OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Grdvrrr ff janken hier...
Ik wéét dat niemand weet hoe het is, zo'n kindje thuis als je het zelf niet hebt en dat ik me dús niets aan moet trekken van afkeurende reacties, maar ik word dus echt heel verdrietig als mensen van wie je het niet verwacht zo afwijzend doen over de uithuisplaatsing. Mijn stiefmoeder -waarover ik tot nu niets slechts wilde of kon zeggen- is het er duidelijk niet mee eens, vindt het "zielig" alsof we hem afschrijven of wegdoen ofzo. En in plaats van dat ik eens goed van me afbijt dat ik ook niet voor mijn lol een kind niet thuis kan houden ga ik me steeds passief lopen verdedigen. Dan heb ik ff zo'n hekel aan mezelf he...
Komt ook nog bij dat ik het ene telefoontje na het andere krijg nu omdat Lukas nu hij op zijn plek zit na 3 maanden, zijn fratsen weer begint te vertonen. De zindelijkheidstraining -waar ze met 3 teams tegelijk mee bezig waren op 2 instellingen- hebben ze opgegeven, hij slaapt op het tehuis ook nog maar tot 5:30 en gilt en bonkt dan iedereen wakker (hadden we hier vroeger ook wekenlang soms) en het eten is ook bal.
Aan de ene kant is het een bevestiging dat wij dus absoluut niet gek zijn dat het ons ook niet is gelukt, maar ik ben ook heel bang aan het worden dat hij steeds minder leerbaar wordt (hij schuift steeds verder op naar "klassiek" en dus onbereikbaar autisme...)
Ik wéét dat niemand weet hoe het is, zo'n kindje thuis als je het zelf niet hebt en dat ik me dús niets aan moet trekken van afkeurende reacties, maar ik word dus echt heel verdrietig als mensen van wie je het niet verwacht zo afwijzend doen over de uithuisplaatsing. Mijn stiefmoeder -waarover ik tot nu niets slechts wilde of kon zeggen- is het er duidelijk niet mee eens, vindt het "zielig" alsof we hem afschrijven of wegdoen ofzo. En in plaats van dat ik eens goed van me afbijt dat ik ook niet voor mijn lol een kind niet thuis kan houden ga ik me steeds passief lopen verdedigen. Dan heb ik ff zo'n hekel aan mezelf he...
Komt ook nog bij dat ik het ene telefoontje na het andere krijg nu omdat Lukas nu hij op zijn plek zit na 3 maanden, zijn fratsen weer begint te vertonen. De zindelijkheidstraining -waar ze met 3 teams tegelijk mee bezig waren op 2 instellingen- hebben ze opgegeven, hij slaapt op het tehuis ook nog maar tot 5:30 en gilt en bonkt dan iedereen wakker (hadden we hier vroeger ook wekenlang soms) en het eten is ook bal.
Aan de ene kant is het een bevestiging dat wij dus absoluut niet gek zijn dat het ons ook niet is gelukt, maar ik ben ook heel bang aan het worden dat hij steeds minder leerbaar wordt (hij schuift steeds verder op naar "klassiek" en dus onbereikbaar autisme...)
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Ze kunnen inderdaad niet weten hoe het is, maar helaas denken ze zelf wel degelijk het te weten, en hebben dan een oordeel dat gebaseerd is op hun eigen beleving. En hoe goed dit ook te begrijpen is (want het is logisch dat ze geen idee hebben hoe zwaar 24-uurs zorg is) het doet zeer wanneer je dan niet begrepen wordt, of wanneer ze niet achter jullie keuze staan. Vooral als mensen zo dichtbij je staan, komt dat hard aan.
Ik snap dat je dan van je af wil bijten, ik heb precies hetzelfde wanneer ik tegen onbegrip aanloop. Maar ik heb geleerd dat dit vaak alleen maar de boel verergert. Want dan voelen zij zich weer niet begrepen door jou. Hoe moeilijk ook, vaak is het toch de beste manier om te blijven praten, blijven uitleggen en blijven vragen om begrip.
Wreed en oneerlijk is het, vooral als je dit soort zorgen krijgt bovenop de zorgen die je al hebt om je kind.
Ik kan niet meer dan je succes wensen en hopen dat ze bij zullen draaien. Toi toi toi.
Ik snap dat je dan van je af wil bijten, ik heb precies hetzelfde wanneer ik tegen onbegrip aanloop. Maar ik heb geleerd dat dit vaak alleen maar de boel verergert. Want dan voelen zij zich weer niet begrepen door jou. Hoe moeilijk ook, vaak is het toch de beste manier om te blijven praten, blijven uitleggen en blijven vragen om begrip.
Wreed en oneerlijk is het, vooral als je dit soort zorgen krijgt bovenop de zorgen die je al hebt om je kind.
Ik kan niet meer dan je succes wensen en hopen dat ze bij zullen draaien. Toi toi toi.
... ♥ ik mis je ♥
Ik weet niet of je mijn reactie, wel kunt waarderen, vanwege, een discussie van een tijd geleden waarin gezegd werd, dat dit topic (eigenlijk) alleen voor ouders was.quote:Op vrijdag 23 februari 2007 17:56 schreef Mwanatabu het volgende:
Aan de ene kant is het een bevestiging dat wij dus absoluut niet gek zijn dat het ons ook niet is gelukt, maar ik ben ook heel bang aan het worden dat hij steeds minder leerbaar wordt (hij schuift steeds verder op naar "klassiek" en dus onbereikbaar autisme...)
