[OUD SC] Speeltuinbankje met crushes :9~

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 18:28 schreef Ama het volgende:

[..]

Beetje

Lief! Dankje.

Oh je bent klaar @oh-oh wat fijn! Wat een hel met die Janssen stormloop moet dat zijn geweest…

@SQ en dat terwijl je zo leuk bent

Ik probeer minder hard te zijn voor mezelf, ik vind mezelf soms nog wel een slechte moeder vooral voor Melba. Maar het gaat beter dan het ging.

Alleen moet ik ooit weer uit mijn bubbel en aan het werk.

Dit vind ik zo tof aan Fok!/OUD: het ene moment slap geouwehoer en dan ineens gaat het over 'levenszaken'. Daar heb ik het niet zomaar met iemand over, maar dit bankje laat me dan wel nadenken.

Dat had ik inderdaad niet verwacht @SQ , je komt hier op Fok! altijd enorm zelfverzekerd, relativerend en met een fijne dosis humor over.

... Niet dat je als je onzeker bent geen humor kan hebben trouwens... ik kom weer lekker uit mijn woorden

Dat gezegd hebbende, ik ben zelfverzekerder en assertiever geworden. Maar het kan echt nog heel veel beter. Ik ben een pleaser, conflictvermijder, en een perfectionist. Dat is niet altijd de beste combi, zwak uitgedrukt. En anderen ruiken dat op km's afstand.
En over mijn uiterlijk (gezicht met name) ben ik ook niet zo zeker hoor. Ik heb wel eens overwogen om het onderwijs in te gaan qua beroep, maar nevernooitniet in het middelbare dan. Ik word nu ook nog onzeker van groepjes populaire pubers

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 18:43 schreef Hupje het volgende:
Dit vind ik zo tof aan Fok!/OUD: het ene moment slap geouwehoer en dan ineens gaat het over 'levenszaken'. Daar heb ik het niet zomaar met iemand over, maar dit bankje laat me dan wel nadenken.

Ik dacht exact hetzelfde toen ik SQ’s post las over haar onzekerheid. Ik wilde het ook al zeggen!

Omg zo kom je zeker niet over SQ

Wel extra lastig, dat je je niet zo voelt als je overkomt...

Oh-oh klaar met de belhel

Onzekerheid ken ik ook wel trouwens. Ook vroeger gepest dus dat helpt ook niet...

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 17:38 schreef SQ het volgende:
Ik ben echt kei onzeker juist, nog steeds. Ik raak nog steeds mild in paniek als ik langs een groep popi jopie tieners moet lopen. Ik denk ook altijd dat ik niks kan. En het strookt helemaal niet met mijn imago

*boks*

Onzekerheid, ja, dat is wel een ding. Mijn lief is fotograaf en fotografeert met name naakte dames. Tsjaa, dat doet me niet altijd even goed.. vooral omdat ik, heel lullig gezegd, mezelf nooit goed uit de verf vind komen op zijn foto’s van mij.

Werk technisch denk ik ook altijd dat ik niet goed genoeg ben, maar kreeg gelukkig bij mijn beoordeling de bevestiging dat dat zeker niet zo is. Maar ja, ik wil ZELF ook wel eens die bevestiging voelen voor mezelf zeg maar.

Toevallig dacht ik er vanochtend nog aan dat ik altijd zo onzeker was en bang voor nieuwe dingen.
Maar toen we als bedrijfsuitje gingen karten (had ik nog nooit gedaan) verzon ik een smoesje om niet mee te hoeven doen en op schoolkamp inn groep 8 gingen ze ook iets doen wat ik niet durfde en eindigde ik met de leiding te aardappels schillen.
Ik heb het mezelf zo moeilijk gemaakt met zulke dingen. Zo jammer achteraf.

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 19:13 schreef Debsterr het volgende:
Onzekerheid, ja, dat is wel een ding. Mijn lief is fotograaf en fotografeert met name naakte dames. Tsjaa, dat doet me niet altijd even goed.. vooral omdat ik, heel lullig gezegd, mezelf nooit goed uit de verf vind komen op zijn foto’s van mij.

Werk technisch denk ik ook altijd dat ik niet goed genoeg ben, maar kreeg gelukkig bij mijn beoordeling de bevestiging dat dat zeker niet zo is. Maar ja, ik wil ZELF ook wel eens die bevestiging voelen voor mezelf zeg maar.

En je bent zo mooi

Onzeker ben ik totaal niet meer. Met niks. Vroeger wel maar dat is in de loop der tijd compleet over gegaan.

