OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Hooggevoelige kinderen (en volwassenen) zijn gevoelig op verschillende gebieden, dit komt doordat de hersenen de prikkels op een andere en diepere manier verwerken dan bij niet hooggevoelige personen.
Dabrowski heeft een mooi model voor de grotere prikkelgevoeligheid bedacht. Hooggevoelige kinderen hoeven niet alle gevoeligheden van Dabrowski's model te uiten, maar in ieder geval wel de emotionele overgevoeligheid.
Hooggevoeligheid is geen stoornis, maar een karaktertrek.
Bij introverte denkers wordt vaak de misdiagnose ADD gesteld. Bij extroverte doeners wordt vaak de misdiagnose ADHD gesteld. Ook wordt bij HSP kinderen die moeite hebben met veranderingen of die sterk autonoom zijn al snel aan ASS
Kenmerken van hooggevoelige kinderen (highly sensitive person: HSP):
Kenmerken van hooggevoelige & strong-willed kinderen (hoogstimulatief/ high sensation seekers: HSS):
http://gevoeligheidgrootb(...)-strong-willed-kind/
[ Bericht 3% gewijzigd door Twinkly op 18-11-2016 19:06:34 ]
Dabrowski heeft een mooi model voor de grotere prikkelgevoeligheid bedacht. Hooggevoelige kinderen hoeven niet alle gevoeligheden van Dabrowski's model te uiten, maar in ieder geval wel de emotionele overgevoeligheid.
Hooggevoeligheid is geen stoornis, maar een karaktertrek.
Bij introverte denkers wordt vaak de misdiagnose ADD gesteld. Bij extroverte doeners wordt vaak de misdiagnose ADHD gesteld. Ook wordt bij HSP kinderen die moeite hebben met veranderingen of die sterk autonoom zijn al snel aan ASS
Kenmerken van hooggevoelige kinderen (highly sensitive person: HSP):
Kenmerken van hooggevoelige & strong-willed kinderen (hoogstimulatief/ high sensation seekers: HSS):
http://gevoeligheidgrootb(...)-strong-willed-kind/
[ Bericht 3% gewijzigd door Twinkly op 18-11-2016 19:06:34 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Mijn oudste, N van net 7 jaar, is hooggevoelig en daarbij hoogstimulatief. Dit houdt bij hem in dat hij prikkels opzoekt en nodig heeft, anders raakt hij heel lamlendig en verveeld door onderprikkeling, maar wel heel snel overprikkeld raakt.
Mijn jongste, S van bijna 3,5 jaar, is wel gevoelig, maar ik weet niet zeker of hij hooggevoelig is, maar dat kan ook komen doordat hij extrovert is en ik vooral ervaring heb met introverte hooggevoeligheid. Hij laat wel heel veel kenmerken van strong willed kinderen zien.
Een aantal recente voorbeelden van waar N tegenaan loopt door zijn hooggevoeligheid, misschien herkennen jullie hier iets in:
Hij is heel bang om fouten te maken en maakt daardoor werkjes op school liever niet. Hij vlucht naar de wc als hij iets tegenkomt dat hij niet meteen kan of snapt of wanneer het moeilijk lijkt. Ook thuis lopen we hier tegenaan, hij moet echt een (enorme) drempel over geholpen worden, ook bij dingen zoals zelf tandenpoetsen.
http://gevoeligheidgrootbrengen.nl/legt-zelf-de-lat-zo-hoog/
Op zwemles is hij zo ontzettend bang om water in zijn gezicht te krijgen en te verdrinken dat hij een schooljaar lang in het eerste watergewenningsbadje gezeten heeft. Uiteindelijk heb ik zelf het initiatief genomen om hem met een drijfvest meteen naar het diepe gedeelte te laten gaan en dat werkte gelukkig meteen. Hij zwemt nu mee met de groep, met alleen kurken.
Vorige week was hij na schooltijd de enige die intens verdrietig was omdat hij iets niet eerlijk vond van de meester. Die had een groepje beloond omdat ze snel stil waren, terwijl N's groepje net zo snel stil was. Hij heeft maandag zelf aan de meester verteld wat hij niet leuk vond en wat volgens hem een goede oplossing zou zijn, namelijk de hele klas belonen als ze snel stil zijn (en de meester heeft geluisterd, hoera!).
Hij wilde niet mee naar de Sinterklaasintocht, omdat hij de drukte en de herrie heel naar vindt.
Morgen heeft hij een kinderfeestje met jongens van 7-8 jaar. Ze gaan naar de bioscoop en dat vindt hij heel erg spannend. Hij wilde eigenlijk dat een van ons mee zou gaan, maar het voorstel dat de moeder van de jarige dichtbij hem blijft en voor hem zorgt vond hij ook goed.
Hij heeft een groot inlevingsvermogen. Bijvoorbeeld: als een vriendje niet wil spelen, bedenkt hij zelf waarom niet ("Misschien is hij heel moe of wil hij liever even alleen zijn, dat heb ik ook wel eens")
Motorische overgevoeligheid uit zich bij hem in veel wiebelen en friemelen en soms geluidjes maken. Dit doet hij vaak uit onderprikkeling op school, als hij zichzelf probeert op te peppen om op te letten.
De intellectuele overgevoeligheid uit zich bij hem in alles willen weten, begrijpen en goed verbanden kunnen leggen. Hij heeft een grote algemene kennis, maar schoolvakken vindt hij maar niks.
Wat betreft gevoelige verbeeldingskracht. Hij had als peuter een fantasievijand (geen vriendje dus
), Juju, die alles deed wat verkeerd was. En nu nog steeds zit hij heel snel in zijn fantasie en moet je vaak eerst zijn aandacht trekken voordat je iets zegt.
[ Bericht 3% gewijzigd door Twinkly op 18-11-2016 16:36:38 ]
Mijn jongste, S van bijna 3,5 jaar, is wel gevoelig, maar ik weet niet zeker of hij hooggevoelig is, maar dat kan ook komen doordat hij extrovert is en ik vooral ervaring heb met introverte hooggevoeligheid. Hij laat wel heel veel kenmerken van strong willed kinderen zien.
Een aantal recente voorbeelden van waar N tegenaan loopt door zijn hooggevoeligheid, misschien herkennen jullie hier iets in:
Hij is heel bang om fouten te maken en maakt daardoor werkjes op school liever niet. Hij vlucht naar de wc als hij iets tegenkomt dat hij niet meteen kan of snapt of wanneer het moeilijk lijkt. Ook thuis lopen we hier tegenaan, hij moet echt een (enorme) drempel over geholpen worden, ook bij dingen zoals zelf tandenpoetsen.
http://gevoeligheidgrootbrengen.nl/legt-zelf-de-lat-zo-hoog/
Op zwemles is hij zo ontzettend bang om water in zijn gezicht te krijgen en te verdrinken dat hij een schooljaar lang in het eerste watergewenningsbadje gezeten heeft. Uiteindelijk heb ik zelf het initiatief genomen om hem met een drijfvest meteen naar het diepe gedeelte te laten gaan en dat werkte gelukkig meteen. Hij zwemt nu mee met de groep, met alleen kurken.
Vorige week was hij na schooltijd de enige die intens verdrietig was omdat hij iets niet eerlijk vond van de meester. Die had een groepje beloond omdat ze snel stil waren, terwijl N's groepje net zo snel stil was. Hij heeft maandag zelf aan de meester verteld wat hij niet leuk vond en wat volgens hem een goede oplossing zou zijn, namelijk de hele klas belonen als ze snel stil zijn (en de meester heeft geluisterd, hoera!).
Hij wilde niet mee naar de Sinterklaasintocht, omdat hij de drukte en de herrie heel naar vindt.
Morgen heeft hij een kinderfeestje met jongens van 7-8 jaar. Ze gaan naar de bioscoop en dat vindt hij heel erg spannend. Hij wilde eigenlijk dat een van ons mee zou gaan, maar het voorstel dat de moeder van de jarige dichtbij hem blijft en voor hem zorgt vond hij ook goed.
Hij heeft een groot inlevingsvermogen. Bijvoorbeeld: als een vriendje niet wil spelen, bedenkt hij zelf waarom niet ("Misschien is hij heel moe of wil hij liever even alleen zijn, dat heb ik ook wel eens")
Motorische overgevoeligheid uit zich bij hem in veel wiebelen en friemelen en soms geluidjes maken. Dit doet hij vaak uit onderprikkeling op school, als hij zichzelf probeert op te peppen om op te letten.
De intellectuele overgevoeligheid uit zich bij hem in alles willen weten, begrijpen en goed verbanden kunnen leggen. Hij heeft een grote algemene kennis, maar schoolvakken vindt hij maar niks.
Wat betreft gevoelige verbeeldingskracht. Hij had als peuter een fantasievijand (geen vriendje dus
), Juju, die alles deed wat verkeerd was. En nu nog steeds zit hij heel snel in zijn fantasie en moet je vaak eerst zijn aandacht trekken voordat je iets zegt.[ Bericht 3% gewijzigd door Twinkly op 18-11-2016 16:36:38 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
.Ik krijg hier een ernstig "mijn kutkoter is een 'special snowflake' gevoel" van. Strong willed kinderen.. jezus. Het zijn gewoon kinderen. Doe normaal.
Huilen dan.
quote:Op vrijdag 18 november 2016 17:09 schreef Isdatzo het volgende:
Ik krijg hier een ernstig "mijn kutkoter is een 'special snowflake' gevoel" van. Strong willed kinderen.. jezus. Het zijn gewoon kinderen. Doe normaal.
Ik krijg hier een ernstig "ik moet reageren want ik kom aandacht tekort"-gevoel van.
Jezus. Doe normaal.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ja, precies dat. Misschien ben ik ook wel een special snowflake! Of je daar even rekening mee wil houden bij het opstellen van je reacties. Dank.
Huilen dan.
Dit heet toch gewoon autisme of is dit weer iets nieuws?
Op zondag 6 juni 2010 12:30 schreef Flounder het volgende:
'Jezus, je bent een echte Nederlander he?'
Op maandag 5 november 2012 01:17 schreef tarantism het volgende:
'speciaal ingelogd om deze post te eren _O_ :D'
'Jezus, je bent een echte Nederlander he?'
Op maandag 5 november 2012 01:17 schreef tarantism het volgende:
'speciaal ingelogd om deze post te eren _O_ :D'
Nee, het is zeker geen autisme. Het is ook niet nieuw of een modeverschijnsel. Het is gewoon een karaktertrek. De andere verwerking van prikkels in de hersenen is ook aangetoond door middel van hersenscans.quote:Op vrijdag 18 november 2016 17:32 schreef RhytmicalRemedy het volgende:
Dit heet toch gewoon autisme of is dit weer iets nieuws?
Hooggevoeligheid komt ook bij andere diersoorten voor omdat het de soort een evolutionair voordeel geeft als een deel van de soort gevoeliger is. Er wordt bijvoorbeeld door Rijksuniversiteit Groningen onderzoek gedaan bij koolmezen.
Ik zal de openingspost verduidelijken.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Heb je linkjes naar de wetenschappelijke onderbouwing hiervan? En dan bedoel ik niet die website die in de OP staat waar ze je ook 'energetische healing' en andere geldklopperij aan proberen te smeren. Een paar publicaties in een peer reviewed tijdschrift zou prima zijn.quote:Op vrijdag 18 november 2016 17:37 schreef Twinkly het volgende:
[..]
Nee, het is zeker geen autisme. Het is ook niet nieuw of een modeverschijnsel. Het is gewoon een karaktertrek. De andere verwerking van prikkels in de hersenen is ook aangetoond door middel van hersenscans.
Hooggevoeligheid komt ook bij andere diersoorten voor omdat het de soort een evolutionair voordeel geeft als een deel van de soort gevoeliger is. Er wordt bijvoorbeeld door Rijksuniversiteit Groningen onderzoek gedaan bij koolmezen.
Ik zal de openingspost verduidelijken.
Huilen dan.
Ik herken mijn oudste heel erg in jouw beschrijving van N. Behalve dat ze geen fantasievriendje heeft gehad, naar mijn weten. Ze had als 'extraatje' 
daarbij ook nog last van tics. Toch heb ik nooit de behoefte gehad het zo te benoemen en heb ik sinds dit schooljaar zelfs het gevoel dat ze eroverheen groeit, of misschien beter gezegd 'er meer controle over heeft'.
Mijn aanpak is denk ik wat harder, maar wel positief stimulerend.
Ik vraag me af waarom je hier zo induikt? Er zijn nog veel meer karaktertrekken aangetoond. Heb je (ook op de nieuwe school) het gevoel dat hij steeds verkeerd begrepen en begeleid wordt?
Ik vraag me altijd af of het nou helpt om zoiets te willen classificeren, of hoe noem je dat? Ik zie er ook wel een gevaar in, geloof ik.
daarbij ook nog last van tics. Toch heb ik nooit de behoefte gehad het zo te benoemen en heb ik sinds dit schooljaar zelfs het gevoel dat ze eroverheen groeit, of misschien beter gezegd 'er meer controle over heeft'.Mijn aanpak is denk ik wat harder, maar wel positief stimulerend.
Ik vraag me af waarom je hier zo induikt? Er zijn nog veel meer karaktertrekken aangetoond. Heb je (ook op de nieuwe school) het gevoel dat hij steeds verkeerd begrepen en begeleid wordt?
Ik vraag me altijd af of het nou helpt om zoiets te willen classificeren, of hoe noem je dat? Ik zie er ook wel een gevaar in, geloof ik.
Echt, serieus gastquote:Op vrijdag 18 november 2016 17:58 schreef Isdatzo het volgende:
[..]
Heb je linkjes naar de wetenschappelijke onderbouwing hiervan? En dan bedoel ik niet die website die in de OP staat waar ze je ook 'energetische healing' en andere geldklopperij aan proberen te smeren. Een paar publicaties in een peer reviewed tijdschrift zou prima zijn.
Het is een algemeen bekende karaktertrek, die jíj toevallig nog niet kent. Je doet net alsof ik een of andere zweefteef ben.
Ik zal de links voor je opzoeken.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Omdat het fijn is om handvatten te krijgen voor de opvoeding en om ervaringen uit te wisselen. Ik heb er al redelijk wat ervaring mee een andere moeders gaven aan dat ze een topic hierover fijn zouden vinden.quote:Op vrijdag 18 november 2016 17:59 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik vraag me af waarom je hier zo induikt? Er zijn nog veel meer karaktertrekken aangetoond.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ja kijk eerlijk gezegd start jij wel deze thread dus het is aannemelijk van wel.quote:
[..]
Echt, serieus gast
Het is een algemeen bekende karaktertrek, die jíj toevallig nog niet kent. Je doet net alsof ik een of andere zweefteef ben.
Ik zal de links voor je opzoeken.
Buiten dat is het wel interessant om te lezen hoor daar niet van. Maar meer info is wel nice lijkt nu idd zo'n geldklopperij scheme.
Op zondag 6 juni 2010 12:30 schreef Flounder het volgende:
'Jezus, je bent een echte Nederlander he?'
Op maandag 5 november 2012 01:17 schreef tarantism het volgende:
'speciaal ingelogd om deze post te eren _O_ :D'
'Jezus, je bent een echte Nederlander he?'
Op maandag 5 november 2012 01:17 schreef tarantism het volgende:
'speciaal ingelogd om deze post te eren _O_ :D'
Niet zó algemeen bekend dusquote:
[..]
Echt, serieus gast
Het is een algemeen bekende karaktertrek, die jíj toevallig nog niet kent.
. Ook als ik de term door google scholar of het zoeksysteem van de universiteit haal krijg ik weinig fatsoenlijke resultaten. Boehoehoequote:Je doet net alsof ik een of andere zweefteef ben.
! Vind je 't gek met zo'n OP?
Cool.quote:Ik zal de links voor je opzoeken.
Huilen dan.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Veel hoogsensitieve kinderen in de klas gehad. Komt me bekend voor wat er in de OP staat.
Noot noot.
Dat is een onderzoek op 18 (!) volwassenen in een nietszeggend tijdschrift (10 keer geciteerd.. poe-heequote:
). En ik zie het verband nog niet helemaal met dit topic. As predicted, for partner images and for happy facial photos, HSP scores were associated with stronger activation of brain regions involved in awareness, empathy, and self-other processing.
1) De proefpersonen kregen een HSP-score toebedeeld op basis van een vragenlijst.
2) De proefpersonen die een 'hoge' score hadden reageerden duidelijker op de MRI-scans dan proefpersonen met een lagere score.
Hoezo is dit nu hét bewijs dat 'hoogsensitiviteit' geen mode-etiketje is? Is het niet logisch dat mensen die wat meer empathisch ingesteld zijn iets duidelijker reageren wanneer ze foto's van hun geliefde voorbij zien komen? Gewoon omdat iedereen anders is "zegmaarrrrr".
Huilen dan.
Maakt het wat uit of het allemaal wetenschappelijk is onderbouwd? Het gaat hier om situaties die ouders herkennen en daar graag ervaringen over uitwisselen. Niet om het innemen van een stelling om daar een fijn debat over te kunnen voeren. Graag dus de focus op ervaringen.
disclaimer
Leuk dat je eigen onderzoek zegt dat het om een glijdende schaal gaat en dat iedereen in bepaalde mate hieraan onderhevig is. En dat de auteur zegt dat dit niets is wat op een bepaald persoon betrokken kan worden omdat dat weg kan nemen van echte psychologische stoornissenquote:
Op maandag 1 oktober 2012 18:45 schreef Chocolatebear het volgende:
Zei de man, terwijl hij een shaggie opstak en het gas open trok van zijn Tomos.
Zei de man, terwijl hij een shaggie opstak en het gas open trok van zijn Tomos.
Jazeker. TS roept dat het een algemeen bekende karaktertrek is.quote:
Maakt het wat uit of het allemaal wetenschappelijk is onderbouwd?
In elk geval is het belangrijk om de begrippen 'hoogsensitiveiteit' en 'strong willed' af te bakenen.
Wat is er mis met een fijn debat? Ik herken alle situaties in de OP en ik denk dat dit gewoon kind-eigen gedrag is. Ik wil graag begrijpen waarom dit nu ineens (door TS) gezien wordt als iets heel bijzonders.quote:Het gaat hier om situaties die ouders herkennen en daar graag ervaringen over uitwisselen. Niet om het innemen van een stelling om daar een fijn debat over te kunnen voeren. Graag dus de focus op ervaringen.
Huilen dan.
Je kunt best de discussie aangaan maar wel graag met respect voor elkaar (en niet alleen om er stoer over te braggen in een sc elders op het forum )
Derhalve heb ik enkele reacties verwijderd.
)Derhalve heb ik enkele reacties verwijderd.
disclaimer
Hoe dat? Als werkende krijg je vaak met teambuilding te maken. Vaak zit daar ook een sessie bij om je qua karakter te classificeren. Puur bedoeld, zodat je als collega's beter weet hoe met elkaar om te gaan.quote:
Ik vraag me altijd af of het nou helpt om zoiets te willen classificeren, of hoe noem je dat? Ik zie er ook wel een gevaar in, geloof ik.
Het voordeel van hoogsensitief, is dat je dat al van nature doet. Ik zie het als een positieve eigenschap. Hoeft niet per se een label, maar daardoor begrijp je in ieder geval je eigen reacties beter.
Ik herken overigens alleen mezelf erin, maar vind het een mooie eigenschap, mochten mijn kinderen het ook hebben.
Ik heb het trouwens het gevoel dat men meer over de naamgeving valt, dan de eigenschap zelf.
Twinkly, zie nu het verhaal over jouw oudste. De lat hoogleggen is denk ik lastig om als buitenstaander iets aan te doen.
Mijn dochter geeft na een mislukte eerste poging bijna altijd op. Ik stimuleer haar om nog eens te proberen en/of het samen te doen.
In de rest van je verhaal herken ik mijn broer. Introvert, maar altijd bezig met de gevoelens van anderen.Ook heeft hij heeft weken, zo niet maanden gehuild wanneer hij naar zwemles moest.
Nieuwe situaties ontweek hij liever, of zelfde soort drama. Over die grote angst voor het onbekende is hij heen gegroeid. Wel heeft hij nog een tijd hulp gehad voor faalangst.
Enige wat je kan doen als ouder, is je kind handvatten te geven om met situaties om te leren gaan. Wat natuurlijk voor alle eigenschappen geldt.
[ Bericht 24% gewijzigd door Theeleuter op 19-11-2016 08:17:20 ]
En dat is hoe ik het ook graag zie.quote:
[..]
Enige wat je kan doen als ouder, is je kind handvatten te geven om met situaties om te leren gaan. Wat natuurlijk voor alle eigenschappen geldt.
De discussie over wel of niet classificeren is een andere, die hier inderdaad niet op zijn plek is. Zoals SQ het mooi zegt, de bedoeling van dit topic is het uitwisselen van ervaringen.
Aah, ikzie dat ik met mijn SI kind dus wel een beetje tussen de 2 topics in val. Mijn kind heeft een sensomotorische integratiestoornis. Dat heeft betrekking op de prikkelverwerking en is dus wel een stoornis en geeen karaktertrek. Ik denk dat hijik in bepaalde mate ook hsp is maar ik herken zeker niet alles uit de op.
Ik heb gewoon de 5-jarige versie van de zoon van Twinkly 
En later reageer ik inhoudelijk Want onder welke noemer dan ook, ik wissel graag ervaringen uit
En later reageer ik inhoudelijk
Want onder welke noemer dan ook, ik wissel graag ervaringen uit
Oude (on)bekende.
quote:
Ik heb gewoon de 5-jarige versie van de zoon van Twinkly
!Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen.
Op school krijgen we steeds te horen dat ze zo'n kind als N niet vaak tegenkomen (Maar dan denk ik, ze herkennen het gewoon niet).
In zijn klas zit een begaafd meisje dat ook hooggevoelig is, maar bij haar uit het zich op school vooral in snel huilen en alles volgens de regels willen doen.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Theeleuter, in herken het ook van mezelf en van mijn man en op dit moment zie ik het bij ons ook juist als een positieve eigenschap.
Bij N gaat het thuis ook allemaal goed en in harmonie, hij loopt vooral op school en bij zwemles tegen problemen aan.
Voor zijn angst om fouten te maken gaat hij sinds kort naar een psychologe. Zij gaat met hem een mindset-traject doen en op school en thuis gaan we meedoen zodat hij een groeimindset zal ontwikkelen. Thuis zijn we sowieso heel duidelijk in dat hij niet moet opgeven, we complimenteren hem voor het laten zien van doorzettingsvermogen, etc. Maar het beklijft nog niet voldoende om ook op school zelfstandig door te durven zetten en fouten te durven maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkly op 19-11-2016 22:02:31 ]
Bij N gaat het thuis ook allemaal goed en in harmonie, hij loopt vooral op school en bij zwemles tegen problemen aan.
Voor zijn angst om fouten te maken gaat hij sinds kort naar een psychologe. Zij gaat met hem een mindset-traject doen en op school en thuis gaan we meedoen zodat hij een groeimindset zal ontwikkelen. Thuis zijn we sowieso heel duidelijk in dat hij niet moet opgeven, we complimenteren hem voor het laten zien van doorzettingsvermogen, etc. Maar het beklijft nog niet voldoende om ook op school zelfstandig door te durven zetten en fouten te durven maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkly op 19-11-2016 22:02:31 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly, ik kan me er ook ergens in vinden. Ik had het zelf ook!
Op de basisschool overgevoelig voor wat mensen van me vonden, verstopte me altijd in een hoekje en in de pauze in een bosje waar niemand me zag.
Als er een vraag werd gesteld ging mijn hoofd gelijk naar bedenen omdat ik wilde dat ik niet aan de beurt zou komen "Wat natuurlijk niet goed werkt en je juist gekozen wordt". Als dan ook alle ogen naar mij gericht waren voelde ik me angstig en rende huilend de klas uit, sportactiviteiten gingen niet want ik durfde mezelf niet zo goed te laten zien. Vanuit schaamte?? En het bleef zo tot klas 3 van de hogere school, toen ging ik praten met een psycholoog. Ik zit nu ook in een wajong, omdat ik het eng vind om sociale contacten aan te leggen, ookal zou ik dat wel willen!
Dus wel zeker dat het bestaat!
Op de basisschool overgevoelig voor wat mensen van me vonden, verstopte me altijd in een hoekje en in de pauze in een bosje waar niemand me zag.
Als er een vraag werd gesteld ging mijn hoofd gelijk naar bedenen omdat ik wilde dat ik niet aan de beurt zou komen "Wat natuurlijk niet goed werkt en je juist gekozen wordt". Als dan ook alle ogen naar mij gericht waren voelde ik me angstig en rende huilend de klas uit, sportactiviteiten gingen niet want ik durfde mezelf niet zo goed te laten zien. Vanuit schaamte?? En het bleef zo tot klas 3 van de hogere school, toen ging ik praten met een psycholoog. Ik zit nu ook in een wajong, omdat ik het eng vind om sociale contacten aan te leggen, ookal zou ik dat wel willen!
Dus wel zeker dat het bestaat!
Ik merk momenteel dat rust Eva veel goed doet. Dus wel leuke dingen ondernemen, maar dan niet ook nog 'druk doen' (stoeien, wilde spelletjes).
Gisteren kwam ze met het verkeerde been uit bed en het lukte haar niet om dat om te buigen. Iedereen moest het ontgelden.
Uiteindelijk zat ze bij me op schoot en begon ik automatisch haar schouders en rug te wrijven, waarbij ik merkte dat ze ontspande.
Wat zalf erbij gepakt en haar lekker gemasseerd. En dat bleek de oplossing!
Vanavond had ze een aanvaring met haar vader waar ze niet uit kwam. Om het minste geringse weer boos en huilen.
Wederom gemasseerd en ze is heerlijk ontspannen gaan slapen.
Ik hoop dat ik iets gevonden heb waar ik haar mee kan helpen ontspannen
(Nu nog op zoek naar een fijne crème of olie waar ze geen jeuk van krijgt. Iemand tips?)
Gisteren kwam ze met het verkeerde been uit bed en het lukte haar niet om dat om te buigen. Iedereen moest het ontgelden.
Uiteindelijk zat ze bij me op schoot en begon ik automatisch haar schouders en rug te wrijven, waarbij ik merkte dat ze ontspande.
Wat zalf erbij gepakt en haar lekker gemasseerd. En dat bleek de oplossing!
Vanavond had ze een aanvaring met haar vader waar ze niet uit kwam. Om het minste geringse weer boos en huilen.
Wederom gemasseerd en ze is heerlijk ontspannen gaan slapen.
Ik hoop dat ik iets gevonden heb waar ik haar mee kan helpen ontspannen
(Nu nog op zoek naar een fijne crème of olie waar ze geen jeuk van krijgt. Iemand tips?)
danic, hier is rust ook echt key. Wij gaan heel bewust met prikkels om, dat is in de feestdagenperiode nog best een uitdaging. De maand december blijft hij wel eens schoolziek thuis, gewoon om rust te kunnen nemen. Maar hij heeft zelf ook wel veel behoefte aan prikkels/drukte/gezelligheid, dat maakt het lastig. Ik denk echt dat het hem goed zal doen als hij vanuit school de rest van de middag lekker rustig een boek leest maar hij WIL echt van alles doen, met vriendjes afspreken, avonturieren. Het is dus voortdurend zoeken naar een evenwicht, en daar slagen we niet altijd in. Hier is lichamelijk contact ook altijd een goede manier om rust te vinden, maar ook om de verbinding met hem weer te krijgen. De periodes dat hij het moeilijker heeft slaapt een van ons bij hem in bed, dan knuffelen we tot hij in slaap valt. Ik vind het zo heerlijk dat we hem dat kunnen bieden, ik zou als kind daar zo gelukkig mee geweest zijn
Je vraag over olie: meestal gebruiken wij gewoon babyolie, kan ze daar niet tegen?
Je vraag over olie: meestal gebruiken wij gewoon babyolie, kan ze daar niet tegen?
Wij hebben dus een kind met een stoornis en geen karaktertrek* maar op school wordt nu een mogelijkheid gecreëerd waar hij terecht kan om even te "ontprikkelen". Dat wordt ook gewoon ingepland in het pictobord. Hoe dat precies vorm gaat krijgen was nog niet helemaal duidelijk maar hij heeft straks de mogelijkheid om elke dag even apart te zitten en maar met 1 zintuig tegelijk bezig te zijn. Luisterboek, puzzel, boekje lezen op een zitzak of een voelspelletje. En dan dus in een aparte ruimte en voor een bepaalde tijd. Ben erg benieuwd hoe dat straks gaat zijn.
* niet dat dat heel erg belangrijk is maar het verklaart het traject waar we in zitten en wellicht ook de medewerking vanuit school.
* niet dat dat heel erg belangrijk is maar het verklaart het traject waar we in zitten en wellicht ook de medewerking vanuit school.
Danic, wat fijn dat je ontdekt hebt dat ze van masseren ontspant Misschien dat amandelolie fijn is?
Hier moeten we ook goed letten op de hoeveelheid prikkels. Dit weekend had hij bijvoorbeeld een kinderfeestje met acht stuiterende jongens en een spannende 3d-film in de bioscoop en vandaag een verjaardagsfeestje. Hij vindt het allemaal hartstikke leuk en verheugd zich enorm, maar eigenlijk is het gewoon teveel. Hij probeert eerst zichzelf rustig te krijgen door zich terug te trekken en als dat niet kan door in zijn fantasie te gaan zitten, daarna wordt hij hyper en daarna stort hij in. We reden op de terugweg langs de Mc Donalds (Pokemon!), waar hij wat teveel at, hij is daarna de hele terugweg bang geweest om over te geven en thuis jammerend in slaap gevallen. Gelukkig heeft hij nooit (meer) moeite met in slaap vallen, dat hoor je ook vaak.
Als baby was hij de eerste maanden een huilbaby. Ook door reflux, maar ik heb de laatste tijd echt het idee dat reflux bij sommige kinderen veroorzaakt wordt door spanning. HIj was wel heel vrolijk, open, sociaal en alert en hij ontwikkelde zich redelijk snel, maar hij was ook heel erg prikkelgevoelig. We hebben een hele lange tijd maar een ding per dag kunnen doen, zoals naar de supermarkt gaan of ergens op bezoek gaan, anders kon hij 's avonds niet slapen en krijste hij de hele avond
Mede hierdoor heb ik geen eigen inkomen. Ik zie het nog steeds niet zitten om hem naar de BSO te laten gaan. Als hij thuiskomt uit school zoekt hij heel vaak meteen de rust op in zijn eigen kamer, daarna kan hij er weer tegenaan.
Misschien dat amandelolie fijn is?Hier moeten we ook goed letten op de hoeveelheid prikkels. Dit weekend had hij bijvoorbeeld een kinderfeestje met acht stuiterende jongens en een spannende 3d-film in de bioscoop en vandaag een verjaardagsfeestje. Hij vindt het allemaal hartstikke leuk en verheugd zich enorm, maar eigenlijk is het gewoon teveel. Hij probeert eerst zichzelf rustig te krijgen door zich terug te trekken en als dat niet kan door in zijn fantasie te gaan zitten, daarna wordt hij hyper en daarna stort hij in. We reden op de terugweg langs de Mc Donalds (Pokemon!), waar hij wat teveel at, hij is daarna de hele terugweg bang geweest om over te geven en thuis jammerend in slaap gevallen. Gelukkig heeft hij nooit (meer) moeite met in slaap vallen, dat hoor je ook vaak.
Als baby was hij de eerste maanden een huilbaby. Ook door reflux, maar ik heb de laatste tijd echt het idee dat reflux bij sommige kinderen veroorzaakt wordt door spanning. HIj was wel heel vrolijk, open, sociaal en alert en hij ontwikkelde zich redelijk snel, maar hij was ook heel erg prikkelgevoelig. We hebben een hele lange tijd maar een ding per dag kunnen doen, zoals naar de supermarkt gaan of ergens op bezoek gaan, anders kon hij 's avonds niet slapen en krijste hij de hele avond
Mede hierdoor heb ik geen eigen inkomen. Ik zie het nog steeds niet zitten om hem naar de BSO te laten gaan. Als hij thuiskomt uit school zoekt hij heel vaak meteen de rust op in zijn eigen kamer, daarna kan hij er weer tegenaan.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Aaah wat sneu Twinkly. Prikkelgevoelig was M ook als kind, hoewel het als baby wel mee viel geloof ik. Meer als dreumes/peuter.
Hier trouwens as. woensdag het allereerste kinderfeestje. Het sneeuwde in het andere topic een beetje onder dus ik probeer het hier nog maar een keer. Eerste kinderfeestje, überhaupt nog nooit een speelafspraak gehad. Hij vindt het leuk, ik vind het doodeng. Ik wil de moeder van het meisje nog wel even bellen vooraf om een paar dingetjes vooraf te vertellen maar zonder meteen een complete gebruiksaanwijzing mee te geven. Ik vind dat nog best wel een lastige.
Hier trouwens as. woensdag het allereerste kinderfeestje. Het sneeuwde in het andere topic een beetje onder dus ik probeer het hier nog maar een keer. Eerste kinderfeestje, überhaupt nog nooit een speelafspraak gehad. Hij vindt het leuk, ik vind het doodeng. Ik wil de moeder van het meisje nog wel even bellen vooraf om een paar dingetjes vooraf te vertellen maar zonder meteen een complete gebruiksaanwijzing mee te geven. Ik vind dat nog best wel een lastige.
Wat fijn en goed dat school zo goed meewerkt en -denkt! Hier was de kleuterklas door overprikkeling echt een ramp.quote:Op zondag 20 november 2016 22:28 schreef Kyara het volgende:
Wij hebben dus een kind met een stoornis en geen karaktertrek* maar op school wordt nu een mogelijkheid gecreëerd waar hij terecht kan om even te "ontprikkelen". Dat wordt ook gewoon ingepland in het pictobord. Hoe dat precies vorm gaat krijgen was nog niet helemaal duidelijk maar hij heeft straks de mogelijkheid om elke dag even apart te zitten en maar met 1 zintuig tegelijk bezig te zijn. Luisterboek, puzzel, boekje lezen op een zitzak of een voelspelletje. En dan dus in een aparte ruimte en voor een bepaalde tijd. Ben erg benieuwd hoe dat straks gaat zijn.
* niet dat dat heel erg belangrijk is maar het verklaart het traject waar we in zitten en wellicht ook de medewerking vanuit school.
N is ook gediagnostiseerd met SI, het komt heel vaak voor in combinatie met ASS, HSP, AD(H)D en begaafdheid. Maar op dit moment weet ik niet zeker of hij wel echt SI heeft, of dat hij er nu gewoon zelf beter mee om kan gaan? Of omdat groep 3 en 4 natuurlijk veel minder druk zijn dan een kleuterklas. Hij raakt veel minder snel overprikkeld namelijk.
Ik heb een paar maanden geleden bij de ergotherapeute een nieuwe SI-lijst ingevuld en daaruit kwam inderdaad ook uit dat hij minder symptomen vertoont.
Aan de andere kant heeft hij nu last van onderprikkeling. Maar op dit moment kan ik nog niet zo goed inschatten of dat misschien door verveling komt. Het lijkt wel zo, maar het kan ook puur een gebrek aan beweging zijn in de klas.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Wat spannend Kyara! Maar wel heel leuk!
Zou het hem helpen om begin volgende week al even samen bij het meisje langs te gaan voor een kopje thee? Sowieso zou ik vragen of ze goed op hem let en jou belt als hij naar huis wil.
Als hij het echt heel spannend vindt, of je verwacht echt een meltdown, dan kun je misschien aanbieden om te komen helpen?
Zou het hem helpen om begin volgende week al even samen bij het meisje langs te gaan voor een kopje thee? Sowieso zou ik vragen of ze goed op hem let en jou belt als hij naar huis wil.
Als hij het echt heel spannend vindt, of je verwacht echt een meltdown, dan kun je misschien aanbieden om te komen helpen?
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Tot mijn verbazing heeft Oudste met kinderfeestjes minder moeite dan met gewone speelafspraakjes, omdat daar veel meer vriendjes zijn die vertrouwd zijn. De ouders spreken doe ik eigenlijk altijd, dat hoeft niet al te ingewikkeld, ik zeg meestal: 'J. kan niet zo goed tegen drukte, als je denkt dat het hem te veel wordt (of als hij het aangeeft) mag hij mij bellen' en dat is voor J. genoeg ingebouwde escape, zeg maar.
Ja, zijn juf is ook echt wel een goede voor hem. Het interesseert haar ook enorm en ze wil ook alles er over lezen en zo. We hebben vorige week gesprek gehad op school samen met zijn fysio- en SI therapeute en ze heeft echt wel goede ideeën gegeven. Denk dat de hele klas meer gaat bewegen
Ik begreep wel dat de fysio verwacht dat het in groep 3 minder problemen zal geven. Omdat hij dan ouder is en bepaalde dingen beter kan handelen en relativeren maar ook omdat er veel gestructureerder gewerkt wordt. Dat maakt dan niet dat hij geen SI meer heeft maar wel dat hij er beter mee om kan gaan. Ik herken ook best veel dingen bij mezelf en nu kan ik bepaalde dingen bij mezelf ook veel beter plaatsen. Maar ik kan daar als volwassene prima mee om gaan.
Ik begreep wel dat de fysio verwacht dat het in groep 3 minder problemen zal geven. Omdat hij dan ouder is en bepaalde dingen beter kan handelen en relativeren maar ook omdat er veel gestructureerder gewerkt wordt. Dat maakt dan niet dat hij geen SI meer heeft maar wel dat hij er beter mee om kan gaan. Ik herken ook best veel dingen bij mezelf en nu kan ik bepaalde dingen bij mezelf ook veel beter plaatsen. Maar ik kan daar als volwassene prima mee om gaan.
Ik verwacht geen meltdown op zich. Het wordt wel een enorme prikkeldag want de avond van tevoren mogen ze op school hun schoen zetten en die vinden ze dus woensdagochtend. En woensdagmiddag is het feestje. Meteen vanuit school.quote:
Wat spannend Kyara! Maar wel heel leuk!
Zou het hem helpen om begin volgende week al even samen bij het meisje langs te gaan voor een kopje thee? Sowieso zou ik vragen of ze goed op hem let en jou belt als hij naar huis wil.
Als hij het echt heel spannend vindt, of je verwacht echt een meltdown, dan kun je misschien aanbieden om te komen helpen?
Maar ik wilde inderdaad wel mijn nummer geven voor het geval dat. En het zijn ook meer dingen waarvan ik wil dat ze het weten zodat ze het niet raar vinden of zo. Mijn kleuter haat "lang zal ze leven" dus die zit dan geheid met zijn handen voor zijn oren heen en weer te wiegen. Om maar iets te noemen.
Haha, dan konden ze mooi samen met hun handen over hun oren zitten. N haat harde geluiden en kinderliedjes (maar Lang Zal Ze Leven dan weer niet, want dat hoort bij verjaardagen 
)
Maar heel veel kleuters zitten nog met hun handen over hun oren als er hard gezongen wordt hoor Ik bedoel, de reden is misschien anders, maar ik zou als ouder niet denken "wat maf".
)Maar heel veel kleuters zitten nog met hun handen over hun oren als er hard gezongen wordt hoor
Ik bedoel, de reden is misschien anders, maar ik zou als ouder niet denken "wat maf".
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Kyara oliver heeft nog nooit bij vriendjes alleen gespeeld maar wel eens een feestje. Ik leg dan de ouder uit van goh hij heeft SI en geef aan dat ze beste hem gewoon beetje moeten laten gaan. En meestal observeert hij in begin enorm. en daarna doet hij vanzelf mee. En thuis zorg ik dan voor onprikkeling ( of hij spuugt zijn bed onder... 
)
)
Engaging Infinite Improbability Drive..
Lang zal ze leven is hier ook een no go. Handen over haar oren inderdaad. Op haar eerste verjaardag staat ze huilend op mijn arm op de foto.
Toen uiteraard nog helemaal geen link gelegd.
Cadeautjes zijn ook spannend. Het feit dat ze niet ziet wat er in zitten en er dus misschien iets in zit wat ze niet leuk vindt, maar dan sociaal wenselijk dankbaar moet zijn, vraagt teveel van haar (ze krijgt alleen wat ze leuk vindt, maar zover is ze nog niet in haar gedachten).
Vaak pakken wel het op een door haar goedgekeurd moment samen uit. Een beetje teruggetrokken van de drukte. Ik probeer dat nog wel op de dag zelf te doen, omdat het voor de gever wel zo leuk is om een reactie te zien. Maar dat is geen must.
Kyara, ik had het eerder al gezegd, maar wij gaan ook mee met verjaardagsfeestjes. Weggaan is paniek. Gelukkig is dat voor M niet zo, maar even overleggen met de betreffende moeder kan nooit kwaad denk ik.
(Eva wordt dus wel raar aangekeken als ze met haar handen over haar oren zit. Ook door directe familie
)
Over de olie: ik gebruikte gisteren Kneipp huidolie amandelbloesem. Daar kreeg ze dus enorme jeuk van en heb ik daarna met een natte washand haar rug gewassen.
Op zwitsal reageert ze doorgaans ook behoorlijk, het ene product wel erger dan het ander. Ik heb nog een fles babyolie staan.
Maar tips voor oliën of crèmes voor de gevoelige huid zijn welkom.
Toen uiteraard nog helemaal geen link gelegd.
Cadeautjes zijn ook spannend. Het feit dat ze niet ziet wat er in zitten en er dus misschien iets in zit wat ze niet leuk vindt, maar dan sociaal wenselijk dankbaar moet zijn, vraagt teveel van haar (ze krijgt alleen wat ze leuk vindt, maar zover is ze nog niet in haar gedachten).
Vaak pakken wel het op een door haar goedgekeurd moment samen uit. Een beetje teruggetrokken van de drukte. Ik probeer dat nog wel op de dag zelf te doen, omdat het voor de gever wel zo leuk is om een reactie te zien. Maar dat is geen must.
Kyara, ik had het eerder al gezegd, maar wij gaan ook mee met verjaardagsfeestjes. Weggaan is paniek. Gelukkig is dat voor M niet zo, maar even overleggen met de betreffende moeder kan nooit kwaad denk ik.
(Eva wordt dus wel raar aangekeken als ze met haar handen over haar oren zit. Ook door directe familie
)Over de olie: ik gebruikte gisteren Kneipp huidolie amandelbloesem. Daar kreeg ze dus enorme jeuk van en heb ik daarna met een natte washand haar rug gewassen.
Op zwitsal reageert ze doorgaans ook behoorlijk, het ene product wel erger dan het ander. Ik heb nog een fles babyolie staan.
Maar tips voor oliën of crèmes voor de gevoelige huid zijn welkom.
Toen ik een cursus babymassage deed met F, kregen we pure druivenpitolie. Misschien is dat wat? Als het gebruikt wordt voor mini's, zal t geen veel voorkomende allergenen bevatten.quote:
Over de olie: ik gebruikte gisteren Kneipp huidolie amandelbloesem. Daar kreeg ze dus enorme jeuk van en heb ik daarna met een natte washand haar rug gewassen.
Op zwitsal reageert ze doorgaans ook behoorlijk, het ene product wel erger dan het ander. Ik heb nog een fles babyolie staan.
Maar tips voor oliën of crèmes voor de gevoelige huid zijn welkom.
Een veilige omgeving kan veel helpen. Het heeft Chris ook door de kleuterklas gesleept. Daarna werd het hier ook beter.quote:
Ja, zijn juf is ook echt wel een goede voor hem. Het interesseert haar ook enorm en ze wil ook alles er over lezen en zo. We hebben vorige week gesprek gehad op school samen met zijn fysio- en SI therapeute en ze heeft echt wel goede ideeën gegeven. Denk dat de hele klas meer gaat bewegen
Ik begreep wel dat de fysio verwacht dat het in groep 3 minder problemen zal geven. Omdat hij dan ouder is en bepaalde dingen beter kan handelen en relativeren maar ook omdat er veel gestructureerder gewerkt wordt. Dat maakt dan niet dat hij geen SI meer heeft maar wel dat hij er beter mee om kan gaan. Ik herken ook best veel dingen bij mezelf en nu kan ik bepaalde dingen bij mezelf ook veel beter plaatsen. Maar ik kan daar als volwassene prima mee om gaan.
Ik herken ook dingen van mezelf terug, maar miste die veilige omgeving op school. Ook thuis werd er weinig gepraat over emoties, dus ik heb het ook nooit goed geleerd. Chris kan zoveel onder woorden brengen van wat hij meemaakt, en daardoor kan ik hem veel beter begeleiden.
Chris zijn eerste kinderfeestje was bij een jochie waar hij 1 keer had gespeeld. Maar de moeders hadden achteraf wel zoiets "vond hij dit wel leuk". Chris had zich prima vermaakt, terwijl hij oa samen met de moeders naar de dansende kinderen keek. Hij was erbij, en dat was voor hem al mooi genoeg.
Chris heeft nu wat last van zijn gedroom. Zijn werktempo op school is laag omdat hij steeds in een andere wereld zit. Thuis heeft hij er ook wel een handje van. Ik (en juf) willen hem actiever zien te krijgen, zodat hij zijn taakjes gewoon doet. Maar ik wil dan niet over zijn gevoel heen lopen. Als hij veel prikkels heeft gehad, snap ik ook wel weer dat je even rust aan je hoofd nodig hebt. Maar sommige dingen moeten toch gebeuren.. Even een middenweg zien te vinden..
Ik neem aan dat SI staat voor Sensorische Integratie een onderdeel van ergotherapie. Is dit ook een diagnose, en wat kun je met zo'n diagnose? Onze oudste is ook bij een ergo therapeute in behandeling voor de prikkelverwerking en daar komen bergen goede tips voor thuis en op school uit maar (tot nog toe) geen diagnose.quote:
[..]
Wat fijn en goed dat school zo goed meewerkt en -denkt! Hier was de kleuterklas door overprikkeling echt een ramp.
N is ook gediagnostiseerd met SI, het komt heel vaak voor in combinatie met ASS, HSP, AD(H)D en begaafdheid.
Bij het hele onderwerp hoge sensitiviteit zweef ik ergens tussen "ja hier zitten echt verschillen" en
"kijk mijn kind eens bijzonder zijn". Volgens de definitie hierboven zou onze oudste niet hoog sensitief zijn omdat hij de emotionele zaken totaal niet vertoond. Toch zit hij in het speciaal onderwijs omdat hij (mede) door zijn prikkelverwerking in het reguliere onderwijs totaal niet mee komt.
live your fears, fear your live
De ergotherapeut (of fysiotherapeut) kan de diagnose stellen als hij/zij zich gespecialiseerd heeft in sensomotorische integratie. Dat klinkt eigenlijk wel zo als jullie al zoveel tips krijgen. Hebben jullie nooit een SI vragenlijst in moeten vullen over wat hij gevoelig op reageert?quote:
[..]
Ik neem aan dat SI staat voor Sensorische Integratie een onderdeel van ergotherapie. Is dit ook een diagnose, en wat kun je met zo'n diagnose? Onze oudste is ook bij een ergo therapeute in behandeling voor de prikkelverwerking en daar komen bergen goede tips voor thuis en op school uit maar (tot nog toe) geen diagnose.
Bij het hele onderwerp hoge sensitiviteit zweef ik ergens tussen "ja hier zitten echt verschillen" en
"kijk mijn kind eens bijzonder zijn". Volgens de definitie hierboven zou onze oudste niet hoog sensitief zijn omdat hij de emotionele zaken totaal niet vertoond. Toch zit hij in het speciaal onderwijs omdat hij (mede) door zijn prikkelverwerking in het reguliere onderwijs totaal niet mee komt.
Hier vind je de ergotherapeuten die de cursus gevolgd hebben:
http://www.sensomotorische-integratie.nl/therapeuten/
Ik denk dat sensomotorische overgevoeligheid bij HSP gewoon gevoeligheid wordt genoemd. Bij begaafdheid wordt het verklaard vanuit de psychomotorische en zintuiglijke overexcitabilities. Bij ASS komt een SI-stoornis bijna altijd voor, maar het kan ook los bestaan.
Ik denk eigenlijk dat het neurologisch gezien steeds hetzelfde is. Hooggevoelige kinderen zullen dan inderdaad ook nog op emotioneel vlak overgevoelig zijn en begaafde kinderen zijn daarbij ook op intellectueel vlak "overgevoelig".
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Die vragenlijsten zijn hier wel bekend. We weten dat hij heel sterk visueel en auditief geprikkeld wordt en dat bepaalde vormen van diepe druk helpen dit te verlichten. Maar SI als term voor diagnose gebruiken had ik nog nooit van gehoord.quote:
[..]
De ergotherapeut (of fysiotherapeut) kan de diagnose stellen als hij/zij zich gespecialiseerd heeft in sensomotorische integratie. Dat klinkt eigenlijk wel zo als jullie al zoveel tips krijgen. Hebben jullie nooit een SI vragenlijst in moeten vullen over wat hij gevoelig op reageert?
Hier vind je de ergotherapeuten die de cursus gevolgd hebben:
http://www.sensomotorische-integratie.nl/therapeuten/
Ik denk dat sensomotorische overgevoeligheid bij HSP gewoon gevoeligheid wordt genoemd. Bij begaafdheid wordt het verklaard vanuit de psychomotorische en zintuiglijke overexcitabilities. Bij ASS komt een SI-stoornis bijna altijd voor, maar het kan ook los bestaan.
Ik denk eigenlijk dat het neurologisch gezien steeds hetzelfde is. Hooggevoelige kinderen zullen dan inderdaad ook nog op emotioneel vlak overgevoelig zijn en begaafde kinderen zijn daarbij ook op intellectueel vlak "overgevoelig".
Ik ben er van overtuigd dat de hersenen zowel fysiek als qua "bedrading" van ieder persoon uniek zijn. Een heel aantal TED talks waarin dit behandeld wordt. Dit wordt versterkt door de nodige gesprekken met een kinderneuroloog deels rondom de voorbereiding van een schedeloperatie en deels omdat het gewoon heel goed klikte.
live your fears, fear your live
Onze fysiotherapeut staat niet op die lijst. Maar is wel aangesloten bij de NSSI.
Mijn kind heeft gister op school zijn schoen gezet. Met een boel drukte, pietendisco en spanning. En dan zo fijn dat school op de hoogte is. Een van zijn juffen had 1 taak en dat was bij hem blijven. Ik mocht niet mee naar binnen maar juf stond al voor hem klaar. Dus toen het even te druk werd zijn ze de ruimte uit gegaan en verder heeft hij alles vanaf de tafel bekeken.
Vanochtend was rommelpiet geweest en dat pakte hij wel aardig op. Vanmiddag gaat hij uit school mee voor zijn allereerste kinderfeestje. M is geïnstrueerd, heb de moeder een summier wat dingen verteld. Ik vind het echt superspannend
Mijn kind heeft gister op school zijn schoen gezet. Met een boel drukte, pietendisco en spanning. En dan zo fijn dat school op de hoogte is. Een van zijn juffen had 1 taak en dat was bij hem blijven. Ik mocht niet mee naar binnen maar juf stond al voor hem klaar. Dus toen het even te druk werd zijn ze de ruimte uit gegaan en verder heeft hij alles vanaf de tafel bekeken.
Vanochtend was rommelpiet geweest en dat pakte hij wel aardig op. Vanmiddag gaat hij uit school mee voor zijn allereerste kinderfeestje. M is geïnstrueerd, heb de moeder een summier wat dingen verteld. Ik vind het echt superspannend
Ik heb nog geen concrete ervaring met afspreken of kinderfeestjes maar ik zou denk ik aangeven dat het zijn eerste keer spelen/feestje is en daardoor extra spannend. Daarbij aangeven hoe ze hem als het M wat teveel (lijkt) te worden even rust kan bieden.quote:
Aaah wat sneu Twinkly. Prikkelgevoelig was M ook als kind, hoewel het als baby wel mee viel geloof ik. Meer als dreumes/peuter.
Hier trouwens as. woensdag het allereerste kinderfeestje. Het sneeuwde in het andere topic een beetje onder dus ik probeer het hier nog maar een keer. Eerste kinderfeestje, überhaupt nog nooit een speelafspraak gehad. Hij vindt het leuk, ik vind het doodeng. Ik wil de moeder van het meisje nog wel even bellen vooraf om een paar dingetjes vooraf te vertellen maar zonder meteen een complete gebruiksaanwijzing mee te geven. Ik vind dat nog best wel een lastige.
Dat het voor hem dus geen straf is (niet vervelend is) om even in een andere kamer rustig te tekenen of een boekje te lezen maar het hem juist heel erg kan helpen.
Spuit 11 dus... snap dat je het spannend vindt, dat zou ik ook vinden.
Hoe is het vanmiddag gegaan Kyara?
Het is ook een heftige periode met sint, kerst en de verjaardag. Genoeg indrukken deze 2 maanden..
Het is ook een heftige periode met sint, kerst en de verjaardag. Genoeg indrukken deze 2 maanden..
SPOILER: tl;dr en kloon ;)Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 1% gewijzigd door Xenofiel op 23-11-2016 20:26:07 ]Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
quote:Op woensdag 23 november 2016 19:22 schreef Xenofiel het volgende:
"Laat het worden wie het al is"SPOILER: tl;dr en kloon ;)Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mooi♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
quote:Dankjewel voor deze reactie! Heb ik echt heel veel aanSPOILER: tl;dr en kloon ;)Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Bedankt voor je reactie. Ik wilde eigenlijk niet meer reageren, maar wat schrijf je mooie dingen over je jongetje, moest wel even reageren.quote:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Ik denk dat ik hier ook 'hoor'. De dingen die jullie zeggen, de zaken waar jullie kinderen tegenaan lopen en de dingen waar jullie zelf tegenaan lopen zijn heel herkenbaar.
Fijne posts, veel goede tips en de post van xeno is voor mij echt heel waardevol. Ik zou er nooit aan hebben gedacht hem te leren om terug te trekken en rust te creeren in een prikkelvolle omgeving.
Zijn jullie nooit bang het fout te doen? Ik ben vooral de laatste weken heel bang om grote fouten te maken waardoor mijn kinderen geen fijne jeugd hebben. Dit komt voort uit het feit dat mijn broer gelijke kenmerken heeft (en gediagnostiseerde ADD) en nooit goed gehoord is door mn ouders waardoor hij in een gigantische depressie is geschoten. Ikzelf heb daardoor alles zelf moeten doen. Niet erg, gedane zaken nemen geen keer, maar ik ben met elke vezel van mn lichaam bang dat die geschiedenis zich zal herhalen.
Ook ben ik bang dat ik hem ga labelen zonder dat dat nodig is. Die angst nemen jullie wel wat weg, want ik zie dat het gewoon goed en normaal kan blijven als wij hem handvatten geven en de wereld waarin hij nu zit veilig en op de hoogte houden. Bedankt voor dat inzicht .
Fijne posts, veel goede tips en de post van xeno is voor mij echt heel waardevol. Ik zou er nooit aan hebben gedacht hem te leren om terug te trekken en rust te creeren in een prikkelvolle omgeving.
Zijn jullie nooit bang het fout te doen? Ik ben vooral de laatste weken heel bang om grote fouten te maken waardoor mijn kinderen geen fijne jeugd hebben. Dit komt voort uit het feit dat mijn broer gelijke kenmerken heeft (en gediagnostiseerde ADD) en nooit goed gehoord is door mn ouders waardoor hij in een gigantische depressie is geschoten. Ikzelf heb daardoor alles zelf moeten doen. Niet erg, gedane zaken nemen geen keer, maar ik ben met elke vezel van mn lichaam bang dat die geschiedenis zich zal herhalen.
Ook ben ik bang dat ik hem ga labelen zonder dat dat nodig is. Die angst nemen jullie wel wat weg, want ik zie dat het gewoon goed en normaal kan blijven als wij hem handvatten geven en de wereld waarin hij nu zit veilig en op de hoogte houden. Bedankt voor dat inzicht
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
quote:
Bedankt voor het volgen van je gevoel.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Voel het ritme van het leven en dans...
En nu ga ik weer offline.
En nu ga ik weer offline.
Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Ik ben steeds minder bang. Voordeel is dat ik mezelf compleet herken in hem en dus goed terug kan halen wat ik nodig had als kind. Als ik heel goed naar mijn gevoel luister dan kan ik erg tegemoet komen aan zijn behoeftes. En ja, soms is daar een uitglijder (of een paar, of zestienduizend voor je gevoel) maar ik weet inmiddels ook dat hij niet meteen stuk gaat, ook niet mentaal gezien. Het is een proces voor alle partijen, je groeit daar ook samen in. Veel communiceren, en aan hem uitleggen dat je het soms ook niet weet is geen schande.quote:
Ik denk dat ik hier ook 'hoor'. De dingen die jullie zeggen, de zaken waar jullie kinderen tegenaan lopen en de dingen waar jullie zelf tegenaan lopen zijn heel herkenbaar.
Fijne posts, veel goede tips en de post van xeno is voor mij echt heel waardevol. Ik zou er nooit aan hebben gedacht hem te leren om terug te trekken en rust te creeren in een prikkelvolle omgeving.
Zijn jullie nooit bang het fout te doen? Ik ben vooral de laatste weken heel bang om grote fouten te maken waardoor mijn kinderen geen fijne jeugd hebben. Dit komt voort uit het feit dat mijn broer gelijke kenmerken heeft (en gediagnostiseerde ADD) en nooit goed gehoord is door mn ouders waardoor hij in een gigantische depressie is geschoten. Ikzelf heb daardoor alles zelf moeten doen. Niet erg, gedane zaken nemen geen keer, maar ik ben met elke vezel van mn lichaam bang dat die geschiedenis zich zal herhalen.
Ook ben ik bang dat ik hem ga labelen zonder dat dat nodig is. Die angst nemen jullie wel wat weg, want ik zie dat het gewoon goed en normaal kan blijven als wij hem handvatten geven en de wereld waarin hij nu zit veilig en op de hoogte houden. Bedankt voor dat inzicht
Angst om te labelen heb ik ook, ik zal ook niet snel zeggen dat mijn kind hooggevoelig is. Hij is erg gevoelig, dat klinkt dan toch anders
en ik wil hem vooral zien als wie hij is en dat is zoveel meer dan dat.
Gekke gedachte sprong..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 12% gewijzigd door Xenofiel op 23-11-2016 23:15:46 ]Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Dankjewel voor je eerste post Xenofiel, ik herken veel in wat je schrijft, ook bij mezelf.
Vandaag wat ik bij een bijeenkomst voor ouders van hooggevoelige kinderen en daar werd hetzelfde benadrukt. Zorg voor een gevoel van veiligheid, je kunt je kind nooit teveel liefde en veiligheid geven. Als het zich veilig voelt zal het vanzelf de stappen nemen die het op dat moment nodig heeft. Dan zal het dus zelf aangeven dat het nu klaar is om op een sport te gaan of klaar is om zichzelf te laten zien op school (als het zich dus ook veilig voelt op school!).
En ik denk inderdaad dat je een psychose hebt nu
[ Bericht 1% gewijzigd door Twinkly op 24-11-2016 07:06:07 ]
Vandaag wat ik bij een bijeenkomst voor ouders van hooggevoelige kinderen en daar werd hetzelfde benadrukt. Zorg voor een gevoel van veiligheid, je kunt je kind nooit teveel liefde en veiligheid geven. Als het zich veilig voelt zal het vanzelf de stappen nemen die het op dat moment nodig heeft. Dan zal het dus zelf aangeven dat het nu klaar is om op een sport te gaan of klaar is om zichzelf te laten zien op school (als het zich dus ook veilig voelt op school!).
En ik denk inderdaad dat je een psychose hebt nu
[ Bericht 1% gewijzigd door Twinkly op 24-11-2016 07:06:07 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
quote:
Je kan het kind het meeste liefhebben, door zijn (voor)ouders lief te hebben.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Geniet van de nieuwe cadans in je leven. Geef het gevoel voort.
[ Bericht 2% gewijzigd door Xenofiel op 24-11-2016 05:01:08 ]Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Met Nieuwetijdskinderen die hun energie uitstralen ofzo, daar kan ik helemaal niks mee. Sensitievere mensen dan gemiddeld zijn er altijd geweest, net als minder sensitieve mensen. Het is gewoon een normaal curve.
Maar ik denk wel dat je gelijk hebt in het belang van veiligheid bieden en dat dat bij ons het grootste probleem op school is.
Maar ik denk wel dat je gelijk hebt in het belang van veiligheid bieden en dat dat bij ons het grootste probleem op school is.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Veiligheid is juist wat Chris op schooltijd altijd heeft gehad. Ook de ruimte om sociaal dingen te ontdekken, ipv cognitief. Bij de kleuters mocht hij 300x hetzelfde telwerkje doen dat hij al kende, omdat hij tegelijk rondkijk bij de kinderen aan de tafel en zo ook dingen leerde.
Afgelopen jaar was het iets minder qua klik met zijn juf, maar nu gaat het heerlijk.
Alleen nu in groep 6 komen we op een punt dat hij sociaal steeds minder afwijkt, hij kan de dingen zelf beter een plek geven, of het aan mij vragen en mijn antwoorden beter snappen. De kinderen om hem heen zijn ook voorspelbaarder (kleuters zijn toch wat onberekenbaarder dan 9-jarigen)
Nu is het dus tijd om cognitief aan de slag te gaan, alleen nu nog even leren-leren, want dat heeft hij nog niet gedaan natuurlijk.. Deze juf heeft hij 3 jaar, dus ze gaan samen aan de slag..
Maar het veilig opvoeden, vanuit veiligheid de dingen ontdekken, helemaal voor.. Maar soms ook laten zien dat dingen wel veilig zijn, ook al lijkt het niet zo (van een stoeprand springen, van een glijbaan glijden), dan drong ik soms toch aan om te laten zien dat dat ook veilig is.. Maar heel bewust en met overleg..
Ik denk wel dat Chris is wie hij is, hij zit dicht bij zijn werkelijk karakter.. En eigenlijk ook wel heel erg dicht bij de mijne.. Ik heb alleen die veiligheid gemist vroeger en dus veel dingen veel later pas geleerd.
Afgelopen jaar was het iets minder qua klik met zijn juf, maar nu gaat het heerlijk.
Alleen nu in groep 6 komen we op een punt dat hij sociaal steeds minder afwijkt, hij kan de dingen zelf beter een plek geven, of het aan mij vragen en mijn antwoorden beter snappen. De kinderen om hem heen zijn ook voorspelbaarder (kleuters zijn toch wat onberekenbaarder dan 9-jarigen)
Nu is het dus tijd om cognitief aan de slag te gaan, alleen nu nog even leren-leren, want dat heeft hij nog niet gedaan natuurlijk.. Deze juf heeft hij 3 jaar, dus ze gaan samen aan de slag..
Maar het veilig opvoeden, vanuit veiligheid de dingen ontdekken, helemaal voor.. Maar soms ook laten zien dat dingen wel veilig zijn, ook al lijkt het niet zo (van een stoeprand springen, van een glijbaan glijden), dan drong ik soms toch aan om te laten zien dat dat ook veilig is.. Maar heel bewust en met overleg..
Ik denk wel dat Chris is wie hij is, hij zit dicht bij zijn werkelijk karakter.. En eigenlijk ook wel heel erg dicht bij de mijne.. Ik heb alleen die veiligheid gemist vroeger en dus veel dingen veel later pas geleerd.
Ja, helemaal mee eens dat je moet laten zien dat iets wel veilig is, inderdaad. Hier steeds enorme drempels waar hij vaak hulp bij nodig heeft om overheen te komen, maar als het dan lukt is hij heel trots en opgelucht (zwemmen, leren fietsen, etc). Hij denkt zoveel na over alle gevaren dat het verlamd.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Goed om te horen dat er een omslag is nu bij Chris. Dat heb ik vaker gehoord over kinderen op die leeftijd en dat is wel een geruststelling.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Heel herkenbaar..
Chris was met fietsen alleen bangvoor de zijwieltjes omdat hij een paar keer van de stoep was gekukkeld, en zijn zijwieltjes eraf gingen, en hij erachteraan. Toen fietste hij opeens, erg onverwacht met 3,5 jaar los..
Chris was met fietsen alleen bangvoor de zijwieltjes omdat hij een paar keer van de stoep was gekukkeld, en zijn zijwieltjes eraf gingen, en hij erachteraan. Toen fietste hij opeens, erg onverwacht met 3,5 jaar los..
Mijn oudste (6) heeft dit ook o.a. met fietsen. Ze lijkt zich overbewust van elk hobbeltje, wiebeltje en mogelijke valkans. Ze durft echt niet zonder zijwieltjes en zelfs kinderen van twee jaar jonger gaan haar nu voorbij... Wat heeft jouw zoon geholpen om over de drempel heen te komen?quote:
Ja, helemaal mee eens dat je moet laten zien dat iets wel veilig is, inderdaad. Hier steeds enorme drempels waar hij vaak hulp bij nodig heeft om overheen te komen, maar als het dan lukt is hij heel trots en opgelucht (zwemmen, leren fietsen, etc). Hij denkt zoveel na over alle gevaren dat het verlamd.
Wij hebben een fietsvestje gekocht, daar zit een handvat aan. En toen mochten we hem absoluut niet loslaten, ondanks dat hij gewoon fietste als we hem heel losjes met één pink vasthieldenquote:
[..]
Mijn oudste (6) heeft dit ook o.a. met fietsen. Ze lijkt zich overbewust van elk hobbeltje, wiebeltje en mogelijke valkans. Ze durft echt niet zonder zijwieltjes en zelfs kinderen van twee jaar jonger gaan haar nu voorbij... Wat heeft jouw zoon geholpen om over de drempel heen te komen?
Uitleggen hielp niks.Uiteindelijk heb ik hem, met het risico zijn vertrouwen in mij te schaden, losgelaten. Het hielp wel, want toen had hij door dat hij het écht wel kon en écht niet meteen omviel. Daarna nog wel drama met vaart maken en dan opstappen gehad. Hij is er dan zo van overtuigd dat hij het niet kan dat hij niet naar tips wil luisteren of naar je kijken als je het voordoet. Maar toen het eenmaal lukte vond hij fietsen heel leuk, gelukkig
Wij fietsen bijna alles omdat we geen auto hebben.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Agu Bikybiky
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
quote:Op woensdag 23 november 2016 21:17 schreef Xenofiel het volgende:
Gekke gedachte sprong..SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Gekke gedachte sprong..Drugs en hsp..ervaring.. wat wil je weten?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Thanks! Herkenbaar wat je vertelt: het (echt zo gevoelde) drama, niks willen aannemen. We hebben het hu een tijd laten rusten, ze hoeft niet per sé te fietsen. Het vervelende voor dochter zelf is alleen dat ze bij vlagen ècht wil, maar ze eenmaal op de fiets toch bijna gelijk in paniek raak. Ik vind het soms ook lastig waar ik goed aan doe. Ze heeft de tijd en ruimte nodig om het op haar manier te doen, maar ik wil haar tegelijk ook laten ervaren dat ze meer kan dan ze zelf denkt. Anyway, ik ga eens naar het vestje kijken!quote:
[..]
Wij hebben een fietsvestje gekocht, daar zit een handvat aan. En toen mochten we hem absoluut niet loslaten, ondanks dat hij gewoon fietste als we hem heel losjes met één pink vasthielden
Uiteindelijk heb ik hem, met het risico zijn vertrouwen in mij te schaden, losgelaten. Het hielp wel, want toen had hij door dat hij het écht wel kon en écht niet meteen omviel. Daarna nog wel drama met vaart maken en dan opstappen gehad. Hij is er dan zo van overtuigd dat hij het niet kan dat hij niet naar tips wil luisteren of naar je kijken als je het voordoet. Maar toen het eenmaal lukte vond hij fietsen heel leuk, gelukkig
Ik gebruikte een sjaal: onder de oksels door en dan op de rug stijf vastknijpen, heb je een beetje hetzelfde idee, alleen misschien niet vertrouwd genoeg....
Dat hebben wij in eerste instantie ook geprobeerd, herinner ik me nu. Maar dat was inderdaad toch nog te wiebelig ofzo voor hem, hij vertrouwde het absoluut niet.quote:
Ik gebruikte een sjaal: onder de oksels door en dan op de rug stijf vastknijpen, heb je een beetje hetzelfde idee, alleen misschien niet vertrouwd genoeg....
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Dromerig, verstrooid professortje.
Hij doet zo zijn best om aan de verwachtingen van volwassenen te voldoen, maar dat lukt hem vaak niet. En dan wordt er tegen hem gezegd dat hij zijn best niet doet, dat hij niet oplet of dat hij laks is.
Van de week met zwemles en vandaag toen hij zijn tas in moest pakken op school om naar de andere locatie te lopen. Het raakt hem enorm als het weer mis gaat en hij een berisping krijgt. En toen lachtte zijn vriendje hem ook nog uit om zijn verdriet.
Hij doet zo zijn best om aan de verwachtingen van volwassenen te voldoen, maar dat lukt hem vaak niet. En dan wordt er tegen hem gezegd dat hij zijn best niet doet, dat hij niet oplet of dat hij laks is.
Van de week met zwemles en vandaag toen hij zijn tas in moest pakken op school om naar de andere locatie te lopen. Het raakt hem enorm als het weer mis gaat en hij een berisping krijgt. En toen lachtte zijn vriendje hem ook nog uit om zijn verdriet.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik heb wel eens een relatie gehad met een meisje dat diagnose HSP had. Zij kon bepaalde films niet aan en dergelijke. Naar mijn idee was ze er veel te druk mee bezig. Uiteindelijk was ze net zo ongevoelig als al die andere vrouwen.
I wonder what it's all about
Hoe komt het dat het moeilijk voor hem was om de tas in te pakken?quote:
Dromerig, verstrooid professortje.
Hij doet zo zijn best om aan de verwachtingen van volwassenen te voldoen, maar dat lukt hem vaak niet. En dan wordt er tegen hem gezegd dat hij zijn best niet doet, dat hij niet oplet of dat hij laks is.
Van de week met zwemles en vandaag toen hij zijn tas in moest pakken op school om naar de andere locatie te lopen. Het raakt hem enorm als het weer mis gaat en hij een berisping krijgt. En toen lachtte zijn vriendje hem ook nog uit om zijn verdriet.
Wederom wel herkenbaar. Als mijn oudste zelf kiest wat ze gaat doen dan kan ze heel goed bedenken hoe ze iets gaat aanpakken en krijgt ze dat ook voor elkaar. Maar taken die van een ander moeten en die nog geen routine, daar heeft ze wat meer moeite mee. Ze wil het wel doen, maar wil eerst begrijpen hoe, wanneer, waarom... kortom, het helemaal "doorgronden". Dat heeft tijd nodig. Als het dan snel snel moet, wordt ze onzeker, langzaam, vergeet ze dingen, blokkeert ze...
Mijn dochter heeft heel veel houvast aan lijstjes/planning. Ze heeft bijvoorbeeld een briefje waar met woorden en een plaatje op staat of er die dag gym/overblijf/bso is. Ze vraagt zelf ook om dingen als een aftelkalender of een weekschema. Dingen gaan dan niet per sé vlotter, maar ze heeft dan wel overzicht en voelt zich daardoor veel zekerder.
Ik denk niet dat dat het punt is. Ieder kind heeft wel eens wat, dat hoort erbij. Alleen sommige kinderen hebben nogal vaak "wat" en beleven dat ook nog eens heel intens (het levert ze een grote hoeveelheid spanning op). Dan is het wel belangrijk om als ouder je kind te ondersteunen om hoe daarmee om te gaan. Als je je kind daar teveel in alleen laat en (onbewust) de boodschap geeft dat hij zich niet moet aanstellen, loop je het risico dat je kind zelf een manier ontwikkelt om zichzelf te beschermen die niet constructief is. Door zich erg terug te trekken, overmatig onzeker te worden, juist met boosheid te reageren.quote:
Mijn dochters hebben ook wel eens wat en dan gaan ze janken. Jaja tis wat.
Dat kan als aanstellerij klinken als je het fenomeen zelf niet zo ervaart met je eigen kinderen of jezelf. Maar voor anderen, waaronder mijzelf, is dit wél echt een ding. Ik dacht een hele tijd dat het aan mij kon liggen, dat ik er teveel bovenop zat, overgevoelig of soft was. Maar nu heb ik er drie en merk ik duidelijk een verschil tussen mijn kinderen. De jongste reageert veel meer zoals ik andere kinderen ook zie reageren. No nonsens, open, kan wel tegen wat tegengas, de oudste twee zijn daarin echt anders. Niet "superspeciaal anders" of "teer zieltje-anders", maar gewoon anders dan uit de boekjes. Daarom vind ik het wel heel prettig om in dit topic ervaringen te kunnen delen.
Bedankt voor je zinvolle bijdragequote:
Mijn dochters hebben ook wel eens wat en dan gaan ze janken. Jaja tis wat.
Dit precies.quote:
[..]
Hoe komt het dat het moeilijk voor hem was om de tas in te pakken?
Wederom wel herkenbaar. Als mijn oudste zelf kiest wat ze gaat doen dan kan ze heel goed bedenken hoe ze iets gaat aanpakken en krijgt ze dat ook voor elkaar. Maar taken die van een ander moeten en die nog geen routine, daar heeft ze wat meer moeite mee. Ze wil het wel doen, maar wil eerst begrijpen hoe, wanneer, waarom... kortom, het helemaal "doorgronden". Dat heeft tijd nodig. Als het dan snel snel moet, wordt ze onzeker, langzaam, vergeet ze dingen, blokkeert ze...
Mijn dochter heeft heel veel houvast aan lijstjes/planning. Ze heeft bijvoorbeeld een briefje waar met woorden en een plaatje op staat of er die dag gym/overblijf/bso is. Ze vraagt zelf ook om dingen als een aftelkalender of een weekschema. Dingen gaan dan niet per sé vlotter, maar ze heeft dan wel overzicht en voelt zich daardoor veel zekerder.
Gisteren pakte hij uit zichzelf de tas in en controleerde zelf of hij alles had. Er misten twee boeken en hij was er van overtuigd dat hij ze in het andere gebouw had laten liggen de dag ervoor. De juf zag dat hij niet alles bij zich had en stuurde hem terug de klas in om het op te halen, waar het toch wel lag. Toen hij terugkwam was de juf alweer verder gelopen met de anderen en moest hij zelf het stuk naar het andere gebouw lopen. Dit vindt hij heel eng en hij had het gevoel gestraft te worden (wat niet zo was, ze ging er vanuit dat hij het wel zelf kon), waardoor hij heel erg moest huilen.
Precies.quote:
[..]
Ik denk niet dat dat het punt is. Ieder kind heeft wel eens wat, dat hoort erbij. Alleen sommige kinderen hebben nogal vaak "wat" en beleven dat ook nog eens heel intens (het levert ze een grote hoeveelheid spanning op). Dan is het wel belangrijk om als ouder je kind te ondersteunen om hoe daarmee om te gaan. Als je je kind daar teveel in alleen laat en (onbewust) de boodschap geeft dat hij zich niet moet aanstellen, loop je het risico dat je kind zelf een manier ontwikkelt om zichzelf te beschermen die niet constructief is. Door zich erg terug te trekken, overmatig onzeker te worden, juist met boosheid te reageren.
Hij is geen aansteller, absoluut niet. Hij houdt zich juist meestal (te) groot. Ik was vandaag juist blij dat hij zijn emoties liet zien: hij was verdrietig omdat hij ruzie had met zijn beste vriend.
Thuis reageren wij relativerend, zodat hij de situatie beter leert begrijpen. Echt niet overdreven troostend van "och, jongetje, de wereld is ook zo gemeen" ofzo.
Hij loopt gewoon heel vaak tegen dingen aan die bij hem lastiger gaan, waardoor hij een deuk in zijn zelfvertrouwen opgelopen heeft. Hij heeft door dat hij anders is en vraagt waarom kinderen van 4 jaar hem met zwemles inhalen bijvoorbeeld.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Chris heeft ook dat dubbele. Aan de ene kant zich groot houden, maar aan de andere kant toch erg gevoelig. Hij heeft inmiddels geleerd dat hij op school bij een klein maar groeiend probleem al kijkt naar een oplossing, want als hij het erop laat aankomen is het probleem te groot en volgt er ook een groter drama.. Dus hij heeft geleerd om de problemen eerder te zien, en daar ook naar te handelen..
Maar als je ziet dat je kind een situatie gewoon niet doorkomt, dan zul je het kind toch moeten leren hoe je er dan wel mee opgaat. De ene kind vind rekenen moeilijk, andere taal en mijn kind vond sociale omgang moeilijk te leren. Dan is het gewoon een kwestie van extra hulp om te zorgen dat ze dat ook leren. En in ons geval is dat nu bij 9 jaar wel grotendeels geregeld.. Andere kinderen blijven daar langer moeite mee houden (ook met rekenen of met taal).. Ieder kind heeft zijn talent
Die van mij ook. En ik ben echt geen softe-geitenwollen sokken-kusje-kroel- moeder. Ben hard genoeg geweest voor de kinderen, geef duidelijk grenzen aan en als je eroverheen gaat kom je de consequenties tegen. Je moet ze heus wel opvoeden..quote:
Mijn dochters hebben ook wel eens wat en dan gaan ze janken. Jaja tis wat.
Maar als je ziet dat je kind een situatie gewoon niet doorkomt, dan zul je het kind toch moeten leren hoe je er dan wel mee opgaat. De ene kind vind rekenen moeilijk, andere taal en mijn kind vond sociale omgang moeilijk te leren. Dan is het gewoon een kwestie van extra hulp om te zorgen dat ze dat ook leren. En in ons geval is dat nu bij 9 jaar wel grotendeels geregeld.. Andere kinderen blijven daar langer moeite mee houden (ook met rekenen of met taal).. Ieder kind heeft zijn talent
oh dit is zo herkenbaar voor mij.. L heeft precies hetzelfde...quote:
[..]
Mijn oudste (6) heeft dit ook o.a. met fietsen. Ze lijkt zich overbewust van elk hobbeltje, wiebeltje en mogelijke valkans. Ze durft echt niet zonder zijwieltjes en zelfs kinderen van twee jaar jonger gaan haar nu voorbij... Wat heeft jouw zoon geholpen om over de drempel heen te komen?
En hij wil niet zwemmen want straks komt er opeens een haai...
Al herken ik L meer in dit profiel: http://www.temperamentvollekinderen.nl/
Wat hier in de openingspost staat sluit er wel een beetje op aan.. Maar ook bij het lezen van dit boek herkende ik echt zo ontzettend veel.
Life is what happens while you are busy making other plans...
Nu ik die link weer lees herken ik ook heel veel Skoap. Alleen dan van mijn meisje. Die is ook zo temperamentvol maar tegelijkertijd ook heel gevoelig. Deze tijden met Sinterklaas zijn voor haar ook heel heftig. En sowieso het tegen school aan hikken.
Wat dat betreft best wel een verschil met mijn SI kind, die geniet met volle teugen van het hele Sinterklaasgebeuren en kan het voor zichzelf wel redelijk doseren zo lijkt het.
Wat dat betreft best wel een verschil met mijn SI kind, die geniet met volle teugen van het hele Sinterklaasgebeuren en kan het voor zichzelf wel redelijk doseren zo lijkt het.
juistem, dat is de hele kern... Best ingewikkeld af en toe... Pffoei!quote:
Die is ook zo temperamentvol maar tegelijkertijd ook heel gevoelig
Life is what happens while you are busy making other plans...
Dit herken ik zo bij mijn bijna kleuter.quote:
Nu ik die link weer lees herken ik ook heel veel Skoap. Alleen dan van mijn meisje. Die is ook zo temperamentvol maar tegelijkertijd ook heel gevoelig. Deze tijden met Sinterklaas zijn voor haar ook heel heftig. En sowieso het tegen school aan hikken.
Het boek Temperamentvolle Kinderen sluit ook helemaal aan hier, bij zowel N als S. Maar S uit het temperament veel meer, hij wordt vele malen bozer.
Bij N is een kaaskies ontdekt Een kies met onderontwikkeld glazuur die daardoor erg gevoelig is voor cariës en zelfs afbrokkelen. Oorzaak is onbekend, waarschijnlijk ziekte of zuurstofgebrek tijdens de eerste vier levensjaren.
Het is zijn vierde blijvende kies. Deze kies is net door en hij gaf sindsdien aan (drama) dat deze heel gevoelig is bij tandenpoetsen en voor tandpasta (koud). We waren dinsdag bij de tandarts en die wil zijn kiezen sealen zodat ze beter beschermd zijn en natuurlijk vooral deze kies. Maar N is zo ontzettend bang voor de smaak van de "shampoo" waarmee de kiezen eerst gereinigd moeten worden, voor het apparaatje dat het water afzuigt en voor pijn. Het is dan ook niet gelukt en volgende week donderdag moet hij terugkomen om het nogmaals te proberen.
Gelukkig hebben wij een tandarts die geduldig alles blijft uitleggen en niet doorzet als het niet lukt. Maar poeh, ik vind het heftig hoor bij zo'n gevoelig kind. Hij heeft ook echt een niet rationele angst waarbij praten niet werkt.
Ik zit eraan te denken om hem te belonen met iets kleins als het donderdag lukt, maar misschien maak ik het dan juist te groot.
Bij N is een kaaskies ontdekt
Een kies met onderontwikkeld glazuur die daardoor erg gevoelig is voor cariës en zelfs afbrokkelen. Oorzaak is onbekend, waarschijnlijk ziekte of zuurstofgebrek tijdens de eerste vier levensjaren.Het is zijn vierde blijvende kies. Deze kies is net door en hij gaf sindsdien aan (drama) dat deze heel gevoelig is bij tandenpoetsen en voor tandpasta (koud). We waren dinsdag bij de tandarts en die wil zijn kiezen sealen zodat ze beter beschermd zijn en natuurlijk vooral deze kies. Maar N is zo ontzettend bang voor de smaak van de "shampoo" waarmee de kiezen eerst gereinigd moeten worden, voor het apparaatje dat het water afzuigt en voor pijn. Het is dan ook niet gelukt en volgende week donderdag moet hij terugkomen om het nogmaals te proberen.
Gelukkig hebben wij een tandarts die geduldig alles blijft uitleggen en niet doorzet als het niet lukt. Maar poeh, ik vind het heftig hoor bij zo'n gevoelig kind. Hij heeft ook echt een niet rationele angst waarbij praten niet werkt.
Ik zit eraan te denken om hem te belonen met iets kleins als het donderdag lukt, maar misschien maak ik het dan juist te groot.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly voor hem is het een heel groot iets dus waarom niet..
Ik was ook altijd tegen belonen etc. Maar merk nu met Oliver hij een DS gekregen heeft en daar mee speeltijd kan verdienen hij wil proberen en gaat niet altijd over rozen. Maar spelletje doen vind hij leuk.Dus als het hem motiveert en net dat stukje durf geeft.
Ik was ook altijd tegen belonen etc. Maar merk nu met Oliver hij een DS gekregen heeft en daar mee speeltijd kan verdienen hij wil proberen en gaat niet altijd over rozen. Maar spelletje doen vind hij leuk.Dus als het hem motiveert en net dat stukje durf geeft.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Dankjewel voor het delen van je ervaring, Evenstar. Extra speeltijd is wel een goed idee.quote:
Twinkly voor hem is het een heel groot iets dus waarom niet..
Ik was ook altijd tegen belonen etc. Maar merk nu met Oliver hij een DS gekregen heeft en daar mee speeltijd kan verdienen hij wil proberen en gaat niet altijd over rozen. Maar spelletje doen vind hij leuk.Dus als het hem motiveert en net dat stukje durf geeft.
Ik vermoed dat als het donderdag weer niet lukt, dat hij het dan nog veel groter en enger gaat maken in zijn hoofd, dus extra motivatie is wel fijn.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik dacht ook altijd nee zijn normale dingen maar voor hun werkt het nu eenmaal anders als voor ons. En oliver heeft ook dagen dat hij er niet op speelt. Maar als ik.merk dat hij overprikkeld raakt dan mag hij er even op. Lekker in zijn bubbeltje. Als wij ons rot voelen troosten we onszelf ook wel eens toch?
Hier maakte het zoveel verschildoor de angst te erkennen.. en mensen zullen me heus voor gek verklaren maar als hij bijv iets nieuws probeert dan mag hij mijn handen helemaal fijn knijpen en maken we stappen plan. Eerst aanraken dan proeven en uitspugen dan een hapje en dan 4 nu inmiddels 5 want zo oud is hij
We jubelen en dansen en knuffelen en kussen bij elke stap. En daarna ontprikkelen met wat hij fijn vind.
Zo ook met de tandarts ( hier alleen nog kijken) Maar daar makennwe een avontuur van met wat zijn interesse heeft. laatste keer was hij heel erg bezig met ninjago. Dus was hij een nindroid net als zane en de tandarts moest dan speciale robot sensors in zijn mondje plaatsen. Dan is het ok want op die manier is hij zo bezig met het avontuur dat hij even vergeet. De paniek em ontprikkeling volgr alsnog maar uitgesteld soort van.
N. vind experimenten doen toch leuk. misschien kun je het hem uitleggen dat het maken van zijn kies een scheidkundig experiment is. Of met een robot iets.
Hier maakte het zoveel verschildoor de angst te erkennen.. en mensen zullen me heus voor gek verklaren maar als hij bijv iets nieuws probeert dan mag hij mijn handen helemaal fijn knijpen en maken we stappen plan. Eerst aanraken dan proeven en uitspugen dan een hapje en dan 4 nu inmiddels 5 want zo oud is hij
We jubelen en dansen en knuffelen en kussen bij elke stap. En daarna ontprikkelen met wat hij fijn vind.
Zo ook met de tandarts ( hier alleen nog kijken) Maar daar makennwe een avontuur van met wat zijn interesse heeft. laatste keer was hij heel erg bezig met ninjago. Dus was hij een nindroid net als zane en de tandarts moest dan speciale robot sensors in zijn mondje plaatsen. Dan is het ok want op die manier is hij zo bezig met het avontuur dat hij even vergeet. De paniek em ontprikkeling volgr alsnog maar uitgesteld soort van.
N. vind experimenten doen toch leuk. misschien kun je het hem uitleggen dat het maken van zijn kies een scheidkundig experiment is. Of met een robot iets.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Wat doe je dat creatief en lief, Evenstar
Hier werkt vooral heel goed de feiten vertellen, want fantasie heeft hij juist teveel en daarmee maakt hij het nog enger dan het is.
Wat je vertelt over eten proeven is hier ook heel actueel. We waren bezig met broccoli (als baby en dreumes was hij er dol op
) en dat begon steeds een ietsjepietje beter te gaan, van eerst er alleen aan likken, dan erin bijten (vermomd met ketchup, zout en/of kruiden) en daarna een minuscuul stukje van een mm ofzo doorslikken. Maar de laatste keer ging hij kokhalzen en sindsdien durft hij niet meer en kokhalst hij al als hij er alleen maar in bijt. Hij weet prima dat het zijn hersenen zijn die hem voor de gek houden en bang maken, maar gewoon doorzetten lukt nog niet.
Hier werkt vooral heel goed de feiten vertellen, want fantasie heeft hij juist teveel en daarmee maakt hij het nog enger dan het is.
Wat je vertelt over eten proeven is hier ook heel actueel. We waren bezig met broccoli (als baby en dreumes was hij er dol op
) en dat begon steeds een ietsjepietje beter te gaan, van eerst er alleen aan likken, dan erin bijten (vermomd met ketchup, zout en/of kruiden) en daarna een minuscuul stukje van een mm ofzo doorslikken. Maar de laatste keer ging hij kokhalzen en sindsdien durft hij niet meer en kokhalst hij al als hij er alleen maar in bijt. Hij weet prima dat het zijn hersenen zijn die hem voor de gek houden en bang maken, maar gewoon doorzetten lukt nog niet.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Brocolli hebben we hier nog niet gedaan. Bloemkool wel maar dat is zo rampzalig dat hoeft hij van mij echt niet.
En als voor Niels heel feitelijk werkt dan speel je toch daar op in. Het is soms zo lastig want wat vandaag ok is en werkt kan bijwijze van morgen ineens weer kortsluiting geven en moet je weer een nieuwe route kweken.
Vind het zelf wel fijn dat met Oli nu ook kan overleggen. En hij uit kan leggen.
En het helpt enorm dat zijn juffen geweldig inspelen op zijn behoeften en manier. Als ze zien dat hij overprikkeld raakt geven ze hem een clipboard met papier en mag hij gaan observeren. En aantekeningen maken. Daardoor krijgt hij weer overzicht en controle
Het is een bijzonder manneke die kleine aap. De dame ook maar op een andere manier.
En als voor Niels heel feitelijk werkt dan speel je toch daar op in. Het is soms zo lastig want wat vandaag ok is en werkt kan bijwijze van morgen ineens weer kortsluiting geven en moet je weer een nieuwe route kweken.
Vind het zelf wel fijn dat met Oli nu ook kan overleggen. En hij uit kan leggen.
En het helpt enorm dat zijn juffen geweldig inspelen op zijn behoeften en manier. Als ze zien dat hij overprikkeld raakt geven ze hem een clipboard met papier en mag hij gaan observeren. En aantekeningen maken. Daardoor krijgt hij weer overzicht en controle
Het is een bijzonder manneke die kleine aap. De dame ook maar op een andere manier.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Broccoli daar heeft mijn kleuter ook een dingetje mee. De roosjes vindt hij afschuwelijk, de steeltjes eet hij na overreding.
Hier 1 temperamentvol kind, en een overgevoelig (hsp?)kind. Heel fijne combi met een overgevoelige mama
Ik vind het knap hoe jullie dat allemaal kunnen zien, evenstar, twinkly, Kyara e.a.. Mij lukt het vaak niet om mijn grens op tijd aan te geven bij de kinderen, of lijken ze er niet gevoelig voor, en dan ontplof ik. Daar heb ik nog steeds geen goed stappenplan voor gevonden. Het gaat wel beter met meer slaap, maar in deze tijden is er elke nacht wel weer een kind onrustig..
daar heeft mijn kleuter ook een dingetje mee. De roosjes vindt hij afschuwelijk, de steeltjes eet hij na overreding.Hier 1 temperamentvol kind, en een overgevoelig (hsp?)kind. Heel fijne combi met een overgevoelige mama
Ik vind het knap hoe jullie dat allemaal kunnen zien, evenstar, twinkly, Kyara e.a.. Mij lukt het vaak niet om mijn grens op tijd aan te geven bij de kinderen, of lijken ze er niet gevoelig voor, en dan ontplof ik. Daar heb ik nog steeds geen goed stappenplan voor gevonden. Het gaat wel beter met meer slaap, maar in deze tijden is er elke nacht wel weer een kind onrustig..
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Och morretje dat lontje hier is ook wel eens korter en laatste tijd wat vaker hoor. Zijn verjaardag en kerst en papa die een huis gekocht heeft en uhm niet zo tactisch met Oli erover communiceert. Dus mag ik het weer rechtbreien 
En daarnovenop A die echt flink pubert
En daarnovenop A die echt flink pubert
Engaging Infinite Improbability Drive..
Hier ook regelmatig een kort(er) lontje hoor. Ik merk dat ik af en toe ook flink overprikkeld ben en ook weinig kan hebben qua kindergeschreeuw.
Nou dat! Nu ik er steeds meer over lees herken ik ook meer van mezelf. En je raad het nooit: ik merk nu ineens dat ik bepaalde situaties ook gewoon hartstikke overprikkeld raak.
Ik ga dus ook niet zomaar mee naar het zwembad. Dat doet mijn vriend met ze. Ik word helemaal gek in dat water, met gillende mensen en spetters en armen en benen overal.
Zo zijn wel vrijdagavond meegelopen met een lichtjesparade met de kerstman. De tocht van 45 minuten lukte me wel (maar deed ook meer dan ik dacht), maar het vuurwerk erna vond ik hel
In het begin vond Eva het geweldig, want die leeft voor vuurwerk, maar toen werd alles x10 qua knallen en geluiden en haakte ze ook af.
We merken nu ook wat dingetjes bij Rosalie, nadat de medewerkster van het JOT ons erop wees dat zij ook zomaar wel eens HSP zou kunnen zijn. Maar dan met andere prikkels.
Ik ga dus ook niet zomaar mee naar het zwembad. Dat doet mijn vriend met ze. Ik word helemaal gek in dat water, met gillende mensen en spetters en armen en benen overal.
Zo zijn wel vrijdagavond meegelopen met een lichtjesparade met de kerstman. De tocht van 45 minuten lukte me wel (maar deed ook meer dan ik dacht), maar het vuurwerk erna vond ik hel
In het begin vond Eva het geweldig, want die leeft voor vuurwerk, maar toen werd alles x10 qua knallen en geluiden en haakte ze ook af.
We merken nu ook wat dingetjes bij Rosalie, nadat de medewerkster van het JOT ons erop wees dat zij ook zomaar wel eens HSP zou kunnen zijn. Maar dan met andere prikkels.
Twinkly, mijn zoon zit bij een speciale kindertandarts. Het ging echt niet bij de gewone tandarts om de dingen die jij noemt. Angst voor de smaak, angst voor dingen in zijn mond en dergelijke. De oplossing bleek verrassend simpel (hoewel ongelooflijk intensief). We moesten de eerste tijd elke week met hem naar de tandarts en dan deden ze eerst alleen maar zijn tanden bekijken met zo'n spiegeltje. Daarna gingen ze zijn tanden poetsen (met zijn eigen tandenborstel en tandpasta). Daarna gingen ze eens een keer voorzichtig water afzuigen, enz. enz.quote:
Het boek Temperamentvolle Kinderen sluit ook helemaal aan hier, bij zowel N als S. Maar S uit het temperament veel meer, hij wordt vele malen bozer.
Bij N is een kaaskies ontdekt
Het is zijn vierde blijvende kies. Deze kies is net door en hij gaf sindsdien aan (drama) dat deze heel gevoelig is bij tandenpoetsen en voor tandpasta (koud). We waren dinsdag bij de tandarts en die wil zijn kiezen sealen zodat ze beter beschermd zijn en natuurlijk vooral deze kies. Maar N is zo ontzettend bang voor de smaak van de "shampoo" waarmee de kiezen eerst gereinigd moeten worden, voor het apparaatje dat het water afzuigt en voor pijn. Het is dan ook niet gelukt en volgende week donderdag moet hij terugkomen om het nogmaals te proberen.
Gelukkig hebben wij een tandarts die geduldig alles blijft uitleggen en niet doorzet als het niet lukt. Maar poeh, ik vind het heftig hoor bij zo'n gevoelig kind. Hij heeft ook echt een niet rationele angst waarbij praten niet werkt.
Ik zit eraan te denken om hem te belonen met iets kleins als het donderdag lukt, maar misschien maak ik het dan juist te groot.
Uiteindelijk na veel moeizame sessies hebben ze kunnen sealen, waarbij hij zelf mocht kiezen uit 3 smaakjes. En nu gaat hij elke 3 maanden naar de tandarts en gaat het eigenlijk zonder problemen.
En qua beloning werd ons altijd op het hart gedrukt om wel te belonen, maar dan met immateriele zaken. Mijn beloning voor hem was dat we een dagje naar het Spoorwegmuseum gingen of naar Micropia of zo.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ook heel herkenbaar. Ik heb dat in een supermarkt op zaterdagmiddag. Daar word ik zelf al knettergek van maar als ik dan ook nog een kind bij me hebquote:
Nou dat! Nu ik er steeds meer over lees herken ik ook meer van mezelf. En je raad het nooit: ik merk nu ineens dat ik bepaalde situaties ook gewoon hartstikke overprikkeld raak.
Ik ga dus ook niet zomaar mee naar het zwembad. Dat doet mijn vriend met ze. Ik word helemaal gek in dat water, met gillende mensen en spetters en armen en benen overal.
Zo zijn wel vrijdagavond meegelopen met een lichtjesparade met de kerstman. De tocht van 45 minuten lukte me wel (maar deed ook meer dan ik dacht), maar het vuurwerk erna vond ik hel
In het begin vond Eva het geweldig, want die leeft voor vuurwerk, maar toen werd alles x10 qua knallen en geluiden en haakte ze ook af.
We merken nu ook wat dingetjes bij Rosalie, nadat de medewerkster van het JOT ons erop wees dat zij ook zomaar wel eens HSP zou kunnen zijn. Maar dan met andere prikkels.
En ook herkenbaar dat je er op 1 kind focust en dan bij het andere ook ineens dingen herkent. Maar wel op hele andere vlakken en op een andere manier.
nog even een kleine aanvulling op het tandartsverhaal. Dit is wat er bij onze tandarts over op de site staat:
En de beloning was dus om gezellig samen iets te gaan doen en dat kleedde ik altijd in met de boodschap dat we nu toch al samen op pad waren en dat we dus net zo goed daarna nog wel naar het museum konden gaan. Zo hoopte ik het iets minder als beloning voor de handelingen zelf te maken, maar had de beloning meer als doel om het gaan naar de tandarts te vergemakkelijken.
Wat voor mij vooral leerzaam was, was dat ik dus niet van tevoren moest zeggen dat het allemaal wel mee zou vallen of dat ik ging beloven dat ze iets vast niet zouden doen.quote:Laat u niet verleiden om te zeggen wat we niet gaan doen.
Als uw kind vragen heeft die u niet kan beantwoorden, stuur dan gerust even een mailtje. Met de informatie die u dan krijgt, kan uw kind meer ontspannen naar de tandarts komen.
Pas op met goedbedoelde, maar angstig makende toezeggingen. Als u grote beloningen in het vooruitzicht stelt, kan een kind gaan denken dat er ‘dus’ wel iets ernstigs zal gaan gebeuren.
Bedenk dat veel handelingen bij de tandarts simpele dingen zijn die de meeste kinderen prima kunnen. Het helpt vergelijkingen te maken met het dagelijkse leven. Zo is op de stoel klimmen natuurlijk een makkie in vergelijking tot het klimrek in de speeltuin.
Wees voorzichtig met voorspellingen over pijn. Ieder kind ervaart andere dingen als pijnlijk. En soms is een raar of naar gevoel even onvermijdelijk.
En de beloning was dus om gezellig samen iets te gaan doen en dat kleedde ik altijd in met de boodschap dat we nu toch al samen op pad waren en dat we dus net zo goed daarna nog wel naar het museum konden gaan. Zo hoopte ik het iets minder als beloning voor de handelingen zelf te maken, maar had de beloning meer als doel om het gaan naar de tandarts te vergemakkelijken.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Argh, zwembad en supermarkt inderdaad.. Wat dat betreft ben ik zo blij dat mijn jongste nu ook naar school gaat, lekker heel vroeg op een ochtend naar de supermarkt.quote:
Nou dat! Nu ik er steeds meer over lees herken ik ook meer van mezelf. En je raad het nooit: ik merk nu ineens dat ik bepaalde situaties ook gewoon hartstikke overprikkeld raak.
Ik ga dus ook niet zomaar mee naar het zwembad. Dat doet mijn vriend met ze. Ik word helemaal gek in dat water, met gillende mensen en spetters en armen en benen overal.
[quote]
[..]
Ook heel herkenbaar. Ik heb dat in een supermarkt op zaterdagmiddag. Daar word ik zelf al knettergek van maar als ik dan ook nog een kind bij me heb
En ook herkenbaar dat je er op 1 kind focust en dan bij het andere ook ineens dingen herkent. Maar wel op hele andere vlakken en op een andere manier.
Wat betreft school trouwens, vanmorgen kleuter schreeuwend bij juf achtergelaten.
Donderdag was hij al moe, sliep langer dan gewoonlijk en wilde hij echt echt niet naar school. Ok, dacht ik, je bent net begonnen, nog maar net 4, je mag een baaldag. Heel de dag lekker aan het spelen geweest. Vrijdag sowieso vrij, toen weekend. Vanmorgen weigerde hij pertinent. En hij werd me toch boos toen de boodschap eindelijk aankwam bij juf in de klas dat hij zou blijven... Maar ik wilde niet nog een dag thuis, omdat hij ook "gewoon" mee "moet" in de stroom, juf rekent op hem. Maar het voelde zo enorm niet tof.. Ik vermoed een gevalletje 'donderdag mocht het ook', icm stijfkoppigheid en decembermoeheid.
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Oh dat is wel heel lastig Morretje. Was het wel snel over toen je weg was? Ik vind het soms ook heel moeilijk om te bepalen wanneer je door moet zetten en wanneer je beter je kind kan volgen. M wil heel vaak niks dus als ik alles aan hem overlaat dat gebeurt er ook gewoon niks. Gelukkig gaat hij wel graag naar school. En ook J trekt meestal wel bij voordat ik weg ben.
Morretje, ik heb hetzelfde hoor! Ik heb een duidelijk hoogsensitief kind en een temperamentvol kind, wat heerlijk botst natuurlijk en ik ben zelf ook hooggevoelig. Ik word alleen niet snel boos als ik overprikkeld ben, maar ik heb dan de neiging om me terug te trekken, wat natuurlijk helemaal niet kan als je jonge kinderen hebt.
Wat je schrijft over een uitzondering die dan als regel wordt aangenomen, dat is hier ook heel herkenbaar. We moesten bij de oudste altijd goed oppassen dat iets geen patroon werd toen hij peuter en kleuter was. Dat is nu hij ouder is gelukkig niet meer zo; wat ervan overgebleven is is alleen de positieve kant: hij houdt zich goed aan regels
Livelink, bedankt voor het delen van je tandartsverhaal! Moet jouw zoon nu iedere 3 maanden naar de tandarts omdat zijn gebit meer verzorging nodig heeft (ook door kaaskiezen?) of is het omdat hij dan gewend blijft aan de handelingen?
Ik twijfel wat bij N het beste werkt. Bij fietsen en zwemmen werkte lang wennen en aanmodderen helemaal niet, hij maakte het alleen maar steeds groter. Pas toen hij het ineens "moest" en merkte dat het toch niet zo eng was (bij fietsen fietsvestje loslaten en hij fietste zelf en bij zwemmen meteen naar het diepe met een drijfvest), verdween zijn angst. Maar bij de tandarts ga je natuurlijk niet dwingen, met de kans dat het niet werkt en hij een fobie voor het leven krijgt.
en ik ben zelf ook hooggevoelig. Ik word alleen niet snel boos als ik overprikkeld ben, maar ik heb dan de neiging om me terug te trekken, wat natuurlijk helemaal niet kan als je jonge kinderen hebt. Wat je schrijft over een uitzondering die dan als regel wordt aangenomen, dat is hier ook heel herkenbaar. We moesten bij de oudste altijd goed oppassen dat iets geen patroon werd toen hij peuter en kleuter was. Dat is nu hij ouder is gelukkig niet meer zo; wat ervan overgebleven is is alleen de positieve kant: hij houdt zich goed aan regels
Livelink, bedankt voor het delen van je tandartsverhaal! Moet jouw zoon nu iedere 3 maanden naar de tandarts omdat zijn gebit meer verzorging nodig heeft (ook door kaaskiezen?) of is het omdat hij dan gewend blijft aan de handelingen?
Ik twijfel wat bij N het beste werkt. Bij fietsen en zwemmen werkte lang wennen en aanmodderen helemaal niet, hij maakte het alleen maar steeds groter. Pas toen hij het ineens "moest" en merkte dat het toch niet zo eng was (bij fietsen fietsvestje loslaten en hij fietste zelf en bij zwemmen meteen naar het diepe met een drijfvest), verdween zijn angst. Maar bij de tandarts ga je natuurlijk niet dwingen, met de kans dat het niet werkt en hij een fobie voor het leven krijgt.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Hij moet zo vaak naar de tandarts zodat hij er helemaal gewend aan raakt. En dat heeft gewerkt. Ik zie nu dat naar de tandarts gaan er bij hem gewoon bij hoort. Geen paniek meer in de dagen ervoor, geen drama's met een kind dat ik met geweld ongeveer naar binnen moet sleuren.
Het probleem met de tandarts vs fietsen/zwemmen is dat je kind echt elke week naar zwemles gaat en vaak elke dag wel fietst. Als je dan eenmaal door het moeten heen bent blijf je het doen.
Bij de tandarts beklijft dat niet als je maar 2x per jaar gaat. Omdat mijn zoon in het begin echt elke week naar de tandarts moest, werd dat een deel van zijn routine. En daar moest hij ook wel echt. Hij mocht pas weg bij de tandarts als alles gedaan was wat ze gezegd hadden dat ze zouden doen. Ik heb er 1 keer geloof ik wel 3 uur met hem gezeten toen ze rontgenfoto's moesten maken. Ze bleven heel rustig en kalm, maar maakten wel duidelijk dat hij pas weg kon als dat gebeurd was.
Het probleem met de tandarts vs fietsen/zwemmen is dat je kind echt elke week naar zwemles gaat en vaak elke dag wel fietst. Als je dan eenmaal door het moeten heen bent blijf je het doen.
Bij de tandarts beklijft dat niet als je maar 2x per jaar gaat. Omdat mijn zoon in het begin echt elke week naar de tandarts moest, werd dat een deel van zijn routine. En daar moest hij ook wel echt. Hij mocht pas weg bij de tandarts als alles gedaan was wat ze gezegd hadden dat ze zouden doen. Ik heb er 1 keer geloof ik wel 3 uur met hem gezeten toen ze rontgenfoto's moesten maken. Ze bleven heel rustig en kalm, maar maakten wel duidelijk dat hij pas weg kon als dat gebeurd was.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik vind het een hele bijzondere tandarts Livelink. In de positieve zin. Wauw!
Zei ik pas nog dat ik veel kenmerken van HSP bij Eva herken, maar niet de gevoeligheid bij kleding? Daar kom ik nu ook op terug.
Broeken waren al langer een issue, maar nu toch echt omdat ze niet lekker zitten, te strak zijn (skinny dus hoort zo en ze is hartstikke dun dus dat zit niet echt strak).
Maar vanmorgen jurk met maillot en bolero en riempje.
Pffff riempje zat niet fijn. Rand van de maillot op haar buik niet prettig.
Dus maar weer omgekleed. Het wordt wel enorm zoeken zo.
Zei ik pas nog dat ik veel kenmerken van HSP bij Eva herken, maar niet de gevoeligheid bij kleding? Daar kom ik nu ook op terug.
Broeken waren al langer een issue, maar nu toch echt omdat ze niet lekker zitten, te strak zijn (skinny dus hoort zo en ze is hartstikke dun dus dat zit niet echt strak).
Maar vanmorgen jurk met maillot en bolero en riempje.
Pffff riempje zat niet fijn. Rand van de maillot op haar buik niet prettig.
Dus maar weer omgekleed. Het wordt wel enorm zoeken zo.
Bedoel je daarmee de samenklontering van eigenschappen en gedragingen? Die we dan labelen? Klinkt niet veel anders dan wat hier gebeurd.quote:
[..]
Leuk dat je eigen onderzoek zegt dat het om een glijdende schaal gaat en dat iedereen in bepaalde mate hieraan onderhevig is. En dat de auteur zegt dat dit niets is wat op een bepaald persoon betrokken kan worden omdat dat weg kan nemen van echte psychologische stoornissen
Gek work k van die klapjosties ant ent van de straot, gek zeg ik je. Zo, en nu gaak om een bal gehakt!
Ik zit ook te overwegen om met Chris van tandarts te switchen. We zitten nu bij een grote "zakelijke"tandartspraktijk. Maar met een angstige Chris die waarschijnlijk wel een beugel gaat krijgen is een overstap misschien wel handig. Er zit hier vlakbij eentje die zich bezig houdt met het gebit en alles eromheen.. Dus ook de angsten..
Ze krijgen nu zijn onderste kiezen niet gesealt. De bovenste zijn wel gedaan, maar dat was ook al drama op het randje eigenlijk. Dat wil ik niet nog een keer op die manier..
Morretje, naar om ze zo achter te laten dan.. Daan maakt er wel een spelletje van, en dan stiekem grinniken als ik de andere kant opkijk.. Ik heb hem toen over de drempel gezet en ben weg gegaan (met knipoog van juf). Dat was de eerste paar maanden af en toe even. Maar het is wel naar om te zien. Hier ging het gelukkig wel over, als ik 2 minuten later buiten de klas even gluurde was hij alweer met zijn ding bezig. En na een poosje zat hij ook gewoon in het ritme..
Ze krijgen nu zijn onderste kiezen niet gesealt. De bovenste zijn wel gedaan, maar dat was ook al drama op het randje eigenlijk. Dat wil ik niet nog een keer op die manier..
Morretje, naar om ze zo achter te laten dan.. Daan maakt er wel een spelletje van, en dan stiekem grinniken als ik de andere kant opkijk.. Ik heb hem toen over de drempel gezet en ben weg gegaan (met knipoog van juf). Dat was de eerste paar maanden af en toe even. Maar het is wel naar om te zien. Hier ging het gelukkig wel over, als ik 2 minuten later buiten de klas even gluurde was hij alweer met zijn ding bezig. En na een poosje zat hij ook gewoon in het ritme..
Hij is de hele dag lekker bezig geweest op school zei juf. Hij kakte alleen enorm in rond 4en thuis, lag er om kwart over 6 al in. Toch niet helemaal fit. Vanmorgen zei hij: ik voel me een stuk beter dan gisteren..
Dus nu weet ik nog niet of ik er goed aan gedaan heb, maar goed.
Wat een bijzondere tandarts Livelink. En wat fijn dat het zo goed gewerkt heeft bij hem!
Oh Danic, dat ken ik ook van mijn oudste. Broeken mogen alleen maar zacht zijn. Wij hebben vaak een paar van de zeeman of c&a. Ze heeft als voordeel dat ze een magere lat is, dus veel dingen zitten eerder te losjes dan te strak. Te strak is ook zeker not done bij haar.
Ook geen goed idee met hoogsensitieve kinderen. Ik vermoed dat er een heel groot stuk onmacht bij zit, omdat er op dat moment niet naar me geluisterd word, en ik me als kind ook heel vaak ongehoord voelde en onredelijk behandelt.. Misschien moet ik daar nog eens wat mee.
Dus nu weet ik nog niet of ik er goed aan gedaan heb, maar goed.
Wat een bijzondere tandarts Livelink. En wat fijn dat het zo goed gewerkt heeft bij hem!
Oh Danic, dat ken ik ook van mijn oudste. Broeken mogen alleen maar zacht zijn. Wij hebben vaak een paar van de zeeman of c&a. Ze heeft als voordeel dat ze een magere lat is, dus veel dingen zitten eerder te losjes dan te strak. Te strak is ook zeker not done bij haar.
Ik word dus wel boosquote:
Morretje, ik heb hetzelfde hoor! Ik heb een duidelijk hoogsensitief kind en een temperamentvol kind, wat heerlijk botst natuurlijk
Ook geen goed idee met hoogsensitieve kinderen. Ik vermoed dat er een heel groot stuk onmacht bij zit, omdat er op dat moment niet naar me geluisterd word, en ik me als kind ook heel vaak ongehoord voelde en onredelijk behandelt.. Misschien moet ik daar nog eens wat mee.
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Wauw, wat een geweldige tandarts, Livelink!
Ik ga donderdag nog even stiekem aan de tandarts vragen of zij ook verschillende smaakjes shampoo hebben.
Ik kan me van vroeger de fluorbehandelingen in een bitje nog levendig herinneren, wat was dat smerig! Gelukkig hoeft het tegenwoordig niet meer zo.
Deepfreeze, Chris is dus ook al zo bang voor het sealen
Ik ga donderdag nog even stiekem aan de tandarts vragen of zij ook verschillende smaakjes shampoo hebben.
Ik kan me van vroeger de fluorbehandelingen in een bitje nog levendig herinneren, wat was dat smerig! Gelukkig hoeft het tegenwoordig niet meer zo.
Deepfreeze, Chris is dus ook al zo bang voor het sealen
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Hoi
Ik heb al vaak op het punt gestaan om hier wat te schrijven omdat ik er veel van herken, maar ik vind Ow veel te jong om te zeggen dat hij hooggevoelig is.
Maar hij is zeker weten een heel gevoelig jongetje.
Dat is prima en juist heel mooi, heb ik bijvoorbeeld zijn school op uitgekozen (veel structuur, zo had de juf ook vanochtend een werkje voor hem neergelegd. Zodat hij precies wist wat van hem werd verwacht en hij niet hoefde te zoeken naar "iets" te doen)
maar tegen twee dingen loop ik echt aan.
Nou eigenlijk ff een ding moet ik gewoon kwijt. Ik voelde me gisteren zo rot. Hij moest naar de kapper (hij zag niets meer ). Nu heb ik al een kapster bij wie ik thuis mag komen (minder prikkels) en knip ik het zo kort mogelijk, zodat ik pas over een maand of 3 weer hoef. Maar daarna moesten we naar huis en Ow zat echt intens verdrietig en machteloos te draaien en krijsend te huilen. Hij had kriebel overal.. hij was zo wanhopig en ik voelde me zo'n slechte moeder... maar ik weet niet hoe het anders te doen, thuis heb ik hem meteen onder de douche gezet, maar ik moet toch echt naar huis
Nou die moest ik ff kwijt maar hier loop ik echt tegen aan en vraag me af of het herkenbaar is (en zo ja of jullie tips hebben, bij de peuters kwamen er geen reacties op).
Ow is echt heel snel extreem angstig. En natuurlijk bij nieuwe dingen, drukte of spannende dingen. Dit vind ik niet erg en komt uiteindelijk meestal wel goed door te luisteren, serieus te nemen en bij hem te blijven.
Maar hij is ook heel snel angstig bij bijvoorbeeld boeken of tv. Zo kan hij gaan gillen en het boek dichtslaan als er een ijsje smelt of te gillen en weg te rennen als Nijntje een bal in de boom gooit. En nee, dan overdrijf ik echt niet.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan... ik verzin m'n eigen verhalen in de boeken, beeldscherm tijd blijft momenteel ook beperkt tot Nijntje en babytv. Maar nu gaat hij naar school, ik kan hem niet beschermen tegen alles wat hij daar hoort en ziet..
Trouwens, bedankt voor het lezen van jullie verhalen. Toch altijd fijn om te weten dat je "niet alleen" bent. En ik vind dat jullie hele mooie kinderen en inzichten hebben. Dank je wel daarvoor
Ik heb al vaak op het punt gestaan om hier wat te schrijven omdat ik er veel van herken, maar ik vind Ow veel te jong om te zeggen dat hij hooggevoelig is.
Maar hij is zeker weten een heel gevoelig jongetje.
Dat is prima en juist heel mooi, heb ik bijvoorbeeld zijn school op uitgekozen (veel structuur, zo had de juf ook vanochtend een werkje voor hem neergelegd. Zodat hij precies wist wat van hem werd verwacht en hij niet hoefde te zoeken naar "iets" te doen)
maar tegen twee dingen loop ik echt aan.
Nou eigenlijk ff een ding moet ik gewoon kwijt. Ik voelde me gisteren zo rot. Hij moest naar de kapper (hij zag niets meer
). Nu heb ik al een kapster bij wie ik thuis mag komen (minder prikkels) en knip ik het zo kort mogelijk, zodat ik pas over een maand of 3 weer hoef. Maar daarna moesten we naar huis en Ow zat echt intens verdrietig en machteloos te draaien en krijsend te huilen. Hij had kriebel overal.. hij was zo wanhopig en ik voelde me zo'n slechte moeder... maar ik weet niet hoe het anders te doen, thuis heb ik hem meteen onder de douche gezet, maar ik moet toch echt naar huis Nou die moest ik ff kwijt maar hier loop ik echt tegen aan en vraag me af of het herkenbaar is (en zo ja of jullie tips hebben, bij de peuters kwamen er geen reacties op).
Ow is echt heel snel extreem angstig. En natuurlijk bij nieuwe dingen, drukte of spannende dingen. Dit vind ik niet erg en komt uiteindelijk meestal wel goed door te luisteren, serieus te nemen en bij hem te blijven.
Maar hij is ook heel snel angstig bij bijvoorbeeld boeken of tv. Zo kan hij gaan gillen en het boek dichtslaan als er een ijsje smelt of te gillen en weg te rennen als Nijntje een bal in de boom gooit. En nee, dan overdrijf ik echt niet.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan... ik verzin m'n eigen verhalen in de boeken, beeldscherm tijd blijft momenteel ook beperkt tot Nijntje en babytv. Maar nu gaat hij naar school, ik kan hem niet beschermen tegen alles wat hij daar hoort en ziet..
Trouwens, bedankt voor het lezen van jullie verhalen. Toch altijd fijn om te weten dat je "niet alleen" bent. En ik vind dat jullie hele mooie kinderen en inzichten hebben. Dank je wel daarvoor
Hij paniekt gewoon als ze in zijn mond zit te wroeten.. En als hij paniekt wil hij door zijn mond ademhalen en dat gaat natuurlijk niet.. Hij kan zich echt heel lang goed houden, dat ging met alleen de boventanden goed. Ook gaatje vullen ging net aan goed. Maar hij kon zich niet lang genoeg goed houden voor meer, en dat leek me psychologisch ook niet verantwoord. Hij kan dan echt dwars door angst/pijn heen goed houden, maar het geeft natuurlijk wel een stempel. (aan de ene kant succes, maar ook extra angst voor volgende keer).quote:
Deepfreeze, Chris is dus ook al zo bang voor het sealen
Zijn zelfbeheersing laat veel mensen denken dat het wel meevalt. Je merkt weinig aan hem, en hij uit het heel zwak. Ook juf kan bijvoorbeeld slecht hoogte van hem krijgen. Ik doe heel veel op mijn gevoel/intuïtie bij hem en ik lees hem daardoor wel goed. Maar de rest van de wereld minder, en hij moet echt leren om dat wel eerder zelf te uiten. Niet pas als hij over die grens gaat en al compleet in paniek/angst is..
Die zelfbeheersing geldt ook voor mezelf trouwens. Heb pas onlangs aantekening "angstig voor tandarts" in mijn dossier. Heb het zovaak aangegeven, maar tijdens de afspraak hou ik me groot. Tot ik een keertje zo'n lading verdovingsvloeistof had gehad, maar dat ik door de angst het verwerkte voordat de tandarts klaar was met boren.. Echt 3 keer bij moeten spuiten.. En de laatste keer bij de mondhygiëniste hyperventileerde ik bij binnenkomst. Dat was echt een heel jong grietje, maar nam gelukkig wel de tijd.. Ik denk dat die andere tandarts voor mij ook wel beter is
Ook herkenbaar. De reactie is hier iets minder heftig, maar dat soort dingen kunnen ze hier ook niet goed handelen. Ik vermoed dat ze dan zo in het verhaal zitten, zich inleven in de hoofdpersoon, dat ze helemaal voelen hoe de hoofdpersoon zich voelt of hoe zij zich zouden voelen als hen dat zou gebeuren.quote:
Ow is echt heel snel extreem angstig. En natuurlijk bij nieuwe dingen, drukte of spannende dingen. Dit vind ik niet erg en komt uiteindelijk meestal wel goed door te luisteren, serieus te nemen en bij hem te blijven.
Maar hij is ook heel snel angstig bij bijvoorbeeld boeken of tv. Zo kan hij gaan gillen en het boek dichtslaan als er een ijsje smelt of te gillen en weg te rennen als Nijntje een bal in de boom gooit. En nee, dan overdrijf ik echt niet.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan... ik verzin m'n eigen verhalen in de boeken, beeldscherm tijd blijft momenteel ook beperkt tot Nijntje en babytv. Maar nu gaat hij naar school, ik kan hem niet beschermen tegen alles wat hij daar hoort en ziet..
Trouwens, bedankt voor het lezen van jullie verhalen. Toch altijd fijn om te weten dat je "niet alleen" bent. En ik vind dat jullie hele mooie kinderen en inzichten hebben. Dank je wel daarvoor
Tv kijken is hier nu vooral lego-filmpjes kijken. Dingen als kabouter plop/bumba etc vinden ze vaak ook te spannend.
Afgelopen jaar hadden wij een akkefietje op school, we kijken geen journaal/nieuws waar de kinderen bij zijn, en bespreken dat ook niet in hun bijzijn. Toen was er iets verschrikkelijks gebeurt, waar ze op school aandacht aan besteed hadden, ook dmv een kaarsje branden ed. Ik was not amused, want vervolgens een kind thuis vol vragen waarvan ik het lastig vond ze zodanig te beantwoorden dat ze weer rustig kon gaan slapen.
Verhaal van juf: er zijn kleuters met oudere broers en zussen, die wel nieuws/(jeugd)journaal kijken, en zo best veel wereldleed mee krijgen. Die kinderen waren met het verhaal op school gekomen, en dus vond juf dat ze er wel wat mee moest. Dat is natuurlijk ook zo.
Bottomline, ik vind het effect hier meevallen, ook al kijken ze thuis nog niks wat ze spannend vinden..
[ Bericht 30% gewijzigd door Morretje op 13-12-2016 10:37:03 ]
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Ik merk hier ook echt een verschil tussen oudste en jongste. De jongste fluit overal doorheen en lijkt weinig last te hebben van de onrust van de feestdagen. Ondanks dat hij ook nog jarig is volgende week en 2 kinderfeestjes heeft (van hemzelf en vriendinnetje).
De oudste loopt nu op zijn tenen, oke, hij moet een topo toets maken en een voordracht in de klas. Maar hij heeft deze week al een nachtmerrie gehad en gedachten voor het slapen die ontspoorden (hij werd ontvoerd, wij vermoord. Na een intro van CSI.). Dus ook al is hij 4,5 jaar ouder, ik moet hem veel meer "beschermen" voor dingen.. Ook al probeer ik het steeds minder te doen..
Ik zeg zo vaak: Als we de kinderen andersom hadden gehad, had de oudste allang een stempel gehad. Nu verbaas ik me pas 4,5 jaar later als ik ze vergelijk..
De oudste loopt nu op zijn tenen, oke, hij moet een topo toets maken en een voordracht in de klas. Maar hij heeft deze week al een nachtmerrie gehad en gedachten voor het slapen die ontspoorden (hij werd ontvoerd, wij vermoord. Na een intro van CSI.). Dus ook al is hij 4,5 jaar ouder, ik moet hem veel meer "beschermen" voor dingen.. Ook al probeer ik het steeds minder te doen..
Ik zeg zo vaak: Als we de kinderen andersom hadden gehad, had de oudste allang een stempel gehad. Nu verbaas ik me pas 4,5 jaar later als ik ze vergelijk..
Ik heb niet alles gelezen, maar wilde even reageren op het tandartsverhaal. Oudste kreeg afgelopen jaar van onze gewone tandarts te horen dat hij gaatjes had en dat hij een beugel moest. Op mijn vraag waarom hij een beugel moest (ik bedoelde het echt informatief, staan zijn tanden scheef, is het een kaakafwijking, etc) kwam ze met dat 'zijn gebit zo echt niet normaal is', en meer van zulke uitlatingen ('is toch niet mooi zo'..). Oudste ging er compleet verbolgen weg (ik ook ) en wilde er nooit meer heen. Daarom en ook omdat er dus een behandeling plaats moest vinden (die we niet door die tandarts wilde laten doen) zijn wij op zoek gegaan naar een kindertandarts en uitgekomen bij de Hofstee in Wognum, en jongens wat een aanrader is dat!
Gespecialiseerd in kinderen die het 'heel spannend' vinden, zoals ze dat noemen. Ze nemen enorm de tijd voor elke behandeling, ze gaan er vanuit dat geen enkele behandeling in een keer lukt dus ze plannen een aantal data zodat als ze echtecht moeten stoppen je op korte termijn kan komen om de behandeling af te maken, maar wat nog beter is: ze kregen mijn ik-ben-8-maar-plak-aan-mama-alsof-ik-pasgeboren-ben-kind zonder enige moeite zo ver dat hij zonder mij (!!) de behandelkamer in ging. We hebben het over een kind dat niet zonder mij ergens wil spelen he, en ik weet nog steeds niet goed hoe die magic precies werkt maar hij is er in totaal vier keer geweest en is echt enorm gegroeid van het feit dat hij dat durfde. Die specifieke tandarts zal voor veel mensen in dit topic te ver weg zijn, maar op zoek gaan naar een tandarts die goed met angstige kindjes om kan gaan is echt heel erg de moeite waard
) en wilde er nooit meer heen. Daarom en ook omdat er dus een behandeling plaats moest vinden (die we niet door die tandarts wilde laten doen) zijn wij op zoek gegaan naar een kindertandarts en uitgekomen bij de Hofstee in Wognum, en jongens wat een aanrader is dat! Gespecialiseerd in kinderen die het 'heel spannend' vinden, zoals ze dat noemen. Ze nemen enorm de tijd voor elke behandeling, ze gaan er vanuit dat geen enkele behandeling in een keer lukt dus ze plannen een aantal data zodat als ze echtecht moeten stoppen je op korte termijn kan komen om de behandeling af te maken, maar wat nog beter is: ze kregen mijn ik-ben-8-maar-plak-aan-mama-alsof-ik-pasgeboren-ben-kind zonder enige moeite zo ver dat hij zonder mij (!!) de behandelkamer in ging. We hebben het over een kind dat niet zonder mij ergens wil spelen he, en ik weet nog steeds niet goed hoe die magic precies werkt maar hij is er in totaal vier keer geweest en is echt enorm gegroeid van het feit dat hij dat durfde. Die specifieke tandarts zal voor veel mensen in dit topic te ver weg zijn, maar op zoek gaan naar een tandarts die goed met angstige kindjes om kan gaan is echt heel erg de moeite waard
Ik heb gisteravond weer bijna een uur bij Eva gezeten.
Ik vind het dan zo moeilijk om te achterhalen wat er nu precies aan de hand is
Ze was aan het huilen, want ze was boos.
Waarom wist ze niet. Ik heb alles opgenoemd, maar niks van dat alles was het. Ze zat helemaal met zichzelf in de knoop.
Ze gaf wel aan dat ze oma miste, dus die gebeld. Maakte het alleen maar erger
Toen gevraagd of ze het dan misschien wilde tekenen. Maar dat kon niet, want ze wist niet wat ze moest tekenen...uiteindelijk moest ik een kasteel voor haar tekenen. Dat gedaan, maar hij zag er natuurlijk anders uit dan zij in haar hoofd had. Dus nog meer tranen.
Ik hoef niet uit te leggen dat ik ook redelijk gefrustreerd raakte.
Uiteindelijk ging ze zo over haar toeren dat ze er hoofdpijn van kreeg en misselijk werd. En heel warm. Dus hebben we het kunnen afronden door een pyjamashirt uit te trekken en lekker te gaan liggen. Shirt wel in de buurt, zodat ze het weer kon aantrekken als ze het koud kreeg.
Ze is toen gaan liggen en ik heb haar niet meer gehoord. Toen ik later bij haar ging kijken had ze wel haar pyjama aan getrokken. Ze heeft ook heel de nacht heerlijk geslapen.
Maar jemig, wat zou ik graag willen weten wat er in dat koppie omgaat
Ik vind het dan zo moeilijk om te achterhalen wat er nu precies aan de hand is
Ze was aan het huilen, want ze was boos.
Waarom wist ze niet. Ik heb alles opgenoemd, maar niks van dat alles was het. Ze zat helemaal met zichzelf in de knoop.
Ze gaf wel aan dat ze oma miste, dus die gebeld. Maakte het alleen maar erger
Toen gevraagd of ze het dan misschien wilde tekenen. Maar dat kon niet, want ze wist niet wat ze moest tekenen...uiteindelijk moest ik een kasteel voor haar tekenen. Dat gedaan, maar hij zag er natuurlijk anders uit dan zij in haar hoofd had. Dus nog meer tranen.
Ik hoef niet uit te leggen dat ik ook redelijk gefrustreerd raakte.
Uiteindelijk ging ze zo over haar toeren dat ze er hoofdpijn van kreeg en misselijk werd. En heel warm. Dus hebben we het kunnen afronden door een pyjamashirt uit te trekken en lekker te gaan liggen. Shirt wel in de buurt, zodat ze het weer kon aantrekken als ze het koud kreeg.
Ze is toen gaan liggen en ik heb haar niet meer gehoord. Toen ik later bij haar ging kijken had ze wel haar pyjama aan getrokken. Ze heeft ook heel de nacht heerlijk geslapen.
Maar jemig, wat zou ik graag willen weten wat er in dat koppie omgaat
Aggos Het kan ook zijn dat ze dat zelf ook helemaal niet weet.
Misschien is deze periode met sinterklaas en kerst ook wat te heftig en uit ze dat zo?
In herken het van mezelf toen ik kind was. Ik raakte van iets kleins helemaal over mijn toeren en in de war en wist echt niet waardoor. Het was achteraf vooral stress (nasleep na echtscheiding). Mijn moeder kon er op zo'n moment alleen maar voor me zijn, maar mij niet troosten. Het hielp wel om met een koel washandje over mijn gezicht te gaan.
Het kan ook zijn dat ze dat zelf ook helemaal niet weet.Misschien is deze periode met sinterklaas en kerst ook wat te heftig en uit ze dat zo?
In herken het van mezelf toen ik kind was. Ik raakte van iets kleins helemaal over mijn toeren en in de war en wist echt niet waardoor. Het was achteraf vooral stress (nasleep na echtscheiding). Mijn moeder kon er op zo'n moment alleen maar voor me zijn, maar mij niet troosten. Het hielp wel om met een koel washandje over mijn gezicht te gaan.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
LE, herkenbaar dat plakken aan mama als een baby bij spannende momenten.
Wat klinkt zo'n tandarts fijn. Ik hoop dat het morgen goed gaat, maar anders ga ik hier ook op zoek naar een tandarts die gespecialiseerd is in angstige kinderen. Liever snel daar naartoe dan dat de angst nog groter wordt.
Wat klinkt zo'n tandarts fijn. Ik hoop dat het morgen goed gaat, maar anders ga ik hier ook op zoek naar een tandarts die gespecialiseerd is in angstige kinderen. Liever snel daar naartoe dan dat de angst nog groter wordt.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.
Wat fijn om te lezen. Heel erg bedankt voor deze reactie. Het zit inderdaad in mij om voor alles een oplossing te zoeken.quote:
danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.
Maar door te beseffen dat een oplossing niet altijd nodig is, zal het ons beiden veel frustratie kunnen schelen. En dan zijn wel ook meer in het hier en nu.
Twinkly, dat washandje ga ik onthouden. Simpel, maar ik heb daar echt niet aan gedacht gisteren.
Vanavond is ze wederom van pyjama veranderd. Haar schone pyjama had een afzakbroek (dunne billen
), de huidige zat goed maar was te kort....nu eentje die welaan alle eisen voldoet....Maar ik hen voorgesteld op zoek te gaan naar nachthemdjes met lange mouwen. Hopelijk kost het niet teveel moeite om die te vinden.
Nog een leuke tip, L. vindt het echt heel leuk om dit te doen voor hij gaat slapen.
https://www.bol.com/nl/p/slaapklets/9200000001997358/
&
https://www.bol.com/nl/p/(...)rs/9200000040924234/
https://www.bol.com/nl/p/slaapklets/9200000001997358/
&
https://www.bol.com/nl/p/(...)rs/9200000040924234/
Life is what happens while you are busy making other plans...
Danic, lastig als ze het niet kunnen benoemen..
Als ik er bij Chris niet uitkom ga ik gewoon even bij hem liggen/zitten. Meer doorvragen geeft nog extra spanning, ipv ontspanning.. Gewoon even fysiek contact. Dan voel ik de spanning wel een beetje wegtrekken.
Chris ligt ook een beetje overhoop. Maar de topo-toets vandaag zou de oorzaak kunnen zijn. Hij had 5 weken om te leren, en nam het afgelopen vrijdag pas mee. Dat, naast de kerst en Daans verjaardag is misschien wel de druppel. Topo is gelukkig vandaag voorbij. Dan nog voordracht dinsdag, maar hij pakt een gedicht wat hij voor logopedie al 1000 keer geoefend heeft. En hij is niet bang om voor de klas te staan gelukkig. (Dat verbaasd de juffen wel steeds).
Als ik er bij Chris niet uitkom ga ik gewoon even bij hem liggen/zitten. Meer doorvragen geeft nog extra spanning, ipv ontspanning.. Gewoon even fysiek contact. Dan voel ik de spanning wel een beetje wegtrekken.
Chris ligt ook een beetje overhoop. Maar de topo-toets vandaag zou de oorzaak kunnen zijn. Hij had 5 weken om te leren, en nam het afgelopen vrijdag pas mee. Dat, naast de kerst en Daans verjaardag is misschien wel de druppel. Topo is gelukkig vandaag voorbij. Dan nog voordracht dinsdag, maar hij pakt een gedicht wat hij voor logopedie al 1000 keer geoefend heeft. En hij is niet bang om voor de klas te staan gelukkig. (Dat verbaasd de juffen wel steeds).
Wat beschrijf je dat mooi! Het is zo waar, maar als ik zelf niet helemaal lekker in mijn vel zit vergeet ik het somsquote:
danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.
Ik heb nog niet echt de tijd gehad om hier mee te schrijven, maar lees mee en heb heel veel aan wat jullie schrijven. Alles is zo herkenbaar: zwemles- en kappersperikelen, heftige reacties op "enge" verhalen en filmpjes, de grote behoefte aan fysieke nabijheid...
Oude (on)bekende.
Tanden sealen is niet gelukt. De lamp was te fel, de stofzuiger eng en zand/ schuurmiddel in je mond is raar en vies. Dus N probeerde wel steeds te gaan liggen en zijn mond open te houden, maar hij hield het steeds nog geen halve minuut vol. En hij had duizenden vragen over alle apparaten, knopjes, roostertjes, etc. De tandarts reageerde heel rustig en geduldig en het leek haar geen goed idee om door te zetten. We hebben nu afgesproken om 5 keer 10 minuten te komen wennen begin volgend jaar, zodat hij vertrouwen krijgt.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Bah heb even zo een gruwelijke hekel aan heel spd en gevoeligheid van prikkels.
Sinds gisteren avond ineens paniek.Want vandaag voorstelling voor ouders van kerstspel. Hij zou Jozef spelen. Vannacht paniek en drama en spugen.
Hij is verder absoluut niet ziek. Hij staat op dikke vette paniekaanval want hij is zo bang en dan zo bang dat zijn juffie boos gaat zijn. Dus hup weer spugen Maar door het spugen en de textuur ervan van raakt hij nog meer in paniek...
Sinds gisteren avond ineens paniek.Want vandaag voorstelling voor ouders van kerstspel. Hij zou Jozef spelen. Vannacht paniek en drama en spugen.
Hij is verder absoluut niet ziek. Hij staat op dikke vette paniekaanval want hij is zo bang en dan zo bang dat zijn juffie boos gaat zijn. Dus hup weer spugen Maar door het spugen en de textuur ervan van raakt hij nog meer in paniek...
Engaging Infinite Improbability Drive..
Oh, wat zielig, Evenstar
Hoe is het uiteindelijk gegaan vandaag?
Hoe is het uiteindelijk gegaan vandaag?
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Oh gossie wat naar Evenstar. Hoe is de dag uiteindelijk verlopen?
Wij hadden vanmorgen ook weer een dingetje. Kind wil broek aan. Dus alles avond ervoor klaargelegd. Broek zit te strak bij de pijpen.
Andere broek.
Broek zit te strak om middel.
Knoopsgatelastiek losser.
Broek zit niet fijn bij de laarsjes
Gympen aan.
Nog steeds niet fijn.
Tijd op.....
3 driftbuien verder
Wij hadden vanmorgen ook weer een dingetje. Kind wil broek aan. Dus alles avond ervoor klaargelegd. Broek zit te strak bij de pijpen.
Andere broek.
Broek zit te strak om middel.
Knoopsgatelastiek losser.
Broek zit niet fijn bij de laarsjes
Gympen aan.
Nog steeds niet fijn.
Tijd op.....
3 driftbuien verder
Kleding geeft hier gelukkig niet meer zo een gevecht. want uniforms naar school
Verder van de dag buiten wat geslapen hebben we het prikkelvrij gehouden. Hij heeft de show zelf alleen voor mij gedaan
Toen ik vroeg waar hij zo bang voor was zei hij voor de mensen die kijken. Want ik ken die mensen helemaal niet. En hij is erg bang dat zijn juf boos is... Heb gezegd dat juffie echt niet boos is of wat dan ook.
Ik vond het echt een geval wat is wijsheid. Gevoel versus verstand.
Want geeft dit niet nog meer problemen? Had ik hem toch moeten laten gaan en was het misschien allemaal wel meegevallen? Maar ja wat als hij daar midden op podium staat en dan paniekaanval krijgt?
Hij is ook nog maar 5 en het is ook reuze spannend en het was echt naar om hem zo in paniek te zien... heftigste tot nu toe. Dat ie me recht in het gezicht spuugde nemen we dan maar voor lief.
Hoe kunnen we dit aanpakken dat hij toch gevoel van controle heeft en een volgende keer iets wat hij heel graag doet hem niet zo bang maakt?
Zoveel vragen maar geen antwoord. Ik voel me machteloos want ik sta erbij en kijk er na. Zie de innerlijke strijd die hij voert en kan het niet wegnemen.
Verder van de dag buiten wat geslapen hebben we het prikkelvrij gehouden. Hij heeft de show zelf alleen voor mij gedaan
Toen ik vroeg waar hij zo bang voor was zei hij voor de mensen die kijken. Want ik ken die mensen helemaal niet. En hij is erg bang dat zijn juf boos is...
Heb gezegd dat juffie echt niet boos is of wat dan ook.Ik vond het echt een geval wat is wijsheid. Gevoel versus verstand.
Want geeft dit niet nog meer problemen? Had ik hem toch moeten laten gaan en was het misschien allemaal wel meegevallen? Maar ja wat als hij daar midden op podium staat en dan paniekaanval krijgt?
Hij is ook nog maar 5 en het is ook reuze spannend en het was echt naar om hem zo in paniek te zien... heftigste tot nu toe. Dat ie me recht in het gezicht spuugde nemen we dan maar voor lief.
Hoe kunnen we dit aanpakken dat hij toch gevoel van controle heeft en een volgende keer iets wat hij heel graag doet hem niet zo bang maakt?
Zoveel vragen maar geen antwoord. Ik voel me machteloos want ik sta erbij en kijk er na. Zie de innerlijke strijd die hij voert en kan het niet wegnemen.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan hem niet mee te laten doen, Evenstar. Hij is er nog niet aan toe en voelde zich duidelijk heel erg onveilig. Misschien de volgende keer bijvoorbeeld alleen helpen het podium klaarzetten en de keer daarna een heel klein rolletje.
N vindt het ook heel erg eng. Maar de laatste keer, een paar weken geleden, zong hij wel mee met de klas. Dansen was nog een stap te ver.
Danic, poeh Ik herken de gevoeligheid wel (labeltjes zijn de hel en zachte stoffen geweldig), maar het levert hier gelukkig geen driftbuien op.
Kan ze aangeven wat ze wel fijn vindt zitten? Een zachte legging met een jurk bijvoorbeeld?
N vindt het ook heel erg eng. Maar de laatste keer, een paar weken geleden, zong hij wel mee met de klas. Dansen was nog een stap te ver.
Danic, poeh
Ik herken de gevoeligheid wel (labeltjes zijn de hel en zachte stoffen geweldig), maar het levert hier gelukkig geen driftbuien op.Kan ze aangeven wat ze wel fijn vindt zitten? Een zachte legging met een jurk bijvoorbeeld?
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Herkenbaar bij de jongste; labeltjes, sokklontjes (op de markt vond ik sokken met handgenaaide teennaad, stuk minder klont, ik heb er zelf ook een hekel aan), te strakke broeken, te ruwe stofjes...
Ze is erg blij met joggingstofjes op het moment
Ze is erg blij met joggingstofjes op het moment
Mama van 2 lieve meiden :)
Ze draagt hoofdzakelijk jurkjes met legging of maillot.
Maar af en toe besluit ze anders.
Ik denken dat ik haar voortaan ook mee uit winkelen neem. Dan kan ze zelf passen en voelen hoe het zit.
Gelukkig is ze de oudste, dus al wat ongedragen is kan nog de kast in bij de jongste.
Maar af en toe besluit ze anders.
Ik denken dat ik haar voortaan ook mee uit winkelen neem. Dan kan ze zelf passen en voelen hoe het zit.
Gelukkig is ze de oudste, dus al wat ongedragen is kan nog de kast in bij de jongste.
Ze ligt nu ook met een dekbed op de bank. Is wat verkouden en de decembermaand put behoorlijk uit. Ik vind het wel best. Ben zelf ook niet fit.
Vanmiddag zwemles en spelen bij een vriendinnetje (oefenen of ze dat durft. Ze gaat met haar zusje. Ik ga een boodschapje halen en kom haar een uurtje later weer halen. Als het goed gaat appt moeder mij dat ik langer kan weg blijven).
Dus de middag is spannend zat.
Vanmiddag zwemles en spelen bij een vriendinnetje (oefenen of ze dat durft. Ze gaat met haar zusje. Ik ga een boodschapje halen en kom haar een uurtje later weer halen. Als het goed gaat appt moeder mij dat ik langer kan weg blijven).
Dus de middag is spannend zat.
Zo herkenbaar danic! Wat vond ik de ochtenden altijd vreselijk.. het was alleen maar gedoe. Nu kopen we alleen kleding die aan alle eisen voldoet: uitsluitend zachte stofjes (hij woont echt in joggingbroeken), geen labels of randjes of ritsen. Onderbroeken van de Hema en sokken ook en dan het liefst binnenstebuiten. En elke avond alles klaar leggen, om gezoek en gedoe in de ochtendspits te voorkomen. Voorkeur van zijn gevoeligheid vind ik dat hij snel ontspant bij lekkere stofjes: hij slaapt met een fleecedekentje (om mee te knuffelen, dus onder z'n gewone dekbed) en heeft twee schapenvachtjes in z'n kamer, vindt hij heerlijk.
Herkenbare dingen weer. Ik denk ook dat je er goed aan gedaan hebt om hem niet mee te laten doen Evenstar. Klinkt als de veiligste oplossing voor hem.
Goede tips wat betreft de kleding. Het maakt mij weer bewust van het feit dat ik dat gewoon kan (en voor hem moet) doen. Ondanks dat ik miet extreem ijdel ben merk ik toch dat ik een blokkade op zit te werpen, omdat ik joggingbroekjes buiten en naar school gewoon geen porum vindt.
Dat zou gewoon geen overweging moeten zijn. Punt.
Heeft iemand hier ervaring met kinderyoga?
Bij V merk ik dat hij niet weet hoe hij moet ontspannen. Hij geeft inmiddels wel aan dat hij dingen te druk vindt en ik wil hem graag helpen daar een weg in te vinden. als hij uit zn plaat gaat komt hij er niet meer uit en de dingen die ik aandraag zijn niet de manier voor hem.
Wat ik lees over kinderyoga is dat ze kinderen leren te ontspannen en de grenzen van hun lichaam te leren kennen, erkennen en daarop te acteren.
Hoewel wat te zweverig voor mij, lijkt me wel dat ze aan de slag gaan met dingen waar hij baat bij zou hebben.
Speltherapie sprak mij ook wel aan, maar ¤60 per consult gaan wij niet trekken als er veel consulten komen. Voordeel is wel dat hij dan graties naar de kinderyoga zou mogen van ¤27,50 pw.
Goede tips wat betreft de kleding. Het maakt mij weer bewust van het feit dat ik dat gewoon kan (en voor hem moet) doen. Ondanks dat ik miet extreem ijdel ben merk ik toch dat ik een blokkade op zit te werpen, omdat ik joggingbroekjes buiten en naar school gewoon geen porum vindt.
Dat zou gewoon geen overweging moeten zijn. Punt.
Heeft iemand hier ervaring met kinderyoga?
Bij V merk ik dat hij niet weet hoe hij moet ontspannen. Hij geeft inmiddels wel aan dat hij dingen te druk vindt en ik wil hem graag helpen daar een weg in te vinden. als hij uit zn plaat gaat komt hij er niet meer uit en de dingen die ik aandraag zijn niet de manier voor hem.
Wat ik lees over kinderyoga is dat ze kinderen leren te ontspannen en de grenzen van hun lichaam te leren kennen, erkennen en daarop te acteren.
Hoewel wat te zweverig voor mij, lijkt me wel dat ze aan de slag gaan met dingen waar hij baat bij zou hebben.
Speltherapie sprak mij ook wel aan, maar ¤60 per consult gaan wij niet trekken als er veel consulten komen. Voordeel is wel dat hij dan graties naar de kinderyoga zou mogen van ¤27,50 pw.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?
Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind
Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind
Overigens kwam Oudste dit jaar met het voorstel om een niet-joggingbroek aan te doen met kerst, ik vind het heel wat!
Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?quote:
Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?
Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind
Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.
Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Die stand is heel herkenbaar.quote:
Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?
Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind
Pas nu door iemand van buitenaf heeft gezegd hoe het is, durf ik er naar te handelen. Toch te bang voor die stomme buitenwereld met zijn stomme oordelen
En daar kan ik nu mooi schijt aan hebben.
Ik merk hierdoor dat mijn geduld nog steeds op de proef wordt gesteld, maar dat ik een veel langere adem heb dan ervoor.
Danic, hoe is het spelen gegaan?
Decembermaand is ook een drukke vermoeiende maand en dan gaan er ook nog virusjes rond, geen ideale combinatie...
AwayTL, ik vind joggingbroekjes ook niet zo heel leuk, maar er is gelukkig best een en ander te krijgen dat er dan net wat leuker uit ziet dan de standaard joggingbroek. Heel af en toe komen we een ander broekje tegen wat ook voldoet en die dan wat vlotter staat. Aan de ander kant, draag ik zelf ook het liefst dat wat ik prettig vind zitten…
Kinderyoga hebben mijn beide kinderen gedaan. Geen zweverig gebeuren vond ik (soms mochten de ouders een lesje meedoen).
Ze gingen er met plezier heen en zijn er op een gegeven moment mee gestopt, toen wilden ze andere dingen.
Jongste hier zat niet lekker in haar vel en in eerste instantie waren we op zoek naar een kindercoach. We vonden iemand maar die ging met verlof en dan zouden we moeten wachten of een ander zoeken, maar die spraken me een stuk minder aan.
En toen kwamen we bij een tekentherapeute en daar gaat ze nu met enige regelmaat heen.
Ze is de afgelopen tijd enorm gegroeid qua zelfvertrouwen, op school meer haar draai gevonden, met sporten kan je het ook heel goed zien.
Trotse mama modus:
Ze doet karate en ging van een "verlegen" meisje wat op de bank keek naar de les naar een dametje die plezier heeft in wat ze doet. Het helpt dat ze inmiddels een van de oudsten van haar groepje is, dus ze voelt zich groot, maar ze wil ook mee gaan trainen bij een oudere groep. Dat is dan wel weer spannend en vorige keer heeft ze op de bank zitten kijken. Maar die gelegenheid krijgt ze gelukkig ook. En ik ben blij dat ik haar daarin ook haar tijd heb gegeven tot nu toe, want ze weet zelf blijkbaar wat werkt voor haar.
In haar tempo maakt ze steeds stappen en ik vind het superknap.
Van de week zei een andere ouder dat ze het zo mooi vond om te zien hoe ze gegroeid was van begin van het jaar tot nu, hoe anders ze in de les staat. Ik was al trots op mn karateka, maar het is wel heel leuk om te horen dat anderen het verschil ook zien
.
Decembermaand is ook een drukke vermoeiende maand en dan gaan er ook nog virusjes rond, geen ideale combinatie...
AwayTL, ik vind joggingbroekjes ook niet zo heel leuk, maar er is gelukkig best een en ander te krijgen dat er dan net wat leuker uit ziet dan de standaard joggingbroek. Heel af en toe komen we een ander broekje tegen wat ook voldoet en die dan wat vlotter staat
. Aan de ander kant, draag ik zelf ook het liefst dat wat ik prettig vind zitten…Kinderyoga hebben mijn beide kinderen gedaan. Geen zweverig gebeuren vond ik (soms mochten de ouders een lesje meedoen).
Ze gingen er met plezier heen en zijn er op een gegeven moment mee gestopt, toen wilden ze andere dingen.
Jongste hier zat niet lekker in haar vel en in eerste instantie waren we op zoek naar een kindercoach. We vonden iemand maar die ging met verlof en dan zouden we moeten wachten of een ander zoeken, maar die spraken me een stuk minder aan.
En toen kwamen we bij een tekentherapeute en daar gaat ze nu met enige regelmaat heen.
Ze is de afgelopen tijd enorm gegroeid qua zelfvertrouwen, op school meer haar draai gevonden, met sporten kan je het ook heel goed zien.
Trotse mama modus:
Ze doet karate en ging van een "verlegen" meisje wat op de bank keek naar de les naar een dametje die plezier heeft in wat ze doet. Het helpt dat ze inmiddels een van de oudsten van haar groepje is, dus ze voelt zich groot, maar ze wil ook mee gaan trainen bij een oudere groep. Dat is dan wel weer spannend en vorige keer heeft ze op de bank zitten kijken. Maar die gelegenheid krijgt ze gelukkig ook. En ik ben blij dat ik haar daarin ook haar tijd heb gegeven tot nu toe, want ze weet zelf blijkbaar wat werkt voor haar.
In haar tempo maakt ze steeds stappen en ik vind het superknap.
Van de week zei een andere ouder dat ze het zo mooi vond om te zien hoe ze gegroeid was van begin van het jaar tot nu, hoe anders ze in de les staat. Ik was al trots op mn karateka, maar het is wel heel leuk om te horen dat anderen het verschil ook zien
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat mooi Nijna! Onze kleuter zit op judo en zijn zelfvertrouwen en assertiveit zie je echt groeien op de mat. Bovendien kan een uurtje judoën hem ook weer wat in balans krijgen als zijn hoofdje overloopt 
En over overlopende hoofdjes gesproken... Wat helpt jullie kinderen bij overprikkeling? S heeft het op het moment zwaar; zijn intense beleving van de feestdagen, de onrust bij andere kinderen door de feestdagen en veel onrust bij mij door gedoe in de familie. Het jochie loopt helemaal over Buitenspelen (in het donker, in de regen voetballen met een onbekend jongetje en zijn ouders ) en zijn voeten masseren hielp uiteindelijk wel iets, maar bah, wat vind ik het naar om hem zo te zien... ik ben dus heel benieuwd wat jullie doen om jullie kinderen te helpen
We hebben trouwens net besloten morgen met hem te bespreken wat er in de familie speelt zodat hij dat wat hij van alle toestanden meekrijgt een beetje kan plaatsen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mevr_Mus op 17-12-2016 23:09:43 ]
En over overlopende hoofdjes gesproken... Wat helpt jullie kinderen bij overprikkeling? S heeft het op het moment zwaar; zijn intense beleving van de feestdagen, de onrust bij andere kinderen door de feestdagen en veel onrust bij mij door gedoe in de familie. Het jochie loopt helemaal over
Buitenspelen (in het donker, in de regen voetballen met een onbekend jongetje en zijn ouders ) en zijn voeten masseren hielp uiteindelijk wel iets, maar bah, wat vind ik het naar om hem zo te zien... ik ben dus heel benieuwd wat jullie doen om jullie kinderen te helpen We hebben trouwens net besloten morgen met hem te bespreken wat er in de familie speelt zodat hij dat wat hij van alle toestanden meekrijgt een beetje kan plaatsen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mevr_Mus op 17-12-2016 23:09:43 ]
Oude (on)bekende.
Nijna, wat geweldig dat ze nu zulke stappen maakt met karate!
Mevr_Mus, hier werkt alleen spelen (bouwen) op zijn kamer, tekenen, in bed liggen zonder sokken en met z'n zachte hydrofieldoeken, luisterboek luisteren. Dat laatste doet hij vaak tijdens het alleen spelen.
Schermen verplaatsen de aandacht van de overprikkeling naar het scherm, maar daarna komen alle prikkels er dubbel zo hard uit. Hier dus hele strenge afspraken over tv en iPad (alleen heel (te) vroeg in de ochtend en 17-18 uur is televisie-/schermtijd).
Mevr_Mus, hier werkt alleen spelen (bouwen) op zijn kamer, tekenen, in bed liggen zonder sokken en met z'n zachte hydrofieldoeken, luisterboek luisteren. Dat laatste doet hij vaak tijdens het alleen spelen.
Schermen verplaatsen de aandacht van de overprikkeling naar het scherm, maar daarna komen alle prikkels er dubbel zo hard uit. Hier dus hele strenge afspraken over tv en iPad (alleen heel (te) vroeg in de ochtend en 17-18 uur is televisie-/schermtijd).
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Bij overprikkeling helpt bij Oudste maar 1 ding echt en dat is fysiek contact. Masseren, knuffelen, samen slapen, allemaal dingen die wij in drukke en/of moeilijke periodes in onze dag inbouwen zodat hij niet overloopt.
Bij overprikkeling wordt ons aangeraden om voelspelletjes te doen zoals kleien, zand, puzzel etc (kleuren of tekenen kan ook maar omdat de motoriek van mijn kleuter niet zo lekker gaat is dat weer een bron van frustratie). Of een luisterboek of naar muziek luisteren. Fysiek contact werkt bij ons juist weer totaal niet.
We hebben nu ook een rustig plekje ingericht op zijn kamer met een zitzak. Maar hij vindt het nog wel lastig om daar zelf zijn moment voor te kiezen en wij merken toch vaak net iets te laat als hij overprikkeld is. En hem afzonderen op dat moment voelt dan gewoon niet goed (ook niet met ons erbij).
Filmpjes kijken op de tablet werkt voor hem juist weer heel goed. Dat is echt zijn rustmomentje s avonds.
Wij lopen nu vooral tegen zijn faalangst/onzekerheid aan. Hij wil alles meteen in 1 keer kunnen en als dat niet zo is dan vindt hij het moeilijk en raakt hij gefrustreerd. Hij wil absoluut niet oefenen of proberen. En daar raak ik dan weer gefrustreerd van. En ik vind de balans zo lastig tussen enerzijds het laten gaan en hem volgen en anderzijds toch de wens om hem zo goed mogelijk mee te laten komen met zijn leeftijdsgenoten.
We hebben nu ook een rustig plekje ingericht op zijn kamer met een zitzak. Maar hij vindt het nog wel lastig om daar zelf zijn moment voor te kiezen en wij merken toch vaak net iets te laat als hij overprikkeld is. En hem afzonderen op dat moment voelt dan gewoon niet goed (ook niet met ons erbij).
Filmpjes kijken op de tablet werkt voor hem juist weer heel goed. Dat is echt zijn rustmomentje s avonds.
Wij lopen nu vooral tegen zijn faalangst/onzekerheid aan. Hij wil alles meteen in 1 keer kunnen en als dat niet zo is dan vindt hij het moeilijk en raakt hij gefrustreerd. Hij wil absoluut niet oefenen of proberen. En daar raak ik dan weer gefrustreerd van. En ik vind de balans zo lastig tussen enerzijds het laten gaan en hem volgen en anderzijds toch de wens om hem zo goed mogelijk mee te laten komen met zijn leeftijdsgenoten.
Ja hier werkt klei en zand echt niet, maar heeft wellicht ook met de leeftijd te maken? De natuur in is overigens ook een goede ontprikkel-tip!
De jogginbroeken van 4 Funky flavours.quote:
[..]
Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?
Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.
Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen
En Next heeft ook slim fit joggingbroeken, goede kwaliteit, en ze vallen ook echt behoorlijk smal.
Dank! Fysiek contact werkt hier ook heel goed. In drukke periodes slapen we ook regelmatig samen Eigenlijk doen alle fysieke activiteiten hem goed, in bad, fietsen, klimmen, rennen, apenkooien in de woonkamer, knuffelen met de kat
Spelen met playmobil of lego doet S ook erg goed, maar dat is meer preventief, als hij overprikkelt is lukt het hem niet meer. S is een kind dat heel fijn zelf kan spelen, dus als dat niet meer lukt is voor ons een duidelijk teken dat het te veel is.
Eigenlijk doen alle fysieke activiteiten hem goed, in bad, fietsen, klimmen, rennen, apenkooien in de woonkamer, knuffelen met de kat Spelen met playmobil of lego doet S ook erg goed, maar dat is meer preventief, als hij overprikkelt is lukt het hem niet meer. S is een kind dat heel fijn zelf kan spelen, dus als dat niet meer lukt is voor ons een duidelijk teken dat het te veel is.
Oude (on)bekende.
De We heeft broeken voor jongens met spijkerbroek buitenkant en joggingbroek binnenkant. Misschien een tip
Projecteer je hiermee niet jouw faalangst/onzekerheid op hem?quote:
Wij lopen nu vooral tegen zijn faalangst/onzekerheid aan. Hij wil alles meteen in 1 keer kunnen en als dat niet zo is dan vindt hij het moeilijk en raakt hij gefrustreerd. Hij wil absoluut niet oefenen of proberen. En daar raak ik dan weer gefrustreerd van. En ik vind de balans zo lastig tussen enerzijds het laten gaan en hem volgen en anderzijds toch de wens om hem zo goed mogelijk mee te laten komen met zijn leeftijdsgenoten. => dat je het je alleen al bewust bent is al briljant!
Je doet het goed! Laat de statistieken los, hij hoeft niet mee te komen, met niemand niet. Hij hoeft zich alleen comfortabel te voelen in elke situatie. Als je een paar jaar verder bent, komen zijn leeftijdsgenoten ook niet mee met hem..
Nogmaals, van een vreemde op het internet, die zich herkent in jouw (zoons) verhaal, JE DOET HET GOED!
Dank Morretje nog op de reactie op de angsten. Ik ben "bang" hoe Ow straks op gewoon de prentenboeken gaat reageren. En terwijl ik dit schrijf denk ik: boeiend hoe mijn kind dan reageert, als ze hem maar serieus nemen. Tnx!
LE, wat klinkt dat als een fijne tandarts zeg
Oh Danic, wat vervelend voor haar. Zo "gefrustreerd" zijn en niet weten waarom
Skoap, dank voor de boekentip. Dat zou ook wel eens iets voor Ow kunnen zijn. Ik heb hem meteen op z'n verjaardagslijstje gezet
Ik denk dat je er ook goed aan hebt gedaan Evenstar! En wat mooi dat hij het wel voor jou nog heeft gedaan En nog maar 5, dat is toch ook echt superjong.
Dat kinderyoga ga ik onthouden. Ik was gisteren met Ow naar een kinderconcert. Muziek van een orkest bij het verhaal "the snowman". Ik had bedacht dat ik zo weg kon gaan, als Ow het niet zou trekken. Bij de rustige muziek zei hij zelf: wat een fijne muziek en lag hij heel rustig tegen mij aan. De wat hardere muziek pakte hij mijn hand en vond hij het niet leuk. Maar ik geloof dat ik hem genoeg zekerheid gaf om te blijven. Maar hij werd dus van de rustige muziek echt heel relax, dus ik ga het zeker nog een keer proberen
Hier helpt hele dagen niets inplannen heel goed tegen de overprikkeling. Gewoon helemaal niets, nog geen boodschapje. Alleen met z'n viertjes. En Ow zoekt zelf zijn puzzels op, dan pakt hij een puzzel van 100 stukjes en is daar zo een half uur mee bezig.
Oh faalangst, zo lastig om daarmee om te gaan Kyara. Maar wat mooi dat je al een plekje voor hem hebt ingericht. En zoeken naar het rustplekje ook niet gewoon heel veel tijd kosten? Kan ik me zomaar voorstellen.
Ik heb trouwens begonnen aan een cursus kindercoach. Echt zo leerzaam en fijn:
LE, wat klinkt dat als een fijne tandarts zeg
Oh Danic, wat vervelend voor haar. Zo "gefrustreerd" zijn en niet weten waarom
Skoap, dank voor de boekentip. Dat zou ook wel eens iets voor Ow kunnen zijn. Ik heb hem meteen op z'n verjaardagslijstje gezet
Ik denk dat je er ook goed aan hebt gedaan Evenstar! En wat mooi dat hij het wel voor jou nog heeft gedaan
En nog maar 5, dat is toch ook echt superjong.Dat kinderyoga ga ik onthouden. Ik was gisteren met Ow naar een kinderconcert. Muziek van een orkest bij het verhaal "the snowman". Ik had bedacht dat ik zo weg kon gaan, als Ow het niet zou trekken. Bij de rustige muziek zei hij zelf: wat een fijne muziek en lag hij heel rustig tegen mij aan. De wat hardere muziek pakte hij mijn hand en vond hij het niet leuk. Maar ik geloof dat ik hem genoeg zekerheid gaf om te blijven. Maar hij werd dus van de rustige muziek echt heel relax, dus ik ga het zeker nog een keer proberen
Hier helpt hele dagen niets inplannen heel goed tegen de overprikkeling. Gewoon helemaal niets, nog geen boodschapje. Alleen met z'n viertjes. En Ow zoekt zelf zijn puzzels op, dan pakt hij een puzzel van 100 stukjes en is daar zo een half uur mee bezig.
Oh faalangst, zo lastig om daarmee om te gaan Kyara. Maar wat mooi dat je al een plekje voor hem hebt ingericht. En zoeken naar het rustplekje ook niet gewoon heel veel tijd kosten? Kan ik me zomaar voorstellen.
Ik heb trouwens begonnen aan een cursus kindercoach. Echt zo leerzaam en fijn:
Onze zoon zat in groep 1 regelmatig met zijn handen voor zijn oren tijdens het voorlezen. Nu in groep 2 heeft hij dat niet meer nodig en geniet hij van het voorlezen. Wat heel erg geholpen heeft is dat de juf hem heel serieus nam; ze bereidde hem voor op verhalen waarin S zich teveel zou kunnen inleven en zorgde altijd dat er zorgzaam kindje naast S zat. En als het echt te eng was mocht S in de leeshoek zelf een boekje gaan lezen.quote:
Dank Morretje nog op de reactie op de angsten. Ik ben "bang" hoe Ow straks op gewoon de prentenboeken gaat reageren. En terwijl ik dit schrijf denk ik: boeiend hoe mijn kind dan reageert, als ze hem maar serieus nemen. Tnx!
Oude (on)bekende.
Oh ja, Kyara inderdaad. Wij hebben drie bakken met kinetisch zand, erwten (dikke rietjes van de Action en trechtertjes er in) en rijst (kleine speeltjes er in). N is op een leeftijd dat hij het zelf pakt om rustig te worden.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Mevr Mus, heerlijk dat jouw kleuter z'n ei kwijt kan bij de judo!
Overlopende hoofdjes… ik weet het niet zo goed. Wat de jongste (7) hier nog wel eens doet als ze in bed ligt en niet kan slapen, is luisteren naar de regenboogtrap. Toen ze hoorde dat er ook nog “de piekerballon” bestaat, vroeg ze of ze die ook mocht.
Overdag wil ze wel even tabletten of tv kijken. En buiten spelen, maar dat doet ze nu wat minder in de winter. Knutselen/kleien e.d. doet ze ook graag.
Succes met bespreken, hopelijk geeft dat wat rust.
Overlopende hoofdjes… ik weet het niet zo goed. Wat de jongste (7) hier nog wel eens doet als ze in bed ligt en niet kan slapen, is luisteren naar de regenboogtrap. Toen ze hoorde dat er ook nog “de piekerballon” bestaat, vroeg ze of ze die ook mocht.
Overdag wil ze wel even tabletten of tv kijken. En buiten spelen, maar dat doet ze nu wat minder in de winter. Knutselen/kleien e.d. doet ze ook graag.
Succes met bespreken, hopelijk geeft dat wat rust.
Mama van 2 lieve meiden :)
Dat doen wij ook heel veel! Ik probeer daar ook altijd 1 weekend-dag voor vrij te houden..quote:
Hier helpt hele dagen niets inplannen heel goed tegen de overprikkeling. Gewoon helemaal niets, nog geen boodschapje. Alleen met z'n viertjes.
Daar knappen we allemaal weer van op
Life is what happens while you are busy making other plans...
Dank je welquote:
[..]
Projecteer je hiermee niet jouw faalangst/onzekerheid op hem?
Je doet het goed! Laat de statistieken los, hij hoeft niet mee te komen, met niemand niet. Hij hoeft zich alleen comfortabel te voelen in elke situatie. Als je een paar jaar verder bent, komen zijn leeftijdsgenoten ook niet mee met hem..
Nogmaals, van een vreemde op het internet, die zich herkent in jouw (zoons) verhaal, JE DOET HET GOED!
Dat proberen wij ook, om in elk geval 1 dag in het weekend vrij te houden.quote:
[..]
Dat doen wij ook heel veel! Ik probeer daar ook altijd 1 weekend-dag voor vrij te houden..
Daar knappen we allemaal weer van op
Ik moet zeggen dat wij daar ook allemaal wel weer van opknappen.
Mama van 2 lieve meiden :)
http://www.zorgwijzer.nl/vergoeding/speltherapiequote:
[..]
Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?
Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.
Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen
Lang verhaal, voor wie het wil lezen, hieronder in spoiler
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat ^quote:
Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Mooie Moonah!quote:
Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
Ik gaf mijn oudste ook de ruimte binnen duidelijke grenzen. Grenzen lagen soms laag, soms hoger. Soms net over zijn eigen grens heen. In bepaalde periodes soms ook wat korter. Maar vooral duidelijkheid. En vooral in vakanties, en voordat hij naar school ging overzicht in de dagen brengen. Redelijk vast ritme (maar niet te strikt ivm vastroesten gewoontes), op gekke dagen overzicht maken met tekeningen. Misschien kun je iets met pictogrammen?
Mijn oudste gaf ook snel speelgoed weg, maar dat was vooral angst. Andere kindjes hoefden maar te kijken en hij gaf het al. Zelfs als ze het niet wilden
Hem steeds opnieuw uitgelegd dat als hij de dingen weggeeft, hij er zelf niet meer mee kan spelen en of hij dat echt wilde. Na een lange periode kwam hij erachter dat hij soms dingen echt ging missen en hield hij dingen beter vast. Hem dus vooral geleerd om ook echt naar zichzelf te luisteren, niet alleen naar anderen..
Thanks Moonah. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Ik vind het echter zo verdomd moeilijk om mijn grenzen te stellen. De keren dat ik het strikt doe, en dat is best regelmatig, heeft dat extreme driftbuien tot gevolg (en de ander wordt dan boos op mij omdat ik boos ben op haar zus. Die roept: "in de hoek mama Stout! In de hoek mama!" Dat is namelijk hun ultieme straf") Ik ben dan in conflict met mezelf: ben ik te streng? Ben ik te hard? En dat voelt ze hartstikke goed aan. Waardoor ik nog meer getest word.
Als ik haar laat kiezen tussen 2 dingen, bijv. 2 paar sokken 's ochtends, of 2 dingen op brood: kaas of zoet, dan kan ze bijna niet kiezen. En als ze dan gekozen heeft, en haar zus wil vervolgens wat anders, dan wil zij dat ook weer. Moet ik dan vasthouden aan haar eerste keuze? Ik vind van wel, want ze heeft gekozen. Maar als ik dat doe, is er weer een driftbui.
Vanochtend was het weer raak. Ik had de kat binnengelaten terwijl zij dat had willen doen. Gevolg: een half uur lang in een hoekje zitten mokken en huilen.
Sommige dingen passen bij hun peuterleeftijd, die ook niet makkelijk is voor hunzelf. Sommige dingen passen daar niet bij, waardoor ik vermoedens heb van HSS en HSP. Maar hoe kan je dat toetsen? Zeker op hun leeftijd lijkt me dat lastig.
Ik ben onlangs begonnen met de klok. Als de grote wijzer op de 9 staat, gaan we naar boven. Als de wijzer op de 11 staat, gaan we zus en zo... Dat lijkt te helpen en lijkt ze te begrijpen. Nog wel gemok, maar geen enorme strijd meer.
Ook tel ik vaak. 's Avonds na het eten gaan we naar boven om de pyjama aan te doen. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze bij de trap zijn. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze hun jas hebben gepakt. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze in hun autostoeltje zitten. Enz. Dat helpt ook enigszins. Hoewel de moeilijke van de 2 de laatste tijd steeds weer haar grenzen opzoekt waardoor er weer een conflict komt. Ik heb tot 5 geteld en ze zit niet in haar stoeltje, dus zet ik haar er in. Woede! Boos! Driftbui! Zich zo stijf maken als een plank zodat ik de riempjes niet dichtkrijg. Want ze wil het zelf gedaan hebben. En ik voel me weer rot. Ga aan mezelf twijfelen, wat doe ik toch verkeerd? Zit ik met een jankend kind in de auto.
's Avonds voor het slapen gaan nemen we altijd de dag met ze door. Dat vinden ze fijn en ze luisteren daar graag naar. Ook nemen we dan de komende dag met ze door. Wat gaan we doen? En wanneer gaan we dat doen? Ook dat lijken ze te waarderen.
Goed idee om met pictogrammen te werken, daar ben ik nog niet aan begonnen. Misschien een idee om een uur-schema te maken zodat ze meer regelmaat hebben. Daar hebben ze blijkbaar enorm veel behoefte aan.
Bedankt voor het lezen van mijn epistels. Alleen al het van me afschrijven maakt dat ik me iets relaxter voel.
Stout! In de hoek mama!" Dat is namelijk hun ultieme straf") Ik ben dan in conflict met mezelf: ben ik te streng? Ben ik te hard? En dat voelt ze hartstikke goed aan. Waardoor ik nog meer getest word.Als ik haar laat kiezen tussen 2 dingen, bijv. 2 paar sokken 's ochtends, of 2 dingen op brood: kaas of zoet, dan kan ze bijna niet kiezen. En als ze dan gekozen heeft, en haar zus wil vervolgens wat anders, dan wil zij dat ook weer. Moet ik dan vasthouden aan haar eerste keuze? Ik vind van wel, want ze heeft gekozen. Maar als ik dat doe, is er weer een driftbui.
Vanochtend was het weer raak. Ik had de kat binnengelaten terwijl zij dat had willen doen. Gevolg: een half uur lang in een hoekje zitten mokken en huilen.
Sommige dingen passen bij hun peuterleeftijd, die ook niet makkelijk is voor hunzelf. Sommige dingen passen daar niet bij, waardoor ik vermoedens heb van HSS en HSP. Maar hoe kan je dat toetsen? Zeker op hun leeftijd lijkt me dat lastig.
Ik ben onlangs begonnen met de klok. Als de grote wijzer op de 9 staat, gaan we naar boven. Als de wijzer op de 11 staat, gaan we zus en zo... Dat lijkt te helpen en lijkt ze te begrijpen. Nog wel gemok, maar geen enorme strijd meer.
Ook tel ik vaak. 's Avonds na het eten gaan we naar boven om de pyjama aan te doen. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze bij de trap zijn. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze hun jas hebben gepakt. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze in hun autostoeltje zitten. Enz. Dat helpt ook enigszins. Hoewel de moeilijke van de 2 de laatste tijd steeds weer haar grenzen opzoekt waardoor er weer een conflict komt. Ik heb tot 5 geteld en ze zit niet in haar stoeltje, dus zet ik haar er in. Woede! Boos! Driftbui! Zich zo stijf maken als een plank zodat ik de riempjes niet dichtkrijg. Want ze wil het zelf gedaan hebben. En ik voel me weer rot. Ga aan mezelf twijfelen, wat doe ik toch verkeerd? Zit ik met een jankend kind in de auto.
's Avonds voor het slapen gaan nemen we altijd de dag met ze door. Dat vinden ze fijn en ze luisteren daar graag naar. Ook nemen we dan de komende dag met ze door. Wat gaan we doen? En wanneer gaan we dat doen? Ook dat lijken ze te waarderen.
Goed idee om met pictogrammen te werken, daar ben ik nog niet aan begonnen. Misschien een idee om een uur-schema te maken zodat ze meer regelmaat hebben. Daar hebben ze blijkbaar enorm veel behoefte aan.
Bedankt voor het lezen van mijn epistels. Alleen al het van me afschrijven maakt dat ik me iets relaxter voel.
Niet twijfelen aan jezelf. Je bent zoekende naar wat het beste werkt.
Ik denk dat je de driftbuien ook mag begrenzen. Maar daar heb ik makkelijk praten mee. Mijn kind heeft ze nauwelijks gehad.
Ik denk dat je de driftbuien ook mag begrenzen. Maar daar heb ik makkelijk praten mee. Mijn kind heeft ze nauwelijks gehad.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wij gebruiken deze: https://www.gezinnig.nl/weekplanner-voor-kids.html groot succes hier, maar L is wel iets ouder (4)
Had je ook al gelezen over temperamentvolle kinderen? Misschien vind je daar ook wat herkenning & tips: http://www.evabronsveld.n(...)tvolle_kinderen.html
Had je ook al gelezen over temperamentvolle kinderen? Misschien vind je daar ook wat herkenning & tips: http://www.evabronsveld.n(...)tvolle_kinderen.html
Life is what happens while you are busy making other plans...
Musique, ik herken veel van wat je zegt. Dat extreem opmerkzame en vooral ook de eindeloze drifbuien om ogenschijnlijk niets. Moeilijk hè? Mjin zoon is inmiddels bijna 5 en wat ik nu weet is dat het minder wordt. Het faseert echt uit als ze meer grip krijgen op hun gevoelens en ze beter onder woorden kunnen brengen. Hij kan nog steeds vrij heftig reageren, maar het is nu altijd te snappen en ook steeds vaker verdriet in plaats van alleen maar boosheid. Bovendien gaat het veel sneller over en rollen we niet van de ene boze bui in de andere. Wat mij helpt is dat ik weet dat mijn kind zijn eigen grenzen kent en deze durft uit te spreken. Ik hoef niet zo snel bang te zijn dat hij dingen tegen zijn zin doet. Zeker bij een meisje dat zo graag lief is en iedereen naar de zin maakt, lijkt het me een fijn idee dat ze ook voor zichzelf op komt.
Wat ik ook geleerd heb is dat consequent zijn om het consequent zijn niet werkt. Hoe harder ik besluit een grens te stellen 'omdat hij het toch moet leren', hoe meer hij zich vastbeet. Er zijn op een dag 1001 dingen die niet kunnen en mogen dus ik hoeft niet per se een voorbeeld te stellen. Liever geef ik het voorbeeld door zelf flexibel te zijn en niet mijn zin door te drijven. Tellen werkte mede daardoor ook echt averechts. De druk van het moeten lokt vooral verzet uit. Ik probeer dat te vervangen met meedenken "wat moeten we nog doen voordat we weggaan? Je weet dat je in het stoeltje moet als we met de auto gaan, ga je vast zitten"
Begrenzen van keuzes zou ik in dat licht vooral doen omdat kiezen vaak overweldigend is. Mijn zoon had soms moeite met het idee dat je moet kiezen dus dat je ook iets niet kiest en dat je proces eindeloos kunt herhalen door steeds op je keuze terug te komen. Daar kon hij enorm van in de war raken. Dus in jouw voorbeeld zou ik haar misschien wel een keer op de keus terug laten komen maar niet drie keer. En dat ook benoemen "ik snap dat je het heel lastig vindt om te kiezen. Ik maak nu een boterham kaas voor je. Als je straks nog zoet wilt, dan mag dat". Tenzij de boterham al gesmeerd is, dan is het jammer en dan leer je dus dat het soms anders gaat dan je dacht. Sowieso werken hier dat soort voldongen feiten veel beter dan ik die grenzen stel om het grenzen stellen.
Ik volg nu een post-doctorale opleiding en ben daarom ook veel bezig met de ontwikkeling van kinderen. Aansluitend op het begrenzen van driftbuien is een van de dingen die ik daaruit oppik dat het als ouders vooral belangrijk is om kinderen te helpen hun gevoelens te kanaliseren. Dus zij gooien hun woede, angst en verdriet naar buiten en jij pakt dat op. Je ontwart het gevoel, probeert een oorzaak te vinden en soms een oplossing, geeft er woorden aan en maakt het behapbaar. Uiteindelijk gaat het kind dat internaliseren. Dat betekent dus niet dat je driftbuien moet voorkomen of moet afkappen maar dat je je kind leert om ermee om te gaan.
En tot slot: dat je andere dochter jou bestraffend toespreekt is heel normaal Jonge kinderen hebben nog niet het besef dat mama-die-boos-is dezelfde is mama-die-lief-is. Dus op zo'n moment bén je ook echt een boze enge vrouw die op mama lijkt. Als ze maar blijven ervaren dat je ook vanzelf weer gewoon mama wordt, dan leren ze dat vanzelf Inderdaad niet twijfelen hoor, en zeker niet daardoor!
Mjin zoon is inmiddels bijna 5 en wat ik nu weet is dat het minder wordt. Het faseert echt uit als ze meer grip krijgen op hun gevoelens en ze beter onder woorden kunnen brengen. Hij kan nog steeds vrij heftig reageren, maar het is nu altijd te snappen en ook steeds vaker verdriet in plaats van alleen maar boosheid. Bovendien gaat het veel sneller over en rollen we niet van de ene boze bui in de andere. Wat mij helpt is dat ik weet dat mijn kind zijn eigen grenzen kent en deze durft uit te spreken. Ik hoef niet zo snel bang te zijn dat hij dingen tegen zijn zin doet. Zeker bij een meisje dat zo graag lief is en iedereen naar de zin maakt, lijkt het me een fijn idee dat ze ook voor zichzelf op komt. Wat ik ook geleerd heb is dat consequent zijn om het consequent zijn niet werkt. Hoe harder ik besluit een grens te stellen 'omdat hij het toch moet leren', hoe meer hij zich vastbeet. Er zijn op een dag 1001 dingen die niet kunnen en mogen dus ik hoeft niet per se een voorbeeld te stellen. Liever geef ik het voorbeeld door zelf flexibel te zijn en niet mijn zin door te drijven. Tellen werkte mede daardoor ook echt averechts. De druk van het moeten lokt vooral verzet uit. Ik probeer dat te vervangen met meedenken "wat moeten we nog doen voordat we weggaan? Je weet dat je in het stoeltje moet als we met de auto gaan, ga je vast zitten"
Begrenzen van keuzes zou ik in dat licht vooral doen omdat kiezen vaak overweldigend is. Mijn zoon had soms moeite met het idee dat je moet kiezen dus dat je ook iets niet kiest en dat je proces eindeloos kunt herhalen door steeds op je keuze terug te komen. Daar kon hij enorm van in de war raken. Dus in jouw voorbeeld zou ik haar misschien wel een keer op de keus terug laten komen maar niet drie keer. En dat ook benoemen "ik snap dat je het heel lastig vindt om te kiezen. Ik maak nu een boterham kaas voor je. Als je straks nog zoet wilt, dan mag dat". Tenzij de boterham al gesmeerd is, dan is het jammer en dan leer je dus dat het soms anders gaat dan je dacht. Sowieso werken hier dat soort voldongen feiten veel beter dan ik die grenzen stel om het grenzen stellen.
Ik volg nu een post-doctorale opleiding en ben daarom ook veel bezig met de ontwikkeling van kinderen. Aansluitend op het begrenzen van driftbuien is een van de dingen die ik daaruit oppik dat het als ouders vooral belangrijk is om kinderen te helpen hun gevoelens te kanaliseren. Dus zij gooien hun woede, angst en verdriet naar buiten en jij pakt dat op. Je ontwart het gevoel, probeert een oorzaak te vinden en soms een oplossing, geeft er woorden aan en maakt het behapbaar. Uiteindelijk gaat het kind dat internaliseren. Dat betekent dus niet dat je driftbuien moet voorkomen of moet afkappen maar dat je je kind leert om ermee om te gaan.
En tot slot: dat je andere dochter jou bestraffend toespreekt is heel normaal
Jonge kinderen hebben nog niet het besef dat mama-die-boos-is dezelfde is mama-die-lief-is. Dus op zo'n moment bén je ook echt een boze enge vrouw die op mama lijkt. Als ze maar blijven ervaren dat je ook vanzelf weer gewoon mama wordt, dan leren ze dat vanzelf Inderdaad niet twijfelen hoor, en zeker niet daardoor!
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Jij kunt zo mooi nuanceren ClubSoda!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Clubsoda en Musique, heel erg herkenbaar van mijn jongste S. Hij is nu 3,5 jaar en heeft een enorm sterke wil. Hij heeft heel duidelijke grenzen nodig, heel anders dan N waar al heel jong heel goed mee te overleggen was. S maakt een uitleg niks uit en hij luistert er ook gewoon niet naar: hij wil gewoon zijn zin
Consequent zijn om het consequent zijn werkt hier inderdaad averechts, bij beide kinderen. Aanvoelen wat bij de situatie past werkt het best.
S is heel erg lief en zoekt heel veel lichamelijk affectie, maar hij kan niet goed zonder aandacht van mij (of anderen waar hij bij is) spelen. (En ja, dat oefenen we wel, het is niet zo dat hij het teveel gewend is om altijd alle aandacht te krijgen) Dat, in combinatie met uit z'n dak gaan als iets niet gaat zoals hij wil maakt het regelmatig erg zwaar.
Consequent zijn om het consequent zijn werkt hier inderdaad averechts, bij beide kinderen. Aanvoelen wat bij de situatie past werkt het best.
S is heel erg lief en zoekt heel veel lichamelijk affectie
, maar hij kan niet goed zonder aandacht van mij (of anderen waar hij bij is) spelen. (En ja, dat oefenen we wel, het is niet zo dat hij het teveel gewend is om altijd alle aandacht te krijgen) Dat, in combinatie met uit z'n dak gaan als iets niet gaat zoals hij wil maakt het regelmatig erg zwaar.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Skoap, superbedankt voor je links! Daar kan ik zeker wat mee!! Als ik de beschrijving van temperamentvolle kinderen lees, daar herken ik mijn dochter(s) 100% in terug. Echter vraag ik me af wat het verschil is tussen temperamentvolle kinderen en HSP in combi met HSS. Ik vind dat de raakvlakken heel erg overeen komen. Hoe dan ook, er zijn zo te lezen meer kinderen met dezelfde eigenschappen als mijn dochter en alleen al dat is voor mij fijn te lezen. Ik voelde me er zo alleen in.
ClubSoda, wat weet je mijn tegenstrijdige gevoel goed te verwoorden en te verklaren Ontzettend bedankt voor je verhelderende post. Ook het gedrag van mijn andere dochter naar mij toe als ik weer een conflict heb met haar zus. Ik begrijp het nu iets beter. Ik vind het zó naar, de hele tijd conflicten en strijd. Let wel: soms zijn er ook weken waarin het uitzonderlijk goed gaat en er nauwelijks strijd is. Maar zeker nu, met een broertje op komst, voelt ze de spanning van de naderende bevalling en het onbekende van de tijd daarna. Ik denk dat het op dit moment ook extra zwaar maakt.
Twinkly, wat herkenbaar, het gedrag van jouw zoon! Het lichamelijke affectie zoeken herken ik: iedere ochtend na het opstaan hebben we samen een knuffelkwartiertje Als papa thuis komt van zijn werk, dan gooien ze hem uit enthousiasme bijna op de grond Hij wordt platgeknuffeld! Ook het aandacht vragen is herkenbaar. Ik voel me soms letterlijk leeggezogen na een paar uurtjes met mijn meiden. Vanochtend gingen we kleien. Vanaf 10 uur heb ik geprobeerd om er even 2 minuten tussenuit te knijpen om onze kippen buiten te laten (die lopen vrij rond in de achtertuin), maar het heeft tot 12 uur geduurd tot ik de kans kreeg. Ik moet daar echt een balans in zien te vinden, het doseren van aandacht.
ClubSoda, wat weet je mijn tegenstrijdige gevoel goed te verwoorden en te verklaren
Ontzettend bedankt voor je verhelderende post. Ook het gedrag van mijn andere dochter naar mij toe als ik weer een conflict heb met haar zus. Ik begrijp het nu iets beter. Ik vind het zó naar, de hele tijd conflicten en strijd. Let wel: soms zijn er ook weken waarin het uitzonderlijk goed gaat en er nauwelijks strijd is. Maar zeker nu, met een broertje op komst, voelt ze de spanning van de naderende bevalling en het onbekende van de tijd daarna. Ik denk dat het op dit moment ook extra zwaar maakt.Twinkly, wat herkenbaar, het gedrag van jouw zoon! Het lichamelijke affectie zoeken herken ik: iedere ochtend na het opstaan hebben we samen een knuffelkwartiertje
Als papa thuis komt van zijn werk, dan gooien ze hem uit enthousiasme bijna op de grond Hij wordt platgeknuffeld! Ook het aandacht vragen is herkenbaar. Ik voel me soms letterlijk leeggezogen na een paar uurtjes met mijn meiden. Vanochtend gingen we kleien. Vanaf 10 uur heb ik geprobeerd om er even 2 minuten tussenuit te knijpen om onze kippen buiten te laten (die lopen vrij rond in de achtertuin), maar het heeft tot 12 uur geduurd tot ik de kans kreeg. Ik moet daar echt een balans in zien te vinden, het doseren van aandacht.
Wat een herkenbare post Musique.
Hoe gaat het bij iedereen met de feestdagen?
Hier is de koek wel aardig op merk ik.
De klapper was afgelopen woensdag. Eva had kerstdiner op school tot 19.15. Het ging enorm goed en ook thuis was ze super enthousiast.
Om 19.45 ging ze naar bed. En daar kwam alle spanning eruit. Boos! Met knuffel gooien, eigenlijk met alles waarbij ze het gevoel had veilig te kunnen gooien (toch niets kapot willen maken maar echt gooien om het eruit te gooien) en krijsen. KRIJSEN!
We hebben vanalles geprobeerd. Van stevig bij ons houden tot ernaast zitten en er 'zijn'. Opties aanbieden (samen in het grote bed slapen, liedjes zingen, voorlezen), maar ze was niet bereikbaar leek het.
Ze was echt de weg kwijt.
Uiteindelijk zijn We toch samen in ons bed beland en terwijl ze daar boos lag te zijn heb ik even mijn telefoon gepakt. Er kwamen allemaal foto's binnen van het kerstdiner.
Ik kreeg Eva zo ver dat We ze samen hebben gekeken en al pratend hierover kwam ze tot rust. Gelukkig waren er 40 foto's
Daarna nog een verhaaltje voorgelezen. Net voor 22.00 sliep ze.
Maar jemig zo had ik ze nog nooit gezien.
Ze leek helemaal de weg kwijt.
Gelukkig hadden we de dag erna weer een afspraak met de mevrouw van het JOT en heb ik de situatie aangekaart.
Eigenlijk hebben we goed gehandeld, maar ik kreeg wel als tip mee om tussen het vrolijke stuitermoment beneden en het naar bed gaan, eerst een rustmoment te creëren. Die hadden we nu een beetje overgeslagen.
Op het moment is bijna alles strijd. Iedere dag heeft ze hoofdpijn/buikpijn/noem maar op.
Maar....ze kan sinds deze week ook ineens veel beter vertellen hoe ze zich voelt en waarom. En dat helpt.
/einde dagboek
Hoe gaat het bij iedereen met de feestdagen?
Hier is de koek wel aardig op merk ik.
De klapper was afgelopen woensdag. Eva had kerstdiner op school tot 19.15. Het ging enorm goed en ook thuis was ze super enthousiast.
Om 19.45 ging ze naar bed. En daar kwam alle spanning eruit. Boos! Met knuffel gooien, eigenlijk met alles waarbij ze het gevoel had veilig te kunnen gooien (toch niets kapot willen maken maar echt gooien om het eruit te gooien) en krijsen. KRIJSEN!
We hebben vanalles geprobeerd. Van stevig bij ons houden tot ernaast zitten en er 'zijn'. Opties aanbieden (samen in het grote bed slapen, liedjes zingen, voorlezen), maar ze was niet bereikbaar leek het.
Ze was echt de weg kwijt.
Uiteindelijk zijn We toch samen in ons bed beland en terwijl ze daar boos lag te zijn heb ik even mijn telefoon gepakt. Er kwamen allemaal foto's binnen van het kerstdiner.
Ik kreeg Eva zo ver dat We ze samen hebben gekeken en al pratend hierover kwam ze tot rust. Gelukkig waren er 40 foto's
Daarna nog een verhaaltje voorgelezen. Net voor 22.00 sliep ze.
Maar jemig
zo had ik ze nog nooit gezien.Ze leek helemaal de weg kwijt.
Gelukkig hadden we de dag erna weer een afspraak met de mevrouw van het JOT en heb ik de situatie aangekaart.
Eigenlijk hebben we goed gehandeld, maar ik kreeg wel als tip mee om tussen het vrolijke stuitermoment beneden en het naar bed gaan, eerst een rustmoment te creëren. Die hadden we nu een beetje overgeslagen.
Op het moment is bijna alles strijd. Iedere dag heeft ze hoofdpijn/buikpijn/noem maar op.
Maar....ze kan sinds deze week ook ineens veel beter vertellen hoe ze zich voelt en waarom. En dat helpt.
/einde dagboek
Pff, Danic, heftig! En herkenbaar
N had maandag van 19 uur tot 20 uur een Kerstmusical uitgevoerd door de leerkrachten. Heel erg leuk natuurlijk, maar hij sliep daardoor pas om 21.15 uur en was wel weer op de normale tijd (vroeg!) wakker. Hij gaf vandaag zelfs nog aan dat hij het niet leuk vond dat hij daardoor moe is.
Veel botsingen deze week en in plaats van praten bij boosheid grommen en schreeuwen en vanmiddag had hij zelfs diarree.
Vandaag bleek hij op school ook nog eens naast het meest drukke kind van de klas te zijn gezet: een jongetje dat een kop groter en een jaar ouder is en waar hij gedrag van overneemt omdat hij tegen hem opkijkt. Helemaal hyper dus. Pff
N had maandag van 19 uur tot 20 uur een Kerstmusical uitgevoerd door de leerkrachten. Heel erg leuk natuurlijk, maar hij sliep daardoor pas om 21.15 uur en was wel weer op de normale tijd (vroeg!) wakker. Hij gaf vandaag zelfs nog aan dat hij het niet leuk vond dat hij daardoor moe is.
Veel botsingen deze week en in plaats van praten bij boosheid grommen en schreeuwen en vanmiddag had hij zelfs diarree.
Vandaag bleek hij op school ook nog eens naast het meest drukke kind van de klas te zijn gezet: een jongetje dat een kop groter en een jaar ouder is en waar hij gedrag van overneemt omdat hij tegen hem opkijkt. Helemaal hyper dus. Pff
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Och Danic, wat heavy! En ik herken het gedrag van mijn kleine meisje in jouw dochter. Ik kan me voorstellen dat je er even doorheen zit.
Is diarree een teken van overprikkeld zijn Twinkly? Mijn meisje heeft ook vaak diarree. Of ze zit helemaal verstopt, dat gebeurt ook nog wel eens. Wat stom dat ze jouw kind naast de drukste van de klas hebben gezet
Hier gisteren 3 verschrikkelijke driftbuien gehad. Ik was zo gevloerd dat ik tijdens de laatste driftbui niet meer de puf had om op haar te reageren. Het was tijdens het eten en ik heb stoïcijns mijn bord leeggegeten. Mijn man probeerde nog wel te sussen maar kon niet tot haar doordringen. Na een half uur was het over en was het net alsof er niets was gebeurd.
Vandaag slechts één driftbui, ook weer tijdens het eten. Gelukkig konden we die vrij snel onder controle krijgen. Het lastige is dat ik tijdens een driftbui nauwelijks contact met haar krijg en dat ze eigenlijk nog te klein is om uit te drukken wat ze voelt.
Morgen krijgen we een Nederlandse dame op bezoek die hier in de buurt woont. Ze heeft erg veel met autistische kinderen en hun families gewerkt. Ze heeft ook ervaring met ADD, ADHD, oppositionele gedragsstoornis en hooggevoelige kinderen, plus een flink aantal gedegen opleidingen hierin. Ik verwacht geen wonderen maar hoop wel een aantal handvatten van haar te kunnen krijgen.
Is diarree een teken van overprikkeld zijn Twinkly? Mijn meisje heeft ook vaak diarree. Of ze zit helemaal verstopt, dat gebeurt ook nog wel eens. Wat stom dat ze jouw kind naast de drukste van de klas hebben gezet
Hier gisteren 3 verschrikkelijke driftbuien gehad. Ik was zo gevloerd dat ik tijdens de laatste driftbui niet meer de puf had om op haar te reageren. Het was tijdens het eten en ik heb stoïcijns mijn bord leeggegeten. Mijn man probeerde nog wel te sussen maar kon niet tot haar doordringen. Na een half uur was het over en was het net alsof er niets was gebeurd.
Vandaag slechts één driftbui, ook weer tijdens het eten. Gelukkig konden we die vrij snel onder controle krijgen. Het lastige is dat ik tijdens een driftbui nauwelijks contact met haar krijg en dat ze eigenlijk nog te klein is om uit te drukken wat ze voelt.
Morgen krijgen we een Nederlandse dame op bezoek die hier in de buurt woont. Ze heeft erg veel met autistische kinderen en hun families gewerkt. Ze heeft ook ervaring met ADD, ADHD, oppositionele gedragsstoornis en hooggevoelige kinderen, plus een flink aantal gedegen opleidingen hierin. Ik verwacht geen wonderen maar hoop wel een aantal handvatten van haar te kunnen krijgen.
Wie weet heeft die dame wel een paar handvatten Musique dat zou fijn zijn .
Onze jongste had van de week na het kerstdiner op school een nogal onrustig nachtje, wakker geworden en paar uur wakker gelegen. Ik heb haar de volgende ochtend maar laten uitslapen, ze werd anderhalf uur later dan normaal wakker dus ze had het blijkbaar ook nodig, want dat doet ze normaal gesproken nooit.
.Onze jongste had van de week na het kerstdiner op school een nogal onrustig nachtje, wakker geworden en paar uur wakker gelegen. Ik heb haar de volgende ochtend maar laten uitslapen, ze werd anderhalf uur later dan normaal wakker dus ze had het blijkbaar ook nodig, want dat doet ze normaal gesproken nooit.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik weet het niet, ik denk dat iedereen anders reageert? N heeft ook wel eens verstopping bij spanning inderdaad. Ik heb zelf ook dat mijn darmen meteen reageren op spanning.quote:
Is diarree een teken van overprikkeld zijn Twinkly? Mijn meisje heeft ook vaak diarree. Of ze zit helemaal verstopt, dat gebeurt ook nog wel eens.
Jeetje, drie driftbuien
Wat heftig. Ik ben benieuwd naar de tips of inzichten van die mevrouw.N had gisteren, na lange tijd, weer een hele heftige driftbui. En dan is hij ook totaal niet te bereiken inderdaad. Ik ben maar gewoon bij hem in de kamer gaan zitten.
Het is maar goed dat het nu vakantie is. Ik ben zelf nu ook wel gesloopt na deze week en de frustratie over de leerkrachten die het niet snappen. Het nadeel is dat ze in de vakantie elkaar wel erg op de lip zitten. S vindt het heerlijk dat N er is, maar N wil liever rust en dat botst.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Danic en musique wat heftig zeg...
Twinkly ook al zo een overprikkeld manneke.
Hier valt het eigenlijk reuze mee, maar goed hier komt het meestal na de ellende..
Twinkly ook al zo een overprikkeld manneke.
Hier valt het eigenlijk reuze mee, maar goed hier komt het meestal na de ellende..
Engaging Infinite Improbability Drive..
quote:
Lang verhaal, voor wie het wil lezen, hieronder in spoilerMusique, ik herken heel veel van wat je schrijft van mijn I. Ze schelen in leeftijd ook heel weinig trouwens (I wordt over een maand 3 jaar). Het enige waarin I echt anders is, is dat zij altijd vol enthousiasme naar de opvang gaat. Van de opvang hebben wij de feedback gekregen dat ze een meisje is dat een erg sterke wil heeft, en ook heel duidelijk voor- en afkeuren heeft voor bepaalde kinderen en leidsters. Ze is ook behoorlijk haantje de voorste en tegelijkertijd kan ze ook ineens stil en teruggetrokken zijn.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat volgens mij wel een dingetje kan zijn, zo kan ik me voorstellen, is dat jouw meisje onderdeel is van een tweeling en omdat haar zusje kennelijk anders is, lijkt zij er nu uit te springen en wellicht vaak ook op een negatieve manier omdat ze wat opvoeding betreft wat meer een uitdaging is. Omdat ik alleen I heb en dus niet kan vergelijken, heb ik ook niet het idee of het gevoel dat er iets bijzonders aan de hand is, in de zin dat ik niet beter weet eigenlijk, ze is 'gewoon' I. Van mijn omgeving, mijn familie bijvoorbeeld en dus ook het kdv, begrijp ik wel dat ze opvalt door haar sterke en uitgesproken karaktertje. Ook zien wij zelf, en ook dat krijgen we terug van onze omgeving, dat ze heel opmerkzaam is en heel veel registreert van haar omgeving.
Wat betreft de opvoeding.. ik merk dat I ook echt goed gedijt bij een duidelijke structuur. Nu hebben we vakantie en ze is ook echt van slag. Ook veel moeilijke momenten de afgelopen twee dagen, drift- en dramabuien. Dan ben ik 'stomme mama', gaat ze veel slaan, hysterisch reageren op een terechtwijzing, weigeren mee te merken etc. en zit ze zichzelf erg dwars. Daar tussendoor is ze dan weer heel zorgzaam, speelt ze moedertje over haar poppen en is ze heel aanhankelijk.
Wat ik merk is dat ze heel gevoelig is voor het benoemen van het positieve, want ze trekt het zich ook enorm aan als ik boos op haar ben of gewoon duidelijk grenzen aangeef. Het is heel belangrijk dat ik na zoiets ook meteen weer benoem dat ik haar wel echt lief vind en heel veel van haar houd. Vanavond op bed begon ik met benoemen wat ik allemaal fijn vond vandaag. Alle lieve en leuke dingen die zij heeft gedaan, en de dingen die we samen deden. Dat vond ze echt geweldig. Ik zou dus dat als 'tip' mee willen geven: heel veel positieve feedback geven en veel bevestiging."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Musique, jij omschrijft mijn J. Ik herken echt een heleboel.
Voor ons was dit niet alleen vanuit onszelf maar ook vanuit de buitenwereld. D is het lieve, leuke, spontane meisje. De spring in het veld. J is wat nukkiger en wat ongrijpbaarder. Maar ook veel gevoeliger, behulpzamer en socialer. Maar dat laatste ziet niet iedereen. En ik denk dat daar ook een heel groot deel van de frustratie zit.
Wat hier heel goed hielp is het terugkoppelen. Achteraf steeds bespreken wat er is gebeurd, wat er mis ging, wie welk aandeel waar in had en waarom. Door het bespreekbaar te maken kon ik ook uitleggen waarom ik ook boos was geworden. En het weer goedmaken. Verder heeft J echt quality time nodig en ben ik er steeds beter in geworden om het nukkige vooraf een bui om te turnen door een time-in. Dat werkt niet als ze al "te ver" is maar het moment daarvoor wel.
En we complimenteren haar als we zien dat ze zelf een driftbui kan afwenden of een zelf een oplossing zoekt. Maar ze is natuurlijk wel iets ouder dan jouw meisje.
In elk geval komen we in rustiger vaarwater. Maar ik herken het hele op eieren lopen en de stress en onmacht die het geeft, zeker als je ook nog eens hoogzwanger bent.
Klopt helemaal!quote:
Wat volgens mij wel een dingetje kan zijn, zo kan ik me voorstellen, is dat jouw meisje onderdeel is van een tweeling en omdat haar zusje kennelijk anders is, lijkt zij er nu uit te springen en wellicht vaak ook op een negatieve manier omdat ze wat opvoeding betreft wat meer een uitdaging is.
Voor ons was dit niet alleen vanuit onszelf maar ook vanuit de buitenwereld. D is het lieve, leuke, spontane meisje. De spring in het veld. J is wat nukkiger en wat ongrijpbaarder. Maar ook veel gevoeliger, behulpzamer en socialer. Maar dat laatste ziet niet iedereen. En ik denk dat daar ook een heel groot deel van de frustratie zit.
Wat hier heel goed hielp is het terugkoppelen. Achteraf steeds bespreken wat er is gebeurd, wat er mis ging, wie welk aandeel waar in had en waarom. Door het bespreekbaar te maken kon ik ook uitleggen waarom ik ook boos was geworden. En het weer goedmaken. Verder heeft J echt quality time nodig en ben ik er steeds beter in geworden om het nukkige vooraf een bui om te turnen door een time-in. Dat werkt niet als ze al "te ver" is maar het moment daarvoor wel.
En we complimenteren haar als we zien dat ze zelf een driftbui kan afwenden of een zelf een oplossing zoekt. Maar ze is natuurlijk wel iets ouder dan jouw meisje.
In elk geval komen we in rustiger vaarwater. Maar ik herken het hele op eieren lopen en de stress en onmacht die het geeft, zeker als je ook nog eens hoogzwanger bent.
Herkenbaar... onze I trekt het zich enorm aan als je boos bent of duidelijk grenzen aangeeft. Dan is het vaak huilen en wegkruipen. Ik blijf heel erg benoemen dat ik haar gedrag dan niet ok vindt maar dat ik haar een hele lieve fijne meid vindt.quote:
Wat ik merk is dat ze heel gevoelig is voor het benoemen van het positieve, want ze trekt het zich ook enorm aan als ik boos op haar ben of gewoon duidelijk grenzen aangeef. Het is heel belangrijk dat ik na zoiets ook meteen weer benoem dat ik haar wel echt lief vind en heel veel van haar houd. Vanavond op bed begon ik met benoemen wat ik allemaal fijn vond vandaag. Alle lieve en leuke dingen die zij heeft gedaan, en de dingen die we samen deden. Dat vond ze echt geweldig. Ik zou dus dat als 'tip' mee willen geven: heel veel positieve feedback geven en veel bevestiging.
Het positieve benoemen doen we ook, maar ze lijkt complimentjes soms ook wel lastig te vinden.
Ik ga eens kijken of er nog te onderhandelen valt over de pyjamadag die de dames hier in gedachten hebben... zonnetje schijnt dus ik wilde ze toch maar even mee naar buiten nemen voor de frisse neus en de vitamientjes
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat fijn, zoveel herkenning!
Franny, wat heerlijk dat jouw meisje zo graag naar de opvang gaat! De mijne vinden het maar so-so, maar ik heb ook het idee dat het komt omdat er weinig met ze gecommuniceerd wordt. Ze gaan al 2 jaar lang een paar dagdelen naar de crèche en spreken nog steeds geen Frans. Sinds 3 maanden hebben we een Mexicaanse studente in huis, die ons ook helpt met de kinderen, en de meiden spreken nu al veel meer Spaans als de 3 woorden Frans die ze kunnen. Er is maar één crèche in de plaats waar in woon en daar zijn we van afhankelijk. Ik zou ook nog voor een gastouder kunnen kiezen, maar dan geef ik toch liever de voorkeur aan de crèche omdat ze daar met meer kinderen in contact komen.
Positieve feedback geven is iets wat ik sinds een tijdje doe, ter plekke en nog een keer herhalen voor het slapen gaan als we de dag doornemen. "Ik vind dat je zus en zo heel goed hebt gedaan", of "papa en mama zijn heel trots op jou omdat je 2 boterhammen met korstjes hebt opgegeten". Ze ligt dan te glimmen van trots
Ik heb ook geleerd dat ik in de ik-vorm tegen haar moet praten: ik vind het niet leuk als je zo doet, ipv je bent vervelend. Daar wordt ze minder hysterisch van.
Kyara, waar jij tegen aanloopt met J en D, dat heb ik precies zo met L en I. I is de "makkelijke" en doet gelijk met de groep mee als er wat gevraagd wordt. Dat is zo op de crèche, en ook bij de dansles. Ze stapt gewoon wat makkelijker tussen de Franse kindjes door en ook al verstaat ze niet alles in het Frans, dat maakt haar niet uit, ze kopieert gewoon de andere kinderen. L. daarentegen is echt een kat-uit-de-boom kijkend, stiller meisje. Wat veel mensen niet opmerken is dat ze enorm lief, aanhankelijk en sociaal is.
Fijn dat je in rustiger vaarwater komt met je drietal. Ik kan me voorstellen dat het erg pittige jaren zijn geweest!
Wij vieren feest want L. is al 4 dagen driftbui-vrij
Afgelopen week is de mevrouw bij ons geweest om wat handvatten aan te reiken die we gelijk hebben toegepast, en het wierp direct zijn vruchten af. Ze heeft een mooi verslag geschreven en zo hebben we ook alles nog op papier. Vandaag is ze weer een paar uurtjes geweest, om te observeren en wat laatste tips te geven. Een heel fijn mens waar ik het goed mee kan vinden.
Eigenlijk zei zij in grote lijnen hetzelfde als Moonah. Begrenzen. Niet teveel laten kiezen want kiezen is nog (te) moeilijk voor ze. Bijv. hun haarelastiekjes mogen ze wel kiezen (ik noem maar wat), maar geen ontbijttafel volzetten om ze te laten kiezen wat ze willen eten. Beter een broodje geven wat jij ter plekke voor ze klaarmaakt. En dan zelf ook hetzelfde eten, anders willen ze hun broodje niet. Duidelijk tegen ze zijn en ook doorpakken na 3 keer waarschuwen. Niet op een gemene manier, maar kinderen gedijen goed bij duidelijkheid. Met kookwekkertje werken: als het kipje gaat piepen gaan we van tafel. Eventueel met pictogrammen werken, maar ze kunnen nog geen klokkijken, dus heel gedetailleerd hoeft nog niet. Wel dagelijks dezelfde volgorde van zaken aanhouden voor de structuur. Enz. Dit zal niet voor ieder kind werken, maar vooralsnog gedijen die van mij zich er goed bij. Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet, het geeft zoveel meer rust in huis!
[ Bericht 10% gewijzigd door Musique op 29-12-2016 15:46:40 ]
Franny, wat heerlijk dat jouw meisje zo graag naar de opvang gaat! De mijne vinden het maar so-so, maar ik heb ook het idee dat het komt omdat er weinig met ze gecommuniceerd wordt. Ze gaan al 2 jaar lang een paar dagdelen naar de crèche en spreken nog steeds geen Frans. Sinds 3 maanden hebben we een Mexicaanse studente in huis, die ons ook helpt met de kinderen, en de meiden spreken nu al veel meer Spaans als de 3 woorden Frans die ze kunnen. Er is maar één crèche in de plaats waar in woon en daar zijn we van afhankelijk. Ik zou ook nog voor een gastouder kunnen kiezen, maar dan geef ik toch liever de voorkeur aan de crèche omdat ze daar met meer kinderen in contact komen.
Positieve feedback geven is iets wat ik sinds een tijdje doe, ter plekke en nog een keer herhalen voor het slapen gaan als we de dag doornemen. "Ik vind dat je zus en zo heel goed hebt gedaan", of "papa en mama zijn heel trots op jou omdat je 2 boterhammen met korstjes hebt opgegeten". Ze ligt dan te glimmen van trots
Ik heb ook geleerd dat ik in de ik-vorm tegen haar moet praten: ik vind het niet leuk als je zo doet, ipv je bent vervelend. Daar wordt ze minder hysterisch van.
Kyara, waar jij tegen aanloopt met J en D, dat heb ik precies zo met L en I. I is de "makkelijke" en doet gelijk met de groep mee als er wat gevraagd wordt. Dat is zo op de crèche, en ook bij de dansles. Ze stapt gewoon wat makkelijker tussen de Franse kindjes door en ook al verstaat ze niet alles in het Frans, dat maakt haar niet uit, ze kopieert gewoon de andere kinderen. L. daarentegen is echt een kat-uit-de-boom kijkend, stiller meisje. Wat veel mensen niet opmerken is dat ze enorm lief, aanhankelijk en sociaal is.
Fijn dat je in rustiger vaarwater komt met je drietal. Ik kan me voorstellen dat het erg pittige jaren zijn geweest!
Wij vieren feest want L. is al 4 dagen driftbui-vrij
Afgelopen week is de mevrouw bij ons geweest om wat handvatten aan te reiken die we gelijk hebben toegepast, en het wierp direct zijn vruchten af. Ze heeft een mooi verslag geschreven en zo hebben we ook alles nog op papier. Vandaag is ze weer een paar uurtjes geweest, om te observeren en wat laatste tips te geven. Een heel fijn mens waar ik het goed mee kan vinden.
Eigenlijk zei zij in grote lijnen hetzelfde als Moonah. Begrenzen. Niet teveel laten kiezen want kiezen is nog (te) moeilijk voor ze. Bijv. hun haarelastiekjes mogen ze wel kiezen (ik noem maar wat), maar geen ontbijttafel volzetten om ze te laten kiezen wat ze willen eten. Beter een broodje geven wat jij ter plekke voor ze klaarmaakt. En dan zelf ook hetzelfde eten, anders willen ze hun broodje niet. Duidelijk tegen ze zijn en ook doorpakken na 3 keer waarschuwen. Niet op een gemene manier, maar kinderen gedijen goed bij duidelijkheid. Met kookwekkertje werken: als het kipje gaat piepen gaan we van tafel. Eventueel met pictogrammen werken, maar ze kunnen nog geen klokkijken, dus heel gedetailleerd hoeft nog niet. Wel dagelijks dezelfde volgorde van zaken aanhouden voor de structuur. Enz. Dit zal niet voor ieder kind werken, maar vooralsnog gedijen die van mij zich er goed bij. Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet, het geeft zoveel meer rust in huis!
[ Bericht 10% gewijzigd door Musique op 29-12-2016 15:46:40 ]
Musique, wat fijn dat zij met jullie mee heeft kunnen denken en dat daar zoveel concreets uit is gekomen. Het is gek hoe eigenlijk zo op het eerste gezicht vrij eenvoudige dingen een groot verschil kunnen maken he. Succes!! (En wil je misschien in het peutertopic even een fotootje van je meisjes showen? Ik ben heel benieuwd naar ze!)
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Musique, wat fijn om te lezen dat je het goed kan vinden met die mevrouw en dat jullie er ook wat aan hebben!
Mama van 2 lieve meiden :)
Gelukkig nieuwjaar iedereen!
Hoe is het met de hooggevoelige kindjes? Het vuurwerk geknal alweer te boven? Gelukkig is er hier in Frankrijk geen vuurwerk. Het is hier muisstil op straat, óók tijdens oud en nieuw.
Hier gaat het goed. Afgelopen vrijdag en zaterdag wel wat lastig, want opa en oma kwamen hier een paar nachtjes logeren ivm de jaarwisseling. Dat is natuurlijk een verandering van situatie en L. had daar duidelijk even moeilijk mee en was zaterdag de hele dag overprikkeld. We moesten op onze tenen lopen zaterdag, maar we hebben wél een paar driftbuien kunnen voorkomen Zondag waren ze gewend aan opa en oma en toen ging het gelijk een stuk beter. Gisteren zijn opa en oma weer weggegaan en daar hebben we ze goed op voorbereid, dat gaf geen problemen.
[ Bericht 16% gewijzigd door Musique op 05-01-2017 09:46:21 ]
Hoe is het met de hooggevoelige kindjes? Het vuurwerk geknal alweer te boven? Gelukkig is er hier in Frankrijk geen vuurwerk. Het is hier muisstil op straat, óók tijdens oud en nieuw.
Hier gaat het goed. Afgelopen vrijdag en zaterdag wel wat lastig, want opa en oma kwamen hier een paar nachtjes logeren ivm de jaarwisseling. Dat is natuurlijk een verandering van situatie en L. had daar duidelijk even moeilijk mee en was zaterdag de hele dag overprikkeld. We moesten op onze tenen lopen zaterdag, maar we hebben wél een paar driftbuien kunnen voorkomen
Zondag waren ze gewend aan opa en oma en toen ging het gelijk een stuk beter. Gisteren zijn opa en oma weer weggegaan en daar hebben we ze goed op voorbereid, dat gaf geen problemen.[ Bericht 16% gewijzigd door Musique op 05-01-2017 09:46:21 ]
Ah, kijk ze nou. Wat groot ook alweer! Echte peutertjes.
Hier was de overgang van een week vakantie en dan weer naar het kdv gaan ook heel groot voor I. Vanochtend kreeg ze een huilbui, vlak voor we weggingen, en ze hing om m'n nek, moest haar ook op m'n arm nemen. Gelukkig kan de leidster daar goed op inspelen: I mocht haar meteen helpen bij de visjes voeren en dat vindt ze heel erg leuk om te doen. Het is voor mij deze vakantie ook wel duidelijk geworden hoeveel I heeft aan duidelijke structuur en regelmaat. In het begin van de vakantie was ze echt van slag, en dat kwam tot uiting in veel slaan en boos zijn. En nu is het ook weer even heel spannend om naar het kdv te gaan.
In het peutertopic heb ik van de week nog een foto gepost van I, Musique. Maar ik zet het anders wel even in het foto topic.
Hier was de overgang van een week vakantie en dan weer naar het kdv gaan ook heel groot voor I. Vanochtend kreeg ze een huilbui, vlak voor we weggingen, en ze hing om m'n nek, moest haar ook op m'n arm nemen. Gelukkig kan de leidster daar goed op inspelen: I mocht haar meteen helpen bij de visjes voeren en dat vindt ze heel erg leuk om te doen. Het is voor mij deze vakantie ook wel duidelijk geworden hoeveel I heeft aan duidelijke structuur en regelmaat. In het begin van de vakantie was ze echt van slag, en dat kwam tot uiting in veel slaan en boos zijn. En nu is het ook weer even heel spannend om naar het kdv te gaan.
In het peutertopic heb ik van de week nog een foto gepost van I, Musique. Maar ik zet het anders wel even in het foto topic.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Gelukkig nieuwjaar.
Hier geen driftbuien. Maar op nieuwjaarsdag wel moeite met inslapen. Uiteindelijk zijn we samen naar mijn bed gegaan waar het inslapen wel lukte
Hier geen driftbuien. Maar op nieuwjaarsdag wel moeite met inslapen. Uiteindelijk zijn we samen naar mijn bed gegaan waar het inslapen wel lukte
Ze hebben hier beiden door het vuurwerk heen geslapen. Ik moet bijna zeggen dat dat dan ook het enige positieve is
Eva vroeg oudejaarsdag al of ze dan maandag weer naar school mocht en wastafel duidelijk teleurgesteld dat dat niet mocht.
Wees gaan momenteel van de ene boze bui in de andere. Het zijn geen driftbuien, maar boze, koppige buien.
Gezicht op onweer en armen over elkaar. Heel dwars. Niet willen praten en als ze dan wat zegt dan 'weet ik het niet'.
Ik heb er heel veel moeite mee, eerlijk gezegd. Ik hoop dat alles vanaf maandag weer beter wordt.
Nu nog zorgen dat ik hierdoor niet ga opzien tegen de vakanties
Eva vroeg oudejaarsdag al of ze dan maandag weer naar school mocht en wastafel duidelijk teleurgesteld dat dat niet mocht.
Wees gaan momenteel van de ene boze bui in de andere. Het zijn geen driftbuien, maar boze, koppige buien.
Gezicht op onweer en armen over elkaar. Heel dwars. Niet willen praten en als ze dan wat zegt dan 'weet ik het niet'.
Ik heb er heel veel moeite mee, eerlijk gezegd. Ik hoop dat alles vanaf maandag weer beter wordt.
Nu nog zorgen dat ik hierdoor niet ga opzien tegen de vakanties
Danic, werk je al met dagplanningen? Ik merkte dat het bij Chris veel rust gaf tijdens de vakantie. Alle dagen waren wel anders, maar in ieder geval wel redelijk duidelijk aan het begin van de dag. Soms deed ik er ook een vraagteken bij met de opmerking "als het zonnig iets wil ik graag naar buiten, anders doen we binnen iets". Zo'n onbekend iets was dan wel afgeblokt.. Zo overleefden we die vakanties wel. Soms ook op zijn verzoek een schoolwerkje ingepland(iets geprint van internet). De vakantie voelde dan niet erg vrij, maar een gekalmeerd kind is ook wat waard. Nu hij 9 is heeft hij het niet meer nodig. De jongste ook niet, dan zijn de vakanties toch weer anders..
Edit:ik tekende ze vaak tijdens het ontbijt zelf. Met hem ernaast, wist hij gelijk hoe het zat en kon ik soms ergens een extra plaatje tekenen. Hing er een meter memoblaadjes onder elkaar
Edit:ik tekende ze vaak tijdens het ontbijt zelf. Met hem ernaast, wist hij gelijk hoe het zat en kon ik soms ergens een extra plaatje tekenen. Hing er een meter memoblaadjes onder elkaar
Dat doen we inderdaad al. Maar hij is natuurlijk in een schoolweek meer gevuld dan in de vakantie.
Dat is wel een goede om over na te denken
Dat is wel een goede om over na te denken
Sinds wanneer is wetenschap en aantoonbaarheid onbelangrijk? Leuk al die ervaringen, maar natuurlijk vindt iedere moeder of vader zijn/haar kinderen geweldig en heel speciaal. Zo zijn mijn kinderen ook de beste ter wereld.quote:
Maakt het wat uit of het allemaal wetenschappelijk is onderbouwd? Het gaat hier om situaties die ouders herkennen en daar graag ervaringen over uitwisselen. Niet om het innemen van een stelling om daar een fijn debat over te kunnen voeren. Graag dus de focus op ervaringen.
Structuur, regelmaat, liefde, echte aandacht en een beetje geduld, duidelijke regels met duidelijke consequenties. En dan maar hopen dat het goed komt.
En oja, iets meer mannelijke rolmodellen die de goedbedoelde maar verstikkende mutserigheid van veel lieve moeders in dit topic een beetje 'lcuhtiger' make. Want jeumig wat serieus allemaal.
Ik laat die van mij gewoon wel eens lekker op hun bek gaan, als het niet al te gevaarlijk is raap ik ze op, bedenk samen met ze hoe dat nou kon gebeuren en hoppa verder. Daar worden ze ook een stuk minder hoogsensitief van.. als je elk piepje gaat zitten voeden met Oeh's en Aah's dan krijg je van die onzelfstandige zeurkousen.
Whatever...
De belangrijkheid van een komma. Nu raap je je kinderen alleen maar op als het niet te gevaarlijk is om ze op te rapenquote:
[..]
Ik laat die van mij gewoon wel eens lekker op hun bek gaan, als het niet al te gevaarlijk is raap ik ze op, bedenk samen met ze hoe dat nou kon gebeuren en hoppa verder. Daar worden ze ook een stuk minder hoogsensitief van.. als je elk piepje gaat zitten voeden met Oeh's en Aah's dan krijg je van die onzelfstandige zeurkousen.
Godver. Scherpquote:
[..]
De belangrijkheid van een komma. Nu raap je je kinderen alleen maar op als het niet te gevaarlijk is om ze op te rapen
(en inderdaad niet al te best opgeschreven door mij, maargoed)
Whatever...
het gaat er om dat er kennelijk behoefte aan is om over ervaringen te praten. Daar is een forum voor. En als jij die behoefte niét hebt zijn we even goede vrienden natuurlijkquote:
[..]
Sinds wanneer is wetenschap en aantoonbaarheid onbelangrijk? Leuk al die ervaringen, maar natuurlijk vindt iedere moeder of vader zijn/haar kinderen geweldig en heel speciaal. Zo zijn mijn kinderen ook de beste ter wereld.
Structuur, regelmaat, liefde, echte aandacht en een beetje geduld, duidelijke regels met duidelijke consequenties. En dan maar hopen dat het goed komt.
En oja, iets meer mannelijke rolmodellen die de goedbedoelde maar verstikkende mutserigheid van veel lieve moeders in dit topic een beetje 'lcuhtiger' make. Want jeumig wat serieus allemaal.
Ik laat die van mij gewoon wel eens lekker op hun bek gaan, als het niet al te gevaarlijk is raap ik ze op, bedenk samen met ze hoe dat nou kon gebeuren en hoppa verder. Daar worden ze ook een stuk minder hoogsensitief van.. als je elk piepje gaat zitten voeden met Oeh's en Aah's dan krijg je van die onzelfstandige zeurkousen.
Maar het dan meteen weer op mutserigheid gooien vind ik echt weer een beetje jammer.
disclaimer
Noem het dan niet quasi-wetenschappelijk HSP of weetikhet. Noem het : jonge kinderen: hoe kan ik omgaan met hun gedragquote:
[..]
het gaat er om dat er kennelijk behoefte aan is om over ervaringen te praten. Daar is een forum voor. En als jij die behoefte niét hebt zijn we even goede vrienden natuurlijk
Maar het dan meteen weer op mutserigheid gooien vind ik echt weer een beetje jammer.
Ik vind het best zorgelijk dat er zo gemakkelijk allerlei labeltjes en stoornissen op kinderen worden geplakt omdat ze misschein introvert, een beetje gevoelig of zelfs slechts door een fase met wat meer uitgesproken gedrag gaan. Het is normaal dat kinderen soms gevoelig gedrag vertonen, alles wordt meteen zo in het medische getrokken. Het komt op mij over alsof je er een stickertje op moet plakken, want dan komt dat gedrag tenminste ergens vandaan (het labeltje) en heb je er als ouder geen schuld aan ofzo.
Overigens vind ik dit topic echt wel een schoolvoorbeeld van mutserigheid en conformisme. Dat is niet met alle topics zo in OUD, maar de zalverige toon en het 'begrip' onderling is hier soms misselijkmakend.
Ik hoef inderdaad niet te reageren. Echter dat wilde ik wel, omdat ik een ander geluid wilde laten horen. Inderdaad vanwege ook die mutserigheid. Jouw opmerking was de druppel: alsf feiten er niet toe doen, slecht 'het gevoel'. Alsof je godverdikke in een ani-vaccinatietopic terecht bent gekomen.
Whatever...
Feiten doen er inderdaad niet altijd toe. Het ligt echt geheel aan het doel wat je voor ogen hebt.
Overigens heb ik zelf niets met hooggevoeligheid en dergelijken. Maar ik vind dat er ook een plaats mag zijn om zulke dingen te bespreken. Er hoeft niet altijd een wijze redder op te staan om de OUD-mutsen te behoeden voor zichzelf
Overigens heb ik zelf niets met hooggevoeligheid en dergelijken. Maar ik vind dat er ook een plaats mag zijn om zulke dingen te bespreken. Er hoeft niet altijd een wijze redder op te staan om de OUD-mutsen te behoeden voor zichzelf
disclaimer
Best, maar is het dan niet handiger om niet van dat soort quasi-wetenschappelijke ttermen te gebruiken en gewoon over gedrag te spreken ipv een stoornis die niet bestaat of bewezen kan worden.quote:
Feiten doen er inderdaad niet altijd toe. Het ligt echt geheel aan het doel wat je voor ogen hebt.
Overigens heb ik zelf niets met hooggevoeligheid en dergelijken. Maar ik vind dat er ook een plaats mag zijn om zulke dingen te bespreken. Er hoeft niet altijd een wijze redder op te staan om de OUD-mutsen te behoeden voor zichzelf
Want wat dat betreft doen voor mij de feiten er wel toe. Je kunt vanalles roepen, maar een beetje gefundeerd mag het wel zijn. Als je praat over je eigen ervaring en gevoel prima. Maar hier heeft men het over hun kinderen met hoogsensitiviteit, dat ze dan nog een kekke 3 letterige afkorting bedenken... Echt enorm misleidend.
Whatever...
Ik ben wel met spanky in dezen, al zal ik me na deze post er dan ook niet meer mee bemoeien tbv het topic. Wel vind ik het heel goed dat in de OP wel expliciet staat dat het geen stoornis is.
Zelf vind ik het wel 'akelig' om die terminologie zo te verzwaren. Zo zitten in elke klas wel kinderen die hoog-intelligent zijn maar laag-motorisch ontwikkeld, en vice versa, en dat brengt vast uitdagingen met zich mee, maar ik denk wel dat de kracht van semantiek in het spreken over zulke zaken heel sterk is, en soms sterker dan je eigenlijk zou willen.
Vooral wanneer de 'kenmerken' zo inclusief beschreven zijn in de link dat letterlijk elk kind dat ik ken in de beschrijving past:
"Mijn kind ontspant van activiteiten die zowel leuk als ontspannend zijn zoals kapla, lego, knutselen, een eind fietsen."
Ontspannen van een ontspannende taak, wow.
Zelf vind ik het wel 'akelig' om die terminologie zo te verzwaren. Zo zitten in elke klas wel kinderen die hoog-intelligent zijn maar laag-motorisch ontwikkeld, en vice versa, en dat brengt vast uitdagingen met zich mee, maar ik denk wel dat de kracht van semantiek in het spreken over zulke zaken heel sterk is, en soms sterker dan je eigenlijk zou willen.
Vooral wanneer de 'kenmerken' zo inclusief beschreven zijn in de link dat letterlijk elk kind dat ik ken in de beschrijving past:
"Mijn kind ontspant van activiteiten die zowel leuk als ontspannend zijn zoals kapla, lego, knutselen, een eind fietsen."
Ontspannen van een ontspannende taak, wow.
Deels eens, behalve dat het verder gaat dan gedrag dat nog onder de noemer 'normaal' valt. Bij mij is het zo dat ik het gebruik als een google zoekterm om maar te kunnen voorkomen dat het gelabelt hoeft te worden. Ik denk namelijk dat mijn zoon best goed kan functioneren als IK maar mijn gedrag aan ga passen aan wat hij nodig heeft en hem handvatten kan geven om wel normaal door het leven te kunnen gaan. Om dat te kunnen doen moet ik anders handelen dan dat in mijn aard zit.quote:
[..]
Best, maar is het dan niet handiger om niet van dat soort quasi-wetenschappelijke ttermen te gebruiken en gewoon over gedrag te spreken ipv een stoornis die niet bestaat of bewezen kan worden.
Want wat dat betreft doen voor mij de feiten er wel toe. Je kunt vanalles roepen, maar een beetje gefundeerd mag het wel zijn. Als je praat over je eigen ervaring en gevoel prima. Maar hier heeft men het over hun kinderen met hoogsensitiviteit, dat ze dan nog een kekke 3 letterige afkorting bedenken... Echt enorm misleidend.
Jij hebt het over je kind laten vallen en weer oprapen als het mis gaat. Mijn kind zal al niet in een situatie komen waarbij het enigszins mogelijk is om te kunnen vallen, dat vallen en opstaan werkt dus niet, omdat hij uit zichzelf niet valt. Aan mij de taak om te stimuleren dat hij wel zijn hoofd stoot en daarvan kan leren.
Nu zal je waarschijnlijk zeggen, dan zet je hem in een situatie waar hij dat gewoon moet. Als ik dat ga doen, dan weet ik zeker dat hij nooit meer in die situatie normaal kan handelen. Hij raakt in paniek. Een heel ander soort paniek als een kind mee maakt die niet iets ingewikkelder bedraad is. Dat kan ik zeggen, omdat ik ook een kind heb waarbij ik dat allemaal wel kan doen en wel kan handelen naar hoe mijn aard denkt zoiets op te kunnen lossen. Die laat ik vallen en bij de volgende keer zal hij het niet meer doen.
De term is gewoon heel duidelijk voor mensen die een kind hebben die je net wat anders moet benaderen om ervoor te zorgen dat ze later weerbaar zijn. Dat ze niet instorten onder de druk van social media, dat ze hun hoofd durven te stoten, dat ze door ze bepaalde richtlijnen mee te krijgen wel normaal kunnen functioneren in een maatschappij die zij eigenlijk overweldigend vinden.
Dus je kan vallen over de terminologie of je kan gewoon accepteren dat wij niets meer of minder doen dan onze kinderen opvoeden en klaar maken voor een wereld waar zij niet perse aan toe zijn, maar wel mee overweg moeten kunnen. Ik kan dit alleen door de ervaring van anderen, omdat die manier van opvoeden niet in mijn natuur zit.
Het is geen garantie dat het goed gaat, maar ik heb zo het idee dat een dergelijke aanpak best wel wat probleemgevallen gaat schelen op lange termijn.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Wat ik dus wil voorkomen is dat hij zo'n speciaal sneeuwvlokje wordt en ik wil wel dat hij normaal mee kan draaien in de maatschappij. Dat zal me een hoop zorgen schelen.
Ben het wel eens met dat het een nogal generieke omschrijving is en dat je alles er wel onder kan hangen als je wilt. Sommige zullen er misbruik van maken dat geloof ik ook, maar de mensen die hier posten zitten wel met een kind dat situaties wat bijzonder handelt en hebben uit de beschikbare informatie gefiltert wat wel en niet op gaat voor hun kind.
Ben het wel eens met dat het een nogal generieke omschrijving is en dat je alles er wel onder kan hangen als je wilt. Sommige zullen er misbruik van maken dat geloof ik ook, maar de mensen die hier posten zitten wel met een kind dat situaties wat bijzonder handelt en hebben uit de beschikbare informatie gefiltert wat wel en niet op gaat voor hun kind.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Dit dus.quote:
Ik krijg hier een ernstig "mijn kutkoter is een 'special snowflake' gevoel" van. Strong willed kinderen.. jezus. Het zijn gewoon kinderen. Doe normaal.
Imho zijn het vooral helicopterouders die al deze problemen veroorzaken
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Ik ben er ook geen voorstander van, dit soort termen. In de beschrijvingen herken ik heel erg mijn oudste (niet alles, maar wel veel) en een aantal van die eigenschappen hebben me echt een hoop energie gekost en kosten me soms nogsteeds veel energie , maar de tweede hier, die veel minder aan deze eigenschappen voldoet, kost me misschien op andere momenten net zoveel energie. Wat mij betreft heet dat ook gewoon opvoeden. En wellicht relativeert het als je merkt dat een ander kind, anders bedraad, op andere momenten ook veel 'opvoeding vergt' en helemaal niet zoveel makkelijker is dan misschien in eerste instantie leek. Ik vind zelf makkelijk en moeilijk ook vervelende en vaak onterechte termen.
Als het echt zo ernstig is dat je er helemaal niet meer uitkomt met de opvoeding, of dat er wellicht toch echt grootse problemen in de ontwikkeling van het kind opspelen, dan lijkt me het me zinvol om er een naam aan te geven.
[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 07-01-2017 09:41:59 ]
, maar de tweede hier, die veel minder aan deze eigenschappen voldoet, kost me misschien op andere momenten net zoveel energie. Wat mij betreft heet dat ook gewoon opvoeden. En wellicht relativeert het als je merkt dat een ander kind, anders bedraad, op andere momenten ook veel 'opvoeding vergt' en helemaal niet zoveel makkelijker is dan misschien in eerste instantie leek. Ik vind zelf makkelijk en moeilijk ook vervelende en vaak onterechte termen. Als het echt zo ernstig is dat je er helemaal niet meer uitkomt met de opvoeding, of dat er wellicht toch echt grootse problemen in de ontwikkeling van het kind opspelen, dan lijkt me het me zinvol om er een naam aan te geven.
[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 07-01-2017 09:41:59 ]
Dit topic is er om ervaringen te delen. Voel je je aangesproken, dan schrijf je mee en anders niet.
Ik heb zelf ook weinig met de etiketjes en inderdaad, het komt quasi-wetenschappelijk over en sommige ouders slaan er wellicht in door. Toch herkende ik hier wat dingen van mijn eigen kind in de beschrijving van anderen, en dat is dan ook de meerwaarde: dat je met elkaar kunt meedenken en tips over en weer kunt geven. Dat is alles.
Je maatschappijkritiek, en je meningen over opvoeding en de ouders van tegenwoordig zou ik bewaren voor de opiniepagina van de Volkskrant.
Ik heb zelf ook weinig met de etiketjes en inderdaad, het komt quasi-wetenschappelijk over en sommige ouders slaan er wellicht in door. Toch herkende ik hier wat dingen van mijn eigen kind in de beschrijving van anderen, en dat is dan ook de meerwaarde: dat je met elkaar kunt meedenken en tips over en weer kunt geven. Dat is alles.
Je maatschappijkritiek, en je meningen over opvoeding en de ouders van tegenwoordig zou ik bewaren voor de opiniepagina van de Volkskrant.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik zou dus ook pleiten voor een andere, meer 'alledaagse' titel van dit topic. Opvoeden en de problemen die je tegenkomt ofzo.
Ik merk wel echt dat de titel veel weerstand oproept bij mij. Hooggevoelig, strong-willed (, hoogbegaafd, ook zoiets)...
Ik spreek liever van begaafde kinderen, gevoelige kinderen en/ of kinderen met een sterke wil... Maar bovenal vooral van gewoon kinderen.
[ Bericht 2% gewijzigd door groofskendezoveelste op 07-01-2017 10:51:10 ]
Ik spreek liever van begaafde kinderen, gevoelige kinderen en/ of kinderen met een sterke wil... Maar bovenal vooral van gewoon kinderen.
[ Bericht 2% gewijzigd door groofskendezoveelste op 07-01-2017 10:51:10 ]
Daarvoor hebben we de andere topicreeksen.quote:
Ik zou dus ook pleiten voor een andere, meer 'alledaagse' titel van dit topic. Opvoeden en de problemen die je tegenkomt ofzo.
Ik denk nog steeds dat dit topic wel degelijk meerwaarde heeft voor de mensen die zich er wel in herkennen. Vind je het zwevering of mutserig? Prima! Dan post je in topics waar je wel aansluiting in hebt.
Maar dat is dan jouw allergie hequote:
Ik merk wel echt dat de titel veel weerstand oproept bij mij. Hooggevoelig, strong-willed (, hoogbegaafd, ook zoiets)...
Ik spreek liever van begaafde kinderen, gevoelige kinderen en/ of kinderen met een sterke wil... Maar bovenal vooral gewoon van kinderen.
Uiteraard. Volgens mij ben ik heel duidelijk in dat dat mijn mening is, mijn idee, mijn allergie. Ik stel nergens een absolute waarheid.
Allergie vind ik trouwens ook zo'n woord
Allergie vind ik trouwens ook zo'n woord
Volgens mij gaat het gewoon over opvoeden en het omgaan met de eigenschappen en (tijdelijk) gedrag van je kind.quote:
[..]
Daarvoor hebben we de andere topicreeksen.
Ik denk nog steeds dat dit topic wel degelijk meerwaarde heeft voor de mensen die zich er wel in herkennen. Vind je het zwevering of mutserig? Prima! Dan post je in topics waar je wel aansluiting in hebt.
Er zijn dus gezien de reacties op mijn post best veel mensen die problemen hebben met het (in onze ogen) overbodig 'medisch maken' van gewoon of licht afwijkend gedrag.
Ik zou zeggen tegen mensen die dat punt niet vatten: kom uit je bubbel van meepraters en ga eens wel de discussie aan.
Overigens zijn er ook veel kinderen met echte aandoeningen waar veel of weinig extra aandacht bij nodig is. Maar uiteindelijk pleit ik om elke kind als persoon te behandelen en er zo het meeste uit te halen.
Het grootste gevaar van labeltjes vind ik dat je als je niet oppast alle 'schuld' en verantwoordelijkheden buiten jezelf en je kind gaat leggen. En als je niet oppast ga je vanwege bepaalde zaken de lat voor kinderen te hoog of juist laag leggen.
Dat is van alle tijden, maar ik wil iig de goegemeente hier daar wel mijn mening over geven. Ookal is die toevallig niet zo poezelig en meelevend dan het gros van de Posts in dit topic.
Zo en nu zal ik me verder gereisd houden hier.
Whatever...
Ik snap zelf nooit zo goed waarom mensen die zich niet aangesproken voelen door het onderwerp toch vinden dat ze een mening moeten spuien over de invulling van een topic. Dat zie ik nog steeds vrij veel op fok. Het zal wel aan mij liggen hoor, maar ik ga me in VBL toch ook niet bemoeien met de manier waarop mensen de speltactiek benoemen?
disclaimer
Ja hoor, special snowflake Spanky, wij - als goegemeente - zullen je mening meenemen in onze gedachten.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik denk dat er best vaak een Ajacied in een Feyenoordtopic iets komt posten bijvoorbeeld. En dat hier ook niet per se mensen reageren die niks met kinderen/ouderschap/opvoeding te maken hebben, maar inderdaad wel iets zeggen over de benadering (speltactiek), dat maakt het wel een verschil in mijn ogen. Al snap ik dat het wel lastig is te kijken waar dan de balans zit, rondom 'er iets mogen zeggen als je er niets mee hebt'.quote:
Ik snap zelf nooit zo goed waarom mensen die zich niet aangesproken voelen door het onderwerp toch vinden dat ze een mening moeten spuien over de invulling van een topic. Dat zie ik nog steeds vrij veel op fok. Het zal wel aan mij liggen hoor, maar ik ga me in VBL toch ook niet bemoeien met de manier waarop mensen de speltactiek benoemen?
Je mag best iets zeggen en je mening geven hoor. Daar zijn we een forum voor. Maar dat er wordt gezegd dat het onderwerp eigenlijk helemaal niet zo besproken of benoemd moet worden, daar heb ik moeite mee.
Iedereen heeft het recht om het ergens mee eens of oneens te zijn, maar je kan niet bepalen dat een ander het maar op een bepaalde manier moet zien
Iedereen heeft het recht om het ergens mee eens of oneens te zijn, maar je kan niet bepalen dat een ander het maar op een bepaalde manier moet zien
disclaimer
Het soort mensen dat een safe space wil, waar je niet tegengesproken of geconfronteerd wordt.quote:
Je mag best iets zeggen en je mening geven hoor. Daar zijn we een forum voor. Maar dat er wordt gezegd dat het onderwerp eigenlijk helemaal niet zo besproken of benoemd moet worden, daar heb ik moeite mee.
Iedereen heeft het recht om het ergens mee eens of oneens te zijn, maar je kan niet bepalen dat een ander het maar op een bepaalde manier moet zien
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Dit mag wel gemodereerd worden. Maar dat is vast een vriendinnetje...quote:
Ja hoor, special snowflake Spanky, wij - als goegemeente - zullen je mening meenemen in onze gedachten.
Whatever...
daar zijn echt tachtig miljoen andere topics voor op fok en dat weet je zelf ook welquote:
[..]
Het soort mensen dat een safe space wil, waar je niet tegengesproken of geconfronteerd wordt.
het hoeft écht niet overal.
disclaimer
quote:
[..]
Dit mag wel gemodereerd worden. Maar dat is vast een vriendinnetje...
ik heb helemaal niemand gemodereerd hier. En ga nu maar ergens anders je onvrede over de wereld uitspreken. Doei.
disclaimer
Aangezien je mij nu tegenspreekt en confronteert..quote:
[..]
daar zijn echt tachtig miljoen andere topics voor op fok en dat weet je zelf ook wel
HSP en HSS kinderen, hyperactive kinderen, nieuwetijdskinderen, indigokinderen, kristalkinderen, regenboog kinderen....
Echt, wtf, laat je kind gewoon kind zijn en zit niet de hele dag er bovenop.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Ik kan me wel vinden in wat spanky zegt. En ik begrijp echt niet waarom dat hier niet gezegd mag worden.
Ik vind het veel storender als er mensen in een topic zich ineens ermee gaan bemoeien als één iemand iets opvallend zegt (zoals regelmatig in het babytopic gebeurt bv). Dàt zou ik dan aan de vaste posters overlaten. Maar hier betreft het volgens mij een veel algemenere discussie. Namelijk of het helpt om dingen op deze manier te benoemen. Maar wellicht moet daar dan een ander topic voor aangemaakt worden?
Er is ook nog een groot verschil tussen labelen en hier posten. Ik kan mij vinden in de aanpak van de posts hier, maar zal naar buiten toe mijn kind nooit hooggevoelig/strong willed/ whatever noemen.
Maak dat onderscheid ook even tijdens de discussie .
Maak dat onderscheid ook even tijdens de discussie
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Als je je kind niet zo wilt noemen naar buiten toe, maakt de titel van dit topic je dan niet terughoudend om hier mee te posten? Ook al deel je ervaringen en vind je de besproken aanpak wellicht interessant?
ik zal zo even wat uitgebreider reageren. Maar als er behoefte is aan een algemeen opvoedtopic is iedereen vrij om dat aan te maken natuurlijk. Ik snap niet zo goed waarom men perse wel dat een reeds bestaand topic dat kennelijk wel een aardige doelgroep dient dan maar tot zoiets moet worden omgevormd.quote:
Ik kan me wel vinden in wat spanky zegt. En ik begrijp echt niet waarom dat hier niet gezegd mag worden.
Ik vind het veel storender als er mensen in een topic zich ineens ermee gaan bemoeien als één iemand iets opvallend zegt (zoals regelmatig in het babytopic gebeurt bv). Dàt zou ik dan aan de vaste posters overlaten. Maar hier betreft het volgens mij een veel algemenere discussie. Namelijk of het helpt om dingen op deze manier te benoemen. Maar wellicht moet daar dan een ander topic voor aangemaakt worden?
En als er geflamet wordt in andere topics grijp ik ook echt wel in als dat nodig is
disclaimer
Tijdje terug op de hondenspeelweide, waren een slordige dertig heerlijk vrolijke honden aan het spelen. Jochie van een jaar of 8 rende er lekker achteraan, honden speelden ook met hem.
Modern Sikorskymoedertje die iedere twee minuten liep te roepen, Jonas, Dit, Jonas Dat! Doe bla, doe niet wah. En zich tussendoor beklagen dat het zoooo een moeilijk kind was. Echt, vind je het gek?
Niet de kinderen zijn het probleem, maar ouders
Modern Sikorskymoedertje die iedere twee minuten liep te roepen, Jonas, Dit, Jonas Dat! Doe bla, doe niet wah. En zich tussendoor beklagen dat het zoooo een moeilijk kind was. Echt, vind je het gek?
Niet de kinderen zijn het probleem, maar ouders
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Waarom zou mij dat terughoudend maken? Al staat er 'leer een aapje een trucje' als ik mij kan vinden in de verhalen en de aanpak en dat helpt mij en mijn kind verder in het dagelijks leven, waarom zou een topictitel dan de doorslaggevende factor moeten zijn?quote:
Als je je kind niet zo wilt noemen naar buiten toe, maakt de titel van dit topic je dan niet terughoudend om hier mee te posten? Ook al deel je ervaringen en vind je de besproken aanpak wellicht interessant?
Als de titel van een boek mij niet aanspreekt, wil dat niet zeggen dat ik de inhoud niet fantastisch kan vinden.
Er wordt wmb veel te veel gekeken naar het labeltje van de topictitel dan naar de werkelijke inhoud van het topic, dus dan vraag ik mij af wie hier nou precies aan het labelen is...
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Hoeft niet hoor, ik begrijp wel hoe jij het ziet. Ik vind het gewoon storend en voelde me geroepen (eerder ook al eens) om er toch ook wat van te zeggen, dus haakte in op het gegeven tegengeluid, waar ik het dus mee eens ben.quote:
[..]
ik zal zo even wat uitgebreider reageren. Maar als er behoefte is aan een algemeen opvoedtopic is iedereen vrij om dat aan te maken natuurlijk. Ik snap niet zo goed waarom men perse wel dat een reeds bestaand topic dat kennelijk wel een aardige doelgroep dient dan maar tot zoiets moet worden omgevormd.
En als er geflamet wordt in andere topics grijp ik ook echt wel in als dat nodig is
Boehoe. Hooggevoelig ook nog.quote:
[..]
Dit mag wel gemodereerd worden. Maar dat is vast een vriendinnetje...
Nee maar, even serieus dan. Ook als reactie op Groofs: het is niet zo dat deze discussie niet gevoerd wordt. Dat wordt het wel. En het is ook niet zo dat in OUD allemaal ouders (= moeders met name) meeposten die hier hetzelfde over denken. Ik heb bijvoorbeeld in grote lijnen volgens mij exact dezelfde mening als jij Groofs. Maar er schrijven hier nu eenmaal allerlei soorten ouders mee, met ook verschillende meningen over opvoeding. Sommigen heel uitgesproken, anderen weer meer pragmatisch. De één is wel bezig met etiketten, de ander niet. Je kunt die opvoed discussies als je wilt 24 uur per dag gaan voeren hier, maar dat is voor mij niet wat dit forum meerwaarde geeft. Hier kom ik vooral om ervaringen uit te wisselen.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Hulde voor deze postquote:
[..]
Deels eens, behalve dat het verder gaat dan gedrag dat nog onder de noemer 'normaal' valt. Bij mij is het zo dat ik het gebruik als een google zoekterm om maar te kunnen voorkomen dat het gelabelt hoeft te worden. Ik denk namelijk dat mijn zoon best goed kan functioneren als IK maar mijn gedrag aan ga passen aan wat hij nodig heeft en hem handvatten kan geven om wel normaal door het leven te kunnen gaan. Om dat te kunnen doen moet ik anders handelen dan dat in mijn aard zit.
Jij hebt het over je kind laten vallen en weer oprapen als het mis gaat. Mijn kind zal al niet in een situatie komen waarbij het enigszins mogelijk is om te kunnen vallen, dat vallen en opstaan werkt dus niet, omdat hij uit zichzelf niet valt. Aan mij de taak om te stimuleren dat hij wel zijn hoofd stoot en daarvan kan leren.
Nu zal je waarschijnlijk zeggen, dan zet je hem in een situatie waar hij dat gewoon moet. Als ik dat ga doen, dan weet ik zeker dat hij nooit meer in die situatie normaal kan handelen. Hij raakt in paniek. Een heel ander soort paniek als een kind mee maakt die niet iets ingewikkelder bedraad is. Dat kan ik zeggen, omdat ik ook een kind heb waarbij ik dat allemaal wel kan doen en wel kan handelen naar hoe mijn aard denkt zoiets op te kunnen lossen. Die laat ik vallen en bij de volgende keer zal hij het niet meer doen.
De term is gewoon heel duidelijk voor mensen die een kind hebben die je net wat anders moet benaderen om ervoor te zorgen dat ze later weerbaar zijn. Dat ze niet instorten onder de druk van social media, dat ze hun hoofd durven te stoten, dat ze door ze bepaalde richtlijnen mee te krijgen wel normaal kunnen functioneren in een maatschappij die zij eigenlijk overweldigend vinden.
Dus je kan vallen over de terminologie of je kan gewoon accepteren dat wij niets meer of minder doen dan onze kinderen opvoeden en klaar maken voor een wereld waar zij niet perse aan toe zijn, maar wel mee overweg moeten kunnen. Ik kan dit alleen door de ervaring van anderen, omdat die manier van opvoeden niet in mijn natuur zit.
Het is geen garantie dat het goed gaat, maar ik heb zo het idee dat een dergelijke aanpak best wel wat probleemgevallen gaat schelen op lange termijn.
Jij beschrijft precies hoe ik er over denk
Yup, voor mij ook. En wat mij betreft is het helemaal niet zweverig (quote:Op zaterdag 7 januari 2017 14:10 schreef Musique het volgende:
[..]
Hulde voor deze post
). Het is voor mij een hulpmiddel om te begrijpen hoe bepaalde dingen werken en om juist niet in hokjes/ labels te denken. Het is geen stoornis, het is een karaktertrek.En ik vind het prima om te overleggen over een andere topictitel die de lading beter denkt. Ik heb maar iets gekozen waarvan ik dacht dat het breed bekend is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkly op 07-01-2017 17:32:59 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
En ik snap ook niet zo goed waarom mensen die zelf overduidelijk niet te maken hebben met hooggevoeligheid hier wel komen discussiëren. Uit verveling wellicht?
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
De discussie vind ik nog niet eens zo erg. Zoveel mensen, zoveel ideeën. Wat ik niet snap is meteen de oordeel over de ouders (mutserig/zweverig)
Ik quote je even hier en niet in het topic wat je hebt geopend. Ik heb er moeite mee dat je het als ouders gewoonweg niet goed kan doen in de ogen van anderen. Als je heel bewust bezig bent met de opvoeding ben je een helicopterouders, maar als je meer laissez-faire bent, dan heb je te weinig aandacht voor je kind en is de bron van alle kwaad en criminaliteit kinderen die naar de opvang gaan. Ik geloof oprecht dat het gros van de ouders, of eigenlijk gewoon mensen in het algemeen, ook maar gewoon zijn best doet. Ook al is dat niet altijd volgens de norm die anderen er langs leggen.quote:
[..]
Dit dus.
Imho zijn het vooral helicopterouders die al deze problemen veroorzaken
De hele hypothese dat er biologische verschillen zijn in temperament is vrij breed geaccepteerd inmiddels hoor. Mensen worden verschillend geboren en bezitten ook van nature al meer of minder van bepaalde karaktertrekken. Alles wat in het gemiddelde valt is mooi makkelijk want daar is (onze) maatschappij op aangepast, maar mensen die meer uitersten bezitten, lopen sneller tegen obstakels aan. Daar kun je allerlei labeltjes opplakken maar de ervaring blijft voor veel mensen hetzelfde.quote:
[..]
Sinds wanneer is wetenschap en aantoonbaarheid onbelangrijk? Leuk al die ervaringen, maar natuurlijk vindt iedere moeder of vader zijn/haar kinderen geweldig en heel speciaal. Zo zijn mijn kinderen ook de beste ter wereld.
Structuur, regelmaat, liefde, echte aandacht en een beetje geduld, duidelijke regels met duidelijke consequenties. En dan maar hopen dat het goed komt.
En oja, iets meer mannelijke rolmodellen die de goedbedoelde maar verstikkende mutserigheid van veel lieve moeders in dit topic een beetje 'lcuhtiger' make. Want jeumig wat serieus allemaal.
Ik laat die van mij gewoon wel eens lekker op hun bek gaan, als het niet al te gevaarlijk is raap ik ze op, bedenk samen met ze hoe dat nou kon gebeuren en hoppa verder. Daar worden ze ook een stuk minder hoogsensitief van.. als je elk piepje gaat zitten voeden met Oeh's en Aah's dan krijg je van die onzelfstandige zeurkousen.
Herinner ik me nou correct dat jij ook wel eens gepost hebt in het hoogbegaafdheidstopic en daar over je eigen ervaringen en die van je kinderen vertelde? Wat maakt het voor jou zo verschillend of het gaat om de cogntieve ontwikkeling of sociaal-emotionele ontwikkeling die anders dan normatief verloopt? Of verwar ik je met iemand? In dat geval, mijn excuus.
Los daarvan, als je je een beetje verdiept in psychopathologie dan merk je dat de algemeen heersende gedachte is een sensitieve, (over)beschermende opvoedstijl niet zozeer problematisch is voor de toekomst van een kind. Juist (vooral introverte, angstgevoelige) kinderen die voortdurend over hun grenzen geduwd zijn, lopen meer risico om later in de problemen komen. Hoe irritant je 'zalvende' ouders ook vindt. En dat brengt me op de vraag wat nou precies de meerwaarde van commentaar geven op de opvoedstijl van een ander? Gaat het om je superieur voelen of doe je zoiets in het belang van het kind, omdat je écht bezorgd bent om zijn of haar welzijn? Want in dat laatste geval is het mijns inziens vrij zinloos er met gestrekt been in te gaan. Want de kans dat dat enige reflectie oproept bij de ander is nihil.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Inderdaad.quote:
De discussie vind ik nog niet eens zo erg. Zoveel mensen, zoveel ideeën. Wat ik niet snap is meteen de oordeel over de ouders (mutserig/zweverig)
Als je op internet zoekt naar informatie over hooggevoeligheid kom je wel bepaalde websites tegen, zoals Nieuwetijdskind, waarop wordt beweerd dat dit soort kinderen verlichte wezens zijn, ofzo
Maar ik geloof niet dat er iemand in dit topic post die op deze manier over hooggevoeligheid denkt.De prikkels die via de zintuigen binnenkomen worden op een andere manier dan gemiddeld verwerkt in het brein, er worden daardoor meer prikkels waargenomen en dit leidt tot bepaalde overeenkomstige gedragskenmerken. En zo zijn er ook mensen die juist minder prikkels waarnemen.
Bij ASS zie je eenzelfde soort andere prikkelverwerking dan gemiddeld en ook bij ASS zijn de gedragskenmerken bekend maar is het nog lang niet duidelijk hoe het neurologisch precies werkt. Bij vrijwel alle DSM diagnoses is dit zo en worden stoornissen beschreven aan de hand van overeenkomstige gedragskenmerken. En niemand die de DSM zweverig noemt. (Over de indeling en het nut van de DSM kunnen we nog lang discussiëren, daar heb ik ook een mening over
maar is hier niet zo passend.)Dit stuk over de DSM was zeker niet bedoeld om te beweren dat hooggevoeligheid een stoornis is, btw. Maar om aan te geven dat de neurologie achter gedrag heel vaak nog niet bekend is.
[ Bericht 3% gewijzigd door Twinkly op 07-01-2017 18:11:06 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik ben oprecht bezorgd dat door zo oveebeschermend te zijn, je kinderen kapotknuffelt. En met name het toeschrijven van fictieve 'stoornissen' en labels doen mi meer kwaad dan goed. Het leert kinderen in een aantal gevallen dat ze er niets aan kunnen doen want ze zijn zo.... X of y.
Omgaan met het gedrag van je kind hoort erbij. En het niet altijd weten wat daarin het beste is ook.
Mijn eigen labeltje is dan ook geheim voor de buitenwereld behalve mensen echt dichtbij. Het voegt namelijk niets toe. En ik wil ook geen speciale behandeling voor mij vanwege een hoog iq. Ze moeten me maar gewoon beoordelen om wat ik doe en hoe ik me gedraag, als mens, collega, vriend of buurman.
Omgaan met het gedrag van je kind hoort erbij. En het niet altijd weten wat daarin het beste is ook.
Mijn eigen labeltje is dan ook geheim voor de buitenwereld behalve mensen echt dichtbij. Het voegt namelijk niets toe. En ik wil ook geen speciale behandeling voor mij vanwege een hoog iq. Ze moeten me maar gewoon beoordelen om wat ik doe en hoe ik me gedraag, als mens, collega, vriend of buurman.
Whatever...
Heel bewust bezig zijn met de opvoeding is wat anders dan helicopterouders, bewust bezig zijn met opvoeding, dan laat je kinderen gewoon leren van hun fouten, geef je ze vrijheden. Helicopterouders micromanagen hun kind en laten het geen minuut met rust.quote:
[..]
Ik quote je even hier en niet in het topic wat je hebt geopend. Ik heb er moeite mee dat je het als ouders gewoonweg niet goed kan doen in de ogen van anderen. Als je heel bewust bezig bent met de opvoeding ben je een helicopterouders, maar als je meer laissez-faire bent, dan heb je te weinig aandacht voor je kind en is de bron van alle kwaad en criminaliteit kinderen die naar de opvang gaan. Ik geloof oprecht dat het gros van de ouders, of eigenlijk gewoon mensen in het algemeen, ook maar gewoon zijn best doet. Ook al is dat niet altijd volgens de norm die anderen er langs leggen.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Nou heb ik geen indigo regenboog of whatsoever kind. Wel een met sensorische integratie stoornis.quote:
Ik ben oprecht bezorgd dat door zo oveebeschermend te zijn, je kinderen kapotknuffelt. En met name het toeschrijven van fictieve 'stoornissen' en labels doen mi meer kwaad dan goed. Het leert kinderen in een aantal gevallen dat ze er niets aan kunnen doen want ze zijn zo.... X of y.
Omgaan met het gedrag van je kind hoort erbij. En het niet altijd weten wat daarin het beste is ook.
Mijn eigen labeltje is dan ook geheim voor de buitenwereld behalve mensen echt dichtbij. Het voegt namelijk niets toe. En ik wil ook geen speciale behandeling voor mij vanwege een hoog iq. Ze moeten me maar gewoon beoordelen om wat ik doe en hoe ik me gedraag, als mens, collega, vriend of buurman.
Dat is geen interesant doenerij of nieuwerwetse shit.
Hij is gewoon O. en mensen in directe omgeving weten dat op bepaalde fronten hij een iets andere aanpak vereist.
Je ziet er niks aan en vaak tot het op eten aankomt is er niks aan de hand.
Voor jou lijkt het misschien mutserig en wat dan ook, maar voor mij als ouder heeft het wel degelijk gevolgen. Dus als ik dan via een omweg die misschien niet alledaags is mijn kind normaal kan laten functioneren wat is daar mutserig aan?
Zonder de situatie zelf te zien oordeel je mensen op posts hier. Gewoon omdat mensen soms hun frsutratie kwijt willen of ideetjes op doen.
Dat het dan toevallig in dit topic ik het meeste mensen tegenkom die ook soortgelijke ervaringen hebben , maakt dat dan uit?
Ik heb echt geen problemen met een goede discussie,prima juist!Maar je velt een oordeel en dat vind ik wel jammer.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Spanky, misschien lees je er overheen, maar het is geen stoornis. En juist door de karakterverschillen bespreekbaar te maken houden wij onze kinderen uit een stoornishokje.
Ben je ook kritisch over het wel of niet bestaan van intro- en extroversie? Mi is hooggevoeligheid net zoiets.
Ben je ook kritisch over het wel of niet bestaan van intro- en extroversie? Mi is hooggevoeligheid net zoiets.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Dankje. Ik kan me de zorg om kapotknuffelen wel indenken. Maar ik denk ook dat je een heleboel tussen de regels doorleest en allerlei aannames doet. Ik denk namelijk dat het gros van de mensen wat hier post niets anders doet dan omgaan met het gedrag van hun kind en soms twijfelen wat het beste is. Ik voel in ieder geval in de verste verte niet de behoefte om mijn kind een label op te plakken. Wel wil ik hem helpen en begeleiden om zichzelf te ontwikkelen en zich staande te houden in de maatschappij, met alle eigenschappen die hij bezit. Of dat nou bovengemiddeld intelligent of bovengemiddeld introvert is. Dus eigenlijk niet veel anders dan hoe jij beschrijft.quote:
Ik ben oprecht bezorgd dat door zo oveebeschermend te zijn, je kinderen kapotknuffelt. En met name het toeschrijven van fictieve 'stoornissen' en labels doen mi meer kwaad dan goed. Het leert kinderen in een aantal gevallen dat ze er niets aan kunnen doen want ze zijn zo.... X of y.
Omgaan met het gedrag van je kind hoort erbij. En het niet altijd weten wat daarin het beste is ook.
Mijn eigen labeltje is dan ook geheim voor de buitenwereld behalve mensen echt dichtbij. Het voegt namelijk niets toe. En ik wil ook geen speciale behandeling voor mij vanwege een hoog iq. Ze moeten me maar gewoon beoordelen om wat ik doe en hoe ik me gedraag, als mens, collega, vriend of buurman.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Maar wat geeft je het gevoel dat er hier zoveel helicopterouders zitten in plaats van mensen die bewust bezig zijn met de opvoeding?quote:
[..]
Heel bewust bezig zijn met de opvoeding is wat anders dan helicopterouders, bewust bezig zijn met opvoeding, dan laat je kinderen gewoon leren van hun fouten, geef je ze vrijheden. Helicopterouders micromanagen hun kind en laten het geen minuut met rust.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Introversie is prima bewezen en meetbaar. Hooggevoeligheid niet voor zover ik weet.quote:
Spanky, misschien lees je er overheen, maar het is geen stoornis. En juist door de karakterverschillen bespreekbaar te maken houden wij onze kinderen uit een stoornishokje.
Ben je ook kritisch over het wel of niet bestaan van intro- en extroversie? Mi is hooggevoeligheid net zoiets.
Whatever...
Dat maakte jij ervanquote:
[..]
Maar wat geeft je het gevoel dat er hier zoveel helicopterouders zitten in plaats van mensen die bewust bezig zijn met de opvoeding?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Ah, dus je kwam in een random topic posten over helicopterouders die 'al dat soort problemen' veroorzaken terwijl deze uitspraak geen betrekking had op het onderwerp van het topic of de mensen die erin posten? Raar vind het wel, maar goed, dat kan.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Nou, als je kind daadwerkelijk een echte stoornis heeft, zoeentje die je kunt diagnosticeren of zelfs meten in de hersenen hoef je je niet aangesproken te voelen.quote:
[..]
Nou heb ik geen indigo regenboog of whatsoever kind. Wel een met sensorische integratie stoornis.
Dat is geen interesant doenerij of nieuwerwetse shit.
Hij is gewoon O. en mensen in directe omgeving weten dat op bepaalde fronten hij een iets andere aanpak vereist.
Je ziet er niks aan en vaak tot het op eten aankomt is er niks aan de hand.
Voor jou lijkt het misschien mutserig en wat dan ook, maar voor mij als ouder heeft het wel degelijk gevolgen. Dus als ik dan via een omweg die misschien niet alledaags is mijn kind normaal kan laten functioneren wat is daar mutserig aan?
Zonder de situatie zelf te zien oordeel je mensen op posts hier. Gewoon omdat mensen soms hun frsutratie kwijt willen of ideetjes op doen.
Dat het dan toevallig in dit topic ik het meeste mensen tegenkom die ook soortgelijke ervaringen hebben , maakt dat dan uit?
Ik heb echt geen problemen met een goede discussie,prima juist!Maar je velt een oordeel en dat vind ik wel jammer.
Over oordelen vellen: wie de schoen past trekke hem aan.
Whatever...
Er wordt wel onderzoek naar gedaan. En wat ik al eerder noemde, het komt bij andere diersoorten ook voor dat er gevoeligere (en minder gevoelige) individuen zijn, het zal een evolutionair voordeel hebben dat niet alle individuen over dezelfde gevoeligheid beschikken.quote:
[..]
Introversie is prima bewezen en meetbaar. Hooggevoeligheid niet voor zover ik weet.
Voorbeeld van een artikelen en ik neem aan dat je zelf dan wel verder op PubMed kunt zoeken voor nog meer referenties.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25161824
Koolmeesjes (Great Tit/ Parus Major)
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24829251
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Heel veel is nog niet precies te diagnostiseren of meten. Daarbij wordt alleen maar gebruik gemaakt van de combinatie van gedragskenmerken die beschreven staan in de DSM.quote:
[..]
Nou, als je kind daadwerkelijk een echte stoornis heeft, zoeentje die je kunt diagnosticeren of zelfs meten in de hersenen hoef je je niet aangesproken te voelen.
Over oordelen vellen: wie de schoen past trekke hem aan.
En het is geen stoornis, voor de zoveelste keer, maar een deel van de persoonlijkheid. Noem jij intro- of extraversie ook een stoornis?
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Waar vel ik een oordeel over jou?quote:
[..]
Nou, als je kind daadwerkelijk een echte stoornis heeft, zoeentje die je kunt diagnosticeren of zelfs meten in de hersenen hoef je je niet aangesproken te voelen.
Over oordelen vellen: wie de schoen past trekke hem aan.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Misschien kan een MOD de titel veranderen in "(Hoog)gevoelig Kinderen"?
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Voor mij hoeft de titel niet veranderd te worden. Niet iedereen hoeft het ermee eens te zijn, maar het topic is voor heel veel mensen wel fijn. En als de titel verandert zal er vast een andere reden komen waar je over kan vallen of over wil discussiëren.
Wat dit topic voor mij beteken is dat ik heel veel herken. Zowel bij mezelf als bij Riley en dat ik graag de tips lees. Daarbij haal ik eruit wat voor mij werkt.
Wat dit topic voor mij beteken is dat ik heel veel herken. Zowel bij mezelf als bij Riley en dat ik graag de tips lees. Daarbij haal ik eruit wat voor mij werkt.
Ik denk eigenlijk dat het gros van de kinderen onder de 10 hypergevoelig is. Je zag dat al bij de huidge tieners, en de generatie van nu onder de 10 is nog gevoeliger.
Het is niks raars, het is iets dat voor een 30+er mogelijk wat moeilijker te bevatten is.
Bij die generatie was het misschien een minderheid, bij de huidige de meerderheid. Er zijn 600 etiketten voor die allemaal min of meer op hetzelfde neer komen.
Aarden is het keyword wat mij betrefft. Kinderen krijgen sowieso al heel veel prikkels te verwerken en deze gevoelige generatie heeft het daar moeilijk mee. Misschien ook wel omdat hun volwassen omgeving die behoefte minder heeft (lees, zichzelf al zo afgesloten heeft dat het niet meer zo binnen komt).
Die overtollige prikkels moeten weg. Dus kinderen moeten leren aarden en leren afschermen.
Voor volwassenen ook heel nuttig trouwens.
Dat aarden kan middels simpele acties als trampoline springen (letterlijk weer in je lijf springen), douchen, of op het gemakje een filmpje op youtube kijken (gefocused iets voor zichzelf doen). Ik heb wel eens gehoord van iemand die voor dit doel een hangmat onder keukentafel had gemaakt waar dat kind in ging liggen met de ipad.
Massage, voetreflex, knuffelen, op blote voeten lopen.
En, steentjes. Een mooi bergkristalletjes ofzo, zelf uit laten zoeken. Hypergevoelige kinderen voelen dus wel wat aan zo'n steentje
Dit is mijn eerste post in OUD, ik ken de mores hier niet, maar ik wilde heel graag reageren.
Het is niks raars, het is iets dat voor een 30+er mogelijk wat moeilijker te bevatten is.
Bij die generatie was het misschien een minderheid, bij de huidige de meerderheid. Er zijn 600 etiketten voor die allemaal min of meer op hetzelfde neer komen.
Aarden is het keyword wat mij betrefft. Kinderen krijgen sowieso al heel veel prikkels te verwerken en deze gevoelige generatie heeft het daar moeilijk mee. Misschien ook wel omdat hun volwassen omgeving die behoefte minder heeft (lees, zichzelf al zo afgesloten heeft dat het niet meer zo binnen komt).
Die overtollige prikkels moeten weg. Dus kinderen moeten leren aarden en leren afschermen.
Voor volwassenen ook heel nuttig trouwens.
Dat aarden kan middels simpele acties als trampoline springen (letterlijk weer in je lijf springen), douchen, of op het gemakje een filmpje op youtube kijken (gefocused iets voor zichzelf doen). Ik heb wel eens gehoord van iemand die voor dit doel een hangmat onder keukentafel had gemaakt waar dat kind in ging liggen met de ipad.
Massage, voetreflex, knuffelen, op blote voeten lopen.
En, steentjes. Een mooi bergkristalletjes ofzo, zelf uit laten zoeken. Hypergevoelige kinderen voelen dus wel wat aan zo'n steentje
Dit is mijn eerste post in OUD, ik ken de mores hier niet, maar ik wilde heel graag reageren.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Ik vind dat er überhaupt wel even met een bezem door dit topic geveegd mag worden. De essentie is helemaal weg. Ik wil hier praten over hooggevoelige kinderen en ik heb geen zin in een een discussie met een paar relnichten. Dat hoort mijns inziens thuis in ONZ, KLB of in het nieuw aangemaakte helikopter ouders-topic in OUD.
De titel hoeft voor mij ook niet aangepast te worden, hij stoort mij niet
De titel hoeft voor mij ook niet aangepast te worden, hij stoort mij niet
Ik sta er aardig ambivalent in. Ik ben geen label-fan, maar dat mijn kind een ietwat ingewikkeldere gebruiksaanwijzing heeft dan de andere kinderen die ik ken is voor mij heel duidelijk. De manier waarop er soms in elke situatie wel een link met HSP wordt gelegd.. daar kan ik niet zo goed tegen. Maar in een topic als dit vind ik tips en suggesties om het leven voor ons als ouders en voor mijn kind te vergemakkelijken. Ik haal er uit waar ik iets mee kan, de rest laat ik aan me voorbij gaan.
Waar ik ook niet goed tegen kan is hoe je als tegenwoordige ouder het werkelijk op geen enkele manier goed kan doen. Heeft je kind het soms moeilijk en wil je op een forum daar met mensen die het herkennen ervaringen uitwisselen, komt daar nog gezeik over ook.
Waar ik ook niet goed tegen kan is hoe je als tegenwoordige ouder het werkelijk op geen enkele manier goed kan doen. Heeft je kind het soms moeilijk en wil je op een forum daar met mensen die het herkennen ervaringen uitwisselen, komt daar nog gezeik over ook.
Nou, hier ben ik het roerend mee eens. Hier stopt wat mij betreft de discussie dus ook, en kunnen we weer verder met het uitwisselen van ervaringen. Ik zal hierna ook gaan deleten als er over door wordt gegaan. Iedereen heeft zijn ei weer kunnen leggen.quote:
Waar ik ook niet goed tegen kan is hoe je als tegenwoordige ouder het werkelijk op geen enkele manier goed kan doen. Heeft je kind het soms moeilijk en wil je op een forum daar met mensen die het herkennen ervaringen uitwisselen, komt daar nog gezeik over ook.
disclaimer
Mijn excuses!
Mijn aandeel in de discussie had op geen enkele manier te maken met of je het als ouder nog goed kunt doen tegenwoordig. Veel meer daarentegen met een bepaalde tendens in de maatschappij waar ikzelf dus blijkbaar kriegel van word. Franny verwoordt het prima, het is een discussie die (elders) heus wel gevoerd wordt en hier niet nodig is.
Dus excuses als het anders overkwam. Het was geen persoonlijke aanval op de (opvoedende) ouder van hier.
Delete maar als dit ook teveel is.
Mijn aandeel in de discussie had op geen enkele manier te maken met of je het als ouder nog goed kunt doen tegenwoordig. Veel meer daarentegen met een bepaalde tendens in de maatschappij waar ikzelf dus blijkbaar kriegel van word. Franny verwoordt het prima, het is een discussie die (elders) heus wel gevoerd wordt en hier niet nodig is.
Dus excuses als het anders overkwam. Het was geen persoonlijke aanval op de (opvoedende) ouder van hier.
Delete maar als dit ook teveel is.
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen ) wordt echt intens verdrietig als ik hem ergens op aan spreek. Dan praat ik bijna altijd over gebeurtenissen waar ik hem echt op moet aanspreken (oversteken zonder kijken, een krukje pakken om bij het gasfornuis te spelen of zijn broertje slaan).
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
) wordt echt intens verdrietig als ik hem ergens op aan spreek. Dan praat ik bijna altijd over gebeurtenissen waar ik hem echt op moet aanspreken (oversteken zonder kijken, een krukje pakken om bij het gasfornuis te spelen of zijn broertje slaan). Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Wat voel jij op het moment dat je m aanspreekt? Ergernis?
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Loj, dat herken ik wel. Meestal bespreek ik dat naderhand. Kan hij aangeven waar hij precies verdrietig van wordt? Dankt hij dat jij boos op hem bent?
Herkenning... ik krijg de indruk dat ze op zo'n moment heel klein wordt.quote:
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Mama van 2 lieve meiden :)
Is het een idee om het negatieve ('dit mag niet') weg te laten en het anders in te steken? 'Kijk Ow, daar rijden auto's en het is gevaarlijk als je zonder te kijken oversteekt. Zullen we volgende keer samen kijken of het veilig is om over te steken?'quote:
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Die vervolgvragen kan ik wat mee LE
Dat doe ik nu niet
Ik denk dat ik zelf bijna altijd al redelijk neutraal het gesprek in ga. Ik probeer oordelen juist weg te laten. Ik vind het wel echt situaties die ik moet benoemen.
Vandaag een interessante les gehad bij mijn opleiding kindercoach vandaag. Ging over de verschillende manieren van benaderen en daar echt wel wat nieuwe inzichten opgedaan. Nu proberen in praktijk te brengen
Tnx!
Dat doe ik nu niet
Ik denk dat ik zelf bijna altijd al redelijk neutraal het gesprek in ga. Ik probeer oordelen juist weg te laten. Ik vind het wel echt situaties die ik moet benoemen.
Vandaag een interessante les gehad bij mijn opleiding kindercoach vandaag. Ging over de verschillende manieren van benaderen en daar echt wel wat nieuwe inzichten opgedaan. Nu proberen in praktijk te brengen
Tnx!
Chris was als mini echt allergisch voor Nee.. Dan vroeg ik mijn man of hij koffie wilde, en antwoordde hij me met nee.. Hadden we een brullende peuter..
Maar wat anderen ook zeggen, rustig op lieve toon vertellen dat we het de volgende keer anders gaan doen, omdat het gevaarlijk/eng/pijnlijk/onaardig is (Je broertje wordt er verdrietig als je hem slaat, slaan hoort niet thuis in ons huis. Als je de volgende keer boos bent op x, dan zeg je dat met woorden tegen hem of tegen mij). Af en toe ging hij dan door, en dan pakte ik wel door. Hij zat ook gerust op de trap als hij doordraafde. Maar dat was bij hem echt overwogen momenten. Nu nog: De ene keer moet je voorzichtig inschieten als je iets wil bereiken. Een andere keer juist duidelijk en strikt om je doel te bereiken. Ik werd er steeds handiger is. Nu probeer ik het toch steeds meer "doorsnee" op te lossen, omdat de rest van de wereld ook zo doet.
Maar wat anderen ook zeggen, rustig op lieve toon vertellen dat we het de volgende keer anders gaan doen, omdat het gevaarlijk/eng/pijnlijk/onaardig is (Je broertje wordt er verdrietig als je hem slaat, slaan hoort niet thuis in ons huis. Als je de volgende keer boos bent op x, dan zeg je dat met woorden tegen hem of tegen mij). Af en toe ging hij dan door, en dan pakte ik wel door. Hij zat ook gerust op de trap als hij doordraafde. Maar dat was bij hem echt overwogen momenten. Nu nog: De ene keer moet je voorzichtig inschieten als je iets wil bereiken. Een andere keer juist duidelijk en strikt om je doel te bereiken. Ik werd er steeds handiger is. Nu probeer ik het toch steeds meer "doorsnee" op te lossen, omdat de rest van de wereld ook zo doet.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Deepfreece, same here. Omdat hij het uit zichzelf niet doet moet ik hem vaak een (figuurlijk, soms letterlijk) zetje geven zodat hij merkt dat hij het wel kan.
Tussen de middag bij het uit school halen vergeet hij constant zijn sleutel en doet zijn handschoenen aan voordat hij zijn fiets opgemaakt heeft, mag hij lekker iedere keer zelf achter komen en oplossen. En ik ben bijvoorbeeld ook de enige ouder in het zwembad die zijn kind pertinent weigert te helpen met omkleden en afdrogen, gegil en gejammer stoïcijns negerend.
Door schade en schande wijs geworden. Dan duurt het maar wat langer.
Normaal gesproken gaan kinderen zelf uitdagingen aan en worden zo zelfstandiger, maar N moet beetje bij beetje losgepeuterd worden
[ Bericht 5% gewijzigd door Twinkly op 10-01-2017 18:02:06 ]
Tussen de middag bij het uit school halen vergeet hij constant zijn sleutel en doet zijn handschoenen aan voordat hij zijn fiets opgemaakt heeft, mag hij lekker iedere keer zelf achter komen en oplossen. En ik ben bijvoorbeeld ook de enige ouder in het zwembad die zijn kind pertinent weigert te helpen met omkleden en afdrogen, gegil en gejammer stoïcijns negerend.
Door schade en schande wijs geworden. Dan duurt het maar wat langer.
Normaal gesproken gaan kinderen zelf uitdagingen aan en worden zo zelfstandiger, maar N moet beetje bij beetje losgepeuterd worden
[ Bericht 5% gewijzigd door Twinkly op 10-01-2017 18:02:06 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Hebben jullie ervaring met mensen die boos worden op je kind en/ of je kind ongewild aanraken en hoe ga je hiermee om?
N heeft moeite met leren zwemmen omdat hij het heel eng vindt om water in zijn gezicht/ ogen te krijgen. Hij zwemt best wel goed, maar komt niet verder omdat hij niet in het water durft te duiken en bijvoorbeeld ook zijn ogen dichthoudt bij het op zijn rug zwemmen (en dan tegen de rand van het zwembad botst). Deze dinsdag zag ik hem door het raam weer worstelen met leren duiken: hij gaat in de duikhouding staan, maar durft niet het water in te gaan en als hij dan eindelijk zover is om wel te duiken draait hij direct zo dat hij springt in plaats van duikt en zijn hoofd dus droog blijft. Wij hadden het er thuis al met hem over gehad om een oefenschema met hem op te stellen en dan iedere week in het zwembad te oefenen met duiken.
Maar dinsdag werd de zwemjuf dus heel boos op hem. Ze duwde hem op een stoeltje naast het zwembad en ging voor hem staan met een opgeheven vinger, terwijl ze hem dwong om haar aan te kijken door onder zijn kin te duwen en door hem bij zijn wangen te pakken. Ik stond in de kantine, achter glas, dus ik heb geen idee wat ze zei, maar ze kwam erg kwaad en dreigend over. N had geen idee wat ze had gezegd, hij was zo van streek dat hij helemaal dichtgeklapt was (logisch, vind ik).
De volgende dag, woensdag, had hij gymnastiek op school en vertelde hij mij thuis dit: Zijn vriendje was de tikker en N was aan het dromen, dus werd getikt. Waarop N helemaal beledigd was, want hij was er nog niet klaar voor om getikt te worden en zijn vriendje had toch kunnen zien dat hij er nog niet klaar voor was? Hij is zelf heel gevoelig voor de signalen van andere kinderen en zou dus ook werkelijk, ook wanneer het tijdens een gymspelletje is, iemand niet tikken als hij het gevoel heeft dat het niet eerlijk is omdat iemand niet oplet Ik heb hem dus uitgelegd dat zijn vriendje precies deed wat de bedoeling was, namelijk iemand tikken. Dat was de opdracht, ook als iemand staat te dromen.
Maar zijn juf dacht dus dat hij boos was omdat hij niet tegen zijn verlies kon en sprak dit ook zo uit naar N en daarvan was hij nog meer beledigd. Ze heeft hem op schoot getrokken en probeerde hem blijkbaar te troosten, maar N gaf aan dit niet te willen. Toch bleef ze ermee doorgaan en N beschreef dat hij op de grond zat en dat zij met haar knieën tegen zijn oren drukte om hem vast te houden. Daarna was hij zo boos dat hij niks meer wilde en toen iedereen al uit de kleedkamer was nog in de kleedkamer zat toen de volgende klas binnenkwam.
N heeft moeite met leren zwemmen omdat hij het heel eng vindt om water in zijn gezicht/ ogen te krijgen. Hij zwemt best wel goed, maar komt niet verder omdat hij niet in het water durft te duiken en bijvoorbeeld ook zijn ogen dichthoudt bij het op zijn rug zwemmen (en dan tegen de rand van het zwembad botst). Deze dinsdag zag ik hem door het raam weer worstelen met leren duiken: hij gaat in de duikhouding staan, maar durft niet het water in te gaan en als hij dan eindelijk zover is om wel te duiken draait hij direct zo dat hij springt in plaats van duikt en zijn hoofd dus droog blijft. Wij hadden het er thuis al met hem over gehad om een oefenschema met hem op te stellen en dan iedere week in het zwembad te oefenen met duiken.
Maar dinsdag werd de zwemjuf dus heel boos op hem. Ze duwde hem op een stoeltje naast het zwembad en ging voor hem staan met een opgeheven vinger, terwijl ze hem dwong om haar aan te kijken door onder zijn kin te duwen en door hem bij zijn wangen te pakken. Ik stond in de kantine, achter glas, dus ik heb geen idee wat ze zei, maar ze kwam erg kwaad en dreigend over. N had geen idee wat ze had gezegd, hij was zo van streek dat hij helemaal dichtgeklapt was (logisch, vind ik).
De volgende dag, woensdag, had hij gymnastiek op school en vertelde hij mij thuis dit: Zijn vriendje was de tikker en N was aan het dromen, dus werd getikt. Waarop N helemaal beledigd was, want hij was er nog niet klaar voor om getikt te worden en zijn vriendje had toch kunnen zien dat hij er nog niet klaar voor was? Hij is zelf heel gevoelig voor de signalen van andere kinderen en zou dus ook werkelijk, ook wanneer het tijdens een gymspelletje is, iemand niet tikken als hij het gevoel heeft dat het niet eerlijk is omdat iemand niet oplet
Ik heb hem dus uitgelegd dat zijn vriendje precies deed wat de bedoeling was, namelijk iemand tikken. Dat was de opdracht, ook als iemand staat te dromen. Maar zijn juf dacht dus dat hij boos was omdat hij niet tegen zijn verlies kon en sprak dit ook zo uit naar N en daarvan was hij nog meer beledigd. Ze heeft hem op schoot getrokken en probeerde hem blijkbaar te troosten, maar N gaf aan dit niet te willen. Toch bleef ze ermee doorgaan en N beschreef dat hij op de grond zat en dat zij met haar knieën tegen zijn oren drukte om hem vast te houden. Daarna was hij zo boos dat hij niks meer wilde en toen iedereen al uit de kleedkamer was nog in de kleedkamer zat toen de volgende klas binnenkwam.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly, heel normaal kindergedrag dat je beschrijft. Veel kinderen zijn bang om hun hoofd onder water te doen. Mijn oudste dochter heeft er even voor nodig gehad om koppie onder te gaan. Het 'gat' is berucht bij zwemles.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
Whatever...
Dat het normaal kindergedrag is dat weet ik en daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over het gedrag van de leerkrachten.quote:
Twinkly, heel normaal kindergedrag dat je beschrijft. Veel kinderen zijn bang om hun hoofd onder water te doen. Mijn oudste dochter heeft er even voor nodig gehad om koppie onder te gaan. Het 'gat' is berucht bij zwemles.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
Ja, hij is regels gewend.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik zou dus echt pislink worden als een zwemjuf zo met mijn kind om zoi gaan. Ze had beter met jou moeten overleggen hoe en wat te doen.
Ik zou die gene zeker aanspreken op haar gedrag.
De juffrouw van school had misschien beter kunne luisteren maar denk wel dat de intentie goed was en misschien ook daar even in overleg mee gaan.
Maar goed dat is wellicht ook waar ik intussen aan gewend ben hoe de regels hier zijn.
Hier mogen de onderwijzers dat echt niet. Sterker nog, een van de nieuwe onderwijs assistenten is onze kapster en kennen we al jaren prive.
Nu was O. laatst intens verdrietig.. ik ben paar weken terug met spoed aantal dagen in NL geweest zonder de kindjes ivm pa die kritiek lag.
Sindsdien is hij weer tig keer wakker en heeft enorme verlatingsangst. Dus zo ook op school kan hij ineens intens bang worden. Onze kennis zei dus ook vind het zo hartverscheurend dat ik hem dan niet mag troosten anders dan even zijn handje vast te houden.
Sterker nog vanaf year 1 moeten ze als ze vallen zelf hun pleisters plakken...
Ik zou die gene zeker aanspreken op haar gedrag.
De juffrouw van school had misschien beter kunne luisteren maar denk wel dat de intentie goed was en misschien ook daar even in overleg mee gaan.
Maar goed dat is wellicht ook waar ik intussen aan gewend ben hoe de regels hier zijn.
Hier mogen de onderwijzers dat echt niet. Sterker nog, een van de nieuwe onderwijs assistenten is onze kapster en kennen we al jaren prive.
Nu was O. laatst intens verdrietig.. ik ben paar weken terug met spoed aantal dagen in NL geweest zonder de kindjes ivm pa die kritiek lag.
Sindsdien is hij weer tig keer wakker en heeft enorme verlatingsangst. Dus zo ook op school kan hij ineens intens bang worden. Onze kennis zei dus ook vind het zo hartverscheurend dat ik hem dan niet mag troosten anders dan even zijn handje vast te houden.
Sterker nog vanaf year 1 moeten ze als ze vallen zelf hun pleisters plakken...
Engaging Infinite Improbability Drive..
De zwemjuf is in de jaren 50 blijven hangen? Aangezien je dit met eigen ogen hebt zien gebeuren, zou ik haar daar direct op aanspreken. Het is voor ieder kind een manier van doen die onprettig is en zeer autoritair. Bovendien ook echt niet effectief. Een kind intimideren leidt niet tot een beter resultaat.
Wat betreft de gym: daar was je niet bij en dan is het wel lastiger. Je kunt dan wel vragen naar wat er is gebeurd omdat je kind zo van streek was en eventueel vragen of het klopt dat ze hem heeft vastgehouden. Als ze dat inderdaad heeft gedaan, kun je denk ik prima uitleggen daf dit voor jouw kind geen fijne manier is en dat je dit liever niet hebt.
Ik begrijp wel dat je geschrokken bent. Mij verbazen deze opvoedtechnieken ook wel. Ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn bij wie het wel goed werkt om ze op schoot te nemen en vast te houden maar het lijkt me logisch dat je deze methode alleen zo gebruikt na overleg met de ouders. Fysiek contact is altijd iets waar je zeer terughoudend mee om hoort te gaan.
Wat betreft de gym: daar was je niet bij en dan is het wel lastiger. Je kunt dan wel vragen naar wat er is gebeurd omdat je kind zo van streek was en eventueel vragen of het klopt dat ze hem heeft vastgehouden. Als ze dat inderdaad heeft gedaan, kun je denk ik prima uitleggen daf dit voor jouw kind geen fijne manier is en dat je dit liever niet hebt.
Ik begrijp wel dat je geschrokken bent. Mij verbazen deze opvoedtechnieken ook wel. Ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn bij wie het wel goed werkt om ze op schoot te nemen en vast te houden maar het lijkt me logisch dat je deze methode alleen zo gebruikt na overleg met de ouders. Fysiek contact is altijd iets waar je zeer terughoudend mee om hoort te gaan.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Het is soms lastig om de signalen goed te lezen door een juf. En als ze dan hun eigen beste manier gebruiken, is dat niet altijd de beste voor een kind.. Ik had vanochtend even iets met de oudste op school. En juf zei daarbij "als ik Chris nu zo zie, dan moet ik nu geen nee zeggen, want dat trekt hij niet".. Het is de eerste juf die dat bij hem ziet. Hij is heel subtiel in emotisch tonen, hij duikt iets ineens, beetje rode ogen, maar dit is dus de eerste juf die het echt ziet, en ondanks de subtiele uiting er wel goed op handelt (ipv doordouwen)..
Als ik moet gokken, dan heeft de juf hem bij gym echt proberen te kalmeren, alleen heeft ze de situatie niet goed overzien. En als hij in zijn drama het niet goed kan overbrengen(logisch op die leeftijd), dan kan het uit de hand lopen. Misschien even met juf overleggen hoe jullie hem kalmeren, en of ze iets aan jullie tips heeft?
Zwemles was hier ook een drama. Expres een zwemclub gevonden die het rustig aanpakten. Maar na een half jaar zul je toch eens je neus onder water moeten doen. De juffen durfden juist niet door te pakken, omdat ze bang waren dat Chris banger zou worden voor water EN hun niet meer zouden vertrouwen..
Met zo'n juf zou ik snel klaar zijn, dat zou ook niet meer goedkomen qua vertrouwen bij Chris..
en qua duiken:
Als ik moet gokken, dan heeft de juf hem bij gym echt proberen te kalmeren, alleen heeft ze de situatie niet goed overzien. En als hij in zijn drama het niet goed kan overbrengen(logisch op die leeftijd), dan kan het uit de hand lopen. Misschien even met juf overleggen hoe jullie hem kalmeren, en of ze iets aan jullie tips heeft?
Zwemles was hier ook een drama. Expres een zwemclub gevonden die het rustig aanpakten. Maar na een half jaar zul je toch eens je neus onder water moeten doen. De juffen durfden juist niet door te pakken, omdat ze bang waren dat Chris banger zou worden voor water EN hun niet meer zouden vertrouwen..
Met zo'n juf zou ik snel klaar zijn, dat zou ook niet meer goedkomen qua vertrouwen bij Chris..
en qua duiken:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mag ik het "een soort van" opnemen voor de juffen.
Zoals je vertelde over de zwemjuf klinkt het absoluut niet wenselijk. Maar ik zou eerst even vragen naar de situatie. Misschien duwde ze de kin omhoog om te laten zien waar die heen moest in het bad ja, onwaarschijnlijk... weet ik ook wel
Dan is het nog niet fijn voor jouw zoontje, maar is zij daarvan op de hoogte?
De schooljuf had vast goede intenties en kwam misschien zelf tot de conclusie dat ze verkeerd had gereageerd en heeft dit op een voor jouw zoon verkeerde manier op geprobeerd te lossen.
Ik zou in beide gevallen even open het gesprek in gaan waarbij je uitleg vraagt over de situatie en vervolgens uitlegt hoe ze dit bij jouw zoon moeten aanpakken. Ik ga altijd uit van de goede intenties van leerkrachten dus verwacht dat ze daar dan graag in meegaan...
nou misschien die zwemjuf niet, dan zou ik op zoek gaan naar een ander
Voorbeeld van een juf:
Zoals je vertelde over de zwemjuf klinkt het absoluut niet wenselijk. Maar ik zou eerst even vragen naar de situatie. Misschien duwde ze de kin omhoog om te laten zien waar die heen moest in het bad ja, onwaarschijnlijk... weet ik ook wel
Dan is het nog niet fijn voor jouw zoontje, maar is zij daarvan op de hoogte?
De schooljuf had vast goede intenties en kwam misschien zelf tot de conclusie dat ze verkeerd had gereageerd en heeft dit op een voor jouw zoon verkeerde manier op geprobeerd te lossen.
Ik zou in beide gevallen even open het gesprek in gaan waarbij je uitleg vraagt over de situatie en vervolgens uitlegt hoe ze dit bij jouw zoon moeten aanpakken. Ik ga altijd uit van de goede intenties van leerkrachten dus verwacht dat ze daar dan graag in meegaan...
nou misschien die zwemjuf niet, dan zou ik op zoek gaan naar een ander
Voorbeeld van een juf:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik heb trouwens de juffen van Ow uitgelegd dat hij het niet fijn vindt om in de aandacht te staan of bijvoorbeeld op schoot te worden genomen. En ze een tip gegeven om hem in "vreemde" situaties te koppelen aan een ander kindje dat net iets ouder is.
Oh ik zou dat van die zwemjuf ook niet tof vinden. Maar hee, ik reageer ook wel eens op een manier die niet de schoonheidsprijs verdient, ik zou zeker het gesprek aangaan (zonder daarin beschuldigend te zijn).
Oke, mijn Oudste lijkt een beetje vast te lopen op school. Al vanaf dit schooljaar is er veel onvrede, soms met duidelijke oorzaak maar vaker niet. Hij vindt alles moeilijk, wil elke dag niet naar school, huilt erg veel als hij uit school komt. Ik wijt het aan de afwezigheid van de vaste juf (waar hij een heel goede band mee heeft) vanwege zwangerschapsverlof. Ze wordt vervangen door twee juffen waar hij niets mee heeft, dat is duidelijk.
Gisteren kwam hij heel verdrietig uit school: ze hadden cito gehad en hij zei 'Ik voelde dat het heel belangrijk was en dat het heel erg was als ik een fout zou maken en daardoor ging ik bij elke vraag twijfelen en uiteindelijk heb ik alles maar gegokt omdat ik gewoon snel weg wilde'. Wat ik eerder vermoedde lijkt dus wel te kloppen: hij vindt zo'n toetsmoment niet fijn, verklaart ook zijn wisselende scores (soms foutloos, soms ronduit slecht). Ik heb gezegd dat ik denk dat het belangrijk is dat we juf inlichten, maar hij wil dit niet. Hij zegt dat ze dan nog meer dingen gaan uitleggen op een manier die hij 'toch niet begrijpt'. Ik vind het zo naar, hij was echt heel lang een kind dat met plezier naar school ging en nu is hij elke dag verdrietig en onzeker. En ik weet echt niet wat ik moet doen om het voor hem makkelijker te maken
Oke, mijn Oudste lijkt een beetje vast te lopen op school. Al vanaf dit schooljaar is er veel onvrede, soms met duidelijke oorzaak maar vaker niet. Hij vindt alles moeilijk, wil elke dag niet naar school, huilt erg veel als hij uit school komt. Ik wijt het aan de afwezigheid van de vaste juf (waar hij een heel goede band mee heeft) vanwege zwangerschapsverlof. Ze wordt vervangen door twee juffen waar hij niets mee heeft, dat is duidelijk.
Gisteren kwam hij heel verdrietig uit school: ze hadden cito gehad en hij zei 'Ik voelde dat het heel belangrijk was en dat het heel erg was als ik een fout zou maken en daardoor ging ik bij elke vraag twijfelen en uiteindelijk heb ik alles maar gegokt omdat ik gewoon snel weg wilde'. Wat ik eerder vermoedde lijkt dus wel te kloppen: hij vindt zo'n toetsmoment niet fijn, verklaart ook zijn wisselende scores (soms foutloos, soms ronduit slecht). Ik heb gezegd dat ik denk dat het belangrijk is dat we juf inlichten, maar hij wil dit niet. Hij zegt dat ze dan nog meer dingen gaan uitleggen op een manier die hij 'toch niet begrijpt'. Ik vind het zo naar, hij was echt heel lang een kind dat met plezier naar school ging en nu is hij elke dag verdrietig en onzeker. En ik weet echt niet wat ik moet doen om het voor hem makkelijker te maken
Zo verdrietig om kinderen zo te zien LE....
Je oudste zit toch in groep 5? Ik heb namelijk gemerkt dat kinderen vanaf 8-10 jaar zich echt bewust worden van toetsen en hoe belangrijk die zijn. *bleh stomme prestatiemaatschappij*.
Wat ideetjes waarvan er misschien iets bij je Oudste past...
-zou hij het fijn vinden belangrijke toetsen buiten de klas te maken
-toetsen in kleinere stukjes opdelen
-heeft hij was van een leuk plaatje/dingetje waar hij vrolijk van wordt en dit op zijn tafel plakken/leggen om naar te kijken als hij baalt.
-als hij iets moeilijk vind dat hij het meeneemt naar huis en dat jullie samen op zoek gaan naar welke manier/strategie er voor hem werkt, ook al is het een andere manier dan op school.
-samen thuis strategieboekje maken waarin hij af en toe terug kan kijken op school als hij er niet achter komt.
- hij heeft weinig vertrouwen in deze juffen toch? Is er een juf van een vorig jaar waar hij wel vertrouwen in heeft?
Ik vind het altijd heel "erg" als een kind echt niet graag meer naar school gaat.
Is er heel toevallig een kindercoach (of leerkracht met ervaring in kindergesprekken) op school? Dan blijft het nog "klein" en met 1 krachtgericht (dus niet meteen oplossingsgericht) gesprek kan je al heel ver komen
Je oudste zit toch in groep 5? Ik heb namelijk gemerkt dat kinderen vanaf 8-10 jaar zich echt bewust worden van toetsen en hoe belangrijk die zijn. *bleh stomme prestatiemaatschappij*.
Wat ideetjes waarvan er misschien iets bij je Oudste past...
-zou hij het fijn vinden belangrijke toetsen buiten de klas te maken
-toetsen in kleinere stukjes opdelen
-heeft hij was van een leuk plaatje/dingetje waar hij vrolijk van wordt en dit op zijn tafel plakken/leggen om naar te kijken als hij baalt.
-als hij iets moeilijk vind dat hij het meeneemt naar huis en dat jullie samen op zoek gaan naar welke manier/strategie er voor hem werkt, ook al is het een andere manier dan op school.
-samen thuis strategieboekje maken waarin hij af en toe terug kan kijken op school als hij er niet achter komt.
- hij heeft weinig vertrouwen in deze juffen toch? Is er een juf van een vorig jaar waar hij wel vertrouwen in heeft?
Ik vind het altijd heel "erg" als een kind echt niet graag meer naar school gaat.
Is er heel toevallig een kindercoach (of leerkracht met ervaring in kindergesprekken) op school? Dan blijft het nog "klein" en met 1 krachtgericht (dus niet meteen oplossingsgericht) gesprek kan je al heel ver komen
Ik vind dat er echt een duidelijk verschil zit tussen een kind streng en eventueel 'intimiderend' toespreken en een kind daarbij ook aanraken. Zoals ik het lees, heeft de zwemjuf hem bij de kin en de wangen gepakt. Dat is een fysieke intimidatie waarvan ik vind (als docent) dat die een (ontoelaatbare) grens overgaat en waar ik als ouder iets van zou zeggen. Uiteraard op een nette manier en door eerst vragen te stellen. Als een ouder gaat schelden of ruzie zoeken, houdt het natuurlijk ook op.quote:
Mag ik het "een soort van" opnemen voor de juffen.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ben ik het helemaal mee eens, Maar ik bedoelde meer te zeggen... ga open het gesprek in.quote:
[..]
Ik vind dat er echt een duidelijk verschil zit tussen een kind streng en eventueel 'intimiderend' toespreken en een kind daarbij ook aanraken. Zoals ik het lees, heeft de zwemjuf hem bij de kin en de wangen gepakt. Dat is een fysieke intimidatie waarvan ik vind (als docent) dat die een (ontoelaatbare) grens overgaat en waar ik als ouder iets van zou zeggen. Uiteraard op een nette manier en door eerst vragen te stellen. Als een ouder gaat schelden of ruzie zoeken, houdt het natuurlijk ook op.
Misschien had hij op zijn tong gebeten en wou ze daarnaar kijken (natuurlijk denk ik dat ook niet, maar je weet maar nooit).
Dus ik zou bijvoorbeeld een gesprek starten met: "ik zag dat je vorige week Hem bij zijn kin en wangen pakte, was dat om hem terecht te wijzen of was er iets anders aan de hand....
Twinkly, ik zou denk ik met de zwemjuf in gesprek gaan. Vragen wat er gebeurde. En dat je ziet dat hij zo moeite heeft met water in zijn gezicht. Of ze wellicht tips heeft.
En ik denk dat jij haar misschien nog wel een tip kan geven over hoe ze N. dingen uit kan leggen op een manier die beter bij hem past.
Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ik vind trouwens dat N. het best wel duidelijk kan vertellen (zoals je het schrijft tenminste komt het vrij duidelijk over )
Evenstar
L-E: wat naar dat je oudste het zo niet naar zijn zin heeft op school. En dat hij zo worstelt met die stomme Cito… is het een idee om samen met hem het gesprek met juf aan te gaan?
Onze jongste maakt het zichzelf zo lastig… die kan zichzelf zo in de weg zitten.
Vind dat ze alles moet kunnen en het ook gelijk goed moet doen.
Vanmorgen wilde ze iets kleuren en de stift deed het niet, dan wordt ze kwaad. Ze moet NU een nieuwe stift. Die heb ik niet 's ochtends vroeg en ook geen tijd om op zoek te gaan naar een die het wel doet. Kwaad was ze. Vervolgens gooit ze haar tekening weg, wil een nieuw strookje knippen, maar dat ging scheef. Nog kwader.
Ze legt de lat heel hoog voor zichzelf en dan is ze boos dat het niet gelijk lukt.
Zo durfde ze op school ook niks te vragen, want dan ben je dom, had ze bedacht.
Hier heb ik het met juf over gehad en later nog met jongste erbij. Dat juf haar op het hart heeft gedrukt dat ze echt mag vragen als ze het niet weet. En ze hebben afgesproken dat juf af en toe ook even aan haar vraagt of het lukt. Dat ging eigenlijk wel beter.
Maar op het moment is het weer een bonk frustratie…
En ik denk dat jij haar misschien nog wel een tip kan geven over hoe ze N. dingen uit kan leggen op een manier die beter bij hem past
.Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ik vind trouwens dat N. het best wel duidelijk kan vertellen (zoals je het schrijft tenminste komt het vrij duidelijk over
)Evenstar
L-E: wat naar dat je oudste het zo niet naar zijn zin heeft op school. En dat hij zo worstelt met die stomme Cito… is het een idee om samen met hem het gesprek met juf aan te gaan?
Onze jongste maakt het zichzelf zo lastig… die kan zichzelf zo in de weg zitten.
Vind dat ze alles moet kunnen en het ook gelijk goed moet doen.
Vanmorgen wilde ze iets kleuren en de stift deed het niet, dan wordt ze kwaad. Ze moet NU een nieuwe stift. Die heb ik niet 's ochtends vroeg en ook geen tijd om op zoek te gaan naar een die het wel doet. Kwaad was ze. Vervolgens gooit ze haar tekening weg, wil een nieuw strookje knippen, maar dat ging scheef. Nog kwader.
Ze legt de lat heel hoog voor zichzelf en dan is ze boos dat het niet gelijk lukt.
Zo durfde ze op school ook niks te vragen, want dan ben je dom, had ze bedacht.
Hier heb ik het met juf over gehad en later nog met jongste erbij. Dat juf haar op het hart heeft gedrukt dat ze echt mag vragen als ze het niet weet. En ze hebben afgesproken dat juf af en toe ook even aan haar vraagt of het lukt. Dat ging eigenlijk wel beter.
Maar op het moment is het weer een bonk frustratie…
Mama van 2 lieve meiden :)
Er worden vrij veel faalangst reductietrainingen gegeven, misschien is dat iets, L-E? En Nijna misschien ook?
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Twinkly, wat betreft het zwemmen zou ik naar de juf gaan een aangeven wat je zag gebeuren en dat jij er geen fijn gevoel van kreeg.
Wat betreft bet gymen zou ik open vragen wat er gebeurd is.
L-e, wat naar dat je oudste het zo moeilijk heeft
Loj, wat een nare gebeurtenis waarin jij niet eens iets kon uitleggen. Ik geloof dat ik meteen een beetje snap waar het gedrag vandaan komt bij het jongetje
Hier is ze vandaag op school begonnen. Zin had ze echt niet. Ze wilde ook niet bij de juf. Hopelijk went ze snel
Wat betreft bet gymen zou ik open vragen wat er gebeurd is.
L-e, wat naar dat je oudste het zo moeilijk heeft
Loj, wat een nare gebeurtenis waarin jij niet eens iets kon uitleggen. Ik geloof dat ik meteen een beetje snap waar het gedrag vandaan komt bij het jongetje
Hier is ze vandaag op school begonnen. Zin had ze echt niet. Ze wilde ook niet bij de juf. Hopelijk went ze snel
Dankjulliewel voor jullie input Ja, ik ga sowieso open in gesprek, helemaal bij de leerkracht, want ik heb het natuurlijk alleen maar van horen zeggen. Ik twijfel nog wel of ik in gesprek wil gaan, omdat ze de vorige keer dat ik haar sprak over een ander incident heel duidelijk liet blijken dat ik niet zo moest zeuren (Ik vroeg toen, ook open en niet beschuldigend, waarom N voor straf met zijn hand op zijn rug moest staan tijdens het rekenen toen hij over de tafel leunde tijdens het werken). We hebben dus geen relatie waarin je gewoon samen overlegd over hoe je N het beste kunt helpen. En ik denk ook eigenlijk wel dat ze nu wel doorheeft dat dit niet de manier is om met N om te gaan? Hij liet het in ieder geval duidelijk blijken.
Ja, hij kan heel goed verwoorden wat er gebeurd is en waarom.
Wat betreft de zwemjuf. Dat is een hele directe en autoritaire tante. De zwemvereniging werkt met vrijwilligers en zij is juist gevraagd om N te begeleiden omdat ze een SPW diploma heeft.
N zit al 1,5 jaar op zwemles en komt niet verder. Ze duwen hem iedere les een aantal keren onder water en hij snapte ook wel dat dat moet, maar het werkt tot nu toe nog niet om hem minder angstig te maken.
Ja, ik ga sowieso open in gesprek, helemaal bij de leerkracht, want ik heb het natuurlijk alleen maar van horen zeggen. Ik twijfel nog wel of ik in gesprek wil gaan, omdat ze de vorige keer dat ik haar sprak over een ander incident heel duidelijk liet blijken dat ik niet zo moest zeuren (Ik vroeg toen, ook open en niet beschuldigend, waarom N voor straf met zijn hand op zijn rug moest staan tijdens het rekenen toen hij over de tafel leunde tijdens het werken). We hebben dus geen relatie waarin je gewoon samen overlegd over hoe je N het beste kunt helpen. En ik denk ook eigenlijk wel dat ze nu wel doorheeft dat dit niet de manier is om met N om te gaan? Hij liet het in ieder geval duidelijk blijken.Ja, dit dus. Precies! Het ging niet over het incident daarvoor, dat was voor de duidelijkheid en om aan te geven dat zijn grote rechtvaardigheidsgevoel hem in de weg zat en dan daaroverheen dus nog dat de juf zijn grens niet respecteert.quote:
Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ja, hij kan heel goed verwoorden wat er gebeurd is en waarom.
Wat betreft de zwemjuf. Dat is een hele directe en autoritaire tante. De zwemvereniging werkt met vrijwilligers en zij is juist gevraagd om N te begeleiden omdat ze een SPW diploma heeft.
N zit al 1,5 jaar op zwemles en komt niet verder. Ze duwen hem iedere les een aantal keren onder water en hij snapte ook wel dat dat moet, maar het werkt tot nu toe nog niet om hem minder angstig te maken.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Nijna, wat je beschrijft herken ik ook heel erg. Hij is ervan overtuigd dat hij alles weet, alles kan, en accepteert het niet van zichzelf als hij fouten maakt. Heel zwaar, ook omdat hij dus zelden iets vraagt, want hij weet alles toch al
Aan een faalangst-training oid zat ik ook te denken. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik dat in moet bouwen in zijn schema met school en gitaarles en binnenkort weer logopedie. Nog even kijken hoe we dat vorm willen geven.
Loj, kan ik gewoon tegen juf zeggen dat ik denk dat het beter is als hij apart de toetsen maakt? Hij heeft eigenlijk alleen met de eigen juf een band, dat is ook de juf die met de klas mee gaat elk jaar dus hij zit al jaren bij haar in de klas. Geen kindercoach op school, wel een IB'er die op en af ziek is. Ik zal kijken of zij iets kan betekenen.
Aan een faalangst-training oid zat ik ook te denken. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik dat in moet bouwen in zijn schema met school en gitaarles en binnenkort weer logopedie. Nog even kijken hoe we dat vorm willen geven.
Loj, kan ik gewoon tegen juf zeggen dat ik denk dat het beter is als hij apart de toetsen maakt? Hij heeft eigenlijk alleen met de eigen juf een band, dat is ook de juf die met de klas mee gaat elk jaar dus hij zit al jaren bij haar in de klas. Geen kindercoach op school, wel een IB'er die op en af ziek is. Ik zal kijken of zij iets kan betekenen.
LE, wat naar dat hij niet naar school wil en dat hij steeds zo verdrietig is En Nijna, heel herkenbaar dat de lat heel hoog gelegd wordt en dan alles "mis" gaat.
N volgt nu de training Growie en Fixie om te leren om fouten te maken en uitdagingen aan te gaan. Misschien is dat ook iets voor jullie kinderen LE en Nijna? Alleen moet school er dan ook in meegaan dat fouten maken mag en juist goed is om iets te leren (dat is hier helaas wel het probleem, school legt de nadruk op het eindresultaat).
En Nijna, heel herkenbaar dat de lat heel hoog gelegd wordt en dan alles "mis" gaat.N volgt nu de training Growie en Fixie om te leren om fouten te maken en uitdagingen aan te gaan. Misschien is dat ook iets voor jullie kinderen LE en Nijna? Alleen moet school er dan ook in meegaan dat fouten maken mag en juist goed is om iets te leren (dat is hier helaas wel het probleem, school legt de nadruk op het eindresultaat).
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Oja! Dat is "mindset" toch Twinkly?!
Heel fijn en nuttig! En als ik jou zo hoor zou dat ook iets voor je Oudste kunnen zijn LE
En natuurlijk kan je dan aan de juf vragen (ik zou het "vragen" en niet "eisen" ) want waarom niet, het is geen moeite voor de leerkracht. Ik heb zelf ook bij iedere toets een leerling buiten de klas zitten..
Ik zou misschien een gesprek met de ib'er aanvragen. Dan kunnen jullie samen kijken wat er bij hem past. Er zijn zoveel "dingen" die ze kunnen doen op school of kunnen aanraden via school!
Heel fijn en nuttig! En als ik jou zo hoor zou dat ook iets voor je Oudste kunnen zijn LE
En natuurlijk kan je dan aan de juf vragen (ik zou het "vragen" en niet "eisen"
) want waarom niet, het is geen moeite voor de leerkracht. Ik heb zelf ook bij iedere toets een leerling buiten de klas zitten.. Ik zou misschien een gesprek met de ib'er aanvragen. Dan kunnen jullie samen kijken wat er bij hem past. Er zijn zoveel "dingen" die ze kunnen doen op school of kunnen aanraden via school!
De jongste heeft een juf gehad die bleef herhalen dat fouten maken prima is omdat je daar alleen maar van leert. En ook deze leerkrachten hebben volgens mij die insteek, dus dat is wel fijn.
Ze heeft denk ik ook wat last van grote zus, waarbij een boel dingen gewoon aan komen waaien.
Dat ze (de jongste) zelf dingen kan die zus niet kan, vergeet ze voor het gemak dan maar.
Sinds een half jaar tekent ze bij een tekentherapeute, heel prettig mens. Die op die manier probeert om haar zelfvertrouwen wat te vergroten en ze heeft ook oog voor het faalangstige. De jongste gaat er graag heen en ik heb het idee dat het wel iets doet.
En door de karate is ze ook al enorm gegroeid moet ik zeggen. Maar blijkbaar zijn er van die periodes dat het toch wel weer erg op de voorgrond aanwezig is. En ik wil het er zeker ook weer eens met juf over hebben. Toch horen hoe het in de klas gaat en wellicht dat zij ook nog wel iets te bieden hebben hierin.
Dat van Growie en Fixie ga ik eens op mn gemak bekijken.
Ze heeft denk ik ook wat last van grote zus, waarbij een boel dingen gewoon aan komen waaien.
Dat ze (de jongste) zelf dingen kan die zus niet kan, vergeet ze voor het gemak dan maar.
Sinds een half jaar tekent ze bij een tekentherapeute, heel prettig mens. Die op die manier probeert om haar zelfvertrouwen wat te vergroten en ze heeft ook oog voor het faalangstige. De jongste gaat er graag heen en ik heb het idee dat het wel iets doet.
En door de karate is ze ook al enorm gegroeid moet ik zeggen. Maar blijkbaar zijn er van die periodes dat het toch wel weer erg op de voorgrond aanwezig is. En ik wil het er zeker ook weer eens met juf over hebben. Toch horen hoe het in de klas gaat en wellicht dat zij ook nog wel iets te bieden hebben hierin.
Dat van Growie en Fixie ga ik eens op mn gemak bekijken.
Mama van 2 lieve meiden :)
Oeh, die faalangst herken ik heel erg! Dank voor de tips, die ga ik onthouden. Mijn kleuter ontwijkt alweer maanden de werkjes op school, en vanwege de decemberdrukte zat ik er ook niet genoeg 'bovenop'. Mind you, ik vind het prima als hij liever speelt, maar hij vindt werkjes vreselijk leuk maar is gewoon echt bang. Bang om fouten te maken, bang dat hij niet snapt hoe het moet, bang dat hij het wel kan en weer vergeet. Laatst zei hij: "ik kan het werkje wel doen maar dan vergeet ik het daarna weer hoe het moest en dan kan ik het later niet aan mijn kindjes uitleggen " Vier jaar, en dan is dat je grote zorg Vandaag citotoets voor het eerst en hij is gelukkig zo enorm leergierig dat hij, eenmaal gedwongen, het ontzettend leuk vond.
L-E: ziet hij het verband met zijn afwezige juf zelf ook? Heeft hij er grip op wanneer ze weer terug komt? En kan hij vertellen wat hij graag zou willen, wat school voor hem leuker zou maken?
" Vier jaar, en dan is dat je grote zorg Vandaag citotoets voor het eerst en hij is gelukkig zo enorm leergierig dat hij, eenmaal gedwongen, het ontzettend leuk vond. L-E: ziet hij het verband met zijn afwezige juf zelf ook? Heeft hij er grip op wanneer ze weer terug komt? En kan hij vertellen wat hij graag zou willen, wat school voor hem leuker zou maken?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ja hoor: hij wil een school waar alleen zijn beste vriendjes in de klas zitten, en waar papa en mama juf en meester zijn. 'Want jij kan goed schrijven mam, dus jij leert ons taal, en papa is goed in alle andere dingen want die werkt op kantoor'
Ergo: heeft niets te maken met HSP en HSS, wat sowieso al niet bestaat trouwens.quote:
[..]
Dat het normaal kindergedrag is dat weet ik en daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over het gedrag van de leerkrachten.
Ja, hij is regels gewend.
Misschien moet je er wat minder bovenop zitten. Die zwemjuf is wellicht gewoon een kreng, nou die gaat hij vaker tegenkomen. Daar kun je met je kind over praten, maar het feit dat hij niet doet wat de bedoeling is met zwemmen ook. Dat is in essentie wel de reden dat de juf onaardig doet... ik gok op frustratie.
Dat gaan ze wel vaker meemaken. Die juf op school probeerde hem waarschijnlijk te kalmeren, helaas werkte het niet...
Het klinkt alsof je er veel te veel bovenop zit. Probeer geen helikoptermoeder te worden.
http://www.psychology-spo(...)parents-dangers.html
Want dit hele topic druipt ervan. Ik mag het allemaal natuurlijkniet zeggen van onze helikopter mods hier. Maar geloof me als ik zeg dat ik het echt goed meen met iedereen hier en met name hun kinderen.
Whatever...
COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...quote:
Oeh, die faalangst herken ik heel erg! Dank voor de tips, die ga ik onthouden. Mijn kleuter ontwijkt alweer maanden de werkjes op school, en vanwege de decemberdrukte zat ik er ook niet genoeg 'bovenop'. Mind you, ik vind het prima als hij liever speelt, maar hij vindt werkjes vreselijk leuk maar is gewoon echt bang. Bang om fouten te maken, bang dat hij niet snapt hoe het moet, bang dat hij het wel kan en weer vergeet. Laatst zei hij: "ik kan het werkje wel doen maar dan vergeet ik het daarna weer hoe het moest en dan kan ik het later niet aan mijn kindjes uitleggen
L-E: ziet hij het verband met zijn afwezige juf zelf ook? Heeft hij er grip op wanneer ze weer terug komt? En kan hij vertellen wat hij graag zou willen, wat school voor hem leuker zou maken?
Whatever...
Laat het gaan, serieus... Je hebt je punt nu wel gemaakt. Dit is niet jouw topic, prima, maar post dan ook gewoon niet.quote:
[..]
COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Ik hoop echt dat als ik ooit zo gelukkig mag zijn om ALLES beter te weten over ALLES, ik dat wel voor mezelf weet te houden.
ja kijk je mag van mij best je mening geven natuurlijk, maar door dit soort toevoegingen wek je toch vooral de indruk dat je even lekker wil komen rellen in plaats van gewoon de discussie aangaan. Correct me if I'm wrong, maar maak dan ook dit soort statements niet.quote:
disclaimer
Deze opmerking is geplaatst naar aanleiding van de vorige post die ik met de beste intenties heb gepost. Onder andere door jouw eigen rol hierin zet ik dit er nu bij ja. Noem het rellen, ik noem het eerlijk zijn. Ik hoop dat er iemand nadenkt en zijn/haar kind de ruimte gunt die het nodig heeft ipv er bovenop te zitten met echte of zelfbedachte stoornissen.quote:
[..]
ja kijk je mag van mij best je mening geven natuurlijk, maar door dit soort toevoegingen wek je toch vooral de indruk dat je even lekker wil komen rellen in plaats van gewoon de discussie aangaan. Correct me if I'm wrong, maar maak dan ook dit soort statements niet.
Het zou voor mij een stuk makkelijker zijn niets te zeggen. Zodat hier de omerat kan blijven zoals deze is. Ik kies er juist voor wel iets te zeggen. Weliswaar met iets dat niet iedereen prettig zla vinden, maar iets dat ik wel belangrijk vind.
Whatever...
Nee, er is geen druk. Hij keutelt maar een eind raak, allemaal best. Maar hij is dan wel verdrietig omdat hij graag iets wilde maar niet durfde. Moet ik hem dan maar mijn rug toe draaien onder het mom 'ontspannen'? Ik vind dat een moeilijke balans: wat laat ik gaan en waar grijp ik in? Ik ken ook genoeg voorbeelden van mensen die nooit 'moesten' en daar echt last van hebben gehad.quote:
[..]
COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...
Verder vind ik het irritant dat je een shitstorm op het toneel brengt. Ik heb in dit topic in alle redelijkheid met je gediscussieerd en tegengas neem ik heus serieus. Maar om bij voorbaat me als hysterica neer te zetten op basis van wat zinnen die ik hier typ, daar pas ik voor. Ik zie echt nergens een soort van open mind voor mensen die anders in het leven staan dan jij en al helemaal niet de 'oprechte bezorgdheid' die je claimt te hebben.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Tsja, ik vind dat ook een moeilijke balans! Net als elke ouder denk ik. Ik wil jou niet neerzetten als hysterica. Maar ik bedoel wel aan te geven dat ik de sfeer/cultuur in OUD en dit topic erg zweverig en slapjes vind. Trek het je niet persoonlijk aan. Ik vind dat er enorm wordt gezwetst over kleine details en zogenaamde gevoeligheden waarvan ik denk: laat dat kind lekker zelf even uitzoeken hoe het moet, gecombineerd met een opvoeding waarin alles aangepast wordt aan het kind.quote:
[..]
Nee, er is geen druk. Hij keutelt maar een eind raak, allemaal best. Maar hij is dan wel verdrietig omdat hij graag iets wilde maar niet durfde. Moet ik hem dan maar mijn rug toe draaien onder het mom 'ontspannen'? Ik vind dat een moeilijke balans: wat laat ik gaan en waar grijp ik in? Ik ken ook genoeg voorbeelden van mensen die nooit 'moesten' en daar echt last van hebben gehad.
Verder vind ik het irritant dat je een shitstorm op het toneel brengt. Ik heb in dit topic in alle redelijkheid met je gediscussieerd en tegengas neem ik heus serieus. Maar om bij voorbaat me als hysterica neer te zetten op basis van wat zinnen die ik hier typ, daar pas ik voor. Ik zie echt nergens een soort van open mond voor mensen die anders in het leven staan dan jij en al helemaal niet de 'oprechte bezorgdheid' die je claimt te hebben.
Ik denk dat uiteindelijk af en toe iets moeten (zonder dat je vader of moeder je in de nek staat te hiijgen) heel gezond is, zoals bij zwemles. En ja, afgeblaft worden door zo'n juf is kut en misschien zelf onacceptabel. Maar ook zoals het echte leven is. Kinderen zullen toch gedoseerd in contact moeten komen met de hardheid van het leven. Anders krijg je allemaal van die tere zieltjes die bij de eerste tegenslag overspannen raken...
Die shitstorm heeft betrekking op de manier waarop je hier wordt bejegend als je eens iets anders zegt dan men hier 'behoort' te zeggen volgens de heersende windrichting hier.
Whatever...
Misschien zou je eens iets minder denigrerend moeten reageren, dat zou helpen.quote:
Ach ja natuurlijk. Ik heb je zo hard aangepakt de vorige keer.
Whatever...
dat is een beetje actie - reactie uiteindelijk. Ik vind namelijk niet dat er überhaupt heel onredelijk is gedaan. Maar goed - jij vindt dat kennelijk wel, ook prima, maar weinig gegrond imo. Ik vraag me gewoon nog steeds oprecht af wat je blijft drijven.quote:
[..]
Misschien zou je eens iets minder denigrerend moeten reageren, dat zou helpen.
disclaimer
Hey, je kunt ook normaal reageren... fijn.quote:
[..]
dat is een beetje actie - reactie uiteindelijk. Ik vind namelijk niet dat er überhaupt heel onredelijk is gedaan. Maar goed - jij vindt dat kennelijk wel, ook prima, maar weinig gegrond imo. Ik vraag me gewoon nog steeds oprecht af wat je blijft drijven.
Wat ik erg vind is dat ik om me heen zo veel ouders zie die de problemen met gedrag van hun kind niet eerst bij zichzelf zoeken. Want hoe pijnlijk ook, vaak is de belangrijkste reden van afwijkend of vervelend gedrag dat van de ouders.
Ja, ook bij mij. Die van mij gedragen zich soms ook ongewenst of anders. Dan kijk ik eerst naar mezelf. En heel vaak ben ik (of mijn vrouw) de reden van dat gedrag. Dat is geen HSP of stoornis, dat is gewoon en tekortkoming in opvoeding, die iedereen heeft, want we zijn allemaal mensen.
Het resulterende helicopterouderen en het zoeken naar allerlei externe oorzaken (want dan heb jij het als ouder tenminste niet fout gedaan) vind ik echt hel zorgelijk. In extreme mate noem je zoiets munchhausen by proxy.
Kortom; ik maak me wel zorgen over zoiets en ik proef in OUD en dit topic een tendens om daar positief op te reageren terwijl ik het zorgelijk vind. Dus ja, wat drijft me; die kinderen die het er maar mee moeten stellen. Want ik ben er van overtuig dat al die mensen wel enorm hun best doen maar in hun onzekerheid juist rare fratsen uithalen. Waaronder het verzinnen van of aan sluiten bij verzonnen syndromen of licht autistiforme trekjes onder gaan brengen in een diagnose met dito label en self-fulfilling prophecy.
Whatever...
Spanky, fijn dat jij fouten van je kind ook bij jezelf zoekt. Want ik heb toch vaak het idee dat jij alleen maar open staat voor mensen die precies zoals jij opvoeden.
Daarnaast geloof ik niet dat al het gedrag van kinderen aan de ouders te wijten is. Kinderen hebben ook slechte dagen, twijfelen ook wel eens of zijn ergens bang voor wat bepaald gedrag veroorzaakt.
En je zorgen maken hoe andere mensen hun kinderen opvoeden? Laat ouders die het op een andere manier doen ook in hun waarde. Jij doet het op de manier hoe het voor jou goed voelt. Ik doe het op mijn manier. Leven en laten leven in mijn ogen.
Daarnaast geloof ik niet dat al het gedrag van kinderen aan de ouders te wijten is. Kinderen hebben ook slechte dagen, twijfelen ook wel eens of zijn ergens bang voor wat bepaald gedrag veroorzaakt.
En je zorgen maken hoe andere mensen hun kinderen opvoeden? Laat ouders die het op een andere manier doen ook in hun waarde. Jij doet het op de manier hoe het voor jou goed voelt. Ik doe het op mijn manier. Leven en laten leven in mijn ogen.
Spanky, dankjewel voor je bezorgdheid, deze is echter niet nodig. Helikopterouders zijn ouders die meer dan andere ouders het leven van hun kinderen proberen te beïnvloeden, ze houden hun kinderen langer klein en afhankelijk.
Wij, school en ouders, zijn juist actief bezig om N zelfstandiger te leren worden, omdat hij het uit zichzelf vaak niet doet of durft. We proberen hem júist tegen grenzen aan te laten lopen, zijn eigen fouten te laten maken, zijn eigen keuzes te leren maken.
Maar als je het topic goed gelezen had, dan had je dat ook begrepen en niet alleen de bevestiging van je eigen overtuiging gelezen.
Je hebt het wel weer voor elkaar, hè. Weer alle aandacht naar jou.
Wij, school en ouders, zijn juist actief bezig om N zelfstandiger te leren worden, omdat hij het uit zichzelf vaak niet doet of durft. We proberen hem júist tegen grenzen aan te laten lopen, zijn eigen fouten te laten maken, zijn eigen keuzes te leren maken.
Maar als je het topic goed gelezen had, dan had je dat ook begrepen en niet alleen de bevestiging van je eigen overtuiging gelezen.
Je hebt het wel weer voor elkaar, hè. Weer alle aandacht naar jou.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Waarom zou ik niets mogen vinden van wat anderen doen? Ik zie om me heen dat men zelfreflectie ontwijkt en oorzaken elders zoekt. En 'gevoel' wordt weer het belangrijkste argument, net zoals 'geloof' dat was voor de verlichting. Ik ga daar niet in mee.quote:
Spanky, fijn dat jij fouten van je kind ook bij jezelf zoekt. Want ik heb toch vaak het idee dat jij alleen maar open staat voor mensen die precies zoals jij opvoeden.
Daarnaast geloof ik niet dat al het gedrag van kinderen aan de ouders te wijten is. Kinderen hebben ook slechte dagen, twijfelen ook wel eens of zijn ergens bang voor wat bepaald gedrag veroorzaakt.
En je zorgen maken hoe andere mensen hun kinderen opvoeden? Laat ouders die het op een andere manier doen ook in hun waarde. Jij doet het op de manier hoe het voor jou goed voelt. Ik doe het op mijn manier. Leven en laten leven in mijn ogen.
Er zijn allerlei stijlen, geen probleem. Maar los van de door jou genoemde slechte dagen zijn er heel wat kinderen die van psycholoog naar faalcursus naar psychiater worden gesleept. Met ouders die weigeren in de spiegel te kijken en hun eigen onzekerheid op het kind projecteren en het als een levenslange last meegeven.
Het is een vrij land en jij mag binnen grenzen van de wet doen wat je wilt. En ik mag in dit topic zeggen wat ik er van vind. Dat doe ik dan ook. En wie zich aangesproken voelt: wie de schoen past...
Whatever...
Ga je me nou beschuldigen? Of projecteer je je eigen behoeften niet alleen op je kind maar ook op mij?quote:
Spanky, dankjewel voor je bezorgdheid, deze is echter niet nodig. Helikopterouders zijn ouders die meer dan andere ouders het leven van hun kinderen proberen te beïnvloeden, ze houden hun kinderen langer klein en afhankelijk.
Wij, school en ouders, zijn juist actief bezig om N zelfstandiger te leren worden, omdat hij het uit zichzelf vaak niet doet of durft. We proberen hem júist tegen grenzen aan te laten lopen, zijn eigen fouten te laten maken, zijn eigen keuzes te leren maken.
Maar als je het topic goed gelezen had, dan had je dat ook begrepen en niet alleen de bevestiging van je eigen overtuiging gelezen.
Je hebt het wel weer voor elkaar, hè. Weer alle aandacht naar jou.
Whatever...
Aggos, wat denkt hij ver doorquote:
Bang om fouten te maken, bang dat hij niet snapt hoe het moet, bang dat hij het wel kan en weer vergeet. Laatst zei hij: "ik kan het werkje wel doen maar dan vergeet ik het daarna weer hoe het moest en dan kan ik het later niet aan mijn kindjes uitleggen
Heel herkenbaar en ik heb geen idee hoe je ermee om kunt gaan bij een kleuter, behalve vertellen dat je niet leert als je geen fouten maakt, want als je geen fouten maken dan kon je het blijkbaar al. Maar ja, eerlijk gezegd werkte dat hier op kleuterleeftijd ook nog niet. Hij leert nu reflecteren op zijn eigen gedrag.
N probeerde als kleuter werkjes (zowel knutselen als voorbereidend rekenen, taal en schrijven) op alle mogelijke manieren te ontwijken. En nee, wij zijn geen pushende ouders. Maar als heel groep 2 een werkje maakt en jouw kind verstopt zich onder een tafel, terwijl hij als bijna 4-jarige uit zichzelf dezelfde dingen al voor de lol deed, dan zorgt dat bij zowel leerkracht als ouders voor bezorgdheid.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Prima. Ik voel mezelf niet aangesproken. En ik denk dat niemand zich in dit topic echt aangesproken voelt.
Dus mocht je je zorgen maken om mijn kind, niet doen. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat je slapeloze nachten krijgt door mijn helicoptermanier van opvoeden.
Kunnen we nu weer ontopic gaan
Dus mocht je je zorgen maken om mijn kind, niet doen. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat je slapeloze nachten krijgt door mijn helicoptermanier van opvoeden.
Kunnen we nu weer ontopic gaan
Ik denk dat het beter is als we jouw posts nu gewoon negeren, Spanky. Je leest alleen wat je zelf wilt geloven.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |