Mijn man heeft een probleem en wij weten niet hoe nu verder. En wij zijn wel benieuwd hoe buitenstaander denken.
Man is gescheiden, omgangsregeling is bijna 50/50, iets meer bij de moeder.
Zijn kind van 10 jaar komt 4 middagen uit school naar hem toe (gaat 3x na het avondeten bij z'n moeder slapen) en het weekend is om en om.
Kind zit met zichzelf in de knoop, vertoont daardoor ook wat negatief gedrag. Door vader is professionele hulp ingeroepen, dat gaat binnenkort starten.
Omgang tussen zoon en vader gaat wat moeizaam, het loopt stug. Zoon heeft met mij heel erg moeite.
Zoon heeft aangegeven meer behoefte te hebben aan tijd met zijn moeder. Moeder ervaart geen problemen met hem, maar staat wel achter de hulpvraag.
Mijn man heeft meerdere keren aangegeven dat Zoon behoefte heeft aan zijn moeder en dat hij graag ziet dat hij 1 dag meer naar haar toe gaat.
Zij weigert op fronten en komt met allerlei argumenten: haar werk, haar vriend, ze wilt niet iedere avond hoeven koken.
Wij hebben van alles aangeboden: ze mag zelf de dag kiezen, wij passen ons aan.
Zoon heeft behoefte aan zijn moeder en zij wijst hem gewoon af (dat weet hij uiteraard niet)
Zij wilt niet meer 50% van de tijd voor hem zorgen.
Ik (als moeder) vind het zo hartverscheurend en verdrietig om te zien hoe een moeder zich in alle bochten wringt omdat ze er niet meer voor haar zoon wilt zijn.
Wat is wijsheid? En hoe denken jullie hierover?
Ik wil ook vaker blowen en gamen en takeaway bestellen.
Dus het lijkt me verstandig dat jullie werken aan de relatie met zijn zoon, in plaats van wijzen naar de moeder. Deze jongen is er niet persé mee geholpen als zijn vader hem richting zijn moeder dirigeert.
Klinkt als een gevalletje vader heeft een nieuwe relatie en ik wil dat niet om wat voor reden dan ook. Vraag blijft dan over waarom dat bij moeder geen probleem is, maar dat kan zo simpel zijn als dat die niet samen woont.quote:Op vrijdag 22 december 2023 00:53 schreef Seven. het volgende:
Het lijkt erop dat het probleem vooral zit in de verslechterde relatie tussen jouw partner en zijn zoon en jou en zijn zoon. Jij bent deel van dat probleem, dit is niet alleen het probleem van je man.
Dus het lijkt me verstandig dat jullie werken aan de relatie met zijn zoon, in plaats van wijzen naar de moeder. Deze jongen is er niet mee geholpen als zijn vader hem richting zijn moeder dirigeert.
Straks gaat het helemaal verkeerd en kan ze fulltime moeder worden. Sowieso argumenten als ik wil niet koken en ik wil luidruchtig neuken met mijn vriend...
(ik lees tussen de regels door)Wat lees jij rare dingen tussen de regels door.quote:Op vrijdag 22 december 2023 01:19 schreef Catkiller het volgende:
[..]
Klinkt als een gevalletje vader heeft een nieuwe relatie en ik wil dat niet om wat voor reden dan ook. Vraag blijft dan over waarom dat bij moeder geen probleem is, maar dat kan zo simpel zijn als dat die niet samen woont.
Straks gaat het helemaal verkeerd en kan ze fulltime moeder worden. Sowieso argumenten als ik wil niet koken en ik wil luidruchtig neuken met mijn vriend...
Niet zo vreemd ook je kunt nooit zijn moeder vervangen.
Deal with it.
Moeder wil hem niet nog meer. Het kind is beschadigd voor de rest van zijn leven.
En nee, dit is niet aan jou om je mee te bemoeien, helemaal buiten bijven.
Wel is dit een onderwerp waar jij je niet mee moet bemoeien. Dit is iets tussen je partner, zijn ex vrouw en hun kind.
De relatie tussen mijn kinderen en zijn kinderen is heel goed, zij zijn zelfs van weekend gewisseld omdat ze graag in hetzelfde weekend bij ons zijn.quote:
Waarom loopt het niet goed tussen je partner en zijn zoon? Waarom heeft zijn zoon zoveel moeite met jou? Je geeft aan dat je zelf ook kinderen hebt, hoe vaak zijn zij bij jullie? Hoe is de relatie tussen jouw kinderen en zijn zoon?
Het gaat stroef, er zijn geen aanwijsbare problemen. Hun omgang is niet slechter geworden zins ik in beeld ben.
Kind krijgt niet voor niks hulp, het is oa moeilijk contact te maken met hem.
Nee hoor, kind heeft die behoefte heel duidelijk uitgesproken.quote:
Volgens mij wijst ze haar kind niet af maar wijst ze haar ex af die bedacht heeft dat hun kind nog meer bij zijn moeder zou willen zijn omdat hij de omgang met zijn kind moeilijk vindt.
En nee, dit is niet aan jou om je mee te bemoeien, helemaal buiten bijven.
Naar wie?quote:
[..]
Nee hoor, kind heeft die behoefte heel duidelijk uitgesproken.
He, je voelt geen enkele verantwoordelijkheid?quote:
Ik bemoei me trouwens nergens mee, ook niet met de opvoeding. Man en ik praten hier natuurlijk wel over, het is ook niet niks.
Wij hebben duidelijke afspraken: wij bemoeien ons niet met de opvoeding van elkaars kinderen, dat is aan de ouders. En ik bemoei me zeker niet met de discussie tussen man en ex.quote:Op vrijdag 22 december 2023 07:44 schreef halfway het volgende:
[..]
He, je voelt geen enkele verantwoordelijkheid?
Of je bedoeld of ik voor zijn kinderen zorg: natuurijk!
Lijkt me dus dat je man beter zijn tijd kan besteden aan het verbeteren van de relatie met zijn zoon.
Zijn kinderen, er zijn er dus meer?quote:
[..]
De relatie tussen mijn kinderen en zijn kinderen is heel goed, zij zijn zelfs van weekend gewisseld omdat ze graag in hetzelfde weekend bij ons zijn.
Het gaat stroef, er zijn geen aanwijsbare problemen. Hun omgang is niet slechter geworden zins ik in beeld ben.
Kind krijgt niet voor niks hulp, het is oa moeilijk contact te maken met hem.
En die kinderen hebben dezelfde verblijfsregeling qua vader/moeder als de zoon waar het om gaat?
Zelfde moeder? Jongere of oudere kinderen?
Natuurlijk zijn er aanwijsbare problemen. En als volwassenen zijn jullie de enigen die in staat zijn om de problemen onder jullie dak op te lossen.quote:
[..]
De relatie tussen mijn kinderen en zijn kinderen is heel goed, zij zijn zelfs van weekend gewisseld omdat ze graag in hetzelfde weekend bij ons zijn.
Het gaat stroef, er zijn geen aanwijsbare problemen. Hun omgang is niet slechter geworden zins ik in beeld ben.
Kind krijgt niet voor niks hulp, het is oa moeilijk contact te maken met hem.
Hij is 10. Hij kan best voorkeuren hebben maar die kunnen zomaar veranderen als jullie er doorheen prikken en met hem werken aan de oplossing onder jullie dak.quote:
[..]
Nee hoor, kind heeft die behoefte heel duidelijk uitgesproken.
Feitelijk wijzen jullie hem af door hier ook in mee te gaan, in plaats van voor hem en de 50/50 regeling te vechten.
Je trekt wel vergaande conclusies, hoor. Waar je op aanslaat is dat TS en haar man niet aan zelfreflectie lijken te doen en in de slachtofferhouding kruipen, en de verantwoordelijkheid wordt ogenschijnlijk klakkeloos bij de moeder van deze jongen neergelegd.quote:Op vrijdag 22 december 2023 08:59 schreef timmmmm het volgende:
Zij (als moeder) vindt het waarschijnlijk dan weer hartverscheurend hoe jij tussen zoon en vader instaat. Maar wel met het vingertje wijzen hoor, terwijl jij aan de bron van het probleem staat. En omdat moeder niet meewerkt met de oplossing voor het probleem waar jij verantwoordelijk voor bent, omdat jouw nieuwe relatie een gezin zodanig verwoest dat vader en zoon niet meer door een deur kunnen, sta jij vooraan om haar de schuld te geven.
Maar dat maakt TS ook niet direct verantwoordelijk voor het verwoesten van een gezin.
TS zegt zelf dat de problemen ontstaan zijn omdat zoon heel veel moeite heeft met haar. Gevolg is, ofwel door gefaald ofwel door geen de-escalerend optreden van TS, dat vader en zoon zodanig met elkaar overhoop liggen dat vader en zoon het een goed idee vinden als hij maar zoveel mogelijk naar zijn moeder gaat.quote:Op vrijdag 22 december 2023 09:03 schreef Seven. het volgende:
[..]
Je trekt wel vergaande conclusies, hoor. Waar je op aanslaat is dat TS en haar man niet aan zelfreflectie lijken te doen en in de slachtofferhouding kruipen, en de verantwoordelijkheid wordt ogenschijnlijk klakkeloos bij de moeder van deze jongen neergelegd.
Maar dat maakt TS ook niet direct verantwoordelijk voor het verwoesten van een gezin.
Als TS er niet was geweest, hadden vader en zoon nog steeds prima geweest. Als TS het anders aangepakt had ook. Welke conclusie moet ik anders trekken? TS doet er inderdaad heel zielig over, maar dat verandert weinig aan de oorzaak van het verwoeste gezin. Als het nou om een tiener van 17 zou gaan, kan je nog wel wat bij de zoon leggen, maar we hebben het als ik het goed begrijp over een 10-jarig knulletje.
Op zich zal het allemaal niet 100% aan hun liggen en zullen ze vast hun best doen dus het is inderdaad wat hard gesteld, maar dat is vooral omdat ik het walgelijk vind dat, wanneer je zelf de verandering bent die de relatie zodanig verzuurt, je dat ineens bij de moeder voor de voeten werpt. Die het blijkbaar in haar huis wél voor elkaar heeft.
Het kind heeft vooral een probleem.
Verder vind ik altijd merkwaardig dat mensen dit soort gezinsproblematiek gaan toetsen op een forum, vermomd als vraag op zoek naar een soort bevestiging (is mijn interpretatie).
Het probleem is dat ze het kind willen lozen en dat niet lukt, het probleem van TS is niet dat het niet goed gaat tussen vader en zoonquote:
Wat opvalt is dat de openingspost vrijwel gelijk start met 'mijn man heeft een probleem'.
Het kind heeft vooral een probleem.
Verder vind ik altijd merkwaardig dat mensen dit soort gezinsproblematiek gaan toetsen op een forum, vermomd als vraag op zoek naar een soort bevestiging (is mijn interpretatie).
Ik geef niemand de schuld. Zijn andere 2 kinderen wilden graag meer bij ons zijn, die hebben wij uiteraard met open armen ontvangen. Dat is geen enkele issue.quote:
Zij (als moeder) vindt het waarschijnlijk dan weer hartverscheurend hoe jij tussen zoon en vader instaat. Maar wel met het vingertje wijzen hoor, terwijl jij aan de bron van het probleem staat. En omdat moeder niet meewerkt met de oplossing voor het probleem waar jij verantwoordelijk voor bent, omdat jouw nieuwe relatie een gezin zodanig verwoest dat vader en zoon niet meer door een deur kunnen, sta jij vooraan om haar de schuld te geven.
Zijn zoon wil graag een dagje meer naar zijn moeder om tijd met haar door te brengen en dat wil zij niet.
Dat speelt overigens al voordat wij gingen samenwonen, zo lang loopt het al...
Dan had ik er meteen mee gestopt. Ik zou niet met mezelf kunnen leven als mijn nieuwe relatie grote problemen oplevert tussen een 10-jarig jongetje en zijn vader.quote:
Dat speelt overigens al voordat wij gingen samenwonen, zo lang loopt het al...
De relatie tussen man en zoon is niet verslechterd sinds wij samen zijn. Die was al zo.quote:
[..]
TS zegt zelf dat de problemen ontstaan zijn omdat zoon heel veel moeite heeft met haar. Gevolg is, ofwel door gefaald ofwel door geen de-escalerend optreden van TS, dat vader en zoon zodanig met elkaar overhoop liggen dat vader en zoon het een goed idee vinden als hij maar zoveel mogelijk naar zijn moeder gaat.
Als TS er niet was geweest, hadden vader en zoon nog steeds prima geweest. Als TS het anders aangepakt had ook. Welke conclusie moet ik anders trekken? TS doet er inderdaad heel zielig over, maar dat verandert weinig aan de oorzaak van het verwoeste gezin. Als het nou om een tiener van 17 zou gaan, kan je nog wel wat bij de zoon leggen, maar we hebben het als ik het goed begrijp over een 10-jarig knulletje.
Op zich zal het allemaal niet 100% aan hun liggen en zullen ze vast hun best doen dus het is inderdaad wat hard gesteld, maar dat is vooral omdat ik het walgelijk vind dat, wanneer je zelf de verandering bent die de relatie zodanig verzuurt, je dat ineens bij de moeder voor de voeten werpt. Die het blijkbaar in haar huis wél voor elkaar heeft.
Hij is nu alleen op maandag en om het weekend de hele dag bij haar. Op woe, do en vrij komt hij pas na het avondeten naar haar toe.
Hij wil graag een middag extra naar haar toe.
Hou gewoon op met bevestiging zoeken voor externe oorzaken. Daar is zijn zoon niet bij gebaat. Het speelt al blijkbaar al langere tijd dus het is 100% zinloos om op dit onderwerp alleen maar te focusen op wat voor nalatig kreng zijn ex eigenlijk wel niet is door niet mee te werken.quote:
Het kind gaat niet "zoveel mogelijk naar zijn moeder" en wij willen hem zeker niet lozen.
Hij is nu alleen op maandag en om het weekend de hele dag bij haar. Op woe, do en vrij komt hij pas na het avondeten naar haar toe.
Hij wil graag een middag extra naar haar toe.
Wat hebben jullie al gedaan om het probleem onder jullie dak op te lossen?
Euhm, zij werkt en heeft ook een leven verder.quote:
[..]
Ik geef niemand de schuld. Zijn andere 2 kinderen wilden graag meer bij ons zijn, die hebben wij uiteraard met open armen ontvangen. Dat is geen enkele issue.
Zijn zoon wil graag een dagje meer naar zijn moeder om tijd met haar door te brengen en dat wil zij niet.
Dat speelt overigens al voordat wij gingen samenwonen, zo lang loopt het al...
En je schrijft dat zij geen probleem heeft met dit kind.
Toch duwen jullie dat kind naar 'hulp' toe. Terwijl dat kind een probleem heeft met de situatie ipv met zichzelf.
Want op die andere plek is er geen probleem.
Het probleem is er met de vader en omdat jij daarbij hoort ook met jou. Wat doet de vader om dit te verbeteren, om zichzelf te verbeteren?
Of is het ach, dat 10 jarige ventje is het probleem, moeilijk om contact mee te krijgen, hij moet maar aan zichzelf werken?
Dat kind heeft volgens je eigen schrijven geen probleem met zichzelf, want in die andere situatie gaat het prima.
De relatie met paps gaat niet goed, maar ik lees nergens dat paps daarin naar zichzelf kijkt.
Het kind moet maar meer weg zijn en 'hulp' krijgen. Want het kind is moeilijk.
Niets ligt aan vader of jullie. Alles is fantastisch behalve dit 10 jarige ventje toch? Als hij maar verandert...
Daar zijn wij heel hard mee bezig. Daar krijgen wij hulp bij en zoon heeft zelf ook hulp.quote:
[..]
Hou gewoon op met bevestiging zoeken voor externe oorzaken. Daar is zijn zoon niet bij gebaat. Het speelt al blijkbaar al langere tijd dus het is 100% zinloos om op dit onderwerp alleen maar te focusen op wat voor nalatig kreng zijn ex eigenlijk wel niet is door niet mee te werken.
Wat hebben jullie al gedaan om het probleem onder jullie dak op te lossen?
Een kind van 10 jaar wordt afgewezen door zijn moeder, de relatie tussen hem en zijn vader is moeizaam en met mij is geen klik, van zijn kant.
Mijn hart breekt voor hem, maar ik kan dit niet oplossen. In iedere geval niet meer doen dan nu.
Ik ben niet de vijand hoor
Kind heeft zeker wel hulp nodig, dat vindt zijn moeder (en school en huisarts) ook. Zij ervaart alleen geen problemen in de omgang.quote:
[..]
Euhm, zij werkt en heeft ook een leven verder.
En je schrijft dat zij geen probleem heeft met dit kind.
Toch duwen jullie dat kind naar 'hulp' toe. Terwijl dat kind een probleem heeft met de situatie ipv met zichzelf.
Want op die andere plek is er geen probleem.
Het probleem is er met de vader en omdat jij daarbij hoort ook met jou. Wat doet de vader om dit te verbeteren, om zichzelf te verbeteren?
Of is het ach, dat 10 jarige ventje is het probleem, moeilijk om contact mee te krijgen, hij moet maar aan zichzelf werken?
Dat kind heeft volgens je eigen schrijven geen probleem met zichzelf, want in die andere situatie gaat het prima.
De relatie met paps gaat niet goed, maar ik lees nergens dat paps daarin naar zichzelf kijkt.
Het kind moet maar meer weg zijn en 'hulp' krijgen. Want het kind is moeilijk.
Niets ligt aan vader of jullie. Alles is fantastisch behalve dit 10 jarige ventje toch? Als hij maar verandert...
Hij wordt niet afgewezen, hij is bijna 50% bij haar.quote:
[..]
Daar zijn wij heel hard mee bezig. Daar krijgen wij hulp bij en zoon heeft zelf ook hulp.
Een kind van 10 jaar wordt afgewezen door zijn moeder, de relatie tussen hem en zijn vader is moeizaam en met mij is geen klik, van zijn kant.
Mijn hart breekt voor hem, maar ik kan dit niet oplossen. In iedere geval niet meer doen dan nu.
Ik ben niet de vijand hoor
En zeg je nu echt van zijn kant? Een 10 jarig menneke en het is zijn schuld?
Dus bij haar gaat het prima, maar het is de schuld van het kind dat het bij jullie zo fout loopt dat het kind geestelijke bijstand nodig heeft?quote:
[..]
Kind heeft zeker wel hulp nodig, dat vindt zijn moeder (en school en huisarts) ook. Zij ervaart alleen geen problemen in de omgang.
Waar is het hulp traject voor paps en jou als ondersteuner om beter om te leren gaan met dit kind?
Waarom halen jullie uit naar de moeder die geen probleem heeft met dit kind?
Het probleem ligt bij de vader en ook bij jou volgens je eigen schrijven. Maar ik lees niets over hoe vader zijn probleem aan gaat pakken of over hoe jij leert om een betere connectie met dit kind aan te gaan.
Wel lees ik verwijten naar de moeder toe, die geen probleem heeft met dit kind en dat je de schuld bij dit kind neerlegt. Want hij is "moeilijk ', jullie doen het prima!
[ Bericht 0% gewijzigd door Cause-mayhem2 op 22-12-2023 09:43:52 ]
Moet de moeder maar minder gaan werken zodat paps zich minder druk hoeft te maken om zijn kind?
Gaan jullie dat betalen dan? Want geld komt niet uit de lucht vallen.
Jullie hebben recht op fijne tijd met elkaar, zij moet zich maar geheel richten op haar kinderen zodat jullie je ding kunnen doen? Zonder dat lastige ventje?
Nogmaals, wat doet paps om zichzelf als vader te verbeteren?
Waar is zijn hulp traject?
Ik heb al antwoord gegeven, er is al hulp voor man. Wij zijn hier al heel intensief mee bezig.quote:
Wat wil je ts?
Moet de moeder maar minder gaan werken zodat paps zich minder druk hoeft te maken om zijn kind?
Gaan jullie dat betalen dan? Want geld komt niet uit de lucht vallen.
Jullie hebben recht op fijne tijd met elkaar, zij moet zich maar geheel richten op haar kinderen zodat jullie je ding kunnen doen? Zonder dat lastige ventje?
Nogmaals, wat doet paps om zichzelf als vader te verbeteren?
Waar is zijn hulp traject?
Zij werkt 24 uur en krijgt genoeg geld van man. Jullie zullen dat vast niet genoeg vinden, want kennelijk kunnen wij niks goed doen.
Haar andere twee kinderen wonen bij ons en komen om het weekend en een dag naar haar.
Hoezo afwijzen?? Ze houdt zich gewoon aan de afspraken die gemaakt zijn en heeft daar ook haar leven op afgestemd.quote:
Zoon heeft behoefte aan zijn moeder en zij wijst hem gewoon af (dat weet hij uiteraard niet)
Misschien vreemd geformuleerd maar volgens de OP zorgt ze juist iets meer dan 50% voor hem.quote:Zij wilt niet meer 50% van de tijd voor hem zorgen.
Je vult het zo zelf in. De moeder houdt zich gewoon aan de afspraken.quote:Ik (als moeder) vind het zo hartverscheurend en verdrietig om te zien hoe een moeder zich in alle bochten wringt omdat ze er niet meer voor haar zoon wilt zijn.
Sowieso vind ik het wel een vreemde afspraak, 4 keer per week uit school naar vader en dan 's avonds weer naar de moeder. Waarom niet gewoon allebei 2 volledige dagen?
Omdat zij dat niet wil.quote:Op vrijdag 22 december 2023 09:49 schreef Armani XL het volgende:
[..]
Hoezo afwijzen?? Ze houdt zich gewoon aan de afspraken die gemaakt zijn en heeft daar ook haar leven op afgestemd.
[..]
Misschien vreemd geformuleerd maar volgens de OP zorgt ze juist iets meer dan 50% voor hem.
[..]
Je vult het zo zelf in. De moeder houdt zich gewoon aan de afspraken.
Sowieso vind ik het wel een vreemde afspraak, 4 keer per week uit school naar vader en dan 's avonds weer naar de moeder. Waarom niet gewoon allebei 2 volledige dagen?
Kind vindt dit ook vervelend om 's avonds nog te moeten wisselen.
Dan is het nauwelijks 50-50 en is het helemaal niet gek dat die jongen een middag meer met zijn moeder door wil brengen toch?quote:
Het kind gaat niet "zoveel mogelijk naar zijn moeder" en wij willen hem zeker niet lozen.
Hij is nu alleen op maandag en om het weekend de hele dag bij haar. Op woe, do en vrij komt hij pas na het avondeten naar haar toe.
Hij wil graag een middag extra naar haar toe.
Het lastige is dat TS en haar partner er niks aan kunnen doen. Moeder wil niet, dan houdt het op. Je kunt hem moeilijk gewoon op de stoep zetten.
Ik zou eerst rustig het hulptraject in gaan en dan eens zien dat die te zeggen heeft. Moeder ook een keer uitnodigen voor een gesprek en wie weet wat daar uit gaat komen.
Is het dan nauwelijks 50/50?quote:
Nou is het natuurlijk helemaal des FOK's om de nieuw partner hoe dan ook de schuld te geven, ik lees in dit topic zowel de 'bemoei je er niet mee' als 'je voelt je niet verantwoordelijk?' maar als ik dan dit lees:
[..]
Dan is het nauwelijks 50-50 en is het helemaal niet gek dat die jongen een middag meer met zijn moeder door wil brengen toch?
Het lastige is dat TS en haar partner er niks aan kunnen doen. Moeder wil niet, dan houdt het op. Je kunt hem moeilijk gewoon op de stoep zetten.
Ik zou eerst rustig het hulptraject in gaan en dan eens zien dat die te zeggen heeft. Moeder ook een keer uitnodigen voor een gesprek en wie weet wat daar uit gaat komen.
Ma maandag, pa dinsdag, woensdag donderdag vrijdag ontbijt bij ma, pa na school voor het eten, ma na het eten en de weekenden om en om.
Kinderen die zich af gesloten hadden of tegengas gaven.
De oorzaak zat in geen enkel geval bij het kind of bij degene waarbij het wel goed ging.
Hulp e.d. voor dat kind kon enkel de situatie iets dragelijker maken. Maar echte verbetering zat in de situatie aanpakken. Dat de ouderen hun aandeel zagen en op pakte.
Ik zeg het hard omdat ik kinderen heb zien breken voor mijn neus.
Als een kind bij zijn vader en ook bij jou een probleem is dan is zijn vader en ben ook jij deel van het probleem.
Dat dit kind op andere plekken wel redelijk functioneert bewijst dat des te meer.
Dus stop met naar de moeder te wijzen en naar het kind te wijzen. Begin met wat kan de vader doen, wat kan ik doen?
Het gaat niet over makkelijk, jullie doen dit niet expres. Het gaat om zijn jullie bereid dat stapje extra te nemen?
Dan is het aan jouw man om te werken aan die moeizame relatie en tegelijkertijd zul jij je ook positief in moeten zetten voor het verbeteren van die klik.quote:
[..]
Daar zijn wij heel hard mee bezig. Daar krijgen wij hulp bij en zoon heeft zelf ook hulp.
Een kind van 10 jaar wordt afgewezen door zijn moeder, de relatie tussen hem en zijn vader is moeizaam en met mij is geen klik, van zijn kant.
Mijn hart breekt voor hem, maar ik kan dit niet oplossen. In iedere geval niet meer doen dan nu.
Ik ben niet de vijand hoor
Maar er is geen klik vanuit het 10-jarige jongetje dus wat wil je nog meerquote:
Mijn reactie is gekleurd door het werken met kinderen en pubers die als probleem kinderen werden neergezet terwijl ze te maken hadden met probleem situaties.
Kinderen die zich af gesloten hadden of tegengas gaven.
De oorzaak zat in geen enkel geval bij het kind of bij degene waarbij het wel goed ging.
Hulp e.d. voor dat kind kon enkel de situatie iets dragelijker maken. Maar echte verbetering zat in de situatie aanpakken. Dat de ouderen hun aandeel zagen en op pakte.
Ik zeg het hard omdat ik kinderen heb zien breken voor mijn neus.
Als een kind bij zijn vader en ook bij jou een probleem is dan is zijn vader en ben ook jij deel van het probleem.
Dat dit kind op andere plekken wel redelijk functioneert bewijst dat des te meer.
Dus stop met naar de moeder te wijzen en naar het kind te wijzen. Begin met wat kan de vader doen, wat kan ik doen?
Het gaat niet over makkelijk, jullie doen dit niet expres. Het gaat om zijn jullie bereid dat stapje extra te nemen?
Jammer dat je zo slecht leest.quote:
Mijn reactie is gekleurd door het werken met kinderen en pubers die als probleem kinderen werden neergezet terwijl ze te maken hadden met probleem situaties.
Kinderen die zich af gesloten hadden of tegengas gaven.
De oorzaak zat in geen enkel geval bij het kind of bij degene waarbij het wel goed ging.
Hulp e.d. voor dat kind kon enkel de situatie iets dragelijker maken. Maar echte verbetering zat in de situatie aanpakken. Dat de ouderen hun aandeel zagen en op pakte.
Ik zeg het hard omdat ik kinderen heb zien breken voor mijn neus.
Als een kind bij zijn vader en ook bij jou een probleem is dan is zijn vader en ben ook jij deel van het probleem.
Dat dit kind op andere plekken wel redelijk functioneert bewijst dat des te meer.
Dus stop met naar de moeder te wijzen en naar het kind te wijzen. Begin met wat kan de vader doen, wat kan ik doen?
Het gaat niet over makkelijk, jullie doen dit niet expres. Het gaat om zijn jullie bereid dat stapje extra te nemen?
Vader is al maanden hieraan aan het werk, met hulp/coaching/begeleiding.
Wij doen er allebei alles aan wat wij kunnen.
Ja, dit. Echt hoor @Lodelie , lekker makkelijk.quote:Op vrijdag 22 december 2023 10:01 schreef timmmmm het volgende:
[..]
Maar er is geen klik vanuit het 10-jarige jongetje dus wat wil je nog meer
Voor mij leest dit alsof jij hem eigenlijk niet moet. En het is wel duidelijk dat hij dat ook aan alles wel aanvoelt.
En bedenk je dan dat dit alleen nog maar haar kant van het verhaal is, waar ze al zo slecht uitkomt.quote:
[..]
Ja, dit. Echt hoor @:Lodelie , lekker makkelijk.
Voor mij leest dit alsof jij hem eigenlijk niet moet. En het is wel duidelijk dat hij dat ook aan alles wel aanvoelt.
Kinderen die zich af gesloten hadden of tegengas gaven.
De oorzaak zat in geen enkel geval bij het kind of bij degene waarbij het wel goed ging.
Hulp e.d. voor dat kind kon enkel de situatie iets dragelijker maken. Maar echte verbetering zat in de situatie aanpakken. Dat de ouderen hun aandeel zagen en op pakte.
Ik zeg het hard omdat ik kinderen heb zien breken voor mijn neus.
Als een kind bij zijn vader en ook bij jou een probleem is dan is zijn vader en ben ook jij deel van het probleem.
Dat dit kind op andere plekken wel redelijk functioneert bewijst dat des te meer.
Dus stop met naar de moeder te wijzen en naar het kind te wijzen. Begin met wat kan de vader doen, wat kan ik doen?
Het gaat niet over makkelijk, jullie doen dit niet expres. Het gaat om zijn jullie bereid dat stapje extra te nemen?
Hoezo er is geen klik?quote:
[..]
Maar er is geen klik vanuit het 10-jarige jongetje dus wat wil je nog meer
Die maak je als oudere.
Vanuit mijn samenwerking met een kinder therapeut heb ik vrij veel te maken gehad met kinderen en pubers die voor 'verbetering' bij ons terecht kwamen.
Het was aan mij om te zorgen dat het paste. Dat het kind veilig en geborgen was.
Dat was niet altijd makkelijk, geen kusje kroel, glitters en regenbogen. Het was soms zoeken naar een ingang, een manier om dat kind te bereiken, te laten bewegen.
Voor de ts, een meer positieve noot. Als je die moeite doet, dat hersenbrekertje oplost, dat is zo mooi.
Ik ben degene die de hapjes voor het kerstdiner heeft gemaakt, die goede gel voor hem haalt omdat hij klaagt dat z'n haar niet blijft zitten, die voor hem opkomt als hij zelf z'n kleding wilt uitkiezen, die hem grappige tiktok 's doorstuurt. Ik ben degene zag hoe erg hij worstelde en die dat bespreekbaar heeft gemaakt.quote:
[..]
Ja, dit. Echt hoor @:Lodelie , lekker makkelijk.
Voor mij leest dit alsof jij hem eigenlijk niet moet. En het is wel duidelijk dat hij dat ook aan alles wel aanvoelt.
Ik heb nachten wakker gelegen met zorgen om hem, om onze verstandhouding.
Heb me verdiept in wat ik kan doen als "stiefouder".
Het raakt me en gaat me aan het hart, ik zit hier in tranen.
Maar schilder me vooral af als een boze stiefmoeder...
Dat is niet constructief en ook niet echt van belang voor nu.
Kennelijk zit deze jongen niet al te best in zijn vel. Goed dat er hulp voor hem is. Ik hoop dat de ouders en hun partners hierbij betrokken zijn en zich ook betrokken en verantwoordelijk voelen en dat kunnen doen wat nodig is, volgens de ingeschakelde hulp, om deze jongen te helpen.
Voor ts en de vader lijkt het me van belang om ten eerste heel goed te zorgen dat je op geen enkele manier naar de jongen communiceert dat de moeder op dit moment geen extra middag kan of wil geven. Daarmee zou je alleen maar een loyaliteitsconflict aanwakkeren. Ten tweede kunnen zij hem juist laten voelen en horen dat hij altijd welkom is bij hen. Ook als hij moeilijk doet of het moeilijk heeft, chagrijnig is, een grote mond heeft, wat dan ook. Hij mag er zijn en er is een plekje in het gezin van zijn vader dat zonder meer voor hem is en waar van hem gehouden wordt.
Aan wat de moeder wel of niet wil, kunnen jullie niets doen, ts. Dat is buiten jullie invloedsfeer. Je kunt alleen iets aan je eigen handelen en woorden doen.
Lees ik slecht? Of spreek jij op een bepaalde manier?quote:
[..]
Jammer dat je zo slecht leest.
Vader is al maanden hieraan aan het werk, met hulp/coaching/begeleiding.
Wij doen er allebei alles aan wat wij kunnen.
Dat weten jullie wel, want er is begeleiding/coaching voor je man en er komt begeleiding voor de 10-jarige.
In de tussentijd speelt de kwestie dat de 10-jarige graag vaker naar zijn moeder wil, maar moeder dit niet wil.
Waarom die focus op die kwestie? Is er bij jullie de verwachting dat het alle problemen met de 10-jarige gaat oplossen als hij een dag extra naar zijn moeder gaat?
Dit idd , nette verdeling en moeder ziet kind iets meer.quote:
[..]
Is het dan nauwelijks 50/50?
Ma maandag, pa dinsdag, woensdag donderdag vrijdag ontbijt bij ma, pa na school voor het eten, ma na het eten en de weekenden om en om.
Wederom positioneer je jezelf in een slachtofferrol, jij wordt afgeschilderd als boze stiefmoeder. Maar ondertussen is dit de eerste post waaruit blijkt dat je zelf ook wel moeite doet voor hem.quote:
[..]
Ik ben degene die de hapjes voor het kerstdiner heeft gemaakt, die goede gel voor hem haalt omdat hij klaagt dat z'n haar niet blijft zitten, die voor hem opkomt als hij zelf z'n kleding wilt uitkiezen, die hem grappige tiktok 's doorstuurt. Ik ben degene zag hoe erg hij worstelde en die dat bespreekbaar heeft gemaakt.
Ik heb nachten wakker gelegen met zorgen om hem, om onze verstandhouding.
Heb me verdiept in wat ik kan doen als "stiefouder".
Het raakt me en gaat me aan het hart, ik zit hier in tranen.
Maar schilder me vooral af als een boze stiefmoeder...
Jij doet kennelijk de aanname dat ik geen moeite doe en hem gewoon niet mag, nergens op gebaseerd.quote:
[..]
Wederom positioneer je jezelf in een slachtofferrol, jij wordt afgeschilderd als boze stiefmoeder. Maar ondertussen is dit de eerste post waaruit blijkt dat je zelf ook wel moeite doet voor hem.
Twee van zijn kinderen hebben ervoor gekozen om bij ons te willen wonen, dat zouden ze niet doen als ik geen enkele moeite zou doen voor mijn bonuskinderen.
om te beginnen denk ik dat het beter is als jij je er zoveel mogelijk buiten houd en een positie als buitenstaander aanneemt ...quote:
Wat is wijsheid? En hoe denken jullie hierover?
Als je aangeeft dat de relatie van de zoon met de vader moeizaam gaat en de zoon kennelijk ook met jou een probleem heeft, past het beter om je op dat punt op de achtergrond te houden en alle zaken zoveel mogelijk door die vader zelf te laten regelen en je er verder buiten te houden...
dus ook niet dingen voorstellen als 'wij doen een vorstel'... laat de vader dat doen en bemoei je er zo min mogelijk mee.
Ook geen dingen claimen als dat je zelf ook moeder zou zijn en er een emotioneel oordeel over vellen.
Ik ga af op wat jij kiest om wel en niet te delen in dit topic. Als jouw antwoord op de vraag waarom hij jou niet mag 'van zijn kant is er geen klik' is, dan ontbreekt de context waarom er geen klik is en dan roept dat dus vragen op hoeveel moeite jij daar als volwassene al voor gedaan hebt.quote:
[..]
Jij doet kennelijk de aanname dat ik geen moeite doe en hem gewoon niet mag, nergens op gebaseerd.
Twee van zijn kinderen hebben ervoor gekozen om bij ons te willen wonen, dat zouden ze niet doen als ik geen enkele moeite zou doen voor mijn bonuskinderen.
Communiceer je in het echt ook zo ineffectief?
Mensen die mij kennen nemen gewoon dingen van mij aan.En ik kan hier geen 20 kanten met alle ins en outs neerzetten, maar kennelijk is het uitgangspunt om gelijk advocaat van de duivel te spelen en met een vinger te wijzen.quote:
[..]
Ik ga af op wat jij kiest om wel en niet te delen in dit topic. Als jouw antwoord op de vraag waarom hij jou niet mag 'van zijn kant is er geen klik' is, dan ontbreekt de context waarom er geen klik is en dan roept dat dus vragen op hoeveel moeite jij daar als volwassene al voor gedaan hebt.
Communiceer je in het echt ook zo ineffectief?
"er is geen klik van zijn kant"
Ik vind het een leuk ventje, ik heb altijd voor hem open gestaan. Ik steek energie in het opbouwen van de band/oplossen wat er niet goed zit. Ik doe alles wat er in mijn macht ligt.
Hij kan het niet onder woorden brengen wat er precies is. (wij kunnen allerlei dingen raden/invullen zoals loyaliteit naar zijn moeder, gevoel dat ik zijn vader afpak enz.) maar hij herkend die gevoelens niet. Hij vindt het gewoon moeilijk om met mij om te gaan als mens.
NB hij heeft hetzelfde met zijn opa en oma en die hebben het daar ook heel moeilijk mee.
Wacht even, ik zie jou en anderen hier in dit topic allerlei aannames doen op basis van 0 context. Ipv de schuld bij TS te leggen zou je ook zelf even naar de context kunnen vragen als je die mist.quote:
[..]
Ik ga af op wat jij kiest om wel en niet te delen in dit topic. Als jouw antwoord op de vraag waarom hij jou niet mag 'van zijn kant is er geen klik' is, dan ontbreekt de context waarom er geen klik is en dan roept dat dus vragen op hoeveel moeite jij daar als volwassene al voor gedaan hebt.
Communiceer je in het echt ook zo ineffectief?
Deze situatie is niet zo zwart/wit en dat weet je zelf ook wel.
Ik mis hier in dit topic de vraag waarom dat TS denkt dat die klik er niet is. Volgens mij zou dat het startpunt moeten zijn.
Het ligt dus aan het kind en zijn moeder?quote:
[..]
Wacht even, ik zie jou en anderen hier in dit topic allerlei aannames doen op basis van 0 context. Ipv de schuld bij TS te leggen zou je ook zelf even naar de context kunnen vragen als je die mist.
Deze situatie is niet zo zwart/wit en dat weet je zelf ook wel.
Ik mis hier in dit topic de vraag waarom dat TS denkt dat die klik er niet is. Volgens mij zou dat het startpunt moeten zijn.
meer een vraag
Bijzondere vraagquote:
[..]
Het ligt dus aan het kind en zijn moeder?
meer een vraag
Het is de schuld van niemand, het is wat het is en dat is al vervelend genoeg. Man en ik doen ons best en kind gaat aan het werk met hulp en dat vind ik hartstikke knap van hem.
En ja ik vind het erg dat als een kind uitspreekt dat hij een dag meer naar mama wilt dat zij weigert. Dat weet hij trouwens (nog) niet.
De andere hebben uitgesproken dat ze meer naar ons, ja naar ons allebei, wilden. Het is niet in ons opgekomen om dat te weigeren.
Ik denk dat het ook belangrijk is dat hij niet weet dat zijn moeder dat niet wil. Gooi het er maar op dat het niet kan, werk, afspraken, wat dan ook.quote:
Ik snap niet dat er zo gezocht wordt naar een schuldvraag. Het is gewoon een rot situatie.
Het is de schuld van niemand, het is wat het is en dat is al vervelend genoeg. Man en ik doen ons best en kind gaat aan het werk met hulp en dat vind ik hartstikke knap van hem.
En ja ik vind het erg dat als een kind uitspreekt dat hij een dag meer naar mama wilt dat zij weigert. Dat weet hij trouwens (nog) niet.
De andere hebben uitgesproken dat ze meer naar ons, ja naar ons allebei, wilden. Het is niet in ons opgekomen om dat te weigeren.
Het is belangrijk dat beide ouders zich blijven inzetten voor een goede band van de kinderen met de andere ouder.
Ik stelde de vraag al, maar een reactie bleef uit.
Waarom die focus op die kwestie van de dag extra? Is er bij jullie de verwachting dat het alle problemen met de 10-jarige gaat oplossen als hij een dag extra naar zijn moeder gaat?
Helemaal nu ik lees dat je zegt dat hij niet goed onder woorden kan brengen wat er mis is lijkt het me goed om je af te vragen waarom je hier zo op focust.
Je legt zelf anders in de OP schuld bij zijn moeder en zegt best nare dingen over haar.quote:
Ik snap niet dat er zo gezocht wordt naar een schuldvraag. Het is gewoon een rot situatie.
Als (stief-)ouders moet je je denk ik vooral inspannen om de onderlinge relatie goed te houden en elkaar te steunen. Naar elkaar gaan wijzen, maakt de situatie erger.
quote:
Het is belangrijk dat beide ouders zich blijven inzetten voor een goede band van de kinderen met de andere ouder.
Hoezo? In de OP lees ik dat de schuld bij de moeder en het kind wordt gelegdquote:
quote:
Wat is wijsheid? En hoe denken jullie hierover?
Ik krijg zo het idee dat die moeder de voornaamste reden is dat de zoon van jouw partner zo met zichzelf in de knoop zit. De band tussen vader en kind is heel anders dan moeder en kind: tijdens de eerste jaren speelt de vader nog niet eens een belangrijke rol. Als een moeder voor haar baby moet zorgen en om wat voor reden dan ook niet kan of niet wilt aanvoelen wanneer haar kind haar zorg nodig heeft, dan raakt het hele hechtingsproces verstoord. Als een kind op heel jonge leeftijd te vaak alleen wordt gelaten, dan interpreteert hij dat alsof hij niet waardig genoeg is om zorg te krijgen van zijn moeder. Als hij wat ouder is, dan kan dat proces op school zich weer gaan herhalen: gepest worden door leeftijdgenoten, kritiek van de leraar omdat hij niet oplet, etc. Dus keer op keer afwijzing.
Je bent weliswaar niet zijn moeder, maar je bekommert je wel om hem. Volgens mij heeft hij vooral dat juist nodig. Hij wijst jou misschien af omdat hij jou als bedreiging ziet waardoor er nog meer afstand tussen hem en zijn moeder komt.
Het beste lijkt mij dat je hem geduld en ruimte geeft, zodat hij zich kan afzonderen. Maar dat hij ook merkt dat als hij hulp nodig heeft, jij absoluut naar hem wilt luisteren en hem wilt helpen in zoverre jij dat kan.
Als hij opstandig en vervelend doet, kan dat ook een test zijn. Als jij jouw eigen kind een 'straf' geeft voor iets wat hij/zij niet mag doen en hij doet later exact hetzelfde maar daar zeg je niks over omdat je vindt dat vader zich daarvoor moet verantwoorden, dan is dat voor hem de zoveelste bevestiging dat hij de aandacht niet waard is. Als hij merkt dat jij positief op hem reageert bij positief gedrag en bij negatief gedrag word jij wat strenger, directer en desnoods boos, dan gaat hij jou op den duur beschouwen als een goede betrouwbare invloed.
Misschien even teruglezen en tellen hoevaak ik probeer om meer context boven water te krijgen.quote:
[..]
Wacht even, ik zie jou en anderen hier in dit topic allerlei aannames doen op basis van 0 context. Ipv de schuld bij TS te leggen zou je ook zelf even naar de context kunnen vragen als je die mist.
Deze situatie is niet zo zwart/wit en dat weet je zelf ook wel.
Ik mis hier in dit topic de vraag waarom dat TS denkt dat die klik er niet is. Volgens mij zou dat het startpunt moeten zijn.
Het is zeker een rotsituatie en ontzettend sneu.quote:
Ik snap niet dat er zo gezocht wordt naar een schuldvraag. Het is gewoon een rot situatie.
Het is de schuld van niemand, het is wat het is en dat is al vervelend genoeg. Man en ik doen ons best en kind gaat aan het werk met hulp en dat vind ik hartstikke knap van hem.
En ja ik vind het erg dat als een kind uitspreekt dat hij een dag meer naar mama wilt dat zij weigert. Dat weet hij trouwens (nog) niet.
De andere hebben uitgesproken dat ze meer naar ons, ja naar ons allebei, wilden. Het is niet in ons opgekomen om dat te weigeren.
Heeft je stiefzoon zelf wel eens aan zijn moeder gevraagd of hij daar meer mag zijn?
Waarom vind jij het eigenlijk zo erg dat zij zich wel aan de 50/50 regeling wil houden?
Hoeveel kinderen zijn er eigenlijk in totaal? En hoe vaak zijn jouw kinderen bij jullie?
Waarom kozen de andere kinderen ervoor om bij jullie te komen wonen?
Om welke opa en oma gaat het, jouw schoonouders of die van haar?
Sterker nog, de relatie met de ouder van hetzelfde geslacht is vaak veel bepalender dan de andere ouder.quote:
De band tussen vader en kind is net zo belangrijk als de band tussen moeder en kind.
Ja dat heeft hij aangegeven aan haar. Ze zegt dat ze moet werken.quote:
[..]
Het is zeker een rotsituatie en ontzettend sneu.
Heeft je stiefzoon zelf wel eens aan zijn moeder gevraagd of hij daar meer mag zijn?
Waarom vind jij het eigenlijk zo erg dat zij zich wel aan de 50/50 regeling wil houden?
Hoeveel kinderen zijn er eigenlijk in totaal? En hoe vaak zijn jouw kinderen bij jullie?
Waarom kozen de andere kinderen ervoor om bij jullie te komen wonen?
Om welke opa en oma gaat het, jouw schoonouders of die van haar?
Er is dus officieel geen 50/50 regeling op papier, ze hebben geen co ouderschap. Ik vind het dus erg dat zij letterlijk zegt "ik ga niet meer dan 50% van de tijd voor X zorgen.Ik wil niet het idee hebben dat ik meer voor hem doe dan jij."
Ik heb twee Kids die gaan om het weekend naar hun vader.
Omdat er bij ons een fijnere sfeer is en ze zich daar fijner bij voelen.
Van vaders kant.
Enorm bedankt, hier zit zeker wat in. Ik heb het gevoel dat hij zich door zijn ouder niet gezien voelt.quote:
[..]
Ik krijg zo het idee dat die moeder de voornaamste reden is dat de zoon van jouw partner zo met zichzelf in de knoop zit. De band tussen vader en kind is heel anders dan moeder en kind: tijdens de eerste jaren speelt de vader nog niet eens een belangrijke rol. Als een moeder voor haar baby moet zorgen en om wat voor reden dan ook niet kan of niet wilt aanvoelen wanneer haar kind haar zorg nodig heeft, dan raakt het hele hechtingsproces verstoord. Als een kind op heel jonge leeftijd te vaak alleen wordt gelaten, dan interpreteert hij dat alsof hij niet waardig genoeg is om zorg te krijgen van zijn moeder. Als hij wat ouder is, dan kan dat proces op school zich weer gaan herhalen: gepest worden door leeftijdgenoten, kritiek van de leraar omdat hij niet oplet, etc. Dus keer op keer afwijzing.
Je bent weliswaar niet zijn moeder, maar je bekommert je wel om hem. Volgens mij heeft hij vooral dat juist nodig. Hij wijst jou misschien af omdat hij jou als bedreiging ziet waardoor er nog meer afstand tussen hem en zijn moeder komt.
Het beste lijkt mij dat je hem geduld en ruimte geeft, zodat hij zich kan afzonderen. Maar dat hij ook merkt dat als hij hulp nodig heeft, jij absoluut naar hem wilt luisteren en hem wilt helpen in zoverre jij dat kan.
Als hij opstandig en vervelend doet, kan dat ook een test zijn. Als jij jouw eigen kind een 'straf' geeft voor iets wat hij/zij niet mag doen en hij doet later exact hetzelfde maar daar zeg je niks over omdat je vindt dat vader zich daarvoor moet verantwoorden, dan is dat voor hem de zoveelste bevestiging dat hij de aandacht niet waard is. Als hij merkt dat jij positief op hem reageert bij positief gedrag en bij negatief gedrag word jij wat strenger, directer en desnoods boos, dan gaat hij jou op den duur beschouwen als een goede betrouwbare invloed.
Ik ben indd best streng en consequent naar mijn eigen kinderen, maar zijn kinderen zijn enorm vrij opgevoed dus dat contrast is sowieso al groot. In het verleden heb ik hem weleens aangesproken, op gewone regels, maar daar schrok hij dan heel erg van.
Ik ga dit delen met man.
Door zijn vader? Want daar wil hij niet zijn...quote:
[..]
Enorm bedankt, hier zit zeker wat in. Ik heb het gevoel dat hij zich door zijn ouder niet gezien voelt.
Ik ben indd best streng en consequent naar mijn eigen kinderen, maar zijn kinderen zijn enorm vrij opgevoed dus dat contrast is sowieso al groot. In het verleden heb ik hem weleens aangesproken, op gewone regels, maar daar schrok hij dan heel erg van.
Ik ga dit delen met man.
Is er iets wel goed aan dit kind in jouw ogen?
Slecht opgevoed, geen klik, moeilijk te bereiken.
En het ligt aan alles behalve aan jullie. Moeder die moet werken en niet even zomaar de omgangsregeling om kan gooien wordt nu al beschuldigd van emotionele verwaarlozing zelfs.
Dat terwijl het kind in kwestie een probleem met vader en jou heeft.
Ik ga niet meer met jou in discussie. Ik zeg dat ze vrij opgevoed zijn, ik hang daar geen enkel waardeoordeel, dat doe jij voor mij.quote:
[..]
Door zijn vader? Want daar wil hij niet zijn...
Is er iets wel goed aan dit kind in jouw ogen?
Slecht opgevoed, geen klik, moeilijk te bereiken.
En het ligt aan alles behalve aan jullie. Moeder die moet werken en niet even zomaar de omgangsregeling om kan gooien wordt nu al beschuldigd van emotionele verwaarlozing zelfs.
Dat terwijl het kind in kwestie een probleem met vader en jou heeft.
Joh, er komt amper tot geen positief woord uit je toetsenbord over dit kind.quote:
[..]
Ik ga niet meer met jou in discussie. Ik zeg dat ze vrij opgevoed zijn, ik hang daar geen enkel waardeoordeel, dat doe jij voor mij.
Natuurlijk wil je niet met mij in discussie, want dan zal je naar je man en naar jezelf moeten kijken.
Nogmaals, het kind heeft problemen met jullie. Maar je schuift nu zelfs al bijkans emotionele verwaarlozing in de schoenen van de moeder omdat ze niet zomaar even haar werk enzo opzij kan schuiven. Dat terwijl zij geen probleem heeft met dit kind.
Je doet echt ontzettend je best om maar niet binnen je eigen huis te kijken.
Want dit kind is niet ok, de moeder is niet ok, jullie zijn fantastisch toch?
Vooral dit vind ik idd wel een lastige. Ik zie in mijn directe omgeving hoeveel druk er vooral op een moeder komt als het gaat over de omgangsregeling en specifiek als moeder zelf een baan heeft en een strak schema heeft mbt opvang van een kind. Wat ik ook niet snap is dat er geen duidelijke regeling lijkt te zijn . Bij mijn weten maak je samen een ouderschapsplan voor je minderjarige kinderen waarin je alles vastlegtquote:
[..]
Door zijn vader? Want daar wil hij niet zijn...
Is er iets wel goed aan dit kind in jouw ogen?
Slecht opgevoed, geen klik, moeilijk te bereiken.
En het ligt aan alles behalve aan jullie. Moeder die moet werken en niet even zomaar de omgangsregeling om kan gooien wordt nu al beschuldigd van emotionele verwaarlozing zelfs.
Dat terwijl het kind in kwestie een probleem met vader en jou heeft.
Dat vind ik ook een beetje vreemd.quote:
[..]
Vooral dit vind ik idd wel een lastige. Ik zie in mijn directe omgeving hoeveel druk er vooral op een moeder komt als het gaat over de omgangsregeling en specifiek als moeder zelf een baan heeft en een strak schema heeft mbt opvang van een kind. Wat ik ook niet snap is dat er geen duidelijke regeling lijkt te zijn . Bij mijn weten maak je samen een ouderschapsplan voor je minderjarige kinderen waarin je alles vastlegt
Zelfs bij mijn jong volwassen zoon, familie en vrienden moesten we aangeven hoe we daarmee om zouden gaan. Is dat vast gelegd in het scheidings convenant.
Bij de scheiding van mijn zoon hebben ze ook alles vast moeten leggen en dat moet ook bij veranderingen (wonen/werk/opvang) worden 'bijgesteld'quote:
[..]
Dat vind ik ook een beetje vreemd.
Zelfs bij mijn jong volwassen zoon, familie en vrienden moesten we aangeven hoe we daarmee om zouden gaan. Is dat vast gelegd in het scheidings convenant.
Dit lijkt mij een volstrekt idiote regeling. Het arme jong moet voortdurend van het ene huis naar het andere. Geen wonder dat ie moeilijk doet, want hij lijkt het kind van de rekening te zijn. Hij loopt maar voortdurend met een koffertje rond.quote:
Het kind gaat niet "zoveel mogelijk naar zijn moeder" en wij willen hem zeker niet lozen.
Hij is nu alleen op maandag en om het weekend de hele dag bij haar. Op woe, do en vrij komt hij pas na het avondeten naar haar toe.
Hij wil graag een middag extra naar haar toe.
Hoe ouders zo iets voor hun kind kunnen bedenken … ik kan er niet bij.
Verder valt er niet zoveel zinnigs te zeggen over dit geval, want de informatie is zowel te summier, als eenzijdig.
Niet. Mee. Bemoeien.quote:
Om te beginnen ja ik ben "de nieuwe partner".
Mijn man heeft een probleem en wij weten niet hoe nu verder. En wij zijn wel benieuwd hoe buitenstaander denken.
Man is gescheiden, omgangsregeling is bijna 50/50, iets meer bij de moeder.
Zijn kind van 10 jaar komt 4 middagen uit school naar hem toe (gaat 3x na het avondeten bij z'n moeder slapen) en het weekend is om en om.
Kind zit met zichzelf in de knoop, vertoont daardoor ook wat negatief gedrag. Door vader is professionele hulp ingeroepen, dat gaat binnenkort starten.
Omgang tussen zoon en vader gaat wat moeizaam, het loopt stug. Zoon heeft met mij heel erg moeite.
Zoon heeft aangegeven meer behoefte te hebben aan tijd met zijn moeder. Moeder ervaart geen problemen met hem, maar staat wel achter de hulpvraag.
Mijn man heeft meerdere keren aangegeven dat Zoon behoefte heeft aan zijn moeder en dat hij graag ziet dat hij 1 dag meer naar haar toe gaat.
Zij weigert op fronten en komt met allerlei argumenten: haar werk, haar vriend, ze wilt niet iedere avond hoeven koken.
Wij hebben van alles aangeboden: ze mag zelf de dag kiezen, wij passen ons aan.
Zoon heeft behoefte aan zijn moeder en zij wijst hem gewoon af (dat weet hij uiteraard niet)
Zij wilt niet meer 50% van de tijd voor hem zorgen.
Ik (als moeder) vind het zo hartverscheurend en verdrietig om te zien hoe een moeder zich in alle bochten wringt omdat ze er niet meer voor haar zoon wilt zijn.
Wat is wijsheid? En hoe denken jullie hierover?
Jouw stiefzoon heeft waarschijnlijk eerder een verstoorde hechting met zijn vader dan met zijn moeder. En met jou en zijn grootouders ook. De problemen manifesteren zich niet voor niks bij jullie.quote:
[..]
Enorm bedankt, hier zit zeker wat in. Ik heb het gevoel dat hij zich door zijn ouder niet gezien voelt.
Ik ben indd best streng en consequent naar mijn eigen kinderen, maar zijn kinderen zijn enorm vrij opgevoed dus dat contrast is sowieso al groot. In het verleden heb ik hem weleens aangesproken, op gewone regels, maar daar schrok hij dan heel erg van.
Ik ga dit delen met man.
Als het iets is waar je iemand op aanspreekt, hang je er automatisch een waardeoordeel aan.quote:
[..]
Ik ga niet meer met jou in discussie. Ik zeg dat ze vrij opgevoed zijn, ik hang daar geen enkel waardeoordeel, dat doe jij voor mij.
Waarom weiger je telkens in de spiegel te kijken? Open dan geen topic
Bij onsquote:
Duidelijkquote:
Misschien is een oplossing ook dat jouw vriend eens wat gaat doen om de band met z'n zoon te verbeteren, zodat die zoon niet meer tijd bij z'n moeder wil zijn.
Dat ze hem afwijst en weet ik wat, vind ik wel overdreven. Zeker op basis van één kant van het verhaal. Krijg een beetje de indruk dat vooral TS heel erg graag wil dat het kind meer bij de moeder is. En dus minder bij haar en haar vriend.
[ Bericht 13% gewijzigd door Halcon op 23-12-2023 00:38:28 ]
Nou volgens de OP moet dat nog van start gaan.quote:
Ik heb al antwoord gegeven, er is al hulp voor man. Wij zijn hier al heel intensief mee bezig.
Ik zou dit eerst maar eens afwachten.quote:
Door vader is professionele hulp ingeroepen, dat gaat binnenkort starten.
En over dat genoeg geld krijgen van je man, dat zal geen partneralimentatie zijn, want zonder ouderschapsplan kan je volgens mij niet scheiden dus zijn ze niet getrouwd geweest.
Dus moet ze het rooien van een inkomen van 24 uur, kinderalimentatie en toeslagen. Even een middag minder werken gaat wat kosten denk ik zo.
Omdat dit iets is tussen het kind en zijn beide ouders. Dan is het vaak al lastig zat om tot een besluit te komen. Laat staan als nieuwe partners zich ermee gaan bemoeien. En laat nog meer staan als die nieuwe partners hun eigen agenda hebben.quote:
Waarom zou je (TS) aan de zijlijn blijven staan? Je hebt een relatie met de vader, alleen daarom zou je best je zegje mogen doen.
En de vriend van TS zal dat wel niet gaan betalen, want hij betaalt al genoeg volgens TS. Wat waarschijnlijk een synoniem is voor teveel in haar ogen.quote:
[..]
Nou volgens de OP moet dat nog van start gaan.
[..]
Ik zou dit eerst maar eens afwachten.
En over dat genoeg geld krijgen van je man, dat zal geen partneralimentatie zijn, want zonder ouderschapsplan kan je volgens mij niet scheiden dus zijn ze niet getrouwd geweest.
Dus moet ze het rooien van een inkomen van 24 uur, kinderalimentatie en toeslagen. Even een middag minder werken gaat wat kosten denk ik zo.
Hoeft volgens mij niet als je niet getrouwd bent geweest en er geen geregistreerd partnerschap was. Verder mag je natuurlijk als ouders in beginsel zelf op papier zetten wat je met elkaar afspreekt. Al is dat een regeling waarbij het kind 3 keer per dag van hot naar her wordt gesleept.quote:
[..]
Dat vind ik ook een beetje vreemd.
Zelfs bij mijn jong volwassen zoon, familie en vrienden moesten we aangeven hoe we daarmee om zouden gaan. Is dat vast gelegd in het scheidings convenant.
Dat van hot naar her wat ik lees krijg ik de kriebels van.quote:
[..]
Hoeft volgens mij niet als je niet getrouwd bent geweest en er geen geregistreerd partnerschap was. Verder mag je natuurlijk als ouders in beginsel zelf op papier zetten wat je met elkaar afspreekt. Al is dat een regeling waarbij het kind 3 keer per dag van hot naar her wordt gesleept.
Is er weleens gedacht aan een goede opvang aangezien de werktijden van de beide ouders conflicteren?
In de ochtend hier, middag daar en weer verkassen om te slapen. Hoe kan dat kind zo aarden?
Dagje hier, middag daar, er is geen plaats om te rusten.
Het zal vast goed bedoeld zijn, maar zover ik het lees is dat kind een soort van ping pong bal.
Ik ken iemand die alle nieuwe partners van z'n ouders heeft weggejaagd. Dat was niet omdat hij ze niet mocht, maar omdat hij geen buitenstaanders wilde.
Hoe zijn ouders uit elkaar gegaan, kende je man (vriend? zijn jullie getrouwd of wonen jullie gewoon samen?) je al toen hij nog samen met ex was? Hoe lang zijn jullie samen?
Het belang van de (stief)ouders strookt lang niet altijd met het belang van het kind. Een samengesteld gezin heeft meer problemen dan een 'normaal' gezin, dat al lastig genoeg te managen is.
En heel curieus, de ex is heel vaak de oorzaak van alle problemen.
Ja, op zich staat dat de ouders vrij natuurlijk om dat af te spreken. Vind het zelf ook wel een rare regeling. Ken ook niet het werkrooster van beide ouders.quote:
[..]
Dat van hot naar her wat ik lees krijg ik de kriebels van.
Is er weleens gedacht aan een goede opvang aangezien de werktijden van de beide ouders conflicteren?
In de ochtend hier, middag daar en weer verkassen om te slapen. Hoe kan dat kind zo aarden?
Dagje hier, middag daar, er is geen plaats om te rusten.
Het zal vast goed bedoeld zijn, maar zover ik het lees is dat kind een soort van ping pong bal.
Kan me op zich wel voorstellen dat voor een kind van 10 het lastig te begrijpen is waarom hij op middag x per se naar vader en nieuwe vriendin moet om te gaan eten, om dan daarna weer terug te gaan naar moeder.
Vind wel dat TS erg dramatisch doet met "zijn moeder wijst hem af" en "zijn moeder wil er niet meer voor hem zijn". Het gaat om één middag, wat ooit zo afgesproken is en haar zo het beste uitkomt. Het is niet zo dat ze helemaal niks meer wil weten van haar zoon.
Door de moeder blijkbaar, omdat die hem niet een extra middag wil. TS lijkt vooral te willen dat de zoon meer bij z'n moeder is en wie daar niet aan meewerkt, die doet het niet goed.quote:
TS, je zegt dat hij zich door zijn ouder niet gezien voelt. Op welke ouder doel je? En waarom denk je dat?
Een kind heeft vrij snel door hoe de verhoudingen tussen volwassenen liggen, en als stiefmama op de reservebank zit gaat hij natuurlijk gebruik maken van deze situatie.quote:
[..]
Omdat dit iets is tussen het kind en zijn beide ouders. Dan is het vaak al lastig zat om tot een besluit te komen. Laat staan als nieuwe partners zich ermee gaan bemoeien. En laat nog meer staan als die nieuwe partners hun eigen agenda hebben.
1100 euro incl partneralimentatie.quote:
[..]
En de vriend van TS zal dat wel niet gaan betalen, want hij betaalt al genoeg volgens TS. Wat waarschijnlijk een synoniem is voor teveel in haar ogen.
Moeder weigert mij te ontmoeten tot op heden.
Dat zal wel op basis van een berekening zijn, toch?quote:
[..]
1100 euro incl partneralimentatie.
Moeder weigert mij te ontmoeten tot op heden.
Dat is haar keuze natuurlijk. Ik zelf vind het wel belangrijk om te weten met wie mijn kinderen een groot deel van hun tijd doorbrengen. Maar dat bepaalt ieder voor zich.
[ Bericht 13% gewijzigd door Halcon op 23-12-2023 10:15:05 ]
Ik kan me wel voorstellen dat je geen zin hebt om de vrouw te ontmoeten die je kind aanpraat dat hij afgewezen wordt door zijn moederquote:
[..]
Dat zal wel op basis van een berekening zijn, toch?
Dat is haar keuze natuurlijk. Ik zelf vind het wel belangrijk om te weten met wie mijn kinderen een groot deel van hun tijd doorbrengen. Maar dat bepaalt ieder voor zich.
Weet niet of ze dat zo tegen het kind heeft gezegd. Maar ze zal haar redenen hebben natuurlijk. En er zal meer spelen dan wat we hier lezen. We lezen hier alleen de kant van TO en zelfs dan komt ze er niet al te gunstig uit.quote:
[..]
Ik kan me wel voorstellen dat je geen zin hebt om de vrouw te ontmoeten die je kind aanpraat dat hij afgewezen wordt door zijn moeder
En dan moet die ¤ 1.100 incl partneralimentatie veel zijn?quote:
[..]
1100 euro incl partneralimentatie.
Moeder weigert mij te ontmoeten tot op heden.
Dit soort dingen roepen zonder verdere gegevens is altijd zo nasty, eerst stellen dat het ze al heel veel alimentatie ontvangt en dan blijkt het inclusief partneralimentatie, die bruto is en waar zij dus belasting over moet betalen en die hij kan aftrekken van de belasting, om een schamele ¤ 1.100 per maand te gaan... mijn god wat een treurigheid.
Waarom weigert ze dat eigenlijk?quote:
[..]
1100 euro incl partneralimentatie.
Moeder weigert mij te ontmoeten tot op heden.
1.100 euro is niet schamel, hoor.quote:
[..]
En dan moet die ¤ 1.100 incl partneralimentatie veel zijn?
Dit soort dingen roepen zonder verdere gegevens is altijd zo nasty, eerst stellen dat het ze al heel veel alimentatie ontvangt en dan blijkt het inclusief partneralimentatie, die bruto is en waar zij dus belasting over moet betalen en die hij kan aftrekken van de belasting, om een schamele ¤ 1.100 per maand te gaan... mijn god wat een treurigheid.
Dan klopt er iets niet.
En als er wel een ouderschapsplan is, wat staat daar dan in en waarom is er geen co-ouderschap?
Die moeder kan linea recta de prullenbak inquote:
Om te beginnen ja ik ben "de nieuwe partner".
Mijn man heeft een probleem en wij weten niet hoe nu verder. En wij zijn wel benieuwd hoe buitenstaander denken.
Man is gescheiden, omgangsregeling is bijna 50/50, iets meer bij de moeder.
Zijn kind van 10 jaar komt 4 middagen uit school naar hem toe (gaat 3x na het avondeten bij z'n moeder slapen) en het weekend is om en om.
Kind zit met zichzelf in de knoop, vertoont daardoor ook wat negatief gedrag. Door vader is professionele hulp ingeroepen, dat gaat binnenkort starten.
Omgang tussen zoon en vader gaat wat moeizaam, het loopt stug. Zoon heeft met mij heel erg moeite.
Zoon heeft aangegeven meer behoefte te hebben aan tijd met zijn moeder. Moeder ervaart geen problemen met hem, maar staat wel achter de hulpvraag.
Mijn man heeft meerdere keren aangegeven dat Zoon behoefte heeft aan zijn moeder en dat hij graag ziet dat hij 1 dag meer naar haar toe gaat.
Zij weigert op fronten en komt met allerlei argumenten: haar werk, haar vriend, ze wilt niet iedere avond hoeven koken.
Wij hebben van alles aangeboden: ze mag zelf de dag kiezen, wij passen ons aan.
Zoon heeft behoefte aan zijn moeder en zij wijst hem gewoon af (dat weet hij uiteraard niet)
Zij wilt niet meer 50% van de tijd voor hem zorgen.
Ik (als moeder) vind het zo hartverscheurend en verdrietig om te zien hoe een moeder zich in alle bochten wringt omdat ze er niet meer voor haar zoon wilt zijn.
Wat is wijsheid? En hoe denken jullie hierover?
Vind ik wel, voor 3 kinderen kinderalimentatie en partneralimentatie voor de ex.quote:
[..]
1.100 euro is niet schamel, hoor.
Het is iig niet veel, en zeker niet zoveel dat ze dan wel even minder kan gaan werken zonderdat vader extra bijdraagt.
Edit oh wacht, 3 kinderen dus.
Partneralimentatie vind ik wel gek, in 2024.
Volgens TS weet de zoon nog niet waarom zijn moeder het niet wil en is het op werk afgeschoven. Dus TS praat het kind wat dat betreft niets aan.quote:
[..]
Ik kan me wel voorstellen dat je geen zin hebt om de vrouw te ontmoeten die je kind aanpraat dat hij afgewezen wordt door zijn moeder
De ex werkt en heeft ook een nieuwe vriend, volgens de OP.quote:
[..]
Vind ik wel, voor 3 kinderen kinderalimentatie en partneralimentatie voor de ex.
Het is iig niet veel, en zeker niet zoveel dat ze dan wel even minder kan gaan werken zonderdat vader extra bijdraagt.
Ik vind ook wel wat van partneralimentatie. De wetgever heeft partneralimentatie niet voor niets al wat ingeperkt.quote:
[..]
Vind ik wel, voor 3 kinderen kinderalimentatie en partneralimentatie voor de ex.
Het is iig niet veel, en zeker niet zoveel dat ze dan wel even minder kan gaan werken zonderdat vader extra bijdraagt.
Maar kan natuurlijk zomaar zijn dat die ¤ 1.100,00 uit de berekening komt rollen. Dan doe je daar weinig aan. En als 'n kind dan meer bij de kinderalimentatie-ontvangende partij gaat zijn, dan zal er ook meer betaald moeten worden.
Daar doet de vriend van TS allemaal weinig aan. Laat staan TS zelf.
Dan is er waarschijnlijk een fors inkomensverschil, als ze met een baan voor 24 uur nog ¤ 1.100 alimentatie (partner + kinderalimentatie) krijgt, dan moet er een heel flink inkomensverschil zijn tussen beide ouders.quote:Op zaterdag 23 december 2023 11:28 schreef Marsenal het volgende:
Ik heb er weinig verstand van, maar als dat kind al bijna de helft van de tijd bij zijn vader is, en moeder runt ook dr eigen huishouden, waarom zou ze dan uberhaupt geld moeten krijgen?
Maar dat is om de voorkomen dat ze bij de ene ouder het luxe leventje van voor de scheiding kunnen voortzetten en bij de andere ouder een boterham met tevredenheid als avondmaal krijgen.
Da's nu eenmaal de wet. In de kinderalimentatie zitten factoren die het welvaartsverschil tussen beide voormalige echtelieden nivelleren en de partneralimentatie is zelfs helemaal daar op gebaseerd.quote:
Ik heb er weinig verstand van, maar als dat kind al bijna de helft van de tijd bij zijn vader is, en moeder runt ook dr eigen huishouden, waarom zou ze dan uberhaupt geld moeten krijgen?
Edit oh wacht, 3 kinderen dus.
Partneralimentatie vind ik wel gek, in 2024.
Partneralimentatie is wettelijk al wat ingeperkt en dat zou wat mij betreft nog wel verder ingeperkt mogen, zodat het echt dient als overbrugging van een gezamenlijk huishouding naar ieder een eigen huishouden (en eigen verantwoordelijkheid), maar de wet is nu gewoon de wet natuurlijk.
Als ze daar niet mee samenwoont dan blijft dat recht op partneralimentatie gewoon bestaan, en dan nog: het zijn vrij simpele berekeningen om te voorkomen dat ze bij de ene ouder een compleet andere levensstijl hebben dan bij de andere ouder en vooral dat ze ineens een veel kariger levensstijl hebben dan voor de scheiding.quote:
[..]
De ex werkt en heeft ook een nieuwe vriend, volgens de OP.
Maak gewoon vanuit je eigen situatie eens een proefberekening, en doe het dan eens op basis van een parttime baan, als je nu fulltime werkt.
quote:
[..]
Dan is er waarschijnlijk een fors inkomensverschil, als ze met een baan voor 24 uur nog ¤ 1.100 alimentatie (partner + kinderalimentatie) krijgt, dan moet er een heel flink inkomensverschil zijn tussen beide ouders.
Maar dat is om de voorkomen dat ze bij de ene ouder het luxe leventje van voor de scheiding kunnen voortzetten en bij de andere ouder een boterham met tevredenheid als avondmaal krijgen.
Soit, helemaal prima, de kinderen moeten ook niet teveel lijden onder een scheiding. Maar ik vind partneralimentatie ook wel wat archaïsch klinken, dat lijkt me sinds de mogelijkheid er is om niet meer in gemeenschap van goederen te trouwen iets wat je zelf moet regelen, maar goed.quote:
[..]
Da's nu eenmaal de wet. In de kinderalimentatie zitten factoren die het welvaartsverschil tussen beide voormalige echtelieden nivelleren en de partneralimentatie is zelfs helemaal daar op gebaseerd.
Partneralimentatie is wettelijk al wat ingeperkt en dat zou wat mij betreft nog wel verder ingeperkt mogen, zodat het echt dient als overbrugging van een gezamenlijk huishouding naar ieder een eigen huishouden (en eigen verantwoordelijkheid), maar de wet is nu gewoon de wet natuurlijk.
De mogelijkheid om niet in gemeenschap van goederen te trouwen staat toch los van partneralimentatie? Gemeenschap van goederen gaat over het verdelen van de boedel, partneralimentatie om welvaartsverschillen tussen twee voormalige echtelieden te nivelleren.quote:
[..]
[..]
Soit, helemaal prima. Ik vind partneralimentatie ook wel wat archaïsch klinken, dat lijkt me sinds de mogelijkheid er is om niet meer in gemeenschap van goederen te trouwen iets wat je zelf moet regelen, maar goed.
Dat snap ik, maar ik zie niet in waarom je welvaartsverschil na de scheiding gecompenseerd moet worden. Behalve als er kinderen zijn, maar dan moet het bij de kinderalimentatie zittenquote:
[..]
De mogelijkheid om niet in gemeenschap van goederen te trouwen staat toch los van partneralimentatie? Gemeenschap van goederen gaat over het verdelen van de boedel, partneralimentatie om welvaartsverschillen tussen twee voormalige echtelieden te nivelleren.
Of zie ik nou iets over het hoofd? Is wel beetje offtopic nu
Klopt, heeft niets met elkaar te maken, en daar waar je het recht op partnerpensioen in geval van een scheiding wel in de huwelijkse voorwaarden kunt opgeven, kan dat met partneralimentatie niet.quote:
[..]
De mogelijkheid om niet in gemeenschap van goederen te trouwen staat toch los van partneralimentatie? Gemeenschap van goederen gaat over het verdelen van de boedel, partneralimentatie om welvaartsverschillen tussen twee voormalige echtelieden te nivelleren.
Dat weet ik allemaal, maar er staat alleen dat de moeder een vriend heeft, niet of ze al dan niet samenwonen.quote:
[..]
Als ze daar niet mee samenwoont dan blijft dat recht op partneralimentatie gewoon bestaan, en dan nog: het zijn vrij simpele berekeningen om te voorkomen dat ze bij de ene ouder een compleet andere levensstijl hebben dan bij de andere ouder en vooral dat ze ineens een veel kariger levensstijl hebben dan voor de scheiding.
Maak gewoon vanuit je eigen situatie eens een proefberekening, en doe het dan eens op basis van een parttime baan, als je nu fulltime werkt.
Er worden heel veel aannames gedaan, want er is veel niet bekend omdat TS niet alles heeft verteld.
Dat zit ook deels in de kinderalimentatie, maar wel geplafonneerd, omdat kinderalimentatie is gebaseerd op in eerste instantie de behoefte van het kind.quote:
[..]
Dat snap ik, maar ik zie niet in waarom je welvaartsverschil na de scheiding gecompenseerd moet worden. Behalve als er kinderen zijn, maar dan moet het bij de kinderalimentatie zitten
Of zie ik nou iets over het hoofd? Is wel beetje offtopic nu
Over partneralimentatie zijn we het eens. Wat mij betreft zou dat puur een overbrugging moeten zijn naar de nieuwe situatie van twee gescheiden huishoudens. Je hebt dan een nieuwe situatie, waarbij de kaarten anders geschud zouden moeten kunnen worden dan tijdens het huwelijk.
Niet dat er voor de een een trigger is om niet meer inkomen te vergaderen en de ander het niet rustiger aan kan doen qua werk, omdat diegene dan verwijtbaar inkomensverlies aan zijn of haar broek krijgt.
Dan moet er wel een ouderschapsplan zijn. Welke verdeling staat daar dan in?quote:
[..]
1100 euro incl partneralimentatie.
Degene die fulltime werkt kan dan volledig doorgroeien in zijn of haar carrière terwijl de parttime werkende dat door het parttime werken niet kan.
Dus ja, als dat zo afgesproken is dan zal dat ook na het huwelijk nog geruime tijd gecompenseerd mogen worden, want die achterstand haal je niet meer in, zeker niet als je meer dan 5 jaar parttime hebt gewerkt.
Degene met de bloeiende carrière en het hoge inkomen heeft dat ook dankzij het feit dat de ander een stapje terug gedaan heeft.
Dat zijn wel keuzes waar iedereen zelf bij is geweest natuurlijk. Vaak is het ook niet per definitie zo. Hoe groot is bijvoorbeeld het inkomenspotentieel van een Thaise die geen Nederlands spreekt, om maar eens iets te noemen.quote:
Aan de andere kant is het in een hoop gezinnen ook gewoon naar beider tevredenheid dat de een minder werkt om meer voor de kinderen te kunnen zorgen.
Degene die fulltime werkt kan dan volledig doorgroeien in zijn of haar carrière terwijl de parttime werkende dat door het parttime werken niet kan.
Dus ja, als dat zo afgesproken is dan zal dat ook na het huwelijk nog geruime tijd gecompenseerd mogen worden, want die achterstand haal je niet meer in, zeker niet als je meer dan 5 jaar parttime hebt gewerkt.
Na een scheiding hebben kinderen in principe recht op omgang met beide ouders.
Dat zijn idd keuzes waar iedereen bij is geweest, dus ook degene die lekker fulltime op de carrièreladder kon blijven klimmen.quote:
[..]
Dat zijn wel keuzes waar iedereen zelf bij is geweest natuurlijk. Vaak is het ook niet per definitie zo. Hoe groot is bijvoorbeeld het inkomenspotentieel van een Thaise die geen Nederlands spreekt, om maar eens iets te noemen.
Na een scheiding hebben kinderen in principe recht op omgang met beide ouders.
Daar moet de volgende partner dan niet over gaan lopen miepen, dat het teveel is, dat is het gevolg van de keuzes die binnen die eerste relatie gemaakt zijn.
Ik vind dat er best wat meer triggers mogen zijn om toch weer op eigen benen te gaan staan en ook meer mogelijkheden voor de ander om toch wat minder te gaan werken omdat de nieuwe situatie daar om vraagt.quote:
[..]
Dat zijn idd keuzes waar iedereen bij is geweest, dus ook degene die lekker fulltime op de carrièreladder kon blijven klimmen.
Daar moet de volgende partner dan niet over gaan lopen miepen, dat het teveel is, dat is het gevolg van de keuzes die binnen die eerste relatie gemaakt zijn.
Met het tweede ben ik het wel eens. De wet is de wet. Daar veranderen TS en haar vriend niks aan. Als ¤ 1.100 is wat er uit de berekening komt, dan is dat wat de vriend van TS moet betalen. Daarover gaan zeuren heeft dan verder geen zin.
In principe kunnen de vriend van TS en zijn ex een lager bedrag overeenkomsten, maar dit allemaal zo lezende zal ze waarschijnlijk niet akkoord gaan met meer tijd met haar zoon en minder alimentatie ontvangen. En dat is ze natuurlijk ook niet verplicht.
Denk dat TS zich beter in positieve zin kan richten op waar ze wel invloed heeft. Dat is niet de alimentatie of hoeveel tijd de moeder van de zoon van haar vriend met het kind door wil brengen, maar wel de sfeer daar thuis.
TS heeft haar verhaal al zo'n 10x gewijzigd zodat het haar toch het beste uitkomt.quote:
[..]
Volgens TS weet de zoon nog niet waarom zijn moeder het niet wil en is het op werk afgeschoven. Dus TS praat het kind wat dat betreft niets aan.
Jazeker. Alleen staat wat minder op de voorgrond tijdens de eerste levensjaren wanneer de baby of de peuter nog compleet afhankelijk is van de zorg van zijn moeder.quote:
De band tussen vader en kind is net zo belangrijk als de band tussen moeder en kind.
Ik heb het trouwens over een moederfiguur en dat kan in de praktijk beide ouders inhouden. Al is het uiteraard alleen de moeder die haar baby borstvoeding kan geven, waarvoor ze haar eigen kind moet vasthouden en tegen zich aan moet leggen. Voor de baby staat het voelen van het lichaam en de lichaamswarmte van zijn/haar moeder ook voor veiligheid en geborgenheid.
Het is wel een feit dat hechtingsproblemen die op latere leeftijd kunnen ontwikkelen tot persoonlijkheidsproblematiek vooral gerelateerd zijn aan de band tussen moeder en kind tijdens de eerste levensjaren. Wat niet betekent overigens dat vader niet verantwoordelijk is. Stel dat hij de moeder aan haar lot overlaat, dan moet de moeder behalve voor haar kind zorgen ook nog de verantwoordelijkheden op zich nemen die de vader had moeten doen + alle stress en verdriet die zij met zich meesleept omdat ze verlaten is. Ook dat heeft uiteindelijk allemaal invloed op de ontwikkeling van het kind.
Ik verzin dit niet. Je kan dit allemaal nalezen. Ik vind het wel erg logisch.
Ik zou het ook met die jongen zelf bespreken. Met zijn 10 jaar is hij oud genoeg om in ieder geval te kunnen begrijpen dat jullie nou eenmaal met elkaar 'opgescheept' zitten en er het beste van moeten maken.quote:
[..]
Enorm bedankt, hier zit zeker wat in. Ik heb het gevoel dat hij zich door zijn ouder niet gezien voelt.
Ik ben indd best streng en consequent naar mijn eigen kinderen, maar zijn kinderen zijn enorm vrij opgevoed dus dat contrast is sowieso al groot. In het verleden heb ik hem weleens aangesproken, op gewone regels, maar daar schrok hij dan heel erg van.
Ik ga dit delen met man.
Leg hem uit waarom jij wat strenger en consequenter bent naar jouw kinderen, bijvoorbeeld omdat je het belangrijk vindt dat ze later zelfstandig zijn en zelfdiscipline hebben. Dan kan je een bruggetje maken hoe hij later in het leven wilt staan, of hij daarover ideeën heeft. Misschien raak je daarmee juist een gevoelige snaar, omdat hij wat dat betreft heel erg met zichzelf in de knoop zit.
De puberteit komt eraan. Weliswaar niet de makkelijkste periode voor ouders maar wel een heel belangrijke periode voor het kind om zijn eigen identiteit te kunnen ontdekken.
Ik heb nergens gezegd dat ik het niet eens ben met het bedrag van de alimentatie, wel dat ik het voldoende vind. Het is geen enkele issue in deze situatie, maar er werd naar gevraagd.
Allimentatie is berekend op een omgang waarbij alle kinderen meer moeder zijn.
Nu zijn er twee 75% bij ons en een 50%, maar de allimentatie blijft ongewijzigd.
En daar is iedereen oké mee.
Maar mijn ex schuift geen mm, want ja… alles is ingericht op de afspraken van nu.
Doe je gewoon niet zoveel aan.
Eens. Dan heb je toch niet echt je eigen plekje.quote:
Sowieso lijkt het me best zwaar voor zo'n kind om elke dag de wisseling mee te moeten maken, elke dag en avond verplicht ergens anders naar toe.
Dit.. in mijn ogen is dit de vreselijkste verdeling die ik ooit gezien heb.. wat een onrust moet dit geven. Dat manneke heeft totaal geen basis meer.quote:
Sowieso lijkt het me best zwaar voor zo'n kind om elke dag de wisseling mee te moeten maken, elke dag en avond verplicht ergens anders naar toe.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lenny77 op 23-12-2023 15:55:37 ]
Moeder wil dit en zelfs de mening van haar kind, maakt niet dat ze beweegt. Ze wil alleen bewegen als hij meer bij ons blijft, maar dan zit hij haar nog minderquote:
[..]
Dit.. in mijn ogen is dit de vreselijkste verdeling die ik ooit gezien heb.. wat een onrust moet dit geven. Dat manneke heeft totaal geen basis meer.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lenny77 op 23-12-2023 15:55:47 ]
Misschien toch dat de vader eens met hem gaat bespreken wat de opties zijn en wat hij wil.quote:
[..]
Moeder wil dit en zelfs de mening van haar kind, maakt niet dat ze beweegt. Ze wil alleen bewegen als hij meer bij ons blijft, maar dan zit hij haar nog minder
En ook toch maar de situatie thuis. Waar zit de pijn zogezegd? Het kan ook heel goed zijn dat het gedrag van vader door hen wordt gekoppeld aan jou. En dat zou nog wel eens terecht kunnen zijn. Een nieuwe partner heeft nu eenmaal veel invloed op hoe het thuis loopt.
Maar wellicht dat dat voor de jongen wel dusdanig veel rust brengt dat hij beter in zijn vel komt te zitten. En dan kan hij samen met moeder proberen om de tijd die hij met moeder heeft zo fijn mogelijk in te vullen.quote:
[..]
Moeder wil dit en zelfs de mening van haar kind, maakt niet dat ze beweegt. Ze wil alleen bewegen als hij meer bij ons blijft, maar dan zit hij haar nog minder
Wat ik zelf van belang vind om hier te melden is het volgende:quote:
[...] kinderen en pubers die als probleem kinderen werden neergezet terwijl ze te maken hadden met probleem situaties.
a. Iedere scheiding valt voor kinderen zwaar, zelfs als de ouders op goede voet uit elkaar gaan. De kans dat een kind/puber met zichzelf in de knoop komt is extreem groot.
b. Het eindeloos reizen/wisselen tussen de ouders kan naar gelang het kind ouder wordt steeds zwaarder vallen. Nu is TS' haar stiefzoon nog maar 10, maar zijn behoeftes gaan met zeer grote waarschijnlijkheid fors wijzigen. Nu is het meer tijd bij mama, over een paar jaar wellicht permanent wonen bij papa óf mama. Een puber wil niet bezig zijn met het vervullen van de wensen van de ouders, maar zelf de wereld gaan ontdekken... Ik kan hier boeken over volpennen.
c. Uiteindelijk koos ik na 3-4 jaar worstelen ervoor om permanent bij één van mijn ouders te wonen, niet meer bij de ander structureel te logeren, op uitzonderingen als vakanties na natuurlijk. Ondanks dat mijn beide ouders daar positief achter stonden, was dat om doodsimpele en praktische redenen niet direct mogelijk. Met positieve inzet van beide ouders is dat uiteindelijk helemaal goed gekomen. Daar ben ik mijn ouders altijd dankbaar voor geweest. En dan komt TS met dit... :
Bij mij gaan alle alarmbellen hierbij af, want dat 'afwijzen' klinkt als een regelrecht waarde-oordeel van alleen TS. Schandalig! Als jij met deze houding doorgaat, ga je dit kind schaden. Je geeft aan dat hij het niet weet, maar een tienjarige vangt veel meer op dan dat jij denkt. Ga alsjeblieft minstens uit van de juiste en goede intenties bij beide ouders. Kan je dat niet, wegblijven.quote:
Zoon heeft behoefte aan zijn moeder en zij wijst hem gewoon af
[ Bericht 2% gewijzigd door Justinn op 23-12-2023 16:24:17 ]
Bron graag want jij legt echt totaal verkeerde verbanden tussen de hechtings theorie en conservatieve levensovertuigingen.quote:
[..]
Jazeker. Alleen staat wat minder op de voorgrond tijdens de eerste levensjaren wanneer de baby of de peuter nog compleet afhankelijk is van de zorg van zijn moeder.
Ik heb het trouwens over een moederfiguur en dat kan in de praktijk beide ouders inhouden. Al is het uiteraard alleen de moeder die haar baby borstvoeding kan geven, waarvoor ze haar eigen kind moet vasthouden en tegen zich aan moet leggen. Voor de baby staat het voelen van het lichaam en de lichaamswarmte van zijn/haar moeder ook voor veiligheid en geborgenheid.
Het is wel een feit dat hechtingsproblemen die op latere leeftijd kunnen ontwikkelen tot persoonlijkheidsproblematiek vooral gerelateerd zijn aan de band tussen moeder en kind tijdens de eerste levensjaren. Wat niet betekent overigens dat vader niet verantwoordelijk is. Stel dat hij de moeder aan haar lot overlaat, dan moet de moeder behalve voor haar kind zorgen ook nog de verantwoordelijkheden op zich nemen die de vader had moeten doen + alle stress en verdriet die zij met zich meesleept omdat ze verlaten is. Ook dat heeft uiteindelijk allemaal invloed op de ontwikkeling van het kind.
Ik verzin dit niet. Je kan dit allemaal nalezen. Ik vind het wel erg logisch.
Het is ook totaal niet logisch. Vaders zijn net zo capabel om die zorgtaken op zich te nemen. Daar zal een kind nooit onder lijden, als één of beide ouders de zorgtaken maar op zich neemt zodat er een stabiele situatie ontstaat waarin een kind veilig kan hechten.
De kans is overigens groot dat het gezin in kwestie nog gewoon bij elkaar was in deze fase van de ontwikkeling.
Gokje: omdat TS de reden is van de scheiding. TS lijkt wat vragen te ontwijken.quote:
Ik heb hem 3 jaar na de scheiding leren kennen.quote:
[..]
Gokje: omdat TS de reden is van de scheiding. TS lijkt wat vragen te ontwijken.
Niemand lijkt mijn goede intenties te geloven, dus ik hou het voor gezien hier.
Een ding is in elk geval zeker. Hij heeft waarschijnlijk niet gevraagd om de scheiding. En ook niet om (een) nieuwe stiefouder(s). Dat de ene ouder een nieuwe partner helemaal geweldig vindt, wil niet zeggen dat een kind dat ook vindt.quote:
Er worden in dit topic wel een hele aannames gedaan over de personen in dit verhaal. Beroepsmatig weet ik dat dit soort situaties kunnen komen door of een niet zo fijne stiefouder, maar net zo vaak door een kind dat uit loyaliteit naar een van de ouders helemaal niets moet weten van de stiefouder en deze vanaf het begin niet hoeft. Het is lastig te zeggen waaraan het bij deze jongen ligt.
Waar het aan ligt, komt de vriend van TS via de hulpverlening vast wel achter. Aan hem dan om er iets aan te doen.
Ik geloof zeker dat jij goede intenties hebt, al vind ik wel dat je snel in de slachtofferrol vervalt.quote:
[..]
Ik heb hem 3 jaar na de scheiding leren kennen.
Hoe lang zijn jullie samen? En valt dat samen met de problemen bij zijn zoon?
Vaderquote:
Er worden in dit topic wel een hele aannames gedaan over de personen in dit verhaal. Beroepsmatig weet ik dat dit soort situaties kunnen komen door of een niet zo fijne stiefouder, maar net zo vaak door een kind dat uit loyaliteit naar een van de ouders helemaal niets moet weten van de stiefouder en deze vanaf het begin niet hoeft. Het is lastig te zeggen waaraan het bij deze jongen ligt.
wat moet dat jochie zich ongelofelijk eenzaam voelen : Hij had al een moeizame band met zijn vader ...
ouders gescheiden .. vader krijgt nieuwe partner.... partner heeft zelf ook kinderen , broers/zussen van zoon hebben besloten om bij vader en zijn nieuwe partner te wonen , (want daar voelen ze zich veel fijner en de sfeer is er beter)
Iedereen kan het heel erg goed met elkaar vinden .... de kinderen van vader en zijn nieuwe partner vinden het zo gezellig bij het 'nieuwe'gezin : zij zijn zelfs van weekend gewisseld omdat ze graag in hetzelfde weekend bij hun willen zijn. Iedereen heeft het leuk met elkaar , alles loopt lekker
Behalve voor dat zoontje , want die doet moeilijk en moet zich gewoon aanpassen
Vaders die vóór de scheiding al een moeizame afstandelijke band met het kind hadden, verliezen sneller het contact. ‘Vaders die zich weinig met de opvoeding hebben bemoeid, moeten niet verwachten dat het contact na de scheiding goed blijft.
Het ligt niet aan het kind
De vele aannames hangen ook wel samen met het feit dat TS zeer selectief informatie deelt, en ook alleen maar reageert op zaken die in haar wereldbeeld van nalatige moeder passen. Ze reageert dan amper/niet op de vragen waarmee we informatie kunnen achterhalen om zonder zelf invullen, mee te kunnen denken.quote:
Er worden in dit topic wel een hele aannames gedaan over de personen in dit verhaal. Beroepsmatig weet ik dat dit soort situaties kunnen komen door of een niet zo fijne stiefouder, maar net zo vaak door een kind dat uit loyaliteit naar een van de ouders helemaal niets moet weten van de stiefouder en deze vanaf het begin niet hoeft. Het is lastig te zeggen waaraan het bij deze jongen ligt.
Wij zijn twee jaar samen en nee dat valt niet samen.quote:Op zaterdag 23 december 2023 19:16 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik geloof zeker dat jij goede intenties hebt, al vind ik wel dat je snel in de slachtofferrol vervalt.
Hoe lang zijn jullie samen? En valt dat samen met de problemen bij zijn zoon?
Het loopt niet lekker tussen hem en mij, maar er waren al "problemen".
Man is altijd meer thuis geweest voor de kinderen ivm flexibel werk, moeder was meer buiten de deur (werk en hobby)
Zoon hoeft helemaal niet vaker zijn moeder van mij, als hij fulltime bij ons wil komen wonen is hij van harte welkom en zal ik hem met open armen ontvangen.
Kind wil graag meer bij moeder zijn en minder heen en weer. Maar dat houdt moeder tegen.
Dat heb ik indd benoemd als afwijzen.
Zijn twee andere kinderen wilden graag bij ons komen wonen, voor mij zou dat voelen als afwijzen als wij daarin niet waren meegegaan.
Niemand lijkt het te geloven maar ik heb geen slechte intenties.
Zoon is ook gewisseld van weekend, op zijn eigen initiatief.quote:
[..]
Vader
wat moet dat jochie zich ongelofelijk eenzaam voelen : Hij had al een moeizame band met zijn vader ...
ouders gescheiden .. vader krijgt nieuwe partner.... partner heeft zelf ook kinderen , broers/zussen van zoon hebben besloten om bij vader en zijn nieuwe partner te wonen , (want daar voelen ze zich veel fijner en de sfeer is er beter)
Iedereen kan het heel erg goed met elkaar vinden .... de kinderen van vader en zijn nieuwe partner vinden het zo gezellig bij het 'nieuwe'gezin : zij zijn zelfs van weekend gewisseld omdat ze graag in hetzelfde weekend bij hun willen zijn. Iedereen heeft het leuk met elkaar , alles loopt lekker
Behalve voor dat zoontje , want die doet moeilijk en moet zich gewoon aanpassen
Vaders die vóór de scheiding al een moeizame afstandelijke band met het kind hadden, verliezen sneller het contact. ‘Vaders die zich weinig met de opvoeding hebben bemoeid, moeten niet verwachten dat het contact na de scheiding goed blijft.
Het ligt niet aan het kind
TS heeft een mening over de situatie, en weet niet hoe ze ermee om moet gaan. De reden is de positie van TS in de nieuwe gezinssamenstelling en de generalisatie van boze stiefmoeder. Ze probeert zichzelf weg te cijferen maar ziet vanaf de zijlijn allemaal dingen gebeuren waar ze het niet mee eens is, maar blijft daar ook zitten omdat dat veiliger is voor haarzelf.
Volgens mij zou je je juist moeten bemoeien met alles dat in het gezin gebeurt. Of je wel iets doet of juist niet maakt toch niet uit. Het stempeltje boze stiefmoeder heb je toch al, dan kun je je maar beter actief bezighouden met alles en iedereen om je heen. Tenslotte hoor je er ook bij, wat sommigen er ook van vinden.
Misschien heb je hier wat aan, TS. Blijf werken aan jouw relatie met deze jongen. Ga leuke dingen met hem doen en toon interesse. Blijkbaar accepteert hij jou niet als opvoeder, maar er zijn vele andere rollen en alles wat je nu investeert, zal zich terugbetalen in een veilige relatie als hij zover is. Wees niet bang om de regie te nemen. Als stiefmoeder met goede intenties kun je namelijk best een brug slaan. En het klinkt alsof dit nodig is. Dit jochie is eindeloos eenzaam in een gezin waar iedereen gewoon verder gaat na een heftige gebeurtenis. Hij kan dat niet en neemt zijn vader (en jou en zijn ouders) van alles kwalijk. En hij is te jong om dat onder woorden te kunnen brengen. Maar ooit zal hij dat wel kunnen, misschien dat dat met de professionele hulp al een stuk beter gaat. Ooit gaat hij zien dat zijn moeder hem niet bovenaan de prioriteitenlijst heeft staan, maar dat zijn stiefmoeder hem wel altijd met open armen verwelkomd heeft.SPOILERMijn man heeft 2 dochters van 15 en 19. Hij is nu 13 jaar gescheiden. Wij hebben samen een zoon van 3. De ergernissen richting de ex van mijn man blijven, ook na 7 jaar samen. Ik vind dat zij hem (en mij) gebruikt als het haar zo uitkomt, en ze sluit hem/ons op belangrijke zaken buiten. Op haar beurt verwijt zij hem terecht dat hij zich te weinig inzet voor zijn dochters. Lastige wisselwerking en complexe dynamiek.
Ook voor onze (zijn) oudste is er hulp ingeschakeld vanwege problemen in de relatie met mijn man. Of tenminste, daar is de focus op gelegd. Maar ik snap wel waarom dat een probleem is. Dus ik heb de ingang gevonden bij onze oudste om dat bespreekbaar te maken, onder andere door te erkennen dat ze gelijk heeft en de impact op haar te bespreken. En ik heb ook een aantal cruciale zaken weten te duiden. We gaan vandaag de dag regelmatig lunchen samen om bij te praten, want ze komt niet zo vaak meer nu ze volwassen is en werkt en een vriend heeft.
Wat overigens minder goed werkte was een strenge aanpak richting onze middelste (zijn tweede dochter). Die werd daar heel opstandig van. Pas nu zij ook aan het puberen is, komen daar gesprekken op gang. En die gaan nog lang niet zo diep als de gesprekken met de oudste, maar onze middelste kan ook minder goed verwoorden wat ze voelt. We hadden hier wel een afspraak over huisregels, dus daarover heb ik wel degelijk wat te zeggen. Dat is geen opvoeding. Maar dit alles gaat veel beter nu ik haar ook als semi-volwassene kan behandelen.
Al met al heb ik eigenlijk de regie over de relatie met de meiden naar me toegetrokken. Mijn man regelt wel de praktische afspraken, en zo nu en dan grijpt hij in als er één echt veel te opstandig wordt (dan wordt er ook gevraagd om hulp door zijn ex, en als het probleem opgelost is, dan gaat de deur weer dicht). Onze middelste is nog om het weekend hier, en met onze oudste spreken we om de maand af. Voor nu is dat wel OK zo, als de oudste op zichzelf gaat wonen willen we daar vaker mee afspreken. En ik regel gewoon alles wat de diepte in gaat en wat lastig is om rechtstreeks te bespreken met je ouders zelf: problemen met hun vader, seks, drugs, vrienden. Ik deel ook gewoon wat ik zelf allemaal anders had willen doen in dat opzicht. En omdat ik niet hun moeder ben, kan ik ook praten over dat soort dingen omdat het mij niet ondermijnt.
Mijn advies: ga met hem in gesprek over wat er nodig is zodat hij juist meer bij jullie wil zijn. Al dat getrek aan het arme joch in deze idiote regeling.. geen wonder dat hij ongelukkig is. Jullie kunnen het oplossen door de omgangsregeling juist naar je toe te trekken. Het zal een opgave zijn om hem daarvan te overtuigen. Stel dingen voor als een week proberen (langer dan een week is niet te overzien voor een 10-jarige) en elke week 2 uur iets doen met papa en 2 uur iets met jou, of om de week. Het zal hem helpen om zich gezien te voelen in een gezin met 5 kinderen en alleen met quality 1 op 1 tijd kunnen jij en je man de relatie verbeteren.
En dat hij een eenzaam mannetje is en niemand naar hem omgekeken hoe hij de scheiding heeft ervaren, dat is wat ik al snel zag en heb benoemd. Zijn ouders hebben dat allebei niet gezien of op geanticipeerd.
Daar zit inderdaad een moeilijkheid, in hoe verre kan/mag ik me ermee bemoeien.
Bij de andere twee ben ik meer betrokken, vooral ook omdat zij ook zelf naar mij hebben uitgereikt. Zij zijn met praktische zaken en met hun gevoelens naar mij gekomen voor hulp, advies en een luisterend oor. Dat is zo gegroeid.
Omdat hij niet openstaat voor mij en mij afwijst, ben ik juist afstand gaan nemen, ook met de intentie om het voor hem makkelijker te maken.
Ik ben echter wel enorm met hem begaan en de hulpverlening die is opgestart komt ook omdat ik op een gegeven momenten tegen z'n vader heb gezegd dat het niet kan dat z'n ouders allebei hun ogen sluiten en dat ik degene ben die voor hem op moet komen bijv.
Ik ben tegen man voor hem opgekomen dat hij zelf inspraak moet hebben in zijn kledingkeuze.
Dus ik doe dingen voor hem, maar buiten zijn gezichtsveld, omdat ik daar heel erg voel dat hij moeite heeft met mij.
En tuurlijk ben ik geen heilige!
Ik baal er enorm van als hij niet eens goedemorgen terug zegt 's morgens.
Als hij alleen tegen z'n vader antwoord als ik een vraag stel.
Hij negeert mij en reageert alleen als het echt niet anders kan.
Dat doet pijn, maar het roept ook irritatie op. Hij mag allerlei issues hebben, maar hij moet ook respect hebben voor mij. Dus op z'n minst gedag terug zeggen.
Als je het echt heel goed wil doen eerst met zijn moeder en de hulpverlener en daarna pas de zoon er bij.
Wellicht als hij ziet dat jullie samen het beste voor hem willen dat hij jou gaat accepteren
Dat is een heel belangrijk punt. Man heeft ook al naar moeder uitgesproken dat zij mogelijk een belangrijke schakel is.quote:
Is het niet mogelijk eens met hem en zijn hulpverlener een gesprek te hebben,
Als je het echt heel goed wil doen eerst met zijn moeder en de hulpverlener en daarna pas de zoon er bij.
Wellicht als hij ziet dat jullie samen het beste voor hem willen dat hij jou gaat accepteren
In principe heeft ze geweigerd betrokken te zijn bij de hulp.
Zij heeft geweigerd mij een hand te geven/te ontmoeten en dat weten de kinderen ook.
Dat zorgt bij dat mannetje natuurlijk voor een enorm loyaliteitsconflict.
Ja, dit snap ik. Ook ik ben door onze middelste getest, al was dat niet zo extreemquote:
Bedankt voor jullie reacties, heeft me wel wat duidelijk gemaakt. En bedankt voor je eigen ervaring.
En dat hij een eenzaam mannetje is en niemand naar hem omgekeken hoe hij de scheiding heeft ervaren, dat is wat ik al snel zag en heb benoemd. Zijn ouders hebben dat allebei niet gezien of op geanticipeerd.
Daar zit inderdaad een moeilijkheid, in hoe verre kan/mag ik me ermee bemoeien.
Bij de andere twee ben ik meer betrokken, vooral ook omdat zij ook zelf naar mij hebben uitgereikt. Zij zijn met praktische zaken en met hun gevoelens naar mij gekomen voor hulp, advies en een luisterend oor. Dat is zo gegroeid.
Omdat hij niet openstaat voor mij en mij afwijst, ben ik juist afstand gaan nemen, ook met de intentie om het voor hem makkelijker te maken.
Ik ben echter wel enorm met hem begaan en de hulpverlening die is opgestart komt ook omdat ik op een gegeven momenten tegen z'n vader heb gezegd dat het niet kan dat z'n ouders allebei hun ogen sluiten en dat ik degene ben die voor hem op moet komen bijv.
Ik ben tegen man voor hem opgekomen dat hij zelf inspraak moet hebben in zijn kledingkeuze.
Dus ik doe dingen voor hem, maar buiten zijn gezichtsveld, omdat ik daar heel erg voel dat hij moeite heeft met mij.
En tuurlijk ben ik geen heilige!
Ik baal er enorm van als hij niet eens goedemorgen terug zegt 's morgens.
Als hij alleen tegen z'n vader antwoord als ik een vraag stel.
Hij negeert mij en reageert alleen als het echt niet anders kan.
Dat doet pijn, maar het roept ook irritatie op. Hij mag allerlei issues hebben, maar hij moet ook respect hebben voor mij. Dus op z'n minst gedag terug zeggen.
. Zij had geen zin om te investeren in de zoveelste vriendin van papa en al met al heeft het 5 jaar geduurd voor er echt een fijne band ontstond. Dat veranderde ook toen ik zwanger raakte, daar was zij heel blij mee (de oudste niet trouwens). Het is vaak heel erg ondankbaar maar ik beloof je dat je uiteindelijk beloond wordt. Ooit ga je een ingang vinden, maar jullie hebben inderdaad wel iets te doen aan de respectvolle basis. En ik ben bang dat je daar ook de moeder voor nodig hebt. Zijn moeder wijst jou af en hij is loyaal aan haar (denk ik). Vermoedelijk is zij ook negatief over je schoonouders. Het zou mooi zijn als dit patroon met de professionals doorbroken kan worden, tenzij zijn moeder daar aan mee gaat werken. Hij kan met zijn 10 jaar niet zelfstandig uit dit loyaliteitsconflict komen.
Verder: ik ben een keer in gesprek geweest met mijn man, zijn ex en de kinderpsychologe van de middelste. In jouw geval zou ik zeker ook daar in mee gaan, ook jij bent één van de verantwoordelijke volwassenen die moet zorgen voor veiligheid.
Ik denk dat je het moet blijven proberen. Open blijven staan , blijven praten met hem, neem het vooral niet persoonlijk dat hij jou negeert.quote:
Bedankt voor jullie reacties, heeft me wel wat duidelijk gemaakt. En bedankt voor je eigen ervaring.
En dat hij een eenzaam mannetje is en niemand naar hem omgekeken hoe hij de scheiding heeft ervaren, dat is wat ik al snel zag en heb benoemd. Zijn ouders hebben dat allebei niet gezien of op geanticipeerd.
Daar zit inderdaad een moeilijkheid, in hoe verre kan/mag ik me ermee bemoeien.
Bij de andere twee ben ik meer betrokken, vooral ook omdat zij ook zelf naar mij hebben uitgereikt. Zij zijn met praktische zaken en met hun gevoelens naar mij gekomen voor hulp, advies en een luisterend oor. Dat is zo gegroeid.
Omdat hij niet openstaat voor mij en mij afwijst, ben ik juist afstand gaan nemen, ook met de intentie om het voor hem makkelijker te maken.
Ik ben echter wel enorm met hem begaan en de hulpverlening die is opgestart komt ook omdat ik op een gegeven momenten tegen z'n vader heb gezegd dat het niet kan dat z'n ouders allebei hun ogen sluiten en dat ik degene ben die voor hem op moet komen bijv.
Ik ben tegen man voor hem opgekomen dat hij zelf inspraak moet hebben in zijn kledingkeuze.
Dus ik doe dingen voor hem, maar buiten zijn gezichtsveld, omdat ik daar heel erg voel dat hij moeite heeft met mij.
En tuurlijk ben ik geen heilige!
Ik baal er enorm van als hij niet eens goedemorgen terug zegt 's morgens.
Als hij alleen tegen z'n vader antwoord als ik een vraag stel.
Hij negeert mij en reageert alleen als het echt niet anders kan.
Dat doet pijn, maar het roept ook irritatie op. Hij mag allerlei issues hebben, maar hij moet ook respect hebben voor mij. Dus op z'n minst gedag terug zeggen.
Waarom is het voor jou zo belangrijk dat hij zo zijn respect laat zien?
Ik denk dat respect in andere dingen zit en dat je iets moet doen met de irritatie naar hem toe
Waarom wil de moeder jou eigenlijk niet ontmoeten? Waren ze al gescheiden voordat jij een rol ging spelen in het leven van jouw man? Of speel jij min of meer in een rol in het stuklopen van hun huwelijk? Mocht het laatste niet het geval zijn en de moeder kan het om welke reden dan ook niet aan om met jou een gesprek aan te gaan over het welzijn van haar eigen zoon, dan heeft het allemaal een opmerkelijk grote impact gemaakt op haar. Aangezien jij haar nooit hebt ontmoet, komt alle informatie die jij over haar weet via jouw man.
Mijn indruk is so far dat jij zijn verantwoordelijkheden op je neemt, met als gevolg dat jij het risico loopt dat jij ook de schuld ervan krijgt als dingen niet verlopen zoals het zou moeten. Buitenstaanders zullen sneller geneigd zijn om jou te verdenken van problemen, omdat mensen over het algemeen het beeld hebben dat biologische ouders meer van de kinderen houden dan stiefouders. De realiteit is dat het per situatie verschillend is. Het zou evengoed kunnen zijn dat de biologische ouders niet naar hun kinderen omkijken en de stiefouders daarentegen net zoveel van de kinderen houden als hun eigen kinderen.
Ik trek verder geen conclusies. Ik denk wel dat het verstandig is voor jou om de situatie in zijn geheel objectief voor jezelf helder te maken.
Het kan een idee zijn dat jij voorstelt een mediator in te schakelen, zodat het mogelijk wordt dat jij, jouw man en zijn ex met elkaar in gesprek kunnen komen, zonder dat wie dan ook zich door de ander bedreigd hoeft te voelen. Het gaat puur over het welzijn van die zoon. Moeder kan dan rustig uitleggen waarom ze wilt dat haar zoon vaker bij jullie is, misschien heeft ze de rust en ruimte nodig om structuur in haar leven op te bouwen. Als zij haar eigen basis niet goed op orde heeft, wordt het voor haar ook veel moeilijker om haar zoon de zorg te geven die hij nodig heeft. Als er zowel stabiliteit is in haar leven als dat van jou en jouw man, dan zou dat hoe dan ook een positieve invloed moeten op het welzijn van die zoon.
Een ander idee is dat je dagjes uit gaat plannen voor alle kinderen samen. Dat ze niet tijdens hun vrije tijd binnen zitten achter hun smartphone of computer, maar naar buiten kunnen. Bijvoorbeeld een boswandeling. Als het guur weer is, trekken jullie een regenjas en laarzen aan. Je kan het ook simpeler aanpakken, door bijvoorbeeld 's avonds een bordspel erbij te pakken. Dan is er interactie tussen iedereen en wordt de band tussen hem en jouw kinderen ook op den duur wat hechter, omdat jullie elkaar op die manier wat beter leren kennen.
Hij mag zijn wie hij is, maar respect in de zin van "mij niet heel bewust negeren" dat wordt wel van hem verwacht, ook door z'n vader.quote:
[..]
Ik denk dat je het moet blijven proberen. Open blijven staan , blijven praten met hem, neem het vooral niet persoonlijk dat hij jou negeert.
Waarom is het voor jou zo belangrijk dat hij zo zijn respect laat zien?
Ik denk dat respect in andere dingen zit en dat je iets moet doen met de irritatie naar hem toe
Hij hoeft niet actief zelf een gesprek te beginnen, maar niet antwoorden op een vraag of niet terug groeten dat vind ik respectloos ja. En dat respect verwachten wij van iedereen in huis, ook naar elkaar toe.
Eens, het gebrek aan basis beleefdheid moet je niet accepteren. Maar boos worden of verwijten is precies wat hij probeert te bereiken dus hem op zijn kop geven is niet de manier. Niet makkelijk om een manier te vinden om daar doorheen te prikken op een constructieve manier.quote:
[..]
Hij mag zijn wie hij is, maar respect in de zin van "mij niet heel bewust negeren" dat wordt wel van hem verwacht, ook door z'n vader.
Hij hoeft niet actief zelf een gesprek te beginnen, maar niet antwoorden op een vraag of niet terug groeten dat vind ik respectloos ja. En dat respect verwachten wij van iedereen in huis, ook naar elkaar toe.
Hebben jullie al eens gevraagd waarom hij jou negeert?
Goeie vraag.. als TS in zijn ogen de indringer is in het huis waar hij opgegroeid is met zijn moeder, dan weet ik wel wat ik zou doen om de spanning te doorbreken.quote:
Wonen jullie in het huis waar zij als gezin ook woonden of wonen jullie ergens anders?
Jouw positie lijkt me best een lastige en ik lees uit jouw verhaal ook echt wel dat het je raakt.quote:
[..]
Hij mag zijn wie hij is, maar respect in de zin van "mij niet heel bewust negeren" dat wordt wel van hem verwacht, ook door z'n vader.
Hij hoeft niet actief zelf een gesprek te beginnen, maar niet antwoorden op een vraag of niet terug groeten dat vind ik respectloos ja. En dat respect verwachten wij van iedereen in huis, ook naar elkaar toe.
Kinderen kunnen verschillend reageren op een nieuwe relatie van hun ouders. Het ene kind zal blij zijn met de nieuw partner, terwijl het andere kind daar moeite mee heeft.
Jouw partner is wel de schakel in dit stuk . Ik hoop dat hij de band met zoon probeert te herstellen en/of er iig alles aan gaat doen om die te verbeteren. dat hameren op respect eisen vanuit vader vind ik nu wat dubbel , vader zal zelf eerst moeten werken aan de vertrouwensband met zijn zoon. Grote kans dat jouw band met zijn zoon dan ook beter wordt.
In een samengesteld gezin duurt het gemiddeld gezien 3 tot 5 jaar voordat iedereen een beetje gewend is aan zijn nieuwe plek. .
Nee, hun moeder woont nog in het oorspronkelijke huis.quote:
Wonen jullie in het huis waar zij als gezin ook woonden of wonen jullie ergens anders?
Ja, vader heeft dat al een paar gevraagd. Van ter loops tot een heel serieus gesprek.quote:
[..]
Eens, het gebrek aan basis beleefdheid moet je niet accepteren. Maar boos worden of verwijten is precies wat hij probeert te bereiken dus hem op zijn kop geven is niet de manier. Niet makkelijk om een manier te vinden om daar doorheen te prikken op een constructieve manier.
Hebben jullie al eens gevraagd waarom hij jou negeert?
Jongen praat echt heel moeilijk, duurt echt even voor hij überhaupt iets zegt.
Hij zegt dat hij het niet expres doet en dat hij wel merkt dat het contact moeizaam is.
Hij kan verder er niks over zeggen, geen concrete dingen bijv.
Ook niet in het huis waar hun vader woonde, wij hebben samen een nieuw huis gekocht. Bewuste keuze, nieuw begin en ruimte voor iedereen.quote:
[..]
Nee, hun moeder woont nog in het oorspronkelijke huis.
Wij worden niet boos, maar als hij niks zegt dan tikt z'n vader hem bijv aan of spreekt hem aan van "wat zeg je dan, als iemand je groet".quote:
[..]
Eens, het gebrek aan basis beleefdheid moet je niet accepteren. Maar boos worden of verwijten is precies wat hij probeert te bereiken dus hem op zijn kop geven is niet de manier. Niet makkelijk om een manier te vinden om daar doorheen te prikken op een constructieve manier.
Hebben jullie al eens gevraagd waarom hij jou negeert?
Blijkbaar heeft dat geen enkel effect. En feitelijk zeg je dan ook niks als ouder, je man is wel een beetje natte dweil hoor... Gaan jullie wel eens echt in gesprek waarom hij dat doet?quote:
[..]
Wij worden niet boos, maar als hij niks zegt dan tikt z'n vader hem bijv aan of spreekt hem aan van "wat zeg je dan, als iemand je groet".
Doet hij dat alleen bij jou? Dan kan je man hem aanspreken op pestgedrag en uitleggen dat het kwetsend is, en dat pesten niet OK is. Vermoedelijk kent hij dat wel vanuit de kanjermethode vanuit school. Hier dacht m'n stiefdochter mij goed in de zeik te zetten met een pestliedje toen ze 9 of 10 was. M'n man heeft dat 1x benoemd als pestgedrag/kwetsend/onaardig en daarna was het afgelopen met dergelijk gedrag. Wel andere issues gehad natuurlijk
.Daar loopt het vast, want zeker heeft man gesprekken met hem gevoerd en hem duidelijk gemaakt dat het niet oké is. Maar een gesprek bestaat uit tegen hem praten, gevoel delen, vragen stellen, ruimte geven en dan komen er maar een paar zinnen waarvan weet ik niet er altijd eentje is.quote:
[..]
Blijkbaar heeft dat geen enkel effect. En feitelijk zeg je dan ook niks als ouder, je man is wel een beetje natte dweil hoor... Gaan jullie wel eens echt in gesprek waarom hij dat doet?
Doet hij dat alleen bij jou? Dan kan je man hem aanspreken op pestgedrag en uitleggen dat het kwetsend is, en dat pesten niet OK is. Vermoedelijk kent hij dat wel vanuit de kanjermethode vanuit school. Hier dacht m'n stiefdochter mij goed in de zeik te zetten met een pestliedje toen ze 9 of 10 was. M'n man heeft dat 1x benoemd als pestgedrag/kwetsend/onaardig en daarna was het afgelopen met dergelijk gedrag. Wel andere issues gehad natuurlijk
Er is dus echt hulp nodig en die komt er gelukkig ook.
En ben het met je eens, man is moet echt meer optreden.. Dat doet hij ook steeds meer, maar is een proces.
[ Bericht 31% gewijzigd door Joopklepzeiker op 25-12-2023 20:36:51 ]
Het is zeer zeker niet makkelijk en het gaat ook niet perse beter.
Maar er is professionele hulp voor hem en daar moeten we op vertrouwen en geduld hebben.
Fijn dat de hulp op gang gekomen is. Is het moeilijker geworden?quote:
Ondertussen is therapie bezig, het is heel complex.
Het is zeer zeker niet makkelijk en het gaat ook niet perse beter.
Maar er is professionele hulp voor hem en daar moeten we op vertrouwen en geduld hebben.
Zo'n kereltje zal zich vooral het derde wiel voelen bij activiteiten met papa en het nieuwe neukertje van papa. Het is vaak ook niet iets waar tieners op zitten te wachten, dus als de relatie nu al bekoeld is verwacht dan niet dat het in de toekomst beter zal worden.
Jouw betrokkenheid zal eerder werken als een rode lap op een stier bij moeder en zoon terwijl de vader zijn handen wast in onschuld. Vader moet natuurlijk gewoon oprechte interesse en tijd willen steken in zijn zoon, kinderen voelen dit al heel goed aan, al kunnen ze het vaak nog niet onder woorden brengen.
Als jij je er minder mee bemoeit, wordt het vast makkelijker.quote:
Ondertussen is therapie bezig, het is heel complex.
Het is zeer zeker niet makkelijk en het gaat ook niet perse beter.
Maar er is professionele hulp voor hem en daar moeten we op vertrouwen en geduld hebben.
Nee, dat is het tegengestelde van wat het plan is van de therapeut.quote:
[..]
Als jij je er minder mee bemoeit, wordt het vast makkelijker.
[ Bericht 91% gewijzigd door Sally op 02-04-2024 13:03:54 ]
Volgens mij was het vooral de moeder die de verminderde interesse had?quote:
Tussen de regeltjes door en de dingen die jij zegt lees ik vooral dat de vader het allemaal niet zozeer uitmaakt. Volgens mij ben jij aan het trekken aan een dood paard, je zal nooit een leuke relatie kunnen hebben met de zoon zolang hij niet de erkenning en validatie krijgt van zijn vader.
Zo'n kereltje zal zich vooral het derde wiel voelen bij activiteiten met papa en het nieuwe neukertje van papa. Het is vaak ook niet iets waar tieners op zitten te wachten, dus als de relatie nu al bekoeld is verwacht dan niet dat het in de toekomst beter zal worden.
Jouw betrokkenheid zal eerder werken als een rode lap op een stier bij moeder en zoon terwijl de vader zijn handen wast in onschuld. Vader moet natuurlijk gewoon oprechte interesse en tijd willen steken in zijn zoon, kinderen voelen dit al heel goed aan, al kunnen ze het vaak nog niet onder woorden brengen.
Kan me vergissen hoor, want het was al even geleden dat ik alle posts in dit topic had doorgenomen.
de reden dat mij motiveerde dit te doen
omdat ik de vrouw waarmee ik 1+ jaar FWB heb
pas 1 kind heb ontmoet (jongste van 4 en dat gaat helemaal super)
de oudere van 11 en 17 heb ik nog nooit in t echt gezien
heel erg complex waarom dit niet kan en gewenst is...
maar van wat ik hier lees kan ik toch al wat dingetjes meepikken
mocht het ooit verder ontwikkelen...
iets wat ik best wel zou willen, maar momenteel moeder dus niet
(monenteel: lees misschien nooit) waar ik probeer begrip voor te hebben
anyways OnTopic:
vervelend dat je dit moet meemaken er was zelf iemand die zei je moet stoppen
maar daar is het veel te laat voor, zeker nu 2 andere kinderen van hem t wel prima gaat
bijv. ook in mijn situatie had ik dat meteen na de eerst 2-3weken moeten wegrennen
helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan, als je gek bent op iemand!
(in jouw geval is t wel mooi dat die vader ook 100% voor jou gaat, iets dat bij mij ontbreekt)
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 02-04-2024 15:01:41 ]
Volgens mij is er niets complex aan als vrouwen hun neukerdjes niet in het leven van hun kinderen betrekken. Dat lijkt me zelfs heel verstandig.quote:
het heeft me veel tijd gekost om alles door te lezen...
de reden dat mij motiveerde dit te doen
omdat ik de vrouw waarmee ik 1+ jaar FWB heb
pas 1 kind heb ontmoet (jongste van 4 en dat gaat helemaal super)
de oudere van 11 en 17 heb ik nog nooit in t echt gezien
heel erg complex waarom dit niet kan en gewenst is...
maar van wat ik hier lees kan ik toch al wat dingetjes meepikken
mocht het ooit verder ontwikkelen...
iets wat ik best wel zou willen, maar momenteel moeder dus niet
(monenteel: lees misschien nooit) waar ik probeer begrip voor te hebben
anyways OnTopic:
vervelend dat je dit moet meemaken er was zelf iemand die zei je moet stoppen
maar daar is het veel te laat voor, zeker nu 2 andere kinderen van hem t wel prima gaat
bijv. ook in mijn situatie had ik dat meteen na de eerst 2-3weken moeten wegrennen
helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan, als je gek bent op iemand!
(in jouw geval is t wel mooi dat die vader ook 100% voor jou gaat, iets dat bij mij ontbreekt)
maar bij mij doet ze dat dus wel... tenmiste voor de jongstequote:
[..]
Volgens mij is er niets complex aan als vrouwen hun neukerdjes niet in het leven van hun kinderen betrekken. Dat lijkt me zelfs heel verstandig.
omdat ze de oudste 2 al 1jaar niet mag zien
wellicht had ik die anders inmiddels ook al ontmoet
Ik vind het niks. Mijn kinderen zien eigenlijk nooit een dame die alleen maar om te neuken is. In geval van een relatie dan kijk ik het ook eerst even een tijd aan voor ik mijn kinderen erbij betrek.quote:
[..]
maar bij mij doet ze dat dus wel... tenmiste voor de jongste
omdat ze de oudste 2 al 1jaar niet mag zien
wellicht had ik die anders inmiddels ook al ontmoet
maar ze is niet alleen om te neuken (en ik ook niet voor haar)quote:
[..]
Ik vind het niks. Mijn kinderen zien eigenlijk nooit een dame die alleen maar om te neuken is. In geval van een relatie dan kijk ik het ook eerst even een tijd aan voor ik mijn kinderen erbij betrek.
we steunen elkaar en als we geen seks zouden hebben
was ze ook een erg leuke vriendin geweest
maar dat ooit nog gescheiden kunnen zien zal erg moeilijk worden
ze zegt ook dat ze geprobeert heeft er meer van te maken
echter lukte dat toen niet, daarom ook acht ik de kans op toekomst klein
toch iets in mij voelt het aan dat t wel zal kunnen
maargoed het meer 'vrienden' punt is genoeg reden
om wel haar kinderen te mogen ontmoeten
juist omdat ze zei het wel echt geprobeert te hebben
wilde ze natuurlijk zien hij ik met haar jongste dochter omga
dat gaat echt perfect die is gek op mij en ik op haar!