Hooggevoelige (HSP) en Hooggevoelige Strong-Willed (HSS) Kinderen

quote:

Op zondag 18 december 2016 08:36 schreef Loj het volgende:
Dank Morretje nog op de reactie op de angsten. Ik ben "bang" hoe Ow straks op gewoon de prentenboeken gaat reageren. En terwijl ik dit schrijf denk ik: boeiend hoe mijn kind dan reageert, als ze hem maar serieus nemen. Tnx!

Onze zoon zat in groep 1 regelmatig met zijn handen voor zijn oren tijdens het voorlezen. Nu in groep 2 heeft hij dat niet meer nodig en geniet hij van het voorlezen. Wat heel erg geholpen heeft is dat de juf hem heel serieus nam; ze bereidde hem voor op verhalen waarin S zich teveel zou kunnen inleven en zorgde altijd dat er zorgzaam kindje naast S zat. En als het echt te eng was mocht S in de leeshoek zelf een boekje gaan lezen.

Mevr Mus, heerlijk dat jouw kleuter z'n ei kwijt kan bij de judo!
Overlopende hoofdjes… ik weet het niet zo goed. Wat de jongste (7) hier nog wel eens doet als ze in bed ligt en niet kan slapen, is luisteren naar de regenboogtrap. Toen ze hoorde dat er ook nog “de piekerballon” bestaat, vroeg ze of ze die ook mocht.
Overdag wil ze wel even tabletten of tv kijken. En buiten spelen, maar dat doet ze nu wat minder in de winter. Knutselen/kleien e.d. doet ze ook graag.
Succes met bespreken, hopelijk geeft dat wat rust.

quote:

Op zondag 18 december 2016 08:36 schreef Loj het volgende:
Hier helpt hele dagen niets inplannen heel goed tegen de overprikkeling. Gewoon helemaal niets, nog geen boodschapje. Alleen met z'n viertjes.

Dat doen wij ook heel veel! Ik probeer daar ook altijd 1 weekend-dag voor vrij te houden..
Daar knappen we allemaal weer van op

quote:

Op zondag 18 december 2016 08:33 schreef Jopie78 het volgende:

[..]

Projecteer je hiermee niet jouw faalangst/onzekerheid op hem?

Je doet het goed! Laat de statistieken los, hij hoeft niet mee te komen, met niemand niet. Hij hoeft zich alleen comfortabel te voelen in elke situatie. Als je een paar jaar verder bent, komen zijn leeftijdsgenoten ook niet mee met hem..

Nogmaals, van een vreemde op het internet, die zich herkent in jouw (zoons) verhaal, JE DOET HET GOED!

Dank je wel

quote:

Op maandag 19 december 2016 21:35 schreef Skoap het volgende:

[..]

Dat doen wij ook heel veel! Ik probeer daar ook altijd 1 weekend-dag voor vrij te houden..
Daar knappen we allemaal weer van op

Dat proberen wij ook, om in elk geval 1 dag in het weekend vrij te houden.
Ik moet zeggen dat wij daar ook allemaal wel weer van opknappen.

quote:

Op zaterdag 17 december 2016 13:51 schreef AwayTL het volgende:

[..]

Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?

Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.

Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen .

http://www.zorgwijzer.nl/vergoeding/speltherapie

Lang verhaal, voor wie het wil lezen, hieronder in spoiler

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
_{Oftewel, ruimte is begrensd.}

quote:

Op woensdag 21 december 2016 09:24 schreef Moonah het volgende:
Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
_{Oftewel, ruimte is begrensd.}

Dat ^

quote:

Op woensdag 21 december 2016 09:24 schreef Moonah het volgende:
Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
_{Oftewel, ruimte is begrensd.}

Mooie Moonah!

Ik gaf mijn oudste ook de ruimte binnen duidelijke grenzen. Grenzen lagen soms laag, soms hoger. Soms net over zijn eigen grens heen. In bepaalde periodes soms ook wat korter. Maar vooral duidelijkheid. En vooral in vakanties, en voordat hij naar school ging overzicht in de dagen brengen. Redelijk vast ritme (maar niet te strikt ivm vastroesten gewoontes), op gekke dagen overzicht maken met tekeningen. Misschien kun je iets met pictogrammen?

Mijn oudste gaf ook snel speelgoed weg, maar dat was vooral angst. Andere kindjes hoefden maar te kijken en hij gaf het al. Zelfs als ze het niet wilden
Hem steeds opnieuw uitgelegd dat als hij de dingen weggeeft, hij er zelf niet meer mee kan spelen en of hij dat echt wilde. Na een lange periode kwam hij erachter dat hij soms dingen echt ging missen en hield hij dingen beter vast. Hem dus vooral geleerd om ook echt naar zichzelf te luisteren, niet alleen naar anderen..

Thanks Moonah. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Ik vind het echter zo verdomd moeilijk om mijn grenzen te stellen. De keren dat ik het strikt doe, en dat is best regelmatig, heeft dat extreme driftbuien tot gevolg (en de ander wordt dan boos op mij omdat ik boos ben op haar zus. Die roept: "in de hoek mama Stout! In de hoek mama!" Dat is namelijk hun ultieme straf") Ik ben dan in conflict met mezelf: ben ik te streng? Ben ik te hard? En dat voelt ze hartstikke goed aan. Waardoor ik nog meer getest word.

Als ik haar laat kiezen tussen 2 dingen, bijv. 2 paar sokken 's ochtends, of 2 dingen op brood: kaas of zoet, dan kan ze bijna niet kiezen. En als ze dan gekozen heeft, en haar zus wil vervolgens wat anders, dan wil zij dat ook weer. Moet ik dan vasthouden aan haar eerste keuze? Ik vind van wel, want ze heeft gekozen. Maar als ik dat doe, is er weer een driftbui.

Vanochtend was het weer raak. Ik had de kat binnengelaten terwijl zij dat had willen doen. Gevolg: een half uur lang in een hoekje zitten mokken en huilen.

Sommige dingen passen bij hun peuterleeftijd, die ook niet makkelijk is voor hunzelf. Sommige dingen passen daar niet bij, waardoor ik vermoedens heb van HSS en HSP. Maar hoe kan je dat toetsen? Zeker op hun leeftijd lijkt me dat lastig.

Ik ben onlangs begonnen met de klok. Als de grote wijzer op de 9 staat, gaan we naar boven. Als de wijzer op de 11 staat, gaan we zus en zo... Dat lijkt te helpen en lijkt ze te begrijpen. Nog wel gemok, maar geen enorme strijd meer.

Ook tel ik vaak. 's Avonds na het eten gaan we naar boven om de pyjama aan te doen. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze bij de trap zijn. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze hun jas hebben gepakt. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze in hun autostoeltje zitten. Enz. Dat helpt ook enigszins. Hoewel de moeilijke van de 2 de laatste tijd steeds weer haar grenzen opzoekt waardoor er weer een conflict komt. Ik heb tot 5 geteld en ze zit niet in haar stoeltje, dus zet ik haar er in. Woede! Boos! Driftbui! Zich zo stijf maken als een plank zodat ik de riempjes niet dichtkrijg. Want ze wil het zelf gedaan hebben. En ik voel me weer rot. Ga aan mezelf twijfelen, wat doe ik toch verkeerd? Zit ik met een jankend kind in de auto.

's Avonds voor het slapen gaan nemen we altijd de dag met ze door. Dat vinden ze fijn en ze luisteren daar graag naar. Ook nemen we dan de komende dag met ze door. Wat gaan we doen? En wanneer gaan we dat doen? Ook dat lijken ze te waarderen.

Goed idee om met pictogrammen te werken, daar ben ik nog niet aan begonnen. Misschien een idee om een uur-schema te maken zodat ze meer regelmaat hebben. Daar hebben ze blijkbaar enorm veel behoefte aan.

Bedankt voor het lezen van mijn epistels. Alleen al het van me afschrijven maakt dat ik me iets relaxter voel.

Niet twijfelen aan jezelf. Je bent zoekende naar wat het beste werkt.
Ik denk dat je de driftbuien ook mag begrenzen. Maar daar heb ik makkelijk praten mee. Mijn kind heeft ze nauwelijks gehad.

Wij gebruiken deze: https://www.gezinnig.nl/weekplanner-voor-kids.html groot succes hier, maar L is wel iets ouder (4)

Had je ook al gelezen over temperamentvolle kinderen? Misschien vind je daar ook wat herkenning & tips: http://www.evabronsveld.n(...)tvolle_kinderen.html

Musique, ik herken veel van wat je zegt. Dat extreem opmerkzame en vooral ook de eindeloze drifbuien om ogenschijnlijk niets. Moeilijk hè? Mjin zoon is inmiddels bijna 5 en wat ik nu weet is dat het minder wordt. Het faseert echt uit als ze meer grip krijgen op hun gevoelens en ze beter onder woorden kunnen brengen. Hij kan nog steeds vrij heftig reageren, maar het is nu altijd te snappen en ook steeds vaker verdriet in plaats van alleen maar boosheid. Bovendien gaat het veel sneller over en rollen we niet van de ene boze bui in de andere. Wat mij helpt is dat ik weet dat mijn kind zijn eigen grenzen kent en deze durft uit te spreken. Ik hoef niet zo snel bang te zijn dat hij dingen tegen zijn zin doet. Zeker bij een meisje dat zo graag lief is en iedereen naar de zin maakt, lijkt het me een fijn idee dat ze ook voor zichzelf op komt.

Wat ik ook geleerd heb is dat consequent zijn om het consequent zijn niet werkt. Hoe harder ik besluit een grens te stellen 'omdat hij het toch moet leren', hoe meer hij zich vastbeet. Er zijn op een dag 1001 dingen die niet kunnen en mogen dus ik hoeft niet per se een voorbeeld te stellen. Liever geef ik het voorbeeld door zelf flexibel te zijn en niet mijn zin door te drijven. Tellen werkte mede daardoor ook echt averechts. De druk van het moeten lokt vooral verzet uit. Ik probeer dat te vervangen met meedenken "wat moeten we nog doen voordat we weggaan? Je weet dat je in het stoeltje moet als we met de auto gaan, ga je vast zitten"

Begrenzen van keuzes zou ik in dat licht vooral doen omdat kiezen vaak overweldigend is. Mijn zoon had soms moeite met het idee dat je moet kiezen dus dat je ook iets niet kiest en dat je proces eindeloos kunt herhalen door steeds op je keuze terug te komen. Daar kon hij enorm van in de war raken. Dus in jouw voorbeeld zou ik haar misschien wel een keer op de keus terug laten komen maar niet drie keer. En dat ook benoemen "ik snap dat je het heel lastig vindt om te kiezen. Ik maak nu een boterham kaas voor je. Als je straks nog zoet wilt, dan mag dat". Tenzij de boterham al gesmeerd is, dan is het jammer en dan leer je dus dat het soms anders gaat dan je dacht. Sowieso werken hier dat soort voldongen feiten veel beter dan ik die grenzen stel om het grenzen stellen.

Ik volg nu een post-doctorale opleiding en ben daarom ook veel bezig met de ontwikkeling van kinderen. Aansluitend op het begrenzen van driftbuien is een van de dingen die ik daaruit oppik dat het als ouders vooral belangrijk is om kinderen te helpen hun gevoelens te kanaliseren. Dus zij gooien hun woede, angst en verdriet naar buiten en jij pakt dat op. Je ontwart het gevoel, probeert een oorzaak te vinden en soms een oplossing, geeft er woorden aan en maakt het behapbaar. Uiteindelijk gaat het kind dat internaliseren. Dat betekent dus niet dat je driftbuien moet voorkomen of moet afkappen maar dat je je kind leert om ermee om te gaan.

En tot slot: dat je andere dochter jou bestraffend toespreekt is heel normaal Jonge kinderen hebben nog niet het besef dat mama-die-boos-is dezelfde is mama-die-lief-is. Dus op zo'n moment bén je ook echt een boze enge vrouw die op mama lijkt. Als ze maar blijven ervaren dat je ook vanzelf weer gewoon mama wordt, dan leren ze dat vanzelf Inderdaad niet twijfelen hoor, en zeker niet daardoor!

Mooie waardevolle post CS, ik +1 op alles even

Jij kunt zo mooi nuanceren ClubSoda!

Skoap, superbedankt voor je links! Daar kan ik zeker wat mee!! Als ik de beschrijving van temperamentvolle kinderen lees, daar herken ik mijn dochter(s) 100% in terug. Echter vraag ik me af wat het verschil is tussen temperamentvolle kinderen en HSP in combi met HSS. Ik vind dat de raakvlakken heel erg overeen komen. Hoe dan ook, er zijn zo te lezen meer kinderen met dezelfde eigenschappen als mijn dochter en alleen al dat is voor mij fijn te lezen. Ik voelde me er zo alleen in.

ClubSoda, wat weet je mijn tegenstrijdige gevoel goed te verwoorden en te verklaren Ontzettend bedankt voor je verhelderende post. Ook het gedrag van mijn andere dochter naar mij toe als ik weer een conflict heb met haar zus. Ik begrijp het nu iets beter. Ik vind het zó naar, de hele tijd conflicten en strijd. Let wel: soms zijn er ook weken waarin het uitzonderlijk goed gaat en er nauwelijks strijd is. Maar zeker nu, met een broertje op komst, voelt ze de spanning van de naderende bevalling en het onbekende van de tijd daarna. Ik denk dat het op dit moment ook extra zwaar maakt.

Twinkly, wat herkenbaar, het gedrag van jouw zoon! Het lichamelijke affectie zoeken herken ik: iedere ochtend na het opstaan hebben we samen een knuffelkwartiertje Als papa thuis komt van zijn werk, dan gooien ze hem uit enthousiasme bijna op de grond Hij wordt platgeknuffeld! Ook het aandacht vragen is herkenbaar. Ik voel me soms letterlijk leeggezogen na een paar uurtjes met mijn meiden. Vanochtend gingen we kleien. Vanaf 10 uur heb ik geprobeerd om er even 2 minuten tussenuit te knijpen om onze kippen buiten te laten (die lopen vrij rond in de achtertuin), maar het heeft tot 12 uur geduurd tot ik de kans kreeg. Ik moet daar echt een balans in zien te vinden, het doseren van aandacht.

Wat een herkenbare post Musique.

Hoe gaat het bij iedereen met de feestdagen?
Hier is de koek wel aardig op merk ik.
De klapper was afgelopen woensdag. Eva had kerstdiner op school tot 19.15. Het ging enorm goed en ook thuis was ze super enthousiast.
Om 19.45 ging ze naar bed. En daar kwam alle spanning eruit. Boos! Met knuffel gooien, eigenlijk met alles waarbij ze het gevoel had veilig te kunnen gooien (toch niets kapot willen maken maar echt gooien om het eruit te gooien) en krijsen. KRIJSEN!
We hebben vanalles geprobeerd. Van stevig bij ons houden tot ernaast zitten en er 'zijn'. Opties aanbieden (samen in het grote bed slapen, liedjes zingen, voorlezen), maar ze was niet bereikbaar leek het.
Ze was echt de weg kwijt.
Uiteindelijk zijn We toch samen in ons bed beland en terwijl ze daar boos lag te zijn heb ik even mijn telefoon gepakt. Er kwamen allemaal foto's binnen van het kerstdiner.
Ik kreeg Eva zo ver dat We ze samen hebben gekeken en al pratend hierover kwam ze tot rust. Gelukkig waren er 40 foto's
Daarna nog een verhaaltje voorgelezen. Net voor 22.00 sliep ze.
Maar jemig zo had ik ze nog nooit gezien.
Ze leek helemaal de weg kwijt.

Gelukkig hadden we de dag erna weer een afspraak met de mevrouw van het JOT en heb ik de situatie aangekaart.
Eigenlijk hebben we goed gehandeld, maar ik kreeg wel als tip mee om tussen het vrolijke stuitermoment beneden en het naar bed gaan, eerst een rustmoment te creëren. Die hadden we nu een beetje overgeslagen.

Op het moment is bijna alles strijd. Iedere dag heeft ze hoofdpijn/buikpijn/noem maar op.

Maar....ze kan sinds deze week ook ineens veel beter vertellen hoe ze zich voelt en waarom. En dat helpt.

/einde dagboek

Och Danic, wat heavy! En ik herken het gedrag van mijn kleine meisje in jouw dochter. Ik kan me voorstellen dat je er even doorheen zit.

Is diarree een teken van overprikkeld zijn Twinkly? Mijn meisje heeft ook vaak diarree. Of ze zit helemaal verstopt, dat gebeurt ook nog wel eens. Wat stom dat ze jouw kind naast de drukste van de klas hebben gezet

Hier gisteren 3 verschrikkelijke driftbuien gehad. Ik was zo gevloerd dat ik tijdens de laatste driftbui niet meer de puf had om op haar te reageren. Het was tijdens het eten en ik heb stoïcijns mijn bord leeggegeten. Mijn man probeerde nog wel te sussen maar kon niet tot haar doordringen. Na een half uur was het over en was het net alsof er niets was gebeurd.
Vandaag slechts één driftbui, ook weer tijdens het eten. Gelukkig konden we die vrij snel onder controle krijgen. Het lastige is dat ik tijdens een driftbui nauwelijks contact met haar krijg en dat ze eigenlijk nog te klein is om uit te drukken wat ze voelt.

Morgen krijgen we een Nederlandse dame op bezoek die hier in de buurt woont. Ze heeft erg veel met autistische kinderen en hun families gewerkt. Ze heeft ook ervaring met ADD, ADHD, oppositionele gedragsstoornis en hooggevoelige kinderen, plus een flink aantal gedegen opleidingen hierin. Ik verwacht geen wonderen maar hoop wel een aantal handvatten van haar te kunnen krijgen.

Wie weet heeft die dame wel een paar handvatten Musique dat zou fijn zijn .

Onze jongste had van de week na het kerstdiner op school een nogal onrustig nachtje, wakker geworden en paar uur wakker gelegen. Ik heb haar de volgende ochtend maar laten uitslapen, ze werd anderhalf uur later dan normaal wakker dus ze had het blijkbaar ook nodig, want dat doet ze normaal gesproken nooit.

Danic en musique wat heftig zeg...

Twinkly ook al zo een overprikkeld manneke.

Hier valt het eigenlijk reuze mee, maar goed hier komt het meestal na de ellende..