[OUD SC] Speeltuinbankje met crushes :9~

Ik heb wel echt moeten leren om vragen te stellen en bijv. de diepte in te gaan.
Luchtig is leuk maar het kan ook heel makkelijk wat dieper gaan. Niet je hart uitstorten maar ik probeer altijd wel een soort aansluiting te vinden of een gevoel te uiten over iets.
En complimenten geven.

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 09:25 schreef Phaidra het volgende:

[..]

Ja maar ze wilden niet standaard terugbetalen toch? Alleen als je er expliciet om vroeg. Met deze uitspraak lijkt dat ook niet echt correct.

Dat was bij mij. Inmiddels is het (op mijn verzoek) overgemaakt. Maar ouders die niks vragen, krijgen niks...

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 08:27 schreef Leandra het volgende:
Ik kreeg er vooral een "net als vroeger" gevoel van.
Maar ik ben dan ook zo oud dat ik in mijn jeugd amper vliegtuigen over zag komen, dat zo'n streep in de lucht nog bijzonder was en dat je je afvroeg waar het vliegtuig naartoe ging als je er een zag.

Ik hoop echt dat het vliegverkeer nooit meer op het oude niveau komt waarbij de lucht helemaal vol zit met condenssporen (chemtrails ), want dat was gewoon teveel.

Maar als ik zie dat iedereen alweer op vakantie moet met het vliegtuig dan zie ik het somber in.

Overigens was het hier het afgelopen jaar juist drukker met een ander soort vliegverkeer, want de luchtmacht heeft naar hartelust kunnen oefenen toen het reguliere vliegverkeer vrijwel stil lag.
En die straaljagers vliegen hier laag.
De helicopters ook trouwens, maar zo'n Chinook met dubbele rotor blijft op een of andere manier indrukwekkend, je herkent ze ook aan het geluid voor je ze ziet, en als ze dan met 4 tegelijk komen is het helemaal indrukwekkend.

Vlak ook de helikopters niet uit inderdaad. Ik heb een keer per twee weken een hybride overleg, een deel zit thuis en de rest zit in een ruimte direct naast de helipad. Wat een grafherrie door je laptopspeakertjes is dat

Ik ken een aantal Fokkers irl en heb ook wel meets gehad. Ik ben daar altijd best nerveus voor maar kom volgens mij niet nerveus over. Bovendien gaat deze extravert altijd nog meer praten als ze zich ongemakkelijk voel dus ik domineer dan snel een gesprek en lijk zelfverzekerd.

Het heeft ook niet echt te maken met intravert en extrovert denk ik. Ik heb altijd een grote sociale kring gehad, houd erg van groepen en visite en contact maken. Small talk? Geen probleem.

Ben alleen shit in het onderhouden van vriendschappen. Denk dat mensen niet op mij zitten te wachten. Heb moeite met het organiseren van afspraken en kan er dan de mentale energie niet voor opbrengen. Dus het verwatert. En bovendien ben ik ook vaak niet “die” close vriendin, meer een kennis. Veel van mijn vriendinnen hebben andere groepjes vriendinnen waar ze close mee zijn, ik voel me dan meer een voorbijganger.

Mijn zelfbeeld is wel heel erg verbeterd door EMDR. Moederschap blijft echter een punt waar ik onzeker kan zijn, en dus ook vriendschappen.

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 09:52 schreef Burdie het volgende:
Oh en ik ging dus verhuizen naar vlakbij de Efteling. Iedereen: dan komen we na een dagje Efteling gezellig bij jullie eten!

Mogen jullie raden hoe vaak dat gebeurd is in de afgelopen 3 jaar. .

(En dat voelde in het begin heel persoonlijk, maar ik snap ook best dat een dagje Efteling echt super vermoeiend is en je daarna liever gewoon in de auto naar huis stapt, dan nog ergens sociaal te moeten doen, helemaal met kinderen!)

Maar zeg het dan ook niet.

Op het schoolplein sta ik meestal met ouders van vriendjes te vragen. Nu in de bovenbouw zijn er niet zoveel ouders meer die de kinderen halen, ik ook steeds minder. Maar spreek zelf ook wel makkelijk mensen aan. Een hallo is snel gezegd (nu wel, dat deed is 10 jaar geleden echt niet). Ik blijk eigenlijk best belachelijk makkelijk praatjes aan te knopen. Soms tot ergernis van kinderen&man

Kinderen zijn soms ook net een spiegel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 08:57 schreef Kyara het volgende:
Ah, ik kan ook aansluiten mbt onzekerheid. Imposter syndroom lijkt op mij geschreven.

Ergens is het misgegaan de afgelopen 25 jaar want ik was vroeger toch behoorlijk extravert, redelijk populair en (achteraf gezien) best knap.

Maar goed, ik ga toevallig zo naar de ha voor een doorverwijzing naar een psych (doodeng ).

De meeste psychologen zijn ook maar mensen Komt goed, superstoer!

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 09:52 schreef Burdie het volgende:

[..]

Ik werk niet. Vriendinnen worden? .

Deal!! Xxx

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 09:32 schreef Burdie het volgende:
Soms is dat het ook dat je gedraagt naar hoe je denkt dat anderen vinden dat het zou moeten.

Gek genoeg is het door de afgelopen anderhalf jaar dat ik me ben gaan realiseren dat ik helemaal niet iemand ben die zit te wachten op hordes vriendinnen en een uitgebreide vriendengroep. Ik heb anderhalf jaar niks sociaals gedaan, en heb het eigenlijk nauwelijks gemist.

Wij (mijn man en ik) gaan elk jaar naar de Vrienden Van Amstel, altijd met z'n tweeën. En altijd staan we tussen de vriendengroepen, en soms voel ik me dan eventjes een loser omdat ik dat niet heb. Dat ik in m'n eentje sta als hij een biertje haalt. Maar meer dan eens heb ik ook juist gemerkt dat die vriendengroepen gewoon met iedereen leuk doen, dus op zo'n avond kies ik dan een leuke vriendengroep uit, waar ik heel eventjes bij hoor.

Dat precies. Ik heb momenteel ook niet echt real life vrienden, maar ik mis het helemaal niet. Soms vraag ik me af of ik daar niet iets van moet vinden en of ik geen actie moet ondernemen, maar altijd kom ik tot de conclusie dat ik het prima vind zoals het nu is.

Ik heb een relatie die al mn emotionele behoeften bevredigt, ik heb een supergoede band met mn stiefzoon van 30 en stiefdochter van 26 en kan het goed vinden met dr vriend (we zien elkaar zeker elke week), ik keutel wat in en om het huis en klets wat met de buurvrouw en moeders van klasgenootjes van mn dochters. Ik ben best out going en niet onzeker, maar ik vind het gewoon wel prima zo atm. En zodra ik wel behoefte ga hebben aan vrienden, weet ik ook dat dat wel komt.

Wat ik (door mijn werk) wel geleerd heb is om niet veel te geloven dat ik denk De meeste mensen hebben de godganse dag de meest ondermijnende, onnozele en niet-helpende gedachten: 'ik ben niet leuk', 'ze vinden me stom', 'ik doe het niet goed'. We geloven dat maar al te graag, dat we niet voldoen. Maar feitelijk zijn het maar gedachten, ze zijn niet wáár. Ik leer mensen daar wat afstand van te nemen, je hoeft je gedachten niet te geloven, je hoeft er niet naar te luisteren, ze hoeven ook niet per se weg. Maar ze hoeven vooral je leven niet te beïnvloeden. Terwijl ik dat probeer over te brengen, probeer ik er en passant ook maar zelf mee te oefenen, en dat helpt best wel

Small talk kan me ook niet zo heel lang boeien, moet ik zeggen. Ik wil graag de diepte in, mensen om me heen die me spiegelen of waar ik iets van kan leren, die ik interessant vind. En tbh heb ik dat niet zo snel met mensen. Ik vind mensen al snel best wel saai. En dan ga ik liever iets 'nuttigs' of interessants doen zoals mn moestuin inzaaien, of leren gitaar spelen of een cursus taxidermie volgen.

Edit disclaimer: dit is geen waardeoordeel over andere mensen, maar het besef dat ik zelf anders ben. En daar heb ik tegenwoordig hartstikke vrede mee.

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 09:52 schreef Burdie het volgende:
Oh en ik ging dus verhuizen naar vlakbij de Efteling. Iedereen: dan komen we na een dagje Efteling gezellig bij jullie eten!

Mogen jullie raden hoe vaak dat gebeurd is in de afgelopen 3 jaar. .

(En dat voelde in het begin heel persoonlijk, maar ik snap ook best dat een dagje Efteling echt super vermoeiend is en je daarna liever gewoon in de auto naar huis stapt, dan nog ergens sociaal te moeten doen, helemaal met kinderen!)

O, ik zou dat misschien wel zeggen als grapje, maar dat eigenlijk veel te veel vinden voor jou en het dus daarom niet uitvoeren.

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 10:05 schreef -Spring het volgende:
Small talk kan me ook niet zo heel lang boeien, moet ik zeggen. Ik wil graag de diepte in, mensen om me heen die me spiegelen of waar ik iets van kan leren, die ik interessant vind. En tbh heb ik dat niet zo snel met mensen. Ik vind mensen al snel best wel saai. En dan ga ik liever iets 'nuttigs' of interessants doen zoals mn moestuin inzaaien, of leren gitaar spelen of een cursus taxidermie volgen.

Edit disclaimer: dit is geen waardeoordeel over andere mensen, maar het besef dat ik zelf anders ben. En daar heb ik tegenwoordig hartstikke vrede mee.

Zou dat niet vanaf een bepaalde leeftijd ook gewoon voor veel mensen (vrouwen) er bij horen? Dat je weinig - geen vriendinnen hebt, iig geen diepgaande vriendschappen?

Als ik zo een beetje in mijn omgeving rond kijk, van mezelf tot mijn schoonzussen tot m'n moeder en alles er omheen, heeft niemand echt veel vriendinnen. Tenminste niet waar ze veel 1 of 1 contact mee hebben en regelmatig uit eten gaan ofzo. Misschien bevind ik me dan ook in een treurige omgeving hoor, haha. Dat kan ook.

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 09:17 schreef Debsterr het volgende:
Knap @:Limone dat je er zo naar kunt kijken nu!

Ah dankje! Ik heb laatst een kettinkje gekocht, gewoon omdat ik het waard ben. Mijn 'ik-ben-prima-ik-mag-er-zijn-ik-ben-het-waard-kettinnkje' Dat raak ik dan aan als ik me onzeker en ongemakkelijk voel, op schoolpleinen bijvoorbeeld

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 09:49 schreef Burdie het volgende:

[..]

Maar door op je telefoon te kijken, straal je uit dat je wel wat beters te doen hebt dan daar te zijn. Mensen gaan jou dan ook niet aanspreken.

Uhhh tja sorry... random rond staan kijken in de hoop dat iemand me aanspreekt werkt ook niet... en ik vind het dan lastig om me aan te sluiten bij een gesprek dat al gaande is tussen 2 andere ouders. Hoewel dat dan weer makkelijker is dan zomaar iemand aanspreken die ook alleen is.

Ik praat nu eigenlijk alleen met de ouders van vriendinnetjes, maar een andere ouder aanspreken werkt vaak niet. Gister nog 2x geprobeerd, de ene moeder zei weinig terug. "hoe gaat het" "ja goed". De andere hadden we een leuk gesprek, maar dat is dus vaak niet zo.

Weet je wat het is: met sommige mensen zit je in no time op een ontspannen level en klikt het gelijk.
Met andere mensen zal je nooit een oprecht relaxed gesprek kunnen hebben.
Ik ken sommige lui van werk al jaren en dat contact is nog heel minimaal.
Dan ben je te verschillend ofzo.
En nu was er laatst een nieuwe gast en we moesten gelijk ergens allebei om lachen en we hebben een hele tijd in de pauze zitten praten over van alles. Heeft zijn halve levensverhaal vertelt.
Dat werkt gewoon en dat vind ik fijn. Volgende keer praat je weer over andere dingen.

Niet leuk dat zoveel mensen met dezelfde problemen worstelen maar tegelijk helpt het ook om te lezen dat anderen tegen dezelfde dingen aanlopen.

Is er ook al een clubje voor het noorden (Drenthe/Groningen/Friesland)? Ik durf nooit naar meetings te gaan maar misschien moet ik ook maar eens over die drempel heen springen.

Wat een mooi en waardevol topic is dit toch! Ik vind jullie allemaal leuk

Ik ben zelf een enorme ouwehoer, ik kan in principe met iedereen kletsen. Inderdaad kletsen, zonder de diepte in te gaan. Heerlijk! Ook op mijn werk, ik vind iedereen wel gezellig. Mijn manager was hoogst verbaasd over hoe ik met onze directieleden ouwehoer. Vooral met onze CFO kan ik keuvelen, hij is net als mij voor Ajax, dus daar gaat het standaard over.

Ook bij het schoolplein klets ik meestal wel, maar dat hoeven van mij geen vriendschappen te worden.

Ik ben heel trouw in vriendschappen, ik heb dus een aantal vrienden/vriendinnen en die koester ik. Daarmee ga ik wel de diepte in. 1 groot nadeel, ze wonen allemaal op ongeveer een uur rijden. Ik vind dat echt heel vervelend, je gaat niet even snel langs, ik moet dat echt plannen. De meesten hebben geen kinderen, ze vinden onze kinderen heel leuk en lief, maar als we afspreken is dat meestal zonder kinderen.

Mijn verloofde is heel anders, die kan dat niet, small talk. Die groet ook amper mensen. Ik kende al vrij snel iedereen in de straat, zij vraagt na 4 jaar nog steeds 'wie is dat?'
MAAR als ze je toelaat als vriendin is ze zo leuk en lief en grappig en en en. Ze is ook wel echt mijn beste vriendin en andersom, dat vind ik zo waardevol.

Ik vind het belangrijk dat je jezelf kan zijn bij iemand, dat het geen moeite kost. En ik ben echt zo blij dat ik een aantal van die mensen in mijn leven heb.
Oh en respect voor elkaar, als iemand racistisch of homofoob is, kan ik heel hard zijn. Daar is de deur, dat is echt geen discussie materiaal dat is gewoon doei. En ja dat is in het verleden wel gebeurd. Vrij recent nog zelfs.

Edit: ik heb geen shitload aan vrienden, ik heb 4 goede vriendinnen en verder wat kennissen waarvan ik wel weet dat als er iets is, ik altijd kan aankloppen.

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 10:18 schreef SaskiaR het volgende:

[..]

Uhhh tja sorry... random rond staan kijken in de hoop dat iemand me aanspreekt werkt ook niet... en ik vind het dan lastig om me aan te sluiten bij een gesprek dat al gaande is tussen 2 andere ouders. Hoewel dat dan weer makkelijker is dan zomaar iemand aanspreken die ook alleen is.

Ik praat nu eigenlijk alleen met de ouders van vriendinnetjes, maar een andere ouder aanspreken werkt vaak niet. Gister nog 2x geprobeerd, de ene moeder zei weinig terug. "hoe gaat het" "ja goed". De andere hadden we een leuk gesprek, maar dat is dus vaak niet zo.

Gewoon zelf iemand aanspreken. Bij voorkeur met een compliment over diens kind. Goh ik zag dat Marietje vanochtend zo lief x hielp bij de school ingaan ofzo..of dat ze een nieuwe fiets heeft, ze groeien zo snel he? of een of ander random cliché (koud he? warm he?).
En als je dat af en toe doet dan heb je voor je t weet een kind aan je arm hangen met maahaam.. gaan we nou eindelijk.. waarom kletsen jullie altijd zo laahaang..

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 09:28 schreef SQ het volgende:

[..]

Ik vinD jou ook fantastisch, jij temperamentvolle Spaanse godin

Dat VINT ik ook van jou

Ik heb ook een pestverleden en me daardoor lang onzeker gevoeld. Op het schoolplein me toch wat verloren voelen enzo. Bij mijn zwangerschappen heb ik 2x meegedaan aan Centering Pregnancy, deels in de hoop leuke contacten op te doen. Kwam na de bevallingen weinig van, terwijl ik zag dat anderen wel contact hielden. Dat kon echt wel steken.

Maar inmiddels (na gesprekken met mijn man, vrienden die ik wel heb, en ook gewoon tijd) zie ik meer dat het niet per se aan mij ligt als die klik er niet is. Ik lig qua veel zaken (interesses, politieke voorkeuren, inkomen) ook gewoon buiten de mainstream in mijn omgeving, dus heb ook vaak weinig gemeen met die mensen. En dat is prima. Uiteindelijk waren het ook niet de mensen die ik zelf als vrienden uitgekozen zou hebben.

In plaats van hopen op die connectie dichtbij ben ik meer energie gaan steken in mijn online vrienden, waar ik wel meer mee gemeen heb - kaartjes bij speciale gelegenheden, vaker directe gesprekken aanknopen, etc. En ik merk dat ik dat nu ook meer terugkrijg, en soms uit hele onverwachte hoeken. Dat mensen me echt wel waarderen, als ik ze maar wat meer dichtbij laat komen. En het helpt ook om soms gewoon je wensen uit te spreken. Zo heb ik gewoon om kaartjes gevraagd bij mijn tweede lockdownverjaardag in de lente, en daar kwam best veel respons op.

Is het leuker als dat spontaan gebeurt? Sure. Maar dit was wel veel leuker dan dat het níet gebeurde.

maar met sommige mensen wordt t nooit een gesprek.. Mijn dochter had in groep 1 t/m 4 een beste vriendinnetje en met die moeder lukt t écht niet. Verder dan een goedemorgen of beleefdheidspraatje over haar oudste op de middelbare gaat t nooit en het blijft ongemakkelijk voelen..