Daar is ook een app voor, autiplan volgens mij. Dan kan je een planning maken en afvinken wat je gedaan hebt.quote:Op zaterdag 13 april 2019 13:51 schreef Twintig het volgende:
[..]
Kun je geen organizer gebruiken dan? Dan schrijf je op wat je moet doen. En dan werk je het lijstje af? Of je stelt prioriteiten wat je belangrijk vindt en wat niet?
Ik heb besloten toch nog even te wachten met de huisarts te bellen. M'n vriend heeft dit weekend m'n vicieuze cirkeltje kunnen doorbreken door me toch mee naar buiten te nemen. Naar vertrouwde plekken geweest, markt in m'n oude stadje, geluncht op m'n favoriete plekje en een middagje in de zon bij m'n schoonzus. Dat zijn eigenlijk normale dingen, maar nu was het precies genoeg om me te realiseren dat ik niet helemaal terug bij af ben en dat ik vooral positief verder moet gaan.quote:Op vrijdag 12 april 2019 20:42 schreef Nijna het volgende:
Is het gelukt om de huisarts te bellen? Wanneer kan je terecht?
Klinkt alsof er even een flink gat in de weg zit zeg maar... ik wil je een hart onder de riem steken, het hoeft niet zo te zijn dat dit altijd zo blijft... maar voor nu is het klote en ik hoop dat je je gauw toch weer wat beter gaat voelen. Sterkte!
Wat goed, dat je vriend je zo heeft kunnen helpen om uit het cirkeltje te komen.quote:Op maandag 15 april 2019 19:23 schreef Myraela het volgende:
[..]
Ik heb besloten toch nog even te wachten met de huisarts te bellen. M'n vriend heeft dit weekend m'n vicieuze cirkeltje kunnen doorbreken door me toch mee naar buiten te nemen. Naar vertrouwde plekken geweest, markt in m'n oude stadje, geluncht op m'n favoriete plekje en een middagje in de zon bij m'n schoonzus. Dat zijn eigenlijk normale dingen, maar nu was het precies genoeg om me te realiseren dat ik niet helemaal terug bij af ben en dat ik vooral positief verder moet gaan.
Voor de rest probeer ik vooral toe te passen wat ik in therapie heb geleerd. Negatieve gedachten positief proberen te maken, zoveel mogelijk blijven doen en realiseren dat veel lichamelijke klachten door het hyperventileren komen.
Voor het weekend vroeg ik me nog af of wel weer naar kantoor zou kunnen, en vandaag heb ik gewoon een hele dag op kantoor gewerkt. Ging een stuk beter dan vorige week. Heb ook aan m'n directe team verteld dat ik een paniekstoornis heb. Allemaal super begripvol, dus dat is ook heel fijn.
Misschien gaat het morgen weer kut, en dat is ook helemaal prima. Dan is er overmorgen gewoon weer een nieuwe dag.
Inderdaad misschien is het een idee om genoeg te slapen, en minder activiteiten op je te nemen en ze wat meer te spreiden zodat je meer tijd hebt omte verwerken en ook wat mediteren.quote:Op zaterdag 6 april 2019 12:58 schreef Tele6 het volgende:
[..]
[..]
Ik heb de boel inderdaad maar een beetje gelaten. Nog wat gegeten en gedronken en een beetje met m'n vriend gepraat, en toen gaan slapen. Slaap heeft me enorm goed gedaan, het is me gelukt om vanochtend te douchen, en vandaag doe ik heel rustig aan. M'n vriend is nu ergens heen, maar ik kan bij andere vrienden, die vlakbij wonen, terecht als het in m'n eentje niet gaat en hij heeft ze al laten weten dat ik misschien kom.
Ik ben inderdaad aan het leren om een realistische planning te maken en om niet in paniek te raken als ik me niet perfect aan die planning kan houden. Mediteren, yoga, een dagboek bijhouden, ik doe het allemaal. Tegen de tijd dat ik echt stuk ben werkt dat niet meer, dan ben ik een balletje ellende. Maar op betere momenten geeft het me wel rust.quote:Op maandag 15 april 2019 22:56 schreef Twintig het volgende:
[..]
Inderdaad misschien is het een idee om genoeg te slapen, en minder activiteiten op je te nemen en ze wat meer te spreiden zodat je meer tijd hebt omte verwerken en ook wat mediteren.
Bij die overprikkeling, wat gaat er dan door je heen? Bepaalde gedachtes of zijn dat gewoon vooral veel verschillende emoties? Of ben je gewoon moe van het wakker blijven en aandacht geven?
Goed van je dat je weet waar het aan ligt.quote:Op dinsdag 16 april 2019 10:43 schreef Tele6 het volgende:
[..]
Ik ben inderdaad aan het leren om een realistische planning te maken en om niet in paniek te raken als ik me niet perfect aan die planning kan houden. Mediteren, yoga, een dagboek bijhouden, ik doe het allemaal. Tegen de tijd dat ik echt stuk ben werkt dat niet meer, dan ben ik een balletje ellende. Maar op betere momenten geeft het me wel rust.
De overprikkeling is vooral denk ik een optelsom van:
- in gezelschap zijn en een masker opzetten, wat heel veel energie kost
- merken dat ik vervelende gedachten heb en die actief tegenspreken of wegduwen, wat ook veel energie kost
- niet goed weten wat ik moet gaan doen, waardoor ik in paniek dreig te raken, dat wegstoppen, en dat kost dan weer heel veel energie.
Vandaag was m'n vriend mee naar de psycholoog. We hebben besproken wat hij voor me doet en dat dat tijdelijk is tot mijn begeleiding en behandeling op gang gekomen zijn. Een eyeopener voor mij was dat hij liever heeft dat ik vier keer op een dag om hulp vraag bij een klein dingetje, dan dat ik er zelf doorheen bikkel en aan het eind van de dag compleet in paniek om hulp kom vragen. Voor ons allebei is het beter als ik eerder om hulp vraag
Dit klinkt heel bekendquote:Op dinsdag 16 april 2019 11:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het gaat hier een beetje moeilijk... concentratie van een goudvis, heel erg veel heel erg moe. En stemming schiet alle kanten op. Wennen is lastig, accepteren nog lastiger.
Wanneer het weer wat beter gaat reageer ik op jullie Sorry
Je hoeft geen sorry te zeggen lieve ChildoftheStars! Pas goed op jezelf. Het hoeft ook niet allemaal meteen geaccepteerd en gewend te zijn, voor iedereen duurt dat even. Sterktequote:Op dinsdag 16 april 2019 11:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het gaat hier een beetje moeilijk... concentratie van een goudvis, heel erg veel heel erg moe. En stemming schiet alle kanten op. Wennen is lastig, accepteren nog lastiger.
Wanneer het weer wat beter gaat reageer ik op jullie Sorry
Masker loslaten: het is iets wat ik al heel lang doe, en ik ben me pas net bewust dat ik het überhaupt doe. Ik wil het wel afleren, maar heb een lange weg te gaan.quote:Op dinsdag 16 april 2019 11:17 schreef Twintig het volgende:
[..]
Goed van je dat je weet waar het aan ligt.
Is het mogelijk dat je de masker los kunt laten? Of kun je misschien tijd alleen doorbrengen?
Is het mogelijk dat je de gedachten kan accepteren in plaats van tegen te spreken?
Als je in paniek raakt kun je het misschien ook gewoon accepteren dat je het niet weet.
En dat je gewoon niets hoeft te doen.
Zou het ook niet een stukje jezelf accepteren zijn? Ik denk namelijk dat de meeste mensen jou wel nemen zoals je zelf bent, maar misschien heb jij het gevoel dat je je anders voor moet doen. Misschien vul ik dan teveel voor je in, maar zo is het voor mij. Eerst dacht ik dat mensen mij beoordeelde/veroordeelde en dat ik daarom anders moest zijn. Maar die hele veroordeling zat niet in hun, maar in mijn eigen onzekerheid. Ik voelde me niet goed genoeg voor die mensen.quote:Op dinsdag 16 april 2019 11:55 schreef Tele6 het volgende:
Tijd alleen: ik ben nu dus een hoop alleen, dat is inderdaad rustiger. Maar op een gegeven moment vlieg je ook tegen de muren op als je geen interactie met mensen hebt (ik in ieder geval wel). Wat beter is, is samen zijn met mensen die me nemen zoals ik ben, zodat ik me zo min mogelijk gedwongen voel om een masker op te zetten. Nog steeds laat ik dan niet alles van mezelf zien, maar ik durf wel meer en hoef minder op te letten.
Heftig (en herkenbaar)!quote:Op donderdag 18 april 2019 20:29 schreef Myraela het volgende:
Vandaag was een halve overwinning. Vanochtend had ik veel paniek, dus wilde bij elke halte van het ov omdraaien. Eerste doel was op kantoor m'n gezicht laten zien, dat werd een ochtendje werken en uiteindelijk heb ik de hele dag gewerkt. Dus dat was goed.
Maar eenmaal in de trein ingestort. Voelde me zo onwijs beroerd. Het voelde alsof ik zodra ik de trein uit zou stappen, ik gewoon om zou vallen. M'n vriend stond buiten het station op me te wachten, en ik wilde hem eigenlijk vragen om me echt direct bij de trein op te halen want ik had niet het gevoel nog zelfstandig te kunnen lopen. Uiteindelijk toch gewoon zelf gelopen. Dan zie je ook weer dat je gevoel niet altijd te vertrouwen is. Maar het was niet genieten.
Helpt overigens ook niet dat ik dus de laatste week een enorm onrustige buik heb, dus ik durf helemaal niet meer te eten en bijna niet te drinken op kantoor of onderweg.
Ik weet niet of ze me nemen zoals ik zelf ben, want bij sommige mensen ben ik altijd anders geweest dan dat ik ben. Dan was ik een rol aan het spelen, de rol waarvan ik dacht dat ze wilden dat ik die had. En ik durfde niet te laten zien wie ik was. Dat zit best wel diep. Dus ik denk dat je wel raak zit met dat het daardoor komt, dat ik mezelf moet accepteren en durven mezelf te zijn omdat dat goed genoeg is.quote:Op donderdag 18 april 2019 20:25 schreef Myraela het volgende:
[..]
Zou het ook niet een stukje jezelf accepteren zijn? Ik denk namelijk dat de meeste mensen jou wel nemen zoals je zelf bent, maar misschien heb jij het gevoel dat je je anders voor moet doen. Misschien vul ik dan teveel voor je in, maar zo is het voor mij. Eerst dacht ik dat mensen mij beoordeelde/veroordeelde en dat ik daarom anders moest zijn. Maar die hele veroordeling zat niet in hun, maar in mijn eigen onzekerheid. Ik voelde me niet goed genoeg voor die mensen.
Heel herkenbaar. Als ik het huis niet uit durf, blijk ik het uiteindelijk vaak toch nog wel te kunnen. Dat is niet altijd te vertrouwen. En als je het dan toch doet is het naar.quote:Op donderdag 18 april 2019 20:29 schreef Myraela het volgende:
Vandaag was een halve overwinning. Vanochtend had ik veel paniek, dus wilde bij elke halte van het ov omdraaien. Eerste doel was op kantoor m'n gezicht laten zien, dat werd een ochtendje werken en uiteindelijk heb ik de hele dag gewerkt. Dus dat was goed.
Maar eenmaal in de trein ingestort. Voelde me zo onwijs beroerd. Het voelde alsof ik zodra ik de trein uit zou stappen, ik gewoon om zou vallen. M'n vriend stond buiten het station op me te wachten, en ik wilde hem eigenlijk vragen om me echt direct bij de trein op te halen want ik had niet het gevoel nog zelfstandig te kunnen lopen. Uiteindelijk toch gewoon zelf gelopen. Dan zie je ook weer dat je gevoel niet altijd te vertrouwen is. Maar het was niet genieten.
Helpt overigens ook niet dat ik dus de laatste week een enorm onrustige buik heb, dus ik durf helemaal niet meer te eten en bijna niet te drinken op kantoor of onderweg.
Wat een ontzettende doordouwer ben je... echt heel erg veel respect.quote:Op donderdag 18 april 2019 20:29 schreef Myraela het volgende:
Vandaag was een halve overwinning. Vanochtend had ik veel paniek, dus wilde bij elke halte van het ov omdraaien. Eerste doel was op kantoor m'n gezicht laten zien, dat werd een ochtendje werken en uiteindelijk heb ik de hele dag gewerkt. Dus dat was goed.
Maar eenmaal in de trein ingestort. Voelde me zo onwijs beroerd. Het voelde alsof ik zodra ik de trein uit zou stappen, ik gewoon om zou vallen. M'n vriend stond buiten het station op me te wachten, en ik wilde hem eigenlijk vragen om me echt direct bij de trein op te halen want ik had niet het gevoel nog zelfstandig te kunnen lopen. Uiteindelijk toch gewoon zelf gelopen. Dan zie je ook weer dat je gevoel niet altijd te vertrouwen is. Maar het was niet genieten.
Helpt overigens ook niet dat ik dus de laatste week een enorm onrustige buik heb, dus ik durf helemaal niet meer te eten en bijna niet te drinken op kantoor of onderweg.
Agorafobie. Want je hebt het eigenlijk altijd als je buiten huis bent of verder van huis bent.quote:Op vrijdag 19 april 2019 09:36 schreef Myraela het volgende:
Wat is dan de angstgedachte? Ik krijg lichamelijke symptomen door de angst, en daar voel ik me onveilig door. Maar ik zie geen aanleiding voor die eerste angst.
Daarbij gaat het nu slechter, maar toen het beter ging en ik gewoon alles kon en deed en nergens over na hoefde te denken bleef die eerste stap van angst nog altijd hangen. Ik zie nog altijd niet welke angstgedachte daarachter zou zitten.
Van een hele dag niet eten en nauwelijks drinken kun je je ook beroerd gaan voelen. Combineer dat met je spanning en hoppa.quote:Op vrijdag 19 april 2019 09:36 schreef Myraela het volgende:
Wat is dan de angstgedachte? Ik krijg lichamelijke symptomen door de angst, en daar voel ik me onveilig door. Maar ik zie geen aanleiding voor die eerste angst.
Daarbij gaat het nu slechter, maar toen het beter ging en ik gewoon alles kon en deed en nergens over na hoefde te denken bleef die eerste stap van angst nog altijd hangen. Ik zie nog altijd niet welke angstgedachte daarachter zou zitten.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |