Altijd goeie herinneringen.quote:Op donderdag 24 juni 2021 12:45 schreef exode het volgende:
[..]
Volledig out onze comfort ook, gewoon een lege loods huren. Echt alles moesten we regelen en huren tot aan de kapstokken aan toe.
De jubileum editie is mijn favoriete, op het Stadhuisplein. Met de bootjes tussen de locaties. Vergeet ik nooit meer, zeikte op een gegeven moment van de regen. 1 vriend was verantwoordelijk voor die bootjes, die was nat tot zijn onderbroek en wij maar grappen maken via de walkie talkie dingen vanuit warme backtages.
Ik kan me daar nauwelijks iets van herinneren, behalve dat ik geen boot heb gezien en dus ook vast op 1 locatie ben gebleven.
En er moet ook vast iemand uit zo'n boot zijn gedonderd, maar dat is heeeeeel vaag.
Volgens mij waren wij toen ook al wel aan de oude kant.
sorry voor de late reactie maar OMG!quote:Op woensdag 23 juni 2021 21:26 schreef Leandra het volgende:
[..]
We waren vandaag in het oude appartement van mijn ouders bezig waar we letterlijk alles uit moesten slopen, dus ik begon met de rolgordijnen die op de aluminium draai-kiepramen geschroefd zaten, de ramen die in de kiepstand stonden deed ik eerst dicht voor ik met dat rolgordijn begon te klieren (duwen, trekken, niets ging normaal los, zelfs de Luxaflex rolgordijnen niet)
Dat raam stond niet in de kiepstand maar zat gewoon dicht, dus ik klim op het trappetje om niet boven mijn macht te werken, haal afdekdingetjes weg, geef een ruk aan het rolgordijn en het raam blijkt gewoon in de draaistand te staan en draait dus open, terwijl ik ongeveer op 70 cm boven de vloer sta en de valbeveiliging net iets hoger is dan mijn voeten...
Geen idee wie dat raam dicht heeft geduwd zonder het ook weer met de hendel vast te zetten, maar ik was overal wel even klaar mee, dus ik ben maar meuk naar de stort gaan brengen, lekker met twee benen op de grond, 0 hoog.
Ik voelde me er ook altijd oud, maar hing vooral backstage. Verloofde is ook kort vrijwilliger geweest zodat ze ook achter mocht hangen anders zagen we elkaar de hele avond niet.quote:
[..]
Altijd goeie herinneringen.
Ik kan me daar nauwelijks iets van herinneren, behalve dat ik geen boot heb gezien en dus ook vast op 1 locatie ben gebleven.
En er moet ook vast iemand uit zo'n boot zijn gedonderd, maar dat is heeeeeel vaag.
Volgens mij waren wij toen ook al wel aan de oude kant.
Wel veel vriendschappen aan overgehouden (en veel OMG verhalen).
Kans is dan wel aannemelijk dat ik je ooit een flyer in je handen heb geduwd of zo
Zeker nietquote:
Kans is dan wel aannemelijk dat ik je ooit een flyer in je handen heb geduwd of zo
Ik denk niet dat ik ooit een flyer heb aangenomen
en volgens mij ben jij nog wel wat jonger
Ik voel me wel superjong maar wordt toch echt bijna 41. 41! Klopt niets van natuurlijk.quote:
[..]
Zeker niet
Ik denk niet dat ik ooit een flyer heb aangenomen
en volgens mij ben jij nog wel wat jonger
En ze hebben nu een tentoonstelling die mij interessant lijkt: Met een koffer vol naar Brooklyn. Over de band tussen Breukelen en Brooklyn. Ga ik ook meteen even kijken.
Zo ben ik wel erg oud he, als ik dat soort dingen interessant vind.
Net met B een klein taartje gegeten. Ik weet niet wie het toen een beetje gevolgd heeft, maar hij heeft met zwemdiploma A een traumatje opgelopen met zwemmen met kleding aan. Hij heeft gisteren gewoon in vol ornaat voor C met kleding aan gezwommen, jas en al. Geen centje pijn, zo trots op onze doorzetter.
De laatste 10 jaar gingen zo snel.
Er zijn veel jonge guppies op werk (begin twintigers) en die zien mij vast als een oude taart of moeke.
Ik sprak vorige week iemand die uit 1994 was…dat is 9 jaar verschil.
Gefeliciteerd!Als ik met mijn 40 jaar nog geen oude taart ben dan ben jij dat met je 36 ook nog niet hoor.quote:
Ik ben dus onlangs 36 geworden maar voel me gewoon eeuwig 26 ofzo.
De laatste 10 jaar gingen zo snel.
Er zijn veel jonge guppies op werk (begin twintigers) en die zien mij vast als een oude taart of moeke.
Ik sprak vorige week iemand die uit 1994 was…dat is 9 jaar verschil.
Tuurlijk, voor iemand van 16 klinkt 36 stokoud, maar ik ben maar wat blij dat ik geen 16 meer ben.
Ik zie om me heen juist veel moeders enorm opleven rond hun 50e, als de kinderen groot zat zijn om zichzelf in leven te houden, de carrièredruk een beetje van de ketel is enzo. Ik zou me er bijna op gaan verheugen
Inrichten komt ook wel, maar we gaan de goede kant op.
Grappig: mijn vader gooide vanmorgen in de 'Verhuizing" appgroep dat mijn oudste hem nog even moest helpen 2 kasten in de slaapkamer te verplaatsen en een kledingkast uit de studeerkamer uit elkaar halen.
Nou had ik zelf al 3 meter Pax maar in de inloopkast moest ik er nog wat bij hebben, omdat de kleur die ik heb niet meer leverbaar is zijn die 2 nieuwe witte geworden. En welke kleur heeft die Pax die nu bij mijn ouders uit elkaar moet? Juist
Als ze dat nou iets eerder bedacht hadden dan hadden hun verhuizers die ook gewoon hier kunnen bezorgen, net als de bank, een stoel, een tafel en een schilderij
Ik zei "Hoi [insert naam]" en kreeg een afgemeten "hoi" terug. Ik weet nou niet of hij niet hoorde dat ik zijn naam zei (hij had oortjes in), dat hij me niet herkende of dat het hem niet boeide maar het was wel weer een ontnuchterende ervaring. Daarnaast is hij kalend Niet dat het ooit aan de orde is geweest maar wat ben ik dan blij dat ik gewoon nog met mijn sexy man ben met zijn mooie bos krullen 
. Pubers lijken nog een ver van mijn bed show eigenlijk, terwijl de oudste toch alweer 9 is .Dat laatste ging daarna in mijn geval snel over helaas, maar shit happens.
Hij heeft hem nog niet hoor, wel bijna nu. Maar met kleding aan zwemmen is echt wel een ding.quote:
Ik verheug me eerlijk gezegd wel op het moment dat Juul zo rond de 5 a 6 jaar is. Ik vind het reuze bewerkelijk zo'n peuter. B was altijd al makkelijk, maar nu met 7 heb je er echt amper een kind aan. Dus hoppa kom maar door met de 45+ jaren.
Komt vast snel dan nuquote:
[..]
Hij heeft hem nog niet hoor, wel bijna nu. Maar met kleding aan zwemmen is echt wel een ding.
Ik verheug me eerlijk gezegd wel op het moment dat Juul zo rond de 5 a 6 jaar is. Ik vind het reuze bewerkelijk zo'n peuter. B was altijd al makkelijk, maar nu met 7 heb je er echt amper een kind aan. Dus hoppa kom maar door met de 45+ jaren.
Ik ben er in ieder geval niet een van.quote:
[..]
Ik zie om me heen juist veel moeders enorm opleven rond hun 50e, als de kinderen groot zat zijn om zichzelf in leven te houden, de carrièredruk een beetje van de ketel is enzo. Ik zou me er bijna op gaan verheugen
Ik ben 50 en vond mijn leven toen de kinderen jonger was juist makkelijker.
Ook op mijn werk wordt de druk steeds hoger. Ik heb wel een zware baan van 40 uur maar de eisen worden zwaarder en zwaarder.
Nee, geef mij maar een jaar of 10/15 geleden. Stuk relaxter.
Gek genoeg lijk ik sinds Aapie er is minder moe te zijn Meestal niet zo moe, iig niet iets wat een glaasje cola niet oplost. Ben benieuwd hoe dat straks is met gebroken nachten enzo.
Ben dus achteraf wel blij dat ik niet al veel jonger getrouwd en zwanger was, heb nu meer tijd gehad om mezelf te leren kennen en lekker in mijn vel te zitten. Daar heb ik nu echt wel profijt van.
Vroeger zo’n bang muisje geweest.
Ik geef veel minder om andermans mening en ben ook eerlijker. Ik red mezelf dus beter.
Dát is mij zoveel waard momenteel.
Hoewel het lichamelijk verval dan weer niet per se had gehoeven. Ik werd vorig jaar 30 en POEF vanaf dat moment echt allerlei vage kwaaltjes
. (Niks ernstigs, maar wel irritant). Geen kinderen. De laatste maand wel erg moe, maar dat wijt ik aan een nieuwe baan (met 24/7 rooster).
En wat knap van hem @exode !
Taart is dan zeker welverdiend!Maar kijk alsnog wel uit naar dat de meiden ouder zijn en ik dus ook ouder ben.
Nou, dit inderdaad! Ik zie bij man dat hij nog veel meer geneigd is zich druk te maken over wat mensen ergens van denken, en dat dan ook daar waar het om volslagen vreemden gaat die je daarna nooit meer ziet. Ik vind het juist heerlijk dat ik daar vrijer in ben, dat maakt het leven zoveel makkelijker.quote:
Op dagelijkse basis heb ik wel rete meer zelfvertrouwen en vaardigheden nu dan toen ik jonger was. Ik praat makkelijker met mensen, durf grappen te maken, kom veel meer voor mezelf op.
Vroeger zo’n bang muisje geweest.
Ik geef veel minder om andermans mening en ben ook eerlijker. Ik red mezelf dus beter.
Dát is mij zoveel waard momenteel.
36 jaar, en ik kijk niet meer vooruit, verwacht of hoop op niets. Ik leef nu, en geniet nu. Ik wil niet vervallen in een 'Wat is het nu zwaar, later wordt het beter!' of 'Nu is het leuk, maar straks...'.
Oh, en ik ben niet zweverig of wat dan ook, daar hou ik zelf helemaal niet van
We hebben niet meer dezelfde naam.quote:
Ik ben mega zelfverzekerd nu. En ik zeg dat ook tegen mezelf. En tegen anderen..
Ik ben inmiddels zo zelfverzekerd dat ik mijn ouders bij ons aan tafel op hun lazer heb gegeven over hun bende aan overbodige meukquote:
Ik ben mega zelfverzekerd nu. En ik zeg dat ook tegen mezelf. En tegen anderen..
Dat is ook wel next level, dat je ouders tegenover je zitten als een stel pubers die gewoon hun kamer moeten opruimen ipv allerlei kutexcuses verzinnen om het maar niet te hoeven doen
Mijn man geeft nog minder om wat anderen van hem vinden. Hart op de tong en heeft ook totaal geen angst of zenuwen bij confrontaties of mensen ‘op hun nummer zetten’.quote:
[..]
Nou, dit inderdaad! Ik zie bij man dat hij nog veel meer geneigd is zich druk te maken over wat mensen ergens van denken, en dat dan ook daar waar het om volslagen vreemden gaat die je daarna nooit meer ziet. Ik vind het juist heerlijk dat ik daar vrijer in ben, dat maakt het leven zoveel makkelijker.
Dat is iets dat ik wel van hem geleerd heb. Mensen lopen over je heen als je niets zegt en alles pikt.
Helaas laat mijn lichaam me wel al 1,5 jaar in de steek. Daarvoor zorgde ik ook niet goed voor mijn lichaam overigens. Ik sportte altijd veel, deed alles op de fiets, ging met gemak even 10 kilometer wandelen etc. Dat 'moest' ook wel want ik kom snel aan en ben genetisch nou niet bepaald verwend met allerlei kwalen die potentieel levensbedreigend zijn. Na de geboorte van B is dat allemaal weg, door mezelf he, kan dat joch niets aan doen.
Dus ik baal vooral van wat mijn gewicht en gebrek aan beweging met mijn gezondheid doet. MAAR ik ben net op de fiets Juul van het KDV gaan halen en dat ging hartstikke goed!
Gewoon 10 kilometer gefietst zonder naar adem te happen, zonder extra te puffen. Ik voel het de laatste tijd sowieso dat ik wat meer kan, dus dat ga ik doen ook.Ik hoop dus een beetje dat man van mij af gaat kijken dat het echt niet zo interessant is wat vreemden vinden van jou en/of je acties. Dat zou zo fijn zijn! Voor hem, maar ook wel een beetje voor mij.quote:
[..]
Mijn man geeft nog minder om wat anderen van hem vinden. Hart op de tong en heeft ook totaal geen angst of zenuwen bij confrontaties of mensen ‘op hun nummer zetten’.
Dat is iets dat ik wel van hem geleerd heb. Mensen lopen over je heen als je niets zegt en alles pikt.
Dat is best een ding, omdat ik door 2 keer HELLP inclusief opname op de IC lang heb geloofd dat ik de 40 niet zou halen. Helemaal niet reëel, want zonder zwangerschap ben ik kerngezond, maar zoiets laat diepe indruk achter. Maar het bevalt me goed, het ouder worden. De laatste jaren pas ben ik verliefd geworden op het leven, ben ik in staat mezelf en alles wat onderdeel van mij is te omarmen. Daarvoor was er veel schaamte, over alles. Als ik op mijn 20ste zou weten hoe zelfverzekerd en evenwichtig ik nu zou zijn, dat het dus allemaal goed zou komen, zou ik minder hebben geworsteld destijds. Dat had me een tijd en energie gescheeld zeg..
Ik wilde net zeggen, dat is niet hoe je online overkomt.quote:
Ik ben echt kei onzeker juist, nog steeds. Ik raak nog steeds mild in paniek als ik langs een groep popi jopie tieners moet lopen. Ik denk ook altijd dat ik niks kan. En het strookt helemaal niet met mijn imago
Ook irl nietquote:
[..]
Ik wilde net zeggen, dat is niet hoe je online overkomt.
Het is wel beter dan het was hoor, dat wel
maar er valt zeker nog veel winst te behalen.Nu was mijn eerste zwangerschap niet gepland, maar zijn komst zorgde juist voor een mentale groei waarvan ik me nog steeds afvraag of die plaats had gevonden als die zwangerschap uit was gebleven.quote:
30 en nu soms wel moe maar zwanger dus dat vind ik wel terecht.
Meestal niet zo moe, iig niet iets wat een glaasje cola niet oplost. Ben benieuwd hoe dat straks is met gebroken nachten enzo.
Ben dus achteraf wel blij dat ik niet al veel jonger getrouwd en zwanger was, heb nu meer tijd gehad om mezelf te leren kennen en lekker in mijn vel te zitten. Daar heb ik nu echt wel profijt van.
Dat heb ik ook lang gehad. Maar ik werd gepest in mijn puberteit en op die momenten voelde ik me weer die afgewezen puber.quote:
Ik ben echt kei onzeker juist, nog steeds. Ik raak nog steeds mild in paniek als ik langs een groep popi jopie tieners moet lopen. Ik denk ook altijd dat ik niks kan. En het strookt helemaal niet met mijn imago
Naar is dat.
In wat ik nu doe groeit mijn zelfvertrouwen steeds een beetje meer met alle fijne feedback die ik van de families krijg.
Maar over mezelf... nope... nope...
Oh, en ik heb mezelf ook echt heel lang een waardeloze ouder gevonden (en nog soms).
En nu nog heb ik er moeite mee los te laten dat dat wat is door mij komt zeg maar.
[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 24-06-2021 18:52:07 ]
Nou, toevallig hadden mijn zusje en ik het pas nog over onze jeugd, en Soneal stond met zijn oren te klapperen, maar geloof mij, mijn vader is niet iemand die je tot de orde roept, zelfs nu hij op zijn 80ste flink gekrompen is, en niet meer de 1.91 die hij was, en door zijn diabetes ook graatmager is, dus voor mij was dit ook echt wel nieuw zeg maar, maar alle grenzen waren voor mij compleet overschreden op de dag van hun verhuizing (gisteren weer, maar dat was vooral door mijn balanceeract op 8 hoog, daar kon hij weinig aan doen, denk ikquote:
Maar ik lees met bewondering al jullie verlichte verhalen en heb goede hoop dat mijn dag ook nog komt!
Het is wel beter dan het was hoor, dat wel
)Hij was altijd meneer de directeur, dat heeft me tijdens mijn werk ook wel geholpen, want ik was opgegroeid bij een meneer de directeur in huis, dus toen ik een baan kreeg waar mijn collega helemaal van "de directeur" was, had ik zoiets van "maar thuis zal hij wel gewoon een eikel zijn, net als mijn vader" dus ik was niet onder de indruk. Werkte uitstekend trouwens, ik kon met zowel "de jonge directeur" als "de oude directeur" prima overweg, die vonden het wel prettig dat ik niet onder de indruk was.
Maar mijn vader tegenspreken, laat staan op z'n lazer geven was van een andere orde, N zat geloof ik ook te kijken van "wat zeg jij nou tegen je ouders?!?
"@BE heeft hem vorig jaar gezien en fysiek is hij nog een schim van de lange slanke sterke man die hij was, maar ook in al zijn fragiliteit zie je nog wel dat het een man was waar je geen woorden mee wilde hebben, want hij stampte je in 3 zinnen 2 meter onder de grond.
Zo blij.
Aw…. Toch niet voor mij gedaan he?quote:
Beetjequote:
[..]
Aw…. Toch niet voor mij gedaan he?
Lief! Dankje.quote:
@SQ en dat terwijl je zo leuk bent
Ik probeer minder hard te zijn voor mezelf, ik vind mezelf soms nog wel een slechte moeder vooral voor Melba. Maar het gaat beter dan het ging.
Alleen moet ik ooit weer uit mijn bubbel en aan het werk.
... Niet dat je als je onzeker bent geen humor kan hebben trouwens... ik kom weer lekker uit mijn woorden
Dat gezegd hebbende, ik ben zelfverzekerder en assertiever geworden. Maar het kan echt nog heel veel beter. Ik ben een pleaser, conflictvermijder, en een perfectionist. Dat is niet altijd de beste combi, zwak uitgedrukt. En anderen ruiken dat op km's afstand.
En over mijn uiterlijk (gezicht met name) ben ik ook niet zo zeker hoor. Ik heb wel eens overwogen om het onderwijs in te gaan qua beroep, maar nevernooitniet in het middelbare dan. Ik word nu ook nog onzeker van groepjes populaire pubers
Ik dacht exact hetzelfde toen ik SQ’s post las over haar onzekerheid.quote:
Dit vind ik zo tof aan Fok!/OUD: het ene moment slap geouwehoer en dan ineens gaat het over 'levenszaken'. Daar heb ik het niet zomaar met iemand over, maar dit bankje laat me dan wel nadenken.
Ik wilde het ook al zeggen! Wel extra lastig, dat je je niet zo voelt als je overkomt...
Oh-oh klaar met de belhel
Onzekerheid ken ik ook wel trouwens. Ook vroeger gepest dus dat helpt ook niet...
*boks*quote:
Ik ben echt kei onzeker juist, nog steeds. Ik raak nog steeds mild in paniek als ik langs een groep popi jopie tieners moet lopen. Ik denk ook altijd dat ik niks kan. En het strookt helemaal niet met mijn imago
Werk technisch denk ik ook altijd dat ik niet goed genoeg ben, maar kreeg gelukkig bij mijn beoordeling de bevestiging dat dat zeker niet zo is. Maar ja, ik wil ZELF ook wel eens die bevestiging voelen voor mezelf zeg maar.
Maar toen we als bedrijfsuitje gingen karten (had ik nog nooit gedaan) verzon ik een smoesje om niet mee te hoeven doen en op schoolkamp inn groep 8 gingen ze ook iets doen wat ik niet durfde en eindigde ik met de leiding te aardappels schillen.
Ik heb het mezelf zo moeilijk gemaakt met zulke dingen. Zo jammer achteraf.
En je bent zo mooiquote:Op donderdag 24 juni 2021 19:13 schreef Debsterr het volgende:
Onzekerheid, ja, dat is wel een ding. Mijn lief is fotograaf en fotografeert met name naakte dames. Tsjaa, dat doet me niet altijd even goed.. vooral omdat ik, heel lullig gezegd, mezelf nooit goed uit de verf vind komen op zijn foto’s van mij.
Werk technisch denk ik ook altijd dat ik niet goed genoeg ben, maar kreeg gelukkig bij mijn beoordeling de bevestiging dat dat zeker niet zo is. Maar ja, ik wil ZELF ook wel eens die bevestiging voelen voor mezelf zeg maar.
Zo erg als jaren geleden met complete paniekaanvallen is het gelukkig niet en ik weet dat het beter wordt door gewoon te doen maar ik kom mezelf wel flink tegen.
Fijne combi is dat he..quote:Op donderdag 24 juni 2021 18:58 schreef Candaasje het volgende:
Ik ben een pleaser, conflictvermijder, en een perfectionist.
same hier.Het is nogal een lap tekst geworden, sorry.
Ik ben de hele basisschool en halve middelbare school gepest, maar had eind middelbare school wel echt mezelf en mijn plekje gevonden. En degenen om me heen daardoor ook de grens tot waar het leuk dollen was, en wanneer het te ver ging. En toen ging ik studeren, had ik het een half jaar waanzinnig naar m'n zin op de studievereniging (en erg niet naar m'n zin bij de studentenvereniging, maar door studievereniging maakte dat niet zo uit), maar toen werd ik ziek en kreeg ik een angststoornis (die ik nog steeds heb). Als ik nu terug kijk heb ik zo veel gemist in die tijd, ik heb eigenlijk nauwelijks een studentenleven gehad. Ik kan daar wel echt verdrietig van worden. Ik had mezelf net gevonden, en toen raakte ik mezelf een half jaar later al weer kwijt.
En hoewel ik echt wel veel stappen heb gezet sinds toen, en ook nog steeds stappen aan het zetten ben, heb ik mezelf nog steeds niet echt teruggevonden. Ik was vroeger heel spontaan, overal voor in, heel sociaal, ook echt goed in sociaal contact met dingen aanvoelen etc, en met jongens ook echt zelfverzekerd. Ik tongde met iedereen waar ik zin in had en het kon me geen fuck schelen als die vier jaar jonger waren
, en wat anderen daarvan vonden zou me al helemaal een worst wezen. En als ik echt m'n zinnen op iemand had gezet, lukte dat ook bijna altijd wel. De enige momenten waarop ik dat sinds m'n 19e nog heb gehad, waren tijdens hockeykamp leiden, waar ik me om de een of andere reden toch het meeste op m'n gemak voelde en in m'n element was, en daarmee ook wat meer m'n "leuke zelf". Dat zelfverzekerde gevoel, van als ik iemand wil dan lukt dat wel, heb ik sinds de zomer voor ik met m'n ex kreeg (2013..) niet meer gehad. Ik zit wel op dating apps, maar durf niet eens met iemand op date. En het gevoel dat ik leuk ben, of iemand iets te bieden heb (niet eens per se in een relatie, ook gewoon in een vriendschap), heb ik al nog veel langer niet meer gevoeld. En als ik dat zo opschrijf vind ik dat best verdrietig
. Ik heb best dingen waarvan ik denk dat ik er goed in ben, voornamelijk in m'n werk, met onderzoek en studenten begeleiden, maar het gevoel dat ik een leuk persoon ben, zoals ik vroeger wel was, dat niet. Zoveel effect als dat half jaar ziek zijn en met name de daardoor ontstane angststoornis heeft gehad, ik vind het echt heel erg. Ik zou zo graag weer dat spontane meisje zijn die gewoon doet wat ze wil, altijd mensen om zich heen heeft en echt blij is met zichzelf.. en ik kom er gelukkig steeds weer iets dichter bij, maar na 12 jaar worstelen ben ik er nog steeds niet. Met daten etc loop ik daar ook echt tegenaan, los van het op date gaan doodeng vinden, maar ook de hardnekkige gedachten wat iemand nou in mij zou zien, ik hou niet van reizen, wil alles altijd plannen en onder controle hebben, niks kan spontaan, een heleboel dingen wil ik liever überhaupt niet doen, de meest simpele dingen zijn een struggle.. waarom zou iemand dat nou als vriendin willen?Behalve met kinderen, dan voel ik me wel in m'n element en vind ik mezelf een leuk persoon. Zorgzaam, lief, voel ze goed aan ofzo, dan voel ik me dus wel echt mezelf. Maar ja. Die heb ik dan weer niet
[ Bericht 3% gewijzigd door vlindertje89 op 25-06-2021 10:55:04 ]
Dit is zo herkenbaar. Voor mezelf voelt het alsof ik niks goed kan doen. Maar op werk wordt daar anders over gedacht. Ik wil die bevestiging graag ook zelf voelen.quote:
Werk technisch denk ik ook altijd dat ik niet goed genoeg ben, maar kreeg gelukkig bij mijn beoordeling de bevestiging dat dat zeker niet zo is. Maar ja, ik wil ZELF ook wel eens die bevestiging voelen voor mezelf zeg maar.
En qua uiterlijk voel ik me meer dan onzeker op dit moment, maar dat komt ook door m’n post partum lichaam. Voel me er niet fijn bij.
Over m’n moederschap ga ik me wel weer zekerder voelen. Dat was tijdens de tweede zwangerschap zo goed als verwoest.
Ik ben voor in de dertig en krijg nu pas wat meer zelfvertrouwen. Vooral sinds ik een studie doe die me genoeg uitdaagt. Eerste jaar schreef ik m'n papers huilend maar dat gaat stukken beter. Al slaat de onzekerheid soms toe bij de praktijkkant. En vooral dat ik dan niet de complimenten kan geloven.
Als moeder was ik vroeger heel erg onzeker. Vooral toen het zo slecht ging met oudste. Maar tegenwoordig heb ik alleen nog wat last van schuldgevoel als ik teveel werk/studeer/weg ben.
Hi
Hier ook onzeker en schuldgevoel... vooral nu ik een kind heb. Nu heb ik gewoon nergens meer genoeg tijd voor, waardoor ik niet tevreden ben over het werk dat ik aflever, niet genoeg tijd en aandacht heb voor kind en man, geen tijd om te sporten, geen tijd voor hobbies voor mezelf... het is alleen maar werken, slapen en een beetje tijd met kind doorbrengen en repeat... En dan heb ik maar 1 kind, laat staan als je er meer hebt... Op zich ben ik niet onzeker over mijn kwaliteiten, maar ik weet dat ik niet genoeg tijd heb om alles te doen naar mijn volle kwaliteit en dat leidt dus tot onzekerheid.
Maar tbh ik geef echt niks meer om wat mensen denken tegenwoordig.
En ik ben echt heel gelukkig omdat ik weinig eisen stel
Dus nouja, bij onbekenden vind ik hun mening niet meer zo relevant, maar bij bekenden moet ik vrij zeker weten dat je me leuk vindt voordat ik onbezorgd mezelf durf te zijn.
En ik heb dus een nieuwe rimpel in mijn gezicht en daar ben ik ook heel onzeker over.
Sinds man 4x benadrukt heeft dat hij het juist mooi vindt gaat het iets beter, maar ik vind het nog steeds een ding.In mijn vriendschappen heb ik ook geen twijfels. Ik heb jarenlang een enorme vriendengroep gehad. Maar dat was gewoon teveel en achteraf waren het vooral veel kennissen. Dus ik heb nogal gefilterd en nu heb ik een aantal goede vrienden. Ik ken ze al jaren en we staan altijd voor elkaar klaar maar ik kan ook zo ontzettend met ze lachen.
Op de basisschool viel ik overal altijd buiten. Ik was nogal een Tomboy en dat viel niet in de smaak in het katholieke dorp. Vanaf de middelbare school ging dat veel beter. Gepest ben ik gelukkig nooit dat lijkt me echt zo naar.
Goed gedaan van B
Dit topic5 hele dagen voor het eerst in langer dan een jaar, woohooo!quote:
Oh wat fijn dat het klaar is oh-oh! Heb je nu een paar dagen vrij?
Yes! Leuke dingen gepland of gewoon even lekker niets?quote:
[..]
5 hele dagen voor het eerst in langer dan een jaar, woohooo!
Leuk! Hoeveel heb je er dan in totaal?quote:
Ik heb ook nog iets leuks te melden zondag komen Pleun en Dibbes bij ons wonen. 2 maine coons van een jaar of 4. Arme Pleun is een grote rode kater van rond de 10 kilo.
4quote:
[..]
Leuk! Hoeveel heb je er dan in totaal?
3x maine coon en 1x iets dubieus
Ik heb het wel geweten maar weet het niet meer.quote:
Ik ben echt veel ouder dan de meesten hier geloof ik. En ik heb me lang een faler gevoeld hoor, geen kinderen, geen normale relaties, geen fatsoenlijke baan , geen opleiding afgemaakt.
Maar tbh ik geef echt niks meer om wat mensen denken tegenwoordig.
En ik ben echt heel gelukkig omdat ik weinig eisen stel
Oh rimpels, de horror. Mijn tante en mijn vader hadden heel veel voorhoofdrimpels, van die diepe groeven. Ik heb ook al jaren een paar staan en kan daar bij vlagen ook heel onzeker van worden. Wie wil nou een vrouw van 31 met zulke groeven?quote:
Ik ben dus wel onzeker wanneer het gaat over mensen die ik ken/waar ik om geef, dan wil ik heel graag aardig gevonden worden. Op mijn werk heb ik ook vaak het gevoel dat ik het niet zo goed doe als dat ik zou kunnen. Maar als ik iets wel goed doe ben ik daar ook wel weer heel content mee, haha.
Dus nouja, bij onbekenden vind ik hun mening niet meer zo relevant, maar bij bekenden moet ik vrij zeker weten dat je me leuk vindt voordat ik onbezorgd mezelf durf te zijn.
En ik heb dus een nieuwe rimpel in mijn gezicht en daar ben ik ook heel onzeker over.
Stomme synchroon kinderen.
Als de oudste huilt overdag doet de baby ook mee. WHY>!
Ho ho, ik dacht dat ik de bejaarde hier was?quote:
Ik ben echt veel ouder dan de meesten hier geloof ik. En ik heb me lang een faler gevoeld hoor, geen kinderen, geen normale relaties, geen fatsoenlijke baan , geen opleiding afgemaakt.
Maar tbh ik geef echt niks meer om wat mensen denken tegenwoordig.
En ik ben echt heel gelukkig omdat ik weinig eisen stel
Ik merk dat ik minder onzeker ben naarmate ik ouder word in heel veel dingen behalve mijn gewicht. Ik blijf mezelf altijd te dik vinden. Wel is dat minder sinds Aapie er is, de focus ligt gewoon ergens anders. Objectief weet ik best dat ik niet heel dik ben maar als ik mezelf soms dan in de spiegel zie dan maakt me dat wel onzeker
Qua werk ben ik niet onzeker en ook niet over mezelf als persoon, ik vind mezelf eigenlijk wel leuk
Ik ben alleen momenteel wel wat down omdat ik heb lopen kutten met mijn antidepressiva (te laat bijbesteld dus een paar dagen zonder gezeten) en ben meteen zo labiel als een deur
Jij bent gewoon een buitencategoriequote:
[..]
Ho ho, ik dacht dat ik de bejaarde hier was?
Wat ik me dan wel afvraag, hoe oud was jij dan toen Soneal werd geboren?
Heb ik toch zeker 5 jaar gehad.
44quote:
[..]
Jij bent gewoon een buitencategorie
Wat ik me dan wel afvraag, hoe oud was jij dan toen Soneal werd geboren?
Toen mijn oudste geboren werd was ik 25
Dapper. Lijkt mij heel moeilijkquote:
[..]
Ik ben inmiddels zo zelfverzekerd dat ik mijn ouders bij ons aan tafel op hun lazer heb gegeven over hun bende aan overbodige meuk
Dat is ook wel next level, dat je ouders tegenover je zitten als een stel pubers die gewoon hun kamer moeten opruimen ipv allerlei kutexcuses verzinnen om het maar niet te hoeven doen
Dat vind ik dan weer niet zo oud klinken (dat ben ik over 5 jaarquote:
[..]
44
Toen mijn oudste geboren werd was ik 25
)Ja, ik heb een buikje en die wil ik minder hebben. Maar niet zozeer om wat anderen daarvan vinden.
Ik heb een grote neus en die vond ik vroeger vreselijk! Maar inmiddels kijk ik er niet meer naar. Ik kan er zelf prima grappen over maken en ik heb dezelfde neus als mijn pa en oma. Dat vind ik helemaal niet erg.
Tot 2 jaar geleden droeg ik nooit korte broeken, ik had dus nooit blote benen want ik heb ook lelijke benen.
En ik wilde niet dat iemand die zag. Maar nu boeit het mij niet meer. Van de week had ik een giga blauwe plek en het maakt mij niet meer uit wanneer anderen die zien. Jammer dan.
En ik had altijd redelijk grote moedervlekken op mijn gezicht. Die heb ik in 2012 laten wegsnijden. Kwam namelijk ook weleens eens een pukkeltje op.
Iemand bij mij op Franse les had dat ook.quote:
Over rimpels gesproken: zo'n 15 jaar geleden kreeg ik een Harry Potter rimpel op mijn voorhoofd, zo'n bliksemschicht zeg maar, die is alweer jaren weg, zonder botox, fillers of andere meuk.
Heb ik toch zeker 5 jaar gehad.
Het was een beetje als een hele diepe decolleté. Kon echt nergens anders naar kijken dan naar die rimpel.
Het was zelfs zo erg dat ik maar ben gestopt met Franse les.
Nee geintje ik kon het niet meer combineren.
LOLquote:
[..]
Iemand bij mij op Franse les had dat ook.
Het was een beetje als een hele diepe decolleté. Kon echt nergens anders naar kijken dan naar die rimpel.
Het was zelfs zo erg dat ik maar ben gestopt met Franse les.
Nee geintje ik kon het niet meer combineren.
Ja, was idd een rare rimpel, hij werd in de loop van de dag meestal wel minder, maar 's morgens altijd een diepe vouw op m'n voorhoofd.
Het was vooral voor mijn moeder nodig, aan de andere kant laat mijn vader het gebeuren en doet net zo hard mee.quote:
Met z'n 2 bureaus en 2 bureaustoelen op z'n studeerkamer.
Waarvan 1 jaren 50/60 stalen bureau, komt volgens mij bij een melkfabriek vandaan, en zijn jaren 70 bureaustoel, met leren zitting en rugleuning, wel echt vintage dus
Hij had de kasten genummerd voor de verhuizing, en van iedere kamer een plattegrond gemaakt waar die kast moest komen, zegt hij gisteren iets over kast #13, dus Soneal: Hebben jullie 13 kasten??!?!???
Mijn vader: We hebben acht-en-twintig kasten...
In een 3-kamer appartement
nu ben ik dusdanig chagrijnig en moe dat ik de puf niet meer heb om te gaan lezen Grote God! Wat een onderneming voor je. Klassequote:
[..]
Het was vooral voor mijn moeder nodig, aan de andere kant laat mijn vader het gebeuren en doet net zo hard mee.
Met z'n 2 bureaus en 2 bureaustoelen op z'n studeerkamer.
Waarvan 1 jaren 50/60 stalen bureau, komt volgens mij bij een melkfabriek vandaan, en zijn jaren 70 bureaustoel, met leren zitting en rugleuning, wel echt vintage dus
Hij had de kasten genummerd voor de verhuizing, en van iedere kamer een plattegrond gemaakt waar die kast moest komen, zegt hij gisteren iets over kast #13, dus Soneal: Hebben jullie 13 kasten??!?!???
Mijn vader: We hebben acht-en-twintig kasten...
In een 3-kamer appartement
En wat zal het voor hen ook moeilijk geweest zijn, want alle herinneringen die er voor hen aan kleven. Wat een klus. Zijn ze uiteindelijk wel weer geland op een plek waar ze zich goed voelen?Maar je hebt je was weggewerkt en daar kun je ook tevreden over zijnquote:
Ik wilde op tijd naar bed gaan en lekker een boekje lezen. Ik was alleen vergeten dat er nog een hele berg was op bed lag
Ga je toch voldaan slapen.Precies dit.quote:
Ik ben een pleaser, conflictvermijder, en een perfectionist.
En nu ben ik ook nog veel te zwaar en ik heb geen echte echte vriendinnen. Al onze vrienden zijn vrienden van mijn man waarbij ik dan ‘de partner van’ ben. En dat is kak maar dat is nog meer kak als het niet goed met je gaat. Dan troost ik mezelf weer met een zak Maltesers en zo word ik nog zwaarder.
Ik probeer contact te leggen, nodig mensen uit, maar word zelden terug uitgenodigd en daarmee word ik dan weer bevestigd in mijn ‘ik ben niet leuk/aardig genoeg’.
Wat een gedoe eigenlijk.
Maar even iets luchtigs: mijn tuin is klaar. Zo blij mee!
[ Bericht 0% gewijzigd door Malteser op 24-06-2021 22:47:23 ]
Mijn moeder heeft juist steeds meer opruimwoede. Toch nóg maar een keer de garage optuimen. En de zolder. Wel ontzettend jammer/irritant dat ze dat niet een beetje bedacht hebben voor de verhuizing.
. Mijn jongste wil dagelijks met mijn buik knuffelen, omdat hij het zo lekker zacht vindt. Dat maakt veel goed . Onzekerheid wel over sociale relaties. Ik heb wel vriendinnen, maar ik denk niet dat iemand mij als bestie beschouwt.
Moeder worden was wel een enorm goede leerschool, wat Nanukerst ook zei. Die ontwikkeling had ik zonder kinderen nooit kunnen doormaken, denk ik.
@Leandra, moeilijk is dat he, als je ineens in een andere rol tegenover je ouder(s) staat. Ik ben ca. 5 jaar samen met mijn zussen mantelzorger geweest voor mijn moeder. Ik vond het vreselijk, zo ‘volwassen’ was ik helemaal nog niet voor mijn gevoel.
Ik moet aan van die tiny House programma’s denken waarbij mensen ook denken dat daar super veel in past.quote:
[..]
Het was vooral voor mijn moeder nodig, aan de andere kant laat mijn vader het gebeuren en doet net zo hard mee.
Met z'n 2 bureaus en 2 bureaustoelen op z'n studeerkamer.
Waarvan 1 jaren 50/60 stalen bureau, komt volgens mij bij een melkfabriek vandaan, en zijn jaren 70 bureaustoel, met leren zitting en rugleuning, wel echt vintage dus
Hij had de kasten genummerd voor de verhuizing, en van iedere kamer een plattegrond gemaakt waar die kast moest komen, zegt hij gisteren iets over kast #13, dus Soneal: Hebben jullie 13 kasten??!?!???
Mijn vader: We hebben acht-en-twintig kasten...
In een 3-kamer appartement
Nou lijkt het me ook wel lastig voor je ouders, ze gaan toch de laatste fase van hun leven in en ik denk dat dit het wel extra moeilijk maakt om dingen los te laten.
Mijn moeder is precies andersom, die is momenteel heel veel aan het uitzoeken en weggooien omdat ze ons niet wil opzadelen met alle spullen. Toen mijn schoonmoeder overleed zaten we opeens met zoveel spullen waarvan we echt niet wisten wat we hiermee moesten. Nog steeds staan er spullen bij ons in de studeerkamer waarvan wij ook niet weten wat we ermee kunnen maar weggooien is ook nog lastig. Hierdoor werden de ogen van mijn moeder geopend en is ze aan het opruimen geslagen.
Dat is dan wel weer waarquote:
[..]
Maar je hebt je was weggewerkt en daar kun je ook tevreden over zijn
Jaaa! Ik vind dat ook zó lastig, dat zoveel mensen weinig actief uitnodigen. Dan voelt het zo eenzijdig, zelfs als ik weet dat ze het gewoon vaak vergeten. Mij heeft het wel geholpen om, hoe spannend ook, uit te spreken dat het voelde alsof een vriendschap van 1 kant kwam.quote:
[..]
Precies dit.
En nu ben ik ook nog veel te zwaar en ik heb geen vriendinnen. Al onze vrienden zijn vrienden van mijn man waarbij ik dan ‘de partner van’ ben. En dat is kak maar dat is nog meer kak als het niet goed met je gaat. Dan troost ik mezelf weer met een zak Maltesers en zo word ik nog zwaarder.
Ik probeer contact te leggen, nodig mensen uit, maar word zelden terug uitgenodigd en daarmee word ik dan weer bevestigd in mijn ‘ik ben niet leuk/aardig genoeg’.
Wat een gedoe eigenlijk.
Maar even iets luchtigs: mijn tuin is klaar. Zo blij mee!
En met mijn beste vriendin heb ik een terugkerende afspraak elke 4 weken, omdat wij allebei zo dramatisch zijn in contact houden dat we elkaar anders nooit zagen.
Ik ben meestal niet zo bang dat mensen mij niet aardig vinden, maar wel dat ze anderen veel leuker vinden en ik dan een beetje onderaan bungel. Zal ook wel komen door wat moeizame ervaringen als kind, met vriendschappen die eenzijdig beëindigd werden enzo.
Maar misschien heb jij ook wel kennissen/vrienden waarmee je een vaste(re) afspraak zou kunnen maken over wanneer je elkaar ziet? Het gevoel dat jij als enige een vriendschap trekt is inderdaad heel naar.
Zo herkenbaar! Was doen is niet heel erg, maar wel als ik eigenlijk andere plannen had. Heb je hem nu wel opgeruimd?quote:
Ik wilde op tijd naar bed gaan en lekker een boekje lezen. Ik was alleen vergeten dat er nog een hele berg was op bed lag
Ohhh ik heb ook een slaapvouw! Elke ochtend, over de zijkant van mijn voorhoofd. Man vindt hem heel aandoenlijk, ik vind het maar stom.quote:
[..]
LOL
Ja, was idd een rare rimpel, hij werd in de loop van de dag meestal wel minder, maar 's morgens altijd een diepe vouw op m'n voorhoofd.
Gelukkig trekt hij wel redelijk snel weg.quote:
[..]
Precies dit.
En nu ben ik ook nog veel te zwaar en ik heb geen echte echte vriendinnen. Al onze vrienden zijn vrienden van mijn man waarbij ik dan ‘de partner van’ ben. En dat is kak maar dat is nog meer kak als het niet goed met je gaat. Dan troost ik mezelf weer met een zak Maltesers en zo word ik nog zwaarder.
Ik probeer contact te leggen, nodig mensen uit, maar word zelden terug uitgenodigd en daarmee word ik dan weer bevestigd in mijn ‘ik ben niet leuk/aardig genoeg’.
Wat een gedoe eigenlijk.
Maar even iets luchtigs: mijn tuin is klaar. Zo blij mee!
Ik vind je hier altijd ontzettend lief en sensitief overkomen. Welke regio woon je?
Dat kan ik me dan ook weer heel erg goed voorstellen! Fijn dat het zo goed heeft uitgepakt.quote:
[..]
Nu was mijn eerste zwangerschap niet gepland, maar zijn komst zorgde juist voor een mentale groei waarvan ik me nog steeds afvraag of die plaats had gevonden als die zwangerschap uit was gebleven.
Oh dit, jarenlang! Vond ik zo moeilijk, dat degene die ik als mijn beste vriendin zag dat nooit wederzijds had.quote:
Onzekerheid wel over sociale relaties. Ik heb wel vriendinnen, maar ik denk niet dat iemand mij als bestie beschouwt.
Ik heb haar jaren later opeens magisch alsnog gevonden, dat gun ik jou ook heel erg!Lief!quote:
[..]
Dat kan ik me dan ook weer heel erg goed voorstellen! Fijn dat het zo goed heeft uitgepakt.
[..]
Oh dit, jarenlang! Vond ik zo moeilijk, dat degene die ik als mijn beste vriendin zag dat nooit wederzijds had.
Ik heb wel periodes beste vriendinnen gehad, maar op één of andere manier gaat iedereen verhuizen naar het andere eind van het land en dan verwatert het toch. Op dag 1 van de universiteit maakte ik kennis met een studiegenootje waarmee het echt vanaf het allereerste moment voelde alsof we elkaar al jaren kenden. Helaas stopte ze na 6 maanden met de studie en daarna hebben we nog 2x afgesproken maar dat was het. Ik was er wel kapot van. Dat soort dingen heb ik dus altijd
.Mijn zusje had dat met mijn moeder al toen ze 14 of 15 was, ik was m natuurlijk al naar het buitenland gesmeerd dus ik kreeg dat helemaal niet mee.quote:
@:Leandra, moeilijk is dat he, als je ineens in een andere rol tegenover je ouder(s) staat. Ik ben ca. 5 jaar samen met mijn zussen mantelzorger geweest voor mijn moeder. Ik vond het vreselijk, zo ‘volwassen’ was ik helemaal nog niet voor mijn gevoel.
Oef, wat zwaar voor haar. Ik was toch ‘al’ 25 en woonde niet meer thuis. Ik ben wel blij dat mijn zussen en ik het samen konden doen. Het heeft ons heel hecht gemaakt. En had simpelweg niet geweten hoe ik dat had moeten bolwerken.quote:
[..]
Mijn zusje had dat met mijn moeder al toen ze 14 of 15 was, ik was m natuurlijk al naar het buitenland gesmeerd dus ik kreeg dat helemaal niet mee.
[ Bericht 4% gewijzigd door Phaidra op 24-06-2021 23:08:34 ]
Ik sta open voor nieuwe vriendschappen :-)quote:
[..]
Precies dit.
En nu ben ik ook nog veel te zwaar en ik heb geen echte echte vriendinnen. Al onze vrienden zijn vrienden van mijn man waarbij ik dan ‘de partner van’ ben. En dat is kak maar dat is nog meer kak als het niet goed met je gaat. Dan troost ik mezelf weer met een zak Maltesers en zo word ik nog zwaarder.
Ik probeer contact te leggen, nodig mensen uit, maar word zelden terug uitgenodigd en daarmee word ik dan weer bevestigd in mijn ‘ik ben niet leuk/aardig genoeg’.
Wat een gedoe eigenlijk.
Maar even iets luchtigs: mijn tuin is klaar. Zo blij mee!
En daar ken ik buiten mijn vriend dus werkelijk nie-mand. Ook geen familie of kennissen in die omgeving.
Dus uhh, mochten er hier dames zijn die in die omgeving wonen én geen bezwaar hebben tegen kinderloze potentiele vriendinnen op leeftijd, dan zou een keer een bakje koffie doen in het centrum me wel leuk lijken 🙂
Jij woont in Veldhoven.. Daar woonde ik 30 jaar geleden een paar jaarquote:
[..]
Ik sta open voor nieuwe vriendschappen :-)
Al had je het niet tegen mij
Paar jaar geleden, nadat we allebei verhuisd waren, kwamen we elkaar tegen op een cursus. “Hallo” werd “hele gesprekken”. We bleken een enorme klik te hebben en ze is echt een van mijn liefste vriendinnen nu. Ik ben zo blij met haar in mijn leven.
Ik sta open voor nieuwe vriendschappen. :-)quote:
[..]
Jij woont in Veldhoven.. Daar woonde ik 30 jaar geleden een paar jaar
Al had je het niet tegen mij
Waar woon je (regio)? Idem voor @Malteserquote:
[..]
Lief!
Op dag 1 van de universiteit maakte ik kennis met een studiegenootje waarmee het echt vanaf het allereerste moment voelde alsof we elkaar al jaren kenden. Helaas stopte ze na 6 maanden met de studie en daarna hebben we nog 2x afgesproken maar dat was het. Ik was er wel kapot van. Dat soort dingen heb ik dus altijd
quote:
[..]
Ik sta open voor nieuwe vriendschappen. :-)
Ik ook
Sta mij elke keer diep ongelukkig te voelen op het schoolplein als de kliek bij elkaar staat en ik gewoon echt niet weet wat ik moet zeggen en mij geen houding weet en ik flashbacks krijg naar mijn schooltijd.
Nu merk ik dat ik mijn onzekerheid projecteer op Willem. Ook ik heb een pestverleden. Mijn grootste angst is dat Willem het zelfde te verduren krijgt en hij lijkt echt ontzettend veel op mij. Hij spreekt niet veel af en is nog nooit op een feestje uitgenodigd. Ik weet het wel, het zijn kleuters, jongens en hij heeft er zelf niet veel last van, maar ik merk dat het mij echt heel veel doet. En ik voel mij schuldig, want zou het voor hem niet handiger zijn als ik met de kliek mee zou kunnen doen?
Goed …
OMG 28 kasten!! Pfffff
[ Bericht 11% gewijzigd door Adrian4 op 24-06-2021 23:45:55 ]
. Sorry ik heb net een glas wijn gedronken. Word ik sentimenteel van . SPOILEROp de middelbare school was mijn beste vriendin zo iemand die altijd de aandacht trok. Gewoon een heel sterke uitstraling. Ik voelde me heel bevoorrecht dat wij beste vriendinnen waren, en ze zorgde ervoor dat ik ook makkelijker contact legde (ik introvert, zij extravert). En we hadden gewoon ontzettend veel lol. Toen we gingen studeren hebben we nog wel contact gehouden, maar toen ging zij samenwonen en in een nieuwbouwwijk wonen. Met tig andere jonge stellen uiteraard. Met haar social skills had ze natuurlijk al heel snel een hechte vriendenkring verzameld en kwam contact alleen nog maar van mij. Daar was ik na een tijdje wel klaar mee.
Ze kwam nog op kraamvisite bij de oudste, bij de jongste heb ik niks gehoord. Toen ze ging trouwen ben ik wel uitgenodigd, want we gingen ‘way back’. Vriend vond dat ik niet moest gaan, maar ik kon dat niet. Iets als: aan mij zal het niet liggen. Maar het deed wel pijn om daar op de achtergrond te staan terwijl we vroeger hadden gedacht elkaars getuigen te zijn…
En ik ookquote:
Maar ik ben dus sociaal ook niet helemaal je van het
Onder de rook van Schiphol! Amersfoort vind ik een leuke stad overigens, maar dus wel een beetje verquote:
[..]
Waar woon je (regio)? Idem voor @:Malteser
.Moeilijk voor je zeg. Gelukkig is het hier een fijn warm bad. Dat idee.quote:
[..]
Precies dit.
En nu ben ik ook nog veel te zwaar en ik heb geen echte echte vriendinnen. Al onze vrienden zijn vrienden van mijn man waarbij ik dan ‘de partner van’ ben. En dat is kak maar dat is nog meer kak als het niet goed met je gaat. Dan troost ik mezelf weer met een zak Maltesers en zo word ik nog zwaarder.
Ik probeer contact te leggen, nodig mensen uit, maar word zelden terug uitgenodigd en daarmee word ik dan weer bevestigd in mijn ‘ik ben niet leuk/aardig genoeg’.
Wat een gedoe eigenlijk.
Maar even iets luchtigs: mijn tuin is klaar. Zo blij mee!
En top dat je tuin er weer mooi bij ligt. Hier bij mij bloeien de rozen en dat maakt me ook blij. Dat ze er gewoon elk jaar weer zijn. En ze ruiken zo heerlijk, kan geen parfum tegenop. Geniet daar maar lekker van x
Zoveel mensen niet. Denken ze i.i.g. als ik dit topic lees. Maar valt best mee denk ik, het gaat vooral om "de klik". En die heb je nu eenmaal niet met iedereen. Zowel in de liefde niet als in vriendschappen niet.quote:
[..]
En ik ook
Maar ik ben dus sociaal ook niet helemaal je van het
Heel normaal en logisch. Je kunt gewoonweg niet met iedereen een goede klik hebben. Gelukkig maar ook. Zo veel mensen, zoveel karakters.
Gewoon wel voor open blijven staan. Ik heb ook geen 100 vriendschappen. Maar de vrienden die ik nu heb, die heb ik al 20 jaar. En die relatie blijft goed, ook als we elkaar weinig zien
Dus ik wil graag een x een bakje koffie met je drinken hoor
[ Bericht 3% gewijzigd door Whiskers2009 op 24-06-2021 23:53:53 ]
Ik moet die stad nog ontdekkenquote:
[..]
Onder de rook van Schiphol! Amersfoort vind ik een leuke stad overigens, maar dus wel een beetje ver
Maar het is niet helemaal om de hoek bij Schiphol nee, jammer!
Snap ikquote:
Nog een anekdote over ‘vriendschap’ , even in spoiler voor wie er geen zin in heeftSPOILEROp de middelbare school was mijn beste vriendin zo iemand die altijd de aandacht trok. Gewoon een heel sterke uitstraling. Ik voelde me heel bevoorrecht dat wij beste vriendinnen waren, en ze zorgde ervoor dat ik ook makkelijker contact legde (ik introvert, zij extravert). En we hadden gewoon ontzettend veel lol. Toen we gingen studeren hebben we nog wel contact gehouden, maar toen ging zij samenwonen en in een nieuwbouwwijk wonen. Met tig andere jonge stellen uiteraard. Met haar social skills had ze natuurlijk al heel snel een hechte vriendenkring verzameld en kwam contact alleen nog maar van mij. Daar was ik na een tijdje wel klaar mee.
Ze kwam nog op kraamvisite bij de oudste, bij de jongste heb ik niks gehoord. Toen ze ging trouwen ben ik wel uitgenodigd, want we gingen ‘way back’. Vriend vond dat ik niet moest gaan, maar ik kon dat niet. Iets als: aan mij zal het niet liggen. Maar het deed wel pijn om daar op de achtergrond te staan terwijl we vroeger hadden gedacht elkaars getuigen te zijn…
En is ook naar. Je bent ineens een figurant uit een vorig leven.Daar woon ik ook. Heel fijn om het vertrouwde geluid van om de paar minuten een vliegtuig dat overkomt weer te horen. Geeft je toch het idee dat we zo langzamerhand weer normaal gaan doen.quote:
[..]
Onder de rook van Schiphol! Amersfoort vind ik een leuke stad overigens, maar dus wel een beetje ver
Dat is idd wat er had moeten gebeuren, maar mijn moeder zit al jaren te wachten tot ze dood is, en sinds ze haar oudste gezinslid voorbij is (een zus die 78 werd) is het nog erger, maar we denken dat ze echt dacht dat ze het niet meer mee zou maken en het haar probleem due niet zou zijn.quote:
Je hebt er nu niks meer aan, want ze zijn al verhuisd, maar toen mijn ouders kleiner zijn gaan wonen, hebben ze alleen meegenomen wat in het nieuwe huis paste en voor de rest is een opkoper gekomen.
Ik heb ze niet verhuisd hè, en ik ga ze ook niet helpen uitpakken, ik ben zelf net verhuisd en hier moeten nog tig dozen uitgepakt worden.quote:
[..]
Grote God! Wat een onderneming voor je. Klasse
Ze hebben gewoon een verhuisbedrijf ingehuurd en ik heb de mannen alleen een paar keer van een thermos koffie voorzien toen ze aan het uitladen waren.
Maar het steekt onder andere omdat ze nu in ons tijdelijke huurappartement zijn gaan wonen, en dat is zo'n fijn appartement, op zo'n mooie plek.
Alsof je een prachtig schilderij aan iemand overdraagt en die er direct een blik verf overheen laat vallen.
Acné-boksquote:
3x vol aan de Roaccutane gezeten, 3x extreme bijwerkingen gehad.
Het was wel lekker rustig voor een tijdjequote:
[..]
Daar woon ik ook. Heel fijn om het vertrouwde geluid van om de paar minuten een vliegtuig dat overkomt weer te horen. Geeft je toch het idee dat we zo langzamerhand weer normaal gaan doen.
. Maar idd, nu ook wel weer prettig om te horen. De overlast valt bij ons sowieso wel mee. In omliggende gemeentes is de overlast echt beduidend groter. Op mijn middelbare school moest de docent elke 5 min stoppen met praten, omdat niemand hem/haar nog verstond . Gelukkig voor de school zijn er inmiddels 2 banen bijgekomen!Dit is inderdaad zó fijn om te merken.quote:
[..]
Daar woon ik ook. Heel fijn om het vertrouwde geluid van om de paar minuten een vliegtuig dat overkomt weer te horen. Geeft je toch het idee dat we zo langzamerhand weer normaal gaan doen.
Ik woon recht onder een aanvliegroute (Noordwijk) en ik moest er gewoon weer even een beetje aan wennen. Toen er in de lockdown maar héél af en toe eentje over vloog begon ik de vliegtuigen eigenlijk pas te horen, voorheen was het zo normaal dat ze er waren dat het alleen opviel als er soms eentje de gashendel even open trok. Ik heb nu het idee dat we bijna weer terug zijn op het normale niveau.
Mooiquote:
[..]
Alsof je een prachtig schilderij aan iemand overdraagt en die er direct een blik verf overheen laat vallen.
(maar ik snap je frustraties)
Doe me maar een pb/pmquote:
Nou kom je van de week een keer koffie drinken dan?quote:
[..]
Precies dit.
En nu ben ik ook nog veel te zwaar en ik heb geen echte echte vriendinnen. Al onze vrienden zijn vrienden van mijn man waarbij ik dan ‘de partner van’ ben. En dat is kak maar dat is nog meer kak als het niet goed met je gaat. Dan troost ik mezelf weer met een zak Maltesers en zo word ik nog zwaarder.
Ik probeer contact te leggen, nodig mensen uit, maar word zelden terug uitgenodigd en daarmee word ik dan weer bevestigd in mijn ‘ik ben niet leuk/aardig genoeg’.
Wat een gedoe eigenlijk.
Maar even iets luchtigs: mijn tuin is klaar. Zo blij mee!
gaan we gezellig aan de rosee bij ludiek Ik woonde hiervoor in Amsterdam Noord en ik vond toch wel dat er veel overlast was van vliegtuigen. Net aan het begin van de lockdown verhuisden wij naar ons nieuwe huis regio Alkmaar en daarvan hadden we nog geen idee of er veel vliegtuigen over zouden vliegen. Ik moet zeggen dat het nog alles meevalt, maar wij hebben/hadden nog geen idee of ze hierover zouden vliegenquote:
[..]
Daar woon ik ook. Heel fijn om het vertrouwde geluid van om de paar minuten een vliegtuig dat overkomt weer te horen. Geeft je toch het idee dat we zo langzamerhand weer normaal gaan doen.
Als ik jullie zo hoor, en het vliegverkeer inderdaad weer op een normaal niveau begint te komen, wonen we kennelijk niet meer onder een aanvliegroute! Zo nu en dan een vliegtuig, vind ik geen enkel probleem, maar juist wel gezellig.Niks gewend hier in Friesland.
Ze lachen me altijd uit.
Als ik rode wijn mag drinken wil ik graag meequote:
Zullen we anders een clubje maken
.Gisteravond met lief besproken dat ik misschien toch eens met een praktijk ondersteuner moet gaan praten.
.quote:
Ik heb vriendinnen in Aalsmeer precies op de route van zo'n landingsbaan, waar ze al SUPER LAAG vliegen en als ik daar in de tuin zit dan zit ik de helft van de tijd omhoog te kijken.
Niks gewend hier in Friesland.
Ze lachen me altijd uit.
Dat zal wel een enorm verschil zijn, inderdaad!
Ik moest daar in het begin ook erg aan wennen, komende uit Noord-Brabant. Toen ik er net woonde en nog niet onder een route, vond ik het nog gaaf. Toen we in Noord woonde en er vaak in alle vroegte al vliegtuigen over kwamen waar ik áltijd wakker van werd, vond ik het niet meer leuk.
Maar ik vind het nog steeds prachtig als we richting het zuiden rijden om al die vliegtuigen te zien die gaan landen of net opgestegen. Ik blijft het toch machtig vinden dat die machines met al die mensen erin daadwerkelijk kunnen vliegen
Nieuwe mensen en nieuwe situaties vind ik lastig, ik leun graag op de mensen die ik al ken. Ik heb gelukkig wel een grote groep met vrienden/kennissen om me heen, dat maakt het wel makkelijk.
De onzekerheid heeft op mij een soort verlammend effect. Ik neem dus geen contact op met mensen omdat ik denk dat ze niet op mij zitten te wachten. En als ik dan een keer app blijken ze het vaak eigenlijk wel heel leuk te vinden.
En deze onzekerheid is bij mij nu juist erger dan toen ik 18 was
Maar ik ben dan ook zo oud dat ik in mijn jeugd amper vliegtuigen over zag komen, dat zo'n streep in de lucht nog bijzonder was en dat je je afvroeg waar het vliegtuig naartoe ging als je er een zag.
Ik hoop echt dat het vliegverkeer nooit meer op het oude niveau komt waarbij de lucht helemaal vol zit met condenssporen (chemtrails
), want dat was gewoon teveel.Maar als ik zie dat iedereen alweer op vakantie moet met het vliegtuig dan zie ik het somber in.
Overigens was het hier het afgelopen jaar juist drukker met een ander soort vliegverkeer, want de luchtmacht heeft naar hartelust kunnen oefenen toen het reguliere vliegverkeer vrijwel stil lag.
En die straaljagers vliegen hier laag.
De helicopters ook trouwens, maar zo'n Chinook met dubbele rotor blijft op een of andere manier indrukwekkend, je herkent ze ook aan het geluid voor je ze ziet, en als ze dan met 4 tegelijk komen is het helemaal indrukwekkend.
Dat is het ook, vind het altijd weer indrukwekkend!quote:
[..]
Dat zal wel een enorm verschil zijn, inderdaad!
Ik moest daar in het begin ook erg aan wennen, komende uit Noord-Brabant. Toen ik er net woonde en nog niet onder een route, vond ik het nog gaaf. Toen we in Noord woonde en er vaak in alle vroegte al vliegtuigen over kwamen waar ik áltijd wakker van werd, vond ik het niet meer leuk.
Maar ik vind het nog steeds prachtig als we richting het zuiden rijden om al die vliegtuigen te zien die gaan landen of net opgestegen. Ik blijft het toch machtig vinden dat die machines met al die mensen erin daadwerkelijk kunnen vliegen
Noord-Brabant hier, maar wij zitten precies onder een route van Eindhoven AirPort, dus ook hier kun je dat wel meemakenquote:
[..]
Dat zal wel een enorm verschil zijn, inderdaad!
Ik moest daar in het begin ook erg aan wennen, komende uit Noord-Brabant. Toen ik er net woonde en nog niet onder een route, vond ik het nog gaaf. Toen we in Noord woonde en er vaak in alle vroegte al vliegtuigen over kwamen waar ik áltijd wakker van werd, vond ik het niet meer leuk.
Maar ik vind het nog steeds prachtig als we richting het zuiden rijden om al die vliegtuigen te zien die gaan landen of net opgestegen. Ik blijft het toch machtig vinden dat die machines met al die mensen erin daadwerkelijk kunnen vliegen
Nu met dat goede weer van laatst moest ik er ook zo aan wennen, vorig jaar helemaal niet gehoord en nu ineens weer ieder half uur een vliegtuig over. Ik heb er gelukkig geen last van en de jongens vinden vliegtuigen nog erg cool, dus gratis vermaak
Ja dat idd!quote:
@:leandra ze komen hier in de buurt ook vaak voorbij ja, Chinooks maken zo’n zwaar woosh woosh woosh geluid dat je meteen herkent.
Daar helpt ook niets tegen trouwens; nieuwbouw, goed geïsoleerd, triple glas, maar die woosh woosh woosh komt overal doorheen
Ik heb het ook ja. Wat een stelletje gevallen zijn we ook eigenlijkquote:
Herkenbaar @:LeSage, dat gevoel dat men niet op je zit te wachten. Stom wat we onszelf allemaal aanpraten soms
!
En dan mogen al die jongeren wel oppassen als ze langslopenquote:
Lesaazj mag ook wel bij het clubje, volgens mij kunnen we een redelijk terras vullen
quote:
Lesaazj mag ook wel bij het clubje, volgens mij kunnen we een redelijk terras vullen
Alleen voor mensen met een lillik gezicht.quote:
Zullen we anders een clubje maken
Ergens is het misgegaan de afgelopen 25 jaar want ik was vroeger toch behoorlijk extravert, redelijk populair en (achteraf gezien) best knap.
Maar goed, ik ga toevallig zo naar de ha voor een doorverwijzing naar een psych (doodeng
).Herkenbaar.. Stond laatst in Utrecht zuid op een sportveld. Kwamen ze ook al best laag over. Maar voor de locals was het normaal en voor de Amsterdammers waren ze nog kleinquote:
Ik heb vriendinnen in Aalsmeer precies op de route van zo'n landingsbaan, waar ze al SUPER LAAG vliegen en als ik daar in de tuin zit dan zit ik de helft van de tijd omhoog te kijken.
Niks gewend hier in Friesland.
Ze lachen me altijd uit.
@Leandra, wat jammer van die flat-vulling. Ben blij dat mijn schoonvader zo'n verhuizing bespaard is gebleven. Oke, nu moesten wij 4 kamers vol met radio's weg zien te krijgen. Maar hij had dat nooit over zijn hart kunnen krijgen..
Mijn moeder begint ook op te ruimen, wonen op een boerderij en kijken rond naar een regulier huis. Die hebben 2 kasten geloof ik, de rest is allemaal inbouw. Maar wel weer 3 tafels, 12 eetkamerstoelen etc..
Mocht iemand in Zwolle een clubje willen, dan gaan we dat regelen
Ik heb wel mensen om me heen waar ik gezellig mee kan kletsen. Maar degene waar ik het best mee kan praten zie ik 3 keer per jaar denk ik. Maar ik kan de meeste issues ook wel bij mijn man kwijt, dat scheelt ook weer.
Heb genoeg meegemaakt, na mijn postnatale depressie van de oudste een omslag gemaakt van introverte baksteen naar emotionele muts. Ben nog steeds nieuwe ervaringen aan het opdoen. Het bevalt me wel, al is het niet allemaal geweldig, de basis is nu een stuk beter. En soms voel ik me net als puber en weten we niet wat we met emoties moeten doen. Allebei net zolang ervaring wat dat betreft
.Maar toen bleek dat ze thuis zou blijven zakte de spanning en hebben we verder een gezellige dag gehad, dat dan weer wel.
Beetje spuit 11 voor de opsom:
42 intussen en ik zou nog wel eens 18 willen zijn en dan een andere afslag nemen.
En sociaal ben ik ook niet zo, ik ken wel wat mensen hier, maar die horen bij de sport en daarbuiten zie ik ze niet. Of het zijn ouders van klasgenoten van de kinderen en die zie ik ook steeds minder.SPOILERIk voel me oud en heb het gevoel dat ik niet meer zo meetel. Fulltime moeder en ik zou wel weer iets willen gaan doen, ooit, later... ik weet niet goed wat, ik weet niet hoe en ik durf eigenlijk geen stappen te zetten en daar word ik een beetje moedeloos van.
Mijn beste vriendin woont een uur rijden met de auto hier vandaan en we zien elkaar heel weinig. Als we elkaar zien is het wel weer alsof we elkaar gisteren nog hebben gesproken
Ik ben volgens mij ook niet supergoed in het onderhouden van contact
Drenthe hier... dat is soms best ver van de bewoonde wereld
.Maar even terug over mij, het klinkt zo geschreven sneuer dan het is misschien. Of ja, ik ben wel eenzaam maar niet vet ongelukkig.
Als ik echt diep zit, lukt het me niet om sociaal vaardig te blijven en ik zie of hoor dan niemand meer. Dus contacten onderhouden is altijd één-richtingsverkeer. En dat maakt me dan verdrietig. En 17 keer verhuizen in 36 jaar hielp ook niet mee.
Oh, hometown is SQ en amaranta city. Dus we gaan echt een clubske oprichten hier zo.
Spreek voor uzelf!quote:
[..]
Alleen voor mensen met een lillik gezicht.
Daar stond mijn middelbare school dus precies tegenover (andere kant van de trambaan)quote:
Oh dat doet me denken aan een scharrel die in/op Uilenstede woonde, daar kan je de vliegtuigen bijna aanraken
. Je spoiler herken ik wel. Aan de ene kant moet ik gewoon voor mezelf zorgen en ben al blij dat het nu stabiel is. En dat ik de rest van het gezin ook heel kan houden. Maar soms jeukt het wel, soms kan ik accepteren dat het zo goed genoeg is..
Nou echt wel!!quote:
Toch bijzonder dat zoveel mensen zich zo herkennen! Ik ga later nog even proberen om op sommigen individueel te reageren trouwens. En wat rot eigenlijk, dat we hier op onze belegen leeftijden nog zo mee worstelen
Ik ga nu verhuizen naar een regio waar ik niemand ken en alleen het idee al om daar vriendschappen op te bouwen… Toevallig zei ik van de week nog tegen mijn man: Wie zit er nou op mij te wachten? Idem voor een werkgever na 4,5 jaar niet werken. Ik vind het doodeng.
Aan de andere kant voelt mijn 14 jarige zich precies zo over haar vriendinnen en het opnieuw beginnen en blijf ik haar vertellen dat het allemaal goed komt etc etc. Over mezelf echter….
Ik doe echt heel hard mijn best om mijn meiden zoveel mogelijk tools te geven dat zij later in ieder geval niet deze negatieve gevoelens hebben over zichzelf.
Dapper!quote:
Ah, ik kan ook aansluiten mbt onzekerheid. Imposter syndroom lijkt op mij geschreven.
Ergens is het misgegaan de afgelopen 25 jaar want ik was vroeger toch behoorlijk extravert, redelijk populair en (achteraf gezien) best knap.
Maar goed, ik ga toevallig zo naar de ha voor een doorverwijzing naar een psych (doodeng
De vroegere Fok!meets waren altijd in Utrecht of Amsterdam.
Anyway: ik heb nooit veel vrienden gehad. Maar ik heb nu 1 goede vriendin, al 13 jaar inmiddels en daar is ook nooit ruzie of onenigheid geweest.
En verder heb ik zo mijn praatjes met moeders van Aiden’s vriendjes, werkcontacten, mijn man, ouders en ik heb een hele goede band met mijn schoonzus.
en ik zie dit OUD-clubje ook als een prima aanvulling op ‘echte’ vrienden en contacten. Ohja en ik heb mijn Whats-app/bel vriend die ik online leerde kennen in 2005. Nog altijd niet in het echt ontmoet.
Ach Malteser, ik heb je een keer gezien en toen vond ik je zo lief en spontaan! Je moet niet denken dat je niet leuk en aardig bent. Ik zat toen zelf in een onzekere periode en dacht wow, dat zij dat wél kan!quote:
[..]
Precies dit.
En nu ben ik ook nog veel te zwaar en ik heb geen echte echte vriendinnen. Al onze vrienden zijn vrienden van mijn man waarbij ik dan ‘de partner van’ ben. En dat is kak maar dat is nog meer kak als het niet goed met je gaat. Dan troost ik mezelf weer met een zak Maltesers en zo word ik nog zwaarder.
Ik probeer contact te leggen, nodig mensen uit, maar word zelden terug uitgenodigd en daarmee word ik dan weer bevestigd in mijn ‘ik ben niet leuk/aardig genoeg’.
Wat een gedoe eigenlijk.
Maar even iets luchtigs: mijn tuin is klaar. Zo blij mee!
—
Ik heb heel lang gedacht dat ik niet sociaal was, dat contact maken te moeilijk was, dat vrienden maken lastig was en dat vrienden houden helemaal een opgave was. Dat het nooit goed was, te weinig contact, te veel contact, geen kaartjes sturen, wel kaartjes sturen. Maar dat is helemaal niet waar. Ik ben prima sociaal. Ik heb ook veel vrienden. Die mij prima vinden zoals ik ben. Dat vriendschappen verwateren is niet mijn schuld. Dat komt niet omdat ik of de ander dingen wel of niet heb gedaan, maar zo gaat dat in het leven. Als ik nu een verwaterde vriendin tegenkom dan ben ik oprecht benieuwd naar hoe het haar in de afgelopen jaren is vergaan, zonder verwijt. Want bij mijn eigen onzekerheid of ik het wel goed deed, zat ook een stuk verwijt dat de ander niet deed zoals ik dacht dat moest. Wat een gedoe inderdaad.
Ik ben gister gaan borrelen met een groep vriendinnen, waarvan ik dacht dat ik niet tot de harde kern behoorde. En dat is misschien wel zo, maar dat betekent niet dat ze me niet gezellig vinden. Er was ook wel een moment dat ik in mijn eentje stond (en ik ben lang he en de rest zat) en toen was ik me even heel bewust van de situatie, maar dat moment ging ook weer voorbij. Uiteindelijk gaat alles voorbij, dan het liefst zonder verwijten. Naar jezelf of naar een ander.
Heel herkenbaar.quote:
Ik ben sociaal gezien ook enorm onzeker
Sta mij elke keer diep ongelukkig te voelen op het schoolplein als de kliek bij elkaar staat en ik gewoon echt niet weet wat ik moet zeggen en mij geen houding weet en ik flashbacks krijg naar mijn schooltijd.
Nu merk ik dat ik mijn onzekerheid projecteer op Willem. Ook ik heb een pestverleden. Mijn grootste angst is dat Willem het zelfde te verduren krijgt en hij lijkt echt ontzettend veel op mij. Hij spreekt niet veel af en is nog nooit op een feestje uitgenodigd. Ik weet het wel, het zijn kleuters, jongens en hij heeft er zelf niet veel last van, maar ik merk dat het mij echt heel veel doet. En ik voel mij schuldig, want zou het voor hem niet handiger zijn als ik met de kliek mee zou kunnen doen?
Goed …
OMG 28 kasten!! Pfffff
Bij mijn oudste, nu bijna 14, hoopte ik op groepen vriendinnen, team sport etc etc. Alles wat ik zelf niet had. Als ze dat maar had, dan zou alles goed zijn en zij blij. NOT. Ze houdt niet van groepen en teamsport. Als het clubje op school links ging, ging zij rechts. En het duurde even maar ik vind het fantastisch. Ze staat zo stevig en trekt haar eigen plan. En ja dat is rot op de basisschool met pesters (gelukkig ging dat goed!) maar deze meid gaat het ver schoppen en daar heb je veel meer aan dan aan meelopen.
Maar goed wat ik wil zeggen: alles komt goed!!!
Bijna welquote:
@:Nijna, Drenthe is bijna Zwolle
Je spoiler herken ik wel. Aan de ene kant moet ik gewoon voor mezelf zorgen en ben al blij dat het nu stabiel is. En dat ik de rest van het gezin ook heel kan houden. Maar soms jeukt het wel, soms kan ik accepteren dat het zo goed genoeg is..
en Zwolle ligt aan de rand van de bewoonde wereld volgens mij .Succes.quote:
Ah, ik kan ook aansluiten mbt onzekerheid. Imposter syndroom lijkt op mij geschreven.
Ergens is het misgegaan de afgelopen 25 jaar want ik was vroeger toch behoorlijk extravert, redelijk populair en (achteraf gezien) best knap.
Maar goed, ik ga toevallig zo naar de ha voor een doorverwijzing naar een psych (doodeng
Mag ik vragen, mag ook in pm, wat je nu over de streep heeft getrokken?
Succes! Xquote:
Ah, ik kan ook aansluiten mbt onzekerheid. Imposter syndroom lijkt op mij geschreven.
Ergens is het misgegaan de afgelopen 25 jaar want ik was vroeger toch behoorlijk extravert, redelijk populair en (achteraf gezien) best knap.
Maar goed, ik ga toevallig zo naar de ha voor een doorverwijzing naar een psych (doodeng
SPOILERGeschillencommissie: kinderopvang moet ouder deel kosten coronasluiting terugbetalen
De Geschillencommissie kinderopvang deed onlangs een interessante uitspraak: een kinderopvangorganisatie moet een ouder het zogenaamde ‘bovenwettelijke deel van de uurprijs' terugbetalen voor de periode dat de kinderopvang gesloten was vanwege corona. Het gaat om het deel van de uurprijs dat boven het maximale uurtarief ligt dat wordt vergoed via de kinderopvangtoeslag.
Toen de kinderopvang werd gesloten als coronamaatregel, beloofde de overheid ouders te compenseren voor de kosten van kinderopvang waarvan zij geen gebruik van konden maken. Met de branchepartijen kinderopvang werd afgesproken dat kinderopvangondernemers het deel van de uurprijs dat eventueel boven het wettelijke deel uitkwam, zelf aan ouders zouden terugbetalen.
Wij hebben gemerkt dat veel ondernemers dit inderdaad hebben gedaan. Daar zijn we erg blij mee. We geven er immers de voorkeur aan dat ondernemers en ouders er onderling zelf uit komen. Er zijn ook ondernemers die weigeren ouders terug te betalen, om verschillende redenen. Een ouder die het bovenwettelijke deel niet terugkreeg van de kinderopvangorganisatie en wel alle rekeningen had betaald, diende een geschil in bij de Geschillencommissie kinderopvang. Omdat zij had betaald voor een dienst (kinderopvang) die niet was geleverd. Deze ouder is in het gelijk gesteld.
En dronken mensen.
Ik ging vroeger enkele keren naar een discotheek/café omdat ‘iedereen’ het doet en ik wilde het ook proberen. Toen was ik nog vrijgezel.
Maar ik heb geleerd dat het écht niks voor mij is.
Ik drink ook niet. Dus ik ben die rare, nuchtere en introverte muurbloem tussen allemaal dronken en ‘gezellige’ mensen.
Hele gênante momenten meegemaakt.
Of op een meet met enkele Fokkers.
Ik was helemaal in mezelf gekeerd en kwam er niet meer uit. Ik bleef bij die ene vriendin logeren en heb alleen zo zitten huilen toen iedereen naar bed ging.
Haal me weg!
Aan mij? Maar mijn kdv heeft wel toegezegd terug te betalenquote:
@:SQ, ik lees net dit in de nieuwsbrief van de belangenvereniging voor ouders in de kinderopvang, en moest gelijk aan jou denken!SPOILERGeschillencommissie: kinderopvang moet ouder deel kosten coronasluiting terugbetalen
De Geschillencommissie kinderopvang deed onlangs een interessante uitspraak: een kinderopvangorganisatie moet een ouder het zogenaamde ‘bovenwettelijke deel van de uurprijs' terugbetalen voor de periode dat de kinderopvang gesloten was vanwege corona. Het gaat om het deel van de uurprijs dat boven het maximale uurtarief ligt dat wordt vergoed via de kinderopvangtoeslag.
Toen de kinderopvang werd gesloten als coronamaatregel, beloofde de overheid ouders te compenseren voor de kosten van kinderopvang waarvan zij geen gebruik van konden maken. Met de branchepartijen kinderopvang werd afgesproken dat kinderopvangondernemers het deel van de uurprijs dat eventueel boven het wettelijke deel uitkwam, zelf aan ouders zouden terugbetalen.
Wij hebben gemerkt dat veel ondernemers dit inderdaad hebben gedaan. Daar zijn we erg blij mee. We geven er immers de voorkeur aan dat ondernemers en ouders er onderling zelf uit komen. Er zijn ook ondernemers die weigeren ouders terug te betalen, om verschillende redenen. Een ouder die het bovenwettelijke deel niet terugkreeg van de kinderopvangorganisatie en wel alle rekeningen had betaald, diende een geschil in bij de Geschillencommissie kinderopvang. Omdat zij had betaald voor een dienst (kinderopvang) die niet was geleverd. Deze ouder is in het gelijk gesteld.
Nu ik moeder ben, is die onzekerheid op bepaalde vlakken erger geworden. Ik voel me regelmatig een zwaar matige moeder, vaak ook soort van bang om mijn kind emotionele/psychische schade aan te brengen door dingen die ik niet goed doe
.Hoe kan ik bv. mijn kind leren hoe hij contacten legt als ik dat zelf niet eens kan. Of hoe leer ik hem om voor zichzelf op te komen, als ik dat zelf ook niet kan?
Contacten leggen vind ik ook erg moeilijk. Heb vaak het gevoel (net als Lesage), dat mensen niet op mij zitten te wachten en vind het ook moeilijk waar je dan over kan praten met mensen die je niet of nauwelijks kent. Dat hele schoolplein gebeuren lijkt me om die reden dan ook niet iets om me op te verheugen.
Mijn man is daar veel makkelijker in, die kan met zo'n beetje iedereen wel een praatje aanknopen. Qua sociale contacten lift ik dus een beetje met hem mee.
Nu met het hele Corona gebeuren merk ik dat er nog hogere drempel is ontstaan in het contact opnemen met de weinige kennissen die ik heb. Andersom gebeurt het ook vaak niet, dat is dan voor mij een bevestiging dat men niet op mij zit te wachten.
Grappige is dat ik in mijn werk die onzekerheid minder heb, omdat ik naar mijn idee best aardig goed ben daarin. Maar zodra er dan een wat informeler gesprek met bv. een klant is, dan vind ik dat weer erg lastig.
Over een week of 6 hebben we een BBQ van het werk en hoewel ik me wel aangemeld heb daarvoor, kan ik er nu al tegenop kijken vanwege de sociale setting.
Had ook niet verwacht dat ik op mijn leeftijd (dit jaar word ik 45) nog zulke issues zou hebben
Haha ik had toch al gezegd dat ik mezelf fantastisch vindt.quote:
Ja maar ze wilden niet standaard terugbetalen toch? Alleen als je er expliciet om vroeg. Met deze uitspraak lijkt dat ook niet echt correct.quote:
[..]
Aan mij? Maar mijn kdv heeft wel toegezegd terug te betalen
Je flikt het elke keer weer.quote:
[..]
Haha ik had toch al gezegd dat ik mezelf fantastisch vindt.
Ik herken jouw posts zónder naar de user te kijken.
Heb ik trouwens meestal ook met @exode en @SQ
Ik vinD jou ook fantastisch, jij temperamentvolle Spaanse godinquote:
[..]
Haha ik had toch al gezegd dat ik mezelf fantastisch vindt.
Scheer je mijn posts nu over 1 kam met de brandgang van exodequote:
[..]
Je flikt het elke keer weer.
Ik herken jouw posts zónder naar de user te kijken.
Heb ik trouwens meestal ook met @:exode en @:SQ
Bijna.. Maar opgegroeid in een klein durp in Friesland. Dus Zwolle is groot genoeg voor mij.. Tussendoor nog in Enschede gewoond. Maar Zwolle voelt een stuk fijner, socialer..quote:
[..]
Bijna wel
Ik heb een paar maanden op de Veluwe in een vakantiehuisje gewoond, daar trilde het servies bijna uit de kastjes als de Chinook een oefenvlucht deed.
Gek genoeg is het door de afgelopen anderhalf jaar dat ik me ben gaan realiseren dat ik helemaal niet iemand ben die zit te wachten op hordes vriendinnen en een uitgebreide vriendengroep. Ik heb anderhalf jaar niks sociaals gedaan, en heb het eigenlijk nauwelijks gemist.
Wij (mijn man en ik) gaan elk jaar naar de Vrienden Van Amstel, altijd met z'n tweeën. En altijd staan we tussen de vriendengroepen, en soms voel ik me dan eventjes een loser omdat ik dat niet heb. Dat ik in m'n eentje sta als hij een biertje haalt. Maar meer dan eens heb ik ook juist gemerkt dat die vriendengroepen gewoon met iedereen leuk doen, dus op zo'n avond kies ik dan een leuke vriendengroep uit, waar ik heel eventjes bij hoor.
Ik voel me juist in de kroeg met een pilsje op en mijn vrienden om me heen niet meer onzeker. Maar zonder mijn vrienden voel ik me meteen onzeker.
Op het schoolplein ken ik gelukkig al wat mensen, want mensen die ik al ken vind ik dus niet eng meer. Maar nieuwe mensen, daar kan ik dus niets mee. En dat lijkt van een afstand misschien arrogant, maar is dus gewoon onzekerheid
Ik kan hier dus ook nooit weggaan uit het dorp, ik heb deze mensen allemaal nodig
Ik woonde er heeeeel lang geleden, toen Eindhoven Airport nog Welschap heettequote:
[..]
Noord-Brabant hier, maar wij zitten precies onder een route van Eindhoven AirPort, dus ook hier kun je dat wel meemaken
Nu met dat goede weer van laatst moest ik er ook zo aan wennen, vorig jaar helemaal niet gehoord en nu ineens weer ieder half uur een vliegtuig over. Ik heb er gelukkig geen last van en de jongens vinden vliegtuigen nog erg cool, dus gratis vermaak
En toen vliegen iets was voor mensen met geld enzo. Oma vertelt Ik kan begrijpen dat ik niet onzeker over kom omdat ze bij mij onder de oppervlakte liggen.
En omdat ik bijvoorbeeld wél makkelijk de leiding pak, nieuwe dingen probeer, opzichtige kleding durf te dragen, ontzettend van luchtigheid en lompe humor houd, valt het niet zo op dat ik in mijn broek schijt als ik een onbekende op zijn gedrag moet aanspreken. Of dat ik mezelf altijd de lelijkste vind van welke groep vriendinnen dan ook. Of dat ik niet eens mijn familie om hulp durf te vragen omdat ik denk dat ze me lastig vinden, laat staan vrienden - met als gevolg dat iedereen me juist zo sterk vindt omdat ik alles alleen kan ( de ironie
).Omdat het gevoelens zijn, en het een keuze is om die gevoelens wel of niet te delen. Het stukje wat anderen van mij zien is een bewust gekozen imago. En zo geldt dat uiteindelijk voor iedereen.
Wees niet bang voor je onzekerheden - ze horen er bij en ze maken je óók tot wie jij bent. Ik denk dat een mens zónder enige onzekerheden simpelweg niet bestaat.
Knipquote:
[..]
Succes.
Mag ik vragen, mag ook in pm, wat je nu over de streep heeft getrokken?
[ Bericht 23% gewijzigd door Kyara op 25-06-2021 13:20:54 ]
En op een forum is het iets minder kwetsbaar om te delen dan in het ‘echt’
Dat verhuizen maakt het niet gemakkelijjker, inderdaad. En met oudere kinderen is het toch weer anders. Toen ik binnen Amsterdam verhuisde met een kleuter die net naar school ging, had ik best wat contacten via ouders van andere kinderen. Geen dikke vriendinnen, maar wel gezellig.quote:
[..]
Nou echt wel!!
Ik ga nu verhuizen naar een regio waar ik niemand ken en alleen het idee al om daar vriendschappen op te bouwen… Toevallig zei ik van de week nog tegen mijn man: Wie zit er nou op mij te wachten? Idem voor een werkgever na 4,5 jaar niet werken. Ik vind het doodeng.
Aan de andere kant voelt mijn 14 jarige zich precies zo over haar vriendinnen en het opnieuw beginnen en blijf ik haar vertellen dat het allemaal goed komt etc etc. Over mezelf echter….
Ik doe echt heel hard mijn best om mijn meiden zoveel mogelijk tools te geven dat zij later in ieder geval niet deze negatieve gevoelens hebben over zichzelf.
Later vond ik in mijn nieuwe wijkje echt een leuke vriendin. En toen ging ik verhuizen richting Alkmaar en zij richting Nijmegen, en dan is dat toch jammer.
Hier, komen wonen aan het begin van de lockdown en met een kind in groep 7 toen, zie je weinig andere ouders en kon je ook niet zomaar even een bakkie doen ergens. Dus anderhalf jaar later is het aantal contacten echt nog heel beperkt, helaas.
Dat ja.. Ik ging ook niet meer naar feestjes.. In mijn studententijd was ik degene die achter de bar stond. Daar was ik beter op mijn plek dan lallend aan de bar..quote:
Ik haat trouwens groepen mensen die allemaal sociaal doen. Dan ben ik terug in mijn schulp.
En dronken mensen.
Ik ging vroeger enkele keren naar een discotheek/café omdat ‘iedereen’ het doet en ik wilde het ook proberen. Toen was ik nog vrijgezel.
Maar ik heb geleerd dat het écht niks voor mij is.
Ik drink ook niet. Dus ik ben die rare, nuchtere en introverte muurbloem tussen allemaal dronken en ‘gezellige’ mensen.
Hele gênante momenten meegemaakt.
Of op een meet met enkele Fokkers.
Ik was helemaal in mezelf gekeerd en kwam er niet meer uit. Ik bleef bij die ene vriendin logeren en heb alleen zo zitten huilen toen iedereen naar bed ging.
Haal me weg!
Geen 1 mens is perfect, sommige mensen lijken zo zelfverzekerd, maar lopen zichzelf zo hard voorbij dat ze met een beetje pech ook tegen een muur knallen..
SPOILERIk leek ook prima mijn ding te doen. Maar het krijgen van een kind had nogal wat invloed. Toen heb die muur al gehad, hit rock-bottom. The only way is up.. Ergens blij dat ik dat al meegemaakt heb, want het enige dat erger is, zou werkelijk tegen die boom rijden zijn. En die behoefte is gelukkig al jaren niet mee aanwezig.
quote:
[..]
Bijna.. Maar opgegroeid in een klein durp in Friesland. Dus Zwolle is groot genoeg voor mij.. Tussendoor nog in Enschede gewoond. Maar Zwolle voelt een stuk fijner, socialer..
Ik rij graag om eens te meeten hoor! Maar niet helemaal naar Zeeland, sorry voor wie daar woont!
Die meisjes zijn nog veel onzekerderder dan wij zijn. Alleen zien we dat nietquote:
Klopt denk ik wel, SQ, maar in een wereld van Insta en TikTok waarbij de 18-jarige meisjes in buiktruitjes staan te dansen alsof ze de wereld in hun eentje aankunnen is deze herkenbaarheid wel echt fijn.
En op een forum is het iets minder kwetsbaar om te delen dan in het ‘echt’
Dit is dus precies wat ik ook heb...quote:
Voor mij is die onzekerheid ook erg herkenbaar. Ik ben altijd erg onzeker geweest en daarbij ook nog perfectionistisch, wat ook niet een al te beste combi is
Nu ik moeder ben, is die onzekerheid op bepaalde vlakken erger geworden. Ik voel me regelmatig een zwaar matige moeder, vaak ook soort van bang om mijn kind emotionele/psychische schade aan te brengen door dingen die ik niet goed doe
Hoe kan ik bv. mijn kind leren hoe hij contacten legt als ik dat zelf niet eens kan. Of hoe leer ik hem om voor zichzelf op te komen, als ik dat zelf ook niet kan?
Contacten leggen vind ik ook erg moeilijk. Heb vaak het gevoel (net als Lesage), dat mensen niet op mij zitten te wachten en vind het ook moeilijk waar je dan over kan praten met mensen die je niet of nauwelijks kent. Dat hele schoolplein gebeuren lijkt me om die reden dan ook niet iets om me op te verheugen.
Mijn man is daar veel makkelijker in, die kan met zo'n beetje iedereen wel een praatje aanknopen. Qua sociale contacten lift ik dus een beetje met hem mee.
Nu met het hele Corona gebeuren merk ik dat er nog hogere drempel is ontstaan in het contact opnemen met de weinige kennissen die ik heb. Andersom gebeurt het ook vaak niet, dat is dan voor mij een bevestiging dat men niet op mij zit te wachten.
Grappige is dat ik in mijn werk die onzekerheid minder heb, omdat ik naar mijn idee best aardig goed ben daarin. Maar zodra er dan een wat informeler gesprek met bv. een klant is, dan vind ik dat weer erg lastig.
Over een week of 6 hebben we een BBQ van het werk en hoewel ik me wel aangemeld heb daarvoor, kan ik er nu al tegenop kijken vanwege de sociale setting.
Had ook niet verwacht dat ik op mijn leeftijd (dit jaar word ik 45) nog zulke issues zou hebben
Mijn man is supersociaal en ik lift maar wat met hem mee. Of ik lift met mijn dochter mee, door praatjes aan te knopen met moeders van vriendinnetjes. Maar zelf heb ik eigenlijk maar 2 vriendinnen (de ene 30 al jaar, de andere al 20 jaar).
En idd met corona is alles moeilijk en ingewikkeld; mijn echte vriendinnen zie ik nu ook zelden. En met speelafspraakjes van mijn dochter bleef ik vroeger gezellig een praatje maken, maar dat is nu ook minder (wordt wel meer gelukkig). Mijn man zijn vrienden kwamen ook weinig langs, dus ik heb me echt vaak eenzaam gevoeld de laatste anderhalf jaar.
Oja dit... dat ik bij het schoolplein maar gewoon op mijn telefoon sta te kijken... dat is niet omdat ik niet met mensen wil praten, maar omdat ik niemand durf aan te spreken...quote:
@:vencodark dat lijkt me echt vervelend als je in drukke situaties je zo als een buitenstaander voelt.
Ik voel me juist in de kroeg met een pilsje op en mijn vrienden om me heen niet meer onzeker. Maar zonder mijn vrienden voel ik me meteen onzeker.
Op het schoolplein ken ik gelukkig al wat mensen, want mensen die ik al ken vind ik dus niet eng meer. Maar nieuwe mensen, daar kan ik dus niets mee. En dat lijkt van een afstand misschien arrogant, maar is dus gewoon onzekerheid
Ik kan hier dus ook nooit weggaan uit het dorp, ik heb deze mensen allemaal nodig
Amen.quote:
Wat ik trouwens nog wel even wil zeggen is dat onzekerheid normaal is, en ieder mens onzekerheden heeft.
Ik kan begrijpen dat ik niet onzeker over kom omdat ze bij mij onder de oppervlakte liggen.
En omdat ik bijvoorbeeld wél makkelijk de leiding pak, nieuwe dingen probeer, opzichtige kleding durf te dragen, ontzettend van luchtigheid en lompe humor houd, valt het niet zo op dat ik in mijn broek schijt als ik een onbekende op zijn gedrag moet aanspreken. Of dat ik mezelf altijd de lelijkste vind van welke groep vriendinnen dan ook. Of dat ik niet eens mijn familie om hulp durf te vragen omdat ik denk dat ze me lastig vinden, laat staan vrienden - met als gevolg dat iedereen me juist zo sterk vindt omdat ik alles alleen kan ( de ironie
Omdat het gevoelens zijn, en het een keuze is om die gevoelens wel of niet te delen. Het stukje wat anderen van mij zien is een bewust gekozen imago. En zo geldt dat uiteindelijk voor iedereen.
Wees niet bang voor je onzekerheden - ze horen er bij en ze maken je óók tot wie jij bent. Ik denk dat een mens zónder enige onzekerheden simpelweg niet bestaat.
En dan gaan we nu over tot de inzameling der gaven.
* steekt hand op *
Ah zo. Als de herkenning bij je kinderen is, blijkt dat zo’n eye opener te zijn.quote:
[..]
Combinatie van factoren. Ik merk dat het mijn functioneren op mijn werk in de weg gaat staan, met dochter lopen we nu bij een kinderpsych waardoor er voor mij ook wat herkenning is en met een vriendin die psycholoog is, heb ik een emdr sessie gedaan die best wel veel deed eigenlijk. Plus dat ik gewoon veel te zwaar ben en moet afvallen en ook daarbij zit ik mijzelf te veel in de weg.
Wat rot dat je dochter trouwens bij een psycholoog zit. Hopelijk hebben jullie spoedig vooruitgang.
Maar door op je telefoon te kijken, straal je uit dat je wel wat beters te doen hebt dan daar te zijn. Mensen gaan jou dan ook niet aanspreken.quote:
[..]
Oja dit... dat ik bij het schoolplein maar gewoon op mijn telefoon sta te kijken... dat is niet omdat ik niet met mensen wil praten, maar omdat ik niemand durf aan te spreken...
Yes, yes I did.quote:
[..]
Scheer je mijn posts nu over 1 kam met de brandgang van exode
Zie je!?quote:
[..]
Ik rij graag om eens te meeten hoor! Maar niet helemaal naar Zeeland, sorry voor wie daar woont!
# aloneforever.
Mmmja ik denk dat het ook echt tijd gaat kosten, voor mij. Eerst huis en kids op dr rit krijgen en dan kijken wat ik er zelf van kan maken. Heb wel nu twee keer echt vriendinnen voor het leven gemaakt. Gelukkig. Maar in Nederland werkt iedereen en het is allemaal druk druk druk.quote:
[..]
Dat verhuizen maakt het niet gemakkelijjker, inderdaad. En met oudere kinderen is het toch weer anders. Toen ik binnen Amsterdam verhuisde met een kleuter die net naar school ging, had ik best wat contacten via ouders van andere kinderen. Geen dikke vriendinnen, maar wel gezellig.
Later vond ik in mijn nieuwe wijkje echt een leuke vriendin. En toen ging ik verhuizen richting Alkmaar en zij richting Nijmegen, en dan is dat toch jammer.
Hier, komen wonen aan het begin van de lockdown en met een kind in groep 7 toen, zie je weinig andere ouders en kon je ook niet zomaar even een bakkie doen ergens. Dus anderhalf jaar later is het aantal contacten echt nog heel beperkt, helaas.
Mogen jullie raden hoe vaak dat gebeurd is in de afgelopen 3 jaar.
.(En dat voelde in het begin heel persoonlijk, maar ik snap ook best dat een dagje Efteling echt super vermoeiend is en je daarna liever gewoon in de auto naar huis stapt, dan nog ergens sociaal te moeten doen, helemaal met kinderen!)
Ik werk niet. Vriendinnen worden?quote:
[..]
Mmmja ik denk dat het ook echt tijd gaat kosten, voor mij. Eerst huis en kids op dr rit krijgen en dan kijken wat ik er zelf van kan maken. Heb wel nu twee keer echt vriendinnen voor het leven gemaakt. Gelukkig. Maar in Nederland werkt iedereen en het is allemaal druk druk druk.
.Luchtig is leuk maar het kan ook heel makkelijk wat dieper gaan. Niet je hart uitstorten maar ik probeer altijd wel een soort aansluiting te vinden of een gevoel te uiten over iets.
En complimenten geven.
Dat was bij mij. Inmiddels is het (op mijn verzoek) overgemaakt. Maar ouders die niks vragen, krijgen niks...quote:
[..]
Ja maar ze wilden niet standaard terugbetalen toch? Alleen als je er expliciet om vroeg. Met deze uitspraak lijkt dat ook niet echt correct.
Vlak ook de helikopters niet uit inderdaad. Ik heb een keer per twee weken een hybride overleg, een deel zit thuis en de rest zit in een ruimte direct naast de helipad. Wat een grafherrie door je laptopspeakertjes is datquote:
Ik kreeg er vooral een "net als vroeger" gevoel van.
Maar ik ben dan ook zo oud dat ik in mijn jeugd amper vliegtuigen over zag komen, dat zo'n streep in de lucht nog bijzonder was en dat je je afvroeg waar het vliegtuig naartoe ging als je er een zag.
Ik hoop echt dat het vliegverkeer nooit meer op het oude niveau komt waarbij de lucht helemaal vol zit met condenssporen (chemtrails
Maar als ik zie dat iedereen alweer op vakantie moet met het vliegtuig dan zie ik het somber in.
Overigens was het hier het afgelopen jaar juist drukker met een ander soort vliegverkeer, want de luchtmacht heeft naar hartelust kunnen oefenen toen het reguliere vliegverkeer vrijwel stil lag.
En die straaljagers vliegen hier laag.
De helicopters ook trouwens, maar zo'n Chinook met dubbele rotor blijft op een of andere manier indrukwekkend, je herkent ze ook aan het geluid voor je ze ziet, en als ze dan met 4 tegelijk komen is het helemaal indrukwekkend.
Het heeft ook niet echt te maken met intravert en extrovert denk ik. Ik heb altijd een grote sociale kring gehad, houd erg van groepen en visite en contact maken. Small talk? Geen probleem.
Ben alleen shit in het onderhouden van vriendschappen. Denk dat mensen niet op mij zitten te wachten. Heb moeite met het organiseren van afspraken en kan er dan de mentale energie niet voor opbrengen. Dus het verwatert. En bovendien ben ik ook vaak niet “die” close vriendin, meer een kennis. Veel van mijn vriendinnen hebben andere groepjes vriendinnen waar ze close mee zijn, ik voel me dan meer een voorbijganger.
Mijn zelfbeeld is wel heel erg verbeterd door EMDR. Moederschap blijft echter een punt waar ik onzeker kan zijn, en dus ook vriendschappen.
Maar zeg het dan ook niet.quote:
Oh en ik ging dus verhuizen naar vlakbij de Efteling. Iedereen: dan komen we na een dagje Efteling gezellig bij jullie eten!
Mogen jullie raden hoe vaak dat gebeurd is in de afgelopen 3 jaar.
(En dat voelde in het begin heel persoonlijk, maar ik snap ook best dat een dagje Efteling echt super vermoeiend is en je daarna liever gewoon in de auto naar huis stapt, dan nog ergens sociaal te moeten doen, helemaal met kinderen!)
Kinderen zijn soms ook net een spiegel.
SPOILEROudste is echt een kopietje van mij.. Maar hij groeit zo anders op. Dorp vs stad, andere type huishouding, school die naar het kind kijkt (ipv mee met gemiddelde en dat was laag), vriendjes op school (soms betere, soms iets minder, maar niet eenzaam), etc. In het begin maakte me dat onzeker, dat ik dingen aan zag komen, maar dat het bij hem gelukkig toch anders uitpakte. Dat heeft me met de tijd meer vertrouwen gegeven dat hij er wel komt, zonder de hobbels die ik heb gehad.
De meeste psychologen zijn ook maar mensenquote:
Ah, ik kan ook aansluiten mbt onzekerheid. Imposter syndroom lijkt op mij geschreven.
Ergens is het misgegaan de afgelopen 25 jaar want ik was vroeger toch behoorlijk extravert, redelijk populair en (achteraf gezien) best knap.
Maar goed, ik ga toevallig zo naar de ha voor een doorverwijzing naar een psych (doodeng
Komt goed, superstoer! Deal!! Xxxquote:
Op Dat precies. Ik heb momenteel ook niet echt real life vrienden, maar ik mis het helemaal niet. Soms vraag ik me af of ik daar niet iets van moet vinden en of ik geen actie moet ondernemen, maar altijd kom ik tot de conclusie dat ik het prima vind zoals het nu is.quote:
Soms is dat het ook dat je gedraagt naar hoe je denkt dat anderen vinden dat het zou moeten.
Gek genoeg is het door de afgelopen anderhalf jaar dat ik me ben gaan realiseren dat ik helemaal niet iemand ben die zit te wachten op hordes vriendinnen en een uitgebreide vriendengroep. Ik heb anderhalf jaar niks sociaals gedaan, en heb het eigenlijk nauwelijks gemist.
Wij (mijn man en ik) gaan elk jaar naar de Vrienden Van Amstel, altijd met z'n tweeën. En altijd staan we tussen de vriendengroepen, en soms voel ik me dan eventjes een loser omdat ik dat niet heb. Dat ik in m'n eentje sta als hij een biertje haalt. Maar meer dan eens heb ik ook juist gemerkt dat die vriendengroepen gewoon met iedereen leuk doen, dus op zo'n avond kies ik dan een leuke vriendengroep uit, waar ik heel eventjes bij hoor.
Ik heb een relatie die al mn emotionele behoeften bevredigt, ik heb een supergoede band met mn stiefzoon van 30 en stiefdochter van 26 en kan het goed vinden met dr vriend (we zien elkaar zeker elke week), ik keutel wat in en om het huis en klets wat met de buurvrouw en moeders van klasgenootjes van mn dochters. Ik ben best out going en niet onzeker, maar ik vind het gewoon wel prima zo atm. En zodra ik wel behoefte ga hebben aan vrienden, weet ik ook dat dat wel komt.
Ah shit, verkeerde naam onthoudenquote:
[..]
Dat was bij mij. Inmiddels is het (op mijn verzoek) overgemaakt. Maar ouders die niks vragen, krijgen niks...
. Ik vind het echt raar dat er verschil in kan/mag zijn. Zoveel opvangorganisaties die zonder enig probleem dat deel teruggeven en dan een paar die er dan toch op slinkse wijze mee ‘wegkomen’. De meeste mensen hebben de godganse dag de meest ondermijnende, onnozele en niet-helpende gedachten: 'ik ben niet leuk', 'ze vinden me stom', 'ik doe het niet goed'. We geloven dat maar al te graag, dat we niet voldoen. Maar feitelijk zijn het maar gedachten, ze zijn niet wáár. Ik leer mensen daar wat afstand van te nemen, je hoeft je gedachten niet te geloven, je hoeft er niet naar te luisteren, ze hoeven ook niet per se weg. Maar ze hoeven vooral je leven niet te beïnvloeden. Terwijl ik dat probeer over te brengen, probeer ik er en passant ook maar zelf mee te oefenen, en dat helpt best wel Edit disclaimer: dit is geen waardeoordeel over andere mensen, maar het besef dat ik zelf anders ben. En daar heb ik tegenwoordig hartstikke vrede mee.
O, ik zou dat misschien wel zeggen als grapje, maar dat eigenlijk veel te veel vinden voor jou en het dus daarom niet uitvoeren.quote:
Oh en ik ging dus verhuizen naar vlakbij de Efteling. Iedereen: dan komen we na een dagje Efteling gezellig bij jullie eten!
Mogen jullie raden hoe vaak dat gebeurd is in de afgelopen 3 jaar.
(En dat voelde in het begin heel persoonlijk, maar ik snap ook best dat een dagje Efteling echt super vermoeiend is en je daarna liever gewoon in de auto naar huis stapt, dan nog ergens sociaal te moeten doen, helemaal met kinderen!)
Zou dat niet vanaf een bepaalde leeftijd ook gewoon voor veel mensen (vrouwen) er bij horen? Dat je weinig - geen vriendinnen hebt, iig geen diepgaande vriendschappen?quote:
Small talk kan me ook niet zo heel lang boeien, moet ik zeggen. Ik wil graag de diepte in, mensen om me heen die me spiegelen of waar ik iets van kan leren, die ik interessant vind. En tbh heb ik dat niet zo snel met mensen. Ik vind mensen al snel best wel saai. En dan ga ik liever iets 'nuttigs' of interessants doen zoals mn moestuin inzaaien, of leren gitaar spelen of een cursus taxidermie volgen.
Edit disclaimer: dit is geen waardeoordeel over andere mensen, maar het besef dat ik zelf anders ben. En daar heb ik tegenwoordig hartstikke vrede mee.
Als ik zo een beetje in mijn omgeving rond kijk, van mezelf tot mijn schoonzussen tot m'n moeder en alles er omheen, heeft niemand echt veel vriendinnen. Tenminste niet waar ze veel 1 of 1 contact mee hebben en regelmatig uit eten gaan ofzo. Misschien bevind ik me dan ook in een treurige omgeving hoor, haha. Dat kan ook.
Ah dankje!quote:
Knap @:Limone dat je er zo naar kunt kijken nu!
Ik heb laatst een kettinkje gekocht, gewoon omdat ik het waard ben. Mijn 'ik-ben-prima-ik-mag-er-zijn-ik-ben-het-waard-kettinnkje' Dat raak ik dan aan als ik me onzeker en ongemakkelijk voel, op schoolpleinen bijvoorbeeld Uhhh tja sorry... random rond staan kijken in de hoop dat iemand me aanspreekt werkt ook niet... en ik vind het dan lastig om me aan te sluiten bij een gesprek dat al gaande is tussen 2 andere ouders. Hoewel dat dan weer makkelijker is dan zomaar iemand aanspreken die ook alleen is.quote:
[..]
Maar door op je telefoon te kijken, straal je uit dat je wel wat beters te doen hebt dan daar te zijn. Mensen gaan jou dan ook niet aanspreken.
Ik praat nu eigenlijk alleen met de ouders van vriendinnetjes, maar een andere ouder aanspreken werkt vaak niet. Gister nog 2x geprobeerd, de ene moeder zei weinig terug. "hoe gaat het" "ja goed". De andere hadden we een leuk gesprek, maar dat is dus vaak niet zo.
Met andere mensen zal je nooit een oprecht relaxed gesprek kunnen hebben.
Ik ken sommige lui van werk al jaren en dat contact is nog heel minimaal.
Dan ben je te verschillend ofzo.
En nu was er laatst een nieuwe gast en we moesten gelijk ergens allebei om lachen en we hebben een hele tijd in de pauze zitten praten over van alles. Heeft zijn halve levensverhaal vertelt.
Dat werkt gewoon en dat vind ik fijn. Volgende keer praat je weer over andere dingen.
Is er ook al een clubje voor het noorden (Drenthe/Groningen/Friesland)? Ik durf nooit naar meetings te gaan maar misschien moet ik ook maar eens over die drempel heen springen.
Ik ben zelf een enorme ouwehoer, ik kan in principe met iedereen kletsen. Inderdaad kletsen, zonder de diepte in te gaan. Heerlijk! Ook op mijn werk, ik vind iedereen wel gezellig. Mijn manager was hoogst verbaasd over hoe ik met onze directieleden ouwehoer. Vooral met onze CFO kan ik keuvelen, hij is net als mij voor Ajax, dus daar gaat het standaard over.
Ook bij het schoolplein klets ik meestal wel, maar dat hoeven van mij geen vriendschappen te worden.
Ik ben heel trouw in vriendschappen, ik heb dus een aantal vrienden/vriendinnen en die koester ik. Daarmee ga ik wel de diepte in. 1 groot nadeel, ze wonen allemaal op ongeveer een uur rijden. Ik vind dat echt heel vervelend, je gaat niet even snel langs, ik moet dat echt plannen. De meesten hebben geen kinderen, ze vinden onze kinderen heel leuk en lief, maar als we afspreken is dat meestal zonder kinderen.
Mijn verloofde is heel anders, die kan dat niet, small talk. Die groet ook amper mensen. Ik kende al vrij snel iedereen in de straat, zij vraagt na 4 jaar nog steeds 'wie is dat?'
MAAR als ze je toelaat als vriendin is ze zo leuk en lief en grappig en en en. Ze is ook wel echt mijn beste vriendin en andersom, dat vind ik zo waardevol.
Ik vind het belangrijk dat je jezelf kan zijn bij iemand, dat het geen moeite kost. En ik ben echt zo blij dat ik een aantal van die mensen in mijn leven heb.
Oh en respect voor elkaar, als iemand racistisch of homofoob is, kan ik heel hard zijn. Daar is de deur, dat is echt geen discussie materiaal dat is gewoon doei. En ja dat is in het verleden wel gebeurd. Vrij recent nog zelfs.
Edit: ik heb geen shitload aan vrienden, ik heb 4 goede vriendinnen en verder wat kennissen waarvan ik wel weet dat als er iets is, ik altijd kan aankloppen.
Je hebt denk ik ook helemaal gelijk, maar het is lastig om voor mezelf zo te denken.Gewoon zelf iemand aanspreken. Bij voorkeur met een compliment over diens kind. Goh ik zag dat Marietje vanochtend zo lief x hielp bij de school ingaan ofzo..of dat ze een nieuwe fiets heeft, ze groeien zo snel he? of een of ander random cliché (koud he? warm he?).quote:
[..]
Uhhh tja sorry... random rond staan kijken in de hoop dat iemand me aanspreekt werkt ook niet... en ik vind het dan lastig om me aan te sluiten bij een gesprek dat al gaande is tussen 2 andere ouders. Hoewel dat dan weer makkelijker is dan zomaar iemand aanspreken die ook alleen is.
Ik praat nu eigenlijk alleen met de ouders van vriendinnetjes, maar een andere ouder aanspreken werkt vaak niet. Gister nog 2x geprobeerd, de ene moeder zei weinig terug. "hoe gaat het" "ja goed". De andere hadden we een leuk gesprek, maar dat is dus vaak niet zo.
En als je dat af en toe doet dan heb je voor je t weet een kind aan je arm hangen met maahaam.. gaan we nou eindelijk.. waarom kletsen jullie altijd zo laahaang..
Dat VINT ik ook van jouquote:
[..]
Ik vinD jou ook fantastisch, jij temperamentvolle Spaanse godin
Maar inmiddels (na gesprekken met mijn man, vrienden die ik wel heb, en ook gewoon tijd) zie ik meer dat het niet per se aan mij ligt als die klik er niet is. Ik lig qua veel zaken (interesses, politieke voorkeuren, inkomen) ook gewoon buiten de mainstream in mijn omgeving, dus heb ook vaak weinig gemeen met die mensen. En dat is prima. Uiteindelijk waren het ook niet de mensen die ik zelf als vrienden uitgekozen zou hebben.
In plaats van hopen op die connectie dichtbij ben ik meer energie gaan steken in mijn online vrienden, waar ik wel meer mee gemeen heb - kaartjes bij speciale gelegenheden, vaker directe gesprekken aanknopen, etc. En ik merk dat ik dat nu ook meer terugkrijg, en soms uit hele onverwachte hoeken. Dat mensen me echt wel waarderen, als ik ze maar wat meer dichtbij laat komen. En het helpt ook om soms gewoon je wensen uit te spreken. Zo heb ik gewoon om kaartjes gevraagd bij mijn tweede lockdownverjaardag in de lente, en daar kwam best veel respons op.
Is het leuker als dat spontaan gebeurt? Sure. Maar dit was wel veel leuker dan dat het níet gebeurde.
Ik ben niet Spaans.quote:
Haha, dit is ook echt de dynamiek van mij en mijn man. Hij is supersociaal, ik uh... niet.quote:
Mijn verloofde is heel anders, die kan dat niet, small talk. Die groet ook amper mensen. Ik kende al vrij snel iedereen in de straat, zij vraagt na 4 jaar nog steeds 'wie is dat?'
Mijn huidige vrienden zie ik niet vaak. Daarvoor is de afstand gewoon te groot.
Bij mij zijn mijn 2 zwangerschapscursus groepjes ook niks geworden qua contact, terwijl ik andere groepen altijd jaren na de cursus/geboortes nog dingen samen zie doen. Vind ik echt heel jammer.quote:
Ik heb ook een pestverleden en me daardoor lang onzeker gevoeld. Op het schoolplein me toch wat verloren voelen enzo. Bij mijn zwangerschappen heb ik 2x meegedaan aan Centering Pregnancy, deels in de hoop leuke contacten op te doen. Kwam na de bevallingen weinig van, terwijl ik zag dat anderen wel contact hielden. Dat kon echt wel steken.
Heel knap hoe jij er in staat inmiddels. En leuk van die kaartjes!
Ach, tegenwoordig zijn we toch allemaal "mama van x", nietwaarquote:
Ik spreek dus 3x per week met een moeder op het KDV schoolplein en het is altijd heel gezellig, maar ik weet haar naam niet eens. Wel erg eigenlijk.
True. Ik weet WEL wie haar kinderen zijn haha!quote:
[..]
Ach, tegenwoordig zijn we toch allemaal "mama van x", nietwaar
Vanaf de 40 heten ze allemaal Yvonne of Annelies.quote:
Ik spreek dus 3x per week met een moeder op het KDV schoolplein en het is altijd heel gezellig, maar ik weet haar naam niet eens. Wel erg eigenlijk.
Wat mij betreft prima, ik vind mijn eigen weg wel.
Ze is nog geen 40, denk ik.quote:
[..]
Vanaf de 40 heten ze allemaal Yvonne of Annelies.
Moniquequote:
[..]
Vanaf de 40 heten ze allemaal Yvonne of Annelies.
Dit is ook herkenbaar ja. alleen dan niet de Efteling maar andere dingen.quote:
Oh en ik ging dus verhuizen naar vlakbij de Efteling. Iedereen: dan komen we na een dagje Efteling gezellig bij jullie eten!
Zo woonde ik voorheen naast een festival locatie. Iedereen: oh wat handig gratis slaapplek en schone wc beschikbaar. Ik: prima laat maar weten wanneer je deze kant op komt.
Zie ik later allemaal foto's voorbij komen dat ze letterlijk naast mijn deur staan te feesten terwijl ik daar in mijn uppie zat en anderen zijn nooit geweest.
Ook jaartje in België gewoond voor stage, niet de allerkleinste kamer gekozen want dan was er geen ruimte voor logees . Vrienden waren enthousiast maar er is niemand langs geweest. Het luchtbed dat ik mee had genomen werd uitgeleend aan de huisgenoot die elk weekend vrienden over de vloer had waardoor ik amper contact had met haar
.Dat is vanaf 48.quote:
Maar serieus: ik ken toch minstens 2 Anneliessen en enkele Yvonne’s.
Dat zijn echt geen leuke herinneringen.quote:
[..]
Dit is ook herkenbaar ja. alleen dan niet de Efteling maar andere dingen.
Zo woonde ik voorheen naast een festival locatie. Iedereen: oh wat handig gratis slaapplek en schone wc beschikbaar. Ik: prima laat maar weten wanneer je deze kant op komt.
Zie ik later allemaal foto's voorbij komen dat ze letterlijk naast mijn deur staan te feesten terwijl ik daar in mijn uppie zat en anderen zijn nooit geweest.
Ook jaartje in België gewoond voor stage, niet de allerkleinste kamer gekozen want dan was er geen ruimte voor logees . Er is niemand langs geweest. Het luchtbed dat ik mee had genomen werd uitgeleend aan de huisgenoot die elk weekend vrienden over de vloer had waardoor ik amper contact had met haar
Nee joh dat zou mij ook kunnen overkomenquote:
Ik spreek dus 3x per week met een moeder op het KDV schoolplein en het is altijd heel gezellig, maar ik weet haar naam niet eens. Wel erg eigenlijk.
Bij de overstap naar de nieuwe school dacht ik ook wel snel wat ouders te leren kennen, maar nee. Nou hadden wij afgelopen dinsdag vossenjacht tijdens het kamp van groep 8 en heb ik eindelijk wat gezichten van ouders bij kinderen kunnen plaatsen, maar hun naam weet ik nog steeds niet
Ik heb een stuk of 10 moeders in mijn telefoon staan en allemaal staan ze erin als 'Moeder van...' echt geen idee hoe ze heten.
Ik kom uit een niet al te groot dorp en alle 'moeders' zijn dus zowat mijn klasgenootjes van vroegah. Mijn dochters zitten op een boerderij opvang op 10 minuutjes rijden, maar daar ken ik dus bijna geen ouders. Bijna iedereen is 'moeder van'.
Ik wilde op van alles reageren, maar het gaat ook ineens allemaal zo snel dat alles als spuit elf voelt.
Ik sluit me bij alles aan. Ik ben Shandaly, vers 43 en pas sinds heel kort aan het leren hoe om te gaan met m'n onzekerheden... 🙋♀️Hi!
Fok OUDSPOILERVorig jaar begon door een opmerking van een vriendin het vermoeden te ontstaan dat ik misschien wel eens last zou kunnen hebben van ADHD. Dat heb ik in eerste instantie weggelachen - want immers ADHD... Ik? Ik ben toch niet zo'n stuiterend, irritant mens met tomeloze energie die never nooit niet stil kan zitten? - maar bij wat langer erover nadenken, uitzoeken en realiseren dat die stuiterende tomeloze energie zich ook voornamelijk IN je hoofd af kan spelen, en dat dat júist er de oorzaak van kan zijn dat ik altijd zo ontzettend moe was ben ik er toch maar eens wat serieuzer naar gaan kijken.
Begin dit jaar heb ik officieel de diagnose gekregen.
Momenteel zit ik midden in een therapietraject, Cognitieve GedragsTherapie. Ik ben aan het 'experimenteren' met medicatie, welke pillen in welke hoeveelheden werken voor mijn hoofd? Etc.
De therapie is een aaneenschakeling van open deuren, ik heb er nog niets gehoord dat ik niet al eerder heb geleerd in assertiviteitscursussen, mindfulness, psychotherapie nav burnouts, leer-omgaan-met-perfectionisme-cursussen etc. Maar of het nu deze therapeut, de medicatie, het bewustzijn van de ADHD of simpelweg de leeftijd is - of een combinatie van alles - het lijkt te werken!
Op de vraag "Hoe gaat het met je?" kan ik de laatste tijd heel eerlijk en hartgrondig "Keigoed!" antwoorden
(En ok, vanochtend stond ik op met knallende koppijn, en voelde ik me fysiek even verre van goed... Maar dat kan, dat mag, en nu zijn dit de uitzonderingsmomenten ipv andersom
Ik heb hier zulke toffe vriendinnen gevonden Alleen die irl afstand soms... En dan ben ik eindelijk uitgeluld en zijn jullie alweer 25 posts verder! (29!)
quote:
1, 1 en 3Maar Mariekes!!!
stuk of 6 ofzo... Sowieso namen die met Mar* beginnen quote:
[..]
Maar Mariekes!!!
Die van zwemmen enkel door het whatsappgroepje anders had ik die namen ook niet geweten.
Heb me ook nog nooit zo eenzaam gevoeld als die tijd in Belgie. De mooie stad maakte gelukkig wel veel goedquote:
[..]
Dat zijn echt geen leuke herinneringen.
maar had graag iedereen die mooie stad willen laten zien. Online contact houden was ook lastig met de datalimieten die ze daar toen nog hadden wat vanuit nederland niet werd begrepen (Collega's snapten omgekeerd weer niet dat we in Nederland onbeperkt konden internetten, dan loopt toch alles vast?)!!!!Haha, ik wilde net schrijven, dit wordt weer een opsomquote:
Please geen annelies opsom?? Het ging net zo goed
Over een paar uur komt verloofde thuis en die heeft in 2 nachten tijd 5 uur geslapen. Ik denk dat ze meteen met de kinderen naar bed gaat vanavond
Ohhhh wat zal die lekker slapen vanavond! Ze was op kamp, toch?quote:
[..]
Haha, ik wilde net schrijven, dit wordt weer een opsom
Over een paar uur komt verloofde thuis en die heeft in 2 nachten tijd 5 uur geslapen. Ik denk dat ze meteen met de kinderen naar bed gaat vanavond
Weer eens wat anders naast de vrijeschoolnamen zoals Berk, Veerle, Vos, Storm enz.
En bedankt voor alle inzichten hier! Eigenlijk wel jammer dat veel mensen zich vaak zo onzeker voelen, terwijl jullie allemaal supertof overkomen (en de mensen die ik wel eens in het echt heb ontmoet waren idd heel tof
)Ja, ze heeft het enorm naar haar zin. Maar echt als ik de verhalen hoor, never nooit dat ik juf kan worden. (spugende kinderen, muizen in de tent, kinderen met heimwee etc etc)quote:
[..]
Ohhhh wat zal die lekker slapen vanavond! Ze was op kamp, toch?
School 1 - Openbare school, klein dorp, 70 leerlingen, leuke kleine bieb in de school, gastlessen en gastdocenten, voelt zoals school van vroeger, iPads, vanaf groep 4 met een touringcar naar een sportzaal in een ander dorp (weet niet zo goed wat ik daarvan vind), BSO helaas maar op 2 dagen maar geen wachtlijst, dus moet mijn werkschema omgooien (geen probleem) en het opvangschema van de jongste (mogelijk wel een probleem).
School 2 - Christelijke school, groter dorp, 120 leerlingen, supermarkt ernaast, vanaf groep 4 op de fiets naar een sportzaal verderop, BSO elke dag maar mogelijk wachtlijst, geen iPads, geen gastlessen of gastdocenten iig niet regelmatig, is nieuwbouw en voelt niet als school, meer als fabriek.
In het grotere dorp zijn nog meer scholen, maar die zijn heel groot en voor ons veel verder fietsen/rijden. Is nog een optie als we er niet uit komen.
Lastig hoor en de tijd begint te dringen.
. Hulde voor je verloofde hoor!!Pfoe, nee, klinkt ook niet als mijn cup of teaquote:
[..]
Ja, ze heeft het enorm naar haar zin. Maar echt als ik de verhalen hoor, never nooit dat ik juf kan worden. (spugende kinderen, muizen in de tent, kinderen met heimwee etc etc)
.School 1 klinkt wel echt heel tof!quote:
Wat is een basisschool kiezen toch moeilijk. Wij wonen tussen 2 dorpen in, afstand naar de scholen is exact gelijk.
School 1 - Openbare school, klein dorp, 70 leerlingen, leuke kleine bieb in de school, gastlessen en gastdocenten, voelt zoals school van vroeger, iPads, vanaf groep 4 met een touringcar naar een sportzaal in een ander dorp (weet niet zo goed wat ik daarvan vind), BSO helaas maar op 2 dagen maar geen wachtlijst, dus moet mijn werkschema omgooien (geen probleem) en het opvangschema van de jongste (mogelijk wel een probleem).
School 2 - Christelijke school, groter dorp, 120 leerlingen, supermarkt ernaast, vanaf groep 4 op de fiets naar een sportzaal verderop, BSO elke dag maar mogelijk wachtlijst, geen iPads, geen gastlessen of gastdocenten iig niet regelmatig, is nieuwbouw en voelt niet als school, meer als fabriek.
In het grotere dorp zijn nog meer scholen, maar die zijn heel groot en voor ons veel verder fietsen/rijden. Is nog een optie als we er niet uit komen.
Lastig hoor en de tijd begint te dringen.
Een persoonlijke benadering is zoveel fijner dan fabriek.Ik ben het eens met @Phaidra, gevoel is zo belangrijk en het lijkt dat dat bij school 1 beter zit.quote:
Wat is een basisschool kiezen toch moeilijk. Wij wonen tussen 2 dorpen in, afstand naar de scholen is exact gelijk.
En ik ben echt anders als juf voor een groep kinderen dan voor een groep tieners/volwassenen. Terwijl ik dan toch echt in allebei de situaties mezelf ben.
Dit had mijn basisschool vroeger ook. Ik heb daar geen problemen mee gehad en doordat we met de bus snel bij de gymzaal waren konden we langer gymmen dan de school die op de fiets naar gym ging.quote:
vanaf groep 4 met een touringcar naar een sportzaal in een ander dorp (weet niet zo goed wat ik daarvan vind),
Ja precies, het heeft ook voordelen, maar dat je kind met een ander mee gaat in de bus voelt nog even als een ding, ofzo.quote:
[..]
Dit had mijn basisschool vroeger ook. Ik heb daar geen problemen mee gehad en doordat we met de bus snel bij de gymzaal waren konden we langer gymmen dan de school die op de fiets naar gym ging.
Ja! Tijdens de introweek van mijn studie stond ik een beetje verloren, ik keek achterom, keek een jongen recht in zijn ogen en vanaf dat moment waren we beste vriendenquote:
Weet je wat het is: met sommige mensen zit je in no time op een ontspannen level en klikt het gelijk.
. Helaas later weer uit elkaar gegroeid, maar heel bijzonder hoe het met sommige mensen direct zó kan klikken.Zo ging het ook toen ik mijn man ontmoette, ik keek hem aan en dacht: "kak, dit is hem". (Ik was toen net teleurgesteld in een date en was zooooooo klaar met mannen, had echt geen zin om iemand te ontmoeten
)Ach wat rot!quote:
Mijn oudste gaat trouwens niet blij zijn straks. De klassenindeling voor volgend jaar zou eigenlijk 17 juni bekend worden. Dat lukte niet, omdat er plotseling een juf besloot te vertrekken. Ze zouden vandaag meer horen. Maar net het bericht gehad dat onderbouw en middenbouw rond zijn, maar de bovenbouw nog niet. En oudste slaapt er dus al 2 weken slecht van… Hij wil het zó graag weten.
Ik zit hier op zich prima hoor, opgegroeid in de omgeving van Zwolle.quote:
[..]
Bijna.. Maar opgegroeid in een klein durp in Friesland. Dus Zwolle is groot genoeg voor mij.. Tussendoor nog in Enschede gewoond. Maar Zwolle voelt een stuk fijner, socialer..
Tijdje richting Nijmegen gewoond, maar ik was wel blij dat we weer wat deze kant op gingen omdat het hier gewoon wat rustiger is.
Idealiter zou ik er wel wat voor voelen om weer richting Zwolle te gaan, maar mijn man werkt hier en de meiden gaan hier naar school. Misschien later, als ze uit huis zijn of gaan studeren... later als ik groot ben
.Met een ander mee fietsen niet?quote:
[..]
Ja precies, het heeft ook voordelen, maar dat je kind met een ander mee gaat in de bus voelt nog even als een ding, ofzo.
Dat doen ze hier in het dorp en ik vind dat juist wennen. 1 volwassenen voorop, dan een sliert kinderen en dan 1 volwassenen achteraan. Hopen dat al die kinderen goed luisteren en het overige verkeer de sliert niet onderbreekt.
Gaat ook gewoon goed omdat ze dat vanaf groep 3 al leren (groep 1 en 2 gymt op school) maar ik ben het niet gewend.
Ja ook, vind ik ook een verschrikking!quote:
[..]
Met een ander mee fietsen niet?
Dat doen ze hier in het dorp en ik vind dat juist wennen. 1 volwassenen voorop, dan een sliert kinderen en dan 1 volwassenen achteraan. Hopen dat al die kinderen goed luisteren en het overige verkeer de sliert niet onderbreekt.
Gaat ook gewoon goed omdat ze dat vanaf groep 3 al leren (groep 1 en 2 gymt op school) maar ik ben het niet gewend.
En ook irritant dat ze dan 2x per week verplicht op de fiets moet.
Oh klantenservice werk maar gewoon hoor, maar wel voor een bedrijf met een hele leuke werkwijze. Hoop ik...quote:
En fijn @:oh-oh dat het erop zit! Wat houdt je nieuwe baan in? Of ga je daar steeds bewust niet op in
Als ie ouder is dan 3 wat ie wel is geloof ik dan win je van me!quote:
[..]
44
Toen mijn oudste geboren werd was ik 25
Ik ga niks bijzonders doen de komende dagen. Eens een boek uit proberen te lezen, meer lopen, mijn huis opruimen, maandag staan om 8 uur schilders op de stoep voor de kozijnen, mijn broertje komt langs, mijn ouders komen zondag voetbal kijken en dinsdag moet mn nieuwe systeem de lucht in. Dus toch alweer veel te veel eigenlijk.
Ik vind 120 leerlingen nog steeds erg klein eigenlijk... Maar goed, mijn dorp heeft 3 scholen met ieder 350/400 leerlingen.quote:
Wat is een basisschool kiezen toch moeilijk. Wij wonen tussen 2 dorpen in, afstand naar de scholen is exact gelijk.
School 1 - Openbare school, klein dorp, 70 leerlingen, leuke kleine bieb in de school, gastlessen en gastdocenten, voelt zoals school van vroeger, iPads, vanaf groep 4 met een touringcar naar een sportzaal in een ander dorp (weet niet zo goed wat ik daarvan vind), BSO helaas maar op 2 dagen maar geen wachtlijst, dus moet mijn werkschema omgooien (geen probleem) en het opvangschema van de jongste (mogelijk wel een probleem).
School 2 - Christelijke school, groter dorp, 120 leerlingen, supermarkt ernaast, vanaf groep 4 op de fiets naar een sportzaal verderop, BSO elke dag maar mogelijk wachtlijst, geen iPads, geen gastlessen of gastdocenten iig niet regelmatig, is nieuwbouw en voelt niet als school, meer als fabriek.
In het grotere dorp zijn nog meer scholen, maar die zijn heel groot en voor ons veel verder fietsen/rijden. Is nog een optie als we er niet uit komen.
Lastig hoor en de tijd begint te dringen.
Maar ik zou gaan voor gevoel, in combinatie met praktische mogelijkheden (bso, andere opvang die je evt. nodig hebt). En dat loslaten (toeringcar, fietsen) leer je wel als je kind eenmaal op school zit
+1 en militair vliegverkeerquote:
[..]
Noord-Brabant hier, maar wij zitten precies onder een route van Eindhoven AirPort, dus ook hier kun je dat wel meemaken
Nu met dat goede weer van laatst moest ik er ook zo aan wennen, vorig jaar helemaal niet gehoord en nu ineens weer ieder half uur een vliegtuig over. Ik heb er gelukkig geen last van en de jongens vinden vliegtuigen nog erg cool, dus gratis vermaak
Mijn dochter is afgelopen ma-di-woe op kamp geweest met groep 8.quote:
[..]
Ja, ze heeft het enorm naar haar zin. Maar echt als ik de verhalen hoor, never nooit dat ik juf kan worden. (spugende kinderen, muizen in de tent, kinderen met heimwee etc etc)
Voor de start op de basisschool, toen ik wel eens klaagde dat mjin kind nou nooit eens moe was, werd me verteld dat ik maar even moest wachten tot ze op de basisschool begon. Die eerste weken zouden heel vermoeiend zijn waardoor ze ook thuis helemaal bekaf alleen maar wat zou hangen en vroeg naar bed zou gaan.
Ik heb daar de hele basisschooltijd op gewacht, want moe leek ze nooit, maar nu ze van kamp terug kwam, had ik dan ein-de-lijk dat vermoeide hangkind dat nergens meer toe in staat was
Maar ze heeft ontzettend genoten
Ik ben ook niet zo'n held, wel eens gedaan trouwens en dat viel best mee.quote:
Niet leuk dat zoveel mensen met dezelfde problemen worstelen maar tegelijk helpt het ook om te lezen dat anderen tegen dezelfde dingen aanlopen.
Is er ook al een clubje voor het noorden (Drenthe/Groningen/Friesland)? Ik durf nooit naar meetings te gaan maar misschien moet ik ook maar eens over die drempel heen springen.
Misschien durf ik het nog wel een keer, weet alleen niet of mijn kinderen nog mee willen
.Die ene meet toen... waar was die ook alweer. Meem dat vivi die toen georganiseerd had. Jouw oudste nog zo mini, de oudste van texelonia op een retro rood wit fietsje, trui was er volgens mij ook toen.quote:
[..]
Ik ben ook niet zo'n held, wel eens gedaan trouwens en dat viel best mee.
Misschien durf ik het nog wel een keer, weet alleen niet of mijn kinderen nog mee willen
Dat is ook geen grote school inderdaad. Er zijn 6 basisscholen in dat dorp, variërend van 110 - 250 leerlingen. Dus het zijn allemaal geen mega scholen, maar het verschil tussen 70 in het kleine dorp en 250 in het grotere dorp is natuurlijk wel enorm.quote:
[..]
Ik vind 120 leerlingen nog steeds erg klein eigenlijk... Maar goed, mijn dorp heeft 3 scholen met ieder 350/400 leerlingen.
Maar ik zou gaan voor gevoel, in combinatie met praktische mogelijkheden (bso, andere opvang die je evt. nodig hebt). En dat loslaten (toeringcar, fietsen) leer je wel als je kind eenmaal op school zit
Goed om te weten dat loslaten wel komt. Met het KDV gaan ze wel eens naar het bos in een busje. Vind ik ook wel spannend. Mijn moederhart.
Kregen mail van school van B, ze gaan na de zomervakantie weer terug naar het oude rooster dus geen continurooster meer. Dat wordt weer even wennen.
En KDV's gaan nu ineens landelijk op donderdag 8 juli staken. De dag dat ik vrij heb genomen om wat bij te trekken van alle stress op mijn werk. De eerste en enige dag voor de zomervakantie dat het werktechnisch kon en ik kinderloos zou zijn. Duimen dat de opvang van Juul niet meestaakt.
Ik denk mijn oudste ook niet meer. Maar misschien als er meer van dezelfde leeftijd zijn.quote:
[..]
Ik ben ook niet zo'n held, wel eens gedaan trouwens en dat viel best mee.
Misschien durf ik het nog wel een keer, weet alleen niet of mijn kinderen nog mee willen
Heb de rotondes in de buurt een paar keer helemaal rond gereden Daar heeft @Phaidra me geleerd hoe je je kind op je rug in een draagdoek knoopt
En met ons lengteverschil was dat sowieso nog best een uitdaging! Mijn dochter en ik hebben daar nog zo lang plezier van gehad...Nu zit ik te denken, heb jij een nick change gehad?quote:
Ik kan me nog levendig een meet herinneren in Utrecht, op 4 januari 2014 geloof ik... bij een grote kinderboerderij, waar de inrit wat lastig te vinden was als je de weg er niet zo goed kent
Daar heeft @:Phaidra me geleerd hoe je je kind op je rug in een draagdoek knoopt
Nee... ? Was jij daar ook?quote:
[..]
Nu zit ik te denken, heb jij een nick change gehad?
Ik heb geen idee meer waar dat was, die foto die jij toen gemaakt heb, heeft heel lang bij mijn ouders in de vensterbank gestaanquote:
[..]
Die ene meet toen... waar was die ook alweer. Meem dat vivi die toen georganiseerd had. Jouw oudste nog zo mini, de oudste van texelonia op een retro rood wit fietsje, trui was er volgens mij ook toen.
. Ze is nu geen mini meer hoor, 13 intussen en ze wil niet meer op de foto .@exode, dat is zuur net op jouw vrije dag...
Mijn 13-jarige houdt sowieso niet van dat soort dingen. Ik was heel blij verrast toen ik van de week zei dat ik misschien van de zomer wilde afspreken met een oud-klasgenote van de basisschool en haar 3 kinderen in onze oude woonplaats (of ze hoopt dat ik haar dan bij opa en oma afzetquote:
[..]
Ik denk mijn oudste ook niet meer. Maar misschien als er meer van dezelfde leeftijd zijn.
). Mijn 11-jarige wil soms wel, maar dan bedenkt ze ineens dat ze weer naar huis wil en dat is niet altijd op het punt dat ik dat ook al wil
Die specifieke denk ik niet, maar wel veel meets in Utrecht gehad waar ik foto's gemaakt hebquote:
quote:
Ik kan me nog levendig een meet herinneren in Utrecht, op 4 januari 2014 geloof ik... bij een grote kinderboerderij, waar de inrit wat lastig te vinden was als je de weg er niet zo goed kent
Daar heeft @:Phaidra me geleerd hoe je je kind op je rug in een draagdoek knoopt
Daar was ik volgens mij ook.quote:
SPOILERHoe komen ze eigenlijk tot zo’n diagnose? Heb mij altijd afgevraagd hoe dit in de praktijk dan werkt.
En wat goed dat je hier nu achter bent!
Ik vertelde mijn broertje eens hoe ik bepaalde overeenkomsten ook bij hem zag. Nooit bedacht!
En hij zei dat iemand van zijn toneel dit ook al naar hem benoemde.
Dit filmpje vond hij zo herkenbaar (komisch en niet perse serieus maar tóch heel goed gebracht):
Ik herken mezelf vooral richting ADD en zelfs autistische trekjes. Dat schijnt bij vrouwen zo anders in elkaar te zitten dan bij de meeste mannen.
Heel bijzonder. Net alsof je elkaar al jaren kent.quote:
[..]
Ja! Tijdens de introweek van mijn studie stond ik een beetje verloren, ik keek achterom, keek een jongen recht in zijn ogen en vanaf dat moment waren we beste vrienden
Zo ging het ook toen ik mijn man ontmoette, ik keek hem aan en dacht: "kak, dit is hem". (Ik was toen net teleurgesteld in een date en was zooooooo klaar met mannen, had echt geen zin om iemand te ontmoeten
Ik had dat met mijn man ook wel. We hadden die avond op werk voor het eerst gesproken en ik reed naar huis met die gedachte van: Wat als dít hem is?
Dat weekend was ik op date met iemand anders van werk (bleek zijn directe collega) en zelfs toen dacht ik al aan hem.
Mijn man en ik hadden gelijk een klik en zoveel lol.
Precies dit!quote:
En KDV's gaan nu ineens landelijk op donderdag 8 juli staken. De dag dat ik vrij heb genomen om wat bij te trekken van alle stress op mijn werk. De eerste en enige dag voor de zomervakantie dat het werktechnisch kon en ik kinderloos zou zijn. Duimen dat de opvang van Juul niet meestaakt.
Wtf!
Oh ja, die rotonde ja 😃quote:
Ik kan me nog levendig een meet herinneren in Utrecht, op 4 januari 2014 geloof ik... bij een grote kinderboerderij, waar de inrit wat lastig te vinden was als je de weg er niet zo goed kent
Daar heeft @:Phaidra me geleerd hoe je je kind op je rug in een draagdoek knoopt
En die meet ervoor was ook tof, in het maxima park of zo?
Heel goede vriendin ken ik vanaf de crèche (toen we er zelf opzaten dus). Maar haar kinderen zijnbeen stuk ouder dan de mijne waardoor je op dat vlak wat minder aansluiting hebt. Via FOK wel hele fijne vriendschappen opgedaan en inmiddels ook wel wat vrienden/kennissen in de buurt. Maar eigenlijk vind ik het vooral jammer dat mijn FOK vriendinnen niet in de buurt wonen.
En andermans kinderen trek ik over het algemeen helemaal niet (vooral niet in combinatie met mijn eigen kind). Er zijn uitzonderingen, maar die zijn op 1 hand te tellen.
*smelt*quote:
31, en over alles onzeker behalve moederschap. Heb wel duurzame vriendschappen, maar dan snap ik eigenlijk niet zo goed waarom want ik vind mezelf niet echt leuk of zo. Kan me ook niet goed handhaven in groepen. Vind mezelf ook altijd de lelijkste. Maar het helpt wel dat mijn kleuter elke dag random zegt "Jij bent zo mooi mama"
Zeker toch, of niet @amaranta?quote:
[..]
Ach, tegenwoordig zijn we toch allemaal "mama van x", nietwaar