Originele OP:
quote:Onlangs hoorde ik de uitspraak "love my kids to death, they're my everything, but I hate parenthood". En dat eh resoneerde wel met me.
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
En dat scheelt dan weer veel gezeik. Vooral van andere mensen. Kan ik gewoon naast me neerleggen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 14:26 schreef SQ het volgende:
[..]
Scheelt ook weer zorgen over ouderschap!
Ben nooit een natuurlijke ouder geweest, heb zelf nooit een intrinsieke kinderwens gehad, dus soms komt de aandacht en inspanning uit een vaatje wat ik al redelijk vaak heb moeten vervangen.
Je hebt mensen die kunnen lachend tussen de zooi leven, dat kan ik niet. Dus, voordat iedereen op bed ligt en alles weer netjes en schoon is, is het vaak 21.00 uur 's avonds, en dan ben ik het wel eens beu. Ik had als twintiger de ambitie om m'n hele leven alleen en knetterstoned door te brengen, en dat ik mijn ambities niet waar heb kunnen maken, voelt wel eens als falen.
Ja ja, je krijgt er zo veel voor terug. Nou, ik kan je vertellen, ik hoefde nooit iets.
Nee, ook dat nog inderdaad, dat is het toetje in blessuretijd.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 14:53 schreef Smart_ass het volgende:
Überhaupt als iedereen hier in huis haar eigen reet af kan vegen vind ik dat wel een feestje waard. Want na die luiers stopt het billenafvegen natuurlijk nog niet toch?
Ik moet ook nog wel eens mee met de middelste omdat die dan beneden naar het toilet wil maar ze denkt dat er een spin op het plafond zit. En als ik die dan in d'r sop laat gaarkoken pist die gewoon de gang onder, fakking mafkees
Maar dat gedoe met luiers en dat geworstel op dat verschoningskussen, dat ga ik niet missen. Dan gaat echt de champagne open.
Okay sorry maar hier moest ik iets te hard om lachenquote:Op dinsdag 21 februari 2023 14:58 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Nee, ook dat nog inderdaad, dat is het toetje in blessuretijd.
Ik moet ook nog wel eens mee met de middelste omdat die dan beneden naar het toilet wil maar ze denkt dat er een spin op het plafond zit. En als ik die dan in d'r sop laat gaarkoken pist die gewoon de gang onder, fakking mafkees
Maar dat gedoe met luiers en dat geworstel op dat verschoningskussen, dat ga ik niet missen. Dan gaat echt de champagne open.
.Een vriendin van mij die even oud is als ik bevalt over een tijdje, het kind daarvoor is 8 jaar ouder. Ik ben superblij voor haar en zij ziet het helemaal zitten, maar ik zou het echt niet nóg een keer kunnen/willen opbrengen.
Mijn zoon wordt soms wakker omdat hij moet pissen maar vergeet dan waar de wc is. Een vijfjarige die staand probeert in de waskom op je luxe badkamer te pissen is ook geen succes.quote:
[..]
Nee, ook dat nog inderdaad, dat is het toetje in blessuretijd.
Ik moet ook nog wel eens mee met de middelste omdat die dan beneden naar het toilet wil maar ze denkt dat er een spin op het plafond zit. En als ik die dan in d'r sop laat gaarkoken pist die gewoon de gang onder, fakking mafkees
Maar dat gedoe met luiers en dat geworstel op dat verschoningskussen, dat ga ik niet missen. Dan gaat echt de champagne open.
Straks heeft ie het afgeleerd en staat ie over tien jaar in z'n puberteit met zn lamme harses weer opnieuw in je porseleinen schalen te zeikenquote:
[..]
Mijn zoon wordt soms wakker omdat hij moet pissen maar vergeet dan waar de wc is. Een vijfjarige die staand probeert in de waskom op je luxe badkamer te pissen is ook geen succes.
Ik heb nog weleens nachtmerries dat er ineens weer een baby uitfloept en ik weer op 0 kan beginnen... Mijn jongste is 16quote:
Luiers, die mis ik echt niet. Ik kreeg laatst een basisschoolvriendje van de jongste dat even een terugval heeft in zindelijkheid mee naar een feestje. Kreeg een hele instructie erbij en gedoe met luierbroekjes en zo stond ik dus in een krijspaleis een kleuter te verschonen en toen dacht ik ook echt intern stampvoetend ‘dit gelazer had ik al gehad, ben er klaar mee, wil niet meer.’
Een vriendin van mij die even oud is als ik bevalt over een tijdje, het kind daarvoor is 8 jaar ouder. Ik ben superblij voor haar en zij ziet het helemaal zitten, maar ik zou het echt niet nóg een keer kunnen/willen opbrengen.
Die eerste jaren zijn een investering in de toekomst. Ik vond het een bijzondere en waardevolle tijd, maar hoef het niet nog eens te doen. Het is mooi dat bepaalde fasen na een paar jaar afgesloten zijn. Soms lijkt het alsof ouders denken dat ze eeuwig in een fase blijven zitten, terwijl het allemaal zo relatief is.
En ik hoef geen wachtmaars Ach die babywangen, platknuffelen zonder dat ze geirriteerd roepen 'mamaaaaaa!', het lachen omdat ze een blaadje zien bewegen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:14 schreef Clubsoda het volgende:
Ik heb er dus ook weer onwijs veel zin in
Hahahaha.quote:
Vanaf een jaar of 4 wordt het allemaal zoveel makkelijker. Kind gaat vijf dagen per week naar school, is zindelijk, slaapt alle nachten door (behalve bij ziekte), er valt mee te communiceren (dus niet meer dat gillen), je kunt er prima mee in een koffietent zitten of meenemen naar een restaurant.
Die eerste jaren zijn een investering in de toekomst. Ik vond het een bijzondere en waardevolle tijd, maar hoef het niet nog eens te doen. Het is mooi dat bepaalde fasen na een paar jaar afgesloten zijn. Soms lijkt het alsof ouders denken dat ze eeuwig in een fase blijven zitten, terwijl het allemaal zo relatief is.
Breng jouw waarheid nou es niet als universele waarheid joh
Het zorgeloze is voorgoed weg.
Nou leefde ik ook wel enorm zorgeloos tot 9 jaar geleden.
Kinderen, het leven, jezus wat klink ik oud. Ik denk dat ik de helft van de keuzes die ik maak in het leven, niet dezelfde zouden zijn als ik geen kinderen had gehad. (en ongeveer 90% als ik vrijgezel was geweest)
Heb ik een zwangerschap gemist? Gefeliciteerdquote:
Ik heb er dus ook weer onwijs veel zin in
Die wachtmaars vond ik ook rete irritant ja
Vooral omdat het nog klopt ook Gemakkelijker… je hebt werkelijk geen idee tegen welke zaken je aan gaat lopen. Maar goed, ik lees je over een jaar of 10-15 nog wel eensquote:
Vanaf een jaar of 4 wordt het allemaal zoveel makkelijker. Kind gaat vijf dagen per week naar school, is zindelijk, slaapt alle nachten door (behalve bij ziekte), er valt mee te communiceren (dus niet meer dat gillen), je kunt er prima mee in een koffietent zitten of meenemen naar een restaurant.
Die eerste jaren zijn een investering in de toekomst. Ik vond het een bijzondere en waardevolle tijd, maar hoef het niet nog eens te doen. Het is mooi dat bepaalde fasen na een paar jaar afgesloten zijn. Soms lijkt het alsof ouders denken dat ze eeuwig in een fase blijven zitten, terwijl het allemaal zo relatief is.
Dankjewel! En natuurlijk klopt het, maar het is niet mijn eerste baby dusquote:
[..]
Heb ik een zwangerschap gemist? Gefeliciteerd
Die wachtmaars vond ik ook rete irritant ja
en ja, twee kinderen is anders maar er zijn maar weinig mensen die uit hetzelfde perspectief spreken, want een dreumespeuter en baby is echt wat anders.
Als je in de vroege jeugd maar voldoende aandacht en tijd hebt geïnvesteerd én een betrokken partner hebt, is het vanaf vier jaar gewoon hartstikke gemakkelijk. Twee vingers in je neus enzo.quote:
[..]
Gemakkelijker… je hebt werkelijk geen idee tegen welke zaken je aan gaat lopen. Maar goed, ik lees je over een jaar of 10-15 nog wel eens
Ik denk dat het minder zwaar is als de ander al zelfstandig kan functioneren, en zeker als die ander al 11 isquote:
[..]
Dankjewel! En natuurlijk klopt het, maar het is niet mijn eerste baby dus
en ja, twee kinderen is anders maar er zijn maar weinig mensen die uit hetzelfde perspectief spreken, want een dreumespeuter en baby is echt wat anders.
Al heb je dan misschien wel een peuterpuber en een puber tegelijkertijd, dat is ook wel interessant 
Mijn 9 jaar oudere zus smokkelde me naar binnen in de kroeg toen ik daar toch echt te jong voor was. Mijn broer was in staat om iedereen een klap op zijn smoel te geven als ze maar verkeerd naar mij keken.
Mijn neefjes en nichtje zijn stukken ouder dan B en Juul en dat is zo leuk hoe die met elkaar omgaan. Die interactie is geweldig.
Ik denk dat dus niet perse. Ik worstel nu al met het verschil in niveau en interesses, en dan zit er maar 6 jaar tussen. Alles wat de achtjarige leuk vindt om te doen is te moeilijk voor de peuter en alles wat de peuter leuk vindt om te doen is te saai voor de achtjarige. Iets met z'n allen doen is echt heel moeilijk nog. Oudste kan al best lang opblijven als moet maar die kleine moet echt om 7 uur in z'n bed liggen. En middagslaapjes. Ik kan de oudste lastig echte aandacht geven omdat de jongste synchroon aan mijn been trekt en gilt.quote:
[..]
Ik denk dat het minder zwaar is als de ander al zelfstandig kan functioneren, en zeker als die ander al 11 is
Als je ze kort op elkaar hebt is het wel druk, maar omdat ze qua beleefwereld dichter bij elkaar zitten is alles dat "samen" is wel beter te managen.
Maar misschien is 11 jaar ook wel weer lang genoeg dat dat gevoel anders is. Geen idee.
Ik heb dit vorige week aan mijn tante gevraagd. De oudste was 12 toen ze weer zwanger werd. Ze zei dat het zwaarder was dan ze van te voren had ingeschat en dat het helemaal niet leuk voor de twee zussen was dat ze zo'n leeftijdsverschil hadden. Weinig raakvlakken want in totaal andere levensfasen, ook niet samen spelen dus. Ja, grote zus speelt even met kleine zus, maar niet echt samen. Toen de oudste het huis uit ging met 21 was de jongste heel erg lang ontroostbaar, want grote zus was weg.quote:
Wat me ook erg lastig lijkt aan 11 jaar verschil is die vrijheid die je bijna kunt aanraken en dat je dan weer terug naar start moet met luiers en nachtvoedingen en middagslaapjes en alles.
Maar misschien is 11 jaar ook wel weer lang genoeg dat dat gevoel anders is. Geen idee.
Het is niet gezegd dat zoiets altijd opgaat hèquote:
Nou top, dat maakt een mens wel enthousiast
Maar SQ heeft wel gelijk: vlak na elkaar, is meer in elkaars belevingswereld, is makkelijker samen spelen en dingen doen.Los daarvan zijn het niet altijd keuzes waar je oneindig veel invloed hebt. Ik had ook dolgraag meer kinderen met minder leeftijdsverschil gewild met dezelfde partner met wie ik een fijne relatie heb en niet al vrijwel zijn hele leven geconfronteerd moeten worden met het stelselmatig moeten missen van mijn kind, maar het leven is geen sprookjesboek.
Deze hoor ik vaker. Waar maak jij je zo'n zorgen om? Waarom was je eerst zorgeloos en daarna niet meer?quote:
Wat ik vantevoren wist maar toch echt totaal niet voor te bereiden is:
Het zorgeloze is voorgoed weg.
Nou leefde ik ook wel enorm zorgeloos tot 9 jaar geleden.
Kinderen, het leven, jezus wat klink ik oud. Ik denk dat ik de helft van de keuzes die ik maak in het leven, niet dezelfde zouden zijn als ik geen kinderen had gehad. (en ongeveer 90% als ik vrijgezel was geweest)
Ik begrijp het verband niet. Ik had voordat ik kinderen had af en toe zorgen en nu nog wel eens, maar niet voortdurend en het is niet erger geworden door mijn kinderen.
Ik waardeer jullie open- en eerlijkheid zéér.
"Had ik FOK! maar gehad in de jaren dat mijn kinderen klein (er) waren"
[ Bericht 35% gewijzigd door Blues op 22-02-2023 21:17:39 ]
ik reageerde puur op de stelling dat het makkelijker zou zijn als er veel tijd tussen zit. Ik denk alleen maar dat dat niet persé zo is. Geen dingen verdraaien Het leven werpt je van alles toe en dat moeten we soms ook gewoon accepteren.
Maar ik hoor ook al 25 weken allerlei variaties op dat dit een belachelijk idee is, hoe ontzettend het me allemaal tegen gaat vallen en ik-moet-er-niet-aan-deeeeeeeeeeeeeeeeeeeenkens. En dat verveelt een beetje. Ik heb tegen al die mensen in mijn omgeving die in de tussentijd een tweede/derde/vierde kregen ook wijselijk mijn mond gehouden
Dus ja, ik reageer ook vanuit mijn eigen gevoeligheid hoor. Maar het verschil in enthousiasme en steun bij mijn tweede en die van mijn zusje - die er braafjes 2 jaar en 2 maanden tussen heeft zitten - is bijvoorbeeld schokkend. En pijnlijk.
Maar is dat dan vanuit je eigen ouders? Dat is wel een beetje gek ja.quote:
Ik denk ook niet dat het makkelijk of makkelijker is. Ik vind ouderschap sowieso niet makkelijk en iedere situatie heeft uitdagingen. Ik heb er alsnog zin in.
Maar ik hoor ook al 25 weken allerlei variaties op dat dit een belachelijk idee is, hoe ontzettend het me allemaal tegen gaat vallen en ik-moet-er-niet-aan-deeeeeeeeeeeeeeeeeeeenkens. En dat verveelt een beetje. Ik heb tegen al die mensen in mijn omgeving die in de tussentijd een tweede/derde/vierde kregen ook wijselijk mijn mond gehouden
Dus ja, ik reageer ook vanuit mijn eigen gevoeligheid hoor. Maar het verschil in enthousiasme en steun bij mijn tweede en die van mijn zusje - die er braafjes 2 jaar en 2 maanden tussen heeft zitten - is bijvoorbeeld schokkend. En pijnlijk.
Kijk, dat mensen reageren met "ik moet er niet aan denken" zal iedereen die een kind verwacht wel herkennen, of het nou je eerste of je zesde is of een kind dat 12 jaar na de vorige komt, en of je zelf nou 22 bent of 42 als het kind komt.
Meningen zijn er, overal en altijd, maar uiteindelijk is het toch jouw leven en ik neem aan dat je je keuzes daar op baseert en niet op datgene wat een ander vindt
Het is ook pijnlijk die reacties.
Laat het de zin in de nieuwe beeb niet in de weg zitten
Ja. Het merendeel van onze ouders (beide kanten) is zeer onderkoeld.quote:
[..]
Maar is dat dan vanuit je eigen ouders? Dat is wel een beetje gek ja.
Kijk, dat mensen reageren met "ik moet er niet aan denken" zal iedereen die een kind verwacht wel herkennen, of het nou je eerste of je zesde is of een kind dat 12 jaar na de vorige komt, en of je zelf nou 22 bent of 42 als het kind komt.
Meningen zijn er, overal en altijd, maar uiteindelijk is het toch jouw leven en ik neem aan dat je je keuzes daar op baseert en niet op datgene wat een ander vindt
En uiteindelijk zijn er drie mensen belangrijk hierin en wij zijn alledrie heel blij. En een boel lieve vrienden ook. Maar ik herinner me al dat commentaar en die open monden van mijn eerste zwangerschap écht niet.
Ja, dat is ook mijn punt. Maar dat is 'hoe het hoort' denk ik. Het zit niet in de wegquote:
@:Clubsoda Maar als je 4 kinderen tussen je 11jaar oude en de nieuwe baby had gekregen hoor je ze niet
Het is ook pijnlijk die reacties.
Laat het de zin in de nieuwe beeb niet in de weg zitten
Maar het verdriet overvalt me soms wel eens. Maar goed, ik ga nu maar eens naar een zoomverlichting over bevallen, in het kader van 'zin in'
NEE IK OOK LIEVER NIET, SJONGE
Maar volgens mij is het een beetje van deze tijd dat veel mensen menen dat ze overal maar iets van moeten zeggen.
Nou weet ik niet. Ik ga niet tegen iemand die zwanger is van de 4de 9f 5de ofzo zeggen dat ik er niet aan moet denken. Al denk ik dat dan wel en nog wel meer dingen die niet zo leuk over zouden komen.quote:
Ja nou ja, ik snap dat ook wel een beetje, doen we dat niet allemaal? Het voelt alleen vervelend als het niet hetgene is waar je op hoopte
Gefeliciteerd, wat leuk!
Past dan veel beter.
Waarom zeg je niet gewoon; mooi ding!
?
Voor m'n gevoel is dat wel echt iets van deze tijd. Maar wie weet was het altijd al zo.
Maar goed, dat is wel een beetje offtopic inmiddels.
[ Bericht 1% gewijzigd door SQ op 21-02-2023 19:32:35 ]
Waarom kinderen krijgen als je geen kinderwens hebt?quote:
Ik heb er drie, dat hadden er twee moeten zijn. Ik ben met een klein jaartje onderbreking al 8 jaar luiers aan het verschonen en ik vermoed dat het nog zeker een half jaar gaat duren. Ik ben dat gesjouw en geklooi ook wel flink beu.
Ben nooit een natuurlijke ouder geweest, heb zelf nooit een intrinsieke kinderwens gehad, dus soms komt de aandacht en inspanning uit een vaatje wat ik al redelijk vaak heb moeten vervangen.
Je hebt mensen die kunnen lachend tussen de zooi leven, dat kan ik niet. Dus, voordat iedereen op bed ligt en alles weer netjes en schoon is, is het vaak 21.00 uur 's avonds, en dan ben ik het wel eens beu. Ik had als twintiger de ambitie om m'n hele leven alleen en knetterstoned door te brengen, en dat ik mijn ambities niet waar heb kunnen maken, voelt wel eens als falen.
Ja ja, je krijgt er zo veel voor terug. Nou, ik kan je vertellen, ik hoefde nooit iets.
Ik werd verliefd op een vrouw die er wel 20 wilde.quote:
[..]
Waarom kinderen krijgen als je geen kinderwens hebt?
(Nu zou ze het liefst ons beiden onvruchtbaar schoppen)
En het is perfect zo, want het is ons gezin. Wij waren, zo cliche, superblij met de twee streepjes.
Als ik nu aankondigingen krijg van vriendinnen die (weer) zwanger zijn, dan is het eerste gevoel dat ik mijn opkomt exact dat "ik moet er voor mezelf niet meer aan deeeeenken, maar wat fijn dat jullie er zo blij mee zijn". Meestal spreek ik alleen het laatste stuk van de zin uit.
Maar het gaat toch om jouw eigen ontbrekende kinderwens? Als de wens er niet is, dan begrijp ik niet dat je er voor een ander in meegaat. Dat je concessies doet in een relatie ok, maar een kind? Daar moet je allebei voor 10000% van overtuigd zijn.quote:
[..]
Ik werd verliefd op een vrouw die er wel 20 wilde.
(Nu zou ze het liefst ons beiden onvruchtbaar schoppen)
Door dit soort reacties vraag ik me soms af jij überhaupt kinderen hebt.quote:
[..]
Deze hoor ik vaker. Waar maak jij je zo'n zorgen om? Waarom was je eerst zorgeloos en daarna niet meer?
Ik begrijp het verband niet. Ik had voordat ik kinderen had af en toe zorgen en nu nog wel eens, maar niet voortdurend en het is niet erger geworden door mijn kinderen.
Je kan het ook gewoon doen en naderhand er met 100% overtuiging en goede wil ingaan.quote:
[..]
Maar het gaat toch om jouw eigen ontbrekende kinderwens? Als de wens er niet is, dan begrijp ik niet dat je er voor een ander in meegaat. Dat je concessies doet in een relatie ok, maar een kind? Daar moet je allebei voor 10000% van overtuigd zijn.
Ik doe het niet alleen voor mijn vrouw he. Ik doe het ook voor ons, om onze relatie te doen slagen, ondanks dat we niet 100% hetzelfde over dingen denken.
Het leven is niet maakbaar. Je moet niet altijd maar alles doen omdat jij het wilt. Je moet ook bereid zijn dingen te doen omdat je denkt dat op termijn iedereen er gelukkiger van is.
Ik niet hoor, het antwoord is nee.quote:
[..]
Door dit soort reacties vraag ik me soms af jij überhaupt kinderen hebt.
Een relatie slagen met een kindquote:
[..]
Je kan het ook gewoon doen en naderhand er met 100% overtuiging en goede wil ingaan.
Ik doe het niet alleen voor mijn vrouw he. Ik doe het ook voor ons, om onze relatie te doen slagen, ondanks dat we niet 100% hetzelfde over dingen denken.
Het leven is niet maakbaar. Je moet niet altijd maar alles doen omdat jij het wilt. Je moet ook bereid zijn dingen te doen omdat je denkt dat op termijn iedereen er gelukkiger van is.
Als je geen kind wil, begin er dan alsjeblieft niet aan. Ik gun elk kind dat het gewenst is door beide ouders. Als de ene het alleen doet om de ander tevreden te houden, voel je dat aan als kind, dat lijkt me geen goede basis.quote:
[..]
Je kan het ook gewoon doen en naderhand er met 100% overtuiging en goede wil ingaan.
Ik doe het niet alleen voor mijn vrouw he. Ik doe het ook voor ons, om onze relatie te doen slagen, ondanks dat we niet 100% hetzelfde over dingen denken.
Het leven is niet maakbaar. Je moet niet altijd maar alles doen omdat jij het wilt. Je moet ook bereid zijn dingen te doen omdat je denkt dat op termijn iedereen er gelukkiger van is.
lol jij hebt echt geen idee hoe ik met mijn kinderen ben.quote:
[..]
Als je geen kind wil, begin er dan alsjeblieft niet aan. Ik gun elk kind dat het gewenst is door beide ouders. Als de ene het alleen doet om de ander tevreden te houden, voel je dat aan als kind, dat lijkt me geen goede basis.
'Geen intrinsieke kinderwens' is wat anders dan 'geen kinderen willen'.
Als zij er nooit over was begonnen, hadden we ze niet. Maar zij begon er wel over, dus toen zijn we aangekomen waar we nu zijn.
Dit is de eerste keer dat ik het eens ben met Avelie. Als een kind van een vader die hetzelfde heeft gedaan, zou ik dat gevoel niet willen voor mijn kind.quote:
[..]
Als je geen kind wil, begin er dan alsjeblieft niet aan. Ik gun elk kind dat het gewenst is door beide ouders. Als de ene het alleen doet om de ander tevreden te houden, voel je dat aan als kind, dat lijkt me geen goede basis.
Je bent de sjaak dusquote:
[..]
lol jij hebt echt geen idee hoe ik met mijn kinderen ben.
'Geen intrinsieke kinderwens' is wat anders dan 'geen kinderen willen'.
Als zij er nooit over was begonnen, hadden we ze niet. Maar zij begon er wel over, dus toen zijn we aangekomen waar we nu zijn.
Als ik ontegenzeggelijk had gezegd 'geen kinderen' dan waren we uit elkaar gegaan, dat was voor haar een dealbreaker. Ik ben daar in meegegaan. Schaam ik me heus niet voor.quote:
Als een kind geboren is, kan je het alsnog heel graag willen he, het leven mag wel stromen.quote:
[..]
Dit is de eerste keer dat ik het eens ben met Avelie. Als een kind van een vader die hetzelfde heeft gedaan, zou ik dat gevoel niet willen voor mijn kind.
Mijn man idem. Hij had zelf nooit nagedacht over het eventueel krijgen van kinderen en dus ook geen kinderwens van zichzelf.quote:
[..]
lol jij hebt echt geen idee hoe ik met mijn kinderen ben.
'Geen intrinsieke kinderwens' is wat anders dan 'geen kinderen willen'.
Als zij er nooit over was begonnen, hadden we ze niet. Maar zij begon er wel over, dus toen zijn we aangekomen waar we nu zijn.
Toen wij elkaar ontmoetten en dit uiteindelijk ter sprake kwam, is hij er pas over gaan denken. De conclusie was dat hij wel een kind wilde, maar niet meer dan één.
Hij is ook dol op onze dochter en ons leven met drieën is helemaal goed. Maar als ik er niet was geweest, had hij geen kind gehad.
Dat is liefquote:
[..]
Als ik ontegenzeggelijk had gezegd 'geen kinderen' dan waren we uit elkaar gegaan, dat was voor haar een dealbreaker. Ik ben daar in meegegaan. Schaam ik me heus niet voor.
Wat wil je worden? Moeder.
Ik had dat niet zo.
Nee hoor ik ook niet. Ik vond als puber en twintiger kinderen echt verschrikkelijk. En toen gebeurde er iets met mijn hormonen en dus kreeg ik kinderen maar ik ben nog steeds niet expliciet dol op kinderen ofzo.quote:
Ik heb ook nooit dat hele diepe vanuit m'n tenen gevoel gehad dat ik moeder wilde worden. Sommige vriendinnetjes hadden dat zelfs in m'n vriendenboekje geschreven.
Wat wil je worden? Moeder.
Ik had dat niet zo.
Dus ik herken het volledig.
Hier heb je wsch gelijk in. Laat je niet opjutten, je hebt niks geks gedaan. Een kinderwens is niet zwart-witquote:
[..]
Als ik ontegenzeggelijk had gezegd 'geen kinderen' dan waren we uit elkaar gegaan, dat was voor haar een dealbreaker. Ik ben daar in meegegaan. Schaam ik me heus niet voor.
Jij begrijpt het niet, maar dat betekent niet dat ze iets raars voelt. Ik snap helemaal wat zij bedoelt dat het zorgeloze eraf is.quote:
[..]
Deze hoor ik vaker. Waar maak jij je zo'n zorgen om? Waarom was je eerst zorgeloos en daarna niet meer?
Ik begrijp het verband niet. Ik had voordat ik kinderen had af en toe zorgen en nu nog wel eens, maar niet voortdurend en het is niet erger geworden door mijn kinderen.
Vroeger deed ik gevaarlijke dingen. Bergen beklimmen, abseilen, in m’n eentje rondtrekken in onherbergzame gebieden
180 km/h op de snelweg in Duitsland
Nu doe ik niks meer. Allemaal eng. Telkens denk ik: wat als mij of zoon iets overkomt
Mijn enige zorg was of ik wel maand overhad aan het einde van mijn salaris. En zelfs dat was minimale zorg.quote:
[..]
Jij begrijpt het niet, maar dat betekent niet dat ze iets raars voelt. Ik snap helemaal wat zij bedoelt dat het zorgeloze eraf is.
Vroeger deed ik gevaarlijke dingen. Bergen beklimmen, abseilen, in m’n eentje rondtrekken in onherbergzame gebieden
180 km/h op de snelweg in Duitsland
Nu doe ik niks meer. Allemaal eng. Telkens denk ik: wat als mij of zoon iets overkomt
Hoe denk jij dat ik weet dat mensen er niet aan moeten denken?quote:
Maar het is toch niet erg dat een ander er niet aan moet denken? Zolang mensen je feliciteren en het leuk vinden voor jou, is het toch goed?
Als ik nu aankondigingen krijg van vriendinnen die (weer) zwanger zijn, dan is het eerste gevoel dat ik mijn opkomt exact dat "ik moet er voor mezelf niet meer aan deeeeenken, maar wat fijn dat jullie er zo blij mee zijn". Meestal spreek ik alleen het laatste stuk van de zin uit.
Nou idd.quote:
Nou, volgens mij is het logisch, je hebt er weer een of twee of drie of zo personen bij in je leven waar je zorgen over kunt hebben. Later krijgen die partners en kun je daar ook zorgen over krijgen en dan nog later krijg je kleinkinderen en dan heb je nog meer potentie voor extra zorgen, want dan heb je er weer een aantal personen bij.
Ik maak me ook wel eens zorgen over dingen met mijn kleinkinderen.
[ Bericht 21% gewijzigd door Blues op 22-02-2023 21:19:57 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door Blues op 22-02-2023 21:19:16 ]
Dat is meer een kwestie van hoe je in het leven staat. Dat zou betekenen dat iemand met tien vrienden meer zorgen heeft dan iemand met drie vrienden?quote:
Nou, volgens mij is het logisch, je hebt er weer een of twee of drie of zo personen bij in je leven waar je zorgen over kunt hebben. Later krijgen die partners en kun je daar ook zorgen over krijgen en dan nog later krijg je kleinkinderen en dan heb je nog meer potentie voor extra zorgen, want dan heb je er weer een aantal personen bij.
Dat klinkt best dramatisch, niks meer doen in je leven. Misschien eens over praten met je huisarts, of een andere professional? Niet vervelend bedoeld, maar het klinkt niet helemaal gezond dat je zo angstig bent.quote:
[..]
Jij begrijpt het niet, maar dat betekent niet dat ze iets raars voelt. Ik snap helemaal wat zij bedoelt dat het zorgeloze eraf is.
Vroeger deed ik gevaarlijke dingen. Bergen beklimmen, abseilen, in m’n eentje rondtrekken in onherbergzame gebieden
180 km/h op de snelweg in Duitsland
Nu doe ik niks meer. Allemaal eng. Telkens denk ik: wat als mij of zoon iets overkomt
Dat hoeft niet. Meestal komt de wens pas later. In mijn kennissen en vriendenkring wilde bijna niemand kinderen in zijn tienertijd en twintiger jaren. Inmiddels zijn we allemaal dertigers en veertigers en heeft vrijwel iedereen kinderen. Vaak ontstaat de wens pas later in het leven.quote:
Ik heb ook nooit dat hele diepe vanuit m'n tenen gevoel gehad dat ik moeder wilde worden. Sommige vriendinnetjes hadden dat zelfs in m'n vriendenboekje geschreven.
Wat wil je worden? Moeder.
Ik had dat niet zo.
Misschien kun je stoppen met allerlei mensen hier een probleem aanpraten?quote:
[..]
Dat klinkt best dramatisch, niks meer doen in je leven. Misschien eens over praten met je huisarts, of een andere professional? Niet vervelend bedoeld, maar het klinkt niet helemaal gezond dat je zo angstig bent.
Ach ja, toekomstige partners van, die komen er wellicht ook nog bij.quote:
Nou, volgens mij is het logisch, je hebt er weer een of twee of drie of zo personen bij in je leven waar je zorgen over kunt hebben. Later krijgen die partners en kun je daar ook zorgen over krijgen en dan nog later krijg je kleinkinderen en dan heb je nog meer potentie voor extra zorgen, want dan heb je er weer een aantal personen bij.
Ik denk dat ik dat maar verbied totdat ze uit huis gaan of zo.
DAT ZEG IK TOCH.quote:
[..]
Dat hoeft niet. Meestal komt de wens pas later. In mijn kennissen en vriendenkring wilde bijna niemand kinderen in zijn tienertijd en twintiger jaren. Inmiddels zijn we allemaal dertigers en veertigers en heeft vrijwel iedereen kinderen. Vaak ontstaat de wens pas later in het leven.
Met die zalvende kut toon.
En nu ga ik weer negeren.
Lol, ik ben zelf een professional. En believe me, daar zit niet mijn probleem. Ik voel gewoon veel meer behoudendheid dan voor ik moeder was.quote:
[..]
Dat klinkt best dramatisch, niks meer doen in je leven. Misschien eens over praten met je huisarts, of een andere professional? Niet vervelend bedoeld, maar het klinkt niet helemaal gezond dat je zo angstig bent.
Voor mij persoonlijk was de overgang best groot. Volgens mij was dat bij mijn eigen moeder minder.
Dat is wat me parten speelt, maar daar is niet een pilletje of een therapie tegen. Hoort gewoon bij het moederschap
Verder functioneer ik prima hoor.
Wacht even, vergelijk je kinderen nu met vrienden? Hoe dierbaar mijn vrienden ook voor mij zijn, ik zou mij nooit op hetzelfde niveau zorgen om hun maken als dat ik mij zorgen maak om mijn kinderen.quote:
[..]
Dat is meer een kwestie van hoe je in het leven staat. Dat zou betekenen dat iemand met tien vrienden meer zorgen heeft dan iemand met drie vrienden?
Mijn kinderen hebben mij kwetsbaar gemaakt, ik wil niet dat ze wat overkomt maar mijn controle daarover is beperkt. Hun leven is mij dierbaarder dan mijn eigen leven. Dat brengt uiteraard extra zorgen met zich mee. En ik denk dat elke ouder zich in meer of mindere mate meer zorgen is gaan maken sinds de komst van een kind. Helemaal gelet op de gigantische taak die je hebt als ouder om je kind op te laten groeien tot een goed en gelukkig volwassene.
Dat is op geen enkele wijze te vergelijken met zorgen over vrienden..
Ik snap het soort opmerkingen als "ik mag er niet aan denken" niet zo. Als die persoon dat wel graag wilt kan je toch alleen maar blij zijn voor die persoon. Zo kreeg een vriendin een tijdje terug kind 3 onder 3. Ik mag er zelf echt niet aan denken maar dat zou ik haar nooit zeggen. Zij wilde het graag dus feliciteer ik haar.
Leeftijdsverschil is geen goede voorspeller voor hoe het zal gaan. Zo had mijn moeder als kind een betere relatie met haar 9 jaar jongere broertje dan met haar 1 jaar oudere zus. Voor mijn grootouders zal het ook makkelijker zijn geweest want ze deed heel veel met hem.
En voor ik kinderen had dacht ik alles wel aan te kunnen maar het idee dat mijn kinderen wat overkomt... Nee dat komt nooit meer goed dan.
Kun je niet gewoon naar een ander forum gaan ofzo?quote:
[..]
Dat klinkt best dramatisch, niks meer doen in je leven. Misschien eens over praten met je huisarts, of een andere professional? Niet vervelend bedoeld, maar het klinkt niet helemaal gezond dat je zo angstig bent.
wat haal je hier zelf eigenlijk uit?Anderzijds, misschien ben je juist wel een mol van de crew, het zorgt zeker voor meer activiteit op fok
Moet ze eerst die perma's elders zien te omzeilen.quote:
[..]
Kun je niet gewoon naar een ander forum gaan ofzo?
Anderzijds, misschien ben je juist wel een mol van de crew, het zorgt zeker voor meer activiteit op fok
GADVERDAMME.quote:
En ik kan niet eens zeggen dat je hart er vol van isquote:
Dit vat mijn gevoel helemaal samenquote:
Dat kwetsbare herken ik ook. Ik ben me meer bewust van mijn eigen sterfelijkheid want ik wil zo graag mijn kinderen zien opgroeien.
En voor ik kinderen had dacht ik alles wel aan te kunnen maar het idee dat mijn kinderen wat overkomt... Nee dat komt nooit meer goed dan.
Ik denk dat ook. Maar dat neemt niet weg dat het de glans van mijn leven weg zou halen. Ik zie ook dagelijks gezinnen uiteen gereten worden door ziekte en dood (ook jonger dan ik) en dat helpt bepaald niet sinds ik zelf moeder benquote:
Inmiddels denk ik niet meer dat mijn leven stopt als er iets met een kind van mij gebeurt. Wel dat het enorm groot en heftig en verdrietig is, en dat het me voor altijd zal kleuren, maar niet dat ik eraan onderdoor ga. En ergens vind ik dat wel rust geven. Het haalt iets af van de verlammende angst die ik voelde toen mijn oudste net was geboren en ik bijna spijt had, zo kwetsbaar voelde ik me opeens. Nu koester ik dat ze er zijn en bid dat het nog lang zo mag blijven, maar zo niet, dan komt het uiteindelijk toch wel goed met me.
Er werd gezegd dat partners van kinderen er ook nog bij komen, dan zullen je dierbaarste vrienden er al helemaal bijhoren neem ik aan.quote:
[..]
Wacht even, vergelijk je kinderen nu met vrienden? Hoe dierbaar mijn vrienden ook voor mij zijn, ik zou mij nooit op hetzelfde niveau zorgen om hun maken als dat ik mij zorgen maak om mijn kinderen.
Mijn kinderen hebben mij kwetsbaar gemaakt, ik wil niet dat ze wat overkomt maar mijn controle daarover is beperkt. Hun leven is mij dierbaarder dan mijn eigen leven. Dat brengt uiteraard extra zorgen met zich mee. En ik denk dat elke ouder zich in meer of mindere mate meer zorgen is gaan maken sinds de komst van een kind. Helemaal gelet op de gigantische taak die je hebt als ouder om je kind op te laten groeien tot een goed en gelukkig volwassene.
Dat is op geen enkele wijze te vergelijken met zorgen over vrienden..
Misschien moet het in je karakter zitten om je over van alles en nog wat zorgen te maken. Ik geloof niet dat iedereen dit in dezelfde mate voelt.
Misschien komt het omdat ik al heel veel dierbare mensen om mij heen verloren heb. Op een bepaald moment weet je dat de wereld niet stopt als er iets vreselijks gebeurt. Doet het pijn? Ja vreselijk veel. Kun je het aan? Zeker weten.quote:
Inmiddels denk ik niet meer dat mijn leven stopt als er iets met een kind van mij gebeurt. Wel dat het enorm groot en heftig en verdrietig is, en dat het me voor altijd zal kleuren, maar niet dat ik eraan onderdoor ga. En ergens vind ik dat wel rust geven. Het haalt iets af van de verlammende angst die ik voelde toen mijn oudste net was geboren en ik bijna spijt had, zo kwetsbaar voelde ik me opeens. Nu koester ik dat ze er zijn en bid dat het nog lang zo mag blijven, maar zo niet, dan komt het uiteindelijk toch wel goed met me.
Ja maar dat is toch ook zo? Toen het met mijn bestie niet lekker ging heb ik daar zorgen over. Ik houd oprecht van haar.quote:
[..]
Er werd gezegd dat partners van kinderen er ook nog bij komen, dan zullen je dierbaarste vrienden er al helemaal bijhoren neem ik aan.
Misschien moet het in je karakter zitten om je over van alles en nog wat zorgen te maken. Ik geloof niet dat iedereen dit in dezelfde mate voelt.
Maar mijn kinderen, die zelf zo afhankelijk zijn van mij, daar maak ik mij ook wel zorgen over als ze erg ziek zijn bijvoorbeeld of als zij zich tegen zorgen over maken. Dat voel ik zelf ook. Als zij pijn hebben heb ik ook pijn.
En als er later iemand is waarvan zij enorm van houden, laten die zorgen mij ook niet koud.
Ik denk dat dit weinig te maken heeft met karakter, meer met inlevingsvermogen en het vermogen om van iemand te houden.
Nachtenlang wakker liggen of je leven lam laten leggen door zorgen is zo zonde. Het dient geen enkel doel en niemand schiet er iets mee op.
En niemand zegt dat. Dus dat scheelt.
Als we het dan toch over empathie hebben.
Ik zou eens naar je huisarts gaan en vragen voor mentale coaching. Want de mate waarin jij hier op zoek bent naar erkenning van ons (wildvreemden op internet notabene) dat jij jouw leven perfect op orde hebt, is echt niet gezond.quote:
Maar dat die angsten zo op de voorgrond staan, dát verschilt van mens tot mens. Het ligt eraan hoe je ermee hebt leren omgaan. Als je veel shit hebt gehad in je leven dan is de urgentie hoger om met dit soort gevoelens om te leren gaan, omdat je anders allang niet meer had gefunctioneerd.
Nachtenlang wakker liggen of je leven lam laten leggen door zorgen is zo zonde. Het dient geen enkel doel en niemand schiet er iets mee op.
Het profileren op deze manier getuigd van een laag zelfbeeld en een gebrek aan zelfvertrouwen. Steeds bevestiging zoeken door anderen en daarmee jezelf te vertellen hoe geweldig je je leven op orde hebt, gaat je niet helpen om hier uit te komen.
Waar vertel ik hoe geweldig ik mijn leven op orde heb? Mijn leven is bij vlagen een grote puinhoop, daar schrijf ik openlijk over.quote:Op woensdag 22 februari 2023 07:16 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Ik zou eens naar je huisarts gaan en vragen voor mentale coaching. Want de mate waarin jij hier op zoek bent naar erkenning van ons (wildvreemden op internet notabene) dat jij jouw leven perfect op orde hebt, is echt niet gezond.
Het profileren op deze manier getuigd van een laag zelfbeeld en een gebrek aan zelfvertrouwen. Steeds bevestiging zoeken door anderen en daarmee jezelf te vertellen hoe geweldig je je leven op orde hebt, gaat je niet helpen om hier uit te komen.
Of bedoel je dat ik schrijf dat mijn man een betrokken vader is? Is dat voor jou genoeg om een leven geweldig te noemen?
Dit.quote:
Als we allemaal collectief Avelie negeren is de lol er snel af. Net zoals bij kinderen, geen aandacht geven aan negatief gedrag
Het is volkomen verspilde moeite. Het leidt nu tot niks en dat zal het ook nooit doen.
Bij elke puinhoop die je benoemt, kun je het niet laten om even aan te tippen hoe je het getackeld hebt. Je posts bestaan uit het obsessief aandacht en bevestiging zoeken. Nu ook weer, je vraagt bij mij de bevestiging of het betrokken zijn van de vader het leven geweldig maakt.quote:
[..]
Waar vertel ik hoe geweldig ik mijn leven op orde heb? Mijn leven is bij vlagen een grote puinhoop, daar schrijf ik openlijk over.
Of bedoel je dat ik schrijf dat mijn man een betrokken vader is? Is dat voor jou genoeg om een leven geweldig te noemen?
Zo jammer als iemand zo’n vreselijk gebrek aan zelfvertrouwen heeft. Heus, jij bent ook de moeite waard en daarvoor hoef je echt niet steeds de bevestiging te zoeken. En zijn professionals die je met je struggle kunnen helpen
Dat klopt niet, want zij is net zo oud als mijn dochter, en dat is 13.quote:
Naast het negeren stel ik me voor dat het Amélie is, de oudste van, hoe heet ze ook alweer, die Japans kan en verloskundige werd. Dat het een gezamenlijk project van ze is om te onderzoeken hoe je als iemand anders voordoen op internet precies werkt. In dit scenario is Amelie wel al 16+ en ik weet niet of dat klopt.
Maar het scenario op zichzelf vind ik creatief bedacht
Mijn zelfvertrouwen is prima. Ik zeg alleen dat niet elke ouder zich vreselijk veel zorgen maakt en het zorgeloze bestaan achter zich heeft gelaten.quote:
[..]
Bij elke puinhoop die je benoemt, kun je het niet laten om even aan te tippen hoe je het getackeld hebt. Je posts bestaan uit het obsessief aandacht en bevestiging zoeken. Nu ook weer, je vraagt bij mij de bevestiging of het betrokken zijn van de vader het leven geweldig maakt.
Zo jammer als iemand zo’n vreselijk gebrek aan zelfvertrouwen heeft. Heus, jij bent ook de moeite waard en daarvoor hoef je echt niet steeds de bevestiging te zoeken. En zijn professionals die je met je struggle kunnen helpen
Waarom is het zo moeilijk te accepteren dat andere ouders, anders omgaan met het ouderschap? Moet iedereen er hetzelfde instaan als jij? Waarom voel je je zo aangevallen als iemand vertelt het anders te ervaren?
Dus eigenlijk impliceer je dat als je maar genoeg shit hebt meegemaakt, je je minder zorgen maakt (om je kinderen). Ik kan je vertellen dat ik van kinds af aan aardig wat shit heb meegemaakt, wat mijn zorgen enkel heeft vergroot. Want mijn kinderen op dezelfde leeftijd zien als ikzelf destijds, de angst wat hun kan overkomen omdat ik weet wat er kan gebeuren in dit leven. De angst dat het meisjes zijn, wat ze net wat kwetsbaarder maakt, de angst dat ik ze niet weerbaar genoeg kan maken in dit leven omdat ik dat zelf ook niet was.quote:
Maar dat die angsten zo op de voorgrond staan, dát verschilt van mens tot mens. Het ligt eraan hoe je ermee hebt leren omgaan. Als je veel shit hebt gehad in je leven dan is de urgentie hoger om met dit soort gevoelens om te leren gaan, omdat je anders allang niet meer had gefunctioneerd.
Nachtenlang wakker liggen of je leven lam laten leggen door zorgen is zo zonde. Het dient geen enkel doel en niemand schiet er iets mee op.
Nee het heeft geen zin om je lam te laten leggen door zorgen, er staat ook nergens dat iemand dat doet. Maar er is geen knopje waarmee je zorgen uit kan schakelen. Als ze er zijn, dan zijn ze er, ongeacht wat je zelf hebt meegemaakt in je leven. Fijn dat dat voor jou kennelijk anders werkt en dat jij met dat soort emoties hebt leren omgaan, maar dat zegt niets over iemand anders. Dus stop met het constant projecteren van je eigen ervaringen en het trekken van conclusies over anderen die jij niet kent, je hebt werkelijk geen idee waar je het over hebt en het kan ronduit kwetsend zijn.
En dan ga ik je nu negeren.
Je zorgen maken, betekent niet dat je er elke nacht wakker van ligt, het betekent niet dat je er hulp bij nodig hebt, het betekent niet dat je angst je leven laat reageren.
Het is een primaire emotie, niet iets wat je aan en uit kan zetten.
Het hoort bij houden van, bij iemand in je hart hebben. Dat zijn kleine zorgen zoals ik vanochtend had 'SHIT, B zijn puffer is op als hij nu maar geen astma aanval krijgt' en grote zorgen zoals 'Hoe lang kunnen we mijn moeder nog op deze manier zelfstandig laten wonen.'
Het lijkt me vervelend als je alles zo zwart wit bekijkt, zelfs als je je hele leven bij elkaar verzint. Je nooit zorgen maken, zelfs niet een heel klein beetje is niet omdat je zoveel hebt meegemaakt, elk huisje heeft zijn kruisje. Er zitten hier genoeg Fokkers die met een hoop narigheid te maken hebben gehad. Als je een moeder was geweest had je daarvoor begrip gehad, of in ieder geval open gestaan voor een gesprek.
Oh en je hoeft mijn zorgen niet op te lossen, ik koester ze omdat ik iedereen in mijn hart koester. En ik heb een betrokken partner, die mag ik niet vergeten natuurlijk.
Jij bent de persoon die zegt dat ze geen zorgen heeft?quote:
Misschien voor jullie een idee om de documentaire "Overgave" van Marijn Frank te kijken. Een goede vriendin van haar gaat dood. Geen zorgen om vrienden? Na deze docu denk je daar vast anders over.
Als we het dan toch over empathie hebben.
Chinees en mignonnequote:
Naast het negeren stel ik me voor dat het Amélie is, de oudste van, hoe heet ze ook alweer, die Japans kan en verloskundige werd. Dat het een gezamenlijk project van ze is om te onderzoeken hoe je als iemand anders voordoen op internet precies werkt. In dit scenario is Amelie wel al 16+ en ik weet niet of dat klopt.
Natuurlijk zijn er zorgen, maar die horen bij het leven en zijn niet gebonden aan het ouderschap. Ik had al zorgen voordat ik kinderen had en dat zal vast zo blijven. Hoe je ermee omgaat maakt het verschil.
13 jaar lijkt me al een prima leeftijd voor een schoolopdracht over mediawijsheid.quote:
Naast het negeren stel ik me voor dat het Amélie is, de oudste van, hoe heet ze ook alweer, die Japans kan en verloskundige werd. Dat het een gezamenlijk project van ze is om te onderzoeken hoe je als iemand anders voordoen op internet precies werkt. In dit scenario is Amelie wel al 16+ en ik weet niet of dat klopt.
Past ook wel in het beeld dat de jeugd teksten te vluchtig lezen wat ten koste gaat van het diep lezen.
quote:
[..]
Mijn zelfvertrouwen is prima. Ik zeg alleen dat niet elke ouder zich vreselijk veel zorgen maakt en het zorgeloze bestaan achter zich heeft gelaten.
Waarom is het zo moeilijk te accepteren dat andere ouders, anders omgaan met het ouderschap? Moet iedereen er hetzelfde instaan als jij? Waarom voel je je zo aangevallen als iemand vertelt het anders te ervaren?
Het lijkt me ook heel mooi om het zwanger zijn en moeder worden te beleven met je nieuwe partner, voor haar is het wél de eerste keer en hoe betrokken ze ook is bij M, dít deel heeft ze nog nooit eerder zo meegemaakt. Ik denk dat dat ook uitmaakt in hoe jij het beleeft. Het is dan jouw tweede zwangerschap, maar in andere aspecten is het deze keer toch ook anders en nieuwquote:
Ik denk ook niet dat het makkelijk of makkelijker is. Ik vind ouderschap sowieso niet makkelijk en iedere situatie heeft uitdagingen. Ik heb er alsnog zin in.
Maar ik hoor ook al 25 weken allerlei variaties op dat dit een belachelijk idee is, hoe ontzettend het me allemaal tegen gaat vallen en ik-moet-er-niet-aan-deeeeeeeeeeeeeeeeeeeenkens. En dat verveelt een beetje. Ik heb tegen al die mensen in mijn omgeving die in de tussentijd een tweede/derde/vierde kregen ook wijselijk mijn mond gehouden
Dus ja, ik reageer ook vanuit mijn eigen gevoeligheid hoor. Maar het verschil in enthousiasme en steun bij mijn tweede en die van mijn zusje - die er braafjes 2 jaar en 2 maanden tussen heeft zitten - is bijvoorbeeld schokkend. En pijnlijk.
. Mijn oudste zus heeft ook na 11 jaar een tweede kind gekregen binnen een nieuwe relatie. Inmiddels zijn ze 26 en 15, ze hebben altijd een heel goede band gehad samen. Zelf heb ik ook een fijne band met mijn zussen die 13 en 9 jaar ouder zijn (al is dat leeftijdsverschil alleen zo ontstaan door meerdere miskramen tussendoor
). Het enige dat ik zelf ook wel als moeilijk heb ervaren, is dat ze relatief snel op zichzelf gingen wonen en ik dus ineens als enig kind thuis was. Dat voelde wel alsof een deel van mij ineens weg was. Maar er komt een leuk logeeradresje voor in de plaats .Oh hou op, pleasequote:
Gevoelens kunnen er ook zijn zonder dat je je erdoor laat lamleggen. Hier schreef iemand dat ze niks meer doet in haar leven uit angst dat er iets mis kan gaan met haar of haar zoon. Op die post reageerde ik.
Natuurlijk zijn er zorgen, maar die horen bij het leven en zijn niet gebonden aan het ouderschap. Ik had al zorgen voordat ik kinderen had en dat zal vast zo blijven. Hoe je ermee omgaat maakt het verschil.
Vat jij alles zo letterlijk op? Beetje alternatieve bedrading in je bovenkamer dan
DE eigenschap van een trol, alles zwart wit stellen om reacties uit te lokken. Nu ook weer, er is geen gesprek mogelijk.quote:
[..]
Oh hou op, please
Vat jij alles zo letterlijk op? Beetje alternatieve bedrading in je bovenkamer dan
Ik twijfel nog tussen:
- Een 14 jarige puber die zich verveelt.
- Een ouder iemand die of in een behoorlijk ongelukkige relatie zit of alleen is en aandacht nodig heeft.
Maar ik ga het niet uitzoeken, daarvoor is het te onbeduidend.
Ik wilde nog toevoegen aan de mindere kanten van het ouderschap: non stop opruimen. Het is als dweilen met de kraan open.
Ik ben gezegend met een zeer opruimende peuter en partner. Nu ik en de kleuter nog.
Dan heb je voordat je kinderen kreeg heel veel geluk gehad dat je niks had om je zorgen om te maken.quote:
Mijn leven dus wel, van zorgeloos naar zorgen.
Denk je dan ook dat mensen zonder kinderen geen zorgen kunnen hebben? Of geldt het alleen voor jou dat die zorgen zo sterk verband houden met je kinderen?
....quote:
Dan heb je voordat je kinderen kreeg heel veel geluk gehad dat je niks had om je zorgen om te maken.
Denk je dan ook dat mensen zonder kinderen geen zorgen kunnen hebben? Of geldt het alleen voor jou dat die zorgen zo sterk verband houden met je kinderen?
Dit is zo raar om te zeggen, het is moeilijk hier op te reageren.
Vandaag was ik even de hort op met alleen de peuter en da's toch beter te doen dan met alle drie. Morgen ga ik dan weer met de 2 oudsten op pad. (Dit alles mogelijk gemaakt door kindercarnaval, het kinderdagverblijf en schoolvakantie
). Dan is het net even wat behapbaarder (en dus minder zwaar 
)De jongste praat nog niet dus geen idee. De oudsten vinden het wel lekker dat die kleine ze niet vertraagt. Ik geloof niet dat wij zo'n gezin zijn waarin we elkaar gruwelijk missen als we elkaar een paar uur niet zien. Hoe minder zielen hoe meer vreugdquote:
Oh heerlijk SQ. Missen ze elkaar dan of denken ze, yes, eindelijk!
Die romantiek is er dus echt wel af bij kind #3 zeg maar.
B en Juul missen elkaar best snel om vervolgens als ze elkaar zien het bloed onder de nagels vandaan te halen.quote:
[..]
De jongste praat nog niet dus geen idee. De oudsten vinden het wel lekker dat die kleine ze niet vertraagt. Ik geloof niet dat wij zo'n gezin zijn waarin we elkaar gruwelijk missen als we elkaar een paar uur niet zien. Hoe minder zielen hoe meer vreugd
Ja maar bij mij is er altijd 1 te veel he. Drie geeft gewoon géén harmonie.quote:
[..]
B en Juul missen elkaar best snel om vervolgens als ze elkaar zien het bloed onder de nagels vandaan te halen.
Was mignonne nep?quote:
Naast het negeren stel ik me voor dat het Amélie is, de oudste van, hoe heet ze ook alweer, die Japans kan en verloskundige werd. Dat het een gezamenlijk project van ze is om te onderzoeken hoe je als iemand anders voordoen op internet precies werkt. In dit scenario is Amelie wel al 16+ en ik weet niet of dat klopt.
Of begrijp ik je verkeerd?quote:
[..]
Ja maar bij mij is er altijd 1 te veel he. Drie geeft gewoon géén harmonie.
goed om te horen. Ik heb dit soort dingen nodig om die 3e uit m'n hoofd te zetten Nee die is niet nepquote:
[..]
Was mignonne nep?
Lemijn stelt zich voor dat Avelie een projectje is van Mignonne en haar dochter Zeker niet. Niet nep dus.quote:
[..]
Was mignonne nep?
quote:
Vervelend dat er steeds allerlei insinuaties tussendoor komen. Zullen we de discussie inhoudelijk houden en niet op de man/vrouw spelen? Ik heb geen idee waar jullie het allemaal over hebben, dus voor mij is het best storend op deze manier.
Owwwwwquote:
[..]
Nee die is niet nep
Ik vroeg me al af hoe ze had kunnen faken dat ze bij de bevalling van andere echte Fok!'ers was 
Ik ben de jongste van 3 en nu weet ik eindelijk wat er al die tijd mis was.quote:
[..]
Ja maar bij mij is er altijd 1 te veel he. Drie geeft gewoon géén harmonie.
Oh boksquote:
[..]
Ik ben de jongste van 3 en nu weet ik eindelijk wat er al die tijd mis was.
En ze zat zo heerlijk op een roze wolk (zo ver als ik kan beoordelen). Ik werd er helemaal blij van.
En nee, er rammelt totaal niets, gelukkig ook niet bij verloofde want ons huis is vol. Ons hart ook trouwens.
SPOILERIk heb een topjeugd gehad he mensen, ik heb echt 0 te klagen over mijn familie. Maar dat kan niet als je uit een gezin met 3 kinderen komt en ik ga graag mee in de wat er verwacht wordt.
Haha! Grapjassen. Wat Aure zegt. Ik weet heel goed dat zij niet nep was en ook dat ze hier niks mee te maken heeft. Ik deelde alleen wat ik fantaseer om sommige users te verdragen. Dat houdt het leuk. En negeerbaar (tip).quote:
[..]
Nee die is niet nep
Nog iets wat vervelend is als je kinderen hebt: dat je niet de hele dag in bed kan vegeteren als je ziek bent. Echt respect voor alleenstaande ouders.
Ik word 42 deze zomer en mijn laatste bevalling was niet zo'n succes, ik denk dat ik deze eer skip.quote:
Verloofde is trouwens de jongste van 4 en daar was en is veel meer mis. Ik denk dat de grens echt bij 2 ligt. Dan moet je gewoon stoppen. Of misschien dat het juist weer beter gaat vanaf 5. Wie biedt zich aan? Een tweeling erbij SQ? Een drieling voor Aure?SPOILERIk heb een topjeugd gehad he mensen, ik heb echt 0 te klagen over mijn familie. Maar dat kan niet als je uit een gezin met 3 kinderen komt en ik ga graag mee in de wat er verwacht wordt.
Wel een eer om te weten dat je vooral mij en Aure nog in staat ziet dit te overleven.
Mijn vriend krijgt een rolberoertje als ik vertel opnieuw zwanger te zijnquote:
[..]
Ik word 42 deze zomer en mijn laatste bevalling was niet zo'n succes, ik denk dat ik deze eer skip.
Wel een eer om te weten dat je vooral mij en Aure nog in staat ziet dit te overleven.
Ikzelf ook trouwens
Voor alleenstaande ouders is het vaak makkelijker omdat ze twee huizen hebben en bij ziekte de andere ouder het kind in het eigen huis kan opvangen.quote:
Zo. Ineens bericht dat oudste niet naar de opvang kam omdat de groep gesloten is vanwege ziekte. Godskolere wat kut. Deze maand zijn al 5x vrij moeten nemen van werk omdat er elke keer wel iemand anders ziek is
Nog iets wat vervelend is als je kinderen hebt: dat je niet de hele dag in bed kan vegeteren als je ziek bent. Echt respect voor alleenstaande ouders.
Ja natuurlijk. Want die is ook altijd vrij en beschikbaar.quote:
[..]
Voor alleenstaande ouders is het vaak makkelijker omdat ze twee huizen hebben en bij ziekte de andere ouder het kind in het eigen huis kan opvangen.
Het lijkt me toch dat je dit samen oplost als je samen een kind hebt. Dat je gescheiden bent, betekent niet dat je 50% van de tijd geen verantwoordelijkheid draagt.quote:
[..]
Ja natuurlijk. Want die is ook altijd vrij en beschikbaar.
Zeker. Elke alleenstaande ouder heeft een andere ouder ergens beschikbaar.quote:
[..]
Het lijkt me toch dat je dit samen oplost als je samen een kind hebt. Dat je gescheiden bent, betekent niet dat je 50% van de tijd geen verantwoordelijkheid draagt.
En het zal idd echt vele malen makkelijker ziek zijn dan wanneer de andere ouder gewoon thuis in je eigen huis is.
Oh? Dat heb ik helemaal gemist toen mijn oudste klein was?quote:
[..]
Voor alleenstaande ouders is het vaak makkelijker omdat ze twee huizen hebben en bij ziekte de andere ouder het kind in het eigen huis kan opvangen.
Die had maar 1 ouder hoor, en ook maar 1 huis.
Ja, en als je gescheiden bent en er vaste momenten zijn dat de kinderen bij ouder A en bij ouder B zijn dan kun je er dus vanuit gaan dat ouder A de meeste tijd aan het werk en andere verplichtingen besteedt als de kinderen bij ouder B zijn, en vice versa, dus doen alsof het zomaar even makkelijk opgelost kan worden door de andere ouder is vrij naïef.quote:
Ik schrijf dat het "vaak" makkelijker is. In de meeste gevallen is er namelijk wél een tweede ouder in leven. Natuurlijk zijn er uitzonderingen waarbij de tweede ouder overleden is, daarom schrijf ik "vaak" dat woord impliceert "niet altijd".
En overleden is niet de enige uitzondering, er zijn meer dan genoeg ouders die de kinderen feitelijk alleen opvoeden omdat de andere ouder amper tot geen contact met de kinderen heeft.
Ja, wist je dat nog niet? Dat lost alles op johquote:Op woensdag 22 februari 2023 19:47 schreef Sjeen het volgende:
Fuck, ik moet dus gewoon gaan scheiden, dan gaat ineens alles makkelijker
Ja, echt he. Misschien maar overwegen voor de tropenjarenquote:
Fuck, ik moet dus gewoon gaan scheiden, dan gaat ineens alles makkelijker
Er zijn altijd uitzonderingen waarbij je moet inspringen als ouder. Daarvoor zijn regelingen zoals zorgverlof en calamiteitenverlof beschikbaar in Nederland. Dat je gescheiden leeft van de andere ouder ontslaat je niet van die verantwoordelijkheid.quote:
[..]
Ja, en als je gescheiden bent en er vaste momenten zijn dat de kinderen bij ouder A en bij ouder B zijn dan kun je er dus vanuit gaan dat ouder A de meeste tijd aan het werk en andere verplichtingen besteedt als de kinderen bij ouder B zijn, en vice versa, dus doen alsof het zomaar even makkelijk opgelost kan worden door de andere ouder is vrij naïef.
En overleden is niet de enige uitzondering, er zijn meer dan genoeg ouders die de kinderen feitelijk alleen opvoeden omdat de andere ouder amper tot geen contact met de kinderen heeft.
Uiteraard zijn er andere redenen te bedenken waarom iemand het alleen doet. Al zal bijvoorbeeld in het geval van een bam-moeder het netwerk een belangrijke rol spelen bij ziekte.
Maar in de praktijk ga je heus niet een compleet ander gezin opzadelen met een besmettelijk kind waar je dan eerst mee moet gaan slepen omdat je dan zelf zo lekker uit kan zieken. Het is gewoon soms doorbijten, pech gehad.Ja, maar dat inspringen is niks makkelijker omdat je gescheiden bent, dat er een andere ouder is (die is er ook als je niet gescheiden bent?) betekent niet dat die andere ouder in kan springen als er in het huishouden van de ene ouder een zorg-issue is.quote:
[..]
Er zijn altijd uitzonderingen waarbij je moet inspringen als ouder. Daarvoor zijn regelingen zoals zorgverlof en calamiteitenverlof beschikbaar in Nederland. Dat je gescheiden leeft van de andere ouder ontslaat je niet van die verantwoordelijkheid.
Uiteraard zijn er andere redenen te bedenken waarom iemand het alleen doet. Al zal bijvoorbeeld in het geval van een bam-moeder het netwerk een belangrijke rol spelen bij ziekte.
Daar waar je binnen een relatie over het algemeen nog bereid bent die problemen samen op te lossen, gaat die bereidheid vaak met de scheiding overboord en is het over het algemeen het probleem van degene waar de kinderen op dat moment zijn.
Dankjewel, dat is liefquote:
[..]
Het lijkt me ook heel mooi om het zwanger zijn en moeder worden te beleven met je nieuwe partner, voor haar is het wél de eerste keer en hoe betrokken ze ook is bij M, dít deel heeft ze nog nooit eerder zo meegemaakt. Ik denk dat dat ook uitmaakt in hoe jij het beleeft. Het is dan jouw tweede zwangerschap, maar in andere aspecten is het deze keer toch ook anders en nieuw
Mijn oudste zus heeft ook na 11 jaar een tweede kind gekregen binnen een nieuwe relatie. Inmiddels zijn ze 26 en 15, ze hebben altijd een heel goede band gehad samen. Zelf heb ik ook een fijne band met mijn zussen die 13 en 9 jaar ouder zijn (al is dat leeftijdsverschil alleen zo ontstaan door meerdere miskramen tussendoor
en zo ervaar ik het ook absoluut, het is heel kostbaar dit samen te beleven. En dat maakt misschien ook wel mijn roze bril, het is zo mooi dat we dit na de onstuimige jaren zo beleven. Ik vind de verhalen over de band tussen jou en je zussen leuk om te horen en ik hoop dat mijn jongens het samen ook zo gaan beleven (M heeft al bedacht over 10 jaar met zijn broertje een weekend maar Texel te gaan - lekker samen op pad en kletsen over dingen die hij nu belangrijk vindt )Dat is niet wat ik zie bij de gescheiden stellen die ik ken. Kinderen blijven 100% de verantwoordelijkheid van de ouders, niet maar 50%. Natuurlijk probeer je het in eerste instantie zelf op te lossen, maar als dat niet gaat, dan is er de andere ouder die kan inspringen. Het is immers nog steeds het kind van beide ouders, op ieder moment van de week.quote:
[..]
Ja, maar dat inspringen is niks makkelijker omdat je gescheiden bent, dat er een andere ouder is (die is er ook als je niet gescheiden bent?) betekent niet dat die andere ouder in kan springen als er in het huishouden van de ene ouder een zorg-issue is.
Daar waar je binnen een relatie over het algemeen nog bereid bent die problemen samen op te lossen, gaat die bereidheid vaak met de scheiding overboord en is het over het algemeen het probleem van degene waar de kinderen op dat moment zijn.
Zou jij als moeder je kind laten zitten in zo'n geval, omdat het jouw week niet is?
Een compleet ander gezin? Gaat dit over de vader/moeder van het kind?quote:
Neem there, done that
Ja?quote:
[..]
Een compleet ander gezin? Gaat dit over de vader/moeder van het kind?
Je vergeet een woord.quote:
En alle alleenstaande ouders hebben een andere ouder in een ander huis
Betrokken.
[ Bericht 100% gewijzigd door Clubsoda op 22-02-2023 20:44:21 ]
Zou ik als moeder mijn kind waar laten zitten omdat het mijn week niet is?quote:
[..]
Dat is niet wat ik zie bij de gescheiden stellen die ik ken. Kinderen blijven 100% de verantwoordelijkheid van de ouders, niet maar 50%. Natuurlijk probeer je het in eerste instantie zelf op te lossen, maar als dat niet gaat, dan is er de andere ouder die kan inspringen. Het is immers nog steeds het kind van beide ouders, op ieder moment van de week.
Zou jij als moeder je kind laten zitten in zo'n geval, omdat het jouw week niet is?
Zelf ziek zijn terwijl je kind ook ziek is is rottig maar geen reden om het kind naar het huis van de andere ouder te laten gaan.
Je kind laten zitten is toch heel iets anders dan je kind bij de andere ouder laten terwijl die ouder ziek is?quote:
[..]
Dat is niet wat ik zie bij de gescheiden stellen die ik ken. Kinderen blijven 100% de verantwoordelijkheid van de ouders, niet maar 50%. Natuurlijk probeer je het in eerste instantie zelf op te lossen, maar als dat niet gaat, dan is er de andere ouder die kan inspringen. Het is immers nog steeds het kind van beide ouders, op ieder moment van de week.
Zou jij als moeder je kind laten zitten in zo'n geval, omdat het jouw week niet is?
Ik snap hem nietquote:
Maak je überhaupt nog wel foto’s van #3?quote:
Ik zag vandaag bij de kinderboerderij een stel met hun eerste kindje, een baby van een maand of tien denk ik. Het was zo aandoenlijk om te zien. En ze maakten wel 600 foto's van die baby die elke keer voor een ander dier werd gehouden, terwijl ze zo fabuleus de camera in glimlachten in hun triple matchende outfits.
Die romantiek is er dus echt wel af bij kind #3 zeg maar.
Ik heb echt significant minder foto’s van #2 dan #1.
Ja echt heel veel.quote:
[..]
Maak je überhaupt nog wel foto’s van #3?
Ik heb echt significant minder foto’s van #2 dan #1.
Ik heb daarentegen dan weer vrij weinig recente foto's van mijn grote kinderen
Ik vind die derde ook echt ontzettend leuk hoor, en omdat ik echt weet dat dit mijn allerlaatste baby is (Ja hij is nog een baby
) ben ik er ook wel heel bewust mee bezig. Maar die volledige gezamenlijke verliefde focus van zo'n vader en moeder op 1 baby die het waarschijnlijk zelf geen ruk interesseert waar ze is, ja dat was wel een mooie throwback naar toen het ouderschap nog iets romantisch was / leek / bij vlagen.
Dat ligt aan de afspraken die je samen maakt.quote:
[..]
Zou ik als moeder mijn kind waar laten zitten omdat het mijn week niet is?
Zelf ziek zijn terwijl je kind ook ziek is is rottig maar geen reden om het kind naar het huis van de andere ouder te laten gaan.
quote:
[..]
Dat is niet wat ik zie bij de gescheiden stellen die ik ken. Kinderen blijven 100% de verantwoordelijkheid van de ouders, niet maar 50%. Natuurlijk probeer je het in eerste instantie zelf op te lossen, maar als dat niet gaat, dan is er de andere ouder die kan inspringen. Het is immers nog steeds het kind van beide ouders, op ieder moment van de week.
Zou jij als moeder je kind laten zitten in zo'n geval, omdat het jouw week niet is?
Dus je nuanceert je eerder post 'iets'?quote:
[..]
Dat ligt aan de afspraken die je samen maakt.
The magic word in dit topic.quote:
Het was ook wel de reden dat verloofde na de geboorte 6 maanden thuis bleef bij Juul. Dit is de laatste baby. No more. Vol van die babywangen genieten.quote:
[..]
Ja echt heel veel.
Ik heb daarentegen dan weer vrij weinig recente foto's van mijn grote kinderen
Ik vind die derde ook echt ontzettend leuk hoor, en omdat ik echt weet dat dit mijn allerlaatste baby is (Ja hij is nog een baby
Maar die volledige gezamenlijke verliefde focus van zo'n vader en moeder op 1 baby die het waarschijnlijk zelf geen ruk interesseert waar ze is, ja dat was wel een mooie throwback naar toen het ouderschap nog iets romantisch was / leek / bij vlagen.
Oh, moest dat dan?quote:
Ik zag vandaag bij de kinderboerderij een stel met hun eerste kindje, een baby van een maand of tien denk ik. Het was zo aandoenlijk om te zien. En ze maakten wel 600 foto's van die baby die elke keer voor een ander dier werd gehouden, terwijl ze zo fabuleus de camera in glimlachten in hun triple matchende outfits.
Die romantiek is er dus echt wel af bij kind #3 zeg maar.
Je kunt het zo regelen, omdat er twee huizen beschikbaar zijn. Veel gescheiden stellen doen dit op deze manier.quote:
[..]
[..]
Dus je nuanceert je eerder post 'iets'?
Of je hebt net mazzel dat je ziek wordt in de 50% van de tijd dat je je kind toch al niet ziet. Die kans hebben ouders die fulltime samenwonen met hun kinderen niet.
Hoe dan ook is de kans veel groter dat je als alleenstaande rustig kunt uitzieken.
Je hebt het steeds over je verloofde, naar wat deed jij zelf na de geboorte van je kind? Heb je ook genoten van de babywangen?quote:
[..]
Het was ook wel de reden dat verloofde na de geboorte 6 maanden thuis bleef bij Juul. Dit is de laatste baby. No more. Vol van die babywangen genieten.
Als ik dan ziek ben, kan de betrokken vader daarheen met dochter. En dan kan ik lekker uitzieken 24/7 de kroeg in. Mooie tijd was dat.quote:
[..]
Je hebt het steeds over je verloofde, naar wat deed jij zelf na de geboorte van je kind? Heb je ook genoten van de babywangen?
Je begrijpt dat er verschillende regelingen zijn voor de barende en de niet-barende partij en dat die enkele jaren geleden nog meer uitgesproken waren dan nu?quote:
[..]
Je hebt het steeds over je verloofde, naar wat deed jij zelf na de geboorte van je kind? Heb je ook genoten van de babywangen?
nee natuurlijk niet. Het is alleen zo'n typisch verschijnsel dat je alleen bij eerste kinderen ziet.quote:
Vond ik ook wel een aparte gewaarwording.
Nonsens. Met een fijne, betrokken partner in je geweldige relatie kun je gewoon lekker ziek in bed blijven liggen terwijl de andere, betrokken ouder de zorg gedurende jouw ziekte op zich neemtquote:
[..]
Je kunt het zo regelen, omdat er twee huizen beschikbaar zijn. Veel gescheiden stellen doen dit op deze manier.
Of je hebt net mazzel dat je ziek wordt in de 50% van de tijd dat je je kind toch al niet ziet. Die kans hebben ouders die fulltime samenwonen met hun kinderen niet.
Hoe dan ook is de kans veel groter dat je als alleenstaande rustig kunt uitzieken.
Het helpt ook niet echt dat de jongste altijd expres gekke bekken trekt zodra er een camera in de buurt isquote:
[..]
Ja echt heel veel.
Ik heb daarentegen dan weer vrij weinig recente foto's van mijn grote kinderen
Ik vind die derde ook echt ontzettend leuk hoor, en omdat ik echt weet dat dit mijn allerlaatste baby is (Ja hij is nog een baby
Maar die volledige gezamenlijke verliefde focus van zo'n vader en moeder op 1 baby die het waarschijnlijk zelf geen ruk interesseert waar ze is, ja dat was wel een mooie throwback naar toen het ouderschap nog iets romantisch was / leek / bij vlagen.
. Na een verzameling rare foto’s ben ik er wel weer even klaar mee.En ik heb nu een tiener die bijna verbiedt om foto’s te maken. Het is echt bij hoge uitzondering dat ik eens toestemming krijg, helaas.quote:
[..]
Het helpt ook niet echt dat de jongste altijd expres gekke bekken trekt zodra er een camera in de buurt is
Je kan ook ziek in een hotel gaan liggen. Is goedkoper.quote:
Ik ben overtuigd, we moeten gewoon twee huizen
Daar ben ik al langer van overtuigd, een tweekapper met ieder een eigen helft zou ideaal zijn, maar hij wil dat nietquote:
Ik ben overtuigd, we moeten gewoon twee huizen
Dan zou ik overigens wel verwachten dat de ander de zorg overneemt als de een dat niet kan, maar goed, met een 12-jarige is dat ook niet meer zo lastig.
Mijn collega zei gisteren doodleuk dat het normaal is dat een kind van 1,5 zindelijk is en alles wat later komt door luiheid is van de ouders. Ik kon haar de nek wel omdraaienquote:
Oh god ja die teringluiers. Ik ga echt zo'n groot feest geven als dat klaar is.
Is jouw partner semi betrokken, fysiek betrokken, mentaal betrokken, handleidingloos betrokken, kadergedragbetrokken, parttime betrokken of fulltime betrokken?quote:
Ik ben overtuigd, we moeten gewoon twee huizen
SPOILER
Mijn moeder blijft volhouden dat ik precies op mijn 2e verjaardag zuiver was, zoals zij dat noemt. Dag en nacht, nooit meer 1 ongelukje gehad. Nu ben ik inderdaad vrij briljant maar ik denk niet dat het klopt.quote:
[..]
Mijn collega zei gisteren doodleuk dat het normaal is dat een kind van 1,5 zindelijk is en alles wat later komt door luiheid is van de ouders. Ik kon haar de nek wel omdraaien
B heeft tot zijn 7e 's nachts een luierbroek aan gehad. Die jongen drinkt ontzettend veel water en wordt gewoon niet wakker, dus ook niet als hij moet plassen. Wat een commentaar we daarop kregen....
Het is vanzelf goed gekomen, zonder inmenging van ons. Steeds als we toch iets van training deden of hem tussendoor uit bed haalden om te plassen, werd het erger. Hij schaamde zich enorm.
Met luiheid is niks mis. Lui ouderschap is over het algemeen prettig voor zowel de ouders als de kinderen.quote:
[..]
Mijn collega zei gisteren doodleuk dat het normaal is dat een kind van 1,5 zindelijk is en alles wat later komt door luiheid is van de ouders. Ik kon haar de nek wel omdraaien
Precies ja. Dat soort situaties zijn er ook en komen heus wel goed.quote:
[..]
Mijn moeder blijft volhouden dat ik precies op mijn 2e verjaardag zuiver was, zoals zij dat noemt. Dag en nacht, nooit meer 1 ongelukje gehad. Nu ben ik inderdaad vrij briljant maar ik denk niet dat het klopt.
B heeft tot zijn 7e 's nachts een luierbroek aan gehad. Die jongen drinkt ontzettend veel water en wordt gewoon niet wakker, dus ook niet als hij moet plassen. Wat een commentaar we daarop kregen....
Het is vanzelf goed gekomen, zonder inmenging van ons. Steeds als we toch iets van training deden of hem tussendoor uit bed haalden om te plassen, werd het erger. Hij schaamde zich enorm.
Grappig, zij noemde het ook zuiver en ik had er nooit van gehoord
Z was toen ze 4 was zindelijk. Ineens. Direct op de wc. Potje is denk ik 3 keer gebruikt.
Eerder wilde ze gewoon niet. Dus ik dacht, komt vanzelf. En ja hoor. Precies voor ze naar de kleuterschool moest, zindelijk.
A-tje is 2 jaar en 3 maanden en krijgt een beetje interesse erin. Dus dat potje komt binnenkort weer tevoorschijn en dan maar zien.
Het is meer het dwingende gezinsstramien wat ik niet zo leuk vind. Hier zijn we al lang uit de luierperiode en ik mis die helemaal niet, maar het is een misvatting dat het dan per se makkelijker wordt. Ik dacht dit wel heel lang, maar nu komt het besef dat de basis- en middelbare schooljaren hier nog heel lang zullen doorgaan. Dat betekent nog jarenlang elke dag de broodtrommels klaar en om 8 uur de deur uit. De 11-jarige gaat zelf naar school, maar onze 5-jarige moet ik denk ik nog wel zeker een aantal brengen. Het betekent ook gebonden zijn aan schoolvakanties als je op reis wilt. Ik ben ook een wat oudere moeder - 39 bij de tweede - en ik merk dat ik in deze levensfase eigenlijk wat meer vrijheid gehad willen hebben. Maar goed, ik was er zelf bij he, toen ik hieraan begon Dat is wel echt iets wat ik jammer vindt, geen spontane weekendjes weg, niet met zijn 2tjes, niet als gezin. Het moet wel echt gepland worden.
'We zijn zaterdag 5 jaar samen, waar wil je eten?'
'Tapas!'
En dat ik dan stiekem een weekend Madrid boek. Zonder verder ergens aan te denken, tickets, hotel klaar.
We hebben het 2 keer geprobeerd, zonder resultaat, zelfs niet als we haar 's avonds uit bed halen om een keer extra te plassen. Ze plast bijna standaard in haar bed 's nachts, word er vaak zelf niet eens wakker van en ligt dan dus de rest van de nacht in een nat bed zonder dat ze het doorheeft. Dat is echt niet leuk wakker 's ochtends
Dus wij hebben het voor nu opgegeven, ze slaapt gewoon te diep en ze plast teveel 's nachts, ik denk niet dat dat binnen korte termijn zal veranderen dus we proberen het over een jaar ofzo nog wel een keer
Ja I know, wij hebben er ook al duizendenquote:
[..]
nee natuurlijk niet. Het is alleen zo'n typisch verschijnsel dat je alleen bij eerste kinderen ziet.
Ik vind broodtrommels maken echt peanuts vergeleken met de fratsen van een peuter. Vannacht was ie alweer om 4:30 paraat en weigert te pitten nu. Vervelend want moe. Ik ben er grondig klaar mee en ik kan de dag wel om kijken.quote:
Veel herkenning! Ik vind het ouderschap zelf heel leuk, ik hou van mijn kinderen en ik vind het leuke mensjes om mee in een huis te wonen
Zindelijk bij de oudste gebeurde zo rond haar 3,5 jaar. Ook eigenlijk ineens en direct dag en nacht ook. Ik vond het een hele opluchting.
Ja, misschien denk ik nu te gemakkelijk over de baby- en peuterjaren van allebei de kinderen. Die waren echt ook bij vlagen zwaar, al waren het over het algemeen wel goede slapers. Wat ik er zwaar aan vond is (weer) het zorgstramien. Uit bed halen, aankleden. En dan de hele dag op gezette tijden zorgen. Voederen, verschonen en repeat. Waardoor je dag 1 lange versnippering is. Stukjes tijd blijven over voor jezelf, terwijl ik het juist zo fijn vind om langere tijdsblokken te hebben om bv te lezen, leren, werken of gewoon te ontspannen. Nog steeds moet alles wat ik wil, in de overgebleven tijdsnippers. Voor ik kids kreeg had ik hier echt niet over nagedacht, dat het gezinsleven zo zou botsen met hoe ik leefde of wil levenquote:
[..]
Ik vind broodtrommels maken echt peanuts vergeleken met de fratsen van een peuter. Vannacht was ie alweer om 4:30 paraat en weigert te pitten nu. Vervelend want moe. Ik ben er grondig klaar mee en ik kan de dag wel om kijken.
Zindelijk bij de oudste gebeurde zo rond haar 3,5 jaar. Ook eigenlijk ineens en direct dag en nacht ook. Ik vond het een hele opluchting.
[ Bericht 99% gewijzigd door Mushanga71 op 23-02-2023 11:28:39 ]
De huisarts vertelde ons dat je je pas vanaf 8 jaar 'zorgen' hoeft te maken. Dus wij hebben het losgelaten. Als ze zo diep slapen, slapen ze daar inderdaad ook doorheen. B slaapt nog steeds behoorlijk vast maar schijnbaar kan zijn lichaam het nu wel tegenhouden tot de ochtend.quote:
Mijn oudste was met 2 overdag zindelijk en met 4 's nachts. Mijn jongste met 3 overdag en nu is ze 4 maar het ziet er niet naar uit dat ze 's nachts snel zindelijk zal worden.
We hebben het 2 keer geprobeerd, zonder resultaat, zelfs niet als we haar 's avonds uit bed halen om een keer extra te plassen. Ze plast bijna standaard in haar bed 's nachts, word er vaak zelf niet eens wakker van en ligt dan dus de rest van de nacht in een nat bed zonder dat ze het doorheeft. Dat is echt niet leuk wakker 's ochtends
Dus wij hebben het voor nu opgegeven, ze slaapt gewoon te diep en ze plast teveel 's nachts, ik denk niet dat dat binnen korte termijn zal veranderen dus we proberen het over een jaar ofzo nog wel een keer
Schuldig, er zit 12 jaar tussen dochter en zoonquote:
Wat me ook erg lastig lijkt aan 11 jaar verschil is die vrijheid die je bijna kunt aanraken en dat je dan weer terug naar start moet met luiers en nachtvoedingen en middagslaapjes en alles.
Maar misschien is 11 jaar ook wel weer lang genoeg dat dat gevoel anders is. Geen idee.
Het heeft voor en nadelen. Voor mij is het grootste nadeel dat ik lichamelijk geen 26 meer was, toen ik zoon kreeg. Had met 26 ook meer energie dan wat ik nu met zoon heb. Maar, voordelen heeft het óók. Dochter was volledig zelfstandig, kon soms ook even met kleine broer wat ondernemen, geen onderling geruzie en maar van 1 kind tegelijk de kont moeten afvegen.
En blijkbaar was de eerste luierperiode geblokt want ik ging na 12 jaar vrolijk voor de tweede ronde
En nu word ik oma en zit er tussen zoon en kleinzoon straks óók 12 jaar. Al heeft dochter wel gezegd dat zij geen 12 jaar laat zitten tussen nummer 1 en nummer 2
Edit: nog een, eigenlijk het grootste voordeel: ik heb me 12 jaar alleen op dochter kunnen focussen. Die heeft alle aandacht gehad. En toen kwam zoon en werd de aandacht verdeeld. Dochter ging meer haar eigen gang en was bijna alle aandacht weer voor zoon, die nu al een paar jaar de volledige aandacht krijgt
[ Bericht 10% gewijzigd door Mushanga71 op 23-02-2023 11:35:43 ]
Dochter was 2,5 ofzo dat ze van de ene op de andere dag zindelijk was, zowel overdag als s'nachts.quote:
Mijn oudste was met 2 overdag zindelijk en met 4 's nachts. Mijn jongste met 3 overdag en nu is ze 4 maar het ziet er niet naar uit dat ze 's nachts snel zindelijk zal worden.
We hebben het 2 keer geprobeerd, zonder resultaat, zelfs niet als we haar 's avonds uit bed halen om een keer extra te plassen. Ze plast bijna standaard in haar bed 's nachts, word er vaak zelf niet eens wakker van en ligt dan dus de rest van de nacht in een nat bed zonder dat ze het doorheeft. Dat is echt niet leuk wakker 's ochtends
Dus wij hebben het voor nu opgegeven, ze slaapt gewoon te diep en ze plast teveel 's nachts, ik denk niet dat dat binnen korte termijn zal veranderen dus we proberen het over een jaar ofzo nog wel een keer
Bij zoon duurde de nachten langer, werd steeds beter op een ongelukje af en toe na.
Je kan haar in de nacht toch een luierbroekje aandoen? Het komt wel goed, bij de één duurt het gewoon wat langer. Maar dan zit je iig niet meer met nat beddengoed en een natte dochter.
/tweede leg ouder
Jazeker, we doen haar elke nacht een luierbroekje aan. Behalve dan de momenten waarop we zonder wilden proberen, onder andere omdat ze dat zelf zo graag wilde, maar de volgende poging stellen we nog even uitquote:
[..]
Dochter was 2,5 ofzo dat ze van de ene op de andere dag zindelijk was, zowel overdag als s'nachts.
Bij zoon duurde de nachten langer, werd steeds beter op een ongelukje af en toe na.
Je kan haar in de nacht toch een luierbroekje aandoen? Het komt wel goed, bij de één duurt het gewoon wat langer. Maar dan zit je iig niet meer met nat beddengoed en een natte dochter.
Oooh, zo. Dan gewoon uitstellen, het komt echt wel goedquote:
[..]
Jazeker, we doen haar elke nacht een luierbroekje aan. Behalve dan de momenten waarop we zonder wilden proberen, onder andere omdat ze dat zelf zo graag wilde, maar de volgende poging stellen we nog even uit
Hier zit er ook 12 jaar tussen en was beide keren onder de 30. Lichamelijk en wat energie betreft prima.quote:
[..]
Schuldig, er zit 12 jaar tussen dochter en zoon
Maar, voordelen heeft het óók. Dochter was volledig zelfstandig, kon soms ook even met kleine broer wat ondernemen, geen onderling geruzie en maar van 1 kind tegelijk de kont moeten afvegen.
En blijkbaar was de eerste luierperiode geblokt want ik ging na 12 jaar vrolijk voor de tweede ronde
En nu word ik oma en zit er tussen zoon en kleinzoon straks óók 12 jaar. Al heeft dochter wel gezegd dat zij geen 12 jaar laat zitten tussen nummer 1 en nummer 2
Edit: nog een, eigenlijk het grootste voordeel: ik heb me 12 jaar alleen op dochter kunnen focussen. Die heeft alle aandacht gehad. En toen kwam zoon en werd de aandacht verdeeld. Dochter ging meer haar eigen gang en was bijna alle aandacht weer voor zoon, die nu al een paar jaar de volledige aandacht krijgt
Ik heb ouderschap en alles eromheen altijd leuk gevonden (schoolmoeder etc), maar ik vind het nu de tweede keer eigenlijk nog leuker allemaal en ben ook veel makkelijker geworden. Als het aan mij zou liggen wil ik er nog wel eentje, het liefst heb ik altijd een peuter/kleuter in huis
) Mijn dochter past ook regelmatig op kleine broer, dat is inderdaad wel een groot voordeel en geeft ons ouders ook meer vrijheid. Maar broer en zus ruzies zijn hier genoeg hoor. Leeftijd maakt dan schijnbaar geen reet uit
psychisch ben ik ook wel uitgerijpt, ik zit met mijn werk gewoon veel beter op mijn plek dan destijds, dat geeft een boel rust.Dan was je heel jong toen je je eerste kreeg?quote:
[..]
Hier zit er ook 12 jaar tussen en was beide keren onder de 30. Lichamelijk en wat energie betreft prima.
Ik heb ouderschap en alles eromheen altijd leuk gevonden (schoolmoeder etc), maar ik vind het nu de tweede keer eigenlijk nog leuker allemaal en ben ook veel makkelijker geworden. Als het aan mij zou liggen wil ik er nog wel eentje, het liefst heb ik altijd een peuter/kleuter in huis
Mijn dochter past ook regelmatig op kleine broer, dat is inderdaad wel een groot voordeel en geeft ons ouders ook meer vrijheid. Maar broer en zus ruzies zijn hier genoeg hoor. Leeftijd maakt dan schijnbaar geen reet uit
De tweede is vaak ook makkelijker, je weet meer hoe en wat. Ik werd zelf ook wat makkelijker, minder van de regeltjes, zeg maar.
Whaha, jah, toen zoon wat ouder werd, konden ze ook best wel tekeer gaan met z`n twee
En dan zat dochter weer op dr kamer in haar eigen wereldje, zonder kleine broer die de boel op stelten zette. Had ze rust, maar nu ze zelf zwanger is het met die rust ook snel gedaan Zoon logeert wel es bij haar, maar de logeerkamer wordt babykamer dus das dan ook wel voorbij.Wat fijn dat je je nu zo goed voeltquote:
Ik ben grappig genoeg nu fitter dan 11 jaar geleden. Toen had ik net een hernia-operatie achter de rug (harhar) en echt nog aan het herstellen. Inmiddels ben ik lichamelijk een stuk stabieler. Ben ook tussendoor begonnen met hardlopen en hobbel met 35 weken nog steeds korte stukjes door het bos, dat had je me destijds echt niet hoeven vragen
Wanneer ben je uitgerekend?Herstellen na een operatie met een baby is gewoon kut
Nu kan je echt genieten straks na de bevalling. En geniet ervan!Zoon kostte mij een heup
Kreeg last tijdens de zwangerschap en jaren door geëtterd. Tot de huisarts me maar es doorstuurde voor een mri en bleek dat m`n heup versleten was. Zoon was net vier toen ik de heupbesparende operatie kreeg en bijna vijf toen heup werd vervangen. Kan gelukkig wel alles weer doen, al heb ik nu last van astma/copd. Ben wat trager, zeg maar Maar kan wel weer pijnloos lopen.Iedereen heeft kut periodes en issues met opvoeden. Ik ook, zeker. Maar nu dochter zelf moeder wordt, zoon 12 jaar is, mis ik die kleine kindertijd echt wel. Het gaat me allemaal echt te snel...
Grappig, dat herken ik. Niet dat ik ooit extreem niet-fit was, maar ik ken mijn lichaam inmiddels beter, weet wat wel en niet werkt voor mij en waar mijn grenzen liggen. Dat maakt dat ik me echt fysiek (en mentaal) duizend keer beter voel dan pakweg 10 jaar geleden.quote:
Ik ben grappig genoeg nu fitter dan 11 jaar geleden. Toen had ik net een hernia-operatie achter de rug (harhar) en echt nog aan het herstellen. Inmiddels ben ik lichamelijk een stuk stabieler. Ben ook tussendoor begonnen met hardlopen en hobbel met 35 weken nog steeds korte stukjes door het bos, dat had je me destijds echt niet hoeven vragen
Ik doe dit spelletje nu al ruim 8 jaar en ik durf oprecht te zeggen dat ik 2 goed gelukte exemplaren heb, 1 van 8 en 1 van 6, De weg die we hebben gelopen is echt verre van makkelijk geweest, de jongste is het 1e jaar van zijn leven vaste klant geweest in het ziekenhuis en nog is zijn astma altijd niet rustig, Ik ben al 5 jaar alleenstaand en vader emigreert binnenkort naar Canada waardoor er helemaal geen contact meer zal zijn...
Ik heb een dochter met verlatingsangst, wat steeds beter gaat, ze durft nu al te logeren bij opa en oma en hoewel dit voor vele klein lijkt is het voor haar een enorme stap... Dit meisje huilde tot afgelopen oktober elke ochtend bij het afscheid op school, en ik kon amper een avond weg omdat zij dan volledig in paniek zou schieten.
En ik heb een zoon, een woeste willem, met een prikkelverwerking probleem, van 0-100 in minder dan 1 seconde, ontploffingsgevaar als de dagen te druk zijn,Hij is nog niet zindelijk in de nacht en bij teveel prikkels werkt zijn blaas/hersenprikkel niet top Die zn zus vaak als boksbal gebruikt als het teveel is maar ook zijn zus geruststelt als ze bang is... een manneke die met 2 vingers in zn neus alleen maar tienen haalt en iedereen om zn vingers wind met zn bruine ogen...
Er zijn dagen dat die 2 alleen maar vechten en ruziemaken en compleet doof lijken te zijn voor wat ik zeg, dat zijn de dagen waarop het vroeg bedtijd is en ik blij ben als ik in de avond op de bank zit... in stilte...
Maar er zijn ook dagen dat ze samen de wereld aankunnen, elkaar verdedigen en knuffelend tegen elkaar aan filmpjes kijken,dat ze mij de grote boze wolf vinden en samenspannen tegen mij..
Ze worden groter en zelfstandiger en een groot deel van mij geniet daar intens van, in de speeltuin kunnen spelen zonder 30x te moeten duwen.. Als ik ziek ben kunnen ze zichzelf redden en als zij op school zitten heb ik tijd voor mezelf.. en toch denk ik na over een 3e.. why!?!
Wellicht omdat ik dit moeder gedoe best rock in mn eentje, Ik ondanks de slechte dagen, de eindeloze zkh bezoeken en therapie, intens geniet van kinderen en van moeder zijn.
Ik begrijp die wens niet zo. Je bent nu toch moeder van twee kinderen, dat gaat niet meer weg? Daarvoor hoef je toch niet nog een derde in de mix te gooien?
Ik zou dankbaar zijn voor wat je hebt. Die derde kan ook een tweeling zijn, of een kind met een ernstige aandoening.
Het klinkt eerlijk gezegd een beetje alsof je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging en dan maar een derde neemt om de leegte op te vullen. Heb je geen werk dat je doet als de kinderen op school zijn? Omdat je zegt dat je tijd voor jezelf hebt als de kinderen op school zijn?
Jij hoeft het niet te begrijpen, als zij het maar begrijptquote:
Hoe zie je dat voor je? Ga je dan naar een spermabank? Of heb je een nieuwe partner die graag een kind wil?
Ik begrijp die wens niet zo. Je bent nu toch moeder van twee kinderen, dat gaat niet meer weg? Daarvoor hoef je toch niet nog een derde in de mix te gooien?
Ik zou dankbaar zijn voor wat je hebt. Die derde kan ook een tweeling zijn, of een kind met een ernstige aandoening.
Het klinkt eerlijk gezegd een beetje alsof je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging en dan maar een derde neemt om de leegte op te vullen. Heb je geen werk dat je doet als de kinderen op school zijn? Omdat je zegt dat je tijd voor jezelf hebt als de kinderen op school zijn?
Het gaat niet om begrijpen. Het klinkt eenvoudigweg niet als een solide plan. Dat je de wens hebt, dat kan. Maar hopelijk denken mensen dan toch na met hun verstand.quote:
[..]
Jij hoeft het niet te begrijpen, als zij het maar begrijpt
quote:
Wat een heerlijk topic is dit... vooral vanwege de herkenbaarheid, en die herkenbaarheid maakt dat ik mezelf oprecht wel afvraag waarom ik zo graag wellicht toch een 3e wil, (helemaal alleen zonder steunende liefhebbende partner) maar wel met mn eigen village..
Ik doe dit spelletje nu al ruim 8 jaar en ik durf oprecht te zeggen dat ik 2 goed gelukte exemplaren heb, 1 van 8 en 1 van 6, De weg die we hebben gelopen is echt verre van makkelijk geweest, de jongste is het 1e jaar van zijn leven vaste klant geweest in het ziekenhuis en nog is zijn astma altijd niet rustig, Ik ben al 5 jaar alleenstaand en vader emigreert binnenkort naar Canada waardoor er helemaal geen contact meer zal zijn...
Ik heb een dochter met verlatingsangst, wat steeds beter gaat, ze durft nu al te logeren bij opa en oma en hoewel dit voor vele klein lijkt is het voor haar een enorme stap... Dit meisje huilde tot afgelopen oktober elke ochtend bij het afscheid op school, en ik kon amper een avond weg omdat zij dan volledig in paniek zou schieten.
En ik heb een zoon, een woeste willem, met een prikkelverwerking probleem, van 0-100 in minder dan 1 seconde, ontploffingsgevaar als de dagen te druk zijn,Hij is nog niet zindelijk in de nacht en bij teveel prikkels werkt zijn blaas/hersenprikkel niet top Die zn zus vaak als boksbal gebruikt als het teveel is maar ook zijn zus geruststelt als ze bang is... een manneke die met 2 vingers in zn neus alleen maar tienen haalt en iedereen om zn vingers wind met zn bruine ogen...
Er zijn dagen dat die 2 alleen maar vechten en ruziemaken en compleet doof lijken te zijn voor wat ik zeg, dat zijn de dagen waarop het vroeg bedtijd is en ik blij ben als ik in de avond op de bank zit... in stilte...
Maar er zijn ook dagen dat ze samen de wereld aankunnen, elkaar verdedigen en knuffelend tegen elkaar aan filmpjes kijken,dat ze mij de grote boze wolf vinden en samenspannen tegen mij..
Ze worden groter en zelfstandiger en een groot deel van mij geniet daar intens van, in de speeltuin kunnen spelen zonder 30x te moeten duwen.. Als ik ziek ben kunnen ze zichzelf redden en als zij op school zitten heb ik tijd voor mezelf.. en toch denk ik na over een 3e.. why!?!
Wellicht omdat ik dit moeder gedoe best rock in mn eentje, Ik ondanks de slechte dagen, de eindeloze zkh bezoeken en therapie, intens geniet van kinderen en van moeder zijn.
(de reacties van de user onder je zou ik vooral negeren, die heeft heel OUD al op de kast
)Klopt, een kind lost alles op toch?quote:
Hoe zie je dat voor je? Ga je dan naar een spermabank? Of heb je een nieuwe partner die graag een kind wil?
Ik begrijp die wens niet zo. Je bent nu toch moeder van twee kinderen, dat gaat niet meer weg? Daarvoor hoef je toch niet nog een derde in de mix te gooien?
Ik zou dankbaar zijn voor wat je hebt. Die derde kan ook een tweeling zijn, of een kind met een ernstige aandoening.
Het klinkt eerlijk gezegd een beetje alsof je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging en dan maar een derde neemt om de leegte op te vullen. Heb je geen werk dat je doet als de kinderen op school zijn? Omdat je zegt dat je tijd voor jezelf hebt als de kinderen op school zijn?
On a serious side, ik heb genoeg van jou gelezen om verder niet inhoudelijk te reageren. Fijne dag verder!
Dat lijkt me iig een prima houding voor iemand die overweegt alleen (nog) een kind te krijgenquote:
[..]
Klopt, een kind lost alles op toch?
On a serious side, ik heb genoeg van jou gelezen om verder niet inhoudelijk te reageren. Fijne dag verder!
[ Bericht 0% gewijzigd door Leandra op 05-03-2023 15:10:09 (Typo) ]
Ik kan voor mijn gevoel nauwelijks eens voor de volle 100% ademhalen. Ik zit constant met één of meerdere kinderen om me heen en dat breekt me momenteel Heel Erg op.
Mijn oudste van 8 wil niet buitenspelen en ik weet niet wat ik daarmee aan moet. Hele dagen zit ze binnen te hangen. Op haar telefoon, wat hobby'en, beetje met haar broer spelen, op de bank hangen etc. Er wonen zat kinderen in de buurt en er is ook een speeltuintje, maar ik krijg haar niet naar buiten. Deze vakantie ook, ze is geen seconde buiten wezen spelen. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee aan moet. Gewoon maar binnen laten? Of gewoon op een gegeven moment wat pushen om toch wat buiten te doen met vriendinnen?
Ze is ook in de avond niet moe (ook niet als ze naar school is geweest). Ze gaat pas tegen 21 uur/21:30 slapen, dus avonden heb ik ook niet echt voor mezelf.
En dan heb ik natuurlijk mijn 2 jarige nog die ook niet bijster goed slaapt en vanmorgen om 5.15 alweer wakker was. Ik heb momenteel echt het idee dat mijn leven geen drol voorstelt. Eten, slapen, werken, voor kinderen zorgen en repeat. Elke dag weer.
Buh
Ik maak me er niet meer druk om.
Doen jullie nooit uitstapjes? Naar het zwembad? Naar een dierentuin, of andere grotere speeltuin of klimpark wat leuk is voor iets oudere kinderen?
Als je 8 bent begint het speeltuintje in de buurt te kinderachtig te worden. Ik zou ook contacten met andere kinderen in de buurt stimuleren. Ken je geen andere ouders die je kunt contacten?
Bij die 2- jarige zou ik de nachten afwisselen met je partner, of is er geen andere ouder van het kind aanwezig? Keertje oppas regelen en dan met je 8- jarige een weekend weg om leuke dingen te doen en een-op-een aandacht te geven?
Ik zou voor jezelf ook wat leuke dingen plannen. Wat vind jij leuk om te doen, of je in te ontwikkelen? Zie je je vrienden nog wel regelmatig? Kun je een hobby of sport weer oppakken die je deed voordat je kinderen kreeg? Of een cursus of opleiding volgen op je werk? Waar krijg jij energie van? Wat kan je uit deze sleur krijgen?
Ik denk dat als jij meer energie krijg en lol in het leven dat je kinderen daar ook positief op zullen reageren.
quote:
Pfff ik ben zo moe en ik zit er gewoon even doorheen.
Ik kan voor mijn gevoel nauwelijks eens voor de volle 100% ademhalen. Ik zit constant met één of meerdere kinderen om me heen en dat breekt me momenteel Heel Erg op.
Mijn oudste van 8 wil niet buitenspelen en ik weet niet wat ik daarmee aan moet. Hele dagen zit ze binnen te hangen. Op haar telefoon, wat hobby'en, beetje met haar broer spelen, op de bank hangen etc. Er wonen zat kinderen in de buurt en er is ook een speeltuintje, maar ik krijg haar niet naar buiten. Deze vakantie ook, ze is geen seconde buiten wezen spelen. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee aan moet. Gewoon maar binnen laten? Of gewoon op een gegeven moment wat pushen om toch wat buiten te doen met vriendinnen?
Ze is ook in de avond niet moe (ook niet als ze naar school is geweest). Ze gaat pas tegen 21 uur/21:30 slapen, dus avonden heb ik ook niet echt voor mezelf.
En dan heb ik natuurlijk mijn 2 jarige nog die ook niet bijster goed slaapt en vanmorgen om 5.15 alweer wakker was. Ik heb momenteel echt het idee dat mijn leven geen drol voorstelt. Eten, slapen, werken, voor kinderen zorgen en repeat. Elke dag weer.
Buh
Ik zou het buitenspelen van je oudste wat meer loslaten. Niet elk kind is een buitenspeelkind. Dat later naar bed gaan vind ik ook wel een dingetje. Je mist dan toch dat stuk me-time in de avond. Ik tune dan ook echt even uit
En in jouw geval ook nog met een peuter erbij, lijkt me pittig.Waarom stel jij geen grenzen? Waarom laat je het allemaal gebeuren en doe je alsof je geen invloed hebt?
Waarom kun jij niet normaal reageren zoals de bedoeling is in dit topic?quote:
Over het slapen. Bij ons ligt de 8-jarige er om 8 uur in, dan mag hij nog een half uurtje lezen en daarna moet het licht uit. Dat zijn duidelijke regels.
Waarom stel jij geen grenzen? Waarom laat je het allemaal gebeuren en doe je alsof je geen invloed hebt?
Bemoedigende woorden dus, niet afzeiken en/of elkaars manier van opvoeding bekritiseren.
Je reageert 2 keer op dezelfde post en beide keren ben je aan het afzeiken/veroordelen zonder iets constructiefs bij te dragen, post dan gewoon niet.
Deze combi is ook niet relaxt kan ik me zo voorstellen. Onze oudste is nu 10 en gaat ook steeds later naar bed. We hebben wel een soort van regel dat hij vanaf 20.30 in ieder geval in zijn kamer is en dan mag hij nog even zelf lezen als hij niet moe genoeg is. Wij willen dan ook gewoon even tijd voor onszelf, want als hij in de kamer is, gaat hij zich toch overal mee bemoeien. "Wat doe je, wat kijk je, wat heb je daar?' LAAT ME FF PLEASE!quote:
Pfff ik ben zo moe en ik zit er gewoon even doorheen.
Ik kan voor mijn gevoel nauwelijks eens voor de volle 100% ademhalen. Ik zit constant met één of meerdere kinderen om me heen en dat breekt me momenteel Heel Erg op.
Mijn oudste van 8 wil niet buitenspelen en ik weet niet wat ik daarmee aan moet. Hele dagen zit ze binnen te hangen. Op haar telefoon, wat hobby'en, beetje met haar broer spelen, op de bank hangen etc. Er wonen zat kinderen in de buurt en er is ook een speeltuintje, maar ik krijg haar niet naar buiten. Deze vakantie ook, ze is geen seconde buiten wezen spelen. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee aan moet. Gewoon maar binnen laten? Of gewoon op een gegeven moment wat pushen om toch wat buiten te doen met vriendinnen?
Ze is ook in de avond niet moe (ook niet als ze naar school is geweest). Ze gaat pas tegen 21 uur/21:30 slapen, dus avonden heb ik ook niet echt voor mezelf.
En dan heb ik natuurlijk mijn 2 jarige nog die ook niet bijster goed slaapt en vanmorgen om 5.15 alweer wakker was. Ik heb momenteel echt het idee dat mijn leven geen drol voorstelt. Eten, slapen, werken, voor kinderen zorgen en repeat. Elke dag weer.
Buh
Wat doet jouw oudste aan sport? Of is bijvoorbeeld scouting iets voor haar? Dan heeft ze toch een activiteit en leert ze nieuwe kinderen kennen. Investeren in activiteiten samen kan ook een start zijn. Als jullie samen een paar keer gaan badmintonnen oid, vindt ze dat misschien wel leuk genoeg om ook eens een vriendje uit de buurt mee te vragen?
En voor de rest zou ik het ook loslaten. Vervelen is op zich helemaal niet erg, ik zou wel oppassen dat jij niet continu met haar bezig gaat. Dat je bijvoorbeeld duidelijk zegt 'Ik wil nu wel een spelletje met je spelen, maar daarna ga ik even xxx voor mezelf doen'. Voor zover dat natuurlijk kan met een peuter in tha house...
.Ik vraag me alleen af waarom ze doet alsof het een feit is dat haar dochter zo laat naar bed gaat, terwijl zij de ouder is en hier dus invloed op heeft.quote:
[..]
Waarom kun jij niet normaal reageren zoals de bedoeling is in dit topic?
Bemoedigende woorden dus, niet afzeiken en/of elkaars manier van opvoeding bekritiseren.
Je reageert 2 keer op dezelfde post en beide keren ben je aan het afzeiken/veroordelen zonder iets constructiefs bij te dragen, post dan gewoon niet.
Misschien kun je met een kleine aanpassing toch een stuk rust voor jezelf inbouwen: de bedtijd. Dat ze niet slaapt tot 21:00/21:30 wil niet zeggen dat ze tot die tijd in jouw aura rond hoeft te lopen. 20:00 naar haar kamer brengen, de dag afsluiten en haar (en jezelf) laten afschakelen een optie?quote:
Pfff ik ben zo moe en ik zit er gewoon even doorheen.
Ik kan voor mijn gevoel nauwelijks eens voor de volle 100% ademhalen. Ik zit constant met één of meerdere kinderen om me heen en dat breekt me momenteel Heel Erg op.
Mijn oudste van 8 wil niet buitenspelen en ik weet niet wat ik daarmee aan moet. Hele dagen zit ze binnen te hangen. Op haar telefoon, wat hobby'en, beetje met haar broer spelen, op de bank hangen etc. Er wonen zat kinderen in de buurt en er is ook een speeltuintje, maar ik krijg haar niet naar buiten. Deze vakantie ook, ze is geen seconde buiten wezen spelen. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee aan moet. Gewoon maar binnen laten? Of gewoon op een gegeven moment wat pushen om toch wat buiten te doen met vriendinnen?
Ze is ook in de avond niet moe (ook niet als ze naar school is geweest). Ze gaat pas tegen 21 uur/21:30 slapen, dus avonden heb ik ook niet echt voor mezelf.
En dan heb ik natuurlijk mijn 2 jarige nog die ook niet bijster goed slaapt en vanmorgen om 5.15 alweer wakker was. Ik heb momenteel echt het idee dat mijn leven geen drol voorstelt. Eten, slapen, werken, voor kinderen zorgen en repeat. Elke dag weer.
Buh
Nee, je vraagt je niet alleen af, je veroordeelt.quote:
[..]
Ik vraag me alleen af waarom ze doet alsof het een feit is dat haar dochter zo laat naar bed gaat, terwijl zij de ouder is en hier dus invloed op heeft.
Dat je een vraagteken achter een zin zet maakt niet dat je je alleen maar iets afvraagt zonder te veroordelen, of wel soms?
Toch ben ik het ook wel met Avelie eens (Ja ja, zeer onpopulair om te zeggen, maar toch) dat je hier zelf echt wel wat meer in mag sturen
dat maakt het niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kinderen makkelijker. Hier liggen ze ook vanaf uiterlijk 20:00 op de eigen kamer (soms zelfs wat eerder). Ze mag dan nog best even wat lezen maar de woonkamer is dan van mij. Dat geeft jou ook meer ruimte voor jezelf
en hopelijk voelt het dan wat minder zwaar.Het mag wat tactischer inderdaadquote:
[..]
Waarom kun jij niet normaal reageren zoals de bedoeling is in dit topic?
Bemoedigende woorden dus, niet afzeiken en/of elkaars manier van opvoeding bekritiseren.
Je reageert 2 keer op dezelfde post en beide keren ben je aan het afzeiken/veroordelen zonder iets constructiefs bij te dragen, post dan gewoon niet.
Maar in principe heeft ze wel gelijk. We moeten wat betreft bedtijd wat strakker zijn. Aanvankelijk vond ik het niet zo'n probleem, maar ik ben nu op een punt bereikt dat het me opbreekt. Ik heb ook regelmatig vroege dienst waardoor ik vroeg naar bed ga. Ik heb op zo'n dag misschien een half uurtje echt voor mezelf gehad. Wat betreft buiten spelen, ik zal dat inderdaad los moeten laten. Ze is nooit van het buiten geweest. Ook niet as in boodschappen oid doen. Een echte huismus en ook wat introvert. Ik wil het ook eigenlijk niet pushen, ze is zoals ze is
Maar soms vind ik het wel wat lastig. Ook omdat ik bang ben dat ze eenzaam is/wordt ofzo.Maar vergelijk jouw post eens met die van Qarrad. Het is de toon die de muziek maakt..quote:
Nou dat dus. Dat mag best gezegd worden, toch? Anders komt iemand ook niet verder.
Het gaat er vooral om hoe je het zegt, anderen halen de bedtijd ook aan, maar wel op een andere manier.quote:
Nou dat dus. Dat mag best gezegd worden, toch? Anders komt iemand ook niet verder.
Mijn dochter is net zo hoor, die gaat ook niet zo snel buiten spelen. Ze doet wel aan weglopen als ze boos is, gelukkig is ze vaak boos dus komt ze nog eens wat buitenquote:
[..]
Het mag wat tactischer inderdaad
Wat betreft buiten spelen, ik zal dat inderdaad los moeten laten. Ze is nooit van het buiten geweest. Ook niet as in boodschappen oid doen. Een echte huismus en ook wat introvert. Ik wil het ook eigenlijk niet pushen, ze is zoals ze is
En ik wil ook geen animatieteam zijn en tegelijk wil ik de schermtijd beperken dus ik heb heel vaak een zuchtend klagend "ik verveeeeeel me" kind in m'n aura. Maar ja. Uiteindelijk gaat ze vanzelf wel wat doen. Maar gezellig is anders ja
[ Bericht 0% gewijzigd door Kyara op 06-03-2023 09:48:38 ]
Dat hebben we verhoogd toen hij 12 werd.
Telefoon gaat niet mee naar boven, in bed lezen heb ik geen probleem mee, hij heeft sinds afgelopen zomer TV op zijn kamer, maar als ik het vermoeden heb dat hij 's avonds laat TV kijkt dan trek ik de UTP-kabel naar zijn kamer uit de verdeeldoos in de meterkast, want zijn TV is alleen bekabeld verbonden, niet via WiFi
Nog niet hoeven doen trouwens, de wetenschap dat ik dat kan doen (en ook zeker zal doen) is voorlopig voldoende
Los van je dochter zou ik echt een plannetje voor jezelf gaan maken hoe je bovenstaande kunt veranderen. Als je een partner hebt, is het makkelijk dan kun je bijvoorbeeld voorstellen dat jullie beide twee avonden in de week vrij hebben om af te spreken met vrienden, naar een voorstelling te gaan of te gaan sporten, waar je maar zin in hebt. Het kan ook zijn dat je thuisblijft en in bad gaat liggen met een glas wijn en een goed boek en je partner alles omtrent de kinderen oplost die avond.quote:Ik heb momenteel echt het idee dat mijn leven geen drol voorstelt. Eten, slapen, werken, voor kinderen zorgen en repeat. Elke dag weer.
Als je geen partner hebt, kun je elke week een vaste oppas laten komen, of iemand uit je netwerk vragen om structureel op te passen, zodat jij iets voor jezelf kunt doen. Dit soort dingen vallen gewoon te regelen, zeker met een jongste die al 2 jaar is.
Het houdt een keer op inderdaad. Maar tegen die tijd hoop ik dat de kinderen dan gewoon gezellig met ons iets kijken op Netflix, we samen een spelletje doen of op de bank een boek lezen. En als ze wat willen drinken, dat ze dat gewoon ff zelf regelen. Mij niet bellenquote:
Ik heb bedtijd altijd moeilijk gevonden, met een kind dat niet veel slaap nodig heeft. Wij hebben ook wel een tijd gehad inderdaad dat we uitlegden dat wij ook even wat vrije tijd zonder haar wilden. Dat ze niet hoeft te slapen als ze nog geen slaap heeft, maar dat ze zich vanaf tijdstip x wel op haar kamer bevindt. Dat heeft een tijdje best goed gewerkt.
.Ja, ik geniet er ook nog maar van zolang het nog werkt. Er komt vanzelf een moment dat pubers m'n huis over gaan nemen.quote:
Ik heb bedtijd altijd moeilijk gevonden, met een kind dat niet veel slaap nodig heeft. Wij hebben ook wel een tijd gehad inderdaad dat we uitlegden dat wij ook even wat vrije tijd zonder haar wilden. Dat ze niet hoeft te slapen als ze nog geen slaap heeft, maar dat ze zich vanaf tijdstip x wel op haar kamer bevindt. Dat heeft een tijdje best goed gewerkt.
Ik hoop dat tegen die tijd de garage en mijn geluidsdichte tuinhuis met slot aan de binnenkant klaar zijn.
De meeste kinderen zijn tegenwoordig overprikkeld en zullen dus moeten ontprikkelen voordat ze in slaap kunnen vallen.
Als het goed is geef jij als ouder deze structuur aan je kind.
Onze dochter is bijna 14, dus die kun je niet meer telkens wegsturen. Doordeweeks gaat ze meestal wel redelijk op tijd naar boven/bed. Maar in het weekend is het steeds vaker dat we bijna tegelijk naar bed gaan. Maar goed, dan kun je inderdaad bijvoorbeeld Wie is de Mol kijken, of leuke films of series. We hebben vorige week The Exorcist gekeken en afgelopen weekend Alienquote:
[..]
Het houdt een keer op inderdaad. Maar tegen die tijd hoop ik dat de kinderen dan gewoon gezellig met ons iets kijken op Netflix, we samen een spelletje doen of op de bank een boek lezen. En als ze wat willen drinken, dat ze dat gewoon ff zelf regelen. Mij niet bellen
Ik was laatst 's avonds bij een andere fokster op de thee en zij heeft 2 pubers en die zaten gewoon beneden en haar man ook en de hont ook en het was gewoon RUSTIG en STIL en VREDIG.
Nee logisch natuurlijk! Heeft ze wel geslapen na die filmsquote:
[..]
Onze dochter is bijna 14, dus die kun je niet meer telkens wegsturen. Doordeweeks gaat ze meestal wel redelijk op tijd naar boven/bed. Maar in het weekend is het steeds vaker dat we bijna tegelijk naar bed gaan. Maar goed, dan kun je inderdaad bijvoorbeeld Wie is de Mol kijken, of leuke films of series. We hebben vorige week The Exorcist gekeken en afgelopen weekend Alien
? Supertof om samen te doen. Wij hebben laatst ook al een lijstje gemaakt met films die we samen met de oudste willen kijken, maar de tijd tussen het moment dat de jongste naar bed gaat en dat hij moet gaan slapen, is nog net even te kort. Laatst moesten we Harry Potter & the half-blood prince al in 3 avonden opdelen .[ Bericht 0% gewijzigd door Phaidra op 06-03-2023 09:56:22 ]
Eens met dat eerste. Die van ons gaat laat slapen voor haar leeftijd, maar ik merk dat ze het er prima op doet. Ze komt niet moe uit bed, haar schoolresultaten zijn prima. Overdag oogt ze ook niet moe. Als ik kijk naar vroeger was ze ook al snel klaar met middagslaapjes. Net haar vader, die heeft ook weinig slaap nodig. Ik nietquote:
Niet elk kind heeft ook even veel slaap nodig. Hier is het ook de bedoeling dat ze alledrie om half 9 op hun kamer zijn. Ze mogen dan lezen oid. Oudste reguleert dat prima en doet elke avond om 9 uur het lichg uit en gaat slapen. Middelste komt nog wel een oaar keer beneden voor drinken/boek pakken/toch nog iets vertellen (en dan ondertussen ook dat commentaar zoals @:Phaidra al mooi schetst). Of dan denk je dat ze slapen en dan komt ze om 10 uur nog een tekening laten zien
Ik heb echt wel voldoende rust nodig en ik ben ook echt een ochtendmens. Het liefst duik in de avond zo vroeg mogelijk in bed Doe ik vaak niet, da's ook niet zo gezellig voor partner Echt? Bedankt voor dit inzicht.quote:
Een kind van 8 is iets totaal anders dan een puber van 14.
Nou mijn achtjarige doet qua buien nauwelijks onder voor dr nicht van 15quote:
Een kind van 8 is iets totaal anders dan een puber van 14.
Wat heb jij het toch fantastisch geregeld, chapeau!quote:
Ook als een kind niet slaapt, is het goed dat het rust krijgt. Geen beeldschermen meer, geen muziek of andere geluiden. Onze oudste mag alleen een (strip)boek lezen het laatste half uur. Dat moet een kind ook leren. Zelf tot rust komen en zelf gaan slapen.
De meeste kinderen zijn tegenwoordig overprikkeld en zullen dus moeten ontprikkelen voordat ze in slaap kunnen vallen.
Als het goed is geef jij als ouder deze structuur aan je kind.
Ik neem aan dat jouw kinderen ook nooit dwarsliggen en alles volgens het boekje doen? Fijn hoor, super mom met haar super relatie en super kinderen /sarcasme
Jezus, zeg. Log alsjeblieft uit.quote:
Hoe zie je dat voor je? Ga je dan naar een spermabank? Of heb je een nieuwe partner die graag een kind wil?
Ik begrijp die wens niet zo. Je bent nu toch moeder van twee kinderen, dat gaat niet meer weg? Daarvoor hoef je toch niet nog een derde in de mix te gooien?
Ik zou dankbaar zijn voor wat je hebt. Die derde kan ook een tweeling zijn, of een kind met een ernstige aandoening.
Het klinkt eerlijk gezegd een beetje alsof je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging en dan maar een derde neemt om de leegte op te vullen. Heb je geen werk dat je doet als de kinderen op school zijn? Omdat je zegt dat je tijd voor jezelf hebt als de kinderen op school zijn?
Dat is hier wel gelukt op een of andere manier, maar ik denk met meer geluk dan wijsheid. En heel consequent volhouden dat eenmaal in je bed ook in je bed blijven betekentquote:
[..]
Misschien kun je met een kleine aanpassing toch een stuk rust voor jezelf inbouwen: de bedtijd. Dat ze niet slaapt tot 21:00/21:30 wil niet zeggen dat ze tot die tijd in jouw aura rond hoeft te lopen. 20:00 naar haar kamer brengen, de dag afsluiten en haar (en jezelf) laten afschakelen een optie?
De jongste is ook nog regelmatig om 21 uur wakker, maar tegenwoordig wel op z’n kamer in z’n bed. Als ik dan ga kijken ligt er zo’n heerlijke chagrijnige kleuter, maar hij is stil en uit mijn aura inderdaad
Waarom was er drama? Ik herken het wel van de peuter en kleuterleeftijd, dat ze moe zijn aan het einde van de dag, maar hier is de overgang al eerder geweest. Vanaf een jaar of 5 - 5,5 komen dat soort drama's aan het einde van de dag al niet meer voor.quote:
Ik merk de laatste tijd dat het blok tussen 6 en 8 relaxter wordt met wat oudere kinderen (bijna 13 en bijna 9 (x2)). Ze hebben net iets meer energie over waardoor er minder snel drama ontstaat en ze kunnen steeds meer zelf regelen. Ze douchen zichzelf en daarna drinken we elke avond thee met een koekje voor ze naar bed gaan om 20:00 uur. Dat is al een veel beter ritueel dan pak 'm beet 2-3 jaar geleden toen er zo'n beetje nog standaard elke dag drama was voor en na het avondeten.
.Ah vreselijk, mijn kids zijn nog erg jong (<3jr), maar hier zou ik echt niet tegen kunnen.quote:
Drama omdat kind 1 kind 2 aankijkt. Of drama omdat kind 1 te lang treuzelt om de mayonaise door te geven aan kind 2. Waarop kind 2 natuurlijk ook niet zomaar de ketchup aan kind 1 wil geven, want dat deed hij ook niet. En jij hebt echt veel meer mayo. En dan meent kind 2 commentaar te hebben omdat kind 1 van tafel af gaat zonder iets te zeggen (hij moest plassen). Ja want 3 weken geleden moest ik ook aan tafel blijven zitten toen... etc etc etc. De wereld zit vol drama, ook na je 5e. Mogelijkheden te over .
Mijn idee is om dan echt even een time-out te hebben met de kids om dit kinderachtige gedrag te bespreken en te voorkomen voortaan. Misschien onvermijdelijk, maar ik wil echt bewust dit gedrag bespreken en niet elke avond hetzelfde kansloze riedeltje herhalen.
Waarschijnlijk moet je hard lachen als je dit leest.
Ben benieuwd hoe dit gaat als de kids ouder zijn en of mijn aanpak effect zal hebben.En tussen mijn jongste (12) en kleinzoon (4) is er sowieso geen strijd, want voor kleinzoon is mijn jongste "mijn vriend" en kijkt hij enorm tegen hem op en is hij hier niet zo vaak dat jongste zoon het vervelend gaat vinden, dus die is heel zorgzaam.
Het is ook goed om je te beseffen dat elk kind anders is, en dat het feit dat gezin A met het ene worstelt, het niet zo is dat gezin B daar dus ook mee worstelt. En vooral ook andersomquote:
[..]
Ah vreselijk, mijn kids zijn nog erg jong (<3jr), maar hier zou ik echt niet tegen kunnen.
Mijn idee is om dan echt even een time-out te hebben met de kids om dit kinderachtige gedrag te bespreken en te voorkomen voortaan. Misschien onvermijdelijk, maar ik wil echt bewust dit gedrag bespreken en niet elke avond hetzelfde kansloze riedeltje herhalen.
Waarschijnlijk moet je hard lachen als je dit leest.
dat als gezin A ergens niet mee worstelt, het niet betekent dat gezin B daar dus ook niet mee kan worstelen. Er is geen fit-for-all aanpak. En kinderen die geen drama schoppen en zich altijd keurig gedragen zijn ook niet altijd een verdienste van de ouders. Het is dus ook niet zo dat elk monster altijd gecreeerd is
Ik tolereer ook niet al het wangedrag, maar dat is dus absoluut niet hetzelfde als "dan doen ze het dus ook niet".
We blijven het proberen inderdaad!quote:
[..]
Ah vreselijk, mijn kids zijn nog erg jong (<3jr), maar hier zou ik echt niet tegen kunnen.
Mijn idee is om dan echt even een time-out te hebben met de kids om dit kinderachtige gedrag te bespreken en te voorkomen voortaan. Misschien onvermijdelijk, maar ik wil echt bewust dit gedrag bespreken en niet elke avond hetzelfde kansloze riedeltje herhalen.
Waarschijnlijk moet je hard lachen als je dit leest.
En er zit ook wel eens een kind op de gang met zijn bord omdat we er echt klaar mee zijn. Er speelt ook wel meer, niet altijd zitten ze goed in hun vel en dat uit zich vooral op deze manier. Er zijn periodes dat het beter gaat. De oudste van 10 is ook nog net niet oud genoeg om alle steken onder water van de jongste gewoon te negeren. Hij zit zoooo gemakkelijk op de kast dat ik ook wel snap dat de jongste het blijft proberen .Herkenbaar dit - Ook al zijn mijn kids nog erg jong, we zien overduidelijk dat ze beide een totaal ander karakter hebben en inderdaad hun eigen 'uitdagingen' hebben die we aanpakken.quote:
En kinderen die geen drama schoppen en zich altijd keurig gedragen zijn ook niet altijd een verdienste van de ouders. Het is dus ook niet zo dat elk monster altijd gecreeerd is
Haha, dan is het volgens mij ook erg moeilijk om als ouder zijnde niet soms mee te gaan met het 'plagen' samen met de jongste.quote:
Hij zit zoooo gemakkelijk op de kast dat ik ook wel snap dat de jongste het blijft proberen .
[ Bericht 100% gewijzigd door Kaizen_ op 06-03-2023 13:52:48 ]
. 9 jaar ouder en toch zo makkelijk te jennen. Aangezien er bij onze kinderen maar 2,5 jaar tussen zit, zal die fase vast ook wat langer duren . Karma anyone?Drama omdat de ander drama maakt. Ook zo fijnquote:
En vergeet niet: drama omdat de ander ademt!
Dat klinkt echt als een utopiequote:
Ik was laatst 's avonds bij een andere fokster op de thee en zij heeft 2 pubers en die zaten gewoon beneden en haar man ook en de hont ook en het was gewoon RUSTIG en STIL en VREDIG.
Gelukkig dat hier wel duidelijk wordt dat we niet de enige zijn zonder roze wolk en enkel positiviteit. #JeKrijgtErZoveelVoorTerug
De pest van onze huidige tijd is denk ik de online social fantasiewereld met de perfecte plaatjes van perfecte gezinnen. Maar da's allemaal photoshop hoor
Ik hoop niet dat we een kinderwens voor iemand 'verpesten' met dit topic. Maar het is wel wat het is, het gaat niet alleen over rozen.
[ Bericht 3% gewijzigd door Sunshine1982 op 06-03-2023 15:18:27 ]
Ze bestaan wel ;-)\quote:
Ik denk eerder dat er helemaal niemand bestaat met alleen maar roze wolken en alleen maar positiviteit
De pest van onze huidige tijd is denk ik de online social fantasiewereld met de perfecte plaatjes van perfecte gezinnen. Maar da's allemaal photoshop hoor
Ik heb een man een baan en vier kinderen onder de 10 en ik vind het een mooi leven.
Roze wolk wil ik het niet noemen want het is wel druk maar daar heb ik geen moeite mee.
Hehe, dit topic bevestigt voor mij wel weer dat ik echt (nog) geen behoefte heb aan een tweede kindquote:
Volgend jaar in het nieuws: '2023 was een dieptepunt wat betreft geboortes. Nog nooit waren er zo weinig geboortes dan in ieder ander jaar'.
2024 dan wel. Bijna alle 2023 baby's zijn al verwektquote:
Volgend jaar in het nieuws: '2023 was een dieptepunt wat betreft geboortes. Nog nooit waren er zo weinig geboortes dan in ieder ander jaar'.
Wij zijn momenteel druk aan het twijfelen aan een tweede en dit topic helpt niet mee neequote:
Volgend jaar in het nieuws: '2023 was een dieptepunt wat betreft geboortes. Nog nooit waren er zo weinig geboortes dan in ieder ander jaar'.
Ik hoop niet dat we een kinderwens voor iemand 'verpesten' met dit topic. Maar het is wel wat het is, het gaat niet alleen over rozen.
Dit dusquote:
[..]
Hehe, dit topic bevestigt voor mij wel weer dat ik echt (nog) geen behoefte heb aan een tweede kind
Als Anna de eerste was geweest was er zeker geen 2e gekomenquote:
[..]
Wij zijn momenteel druk aan het twijfelen aan een tweede en dit topic helpt niet mee nee
[..]
Dit dus
. Ik kan geen dag zonder haar, maar jeetje wat is het een pittig kind. Gillen van plezier op standje permanente gehoorschade, een mening over alles met 15 maanden . De stervenden zwaan is het favoriete dier om na te doen.Vind ik ook! En grote kans ook dat het er bij 1 blijft. Maar ja, die twijfel hèquote:
Als we nog een Aapie erbij zouden krijgen zou ik het zo doenquote:Op maandag 6 maart 2023 15:40 schreef douche-eendje het volgende:
[..]
Als Anna de eerste was geweest was er zeker geen 2e gekomen
Maar je weet niet wat voor type kind je krijgt natuurlijk Tweede kind, ja of nee?
POLL
Tot 9-10 jaar geleden zou ik een ander antwoord hebben gegevenquote:
In dat kader eens een poll
Tweede kind, ja of nee?
[poll=5262]
Ik wilde best een tweede, of in ieder geval proberen of dat wilde lukken, maar man wilde niet. En ik moet zeggen dat ik inmiddels wel heel content ben met het feit dat ik maar één kind heb.
En toch zie ik het totaal niet voor me, nog 1. Qua energieniveau, logistieke planning, drukte in huis etc.
Die derde zit er gezien mijn leeftijd sowieso niet in, of het moet een tweeling wordenquote:
Dit is exact onze situatiequote:
[..]
Tot 9-10 jaar geleden zou ik een ander antwoord hebben gegeven
Ik wilde best een tweede, of in ieder geval proberen of dat wilde lukken, maar man wilde niet. En ik moet zeggen dat ik inmiddels wel heel content ben met het feit dat ik maar één kind heb.
Ik neig naar ja en man naar nee, en als ik denk dan maar niet neigt hij weer naar ja Maar meestal is het nee dus ik denk ook niet dat het er nog van komt. En we hebben het goed met elkaar dus als het hierbij blijft is het ook ok Ik heb het vooral met slaap, dat ik dan bang ben altijd uitgeput te zijnquote:
Mijn dreumes (bijna 22 maanden) is echt makkelijk tot nu toe. Eet goed, slaapt goed, kan goed zelf spelen.
En toch zie ik het totaal niet voor me, nog 1. Qua energieniveau, logistieke planning, drukte in huis etc.
Ik heb mijn slaap gewoon harder nodig dan een gemiddeld persoon.Mag ik vragen of dit een bewuste keuze is geweest?quote:
Ook wel eens een verademing om allemaal posts te zien van vrouwen met 1 kind, het lijkt wel een zeldzaamheid, zeker in mijn omgeving
De dynamiek is heel anders dan een gezin met meer kinderen, maar juist die dynamiek bevalt ons uitstekendquote:
[..]
Die derde zit er gezien mijn leeftijd sowieso niet in, of het moet een tweeling worden
[..]
Dit is exact onze situatie
quote:
[..]
Ik heb het vooral met slaap, dat ik dan bang ben altijd uitgeput te zijn
[..]
Mag ik vragen of dit een bewuste keuze is geweest?
Ook wel eens een verademing om allemaal posts te zien van vrouwen met 1 kind, het lijkt wel een zeldzaamheid, zeker in mijn omgeving
ik zie echt van alles! Op mijn werk relatief veel mensen met 3 kinderen, maar ook een hele hoop zonder kinderen. Twee is nog wel de norm, maar 1 zie je toch ook wel vaker. En dan niet alleen maar omdat ze er niet meer konden krijgen, maar ook omdat er bewust voor gekozen is.Dat vind ik ook ja, die dynamiekquote:
[..]
De dynamiek is heel anders dan een gezin met meer kinderen, maar juist die dynamiek bevalt ons uitstekend
Toen we laatst Aapie naar bed brachten (ik doe dit doorgaans maar nu deden we het samen) waren we even lekker met z'n drieën aan het knuffelen en besefte toen dat je dat waarschijnlijk met een tweede niet meer hebt. Dan is het veel meer 1 ouder zorgt voor de ene terwijl de andere ouder met de andere bezig is. En dat kan mij bij voorbaat al verdrietig maken Wij hebben 1 stel vrienden met 1 kind omdat dat ene kind al bijna hun huwelijk heeft gekostquote:
[..]
Alle anderen hebben 2 of meer kinderen en als je vraagt waarom is de reden toch altijd "omdat dit zo leuk is voor het/de andere kind(eren)". Vervolgens hoor ik later alleen maar verhalen over ruziënde kinderen dus dat is ook maar een drogredenering. Ik vraag me ook wel eens af waarom ik überhaupt een tweede zou willen dan dat het vanwege mijn hormonen zo leuk lijkt Mag je vragen, en het is inderdaad een bewuste keuze.quote:
[..]
Mag ik vragen of dit een bewuste keuze is geweest?
Of ja, we hebben de deur altijd wel op een kier gehouden (en nog steeds wel), maar we hebben twee (of meer) kinderen nooit als "streven" gehad. Sommige mensen voelen dat hun gezin nog niet compleet is, dat hebben wij allebei niet.
En als dat diepe verlangen naar een tweede ontbreekt, dan zijn er tig goede redenen om het vooral níet te doen. Terwijl je die allemaal aan de kant zou kunnen schuiven als je het wél heel graag wil.
quote:Ook wel eens een verademing om allemaal posts te zien van vrouwen met 1 kind, het lijkt wel een zeldzaamheid, zeker in mijn omgeving
Ik las ooit deze blog, het staat op een site over financiële onafhankelijkheid maar gaat ook over andere aspecten. Misschien heb je er ook wat aan:
https://www.mrmoneymustac(...)o-have-only-one-kid/
Eh... al die dingen had je kunnen weten VOORDAT je aan kinderen begon, he? Gewoon even je oor bij andere ouders te luisteren leggen en goed in je oren knopen wat ze zeggen. Die van ons zijn inmiddels 22 en 19, maar ook wij zaten in die beginperiode er regelmatig he-le-maal doorheen. Logisch. Midden in de nacht flesjes geven, luiers verschonen, enz. Mijn vrouw sliep dan en ik deed dat allemaal, overdag deed zij alles. Na een tijdje helemaal op de automatische piloot. Maar die tijd gaat voorbij, kleine kinderen worden groot. En eenmaal groot, wil je regelmatig dat ze weer klein zouden zijn, want dan heb je weer andere shit. Pubers hebben ook zo hun streken en vlak ook school niet uit, daar krijg je ook nog genoeg mee te stellen. En oh ja, vergeet het huiswerk niet. Hoort er allemaal bij.quote:
Omdat het soms best kut is enzo.
Originele OP:
[..]
Sterkte! En onthoud: het gaat allemaal voorbij, voor je het weet ben je opa en oma.
Twee kinderen is echt een heel stuk drukker dan eentje. En dan hebben we tot nu toe weinig drama (de jongste is net 1). Maar de leuke momenten zijn ook toffer. Dus hogere pieken en diepere dalen.
Ondanks dat het pittige tijden zijn hier blijft het saldo over het algemeen positief. En als ik sommige mensen in mijn omgeving hoor vraag ik me echt af wat mensen dan verwachten van het ouderschap voor ze eraan beginnen als het zo tegenvalt. Ik worstel wekelijks met de drukte, overprikkeld zijn en weinig tot geen tijd voor mezelf maar ik haal ook veel voldoening uit het (proberen) opvoeden zelf. Als alles als werk aanvoelt lijkt het mij heel erg lastig.
Ze kunnen elkaar enorm in de weg zitten en enorm ruzie maken maar deze vakantie waren ze bijvoorbeeld echt zo leuk samen.
3 kan niet, tenzij een andere donor en ook een ander huis, dit huisje zit vol.
En Sunshine, geen tips, ik hoop dat je wat hebt aan de al gegeven tips.
Tnx. Haha. Wij hebben dit toevallig net besloten.quote:
Echt, 100% dit.quote:
Als iemand mij vraagt of het gezellig is om er 3 te hebben zeg ik voor de gein altijd dat het echt geweldig is en ik nooit anders zou willen en dat ik het iedereen kan afraden.
Ja weet ik. Is niet mijn postquote:
[..]
Eh... al die dingen had je kunnen weten VOORDAT je aan kinderen begon, he? Gewoon even je oor bij andere ouders te luisteren leggen en goed in je oren knopen wat ze zeggen. Die van ons zijn inmiddels 22 en 19, maar ook wij zaten in die beginperiode er regelmatig he-le-maal doorheen. Logisch. Midden in de nacht flesjes geven, luiers verschonen, enz. Mijn vrouw sliep dan en ik deed dat allemaal, overdag deed zij alles. Na een tijdje helemaal op de automatische piloot. Maar die tijd gaat voorbij, kleine kinderen worden groot. En eenmaal groot, wil je regelmatig dat ze weer klein zouden zijn, want dan heb je weer andere shit. Pubers hebben ook zo hun streken en vlak ook school niet uit, daar krijg je ook nog genoeg mee te stellen. En oh ja, vergeet het huiswerk niet. Hoort er allemaal bij.
Sterkte! En onthoud: het gaat allemaal voorbij, voor je het weet ben je opa en oma.
Overigens niet mee eens dat je dat allemaal van te voren kan weten.
Het is ook iets wat je zelf moet ervaren. Wat een ander zegt of vindt kan echt lijnrecht tegenover datgene staan wat je zelf ervaart.
En ik weet ook dat een kinderwens je wel wat blind kan maken voor al die "eerlijke" verhalen. Ik had ook echt zoiets van: nouja boeiend, dat zie ik wel als 't zo ver is en dan vind ik vast wel een manier om er mee om te gaan. En dat is ook zo.
M.a.w. 90 % oftopicHahaha zoveel herkenning hierinquote:
Drama omdat kind 1 kind 2 aankijkt. Of drama omdat kind 1 te lang treuzelt om de mayonaise door te geven aan kind 2. Waarop kind 2 natuurlijk ook niet zomaar de ketchup aan kind 1 wil geven, want dat deed hij ook niet. En jij hebt echt veel meer mayo. En dan meent kind 2 commentaar te hebben omdat kind 1 van tafel af gaat zonder iets te zeggen (hij moest plassen). Ja want 3 weken geleden moest ik ook aan tafel blijven zitten toen... etc etc etc. De wereld zit vol drama, ook na je 5e. Mogelijkheden te over
Ja, vind je dat echt? Ik vind dat echt heel erg meevallen in dit topic. Het is vooral eerlijk ervaringen delen in mijn ogen. Voor 90% van het topic.quote:
Dit topic is wel weer een hoe goed doe ik het wel goed topic geworden
Ik heb even teruggezocht naar al jouw bijdragen in de reeks maar daar proef ik voornamelijk uit dat jij vindt dat ouderschap sowieso kut is en dat je daarom geen kinderen hebt. Da's ook prima natuurlijk, maar net zo offtopic als waar je anderen nu van beticht
[ Bericht 20% gewijzigd door SQ op 06-03-2023 16:58:46 ]
Noted...quote:
Oprecht benieuwd wat de reden er van is (dat je van alle 3 zielsveel houdt staar uiteraard buiten alles)
Hoe groot is t verschil van 2 naar 3 in de praktijk echt?
Ik doe in de praktijk alles zo goed als alleen, ziekte, verdriet maar ook de positieve dingen en de feestdagen, toch denk ik niet dat het daarom zwaarder is voor mij dan voor mensen met een partner, tuurlijk kun je de last verdelen als je samen bent, maar die verwachtingen zijn er dan ook, en die verwachting heb ik niet want die partner is er niet.
Maar goed 3 is natuurlijk wel weer een ander cookie dan 2
Je moet je echt even indenken dat je compleet terug gaat naar square 1 als je een baby er bij krijgt. Zeker gezien het feit dat de jouwe al 8 en 6 zijn nu. Met een baby zit je de komende jaren weer met honderd slaapjes, geen nachtrust, dreumesbuien, peuterbuien, nog meer slaapjes. Kind dat in een COMPLEET andere beleefwereld zit dan de oudere kinderen. En je wil het alleen gaan doen, dus je kunt niet de taken verdelen. Ik vind het zo'n verademing om eens een dagje weg te zijn met mijn groten zonder die kleine er bij. Dan worden we tenminste niet de hele tijd afgeremd. En andersom net zo. Samen dingen doen met drie kinderen in compleet verschillende leeftijden is gewoon niet zo leuk, vind ikquote:
[..]
Noted...
Oprecht benieuwd wat de reden er van is (dat je van alle 3 zielsveel houdt staar uiteraard buiten alles)
Hoe groot is t verschil van 2 naar 3 in de praktijk echt?
Ik doe in de praktijk alles zo goed als alleen, ziekte, verdriet maar ook de positieve dingen en de feestdagen, toch denk ik niet dat het daarom zwaarder is voor mij dan voor mensen met een partner, tuurlijk kun je de last verdelen als je samen bent, maar die verwachtingen zijn er dan ook, en die verwachting heb ik niet want die partner is er niet.
Maar goed 3 is natuurlijk wel weer een ander cookie dan 2
de jongste wil met een schepje in het zand prikken en de oudste wil in de achtbaan 
Daarbij is het gewoon DRUK. Er is altijd wel iemand boos, verdrietig of nurks. Altijd iemand die wat van je moet. Je hebt te weinig aandacht om juist te kunnen verdelen.
Het is gewoon disbalans. Heb ik me nooit gerealiseerd. En ja, ik hou zielsveel van mijn jongste en ik wil 'm nooit meer kwijt, maar als ik ECHT had geweten wat het inhield was ik er niet aan begonnen.
Ik lig trouwens tegenwoordig meestal eerder in bed, om dan wakker gekletst te worden