Jep, kortere slaap was een beetje de laatste druppel, toen burnout, toen alles laten vallen en nu beter ritme proberen te krijgenquote:Op woensdag 24 april 2013 00:47 schreef minthy het volgende:
[..]
Dat merkte ik ook in de weken voordat ik uitviel, soms maar een uurtje slaap. Daar word je na een paar dagen behoorlijk min van
Herkenbaarquote:Op woensdag 24 april 2013 00:49 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jep, kortere slaap was een beetje de laatste druppel, toen burnout, toen alles laten vallen en nu beter ritme proberen te krijgen
Jip. Mijn arts zei ook, niet juist vakanties etc. gaan plannen, want je moet echt niks plannen. Laat echt alles vallen. Vallen, alles! Zodat al die stressige shit uit je lichaam kan komen. Voor de rest probeer wat te sporten en weinig ongezonde shit te eten.quote:Op woensdag 24 april 2013 01:00 schreef minthy het volgende:
[..]
Herkenbaar![]()
De bedrijfsarts gaf aan dat het ws nog een week duurt voordat ik rock bottom ga bereiken (fijn vooruitzicht ook) en dat ik dan idd maar eens naar m'n ritme/dagindeling moet gaan kijken.
Gast, waar heb je die onzin gelezen? Hoezo zou je moeten worden afgewezen omdat je maagd bent? Je praat jezelf in die zin angst in wat weer op je uitstraling komt waardoor je weer minder meiden zult zien.quote:Op woensdag 24 april 2013 14:40 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik heb veel gelezen en ik zal door 50% - 98% van de meiden afgewezen worden puur door het feit dat ik maagd ben. Nou, lekker is dat![]()
Ik ben constant afgewezen. Als je het pesten van vroeger meetelt dan ben ik wel een miljoen keer afgewezen.quote:Op woensdag 24 april 2013 14:47 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Gast, waar heb je die onzin gelezen? Hoezo zou je moeten worden afgewezen omdat je maagd bent? Je praat jezelf in die zin angst in wat weer op je uitstraling komt waardoor je weer minder meiden zult zien.
Als ik maagd zou zijn .. en een dame zou me afwijzen omdat ik maagd ben .. ben ik blij dat ik afwezen zou worden door die snol![]()
![]()
Als je je zo slachtofferig op blijft stellen dan blijft dat gewoon 100% hoor, wees niet bang. Man, stop met zelfcastijding en ga zelf leven in plaats van al je problemen af te blijven schuiven op anderen en/in het verleden.quote:Op woensdag 24 april 2013 14:55 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik ben constant afgewezen. Als je het pesten van vroeger meetelt dan ben ik wel een miljoen keer afgewezen.
Eigenlijk is het wel een verbetering, van 100% naar 50% - 98%.
Wat ik in ieder geval gelezen heb is dat meiden onmiddelijk gaan denken dat je geestelijke problemen hebt zodra je zegt dat je nog maagd bent op 27-jarige leeftijd. Dan gaan de alarmbellen bij hen af.
Natuurlijk heb ik geestelijke problemen, maar dat is niet mijn schuld. Het zijn die meiden van vroeger die dat mede veroorzaakt hebben door niet normaal met mij om te gaan.
Ik zou je nie afwijzen om je maagd zijn, wel om je slachtofferrol. Come on, dude.quote:Op woensdag 24 april 2013 14:55 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Natuurlijk heb ik geestelijke problemen, maar dat is niet mijn schuld. Het zijn die meiden van vroeger die dat mede veroorzaakt hebben door niet normaal met mij om te gaan.
First of all, waarom zou je zeggen dat je maagd bent? Bij mijn 1e keer heb ik dat ook niet gezegd .. en na 1 keer was het lesje zo geleerd. Je laat je teveel drijven door angst. Ik heb het letterlijk nog nooit met een dame gehad over, nou, vertel, hoevaak heb jij nou geneukt? Zelfs niet tijdens een ONS, of de uren die daar naar toe leiden.quote:Op woensdag 24 april 2013 14:55 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik ben constant afgewezen. Als je het pesten van vroeger meetelt dan ben ik wel een miljoen keer afgewezen.
Eigenlijk is het wel een verbetering, van 100% naar 50% - 98%.
Wat ik in ieder geval gelezen heb is dat meiden onmiddelijk gaan denken dat je geestelijke problemen hebt zodra je zegt dat je nog maagd bent op 27-jarige leeftijd. Dan gaan de alarmbellen bij hen af.
Natuurlijk heb ik geestelijke problemen, maar dat is niet mijn schuld. Het zijn die meiden van vroeger die dat mede veroorzaakt hebben door niet normaal met mij om te gaan.
Veel angst .. zoals?quote:Op woensdag 24 april 2013 14:56 schreef GoWithIt het volgende:
Halloo
Ik heb de laatste tijd veel last van angst.
Vrij streng opgevoed en altijd veel druk van de 'beste' te moeten zijn.
Nu ben ik aan het afstuderen en het gaat totaal niet zoals ik het in het hoofd heb.
Ik ben constant zenuwachtig en voel echt angst als ik met mijn onderzoek aan de slag moet,
of moet praten met ouders over 'hoe het met me gaat'.
Ik ben aardig wat afgevallen de laatste tijd en begin complimentjes te krijgen, maar ook hierbij voel ik sterk angst om weer aan te komen.
Ik word er zo gek van. Ik zag dit topic, heeft iemand een gouden tip?
Weet iemand hoe kan ik weer een beetje rust terug krijgen?
Je moet jezelf met je angst confronteren.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:05 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Paniekgevoel van binnen, het huis niet durven verlaten..
Wat bedoel je daarmee?quote:Op woensdag 24 april 2013 15:07 schreef Ambipur het volgende:
[..]
Je moet jezelf met je angst confronteren.
Heb je ook moeite met ruimtes waar veel mensen zijn?quote:Op woensdag 24 april 2013 15:05 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Paniekgevoel van binnen, het huis niet durven verlaten..
Het moment dat je bijv het huis niet uitdurft, toch gaan.quote:
Dat werkt niet altijd op deze manier.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:07 schreef Ambipur het volgende:
[..]
Je moet jezelf met je angst confronteren.
Ja, vooral in de trein. Supermarkt minder, maar voel me wel zenuwachtig voor ik erheen ga.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:08 schreef Zelus het volgende:
[..]
Heb je ook moeite met ruimtes waar veel mensen zijn?
Supermarkt, volle trein/tram ed.
Dat doe ik ook want vaak heb ik afspraken die ik gewoon na moet komen,quote:Op woensdag 24 april 2013 15:09 schreef Ambipur het volgende:
[..]
Het moment dat je bijv het huis niet uitdurft, toch gaan.
Ik heb dit ook als ik niet goed in mijn vel zit. Ik confronteer mijzelf met de dingen die ik niet durf, omdat ik weet dat die angst een soort van "fake" is.
Durf je weleens met onbekenden te praten?quote:Op woensdag 24 april 2013 15:12 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Dat doe ik ook want vaak heb ik afspraken die ik gewoon na moet komen,
werk bijvoorbeeld. Maar daar wordt de angst niet minder van.
Soms wordt het er juist erger van en wordt het echt een paniekaanval (hyperventileren etc)
Ja daar heb ik geen moeite mee.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:12 schreef Ambipur het volgende:
[..]
Durf je weleens met onbekenden te praten?
Als ik het niet zeg, dan merken ze het bij mij echt wel. Bij de vereniging behandelen sommige meiden mij heel soms als een klein kind. ("Je mag wel gewoon naast me zitten hoor" met zo'n baby toontje). Ik heb geen seconde me uitgelaten over de problemen die ik hier post, maar ze kunnen het wel gewoon ruiken.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:02 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
First of all, waarom zou je zeggen dat je maagd bent? Bij mijn 1e keer heb ik dat ook niet gezegd .. en na 1 keer was het lesje zo geleerd. Je laat je teveel drijven door angst. Ik heb het letterlijk nog nooit met een dame gehad over, nou, vertel, hoevaak heb jij nou geneukt? Zelfs niet tijdens een ONS, of de uren die daar naar toe leiden.
Ik ben onlangs zoals je weet richting Oost Europa geweest om enigszins weer sociale verbetering te zien omdat ik door mijn ex een enorme dreun gekregen heb dat ik dacht dat ik nooit weer nieuwe vrienden kon maken en blij mocht zijn met de gasten die ik kende. Ben naar een feest hostel geweest en tot de late uurtjes wezen stappen. Denk je nou echt dat ik daar zin in had? Trek in had? M'n maag stond scheef van spanning. Na een half uur was het ijs gebroken. Je moet op een gegeven moment echt door die enorme dikke muur heen.
Ik geloof echt in de harde aanpak, en niet de 'washandjes' methode. Ik heb er namelijk na mijn 1e nacht net zo goed keihard lopen janken bij die couch surfers omdat ik dacht, god waar ben ik mee bezig. Zij natuurlijk ook zo van, gast? Ben je wel lekker?Toen kwam het hele verhaal van mn ex naar buiten en knuffels all over de place en daarna direct stappen.
Zoals je weet sta ik open voor een drankje..
Wat kan een huisarts hieraan doen?quote:Op woensdag 24 april 2013 15:14 schreef Zelus het volgende:
als je dit al een tijdje hebt, en het wordt alleen maar erger in jouw mooie blauwe/bruine/zwarte ogen, zal ik toch snel een afspraak maken bij je huisarts,
Ben je onzeker? Het idee dat je toch niet goed genoeg bent?quote:Op woensdag 24 april 2013 15:14 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Ja daar heb ik geen moeite mee.
Ik herken wel wat dingen van sociale fobie maar lang niet alles. Ik kan wel gewoon met mensen omgaan maar ik ben heel erg bang dat ik niet goed genoeg ben.
Dat mensen me afwijzen of belachelijk zullen maken.
De meeste mensen weten niet dat ik deze gevoelens heb.
Ja heel erg onzeker en ik heb het gevoel dat wat ik ook doe het niet genoeg is.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:21 schreef Ambipur het volgende:
[..]
Ben je onzeker? Het idee dat je toch niet goed genoeg bent?
Vanwaar je onzekerheid? Alle onzekerheid heeft een reden, het is er niet zomaar.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:24 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Ja heel erg onzeker en ik heb het gevoel dat wat ik ook doe het niet genoeg is.
Ook al zeggen andere mensen dat ik goed bezig ben.
Ik zit nu echt even helemaal vast in mijn hoofd, daarom kan ik niet leven. Ik heb gewoon nog teveel problemen, maar ik heb nu professionele hulp gezocht dus hopelijk komt het nu goed.quote:Op woensdag 24 april 2013 14:59 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Als je je zo slachtofferig op blijft stellen dan blijft dat gewoon 100% hoor, wees niet bang. Man, stop met zelfcastijding en ga zelf leven in plaats van al je problemen af te blijven schuiven op anderen en/in het verleden.
Mijn eigen gevoel is dat het bij mijn vader wegkomt.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:24 schreef Ambipur het volgende:
[..]
Vanwaar je onzekerheid? Alle onzekerheid heeft een reden, het is er niet zomaar.
Ik heb ook zoiets. Ik moest vroeger van mijn ouders studeren totdat ik op bed ging, ik mocht niet uitgaan en ik mocht niet met meiden omgaan. Ik ben daar geestelijk helaas te lang in blijven hangen en het heeft bijgedragen aan mijn depressieve gevoelens.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:36 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Mijn eigen gevoel is dat het bij mijn vader wegkomt.
Hij is militair en eiste vrij veel van ons (kinderen). Mijn zus heeft dezelfde drang om altijd maar te presteren.
Ik ben de enige van het gezin die studeert en heb zelf het gevoel dat er veel druk op ligt om dit 'wel eventjes' te doen. Ik doe nu HBO en er wordt ook van me verwacht dat ik de universiteit ook 'wel eventjes achteraan plak'.
