Het topic voor mensen die graag een kindje willen, maar voor wie het nog niet helemaal uitkomt. Ik zeg mensen, want ik kan me voorstellen dat er ook mannen zijn bij wie er wat rammelt, al kunnen ze zelf geen kind dragen.
Voorgaande delen:
Deel 1
Ik zat gewoon 2 keer door een slotje heen te posten.
[ Bericht 38% gewijzigd door BE op 09-01-2006 14:06:10 ]
quote:Op woensdag 4 januari 2006 11:35 schreef Brighteyes het volgende:
Ok, nog even dan.
Heel soms heb ik ook een beetje twijfel.
En wel hierom, ik weet dat ik heel graag een babietje wil maar ik kan me dan weer helemaal niets voorstellen bij het hebben van een jongetje of meisje van bijv. een jaar of 8.
Ik weet wel dat je daar vanzelf in groeit maar zijn er meer met die gedachte?
quote:Op woensdag 4 januari 2006 11:37 schreef sjak het volgende:
Of een puber, wat moet je daar nou mee aan?
quote:Op woensdag 4 januari 2006 11:46 schreef pluisje het volgende:
*vinger opsteekt*
Kan ik nog steeds niet, maar goed, hij is niet 'opeens' 8, dus ik zal er wel aan wennen
quote:Ja, ik herken het wel, ik heb best een hele tijd dat gevoel gehad. Dat is voor mijzelf wel de tijd geweest waarin ik nuchter dacht: ik heb een babywens, geen kinderwens, en een baby wordt nu eenmaal snel een 'echt' mensje als je het zo zegt klinkt het zo stom, maar ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen en ik het ook wat meer van me af kon zetten.Op woensdag 4 januari 2006 11:35 schreef Brighteyes het volgende:
Ok, nog even dan.
Heel soms heb ik ook een beetje twijfel.
En wel hierom, ik weet dat ik heel graag een babietje wil maar ik kan me dan weer helemaal niets voorstellen bij het hebben van een jongetje of meisje van bijv. een jaar of 8.
Ik weet wel dat je daar vanzelf in groeit maar zijn er meer met die gedachte?
En wat de hond betreft, ik vind honden ook stinken. Een collega van me had een hele ouwe herder, die STONK dat was echt niet normaal. Hij wilde indertijd dat ik op dat beest zou passen en dan zo lang in zijn huis ging wonen (voor een maandje). Ik heb er vriendelijk voor bedankt, want het beest stonk echt gruwelijk, en zo ook het hele huis.
Inmiddels hebben we Ozzie, en Beagles geuren sowieso vrij erg (naar "hound" las ik ergens). Maar hij gaat regelmatig door een sopje (altijd als ik denk: Hm, je begint wel erg naar hond te meuren dan rent ie ergens een wei in om zich eens in de stront te rollen....). We dweilen en stofzuigen zowat elke dag en ik heb nog nooit iemand horen klagen. Ik heb ze wel gezegd dat ze het moeten zeggen als het stinkt, want ik vind het zo goor.
En vanmorgen heb ik huisregel nr. 1 gebroken en 'm lekker bij mij in bed gelegd
Op het voeteneind dan wel en buiten het dekbed....maar toch. Ik denk niet dat dat goed gaat met mij en zonen van 16
(Brommertje? Tuuuuuurlijk jongen!)
Hij gaat meer voor de Duitse/Deense Dog. Gelukkig is het bij ons nooit saai, gezien het feit dat we het niet over alles een zijn zeg maar. 
Ik werk zelf met pubers en heb in de kinderopvang en op een basisschool gewerkt. Ik heb ervaring met alle leeftijden dus. Maar goed, dat zegt natuurlijk ook niets, ik kan mij er iig wel wat bijvoorstellen Ik weet iig wel hoe je luiers verschoont, flesjes maak, wanneer een kind ziek is, wat te doen bij de nee fase etc etc.
Who am I kidding he Elk kind is anders, je leert er vanzelf mee om te gaan neem ik aan. Het lukt generaties lang toch wel redelijk Ze zijn ook zo snel groot Vriendlief wil graag eerst verhuizen, en daarna is wat hem betreft de weg vrij voor óf nog een kind, óf 2!! kittens.
Ik ben er nog niet over uit wat ik wil..ik twijfel maar dat is voornamelijk omdat het lichamelijk wel moet kunnen
Mja... TT is mss niet helemaal duidelijk voor onwetenden.
Iemand een suggestie voor iets anders dat iets duidelijker is? Toch weet ik dat je er wel echt in meegroeit. Mijn halfzusje (nu 15) en ik schelen 11 jaar en met mijn halfbroertje (nu 11) scheel ik 15 jaar. Ik heb hen dus echt bewust zien opgroeien en vond en vind alle leeftijden leuk! Ik heb er dus wel vertrouwen in dat als ik ooit een kindje krijg, dat ik m'n kind ook nog leuk vind als hij/zij 15 is ;-)
Ik kon me ook niks voorstellen van mijn dochter die dan ineens 10 zou zijn. Over 12 nachtjes word ze 11 en idd je groeit er in mee
quote:Bij dat laatste krijg ik iets heel anders in mijn gedachten...Op woensdag 4 januari 2006 12:51 schreef Sugar het volgende:
Klapperende Eierstokken en Tintelende Teelballen
quote:Op woensdag 4 januari 2006 12:51 schreef Sugar het volgende:
Klapperende Eierstokken en Tintelende Teelballen
quote:Op woensdag 4 januari 2006 12:51 schreef Sugar het volgende:
Klapperende Eierstokken en Tintelende Teelballen
Sjoeg!
Beter?
Sugar, mijn thee zit tegen mijn beeldscherm *proest*
zwijmelend zaad. (beter dan zeurend zaad!) Maar goed, ik gok dat we dan constant bagger uit het topic kunnen gaan slopen als dit in de AT te zien word.
(van de tijd voor Lucas geboren werd dan hè?)Over dat twijfelen: ik zal je vast even voorbereiden, als je op een gegeven moment zwanger bent kan het zijn dat die twijfels ineens vertienvoudigd worden. Dat heb ik in ieder geval wel gehad
Schijnen de hormonen te zijn Maar dat is tijdelijk hoor, dat duurde bij mij een paar weken.
En ik kan me er ook helemaal niks bij voorstellen dat Lucas ouder is dan een jaartje of 2, 3
Maar toen hij geboren was, kon ik me eigenlijk ook niet voorstellen hoe het zou zijn als hij 1 was. En dat is ook goed gekomen hoor
quote:Zeuren Om Zaad?Op woensdag 4 januari 2006 14:39 schreef bixister het volgende:
BE> Ik zou niemand een Beagle aanraden
Hij is superlief, maar kan echt geen nanoseconde alleen zijn. Ik kan nu ff achter de pc omdat mijn oom beneden zit, dan blijft Oz wel op de bank liggen. Als ik alleen met hem ben en even naar de wc ga dan staat ie al te piepen aan de deur.Mijn vader wilde geen Jack Russels of een hond van dat formaat. Dan schaamde ie zich zei ie. Nu tilt ie elke avond liefdevol 20 kilo Beagle van de bank "Ozzie even plassen he Ozzie!"
Ja, honden en kinderen tot op het bot verwennen, daar zijn mijn ouders sterren in
quote:Nou ik heb nog wel eens dat als ik met René op straat loop en ik haar dan bekijk dat ik me dan bedenk dat ík al zo'n grote dochter heb, ze is 6Op woensdag 4 januari 2006 13:00 schreef Anitra het volgende:
Sugar
Ik kon me ook niks voorstellen van mijn dochter die dan ineens 10 zou zijn. Over 12 nachtjes word ze 11 en idd je groeit er in mee
En dan helemaal als je mensen tegenkomt die je al járen niet gezien hebt en dat ze dan vragen, is zij ook van jou eh ja Uiteindelijk hebben we afgesproken dat we het er een halfjaar niet meer over zouden hebben. Na die periode zouden we dan een echt gesprek hebben over kinderen krijgen. Dan nog hoefde hij geen beslissing te nemen maar hij kreeg de tijd om er rustig en zelf (zonder mijn 'gerammel') over na te denken, zodat we er echt over konden praten (willen we alletwee kinderen, op welke termijn, op welke manier gaan we het dan regelen met werk en opvang, etc.).
In dat halfjaar zei ik soms nog wel iets over kinderen maar dan meer in het algemeen (zo van: "In de verre toekomst, als wij..."). Niet dat ik af en toe niet bijna uit elkaar rammelde maar dat kon ik dan sussen met de gedachte dat we na dat halfjaar zouden praten en wie weet...
Het halfjaar is inmiddels voorbij en toen ik erover begonnen tegen mijn vriend zei hij eigenlijk gelijk: "Ja, ik wil eigenlijk wel gaan proberen." Doordat ik hem de ruimte had gegeven, kreeg hij de kans om zichzelf een voorstelling te maken van een leven met kinderen en dat had hij nodig om voor kinderen te kunnen kiezen.
Je begrijpt dat ik helemaal gelukkig ben! Het is nog niet zo ver. We hebben afgesproken dat we nog een paar zaken gaan regelen maar het moment nadert dat we voor het 'echie' mogen!
Misschien werkt dit voor jullie totaal niet maar misschien heb je er juist wel wat aan. In ieder geval hoop ik dat je verlangen snel wordt vervuld!
Op zich klinkt het als een heel erg goed idee, behalve dan dat ik vermoed dat ik het dus niet voor elkaar zou kunnen krijgen.
Ja, hier spreekt iemand met belachelijk weinig zelfdiscipline. Dat werkt alleen als er enorme sancties op staan of zo. Maar goed, de reacties hier gisterenavond hebben mij weer dusdanig met mijn beentjes op de grond gezet dat ik weer behoorlijk ontnuchterd ben en mezelf weer een beetje in de hand ga houden voorlopig.
Ik moet maar gewoon nog een beetje geduld bewaren...
Waar bemoei ik me mee? quote:Op woensdag 4 januari 2006 15:32 schreef dutchie het volgende:
BE, het was ook niet naar bedoeld naar jou toe hoor. Dat begrijp je toch wel? Zie het maar als een reactie vanaf de zijlijn. Ik kan niet over jullie relatie oordelen. Maar jullie weten echt wel wat jullie aan elkaar hebben. Dus voel je niet bezwaard door hoe ik of iemand anders daarop reageerde.
quote:Dat dacht ik dus gisteren ook!
Waar bemoei ik me mee?
'Zij hebben makkelijk praten' en nog meer van dat soort chagrijnige en sikkeneurige gedachten. Maar meer omdat ik eigenlijk ergens ook wel vond dat jullie gelijk hadden. Dat ik me niet zo onwijs aan moet stellen en gewoon maar even geduld moet hebben. Ik lijk wel een drammend klein kind.
En dus ben maar vroeg in bed gedoken met mijn chagrijnige hoofd, zelfs stinkie had in de gaten dat ik uit mijn hum was, ik heb gezegd 'laat mij maar even'
No worries dus. Een schop onder de kont een een spiegel zijn mss niet altijd leuk, maar dat hoeft ook niet toch?
Het moet natuurlijk niet te gek worden, en de ene partner moet niet de oren van de kop zeuren van de ander. Maar ik vind wel dat als het bij jou leeft, dat je daar dan ook over moet kunnen praten en dat niet zo enorm hoeft te onderdrukken.
sombie, je wordt vast een geweldige moeder. Spannend dat het nu al zo dichtbij komt voordat jullie kunnen gaan beginnen!
Ik heb idd makkelijk praten. Ik kan me aan de ene kant heel goed voorstellen hoe jullie je voelen. Maar heb die sluimerende klapperende eierstokken goed onderdrukt of -beter nog- ontkent. Puur omdat ik vaak dacht: Nee kan nu niet, nieuwe baan, nee te druk, nee eerst nog die mooie vakantie met zijn tweëen, nee eerst nog lekker veel stappen, nee nog meer carriere maken. Dus die gevoelens goed verstopt.
Aan de andere kant, kan ik er dus niet over meepraten, omdat ik het zeer sterk onderdrukt had.
quote:Niet doen! Ik zei toch, spiegels zijn goed.Op woensdag 4 januari 2006 15:40 schreef dutchie het volgende:
O nu zit ik me helemaal mijn ogen uit mijn kop te schamen!
En ik was al een aantal dagen niet echt meer happy met mezelf. Het lijkt enorm op te zwellen tot het weer een keertje barst en dan is BE'tje weer ontnuchterd en dan zo langzamerhand bouwt het weer op enzo.
Maar voel je alsjeblieft niet rot hoor!
Zo en nu genoeg knufkroelkusklef-gedoe.
We hebben er een paar weken terug een heel goed gesprek over gehad, dat was toen het weer eens de spuigaten uit liep met hints enzo. En soms heel onvriendelijk ook nog eens.
Maar dat was ook omdat zijn signalen onduidelijk waren.Toen hebben we iig heel goed met elkaar gepraat en met kerst ook weer (nav wat opmerking van family hierover enzo).
En hij snapt mij op zich ook wel. Al mijn vriendinnen hebben kindjes, mijn zusje. Ik ben zeg maar 'de laatste' en dat terwijl ik al een jaar of 5 rammel.
Hij zegt zelf ook wel dat het heel unfair is dat ik moet wachten omdat hij nou eenmaal nog even niet wil.
Daarom vind ik ook echt dat ik af en toe wat moet dimmen want we praten er best vaak over en het wordt ook wel steeds duidelijker hoe of wat enzo. Het is echt niet zo dat hij het onderwerp volledig dood zwijgt.
En idd... hij begint mijn 'toon' steeds beter te leren kennen, c'est le ton qui fait le musique enzo.
* Brighteyes heeft even een vergadering. Oh ja... werk...
Dus ik kan even niet meer reageren. Zeuren kan soms dus ook goed uit pakken 
quote:Hee BE, ik was ook een jaar of 2 terug zo erg met hints en er erg veel over praten, heel erg obessief eik. Het blijkt dat mijnOp woensdag 4 januari 2006 15:21 schreef Brighteyes het volgende:
sombie! Wat leuk voor je dat de deur open staat! Nog even wachten en dan...!
Op zich klinkt het als een heel erg goed idee, behalve dan dat ik vermoed dat ik het dus niet voor elkaar zou kunnen krijgen.
er echt gek en onzeker van werd toen heb ik hem gezegd dat ik het er niet meer over zou hebben. Ik heb op de één of andere manier, ik weet nog steeds niet hoe, toch een klein half jaar er niet meer over gesproken.In de tussentijd kregen meer vrienden en familie kinderen of ze raakten in verwachting. En na dat half jaartje begon ik weer een beetje, alleen niet meer zo obsessief en meer met wat humor erbij. Ook
begon opmerkingen te maken. Hij was de eerste die ons, bij de jaarwisseling, een vruchtbaar jaar wenstte 
Zolang Stinkie zich er ook goed bij voelt, moet je je niet te veel aan trekken van wat hier gezegd wordt. Hou het alleen een beetje in de gaten, dat het niet te wordt
Ik vond hem wel grappig!
Zal hem er even in de OP bijzetten.
quote:Ik kan geen icon plaatsen, ik heb kennelijk geen mapje ofzo...Op maandag 9 januari 2006 14:05 schreef Brighteyes het volgende:
Iemand nog een usericon nodig?
[afbeelding]
Ik vond hem wel grappig!
Zal hem er even in de OP bijzetten.
dan zou het wel moeten werken.
Thanks 
Dan moet je dus deze link maar gebruiken: http://img.photobucket.co(...)rammelaar-avatar.jpg
Dan blijft hij mooier.
Als ik de komende twee weken wat minder actief ben op het forum, komt dat trouwens omdat ik vakantie aan het vieren ben op de Filippijnen. Mijn broer (glasbak) gaat trouwen en ik heb gezworen dat ik daarbij aanwezig zou zijn...
quote:Op maandag 9 januari 2006 20:39 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Ik heb de link vervangen, nogmaals bedankt
Als ik de komende twee weken wat minder actief ben op het forum, komt dat trouwens omdat ik vakantie aan het vieren ben op de Filippijnen. Mijn broer (glasbak) gaat trouwen en ik heb gezworen dat ik daarbij aanwezig zou zijn...
Ik rammel niet. Ik wel graag kinderen hebben en het komt nu eigenlijk wel goed uit ook. Het is dus eigenlijk tijd voor het 'wachten op het tweede streepje' topic
Enneh... tot ziens op het tweede streepje? Leuk!
Ik kan mezelf soms echt amper beheersen met spulletjes die ik in winkels zie. Ik zag net bij de kringloop hier echt een hele mooie ouderwetse kinderstoel, nog helemaal gaaf voor maar 6 euro
Daar moet ik dan echt 3x langslopen en aan voelen voordat ik zomaar naar buiten kan lopen zonder dat ding
Het spreekverbod van minstens een paar maandjes wat ik mezelf heb opgelegd tegen vriendlief over kinderen lukt me tot nu toe prima
quote:Het is dat ik er eens ingespiekt heb en het daarom begreep, de titel is inderdaad wat onduidelijk.Op woensdag 4 januari 2006 12:20 schreef Brighteyes het volgende:
Mja... TT is mss niet helemaal duidelijk voor onwetenden.
Maar goed, dit is eigenlijk het enige topic in Ouders waar ik in thuis hoor
Ik ben 27, mijn man 30. Hij zou liever gister dan vandaag kinderen willen........ik wil ook kinderen, maar nog niet. Op dit moment vind ik het met zijn 2-en nog wel goed zo, lekker de deur achter je dicht doen zonder ergens over na te denken, verder wil ik nog wat meer bereiken in mijn werk"carriere".
We zijn het er wel over eens, dat het over een jaar of 2 wel tijd wordt......en dat vindt ie dan ook wel goed.
Trouwens we zijn vorig voor het eerst oom en tante geworden en dat is ook erg leuk!!
Neem ik de jouwe wel. We hebben toch al heel veel gemeen jij en ik, dus een ruil moet kunnen.
Oh, en wat vinden we van de volgende titel: Het grote 'Ik wil ook zo graag' topic
Dan is het iets duidelijker voor diegenen die niet helemaal ingewijd zijn in de terminologie enzo. En er staat toch wel OUD voor in de AT dus dan weet men wel in welke categorie het is.
Wat vinden jullie?
Of is dit te lang?
quote:moet kunnen!Op woensdag 11 januari 2006 14:28 schreef easy-going het volgende:
Het grote ikwilkinderenmaarmijnpartnerwilnogwachten/hetkomtnunognietzogoeduitduswewachtennogeenpaarjaar topic.
Of is dit te lang?
Misschien "Ik wil ook, maar nu nog even niet"......
quote:Ja volgens mij ook.Op woensdag 11 januari 2006 15:21 schreef bixister het volgende:
het gaat juist om mensen die nu wel heel graag willen dacht ik.
Om diegenen die dolgraag willen maar door omstandigheden nog even niet kunnen. Of dat nou gezondheid, geld, partner die niet wil of helemaal geen partner is.
quote:Heb ik toch de goede titel uitgekozen dusOp woensdag 11 januari 2006 15:23 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ja volgens mij ook.
Om diegenen die dolgraag willen maar door omstandigheden nog even niet kunnen. Of dat nou gezondheid, geld, partner die niet wil of helemaal geen partner is.
Maar het is dan layout verneukend in de AT. Dan krijg ik op mijn kop van mijn 'bazen'.
quote:Oh, dan heb ik het alsnog verkeerd begrepen...Op woensdag 11 januari 2006 15:23 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ja volgens mij ook.
Om diegenen die dolgraag willen maar door omstandigheden nog even niet kunnen. Of dat nou gezondheid, geld, partner die niet wil of helemaal geen partner is.
quote:Ik ook, maar ik heb het zelf verzonnen en ben dus niet helemaal onbevooroordeeld...Op donderdag 12 januari 2006 09:31 schreef phileine het volgende:
ik vind dit juist zo'n leuke titel!
quote:Als ik de lege(nou ja, leegOp vrijdag 27 januari 2006 14:04 schreef Silmarwen het volgende:
Knut en ikgaan waarschijnlijk (de planning is voor september) verhuizen naar een groter huis met allemaal slaapkamers enzo. Ik maak het mezelf niet makkelijker met het rammelen zo
) kamer zie die wij in ons appartement extra hebben denk ik ook wel eens, 'daar past best een kindje in'... We noemen het soms al de toekomstige babykamer
Is toch leuk
Het kan hier wel want hier kent niemand mij persoonlijk: Als het allemaal lukt willen wij in onze vakantie Los Angeles een dagje naar Las Vegas gaan en daar trouwen
we hoefden nooit zo nodig te trouwen, maar zo met zn tweetjes leek ons wel heel speciaal. En dan eenmaal terug in Nederland kaartjes versturen met de mededeling dat we getrouwd zijn.Ik weet dat er ergens een trouwtopic zit maar daar kom ik nooit, dus ik wou het even hier vertellen.
MevrouwKoRn, dat is wel spannend zeg!
Stiekem trouwen. Ik zou het niet kunnen verzwijgen voor andere
Wanneer staat de vakantie gepland?
quote:Ik weet al welke babykamer ik wel zou willen hebben erg heOp vrijdag 27 januari 2006 15:50 schreef Koningin het volgende:
Ik weet ook al welke soort meubeltjes enzo we willen.....
MevrouwKoRn, dat is wel spannend zeg!
Stiekem trouwen. Ik zou het niet kunnen verzwijgen voor andere
Wanneer staat de vakantie gepland?
Ik heb er ooit 1 gezien in een blaadje of de Wehkamp ofzo, een witte en dan stond er met zwart opgeschreven op de meubeltjes wat het was, ik weet niet meer of het engels of nederlands was maar iets van ''bedje'' ''kleren'' ''sokken'' enzo, echt zo lief.We gaan morgen naar het reisbureau om te informeren hoe we dan van Los Angeles naar Las Vegas kunnen komen enzo, de reis zou ik het liefste plannen rond of op 5 augustus en dan gaan we 2 weken. dus begin/midden augustus zal het dan gebeuren als het allemaal lukt, heb alle informatie al van internet gehaald van welke documenten we hier zouden moeten halen bij gemeentehuis enzo.
Ik kan ook moeilijk mn mond houden en heb het al gezegd aan mn moeder, maar wel gezegd dat het misschien was, en ik zeg er nu verder niks meer over tegen haar.
quote:Cool, zoiets willen wij ook doen!Op vrijdag 27 januari 2006 15:45 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Het kan hier wel want hier kent niemand mij persoonlijk: Als het allemaal lukt willen wij in onze vakantie Los Angeles een dagje naar Las Vegas gaan en daar trouwen
Ik weet dat er ergens een trouwtopic zit maar daar kom ik nooit, dus ik wou het even hier vertellen.
Een kraamcadeautje kopen en het dan zelf willen houden, dat is wel heel erg he
moeten ze maar niet zo leuk zijn die kadootjes! We krijgen ook steeds concretere plannen. De kans is groot dat wij onze vliering (1.80 stahoogte) gaan uitbouwen door de nok te verhogen, dan hebben we er al een extra kamer bij. Het meest recente plan is om dan ook maar aan de voorkant een dakkapel te plaatsen en dan hebben we nog een extra ruimte (een kamer zal het niet worden wel open, waar bijv. onze werkplekken kunnen komen) De plannen zijn bij mij al zeer gedetailleerd
)Het rammelen zal hier waarschijnlijk binnenkort over gaan naar 'echt doen'. Ik heb mijn examens gemaakt en wacht op de uitslag ow wat hoop ik dat ik het gehaald heb
Inmiddels heb ik ook een nieuw recept binnen voor mijn vervangende bloeddrukmedicijnen en kreeg ik laatst het nieuws dat mijn bloed (onverwacht) toch beter geworden is.
Ik heb vorige week toen mijn pilstrips op waren ook maar 1 strip bij de apotheek gehaald.
Als ik met de pil stop, dan begin ik met mijn nieuwe medicijnen (wil nog wel met de apotheek overleggen) en mag ik na 2 weken naar de huisarts om de bloeddruk te controleren en vraag ik hem een verwijsbrief voor de gyneacoloog (omdat ik een voorgeschiedenis heb).
En wat ik er van vind..... spannend, leuk, doodeng, soms beangstigend, .........alles tegelijk eik. Het staat al best wel vast en toch ook weer niet. Verwarrend he
[ Bericht 3% gewijzigd door Mariposa op 27-01-2006 20:30:28 ]
quote:Nee hoor!! En anders ben ik net zo ergOp vrijdag 27 januari 2006 16:28 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Cool, zoiets willen wij ook doen!
Een kraamcadeautje kopen en het dan zelf willen houden, dat is wel heel erg he
quote:Been there, done that. Ik heb er toen maar gewoon 2 gekocht, 1 voor mezelf en 1 om weg te geven.Op vrijdag 27 januari 2006 16:28 schreef miss_dynastie het volgende:
Een kraamcadeautje kopen en het dan zelf willen houden, dat is wel heel erg he
En ik heb een maand geleden (een jaar na de oorspronkelijke aankoop) er nog 2 bij gehaald, omdat mijn kado zo in de smaak viel dat ik vermoed dat dat bij eigen gebruik ook zo zal zijn en ik wilde dus reserve hebben voor het uit de collectie was.
Is dit nog te volgen?
Oh, en een 2e sub: De trouwplannen horen wel in het trouwtopic in LIF hè
After all, wij hier kenden elkaar eerst ook niet. Maarja dat moet je zelf weten of je dat hier komt vertellen hoor!
Ik heb net als BE ook wel eens een kraamcadeautje gekocht en toen ook iets zelf gekocht omdat ik het zo leuk vond.
Ik zal niet meer hier praten over trouwen hoor(en ook niet in het trouwtopic want daar vind ik het niks aan
) samen iets gaat maken dat gewoon ook echt een mix van jullie samen zal zijn. Ok... kan iemand me even de tissues aangeven?
Overigens helpt een man die dan zegt 'koop je er toch een voor ons bij?!' ook niet helemaal mee. Jij! Moet! Nuchter! En! Verstandig! Zijn! ben ik dan trouwens de enige die zich dan een beetje druk gaat maken om 'als het niet lukt'? Dat je dan met een emmer cadeaus en kleertjes zit? Nou ja, voorlopig maar niet over nadenken, tralalalalala...Mariposa, wat gaaf! * miss_dynastie gaat duimen dat je je examens gehaald hebt en dat aaaaaaaaaaaaaaaaaal je wensen uit komen
Maar ja, het was zo leuk dat ik het echt niet kon laten. Het is dan ook het enige dat ik mezelf toegestaan heb.
Een superzacht schaapdoekje van HappyHorse. Het is hét slaapknuffeltje van mijn nichtje, dus precies in de roos.
De werkelijkheid komt toch boven die roze wolk tevoorschijn. En dat is soms echt beangstigend, want je wilt natuurlijk wel alles goed doen en je kindje in zijn/haar leven het beste geven wat hij/zij nodig heeft. En zo komen er wel meer dingen naar boven, waarbij je je afvraagt "Maken we nu wel de juiste keuze?".
Nou BE, Heel geheim is het niet meer
Er zijn wel mensen van de plannen op de hoogte maar die denken dat het nog wel eventjes gaat duren. Maar als ik mijn examens gehaald heb, stop ik dus echt met de pil en dat moment is dan dus echt van ons. En daarna zien we verder wel. Maar eerst eens zorgen of ik na 9!!! jaar En zo oud ben ik nog niet eens weer eens een cyclus zal krijgen
Hier weet iedereeen wel hoe graag ik wil maar ga ik ze niet aan de neus hangen wanneer we nou gaan beginnen.
Ik herken trouwens wel de wat meer serieuze gedachtes hierover. Gaat ineens mijn buik samenknijpen bij de 'wat als-en' enzo.
quote:Op zaterdag 28 januari 2006 10:36 schreef Brighteyes het volgende:
Ik herken trouwens wel de wat meer serieuze gedachtes hierover. Gaat ineens mijn buik samenknijpen bij de 'wat als-en' enzo.
Dat heb ik oohook 
Erg is dat he. Ik hoop maar dat ik op de een of ander manier zo positief mogelijk zal zijn als het een maal gebeurd. het staat er nu een beetje vaag, maar ik bedoel positief zijn tijdens het zwanger willen worden, de zwangerschap en als het even kan daarna als moeder ook Had je trouwens een lieve knuffel gekocht?
Bij kraamkadootjes kijk ik eik bewust voor de pasgeborene en de moeder, als ik mij zelf zou laten gaan zou dat niet zo best zijn. Ik loop dus eik met een soort van oogkappen op
Ik durf eik het lot niet zo te tarten om al iets te kopen quote:Denk dat dat zoorg overdenkingen alleen maar goed is. Het is ten slotte ook niet niets...Op zaterdag 28 januari 2006 10:40 schreef Mariposa het volgende:
quote:Zie het plaatje boven je vorige post.Had je trouwens een lieve knuffel gekocht?
quote:Een collega'tje die niet eens kinderen wil heeft hem ook voor zichzelf gekocht. Omdat hij zo onwijs lekker superzacht en lief is.Bij kraamkadootjes kijk ik eik bewust voor de pasgeborene en de moeder, als ik mij zelf zou laten gaan zou dat niet zo best zijn. Ik loop dus eik met een soort van oogkappen op
quote:Op de een of andere manier heb ik jouw en Miss D's post helemaal over het hoofd gezienOp zaterdag 28 januari 2006 10:43 schreef Brighteyes het volgende:
Zie het plaatje boven je vorige post.
Leuk knuffel/slaapdoekje
Miss D, dank je wel voor je wens en het duimen
(Dat hoop ik zelf ook allemaal)off topic: Over die examens; na van de week gedroomd te hebben dat ik ze zelfs iets slechter dan de vorige keer gemaakt had, had ik vannacht wel een positieve droom daarover. Ow ja ik was ook nog zwanger van de week in één van mijn dromen
Dat is trouwens wel iets waar ik me 'zorgen' over maak, ik heb nu al van die absurde dromen hoe moet dat dan als ik zwanger ben !?!?!quote:Hahaha, BE, hier gaat het dus om dit knuffeldoekje:Op zaterdag 28 januari 2006 10:28 schreef Brighteyes het volgende:
Nee hoor...
Maar ja, het was zo leuk dat ik het echt niet kon laten. Het is dan ook het enige dat ik mezelf toegestaan heb.
[afbeelding]
Een superzacht schaapdoekje van HappyHorse. Het is hét slaapknuffeltje van mijn nichtje, dus precies in de roos.
Maar toen dacht ik dus wel 'Eerst maar eens zwanger worden'.
allebei een erg leuk kadootje, gaat zeker wel in de smaak vallen!!Ik zou dat schapendoekje dus ook voor mezelf hebben gekocht, maar ik vind dan ook alles waar een schaapje op staat leuk, hier ergens in een doosje liggen wollige schapenslofjes met oogjes en oortjes erop
Het lijkt me zo gek en spannend, een kindje helemaal van jezelf en je partner, echt iets totaal unieks waarvan er maar 1 bestaat. Ik kan gewoon niet ophouden met fantaseren hoe een baby van mij en mijn vriend er zal komen uit te zien, ik ben ZO nieuwsgierig naar alles!!
Maar ik zal dus wel vertellen als we er samen voor gaan, ik heb zo'n idee dat dat toch geen jaren meer zal duren, in tegenstelling tot wat ik eerst dacht. (vertelde aan vriend dat er voor me gependeld was en dat ik in 2009 zwanger zou raken, vriend zei heel gauw dat ik nooit zo lang zou hoeven wachten
)Mee posten in het tweede streepje doe ik niet, ik vind het niet zo fijn dat iederee kan lezen wanneer je ongesteld bent en precies kan zien hoe lang je al bezig bent en al dat soort dingen.
Dus ik denk zeker dat het een goed kraamkadootje is
Leuk he, MevrouwKorn, als je vriend op zulke momenten opeens zegt dat het waarschijnlijk niet zo lang hoeft te duren als dat jij eerst dacht. Dat betekent dat hij er toch mee bezig is (geweest).
Die horde is dus uit de weg geruimd.
Wij zitten ook te wachten op de verkoop van stinkie's flat.
Dat je dit topic leest, De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... , en dat je dan denkt Holy shit!
Maar dat je meteen daarachter aan denkt 'Dat wil ik ook!' quote:dat lukt echt wel.... bij mij vloog Amber eruit... Ik hoefde niet eens te persenOp maandag 13 februari 2006 07:42 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Ik begin alleen steeds meer te twijfelen hoe ik dat kind er in hemelsnaam uit moet krijgen als het er eenmaal in zit...
ik dacht Tex is ook weer aan het rammelen quote:Ja dat ook hoorOp maandag 13 februari 2006 12:16 schreef DaanBanaantje het volgende:
Zeker als we dat huis krijgen, want dat is wel een echte must voordat we aan een tweede beginnen quote:Wat was haar geboortegewicht?Op maandag 13 februari 2006 12:02 schreef Vicky het volgende:
[..]
dat lukt echt wel.... bij mij vloog Amber eruit... Ik hoefde niet eens te persen
Ik heb ergens hier gelezen dat het geboortegewicht van de kinderen van je moeder ongeveer overeenkomt met het geboortegewicht van je eigen kinderen.
Dat betekent dat ik ongeveer een geboortegewicht van 6 pond kan verwachten...
quote:Zou het?Op maandag 13 februari 2006 12:09 schreef texelonia het volgende:
D'r is er nog nooit eentje blijven zitten
Mijn moeder had ook 2 hele makkelijke bevallingen.
Of ben ik de uitzondering die de regel bevestigd?
quote:Vind het best, zolang het die richting opgaat... Van 8,5 naar 5,Op maandag 13 februari 2006 13:59 schreef E.T. het volgende:
Ik was 8,5 pond, Saskia net aan 5...
Of ben ik de uitzondering die de regel bevestigd?
in plaats van 5 naar 8,5... 
Hou eens op met die verhalen!
quote:Maar ik neem aan dat het lichaam wel bepaalde verhoudingen heeft? Dus een groot hoofd betekend ook meestal een groot lichaam en dus een zwaarder kindje?Op maandag 13 februari 2006 14:14 schreef bixister het volgende:
gewicht schijnt er niet zoveel toe te doen hoor: het gaat voornamelijk om de grootte van het hoofd.
quote:Heel eerlijk gezegd vind ik het idee van een mollig kleintje ook iets prettiger dan zo'n iel sprietje. Die hebben toch iets minder reserves zeg maar.Op maandag 13 februari 2006 14:21 schreef bixister het volgende:
beetje startspek is juist fijn. en vicky, het zal natuurlijk ook wel met de bouw van je bekken te maken hebben.
En ach... zoals gezegd... het zal er toch uit moeten. Of het nou groot of klein is...
quote:Dat doet me een beetje denken aan Bert Visscher in Fijne Nuances(geloof ik), de scene met honing(bijen)slingeren.Op maandag 13 februari 2006 14:26 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Heel eerlijk gezegd vind ik het idee van een mollig kleintje ook iets prettiger dan zo'n iel sprietje. Die hebben toch iets minder reserves zeg maar.
En ach... zoals gezegd... het zal er toch uit moeten. Of het nou groot of klein is...
*Bert slingert de (nep)bijtjes rond*
Bert als zijnde het publiek:'Maar Bert, doet dat geen pijn?'
Bert als zichzelf: 'Jawel, maar het moet er wel uit...'
en ons meissie 36 cm met geboorte dus kan kloppen quote:Ik was 6 pond, Liam was 8 pondOp maandag 13 februari 2006 13:59 schreef E.T. het volgende:
Ik was 8,5 pond, Saskia net aan 5...
Of ben ik de uitzondering die de regel bevestigd?
quote:Dat soort dingen wil ik nu net niet horen...
Het was evengoed maar een ukkie van 50 cm quote:Volgens mij is het de vreselijkste pijn die je kan hebben, al verschilt dat ook weer per vrouw.Op maandag 13 februari 2006 07:42 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Ik begin alleen steeds meer te twijfelen hoe ik dat kind er in hemelsnaam uit moet krijgen als het er eenmaal in zit...
En natuurlijk ''vergeet'' je de pijn niet als je je baby'tje eindelijk vast hebt, maar dan weet je denk ik wel waarvoor je het gedaan hebt. Dus heel erg tegenopzien zou ik niet hebben denk ik.
Wat mn moeder woog bij haar geboorte weet ik niet, ik was net 5 pond.
Maar ik hoop toch echt 1 ding: Dat zwangerschappen niet erfelijk zijn: Mijn moeder is bij mn zusje en mij 9 maanden lang ziek geweest, alleen maar gekotst en was een wrak daardoor. Toen wel medicatie gehad die wat hielp, maar de ''grote roze wolk van o wat leuk om zwanger te zijn'' heeft ze nooit gehad.
Ik had juist graag gewild dat bevallingen erfelijk zijn
Mijn moeder en zusje hebben supermakkelijke bevallingen gehad.. ik daarentegen Ik moet toegeven dat het hier toch wel een beetje rammelt
Niet zozeer naar nog een kindje (eigenlijk voorlopig nog maar even niet
), maar naar het zwanger-zijn. Ik mis het toch best wel, dat gewoel in je buik Ik bedoel, ik kan dingen zeer plastisch beschrijven, maar bij dit had ik zoiets van moet dat nou.Mijn eierstokken klapperen niet meer zo hard! Ik was vrijdag bij mijn vriendin, en ze geeft me haar 1 maand oude zoontje in m'n armen. Ik kijk naar dat babietje en het eerste wat ik denk: OMG, dit gaat T. nooit (aan)kunnen!
Erg he. Dat mijn eerste gedachte was dat mijn lief dit niet zou kunnen Komt misschien ook omdat ie steeds roept: Over een paar jaar pas!
Ondertussen ben ik heel snugger een pil vergeten
in de laatste week en ik was in de volle overtuiging dat dat dus niks uitmaakt. Tot ik dat ga opzoeken voor iemand anders....blijkt het dus wel degelijk wat uit te maken. Mooi te laat voor mij dus Nu heb ik al een paar dagen buikpijn
maar nog geen konijnentieten...dus ik hoop dat mijn luie eierstokken niks hebben gemerkt van dat gemiste pilletje (ben wel gewoon ongesteld geworden na 't vergeten). Ik vond dat boek werkelijk briljant! Heb het een paar jaar geleden gelezen. Denk dat je het niet voor het eerst moet lezen als je vlak voor een bevalling zit.
quote:Dat heb ik ook. Mijn vriend is nogal stressgevoelig en wordt bij wijze van spreke al depressief als ik een keer een baaldag heb...Op dinsdag 14 februari 2006 10:28 schreef Syrena het volgende:
Mijn eierstokken klapperen niet meer zo hard! Ik was vrijdag bij mijn vriendin, en ze geeft me haar 1 maand oude zoontje in m'n armen. Ik kijk naar dat babietje en het eerste wat ik denk: OMG, dit gaat T. nooit (aan)kunnen!
Komt misschien ook omdat ie steeds roept: Over een paar jaar pas!
Ik vraag me dan ook af of hij niet compleet gek wordt als ik zwanger ben, de onderbroken nachten wel aan kan of zich gewoon teveel zorgen maakt over het kind als het een keertje hoest of niest...
(Liefje, je mag het tegendeel bewijzen als je het er niet mee eens bent, ik weet wel een manier...
)quote:In dat geval hoef je je geen zorgen te maken, of je moet een van die uitzonderlijke gevallen zijn waarbij de ongesteldheid ook tijdens de zwangerschap aanwezig is.Ondertussen ben ik heel snugger een pil vergeten
Nu heb ik al een paar dagen buikpijn
quote:Er zijn wel een aantal dingen waar ik nog even extra over nadenk als ik zo dat topic lees. En dan heb ik het niet over gruwelijke bevallingen enzo.Op dinsdag 14 februari 2006 11:06 schreef miss_dynastie het volgende:
Ik twijfel niet over mijn lief, maar als ik het topic dat BE aanhaalt lees, denk en weet ik dat ik daar gewoon nog niet klaar voor ben.
Maar verder... Al die mensen daar wisten die dingen ook niet van te voren en zij kunnen en doen het ook, dus wat dat betreft...
quote:Ik ookOp dinsdag 14 februari 2006 14:09 schreef Silmarwen het volgende:
Als ik dat topic lees wil ik het nog steeds enorm
quote:Gelukkig
De grootste gruwelverhalen maken het gevoel niet minder.Trouwens, persen jullie ook mee als je een vrouw ziet bevallen op tv? Ik zit elke keer helemaal mijn adem in te houden en te persen, geheel onbewust. Heel suf
quote:Ik ook, ik heb ook geen enkele twijfel of ik het aankan. Ik twijfel vooral over de zaken die ik niet in de hand heb...
quote:De twijfels die ik heb zijn meer in de trant van wat als ik geen goede mamma ben, wat als er iets mis is met het kindje en de grote wanneer ben je er nu eigenlijk klaar voor, wanneer is de goede tijd?Op dinsdag 14 februari 2006 14:38 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Ik ook, ik heb ook geen enkele twijfel of ik het aankan. Ik twijfel vooral over de zaken die ik niet in de hand heb...
quote:De twijfels of ik een goede mamma ben, komen denk ik pas na de geboorte...Op dinsdag 14 februari 2006 14:39 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
De twijfels die ik heb zijn meer in de trant van wat als ik geen goede mamma ben, wat als er iets mis is met het kindje en de grote wanneer ben je er nu eigenlijk klaar voor, wanneer is de goede tijd?
En de tijd? Er is waarschijnlijk nooit een goede tijd. Zelfs al win ik bijvoorbeeld de 12,5 miljoen volgende maand zodat ik alle tijd van de wereld heb(want dan stop ik natuurlijk meteen met werken
), zijn er nog dingen die beter kunnen.En ik weet dat ik 50% kans heb op een kindje met een slecht gehoor, dus de kans is groot dat er iid wat 'mis' is met mijn kindje...
Ik ben nogal afgrijselijk rationeel, ben ik bang...
Het enige waar ik me wel een beetje zorgen over maak, is hoe mijn MS zal reageren op een zwangerschap...
quote:Op dinsdag 14 februari 2006 14:09 schreef Silmarwen het volgende:
Als ik dat topic lees wil ik het nog steeds enorm
quote:Op zondag 12 februari 2006 19:31 schreef Brighteyes het volgende:
Hebben jullie dat ook?
Dat je dit topic leest, De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... , en dat je dan denkt Holy shit!
quote:Jup! And loving it!
quote:Joh ik was zo bang voor de pijn van de bevalling van tevoren dat ik zelfs stiekem hoopte dat mijn babietje in een stuit zou liggen zodat ik een keizersnee zou krijgenOp dinsdag 14 februari 2006 10:10 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Volgens mij is het de vreselijkste pijn die je kan hebben, al verschilt dat ook weer per vrouw.
En natuurlijk ''vergeet'' je de pijn niet als je je baby'tje eindelijk vast hebt, maar dan weet je denk ik wel waarvoor je het gedaan hebt. Dus heel erg tegenopzien zou ik niet hebben denk ik.
Maar goed, ik had dus echt verwacht dat de pijn die je voelt als je weeen hebt, dat je minimaal denkt dat je hartstikke dood gaat...En dat eruit persen dat leek me gewoon onmogelijk.
Maar toen het eenmaal zo ver was dat ik weeen had, dacht ik steeds "ik weet niet of wel weeen heb, want het doet eigenlijk niet echt pijn" Ik ben vrij pijnloos tot 7 cm ontsluiting gegaan en ok, daarna deed het even zeer maar ook niet zo erg als ik van tevoren gedacht had.
Ik vind een vulling laten boren door de tandarts erger (dan neem ik altijd een verdoving
)Ik heb een jaar lang met een zere enkel en knie rondgelopen vanwege jeugdreuma. Ik heb toen geleerd hoe je pijn moet onderdrukken. Ik zat op dat moment op de middelbare school en ging op een gegeven moment mee met een schoolreisje. En we gingen survivelen. Ik heb met alles meegedaan, zonder problemen. Maar toen ik thuis kwam stortte ik in, het was niet meer nodig de pijn tegen te houden (en natuurlijk had ik mijn lichaam overbelast
), dus ik kon geen stap meer verzetten... 
Ik heb mezelf naderhand trouwens jarenlang niet vergeven dat het me niet lukte helemaal naar boven te klimmen op de klimwand. Tot ik me herinnerde dat ik op dat moment reuma had, dus zo verwonderlijk was dat achteraf niet...
Ik denk dat een bevalling mij wel moet lukken, stijfkop dat ik er ben...
quote:ik was laatst dus bij de tandarts en hij ging mn verstandskies trekken, ik lag bijna te huilen van de pijn m'n wortels zaten gedraaid bleek laterOp dinsdag 14 februari 2006 19:53 schreef Igraine het volgende:
[..]
Ik vind een vulling laten boren door de tandarts erger (dan neem ik altijd een verdoving
En hij zei dus beter dit dan n bevalling. Ik vloog m bijna aan. Geef mij maar n bevalling
Dat is veel beter te doen en je krijgt er iets moois voor terug
Van rammelen naar wachten. Of eigenlijk blijft het rammelen toch wel op de achtergrond aanwezig. Nog steeds vind ik het ergens wel een beetje eng, we nemen nu echt die stap. En hoeveel we er over gepraat hebben over wat ons te wachten staat. Je gaat toch het onbekende tegemoet.
Ik ben benieuwd wie van de rammelaars mij achterna gaat
en vooral wanneer BE?
Ik hoop dat ik snel over je zwangerschapskwalen kan lezen in het zwangerschapstopic.
! Wat leuk voor je! Ik ben heel benieuwd en hoop voor je dat je snel zwanger raakt!
quote:Ja, ik heb ze gehaald en ben klaar met mijn HEAO-opleidingOp zondag 19 februari 2006 14:08 schreef Brighteyes het volgende:
Btw... betekent dit dat je je examens gehaald hebt?
Het was trouwens wel net op het nippertje, vandaar dat het allemaal even geduurd heeft, voor ik hier weer reageerde. [ Bericht 20% gewijzigd door BE op 19-02-2006 18:11:58 ]
Zeker en vast na vorige week toen de gyn mij zei dat we echt niet te lang mogen wachten en toch best voor mijn 30e zouden zorgen dat er kinderen zijn. Dan heb ik soms het gevoel "zouden we er dan niet beter NU nu nu aan beginnen want bij ons kan het toch ook best een stuk langer duren dan bij anderen".
Maar aangezien we nog geen eigen huis hebben, vinden we het allebei geen goed idee, maar anderzijds zijn er nog steeds 9 maanden van zwangerschap om een huis te vinden.
Zie je, ik kan best realistisch zijn maar soms (
) verdwijnt die portie realisme als sneeuw voor de zon en wil ik gewoon zwanger zijn. En die 4 zwangere vrouwen die bij mij op het werk rondlopen en nog constant spreken over hun zwangerschap helpen natuurlijk ook niet altijd
quote:Heeft die opmerking nog een bepaalde grondslag, of is het een algemene 'het is beter voor je 30ste kinderen te krijgen, want dan gaat het een stuk makkelijker' opmerking?Op maandag 20 februari 2006 09:46 schreef leonieke het volgende:
Zeker en vast na vorige week toen de gyn mij zei dat we echt niet te lang mogen wachten en toch best voor mijn 30e zouden zorgen dat er kinderen zijn.
Als ik dat mag vragen tenminste...
quote:Nee hoor, ik heb PCO en mijn gyn is van mening dat het dan beter vroeg begonnen is. Ook omdat ze ook al gedacht heeft dat ik misschien weinig eicellen heb en daarom misschien vroeger dan normaal in menopauze zou gaan.Op maandag 20 februari 2006 10:02 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Heeft die opmerking nog een bepaalde grondslag, of is het een algemene 'het is beter voor je 30ste kinderen te krijgen, want dan gaat het een stuk makkelijker' opmerking?
Als ik dat mag vragen tenminste...
Ook heb ik gezien bij mijn zus die vroeger geen PCO-verschijnselen had het niet lukt om zwanger te raken (ondertussen al Clomid genomen en injecties gekregen).
Dus het zou een familiekwaaltje kunnen zijn
quote:Dat is dus ook tegen mij gezegd door de nefroloog nierendokter. Een zwangerschap heeft voor mij sowieso risico's vanwege de hoge bloeddruk en de medicatie die ik moet blijven slikken. Na je 30ste komen er dan ook nog de leeftijdsrisico's bij, en dan kunnen de totale risico's te groot of groter worden.Op maandag 20 februari 2006 09:46 schreef leonieke het volgende:
Zeker en vast na vorige week toen de gyn mij zei dat we echt niet te lang mogen wachten en toch best voor mijn 30e zouden zorgen dat er kinderen zijn. Dan heb ik soms het gevoel "zouden we er dan niet beter NU nu nu aan beginnen want bij ons kan het toch ook best een stuk langer duren dan bij anderen".
En ja het is ook best lastig, we hebben nu een 3-kamer tussenwoning, met een plaatsje en een dakterras. En het liefst zouden wij ook een groter huis met tuin willen, maar het verschil in prijs tussen deze huizen en die eengezinswoningen is te groot, om dat maar even te kunnen overbruggen. Dus voorlopig blijven we hier, al zijn er wel mensen die vinden dat wij dus eerst moeten verhuizen, maar daar pieker ik niet over. We kunnen hier een kind laten opgroeien in de eerste jaren van zijn/haar leven en we kunnen dan wel (relatief) meer financiële zekerheid hebben. Terwijl naar een groter huis verhuizen te veel risico's heeft, want ik blijf een 'chronisch zieke', ondanks dat het nu goed met me gaat.
quote:Dus ik heb nog een jaartje te gaan als ik jouw leeftijd bekijkOp maandag 20 februari 2006 10:27 schreef Mariposa het volgende:
[..]
Dat is dus ook tegen mij gezegd door de nefroloog nierendokter. Een zwangerschap heeft voor mij sowieso risico's vanwege de hoge bloeddruk en de medicatie die ik moet blijven slikken. Na je 30ste komen er dan ook nog de leeftijdsrisico's bij, en dan kunnen de totale risico's te groot of groter worden.
En ja het is ook best lastig, we hebben nu een 3-kamer tussenwoning, met een plaatsje en een dakterras. En het liefst zouden wij ook een groter huis met tuin willen, maar het verschil in prijs tussen deze huizen en die eengezinswoningen is te groot, om dat maar even te kunnen overbruggen. Dus voorlopig blijven we hier, al zijn er wel mensen die vinden dat wij dus eerst moeten verhuizen, maar daar pieker ik niet over. We kunnen hier een kind laten opgroeien in de eerste jaren van zijn/haar leven en we kunnen dan wel (relatief) meer financiële zekerheid hebben. Terwijl naar een groter huis verhuizen te veel risico's heeft, want ik blijf een 'chronisch zieke', ondanks dat het nu goed met me gaat.
Het is hier ook zo dat ik nu mijn tweede jaar aan het lesgeven ben. Na drie jaar ben je TADD wat betekent dat je kans maakt op een vaste benoeming. Dus het zou op dat gebied ook wel wat onverstandig zijn om zwanger te worden voordat ik TADD ben.
Wat het huis betreft, wij wonen wel samen, maar in de week wonen we bij mijn schoonouders (groot huis) en in het weekend gaan we altijd naar mij thuis (echtscheiding ouders.. hele rompslomp erbij). Dus zo gaat het natuurlijk niet, dus moeten we wel eerst een eigen huis hebben.
Echt groter gaan wonen is niet echt nodig als je net een baby hebt. Ik denk eens het kind groter wordt dat het dan wel handiger zou zijn om iets groter te gaan wonen, maar zo dringend is het dus niet bij jullie (ook al is dat mijn mening, en denk ik vaak anders dan de gemiddelde mens
)Jij bent gewoon de eerste hier!
Hopelijk volgen er gauw nog velen
quote:Wat is PCO?Op maandag 20 februari 2006 10:04 schreef leonieke het volgende:
[..]
Nee hoor, ik heb PCO en mijn gyn is van mening dat het dan beter vroeg begonnen is. Ook omdat ze ook al gedacht heeft dat ik misschien weinig eicellen heb en daarom misschien vroeger dan normaal in menopauze zou gaan.
Ook heb ik gezien bij mijn zus die vroeger geen PCO-verschijnselen had het niet lukt om zwanger te raken (ondertussen al Clomid genomen en injecties gekregen).
Dus het zou een familiekwaaltje kunnen zijn
Ah ik zie het al.
quote:PCOS is de afkorting van Poly Cysteus Ovarium Syndroom. Er is een heel topic over in LIF: [Centraal] - PCO of PCOSOp maandag 20 februari 2006 16:12 schreef Silmarwen het volgende:
Wat is PCO?
[ Bericht 26% gewijzigd door BE op 20-02-2006 16:26:44 (Even iets minder bot gemaakt. :+) ]
quote:Dat hoop ik ook, is dan wel zo gezelligOp maandag 20 februari 2006 15:49 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Hopelijk volgen er gauw nog velen
Ik ben echt zo benieuwd wie de volgende gaat worden!
Ik vind het wel heel leuk voor je hoor!
Ben idd benieuwd wie er als eerste mag gaan volgen.
Het ding is zo oud als ik weet niet wat, flink uitgelubberd en er past met gemak een buik van negen maanden in.
Ik moet me eens fatsoenlijker kleden...
Het forum werkt aanstekelijk hè!Volgens mij las ik net ergens dat je er al 2 hebt. Zou je voor een 3e willen gaan ooit?
ik heb idd al 2 dochters en daar ben ik dol blij mee. Altijd geroepen dat ik 3 kinderen wilde maar na 2 pre en post natale depressies (was per kind dus in totaal 18 maanden bijna ontoerekeningsvatbaar) zag ik nog een keer zwanger worden niet meer zitten.
Na mijn 2e ging het met mijn huwelijk ook slecht....en uiteindelijk ben ik gescheiden.
Nu heb ik wel een hele leuke lieve vriend die dol is op mijn kinderen, maar toch was er nog geen haar op mijn hoofd die eraan dacht.
Mijn vriend en ik wonen ook niet samen(Hij woont ruim een uur bij mij vandaan) maar dat gaat nog wel eens gebeuren.
Hij is er sinds kort uit dat hij later wel graag een kind zou willen......ik zei nog steeds nou nee hoor..niet met mij.
Maar ineens ben ik helemaal om......het rammelt aan alle kanten en ik blijf in de supermarkt hangen bij de baby dingen en vind babykleertjes zooooooo schattig
stond vandaag in een wilkel zelfs met een cadeau verpakking baby dingen in mn hand ...want het zag er zooooo lief uit .toen ik me dat realiseerde heb ik het snel terug gelegd en ben er als een haas vandoor gegaan.maar goed...lang verhaal maar ik rammel dus
Hij is dol op mijn dochters en zij ook helemaal van hem. Ze willen steeds maar dat hij langer blijft enzo....en ze geven zelfs aan dat ze willen dat we gaan samenwonen. Mijn jongste gaat later met hem trouwen zegt ze...en dan wil ze een baby
Maar een baby zit helemaal (nog) niet in de planning ....en zelfs al zou dat wel zo zijn is het altijd nog de vraag of het lukt he (niets is vanzelfsprekend vind ik)
maar goed ...rammel de rammel
nichtje . Ze lijkt nog steeds op mij, dat zei laatst ook iedereen bij mijn vader op de verjaardag. En daar ga je helemaaaaaal niet nog meer van rammelen hoor!
Maar het is wel een cutie ook hoor. 1 jaar oud en dan met zo'n stoer spijkerrokjeaan de katten voor 'aap' uitmakend.
Net in de supermarkt, zegt ie: 'Augurken?'.
Dus ik kijk hem bevreemd aan. Zegt ie: 'Pfew... ik zit nog goed dus voorlopig'.
Etter! Hij wil gewoon! Hij wil! En dan nog de combi met kunnen we nu zonder enzo. quote:Hahaha!Op zaterdag 4 maart 2006 15:15 schreef Igraine het volgende:
Ik ben het met Sugar eens goh dat gebeurt ook niet vaak
ben niet helemaal zeker of deze vraag wel thuis hoort in dit forum, maar stel hem toch maar. ben een meid van 24 aan het begin van mijn relatie met een jongen waarmee ik bevriend ben sinds mijn 8e ofzo. alles gaat super! maar dat terzijde. ik word de laatste tijd een beetje wappie van mezelf. superveel last van mijn hormonen denk ik wel, en een absurd grote kinderwens lijkt het wel. ik voel me gewoon raar. is er iemand die zich hierin herkent? help?
Wat is het begin van jouw relatie? 1 week? 1 maand? 1 jaar?
Bij mij is het even wat rustiger sinds een paar weken. Gek is dat, hoe het in golfbewegingen kan komen en gaan. Volgende maand komt mijn
nichtje 2 dagen bij ons logeren en dan zal het wel weer gaan rammelen. quote:Ik herken me er ook erg in zeker een paar jaar terug was het bij mij echt heel heel erg. Mijn lief werd daar ook een beetje gek van. Maar zoals BE al zei het gaat in golfbewegingenAl duurde die golfbeweging toen wel heeeeel langOp woensdag 15 maart 2006 00:31 schreef waterfly het volgende:
ik word de laatste tijd een beetje wappie van mezelf. superveel last van mijn hormonen denk ik wel, en een absurd grote kinderwens lijkt het wel. ik voel me gewoon raar. is er iemand die zich hierin herkent? help?
Hoe reageert jouw vriend er op? Vertel je hem wat er allemaal door je heen gaat? Of kan hij het allemaal niet zo goed plaatsen?
Anyway, je bent hier in het goede topic!
Ik begin er nu veel minder vaak over (althans ik doe een poging) omdat het dan toch vaak chagerijnige gesprekken worden, want ik vind zijn mening zeker belangrijk, maar ook MIJN mening vind ik net zo zwaar wegen, tja en daar kom je niet zo gauw uit.
Ik denk er zwaar over om toch weer te gaan studeren, 1 dag in de week naar school en in het werk wat ik nu doe zou dan meteen stage zijn, dus een inkomen hoef ik dan niet te missen, en kan ook helemaal niet gemist worden. maar das allemaal nog onduidelijk, heb eerst nog gesprekken hierover want stel dat het 4 jaar duurt, de school, zie ik echt niet zitten, mede doordat ik echt niet nog 4 jaar wil wachten op het proberen om zwanger te worden..
leonieke/ mariposa: nee onze relatie is pas echt heel pril (van voor kerst), hoewel we elkaar al héél lang kennen. maar ik heb het er nog niet met hem over durven hebben. heb wel laten vallen dat ik me "raar" voel.
wel weet ik dat hij niet negatief tov kinderen staat... hij zei mochten we een óngelukje hebben, we gewoon op zoek moesten naar een groter appartement... nee nee haal me niks in mijn hoofd.
alle gekheid op een stokje. als mijn gevoel nou eens strookte met mijn gedachten (gaat niet, volgende maand werkeloos, leven is er niet op ingericht blablabla) had ik niet zo'n last van al die rondstuiterende hormonen... en zou ik vast veel beter slapen en niet zo obsessed rondlopen.. waah.
moet ik het mijn vriend vertellen? ik durf dit dus ook gewoon niet bij vriendinnen aan te kaarten.. pff.
Mevrouwkorn: misschien als je start met je nieuwe studie, is alles wat je geleerd hebt niet wég. je kunt tussentijds ook even pauzeren en dan weer oppakken of misschien kom je tijdens je studie er wel achter dat dat alles (leren en werken) wel te combineren is met een kindje?
Het gevoel is heel herkenbaar en die tegenstrijdigheden ook.
Hier zijn genoeg rammelaars die precies snappen wat e bedoelt
Maar het appartement van mijn vriend is wel verkocht, dus dat obstakel is wel uit de weg...
En ik wil sowieso eerst trouwen voor we een eventuele poging ondernemen...
Maar ik ben nu gewoon nog te realistisch ingestelt, die studie moet gewoon af, en dat gaat voor..
Met bepaalde dingen let je er wel op.
Zo hebben we al het schakelmateriaal met een verhoogde contactbeveiliging gekozen.
En meer van die dingen.
Zo moest er ook een bad, want dat is later makkelijk.
quote:Wij hebben een bad en ik zou willen dat het er niet was en een douche in plaats daarvan.Op donderdag 16 maart 2006 15:00 schreef jolene het volgende:
[...]
Zo moest er ook een bad, want dat is later makkelijk.
Ik weet niet of jullie ook een aparte douche hebben maar ik vind het in mijn eentje al onhandig om uit een badkuip te stappen en dat lijkt me nog dubbel zo eng als je een glibberend babietje of kind in je armen hebt.
Zo zie je maar. quote:Wij hebben een ruime badkamer genomen dus een aparte douche en een apart bad.Op donderdag 16 maart 2006 15:04 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Wij hebben een bad en ik zou willen dat het er niet was en een douche in plaats daarvan.
Ik weet niet of jullie ook een aparte douche hebben maar ik vind het in mijn eentje al onhandig om uit een badkuip te stappen en dat lijkt me nog dubbel zo eng als je een glibberend babietje of kind in je armen hebt.
En ook wel logisch dat je er met bepaalde dingen rekening mee houdt.
Lief zachte kleuren schakelmateriaal in de kamertjes die over zijn
Nu heb ik zoiets van wat moet ik met die muren
Dat is dan idd wel lastig ja. Je kan er moeilijk al babykamers van maken zonder dat er verder babietje in komt te liggen. Hoewel... Mss om het lot een handje te helpen?
quote:Tja, vriendje he.Op donderdag 16 maart 2006 15:10 schreef Brighteyes het volgende:
Hoewel... Mss om het lot een handje te helpen?
Ik heb inmiddels ook aardig in mijn hoofd hoe ik het zou willen gaan doen (Bix, ik hou me zeer aanbevolen voor een van je commode's mocht je ze weg willen doen, we hebben een ruime zolder for the time being.
) dus het is maar goed dat de kamer nu gewoon nog in gebruik is als studeerhok want mijn handen jeuken om te beginnen. Ik vind het idee gewoon zo onwijs leuk dat ik er zsm aan zou willen beginnen. Ik stampvoet met regelmaat ik ben ook geen twintig meer, waarop er alleen geantwoord nee bijna dertig.
Ach ooit..
Zo dachten we ook altijd over een nieuwbouw woning
Ach ooit.
Gewoon meedoen met het mantra 'mijn tijd komt nog-mijn tijd komt nog'.
Bij ons is het een beetje de als-dan-ooit kamer. Als we het hebben over wat er nog moet gebeuren dan is het altijd met zo'n hoofdknik richting die kamer van 'ooit moet daar een kindje in komen te liggen en dan moet dat zus en die zo, en dan op zolder moet er...'.
Dan het inrichten van het nieuwe huis.
Dertig worden
En de mantra maar blijven hummen mijn-tijd-komt-nog-mijn-tijd-komt-nog
quote:Ik ben ook al bijna dertig.Op donderdag 16 maart 2006 15:21 schreef jolene het volgende:
Kijk jullie noemen hem al "samen" de oranje kamer.
Ik stampvoet met regelmaat ik ben ook geen twintig meer, waarop er alleen geantwoord nee bijna dertig.
Ach ooit..
Zo dachten we ook altijd over een nieuwbouw woning
Ach ooit.
Mijn moeder was ook 34 toen ze mij kreeg en 35 toen ze mijn zusje kreeg, dus daar maak ik me weinig zorgen over. Maar ik heb nog MS ook, daar maak ik me meer zorgen over dan over mijn leeftijd. En mijn vriendje wil ook wel kindjes, al staat hij er nog eigenlijk helemaal niet bij stil dat ie vader kan worden. Struisvogelpolitiek ofzo...
En hij staart zich een beetje te blind op een vaste baan vind ik, want hij wil dat we beiden een vaste baan hebben voor we aan kindjes beginnen te denken. Maar dan zou je nooit meer van baan kunnen wisselen als je eenmaal een kindje hebt en dat is niet echt realistisch, denk ik, vandaag de dag.
quote:(Nog gefeliciteerd met de verkoop!)Op donderdag 16 maart 2006 16:05 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Ik ben ook al bijna dertig.
En hij staart zich een beetje te blind op een vaste baan vind ik, want hij wil dat we beiden een vaste baan hebben voor we aan kindjes beginnen te denken. Maar dan zou je nooit meer van baan kunnen wisselen als je eenmaal een kindje hebt en dat is niet echt realistisch, denk ik, vandaag de dag.
Een vaste baan betekent echt niet dat je daar altijd moet blijven werken. Wisselen van baan kan voor jezelf juist goed zijn. Ik denk dat het tegenwoordig toch een beetje ijdele hoop is, te willen dat beiden een vaste baan hebben. Bovendien op de een of andere dag zou het zo kunnen zijn dat je werkgever, gedwongen wordt personeel te ontslaan, en sta je ook met je vaste baan op straat. Ik zou me vooral hierover niet al te druk maken. Heb ook een beetje vertrouwen in jullie eigen kunnen, mocht het ooit mis gaan.
Wat betreft je leeftijd, ik snap dat dit een gevoelige vraag is, dus je hoeft hem niet te beantwoorden. En het spijt me, bij voorbaat, als ik een gevoelige snaar aanraak
Denk je niet dat je nu je 'steeds' ouder wordt, dat de risico's van het ouder worden en je MS niet te groot gaan worden? En is het dan niet 'slimmer' alle rationele bedenkingen, zoals banen ed, opzij te zetten en er toch voor te gaan?Zeker gezien het feit dat zwanger worden op zich al een 'wonder' is
Ik hoop dat je me bovenstaande niet kwalijk neemt
[toevoeging]Ik dacht eigenlijk dat je al boven de 30 was, ik heb je reactie verkeerd gelezen, dan zullen op zich de risico's nog wel meevallen.[/toevoeging]
[ Bericht 4% gewijzigd door Mariposa op 16-03-2006 19:54:08 (Toevoeging) ]
quote:Vertel dat vriendlief even, het bovenstaande probeer ik hem ook uit te leggen...Op donderdag 16 maart 2006 19:52 schreef Mariposa het volgende:
Een vaste baan betekent echt niet dat je daar altijd moet blijven werken. Wisselen van baan kan voor jezelf juist goed zijn. Ik denk dat het tegenwoordig toch een beetje ijdele hoop is, te willen dat beiden een vaste baan hebben. Bovendien op de een of andere dag zou het zo kunnen zijn dat je werkgever, gedwongen wordt personeel te ontslaan, en sta je ook met je vaste baan op straat. Ik zou me vooral hierover niet al te druk maken. Heb ook een beetje vertrouwen in jullie eigen kunnen, mocht het ooit mis gaan.
quote:Ik heb ook al tegen mijn vriend gezegd dat ik eigenlijk voor mijn 30ste kids wil, omdat ik geen idee heb welke invloed een zwangerschap op mijn MS heeft. Mijn MS gedraagt zich op het moment zo voorbeeldig dat het eigenlijk alleen maar slechter kan gaan. Ben dus een beetje huiverig dat in de waagschaal te leggen, al is er op het MS-forum ook een 'rammelaarstopic' waar gezegd wordt dat als je kids wilt en je bent er niet al te slecht aan toe, dat je dat best kunt doen, omdat kinderen heel flexibel zijn en best aankunnen dat een ouder in een rolstoel zit bijvoorbeeld.Wat betreft je leeftijd, ik snap dat dit een gevoelige vraag is, dus je hoeft hem niet te beantwoorden. En het spijt me, bij voorbaat, als ik een gevoelige snaar aanraak
Denk je niet dat je nu je 'steeds' ouder wordt, dat de risico's van het ouder worden en je MS niet te groot gaan worden? En is het dan niet 'slimmer' alle rationele bedenkingen, zoals banen ed, opzij te zetten en er toch voor te gaan?Zeker gezien het feit dat zwanger worden op zich al een 'wonder' is
Ik hoop dat je me bovenstaande niet kwalijk neemt
[toevoeging]Ik dacht eigenlijk dat je al boven de 30 was, ik heb je reactie verkeerd gelezen, dan zullen op zich de risico's nog wel meevallen.[/toevoeging]
Maar vriendlief kwam vanmiddag met de vraag hoe we volgens mij het beste in deeltijd kunnen gaan werken als we kids hebben(naar mijn idee hij 4 dagen en ik 3 dagen in de week) en dat hij graag voor zijn kind wil zorgen, dus het zit er wel een beetje aan te komen denk ik...
quote:Gelukkig dat je mijn post, niet al te negatief zagOp donderdag 16 maart 2006 20:07 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Vertel dat vriendlief even, het bovenstaande probeer ik hem ook uit te leggen...
[..]
Ik heb ook al tegen mijn vriend gezegd dat ik eigenlijk voor mijn 30ste kids wil, omdat ik geen idee heb welke invloed een zwangerschap op mijn MS heeft. Mijn MS gedraagt zich op het moment zo voorbeeldig dat het eigenlijk alleen maar slechter kan gaan. Ben dus een beetje huiverig dat in de waagschaal te leggen, al is er op het MS-forum ook een 'rammelaarstopic' waar gezegd wordt dat als je kids wilt en je bent er niet al te slecht aan toe, dat je dat best kunt doen, omdat kinderen heel flexibel zijn en best aankunnen dat een ouder in een rolstoel zit bijvoorbeeld.
Maar vriendlief kwam vanmiddag met de vraag hoe we volgens mij het beste in deeltijd kunnen gaan werken als we kids hebben(naar mijn idee hij 4 dagen en ik 3 dagen in de week) en dat hij graag voor zijn kind wil zorgen, dus het zit er wel een beetje aan te komen denk ik...
Tja, je vriend dat uitleggen. :| Hmmm, Peter heeft mijn ziekenhuisopname meegekregen, mijn (toen) onbewingbare gevoel dat ik graag een kindje wilde en dat dit niet mocht, vervolgens de relatieve rust (van mij uit) en vervolgens het alletwee verlangen naar kindjes.
In de tussentijd heb ik hem ook wel veel verteld over dat ik graag wilde, wat de dokters gaandeweg zeiden, en toen begon er rond ons heen ook een babyboom, en dat heeft hem dus zover gekregen.
Had je nu al contact gehad met een internist/neuroloog, misschien moet je maar een afspraak maken en laat je hem meegaan.
Maar gezien je laatste opmerking, denk ik dat het hem ook niet koud laat
Misschien moet je hem maar 'op de man' af vragen wat hij ervan denk en dat jij vervolgens je zegje mag doen.
Ik jompel alvast mee
het is altijd leuk om (een) mederammelaar(s) bij het wachten op... te hebben Ik stond net op de wc weer in mijn bolle (poep)buik te prikken Zou het? Zou het?En gewoon aan de pil he, ongesteld hele mikmak en ik heb echt het zware vermoeden dat ik onrvuchtbaar ben/PCO heb o.i.d. MAAR TOCH.....
Ik ga een zak Daim leegeten
Dat had ik wel een beetje toen het topic net geopend was. Dan heb je ineens de kans om alles te spuien erover en toen heb ik wel even wat heftige buien gehad. Nu is het gewoon lekker om af en toe eens even te gillen of zo. Of overleg en vragen.
Ik zat me laatst af te vragen of de andere rammelaars ook al bezig zijn met hoe dat dan straks gepland gaat worden met opvang en minder werk etc. etc.
quote:Jawel, maa rnu leg ik natuurlijk ook wel weer echt vast dat ik aan het rammelen ben, en anders kun je het voor jezelf nog ontkennen enzoOp zondag 19 maart 2006 13:29 schreef Brighteyes het volgende:
Of overleg en vragen.
Ik zat me laatst af te vragen of de andere rammelaars ook al bezig zijn met hoe dat dan straks gepland gaat worden met opvang en minder werk etc. etc.
Grote voordeel voor mij is natuurlijk dat ik zeker nog een jaar moet wachten, maar nu spelen er allemaal al vragen door mijn hoofd als eerst de buikverkleining? Of toch eerst proberen zwanger te worden? En hoe doe je dat dan in een trouwjurk? Nouja. 'k heb nog een jaar om d'rover na te denken
quote:Ik heb "last" van mn biologische klok, hij tikt nogal nadrukkelijk...
Als ik kindjes zie of hoor dan smelt ik helemaal , maar goed ook net weer met mn nieuwe pilstrip begonnen.
Hoe weet je nou eigenlijk dat je eraan toe bent of weet je dat niet? Ik ben geloof ik een beetje te rationeel naar het hele gebeuren aan het kijken. En maak mn gevoel weg met mn verstand .
quote:kreeg ik van BE het linkje naar dit topic.Dat ik denk dat ik het niet kan, geen goede mama zal zijn (maar ik denk dat veel mensen dat hebben... ) en een stukje erfelijkheid mbt een oogziekte. Maar heb het daar met mn lief ook al wel over gehad, misschien dat we daar eerst maar wat meer informatie over moeten zoeken wat betreft kansen enzo. Het is niks levensbedreigends, iets waar je prima oud mee kan worden, maar wat wel kan leiden tot blindheid (rond het 20e jaar). Ik vind het een te groot iets om zomaar buiten beschouwing te laten in de overweging om proberen zwanger te worden of niet.
Nog niet helemaal doorgelezen, maar ik geloof dat dit een fijn plekkie is als je "last" hebt van gerammel
Ik lurk dan ook echt overal mee. En ik wiil nog helemaal geen kinderen nu, ik ben pas twintig, maar dan zit ik meer te denken van "ik wou dat ik 25 was en al een baan had enzo"
gaat vriendlief gisteren even heel fijn een gesprek aan over de toekomst en zo zaten we ineens "voor de lol" kindernamen te bedenken
Hier uitspreken of met een vriendinnetje over hebben wilde nog wel eens voor even helpen. Gewoon even hardop zeggen tegen iemand, maar verder... hopen dat het weer af zakt. Proberen je gedachten ergens anders op te richten...quote:Toegeven aan je gerammel....Op maandag 20 maart 2006 18:38 schreef waterfly het volgende:
ramelderammelderammel. echt mijn emoties zijn bijna niet meer te houden. ik weeeeeeet echt niet meer wat te doen. weet hier iemand een remedie voor??
.Maar ff serieus, nee ik heb geen idee. Bij mij vliegen met enige regelmaat de hormonen of wat het dan ook mogen zijn door mn lijf. En dan gewoon geen idee hebben hoe je dat gevoel ff wat kan laten afzwakken ofzo. Irritant, maar vast een of ander oergevoel...
Een topic om aan onze onwillige mannen te laten lezen: kids - beangstigend... terecht of niet?
En dan vooral de update van vandaag! Update
Ik merk wel dat als ik een tijdje met mijn nu net zwangere vriendinnetje heen en weer mail, dat het dan wel heel erg hard gaat kriebelen hoor... Dus dat vind ik wel lastig, want ik vind het ook zo leuk om het er met haar over te hebben enzo.
Hoe vervelend en hoe niet blij ze ermee is.
Ik rammel best veel maar van zulke opmerkingen stuiter ik.
Het lijkt me zo bijzonder tuurlijk rozegeur en manenschijn zal het niet zijn.
Maar een constant beklag lijkt me ook sterk.
Ach misschien kan ik er extra slecht tegen omdat ik zo rammel.
Maar goed, dat is makkelijk lullen nu. Ik heb daarvoorbeelden van gezien, van meiden die ook zo graag wilden en die toch ook af en toe zeiden 'het is iig niet alleen maar leuk'.
Maar lastig is het wel ja. Jij wil zo graag en zij zit te zuchten en steunen.
quote:Op dinsdag 21 maart 2006 16:39 schreef Brighteyes het volgende:
Dat heb ik ook wel hoor. Ik heb het heilige voornemen dat ik, zelfs al eindig ik in een rolstoel en kots ik 9 maanden lang mijn longen uit mijn lijf, dat ik dan nog niks negatiefs zal zeggen. Dat kan ik me niet voorstellen als ik nu zo graag wil.
Hoe herkenbaar! Dat denk ik nu ook altijd, dat ik allemaal wel weet dat zwanger zijn ook kan betekenen dat je je echt verschrikkelijk kan voelen, maar dat IK nooooit zal klagen omdat ik het ZO graag gewild heb Volgens mij piep ik wel anders als ik wekenlang boven de pot hang Ik heb maandag een gesprek met een jobcoach van de instelling waarin ik werkzaam ben, om te kijken of er iets geschikts is voor mij om en te blijven werken en bijv. 1 dag in de week naar school te kunnen. Ik ben er wel heel erg zeker van dat dit werk wat ik nu doe het echt niet is, ook al zou mijn vriend nu ineens wel kinderen willen, ik weet gewoon dat ik weer naar school moet om iets te doen wat ik WEL leuk vindt en mee verder kan in de toekomst..
Maar.. we hebben net wel goed kunnen overleggen dat we het allebei wel zien zitten om over 3/4 jaar aan kinderen te beginnen, dus nadat ik klaar zou zijn met een opleiding
Zal na maandag nog wel even vertellen of er iets uit het gesprek is voortgekomen.
Enne ik blijf hard mee-rammelen hier, wat de keuze ook zal worden
. Hihi. Maar dat zien we dan allemaal wel weer... Hoe zit het trouwens met jullie als mederammelaars... wat is de reden dat jullie nog aan het rammelen zijn? Is het vriend-/manlief of twijfels of...?
Hier beetje manlief, die eigenlijk eerst wil klaar zijn met zn opleiding en die ook wel wat bang is zn vrijheid kwijt te raken. Maar ook twijfels of ik het allemaal wel kan en of ik mn genen wel door wil geven mbt een erfelijke oogziekte...
Als het aan mij lag waren we er al lang voor gegaan. Zeg maar vanaf dat we 'verkering' kregen.
Maar goed. Hij wil nog even wachten... en dus wacht ik...
Het kost wel moeite maar hij ontdooit ook wel langzaamaan, dus dat scheelt.
Maar het is nu toch niet mogelijk vanwege mijn spiraaltje, en dat geeft ook wel rust ergens... Anders zit je toch steeds te denken van zou het zo zijn?
quote:Ik ben gestopt met roken en in 3 maanden 10 kilo aangekomen (Jajaja, heel ergOp woensdag 22 maart 2006 10:45 schreef teigan het volgende:
Maar het is nu toch niet mogelijk vanwege mijn spiraaltje, en dat geeft ook wel rust ergens... Anders zit je toch steeds te denken van zou het zo zijn?
) en dat is allemaal op mijn buik gaan zitten. Je wil niet weten hoe vaak ik niet langs een spiegel loop en denk 'Hmmm, mooi rond buikje'. Maar goed, een gewone normale menstruatie en het feit dat de boel in 2 lekkere vetrollen verdeeld raakt als ik ga zitten zet me weer met beide beentjes op de grond.
Schijnzwangerschap komt bij mensen nauwelijks voor toch?
"Als er ECHT wat was, dan kreeg ik 'm niet zo plat toch? Het zijn gewoon die halve kilozak Daims en dat ei-met-spek van gisteravond negen uur die ik zie als ik gewoon ademhaal" Tijd voor 
en nog wat Daims 
meid midden twintig, gaat op wintersport. krijgt daar buikpijn en dus naar de dokter. die verwijst naar het ziekenhuis en daar constateren ze een tumor. toch maar even een second opinion. blijkt ze al 9 maanden zwanger en ze is 'gewoon'aan het bevallen? 9 maanden lang gewoon gerookt, gedronken en de pil doorgeslikt en gewoon iedere maand ongesteld. het meisje is inmiddels geboren en voor zover ik weet gezond.
rarararara? ik vond het een extreem raar verhaal, maar het schijnt toch echt waar te zijn. wat denken jullie?
quote:Dat heb ik ook... het klinkt zo oud ofzo. Meestal heb ik het dan maar over manlief, mn wederhelft of gewoon mn vriendjeOp woensdag 22 maart 2006 10:41 schreef Brighteyes het volgende:
Bij mij is het mijn man. Ik moet nog steeds een beetje giechelen als ik dat zeg.
. Al bijna 2 jr getrouwd, maar man klinkt nog steeds raar .Daim heb ik op dit moment eigenlijk niet zo zin in, ik heb een kop vol snot en ben niet zo in de "snoep-mood" (het is een waar wonder!). Maar voor zondag heb ik Ikea op het programma staan en dan ga ik zeker ff een nieuwe voorraad aanschaffen
.Ik heb net mn fruithap op
.quote:Je hoort wel vaker van dit soort dingen, mensen die het helemaal niet in de gaten hebben en dan ineens liggen te bevallen.Op woensdag 22 maart 2006 11:20 schreef waterfly het volgende:
okee laatst gebeurd in verre kennissenkring.
meid midden twintig, gaat op wintersport. krijgt daar buikpijn en dus naar de dokter. die verwijst naar het ziekenhuis en daar constateren ze een tumor. toch maar even een second opinion. blijkt ze al 9 maanden zwanger en ze is 'gewoon'aan het bevallen? 9 maanden lang gewoon gerookt, gedronken en de pil doorgeslikt en gewoon iedere maand ongesteld. het meisje is inmiddels geboren en voor zover ik weet gezond.
rarararara? ik vond het een extreem raar verhaal, maar het schijnt toch echt waar te zijn. wat denken jullie?
Ik kan het me haast niet voorstellen dat je het niet merkt... (maar goed ik heb daar nog geen ervaring in).
Ze had pijn in haar buik en rug.
Eenmaal daar aangekomen bleek dat ze aan het bevallen was. Ook zij had gewoon 9 maanden lang de pil geslikt en was (weliswaar minder heftig) ongesteld geworden. Ze was ook maar 5 kg aangekomen en had maar een miniscuul klein buikje (net alsof de feestdagen net geweest waren zeg maar)
Het kan toch echt.
quote:Als het kind Gwynneth heet dan kent mijn vriendin ze persoonlijkOp woensdag 22 maart 2006 11:20 schreef waterfly het volgende:
okee laatst gebeurd in verre kennissenkring.
meid midden twintig, gaat op wintersport. krijgt daar buikpijn en dus naar de dokter. die verwijst naar het ziekenhuis en daar constateren ze een tumor. toch maar even een second opinion. blijkt ze al 9 maanden zwanger en ze is 'gewoon'aan het bevallen? 9 maanden lang gewoon gerookt, gedronken en de pil doorgeslikt en gewoon iedere maand ongesteld. het meisje is inmiddels geboren en voor zover ik weet gezond.
rarararara? ik vond het een extreem raar verhaal, maar het schijnt toch echt waar te zijn. wat denken jullie?
quote:Op woensdag 22 maart 2006 11:41 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, jij vertelde dit toch laatst al op het speeltuinbankje Syreen?
Jup. Neef van mijn vriendin was met de bewuste groep op vakantie, vriendin van een vriend van hem idd naar ziekenhuis met buikpijn. Ze zeiden eerst tumor, daarna lucht en toen was het een meisje Ze woonden een jaar samen en kenden elkaar anderhalf jaar ofzo. Meisje had een normaal postuur (dat was mijn eerste uitroep aan de telefoon hahaha....HOE DIK WAS DIE DAN? Nou, gewoon, niet dik dus....
Ze liep wel bij een neuroloog o.i.d. voor vage klachten Laat ik die nou ook hebben )Alleen ja duh... logisch dat je tieten dikker worden als je er 10 kilo aanvreet.
En aangezien ik altijd een hele bescheiden B had valt een beetje erbij natuurlijk meteen op.
Hou het er maar op dat ik af en toe in een gevecht ben mijn beide voetjes op de grond te houden. Hoewel... we hebben zo'n surprisebevalling hier op Fok nog nooit gehad he?
Ik moet af en toe wel heel hard lachen om mezelf hoor. En soms snap ik ook geen moer meer van mezelf. Dan wil ik het wel en dan twijfel ik weer en dan weet ik het weer heel zeker dat ik het echt wel wil en even later toch weer niet...
En dan loop ik mn lief aan zn kop te zeuren, gelukkig is hij degene die niet zo last heeft van zn hormonen of in elk geval zich er niet zo door laat beïnvloeden. Anders zaten we hier misschien al met een huis vol
.Misschien ga ik aan het eind van mn pilstrip stoppen... MISSCHIEN hoor
.Gisteren was mijn zus hier met mijn nichtje en dat is zo'n lekker ding (14 maanden oud) en dan merk ik altijd wel dat mijn rammelniveau nog even verhoogd word hoor.
Over 2 weken komt ze 2 nachtjes logeren!
. Ik heb nog geen potentiele leenkindjes .Lijkt me leuk om zo af en toe alvast eens wat te kunnen oefenen
.quote:Ha zelfde verhaal dusOp vrijdag 24 maart 2006 13:39 schreef waterfly het volgende:
idd het meisje heette gwyneth.. en ja dat verhaal zogt bij mij ook voor buik inzuigpraktijken en zinloze rekensommetjes......
Donderdagavond ging ik naar lief omdat we vrijdagmorgen supervroeg naar Barcelona gingen. Dus ik: Oh, in Barcelona ff een testje kopen hahaha, wil wel weten of ik nou een vetbuik heb en moet lijnen of niet!
Ik draai me om en zie een wit wegtrekkend vriendje
Oops Even vergeten dat ik het niet tegen mijn vriendin ofzo had Nou ja, hij EISTE dat ik (we) stante pede richting een Etos zouden gaan, want dan moest ie het ook NU weten.Ik kon lullen als Brugman ("Ik zeg wel vaker dingen hoor! ER IS NIKS!") maar naar de Etos moesten we. Dus ik mijn eerste test EVER gekocht (wel al een keer online besteld en dat ga ik de volgende keer weer doen....
) en voor de vorm maar een fles Nivea Sundinges oke, het lijkt wel lollig maar ik had serieuze hyperventilatie omdat ik stomme test van 'm moest kopen terwijl ik eigenlijk...nou ja.... grrrrr Eenmaal thuis de bijsluiter bestudeerd en dan de plee op (gelukkig moet ik altijd piesen als ik spanning heb....
). Na een minuut terug naar de wc rennen met zijn 2-en, hij kijkt naar de test, JA WAT IS HET NOU?!?!Een dikke min dus
en mijn vaste voornemen om nooit, maar dan ook nooit meer te hinten naar wat dan ook. Ever. Jamais. Niemals. Ik bel mijn vriendin wel op, of ik zet het hier neer. En ondertussen serieus aan het nadenken of ik wel verder wil met iemand die zo spastisch reageert op een mogelijke zwangerschap
. Ik had het idee met een 16 jarige in een kamer te zitten in plaats van met twee volwassen mensen met elk een eigen huis en een eigen inkomen .Vooral omdat ik zelf denk dat ik onvruchtbaar of verminderd vruchtbaar ben (vandaar ook mijn luchtige mededeling over die test die ik wilde kopen in Barca). Want daar komen dan een hoop onderzoeken e.d. bij kijken en ik kan dus niks met een partner die hysterisch gaat zitten doen als er kwakjes ingeleverd moeten worden of anderszins meegeleefd/meegegaan.
En er zijn nog wat andere dingen die me niet lekker zitten, maar die horen ergens anders thuis.
Dus het plan van "dan maar alleen" is alweer lichtelijk zijn hoofd aan het opsteken hier.
quote:Nee hij weet wel dat ik rammel en hij roept dat hij MINSTENS nog vijf jaar wil wachten etc. want met kinderen kan je niks meer (wat grote onzin is).Op maandag 27 maart 2006 19:24 schreef sjak het volgende:
Hee syrena, wat een conclusies. Ik kan me voorstellen dat hij schrikt als jullie nog niet de plannen hebben om ouders te worden en jij roept dat je denkt dat je zwanger bent. Lijkt mij een heel gezonde reactie. Als je dan al een gesprek in wil gaan met hem dan zou het bij mij meer de kant op gaan wat wil je eigenlijk in de toekomst. En hoelang duurt het voor jou voor die toekomst tegenwoordige tijd is.
Ja ik snap ook wel dat hij schrikt, maar ik vond zijn reacties echt enorm kinderachtig. Alsof de wereld in 1 klap aan het vergaan was
. En dat kwam gewoon bovenop een aantal andere twijfels die ik al heb, aangaande "oud worden met..." en "kinderen krijgen met...". En voornamelijk het eerste, want zonder dat ga ik echt niet aan het tweede beginnen. Mja, ik stond vanmorgen om 05.00 uur op het vliegveld van Barcelona, dus ik ga eerst maar ff mijn bed induiken voordat ik een topique in R&P ga openen
Ik heb toen ik de afgelopen tijd af en toe een beetje wagenziek was (en als gevolg daarvan een beetje misselijk was) een grapje gemaakt dat ik wel zwanger leek. De reactie van mijn vriend was heel rustig. Hij vroeg of ik het wilde testen en toen ik zei dat zoiets niet nodig is omdat ik een goed voorbehoedsmiddel gebruik vond ie het ook best.
En dat was nadat ik hem een tijdje daarvoor al gemeld had dat als ik nu zwanger word door een ongelukje het niet meer weg laat halen. Dus OF hij vindt het niet erg vader te worden OF hij is glad vergeten dat ik dat gezegd heb...
Ik denk dat m'n liefde voor kinderen ook de grootste reden is dat ik nu kinderleidster ben. Ik lurk ook altijd hier in OUD en kan helemaal wegzwijmelen in de fototopics of Zwangerschap&Geboortetopics.. Met vriendjelief heb ik het wel eens over kinderen, en zelf dacht ik altijd dat ik wel rond m'n 25e moeder zou willen worden. Dan zou ik net op mezelf wonen, leuke baan, nog even ''geleefd''door te reizen enzo... je kent het wel. En dan zou ik m'n kindje alles kunnen geven.
Tot het gesprek dus met vriendje. Die is nu net 25 en wil ook graag kinderen,maar ziet zichzelf niet te oud voor het eerst vader worden. En dus stelde die doodleuk voor dat ik over een jaar best zwanger zou kunnen zijn.
Dat is wel héél snel! Ik woon nu nog thuis...we willen zo snel mogelijk gaan samenwonen, en als dat eenmaal zover is, dan mag het wat hem betreft meteen raak zijn! Soms wou ik dat ik de tijd kon doorspoelen tot het moment dat we alles op een rijtje hadden... want stiekem stel ik mezelf steeds vaker voor hoe het nou zou zijn, zo'n mooi buikje waar een klein beebje in zit...hoe een beebje van ons samen eruit zou komen te zien enz... Maar nu komt het gewoon echt nog niet uit.
*zucht* Geduld hebben...ik ben niet de enige...
quote:Iemand panisch naar de drogisterij slepen vanwege een fout getimed grapje is toch een beetje over the top, vind ik. Een beetje verder dan 'niet onverschillig'. Als ik zelf moet kiezen, dan liever die onverschillige reactie...Op dinsdag 28 maart 2006 00:00 schreef bixister het volgende:
ik vind het juist ergens ook wel voor hem spreken dat ie niet onverschillig reageert op zo'n mededeling, het is toch ook niet niks als je echt nu zwanger zou zijn, syrena?
.Ik ga binnenkort maar eens even babbelen met de huisarts, over erfelijkheid, over wel of niet stoppen met de medicatie die ik op dit moment slik (prozac
). Want eigenlijk zou ik daar wel mee willen stoppen (eventueel tijdelijk). Ik ben namelijk allergisch voor hechtdraad.
Het is misschien toch makkelijker om van te voren te gaan testen voor het geval dat.
Wat leuk!Enneh... een jaartje wachten is lang, zeker als je allebei weet dat je het toch wel graag zou willen, maar goed, een jaartje wachten is iig al minder dan wat je zelf ooit in gedachten had.
En beter toch idd maar eerst even een huisje enzo. Maar op zich is het natuuriljk wel helemaal
dat hij het net zo graag wil als jij! quote:Ja inderdaad. MAAR hij mag dan weer niet onverschillig doen als er dan een positieve test uitkomtOp dinsdag 28 maart 2006 07:56 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Iemand panisch naar de drogisterij slepen vanwege een fout getimed grapje is toch een beetje over the top, vind ik. Een beetje verder dan 'niet onverschillig'. Als ik zelf moet kiezen, dan liever die onverschillige reactie...
(hoezo ik maak het 'm moeilijk....).Maar ja, voor mij was het idd echt meer grappig bedoeld, al weet ik nu dus dat niet iedereen zoiets grappig vind dus
Ik kon mezelf wel meppen trouwens, me and my big mouth En terwijl ik verstandelijk wel wist dat er niks was, was het rennen naar die test toch wel ff keispannend. WANT STEL NOU! (Nou ja, jullie weten wat ik bedoel).En daarnaast... net als dat Syrena bij dit soort dingen gelijk aan van alles gaat twijfelen kan hij dat toch evt. ook hebben? Waardoor het hem gewoon echt helemaal nog even niet verstandig lijkt?
[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 28-03-2006 12:50:10 ]
quote:Mijn cyclussen zijn zonder pil ontzettend lang (meer dan 70 dagen). Dan val je automatisch al in de categorie "verminderd", puur omdat je minder eisprongen hebt in een jaar. En zonder pil heb ik echt ongelofelijk veel acne, wat ook kan wijzen op verstoorde hormoonniveau's.Op dinsdag 28 maart 2006 12:28 schreef Troel het volgende:
Syrena, hoe kom je eigenlijk op het idee dat je onvruchtbaar zou zijn? (Misschien heb ik daar overheen gelezen ofzo)
Maar mijn huisarts weet ervan, dus ik ga gewoon langs zodra ik stop met de pil om e.e.a. meteen na te laten kijken. I'm old and in a hurry zeg ik dan
quote:ah ok, dan kan ik het me voorstellen dat dat in je achterhoofd zit enzo.Op dinsdag 28 maart 2006 12:41 schreef Syrena het volgende:
[..]
Mijn cyclussen zijn zonder pil ontzettend lang (meer dan 70 dagen). Dan val je automatisch al in de categorie "verminderd", puur omdat je minder eisprongen hebt in een jaar. En zonder pil heb ik echt ongelofelijk veel acne, wat ook kan wijzen op verstoorde hormoonniveau's.
Maar mijn huisarts weet ervan, dus ik ga gewoon langs zodra ik stop met de pil om e.e.a. meteen na te laten kijken. I'm old and in a hurry zeg ik dan
Ik heb dat ook een tijd gehad dat ik ervanuit ging dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen, want zus en zus en zus en zo en zo
Ik geloof dat dat nu wel een beetje eruit is gelukkig.quote:Zó herkenbaarOp dinsdag 28 maart 2006 00:47 schreef Shirley het volgende:
Soms wou ik dat ik de tijd kon doorspoelen tot het moment dat we alles op een rijtje hadden... want stiekem stel ik mezelf steeds vaker voor hoe het nou zou zijn, zo'n mooi buikje waar een klein beebje in zit...hoe een beebje van ons samen eruit zou komen te zien enz... Maar nu komt het gewoon echt nog niet uit.
quote:Ja dat heeft hij ook hoor. Maar laten weghalen, waar hij naar hintte, is voor mij dus echt geen optie. Ik ben ook niet op die opmerking ingegaan op dat moment, ik heb later wel gezegd dat ik niks laat weghalen en dat als hij het echt niet ziet zitten en het is per ongeluk toch zo (waar ik absoluut NIET op aanstuur, ben zeer trouw met mijn pil) dat ik het dan toch hou en hem/haar alleen opvoedt.Op dinsdag 28 maart 2006 12:36 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, maar dat zijn vaak wel al langere relaties waarbij men samenwoont enzo. Dat is natuurlijk in Syrena's geval niet zo dus dan zou de boel wel heel erg in een stroomversnelling komen en ik kan me best voorstellen dat hij daar nog even mee wil wachten en dus daarom schrikt.
En daarnaas... net als dat Syrena bij dit soort dingen gelijk aan van alles gaat twijfelen kan hij dat toch evt. ook hebben? Waardoor het hem gewoon echt helemaal nog even niet verstandig lijkt?
Ik hoef ook helemaal niet meteen samen te wonen mocht ik zwanger zijn, ik zie meer Rewimo's situatie voor me dan. Maar hij kent haar helemaal niet natuurlijk
en ik denk dat zijn moeder het daar ook helemaal niet mee eens is (Trouwen! 
)Maar goed, test was nega, ik ben niks meer vergeten en let extra goed op, dus het komende jaar geen testen meer
quote:Ah ok. Dat wist ik niet...Op dinsdag 28 maart 2006 12:39 schreef waterfly het volgende:
ehm relatie sinds dec '05. ik heb een klein app. hij woont officeel nog thuis (is eigenlijk nonstop bij mij). jaaaaa we kennen elkaar wel al 16 jaar.....
Maar goed, gezien de omstandigheden kan ik me enige terughoudendheid wel voorstellen.
quote:Maar mss wil hij dat ook wel niet dan. Ik kan me wel voorstellen dat iemand zou zeggen 'ik wil nu nog geen kindje en als dat ooit wel gebeurd dan wel samenwonend of zo'.Op dinsdag 28 maart 2006 12:50 schreef Syrena het volgende:
Ja dat heeft hij ook hoor. Maar laten weghalen, waar hij naar hintte, is voor mij dus echt geen optie. Ik ben ook niet op die opmerking ingegaan op dat moment, ik heb later wel gezegd dat ik niks laat weghalen en dat als hij het echt niet ziet zitten en het is per ongeluk toch zo (waar ik absoluut NIET op aanstuur, ben zeer trouw met mijn pil) dat ik het dan toch hou en hem/haar alleen opvoedt.
Ik hoef ook helemaal niet meteen samen te wonen mocht ik zwanger zijn, ik zie meer Rewimo's situatie voor me dan. Maar hij kent haar helemaal niet natuurlijk
quote:Precies. En als je wel een keertje wil testen iig idd maar niet van te voren iets zeggen. Stel dat het weer niet nodig is heb je weer bonje om niks.Maar goed, test was nega, ik ben niks meer vergeten en let extra goed op, dus het komende jaar geen testen meer
Ik bestel dan wel weer gewoon testjes via internet idd als mijn gemoed weer gerustgesteld moet worden. Ik kan ze nu gewoon thuis laten bezorgen zonder dat mijn ouders meteen op de hoogte zijn
quote:Dan nieten ze het tochOp dinsdag 28 maart 2006 09:03 schreef jolene het volgende:
Babbelen bij de huisarts moet ik ook nog.
Ik ben namelijk allergisch voor hechtdraad.
Het is misschien toch makkelijker om van te voren te gaan testen voor het geval dat.
quote:hmm, dat zal ook niet gaan want ik kan dus ook niet tegen metalen.
En ik zou niet weten daar ze anders mee moeten nieten
Idd kan het geen kwaad om dat soort dingen even te overleggen.
Wat een bizarre alergie trouwens. Hoe kom je daar eigenlijk achter dan?
quote:Toen ze naar een operatie me eerst gehecht hebben.Op dinsdag 28 maart 2006 14:36 schreef Brighteyes het volgende:
Daar gebruiken ze volgens mij dan krammetjes van chirurgisch staal voor. De meeste mensen kunnen daar wel tegen.
Idd kan het geen kwaad om dat soort dingen even te overleggen.
Wat een bizarre alergie trouwens. Hoe kom je daar eigenlijk achter dan?
Wat dus uitliep op het opnieuw opensnijden en een stuk aangetast huid weg halen.
En toen met krammen die naar twee dagen eruit moesten.
Toen onder controle de open wond laten genezen.
Het was mijn eerste operatie en ik dacht deze pijn zal wel horen.
Tot ik nog eens keer mocht, om te herstellen.
Volgens de dokter kwam het af en toe voor.
Dan is overleg iig wel handig. Kan men iig nadenken over 'stel nou dat' idd.
ja, vind ik ook.Dus eerst daar maar eens mee gaan testen.
Ze zijn weer een stukkie verder met onze woning.Nog twee maandjes en we kunnen daar aan de slag.
quote:Nijna, wat kunnen de gevolgen voor jou zijn.Op dinsdag 28 maart 2006 08:56 schreef Nijna het volgende:
Welkom Shirley
Ik ga binnenkort maar eens even babbelen met de huisarts, over erfelijkheid, over wel of niet stoppen met de medicatie die ik op dit moment slik (prozac
Als je de medicijne niet meer slikt.
Ik dacht bij mezelf "Rot mens, geef die baby maar aan mij. Ik wil er graag een en ik kan hem tenminste wel verzorgen."
Ik voelde me meteen schuldig
quote:Hier stormt het goed.Op dinsdag 28 maart 2006 15:55 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Is het zo koud dan? Ik vind het juist wel aangenaam weer...
quote:Dat gevoel heb ik ook somsOp dinsdag 28 maart 2006 15:32 schreef Silmarwen het volgende:
Ik dacht bij mezelf "Rot mens, geef die baby maar aan mij. Ik wil er graag een en ik kan hem tenminste wel verzorgen."
Ik voelde me meteen schuldig
Of vrouwen die tijdens hun zwangerschap nog roken of alcohol drinken. Gaat mijn haar helemaal van recht staan
) En opeens zeiden ze iets van 'het zwangere vrouwenclubje) en stond ik er als enige niet-zwangere bij en moest ik voor iedereen constant drank halen omdat zij zwanger waren. Toen heb ik iets geroepen en ben ik de kroeg uitgelopen. Hoe? Mensen durven mij een freak noemen?
quote:Ik slik ze tegen depressie. En heb van mn oud psych het advies gekregen ze altijd te blijven slikken. Volgens haar kon je ook prima zwanger worden ermee enzovoort. Maar als ik op internet kijk dan kom je nogal tegenstrijdige verhalen tegen. En natuurlijk liever zonder medicatie...Op dinsdag 28 maart 2006 15:19 schreef jolene het volgende:
Nijna, wat kunnen de gevolgen voor jou zijn.
Als je de medicijne niet meer slikt.
Ik kan me hardstikke kl*te gaan voelen, maar goed dat heb ik ook nu met medicatie soms wel. Het duurt alleen wat korter dan eerst heb ik het idee. Maar goed, ook zeker iets om het met de huisarts over te hebben. Ik weet ook niet wat hun ervaringen zijn met het doorslikken van antidepressiva tijdens een zwangerschap.
Sowieso is mn stemming soms ook wel reden tot twijfel of ik het uberhaupt wel wil proberen om mama te worden. Het lijkt me ontzettend bijzonder en mooi. Maar ik heb van die periodes dat ik de hele wereld stom vind en er net zo lief niet meer ben...
Met manlief heb ik het hier ook vaak over, ik vind het gewoon zo lastig om een keuze te maken.
Dan denk ik: Is het niet ontzettend egoistisch als ik een kindje op de wereld zet... Alleen maar omdat ik het wil met mn gevoel. Misschien geef ik hem of haar wel mn genen met die oogziekte mee, misschien geef ik mn stemming wel door... ik weet niet in hoevere dat erfelijk is, maar vast wel ten dele...
Het lijkt soms wel alsof iedereen er maar vanuit gaat dat nu we getrouwd zijn we ook wel snel van die kleine "nijna-tjes" op de wereld zullen zetten. Alsof het raar is dat je daarover twijfelt. Dat men reageert met: Tja een kind kan vanalles hebben dat is nou eenmaal het risico.
Het zijn gewoon allemaal dingen bij elkaar die me zo laten twijfelen. Misschien denk ik ook wel veel te hard na... (is ook wel een niet altijd even handige eigenschap van me
).Voorlopig moet ook ik nog heeeeeel veel geduld hebben. Ik ben net sinds 3 weken niet meer single, dus aan kinderen zijn we nog lang niet toe
BE, als je ooit uitgerammeld bent en er een kleine BE of Stinkie is, kom ik wel oppassen
quote:Herkenbaar wel dit Nijna. Ik heb ADHD en ben hoogbegaafd, mijn halfbroertje heeft waarschijnlijk ook ADHD en mijn halfzusje heeft een licht vorm van Gilles de la Tourette (wat verwant is aan ADHD). Bij mijn vader herken ik heel veel van mijn problemen ook, dus vrij duidelijk is dat wij het van hem hebben.Op dinsdag 28 maart 2006 19:25 schreef Nijna het volgende:
[..]
[lang verhaal, respectvolle knip]
Het zijn gewoon allemaal dingen bij elkaar die me zo laten twijfelen. Misschien denk ik ook wel veel te hard na... (is ook wel een niet altijd even handige eigenschap van me
Hoewel ik inmiddels redelijk met mijn 'beperkingen' om kan gaan, is er een flinke periode geweest dat het echt heel slecht met me ging. Ik ben keihard op mijn bek gegaan en vreselijk depressief geweest. Hoewel mijn 7 slechte jaren inmiddels voorbij zijn en mijn leven redelijk op rolletjes loopt, blijft de ADHD wel altijd invloed hebben. Positief én negatief. En ook ik vraag me wel eens af of ik dat mijn kindje later wel aan wil doen. Want de kans dat ook ik het doorgeef is vrij groot...
En dan is er idd wel de twijfel of ik wel een goede mamma kan zijn. Aangezien mijn huis nog altijd een puinhoop is en mijn leven een enigszins georganiseerde chaos. En het er niet op lijkt dat dat ooit nog anders wordt
Jij mag altijd komen oppassen! En over dat je leven en je huis een chaos is... kindjes krijgen doe je als het goed is samen met een partner, dus dat deel hoeft niet zo heel erg te zijn...
.Een georganiseerde chaos is toch ook in zekere mate georganiseerd... ik denk dat dat je niet een niet goede mama maakt...
Lastig van die genen waarvan je weet dat er iets aan mankeert... Mijn ouders wisten het niet toen ze kindertjes kregen dus die hebben er ook niet over nagedacht.
Misschien als ik ooit eens het lef heb dat ik mijn moeder ga vragen wat ze gedaan zou hebben als ze het wel van tevoren hadden geweten van die oogziekte... Maar ik vind dat ook wel heel eng, ben niet zo'n makkelijker prater en heb het er eigenlijk nagenoeg nooit over met mn ouders...
quote:Op dinsdag 28 maart 2006 09:11 schreef Brighteyes het volgende:
Shirley!
Enneh... een jaartje wachten is lang, zeker als je allebei weet dat je het toch wel graag zou willen, maar goed, een jaartje wachten is iig al minder dan wat je zelf ooit in gedachten had.
En beter toch idd maar eerst even een huisje enzo. Maar op zich is het natuuriljk wel helemaal
Ja...wie weet gebeurt het sneller dan ik altijd dacht. Maar idd... ik vond het erg leuk om te horen
Dan denk ik 'zie je wel... zij vinden ook dat het wel moet kunnen'. Slaat natuurlijk nergens op, het gaat om wat wij willen en vinden maar ik vond/vind het idd ook wel heel leuk om te horen. En aan de andere kant soms ook helemaal niet, want dan dacht ik 'ja, als het aan mij lag...'
(altijd gedacht dat dit topic over die rammeldingen ging....
)Bij mij ligt het 'probleem' op meerdere vlakken.
- tot voor kort (afgelopen oktober) was het gewoon niet aan de orde omdat we nog niet samenwoonden. We hebben heel lang naar een huis gezocht. Ik heb heel lang bij mijn schoonmoeder in huis gewoond. Dan is het natuurlijk niet handig om aan kinderen te beginnen
- mijn vriend heeft er zo zijn twijfels over. Vindt de overgang van een luizenleven bij zijn moeder naar een eigen huis met alle kosten van dien al dramatisch genoeg, en panikeert regelmatig over onze financiele situatie. (onnodig btw maar dit terzijde)
- ik heb ook het idee dat ik verminderd vruchtbaar ben. Ook een 'cyclus' die nergens op slaat en nog nooit een eisprong gevoeld, dus ik heb zelf het vermoeden dat ik ook PCO heb.
- ik ben nogal te zwaar
- ik heb wat psychische klachten (sociale fobie + ontwijkende persoonlijkheidsstoornis) waarvan ik twijfel of ik die aan een kind door wil geven. Hoeft niet erfelijk te zijn, maar de aanleg zal er wel zijn zeg maar.
- ik ben vaginistisch
- ik word volgende week 34
Dit alles bij elkaar doet mij vrezen dat het er niet meer van zal komen. Ik zal toch eerst flink af moeten vallen en als dit al lukt, dan is het nog maar de vraag of ik zomaar zwanger zal worden.
Aan de ene kant schrikt me dat hele gedoe dus af, aan de andere kant word ik zo intens verdrietig van het idee dat ik nooit moeder zal worden.
Het is wel mijn eigen schuld natuurlijk. Had al veel eerder iets aan mijn gewicht en aan dat vaginisme moeten doen. Maar omdat het qua woonsituatie gewoon niet aan de orde was heb ik dit altijd maar voor me uit geschoven. Daar heb ik nou verschrikkelijk veel spijt van. De terughoudendheid van mijn vriend heeft verder ook niet echt geholpen om alle remmen los te gooien en er vol voor te gaan (afvallen en bekkenbodemtherapie bv)
Ik probeer me dan soms maar voor te houden dat allerhande zwangerschapskwaaltjes, een bevalling en een baby die me 's nachts wakker houdt me bespaard zullen blijven, maar dat helpt toch niet echt. Zeker niet als ik mijn nichtjes van 1,5 en 2 weer zie.
Plus toch ergens nog het idee van 'het kan nog, dus wie weet....'
Ik heb even een paar ' in de TT gezet, mss dat het nu iets duidelijker is dat het niet over rammelaars gaat.
quote:Oh ja en dat heb ik ook nogOp woensdag 29 maart 2006 11:17 schreef zeeuwse het volgende:
- ik heb wat psychische klachten (sociale fobie + ontwijkende persoonlijkheidsstoornis) waarvan ik twijfel of ik die aan een kind door wil geven. Hoeft niet erfelijk te zijn, maar de aanleg zal er wel zijn zeg maar.
Ik ben nu een jaar in therapie en het gaat eigenlijk stukken beter. Ik heb me wel al voorgenomen om als een arendsoog op te letten of mijn kinderen dit soort gedrag vertonen en ook besloten dat ik me in deze NIET als mijn moeder ga gedragen (en het dus aanmoedigen, want als je zelf angstig bent is een kind dat niks wil/durft wel prettig, hoef je zelf daar al niet over in te zitten...) Dus de mijne gaan gewoon op Rome-reis, of ze willen of niet Ik ben in Barcelona gewoon 2 cola gaan bestellen bij zo'n straatkraam
en het juiste perron gaan vragen op het station! Zonder een centje pijn! Ik heb het nog wel, maar het is echt al zoveel minder 
Ik heb ergens gelezen dat PCO ook al kan verminderen door wat gewicht te verliezen, dus mss heb je daar dan al twee vliegen in 1 klap? Geen idee of dat inmiddels achterhaald is trouwens.
Ik denk soms ook wel van: Zou het wel gaan en kan ik dat wel... en dan denk ik aan voorbeelden uit mijn omgeving en op TV en dan denk ik dat er zeker weten slechtere moeders bestaan dan ik
Ik heb namelijk zo'n moeder die mij wel aanmoedigde om vanalles te doen.
(semi spontaan bij familie gaan vragen hoe het met die- en die was, enzo) en echt erop hamerde dat ik niet alleen 'mocht' zijn. (niet met zoveel woorden, maar daar kwam het iig op neer)
Ik herinner me nog een beeld van mijn moeder die teleurgesteld haar hoofd stond te schudden toen ze zag dat ik met een schoolreisje alleen in de bus zat.
Ik stond dus voortdurend onder druk om situaties op te zoeken waarin ik me niet prettig voelde en dat heeft bij mij dus niet goed gewerkt. Ik schaamde me in de puberteit zo voor 'alleen' zijn, dat ik als ik weer eens alleen in de stad liep na schooltijd (bus gemist) en ik zag in de verte een bekende, dan schoot ik gauw een winkel in, dat ze me maar niet alleen zouden zien. In veel gevallen hadden ze me natuurlijk allang gezien en hadden zij dan zoiets van 'wat is dat voor stom kind'.
Pas toen ik ging studeren ben ik daar overheen gegroeid. Een student is in principe een eenling, het is in elk geval volkomen normaal om 'alleen' over de campus naar een volgend college te lopen, of alleen in de stad rond te sjouwen.
maar dit is natuurlijk schromelijk off topic.
quote:Het lijkt wel alsof ik voor 90% naar een spiegelbeeld van mezelf aan het kijken ben als ik die tekst lees (bij schoonouders wonen, al heel lang aan het zoeken naar een huis, pco, iets te zwaar (door pco voor een groot stuk want ik let enorm op mijn voeding)Op woensdag 29 maart 2006 11:17 schreef zeeuwse het volgende:
* meldt.
(altijd gedacht dat dit topic over die rammeldingen ging....
[lang verhaal]
Ik hoop voor jou dat jouw vriend op een snel tempo bijdraait en inziet dat het altijd een verkeerd moment kan zijn als een kind komt (werkzekerheid is er bijna niet meer bv) en dat er van pco geen sprake is en dat die kilo's verdwijnen als sneeuw voor de zon
En dat denken dat anderen denken dat je stom bent, zooooo herkenbaar
Bij voorzichtig navragen bleek altijd dat ze geen idee hadden waar ik 't over had Hier is na vannacht het gerammel weer wat minder meeeeen wat heb ik een slaap na een zeer onrustige nacht met mijn kleine dame
Ik had helemaal niet het idee dat het al zo lang liep!
En ik ben nog laaaaaaaaaaaaang niet uitgerammeld.
Ik golf nog steeds heel fijn mee op mijn maandelijkse hormoonspiegel.
Makkelijk en schoon, maar je vergeet een beetje dat je een vrouw bent...
quote:Heb je de seroxat gewoon doorgeslikt tijdens de zwangerschap en ging dat in overleg met je (huis)arts? En heeft Zoë er nog "afkickverschijnselen" van gehad?Op woensdag 29 maart 2006 14:05 schreef Rottdog het volgende:
Nijna ik heb dus wel gehoor gegeven aan het rammelen ondanks de medicatie (seroxat) en mijn twijvels dezelfde twijvels die jij dus ook beschrijft.
Hier is na vannacht het gerammel weer wat minder meeeeen wat heb ik een slaap na een zeer onrustige nacht met mijn kleine dame
En heb je soms nog steeds twijfels of is het ook minder nu je eenmaal mama bent?
Hihi, dat laatste heb ik hier nog geen ervaring mee, ik rammel lekker door
op naar deel 3 . En over de twijvels die heb ik nog steeds maar dat heeft ieder ouder vooral of je er wel goed aangedaan hebt. Dan kijk ik naar Zoë en dat is zo'n gezellige vrolijke meid dus dat zit wel goed denk ik.
Vanmiddag ga ik ff bellen voor een afspraak met de huisarts... als ik eraan denk, ze hebben van die suffe beltijden voor afspraken
.Wel goed, beter nu al doen, dan weet je al een beetje waar je aan toe bent.
Het is bij mij ook weer goed raak hoor op het moment.
Komt mss wel door dit topic een beetje. wat ik me nou wel blijf afvragen is waar jullie op wachten BE?
Heel kinderachtig. En waar we op wachten? Eh.... stinkie? Gewoon nog net even iets langer wachten en overnadenken.
En nog steeds wel een klein beetje de situatie enzo. 2 huizen, hij een baan met alleen maar maandcontracten enzo.
Maar goed, ik mag niet helemaal meer klagen hoort, want ik geloof dat hij aardig aan het ontdooien is.
En ze zijn dus op zoek naar een vast iemand die net iets andere capaciteiten heeft dan stinkie maar in de tussentijd kan hij wel blijven om dat werk te blijven doen. En inmiddels zit hij er dus al wel sinds september of zo.
Hij is op zich wel aan het kijken naar ander werk verder.
Het grote 'rammelaars'topic, deel 3