Depressie & Angst #29

Scheisse, wat een lap! Oepsie!

Het voelt lusteloos Gray, alleen niks doen is ook een kwelling, in bed liggen vind ik een goed voorbeeld voor niks doen overigens.

De enige reden dat ik op een gegeven moment mezelf wegschop is omdat ik weet dat ik mezelf ook doodongelukkig voel als ik blijf liggen.

quote:

Ligt de oorzaak bij het voelen en denk je daarom dat je lusteloos bent, of denk je dat je lusteloos bent en voel je dat daarna? Komt het uit een patroon waar je bent in vervallen, of een traumatische ervaring van vroeger die nu nog speelt, of is je hersenchemie even van slag?

Mijn gevoel overvalt mij steeds, in dezelfde situatie kan ik mij somber voelen of goed voelen.
Ik denk dat er qua patroon best wel wat dingen beter kunnen... Maargoed mijn hersenchemie voelt ook gewoon fucked up dus.

quote:

En er is zoveel dat ik niet eens kan herinneren, dat gekleurd is in leuk en niet leuk, en toch voel ik me nu zoals ik me nu voel. Alsof dit ene moment los staat van mijn levensverhaal... Zou het?

Zo voelt dat wel, maar ik ben ervan overtuigd dat je hersenchemie ook kan veranderen door je levenservaring / wat je vaak doet oid.

Als makkelijk voorbeeld dat je een persoon A dat veel sport tegen persoon B met overgewicht neemt.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 18:01 schreef kingtoppie het volgende:
Het voelt lusteloos Gray, alleen niks doen is ook een kwelling, in bed liggen vind ik een goed voorbeeld voor niks doen overigens.

Werd je daar niet knetter gek van? Ik werd zo gek van het in bed liggen dat ik op een gegeven moment zoiets had. Fuck it. En dus ben ik weer dingen gaan doen. Uit mijn comfort zone.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 18:08 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Werd je daar niet knetter gek van? Ik werd zo gek van het in bed liggen dat ik op een gegeven moment zoiets had. Fuck it. En dus ben ik weer dingen gaan doen. Uit mijn comfort zone.

Ja je wordt er knetter gek van, neemt niet weg dat er een soort van afweging gemaakt wordt tussen niets doen en de kwelling.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 18:01 schreef kingtoppie het volgende:
Het voelt lusteloos Gray, alleen niks doen is ook een kwelling, in bed liggen vind ik een goed voorbeeld voor niks doen overigens.

De enige reden dat ik op een gegeven moment mezelf wegschop is omdat ik weet dat ik mezelf ook doodongelukkig voel als ik blijf liggen.

Daar kan je een mooi inzicht uit destilleren, namelijk dat het niet de wereld is die geluk of ongeluk bevat. Hieruit kan je concluderen dat je het binnenin moet zoeken.

quote:

[..]

Mijn gevoel overvalt mij steeds, in dezelfde situatie kan ik mij somber voelen of goed voelen.
Ik denk dat er qua patroon best wel wat dingen beter kunnen... Maargoed mijn hersenchemie voelt ook gewoon fucked up dus.

Ik vind het mooi hoe je dat zegt: je gevoel overvalt jou. Als een regenbui terwijl je buiten loopt. Eigenlijk alsof het buiten jezelf staat; ergens hangt in de lucht. Toch laat je jezelf kleuren door het druilen van de regen. Alsof je het verdient dat het regent, alsof het altijd zo geweest was en nooit meer droog zal worden. Dat terwijl je naast een boom staat waar je onder schuilen kan, met een vuurtje waarbij je kan opdrogen. Stap uit die regen over je valt. Of anders, voel de druppels op je huid, voel ze eraf glijden en voel ze later weer opdrogen in de zon.

quote:

[..]

Zo voelt dat wel, maar ik ben ervan overtuigd dat je hersenchemie ook kan veranderen door je levenservaring / wat je vaak doet oid.

Als makkelijk voorbeeld dat je een persoon A dat veel sport tegen persoon B met overgewicht neemt.

Het gaat voorbij, dat wéét je. Observeer dat vaak genoeg en je gevoel zal zich daarop langzaam aanpassen.