Vorig jaar heb ik erg ruzie met mijn ouders gehad over het verliezen van gewicht. Ik was te zwaar en probeerde af te vallen, zij waren het niet eens met de manier waarop ik dat deed. Dat escaleerde enorm en we hebben 3 maanden niet met elkaar gesproken. Ik werd gek van het gevoel alleen te zijn, verlaten, afgewezen door mijn familie. Toen kreeg ik voor het eerst paniekaanvallen.
Ik ben een tijdje bij een psycholoog geweest wat erg goed hielp. Inmiddels is het contact met mijn ouders herstelt en is het hen ook duidelijk dat ze nu niet zoveel meer in te brengen hebben in de keuzes die ik maak.
Ik ben nog steeds heel erg onzeker dat ik niet goed genoeg ben. Ik wil nog steeds heel graag (vooral door mijn vader) geaccepteerd worden. Ik ben heel bang om 'weer iedereen kwijt te raken'.
Verder ben ik bang om uitgelachen te worden en belachelijk gemaakt te worden omdat ik vroeger gepest ben denk ik.
Wat ga je doen aan je onzekerheid? Psycho?quote:Op woensdag 24 april 2013 15:36 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Mijn eigen gevoel is dat het bij mijn vader wegkomt.
Hij is militair en eiste vrij veel van ons (kinderen). Mijn zus heeft dezelfde drang om altijd maar te presteren.
Ik ben de enige van het gezin die studeert en heb zelf het gevoel dat er veel druk op ligt om dit 'wel eventjes' te doen. Ik doe nu HBO en er wordt ook van me verwacht dat ik de universiteit ook 'wel eventjes achteraan plak'.
Vorig jaar heb ik erg ruzie met mijn ouders gehad over het verliezen van gewicht. Ik was te zwaar en probeerde af te vallen, zij waren het niet eens met de manier waarop ik dat deed. Dat escaleerde enorm en we hebben 3 maanden niet met elkaar gesproken. Ik werd gek van het gevoel alleen te zijn, verlaten, afgewezen door mijn familie. Toen kreeg ik voor het eerst paniekaanvallen.
Ik ben een tijdje bij een psycholoog geweest wat erg goed hielp. Inmiddels is het contact met mijn ouders herstelt en is het hen ook duidelijk dat ze nu niet zoveel meer in te brengen hebben in de keuzes die ik maak.
Ik ben nog steeds heel erg onzeker dat ik niet goed genoeg ben. Ik wil nog steeds heel graag (vooral door mijn vader) geaccepteerd worden. Ik ben heel bang om 'weer iedereen kwijt te raken'.
Verder ben ik bang om uitgelachen te worden en belachelijk gemaakt te worden omdat ik vroeger gepest ben denk ik.
Een dame merkt dat niet. Laat staan dat ze daar over na denkt. Een dame die het merkt en er over nadenkt, wees blij dat je daar niks mee hebt. Ik meen dat.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:19 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Als ik het niet zeg, dan merken ze het bij mij echt wel. Bij de vereniging behandelen sommige meiden mij heel soms als een klein kind. ("Je mag wel gewoon naast me zitten hoor" met zo'n baby toontje). Ik heb geen seconde me uitgelaten over de problemen die ik hier post, maar ze kunnen het wel gewoon ruiken.
Nu kan het misschien een uitstralingsprobleem zijn, maar dat is iets wat ik moet veranderen met "hulp" (psycholoog, therapeut, etc).
Geloof me, op een gegeven moment ga je die gevoelens opgeven.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:36 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Mijn eigen gevoel is dat het bij mijn vader wegkomt.
Hij is militair en eiste vrij veel van ons (kinderen). Mijn zus heeft dezelfde drang om altijd maar te presteren.
Ik ben de enige van het gezin die studeert en heb zelf het gevoel dat er veel druk op ligt om dit 'wel eventjes' te doen. Ik doe nu HBO en er wordt ook van me verwacht dat ik de universiteit ook 'wel eventjes achteraan plak'.
Vorig jaar heb ik erg ruzie met mijn ouders gehad over het verliezen van gewicht. Ik was te zwaar en probeerde af te vallen, zij waren het niet eens met de manier waarop ik dat deed. Dat escaleerde enorm en we hebben 3 maanden niet met elkaar gesproken. Ik werd gek van het gevoel alleen te zijn, verlaten, afgewezen door mijn familie. Toen kreeg ik voor het eerst paniekaanvallen.
Ik ben een tijdje bij een psycholoog geweest wat erg goed hielp. Inmiddels is het contact met mijn ouders herstelt en is het hen ook duidelijk dat ze nu niet zoveel meer in te brengen hebben in de keuzes die ik maak.
Ik ben nog steeds heel erg onzeker dat ik niet goed genoeg ben. Ik wil nog steeds heel graag (vooral door mijn vader) geaccepteerd worden. Ik ben heel bang om 'weer iedereen kwijt te raken'.
Verder ben ik bang om uitgelachen te worden en belachelijk gemaakt te worden omdat ik vroeger gepest ben denk ik.
Hielp de psycholoog? Hoe hielp hij dan?quote:Op woensdag 24 april 2013 15:42 schreef GoWithIt het volgende:
Ik weet het niet zo goed. Psycholoog hielp vorig jaar wel erg goed, maar het kost veel geld wat ik niet heb. Daarom vroeg ik me af of er een andere manier is?
Een psycholoog doet niets meer dan inzicht geven en jou laten antwoorden.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:42 schreef GoWithIt het volgende:
Ik weet het niet zo goed. Psycholoog hielp vorig jaar wel erg goed, maar het kost veel geld wat ik niet heb. Daarom vroeg ik me af of er een andere manier is?
Geloof me, dat ga je niet zomaar opgeven. Ik ben 30 en heb nog last van het syndroom: Please love me.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:44 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Geloof me, op een gegeven moment ga je die gevoelens opgeven.
Dat ga je wel opgeven .. if not now, dan komt dat wel later. Er komt vanzelf een psychologische dreun of Eureka moment waar je het gaat loslaten.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:50 schreef Ambipur het volgende:
[..]
Geloof me, dat ga je niet zomaar opgeven. Ik ben 30 en heb nog last van het syndroom: Please love me.
Psycholoog gaf inderdaad inzicht in de ruzie die ik met mijn ouders had gehad.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:49 schreef Ambipur het volgende:
[..]
Een psycholoog doet niets meer dan inzicht geven en jou laten antwoorden.
Heb je mensen om je heen met wie je hierover zou kunnen spreken?
Waarom zou ze je afwijzen?quote:Op woensdag 24 april 2013 15:59 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Psycholoog gaf inderdaad inzicht in de ruzie die ik met mijn ouders had gehad.
Tips om het gesprek met mijn ouders toch aan te gaan etc. Het contact is nu ook weer herstelt.
Mijn beste vriendin kan heel goed relativeren. Als ik haar vertel dat ik ergens zo bang voor ben (vertraging met studie of op een andere manier falen) dan kan ze me echt wel weer met beide benen op de grond zetten.
Maar ik ben een beetje bang om te vaak met haar te praten, bang dat zij me dan zal afwijzen (zo van: het is ook altijd wat met jou, hier heb ik geen zin meer in)
Omdat ik denk dat ik niet echt een leuke vriendin ben als ik steeds maar weer over zulke dingen kom zeuren. Zo onzeker ben ik over mezelf.quote:
Hoezo? .. Je kunt bij vriendinnen toch ook gewoon ff lekker zeuren. Ik heb ook een aantal vriendinnen die me soms echt even opbellen en zeggen, SE! Klets tijd, en dan zit je uren te kletsen. En het is soms enorm gezeur, so what? Ik weet dat ik dat soort mensen kan helpen. En soms is die vriendschap voor meer dan een jaar, een richtings verkeer. You think I care? Nah, ook bij deze dame die ik in dit voorbeeld gebruik kon ik ook bellen wanneer ik het ff lastig had.quote:Op woensdag 24 april 2013 16:02 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Omdat ik denk dat ik niet echt een leuke vriendin ben als ik steeds maar weer over zulke dingen kom zeuren. Zo onzeker ben ik over mezelf.
Zolang jij iets doet met haar tips en het niet klagen wordt, zal zij het niet erg vinden.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:59 schreef GoWithIt het volgende:
[..]
Psycholoog gaf inderdaad inzicht in de ruzie die ik met mijn ouders had gehad.
Tips om het gesprek met mijn ouders toch aan te gaan etc. Het contact is nu ook weer herstelt.
Mijn beste vriendin kan heel goed relativeren. Als ik haar vertel dat ik ergens zo bang voor ben (vertraging met studie of op een andere manier falen) dan kan ze me echt wel weer met beide benen op de grond zetten.
Maar ik ben een beetje bang om te vaak met haar te praten, bang dat zij me dan zal afwijzen (zo van: het is ook altijd wat met jou, hier heb ik geen zin meer in)
Mijn ouders, vrienden, familie hemelen mij juist opquote:Op woensdag 24 april 2013 15:52 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Dat ga je wel opgeven .. if not now, dan komt dat wel later. Er komt vanzelf een psychologische dreun of Eureka moment waar je het gaat loslaten.
Hangt ook veel van de vrienden die je hebt, je sociale omgeving, etc.
Ik wil dat de mogelijkheid voor mij bestaat dat ik een vriendin kan krijgen. Door ervaringen in het verleden heb ik het idee dat die mogelijkheid voor mij niet bestaat.quote:Op woensdag 24 april 2013 15:43 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Een dame merkt dat niet. Laat staan dat ze daar over na denkt. Een dame die het merkt en er over nadenkt, wees blij dat je daar niks mee hebt. Ik meen dat.
Als een dame mij als een klein kind gaat behandelen dan hap ik vrolijk mee. Schijt aan toch?
Een psycholoog gaat je hier overigens niet bij helpen. Een psyscholoog is niks meer dan een soort van gids welke stappen je zelf zult moeten ondernemen.
Comp_Lex .. wat wil je eigenlijk? Wat wil je nu echt eigenlijk? Wat wil je?
Een vriendin?
Vrienden?
Een relatie?
Van je maagd af komen?
Etc...
Dude. Hou eens op....quote:Op woensdag 24 april 2013 16:11 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
(Toen wist ik nog niet dat ik depressief was en eigenlijk geestelijk ernstig beschadigd ben).
Ik hoop ook heel erg dat zij er ook zo over denkt. En ik probeer ik ook zeker altijd voor haar te zijn. Maar ik let wel heel bewust op dat ik niet te vaak kom met problemen.quote:Op woensdag 24 april 2013 16:07 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Hoezo? .. Je kunt bij vriendinnen toch ook gewoon ff lekker zeuren. Ik heb ook een aantal vriendinnen die me soms echt even opbellen en zeggen, SE! Klets tijd, en dan zit je uren te kletsen. En het is soms enorm gezeur, so what? Ik weet dat ik dat soort mensen kan helpen. En soms is die vriendschap voor meer dan een jaar, een richtings verkeer. You think I care? Nah, ook bij deze dame die ik in dit voorbeeld gebruik kon ik ook bellen wanneer ik het ff lastig had.
http://www.misdefinitie.nl/index.php?nieuws=397&pagina=1quote:
quote:Meestal uit zich dat in het benadrukken van de eigen schuld. De achterliggende gedachte is natuurlijk dat als iemand zelf schuldig is aan zijn problemen, de ander niet hoeft te helpen. Ze zouden iemand die zelf bij het water ging lopen waarschijnlijk net zo goed niet redden om dezelfde reden. Brandmerken van de schuld gebeurt in regel door te stellen dat iemand zelf ook niks doet. Mensen roepen dan al te makkelijk dat iemand zich maar over zijn slechte jeugd moet heen zetten. Waarbij ze even vergeten dat de hersenen geen harde schijven zijn die eenvoudig gewist kunnen worden. Verantwoordelijkheid als omgeving afwijzen door iemand door te sturen naar een psychiater is net zo goed een dooddoener. Iemand die 30 jaar ergens mee zit zal dat allang hebben bedacht en met reden hebben afgewezen. Aan "doe maar gewoon en heb schijt aan alles" heeft evenmin niemand iets. Zou iemand correct kunnen functioneren, dan had hij sowieso geen problemen. Onderdeel van het probleem is juist dat iemand het niet (meer) kan.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |