R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Topics dichtmaken vind ik eng, maar whatever, er zijn wel engere dingen in m'n leven.
Zondag tot dinsdag ging het ineens een heel stuk beter en heb ik van alles gedaan. Waarschijnlijk mezelf ook helemaal uitgeput en overprikkeld, maar dat had ik niet goed door. Eergisternacht ging niet lekker, gisteren was ellendig, en afgelopen nacht was een dieptepunt. Ik heb uiteindelijk van 12 tot 2 s nachts op de huisartsenpost gezeten. Vandaag de psycholoog gebeld, maar ze is ziek en iemand anders zal bellen en ik weet niet wie.
Ik ben bang
Kan je iemand bellen, die naar je toe kan komen? Een vriend of vriendin?
The love you take is equal to the love you make.
Ik weet het niet.quote:Op vrijdag 5 april 2019 14:16 schreef Lienekien het volgende:
Kan je iemand bellen, die naar je toe kan komen? Een vriend of vriendin?
Ik heb geappt met m'n vriend, maar die denkt dat het wel moet lukken voor me om de deur uit te komen. En hij moet werken nu.
Ik durf niet echt iemand te bellen nu die psycholoog nog niet gebeld heeft
O.... Wat naarquote:Op vrijdag 5 april 2019 14:22 schreef Tele6 het volgende:
[..]
Ik weet het niet.
Ik heb geappt met m'n vriend, maar die denkt dat het wel moet lukken voor me om de deur uit te komen. En hij moet werken nu.
Ik durf niet echt iemand te bellen nu die psycholoog nog niet gebeld heeft
knuffel... En je mag voor mezelf zorgen als je wacht lieverd. Probeer iemand te bellen
Er heeft een psycholoog gebeld. Ze wil dat ik om 16:00 langs kom. Dus ik zal alsnog de deur uit moeten 
Het is een halfuur fietsen.
Het is een halfuur fietsen.
Goed zo! And you can do itquote:
Er heeft een psycholoog gebeld. Ze wil dat ik om 16:00 langs kom. Dus ik zal alsnog de deur uit moeten
Het is een halfuur fietsen.
Succesquote:
Er heeft een psycholoog gebeld. Ze wil dat ik om 16:00 langs kom. Dus ik zal alsnog de deur uit moeten
Het is een halfuur fietsen.
Goed gedaan! Ik ben trots op jequote:
Het is gelukt om naar de psycholoog te gaan, en ik ben nu weer thuis.
gaat het wat beter nu ?
Dankjewelquote:
[..]
Goed gedaan! Ik ben trots op je
Inmiddels wel, maar het heeft even geduurd.
Ik mocht pas weg van de psycholoog als ik niet alleen beloofde dat ik mezelf niets aan zou doen, maar ik moest ook beloven dat ik voor 18:00 mijn vriend zou bellen en vragen of ik daarheen kon komen of hij naar mij. Dat heb ik niet gedaan, maar ik heb wel de psycholoog zoals beloofd gemaild dat dat gelukt was.
Ik heb tot ongeveer 20:00 in bed gelegen en toen heb ik m'n vriend wel gebeld. Die heeft me m'n bed uit gepraat en met me gepraat tot ik in de trein zat, en nu ben ik dus op weg.
Het voelt alsof m'n hoofd kortsluiting heeft. Ik kan de dingen niet goed op een rijtje krijgen. Simpele dingen lukken wel als je me zegt wat ik moet doen, maar ik kan niet zelf bedenken wat ik moet. Alles is een grote warboel. En medicatie helpt niet echt, want ik word er wel suf van, maar ik snap het nog steeds allemaal niet en dat is eigenlijk nog enger.
Wat vervelend johquote:
[..]
Dankjewel
Inmiddels wel, maar het heeft even geduurd.
Ik mocht pas weg van de psycholoog als ik niet alleen beloofde dat ik mezelf niets aan zou doen, maar ik moest ook beloven dat ik voor 18:00 mijn vriend zou bellen en vragen of ik daarheen kon komen of hij naar mij. Dat heb ik niet gedaan, maar ik heb wel de psycholoog zoals beloofd gemaild dat dat gelukt was.
Ik heb tot ongeveer 20:00 in bed gelegen en toen heb ik m'n vriend wel gebeld. Die heeft me m'n bed uit gepraat en met me gepraat tot ik in de trein zat, en nu ben ik dus op weg.
Het voelt alsof m'n hoofd kortsluiting heeft. Ik kan de dingen niet goed op een rijtje krijgen. Simpele dingen lukken wel als je me zegt wat ik moet doen, maar ik kan niet zelf bedenken wat ik moet. Alles is een grote warboel. En medicatie helpt niet echt, want ik word er wel suf van, maar ik snap het nog steeds allemaal niet en dat is eigenlijk nog enger.
goed dat je naar je vriend bent gegaan. En laat je brein even voor wat het is, dat trekt wel bij... veel emoties maken dingen gewoon verwarrend. Sterkte
Heftig om te lezen.quote:
[..]
Dankjewel
Inmiddels wel, maar het heeft even geduurd.
Ik mocht pas weg van de psycholoog als ik niet alleen beloofde dat ik mezelf niets aan zou doen, maar ik moest ook beloven dat ik voor 18:00 mijn vriend zou bellen en vragen of ik daarheen kon komen of hij naar mij. Dat heb ik niet gedaan, maar ik heb wel de psycholoog zoals beloofd gemaild dat dat gelukt was.
Ik heb tot ongeveer 20:00 in bed gelegen en toen heb ik m'n vriend wel gebeld. Die heeft me m'n bed uit gepraat en met me gepraat tot ik in de trein zat, en nu ben ik dus op weg.
Het voelt alsof m'n hoofd kortsluiting heeft. Ik kan de dingen niet goed op een rijtje krijgen. Simpele dingen lukken wel als je me zegt wat ik moet doen, maar ik kan niet zelf bedenken wat ik moet. Alles is een grote warboel. En medicatie helpt niet echt, want ik word er wel suf van, maar ik snap het nog steeds allemaal niet en dat is eigenlijk nog enger.
Ik ga vandaag even een dagje weg. Samen met mijn moeder. Eens zien of dat lukt.
Eigenlijk ga ik er vanuit van niet, de kliniek ook, maar we zijn allemaal eens dat ik het moet proberen. 'k Ben benieuwd
Eigenlijk ga ik er vanuit van niet, de kliniek ook, maar we zijn allemaal eens dat ik het moet proberen. 'k Ben benieuwd
Ik hoop dat het wel lukt!quote:
Ik ga vandaag even een dagje weg. Samen met mijn moeder. Eens zien of dat lukt.
Eigenlijk ga ik er vanuit van niet, de kliniek ook, maar we zijn allemaal eens dat ik het moet proberen. 'k Ben benieuwd
En anders dat je in ieder geval een beetje een fijn dagje hebt.
quote:
[..]
Wat vervelend joh
quote:
Ik heb de boel inderdaad maar een beetje gelaten. Nog wat gegeten en gedronken en een beetje met m'n vriend gepraat, en toen gaan slapen. Slaap heeft me enorm goed gedaan, het is me gelukt om vanochtend te douchen, en vandaag doe ik heel rustig aan. M'n vriend is nu ergens heen, maar ik kan bij andere vrienden, die vlakbij wonen, terecht als het in m'n eentje niet gaat en hij heeft ze al laten weten dat ik misschien kom.
Mijn vrouw is weer helemaal klaar met mij, ons en alles. Alles is haar teveel. Ze heeft weer zelfmoordgedachten, ze wil naar het spoor hierachter lopen. Ze wil niet meer en ik weet niet wat ik kan doen om dit om te draaien. Ik voel me zo moedeloos.
Tips welkom.
Tips welkom.
Maak je eigen topic. Dan komt er vast hulp.quote:
Mijn vrouw is weer helemaal klaar met mij, ons en alles. Alles is haar teveel. Ze heeft weer zelfmoordgedachten, ze wil naar het spoor hierachter lopen. Ze wil niet meer en ik weet niet wat ik kan doen om dit om te draaien. Ik voel me zo moedeloos.
Tips welkom.
Ik ben vandaag naar Brugge geweest, eigenlijk voor een weekendje, maar we hadden blijkbaar voor morgennacht gereserveerd ipv vanavond.
Eerst twijfelde we om een extra nacht dan maar te boeken, maar het ging toch gewoon kut met me. En ik wilde het voor m’n vriend niet verpesten, maar gelukkig vond hij het ookwel best zo.
Ik was vanochtend al vroeg wakker en gespannen, in de auto een paniekaanval en de volledige tijd in Brugge bij m’n vriend aan z’n arm gehangen omdat ik het gevoel had dat ik anders om zou vallen.
Op zulke momenten baal ik wel extra. Hier kon ik altijd enorm van genieten, nieuwe plekken ontdekken, lekker eten en chillen. Echt superfijn. En nu krijg ik er gewoon niets van mee. Ik zit alleen maar in m’n paniek. Wil eigenlijk het liefst gewoon thuis blijven, dat nare gevoel van duizeligheid ontwijken.
Eerst twijfelde we om een extra nacht dan maar te boeken, maar het ging toch gewoon kut met me. En ik wilde het voor m’n vriend niet verpesten, maar gelukkig vond hij het ookwel best zo.
Ik was vanochtend al vroeg wakker en gespannen, in de auto een paniekaanval en de volledige tijd in Brugge bij m’n vriend aan z’n arm gehangen omdat ik het gevoel had dat ik anders om zou vallen.
Op zulke momenten baal ik wel extra. Hier kon ik altijd enorm van genieten, nieuwe plekken ontdekken, lekker eten en chillen. Echt superfijn. En nu krijg ik er gewoon niets van mee. Ik zit alleen maar in m’n paniek. Wil eigenlijk het liefst gewoon thuis blijven, dat nare gevoel van duizeligheid ontwijken.
Je cijfert jezelf wel erg weg.quote:
Ik ben vandaag naar Brugge geweest, eigenlijk voor een weekendje, maar we hadden blijkbaar voor morgennacht gereserveerd ipv vanavond.
Eerst twijfelde we om een extra nacht dan maar te boeken, maar het ging toch gewoon kut met me. En ik wilde het voor m’n vriend niet verpesten, maar gelukkig vond hij het ookwel best zo.
Ik was vanochtend al vroeg wakker en gespannen, in de auto een paniekaanval en de volledige tijd in Brugge bij m’n vriend aan z’n arm gehangen omdat ik het gevoel had dat ik anders om zou vallen.
Op zulke momenten baal ik wel extra. Hier kon ik altijd enorm van genieten, nieuwe plekken ontdekken, lekker eten en chillen. Echt superfijn. En nu krijg ik er gewoon niets van mee. Ik zit alleen maar in m’n paniek. Wil eigenlijk het liefst gewoon thuis blijven, dat nare gevoel van duizeligheid ontwijken.
Kan je dan wel genieten, of vlucht je de hele tijd in je gedachten?
Huisartsenpost of crisisdienst bellen?quote:
Mijn vrouw is weer helemaal klaar met mij, ons en alles. Alles is haar teveel. Ze heeft weer zelfmoordgedachten, ze wil naar het spoor hierachter lopen. Ze wil niet meer en ik weet niet wat ik kan doen om dit om te draaien. Ik voel me zo moedeloos.
Tips welkom.
Fake it till you make it...
Ik weet niet of het echt mezelf wegcijferen is. Dit zijn gewoon dingen die ik altijd leuk vond en gewoon kon, en wil vooral niet de angst laten ‘winnen’ door thuis te blijven om snel naar huis te gaan.quote:
Je cijfert jezelf wel erg weg.
Kan je dan wel genieten, of vlucht je de hele tijd in je gedachten?
Ik vlucht ook niet echt in gedachten weg, ik zou geen angstgedachten bijvoorbeeld kunnen benoemen. Er is niet iets waar ik dan tegenop zie. Maar ik voel me dan zo licht in m’n hoofd dat ik vooral bezig ben met langzaam lopen, mn vriend goed vasthouden en proberen niet wazig te zien.
Ik kan niet zeggen dat ik echt heb genoten. Maar als ik niet was gegaan had ik het ook niet leuk gevonden. En ik heb uiteindelijk ook wel gelachen en leuke momenten gehad ondanks dat ik me niet goed voelde.
Hoe is het nu? Welke hulp heb je uiteindelijk gezocht?quote:
Mijn vrouw is weer helemaal klaar met mij, ons en alles. Alles is haar teveel. Ze heeft weer zelfmoordgedachten, ze wil naar het spoor hierachter lopen. Ze wil niet meer en ik weet niet wat ik kan doen om dit om te draaien. Ik voel me zo moedeloos.
Tips welkom.
Ik zou ook huisartsenpost hebben geadviseerd. Bovendien zou ze als ze behandeld wordt een crisisplan moeten hebben waarin staat wat je in zo'n situatie kunt doen. (In mijn geval bv slaapmedicatie, zorgen dat ik niet alleen ben, een plan maken voor de volgende dag, en evt huisartsenpost/113 bellen.)
De keuringsarts dacht dat ik wel een grote kans op een wajong maakte. Zij vond het een heel duidelijk verhaal... Nu even afwachten of ik nog de arbeidsdeskundige moet spreken
Oh, je hebt het gesprek gehad dus, wat goed!quote:
De keuringsarts dacht dat ik wel een grote kans op een wajong maakte. Zij vond het een heel duidelijk verhaal... Nu even afwachten of ik nog de arbeidsdeskundige moet spreken
Ik hoop dat je zonder allerlei gedoe gewoon meteen je Wajong krijgt
En wat vind je daarvan?quote:
De keuringsarts dacht dat ik wel een grote kans op een wajong maakte. Zij vond het een heel duidelijk verhaal... Nu even afwachten of ik nog de arbeidsdeskundige moet spreken
Ben in ieder geval blij dat je dit gesprek hebt gehad. Is toch weer een stap die nu is genomen.
The love you take is equal to the love you make.
Het is inderdaad een hele stap. Het maakt het "ziek" zijn zo definitief. Het is goed dat het gebeurd is, maar ook moeilijk. Zeker omdat ik best carrière gericht ben en dat heb ik nu niet meer. Maar goed, even afwachten allemaalquote:
[..]
En wat vind je daarvan?
Ben in ieder geval blij dat je dit gesprek hebt gehad. Is toch weer een stap die nu is genomen.
Je kan met wajong nog steeds carrière maken hoorquote:
[..]
Het is inderdaad een hele stap. Het maakt het "ziek" zijn zo definitief. Het is goed dat het gebeurd is, maar ook moeilijk. Zeker omdat ik best carrière gericht ben en dat heb ik nu niet meer. Maar goed, even afwachten allemaal
Zou het niet ook een stukje rust geven, wajong?quote:
[..]
Het is inderdaad een hele stap. Het maakt het "ziek" zijn zo definitief. Het is goed dat het gebeurd is, maar ook moeilijk. Zeker omdat ik best carrière gericht ben en dat heb ik nu niet meer. Maar goed, even afwachten allemaal
Wel moeilijk, je hebt toch iets voor ogen en dat wordt dan overhoop gegooid en dat lijkt me dan wel moeilijk.
Wel fijn dat het gesprek wel goed ging!
Wat dubbel, ik vind het wel knap dat je toch hebt doorgezet!quote:
[..]
Ik weet niet of het echt mezelf wegcijferen is. Dit zijn gewoon dingen die ik altijd leuk vond en gewoon kon, en wil vooral niet de angst laten ‘winnen’ door thuis te blijven om snel naar huis te gaan.
Ik vlucht ook niet echt in gedachten weg, ik zou geen angstgedachten bijvoorbeeld kunnen benoemen. Er is niet iets waar ik dan tegenop zie. Maar ik voel me dan zo licht in m’n hoofd dat ik vooral bezig ben met langzaam lopen, mn vriend goed vasthouden en proberen niet wazig te zien.
Ik kan niet zeggen dat ik echt heb genoten. Maar als ik niet was gegaan had ik het ook niet leuk gevonden. En ik heb uiteindelijk ook wel gelachen en leuke momenten gehad ondanks dat ik me niet goed voelde.
Weerhoudt dit je er dan van om het een volgende keer weer te doen?
Fake it till you make it...
Het geeft ook rust hoor! Alleen ook een beetje verdriet, dat is niet ergquote:
[..]
Zou het niet ook een stukje rust geven, wajong?
Wel moeilijk, je hebt toch iets voor ogen en dat wordt dan overhoop gegooid en dat lijkt me dan wel moeilijk.
Wel fijn dat het gesprek wel goed ging!
hoort erbij en komt ook wel weer goed
Ook dat blijft dubbel. Ik zou niets liever doen dan een vakantie plannen naar een ver exotisch land waar ik allemaal wateractiviteiten zou gaan doen, heerlijk eten en de meest verlaten plekjes op zou zoeken.quote:
Wat dubbel, ik vind het wel knap dat je toch hebt doorgezet!
Weerhoudt dit je er dan van om het een volgende keer weer te doen?
Maar de realiteit is dat het weer een heel stuk beter zou moeten gaan voordat ik weer zou kunnen genieten van zelfs maar een dagje in eigen land.
Het blijft maar achteruit gaan op het moment. Morgen de huisarts maar bellen. Ik zit ook weer in m'n chronische hyperventilatie. Ik liep net naar de HEMA (nog geen 10 minuten van m'n huis) en heb zeker 5 momenten gehad dat ik eigenlijk gewoon om wilde draaide, en was sowieso de hele tijd zo duizelig dat ik niet in een rechte lijn kon lopen.
Woensdag paniekaanval gehad op m'n werk, naar huis gegaan. Vandaag weer vanuit huis gewerkt. Werkte sowieso al steeds vaker vanuit huis, maar kom nu wel op het punt dat ik ook echt niet weet of ik binnenkort wel weer naar kantoor kan. Maar voel me daar dan ook weer schuldig over. Ik ben fit genoeg om te werken, iedereen wil liever vanuit huis werken. Weet het allemaal niet zo goed, op het moment.
Hoe is het daar?quote:
Ik ben gisteren trouwens aangekomen in het warme bad dat fasehuis heet
Het is een fijne plek. De mensen zijn aardig, de sfeer is goed. Alleen een beetje een confrontatie met mezelf, omdat er echt voor mij op de rem getrapt wordt. Als ze vragen of ik wat ga doen, zeg ik vaak "niks, lezen knutselen en series kijken, de was doen" en dan krijg ik te horen dat ik dus wel een plan heb. Mijn weekplanning is vol zat voor wat ik aankan, maar wat ik aan wil kunnen ligt veel hoger. Nu word ik "gedwongen" om te leven naar de energie die ik heb en niet de energie die ik wens. Dus dat maakt me wel een beetje verdrietig. Maar ze helpen me goedquote:
[..]
Ook dat blijft dubbel. Ik zou niets liever doen dan een vakantie plannen naar een ver exotisch land waar ik allemaal wateractiviteiten zou gaan doen, heerlijk eten en de meest verlaten plekjes op zou zoeken.
Maar de realiteit is dat het weer een heel stuk beter zou moeten gaan voordat ik weer zou kunnen genieten van zelfs maar een dagje in eigen land.
Het blijft maar achteruit gaan op het moment. Morgen de huisarts maar bellen. Ik zit ook weer in m'n chronische hyperventilatie. Ik liep net naar de HEMA (nog geen 10 minuten van m'n huis) en heb zeker 5 momenten gehad dat ik eigenlijk gewoon om wilde draaide, en was sowieso de hele tijd zo duizelig dat ik niet in een rechte lijn kon lopen.
Woensdag paniekaanval gehad op m'n werk, naar huis gegaan. Vandaag weer vanuit huis gewerkt. Werkte sowieso al steeds vaker vanuit huis, maar kom nu wel op het punt dat ik ook echt niet weet of ik binnenkort wel weer naar kantoor kan. Maar voel me daar dan ook weer schuldig over. Ik ben fit genoeg om te werken, iedereen wil liever vanuit huis werken. Weet het allemaal niet zo goed, op het moment.
[..]
Hoe is het daar?
Sterkte Myr
En Child volgens mij is er vanalles nu aan de hand in je hoofdje, zal wel een flinke storm van tegenstrijdigheden zijn, pas op jezelf
En Child volgens mij is er vanalles nu aan de hand in je hoofdje, zal wel een flinke storm van tegenstrijdigheden zijn, pas op jezelf
Klopt inderdaad. En dank je wel! Ik zorg goed voor mezelf, er wordt goed voor mij gezorgd. Dus het komt wel goed. Ik doe gewoon mijn best en meer kan ik niet doenquote:
Sterkte Myr
En Child volgens mij is er vanalles nu aan de hand in je hoofdje, zal wel een flinke storm van tegenstrijdigheden zijn, pas op jezelf
Klinkt wel heel goed/leerzaam dat je gestimuleerd wordt om te doen wat je kan en niet wat je wilt kunnen.quote:
[..]
Het is een fijne plek. De mensen zijn aardig, de sfeer is goed. Alleen een beetje een confrontatie met mezelf, omdat er echt voor mij op de rem getrapt wordt. Als ze vragen of ik wat ga doen, zeg ik vaak "niks, lezen knutselen en series kijken, de was doen" en dan krijg ik te horen dat ik dus wel een plan heb. Mijn weekplanning is vol zat voor wat ik aankan, maar wat ik aan wil kunnen ligt veel hoger. Nu word ik "gedwongen" om te leven naar de energie die ik heb en niet de energie die ik wens. Dus dat maakt me wel een beetje verdrietig. Maar ze helpen me goed
Ik moet dat ook leren. Nu heb ik iedere week op maandag en dinsdag best wel goede dagen, waarop ik heel tevreden ben met dat het me lukt om alles te doen, en op woensdag en donderdag en vrijdag ben ik alleen maar overprikkeld en moe en vol zelfverwijt.
Dat klinkt idd alsof je toch hulp nodig hebt op een of andere manierquote:
[..]
Ook dat blijft dubbel. Ik zou niets liever doen dan een vakantie plannen naar een ver exotisch land waar ik allemaal wateractiviteiten zou gaan doen, heerlijk eten en de meest verlaten plekjes op zou zoeken.
Maar de realiteit is dat het weer een heel stuk beter zou moeten gaan voordat ik weer zou kunnen genieten van zelfs maar een dagje in eigen land.
Het blijft maar achteruit gaan op het moment. Morgen de huisarts maar bellen. Ik zit ook weer in m'n chronische hyperventilatie. Ik liep net naar de HEMA (nog geen 10 minuten van m'n huis) en heb zeker 5 momenten gehad dat ik eigenlijk gewoon om wilde draaide, en was sowieso de hele tijd zo duizelig dat ik niet in een rechte lijn kon lopen.
Woensdag paniekaanval gehad op m'n werk, naar huis gegaan. Vandaag weer vanuit huis gewerkt. Werkte sowieso al steeds vaker vanuit huis, maar kom nu wel op het punt dat ik ook echt niet weet of ik binnenkort wel weer naar kantoor kan. Maar voel me daar dan ook weer schuldig over. Ik ben fit genoeg om te werken, iedereen wil liever vanuit huis werken. Weet het allemaal niet zo goed, op het moment.
[..]
Hoe is het daar?
Sterkte lieve Myra
Weet je wanneer de overprikkeling ontstaat?quote:
[..]
Klinkt wel heel goed/leerzaam dat je gestimuleerd wordt om te doen wat je kan en niet wat je wilt kunnen.
quote:
[..]
Ook dat blijft dubbel. Ik zou niets liever doen dan een vakantie plannen naar een ver exotisch land waar ik allemaal wateractiviteiten zou gaan doen, heerlijk eten en de meest verlaten plekjes op zou zoeken.
Maar de realiteit is dat het weer een heel stuk beter zou moeten gaan voordat ik weer zou kunnen genieten van zelfs maar een dagje in eigen land.
Het blijft maar achteruit gaan op het moment. Morgen de huisarts maar bellen. Ik zit ook weer in m'n chronische hyperventilatie. Ik liep net naar de HEMA (nog geen 10 minuten van m'n huis) en heb zeker 5 momenten gehad dat ik eigenlijk gewoon om wilde draaide, en was sowieso de hele tijd zo duizelig dat ik niet in een rechte lijn kon lopen.
Woensdag paniekaanval gehad op m'n werk, naar huis gegaan. Vandaag weer vanuit huis gewerkt. Werkte sowieso al steeds vaker vanuit huis, maar kom nu wel op het punt dat ik ook echt niet weet of ik binnenkort wel weer naar kantoor kan. Maar voel me daar dan ook weer schuldig over. Ik ben fit genoeg om te werken, iedereen wil liever vanuit huis werken. Weet het allemaal niet zo goed, op het moment.
[..]
Hoe is het daar?
Is het gelukt om de huisarts te bellen? Wanneer kan je terecht?quote:
[..]
Ook dat blijft dubbel. Ik zou niets liever doen dan een vakantie plannen naar een ver exotisch land waar ik allemaal wateractiviteiten zou gaan doen, heerlijk eten en de meest verlaten plekjes op zou zoeken.
Maar de realiteit is dat het weer een heel stuk beter zou moeten gaan voordat ik weer zou kunnen genieten van zelfs maar een dagje in eigen land.
Het blijft maar achteruit gaan op het moment. Morgen de huisarts maar bellen. Ik zit ook weer in m'n chronische hyperventilatie. Ik liep net naar de HEMA (nog geen 10 minuten van m'n huis) en heb zeker 5 momenten gehad dat ik eigenlijk gewoon om wilde draaide, en was sowieso de hele tijd zo duizelig dat ik niet in een rechte lijn kon lopen.
Woensdag paniekaanval gehad op m'n werk, naar huis gegaan. Vandaag weer vanuit huis gewerkt. Werkte sowieso al steeds vaker vanuit huis, maar kom nu wel op het punt dat ik ook echt niet weet of ik binnenkort wel weer naar kantoor kan. Maar voel me daar dan ook weer schuldig over. Ik ben fit genoeg om te werken, iedereen wil liever vanuit huis werken. Weet het allemaal niet zo goed, op het moment.
[..]
Hoe is het daar?
Klinkt alsof er even een flink gat in de weg zit zeg maar... ik wil je een hart onder de riem steken, het hoeft niet zo te zijn dat dit altijd zo blijft... maar voor nu is het klote en ik hoop dat je je gauw toch weer wat beter gaat voelen. Sterkte!
CotS, wat fijn dat dat fasehuis een goede plek lijkt te zijn voor nu!
Fake it till you make it...
Nee, niet precies. Ik ben niet goed in het opmerken wanneer ik overprikkeld aan het raken ben: ik merk pas dat het misgaat als ik al overprikkeld ben. En waar het dan door komt kan ik niet goed meer herleiden.quote:
[..]
Weet je wanneer de overprikkeling ontstaat?
Ik denk dat ik ga proberen om het te voorkomen door minder verschillende dingen buitenshuis te plannen op één dag. Dan ben ik veel minder bezig met wanneer wat moet en hoe laat ik dan weg moet en wat ik mee moet nemen, en dat zal wel wat rust geven.
Ik probeer vaak alle "stomme klusjes" gauw achter elkaar af te handelen, bijvoorbeeld naar de supermarkt en naar de apotheek en naar de Bruna allemaal op dezelfde dag "want dan ben ik toch al bezig". Ik heb de indruk dat dat me vooral zo stuk maakt dan. Maandag heb ik bijvoorbeeld twee mensen na elkaar gebeld, terwijl ik bellen heel vervelend vind - misschien volgende keer dat soort dingen toch spreiden.
Bij mij merk ik het wel, of iig wanneer de emotie heel hoog is maar dan nog weet ik het vaak af te zwakken en helaas te verwaarlozen.quote:
[..]
Nee, niet precies. Ik ben niet goed in het opmerken wanneer ik overprikkeld aan het raken ben: ik merk pas dat het misgaat als ik al overprikkeld ben. En waar het dan door komt kan ik niet goed meer herleiden.
Ik denk dat ik ga proberen om het te voorkomen door minder verschillende dingen buitenshuis te plannen op één dag. Dan ben ik veel minder bezig met wanneer wat moet en hoe laat ik dan weg moet en wat ik mee moet nemen, en dat zal wel wat rust geven.
Ik probeer vaak alle "stomme klusjes" gauw achter elkaar af te handelen, bijvoorbeeld naar de supermarkt en naar de apotheek en naar de Bruna allemaal op dezelfde dag "want dan ben ik toch al bezig". Ik heb de indruk dat dat me vooral zo stuk maakt dan. Maandag heb ik bijvoorbeeld twee mensen na elkaar gebeld, terwijl ik bellen heel vervelend vind - misschien volgende keer dat soort dingen toch spreiden.
Ik vermoed dat er triggers zijn voor ieder persoon, bij mij bij veel emoties. Last bij anderen.
Dan kruip ik al langzaam terug.
Ja eerst zorgen dat wat je doet in rust kan verlopen, of dat je minder strict met schema's om hoeft te gaan, dat vraagt wel flexibiliteit wat je wellicht nog niet kent (en misschien ook wel niet haalbaar is). Oefening baart kunst.
Bellen kan fijn zijn, na het eerste gesprek kan je weer toetsen of je klaar bent voor een tweede.
Zelfde voor andere bezoekjes.
Ook fijne dingen dragen bij aan overprikkeling, helaas. Ook fijne telefoongesprekken putten me uit.quote:
[..]
Bij mij merk ik het wel, of iig wanneer de emotie heel hoog is maar dan nog weet ik het vaak af te zwakken en helaas te verwaarlozen.
Ik vermoed dat er triggers zijn voor ieder persoon, bij mij bij veel emoties. Last bij anderen.
Dan kruip ik al langzaam terug.
Ja eerst zorgen dat wat je doet in rust kan verlopen, of dat je minder strict met schema's om hoeft te gaan, dat vraagt wel flexibiliteit wat je wellicht nog niet kent (en misschien ook wel niet haalbaar is). Oefening baart kunst.
Bellen kan fijn zijn, na het eerste gesprek kan je weer toetsen of je klaar bent voor een tweede.
Zelfde voor andere bezoekjes.
Ik heb waarschijnlijk autisme, dus de prioriteit ligt bij goed leren te plannen en niet per se bij het loslaten van de planning.
Het is idd goed om na een activiteit even stil te staan en kijken wat je nu nodig hebt. Dat wil ik leren.
Oh en ik wilde even een positief momentje melden: ik merkte vanochtend dat ik weer geïmproviseerde marsmuziek liep te fluiten tijdens het wandelen
vroeger deed ik dat altijd, maar dat was al een hele tijd weg. Vandaag deed ik het weer!
Misschien een domme tip, maar er is een app (die ik gebruik) die heet MyTherapy. Ik gebruik hem om mijn medicatie te reminden en om drie keer per dag een 'symptomen checker' te doen. Je voert in hoe laat en wat je wil checken in. Dus bij mij is het drie keer per dag even een stemming checker (maar er is heel veel meer mogelijk). Daaraan kun je dan voor jezelf ook koppelen om te checken wat je nodig hebt op dat moment... Sorry, warrig verhaal...quote:
[..]
Ook fijne dingen dragen bij aan overprikkeling, helaas. Ook fijne telefoongesprekken putten me uit.
Ik heb waarschijnlijk autisme, dus de prioriteit ligt bij goed leren te plannen en niet per se bij het loslaten van de planning.
Het is idd goed om na een activiteit even stil te staan en kijken wat je nu nodig hebt. Dat wil ik leren.
Oh en ik wilde even een positief momentje melden: ik merkte vanochtend dat ik weer geïmproviseerde marsmuziek liep te fluiten tijdens het wandelen
En wat goed van dat fluiten
Zo herkenbaar dit alles. Het helpt mij wel om regels voor mezelf te hebben, zo mag ik bijvoorbeeld niets meer plannen op de dagen dat ik naar dagbesteding ga. Maar soms komen er ineens onverwachte dingen en dan gaat het niet goed.quote:
[..]
Nee, niet precies. Ik ben niet goed in het opmerken wanneer ik overprikkeld aan het raken ben: ik merk pas dat het misgaat als ik al overprikkeld ben. En waar het dan door komt kan ik niet goed meer herleiden.
Ik denk dat ik ga proberen om het te voorkomen door minder verschillende dingen buitenshuis te plannen op één dag. Dan ben ik veel minder bezig met wanneer wat moet en hoe laat ik dan weg moet en wat ik mee moet nemen, en dat zal wel wat rust geven.
Ik probeer vaak alle "stomme klusjes" gauw achter elkaar af te handelen, bijvoorbeeld naar de supermarkt en naar de apotheek en naar de Bruna allemaal op dezelfde dag "want dan ben ik toch al bezig". Ik heb de indruk dat dat me vooral zo stuk maakt dan. Maandag heb ik bijvoorbeeld twee mensen na elkaar gebeld, terwijl ik bellen heel vervelend vind - misschien volgende keer dat soort dingen toch spreiden.
Why are you wearing that stupid man suit?
Nou dat is dan al een grote stap, de erkenning van autisme.quote:
[..]
Ook fijne dingen dragen bij aan overprikkeling, helaas. Ook fijne telefoongesprekken putten me uit.
Ik heb waarschijnlijk autisme, dus de prioriteit ligt bij goed leren te plannen en niet per se bij het loslaten van de planning.
Het is idd goed om na een activiteit even stil te staan en kijken wat je nu nodig hebt. Dat wil ik leren.
Oh en ik wilde even een positief momentje melden: ik merkte vanochtend dat ik weer geïmproviseerde marsmuziek liep te fluiten tijdens het wandelen
Ik zit wellicht ook ergens in het autspec, voel nog niet de behoefte om te gaan plannen want ik heb nog weinig activiteiten.
Ik heb al automatisch ingebouwd om de rest van mij af te houden tegen overprikkeling maar dat is ook totaal doorgeslagen naar afsluiting en angst voor de buitenwereld.
Ik heb sowieso nog weinig behoefte om mij te gaan conformeren en dus ook mij te gaan conformeren aan het maken van een planning.
Die kant moet ik wel op inclusief het afstemmen op mijzelf en de rest.
Mooi van de marsmuziek, een goed teken en fijn moment.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-04-2019 13:21:55 ]
wat gaat er dan niet goed?quote:
[..]
Zo herkenbaar dit alles. Het helpt mij wel om regels voor mezelf te hebben, zo mag ik bijvoorbeeld niets meer plannen op de dagen dat ik naar dagbesteding ga. Maar soms komen er ineens onverwachte dingen en dan gaat het niet goed.
Kun je geen organizer gebruiken dan? Dan schrijf je op wat je moet doen. En dan werk je het lijstje af? Of je stelt prioriteiten wat je belangrijk vindt en wat niet?quote:
[..]
Nee, niet precies. Ik ben niet goed in het opmerken wanneer ik overprikkeld aan het raken ben: ik merk pas dat het misgaat als ik al overprikkeld ben. En waar het dan door komt kan ik niet goed meer herleiden.
Ik denk dat ik ga proberen om het te voorkomen door minder verschillende dingen buitenshuis te plannen op één dag. Dan ben ik veel minder bezig met wanneer wat moet en hoe laat ik dan weg moet en wat ik mee moet nemen, en dat zal wel wat rust geven.
Ik probeer vaak alle "stomme klusjes" gauw achter elkaar af te handelen, bijvoorbeeld naar de supermarkt en naar de apotheek en naar de Bruna allemaal op dezelfde dag "want dan ben ik toch al bezig". Ik heb de indruk dat dat me vooral zo stuk maakt dan. Maandag heb ik bijvoorbeeld twee mensen na elkaar gebeld, terwijl ik bellen heel vervelend vind - misschien volgende keer dat soort dingen toch spreiden.
Dan haal ik je quote even hierheen.
[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 13-04-2019 16:25:54 ]
Dat is zeker mogelijk en niet ongebruikelijk. Het kan iedereen overkomen. Tegenslagen in je leven vergroten alleen de kans. En of het eventueel een depressie is of niet maakt niet uit, als jij klachten hebt is het je goed recht om daarbij om hulp te vragen.quote:Op zaterdag 13 april 2019 08:18 schreef Driepink het volgende:
Ik heb erg getwijfeld om dit te vragen hier:
Ik lees hier nu al die verhalen en waarom jullie depressief zijn .. maar is dat ook mogelijk zonder al die tegenslagen in je leven?
Reden hiervoor is voordat ik naar de huisarts ga, ik wil weten of het überhaupt mogelijk is om dan aan een depressie te lijden .. misschien stel ik me wel gewoon aan..
Dan wordt het chaos in mijn hoofd en ben ik continu gespannen, ook wanneer ik even nergens mee bezig hoef te zijn. Alles gaat daardoor moeizamer.quote:
[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 13-04-2019 16:25:54 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
Omdat je dan bezig bent met het maken van een nieuwe planning?quote:
Dan haal ik je quote even hierheen.
[..]
Dat is zeker mogelijk en niet ongebruikelijk. Het kan iedereen overkomen. Tegenslagen in je leven vergroten alleen de kans. En of het een eventueel een depressie is of niet maakt niet uit, als jij klachten hebt is het je goed recht om daarbij om hulp te vragen.
[..]
Dan wordt het chaos in mijn hoofd en ben ik continu gespannen, ook wanneer ik even nergens mee bezig hoef te zijn. Alles gaat daardoor moeizamer.
Zijn onverwachte dingen niet ook te kaderen (dat mensen je mailen ipv bellen oi)?
Of gaat het om gevoel en het willen beheersen daarvan?
Daar is ook een app voor, autiplan volgens mij. Dan kan je een planning maken en afvinken wat je gedaan hebt.quote:
[..]
Kun je geen organizer gebruiken dan? Dan schrijf je op wat je moet doen. En dan werk je het lijstje af? Of je stelt prioriteiten wat je belangrijk vindt en wat niet?
Fake it till you make it...
@ChildoftheStars dat ga ik eens proberen, reminders zetten. 
@kuolema wat je schrijft over die onrust als er onverwachte dingen zijn is heel herkenbaar. Ik heb geen idee wat ik met dat gevoel moet, en heb allerlei stomme copingsstrategieën ervoor die eigenlijk voor geen ene meter werken.
Hoe doe jij dat?
@Twintig ik heb allerlei planners en planningen en lijstjes, maar het helpt me niet erg om m'n hoofd en m'n leven mee op orde te krijgen. Ik heb de neiging om te veel van mezelf te vragen (niet goed in te schatten hoe veel ik aankan) en dan heel onrustig en kwaad te worden van dat het niet lukt om me aan mijn planning te houden. Ik krijg dus binnenkort een begeleider die met me een planning zal maken en me zal helpen om erachter te komen hoe ik m'n dag op een goede manier indeel.
@kuolema wat je schrijft over die onrust als er onverwachte dingen zijn is heel herkenbaar. Ik heb geen idee wat ik met dat gevoel moet, en heb allerlei stomme copingsstrategieën ervoor die eigenlijk voor geen ene meter werken.
Hoe doe jij dat?@Twintig ik heb allerlei planners en planningen en lijstjes, maar het helpt me niet erg om m'n hoofd en m'n leven mee op orde te krijgen. Ik heb de neiging om te veel van mezelf te vragen (niet goed in te schatten hoe veel ik aankan) en dan heel onrustig en kwaad te worden van dat het niet lukt om me aan mijn planning te houden. Ik krijg dus binnenkort een begeleider die met me een planning zal maken en me zal helpen om erachter te komen hoe ik m'n dag op een goede manier indeel.
Tele6, wel herkenbaar trouwens... althans, ik merk dat ik dingen dan toch maar inplan omdat het eigenlijk op geen enkele manier handig uitkomt. En dan vervolgens op de dag zelf of achteraf te denken: hoe heb ik dit kunnen plannen terwijl ik weet dat de helft ook al meer dan genoeg was geweest...
Het blijft een kunst...
Het blijft een kunst...
Fake it till you make it...
Ik heb besloten toch nog even te wachten met de huisarts te bellen. M'n vriend heeft dit weekend m'n vicieuze cirkeltje kunnen doorbreken door me toch mee naar buiten te nemen. Naar vertrouwde plekken geweest, markt in m'n oude stadje, geluncht op m'n favoriete plekje en een middagje in de zon bij m'n schoonzus. Dat zijn eigenlijk normale dingen, maar nu was het precies genoeg om me te realiseren dat ik niet helemaal terug bij af ben en dat ik vooral positief verder moet gaan.quote:
Is het gelukt om de huisarts te bellen? Wanneer kan je terecht?
Klinkt alsof er even een flink gat in de weg zit zeg maar... ik wil je een hart onder de riem steken, het hoeft niet zo te zijn dat dit altijd zo blijft... maar voor nu is het klote en ik hoop dat je je gauw toch weer wat beter gaat voelen. Sterkte!
Voor de rest probeer ik vooral toe te passen wat ik in therapie heb geleerd. Negatieve gedachten positief proberen te maken, zoveel mogelijk blijven doen en realiseren dat veel lichamelijke klachten door het hyperventileren komen.
Voor het weekend vroeg ik me nog af of wel weer naar kantoor zou kunnen, en vandaag heb ik gewoon een hele dag op kantoor gewerkt. Ging een stuk beter dan vorige week. Heb ook aan m'n directe team verteld dat ik een paniekstoornis heb. Allemaal super begripvol, dus dat is ook heel fijn.
Misschien gaat het morgen weer kut, en dat is ook helemaal prima. Dan is er overmorgen gewoon weer een nieuwe dag.
Wat goed, dat je vriend je zo heeft kunnen helpen om uit het cirkeltje te komen.quote:
[..]
Ik heb besloten toch nog even te wachten met de huisarts te bellen. M'n vriend heeft dit weekend m'n vicieuze cirkeltje kunnen doorbreken door me toch mee naar buiten te nemen. Naar vertrouwde plekken geweest, markt in m'n oude stadje, geluncht op m'n favoriete plekje en een middagje in de zon bij m'n schoonzus. Dat zijn eigenlijk normale dingen, maar nu was het precies genoeg om me te realiseren dat ik niet helemaal terug bij af ben en dat ik vooral positief verder moet gaan.
Voor de rest probeer ik vooral toe te passen wat ik in therapie heb geleerd. Negatieve gedachten positief proberen te maken, zoveel mogelijk blijven doen en realiseren dat veel lichamelijke klachten door het hyperventileren komen.
Voor het weekend vroeg ik me nog af of wel weer naar kantoor zou kunnen, en vandaag heb ik gewoon een hele dag op kantoor gewerkt. Ging een stuk beter dan vorige week. Heb ook aan m'n directe team verteld dat ik een paniekstoornis heb. Allemaal super begripvol, dus dat is ook heel fijn.
Misschien gaat het morgen weer kut, en dat is ook helemaal prima. Dan is er overmorgen gewoon weer een nieuwe dag.
En vandaag weer naar kantoor geweest, yessss! Dat succes heb je maar vast op zak!
En je directe team op de hoogte gebracht, ik vind je een topper!
Rustig aan!
Fake it till you make it...
Inderdaad misschien is het een idee om genoeg te slapen, en minder activiteiten op je te nemen en ze wat meer te spreiden zodat je meer tijd hebt omte verwerken en ook wat mediteren.quote:
[..]
[..]
Ik heb de boel inderdaad maar een beetje gelaten. Nog wat gegeten en gedronken en een beetje met m'n vriend gepraat, en toen gaan slapen. Slaap heeft me enorm goed gedaan, het is me gelukt om vanochtend te douchen, en vandaag doe ik heel rustig aan. M'n vriend is nu ergens heen, maar ik kan bij andere vrienden, die vlakbij wonen, terecht als het in m'n eentje niet gaat en hij heeft ze al laten weten dat ik misschien kom.
Bij die overprikkeling, wat gaat er dan door je heen? Bepaalde gedachtes of zijn dat gewoon vooral veel verschillende emoties? Of ben je gewoon moe van het wakker blijven en aandacht geven?
Ik ben inderdaad aan het leren om een realistische planning te maken en om niet in paniek te raken als ik me niet perfect aan die planning kan houden. Mediteren, yoga, een dagboek bijhouden, ik doe het allemaal. Tegen de tijd dat ik echt stuk ben werkt dat niet meer, dan ben ik een balletje ellende. Maar op betere momenten geeft het me wel rust.quote:
[..]
Inderdaad misschien is het een idee om genoeg te slapen, en minder activiteiten op je te nemen en ze wat meer te spreiden zodat je meer tijd hebt omte verwerken en ook wat mediteren.
Bij die overprikkeling, wat gaat er dan door je heen? Bepaalde gedachtes of zijn dat gewoon vooral veel verschillende emoties? Of ben je gewoon moe van het wakker blijven en aandacht geven?
De overprikkeling is vooral denk ik een optelsom van:
- in gezelschap zijn en een masker opzetten, wat heel veel energie kost
- merken dat ik vervelende gedachten heb en die actief tegenspreken of wegduwen, wat ook veel energie kost
- niet goed weten wat ik moet gaan doen, waardoor ik in paniek dreig te raken, dat wegstoppen, en dat kost dan weer heel veel energie.
Vandaag was m'n vriend mee naar de psycholoog. We hebben besproken wat hij voor me doet en dat dat tijdelijk is tot mijn begeleiding en behandeling op gang gekomen zijn. Een eyeopener voor mij was dat hij liever heeft dat ik vier keer op een dag om hulp vraag bij een klein dingetje, dan dat ik er zelf doorheen bikkel en aan het eind van de dag compleet in paniek om hulp kom vragen. Voor ons allebei is het beter als ik eerder om hulp vraag
Goed van je dat je weet waar het aan ligt.quote:
[..]
Ik ben inderdaad aan het leren om een realistische planning te maken en om niet in paniek te raken als ik me niet perfect aan die planning kan houden. Mediteren, yoga, een dagboek bijhouden, ik doe het allemaal. Tegen de tijd dat ik echt stuk ben werkt dat niet meer, dan ben ik een balletje ellende. Maar op betere momenten geeft het me wel rust.
De overprikkeling is vooral denk ik een optelsom van:
- in gezelschap zijn en een masker opzetten, wat heel veel energie kost
- merken dat ik vervelende gedachten heb en die actief tegenspreken of wegduwen, wat ook veel energie kost
- niet goed weten wat ik moet gaan doen, waardoor ik in paniek dreig te raken, dat wegstoppen, en dat kost dan weer heel veel energie.
Vandaag was m'n vriend mee naar de psycholoog. We hebben besproken wat hij voor me doet en dat dat tijdelijk is tot mijn begeleiding en behandeling op gang gekomen zijn. Een eyeopener voor mij was dat hij liever heeft dat ik vier keer op een dag om hulp vraag bij een klein dingetje, dan dat ik er zelf doorheen bikkel en aan het eind van de dag compleet in paniek om hulp kom vragen. Voor ons allebei is het beter als ik eerder om hulp vraag
Is het mogelijk dat je de masker los kunt laten? Of kun je misschien tijd alleen doorbrengen?
Is het mogelijk dat je de gedachten kan accepteren in plaats van tegen te spreken?
Als je in paniek raakt kun je het misschien ook gewoon accepteren dat je het niet weet.
En dat je gewoon niets hoeft te doen.
Het gaat hier een beetje moeilijk... concentratie van een goudvis, heel erg veel heel erg moe. En stemming schiet alle kanten op. Wennen is lastig, accepteren nog lastiger.
Wanneer het weer wat beter gaat reageer ik op jullie Sorry
Wanneer het weer wat beter gaat reageer ik op jullie
Sorry
Dit klinkt heel bekendquote:
Het gaat hier een beetje moeilijk... concentratie van een goudvis, heel erg veel heel erg moe. En stemming schiet alle kanten op. Wennen is lastig, accepteren nog lastiger.
Wanneer het weer wat beter gaat reageer ik op jullie
Je hoeft geen sorry te zeggen lieve ChildoftheStars! Pas goed op jezelf. Het hoeft ook niet allemaal meteen geaccepteerd en gewend te zijn, voor iedereen duurt dat even. Sterktequote:
Het gaat hier een beetje moeilijk... concentratie van een goudvis, heel erg veel heel erg moe. En stemming schiet alle kanten op. Wennen is lastig, accepteren nog lastiger.
Wanneer het weer wat beter gaat reageer ik op jullie
Masker loslaten: het is iets wat ik al heel lang doe, en ik ben me pas net bewust dat ik het überhaupt doe. Ik wil het wel afleren, maar heb een lange weg te gaan.quote:
[..]
Goed van je dat je weet waar het aan ligt.
Is het mogelijk dat je de masker los kunt laten? Of kun je misschien tijd alleen doorbrengen?
Is het mogelijk dat je de gedachten kan accepteren in plaats van tegen te spreken?
Als je in paniek raakt kun je het misschien ook gewoon accepteren dat je het niet weet.
En dat je gewoon niets hoeft te doen.
Tijd alleen: ik ben nu dus een hoop alleen, dat is inderdaad rustiger. Maar op een gegeven moment vlieg je ook tegen de muren op als je geen interactie met mensen hebt (ik in ieder geval wel). Wat beter is, is samen zijn met mensen die me nemen zoals ik ben, zodat ik me zo min mogelijk gedwongen voel om een masker op te zetten. Nog steeds laat ik dan niet alles van mezelf zien, maar ik durf wel meer en hoef minder op te letten.
Waar ik mee aan het oefenen ben, is om als ik in gezelschap ben en het gaat niet goed, even een time-out te nemen en wat rust te zoeken. Dat is moeilijk, omdat ik dan moet herkennen en erkennen dat het niet zo goed gaat op dat moment. Dus ik oefen.
Gedachten accepteren: ja, dat is eigenlijk wat ik moet doen. Accepteren en niet naar luisteren. Het is moeilijk, maar wel de moeite waard.
Accepteren dat ik het niet weet en niets hoeven te doen: niets hoeven te doen voelt niet als een optie. Het gaat dan om stomme dingen als eten en douchen die me al niet lukken, en dat zijn dingen die wel moeten gebeuren. Ik probeer wel lief te zijn voor mezelf als in gewoon een boterham maken als het niet lukt om te koken, en me een beetje wassen is al genoeg op zo'n moment.
CoTS,
Tele6, wel fijn dat je vriend aangeeft dat hij liever heeft dat je een paar keer hulp vraagt bij kleine dingen dan dat je kapot bent eind van de dag.
Lijkt me fijn om te weten, ik hoop dat je er iets mee kan.
Dingen die niet lukken, herkenbaar.
Sterkte
Tele6, wel fijn dat je vriend aangeeft dat hij liever heeft dat je een paar keer hulp vraagt bij kleine dingen dan dat je kapot bent eind van de dag.
Lijkt me fijn om te weten, ik hoop dat je er iets mee kan.
Dingen die niet lukken, herkenbaar.
Sterkte
Fake it till you make it...
Zou het ook niet een stukje jezelf accepteren zijn? Ik denk namelijk dat de meeste mensen jou wel nemen zoals je zelf bent, maar misschien heb jij het gevoel dat je je anders voor moet doen. Misschien vul ik dan teveel voor je in, maar zo is het voor mij. Eerst dacht ik dat mensen mij beoordeelde/veroordeelde en dat ik daarom anders moest zijn. Maar die hele veroordeling zat niet in hun, maar in mijn eigen onzekerheid. Ik voelde me niet goed genoeg voor die mensen.quote:
Tijd alleen: ik ben nu dus een hoop alleen, dat is inderdaad rustiger. Maar op een gegeven moment vlieg je ook tegen de muren op als je geen interactie met mensen hebt (ik in ieder geval wel). Wat beter is, is samen zijn met mensen die me nemen zoals ik ben, zodat ik me zo min mogelijk gedwongen voel om een masker op te zetten. Nog steeds laat ik dan niet alles van mezelf zien, maar ik durf wel meer en hoef minder op te letten.
Vandaag was een halve overwinning. Vanochtend had ik veel paniek, dus wilde bij elke halte van het ov omdraaien. Eerste doel was op kantoor m'n gezicht laten zien, dat werd een ochtendje werken en uiteindelijk heb ik de hele dag gewerkt. Dus dat was goed.
Maar eenmaal in de trein ingestort. Voelde me zo onwijs beroerd. Het voelde alsof ik zodra ik de trein uit zou stappen, ik gewoon om zou vallen. M'n vriend stond buiten het station op me te wachten, en ik wilde hem eigenlijk vragen om me echt direct bij de trein op te halen want ik had niet het gevoel nog zelfstandig te kunnen lopen. Uiteindelijk toch gewoon zelf gelopen. Dan zie je ook weer dat je gevoel niet altijd te vertrouwen is. Maar het was niet genieten.
Helpt overigens ook niet dat ik dus de laatste week een enorm onrustige buik heb, dus ik durf helemaal niet meer te eten en bijna niet te drinken op kantoor of onderweg.
Maar eenmaal in de trein ingestort. Voelde me zo onwijs beroerd. Het voelde alsof ik zodra ik de trein uit zou stappen, ik gewoon om zou vallen. M'n vriend stond buiten het station op me te wachten, en ik wilde hem eigenlijk vragen om me echt direct bij de trein op te halen want ik had niet het gevoel nog zelfstandig te kunnen lopen. Uiteindelijk toch gewoon zelf gelopen. Dan zie je ook weer dat je gevoel niet altijd te vertrouwen is. Maar het was niet genieten.
Helpt overigens ook niet dat ik dus de laatste week een enorm onrustige buik heb, dus ik durf helemaal niet meer te eten en bijna niet te drinken op kantoor of onderweg.
Heftig (en herkenbaar)!quote:
Vandaag was een halve overwinning. Vanochtend had ik veel paniek, dus wilde bij elke halte van het ov omdraaien. Eerste doel was op kantoor m'n gezicht laten zien, dat werd een ochtendje werken en uiteindelijk heb ik de hele dag gewerkt. Dus dat was goed.
Maar eenmaal in de trein ingestort. Voelde me zo onwijs beroerd. Het voelde alsof ik zodra ik de trein uit zou stappen, ik gewoon om zou vallen. M'n vriend stond buiten het station op me te wachten, en ik wilde hem eigenlijk vragen om me echt direct bij de trein op te halen want ik had niet het gevoel nog zelfstandig te kunnen lopen. Uiteindelijk toch gewoon zelf gelopen. Dan zie je ook weer dat je gevoel niet altijd te vertrouwen is. Maar het was niet genieten.
Helpt overigens ook niet dat ik dus de laatste week een enorm onrustige buik heb, dus ik durf helemaal niet meer te eten en bijna niet te drinken op kantoor of onderweg.
Ik weet niet of ze me nemen zoals ik zelf ben, want bij sommige mensen ben ik altijd anders geweest dan dat ik ben. Dan was ik een rol aan het spelen, de rol waarvan ik dacht dat ze wilden dat ik die had. En ik durfde niet te laten zien wie ik was. Dat zit best wel diep. Dus ik denk dat je wel raak zit met dat het daardoor komt, dat ik mezelf moet accepteren en durven mezelf te zijn omdat dat goed genoeg is.quote:
[..]
Zou het ook niet een stukje jezelf accepteren zijn? Ik denk namelijk dat de meeste mensen jou wel nemen zoals je zelf bent, maar misschien heb jij het gevoel dat je je anders voor moet doen. Misschien vul ik dan teveel voor je in, maar zo is het voor mij. Eerst dacht ik dat mensen mij beoordeelde/veroordeelde en dat ik daarom anders moest zijn. Maar die hele veroordeling zat niet in hun, maar in mijn eigen onzekerheid. Ik voelde me niet goed genoeg voor die mensen.
Het voelt niet goed genoeg. Het voelt eng.
Dit wordt nog werken dus
Heel herkenbaar. Als ik het huis niet uit durf, blijk ik het uiteindelijk vaak toch nog wel te kunnen. Dat is niet altijd te vertrouwen. En als je het dan toch doet is het naar.quote:
Vandaag was een halve overwinning. Vanochtend had ik veel paniek, dus wilde bij elke halte van het ov omdraaien. Eerste doel was op kantoor m'n gezicht laten zien, dat werd een ochtendje werken en uiteindelijk heb ik de hele dag gewerkt. Dus dat was goed.
Maar eenmaal in de trein ingestort. Voelde me zo onwijs beroerd. Het voelde alsof ik zodra ik de trein uit zou stappen, ik gewoon om zou vallen. M'n vriend stond buiten het station op me te wachten, en ik wilde hem eigenlijk vragen om me echt direct bij de trein op te halen want ik had niet het gevoel nog zelfstandig te kunnen lopen. Uiteindelijk toch gewoon zelf gelopen. Dan zie je ook weer dat je gevoel niet altijd te vertrouwen is. Maar het was niet genieten.
Helpt overigens ook niet dat ik dus de laatste week een enorm onrustige buik heb, dus ik durf helemaal niet meer te eten en bijna niet te drinken op kantoor of onderweg.
Myraela, heb je erover nagedacht om toch weer hulp te zoeken? Want ondanks die overwinningen, die ik superknap van je vind, gun ik het je om hulp te krijgen bij dit gevecht
Ik kan me niet voorstellen dat er niks is wat zou kunnen helpen. Ik heb ook een paar keer moeten proberen tot ik een psycholoog had die me snapte en waar ik wat aan had, maar ze zijn er wel.
Wat een ontzettende doordouwer ben je... echt heel erg veel respect.quote:
Vandaag was een halve overwinning. Vanochtend had ik veel paniek, dus wilde bij elke halte van het ov omdraaien. Eerste doel was op kantoor m'n gezicht laten zien, dat werd een ochtendje werken en uiteindelijk heb ik de hele dag gewerkt. Dus dat was goed.
Maar eenmaal in de trein ingestort. Voelde me zo onwijs beroerd. Het voelde alsof ik zodra ik de trein uit zou stappen, ik gewoon om zou vallen. M'n vriend stond buiten het station op me te wachten, en ik wilde hem eigenlijk vragen om me echt direct bij de trein op te halen want ik had niet het gevoel nog zelfstandig te kunnen lopen. Uiteindelijk toch gewoon zelf gelopen. Dan zie je ook weer dat je gevoel niet altijd te vertrouwen is. Maar het was niet genieten.
Helpt overigens ook niet dat ik dus de laatste week een enorm onrustige buik heb, dus ik durf helemaal niet meer te eten en bijna niet te drinken op kantoor of onderweg.
Alleen wat hier boven gezegd is, zou hulp niet verstandig zijn? Dit soort dingen slopen je en dat hoeft helemaal niet. Doorzetten is een heel goed ding, tegen je gevoel in durven gaan vind ik echt super knap, maar je moet ook goed voor jezelf zorgen.
Heel erg veel sterkte
Hoe kun je nou zulke dingen tikken en daarnaast tikken dat je helemaal geen concrete angstgedachten hebt?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Wat is dan de angstgedachte? Ik krijg lichamelijke symptomen door de angst, en daar voel ik me onveilig door. Maar ik zie geen aanleiding voor die eerste angst.
Daarbij gaat het nu slechter, maar toen het beter ging en ik gewoon alles kon en deed en nergens over na hoefde te denken bleef die eerste stap van angst nog altijd hangen. Ik zie nog altijd niet welke angstgedachte daarachter zou zitten.
Daarbij gaat het nu slechter, maar toen het beter ging en ik gewoon alles kon en deed en nergens over na hoefde te denken bleef die eerste stap van angst nog altijd hangen. Ik zie nog altijd niet welke angstgedachte daarachter zou zitten.
Agorafobie. Want je hebt het eigenlijk altijd als je buiten huis bent of verder van huis bent.quote:
Wat is dan de angstgedachte? Ik krijg lichamelijke symptomen door de angst, en daar voel ik me onveilig door. Maar ik zie geen aanleiding voor die eerste angst.
Daarbij gaat het nu slechter, maar toen het beter ging en ik gewoon alles kon en deed en nergens over na hoefde te denken bleef die eerste stap van angst nog altijd hangen. Ik zie nog altijd niet welke angstgedachte daarachter zou zitten.
Van een hele dag niet eten en nauwelijks drinken kun je je ook beroerd gaan voelen. Combineer dat met je spanning en hoppa.quote:
Wat is dan de angstgedachte? Ik krijg lichamelijke symptomen door de angst, en daar voel ik me onveilig door. Maar ik zie geen aanleiding voor die eerste angst.
Daarbij gaat het nu slechter, maar toen het beter ging en ik gewoon alles kon en deed en nergens over na hoefde te denken bleef die eerste stap van angst nog altijd hangen. Ik zie nog altijd niet welke angstgedachte daarachter zou zitten.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
quote:
Agorafobie. Want je hebt het eigenlijk altijd als je buiten huis bent of verder van huis bent.
Ik kan me in beide wel herkennen, maar is dat een angstgedachte? Nu het slechter gaat herken ik wel een angst om m'n huis te verlaten en een angst voor de symptomen, en een verergering van die symptomen. Geen vertrouwen meer in m'n eigen lichaam. Maar ik herken dat niet als een bewuste gedachte op zo'n dag. En ik heb ook niet zulke gedachten voor een paniekaanval.quote:
Soms wel, dan komen ze wanneer ik net voorbij een afslag (mogelijkheid om om te draaien en terug naar huis te gaan) rij oid. Maar soms komen ze ook wanneer ik een onwijs gezellige avond heb en al een kwartier in een deuk lig. Dan heb ik echt geen seconde gedacht aan iets negatiefs, maar slaat het toch in als een bom.
Ik voel me vaak wel beter als ik rustig even wat heb gegeten, al heb ik daar dan geen zin in.quote:
[..]
Van een hele dag niet eten en nauwelijks drinken kun je je ook beroerd gaan voelen. Combineer dat met je spanning en hoppa.
Tap tap tap
Is ook wel zo, maar die onrustige buik is dus nieuw sinds de laatste tijd. En ik weet nog niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan, maar weet ook niet zeker of het echt door de angst komt. Eerst had ik bepaalde soorten eten die ik nog gewoon kon eten, brood met pindakaas, amandelen en sandwiches uit de supermarkt. Maar daarna at ik pas zodra ik in de trein zat, en nu had ik wel eten gehaald, maar was m'n buik echt nog teveel van slag. Dan is het alsof ik zodra ik iets eet meteen over m'n nek zou gaan of naar de toilet zou moeten.
Volgens mij zenuwen, zoiets had ik toen ik een jaar of 16 was. Werd bij de minste geringste spanning misselijk en heb ook uit de auto lopen kotsen een keerquote:
Is ook wel zo, maar die onrustige buik is dus nieuw sinds de laatste tijd. En ik weet nog niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan, maar weet ook niet zeker of het echt door de angst komt. Eerst had ik bepaalde soorten eten die ik nog gewoon kon eten, brood met pindakaas, amandelen en sandwiches uit de supermarkt. Maar daarna at ik pas zodra ik in de trein zat, en nu had ik wel eten gehaald, maar was m'n buik echt nog teveel van slag. Dan is het alsof ik zodra ik iets eet meteen over m'n nek zou gaan of naar de toilet zou moeten.
Ben er niet trots op. Ik loop nu op sommige dagen echt af en aan naar de wc.
Tap tap tap
Welnee, je angst maakt je banger, je bent bang voor wat er allemaal mis zou kunnen gaan en je angst reageert daarop. Dit houdt zichzelf zo in stand en voedt elkaar. Je angst(reacties) is tegelijkertijd datgene wat je angst veel erger en groter maakt.quote:
Wat is dan de angstgedachte? Ik krijg lichamelijke symptomen door de angst, en daar voel ik me onveilig door. Maar ik zie geen aanleiding voor die eerste angst.
Daarbij gaat het nu slechter, maar toen het beter ging en ik gewoon alles kon en deed en nergens over na hoefde te denken bleef die eerste stap van angst nog altijd hangen. Ik zie nog altijd niet welke angstgedachte daarachter zou zitten.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik denk dat je dat soort dingen ook niet per se perfect hoeft te weten om er hulp bij te kunnen krijgen. Ik had echt geen idee wat me mankeerde behalve dat ik me ontzettend rot voelde, maar dat ben ik dus nu aan het uitpuzzelen met de psycholoog. Dat is ook iets waar ze mee kunnen helpen. Vandaag hadden we weer een pijnpunt te pakken waarvan ik me ook niet bewust was dat dat nou eigenlijk zo veel los zou maken, maar het deed dat wel. Heel leerzaam.
Ja dat. Ik had met de juiste psycholoog zo veel van die "GOH!" momenten.quote:
Ik denk dat je dat soort dingen ook niet per se perfect hoeft te weten om er hulp bij te kunnen krijgen. Ik had echt geen idee wat me mankeerde behalve dat ik me ontzettend rot voelde, maar dat ben ik dus nu aan het uitpuzzelen met de psycholoog. Dat is ook iets waar ze mee kunnen helpen. Vandaag hadden we weer een pijnpunt te pakken waarvan ik me ook niet bewust was dat dat nou eigenlijk zo veel los zou maken, maar het deed dat wel. Heel leerzaam.
Myraela keek jij nou ook Greys? In de meest recente aflevering zit een scene met Owen die een psycholoog bezoekt en deze psycholoog deed me denken aan mijn eigen succespsycholoog in de zin van het nuchtere en pragmatische. Niet heel diep graven, maar gewoon accepteren dat sommige dingen zijn zoals ze zijn en werken zoals ze werken. Dat je lichaam op je hoofd reageert en dat je dat dus ook kunt trainen en dingen kunt afleren. Dat werkte voor mij heel prettig, om het geheel als een soort machine te bekijken, die je dus ook kunt repareren door een aantal instellingen te tweaken en hier en daar een schroefje aan te draaien. Werkte heel goed met mijn zalvigheidsaversie
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nou, ik dacht laat ik ook nog een kansje wagen op zo'n 'juiste' psycholoog. Ik belde de huisarts, kon wonder boven wonder direct langskomen. Leg de hele situatie uit. En toen was het van, ik lees in je dossier dat je nu zelf (behandeling een maand geleden gestopt) de handvaten hebt om met de paniek om te gaan. En een terugval hoort erbij, ik geloof erin dat je het zelf weer op kan pakken.
Dus ik leg uit dat we die vorige behandeling wel hebben gestopt, maar dat was niet omdat ik er vanaf was oid, dat was meer omdat we op een dood spoor zaten en ik niet het gevoel had dat die gesprekken nog iets toevoegde.
Dus toen vroeg ze wat ik wilde. Ik wil een nieuwe behandelaar of een nieuwe behandelmethode oid.
En toen het dus dat dat sowieso niet mogelijk is. Wachttijden van minstens 10 maanden. Dus nu gaan we weer naar de oude behandelaar. Fucking whooptiedoo. Geen idee wat de wachttijden daar zijn. Eigenlijk de neiging om dat maar gewoon meteen af te zeggen. Weer wat uurtjes gaan praten, terwijl ik nog steeds niet weet wat ik moet doen met mezelf.
Dus ik leg uit dat we die vorige behandeling wel hebben gestopt, maar dat was niet omdat ik er vanaf was oid, dat was meer omdat we op een dood spoor zaten en ik niet het gevoel had dat die gesprekken nog iets toevoegde.
Dus toen vroeg ze wat ik wilde. Ik wil een nieuwe behandelaar of een nieuwe behandelmethode oid.
En toen het dus dat dat sowieso niet mogelijk is. Wachttijden van minstens 10 maanden. Dus nu gaan we weer naar de oude behandelaar. Fucking whooptiedoo. Geen idee wat de wachttijden daar zijn. Eigenlijk de neiging om dat maar gewoon meteen af te zeggen. Weer wat uurtjes gaan praten, terwijl ik nog steeds niet weet wat ik moet doen met mezelf.
Heb je zelf al rond gekeken voor een therapeut/ instantie die je meer aanspreekt? Misschien is er kleinschalig/ vrijgevestigd wel wat te vinden. Zelf benaderen of er plek is en vervolgens naar de huisarts gaan voor een doorverwijzing?quote:
Nou, ik dacht laat ik ook nog een kansje wagen op zo'n 'juiste' psycholoog. Ik belde de huisarts, kon wonder boven wonder direct langskomen. Leg de hele situatie uit. En toen was het van, ik lees in je dossier dat je nu zelf (behandeling een maand geleden gestopt) de handvaten hebt om met de paniek om te gaan. En een terugval hoort erbij, ik geloof erin dat je het zelf weer op kan pakken.
Dus ik leg uit dat we die vorige behandeling wel hebben gestopt, maar dat was niet omdat ik er vanaf was oid, dat was meer omdat we op een dood spoor zaten en ik niet het gevoel had dat die gesprekken nog iets toevoegde.
Dus toen vroeg ze wat ik wilde. Ik wil een nieuwe behandelaar of een nieuwe behandelmethode oid.
En toen het dus dat dat sowieso niet mogelijk is. Wachttijden van minstens 10 maanden. Dus nu gaan we weer naar de oude behandelaar. Fucking whooptiedoo. Geen idee wat de wachttijden daar zijn. Eigenlijk de neiging om dat maar gewoon meteen af te zeggen. Weer wat uurtjes gaan praten, terwijl ik nog steeds niet weet wat ik moet doen met mezelf.
Ik wist eigenlijk niet eens dat dat een optie was. Valt het dan nog onder de zorgverzekering? Ik zag bij sommige zulke hoge bedragen, dat vond ik wat pittig.
Bedoel je een vrijgevestigde psycholoog? Dat is afhankelijk van of de psycholoog of instelling een contract heeft met je verzekering, of aan de voorwaarden van je verzekering voldoet. Dit kun je meestal gewoon op de site zien.quote:
Ik wist eigenlijk niet eens dat dat een optie was. Valt het dan nog onder de zorgverzekering? Ik zag bij sommige zulke hoge bedragen, dat vond ik wat pittig.
Je hebt dan wel een verwijzing van je huisarts nodig maar daar kun je gewoon om vragen.
Waarom die tien maanden is dat een verzekeringsding?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ze zei dat dat de wachttijden zijn. En nu weet ik ook wel dat de wachttijden voor de gespecialiseerde GGZ erg lang kunnen zijn. Maar volgens mij is dat voornamelijk bij de complexere situaties met dubbele diagnoses etc. Maar ik ga me nog even iets verder verdiepen in de mogelijkheden in deze regio en de mogelijke wachttijden.quote:
Waarom die tien maanden is dat een verzekeringsding?
Al heb ik het nu ook al een beetje geaccepteerd. Misschien wil m'n vorige behandelaar wel een beetje meedenken en hebben ze ook nog andere behandelmethodes voor paniek. Ik had de vorige keer op persoonlijk vlak een prima klik met m'n psycholoog. Van mijn leeftijd, gewoon gezellig. Maar de behandeling was gewoon een werkboekje afwerken. Ik weet ook niet welke 'andere' behandeling ik zou willen hebben, ik heb er geen verstand van natuurlijk. Dus misschien helpt het wel om het proces nogmaals door te lopen.
Ik baalde vanochtend ook gewoon een beetje van m'n huisarts. Voelde ik me de vorige keer eindelijk eens serieus genomen bij een huisarts, denk ik nu weer van wtf. Ik hoor van alle kanten, joh Myra, het gaat niet goed, zoek toch nog eens iets van hulp. En ze zegt het vriendelijker, maar haar woorden van vanochtend interpreteer ik als "Hoort erbij, gaat prima, stel je niet aan".
Al is eigenlijk die hele paniekstoornis natuurlijk sowieso gewoon aanstellerij. Er is niets aan je hand terwijl je hoofd maar blijft roepen dat je lichaam alles niet meer aankan of dat de meest simpele situaties onveilig zijn.
Dat is wel heel kort door de bocht. Het is een paniekstoornis, misschien kan je met je nuchtere verstand anders beredeneren, maar dat maakt niet dat het aanstellerij is...quote:
Al is eigenlijk die hele paniekstoornis natuurlijk sowieso gewoon aanstellerij. Er is niets aan je hand terwijl je hoofd maar blijft roepen dat je lichaam alles niet meer aankan of dat de meest simpele situaties onveilig zijn.
Had je liever ergens anders naar verwezen willen worden?
Je zou je verzekering kunnen bellen of zij adressen hebben waar je terecht zou kunnen of dat zij eventueel iets aan wachttijd bemiddeling zouden kunnen doen bijvoorbeeld. Niet geschoten is altijd mis.
Soms kan een andere behandelaar wel net een andere invalshoek hebben die beter aansluit...
Jammer als je huisarts niet helemaal reageert zoals je zou willen of had verwacht.
Misschien heb je het heel nuchter zitten vertellen en reageert ze daarom ook wat nuchter?
Kan je er nog op terugkomen bij je huisarts?
[ Bericht 7% gewijzigd door Nijna op 19-04-2019 20:22:45 ]
Fake it till you make it...
Ja, ik bedoel het ook niet zo slecht of kleinerend oid, maar het zou ergens misschien wel fijn zijn als ik er wat meer van overtuigd zou zijn dat ik alles wat ik voel niet serieus hoef te nemen. Want volgens mij is dat de enige manier waarop ik er doorheen ga komen.quote:
Dat is wel heel kort door de bocht. Het is een paniekstoornis, misschien kan je met je nuchtere verstand anders beredeneren, maar dat maakt niet dat het aanstellerij is...
Ik keek vandaag toevallig een filmpje dat het wel mooi beschreef. Het eerst doel voor mensen met een paniekstoornis is om van die angst af te komen. Maar eigenlijk is dat doel, al een vorm van vluchtgedrag. Het doel zou niet moeten zijn om van de angst af te komen, want dan lukt het niet. Een emotie die je weg probeert te stoppen, maak je juist alleen maar sterker. Het doel zou moeten zijn om de angst te accepteren. Dan kan angst weer terug naar de proportie waarin het weer een normale en gezonde emotie is.
Vast makkelijker gezegd dan gedaan, maar er zit absoluut wel wat in.quote:
[..]
Ja, ik bedoel het ook niet zo slecht of kleinerend oid, maar het zou ergens misschien wel fijn zijn als ik er wat meer van overtuigd zou zijn dat ik alles wat ik voel niet serieus hoef te nemen. Want volgens mij is dat de enige manier waarop ik er doorheen ga komen.
Ik keek vandaag toevallig een filmpje dat het wel mooi beschreef. Het eerst doel voor mensen met een paniekstoornis is om van die angst af te komen. Maar eigenlijk is dat doel, al een vorm van vluchtgedrag. Het doel zou niet moeten zijn om van de angst af te komen, want dan lukt het niet. Een emotie die je weg probeert te stoppen, maak je juist alleen maar sterker. Het doel zou moeten zijn om de angst te accepteren. Dan kan angst weer terug naar de proportie waarin het weer een normale en gezonde emotie is.
Fake it till you make it...
Dat men zegt: beweging is goed voor je! Dat je dan een stukje gaat fietsen en de afstand hebt onderschat. En dat het bergopwaarts met wind tegen is. En dat dingen (alles) me heel snel op de darmen slaan en ik even bang was m'n darmen langs de weg te moeten legen en mn kont af te moeten vegen met weegbree ofzo.
Dus spelende vrouw, wat hebben we geleerd: doe het stapje voor stapje en niet meteen 18 km na een paar jaar bankhangen oké. Voelde me nou niet bepaald zen met m'n omgeving en kon ook niet bepaald van het weer en de vogeltjes genieten
Dus spelende vrouw, wat hebben we geleerd: doe het stapje voor stapje en niet meteen 18 km na een paar jaar bankhangen oké. Voelde me nou niet bepaald zen met m'n omgeving en kon ook niet bepaald van het weer en de vogeltjes genieten
Tap tap tap
Het is heel raar om nu in het fasehuis te zijn. Morgen mag ik naar mijn moeder, alleen de rest van Pasen zit ik hier.
Maar goed... ik ga me wel vermaken
Maar goed... ik ga me wel vermaken
Klinkt goedquote:
Het is heel raar om nu in het fasehuis te zijn. Morgen mag ik naar mijn moeder, alleen de rest van Pasen zit ik hier.
Maar goed... ik ga me wel vermaken
Jaquote:
Op de kans dat ik zondagavond een eenzaamheidsdip krijg is groot, maar ik maak een plan om daarmee om te gaan.En de rest wordt gewoon fijn. Lekker met boekjes in het zonnetje zitten, wandeling maken, knutselen. Gewoon alles waar een CotS blij van wordt
quote:
[..]
Ja
En de rest wordt gewoon fijn. Lekker met boekjes in het zonnetje zitten, wandeling maken, knutselen. Gewoon alles waar een CotS blij van wordt
Maar is alles wel goed gegaan? Want dan weet je de volgende keer, op een wat kleiner rondje, in ieder geval dat je dit gewoon kan en dat het allemaal wel los loopt.quote:
Dat men zegt: beweging is goed voor je! Dat je dan een stukje gaat fietsen en de afstand hebt onderschat. En dat het bergopwaarts met wind tegen is. En dat dingen (alles) me heel snel op de darmen slaan en ik even bang was m'n darmen langs de weg te moeten legen en mn kont af te moeten vegen met weegbree ofzo.
Dus spelende vrouw, wat hebben we geleerd: doe het stapje voor stapje en niet meteen 18 km na een paar jaar bankhangen oké. Voelde me nou niet bepaald zen met m'n omgeving en kon ook niet bepaald van het weer en de vogeltjes genieten
Ja hoor, toen ik eenmaal thuis was ben ik meteen naar de wc gerend en toen hoefde ik niet meerquote:
[..]
Maar is alles wel goed gegaan? Want dan weet je de volgende keer, op een wat kleiner rondje, in ieder geval dat je dit gewoon kan en dat het allemaal wel los loopt.
Kop als een tomaat wel. Ben echt niet zo van het bewegen en de zon. Was van de week ook al een paar keer wezen wandelen. Echt slakkentempo, weer helemaal stuk daarna, maar ik moet het een beetje rustig opbouwen en niet meteen 18 km willen doen. Vraag me soms ook af of ik geen prikkelbare darm heb.
Tap tap tap
Heb je daar vaker last van, dat het dan toch niet zo lijkt te zijn? Ik heb dat namelijk ook steeds vaker. En nou is m'n buik ook wel écht een stuk onrustiger, maar ik begin me wel te realiseren dat die valse aandrang en stress eromheen toch wel echt een panieksymptoom is. Al heb ik ook dezelfde twijfel over pds.quote:
Ja hoor, toen ik eenmaal thuis was ben ik meteen naar de wc gerend en toen hoefde ik niet meer
Je hebt wel een goede warme dag uitgekozen om te beginnen met bewegen.quote:Kop als een tomaat wel. Ben echt niet zo van het bewegen en de zon.
Was van de week ook al een paar keer wezen wandelen. Echt slakkentempo, weer helemaal stuk daarna, maar ik moet het een beetje rustig opbouwen en niet meteen 18 km willen doen. Vraag me soms ook af of ik geen prikkelbare darm heb.
Ik en m'n vriend hebben ook besloten weer af te gaan vallen en vooral wat meer te bewegen. Vooral wandelen. We stellen een dagelijks doel, en willen dat doel dan elke maand met 1000 stappen per dag verhogen.
Al mijn doelen weer opgepakt vandaag, van activiteiten naar gezondheid naar zelfzorg. Meestal gaat dat bij mij hooguit twee weken goed, maar ik zit hier voor minimaal een halfjaar, dus ik ga proberen (met hulp) om er echt gewoontes van te maken. Elke week komen er nieuwe doelen bij. Als alles een week goed gaat, mag ik van mezelf een tijdschriftje kopen (vind ik leuk ) en ik moet nog een grote beloning vinden voor elke maand dat alles goed ging (dus vier weken succes). Alleen ik weet absoluut niet wat...
Mijn moeder heeft me beloofd dat ik na deze opname samen met haar op vakantie ga ergens in dit land. Dat vind ik wel een heel leuk vooruitzicht.
Ik vind het alleen erg jammer dat ze tegenwoordig bij mij op eieren loopt. Als er iets warrig gaat, of als het ergens druk is, blijft ze maar vragen of ik het trek. Als ik een pilletje neem, denkt ze gelijk dat ik iets niet aankan... Dat vind ik best wel erg verdrietig
) en ik moet nog een grote beloning vinden voor elke maand dat alles goed ging (dus vier weken succes). Alleen ik weet absoluut niet wat... Mijn moeder heeft me beloofd dat ik na deze opname samen met haar op vakantie ga ergens in dit land. Dat vind ik wel een heel leuk vooruitzicht.
Ik vind het alleen erg jammer dat ze tegenwoordig bij mij op eieren loopt. Als er iets warrig gaat, of als het ergens druk is, blijft ze maar vragen of ik het trek. Als ik een pilletje neem, denkt ze gelijk dat ik iets niet aankan... Dat vind ik best wel erg verdrietig
Ik denk dat je het zo moet zien dat ze bezorgd om je is en dus wil weten hoe het met je is, CotS.
Misschien te zijner tijd eens bespreken met je moeder en iemand van de verpleging/psych erbij? Het kan ook zijn dat er een 'lotgenotencontact' is voor mensen met bepaalde psychische problematiek is? Dat is er bijvoorbeeld bij autisme en dementie, het kan zijn dat dat je moeder kan helpen?
En een tijdschrift én een vakantie als vooruitzicht, dat klinkt goed!
Misschien te zijner tijd eens bespreken met je moeder en iemand van de verpleging/psych erbij? Het kan ook zijn dat er een 'lotgenotencontact' is voor mensen met bepaalde psychische problematiek is? Dat is er bijvoorbeeld bij autisme en dementie, het kan zijn dat dat je moeder kan helpen?
En een tijdschrift én een vakantie als vooruitzicht, dat klinkt goed!
Ik heb mijn moeder folders gegeven voor logenoten contact en een training vanuit Lentis om ermee te leren omgaan. Verder praten we er veel over. Alleen ik wil niet dat ze zich zorgen maakt. Ook heb ik haar een website gestuurd van een naasten van schizofreniepatiënten. Een driegesprek vinden we allebei erg vervelend.quote:
Ik denk dat je het zo moet zien dat ze bezorgd om je is en dus wil weten hoe het met je is, CotS.
Misschien te zijner tijd eens bespreken met je moeder en iemand van de verpleging/psych erbij? Het kan ook zijn dat er een 'lotgenotencontact' is voor mensen met bepaalde psychische problematiek is? Dat is er bijvoorbeeld bij autisme en dementie, het kan zijn dat dat je moeder kan helpen?
En een tijdschrift én een vakantie als vooruitzicht, dat klinkt goed!
Ja... als het goed gaat mag ik elke week een tijdschrift kopen , maar ik denk zeker niet dat het me elke week gaat lukken. En die vakantie is echt te lief van haar! Ze wil dan vieren dat ik weer op mezelf woon en dat vind ik ook wel het vieren waard
Dikke knuffel... weet je waardoor het komt?quote:Op dinsdag 23 april 2019 11:11 schreef Lonaa het volgende:
Hmm. Hier steekt een gevoel van moedeloosheid weer de kop op.
Neen. En dat maakt het wel extra frustrerend.quote:
[..]
Dikke knuffel... weet je waardoor het komt?
Sterkheidsbaas van alles.
quote:
[..]
Neen. En dat maakt het wel extra frustrerend.
Sterkte lieve Lonaaquote:
Hmm. Hier steekt een gevoel van moedeloosheid weer de kop op.
Ik hoop dat dat gevoel weggaat.
Als ik iets voor je kan doen; zo ver van hier ben je niet
Ik begin een beetje op te krabbelen lijkt wel. Antidepressiva en het uit de weg gaan van alles wat me spanning bezorgt lijken te helpen. Nu langzaam beginnen om alle angsten en zorgen ook aan te gaan. Dat is wel eng.
@ChildoftheStars, ik vind het heel stoer hoe je aan je herstel werkt. Ik hoop dat je kunt oefenen met wat minder kritisch op jezelf te zijn. Volgens mij doe je het hartstikke goed, ook als je niet perfect alle doelen haalt.
Wat fijn dat je begint op te krabbelen! Natuurlijk is het eng, maar jij kan het! Je bent echt een kanjer. Zet hem opquote:
[..]
Sterkte lieve Lonaa
Ik hoop dat dat gevoel weggaat.
Als ik iets voor je kan doen; zo ver van hier ben je niet
Ik begin een beetje op te krabbelen lijkt wel. Antidepressiva en het uit de weg gaan van alles wat me spanning bezorgt lijken te helpen. Nu langzaam beginnen om alle angsten en zorgen ook aan te gaan. Dat is wel eng.
@:ChildoftheStars, ik vind het heel stoer hoe je aan je herstel werkt. Ik hoop dat je kunt oefenen met wat minder kritisch op jezelf te zijn. Volgens mij doe je het hartstikke goed, ook als je niet perfect alle doelen haalt.
Je bent sterker dan de angsten.Vandaag heb ik net met een vpk gesproken over mijn perfectionisme (en zij zei dat je met streven naar perfectie direct de eerste fout maakt) en over mijn gevoelens e.d. Als de zelfzorg (elke dag douchen en tandenpoetsen) en het ritme goed gaat, ik al heel tevreden mag zijn. De andere doelen zijn mooi, maar minder belangrijk. En als ik een keer niet goed voor mezelf zorg is er ook niks aan de hand. Ik moet echt erop letten dat ik mezelf niet ontmoedigd.
Die verpleegkundige heeft zeker gelijk. Het is heel knap om een goed ritme aan te houden en consequent tanden te poetsen en te douchen. Waarschijnlijk zijn er meer mensen die daar een potje van maken dan dat je zou denken. Ik heb zelf ook moeite om vaak genoeg te douchen, vooral als ik niet thuis ben of me niet helemaal goed voel. Afgelopen weekend was ik een weekendje weg en toen heeft m'n vriend me uiteindelijk zo goed als onder de douche gesleeptquote:
[..]
Wat fijn dat je begint op te krabbelen! Natuurlijk is het eng, maar jij kan het! Je bent echt een kanjer. Zet hem op
Vandaag heb ik net met een vpk gesproken over mijn perfectionisme (en zij zei dat je met streven naar perfectie direct de eerste fout maakt) en over mijn gevoelens e.d. Als de zelfzorg (elke dag douchen en tandenpoetsen) en het ritme goed gaat, ik al heel tevreden mag zijn. De andere doelen zijn mooi, maar minder belangrijk. En als ik een keer niet goed voor mezelf zorg is er ook niks aan de hand. Ik moet echt erop letten dat ik mezelf niet ontmoedigd.
Je bent zo goed in mij aanmoedigen
ik hoop dat je dat ook voor jezelf doet. Want jij bent al helemaal een kanjer, en je bent supersterk.
Mijn hoofddoelen zijn op dit moment zelfzorg, minimaal 3 uur knutselen per dag. Minimaal drie uur lezen per dag. Elke dag naar buiten, zelfzorg en ritme. Naar clubjes e.d. gaan, grenzen & realistisch plannen. Acceptatie van de stoornis (en ermee leren omgaan) en zelfvertrouwen/respect vergrotenquote:
[..]
Die verpleegkundige heeft zeker gelijk. Het is heel knap om een goed ritme aan te houden en consequent tanden te poetsen en te douchen. Waarschijnlijk zijn er meer mensen die daar een potje van maken dan dat je zou denken. Ik heb zelf ook moeite om vaak genoeg te douchen, vooral als ik niet thuis ben of me niet helemaal goed voel. Afgelopen weekend was ik een weekendje weg en toen heeft m'n vriend me uiteindelijk zo goed als onder de douche gesleept
Je bent zo goed in mij aanmoedigen
Dat niet alle subdoelen in een keer lukken (ik heb die doelen in hapklare brokken gedeeld) is geen wonder. Bij ieder ander zou ik zeggen, stel prioriteiten, je hebt minimaal een halfjaar. Alleen ik wil nu aan alles tegelijkertijd werken. En dat wil niet.
Wel fijn dat je vriend je dan onder de douche sleept! Dan word je een beetje gedwongen om die structuur aan te houden (al is het ook heel vervelend dat het nodig is).
En je verdient alle aanmoediging die er is. Wat je nu over mij zegt, geldt zeker ook voor jou. Dank je wel
Dat vind ik best zware doelen Cots: minimaal 3 uur knutselen en minimaal 3 uur lezen. Mag ik vragen waarom zo lang? Ik lees graag, maar 3 uur per dag verplicht moeten lezen is voor mij niet te doen. Het is een hobby, geen werk toch?
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Het is zeker een hobby, maar ik probeer mijn tijd beter te besteden. Minder beelschermtijdquote:
Dat vind ik best zware doelen Cots: minimaal 3 uur knutselen en minimaal 3 uur lezen. Mag ik vragen waarom zo lang? Ik lees graag, maar 3 uur per dag verplicht moeten lezen is voor mij niet te doen. Het is een hobby, geen werk toch?
Naja... het hoeft niet in een keer te lukken. Voor lezen en knutselen heb ik een opbouwschema. Dat was voordat de schizofrenie doorbrak normaal voor me. En niet achter elkaar he, een uur per dagdeel. Op die manier wil ik ook beter met mijn tijd omgaan. Sociaal leven en clubjes gaan sowieso voor, dus het is niet zo streng.
En het zijn zeker geen gemakkelijke doelen, maar ja... ik wil het gewoon graag goed doen
Sowieso bespreek ik dit ook nog met mijn begeleiders/sters. Even horen wat die ervan vinden
Bijna net zo lang als een werkdagquote:
Dat vind ik best zware doelen Cots: minimaal 3 uur knutselen en minimaal 3 uur lezen. Mag ik vragen waarom zo lang? Ik lees graag, maar 3 uur per dag verplicht moeten lezen is voor mij niet te doen. Het is een hobby, geen werk toch?
Wat vinden je begeleiders er van CotS?
Lijkt me goed om dit te bespreken inderdaad. Het goed doen heeft veel verschillende gezichten he?quote:
[..]
Het is zeker een hobby, maar ik probeer mijn tijd beter te besteden. Minder beelschermtijd
Naja... het hoeft niet in een keer te lukken. Voor lezen en knutselen heb ik een opbouwschema. Dat was voordat de schizofrenie doorbrak normaal voor me. En niet achter elkaar he, een uur per dagdeel. Op die manier wil ik ook beter met mijn tijd omgaan. Sociaal leven en clubjes gaan sowieso voor, dus het is niet zo streng.
En het zijn zeker geen gemakkelijke doelen, maar ja... ik wil het gewoon graag goed doen
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Die weten de hoofddoelen. Dit kwam later in mij op, dus dat bespreek ik zodra ze weer werkt. En morgen komt iemand van het fact en dan leg ik het ook voor. Ik ben benieuwd wat die zeggen, zeker omdat realistisch plannen en agendamanagement doelen zijn die ze hier erg belangrijk vinden.quote:
[..]
Bijna net zo lang als een werkdag
Wat vinden je begeleiders er van CotS?
Goed dat ze je daar bij helpenquote:
[..]
Die weten de hoofddoelen. Dit kwam later in mij op, dus dat bespreek ik zodra ze weer werkt. En morgen komt iemand van het fact en dan leg ik het ook voor. Ik ben benieuwd wat die zeggen, zeker omdat realistisch plannen en agendamanagement doelen zijn die ze hier erg belangrijk vinden.
(en ze trappen continu op de rem. Daarom heb ik een opbouwschema van zeven weken gemaakt, om het realistisch te maken)
Ja het perfectionisme en je dromen zijn wellicht je enige houvast geworden om te vluchten in roerige tijden.
En nu verandert er vanalles en lijkt het mij heel normaal om terug te vallen en de controle te willen behouden met voor jouw "veilige" strategieën.
Rustig aan Child
En nu verandert er vanalles en lijkt het mij heel normaal om terug te vallen en de controle te willen behouden met voor jouw "veilige" strategieën.
Rustig aan Child
Doelen zijn leuk, maar waarom hang je zo vast aan de tijd? Het is helemaal prima als je veel wil lezen of knutselen, maar juist door een verplicht aantal uren aan te hangen, maak je van iets wat ontspanning zou kunnen zijn juist weer een verplichting. Dat legt onnodig veel druk op jezelf. Geeft eigenlijk geen voldoening als het wel lukt, maar wel het gevoel dat je faalt als het niet lukt.quote:
Mijn hoofddoelen zijn op dit moment zelfzorg, minimaal 3 uur knutselen per dag. Minimaal drie uur lezen per dag. Elke dag naar buiten, zelfzorg en ritme. Naar clubjes e.d. gaan, grenzen & realistisch plannen.
Is het niet een veel leuker doel om met jezelf af te spreken dat je in een bepaalde periode een boek uit wil lezen? Of jezelf een nieuwe hobby-techniek aan wil leren oid? Dan heb je nog steeds doelen, maar zijn ze iets flexibeler en maakt het niet uit als het een dag niet lukt.
...quote:
Ja het perfectionisme en je dromen zijn wellicht je enige houvast geworden om te vluchten in roerige tijden.
En nu verandert er vanalles en lijkt het mij heel normaal om terug te vallen en de controle te willen behouden met voor jouw "veilige" strategieën.
Rustig aan Child
Ik doe echt mijn best
Je hebt gelijk... ik wil gewoon graag terug naar mijn oude zelf. Naar de zelf voordat ik moest toegeven aan mijn psyche...quote:
[..]
Doelen zijn leuk, maar waarom hang je zo vast aan de tijd? Het is helemaal prima als je veel wil lezen of knutselen, maar juist door een verplicht aantal uren aan te hangen, maak je van iets wat ontspanning zou kunnen zijn juist weer een verplichting. Dat legt onnodig veel druk op jezelf. Geeft eigenlijk geen voldoening als het wel lukt, maar wel het gevoel dat je faalt als het niet lukt.
Is het niet een veel leuker doel om met jezelf af te spreken dat je in een bepaalde periode een boek uit wil lezen? Of jezelf een nieuwe hobby-techniek aan wil leren oid? Dan heb je nog steeds doelen, maar zijn ze iets flexibeler en maakt het niet uit als het een dag niet lukt.
Jouw idee klinkt wel goed! Zeker het falen blijft behoorlijk hangen inderdaad. Of iig ook accepteren dat dagen gewoon anders zijn. Ik ga het sowieso bespreken... en nadenken over andere opties.Mijn vorige manier van plannen was al afgekeurd (soort basislijst met alles wat ik van mezelf moest doen op een dag, 19 items) dus dit leek me al een stuk soepeler... maar goed... terug naar de tekentafel
Het is heel goed dat je er zoveel aan werkt, maar soms doe je eigenlijk juist het meeste wanneer je niets doet. Dingen even loslaat.quote:
Je hebt gelijk... ik wil gewoon graag terug naar mijn oude zelf. Naar de zelf voordat ik moest toegeven aan mijn psyche...
Jouw idee klinkt wel goed! Zeker het falen blijft behoorlijk hangen inderdaad. Of iig ook accepteren dat dagen gewoon anders zijn. Ik ga het sowieso bespreken... en nadenken over andere opties.Mijn vorige manier van plannen was al afgekeurd (soort basislijst met alles wat ik van mezelf moest doen op een dag, 19 items) dus dit leek me al een stuk soepeler... maar goed... terug naar de tekentafel
Je agenda/dag vullen met plannen is goed, maar zie het niet allemaal als een verplichting of als een mislukking wanneer het niet lukt. Het lukt iedereen soms niet. Ik roep regelmatig 'dit weekend ga ik het hele huis schoonmaken', vervolgens doe ik de hele dag niets. En dan denk ik aan het eind van de dag ' Fuck it' bestel ik nog een pizza om de luiheid af te maken en komt er wel weer een volgend weekend waarop ik misschien eens iets schoonmaak.
Ik probeer juist te genieten van zo'n weekend. Te realiseren dat ik het even rustig aan heb gedaan en dat dat ook goed voor me is. Dan haal ik er tenminste nog energie uit, terwijl ik als ik me op ga vreten over het feit dat ik niets gedaan heb, helemaal gesloopt ben.
Dat is inderdaad iets dat me regelmatig gebeurt, alleen dan ben ik echt van slag en is dan weer een reden om mezelf te haten. Terwijl ik het uit jouw mond heel fijn en gezond vind klinken. En niks doen is soms ook heel erg goedquote:
[..]
Het is heel goed dat je er zoveel aan werkt, maar soms doe je eigenlijk juist het meeste wanneer je niets doet. Dingen even loslaat.
Je agenda/dag vullen met plannen is goed, maar zie het niet allemaal als een verplichting of als een mislukking wanneer het niet lukt. Het lukt iedereen soms niet. Ik roep regelmatig 'dit weekend ga ik het hele huis schoonmaken', vervolgens doe ik de hele dag niets. En dan denk ik aan het eind van de dag ' Fuck it' bestel ik nog een pizza om de luiheid af te maken en komt er wel weer een volgend weekend waarop ik misschien eens iets schoonmaak.
Ik probeer juist te genieten van zo'n weekend. Te realiseren dat ik het even rustig aan heb gedaan en dat dat ook goed voor me is. Dan haal ik er tenminste nog energie uit, terwijl ik als ik me op ga vreten over het feit dat ik niets gedaan heb, helemaal gesloopt ben.
Ik ben me nu wel aan het beseffen dat mijn plan niet werkt en dat frustreert me... ik ga knutselen en lezen wat breder maken. Ik heb wel een uur tijdschriftjes zitten lezen en gedichtenbundels. Ook heb ik twee uur in mijn bujo gewerkt. Meer dan hoeft volgens mijn lijst. Dus dat is ook goed. En ik heb een lange wandeling gemaakt met mijn beste vriend (anderhalf uurtje) en vanavond komt er ook nog een vriendin. Allemaal momenten dat ik actief bezig ben. Dus ik vind dat ik deze dag als geslaagd mag inkleuren
Zou het een idee zijn om te werken in termen als verzorging, huishouden, sociaal, beweging, creatief en ontspanning? Dan kun je wat creatiever zijn in je 'boekhouding' en hopelijk ook wat eerder tevreden met jezelf zijn. Een wandeling met een vriend kun je dan of schrijven bij beweging, of bij sociaal. Maar net waar je die dag nog iets van nodig had.
En creatief kan knutselen zijn, maar kan ook lekker koken zijn of je bujo oid. En ontspanning is lezen of een serietje kijken of whatever.
Krijg je daar ook nog iets van dagelijkse therapie eigenlijk?
En creatief kan knutselen zijn, maar kan ook lekker koken zijn of je bujo oid. En ontspanning is lezen of een serietje kijken of whatever.
Krijg je daar ook nog iets van dagelijkse therapie eigenlijk?
Myraela heeft goede tips, @ChildoftheStars wees niet te streng voor jezelf. Net als wanneer je je been gebroken zou hebben, ben je aan het bijkomen van een ziekte, en daar mag je je ook naar gedragen. Ambities kunnen later nog wel
Wat ik doe om mijn dagen een beetje zinnig door te komen is een "habit tracker". Je zult die vast wel eens tegengekomen zijn in een bullet journal. Ik gebruik gewoon een notitieblokje met kleine ruitjes. Voor iedere dag heb ik tien doelen en ik wil een voldoende halen, dus zes doelen of meer voltooien. Voor april zijn mijn doelen:
- ontbijt
- lunch
- avondeten
- niet meer dan 1 portie snoep
- meer dan halfuur buiten
- mediteren
- yoga
- schrijven
- tanden stokeren
- 22:00 bed
- medicijnen innemen
Sommige doelen zijn heel makkelijk te halen, dus het komt heel zelden voor dat ik een onvoldoende haal, en daar ben ik wel blij mee. Het heeft geen zin om kwaad op mezelf te gaan zitten wezen omdat het me allemaal niet goed genoeg lukt.
Als ik voor mei mijn doelen aanpas, ga ik er niet meer maken. Het blijven er tien, zodat de scores kloppen. Misschien doe ik ze wel net anders -- ik ben niet heel tevreden met mijn doelen op het gebied van lichaamsbeweging, maar ik moet nog even bedenken hoe ik het dan wil.
wees niet te streng voor jezelf. Net als wanneer je je been gebroken zou hebben, ben je aan het bijkomen van een ziekte, en daar mag je je ook naar gedragen. Ambities kunnen later nog wel Wat ik doe om mijn dagen een beetje zinnig door te komen is een "habit tracker". Je zult die vast wel eens tegengekomen zijn in een bullet journal. Ik gebruik gewoon een notitieblokje met kleine ruitjes. Voor iedere dag heb ik tien doelen en ik wil een voldoende halen, dus zes doelen of meer voltooien. Voor april zijn mijn doelen:
- ontbijt
- lunch
- avondeten
- niet meer dan 1 portie snoep
- meer dan halfuur buiten
- mediteren
- yoga
- schrijven
- tanden stokeren
- 22:00 bed
- medicijnen innemen
Sommige doelen zijn heel makkelijk te halen, dus het komt heel zelden voor dat ik een onvoldoende haal, en daar ben ik wel blij mee. Het heeft geen zin om kwaad op mezelf te gaan zitten wezen omdat het me allemaal niet goed genoeg lukt.
Als ik voor mei mijn doelen aanpas, ga ik er niet meer maken. Het blijven er tien, zodat de scores kloppen. Misschien doe ik ze wel net anders -- ik ben niet heel tevreden met mijn doelen op het gebied van lichaamsbeweging, maar ik moet nog even bedenken hoe ik het dan wil.
Dat heeft wel wat inderdaad... alleen ik vind het "eng" omdat het zo los is... Ik moet ervoor waken dat ik dan geen definities ga stellen... Sommige dingen hoef ik namelijk niet elke dag voor mezelf (sociaal bijvoorbeeld en in de weekenden ben "vrij" van naar buiten gaan). Ik vind het een heel goede tip, ik ga er zeker over nadenken hoe ik hem CotS-proof kan maken.quote:
Zou het een idee zijn om te werken in termen als verzorging, huishouden, sociaal, beweging, creatief en ontspanning? Dan kun je wat creatiever zijn in je 'boekhouding' en hopelijk ook wat eerder tevreden met jezelf zijn. Een wandeling met een vriend kun je dan of schrijven bij beweging, of bij sociaal. Maar net waar je die dag nog iets van nodig had.
En creatief kan knutselen zijn, maar kan ook lekker koken zijn of je bujo oid. En ontspanning is lezen of een serietje kijken of whatever.
Krijg je daar ook nog iets van dagelijkse therapie eigenlijk?
Nee, momenteel niet. Ik heb wel gesprekken en ga binnenkort twee trainingen doen. Of binnenkort... ze willen eerst dat ik helemaal tot rust gekomen ben en wanneer ze dat vinden... geen flauw idee.
Wat fijn dat dit zo goed voor je werkt! En ook heel belangrijke doelen om mee te werken! Habittrackers heb ik ookquote:
Myraela heeft goede tips, @:ChildoftheStars
Wat ik doe om mijn dagen een beetje zinnig door te komen is een "habit tracker". Je zult die vast wel eens tegengekomen zijn in een bullet journal. Ik gebruik gewoon een notitieblokje met kleine ruitjes. Voor iedere dag heb ik tien doelen en ik wil een voldoende halen, dus zes doelen of meer voltooien. Voor april zijn mijn doelen:
- ontbijt
- lunch
- avondeten
- niet meer dan 1 portie snoep
- meer dan halfuur buiten
- mediteren
- yoga
- schrijven
- tanden stokeren
- 22:00 bed
- medicijnen innemen
Sommige doelen zijn heel makkelijk te halen, dus het komt heel zelden voor dat ik een onvoldoende haal, en daar ben ik wel blij mee. Het heeft geen zin om kwaad op mezelf te gaan zitten wezen omdat het me allemaal niet goed genoeg lukt.
Als ik voor mei mijn doelen aanpas, ga ik er niet meer maken. Het blijven er tien, zodat de scores kloppen. Misschien doe ik ze wel net anders -- ik ben niet heel tevreden met mijn doelen op het gebied van lichaamsbeweging, maar ik moet nog even bedenken hoe ik het dan wil.
alleen dan niet in doelvorm. Maar met zaken die ik dan belangrijk vind. Komt er altijd op neer of ik goed voor mezelf gezorgd heb en of ik wat nuttigs heb gedaan. Daar is geen goed of fout aan verbonden, alleen een overzicht om snel te kunnen checken hoe het met me gaat. Mooi systeem heb jij
In de theorie/ praktijk gaat het eigenlijk best goed met mij.
Drinken is op de achtergrond, maar niet compleet nuchter door het leven.
Goede psycholoog, maar sommige triggers van het leven (op een bepaalde manier zijn het echt oprechte drama's in mijn leven) die echt voor een letterlijke kortsluiting in mijn hoofd zorgen.
Ben van de vecht in de vlucht modus gegaan in mijn hoofd en trek al die emoties van anderen bijna niet meer.
Gelukkig maak ik het bespreekbaar met mijn psych, maar ik moet echt waken dat ik geen muur om mij heen ga mestselen want zo ben ik niet.
Lees wat boeken momenteel en zag een mooie opmerking "kennis verjaagt angst", maar hoe meer ik leer over mijn angsten en hoofd hoe banger ik word dat op een moment mijn emoties teveel worden en de grens bereikt is.
Hoe gaan sommige van jullie hier mee om? Hoe scheiden jullie de grens tussen schuld en verantwoordelijkheid?
Drinken is op de achtergrond, maar niet compleet nuchter door het leven.
Goede psycholoog, maar sommige triggers van het leven (op een bepaalde manier zijn het echt oprechte drama's in mijn leven) die echt voor een letterlijke kortsluiting in mijn hoofd zorgen.
Ben van de vecht in de vlucht modus gegaan in mijn hoofd en trek al die emoties van anderen bijna niet meer.
Gelukkig maak ik het bespreekbaar met mijn psych, maar ik moet echt waken dat ik geen muur om mij heen ga mestselen want zo ben ik niet.
Lees wat boeken momenteel en zag een mooie opmerking "kennis verjaagt angst", maar hoe meer ik leer over mijn angsten en hoofd hoe banger ik word dat op een moment mijn emoties teveel worden en de grens bereikt is.
Hoe gaan sommige van jullie hier mee om? Hoe scheiden jullie de grens tussen schuld en verantwoordelijkheid?
Hell To The Liars
Aan een schuldvraag heb je niet zoveel.
Daardoor blijf je alleen maar in je hoofd bezig en ben je inderdaad aan het vluchten.
Ja kennis van jezelf is belangrijk maar dat moet ook in balans zijn met die gevoelens kunnen ervaren.
Door de kennis kun je jouw eigen gedrag en gebeurtenissen beter plaatsen en relativeren.
Met een balans van kennis en je gevoel geef je pas de juiste waarde aan alles.
Daardoor blijf je alleen maar in je hoofd bezig en ben je inderdaad aan het vluchten.
Ja kennis van jezelf is belangrijk maar dat moet ook in balans zijn met die gevoelens kunnen ervaren.
Door de kennis kun je jouw eigen gedrag en gebeurtenissen beter plaatsen en relativeren.
Met een balans van kennis en je gevoel geef je pas de juiste waarde aan alles.
Ik denk dat ik door heb wat ik fout deed om over mn paniekstoornis heen te komen. Ik heb online wat filmpjes gekeken en die hebben me wel wat inzichten gegeven.
Ondanks dat ik best veel doe en deed, ging ik mijn angst niet echt aan. Zodra ik angst voelde opkomen, moest ik met iemand praten, een rondje lopen, een spelletje spelen of een boek luisteren. Alles om me maar af te leiden van dat gevoel. Om de angst niet te voelen.
Maar als je bang bent voor de angst, en dat is een paniekstoornis, ga je dus eigenlijk je angst niet aan. Ik bleef mezelf maar bevestigen dat wat ik voelde gevaarlijk was en dat ik wat anders moest doen om dat niet te voelen.
Maar angst is niet gevaarlijk. Ik moet vertrouwen hebben in mezelf en mijn eigen lichaam, en niet meer vluchten voor de angst. Pas als ik de symptomen accepteer, hoe kut ze ook zijn, ze zijn ongevaarlijk, kan het minder worden.
Tenminste, dat in mn huidige theorie. De praktijk is wat lastiger, maar ik probeer het.
Ondanks dat ik best veel doe en deed, ging ik mijn angst niet echt aan. Zodra ik angst voelde opkomen, moest ik met iemand praten, een rondje lopen, een spelletje spelen of een boek luisteren. Alles om me maar af te leiden van dat gevoel. Om de angst niet te voelen.
Maar als je bang bent voor de angst, en dat is een paniekstoornis, ga je dus eigenlijk je angst niet aan. Ik bleef mezelf maar bevestigen dat wat ik voelde gevaarlijk was en dat ik wat anders moest doen om dat niet te voelen.
Maar angst is niet gevaarlijk. Ik moet vertrouwen hebben in mezelf en mijn eigen lichaam, en niet meer vluchten voor de angst. Pas als ik de symptomen accepteer, hoe kut ze ook zijn, ze zijn ongevaarlijk, kan het minder worden.
Tenminste, dat in mn huidige theorie. De praktijk is wat lastiger, maar ik probeer het.
Dat klinkt als een heel wijs inzicht!quote:
Ik denk dat ik door heb wat ik fout deed om over mn paniekstoornis heen te komen. Ik heb online wat filmpjes gekeken en die hebben me wel wat inzichten gegeven.
Ondanks dat ik best veel doe en deed, ging ik mijn angst niet echt aan. Zodra ik angst voelde opkomen, moest ik met iemand praten, een rondje lopen, een spelletje spelen of een boek luisteren. Alles om me maar af te leiden van dat gevoel. Om de angst niet te voelen.
Maar als je bang bent voor de angst, en dat is een paniekstoornis, ga je dus eigenlijk je angst niet aan. Ik bleef mezelf maar bevestigen dat wat ik voelde gevaarlijk was en dat ik wat anders moest doen om dat niet te voelen.
Maar angst is niet gevaarlijk. Ik moet vertrouwen hebben in mezelf en mijn eigen lichaam, en niet meer vluchten voor de angst. Pas als ik de symptomen accepteer, hoe kut ze ook zijn, ze zijn ongevaarlijk, kan het minder worden.
Tenminste, dat in mn huidige theorie. De praktijk is wat lastiger, maar ik probeer het.
Ik hoop dat je jezelf ermee kan helpen. Inzicht is altijd de eerste stap tot verandering. Sterkte
Ik denk dat je daar gelijk in hebt.quote:
Ik denk dat ik door heb wat ik fout deed om over mn paniekstoornis heen te komen. Ik heb online wat filmpjes gekeken en die hebben me wel wat inzichten gegeven.
Ondanks dat ik best veel doe en deed, ging ik mijn angst niet echt aan. Zodra ik angst voelde opkomen, moest ik met iemand praten, een rondje lopen, een spelletje spelen of een boek luisteren. Alles om me maar af te leiden van dat gevoel. Om de angst niet te voelen.
Maar als je bang bent voor de angst, en dat is een paniekstoornis, ga je dus eigenlijk je angst niet aan. Ik bleef mezelf maar bevestigen dat wat ik voelde gevaarlijk was en dat ik wat anders moest doen om dat niet te voelen.
Maar angst is niet gevaarlijk. Ik moet vertrouwen hebben in mezelf en mijn eigen lichaam, en niet meer vluchten voor de angst. Pas als ik de symptomen accepteer, hoe kut ze ook zijn, ze zijn ongevaarlijk, kan het minder worden.
Tenminste, dat in mn huidige theorie. De praktijk is wat lastiger, maar ik probeer het.
Hetzelfde is eigenlijk waar ik nu mee aan het werk ben (tja, een van m'n 3+ diagnoses nu is angst). Ik ben gewend om m'n gevoel uit de weg te gaan in plaats van er wat mee te doen. Ik heb in de afgelopen jaren een hele serie niet-werkende copings wel uitgebreid uitgeprobeerd, tot ze op raakten. Nu leren op een goede manier om te gaan met angst/spanning/verdriet/stress/... en dat is niet makkelijk.
Je komt er wel, Myraela. En je leert onderweg allerlei dingen waarvan veel mensen in hun leven niet eens bedenken dat ze ze zouden moeten leren. Dat missen die mensen. Jij kunt het wel leren. Je bent al heel ver met het ontdekken en aangaan. Ik vind het heel stoer van je
M'n ouders hebben me vanmiddag het huis uit genomen en we hebben een uurtje in het bos gewandeld. Een uurtje maar, maar ik ben echt kapot het is wel twee keer langer dan wanneer ik in m'n eentje ga wandelen. Gisteren was ik er na twee km al klaar mee. Misschien eens luisterboeken proberen als afleiding.
het is wel twee keer langer dan wanneer ik in m'n eentje ga wandelen. Gisteren was ik er na twee km al klaar mee. Misschien eens luisterboeken proberen als afleiding.
Tap tap tap
Had je nou inmiddels eigenlijk hulp gezocht/gekregen?quote:
M'n ouders hebben me vanmiddag het huis uit genomen en we hebben een uurtje in het bos gewandeld. Een uurtje maar, maar ik ben echt kapot
Luisterboeken of gewoon muziek kan wel helpen. Of op een plek wandelen die je bevalt. Bos vind ik zelf vaak niet zo veel aan, maar ik wandel graag door woonwijken en langs de rivier en over de hei. Kennelijk houd ik van open ruimte
Myraela, je theorie klinkt goed. De praktijk heeft vast wat tijd nodig, maar inzicht is al een goed begin!
CL, misschien was een uur iets te veel van het goede. Was het wel fijn even buiten?
CL, misschien was een uur iets te veel van het goede. Was het wel fijn even buiten?
Fake it till you make it...
Nou ik heb anders prima geslapen vannacht. Als ik niet boven een winkel woonde sliep ik nu nog denk ik. Dus het was denk ik goed voor me. Vanmiddag naar de huisarts.
Tap tap tap
Goed, even nagekeken door de huisarts, bloeddruk was vet te hoog, zij vond het wel meevallen. Even m'n hart uitgestort Maar je hebt maar tien minuten dus ik kom donderdag terug, heb een vragenlijst meegekregen over hoe ik me de laatste tijd voel. Heb ook gezegd dat ik een hypochonder ben die elke week drie verschillende soorten kanker heeft, dat is ook niet zo goed dus daar kijken we ook even naar.
Maar je hebt maar tien minuten dus ik kom donderdag terug, heb een vragenlijst meegekregen over hoe ik me de laatste tijd voel. Heb ook gezegd dat ik een hypochonder ben die elke week drie verschillende soorten kanker heeft, dat is ook niet zo goed dus daar kijken we ook even naar.
Tap tap tap
Goed dat je het allemaal verteld hebt!quote:
Goed, even nagekeken door de huisarts, bloeddruk was vet te hoog, zij vond het wel meevallen. Even m'n hart uitgestort
Praktisch iedereen heeft bij een bloeddrukmeting ineens een te hoge bloeddruk puur door de stress van het meten. Ik heb een best wel lage bloeddruk, zie regelmatig sterretjes als ik opsta, maar als ze het meten is hij gewoon onderaan de normale waarden
Witte jassen bloeddruk... veel mensen hebben inderdaad een hogere bloeddruk bij de dokter.
Cherry, goed dat je een nieuwe afspraak hebt!
veel mensen hebben inderdaad een hogere bloeddruk bij de dokter.Cherry, goed dat je een nieuwe afspraak hebt!
Fake it till you make it...
Jeej.quote:
Doorverwijzing gekregen voor cognitieve gedragstherapie. Jeej.
Het is vreemd om toe te geven dat er iets niet goed zit in de bovenkamer. Ik had als puber ook zo'n periode en toen werd er door mijn familie ook gedaan alsof ik gek was. 'Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg', vooral niet opvallen. Gewoon schaamte denk ik.quote:
Fijn toch, Cherry? Of had je iets anders gehoopt?
Tap tap tap
Juist zo'n mentaliteit zorgt ervoor dat je dingen weg blijft stoppen, want je moet maar normaal blijven doen. Laten we emoties vooral niet laten zien, want mensen zouden er maar een mening over hebben. Maar uiteindelijk hebben we allemaal emoties, en wanneer we ons constant teveel proberen aan te passen, raken die een keer verstoort.quote:
Het is vreemd om toe te geven dat er iets niet goed zit in de bovenkamer. Ik had als puber ook zo'n periode en toen werd er door mijn familie ook gedaan alsof ik gek was. 'Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg', vooral niet opvallen. Gewoon schaamte denk ik.
Je mag niet verdrietig zijn, want dan ben je een aansteller. Je mag niet blij zijn, want wat heb je nou eigenlijk echt bereikt? Je mag niet boos zijn, want je maakt zelf ook fouten. Je mag niet angstig zijn, want dan ben je zwak.
Er is helemaal niets mis met je als je daar eens wat hulp bij nodig hebt.
De fuck is er nou leuk aan 3 uur knutselen? Wtf schiet je er mee op? The fuck schiet het grotere plaatje op met 3 uur knutselen door COTS?quote:
[..]
Mijn hoofddoelen zijn op dit moment zelfzorg, minimaal 3 uur knutselen per dag. Minimaal drie uur lezen per dag. Elke dag naar buiten, zelfzorg en ritme. Naar clubjes e.d. gaan, grenzen & realistisch plannen. Acceptatie van de stoornis (en ermee leren omgaan) en zelfvertrouwen/respect vergroten
Dat niet alle subdoelen in een keer lukken (ik heb die doelen in hapklare brokken gedeeld) is geen wonder. Bij ieder ander zou ik zeggen, stel prioriteiten, je hebt minimaal een halfjaar. Alleen ik wil nu aan alles tegelijkertijd werken. En dat wil niet.
Wel fijn dat je vriend je dan onder de douche sleept! Dan word je een beetje gedwongen om die structuur aan te houden (al is het ook heel vervelend dat het nodig is).
En je verdient alle aanmoediging die er is. Wat je nu over mij zegt, geldt zeker ook voor jou. Dank je wel
Vraag me echt regelmatig af of je dat wat je hier.noemt ook tegen je behandelaren zegt? Kan me niet voorstellen dat er behandelaren zijn die dit toejuichen...
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
De fuck is er nou leuk aan 3 uur knutselen? Wtf schiet je er mee op? The fuck schiet het grotere plaatje op met 3 uur knutselen door COTS?quote:
[..]
Mijn hoofddoelen zijn op dit moment zelfzorg, minimaal 3 uur knutselen per dag. Minimaal drie uur lezen per dag. Elke dag naar buiten, zelfzorg en ritme. Naar clubjes e.d. gaan, grenzen & realistisch plannen. Acceptatie van de stoornis (en ermee leren omgaan) en zelfvertrouwen/respect vergroten
Dat niet alle subdoelen in een keer lukken (ik heb die doelen in hapklare brokken gedeeld) is geen wonder. Bij ieder ander zou ik zeggen, stel prioriteiten, je hebt minimaal een halfjaar. Alleen ik wil nu aan alles tegelijkertijd werken. En dat wil niet.
Wel fijn dat je vriend je dan onder de douche sleept! Dan word je een beetje gedwongen om die structuur aan te houden (al is het ook heel vervelend dat het nodig is).
En je verdient alle aanmoediging die er is. Wat je nu over mij zegt, geldt zeker ook voor jou. Dank je wel
Vraag me echt regelmatig af of je dat wat je hier.noemt ook tegen je behandelaren zegt? Kan me niet voorstellen dat er behandelaren zijn die dit toejuichen...
Goed naar wiens maatstaven?quote:
[..]
Het is zeker een hobby, maar ik probeer mijn tijd beter te besteden. Minder beelschermtijd
Naja... het hoeft niet in een keer te lukken. Voor lezen en knutselen heb ik een opbouwschema. Dat was voordat de schizofrenie doorbrak normaal voor me. En niet achter elkaar he, een uur per dagdeel. Op die manier wil ik ook beter met mijn tijd omgaan. Sociaal leven en clubjes gaan sowieso voor, dus het is niet zo streng.
En het zijn zeker geen gemakkelijke doelen, maar ja... ik wil het gewoon graag goed doen
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Doe eens rustig joh.quote:
[..]
De fuck is er nou leuk aan 3 uur knutselen? Wtf schiet je er mee op? The fuck schiet het grotere plaatje op met 3 uur knutselen door COTS?
Vraag me echt regelmatig af of je dat wat je hier.noemt ook tegen je behandelaren zegt? Kan me niet voorstellen dat er behandelaren zijn die dit toejuichen...
