Deel 1: (ouders van) kinderen met autismequote:Op zaterdag 28 oktober 2006 23:56 schreef phileine het volgende:
dan kwam die trots misschien niet helemaal over, het leek mij dat de nadruk in het verhaal vooral lag op alle momenten waarop Luca niet helemaal gewenst reageerde...
quote:Op maandag 27 september 2004 21:22 schreef Oxymoron het volgende:
Op verzoek van Lois hier een topic over kinderen met autisme.
Ikzelf ben ervaringsdeskundige omdat ik zelf autisme heb. Met dit topic kan ik (en andere FOK!kers die ervaring hebben met autisme) wellicht ouders, geïnteresseerden en lurkers helpen met info, (opvoedings)adviezen etc.
Onder 'autisme' wordt in dit topic alle vormen van autisme bedoelt, zoals PDD-NOS, het Syndroom van Asperger en kernautisme.
Voor meer info over autisme, kijk eens op Site van de stichting Autsider, of
Site van de Nederlandse Vereniging voor Autisme, of
Engelstalige site over het Syndroom van Asperger, of
Startpagina autisme.
Ook handig is een Korte uitleg autisme en aanverwante stoornissen
Verschillende Fok!kers hebben mij al geholpen (oa. in de topics Studieswitch? en Koken is moeilijk door autisme (tips?) en daarom wil ik een bescheiden 'zet' terug doen. Misschien dat ik een keer de vraag 'Waarom doet tie nou zo?' kan beantwoorden, of mee kan denken met een probleem.
P.S. Laat dit geen (verkapt) zelfdiagnose topic worden, want die zijn er al genoeg/teveel in R&P. Ga in geval van twijfel naar een huisarts/CB en vraag een doorverwijzing. Per mail kan ik ook adressen doorgeven van goede instanties.
Groetjes Oxymoron.
Die crisisopvang is juist nodig om straks weer te kunnen overzien of die hulp idd genoeg isquote:Op woensdag 1 november 2006 15:45 schreef YPPY het volgende:
Hopelijk klaart het goed op in die weken. Zo'n beslissing lijkt me verschrikkelijk om te nemen.
Ik ben misschien voorbarig, maar verwacht je dan dat het met de huidige hulp goed blijft gaan straks?
Ik zal eraan denken! Ik voel wel zo'n onmeunige zwarte wolk boven mn kop hangen nu...quote:Op donderdag 2 november 2006 12:57 schreef franka het volgende:
Brr mwanatabu, je emotie's schieten van links naar rechts dan he?
Mocht je willen kleppen of klagen mijn mail staat in mijn profiel
Daar ben ik juist bang voor. Ik wil wel na een bijtankperiode verder op de ingeslagen weg, hoogstens met wat meer buitenschoolse opvang voor Lukas zodat mijn man (die zorgt doordeweeks) meer ontlast wordt, maar het kan maar zo zijn dat hij dat dan nog steeds niet trekt. En dan?quote:Op donderdag 2 november 2006 21:51 schreef Genuivere het volgende:
Mwanatabu, veel sterkte, ik kan me je dubbele gevoel zo voorstellen. Hopelijk slaat de balans straks even door naar het zelf op rust komen en even bijtanken. Tenslotte moet je nu ook om jezelf en het kleintje denken. En komop he, voor je het weet zijn die zes weken om....
Uh...rustig. Heb lang niet zoveel gejankt als verwacht. Slaap veel, eet goed. Beetje onbestemd nog eigenlijk.quote:Op maandag 6 november 2006 12:37 schreef kozakken het volgende:
Mwanatabu, hoe gaat het bij jullie?
Ja, ik heb al gebeld, alles gaat daar goed met Lukas Vermaakt zich prima (maar dat had ik ook niet anders verwacht, nieuwe dingen vind-ie altijd leuk).quote:Op maandag 6 november 2006 13:33 schreef kozakken het volgende:
Ik wil graag reageren met fijn! maar weer niet zeker of dat nu de goede reactie is.
Heb je contact hoe het nu met 't mannetje gaat?
Nou ja, mevrouwtje binnen zal het ook wel fijn vinden dat je goed slaapt en eet. (Hoe gaat het met echtgenoot. Kan hij nu een beetje rust vinden?)
Maar waarom niet?quote:Op maandag 13 november 2006 15:19 schreef Ticootje het volgende:
Maar ik wil juist niet iets hebben waarmee ik zijn obsessie stimuleer.
nogmaals de vraag, wat is daar mis mee?quote:Op dinsdag 14 november 2006 12:48 schreef Ticootje het volgende:
Hij is pas 4, heb je daar computerspelletjes voor. En draaien die dan niet alleen maar om tellen en lezen....
Durf je het hier te schrijven wat je hebt gevonden en waar je bang voor bent? Ik zou het daar graag eens over willen hebben hier maar ik moet die drempel een beetje over....quote:Op zondag 19 november 2006 22:15 schreef lady-wrb het volgende:
was weer aan het zoeken naar informatie en van wat ik vond, werd ik eigenlijk op zijn zachtst gezegd niet vrolijk.
ik vraag me wel eens af hoe het nou verder moet, als hij puber is, volwassen.
op dagen als deze maakt dat me soms best triest.
iedereen doet wel eens dingen niet goed, daar hoef je geen pdd-er voor te zijn. ik denk wel eens stiekum dat men blij is dat er een bordje pdd op hangt, want dan kan je lekker makkelijk zeggen: o maar dat komt omdat die pdd heeft.quote:Op maandag 20 november 2006 21:00 schreef Troel het volgende:
Als het niet mijn plaats is om te reageren, dan graag gewoon editten en niet opnieuw de discussie aangaan
Ik heb zelf soms ook nog het gevoel dat ik een heleboel dingen niet goed doe, hoe ik het later allemaal moet gaan doen en hoe ik ooit een normaal leven krijg. Maar dan kijk ik naar de leuke en goede dingen die ik heb en dan blijkt het dat ik het ondanks mijn tekortkomingen niet eens zo heel slecht heb getroffen.
Mijn relatie met mijn ouders is erg moeilijk geweest, ik vind het nu de twee liefste schatten (nouja, op Bert na dan, vooruit van de wereld en ik ben zo blij dat het mijn ouders zijn. Als ik lees hoeveel jullie voor jullie kinderen doen, maar ook laten, dan kan ik me zo voorstellen dat ook die kids later met zoveel liefde naar hun ouders kijken, zelfs al is liefde heel moeilijk (als jullie begrijpen wat ik bedoel).
Tuurlijk, van tijd tot tijd is het zwaar klote als je iets zegt en iedereen begrijpt het verkeerd, maar desondanks zijn er zoveel leuke en fijne momenten. Nou snap ik ook wel dat het voor iedereen anders is, de een heeft meer last van zijn stoornis dan de ander, maar ik ben er echt van overtuigd dat de meesten plezier hebben in het leven, ondanks hun wellicht tekortkomingen.
En zeg nou zelf, met zulke ouders, jullie kids hadden het nog vele malen slechter kunnen treffen, beter is niet mogelijk
Eerlijk gezegd ben ik in sommige situaties erg blij dat ik dat etiketje heb. Ik bedoel, mijn eigen vader heeft een keer een monoloog afgestoken over wat we allemaal wel niet fout deden. Ons kind speelde niet (duh...) en luisterde niet (gut?) en was niet te bereiken, wat we daaraan dachten te doen. Nou, hij zat ik no time met een dossier van een paar honderd pagina's op schoot, inclusief verslag van spelbegeleiding en observatieverslagen. De keer erna was hij dus flink ingebonden toen ik hem 5x per minuut kon corrigeren. "Nou ja, hij kan er niet zoveel aan doen he?"quote:Op dinsdag 21 november 2006 09:02 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
iedereen doet wel eens dingen niet goed, daar hoef je geen pdd-er voor te zijn. ik denk wel eens stiekum dat men blij is dat er een bordje pdd op hangt, want dan kan je lekker makkelijk zeggen: o maar dat komt omdat die pdd heeft.dan kan er dus niks meer fout gaan of het komt door pdd. maar ook mensen zonder pdd maken fouten of doen dingen anders dan men zou kunnen verwachten.
en inderdaad, luca en ik hebben het prima met elkaar getroffen. het is heel gek, maar we voelen elkaar blindelings aan.
ik denk dat onze band door het hele pdd-gedoe alleen maar hechter is geworden. ik voel me nog steeds zo'n leeuwin die dr welpje moet verdedigen tegen de boze buitenwereld.
en zo lees ik het van allemaal hier: de onvoorwaardelijke liefde voor de kinderen
Met indicatiecodes kan ik je verder niet precies helpen, maar ik weet wel dat je 1e optie, dus doordeweeks logeren en van vrijdag tot maandag naar huis. Daar heb je een voltijd wonen indicatie voor nodig. Tenminste dat is bij ons op de woonvorm/logeervoorziening zo.quote:Op dinsdag 21 november 2006 14:03 schreef Mwanatabu het volgende:
Broertje heet voluit Tigran, maar dat was binnen een paar weken bekeken toen Lukas m Tig ("Tiek") bleef noemen
Volgende week gesprek met MEE, gaan we echt kijken wat de mogelijkheden zijn qua indicatie. We hebben zelf aan de volgende mogelijkheden gedacht:
-doordeweeks logeren en weekends thuis
-deeltijd (om de week thuis oid)
-verder min of meer op oude voet qua logeren: doordeweeks thuis (wel wat uitgebreider qua buitenschoolse opvang) en weekends bijtanken, plus eventueel wat meer hulp thuis om de beide heren wat uit elkaars vaarwater te houden en ze te "leren" spelen zeg maar
Als er mensen zijn die de indicaties weten die bij bovenstaande mogelijkheden horen: graag! Ik word een beetje moe en warrig van de codes van het CIZ en ben volgens mij nog lang niet bij qua mogelijkheden.
Wij hebben hier goede ervaringen mee: http://www.sein.nl/quote:Op woensdag 29 november 2006 21:28 schreef Mwanatabu het volgende:
Heeft iemand hier ervaring met (een blijkbaar best vaak voorkomende) link autisme-epilepsie?
Oeh, depakine...quote:Op donderdag 30 november 2006 16:21 schreef Mwanatabu het volgende:
Het blijkt idd een epileptische aanval te zijn geweest volgens het ecg van gister , ze hebben hem op een lichte dosis depakine gezet en hij krijgt over een paar weken een mri-scan. Ben net op bezoek geweest voor zolang als kon (ben net bevallen) en hij was nog erg bleek en errug zielig maar wel weer op de been.
Wat een schrik zeg. Helaas komt epilepsie vaak voor bij autisme...quote:Op donderdag 30 november 2006 18:25 schreef Mwanatabu het volgende:
Oei, agressiviteit...dat is Lukas nooit geweest, dus dat zou..nou ja ronduit kut zijn.
Oe, dát is nou precies wat ik wil zien te voorkomen, dat lijkt me echt verschrikkelijk, is het hele gezin naar de hel feitelijk...quote:Op donderdag 7 december 2006 12:35 schreef Brighteyes het volgende:
Tsjonge Mwana... dat is idd een enorme stap.
Vreselijk moelijk, maar voor 'de rest' van jullie gezin wrsch wel de beste optie...
Wat niet gaat, gaat niet.
Bij kennisen van mij is hun zoon pas op 14-jarige leeftijd uit huis geplaatst en achteraf gekeken was dat veel te laat... De moeder zit nu, 4 jaar later, nog altijd in de ziektewet omdat ze nog steeds compleet burnt out is van al die jaren zeer intensieve zorg.
Heel schrijnend.
Idd, hij is niet helemaal voor altijd weg blijf ik mezelf vertellen. En ik ben opgelucht en doodmoe tegelijk, heel vreemd.quote:Op donderdag 7 december 2006 12:36 schreef YPPY het volgende:
Dat zal zwaar zijn geweest, om die heftige beslissing te nemen en het voor jezelf toe te geven. Ik vind het wel dapper dat je hebt gekozen. En voltijds betekent toch niet dat hij altijd weg is? Hoe vind je het dat de knoop is doorgehakt? Geeft dat rust?
quote:Op dinsdag 12 december 2006 20:42 schreef Lois het volgende:
Over een paar weken moeten Jeroen en ik naar het Riagg om Eva's ontwikkeling in kaart te laten brengen en om te kijken wanneer de eerste tekenen van autisme zich openbaarden. Dit hebben ze nodig om tot een goede diagnose te komen in welke mate (of vorm) ze autistisch is.
Nu hebben Jeroen en ik het er vaak over (ook zonder deze vraag) en we blijven maar uitkomen op het feit dat we het, zeker nu we terug kijken, al duidelijk vonden vanaf dat ze geboren was.
Is dat herkenbaar voor andere ouders van autisten?
Goh, ik had niet verwacht dat dát juist zo herkenbaar zou zijnquote:Op dinsdag 12 december 2006 20:50 schreef Lois het volgende:
Jaaa die spierspanning, dat is een hele herkenbare he?
Ik weet nog dat ik Max, van Eska (post hier ook weleens) op schoot had, nog voor hij de diagnose had gehad. Ik heb toen gelijk tegen Jeroen en Belana gezegd dat ik hem eng bekend vond aanvoelen.
Dat is het he, als je probeert uit te leggen wat er allemaal aan "schort", dan kunnen mensen bij elk dingetje apart wel een verhaal voor de geest halen: "Oh, dat deed mijn Henkie ook," en "Ach joh, mijn Japie praatte pas met 3 jaar,", maar het totaalplaatje is ineens een hele waslijst van rare dingen...quote:Eva fladderde heel erg, vanaf de eerste uren van haar geboorte. Dat werd al snel aan suikerspiegel geweten, en ze is regelmatig op suiker getest. Daar was niks mis mee natuurlijk maar goed dan wisten "ze" het ook verder niet.Verder de onbereikbaarheid van Eva vond ik heel moeilijk, ze kon uren en uren huilen en wat we ook deden, we leken niet door te dringen tot haar. Onder de warme douche, op mijn arm, dat was het enige moment dat je haar spiertjes voelde ontspannen. Goed dat kun je weer wijten aan krampjes.
En zo ging dat maar door, al mijn zorgen of zorgjes daar kon je een oorzaak voor aanwijzen. Alleen als je een optelsom ging maken van al die dingen dan kwam je toch tot een groot probleem......
Lukas is ook de oudste, maar ik heb gelukkig vanaf het begin nooit te horen gekregen dat ik gek was, ben altijd goed doorverwezen en met 2,5 hadden we de eerste voorlopige diagnose. Die tijd is pure winst, scheelt een hoop drama voor jouw kindje en jezelf, echt hulde aan de zorgverleners die wij zijn tegengekomen tot nu toe!quote:Ik zeg ook vaak dat als Eva mijn 2e was geweest ik veel eerder harder aan de bel had getrokken. Nu trok ik wel aan de bel maar liet ik me afschepen met verklaringen waarvan ik wel voelde dat ze niet helemaal klopten maar wat ik o zo graag wilde geloven.
(aan de andere kant zijn wel zielsblij dat Eva de 1e is want als je eerst een gewoon kindje hebt krijg je volgens mij echt een enorme cultuurshock )
Pakjesavond was uh...tornado-achtig zeg maar. Ook omdat een hoop van de cadeautjes het niet deden (ik koop altijd een hoop dingen met lampjes voor Lukas). Een klok die de tijd zou moeten zeggen liep nog op zomertijd ("Het is nu zes uur!" - 5 dus...).quote:Op woensdag 13 december 2006 19:20 schreef Oxymoron het volgende:
Hoe overleven de kinderen met autisme en hun ouders de maand december?
Bij ons op de groep hebben we gisteren de kerstbomen opgetuigd. Beneden is alles nu in kerst sfeer maar op mijn kamer wil ik dat niet.
Ik wilde hier nog even op reageren. Bij autisme weet je nooit hoe de link gelegd wordt.quote:Op donderdag 7 december 2006 12:32 schreef Mwanatabu het volgende:Ook was het ineens verdacht stil, dus ik ging even kijken (dacht even dat hij misschien weer een aanval had, heel eng gevoel), had hij een bloedneus en zat hij met het bloed te spelen. "Lief!" zei hij en smeerde het lekker uit over zijn gezicht, handen, lakens en muur. Die troep maakt me niets uit, maar als hij echt een serieuze bloeding had, dan zou hij ook geen alarm slaan dus. 's Ochtends weer een bloedneus (ws. gepeuterd) en hetzelfde tafereel.
Het zou me niet verbazen idd Wat dat betreft ben ik wel vaker getrakteerd op bizarre associaties en invalshoeken op het leven iha door Lukasquote:Op zondag 17 december 2006 11:14 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ik wilde hier nog even op reageren. Bij autisme weet je nooit hoe de link gelegd wordt.
Misschien heeft uw zoon wel eens met rode verf mogen verven (vingerverf) en was hij daar zo goed me mee bezig dat u 'Lief!' tegen hem zei.
Als hij dan een bloedneus heeft en dat lijkt op die rode verf, dan wordt de link al snel gelegd: 'Lief!'
Misschien een rare gedachte, maar zo kan het werken bij autisme!
Verwijzing naar Riagg/GGZ gaat via de huisarts. Via www.autisme.nl kun je adressen van de autismeteams aanvragen. In Oosterbeek (Dr. Leo Kannerhuis), Dordrecht (De Steiger) en Oestgeest (Centrum Autisme Rivierduinen) zitten autisme centra die gespecialiseerd zijn in alle vormen van autisme, en die schepen je zeker niet af.quote:Op woensdag 3 januari 2007 19:59 schreef Maneki.Neko het volgende:Als ik hem onderzocht wil hebben, hoe pak ik dat aan? Hoe voorkom ik dat ik afgescheept wordt omdat ik een overbezorgde moeder zou zijn?
Ze vonden het erg interessant. Maar ze gaan me niet sterillizeren zonder dat ik er zelf toestemming voor gegeven heb. Eerst moeten we er goed over nadenken. Ik dacht namelijk dat mijn ouders dat voor mij hadden besloten. Maar dat is dus niet zo. Gelukkg!quote:Op donderdag 4 januari 2007 09:34 schreef YPPY het volgende:
Weet je inmiddels wat je ouders van die voorlichtingsavond vonden Oxy?
Het lijkt me ook niks voor een autist om bij de politie te gaan werken.quote:Op maandag 8 januari 2007 18:02 schreef YPPY het volgende:
Is het perspectief om bij de politie te gaan wel realistisch pulchra? Ik wil niet heel negatief doen, maar juist daar kom je vaak onverwachte gebeurtenissen tegen en moet je communicatief sterk zijn lijkt me.
Een autist heeft overal last van zijn autisme. Zelfs als hij alleen in een hokje gaat zitten en zich op laat sluiten enzo. Dan maar beter iets doen wat je leukt lijkt.quote:Op maandag 8 januari 2007 19:52 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Het lijkt me ook niks voor een autist om bij de politie te gaan werken.
Als je weet waar een beetje autist moeite mee heeft zal je het ook direct ontraden. Om bij de politie te kunnen werken moet je eerst goed getest worden en daar weten ze dan echt wel, dat je autisme hebt. En dan wijzen ze je af.
Eerder zou je kunnen denken aan een beroep, waar je niet teveel met mensen om hoeft te gaan.
Bedankt voor de tip Rewimo! De begeleiding zegt: we zullen het in de vergadering bespreken. We zoeken nog steeds naar een passende methode om te gaan (leren) koken.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 11:04 schreef Rewimo het volgende:
Oxy, is dit misschien iets voor jou? http://www.fatima.nl/koksmaatje/
Het is een methode waarmee je kunt koken, in duidelijke stappen. Ik kan me herinneren dat je daar moeite mee had, een tijdje terug.
Ja daarom (en ok nog wel meer redenen) heb ik bijna altijd hulp van de begeleiding bij het schrijven op forums. Het is een soort facilitated communication, alleen merken jullie daar niks van! (als het goed is)quote:Op woensdag 10 januari 2007 17:19 schreef kozakken het volgende:(Mag ik je trouwens samen met je begeleiders een compliment geven over het goed kunnen scheiden van dingen die in dit topic horen en in het speelgoedbankje. Knap vind ik dat )
Ik las dat die methode met pictogrammen werkt, vandaar dat ik aan jou dachtquote:Op woensdag 10 januari 2007 16:25 schreef Oxymoron het volgende:
Bedankt voor de tip Rewimo! De begeleiding zegt: we zullen het in de vergadering bespreken. We zoeken nog steeds naar een passende methode om te gaan (leren) koken.
Volgende week ga ik (met hulp) pannenkoeken bakken
Heb ook eens ergens gelezen dat het forummen en chatten iha aangemoedigd wordt bij autisten omdat het gebruik van de smilies leerzaam zou zijn qua het correct inschatten van emoties.quote:Op woensdag 10 januari 2007 18:20 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ja daarom (en ok nog wel meer redenen) heb ik bijna altijd hulp van de begeleiding bij het schrijven op forums. Het is een soort facilitated communication, alleen merken jullie daar niks van! (als het goed is)
Tot op zekere hoogte is dat waar, maar lang niet iedereen gebruikt smilies of gebruikt ze op de juiste manier.quote:Op donderdag 11 januari 2007 11:41 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Heb ook eens ergens gelezen dat het forummen en chatten iha aangemoedigd wordt bij autisten omdat het gebruik van de smilies leerzaam zou zijn qua het correct inschatten van emoties.
Internet roelt dus in mijn familie
Ik mag hier eigenlijk niets zeggen geloof ik maar ik heb dus een PDD-NOS of Asperger (verwarrende berichten van het UWV) en ik werk dus alleen maar met mensen. 2 jaar oppas geweest, jaar in een verzorgingshuis gewerkt en dit jaar SPW op kinderdagverblijf en basisschool. Ik voel me dan ook een beetje aangevallen hierdoor, alsof alle mensen met autisme (of een vorm van) dan maar in een hoek tegels moeten gaan poetsen ofzo.quote:Op maandag 8 januari 2007 19:52 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Het lijkt me ook niks voor een autist om bij de politie te gaan werken.
Als je weet waar een beetje autist moeite mee heeft zal je het ook direct ontraden. Om bij de politie te kunnen werken moet je eerst goed getest worden en daar weten ze dan echt wel, dat je autisme hebt. En dan wijzen ze je af.
Eerder zou je kunnen denken aan een beroep, waar je niet teveel met mensen om hoeft te gaan.
quote:Mezzo, J. F. Kennedylaan 99, Postbus 179, 3980 CD Bunnik, T 030 659 22 22, F 030 659 22 20, info@mezzo.nl, www.mezzo.nl - Pagina 1 van 1 -
PERSBERICHT Bunnik, 29 december 2006 Kinderen met contactbeperking horen erbij dankzij vrijwilligers Voor kinderen met een contactstoornis is het vaak moeilijk om vriendjes te maken. Een vrijwilliger kan een kind extra zelfvertrouwen geven en een isolement helpen voorkomen. De campagne handjehelpen.nl wil nieuwe vrijwilligers werven om meer mensen met een contactbeperking te kunnen helpen. De campagne bestaat uit radiospotjes, stopperadvertenties en e-cards. Landelijk gezien gaat ruim 20% van de hulpvragen aan organisaties voor Vrijwillige Thuishulp over contactbeperkingen als autisme, ADHD of een lichte verstandelijke handicap. De tendens is stijgend. De hulpvragen die op www.handjehelpen.nl te vinden zijn, laten zien dat een contactstoornis vaak tot isolement leidt. Vrijwilligers doen er wat aan. Ze gaan er met een leeftijdsgenoot op uit, of komen op woensdagmiddag met een kind spelen. Met deze speelhulp, en soms oppas bieden ze tegelijk de ouders taakverlichting. Digitale vacaturebank voor vrijwilligers De website www.handjehelpen.nl is een digitale vacaturebank van Mezzo, Vereniging voor Mantelzorgers en Vrijwilligerszorg en werft nieuwe vrijwilligers met behulp van concrete hulpvragen. En niet alleen voor kinderen en jongeren met een contactbeperking. De 140 lidorganisaties van Mezzo die vrijwilligers bemiddelen door heel Nederland, doen dat voor iedereen, van jong tot oud met een handicap, chronische ziekte, hiv/aids of een psychische aandoening. Ook de vrijwilligers zijn van alle leeftijden. Inspelen op gedeelde interesses van vrijwilliger en hulpvrager leidt tot succesvolle koppelingen. Campagne Er zijn extra vrijwilligers nodig om de wachtlijst van 4000 hulpvragers te verkorten. Zodat iedereen er gewoon bij hoort, ondanks handicap of ziekte. Het de bedoeling om in de campagne die loopt in januari en februari 2007 duizend nieuwe vrijwilligers te werven. Dit gebeurt met radiospots en stopperadvertenties waarin de hulpvragen centraal staan. De spots zijn representatief voor de hulpvragers waarvoor de Mezzo-organisaties vrijwilligers inzetten. Er is een vraag voor een kind met een handicap, voor een oudere man met kanker en voor een jonge vrouw met een psychische aandoening. De handjehelpen.nl-campagne is een initiatief van Mezzo en wordt ondersteund door het Revalidatie Fonds. Mezzo, Landelijke Vereniging voor Mantelzorgers en Vrijwilligerszorg geeft samen met zo’n 250 regionale lidorganisaties informatie, voorlichting en advies aan mantelzorgers en over mantelzorg. Mezzo ondersteunt de organisaties vrijwilligerszorg (Vrijwillige Thuishulp, Buddyzorg en Vriendendiensten). Mezzo komt ook op voor de positieverbetering van mantelzorg en vrijwilligerszorg.