Maar toch...
Geef de moed niet op Mwanatabu! Je bent heus niet gek als je je kind uithuisplaatst. Zeker niet als je er een goede reden voor hebt.
Misschien is het wel het beste, voor je zoon, om in een ouders-vrije omgeving op te groeien. Dat klinkt een beetje onaardig, denk ik. Maar ik bedoel, dat het voor sommige autisten beter is, wanneer ze uit huis worden geplaatst. Niet voor alle gevallen geldt dat. Als ze maar weten dat ze een ''thuis'' hebben, waar dat ook is.
Gisteren zat ik in de auto met mijn vader en we hoorden een liedje op de radio, waarin gezongen werd:
I haven't ever really found a place that I call home
I never stick around quite long enough to make it
(Dido, Life for Rent)
Toen moest ik huilen omdat ik die zin herkende. ''Nergens thuis'' is mijn motto van de afgelopen jaren geweest. Ouders van (jonge) kinderen met autisme, zorg alsjeblieft dat je kind een thuis heeft, of dat nou bij jezelf of bij een familielid is of in een instelling!
En: klassiek autisme hoeft niet te betekenen onbereikbaar autisme. Maar ik snap na jaren denken over mijzelf en mijn omgeving wel, dat mensen er zo over denken.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Mwanatabu, wat vervelend dat je omgeving zo negatief reageerd.
Ik heb onwijze bewondering en respect voor jullie dat je de keuze hebt durven maken om lukas in een instelling te laten wonen.
Nu hopen dat de structuur en mogelijkheden daar voor hem uiteindelijk positief zullen uitpakken.
En meer de richting uitgaan van klassiek autisme hoeft zeker niet te betekenen dat hij onbereikbaar en onleerbaar wordt. Soms betekend die kant uit gaan qua ontwikkeling nog meer in jezelf gekeerd raken, en dus ook minder in conflict komen met de wereld om je heen en daarom juist meer mogelijkheden om dingen getraind/geleerd te krijgen.
Ik heb onwijze bewondering en respect voor jullie dat je de keuze hebt durven maken om lukas in een instelling te laten wonen.
Nu hopen dat de structuur en mogelijkheden daar voor hem uiteindelijk positief zullen uitpakken.
En meer de richting uitgaan van klassiek autisme hoeft zeker niet te betekenen dat hij onbereikbaar en onleerbaar wordt. Soms betekend die kant uit gaan qua ontwikkeling nog meer in jezelf gekeerd raken, en dus ook minder in conflict komen met de wereld om je heen en daarom juist meer mogelijkheden om dingen getraind/geleerd te krijgen.
Mwana wat moeilijk. Afschuwelijk dat je zo veroordeeld wordt, en idd het is o zo moeilijk voor te stellen voor buitenstaanders hoe moeizaam het soms is, zo'n kindje.
Moeilijk dat het gedrag nu zo veranderd van je zoon, wat ik wel weer heel herkenbaar vind is dat hij zich nu blijkbaar wel veilig genoeg voelt om zijn eigen gedrag weer op te pakken. Niet leuk misschien maar wel een teken dat de plaats waar hij nu woont langzaam een thuis wordt.
Heel veel sterkte met de rottige dingen die mensen soms tegen je zeggen. Langs je af laten glijden is erg moeilijk als je zelf nog schuldgevoelens hierover hebt maar schrijf het dan maar van je af. Dan zijn wij hier om te zeggen dat we je helemaal begrijpen oke?
Moeilijk dat het gedrag nu zo veranderd van je zoon, wat ik wel weer heel herkenbaar vind is dat hij zich nu blijkbaar wel veilig genoeg voelt om zijn eigen gedrag weer op te pakken. Niet leuk misschien maar wel een teken dat de plaats waar hij nu woont langzaam een thuis wordt.
Heel veel sterkte met de rottige dingen die mensen soms tegen je zeggen. Langs je af laten glijden is erg moeilijk als je zelf nog schuldgevoelens hierover hebt maar schrijf het dan maar van je af. Dan zijn wij hier om te zeggen dat we je helemaal begrijpen oke?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Mwana, wat rot om te lezen. Aan de ene kant wel fijn om te zien dat je bevestiging van zijn gedrag krijgt en waar jullie al die tijd mee geworsteld hebben, maar wat een rotgevoel moet het inderdaad voor jullie zijn dat je hem ziet afglijden naar een onbereikbaarder kind. En natuurlijk hebben jullie je best gedaan en plaats je je kind heus niet zomaar in een tehuis. Juist daarmee laat je zien dat je kiest voor het belang van je kind, dus kom op hoor, laat je niet kisten door die afwijzende reakties, jet doet het beste wat je kunt doen.
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Het is bijna eng, maar jullie zeggen het precies goed, zoals ik het vaak ook denk en altijd zou moeten denken. Het is alleen soms zo pijnlijk dat juist mensen die je altijd hebben gesteund ineens zo reageren en dan ben ik ff van slag...
En Oxymoron, jouw reactie waardeer ik zeker ook! Misschien kan ik het via jouw ogen bezien zoals Lukas het ook voelt
En Oxymoron, jouw reactie waardeer ik zeker ook! Misschien kan ik het via jouw ogen bezien zoals Lukas het ook voelt
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Mwana... ff een dikke knuffel van mij. Kan me voorstellen dat je je machteloos voelt, door de situatie en door de reacties uit je omgeving. Wat kan je soms toch teleurgesteld zijn en je onbegrepen voelen, juist door de mensen die zo belangrijk voor je zijn.
Ik denk toch ook dat het onbegrip door gebrek aan kennis komt. Ik was zelf ook ooit eens zo iemand die riep dat je een kind toch niet 'zomaar' uit huis zet. Inmiddels weet ik door mijn voormalige werk (als tienerwerker) wel beter. Op een gegeven moment kan je niet anders, dan is het voor jezelf, voor het kind en voor de rest voor het gezin beter dat die beslissing genomen wordt. Dat doe je niet 'zomaar' even, daar is een lange, zware en moeizame strijd aan vooraf gegaan. En dan vind ik het alleen maar bewonderingswaardig dat je zo'n beslissing durft te nemen, in ieders belang. Verschrikkelijk dat je dan alsnog een strijd met de 'buitenwereld' moet voeren.
Ik hoor hier ook niet eigenlijk, maar ben hier een poosje geleden door een vraag beland. Wilde je een hart onder de riem steken. Als reactie niet op prijs wordt gesteld, moet ie maar als niet gepost beschouwd worden.
Kan me voorstellen dat je je machteloos voelt, door de situatie en door de reacties uit je omgeving. Wat kan je soms toch teleurgesteld zijn en je onbegrepen voelen, juist door de mensen die zo belangrijk voor je zijn. Ik denk toch ook dat het onbegrip door gebrek aan kennis komt. Ik was zelf ook ooit eens zo iemand die riep dat je een kind toch niet 'zomaar' uit huis zet. Inmiddels weet ik door mijn voormalige werk (als tienerwerker) wel beter. Op een gegeven moment kan je niet anders, dan is het voor jezelf, voor het kind en voor de rest voor het gezin beter dat die beslissing genomen wordt. Dat doe je niet 'zomaar' even, daar is een lange, zware en moeizame strijd aan vooraf gegaan. En dan vind ik het alleen maar bewonderingswaardig dat je zo'n beslissing durft te nemen, in ieders belang. Verschrikkelijk dat je dan alsnog een strijd met de 'buitenwereld' moet voeren.
Ik hoor hier ook niet eigenlijk, maar ben hier een poosje geleden door een vraag beland. Wilde je een hart onder de riem steken. Als reactie niet op prijs wordt gesteld, moet ie maar als niet gepost beschouwd worden.
Mammietje, juist ook hulpverlenersinput is bij mij welkom. De twijel of je ergens goed aan doet, komt tch steeds weer om de hoek kijken. Wij hebben wel eens geroepen in een gesprek over Storm, of ze ons niet konden leren om een hulpverlener voor ons kind te zijn. Dat bedoelden we in de zin van hoe we beter om konden gaan met zijn PDD-NOS. En dan wordt er wel even over gelachen, maar verder gebeurt daar natuurlijk niets mee en blijf je maar proberen de weg zelf te zoeken die het best past bij je gezin en je kind.
Oxy, ik vind het ook heel fijn om jouw reakties en input te lezen, nu lijkt het voor ons nog zo ver weg, Storm is pas 6, maar ook met hem komt straks de tijd dat hij meer op zichzelf gaat en dan is het fijn dat je kunt lezen en meemaken hoe anderen dat ervaarden en er mee omgingen. Jouw huisje wordt erg mooi trouwens, ik zag laatst een keer foto's voorbijflitsen.
Oxy, ik vind het ook heel fijn om jouw reakties en input te lezen, nu lijkt het voor ons nog zo ver weg, Storm is pas 6, maar ook met hem komt straks de tijd dat hij meer op zichzelf gaat en dan is het fijn dat je kunt lezen en meemaken hoe anderen dat ervaarden en er mee omgingen. Jouw huisje wordt erg mooi trouwens, ik zag laatst een keer foto's voorbijflitsen.
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Joh Mammietje, ik stel je post echt wel op prijs hoor
Heb met "onze" hulpverleners ook een prima contact en heb veel steun van ze gehad dus heb allerminst een fobie hoor
Heb met "onze" hulpverleners ook een prima contact en heb veel steun van ze gehad dus heb allerminst een fobie hoor
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Het is denk ik niet te snappen Mwanatabu hoe het is, zo'n kind thuis. Door mijn werk heb ik een kijkje kunnen nemen in een gezin, inclusief aanvallen, hysterisch gebrul en alle toestanden en een beetje kunnen zien hoe het eraan toe gaat. En dan nog heb ik geen weet van hoe het echt is.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Weet je wat het vervelende is? Lukas is gewoon een heel lief kind. Zit geen kwaad in. En als alles loopt (lees: als iedereen op zijn tenen loopt) dan vaart hij wel, alles is bekend en in de routine e.d. Totdat er "iets" niet loopt. En dat kan van alles zijn, een kronkel in de kop, een telefoontje, een raar geluidje 's nachts, en dan is het bal: gillen, paniek, lawaai, huilen, slopen etc. Kan hij niets aan doen natuurlijk, maar daar gaat je (nacht)rust.quote:Op zaterdag 24 februari 2007 15:09 schreef YPPY het volgende:
Het is denk ik niet te snappen Mwanatabu hoe het is, zo'n kind thuis. Door mijn werk heb ik een kijkje kunnen nemen in een gezin, inclusief aanvallen, hysterisch gebrul en alle toestanden en een beetje kunnen zien hoe het eraan toe gaat. En dan nog heb ik geen weet van hoe het echt is.
Na een paar jaar sloopt de spanning je dus, de onvoorspelbaarheid. Kunnen we vannacht slapen? Kunnen we normaal eten? Hangen de gordijnen er nog over een minuut? Zit alles op de knip? Staat alles veilig? Hoor ik hem daar aan het stopcontact peuteren?
Je komt op een gegeven moment nergens meer aan toe, want elk moment kun je onderbroken worden. Dus lees je dat boek maar niet, kun je straks toch wegeleggen. Formulieren zijn een crime, want je kunt je niet concentreren laat staan alles erbij te zoeken. Om te bellen moet je je verstoppen want anders kon hij er wel eens naast gaan staan gillen. Films kijk je in etappes en nadat hij slaapt. Als hij gaat slapen voordat jij dat doet.
Blijft over als je ff een minuut over lijkt te hebben: activiteiten zonder kop of staart. Internetten, snacken, bankhangen. Of je ontvlucht je huis letterlijk (werk!). Pech voor de partner die achterblijft. Totdat die instort natuurlijk. Nou ja, en toen moesten we wel met die uithuisplaatsing...
Maar de buitenwacht zien dat natuurlijk niet. Die zien een driftbui (een, niet de andere 15 van die dag) of een kopje thee dat omgaat en een vrolijk jongetje. Dat er nog een ander jongetje rondloopt viel vaak niet eens op.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Wat ontzettend moeilijk Mwanatabu. Ik heb verder niets zinnigs toe te voegen maar ik denk dat jullie een wijze beslissing hebben genomen die iedereen ten goede komt. Ik wil je erg veel sterkte wensen
mwana, wat zwaar allemaal zeg, zeker ook dat onbegrip. ik denk dat je er alleen maar goed aan gedaan hebt. soms is de grens bereikt. sterkte!
Ian gaat weer volkomen vaag de laatste tijd. heeft het ook moeilijk met zijn broertje Liam (hetgeen ik me wel voor kan stellen) op school gaat het wel redelijk. ik denk dat hij gewoon veel moeite heeft met bij ons zijn, omdat het heel anders is dan thuis. maarja, daar kunnen we zo weinig aan doen.
Ian gaat weer volkomen vaag de laatste tijd. heeft het ook moeilijk met zijn broertje Liam (hetgeen ik me wel voor kan stellen) op school gaat het wel redelijk. ik denk dat hij gewoon veel moeite heeft met bij ons zijn, omdat het heel anders is dan thuis. maarja, daar kunnen we zo weinig aan doen.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Mwanatabu, je hebt de juiste beslissing genomen. (Ja, dat zeg ik puur op basis van datgene dat ik hierboven lees.) Hou moed. Geniet van de rust die nu is teruggekeerd in jouw gezin. Uiteindelijk zal dit beter zijn voor iedereen.
Wat betreft de reacties: vergeef ze. Ze weten niet beter.
Wat betreft de reacties: vergeef ze. Ze weten niet beter.
Blindengeleidehond helpt autistisch kind
RIJSWIJK - KNGF Geleidehonden gaat honden die zakken voor de zware opleiding tot blindengeleidehond omscholen zodat ze autistische kinderen kunnen begeleiden. Deze 'autismegeleidehond' kan de mobiliteit en zelfstandigheid van een kind verbeteren.
Dat heeft het KNGF (Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds) donderdag laten weten.
Ouders van kinderen met een Autisme Spectrum Stoornis (ASS) moeten vaak continu op hun kind letten. Als de hond het kind in de gaten houdt en bijvoorbeeld de weg verspert als het de straat op wil rennen, vermindert de druk op de ouders, aldus het KNGF. Bijkomend voordeel is dat de vaak sociaal zwakkere kinderen een band opbouwen met hun hond.
Weet je dat ik dat een uitmuntend idee vind!
RIJSWIJK - KNGF Geleidehonden gaat honden die zakken voor de zware opleiding tot blindengeleidehond omscholen zodat ze autistische kinderen kunnen begeleiden. Deze 'autismegeleidehond' kan de mobiliteit en zelfstandigheid van een kind verbeteren.
Dat heeft het KNGF (Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds) donderdag laten weten.
Ouders van kinderen met een Autisme Spectrum Stoornis (ASS) moeten vaak continu op hun kind letten. Als de hond het kind in de gaten houdt en bijvoorbeeld de weg verspert als het de straat op wil rennen, vermindert de druk op de ouders, aldus het KNGF. Bijkomend voordeel is dat de vaak sociaal zwakkere kinderen een band opbouwen met hun hond.
Weet je dat ik dat een uitmuntend idee vind!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ik ook
Bij Jorrit heb ik gemerkt dat hij een heel bijzondere band met onze hond had. En de hond met hem
Heeft misschien iets met "aanvoelen" te maken. Beiden hebben moeite met ongeschreven regels. Maar hun instincten werken prima op het gebied van veiligheid en vertrouwen.
Bij Jorrit heb ik gemerkt dat hij een heel bijzondere band met onze hond had. En de hond met hem
Heeft misschien iets met "aanvoelen" te maken. Beiden hebben moeite met ongeschreven regels. Maar hun instincten werken prima op het gebied van veiligheid en vertrouwen.
hier kommt die Sonne!
alias Idril-2, alias anneVi
alias Idril-2, alias anneVi
Het is allemaal lekker snel gegaan. Mijn oudste dochter is geplaatst op een speciaal kinderdagverblijf. Tot onze opluchting vindt ze het fantastisch daar. Ze vertelt sávonds (na enig aandringen van ons; dat wel) vrolijk wat ze heeft gedaan op "school'. Als mamma haar ophaalt zwaait ze vrolijk en zegt "Dag lieve school!"...
Heerlijk kind...
Heerlijk kind...
Wat fijn Sig! Was het moeilijk voor haar om te wennen?
Mwana hoe gaat het met jou en met je zoon?
Vandaag hadden we de een na laatste afspraak bij het Riagg, voor een definitieve diagnose. Eva moest vandaag gezien worden door de jeugdpsychiater. Dat was een heel aardige mevrouw, die met Eva heeft gespeeld en heel veel vragen heeft gesteld. We krijgen nog een afsluitend gesprek, met adviezen e.d., maar ze kon al zeggen dat het heel erg duidelijk was. Dit is geen moeilijke zaak, zei ze nog, dit is overduidelijk. Eva is overduidelijk een klassiek autistje, en alles wijst daarop, geen twijfel over mogelijk.
Dat is mooi, want je zal maar horen dat ze het niet zeker weten.
Waar we veel over hebben gepraat is hoe zwaar dit is voor ouders, een verstandelijk gehandicapt autistje, en tegen welke struikelblokken we aanlopen. Ze vond dat wij wat meer hulp moesten vragen, en dat we daar geen schuldgevoelens over moeten hebben. We hebben het gehad over ambulante hulp thuis, vooral om te leren hoe we moeten omgaan met de talloze driftbuien van Eva. Ook willen we graag hulp die ons helpt bij het bewaken van een normale jeugd voor Iris. Daarbij kom je onvermijdelijk bij logeeropvang terecht, nu niet maar ooit, omdat we nu met Eva bijna nergens heen durven en kunnen gaan.
Moeilijk hoor, en erg verdrietig word ik er van. Vooral over het stukje toekomst, dat ze waarschijnlijk nooit het ZMLK niveau gaat halen maar altijd op een soort dagverblijf moet blijven enzo.
Gelukkig vond ze ons erg reeel, was ze erg verrast over onze hollandse nuchterheid, en we hebben geloof ik wel 10 keer gehoord dat we het erg goed doen met Eva. Dat was wel fijn.
Mwana hoe gaat het met jou en met je zoon?
Vandaag hadden we de een na laatste afspraak bij het Riagg, voor een definitieve diagnose. Eva moest vandaag gezien worden door de jeugdpsychiater. Dat was een heel aardige mevrouw, die met Eva heeft gespeeld en heel veel vragen heeft gesteld. We krijgen nog een afsluitend gesprek, met adviezen e.d., maar ze kon al zeggen dat het heel erg duidelijk was. Dit is geen moeilijke zaak, zei ze nog, dit is overduidelijk. Eva is overduidelijk een klassiek autistje, en alles wijst daarop, geen twijfel over mogelijk.
Dat is mooi, want je zal maar horen dat ze het niet zeker weten.
Waar we veel over hebben gepraat is hoe zwaar dit is voor ouders, een verstandelijk gehandicapt autistje, en tegen welke struikelblokken we aanlopen. Ze vond dat wij wat meer hulp moesten vragen, en dat we daar geen schuldgevoelens over moeten hebben. We hebben het gehad over ambulante hulp thuis, vooral om te leren hoe we moeten omgaan met de talloze driftbuien van Eva. Ook willen we graag hulp die ons helpt bij het bewaken van een normale jeugd voor Iris. Daarbij kom je onvermijdelijk bij logeeropvang terecht, nu niet maar ooit, omdat we nu met Eva bijna nergens heen durven en kunnen gaan.
Moeilijk hoor, en erg verdrietig word ik er van. Vooral over het stukje toekomst, dat ze waarschijnlijk nooit het ZMLK niveau gaat halen maar altijd op een soort dagverblijf moet blijven enzo.
Gelukkig vond ze ons erg reeel, was ze erg verrast over onze hollandse nuchterheid, en we hebben geloof ik wel 10 keer gehoord dat we het erg goed doen met Eva. Dat was wel fijn.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
lijkt me heel moeilijk om dat voor jezelf toe te moeten geven ja.
heb je dan ook niet af en toe het gevoel dat je heen en weer geslingerd tussen de hoop dat het toch wel los zal lopen omdat het die dag (of dagen) even erg lekker gaat en de wanhoop als weer eens alles fout gaat?
heb je dan ook niet af en toe het gevoel dat je heen en weer geslingerd tussen de hoop dat het toch wel los zal lopen omdat het die dag (of dagen) even erg lekker gaat en de wanhoop als weer eens alles fout gaat?
Zoon gaat goed, ik stuiter op en neer van joepie naar diep rot.quote:Op donderdag 22 maart 2007 20:36 schreef Lois het volgende:
Wat fijn Sig! Was het moeilijk voor haar om te wennen?
Mwana hoe gaat het met jou en met je zoon?
Vandaag nieuwe schoenen kopen met m. Hij heeft slechte voeten, dus moet uitgerekend in een afgrijselijke kakzaak met goede schoenen waar ik altijd onzichtbaar lijk voor de dames verkoopsters. Uiteindelijk met krijsende baby in maxi-cosy, peuterpuber en een stuiterende autist én een man die zich uitermate onbeschoft moest gedragen om geholpen te worden met nieuwe schoenen én knallende hoofdpijn en een kop als een boei die kutwinkel uitgestrompeld
Natuurlijk doen jullie het goed, ik kan in elke post van je voelen hoe veel je om haar geeft en wat je allemaal wel niet uit de kast haaltquote:Vandaag hadden we de een na laatste afspraak bij het Riagg, voor een definitieve diagnose. Eva moest vandaag gezien worden door de jeugdpsychiater. Dat was een heel aardige mevrouw, die met Eva heeft gespeeld en heel veel vragen heeft gesteld. We krijgen nog een afsluitend gesprek, met adviezen e.d., maar ze kon al zeggen dat het heel erg duidelijk was. Dit is geen moeilijke zaak, zei ze nog, dit is overduidelijk. Eva is overduidelijk een klassiek autistje, en alles wijst daarop, geen twijfel over mogelijk.
Dat is mooi, want je zal maar horen dat ze het niet zeker weten.
Waar we veel over hebben gepraat is hoe zwaar dit is voor ouders, een verstandelijk gehandicapt autistje, en tegen welke struikelblokken we aanlopen. Ze vond dat wij wat meer hulp moesten vragen, en dat we daar geen schuldgevoelens over moeten hebben. We hebben het gehad over ambulante hulp thuis, vooral om te leren hoe we moeten omgaan met de talloze driftbuien van Eva. Ook willen we graag hulp die ons helpt bij het bewaken van een normale jeugd voor Iris. Daarbij kom je onvermijdelijk bij logeeropvang terecht, nu niet maar ooit, omdat we nu met Eva bijna nergens heen durven en kunnen gaan.
Moeilijk hoor, en erg verdrietig word ik er van. Vooral over het stukje toekomst, dat ze waarschijnlijk nooit het ZMLK niveau gaat halen maar altijd op een soort dagverblijf moet blijven enzo.
Gelukkig vond ze ons erg reeel, was ze erg verrast over onze hollandse nuchterheid, en we hebben geloof ik wel 10 keer gehoord dat we het erg goed doen met Eva. Dat was wel fijn.
Maar goed dat je erover praat (zei de muurblom)
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Morgen maar rustig aan doen dan Mwanatabu
Lois, ook moeilijk voor jullie deze diagnose.. Sterkte. Wel fijn dat er nu echt duidelijkheid is! En twijfel er maar niet aan of je het wel goed doet.
Kennen jullie eigenlijk irl ook ouders van kinderen met dezelfde diagnose?
Lois, ook moeilijk voor jullie deze diagnose.. Sterkte. Wel fijn dat er nu echt duidelijkheid is! En twijfel er maar niet aan of je het wel goed doet.
Kennen jullie eigenlijk irl ook ouders van kinderen met dezelfde diagnose?
lois, je weet het wel... enzo... nog één
mwana, klinkt als een slopende dag... ik vind zulke dingen met een gewone peuter al een crime
mwana, klinkt als een slopende dag... ik vind zulke dingen met een gewone peuter al een crime
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik zat exact hetzelfde te bedenken tijdens het lezenquote:Op donderdag 22 maart 2007 21:36 schreef Belana het volgende:.. ik vind zulke dingen met een gewone peuter al een crime
Lois
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Lois, verdrietig en duidelijk tegelijk. Je bent een supermama
Mwana, ik krijg het er warm van als ik het lees, ik kan het me helemaal voorstellen
Mwana, ik krijg het er warm van als ik het lees, ik kan het me helemaal voorstellen
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
mwana, fantastische prestatie dat jullie uiteindelijk wel met een paar schoenen die zaak uitgekomen zijn!
lois, fijn dat de psychiater ook zo goed kon zien hoe goed en lief jullie voor eva zijn. maar ook dat ze het feit dat het voor jullie een enorme extra belasting is zo heeft erkend en dat er op die manier ook een beetje voor jullie 'gezorgd' wordt. goed om toch ook vast over dingen als logeer-opvang na te denken, die optie er (op den duur) is geeft hopelijk ook nu toch al wat meer lucht.
lois, fijn dat de psychiater ook zo goed kon zien hoe goed en lief jullie voor eva zijn. maar ook dat ze het feit dat het voor jullie een enorme extra belasting is zo heeft erkend en dat er op die manier ook een beetje voor jullie 'gezorgd' wordt. goed om toch ook vast over dingen als logeer-opvang na te denken, die optie er (op den duur) is geeft hopelijk ook nu toch al wat meer lucht.
Nou, eerst stond ik alleen met hem in die winkel, maar na 35 rondjes door de winkel om alle lampjes te bekijken om hem rustig te houden en merken dat de verkoopsters wéér vrolijk iemand anders hielpen die veel later binnenkwam ondanks mijn pogingen tot contact liep ik woest die winkel uit, maar dan moet je mijn vent niet hebben, die gaat dan expres met krijsende, zich onopgevoed gedragende kinderen terug die winkel in om ijzig glimlachend voor te dringen. Voel ik me wel superongemakkelijk bij, maar eerlijk is eerlijk, binnen 10 minuten stonden we met goede schoenen buitenquote:Op donderdag 22 maart 2007 21:46 schreef E.T. het volgende:
[..]
Ik zat exact hetzelfde te bedenken tijdens het lezen
superongemakkelijk Oh ja, ik wou ook nog zeggen dat logeeropvang echt een uitkomst is geweest voor ons, het heeft hier in ieder geval gezorgd dat ik Lukas langer thuis heb kunnen houden, plus dat Lukas het daar vaak enorm leuk had. Er worden uitstapjes gemaakt met ze, ze hebben veel speelkameraadjes om zich heen, aangepast speelgoed en het belangrijkste: er loopt gediplomeerd superlief personeel rond.quote:Lois
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
"School" zelf viel wel mee. Ze vindt het wel leuk daar. Vooral muziek vindt ze fantastisch. Soms als ze thuis is en aan het spelen is, begint ze te zingen en dat zijn liedjes die wij niet met haar zingen. Als je daar wat over vraagt, houdt ze op met zingen dus we glimlachen en genieten vooral als ze zingt.quote:Op donderdag 22 maart 2007 20:36 schreef Lois het volgende:
Wat fijn Sig! Was het moeilijk voor haar om te wennen?
Ze heeft wel veel moeite met het taxivervoer ernaar toe. Afgelopen maandag is ze voor het eerst met het busje gehaald en dat was een drama. Ze hebben haar met wat moeite vast gezet en weggebracht. Ik was er zelf niet bij, mijn vrouw wel. Zowel zij als mijn dochter waren de rest van de dag wat van slag. We hopen dat ze eraan gaat wennen.
Mooi he? Ik heb ook zo'n zingert!quote:Op donderdag 29 maart 2007 12:27 schreef Sig het volgende:
[..]
"School" zelf viel wel mee. Ze vindt het wel leuk daar. Vooral muziek vindt ze fantastisch. Soms als ze thuis is en aan het spelen is, begint ze te zingen en dat zijn liedjes die wij niet met haar zingen. Als je daar wat over vraagt, houdt ze op met zingen dus we glimlachen en genieten vooral als ze zingt.
Lukas is eroverheen gegroeid. We hebben destijds zelfs urgentie gekregen voor een woning dichterbij het centrum omdat hij ook zo extreem reageerde. Maar inmiddels is hij een blije vaste klant van het busje!quote:Ze heeft wel veel moeite met het taxivervoer ernaar toe. Afgelopen maandag is ze voor het eerst met het busje gehaald en dat was een drama. Ze hebben haar met wat moeite vast gezet en weggebracht. Ik was er zelf niet bij, mijn vrouw wel. Zowel zij als mijn dochter waren de rest van de dag wat van slag. We hopen dat ze eraan gaat wennen.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Sig het busje was bij ons ook lange tijd erg moeilijk. Vooral als de chauffeurs steeds wisselden e.d.
Inmiddels is Eva al zo gewend dat ze heel erg overstuur raakt als ze een keertje niet met de bus gaat, als we bijv. naar de huisarts moeten en haar daarna even afzetten op school. Dan is ze werkelijk ontroostbaar en laat ze me niet meer los.
Nu is het niet zo dat ze elke dag de bus inhuppelt, vaak genoeg moet ik haar de bus in dragen onder mijn arm, en dan snel de deur dichtdoen. Dan zie ik haar huilend vertrekken maar volgens Eva's begeleidster in de bus is dat na de hoek alweer over. Het gaat gewoon wisselend, de ene dag huppelt ze zo naar binnen en de andere dag moet ik lullen als brugman. In de bus zelf vind ze het wel heel erg fijn, ze kletst heel wat af hoor ik altijd.
Inmiddels is Eva al zo gewend dat ze heel erg overstuur raakt als ze een keertje niet met de bus gaat, als we bijv. naar de huisarts moeten en haar daarna even afzetten op school. Dan is ze werkelijk ontroostbaar en laat ze me niet meer los.
Nu is het niet zo dat ze elke dag de bus inhuppelt, vaak genoeg moet ik haar de bus in dragen onder mijn arm, en dan snel de deur dichtdoen. Dan zie ik haar huilend vertrekken maar volgens Eva's begeleidster in de bus is dat na de hoek alweer over. Het gaat gewoon wisselend, de ene dag huppelt ze zo naar binnen en de andere dag moet ik lullen als brugman. In de bus zelf vind ze het wel heel erg fijn, ze kletst heel wat af hoor ik altijd.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ik zet het even hier in dit topic, omdat ik niet veel tijd heb, dit is het snelste topic dat ik kan vinden.
Het mag wel verplaatst worden hoor.
Maar ik wilde even laten weten, hoe het gaat. Het leven is goed op de boerderij en, op mijn nieuwe groep. We hebben al 9 lammetjes.
Alleen heb ik de laatste week weer last, van psychotische gedachten. Daarom kan ik maar beter niet lang achter de computer gaan. En de begeleiding vraagt zich af, of ik wel internet kan hebben op mijn nieuwe groep/kamer.
Maar nu ben ik een paar dagen bij mijn ouders om uit te rusten. En mijn medicatie is verhoogd door de psychiater.
Ik moet Wennen Aan Alles en alles er om heen. En dat is niet leuk.
Groetjes en tot ziens weer!
Het mag wel verplaatst worden hoor.
Maar ik wilde even laten weten, hoe het gaat. Het leven is goed op de boerderij en, op mijn nieuwe groep. We hebben al 9 lammetjes.
Alleen heb ik de laatste week weer last, van psychotische gedachten. Daarom kan ik maar beter niet lang achter de computer gaan. En de begeleiding vraagt zich af, of ik wel internet kan hebben op mijn nieuwe groep/kamer.
Daarom kan ik maar beter niet lang achter de computer gaan. En de begeleiding vraagt zich af, of ik wel internet kan hebben op mijn nieuwe groep/kamer. Maar nu ben ik een paar dagen bij mijn ouders om uit te rusten. En mijn medicatie is verhoogd door de psychiater.
Ik moet Wennen Aan Alles en alles er om heen. En dat is niet leuk.
En dat is niet leuk. Groetjes en tot ziens weer!
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
he, dat is wat minder oxy
maar als je straks helemaal gewend bent, zou het dan beter gaan denk je? en kan dan de medicatie weer verlaagd worden, of zul je altijd de hogere dosering moete houden?
wat leuk van de lammetjes, zijn er nog meer onderweg of blijft het hierbij?
maar als je straks helemaal gewend bent, zou het dan beter gaan denk je? en kan dan de medicatie weer verlaagd worden, of zul je altijd de hogere dosering moete houden?
wat leuk van de lammetjes, zijn er nog meer onderweg of blijft het hierbij?
Ik heb er zelf er weinig tot geen ervaring mee maar ik vind dat ouders met een autistisch kind
alle steun van de wereld verdienen want ondanks dat het je kind blijft,is het een weg die
geen enkele ouder zich vooraf wenst.
alle steun van de wereld verdienen want ondanks dat het je kind blijft,is het een weg die
geen enkele ouder zich vooraf wenst.
Dat wennen heeft toch een behoorlijke impact Oxy. Ik hoop dat het snel weer beter gaat, sterkte
Fake it till you make it...
Oei oxy...als je dit nog leest, alle sterkte en ik hoop dat je snel uitgewend bent!
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
sterkte Oxy, hopelijk vind je gauw je plekje weer voor jezelf op je nieuwe stekje en raak je weer geod gewend.
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Autisme eerder ontdekt
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.
Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.
Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.
Bron:telegraaf.nl
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.
Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.
Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.
Bron:telegraaf.nl
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
Ik heb dat zelfs op film staan van Lukas! Toen was hij zelfs al wat ouder. Je ziet hem op de film op de grond zitten spelen terwijl mijn man steeds indringender zijn naam roept. Geen reactie. Uiteindelijk roept een vriend van ons voor de grap: "Chocola!" en dan reageert hij wel door meteen zoekend op te kijkenquote:Op dinsdag 3 april 2007 12:56 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Autisme eerder ontdekt
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.
Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.
Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.
Bron:telegraaf.nl
Overigens kan het ook een incident zijn maar hij reageerde dus echt nooit. En oh ja, hij zei geen "mama" tot 2 jaar, maar de naam van de hond van de buren wel
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Alsof er echt deskundigen zijn die je serieus nemen als je kind onder het jaar is ja sorry hoor maar dat moet ik even hartelijk om lachen. Ik wist het al vrij vroeg, dat er wat mis was. Ik kan de keren niet meer tellen wanneer ik dat niet voorzichtig geopperd heb bij de diverse specialisten die Eva toen al bezocht.
"mevrouwtje, daar is ze veel te jong voor hoor, om die conclusie te trekken"
Ik hoor het ze nog zeggen.
"mevrouwtje, daar is ze veel te jong voor hoor, om die conclusie te trekken"
Ik hoor het ze nog zeggen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Oe, dat heb ik gelukkig nooit gehad. Wat zou ik daar onzeker van zijn geworden, denk ik, en boos. Ben je nog teruggegaan om dat recht te zetten?quote:Op dinsdag 3 april 2007 20:22 schreef Lois het volgende:
Alsof er echt deskundigen zijn die je serieus nemen als je kind onder het jaar is ja sorry hoor maar dat moet ik even hartelijk om lachen. Ik wist het al vrij vroeg, dat er wat mis was. Ik kan de keren niet meer tellen wanneer ik dat niet voorzichtig geopperd heb bij de diverse specialisten die Eva toen al bezocht.
"mevrouwtje, daar is ze veel te jong voor hoor, om die conclusie te trekken"
Ik hoor het ze nog zeggen.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Bij sommige wel, oa de huisarts enzo maar bij het cb e.d. heb ik mezelf niet meer druk gemaakt. Ik wilde toen ook graag hun uitleg geloven,d at het lag aan slechte oren, of aan het vele ziekzijn e.d. dus helemaal kwalijk nemen kan ik het ze niet.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ah, dat is wel goed vind ik, dat je dat toch even aangegeven hebt. Ik bedoel, als je wijsgemaakt wordt dat jouw gevoel niet klopt, dan kun je flink van slag raken, niet?quote:Op dinsdag 3 april 2007 21:05 schreef Lois het volgende:
Bij sommige wel, oa de huisarts enzo maar bij het cb e.d. heb ik mezelf niet meer druk gemaakt. Ik wilde toen ook graag hun uitleg geloven,d at het lag aan slechte oren, of aan het vele ziekzijn e.d. dus helemaal kwalijk nemen kan ik het ze niet.
Bij mij was het een beetje de omgekeerde wereld: de hulpverlening heeft me nooit scheef aangekeken (en ik flapte er met 6 weken al uit of ze even wilden letten op "autisme enzo") maar mijn omgeving heeft heel lang gedaan alsof ik een gek, overbezorgd, gespannen moedertje was. Nou, daar word je dus gek, overbezorgd en vrij gespannen van
De cb-arts zei letterlijk toen ik met mijn jongste zoontje daar zat, dat ik bij hem wel een andere moeder leek, zo ontspannen en zeker. Hulde aan die man. Kon hem wel zoenen.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Oef, dit is heel confronterendquote:Op dinsdag 3 april 2007 12:56 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Autisme eerder ontdekt
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.
Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.
Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.
Bron:telegraaf.nl
