen vooral te maken met PTSS
ná medicatie + therapie ging dit redelijk, maar toch zijn er sindsdien in de winterperiodes vaak 'slechtere' tijden hoor!
Maar; niet dat ik het een winterdepressie noem.. eerder angst omdat je tijdelijke neerslachtigheid (welk mens heeft dat niet?) meteen herkent en vreest voor erger.
Rondom die ptss (bekend begrip hier denk ik?)
maak ik me dan toch weer zorgen over straks ná de bevalling hoor.
Maar; wat Moonah al zegt: herkennen en meteen handelen mocht dit nodig lijken.
Suug, wat fijn dat het gesprek zo goed ging
Marit, ik herken het ook hoor. Ik heb na de geboorte van Amber een tijd lang absoluut niet lekker in mijn vel gezeten (toch ook wel een lichte postnatale depressie en alle ellende rondom Amber) en ik ben toch ook wel bang dat het na een eventuele 2e zwangerschap weer zou kunnen gebeuren...
Marit, ik herken het ook hoor. Ik heb na de geboorte van Amber een tijd lang absoluut niet lekker in mijn vel gezeten (toch ook wel een lichte postnatale depressie en alle ellende rondom Amber) en ik ben toch ook wel bang dat het na een eventuele 2e zwangerschap weer zou kunnen gebeuren...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
laten we het maar zo bekijken:
hoe realistischer/alerter je hier op bent, hoe minder groot de kans dat je eerst in de diepe ellende belandt, alvorens je hulp inschakelen.
Verder; vooral niet teveel hiermee bezig zijn !
hoe realistischer/alerter je hier op bent, hoe minder groot de kans dat je eerst in de diepe ellende belandt, alvorens je hulp inschakelen.
Verder; vooral niet teveel hiermee bezig zijn !
Dat is inderdaad zo!! En daarnaast weet ik de symtomen nu en weet ik dat ik altijd aan de bel kan trekken van de spv'er en de huisarts..quote:Op dinsdag 9 januari 2007 16:46 schreef marit1978 het volgende:
laten we het maar zo bekijken:
hoe realistischer/alerter je hier op bent, hoe minder groot de kans dat je eerst in de diepe ellende belandt, alvorens je hulp inschakelen.
Verder; vooral niet teveel hiermee bezig zijn !
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ingrid, dat ze afzeggen is balen, het lijkt je niet veel te doen, om wat voor reden dan ook. Misschien kun je het MW dan ook helemaal stopzetten, kennelijk helpt het jou toch te weinig om er moeite voor te doen, bespaart je de ellende van bellen, afzeggen mailen ed.
Marit, wat goed dat je zo alert bent nu, ik denk dat dat al veel zal schelen! En weet je, ik heb zelf geen depressie maar ben wel flink van slag door alle dingen rondom zwangerschap/geboorte/moeder vs. werkneemster enzo, maar ik heb nu wel duidelijk dat deze situatie je dwingt goed met jezelf om te gaan, ik bent immers moeder en verantwoordelijk voor het welbevinden van je kind. Daarvoor moet je goed met jezelf omgaan!
Ik hoop voor je dat het goed blijft gaan en je hier lurker kunt blijven! O +
Sugar, fijn dat je gesprek goed ging en je nog even rust krijg.
[ Bericht 4% gewijzigd door PM-girl op 09-01-2007 17:33:57 ]
Marit, wat goed dat je zo alert bent nu, ik denk dat dat al veel zal schelen! En weet je, ik heb zelf geen depressie maar ben wel flink van slag door alle dingen rondom zwangerschap/geboorte/moeder vs. werkneemster enzo, maar ik heb nu wel duidelijk dat deze situatie je dwingt goed met jezelf om te gaan, ik bent immers moeder en verantwoordelijk voor het welbevinden van je kind. Daarvoor moet je goed met jezelf omgaan!
Ik hoop voor je dat het goed blijft gaan en je hier lurker kunt blijven! O +
Sugar, fijn dat je gesprek goed ging en je nog even rust krijg.
[ Bericht 4% gewijzigd door PM-girl op 09-01-2007 17:33:57 ]
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Dat is wel de beste stok achter de deur die je kunt hebben vind ikquote:Op dinsdag 9 januari 2007 17:12 schreef PM-girl het volgende:
maar ik heb nu wel duidelijk dat deze situatie je dwingt goed met jezelf om te gaan, ik bent immers moeder en verantwoordelijk voor het welbevinden van je kind. Daarvoor moet je goed met jezelf omgaan!
Voor Noah had ik al snel zoiets van "het kan me niet schelen" enzow. Nu kijk ik dan naar Noah en bedenk me dat hij daarvoor niet gekozen heeft en zoooveel beter verdient Betere reden om door te (willen) gaan bestaat er niet!
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ik vind het heus niet leuk dat er vaak wordt afgebeld. Maar deze keer kwam het op zich goed uit. (zie hoe gaat het met de moeders)quote:Op dinsdag 9 januari 2007 17:12 schreef PM-girl het volgende:
Ingrid, dat ze afzeggen is balen, het lijkt je niet veel te doen, om wat voor reden dan ook. Misschien kun je het MW dan ook helemaal stopzetten, kennelijk helpt het jou toch te weinig om er moeite voor te doen, bespaart je de ellende van bellen, afzeggen mailen ed.
Maar ik ben hier niet op mn plaats, dus zal dan reageren in het moederstopic.
sugar, ik weet niet of ik het te plomp/te bot zeg.. maar hoop dat je daar dan doorheen kan lezen.. en wel ziet wat ik bedoel.. ik las in speeltuinbankje dat je kies spontaan was afgebroken.. en in combinatie met de eetproblemen gingen er bij mij belletjes rinkelen..
Ik heb zelf eetproblematiek, vroeger vinger in de keel nu de andere kant uit :$ maar komt in orde wortd aangewerkt.
Maar door zo niet goed te eten is mijn gebit behoorlijk vern**kt dit in combinatie met geen tandeigen glazuur.
Mijn kiezen braken dus ook spontaan af.. en vandaar dat ik met mijn 25 een kunstgebitje heb.
Pas je heel goed op, laat je desnoods extra controleren. slik desnoods extra vitamines zodat je die iig wel genoeg binnen krijgt.
Ik heb zelf eetproblematiek, vroeger vinger in de keel nu de andere kant uit :$ maar komt in orde wortd aangewerkt.
Maar door zo niet goed te eten is mijn gebit behoorlijk vern**kt dit in combinatie met geen tandeigen glazuur.
Mijn kiezen braken dus ook spontaan af.. en vandaar dat ik met mijn 25 een kunstgebitje heb.
Pas je heel goed op, laat je desnoods extra controleren. slik desnoods extra vitamines zodat je die iig wel genoeg binnen krijgt.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ik begrijp dan je bezorgdheid wel, evenstar, als je zelf die ervaring ook hebt. Wat rot is dat.
Ik doe dat soort dingen niet (vinger in mijn keel), dus ik denk dat het er toch niks mee te maken heeft. Maar wel bedankt voor de waarschuwing.
Ik doe dat soort dingen niet (vinger in mijn keel), dus ik denk dat het er toch niks mee te maken heeft. Maar wel bedankt voor de waarschuwing.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Komt ook door gebrek aan vitamines, tis meer wees voorzichtig en zorg dat je daarin iig niets te kort komt.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ik heb vandaag voor het eerst haptotherapie gehad en het was heel erg raak en goed en ik denk ook fijn. Gelukkig alleen maar gepraat nog bijna. Ik ben blij dat ik er geweest ben.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat is fijn om te horen Sugar! Heb je dat nu elke week of om de week ofzo?
Fake it till you make it...
Ik heb het volgende week weer en ze doet normaal om de 2 of 3 weken. Maar in het begin (en bij mij nu) leek het slim om wat vaker te doen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, wat goed dat je de eerste keer als positief ervaren hebt!
(misschien een tip, omdat het best duur is de hapto en je meestal maar 300 euro per jaar vergoed krijgt, de mijne heeft twee consulte naar 2006 willen schuiven op papier ivm vergoeding ziekenfonds).
(misschien een tip, omdat het best duur is de hapto en je meestal maar 300 euro per jaar vergoed krijgt, de mijne heeft twee consulte naar 2006 willen schuiven op papier ivm vergoeding ziekenfonds).
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Jaaaah! Ik had nog aan je gedacht Sugar! Fijn dat het raak is! Vinger zere plek enzo?
Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht... Echt Suug, jou inschattende ga je hieruit komen, écht!
Wat coulant van jouw haptoman PM!
Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht... Echt Suug, jou inschattende ga je hieruit komen, écht!
Wat coulant van jouw haptoman PM!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sjoeg, ik hoop dat die Haptomijnheer (mevrouw) snel in staat zal zijn het beste in je boven te halen.
Want het zit er wel in, het komt er alleen nog niet uit. (Ik weet dat het er zit, ik kan het zó aanwijzen)
Slim, om het wat versneld op gang te brengen !
Want het zit er wel in, het komt er alleen nog niet uit. (Ik weet dat het er zit, ik kan het zó aanwijzen)
Slim, om het wat versneld op gang te brengen !
... ♥ ik mis je ♥
Sugar, wat fijn dat de hapto goed ging! Ik hoop dat je er snel bovenop komt meiske
Ik lees al een tijdje af en aan mee in dit topic. Ik heb ooit in ' hoe gaat het met de moeders' mijn verhaal wel eens gedaan. Zelf ben ik een aantal jaar terug depressief geweest, in behandeling bij een psycholoog geweest, en het ging erna weer goed.
Na de bevalling van Sara voelde ik mezelf wegglijden. Ik heb een flinke postnatale depressie gehad, kon me heel moeilijk aan Sara hechten en had d'r op dat moment zo meegegeven aan een vreemde, het had me niets uitgemaakt. Het heeft me een hele tijd gekost om alles weer op een rij te krijgen, en nog steeds merk ik af en toe dat ik terugval in bepaald gedrag. Bij mij uit zich dat in een dwangneurose, en veel denken in termen: 'als ik dit of dat, zus of zo doe, dan...komt alles goed'.
Niet echt een lekker effect, maar het gebeurt momenteel alleen nog wanneer ik extreme stress heb.
Zelf ben ik wel ontzettend bang dit me dit weer gebeurt bij een tweede kindje, maar hopelijk trek ik dan eerder aan de bel.
Dit is mijn verhaal even in het kort, ik ga dit topic zeker volgen en beposten
Voor alle dames hier die momenteel door een moeilijke tijd gaan,
Ik lees al een tijdje af en aan mee in dit topic. Ik heb ooit in ' hoe gaat het met de moeders' mijn verhaal wel eens gedaan. Zelf ben ik een aantal jaar terug depressief geweest, in behandeling bij een psycholoog geweest, en het ging erna weer goed.
Na de bevalling van Sara voelde ik mezelf wegglijden. Ik heb een flinke postnatale depressie gehad, kon me heel moeilijk aan Sara hechten en had d'r op dat moment zo meegegeven aan een vreemde, het had me niets uitgemaakt. Het heeft me een hele tijd gekost om alles weer op een rij te krijgen, en nog steeds merk ik af en toe dat ik terugval in bepaald gedrag. Bij mij uit zich dat in een dwangneurose, en veel denken in termen: 'als ik dit of dat, zus of zo doe, dan...komt alles goed'.
Niet echt een lekker effect, maar het gebeurt momenteel alleen nog wanneer ik extreme stress heb.
Zelf ben ik wel ontzettend bang dit me dit weer gebeurt bij een tweede kindje, maar hopelijk trek ik dan eerder aan de bel.
Dit is mijn verhaal even in het kort, ik ga dit topic zeker volgen en beposten
Voor alle dames hier die momenteel door een moeilijke tijd gaan,
Fuente, ik herken het gedeelte van de angst bij een 2e heel erg...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Oh ja, ik ben ook zó blij dat ik nooit meer een kindje "hoef" te krijgen. Dat wil ik echt nooit meer gewoon.
En Fuente, ik herken het gevoel van slecht hechten ook, ik begin nu steeds meer band met Storm te voelen, maar had in de eerste maanden ook niks met hem.
Rot trouwens dat je soms nog last hebt van die dwangmatige gedachten.
[ Bericht 17% gewijzigd door Sugar op 14-01-2007 07:35:21 ]
Dat wil ik echt nooit meer gewoon.En Fuente, ik herken het gevoel van slecht hechten ook, ik begin nu steeds meer band met Storm te voelen, maar had in de eerste maanden ook niks met hem.
Rot trouwens dat je soms nog last hebt van die dwangmatige gedachten.
[ Bericht 17% gewijzigd door Sugar op 14-01-2007 07:35:21 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fuente, ik hoop dat het je kan helpen door hier te posten, om zo misschien je angst aan te kunnen!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Vicky, ik heb echter wel het idee dat ik nu zeg maar weet, hoe ik het kan herkennen. Nou, dat wist ik toen ook, want ik voelde het aankomen, maar toen durfde ik er niets mee, vond mezelf toch maar 'raar', dat ik Sara niet leuk vond, dat ik er niet van genoot. Heb jij ook zo'n idee? De volgende keer weet ik in ieder geval wel dat ik aan de bel kan trekken, dat dat ook goed is zeg maar...
Sugar, het is wel ontzettend fijn dat je nu meer een band begint te voelen met Storm! Hoe oud is hij nu? Ik denk dat Sara zo'n 5 a 6 maanden was toen ik ineens dacht 'hey, dat is mijn meissie, wat is ze mooi en lief, en wat hou ik van d'r'! Het was echt zo;n moment, ze lag in d'r bedje, met d'r knuffel in haar knuistjes, en alles leek zo goed, was ook goed vanaf toen! Het is erna steeds verder gegroeid en inmiddels is ze mijn alles.. . Ik vind het enorm moedig van je dat je zo open bent, en dat je aan je problemen werkt, het kom allemaal goed meis
PM-girl, bedankt! Ik hoop het ook, ik denk het wel. Het verlangen voor een tweede heb ik wel, op dit moment zijn we er nog niet aan toe, niet perse door mijn angsten maar ook door de gewone omstandigheden, en Saartje is nog jong zat Maar het verlangen is er gelukkig wel...
Sugar, het is wel ontzettend fijn dat je nu meer een band begint te voelen met Storm! Hoe oud is hij nu? Ik denk dat Sara zo'n 5 a 6 maanden was toen ik ineens dacht 'hey, dat is mijn meissie, wat is ze mooi en lief, en wat hou ik van d'r'! Het was echt zo;n moment, ze lag in d'r bedje, met d'r knuffel in haar knuistjes, en alles leek zo goed, was ook goed vanaf toen! Het is erna steeds verder gegroeid en inmiddels is ze mijn alles.. . Ik vind het enorm moedig van je dat je zo open bent, en dat je aan je problemen werkt, het kom allemaal goed meis
. Ik vind het enorm moedig van je dat je zo open bent, en dat je aan je problemen werkt, het kom allemaal goed meis PM-girl, bedankt! Ik hoop het ook, ik denk het wel. Het verlangen voor een tweede heb ik wel, op dit moment zijn we er nog niet aan toe, niet perse door mijn angsten maar ook door de gewone omstandigheden, en Saartje is nog jong zat Maar het verlangen is er gelukkig wel...
Met een tweede wordt het mischien ook makkelijker door de gelijkenis met de eerste? Juliette leek zo op Myrthe dat we bij de geboorte meteen zagen dat ze bij ons hoorde echt een zusje.
En dan krijg je een jongetje...
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik dacht het ook Sugar, maar wilde het niet zeggen..quote:Op maandag 15 januari 2007 09:45 schreef Sugar het volgende:
En dan krijg je een jongetje...
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Wat Sugar en PM-girl zeggen. Maar afgezien daarvan hoeft de tweede natuurlijk helemaal niet op de eerste te lijken, zelfs niet als ze wel van hetzelfde geslacht zijn. Uiterlijk niet en qua karakter niet. Daarbij denk ik dat hormonen daar uberhaupt geen rekening mee houden, met gelijkenis of niet.quote:Op maandag 15 januari 2007 08:54 schreef poemojn het volgende:
Met een tweede wordt het mischien ook makkelijker door de gelijkenis met de eerste? Juliette leek zo op Myrthe dat we bij de geboorte meteen zagen dat ze bij ons hoorde echt een zusje.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Denk dat je daarin ook gelijk hebt, Igraine. Ik dacht met mijn hoofd wel dat het ook aan die "niet-herkenning" lag, maar ik denk eerder dat het andersom is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fuente, ik had in het begin ook echt zoiets van, nou is dit het nou? Ik vind er niets aan
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Het hoeft natuurlijk niet bij iedereen zo te werken, maar wat ik met de kraamvisites hier zo hoor is wel dat mensen het vaak makkelijker vinden gaan bij een tweede juist door die herkenning. Ook als je jongetje-meisje hebt kunnen ze daarvoor wel genoeg op elkaar lijken. Als er sprake is van wisselwerking met hormonen is dat misschien een positieve factor (moedgevend voor wie een 2e kindje wil maar er om die reden tegenop ziet, voor veel moeders duurt het hechten bij de 1e langer).
Op zich snap ik Poemojn wel, ik had een baby 'verwacht' (klinkt een beetje krom, maar weet geen ander woord) die bijvoorbeeld leek op mij, of op mijn jongste broertje (nu 9) of wat dan ook, een soort herkenning, van 'hey, dit is mijn kind'. Sara leek echter sprekend op mijn man (van babyfoto;s dan) dus voor mij ook geen herkenning toen. Ze lijkt overigens nog steeds heel erg op manlief, maar heeft bepaalde trekjes als ze lacht of kletst dan weer van mij.
Het is sinds een paar dagen weer rot hier. Ik ben weer snel gestresst van alles en raak gefrustreerd. Het komt ook doordat Sebastiaan tóch nog niet mag lopen, staan, fietsen en autorijden, het heeft gewoon echt te lang geduurd nu. Ben er helemaal klaar mee om echt voor alles klaar te moeten staan.
Ik wil een week weg, alleen weg en tegelijkertijd haat ik het, want ik wil toch niet bij mijn kindjes weg? Dat is ook geen serieuze optie, maar zo voelt het.
Ik ben altijd op maandag, dinsdag en woensdag alleen met de kinderen. Mijn associatie met die dagen is zo negatief, zo opgefokt, zo opgesloten... En dan denk ik: maar dát blijft zo, die dagen blijf ik met mijn kindjes hebben, dat blijft.... En dus ben ik bang dat ik dit rotgevoel altijd hou, terwijl ik het toch juist fijn zou moeten vinden, dagen thuis met de kinderen?
Vandaag haalt mijn moeder Storm maar weer op. Gaat daar logeren. Ik ben er verdrietig over en opgelucht. Maar wanneer kan ik het zelf? Wanneer gaat het fijn voelen en als logisch dat ik hier met ze ben?
Ben er helemaal klaar mee om echt voor alles klaar te moeten staan.Ik wil een week weg, alleen weg en tegelijkertijd haat ik het, want ik wil toch niet bij mijn kindjes weg? Dat is ook geen serieuze optie, maar zo voelt het.
Ik ben altijd op maandag, dinsdag en woensdag alleen met de kinderen. Mijn associatie met die dagen is zo negatief, zo opgefokt, zo opgesloten... En dan denk ik: maar dát blijft zo, die dagen blijf ik met mijn kindjes hebben, dat blijft.... En dus ben ik bang dat ik dit rotgevoel altijd hou, terwijl ik het toch juist fijn zou moeten vinden, dagen thuis met de kinderen?
Vandaag haalt mijn moeder Storm maar weer op. Gaat daar logeren. Ik ben er verdrietig over en opgelucht. Maar wanneer kan ik het zelf? Wanneer gaat het fijn voelen en als logisch dat ik hier met ze ben?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Heb geduld Sugar, hoe moeilijk ook! Step by step. Heus, dit heeft tijd nodig. Koester de momenten dat je je al weer wel beter voelde, want die zijn er ook (geweest). Die momenten neemt niemand je meer af. En die gaan er meer komen, echt, ook al kun jij je dat nu niet voorstellen, want vandaag is het weer dinsdag.... Je hebt goed gehandeld, Storm naar oma. Daar heeft hij het fijn en het geeft jou wat meer ruimte om tot jezelf te komen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar het is verschrikkelijk, Moonah. Dat arme jochie weer daar en niet hier. En ik die na ruim 4 maanden het nog niet kan. Dat is om heel erg verdrietig van te zijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Meid, heb je een andere optie nu? Nee.
Je roeit met de riemen die je hebt en je houdt daardoor je hoofd boven water. Overleven nu Sugar. Dat ben je aan het doen. En je stelt (hoe dan ook ) het belang van je kinderen voorop. Nu kun jij hem niet zo veel bieden, Storm zal het op dit moment fijn hebben bij zijn oma. Je zult je mss verscheurd voelen. Maar accepteer! Probeer te accepteren dat het nu eenmaal is zoals het is. Die verscheuring en twijfel maakt het je alleen maar zwaarder. Kost je extra kostbare energie, dus besteed die op een andere manier. Jouw tijd met Storm komt nog wel En beetje bij beetje ís die er ook al wel, af en toe.
Je roeit met de riemen die je hebt en je houdt daardoor je hoofd boven water. Overleven nu Sugar. Dat ben je aan het doen. En je stelt (hoe dan ook ) het belang van je kinderen voorop. Nu kun jij hem niet zo veel bieden, Storm zal het op dit moment fijn hebben bij zijn oma. Je zult je mss verscheurd voelen. Maar accepteer! Probeer te accepteren dat het nu eenmaal is zoals het is. Die verscheuring en twijfel maakt het je alleen maar zwaarder. Kost je extra kostbare energie, dus besteed die op een andere manier. Jouw tijd met Storm komt nog wel En beetje bij beetje ís die er ook al wel, af en toe.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, en je mág ook verdrietig zijn! Juíst goed! Laat de tranen maar stromen, het zal je opluchting bieden. En opluchting geeft weer ruimte. Sterkte dame!quote:Op dinsdag 16 januari 2007 07:58 schreef Sugar het volgende:
Maar het is verschrikkelijk, Moonah. Dat arme jochie weer daar en niet hier. En ik die na ruim 4 maanden het nog niet kan. Dat is om heel erg verdrietig van te zijn.
*weg is.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wijze woorden van Moonah.
En echt, ooit wordt het leuk met de kindjes thuis. Als het straks lente is gooi je de deur naar de tuin open en is er licht en lucht. S. kan dan allang weer lopen en heel waarschijnlijk ziet de wereld er voor jou ook weer beter uit.
En echt, ooit wordt het leuk met de kindjes thuis. Als het straks lente is gooi je de deur naar de tuin open en is er licht en lucht. S. kan dan allang weer lopen en heel waarschijnlijk ziet de wereld er voor jou ook weer beter uit.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dankjewel, Moonah.
Ik moet ook huilen, steeds, maar twee kindjes zien me dan huilen. Dat is ook rot.
E snoop ook. Het zal echt beter worden, he?
Ik moet ook huilen, steeds, maar twee kindjes zien me dan huilen. Dat is ook rot.
E snoop ook. Het zal echt beter worden, he?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, het wordt wel beter... Het heeft tijd nodig en dat is balen.
Niet zo raar dat een tegenslag (sebastiaan die nog niet mag lopen, terwijl jullie daar wel op gerekend hadden) je weer aan het wankelen brengt. Dat je je weer zo rot voelt.
Maar wel kl*te.
Verder sluit ik me aan bij de wijze woorden van Moonah.
Sterkte Sugar
Niet zo raar dat een tegenslag (sebastiaan die nog niet mag lopen, terwijl jullie daar wel op gerekend hadden) je weer aan het wankelen brengt. Dat je je weer zo rot voelt.
Maar wel kl*te.
Verder sluit ik me aan bij de wijze woorden van Moonah.
Sterkte Sugar
Fake it till you make it...
Ja, echt. Ik kan je jammergenoeg ook niet vertellen wanneer dat is en misschien heb je er niet zoveel aan. Maar toch weet ik dat het goed gaat komenquote:Op dinsdag 16 januari 2007 08:14 schreef Sugar het volgende:
E snoop ook. Het zal echt beter worden, he?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Sjoekje, probeer het eens anders te bekijken. Kijk eens naar de tussenliggende periodes dat het ietsje beter gaat. Zijn die wat langer aan het worden? Hoop dat je daar moed uit kunt putten.
Als je niet lacht, ben je dood.
Ja, het gíng ook goed. Maar juist daardoor overvalt me dit zo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Je doet het toch juist goed Sugar. Ik ben het helemaal met Moonah eens. Je kunt nu niet goed voor Storm zorgen, je moeder wel. Ik vind het juist dapper dat je dan je moeder op laat passen, dat je wel weet wat nu het beste voor hem is. Het is ook verschrikkelijk dat je nu alsnog voor alles moet zorgen terwijl je erop had gerekend er niet meer alleen voor te staan.
En die dagen: over een tijdje ben je vast blij met de maandag en dinsdag en woensdag omdat je er op donderdag en vrijdag juist niet bent. Maar dat is nu niet.
Elke dag verder is er weer eentje, eentje dichterbij de dag dat het weer goed gaat.
En die dagen: over een tijdje ben je vast blij met de maandag en dinsdag en woensdag omdat je er op donderdag en vrijdag juist niet bent. Maar dat is nu niet.
Elke dag verder is er weer eentje, eentje dichterbij de dag dat het weer goed gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Word dan niet boos op jezelf alsjeblieft, heb je niet in de hand. Zoals de rest ookal zegt, stap voor stap.
Als je niet lacht, ben je dood.
Ik ben ook niet boos op mezelf. Ik vind het gewoon heel moeilijk om te accepteren. En jullie woorden helpen me daarbij, dus dank daarvoor. Ik zie de oplossing "Storm bij oma" alleen vooral als egoistisch, want ík heb dat blijkbaar nodig, een kind minder.
Maar dank voor de reacties, want het helpt wel wat jullie zeggen.
Maar dank voor de reacties, want het helpt wel wat jullie zeggen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Doen Sugar! Ik ga ook één à twee maal per jaar alleen weg, zonder kinderen en zonder man. Heerlijk! Je bent echt geen slechte moeder omdat je af en toe een weekje zonder kinderen bent hoor. Zijn alle vaders en moeders die af en toe op reis moeten voor hun werk dan ook slechte ouders? Nee toch zeker? Geloof me, die genieten er ook van om eens normaal een nacht door te kunnen slapen en in alle rust te kunnen ontbijten.quote:Op dinsdag 16 januari 2007 07:37 schreef Sugar het volgende:
Ik wil een week weg, alleen weg en tegelijkertijd haat ik het, want ik wil toch niet bij mijn kindjes weg? Dat is ook geen serieuze optie, maar zo voelt het.
I
Ik ga zelf ook weer eens een weekendje alleen weg binnenkort en tussen kerst en oud en nieuw zijn mijn man en ik samen een klein weekje weg geweest. En owee als iemand ons slechte ouders durft te noemen!
Waarom moet je het leuk vinden Sugar? Van wie? Het is niet altijd leuk om thuis te zijn met de kinderen. Helemaal niet als je depressief bent en al moeite hebt om voor jezelf te zorgen. HOe kan je dan de energie hebben om ook nog voor je kinderen te zorgen? Alles is dan te veel.quote:k ben altijd op maandag, dinsdag en woensdag alleen met de kinderen. Mijn associatie met die dagen is zo negatief, zo opgefokt, zo opgesloten... En dan denk ik: maar dát blijft zo, die dagen blijf ik met mijn kindjes hebben, dat blijft.... En dus ben ik bang dat ik dit rotgevoel altijd hou, terwijl ik het toch juist fijn zou moeten vinden, dagen thuis met de kinderen?
Dat rotgevoel hou je niet altijd. Dat gaat weg zodra je je beter voelt. Ik verheug me tegenwoordig op de dagen met de kinderen, al kan ik zo ook regelmatig achter het behang plakken, zo vervelend zijn ze dan!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Het was pas egoistisch geweest als je hem, ondanks dat het niet gaat, bij je had gehouden en niet goed voor hem had kunnen zorgen. Het is goed om hulp in te roepen als dat nodig is.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik kan er niet veel meer aan toevoegen. Iedereen zegt al zulke wijze dingen. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn.
Het gaat goed komen, Sugar. Eens voelt alles anders, lichter dan nu. Nu hoef je alleen te proberen de dag door te komen en dat doe je.
Het gaat goed komen, Sugar. Eens voelt alles anders, lichter dan nu. Nu hoef je alleen te proberen de dag door te komen en dat doe je.
Sugar, je hebt het ook nodig. Dat maakt het niet egoistisch want je kunt hier niks aan doen. Je kunt aan die hele situatie niets doen, dus de oplossingen die nodig zijn om te zorgen dat het verloopt zijn niet egoistisch. Je probeert het hartstikke goed iedere keer. Het is ook logisch dat je door teleurstelling omdat dingen niet makkelijker gaan (S. die nog niet kan lopen) en slaaptekort! weer soms terugkomt bij dat ene hele rotte. Die dingen worden hopelijk gauw minder zodat jij je weer wat beter kan gaan voelen. Iedereen gelooft in jou en je zult straks jezelf echt wel overtuigen. Zodra de situatie wat minder ingewikkeld is, andere dingen wegtrekken en de zon gaat schijnen. Het wordt allemaal beter. En dan zul je zien dat het makkelijker gaat, na een tijdje zelfs goed en dat het blijft en dan kun je er vast ook weer bij lachen en jezelf overtuigen. Het komt goed, met jezelf, met hem en z'n voet, met Maria (die het vast nu soms niet begrijpt en ja het is rot als ze je ziet huilen, maar heel eerlijk: waarschijnlijk zal ze er niet echt mee zitten) en met die kleine Storm. Allemaal. En dan wordt het wel weer lente, voor altijd. Hou vol.
Tinkepink, je hebt ook gelijk, ik zou dat best kunnen doen. Misschien eens serieus met mijn man overleggen.
En ik heb het gevoel dat ik het leuk moet vinden, omdat het nu eenmaal een situatie is die blijft. Ik héb nu eenmaal 2 kinderen. Dat klinkt negatiever dan bedoeld, maar ik hoop dus wel echt met heel mijn hart dat ik dagen met mijn eigen kinderen op een dag echt heel erg leuk ga vinden. Los van de dagen dat ze strontvervelend zijn dan inderdaad.
Werk jij veel nu, Tink?
En ik heb het gevoel dat ik het leuk moet vinden, omdat het nu eenmaal een situatie is die blijft. Ik héb nu eenmaal 2 kinderen. Dat klinkt negatiever dan bedoeld, maar ik hoop dus wel echt met heel mijn hart dat ik dagen met mijn eigen kinderen op een dag echt heel erg leuk ga vinden. Los van de dagen dat ze strontvervelend zijn dan inderdaad.
Werk jij veel nu, Tink?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik sluit me aan bij de rest. Je doet het zo goed, binnen de mogelijkheden die je hebt. Wees niet te hard voor jezelf. Sterkte
Luchtbel, hoe gaat het nu met jou?
Luchtbel, hoe gaat het nu met jou?
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Luchtbel, wat lief dat je de vooruitgang die er moet komen bij ons allebei, zo voor me opschrijft weer. En dat je zoveel vertrouwen hebt dat het goedkomt. Heel lief ben je.
Hou zelf ook vol, want precies wat jij schrijft 'lente voor altijd' moet het ook bij jou worden.
Hou zelf ook vol, want precies wat jij schrijft 'lente voor altijd' moet het ook bij jou worden.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
LB wat lief dat je zulke mooie woorden hebt voor Sugar, hoe gaat het nu met jou?
Als je niet lacht, ben je dood.
Ja maar dat zijn dus van die dingen die je van jezelf ws nooit zal zien, zeker niet zo maar bij een ander wel. Ik kan er van overtuigd zijn dat Jolie het echt heel erg rot heeft nu terwijl ik weet dat als iemand anders dit zou zeggen over een eigen kind, dat het anders zou zijn. Maar zo voelt het niet. Omdat het nou eenmaal je kinderen zijn en je hele zelf, precies dat wat je zo ontzettend kan raken. Waar je niet doorheen kan kijken. Omdat je er midden in zit en omdat het er de hele tijd is. Dus als je straks, als hij zich misschien wat meer kan redden, een paar dagen weg wil, voor jezelf en jij dan denkt dat het egoistisch is, of niks oplost, denk dan maar even aan wat je zou zeggen als iemand anders het zou zijn. Het lost misschien ook niks op maar lucht en ruimte en rust, is wel nodig om verder te werken.
Dutchie en Tex lief maar dat is niets om hier verder te bespreken. Heeft niks met elkaar te maken.
[ Bericht 5% gewijzigd door Luchtbel op 16-01-2007 10:35:17 ]
Dutchie en Tex lief maar dat is niets om hier verder te bespreken. Heeft niks met elkaar te maken.
[ Bericht 5% gewijzigd door Luchtbel op 16-01-2007 10:35:17 ]
Ik werk 3 dagen per week en soms, met een spoedklus ook nog een ochtend. Wat bij mij van groot voordeel is, is dat ik een eigen bedrijf heb en zelf mijn tijd indeel en vrij neem wanneer ik wil (en kan. soms gaat het ook gewoon niet omdat er belangrijke klussen liggen op mijn werk).quote:Op dinsdag 16 januari 2007 10:10 schreef Sugar het volgende:
Tinkepink, je hebt ook gelijk, ik zou dat best kunnen doen. Misschien eens serieus met mijn man overleggen.
En ik heb het gevoel dat ik het leuk moet vinden, omdat het nu eenmaal een situatie is die blijft. Ik héb nu eenmaal 2 kinderen. Dat klinkt negatiever dan bedoeld, maar ik hoop dus wel echt met heel mijn hart dat ik dagen met mijn eigen kinderen op een dag echt heel erg leuk ga vinden. Los van de dagen dat ze strontvervelend zijn dan inderdaad.
Werk jij veel nu, Tink?
De kinderen gaan 's morgens naar de kindergarten (Duitse kleuterschool) en maandag- en woensdagmiddag naar de oppas. Vrijdag probeert mijn man thuis te zijn en dat lukt 9 van de 10 keer.
Mijn dagen zijn dus dinsdag en donderdag en dan probeer ik ook het huis te doen (lukt niet meestal, ben nu tussen de bedrijven ook aan het poetsen en het is hier erg stoffig als ik het mag zeggen) en 's middags is dan voor de kinderen. Dan doen we spelletjes of gaan ergens heen, maar vaak blijven we ook gewoon thuis. En soms gaan ze gewoon hun eigen gang.
Met deze situatie zijn we allemaal erg tevreden. De kinderen zijn gelukkig (dat zie je en merk je gewoon), mijn man is blij en ik ook.
Maar goed, wat voor mij werkt, werkt voor een ander misschien niet. Ik ken ook genoeg mensen die 3 dagen werken erg stressig vinden en kinderen die niet zo'n fijn contact hebben met hun oppasmoeder.
Maar hoe dan ook; depressief ben ik allang niet meer (gelukkig), maar nog steeds ben ik niet het type dat gelukkig wordt van hele dagen thuiszitten met mijn kinderen. Ik weet zeker dat ik daar na een paar maanden spontaan weer in een depressie van zou schieten! Juist dankzij mijn werk geniet ik van mijn kinderen en ben ik ook een goede moeder die tegenwoordig zelfs haar geduld kan bewaren als ze niet doen wat ik wil
Is op therapeutische basis weer aan het werk gaan niets voor jou Sugar? Geen verplichtingen, maar wel weg van het "verzorgen"? Ik kan me voorstellen dat het erg prettig is om ook iets anders te doen. Daarnaast voel je je op deze wijze misschien niet zo schuldig als je kinderen naar de oppas gaan. Je bent immers aan het werk en dat doen miljoenen moeders over de hele wereld.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Lieverd, ik denk ook: doen! Alleen weg, een week. Waarom moet je je daar schuldig over voelen?! Ik denk dat het heel goed zou kunnen zijn voor je, om jezelf even terug te vinden. Om even alleen maar te denken aan wat jij fijn vind, aan wie jij ook alweer bent. En hé, om heel eerlijk te zijn wordt ik zelfs al gek als ik drie dagen achter elkaar met Juul zit. Daar vind ik niks geks aan en dat is zeker niet iets om je voor te schamen, kom nou! Het is gewoon retezwaar met twee kindjes, een man die niets mag doen en een postnatale depressie. Loigisch dat je er niet (vaak genoeg naar jouw zin) van kunt genieten. Maar geen schuld meisje!!! Jij hebt GEEN SCHULD!!! En Maria en Storm krijgen hier echt geen oplawaai van. Dat weet je volgens mij stiekem zelf ook wel. Het gaat over jouw eigen gevoel van falen, niet over wat je hen aandoet. Ik ga je vandaag wel even bellen, want ik wil je veel meer zeggen dan ik hier zo even snel tussen de bedrijven door kan opschrijven...
Kus Rens
Kus Rens
Jammer trouwens dat je niet in Duitsland woont Sugar. Met jouw soort klachten wordt hier meestal een kür voorgeschreven. Meestal een Mutter-Kindkür, waarbij je kinderen met je meegaan maar wel de hele dag worden verzorgd, maar soms ook alleen voor de moeder alleen. Over het algemeen liggen die Kürhotels op mooie plaatsen waar je ook op vakantie zou gaan en word je heerlijk in de watten gelegd (naast de therapeutische sessies die je volgt).
Een vriendin van mij is na haar scheiding ook samen met haar zoon op Kür, en die is er toch een stuk beter aan toe dan jij nu!
Een vriendin van mij is na haar scheiding ook samen met haar zoon op Kür, en die is er toch een stuk beter aan toe dan jij nu!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Sugar, alles wat ik tegen je zou willen zeggen is door de rest al gezegd. Het enige advies wat ik je nog kan geven is de posts van Tink goed in je op te nemen. Volgens mij zegt ze hele wijze dingen
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
En jij hebt net mijn hele dag goedgemaakt!quote:Op dinsdag 16 januari 2007 11:20 schreef m@x het volgende:
Sugar, alles wat ik tegen je zou willen zeggen is door de rest al gezegd. Het enige advies wat ik je nog kan geven is de posts van Tink goed in je op te nemen. Volgens mij zegt ze hele wijze dingen
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Vind ik ook, max, dat Tink goede dingen vertelt. Daar heb ik ook echt wat aan. Allemaal bedankt trouwens.
Over het werken:
Nu zijn die dagen voor mij. Ik kan afspreken met mensen zonder kinderen, daardoor zie ik nog eens mensen en kan ik praten. Ik kan het huis poetsen, omdat dat mijn zinnen verzet. Ik kan slapen na een aantal dagen niet slapen. Ik kan maandag, dinsdag en woensdag net overzien, omdat er een donderdag volgt die voor mij is.
Mijn werk betekent heel veel alleen zitten, geen sociale contacten van collega's. Bovendien onzekerheid over de toekomst, vlak voor mijn verlof gaf mijn baas immers aan dat ik voor de 2 dagen die in mijn contract staan, niet hoef terug te komen. Ik mag heus wel gewoon beginnen, maar ik heb geen idee op welke termijn er dan een gesprek volgt over ontslag of andere uren. Dat is onzeker en geen fijn gevoel.
Ik wou echt dat alles weer leuk was. Dat ik gewoon kon genieten, leuke dagen hebben.
Mijn moeder was er net, ze heeft ook Maria maar meegenomen. Het gaat gewoon niet nu.
Ze vroeg zich nog af of de hormonen en het snelle afvallen en verandere lichaam misschien nog een effect kunnen hebben. Dat ik daardoor me rotter voel ook nu. Dat moet ik misschien maar aan mijn dokter gaan vragen.
Over het werken:
Nu zijn die dagen voor mij. Ik kan afspreken met mensen zonder kinderen, daardoor zie ik nog eens mensen en kan ik praten. Ik kan het huis poetsen, omdat dat mijn zinnen verzet. Ik kan slapen na een aantal dagen niet slapen. Ik kan maandag, dinsdag en woensdag net overzien, omdat er een donderdag volgt die voor mij is.
Mijn werk betekent heel veel alleen zitten, geen sociale contacten van collega's. Bovendien onzekerheid over de toekomst, vlak voor mijn verlof gaf mijn baas immers aan dat ik voor de 2 dagen die in mijn contract staan, niet hoef terug te komen. Ik mag heus wel gewoon beginnen, maar ik heb geen idee op welke termijn er dan een gesprek volgt over ontslag of andere uren. Dat is onzeker en geen fijn gevoel.
Ik wou echt dat alles weer leuk was. Dat ik gewoon kon genieten, leuke dagen hebben.
Mijn moeder was er net, ze heeft ook Maria maar meegenomen. Het gaat gewoon niet nu.
Ze vroeg zich nog af of de hormonen en het snelle afvallen en verandere lichaam misschien nog een effect kunnen hebben. Dat ik daardoor me rotter voel ook nu. Dat moet ik misschien maar aan mijn dokter gaan vragen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Afvallen heeft wel invloed op je hormoonhuishouding Sugar dus het kan goed dat het daar wat mee te maken heeft. En vergeet daarnaast niet dat slaapgebrek en een man die niet kan lopen al genoeg is om een gezonde jonge moeder over de zeik te helpen, laat staan een met een PPD. Maria en Storm hebben het vast hartstikke goed bij je moeder, die weten hier straks niets meer van, echt echt waar niet. Die leuke dagen gaan echt weer komen voor je, als eerst die rottige hormonen eens ophielden met de boel te verzieken.
Sugar, ik vind het juist heel goed en vooral dapper van je dat je de hulp van je moeder toelaat. In Nederland vindt men het allemaal heel normaal dat anderen hulp nodig hebben en moeten vragen, maar voor onszelf ligt er vaak toch een taboe op.
Knap dat je dat toch met je moeder zo regelt! En met hulp bedoel ik ook zo'n weekje even alleen, alles wat helpt moet je toch proberen?
Nu je vanmiddag alleen bent, kun je dan iets gaan doen om het gevoel wat om te zetten?
Sterkte!
Knap dat je dat toch met je moeder zo regelt! En met hulp bedoel ik ook zo'n weekje even alleen, alles wat helpt moet je toch proberen?
Nu je vanmiddag alleen bent, kun je dan iets gaan doen om het gevoel wat om te zetten?
Sterkte!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Met alle respect, maar ik vraag me eerlijk gezegd af of een weekje alleen weg nou wel zo helend werkt.
Je neemt je hormonen, depressie en ws ook nog eens een schuldgevoel met je mee...
Ik ben ooit met vakantie gegaan toen ik depressief was. Nou, ik voelde me in den vreemde nog beroerder dan 'veilig thuis'. Maar wellicht is het voor jou heel anders Suug.
Je neemt je hormonen, depressie en ws ook nog eens een schuldgevoel met je mee...
Ik ben ooit met vakantie gegaan toen ik depressief was. Nou, ik voelde me in den vreemde nog beroerder dan 'veilig thuis'. Maar wellicht is het voor jou heel anders Suug.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dit lijkt me wel een heel goed idee!quote:Op dinsdag 16 januari 2007 11:17 schreef Tinkepink het volgende:
Jammer trouwens dat je niet in Duitsland woont Sugar. Met jouw soort klachten wordt hier meestal een kür voorgeschreven. Meestal een Mutter-Kindkür, waarbij je kinderen met je meegaan maar wel de hele dag worden verzorgd, maar soms ook alleen voor de moeder alleen. Over het algemeen liggen die Kürhotels op mooie plaatsen waar je ook op vakantie zou gaan en word je heerlijk in de watten gelegd (naast de therapeutische sessies die je volgt).
Een vriendin van mij is na haar scheiding ook samen met haar zoon op Kür, en die is er toch een stuk beter aan toe dan jij nu!
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Moonah zegt wel precies wat er bij mij ook de hele tijd door mijn achterhoofd speelde maar waar ik de vinger niet op kon leggen. Je neemt jezelf en je depressie en alles eromheen mee. Daar kom je dus ook ver weg niet vanaf.quote:Op dinsdag 16 januari 2007 13:12 schreef Moonah het volgende:
Met alle respect, maar ik vraag me eerlijk gezegd af of een weekje alleen weg nou wel zo helend werkt.
Je neemt je hormonen, depressie en ws ook nog eens een schuldgevoel met je mee...
Ik ben ooit met vakantie gegaan toen ik depressief was. Nou, ik voelde me in den vreemde nog beroerder dan 'veilig thuis'. Maar wellicht is het voor jou heel anders Suug.
Maar goed, ik ken het verlangen van die rust wel. Wanneer ik het alleen zelf 'pak' valt het me altijd tegen. Omdat ik mezelf altijd toch nog in de weg liep. Maar samen weg met S. Zou dat wat zijn? Samen gewoon even 'vechten' tegen alle nare dingen en proberen samen er een nieuw positief uitgangspunt van te maken?
sterkte
[ Bericht 14% gewijzigd door kozakken op 16-01-2007 13:54:24 (ietwat genuanceerd) ]
Sugar... Wat veel en moeilijk. Ik vind een paar dagen alleen weg een goed idee. Dan kun je ongezien huilen, lachen, denken, doen. En als het tegenvalt, ga je gewoon terug naar huis.
De rest is al gezegd. Wil alleen nog even zeggen dat je familie zo behulpzaam overkomt. Fijn om te lezen, zulke ouders.
De rest is al gezegd. Wil alleen nog even zeggen dat je familie zo behulpzaam overkomt. Fijn om te lezen, zulke ouders.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Ik denk dat je een paar dagen alleen weg niet als de oplossing voor het probleem moet zien maar het zou je misschien wel kunnen helpen om alles eens rustig voor jezelf op een rijtje te zetten. Gewoon even niet de dagelijkse dingetjes die je nu even zo moeilijk afgaan om je heen. Als je daar behoefte aan hebt en je de mogelijkheid hebt zou ik het gewoon eens proberen. Daar moet je je niet schuldig over voelen. Naast moeder ben je ook gewoon nog Sugar.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ik denk idd dat het wel kan schelen dat je gewoon even helemaal niets hoeft en niets moet. Gewoon even lekker alleen zijn. De depressie zal er natuurlijk niet door weg gaan, maar je hebt wel even rust aan je kop, en dan kun je er daarna misschien weer eventjes tegenaan
Maar zoiets kan natuurlijk per persoon verschillen. Voor de één werkt het wel, en voor de ander, zoals Moonah, niet. Maar als je er behoefte aan hebt kun je het altijd proberen en mocht het tegenvallen ga je gewoon weer naar huis
Maar zoiets kan natuurlijk per persoon verschillen. Voor de één werkt het wel, en voor de ander, zoals Moonah, niet. Maar als je er behoefte aan hebt kun je het altijd proberen en mocht het tegenvallen ga je gewoon weer naar huis
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Mijn indruk van Sugars beschrijving van haar gevoel was dat juist voor Sugar het heel heilzaam kan zijn even alleen te zijn.
Depressief blijf je, dat neem je mee.
Maar het gevoel van even alleen verantwoordelijk te zijn voor jezelf. Niet moeten zorgen. Niets verplicht zijn. Niet struikelen over speelgoed. Een paar nachtjes ongestoord doorslapen. Alleen voor jezelf zorgen en geen rekening hoeven houden met hoe anderen zich voelen, met hun wensen en behoeften. Zoiets kan heel verhelderend en opbouwend werken.
Je moet alleen proberen je schuldgevoel aan de kant te zetten.
Misschien helpt het als je je bedenkt dat je waarschijnlijk meer ontspannen en helderder terugkomt dan je was voordat je wegging.
Misschien dat je er eens met een arts over kunt praten. Als die het een goed idee vindt (als het ware "voorschrijft"), kan je schuldgevoel misschien ook wel verdwijnen, omdat het dan "moet" van de dokter en dan voel je je misschien niet schuldig tegenover je kinderen.
Sugar, stel dat je helemaal gezond en sterk bent en je man gaat een paar dagen weg, wat zou je daar dan van vinden? Dat zie je dan toch ook niet als iets waarom hij zich schuldig over zou moeten voelen? Of toch wel? En hij gaat toch ook elke dag naar zijn werk normaal gesproken? Daar hoeft hij zich toch ook niet schuldig over te voelen? Of wel?
Depressief blijf je, dat neem je mee.
Maar het gevoel van even alleen verantwoordelijk te zijn voor jezelf. Niet moeten zorgen. Niets verplicht zijn. Niet struikelen over speelgoed. Een paar nachtjes ongestoord doorslapen. Alleen voor jezelf zorgen en geen rekening hoeven houden met hoe anderen zich voelen, met hun wensen en behoeften. Zoiets kan heel verhelderend en opbouwend werken.
Je moet alleen proberen je schuldgevoel aan de kant te zetten.
Misschien helpt het als je je bedenkt dat je waarschijnlijk meer ontspannen en helderder terugkomt dan je was voordat je wegging.
Misschien dat je er eens met een arts over kunt praten. Als die het een goed idee vindt (als het ware "voorschrijft"), kan je schuldgevoel misschien ook wel verdwijnen, omdat het dan "moet" van de dokter en dan voel je je misschien niet schuldig tegenover je kinderen.
Sugar, stel dat je helemaal gezond en sterk bent en je man gaat een paar dagen weg, wat zou je daar dan van vinden? Dat zie je dan toch ook niet als iets waarom hij zich schuldig over zou moeten voelen? Of toch wel? En hij gaat toch ook elke dag naar zijn werk normaal gesproken? Daar hoeft hij zich toch ook niet schuldig over te voelen? Of wel?
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Overigens, ik ben natuurlijk geen arts, hulpverlener of wat dan ook. Kan alleen van mijn eigen ervaringen uitgaan en misschien zit ik er wel helemaal naast met alles wat ik zeg.
Ik hoop dat je voor jezelf kunt uitmaken wat voor JOU goed helpt Sugar.
Ik wil tot slot alleen nog zeggen dat schuldgevoel vaak op niets gebaseerd is. Vaak is het zo dat juist de mensen die wel een beetje schuldgevoel zouden mogen hebben er geen last van hebben (ik denk bijvoorbeeld aan types als Natascha uit DGK). En mensen die al (te) veel geven er onnodig veel last van hebben. Onterecht naar mijn idee.
Ik hoop dat je voor jezelf kunt uitmaken wat voor JOU goed helpt Sugar.
Ik wil tot slot alleen nog zeggen dat schuldgevoel vaak op niets gebaseerd is. Vaak is het zo dat juist de mensen die wel een beetje schuldgevoel zouden mogen hebben er geen last van hebben (ik denk bijvoorbeeld aan types als Natascha uit DGK). En mensen die al (te) veel geven er onnodig veel last van hebben. Onterecht naar mijn idee.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Meis toch... het wordt echt echt echt beter! Echt Sugar, blijf er zelf in geloven!quote:Op dinsdag 16 januari 2007 08:14 schreef Sugar het volgende:
Dankjewel, Moonah.
Ik moet ook huilen, steeds, maar twee kindjes zien me dan huilen. Dat is ook rot.
E snoop ook. Het zal echt beter worden, he?
Toen Saartje nog een baby was werkte ik 40 uur per week (vlak na mijn verof) omdat ik het ook vreselijk vond om thuis te zijn met haar...En nog steeds zou ik niet dagen achter elkaar thuis willen zijn met d'r, maar dat is meer omdat ik niet zo'n moeder ben die graag thuiszit met de kids zeg maar
Blijf geloven in jezelf, en misschien is het inderdaad niet zo gek om even afstand van alles te nemen en even er tussenuit te gaan, wat tijd voor jezelf om alles even fris in je hoofd te krijgen...
Meid ik denk aan je, blijf praten, blijf je uiten, het komt goed, het wordt echter beter
Het gaat. Gisteren was een heel erge rotdag met heel veel erge rotmomenten en gedachten. Maar ik ben er ook wel uit: het enige positieve dat ik nog ergens voel, wil ik besteden aan Storm en Maria. Dat voelt heel sterk zo. Dus heb ikzelf daaronder te lijden, heeft mijn huwelijk er heel erg onder te lijden en ook alle sociale contacten.
Ik denk steeds: als Maria het maar goed heeft. En daarbij staat Maria symbool voor beide kindjes. Als ik maar bij haar ben, als wij maar samen blijven. Ze voelt als een van de weinige mensen die ik echt vertrouw, waarbij ik echt mezelf ben. Die me er ook uit kan krijgen, door er te zijn gewoon.
Ik heb heel veel verdriet nu over alles. Maar dat is misschien ergens goed voor.
Lief dat je ernaar vraagt.
Ik denk steeds: als Maria het maar goed heeft. En daarbij staat Maria symbool voor beide kindjes. Als ik maar bij haar ben, als wij maar samen blijven. Ze voelt als een van de weinige mensen die ik echt vertrouw, waarbij ik echt mezelf ben. Die me er ook uit kan krijgen, door er te zijn gewoon.
Ik heb heel veel verdriet nu over alles. Maar dat is misschien ergens goed voor.
Lief dat je ernaar vraagt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
