Comp_Lex | maandag 22 april 2013 @ 12:13 |
Originele OP:Korte omschrijving depressie: Korte uitleg van angststoornissen: Vorige delen: R&P / Depressie & Angst #1 R&P / Depressie & Angst #2 R&P / Depressie & Angst #3 R&P / Depressie & Angst #4 R&P / Depressie & Angst #5 R&P / Depressie & Angst #6 R&P / Depressie & Angst #7 R&P / Depressie & Angst #8 R&P / Depressie & Angst #9 R&P / Depressie & Angst #10 R&P / Depressie & Angst #11 R&P / Depressie & Angst #12 R&P / Depressie & Angst #13 R&P / Depressie & Angst #14 ..... waar we het kabinet NIET leuk vinden R&P / Depressie & Angst #15 ..... zonder bijwerkingen! R&P / Depressie & Angst #16 R&P / Depressie & Angst #17 | |
Comp_Lex | maandag 22 april 2013 @ 12:16 |
Een Bachelor heb ik ook wel, maar ik zit nu ook aan het eind van de Master. Ik wil heel graag mijn Master nog halen, maar ik heb daar wel nu heel erg veel hulp bij nodig. Ik heb de hulp nodig welk ik vroeger niet gekregen heb. Ik ga nu niet meer stoppen. Voor het oplossen van die oneerlijkheid ben ik nu een systeem aan het bouwen en daar wil ik graag op afstuderen. | |
Comp_Lex | maandag 22 april 2013 @ 12:52 |
Terwijl iedereen elkaar liepen af te lebberen en af te naaien zat ik op mijn kamertje bij mijn ouders. Dat kan echt niet meer zo. | |
Nyota | maandag 22 april 2013 @ 12:54 |
Jezus, wat gaat het kut hier. Eigenlijk al een paar weken. Voel me weer zo depressief, dat er echt niks uit m'n handen komt. Met m'n therapeute het eerst veel over de emotionele verwaarlozing van vroeger gehad. En dat ik dat gemis een beetje op zou kunnen vangen door meer te delen met vrienden en vriendinnen (vooral deze) om me heen. Alleen mijn ervaringen met vriendinnen is ook nogal slecht. Vaak als ik iets over mezelf vertelde of het moeilijk had, veranderde of eindigde de vriendschap heel snel. Ook nu al weer. Ik ging echt heel tof om met iemand, maar zodra ik het moeilijk kreeg, werd het minder. Hoorde nauwelijks nog iets van d'r. Heb vele pogingen gedaan, heb zelfs nog met een psycholoog erbij met haar gesproken tijdens m'n opname en dan reageert ze heel fijn. Maar daarna? Niks. Stuur ik haar berichten, vraag om af te spreken, heeft ze al iets of hoor ik niks. Maar ze reageert wel opdracht berichten in een groepsapp waar we beiden in zitten. Ik snap het gewoon allemaal niet. Ik weet wel dat ik alleen waarschijnlijk nooit zal krijgen wat ik wil. En dat is een groep mensen om me heen die me missen als ik er niet ben, die langs komen als ik ziek ben, of wat dan ook. En misschien overdrijf ik ook wel weer en krijg ik het gewoon niet goed uit m'n vingers niet, maar ben t ff soort van kwijt. | |
magnetronkoffie | maandag 22 april 2013 @ 13:02 |
Kan zijn dat je 'vrienden' niet wisten hoe ermee om te gaan en/of je gewoon lieten barsten toen jij het moeilijk had. Helaas zijn veel mensen zo. Zelf heb ik betere ervaringen met mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten als ik | |
sitting_elfling | maandag 22 april 2013 @ 13:11 |
Fair point. Ik zit atm in de trein richting huis na 1.5 week 'gek doen' met couch surfing en hostels. Wat heb ik er aan over gehouden? Dagelijks contact met een dame die haar liefde aan me heeft verklaard en verliefd als een koppel een aantal dagen door de stad gelopen, zoenend omhelsend. Biggest wtf moment ever in m'n leven. Een 3 tal mensen die ik nu nog moet gaan ontmoeten of waar ik iig welkom ben om te pitten. En een aantal leuke mails van mijn couch surfing hosts en surfers die me zeiden van, SE! Fuck gast, zelden zo'n passionele vent gezien. Je hebt me echt weer een donder onder m'n reet gegeven en dit was echt wat ik even nodig had. Dank! En mocht je in (stad) zijn, belletje doen! Waarom ging ik er heen? Inspiratie zoeken .. Hoe voel ik me nu? Twijfel, ik zie hier met name mensen die toch wel 'stuck' lijken te zitten in de problemen. Ik weet niet of ik nu nog vast zit in mn problemen, maar dit heeft wel een aardbeving in mn hoofd gegeven. Echt een aardbeving. Zo kwam ik ook een gast tegen tijdens zo'n free-guided tour, gast is nu 24, was op zn 20e gediagnosticeerd met een depressie. Enorm zwaarmoedig .. wat ging hij doen? Reizen, doet hij al meer dan 4 jaar. Om het geluk in het leven te hervinden. Denk je dat hij het gevonden heeft? Nee.. hij pakt om de zoveel dagen/weken weer de bus en gaat weer ergens anders heen tot de emoties hem weer inhalen. Zwaar hoor.. | |
sitting_elfling | maandag 22 april 2013 @ 13:14 |
En ja, zo verlies ik dus connecties met mensen die nu (en dit is een grote groep) het leven van huisje-boompje-beestje in gaan. En dat doe of kan ik niet. Ik zou hoorndol worden. Terwijl iedereen dat op dit moment doet. Ik heb echt een handjevol mensen van een grote groep die de 'andere kant' op gaan. Ik denk echt dat ik op de vooravond sta van een nieuwe fase in mn leven en een grote groep ga kwijtraken. | |
Gray | maandag 22 april 2013 @ 13:22 |
Pak wat je pakken kan. Eis de hulp die je hebben wil en laat niets en niemand je tegenhouden! ![]() Goed man! ![]() En heb je dat gevonden, denk je? Of heb je iets anders gevonden dat voor jou van waarde is? Je hebt iig een prachtige ervaring gehad met een prachtige dame, zoals ik het lees. Dat alleen al zou mij alles waard zijn. Een prachtige herinnering die je de rest van je leven kan koesteren. ![]() | |
sitting_elfling | maandag 22 april 2013 @ 13:32 |
Ja, maar als je het niet erg vindt geef ik hier over een dag of 3 nog eens een antworod op. Omdat ik nu weer terug ga naar mijn 'crying bedje' waar ik heb lopen janken de afgelopen weken voordat ik ging reizen. Deze ervaring met deze dame ga ik inderdaad nooit weer vergeten. Ik kwam een amerikaan tegen bij een tour, restaurant daarna, daarna stappen, daarna kwamen we dames tegen, telefoon uitgewisseld, 24 uur later liep ik met d'r hand in hand door Krakow. Zoenend en al. Boottripje door de Wisla en ze heeft me gisteren bij het vliegveld afgezet .. Echt .. fucking weird. Het heeft me wel iig. perspectief geleend dat als je alleen bent, dat het 'frantically' searching voor een relatie echt de verkeerde insteek is. Dit gebeurde zo maar plotseling. Maar again, ik ga nu een aantal daagjes weer helemaal alleen thuis zitten en dan kan ik merken of ik er wat van geleerd heb. Voor de rest enorm veel Alan Watts filmpjes gezien ![]() | |
Gray | maandag 22 april 2013 @ 13:49 |
Helemaal okay. ![]() Mooi hè? Het gaat zoals het gaat. Verzet, of dat nou vechten tegen of vechten voor iets is, levert niets op. Je kan schreeuwen tegen een bloem dat ie rechtsom moet groeien, maar het groeit zoals het groeit. Hiermee doel ik niet op passiviteit, maar eerder actieve passiviteit. Als je iets kan veranderen aan je situatie, dan is dat wat is. Het is wat het is, het gaat zoals het gaat. Voel ik me slecht, dan voel ik me slecht, maar ik weet dat het passeren zal. Voel ik me goed, dan voel ik me goed, maar ik weet dat het passeren zal. Passeert niets, dan passeert niets, maar ik weet dat het passeren zal. Passeert iets, dan passeert iets, maar ik weet dat het passeren zal. Dit is een levensfilosofie, of beter gezegd een manier van leven, dat mij doorgaans een heel vredige ervaring geeft, een soort flow. ![]() | |
Nijna | maandag 22 april 2013 @ 14:10 |
Misschien is het ook handig om de decaan te bezoeken. Toen ik nog studeerde bestonden er wel regelingen om een jaar te verlengen (bv door handicap of ziekte) en om (deels) je studieschuld kwijtgescholden te krijgen. Maar inmiddels zijn we zoveel jaar verder, ik heb geen idee meer hoe dat zit... Niet geschoten is altijd mis! Succes. Hier gaat het qua stemming eigenlijk wel redelijk stabiel sinds de parnate ![]() Hele aparte gewaarwording, ik ben er nog lang niet, maar dit is denk ik wel een beter uitgangspunt! | |
Nyota | maandag 22 april 2013 @ 14:11 |
Tja, ik weet het echt ff niet maar wat ik nu wel en niet moet doen. Zie er ff geen heil meer in allemaal. M'n therapeute noemt het ook pech, maar het kan toch niet alleen maar pech zijn? Wat doe ik nou toch zo fout vraag me weer af? En ik weet dat dingen delen an sich al goed is. Dat het gaat om ruimte in durven nemen, ongeacht hoe de ander reageert. Maar als m'n heil zoeken bij anderen de oplossing is voor het gemis van vroeger en dat werkt ook niet, wat moet ik dan? Ik heb het afgelopen jaar veel gedaan en bereikt en het gaat er ook om hoe je over jezelf denkt. Maar de echte verbintenis missen, das kut. | |
Re | maandag 22 april 2013 @ 15:12 |
volgens mij is het idee dat je iets moet opvullen omdat je het in het verleden hebt gemist een wat aparte invulling, iets kan niet opgevuld worden lijkt me, dat is geschiedenis die genoteerd kan worden, de invulling zit hem in het doen van dingen in het heden met een doel naar de toekomst, niet naar het verleden... maar misschien denk ik te simpel? | |
magnetronkoffie | maandag 22 april 2013 @ 15:35 |
Ik weet natuurlijk niet hoe jij met je vrienden omgaat (en je moet deze post niet negatief opvatten), maar ik heb er altijd een gewoonte van gemaakt om m'n omgeving niet lastig te vallen met mijn problemen. Nadelen heeft dat natuurlijk wel (je staat er dan immers meer alleen voor), maar ik heb tenminste wel m'n vrienden behouden. Sterker nog, ik heb m'n vriendenkring juist vergroot in die tijd. Je kunt het nooit never terugdraaien, die jaren ben je gewoon kwijt! Ik heb dan ook altijd het gevoel dat ik 1)achter loop t.o.v. de rest en 2)dat ik harder moet zwemmen dan die rest om maar überhaubt enigzins m'n achterstand niet nog groter te laten worden. Ik word daar maar vaak genoeg gewoon moedeloos van. Daar komt voor mij nog bij dat ik geen richting heb. Ik doe eigenlijk maar wat en das niet echt bevredigend. Maar ik heb de laatste paar jaar tenminste wel wat grote dingen bereikt, alleen is dat voor m'n gevoel nog niet genoeg. Edit:O, en ik wil niet depressief klinken, want dat ben ik dus niet ![]() [ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 22-04-2013 15:42:42 ] | |
Nyota | maandag 22 april 2013 @ 16:00 |
Het gemis blijft altijd. M'n therapeute gaf me echter een voorbeeld van een ex-cliënte die ook behoorlijke emotioneel verwaarloosd is geweest. Zij heeft nu een groep hechte vriendinnen die elkaar veel zien, vaak met elkaar afspreken en er voor elkaar zijn. Dus je vult het gemis uit het verleden niet op, maar hetgeen je nu nog steeds most en nooit hebt gehad, geef je een andere invulling. En dat, tja, geen idee hoe ik dat nog zou moeten bewerkstelligen. Juist bij bv een vriendin die ik relatief kort kende, ben ik meer open geweest vanaf het begin. Maar toen ik het echt moeilijk kreeg en heel openhartig ben geweest, hoor ik er nauwelijks. En het daar ook vaker over gehad. Ik dacht ook altijd dat ik misschien niet genoeg gaf ofzo, dus let er ook op dat ik vraag naar de dingen die ze me eerder wel eens verteld hebben, ook omdat ik het graag wil weten. En het vertellen van mijn kant probeer ik minder oppervlakkig te houden dan dat ik altijd deed. Want oppervlakkig is wel leuk, maar ook soms nep, en dat wil ik niet. Maar ik ben hypergevoelig voor verlating weet ik inmiddels, dus ben nu zeker ook weer wat op m'n hoede. Dus nee, tot nog toe heb ik zeker biet de ervaring dat het vriendschappen versterkt helaas. | |
Comp_Lex | maandag 22 april 2013 @ 17:07 |
Dank je voor je tip. Ik ga het zeker proberen. Ik heb al mailtjes gestuurd. | |
summer2bird | maandag 22 april 2013 @ 17:08 |
hoihoi | |
sitting_elfling | maandag 22 april 2013 @ 17:12 |
Kun jij (en anderen) alleen zijn? | |
Nijna | maandag 22 april 2013 @ 17:15 |
Ja, ik kan alleen zijn, graag zelfs. | |
Comp_Lex | maandag 22 april 2013 @ 17:18 |
Het verleden hoeft niet opgevuld te worden. Dat is gewoon weg, maar er moet nu zeker iets opgevuld worden wat in het verleden niet opgevuld kon worden, zodat ik in ieder geval normaal kan functioneren. Dat ik mezelf ook als normaal kan beschouwen, dat ik er ook bijhoor en op sociaal gebied dezelfde dingen kan doen wat alle andere mensen ook doen, voor zover dat mogelijk is. | |
Comp_Lex | maandag 22 april 2013 @ 17:18 |
Hoi zomertweevogel. Hoe gaat het met je? | |
FAUSTI | maandag 22 april 2013 @ 17:44 |
Het is goed van je dat je hulp hebt ingeschakeld dat is stap een. Stap twee is jezelf geen sukkel meer noemen. Dat is eigenlijk niemand, tenzij iemand willens en wetens toch herhaaldijk veel fout hebt gemaakt. @Nyota, Vaak ben ik een luisterend oor voor anderen geweest met alle liefde en plezier zelfs. Hadden ze niets mochten ze bij mij slapen gaf ze te eten en vaak ook nog mijn persoonlijke spullen. Iets wat ik niet erg vond en vind doe het zelfs met alle liefde van de wereld. Alleen wat wel is dat als hun zich beter voelen ze ook ineens weg zijn. Ben dan dus best moe want zoiets kost heel veel energie... Ergens kan ik mij dus helaas wel begrijpen dat sommige mensen hunzelf afschermen voor een ander welke wil spreken over zijn of haar verleden of lopende problemen. Al is zoiets heel moeilijk en absoluut niet leuk dat weet ik ook. | |
magnetronkoffie | maandag 22 april 2013 @ 18:16 |
Ik kan heel goed alleen zijn. Maar ik heb tegelijkertijd ook de behoefde om af en toe onder de mensen te zijn.
![]() | |
LazyDave | maandag 22 april 2013 @ 18:25 |
Ben jij hiervoor verhuisd? Ik ben heel benieuwd, ik wil mijn leven ook wel wat veranderen namelijk. | |
Murmeli | maandag 22 april 2013 @ 18:29 |
Ik kan ook goed alleen zijn. | |
sitting_elfling | maandag 22 april 2013 @ 18:45 |
Goed alleen zijn wanneer je samen bent? Of wanneer je al alleen bent en dan specifiek alleen zijn? Ik richt een beetje op het punt van, stel je hebt niks, je krijgt een auto, en die wordt dan weer afgepakt. Dan mis je de auto, maar had je die auto niet gehad, had je niks gemist. Sommige depressies liggen toch ook wel in het gegeven dat mensen te weinig sociaal contact hebben en zich niet goed genoeg voelen voor anderen. Iets waar ik zelf toch ook wel vaak mee sukkelde. | |
123dudeguys | maandag 22 april 2013 @ 20:34 |
als je 7-8 jaar ouder ben dan je studiegenoten, hoe ga je ermee om? hoe kan het dat het niemand wat kan schelen? | |
FAUSTI | maandag 22 april 2013 @ 21:27 |
Stomme angst die ik heb. Nieuwe mensen leren kennen, normaal is dat voor iemand een koud kunstje bij mij raak ik al in paniek en wil ze naar huis slepen zodat ze mij nooit verlaten. Hun schrikken van mijn gedrag naar hun en denken wat is dat voor mafketel. | |
summer2bird | maandag 22 april 2013 @ 21:41 |
Hoi, hier ging het 2 weken goed, geen enorme stemmingswisselingen nadat de medicijnen aan sloegen, dus dat was fijn. Alleen eergisteren een psychose gehad, ik was al een paar dagen in een vreemde staat, maar zaterdag escaleerde het behoorlijk. Nu ga ik gewoon weer verder, ik heb een programma waarbij ik activiteiten op het terrein krijg en ik doe mijn ding. De medicijnen helpen enorm met mijn buien, dus dat is heel fijn. Morgen een gesprek met behoorlijk wat mensen over hoe het gaat. Hoe gaat het met jou? | |
Nyota | maandag 22 april 2013 @ 21:52 |
Ik kan opzich prima alleen zijn. Zo heb ik het ook geleerd. Maar dat is dus alleen zijn met mensen om je heen. Dat vind ik wat anders dan eenzaam. Anyways, altijd mijn angsten en dingen voor mezelf gehouden, want ik wist al vroeg dat ik het niet kwijt kon. Mijn therapeute en tijdens m'n opname stond juist het delen met je omgeving centraal. Ik wil het namelijk altijd zelf doen of ik vind dat het allemaal wel mee valt. En nu ik heb leren voelen en ik beter ben gaan begrijpen waarom ik toch altijd ergens zo'n leegte heb gevoeld, komt het besef dat delen echt fijn kan zijn. Tijdens m'n opname ging dat steeds beter. Dus om mijzelf beter te voelen, is delen eigenlijk cruciaal in mijn gehele proces. En als ik dan merk dat ik delen toch nog heel moeilijk vind, dan tja, dan vind ik alleen zijn soms wat moeilijker. | |
Murmeli | maandag 22 april 2013 @ 22:11 |
Kussie voor N! | |
Comp_Lex | maandag 22 april 2013 @ 23:11 |
Zeer herkenbaar. Het kan me niet veel boeien eigenlijk. Ik moet op mijn eigen zaken letten en mijn eigen werk afronden. Het is bij ons ook niet zo dat je moet komen voor een gesprek als je wat langer bezig bent dan normaal. Ze hadden gewoon een oproep naar me moeten sturen, want vanuit mezelf deed ik dat niet. Ik heb dat ook tegen ze gezegd. Dat vonden ze wel een goed punt, maar ze moeten wel van tevoren weten of je hulp accepteert en dat kunnen ze niet checken. Nee, ik ben niet verhuisd, maar qua sociaal leven lijkt het alsof ik elke week naar een andere plek verhuisde. Dan heb je geen tijd om iets op te bouwen en zit je met niks. Mijn leven tussen 16 en 26 psssshhhh door de gootsteen. | |
Murmeli | dinsdag 23 april 2013 @ 05:43 |
Ging ff mis | |
Murmeli | dinsdag 23 april 2013 @ 05:45 |
Op de universiteit gaan ze er vanuit dat je zelf aan de bel trekt als het ergens niet goed mee loopt. Geen haan die naar mijn 4 jaar vertraging kraaide. Studentenpsychologen deden ook te weinig. Als ik me toen had laten diagnosticeren had ik misschien een jaar extra stufi gehad. Nu niet. Dikke schuld, ik balen..maar een 10 jaar later is de schuld bijna afgelost en ben ik vooral blij dat het toch gelukt is. Dus, ook al is hst kut en zwaar, en heb je voor je gevoel je halve leven gemist. Er zijn meestal nog zoveel kansen om het n te halen of op andere vlakken wind mee te krijgen. Dat loopt wel los dus. En voor nu ben je goed bezig met de schouders eronder te zetten. Ga ervoor! | |
Comp_Lex | dinsdag 23 april 2013 @ 18:43 |
Ik heb nu een afspraak gemaakt. | |
sitting_elfling | dinsdag 23 april 2013 @ 19:35 |
Baas! En nu ook gaan ook! ![]() Las overigens dat het aantal single huishoudens in NL weer groter aan het worden is. Best jammer, samen is vaak toch net ff wat gezellig ivg met alleen zijn. | |
Comp_Lex | dinsdag 23 april 2013 @ 19:43 |
Die singles zullen niet allemaal zoals ik zijn denk ik, dus dan is de kans aanzienlijk dat ik voor de rest van mijn leven alleen blijf. | |
Re | dinsdag 23 april 2013 @ 20:14 |
Weer aan de zelfkastijding comp? | |
Detroit | dinsdag 23 april 2013 @ 20:44 |
Mooie zin, dat alles passeren zal. Maar zijn er nooit momenten dat jij niet toch blijft vasthangen in de ervaring als het even niet goed of minder goed gaat? Op het moment gaan er namelijk gigantisch rotgevoelens door mij heen van tijd tot tijd. En ja, ik kijk ernaar en ze gaan uiteindelijk weer weg, maar ik heb wat minder die vredige ervaring die jij beschrijft. Wat er bij mij meer op komt zetten is het gevoel dat ik me dalijk weer schrap moet zetten als er zo'n golf van mindere gevoelens om de hoek komt kijken. Ik ben meer bezig met het feit dat dit gevoel weer terugkomt zogezegd dan dat het passeert. Ik snap wel dat dat niet de juiste manier is om te benaderen, maar zo gaat het desondank wel. Ik probeer mijn mindset ook wat te veranderen, maar dat gaat nog niet zo snel. ![]() | |
Gray | dinsdag 23 april 2013 @ 21:31 |
Ja hoor. ![]() ![]() Stress in betere tijden dus eigenlijk? ![]() ![]() | |
sitting_elfling | dinsdag 23 april 2013 @ 23:11 |
Ik zit een beetje tussen jullie in in die zin. Ook twijfel dat het blijft vasthangen maar wel de woorden van Gray in mn hoofd kunnen zeggen. Uitvoeren is een 2e. ![]() | |
Comp_Lex | dinsdag 23 april 2013 @ 23:41 |
Nee, meer een beeld wat ik krijg door het lezen van heel veel stukken tekst. | |
FAUSTI | dinsdag 23 april 2013 @ 23:45 |
En op tijd naar bed wil ook helpen als je slecht in je vel voelt. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 00:16 |
Ik denk aantal uren slapen beter is ivg met vroeg slapen ![]() | |
minthy | woensdag 24 april 2013 @ 00:20 |
Dat merk ik hier ook; een aantal goede nachten met veel slaap en ik kabbel weer aardig rustig de dag door ![]() | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 00:21 |
Daar ben ik eigenlijk niet mee eens. Bij mij is het meer van: 23:00 uur naar bed, 02:00 uur slapen en 01:00 uur naar bed 02:00 uur slapen. Ik denk dat ik een avondmens ben. | |
FAUSTI | woensdag 24 april 2013 @ 00:27 |
Natuurlijk moet je ook genoeg slapen. Feit is dat in de ochtend iedereen begint te leven en als je pas rond 2/4 uur in de nacht gaat slapen... Daar door slaap je een stuk onrustiger. Maar dit is FOK! dus mijn one-liner zal wel weer uitlopen tot een grote discussie... Word je ook onrustig van oeverloos discussies voeren over onbelangrijke dingen. En teveel naar een beeldscherm kijken evenmin, Slaap zacht ![]() | |
minthy | woensdag 24 april 2013 @ 00:28 |
Dat heb ik ook, slaap zelden voor 2u tegenwoordig. Het aantal uren dat je slaapt kan echter wel een positieve uitwerking hebben op je stemming, ik gok dat dat bedoeld wordt. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 00:39 |
Het steeds mindere aantal uren zorgde onder andere voor mijn burnout destijds. | |
minthy | woensdag 24 april 2013 @ 00:47 |
Dat merkte ik ook in de weken voordat ik uitviel, soms maar een uurtje slaap. Daar word je na een paar dagen behoorlijk min van ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 00:49 |
Jep, kortere slaap was een beetje de laatste druppel, toen burnout, toen alles laten vallen en nu beter ritme proberen te krijgen ![]() | |
minthy | woensdag 24 april 2013 @ 01:00 |
Herkenbaar ![]() De bedrijfsarts gaf aan dat het ws nog een week duurt voordat ik rock bottom ga bereiken (fijn vooruitzicht ook ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 14:13 |
Jip. Mijn arts zei ook, niet juist vakanties etc. gaan plannen, want je moet echt niks plannen. Laat echt alles vallen. Vallen, alles! Zodat al die stressige shit uit je lichaam kan komen. Voor de rest probeer wat te sporten en weinig ongezonde shit te eten. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 14:40 |
Ik heb veel gelezen en ik zal door 50% - 98% van de meiden afgewezen worden puur door het feit dat ik maagd ben. Nou, lekker is dat ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 14:47 |
Gast, waar heb je die onzin gelezen? Hoezo zou je moeten worden afgewezen omdat je maagd bent? Je praat jezelf in die zin angst in wat weer op je uitstraling komt waardoor je weer minder meiden zult zien. Als ik maagd zou zijn .. en een dame zou me afwijzen omdat ik maagd ben .. ben ik blij dat ik afwezen zou worden door die snol ![]() ![]() ![]() | |
Zelus | woensdag 24 april 2013 @ 14:51 |
Gisteren een intake gesprek gehad bij de psychotherapeut (werkt ook bij Psyq) die praktijk heeft bij mijn huisarts. Conclusie: sociale fobie ! Niet extreem volgens hem. Kan zijn dat ik nog wat andere dingetjes heb, maar die kunnen later pas goed zichtbaar worden als (bv) de fobie wat minder is, zover ik hem begreep daarin. Moest gelijk 5 afspraken maken, omdat andere de agenda te vol is, alle afspraken zijn in de praktijk van de huisarts, kost mij geen eigen risico. Mocht het na de 5 afspraken nog niet echt werken, kan ik nog altijd naar Psyq gaan , volgens hem. We zullen zien ![]() | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 14:55 |
Ik ben constant afgewezen. Als je het pesten van vroeger meetelt dan ben ik wel een miljoen keer afgewezen. Eigenlijk is het wel een verbetering, van 100% naar 50% - 98%. Wat ik in ieder geval gelezen heb is dat meiden onmiddelijk gaan denken dat je geestelijke problemen hebt zodra je zegt dat je nog maagd bent op 27-jarige leeftijd. Dan gaan de alarmbellen bij hen af. Natuurlijk heb ik geestelijke problemen, maar dat is niet mijn schuld. Het zijn die meiden van vroeger die dat mede veroorzaakt hebben door niet normaal met mij om te gaan. | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 14:56 |
Halloo Ik heb de laatste tijd veel last van angst. Vrij streng opgevoed en altijd veel druk van de 'beste' te moeten zijn. Nu ben ik aan het afstuderen en het gaat totaal niet zoals ik het in het hoofd heb. Ik ben constant zenuwachtig en voel echt angst als ik met mijn onderzoek aan de slag moet, of moet praten met ouders over 'hoe het met me gaat'. Ik ben aardig wat afgevallen de laatste tijd en begin complimentjes te krijgen, maar ook hierbij voel ik sterk angst om weer aan te komen. Ik word er zo gek van. Ik zag dit topic, heeft iemand een gouden tip? Weet iemand hoe kan ik weer een beetje rust terug krijgen? | |
motorbloempje | woensdag 24 april 2013 @ 14:59 |
Als je je zo slachtofferig op blijft stellen dan blijft dat gewoon 100% hoor, wees niet bang. Man, stop met zelfcastijding en ga zelf leven in plaats van al je problemen af te blijven schuiven op anderen en/in het verleden. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:01 |
Ik zou je nie afwijzen om je maagd zijn, wel om je slachtofferrol. Come on, dude. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 15:02 |
First of all, waarom zou je zeggen dat je maagd bent? Bij mijn 1e keer heb ik dat ook niet gezegd .. en na 1 keer was het lesje zo geleerd. Je laat je teveel drijven door angst. Ik heb het letterlijk nog nooit met een dame gehad over, nou, vertel, hoevaak heb jij nou geneukt? Zelfs niet tijdens een ONS, of de uren die daar naar toe leiden. Ik ben onlangs zoals je weet richting Oost Europa geweest om enigszins weer sociale verbetering te zien omdat ik door mijn ex een enorme dreun gekregen heb dat ik dacht dat ik nooit weer nieuwe vrienden kon maken en blij mocht zijn met de gasten die ik kende. Ben naar een feest hostel geweest en tot de late uurtjes wezen stappen. Denk je nou echt dat ik daar zin in had? Trek in had? M'n maag stond scheef van spanning. Na een half uur was het ijs gebroken. Je moet op een gegeven moment echt door die enorme dikke muur heen. Ik geloof echt in de harde aanpak, en niet de 'washandjes' methode. Ik heb er namelijk na mijn 1e nacht net zo goed keihard lopen janken bij die couch surfers omdat ik dacht, god waar ben ik mee bezig. Zij natuurlijk ook zo van, gast? Ben je wel lekker? ![]() Zoals je weet sta ik open voor een drankje.. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 15:03 |
Veel angst .. zoals? | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:05 |
Paniekgevoel van binnen, het huis niet durven verlaten.. Zenuwen, misselijk | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:07 |
Je moet jezelf met je angst confronteren. | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:08 |
Wat bedoel je daarmee? | |
Zelus | woensdag 24 april 2013 @ 15:08 |
Heb je ook moeite met ruimtes waar veel mensen zijn? Supermarkt, volle trein/tram ed. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:09 |
Het moment dat je bijv het huis niet uitdurft, toch gaan. Ik heb dit ook als ik niet goed in mijn vel zit. Ik confronteer mijzelf met de dingen die ik niet durf, omdat ik weet dat die angst een soort van "fake" is. | |
Zelus | woensdag 24 april 2013 @ 15:09 |
Dat werkt niet altijd op deze manier. | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:10 |
Ja, vooral in de trein. Supermarkt minder, maar voel me wel zenuwachtig voor ik erheen ga. | |
Zelus | woensdag 24 april 2013 @ 15:11 |
oke, lijkt wel wat op sociale fobie. (hebben veel mensen , de ene wat erger/extremer dan de ander) | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:12 |
Dat doe ik ook want vaak heb ik afspraken die ik gewoon na moet komen, werk bijvoorbeeld. Maar daar wordt de angst niet minder van. Soms wordt het er juist erger van en wordt het echt een paniekaanval (hyperventileren etc) | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:12 |
Durf je weleens met onbekenden te praten? | |
Zelus | woensdag 24 april 2013 @ 15:14 |
als je dit al een tijdje hebt, en het wordt alleen maar erger in jouw mooie blauwe/bruine/zwarte ogen, zal ik toch snel een afspraak maken bij je huisarts, | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:14 |
Ja daar heb ik geen moeite mee. Ik herken wel wat dingen van sociale fobie maar lang niet alles. Ik kan wel gewoon met mensen omgaan maar ik ben heel erg bang dat ik niet goed genoeg ben. Dat mensen me afwijzen of belachelijk zullen maken. De meeste mensen weten niet dat ik deze gevoelens heb. | |
Zelus | woensdag 24 april 2013 @ 15:15 |
Zijn toch wel wat kenmerken van sociale fobie. (zover ik weet) | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 15:19 |
Als ik het niet zeg, dan merken ze het bij mij echt wel. Bij de vereniging behandelen sommige meiden mij heel soms als een klein kind. ("Je mag wel gewoon naast me zitten hoor" met zo'n baby toontje). Ik heb geen seconde me uitgelaten over de problemen die ik hier post, maar ze kunnen het wel gewoon ruiken. Nu kan het misschien een uitstralingsprobleem zijn, maar dat is iets wat ik moet veranderen met "hulp" (psycholoog, therapeut, etc). | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:21 |
Wat kan een huisarts hieraan doen? Vorig jaar heb ik ook iets dergelijks gehad en toen kreeg ik pillen die niets deden... | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:21 |
Ben je onzeker? Het idee dat je toch niet goed genoeg bent? | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:24 |
Ja heel erg onzeker en ik heb het gevoel dat wat ik ook doe het niet genoeg is. Ook al zeggen andere mensen dat ik goed bezig ben. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:24 |
Vanwaar je onzekerheid? Alle onzekerheid heeft een reden, het is er niet zomaar. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 15:35 |
Ik zit nu echt even helemaal vast in mijn hoofd, daarom kan ik niet leven. Ik heb gewoon nog teveel problemen, maar ik heb nu professionele hulp gezocht dus hopelijk komt het nu goed. Ik ga proberen te kijken of ik een half jaartje langer over mijn studie mag doen, dat zou mij geestelijk heel veel schelen. | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:36 |
Mijn eigen gevoel is dat het bij mijn vader wegkomt. Hij is militair en eiste vrij veel van ons (kinderen). Mijn zus heeft dezelfde drang om altijd maar te presteren. Ik ben de enige van het gezin die studeert en heb zelf het gevoel dat er veel druk op ligt om dit 'wel eventjes' te doen. Ik doe nu HBO en er wordt ook van me verwacht dat ik de universiteit ook 'wel eventjes achteraan plak'. Vorig jaar heb ik erg ruzie met mijn ouders gehad over het verliezen van gewicht. Ik was te zwaar en probeerde af te vallen, zij waren het niet eens met de manier waarop ik dat deed. Dat escaleerde enorm en we hebben 3 maanden niet met elkaar gesproken. Ik werd gek van het gevoel alleen te zijn, verlaten, afgewezen door mijn familie. Toen kreeg ik voor het eerst paniekaanvallen. Ik ben een tijdje bij een psycholoog geweest wat erg goed hielp. Inmiddels is het contact met mijn ouders herstelt en is het hen ook duidelijk dat ze nu niet zoveel meer in te brengen hebben in de keuzes die ik maak. Ik ben nog steeds heel erg onzeker dat ik niet goed genoeg ben. Ik wil nog steeds heel graag (vooral door mijn vader) geaccepteerd worden. Ik ben heel bang om 'weer iedereen kwijt te raken'. Verder ben ik bang om uitgelachen te worden en belachelijk gemaakt te worden omdat ik vroeger gepest ben denk ik. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 15:39 |
Ik heb ook zoiets. Ik moest vroeger van mijn ouders studeren totdat ik op bed ging, ik mocht niet uitgaan en ik mocht niet met meiden omgaan. Ik ben daar geestelijk helaas te lang in blijven hangen en het heeft bijgedragen aan mijn depressieve gevoelens. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:41 |
Wat ga je doen aan je onzekerheid? Psycho? | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:42 |
Ik weet het niet zo goed. Psycholoog hielp vorig jaar wel erg goed, maar het kost veel geld wat ik niet heb. Daarom vroeg ik me af of er een andere manier is? | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 15:43 |
Een dame merkt dat niet. Laat staan dat ze daar over na denkt. Een dame die het merkt en er over nadenkt, wees blij dat je daar niks mee hebt. Ik meen dat. Als een dame mij als een klein kind gaat behandelen dan hap ik vrolijk mee. Schijt aan toch? Een psycholoog gaat je hier overigens niet bij helpen. Een psyscholoog is niks meer dan een soort van gids welke stappen je zelf zult moeten ondernemen. Comp_Lex .. wat wil je eigenlijk? Wat wil je nu echt eigenlijk? Wat wil je? Een vriendin? Vrienden? Een relatie? Van je maagd af komen? Etc... | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 15:44 |
Geloof me, op een gegeven moment ga je die gevoelens opgeven. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 15:45 |
Hielp de psycholoog? Hoe hielp hij dan? | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:49 |
Een psycholoog doet niets meer dan inzicht geven en jou laten antwoorden. Heb je mensen om je heen met wie je hierover zou kunnen spreken? | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 15:50 |
Geloof me, dat ga je niet zomaar opgeven. Ik ben 30 en heb nog last van het syndroom: Please love me. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 15:52 |
Dat ga je wel opgeven .. if not now, dan komt dat wel later. Er komt vanzelf een psychologische dreun of Eureka moment waar je het gaat loslaten. ![]() Hangt ook veel van de vrienden die je hebt, je sociale omgeving, etc. | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 15:59 |
Psycholoog gaf inderdaad inzicht in de ruzie die ik met mijn ouders had gehad. Tips om het gesprek met mijn ouders toch aan te gaan etc. Het contact is nu ook weer herstelt. Mijn beste vriendin kan heel goed relativeren. Als ik haar vertel dat ik ergens zo bang voor ben (vertraging met studie of op een andere manier falen) dan kan ze me echt wel weer met beide benen op de grond zetten. Maar ik ben een beetje bang om te vaak met haar te praten, bang dat zij me dan zal afwijzen (zo van: het is ook altijd wat met jou, hier heb ik geen zin meer in) | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 15:59 |
Waarom zou ze je afwijzen? | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 16:02 |
Omdat ik denk dat ik niet echt een leuke vriendin ben als ik steeds maar weer over zulke dingen kom zeuren. Zo onzeker ben ik over mezelf. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 16:07 |
Hoezo? .. Je kunt bij vriendinnen toch ook gewoon ff lekker zeuren. Ik heb ook een aantal vriendinnen die me soms echt even opbellen en zeggen, SE! Klets tijd, en dan zit je uren te kletsen. En het is soms enorm gezeur, so what? Ik weet dat ik dat soort mensen kan helpen. En soms is die vriendschap voor meer dan een jaar, een richtings verkeer. You think I care? Nah, ook bij deze dame die ik in dit voorbeeld gebruik kon ik ook bellen wanneer ik het ff lastig had. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 16:10 |
Zolang jij iets doet met haar tips en het niet klagen wordt, zal zij het niet erg vinden. Mijn ouders, vrienden, familie hemelen mij juist op ![]() ![]() | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 16:11 |
Ik wil dat de mogelijkheid voor mij bestaat dat ik een vriendin kan krijgen. Door ervaringen in het verleden heb ik het idee dat die mogelijkheid voor mij niet bestaat. Zeg maar, als ik, hypothetisch gezien, klaar ben met mijn studie, verhuist ben en werk heb en begonnen ben met een Roaccutane kuur, dan wil ik binnen een jaar een vriendin hebben of ik ga wel bezig met prostituees. Ik wil het wel, laat ik zeggen, een keer of drie proberen om iets met meiden te bereiken. Als het dan helemaal op niets uitloopt, dan ga ik alsnog met prostituees aan de gang. Dan heb ik het tenminste wel geprobeerd. Ik zet daar limieten op, omdat ik maar een beperkte hoeveelheid tijd heb en maar een beperkte hoeveelheid mensen kan ontmoeten. Er zijn verder geen garanties, dus ik moet iets "inbouwen" zodat ik niet blijf hangen zoals ik dat nu doe. Dan gebruik ik de prostituees gewoon als "seks leraressen" of "seks therapeuten", whatever, totdat ik een echte relatie krijg. Dan ben ik tenminste technisch "up to speed", heb ik die angst niet meer wat bij maagdzijn op mijn leeftijd hoort en dan heb ik meer zelfvertrouwen. Dan denk ik dat een blokkade in mijn hoofd weg zal vallen en dat alles veel gemakkelijker zal gaan. Ik vertel natuurlijk niks over die prostituees zodra ik merk dat het met maagdzijn niet gaat lukken, want dat verhoogt mijn kansen. Ik zeg wel dat het ONSjes zijn geweest ofzo, dan lieg ik niet maar dan houd ik extra informatie achter. Het is gewoon van het zotte dat ik nog zo moet leven de hele tijd. Ik kan hier niet mee stoppen, omdat er nu nog problemen ontstaan waar ik depressief van word. Vrienden hoef ik niet perse meer te hebben, maar ik wil wel graag dat de mogelijkheid bestaat dat ik minimaal één keer per week uit kan gaan en dat ik gewoon bij een groep mensen terecht kan die mij accepteren zoals ik ben. Dat is nu ook het geval bij de vereniging. Het maagdzijn was in het verleden nooit een probleem eigenlijk. Het was tot mijn 25e echt het allerminste probleem wat ik had. Het had helemaal geen prioriteit. Wat toen mijn prioriteit had was het vinden van genoeg motivatie om mijn vakken te halen. (Toen wist ik nog niet dat ik depressief was en eigenlijk geestelijk ernstig beschadigd ben). | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 16:11 |
Dude. Hou eens op.... | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 16:17 |
Ik hoop ook heel erg dat zij er ook zo over denkt. En ik probeer ik ook zeker altijd voor haar te zijn. Maar ik let wel heel bewust op dat ik niet te vaak kom met problemen. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 16:20 |
http://www.misdefinitie.nl/index.php?nieuws=397&pagina=1
| |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 16:22 |
[ Bericht 100% gewijzigd door Comp_Lex op 24-04-2013 16:22:41 ] | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 16:23 |
Dude, alsof ik nooit shit heb meegemaakt. Kom uit je fucking slachtoffersrol en doe er wat aan ipv in een zielig hoekje te zitten janken. | |
minthy | woensdag 24 april 2013 @ 16:24 |
M'n huisarts wil me juist aan "het leuke dingen doen" hebben, ze spreken elkaar behoorlijk tegen. De bedrijfsarts gaf idd ook aan dat ik niets mocht plannen. Lastig wel, want ik wil hoe dan ook m'n studie afmaken. Donderdag ga ik samen met m'n SLB'er alles op een rijtje zetten en inplannen, zoveel is het niet meer ![]() | |
motorbloempje | woensdag 24 april 2013 @ 16:27 |
Je bent niet de enige met een 'rotjeugd' en niet de enige die gepest is. Was het maar zo'n feest. De maatschappij moet jouw problemen oplossen? Nee, dat moet je nog steeds zelf doen. Het enige wat de maatschappij jou kan bieden is de mogelijkheid, maar verder moet je het toch echt hélemaal zelf doen. De maatschappij BIEDT je dan wel die mogelijkheid, dat hebben ze zelfs altijd al gedaan, en zoals je aangeeft ben je hulp aan het zoeken, maar verwacht niet dat die hulp jouw problemen op gaat lossen; dat is nog altijd iets dat bij jouzelf ligt. | |
#ANONIEM | woensdag 24 april 2013 @ 16:31 |
Ik ben er pasgeleden achter gekomen dat ik ook een sociale fobie heb (geen grap, stond in de diagnose van jaren geleden), maar omdat ik ook schizofrenie heb denk ik dat ze (psychologen) het er daarom nooit meer over hebben gehad. Vorige week heb ik opgezocht wat een sociale fobie precies is, en ik herken toch wel heel veel dingen. Ik vraag me alleen 1 ding af... Heb jij er veel last van (in het dagelijks leven)? | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 16:41 |
Je hebt uiteraard gelijk. maar ik had dit veel eerder moeten doen. Ik moet straks door die klootzakken mijn studiefinanciering terugbetalen. Ik ben hier niet op tijd achtergekomen en het voelt helemaal niet lekker dat ik dat zou moeten doen. Dat zou een extra klap voor me zijn. Ik wil graag een half jaartje langer kunnen studeren, want dan ik heb genoeg tijd om nog iets leuks van mijn studie te maken. Ik hoop dat ik dat kan regelen met een psycholoog. Laat ik iets heel serieus vragen. Als meiden straks voor mij wegrennen, omdat ze merken dat ik maagd ben, wat dan? Ik wil ook graag iets bereiken op het gebied van seks en relaties. Ik vind dat dat hoort bij een normaal, volwassen leven. Hoe denk jij daarover? Wat de maatschappij in ieder geval moet doen is het voorkomen van dit soort problemen. Dat zou denk ik veel tijd, geld en moeite schelen. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 16:50 |
Goh, arme jongen. Door een gevalletje rouw, scheiding en nog meer tyfeszooi, kon ik mn laatste semester niet afmaken en mag ik dit over 2 maanden doen. Maar heb wel een jaar lang extra collegegeld moeten betalen. Want sommige mensen betalen hun studie zelf. Balen? Ja. Jammer dan. Maar lig er niet wakker van. Meiden zullen niet wegrennen om je maagd zijn, wel om je houding. Wederom, nu Cpslck: JE HOUDING. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 16:59 |
Waarom zou ik daar niet van wakker moeten liggen? Ik betaal trouwens ook alles zelf. Waarom ben jij niet met je problemen naar de studieadviseur gegaan? Waarom zouden ze op de vereniging tegen mij met een babytoontje zeggen dat ik wel bij ze mag zitten, terwijl ik in de buurt iets sta te lezen of toevallig ergens anders zit? | |
#ANONIEM | woensdag 24 april 2013 @ 17:01 |
Seks hebben of studie zijn toch ook niet de belangrijkste dingen in het leven... Als je niet lekker in je vel zit zal een relatie waarschijnlijk niet zo goed uitpakken (ik heb dat zelf ook, daarom begin ik niet aan een relatie). | |
Zelus | woensdag 24 april 2013 @ 17:01 |
Niet echt overdreven veel, maar gebeurt me wel vaak dat ik tijdens het fietsen naar mijn werk ineens een angstaanval krijg, uit het niets, krijg er geen hyper bij, maar ben dan een paar minuten waus (angstig/bang). Regelmatig last van een depri gevoel, ook uit het niets, dat na een paar minuten weer weg is. Ben wel iemand die graag thuis is, lekker veilig achter 4 muren, moet mezelf soms even moed inpraten om naar mijn werk te gaan, voornamelijk om naar buiten te gaan, eenmaal buiten valt het wel mee. Spreek ook niet zo snel vreemden aan, tenzij het echt moet. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 17:06 |
Ga eens deze video van Alan Watts, meesterbaas bekijken! De analogie die hij hier gebruikt is rete belangrijk. En ook iets wat confronterend is. Dat gelul van de geschiedenis .. en dat je dat zelf op je terug kijkt .. is lulkoek. Watch and listen ![]() Een vriendin willen hebben gaat je niet lukken. Het willen lukken .. zal er voor zorgen dat je alleen maar hogere eisen voor je zelf gaat stellen en als het niet lukt .. ja .. dan voelt Comp_lex zich nog kutter. Frantically searching for a solution zal alleen maar voor meer pijn en kuttigheid voelen. Het begint helaas echt bij jezelf. Echt.. Ga nou eerst maar eens plezier hebben. Iets met prostituees willen doen, mja, ik ken genoeg gasten die dat hebben gedaan. Mocht je dat willen overwegen ga dan via zo'n ontmaagd service eens een aantal uren boeken. Dan merk je vanzelf dat 'sex' geen reet voor stelt. Hoezo beperkt mensen kan ontmoeten? Do tell.. Goed zijn in sex of slecht zijn in sex zijn echt geen deal breakers of je een relatie kunt hebben. Wel of geen sex, zal daar niet bij helpen. Nul komma nul. Het gaat allemaal om de onderliggende bond. Sex is een leuke bijkomstigheid. Thats it.. Technisch up to speed? Gast, neuken stelt geen reet voor. Echt helemaal niks. Het is geen rocket science ofzo. Het verhoogd niet je kansen. Dat kan ik je garanderen ![]() Dat maagd zijn probleem kun je zo van af zijn. Een prostitutee is zo gevonden. Vrienden heb je wel nodig. Al is het er maar 1 of 2. Iedereen heeft in een bepaalde mate 'echte' vrienden nodig. Het kan niet zo zijn dat maagd eerst geen probleem was, en daarna wel. Again, het maagd zijn is niet het probleem. Dat zit bij jou toch wel ff een stukje dieper. Believe me, als dames je afwijzen omdat je maagd bent, zul je in de komende jaren hier nog wel terugkomen dat je blij bent dat die dames je afgewezen hebben. Met dat soort chicks wil je niks(!) te maken hebben. | |
#ANONIEM | woensdag 24 april 2013 @ 17:06 |
Thanks voor je reactie. ![]() Ik herken alles wat je beschrijft. Ik ben het liefst in mijn kamer, en op het vrijwilligerswerk probeer ik contact te vermijden. Maar als iemand mij dan aanspreekt is het verder geen enkel probleem. Probleem bij mij is wel de combinatie schizofrenie plus sociale fobie (ik heb nogal vreemde waanideeën). | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 17:13 |
Ik heb dat ook wel eens gehad. Plots een paniek aanval tijdens het fietsen en je merkt dat je 'wegzakt' qua spieren en je hoofd. Eerst was ik anstig .. en bel je maar de huisarts op. Toen heb ik de biologische uitleg gekregen wat er eigenlijk gebeurt. Dag erna gebeurde het weer en had ik zoiets van .. lichaam, hou je bek man. Je weet dat je niet dood gaat, je weet dat er niks ernstig gebeurt. Kappen nu eens lichaam ![]() ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 17:14 |
Why care dat ze met een baby toontje jou aanspreken? Neem jij bepaalde dingen niet veel te serieus? Als een dame mij gaat aanspreken met, je mag ook hier zitten, zou ik die dame eens aankijken, en als ze me niet aanstaat kijk ik d'r echt gewoon ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 17:20 |
Waarom zou je contact willen vermijden op vrijwilligerswerk? | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 17:24 |
Dat gaat jou niets aan. Voor de rest, laat maar. Je bent vermoeiend voor mij, kan aan mij liggen. | |
GoWithIt | woensdag 24 april 2013 @ 17:38 |
Is dat echt zo, of is dat jouw gevoel dat ze je op zo'n toon aanspreken? Als het echt zo is, dan ga je er toch niet bij zitten? Zeg je : nee bedankt. Of je vraagt: waarom zeg je dat op zo'n toon? | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 17:45 |
Studie en werk zijn voor mij zeer belangrijk. Ik verraad mezelf als ik zou stoppen met mijn studie. Mijn projecten waar ik nu aan werk zijn gewoon superbelangrijk voor mij. Het is het enige waar ik op terug kan vallen wanneer al het andere hapert of faalt. Met mijn werk heb ik nog het gevoel dat mijn leven nut heeft en ik zou niks anders willen doen. Alleen motivatie is een probleem. Verder, ik ben nu ook niet actief op zoek naar een relatie. Ik verwacht ook niet dat ik voor volgend jaar een relatie heb, maar ik vind op z'n minst dat ik een beetje normaal behandeld kan worden. Ik hoef helemaal niet geknuffeld te worden of wat dan ook. Ik wil alleen serieus genomen worden. Dank je voor de video. Waar ik nog mee zit is dat er nog "externe problemen" zijn die mogelijk veroorzaakt worden door wat ik heb meegemaakt. Die problemen komen niet "out of nowhere". Ik heb nu ook wel plezier, maar het wordt vergalt door de problemen waar ik het eerder over had. Ik denk niet dat ik in mijn leven 7 miljard mensen ga ontmoeten. Ik denk dat ik maar een heel klein clubje zal ontmoeten. Er zijn meiden die het daar niet mee eens zijn en als ik alleen die meiden tegenkom, dan heb ik volgens mij een probleem. Ik ga het trouwens wel gewoon proberen ![]() Ok dank je ![]() Zoals het nu gaat met "vrienden" vind ik het wel prima eigenlijk. Ik kan wel goed met die jongens overweg. Ik hoef niet zo nodig bij iedereen over de vloer te komen. Ik vind het goed genoeg als ze mij accepteren en niet wegjagen. Ja, dat slaat weer op het kunnen krijgen van een relatie als ik dat wil. Dat is trouwens niet hetzelfde als het willen hebben van een relatie, maar meer zoiets als een leuke kans hebben. Ik heb er ook gewoon geen verstand van eigenlijk. Dat speelt ook een rol denk ik. Nou daar wil ik nog wel blij om zijn, maar ik hoop niet dat dat de enige ervaring zal zijn. Misschien komt het wel goed, want ik ga het gewoon proberen.
Dat is voor mij een indicatie dat er iets aan mij is "wat zelfs de kat(tenvrouw) niet lust". Ik denk dat dat te maken heeft met mijn gebrek aan eigenwaarde en zelfvertrouwen en dan denk ik dat door mijn verleden er nog steeds nieuwe "externe problemen" worden veroorzaakt waar ik geen controle over heb. Ik ben benieuwd wat de psycholoog hierover zal zeggen. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 18:08 |
Ik zal voor nu even kappen. Ik meld me wel weer als ik problemen heb met meiden die ik ontmoet heb. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 18:47 |
Nog niet leuke dingen gaan doen. Nog niet. Je moet echt even helemaal niks. Echt even niks plannen. Gewoon doen wat in je opkomt. Als dat slapen is, FOKken, een spelletje, een film. Let your mind play your life for a while. Serieus ![]() | |
123dudeguys | woensdag 24 april 2013 @ 20:08 |
vraagje, hoe ben je zo oud nog lid geworden van een studentenvereniging? | |
Detroit | woensdag 24 april 2013 @ 20:08 |
Het is inderdaad niet zo makkelijk. Nou zal het bij iedereen anders werken wat dat betreft, maar het is moeilijk om gevoelens/gedachten, die je levend opvreten zowat, met een afstandje te bekijken. Ik heb het gevoel dat vooral het kunnen bewaren van die afstand, en de gevoelens/gedachtes met een houding van verwondering benaderen ervoor zorgen dat de ervaring zo min mogelijk negatief is. Misschien dat het daardoor wat makkelijker wordt rust te kunnen ervaren uit het feit dat ook minder leuke dingen weer voorbij gaan. Wat niet onverlet laat dat het in de praktijk toch een tough job blijft. ![]() | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 20:21 |
Leeftijd maakt bij mijn vereniging niks uit. Die verenigingen zijn niet allemaal hetzelfde. Ik dacht vroeger dat dat wel zo was, maar dat was weer zo'n kritieke fout van mij (net als dat ik dacht dat de mensen daar net zo zouden zijn als op de middelbare school, dat ze me niet mochten, etc.). | |
Detroit | woensdag 24 april 2013 @ 20:21 |
Stress in betere tijden, mooi uitgedrukt. ![]() Ik zie wel een parallel tussen wat jij zegt ("waarom zorgen maken?"), en kennissen die een soortgelijke houding hebben. Die staan over het algemeen een stuk rustiger in het leven dan ik wat dat betreft. Daarom zou je eigenlijk "zorgen maken" moeten willen afschaffen. Bij mij is dat een dusdanig ingesleten patroon, willen kunnen beheersen wat niet goed te overzien is, dat het voorlopig toch een rol blijft spelen. Maar ik zie wel in dat het een rol speelt bij veel problemen. Ik vroeg me af waarom het is dat jij relatief makkelijk afstand lijkt te kunnen nemen van gedachtes/gevoel, als die niet positief zijn. Nou kan jouw situatie niet 1-op-1 met die van mij vergeleken worden, maar ik denk dat vooral afstand nemen (en dus niet opgezogen worden maar het aanschouwen) en gedachtes/gevoelens met verwondering bekijken (op deze manier voed je het niet erger dan het al is). Vanmiddag hielp deze coping strategie wel bij mij in ieder geval, maar ik ben nog wel steeds aan het zoeken naar mijn modus hierin. ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 20:25 |
Als ik Gray hier altijd zie posten doet me dat altijd denken aan zo'n 80 jaar oude monk ergens in zo'n monastery die er allerlei wijsheden uitgooit en geen greintje stress showed ![]() | |
Detroit | woensdag 24 april 2013 @ 20:27 |
Hahah inderdaad. Een moderne variant, die dan een groene terminal open heeft staan om de gekwelden van Fok! van advies te voorzien. ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 20:29 |
Waarom ga je uberhaupt een gesprek of iets in met de gedachten hoe iemand iets van je vind? Who cares? Serieus? Waarom zou jij jezelf moeten veranderen zodat iemand anders je leuk begint te vinden? Als ik een kroeg binnenstap met het idee dat ik moet voldoen aan het ideale plaatje van een single gast die op zoek is kom ik enorm onzeker over. | |
minthy | woensdag 24 april 2013 @ 20:35 |
En precies dat is op het moment zo verrekt lastig, ik ben nog veel te gejaagd. Als ik zou moeten doen wat in me opkomt, was ik na een dag of twee al aan het werk gegaan. Ik heb geen rem. Of, beter gezegd, ik weet hem niet te vinden. Op het moment is het alles of niets. Of ik jaag een hele dag door en spring van hot naar her of ik hang de hele dag maar wat. Bij beide heb ik geen goed gevoel, maar ik ben nog zoekende naar een tussenweg of balans. Volgens de heren doktoren schijnt dat met hormonen te maken te hebben, ik lijk nog vaak strak te staan van de adrenaline ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 20:38 |
Same here. Echt same here. Ik heb jaren lang voldoende gehad aan een klein beetje slaap, flink studeren, flink sociaal leven en keihard full time werken. Echt .. op een gegeven moment wordt het wazig voor je ogen, begin je te trillen en stopt het lichaam er echt gewoon mee. Misschien moet dat laatste beetje nog uit je moter. Echt, ooit stopt die motor van je er mee. Ik had altijd maar een paar uurtjes nodig .. en rammen met die hap maar weer. Het lichaam trekt dat gewoon niet. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 20:40 |
Omdat in het verleden mensen mij niet accepteerden zoals ik was. Ik was doodsbenauwd dat mensen nu mij niet zouden accepteren. Je had vroeger op school altijd een jongen die nergens bij hoorde en in de tussenuren maar gewoon met zijn tas wat rondslenterde. Ik was vroeger zo'n jongen. Ik heb het idee gekregen dat ik me moet aanpassen, want de maatschappij past zich niet aan aan mij. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 20:43 |
Misschien moet je je ook wel aanpassen. Dat weet ik verder ook niet. Leuk dat je dat voorbeeld geeft over 'vroeger'. Had laatst een reuni van middelbare school (ben zelf 25). De gasten die jij beschrijft van, nergens bijhoorde, het sukkeltje van de klas, etc. Dat waren nu de sociale beesten! ![]() | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 20:57 |
Die hebben volgens mij geluk gehad. Ik durf zelf niet om naar een reünie te gaan. Dan kom ik daar hoogstwaarschijnlijk weer in mijn eentje te staan. Er is eerder gezegd op dit forum dat mensen kunnen veranderen. Daar geloof ik persoonlijk niet in, tenzij ik die verandering zelf gezien heb bij die mensen, maar dat moet ik van tevoren gezien hebben en niet tijdens een reünie zelf, want dat is voor mij te laat. | |
Gray | woensdag 24 april 2013 @ 21:00 |
Het mooie aan patronen is dat je ze ooit hebt aangeleerd. Wat betekent dat je ze dus ook af kan leren. ![]() Het is niet alleen voor negatieve gedachten/gevoelens, maar ook de positieve en neutrale. Ze hebben allemaal nut voor ons mensen, alleen de ene meer dan de ander. Dat zie je alleen niet wanneer je ze je laat opslokken. En hoe dat voor mij zo is gekomen? Life. It happens.
![]() | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 21:02 |
True. Blijf je de rest van je leven toch lekker zo. Morgen kun je dood zijn. Maak er eens wat van. Je ben toch wel eens naar die meets gegaan met fokkers? WAs dat niets? Stond je toen ook alleen? | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 21:03 |
Dat was vorig jaar pas, niet 10 jaar geleden. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 21:05 |
Je hebt het continu over vroeger. Waarom? Waarom kijk je niet naar nu. Naar morgen? Naar over een jaar? Waar ben jij mee bezig? Begin eens klein, ga eens vrijwilligerswerk doen ofzo. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 21:09 |
Geluk? Gelul. Je hebt geen 'geluk' nodig om vrienden te maken. Je cijfert je al weer helemaal weg in de luwte. Wat als je helemaal alleen komt te staan? Ja .. moet ik maar binnen blijven? Want als ik naar buiten ga .. kan ik beroofd worden.. of iemand die me neerschiet. Ja dus we blijven maar binnen. Waarom zou ik uberhaupt nog gaan douchen? Straks glij ik nog uit! Doen we dat ook maar niet meer. Gast .. let it go! Serieus .. let it go! Mensen kunnen niet veranderen? Stel jij gaat vanavond nakken met een prostitutuee .. en jij bent geen maagd meer. Wedden dat jij je dan anders gaat voelen? En dat die 'drempel' die je in je hoofd hebt gecreeerd opeens weg is? Sex bleek dus toch niet zo veel voor te stellen! Je weet het. Ik sta open voor een pilsje, een drankje, een koffie, een theetje, etc. Just let me know man. Ik sta altijd open voor die zooi. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 21:12 |
Echt wel dat het wat voorstelt ![]() | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 21:15 |
Er ontstaan nog steeds problemen die gerelateerd zijn aan vroeger. Al mijn (nieuwe) problemen zijn aan elkaar gerijgd in een ketting van problemen. Beginnend met in elkaar geslagen worden in groep 2 van de basisschool en eindigend in betalen van studiefinanciering. Het is allemaal aan elkaar gerelateerd. Ik doe al vrijwilligerswerk. Het is alleen niet zo'n succes. In het begin liep het nog wel en ontmoette ik wel mensen, maar later bloedde het helemaal dood. Er is helaas niets anders wat ik kan doen en wat ik leuk vind. Ik ga geen vrijwilligerswerk doen puur om mensen te ontmoeten. Het werk zelf moet ook een beetje leuk zijn. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 21:16 |
Je snapt me punt wel. ![]() Voor iemand die maagd is en het optrommelt alsof het dit '7e' wereldwonder is. Zo heel veel stelt het allemaal niet voor. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 21:16 |
Goed. Hoe ga je die ketting uit elkaar halen? Wat is je plan? | |
summer2bird | woensdag 24 april 2013 @ 21:16 |
Comp_lex, je verstopt je erg achter wat je niet kunt. Misschien moet je je eens focussen op waar je wel goed in bent en daarin proberen je contacten en behoeftes te vinden. Heb je ook hobbies, of doe je aan sport? | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 21:16 |
Vroeger is niet de sturing van de toekomst. Zag je dat fimpje uberhaupt wel? Vroeger stuurt niet de toekomst. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 21:17 |
Oh nee. Zijn eerste keer zal net 3 minuten duren gok ik. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 21:50 |
Waarom niet? Wat kan je als 4-jarige doen om niet in elkaar geslagen te worden door een groep jongens? Wat kan je als 12-jarige doen om niet alleen te komen te staan? Hoe kom je op die leeftijd zelf achter dingen zonder dat je hulp krijg van buitenaf? Ik bedenk me nu iets. Het kan zijn dat ik wel eens weer naar een reünie van de middelbare school zal gaan, maar alleen als één meisje daar ook aanwezig is. Ik sprak vorig jaar nog een meisje in de trein, die vroeger een klasgenoot van mij was. Ze was 100% anders dan hoe ze vroeger was. (Je moet in je achterhoofd houden dat ik verder niet veranderd ben t.o.v. vroeger) Vroeger negeerde ze me volledig en hoorde ze bij een groep van die "extraverte alpha meiden" die mij liepen te treiteren en negeren. Eind vorig jaar kwam ik haar dus weer tegen en vertelde ze alles over haar studie, werk, liefdesleven, familie etc. Het gesprek was heel "date-achtig" en ze deed alsof we elkaar al jaren kenden. Ik deed verder wel vriendelijk, omdat zij ook direct heel vriendelijk tegen mij deed. Ik negeerde haar in eerste instantie totdat we uitstapten en toen riep ze "Hey!" en zat ze met haar hand voor mijn gezicht te zwaaien. Met een grote smile vroeg ze "Hey, ken je me nog?". Ik wist haar naam niet meer, maar het gesprek verliep heel goed en ik had het idee dat ze oprecht aardig tegen me deed. In eerste instantie zou je denken "Zie je wel Comp_Lex, ze kunnen wel normaal doen ook al is het 10 jaar later", maar ik vind het vreemd en ergens beangstigend dat mensen zo richting mij kunnen veranderen. Het maakt ze in mijn ogen juist onbetrouwbaar en onberekenbaar. Als ze zo kunnen veranderen dan zijn in mijn ogen "all bets off". Als ze nou eerst rustig had geëxcuseerd voor haar gedrag (van vroeger) richting mij, dan kon ik me de blijdschap en alles daarna nog wel goed plaatsen, maar dit gebeurde voor mij te spontaan. Het was erg overweldigend. Er is eerder tegen mij gezegd dat zij de schooltijd gewoon heel anders heeft meegemaakt dan ik: Vroeger: Blij + wat getreiter Nu: Blij + geen getreiter Dat is voor haar een minimale verschil, maar voor mij een groot verschil qua behandeling. Het gaat bij mij niet zozeer om de seks, maar meer om maagdzijn op mijn leeftijd en het stigma dat daar aan hangt. Als ik geen maagd ben, dan zou ik me in ieder geval stukken beter voelen. Dan is die druk ook weer weg. Dank je ![]() | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 21:56 |
Comp lex, zolang jij je richt op vroeger, zal jij NOOIT een stap verder kunnen komen. NOOIT. Houd dat maar in je gedachten. Ik begrijp je niet, ik begrijp niet waar je mee bezig bent. Je verneukt je leven. Dat gezeik met je maagdelijkheid: heb seks met een hoer. Dan hoef je ook niet meer te denken aan het stigma. En voor je denkt, wat weet jij ervan: ik had pas seks op mijn 26ste. Ik heb gewacht. En een ieder die ernaar vraagt, mag het weten. Ik ben er namelijk erg trots op, dat ik niet ontmaagd ben in een container, toen ik halfdronken 15 was. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 21:57 |
Die ketting wil ik uit elkaar halen door fatsoenlijk af te studeren en "opnieuw" met mijn leven beginnen door te gaan verhuizen, werk vinden en bij allerlei verenigingen aan te sluiten. Het verhuizen zou als een "hard reset" voor mijn hoofd kunnen dienen. Of anders gezegd: ik zou dan misschien een hoofdstuk af kunnen sluiten. Ik denk dat j e me wel begrijpt ![]() Ik heb inderdaad hobbies en ik doe ook aan sport. Ik zit nu een jaar bij een badminton vereniging. Er is een dag-en-nacht verschil qua behandeling t.o.v. de vorige sportvereniging waar ik mensen al van jongs af aan al kende. Dat dag-en-nacht verschil qua behandeling geldt ook voor de studentenvereniging (t.o.v. school en in lichte mate de universiteit). | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 22:01 |
Nee.... Jij snapt het niet.. Het heeft niets te maken met een verhuizing en je leven opnieuw beginnen. Zolang jouw hersentjes het niet snappen, zal jij nimmer opnieuw kunnen beginnen. Ik ben ook verhuisd sinds kort. Ik dacht dat ik daarmee af zou komen van wat donkere emoties, hell no. Ook hier heb ik ze. Ik laat het toe, ga er doorheen en kom er weer goed uit. Doe dat ook. Vergeet vroeger. Op mijn 22ste was ik veel gelukkiger, relaxter etc. Maar dat is niet meer. Bij jou ook niet meer. Je moet opnieuw beginnen. Een nieuwe normaal voor jezelf zoeken, | |
davo1979 | woensdag 24 april 2013 @ 22:06 |
Ik ga misshien op kickboxen. Ik heb dit samen met mijn begeleider gesproken doel is om meer zelfvertrouwen te krijgen maar ook frustraties eruit te trainen en zo meer controle te krijgen over mezelf om het zo maar te zeggen. Probleem waar ik een beetje tegaan loop is dat vaak en ik wil niet discriminerend overkomen maar het is een gegeven dat half marokko die sport beoefent. Ze geven hier in dit dorp 2 x per week les (leraar uit spijkernisse) zou het raar zijn als ik vooruit check wat voor mensen daar komen? | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 22:07 |
Ik heb me te lang laten sturen door dingen van vroeger. Dat is mijn kritieke fout geweest. Ik heb het helaas niet eerder in kunnen zien. Gelukkig heb ik nu gekozen voor hulp. Denk je dat ik me constant op vroeger wil richten? Denk je dat ik dat leuk vindt? Mijn leven is tot op dit punt goed verprutst ja, maar ik hoop na mijn afstuderen met een schone lei te beginnen. Wat zijn die donkere emoties precies? | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 22:11 |
Mijn verhaal is anders. Ik zit in een rouwverwerkingsproces. Sindsdien is alles anders. Dus kun je niet vergelijken met de jouwe. Maar toch. Ik heb nu ook last van bepaalde zaken, angsten etc. Ik zoek de confrontatie met mijzelf juist op. Daar leer ik van en ik zoek nu een ander soort normaal. Het normaal van voor het rouwen is niet meer. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 22:12 |
Dat rouwen heeft trouwens ervoor gezorgd, dat ik mij dooderger aan mensen die constant zeiken. Wat zeiken mag, maar dat eeuwige gekut en gezeik. ![]() | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 22:13 |
Ja. Je zoekt smoesjes, die Marokkanen hoeven je niet boeien, ga gewoon. Doe het. | |
davo1979 | woensdag 24 april 2013 @ 22:15 |
Nee het is geen smoesje, heb zn mijn eigen redenen om niet met hun te trainen. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 22:17 |
Dan doe je het wel ![]() | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 22:19 |
Okee, nu heb ik niet het idee dat ik momenteel verkeerd bezig ben. Zou het kunnen zijn dat je nog steeds last hebt van je donkere emoties? | |
davo1979 | woensdag 24 april 2013 @ 22:20 |
Zijn gegronde redenen en dat is wat anders dan smoesjes | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 22:23 |
Je denkt niet dat je verkeerd bezig ben. Oh ja. Daarom dat je je leven wil veranderen en hier op fok je emoties eruit knal. Yup, you're doing a pretty damn good job. Nee, heb vandaag geen last van donkere emoties. Jij ergert mij enorm. Je zanikt. Toch wel interessant, hoor, zo'n zeikerd als jij, want ik reageer wel nog even. | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 22:24 |
Gast, en ik bedoel dit echt serieus. Wat maakt het nu uit als die hele toko vol marrokanen zit? Het lijkt alsof je er enige angst voor hebt, dus ik zou haast zeggen, als je dat gaat doen daar, je misschien wel meer energie zult krijgen. Mijn punt is, het moet je van te voren geen reet uit maken of pietje, abeltje, dikke bertha of troela daar aanwezig is. Waarom? Omdat jij er heen gaat, voor jezelf(!) Jij hebt daar in die boxzaal toch niks te bewijzen? Jij komt er voor jezelf, thats it. Wat anderen er van vinden zou aan je reet moeten roesten (dit had ik ff netter moeten zeggen) maar je snapt mijn punt wel. Ik bedoel het echt positief. Ga er heen, zonder verwachtingen. | |
Comp_Lex | woensdag 24 april 2013 @ 22:28 |
Ik meen me te herinneren dat ik heb gezegd dat ik nu een halfjaar bij een studentenvereniging zit en dat ik nu hulp heb gezocht. Ik vind dat dat best wel grote, positieve veranderingen voor mezelf zijn. Ik ben trouwens nu wel weer klaar met emoties eruit knallen. Ik ben alleen nog vragen aan het beantwoorden. | |
Detroit | woensdag 24 april 2013 @ 22:33 |
Dat dus! En als kickboksen het niet is dan zijn er nog zat andere vechtsporten waar je uit kunt kiezen en waarin je jezelf flink kunt uitleven. | |
Gray | woensdag 24 april 2013 @ 22:56 |
Doen! Is leuk! Vroeger heb ik gekickboxed/thaiboxed en dat was super! Goed voor m'n lijf, m'n rust, en ook zelfvertrouwen omdat je jezelf leert kennen. En als jij van te voren even wil scouten, dan moet je dat gewoon doen. Neem wel wat kleding mee, zodat je indien mogelijk meteen een proefles kan doen. ![]() Zelf sportten m'n broertje en ik ook met Marokkaanse en Turkse gasten, hartstikke leuk! Op de sportvloer ben je allemaal gelijk, dus maak geen punt van nationaliteiten. Sure, er zijn verschillen, zoals dat zij niet naakt door de kleedkamers gaan, dat hun zweet ruikt naar kruiden, maar verder? Nope! Gewoon doen, hartstikke leuk! ![]() | |
sitting_elfling | woensdag 24 april 2013 @ 23:40 |
Dus .. iets wat er gebeurde toen je 12 was .. moet je maar voor het leven getekend hebben? Hmm? Lijkt me niet eh? Want dan heeft iedereen die een kut jeugd heeft gehad ook een kut toekomst. Dan hebben er een heleboel .. een hele kuttige toekomst tegemoet ![]() Gast. Echt .. gast my goodness. Echt my fucking goodness. Ik kan hier wel een heel boek gaan schrijven maar hetgeen wat zou helpen is echt een schop onder je hol. En ik bedoel dit niet negatief. Echt niet, positief. Jij analyseert echt godsgruwelijk veel te veel. Veel en veel en veel te veel. Zij moet zich excuseren? What for? Seriously? What for? Omdat ze je treiterde op school? Move on! Als jij grudges blijft houden bij alle kutte dingen in het verleden kom jij nooit verder. En believe, me, I know. Ik ben zelf beduveld door mijn ex waarvan ik dacht mijn ware liefde in te vinden en ik daar godsgruwelijk veel centen in heb gestoken en ik mezelf daarin gewoon enorm in heb bedrogen. Ik was een enorme idioot en ze heeft me enorm veel pijn gedaan. Moet ik wachten op excuses van haar voor de pijn die ze me aan heeft gedaan? Dan kan ik wachten tot ik 84 ben .. moet ik maar een kut leven gaan hebben tot de hoop dat ze me ooit vergeeft of dat ze zelf met sorry komt? Life goes on. En ja.. soms krijg je niet de antwoorden die je wil of niet de closure die je zoekt. Is dat kut? Is dat oneerlijk? Well, im sorry, maar het leven is oneerlijk. Ik heb weken lang lopen huilen in bed vanwege die ex. Kneus dat ik was ![]() Denk jij ook maar voor een seconde dat ze nog over 10 jaar geleden na aan het denken was? Ik geloof er niks van. Helemaal niks van. Je mag namelijk toch verwachten dat je de afgelopen 10 jaar flink veranderingen hebt gezien. Toen ik op reis was een aantal dagen geleden kwam ik een leuke gast van Canada tegen. Hij was depressief uit Canada gegaan omdat hij niet een leuk sociaal leven had, geen relatie etc. Depressief etc. Hij is gaan reizen. Hij is niet moeders mooiste, geen sterk fysiek. Maar je kunt wel degelijk uit zijn charisma zien dat hij een stuk sterker is geworden. Vertrouwen, damn. We kwamen elkaar op reis bij toeval tegen en gingen drinken in een pub, en binnen een uur zat er al een flinke chick om z'n nek. Ik hamer op je, omdat ik namelijk vrij kansloze figuren heb gezien die echt een enorm dikke nerd waren, dik, in de volksmond zou men die gasten lelijk hebben genoemd, gepest, getreiterd etc. Maar al die gasten staan er nu stukken sterker voor. Stukken sterker .. en weet je hoe dat kwam? Omdat ze niet meer gingen zeiken en zeuren en zaniken, maar omdat ze een duik in het diepe gingen doen. Een jongen van onze middelbare school die gepest werd, altijd in zn eentje zat op school met z'n trommeltje. Is in zn eentje naar Australie gegaan om te backpacken .. Nu hij terug is heeft hij een vriendin, een bruisend sociaal leven en heeft fucking veel plezier. Soms heb je mentaal gewoon echt even een dreun nodig. Uit je comfort zone. Huppaa! Waarom zouden mensen die je 10 jaar geleden kut behandelden nu nog steeds kut willen behandelen? Zij zijn veranderd en gaan er vanuit dat jij ook bent veranderd. Je moet die verwachting echt uit je hoofd rammen. Waarom zouden ze de excuses moeten aanbieden? Gast, ik zou je haast het geld geven om naar de raampjes te gaan van de prostituees. Dat is ZO gepiept. Als je echt zo graag wil, wat houdt je dan tegen? Je kunt er zo naar toe, kost niet veel geld en ben je van dat stigma af en, above all, merk je dat wij hier nog gelijk hebben gehad ook. Het stelt niks voor. En ben jij, zoals jij iig denkt, stukken verder. Echt, ook voor jou is er licht in de tunnel. En you know what, ik heb zelfs nog figuren meegemaakt die er nog veel en veel zwaarder aan tillen dan jij dat deed. Echt, en ook bij die figuren heb ik gezien dat het beter ging. Kap met zeiken en pak life by the balls. En ik weet het, het is niet makkelijk. Maar probeer het iig. | |
Gray | woensdag 24 april 2013 @ 23:49 |
Carl Jung zei: En daar ben ik het wel mee eens. ![]() | |
motorbloempje | woensdag 24 april 2013 @ 23:57 |
14 jaar gepest, getreiterd en gekleineerd hier! ![]() ![]() Wat s_e zegt: iedereen verandert, geeft dingen een plekje, iedereen heeft dingen gedaan die niet door de beugel konden (hell, zou ook mijn eigen boekje eens open moeten slaan ![]() Betekent dat dat je nergens mee mag zitten? Tuurlijk niet, daar zijn professionele hulpverleners voor als je dat nog doet en wat hulp nodig hebt om dingen te relativeren en een plek te geven, maar zoals ik eerder aangaf: die mensen geven je alleen een duwtje in de richting, je moet 't nog steeds zelf doen. | |
Ambipur | woensdag 24 april 2013 @ 23:59 |
Somt het goed samen. | |
Comp_Lex | donderdag 25 april 2013 @ 00:18 |
Ik had al aangegeven dat ik klaar was. Dank jullie wel voor jullie posts. | |
Ambipur | donderdag 25 april 2013 @ 00:21 |
![]() | |
Comp_Lex | donderdag 25 april 2013 @ 00:24 |
Dat waren vragen die ik aan het beantwoorden was. | |
sitting_elfling | donderdag 25 april 2013 @ 00:27 |
Weetje, ik heb echt, vraag me niet waarom, echt nog wel vertrouwen in je dat je jezelf uit deze misere kunt trekken. Vraag me niet waarom, maar ook jij bent geen kansloos figuur. Jij zit alleen zo knettervast in een bepaald stramien, my goodness. En again, don't get me wrong. Ik zat er zelf ook, ik heb maandenlang in het 'get over your ex' topic geposts hier waar de users op mij liepen te rammen van gast, wordt eens WAKKER. | |
Comp_Lex | donderdag 25 april 2013 @ 00:39 |
Dat ik vast zit klopt helemaal. Ik denk ook wel dat ik het ga redden, maar niet zonder hulp. Ik heb een poosje geleden trouwens in een studie ondersteuningsgroep gezeten en dat beviel me wel. Ik ga morgen regelen dat ik weer in die groep geplaatst word. | |
sitting_elfling | donderdag 25 april 2013 @ 00:43 |
Again, allemaal leuk en aardig die groepen. En psychologische hulp en anti-depressiva en slaap pillen. En echt, top van je dat je dat gaat zoeken. Maar je kunt daarin(!) niet je antwoord gaan vinden. Jij zult moeten veranderen. Naar een psycholoog is niet 'per se' werken aan je problemen. Een psycholoog is niet meer dan iemand die aan geeft welke opties je hebt. Dat zeggen wij hier ook. Je zult het toch zelf moeten doen. Anders ga jij echt niet wakker worden. Again, top dat je hulp zoekt en hopelijk maakt dat je enigszins wakker maar ik geloof er geen druif van dat dat hetgene zal zijn wat je wakker zal schudden. Eigenlijk zou iemand je midden in Oost Europa of Azie moeten droppen en dat jij zelf in je eentje de weg terug moet vinden. Ik denk dat dat een wijze levensles voor je zal worden. | |
Comp_Lex | donderdag 25 april 2013 @ 00:50 |
Ik zal het inderdaad zelf moeten doen. Ik ben benieuwd wat die opties zullen zijn. | |
#ANONIEM | donderdag 25 april 2013 @ 08:10 |
Het is iets van de afgelopen tijd eigenlijk. Ik merk dat ik veel behoefte heb om 'alleen' te zijn. Dat weten ze daar ook, dus zetten ze me vaak buiten aan het werk. ![]() Maar ik praat natuurlijk wel gewoon met mensen die ik tegenkom en dat vind ik dan wel weer leuk. [ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 25-04-2013 08:11:51 ] | |
Murmeli | donderdag 25 april 2013 @ 09:57 |
Comp, meld je aan bij een psych en ga echt wat doen aan je issues. Leer dealen met het verleden (bijv mbv schematherapie) en ga leven. Het kan echt. | |
Detroit | donderdag 25 april 2013 @ 22:07 |
Kan weinig toevoegen aan alle hints en tips voor Comp_Lex die hierboven gegeven worden. Behalve dan zeggen dat ik op mijn 35e pas het besluit heb genomen de negativiteit achter me te laten en voortaan niet meer zo bezig te zijn met het verleden. Jij kunt al veel eerder het besluit nemen er wat van te maken, Comp_Lex. Grijp die kans! ![]() | |
sitting_elfling | donderdag 25 april 2013 @ 23:21 |
Respect dat je er nu iig wel uit bent. | |
kingtoppie | donderdag 25 april 2013 @ 23:27 |
Hmm.. Totaal geen zin om enige moeite te doen om hieruit te komen eigenlijk... Kost teveel energie ![]() | |
Comp_Lex | vrijdag 26 april 2013 @ 00:22 |
Ik heb vandaag het eerste zware gesprek gehad. Weliswaar nog met de studieadviseuse in plaats van met de psycholoog, maar het was wel goed. | |
Gray | vrijdag 26 april 2013 @ 05:25 |
Je steekt nu al elke seconde van je wakkere dag energie in wat je doet, wat blijkbaar niet bevalt, dus dat is niet waar je tegenop kijkt. Wat jij vreest is verandering; angst voor het onbekende. Nú weet je dat je met zekerheid een bepaalde treurnis tegemoet kan kijken, wat treurig is, maar wel zéker. Dan kan je zeggen: maar dat is onzin, want onlogisch! Maar vraag jezelf dan eens af of het wel zo logisch is dat je dagelijks (on)bewust kiest voor leed? Paradoxaal genoeg schuilt daar wel logica in, maar praktisch gezien is het hartstikke irrationeel. Niets mis mee als je dat liever hebt, al verwacht ik dat je liever anders ziet? Of niet? Een kennis van me zei ooit heel wijs: succes is een keuze. Daar was ik het overigens niet mee eens, en nog steeds niet, maar het bracht me wel op een ander idee, namelijk: geluk is een keuze. Iets waar ik de waarheid overigens pas later van inzag. Soms moet je een fout maken alvorens je de fout inziet. ![]() De vraag is wat je liever hebt: geluk, of ongeluk? | |
Murmeli | vrijdag 26 april 2013 @ 07:49 |
Goed gedaan comp! Nu doorzetten ![]() | |
Comp_Lex | vrijdag 26 april 2013 @ 09:22 |
Ik was het al niet eens met "succes is een keuze" (heb ik ook eerder gehoord), maar zelfs met "geluk is een keuze" ben ik het ook niet eens. Geluk is, helaas, nog altijd afhankelijk van externe factoren waar je geen controle over hebt. Dank je ![]() | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 10:34 |
Als repliek zijnde dat ik een aantal dagen later ff nog een keer zou reageren. Ik merk dat ik het 'eenzaam' thuis zitten in het hoge noorden niks voor mij is en dus nu al weer richting Londen ga vertrekken. Komende Maandag via Luxemburg stad ga ik een 2e road trip beginnen. Via Luxemburg naar Italie naar weer Oost Europa (weer Polen ![]() Alleen thuis zitten, mja. Het is prima, mits je daar je sociale kring hebt, of er werk hebt, of er familie hebt. Ik heb daar geen van 3en. Dus waarom zou ik hier blijven zitten? | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 10:41 |
Horseshit. En stinkende horseshit as well. ![]() Je zegt het heel leuk maar je slaat de plank volledig mis. Als jij je continu onder dames gaat bevinden, is de kans (!) statistisch gezien groter dat er iets specifieks gebeurt ten voordele van comp_lex. Je kunt kansen richting jou eigen leven schoppen en verhogen. Zie al die kei trieste tieners met 1250 vrienden op facebook, die zingen op youtube en twitter en andere rotzooi gebruiken om aandacht te krijgen. Die hebben wel degelijk een grotere kans om de volgende zingende tienerslet te worden ivg. met een dame die thuis zit te wachten op een telefoontje in de hoop dat iemand haar ooit zal bellen. Kansen en success kun je zelf verhogen gast. | |
motorbloempje | vrijdag 26 april 2013 @ 10:53 |
Van anderen verwachten dat ze je gelukkig maken. Kun je lang wachten. Ga dan een klooster in. Echt ![]() | |
Comp_Lex | vrijdag 26 april 2013 @ 11:02 |
Die twee dingen zijn volgens mij niet hetzelfde. Kansen verhogen kan natuurlijk altijd, maar succes behalen is wat anders. Het moet "toevallig" lukken terwijl je bezig bent met het verhogen van je kansen. Het is net als met het gooien van een dobbelsteen. Je hebt altijd kans om een zes te gooien, maar de kans bestaat dat je je hele leven lang nooit een zes zult gooien en als je die zes niet gooit, dan heb je geen succes met het gooien van zessen. Ik verwacht van anderen dat ze mij de ruimte geven om gelukkig te zijn, ongeacht waar dat geluk vandaan komt. Dat is iets waar ik aan moet werken. | |
motorbloempje | vrijdag 26 april 2013 @ 11:04 |
Stop eens met dingen verwachten van anderen en neem verantwoordelijkheid voor je eigen leven. | |
Comp_Lex | vrijdag 26 april 2013 @ 11:08 |
Stop eens met deze onzin. Je weet perfect wat ik nu aan het doen ben. | |
Ambipur | vrijdag 26 april 2013 @ 11:11 |
Anderen dit, anderen dat.... Anderen vooral.... | |
Murmeli | vrijdag 26 april 2013 @ 11:48 |
Comp, motorbloempje heeft wel gelijk hoor. Je bent zelf verantwoordelijk voor je geluk vanaf nu. Het verleden verander je niet, dat zul je een plek moeten gaan geven, en vervolgens is het zaak te bedenken wat JIJ kunt doen om zelf gelukkig te worden. En da's niet afhankelijk van een relatie of wat ook. Zit vooral in je zelfbeeld en zelfrespect. | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 12:01 |
Ja, de schuld in de schoenen van anderen steken. En echt, de enige reden dat ik nog blijf reageren, is omdat ik, zelf voor iemand zoals jij nog hoop zie dat het ooit nog een keer goed komt! | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 12:03 |
Het is inderdaad net als het gooien van een dobbelsteen. Als jij thuis op het werk of op school zit gooi je er 1 per dag en krijg je hem niet. Doe je wat, ga je wat aan je problemen doen, er op uit, andere dingen, uit je comfort zone, gooi je die dobbelsteen vaker en vaker. Echt gast, je praat echt zo veel horse shit dat ik respect heb voor anderen dat ze met mijn crap bleven zaniken tegen mij om uit mijn relatie met mijn ex te komen. Ik kan me haast niet voorstellen dat ik zo koppig ben geweest ivg met jou. Echt .. de tievus. En ja, ik ken het echt wel. Eigen verantwoordelijkheid nemen is echt gruwelijk zwaar. Ik zit zelf officieel ook nog in een depressie en heb weken in bed geen fuck gedaan behalve klagen. Maar ik word van dit soort posts, echt depressief. | |
Comp_Lex | vrijdag 26 april 2013 @ 12:05 |
Ja, maar ze had me overduidelijk niet begrepen. Ik had het nog heel simpel opgeschreven met korte woordjes. "Ruimte geven voor geluk" is helemaal niet hetzelfde als "verwachten dat anderen je gelukkig maken". Ik bedoel daarmee dat anderen je niet gelukkig hoeven te maken, maar dat ze je wel op z'n minst in je waarde moeten laten. Respect is toch wel hetgeen wat je mag verwachten van volwassen, goed functionerende mensen????? Dat hoeven ze niet te doen natuurlijk, maar dan kunnen ze van mij vanaf nu grote problemen verwachten. Ik ga vanaf nu wel vechten voor mijn eigen geluk, ook al moet ik letterlijk gaan knokken en knallen. Ik heb het hopelijk nu duidelijk opgeschreven. Nog een interessant stuk trouwens:
| |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 12:10 |
Om heel eerlijk te zijn toon jij ook relatief weinig respect naar de andere FOKers hier op dit forum. Dus dat snijdt kant nog wal. Als zij dat niet doen, waarom er dan zo direct fel op reageren? Je moet het perspectief eens van uit JEZELF zien. Interessant? Nou ? Wat zegt het dan volgens jou? We kunnen het pas oplossen als we erkennen dat we er verantwoordelijk voor zijn? Oke, we erkennen het! Now what? Opgelost? TOP! Kunnen we nu eindelijk weer richten op de problemen van comp_lex. | |
summer2bird | vrijdag 26 april 2013 @ 12:13 |
Comp_lex, waarom richt je je steeds op het pesten? Je wordt nu toch niet meer gepest? Kan je het niet achter je laten, en je nieuwe leven beginnen? | |
Murmeli | vrijdag 26 april 2013 @ 12:14 |
Ik zeg ook je geluk vanaf nu. Volgens mij begrijpt mb prima wat je zegt. Word je nunog gepest dan? Zo ja: ga uit die omgeving weg. Zo nee: ga je shit verwerken. Ik wil het echt niet bagatelliseren hoor, maar ik ga er wel vanuit dat je er nu, als volwassene mee kunt leren dealen. | |
Comp_Lex | vrijdag 26 april 2013 @ 13:33 |
Dank je voor deze feedback. Ik lees dit graag. Ik meen het oprecht. Ik wil echt heel graag weten wat ik fout doe ![]() Ik wil heel graag normaal functioneren. Dit is misschien teveel gevraagd, maar kun je me misschien een lijstje geven van voorbeelden? Ik denk dat je me daar enorm bij kunt helpen. Naar mijn gevoel dacht ik namelijk dat ik altijd correct en beleefd reageerde. Blijkbaar is dat niet zo en ik wil er heel graag normaal over praten. Nou, je kunt dit soort situaties nog veel vaker treffen in bijvoorbeeld het bedrijfsleven en dan is het anders, omdat je dan aan het werk bent. Je kunt inderdaad zeggen, ga dan gewoon bij een andere club, maar gaat dat met werk tegenwoordig wel zo gemakkelijk? Ik ben van mening dat dat niet zo is door de crisis. | |
Gray | vrijdag 26 april 2013 @ 13:33 |
Als het zo is dat je geen controle hebt over externe factoren, waarom maak je je er dan nog druk om? Waarom kan je dat niet accepteren en je geluk halen uit die overgave? Is wáár geluk wel afhankelijk, of bestaat er ook zoiets als onafhankelijk geluk? Ieder met ervaring met depressie weet dat je geen reden nodig hebt om je doodongelukkig te voelen. Als dat kan, dan kan het ook andersom; domweg gelukkig zijn, ongeacht je omgeving. (inspirerend gedicht hier) Dat is in ieder geval iets dat ik heb geleerd, namelijk dat er ook zoiets mogelijk is als een omgekeerde depressie, waarbij de baseline van je gevoelsleven meer aan de positieve kant loopt. Zet dat als bestemming voor jezelf en ga wandelen, zelfs al weet je niet exact waar de plaats van bestemming ligt. Op den duur zal je zien dat de bestemming ligt in elke stap die je zet. Of minder zweverig gezegd: zoals je je nu voelt komt volgens eigen zeggen door je verleden, dat resulteerde in het heden. Je bent deze richting op gegroeid, maar wil graag een andere richting op. Dus zet je ogen op een andere richting in de toekomst en laat jezelf die kant opgroeien. Dat kost misschien wat tijd en moeite, maar heb je op het moment iets beters te doen? ![]() Ik kom net dit tegen en moest aan jou denken: ![]() ![]() Het verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid, is dat een eenzaam persoon zich in slecht gezelschap bevindt. Klopt logisch gezien natuurlijk geen zak van, maar je snapt hopelijk m'n punt. ![]() ![]() | |
Comp_Lex | vrijdag 26 april 2013 @ 13:52 |
Maar ik wilde me heel graag onder de mensen begeven, maar dat durfde ik jarenlang niet. Mensen mochten me niet op de basisschool en de middelbare school. Op de universiteit heb ik nooit echt goede aansluiting gevonden. Ik was zo verschrikkelijk bang, maar tegelijkertijd was het ook "normaal" voor me. Ik wist het niet beter. Nu lijkt het beter te gaan. Mensen hebben geen hekel meer aan me, behalve hier op het forum. Nu ga ik proberen om er nog iets van te maken. Ik vind het gedicht trouwens heel mooi ![]() Lol ![]() Om nog even een antwoord op jouw vraag te geven. Ik heb eigenlijk wel wat beters te doen. Ik moet eigenlijk mijn studie afronden. | |
Gray | vrijdag 26 april 2013 @ 14:10 |
Dan is het inderdaad moeilijk om daaruit te stappen. Wat je meemaakte was vervelend, maar wel bekend. Mensen zijn gewoontedieren, en jij dus net zo goed. Neem jezelf dat niet kwalijk. ![]() Mensen op het forum hebben geen hekel aan je, het zijn gewoon FOK!kers. ![]() Je boekt vooruitgang en dat moedigen zeker de mensen in dit topic je van harte aan. We hebben allemaal wel een soortgelijke ervaring, of zijn bekend met de gevoelens die daarmee gepaard gaan. We wensen dat onszelf niet toe, dus ook jou niet. Zien we jou lijden, dan herkennen we daar ons eigen leed in terug, iets dat we liever niet doen. We willen je graag helpen, maar kunnen niet meer doen dan jou aanmoedigen jezelf te helpen. En dat begint al bij jezelf niet te kwellen met oud zeer op te halen uit het verleden, iets waar je toch niets meer aan kan veranderen, behalve je perspectief daarop. Zorgen maken of klagen verandert niets aan een situatie, al ben je geheel vrij om dat alsnog te doen. We wensen je echter beter toe, dus dat laten we horen. Soms zachtaardig, dan weer wat harder. Maar altijd met goede intenties. ![]()
![]() En dat moet je zeker doen! Maar laat je dan niet door jezelf tegenhouden! Zit je jezelf in de weg, dan zal je af en toe je ogen even op de weg moeten richten om jezelf bij te sturen. Dat hoeft helemaal niet veel tijd te kosten, of moeite. Kijk bijvoorbeeld naar die gekke ouwe Emiel Ratelband met zijn Tsjakka! Een korte mantra om je even wakker te schudden, je te activeren om met goed gemoed de volgende stap te zetten. Skit aan de shit, nu even dit! ![]() | |
gewoonmezelf87 | vrijdag 26 april 2013 @ 14:11 |
Even ego: KUTZOOI! Ik voelde mij de laatste tijd al wat wiebelig, maar vandaag weer een heuse paniekaanval te pakken! Dat allemaal dankzij het UWV! Zij zijn vergeten mij een paar weken geleden de nodige papieren te sturen, En nu is mijn aanvraag voor een WIA te laat, waardoor alles dus vertraging oploopt.... Stress alom dus, Gelukkig mag ik maandag toch al naar de Psych... | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 20:59 |
Verandering... Angst voor onbekende? Zou het heus... Misschien moet ik alleen op vakantie oid? Angst voor onbekende, hoe moet ik dat voelen dan? Ik ben niet ergens bang voor oid? ![]() Ik kies niet voor leed overigens, ik kies ervoor om zo weinig mogelijk energie te besteden aan die leed. | |
Gray | vrijdag 26 april 2013 @ 21:36 |
Als jij alleen op vakantie wil, dan moet je dat lekker doen. ![]() Mijn ervaring is dat depressie een schild is om dieper leed af te schermen. Je ervaart dan niet zozeer het gevoel van angst, maar het gevoel van depressie. De angst komt wanneer je het gaat ontleden. Het zijn hele subtiele processen die spelen, dus soms merken we die pas later op, regelmatig in andere vormen. Waarom kies je niet om jezelf te ontdoen van dat leed? Wat houdt je tegen? Als het niet teveel gevraagd is, zou je concreet kunnen omschrijven wat dat leed is? | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 21:36 |
Hoe zou je je probleem in 1 zin definieren dan? | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 22:14 |
Wat mij tegenhoudt is geen ''hoop'' hebben op verbetering... Ik kan van alles gaan uitvreten vanalles doen, maar het helpt niet. Dat leed is een gevoel van ''niet willen leven'' | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 22:15 |
Levenslusteloosheid, zo 1 woord. De lust om te leven ontbreekt gewoon ten alle tijden, het varieert alleen hoe erg zich dat aan de oppervlakte begeeft mbt mijn gevoel. | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 22:16 |
ik tiep het woord in en dan krijg ik dit topic. R&P / afstandelijk, veel dom vinden (levenslusteloosheid),moe Klopt dat enigszins? Levenslusteloosheid in de zin van, je weet niet waarom je nog wat doet? Wat voor zin het heeft? | |
Gray | vrijdag 26 april 2013 @ 22:25 |
Hoop is sowieso niet zo'n heel goed uitgangspunt, want het speelt zich altijd in de toekomst af. Het is hetzelfde als treuren om het verleden, maar dan aan de andere zijde. En als niets helpt, waarom dan niet niets doen? ![]() Dat niet willen leven is eerder een vlucht van je leed. Denken of voelen dat je niet wil leven is soms makkelijker dan je te ontdoen van je leed, voornamelijk omdat het soms betekent dat je meer leed door moet gaan. Maar probeer eens een dag lang helemaal niets te doen. Geen tv, geen muziek of games, geen internet. Ga gewoon eens zitten en doe eens niets. Kijk eens hoe lang je dat volhoudt. | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 22:27 |
Ja, klopt heel goed ja. | |
Spongebobsterr | vrijdag 26 april 2013 @ 22:28 |
![]() | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 22:29 |
Genoeg gedaan, dan lig ik in mijn bed en kom ik er niet uit, blijf dan zo 4 uur naar in mijn bed liggen, je wordt er helemaal naar van serieus, je schopt jezelf het bed (te laat) uit omdat je weet dat in bed blijven liggen een grote kwelling is. | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 22:31 |
Nouja ik ga maar even in je mee... Wat is mijn ''leed'' dan precies? Voor mij voelt dat niet willen leven toch echt als de bron. | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 23:05 |
Ga couch surfen? ![]() ![]() ![]() | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 23:33 |
Voelt een beetje alsof je veel dingen achterlaat... Geen werk, geen structuur.. ? Lijkt me niet heel gezond als je niet goed in je vel zit? Maar bij jou werkte het dus.. Misschien ook wel? | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 23:40 |
In bed liggen niks doen, werk, school. Is geen structuur. Het is juist goed om buiten die comfort zone te stappen. En je 'structuur' te rammen. Zo ga ik Maandag naar Luxemburg, en dan zie ik dan wel waar ik weer langs ga reizen. | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 23:48 |
Kost dat geen hoop geld? | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 23:54 |
couch surfing kost geen drol, alleen het reizen zelf. Je had het over werk, dus ik ging er van uit dat je werkte ![]() | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 23:54 |
Verdien geen hol bij me werk hoor ![]() 800 euro in de maand ofzo. | |
sitting_elfling | vrijdag 26 april 2013 @ 23:56 |
Een weekje couch surfen kost ook geen hol. Vlucht <150 euro. En hier en daar wat pils. | |
kingtoppie | vrijdag 26 april 2013 @ 23:58 |
Tjah... Leven kost geld. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 00:05 |
Fuck it, ik moet even beter mijn best doen voor een afspraak bij een psychotherapeut. | |
Andromache | zaterdag 27 april 2013 @ 00:10 |
alles kost me zo ontzettend veel moeite even. ik kijk op tegen alle 'moetjes', huishoudklusjes, boodschapoen moeten doen, de vreselijke berg verstelgoed die er ligt, die kutscriptie die al weer weken stilligt, werk dat stopt en waar ik nu ook echt de balen van heb, maar ik doe ook te weinig aan solliciteren. want ik zit weer lekker in die plakkerige kutstroop van 'doe maar weg dat leven want het was niks, is niks en wordt ook nooit wat'. bah. ik ga slapen. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 00:12 |
Mooie omschrijving. | |
Murmeli | zaterdag 27 april 2013 @ 12:24 |
probeer ff niet naar al die klusjes tegelijk te kijken. Je kan er toch maar een tegelijk doen. Misschien kan je elke dag een kutklusje doen en elke dag een stukje scriptie? | |
Gray | zaterdag 27 april 2013 @ 15:04 |
Nou, ik bedoel dan niet de hele dag in bed blijven liggen, want dat maakt vaak moedeloos en daar heb je al zat van waarschijnlijk. ![]() Als je echt overtuigd bent van hoe zinloos alles is, en je volledig lusteloos bent, dan zou je dit met gemak de hele dag vol kunnen houden toch? Of toch op zijn minst een uur! Blijkt het nou toch niet te lukken, omdat je plots opmerkt dat je van alles wil doen, dan ben je blijkbaar toch niet zo lusteloos als dat je denkt. Er moet dus iets anders aan de hand zijn, iets dat je zo laat voelen en denken. Ligt de oorzaak bij het voelen en denk je daarom dat je lusteloos bent, of denk je dat je lusteloos bent en voel je dat daarna? Komt het uit een patroon waar je bent in vervallen, of een traumatische ervaring van vroeger die nu nog speelt, of is je hersenchemie even van slag? Dit zijn allemaal vragen waar je jezelf op kan richten terwijl je niet leeft zoals je denkt te willen leven. Maar wees eerlijk tegen jezelf wanneer je je vragen beantwoordt, en hárd! Vraag op z'n tijd een ander om zijn perspectief en zet dat af tegen de jouwe. Wees niet bang jezelf in twijfel te nemen, oftewel, geloof niet alles dat je denkt! In feite is dit wat ik heb gedaan toen ik op het diepste punt van mijn depressie last kreeg van slapeloosheid. Er gingen zo 3 à 4 dagen voorbij zonder dat ik sliep, terwijl ik me ook nog ongelukkig en rot voelde. Dus wat te doen? Elke dag moest ik weer vroeg op, de hele dag intellectueel bezig zijn en prestaties leveren. Uitrusten was dus nodig. En dus ging ik dan maar gewoon liggen. Niets anders dan liggen. Op de momenten dat ik niet probeerde uit te puzzelen what-the-duck was going on, was mijn hoofd leeg. Ik besefte later pas dat dit voor mij precies was wat nodig was om tot een keerpunt te komen. Op het moment zelf wist ik niet dat ik dat moest doen, maar achteraf dacht ik: hoe had ik het ooit anders kunnen doen dan dat? Alles dat is gebeurd, me is overkomen, ik heb meegemaakt, heeft me gebracht in dit moment! En dat is helemaal okay! En er is zoveel dat ik niet eens kan herinneren, dat gekleurd is in leuk en niet leuk, en toch voel ik me nu zoals ik me nu voel. Alsof dit ene moment los staat van mijn levensverhaal... Zou het? Nou ja, enzovoorts. Mijn punt is, dat wanneer je komt tot de conclusie dat niets helpt, níets helpt, doe dan niets. Want dat is wat helpt! ![]() Zie jij niet willen leven als leven..? Wanneer je stopt met leven, dan stop je met willen. Stop dan nu al met willen en ga leven. ![]() ![]() Geloof niet alles dat je weet, geloof niet alles dat je denkt, en geloof niet alles dat je voelt. Blijkbaar brengt je dat op dit moment geen geluk, dus daar zou ik niet op vertrouwen. En wat jij weet, denkt of voelt is niet bijzonder verschillend met wat een gelukkig mens ervaart, dus het zit 'm ergens anders in. Maar alleen jij kan vinden in welk potje in je wezen het verstopt zit. Wat je nu doet maakt je miserabel, en daardoor voelt alles zo, dus dan kan je maar net zo goed gaan zoeken naar wat je miserabel maakt. Kan je het vinden, dan kan je het grijpen, en kan je het grijpen, dan kan je het bewerken. Zodra een probleem geïdentificeerd is, dan is het geen probleem meer. | |
Gray | zaterdag 27 april 2013 @ 15:05 |
Scheisse, wat een lap! Oepsie! | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 18:01 |
Het voelt lusteloos Gray, alleen niks doen is ook een kwelling, in bed liggen vind ik een goed voorbeeld voor niks doen overigens. De enige reden dat ik op een gegeven moment mezelf wegschop is omdat ik weet dat ik mezelf ook doodongelukkig voel als ik blijf liggen. Mijn gevoel overvalt mij steeds, in dezelfde situatie kan ik mij somber voelen of goed voelen. Ik denk dat er qua patroon best wel wat dingen beter kunnen... Maargoed mijn hersenchemie voelt ook gewoon fucked up dus. Zo voelt dat wel, maar ik ben ervan overtuigd dat je hersenchemie ook kan veranderen door je levenservaring / wat je vaak doet oid. Als makkelijk voorbeeld dat je een persoon A dat veel sport tegen persoon B met overgewicht neemt. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 18:08 |
Werd je daar niet knetter gek van? Ik werd zo gek van het in bed liggen dat ik op een gegeven moment zoiets had. Fuck it. En dus ben ik weer dingen gaan doen. Uit mijn comfort zone. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 18:15 |
Ja je wordt er knetter gek van, neemt niet weg dat er een soort van afweging gemaakt wordt tussen niets doen en de kwelling. | |
Gray | zaterdag 27 april 2013 @ 18:23 |
Daar kan je een mooi inzicht uit destilleren, namelijk dat het niet de wereld is die geluk of ongeluk bevat. Hieruit kan je concluderen dat je het binnenin moet zoeken. ![]() Ik vind het mooi hoe je dat zegt: je gevoel overvalt jou. Als een regenbui terwijl je buiten loopt. Eigenlijk alsof het buiten jezelf staat; ergens hangt in de lucht. Toch laat je jezelf kleuren door het druilen van de regen. Alsof je het verdient dat het regent, alsof het altijd zo geweest was en nooit meer droog zal worden. Dat terwijl je naast een boom staat waar je onder schuilen kan, met een vuurtje waarbij je kan opdrogen. Stap uit die regen over je valt. Of anders, voel de druppels op je huid, voel ze eraf glijden en voel ze later weer opdrogen in de zon. ![]() Het gaat voorbij, dat wéét je. Observeer dat vaak genoeg en je gevoel zal zich daarop langzaam aanpassen. Alsof je jezelf herprogrammeert, of misschien beter gezegd, traint. Stel dat je gaat sporten met een streefgewicht, dan verwacht je niet direct 10 kilo af te vallen bij het heffen van een halter. Maar ondertussen kan je je wel al vermaken met de weg daarnaartoe. Elke keer een stukje vooruitgang zien, elke keer je spieren wat beter zien opwellen bij het heffen, het zweet dan van je huid druppelt. Zo ook kan je dat doen met je innerlijke belevingswereld. Je gedachtepatronen, je hersenchemie. Zie de kleine veranderingen in jezelf plaatsvinden, een lolletje hier, een traantje daar. Ook een dramafilm kan vermaak geven. Observeer jezelf alsof je de acteur in het theaterstuk bent dat je zelf schrijft. Bij mij kwam het ook niet plotseling. Die verschuiving van perspectief ogenschijnlijk wel, maar ook dat was het gevolg van al mijn eerdere ervaringen. Het verschuiven van de baseline van mijn gevoel daarentegen, daar ging nog best wat tijd in zitten. En ook nu richt ik me daar nog vrijwel elke minuut van mijn wakkere dag op. En als het goed gaat, dan is dat okay. En als het minder gaat, dan is dat ook okay. Row the boat, gently down the stream. ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 19:05 |
Maar Gray, ''er gewoon mee leven'' en ''het laten zijn'' helpt niet echt. Het is een stap die ik wel moet nemen, maar het is niet de oplossing, het schip zinkt alleen wat minder diep. Ik wil wat levenslust hebben, een schip dat niet zinkt maar alleen drijft is ook een niet werkend schip. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 20:17 |
Het werkt en helpt wel. Waarom? Omdat je op dat moment echt los laat. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 20:17 |
En toch stop je op een gegeven moment met in het bed liggen? Waarom dan? Ik deed dat namelijk echt gewoon niet. Ik bleef in bed liggen. ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 20:19 |
Kan wel alles loslaten maar dan zit er nog geen levenslust in hoor? | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 20:19 |
Omdat het echt een enorme kwelling is om te blijven liggen, dan schop ik mezelf liever even achter de computer waar ik nog een beetje kan fokken ofzo. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 20:21 |
Dat komt omdat je het nog niet los laat. Je houdt nog vrij vast aan specifiek gedrag. Levenslust komt pas als je echt alles los laat en dan zie je vanzelf andere dingen verschijnen. Vasthouden aan een bepaald ritme. Lang blijven liggen in bed, zelfde patronen blijven houden, naar een psycholoog gaan en die patronen beschrijven, dan weer naar werk of studie en weer terug naar bed. Dat is vasthouden, en met dat gedrag zul je hierin nog jaren vast blijven zitten. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 20:21 |
Je zoekt dus wel degelijk afleiding op, emotionele afleiding. je laat het dus inderdaad niet los. Laat die kwelling eens doorgaan? Die kwelling is niet eens rationeel. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 20:25 |
.. Ik zou mijn god niet weten waarom jij denkt dat ik enorm vasthou of wil houden aan een bepaald ritme. Kan je zeggen dat ik het niet loslaat maar waarom zou jij dat denken dan? Ik kaart toch aan dat ik het er kan ''laten zijn'' maar dat het niet helpt. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 20:27 |
Ga jij eens even een hele dag in je bed liggen. ![]() Tis rationeel genoeg dat je je leven niet wilt invullen door het niet in te vullen... Door niet te leven. Door alleen te liggen niks doen. [ Bericht 5% gewijzigd door kingtoppie op 27-04-2013 20:49:50 ] | |
Senor__Chang | zaterdag 27 april 2013 @ 20:40 |
Ik ben de laatste tijd Gray's advies gaan volgen door alles te laten gaan. Hoe slecht ik me ook voel, ik laat het gaan, ik denk er verder niet bij na. Nu werkt dit om te voorkomen dat ik dieper in mijn depressie raak, maar ik ben wel erg suicidaal geworden. Ik lijk mijn gedachtes en dus mijn leven niet meer serieus te nemen en dan komt toch vaak de geachte op van 'ik kan het net zo goed doen, het maakt toch niks uit'. Hoe zorgen jullie ervoor dat je niet gaat van 'ik laat mijn gedachtes passeren' naar 'deze leegte maakt mijn leven zinloos'? | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 20:44 |
Je gedachten ratelen door maar je stompt je gevoel dus af nu eigenlijk? | |
Senor__Chang | zaterdag 27 april 2013 @ 20:57 |
Ik heb ook minder van die negatieve gedachten en ben niet echt somber meer. Ik weet niet of het afstoten is of gewoon accepteren waardoor het minder zwaar weegt op mijn stemming. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 20:59 |
Ik denk dat het wel redelijk richting ''accepteren'' gaat.. Maar dat maakt je nog geen open persoon... Als je - naar mijn gevoel - echt open wilt staan voor je gevoel, moet je ook een open persoon worden. Maargoed... Het gaat wel aardig met je stemming alleen nu heb je dus nog gedachten die overblijven? | |
Senor__Chang | zaterdag 27 april 2013 @ 21:03 |
Ik ben de laatste tijd ook erg open, heel erg open. Het helpt echter weinig helaas. Ja, het probleem is denk ik dat het aardig gaat met mijn stemming omdat ik mezelf en dus mijn leven niet serieus neem. Als ik echter probeer om wat verder te denken (studie, relaties etc.) voel ik dat een zware depressie om de hoek ligt. Daar heb ik dus moeite mee. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 21:05 |
Lijkt er dus op dat je niet blij bent met hoe je leven eruitziet? En je verzinkt daar een beetje in omdat je je machteloos voelt allicht mbt studie en relaties etc? | |
Senor__Chang | zaterdag 27 april 2013 @ 21:13 |
Mwa, machteloos. Het probleem is dat ik het niet echt weet. Ik wil studeren, maar ook weer niet. Ik wil graag veranderen, maar ook weer niet. De meeste mensen met problemen willen beter worden, maar ik twijfel daar zeer sterk aan. En misschien zegt die twijfel genoeg? Ik weet het niet. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 21:20 |
Ik ga even met je graven hoor, ik vind dat altijd wel fijn in ieder geval als mensen dat bij mij doen. Beetje mezelf beter leren begrijpen oid, of ik er iets mee doe is dan nog het 2e maar dat maakt niet uit, bewustwording is belangrijk. Waarom zou je niet willen studeren? Waarom zou je niet willen veranderen? Kost het teveel energie oid? | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 21:27 |
Zwelgen in medelijden is soms ook vrij 'lekker'. Het is veel gemakkelijker om te zwelgen in je eigen medelijden en hier en daar wat te zeiken en pissen tegen de maatschappij ter vergelijking om ook echt wat aan je leven te doen ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 21:31 |
Toen ik die gevoelens had keek ik vaak dat filmpje wat grey poste. Waarop je je weer beseft dat die gevoelens die je nu hebt. Dus heel normaal zijn. Iedereen heeft een methode om zijn leven weer te veranderen. Ik merk dat dat bij mij met name shock value is. Stel ik zou nu 24 zijn, en in Noord-Groningen wonen met een kut studie, 2 jaar vertraging, een scriptie die af moet en een kut baan. Dan weet ik dat 'blijven' zitten. Geen zin heeft. Kan ik wel naar een psycholoog, dat heeft allemaal geen zin. Ik heb geleerd van mijn huisarts dat ik er gewoon keihard tegen in moest gaan. Heb je hartkloppingen? Voel je je angstig? Ga hardlopen. Meer last? Blijf hardlopen. Het zit allemaal tussen de oren. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 21:32 |
Mwah jah... Ergens wel... Maar je kunt er ook echt tegenop zien.. Het gewoon klote vinden dat de maatschappij zo in elkaar zit zoals het in elkaar zit... Maar eigenlijk moet je je gedachten op positieve dingen zetten... Dingen die je wel tof vindt.. En dat is anders denken en vergt oefening.. En is soms helemaal niet zo makkelijk... Maargoed... Wel iets om over na te denken. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 21:32 |
Wat wil je met je leven? Wil je een relatie? Succesvol leven? Carriere? Gezin? Nieuwe vrienden? Andere vrienden? | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 21:33 |
En wat nu als jij dat niet meer kunt? Ik kon dat niet meer thuis, dus ben gaan wezen reizen. Toen kwam het vanzelf wel weer boven. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 21:37 |
Ik geloof mezelf ook teveel wat dat betreft, ik neem dat gevoel te serieus als ik me down voel dat ik ook werkelijk nooit iets positief kan vinden denk ik.. Of altijd energieloos zou zijn en echt niks wil.. Het is inderdaad tijdelijk.. Maargoed.. Hardnekkig. v | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 21:42 |
Dat gevoel heb ik met name als ik in mijn eentje zit. Niet als je anderen om je heen hebt. Waarom moet je je toch zo down voelen? Is toch nergens voor nodig? | |
Senor__Chang | zaterdag 27 april 2013 @ 21:42 |
Nee, ik denk niet dat het om de energie die het kost, gaat. Mijn gedachte is dat ik niet thuis hoor in de 'normale' wereld. De dingen die mensen doen, zoals uitgaan, feestjes, studeren, gewoon blij zijn, dat trekt me op de een of andere manier niet zo erg als bij anderen. De laatste keer dat ik me niet leeg voelde, was toen ik en een meisje samen onze problemen en gevoelens deelden. Het probleem daarvan is dat ik dus in die slechte gevoelens moet blijven om die leegte te verdringen. Dat is niet houdbaar en ook niet gezond. Ik weet ook niet hoe ik op een andere manier de leegte kan wegnemen. Zie hierboven. Ik kan die connectie met anderen niet maken op een gezonde manier. Waar moet ik dan voor leven? | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 21:44 |
Wie zegt dat je ergens voor moet leven dan? | |
Senor__Chang | zaterdag 27 april 2013 @ 21:45 |
Ik zal die film zo even bekijken. ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 21:46 |
Je zult je er zelf enigszins in herkennen. | |
Senor__Chang | zaterdag 27 april 2013 @ 21:47 |
Ja, zo kan je denken, maar ik word daar dus er suicidaal door. Ik vind het erg pijnlijk om me niet verbonden te voelen met iemand anders, dat lege gevoel dus. Ik hoef niet zozeer ergens voor te leven, maar eerder met iemand leven. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 21:52 |
Check dat filmpje en dan praten we zo verder ![]() | |
Senor__Chang | zaterdag 27 april 2013 @ 21:53 |
Ok, maar ik wil ff Tosh.O afkijken ![]() Nog ong. 5 minuten. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 22:00 |
Hier ook ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 22:14 |
Say what? | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 22:17 |
Denk automatisch positiever met anderen om mij heen. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 22:18 |
Jij hebt validatie van anderen nodig voor het bevestigen van je eigen bestaan? Ben je niet goed genoeg voor je zelf ofzo? | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 22:20 |
Nee, dat staat er niet. Dit is niet op mij persoonlijk van toepassing maar meer op hoe ik de wereld zie. Ik ben niet zozeer negatief over mezelf maar meer op de wereld. | |
sitting_elfling | zaterdag 27 april 2013 @ 22:26 |
Niet over jezelf maar meer op de wereld. Wat voor zin heeft dat? | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 22:27 |
Ik zeg toch dat ik geen levenslust heb. Ik vind het allemaal niet zo boeiend, die negativiteit heeft niet zozeer met gebreken van mezelf te maken vind ik. | |
suus78 | zaterdag 27 april 2013 @ 23:41 |
Om maar met de deur in huis te vallen: ik heb al enige tijd (eigenlijk 5 jaar) last van depressieve gevoelens. Dit is begonnen toen ik student werd (raar genoeg). Om de een of andere reden wil het sindsdien niet meer zo lukken. Ik ben bijna al mijn vrienden kwijt geraakt, heb een grondige hekel aan mijn studie gekregen, heb tegenwoordig moeite met sociale situaties (alsof ik het aan het verleren ben), zit liever thuis dan dat ik onder de mens ben (en geef hier te vaak aan toe). Ik heb weinig leuke dingen in mijn leven, weinig om naar toe te leven of naar uit te kijken. Het lukt me gewoon niet. Ik ben onder behandeling bij een psychiater, maar dit geeft tot nu toe 0,0 effect. Mijn medestudenten hebben de tijd van hun leven, terwijl ik het gevoel heb dat ik 5 jaar van mijn leven weggegooid heb. Nja wou het even kwijt. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 23:43 |
78 staat dus niet op je geboortejaar neem ik aan, hoe oud ben je? Hoelang meot je nog voor je studie? | |
-Strawberry- | zaterdag 27 april 2013 @ 23:43 |
Het lijkt mij dat anderen met depressie zich ook wel zullen herkennen in die negatieve kijk op dingen/de wereld. Het hoort er een beetje bij, probeer je ertegen te verzetten door toch dingen te ondernemen al lijkt het doelloos of betekenisloos. | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 23:49 |
Kzie vooral een beetje op tegen dingen die veel energie kosten.. Uitgaan oid lijkt mij nu geen slim plan bijvoorbeeld. | |
suus78 | zaterdag 27 april 2013 @ 23:58 |
Nee, ik ben 23. Ik moet nog een halfjaar studeren. Jammer genoeg gaat dat op dit moment erg moeizaam. Maar wil Het toch afmaken..anders voel ik me helemaal een mislukkeling | |
kingtoppie | zaterdag 27 april 2013 @ 23:58 |
Je moet het afmaken omdat je je dan goed kunt voelen over je prestatie ![]() | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 00:01 |
Waarom zou je je goed moeten voelen over iets wat je weet dat je toch al wel kunt? Daar zit ik zelf bijv. veel mee te worstelen. Waarom studeren voor een examen wetende dat als je het doet je het toch wel kunt? | |
Senor__Chang | zondag 28 april 2013 @ 00:08 |
SE, dat gevoel heb ik ook. Heel irritant, want het neemt al mijn motivatie weg om toch te gaan studeren. | |
kingtoppie | zondag 28 april 2013 @ 00:18 |
Omdat die standaardisatie van je kennis dan bewezen is, en je jezelf moet bewijzen om je waarde te kunnen laten zien aan mensen. / eigenlijk bedrijven in deze context. | |
Murmeli | zondag 28 april 2013 @ 00:54 |
als je het al kunt hoef je het niet te leren natuurlijk, dan kan je gewoon je examen gaan doen. en als je studie te makkelijk en daardoor niet uitdagend genoeg is moet je misschien een andere studie gaan doen. of lekker efficient studeren (of een paar dagen in de week lekker niksen of werken. omdat je het toch wel redt als je maar een beetje doet, of je snelheid van je studie verhogen en het in bijv 2 jaar afronden ipv 4 of 5) | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 00:57 |
Daar ben ik nu dus ook al mee bezig. Ik kan lang niet alles, maar doe al een vrij pittige studie. Maar als ik me er voor zet lukt het wel. Het punt is alleen dat ik het niet in de praktijk hoef te gebruiken en ik weet dat ik het kan, en dus moeite heb om er voor te gaan studeren. Zie het als, je bent stratenmaker en je hebt nog een studie frans die je moet afronden. Je kunt het wel, maar het heeft allemaal niet zo veel zin. Stoppen is geen optie. Afmaken doe ik dan ook wel. Op dit moment is het vooral niksen en weer spoedig op reis. Daar gaat het overigens wel veel gemakkelijker om aan de studie te gaan of wat werk te doen. Apart is dat toch? Je hebt werk, sociaal leven, studie en sport. En dan heb je dagen dat je het fijn vindt om geen reet uit te voeren. Je hebt helemaal niks en dan is het 'niks doen' op eens ook zijn waarde kwijt ![]() | |
Murmeli | zondag 28 april 2013 @ 01:17 |
maar als je stratenmaker bent en je doet een studie frans waar je niks mee wilt gaan doen, dan zou ik die studie ook niet doen. ik neem toch aan dat je studeert omdat je in die richting wilt gaan werken later? en ja als je zeeen van vrije tijd hebt dan verliest de vrije tijd zijn waarde. Dat is heel logisch. teveel vrije tijd is saai. | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 01:44 |
Mja, het is een gevalletje 'in hindsight'. Daar kan ik nu niks meer aan veranderen. Ik zal door knokken ![]() | |
Probability | zondag 28 april 2013 @ 09:18 |
Klinkt wel beetje als mijn verhaal (en ook maanden niet met ouders spreken en paniek aanvallen) | |
singingbird | zondag 28 april 2013 @ 12:34 |
ik heb vaak momenten dat ik denk, ik wil meer uit mijn leven halen.... kennen jullie dat gevoel? word ik helemaal depri van. en het gevoel dat ik moeite heb met socialiseren, vind het moeilijk om gesprekken te voeren (alhoewel ik dol ben op praten, val vaak dicht) daardoor ben ik in een isolement geweest, ook namens mijn sociale fobie ![]() | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 12:36 |
Wat houdt je op dit moment tegen? Geweest? | |
singingbird | zondag 28 april 2013 @ 14:17 |
wat me tegen houdt is mijn extreme onzekerheid, geen studie hebben (zit thuis), geen werk.. heb een uitkering. en ik doe niks buitenhuis, heb geen cursus of zo. best saai dus. daarom wil ik meer doen. ik ben wel aan het kijken naar een bandje om in te zingen en gitaarles.. maar ja ik wil ook graag iets doen, een cursus waar ik heen kan met meerdere mensen, zodat ik uit deze dal kom ja die tijd is geweest, vaak jaagt het verleden nog steeds op me | |
magnetronkoffie | zondag 28 april 2013 @ 15:50 |
Ik ken dat gevoel ja | |
Comp_Lex | zondag 28 april 2013 @ 16:53 |
Hoi kloon van mij. Ik heb ook de ervaring dat ik totaal niet mee kan komen in gesprekken. Bij mij ligt dat aan een gebrek aan levenservaringen. Het beste is om gewoon eerst wat leuke dingen te doen / lezen, etc. en dan kan je op een gegeven moment meer meepraten met de rest. | |
Gray | zondag 28 april 2013 @ 17:31 |
Maar je laat jezelf er nu al mee leven, je laat het nu al zijn. Neem die stap dan. Je denkt misschien dat dat moeilijk is, maar het is jij die moeilijk denkt. Je hebt al levenslust, want je leeft. Net als dat een drijvend schip een schip is en geen gezonken wrak. Zou je het leven niet lusten, dan had je het al uitgespuugd. ![]() | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 19:53 |
Is dat zo? In geval van een eind er aan maken in die zin. Als het echt zo erg was, waren we nu hier ook niet om dit te discussieren. | |
suus78 | zondag 28 april 2013 @ 20:06 |
Ik wil ook meer uit mijn leven halen, maar het lukt me niet ofzo. Of ik heb weer niet genoeg motivatie om dingen te veranderen. Mijn leven is heel erg saai en eentonig eigenlijk. Ik studeer, werk af en toe wat en ga wel eens ergens naar toe. Dat was het zo'n beetje. Ik zit het liefst thuis een dvd te kijken, maar ik word er ook weer depri van omdat dit niet is wat ik de komende jaren wil blijven doen. Ik heb wel kleine stapjes ondernomen om dit te veranderen (cursus gaan doen, sporten, verhuisd), maar het leek niet echt te werken. Nu ben ik weer terug bij af. Ik lig qua ontwikkeling ook wel achter op mijn leeftijdsgenoten. Het lijkt wel alsof ik stil blijf staan, terwijl anderen zich in deze periode van hun leven heel erg ontwikkelen. Daar kan ik wel echt depri van worden soms. Mensen om me heen die gaan samenwonen, huis kopen, vaste baan krijgen etc. [ Bericht 5% gewijzigd door suus78 op 28-04-2013 21:13:11 ] | |
Gray | zondag 28 april 2013 @ 20:17 |
Zo ervaar ik het wel. Al zie ik het juist als een goed teken, namelijk dat het feit dat je nu leeft wijst op de wil om te leven. ![]() | |
magnetronkoffie | zondag 28 april 2013 @ 20:26 |
Of gewoon een kwestie van mazzel hebben. | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 20:42 |
En toch, ik ben letterlijk een week thuis en merk toch dat ik weer in oude patronen verval. Maw, ik zit morgen ochtend al weer in de trein en arriveer ergens eind van de middag in Luxemburg stad en zie ik dan wel waar ik verder ga reizen. Ik ben dat saaie leven thuis ook zat. Ik vind een patroon, een structuur verschrikkelijk. Niet alleen omdat het je oogkleppen op doet, maar ook omdat ik bang ben dat ik er eventueel emotionally attached aan kan raken. En als ik op het moment ergens bang voor ben, is het dat wel. Weer attached zijn aan een persoon, een eigenschap, een 'iets'. Want als dat kapot gaat, doet dat weer gruwelijk veel pijn. | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 20:46 |
Waarom zou je je willen vergelijken ten opzichte van leeftijdsgenoten? | |
Comp_Lex | zondag 28 april 2013 @ 20:53 |
Misschien een lastige vraag voor je, maar ben je misschien niet aan het ontsnappen in plaats van aan het reizen? Ik was ook heel veel aan het "reizen". Ik "reisde" naar muziek, tv series en computerspellen. Dat doe ik tegenwoordig niet veel meer. Ik kan die vraag wel voor mezelf beantwoorden: In mijn geval wilde ik eigenlijk precies hetzelfde. Het maakte mij niet uit of ze daar gelukkig van worden. Het gaat er bij mij om dat ik daar gelukkig van word door zulke dingen te doen. | |
Gray | zondag 28 april 2013 @ 20:53 |
Je bent nu ook attached, namelijk aan dat niet-attached zijn aan een persoon, eigenschap of 'iets'. ![]() Het is goed dat je de patronen herkent. ![]() | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 20:58 |
Oh, ik zie ook wel dat mijn reizen enigszins vlucht gedrag is. Zal ik niet ontkennen. Maar het doet wel wat met je, in the middle of nowhere ergens op een bankje zitten, en echt denken, ja, waar gaan we vanavond slapen en wat gaan we vanavond doen en dan toch weer eindigen in een restaurant met wereld vreemden. Die ervaringen, daar leer ik op dit moment van. Maw, dat proberen we weer. | |
Comp_Lex | zondag 28 april 2013 @ 21:09 |
Je mag uiteraard doen en denken wat je wilt, maar ik zie reizen persoonlijk als een verspilling van tijd. Bij een paar verenigingen zitten is voor mij goed genoeg. Verder houd ik me bezig met, voor mij relevante, problemen zoals "hoe los ik de economische crisis op" en niet "waar ga ik vanavond slapen". Ik haal immense voldoening uit het werken aan een oplossing. Dat vind ik leuk. Verder is het ook aangenaam om te praten met mensen die misschien met mij samen willen werken. Die mensen ontmoet ik tegenwoordig wekelijks ![]() | |
Catnip | zondag 28 april 2013 @ 21:21 |
Ik vind het juist heel erg fijn. Zonder patroon of structuur kan ik niet leven. Daar word ik nog erger depri van. | |
suus78 | zondag 28 april 2013 @ 21:23 |
Tsja het zijn dingen die ik ook graag wil. Ik wil ook iemand tegen komen waar ik speciaal voor ben, die met me wil samen wonen en die kinderen met me wil krijgen ![]() | |
sitting_elfling | zondag 28 april 2013 @ 21:25 |
Reizen als een verspilling? Zo zie ik dat zeker niet. Ik leer hierdoor belangrijke waardes over gelukkig zijn in je leven, en dat je zelf ook gelukkig kunt zijn en dat je daar geen partner of wat dan ook voor nodig hebt. Je leert ook andere culturen, waardes, en manieren van sociaal communiceren, iets wat je allemaal leert wat je thuis niet had kunnen leren. Je ziet een hele groep andere mensen hoe zij met het leven om springen. Hoe zij daar mee om gaan. Immense voldoening uit het werken aan een oplossing? Ik heb je nog niet specifiek zien werken aan een oplossing voor je eigen persoonlijke problemen. Problemen willen oplossen zoals de economische crisis zijn misschien interessant, maar enorm kansloos omdat je daar nul effect op zult hebben. |