OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis.
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #18...
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #18...
mijn laatste post:
quote:Op zondag 9 februari 2014 20:10 schreef Cholula het volgende:
Cygne wat klink je sterk, maar ik kan me zo goed voorstellen dat verschillende emoties door elkaar heen gaan.
Wat ontzettend confronterend om zulke post in de brievenbus te vinden, Kursor
Ik heb het zo ontzettend gehad met het vloeien! Afgelopen woensdag bleek mijn baarmoeder nog niet helemaal schoon te zijn, maar ik hoef gelukkig geen curretage want het is nog maar een klein beetje wat er nog zit.
Donderdag verloor ik flink wat bloederige slijm en daarna werd het bloeden minder, helaas was dat van korte duur want ondertussen loopt het weer flink door.
Over twee weken mag ik weer naar de gyn en als het dan nog niet gestopt is, gaan we vast een nieuw plan bedenken.
Hoe lang ben je nu al aan t vloeien cholula?
Ik heb t nu al gehad met dat bloed na een week.
En dank iedereen.
Gelukkig kan ik er met mijn man goed over praten en dan huilen we samen en dan kunnen we weer door. Hij is ook heel lief. Koopt chocola, kookt eten wat ik lekker vind en we kijken films die ik leuk vind. Mijn mama belt ook elke ochtend even hoe ik me vandaag voel en mijn 2 liefste vriendinnetjes sturen ook lieve berichtjes via whatsapp.
En de vk die aangeeft dat ik altijd bij ze terecht kan als er wat is en natuurlijk de lieve berichtjes hier op fok en via dm.
Ik hoef het niet alleen te doen en dat is zo fijn!
Ik heb t nu al gehad met dat bloed na een week.
En dank iedereen.
Gelukkig kan ik er met mijn man goed over praten en dan huilen we samen en dan kunnen we weer door. Hij is ook heel lief. Koopt chocola, kookt eten wat ik lekker vind en we kijken films die ik leuk vind. Mijn mama belt ook elke ochtend even hoe ik me vandaag voel en mijn 2 liefste vriendinnetjes sturen ook lieve berichtjes via whatsapp.
En de vk die aangeeft dat ik altijd bij ze terecht kan als er wat is en natuurlijk de lieve berichtjes hier op fok en via dm.
Ik hoef het niet alleen te doen en dat is zo fijn!
Ik ben nu negentien dagen aan het vloeien en het einde is bij mij nog niet in zicht geloof ik.
Fijn dat je er samen goed over kan praten en dat je steun hebt aan je moeder en je vriendinnen. Ik denk dat dat echt een verschil maakt.
Fijn dat je er samen goed over kan praten en dat je steun hebt aan je moeder en je vriendinnen. Ik denk dat dat echt een verschil maakt.
Mijn vrouw kreeg uiteindelijk het advies om weer met de pil te beginnen, om de cyclus te reguleren. Een dag na de eerste pil stopte het bloeden. Sterk spul!quote:
Donderdag verloor ik flink wat bloederige slijm en daarna werd het bloeden minder, helaas was dat van korte duur want ondertussen loopt het weer flink door.
Over twee weken mag ik weer naar de gyn en als het dan nog niet gestopt is, gaan we vast een nieuw plan bedenken.
censuur :O
Cholula, ik kan me zo voorstellen dat je er zoooo klaar mee bent onderhand. Het vervelende van zoiets is dat het gewoon niet te voorspellen is. De een bloedt 5 dagen en is een maand later weer ongesteld, de ander is twee maanden zoet en wordt pas na nog een aantal maanden weer ongesteld. Het feit dat je niet meer weet waar je op kan vertrouwen, omdat je lichaam iets doet wat het nooit eerder heeft gedaan, vond ik erg moeilijk te handelen. Ik blijf mijn vingers gekruist houden voor je, dat het snel klaar mag zijn nu.
Cygne, fijn te horen dat het vangnet zo sterk is
Cygne, fijn te horen dat het vangnet zo sterk is
disclaimer
Bij mij gebeurde dat ook toen er een placentarest achterbleef, dan hield het vloeien nagenoeg op, om vervolgens weer te beginnen. Ik ben uiteindelijk niet gecurreteerd, maar de rest is wel onder narcose verwijderd. Deden ze met een soort grijpertje, ik weet niet meer precies hoe het heette (als je wil zoek ik het na voor je).quote:
3!
Wat fijn zeg, Cygne.
Hier na verlies miskraam (2,5 week geleden) nog steeds vloeien, vandaag weer best veel.. Vrijdag maar weer langs ziekenhuis. Normaal ben ik 3 dagen ongesteld.
Hier na verlies miskraam (2,5 week geleden) nog steeds vloeien, vandaag weer best veel.. Vrijdag maar weer langs ziekenhuis. Normaal ben ik 3 dagen ongesteld.
Dat is lang, Mereltje.
Bij mij was het zondag op zn hoogtepunt, maandag nog best wat maar savonds al minder, dinsdag nog een beetje en nu niks meer.
Nog wel aardig misselijk en moe, vraag me af hoe lang dat nog gaat duren.
Bij mij was het zondag op zn hoogtepunt, maandag nog best wat maar savonds al minder, dinsdag nog een beetje en nu niks meer.
Nog wel aardig misselijk en moe, vraag me af hoe lang dat nog gaat duren.
Merel, waren er bij jou nog resten achtergebleven? Wat vervelend dat het bij jou ook zo lang duurt 
Cygne, fijn dat het voorbij is
Cygne, fijn dat het voorbij is
disclaimer
Vorige week woensdag echo gehad en dat zag er gewoon goed uit. Nog beetje dik baarmoederslijmvlies,maar verder schoon. Geen reden om in te grijpen.quote:
Merel, waren er bij jou nog resten achtergebleven? Wat vervelend dat het bij jou ook zo lang duurt
Cygne, fijn dat het voorbij is
Ik kruip onder mijn steen vandaan. Dag 22 en ik bloed nog steeds. Net als mereltje dus eigenlijk. We blijven gelijk lopen.
Ik moet over twee weken weer naar de gyn, maar ik ben aan het nadenken of ik niet eerder moet bellen.
Incantrix jij had toch later in de zwangerschap de miskraam of zit ik helemaal fout? Wat je zegt klinkt herkenbaar, maar ik hoop echt dat ik zonder ingrepen verder kan.
Ik moet over twee weken weer naar de gyn, maar ik ben aan het nadenken of ik niet eerder moet bellen.
Incantrix jij had toch later in de zwangerschap de miskraam of zit ik helemaal fout? Wat je zegt klinkt herkenbaar, maar ik hoop echt dat ik zonder ingrepen verder kan.
Jeetje meiden, wat kut dat het allemaal zo lang moet duren. Word je er ook steeds weer aan herinnerd enzo. Gewoon de gyn of vk bellen hoor als je vindt dat het te lang duurt. Had ik ook gedaan als het zo lang had geduurd. Er zijn genoeg oplossingen te vinden.
Wat dat aangaat prijs ik mezelf gelukkig dat het allemaal zo vanzelf is gegaan bij mij. Als ik dan zie dat het ook anders kan gaan. Hebben jullie trouwens ook welleens, dat als je met iemand over de miskraam praat, dat het net is of het een ander is overkomen? Ik had vandaag een gesprek met schoonmoeder.. Het was net alsof ik het over iemand anders had.. Ik ben toch helemaal niet zwanger geweest
en een miskraam? Ik? Welnee. Als ik het hardop zeg klinkt het ook zo raar, en toch is het waar. Ik heb een miskraam gehad. Ik was zwanger, en nu niet meer. Goh.
Ik wou wel dat ik jullie bij de hand kon nemen en dan meenemen naar waar ik nu ben. Een beetje zonneschijn na de regen, zeg maar.
Wat dat aangaat prijs ik mezelf gelukkig dat het allemaal zo vanzelf is gegaan bij mij. Als ik dan zie dat het ook anders kan gaan. Hebben jullie trouwens ook welleens, dat als je met iemand over de miskraam praat, dat het net is of het een ander is overkomen? Ik had vandaag een gesprek met schoonmoeder.. Het was net alsof ik het over iemand anders had.. Ik ben toch helemaal niet zwanger geweest
en een miskraam? Ik? Welnee. Als ik het hardop zeg klinkt het ook zo raar, en toch is het waar. Ik heb een miskraam gehad. Ik was zwanger, en nu niet meer. Goh.Ik wou wel dat ik jullie bij de hand kon nemen en dan meenemen naar waar ik nu ben. Een beetje zonneschijn na de regen, zeg maar.
Bij twijfel altijd bellen!quote:
Ik moet over twee weken weer naar de gyn, maar ik ben aan het nadenken of ik niet eerder moet bellen.
censuur :O
Inderdaad, eerder bellen.
Ik weet van wie het dagboek is, mijn zus had het gestuurd. Ze vond het zo erg. Ik heb haar gezegd dat ik het lief van haar vond en dat ie gewoon in de kast staat voor de volgende keer.
Man had vandaag een vrije middag en we hebben films gekeken en popcorn gegeten. Soms komt het verdriet weer even naar boven. Maar verder gaat het goed.
Hopelijk kunnen we later dit jaar snel weer verder.
Ik weet van wie het dagboek is, mijn zus had het gestuurd. Ze vond het zo erg. Ik heb haar gezegd dat ik het lief van haar vond en dat ie gewoon in de kast staat voor de volgende keer.
Man had vandaag een vrije middag en we hebben films gekeken en popcorn gegeten. Soms komt het verdriet weer even naar boven. Maar verder gaat het goed.
Hopelijk kunnen we later dit jaar snel weer verder.
Ja, sinds vorige week dinsdag. Vermoeden is dat de innesteling niet goed is gegaan. Vandaar dat er niet heel veel bloed was en ook niet heel veel pijn.
Het lijkt/leek inderdaad een beetje op mijn tweede miskraam zoals je het beschreef. Redelijk pijnloos, beetje vergelijkbaar met een flinke menstruatie. Ondanks dat het allemaal kut is, kan het beter zo gaan dan met een hoop pijn. Hopelijk kunnen jullie snel weer verderquote:Op maandag 17 februari 2014 16:02 schreef Cygne het volgende:
Ja, sinds vorige week dinsdag. Vermoeden is dat de innesteling niet goed is gegaan. Vandaar dat er niet heel veel bloed was en ook niet heel veel pijn.
disclaimer
Inderdaad. Even kijken wat mijn oogarts zegt over mijn oog en dan meteen weer verder.
VK was echt een ontzettend fijn mens. Heel lief maar wel eerlijk. Volgende zwangerschap mag ik wel een echo met 8 weken.
VK was echt een ontzettend fijn mens. Heel lief maar wel eerlijk. Volgende zwangerschap mag ik wel een echo met 8 weken.
Fijn dat het lichamelijke gedeelte afgerond is Cygne. En ook prettig dat je een fijne vk hebt getroffen.
Ik ben er lichamelijk ook eindelijk klaar mee. Blik kan weer op de toekomst en de volgende keer mag ik ook met acht weken voor een echo. Ik weet dat het daarna ook fout kan gaan, maar voor mij is het dan meer uitsluiten dat het niet al verkeerd is gegaan.
Ik ben er lichamelijk ook eindelijk klaar mee. Blik kan weer op de toekomst en de volgende keer mag ik ook met acht weken voor een echo. Ik weet dat het daarna ook fout kan gaan, maar voor mij is het dan meer uitsluiten dat het niet al verkeerd is gegaan.
Fijn dat t voor jou ook klaar is cholula!
Met mij gaat t goed nu, maar man had gisteren weer zo'n verdriet.
Met mij gaat t goed nu, maar man had gisteren weer zo'n verdriet.
Wat balen, Cygne. Had jij nou best lang gevloeid? Bij mij werd moeheid veroorzaakt door laag HB (ijzertekort). Ik heb dan ook wel heel veel bloed verloren, maar misschien kan ook jouw hoeveelheid bloedverlies voor laag HB zorgen?
Vervelend Cygne. Maar wel herkenbaar voor mij. Slik je ook foliumzuur?? Dat helpt ook om sneller te herstellen.
"Voor volwassenen geldt een maximale dosering van 3 eetlepels per dag, voor kinderen maximaal 1 theelepel per 5 kilogram lichaamsgewicht, tenzij de arts anders adviseert. "quote:
En roosvicee ferro drink ik met liters.
censuur :O
Die Liters moet je dan beschouwen als aangemaakte limonade he, dus water. Ik doe dan een el roosvicee in een glazen theepot en dan water erbij, en dat dan nog een keer.quote:
[..]
"Voor volwassenen geldt een maximale dosering van 3 eetlepels per dag, voor kinderen maximaal 1 theelepel per 5 kilogram lichaamsgewicht, tenzij de arts anders adviseert. "
Net m'n verzekering maar eens gebeld naar aanleiding van een naar mijn idee ten onrechte factuur. Ook gelijk aangekaart dat de curettage van de mola me m'n eigen risico heeft gekost. Wordt opnieuw in behandeling genomen, maar het was wel kort door de bocht van mij om te stellen dat de curettage zwangerschapsgerelateerd was....wie 't begrijpt mag het me uitleggen (insert dmiley die met hamer op hoofd slaat!) Nu maar afwachten.
ik heb eigenlijk geen idee hoe dat zit. Ik weet wel dat ik voor geen enkel verloskundigen / gynaecologen / diagnostisch bezoek gefactureerd ben, maar mijn miskraampillen moest ik wel weer uit eigen risico betalen. Maar het leek me bij jou toch wel echt medische noodzaak, die curettage?
disclaimer
Ik heb toevallig vorige week gebeld met mijn verzekeraar over een factuur die ik heb ontvangen inzake een gynaecologisch bezoek (ook medische noodzaak ivm chronische ziekte). Zij vertelde mij toen dat al het ziekenhuisbezoek eerst van je eigen risico afgaat en dat je dan dus gewoon die ¤ 350,- kwijt bent.
Rijksoverheid zegt:
Verplicht eigen risico
Iedereen van 18 jaar en ouder betaalt een verplicht eigen risico voor de zorgverzekering. Dat betekent dat u in 2014 de eerste ¤ 360 van zorg uit het basispakket zelf betaalt. De kosten van onder andere een bezoek aan de huisarts, van verloskundige zorg en van kraamzorg vallen niet onder het verplicht eigen risico.
Ik vind dat van jou, Kursor, wel onder verloskundige zorg vallen toch?
Rijksoverheid zegt:
Verplicht eigen risico
Iedereen van 18 jaar en ouder betaalt een verplicht eigen risico voor de zorgverzekering. Dat betekent dat u in 2014 de eerste ¤ 360 van zorg uit het basispakket zelf betaalt. De kosten van onder andere een bezoek aan de huisarts, van verloskundige zorg en van kraamzorg vallen niet onder het verplicht eigen risico.
Ik vind dat van jou, Kursor, wel onder verloskundige zorg vallen toch?
Hier was het eigen risico van mijn vrouw al op voor dit alles. Volgens mij vallen zwangerschapscomplicaties wel onder het eigen risico. Aan de andere kant: het UWV behandelt ziekteverlof wel anders: de werkgever draait niet voor de kosten op zoals bij normaal ziekteverlof.
De rekeningen worden langzaam zichtbaar online, de teller staat nu op 20k. Ook 1 rekening (ruim 500 euro) gedateerd 2 dagen voor de opname in dat ziekenhuis...
De rekeningen worden langzaam zichtbaar online, de teller staat nu op 20k. Ook 1 rekening (ruim 500 euro) gedateerd 2 dagen voor de opname in dat ziekenhuis...
censuur :O
Het varieert. Emoties komen (zoals voorspeld) minder vaak boven, maar niet minder heftig als het gebeurt. De 29e is het een half jaar geleden, maar de 29e bestaat niet deze maand.
Lichamelijk gaat het nog steeds langzaam beter met mijn vrouw, volgende maand kijken wat de internist zegt.
Lichamelijk gaat het nog steeds langzaam beter met mijn vrouw, volgende maand kijken wat de internist zegt.
censuur :O
Maar remco dat zou ik navragen want het was allemaal in basis nav de zwangerschap. Verloskundige zorg valt niet onder het eigen risico. Ik zou de verzekering er eens over bellen. Sterkte, jullie hebben zo'n zware tijd achter de rug.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Het eigen risico was eerder al op. Zelfs ik heb zwangerschapsgerelateerde zorgkosten, niet alles wat ermee te maken heeft is verloskundig. Ook dit jaar zal het eigen risico van mijn vrouw er al doorheen zijn vanwege vervolgafspraken.quote:
Maar remco dat zou ik navragen want het was allemaal in basis nav de zwangerschap. Verloskundige zorg valt niet onder het eigen risico. Ik zou de verzekering er eens over bellen.
Dank jequote:Sterkte, jullie hebben zo'n zware tijd achter de rug.
censuur :O
Fijn dat het met je vrouw lichamelijk beter gaat, Remco.
Ik ben niet meer moe, wel slaap ik slecht. Ben er toch meer mee bezig dan ik denk of zo.
Ik ben niet meer moe, wel slaap ik slecht. Ben er toch meer mee bezig dan ik denk of zo.
Ha Vlindur, is het op gang gekomen bij jou? Ik weet niet wat mag, maar hierboven schrijven Cholula en Cygne dat ze 2 tot 3 weken vloeiden, dus dat is best lang. Als je je zorgen maakt zou ik even met het zh/vk bellen misschien? Hoe is het met jou/jullie?
Vlindur, het vloeien kan best een tijd aanhouden. Bij mijn tweede miskraam heb ik anderhalve week gevloeid. Het werd al wel snel steeds minder. Na de curettage van de mola had ik de eerste week nauwelijks bloedverlies, daarna twee weken wel, eventjes niet en vervolgens weer twee weken. Volgens mij zijn er hier verscheidenen geweest die de drie weken vloeien wel gehaald hebben. Een enkele keer is er dan toch nog een restje. Vertrouw je het niet, neem dan contact op met het ziekenhuis.
Hoe gaat het nu met je? Je wereld gaat ineens zo op z'n kop
Hoe gaat het nu met je? Je wereld gaat ineens zo op z'n kop
Het gaat wel goed eigenlijk. Op 27 februari kregen we de echo en zagen we dat ons kindje dood was en die kwam op zondagmorgen 2 maart zelf los. Inclusief weeën.. 
We zijn dus nu ruim anderhalve week verder en ik vloei nog een beetje. We hebben op 4 maart een echo gehad en dat zag er keurig uit.
ik was er echt helemaal kapot van ja. Kregen we zo'n mooi cadeautje
Maar nu gaat het wel goed. Ik heb al twee geweldige kinderen en we weten nu dat we ècht voor een derde kindje willen. Dus nu kijken hoe het zal lopen.. Eerst maar weer een cyclus zien te krijgen 
We zijn dus nu ruim anderhalve week verder en ik vloei nog een beetje. We hebben op 4 maart een echo gehad en dat zag er keurig uit.
ik was er echt helemaal kapot van ja. Kregen we zo'n mooi cadeautje
Maar nu gaat het wel goed. Ik heb al twee geweldige kinderen en we weten nu dat we ècht voor een derde kindje willen. Dus nu kijken hoe het zal lopen.. Eerst maar weer een cyclus zien te krijgen
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Vlindurtje toch, dus toch vanzelf begonnen. Er is aan je gedacht!
Bij mij duurde het ook beide keren een dag of tien. Hopelijk is het snel voorbij.
Bij mij duurde het ook beide keren een dag of tien. Hopelijk is het snel voorbij.
disclaimer
Dank jullie wel
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Och Vlindur
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Tralalalaaa
Beetje raar berichtje hier, maar wil het wel graag even delen zodat een ander er ook wat aan heeft.
Ik heb vandaag bericht gekregen van m'n zorgverzekering dat de curettage van de mola, nu bijna twee jaar terug, ten onrechte ten koste is gegaan van m'n eigen risico. (En ook de vroege echo die ik in het ziekenhuis moest laten maken van m'n huidige zwangerschap ivm die eerdere mola was onterecht van m'n eigen risico gegaan.) Fijn!
Ik heb vandaag bericht gekregen van m'n zorgverzekering dat de curettage van de mola, nu bijna twee jaar terug, ten onrechte ten koste is gegaan van m'n eigen risico. (En ook de vroege echo die ik in het ziekenhuis moest laten maken van m'n huidige zwangerschap ivm die eerdere mola was onterecht van m'n eigen risico gegaan.) Fijn!
quote:
Och VlindurSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Oh Vlindur ... Wat onwijs kut!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Wat jammer Vlindur dat het op dat moment niet goed voelde om het vruchtje toch te pakken.
Ik weet ook niet zo goed hoe ik het bij mijn miskraam voor elkaar heb kunnen krijgen om het vruchtje uit het toilet te vissen (niet thuis, maar in het toiletgebouw op de camping waar we toen waren). Ik kon volgens mij niet anders.
Is het bloedverlies ondertussen gestopt?
Ik weet ook niet zo goed hoe ik het bij mijn miskraam voor elkaar heb kunnen krijgen om het vruchtje uit het toilet te vissen (niet thuis, maar in het toiletgebouw op de camping waar we toen waren). Ik kon volgens mij niet anders.
Is het bloedverlies ondertussen gestopt?
Wat heb je vervolgens met het vruchtje gedaan?
Daar heb ik ook nog aan gedacht, terug in de wc gooien was dan geen optie, maar begraven? Nee. Dat had ik ook niet gekund..
Ja, het bloeden is gestopt. Dus nu afwachten naar de menstruatie
[ Bericht 0% gewijzigd door Vlinder op 18-03-2014 18:37:59 (Typfout ) ]
Daar heb ik ook nog aan gedacht, terug in de wc gooien was dan geen optie, maar begraven? Nee. Dat had ik ook niet gekund..
Ja, het bloeden is gestopt. Dus nu afwachten naar de menstruatie
[ Bericht 0% gewijzigd door Vlinder op 18-03-2014 18:37:59 (Typfout ) ]
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ja. Foto's. Die had ik wel willen hebben 
Gelukkig hebben we Google
Ik vind het alleen maar mooi dat jullie het zo een plekje hebben gegeven.
Ik had het anders willen doen, maar ik belande op de verkeerde wc
Gelukkig hebben we Google
Ik vind het alleen maar mooi dat jullie het zo een plekje hebben gegeven.
Ik had het anders willen doen, maar ik belande op de verkeerde wc
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Ik had met de miskraam krampen door heel mijn onderlichaam door die tabletten. Dus mijn darmen en baarmoeder leegden zich tegelijkertijd 
anders had ik het misschien wel opgevangen om het te bekijken, maar het was niet zo. Ik heb daar vrede mee, hopelijk heb jij dat ook vlindur
anders had ik het misschien wel opgevangen om het te bekijken, maar het was niet zo. Ik heb daar vrede mee, hopelijk heb jij dat ook vlindur
disclaimer
Oh ja hoor. Het is goed zo. Ik ben zo iemand die Google er dan wel op loslaat. Ik weet nu hoe het er uit zou hebben gezien en nou ja..
Ik hoop vooral dat ik geen tweede kans krijg om het op een foto te zetten.
Ik hoop vooral dat ik geen tweede kans krijg om het op een foto te zetten.
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Snap je beslissing om het er niet uit te halen wel, Vlindur. Lijkt me ook niet echt fijn om dan door het bloed en stolsels te moeten...
Aan ons kindje kon je wel zien waarom het nooit had kunnen doorleven. Dat gaf op zich wel een soortvan 'troost' (veel later hoor, toen het net was gebeurd kwam dat eigenlijk totaal niet door).
Heb er ook foto's van gemaakt inderdaad.
Kindje hebben we meegegeven aan de verpleegster, het ziekenhuis heeft ervoor gezorgd dat het gecremeerd werd en uitgestrooid zou worden op het Sterretjesveld (Leiden). Daar zijn we 2 keer geweest en toen was het ook OK.
Ik hoop verder vooral dat je er inderdaad niet nog een kans krijgt om zoiets op de foto te zetten
Aan ons kindje kon je wel zien waarom het nooit had kunnen doorleven. Dat gaf op zich wel een soortvan 'troost' (veel later hoor, toen het net was gebeurd kwam dat eigenlijk totaal niet door).
Heb er ook foto's van gemaakt inderdaad.
Kindje hebben we meegegeven aan de verpleegster, het ziekenhuis heeft ervoor gezorgd dat het gecremeerd werd en uitgestrooid zou worden op het Sterretjesveld (Leiden). Daar zijn we 2 keer geweest en toen was het ook OK.
Ik hoop verder vooral dat je er inderdaad niet nog een kans krijgt om zoiets op de foto te zetten
Tralalalaaa
Dat vind ik wel heel mooi dat daar een mooie plek voor isquote:
Snap je beslissing om het er niet uit te halen wel, Vlindur. Lijkt me ook niet echt fijn om dan door het bloed en stolsels te moeten...
Aan ons kindje kon je wel zien waarom het nooit had kunnen doorleven. Dat gaf op zich wel een soortvan 'troost' (veel later hoor, toen het net was gebeurd kwam dat eigenlijk totaal niet door).
Heb er ook foto's van gemaakt inderdaad.
Kindje hebben we meegegeven aan de verpleegster, het ziekenhuis heeft ervoor gezorgd dat het gecremeerd werd en uitgestrooid zou worden op het Sterretjesveld (Leiden). Daar zijn we 2 keer geweest en toen was het ook OK.
Ik hoop verder vooral dat je er inderdaad niet nog een kans krijgt om zoiets op de foto te zetten
Ik heb de foto's van de echo nog. Daar ben ik wel heel blij mee.
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Weet iemand hoelang het duurt voor je stopt met vloeien na een curettage? Vrijdag is de curettage uitgevoerd, zaterdagmiddag gestopt met vloeien en sinds gisteren weer opnieuw gaan vloeien (inclusief doorlekken). Ik heb al een rondje google gedaan, maar daar word ik niet wijzer van. Volgens het ziekenhuis kan het geen kwaad, dus nu wil ik vooral een indicatie hoelang dit nog gaat duren.
Ik ben er zo ontzettend klaar mee na 14 weken!
Ik ben er zo ontzettend klaar mee na 14 weken!
Kan helaas nog best even aanhouden Cholula . Volgens mij is een week best normaal. Bij mij duurde het uiteindelijk drie weken voor ik helemaal niet meer vloeide, maar mogelijk niet vergelijkbaar ivm mola.
. Volgens mij is een week best normaal. Bij mij duurde het uiteindelijk drie weken voor ik helemaal niet meer vloeide, maar mogelijk niet vergelijkbaar ivm mola.
Ik hoop vooral dat ik tijdens mijn bruiloft klaar ben met vloeien. Nog drie weken lijkt me afschuwelijk!
Kan lang duren, maar het kan ook zo over zijn, ik had exact m'n normale cyclusduur na de curettage alweer een menstruatie, dus het vloeien was daarvoor al over.
Sterkte.
Edit; maar ik zie dat het bij jou al weken gaande was en dat de curettage was om de baarmoeder schoon te maken.... ik hoop dat het dan nu klaar is.
Sterkte.
Edit; maar ik zie dat het bij jou al weken gaande was en dat de curettage was om de baarmoeder schoon te maken.... ik hoop dat het dan nu klaar is.
Na mijn curretage duurde het nog 2,5 week. (Daarvoor vloeide ik nog niet)
Volgende week heb ik een controle-afspraak bij de gyn. Ik neem aan dat hij een echo maakt? Is dat inwendig?
Volgende week heb ik een controle-afspraak bij de gyn. Ik neem aan dat hij een echo maakt? Is dat inwendig?
Mijn controle na mijn mk was inwendig, zo kon de gyn goed kijken of de baarmoeder zich weer had samengetrokken.
Ze heeft uitwendig niet eens geprobeerd te kijken, het was meteen met de billen bloot.
[ Bericht 10% gewijzigd door StarDust_ op 03-05-2014 20:38:28 ]
Ze heeft uitwendig niet eens geprobeerd te kijken, het was meteen met de billen bloot.
[ Bericht 10% gewijzigd door StarDust_ op 03-05-2014 20:38:28 ]
Dat vloeien moet na je curretage toch echt wel gaan afnemen. Helemaal weg was het hier na een week of 3 (aan het eind zo goed als niets maar wel irritant).
Hier ook meteen een inwendige echo. Kunnen ze alles veel beter zien en meteen kijken of je alweer iets van een cyclus/eisprong aan het krijgen bent.
Hier ook meteen een inwendige echo. Kunnen ze alles veel beter zien en meteen kijken of je alweer iets van een cyclus/eisprong aan het krijgen bent.
Het gaat eigenlijk wel prima.
We hadden gisteren natuurlijk die enorm gekke echo en J en ik gingen er beide niet vanuit dat het goed zou komen.. Dus vanochtend weer oud bloed en vanmiddag kwam de handel los. Geen weeën zoals bij de vorige mk, maar gewoon een hoop **** en dat wassem
Tja.. Nu vanavond flink aan de drank en dan met frisse moed weer verder
[ Bericht 1% gewijzigd door Vlinder op 01-06-2014 14:19:46 ]
We hadden gisteren natuurlijk die enorm gekke echo en J en ik gingen er beide niet vanuit dat het goed zou komen.. Dus vanochtend weer oud bloed en vanmiddag kwam de handel los. Geen weeën zoals bij de vorige mk, maar gewoon een hoop **** en dat wassem
Tja.. Nu vanavond flink aan de drank en dan met frisse moed weer verder
[ Bericht 1% gewijzigd door Vlinder op 01-06-2014 14:19:46 ]
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Ach jee, Vlindur
Sterkte! En succes met de frisse moed.
Sterkte! En succes met de frisse moed.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hè wat kut Vlindur!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Sterkte!quote:
Tja.. Nu vanavond flink aan de drank en dan met frisse moed weer verder
Een kleine update hier: gelukkig kan ik nu offtopic gaan: mijn vrouw is bijna 16 weken zwanger!
Tot nog toe 3 keer "vals alarm" gehad. Details daarvan wil ik liever niet op een publiek forum kwijt, maar tot nog toe gaat alles goed. Maandagochtend weer een echo.
Het is wel een leuke bijkomstigheid om zo vaak een echo te krijgen, we hebben een muur met printjes, elke keer een stukje groter.
Over een maand komen we in de buurt van de zwangerschapsduur waarbij het vorig jaar misging. Het varieert een beetje tussen leuk, verdrietig, spannend en angstig.
censuur :O
Van harte Remco!! Ik ga keihard voor jullie duimen!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Oh Remco wat een geweldig nieuws! Ik hoop dat alles goed blijft gaan nu en dat jullie straks een gezond kindje mogen vasthouden
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
En dan mag ik mij helaas ook melden hier.... De verkeerde kant op geschoven.
Iedere keer als ik het iemand moet vertellen dan stromen de tranen over mijn wangen. Waarin ik dacht uit de gevarenzone te zijn en er helemaal van te gaan genieten ondanks de onzekerheid van kwaaltjes. Mocht het niet zo zijn.
Lichamelijk is het ook nog best pittig het herstel. Voel me af en toe een wandelend lijk. En de napijn is soms echt verschrikkelijk.
Iedere keer als ik het iemand moet vertellen dan stromen de tranen over mijn wangen. Waarin ik dacht uit de gevarenzone te zijn en er helemaal van te gaan genieten ondanks de onzekerheid van kwaaltjes. Mocht het niet zo zijn.
Lichamelijk is het ook nog best pittig het herstel. Voel me af en toe een wandelend lijk. En de napijn is soms echt verschrikkelijk.
Lingue, het geeft helemaal niet dat je 'steeds weer' gaat huilen . Er is de afgelopen dagen zo ontzettend veel met jou en je toekomstbeeld gebeurd, dat zet je niet even zakelijk opzij. Je verdriet mag er zijn, nu, maar ook later.
Sterkte ook met herstellen van de bevalling en de operatie. Ook dat neemt helaas tijd en veel energie in beslag.
Probeer een manier te vinden die voor jou prettig is...met vrienden, juist alleen, wel/niet erover praten. Misschien had je dochtertje voor jou al een naam, en voelt het goed om die te geven. Je moet helemaal niks
. Er is de afgelopen dagen zo ontzettend veel met jou en je toekomstbeeld gebeurd, dat zet je niet even zakelijk opzij. Je verdriet mag er zijn, nu, maar ook later. Sterkte ook met herstellen van de bevalling en de operatie. Ook dat neemt helaas tijd en veel energie in beslag.
Probeer een manier te vinden die voor jou prettig is...met vrienden, juist alleen, wel/niet erover praten. Misschien had je dochtertje voor jou al een naam, en voelt het goed om die te geven. Je moet helemaal niks
Wat kursor zegt inderdaad.
Laat het verdriet zijn, geeft niks. Het heeft absoluut bestaansrecht.
Je denkt buiten de gevarenzone te zijn, je hebt een echo gehad, hartje gehoord en leeft inmiddels toe naar de 20-weken echo. En dan ineens stort je hele beeld van jou en je kindje in.
En dan kom je na het hele gedoe weer thuis. Leeg. Dat is echt niet niks!!
Laat die tranen maar stromen, better out than in. En ik vind het heel erg dat je dit mee hebt moeten maken.
Veel sterkte met het herstel; fysiek maar ook zeker mentaal. Duurt even voor het een plekje heeft is mijn ervaring. Maar dat geeft niet.
Laat het verdriet zijn, geeft niks. Het heeft absoluut bestaansrecht.
Je denkt buiten de gevarenzone te zijn, je hebt een echo gehad, hartje gehoord en leeft inmiddels toe naar de 20-weken echo. En dan ineens stort je hele beeld van jou en je kindje in.
En dan kom je na het hele gedoe weer thuis. Leeg. Dat is echt niet niks!!
Laat die tranen maar stromen, better out than in. En ik vind het heel erg dat je dit mee hebt moeten maken.
Veel sterkte met het herstel; fysiek maar ook zeker mentaal. Duurt even voor het een plekje heeft is mijn ervaring. Maar dat geeft niet.
Tralalalaaa
Bedankt voor jullie lieve woorden. Soms gaat er een paar uur voorbij zonder te huilen en dan ineens komt er weer een lading.
Het voelt nog zo onwerkelijk totdat er weer zo een enorme wee-achtige pijn de hoek om komt kijken.
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen met verwerken. Hoe dat aan te pakken. Maar de tijd zal dat wel leren. En er is niet zomaar een oplossing voor.
Voor nu ben ik graag alleen merk ik. Maar vind het wel fijn als er af en toe een beetje bezoek is. Breekt de dag een beetje.
Het voelt nog zo onwerkelijk totdat er weer zo een enorme wee-achtige pijn de hoek om komt kijken.
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen met verwerken. Hoe dat aan te pakken. Maar de tijd zal dat wel leren. En er is niet zomaar een oplossing voor.
Voor nu ben ik graag alleen merk ik. Maar vind het wel fijn als er af en toe een beetje bezoek is. Breekt de dag een beetje.
Lingue neem vooral de tijd om het allemaal een plekje te geven. En wat Kursor zegt, misschien wil je haar de naam geven die je voor haar in gedachten had. Misschien wil je een plekje in huis maken ter nagedachtenis aan haar of een doos met herinneringen aan haar. Ik kocht na mijn miskraam een bedeltje met sterretjes, die staat symbool voor het kindje dat niet bij ons mocht blijven. Er is niets goed of fout als het gaat om verdriet, doe vooral waar jij je fijn bij voelt.
Hopelijk worden de lichamelijke klachten snel minder.
Hopelijk worden de lichamelijke klachten snel minder.
Dit inderdaad.quote:
Lingue, ik weet niet goed wat te zeggen maar wil je heel veel sterkte wensen
Lingue, ik wil heel graag iets typen, maar ik weet niets zinnigs te zeggen waar je echt iets aan hebt. Er wordt in ieder geval aan je gedacht Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
Sterkte Lingue. Zo'n ingrijpende gebeurtenis daar mag je echt om huilen. Doe dat ook, hou je niet in. Het zal tijd kosten tot je het een beetje kan plaatsen.
En herkenbaar dat je denkt uit de gevarenzone bent. Alsof iemand de grond onder je voeten wegtrekt en de hele wereld op z'n kop staat...
Heel veel sterkte.
En herkenbaar dat je denkt uit de gevarenzone bent. Alsof iemand de grond onder je voeten wegtrekt en de hele wereld op z'n kop staat...
Heel veel sterkte
.
Lingue, ik vind het zo vreselijk voor je natuurlijk mag je huilen, dit is niet zomaar iets wat je kunt verwerken, je was al zo ver..
Weten jullie ook waarom het is misgegaan?
*knuffel*
natuurlijk mag je huilen, dit is niet zomaar iets wat je kunt verwerken, je was al zo ver.. Weten jullie ook waarom het is misgegaan?
*knuffel*
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Oh Lingue, begrijp ik dat het bij jou erg laat mis is gegaan? Hoeveel weken was je? Bah bah, virtuele knuffel en veel sterkte 
Bij mij is het dus ook misgegaan, met 7 weken en 3 dagen. Missed abortion dus mijn lijf had niks door Cytotec gehad en vorige week vrijdag het vruchtje verloren. Bij de controle echo 2 dagen terug zag de vk nog wat restjes en een stolseltje wat er vanzelf nog wel uit zou komen. Nu weer wachten op de eisprong. Een vriendin is 2 dagen voor mij uitgerekend, de dag dat ik het vruchtje verloor kwam zij met het goede nieuws, hoe leuk ik het ook voor ze vind, mijn dag was verpest
Bij mij is het dus ook misgegaan, met 7 weken en 3 dagen. Missed abortion dus mijn lijf had niks door
Cytotec gehad en vorige week vrijdag het vruchtje verloren. Bij de controle echo 2 dagen terug zag de vk nog wat restjes en een stolseltje wat er vanzelf nog wel uit zou komen. Nu weer wachten op de eisprong. Een vriendin is 2 dagen voor mij uitgerekend, de dag dat ik het vruchtje verloor kwam zij met het goede nieuws, hoe leuk ik het ook voor ze vind, mijn dag was verpest
Jij ook sterkte Rawedni
Ah wat een vervelende samenloop zeg. Jij je vruchtje verliezen en iemand anders trots vertellen dat ze zwanger is
Ik was ruim 17 weken. Vandaag een hele moeilijke dag vol emoties.
Ah wat een vervelende samenloop zeg. Jij je vruchtje verliezen en iemand anders trots vertellen dat ze zwanger is
Ik was ruim 17 weken. Vandaag een hele moeilijke dag vol emoties.
17 weken?! Oh wat verschrikkelijk Ruim en breed uit de gevarenzone en dan ineens dit?! Heel bizar en niet te bevatten Ik weet dat woorden niet helpen maar ik wil je toch nog een keer veel sterkte wensen, en huil zoveel als nodig is, het mag
Ruim en breed uit de gevarenzone en dan ineens dit?! Heel bizar en niet te bevatten Ik weet dat woorden niet helpen maar ik wil je toch nog een keer veel sterkte wensen, en huil zoveel als nodig is, het mag
Ik had in een ander topic teruggevonden dat Lingue al erg ver was. Je bent helaas nooit uit de gevarenzone... Heel veel sterkte!
Wij hebben komende week de 20 weken echo. Dat is de echo waarbij vorig jaar bleek dat de baby te klein was.
Voor mijn gevoel zit de gevarenzone voor onze baby tussen de 23 en 37 weken. En voor mijn vrouw tot een week na de geboorte.
Wij hebben komende week de 20 weken echo. Dat is de echo waarbij vorig jaar bleek dat de baby te klein was.
Voor mijn gevoel zit de gevarenzone voor onze baby tussen de 23 en 37 weken. En voor mijn vrouw tot een week na de geboorte.
censuur :O
Misschien een beetje raar om nu hier goed nieuws te posten, zeker nu dit topic helaas weer actief is, maar ik heb veel aan de reacties gehad tijdens de nasleep van de molazwangerschap en de miskraam die daarna kwam. Ik ben nu bijna 6 weken geleden bevallen en moest daarom m'n bloed laten controleren op hCG. (tumormarker voor mola). Deze was <1. Negatief, nu echt klaar met prikken (tenzij er ooit nog een zwangerschap volgt.
Hopelijk ook snel de laatste verzekeringsperikelen opgehelderd, dan is het na ruim 2 jaar echt 'afgerond'.
Negatief, nu echt klaar met prikken (tenzij er ooit nog een zwangerschap volgt.Hopelijk ook snel de laatste verzekeringsperikelen opgehelderd, dan is het na ruim 2 jaar echt 'afgerond'.
Zeker in een topic als dit kunnen we af en toe ook goed nieuws gebruiken
Wat fijn voor je!!
Wat fijn voor je!!
Mama van Lars & Femke
Ik kom hier maar even wat wegschrijven, misschien dat het wat helpt...
ik ben zo enorm uitgeput... Ik slaap amper, voel mij gefrustreerd, oververmoeid en weet ook even niet waar ik het zoeken moet. Krijg mijzelf gewoon niet rustig in mijn lijf...
De eerste week was het vooral veel huilen, nu gaat het dagelijkse leven toch wel snel verder. , maar mijn lichaam en geest denken daar toch anders over merk ik. Ik neem zeker de ruimte om verdrietig te voelen. Er over te denken. Er mee bezig te zijn. Maar zo makkelijk is het helemaal niet.
ik zou zo graag willen slapen he, maar het lukt gewoon niet. Vanaf morgen ga ik aan de homeopatische slaapondersteuning heb ik mijzelf voorgenomen. Morgen ook eerst een afspraak bij de dokter. Maar heel lang ga ik het niet op deze manier volhouden nog.
Ik mis haar... De tijd tikt door, maar toch staat ie hier wel stil. Lichaam verandert, geen zwanger buikje meer, een lichaam die niet vooruit te branden is, klachten gaan/zijn weg.
Langzaam de eerste spulletjes opbergen om niet steeds geconfronteerd te worden met wat er niet meer is.
Life ain't fair...
ik ben zo enorm uitgeput... Ik slaap amper, voel mij gefrustreerd, oververmoeid en weet ook even niet waar ik het zoeken moet. Krijg mijzelf gewoon niet rustig in mijn lijf...
De eerste week was het vooral veel huilen, nu gaat het dagelijkse leven toch wel snel verder. , maar mijn lichaam en geest denken daar toch anders over merk ik. Ik neem zeker de ruimte om verdrietig te voelen. Er over te denken. Er mee bezig te zijn. Maar zo makkelijk is het helemaal niet.
ik zou zo graag willen slapen he, maar het lukt gewoon niet. Vanaf morgen ga ik aan de homeopatische slaapondersteuning heb ik mijzelf voorgenomen. Morgen ook eerst een afspraak bij de dokter. Maar heel lang ga ik het niet op deze manier volhouden nog.
Ik mis haar... De tijd tikt door, maar toch staat ie hier wel stil. Lichaam verandert, geen zwanger buikje meer, een lichaam die niet vooruit te branden is, klachten gaan/zijn weg.
Langzaam de eerste spulletjes opbergen om niet steeds geconfronteerd te worden met wat er niet meer is.
Life ain't fair...
Lingue, ik zit met tranen in mijn ogen ik heb veel aan je gedacht. Het is ook niet eerlijk. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik wil je wel een hele dikke knuffel geven.
ik heb veel aan je gedacht. Het is ook niet eerlijk. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik wil je wel een hele dikke knuffel geven.
disclaimer
Met (volgens mijn berekening) 7 weken had ik de eerste echo. Die was niet goed voor 7 weken, wel voor 6. 2 dagen later had ik een echo bij het echocentrum en daar was een hartje op te zien, maar het vruchtje was nog kleiner dan de fertiliteitsarts zei. In theorie zou er een late innesteling geweest kunnen zijn, maar ik hield wel rekening met dat het gewoon niet goed zat.
Vandaag (volgens eigen berekening 9 weken zwanger) was het vruchtje ongeveer 1,5 mm groter dan 2 weken geleden en was er geen hartaktie. Ik moet nu wachten op een miskraam, tenzij dat langer dan een week duurt. Dan wordt er een curretage gepland. Vorig jaar had ik de IVF-punctie op Thijs' verjaardag, dit jaar is het voor mij weer geen mooie dag.....
[ Bericht 0% gewijzigd door McLaura op 07-07-2014 18:33:37 ]
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Lingue.... ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Dit van mij voelt al zo rot en oneerlijk, en jij was zoveel verder.
Sterkte.
Sterkte.
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Lingue geen woorden. Sta je verdriet toe. Sterkte
McLaura wat ontzettend rot dat het weer niet goed is gegaan. Sterkte
McLaura wat ontzettend rot dat het weer niet goed is gegaan. Sterkte
Lingue
Heel goed dat je morgen langs een arts gaat. Niet gek dat je je zo voelt hoor. Dit verwerken kost veel tijd. Of beter gezegd: met dit verlies omgaan. Hier boden ze hulp aan vanuit het ziekenhuis en ook de huisarts deed dat.
En dat moe zijn: je lijf was nog niet klaar om te bevallen en heeft een enorme opdonder gehad. Plus de hormonen. Onderschat die combi ook niet..
*knuffel*
Heel goed dat je morgen langs een arts gaat. Niet gek dat je je zo voelt hoor. Dit verwerken kost veel tijd. Of beter gezegd: met dit verlies omgaan. Hier boden ze hulp aan vanuit het ziekenhuis en ook de huisarts deed dat.
En dat moe zijn: je lijf was nog niet klaar om te bevallen en heeft een enorme opdonder gehad. Plus de hormonen. Onderschat die combi ook niet..
*knuffel*
Sterkte meis! Helaas weet ik hoe je je voelt...quote:
Ik mis haar... De tijd tikt door, maar toch staat ie hier wel stil. Lichaam verandert, geen zwanger buikje meer, een lichaam die niet vooruit te branden is, klachten gaan/zijn weg.
Langzaam de eerste spulletjes opbergen om niet steeds geconfronteerd te worden met wat er niet meer is.
Life ain't fair...
Heb jij deze folder gekregen? Zo niet, dan kan ik het aanraden: Verlies van een kind tijdens de zwangerschap of bevalling. Qua "hoe het voelt" vond ik de folder zeer herkenbaar.
censuur :O
Lingue wat is het toch enorm oneerlijk. Neem echt de tijd om te herstellen zowel lichamelijk als geestelijk.
McLaura wat verdrietig. Ik gunde je zo dat het hele mmm gedoe je bespaard zou blijven. Heel veel sterkte.
wat is het toch enorm oneerlijk. Neem echt de tijd om te herstellen zowel lichamelijk als geestelijk. McLaura wat verdrietig.
Ik gunde je zo dat het hele mmm gedoe je bespaard zou blijven. Heel veel sterkte.
Bedankt iedereen. Het zet je leven gewoon zo enorm (weer) op de kop...
@McLaura, jij ook veel sterkte gewenst. Hoe ver iemand is maakt niet uit als het gewenst is!
@RemcoDelft, folder heb ik idd ook. Staat goede info in waar ik wel wat mee kan gelukkig. Maar uit eindelijk is het toch allemaal zelf doen en zelf verwerken.
@McLaura, jij ook veel sterkte gewenst. Hoe ver iemand is maakt niet uit als het gewenst is!
@RemcoDelft, folder heb ik idd ook. Staat goede info in waar ik wel wat mee kan gelukkig. Maar uit eindelijk is het toch allemaal zelf doen en zelf verwerken.
Na lang wikken en wegen toch een berichtje in dit topic. Vorige week bleek tijdens de controle bij de vk dat het hartje was gestopt, op dat moment was ik ruim 10 weken zwanger.
Afgelopen vrijdag tabletten van de gynaecoloog gekregen, thuis ingebracht, zaterdag veel krampen en vloeien. Dat hield in de loop van de dag op. In overleg met gyn opnieuw tabletten ingebracht, geen resultaat.
Hadden een controle staan voor aankomende woensdag maar de onzekerheid brak me op. Vandaag naar gynaecoloog geweest, alles nog aanwezig en geen tekenen dat mijn lijf het zelf op gaat lossen.
Curettage staat gepland voor halverwege komende week. En ik ben bang....
En dan lees ik in dit topic alle verhalen, dat komt behoorlijk binnen. voor iedereen die het nodig heeft.
Afgelopen vrijdag tabletten van de gynaecoloog gekregen, thuis ingebracht, zaterdag veel krampen en vloeien. Dat hield in de loop van de dag op. In overleg met gyn opnieuw tabletten ingebracht, geen resultaat.
Hadden een controle staan voor aankomende woensdag maar de onzekerheid brak me op. Vandaag naar gynaecoloog geweest, alles nog aanwezig en geen tekenen dat mijn lijf het zelf op gaat lossen.
Curettage staat gepland voor halverwege komende week. En ik ben bang....
En dan lees ik in dit topic alle verhalen, dat komt behoorlijk binnen.
voor iedereen die het nodig heeft.
Maltezer het is ook niet niks!
Voor wat het waard is:
Ik heb een curretage gehad en dat is me ontzettend mee gevallen! Ik kreeg van tevoren een recept mee voor pijnstillers, maar ik heb ze niet hoeven gebruiken. Ik weet dat de ervaringen verschillend zijn daarin.
Wat veel belangrijker is dat je het een plaatsje kan geven. Het kan tijd kosten, maar er staat geen vaste duur voor. Praat ervoor als je dat wil met mensen aan wie je dat kwijt wilt.
Voor wat het waard is:
Ik heb een curretage gehad en dat is me ontzettend mee gevallen! Ik kreeg van tevoren een recept mee voor pijnstillers, maar ik heb ze niet hoeven gebruiken. Ik weet dat de ervaringen verschillend zijn daarin.
Wat veel belangrijker is dat je het een plaatsje kan geven. Het kan tijd kosten, maar er staat geen vaste duur voor. Praat ervoor als je dat wil met mensen aan wie je dat kwijt wilt.
Ach lieve Malteser, ik had het al gelezen in Z&G maar niet dat het zo een lichamelijke nasleep voor je heeft
Heel veel sterkte met de verwerking en ook de curettage. En erg balen en vervelend dat je lijf het niet zelf wil doen
Er over praten en schrijven hier of elders heeft mij veel geholpen met structureren in mijn hoofd en ruimte te maken voor gevoelens die verstopt zaten.
Veel sterkte!!
Heel veel sterkte met de verwerking en ook de curettage. En erg balen en vervelend dat je lijf het niet zelf wil doen
Er over praten en schrijven hier of elders heeft mij veel geholpen met structureren in mijn hoofd en ruimte te maken voor gevoelens die verstopt zaten.
Veel sterkte!!
Heftig allemaal he, Malteser. Weet dat je niet alleen bent. Goed dat je het topic hebt opgezocht en ik hoop dat je er in je omgeving ook over kunt praten. Dat je bij iemand terecht kunt.
Waar ben je bang voor?
Weet dat je niet alleen bent. Goed dat je het topic hebt opgezocht en ik hoop dat je er in je omgeving ook over kunt praten. Dat je bij iemand terecht kunt. Waar ben je bang voor?
Dank voor alle lieve reacties.
Gelukkig hebben we fijne familie om ons heen, want het maakt allemaal behoorlijk veel indruk. Verdrietig zijn we ook, het was zo'n mooi cadeautje.
Ik ben hoofdzakelijk bang voor de ingreep maar ook voor de risico's (beschadiging baarmoederwand enz). Sta bekend als een hele nuchtere en dat klopt ook wel, broodnuchter zelfs, behalve dus als het 'bloot' aangaat. Wil er verder niet teveel over kwijt maar laten we het erop houden dat er een verleden meespeelt, ik gok dat jullie dan weten in welke hoek je het zoeken moet. Curettage zal dan ook om deze reden onder narcose plaats gaan vinden.quote:
Heftig allemaal he, Malteser.
Waar ben je bang voor?
Gelukkig hebben we fijne familie om ons heen, want het maakt allemaal behoorlijk veel indruk. Verdrietig zijn we ook, het was zo'n mooi cadeautje.
Goed dat je hebt aangegeven dat je een verleden hebt dat erg meespeelt. Hoop dat je je daar verder nog goed in gehoord gaat voelen. Misschien dat je wat af kunt spreken over het gebruik van operatieschort en bedekking? En over op welke momenten je man nog/weer bij je mag zijn. Waarschijnlijk dat de standaardprocedures al wel goed voldoen, maar vantevoren weten wat er gaat gebeuren is wel zo prettig in een moeilijke situatie.
Complicatie waar je op doelt is Asherman. Misschien helpt het om info te lezen van een objectieve infobron. Dus niet de ervaringsverhalen op fora. Feiten op een rij om er geen spookbeeld van te maken, maar het in perspectief te zien. Risico's zijn er helaas altijd en je kunt net die ene zijn, maar bij de meesten gaat het echt goed).
Complicatie waar je op doelt is Asherman. Misschien helpt het om info te lezen van een objectieve infobron. Dus niet de ervaringsverhalen op fora. Feiten op een rij om er geen spookbeeld van te maken, maar het in perspectief te zien. Risico's zijn er helaas altijd en je kunt net die ene zijn, maar bij de meesten gaat het echt goed).
Misschien kan je van te voren bedenken (en bespreken) welke dingen het voor jou makkelijker zouden maken, Malteser? Mijn man mocht er bijvoorbeeld bij blijven tot ik 'onder zeil' was en stond ook meteen bij wakker worden weer aan mijn bed. Ik wilde ook geen OK of instrumenten zien, en dat hebben ze ook heel netjes gerespecteerd. Ik sliep al voor ik de OK ingereden werd.
Asherman is inderdaad altijd een risico bij curettage, maar het risico is echt heel klein.
Asherman is inderdaad altijd een risico bij curettage, maar het risico is echt heel klein.
Lieve malteser, wat vervelend dat je je hier nu moet melden en wat klote dat de tabletten je niet geholpen hebben. Ik kan me goed voorstellen dat je bang voor de currettage bent, al heb ik er zelf geen ervaring mee. De kans dat er iets beschadigd raakt is zoals mensen al zeggen gelukkig erg klein. Maak in elk geval van je hart geen moordkuil en maak je angsten bespreekbaar.
disclaimer
Dank voor al jullie tips! Ik neem er een aantal mee om aan te geven in het ziekenhuis. Bedankt!
Wat betreft Asherman, het was vooral de gynaecoloog die dat duidelijk maakte en waardoor ik nu dus schrikachtig ben. Overigens was de gyn verder heel begripvol en vriendelijk, dat was erg fijn. Ik hoop dat mijn lijf de komende dagen misschien toch zelf nog wat gaat doen maar ik bereid me voor op de curettage. En hoop maar dat ik niet net dat ene geval ben waar het 'mis gaat'.
Wat betreft Asherman, het was vooral de gynaecoloog die dat duidelijk maakte en waardoor ik nu dus schrikachtig ben. Overigens was de gyn verder heel begripvol en vriendelijk, dat was erg fijn. Ik hoop dat mijn lijf de komende dagen misschien toch zelf nog wat gaat doen maar ik bereid me voor op de curettage. En hoop maar dat ik niet net dat ene geval ben waar het 'mis gaat'.
Gisteren bleek bij de termijnecho dat t hartje gestopt was. We hadden al 3 goede echo's gehad. Vorige week maandag nog. Het was zelfs iets kleiner dan toen. Dus waarschijnlijk is het diezelfde dag nog misgegaan. Inmiddels is er een bloeding begonnen maar die is weer net zo laf als bij de vorige keer. Dat duurde eeuwen voordat t echt doorzette. Dat trek ik nu niet denk ik. De vorige keer leefde het niet. Toen was ik verdrietig om wat t had kunnen worden, nu om wat t was. Er is ook angst. Dat voor een nieuwe zwangerschap. Want hoe moet ik dat dan doen? Of voor het idee dat we altijd kinderloos blijven.
Mijn emmertje zit even vol. In februari miskraam 1, vorige week mijn oom van 46 gecremeerd en nu is t weer mis. Die oom heb ik nog kunnen vertellen dat ik weer zwanger was en dat er n hartje was. En nu weet ie t nooit meer. Dat maakt me zo stuk vanbinnen.
Mijn emmertje zit even vol. In februari miskraam 1, vorige week mijn oom van 46 gecremeerd en nu is t weer mis. Die oom heb ik nog kunnen vertellen dat ik weer zwanger was en dat er n hartje was. En nu weet ie t nooit meer. Dat maakt me zo stuk vanbinnen.
Cygne, ik hoop zo voor je dat het toch nog uit zichzelf doorzet. Ik vond dat zelf in ieder geval een 'fijne' manier van het einde van de zwangerschap. Probeer voor jezelf op een rijtje te zetten wat voor jou belangrijk is voordat je naar de gynaecoloog gaat.
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om een dood vruchtje in je te hebben zitten en dat je er liefst zo snel mogelijk vanaf bent, maar bereid je er ook op voor dat het best nog even kan duren voor een eventuele curettage plaatsvindt.
Malteser, ben je er 'klaar' voor? Voel je je al een klein beetje veilig bij het idee dat er een ingreep komt?
Hoop dat jullie twee hier ook wat steun aan elkaar hebben. Bij vragen, moeilijkheden...kom gerust.
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om een dood vruchtje in je te hebben zitten en dat je er liefst zo snel mogelijk vanaf bent, maar bereid je er ook op voor dat het best nog even kan duren voor een eventuele curettage plaatsvindt.
Malteser, ben je er 'klaar' voor? Voel je je al een klein beetje veilig bij het idee dat er een ingreep komt?
Hoop dat jullie twee hier ook wat steun aan elkaar hebben. Bij vragen, moeilijkheden...kom gerust.
Lief dat je het vraagt Kursor. Aangezien mijn lijf zelf helemaal niets doet, zal ik wel blij zijn als alles achter de rug is (lichamelijk gezien). Het idee dat ik nu al ruim 12 weken zwanger ben/was en dat het er nog steeds zit, ondanks dat het al weken niets meer doet, doet rare dingen in mijn hoofd. Ik hoop dat dat beter wordt na de ingreep.quote:
Cygne, ik hoop zo voor je dat het toch nog uit zichzelf doorzet. Ik vond dat zelf in ieder geval een 'fijne' manier van het einde van de zwangerschap. Probeer voor jezelf op een rijtje te zetten wat voor jou belangrijk is voordat je naar de gynaecoloog gaat.
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om een dood vruchtje in je te hebben zitten en dat je er liefst zo snel mogelijk vanaf bent, maar bereid je er ook op voor dat het best nog even kan duren voor een eventuele curettage plaatsvindt.
Malteser, ben je er 'klaar' voor? Voel je je al een klein beetje veilig bij het idee dat er een ingreep komt?
Hoop dat jullie twee hier ook wat steun aan elkaar hebben. Bij vragen, moeilijkheden...kom gerust.
Angst voor de ingreep is er nog wel, maar anders dan het gevoel van vorige week. Het zit hem nu meer in het idee van bloot moeten en dat vreemden aan mijn lijf gaan zitten. Ik hoop op een begripvolle verpleegkundige.
Begrijpelijk hoor Malteser. En verwacht voor de periode daarna ook nog niet teveel van je zelf. Het is heus niet gek als je die gedachten die je nu hebt nog wel een tijd blijven. Die weken tellen dat doen er veel.
Jeetje Cygne.. Wat vreselijk oneerlijk dat het na drie goede echo's alsnog mis is gegaan. Heel erg veel sterkte en neem de tijd om dit een plekje te geven
Malteser, begrijpelijk wat je zegt. Het is ook allemaal niet niks en het lukt ook niet om het een plekje te geven zolang het nog in je lichaam zit he?
Mijn ervaring met de verpleegkundigen op die dag was dat ze echt heel lief en begripvol waren en ik hoop dat jij er over een tijdje hetzelfde op terug kan kijken.
Malteser, begrijpelijk wat je zegt. Het is ook allemaal niet niks en het lukt ook niet om het een plekje te geven zolang het nog in je lichaam zit he?
Mijn ervaring met de verpleegkundigen op die dag was dat ze echt heel lief en begripvol waren en ik hoop dat jij er over een tijdje hetzelfde op terug kan kijken.
Kursor, ik vind het heel moeilijk dat ik nog zo misselijk ben en nog steeds niks kan eten. Plus dat ik het er nu even niet bij kan hebben door het overlijden van mijn oom, vorige week. Het is gewoon echt te veel.
Ik heb nu iig een afspraak op de poli gynaecologie voor vandaag nog. De vk die vandaag dienst had snapte heel goed dat het zo niet gaat voor mij.
Ik heb nu iig een afspraak op de poli gynaecologie voor vandaag nog. De vk die vandaag dienst had snapte heel goed dat het zo niet gaat voor mij.
Cygne, ik hoop voor je dat je hCG snel gaat dalen. Goed te lezen dat je vandaag al langs de gyn mag. Hoop voor je dat er dan vlot een ok gepland kan worden. Dat het spugen, niet eten en het verdriet om het verlies van je oom allemaal optelt vind ik heel logisch hoor en daarom hoop ik dat je maandag al terecht kunt
(Maar het kan anders gaan weet ik uit ervaring.)
(Maar het kan anders gaan weet ik uit ervaring.)
Ik hoop het ook. De wachttijd is een week, staat er op de site maar ik vermoed dat ze eerst nog willen afwachten voordat ze dat überhaupt in willen gaan plannen.
Fijn dat je vandaag al terecht kunt Cygne bij de gyn. En dat ze dan snel een afspraak kunnen inplannen. Ik hoop dat je hcg snel zal dalen zodat de kwaaltjes snel afnemen! Succes en sterkte vandaag!!
Het is natuurlijk afhankelijk wanneer er plaats is op de OK, maar je hoeft absoluut niet af te wachten om een plan te maken.
Ik ben benieuwd. Man had gisteren gezegd dat hij er vandaag niet zou zijn op 't werk en zijn manager had gezegd dat dat ok is. Vandaag belde manager op om te vragen hoe het ging en dat we onze tijd moesten nemen samen. Ik wil nu ook echt niet alleen zijn.
Een klein gebaar kan in deze tijd zoiets groots betekenen. Een telefoontje van een begripvolle werkgever is daar een van. Hier ook aan beide kanten begrip vanuit werkgever, ik kreeg zelfs een hele grote bos bloemen thuisbezorgd. Had niet gehoeven maar wel heel lief.quote:
Ik ben benieuwd. Man had gisteren gezegd dat hij er vandaag niet zou zijn op 't werk en zijn manager had gezegd dat dat ok is. Vandaag belde manager op om te vragen hoe het ging en dat we onze tijd moesten nemen samen. Ik wil nu ook echt niet alleen zijn.
Kan me voorstellen dat je niet alleen wilt zijn. Succes bij de gyn vandaag, hopelijk is er snel een plan.
Zit ik dan in een wachtkamer vol zwangere vrouwen mn tranen in te slikken. Hoop maar op niet teveel uitloop.
OHW meis wat een vreselijk rot nieuws.quote:
Gisteren bleek bij de termijnecho dat t hartje gestopt was. We hadden al 3 goede echo's gehad. Vorige week maandag nog. Het was zelfs iets kleiner dan toen. Dus waarschijnlijk is het diezelfde dag nog misgegaan. Inmiddels is er een bloeding begonnen maar die is weer net zo laf als bij de vorige keer. Dat duurde eeuwen voordat t echt doorzette. Dat trek ik nu niet denk ik. De vorige keer leefde het niet. Toen was ik verdrietig om wat t had kunnen worden, nu om wat t was. Er is ook angst. Dat voor een nieuwe zwangerschap. Want hoe moet ik dat dan doen? Of voor het idee dat we altijd kinderloos blijven.
Mijn emmertje zit even vol. In februari miskraam 1, vorige week mijn oom van 46 gecremeerd en nu is t weer mis. Die oom heb ik nog kunnen vertellen dat ik weer zwanger was en dat er n hartje was. En nu weet ie t nooit meer. Dat maakt me zo stuk vanbinnen.
Sterkte!
Ook al kan ik tomaatje nooit vergeten.. ;) toch getrouwd met een andere meneer O+
Heel veel succes, meisquote:
[..]
Lief dat je het vraagt Kursor. Aangezien mijn lijf zelf helemaal niets doet, zal ik wel blij zijn als alles achter de rug is (lichamelijk gezien). Het idee dat ik nu al ruim 12 weken zwanger ben/was en dat het er nog steeds zit, ondanks dat het al weken niets meer doet, doet rare dingen in mijn hoofd. Ik hoop dat dat beter wordt na de ingreep.
Angst voor de ingreep is er nog wel, maar anders dan het gevoel van vorige week. Het zit hem nu meer in het idee van bloot moeten en dat vreemden aan mijn lijf gaan zitten. Ik hoop op een begripvolle verpleegkundige.
Ook al kan ik tomaatje nooit vergeten.. ;) toch getrouwd met een andere meneer O+
Ik ben een meelezer, maar wilde je toch even heel veel sterkte wensen Cygne. Wat ontzettend verdrietig dat het niet goed is gegaan. Verwacht je idd niet meer na 3 goede echo's.. En dat je emmertje vol zit, is niet meer dan logisch. Ik denk dat men meer had opgekeken als dat niet zo zou zijn.
Ook voor de andere dames hier:
Ook voor de andere dames hier:
[b]Op dinsdag 4 maart 2008 13:44 schreef Zhenar het volgende:[/b]
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
ach, dat is zo zuur. Hopelijk heb je niet heel lang hoeven wachtenquote:
Zit ik dan in een wachtkamer vol zwangere vrouwen mn tranen in te slikken. Hoop maar op niet teveel uitloop.
disclaimer
Weer thuis, uitwendige echo gemaakt waar duidelijk op te zien was waar gisteren een inwendige voor nodig was. Verloskundige is blijkbaar goed duidelijk geweest dat het niet meer ging. Hij wilde me deze week nog inplannen voor een curretage maar alles zat vol, nu kan ik maandag terecht. Het weefsel gaan ze dan onderzoeken en als het allemaal achter de rug is krijg ik zelf onderzoeken om te kijken of ze kunnen vinden wat er misgaat. Ook omdat ik nog maar 25 ben.
Ja, wil ik wel. De kans is groot dat ze niets vinden maar áls ze wel iets vinden waar iets aan gedaan kan worden is dat fijn.
Hij zei ook dat ze niks doen wat ik zelf niet wil.
Man neemt morgen en donderdag nog vrij, vrijdag komen mijn ouders en maandag is man weer vrij. Vandaag had ie gekregen van de zaak. Man mocht vrijdag niet eens komen werken als ik alleen zou zijn dan.
En ik zat in de wachtkamer naast een hoogzwangere mevrouw met een kindje van nog geen jaar dat de hele tijd z'n drinkbeker naar me aan het smijten was en tegelijkertijd het speelding met zijn voeten aan het molesteren was. 'Dylanoooo, niet doehoen'. Daarna kwam ze, toen ik de curretage aan t regelen was zo binnenstormen bij de vpk om te vragen 'of het nog lang ging duren? '.
Dat vond ik wat minder tof.
Hij zei ook dat ze niks doen wat ik zelf niet wil.
Man neemt morgen en donderdag nog vrij, vrijdag komen mijn ouders en maandag is man weer vrij. Vandaag had ie gekregen van de zaak. Man mocht vrijdag niet eens komen werken als ik alleen zou zijn dan.
En ik zat in de wachtkamer naast een hoogzwangere mevrouw met een kindje van nog geen jaar dat de hele tijd z'n drinkbeker naar me aan het smijten was en tegelijkertijd het speelding met zijn voeten aan het molesteren was. 'Dylanoooo, niet doehoen'. Daarna kwam ze, toen ik de curretage aan t regelen was zo binnenstormen bij de vpk om te vragen 'of het nog lang ging duren?
'.Dat vond ik wat minder tof.
Ja, wij hebben het toen bewust niet gedaan, omdat beide miskramen heel verschillend van aard waren, ik niet heel moeilijk zwanger raakte en de kans maar 5-10% was dat er iets uit zou komen. De kans op een miskraam is groter. Voor mij heeft het altijd gevoeld als domme pech, er is een kans van 1 op 60 dat je twee keer achter elkaar een mk krijgt, en volgens mij zijn die onderzoeken ook best heftig. Maar goed, als jij je daar beter bij voelt is het natuurlijk fijn dat het kan!
En gelukkig veel mensen om je heen!
Malteser, wanneer krijg jij je curettage?
En gelukkig veel mensen om je heen!
Malteser, wanneer krijg jij je curettage?
disclaimer
Het speelde ook mee dat mijn moeder 2 vroege miskramen (voor zus), 2 missed abortions (voor broer) en een kindje heeft verloren met 24 weken (voor mij). Dus dat er misschien toch wat te achterhalen is.
Fijn dat je zo snel terecht kunt Cygne en dat je lieve mensen om je heen hebt.
Ik hoop dat er iets zinnigs uit de onderzoeken komen waar je wat mee kunt en/of makkelijk te behandelen Is. Tevens maakt het evt het rouwproces wat makkelijker.
Veel sterkte meid het Is niet makkelijk.
Ik heb mijn dochtertje ook laten onderzoeken (was wel wat verder natuurlijk) en uit die onderzoeken Is niks gekomen. Hartje, hersenen, bloed en chromosomen waren in orde en viel het in de categorie 'domme pech'. Enerzijds lastig, anderzijds fijn voor evt de toekomst ook al zal het nooit meer een onbezorgde zwangerschap worden.
Ik hoop dat er iets zinnigs uit de onderzoeken komen waar je wat mee kunt en/of makkelijk te behandelen Is. Tevens maakt het evt het rouwproces wat makkelijker.
Veel sterkte meid
het Is niet makkelijk. Ik heb mijn dochtertje ook laten onderzoeken (was wel wat verder natuurlijk) en uit die onderzoeken Is niks gekomen. Hartje, hersenen, bloed en chromosomen waren in orde en viel het in de categorie 'domme pech'. Enerzijds lastig, anderzijds fijn voor evt de toekomst ook al zal het nooit meer een onbezorgde zwangerschap worden.
Een onbezorgde zwangerschap wordt 'm hier ook niet meer, daat zit ik ook veel mee. Vannacht gewoon een paniekaanval over een volgende zwangerschap en hoe ik dat moet doorkomen afwisselend met paniek over nooit een kindje en verdriet over dít kindje.
Nee snap ik. Kun je bij die gedachte evt hulp krijgen hoe je er nu zo goed mogelijk mee om kunt gaan?
Ik ga wel een verwijzing vragen naar de psycholoog, want zo kom ik mezelf straks keihard tegen.
Volgende maand ga ik met mijn nichtje een weekendje weg, even weg van thuis en iets leuks.
Volgende maand ga ik met mijn nichtje een weekendje weg, even weg van thuis en iets leuks.
Heel goed. Ik liep al bij de psych, dus kan dit mooi meenemen hoewel ik nog heel erg merk dat ik niet makkelijk mij gevoel durf te uiten over wat er gebeurd Is. Maar dat komt ook beetje door de privé situatie.
Hoop dat je een fijne psych treft met wie je deze zorgen kunt bespreken zodat je er minder stress door krijgt als je nadenkt over je nabije toekomst!
Hoop dat je een fijne psych treft met wie je deze zorgen kunt bespreken zodat je er minder stress door krijgt als je nadenkt over je nabije toekomst!
Fijn dat men zo snel wil handelen en dat je niet heel lang hoeft te wachten. Sterkte de komende dagen.quote:
Weer thuis, uitwendige echo gemaakt waar duidelijk op te zien was waar gisteren een inwendige voor nodig was. Verloskundige is blijkbaar goed duidelijk geweest dat het niet meer ging. Hij wilde me deze week nog inplannen voor een curretage maar alles zat vol, nu kan ik maandag terecht. Het weefsel gaan ze dan onderzoeken en als het allemaal achter de rug is krijg ik zelf onderzoeken om te kijken of ze kunnen vinden wat er misgaat. Ook omdat ik nog maar 25 ben.
Schreef ivm herkenbaarheid steeds 'deze week' maar gok dat, als mensen me al kennen, ik met mijn verhaal nu ook al wel herkenbaar ben... Dus kan het ook wel gewoon zeggen.quote:
...........
Malteser, wanneer krijg jij je curettage?
Morgenochtend mag ik mij om 07.15 uur melden.
Succes morgen en sterkte!
WIj hebben besloten om voorlopig niet meer te proberen. Ik kan een nieuwe zwangerschap even niet aan, denk ik. Eerst maar even dit verwerken.
WIj hebben besloten om voorlopig niet meer te proberen. Ik kan een nieuwe zwangerschap even niet aan, denk ik. Eerst maar even dit verwerken.
Cygne en Malteser, heel veel sterkte gewenst. Ik vond de curettage meevallen, en was blij dat het daarna echt klaar was. Ik hoop dat alles bij jullie ook goed verloopt.
Laat goed voor je zorgen en probeer inderdaad te zorgen dat er mensen om je heen zijn met wie je heel vertrouwd bent.
Laat goed voor je zorgen en probeer inderdaad te zorgen dat er mensen om je heen zijn met wie je heel vertrouwd bent.
Sterkte morgen Malteser. Hoop voor je dat het je meevalt .
Cygne, nog een kleine week zien door te komen. Goed dat je gezelschap hebt die tijd (en misschien ook erna?). Het weefsel wordt inderdaad onderzocht en volgens mij is er inderdaad de mogelijkheid om na twee of drie miskramen verder onderzoek te laten doen. Helaas/gelukkig is er maar bij een klein deel een oorzaak aan te wijzen. (Bij mij destijds niet aangeboden omdat de eerste miskraam een duidelijke oorzaak had en daardoor telde de tweede miskraam niet als de tweede...ik weet ook niet wat ik gekozen zou hebben).
Nadenken of doorgaan voor een zwangerschap hoeft nu echt nog niet en daar hoef je je ook echt niet schuldig over te voelen. Maar natuurlijk ook best als he wel gelijk door kunt. Ik mocht zelfs niet door, moest na de eerste zelfs weer asn de pil. Dat vond ik wel heel moeilijk, dat ik niet zelf kon kiezen. Maar de pauze, er niet mee bezig zijn was wel prettig.
Lingue, hoe ben je eronder dat het 'domme pech' is dat je dochtertje is overleden bij 18 (toch?) weken?
.Cygne, nog een kleine week zien door te komen. Goed dat je gezelschap hebt die tijd (en misschien ook erna?). Het weefsel wordt inderdaad onderzocht en volgens mij is er inderdaad de mogelijkheid om na twee of drie miskramen verder onderzoek te laten doen. Helaas/gelukkig is er maar bij een klein deel een oorzaak aan te wijzen. (Bij mij destijds niet aangeboden omdat de eerste miskraam een duidelijke oorzaak had en daardoor telde de tweede miskraam niet als de tweede...ik weet ook niet wat ik gekozen zou hebben).
Nadenken of doorgaan voor een zwangerschap hoeft nu echt nog niet en daar hoef je je ook echt niet schuldig over te voelen. Maar natuurlijk ook best als he wel gelijk door kunt. Ik mocht zelfs niet door, moest na de eerste zelfs weer asn de pil. Dat vond ik wel heel moeilijk, dat ik niet zelf kon kiezen. Maar de pauze, er niet mee bezig zijn was wel prettig.
Lingue, hoe ben je eronder dat het 'domme pech' is dat je dochtertje is overleden bij 18 (toch?) weken?
Sterkte morgen/straks Malteser. Hoop dat je een beetje kunt slapen
ik kom morgen even op je vraag terug Kursor, nu eerst proberen wat te slapen
ik kom morgen even op je vraag terug Kursor, nu eerst proberen wat te slapen
Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat best heel lastig vind. Het acceptatie proces dat ik mijn dochtertje ben verloren zou makkelijker zijn als er iets was gevonden wat bij de deling van de cellen oid mis gegaan was, maar zeker geen consequenties heeft voor toekomstige zwangerschappen (geen genetische afwijkingen oid). Nu blijft de status 'domme pech' lastig te accepteren dat het toch mis gegaan is, terwijl ik de 'kritieke fase' voorbij was. En ik dus nooit meer zonder zorgen zwanger zal zijn.quote:
...
Lingue, hoe ben je eronder dat het 'domme pech' is dat je dochtertje is overleden bij 18 (toch?) weken?
En het is ook wel iets wat mij de laatste week veel bezig houdt. Er is geen middeltje om de pijn te verzachten en ook geen woorden of rationelere gedachten om deze uitslag en mijn bijbehorende gevoel te vergemakkelijken. Het is ronduit kut en het voelt ook echt oprecht klote dat zonder aanwijsbare reden mijn dochtertje er niet meer is. Maar ook of ik eerder aan de bel had moeten trekken met klachten en het daar mee te maken kan hebben. Of dat het toch de stress van mijn situatie is geweest. Ik probeer daarmee misschien ook weer te veel de schuld bij mij neer te leggen, wat rationeel gezien ook niet eerlijk is...
Lastig he Lingue, ratio versus gevoel. Rationeel weet ik dat ik er echt niks aan kon doen maar ik heb wel het gevoel dat ik gefaald heb en zorgeloze zwangerschappen zitten er hier ook echt niet meer in.
Overigens breekt het hier niet door, er is wel bloed. Bij het afvegen maar ik houd een schoon maandverband.
Overigens breekt het hier niet door, er is wel bloed. Bij het afvegen maar ik houd een schoon maandverband.
Ja, heel lastig. Hoewel ik blij ben dat ik met mijn rationele gedachten mijzelf niks zal aanpraten wat niet op feiten gebaseerd is (helpt de psych toch nog wel hierin ) is er in ons geval natuurlijk een gevoel wat speelt wat wel op feiten gebaseerd is. Een miskraam/doodgeboorte en het passende verdriet dat het ons (nu) niet gegund is.
) is er in ons geval natuurlijk een gevoel wat speelt wat wel op feiten gebaseerd is. Een miskraam/doodgeboorte en het passende verdriet dat het ons (nu) niet gegund is.
Ik vind het overigens best wel lastig dat ik het alleen 'moet' doen. Ik heb hele lieve mensen om mij heen, maar het echt delen met een partner mis ik wel. Het is een stukje van alleen mij merk ik. En het is heel lastig om te uiten wat ik voel en wat het met mij doet.
Vrienden weten dat ik verdrietig ben, maar die kennen de gradatie van verdriet niet. Die zien dat niet en voelen dat niet. En kunnen zich er ook niet in inleven. Hoe goed ze mij of mijn situatie ook kennen.
En hoe kan ik dit dan later met een toekomstige partner delen. Wil ik dat wel. Kan ik dat wel.
Lastig...
Vrienden weten dat ik verdrietig ben, maar die kennen de gradatie van verdriet niet. Die zien dat niet en voelen dat niet. En kunnen zich er ook niet in inleven. Hoe goed ze mij of mijn situatie ook kennen.
En hoe kan ik dit dan later met een toekomstige partner delen. Wil ik dat wel. Kan ik dat wel.
Lastig...
Dat je het alleen moet doen lijkt me ook heel zwaar, lijkt me. En vrienden weten niet hoe diep dat gaat, op dat moment omdat jij iets verloren hebt wat van jou is. En dat delen met een volgende partner, ik zou dat ook lastig vinden. Het is niet zijn verdriet.
Ik heb ook veel opmerkingen gehad over dat de volgende keer vast goed gaat. En dat er vast wat mis was met het kindje. Mijn tante zei gisteren: "Boeit jou dat, jij wilt gewoon je kind. DIt kind". Dat is inderdaad ook wel het pijnpunt. De vorige zwangerschap heeft het niet geleefd, toen was ik verdrietig om wat het had kunnen zijn. Nu heeft het wel geleefd en ben ik verdrietig om wat het was én om wat het had kunnen zijn. We durfden vooruit te kijken, hoop te hebben. Dat er deze keer misschien wel een kindje zou komen. Dat vertrouwen zal nu misschien pas komen áls er ooit een kind geboren wordt hier.
Ik heb ook veel opmerkingen gehad over dat de volgende keer vast goed gaat. En dat er vast wat mis was met het kindje. Mijn tante zei gisteren: "Boeit jou dat, jij wilt gewoon je kind. DIt kind". Dat is inderdaad ook wel het pijnpunt. De vorige zwangerschap heeft het niet geleefd, toen was ik verdrietig om wat het had kunnen zijn. Nu heeft het wel geleefd en ben ik verdrietig om wat het was én om wat het had kunnen zijn. We durfden vooruit te kijken, hoop te hebben. Dat er deze keer misschien wel een kindje zou komen. Dat vertrouwen zal nu misschien pas komen áls er ooit een kind geboren wordt hier.
Ja precies. Ik kan ook niet zo goed tegen de opmerking 'Ja dan had het zo moeten zijn.' Hoezo?? Ik was verdorie bijna 18 weken zwanger. Hadden ze dat ook gezegd als het bij 30 weken misging, of bij de geboorte of na 3 jaar (dit laatste (die 3 jaar) kan ik wel weer nuanceren gelukkig). Maar die anderen... Zolang het in de buik zit en daar komt te overlijden moet het blijkbaar zo zijn volgens sommigen...
En dat maakt altijd wel heel verdrietig hier en ook boosheid. Dan zou ik het ze bijna zelf toewensen om te ervaren dat dat niet is wat je wil horen op dat moment. Want je kiest er bewust voor. Je had het idee dat het goed zit nadat je een hartje hebt gehoord. Je hebt het idee dat het goed zit door alle kwaaltjes of omdat je buik groeit.
Ik hoop dat je vertrouwen weer een beetje kunt groeien mocht je weer zwanger raken na de 12 weken en na de 20 weken. Ook al zal dat lastig zijn. Maar ik hoop het wel. Voor iedereen die daar moeite mee heeft. En dus ook voor mijzelf ooit. Zonder mijzelf een aansteller te gaan vinden.
En dat maakt altijd wel heel verdrietig hier en ook boosheid. Dan zou ik het ze bijna zelf toewensen om te ervaren dat dat niet is wat je wil horen op dat moment. Want je kiest er bewust voor. Je had het idee dat het goed zit nadat je een hartje hebt gehoord. Je hebt het idee dat het goed zit door alle kwaaltjes of omdat je buik groeit.
Ik hoop dat je vertrouwen weer een beetje kunt groeien mocht je weer zwanger raken na de 12 weken en na de 20 weken. Ook al zal dat lastig zijn. Maar ik hoop het wel. Voor iedereen die daar moeite mee heeft. En dus ook voor mijzelf ooit. Zonder mijzelf een aansteller te gaan vinden.
Die kwaaltjes zijn ook een wassen neus dan.
De verloskundige zei dat de kans dat het de volgende keer goed ging veel groter was (zei ze de vorige keer ook al) en dat god mijn kindje bij zich wilde. Ja nou, jammer dan. Maar daar heb ik niet zoveel aan.
De verloskundige zei dat de kans dat het de volgende keer goed ging veel groter was (zei ze de vorige keer ook al) en dat god mijn kindje bij zich wilde. Ja nou, jammer dan. Maar daar heb ik niet zoveel aan.
Ik denk dat de kwaaltjes wel kloppen met je hcg level in je lijf. En daar zijn die kwaaltjes aan verbonden. Dus wassen neus is het natuurlijk niet, ook al snap ik dat je het zo ziet. Ik hoop dat je dat in de toekomst ook wat beter kunt nuanceren voor jezelf, want ik denk dat het verdriet dan een plekje geven wel iets makkelijker is.
En nu mag je zo boos zijn als je wil en alle kwaaltjes niet passend vinden bij wat je dacht dat een goede zwangerschap was. Want dat hoort er nu even bij.
Ik voel je boosheid hier ( en boos zijn mag en is goed), ik hoop voor je dat je die boosheid in verdriet kunt omzetten als de tijd daar is voor jou om er mee om te kunnen gaan. (ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel )
En dat van die VK zou ik ook niet tegen kunnen. Maar ik heb niks met het geloof en mijn dochtertje is dus ook zeker niet bij God...
[ Bericht 1% gewijzigd door Lingue op 13-08-2014 12:25:48 ]
En nu mag je zo boos zijn als je wil en alle kwaaltjes niet passend vinden bij wat je dacht dat een goede zwangerschap was. Want dat hoort er nu even bij.
Ik voel je boosheid hier ( en boos zijn mag en is goed), ik hoop voor je dat je die boosheid in verdriet kunt omzetten als de tijd daar is voor jou om er mee om te kunnen gaan. (ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel
) En dat van die VK zou ik ook niet tegen kunnen. Maar ik heb niks met het geloof en mijn dochtertje is dus ook zeker niet bij God...
[ Bericht 1% gewijzigd door Lingue op 13-08-2014 12:25:48 ]
Ik ben niet boos hoor. Maar wassen neus als in valse zekerheid, dat het dus niks hoeft te zeggen over of de zwangerschap goed is of niet. Voor nu wil ik gewoon niet meer voor niks ziek zijn, dus daarom de curettage.
Ik heb ook niks met het geloof dus ik kon daar ook niet zoveel mee.
Voor nu wil ik gewoon niet meer voor niks ziek zijn, dus daarom de curettage.Ik heb ook niks met het geloof dus ik kon daar ook niet zoveel mee.
Kwaaltjes hebben sowieso nooit wat gezegd over de kwaliteit van een zwangerschap, dat moet je echt niet vergeten
Verder wil ik even zeggen dat ik veel denk aan jullie en het verdriet waar je doorheen gaat. En ik hoop ook echt dat voor jullie het vertrouwen ooit in de toekomst weer terug komt. Want ik weet dat het nu allemaal heel anders voelt, maar ik weet ook dat het kan veranderen. En ik hoop dus dat jullie dat zelf ook weer mogen ervaren, want ik kan dat nu wel zeggen, maar daar kun je waarschijnlijk helemaal niets mee. En dat geeft ook niet. Ik zal blijven duimen.
Voor nu: neem de tijd, en goed ook dat jullie je gevoelens zo openlijk uiten hier. Dat lucht op.
Verder wil ik even zeggen dat ik veel denk aan jullie en het verdriet waar je doorheen gaat. En ik hoop ook echt dat voor jullie het vertrouwen ooit in de toekomst weer terug komt. Want ik weet dat het nu allemaal heel anders voelt, maar ik weet ook dat het kan veranderen. En ik hoop dus dat jullie dat zelf ook weer mogen ervaren, want ik kan dat nu wel zeggen, maar daar kun je waarschijnlijk helemaal niets mee. En dat geeft ook niet. Ik zal blijven duimen.
Voor nu: neem de tijd, en goed ook dat jullie je gevoelens zo openlijk uiten hier. Dat lucht op.
disclaimer
Ok, nee dat snap ik. Fijn dat je niet boos op de situatie bent. Scheelt energie die je nu beter kunt gebruiken.
Maar snap heel goed dat je die klachten niet wilt hebben.
Had je daar de eerste keer geen last van? En bij hoeveel weken is het toen mis gegaan?
Ik vond dat mijn lichaam heel snel veranderde na de doodgeboorte van mn dochter. Gevoelige borsten namen af, buikje weg, altijd maar willen eten weg, en dingen waar ik bijna 12 weken niet zonder kon (zoals s ochtends volle chocomel van Nutricia nuttigen of geen verse melk meer lusten) dat veranderde heel snel. En nu lust ik geen chocomel meer en is verse melk niet aan te slepen
Hoop dat dat bij jou ook snel gebeurd zodat je weer wat meer jezelf kunt voelen in je lijf.
Maar snap heel goed dat je die klachten niet wilt hebben.
Had je daar de eerste keer geen last van? En bij hoeveel weken is het toen mis gegaan?
Ik vond dat mijn lichaam heel snel veranderde na de doodgeboorte van mn dochter. Gevoelige borsten namen af, buikje weg, altijd maar willen eten weg, en dingen waar ik bijna 12 weken niet zonder kon (zoals s ochtends volle chocomel van Nutricia nuttigen of geen verse melk meer lusten) dat veranderde heel snel. En nu lust ik geen chocomel meer en is verse melk niet aan te slepen
Hoop dat dat bij jou ook snel gebeurd zodat je weer wat meer jezelf kunt voelen in je lijf.
Eerste keer had ik nauwelijks klachten, dat ging ook al bij 5+6 mis.
Nu heb ik eigenlijk alle klachten nog, geen eetlust, misselijk, moe. Ik wil nu ook gewoon verder en niet 3 weken bloeden en fysieke pijn van de miskraam. MIsschien de makkelijkste weg, maar dat voelt nu fijner. Ik vond het ook wel prettig dat de gynaecoloog dat begreep. En het gewoon snel heeft geregeld. Had ik niet verwacht.
Nu heb ik eigenlijk alle klachten nog, geen eetlust, misselijk, moe. Ik wil nu ook gewoon verder en niet 3 weken bloeden en fysieke pijn van de miskraam. MIsschien de makkelijkste weg, maar dat voelt nu fijner. Ik vond het ook wel prettig dat de gynaecoloog dat begreep. En het gewoon snel heeft geregeld. Had ik niet verwacht.
Dat is zeker fijn dat je een meedenkende gyn hebt en het voor je regelt.
Het lijkt mij ook wel raar om te weten dat je kindje niet meer leeft maar nog wel in je buik zit. Hoop dat het snel maandag is en je klachten dan snel afnemen.
Het lijkt mij ook wel raar om te weten dat je kindje niet meer leeft maar nog wel in je buik zit. Hoop dat het snel maandag is en je klachten dan snel afnemen.
Ik vind dat niet 'de makkelijkste weg' hoor. Ik vond het emotioneel zwaar genoeg en vond het fijn dat het lichamelijke snel achter de rug was. Dan had ik dat maar gehad..quote:
Eerste keer had ik nauwelijks klachten, dat ging ook al bij 5+6 mis.
Nu heb ik eigenlijk alle klachten nog, geen eetlust, misselijk, moe. Ik wil nu ook gewoon verder en niet 3 weken bloeden en fysieke pijn van de miskraam. MIsschien de makkelijkste weg, maar dat voelt nu fijner. Ik vond het ook wel prettig dat de gynaecoloog dat begreep. En het gewoon snel heeft geregeld. Had ik niet verwacht.
ik denk dat curettage veel ingrijpender is dan een natuurlijke miskraam. Ik heb natuurlijk nooit een curettage gehad, maar het voelde voor mij meer beladen dan miskraam via tabletten / natuurlijke weg (en ik durfde ook gewoon niet). Dus ik zou het ook zeker niet als de makkelijkste weg benoemen
disclaimer
Dat vond de verloskundige die ik maandag had. Ik vond mijn mk in februari echt vreselijk. En ik had een hele makkelijke. Lastige was ook dat t een tijdje duurde voor het echt goed doorzette. Dat ik nu een plan heb voelt prettig.
En ook een beetje wat jij zegt, IMA. Hoe gaat t met jou nu?
En ook een beetje wat jij zegt, IMA. Hoe gaat t met jou nu?
Curettage is achter de rug. Nu wel veel bloedverlies. Als dat dadelijk minder wordt, mag ik naar huis. Volgens de gyn had het nog wel eens heel erg lang kunnen duren als ik niet gecuretteerd was. Het hartje klopte niet meer maar hij plakte nog als de beste... Vandaar ook het behoorlijke bloedverlies.
Cygne, Lingue en iedereen die het nodig heeft
Cygne, Lingue en iedereen die het nodig heeft
Fijn dat de curettage goed is gegaan. Hopelijk wordt t bloedverlies snel minder, dat je straks lekker naar huis kunt.
Wat jij voelt, is normaal. Het "waarom ik/mijn baby", het "wat had ik kunnen doen", etc. zal nog heel lang door je hoofd blijven gaan. Cliche, maar toch: tijd helpt. In mijn ervaring komt het verdriet langzaam minder vaak (maar niet minder heftig als het gebeurt).quote:
Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat best heel lastig vind. Het acceptatie proces dat ik mijn dochtertje ben verloren zou makkelijker zijn als er iets was gevonden wat bij de deling van de cellen oid mis gegaan was, maar zeker geen consequenties heeft voor toekomstige zwangerschappen (geen genetische afwijkingen oid). Nu blijft de status 'domme pech' lastig te accepteren dat het toch mis gegaan is, terwijl ik de 'kritieke fase' voorbij was. En ik dus nooit meer zonder zorgen zwanger zal zijn.
En het is ook wel iets wat mij de laatste week veel bezig houdt. Er is geen middeltje om de pijn te verzachten en ook geen woorden of rationelere gedachten om deze uitslag en mijn bijbehorende gevoel te vergemakkelijken. Het is ronduit kut en het voelt ook echt oprecht klote dat zonder aanwijsbare reden mijn dochtertje er niet meer is. Maar ook of ik eerder aan de bel had moeten trekken met klachten en het daar mee te maken kan hebben. Of dat het toch de stress van mijn situatie is geweest. Ik probeer daarmee misschien ook weer te veel de schuld bij mij neer te leggen, wat rationeel gezien ook niet eerlijk is...
Letterlijk uitspreken "ik ben/wij zijn ons dochtertje verloren" doet mij nog steeds heel veel pijn. Als je het hardop zegt is het opeens zoveel echter.
Moeilijke opmerkingen van mensen zal je blijven horen. Zowel nu, als in een volgende zwangerschap. En op momenten dat je het niet verwacht, komt het het hardst aan. Vrijwel iedereen bedoelt het goed, en gelukkig voor hen weten ze niet eens dat hun opmerking verkeerd kan vallen. Ik laat het er maar bij, tenzij het iemand is die ik goed ken (dan leg ik uit hoe het overkomt).
Onbezorgd zwanger zijn is inderdaad voorbij. Ik kwam er 2 dagen geleden door een gebeurtenis achter dat de angst bij mij aanzienlijk harder aanwezig is dan ik dacht. Mijn vrouw is ondertussen de 26 weken gepasseerd. Vanaf 37 weken durven we ons veilig te gaan voelen. Of in ieder geval de baby is dan redelijk veilig voor pre-eclampsia. Tot die tijd tellen we de dagen. Momenteel tellen we af tot week 28, gewoon om een doel te hebben dat niet al te ver weg is.
censuur :O
Ik heb mijn gevoel nu een tijdje op de achtergrond laten sudderen, maar merk de laatste dagen dat het dus weer op de oppervlakte drijft en het verdriet idd heftig voelt. Ik probeer er maar aan toe te geven en hier er over schrijven helpt wel omdat mensen hier het ook meegemaakt hebben en dus ongeveer weten hoe ik het ervaar en weten wat ik voel. Hopelijk komt het daarmee ook beter los. Moet weer even iets meer uit mijn ratio stappen en mijn gevoel ervaren.quote:
[..]
Wat jij voelt, is normaal. Het "waarom ik/mijn baby", het "wat had ik kunnen doen", etc. zal nog heel lang door je hoofd blijven gaan. Cliche, maar toch: tijd helpt. In mijn ervaring komt het verdriet langzaam minder vaak (maar niet minder heftig als het gebeurt).
Letterlijk uitspreken "ik ben/wij zijn ons dochtertje verloren" doet mij nog steeds heel veel pijn. Als je het hardop zegt is het opeens zoveel echter.
Moeilijke opmerkingen van mensen zal je blijven horen. Zowel nu, als in een volgende zwangerschap. En op momenten dat je het niet verwacht, komt het het hardst aan. Vrijwel iedereen bedoelt het goed, en gelukkig voor hen weten ze niet eens dat hun opmerking verkeerd kan vallen. Ik laat het er maar bij, tenzij het iemand is die ik goed ken (dan leg ik uit hoe het overkomt).
Onbezorgd zwanger zijn is inderdaad voorbij. Ik kwam er 2 dagen geleden door een gebeurtenis achter dat de angst bij mij aanzienlijk harder aanwezig is dan ik dacht. Mijn vrouw is ondertussen de 26 weken gepasseerd. Vanaf 37 weken durven we ons veilig te gaan voelen. Of in ieder geval de baby is dan redelijk veilig voor pre-eclampsia. Tot die tijd tellen we de dagen. Momenteel tellen we af tot week 28, gewoon om een doel te hebben dat niet al te ver weg is.
Denk dat ik zo mijn dagboek er eens bij ga pakken en de brieven die ik voor mn dochtertje had geschreven (ook nadat het mis ging) eens ga lezen en lekker ga janken op de bank. Die behoefte voel ik wel sterk vandaag.
Ik wil jullie een mooie zwangerschap nog toewensen RemcoDelft. Onbezorgd zal hij idd niet zijn, maar hoop dat jullie wel kunnen genieten van iedere mijlpijl die jullie zelf hebben dat die weer achter de rug is en de veiligere periode voor jullie gevoel dichterbij komt.
voor lingue en remco. Hoop dat de zwangerschap verder voorspoedig verloopt. Hoop ook dat malteser weer lekker thuis is.
Hier gaat t beter. Misselijkheid neemt af en het voelt goed dat ik stappen heb gezet om verder te kunnen. In september ga ik met iemand praten. Hopelijk helpt t.
Fijn Cygne. Ook dat je je goed voelt bij de vervolgstappen. Ik vond het een hele stap, maar het geeft veel houvast in je eigen denkpatroon en hoe je dat kunt verbeteren.
Het is bijna september
Het is bijna september
Lig weer veilig in mijn eigen bed. Bloedverlies is stabiel geworden vanmiddag (ze hadden het over 700 cc bloedverlies op de OK, geen idee of dat weinig, normaal of veel is #leek). Maar vloeien werd stabiel vanmiddag en ik was goed wakker. HB is nog geprikt en mag heerlijk aan de Roosvicee Ferro. Lig ik dan in mijn netbroek met pamper op een celstofmatje met mijn glaasje roosvicee. Puur genieten. "Komt wel goed schatje..." 
Ach Malteser... Herkenbaar. Fijn dat je in je eigen bed ligt
Hou de paracetamol bij de hand want dat kan wel erg prettig zijn vooral vanavond als je wil gaan slapen.
Mijn tip met de ferro maak het aan met een lekkerder smaakje roosvicee dan is het al beter weg te krijgen. Ik vond het echt naar ijzer smaken anders. bah.
Hou de paracetamol bij de hand want dat kan wel erg prettig zijn vooral vanavond als je wil gaan slapen.
Mijn tip met de ferro maak het aan met een lekkerder smaakje roosvicee dan is het al beter weg te krijgen. Ik vond het echt naar ijzer smaken anders. bah.
Ik vind alle roosvicee lekker. 
Na de eerste miskraam heeft dat echt snel geholpen.
Malteser, laat je maar goed verwennen.
Na de eerste miskraam heeft dat echt snel geholpen.
Malteser, laat je maar goed verwennen.
Goed! Na drie maanden merkte ik dat ik er lichamelijk weer helemaal was (hormonen duren toch een tijdje) en geestelijk gaat het ook best goed. Af en toe wel momenten dat het nog heel oneerlijk voelt, maar dat wordt wel minder. En soms ben ik er heilig van overtuigd dat het nog een keer gaat gebeuren, en dan voelt het proberen nu zo nutteloos. Maar misschien is het ook een soort zelfbescherming, omdat het dan alleen kan meevallen.quote:
Dat vond de verloskundige die ik maandag had. Ik vond mijn mk in februari echt vreselijk. En ik had een hele makkelijke. Lastige was ook dat t een tijdje duurde voor het echt goed doorzette. Dat ik nu een plan heb voelt prettig.
En ook een beetje wat jij zegt, IMA. Hoe gaat t met jou nu?
Sterkte Malteser, echt rustig aan doen! Ik heb nog flink last gehad van de narcose.
Gelukkig dat t weer beter gaat. Dat oneerlijke gevoel heb ik ook. Ook nog een beetje van de eerste miskraam. Voor mijn gevoel gaat dat pas weg als ik een kind krijg. En dat proberen zinloos voelt snap ik ook. Ik heb nu t gevoel dat ik nooit een goede zwangerschap krijg. En dus ook nooit een kind. Zo erg dat ik voorlopig echt niet meer zwanger wil worden omdat ik gewoon even niet meer durf.
[ Bericht 29% gewijzigd door Cygne op 13-08-2014 21:50:53 ]
[ Bericht 29% gewijzigd door Cygne op 13-08-2014 21:50:53 ]
Pre-operatief gesprek gehad. Ik moet maandag om 7 uur in t ziekenhuis zijn. Ben als eerste aan de beurt.
Voelde het gesprek goed? Al je vragen kunnen stellen en geen verdere zorgen? Fijn dat je lekker vroeg terecht kunt!
Ja voelde wel fijn. De arts-assistent ging voor mijn gevoel wel iets te veel in op hoe naar het allemaal was. En dat is ook wel zo, maar ik moet tóch verder. De anesthesioloog was zelf wel fijn en de vpk was een beetje dom, deed alsof ik een klein kind was. De gynaecoloog en de anesthesioloog voelden allebei wel goed aan dat ik wist waar ik het over had en hoe ik me voelde en daar werd goed op ingespeeld.
Verder werd ik nog gematst door de mevrouw van de apotheek. Ik krijg diclofenac en omeprazol en omeprazol is niet vergoed. Maar omdat ze t allemaal zo lullig vond en ik in 2010 al eens die medicatie heb gekregen heeft ze geen eerste uitgiftekosten gerekend.
Verder werd ik nog gematst door de mevrouw van de apotheek. Ik krijg diclofenac en omeprazol en omeprazol is niet vergoed. Maar omdat ze t allemaal zo lullig vond en ik in 2010 al eens die medicatie heb gekregen heeft ze geen eerste uitgiftekosten gerekend.
Op zich logisch van de arts-assistent dat ze ook het minder fijne aspect moet bespreken, de zakelijke benadering vanuit haar dat ze iig alles besproken heeft. En dat je je er misschien een beetje op in kunt stellen, want het is niet niks natuurlijk, ook al moet je verder.
Fijn dat de gyn en de anesthesioloog jou goed aanvoelden. Voel je je iig begrepen en gehoord.
Lief van de apotheek dat ze dat niet deed. Mensen zijn zoveel liever en begripvoller als je de situatie uitlegt. Ik merk dat nu nog.
Liever vertel ik niet aan 'nieuwe' mensen wat er gebeurd is, want ik wil/hoef geen medelijden of wil niet dat zij niet weten hoe te reageren. Maar in sommige gevallen is het wel goed om het te delen (zakelijk gezien) zodat ze weten dat ik even wat klappen te vangen heb en daardoor behulpzamer zijn.
heb je genoeg afleiding tot maandag Cygne?
En Malteser hoe is het vandaag met jou? Een dag na de curettage? Veel pijn? Hoe zit het met het bloedverlies, valt het mee?
Fijn dat de gyn en de anesthesioloog jou goed aanvoelden. Voel je je iig begrepen en gehoord.
Lief van de apotheek dat ze dat niet deed. Mensen zijn zoveel liever en begripvoller als je de situatie uitlegt. Ik merk dat nu nog.
Liever vertel ik niet aan 'nieuwe' mensen wat er gebeurd is, want ik wil/hoef geen medelijden of wil niet dat zij niet weten hoe te reageren. Maar in sommige gevallen is het wel goed om het te delen (zakelijk gezien) zodat ze weten dat ik even wat klappen te vangen heb en daardoor behulpzamer zijn.
heb je genoeg afleiding tot maandag Cygne?
En Malteser hoe is het vandaag met jou? Een dag na de curettage? Veel pijn? Hoe zit het met het bloedverlies, valt het mee?
Ze was juist niet zakelijk genoeg, voor mijn gevoel. Ze bedoelde het heel lief en dat was ze ook. Maar ik wilde het dat moment niet over t verdriet hebben maar over wat er moet gebeuren. Wel fijn. Ik moest in eerste instanstie bij de gynaecoloog voor hoge bloeddruk (160/95) maar vandaag was ie weer keurig, bovendruk perfect, onderdruk zelfs iets aan de lage kant maar niet te laag. HB prima. En ik weet eindelijk dat mijn bloedgroep a-positief is.
Ik vind t ook wel fijn dat mensen het weten op mans werk, dat er weinig uitleg was over waarom man even thuis wilde blijven. Terwijl het protocol is dat er altijd een systeembeheerder aanwezig is. De andere is op vakantie nu. Maar daar werd absoluut geen probleem van gemaakt door de leidinggevende. En dat is echt heel erg fijn. Ik had nu niet alleen willen zijn. Genoeg afleiding heb ik wel. Man gaat morgen werken maar mijn ouders komen dan een dagje hier naar toe. Mijn moeder gaat dan even mijn huishouden onder handen nemen. Met papa samen dan een film kijken of zo.
Maandag dan de curettage en dinsdag hoop ik ook niet alleen te zijn, dus misschien dat man dan ook nog een dagje vrij heeft.
En inderdaad, Malteser hoe gaat het met jou? Ik hoop dat de pijn meevalt! Heb je ook iets gekregen voor de pijn? Ik ben stiekem wel blij dat ik t heb gekregen.
[ Bericht 15% gewijzigd door Cygne op 14-08-2014 14:08:38 ]
Ik vind t ook wel fijn dat mensen het weten op mans werk, dat er weinig uitleg was over waarom man even thuis wilde blijven. Terwijl het protocol is dat er altijd een systeembeheerder aanwezig is. De andere is op vakantie nu. Maar daar werd absoluut geen probleem van gemaakt door de leidinggevende. En dat is echt heel erg fijn. Ik had nu niet alleen willen zijn. Genoeg afleiding heb ik wel. Man gaat morgen werken maar mijn ouders komen dan een dagje hier naar toe. Mijn moeder gaat dan even mijn huishouden onder handen nemen. Met papa samen dan een film kijken of zo.
Maandag dan de curettage en dinsdag hoop ik ook niet alleen te zijn, dus misschien dat man dan ook nog een dagje vrij heeft.
En inderdaad, Malteser hoe gaat het met jou? Ik hoop dat de pijn meevalt! Heb je ook iets gekregen voor de pijn? Ik ben stiekem wel blij dat ik t heb gekregen.
[ Bericht 15% gewijzigd door Cygne op 14-08-2014 14:08:38 ]
Nou zeg.. Net kwam de manager van man hier thuis langs met een enorme bos bloemen en een lief kaartje. Hoe tof is dat.
Cygne: fijn dat je bloeddruk gezakt is en dat ze zo netjes waren bij de apotheek! En bloemen is heel attent. Ik heb hier ook een bos staan, gisteren bezorgd namens man zijn werk.
Hier gaat het wel oké. Ben erg moe maar heb weinig pijn meer en bloedverlies is minimaal nu. Weinig pijn is te verklaren (ik kreeg een doos pijnstillers mee vanuit het ziekenhuis en mag morgen afbouwen). Weinig bloedverlies voelt 'raar', omdat ik gisteren zoveel bloed heb verloren. Zou dat dan normaal zijn? Iemand hier die daar ervaring mee heeft?
[ Bericht 0% gewijzigd door Malteser op 14-08-2014 18:27:44 ]
Hier gaat het wel oké. Ben erg moe maar heb weinig pijn meer en bloedverlies is minimaal nu. Weinig pijn is te verklaren (ik kreeg een doos pijnstillers mee vanuit het ziekenhuis en mag morgen afbouwen). Weinig bloedverlies voelt 'raar', omdat ik gisteren zoveel bloed heb verloren. Zou dat dan normaal zijn? Iemand hier die daar ervaring mee heeft?
[ Bericht 0% gewijzigd door Malteser op 14-08-2014 18:27:44 ]
Ah oké! Dat is fijn om te horen, want het voelde zo gek... Dank Burdie!quote:
Ik had na mijn curettage nauwelijks bloedverlies, het was als een hele lichte menstruatie. Dus dat kan zeker
Ben alleen zo moe. Vandaag nog gesproken met het zkh en ik was toch behoorlijk wat bloed verloren op de OK (700 cc) en later op recovery nog ruim 300 cc. Dus ze vermoeden dat ik daarom nog zo moe ben. Maar vloeien is nu dus nagenoeg niets meer.
Fijn dat het wel oké gaat Malteser. En dat moe zijn blijft nog wel even idd. Flink wat bloed verloren en de narcose moet je lichaam van herstellen. Die rust zou ik dan ook echt nemen. En goed voor je laten zorgen.
Lief van de bloemen!
Lief van de bloemen!
En waar ik de afgelopen anderhalve dag opgelucht was dat het 'schoon' is, is er nu weer ineens veel verdriet. Zo graag hadden we dit mooie cadeautje eind februari in onze armen willen sluiten .
En iedereen roept: "Je weet nu in ieder geval dat je zwanger kunt worden. De natuur regelt zichzelf, het vruchtje was niet goed."
Tuurlijk, allemaal waar. Maar dit kindje was al zo welkom, we waren al voorzichtig wat namen aan het roepen. We waren er zo ongelooflijk dolblij mee. En nu is het weg en komt er eind februari geen kindje. Ik zit gewoon even stuk.
.En iedereen roept: "Je weet nu in ieder geval dat je zwanger kunt worden. De natuur regelt zichzelf, het vruchtje was niet goed."
Tuurlijk, allemaal waar. Maar dit kindje was al zo welkom, we waren al voorzichtig wat namen aan het roepen. We waren er zo ongelooflijk dolblij mee. En nu is het weg en komt er eind februari geen kindje. Ik zit gewoon even stuk.
Malteser, dat gevoel gaat nog wel een paar keer terugkomen. Maar t slijt, echt.. En je weet dat je zwanger kunt worden. Maar je wilde dít kindje. Niet weten óf je zwanger kon worden. Geef jezelf iig de tijd om t een plekje te geven. Doe dat op jouw tempo.
Ach Malteser, zo herkenbaar En wat Cygne zegt, dat gevoel blijft nog wel even en zal altijd wel een plekje houden.
Neem de tijd voor het verwerken en er over te praten met de mensen die je vertrouwd en die geen nare opmerkingen maken. Want dat is wel het laatste wat je wil horen. Maar wat RemcoDelft ook zei, wrs hebben ze het niet eens door wat voor harde opmerkingen ze maken...
Hele dikke knuffel
En wat Cygne zegt, dat gevoel blijft nog wel even en zal altijd wel een plekje houden. Neem de tijd voor het verwerken en er over te praten met de mensen die je vertrouwd en die geen nare opmerkingen maken. Want dat is wel het laatste wat je wil horen. Maar wat RemcoDelft ook zei, wrs hebben ze het niet eens door wat voor harde opmerkingen ze maken...
Hele dikke knuffel
Mensen hebben inderdaad geen idee. Die denken je een hart onder de riem te steken... Maar die hebben het zelf niet meegemaakt.
Tralalalaaa
De afgelopen dagen ging t wel aardig of ik dácht dat t wel aardig ging maar vandaag weer een terugval. Dan doet t even zo verschrikkelijk veel pijn en ben ik zo boos op mezelf. Dat ik helemaal niks kan zelfs niet een kind krijgen. En dan weet ik ook zeker dat dat ook nooit gaat gebeuren. Morgen voel ik me vast weer beter maar vandaag is even rot.
Ach Cygne, wat rot dat je je zo voelt. Dikke knuffel
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Aww, niet boos zijn op jezelf hoor, jij kan er niks aan doen! Snap dat je gevoel nu even wat anders zegt.. Lijkt me erg zwaar, zeker na al die nare dingen de afgelopen tijd, neem even de tijd om verdrietig te zijn. Hoop dat je je morgen inderdaad beter voelt! Ik gun het je zo dat het binnenkort gewoon goed gaat!
Ach Cygne, hoe is het vandaag met je? Hoop wel wat beter dan gisteren.
Niet te streng zijn voor jezelf en naar jezelf toe
Niet te streng zijn voor jezelf en naar jezelf toe
Cygne, Malteser, Lingue en alle anderen hier. Even een dikke voor jullie.
Voor mij komt het moment dat ik twee jaar geleden positief testte en het een paar weken later misging ook weer in zicht. Ondanks dat ik er toen niet heel treurig om was ben ik toch benieuwd naar het kindje. Was het een jongen of een meisje? Hoe zou hij/zij eruit zien? Hoe zou ons leven er nu uit hebben gezien als dat kindje wel geboren was. Soms spoken die vragen even door mijn hoofd. Gelukkig zijn het maar momenten en ben ik vooral heel blij met de kindjes die ik heb en na de mk nog heb mogen krijgen, maar af en toe steekt het wel even.
voor jullie. Voor mij komt het moment dat ik twee jaar geleden positief testte en het een paar weken later misging ook weer in zicht. Ondanks dat ik er toen niet heel treurig om was ben ik toch benieuwd naar het kindje. Was het een jongen of een meisje? Hoe zou hij/zij eruit zien? Hoe zou ons leven er nu uit hebben gezien als dat kindje wel geboren was. Soms spoken die vragen even door mijn hoofd. Gelukkig zijn het maar momenten en ben ik vooral heel blij met de kindjes die ik heb en na de mk nog heb mogen krijgen, maar af en toe steekt het wel even.
Het is ook vreemd. 4 september is ineens heel dichtbij nu, ik zou al bijna moeten werpen dan. Wat anders zou ons leven dan zijn. Maar het rompertje wat er hangt is niet voor die baby, maar voor de nieuwe en dat maakt het een stuk makkelijker.
Ik hoop voor jullie, dat het net zo mag gaan als bij mij. Netjes dit afgerond, en dan weer redelijk snel een nieuwe en ook goede zwangerschap. Je blijft het altijd voelen denk ik. Maat het slijt wel een beetje. Ik denk er iig niet meer elke dag aan. (Al is de nieuwe baby wel een grote hulp daarin)
Benieuwd ben ik ook wel, naar geslacht enzo. Maar daar komen we nooit meer achter. Misschien maar beter, anders wordt het toch weer echter.
Ik hoop voor jullie, dat het net zo mag gaan als bij mij. Netjes dit afgerond, en dan weer redelijk snel een nieuwe en ook goede zwangerschap. Je blijft het altijd voelen denk ik. Maat het slijt wel een beetje. Ik denk er iig niet meer elke dag aan. (Al is de nieuwe baby wel een grote hulp daarin)
Benieuwd ben ik ook wel, naar geslacht enzo. Maar daar komen we nooit meer achter. Misschien maar beter, anders wordt het toch weer echter.
Hier zou 25 september de uitgerekende datum van de eerste mk zijn. 7 maart van deze. Dat zal wel wat blijven steken.
Morgen is t een jaar geleden dat ik voor t eerst ongesteld werd na stoppen met de pil. Een jaar verder en nog niks opgeschoten. Volgens man hebben we volgend jaar echt wel een baby. Maar nu heb ik even t idee dat dat gewoon niet is weggelegd voor ons. Hoe negatief gedacht ook. Het voelt wel zo. Twee keer mis in een half jaar tijd gaat je niet in de koude kleren zitten..
Morgen is t een jaar geleden dat ik voor t eerst ongesteld werd na stoppen met de pil. Een jaar verder en nog niks opgeschoten. Volgens man hebben we volgend jaar echt wel een baby. Maar nu heb ik even t idee dat dat gewoon niet is weggelegd voor ons. Hoe negatief gedacht ook. Het voelt wel zo. Twee keer mis in een half jaar tijd gaat je niet in de koude kleren zitten..
Ik vind de uitgerekende datum ook wel eng dichtbij komen. En dat doet wel veel met mij. Ook mensen die wel doorgroeien en straks rond dezelfde termijn wel een kindje hebben.
Nooit zal ik weten hoe mijn dochtertje zal zijn, op wie ze zal lijken en hoe mijn leven zou worden. En mijn leven Is toch al zoveel anders geworden door haar...
Eind november en de feestdagen worden erg lastig hier. Ik ga proberen rond de feestdagen weg te zijn.
Nooit zal ik weten hoe mijn dochtertje zal zijn, op wie ze zal lijken en hoe mijn leven zou worden. En mijn leven Is toch al zoveel anders geworden door haar...
Eind november en de feestdagen worden erg lastig hier. Ik ga proberen rond de feestdagen weg te zijn.
Mijn ouders waren gisteren hier en dat was fijn maar ook zo vermoeiend. Mijn moeder heeft namelijk nogal een obsessie voor mijn gewicht en mijn huishouden. Altijd al eigenlijk. Die kilo's die ik kwijt was geraakt moest ik er maar afhouden want dan was ik sneller zwanger en zou t ook beter blijven zitten. En volgende maand zou ze wel komen poetsen om het een keer bij te trekken. En goed bedoeld allemaal, echt. Maar het voelt voor mij alsof de miskramen mn eigen schuld zijn omdat ik dik ben en dat ik ook geen goede moeder zou zijn omdat het vies is hier.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En ze bedoelt t zo lief maar ik voel me toch gekwetst en niet serieus genomen als volwassene. Zeker nu.
Die miskraam weet trouwens ook niet wat ie wil. Een beetje bloed op t maandverband en af en toe wat meer bloed en daarnaar weer niks. En zo al 6 dagen.
Zie nog sterretjes als ik opsta en ben sinds het ritje van en naar het ziekenhuis woensdag niet meer buiten geweest. Ik kan wel zeggen dat ik ernstig behoefte heb aan buitenlucht en afleiding maar mijn lijf wil nog niet zo.quote:
Vloeien is nagenoeg gestopt. Morgen misschien voorzichtig even erop uit met man. Even naar buiten, frisse lucht.
Verder wisselt het. Ben opgelucht dat het achter de rug is. Maar soms ook ineens weer enorm verdrietig dat het misgegaan is. De laatste 2 maanden waren een achtbaan (bruiloft, huwelijksreis, zwanger, Opa overleden, miskraam). En ik merk dat ik enerzijds behoefte heb aan weer een 'gewoon' leven met ritme, zoals voor de bruiloft. Anderzijds is het best chaos in mijn hoofd door alle gebeurtenissen en ben ik (ook lichamelijk) nog niet toe aan werken enz. Ondertussen belt de Arbo wanneer ik weer ga beginnen. En ik kan er geen antwoord op geven. Ik wil weer aan het werk maar werk 40 uur en dat gaat nu nog niet. Verwarring in mijn hoofd. En verdriet.
Hoe is het met jou? Zie je op tegen maandag? En ga je onder narcose of een roesje? En heb je mensen om je heen waarmee je goed kan praten/huilen/delen?
Achtbaan, herkenbaar. In de afgelopen 3 weken is er zoveel gebeurd dat t wel n half jaar lijkt. Ik zie niet echt op tegen maandag. Ben klaar met dat halve bloeden. Krijg volledige narcose. Ik kan er goed over praten met man en vriendinnen vooral. Dat scheelt wel.
Man zei net tegen zijn vader dat we ook onderzoeken krijgen naar de oorzaak. Schoonvader dacht alleen bij mij omdat de oorzaak altijd bij de vrouw ligt. En als t zwanger worden langer duurde dan ook. Volgens hem dan. Ik krijg jeuk van al die goedbedoelde opmerkingen.
Ik hoop dat je je fysiek snel wat beter voelt en emotioneel ook. Gun jezelf de tijd.
Man zei net tegen zijn vader dat we ook onderzoeken krijgen naar de oorzaak. Schoonvader dacht alleen bij mij omdat de oorzaak altijd bij de vrouw ligt. En als t zwanger worden langer duurde dan ook. Volgens hem dan. Ik krijg jeuk van al die goedbedoelde opmerkingen.
Ik hoop dat je je fysiek snel wat beter voelt en emotioneel ook. Gun jezelf de tijd.
Is het bij jou ook weer misgegaan? Verdomme zegquote:
Hier zou 25 september de uitgerekende datum van de eerste mk zijn. 7 maart van deze. Dat zal wel wat blijven steken.
Morgen is t een jaar geleden dat ik voor t eerst ongesteld werd na stoppen met de pil. Een jaar verder en nog niks opgeschoten. Volgens man hebben we volgend jaar echt wel een baby. Maar nu heb ik even t idee dat dat gewoon niet is weggelegd voor ons. Hoe negatief gedacht ook. Het voelt wel zo. Twee keer mis in een half jaar tijd gaat je niet in de koude kleren zitten..
Hier 18 september en 11 januari. Ik begin het er weer enorm moeilijk mee te krijgen van de eerste.. Anders wist ik nu de datum van inleiding al
*knuffel aan jullie allemaal*
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Fijn dat je mensen om je heen hebt waar je goed mee kan praten.quote:
Achtbaan, herkenbaar. In de afgelopen 3 weken is er zoveel gebeurd dat t wel n half jaar lijkt. Ik zie niet echt op tegen maandag. Ben klaar met dat halve bloeden. Krijg volledige narcose. Ik kan er goed over praten met man en vriendinnen vooral. Dat scheelt wel.
Man zei net tegen zijn vader dat we ook onderzoeken krijgen naar de oorzaak. Schoonvader dacht alleen bij mij omdat de oorzaak altijd bij de vrouw ligt. En als t zwanger worden langer duurde dan ook. Volgens hem dan. Ik krijg jeuk van al die goedbedoelde opmerkingen.
Ik hoop dat je je fysiek snel wat beter voelt en emotioneel ook. Gun jezelf de tijd.
En fijn dat je (nog) niet op ziet tegen maandag. Ik had dat ook niet echt, vond het wel spannend. Algehele narcose was voor mij de juiste keuze, niks van meegekregen en toen ik wakker werd was het klaar. En ze waren super lief op de OK. Mocht bijvoorbeeld vanwege 'moeilijk met bloot' ook mijn onderbroek aanhouden. Hebben zij uitgedaan terwijl ik al onder narcose was en toen ik bij kwam, had ik 'm netjes weer aan. Daarna nog wel tig keer moeten verschonen maar goed...
Goedbedoelde opmerkingen
. Hier vliegen ze me ook om de oren. Hier van de week ook genoemd. Trek het nu iets beter (mede dankzij reacties hier) omdat ik me er bewust van ben dat sommige mensen niet weten wat ze moeten zeggen. Ze bedoelen het goed maar het is vaak onwetendheid. Ik hoop dat het maandag goed verloopt voor je.
quote:
[..]
Is het bij jou ook weer misgegaan? Verdomme zeg
Hier 18 september en 11 januari. Ik begin het er weer enorm moeilijk mee te krijgen van de eerste.. Anders wist ik nu de datum van inleiding al
*knuffel aan jullie allemaal*
Vlindur. Confronterend lijkt me dat. Sterkte en knuffel.
Jep. Dit keer na 3 goede echo's. Moeilijk die data. T blijft confronterend.quote:
[..]
Is het bij jou ook weer misgegaan? Verdomme zeg
Hier 18 september en 11 januari. Ik begin het er weer enorm moeilijk mee te krijgen van de eerste.. Anders wist ik nu de datum van inleiding al
*knuffel aan jullie allemaal*
Goedbedoelde opmerkingen. T begon bij de vk al, maandag. Volgende keer gaat vast beter en t kindje is nu bij god. -geloof jij in god?- Nee. "Nou IK wel!
" Continu met zo'n glimlach op dr gezicht. Ik wil niet dat t kind bij god is want ik wilde dat t bij mij bleef. En de vorige keer zei ze ook al dat t de volgende keer wel goed zou gaan. Ik geloof niet dat ik heel vriendelijk was. En man keek zo. 
En verder ging het zo:
"Ik wil een curettage"
"Dat is niet de juiste weg"
Uiteindelijk heeft man moeten bellen om te zeggen dat ik t niet trok. Toen kon er wel wat geregeld worden.
[ Bericht 30% gewijzigd door Cygne op 16-08-2014 21:27:24 ]
Lastig hè Cygne! Dat met de vk . Jij/jullie wilde(n) dit kindje zo graag!
Hier vooral:
"Je weet nu in ieder geval dat je zwanger kan worden."
"Het is de natuur, die regelt zichzelf."
"Hopelijk ben je snel weer zwanger, dan kun je dit vergeten." "
Niet verdrietig zijn, dat is jammer van jullie witte-broods-weken."
. Jij/jullie wilde(n) dit kindje zo graag! Hier vooral:
"Je weet nu in ieder geval dat je zwanger kan worden."
"Het is de natuur, die regelt zichzelf."
"Hopelijk ben je snel weer zwanger, dan kun je dit vergeten." "
Niet verdrietig zijn, dat is jammer van jullie witte-broods-weken."
Mijn tante omschreef t wel mooi.
"Boeit jou dat allemaal. Jij wilt gewoon je kind."
Mijn tante. Vorige week dr man begraven en nu zo zich om mij bekommeren.
"Boeit jou dat allemaal. Jij wilt gewoon je kind."
Mijn tante.
Vorige week dr man begraven en nu zo zich om mij bekommeren.
Verkeerde topic
[b]Op dinsdag 4 maart 2008 13:44 schreef Zhenar het volgende:[/b]
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Ja sorry. . Stomme mobiel opent soms niet het topic waar ik op klikte.
[b]Op dinsdag 4 maart 2008 13:44 schreef Zhenar het volgende:[/b]
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Dit herken ik zo van bijna 8 weken terug. Zowel het lichamelijke de eerste paar dagen, als het mentale gedeelte.quote:
[..]
Zie nog sterretjes als ik opsta en ben sinds het ritje van en naar het ziekenhuis woensdag niet meer buiten geweest. Ik kan wel zeggen dat ik ernstig behoefte heb aan buitenlucht en afleiding maar mijn lijf wil nog niet zo.
Vloeien is nagenoeg gestopt. Morgen misschien voorzichtig even erop uit met man. Even naar buiten, frisse lucht.
Verder wisselt het. Ben opgelucht dat het achter de rug is. Maar soms ook ineens weer enorm verdrietig dat het misgegaan is. De laatste 2 maanden waren een achtbaan (bruiloft, huwelijksreis, zwanger, Opa overleden, miskraam). En ik merk dat ik enerzijds behoefte heb aan weer een 'gewoon' leven met ritme, zoals voor de bruiloft. Anderzijds is het best chaos in mijn hoofd door alle gebeurtenissen en ben ik (ook lichamelijk) nog niet toe aan werken enz. Ondertussen belt de Arbo wanneer ik weer ga beginnen. En ik kan er geen antwoord op geven. Ik wil weer aan het werk maar werk 40 uur en dat gaat nu nog niet. Verwarring in mijn hoofd. En verdriet.
Hoe is het met jou? Zie je op tegen maandag? En ga je onder narcose of een roesje? En heb je mensen om je heen waarmee je goed kan praten/huilen/delen?
Je eigen leven weer terug willen hebben... Je eigen dingen weer kunnen doen.
Maar neem echt de tijd voor wat je de afgelopen maanden hebt moeten doormaken. Zowel het positieve als het negatieve wat nu overschaduwd. Het moet toch een plekje krijgen.
Kun je niet met de bedrijfsarts afspreken om opbouwend straks te starten? Dan merk je ook goed hoe je lichaam er op reageert want dat is ook niet zomaar weer in orde, vooral niet als je vol aan de bak zou gaan.
Ik vond 2x 4u/week al vermoeiend lichamelijk, maar ik kom uit een andere situatie (burn-out icm zwangerschap wat mis ging).
Niet overhaasten en jezelf de tijd geven iig.
Hoop dat je even buiten kunt zijn geweest, frisse lucht geeft ook weer wat meer ruimte in je hoofd en energie in je lijf ipv alleen maar binnen kunnen zitten. Voelt zo opgesloten...
Volgens mij voelt het als een flinke opluchting Cygne als ik je post zo zie. Sterkte nog met herstel, verwerken en verder .
.
Zo voelt t ook. Inmiddels ook al geplast en infuus eruit. Gyn moest opereren tot 12 en als zij geweest is mag ik lekker naar huis. Ik heb een eigen kamertje en n lieve vpk.
Ze waren wel verbaasd. Om kwart voor 8 mocht ik naar de OK en om half 9 was ik alweer goed bij. Op de afdeling dachten ze dat t niet door was gegaan.
Ze waren wel verbaasd. Om kwart voor 8 mocht ik naar de OK en om half 9 was ik alweer goed bij. Op de afdeling dachten ze dat t niet door was gegaan.
Fijn dat het zo mee gevallen is Cygne! Mocht je snel van de uitslaapkamer weg?
Ik moest toen wat langer blijven omdat mijn hartslag wat laag was (35 bpm )
Ik moest toen wat langer blijven omdat mijn hartslag wat laag was (35 bpm
)
Fijn dat het achter de rug is, cygne. Neem de tijd om ook dit te verwerken. Dat geld ook voor malteser.
Dat hele 'niet verdrietig zijn' kan ik me boos om maken. Als jij keihard wil gaan zitten janken, dan moet je dat doen. Dat kan heel opluchtend werken, weet ik uit ervaring. En al die goedbedoelde opmerkingen komen van mensen die niet weten wat ze moeten zeggen. Ze hebben ergens wel gelijk, maar dat maakt het echt niet minder kut. Het is hetzelfde als je ernstig zieke opa/oma wie dan ook overlijd. Is ook beter dan, maar het blijft wel flink kut. Eerlijk gezegd, vond ik de miskraam erger dan het verlies van mijn opa/oma. Zij hebben de kans gehad op een leven en een flink leven vaak ook. Het kindje niet. En dat is heel verdrietig.
Dat hele 'niet verdrietig zijn' kan ik me boos om maken. Als jij keihard wil gaan zitten janken, dan moet je dat doen. Dat kan heel opluchtend werken, weet ik uit ervaring. En al die goedbedoelde opmerkingen komen van mensen die niet weten wat ze moeten zeggen. Ze hebben ergens wel gelijk, maar dat maakt het echt niet minder kut. Het is hetzelfde als je ernstig zieke opa/oma wie dan ook overlijd. Is ook beter dan, maar het blijft wel flink kut. Eerlijk gezegd, vond ik de miskraam erger dan het verlies van mijn opa/oma. Zij hebben de kans gehad op een leven en een flink leven vaak ook. Het kindje niet. En dat is heel verdrietig.
Ja mocht snel weg.quote:
Fijn dat het zo mee gevallen is Cygne! Mocht je snel van de uitslaapkamer weg?
Ik moest toen wat langer blijven omdat mijn hartslag wat laag was (35 bpm
Nu wel veel pijn. Hels, echt.
Ik ervaarde mijn mk ook erger dan de dood van m'n opa's en oma's hoor. Voor mijn gevoel was ik gewoon een 'volwaardig' kind verloren. Je stelt je gewoon in op een nieuw leven, kijkt er naar uit etc. Je voelt je al moeder. En dan ineens spat dat nieuwe leven, die visie, dat gevoel, uit elkaar.
Natuurlijk, mijn kind had nooit in het 'echte' leven geleefd... Maar het lijkt soms alsof mensen het dan wegmoffelen onder het mom van, het was nog niet echt iets. Ofzo. 'Mn zoon moet natuurlijk wel een nichtje of neefje krijgen he, niet opgeven!' kreeg ik te horen van m'n broer
Goedbedoeld, maar het laat gewoon zien dat een miskraam echt iets onaantastbaars is voor de buitenwereld.
Zij zien het niet, zij voelen niet die band met het kind, zij voelen hun lijf niet veranderen. Voor hun verandert er echt daadwerkelijk iets als er echt een kind op de wereld is.
Maargoed, ik hoop ook gewoon voor al die onwetende mensen dat ze dat vooral blijven. Dit is niet iets wat ik iemand zou gunnen.
En verder even een dikke voor iedereen hier...
Ik zal aan je denken op 18 september vlindur. Voor mij een hele bijzondere datum ook, toen mocht ik voor het eerst echt moeder worden.
Natuurlijk, mijn kind had nooit in het 'echte' leven geleefd... Maar het lijkt soms alsof mensen het dan wegmoffelen onder het mom van, het was nog niet echt iets. Ofzo. 'Mn zoon moet natuurlijk wel een nichtje of neefje krijgen he, niet opgeven!' kreeg ik te horen van m'n broer
Goedbedoeld, maar het laat gewoon zien dat een miskraam echt iets onaantastbaars is voor de buitenwereld.
Zij zien het niet, zij voelen niet die band met het kind, zij voelen hun lijf niet veranderen. Voor hun verandert er echt daadwerkelijk iets als er echt een kind op de wereld is.
Maargoed, ik hoop ook gewoon voor al die onwetende mensen dat ze dat vooral blijven. Dit is niet iets wat ik iemand zou gunnen.
En verder even een dikke
voor iedereen hier...Ik zal aan je denken op 18 september vlindur. Voor mij een hele bijzondere datum ook, toen mocht ik voor het eerst echt moeder worden.
Tralalalaaa
Gyn is langs geweest. Operatie is gedaan door de aio. Weinig bloedverlies gehad, zei ze en geen bijzonderheden. 
Paracetamol werkte gelukkig.
En ze waren zo lief in t ziekenhuis. Vpk die m'n infuus prikte ging me knuffelen toen ik moest huilen.
En de vpk op de dagbehandeling heeft perfect voor me gezorgd. Van narcose geen last eigenlijk. Niet eens moe.
En ze waren zo lief in t ziekenhuis. Vpk die m'n infuus prikte ging me knuffelen toen ik moest huilen.
En de vpk op de dagbehandeling heeft perfect voor me gezorgd. Van narcose geen last eigenlijk. Niet eens moe.
Overigens zeiden ze dat t wel al flink aan t rommelen maar dat t echt nog wel een poosje had geduurd voordat t echt was losgekomen. Dus een goede keus.
Op de brief zie ik dat ik 100 ml bloed heb verloren.
Op de brief zie ik dat ik 100 ml bloed heb verloren.
Fijn dat ze zo lief voor je waren en dat bloedverliesquote:
Overigens zeiden ze dat t wel al flink aan t rommelen maar dat t echt nog wel een poosje had geduurd voordat t echt was losgekomen. Dus een goede keus.
Op de brief zie ik dat ik 100 ml bloed heb verloren.
!Hier 10 keer zoveel
maar ook super lieve verpleegkundigen! Wat dat betreft niets te klagen.
Dat heeft mij echt een fijn gevoel gegeven.
Gisteren toen de aios en de gyn langskwamen gaf de aios antwoord op alle vragen en deed zij de bespreking. Ik vroeg wie van hun de operatie had gedaan, bleek de aios het te hebben gedaan onder strenge supervisie. Begon de gyn te vertellen dat het een opleidingsziekenhuis is en dat dat kan gebeuren en en en. Ik heb gezegd dat ik voor de operatie al wel door had dat de aios het ging doen en als ik daar een probleem mee had, ik dat vantevoren wel had gezegd en dat ik het zo hartstikke prima vond. Aios helemaal opgelucht.
Vertelde de verpleegkundige van de dagopvang later. Dat zo'n aios nog best vaak afgekat wordt door patienten. Op een echt heel vervelende manier.
Ze heeft het bij mij prima gedaan. Ik heb nauwelijks bloedverlies en geen pijn meer. En ze was heel tof en had een helder antwoord op mijn vragen.
Ik heb ook wel gelachen samen met man. Ik moest voor 7 uur binnen zijn op de afdeling dus beneden gemeld bij de security. Er waren nog meer mensen die op dezelfde afdeling moesten zijn. Al die mensen naar de balie racen. Stel je voor dat er iemand eerder is dan jij. Terwijl er gewoon een planning ligt.
Emotioneel gaat het ook een stuk beter. Nu het lichamelijke gedoe achter de rug is kan ik verder met de verwerking.
Gisteren toen de aios en de gyn langskwamen gaf de aios antwoord op alle vragen en deed zij de bespreking. Ik vroeg wie van hun de operatie had gedaan, bleek de aios het te hebben gedaan onder strenge supervisie. Begon de gyn te vertellen dat het een opleidingsziekenhuis is en dat dat kan gebeuren en en en. Ik heb gezegd dat ik voor de operatie al wel door had dat de aios het ging doen en als ik daar een probleem mee had, ik dat vantevoren wel had gezegd en dat ik het zo hartstikke prima vond. Aios helemaal opgelucht.
Vertelde de verpleegkundige van de dagopvang later. Dat zo'n aios nog best vaak afgekat wordt door patienten. Op een echt heel vervelende manier.
Ze heeft het bij mij prima gedaan. Ik heb nauwelijks bloedverlies en geen pijn meer. En ze was heel tof en had een helder antwoord op mijn vragen.
Ik heb ook wel gelachen samen met man. Ik moest voor 7 uur binnen zijn op de afdeling dus beneden gemeld bij de security. Er waren nog meer mensen die op dezelfde afdeling moesten zijn. Al die mensen naar de balie racen. Stel je voor dat er iemand eerder is dan jij.
Terwijl er gewoon een planning ligt. Emotioneel gaat het ook een stuk beter. Nu het lichamelijke gedoe achter de rug is kan ik verder met de verwerking.
Cygne, wat fijn dat je toch een beetje positief terug kan kijken op iets wat je nooit mee had willen maken.
Fijn Cygne! Ondanks het verdriet toch ook vooral de opluchting. Pas goed op jezelf!
Vraagje van hele andere orde: als het vloeien helemaal voorbij is, mag er weer gesekst worden. Moeten we nu aan AC denken voor de eerste tijd tot er weer een cyclus is? Niet dat we er meteen weer voor willen gaan maar ik was zo blij met een lijf zonder AC en condooms...
Vraagje van hele andere orde: als het vloeien helemaal voorbij is, mag er weer gesekst worden. Moeten we nu aan AC denken voor de eerste tijd tot er weer een cyclus is? Niet dat we er meteen weer voor willen gaan maar ik was zo blij met een lijf zonder AC en condooms...
Je mag weer gemeenschap hebben als je niet meer vloeit. Ook hoef je niet per se anticonceptie te gebruiken. Het nadeel van onbeschermde seks is wel dat het verwarrend is voor jezelf als je cyclus wat later op gang komt dan je verwacht.
Nee hoor, hoeft echt niet .
Enige waarom je eventueel even voorzichtig (condoom) zou willen zijn is dat je zou willen weten of je cyclus weer op de rit is. Mocht je gelijk weer zwanger zijn, dan is dat voor jezelf op dat moment misschien moeilijk te bepalen.
.Enige waarom je eventueel even voorzichtig (condoom) zou willen zijn is dat je zou willen weten of je cyclus weer op de rit is. Mocht je gelijk weer zwanger zijn, dan is dat voor jezelf op dat moment misschien moeilijk te bepalen.
GMTAquote:
Nee hoor, hoeft echt niet
Enige waarom je eventueel even voorzichtig (condoom) zou willen zijn is dat je zou willen weten of je cyclus weer op de rit is. Mocht je gelijk weer zwanger zijn, dan is dat voor jezelf op dat moment misschien moeilijk te bepalen.
Dank voor de antwoorden. Nog maar even over nadenken.
Ik had hier helemaal niet over na willen denken.
Ik had hier helemaal niet over na willen denken
.
Je had nu kleertjes willen uitkiezen of fantaseren over namen.
Gisteren had ik 12 weken moeten zijn. Ook best confronterend. Man is vandaag weer naar zijn werk. Vind ik ook best moeilijk.
Wanneer kan ik eigenlijk weer sporten? Kon t niet tijdens de zwangerschap vanwege misselijkheid en mis t best wel. In de folder van t ziekenhuis stond als je daar aan toe bent maar ik heb de neiging om mezelf te overschatten daarin.
Oh en vier handen op een buik ga ik niet meer kijken. Vind het niet eerlijk dat die meisjes na bv een onenightstand zwanger zijn en zichzelf de pleuris roken gewoon een goede zwangerschap hebben en ik dit door moet maken. Twee keer.
Gisteren had ik 12 weken moeten zijn. Ook best confronterend. Man is vandaag weer naar zijn werk. Vind ik ook best moeilijk.
Wanneer kan ik eigenlijk weer sporten? Kon t niet tijdens de zwangerschap vanwege misselijkheid en mis t best wel. In de folder van t ziekenhuis stond als je daar aan toe bent maar ik heb de neiging om mezelf te overschatten daarin.
Oh en vier handen op een buik ga ik niet meer kijken. Vind het niet eerlijk dat die meisjes na bv een onenightstand zwanger zijn en zichzelf de pleuris roken gewoon een goede zwangerschap hebben en ik dit door moet maken. Twee keer.
Ik ben vier dagen na de curettage weer rustig gaan hardlopen, ik had daarna wel paniek want ik begon weer te vloeien, maar dat bleek mijn menstruatie te zijn. Volgens de gyn mocht ik zodra ik stopte met vloeien doen waar ik zin in had en dus ook sporten.
Inderdaad Cygne, herkenning. We waren al namen aan het roepen, afgelopen maandag zou ik tenslotte 'al' 13 weken zwanger zijn. Helaas mocht het niet zo zijn.
Ik ben na de curettage van woensdag afgelopen maandag weer voorzichtig aan het werk gegaan. De afleiding is fijn maar soms is daar ineens de man met de hamer. Lastig. Ik wil niet meer thuis zitten, maar ik heb ook duidelijk nog niet alles goed op een rij.
Red je het vandaag een beetje alleen? Heb je afleiding? Of heb je daar juist geen behoefte aan?
Hier is het vloeien gestopt. Ik neem in ieder geval aan dat het niet 'zo maar' ineens weer gaat beginnen (mits menstruatie zoals Cholula zegt).... Ik ben blij dat het vloeien over is. Mijn lijf is weer van mij. En nu kunnen mijn man en ik eindelijk genieten van onze wittebroodsweken.
Ik ben na de curettage van woensdag afgelopen maandag weer voorzichtig aan het werk gegaan. De afleiding is fijn maar soms is daar ineens de man met de hamer. Lastig. Ik wil niet meer thuis zitten, maar ik heb ook duidelijk nog niet alles goed op een rij.
Red je het vandaag een beetje alleen? Heb je afleiding? Of heb je daar juist geen behoefte aan?
Hier is het vloeien gestopt. Ik neem in ieder geval aan dat het niet 'zo maar' ineens weer gaat beginnen (mits menstruatie zoals Cholula zegt).... Ik ben blij dat het vloeien over is. Mijn lijf is weer van mij. En nu kunnen mijn man en ik eindelijk genieten van onze wittebroodsweken
.
Ik vind t best moeilijk om alleen te zijn. Dan heb ik ook tijd om te piekeren. Over wat er gaat komen. Hoe vaak moet ik dit nog meemaken en komt er überhaupt nog een kind? Komt het omdat ik te dik ben? Is het mijn straf omdat ik niet in god geloof? Die indruk kreeg ik n beetje van de verloskundige dat zij dat vond. En ik niet alleen maar man en mijn moeder ook. Allerlei onredelijke gedachten.
Hier is t vloeien sinds gisteren weg. Gelukkig maar. Zondag zijn we uitgenodigd om te gaan eten bij mijn schoonouders samen met de zus van man en haar gezin. En eigenlijk wil ik niet omdat t mij confronteert met mijn zo'n gezinnetje gaan wij niet hebben-gevoel. Maar man wil wel graag en ik wil hem niet teleurstellen en ik voel me ook echt n beetje een aansteller zo.
Hier is t vloeien sinds gisteren weg. Gelukkig maar. Zondag zijn we uitgenodigd om te gaan eten bij mijn schoonouders samen met de zus van man en haar gezin. En eigenlijk wil ik niet omdat t mij confronteert met mijn zo'n gezinnetje gaan wij niet hebben-gevoel. Maar man wil wel graag en ik wil hem niet teleurstellen en ik voel me ook echt n beetje een aansteller zo.
Oh Cygne, ik herken het gevoel zo! Zowel de gevoelens over of er nog wel ooit een kind komt maar ook of ik ergens voor 'gestraft' ben.
En dat ik niet wil dat mensen me een aansteller vinden maar dat ik er stiekem in mijn hoofd heel veel last van heb. Ik ben enorm verdrietig maar iedereen zegt dat ik door moet. Ik ben nog slap door laag HB maar iedereen zegt dat dat vanzelf goed komt en dat ik gewoon aan de gang moet, des te eerder heb ik weer ritme.
En mijn verstand weet het allemaal wel maar mijn gevoel...
Voor anderen was het gewoon een miskraam bij 10 weken, voor ons was dit ons kindje wat we helaas niet in onze armen mogen sluiten in februari.
En ja, we moeten door. En ja, een miskraam komt vaak voor. Maar ik ben wel verdrietig. Het waren zulke heftige weken, dat moet ik even verwerken.
Kun je iets gaan ondernemen vanmiddag? Thee drinken met een vriendin? Even een boodschap in de stad? Take care Cygne!
En dat ik niet wil dat mensen me een aansteller vinden maar dat ik er stiekem in mijn hoofd heel veel last van heb. Ik ben enorm verdrietig maar iedereen zegt dat ik door moet. Ik ben nog slap door laag HB maar iedereen zegt dat dat vanzelf goed komt en dat ik gewoon aan de gang moet, des te eerder heb ik weer ritme.
En mijn verstand weet het allemaal wel maar mijn gevoel...
Voor anderen was het gewoon een miskraam bij 10 weken, voor ons was dit ons kindje wat we helaas niet in onze armen mogen sluiten in februari.
En ja, we moeten door. En ja, een miskraam komt vaak voor. Maar ik ben wel verdrietig. Het waren zulke heftige weken, dat moet ik even verwerken.
Kun je iets gaan ondernemen vanmiddag? Thee drinken met een vriendin? Even een boodschap in de stad? Take care Cygne!
Vriendinnen en familie wonen ver weg.
Iedereen zag t wel als ons kind. Gelukkig dat wel. En ik vind zelf dat ik sterk moet zijn maar dat lukt nog niet goed. De oneerlijkheid maakt me zo kwaad. Een jaar geleden met de pil gestopt. Dan denk je dat t wel snel raak zal zijn want jong en gezond. Dat ten eerste al niet. En als t dan een keer raak is gaat t toch mis. Waarom zou ik dan nog proberen?
En t wisselt hoor. Hoe ik me voel. Soms gaat t goed en soms kan ik alleen janken en piekeren.
Iedereen zag t wel als ons kind. Gelukkig dat wel. En ik vind zelf dat ik sterk moet zijn maar dat lukt nog niet goed. De oneerlijkheid maakt me zo kwaad. Een jaar geleden met de pil gestopt. Dan denk je dat t wel snel raak zal zijn want jong en gezond. Dat ten eerste al niet. En als t dan een keer raak is gaat t toch mis. Waarom zou ik dan nog proberen?
En t wisselt hoor. Hoe ik me voel. Soms gaat t goed en soms kan ik alleen janken en piekeren.
Ik snap je... Ik kan me zo voorstellen dat je je zo voelt. Het is ook niet niks, 2 miskramen in zo'n korte tijd.
Even mijn gedachtekronkels hier plaatsen. Dat geeft misschien weer wat ruimte in mijn eigen hoofd om er wat makkelijker mee om te gaan dan nu in het verdriet te blijven hangen.
Ik zou nu ruim 25 weken zijn en het is nu ruim 8 weken geleden... Mijn lijf heeft weer een eerste cyclus gehad. En dat hakt er ook wel in. Ik en hormonen zijn nooit een goede combinatie geweest. Altijd over emotioneel en kort lontje. Dat over emotionele voelt nu wel 3x zo heftig dan 'normaal'.
Zeker als je dan de verhalen hier in het topic leest. De verhalen die ik voor haar had geschreven teruglees, het buikentopic doorkijk of het liedje van Niels Geusenbroek grijs draait. Omdat het hier niet zo had mogen zijn.
Het lijkt wel alsof ik even aan self-torture moet doen om ergens weer even die enorme jankbui te krijgen en met beide benen op de grond te kunnen staan, in plaats van mij groot te houden. Dat lukt aardig vandaag.
En gelukkig doe ik af en toe ook leuke dingen en heb ik af en toe lol. En dat zijn dan toch ook weer de fijne momenten dat het leven ook weer een beetje rooskleuriger kan worden
En het lucht idd op door het even op deze manier 'uit te spreken'
voor iedereen die er eentje wil. Vandaag zijn ze gratis.
Ik zou nu ruim 25 weken zijn en het is nu ruim 8 weken geleden... Mijn lijf heeft weer een eerste cyclus gehad. En dat hakt er ook wel in. Ik en hormonen zijn nooit een goede combinatie geweest. Altijd over emotioneel en kort lontje. Dat over emotionele voelt nu wel 3x zo heftig dan 'normaal'.
Zeker als je dan de verhalen hier in het topic leest. De verhalen die ik voor haar had geschreven teruglees, het buikentopic doorkijk of het liedje van Niels Geusenbroek grijs draait. Omdat het hier niet zo had mogen zijn.
Het lijkt wel alsof ik even aan self-torture moet doen om ergens weer even die enorme jankbui te krijgen en met beide benen op de grond te kunnen staan, in plaats van mij groot te houden. Dat lukt aardig vandaag.
En gelukkig doe ik af en toe ook leuke dingen en heb ik af en toe lol. En dat zijn dan toch ook weer de fijne momenten dat het leven ook weer een beetje rooskleuriger kan worden
En het lucht idd op door het even op deze manier 'uit te spreken'
voor iedereen die er eentje wil. Vandaag zijn ze gratis.
Die self-torture herken ik wel. Lezen in z&g, buikentopic, babytopic. En dan is er zo'n stemmetje dat zegt: 'jij zult nooit een kindje hebben.'. Er schijnen ook mensen tijdens mijn zwangerschap gezegd te hebben dat t leuk was maar wel erg lullig voor mijn broer.
Het gaat.. Toch bij schoonouders gaan eten. Tranen zaten wel hoog. Kindjes gingen paardje rijden op mans rug. Toen was ik wel verdrietig. Want dat zal hij nooit met een kind van onszelf kunnen doen. Dat gevoel kan ik nog niet ombuigen. Verder heb ik er wel goed over kunnen praten met schoonzus.
Gisteren Eén fijn gesprek gehad met mijn neef. Zijn zoon is geboren op de dag van mijn curettage. Na een hele lange weg. Dus hij snapte me goed. Afgesproken om snel met de kleine te gaan knuffelen. Als het verdriet wat minder vers is.
Gisteren Eén fijn gesprek gehad met mijn neef. Zijn zoon is geboren op de dag van mijn curettage. Na een hele lange weg. Dus hij snapte me goed. Afgesproken om snel met de kleine te gaan knuffelen. Als het verdriet wat minder vers is.
Dat blijft altijd wel lastig ben ik bang Cygne. Fijn dat je neef je begrijpt en dat je daarmee op je eigen tijd kunt gaan baby knuffelen!
Ik had dat dit weekend ook wel redelijk. Kindjes die ik zag waarbij ik de gedachte had dat dat niet met mijn dochtertje kan, spetteren in het water. Rollen door het gras. Mijn dochter die niet naar een show met vuur kon kijken etc. in de nabije toekomst. En mn date die zei later ook nog iets over 'als hij kids had...' Het steekt niet maar het voelt heel raar. Het haalt wel een emotie naar boven waar je even heel bewust van wordt en afgeleid van de huidige situatie.
Verder gaat het wel ok-ig. Ik had vorige week ook last van mn hormonen. De eerste cyclus na de vroeggeboorte die hakte er heel erg in en maakte relativeren lastig. Nu blijf ik haar wel missen, maar voel ik mij in mijn hoofd rustig om weer de gewone dingen op te pakken en niet zo overspoeld te zijn met het missende gevoel.
En ik heb gewoon zulke lieve mensen om mij heen. Daar ben ik echt zo blij mee.
Hoe is het met jou Malteser? Nog last van het vele bloedverlies? Heb je weer wat energie in je lijf of nog steeds zo moe? Lukt het vooruitkomen met wat je wil?
Ik had dat dit weekend ook wel redelijk. Kindjes die ik zag waarbij ik de gedachte had dat dat niet met mijn dochtertje kan, spetteren in het water. Rollen door het gras. Mijn dochter die niet naar een show met vuur kon kijken etc. in de nabije toekomst. En mn date die zei later ook nog iets over 'als hij kids had...' Het steekt niet maar het voelt heel raar. Het haalt wel een emotie naar boven waar je even heel bewust van wordt en afgeleid van de huidige situatie.
Verder gaat het wel ok-ig. Ik had vorige week ook last van mn hormonen. De eerste cyclus na de vroeggeboorte die hakte er heel erg in en maakte relativeren lastig. Nu blijf ik haar wel missen, maar voel ik mij in mijn hoofd rustig om weer de gewone dingen op te pakken en niet zo overspoeld te zijn met het missende gevoel.
En ik heb gewoon zulke lieve mensen om mij heen. Daar ben ik echt zo blij mee.
Hoe is het met jou Malteser? Nog last van het vele bloedverlies? Heb je weer wat energie in je lijf of nog steeds zo moe? Lukt het vooruitkomen met wat je wil?
Jullie zijn dapper dames! En de gevoelens zijn herkenbaar....
Hier is het vloeien gestopt, ben qua HB nog niet helemaal terug op niveau maar het gaat iedere dag iets beter. Wel veel met man over gesproken: "hoe nu verder?"
We mogen weer seksen en zonder AC is de kans aanwezig dat ik weer zwanger word. Kunnen we dat aan? Word ik wel weer zwanger? Misschien was dit wel onze enige kans? En dan is er weer verdriet.
Afgelopen weekend op pad geweest, moesten naar de bouwmarkt. Helaas, recht tegenover een grote babyzaak. En dat geeft echt zo’n wrang gevoel. Daar hadden we nu naar binnen moeten gaan, zou vandaag 14 weken zwanger zijn. Kamertjes kijken, kinderwagens keuren. Maar niets van dit alles. Wij staan met lege handen. En komt dat goed? Krijgen we een tweede kans?
Het volgende moment ben ik blij dat mijn lijf weer van mij is, weer schoon, geen bloed meer. Dat ik weer ‘gewoon’ Malteser ben (alsof er niets gebeurd is….).
Wat een verwarring. Ik hoop dat het goed komt. Dat we een nieuwe kans krijgen, dat het dan wel goed mag gaan. Ik hoop het zo….
Niet om dit te vergeten. Dat doen we nooit meer. Dit was ons eerste-kindje-in-wording, hoe pril ook. 10 weken heeft het mogen groeien in mijn buik. En dat kan ik niet vergeten.
Hier is het vloeien gestopt, ben qua HB nog niet helemaal terug op niveau maar het gaat iedere dag iets beter. Wel veel met man over gesproken: "hoe nu verder?"
We mogen weer seksen en zonder AC is de kans aanwezig dat ik weer zwanger word. Kunnen we dat aan? Word ik wel weer zwanger? Misschien was dit wel onze enige kans? En dan is er weer verdriet.
Afgelopen weekend op pad geweest, moesten naar de bouwmarkt. Helaas, recht tegenover een grote babyzaak. En dat geeft echt zo’n wrang gevoel. Daar hadden we nu naar binnen moeten gaan, zou vandaag 14 weken zwanger zijn. Kamertjes kijken, kinderwagens keuren. Maar niets van dit alles. Wij staan met lege handen. En komt dat goed? Krijgen we een tweede kans?
Het volgende moment ben ik blij dat mijn lijf weer van mij is, weer schoon, geen bloed meer. Dat ik weer ‘gewoon’ Malteser ben (alsof er niets gebeurd is….).
Wat een verwarring. Ik hoop dat het goed komt. Dat we een nieuwe kans krijgen, dat het dan wel goed mag gaan. Ik hoop het zo….
Niet om dit te vergeten. Dat doen we nooit meer. Dit was ons eerste-kindje-in-wording, hoe pril ook. 10 weken heeft het mogen groeien in mijn buik. En dat kan ik niet vergeten.
Het is nog zo vers Malteser, dan is het niet raar dat je die gedachtes hebt. Het moet een plekje krijgen. Tijd krijgen om ermee om te gaan. En ik denk dat je vanzelf weer een gevoel krijgt dat je het wil proberen om weer zwanger te worden. En dat zal altijd eng blijven, totdat het goed gaat.
Luister naar je gevoel daarin, dan kun je ook niks overhaasten en daarin voorbij lopen aan wat jezelf wilt en bij je past qua gevoel.
Het terughebben van je lijf is fijn he. Weer jezelf voelen. ik geniet er nu nog wel meer van weer Lingue te zijn.
Geef het tijd, praat er idd veel over en dan hoop ik dat je het vertrouwen weer krijgt om er samen voor te gaan!
Luister naar je gevoel daarin, dan kun je ook niks overhaasten en daarin voorbij lopen aan wat jezelf wilt en bij je past qua gevoel.
Het terughebben van je lijf is fijn he. Weer jezelf voelen. ik geniet er nu nog wel meer van weer Lingue te zijn.
Geef het tijd, praat er idd veel over en dan hoop ik dat je het vertrouwen weer krijgt om er samen voor te gaan!
Het blijft dubbel he. Aan de ene kant is het fijn je lichaam weer terug te hebben, dat het schoon is. Maar aan de andere kant zou ik zo graag de hele dag kotsen en wel m'n kindje mogen houden..
Nu 1.5 week na curettage bloedverlies, helderrood zonder stolsels. Gisterenavond kreeg ik pijn in mn bovenbenen en buik. Zou dat al menstruatie kunnen zijn of nog een restje bloed van de mk?
Bij mij was dat al mijn menstruatie. Je hebt ook niet veel na de curettage gevloeid toch?
Als je je er zorgen over maakt, bellen! Tip die ik dan wel graag wil meegeven: zorg dat je weet wat je als vervolg actie in gedachten hebt, anders hang je op zonder wijzer te worden.
Als je je er zorgen over maakt, bellen! Tip die ik dan wel graag wil meegeven: zorg dat je weet wat je als vervolg actie in gedachten hebt, anders hang je op zonder wijzer te worden.
Ik heb amper gevloeid inderdaad. Ik maak me niet echt zorgen maar ik ga morgen voor de zekerheid wel even bellen om te vragen of t normaal is. Als ik kijk naar de afgelopen dagen klopt t wel met mn normale menstruaties. Zere borsten, misselijk, zere bovenbenen.
Maar kan er niks over vinden op internet, ja. Dat t niet kan.
Maar kan er niks over vinden op internet, ja. Dat t niet kan.
Bij twijfel bellen Cygne!
Hier nog geen menstruatie tot op heden (curettage was 13-08). Kan dat nog weken duren? Of waar moet ik rekening mee houden?
Hier nog geen menstruatie tot op heden (curettage was 13-08). Kan dat nog weken duren? Of waar moet ik rekening mee houden?
Ik weet heel zeker dat je rap na een curretage weer ongesteld kan zijn. Alle twijfels die ik daarover had werden weggenomen door de gyn toen ik mijn verhaal deed.
Wat ik begrepen heb is dat je weer kan gaan vloeien als je hCG voldoende gezakt is. Is dan nog geen menstruatie na een normale cyclus. Een gewone menstruatie kan langer op zich laten wachten dan je gewend was.
Volgens mij wisselt t heel erg.
Vorige mk (wat is dat stom om te zeggen. ), werd ik ongesteld 28 dagen na verliezen van de vruchtzak.
Vorige mk (wat is dat stom om te zeggen.
), werd ik ongesteld 28 dagen na verliezen van de vruchtzak.
Malteser ze zeggen dat je de curretage kunt zien als start van een nieuwe cyclus. Dat zou betekenen dat je over twee weken je menstruatie zou kunnen hebben ( bij een regelmatige cyclus enz.)
Je hebt toch een nacontrole in het ziekenhuis over een paar weken? Als het dan nog niet is doorgebroken, is dat misschien het moment om aan de bel te trekken.
Je hebt toch een nacontrole in het ziekenhuis over een paar weken? Als het dan nog niet is doorgebroken, is dat misschien het moment om aan de bel te trekken.
Alles kan, er is helaas niks over te zeggen... Bij mij heeft het vier/vijf maanden geduurd, maar dat was echt een uitzondering.quote:
Bij twijfel bellen Cygne!
Hier nog geen menstruatie tot op heden (curettage was 13-08). Kan dat nog weken duren? Of waar moet ik rekening mee houden?
Ik had al bijna geen hCG meer in mijn lichaam bij de curretage, dus mijn verhaal is misschien een totaal verkeerd voorbeeld.quote:
Wat ik begrepen heb is dat je weer kan gaan vloeien als je hCG voldoende gezakt is. Is dan nog geen menstruatie na een normale cyclus. Een gewone menstruatie kan langer op zich laten wachten dan je gewend was.
Ik juist het tegenovergestelde. Door de mola was m'n hCG juist erg hoog.quote:
[..]
Ik had al bijna geen hCG meer in mijn lichaam bij de curretage, dus mijn verhaal is misschien een totaal verkeerd voorbeeld.
Dan zal t wel een nabloeding zijn. Alleen die kramp in bovenbenen en buik is vreemd. Morgen toch maar even bellen dus.
Ik heb wel een aantal dagen na de curettage ineens enorme pijn gehad, heel laag links in m'n buik (eierstok). Was het gele lichaam dat ten gronde ging (voeding voor het vruchtje in het begin). Maar weer meer bloedverlies staat me niet bij. Heb op dat moment hier wel gepost, dus is terug te zoeken...
Ik heb na mijn curettage 5 dagen best behoorlijk gevloeid. Met enorme buikpijn erbij. Echt ongesteld zijn x10 ofzo
En het heeft bij mij uiteindelijk 2 maanden geduurd voordat ik echt weer een cyclus plus ongesteldheid had. De eerste maand was het wel/niet/wel/niet. Heel weinig. Ook qua eigen lichamelijke gevoel was er niet echt spraken van hormonale schommelingen die ik normaal had.
En vorige week de eerste echt ongesteldheid gehad. Hij duurde wel langer dan normaal maar verder was het helemaal normaal ook qua hormonaal geschommel in hoofd en lijf.
Ik kreeg te horen dat het heel erg kan verschillen per persoon dus weinig pijl op te trekken. Maar het zal wel fijn zijn als je je eigen cyclus weer snel terug kunt hebben.
Heb je al gebeld Cygne? En hoe gaat het verder met je?
En Malteser hoe is het met jou?
En het heeft bij mij uiteindelijk 2 maanden geduurd voordat ik echt weer een cyclus plus ongesteldheid had. De eerste maand was het wel/niet/wel/niet. Heel weinig. Ook qua eigen lichamelijke gevoel was er niet echt spraken van hormonale schommelingen die ik normaal had.
En vorige week de eerste echt ongesteldheid gehad. Hij duurde wel langer dan normaal maar verder was het helemaal normaal ook qua hormonaal geschommel in hoofd en lijf.
Ik kreeg te horen dat het heel erg kan verschillen per persoon dus weinig pijl op te trekken. Maar het zal wel fijn zijn als je je eigen cyclus weer snel terug kunt hebben.
Heb je al gebeld Cygne? En hoe gaat het verder met je?
En Malteser hoe is het met jou?
Hier wisselt het nog steeds. Paar goede dagen gehad en gisteren ineens weer een dipdag. Het vloeien is nu ruim een week gestopt, ik ben nu ongeduldig naar mijn cyclus, gewoon omdat ik dan het gevoel heb dat mijn lijf weer alles op de rit heeft staan. Ik hoop dat dat dan ook rust geeft in mijn hoofd.
In mijn omgeving roept namelijk iedereen 'dat het nu achter de rug is' dus er is eigenlijk nergens meer ruimte voor mijn verdriet. Daar komt bij dat ik niet wil zeuren en mensen dus ook niet meer wil belasten met mijn verdriet.
In mijn omgeving roept namelijk iedereen 'dat het nu achter de rug is' dus er is eigenlijk nergens meer ruimte voor mijn verdriet. Daar komt bij dat ik niet wil zeuren en mensen dus ook niet meer wil belasten met mijn verdriet.
Heb niet meer gebeld. Pijn is weg en bloed neemt ook al af.
Verder voel ik me eigenlijk best goed weer. Zondag op kraamvisite en ik denk dat ik dat best aan kan al.
Malteser.
Verder voel ik me eigenlijk best goed weer. Zondag op kraamvisite en ik denk dat ik dat best aan kan al.
Malteser.
Fijn dat je je goed voelt Cygne. En veel plezier op de kraamvisite. Hoop dat je ook met een rustig gevoel erna weer thuis kunt komen
@Malteser. Je eigen cyclus terug hebben herken ik wel. En kan je ook zeggen dat je dat uiteindelijk ook weer meer rust geeft. Nog even geduld (helaas).
Wat vervelend dat mensen in je omgeving zo denken. Dat geeft je dan idd geen ruimte meer om er over te praten voor je gevoel... Heel herkenbaar.
Ik heb gelukkig 1 vriendinnetje bij wie ik dat wel durf en doe. En daar nog steeds durf te janken als ik mij verdrietig er om voel.
Hoop dat je je snel weer wat beter voelt ipv dit dipje nu
@Malteser. Je eigen cyclus terug hebben herken ik wel. En kan je ook zeggen dat je dat uiteindelijk ook weer meer rust geeft. Nog even geduld (helaas).
Wat vervelend dat mensen in je omgeving zo denken. Dat geeft je dan idd geen ruimte meer om er over te praten voor je gevoel...
Heel herkenbaar. Ik heb gelukkig 1 vriendinnetje bij wie ik dat wel durf en doe. En daar nog steeds durf te janken als ik mij verdrietig er om voel.
Hoop dat je je snel weer wat beter voelt ipv dit dipje nu
Malteser , hoop dat je hier je verdriet nog wel kan delen , ondanks dat je omgeving het niet goed begrijpt.
Ook nog een dikke kus voor de rest.
, hoop dat je hier je verdriet nog wel kan delen , ondanks dat je omgeving het niet goed begrijpt.Ook nog een dikke kus voor de rest.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Ik merk dat ik niet teveel wil 'zeuren'. Ook hier eigenlijk niet. Maar het heeft er misschien toch iets meer ingehakt dan ik dacht. Misschien ook wel door de combinatie huwelijk, huwelijksreis, Opa op sterven, zwanger, Opa overleden, miskraam. En dat in die volgorde binnen 4 weken....
Ook kamp ik met irrationele gedachten die ik nergens durf te delen omdat men dat toch vast heel erg stom vindt of raar of gek of wat dan ook.
Dat komt ook omdat ik me in een 'achter de rug en weer door' omgeving bevind en zelf eigenlijk ook een beetje die mentaliteit heb ontwikkeld de afgelopen jaren. Heb al zo veel meegemaakt in mijn leven en nu is mijn leven op de rit en stabiel en merk ik dat ik meesterlijk goed ben in alles bagatelliseren. Dat was jarenlang mijn overlevingsstrategie en is nu eigenlijk een way of life geworden. Niet te lang tobben, doorgaan.
En nu kom ik mezelf tegen. En kan ik mijn verdriet dus niet kwijt, omdat iedereen in mijn omgeving die mentaliteit heeft en het niet begrijpt dat ik nu ineens wel heel verdrietig ben zo nu en dan.
Misschien ook wel gevalletje oud zeer. Er komt een hele hoop boven wat ik geloof ik nooit verwerkt heb .
Ook kamp ik met irrationele gedachten die ik nergens durf te delen omdat men dat toch vast heel erg stom vindt of raar of gek of wat dan ook.
Dat komt ook omdat ik me in een 'achter de rug en weer door' omgeving bevind en zelf eigenlijk ook een beetje die mentaliteit heb ontwikkeld de afgelopen jaren. Heb al zo veel meegemaakt in mijn leven en nu is mijn leven op de rit en stabiel en merk ik dat ik meesterlijk goed ben in alles bagatelliseren. Dat was jarenlang mijn overlevingsstrategie en is nu eigenlijk een way of life geworden. Niet te lang tobben, doorgaan.
En nu kom ik mezelf tegen. En kan ik mijn verdriet dus niet kwijt, omdat iedereen in mijn omgeving die mentaliteit heeft en het niet begrijpt dat ik nu ineens wel heel verdrietig ben zo nu en dan.
Misschien ook wel gevalletje oud zeer. Er komt een hele hoop boven wat ik geloof ik nooit verwerkt heb
.
Ja maar lieve Malteser, je moet jezelf niet wegcijferen. Zet jezelf, juist nu, op een eerste plek!
Er is zoveel gebeurd in hele korte tijd. Dat moet landen, een plekje krijgen en beseffen dat het niet zomaar is zoals je gehoopt had.
Ik herken zoveel van wat je zegt in mijzelf. Niet anderen lastig willen vallen, de schijn ophouden dat het goed gaat, bagatelliseren etc etc. Maar geloof me, daarmee wordt het niet beter helaas
Ik krijg van veel kanten veel begeleiding, gelukkig. Door andere omstandigheden. Maar met de vroeggeboorte van mijn dochtertje erbij kan ik dat wel bespreekbaar maken en benoemen en er wat mee doen door aan mijzelf als eerste te willen denken. Nu nog ook echt aan mijzelf als eerste denken!
Mocht je een keer willen spuien, willen kletsen oid, PM staat open. Mijn deur ook!
Er is zoveel gebeurd in hele korte tijd. Dat moet landen, een plekje krijgen en beseffen dat het niet zomaar is zoals je gehoopt had.
Ik herken zoveel van wat je zegt in mijzelf. Niet anderen lastig willen vallen, de schijn ophouden dat het goed gaat, bagatelliseren etc etc. Maar geloof me, daarmee wordt het niet beter helaas
Ik krijg van veel kanten veel begeleiding, gelukkig. Door andere omstandigheden. Maar met de vroeggeboorte van mijn dochtertje erbij kan ik dat wel bespreekbaar maken en benoemen en er wat mee doen door aan mijzelf als eerste te willen denken. Nu nog ook echt aan mijzelf als eerste denken!
Mocht je een keer willen spuien, willen kletsen oid, PM staat open. Mijn deur ook!
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |