Het grote 'rammelaars' topic, deel 2

Ik stond net op de wc weer in mijn bolle (poep)buik te prikken Zou het? Zou het?

En gewoon aan de pil he, ongesteld hele mikmak en ik heb echt het zware vermoeden dat ik onrvuchtbaar ben/PCO heb o.i.d. MAAR TOCH.....

Ik ga een zak Daim leegeten

Ik ben altijd zo bang dat als ik hier ga posten dat het dan alleen maar erger wordt

quote:

Op zondag 19 maart 2006 13:29 schreef Brighteyes het volgende:
Dat had ik wel een beetje toen het topic net geopend was. Dan heb je ineens de kans om alles te spuien erover en toen heb ik wel even wat heftige buien gehad. Nu is het gewoon lekker om af en toe eens even te gillen of zo.

Of overleg en vragen.

Ik zat me laatst af te vragen of de andere rammelaars ook al bezig zijn met hoe dat dan straks gepland gaat worden met opvang en minder werk etc. etc.

Jawel, maa rnu leg ik natuurlijk ook wel weer echt vast dat ik aan het rammelen ben, en anders kun je het voor jezelf nog ontkennen enzo

Grote voordeel voor mij is natuurlijk dat ik zeker nog een jaar moet wachten, maar nu spelen er allemaal al vragen door mijn hoofd als eerst de buikverkleining? Of toch eerst proberen zwanger te worden? En hoe doe je dat dan in een trouwjurk? Nouja. 'k heb nog een jaar om d'rover na te denken

Naar aanleiding van mn posts in het speeltuinbankje:

quote:

Ik heb "last" van mn biologische klok, hij tikt nogal nadrukkelijk...
Als ik kindjes zie of hoor dan smelt ik helemaal , maar goed ook net weer met mn nieuwe pilstrip begonnen.

Hoe weet je nou eigenlijk dat je eraan toe bent of weet je dat niet? Ik ben geloof ik een beetje te rationeel naar het hele gebeuren aan het kijken. En maak mn gevoel weg met mn verstand .

quote:

Dat ik denk dat ik het niet kan, geen goede mama zal zijn (maar ik denk dat veel mensen dat hebben... ) en een stukje erfelijkheid mbt een oogziekte. Maar heb het daar met mn lief ook al wel over gehad, misschien dat we daar eerst maar wat meer informatie over moeten zoeken wat betreft kansen enzo. Het is niks levensbedreigends, iets waar je prima oud mee kan worden, maar wat wel kan leiden tot blindheid (rond het 20e jaar). Ik vind het een te groot iets om zomaar buiten beschouwing te laten in de overweging om proberen zwanger te worden of niet.

kreeg ik van BE het linkje naar dit topic.
Nog niet helemaal doorgelezen, maar ik geloof dat dit een fijn plekkie is als je "last" hebt van gerammel

Ik ga altijd enorm rommelen van het lezen van de topics in OUD Ik lurk dan ook echt overal mee.
En ik wiil nog helemaal geen kinderen nu, ik ben pas twintig, maar dan zit ik meer te denken van "ik wou dat ik 25 was en al een baan had enzo"
gaat vriendlief gisteren even heel fijn een gesprek aan over de toekomst en zo zaten we ineens "voor de lol" kindernamen te bedenken

ramelderammelderammel. echt mijn emoties zijn bijna niet meer te houden. ik weeeeeeet echt niet meer wat te doen. weet hier iemand een remedie voor??

quote:

Op maandag 20 maart 2006 18:38 schreef waterfly het volgende:
ramelderammelderammel. echt mijn emoties zijn bijna niet meer te houden. ik weeeeeeet echt niet meer wat te doen. weet hier iemand een remedie voor??

Toegeven aan je gerammel.... .
Maar ff serieus, nee ik heb geen idee. Bij mij vliegen met enige regelmaat de hormonen of wat het dan ook mogen zijn door mn lijf. En dan gewoon geen idee hebben hoe je dat gevoel ff wat kan laten afzwakken ofzo. Irritant, maar vast een of ander oergevoel...

En hoe blij ben je met je collega's die ineens zwanger zijn en ook een zeikmodus van zo'n 9 uur per dag aanhebben.

Ik denk juist ik wil ook maar zij mekkert de hele dag hoe rot het wel niet is zwanger zijn.
Hoe vervelend en hoe niet blij ze ermee is.

Ik rammel best veel maar van zulke opmerkingen stuiter ik.
Het lijkt me zo bijzonder tuurlijk rozegeur en manenschijn zal het niet zijn.
Maar een constant beklag lijkt me ook sterk.
Ach misschien kan ik er extra slecht tegen omdat ik zo rammel.

quote:

Op dinsdag 21 maart 2006 16:39 schreef Brighteyes het volgende:
Dat heb ik ook wel hoor. Ik heb het heilige voornemen dat ik, zelfs al eindig ik in een rolstoel en kots ik 9 maanden lang mijn longen uit mijn lijf, dat ik dan nog niks negatiefs zal zeggen. Dat kan ik me niet voorstellen als ik nu zo graag wil.

Hoe herkenbaar! Dat denk ik nu ook altijd, dat ik allemaal wel weet dat zwanger zijn ook kan betekenen dat je je echt verschrikkelijk kan voelen, maar dat IK nooooit zal klagen omdat ik het ZO graag gewild heb Volgens mij piep ik wel anders als ik wekenlang boven de pot hang

Ik heb maandag een gesprek met een jobcoach van de instelling waarin ik werkzaam ben, om te kijken of er iets geschikts is voor mij om en te blijven werken en bijv. 1 dag in de week naar school te kunnen. Ik ben er wel heel erg zeker van dat dit werk wat ik nu doe het echt niet is, ook al zou mijn vriend nu ineens wel kinderen willen, ik weet gewoon dat ik weer naar school moet om iets te doen wat ik WEL leuk vindt en mee verder kan in de toekomst..
Maar.. we hebben net wel goed kunnen overleggen dat we het allebei wel zien zitten om over 3/4 jaar aan kinderen te beginnen, dus nadat ik klaar zou zijn met een opleiding
Zal na maandag nog wel even vertellen of er iets uit het gesprek is voortgekomen.
Enne ik blijf hard mee-rammelen hier, wat de keuze ook zal worden

Ik ga niks beloven wat betreft al dan niet klagen, dat zie ik wel als ik ooit zwanger zou worden . Hihi. Maar dat zien we dan allemaal wel weer...

grappig.. rammelen schijnt toch onbewust aanstekelijk te werken op vriendlief... zegt ie vanmiddag zo: "jeeeeeeeeee overal waar ik kijk zie ik zwangere vrouwen..." hihihihihi

hihihi, misschien gaat er bij hem ook wel wat rammelen waterfly

Hoe zit het trouwens met jullie als mederammelaars... wat is de reden dat jullie nog aan het rammelen zijn? Is het vriend-/manlief of twijfels of...?

Hier beetje manlief, die eigenlijk eerst wil klaar zijn met zn opleiding en die ook wel wat bang is zn vrijheid kwijt te raken. Maar ook twijfels of ik het allemaal wel kan en of ik mn genen wel door wil geven mbt een erfelijke oogziekte...

ik weet niet, we zijn allebei wel zo verstandig dat we eerst school willen afmaken... Maar mocht ik nu zwanger raken, dan denk ik dat wel allebei door het dolle heen zouden zijn...

Maar het is nu toch niet mogelijk vanwege mijn spiraaltje, en dat geeft ook wel rust ergens... Anders zit je toch steeds te denken van zou het zo zijn?

Ik stond vanmorgen mijn buik in te zuigen "Als er ECHT wat was, dan kreeg ik 'm niet zo plat toch? Het zijn gewoon die halve kilozak Daims en dat ei-met-spek van gisteravond negen uur die ik zie als ik gewoon ademhaal"

Tijd voor en nog wat Daims

nee hoor bij mij geen aanleiding tot rammelen.. puur lichamelijke toestand denk ik...

als ik me net niet misselijk had gegeten aan een heel doosje zoethoutdropjes had ik ook wel wat troostdaims gelust..

Ik had een tijdje geleden ineens heel veel lucht inmijn darmen en dat rommelde heel raar, toen schrok ik wel eventje, ik was al bang dat het een trappend kindje was...

okee laatst gebeurd in verre kennissenkring.
meid midden twintig, gaat op wintersport. krijgt daar buikpijn en dus naar de dokter. die verwijst naar het ziekenhuis en daar constateren ze een tumor. toch maar even een second opinion. blijkt ze al 9 maanden zwanger en ze is 'gewoon'aan het bevallen? 9 maanden lang gewoon gerookt, gedronken en de pil doorgeslikt en gewoon iedere maand ongesteld. het meisje is inmiddels geboren en voor zover ik weet gezond.

rarararara? ik vond het een extreem raar verhaal, maar het schijnt toch echt waar te zijn. wat denken jullie?

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 10:41 schreef Brighteyes het volgende:
Bij mij is het mijn man. _{Ik moet nog steeds een beetje giechelen als ik dat zeg.}

Dat heb ik ook... het klinkt zo oud ofzo. Meestal heb ik het dan maar over manlief, mn wederhelft of gewoon mn vriendje . Al bijna 2 jr getrouwd, maar man klinkt nog steeds raar .

Daim heb ik op dit moment eigenlijk niet zo zin in, ik heb een kop vol snot en ben niet zo in de "snoep-mood" (het is een waar wonder!). Maar voor zondag heb ik Ikea op het programma staan en dan ga ik zeker ff een nieuwe voorraad aanschaffen .
Ik heb net mn fruithap op .

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 11:20 schreef waterfly het volgende:
okee laatst gebeurd in verre kennissenkring.
meid midden twintig, gaat op wintersport. krijgt daar buikpijn en dus naar de dokter. die verwijst naar het ziekenhuis en daar constateren ze een tumor. toch maar even een second opinion. blijkt ze al 9 maanden zwanger en ze is 'gewoon'aan het bevallen? 9 maanden lang gewoon gerookt, gedronken en de pil doorgeslikt en gewoon iedere maand ongesteld. het meisje is inmiddels geboren en voor zover ik weet gezond.

rarararara? ik vond het een extreem raar verhaal, maar het schijnt toch echt waar te zijn. wat denken jullie?

Je hoort wel vaker van dit soort dingen, mensen die het helemaal niet in de gaten hebben en dan ineens liggen te bevallen.
Ik kan het me haast niet voorstellen dat je het niet merkt... (maar goed ik heb daar nog geen ervaring in).

een vriendin van mn moeder belde destijds of zij haar naar het ziekenhuis wilde brengen.
Ze had pijn in haar buik en rug.
Eenmaal daar aangekomen bleek dat ze aan het bevallen was. Ook zij had gewoon 9 maanden lang de pil geslikt en was (weliswaar minder heftig) ongesteld geworden. Ze was ook maar 5 kg aangekomen en had maar een miniscuul klein buikje (net alsof de feestdagen net geweest waren zeg maar)
Het kan toch echt.

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 11:20 schreef waterfly het volgende:
okee laatst gebeurd in verre kennissenkring.
meid midden twintig, gaat op wintersport. krijgt daar buikpijn en dus naar de dokter. die verwijst naar het ziekenhuis en daar constateren ze een tumor. toch maar even een second opinion. blijkt ze al 9 maanden zwanger en ze is 'gewoon'aan het bevallen? 9 maanden lang gewoon gerookt, gedronken en de pil doorgeslikt en gewoon iedere maand ongesteld. het meisje is inmiddels geboren en voor zover ik weet gezond.

rarararara? ik vond het een extreem raar verhaal, maar het schijnt toch echt waar te zijn. wat denken jullie?

Als het kind Gwynneth heet dan kent mijn vriendin ze persoonlijk

En bovenstaand wintersport verhaal zorgt bij dus voor de "buik-inzuigpraktijken" bij mij

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 11:41 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, jij vertelde dit toch laatst al op het speeltuinbankje Syreen?

Jup. Neef van mijn vriendin was met de bewuste groep op vakantie, vriendin van een vriend van hem idd naar ziekenhuis met buikpijn. Ze zeiden eerst tumor, daarna lucht en toen was het een meisje

Ze woonden een jaar samen en kenden elkaar anderhalf jaar ofzo. Meisje had een normaal postuur (dat was mijn eerste uitroep aan de telefoon hahaha....HOE DIK WAS DIE DAN? Nou, gewoon, niet dik dus.... Ze liep wel bij een neuroloog o.i.d. voor vage klachten Laat ik die nou ook hebben )

Vage klachten dan he, niet de neurloog!

idd het meisje heette gwyneth.. en ja dat verhaal zogt bij mij ook voor buik inzuigpraktijken en zinloze rekensommetjes......

Hebben jullie dat ook dat je ergens loopt ofzo (vandaag in de Ikea) en dan hoor je zo'n klein baby huiltje, dat het dan gaat rammelen en je het liefst zo "koediekoediekoedie" zelf ook wilt en wel NU.

Ik moet af en toe wel heel hard lachen om mezelf hoor. En soms snap ik ook geen moer meer van mezelf. Dan wil ik het wel en dan twijfel ik weer en dan weet ik het weer heel zeker dat ik het echt wel wil en even later toch weer niet...

En dan loop ik mn lief aan zn kop te zeuren, gelukkig is hij degene die niet zo last heeft van zn hormonen of in elk geval zich er niet zo door laat beïnvloeden. Anders zaten we hier misschien al met een huis vol .
Misschien ga ik aan het eind van mn pilstrip stoppen... MISSCHIEN hoor .

Ow BE, dat is leuk . Ik heb nog geen potentiele leenkindjes .
Lijkt me leuk om zo af en toe alvast eens wat te kunnen oefenen .

quote:

Op vrijdag 24 maart 2006 13:39 schreef waterfly het volgende:
idd het meisje heette gwyneth.. en ja dat verhaal zogt bij mij ook voor buik inzuigpraktijken en zinloze rekensommetjes......

Ha zelfde verhaal dus

Donderdagavond ging ik naar lief omdat we vrijdagmorgen supervroeg naar Barcelona gingen. Dus ik: Oh, in Barcelona ff een testje kopen hahaha, wil wel weten of ik nou een vetbuik heb en moet lijnen of niet!

Ik draai me om en zie een wit wegtrekkend vriendje Oops Even vergeten dat ik het niet tegen mijn vriendin ofzo had Nou ja, hij EISTE dat ik (we) stante pede richting een Etos zouden gaan, want dan moest ie het ook NU weten.

Ik kon lullen als Brugman ("Ik zeg wel vaker dingen hoor! ER IS NIKS!") maar naar de Etos moesten we. Dus ik mijn eerste test EVER gekocht (wel al een keer online besteld en dat ga ik de volgende keer weer doen.... ) en voor de vorm maar een fles Nivea Sundinges _{oke, het lijkt wel lollig maar ik had serieuze hyperventilatie omdat ik stomme test van 'm moest kopen terwijl ik eigenlijk...nou ja.... grrrrr}

Eenmaal thuis de bijsluiter bestudeerd en dan de plee op (gelukkig moet ik altijd piesen als ik spanning heb.... ). Na een minuut terug naar de wc rennen met zijn 2-en, hij kijkt naar de test, JA WAT IS HET NOU?!?!

Een dikke min dus en mijn vaste voornemen om nooit, maar dan ook nooit meer te hinten naar wat dan ook. Ever. Jamais. Niemals. Ik bel mijn vriendin wel op, of ik zet het hier neer.

En ondertussen serieus aan het nadenken of ik wel verder wil met iemand die zo spastisch reageert op een mogelijke zwangerschap . Ik had het idee met een 16 jarige in een kamer te zitten in plaats van met twee volwassen mensen met elk een eigen huis en een eigen inkomen .

Vooral omdat ik zelf denk dat ik onvruchtbaar of verminderd vruchtbaar ben (vandaar ook mijn luchtige mededeling over die test die ik wilde kopen in Barca). Want daar komen dan een hoop onderzoeken e.d. bij kijken en ik kan dus niks met een partner die hysterisch gaat zitten doen als er kwakjes ingeleverd moeten worden of anderszins meegeleefd/meegegaan.

En er zijn nog wat andere dingen die me niet lekker zitten, maar die horen ergens anders thuis.

Dus het plan van "dan maar alleen" is alweer lichtelijk zijn hoofd aan het opsteken hier.

Hee syrena, wat een conclusies. Ik kan me voorstellen dat hij schrikt als jullie nog niet de plannen hebben om ouders te worden en jij roept dat je denkt dat je zwanger bent. Lijkt mij een heel gezonde reactie. Als je dan al een gesprek in wil gaan met hem dan zou het bij mij meer de kant op gaan wat wil je eigenlijk in de toekomst. En hoelang duurt het voor jou voor die toekomst tegenwoordige tijd is.

quote:

Op maandag 27 maart 2006 19:24 schreef sjak het volgende:
Hee syrena, wat een conclusies. Ik kan me voorstellen dat hij schrikt als jullie nog niet de plannen hebben om ouders te worden en jij roept dat je denkt dat je zwanger bent. Lijkt mij een heel gezonde reactie. Als je dan al een gesprek in wil gaan met hem dan zou het bij mij meer de kant op gaan wat wil je eigenlijk in de toekomst. En hoelang duurt het voor jou voor die toekomst tegenwoordige tijd is.

Nee hij weet wel dat ik rammel en hij roept dat hij MINSTENS nog vijf jaar wil wachten etc. want met kinderen kan je niks meer (wat grote onzin is).

Ja ik snap ook wel dat hij schrikt, maar ik vond zijn reacties echt enorm kinderachtig. Alsof de wereld in 1 klap aan het vergaan was . En dat kwam gewoon bovenop een aantal andere twijfels die ik al heb, aangaande "oud worden met..." en "kinderen krijgen met...". En voornamelijk het eerste, want zonder dat ga ik echt niet aan het tweede beginnen.

Mja, ik stond vanmorgen om 05.00 uur op het vliegveld van Barcelona, dus ik ga eerst maar ff mijn bed induiken voordat ik een topique in R&P ga openen

Ik zou ook mijn bedenkingen hebben over een vriendje wat zo panisch reageert en je bijna aan je haren meesleurt naar de drogist?

Ik heb toen ik de afgelopen tijd af en toe een beetje wagenziek was (en als gevolg daarvan een beetje misselijk was) een grapje gemaakt dat ik wel zwanger leek. De reactie van mijn vriend was heel rustig. Hij vroeg of ik het wilde testen en toen ik zei dat zoiets niet nodig is omdat ik een goed voorbehoedsmiddel gebruik vond ie het ook best.

En dat was nadat ik hem een tijdje daarvoor al gemeld had dat als ik nu zwanger word door een ongelukje het niet meer weg laat halen. Dus OF hij vindt het niet erg vader te worden OF hij is glad vergeten dat ik dat gezegd heb...

ik vind het juist ergens ook wel voor hem spreken dat ie niet onverschillig reageert op zo'n mededeling, het is toch ook niet niks als je echt nu zwanger zou zijn, syrena?

Mag ik stiekem toegeven dat het hier ook wel eens rammelt? Ik ben 22 en al vanaf m'n tienerjaren droom ik echt van kinderen...baby's, ukjes, peutertjes...geweldig. Ik denk dat m'n liefde voor kinderen ook de grootste reden is dat ik nu kinderleidster ben. Ik lurk ook altijd hier in OUD en kan helemaal wegzwijmelen in de fototopics of Zwangerschap&Geboortetopics..
Met vriendjelief heb ik het wel eens over kinderen, en zelf dacht ik altijd dat ik wel rond m'n 25e moeder zou willen worden. Dan zou ik net op mezelf wonen, leuke baan, nog even ''geleefd''door te reizen enzo... je kent het wel. En dan zou ik m'n kindje alles kunnen geven.
Tot het gesprek dus met vriendje. Die is nu net 25 en wil ook graag kinderen,maar ziet zichzelf niet te oud voor het eerst vader worden. En dus stelde die doodleuk voor dat ik over een jaar best zwanger zou kunnen zijn. Dat is wel héél snel! Ik woon nu nog thuis...we willen zo snel mogelijk gaan samenwonen, en als dat eenmaal zover is, dan mag het wat hem betreft meteen raak zijn!
Soms wou ik dat ik de tijd kon doorspoelen tot het moment dat we alles op een rijtje hadden... want stiekem stel ik mezelf steeds vaker voor hoe het nou zou zijn, zo'n mooi buikje waar een klein beebje in zit...hoe een beebje van ons samen eruit zou komen te zien enz... Maar nu komt het gewoon echt nog niet uit.

*zucht* Geduld hebben...ik ben niet de enige...

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 00:00 schreef bixister het volgende:
ik vind het juist ergens ook wel voor hem spreken dat ie niet onverschillig reageert op zo'n mededeling, het is toch ook niet niks als je echt nu zwanger zou zijn, syrena?

Iemand panisch naar de drogisterij slepen vanwege een fout getimed grapje is toch een beetje over the top, vind ik. Een beetje verder dan 'niet onverschillig'. Als ik zelf moet kiezen, dan liever die onverschillige reactie...

Welkom Shirley .

Ik ga binnenkort maar eens even babbelen met de huisarts, over erfelijkheid, over wel of niet stoppen met de medicatie die ik op dit moment slik (prozac ). Want eigenlijk zou ik daar wel mee willen stoppen (eventueel tijdelijk).

Babbelen bij de huisarts moet ik ook nog.
Ik ben namelijk allergisch voor hechtdraad.
Het is misschien toch makkelijker om van te voren te gaan testen voor het geval dat.