Alsof je jezelf herprogrammeert, of misschien beter gezegd, traint. Stel dat je gaat sporten met een streefgewicht, dan verwacht je niet direct 10 kilo af te vallen bij het heffen van een halter. Maar ondertussen kan je je wel al vermaken met de weg daarnaartoe. Elke keer een stukje vooruitgang zien, elke keer je spieren wat beter zien opwellen bij het heffen, het zweet dan van je huid druppelt.

Zo ook kan je dat doen met je innerlijke belevingswereld. Je gedachtepatronen, je hersenchemie. Zie de kleine veranderingen in jezelf plaatsvinden, een lolletje hier, een traantje daar. Ook een dramafilm kan vermaak geven. Observeer jezelf alsof je de acteur in het theaterstuk bent dat je zelf schrijft.

Bij mij kwam het ook niet plotseling. Die verschuiving van perspectief ogenschijnlijk wel, maar ook dat was het gevolg van al mijn eerdere ervaringen. Het verschuiven van de baseline van mijn gevoel daarentegen, daar ging nog best wat tijd in zitten. En ook nu richt ik me daar nog vrijwel elke minuut van mijn wakkere dag op. En als het goed gaat, dan is dat okay. En als het minder gaat, dan is dat ook okay. Row the boat, gently down the stream.

Maar Gray, ''er gewoon mee leven'' en ''het laten zijn'' helpt niet echt.

Het is een stap die ik wel moet nemen, maar het is niet de oplossing, het schip zinkt alleen wat minder diep.

Ik wil wat levenslust hebben, een schip dat niet zinkt maar alleen drijft is ook een niet werkend schip.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 19:05 schreef kingtoppie het volgende:
Maar Gray, ''er gewoon mee leven'' en ''het laten zijn'' helpt niet echt.

Het is een stap die ik wel moet nemen, maar het is niet de oplossing, het schip zinkt alleen wat minder diep.

Ik wil wat levenslust hebben, een schip dat niet zinkt maar alleen drijft is ook een niet werkend schip.

Het werkt en helpt wel. Waarom? Omdat je op dat moment echt los laat.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 18:15 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Ja je wordt er knetter gek van, neemt niet weg dat er een soort van afweging gemaakt wordt tussen niets doen en de kwelling.

En toch stop je op een gegeven moment met in het bed liggen? Waarom dan? Ik deed dat namelijk echt gewoon niet. Ik bleef in bed liggen.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:17 schreef sitting_elfling het volgende:
Het werkt en helpt wel. Waarom? Omdat je op dat moment echt los laat.

Kan wel alles loslaten maar dan zit er nog geen levenslust in hoor?

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:17 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

En toch stop je op een gegeven moment met in het bed liggen? Waarom dan? Ik deed dat namelijk echt gewoon niet. Ik bleef in bed liggen.

Omdat het echt een enorme kwelling is om te blijven liggen, dan schop ik mezelf liever even achter de computer waar ik nog een beetje kan fokken ofzo.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:19 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Kan wel alles loslaten maar dan zit er nog geen levenslust in hoor?

Dat komt omdat je het nog niet los laat. Je houdt nog vrij vast aan specifiek gedrag. Levenslust komt pas als je echt alles los laat en dan zie je vanzelf andere dingen verschijnen. Vasthouden aan een bepaald ritme. Lang blijven liggen in bed, zelfde patronen blijven houden, naar een psycholoog gaan en die patronen beschrijven, dan weer naar werk of studie en weer terug naar bed. Dat is vasthouden, en met dat gedrag zul je hierin nog jaren vast blijven zitten.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:19 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Omdat het echt een enorme kwelling is om te blijven liggen, dan schop ik mezelf liever even achter de computer waar ik nog een beetje kan fokken ofzo.

Je zoekt dus wel degelijk afleiding op, emotionele afleiding. je laat het dus inderdaad niet los. Laat die kwelling eens doorgaan? Die kwelling is niet eens rationeel.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:21 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat komt omdat je het nog niet los laat. Je houdt nog vrij vast aan specifiek gedrag. Levenslust komt pas als je echt alles los laat en dan zie je vanzelf andere dingen verschijnen. Vasthouden aan een bepaald ritme. Lang blijven liggen in bed, zelfde patronen blijven houden, naar een psycholoog gaan en die patronen beschrijven, dan weer naar werk of studie en weer terug naar bed. Dat is vasthouden, en met dat gedrag zul je hierin nog jaren vast blijven zitten.

..
Ik zou mijn god niet weten waarom jij denkt dat ik enorm vasthou of wil houden aan een bepaald ritme.
Kan je zeggen dat ik het niet loslaat maar waarom zou jij dat denken dan? Ik kaart toch aan dat ik het er kan ''laten zijn'' maar dat het niet helpt.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:21 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Je zoekt dus wel degelijk afleiding op, emotionele afleiding. je laat het dus inderdaad niet los. Laat die kwelling eens doorgaan? Die kwelling is niet eens rationeel.

Ga jij eens even een hele dag in je bed liggen. Kijken hoe jij vergaart op den duur.
Tis rationeel genoeg dat je je leven niet wilt invullen door het niet in te vullen... Door niet te leven. Door alleen te liggen niks doen.

[ Bericht 5% gewijzigd door kingtoppie op 27-04-2013 20:49:50 ]

Ik ben de laatste tijd Gray's advies gaan volgen door alles te laten gaan. Hoe slecht ik me ook voel, ik laat het gaan, ik denk er verder niet bij na. Nu werkt dit om te voorkomen dat ik dieper in mijn depressie raak, maar ik ben wel erg suicidaal geworden. Ik lijk mijn gedachtes en dus mijn leven niet meer serieus te nemen en dan komt toch vaak de geachte op van 'ik kan het net zo goed doen, het maakt toch niks uit'. Hoe zorgen jullie ervoor dat je niet gaat van 'ik laat mijn gedachtes passeren' naar 'deze leegte maakt mijn leven zinloos'?

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:40 schreef Senor__Chang het volgende:
Ik ben de laatste tijd Gray's advies gaan volgen door alles te laten gaan. Hoe slecht ik me ook voel, ik laat het gaan, ik denk er verder niet bij na. Nu werkt dit om te voorkomen dat ik dieper in mijn depressie raak, maar ik ben wel erg suicidaal geworden. Ik lijk mijn gedachtes en dus mijn leven niet meer serieus te nemen en dan komt toch vaak de geachte op van 'ik kan het net zo goed doen, het maakt toch niks uit'. Hoe zorgen jullie ervoor dat je niet gaat van 'ik laat mijn gedachtes passeren' naar 'deze leegte maakt mijn leven zinloos'?

Je gedachten ratelen door maar je stompt je gevoel dus af nu eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:44 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Je gedachten ratelen door maar je stompt je gevoel dus af nu eigenlijk?

Ik heb ook minder van die negatieve gedachten en ben niet echt somber meer. Ik weet niet of het afstoten is of gewoon accepteren waardoor het minder zwaar weegt op mijn stemming.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:57 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ik heb ook minder van die negatieve gedachten en ben niet echt somber meer. Ik weet niet of het afstoten is of gewoon accepteren waardoor het minder zwaar weegt op mijn stemming.

Ik denk dat het wel redelijk richting ''accepteren'' gaat..

Maar dat maakt je nog geen open persoon... Als je - naar mijn gevoel - echt open wilt staan voor je gevoel, moet je ook een open persoon worden.

Maargoed... Het gaat wel aardig met je stemming alleen nu heb je dus nog gedachten die overblijven?

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:59 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Ik denk dat het wel redelijk richting ''accepteren'' gaat..

Maar dat maakt je nog geen open persoon... Als je - naar mijn gevoel - echt open wilt staan voor je gevoel, moet je ook een open persoon worden.

Maargoed... Het gaat wel aardig met je stemming alleen nu heb je dus nog gedachten die overblijven?

Ik ben de laatste tijd ook erg open, heel erg open. Het helpt echter weinig helaas.

Ja, het probleem is denk ik dat het aardig gaat met mijn stemming omdat ik mezelf en dus mijn leven niet serieus neem. Als ik echter probeer om wat verder te denken (studie, relaties etc.) voel ik dat een zware depressie om de hoek ligt. Daar heb ik dus moeite mee.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 21:03 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ik ben de laatste tijd ook erg open, heel erg open. Het helpt echter weinig helaas.

Ja, het probleem is denk ik dat het aardig gaat met mijn stemming omdat ik mezelf en dus mijn leven niet serieus neem. Als ik echter probeer om wat verder te denken (studie, relaties etc.) voel ik dat een zware depressie om de hoek ligt. Daar heb ik dus moeite mee.

Lijkt er dus op dat je niet blij bent met hoe je leven eruitziet?
En je verzinkt daar een beetje in omdat je je machteloos voelt allicht mbt studie en relaties etc?

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 21:05 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Lijkt er dus op dat je niet blij bent met hoe je leven eruitziet?
En je verzinkt daar een beetje in omdat je je machteloos voelt allicht mbt studie en relaties etc?

Mwa, machteloos. Het probleem is dat ik het niet echt weet. Ik wil studeren, maar ook weer niet. Ik wil graag veranderen, maar ook weer niet. De meeste mensen met problemen willen beter worden, maar ik twijfel daar zeer sterk aan. En misschien zegt die twijfel genoeg? Ik weet het niet.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 21:13 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Mwa, machteloos. Het probleem is dat ik het niet echt weet. Ik wil studeren, maar ook weer niet. Ik wil graag veranderen, maar ook weer niet. De meeste mensen met problemen willen beter worden, maar ik twijfel daar zeer sterk aan. En misschien zegt die twijfel genoeg? Ik weet het niet.

Ik ga even met je graven hoor, ik vind dat altijd wel fijn in ieder geval als mensen dat bij mij doen.
Beetje mezelf beter leren begrijpen oid, of ik er iets mee doe is dan nog het 2e maar dat maakt niet uit, bewustwording is belangrijk.

Waarom zou je niet willen studeren?
Waarom zou je niet willen veranderen?
Kost het teveel energie oid?

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 21:13 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Mwa, machteloos. Het probleem is dat ik het niet echt weet. Ik wil studeren, maar ook weer niet. Ik wil graag veranderen, maar ook weer niet. De meeste mensen met problemen willen beter worden, maar ik twijfel daar zeer sterk aan. En misschien zegt die twijfel genoeg? Ik weet het niet.

Zwelgen in medelijden is soms ook vrij 'lekker'. Het is veel gemakkelijker om te zwelgen in je eigen medelijden en hier en daar wat te zeiken en pissen tegen de maatschappij ter vergelijking om ook echt wat aan je leven te doen

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 20:40 schreef Senor__Chang het volgende:
Ik ben de laatste tijd Gray's advies gaan volgen door alles te laten gaan. Hoe slecht ik me ook voel, ik laat het gaan, ik denk er verder niet bij na. Nu werkt dit om te voorkomen dat ik dieper in mijn depressie raak, maar ik ben wel erg suicidaal geworden. Ik lijk mijn gedachtes en dus mijn leven niet meer serieus te nemen en dan komt toch vaak de geachte op van 'ik kan het net zo goed doen, het maakt toch niks uit'. Hoe zorgen jullie ervoor dat je niet gaat van 'ik laat mijn gedachtes passeren' naar 'deze leegte maakt mijn leven zinloos'?

Toen ik die gevoelens had keek ik vaak dat filmpje wat grey poste.


Waarop je je weer beseft dat die gevoelens die je nu hebt. Dus heel normaal zijn. Iedereen heeft een methode om zijn leven weer te veranderen. Ik merk dat dat bij mij met name shock value is. Stel ik zou nu 24 zijn, en in Noord-Groningen wonen met een kut studie, 2 jaar vertraging, een scriptie die af moet en een kut baan. Dan weet ik dat 'blijven' zitten. Geen zin heeft. Kan ik wel naar een psycholoog, dat heeft allemaal geen zin. Ik heb geleerd van mijn huisarts dat ik er gewoon keihard tegen in moest gaan. Heb je hartkloppingen? Voel je je angstig? Ga hardlopen. Meer last? Blijf hardlopen. Het zit allemaal tussen de oren.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 21:27 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Zwelgen in medelijden is soms ook vrij 'lekker'. Het is veel gemakkelijker om te zwelgen in je eigen medelijden en hier en daar wat te zeiken en pissen tegen de maatschappij ter vergelijking om ook echt wat aan je leven te doen

Mwah jah... Ergens wel...
Maar je kunt er ook echt tegenop zien.. Het gewoon klote vinden dat de maatschappij zo in elkaar zit zoals het in elkaar zit...

Maar eigenlijk moet je je gedachten op positieve dingen zetten... Dingen die je wel tof vindt..
En dat is anders denken en vergt oefening.. En is soms helemaal niet zo makkelijk...

Maargoed... Wel iets om over na te denken.