Super onzeker op bepaalde vlakken. Afgelopen jaar leek dat beter te gaan maar ik merk nu alle coronamaatregelen worden opgeheven dat ik een flinke drempel over moet om weer dingen te ondernemen en sociaal te zijn.
Zo erg als jaren geleden met complete paniekaanvallen is het gelukkig niet en ik weet dat het beter wordt door gewoon te doen maar ik kom mezelf wel flink tegen.

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 18:58 schreef Candaasje het volgende:
Ik ben een pleaser, conflictvermijder, en een perfectionist.

Fijne combi is dat he.. same hier.

Het is nogal een lap tekst geworden, sorry.
Ik ben de hele basisschool en halve middelbare school gepest, maar had eind middelbare school wel echt mezelf en mijn plekje gevonden. En degenen om me heen daardoor ook de grens tot waar het leuk dollen was, en wanneer het te ver ging. En toen ging ik studeren, had ik het een half jaar waanzinnig naar m'n zin op de studievereniging (en erg niet naar m'n zin bij de studentenvereniging, maar door studievereniging maakte dat niet zo uit), maar toen werd ik ziek en kreeg ik een angststoornis (die ik nog steeds heb). Als ik nu terug kijk heb ik zo veel gemist in die tijd, ik heb eigenlijk nauwelijks een studentenleven gehad. Ik kan daar wel echt verdrietig van worden. Ik had mezelf net gevonden, en toen raakte ik mezelf een half jaar later al weer kwijt.

En hoewel ik echt wel veel stappen heb gezet sinds toen, en ook nog steeds stappen aan het zetten ben, heb ik mezelf nog steeds niet echt teruggevonden. Ik was vroeger heel spontaan, overal voor in, heel sociaal, ook echt goed in sociaal contact met dingen aanvoelen etc, en met jongens ook echt zelfverzekerd. Ik tongde met iedereen waar ik zin in had en het kon me geen fuck schelen als die vier jaar jonger waren , en wat anderen daarvan vonden zou me al helemaal een worst wezen. En als ik echt m'n zinnen op iemand had gezet, lukte dat ook bijna altijd wel. De enige momenten waarop ik dat sinds m'n 19e nog heb gehad, waren tijdens hockeykamp leiden, waar ik me om de een of andere reden toch het meeste op m'n gemak voelde en in m'n element was, en daarmee ook wat meer m'n "leuke zelf".

Dat zelfverzekerde gevoel, van als ik iemand wil dan lukt dat wel, heb ik sinds de zomer voor ik met m'n ex kreeg (2013..) niet meer gehad. Ik zit wel op dating apps, maar durf niet eens met iemand op date. En het gevoel dat ik leuk ben, of iemand iets te bieden heb (niet eens per se in een relatie, ook gewoon in een vriendschap), heb ik al nog veel langer niet meer gevoeld. En als ik dat zo opschrijf vind ik dat best verdrietig . Ik heb best dingen waarvan ik denk dat ik er goed in ben, voornamelijk in m'n werk, met onderzoek en studenten begeleiden, maar het gevoel dat ik een leuk persoon ben, zoals ik vroeger wel was, dat niet. Zoveel effect als dat half jaar ziek zijn en met name de daardoor ontstane angststoornis heeft gehad, ik vind het echt heel erg. Ik zou zo graag weer dat spontane meisje zijn die gewoon doet wat ze wil, altijd mensen om zich heen heeft en echt blij is met zichzelf.. en ik kom er gelukkig steeds weer iets dichter bij, maar na 12 jaar worstelen ben ik er nog steeds niet. Met daten etc loop ik daar ook echt tegenaan, los van het op date gaan doodeng vinden, maar ook de hardnekkige gedachten wat iemand nou in mij zou zien, ik hou niet van reizen, wil alles altijd plannen en onder controle hebben, niks kan spontaan, een heleboel dingen wil ik liever überhaupt niet doen, de meest simpele dingen zijn een struggle.. waarom zou iemand dat nou als vriendin willen?

Behalve met kinderen, dan voel ik me wel in m'n element en vind ik mezelf een leuk persoon. Zorgzaam, lief, voel ze goed aan ofzo, dan voel ik me dus wel echt mezelf. Maar ja. Die heb ik dan weer niet

[ Bericht 3% gewijzigd door vlindertje89 op 25-06-2021 10:55:04 ]

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 19:13 schreef Debsterr het volgende:
Werk technisch denk ik ook altijd dat ik niet goed genoeg ben, maar kreeg gelukkig bij mijn beoordeling de bevestiging dat dat zeker niet zo is. Maar ja, ik wil ZELF ook wel eens die bevestiging voelen voor mezelf zeg maar.

Dit is zo herkenbaar. Voor mezelf voelt het alsof ik niks goed kan doen. Maar op werk wordt daar anders over gedacht. Ik wil die bevestiging graag ook zelf voelen.

En qua uiterlijk voel ik me meer dan onzeker op dit moment, maar dat komt ook door m’n post partum lichaam. Voel me er niet fijn bij.

Over m’n moederschap ga ik me wel weer zekerder voelen. Dat was tijdens de tweede zwangerschap zo goed als verwoest.

Hoi! Ik ben al jaren een enorme meelezer, maar niet de fut om te schrijven. Tijdens zwangerschap en eerste jaren kinderen wel meeschreven als Solagratia. Nu zijn ze alweer bijna 11 en 8. Ik vind het wel leuk om her en der weer aan te haken. Ik heb ondertussen zoveel geleerd van alle opsoms

Ik ben voor in de dertig en krijg nu pas wat meer zelfvertrouwen. Vooral sinds ik een studie doe die me genoeg uitdaagt. Eerste jaar schreef ik m'n papers huilend maar dat gaat stukken beter. Al slaat de onzekerheid soms toe bij de praktijkkant. En vooral dat ik dan niet de complimenten kan geloven.

Als moeder was ik vroeger heel erg onzeker. Vooral toen het zo slecht ging met oudste. Maar tegenwoordig heb ik alleen nog wat last van schuldgevoel als ik teveel werk/studeer/weg ben.

Volgens mij herinner ik me jouw oudste nog zelfs.
Hi

Hoi Sola!

Hoi Sola! Ik herinner me jouw verhaal nog, geloof ik...

Hier ook onzeker en schuldgevoel... vooral nu ik een kind heb. Nu heb ik gewoon nergens meer genoeg tijd voor, waardoor ik niet tevreden ben over het werk dat ik aflever, niet genoeg tijd en aandacht heb voor kind en man, geen tijd om te sporten, geen tijd voor hobbies voor mezelf... het is alleen maar werken, slapen en een beetje tijd met kind doorbrengen en repeat... En dan heb ik maar 1 kind, laat staan als je er meer hebt... Op zich ben ik niet onzeker over mijn kwaliteiten, maar ik weet dat ik niet genoeg tijd heb om alles te doen naar mijn volle kwaliteit en dat leidt dus tot onzekerheid.

Ik ben echt veel ouder dan de meesten hier geloof ik. En ik heb me lang een faler gevoeld hoor, geen kinderen, geen normale relaties, geen fatsoenlijke baan , geen opleiding afgemaakt.
Maar tbh ik geef echt niks meer om wat mensen denken tegenwoordig.
En ik ben echt heel gelukkig omdat ik weinig eisen stel

Ik ben dus wel onzeker wanneer het gaat over mensen die ik ken/waar ik om geef, dan wil ik heel graag aardig gevonden worden. Op mijn werk heb ik ook vaak het gevoel dat ik het niet zo goed doe als dat ik zou kunnen. Maar als ik iets wel goed doe ben ik daar ook wel weer heel content mee, haha.

Dus nouja, bij onbekenden vind ik hun mening niet meer zo relevant, maar bij bekenden moet ik vrij zeker weten dat je me leuk vindt voordat ik onbezorgd mezelf durf te zijn.

En ik heb dus een nieuwe rimpel in mijn gezicht en daar ben ik ook heel onzeker over. Sinds man 4x benadrukt heeft dat hij het juist mooi vindt gaat het iets beter, maar ik vind het nog steeds een ding.

Onzeker present over alles wel eigenlijk.

Over mijn werk ben ik absoluut niet onzeker, ik ben er gewoon goed in en het is specialistisch dus good luck als ze mij eruit zouden donderen.

In mijn vriendschappen heb ik ook geen twijfels. Ik heb jarenlang een enorme vriendengroep gehad. Maar dat was gewoon teveel en achteraf waren het vooral veel kennissen. Dus ik heb nogal gefilterd en nu heb ik een aantal goede vrienden. Ik ken ze al jaren en we staan altijd voor elkaar klaar maar ik kan ook zo ontzettend met ze lachen.

Op de basisschool viel ik overal altijd buiten. Ik was nogal een Tomboy en dat viel niet in de smaak in het katholieke dorp. Vanaf de middelbare school ging dat veel beter. Gepest ben ik gelukkig nooit dat lijkt me echt zo naar.

oh-oh het zit erop. Op naar een nieuwe uitdaging
Goed gedaan van B

Dit topic

Oh wat fijn dat het klaar is oh-oh! Heb je nu een paar dagen vrij?