OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
) wordt echt intens verdrietig als ik hem ergens op aan spreek. Dan praat ik bijna altijd over gebeurtenissen waar ik hem echt op moet aanspreken (oversteken zonder kijken, een krukje pakken om bij het gasfornuis te spelen of zijn broertje slaan).
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
) wordt echt intens verdrietig als ik hem ergens op aan spreek. Dan praat ik bijna altijd over gebeurtenissen waar ik hem echt op moet aanspreken (oversteken zonder kijken, een krukje pakken om bij het gasfornuis te spelen of zijn broertje slaan). Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Wat voel jij op het moment dat je m aanspreekt? Ergernis?
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Loj, dat herken ik wel. Meestal bespreek ik dat naderhand. Kan hij aangeven waar hij precies verdrietig van wordt? Dankt hij dat jij boos op hem bent?
Herkenning... ik krijg de indruk dat ze op zo'n moment heel klein wordt.quote:Op zondag 8 januari 2017 09:10 schreef Loj het volgende:
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Fake it till you make it...
Is het een idee om het negatieve ('dit mag niet') weg te laten en het anders in te steken? 'Kijk Ow, daar rijden auto's en het is gevaarlijk als je zonder te kijken oversteekt. Zullen we volgende keer samen kijken of het veilig is om over te steken?'quote:
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Die vervolgvragen kan ik wat mee LE 
Dat doe ik nu niet
Ik denk dat ik zelf bijna altijd al redelijk neutraal het gesprek in ga. Ik probeer oordelen juist weg te laten. Ik vind het wel echt situaties die ik moet benoemen.
Vandaag een interessante les gehad bij mijn opleiding kindercoach vandaag. Ging over de verschillende manieren van benaderen en daar echt wel wat nieuwe inzichten opgedaan. Nu proberen in praktijk te brengen
Tnx!
Dat doe ik nu niet
Ik denk dat ik zelf bijna altijd al redelijk neutraal het gesprek in ga. Ik probeer oordelen juist weg te laten. Ik vind het wel echt situaties die ik moet benoemen.
Vandaag een interessante les gehad bij mijn opleiding kindercoach vandaag. Ging over de verschillende manieren van benaderen en daar echt wel wat nieuwe inzichten opgedaan. Nu proberen in praktijk te brengen
Tnx!
Chris was als mini echt allergisch voor Nee.. Dan vroeg ik mijn man of hij koffie wilde, en antwoordde hij me met nee.. Hadden we een brullende peuter..
Maar wat anderen ook zeggen, rustig op lieve toon vertellen dat we het de volgende keer anders gaan doen, omdat het gevaarlijk/eng/pijnlijk/onaardig is (Je broertje wordt er verdrietig als je hem slaat, slaan hoort niet thuis in ons huis. Als je de volgende keer boos bent op x, dan zeg je dat met woorden tegen hem of tegen mij). Af en toe ging hij dan door, en dan pakte ik wel door. Hij zat ook gerust op de trap als hij doordraafde. Maar dat was bij hem echt overwogen momenten. Nu nog: De ene keer moet je voorzichtig inschieten als je iets wil bereiken. Een andere keer juist duidelijk en strikt om je doel te bereiken. Ik werd er steeds handiger is. Nu probeer ik het toch steeds meer "doorsnee" op te lossen, omdat de rest van de wereld ook zo doet.
Maar wat anderen ook zeggen, rustig op lieve toon vertellen dat we het de volgende keer anders gaan doen, omdat het gevaarlijk/eng/pijnlijk/onaardig is (Je broertje wordt er verdrietig als je hem slaat, slaan hoort niet thuis in ons huis. Als je de volgende keer boos bent op x, dan zeg je dat met woorden tegen hem of tegen mij). Af en toe ging hij dan door, en dan pakte ik wel door. Hij zat ook gerust op de trap als hij doordraafde. Maar dat was bij hem echt overwogen momenten. Nu nog: De ene keer moet je voorzichtig inschieten als je iets wil bereiken. Een andere keer juist duidelijk en strikt om je doel te bereiken. Ik werd er steeds handiger is. Nu probeer ik het toch steeds meer "doorsnee" op te lossen, omdat de rest van de wereld ook zo doet.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Deepfreece, same here. Omdat hij het uit zichzelf niet doet moet ik hem vaak een (figuurlijk, soms letterlijk) zetje geven zodat hij merkt dat hij het wel kan.
Tussen de middag bij het uit school halen vergeet hij constant zijn sleutel en doet zijn handschoenen aan voordat hij zijn fiets opgemaakt heeft, mag hij lekker iedere keer zelf achter komen en oplossen. En ik ben bijvoorbeeld ook de enige ouder in het zwembad die zijn kind pertinent weigert te helpen met omkleden en afdrogen, gegil en gejammer stoïcijns negerend.
Door schade en schande wijs geworden. Dan duurt het maar wat langer.
Normaal gesproken gaan kinderen zelf uitdagingen aan en worden zo zelfstandiger, maar N moet beetje bij beetje losgepeuterd worden
[ Bericht 5% gewijzigd door Twinkly op 10-01-2017 18:02:06 ]
Tussen de middag bij het uit school halen vergeet hij constant zijn sleutel en doet zijn handschoenen aan voordat hij zijn fiets opgemaakt heeft, mag hij lekker iedere keer zelf achter komen en oplossen. En ik ben bijvoorbeeld ook de enige ouder in het zwembad die zijn kind pertinent weigert te helpen met omkleden en afdrogen, gegil en gejammer stoïcijns negerend.
Door schade en schande wijs geworden. Dan duurt het maar wat langer.
Normaal gesproken gaan kinderen zelf uitdagingen aan en worden zo zelfstandiger, maar N moet beetje bij beetje losgepeuterd worden
[ Bericht 5% gewijzigd door Twinkly op 10-01-2017 18:02:06 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Hebben jullie ervaring met mensen die boos worden op je kind en/ of je kind ongewild aanraken en hoe ga je hiermee om?
N heeft moeite met leren zwemmen omdat hij het heel eng vindt om water in zijn gezicht/ ogen te krijgen. Hij zwemt best wel goed, maar komt niet verder omdat hij niet in het water durft te duiken en bijvoorbeeld ook zijn ogen dichthoudt bij het op zijn rug zwemmen (en dan tegen de rand van het zwembad botst). Deze dinsdag zag ik hem door het raam weer worstelen met leren duiken: hij gaat in de duikhouding staan, maar durft niet het water in te gaan en als hij dan eindelijk zover is om wel te duiken draait hij direct zo dat hij springt in plaats van duikt en zijn hoofd dus droog blijft. Wij hadden het er thuis al met hem over gehad om een oefenschema met hem op te stellen en dan iedere week in het zwembad te oefenen met duiken.
Maar dinsdag werd de zwemjuf dus heel boos op hem. Ze duwde hem op een stoeltje naast het zwembad en ging voor hem staan met een opgeheven vinger, terwijl ze hem dwong om haar aan te kijken door onder zijn kin te duwen en door hem bij zijn wangen te pakken. Ik stond in de kantine, achter glas, dus ik heb geen idee wat ze zei, maar ze kwam erg kwaad en dreigend over. N had geen idee wat ze had gezegd, hij was zo van streek dat hij helemaal dichtgeklapt was (logisch, vind ik).
De volgende dag, woensdag, had hij gymnastiek op school en vertelde hij mij thuis dit: Zijn vriendje was de tikker en N was aan het dromen, dus werd getikt. Waarop N helemaal beledigd was, want hij was er nog niet klaar voor om getikt te worden en zijn vriendje had toch kunnen zien dat hij er nog niet klaar voor was? Hij is zelf heel gevoelig voor de signalen van andere kinderen en zou dus ook werkelijk, ook wanneer het tijdens een gymspelletje is, iemand niet tikken als hij het gevoel heeft dat het niet eerlijk is omdat iemand niet oplet
Ik heb hem dus uitgelegd dat zijn vriendje precies deed wat de bedoeling was, namelijk iemand tikken. Dat was de opdracht, ook als iemand staat te dromen.
Maar zijn juf dacht dus dat hij boos was omdat hij niet tegen zijn verlies kon en sprak dit ook zo uit naar N en daarvan was hij nog meer beledigd. Ze heeft hem op schoot getrokken en probeerde hem blijkbaar te troosten, maar N gaf aan dit niet te willen. Toch bleef ze ermee doorgaan en N beschreef dat hij op de grond zat en dat zij met haar knieën tegen zijn oren drukte om hem vast te houden. Daarna was hij zo boos dat hij niks meer wilde en toen iedereen al uit de kleedkamer was nog in de kleedkamer zat toen de volgende klas binnenkwam.
N heeft moeite met leren zwemmen omdat hij het heel eng vindt om water in zijn gezicht/ ogen te krijgen. Hij zwemt best wel goed, maar komt niet verder omdat hij niet in het water durft te duiken en bijvoorbeeld ook zijn ogen dichthoudt bij het op zijn rug zwemmen (en dan tegen de rand van het zwembad botst). Deze dinsdag zag ik hem door het raam weer worstelen met leren duiken: hij gaat in de duikhouding staan, maar durft niet het water in te gaan en als hij dan eindelijk zover is om wel te duiken draait hij direct zo dat hij springt in plaats van duikt en zijn hoofd dus droog blijft. Wij hadden het er thuis al met hem over gehad om een oefenschema met hem op te stellen en dan iedere week in het zwembad te oefenen met duiken.
Maar dinsdag werd de zwemjuf dus heel boos op hem. Ze duwde hem op een stoeltje naast het zwembad en ging voor hem staan met een opgeheven vinger, terwijl ze hem dwong om haar aan te kijken door onder zijn kin te duwen en door hem bij zijn wangen te pakken. Ik stond in de kantine, achter glas, dus ik heb geen idee wat ze zei, maar ze kwam erg kwaad en dreigend over. N had geen idee wat ze had gezegd, hij was zo van streek dat hij helemaal dichtgeklapt was (logisch, vind ik).
De volgende dag, woensdag, had hij gymnastiek op school en vertelde hij mij thuis dit: Zijn vriendje was de tikker en N was aan het dromen, dus werd getikt. Waarop N helemaal beledigd was, want hij was er nog niet klaar voor om getikt te worden en zijn vriendje had toch kunnen zien dat hij er nog niet klaar voor was? Hij is zelf heel gevoelig voor de signalen van andere kinderen en zou dus ook werkelijk, ook wanneer het tijdens een gymspelletje is, iemand niet tikken als hij het gevoel heeft dat het niet eerlijk is omdat iemand niet oplet
Ik heb hem dus uitgelegd dat zijn vriendje precies deed wat de bedoeling was, namelijk iemand tikken. Dat was de opdracht, ook als iemand staat te dromen. Maar zijn juf dacht dus dat hij boos was omdat hij niet tegen zijn verlies kon en sprak dit ook zo uit naar N en daarvan was hij nog meer beledigd. Ze heeft hem op schoot getrokken en probeerde hem blijkbaar te troosten, maar N gaf aan dit niet te willen. Toch bleef ze ermee doorgaan en N beschreef dat hij op de grond zat en dat zij met haar knieën tegen zijn oren drukte om hem vast te houden. Daarna was hij zo boos dat hij niks meer wilde en toen iedereen al uit de kleedkamer was nog in de kleedkamer zat toen de volgende klas binnenkwam.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly, heel normaal kindergedrag dat je beschrijft. Veel kinderen zijn bang om hun hoofd onder water te doen. Mijn oudste dochter heeft er even voor nodig gehad om koppie onder te gaan. Het 'gat' is berucht bij zwemles.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
Whatever...
Dat het normaal kindergedrag is dat weet ik en daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over het gedrag van de leerkrachten.quote:
Twinkly, heel normaal kindergedrag dat je beschrijft. Veel kinderen zijn bang om hun hoofd onder water te doen. Mijn oudste dochter heeft er even voor nodig gehad om koppie onder te gaan. Het 'gat' is berucht bij zwemles.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
Ja, hij is regels gewend.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik zou dus echt pislink worden als een zwemjuf zo met mijn kind om zoi gaan. Ze had beter met jou moeten overleggen hoe en wat te doen.
Ik zou die gene zeker aanspreken op haar gedrag.
De juffrouw van school had misschien beter kunne luisteren maar denk wel dat de intentie goed was en misschien ook daar even in overleg mee gaan.
Maar goed dat is wellicht ook waar ik intussen aan gewend ben hoe de regels hier zijn.
Hier mogen de onderwijzers dat echt niet. Sterker nog, een van de nieuwe onderwijs assistenten is onze kapster en kennen we al jaren prive.
Nu was O. laatst intens verdrietig.. ik ben paar weken terug met spoed aantal dagen in NL geweest zonder de kindjes ivm pa die kritiek lag.
Sindsdien is hij weer tig keer wakker en heeft enorme verlatingsangst. Dus zo ook op school kan hij ineens intens bang worden. Onze kennis zei dus ook vind het zo hartverscheurend dat ik hem dan niet mag troosten anders dan even zijn handje vast te houden.
Sterker nog vanaf year 1 moeten ze als ze vallen zelf hun pleisters plakken...
Ik zou die gene zeker aanspreken op haar gedrag.
De juffrouw van school had misschien beter kunne luisteren maar denk wel dat de intentie goed was en misschien ook daar even in overleg mee gaan.
Maar goed dat is wellicht ook waar ik intussen aan gewend ben hoe de regels hier zijn.
Hier mogen de onderwijzers dat echt niet. Sterker nog, een van de nieuwe onderwijs assistenten is onze kapster en kennen we al jaren prive.
Nu was O. laatst intens verdrietig.. ik ben paar weken terug met spoed aantal dagen in NL geweest zonder de kindjes ivm pa die kritiek lag.
Sindsdien is hij weer tig keer wakker en heeft enorme verlatingsangst. Dus zo ook op school kan hij ineens intens bang worden. Onze kennis zei dus ook vind het zo hartverscheurend dat ik hem dan niet mag troosten anders dan even zijn handje vast te houden.
Sterker nog vanaf year 1 moeten ze als ze vallen zelf hun pleisters plakken...
Engaging Infinite Improbability Drive..
De zwemjuf is in de jaren 50 blijven hangen? Aangezien je dit met eigen ogen hebt zien gebeuren, zou ik haar daar direct op aanspreken. Het is voor ieder kind een manier van doen die onprettig is en zeer autoritair. Bovendien ook echt niet effectief. Een kind intimideren leidt niet tot een beter resultaat.
Wat betreft de gym: daar was je niet bij en dan is het wel lastiger. Je kunt dan wel vragen naar wat er is gebeurd omdat je kind zo van streek was en eventueel vragen of het klopt dat ze hem heeft vastgehouden. Als ze dat inderdaad heeft gedaan, kun je denk ik prima uitleggen daf dit voor jouw kind geen fijne manier is en dat je dit liever niet hebt.
Ik begrijp wel dat je geschrokken bent. Mij verbazen deze opvoedtechnieken ook wel. Ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn bij wie het wel goed werkt om ze op schoot te nemen en vast te houden maar het lijkt me logisch dat je deze methode alleen zo gebruikt na overleg met de ouders. Fysiek contact is altijd iets waar je zeer terughoudend mee om hoort te gaan.
Wat betreft de gym: daar was je niet bij en dan is het wel lastiger. Je kunt dan wel vragen naar wat er is gebeurd omdat je kind zo van streek was en eventueel vragen of het klopt dat ze hem heeft vastgehouden. Als ze dat inderdaad heeft gedaan, kun je denk ik prima uitleggen daf dit voor jouw kind geen fijne manier is en dat je dit liever niet hebt.
Ik begrijp wel dat je geschrokken bent. Mij verbazen deze opvoedtechnieken ook wel. Ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn bij wie het wel goed werkt om ze op schoot te nemen en vast te houden maar het lijkt me logisch dat je deze methode alleen zo gebruikt na overleg met de ouders. Fysiek contact is altijd iets waar je zeer terughoudend mee om hoort te gaan.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Het is soms lastig om de signalen goed te lezen door een juf. En als ze dan hun eigen beste manier gebruiken, is dat niet altijd de beste voor een kind.. Ik had vanochtend even iets met de oudste op school. En juf zei daarbij "als ik Chris nu zo zie, dan moet ik nu geen nee zeggen, want dat trekt hij niet".. Het is de eerste juf die dat bij hem ziet. Hij is heel subtiel in emotisch tonen, hij duikt iets ineens, beetje rode ogen, maar dit is dus de eerste juf die het echt ziet, en ondanks de subtiele uiting er wel goed op handelt (ipv doordouwen)..
Als ik moet gokken, dan heeft de juf hem bij gym echt proberen te kalmeren, alleen heeft ze de situatie niet goed overzien. En als hij in zijn drama het niet goed kan overbrengen(logisch op die leeftijd), dan kan het uit de hand lopen. Misschien even met juf overleggen hoe jullie hem kalmeren, en of ze iets aan jullie tips heeft?
Zwemles was hier ook een drama. Expres een zwemclub gevonden die het rustig aanpakten. Maar na een half jaar zul je toch eens je neus onder water moeten doen. De juffen durfden juist niet door te pakken, omdat ze bang waren dat Chris banger zou worden voor water EN hun niet meer zouden vertrouwen..
Met zo'n juf zou ik snel klaar zijn, dat zou ook niet meer goedkomen qua vertrouwen bij Chris..
en qua duiken:
Als ik moet gokken, dan heeft de juf hem bij gym echt proberen te kalmeren, alleen heeft ze de situatie niet goed overzien. En als hij in zijn drama het niet goed kan overbrengen(logisch op die leeftijd), dan kan het uit de hand lopen. Misschien even met juf overleggen hoe jullie hem kalmeren, en of ze iets aan jullie tips heeft?
Zwemles was hier ook een drama. Expres een zwemclub gevonden die het rustig aanpakten. Maar na een half jaar zul je toch eens je neus onder water moeten doen. De juffen durfden juist niet door te pakken, omdat ze bang waren dat Chris banger zou worden voor water EN hun niet meer zouden vertrouwen..
Met zo'n juf zou ik snel klaar zijn, dat zou ook niet meer goedkomen qua vertrouwen bij Chris..
en qua duiken:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mag ik het "een soort van" opnemen voor de juffen.
Zoals je vertelde over de zwemjuf klinkt het absoluut niet wenselijk. Maar ik zou eerst even vragen naar de situatie. Misschien duwde ze de kin omhoog om te laten zien waar die heen moest in het bad ja, onwaarschijnlijk... weet ik ook wel
Dan is het nog niet fijn voor jouw zoontje, maar is zij daarvan op de hoogte?
De schooljuf had vast goede intenties en kwam misschien zelf tot de conclusie dat ze verkeerd had gereageerd en heeft dit op een voor jouw zoon verkeerde manier op geprobeerd te lossen.
Ik zou in beide gevallen even open het gesprek in gaan waarbij je uitleg vraagt over de situatie en vervolgens uitlegt hoe ze dit bij jouw zoon moeten aanpakken. Ik ga altijd uit van de goede intenties van leerkrachten dus verwacht dat ze daar dan graag in meegaan...
nou misschien die zwemjuf niet, dan zou ik op zoek gaan naar een ander
Voorbeeld van een juf:
Zoals je vertelde over de zwemjuf klinkt het absoluut niet wenselijk. Maar ik zou eerst even vragen naar de situatie. Misschien duwde ze de kin omhoog om te laten zien waar die heen moest in het bad ja, onwaarschijnlijk... weet ik ook wel
Dan is het nog niet fijn voor jouw zoontje, maar is zij daarvan op de hoogte?
De schooljuf had vast goede intenties en kwam misschien zelf tot de conclusie dat ze verkeerd had gereageerd en heeft dit op een voor jouw zoon verkeerde manier op geprobeerd te lossen.
Ik zou in beide gevallen even open het gesprek in gaan waarbij je uitleg vraagt over de situatie en vervolgens uitlegt hoe ze dit bij jouw zoon moeten aanpakken. Ik ga altijd uit van de goede intenties van leerkrachten dus verwacht dat ze daar dan graag in meegaan...
nou misschien die zwemjuf niet, dan zou ik op zoek gaan naar een ander
Voorbeeld van een juf:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik heb trouwens de juffen van Ow uitgelegd dat hij het niet fijn vindt om in de aandacht te staan of bijvoorbeeld op schoot te worden genomen. En ze een tip gegeven om hem in "vreemde" situaties te koppelen aan een ander kindje dat net iets ouder is.
Oh ik zou dat van die zwemjuf ook niet tof vinden. Maar hee, ik reageer ook wel eens op een manier die niet de schoonheidsprijs verdient, ik zou zeker het gesprek aangaan (zonder daarin beschuldigend te zijn).
Oke, mijn Oudste lijkt een beetje vast te lopen op school. Al vanaf dit schooljaar is er veel onvrede, soms met duidelijke oorzaak maar vaker niet. Hij vindt alles moeilijk, wil elke dag niet naar school, huilt erg veel als hij uit school komt. Ik wijt het aan de afwezigheid van de vaste juf (waar hij een heel goede band mee heeft) vanwege zwangerschapsverlof. Ze wordt vervangen door twee juffen waar hij niets mee heeft, dat is duidelijk.
Gisteren kwam hij heel verdrietig uit school: ze hadden cito gehad en hij zei 'Ik voelde dat het heel belangrijk was en dat het heel erg was als ik een fout zou maken en daardoor ging ik bij elke vraag twijfelen en uiteindelijk heb ik alles maar gegokt omdat ik gewoon snel weg wilde'. Wat ik eerder vermoedde lijkt dus wel te kloppen: hij vindt zo'n toetsmoment niet fijn, verklaart ook zijn wisselende scores (soms foutloos, soms ronduit slecht). Ik heb gezegd dat ik denk dat het belangrijk is dat we juf inlichten, maar hij wil dit niet. Hij zegt dat ze dan nog meer dingen gaan uitleggen op een manier die hij 'toch niet begrijpt'. Ik vind het zo naar, hij was echt heel lang een kind dat met plezier naar school ging en nu is hij elke dag verdrietig en onzeker. En ik weet echt niet wat ik moet doen om het voor hem makkelijker te maken
Oke, mijn Oudste lijkt een beetje vast te lopen op school. Al vanaf dit schooljaar is er veel onvrede, soms met duidelijke oorzaak maar vaker niet. Hij vindt alles moeilijk, wil elke dag niet naar school, huilt erg veel als hij uit school komt. Ik wijt het aan de afwezigheid van de vaste juf (waar hij een heel goede band mee heeft) vanwege zwangerschapsverlof. Ze wordt vervangen door twee juffen waar hij niets mee heeft, dat is duidelijk.
Gisteren kwam hij heel verdrietig uit school: ze hadden cito gehad en hij zei 'Ik voelde dat het heel belangrijk was en dat het heel erg was als ik een fout zou maken en daardoor ging ik bij elke vraag twijfelen en uiteindelijk heb ik alles maar gegokt omdat ik gewoon snel weg wilde'. Wat ik eerder vermoedde lijkt dus wel te kloppen: hij vindt zo'n toetsmoment niet fijn, verklaart ook zijn wisselende scores (soms foutloos, soms ronduit slecht). Ik heb gezegd dat ik denk dat het belangrijk is dat we juf inlichten, maar hij wil dit niet. Hij zegt dat ze dan nog meer dingen gaan uitleggen op een manier die hij 'toch niet begrijpt'. Ik vind het zo naar, hij was echt heel lang een kind dat met plezier naar school ging en nu is hij elke dag verdrietig en onzeker. En ik weet echt niet wat ik moet doen om het voor hem makkelijker te maken
Zo verdrietig om kinderen zo te zien LE....
Je oudste zit toch in groep 5? Ik heb namelijk gemerkt dat kinderen vanaf 8-10 jaar zich echt bewust worden van toetsen en hoe belangrijk die zijn. *bleh stomme prestatiemaatschappij*.
Wat ideetjes waarvan er misschien iets bij je Oudste past...
-zou hij het fijn vinden belangrijke toetsen buiten de klas te maken
-toetsen in kleinere stukjes opdelen
-heeft hij was van een leuk plaatje/dingetje waar hij vrolijk van wordt en dit op zijn tafel plakken/leggen om naar te kijken als hij baalt.
-als hij iets moeilijk vind dat hij het meeneemt naar huis en dat jullie samen op zoek gaan naar welke manier/strategie er voor hem werkt, ook al is het een andere manier dan op school.
-samen thuis strategieboekje maken waarin hij af en toe terug kan kijken op school als hij er niet achter komt.
- hij heeft weinig vertrouwen in deze juffen toch? Is er een juf van een vorig jaar waar hij wel vertrouwen in heeft?
Ik vind het altijd heel "erg" als een kind echt niet graag meer naar school gaat.
Is er heel toevallig een kindercoach (of leerkracht met ervaring in kindergesprekken) op school? Dan blijft het nog "klein" en met 1 krachtgericht (dus niet meteen oplossingsgericht) gesprek kan je al heel ver komen
Je oudste zit toch in groep 5? Ik heb namelijk gemerkt dat kinderen vanaf 8-10 jaar zich echt bewust worden van toetsen en hoe belangrijk die zijn. *bleh stomme prestatiemaatschappij*.
Wat ideetjes waarvan er misschien iets bij je Oudste past...
-zou hij het fijn vinden belangrijke toetsen buiten de klas te maken
-toetsen in kleinere stukjes opdelen
-heeft hij was van een leuk plaatje/dingetje waar hij vrolijk van wordt en dit op zijn tafel plakken/leggen om naar te kijken als hij baalt.
-als hij iets moeilijk vind dat hij het meeneemt naar huis en dat jullie samen op zoek gaan naar welke manier/strategie er voor hem werkt, ook al is het een andere manier dan op school.
-samen thuis strategieboekje maken waarin hij af en toe terug kan kijken op school als hij er niet achter komt.
- hij heeft weinig vertrouwen in deze juffen toch? Is er een juf van een vorig jaar waar hij wel vertrouwen in heeft?
Ik vind het altijd heel "erg" als een kind echt niet graag meer naar school gaat.
Is er heel toevallig een kindercoach (of leerkracht met ervaring in kindergesprekken) op school? Dan blijft het nog "klein" en met 1 krachtgericht (dus niet meteen oplossingsgericht) gesprek kan je al heel ver komen
Ik vind dat er echt een duidelijk verschil zit tussen een kind streng en eventueel 'intimiderend' toespreken en een kind daarbij ook aanraken. Zoals ik het lees, heeft de zwemjuf hem bij de kin en de wangen gepakt. Dat is een fysieke intimidatie waarvan ik vind (als docent) dat die een (ontoelaatbare) grens overgaat en waar ik als ouder iets van zou zeggen. Uiteraard op een nette manier en door eerst vragen te stellen. Als een ouder gaat schelden of ruzie zoeken, houdt het natuurlijk ook op.quote:Op dinsdag 24 januari 2017 10:00 schreef Loj het volgende:
Mag ik het "een soort van" opnemen voor de juffen.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ben ik het helemaal mee eens, Maar ik bedoelde meer te zeggen... ga open het gesprek in.quote:Op dinsdag 24 januari 2017 11:08 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Ik vind dat er echt een duidelijk verschil zit tussen een kind streng en eventueel 'intimiderend' toespreken en een kind daarbij ook aanraken. Zoals ik het lees, heeft de zwemjuf hem bij de kin en de wangen gepakt. Dat is een fysieke intimidatie waarvan ik vind (als docent) dat die een (ontoelaatbare) grens overgaat en waar ik als ouder iets van zou zeggen. Uiteraard op een nette manier en door eerst vragen te stellen. Als een ouder gaat schelden of ruzie zoeken, houdt het natuurlijk ook op.
Misschien had hij op zijn tong gebeten en wou ze daarnaar kijken (natuurlijk denk ik dat ook niet, maar je weet maar nooit).
Dus ik zou bijvoorbeeld een gesprek starten met: "ik zag dat je vorige week Hem bij zijn kin en wangen pakte, was dat om hem terecht te wijzen of was er iets anders aan de hand....
Twinkly, ik zou denk ik met de zwemjuf in gesprek gaan. Vragen wat er gebeurde. En dat je ziet dat hij zo moeite heeft met water in zijn gezicht. Of ze wellicht tips heeft.
En ik denk dat jij haar misschien nog wel een tip kan geven over hoe ze N. dingen uit kan leggen op een manier die beter bij hem past.
Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ik vind trouwens dat N. het best wel duidelijk kan vertellen (zoals je het schrijft tenminste komt het vrij duidelijk over )
Evenstar
L-E: wat naar dat je oudste het zo niet naar zijn zin heeft op school. En dat hij zo worstelt met die stomme Cito… is het een idee om samen met hem het gesprek met juf aan te gaan?
Onze jongste maakt het zichzelf zo lastig… die kan zichzelf zo in de weg zitten.
Vind dat ze alles moet kunnen en het ook gelijk goed moet doen.
Vanmorgen wilde ze iets kleuren en de stift deed het niet, dan wordt ze kwaad. Ze moet NU een nieuwe stift. Die heb ik niet 's ochtends vroeg en ook geen tijd om op zoek te gaan naar een die het wel doet. Kwaad was ze. Vervolgens gooit ze haar tekening weg, wil een nieuw strookje knippen, maar dat ging scheef. Nog kwader.
Ze legt de lat heel hoog voor zichzelf en dan is ze boos dat het niet gelijk lukt.
Zo durfde ze op school ook niks te vragen, want dan ben je dom, had ze bedacht.
Hier heb ik het met juf over gehad en later nog met jongste erbij. Dat juf haar op het hart heeft gedrukt dat ze echt mag vragen als ze het niet weet. En ze hebben afgesproken dat juf af en toe ook even aan haar vraagt of het lukt. Dat ging eigenlijk wel beter.
Maar op het moment is het weer een bonk frustratie…
En ik denk dat jij haar misschien nog wel een tip kan geven over hoe ze N. dingen uit kan leggen op een manier die beter bij hem past
.Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ik vind trouwens dat N. het best wel duidelijk kan vertellen (zoals je het schrijft tenminste komt het vrij duidelijk over
)Evenstar
L-E: wat naar dat je oudste het zo niet naar zijn zin heeft op school. En dat hij zo worstelt met die stomme Cito… is het een idee om samen met hem het gesprek met juf aan te gaan?
Onze jongste maakt het zichzelf zo lastig… die kan zichzelf zo in de weg zitten.
Vind dat ze alles moet kunnen en het ook gelijk goed moet doen.
Vanmorgen wilde ze iets kleuren en de stift deed het niet, dan wordt ze kwaad. Ze moet NU een nieuwe stift. Die heb ik niet 's ochtends vroeg en ook geen tijd om op zoek te gaan naar een die het wel doet. Kwaad was ze. Vervolgens gooit ze haar tekening weg, wil een nieuw strookje knippen, maar dat ging scheef. Nog kwader.
Ze legt de lat heel hoog voor zichzelf en dan is ze boos dat het niet gelijk lukt.
Zo durfde ze op school ook niks te vragen, want dan ben je dom, had ze bedacht.
Hier heb ik het met juf over gehad en later nog met jongste erbij. Dat juf haar op het hart heeft gedrukt dat ze echt mag vragen als ze het niet weet. En ze hebben afgesproken dat juf af en toe ook even aan haar vraagt of het lukt. Dat ging eigenlijk wel beter.
Maar op het moment is het weer een bonk frustratie…
Fake it till you make it...
Er worden vrij veel faalangst reductietrainingen gegeven, misschien is dat iets, L-E? En Nijna misschien ook?
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Twinkly, wat betreft het zwemmen zou ik naar de juf gaan een aangeven wat je zag gebeuren en dat jij er geen fijn gevoel van kreeg.
Wat betreft bet gymen zou ik open vragen wat er gebeurd is.
L-e, wat naar dat je oudste het zo moeilijk heeft
Loj, wat een nare gebeurtenis waarin jij niet eens iets kon uitleggen. Ik geloof dat ik meteen een beetje snap waar het gedrag vandaan komt bij het jongetje
Hier is ze vandaag op school begonnen. Zin had ze echt niet. Ze wilde ook niet bij de juf. Hopelijk went ze snel
Wat betreft bet gymen zou ik open vragen wat er gebeurd is.
L-e, wat naar dat je oudste het zo moeilijk heeft
Loj, wat een nare gebeurtenis waarin jij niet eens iets kon uitleggen. Ik geloof dat ik meteen een beetje snap waar het gedrag vandaan komt bij het jongetje
Hier is ze vandaag op school begonnen. Zin had ze echt niet. Ze wilde ook niet bij de juf. Hopelijk went ze snel
Dankjulliewel voor jullie input Ja, ik ga sowieso open in gesprek, helemaal bij de leerkracht, want ik heb het natuurlijk alleen maar van horen zeggen. Ik twijfel nog wel of ik in gesprek wil gaan, omdat ze de vorige keer dat ik haar sprak over een ander incident heel duidelijk liet blijken dat ik niet zo moest zeuren (Ik vroeg toen, ook open en niet beschuldigend, waarom N voor straf met zijn hand op zijn rug moest staan tijdens het rekenen toen hij over de tafel leunde tijdens het werken). We hebben dus geen relatie waarin je gewoon samen overlegd over hoe je N het beste kunt helpen. En ik denk ook eigenlijk wel dat ze nu wel doorheeft dat dit niet de manier is om met N om te gaan? Hij liet het in ieder geval duidelijk blijken.
Ja, hij kan heel goed verwoorden wat er gebeurd is en waarom.
Wat betreft de zwemjuf. Dat is een hele directe en autoritaire tante. De zwemvereniging werkt met vrijwilligers en zij is juist gevraagd om N te begeleiden omdat ze een SPW diploma heeft.
N zit al 1,5 jaar op zwemles en komt niet verder. Ze duwen hem iedere les een aantal keren onder water en hij snapte ook wel dat dat moet, maar het werkt tot nu toe nog niet om hem minder angstig te maken.
Ja, ik ga sowieso open in gesprek, helemaal bij de leerkracht, want ik heb het natuurlijk alleen maar van horen zeggen. Ik twijfel nog wel of ik in gesprek wil gaan, omdat ze de vorige keer dat ik haar sprak over een ander incident heel duidelijk liet blijken dat ik niet zo moest zeuren (Ik vroeg toen, ook open en niet beschuldigend, waarom N voor straf met zijn hand op zijn rug moest staan tijdens het rekenen toen hij over de tafel leunde tijdens het werken). We hebben dus geen relatie waarin je gewoon samen overlegd over hoe je N het beste kunt helpen. En ik denk ook eigenlijk wel dat ze nu wel doorheeft dat dit niet de manier is om met N om te gaan? Hij liet het in ieder geval duidelijk blijken.Ja, dit dus. Precies! Het ging niet over het incident daarvoor, dat was voor de duidelijkheid en om aan te geven dat zijn grote rechtvaardigheidsgevoel hem in de weg zat en dan daaroverheen dus nog dat de juf zijn grens niet respecteert.quote:
Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ja, hij kan heel goed verwoorden wat er gebeurd is en waarom.
Wat betreft de zwemjuf. Dat is een hele directe en autoritaire tante. De zwemvereniging werkt met vrijwilligers en zij is juist gevraagd om N te begeleiden omdat ze een SPW diploma heeft.
N zit al 1,5 jaar op zwemles en komt niet verder. Ze duwen hem iedere les een aantal keren onder water en hij snapte ook wel dat dat moet, maar het werkt tot nu toe nog niet om hem minder angstig te maken.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Nijna, wat je beschrijft herken ik ook heel erg. Hij is ervan overtuigd dat hij alles weet, alles kan, en accepteert het niet van zichzelf als hij fouten maakt. Heel zwaar, ook omdat hij dus zelden iets vraagt, want hij weet alles toch al
Aan een faalangst-training oid zat ik ook te denken. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik dat in moet bouwen in zijn schema met school en gitaarles en binnenkort weer logopedie. Nog even kijken hoe we dat vorm willen geven.
Loj, kan ik gewoon tegen juf zeggen dat ik denk dat het beter is als hij apart de toetsen maakt? Hij heeft eigenlijk alleen met de eigen juf een band, dat is ook de juf die met de klas mee gaat elk jaar dus hij zit al jaren bij haar in de klas. Geen kindercoach op school, wel een IB'er die op en af ziek is. Ik zal kijken of zij iets kan betekenen.
Aan een faalangst-training oid zat ik ook te denken. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik dat in moet bouwen in zijn schema met school en gitaarles en binnenkort weer logopedie. Nog even kijken hoe we dat vorm willen geven.
Loj, kan ik gewoon tegen juf zeggen dat ik denk dat het beter is als hij apart de toetsen maakt? Hij heeft eigenlijk alleen met de eigen juf een band, dat is ook de juf die met de klas mee gaat elk jaar dus hij zit al jaren bij haar in de klas. Geen kindercoach op school, wel een IB'er die op en af ziek is. Ik zal kijken of zij iets kan betekenen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |