Ik ben hoofdzakelijk bang voor de ingreep maar ook voor de risico's (beschadiging baarmoederwand enz). Sta bekend als een hele nuchtere en dat klopt ook wel, broodnuchter zelfs, behalve dus als het 'bloot' aangaat. Wil er verder niet teveel over kwijt maar laten we het erop houden dat er een verleden meespeelt, ik gok dat jullie dan weten in welke hoek je het zoeken moet. Curettage zal dan ook om deze reden onder narcose plaats gaan vinden.quote:Op donderdag 7 augustus 2014 14:32 schreef Kursor het volgende:
Heftig allemaal he, Malteser. Weet dat je niet alleen bent. Goed dat je het topic hebt opgezocht en ik hoop dat je er in je omgeving ook over kunt praten. Dat je bij iemand terecht kunt.
Waar ben je bang voor?
Lief dat je het vraagt Kursor. Aangezien mijn lijf zelf helemaal niets doet, zal ik wel blij zijn als alles achter de rug is (lichamelijk gezien). Het idee dat ik nu al ruim 12 weken zwanger ben/was en dat het er nog steeds zit, ondanks dat het al weken niets meer doet, doet rare dingen in mijn hoofd. Ik hoop dat dat beter wordt na de ingreep.quote:Op dinsdag 12 augustus 2014 10:30 schreef Kursor het volgende:
Cygne, ik hoop zo voor je dat het toch nog uit zichzelf doorzet. Ik vond dat zelf in ieder geval een 'fijne' manier van het einde van de zwangerschap. Probeer voor jezelf op een rijtje te zetten wat voor jou belangrijk is voordat je naar de gynaecoloog gaat.
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om een dood vruchtje in je te hebben zitten en dat je er liefst zo snel mogelijk vanaf bent, maar bereid je er ook op voor dat het best nog even kan duren voor een eventuele curettage plaatsvindt.
Malteser, ben je er 'klaar' voor? Voel je je al een klein beetje veilig bij het idee dat er een ingreep komt?
Hoop dat jullie twee hier ook wat steun aan elkaar hebben. Bij vragen, moeilijkheden...kom gerust.
Een klein gebaar kan in deze tijd zoiets groots betekenen. Een telefoontje van een begripvolle werkgever is daar een van. Hier ook aan beide kanten begrip vanuit werkgever, ik kreeg zelfs een hele grote bos bloemen thuisbezorgd. Had niet gehoeven maar wel heel lief.quote:Op dinsdag 12 augustus 2014 12:55 schreef Cygne het volgende:
Ik ben benieuwd. Man had gisteren gezegd dat hij er vandaag niet zou zijn op 't werk en zijn manager had gezegd dat dat ok is. Vandaag belde manager op om te vragen hoe het ging en dat we onze tijd moesten nemen samen. Ik wil nu ook echt niet alleen zijn.
OHW meis wat een vreselijk rot nieuws.quote:Op dinsdag 12 augustus 2014 09:01 schreef Cygne het volgende:
Gisteren bleek bij de termijnecho dat t hartje gestopt was. We hadden al 3 goede echo's gehad. Vorige week maandag nog. Het was zelfs iets kleiner dan toen. Dus waarschijnlijk is het diezelfde dag nog misgegaan. Inmiddels is er een bloeding begonnen maar die is weer net zo laf als bij de vorige keer. Dat duurde eeuwen voordat t echt doorzette. Dat trek ik nu niet denk ik. De vorige keer leefde het niet. Toen was ik verdrietig om wat t had kunnen worden, nu om wat t was. Er is ook angst. Dat voor een nieuwe zwangerschap. Want hoe moet ik dat dan doen? Of voor het idee dat we altijd kinderloos blijven.
Mijn emmertje zit even vol. In februari miskraam 1, vorige week mijn oom van 46 gecremeerd en nu is t weer mis. Die oom heb ik nog kunnen vertellen dat ik weer zwanger was en dat er n hartje was. En nu weet ie t nooit meer. Dat maakt me zo stuk vanbinnen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |