Wanneer je net begint met proberen zwanger te worden zonder medische poespas ben je van harte welkom in het "wachten op het 2e streepje" - topic.
Handige Linkjes:
Freya
IVF
PCOS
Vitamine info (van Isla)
------------------------------------------------------------------SPOILEREr zijn weer onderzoeken geweest en wat ik tegenwoordig lees (vooral op Amerikaanse forums) dat aspirine toch niet de innesteling bevordert. Het zou, vooral als je het niet nodig hebt, juist voor problemen kunnen zorgen. (dat het vruchtje wordt afgestoten) Het wordt nog wel eens geprobeerd met dames die herhaalde miskramen hebben gehad, maar voor het innestelen raad ik je het toch echt af. Ben echt niet bang om iets te proberen hoor, maar je wilt ook niet, dat als het net lukt, het door aspirine mis zou gaan. Ik heb het in ieder geval nooit geprobeerd en anders even aan je arts vragen als je het toch wilt proberen.
Agnus castus is een kruid die je eisprong eerder kan laten komen, maar dan zou je daar wel op de eerste dag van je menstruatie mee moeten beginnen. Begin je halverwege, kun je je cyclus behoorlijk in de war schoppen. Ik was het wachten op een nieuwe ronde de laatste keer zo zat dat ik met dat kruid begon, en ipv een eisprong op dag 16 (wat normaal is voor mij) kreeg ik hem op dag 12 (nog nooit zo vroeg gehad) Dat is wel de cyclus dat ik ben zwanger geraakt trouwens...Het zit wel in de Etos zwanger worden-pilen, maar de dosering is te laag. Als je het wil gaan gebruiken laat ff weten, dan zoek ik de juiste dosering nog even op. Je kunt het kopen bij de Tuinen, het is wel prijzig en je moet behoorlijk wat van die pillen gebruiken. Maar nogmaals, niet later dan de eerste dag van je menstruatie-als je je hier niet aan houdt heb je kans dat je eisprong uitblijft! Of veel later komt. Denk dus goed na of je hier mee wilt beginnen. En stoppen op de dag van de eisprong!! (kan het vruchtje uitdrijven)
Verder schijnt ananas heel goed te helpen bij de innesteling. Ze lagen net weer in de winkel toen ik de cryo deed. Heerlijk! Dus na de dag van de TP, en dag één en twee erna, een hele ananas eten als je dat op kan. Dus drie in totaal. Vind je ananas niet lekker, kun je ook pillen halen, de stof waar het om gaat heet Bromelain. Kun je denk ik bestellen op internet.
Als je het nog aan kunt al die pillen: Tarwekiemolie pillen bevordert ook de doorbloeding voor de baarmoeder. Je kunt een supergoedkoop potje bij Kruidvat halen, (7 euro geloof ik voor 100 pillen) zit genoeg in voor een aantal cyclussen. Je begint hiermee op de dag van je TP. Je moet er drie verdeeld over de dag nemen, en omdat ik drie keer per dag progesteron gebruikte legde ik ze er gewoon naast, dan wist ik dat ik die ook meteen moest nemen. Alleen niet verwisselen haha! Vitamine E werkt ongeveer hetzelfde, voor de doorbloeding, dat nam ik er (ééntje per dag) gewoon bij, zie onder.
Verder geven ze de dames in Amerika valium vlak voor de TP, zodat de baarmoeder relaxt en het vruchtje niet afstoot. Nou krijgen wij dat niet hier in NL, maar ik nam twee grote Valeriaan pillen een halfuur voor de TP om mijn lijf en dus baarmoeder te relaxen. Ik heb dit zelf bedacht hoor, weet niet of het werkt, maar leek me logisch.
Vanaf de TP je voeten blijven warm houden (kruikjes, uggs, sokken) sowieso tot aan NOD. Warme voeten=warme baarmoeder, dus beter om in te nestelen. Veel water drinken en de dag van TP en de dag erna rust houden. Lachfilmpjes kijken, lekker op bed. 2e dag na TP weer rustig huishoudelijk werk doen, of wandelen-ook goed voor de doorbloeding.
Ik heb natuurlijk ook nog dat acupunctuur schema gedaan (op de dag van tp en drie dagen erna) als je daar nog info over wilt stuur ik je de link. Sorry voor de vele info, misschien maak ik je helemaal gek, maar zo heb ik het gedaan...en het is toch een keer gelukt. Natuurlijk ook een kwestie van geluk én een goed embryo, maar maak het maar zo fijn mogelijk voor je embryootje als dat kan!
Verder slikte ik ook die Etos (zwanger worden) pillen, en dan nog wat extra dingen als C, E, D en B. Meer voor algehele gezondheid. Al is D belangrijk voor de hormonenhuishouding en Bcomplex voor het baarmoederslijm (en dat houdt weer verband met het baarmoederbedje wat goed moet zijn voor de innesteling)
Maar laat je niet gek maken, ga iig voor de ananas, tarwekiemolie, warme voeten en rust na de tp....dan ben je al een heel eind!
Wie posten er mee en hoe zit het ook al weer?
Peacefulll
BarreltjeSPOILERkinderwens eind 2015. Na vol goede moed ruim een jaar proberen doorgestuurd naar het ZH. Geen afwijkingen gevonden. Nog een half jaar zelf proberen. In september 2017 gestart met het IUI-traject. IUI poging 3 was raak en in sept 2018 is M geboren.
In mei 2020 ons weer op de wachtlijst laten zetten voor een tweede kindje na een jaar zelf proberen zonder succes. Juli 2020 startgesprek en in september gestart met IUI-traject. Nu 4 pogingen verder zonder resultaat. Nu op de wachtlijst voor start IVF
-------------------------------------------------------------SPOILERWij: hij : 45 ik 38. na een traject van onderzoeken incl kijkoperatie --> vijandig BM slijm . In Mei 2016 begonnen met IUI. Na 6 IUI pogingen geen resultaat. In Mei 2017 de eerste IVF poging :20 eitjes, 2 embryo's. Geen plakker. in Okt 2017 2e ICSI poging, 19 eitjes, 1 Tp, geen cryo's de Tp blijft plakken, maar na 7 weken blijkt dat er geen hartje klopt; 3e poging in mei uitgesteld omdat schildklier waardes minder "favourable" zijn.. schildklier medicijnen voorgeschreven gekregen.. in juli 3e poging ondernomen: 8 eitjes , 6 embryo's.. 1e TP 2 embryo's terug geplaatst, (+3 cryos) blijven niet plakken + te lage schildklier waardes..in november 2e TP van 2 embryo's
Belangrijke data
In het vorige topic uitgezwaaid:
[ Bericht 4% gewijzigd door MaJo op 19-02-2024 17:18:43 ]
Vind ik ook heel herkenbaar. Ik heb volgende week een cryo terugplaatsing. Maar ik zat na de echo gisteren in de auto en zei tegen m'n vriend 'ik heb eigenlijk wel weer zin in een punctie'. Niet het prikken, de behandeling, de pijn of al het gedoe. Maar gewoon weer echt iets doen.quote:Op zondag 2 juli 2023 17:52 schreef sinaas het volgende:
Ik vind het wel/geen verwachtingen hebben heel herkenbaar. Wij mogen over iets meer dan een week terugplaatsen, maar gezien de matige kwaliteit van dit laatste embryo zijn de verwachtingen laag. Ik probeer mezelf soms aan te praten om veel vertrouwen te hebben, maar dat voelt verkeerd. Net als het hebben van lage verwachtingen.
Mijn hoofd vind het op dit moment heel lastig om echt hoop te hebben in een terugplaatsing. Met zo'n punctie voelt het alsof je er veel voor moet doen en alsof je het dus ergens 'verdiend'. En deze cryo was ook met wat vertraging ingevroren omdat die op dag 5 nog niet ver genoeg was, dus dat geeft ook twijfels.
En ik weet echt dat het nergens op slaat. Ik ben blij met elke kans. En ze doen dit heus alleen als het kans heeft. Maar toch. Het ene moment moet ik de hoop dus echt omhoog praten en het andere moment moet ik de verwachtingen juist een beetje temperen.
Gaat het nu al de goede kant op?quote:Op vrijdag 7 juli 2023 20:28 schreef AgnesGru het volgende:
Begin van de week eerste echo, wel voldoende blaasjes maar niet groot genoeg. Vandaag weer echo, ze zijn wel iets gegroeid maar minimaal. Dus nu dosis Gonal F opgehoogd. Dus duimen dat begin volgende week het wel voldoende is.
De (mogelijke) punctie schuift hiermee ook een aantal dagen op.
Vorige week kreeg ik autopech onderweg en kon de afspraak niet doorgaan, daarna stond ik jankend op mijn werk nog nooit meegemaakt.
Morgen weer een afspraak terwijl ik moet werken, niemand die ook vraagt waarom ik elke keer zo laat ben ook apart
(Lief dagboek)
Succes met de terugplaatsing, ik hoop met je meequote:
Mijn laatste bericht even in de herhaling:
[..]
Vind ik ook heel herkenbaar. Ik heb volgende week een cryo terugplaatsing. Maar ik zat na de echo gisteren in de auto en zei tegen m'n vriend 'ik heb eigenlijk wel weer zin in een punctie'. Niet het prikken, de behandeling, de pijn of al het gedoe. Maar gewoon weer echt iets doen.
Mijn hoofd vind het op dit moment heel lastig om echt hoop te hebben in een terugplaatsing. Met zo'n punctie voelt het alsof je er veel voor moet doen en alsof je het dus ergens 'verdiend'. En deze cryo was ook met wat vertraging ingevroren omdat die op dag 5 nog niet ver genoeg was, dus dat geeft ook twijfels.
En ik weet echt dat het nergens op slaat. Ik ben blij met elke kans. En ze doen dit heus alleen als het kans heeft. Maar toch. Het ene moment moet ik de hoop dus echt omhoog praten en het andere moment moet ik de verwachtingen juist een beetje temperen.
[..]
Gaat het nu al de goede kant op?
Hopelijk voor Agnes ook grotere eitjes nu
Weet niemand het bij jou op je werk? Ik heb het hier maar gewoon verteld, want met al die afspraken was het echt onmogelijk.quote:
Ik had gisteren echo, expres om half 8 gepland want moest eigenlijk om 7u werken. Moest ik nog naar de apotheek in het ziekenhuis, zijn ze pas om half 9 open… kom ik daar krijg ik 1 spuit die ik thuis nog had liggen pff
Vorige week kreeg ik autopech onderweg en kon de afspraak niet doorgaan, daarna stond ik jankend op mijn werk nog nooit meegemaakt.
Morgen weer een afspraak terwijl ik moet werken, niemand die ook vraagt waarom ik elke keer zo laat ben ook apart
(Lief dagboek)
En dingen minder ver vooruit vind ik soms ook lastig. Begin september een lang weekend weg. Maar als de komende terugplaatsing geen succes is, moet ik dan dat weekend alweer echo's? Als het alleen spuiten is, dan neem ik ze mee. En misschien denk ik nu wel gewoon weer na over dingen die (hopelijk) niet eens nodig zijn. Ik ben een planner, en dat werkt dus niet altijd.
Dinsdag was er rechts al wel wat groei te zien, links bleef wat achter. Ze hadden met vier dagen ook niet verwacht dat het voldoende zou zijn. Morgen weer echo, dus hoop dat het nu wel goed is. Kans bestaat dat ik moet gaan stoppen met spuiten.quote:
[..]
Succes met de terugplaatsing, ik hoop met je mee
Hopelijk voor Agnes ook grotere eitjes nu
Jawel mijn locatiemanager en teamcoördinator weten het en twee collega’s. Maar de rest gaat het gewoon geen flikker aan. Vond het al irritant dat ik het hun moest vertellen maar ik ben nogal een privé persoonquote:
[..]
Weet niemand het bij jou op je werk? Ik heb het hier maar gewoon verteld, want met al die afspraken was het echt onmogelijk.
heb ook geen zin in vragen (hoe gaat het nu?) of oordelen of geroddel. Maar ja Miss komt dat nu juist 
Jawel, zeker wel. Ging vorige week en nachtje weg, had ik in de ochtend een echo, die kon ik gelukkig verzetten. Ook voor de start van ivf expres een maand uitgesteld want we hadden vakantie. Concerten en zo wel gepland want ik verwacht nog steeds niet veelquote:
Hebben jullie trouwens ook dat jullie het soms lastig verder vooruit plannen vinden? Eigenlijk al vanaf het moment van kinderwens vond ik sommige dingen moeilijk te voorspellen, maar het hele IVF-traject heeft dat gevoel wel versterkt. Ik heb bijvoorbeeld gisteren tickets voor een concert over een jaar gekocht, maar dan spookt toch die gedachte door je hoofd van 'wat als we tegen die tijd een baby hebben of hoogzwanger zijn..'. En de vakantie er omheen boeken we ook maar gewoon alles annuleerbaar.
En dingen minder ver vooruit vind ik soms ook lastig. Begin september een lang weekend weg. Maar als de komende terugplaatsing geen succes is, moet ik dan dat weekend alweer echo's? Als het alleen spuiten is, dan neem ik ze mee. En misschien denk ik nu wel gewoon weer na over dingen die (hopelijk) niet eens nodig zijn. Ik ben een planner, en dat werkt dus niet altijd.
ben al zolang bezig dat ik toch wel dingen vooruit plan, kan niet mijn hele leven ‘on hold’ zettenEn dan overslaan deze poging?quote:
[..]
Dinsdag was er rechts al wel wat groei te zien, links bleef wat achter. Ze hadden met vier dagen ook niet verwacht dat het voldoende zou zijn. Morgen weer echo, dus hoop dat het nu wel goed is. Kans bestaat dat ik moet gaan stoppen met spuiten.
Ik had ook maar 3 fatsoenlijke grote follikels. Nu morgen weer terug, hoop dat het iets meer is maar anders doen ze het met deze maar dan is de kans nog kleiner, als ik 1 embryo zou hebben zou ik al blij zijn
Ik ben ook een echte planner. Over het algemeen denk ik: als ik zwanger blijk te zijn, zeg ik met liefde alles af. Ik deel het 'ik-kan-mijn-leven-niet-voor-eeuwig-on-hold-zetten-gevoel'. Maar ondertussen hebben we vakantieplannen drastisch gewijzigd, de bruiloft verzet en spaar ik mijn vakantiedagen voor het geval ik mij de volgende keer weer ziek voel na de punctie. Dus de realiteit en het gevoel lopen soms wat uit elkaarquote:
Hebben jullie trouwens ook dat jullie het soms lastig verder vooruit plannen vinden? (...)
Ik had mijn wintersport van dit jaar een jaar vooraf gepland ookal wilde ik toen al zwanger worden. Ik wist niet hoe ermee om te gaan want ik dacht: binnen een jaar zal ik toch hopelijk wel zwanger zijn en dan sneuvelt die wintersport.quote:
Hebben jullie trouwens ook dat jullie het soms lastig verder vooruit plannen vinden? Eigenlijk al vanaf het moment van kinderwens vond ik sommige dingen moeilijk te voorspellen, maar het hele IVF-traject heeft dat gevoel wel versterkt. Ik heb bijvoorbeeld gisteren tickets voor een concert over een jaar gekocht, maar dan spookt toch die gedachte door je hoofd van 'wat als we tegen die tijd een baby hebben of hoogzwanger zijn..'. En de vakantie er omheen boeken we ook maar gewoon alles annuleerbaar.
En dingen minder ver vooruit vind ik soms ook lastig. Begin september een lang weekend weg. Maar als de komende terugplaatsing geen succes is, moet ik dan dat weekend alweer echo's? Als het alleen spuiten is, dan neem ik ze mee. En misschien denk ik nu wel gewoon weer na over dingen die (hopelijk) niet eens nodig zijn. Ik ben een planner, en dat werkt dus niet altijd.
Maar ik vond het een nog ergere gedachte dat ik NIET zou gaan maar uiteindelijk ook zonder baby op komst zou zitten.
Dus maar gewoon gepland. En toen bleek ik na al die maanden niet zwanger en ben ik gewoon op wintersport gegaan, was hartstikke leuk. Dus meteen maar de wintersport voor volgend jaar gepland.
Maar die gaat nu wel het raam uit vliegen want nu ben ik wel zwanger. So be it, annuleren is makkelijk.
Ik heb sinds 2020 altijd alles gepland zonder rekening te houden met evt zwangerschappen. Heb alles wat ik wilde kunnen doen, dit is de 1e keer dat iets niet doorgaat
Ik blijf nog wel even voor je duimen hoor. Hopelijk slaat het toch nog goed aan.quote:
[..]
Dinsdag was er rechts al wel wat groei te zien, links bleef wat achter. Ze hadden met vier dagen ook niet verwacht dat het voldoende zou zijn. Morgen weer echo, dus hoop dat het nu wel goed is. Kans bestaat dat ik moet gaan stoppen met spuiten.
Precies dit, ja.quote:
Ik ben ook een echte planner. Over het algemeen denk ik: als ik zwanger blijk te zijn, zeg ik met liefde alles af. Ik deel het 'ik-kan-mijn-leven-niet-voor-eeuwig-on-hold-zetten-gevoel'. Maar ondertussen hebben we vakantieplannen drastisch gewijzigd, de bruiloft verzet en spaar ik mijn vakantiedagen voor het geval ik mij de volgende keer weer ziek voel na de punctie. Dus de realiteit en het gevoel lopen soms wat uit elkaar
Ik zeg natuurlijk ook alles met liefde af. Beter nog, hoeveel zin ik ook in (vakantie)plannen heb, ik hoop eigenlijk nog harder dat ik niet kan gaan. Tenminste, als het voor een zwangerschap is. Maar in dit traject is het ook gewoon vaak leuke dingen afzeggen vanwege ziekenhuisafspraken, spuiten, puncties en herstel na puncties. En die vrije dagen opsparen herken ik ook heel erg.Dat is wel een constante afweging en daar heeft ook niet altijd iedereen evenveel begrip voor. Als ik mensen al voorzichtig waarschuw dat ik mogelijk niet naar hun verjaardag/bruiloft of whatever kan komen vanwege het ziekenhuis, dan zijn ze soms toch wat verontwaardigd. En ook m'n man zit ondertussen wel op het punt dat hij puncties liever een maand uitstelt als we anders in de knoop raken met een vakantie, terwijl ik dat uitstellen toch erg lastig vind.
Ja, dat heeft er mee te maken dat ik in een PGT traject zit. Ze hebben minimaal 4 grote follikels nodig. Er moet ook nog getest worden of er geen overerving isquote:
[..]
En dan overslaan deze poging?
Ik had ook maar 3 fatsoenlijke grote follikels. Nu morgen weer terug, hoop dat het iets meer is maar anders doen ze het met deze maar dan is de kans nog kleiner, als ik 1 embryo zou hebben zou ik al blij zijn
Maar het zag er weer beter uit
Een aantal al groot genoeg, zondag weer terug en dan kunnen hopelijk de punctie gaan plannen.
Hee zelfde als bij mij dan qua tijd succesquote:
[..]
Ja, dat heeft er mee te maken dat ik in een PGT traject zit. Ze hebben minimaal 4 grote follikels nodig. Er moet ook nog getest worden of er geen overerving is
Maar het zag er weer beter uit
Een aantal al groot genoeg, zondag weer terug en dan kunnen hopelijk de punctie gaan plannen.
Jij ookquote:
[..]
Hee zelfde als bij mij dan qua tijd succes
Gekke vraag misschien, maar hebben jullie tijdens het spuiten van de hormonen ook last gehad van ontstoken tandvlees? Lijkt wel alsof her steeds erger wordt
Nee ikke nietquote:
[..]
Jij ook
Gekke vraag misschien, maar hebben jullie tijdens het spuiten van de hormonen ook last gehad van ontstoken tandvlees? Lijkt wel alsof her steeds erger wordt
Succes morgenquote:Op vrijdag 14 juli 2023 10:09 schreef Magica het volgende:
Eerst maar ff afwachten zondag, ben wel blij ze waren een stuk positiever dan twee dagen geleden.
Tnx, jij ook!quote:
Hoe was het bij jou vandaag?quote:
Ja wel goed, stuk of 13 aan de ene kant waarvan de helft op goede grootte en veel bijna, en nog een stel aan de andere kant. Nog 1 dag spuiten en dan woensdag punctie. En bij jou?quote:
Bij jou ook oké, Agnes?
Ik herken het wel wat jullie zeiden over het plannen van zaken om dit hele gedoe heen. Nu zit ik weer in een soort pauzetijd dus probeer ik nu maar veel af te spreken, dan weet ik in elk geval zeker dat ik het niet last minute met een smoes hoef af te blazen.
Tweeëneenhalf jaar geleden maakte ik me ook al druk bij het solliciteren naar mijn huidige baan, omdat het nogal een lange procedure was dacht ik dat het misschien lastig zou zijn als ik dan direct zou moeten vertellen dat ik zwanger was. Dat is in elk geval geen probleem geweest
Nu denk ik erover om intern door te solliciteren en hou ik er ook soort van rekening mee dat het traject dan nog kan lopen en dat het dan ongemakkelijk is bij een nieuw team enzo...
Ik heb het op mijn werk alleen mijn leidinggevende verteld, het lukt tot nu toe goed om het redelijk ongemerkt te plannen allemaal. Zelfs mijn leidinggevende had ik het achteraf misschien liever niet verteld
Bij mij zag het er goed uit. Hoor morgen wanneer de punctie is. Die zal (waarschijnlijk) woensdag of donderdag zijn. Heeft te maken met de planning van de biopsie (PGT onderzoek).quote:
[..]
Ja wel goed, stuk of 13 aan de ene kant waarvan de helft op goede grootte en veel bijna, en nog een stel aan de andere kant. Nog 1 dag spuiten en dan woensdag punctie. En bij jou?
Oh waarom niet dan, vanwege vragen ofzo?quote:
Wat goed @:Magica! Wauw 13, succes woensdag
Bij jou ook oké, Agnes?
Ik herken het wel wat jullie zeiden over het plannen van zaken om dit hele gedoe heen. Nu zit ik weer in een soort pauzetijd dus probeer ik nu maar veel af te spreken, dan weet ik in elk geval zeker dat ik het niet last minute met een smoes hoef af te blazen.
Tweeëneenhalf jaar geleden maakte ik me ook al druk bij het solliciteren naar mijn huidige baan, omdat het nogal een lange procedure was dacht ik dat het misschien lastig zou zijn als ik dan direct zou moeten vertellen dat ik zwanger was. Dat is in elk geval geen probleem geweest
Nu denk ik erover om intern door te solliciteren en hou ik er ook soort van rekening mee dat het traject dan nog kan lopen en dat het dan ongemakkelijk is bij een nieuw team enzo...
Ik heb het op mijn werk alleen mijn leidinggevende verteld, het lukt tot nu toe goed om het redelijk ongemerkt te plannen allemaal. Zelfs mijn leidinggevende had ik het achteraf misschien liever niet verteld
Wel fijn dat je het zo goed kan regelen.
Ik moet altijd om 7u beginnen dus valt nogal op als ik er pas om 10u ben
Heb ook gezegd dat ik donderdag nog niet weet. En waarschijnlijk zaterdag kan ik ook halve dag niet als er hopelijk terugplaatsing is, maar dit heb ik nog niet gezegd
Ja dat had ik ook gelezen. Maar er staat ook zoek naar redelijke oplossingen voor verzuim.quote:
https://www.freya.nl/broc(...)handelingen-en-werk/
Vandaag terugplaatsing en gewoon de hele middag vrijgenomen. Is toch fijner dan een gehaast gevoel om weer thuis te komen.
Ik zou zelf een dag ruilen ook niet heel onredelijk vinden. Maar zou dan wel voorstellen om dat pas nog wat later te doen, omdat extra werken de eerste weken toch ook weer een soort extra belasting is.
Ja ik wacht morgen wel af. Moet donderdag zaterdag zondag en maandag ook werken en tis lichamelijk werk. Dan twee dagen vrij en dan weer werken dus weet ook niet wanneer ik zou kunnen ruilen.. pff gedoe allemaal
Ik krijg dag van de ingreep een ziektedag, toevallig ook woensdag, en ga nog aangeven dat ik het voor de dag erna niet kan zeggen. Kan wel vanuit huis werken, dus dat scheelt.quote:
Even een vraagje, ik belde net naar mijn werk dat ik woensdag sowieso niet kan komen en zij stelde voor om een dag te ruilen met volgende week. Ik heb geen idee hoe dit werkt eerlijk gezegd. Ze ging nog overleggen met haar leidinggevende. Ik ben toch soort van ‘ziek’. Ik wil best meedenken maar tis niet alsof ik niks te doen heb… vind het lastig.
Heb ook gezegd dat ik donderdag nog niet weet. En waarschijnlijk zaterdag kan ik ook halve dag niet als er hopelijk terugplaatsing is, maar dit heb ik nog niet gezegd
En hoe is het gegaan?quote:
[..]
Ik krijg dag van de ingreep een ziektedag, toevallig ook woensdag, en ga nog aangeven dat ik het voor de dag erna niet kan zeggen. Kan wel vanuit huis werken, dus dat scheelt.
Prima, zeven eicellen.quote:
Hoor zaterdag of ze zondag kunnen terugplaatsen,
Bij jou?
Oh dat is fijn, hier 10 dus ook blij mee. Nu hopen dat ze er iets van kunnen fabriceren…quote:
[..]
Prima, zeven eicellen.
Hoor zaterdag of ze zondag kunnen terugplaatsen,
Bij jou?
En qua pijn? Ik vond het best intens zeg
En nu nog veel pijn ondanks paracetamol en ibuprofen maar zal wel normaal zijn…
Ik hoor vrijdag of ik zaterdag mag.
Had extra pijnstilling (morfine), maar vond het af en toe wel scherp qua pijn.quote:
[..]
Oh dat is fijn, hier 10 dus ook blij mee. Nu hopen dat ze er iets van kunnen fabriceren…
En qua pijn? Ik vond het best intens zeg
Ik vind de napijn ook wel tegengevallen, voelt nog wat verkrampt.quote:En nu nog veel pijn ondanks paracetamol en ibuprofen maar zal wel normaal zijn…
Neem vanavond nog een diclofenac.
Spannend! Ik zal voor je duimen.quote:Ik hoor vrijdag of ik zaterdag mag.
Nee, niet echt vanwege vragen. Meer dat ik het heel persoonlijk vind en dat ik liever niet 'zielig 'gevonden wil worden als het niet lukt ofzo?quote:
[..]
Oh waarom niet dan, vanwege vragen ofzo?
Wel fijn dat je het zo goed kan regelen.
Ik moet altijd om 7u beginnen dus valt nogal op als ik er pas om 10u ben
Gisteren een belafspraak gehad over de mislukte trajecten. Dat was niet heel hoopgevend
Ze hebben niet echt een verklaring waarom er zo weinig eitjes rijpen, behalve ouderdom. Hoewel ze wel een jaar geleden hebben gezien dat er nog zestien follikels klaar lagen. En een paar maanden terug nog 11. Daarom willen ze het nog wel één kans geven of er met een ander schema misschien meer rijpt.Alleen door de drukte op de poli kan dat pas in september en niet bij mijn eerstvolgende menstruatie
Ja dames veel succesquote:
Veel succes Magica en AgnesGru! Hopelijk mag het allemaal mee zitten.
ik hoop zo voor jullie dat het goed uitpakt!!Heel herkenbaar dat eerste.quote:
[..]
Nee, niet echt vanwege vragen. Meer dat ik het heel persoonlijk vind en dat ik liever niet 'zielig 'gevonden wil worden als het niet lukt ofzo?
Gisteren een belafspraak gehad over de mislukte trajecten. Dat was niet heel hoopgevend
Alleen door de drukte op de poli kan dat pas in september en niet bij mijn eerstvolgende menstruatie
Oh echt balen dat je nog langer moet wachten
Superquote:
Werd net gebeld morgen terugplaatsing iig dus dat is fijn
quote:
Werd net gebeld morgen terugplaatsing iig dus dat is fijn
Fijn!quote:
Werd net gebeld morgen terugplaatsing iig dus dat is fijn
Waarom doen ze dan eigenlijk half ivf en half icsi?quote:
Van 12 eicellen naar 10 naar 8 naar 4 gewoon ivf en 4 icsi, 3 embryo’s uit alleen de icsi waarvan 1 goeie. 2 embryo’s nog maar die bleven qua groei achter dus kunnen ze waarschijnlijk niks mee. Behoorlijke tegenvaller eigenlijk
Ja de bedoeling was ivf, maar ineens zagen ze dat het zaad niet zo goed zwom. Ik vroeg ook al waarom niet alle 8 icsi dan? Ja ze dachten dat het misschien nog wel zou lukken. Ja misschien als het een uur later was gedaan hadden ze alles icsi gedaan. Maar ik dacht ook pfffquote:
[..]
Waarom doen ze dan eigenlijk half ivf en half icsi?
En die met vertraging zijn ook nog niet helemaal afgeschreven toch? Ik kreeg ook later bericht dat mijn laatbloeier toch ingevroren kon worden.Das waar ik heb altijd gezegd met 1 ben ik al blijquote:
Balen! Maar in ieder geval eentje die al goed is.
ja ik wacht de rest af Je kunt het zo hard roepen, maar de hoop is toch vaak sterker.Succes met wachten.
Hopelijk trekken de sloompjes nog een beetje bij. Voor de stats: ik ben momenteel zwanger van zo'n sloompie (laatste embryo die ze hebben ingevroren, nummer 10. Deze kon nog net door de test zeg maar).
Ook spannend voor jou! Wat een fikse afvalrace zo hè? Zeker als je nog PGT moet toepassen. Ik duim voor een paar gezonde embryo's en een goede terugplaatsing morgenquote:
Van de zeven eicellen waren er vijf rijp. Daar zijn er vier van bevrucht. Ze hebben ook vier embryo’s gebiopteerd. Was nog geen uitslag van de pgt binnen. Dat horen we morgen. Afspraak voor terugplaatsing morgen is alvast gemaakt.
Succes morgenquote:
Van de zeven eicellen waren er vijf rijp. Daar zijn er vier van bevrucht. Ze hebben ook vier embryo’s gebiopteerd. Was nog geen uitslag van de pgt binnen. Dat horen we morgen. Afspraak voor terugplaatsing morgen is alvast gemaakt.
Haha geloof het wel dan hèquote:
Heel veel succes!quote:
Dankje Vivquote:
Tnx, jij ook nog evenquote:
Ik herken je gevoel wel hoor. Ik riep ook 'met 1 ben ik blij', maar je hoopt altijd op meer. Ik zat in de auto te janken toen we het berichtje kregen dat er toch nog eentje ingevroren kon worden.
Succes met wachten.
De enige kwalitatief goede embryo was aangedaan.
Jezus wat klotequote:
Helaas geen terugplaatsing vandaag
De enige kwalitatief goede embryo was aangedaan.
Ohquote:
Helaas geen terugplaatsing vandaag
De enige kwalitatief goede embryo was aangedaan.
sterkte Agnes, wat ontzettend balen...Oh Agnes, dat is een klap in je gezicht. Zo veel voor gedaan en dan zonder resultaat komen te zitten. Je weet dat die mogelijkheid er is, maar tochquote:
Helaas geen terugplaatsing vandaag
De enige kwalitatief goede embryo was aangedaan.
Sterkte! Jeetje wat verdrietig. Echt roulette dit traject.quote:
Helaas geen terugplaatsing vandaag
De enige kwalitatief goede embryo was aangedaan.
Zoals ik begrepen heb niet, de PGT-arts neemt als het goed is nog contact op.quote:
Kut. Kan er nog een embryo met vertraging ontwikkelen of was dit het? Sterkte in ieder geval!
De fertiliteitsarts heeft al wel gebeld, ik krijg in ieder geval een spoedplekje, mag volgende maand weer beginnen met hormonen en hopelijk in september een punctie.
Ja, ik had er niet zozeer over nagedacht dat er geen embryo geschikt zou zijn. Die kans is zo ontzettend klein.quote:
[..]
Oh Agnes, dat is een klap in je gezicht. Zo veel voor gedaan en dan zonder resultaat komen te zitten. Je weet dat die mogelijkheid er is, maar toch
Ik vind het allemaal nog veel te spannend. Ben echt wel onwijs blij met weer een stapje dichterbij, maar ook bang voor teveel feeststemming.
voor jeDie test termijn die het ziekenhuis aanhoudt is bizar lang, ik denk dat je vrij zeker kunt zijn dat je echt zwanger bent. Al snap ik je terughoudendheidquote:
Voorzichtig positief nieuws een keer in dit topic. Ik testte woensdag (NOD) positief en vanochtend (16 dpo) weer. Volgens mij is het advies vanuit het ziekenhuis om pas later te testen, maar ik had dat geduld niet. Maar ik test maandag nog een keer en dan bel ik het ziekenhuis.
Ik vind het allemaal nog veel te spannend. Ben echt wel onwijs blij met weer een stapje dichterbij, maar ook bang voor teveel feeststemming.
neemt de test toe in sterkte? Dan kun je er helemaal zeker van zijn.Voorzichtige feli
We duimen voor jequote:
Voorzichtig positief nieuws een keer in dit topic. Ik testte woensdag (NOD) positief en vanochtend (16 dpo) weer. Volgens mij is het advies vanuit het ziekenhuis om pas later te testen, maar ik had dat geduld niet. Maar ik test maandag nog een keer en dan bel ik het ziekenhuis.
Ik vind het allemaal nog veel te spannend. Ben echt wel onwijs blij met weer een stapje dichterbij, maar ook bang voor teveel feeststemming.
ik duim voor je!!Ohhh wat goed en spannend! Keihard aan het duimen voor je hier.quote:
Voorzichtig positief nieuws een keer in dit topic. Ik testte woensdag (NOD) positief en vanochtend (16 dpo) weer. Volgens mij is het advies vanuit het ziekenhuis om pas later te testen, maar ik had dat geduld niet. Maar ik test maandag nog een keer en dan bel ik het ziekenhuis.
Ik vind het allemaal nog veel te spannend. Ben echt wel onwijs blij met weer een stapje dichterbij, maar ook bang voor teveel feeststemming.
Maar in principe is een positieve test een positieve test, helemaal voorbij NOD. Dus je bent toch echt zwanger. Ik heb die termijn van het ziekenhuis nooit serieus genomenquote:
Thanks! Ik heb met tests van Clearblue getest. Dat was woensdag al gewoon een duidelijk kruisje, en vandaag weer. Dus ik denk dat het goed zit. Maar door die termijn van het ziekenhuis voelt het toch alsof je het dan pas echt mag geloven. En dan nog blijft het veel te spannend allemaal, maar dan zal ik wel voorzichtig doorschuiven naar het andere topic.
Ik werd ook altijd veel eerder weer ongesteld en meldde het dan meteen, en dan zeiden ze ook niet je moet nog afwachten Dus wat mij betreft ben je hartstikke zwanger hoor Het gaat er vooral om of het nog een vals-positieve uitslag kan zijn door de medicatie (zoals dat spul waar Moeders voor Moeders urine voor inzamelt).quote:
[..]
Maar in principe is een positieve test een positieve test, helemaal voorbij NOD. Dus je bent toch echt zwanger.
Als dat eenmaal uit je systeem is, dan geldt wat jij zegt.
Gefeliciteerd! Yes, eindelijk weer eens goed nieuws in dit topic! Je weet nooit hoe het verder gaat lopen, maar je hebt een belangrijke horde genomen Ik duim voor een prachtig wondertje over 8 maanden Oh!quote:
Thanks! Ik heb met tests van Clearblue getest. Dat was woensdag al gewoon een duidelijk kruisje, en vandaag weer. Dus ik denk dat het goed zit. Maar door die termijn van het ziekenhuis voelt het toch alsof je het dan pas echt mag geloven. En dan nog blijft het veel te spannend allemaal, maar dan zal ik wel voorzichtig doorschuiven naar het andere topic.
voorzichtig gefeliciteerd, ik duim voor een plakker 
Goed punt, bedankt voor de aanvulling!quote:
[..]
Het gaat er vooral om of het nog een vals-positieve uitslag kan zijn door de medicatie (zoals dat spul waar Moeders voor Moeders urine voor inzamelt).
Als dat eenmaal uit je systeem is, dan geldt wat jij zegt.
Oooh wat spannend en leuk Myraelaquote:
het is jullie zo gegund! Bracht het misschien toch geluk dat het precies 3 jaar was toch? Ik kreeg de melding in m'n cyclus-app met de 3-jaar 'anniversary' op dezelfde dag als de eerste positieve test. Dus het is wel een mooi toeval.quote:
Oooh wat spannend en leuk Myraela
Ik doe een voorzichtigequote:
Voorzichtig positief nieuws een keer in dit topic. Ik testte woensdag (NOD) positief en vanochtend (16 dpo) weer. Volgens mij is het advies vanuit het ziekenhuis om pas later te testen, maar ik had dat geduld niet. Maar ik test maandag nog een keer en dan bel ik het ziekenhuis.
Ik vind het allemaal nog veel te spannend. Ben echt wel onwijs blij met weer een stapje dichterbij, maar ook bang voor teveel feeststemming.
alhoewel, positief is positief!! Spannend Ik strooi er gewoon nog wat jompels tegenaan hoor! Just because I can!
Ik blijf jullie wel volgen, en met jullie mee-duimen.
quote:Op maandag 31 juli 2023 11:05 schreef Myraela het volgende:
Vanochtend weer getest, en weer een dikke streep. Dus nu geloof ik het echt. Blijft een heel gemengde staat van blijdschap en angst. Maar we gaan gewoon genieten. En een topicje doorschuiven.
Ik blijf jullie wel volgen, en met jullie mee-duimen.
gefeliciteerdZo een beetje afwezig geweest. Verwijzing wel al in de pocket maar niks mee gedaan. Het gaat hier even niet zo lekker en ik wil eerst wat dingen op de rit hebben. September hakken we definitief de knoop door.
Ik volg jullie nog steeds maar iets meer langs de zijlijn. Dikke knuffel voor jullie allemaalSPOILEREr kwamen helaas wat dingen uit de kast vallen waardoor ik geestelijk een flinke klap kreeg. Trauma’s die ineens naar buiten komen. Dus bij de praktijkondersteuner en op de wachtlijst voor de ggz. Wel al veel inzichten in mezelf gekregen de laatste weken/maanden, dat je bijv letterlijk uit een soort zelfbescherming een jas hebt aan gegeten (die kg’s moeten er helaas wel vanaf )
Gefeliciteerd!quote:
Vanochtend weer getest, en weer een dikke streep. Dus nu geloof ik het echt. Blijft een heel gemengde staat van blijdschap en angst. Maar we gaan gewoon genieten. En een topicje doorschuiven.
Ik blijf jullie wel volgen, en met jullie mee-duimen.
Wat een teleurstelling weer. Sterkte!quote:
Nou hier ist niks geworden en kreeg net een brief dat de twee embryo’s ook niet ingevroren konden worden… dus helaas..
Sterktequote:
Nou hier ist niks geworden en kreeg net een brief dat de twee embryo’s ook niet ingevroren konden worden… dus helaas..
Wat ontzettend balen dat het dan op niks uitlooptquote:
Mag wel gelijk door voor volgende poging, hoef geen maand te wachten.. dus dat vind ik op zich wel fijn
kan me je gevoel zo voorstellen..Maar fijn dat je in elk geval snel door mag, hopelijk is er dan wel die treffer!
Ik verwacht ook eind augustus/ begin september weer te starten. Uiteindelijk bijna drie maanden gewacht...
Nogmaals van hartequote:
Vanochtend weer getest, en weer een dikke streep. Dus nu geloof ik het echt. Blijft een heel gemengde staat van blijdschap en angst. Maar we gaan gewoon genieten. En een topicje doorschuiven.
Ik blijf jullie wel volgen, en met jullie mee-duimen.
super!Ben me nu onwijs aan het opvreten dat ik ze te lang uit de koelkast heb gelaten bij het vervoer
ik ging even boodschappen doen onderweg, kwam nog iemand tegen, was nog iets vergeten 
Zo suf, was er gewoon even niet mee bezig... ga ze morgen wel bellen of het kwaad kan. Ik weet van die Gonal-F dat het drie maanden buiten de koelkast kan, maar er zat ook decapeptyl bij en dat is volgens mij wat trickier. Schaam me wel extreem als ik nieuwe zou moeten halen
Spannend om weer te starten. Gebruik al een tijd wat supplementen en probeer bij vlagen extreem gezond te eten. Ik vind het lastig dat er zo'n hele industrie bestaat rondom de kinderwens. Zoveel niet echt bewezen info en mensen die je spullen of coaching proberen te verkopen. Ergens vind ik het niet ethisch dat ze zo op de wanhoop van mensen inspelen, maar merk dat je toch dingen gaat proberen en googelen. Onder het mom van baat het niet dan schaadt het niet...
Hier ook de medicatie weer binnen, eind deze week starten met de decapeptyl.quote:
Het is hier stil. Iedereen in de pauzestand? Ik mag bijna weer, heb de medicijnen al binnen.
Ben me nu onwijs aan het opvreten dat ik ze te lang uit de koelkast heb gelaten bij het vervoer
Zo suf, was er gewoon even niet mee bezig... ga ze morgen wel bellen of het kwaad kan. Ik weet van die Gonal-F dat het drie maanden buiten de koelkast kan, maar er zat ook decapeptyl bij en dat is volgens mij wat trickier. Schaam me wel extreem als ik nieuwe zou moeten halen
Hoe lang is de medicatie uit de koelkast geweest? Ik moest sowieso minimaal een uur terugrijden na het ophalen (wel met koeltas en elementen).
Helaas geen koeltas omdat ik niet superver woon en het er wel een uurtje buiten kan zeiden ze bij de balie. Maar ik denk dat ik er wel anderhalf misschien wel twee uur over heb gedaan... het voelde wel nog koel aan. Het was een flinke tas dus het hield elkaar nog wel een beetje koel. Nou ja, morgen maar even bellenquote:
[..]
Hier ook de medicatie weer binnen, eind deze week starten met de decapeptyl.
Hoe lang is de medicatie uit de koelkast geweest? Ik moest sowieso minimaal een uur terugrijden na het ophalen (wel met koeltas en elementen).
https://nos.nl/artikel/24(...)jner-voor-de-patient
Ah tof. Twee jaar geleden kon ik meedoen met het onderzoek maar dat wilde ik niet. Ik wilde absoluut niet in de groep met echo's en medicijnen geloot worden. Ik vond het toen best spannend om die controle los te laten maar de belasting was echt zoveel minder. Mooi om te zien dat wij niet de enige zijn waarbij dit prima werktquote:
Positief nieuws over IVF:
https://nos.nl/artikel/24(...)jner-voor-de-patient
Hoe ist nu met jou?quote:
[..]
Hier ook de medicatie weer binnen, eind deze week starten met de decapeptyl.
Hoe lang is de medicatie uit de koelkast geweest? Ik moest sowieso minimaal een uur terugrijden na het ophalen (wel met koeltas en elementen).
Ik had vandaag een punctie, maar vier eitjes, maar toch wel ok links was al duidelijk dat het niks werd deze keer.
En de punctie viel zo erg mee, vorige keer was echt een hel
Dus dat is positief verder weer afwachten
Ben vorige week weer gestart met de Gonal-F. Moest nu meteen starten met 225 eenheden. Merk wel meer van de bijwerkingen qua vermoeidheid en vlagen van misselijkheid. Vandaag eerste echo gehad. En zag er al goed uit.quote:
[..]
Hoe ist nu met jou?
Ik had vandaag een punctie, maar vier eitjes, maar toch wel ok links was al duidelijk dat het niks werd deze keer.
En de punctie viel zo erg mee, vorige keer was echt een hel
Dus dat is positief verder weer afwachten
Woensdag weer echo en ze verwacht later die week de punctie.
Spannend weer hopelijk een beter resultaat dit keer 🤞🏼quote:
[..]
Ben vorige week weer gestart met de Gonal-F. Moest nu meteen starten met 225 eenheden. Merk wel meer van de bijwerkingen qua vermoeidheid en vlagen van misselijkheid. Vandaag eerste echo gehad. En zag er al goed uit.
Woensdag weer echo en ze verwacht later die week de punctie.
Ook als we kijken naar de 7 voorgaande rondes waaruit we 3 terugplaatsingen hebben gehad is het eigenlijk niet meer zinvol om nog verder te gaan met behandelingen. Ze staat er nog wel voor open om nog 1 behandeling te proberen. Mits de rest van het team daarvoor open staat.
Jeetje wat heftig! Heel veel sterktequote:
Net de uitslag van de fertiliteitsarts gekregen. Bij de punctie 1.5 week geleden zijn er 4 eicellen gevonden, 1 was niet rijp. Uit de overige 3 is 1 embryo ontstaan maar die is nog voor het biopt gestopt met delen.
Ook als we kijken naar de 7 voorgaande rondes waaruit we 3 terugplaatsingen hebben gehad is het eigenlijk niet meer zinvol om nog verder te gaan met behandelingen. Ze staat er nog wel voor open om nog 1 behandeling te proberen. Mits de rest van het team daarvoor open staat.
Dankjewel.quote:
[..]
Jeetje wat heftig! Heel veel sterkte
Eigenlijk gaat het wel oké. Het feit dat onze jongens er zijn is al een enorm wonder.
Ik ga nu even sowieso een maand rust nemen.
Sterkte voor iedereen.
Van die 5 zijn er 3 afgevallen, bij een kon geen duidelijke diagnose gesteld worden (en wordt mogelijk later her-gebiopteerd) en een was goed en is vanmiddag teruggeplaatst.
Ook hier geen goed nieuws. Vier eicellen bij de laatste punctie 2 weken geleden. De keer ervoor was het er maar één, dus dat gaf toch hoop. Ook omdat de arts heel enthousiast en positief was.
Maar twee dagen later werd ik gebeld dat er drie niet rijp waren en de andere ook niet was gaan delen
dus geen terugplaatsing. Verzekeringstechnisch zouden we het nog een keer kunnen proberen. Helaas is het alleen erg druk op het moment waardoor we zelfs op het inplannen van een gesprek hierover een maand moeten wachten. En voor we daarna weer verder zouden kunnen... ik voel de klok wel echt tikken.
Vandaag begonnen met decapeptyl, 19 oktober heb ik de uitgangsecho voor IVF.SPOILERZombabe, 33 jaar en hopelijk onderweg naar alleenstaande ouderschap. 4x KID, een goed HSG onderzoek en nog 2x KID achter de rug, zonder resultaat. Ik heb een medisch verleden waardoor ik een risico loop op verminderde vruchtbaarheid. Bloedonderzoek lijkt daar ook op te wijzen, maar dat is ook alles. Regelmatige cyclus met regelmatige eisprong. De kliniek stond er gelukkig voor open om al door te pakken op IVF.
En het zegt veel over mijzelf als persoon: Mijzelf prikken vind ik minder erg dan de onzekerheid in mijn agenda
Verder probeer ik een beetje bij te lezen in jullie verhalen en hoop ik dat we straks allemaal met plakkers zitten
Donderdag mag ik testen, weinig vertrouwen in op dit moment.
quote:
Net buikkrampen gekregen en wat bloedverlies
Donderdag mag ik testen, weinig vertrouwen in op dit moment.
quote:
Net buikkrampen gekregen en wat bloedverlies
Donderdag mag ik testen, weinig vertrouwen in op dit moment.
quote:
Net buikkrampen gekregen en wat bloedverlies
Donderdag mag ik testen, weinig vertrouwen in op dit moment.
hoe gaat het nu met je?Helaas is de terugplaatsing niet gelukt, doorgezet naar een vrij heftige menstruatie.quote:
En meteen verdwenen alle zogenaamde kwaaltjes (moe, pijnlijke borsten, vlagen van misselijkheid, trekkerig gevoel in liezen), maar wel flinke buikkrampen,
In overleg met ziekenhuis gestopt met de Utro (had zondag negatief getest).
Dus nu even afwachten hoe nu verder, poging drie of mogelijk toch terugplaatsing van de embry die in aanmerking komt herbiopsie. @Cygne had jij hier ervaring mee?
Zoals je al dacht, shit.quote:
[..]
Helaas is de terugplaatsing niet gelukt, doorgezet naar een vrij heftige menstruatie.
En meteen verdwenen alle zogenaamde kwaaltjes (moe, pijnlijke borsten, vlagen van misselijkheid, trekkerig gevoel in liezen), maar wel flinke buikkrampen,
In overleg met ziekenhuis gestopt met de Utro (had zondag negatief getest).
Dus nu even afwachten hoe nu verder, poging drie of mogelijk toch terugplaatsing van de embry die in aanmerking komt herbiopsie. @:Cygne had jij hier ervaring mee?
Hopelijk zijn de buikkrampen snel minder.
Heb je zelf een voorkeur voor de volgende stap?
Dus vanavond begonnen met Gonal F, 225 eenheden.Ik lees wel wat dingen over bijwerkingen, met mijn dosis zal ik er vast niet aan ontkomen. Maar ik stap er neutraal in en merk vanzelf of ik klachten krijg.
Ik heb een niet conclusief embryo teruggeplaatst gekregen, toen ik daar zwanger van ben geworden heb ik een vlokkentest laten doen. Ik heb nu nog 2 niet conclusieve embryo's in de vriezer liggen die in de toekomst mogelijk een herbiopsie zouden kunnen krijgen. Die terugplaatsing was bij hoge uitzondering (ze waren er écht niet voor, moest door vier werkgroepen) en kreeg ook nog een staartje omdat onze zoon een syndroom heeft die losstaat van onze reden voor pgt waardoor ze er nu nóg strenger op zijn. Begrijp het ook wel. Ik vond dit het allerzwaarst van alle trajecten die we gedaan hebben. Geen spijt van, maar ik zou dit niet nog eens kunnen.quote:
[..]
Helaas is de terugplaatsing niet gelukt, doorgezet naar een vrij heftige menstruatie.
En meteen verdwenen alle zogenaamde kwaaltjes (moe, pijnlijke borsten, vlagen van misselijkheid, trekkerig gevoel in liezen), maar wel flinke buikkrampen,
In overleg met ziekenhuis gestopt met de Utro (had zondag negatief getest).
Dus nu even afwachten hoe nu verder, poging drie of mogelijk toch terugplaatsing van de embry die in aanmerking komt herbiopsie. @:Cygne had jij hier ervaring mee?
Met een herbiopt zijn de kansen ook vrij klein. Maar ik hoor toch met enige regelmaat dat er daarna toch een gezond kindje geboren wordt. Als een embryo twee keer vriezen en dooien overleeft en twee keer een biopt is dat meestal ook wel een sterk embryo.
Ik had vorige week een belconsult met onze fertiliteitsarts, ik had gevraagd of we niet nog een keer mogen proberen. In alle rust, in de vorige ronde was het prive heel heftig. Ze heeft dat overlegd en de werkgroep heeft akkoord gegeven. Als de rust weer helemaal terug is gaan we het nog een keer proberen. De kansen zijn heel klein, maar ergens geeft het rust dat het niet helemaal definitief klaar is.
Bedankt voor het delen van je ervaring. Klinkt wel heftig allemaal.quote:
[..]
Ik heb een niet conclusief embryo teruggeplaatst gekregen, toen ik daar zwanger van ben geworden heb ik een vlokkentest laten doen. Ik heb nu nog 2 niet conclusieve embryo's in de vriezer liggen die in de toekomst mogelijk een herbiopsie zouden kunnen krijgen. Die terugplaatsing was bij hoge uitzondering (ze waren er écht niet voor, moest door vier werkgroepen) en kreeg ook nog een staartje omdat onze zoon een syndroom heeft die losstaat van onze reden voor pgt waardoor ze er nu nóg strenger op zijn. Begrijp het ook wel. Ik vond dit het allerzwaarst van alle trajecten die we gedaan hebben. Geen spijt van, maar ik zou dit niet nog eens kunnen.
Met een herbiopt zijn de kansen ook vrij klein. Maar ik hoor toch met enige regelmaat dat er daarna toch een gezond kindje geboren wordt. Als een embryo twee keer vriezen en dooien overleeft en twee keer een biopt is dat meestal ook wel een sterk embryo.
Wat spannend! Weet je al wanneer je kan starten?quote:Ik had vorige week een belconsult met onze fertiliteitsarts, ik had gevraagd of we niet nog een keer mogen proberen. In alle rust, in de vorige ronde was het prive heel heftig. Ze heeft dat overlegd en de werkgroep heeft akkoord gegeven. Als de rust weer helemaal terug is gaan we het nog een keer proberen. De kansen zijn heel klein, maar ergens geeft het rust dat het niet helemaal definitief klaar is.
Er is niet veel stimulatie, ondanks de hoge dosis en 15 dagen prikken.
2 goede follikels, 3 zitten er tegenaan qua omvang. De hoop is dat die 3 nog een groeispurt maken, de afgelopen dagen zijn ze wel iets gegroeid. Maar het blijft spannend en afwachten.
Hoe gaat het verder hier?
Afgelopen zomer aangemeld bij het ziekenhuis, nadat we het alweer anderhalf jaar proberen, en aankomende menstruatie mag ik starten!
De vorige keer officieel bij de tweede iui ronde zwanger. Wel vaker gestart met de medicatie (clomid) maar vaak overstimulatie, waardoor het dus helaas niet doorging. Clomid wordt ondertussen niet meer gebruikt, dus heb ik puregon meegekregen. Hopelijk valt hier de dosering beter mee af te stemmen.
Ik ga dit topic weer een beetje bijlezen!
@Spannend Zombabe, hopelijk worden het nog 4 of vijf mooie follikels!
@Mango91 Spannend! Gaan jullie hetzelfde traject in als de vorige keer?quote:
Ik meld mij hier ook weer. Mijn zoontje is een heerlijke peuter van 2,5 jaar.
Afgelopen zomer aangemeld bij het ziekenhuis, nadat we het alweer anderhalf jaar proberen, en aankomende menstruatie mag ik starten!
De vorige keer officieel bij de tweede iui ronde zwanger. Wel vaker gestart met de medicatie (clomid) maar vaak overstimulatie, waardoor het dus helaas niet doorging. Clomid wordt ondertussen niet meer gebruikt, dus heb ik puregon meegekregen. Hopelijk valt hier de dosering beter mee af te stemmen.
Ik ga dit topic weer een beetje bijlezen!
@:spannend Zombabe, hopelijk worden het nog 4 of vijf mooie follikels!
En een 2e is ingevroren.
Vrijdag had ik 2 rijpe en 3 bijna rijpe follikels, bij de punctie op zondag hebben ze 3 eitjes gevonden.
Daarvan zijn er 2 bevrucht, beide van goede kwaliteit.
Niet heel veel opbrengst dus, maar er hoeft er natuurlijk maar 1 van te plakken
Pupoquote:
Vandaag is er een embryootje teruggeplaatst
En een 2e is ingevroren.
Vrijdag had ik 2 rijpe en 3 bijna rijpe follikels, bij de punctie op zondag hebben ze 3 eitjes gevonden.
Daarvan zijn er 2 bevrucht, beide van goede kwaliteit.
Niet heel veel opbrengst dus, maar er hoeft er natuurlijk maar 1 van te plakken
quote:
Wij gaan inderdaad hetzelfde traject in als de vorige keer (iui). Afgelopen week gespoten met puregon en heb nu helaas maar 1 mooi rijp eitje. Gelukkig geen overstimulatie zoals bij clomid. Maar zonder medicatie heb ik ook altijd 1 eitje, dus dit valt wat tegen. Aankomend weekend inseminatie en dan is het weer wachten.
Had het wel een beetje verwacht, natuurlijk anders gehoopt.
Nu 1 ronde overslaan en waarschijnlijk in het nieuwe jaar een volgende poging.
Pas volgend jaar ergens.quote:
[..]
Bedankt voor het delen van je ervaring. Klinkt wel heftig allemaal.
[..]
Wat spannend! Weet je al wanneer je kan starten?
Oftewel, ik bevind me voor mijn gevoel even in niemandsland.
Wat ontzettend spannend! Heb je ook pregnyl gespoten? Dan kan het zijn dat de eerste test dat nog oppikte, de tweede test niet meer en de derde test een zwangerschap. Dus ik ga voorzichtig voor je jompelen hoor!quote:
Vandaag ben ik één dag overtijd na de tweede iui poging. Eerste kerstdag alvast getest (want veel rauw vlees, drink sowieso geen alcohol na de eisprong) en die was héél licht positief (normale test van jumbo), bijna niet te zien voor het blote oog. Gisteren weer helaas een echte witte test, terwijl ik nu had getest met een early test van Jumbo. Maar vandaag weer een stukje donkerder (sensitest) en ook nog geen bloed.
Oftewel, ik bevind me voor mijn gevoel even in niemandsland.
Ik heb ook nog geen enkele keer met ochtendurine getest, dus dat is misschien in deze periode ook nog wel van invloed.
Nouja meer dan afwachten kunnen we nu toch niet doen.
Gelukkig mag ik dinsdag weer op controle en bij een goede uitgangsecho weer opnieuw starten.
Gezellig zo tussen de feestdagen in.
Medicatie voor stimulatie slaat wel goed aan begrijp ik? Las een stukje terug en zag dat je bij jullie eerste kindje veel last had van overstimulatie?
Wij hebben na lang nadenken en veel praten dat we stoppen met de trajecten. De kansen zijn zo ontzettend klein, de vorige 2 trajecten hebben niets opgeleverd. Daarnaast: wat nou als het wel lukt en ik word weer zo ziek? Ik wil dat niet meer.
We laten nog wel onze twee inconclusieve embryo's hertesten omdat dat toch nog voelt als losse eindjes.
Snap ik.quote:
Het duimpje is niet omdat ik het leuk vind maar gewoon omdat ik je wat forum-liefde wilde sturen Cygne! Moeilijke beslissingen. Ik hoop dat jullie het goed samen kunnen doen allemaal.
Weet je, hoe dubbel ook. Het is wat het is en we hebben al meer dan we ooit hadden verwacht. Dankjewel!
Koesteren wat er is.quote:
[..]
Snap ik.
Weet je, hoe dubbel ook. Het is wat het is en we hebben al meer dan we ooit hadden verwacht. Dankjewel!
Een mooie manier om daar in te staan, maar evengoed een .Het doet me fysiek en mentaal toch wat meer dan de vorige twee pogingen. Het idee dat dit mogelijk de laatste is, vind het wel heftig.
Mocht deze poging ook niet lukken, hebben we nog een inconclusieve embryo in de vriezer.
Agnescru veel succes deze ronde! Ik duim voor je.
Wat houdt de inconclusieve embryo in?
Wij zijn van de week gestart met ronde 3. Het zag er op de echo allemaal prima uit.
Mijn enige cryo uit IVF ronde 1 is niet goed ontdooid, waardoor een terugplaatsing vandaag niet doorging. Hiermee is poging 1 dus klaar..
Flinke domper. Eerst al weinig eitjes, nu dit. Het gaat vandaag al wel iets beter, maar ik had ‘m gisteren wel echt hangen.
Volgende week afspraak bij de arts om het vervolg te bespreken. Ik hoop dat de slechte ontdooiing gewoon pech is en dat er geen bezwaren zijn om de 2e ronde niet te starten. En hopelijk ook al in mijn volgende cyclus, 1 poging in een half jaar voelt vooral als heel weinig..
Ongeveer drie weken geleden een punctie gehad, 16 eicellen geoogst.
Er waren er 13 rijp, en alle 13 bevrucht. 10 bleken geschikt voor een biopsie.
Uiteindelijk waren er vier genetisch geschikt (dat was wel even een tegenvaller), van die vier zijn er twee teruggeplaatst. De andere twee waren niet geschikt om in te vriezen.
Omdat dit de laatste poging is, beide embryo's laten terugplaatsen.
Afgelopen zaterdag mocht ik testen en die was positief
Vanmorgen opnieuw getest en het loopt mooi op!
Ik duim voor mooie plakker(s) Wat ontzettend fijn nieuws!quote:
Even een update:
Ongeveer drie weken geleden een punctie gehad, 16 eicellen geoogst.
Er waren er 13 rijp, en alle 13 bevrucht. 10 bleken geschikt voor een biopsie.
Uiteindelijk waren er vier genetisch geschikt (dat was wel even een tegenvaller), van die vier zijn er twee teruggeplaatst. De andere twee waren niet geschikt om in te vriezen.
Omdat dit de laatste poging is, beide embryo's laten terugplaatsen.
Afgelopen zaterdag mocht ik testen en die was positief
Vanmorgen opnieuw getest en het loopt mooi op!
quote:
Ook van mij een minder leuke update.
Mijn enige cryo uit IVF ronde 1 is niet goed ontdooid, waardoor een terugplaatsing vandaag niet doorging. Hiermee is poging 1 dus klaar..
Flinke domper. Eerst al weinig eitjes, nu dit. Het gaat vandaag al wel iets beter, maar ik had ‘m gisteren wel echt hangen.
Volgende week afspraak bij de arts om het vervolg te bespreken. Ik hoop dat de slechte ontdooiing gewoon pech is en dat er geen bezwaren zijn om de 2e ronde niet te starten. En hopelijk ook al in mijn volgende cyclus, 1 poging in een half jaar voelt vooral als heel weinig..
kak Hoe ging die andere afspraak?
Wanneer mag je een nieuwe ronde starten?
Wanneer zou je voor een eerste echo mogen?
Wat een mooi nieuws. Heel veel succes de komende tijd om de eerste spannende weken door te komen Over 2,5 week ongeveer.quote:
@:AgnesGru wat mooi nieuws!
Wanneer zou je voor een eerste echo mogen?
Dus nog even een spannende periode.
Streepjes in dit topic blijven toch altijd bijzonder Wij hebben inmiddels de knoop doorgehakt dat er geen tweede meer komt. Ik ben er flink verdrietig van geweest maar het is goed zo.
Jaaaquote:
Even een update:
Ongeveer drie weken geleden een punctie gehad, 16 eicellen geoogst.
Er waren er 13 rijp, en alle 13 bevrucht. 10 bleken geschikt voor een biopsie.
Uiteindelijk waren er vier genetisch geschikt (dat was wel even een tegenvaller), van die vier zijn er twee teruggeplaatst. De andere twee waren niet geschikt om in te vriezen.
Omdat dit de laatste poging is, beide embryo's laten terugplaatsen.
Afgelopen zaterdag mocht ik testen en die was positief
Vanmorgen opnieuw getest en het loopt mooi op!
Lief dat je het vraagtquote:
[..]
Hoe ging die andere afspraak?
Wanneer mag je een nieuwe ronde starten?
De afspraak was gelukkig positief, we hebben het schema iets aangepast. Zo ga ik nu voor ICSI ipv IVF. En ik begin met prikken in mijn natuurlijke cyclus ipv eerst de cyclus te onderdrukken met de pil. Ik moet vandaag weer starten met decapeptyl. Morgenochtend is de uitgangsecho en als die goed is dan gaat de nieuwe ronde echt van start.
klinkt wel heftig. Ik hoop dat het nu voorspoedig gaat.quote:
[..]
Lief dat je het vraagt
Ik moet vandaag weer starten met decapeptyl. Morgenochtend is de uitgangsecho en als die goed is dan gaat de nieuwe ronde echt van start.
Oh gelukkig hoef je niet extra lang te wachten dus.
Globaal verhaal:
SPOILERIk heb een dochter van 9. Nu getrouwd met een man die haar al vanaf baby af aan kent. Niet haar biologische papa dus, maar wel haar papa.
We willen voor een tweede gaan. Vorig jaar januari spiraal verwijderd. Ik slik methylfenidaat (4x20mg per dag) en moet daarom bij de poppoli onder controle blijven.
Man heeft 4x bijbal ontsteking gehad + heeft een chronische ziekte waarbij hij veel ontstekingen heeft voornamelijk de darmen. + laag libido. Zijn vruchtbaarheid is dus tot op heden een vraag. Dit wordt nu onderzocht. Na een jaar “normaal” proberen zijn we nu verwezen naar een fertiliteit kliniek. De eerste echo die ik kreeg bij de gynaecoloog om mijn eierstokken te laten checken was goed.
Ik weet echt dat ik “vroeg” aanklop hier. Maar de kans is inmiddels vrij aanwezig dat wij wel met medische hulp zwanger gaan/proberen te worden. Sowieso spannend ivm mijn medicatie en zijn chronische ziektes waarvan zijn zaadkwaliteit sowieso waarschijnlijk niet beter van is geworden.
[ Bericht 0% gewijzigd door LadyTagliatelle op 08-02-2024 18:44:59 ]
Grote knuffel voor jouquote:
Gefeliciteerd Agnes!
Wij hebben inmiddels de knoop doorgehakt dat er geen tweede meer komt. Ik ben er flink verdrietig van geweest maar het is goed zo.
Liefquote:
Een groot besluit, sterktequote:
Gefeliciteerd Agnes!
Wij hebben inmiddels de knoop doorgehakt dat er geen tweede meer komt. Ik ben er flink verdrietig van geweest maar het is goed zo.
Bedanktquote:
@Zombabe hoe was de uitgangsecho? Mocht je starten?
Wij hebben afgelopen week twee hartjes zien kloppen (7 weken). Het moet nog even landen, we zijn in shock, blij en kijken vol spanning uit naar de volgende echo.
Gefeliciteerdquote:
@:majo dat is geen makkelijke beslissing! Sterkte!
@:zombabe hoe was de uitgangsecho? Mocht je starten?
Wij hebben afgelopen week twee hartjes zien kloppen (7 weken). Het moet nog even landen, we zijn in shock, blij en kijken vol spanning uit naar de volgende echo.
@Mango91
gefeliciteerd!@MaJo, ik mag trouwens wel uit de OP. Mijn eicellen liggen inmiddels al ruim twee jaar in de vriezer en voorlopig ga ik ze nog niet gebruiken
Bedanktquote:
@:majo dat is geen makkelijke beslissing! Sterkte!
@:zombabe hoe was de uitgangsecho? Mocht je starten?
Wij hebben afgelopen week twee hartjes zien kloppen (7 weken). Het moet nog even landen, we zijn in shock, blij en kijken vol spanning uit naar de volgende echo.
Zo he, dat is een grote verrassing!
Ik kan me voorstellen dat dat nog even moet landen.Ik haal je eruitquote:
@:majo dat is geen makkelijke beslissing! Sterkte!
@:zombabe hoe was de uitgangsecho? Mocht je starten?
Wij hebben afgelopen week twee hartjes zien kloppen (7 weken). Het moet nog even landen, we zijn in shock, blij en kijken vol spanning uit naar de volgende echo.
Gefeliciteerd!!quote:
@:majo dat is geen makkelijke beslissing! Sterkte!
@:zombabe hoe was de uitgangsecho? Mocht je starten?
Wij hebben afgelopen week twee hartjes zien kloppen (7 weken). Het moet nog even landen, we zijn in shock, blij en kijken vol spanning uit naar de volgende echo.
2!! is het al iets meer geland?Had nu meriofert erbij (naast gonal) met als doel meer follikels / eicellen te laten groeien. Dat lijkt te hebben geholpen
had 7 grote follikels en vandaag bij de punctie hebben ze 6 eicellen weggehaald Die gaan ze nu met icsi doen, dus fingers crossed dat ik met een mooi aantal embryo’s het weekend in ga!
En dan is zondag waarschijnlijk de terugplaatsing.
Nee nog steeds niet geland. Ontzettend last van sombere gevoelens. Wat natuurlijk helemaal tegenstrijdig is met het traject waaruit ze zijn ontstaan.
Shit.quote:
We hebben onze twee laatste inconclusieve embryo's laten ontdooien voor herbiopt. Allebei niet goed uit de dooi gekomen. Dat was het dan. Voelt dubbel hoor.
.Ja, het voelt heel gek. Dat het nooit meer gaat gebeuren. Maar ik voel ook wel rust en opluchting. Het is zo hobbelig geweest. Eigenlijk nog een wonder dat ze er zijn. We hebben in april nog een afsluitend gesprek op de poli, wel fijn na daar bijna 10 jaar patiënt te zijn geweest.quote:
En wat is klaar dan opeens definitief, al is het oké zo. Zal raar zijn!
Dank jequote:
Gefeliciteerd Agnes! 🥰 Hoe voel je je?
Vooral (erg) moe, Voor de rest wel goed, soms wel vlagen van misselijkheid.
Wat ontzettend fijn, van harte!quote:
Inmiddels twee echo’s gehad en ben ruim 10 weken zwanger van een kindje.
Hopelijk volgen er snel weer strepen in dit topic!
Fijnquote:
Wij gaan ook afscheid nemen uit dit topic. Goede nipt en 13 weken echo achter de rug. Het nieuws is geland, de misselijkheid is over. In september worden ze verwacht!
Hopelijk volgen er snel weer strepen in dit topic!
SPOILERquote:Bij onze eerste poging waren we best open wanneer we naar het ziekenhuis moesten voor echo’s e.d. Bij onze tweede poging merkten we eigenlijk dat we daar niet zoveel zin in hadden, omdat we het liefst alles eerst willen laten bezinken. Een vriendin bleef maar om updates vragen. Meerdere keren aangegeven dat het fijn is dat ze belangstelling toont, maar dat we zelf met updates komen als we daar aan toe zijn of als er nieuws te melden zou zijn. Het vragen nam wel iets af. Maar toen begon het vissen bij poging drie. Ik werd er zo ongemakkelijk van. Heb meerdere keren (mijn vriend ook) dat we nog niet begonnen zijn, niet precies weten wanneer we weer gaan starten e.d. Ik had op die momenten dat het gevraagd werd, totaal de puf niet om weer hetzelfde riedeltje af te draaien. Wij hadden gehoopt door aan te geven dat we niet met een poging bezig waren, ze het wel zou laten rusten..
Niet dus. En toen kwam het appje of onze laatste poging soms ook niet gelukt was.
Ik vond dat zo schaamteloos en ging voor mij echt te ver. Het weer proberen af te kappen dat de poging nog niet geweest is. Daarna volgde radiostilte (vond ik wel even fijn).
Maar nu komt het moment er toch langzaam aan dat we gaan vertellen dat het wel gelukt is. En ik zie zo op tegen haar reactie
Want de kans is best aanwezig dat ze not amused is dat we niks hebben gezegd. En ik weet gewoon niet hoe ik daar om mee moet gaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door AgnesGru op 04-04-2024 13:03:06 ]
Met evt nog de toevoeging: en het gaat ook niemand iets aan totdat wij zover zijn!
Echt, dit is niet normaal hoor, dus laat haar lekker not amused zijn en laat haar in d’r sop gaar koken en geniet van alle andere reacties!
Gefeliciteerd!
ik vind dit ook echt niet oke. Je hebt al heel duidelijk aangegeven hoe jullie er in staan en daar heeft ze gewoon lak aan gehad, dus dat ligt volledig bij haar, niet bij jullie. Dus als ze aan zou geven dat ze not amused is, zou ik gewoon heel eerlijk zeggen dat je het heel lastig hebt gevonden de afgelopen tijd dat ze steeds maar bleef vragen en vissen ondanks wat jullie al hadden aangegeven, en dat je daarom maar hebt gezegd dat jullie nog niet gestart waren met de poging. Als ze dat dan vervelend vindt, dat lekker bij haar laten.Maar ik snap natuurlijk het gevoel wel, want het liefst wil je natuurlijk dat ze gewoon heel positief en enthousiast reageert en blij is voor jullie.
Gefeliciteerd!!
SPOILERTijdens het onderzoek bij hem en bij mij, zijn er bij mij geen afwijkingen of gezondsheidsproblemen aan het licht gekomen. Bij hem wel. Hij heeft een mega traag werkende schildklier en daar nu zo’n 6 weken medicatie voor. Verder zijn er helaas maar 3,5 miljoen zaadcellen aangetroffen. Ze raden proxceed aan. Aangezien de test was toen hij nog net de schildklier medicatie had, en we met de proxceed ook 2-3 maanden moeten wachten, is de kans aanwezig dat de kwaliteit over 2-3 maanden beter is. Met schildklier problemen gaat blijkbaar de kwaliteit van het zaad ook achteruit. We zijn er samen wel uit dat als “normaal” of IUI niet lukt we geen ivf etc. willen maar KID gaan proberen.
spannend, LadyTagliatelle. Ik hoop dat het wel lukt met zijn eigen sperma. Zoniet, heb je dan al een idee over een evt. donor?quote:
Update OFOSPOILERTijdens het onderzoek bij hem en bij mij, zijn er bij mij geen afwijkingen of gezondsheidsproblemen aan het licht gekomen. Bij hem wel. Hij heeft een mega traag werkende schildklier en daar nu zo’n 6 weken medicatie voor. Verder zijn er helaas maar 3,5 miljoen zaadcellen aangetroffen. Ze raden proxceed aan. Aangezien de test was toen hij nog net de schildklier medicatie had, en we met de proxceed ook 2-3 maanden moeten wachten, is de kans aanwezig dat de kwaliteit over 2-3 maanden beter is. Met schildklier problemen gaat blijkbaar de kwaliteit van het zaad ook achteruit. We zijn er samen wel uit dat als “normaal” of IUI niet lukt we geen ivf etc. willen maar KID gaan proberen.
Wow, gefeliciteerd! En ik sluit me aan bij de rest wat betreft die vriendin. Ze heeft daar helemaal niks in te willen, dit is echt een zaak van jou en je partner. Dus vooral niet schuldig voelen hoor.quote:
Inmiddels twee echo’s gehad en ben ruim 10 weken zwanger van een kindje.
Na twee ivf-trajecten in Nederland met heel weinig opbrengst bij de puncties en nul terugplaatsingen zag het ziekenhuis er verder geen meerwaarde in om door te gaan en wilde geen traject meer starten.
Wij hebben toen (met vrij weinig hoop) besloten de derde verzekerde poging in Brussel te doen. Alles ging daar net een beetje anders, qua onderzoeken en medicatie. Het is er heel massaal, maar de mensen leken zeer kundig.
We hebben daar voor het eerst een terugplaatsing kunnen doen en inmiddels ben ik 14 weken zwanger
Ik heb een kliniek hier in de buurt gevonden zonder wachtlijsten. Afhankelijk van het punt waar je zit in je cyclus kan je zowat bijna direct terecht na een intake en zo.quote:
[..]
spannend, LadyTagliatelle. Ik hoop dat het wel lukt met zijn eigen sperma. Zoniet, heb je dan al een idee over een evt. donor?
Gezien het libido van mijn man -10 is momenteel, zakt de hoop mij in de schoenen. De frustratie en het verdriet neemt bij mij alleen maar mee toe. Ik heb de neiging om morgen een afspraak te maken voor KID en de rest te laten voor wat het is. Ik vrees dat als de kwaliteit omhoog gaat, de kans nog steeds minimaal is omdat hij gewoon een mega laag libido heeft. Voornamelijk door die schildklier denken we.
Dat z’n libido laag is zou me normaal gezien ook dwars zijn gaan zitten, maar in combinatie met onze kinderwens is het extra zuur, zeker nu we weten wat de kwaliteit is. Dan denk ik, misschien is het beter om de focus op zijn gezondheid te leggen en dan voor een donor te gaan. Zodat er wellicht ook minder druk bij hem ligt.
Daarbij wil ik hem ook niet dwingen, ik ben dan bang dat hij iets doet of “mee werkt” omdat ik het wil of m’n eisprong binnenkort is.
Ik ben misschien te praktisch ingesteld op dit vlak en overgaat op KID.
Maar hij praat er verder ook totaal niet over. Hij wordt er zelfs geïrriteerd van als ik er over begin.
We hebben het immers al besproken volgens hem.
Hij heeft ook zo’n motto: het is wat het is. En als het niet lukt zal daar wel een reden voor zijn.
Hij moet nu dagelijks van dat spul nemen. Dat vergeet hij ook steeds. Wat mij dan weer frustreert( ik laat dat niet merken). Het spul is ook mega goor en ik vind het ook kut dat hij dat dan moet nemen, hij gaan zowat over z’n nek elke dag.
Hij zou ook meer moeten bewegen. Maar hij heeft nul energie door die schildklier, dus meer bewegen of sporten doet hij niet.
Ik heb gewoon echt een diepgeworteld gevoel dat het voor ons op de natuurlijke manier en met hulp in combi met zijn sperma niet werkt. Ik zie het als verloren tijd inmiddels. Daarbij wil ik onze relatie/huwelijk en zijn mentale gezondheid niet beschadigen.
Begrijpelijk dat ongeduld dat je voelt. En met mijn vraag over de donor bedoelde ik eigenlijk wie je dan als spermadonor zou nemen. Heb je een bekende donor bereid gevonden of ga je met sperma uit een spermabank aan de slag? En dan NL of uit het buitenland? (Best belangrijk voor het kind dat eruit voortkomt. of hij/zij kans maakt om z'n biologische vader te leren kennen). Verder lijkt me dat zo'n traject linksom of rechtsom hoe dan ook wel impact heeft op jullie/hem. Veel succes, lijkt me spannend!quote:
[..]
Ik heb een kliniek hier in de buurt gevonden zonder wachtlijsten. Afhankelijk van het punt waar je zit in je cyclus kan je zowat bijna direct terecht na een intake en zo.
Gezien het libido van mijn man -10 is momenteel, zakt de hoop mij in de schoenen. De frustratie en het verdriet neemt bij mij alleen maar mee toe. Ik heb de neiging om morgen een afspraak te maken voor KID en de rest te laten voor wat het is. Ik vrees dat als de kwaliteit omhoog gaat, de kans nog steeds minimaal is omdat hij gewoon een mega laag libido heeft. Voornamelijk door die schildklier denken we.
Dat z’n libido laag is zou me normaal gezien ook dwars zijn gaan zitten, maar in combinatie met onze kinderwens is het extra zuur, zeker nu we weten wat de kwaliteit is. Dan denk ik, misschien is het beter om de focus op zijn gezondheid te leggen en dan voor een donor te gaan. Zodat er wellicht ook minder druk bij hem ligt.
Daarbij wil ik hem ook niet dwingen, ik ben dan bang dat hij iets doet of “mee werkt” omdat ik het wil of m’n eisprong binnenkort is.
Ik ben misschien te praktisch ingesteld op dit vlak en overgaat op KID.
Maar hij praat er verder ook totaal niet over. Hij wordt er zelfs geïrriteerd van als ik er over begin.
We hebben het immers al besproken volgens hem.
Hij heeft ook zo’n motto: het is wat het is. En als het niet lukt zal daar wel een reden voor zijn.
Hij moet nu dagelijks van dat spul nemen. Dat vergeet hij ook steeds. Wat mij dan weer frustreert( ik laat dat niet merken). Het spul is ook mega goor en ik vind het ook kut dat hij dat dan moet nemen, hij gaan zowat over z’n nek elke dag.
Hij zou ook meer moeten bewegen. Maar hij heeft nul energie door die schildklier, dus meer bewegen of sporten doet hij niet.
Ik heb gewoon echt een diepgeworteld gevoel dat het voor ons op de natuurlijke manier en met hulp in combi met zijn sperma niet werkt. Ik zie het als verloren tijd inmiddels. Daarbij wil ik onze relatie/huwelijk en zijn mentale gezondheid niet beschadigen.
oh! Nee, uit een spermabank en waarschijnlijk dan wel NL of eventueel België. Over het ontmoeten van de donor, denk ik nog niet na. Dat zien we tegen die tijd, als het aan de orde komt wel weer.quote:
[..]
Begrijpelijk dat ongeduld dat je voelt. En met mijn vraag over de donor bedoelde ik eigenlijk wie je dan als spermadonor zou nemen. Heb je een bekende donor bereid gevonden of ga je met sperma uit een spermabank aan de slag? En dan NL of uit het buitenland? (Best belangrijk voor het kind dat eruit voortkomt. of hij/zij kans maakt om z'n biologische vader te leren kennen). Verder lijkt me dat zo'n traject linksom of rechtsom hoe dan ook wel impact heeft op jullie/hem. Veel succes, lijkt me spannend!
Een kind kan een donor die in het buitenland woont toch ook leren kennen? Desnoods leg je tijdig een spaarpotje voor een reis aan.quote:
[..]
Begrijpelijk dat ongeduld dat je voelt. En met mijn vraag over de donor bedoelde ik eigenlijk wie je dan als spermadonor zou nemen. Heb je een bekende donor bereid gevonden of ga je met sperma uit een spermabank aan de slag? En dan NL of uit het buitenland? (Best belangrijk voor het kind dat eruit voortkomt. of hij/zij kans maakt om z'n biologische vader te leren kennen). Verder lijkt me dat zo'n traject linksom of rechtsom hoe dan ook wel impact heeft op jullie/hem. Veel succes, lijkt me spannend!
In het kader van ongeduld is de wachtlijst voor een Nederlandse donor láng.
Leren kennen door 1 reis te maken? Dat noem ik niet leren kennen. Ik zou ieder kind gunnen dat hij wel beide personen waar hij/zij genetisch van afstamt echt kan kennen in zijn/haar leven. Dus liefst dat er van jongs af aan af en toe contact mogelijk is en ruimte om vragen te stellen. Best belangrijk om je in dat soort basisbehoeften van het kind te verdiepen voor je zo’n besluit neemt. Maar goed, ik kan me ook voorstellen dat je als je zelf vooral bezig bent met zwanger proberen te worden je daar minder bij stil staat. Er zijn enorm interessante podcasts over dit onderwerp te beluisteren: De Kwak Kwaakt bijvoorbeeld, en DNA-zaten. En er zijn ook goede coaches die je kunnen begeleiden bij zo’n traject, waarin ruimte is voor alle perspectieven.quote:
[..]
Een kind kan een donor die in het buitenland woont toch ook leren kennen? Desnoods leg je tijdig een spaarpotje voor een reis aan.
In het kader van ongeduld is de wachtlijst voor een Nederlandse donor láng.
Hier vind je alle afleveringen van De Kwak Kaakt. Nr 71 is misschien extra interessant voor wensouders, daar hebben ze een ferriliteitscoach te gast. Geweldig mens. https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
En een bekende donor is ook nog een optie, dan hoef je dus niet op de wachtlijst.
[ Bericht 2% gewijzigd door trui op 06-05-2024 18:36:56 ]
Ik kan niet zo veel met de toon die ik lees in je berichten over dit onderwerp (waarbij niet weet of die toon er echt is over dat ik getriggerd word) dus ik stap verder uit deze discussie.
Ok, sorry voor mijn toon dan, is echt niet vervelend bedoeld. Ik weet niet hoe ik het anders zou moeten brengen, maar het is in mijn ogen echt zo’n belangrijk perspectief dat een kind in de basis eigenlijk gewoon recht heeft op info over zijn afkomst. Dus ik ben dan altijd benieuwd hoe mensen hier over denken als ze kiezen voor een donor. En ik moet zeggen dat ik daar vroeger ook niet zo bij stil stond, maar de laatste jaren wel, het onderwerp heeft me op de een of andere manier enorm gegrepen. Het kan denk ik heel goed gaan, maar er zijn wel dingen die belangrijk zijn in hoe je ermee omgaat en hoe je het met je kind(eren) bespreekt. Vroeger werd gezegd ‘zeg er maar niks over, dan hoeft niemand er last van te hebben’, maar dat is echt heel erg onwaar gebleken. Dus eerlijk over zijn is punt 1. Ik vind de verhalen van mensen die hier op wat voor manier mee te maken hebben gehad daarom enorm leerzaam en zou ze iedereen aanraden die zo’n traject overweegt. That’s all. Doe ermee wat je wil.quote:
Ik meende te lezen dat je bedoelde dat een buitenlandse donor betekent dat je niet te weten komt/te weten hoeft te komen wie de donor is, daar reageerde ik op. Maar dat begreep ik verkeerd.
Ik kan niet zo veel met de toon die ik lees in je berichten over dit onderwerp (waarbij niet weet of die toon er echt is over dat ik getriggerd word) dus ik stap verder uit deze discussie.
Dat stel je wel heel makkelijk, maar wie zegt dat dat voor LT en partner daadwerkelijk een optie is? Enerzijds praktisch gezien - je moet maar net iemand kennen die dat zou willen doen, het is niet alsof iedereen er wel eentje kent oid. Maar anderzijds ook emotioneel: als je met partner een kind krijgt met donorzaad, is het natuurlijk heel anders of dat met een bekende is die betrokken is in het leven vh kind of met iemand waar wel gegevens van op te vragen zijn als gewenst, maar die niet aanwezig is. Niet alleen voor het kind, ook voor de ouders.quote:
[..]
En een bekende donor is ook nog een optie, dan hoef je dus niet op de wachtlijst.
Verder heb ik denk ik hetzelfde gevoel erbij als @Clubsoda . Overigens - recht hebben op informatie over je afkomst is niet hetzelfde als een donor moeten hebben die echt betrokken is. Ook bij een buitenlandse donor is er gewoon informatie over je afkomst.
[ Bericht 37% gewijzigd door Clubsoda op 06-05-2024 20:38:18 ]
[ Bericht 100% gewijzigd door Clubsoda op 06-05-2024 20:38:33 ]
Ik snap dat het heel gevoelig kan liggen, uiteraard. Maar best heel belangrijk voor het kind waar het om gaat. Het leuke van die podcasts is juist trouwens wel dat er wel ook heel positieve verhalen aan bod komen. Dus helemaal geen eenzijdig beeld. Maar het maakt je wel wat bewuster van de dingen die er allemaal bij komen kijken en waar je rekening mee kunt houden bij het maken van zo’n besluit en hoe je daar vervolgens mee omgaat.
Ik kan echt heel weinig met zo'n pedante toon over wat ik wel en niet moet beslissen over mijn gezin. Daar heb ik dus al een psycholoog voor betaald
Dus ja, ik had het bij mijn eerste reactie moeten houden.Vergis je niet, er wordt lang niet bij alle klinieken en spermabanken zo uitvoerig stil gestaan bij de rechten van het kind. Je kunt echt vrij gemakkelijk sperma uit Denemarken bestellen en voor zo’n behandeling kiezen. Het is ook goed dat je daar zelf over mag beslissen, ik ben blij dat er tegenwoordig niet meer door artsen wordt bepaald of ze bijv een stel van twee vrouwen willen helpen hiermee of niet. Ik wil alleen maar meegeven wat ik hier de laatste jaren uit pure interesse (en vanuit mijn vak als ontwikkelingspsycholoog) over geleerd heb.quote:
En weet je, het zijn geen nieuwe overwegingen hè, als je in zo'n traject zit, hoe dit voor een kind is. Wat denk je bijvoorbeeld dat er in de verplichte psychologische consulten besproken wordt?
Ik had het over de internationale spermabanken, vooral die in Denemarken, waar tegenwoordig heel veel sperma van wordt aangeschaft. Loopt als een trein. Geen wachttijd, maar wel best ver weg.quote:
Hoe weet je nou welke taal mijn kind dan wel de donor spreekt?
Ik kan echt heel weinig met zo'n pedante toon over wat ik wel en niet moet beslissen over mijn gezin. Daar heb ik dus al een psycholoog voor betaald
[ Bericht 1% gewijzigd door Clubsoda op 06-05-2024 20:54:27 ]
Is het zo erg om dit soort kwesties eens voor te leggen? Of gewoon te vragen hoe iemand daarin staat? We zijn hier toch allemaal om met elkaar ideeën uit te wisselen? Dit is toevallig een onderwerp waar ik me al een tijdje erg in verdiep, dus niet zomaar even uit de losse pols hier neergegooid. Maar misschien was het niet de juiste plek er voor, dat kan. Ik voel niet l altijd even goed aan waar zoiets wel/niet kan, het begon met oprechte nieuwsgierigheid naar hoe LadyT tot een keuze voor donorzaad was gekomen en of ze dan iemand hadden gevonden die dat voor hen zou willen zijn.
Daarbij heb ik ook het gevoel dat iedere vorm van persoonlijke overweging die ik probeer uit te leggen wordt weerlegd met allerlei argumenten waarom het niet klopt wat ik denk/voel/ervaar. Ik bedoel niet alleen nu maar ook al eens eerder toen het hier eerder over ging. En dan is het niet meer het gelijkwaardig uitwisselen van ideeën maar vanuit een comfortabele positie (ik durf te zeggen dat ik lang genoeg in OUD rondhang om te weten dat je niet vanuit eigen ervaring spreekt, excuus als dat niet klopt) schieten op mensen die veel minder en/of andere keuzes hebben.
Je bedoelt het misschien anders dan het over komt. Maar als je een open vraag was begonnen als "hey ik ben geinteresseerd in dit topic en ben benieuwd hoe jullie dit proces met alle overwegingen doormaken..." dat het al heel anders over komt.quote:Best belangrijk om je in dat soort basisbehoeften van het kind te verdiepen voor je zo’n besluit neemt. Maar goed, ik kan me ook voorstellen dat je als je zelf vooral bezig bent met zwanger proberen te worden je daar minder bij stil staat.
En no offence, maar een (of 100) podcasts luisteren staat nog altijd vrij ver van de emotionele rollercoaster die de meeste mensen in dit topic meemaken. En van de minste insinuatie dat er hier makkelijk beslissingen gemaakt worden die niet in het belang van het kind zijn, gaan mijn nekharen overeind staan.
Ik kan me vergissen maar je lijkt hierbij een denkfout te maken. Het is niet omdat mensen een ander besluit nemen dan jij zou doen met dezelfde info dat ze zich niet evenveel er in verdiept hebben. Dat zie ik mensen vaker doen en zo komt het nu op mij over in elk geval.
ik snap het, het begon alleen al wat eerder hè. Maar inderdaad wat kort door de bocht geformuleerd. Ik zit ook wat haastig vanaf mijn vakantie op een telefoonschermpje te reageren, niet zo slim misschien. Maar het gaat me aan het hart, vandaar dat ik dan misschien wat impulsief reageer.quote:
Ik lees heel weinig vragen en vooral stellingen, zoals
[..]
Je bedoelt het misschien anders dan het over komt. Maar als je een open vraag was begonnen als "hey ik ben geinteresseerd in dit topic en ben benieuwd hoe jullie dit proces met alle overwegingen doormaken..." dat het al heel anders over komt.
En no offence, maar een (of 100) podcasts luisteren staat nog altijd vrij ver van de emotionele rollercoaster die de meeste mensen in dit topic meemaken. En van de minste insinuatie dat er hier makkelijk beslissingen gemaakt worden die niet in het belang van het kind zijn, gaan mijn nekharen overeind staan.
Ik kan me vergissen maar je lijkt hierbij een denkfout te maken. Het is niet omdat mensen een ander besluit nemen dan jij zou doen met dezelfde info dat ze zich niet evenveel er in verdiept hebben. Dat zie ik mensen vaker doen en zo komt het nu op mij over in elk geval.
En nee, het l zijn niet alleen podcasts, ik heb een collega die ook pas kortgeleden ontdekt heeft dat ze van een (anonieme) donor is, en heb het er met haar ook veel over gehad. Lees er ook veel over, en volgde het proces rondom de massasonor nauwgezet. Ken ook twee gezinnen die kinderen hebben van deze Jonathan, waarbij ze dus ontdekten dat hun kinderen (opndezelfde school) halfbroers/-zussen van elkaar waren, en ik heb 1 kennis die moeder is geworden met behulp van Jan Karbaat, al bleek het na dna onderzoek niet van zijn eigen zaad te zijn. Maar dat heeft ook veel beroering gebracht, Heb daarnaast het proces van fertiliteitsbehandelingen van nabij meegemaakt bij mijn broer en schoonzus, en weet nog goed hoe zij afwegingen aan het maken waren rondom wel/niet adopteren of andere opties (waaronder sperma of eiceldonatie). Lees hier verder al jaren mee dus ik weet heus hoe pijnlijk het kan zijn als het niet zo vanzelf gaat allemaal.
Ik ben dan wel niet een compleet neutrale buitenstander, want ik heb er wel eens over nagedacht om een traject in te gaan met een donor, maar het ligt bij mij ook niet heel gevoelig oid want ik heb nog geen traject achter de rug, niet allerlei teleurstellingen zoals LT gehad, en niet de keuze gemaakt om met donorzaad aan de slag te gaan of een kind gekregen met behulp van donorzaad.quote:
Ik lees hier alleen maar mee en lees helemaal niets vervelends in de posts van trui. Ik “ken” haar als poster ook helemaal niet als iemand die eens even ongenuanceerd tegen schenen komt schoppen. Snap dat het gevoelig ligt, maar ik snap de felheid oprecht niet, als neutrale buitenstaander.
Ik snap de felheid dan weer wel. Dat iemand geen poster is die ongenuanceerd tegen schenen komt schoppen, betekent overigens niet dat dat onbedoeld wel kan zijn hoe het ervaren wordt, he? Niemand zegt dat trui hier even expres de boel komt opschudden. Het is een beetje de combinatie van de toon en de verwoording en dat het met name in de eerste posts lijkt alsof er maar één goede manier is. Teksten als "Leren kennen door 1 reis te maken? Dat noem ik niet leren kennen. Ik zou ieder kind gunnen dat hij wel beide personen waar hij/zij genetisch van afstamt echt kan kennen in zijn/haar leven. Dus liefst dat er van jongs af aan af en toe contact mogelijk is en ruimte om vragen te stellen. Best belangrijk om je in dat soort basisbehoeften van het kind te verdiepen voor je zo’n besluit neemt." zijn niet neutraal, of open vraag, maar geven heel duidelijk een mening over op welke manier of welke soort donor wel 'goed' zou zijn en wanneer je het kind tekort doet. En de laatste zin impliceert dat iemand dat dus nog niet gedaan heeft, terwijl het echt héél zelden het geval is dat iemand in zo'n situatie niet nadenkt over de basisbehoeften van een kind. Dat LT aangeeft dat ze over ontmoeten later wel gaat denken, en niet nu, hoeft helemaal niet te betekenen dat ze er nooit over heeft nagedacht of en hoe ze het zou vertellen bv. We vragen vrouwen die op de natuurlijke manier zwanger worden toch ook niet nog voordat ze zijn gestopt met de pil of ze er al wel over hebben nagedacht hoe ze hun puber precies gaan ondersteunen bij school- en loopbaankeuzes? Ik snap wel dat het niet geheel dezelfde soort vraag is, maar in beide gevallen gaat het om belangrijke zaken waar je heus wat mee gaat doen, maar waarvan het gewoon heel lastig is om nog voor de conceptie al heel precies te weten hoe je dat gaat aanpakken. Omdat het nu nog helemaal niet speelt, omdat je nog helemaal niet weet hoe het kind gaat zijn en waar het behoefte aan gaat hebben etcetera. Dat je daar nu nog niet actief mee bezig bent, betekent dus helemaal niet dat je nu nérgens nog actief over nadenkt.
Ik snap de vragen van trui wel, en het is goed om over de zaken na te denken, maar dit zijn meestal vragen die in een dergelijk traject allang aan de orde zijn gekomen en uitgebreid overdacht zijn en als er dan hier, júist omdat het in dit topic heel gevoelig ligt, iemand binnenkomt die al die vragen nog een keer gaat stellen maar dan wel met de ondertoon dat er a) nog helemaal niet over is nagedacht en b) bepaalde vormen/manieren eigenlijk niet gewenst zijn vanwege schadelijke gevolgen voor het kind, dan vind ik het niet zo gek dat daar op deze manier gereageerd wordt.
Denk je even in dat je iemand bent die na een zeer doordachte beslissing, waarbij alle vragen en dilemma's die genoemd zijn uitgebreid doordacht en afgewogen zijn, via buitenlands donorzaad een kindje heeft gekregen. En er komt dan iemand langs die even zegt dat gegevens vd donor hebben en 1 reis kunnen maken om de donor evt te ontmoeten echt niet genoeg is, je moet iemand wel echt kunnen leren kennen, liefst al vanaf jongs af aan betrokken zijn in het leven. En dat het wel belangrijk is om tevoren al over dit soort basisbehoeften na te denken. Snap je dan de felheid echt niet? Als iemand je eigenlijk de boodschap geeft dat door de constructie waarop het kind er is gekomen je je kind tekort doet, niet voorziet in de basisbehoeften, en dat je daar mss tevoren niet genoeg over hebt nagedacht?
Dit is verder geen aanval op trui, overigens, want er is al voldoende gesproken over hoe het wel of niet bedoeld is etc.
[ Bericht 0% gewijzigd door vlindertje89 op 07-05-2024 08:46:31 ]
@Clubsoda ik vind het jammer dat je je posts hebt weggehaald, want ik vond ze heel genuanceerd én informatief, maar snap het wel
[ Bericht 7% gewijzigd door vlindertje89 op 07-05-2024 08:45:31 ]
Ik heb daarom ook direct aangegeven dat de trigger ongetwijfeld (ook) bij mij ligt en een nieuwe poging gewaagd. Maar als ik na een een hele serie openheid en persoonlijke informatie dan exact NUL respons daarop krijg maar wel een herhaling dat ik goed moet nadenken, dan word ik inderdaad fel. Het is mijn leven waar we het hier over hebben in plaats van een boeiend studieobject en als je daar niet zorgvuldig mee om kunt gaan, dan doe ik inderdaad de deuren dicht.
Dat neemt niet weg dat ik op verzoek best wat informatie wil delen over (de praktische gang van zaken rondom) een KID-traject voor een ieder die er wat aan heeft, want ik heb zelf destijds best gemist dat ik daar niet makkelijk iets over kon vinden.
LT: ik hoop dat jullie wat meer speling hebben om alle opties te overwegen. Ik kan me ook voorstellen dat het voor je vriend best lastig is om nu al over donorzaad na te denken als er nog hoop is dat zijn eigen zaad beter wordt door medicatie. Veel wijsheid gewenst (en een portie geduld
).In België (en veel andere landen) is het nog steeds mogelijk om volledig anoniem te doneren. Dat is toch best raar, vind ik.
In dit topic, op een Nederlands forum, met Nederlandse regelgeving en de Nederlandse klinieken, denk ik dat je er best vanuit mag gaan dat al die kwesties overdacht en besproken zijn en dat de beslissing gebruik te maken van donorzaad niet lichtzinnig genomen wordt. Er vanuit gaan dat het nooit al overdacht en besproken is, is ook wat pessimistisch, denk ik zo.quote:
Ok, ik snap waar het betuttelend over kwam, excuses daarvoor, inderdaad niet zo tactvol geformuleerd. Maar ervan uitgaan dat al die kwesties altijd al overdacht en besproken zijn is ook iets te optimistisch, vrees ik.
In België (en veel andere landen) is het nog steeds mogelijk om volledig anoniem te doneren. Dat is toch best raar, vind ik.
Ja, het is misschien gek hoe dat in andere landen gaat (ik vind daar ook best wat van inderdaad), en ja, er zijn misschien in de gehele Nederlandse populatie mensen die er minder over hebben nagedacht. Maar daar is dan denk ik een andere plek voor waar die discussie beter past en tot zijn recht komt
.Spoiler omdat die frustraties misschien ook beter op een andere plek horen. Dan is er makkelijk langs te lezen.
SPOILERToen ik aangaf dat ik overwoog in mijn eentje een kind te krijgen, kreeg ik allerlei vragen/opmerkingen, van mensen heel dichtbij tot verder weg. Hoe ga je dat doen? Hoeveel ga je dan werken? Kun je de opvang en je huur dan nog wel betalen? Wat doe je als je kind ziek is en jij ook? Wat doe je als je je baan kwijt raakt? Kun je een kind in je eentje wel geven wat het nodig heeft? Wat nou als je ernstig ziek wordt of overlijdt? Hoe ga je ooit nog sporten oid, want je kan je kind niet zomaar alleen laten? Je kind heeft wel een vaderfiguur nodig, hoe ga je dat dan regelen? En wat nou als je kind zorgintensief blijkt, hoe ga je dat dan doen? Hou je dan nog wel tijd over voor jezelf en je eigen ontwikkeling? Is dat niet veel te vermoeiend? Heb je wel een netwerk dat je kan helpen? En tegelijk: je kunt ook niet altijd maar andere mensen inschakelen, want het is jouw kind, niet dat van hun.
Wat allemaal valide vragen zijn, waarvan het goed is dat je erover nadenkt - maar die helemaal niemand stelt aan twee mensen die samen een kind krijgen. En ja, veel zijn ook vooral van toepassing als je het alleen moet doen - maar hoe vaak gebeurt het tegenwoordig niet dat ouders scheiden en de kinderen alsnog het overgrote deel van de tijd bij één ouder zijn. En er wordt stellen nooit gevraagd hoe ze dat dan precies gaan doen als ze uit elkaar gaan, of als er eentje overlijdt/ernstig ziek wordt oid.
En ondertussen stoppen mijn broertje+vriendin hun kind in jasje in de maxi cosi, ook na aangeven dat dat minder veilig is en uitleg waarom, want 'ja anders krijgt ze het koud en een dekentje trapt ze weg'. En vervoerden ze haar terwijl ze niet wisten of ze al 9kg woog al vooruit in de auto (en zijn ze zich volgens mij überhaupt niet van die regels bewust). En hebben ze haar bedje pas omlaag gezet nadat ik zei dat ze dat wel echt moesten doen omdat ze bij mij (al lager gezet) ging staan (waarop eerst het antwoord kwam 'oh ja, dat deed ze bij ons laatst ook, maar ja, wat kan ze daar nou mee'). En laten ze haar (nu 11mnd) de trap op klimmen terwijl ze haar filmen van net te ver weg om in te kunnen grijpen als ze uitglijdt oid, 'want ze is heel voorzichtig'. En daar heeft nooit iemand aan gevraagd of ze er wel over hadden nagedacht, hoe ze dat dan gaan doen, etc. Alleen of ze kinderen willen en wanneer dan.
/Frustratie.
[ Bericht 2% gewijzigd door vlindertje89 op 07-05-2024 10:59:53 ]
Maar nu mag iedereen er wat van zeggen. Wat als iemand er niet in dezelfde mate over alle kwesties heeft nagedacht? Wat heeft dat met iemand anders te maken?
Zelf heb ik geen ervaring met het donorgebeuren. Ik ben alleen aan het overwegen om zelf donor te zijn (embryo's). Maar welke beslissing ik ook ga nemen, ik zal er zeker niet open over zijn. Want ook al ben ik letterlijk jaren hiermee bezig, gegarandeerd dat er mensen zullen zijn die dingen zeggen als "jamaar heb je al nagedacht over x en y???". Ja trut, ongetwijfeld
Ik heb mij al jaren geleden (en ik probeer waar het kan nog wat bij te houden) verdiept in de pro's en con's van een zaaddonor. En dat is in veel gevallen echt geen makkelijk besluit om te nemen.
Of je het nu doet vanuit een relatie perspectief of als alleenstaande. Het is een intens traject om daarmee bezig te zijn. En vooral voor hoe je het uiteindelijk voor jezelf en je mogelijke kindje de toekomst ziet omtrent dit traject.
En ik denk dat er nooit een goed of fout is als je je best doet en jezelf er voor open stelt om er over na te denken. Maar de wens kan soms zo groot zijn dat misschien de bewustwording van hoe/wat qua donor niet altijd makkelijk is.
Er zijn veel verschillende scenario's waarin je voor een donor kiest en afhankelijk daarvan zijn er veel informatieve berichten die je helpen om een beeld te vormen hoe hiermee om te gaan.
Het kan namelijk heel anders zijn vanuit een relatie met een man/vrouw dan een relatie tussen 2 vrouwen of 2 mannen. En ook weer voor een alleenstaande.
De registratie is in de afgelopen 30 jaar al zoveel beter geworden dan voor er überhaupt registratie was. En of iemand nou wel of niet een bekende donor is, ook die kan zijn gang gaan? En bekende donoren staan al helemaal niet geregistreerd.
Er is steeds meer wetgeving, zeker in NL, om donorkinderen te beschermen. Maar mazen in de wet of over de hele wereld zijn er altijd.
Dus of je nu wel/niet via een officiële bank een donor zoekt er zitten altijd haken en ogen aan elke vorm van zaaddonor.
De 'commerciele' spermabanken zitten ook steeds meer aan wet en regelgeving vast. Cryos ed mag helemaal niet aan particulieren leveren. Alleen aan ziekenhuizen/officiele klinieken. En die hebben ook verplichte registraties en je moet extra kosten betalen als je met een bepaalde donor aan de slag gaat. Dit heeft met het quotum te maken waar ze zich aan moeten houden.
Ja de commerciële spermabanken zijn populair, oa omdat er geen wachttijd is. Maar dat neemt niet weg dat het traject daar niet goed ingericht is. De vraag is groot omdat het taboe op donorzaad steeds kleiner wordt.
Ik heb voor mijzelf als alleenstaande heel goed alle pro's en con's uitgedacht. En het wat en hoe als het ooit had mogen lukken. En achter die keuze sta ik nog altijd. En kan ik het zelfs soms best lastig vinden als ik mensen hoor die 'snel de kroeg in duiken tijdens ovulatie' ivm een zwangerschapswens. 2 hele grote contrasten.
Uiteindelijk is het heel belangrijk dat je voor jezelf goed duidelijk hebt waarom je een van die keuzes maakt. En hopelijk dat die mensen die een keuze moeten maken ook nadenken voor de nabije toekomst als er een kindje mag komen.
Heel herkenbaar je spoiler. Alsof je jezelf moet verantwoorden.quote:
@:ClubSoda dat publiek bezit zijn van je kinderwens is wél een gevoelig punt hier ook, ja.
Spoiler omdat die frustraties misschien ook beter op een andere plek horen. Dan is er makkelijk langs te lezen.SPOILERToen ik aangaf dat ik overwoog in mijn eentje een kind te krijgen, kreeg ik allerlei vragen/opmerkingen, van mensen heel dichtbij tot verder weg. Hoe ga je dat doen? Hoeveel ga je dan werken? Kun je de opvang en je huur dan nog wel betalen? Wat doe je als je kind ziek is en jij ook? Wat doe je als je je baan kwijt raakt? Kun je een kind in je eentje wel geven wat het nodig heeft? Wat nou als je ernstig ziek wordt of overlijdt? Hoe ga je ooit nog sporten oid, want je kan je kind niet zomaar alleen laten? Je kind heeft wel een vaderfiguur nodig, hoe ga je dat dan regelen? En wat nou als je kind zorgintensief blijkt, hoe ga je dat dan doen? Hou je dan nog wel tijd over voor jezelf en je eigen ontwikkeling? Is dat niet veel te vermoeiend? Heb je wel een netwerk dat je kan helpen? En tegelijk: je kunt ook niet altijd maar andere mensen inschakelen, want het is jouw kind, niet dat van hun.
Wat allemaal valide vragen zijn, waarvan het goed is dat je erover nadenkt - maar die helemaal niemand stelt aan twee mensen die samen een kind krijgen. En ja, veel zijn ook vooral van toepassing als je het alleen moet doen - maar hoe vaak gebeurt het tegenwoordig niet dat ouders scheiden en de kinderen alsnog het overgrote deel van de tijd bij één ouder zijn. En er wordt stellen nooit gevraagd hoe ze dat dan precies gaan doen als ze uit elkaar gaan, of als er eentje overlijdt/ernstig ziek wordt oid.
En ondertussen stoppen mijn broertje+vriendin hun kind in jasje in de maxi cosi, ook na aangeven dat dat minder veilig is en uitleg waarom, want 'ja anders krijgt ze het koud en een dekentje trapt ze weg'. En vervoerden ze haar terwijl ze niet wisten of ze al 9kg woog al vooruit in de auto (en zijn ze zich volgens mij überhaupt niet van die regels bewust). En hebben ze haar bedje pas omlaag gezet nadat ik zei dat ze dat wel echt moesten doen omdat ze bij mij (al lager gezet) ging staan (waarop eerst het antwoord kwam 'oh ja, dat deed ze bij ons laatst ook, maar ja, wat kan ze daar nou mee'). En laten ze haar (nu 11mnd) de trap op klimmen terwijl ze haar filmen van net te ver weg om in te kunnen grijpen als ze uitglijdt oid, 'want ze is heel voorzichtig'. En daar heeft nooit iemand aan gevraagd of ze er wel over hadden nagedacht, hoe ze dat dan gaan doen, etc. Alleen of ze kinderen willen en wanneer dan.
/Frustratie.
Ik wist gedurende mijn traject ook al heel veel meer over hoe/wat qua baby's dan als ik soms om mij heen kijk bij vrienden. En heb ook altijd gezegd ' komt tijd komt raad'. En dat is niet anders dan met 2 ouders.
Alsof zodra je er open over bent iedereen ergens wat van mag vinden. En als mensen maar wat doen zonder openheid dat niemand iets zegt of het wel/niet verantwoord is.
Ik heb dat gelukkig snel van mij af kunnen laten glijden want dat is anders niet te doen.
Klopt ben ik mee eens. En was voor mij ook een reden om mijn traject niet in Belgie verder op te pakken, want een volledig anonieme donor was voor mij een no go.quote:
Ok, ik snap waar het betuttelend over kwam, excuses daarvoor, inderdaad niet zo tactvol geformuleerd. Maar ervan uitgaan dat al die kwesties altijd al overdacht en besproken zijn is ook iets te optimistisch, vrees ik.
In België (en veel andere landen) is het nog steeds mogelijk om volledig anoniem te doneren. Dat is toch best raar, vind ik.
Maar ik weet ook uit ervaring dat een wens zo groot kan zijn dat je soms je grenzen aanpast en dat je kijkt naar wat er dan toch nog mogelijk is. Dat is het hele proces zodra je in de medische molen zit. Want alles is al zo anders en gaat grenzen over waar je eerder nooit over hebt hoeven na te denken.
Maar die kinderwens kan echt zo groot zijn dat je bepaalde dingen voor lief gaat nemen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dat zuur isquote:
@:ClubSoda dat publiek bezit zijn van je kinderwens is wél een gevoelig punt hier ook, ja.
Spoiler omdat die frustraties misschien ook beter op een andere plek horen. Dan is er makkelijk langs te lezen.SPOILERToen ik aangaf dat ik overwoog in mijn eentje een kind te krijgen, kreeg ik allerlei vragen/opmerkingen, van mensen heel dichtbij tot verder weg. Hoe ga je dat doen? Hoeveel ga je dan werken? Kun je de opvang en je huur dan nog wel betalen? Wat doe je als je kind ziek is en jij ook? Wat doe je als je je baan kwijt raakt? Kun je een kind in je eentje wel geven wat het nodig heeft? Wat nou als je ernstig ziek wordt of overlijdt? Hoe ga je ooit nog sporten oid, want je kan je kind niet zomaar alleen laten? Je kind heeft wel een vaderfiguur nodig, hoe ga je dat dan regelen? En wat nou als je kind zorgintensief blijkt, hoe ga je dat dan doen? Hou je dan nog wel tijd over voor jezelf en je eigen ontwikkeling? Is dat niet veel te vermoeiend? Heb je wel een netwerk dat je kan helpen? En tegelijk: je kunt ook niet altijd maar andere mensen inschakelen, want het is jouw kind, niet dat van hun.
Wat allemaal valide vragen zijn, waarvan het goed is dat je erover nadenkt - maar die helemaal niemand stelt aan twee mensen die samen een kind krijgen. En ja, veel zijn ook vooral van toepassing als je het alleen moet doen - maar hoe vaak gebeurt het tegenwoordig niet dat ouders scheiden en de kinderen alsnog het overgrote deel van de tijd bij één ouder zijn. En er wordt stellen nooit gevraagd hoe ze dat dan precies gaan doen als ze uit elkaar gaan, of als er eentje overlijdt/ernstig ziek wordt oid.
En ondertussen stoppen mijn broertje+vriendin hun kind in jasje in de maxi cosi, ook na aangeven dat dat minder veilig is en uitleg waarom, want 'ja anders krijgt ze het koud en een dekentje trapt ze weg'. En vervoerden ze haar terwijl ze niet wisten of ze al 9kg woog al vooruit in de auto (en zijn ze zich volgens mij überhaupt niet van die regels bewust). En hebben ze haar bedje pas omlaag gezet nadat ik zei dat ze dat wel echt moesten doen omdat ze bij mij (al lager gezet) ging staan (waarop eerst het antwoord kwam 'oh ja, dat deed ze bij ons laatst ook, maar ja, wat kan ze daar nou mee'). En laten ze haar (nu 11mnd) de trap op klimmen terwijl ze haar filmen van net te ver weg om in te kunnen grijpen als ze uitglijdt oid, 'want ze is heel voorzichtig'. En daar heeft nooit iemand aan gevraagd of ze er wel over hadden nagedacht, hoe ze dat dan gaan doen, etc. Alleen of ze kinderen willen en wanneer dan.
/Frustratie.
Ik beantwoord oprechte vragen met alle liefde, maar niet als die vragen eigenlijk bedoeld zijn om me je mening op te dringen met een strikje erom
SPOILER
quote:
Die had ik even niet aan zien komen.SPOILER[ afbeelding ]
Ik ga super hard voor je duimen!
Ohquote:
Die had ik even niet aan zien komen.SPOILER[ afbeelding ]
Duim voor je!
We hadden het ook gewoon afgesloten. Met icsi ging het niet meer worden en gezien mijn lage eicel voorraad überhaupt niet meer. 4.5 week geleden een borstverkleining gehad nota bene.quote:
ik duim enorm voor jullie!! Ik duim ook mee.Klopt! F is eergisteren 3 geworden.quote:
Spannend, Cygne! Herinner me dat onze kinderen nagenoeg even oud zijn. Hier draaien mijn duimen ook.
En mijn F. wordt over twee weken 3.quote:
[..]
Klopt! F is eergisteren 3 geworden.
Nog gefeliciteerd!
Wat spannendddddquote:
Die had ik even niet aan zien komen.SPOILER[ afbeelding ]
Beetje late reactie. Maar ik zal nog even ingaan op dat donor/KID verhaal. Ik had niet verwacht dat er zo’n discussie uit zou komen. Haha!
Zelf ben ik niet opgegroeid bij mijn biologische ouders. Ik ben als baby weggehaald bij mijn (voor de beeldvorming, Nederlandse) ouders. Ik heb mijn biologische moeder nooit ontmoet. Mijn biologische vader wel, meermaals (verplicht door jeugdzorg) en dat was geen succes.
Het was verschrikkelijk. In 2015/2016 ergens is hij overleden na jaren lang detentie en tbs. Maar ik heb antwoord op mijn vragen en ik weet wie ze waren en hoe het is gegaan. Ik ben opgegroeid in een ander milieu en heb alle kansen gehad die ik bij mijn biologische ouders nooit heb kunnen krijgen. Ik ben dus dankbaar dat ik zo goed terecht ben gekomen. Ik heb lieve ouders en zussen.
Ik heb een dochter van negen. Zij kent haar biologische vader niet omdat hij er niks van wil weten. Ik moest kiezen tussen hem of abortus.(Hier is zelfs een topic over toen ik toen ter tijd zwanger was geraakt.)
Nu ben ik al sinds ongeveer driekwart jaar na de geboorte van mijn dochter, samen met mijn inmiddels man. Dit ging wel met up’s & downs. Maar dat was voornamelijk in de eerste jaren.
Wij gaan momenteel voor IUI. Omdat het zaad van mijn man verbeterd is, komen we hier voor in aanmerking. Ik heb 1 FM gehad, maar nog te klein helaas.SPOILERHij heeft helaas een verminderde zaad kwaliteit en heeft hiervoor proxeed. Hij neemt dit nu al vier maanden en de kwaliteit van het zaad is aanzienlijk verbeterd.
Daarnaast is hij inmiddels ingesteld qua medicatie voor zijn schildklier. Het “probleem” is naast de verminderde zaadkwaliteit, dat hij ook een erg laag libido heeft. Hij wil wel, maar het lukt niet. Ik denk dat het de druk is van het zwanger willen worden, hij denkt dat zelf ergens ook.
Qua donor heb ik gedacht aan “bekende” mensen. Maar dit wil ik liever niet.
Een donor via zo’n bank online, uit het buitenland, is voor mij een optie. Of die Donor het toekomstige kind wil leren kennen is aan hem en aan het kind zelf. Ik zou daar niet moeilijk om doen.SPOILEROok omdat ik geen geschikte kandidaat zou weten. Hij heeft geen broer, ik heb geen broer,(uit het gezin waar ik ben opgegroeid zijn we niet biologisch familie) de mannelijke vrienden die ik heb, zijn dezelfde die hij heeft en zijn of ongeschikt om welke reden dan ook, of inmiddels gesteriliseerd.
Ik heb geen moeite met een anonieme donor. Ik respecteer namelijk óók de wens van de donor. Ben al blij dat ze willen doneren.
Ik weet als geen ander hoe het is om niet bij je biologische familie op te groeien. Daarom zou ik eerder voor een donor gaan dan voor adoptie, omdat er dan in elk geval één biologische ouder bij komt kijken. En mijn lijf werkt prima.
Ik weet wat voor psychische shit erbij kan komen kijken en ik weet welke gevoelens je je hele leven met je meesleept. Maar ik denk ook dat ik wegens mijn eigen ervaring, heel goed zo’n kindje kan ondersteunen en kan begrijpen.
Onbegrip is een van de meest voorkomende narigheid die ik in mijn leven heb gevoeld en voel, en ik zal er alles aan doen om dit te beperken bij mijn kind(eren).
Dus nee, ik heb er niet “echt”over nagedacht, omdat een hoop al standaard gedachten zijn voor mij.
ik snap je. En ik snap ook je reactie met het leren kennen. Ik heb dit dus verplicht moeten doen van jeugdzorg. Contact hebben met mijn biologische familie. Om de paar weken moest ik daarheen. Huilend. Het was verschrikkelijk. Ook voor mijn (pleeg)ouders was het een hel om te moeten toezien hoe ik eronder leed. Gelukkig mocht ik op mijn 14e alle contacten breken. Ook met het oog op mijn toen toekomstige beroep wens. Als ik contact zou moeten houden zou ikquote:
Ik was oprecht benieuwd of LadyT voor een bekende of onbekende donor zou gaan, en of ze dat überhaupt hebben overwogen / gepeild in hun omgeving. Snap goed dat dat niet zomaar even een vraag is die je stelt hoor, en dat dat ook weer nadelen met zich meebrengt.
nooit door de keuring komen ivm familiebanden.
Gelukkig is dit wel gelukt.
Dit zorgt er absoluut niet voor dat ik mijn kinderen dit zou weigeren of onthouden om opzoek te gaan naar de donor en deze te leren kennen of informatie te vergaren.
Ik weet alleen dat het ook echt bizar slecht kan uitpakken. Ik heb er zelfs trauma’s aan overgehouden…
Natuurlijk zijn er ook succesverhalen. Daar hoop je dan natuurlijk op.
Naast mijn eigen ervaring ken ik ook ervaringen van andere mensen die niet bij biologische ouders zijn opgegroeid. Ik ben gelukkig gezegend met een ruimdenkend brein. Ik weet dat dit soort donaties niet hetzelfde zijn als bloeddonatie dus ik sta hier echt niet naïef in.
Of de donor uiteindelijk anoniem is of niet. Of hij/zij hem wil leren kennen of niet… We gaan het wel redden.
Laten we hopen dat een donor niet nodig is. En het kan zomaar zijn dat mijn man toch liever geen donor wil.
[ Bericht 8% gewijzigd door LadyTagliatelle op 08-08-2024 10:47:30 ]
Wow!!! Wat goed! Ik ben zó blij voor jullie, wat een wending is dit zeg.quote:
Die had ik even niet aan zien komen.SPOILER[ afbeelding ]
Mocht me wel weer melden in het ziekenhuis omdat ik weer ziek ben. Kindje is precies wat het volgens termijn zou moeten zijn.
Wat mooi!quote:
We hebben een kloppend hartje.
Mocht me wel weer melden in het ziekenhuis omdat ik weer ziek ben. Kindje is precies wat het volgens termijn zou moeten zijn.
Hoe ver ben je nu? Ik heb vorige week ook positief getest, zijn we weer tegelijk zwanger en redelijk dezelfde termijn als de vorige keer als het allemaal goed mag gaan. Ik duim verder voor je!
quote:
We hebben een kloppend hartje.
Mocht me wel weer melden in het ziekenhuis omdat ik weer ziek ben. Kindje is precies wat het volgens termijn zou moeten zijn.
6+2. Wat tof zeg!quote:
[..]
Wat mooi!
Hoe ver ben je nu? Ik heb vorige week ook positief getest, zijn we weer tegelijk zwanger en redelijk dezelfde termijn als de vorige keer als het allemaal goed mag gaan. Ik duim verder voor je!
Staan er nu allemaal weer onderzoeken op de planning voor jullie? Ik heb vaag onthouden waar jullie doorheen gingen met de zwangerschappen…quote:
Een vlokkentest met 11 weken. Als dat goed is het goed. Gynaecoloog zei wel dat een goede crl geen garantie is maar vaak wel een indicatie bij dragers van een gebalanceerde translocatie dat het goed kan gaan.quote:
[..]
Staan er nu allemaal weer onderzoeken op de planning voor jullie? Ik heb vaag onthouden waar jullie doorheen gingen met de zwangerschappen…
Heel veel succes! Hopelijk is het donor traject niet nodig maar mijn DM staat open voor vragenquote:
Morgen eerste iui. Gisteren Gonasi injectie gehad. Eergisteren was de FM op 18 mm. Spannend vind ik het.
.Anderzijds, we hebben het laatste jaar veel ondernomen. Veel weekendjes weg (we wandelen en rotsklimmen graag), gewoon tijd voor onszelf. Dat hebben we 3 jaar lang op een veel lager pitje gehad door de voorbereidingen voor terugplaatsingen en je hoofd die er gewoonweg niet echt naar staat anders dan het hele traject en de kinderwens. We zijn voorzichtig aan het oriënteren op emigratie naar Oostenrijk. Een lang gekoesterde droom. Dat maakt het toch wat makkelijker zonder kinderen.
Voor iedereen die in het traject zit: houd moed en hoop. En mocht het onverhoopt niet lukken, alles krijgt uiteindelijk een plekje.
Bij gebrek aan betere woorden, wat ongelooflijk klote zeg! Heel veel respect voor het dappere besluit, ik snap heel goed dat een vierde keer niet te doen is.quote:
Alweer even geleden dat ik hier wat heb gepost. De laatste was na onze allerlaatste terugplaatsing. Het leek me wel goed om de "aftermath" te plaatsen. Bij ons was het icsi traject dus helaas niet succesvol en na 3 behandelingen, 12 goede embryo's en een miskraam hield het voor ons op. We waren eigenlijk ook wel moe gestreden. De teleurstellingen hakten er in, voornamelijk bij mijn vriendin. Die heeft immers ook al het fysieke nog eens moeten doorstaan. Dat heeft ons ook doen besluiten niet verder te gaan voor een 4e behandeling (op eigen kosten). Nu bijna een jaar later komt er langzamerhand iets van acceptatie, zij het dat het op momenten het nog steeds moeilijk is (vrienden die bv kind nummer zoveel krijgen, hoe mooi dat natuurlijk voor hen is). Mijn vriendin loopt binnenkort bij een psycholoog voor wat ondersteuning. Het verdriet blijft nog wel even en bij tijd en wijlen is het gewoonweg even k*t.
Anderzijds, we hebben het laatste jaar veel ondernomen. Veel weekendjes weg (we wandelen en rotsklimmen graag), gewoon tijd voor onszelf. Dat hebben we 3 jaar lang op een veel lager pitje gehad door de voorbereidingen voor terugplaatsingen en je hoofd die er gewoonweg niet echt naar staat anders dan het hele traject en de kinderwens. We zijn voorzichtig aan het oriënteren op emigratie naar Oostenrijk. Een lang gekoesterde droom. Dat maakt het toch wat makkelijker zonder kinderen.
Voor iedereen die in het traject zit: houd moed en hoop. En mocht het onverhoopt niet lukken, alles krijgt uiteindelijk een plekje.
Veel sterkte de komende tijd.
Ik hoop het ook. Dank jequote:
[..]
Heel veel succes! Hopelijk is het donor traject niet nodig maar mijn DM staat open voor vragen
Ik krijg er gewoon kippenvel van, van jouw post. Wat ongelooflijk verdrietig en *insert kracht woord naar keuze* dat jullie zo’n lang en slopend traject hebben doorstaan waarvan het eind resultaat helaas anders is dan jullie hoopten. Toch vind ik het ergens zo mooi om te lezen dat jullie nu een andere droom najagen.quote:
Alweer even geleden dat ik hier wat heb gepost. De laatste was na onze allerlaatste terugplaatsing. Het leek me wel goed om de "aftermath" te plaatsen. Bij ons was het icsi traject dus helaas niet succesvol en na 3 behandelingen, 12 goede embryo's en een miskraam hield het voor ons op. We waren eigenlijk ook wel moe gestreden. De teleurstellingen hakten er in, voornamelijk bij mijn vriendin. Die heeft immers ook al het fysieke nog eens moeten doorstaan. Dat heeft ons ook doen besluiten niet verder te gaan voor een 4e behandeling (op eigen kosten). Nu bijna een jaar later komt er langzamerhand iets van acceptatie, zij het dat het op momenten het nog steeds moeilijk is (vrienden die bv kind nummer zoveel krijgen, hoe mooi dat natuurlijk voor hen is). Mijn vriendin loopt binnenkort bij een psycholoog voor wat ondersteuning. Het verdriet blijft nog wel even en bij tijd en wijlen is het gewoonweg even k*t.
Anderzijds, we hebben het laatste jaar veel ondernomen. Veel weekendjes weg (we wandelen en rotsklimmen graag), gewoon tijd voor onszelf. Dat hebben we 3 jaar lang op een veel lager pitje gehad door de voorbereidingen voor terugplaatsingen en je hoofd die er gewoonweg niet echt naar staat anders dan het hele traject en de kinderwens. We zijn voorzichtig aan het oriënteren op emigratie naar Oostenrijk. Een lang gekoesterde droom. Dat maakt het toch wat makkelijker zonder kinderen.
Voor iedereen die in het traject zit: houd moed en hoop. En mocht het onverhoopt niet lukken, alles krijgt uiteindelijk een plekje.
Ik kan het niet juist verwoorden maar, om
dit zo te lezen, biedt dat ergens perspectief of zo.
Ik wens jullie het beste toe! En uiteraard veel sterkte.
Ik weet niet of dit nog innesteling kan zijn. Laten we het hopen. Maar ik vrees er voor. Ben ook bloed chagrijnig. En mega moodswings. Normaal bij een menstruatie heb ik dit niet.
In het topic is het erg rustig, hopelijk een goed teken.
Spannend! Ik duim mee!quote:
Goed, 2e iui is een feit. Nog ruim een week wachten.
In het topic is het erg rustig, hopelijk een goed teken.
Ik neem ergens in de komende dagen contact op met de kliniek om de opties te bespreken. Op dit moment neig ik ernaar om een korte pauze te pakken voordat we starten met ronde 3. Ik ben recent aan de slag gegaan met mijn mentale en lichamelijke gesteldheid (lees: stress en gewicht) en ik wil dat graag verder verbeteren voordat ze weer eitjes gaan plukken.
Daarbij ben ik ook benieuwd naar ervaringen met alternatieve geneeswijzen zoals acupunctuur
iemand ervaring daarmee?Achnee, wat rot.quote:
Bij mij is de stilte helaas niet positief. Deze week ongesteld geworden na de laatste terugplaatsing in IVF ronde 2. Zonder resultaat dus.
Ik neem ergens in de komende dagen contact op met de kliniek om de opties te bespreken. Op dit moment neig ik ernaar om een korte pauze te pakken voordat we starten met ronde 3. Ik ben recent aan de slag gegaan met mijn mentale en lichamelijke gesteldheid (lees: stress en gewicht) en ik wil dat graag verder verbeteren voordat ze weer eitjes gaan plukken.
Daarbij ben ik ook benieuwd naar ervaringen met alternatieve geneeswijzen zoals acupunctuur
Niet voor fertiliteit maar ik heb wel een acupunctuurpiercing tegen paniekaanvallen. Voor mij werkt het, maar het zou evengoed placebo kunnen zijn. Ik denk eigenlijk dat alles wat je rust kan geven zinnig is om er zelf fijn door te komen.
Dank jequote:
[..]
Achnee, wat rot.
Niet voor fertiliteit maar ik heb wel een acupunctuurpiercing tegen paniekaanvallen. Voor mij werkt het, maar het zou evengoed placebo kunnen zijn. Ik denk eigenlijk dat alles wat je rust kan geven zinnig is om er zelf fijn door te komen.
Een acupunctuur piercing, interessant! Nog nooit van gehoord. En wat betreft placebo, effect is effect toch? Of het nou direct werkt of indirect omdat m’n hoofd gefopt wordt, het leidt uiteindelijk tot een positief resultaat. En die momentjes tijdens de behandeling kunnen ook rustgevend zijn
daarom sta ik wel open voor alternatieven.Klopt! Ik was ook wel bij een hele fijne vrouw die ook positief stond tov reguliere geneeskunde en het zag als aanvulling, niet als alternatief. En ook niet als iets magisch.quote:
[..]
Dank je
Een acupunctuur piercing, interessant! Nog nooit van gehoord. En wat betreft placebo, effect is effect toch? Of het nou direct werkt of indirect omdat m’n hoofd gefopt wordt, het leidt uiteindelijk tot een positief resultaat. En die momentjes tijdens de behandeling kunnen ook rustgevend zijn
Ah nee…quote:
Bij mij is de stilte helaas niet positief. Deze week ongesteld geworden na de laatste terugplaatsing in IVF ronde 2. Zonder resultaat dus.
Ik neem ergens in de komende dagen contact op met de kliniek om de opties te bespreken. Op dit moment neig ik ernaar om een korte pauze te pakken voordat we starten met ronde 3. Ik ben recent aan de slag gegaan met mijn mentale en lichamelijke gesteldheid (lees: stress en gewicht) en ik wil dat graag verder verbeteren voordat ze weer eitjes gaan plukken.
Daarbij ben ik ook benieuwd naar ervaringen met alternatieve geneeswijzen zoals acupunctuur
wat ontzettend verdrietig! Geen ervaring mee. Ik hoop dat het je wel helpt. Ik zou het toch gewoon proberen. Kan geen kwaad lijkt me.
2e IUI is hier mislukt helaas.
Jeetje zombabe, wat klote dat twee puncties geen resultaat hebben opgeleverd.quote:
Bij mij is de stilte helaas niet positief. Deze week ongesteld geworden na de laatste terugplaatsing in IVF ronde 2. Zonder resultaat dus.
Ik neem ergens in de komende dagen contact op met de kliniek om de opties te bespreken. Op dit moment neig ik ernaar om een korte pauze te pakken voordat we starten met ronde 3. Ik ben recent aan de slag gegaan met mijn mentale en lichamelijke gesteldheid (lees: stress en gewicht) en ik wil dat graag verder verbeteren voordat ze weer eitjes gaan plukken.
Daarbij ben ik ook benieuwd naar ervaringen met alternatieve geneeswijzen zoals acupunctuur
Heb je nog gekeken naar eventueel een ander ZH of andere kliniek die een andere aanpak hanteert? Of over de grens misschien?
Ik heb normaal heel weinig (of zeg maar niks) met accupunctuur. Maar ik heb me er in combinatie met het fertiliteitstraject toch eens in verdiept en toen wij bij onze laatste paar embryo's aanbeland waren, ben ik ik een soort van baat het niet, schaadt het niet modus gegaan. Ik heb toen een paar maanden accupunctuur gedaan. Ik kan je er eigenlijk nog steeds heel weinig zinnigs over zeggen of ik nou echt effect heb gemerkt van de behandelingen of dat het meer een placebo effect is geweest.
Maar bij onze allerlaatste embryo heeft mijn accupuncturiste het Paulus protocol toegepast. Dat houdt in dat je een priksessie 1,5 uur voor de terugplaatsing en direct na de terugplaatsing zou doen. Zij prikt dan in beide sessies ook andere energiebanen aan.
En of het de accupunctuur, mijn immuunsysteem, de kwaliteit van het embryo of de MacDonald's patat is geweest weet ik niet, maar ik was van die allerlaatste wel blijvend zwanger...
Ik heb toen tijdens de prille zwangerschap nog wel een paar kleine sessies gedaan. Ik had wel een ervaren accupuncturiste die ook ervaring had met fertiliteit en ook deelnam aan onderzoeken omtrent dit onderwerp.
Wie weet heb je wat aan mijn verhaal.
Ik wil jou en alle anderen die nog actief of niet actief rondhangen in dit topic heeeeel veel sterkte, geluk en succes wensen
En zo af en toe lees ik nog met een schuin oog mee.En sinds gisteren buikpijn, emotioneel en zere borsten. Dinsdag was de injectie. Ben bang dat het daarvan is.
Bij de iui heb ik dit aangegeven, maar meer dan een notitie kwam er niet. Had gehoopt op een echo.
Zaadkwaliteit was weer niet zo best blijkbaar. Maandag bellen ze me om te bespreken of iui nog wel een optie is, of we over moeten op ivf. Ben zo bang dat m’n man dit niet wil. Eerst zeiden ze dat we 10x iui mochten doen. Nu dit gesprek bij de 2/3e iui keer, voelt alsof of er veel kansen tegelijkertijd wegvallen.
Bij dezelfde kliniek, maar na de opmerking van @Peacefulll heb ik wel even rondgekeken of ik wil overstappen (dank daarvoor
). Ik blijk bij 1 van de betere klinieken te lopen en het gesprek met de behandelend arts was ook prettig. We hebben het o.a. gehad over alternatieve behandelingen en de (mogelijke) voor- en nadelen ervan. Dat geeft mij wel het vertrouwen dat ik op de goede plek zit.Verder heb ik zoveel mogelijk stressoren de deur uit getrapt. Halverwege het jaar ben ik al van baan gewisseld en ik heb recent mijn huidige leidinggevende geïnformeerd over dit traject. Langzaamaan wat afgevallen. En ik loop bij de acupuncturist (een lief oud Chinees mannetje
) met als (placebo?) effect dat ik minder PMS klachten heb. Dus er gebeurt wel iets. Ik ga deze keren wel die McD frietjes proberen
ik kom langs 3 (!!!) McDonalds dus genoeg opties :’)En binnenkort met m’n Chinese mannetje overleggen hoe we acupunctuur kunnen toepassen in de nieuwe ronde.
En tot die tijd voorpret in het zoeken van een nieuwe donor
SPOILERik meld mij ook even hier.. ik merk dat ik veel herken en veel mooie dingen lees in dit topic. ook de minder mooie dingen helaas...
ik loop met mijn partner iig ook mee in de trajecten. wij lopen in een IVF/ICSI traject.. dit bij een ziekenhuis en momenteel ronde 2..
veel in het topic is erg herkenbaar.. voor mij en mijn partner is vooral het gebrek aan controle een enorme dooddoener dan wel punt van frustratie.. het voelt soms echt alsof er een enorme disconnect is tussen de behandelaars en de realiteit..
dus een beetje een klaagrondje van mij denk ik..
dingen die wij heel erg herkennen is ook het stuk, wat vertel je aan wie? bij onze eerste poging zijn we vrij open geweest.. maar als mensen dan blijven vragen hoe ging het, terwijl je met een teleurstelling werkt.. dat is moeilijk.. en als er dan een volgende poging komt.. en terwijl je zelf erg aan het hopen bent.. de heel tijd de vragen, hoe gaat het nu, weet je al wat.. allemaal vanuit een goed hart.. maar we kunnen het gewoon er dan niet bij hebben..
dus dat herken ik erg..
waar ik hier weinig over lees is de absolute incompetentie van de instituten terwijl de artsen zelf zeer competent zijn.. wat ik daarmee bedoel is dat wij bij een eerste poging de vraag kregen tussen ivf en icsi. naja, wat is jullie advies? doe maar ivf met dan icsi als backup. prima. zeker omdat er eigenlijk alleen maar over icsi is gesproken in het voortraject maar ineens kwam ivf naar boven als "betere" optie. dus wij wat doorvragen, wij dachten dat we er goed inzaten. dus mijn partner braaf met de spuit aan de gang dagelijks en wij maandenlang aan alle voorschriften houden qua eten en drank..
dan de punctie.. en het obligatoire potje van de man mee.. dat naar het lab rijden en ter plekke horen, nou meneer, doe nog maar een donatie. prima. na 4 dagen zouden we een telefoontje krijgen, na 2 dagen een telefoontje qua opvolging punctie. partner komt zeer goed uit de punctie, alles prima. vrolijk nemen we de telefoon aan na 2 dagen met de agenda op schoot.. helaas klinkt het, de ivf is niet gelukt. oh prima zeggen we, knallen met die icsi dan. oh mooi, dan zien we u volgende week. oh? na wat heen en weer wordt het ons duidelijk dat het niet ivf is met backup icsi, het is ivf OF icsi. als ivf niet lukt is de poging mislukt.
en dat is een van onze ervaringen met het traject.. allemaal specialisten voor wie het allemaal super logisch is. .maar voor ons niet. dus bij ons is het nooit ingedaald dat als ivf niet lukt, je dan alle eicellen kwijt bent. wij adchten oprecht dat ze eerst ivf proberen, lukt dat niet, gaan ze gewoon over op ICSI. in dezelfde poging. niet dus. dat was wel echt even verdriet en frustratie.. vervolgens geen enkele followup met welke dingen er daarna nog geslikt moesten worden.. verkeerde date worden doorgegeven waarop we ons moeten melden, waarop prikken moeten starten..
en dan poging 2.. spuiten.. punctie.. donatie.. icsi.. en dat loopt momenteel. maar ook weer daarbij.. mijn partner moet een medicijn slikken voor de terugplaatsing. (weet de naam niet). dus zij dat braaf slikken. ze krijgt voor 1 week mee.. wij bellen, hoe lang moet dat eigenlijk? nou minimaal 2 weken. prima. dus naar de apotheek, bijgehaald. bij de terugplaatsing geweest, hoe zit dat nou met dat medicijn, moeten we dat door blijven slikken? oh nee hoor, daar is de werking nooit van bewezen, dus stop er maar mee. aha. dan weer onze eigen arts vragen, nee, dat is zeer cruciaal, blijf dat slikken. okay, dus 2 weken lang? nee, ook erna blijven slikken. prima. herhaalreceptje dan maar. vervolgens een paar dagen later bij andere arts. oh mevrouw, nee dat heoft alleen maar als u er zelf om vraagt.
zucht. en dat keer op keer op keer. wij worden ondertussen gillend gek van het hele zoveel mensen zoveel meningen bij het ziekenhuis. procedures die niet kloppen, informatie bladen die verouderd zijn, dingen die in een voorlichtingsfilmpje verteld worden maar door de arts wordt dan gezegd "oh dat, dat is oud, negeer dat maar".. dingen van dat je met ICSI een hogere kans op geboorte afwijkingen hebt.. wij helemaal bang.. blijkt dat verouderd onderzoek te zijn en dat het allemaal wel meevalt met die verhoogde kansen..
zucht..
wij laten het ons ondertussne maar overkomen. de charme was er na de eerste poging wel vanaf..
excuus, merk dat ik echt even wat frustratie eruit moet laten gaan.. maargoed.. ik lees dus hier (Stiekem) wat mee.. en zal posten als ik daar ook behoefte aan hebt.. vooralsnog voor een ieder die in dit traject zit.. als buitenstaander kun je je niet voorstellen hoe gezegend je bent als je "ineens" zwanger bent en hoe bijzonder dat bent.. en hoe lastig dit soort trajecten zijn..
Wat een hoop veranderingen en stappen Zombabe! Goed dat je zo met jezelf aan het werk bent. Ben je wel op je plek op je nieuwe werkplek?quote:
Ik kom voorzichtig weer kijken. In januari ga ik van start met IVF ronde 3.
Bij dezelfde kliniek, maar na de opmerking van @:peacefulll heb ik wel even rondgekeken of ik wil overstappen (dank daarvoor
Verder heb ik zoveel mogelijk stressoren de deur uit getrapt. Halverwege het jaar ben ik al van baan gewisseld en ik heb recent mijn huidige leidinggevende geïnformeerd over dit traject. Langzaamaan wat afgevallen. En ik loop bij de acupuncturist (een lief oud Chinees mannetje
Ik ga deze keren wel die McD frietjes proberen
En binnenkort met m’n Chinese mannetje overleggen hoe we acupunctuur kunnen toepassen in de nieuwe ronde.
En tot die tijd voorpret in het zoeken van een nieuwe donor
Fijn dat je wat aan de tips hebt gehad. Een kliniek of ziekenhuis maakt ook nog wel verschil tussen behandelingen en vrijheid in procedures. Mocht je ooit, ooit nog verder gaan kijken (hoop het uiteraard niet), dan zijn ziekenhuis in Gent en kliniek in Heinsberg nog een tip.
Geef je Chinese mannetje even de tip van het Paulus Protocol! Prikken rondom de terugplaatsing. Wie weet levert zoiets jullie net zo'n wonder op als bij ons
Allemachtig Freak, dat is niet niks! Klote ook dat er één poging gewoon een soort van weggegooid is!quote:
omdat ik weet dat er binnen FOK! nogal graag opgegraven wordt houd ik mijn bijdrage wel wat summierder... wellicht ga ik meer delen op een later tijdstip..SPOILERik meld mij ook even hier.. ik merk dat ik veel herken en veel mooie dingen lees in dit topic. ook de minder mooie dingen helaas...
ik loop met mijn partner iig ook mee in de trajecten. wij lopen in een IVF/ICSI traject.. dit bij een ziekenhuis en momenteel ronde 2..
veel in het topic is erg herkenbaar.. voor mij en mijn partner is vooral het gebrek aan controle een enorme dooddoener dan wel punt van frustratie.. het voelt soms echt alsof er een enorme disconnect is tussen de behandelaars en de realiteit..
dus een beetje een klaagrondje van mij denk ik..
dingen die wij heel erg herkennen is ook het stuk, wat vertel je aan wie? bij onze eerste poging zijn we vrij open geweest.. maar als mensen dan blijven vragen hoe ging het, terwijl je met een teleurstelling werkt.. dat is moeilijk.. en als er dan een volgende poging komt.. en terwijl je zelf erg aan het hopen bent.. de heel tijd de vragen, hoe gaat het nu, weet je al wat.. allemaal vanuit een goed hart.. maar we kunnen het gewoon er dan niet bij hebben..
dus dat herken ik erg..
waar ik hier weinig over lees is de absolute incompetentie van de instituten terwijl de artsen zelf zeer competent zijn.. wat ik daarmee bedoel is dat wij bij een eerste poging de vraag kregen tussen ivf en icsi. naja, wat is jullie advies? doe maar ivf met dan icsi als backup. prima. zeker omdat er eigenlijk alleen maar over icsi is gesproken in het voortraject maar ineens kwam ivf naar boven als "betere" optie. dus wij wat doorvragen, wij dachten dat we er goed inzaten. dus mijn partner braaf met de spuit aan de gang dagelijks en wij maandenlang aan alle voorschriften houden qua eten en drank..
dan de punctie.. en het obligatoire potje van de man mee.. dat naar het lab rijden en ter plekke horen, nou meneer, doe nog maar een donatie. prima. na 4 dagen zouden we een telefoontje krijgen, na 2 dagen een telefoontje qua opvolging punctie. partner komt zeer goed uit de punctie, alles prima. vrolijk nemen we de telefoon aan na 2 dagen met de agenda op schoot.. helaas klinkt het, de ivf is niet gelukt. oh prima zeggen we, knallen met die icsi dan. oh mooi, dan zien we u volgende week. oh? na wat heen en weer wordt het ons duidelijk dat het niet ivf is met backup icsi, het is ivf OF icsi. als ivf niet lukt is de poging mislukt.
en dat is een van onze ervaringen met het traject.. allemaal specialisten voor wie het allemaal super logisch is. .maar voor ons niet. dus bij ons is het nooit ingedaald dat als ivf niet lukt, je dan alle eicellen kwijt bent. wij adchten oprecht dat ze eerst ivf proberen, lukt dat niet, gaan ze gewoon over op ICSI. in dezelfde poging. niet dus. dat was wel echt even verdriet en frustratie.. vervolgens geen enkele followup met welke dingen er daarna nog geslikt moesten worden.. verkeerde date worden doorgegeven waarop we ons moeten melden, waarop prikken moeten starten..
en dan poging 2.. spuiten.. punctie.. donatie.. icsi.. en dat loopt momenteel. maar ook weer daarbij.. mijn partner moet een medicijn slikken voor de terugplaatsing. (weet de naam niet). dus zij dat braaf slikken. ze krijgt voor 1 week mee.. wij bellen, hoe lang moet dat eigenlijk? nou minimaal 2 weken. prima. dus naar de apotheek, bijgehaald. bij de terugplaatsing geweest, hoe zit dat nou met dat medicijn, moeten we dat door blijven slikken? oh nee hoor, daar is de werking nooit van bewezen, dus stop er maar mee. aha. dan weer onze eigen arts vragen, nee, dat is zeer cruciaal, blijf dat slikken. okay, dus 2 weken lang? nee, ook erna blijven slikken. prima. herhaalreceptje dan maar. vervolgens een paar dagen later bij andere arts. oh mevrouw, nee dat heoft alleen maar als u er zelf om vraagt.
zucht. en dat keer op keer op keer. wij worden ondertussen gillend gek van het hele zoveel mensen zoveel meningen bij het ziekenhuis. procedures die niet kloppen, informatie bladen die verouderd zijn, dingen die in een voorlichtingsfilmpje verteld worden maar door de arts wordt dan gezegd "oh dat, dat is oud, negeer dat maar".. dingen van dat je met ICSI een hogere kans op geboorte afwijkingen hebt.. wij helemaal bang.. blijkt dat verouderd onderzoek te zijn en dat het allemaal wel meevalt met die verhoogde kansen..
zucht..
wij laten het ons ondertussne maar overkomen. de charme was er na de eerste poging wel vanaf..
excuus, merk dat ik echt even wat frustratie eruit moet laten gaan.. maargoed.. ik lees dus hier (Stiekem) wat mee.. en zal posten als ik daar ook behoefte aan hebt.. vooralsnog voor een ieder die in dit traject zit.. als buitenstaander kun je je niet voorstellen hoe gezegend je bent als je "ineens" zwanger bent en hoe bijzonder dat bent.. en hoe lastig dit soort trajecten zijn..
Super teleurstellend en frustrerend. Al het werk voor letterlijk niks.
Helaas wel deels herkenbaar wat je schrijft over het logge systeem. De artsen deden echt wel hun best, maar ik voelde me vaak wel een nummertje en lopende band werk. Wij waren ook niet zo'n hele bijzondere casus in eerste instantie
En het woord charme gaat niet zo lekker met een fertiliteitstraject. Er is helemaal niks charmants aan en het is rete zwaar.
Nu wij 'klaar' zijn merk ik pas hoeveel het met me heeft gedaan. De hormonen, de stress, de teleurstellingen, de spanning, het plannen, de druk op je agenda, het verdriet... Kreeg laatst de opmerking van een collega dat ik eindelijk weer straalde. Dat is die kilo's aan zorgen die van mijn schouders af zijn gevallen.
Ik vind het echt zo ontzettend naar dat er nog zo veel stellen zijn die dit moeten doorlopen. Hopelijk ooit met prachtig resultaat, maar het is en blijft gewoon machtig zwaar en een aanslag op alle facetten in het leven.
Sterkte
mogguh;quote:
[..]
Allemachtig Freak, dat is niet niks! Klote ook dat er één poging gewoon een soort van weggegooid is!
Super teleurstellend en frustrerend. Al het werk voor letterlijk niks.
Helaas wel deels herkenbaar wat je schrijft over het logge systeem. De artsen deden echt wel hun best, maar ik voelde me vaak wel een nummertje en lopende band werk. Wij waren ook niet zo'n hele bijzondere casus in eerste instantie
En het woord charme gaat niet zo lekker met een fertiliteitstraject. Er is helemaal niks charmants aan en het is rete zwaar.
Nu wij 'klaar' zijn merk ik pas hoeveel het met me heeft gedaan. De hormonen, de stress, de teleurstellingen, de spanning, het plannen, de druk op je agenda, het verdriet... Kreeg laatst de opmerking van een collega dat ik eindelijk weer straalde. Dat is die kilo's aan zorgen die van mijn schouders af zijn gevallen.
Ik vind het echt zo ontzettend naar dat er nog zo veel stellen zijn die dit moeten doorlopen. Hopelijk ooit met prachtig resultaat, maar het is en blijft gewoon machtig zwaar en een aanslag op alle facetten in het leven.
Sterkte
dank.
en wellicht zet ik het wat te zwaar aan. maar het was ook even een uitlaatklep het van me af te schrijven.
an sich zijn de ervaringen redelijk positief tot zover.. onze arts is echt wel lief en meedenkend. maar zoals je zegt, het is echt lopende band werk. als je het lab inloopt zie je echt stel na stel na stel binnenlopen.. 10+ in een uurtje.. bizar.
en daar merk je gewoon dat voor veel medewerkers wel t wonder er een beetje vanaf is en je nummertje zoveel bent.
de slordigheid waarmee afspraken ingepland worden, medicijnen niet doordacht.. en dan wij volkomen in de stress omdat de arts zegt je moet dit 3 maal daags doen maar niet genoeg meegeven, en dan bij de andere arts wordt er gezegd joh, de werking is helemaal niet bewezen, hoeft helemaal niet.
tja.
vooralsnog dealen we er goed mee. ik denk dat voor ons het geluk erin zit dat we elkaar op latere leeftijd hebben gevonden, we zijn ook geen 20ers meer, en dat we beiden nooit een keiharde kinderwens hebben gehad. nu we bij elkaar zijn denken we wel, kinderen zou toch wel erg leuk zijn met elkaar.. en gaan we ervoor. maar merken we ook dat we gemengde gevoelens hebben bij de tests. we hebben verdriet als er niet zwanger staat.. of als er wat tegen zit.. maar in feite maken we wel alweer plannen met "als de test dan negatief is kunnen we s'avodnws eindelijk weer naar dat restaurant met een flesje wijn" ..
klinkt bizar en wellicht wat ondankbaar als je het vergelijkt met het proces waar anderen hier soms in zitten.. maar voor ons werkt dit nu.
Pff wat shit dat jullie ervaring zo isquote:
omdat ik weet dat er binnen FOK! nogal graag opgegraven wordt houd ik mijn bijdrage wel wat summierder... wellicht ga ik meer delen op een later tijdstip..SPOILERik meld mij ook even hier.. ik merk dat ik veel herken en veel mooie dingen lees in dit topic. ook de minder mooie dingen helaas...
ik loop met mijn partner iig ook mee in de trajecten. wij lopen in een IVF/ICSI traject.. dit bij een ziekenhuis en momenteel ronde 2..
veel in het topic is erg herkenbaar.. voor mij en mijn partner is vooral het gebrek aan controle een enorme dooddoener dan wel punt van frustratie.. het voelt soms echt alsof er een enorme disconnect is tussen de behandelaars en de realiteit..
dus een beetje een klaagrondje van mij denk ik..
dingen die wij heel erg herkennen is ook het stuk, wat vertel je aan wie? bij onze eerste poging zijn we vrij open geweest.. maar als mensen dan blijven vragen hoe ging het, terwijl je met een teleurstelling werkt.. dat is moeilijk.. en als er dan een volgende poging komt.. en terwijl je zelf erg aan het hopen bent.. de heel tijd de vragen, hoe gaat het nu, weet je al wat.. allemaal vanuit een goed hart.. maar we kunnen het gewoon er dan niet bij hebben..
dus dat herken ik erg..
waar ik hier weinig over lees is de absolute incompetentie van de instituten terwijl de artsen zelf zeer competent zijn.. wat ik daarmee bedoel is dat wij bij een eerste poging de vraag kregen tussen ivf en icsi. naja, wat is jullie advies? doe maar ivf met dan icsi als backup. prima. zeker omdat er eigenlijk alleen maar over icsi is gesproken in het voortraject maar ineens kwam ivf naar boven als "betere" optie. dus wij wat doorvragen, wij dachten dat we er goed inzaten. dus mijn partner braaf met de spuit aan de gang dagelijks en wij maandenlang aan alle voorschriften houden qua eten en drank..
dan de punctie.. en het obligatoire potje van de man mee.. dat naar het lab rijden en ter plekke horen, nou meneer, doe nog maar een donatie. prima. na 4 dagen zouden we een telefoontje krijgen, na 2 dagen een telefoontje qua opvolging punctie. partner komt zeer goed uit de punctie, alles prima. vrolijk nemen we de telefoon aan na 2 dagen met de agenda op schoot.. helaas klinkt het, de ivf is niet gelukt. oh prima zeggen we, knallen met die icsi dan. oh mooi, dan zien we u volgende week. oh? na wat heen en weer wordt het ons duidelijk dat het niet ivf is met backup icsi, het is ivf OF icsi. als ivf niet lukt is de poging mislukt.
en dat is een van onze ervaringen met het traject.. allemaal specialisten voor wie het allemaal super logisch is. .maar voor ons niet. dus bij ons is het nooit ingedaald dat als ivf niet lukt, je dan alle eicellen kwijt bent. wij adchten oprecht dat ze eerst ivf proberen, lukt dat niet, gaan ze gewoon over op ICSI. in dezelfde poging. niet dus. dat was wel echt even verdriet en frustratie.. vervolgens geen enkele followup met welke dingen er daarna nog geslikt moesten worden.. verkeerde date worden doorgegeven waarop we ons moeten melden, waarop prikken moeten starten..
en dan poging 2.. spuiten.. punctie.. donatie.. icsi.. en dat loopt momenteel. maar ook weer daarbij.. mijn partner moet een medicijn slikken voor de terugplaatsing. (weet de naam niet). dus zij dat braaf slikken. ze krijgt voor 1 week mee.. wij bellen, hoe lang moet dat eigenlijk? nou minimaal 2 weken. prima. dus naar de apotheek, bijgehaald. bij de terugplaatsing geweest, hoe zit dat nou met dat medicijn, moeten we dat door blijven slikken? oh nee hoor, daar is de werking nooit van bewezen, dus stop er maar mee. aha. dan weer onze eigen arts vragen, nee, dat is zeer cruciaal, blijf dat slikken. okay, dus 2 weken lang? nee, ook erna blijven slikken. prima. herhaalreceptje dan maar. vervolgens een paar dagen later bij andere arts. oh mevrouw, nee dat heoft alleen maar als u er zelf om vraagt.
zucht. en dat keer op keer op keer. wij worden ondertussen gillend gek van het hele zoveel mensen zoveel meningen bij het ziekenhuis. procedures die niet kloppen, informatie bladen die verouderd zijn, dingen die in een voorlichtingsfilmpje verteld worden maar door de arts wordt dan gezegd "oh dat, dat is oud, negeer dat maar".. dingen van dat je met ICSI een hogere kans op geboorte afwijkingen hebt.. wij helemaal bang.. blijkt dat verouderd onderzoek te zijn en dat het allemaal wel meevalt met die verhoogde kansen..
zucht..
wij laten het ons ondertussne maar overkomen. de charme was er na de eerste poging wel vanaf..
excuus, merk dat ik echt even wat frustratie eruit moet laten gaan.. maargoed.. ik lees dus hier (Stiekem) wat mee.. en zal posten als ik daar ook behoefte aan hebt.. vooralsnog voor een ieder die in dit traject zit.. als buitenstaander kun je je niet voorstellen hoe gezegend je bent als je "ineens" zwanger bent en hoe bijzonder dat bent.. en hoe lastig dit soort trajecten zijn..
Het traject is al kl*te genoeg, dan is het extra belangrijk dat het proces eromheen goed verloopt..
Wat ik wel fijn vind om te lezen is dat jullie een eigen modus operandi hebben gevonden.
Ik hoop dat de 2e ronde beter verloopt, met resultaat
Ik zeg kliniek maar het is wel onderdeel van een ziekenhuis. Heb tijdens KID een aanvullend onderzoek gehad, die was zo geregeld. Maar ik houd de opties open na deze rondequote:
[..]
Wat een hoop veranderingen en stappen Zombabe! Goed dat je zo met jezelf aan het werk bent. Ben je wel op je plek op je nieuwe werkplek?
Fijn dat je wat aan de tips hebt gehad. Een kliniek of ziekenhuis maakt ook nog wel verschil tussen behandelingen en vrijheid in procedures. Mocht je ooit, ooit nog verder gaan kijken (hoop het uiteraard niet), dan zijn ziekenhuis in Gent en kliniek in Heinsberg nog een tip.
Geef je Chinese mannetje even de tip van het Paulus Protocol! Prikken rondom de terugplaatsing. Wie weet levert zoiets jullie net zo'n wonder op als bij ons
Wel een kleine tegenvaller hier.. Ronde 3 start niet eerder dan februari. Door de nieuwe donorwet duurt het langer voordat het rietje verzonden kan worden, waardoor ik mijn cyclus in januari misloop..
Nu hopen dat de donor voldoet aan de eisen, anders moet ik een nieuwe kiezen waardoor het nog langer gaat duren..
Maar de keuze is gemaakt, nu hopen dat het tot een mini-viking(etje) leidt
nou. ondanks dat het een aardig "dood" topic is, toch een kick van mijn zijde..quote:
[..]
Pff wat shit dat jullie ervaring zo is
Het traject is al kl*te genoeg, dan is het extra belangrijk dat het proces eromheen goed verloopt..
Wat ik wel fijn vind om te lezen is dat jullie een eigen modus operandi hebben gevonden.
Ik hoop dat de 2e ronde beter verloopt, met resultaat
SPOILERpgoing 2.. punctie gehad en helaas na de punctie heeft mijn partner extreme pijn gehad. tot het moment dat ze het niet meer hield en naar het ziekenhuis moest.. kreeg ze morphine voorgeschreven. schijnt een bekend bij-effect te zijn omdat er bij de punctie nu eenmaal kans is dat er bloed bij de darmen kwam en dat dat extreme pijn kon geven. we werden weer eens behandeld alsof we dom waren.. ook de vraag, is dat handig om een dergelijk extreem bij-effect even te vermelden vooraf, niet om mensen af te schrikken maar om mensen te laten weten, mocht dit gebeuren, laat het ff weten, hebben we pillen voor en ja je gaat er niet dood aan? mwah. dat ging men in overweging nemen.
pijn gelukkig genoeg afgenomen voor een verse terugplaatsing. we hadden ook "geluk" we hadden 8 goede 3 dagen oude embryos.. feeststemming.. ICSI dus gelukt, 8 embryos.. monster score.. dus met veel plezier naar die terugplaatsing.. en toen ging het bergafwaarts
na een paar dagen zouden we te horen krijgen hoeveel embryos ingevroren werden. wij rekenden op een stuk of 5 a 6. en als je dan nog niet zwanger wordt.. dus heerlijk, even klaar met prikken en onthoudingen. maar er kwam geen telefoontje. bellen.. nee wij weten van niks.. oh heeft u al in uw online brievenbusje gekeken? top, wij kijken. ah de brief. ja er is succesvol 1 embryo ingevroren. defuq. bellen. achja, dat kan gebeuren he. helaas is er maar 1 sterk genoeg geweest om tot 5 dagen te groeien en om in te vriezen.
dat was wel even een tegenvaller..
en een dag later de test.. niet zwanger
vakantie geboekt.. even weg van alles. of we de laatste terugplaatsing van dat ene embryo nog wilden doen voor de vakantie? achja latenwe het maar doen.. nieuw jaar new me en dan gaan we in het nieuwe jaar opnieuw prikken.
voor de laatste dagen vakantie flinke niet-zwanger dingen gepland.. en tot we de test op vakantie konden doen utieraard wel zwanger gedragen.. en toen de test.. zwanger. beiden enorm beduusd. zal wel foutje zijn... we willen nog niet blij zijn..
ondertussen zijn we 12 weken verder. op 9 weken een hartje.. op 10 weken een begin van armpjes en benen.. en op 12 weken gezond embryo.. dus we weten dat er nog vanalles kan gebeuren.. maar we zijn nu blij.. beduusd.. en geloven het nog altijd niet..
quote:
[..]
nou. ondanks dat het een aardig "dood" topic is, toch een kick van mijn zijde..SPOILERpgoing 2.. punctie gehad en helaas na de punctie heeft mijn partner extreme pijn gehad. tot het moment dat ze het niet meer hield en naar het ziekenhuis moest.. kreeg ze morphine voorgeschreven. schijnt een bekend bij-effect te zijn omdat er bij de punctie nu eenmaal kans is dat er bloed bij de darmen kwam en dat dat extreme pijn kon geven. we werden weer eens behandeld alsof we dom waren.. ook de vraag, is dat handig om een dergelijk extreem bij-effect even te vermelden vooraf, niet om mensen af te schrikken maar om mensen te laten weten, mocht dit gebeuren, laat het ff weten, hebben we pillen voor en ja je gaat er niet dood aan? mwah. dat ging men in overweging nemen.
pijn gelukkig genoeg afgenomen voor een verse terugplaatsing. we hadden ook "geluk" we hadden 8 goede 3 dagen oude embryos.. feeststemming.. ICSI dus gelukt, 8 embryos.. monster score.. dus met veel plezier naar die terugplaatsing.. en toen ging het bergafwaarts
na een paar dagen zouden we te horen krijgen hoeveel embryos ingevroren werden. wij rekenden op een stuk of 5 a 6. en als je dan nog niet zwanger wordt.. dus heerlijk, even klaar met prikken en onthoudingen. maar er kwam geen telefoontje. bellen.. nee wij weten van niks.. oh heeft u al in uw online brievenbusje gekeken? top, wij kijken. ah de brief. ja er is succesvol 1 embryo ingevroren. defuq. bellen. achja, dat kan gebeuren he. helaas is er maar 1 sterk genoeg geweest om tot 5 dagen te groeien en om in te vriezen.
dat was wel even een tegenvaller..
en een dag later de test.. niet zwanger
vakantie geboekt.. even weg van alles. of we de laatste terugplaatsing van dat ene embryo nog wilden doen voor de vakantie? achja latenwe het maar doen.. nieuw jaar new me en dan gaan we in het nieuwe jaar opnieuw prikken.
voor de laatste dagen vakantie flinke niet-zwanger dingen gepland.. en tot we de test op vakantie konden doen utieraard wel zwanger gedragen.. en toen de test.. zwanger. beiden enorm beduusd. zal wel foutje zijn... we willen nog niet blij zijn..
ondertussen zijn we 12 weken verder. op 9 weken een hartje.. op 10 weken een begin van armpjes en benen.. en op 12 weken gezond embryo.. dus we weten dat er nog vanalles kan gebeuren.. maar we zijn nu blij.. beduusd.. en geloven het nog altijd niet..
SPOILERWat heftig dat je partner na de punctie zoveel pijn heeft gehad. Jammer dat er vanuit het ziekenhuis zo gereageerd wordt. Je zou een volgende keer toch het bijna niet melden
Die afvalrace is verschrikkelijk he? Herken wel wat je zegt, je hebt goede hoop (want je wil niet altijd maar negatief denken) en dan is het weer een kut bericht met wat je krijgt.
Maar je laatste stukje
Ik vond het in het begin ook zo onwerkelijk! Maar het besef komt steeds meer naar mate je de uk ziet groeien op de echo's.
quote:
[..]
nou. ondanks dat het een aardig "dood" topic is, toch een kick van mijn zijde..SPOILERpgoing 2.. punctie gehad en helaas na de punctie heeft mijn partner extreme pijn gehad. tot het moment dat ze het niet meer hield en naar het ziekenhuis moest.. kreeg ze morphine voorgeschreven. schijnt een bekend bij-effect te zijn omdat er bij de punctie nu eenmaal kans is dat er bloed bij de darmen kwam en dat dat extreme pijn kon geven. we werden weer eens behandeld alsof we dom waren.. ook de vraag, is dat handig om een dergelijk extreem bij-effect even te vermelden vooraf, niet om mensen af te schrikken maar om mensen te laten weten, mocht dit gebeuren, laat het ff weten, hebben we pillen voor en ja je gaat er niet dood aan? mwah. dat ging men in overweging nemen.
pijn gelukkig genoeg afgenomen voor een verse terugplaatsing. we hadden ook "geluk" we hadden 8 goede 3 dagen oude embryos.. feeststemming.. ICSI dus gelukt, 8 embryos.. monster score.. dus met veel plezier naar die terugplaatsing.. en toen ging het bergafwaarts
na een paar dagen zouden we te horen krijgen hoeveel embryos ingevroren werden. wij rekenden op een stuk of 5 a 6. en als je dan nog niet zwanger wordt.. dus heerlijk, even klaar met prikken en onthoudingen. maar er kwam geen telefoontje. bellen.. nee wij weten van niks.. oh heeft u al in uw online brievenbusje gekeken? top, wij kijken. ah de brief. ja er is succesvol 1 embryo ingevroren. defuq. bellen. achja, dat kan gebeuren he. helaas is er maar 1 sterk genoeg geweest om tot 5 dagen te groeien en om in te vriezen.
dat was wel even een tegenvaller..
en een dag later de test.. niet zwanger
vakantie geboekt.. even weg van alles. of we de laatste terugplaatsing van dat ene embryo nog wilden doen voor de vakantie? achja latenwe het maar doen.. nieuw jaar new me en dan gaan we in het nieuwe jaar opnieuw prikken.
voor de laatste dagen vakantie flinke niet-zwanger dingen gepland.. en tot we de test op vakantie konden doen utieraard wel zwanger gedragen.. en toen de test.. zwanger. beiden enorm beduusd. zal wel foutje zijn... we willen nog niet blij zijn..
ondertussen zijn we 12 weken verder. op 9 weken een hartje.. op 10 weken een begin van armpjes en benen.. en op 12 weken gezond embryo.. dus we weten dat er nog vanalles kan gebeuren.. maar we zijn nu blij.. beduusd.. en geloven het nog altijd niet..
SPOILEROh ik ben zo blij met je laatste stukje
Al die vervelende momenten, maar met resultaat! Fijn
SPOILERDeze IVF poging is rollercoaster.
De 3e poging dus het voelt als de laatste keer. Bij de 2e poging had ik een redelijke opbrengst (ik meen 6 eiblaasjes en 5 embryo’s). Na een week prikken had ik nu met moeite 2 blaasjes zitten… Onwijs balen dus.
Ondanks de opbrengst hebben ze wel de punctie gedaan en gelukkig konden beide worden aangeprikt, met 2 eicellen als resultaat. Maar, slechts 1 embryo voor terugplaatsing.. Mijn mantra deze ronde is ‘kwaliteit boven kwantiteit’ geworden, dus met goede moed is de embryo 2 weken geleden teruggeplaatst.
In de eerste week na terugplaatsing had ik last van krampen, wat misselijkheid en pijnlijke borsten. Maar dat was vorige week allemaal weg.. Net als mijn hoop. Het testen heb ik uitgesteld tot een dag waarop ik geen verplichtingen had. Zodat ik lekker emo kon zijn. Dat was gister..
Is de uitslag kneiterpositief
Ik realiseer het me nog niet echt, dat komt vanzelf vermoed ik. 3 april heb ik de eerste echo, dan ben ik 8 weken zwanger (
quote:
Even van me afschrijven:SPOILERDeze IVF poging is rollercoaster.
De 3e poging dus het voelt als de laatste keer. Bij de 2e poging had ik een redelijke opbrengst (ik meen 6 eiblaasjes en 5 embryo’s). Na een week prikken had ik nu met moeite 2 blaasjes zitten… Onwijs balen dus.
Ondanks de opbrengst hebben ze wel de punctie gedaan en gelukkig konden beide worden aangeprikt, met 2 eicellen als resultaat. Maar, slechts 1 embryo voor terugplaatsing.. Mijn mantra deze ronde is ‘kwaliteit boven kwantiteit’ geworden, dus met goede moed is de embryo 2 weken geleden teruggeplaatst.
In de eerste week na terugplaatsing had ik last van krampen, wat misselijkheid en pijnlijke borsten. Maar dat was vorige week allemaal weg.. Net als mijn hoop. Het testen heb ik uitgesteld tot een dag waarop ik geen verplichtingen had. Zodat ik lekker emo kon zijn. Dat was gister..
Is de uitslag kneiterpositief
Ik realiseer het me nog niet echt, dat komt vanzelf vermoed ik. 3 april heb ik de eerste echo, dan ben ik 8 weken zwanger (
SPOILEROhh ik hoop het zo voor je!
Succes onder je steen.
Ik ga heeel hard duimen.quote:
Even van me afschrijven:SPOILERDeze IVF poging is rollercoaster.
De 3e poging dus het voelt als de laatste keer. Bij de 2e poging had ik een redelijke opbrengst (ik meen 6 eiblaasjes en 5 embryo’s). Na een week prikken had ik nu met moeite 2 blaasjes zitten… Onwijs balen dus.
Ondanks de opbrengst hebben ze wel de punctie gedaan en gelukkig konden beide worden aangeprikt, met 2 eicellen als resultaat. Maar, slechts 1 embryo voor terugplaatsing.. Mijn mantra deze ronde is ‘kwaliteit boven kwantiteit’ geworden, dus met goede moed is de embryo 2 weken geleden teruggeplaatst.
In de eerste week na terugplaatsing had ik last van krampen, wat misselijkheid en pijnlijke borsten. Maar dat was vorige week allemaal weg.. Net als mijn hoop. Het testen heb ik uitgesteld tot een dag waarop ik geen verplichtingen had. Zodat ik lekker emo kon zijn. Dat was gister..
Is de uitslag kneiterpositief
Ik realiseer het me nog niet echt, dat komt vanzelf vermoed ik. 3 april heb ik de eerste echo, dan ben ik 8 weken zwanger (
Alles zag er goed uit
8+1, zit vandaag op 8 weken. Vanwege medisch verleden word ik overgedragen aan het ziekenhuis. Mogelijk dat ik in een latere fase alsnog naar de verloskundige kan, dat zien we dan wel weer.
Voor nu blijdschap en verwondering
Wat fijnquote:
Hartje gezien
Alles zag er goed uit
Vanwege medisch verleden word ik overgedragen aan het ziekenhuis. Mogelijk dat ik in een latere fase alsnog naar de verloskundige kan, dat zien we dan wel weer.
Voor nu blijdschap en verwondering
Nu gehoord dat m’n man eerst een afspraak moet maken bij de uroloog. Dit is nooit gedaan of besproken bij het vorige ziekenhuis. Dit had dus prima in de maanden kunnen gebeuren die net verstreken zijn. Maar omdat ze het dossier niet hadden… wat ik gek vind. Dat zou overgezet worden en we hebben al 383824x aangegeven dat onze dossiers gedeeld mochten worden met andere ziekenhuizen/huisartsen.
We moeten nu weer tot eind juni wachten. Ik ben zo ontzettend teleurgesteld. Heb vrij genomen vandaag en een potje zitten janken net. Er zijn bizar veel zwangere om me heen de laatste jaren. Afgelopen 5 maanden waren er vijf op het werk, nu twee erbij. Normaal trek ik dit prima. Maar nu even niet.
Afhankelijk van de uitslag van de uroloog wordt er een traject gestart. Kan zijn dat eerst gewerkt wordt aan z’n zaadkwaliteit. Maar kan ook zijn dat we dan starten met icsi.
Ik heb het gevoel dat dit weer een onderzoek is waaar wat negatiefs uit komt. Het liefst start ik direct met icsi. Ik begreep nooit waarom mensen 10+ jaar in het ziekenhuis komen ivm dit soort trajecten, maar als je steeds maaaanden moet wachten, dan snap ik het wel. Het maakt me zo boos.
SPOILERSoms hoop ik op de natuurlijke manier. Op een wonder, waar mensen over spreken.
Want als je zo lang moet wachten, dan laat je het wel ‘los’. Maar nog steeds is z’n libido mega laag. Dus die kans is nihil.
Wat een domper zeg, waardeloosquote:
Wij zijn doorverwezen naar een ander ziekenhuis. Dat was in november / december. Konden pas deze week terecht. Ze dachten dat we pas in het begin van ons traject stonden maar we hebben al 4x iui gehad. Ze hadden het dossier niet.
Nu gehoord dat m’n man eerst een afspraak moet maken bij de uroloog. Dit is nooit gedaan of besproken bij het vorige ziekenhuis. Dit had dus prima in de maanden kunnen gebeuren die net verstreken zijn. Maar omdat ze het dossier niet hadden… wat ik gek vind. Dat zou overgezet worden en we hebben al 383824x aangegeven dat onze dossiers gedeeld mochten worden met andere ziekenhuizen/huisartsen.
We moeten nu weer tot eind juni wachten. Ik ben zo ontzettend teleurgesteld. Heb vrij genomen vandaag en een potje zitten janken net. Er zijn bizar veel zwangere om me heen de laatste jaren. Afgelopen 5 maanden waren er vijf op het werk, nu twee erbij. Normaal trek ik dit prima. Maar nu even niet.
Afhankelijk van de uitslag van de uroloog wordt er een traject gestart. Kan zijn dat eerst gewerkt wordt aan z’n zaadkwaliteit. Maar kan ook zijn dat we dan starten met icsi.
Ik heb het gevoel dat dit weer een onderzoek is waaar wat negatiefs uit komt. Het liefst start ik direct met icsi. Ik begreep nooit waarom mensen 10+ jaar in het ziekenhuis komen ivm dit soort trajecten, maar als je steeds maaaanden moet wachten, dan snap ik het wel. Het maakt me zo boos.SPOILERSoms hoop ik op de natuurlijke manier. Op een wonder, waar mensen over spreken.
Want als je zo lang moet wachten, dan laat je het wel ‘los’. Maar nog steeds is z’n libido mega laag. Dus die kans is nihil.
Zien jullie de uroloog voor eind juni of is dan pas de afspraak met de uroloog?
Pff wat frustrerend! het is allemaal al spannend genoeg, dan wil je dat gepruts van ziekenhuizen er niet bij hebben.. Goed zo dat je ff tijd hebt gepakt om wat emoties eruit te latenquote:
Wij zijn doorverwezen naar een ander ziekenhuis. Dat was in november / december. Konden pas deze week terecht. Ze dachten dat we pas in het begin van ons traject stonden maar we hebben al 4x iui gehad. Ze hadden het dossier niet.
Nu gehoord dat m’n man eerst een afspraak moet maken bij de uroloog. Dit is nooit gedaan of besproken bij het vorige ziekenhuis. Dit had dus prima in de maanden kunnen gebeuren die net verstreken zijn. Maar omdat ze het dossier niet hadden… wat ik gek vind. Dat zou overgezet worden en we hebben al 383824x aangegeven dat onze dossiers gedeeld mochten worden met andere ziekenhuizen/huisartsen.
We moeten nu weer tot eind juni wachten. Ik ben zo ontzettend teleurgesteld. Heb vrij genomen vandaag en een potje zitten janken net. Er zijn bizar veel zwangere om me heen de laatste jaren. Afgelopen 5 maanden waren er vijf op het werk, nu twee erbij. Normaal trek ik dit prima. Maar nu even niet.
Afhankelijk van de uitslag van de uroloog wordt er een traject gestart. Kan zijn dat eerst gewerkt wordt aan z’n zaadkwaliteit. Maar kan ook zijn dat we dan starten met icsi.
Ik heb het gevoel dat dit weer een onderzoek is waaar wat negatiefs uit komt. Het liefst start ik direct met icsi. Ik begreep nooit waarom mensen 10+ jaar in het ziekenhuis komen ivm dit soort trajecten, maar als je steeds maaaanden moet wachten, dan snap ik het wel. Het maakt me zo boos.SPOILERSoms hoop ik op de natuurlijke manier. Op een wonder, waar mensen over spreken.
Want als je zo lang moet wachten, dan laat je het wel ‘los’. Maar nog steeds is z’n libido mega laag. Dus die kans is nihil.
wat was de reden om naar een ander ziekenhuis te gaan? Doen ze bij het oude ziekenhuis geen ivf/icsi?
Ik hoop dat die onderzoeken snel achter de rug zijn zodat jullie weer verder kunnen in het traject zelf
wachttijden zijn stom.