Dit is 'mijn' topic niet, maar ik lees wel altijd heel belangstellend mee.quote:Op woensdag 10 januari 2007 18:20 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ja daarom (en ok nog wel meer redenen) heb ik bijna altijd hulp van de begeleiding bij het schrijven op forums. Het is een soort facilitated communication, alleen merken jullie daar niks van! (als het goed is)
Ik ben blij dat er toch andere berichten zijn van mensen met PDD-NOS of Asperger die wel goed mensen kunnen werken. Priscilla is nu bezig met een sociale vaardigheidstraining en ik heb wel het idee dat het iets helpt. Maar om dat kind haar dromen in elkaar te laten diggelen omdat ik zou denken dat ze het misschien niet kan, kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Ze zal het zelf moeten ervaren of ze door test heen komt. En anders, ja dan moet ze op zoek naar iets anders wat ze leuk vind. Bij bijna elk beroep moet je tegenwoordig met mensen om kunnen gaan. Zelfs al wordt je stratenmaker (bij wijze van).quote:Op donderdag 11 januari 2007 20:17 schreef heaven7 het volgende:
[..]
Ik mag hier eigenlijk niets zeggen geloof ik maar ik heb dus een PDD-NOS of Asperger (verwarrende berichten van het UWV) en ik werk dus alleen maar met mensen. 2 jaar oppas geweest, jaar in een verzorgingshuis gewerkt en dit jaar SPW op kinderdagverblijf en basisschool. Ik voel me dan ook een beetje aangevallen hierdoor, alsof alle mensen met autisme (of een vorm van) dan maar in een hoek tegels moeten gaan poetsen ofzo.
Bij alle beroepen is dat. Bij de een wat meer dan bij de ander, maar je zal altijd moeten communiceren.quote:Op dinsdag 16 januari 2007 20:08 schreef pulchra het volgende:
[..]
Ik ben blij dat er toch andere berichten zijn van mensen met PDD-NOS of Asperger die wel goed mensen kunnen werken. Priscilla is nu bezig met een sociale vaardigheidstraining en ik heb wel het idee dat het iets helpt. Maar om dat kind haar dromen in elkaar te laten diggelen omdat ik zou denken dat ze het misschien niet kan, kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Ze zal het zelf moeten ervaren of ze door test heen komt. En anders, ja dan moet ze op zoek naar iets anders wat ze leuk vind. Bij bijna elk beroep moet je tegenwoordig met mensen om kunnen gaan. Zelfs al wordt je stratenmaker (bij wijze van).
niks bij wijze van hoor, t is gewoon waar.quote:Op dinsdag 16 januari 2007 20:08 schreef pulchra het volgende:
[..]
Ik ben blij dat er toch andere berichten zijn van mensen met PDD-NOS of Asperger die wel goed mensen kunnen werken. Priscilla is nu bezig met een sociale vaardigheidstraining en ik heb wel het idee dat het iets helpt. Maar om dat kind haar dromen in elkaar te laten diggelen omdat ik zou denken dat ze het misschien niet kan, kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Ze zal het zelf moeten ervaren of ze door test heen komt. En anders, ja dan moet ze op zoek naar iets anders wat ze leuk vind. Bij bijna elk beroep moet je tegenwoordig met mensen om kunnen gaan. Zelfs al wordt je stratenmaker (bij wijze van).
Nee, het is klaarquote:Op vrijdag 26 januari 2007 10:30 schreef YPPY het volgende:
Komen er andere onderzoeken nu er op Lukas MRI-scan niets te zien was of is het nu klaar?
Fijn zeg, dat het ook met baby goed gaat.
Ik herken best veel van wat je zoal over het kind verteld. Mijn oudste dochter reageert net zo. Toen wij ons toch wel erg veel zorgen maakten over haar hebben wij dit aangekaart bij het "Consternatiebureau" (Ons huisnaampje voor het CB; "Babypolitie" is hier ook populair overigens...). De dienstdoende CB-arts heeft ons toen, na overleg, een intakeformulier meegegeven voor het (uit mijn hoofd) DIANE project, een project naar vroege herkenning, vroege diagnostiek en vroege behandeling van autisme spectrum stoornissen, van een instelling die "Karakter" heet. Karakter is een instelling in Nijmegen die onderzoek doet naar kinderen met onder andere gedragsstoornissen; ze zijn verbonden aan het Radboud ziekenhuis. Bij mijn weten moet er sowieso verwezen worden voor je daar terecht kan. Zij hebben in ons geval een reden kunnen vinden voor het afwijkende gedrag van mijn oudste dochter.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 13:55 schreef Mammietje het volgende:
Bij het CB was het ze idd al opgevallen dat hij totaal geen copieergedrag heeft. Toen mijn vriendin dit vertelde heb ik gevraagd wat ze daar mee gingen doen, maar dat was; niets. Zelf valt haar ook wel op dat het gedrag afwijkt van andere kinderen, maar zij richt zich meer op het lopen en praten. En zij zegt tevreden te zijn zolang het vooruit gaat ten opzichte van het vorige bezoek aan het CB. Gek genoeg had ze een poosje terug wel een tussentijdse check-up daar voor het lopen, maar dus verder nergens voor. Ze wil hem ook op een peuterspeelzaal doen om hem socialer gedrag aan te leren. Ik denk dat ze diep in haar hart ook voelt dat er iets mis is, maar er niet aan wil. Betwijfel echter wel of ze deze richting (autisme) op denkt.
Als ik de reacties zo lees, denk ik aan de ene kant; mond houden, misschien voorzichtige hintjes (blijven) geven. Er is ook geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om het plompverloren te zeggen hoor. Aan de andere kant denk ik dat ze misschien 'opgelucht' zou zijn als het beestje een naam heeft. (Toen ze kreeg te horen dat X nog niet liep omdat hij hypermobiliteit in zijn enkels had, was ze ook bijna verheugd te noemen omdat ze een antwoord had -ook voor de buitenwereld- en omdat er hulpmiddelen voor waren.) Ook denk ik aan de foefjes waar Mwanatabu het over heeft.
Bedankt voor het meedenken allemaal, ik zit er best mee. Reacties blijven dan ook welkom.
De diagnose is nog niet zo heel lang geleden gesteld bij mijn dochter; volgens mij was het ergens in november. Ze was toen bijna drie.quote:Op vrijdag 26 januari 2007 21:25 schreef Mammietje het volgende:
Hoe oud was je dochter trouwens toen je erachter kwam? En wel gedrag maakte precies dat je het aankaartte bij het CB?
Mijn dochter gaat sinds anderhalf jaar naar een special kinderdagcentrum. Ze zit in de "klas" met meer kindjes die worstelen met autisme, verstandelijke beperkingen en ontwikkelingsachterstanden. Ik had nooit kunnen voorspellen hoe enorm goed dat voor Eva zou zijn. Door "school" zijn wij onder meer getraind in het gebruik van gebaren, en hebben we geleerd pictogrammen ook thuis te gebruiken waardoor communicatie richting Eva een stuk beter overkomt.quote:Op dinsdag 6 februari 2007 11:23 schreef Sig het volgende:
En dan ga ik heel erg hopen dat ze het een beetje leuk heeft daar.
Dat, en de bekentenis dat ik niet altijd alleen verdrietig en boos (dat vooral soms) ben omdat Lukas het zo moeilijk heeft soms en nog gaat krijgen, maar ook omdat het mijn leven en de manier waarop ik er in sta op sommige punten echt onherstelbaar heeft veranderd op een negatieve manier. Nu zijn er minstens net zoveel positieve veranderingen uiteraard, maar ik kan soms ineens best giftig worden als ik me realiseer hoe het ook had kunnen zijn met een gezond kind hoor. Het zijn buien en periodes (hallo hormonen ) maar dat aspect is er ook.quote:Op vrijdag 9 februari 2007 20:57 schreef Lois het volgende:
Ik merk vaak dat mensen hoogbegaafd autisme beter te accepteren vinden dan autisme met geestelijke achterstand. Logisch natuurlijk dat je vriendin op het eerste hoopt.
Net als Sig was het voor mij geen traumatische dag, de dag dat ik hoorde dat Eva autisme had. Ik wist het al eerder en was blij met de erkenning. Verdrietig? Ja best wel, maar niet voor mezelf, ik wil geen perfect kindje, ik wil gewoon Eva. Ik ben verdrietig omdat ik haar een makkelijker leven had gegund, een leven in een wereld die ze wel kan begrijpen. Dat is wat nog steeds het meeste pijn doet, de moeilijkheden die ze nu en later moet overwinnen.
Op sommige punten ben ik het dus radicaal oneens. Vooral het stukje waarin beweerd wordt dat denken van "was mijn kind maar niet autistisch" gelijk staat aan "was het er maar niet als geheel". Dat denk ik heul niet.quote:Op woensdag 7 februari 2007 16:19 schreef Sitethief het volgende:
Ik zou graag de mening van ouders met autisten willen hebben over het volgende opiniestuk (helaas in het Engels)
http://www.autistics.org/library/dontmourn.html
Ik zelf (Asperger hier) kan er heel erg aan relateren en deel de mening die in het artikel naar voren komt, maar wil graag horen hoe men er hier over denkt.
is dus óók precies hoe ik het zie.quote:After you've started that letting go, come back and look at your autistic child again, and say to yourself: "This is not my child that I expected and planned for. This is an alien child who landed in my life by accident. I don't know who this child is or what it will become. But I know it's a child, stranded in an alien world, without parents of its own kind to care for it. It needs someone to care for it, to teach it, to interpret and to advocate for it. And because this alien child happened to drop into my life, that job is mine if I want it."
Ow maar dat hebben wij net zo goed hoor. Zeker nu we Iris hebben, hebben we pas goed door hoe ontzettend wij moeten aanpassen aan Eva's behoeftes. Ik ben ook weleens boos dat wij niet gewoon op vakantie kunnen, of gewoon uit eten of wat ook. Dat is toch normaal?quote:Op zaterdag 10 februari 2007 11:18 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Dat, en de bekentenis dat ik niet altijd alleen verdrietig en boos (dat vooral soms) ben omdat Lukas het zo moeilijk heeft soms en nog gaat krijgen, maar ook omdat het mijn leven en de manier waarop ik er in sta op sommige punten echt onherstelbaar heeft veranderd op een negatieve manier. Nu zijn er minstens net zoveel positieve veranderingen uiteraard, maar ik kan soms ineens best giftig worden als ik me realiseer hoe het ook had kunnen zijn met een gezond kind hoor.
Agossie arme jochie. Dat lijkt me gruwelijk moeilijk om mee om te gaan Mwana. Ik moet er helemaal iets van wegslikkenquote:Magoed, deze week kreeg ik een hoop onderzoeksverslagen binnen waarin ik dan lees dat mijn ventje heel verdrietig en bleek is geweest de periode na zijn uithuisplaatsing en dan jank ik dus een stevig potje voor hem.
Hoogbegaafdheid (zonder autisme) kan soms dezelfde symptomen geven als autisme, maar met dus een andere oorzaak.quote:Op vrijdag 9 februari 2007 20:57 schreef Lois het volgende:
Ik merk vaak dat mensen hoogbegaafd autisme beter te accepteren vinden dan autisme met geestelijke achterstand. Logisch natuurlijk dat je vriendin op het eerste hoopt.
Dat was precies wat ik wellicht te tactvol ook duidelijk probeerde te makenquote:Op maandag 12 februari 2007 00:25 schreef Grijs het volgende:
[..]
Hoogbegaafdheid (zonder autisme) kan soms dezelfde symptomen geven als autisme, maar met dus een andere oorzaak.
Maar als die vriendin alleen achterstanden constateert, vind ik het niet logisch om aan hoogbegaafdheid te denken (maar ik ben ook maar een leek).
Helemaal mee eens. Vond ik ook niet logisch, maar (beetje lelijk om over je vriendin te zeggen) zij en haar vriend (in nog ergere mate) hebben nogal een hoge pet op van zichzelf en status is erg belangrijk. Ik vermoed dat een hoogbegaafd kind beter in dat plaatje past dan een kind met autisme. Snap zelf ook niet goed hoe ze erbij komt, ze noemde als voorbeeld dat hij voor het eerst uit een kopje dronk en meteen zonder knoeien . (Moet ik wel zeggen dat hij alles altijd zeer bedachtzaam en geduldig doet.) Ik hoop voor haar dat ze gelijk heeft, maar trek er zelf ook zeer mijn twijfels bij.quote:Op maandag 12 februari 2007 00:25 schreef Grijs het volgende:
[..]
Hoogbegaafdheid (zonder autisme) kan soms dezelfde symptomen geven als autisme, maar met dus een andere oorzaak.
Maar als die vriendin alleen achterstanden constateert, vind ik het niet logisch om aan hoogbegaafdheid te denken (maar ik ben ook maar een leek).
het één hoeft het ander toch niet uit te sluiten?quote:Op dinsdag 13 februari 2007 16:44 schreef Mammietje het volgende:
[..]
Helemaal mee eens. Vond ik ook niet logisch, maar (beetje lelijk om over je vriendin te zeggen) zij en haar vriend (in nog ergere mate) hebben nogal een hoge pet op van zichzelf en status is erg belangrijk. Ik vermoed dat een hoogbegaafd kind beter in dat plaatje past dan een kind met autisme. Snap zelf ook niet goed hoe ze erbij komt, ze noemde als voorbeeld dat hij voor het eerst uit een kopje dronk en meteen zonder knoeien . (Moet ik wel zeggen dat hij alles altijd zeer bedachtzaam en geduldig doet.) Ik hoop voor haar dat ze gelijk heeft, maar trek er zelf ook zeer mijn twijfels bij.
Ik weet niet of je mijn reactie, wel kunt waarderen, vanwege, een discussie van een tijd geleden waarin gezegd werd, dat dit topic (eigenlijk) alleen voor ouders was.quote:Op vrijdag 23 februari 2007 17:56 schreef Mwanatabu het volgende:
Aan de ene kant is het een bevestiging dat wij dus absoluut niet gek zijn dat het ons ook niet is gelukt, maar ik ben ook heel bang aan het worden dat hij steeds minder leerbaar wordt (hij schuift steeds verder op naar "klassiek" en dus onbereikbaar autisme...)
Weet je wat het vervelende is? Lukas is gewoon een heel lief kind. Zit geen kwaad in. En als alles loopt (lees: als iedereen op zijn tenen loopt) dan vaart hij wel, alles is bekend en in de routine e.d. Totdat er "iets" niet loopt. En dat kan van alles zijn, een kronkel in de kop, een telefoontje, een raar geluidje 's nachts, en dan is het bal: gillen, paniek, lawaai, huilen, slopen etc. Kan hij niets aan doen natuurlijk, maar daar gaat je (nacht)rust.quote:Op zaterdag 24 februari 2007 15:09 schreef YPPY het volgende:
Het is denk ik niet te snappen Mwanatabu hoe het is, zo'n kind thuis. Door mijn werk heb ik een kijkje kunnen nemen in een gezin, inclusief aanvallen, hysterisch gebrul en alle toestanden en een beetje kunnen zien hoe het eraan toe gaat. En dan nog heb ik geen weet van hoe het echt is.
Zoon gaat goed, ik stuiter op en neer van joepie naar diep rot.quote:Op donderdag 22 maart 2007 20:36 schreef Lois het volgende:
Wat fijn Sig! Was het moeilijk voor haar om te wennen?
Mwana hoe gaat het met jou en met je zoon?
Natuurlijk doen jullie het goed, ik kan in elke post van je voelen hoe veel je om haar geeft en wat je allemaal wel niet uit de kast haaltquote:Vandaag hadden we de een na laatste afspraak bij het Riagg, voor een definitieve diagnose. Eva moest vandaag gezien worden door de jeugdpsychiater. Dat was een heel aardige mevrouw, die met Eva heeft gespeeld en heel veel vragen heeft gesteld. We krijgen nog een afsluitend gesprek, met adviezen e.d., maar ze kon al zeggen dat het heel erg duidelijk was. Dit is geen moeilijke zaak, zei ze nog, dit is overduidelijk. Eva is overduidelijk een klassiek autistje, en alles wijst daarop, geen twijfel over mogelijk.
Dat is mooi, want je zal maar horen dat ze het niet zeker weten.
Waar we veel over hebben gepraat is hoe zwaar dit is voor ouders, een verstandelijk gehandicapt autistje, en tegen welke struikelblokken we aanlopen. Ze vond dat wij wat meer hulp moesten vragen, en dat we daar geen schuldgevoelens over moeten hebben. We hebben het gehad over ambulante hulp thuis, vooral om te leren hoe we moeten omgaan met de talloze driftbuien van Eva. Ook willen we graag hulp die ons helpt bij het bewaken van een normale jeugd voor Iris. Daarbij kom je onvermijdelijk bij logeeropvang terecht, nu niet maar ooit, omdat we nu met Eva bijna nergens heen durven en kunnen gaan.
Moeilijk hoor, en erg verdrietig word ik er van. Vooral over het stukje toekomst, dat ze waarschijnlijk nooit het ZMLK niveau gaat halen maar altijd op een soort dagverblijf moet blijven enzo.
Gelukkig vond ze ons erg reeel, was ze erg verrast over onze hollandse nuchterheid, en we hebben geloof ik wel 10 keer gehoord dat we het erg goed doen met Eva. Dat was wel fijn.
Ik zat exact hetzelfde te bedenken tijdens het lezenquote:Op donderdag 22 maart 2007 21:36 schreef Belana het volgende:.. ik vind zulke dingen met een gewone peuter al een crime
Nou, eerst stond ik alleen met hem in die winkel, maar na 35 rondjes door de winkel om alle lampjes te bekijken om hem rustig te houden en merken dat de verkoopsters wéér vrolijk iemand anders hielpen die veel later binnenkwam ondanks mijn pogingen tot contact liep ik woest die winkel uit, maar dan moet je mijn vent niet hebben, die gaat dan expres met krijsende, zich onopgevoed gedragende kinderen terug die winkel in om ijzig glimlachend voor te dringen. Voel ik me wel superongemakkelijk bij, maar eerlijk is eerlijk, binnen 10 minuten stonden we met goede schoenen buitenquote:Op donderdag 22 maart 2007 21:46 schreef E.T. het volgende:
[..]
Ik zat exact hetzelfde te bedenken tijdens het lezen
Oh ja, ik wou ook nog zeggen dat logeeropvang echt een uitkomst is geweest voor ons, het heeft hier in ieder geval gezorgd dat ik Lukas langer thuis heb kunnen houden, plus dat Lukas het daar vaak enorm leuk had. Er worden uitstapjes gemaakt met ze, ze hebben veel speelkameraadjes om zich heen, aangepast speelgoed en het belangrijkste: er loopt gediplomeerd superlief personeel rond.quote:Lois
"School" zelf viel wel mee. Ze vindt het wel leuk daar. Vooral muziek vindt ze fantastisch. Soms als ze thuis is en aan het spelen is, begint ze te zingen en dat zijn liedjes die wij niet met haar zingen. Als je daar wat over vraagt, houdt ze op met zingen dus we glimlachen en genieten vooral als ze zingt.quote:Op donderdag 22 maart 2007 20:36 schreef Lois het volgende:
Wat fijn Sig! Was het moeilijk voor haar om te wennen?
Mooi he? Ik heb ook zo'n zingert!quote:Op donderdag 29 maart 2007 12:27 schreef Sig het volgende:
[..]
"School" zelf viel wel mee. Ze vindt het wel leuk daar. Vooral muziek vindt ze fantastisch. Soms als ze thuis is en aan het spelen is, begint ze te zingen en dat zijn liedjes die wij niet met haar zingen. Als je daar wat over vraagt, houdt ze op met zingen dus we glimlachen en genieten vooral als ze zingt.
Lukas is eroverheen gegroeid. We hebben destijds zelfs urgentie gekregen voor een woning dichterbij het centrum omdat hij ook zo extreem reageerde. Maar inmiddels is hij een blije vaste klant van het busje!quote:Ze heeft wel veel moeite met het taxivervoer ernaar toe. Afgelopen maandag is ze voor het eerst met het busje gehaald en dat was een drama. Ze hebben haar met wat moeite vast gezet en weggebracht. Ik was er zelf niet bij, mijn vrouw wel. Zowel zij als mijn dochter waren de rest van de dag wat van slag. We hopen dat ze eraan gaat wennen.
Ik heb dat zelfs op film staan van Lukas! Toen was hij zelfs al wat ouder. Je ziet hem op de film op de grond zitten spelen terwijl mijn man steeds indringender zijn naam roept. Geen reactie. Uiteindelijk roept een vriend van ons voor de grap: "Chocola!" en dan reageert hij wel door meteen zoekend op te kijkenquote:Op dinsdag 3 april 2007 12:56 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Autisme eerder ontdekt
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.
Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.
Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.
Bron:telegraaf.nl
Oe, dat heb ik gelukkig nooit gehad. Wat zou ik daar onzeker van zijn geworden, denk ik, en boos. Ben je nog teruggegaan om dat recht te zetten?quote:Op dinsdag 3 april 2007 20:22 schreef Lois het volgende:
Alsof er echt deskundigen zijn die je serieus nemen als je kind onder het jaar is ja sorry hoor maar dat moet ik even hartelijk om lachen. Ik wist het al vrij vroeg, dat er wat mis was. Ik kan de keren niet meer tellen wanneer ik dat niet voorzichtig geopperd heb bij de diverse specialisten die Eva toen al bezocht.
"mevrouwtje, daar is ze veel te jong voor hoor, om die conclusie te trekken"
Ik hoor het ze nog zeggen.
Ah, dat is wel goed vind ik, dat je dat toch even aangegeven hebt. Ik bedoel, als je wijsgemaakt wordt dat jouw gevoel niet klopt, dan kun je flink van slag raken, niet?quote:Op dinsdag 3 april 2007 21:05 schreef Lois het volgende:
Bij sommige wel, oa de huisarts enzo maar bij het cb e.d. heb ik mezelf niet meer druk gemaakt. Ik wilde toen ook graag hun uitleg geloven,d at het lag aan slechte oren, of aan het vele ziekzijn e.d. dus helemaal kwalijk nemen kan ik het ze niet.
Oef, dit is heel confronterendquote:Op dinsdag 3 april 2007 12:56 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Autisme eerder ontdekt
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.
Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.
Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.
Bron:telegraaf.nl
O ja, ik was er niet zeker van wat je bedoelde, maar dan zijn we daarover eens.quote:Op dinsdag 3 april 2007 23:34 schreef Maneki.Neko het volgende:
Ik had het niet over jou
Ik vind de hele MienDobbelsteensoap erg sneu. Als je niet weet wat je met jezelf aan moet, en er geen kind bij kan hebben, probeer dan niet alles op je kind af te schuiven.
Dat is een goeie vind ik!quote:Op vrijdag 13 april 2007 21:15 schreef p_iglet het volgende:
...
in ieder geval proberen niet haar te betrekken met jou emoties over het geheel "mama vind het niet leuk dat..."
Ik weet niet hoe het bij Eva is, maar meestal is dat juist het stukje waar autistische kinderen, en zeker degene met een verstandelijke handicap echt niets mee kunnen.
...
Sterkte en zet hem op morgen!quote:Op maandag 16 april 2007 20:07 schreef Lois het volgende:
Poemojn ik heb het boek uit en vond het niet zo geweldig. Er stond weinig in wat ik niet al wist helaas.
stiemie bedankt voor je verslag. Klinkt als de moeite waard dus, ik zal het eens bekijken of we kaarten kunnen kopen en, meestal een groter probleem, oppas kunnen vinden.
Ik had gisteravond in Eva's overdrachtschriftje het een en ander over ons zeer moeizame weekend geschreven. Bleken ze op school toch ook al gemerkt te hebben dat Eva's gedrag drastisch is veranderd, en ze dachten zelf aan een ontwikkelingssprong. Volgende week hebben we een afspraak met de orthopedagoge van school hierover, en gelijk ook over haar vooruitgang op school.
Morgen Riagg, de officiele uitslag van de psychiater.
Lois, is er bij jou in de buurt, of desnoods via de Bascule, niet een oudercursus te doen?quote:Op vrijdag 13 april 2007 20:53 schreef Lois het volgende:
Oke...iemand ervaring met agressie? Eva wordt hoe langer hoe agressiever, en dat is soms best erg. Ze is heel obstinaat, komt blijkbaar in een of andere tegenspreekfase en wordt echt woest als we nee zeggen.
Gillen, schreeuwen, slaan,schoppen en met dingen smijten. Voorheen hadden we ook al wat gevechten op een dag maar nu begint het 's morgens vroeg al, met aankleden.
Ik vind dat moeilijk, ik mis de leuke momenten met mijn meisje. Het lijkt wel of we de hele dag lopen te schreeuwen, te dreigen, te straffen, en ik word er een beetje hopeloos van.
Ik ben zo bang dat het steeds erger gaat worden
Gelukkig krijgen we as dinsdag de officiele diagnose bij het Riagg en kunnen we dan ook gelijk advies hierin vragen.
Jeroen en ik hadden het er vanavond zo slecht mee dat we het ineens zelfs over medicijnen hadden
Lois,wat een heftige diagnose!quote:Op dinsdag 17 april 2007 19:41 schreef Lois het volgende:
We zijn doorverwezen naar het MEE omdat ik toch nog een heleboel dingen wil voor Eva.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |