quote:Op vrijdag 19 april 2019 09:52 schreef Elvi het volgende:
Agorafobie. Want je hebt het eigenlijk altijd als je buiten huis bent of verder van huis bent.
Ik kan me in beide wel herkennen, maar is dat een angstgedachte? Nu het slechter gaat herken ik wel een angst om m'n huis te verlaten en een angst voor de symptomen, en een verergering van die symptomen. Geen vertrouwen meer in m'n eigen lichaam. Maar ik herken dat niet als een bewuste gedachte op zo'n dag. En ik heb ook niet zulke gedachten voor een paniekaanval.quote:
Ik voel me vaak wel beter als ik rustig even wat heb gegeten, al heb ik daar dan geen zin in.quote:Op vrijdag 19 april 2019 10:06 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Van een hele dag niet eten en nauwelijks drinken kun je je ook beroerd gaan voelen. Combineer dat met je spanning en hoppa.
Volgens mij zenuwen, zoiets had ik toen ik een jaar of 16 was. Werd bij de minste geringste spanning misselijk en heb ook uit de auto lopen kotsen een keer Ben er niet trots op. Ik loop nu op sommige dagen echt af en aan naar de wc.quote:Op vrijdag 19 april 2019 10:34 schreef Myraela het volgende:
Is ook wel zo, maar die onrustige buik is dus nieuw sinds de laatste tijd. En ik weet nog niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan, maar weet ook niet zeker of het echt door de angst komt. Eerst had ik bepaalde soorten eten die ik nog gewoon kon eten, brood met pindakaas, amandelen en sandwiches uit de supermarkt. Maar daarna at ik pas zodra ik in de trein zat, en nu had ik wel eten gehaald, maar was m'n buik echt nog teveel van slag. Dan is het alsof ik zodra ik iets eet meteen over m'n nek zou gaan of naar de toilet zou moeten.
Welnee, je angst maakt je banger, je bent bang voor wat er allemaal mis zou kunnen gaan en je angst reageert daarop. Dit houdt zichzelf zo in stand en voedt elkaar. Je angst(reacties) is tegelijkertijd datgene wat je angst veel erger en groter maakt.quote:Op vrijdag 19 april 2019 09:36 schreef Myraela het volgende:
Wat is dan de angstgedachte? Ik krijg lichamelijke symptomen door de angst, en daar voel ik me onveilig door. Maar ik zie geen aanleiding voor die eerste angst.
Daarbij gaat het nu slechter, maar toen het beter ging en ik gewoon alles kon en deed en nergens over na hoefde te denken bleef die eerste stap van angst nog altijd hangen. Ik zie nog altijd niet welke angstgedachte daarachter zou zitten.
Ja dat. Ik had met de juiste psycholoog zo veel van die "GOH!" momenten.quote:Op vrijdag 19 april 2019 10:58 schreef Tele6 het volgende:
Ik denk dat je dat soort dingen ook niet per se perfect hoeft te weten om er hulp bij te kunnen krijgen. Ik had echt geen idee wat me mankeerde behalve dat ik me ontzettend rot voelde, maar dat ben ik dus nu aan het uitpuzzelen met de psycholoog. Dat is ook iets waar ze mee kunnen helpen. Vandaag hadden we weer een pijnpunt te pakken waarvan ik me ook niet bewust was dat dat nou eigenlijk zo veel los zou maken, maar het deed dat wel. Heel leerzaam.
Heb je zelf al rond gekeken voor een therapeut/ instantie die je meer aanspreekt? Misschien is er kleinschalig/ vrijgevestigd wel wat te vinden. Zelf benaderen of er plek is en vervolgens naar de huisarts gaan voor een doorverwijzing?quote:Op vrijdag 19 april 2019 12:19 schreef Myraela het volgende:
Nou, ik dacht laat ik ook nog een kansje wagen op zo'n 'juiste' psycholoog. Ik belde de huisarts, kon wonder boven wonder direct langskomen. Leg de hele situatie uit. En toen was het van, ik lees in je dossier dat je nu zelf (behandeling een maand geleden gestopt) de handvaten hebt om met de paniek om te gaan. En een terugval hoort erbij, ik geloof erin dat je het zelf weer op kan pakken.
Dus ik leg uit dat we die vorige behandeling wel hebben gestopt, maar dat was niet omdat ik er vanaf was oid, dat was meer omdat we op een dood spoor zaten en ik niet het gevoel had dat die gesprekken nog iets toevoegde.
Dus toen vroeg ze wat ik wilde. Ik wil een nieuwe behandelaar of een nieuwe behandelmethode oid.
En toen het dus dat dat sowieso niet mogelijk is. Wachttijden van minstens 10 maanden. Dus nu gaan we weer naar de oude behandelaar. Fucking whooptiedoo. Geen idee wat de wachttijden daar zijn. Eigenlijk de neiging om dat maar gewoon meteen af te zeggen. Weer wat uurtjes gaan praten, terwijl ik nog steeds niet weet wat ik moet doen met mezelf.
Bedoel je een vrijgevestigde psycholoog? Dat is afhankelijk van of de psycholoog of instelling een contract heeft met je verzekering, of aan de voorwaarden van je verzekering voldoet. Dit kun je meestal gewoon op de site zien.quote:Op vrijdag 19 april 2019 12:42 schreef Myraela het volgende:
Ik wist eigenlijk niet eens dat dat een optie was. Valt het dan nog onder de zorgverzekering? Ik zag bij sommige zulke hoge bedragen, dat vond ik wat pittig.
Ze zei dat dat de wachttijden zijn. En nu weet ik ook wel dat de wachttijden voor de gespecialiseerde GGZ erg lang kunnen zijn. Maar volgens mij is dat voornamelijk bij de complexere situaties met dubbele diagnoses etc. Maar ik ga me nog even iets verder verdiepen in de mogelijkheden in deze regio en de mogelijke wachttijden.quote:Op vrijdag 19 april 2019 16:40 schreef DancingPhoebe het volgende:
Waarom die tien maanden is dat een verzekeringsding?
Dat is wel heel kort door de bocht. Het is een paniekstoornis, misschien kan je met je nuchtere verstand anders beredeneren, maar dat maakt niet dat het aanstellerij is...quote:Op vrijdag 19 april 2019 17:26 schreef Myraela het volgende:
Al is eigenlijk die hele paniekstoornis natuurlijk sowieso gewoon aanstellerij. Er is niets aan je hand terwijl je hoofd maar blijft roepen dat je lichaam alles niet meer aankan of dat de meest simpele situaties onveilig zijn.
Ja, ik bedoel het ook niet zo slecht of kleinerend oid, maar het zou ergens misschien wel fijn zijn als ik er wat meer van overtuigd zou zijn dat ik alles wat ik voel niet serieus hoef te nemen. Want volgens mij is dat de enige manier waarop ik er doorheen ga komen.quote:Op vrijdag 19 april 2019 20:07 schreef Nijna het volgende:
Dat is wel heel kort door de bocht. Het is een paniekstoornis, misschien kan je met je nuchtere verstand anders beredeneren, maar dat maakt niet dat het aanstellerij is...
Vast makkelijker gezegd dan gedaan, maar er zit absoluut wel wat in.quote:Op vrijdag 19 april 2019 21:23 schreef Myraela het volgende:
[..]
Ja, ik bedoel het ook niet zo slecht of kleinerend oid, maar het zou ergens misschien wel fijn zijn als ik er wat meer van overtuigd zou zijn dat ik alles wat ik voel niet serieus hoef te nemen. Want volgens mij is dat de enige manier waarop ik er doorheen ga komen.
Ik keek vandaag toevallig een filmpje dat het wel mooi beschreef. Het eerst doel voor mensen met een paniekstoornis is om van die angst af te komen. Maar eigenlijk is dat doel, al een vorm van vluchtgedrag. Het doel zou niet moeten zijn om van de angst af te komen, want dan lukt het niet. Een emotie die je weg probeert te stoppen, maak je juist alleen maar sterker. Het doel zou moeten zijn om de angst te accepteren. Dan kan angst weer terug naar de proportie waarin het weer een normale en gezonde emotie is.
Klinkt goedquote:Op zaterdag 20 april 2019 20:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het is heel raar om nu in het fasehuis te zijn. Morgen mag ik naar mijn moeder, alleen de rest van Pasen zit ik hier.
Maar goed... ik ga me wel vermaken
Ja de kans dat ik zondagavond een eenzaamheidsdip krijg is groot, maar ik maak een plan om daarmee om te gaan.quote:
quote:Op zaterdag 20 april 2019 20:40 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ja de kans dat ik zondagavond een eenzaamheidsdip krijg is groot, maar ik maak een plan om daarmee om te gaan.
En de rest wordt gewoon fijn. Lekker met boekjes in het zonnetje zitten, wandeling maken, knutselen. Gewoon alles waar een CotS blij van wordt
Maar is alles wel goed gegaan? Want dan weet je de volgende keer, op een wat kleiner rondje, in ieder geval dat je dit gewoon kan en dat het allemaal wel los loopt.quote:Op zaterdag 20 april 2019 18:35 schreef CherryLips het volgende:
Dat men zegt: beweging is goed voor je! Dat je dan een stukje gaat fietsen en de afstand hebt onderschat. En dat het bergopwaarts met wind tegen is. En dat dingen (alles) me heel snel op de darmen slaan en ik even bang was m'n darmen langs de weg te moeten legen en mn kont af te moeten vegen met weegbree ofzo.
Dus spelende vrouw, wat hebben we geleerd: doe het stapje voor stapje en niet meteen 18 km na een paar jaar bankhangen oké. Voelde me nou niet bepaald zen met m'n omgeving en kon ook niet bepaald van het weer en de vogeltjes genieten
Ja hoor, toen ik eenmaal thuis was ben ik meteen naar de wc gerend en toen hoefde ik niet meer Kop als een tomaat wel. Ben echt niet zo van het bewegen en de zon.quote:Op zondag 21 april 2019 09:25 schreef Myraela het volgende:
[..]
Maar is alles wel goed gegaan? Want dan weet je de volgende keer, op een wat kleiner rondje, in ieder geval dat je dit gewoon kan en dat het allemaal wel los loopt.
Heb je daar vaker last van, dat het dan toch niet zo lijkt te zijn? Ik heb dat namelijk ook steeds vaker. En nou is m'n buik ook wel écht een stuk onrustiger, maar ik begin me wel te realiseren dat die valse aandrang en stress eromheen toch wel echt een panieksymptoom is. Al heb ik ook dezelfde twijfel over pds.quote:Op zondag 21 april 2019 09:34 schreef CherryLips het volgende:
Ja hoor, toen ik eenmaal thuis was ben ik meteen naar de wc gerend en toen hoefde ik niet meer
Je hebt wel een goede warme dag uitgekozen om te beginnen met bewegen. Ik en m'n vriend hebben ook besloten weer af te gaan vallen en vooral wat meer te bewegen. Vooral wandelen. We stellen een dagelijks doel, en willen dat doel dan elke maand met 1000 stappen per dag verhogen.quote:Kop als een tomaat wel. Ben echt niet zo van het bewegen en de zon.
Was van de week ook al een paar keer wezen wandelen. Echt slakkentempo, weer helemaal stuk daarna, maar ik moet het een beetje rustig opbouwen en niet meteen 18 km willen doen. Vraag me soms ook af of ik geen prikkelbare darm heb.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |