Vandaag is de dag dat ik de wanhoop nabij ben. Daarom vraag ik jullie om steun, advies en hulp op basis van het volgende verhaal. Lees het alsjeblieft.
Ik heb geen ouders, geen familie, geen vrienden en nooit een vriendin gehad.
Ik heb namelijk, op basis van langdurige ruzie, het contact met mijn ouders verbroken en zij hebben de banden met onze familieleden doorgesneden, lang voor mijn geboorte. Zodoende heb ik geen relatie met familie ontwikkeld. Vrouwen hebben bijna nooit interesse getoond, mijn initiatief wijzen zij af en ik ben gesloten voor de zeldzame avances die zij wel maken. Mijn vrienden heb ik verloren en ik kan geen nieuwe vrienden maken, omdat ik op een eiland leef.
Ik leef op een eiland.
Ik ben op de basisschool, de middelbare school en de universiteit geterroriseerd. Desondanks maak ik wel kennissen en toch ben ik eenzaam, want wij begrijpen elkaar niet en zo kom ik nooit verder dan het stadium van small talk.
Bijvoorbeeld
Ik word voorzitter van een commissie, leer nieuwe mensen kennen en ga met deze mensen uit. Zij drinken alcohol; ik drink water en dat leidt er toe dat ik uit de toon val. Ik leg uit dat ik een chronische ziekte heb en zes dagen in de week vroeg in de ochtend de sportschool bezoek. Zij zeggen dat ze begrijpen dat ik geen alcohol drink, maar de flauwe humor blijft niet uit.
Ik ben ziek
Eind 2010 werd ik plotseling ziek. Hoofdpijn, Buikpijn, diarree, misselijk, braken, duizelig, zwak, kortademig, uitgedroogd. Diagnose 1: ziekte van Crohn en ik word zwakker met de dag. Diagnose 2: te weinig testosteron. Behandeling is traag.
Ik faal
Voorbeeld 1
Ik faal om mijn vetpercentage te verlagen en mijn spiermassa te vergroten. In mijn kindertijd kreeg ik gezond te eten van mijn ouders en als ik niet op school zat was ik buiten aan het spelen. Toch heb ik altijd een hoog vetpercentage en weinig spiermassa gehad. In mijn puberteit begon ik met gewichten trainen. Ik heb geleerd over training, voeding en herstel door het bezoeken van aan bodybuilding gerelateerde webpagina's, het lezen van boeken, het leren van wetenschappelijke publicaties en het spreken van diëtist en bewegingswetenschappers. Op basis van wat ik leerde stelde ik regels voor mijzelf op waar ik niet van afweek: ik at geen brood, maar volkorenbrood, ik dronk geen melk, maar magere melk, ik sloeg geen training over, ik sliep 8 uur per dag enzovoorts. Dat had een 142,5 Kg Squat, een 92.5 Kg Bench Press en een 140 Kg Deadlift als gevolg. Toch was dat niet te zien: mijn spiermassa was nauwelijks toegenomen en mijn vetpercentage was nauwelijks gedaald. De ziekte van Crohn heeft mijn kracht weggenomen en het is vooralsnog niet gelukt mijn kracht terug te winnen. Nog altijd ben ik het schoolvoorbeeld van een ectomorf met zo veel vet en zo weinig spieren dat ik onder doe voor mensen met een ongezonde levensstijl.
Het maakt mij verschrikkelijk woedend en verdrietig. Al mijn inzet, al mijn uren besteed aan training, voeding, herstel en studie van deze factoren...tevergeefs...waarom...
Voorbeeld 2
Ik faal om carrière te maken. Toch begon ik zo goed. Ik verveelde mij op de basisschool en na een slechte start op de middelbare school kreeg ik hoge cijfers voor exacte vakken. Ik verdiende een vwo-diploma met Natuur & Gezondheid en Natuur & Techniek, maar...ik koos Communicatie- en informatiewetenschappen, want ik was bang. Bang dat ik geen communicatieve vaardigheden zou ontwikkelen, bang dat ik alleen zou blijven als de nerd in een laboratorium of een afgelegen kantoorkamer, bang om te erkennen wie ik ben en nu...heb ik zo veel spijt en verdriet.
De gevolgen van mijn verkeerde keuze zijn niet te overzien en scheppen een voor mij afschuwelijke toekomst, want nu kom ik met mijn BA Communicatie- en informatiewetenschappen moeilijk aan het werk, laat staan werk op universitair niveau, of werk dat mij interesseert en klikt met mijn competenties. Noch krijg ik werk met prestige, doorgroeimogelijkheden en een goed salaris bij een gerenommeerde organisatie.
Ik ben introvert en ik ben analytisch. Ik moet ingewikkelde problemen oplossen, strategieën bedenken en beleid ontwikkelen, gigantische hoeveelheden informatie inzamelen en analyseren en dat allemaal zelfstandig, in alle rust, niet in teamverband.
Mijn enige uitvlucht is nog de MA in bestuurs- en organisatiewetenschap, omdat ik met deze expertise misschien nog beleidsmedewerker of adviseur kan worden, maar liever nog zou ik een technische studie willen doen, zoals werktuigbouwkunde of een dubbele major in wiskunde en informatica. Zo zou ik bijvoorbeeld een analist kunnen worden bij een inlichtingendienst of een strategische organisatie in de wereld van internationale conflicten. Risico's analyseren en beleid adviseren en wie weet kom ik dan zo nog aan een topfunctie in internationale overheidsaangelegenheden, zoals een doplomaat bij Buitenlandse Zaken. Of een toponderzoeker op een R&D afdeling, in ieder geval iets waar ik zelfstandig kan zijn en mijn analytisch vermogen kan ontwikkelen, waar ik prestige kan verdienen en een salaris van 124k door 60 uur in de week keihard te werken...was dat nou maar mogelijk...had ik nou de gewoon de goede keuze gemaakt...en wie laat nou ook een 18 jarig kind kiezen wat hij met zijn toekomst wil...godverdomme, ik ben nu 23 en nu...nu is het voorbij, ik heb verloren in het leven...
Dat zit er voorlopig niet in. Ik word niet per september toegelaten tot de master omdat ik te laat was met inschrijven door de ziete van Crohn. De bureaucraten willen geen uitzondering maken, dus moet ik nog een heel jaar in supermarkten, call centers en postkamers werken omdat je met een bachelor Communicatie- en informatiewetenschappen geen werk krijgt, zelfs al heb je ervaring opgedaan in commissies en relevante bijbanen. Een nieuwe bacheloropleiding beginnen kost zesduizend euro en dat geld heb ik niet. Nog erger: ik leef nu van 500 euro per maand en als ik niet snel meer kan werken, zal ik op straat staan.
Game Over
Ik heb mijn leven geruïneerd. Ik zal eerst nog jaren op een houtje moeten bijten en tegen mijn zin in verschrikkelijk werk moeten verrichten en dan pas op mijn dertigste ofzo met het werk beginnen wat mij echt ligt. Dan pas start mijn loopbaan echt...zo bereik ik nooit mijn dromen, want tegen de tijd dat ik me dan in dat veld heb ontwikkeld kan ik zowat weer met pensioen. Niet te vergeten al die jaren emotionele ellende van werk doen dat je niet leuk vind...
Ik doe mijn best, maar ik faal zo hard. Ik doe mijn best om uit te gaan en vrienden te maken en een leuk meisje te ontmoeten maar ik vind geen aansluiting, geen begrip, geen wederzijdse interesse. Dat zou mij allemaal niet eens kunnen schelen als ik van mijn werk zou kunnen houden. Ik werk graag, ik werk hard, maar wel aan hetgeen wat mij ligt en laat dat er nou de komende jaren niet inzitten. Ik kan het gewoon niet hebben, zo uitzichtloos. Ik vermaak me prima in alleen in de vroege morgen in de sportschool, ik vermaak me prima alleen in de bioscoop, ik vermaak me uitstekend met een avond internet. Fuck iedereen. Maar geef me dan wel mijn gezondheid, mijn carrière en mijn gezondheid. Geef me de gelegenheid mijn ambities waar te maken, maar zelfs dat is mij niet gegunt. Ik ben niet gelovig, maar ik heb sterk het vermoeden dat er iets of iemand, ergens is die een hekel aan mijn heeft, dat ik geboren ben om te verliezen.
Ik begon dit verhaal gestructureerd en rationeel, maar nu loopt het uit de hand tot een emotioneel zinloos relaas in de vorm van een chinese muur van tekst die niet relaxt te lezen is, dus zet ik er maar een punt achter. Wat absoluut nog wel opgemerkt moet worden is dat ik naar een psycholoog ben geweest, maar daar heb ik niks aan gehad. Ik vraag me af of er nog meer mensen hier zijn die zoveel ellende meegemaakt hebben en nog steeds zoveel ellende ervaren. Die letterlijk geen sociale contacten hebben, problemen hebben met hun gezondheid, problemen hebben met geld en dan ook nog verkeerd hun toekomst gepland hebben, want hoe ga je in godsnaam om met zo iets? Van mij hoef ik morgen niet wakker te worden, of blijf ik in me bed liggen en kijk ik films tot ik sterf van de honger en als dat faalt, dat ik onderweg naar de supermarkt slachtoffer wordt van een dronken automobilist. Dat hoop ik iedere dag en howel mijn dagen toch veel positiever en productiever verlopen...blijft mijn toekomstbeeld afschuwelijk.
[ Bericht 95% gewijzigd door Snakey op 16-06-2011 00:46:41 ]
Ga bij een vereniging om te sporten en maak zo vrienden?
60 uur in de week werken..week in week uit is geen pretje ook niet als je zoveel gaat verdienen.
Je hebt niet eens tijd om het op te maken.
23 is niet te oud om weer te gaan studeren.
Weet niet of je een studieschuld hebt? Anders een jaartje werken, geld sparen en een nieuwe studie doen met werk ernaast. Hoef je jezlef niet te vervelen iig.
Je moet wel de motivatie hebben om weer 4 jaar aan de bak te gaan.
Dit jaar kan je gebruiken om te werken en verder te doen waar je zin in hebt!
Probeer eens te solliciteren bij de NS. Ja klinkt raar maar ze hebben daar een ontzettend goede talent clinic. Voor jonger hoog opgeleiden. Je kan daar een geloof ik max 2 of 3 jaar op verschillende afdelingen werken en zo uitvinden wat het beste bij je past.
Tja weet niet of je er wat aan hebt maar dacht zeg het maar even.
Verder succes. En kerel je hebt meer dan een leven voor je.
Ik vind dat je het goed gedaan hebt met alle sorres die je mee hebt gemaakt.
Verder heb jij de ambitie om voor de volle 200% te gaan voor een studie die jij wel wilt, en zul je als je die ambitie omzet in daden voor je 28e klaar zijn. En zul je dan hopelijk de rest van je leven genoegdoening krijgen van het uitmuntende werk wat je zal leveren. En wat is 4 jaar op een mensenleven? Je weet dat je laatste studie zo is omgevlogen, waarom zou je dat niet willen herhalen als dat zou beteken dat je dan voortaan iets kan doen wat je daadwerkelijk leuk vind??
Ik zie geen reden waarom je er niet voor zou moeten gaan.
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.quote:Op woensdag 15 juni 2011 23:49 schreef maickeltje het volgende:
Misschien moet je geen te hoog gegrepen doelen stellen?
Ga bij een vereniging om te sporten en maak zo vrienden?
60 uur in de week werken..week in week uit is geen pretje ook niet als je zoveel gaat verdienen.
Je hebt niet eens tijd om het op te maken.
Even in het algemeen.
Ik had al geschreven dat ik geen zelfmoord wilde plegen, maar er niks mis mee om je gebrek aan inlevingsvermogen te tonen op een internetforum, zo lekker knus achter je computerscherm waar de TS je toch lekker niks kan maken. Je moet immers ook je frustratie kwijt over je alledaagse problemen, net als ik, alleen doe je het op de voor Fok popi-jopi manier en niet gewoon via een topic zoals ik. Helaas te doorzichtig, arme jongen.
Als je niemand wil ontmoeten zul je nooit iemand ontmoeten. Stop met zelfmedelijden hebben en zoek eerst professionele hulp over hoe je met je ziekte om moet gaan. Stap voor stap kom je verder. Zonder initiatief geen resultaat. Je kunt er óf nu mee blijven zitten óf werken aan jezelf voor betere tijden.quote:Op donderdag 16 juni 2011 00:01 schreef INTJ het volgende:
[..]
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.
Even in het algemeen.
Ik had al geschreven dat ik geen zelfmoord wilde plegen, maar er niks mis mee om je gebrek aan inlevingsvermogen te tonen op een internetforum, zo lekker knus achter je computerscherm waar de TS je toch lekker niks kan maken. Je moet immers ook je frustratie kwijt over je alledaagse problemen, net als ik, alleen doe je het op de voor Fok popi-jopi manier en niet gewoon via een topic zoals ik. Helaas te doorzichtig, arme jongen.
Zou ik graag willen, maar kan ik niet betalen. Ik kan nu amper de huur van mijn kamer betalen, laat staan dat ik 2 kamerhuren betaal. Er is niemand die mij financieel kan steunen, studiefinanciering krijg ik niet meer en hooguit nog 2 jaar een magere lening van een paar honderd euro.quote:
In het buitenland studeren misschien een optie ?
Ga eens vrijwilligers werk doen lekker met mensen bezig.quote:
[..]
Zou ik graag willen, maar kan ik niet betalen. Ik kan nu amper de huur van mijn kamer betalen, laat staan dat ik 2 kamerhuren betaal. Er is niemand die mij financieel kan steunen, studiefinanciering krijg ik niet meer en hooguit nog 2 jaar een magere lening van een paar honderd euro.
Dat ben ik zeker aan het doen. Ik zit nu in 2 commissies zodat ik meteen aan mijn CV werk.Gelukkig word ik er niet van, omdat de werkzaamheden mij niet uitdagen en ik voortdurend met mijn hoofd in de toekomst zit en denk: wanneer begint mijn leven nu echt? En ik heb niet veel met de andere leden...quote:
[..]
Ga eens vrijwilligers werk doen lekker met mensen bezig.
Ik bedoel echt iets met mensen scouting of een jeugdgroep of zo geht bejaardjes ken ook. Niksquote:
[..]
Dat ben ik zeker aan het doen. Ik zit nu in 2 commissies zodat ik meteen aan mijn CV werk.Gelukkig word ik er niet van, omdat de werkzaamheden mij niet uitdagen en ik voortdurend met mijn hoofd in de toekomst zit en denk: wanneer begint mijn leven nu echt? En ik heb niet veel met de andere leden...
uitdagend maar gewoon relaxt met andere mensen omgaan.
Je moet het allemaal maar in je eentje rooien. Vandaar dat ik verbaasd was dat TS WO deed ondanks dat all odds against him waren zegmaar.
Je moet gaan kijken wat jij wilt en wat je gelukkig maakt. En met kleine stappen en hulp (waarbij je openstaat voor nieuwe manieren van anderen dus niet koppig zijn) moet je daarnaar toe gaan werken.
Sterkte ermee TS
Je kan trouwens toch ook in februari met je master beginnen?
Probeer het eens. Ti's niet voor niks dat zoveel mensen het doen. Het is een onderdeel van het uitgaansleven.Mijn advies zou zijn: gooi het om, ga geld lenen bij DUO en ga een opleiding doen die wel bij je past (wiskunde/informatica/natuurkunde), daar lopen veel meer mensen als jij rond, voel je je wellicht meer thuis en vind je ook een baan waar allemaal mensen met dezelfde eigenschappen als jij werken (introverter, geen feestbeest, enz.). Daar voel je je veel meer thuis en ben je veel gelukkiger.
Ik studeer zelf Natuurkunde aan de TU/e, ben precies het tegenovergestelde van jou, maar ik ben me er wel bewust van dat hier tientallen mensen rondlopen die precies zo in het leven staan als jij! Een nieuwe studie beginnen betekent inderdaad dat je je bij DUO flink in de schulden gaat steken, maar dat is wel een lening die redelijk flexibel afgelost kan worden (afhankelijk van je salaris). Als je er dan nog een baantje bij zoekt voor 10 uur in de week kom je al een heel eind. Je bent 23, dat is echt nog niet te laat om opnieuw te beginnen! Sterkte!
Het enige dat je niet gemeen hebt met andere mensen is dat je een verwrongen wereldbeeld hebt. Dwz, jij denkt dat gras grijs is terwijl de rest van de wereld zegt dat het groen is. Er zijn zat mensen die na het sporten gewoon een gezellige discussie over de politiek hebben of andere zaken die jou wel interesseren, hoorquote:
[..]
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.
. En who cares dat zij bier drinken en jij water? Ja je staat er mee voor lul maar ivm je ziekte en de bijbehorende medicijnen is het wel te begrijpen dat je niet drinkt.Wel erg jammer dat je geen familie hebt. Dan heb je niets om op terug te vallen. Waarover ging de ruzie die jullie hadden?
quote:
En who cares dat zij bier drinken en jij water? Ja je staat er mee voor lul
!!Precies dat gezicht trekt de bardame als ik een keer een spa blauw bestel. Dan moet ik altijd zeggen dat het voor iemand anders is om het nog goed te lullen.quote:
[ Bericht 43% gewijzigd door Re op 16-06-2011 09:44:08 ]
Dan kom jij in hele trieste uitgaansgelegenheden.quote:
[..]
Precies dat gezicht trekt de bardame als ik een keer een spa blauw bestel. Dan moet ik altijd zeggen dat het voor iemand anders is om het nog goed te lullen.
Ik weet niet of dat je het weet, maar in het uitgaansleven betekent een spa blauw bestellen doorgaans dat je aan de pillen bent.quote:
[..]
Dan kom jij in hele trieste uitgaansgelegenheden.
Kan zo zijn, maar daar zou ik echt niks om geven, ik drink b.v geen alcohol dus voor mij zou het of cola zijn of een spa blauw.quote:
[..]
Ik weet niet of dat je het weet, maar in het uitgaansleven betekent een spa blauw bestellen doorgaans dat je aan de pillen bent.
Dat druggies daar iets anders van hebben gemaakt, tjah.
Lekker belangrijk.quote:
[..]
Ik weet niet of dat je het weet, maar in het uitgaansleven betekent een spa blauw bestellen doorgaans dat je aan de pillen bent.
Feit blijft dat je voor lul staatquote:
[..]
Kan zo zijn, maar daar zou ik echt niks om geven, ik drink b.v geen alcohol dus voor mij zou het of cola zijn of een spa blauw.
Dat druggies daar iets anders van hebben gemaakt, tjah.
. Maargoed dat sta ik ook als ik met m'n dronken kop de gekste dignen doe.Verder GL TS
2. trek je niet zo veel aan van wat anderen denken. De tijd komt nog wel dat ook de anderen vroeg meoten opstaan, werken, geen kater kunnen veroorloven etc.
3. onderneem actie. doe iets. ga iets doen wat je leuk lijkt, niet iets waarvan je denkt dat het goed is voor je sociale leven of carriere. ga dus doen wat je leuk vindt.
4. een chronische ziekte is kut, maar er is wei nig aan te doen, neem dat andere mensen niet kwalijk.
Als je verwekt wordt werkt het net hetzelfde als het rollen van een character in een RPG. Je kunt maar een beperkt aantal punten spenderen aan stats. Stop je al je punten in INT dan kun je weinig punten in CHA stoppen. Zo werkt dat.quote:
Wat mij vaak opvalt is dat mensen met een universitaire opleiding vaak sociale stoornissen hebben, zie ook dit voorbeeld. Ook merk ik dit in mijn directe omgeving, hoe komt dat?
True that alhoewel ik geen RPG games speelquote:
[..]
Als je verwekt wordt werkt het net hetzelfde als het rollen van een character in een RPG. Je kunt maar een beperkt aantal punten spenderen aan stats. Stop je al je punten in INT dan kun je weinig punten in CHA stoppen. Zo werkt dat.
Je staat alleen voor lul als je dat denkt.quote:
[..]
Feit blijft dat je voor lul staat
Kan dit uberhaupt wel, heb je geen BDD?quote:
Dat had een 142,5 Kg Squat, een 92.5 Kg Bench Press en een 140 Kg Deadlift als gevolg. Toch was dat niet te zien: mijn spiermassa was nauwelijks toegenomen en mijn vetpercentage was nauwelijks gedaald.
Het leven is als Fallout 3 dus.quote:
[..]
Als je verwekt wordt werkt het net hetzelfde als het rollen van een character in een RPG. Je kunt maar een beperkt aantal punten spenderen aan stats. Stop je al je punten in INT dan kun je weinig punten in CHA stoppen. Zo werkt dat.
Dat zit geheel tussen jouw oren. En dan nog, lekker boeiend wat men ervan denkt.quote:
Feit blijft dat je voor lul staat
ja dit is mogelijk. TS heeft ook te weinig testosteron zegt ie, dus dat kan het ook nog verklaren.quote:
[..]
Kan dit uberhaupt wel, heb je geen BDD?
Bullshit, sociale dingen kun je leren. Of er zijn mensen die gewoon wat meer punten te verdelen hebben, dat kan ook...quote:
[..]
Als je verwekt wordt werkt het net hetzelfde als het rollen van een character in een RPG. Je kunt maar een beperkt aantal punten spenderen aan stats. Stop je al je punten in INT dan kun je weinig punten in CHA stoppen. Zo werkt dat.
Maar onzin dat iedereen gelijk begint. Ik ken mensen die intellectueel, sociaal en fysiek veeel mee hebben, veel meer dan gemiddeld op alle vlakken.
Als je dat toevallig niet allemaal hebt is dat geen reden tot zelfmedelijden. Wat boeit het dat je niet enorm gespierd bent, je een geweldige carriere hebt etc. Juist zelfmedelijden en het werken aan dit soort doelen zonder plezier in je leven te hebben leidt tot onbegrip van anderen en ongelukkig worden van jezelf.
Mensen, geniet van het elven. Als de zon schijnt is dat toch mooi? als het onweert kun je dat toch machtig vinden? En vroeg opstaan is soms mooi, uitslapen relaxed, het glas is halfvol. Je kunt alles negatief zien, maar stiekum leven we óp één van de beste plaatsen ter wereld als het op randvoorwaarden aankomt.
Ik moest bij het lezen van het verhaal van TS iig denken aan Dan the Downer (van cyanide and happiness)quote:
Niet om lullig te doen maar je schuift jezelf in een ontzettende slachtoffer rol. Als je dat niet verandert dan zal het altijd zo blijven. Realiseer je dat je kunt doen en laten wat je wil, ook al zit je nog in zo'n diepe put.
Who cares of je dan nog een bachelor moet beginnen. Wat maakt het uit dat Rutte je in de schulden werkt. Ja het wordt moeilijk te halen met alles waarmee je dealt. Maar kijk vooruit, niet achterom. Schijt aan alles behalve je toekomst.
Naar hoeveel psychologen/therapeuten ben je geweest? Soms is het zoeken naar de juiste persoon om te krijgen wat je nodig hebt. In therapie zou je o.a. je negatieve denkpatroon kunnen aanpakken, maar ook praktische sociale oefeningen zoals rollenspellen. Verkennen waarom je uberhaupt bent gaan denken en voelen zoals je nu doet lijkt me een goed idee.quote:
Wat absoluut nog wel opgemerkt moet worden is dat ik naar een psycholoog ben geweest, maar daar heb ik niks aan gehad. Ik vraag me af of er nog meer mensen hier zijn die zoveel ellende meegemaakt hebben en nog steeds zoveel ellende ervaren. Die letterlijk geen sociale contacten hebben, problemen hebben met hun gezondheid, problemen hebben met geld en dan ook nog verkeerd hun toekomst gepland hebben, want hoe ga je in godsnaam om met zo iets? Van mij hoef ik morgen niet wakker te worden, of blijf ik in me bed liggen en kijk ik films tot ik sterf van de honger en als dat faalt, dat ik onderweg naar de supermarkt slachtoffer wordt van een dronken automobilist. Dat hoop ik iedere dag en howel mijn dagen toch veel positiever en productiever verlopen...blijft mijn toekomstbeeld afschuwelijk.
En op het moment is werk overal slecht te vinden. En als je om salaris geeft dan zou ik absoluut geen technische studie kiezen.
Je hebt niet gefaald, je hebt het even moeilijk. Kom op, ga weer wat vrienden maak, zet je schouders er even onder en zoek wellicht naar een traineeship.
Misverstand 1: ik ben niet psychologisch ziek
Uit onderzoek blijkt namelijk dat ik niet depressief ben, niet autistisch ben, geen BDD heb noch te lijden heb onder een andere psychologische ziekte.
Misverstand 2: ik ben er niet zo een
Dat ik introvert ben is wat anders dan 'zo'n type' zijn als in sommige reacties gesuggereerd wordt. Ik stap makkelijk op mensen af en raak makkelijk met ze aan de praat. Ik heb geen probleem met het geven van een toespraak, een presentatie, of voorlichting. Maar: ik luister meer dan dat ik zelf praat, na lange tijd socializen heb ik weer even tijd voor mezelf nodig en terwijl andere mensen zich uiten op basis van dingen in de omgeving (''Hey dit klinkt als pornomuziek'') uit ik mij op basis van wat in mijn hoofd afspeelt (''Hey heb je je weleens afgevraagd hoe het komt dat je weleens 2 keer op je horloge kijkt zonder te weten hoe laat het is?''. Bovendien ben ik minder ''uitbundig'', als bijvoorbeeld iemand zou aankondigen dat we allemaal een gratis reis krijgen naar een tropisch eiland zou iedereen gaan schreeuwen en juigen en lachen en dansen en springen...bij mij verschijnt er dan slechts een glimlach op me gezicht en ga over tot de orde van de dag.
Introvert zijn is dus iets anders dan een verlegen nerd zijn die zich verschuilt in de duistere hoeken van kelders achter een pc en alleen maar kan praten over zijn level 54 FF Character met een nieuwe Limit Break.
Misverstand 3: ik houd wel degelijk van alcohol en feesten
In het bijzonder hardcorefeesten. Maar ik ga inmiddels al jaren op tijd naar bed zonder een druppel te drinken omdat ik zo strikt gedisciplineerd ben om mijn lichaam te veranderen en de ziekte onder controle houden. Bovendien heb ik moeite met maat houden als ik eenmaal begin met deze slechte gewoontes en heb ik het vaak ook nog eens veel te druk. En wie gaat er nou naar een hardcorefeest? Nee liever staan ze schouder aan schouder in een hok van 10 vierkante meter mee te schreeuwen op de nieuwste hits van Marco Borsato, terwijl ze een grote bek hebben dat ze dat ene wijf wel willen neuken terwijl ze niet eens naar haar durven te kijken. Wat een onzin zeg. En dan kun je misschien zeggen dat ik niet de juiste mensen tegen ben gekomen, maar die schijn ik dan dus al 23 jaar niet tegen te komen, ook al ben ik hard aan het werk om nieuwe mensen te leren kennen.
Misverstand 4: ik verdrink niet in mijn medelijden
Ja, ik heb zelfmedelijden en daar is niks mis mee, want ten eerste ben ik niet van steen en mag de dagelijkse ellende die ik ervaar mij best weleens te veel worden. Zo ben ik iedere dag verschrikkelijk moe en zwak en toch bijt ik iedere dag door om te gaan sporten, om te gaan werken en om nog nevenactiviteiten te verrichten zoals commissies. Dat is wel iedere dag een keihard gevecht. Je moet je eens voorstellen hoe het is om net een kwartier op je benen te staan en al het gevoel hebben dat je er doorheen gaat zakken en dan moet je nog 8 uur zo blijven staan. Ondertussen ga je gewoon door ook al voel je je zo brak alsof je keihard gezopen hebt, want je moet niet zeuren en er moet geld verdiend worden...en natuurlijk wordt me dat weleens te veel, dat mag best, ik ben geen focking robot.
Ten tweede: niemand die het in mijn omgeving merkt. Niemand die doorheeft dat ik me zo lang rot voel en zo lang ziek ben. Heb het laatst eindelijk verteld tegen iemand die ik nota bene al 3 jaar ken en ze heeft het nooit door gehad, nooit achter mij gezocht. Ik kan dus bijzonder goed toneel spelen en bijzonder blij, positief extravert doen terwijl ik het tegennovergestelde ben. Houd deze walgelijke vooroordelen dus alsjeblieft voor je.
Ten derde: ik onderneem al steeds actie om dingen te veranderen, ik ga uit, ik stap op vrouwen af, ik praat met dieetgoeroes en bewegingswetenschappers, ik praat met studie-adviseurs, ik volg de adviezen op maar waar het om gaat en ik zal het nog eens benadrukken: ondanks dat alles kom ik gewoon niet vooruit en dat is het geen wat mij het meest frustreert. Niet eens het falen om niet de hoge lat te bereiken, maar falen om er geen stap dichterbij te zetten.
Oja, en die havenarbeider zonder WO-diploma moet ook niet zeuren, want kinderen in Africa werken harder voor minder geld. Zo lust ik er nog een paar, houd op met dat soort onzinnige vergelijkingen.
P.S. Ik zou willen dat ik zulk werk kon doen als de havenarbeider. Lekker in verweggistan in de mijnen werken, op een olieplatform of in een tunnel. Keihard werken, eten, trainen, slapen. Een heel mooi simpel leven, kan ik mij helemaal uitleven in mijn werk en nog vet betaald krijgen ook. Dan zou ik in no-time mijn studie gespaard hebben Alleen daar moet je wel een hele goede MBO-studie in de , jawel, techniek voor hebben. En spieren, want als je als kleine sateprikker komt solliciteren bij zo'n mannenberoep word je niet serieus genomen.
Weet je dat zeker? Als ik kijk naar de best betaalde studies zie ik daar dingen als werktuigbouwkunde en econometrie staan. Dan heb je nog al die topics op dit forum waarin beta-opleidingen geprezen worden voor hun kansen op banen bij grote banken en adviesbureaus en als je googlet op de best betaalde beroepen in America, dan staan de ingenieurs op een van de hoogste plaatsen met salarissen rond de 100.000 dollar...Sowieso zou de beta-kant denk ik ook een hele mooie aanvulling zijn op een bestuurskundige master, omdat bijvoorbeeld voor functies als inlichtingen-analist zowel beleidsvaardigheden als wiskundige vaardigheden worden vereist.quote:
TS je hebt motivatie om te veranderen, dat is het allebelangrijkste.
En op het moment is werk overal slecht te vinden. En als je om salaris geeft dan zou ik absoluut geen technische studie kiezen.
Je hebt niet gefaald, je hebt het even moeilijk. Kom op, ga weer wat vrienden maak, zet je schouders er even onder en zoek wellicht naar een traineeship.
[ Bericht 2% gewijzigd door INTJ op 16-06-2011 13:13:26 ]
http://www.intermediair.n(...)-dan-de-tuinman.html
http://www.intermediair.n(...)kies-niet-exact.html
Laat je maar eens testen op een narcistische persoonlijkheidsstoornisquote:
Bedankt voor de reacties, maar er zijn een aantal misverstanden.
Misverstand 1: ik ben niet psychologisch ziek
Uit onderzoek blijkt namelijk dat ik niet depressief ben, niet autistisch ben, geen BDD heb noch te lijden heb onder een andere psychologische ziekte.
.Ja euh ieder zijn ding toch?!quote:Misverstand 2: ik ben er niet zo een
Dat ik introvert ben is wat anders dan 'zo'n type' zijn als in sommige reacties gesuggereerd wordt. Ik stap makkelijk op mensen af en raak makkelijk met ze aan de praat. Ik heb geen probleem met het geven van een toespraak, een presentatie, of voorlichting. Maar: ik luister meer dan dat ik zelf praat, na lange tijd socializen heb ik weer even tijd voor mezelf nodig en terwijl andere mensen zich uiten op basis van dingen in de omgeving (''Hey dit klinkt als pornomuziek'') uit ik mij op basis van wat in mijn hoofd afspeelt (''Hey heb je je weleens afgevraagd hoe het komt dat je weleens 2 keer op je horloge kijkt zonder te weten hoe laat het is?''. Bovendien ben ik minder ''uitbundig'', als bijvoorbeeld iemand zou aankondigen dat we allemaal een gratis reis krijgen naar een tropisch eiland zou iedereen gaan schreeuwen en juigen en lachen en dansen en springen...bij mij verschijnt er dan slechts een glimlach op me gezicht en ga over tot de orde van de dag.
Introvert zijn is dus iets anders dan een verlegen nerd zijn die zich verschuilt in de duistere hoeken van kelders achter een pc en alleen maar kan praten over zijn level 54 FF Character met een nieuwe Limit Break.
Je denkt te negatief over anderen en redeneert teveel vanuit je eigen denkraam. Jij bent een persoon dat nooit veel liefde heeft gekregen in zijn leven. Als iemand dus over liefde praat dan begrijp je niet wat ze bedoelen. Als iemand blij is met iets dan begrijp je niet waarom, want zelf ben je niet blij. Leer te redeneren vanuit hoe anderen denken. Analyseer waarom mensen marco borsato leuk vinden.quote:Misverstand 3: ik houd wel degelijk van alcohol en feesten
In het bijzonder hardcorefeesten. Maar ik ga inmiddels al jaren op tijd naar bed zonder een druppel te drinken omdat ik zo strikt gedisciplineerd ben om mijn lichaam te veranderen en de ziekte onder controle houden. Bovendien heb ik moeite met maat houden als ik eenmaal begin met deze slechte gewoontes en heb ik het vaak ook nog eens veel te druk. En wie gaat er nou naar een hardcorefeest? Nee liever staan ze schouder aan schouder in een hok van 10 vierkante meter mee te schreeuwen op de nieuwste hits van Marco Borsato, terwijl ze een grote bek hebben dat ze dat ene wijf wel willen neuken terwijl ze niet eens naar haar durven te kijken. Wat een onzin zeg. En dan kun je misschien zeggen dat ik niet de juiste mensen tegen ben gekomen, maar die schijn ik dan dus al 23 jaar niet tegen te komen, ook al ben ik hard aan het werk om nieuwe mensen te leren kennen.
En met een negatieve instelling zoals de jouwe is daar ook niet veel tegen te doen.quote:Misverstand 4: ik verdrink niet in mijn medelijden
Ja, ik heb zelfmedelijden en daar is niks mis mee, want ten eerste ben ik niet van steen en mag de dagelijkse ellende die ik ervaar mij best weleens te veel worden. Zo ben ik iedere dag verschrikkelijk moe en zwak en toch bijt ik iedere dag door om te gaan sporten, om te gaan werken en om nog nevenactiviteiten te verrichten zoals commissies. Dat is wel iedere dag een keihard gevecht. Je moet je eens voorstellen hoe het is om net een kwartier op je benen te staan en al het gevoel hebben dat je er doorheen gaat zakken en dan moet je nog 8 uur zo blijven staan. Ondertussen ga je gewoon door ook al voel je je zo brak alsof je keihard gezopen hebt, want je moet niet zeuren en er moet geld verdiend worden...en natuurlijk wordt me dat weleens te veel, dat mag best, ik ben geen focking robot.
Wat lul je nou? Je HEBT niet eens een omgeving. Geen vrienden, geen familie, geen vriendin. Logisch dat niemand het ziet of merkt. Bovendien weet je niet hoe ze achter je rug om praten.quote:Ten tweede: niemand die het in mijn omgeving merkt. Niemand die doorheeft dat ik me zo lang rot voel en zo lang ziek ben. Heb het laatst eindelijk verteld tegen iemand die ik nota bene al 3 jaar ken en ze heeft het nooit door gehad, nooit achter mij gezocht. Ik kan dus bijzonder goed toneel spelen en bijzonder blij, positief extravert doen terwijl ik het tegennovergestelde ben. Houd deze walgelijke vooroordelen dus alsjeblieft voor je.
Dat vrouwen je niet moeten begrijp ik; je komt hier op FOK! iig niet leuk over. En aangezien je zelf al aangeeft geen vrienden te hebben denk ik dat personen in jouw dagelijks levener ook zo over denken. Wat je met die dieetgoeroes en bewegingswetenschappers en studie-adviseurs moet begrijp ik niet. Focus eens op iets anders dan je lichaam. Het gaat om uitstraling. En het klinkt alsof je iemmand probeert te zijn die je niet bent.quote:Ten derde: ik onderneem al steeds actie om dingen te veranderen, ik ga uit, ik stap op vrouwen af, ik praat met dieetgoeroes en bewegingswetenschappers, ik praat met studie-adviseurs, ik volg de adviezen op maar waar het om gaat en ik zal het nog eens benadrukken: ondanks dat alles kom ik gewoon niet vooruit en dat is het geen wat mij het meest frustreert. Niet eens het falen om niet de hoge lat te bereiken, maar falen om er geen stap dichterbij te zetten.
En dit is nou een voorbeeld waarom jij niemand in je leven hebt en denkt dat het een puinzooi is. Je bent niet positief over de kleine dingen in je leven en mensen die je proberen te helpen door een schop onder je hol te geven wijs je op je eigenwijze kut-manier af.quote:Oja, en die havenarbeider zonder WO-diploma moet ook niet zeuren, want kinderen in Africa werken harder voor minder geld. Zo lust ik er nog een paar, houd op met dat soort onzinnige vergelijkingen.
Dan blijven alleen de mensen over die je niet willen helpen en je zien als kennis.
Ik kan me zijn volgende post al voorstellen:quote:
Nou jongen, al zag je eruit als Arnold Schwarzenegger in de jaren '70, dan werd je nog nergens serieus genomen met zo'n instelling en zo'n bord voor je kop.
Misverstand 5: Ik word weldegelijk serieus genomen.
Misverstand 6: Ik heb geen bord voor mijn kop.
@ TS: je verhaal op de eerste pagina is lang, erg lang. Dat geeft niks. Prima zelfs dat je zo goed kan schrijven, maar ik geef bij deze direct toe dat ik het niet helemaal heb kunnen volgen (want ook ik ben ziek en heb daardoor een slechte concentratie).
Overigens zie ik ook veel reacties waarin mensen gelijk reacties geven met "je kunt dit of dit doen". Dat is aardig, maar ik vraag me af of dat is waar je behoefte aan hebt. Volgens mij is er nog zo veel om op een rijtje te zetten voor jou.
Mijn enige eerste vraag luidt, wat zou je willen? Wat zijn je wensen? Op alle vlakken.
In je OP lees ik daar zeker wel iets van, maar ik lees ook veel mitsen en maren. Ik ben benieuwd wat je zou willen zónder al die mitsen en maren. Wat zijn je doelen? Waar heb je behoefte aan? En op welke termijn?
Misverstand 7: het gaat prima met mequote:
[..]
Ik kan me zijn volgende post al voorstellen:
Misverstand 5: Ik word weldegelijk serieus genomen.
Misverstand 6: Ik heb geen bord voor mijn kop.
Omdat jij je eigen leven wilt verzieken, moet dat ook bij een ander gebeuren?
Kijk eerst eens naar jezelf voordat je gaat klagen over hoe anderen zijn..
quote:
[..]
Laat je maar eens testen op een narcistische persoonlijkheidsstoornis
lijkt me een goed plan. en neem maar van mij aan dat je echt jezelf sloopt met je huidige houding in het leven. daar moet je iets aan doen. niet al die andere dingen die je erbij haalt om uit te leggen hoe rot het allemaal niet is voor joujoujou
Iemand die hier zo om hulp vraagt, heeft niets aan dergelijke kritieken en is bovendien kwetsbaar.
Zou je dit ook zo tegen je kind roepen als die om hulp komt vragen? Of zou je op een andere manier reageren? Ik hoop toch dat laatste.
Alleen, ik ga er zo anders mee om denk ik.
Ik heb a.s. maandag in Groningen een meeting met een groepje clienten van mij psycholoog.
Allemaal in de dezelfde situatie. Ziekte van Crohn of iets dergelijks. En moeite met opleiding/ werk / vrienden / toekomst.
Zoek gewoon iets in het leven waar je van kan genieten. En zoek niet alleen naar dingen die je zou willen. Maar daadwerkelijke dingen die je meteen kan doen. Initiatief zul je toch echt zelf moeten nemen. Niemand gaat gezellig zitten praten met iemand die stilletjes in een hoekje zit.
Begin klein, back to basic.
Ik heb ook geen contact met familie alleen nog mijn moeder en die is chronisch ziek.
Ik ga binnenkort op mezelf wonen en moet het redden van een wajong uitkering.
Nou en! Ik heb dan wel m'n eigen plekje en ik zit dicht bij het ziekenhuis.
En ga vooral het boek lezen van Willem de Ridder - Spiegelogie.
Heb geen idee waar je het over heb.. FF? Limit Break? Pff extraverte nerd!quote:
Introvert zijn is dus iets anders dan een verlegen nerd zijn die zich verschuilt in de duistere hoeken van kelders achter een pc en alleen maar kan praten over zijn level 54 FF Character met een nieuwe Limit Break.
Welkom, de helft van ons ledenbestand heeft hulp nodig, dus voor iedereen is er hier wel een praatmaatje te vinden!quote:
Jeetje wat zijn er veel mensen op fok met herkenbare dingen.
In ieder geval respect voor jou, jij erkent dat je een probleem heb en je wil er wat aan doen. Heel veel succes, ik hoop dat het allemaal goed komt voor je!
TS, kan jij een voorbeeld aan nemen.
dat is niet wat wij zeggen, dat is wat hij zegt. je helpt mensen die zo in zichzelf opgaan niet door er in mee te gaan en ze te bevestigen in hun eigen verwrongen zelfbeeld.quote:
Oordelen is zo makkelijk, he? Leer eerst eens te luisteren naar wat iemand zegt. Daar help je iemand meer mee, dan gelijk roepen over een narcistische persoonlijkheidsstoornis, een levenshouding waar je niet verder mee komt, het verzieken van een leven.
Iemand die hier zo om hulp vraagt, heeft niets aan dergelijke kritieken en is bovendien kwetsbaar.
Zou je dit ook zo tegen je kind roepen als die om hulp komt vragen? Of zou je op een andere manier reageren? Ik hoop toch dat laatste.
en ja. als een van mijn kinderen zo zou praten zou ik er idd mee naar jeugdzorg oid gaan ja. hell yeah! dat kan ik als zijnde hun moeder nevernooitniet aan namelijk. wanneer mijn kind psychische problemen heeft van deze orde zoek ik hulp
...quote:
Bedankt voor de reacties, maar er zijn een aantal misverstanden.
Misverstand 1: ik ben niet psychologisch ziek
Ik denk van wel. Print OP eens uit en neem die mee naar een competente psycholoog.quote:Van mij hoef ik morgen niet wakker te worden, of blijf ik in me bed liggen en kijk ik films tot ik sterf van de honger en als dat faalt, dat ik onderweg naar de supermarkt slachtoffer wordt van een dronken automobilist.
je kent me toch niet dus misschien maakt dat het wat makkelijker.
msnquote:
je mag me wel adden op msn ofzo, ik ben altijd bereid er te zijn om iemand te helpen.
je kent me toch niet dus misschien maakt dat het wat makkelijker.
TS moet naar een psycholoog, geen msn-fanaat.
Doe eens niet zo negatief, wees blij dat hij wil helpenquote:
[..]
msn
TS moet naar een psycholoog, geen msn-fanaat.
Jaja.. via msnquote:
[..]
Doe eens niet zo negatief, wees blij dat hij wil helpen
Maar je heb gelijk hoor Bioflapdrolletje 
kijk weetje ik ben gewoon iemand die graag mensen helpt
ik heb t zelf ook niet makkelijk gehad in me leven
daarom
Je mag mij ook wel helpen via msnquote:
[..]
Jaja.. via msn
O-M-G huraay!quote:
* Kadeautje maakt direct MSN-account aan met platina-membership voor extra veel smileys
Ja serieus wat heef heeft het nu voor zin om constant te overdenken wat had gekunt en wat je nog wil. Ik wilde dierenarts worden, dat kan niet, nou 10 minuten janken!quote:
Welkom, de helft van ons ledenbestand heeft hulp nodig, dus voor iedereen is er hier wel een praatmaatje te vinden!
In ieder geval respect voor jou, jij erkent dat je een probleem heb en je wil er wat aan doen. Heel veel succes, ik hoop dat het allemaal goed komt voor je!
TS, kan jij een voorbeeld aan nemen.
Klaaaaar
Relativeren, leven, lachen en doorgaan.
Ik heb nog veel meer shit meegemaakt dan alleen chronisch ziek enzo.
Als ik er niet was geweest was mijn moeder allang dood geweest (huiselijk geweld etc.)
punt 1 ze leeft nog. punt 2 Je kan niet bij alles stil blijven staan.
Dan staat je leven stil, wat gebeurt er dan? Jij staat stil wat doe je dan?
"Ik sta er even bij stil." Kortom je gaat nadenken en wat gebeurt er als je over alles gaat nadenken?
vicieuze cirkel
Je moet meer terug naar het leven en uit je kop.
Voel gewoon wat je wil en waar je zin in hebt. En luister naar je lichaam. Je doet het niet voor anderen. Je leeft voor jezelf
En voor TS Ik denk dat jij een psycholoog moet gaan zoeken met wie jij wel een klik hebt.
En dan ga je niet uren zitten praten bij hem en dingen opgraven want daar heeft niemand wat aan. Je gaat vragen of jij ook behandeld kan worden met EMDR.
Ik denk dat jij heel veel onverwerkte dingen hebt uit je verleden en uit je heden. Dit is een hele simpele techniek en als je het ondergaat denk je eigenljik van wat is dit
dit werkt toch niet. Ik heb het zelf ook toegepast en het werkt wel dus ik spreek uit ervaring.quote:
[..]
O-M-G huraay!
* Kadeautje maakt direct MSN-account aan met platina-membership voor extra veel smileys
Bevestigen is iets anders dan luisteren en iemand zichzelf laten reflecteren (of met een beetje hulp reflecteren).quote:
[..]
dat is niet wat wij zeggen, dat is wat hij zegt. je helpt mensen die zo in zichzelf opgaan niet door er in mee te gaan en ze te bevestigen in hun eigen verwrongen zelfbeeld.
en ja. als een van mijn kinderen zo zou praten zou ik er idd mee naar jeugdzorg oid gaan ja. hell yeah! dat kan ik als zijnde hun moeder nevernooitniet aan namelijk. wanneer mijn kind psychische problemen heeft van deze orde zoek ik hulp
En hulp zoeken is wéér iets anders dan suggereren dat iemand een narcisitische persoonlijkheid heeft.
Nuance en respect noemen ze dit allemaal. Wat zou het toch fijn zijn als meer mensen dat snappen én toepassen.
Ik heb zelf ook een periode gehad dat ik altijd negatief om me heen keek omdat ik veel te veel van mezelf eiste. "ik doe 2 universitaire studies, werk me helemaal uit de naad om niet te hoeven lenen bij de IBG, en om me heen zie ik iedereen maar feesten en bier drinken." Zo liep ik letterlijk door de wereld. Maar na 2 jaar zo geleefd te hebben kwam ik er achter dat dit simpelweg niet de manier is om gelukkig te worden in het leven. Je moet jezelf niet tot het uiterste pushen, maar de tijd nemen en voldoende rust vinden om tot jezelf te komen. Je kan beter één ding goed doen, dan twee dingen half, betekende dat in mijn geval. Ik ben gestopt met één bachelor en heb heel goed gekozen welke master ik precies wilde. En twijfelen hoort erbij, fouten maken ook. Niet alles wat je denkt dat leuk wordt, is ook leuk. Dat is precies waarom het zo lastig is en ook vrijwel niemand erin slaagt om zijn dromen écht waar te maken (maar daar hoor je niemand over!).
Ik hoop alleen dat je je beseft dat je behoorlijk ver weggezakt bent in een te negatieve gedachtespiraal, en dat je zelf de enige bent die dat kan doorbreken door constant te kijken wat je hier zelf aan kan doen.
[ Bericht 1% gewijzigd door EenDroom op 16-06-2011 21:30:32 ]
Alles op een rijtje zetten, weten wat je echt wil...dat zijn dingen die de spijker op te kop slaan, want wat ik wil is intuitief, niet een gevoel, niet een gedachte, maar...intuitie, ik kan het niet anders omschrijven.. Ik kan dat gewoon niet neerpennen als een betoog waar een hoogleraar een 10 voor zou geven.
Bijvoorbeeld, ik voel me goed als ik alleen ben en toch roept er ergens iets dat ik beter niet te lang alleen kan blijven, dat ik een vriendin MOET hebben. Hetzelfde geld voor opleiding en beroep: iets roept mij dat ik keihard moet werken, elke minuut productief moet zijn, in een analytische positie met veel invloed en rijkdom.
Ik besef me de grondslag van de filosofie, van wat je waarschijnlijk bij elke opleiding aan elke universiteit leert: ik weet dat ik niks weet. Ik besef me dat ik me begeef in onzichtbare patronen, maar dat is ook waar het botst met de hulpverlening. De psycholoog kan wel vragen: is dat zo? Moet je per se dit of dat, kan je er ook anders tegen aan kijken? Ja natuurlijk, maar daar wordt ik nog veel ongelukkiger van.
Bijvoorbeeld, ik kan het idee laten varen om per se heel veel geld te verdienen, want zonder geld kan je ook gelukkig zijn. Maar door er zo anders tegen aan te kijken, heb ik niks om voor te leven. Ieder mens zoekt een doel in zijn leven en voor mij is dat de lat heel hoog leggen. Dan kan de psycholoog zeggen: maar dat is ook weer een denkpatroon waarin je vastgeroest zit, maar dan denk ik: als een hamer faalt een goede hamer te zijn, kan hij ook niet zeggen van hey, ik zit vastgeroest in een denkpatroon, misschien kan ik er ook anders tegen aan kijken en is schroeven draaien ook mooi om voor te leven. Nee, natuurlijk niet! Daar is de hamer niet voor gemaakt.
Er is dus een enorme kloof tussen de theorie zoals besproken in de praktijk van een hulpverlener en de realiteit daarbuiten. Misscien ben je de verkeerde mensen tegen gekomen en zijn niet alle mensen zoals jij denkt, INTJ, zegt de psycholoog. Ja dat zal best mens, maar ik kom ze niet tegen.
Dus dat wordt gewoon niks. Voor ik definitief afscheid nam zei de psycholoog nog dat een psychiater beter voor mij is omdat die ook medicijnen voorschrijft. Mooi niet dat ik pillen ga slikken.
Dit is wie ik ben
Wat wil ik...wat wil ik echt...? Misschien is het...begrip...waardering, bewonderd worden, volgens mij is dat een van mijn diepste verlangens en hetgeen ik in andere mensen zoek. In vrienden of een vriendin. De allerbeste zijn in wat ik het liefste doe, dat wil ik ook en misschien is dat het middel om bewondering te krijgen. De hele dag kunnen doen wat ik het liefste doe, dat wil ik ook. Wat wil ik dan het liefste doen? Dat blijft vaagt. Onderzoeken om informatie te verkrijgen, informatie analyseren en op basis van de analyse de perfecte, onverslaanbare, onovertroffen, geniale strategie bedenken en implementeren, helemaal zelfstandig. Dat is het type werk wat ik wil doen en waar ik goed in ben, zoals zich dat al heeft bewezen in enkele bijbanen. Maar dat type werk kan zo veel invullingen hebben...Oja en onafhankelijkheid, een van mijn grootste waardes. Als ik de specialist ben, kan niemand mij vertellen hoe ik mijn werk moet doen, daar houd ik wel van, om niet de les gelezen te worden, om geen verantwoording te hoeven afstaan, om zelfstandig mijn ding te kunnen doen. Het liefst geen andere mensen nodig hebben. Dat is wie ik ben.
Maar geen idee hoe ik op basis van die zelfkennis de juiste keuzes kan maken of concreet kan maken wat ik precies wil worden en doen met mijn leven. Geen grappen a la ''wordt een kluizenaar en verbouw je eigen groenten dan ben je onafhankelijk'' alsjeblieft dankjewel.
[ Bericht 0% gewijzigd door INTJ op 16-06-2011 22:23:06 ]
Wanneer willen mensen wel vrienden met iemand zijn? Nou daarvoor kan ik alleen van mezelf spreken.
Waarom willen mensen met mij bevriend zijn? Omdat ik erg makkelijk ben in de omgang, voor veel mensen klaar sta en iedereen in z'n waarde laat
. Mensen willen mij overal blijkbaar graag bij hebben.Weet je, ik ga eerlijk met je zijn: je komt bij mij over als een klootzak die mij de les wil lezen om zichzelf beter te voelen, maar er zit een kern van waarheid in wat je zegt, zeker gezien ik net een uur geleden een gesprek heb gehad met een collega dat precies daar over ging.quote:
Als je bewonderd wilt worden moet je eerst leren anderen te bewonderen. En echt bewonderen. Niet nep doen en vervolgens er het jouwe van denken. Ieder mens heeft zijn eigen kwaliteiten en je moet die zien. Dat we hier de moeite nemen om te reageren en dat jij ons vervolgens afzeikt door onze meningen niet serieus te nemen is tekenend. Je leeft dus vanuit je eigen denkpatroon. Geen mens wil bevriend zijn met zo iemand.
Wanneer willen mensen wel vrienden met iemand zijn? Nou daarvoor kan ik alleen van mezelf spreken.
Waarom willen mensen met mij bevriend zijn? Omdat ik erg makkelijk ben in de omgang, voor veel mensen klaar sta en iedereen in z'n waarde laat
Ik heb inderdaad voor vrijwel niemand bewondering of empathie. Ik begrijp het wel, rationeel gezien, wat mensen zeggen dat ze ervaren, maar ik voel het nooit zo en denk er altijd het mijne van, ook al zeg ik gewoon van ''wat rot voor je'' en doe ik mijn best om vragen te stellen, interesse te tonen enzo. Maar hoe hard ik mijn best ook doe om me in te leven en goed over te komen bij andere mensen, ik denk dat ik het gewoon niet in me heb.
Zoiets zei een collega vandaag ook: iets in de zin dat ik bot over kom en waarop ik reageerde dat ik het zo niet bedoel, waarop hij reageerde dat het niet uitmaakt want ik kom wel zo over. :p
Ik kan dus niet anders dan nep doen omdat ik niet ''oprecht'' kan zijn. Fysiek onmogelijk. Maar ik heb nooit in de gaten gehad dat het te merken is. Ik heb mezelf altijd als sociaal sterk gezien, omdat mensen ook zeggen dat ik heel inspirerend ben met de verhalen die ik schrijf of vertel en ik durf op mensen af te stappen wat andere mensen niet durven, ik durf te presenteren wat andere mensen niet durven enzovoorts.
Aan de andere kant denk ik weer van: fuck you, ik kan en hoef me toch ook niet anders voor te doen dan ik ben. Misschien ben ik sociaal wel gewoon niet sterk, als karaktereigenschap, misschien heb ik gewoon niet het vermogen me in anderen te interesseren. Prima dan. Dan maar niet. Dan richt ik me maar op me sterke punten en alles en iedereen en kan doodvallen, wat ze ook zeggen.En sowieso: jou mening en die van mijn collega is 1 terwijl er 6 miljard mensen op Aarde leven. Misschien vinden anderen mij wel geweldig.
Overigens heb ik wel altijd klaar gestaan voor de mensen die mij lief waren. Zij hebben daar keihard misbruik van gemaakt. Ik weet het: het verleden is geen garantie voor de toekomst, zoals ook de psycholoog suggereert. Maar toch: het gebeurt steeds weer. En ja, dat is ook een van de redenen dat ik me te goed voel voor veel mensen en veel banen. Als ik als communicatiemedewerker aan de slag ben, een gewone WO-startfunctie, dan voel ik mij niet een slaaf. Ik weet dat ik een veel genialere communicatiestrategie heb dan mijn leidinggevende, maar die maakt wel de dienst uit, dat untermensch is wel degene die mij de les gaat lezen en ik heb maar ja te knikken wat hij/zij betaalt mijn salaris. Ik vreet me zo echt op.
[ Bericht 6% gewijzigd door INTJ op 16-06-2011 23:05:28 ]
Probeer alleen wat rust in je kop te krijgen, en te realiseren dat je veel dingen wel voor elkaar hebt (sporten, goed eten, een stel hersens etc).Thnx witte_fantasie, het zou niet slecht zijn om me te richten op wat ik wel heb, maar dat is ook zo vanzelfsprekend voor mij. Toen ik nog gezondheid was ik rationeel ook blij met mijn gezondheid, maar zo ervaarde ik het niet. Nu besef ik me pas echt de waarde. Natuurlijk prijs ik mezelf gelukkig dat ik de universiteit kon, maar zo ervaar ik het niet,
[ Bericht 31% gewijzigd door INTJ op 16-06-2011 23:12:20 ]
Dat irrationele lijkt op mij over te komen dat je misschien moeite hebt met omgaan met gevoelens in het algemeen en dat je daardoor misschien ook andermans gevoelens niet laat binnendringen. Op zich een prima tactiek voor 95% van de dagelijkse bezigheden, maar in gesprekken met mensen over jezelf of anderen komt emotioneel inlevingsvermogen goed van pas. Ik geloof dat dit voor een deel te trainen is.quote:
Overigens heb ik wel altijd klaar gestaan voor de mensen die mij lief waren. Zij hebben daar keihard misbruik van gemaakt. Ik weet het: het verleden is geen garantie voor de toekomst, zoals ook de psycholoog suggereert. Maar toch: het gebeurt steeds weer. En ja, dat is ook een van de redenen dat ik me te goed voel voor veel mensen en veel banen. Als ik als communicatiemedewerker aan de slag ben, een gewone WO-startfunctie, dan voel ik mij niet een slaaf. Ik weet dat ik een veel genialere communicatiestrategie heb dan mijn leidinggevende, maar die maakt wel de dienst uit, dat untermensch is wel degene die mij de les gaat lezen en ik heb maar ja te knikken wat hij/zij betaalt mijn salaris. Ik vreet me zo echt op. En kom nou niet aan met die narcistische persoonlijkheidsstoornis, want ik snap ook wel dat dit irrationeel is.
Anderen ervaren dit wel als een persoonlijk succes, omdat zij op de juiste manier gevoelens en emoties in de juiste lades kunnen stoppen. Dit is volgens mij te trainen.quote:
Overigens heb ik wel altijd klaar gestaan voor de mensen die mij lief waren. Zij hebben daar keihard misbruik van gemaakt. Ik weet het: het verleden is geen garantie voor de toekomst, zoals ook de psycholoog suggereert. Maar toch: het gebeurt steeds weer. En ja, dat is ook een van de redenen dat ik me te goed voel voor veel mensen en veel banen. Als ik als communicatiemedewerker aan de slag ben, een gewone WO-startfunctie, dan voel ik mij niet een slaaf. Ik weet dat ik een veel genialere communicatiestrategie heb dan mijn leidinggevende, maar die maakt wel de dienst uit, dat untermensch is wel degene die mij de les gaat lezen en ik heb maar ja te knikken wat hij/zij betaalt mijn salaris. Ik vreet me zo echt op. En kom nou niet aan met die narcistische persoonlijkheidsstoornis, want ik snap ook wel dat dit irrationeel is.
Thnx witte_fantasie, het zou niet slecht zijn om me te richten op wat ik wel heb, maar dat is ook zo vanzelfsprekend voor mij. Toen ik nog gezondheid was ik rationeel ook blij met mijn gezondheid, maar zo ervaarde ik het niet. Nu besef ik me pas echt de waarde. Natuurlijk prijs ik mezelf gelukkig dat ik de universiteit kon, maar zo ervaar ik het niet,
Dat is zo ongeveer wat mijn psycholoog ook zei. Hoe dan vroeg ik. Door het te doen en te ervaren is het antwoord. Een psycholoog kan dat dus niet voor mij doen en daarmij kwam ik tot de conclusie dat ik er toch alleen voorsta. En dan doe ik mijn best, dat doe ik al heel lang, eigenlijk altijd al, maar toch mislukt het op dat vlak steeds. Dan kun je je afvragen of ik het wel in me heb. Immers, studievaardigheden kun je ook trainen, maar niet iedereen heeft de intelligentie om naar de universiteit te gaan. Misschien heb ik de sociale intelligentie gewoon niet en moet ik niet in de illusie verkeren dat alles maakbaar is.quote:
[..]
Anderen ervaren dit wel als een persoonlijk succes, omdat zij op de juiste manier gevoelens en emoties in de juiste lades kunnen stoppen. Dit is volgens mij te trainen.
Deze twee zinnen. Ja, je zult het zelf moeten doen. Maar dat hoeft toch niet per se alleen? Wil jij wel hulp accepteren van andere mensen?quote:
[..]
Dat is zo ongeveer wat mijn psycholoog ook zei. Hoe dan vroeg ik. Door het te doen en te ervaren is het antwoord. Een psycholoog kan dat dus niet voor mij doen en daarmij kwam ik tot de conclusie dat ik er toch alleen voorsta. En dan doe ik mijn best, dat doe ik al heel lang, eigenlijk altijd al, maar toch mislukt het op dat vlak steeds. Dan kun je je afvragen of ik het wel in me heb. Immers, studievaardigheden kun je ook trainen, maar niet iedereen heeft de intelligentie om naar de universiteit te gaan. Misschien heb ik de sociale intelligentie gewoon niet en moet ik niet in de illusie verkeren dat alles maakbaar is.
Ik denk dat je moet accepteren dat ondanks je een slimme gast bent je ook gebreken hebt. Iedereen heeft zo z'n gebreken en gaat daar met een bepaalde manier mee om. De enige vrijheid die je hebt is kiezen hoe je ermee omgaat, je hebt echter niet bewust voor je eigen gebreken gekozen! Als jij die "illusie" wil negeren, dan kan je ook niet verwachten dat je vooruitgang zal boeken in je leven. En dat past niet bij je instelling van "de lat heel hoog leggen". Je middelen sluiten niet aan met je doel van je leven. Ik denk dat een krachtig middel voor jou positiviteit zou zijn. 1 doel om aan te werken zou zelfs voor iemand die "de lat heel hoog legt" een "eitje" moeten zijn.quote:
[..]
Dat is zo ongeveer wat mijn psycholoog ook zei. Hoe dan vroeg ik. Door het te doen en te ervaren is het antwoord. Een psycholoog kan dat dus niet voor mij doen en daarmij kwam ik tot de conclusie dat ik er toch alleen voorsta. En dan doe ik mijn best, dat doe ik al heel lang, eigenlijk altijd al, maar toch mislukt het op dat vlak steeds. Dan kun je je afvragen of ik het wel in me heb. Immers, studievaardigheden kun je ook trainen, maar niet iedereen heeft de intelligentie om naar de universiteit te gaan. Misschien heb ik de sociale intelligentie gewoon niet en moet ik niet in de illusie verkeren dat alles maakbaar is.
Liever niet eerlijk gezegd. Ik wil onafhankelijk zijn en hulp accepteren is riskant. Mensen kunnen er wat voor terug willen, of mensen kunnen adviezen geven waar ze alleen zelf beter van worden, of mensen geven goedbedoelde adviezen geven die slecht zijn. Sowieso gezien niemand weet hoe de wereld ''echt'' in elkaar steekt. Bovendien kunnen mij mensen ook nog eens enorm kwetsen en als klap op de vuurpijl doet een psycholoog niet meer dan dit forum: luisteren en daar moet ik nog geld voor betalen ook en ze stuurt me binnen drie kwartier de deur uit en laat me zitten met al mijn vragen. Dan bezoek ik nog liever dit forum en neem ik sommige achterlijke opmerkingen maar voor lief.quote:
[..]
Deze twee zinnen. Ja, je zult het zelf moeten doen. Maar dat hoeft toch niet per se alleen? Wil jij wel hulp accepteren van andere mensen?
Misschien kun je jezelf als doel stellen om gelukkig te zijn.quote:
Thnx allemaal, ik heb veel aan de laatste reacties. Met vooroordelen, e-diagnoses en kritiek zonder argumenten kan ik helemaal niks.
Alles op een rijtje zetten, weten wat je echt wil...dat zijn dingen die de spijker op te kop slaan, want wat ik wil is intuitief, niet een gevoel, niet een gedachte, maar...intuitie, ik kan het niet anders omschrijven.. Ik kan dat gewoon niet neerpennen als een betoog waar een hoogleraar een 10 voor zou geven.
Bijvoorbeeld, ik voel me goed als ik alleen ben en toch roept er ergens iets dat ik beter niet te lang alleen kan blijven, dat ik een vriendin MOET hebben. Hetzelfde geld voor opleiding en beroep: iets roept mij dat ik keihard moet werken, elke minuut productief moet zijn, in een analytische positie met veel invloed en rijkdom.
Ik besef me de grondslag van de filosofie, van wat je waarschijnlijk bij elke opleiding aan elke universiteit leert: ik weet dat ik niks weet. Ik besef me dat ik me begeef in onzichtbare patronen, maar dat is ook waar het botst met de hulpverlening. De psycholoog kan wel vragen: is dat zo? Moet je per se dit of dat, kan je er ook anders tegen aan kijken? Ja natuurlijk, maar daar wordt ik nog veel ongelukkiger van.
Bijvoorbeeld, ik kan het idee laten varen om per se heel veel geld te verdienen, want zonder geld kan je ook gelukkig zijn. Maar door er zo anders tegen aan te kijken, heb ik niks om voor te leven. Ieder mens zoekt een doel in zijn leven en voor mij is dat de lat heel hoog leggen. Dan kan de psycholoog zeggen: maar dat is ook weer een denkpatroon waarin je vastgeroest zit, maar dan denk ik: als een hamer faalt een goede hamer te zijn, kan hij ook niet zeggen van hey, ik zit vastgeroest in een denkpatroon, misschien kan ik er ook anders tegen aan kijken en is schroeven draaien ook mooi om voor te leven. Nee, natuurlijk niet! Daar is de hamer niet voor gemaakt.
Er is dus een enorme kloof tussen de theorie zoals besproken in de praktijk van een hulpverlener en de realiteit daarbuiten. Misscien ben je de verkeerde mensen tegen gekomen en zijn niet alle mensen zoals jij denkt, INTJ, zegt de psycholoog. Ja dat zal best mens, maar ik kom ze niet tegen.
Dus dat wordt gewoon niks. Voor ik definitief afscheid nam zei de psycholoog nog dat een psychiater beter voor mij is omdat die ook medicijnen voorschrijft. Mooi niet dat ik pillen ga slikken.
Dit is wie ik ben
Wat wil ik...wat wil ik echt...? Misschien is het...begrip...waardering, bewonderd worden, volgens mij is dat een van mijn diepste verlangens en hetgeen ik in andere mensen zoek. In vrienden of een vriendin. De allerbeste zijn in wat ik het liefste doe, dat wil ik ook en misschien is dat het middel om bewondering te krijgen. De hele dag kunnen doen wat ik het liefste doe, dat wil ik ook. Wat wil ik dan het liefste doen? Dat blijft vaagt. Onderzoeken om informatie te verkrijgen, informatie analyseren en op basis van de analyse de perfecte, onverslaanbare, onovertroffen, geniale strategie bedenken en implementeren, helemaal zelfstandig. Dat is het type werk wat ik wil doen en waar ik goed in ben, zoals zich dat al heeft bewezen in enkele bijbanen. Maar dat type werk kan zo veel invullingen hebben...Oja en onafhankelijkheid, een van mijn grootste waardes. Als ik de specialist ben, kan niemand mij vertellen hoe ik mijn werk moet doen, daar houd ik wel van, om niet de les gelezen te worden, om geen verantwoording te hoeven afstaan, om zelfstandig mijn ding te kunnen doen. Het liefst geen andere mensen nodig hebben. Dat is wie ik ben.
Maar geen idee hoe ik op basis van die zelfkennis de juiste keuzes kan maken of concreet kan maken wat ik precies wil worden en doen met mijn leven. Geen grappen a la ''wordt een kluizenaar en verbouw je eigen groenten dan ben je onafhankelijk'' alsjeblieft dankjewel.
En vervolgens kun je je dan afvragen hoe je dat doel gaat bereiken. Je hebt mensen die uit pure ongelukkigheid zich op hun werk storten en op het vergaren van materiële waarde. Die mensen worden daar niet gelukkig van. Geluk komt ook niet van buiten, althans merendeels niet. Maar er zijn ook mensen die hun baan gewoon geweldig vinden of die ontzettend genieten van bepaalde luxe dingen en mensen die het de moeite waard vinden om daar hard voor te werken. Iedereen is anders.
Je lijkt heel erg op zoek naar wat je zou moeten doen, terwijl je bijna niets moet, en jij ervaart dat nu als een probleem omdat je stuurloos bent en zoekende, maar je kunt andersom ook beseffen dat je toch eigenlijk enorm veel vrijheid hebt en daarvan genieten of het in elk geval accepteren en kijken wat er gebeurt.
En verder, naar een hulpverlener gaan heeft geen zin als jij bij elke stap van de hulp gaat beoordelen of jij wel denkt dat het zin heeft. Je gaat daarheen omdat jij het niet meer weet of je hulp nodig hebt, van iemand die daar zijn vak van heeft gemaakt. Je zal niet altijd alles van tevoren kunnen begrijpen en als je zo in de knoop zit als nu is het volgens mij beter om je eens voor te nemen om maar gewoon eens zoiets uit handen te geven.
Je ziet je eigen blinde vlekken niet, maar dat is inherent aan blinde vlekken, en dat is heel menselijk. En volgens mij heb je door een combinatie van factoren wat grotere en onduidelijkere blinde vlekken dan de meeste mensen. Dat is iets waar je dan aan kunt werken maar niet als je alleen redeneert vanuit je huidige perspectief en je je niet openstelt voor de mogelijkheid dat dat niet altijd toereikend is. En daar lijkt het een beetje op.
Just my two cents, en misschien niet leuk dat mensen zulke dingen tegen je zeggen maar het is goed bedoeld.
Ik denk dat iedereen voor zichzelf bepaalt hoe de wereld eruit ziet.quote:
[..]
Sowieso gezien niemand weet hoe de wereld ''echt'' in elkaar steekt.
En toch post je je verhaal hier onder het mom van 'steun, hulp en advies'. Je spreekt jezelf daarmee tegen. En ja, de mensen die jij beschrijft (er iets voor terug willen, er zelf beter van worden), die bestaan, hoe rot dat ook is. Er bestaan ook mensen die er willen zijn voor een ander, onvoorwaardelijk. Tussen de regels door gelezen kamp je namelijk met nog twee dingen, mijns inziens: je wil dus geen hulp accepteren én je ziet de mensheid te negatief.quote:
[..]
Liever niet eerlijk gezegd. Ik wil onafhankelijk zijn en hulp accepteren is riskant. Mensen kunnen er wat voor terug willen, of mensen kunnen adviezen geven waar ze alleen zelf beter van worden, of mensen geven goedbedoelde adviezen geven die slecht zijn. Sowieso gezien niemand weet hoe de wereld ''echt'' in elkaar steekt. Bovendien kunnen mij mensen ook nog eens enorm kwetsen en als klap op de vuurpijl doet een psycholoog niet meer dan dit forum: luisteren en daar moet ik nog geld voor betalen ook en ze stuurt me binnen drie kwartier de deur uit en laat me zitten met al mijn vragen. Dan bezoek ik nog liever dit forum en neem ik sommige achterlijke opmerkingen maar voor lief.
Analytisch denken = Pokerquote:Op woensdag 15 juni 2011 23:52 schreef Skylark. het volgende:
Nou kijk, hoe ik het zie: je analyseert echt teveel. Ik snap dat het kut is met je ziekte, maar accepteer dat, accepteer jezelf en maak keuzes waar je achter staat, dat helpt je om tevreden over jezelf te zijn en die tevredenheid uit te stralen, wat je weer een prettig mens in de omgang maakt.
Gratis beginnen met $50 : http://nl.pokerstrategy.com/u5F2LL
Ja, maar het probleem is: investeren in sterke punten is rendabeler dan investeren in zwakke punten en ik heb al zoveel aandacht besteed aan mijn sociale vaardigheden, maar het wordt er kennelijk niet veel beter op.quote:
[..]
Ik denk dat je moet accepteren dat ondanks je een slimme gast bent je ook gebreken hebt. Iedereen heeft zo z'n gebreken en gaat daar met een bepaalde manier mee om. De enige vrijheid die je hebt is kiezen hoe je ermee omgaat, je hebt echter niet bewust voor je eigen gebreken gekozen! Als jij die "illusie" wil negeren, dan kan je ook niet verwachten dat je vooruitgang zal boeken in je leven. En dat past niet bij je instelling van "de lat heel hoog leggen". Je middelen sluiten niet aan met je doel van je leven. Ik denk dat een krachtig middel voor jou positiviteit zou zijn. 1 doel om aan te werken zou zelfs voor iemand die "de lat heel hoog legt" een "eitje" moeten zijn.
Het is geen tegenstelling, maar een paradox: ik wil geen hulp, maar ik heb het wel nodig. Afgezien dat ik mensen negatief beschouw is het nog een veel groter probleem dat ik geen oprechte interesse in andere mensen heb. Ik ben heel erg zelf-centrisch.quote:
[..]
En toch post je je verhaal hier onder het mom van 'steun, hulp en advies'. Je spreekt jezelf daarmee tegen. En ja, de mensen die jij beschrijft (er iets voor terug willen, er zelf beter van worden), die bestaan, hoe rot dat ook is. Er bestaan ook mensen die er willen zijn voor een ander, onvoorwaardelijk. Tussen de regels door gelezen kamp je namelijk met nog twee dingen, mijns inziens: je wil dus geen hulp accepteren én je ziet de mensheid te negatief.
Daar heb je zeker een sterk onderbouwd punt, maar wat ik daar nog tegen heb: verschillende mensen hebben een verschillend karakter en het is sterk de vraag of dat je dat kan of moet veranderen. Bijvoorbeeld, ik heb behoefte aan structuur. Ik wil precies mijn toekomst plannen en mij daar 100% aan wijden, ik houd niet van die vrijheid, ook al zie ik wel degelijk het voordeel van dat perspectief in. Dus liever dan de situatie van een andere kant bekijkjen wil ik de situatie oplossen zoals dat bij mij past: besluiten wat ik precies wil.quote:
[..]
Misschien kun je jezelf als doel stellen om gelukkig te zijn.
En vervolgens kun je je dan afvragen hoe je dat doel gaat bereiken. Je hebt mensen die uit pure ongelukkigheid zich op hun werk storten en op het vergaren van materiële waarde. Die mensen worden daar niet gelukkig van. Geluk komt ook niet van buiten, althans merendeels niet. Maar er zijn ook mensen die hun baan gewoon geweldig vinden of die ontzettend genieten van bepaalde luxe dingen en mensen die het de moeite waard vinden om daar hard voor te werken. Iedereen is anders.
Je lijkt heel erg op zoek naar wat je zou moeten doen, terwijl je bijna niets moet, en jij ervaart dat nu als een probleem omdat je stuurloos bent en zoekende, maar je kunt andersom ook beseffen dat je toch eigenlijk enorm veel vrijheid hebt en daarvan genieten of het in elk geval accepteren en kijken wat er gebeurt.
En verder, naar een hulpverlener gaan heeft geen zin als jij bij elke stap van de hulp gaat beoordelen of jij wel denkt dat het zin heeft. Je gaat daarheen omdat jij het niet meer weet of je hulp nodig hebt, van iemand die daar zijn vak van heeft gemaakt. Je zal niet altijd alles van tevoren kunnen begrijpen en als je zo in de knoop zit als nu is het volgens mij beter om je eens voor te nemen om maar gewoon eens zoiets uit handen te geven.
Je ziet je eigen blinde vlekken niet, maar dat is inherent aan blinde vlekken, en dat is heel menselijk. En volgens mij heb je door een combinatie van factoren wat grotere en onduidelijkere blinde vlekken dan de meeste mensen. Dat is iets waar je dan aan kunt werken maar niet als je alleen redeneert vanuit je huidige perspectief en je je niet openstelt voor de mogelijkheid dat dat niet altijd toereikend is. En daar lijkt het een beetje op.
Just my two cents, en misschien niet leuk dat mensen zulke dingen tegen je zeggen maar het is goed bedoeld.
Dat is onzin. Het rendabelst is investeren in dingen die je wil, die je voldoening brengen en die je geluk schenken.quote:
Ja, maar het probleem is: investeren in sterke punten is rendabeler dan investeren in zwakke punten en ik heb al zoveel aandacht besteed aan mijn sociale vaardigheden, maar het wordt er kennelijk niet veel beter op.
Je bent enorm tegenstrijdig bezig. Zo blijf je jezelf maar vast zetten.
Eerst wil je graag vrienden, steun, een goede band, maar dan wil je vervolgens er niets voor doen want: "mensen maken misbruik van me", "ik kan het toch niet", "ik wil niet veranderen", "de mensen die ken hebben enorme andere interesses", "ik kom bot over" etc. etc.
Dan wil je graag hulp, want je weet dat je het niet alleen kan en dat er eigenlijk wel wat moet veranderen, maar vervolgens kan dat niet want: "niemand weet toch hoe de wereld in elkaar zit", "die psycholoog doet alleen maar praten", "ik moet het toch alleen zelf doen".
Als je in dit patroon blijft hangen, zit je over 10 jaar nog in hetzelfde schuitje.
Het lijkt mij een goed idee om eens te investeren in wat meer zelfbewustzijn en te bekijken welke van je redenaties en analogieen echt kloppen, want ik zie echt bizarre dingen staan in je verhaal.
Dat zie ik toch anders, ik heb namelijk een duidelijke visie.quote:
[..]
Dat is onzin. Het rendabelst is investeren in dingen die je wil, die je voldoening brengen en die je geluk schenken.
Je bent enorm tegenstrijdig bezig. Zo blijf je jezelf maar vast zetten.
Eerst wil je graag vrienden, steun, een goede band, maar dan wil je vervolgens er niets voor doen want: "mensen maken misbruik van me", "ik kan het toch niet", "ik wil niet veranderen", "de mensen die ken hebben enorme andere interesses", "ik kom bot over" etc. etc.
Dan wil je graag hulp, want je weet dat je het niet alleen kan en dat er eigenlijk wel wat moet veranderen, maar vervolgens kan dat niet want: "niemand weet toch hoe de wereld in elkaar zit", "die psycholoog doet alleen maar praten", "ik moet het toch alleen zelf doen".
Als je in dit patroon blijft hangen, zit je over 10 jaar nog in hetzelfde schuitje.
Het lijkt mij een goed idee om eens te investeren in wat meer zelfbewustzijn en te bekijken welke van je redenaties en analogieen echt kloppen, want ik zie echt bizarre dingen staan in je verhaal.
Dingen die ik wil, die mij voldoening brengen en geluk schenken zijn kennis, werken, geld, macht, status, gezondheid, trainen, winnen, eten en drinken, slapen, film, games, muziek luisteren al dan niet buiten de deur en onafhankelijkheid. Zo simpel is dat.
Ik ben ongelukkig omdat ik niet de kennis kan vergaren die ik wil vergaren om het werk te verrichten dat ik wil verrichten, geen geld, macht of status heb, niet gezond ben, slecht slaap, niet kan eten of drinken wat ik wil, slecht train door ziekte, door slechte training niet kan winnen en te weinig tijd en geld heb voor film, games of muziek luisteren al dan niet buiten de deur en niet onafhankelijk ben omdat ik daar te weinig geld en macht voor heb. Zo simpel is dat ook.
Bovendien wil ik bewonderd worden door andere mensen. Zo simpel is dat eveneens.
Zo heb ik heldere eindstrepen hindernissen geformuleerd. Daaruit volgt dat investeren in mijn sterke punten wel degelijk het rendabelst zijn. Immers, als ik mijn analytische vaardigheden ontwikkel, zal ik de kennis vergaren om...
...ten eerste het werk te doen wat ik wil doen en daarbij het geld, de macht, de status en de onafhankelijkheid te verkrijgen. Dan ben ik voldaan en gelukkig.
...ten tweede het perfecte trainingspatroon, voedingspatroon en herstelpatroon te ontwikkelen met als gevolg dat mijn spiermassa stijgt en mijn vetpercentage daalt tot een niveau waarop ik boven andere mensen sta. Op basis van deze lichamelijke ontwikkeling zal ik wedstrijden winnen en voldoen aan het ideale lichaamsbeeld dat in de media wordt gerepresenteerd. Dan ben ik voldaan en gelukkig.
Bovendien kan ik rekenen op de bewondering van mensen als geld, macht, status en onafhankelijkheid verkrijg en als ik wedstrijden win en voldoe aan het ideale lichaamsbeeld dat in de media wordt gerepresenteerd. Dan ben ik voldaan en gelukkig.
Ik wil geen andere mensen nodig hebben om voldaan en gelukkig te worden, maar besef me dat ik wel degelijk andere mensen nodig heb om voldaan en gelukkig te worden. Immers, zonder ouders, familie, vrienden of een vriendin is het onwaarschijnlijker dat ik werk krijg dat ik wil verrichten en daarmee de macht, de rijkdom, de status en de onafhankelijkheid te verdienen die mij voldaan en gelukkig maken. Tevens is het zonder ouders, familie, vrienden of een vriendin onwaarschijnlijker dat ik wedstrijden win of voldoe aan het ideale lichaamsbeeld zoals in de media gerepresenteerd middels het perfecte eetpatroon, trainingspatroon, herstelpatroon, ten einde voldaan en gelukkig te worden.
Dus zijn mensen voor mij wel een middel, maar niet een doel. Dat is geen tegenstrijdigheid. Ik wil wel hulp in de vorm van een middel dat mij in staat stelt mijn doelen te bereiken, maar ik wil geen hulp dat mijn doel niet dient. Bijvoorbeeld, ik wil wel dat mensen mij valide informatie geven met betrekking tot het ideale voedingspatroon, maar ik wil geen ongefundeerde informatie. Ik wil wel dat een psycholoog mijn psychische pijn verlicht dat veroorzaakt wordt door gezondheidsproblemen en falen om mijn doelen te bereiken, maar niet dat een psycholoog mij vraagt hoe om de situatie van een andere kant te bekijken of te zeggen hoe ik mij voel, want dat verlicht mijn pijn niet. Dat is dus ook niet tegenstrijdig.
Bovendien is het een misverstand dat ik niets wil doen om relaties te ontwikkelen. Ik heb daarentegen aangegeven dat ik wel wat wil doen om relaties te ontwikkelen maar faal en dus machteloos ben.
Ik voorspel dat ik met dit bericht een reactie uitlok in de richting van ''zoek andere wegen om voldaan en gelukkig te worden''. Een hamer zal echter niet zonder wrok sterven als hij zijn leven besteedt aan het draaien van schroeven.
P.S. Eerlijk is eerlijk: ik wou dat ik dit niet allemaal wou en dat is wel tegenstrijdig.
[ Bericht 0% gewijzigd door INTJ op 17-06-2011 16:09:47 ]
Dat is eigenlijk alles wat ik erover te zeggen heb.
Begrijp je dan niet dat dit precies de houding is waardoor mensen je niet waarderen, misbruik van je maken en je niet gelukkig bent? Wat zou je zelf doen als iemand met bovenstaande attitude jou zou aanspreken? Juist, zo iemand komt bot (en arrogant) over. Face it kid: iemand van 23 is nog een heel jong broekie. Kijk eens naar iemand van 12. Zie je niet dat jij enorm veel meer levenservaring hebt? Denk je dan eens in hoe iemand van 50 naar jou kijkt. precies zo! Je hebt dus nog heel veel te leren. Op sociaal vlak, maar ook gewoon qua levenservaring. Geniale plannen worden elke dag bedacht, de uitvoering is juist vaak het lastigst. Als jij goed werk aflevert is je baas tevreden met je en zal je promotie maken. Zolang je dat niet doet maar blijft klagen dat je eigenlijk beter verdient ben je gewoon niet slim bezig (want dan ga je niet hogerop komen). Dus kiezen of ontslag nemen, of niet klagen maar presteren.quote:
Ik weet dat ik een veel genialere communicatiestrategie heb dan mijn leidinggevende, maar die maakt wel de dienst uit, dat untermensch is wel degene die mij de les gaat lezen en ik heb maar ja te knikken wat hij/zij betaalt mijn salaris. Ik vreet me zo echt op.
Kortom je stelt jezelf enorm veel onmogelijke eisen om gelukkig te worden. Je geeft aan dat je leven in puin is; dan lijkt het me duidelijk dat je daar iets aan wil doen. Oplossing: geluk zoeken in realistische doelen stellen in plaats van onrealistische doelen die je alleen maar ongelukkig maken. Alles wat je een negatief gevoel geeft gaat je sowieso niet verder helpen in je leven.quote:
...ten eerste het werk te doen wat ik wil doen en daarbij het geld, de macht, de status en de onafhankelijkheid te verkrijgen. Dan ben ik voldaan en gelukkig.
...ten tweede het perfecte trainingspatroon, voedingspatroon en herstelpatroon te ontwikkelen met als gevolg dat mijn spiermassa stijgt en mijn vetpercentage daalt tot een niveau waarop ik boven andere mensen sta. Op basis van deze lichamelijke ontwikkeling zal ik wedstrijden winnen en voldoen aan het ideale lichaamsbeeld dat in de media wordt gerepresenteerd. Dan ben ik voldaan en gelukkig.
Dan ben je behoorlijk egoistisch bezig, maar dat mag op zich natuurlijk. Zo zijn meer mensen. Besef alleen dat je zonder die mensen in je omgeving nooit ergens zal komen. Je moet inderdaad niet als hamer schroeven gaan draaien maar zoeken hoe je het best de spijker op zijn kop kan tikken. Dus wederom; presteren in plaats van klagen. Wat kan je doen om je doelen te bereiken (niet: welke rationeel-verantwoorde-excuusjes-die-eigenlijk-ontwijkgedrag-zijn kan ik bedenken?)quote:
Dus zijn mensen voor mij wel een middel, maar niet een doel. Dat is geen tegenstrijdigheid. Ik wil wel hulp in de vorm van een middel dat mij in staat stelt mijn doelen te bereiken, maar ik wil geen hulp dat mijn doel niet dient.
Een hamer zal echter niet zonder wrok sterven als hij zijn leven besteedt aan het draaien van schroeven.
Denk maar niet dat Bill Gates 20 jaar zich heeft zitten verbijten aan hoe geniaal hij was zonder dat de wereld hem accepteerde. De man stak zijn handen uit de mouwen en ging aan 't werk.
Affiliate link spamquote:
[..]
Analytisch denken = Poker
Gratis beginnen met $50 : http://nl.pokerstrategy.com/u5F2LL
Wat is dat toch met mensen die verwachten dat iemand anders hun gezeik oplost!? Tuurlijk moet je het zelf doen. Dat het allemaal niet lukte met een psycholoog komt door jou zelf. omdat je niks wil accepteren van anderen. geen kritiek, geen advies. terwijl dat juist de dingen zijn die je in je op moet nemen en wat mee moet doen.quote:
[..]
Dat is zo ongeveer wat mijn psycholoog ook zei. Hoe dan vroeg ik. Door het te doen en te ervaren is het antwoord. Een psycholoog kan dat dus niet voor mij doen en daarmij kwam ik tot de conclusie dat ik er toch alleen voorsta. En dan doe ik mijn best, dat doe ik al heel lang, eigenlijk altijd al, maar toch mislukt het op dat vlak steeds. Dan kun je je afvragen of ik het wel in me heb. Immers, studievaardigheden kun je ook trainen, maar niet iedereen heeft de intelligentie om naar de universiteit te gaan. Misschien heb ik de sociale intelligentie gewoon niet en moet ik niet in de illusie verkeren dat alles maakbaar is.
oh en dit:
quote:
Je geeft zelf al aan waar het precies foutgegaan is, je bent een studie gaan doen waarbij sociale en communicatieve vaardigheden superbelangrijk zijn, maar dat is niet waar je passie ligt aangezien je veel introverter bent.
Mijn advies zou zijn: gooi het om, ga geld lenen bij DUO en ga een opleiding doen die wel bij je past (wiskunde/informatica/natuurkunde), daar lopen veel meer mensen als jij rond, voel je je wellicht meer thuis en vind je ook een baan waar allemaal mensen met dezelfde eigenschappen als jij werken (introverter, geen feestbeest, enz.). Daar voel je je veel meer thuis en ben je veel gelukkiger.
Ik studeer zelf Natuurkunde aan de TU/e, ben precies het tegenovergestelde van jou, maar ik ben me er wel bewust van dat hier tientallen mensen rondlopen die precies zo in het leven staan als jij! Een nieuwe studie beginnen betekent inderdaad dat je je bij DUO flink in de schulden gaat steken, maar dat is wel een lening die redelijk flexibel afgelost kan worden (afhankelijk van je salaris). Als je er dan nog een baantje bij zoekt voor 10 uur in de week kom je al een heel eind. Je bent 23, dat is echt nog niet te laat om opnieuw te beginnen! Sterkte!
Het is wel goed bedoeld, als ik de verhalen van deze jongen lees dan acht ik de kans vrij groot dat hij de potentie heeft om een winnende pokerspeler te zijn!quote:
Maar van realistische doelen word ik ook niet gelukkig. Ik geef wel toe dat ik me beter kan richten op het ondernemen van actie, maar dan nog ben ik ongeduldig. Ik heb helemaal niet het idee dat ik gewaardeerd word als ik goed werk aflever. Ik heb eerder het idee dat mensen helemaal niet willen dat ik wat bereik. Dan zouden ze me meer salaris en verantwoordelijkheid moeten geven en dat houden ze liever voor zichzelf. Die misgunnende houding van anderen heb ik ook al kunnen merken in de sportschool toen ik sterker dan anderen begon te worden of wanneer ik hogere cijfers haalde dan anderen.quote:
[..]
Begrijp je dan niet dat dit precies de houding is waardoor mensen je niet waarderen, misbruik van je maken en je niet gelukkig bent? Wat zou je zelf doen als iemand met bovenstaande attitude jou zou aanspreken? Juist, zo iemand komt bot (en arrogant) over. Face it kid: iemand van 23 is nog een heel jong broekie. Kijk eens naar iemand van 12. Zie je niet dat jij enorm veel meer levenservaring hebt? Denk je dan eens in hoe iemand van 50 naar jou kijkt. precies zo! Je hebt dus nog heel veel te leren. Op sociaal vlak, maar ook gewoon qua levenservaring. Geniale plannen worden elke dag bedacht, de uitvoering is juist vaak het lastigst. Als jij goed werk aflevert is je baas tevreden met je en zal je promotie maken. Zolang je dat niet doet maar blijft klagen dat je eigenlijk beter verdient ben je gewoon niet slim bezig (want dan ga je niet hogerop komen). Dus kiezen of ontslag nemen, of niet klagen maar presteren.
[..]
Kortom je stelt jezelf enorm veel onmogelijke eisen om gelukkig te worden. Je geeft aan dat je leven in puin is; dan lijkt het me duidelijk dat je daar iets aan wil doen. Oplossing: geluk zoeken in realistische doelen stellen in plaats van onrealistische doelen die je alleen maar ongelukkig maken. Alles wat je een negatief gevoel geeft gaat je sowieso niet verder helpen in je leven.
[..]
Dan ben je behoorlijk egoistisch bezig, maar dat mag op zich natuurlijk. Zo zijn meer mensen. Besef alleen dat je zonder die mensen in je omgeving nooit ergens zal komen. Je moet inderdaad niet als hamer schroeven gaan draaien maar zoeken hoe je het best de spijker op zijn kop kan tikken. Dus wederom; presteren in plaats van klagen. Wat kan je doen om je doelen te bereiken (niet: welke rationeel-verantwoorde-excuusjes-die-eigenlijk-ontwijkgedrag-zijn kan ik bedenken?)
Denk maar niet dat Bill Gates 20 jaar zich heeft zitten verbijten aan hoe geniaal hij was zonder dat de wereld hem accepteerde. De man stak zijn handen uit de mouwen en ging aan 't werk.
En ik denk niet dat mensen mijn arrogante houding merken. Ik kies namelijk zelf hoe ik mij aan anderen presenteer en ik geloof niet in zesde-zintuig-voedoe.
Het probleem, of eigenlijk de verzameling daarvan, zal tijd nodig hebben. Er is geen "magic fix". Zelfs als je morgen ineens de opleiding doet van je dromen. Dan heb je tijdelijk euforie, maar dan zullen sommige problemen zich heel snel weer aandienen omdat die problemen fundamenteler zijn.
Je leven is overigens nog LANG niet voorbij, je bent nog heel jong. Dus al die dromen kunnen nog makkelijk, fixeer je wat minder op je huidige situatie en het verleden en richt je meer op geloven in jezelf en stappen zetten.
All the best!
Stop dan of ga door omdat je het lekker vindt te knallen en iets te doen waar je goed in bent.
Heb je weinig geld en denk je daardoor burgers te moeten flippen tot je 30e?
Ga geld lenen voor een studie of werk 60 uur in de week om volgend jaar te kunnen beginnen met je master.
Krijg je geen aanspraak in de onderwerpen die jij interessant vindt?
Spreek dan eens wat vaker over dingen die je omgeving boeit.
Verschil is alleen dat je met een dronken automobilist geen medelijden hoeft te hebben. Als die zijn leven verziekt door een eigen verkeersfout, heeft ie gewoon pech.quote:Op donderdag 16 juni 2011 19:33 schreef Bioflap het volgende:
Je hoopt dat je onderweg naar de supermarkt wordt aangereden door een dronken automobilist.. Hoe achterlijk is dat?
Omdat jij je eigen leven wilt verzieken, moet dat ook bij een ander gebeuren?
Kijk eerst eens naar jezelf voordat je gaat klagen over hoe anderen zijn..
TS is pas 23, ik geef toe dat zijn situatie niet gemakkelijk is omdat hij geen familie heeft om op terug te vallen. Ik denk ook dat hij professionele hulp en begeleiding nodig heeft. Zelf ben ik anders ook veel te laat begonnen met werken en qua persoonlijke ontwikkeling (niet alleen werk) loop ik bijna 10 jaar achter.
1. Helaas dat wordt je welquote:
1.Maar van realistische doelen word ik ook niet gelukkig.
2. Ik heb eerder het idee dat mensen helemaal niet willen dat ik wat bereik. Dan zouden ze me meer salaris en verantwoordelijkheid moeten geven en dat houden ze liever voor zichzelf. Die misgunnende houding van anderen heb ik ook al kunnen merken in de sportschool toen ik sterker dan anderen begon te worden of wanneer ik hogere cijfers haalde dan anderen.
3. En ik denk niet dat mensen mijn arrogante houding merken. Ik kies namelijk zelf hoe ik mij aan anderen presenteer en ik geloof niet in zesde-zintuig-voedoe.
. Er is geen mens bestand tegen het goede gevoel van het halen van doelen en leveren van prestaties. Daar wordt je gelukkig van en de reden dat je nu ongelukkig bent is dat je geen doelen bereikt (want ze zijn onhaalbaar).2. Natuurlijk zijn er mensen om je heen jaloers of proberen je onderuit te halen. Maar je denkfout is dat iedereen zo zou zijn. De gemiddelde baas is blij met iemand die problemen oplost en van meerwaarde is voor het bedrijf. Maar inderdaad, en daarom is de theorie makkelijker dan de praktijk: er zijn altijd kapers op de kust die ten koste van alles van je willen winnen. Daarom is de weg naar de top hard en ga je het met briljante plannen, maar zonder sociale ervaringen, niet redden. Veranderen dus!
3. Ja, dat merken ze wel. Dat geven je collega's namelijk zelf aan en bovendien heb je het gevoel dat niemand waardeert. Kortom je merkt het zelf ook. Oplossing: goed werk gaan leveren voor de mensen van wie je weet/denkt dat ze dat kunnen waarderen. Krijg je geen waardering? Andere baas zoeken of kijken of de fout niet bij jou ligt (dat is namelijk ook gewoon vaak het geval. Je bent nog jong dus maakt veel fouten)
Ik hoop dat er langzaam al wat belletjes gaan rinkelen om een ander pad op te gaan met je leven...
Hoe doe je dan? Jezelf vermannen? Hoe schakel je het gevoel van ongeluk uit als je stopt met sporten? Hoe schakel je het gevoel van ongeluk uit als je doorgaat met sporten maar geen resultaten krijgt en dat steeds pijnlijk duidelijk wordt ook al geniet je ook ondertussen van het ''lekker knallen''? Hoe spreek je over dingen die je omgeving boeit als die dingen niet eens in je opkomen? Hoe werk je 60 uur in de week als je steeds wordt afgewezen?quote:
Dude, man up, lukt het je niet gespierder te worden van sporten?
Stop dan of ga door omdat je het lekker vindt te knallen en iets te doen waar je goed in bent.
Heb je weinig geld en denk je daardoor burgers te moeten flippen tot je 30e?
Ga geld lenen voor een studie of werk 60 uur in de week om volgend jaar te kunnen beginnen met je master.
Krijg je geen aanspraak in de onderwerpen die jij interessant vindt?
Spreek dan eens wat vaker over dingen die je omgeving boeit.
Oplossingen bedenken is simpel, maar ze in de praktijk brengen en omgaan met de bijbehorende gedachten en emoties is een tweede en nu bekruipt mij het gevoel dat jij en sommigen anderen die zo keihard reageren daar nou juist geen kaas van gegeten hebben.
Het is makkelijk praten als je bent opgegroeid in een warme knusse omgeving met veel liefde van ouders en familie die je bij alles hebben geholpen. Ik zie het hier dagelijks hoe pappa en mamma hun zoon of dochter helpen bij het verhuizen met een aanhanger en een auto en het sjouwen van allerlei spullen...Hoe ze 's avonds gezellig voor de open haard zitten en cadeaus uitpakken met Sinterklaas.
Weet je hoe ik verhuisd ben? Met alleen een matras en een plastic tas vol kleding in een vuilniszak 's avondsrond 22.30 toen ik de deur uitgeschopt ben en iedereen me op straat na stond te kijken terwijl ik met mijn matras aan het zeulen was. Weet je hoe mijn Sinterklaas is geweest? Twee schreeuwende ouders die mij de schuld geven van hun ruzie.
Maar hey joh, ik moet me gewoon niet aanstellen. Emoties zijn voor mietjes en de oplossing is simpel: gewoon een verhuiswagen bestellen 's avonds om 11 uur, of je nodigt gewoon een huur Sinterklaas uitm zit je niet alleen met de feestdagen. Simpel toch?
Rot toch op.
Oja je kunt ook gewoon met een psycholoog praten over die onverwerkte emoties. Nee je moet niet verwachten dat die je problemen gaat oplossen. Het is volstrekt normaal dat je geld betaalt voor iemand die geen fuck om je geeft en je na drie kwartier de deur uit schopt ongeacht wat je net allemaal voor vreselijke dingen hebt besproken. Maar stel je niet zo aan INTJ, dan zoek je maar gewoon een andere.
Heerlijk om zo te praten. Zeg ik ook altijd tegen zwervers: niet aanstellen, je kan ook gewoon gaan werken. Tegen gehandicapten zeg ik dat ook: wat nou niet kunnen lopen, je kan toch ook gewoon met die rolstoel je dagelijkse dingen doen? Je kan zelfs topsporter worden bij de Paralympics, niet zo dramatisch doen.
Echt...godverdomme zeg. Nee wat ik nodig heb is iemand die mij heel even aan de hand meeneemt door het leven tot ik weer zonder zijwieltjes kan fietsen. Een mentor, een grote broer, een voorbeeld. Iemand die ''daar'' is geweest en het nu gemaakt heeft.
In plaats van op zo'n toon de schuld bij anderen te leggen dat jij geen familie hebt, zou je ook gewoon heel vriendelijk op zoek kunnen gaan naar die oude schoolvriend die met sinterklaasavond ook vaak alleen zit. Of waarom niet jezelf gaan verhuren als hulpsinterklaas? Elke vrijdagavond vrijwillerswerk doen in een jeugdcentrum?quote:Maar hey joh, ik moet me gewoon niet aanstellen. Emoties zijn voor mietjes en de oplossing is simpel: gewoon een verhuiswagen bestellen 's avonds om 11 uur, of je nodigt gewoon een huur Sinterklaas uitm zit je niet alleen met de feestdagen. Simpel toch?
Het is wel duidelijk dat je warmte, liefde en mensen om je heen nodig hebt ja. Maar zie je niet welke reden het zou kunnen hebben dat je dat niet hebt? OK, je situatie is ellendig, maar wat ga jij daar aan doen? Oprah Winfrey werd gewoon tot haar 16e sexueel misbruikt hoor, naast het feit dat ze geen familie had. En waar is zij terecht gekomen?
Het enige wat jij doet is je passief opstellen (de wereld moet maar dingen voor mij doen en mij topsalarissen en status geven, en mensen gebruik ik alleen als ik ze nodig heb). Zie je dan niet in dat juist dát de reden is dat je ook in dit topic meteen al wordt afgesnauwd en belachelijk wordt gemaakt door sommigen?
Je wil een grote broer, een mentor, maar bijna alle tips van mensen hier doe je af als dingen die niet waar kunnen zijn of worden afgesnauwd. Hoe zou jij het vinden een grote broer te zijn die constant niet serieus genomen wordt? Al die mensen hier die je tips geven worden weggeschoven dus die reageren logischerwijs ook niet meer. Welke parallel met je echte leven zou er zijn?
[ Bericht 30% gewijzigd door EenDroom op 19-06-2011 10:01:48 ]
INTJ, ik zal nooit een profvoetballer worden, ik zal nooit de ballen vanuit elke willekeurige hoek in het net schieten en ik heb weinig geluk op de halfpipe. Dat weerhoudt mij er echter niet van lekker te gaan sporten, met wat vrienden tegen een bal te trappen of op wintersport te gaan.quote:
[..]
Hoe doe je dan? Jezelf vermannen? Hoe schakel je het gevoel van ongeluk uit als je stopt met sporten? Hoe schakel je het gevoel van ongeluk uit als je doorgaat met sporten maar geen resultaten krijgt en dat steeds pijnlijk duidelijk wordt ook al geniet je ook ondertussen van het ''lekker knallen''? Hoe spreek je over dingen die je omgeving boeit als die dingen niet eens in je opkomen? Hoe werk je 60 uur in de week als je steeds wordt afgewezen?
Dat gevoel van ongeluk krijg je enkel als je sporten ziet ten gunste van het afvallen. Als je sporten ziet als een heerlijke vrijetijdsbesteding en niet tegen je eigen lichaam vecht, maar tegen de gewichten of tegen elkaar, is het toch prima? De bouw van je lichaam is nu eenmaal zo, ieder mens heeft dingen die hij of zij graag aan zijn of haar lichaam zou veranderen en we hebben niet allemaal de aanleg om kabels van armen te krijgen van wat liften, maar dat moet jouw doel dus ook niet zijn. Mijn doel van voetbal is ook niet Messi worden, maar gewoon wat lol trappen met elkaar.
Je kruipt nu in de positie "ook al sta ik elke dag om 08:00 op en let ik elke dag op wat ik eet, ik val niet af". Dat is natuurlijk heel erg jammer, maar kijk wat je meer waard is; de pret die je krijgt van het sporten of het nadeel dat je ondervindt aan het gezond eten en het vroege opstaan. Als ik elke ochtend om 08:00 zou opstaan en 3 uur zou gaan dribbelen, ben ik bang dat ik tot dezelfde conclusie kom als jij, maar dan zal ik ook de afweging maken tussen de verkregen resultaten en de gedane inspanningen.
Oh, ik ben gaan verhuizen toen mijn ouders 2 maanden op vakantie waren en uiteindelijk is ook alles goed gekomen. Natuurlijk, je hebt het zwaar en je hebt een kutjeugd gehad, maar dat weten we al en dat hoeven we hier in dit topic niet te herhalen. Je kan wel blijven kijken naar de papa's en mama's die hun zoon of dochter helpen, maar blijkbaar wekt dat enkel jaloezie en afgunst, dus dan pijnig je slechts jezelf. Again, net zoals voor het sporten geldt, stel jezelf geen onrealistische doelen en wordt niet boos als je dingen niet kan halen, want daar kan je toch niets aan veranderen.quote:Het is makkelijk praten als je bent opgegroeid in een warme knusse omgeving met veel liefde van ouders en familie die je bij alles hebben geholpen. Ik zie het hier dagelijks hoe pappa en mamma hun zoon of dochter helpen bij het verhuizen met een aanhanger en een auto en het sjouwen van allerlei spullen...Hoe ze 's avonds gezellig voor de open haard zitten en cadeaus uitpakken met Sinterklaas.
Je hebt weinig steun van ouders gehad, maar daardoor ben je wel een stuk zelfstandiger dan die mama's-kindjes die van toeten noch blazen weten. Kijk naar hoe volwassen je bent geworden en wat je allemaal geleerd hebt van je moeilijke periodes. Pas als je negatieve ervaringen kunt ombuigen in positieve lessen voor de toekomst, zal je hier uit komen. Wij kunnen vanachter het beeldscherm je geen nieuw lichaam of nieuwe ouders cadeau doen.
Je bent toch niet gehandicapt? Wees blij dat je gezond en intelligent bent.quote:Heerlijk om zo te praten. Zeg ik ook altijd tegen zwervers: niet aanstellen, je kan ook gewoon gaan werken. Tegen gehandicapten zeg ik dat ook: wat nou niet kunnen lopen, je kan toch ook gewoon met die rolstoel je dagelijkse dingen doen? Je kan zelfs topsporter worden bij de Paralympics, niet zo dramatisch doen.
Je bent toch geen zwerver? Wees blij dat je in staat bent een eigen woninkje te betrekken die je volledig naar eigen inzicht kan indelen en waar je eigen baas bent. Heb je nog niet vaak genoeg het Kinderen in Afrika argument gehoord? Je hoeft geen honger te lijden, je hebt geen ziekte of gebrek, je bent in een ontzettend welvarend land geboren en pak de kansen dan die jou geboden worden.
Volgens mij weet je helemaal niet wat jij nodig hebt en je reageert hier ontzettend fel op gewone users die je niet met de fluwelen handschoentjes aanpakken zoals je gehoopt had, maar als je op zoek bent naar een lotgenoot, iemand die eveneens een periode van zelfkwijnend zelfmedelijden heeft gekend en daar nu bovenop is gekomen, zul je nog even verder moeten zoeken.quote:Echt...godverdomme zeg. Nee wat ik nodig heb is iemand die mij heel even aan de hand meeneemt door het leven tot ik weer zonder zijwieltjes kan fietsen. Een mentor, een grote broer, een voorbeeld. Iemand die ''daar'' is geweest en het nu gemaakt heeft.
Ik begrijp in ieder geval niet wat er erg is, vreselijk of onrechtvaardig aan het lot dat jou heeft getroffen, buiten dan dat je nu in een pessimistische vicieuze cirkel bent doorgeschoten die je niet vooruit gaat helpen. Kijk eens naar de dingen die je wel kan, kijk eens naar het papiertje dat je alsnog hebt weten te behalen en kijk eens naar de dingen die jou vrolijk en gelukkig maken.
Behalve je werk heb je niks in het leven. Als je in je vrije tijd niks doet dan heb je ook niks te vertellen. Je bent niet interessant en dus kan je geen vrienden maken. Met je collega's praat je voornamelijk over werk en focus je attentie volledig daarop. Ook al speel je toneel je collega's weten gwn dat je levenloos bent, maar dat zullen niet tegen jou zeggen. Aangezien jij je werk goed doet. Echter buiten werktijd zal jij nooit met jouw collega's leuke activiteiten doen aangezien jij de serieuze gast is en in t weekend dingen doet waar niemand zich aan relateren.= jouw masker.
Dus je weet wat er te doen staat als je uit dit vicieuze cirkeltje wil stappen.
Hard oneens, tenminste als je bedoelt dat serieus zijn een masker zou zijn. "af en toe eens los gaan", "de beest uithangen" en dat soort dingen; er zijn ook zat mensen te vinden die daar niet van houden. Ik heb inmiddels ook ontdekt dat er velen zijn die denken dat je jezelf niet durft bloot te geven als je niet af en toe de bloemetjes buiten zet.quote:
Echter buiten werktijd zal jij nooit met jouw collega's leuke activiteiten doen aangezien jij de serieuze gast is en in t weekend dingen doet waar niemand zich aan relateren.= jouw masker.
Dus je weet wat er te doen staat als je uit dit vicieuze cirkeltje wil stappen.
Je hebt idd gelijk volgens mij dat TS zichzelf niet durft te zijn, maar bij mij kwam dat bijvoorbeeld doordat veel mensen niet beseffen dat je op vrijdag en zaterdag klemzuipen niet iets is dat iedereen doet. Dat er ook mensen zijn met andere hobby's en interesses dan 'stappen'. Ik heb mezelf dat ook veel te lang aan laten praten; grootste fout van mij leven. Dus niet dingen gaan doen waarmee je vrienden krijgt, maar dingen gaan doen die je interesseren zodat je vrienden krijgt.
[ Bericht 18% gewijzigd door EenDroom op 19-06-2011 12:44:00 ]
met masker bedoelde ik: ts doet zich voor als een extravagante persoon en probeert zijn levensloosheid te verhullen door serieus te zijn in zijn werkomgeving. Ik dacht dat ik ergens te gelezen hebb dat hij zijn weekendavonturen verzint.quote:
[..]
Hard oneens, tenminste als je bedoelt dat serieus zijn een masker zou zijn. "af en toe eens los gaan", "de beest uithangen" en dat soort dingen; er zijn ook zat mensen te vinden die daar niet van houden. Ik heb inmiddels ook ontdekt dat er velen zijn die denken dat je jezelf niet durft bloot te geven als je niet af en toe de bloemetjes buiten zet.
Je hebt idd gelijk volgens mij dat TS zichzelf niet durft te zijn, maar bij mij kwam dat bijvoorbeeld doordat veel mensen niet beseffen dat je op vrijdag en zaterdag klemzuipen niet iets is dat iedereen doet. Dat er ook mensen zijn met andere hobby's en interesses dan 'stappen'. Ik heb mezelf dat ook veel te lang aan laten praten; grootste fout van mij leven. Dus niet dingen gaan doen waarmee je vrienden krijgt, maar dingen gaan doen die je interesseren zodat je vrienden krijgt.
Nu stel je het wel heel zwart wit. Er is een verschil tussen profvoetballer worden en winnaar worden van je regionale competitie. Er is een verschil tussen een gewichtheffen op de Olympische Spelen en een lichaam hebben waarmee je je in het plaatselijke zwembad durft te vertonen. Als zelfs de laatste dingen je niet lukken, dan is het niet zozeer dat je geen talent hebt, maar dat je je helemaal aan de bodem van de genenpoel bevindt. wel. Dan heb je gewoon de slechtste kaarten gehad die je maar bedeeld kon krijgen en vind ik het een erg misselijke grap van moeder de natuur dat ze mij de ambitie geeft om meer te zijn dan ik kan zijn. Dat is voor mij heel moeilijk te accepteren en ik blijf dan ook zoeken naar trainingsmethoden etc. Maargoed, ik hoop inderdaad dat er een dag komt dat ik het puur voor mijn plezier kan doen.quote:
[..]
INTJ, ik zal nooit een profvoetballer worden, ik zal nooit de ballen vanuit elke willekeurige hoek in het net schieten en ik heb weinig geluk op de halfpipe. Dat weerhoudt mij er echter niet van lekker te gaan sporten, met wat vrienden tegen een bal te trappen of op wintersport te gaan.
Dat gevoel van ongeluk krijg je enkel als je sporten ziet ten gunste van het afvallen. Als je sporten ziet als een heerlijke vrijetijdsbesteding en niet tegen je eigen lichaam vecht, maar tegen de gewichten of tegen elkaar, is het toch prima? De bouw van je lichaam is nu eenmaal zo, ieder mens heeft dingen die hij of zij graag aan zijn of haar lichaam zou veranderen en we hebben niet allemaal de aanleg om kabels van armen te krijgen van wat liften, maar dat moet jouw doel dus ook niet zijn. Mijn doel van voetbal is ook niet Messi worden, maar gewoon wat lol trappen met elkaar.
Je kruipt nu in de positie "ook al sta ik elke dag om 08:00 op en let ik elke dag op wat ik eet, ik val niet af". Dat is natuurlijk heel erg jammer, maar kijk wat je meer waard is; de pret die je krijgt van het sporten of het nadeel dat je ondervindt aan het gezond eten en het vroege opstaan. Als ik elke ochtend om 08:00 zou opstaan en 3 uur zou gaan dribbelen, ben ik bang dat ik tot dezelfde conclusie kom als jij, maar dan zal ik ook de afweging maken tussen de verkregen resultaten en de gedane inspanningen.
[..]
Oh, ik ben gaan verhuizen toen mijn ouders 2 maanden op vakantie waren en uiteindelijk is ook alles goed gekomen. Natuurlijk, je hebt het zwaar en je hebt een kutjeugd gehad, maar dat weten we al en dat hoeven we hier in dit topic niet te herhalen. Je kan wel blijven kijken naar de papa's en mama's die hun zoon of dochter helpen, maar blijkbaar wekt dat enkel jaloezie en afgunst, dus dan pijnig je slechts jezelf. Again, net zoals voor het sporten geldt, stel jezelf geen onrealistische doelen en wordt niet boos als je dingen niet kan halen, want daar kan je toch niets aan veranderen.
Je hebt weinig steun van ouders gehad, maar daardoor ben je wel een stuk zelfstandiger dan die mama's-kindjes die van toeten noch blazen weten. Kijk naar hoe volwassen je bent geworden en wat je allemaal geleerd hebt van je moeilijke periodes. Pas als je negatieve ervaringen kunt ombuigen in positieve lessen voor de toekomst, zal je hier uit komen. Wij kunnen vanachter het beeldscherm je geen nieuw lichaam of nieuwe ouders cadeau doen.
[..]
Je bent toch niet gehandicapt? Wees blij dat je gezond en intelligent bent.
Je bent toch geen zwerver? Wees blij dat je in staat bent een eigen woninkje te betrekken die je volledig naar eigen inzicht kan indelen en waar je eigen baas bent. Heb je nog niet vaak genoeg het Kinderen in Afrika argument gehoord? Je hoeft geen honger te lijden, je hebt geen ziekte of gebrek, je bent in een ontzettend welvarend land geboren en pak de kansen dan die jou geboden worden.
[..]
Volgens mij weet je helemaal niet wat jij nodig hebt en je reageert hier ontzettend fel op gewone users die je niet met de fluwelen handschoentjes aanpakken zoals je gehoopt had, maar als je op zoek bent naar een lotgenoot, iemand die eveneens een periode van zelfkwijnend zelfmedelijden heeft gekend en daar nu bovenop is gekomen, zul je nog even verder moeten zoeken.
Ik begrijp in ieder geval niet wat er erg is, vreselijk of onrechtvaardig aan het lot dat jou heeft getroffen, buiten dan dat je nu in een pessimistische vicieuze cirkel bent doorgeschoten die je niet vooruit gaat helpen. Kijk eens naar de dingen die je wel kan, kijk eens naar het papiertje dat je alsnog hebt weten te behalen en kijk eens naar de dingen die jou vrolijk en gelukkig maken.
Kinderen die van toeten noch blazen weten zullen dat waarschijnlijk ook nooit hoeven. Het is ook niet zo dat ik alles en iedereen afsnauw, dat blijkt zeker niet uit mijn postgeschiedenis. Alleen mensen die met gemakzucht praten kunnen rekenen op felle reacties.
Nee, doorgaans verzin ik niks. Soms verzin ik wel gewoon een leuke verjaardag of Kerst om niet uit de toon te vallen, maar ik zeg ook gewoon dat ik mijn avond heb ingevuld met het kijken van films. Ik heb inderdaad geen overeenkomsten met andere mensen en daar gaat het mis. Ik kan me echter niet aanpassen, daar word ik ongelukkig van. Dus kan ik toch maar beter alleen blijven.quote:
[..]
met masker bedoelde ik: ts doet zich voor als een extravagante persoon en probeert zijn levensloosheid te verhullen door serieus te zijn in zijn werkomgeving. Ik dacht dat ik ergens te gelezen hebb dat hij zijn weekendavonturen verzint.
Er staan inderdaad ook veel motiverende reacties. Daar ben ik zeker dankbaar voor.quote:
Wat ik ff wil zeggen is dat ik het mooi vind dat iedereen hier jou probeerd te motiveren.
Je laakt het feit dat je ambitie hebt? Of dat je graag de beste wilt zijn in de dingen die je doet?quote:
[..]
Nu stel je het wel heel zwart wit. Er is een verschil tussen profvoetballer worden en winnaar worden van je regionale competitie. Er is een verschil tussen een gewichtheffen op de Olympische Spelen en een lichaam hebben waarmee je je in het plaatselijke zwembad durft te vertonen. Als zelfs de laatste dingen je niet lukken, dan is het niet zozeer dat je geen talent hebt, maar dat je je helemaal aan de bodem van de genenpoel bevindt. wel. Dan heb je gewoon de slechtste kaarten gehad die je maar bedeeld kon krijgen en vind ik het een erg misselijke grap van moeder de natuur dat ze mij de ambitie geeft om meer te zijn dan ik kan zijn. Dat is voor mij heel moeilijk te accepteren en ik blijf dan ook zoeken naar trainingsmethoden etc. Maargoed, ik hoop inderdaad dat er een dag komt dat ik het puur voor mijn plezier kan doen.
Kinderen die van toeten noch blazen weten zullen dat waarschijnlijk ook nooit hoeven. Het is ook niet zo dat ik alles en iedereen afsnauw, dat blijkt zeker niet uit mijn postgeschiedenis. Alleen mensen die met gemakzucht praten kunnen rekenen op felle reacties.
Het is juist lovenswaardig dat je die kwaliteiten hebt en buig deze dan ook om ten gunste van jezelf. Maar ga dan voor de punten waar je goed in bent. Leen voor je studie, werk hard en solliciteer nog harder. Vertrouw op je eigen wilskracht en kwaliteiten, dan maakt het uiterlijk niet uit.
Wederom laat je zien dat je gewoon verkeert denkt. Niet je uiterlijk, maar wat je ermee doet bepaalt je leven. Je moet je zwakke punten accepteren en ermee leren leven in plaats van er je hele leven tegen blijven vechten.quote:
Er is een verschil tussen een gewichtheffen op de Olympische Spelen en een lichaam hebben waarmee je je in het plaatselijke zwembad durft te vertonen. Als zelfs de laatste dingen je niet lukken, dan is het niet zozeer dat je geen talent hebt, maar dat je je helemaal aan de bodem van de genenpoel bevindt. wel. Dan heb je gewoon de slechtste kaarten gehad die je maar bedeeld kon krijgen en vind ik het een erg misselijke grap van moeder de natuur dat ze mij de ambitie geeft om meer te zijn dan ik kan zijn. Dat is voor mij heel moeilijk te accepteren en ik blijf dan ook zoeken naar trainingsmethoden etc.
Ik heb ook een vriend die zijn hele leven al onzeker is over zijn uiterlijk en zichzelf niet knap genoeg vindt (en idd hij is niet moeders mooiste); terwijl andere vrienden die toch zeker niet knapper zijn er niet over inzitten en binnen no time altijd een nieuw meisje aan de haak slaan. Alles wat ik maar wil zeggen is dat je simpelweg altijd positieve kanten hebt vanwaar je de situatie kan beoordelen. Zeker uiterlijk is voor mannen iets dat heel veel te maken heeft met nonchalance en zelfvertrouwen en veel minder met spierballen. Je hebt je intelligentie; gebruik dat dus!
nou kan je me veel verwijten, maar niet dat ik met gemakzucht praat. ik heb mijn eigen portie leven ook weet je.quote:Het is ook niet zo dat ik alles en iedereen afsnauw, dat blijkt zeker niet uit mijn postgeschiedenis. Alleen mensen die met gemakzucht praten kunnen rekenen op felle reacties.
je claimt zo goed te zijn en beter dan al die anderen, terwijl je je tegelijk zo tekortgedaan voelt. een soort tegenstrijdige mega-arrogantie gecombineerd met een hoop onzekerheid. en niets van de problemen komen door jou. het is allemaal de schuld van anderen. tsja. niemand kan jouw leven leuker maken behalve jijzelf. vooralsnog is de grootste hobbel daarin je eigen houding denk ik.
Ambitie en intelligentie is namelijk onzichtbaar en het is wetenschappelijk bewezen dat lichamelijke eigenschappen je kansen op de arbeidsmarkt en de relatiemarkt bepalen. Als ik mijn ambitie en intelligentie zichtbaar maak, dan word ik niet begrepen. Bijvoorbeeld als ik vertel dat ik systematisch eet, train en slaap...Who cares? I've got nothing to show for it.
Een tweede probleem is dat ik niet in staat ben om af te maken waar ik aan begin, omdat ik mijn gedachten en gevoelens niet adequaat kan verwoorden. Dan heb ik een idee, maar kan ik het niet uitvoeren. Dan zie ik een kans, maar gooi ik de dobbelsteen niet. Zo laat ik de wereld niet zien wie ik ben en wat ik kan.
Of ik heb heb een idee, maar weet ik niet hoe ik het moet uitvoeren. Ik heb nu het idee om 60 uur in de week lichamelijk zwaar werk uit te voeren. Mijn vader heeft op mijn leeftijd zijn problemen opgelost met werk in de sloop. Maar hoe kom ik aan werk in de sloop? Of in de bouw? Waar solliciteer ik en hoe solliciteer ik? Wie neemt mij aan en waarom? Ik heb naar vacatures gezocht op het internet, maar in de vacatures wordt gevraagd om een relevante MBO-diploma of om een MBO-student. Is het wel mogelijk om onervaren en ongediplomeerd in de bouw of in de sloop te werken?
Ik sta boven anderen, want ik heb meer kennis van wetenschappen dan anderen. Ik sta boven anderen, want ik heb meer discipline met betrekking tot studeren, werken, eten, bewegen en slapen dan anderen. Ik sta boven anderen, want ik leef alleen en zij niet.quote:
[..]
nou kan je me veel verwijten, maar niet dat ik met gemakzucht praat. ik heb mijn eigen portie leven ook weet je.
je claimt zo goed te zijn en beter dan al die anderen, terwijl je je tegelijk zo tekortgedaan voelt. een soort tegenstrijdige mega-arrogantie gecombineerd met een hoop onzekerheid. en niets van de problemen komen door jou. het is allemaal de schuld van anderen. tsja. niemand kan jouw leven leuker maken behalve jijzelf. vooralsnog is de grootste hobbel daarin je eigen houding denk ik.
Maar mijn arrogantie is niet op zijn plaats, want ik heb geen hogere cijfers dan anderen, niet meer geld dan anderen, niet minder vet dan anderen en niet meer spier dan anderen. Dat maakt mij onzeker. Toch ben ik in de veronderstelling dat ik, dankzij de eigenschappen die mij boven anderen plaatsen, in het het lichaam van Arnold Schwarzenegger meer spiermassa heb dan hij van durft te dromen en dat ik in het lichaam van Mark Rutte de staatsschuld lager maak dan hij van durft te dromen. Daarom voel ik mij tekortgedaan. Ik ben een gevangene van mijn lichaam.
Als anderen mensen met meer discipline zouden studeren, werken, eten, trainen en slapen zouden ze zoveel moois bereiken. Maar ze gooien er met de pet naar. Ik zoie het dagelijks in de sportschool. Gasten die maar wat aanrommelen en zuipen en snuiven en doen en toch nog een mooi lichaam kweken. Kan je nagaan wat ze zouden bereiken als ze zouden zijn zoals ik. Maar ze verprutsen hun talent. Daarom kijk ik op ze neer. Ze krijgen de beste kaarten en doen er niks mee en bereiken van alles. Ik probeer het beste van mijn slechte kaarten te maken en ik bereik niks. Haat is het gevolg. Pure haat.
Maar nergens heb ik gezegd dat ik met de vinger naar anderen wijs. Ik kijk wel naar anderen, maar geef ze niet de schuld. Ik zeg bijvoorbeeld dat ik niet overeenkom met andere mensen en dat ze mij niet begrijpen. Misschien interpreteer jij dat als de schuld op anderen schuiven, maar ik zie het als een voorbeeld van hoe ik zelf niet in staat ben om mij aan te passen aan de rest van de wereld.
[ Bericht 24% gewijzigd door INTJ op 19-06-2011 15:06:06 ]
Studentenbijbanen, vakantiewerk en je daar dan dusdanig bewijzen dat je een vast contract kan krijgen. Voldoende werk in de verzekeringsmarkt en de callcenters.
[ Bericht 89% gewijzigd door Webschip op 19-06-2011 16:03:58 ]
Ik werk al in de supermarkt en dat is tot daar aan toe. Studentenwerk via uitzendbureaus kan ik echt niet aan. Voorlichting geven en data invoeren voor de universiteit is wel heel leuk om te doen, maar daar is te weinig werk. Omdat het gewoon een professionele organisatie is met toffe, slimme mensen. Maar dat uitzendwerk met callcenters en inpakken enzo...verschrikkelijk werk met mensen die amper Nederlands praten, werkgevers die je gewoon drie kwartier op het gesprek laten wachten, afgesnauwd worden...vreselijk. Heb het geprobeerd, maar kon het geen twee dagen volhouden. Vandaar dat lichamelijk zwaar werk me zo'n goede optie leek. Die mensen hebben een heerlijke mentaliteit, wat muziek op, keihard werken...maarja.quote:
Probeer nog iets lager in te zetten.
Studentenbijbanen, vakantiewerk en je daar dan dusdanig bewijzen dat je een vast contract kan krijgen. Voldoende werk in de verzekeringsmarkt en de callcenters.
Tuurlijk, maar dan moet ik het wel volhouden. Sowieso kan ik voor dat masterjaar nog wel lenen en dat verdien ik daarna nog wel terug. Gaat me meer om, om op dit moment rond te kunnen komen en om mijn nieuwe studie te betalen na ik klaar ben met de master.quote:
Maar als je één jaartje hard werkt, kun je makkelijk genoeg verdienen om een masterjaar te volgen.
Ben nu ook druk aan het solliciteren voor marketing en communicatiebanen en probeer nu zo snel mogelijk wat stukken te schrijven voor adwords advertenties en Engelse filmrecenties, zodat ik wat SEO en Engelste taalvaardigheid op mijn CV kan zetten. Dan zou het wel moeten lukken om een laag marketingbaantje te vinden.
I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan...quote:
Dat komt wel goed, ik denk dat je gewoon een keer tegen een stel leuke mensen aan moet lopen en wat geluk moet hebben, dan kom je vast en zeker op de plek waar je jezelf gelukkig voelt
Ik heb met je te doen, hoor (de ziekte van Crohn is een bijzonder nare ziekte), maar je werkt jezelf tegen. Kijk maar: je houdt vast aan nare herinneringen. Je besluit dat professionele hulpverleners niet werkelijk om je geven en je zou willen dat iemand je aan de hand zou meevoeren. Zo'n mentor dient zich niet zomaar aan; tot die tijd ben je echt het beste af bij een gediplomeerd psycholoog.quote:
Weet je hoe ik verhuisd ben? Met alleen een matras en een plastic tas vol kleding in een vuilniszak 's avondsrond 22.30 toen ik de deur uitgeschopt ben en iedereen me op straat na stond te kijken terwijl ik met mijn matras aan het zeulen was. Weet je hoe mijn Sinterklaas is geweest? Twee schreeuwende ouders die mij de schuld geven van hun ruzie.
Maar hey joh, ik moet me gewoon niet aanstellen. Emoties zijn voor mietjes en de oplossing is simpel: gewoon een verhuiswagen bestellen 's avonds om 11 uur, of je nodigt gewoon een huur Sinterklaas uitm zit je niet alleen met de feestdagen. Simpel toch?
Rot toch op.
Oja je kunt ook gewoon met een psycholoog praten over die onverwerkte emoties. Nee je moet niet verwachten dat die je problemen gaat oplossen. Het is volstrekt normaal dat je geld betaalt voor iemand die geen fuck om je geeft en je na drie kwartier de deur uit schopt ongeacht wat je net allemaal voor vreselijke dingen hebt besproken. Maar stel je niet zo aan INTJ, dan zoek je maar gewoon een andere.
Echt...godverdomme zeg. Nee wat ik nodig heb is iemand die mij heel even aan de hand meeneemt door het leven tot ik weer zonder zijwieltjes kan fietsen. Een mentor, een grote broer, een voorbeeld. Iemand die ''daar'' is geweest en het nu gemaakt heeft.
En dan vervolgens op je 16e in de haven kan werken en op je 19e een of andere oppervlakkige truus te hebben bezwangerd, waardoor je hele jeugd definitief verpest is?quote:
[..]
I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan...
Nee hoor jongen, je hebt geluk dat je man bent, jij kan op je 35e als single kiezen uit de meest gewillige single-dames die geen man meer uit te kiezen hebben met ratelende biologische klokjes.
Situatie A:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: daar is voor mij niets te vinden
3. Je krijgt een slecht gevoel bij het gaan naar verenigingen.
4. Je gaat niet naar de vereniging.
5. Er verandert niets.
Situatie B:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: misschien kan ik daar heen
3. Je krijgt een gevoel van spanning bij het gaan naar een vereniging
4. Je twijfelt of je moet gaan naar de vereniging.
5. Resultaat is onzeker.
Situatie C:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: gaaf, daar kan ik mensen ontmoeten
3. Je krijgt een goed gevoel bij het gaan naar een vereniging.
4. Je gaat naar de vereniging en komt in contact met mensen.
5. Er verandert daadwerkelijk iets.
Op stap 2 heb je veel invloed. Je zou je analytische vermogen eens kunnen aanspraken om de feiten en gedachtes uit elkaar te trekken. Vervolgens kun je jezelf trainen in het krijgen van de juiste gedachte die tot het gewenste resultaat zal leiden. Verwacht alleen niet direct resultaat, want denkbeelden zijn vaak ook een automatisme. Soms gaat het zo onbewust of snel dat je stap 2 niet eens meer merkt en dus alleen op stap 3 komt. Lees de situaties eens zonder stap 2 te lezen.
Wat enorm mooi is is dat wanneer je stap 2 verandert, stap 3 en 4 dus mee zullen veranderen. Dan krijg je dus echt te maken met een andere realiteit.
NLP coaching is een goede manier om dit te trainen imo. Het kan ook op eigen kracht, maar waarschijnlijk gaat het sneller met behulp van een coach.
[ Bericht 100% gewijzigd door Daboman op 19-06-2011 20:32:07 (dubbel) ]
Je stelt veel te hoge eisen aan jezelf en als je die niet kan waarmaken, roep je dat je faalt. En waarom stel je je die eisen? Volgens mij denk je gelukkig te kunnen worden als je een superstrak lijf hebt en een topbaan waarmee je bakken met geld verdient. Maar ben je gelukkig als je een patserig arrogant mannetje wordt die het helemaal 'gemaakt' heeft in het leven? Als je denkt dat vrouwen voor zo'n iemand in de rij staan, ben je behoorlijk naïef. Misschien dat je daarmee types scoort die je ook ziet in Take Me Out of Dames In De Dop, maar de meeste vrouwen gaan voor iemand met zelfrespect die leuk in de omgang is. Als ze een relatie willen, zoeken ze iemand op waarvan ze denken dat ze een leuke tijd met die jongen kunnen hebben. En natuurlijk trekt een goeduitziende gozer die het helemaal gemaakt heeft wel hun aandacht. Maar als ze erachter komen dat hij een arrogante blaaskaak is zonder respect voor zichzelf en anderen, lopen ze snel weer weg.
Je laat al weten dat je behoefte hebt aan affectie, aan aandacht, acceptatie en respect. Dat bereik je op deze manier nooit.
Ik denk dat een gewone psycholoog waar je 1x in de zoveel tijd een uurtje mee praat, idd niks gaat helpen. Ik denk dat je persoonlijkheidsproblemen hebt en dat je daarvoor hulp moet gaat zoeken die intensiever is en erop gericht dat je dingen anders leert aan te pakken.
En wat je leeftijd betreft. Je hebt je leven nog voor je. En je leert ervan te gaan genieten als je jezelf gaat waarderen. Staar je niet blind op de dingen die allemaal mis gegaan zijn in het verleden, want het leven verloopt voor iedereen anders dan ze in eerste instantie hadden gewild. Iedereen maakt fouten en iedereen kan daarvan leren.
Ook al zie je het nu niet, er zijn vast dingen die ook jouw leven de moeite waard maken. Als je je beter gaat voelen, ben je ook beter in de omgang met andere mensen en kom je vanzelf mensen tegen die je wel waarderen. Dat is veel belangrijker dan een strak lijf en een baan op niveau.
En nog één ding. Als je ouders met de rest van de familie hebben gebroken, betekent het niet dat jij dat ook moet doen.
Ik bied je op een presenteerblaadje aan dat mensen dat wel degelijk merken. Ik durf er zelfs een wedje om te leggen. Dat heeft niks te maken met zesde-zintuig-voedoe, dat heet non-verbale communicatie. Die heb jij ook en die kun je niet volledig sturen. Of je bent een topacteur, maar eerlijk gezegd heb ik niet de indruk van jou dat je typisch acteur bent. Maar daar kan ik uiteraard naast zitten.quote:
En ik denk niet dat mensen mijn arrogante houding merken. Ik kies namelijk zelf hoe ik mij aan anderen presenteer en ik geloof niet in zesde-zintuig-voedoe.
Mijn interpretatie van wat ik hier lees, is dat jij veel vergelijkt. Mijn vraag is wat je hieruit haalt. Wat levert het je op om met anderen te vergelijken? Geeft het je bijvoorbeeld een beter zelfbeeld om overal een competitie van te maken?quote:
Ik sta boven anderen, want ik heb meer kennis van wetenschappen dan anderen. Ik sta boven anderen, want ik heb meer discipline met betrekking tot studeren, werken, eten, bewegen en slapen dan anderen. Ik sta boven anderen, want ik leef alleen en zij niet.
Maar mijn arrogantie is niet op zijn plaats, want ik heb geen hogere cijfers dan anderen, niet meer geld dan anderen, niet minder vet dan anderen en niet meer spier dan anderen. Dat maakt mij onzeker. Toch ben ik in de veronderstelling dat ik, dankzij de eigenschappen die mij boven anderen plaatsen, in het het lichaam van Arnold Schwarzenegger meer spiermassa heb dan hij van durft te dromen en dat ik in het lichaam van Mark Rutte de staatsschuld lager maak dan hij van durft te dromen. Daarom voel ik mij tekortgedaan. Ik ben een gevangene van mijn lichaam.
Als anderen mensen met meer discipline zouden studeren, werken, eten, trainen en slapen zouden ze zoveel moois bereiken. Maar ze gooien er met de pet naar. Ik zoie het dagelijks in de sportschool. Gasten die maar wat aanrommelen en zuipen en snuiven en doen en toch nog een mooi lichaam kweken. Kan je nagaan wat ze zouden bereiken als ze zouden zijn zoals ik. Maar ze verprutsen hun talent. Daarom kijk ik op ze neer. Ze krijgen de beste kaarten en doen er niks mee en bereiken van alles. Ik probeer het beste van mijn slechte kaarten te maken en ik bereik niks. Haat is het gevolg. Pure haat.
Maar nergens heb ik gezegd dat ik met de vinger naar anderen wijs. Ik kijk wel naar anderen, maar geef ze niet de schuld. Ik zeg bijvoorbeeld dat ik niet overeenkom met andere mensen en dat ze mij niet begrijpen. Misschien interpreteer jij dat als de schuld op anderen schuiven, maar ik zie het als een voorbeeld van hoe ik zelf niet in staat ben om mij aan te passen aan de rest van de wereld.
Wat zou er gebeuren als je andere mensen gewoon zou zien als mensen, zonder er een label als "beter dan ik" of "minder goed dan ik"? Wat zou er gebeuren als je het oordelen iets achterwege zou laten? Dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor activiteiten, banen, studies, etc. In plaats daarvan zou je eens kunnen proberen alles objectief (en eventueel subjectief zonder oordeel) te beschrijven. Dus niet: "ik ben socialer dan mijn baas", maar "mijn baas heeft geen opleiding communicatie afgerond" of "mijn baas kan goed omgaan met alle collega's"
Eerlijk gezegd denk ik dat dat pas gebeurt wanneer je openstaat voor anderen. Je kunt nog zo beweren dat je zelf je presentatie bepaalt, maar zoals ik hierboven al schreef: mensen leiden uit je non-verbale communicatie wel af dat je een oordeel over wie dan ook hebt. Dat schrikt mensen echt af.quote:I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan
Daar komt bij dat er overduidelijk een paradox in je denken zit: je wilt affectie, maar met je gedrag ("ik voel me beter dan...") stoot je mensen af. Vervolgens wordt het een self-fulfilling prophecy, omdat mensen inderdáád niet naar je toe komen en jij denkt: "zie je wel, ik krijg nooit affectie".
Het belangrijkste voor jou is dat je leert weer controle te nemen over zulk soort dingen. Indirect probeer je dat, door te streven naar een goed betalende baan, naar een strak lichaam, door je te bedenken dat jij een strak eetregime hebt. Helaas is dat schijncontrole, waar je de echte controle laat liggen. Het is te vergelijken met een eetstoornis, qua denkwijze. De echte controle zit 'm in het feit dat jij kunt leren dat ook jij de moeite waard bent, maar pas als je ervoor openstaat. Zoals een paar posts hierboven (over NLP en die 3 scenario's) werd aangegeven: met je denken of op z'n minst het doen (want denken en doen zullen zeker in het begin niet altijd overeenkomen) kun je best dingen sturen. Door te oefenen kun je leren andere kanten van mensen te zien dan de vergelijkende kant. Door complimenten te gaan tellen (en opschrijven) kun je leren dat mensen jou wel degelijk complimenten kunnen/zullen geven.
Zelfde geldt voor die baan: wil jij een baan waarin jij je ei kwijt kunt, dan kun je zorgen voor een goede opleiding. Je echte bevlogenheid zal mensen aantrekken, veel meer dan je eigendunk.
Echter, is rijk worden je hoofddoel, val je al snel door de mand. De bevlogenheid is er dan gewoon niet, om de simpele reden dat rijk worden extrinsieke motivatie om te werken is, terwijl bevlogenheid intrinsieke motivatie is. Dat heeft gevolgen voor prestaties, maar daarmee zal ik je niet vervelen.
Hoewel je hier op het forum (en op diverse andere websites) voldoende tips zult kunnen vinden om hiermee aan de slag te gaan, biedt een psycholoog in zoverre meerwaarde dat hij of zij op jou kan toespitsen. Verder is hij (voor het gemak, lees: hij/zij) gespecialiseerd in dergelijke problemen. Het zeggen dat een psycholoog jou snel de deur uitschopt voor veel geld, tja, dát zou een vorm van extrinsieke motivatie zijn. Echter, ik hoop voor je dat jij een psycholoog tegenkomt die het uit liefde voor het vak en zijn cliënten doet. Precies dát wat jij zelf zegt over je baan, daar beticht jij een psycholoog ook van. Ze zullen er zijn, absoluut. Maar de meeste psychologen hebben wel degelijk een plekje in hun hart voor wat hun cliënten bezighoudt. Zij hebben ook moeten leren om het af te sluiten, anders blijven ze thuis doormalen. Het betekent echt niet dat ze er ook niet voor 100% voor jou zijn op het moment dat je daar binnen zit.
Zoek je echter een moeder-/vaderfiguur zul je die inderdaad niet vinden in een psycholoog. Dat is ook niet hun functie. Ze kunnen een stukje met je meelopen op je levensweg, ze kunnen je een stukje begeleiden in het op de rit zetten van je leven, maar het zijn geen ouders of wat ook. Een vervanging voor je eigen ouders vinden is niet zo gemakkelijk. Het is ook de vraag of je dat moet willen. Waarschijnlijk is dat voor jou altijd een pijnlijke plek en kun je een klein stukje van het gemis opvullen met liefde van anderen. Echter: moeder- en vaderliefde zul je alleen kunnen krijgen van een vader of moeder.
Hoewel ik het ook logisch vind, denk ik dat het bij jou stukken dieper zit dan wat je hier op het forum etaleert. Ik zie stukken pijn, ik zie stukken verdriet, ik zie stukken boosheid, maar je kunt er niet veel mee. En dat heb je waarschijnlijk wel nodig om verder te kunnen. Niet om jouw ziekte van Crohn hieraan te linken, maar opgekropte emotie zorgen voor een bepaalde vorm van stress, die gezondheid bijzonder negatief kan beïnvloeden en die zelfs ziek kan maken.
Misschien is de inhoud van dit bericht niet zo leuk voor je, maar realiseer je dat het wel geschreven is met de bedoeling om jou een stukje verder te helpen. Verwerp het, neem het in je op, doe er wel of niets mee: het is voor jou.
Toegeven, je weet het leuk te brengen, maar dan zijn de batterijen van mijn staafmixer op en zijn vrouwen onaantrekkelijk.quote:
[..]
En dan vervolgens op je 16e in de haven kan werken en op je 19e een of andere oppervlakkige truus te hebben bezwangerd, waardoor je hele jeugd definitief verpest is?
Nee hoor jongen, je hebt geluk dat je man bent, jij kan op je 35e als single kiezen uit de meest gewillige single-dames die geen man meer uit te kiezen hebben met ratelende biologische klokjes.
Bedankt, maar het scenario is als volgt.quote:
Grootste probleem is hier obviously het denkpatroon. Het is ongelovelijk hoeveel invloed dat heeft op het gedrag. Kijk maar eens:
Situatie A:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: daar is voor mij niets te vinden
3. Je krijgt een slecht gevoel bij het gaan naar verenigingen.
4. Je gaat niet naar de vereniging.
5. Er verandert niets.
Situatie B:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: misschien kan ik daar heen
3. Je krijgt een gevoel van spanning bij het gaan naar een vereniging
4. Je twijfelt of je moet gaan naar de vereniging.
5. Resultaat is onzeker.
Situatie C:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: gaaf, daar kan ik mensen ontmoeten
3. Je krijgt een goed gevoel bij het gaan naar een vereniging.
4. Je gaat naar de vereniging en komt in contact met mensen.
5. Er verandert daadwerkelijk iets.
Op stap 2 heb je veel invloed. Je zou je analytische vermogen eens kunnen aanspraken om de feiten en gedachtes uit elkaar te trekken. Vervolgens kun je jezelf trainen in het krijgen van de juiste gedachte die tot het gewenste resultaat zal leiden. Verwacht alleen niet direct resultaat, want denkbeelden zijn vaak ook een automatisme. Soms gaat het zo onbewust of snel dat je stap 2 niet eens meer merkt en dus alleen op stap 3 komt. Lees de situaties eens zonder stap 2 te lezen.
Wat enorm mooi is is dat wanneer je stap 2 verandert, stap 3 en 4 dus mee zullen veranderen. Dan krijg je dus echt te maken met een andere realiteit.
NLP coaching is een goede manier om dit te trainen imo. Het kan ook op eigen kracht, maar waarschijnlijk gaat het sneller met behulp van een coach.
Verleden tijd
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: daar is voor mij niets te vinden
3. Je krijgt een slecht gevoel bij het gaan naar verenigingen.
4. Je gaat toch naar de vereniging.
5. Maar er verandert niets.
Tegenwoordige tijd
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: gaaf, daar kan ik mensen ontmoeten
3. Je krijgt een goed gevoel bij het gaan naar een vereniging.
4. Je gaat naar de vereniging en komt in contact met mensen.
5. Maar er verandert niets.
Ik heb gisteravond nog een sociale gelegenheid bezocht, nota bene op uitnodiging van anderen. Aanvankelijk wilde ik niet gaan: ik zou liever een film kijken, gamen, een sollicitatiebrief schrijven of gewoon gaan slapen. Het wordt toch nooit wat. Ik realiseerde me dat het een gedachtepatroon is dat doorbroken moet worden, want gisteravond zou zomaar eens het tegendeel kunnen bewijzen, ook al zijn vele avonden daarin niet geslaagd. Met goede moed stap ik op de fiets, kom daar binnen, zeg iedereen gedag en probeer een gesprek aan te knopen maar...iedereen laat mij gewoon links liggen. Ik wilde meteen naar huis gaan, maar bedacht me dat er toch nog leuke dingen te doen waren op die avond en ik besloot me daar op te richten en van te genieten. Toch heb ik geen aansluiting kunnen vinden bij anderen.
Dus ik kom thuis, ik vind het zonde van mijn avond omdat ik net zo goed lekker op tijd had kunnen slapen of film kijken etc...Maar besef me dat ik toch een leuke avond heb gehad ondanks anderen, niet dankzij anderen. Zo gaat dat de laatste tijd heel vaak. Ik ga vol goede moed ergens heen, maar val keihard op me bek. Ik word dus gestraft voor mijn positieve instelling. Dat terwijl ik het net zo goed naar mijn zin had gehad als ik gewoon alleen uit was geweest en dan had ik niet de negatieve sociale ervaring gehad.
Gevolg, voortaan draai ik het om: ik ga lekker alleen uit eten, of alleen naar de bioscoop, of alleen zwemmen, of alleen bowlen, dan heb ik het goed naar mijn zin en als anderen mensen mij willen leren kennen doen ze maar hun best voor mij. Zo niet, ook prima, heb ik toch een leuke avond gehad. Maar niet meer andersom, niet meer dat ik eerst mijn best moet doen om anderen te leren kennen in de hoop dat ze mij accepteren en als me dat niet lukt me maar richten op de leuke activiteit op de avond, daar word ik doodongelukkig van het is ook nog eens verschrikkelijk vernederend om zo aan de kant gezet te worden.
Ik heb dus het idee dat het niet dankzij mijn instelling is dat beloftes zichzelf waarmaken, maar ondanks mijn instelling.
Ik vergelijk mezelf met anderen, omdat de wereld een spiegel is. Je leert jezelf kennen door in de spiegel te kijken. Een statement in een vacuum zoals ''ik hef 70 kilo'' zegt mij niks. Het zegt mij niet of het voor mensen mogelijk is om meer te heffen, of ik meer kan, of het op basis van dat gegeven nodig is mijn strategie aan te passen enzovoorts. Maar als ik mezelf ga vergelijken met een topsporter en denk ''ik hef vijf kilo minder dan een topsporter, dan weet ik dat ik tevreden kan zijn met mijn strategie en resultaat. Maar als ik denk: ''ik hef 50 kilo minder dan mijn aan alcohol verslaafde obese buurman van 1 meter 65'', dan weet ik dat mijn strategie niet deugt en aangepast moet worden, dan weet ik dat ik mogelijk een medisch probleem heb, of slechte genen etc...quote:
[..]
Mijn interpretatie van wat ik hier lees, is dat jij veel vergelijkt. Mijn vraag is wat je hieruit haalt. Wat levert het je op om met anderen te vergelijken? Geeft het je bijvoorbeeld een beter zelfbeeld om overal een competitie van te maken?
Wat zou er gebeuren als je andere mensen gewoon zou zien als mensen, zonder er een label als "beter dan ik" of "minder goed dan ik"? Wat zou er gebeuren als je het oordelen iets achterwege zou laten? Dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor activiteiten, banen, studies, etc. In plaats daarvan zou je eens kunnen proberen alles objectief (en eventueel subjectief zonder oordeel) te beschrijven. Dus niet: "ik ben socialer dan mijn baas", maar "mijn baas heeft geen opleiding communicatie afgerond" of "mijn baas kan goed omgaan met alle collega's"
[..]
Eerlijk gezegd denk ik dat dat pas gebeurt wanneer je openstaat voor anderen. Je kunt nog zo beweren dat je zelf je presentatie bepaalt, maar zoals ik hierboven al schreef: mensen leiden uit je non-verbale communicatie wel af dat je een oordeel over wie dan ook hebt. Dat schrikt mensen echt af.
Daar komt bij dat er overduidelijk een paradox in je denken zit: je wilt affectie, maar met je gedrag ("ik voel me beter dan...") stoot je mensen af. Vervolgens wordt het een self-fulfilling prophecy, omdat mensen inderdáád niet naar je toe komen en jij denkt: "zie je wel, ik krijg nooit affectie".
Het belangrijkste voor jou is dat je leert weer controle te nemen over zulk soort dingen. Indirect probeer je dat, door te streven naar een goed betalende baan, naar een strak lichaam, door je te bedenken dat jij een strak eetregime hebt. Helaas is dat schijncontrole, waar je de echte controle laat liggen. Het is te vergelijken met een eetstoornis, qua denkwijze. De echte controle zit 'm in het feit dat jij kunt leren dat ook jij de moeite waard bent, maar pas als je ervoor openstaat. Zoals een paar posts hierboven (over NLP en die 3 scenario's) werd aangegeven: met je denken of op z'n minst het doen (want denken en doen zullen zeker in het begin niet altijd overeenkomen) kun je best dingen sturen. Door te oefenen kun je leren andere kanten van mensen te zien dan de vergelijkende kant. Door complimenten te gaan tellen (en opschrijven) kun je leren dat mensen jou wel degelijk complimenten kunnen/zullen geven.
Zelfde geldt voor die baan: wil jij een baan waarin jij je ei kwijt kunt, dan kun je zorgen voor een goede opleiding. Je echte bevlogenheid zal mensen aantrekken, veel meer dan je eigendunk.
Echter, is rijk worden je hoofddoel, val je al snel door de mand. De bevlogenheid is er dan gewoon niet, om de simpele reden dat rijk worden extrinsieke motivatie om te werken is, terwijl bevlogenheid intrinsieke motivatie is. Dat heeft gevolgen voor prestaties, maar daarmee zal ik je niet vervelen.
Hoewel je hier op het forum (en op diverse andere websites) voldoende tips zult kunnen vinden om hiermee aan de slag te gaan, biedt een psycholoog in zoverre meerwaarde dat hij of zij op jou kan toespitsen. Verder is hij (voor het gemak, lees: hij/zij) gespecialiseerd in dergelijke problemen. Het zeggen dat een psycholoog jou snel de deur uitschopt voor veel geld, tja, dát zou een vorm van extrinsieke motivatie zijn. Echter, ik hoop voor je dat jij een psycholoog tegenkomt die het uit liefde voor het vak en zijn cliënten doet. Precies dát wat jij zelf zegt over je baan, daar beticht jij een psycholoog ook van. Ze zullen er zijn, absoluut. Maar de meeste psychologen hebben wel degelijk een plekje in hun hart voor wat hun cliënten bezighoudt. Zij hebben ook moeten leren om het af te sluiten, anders blijven ze thuis doormalen. Het betekent echt niet dat ze er ook niet voor 100% voor jou zijn op het moment dat je daar binnen zit.
Zoek je echter een moeder-/vaderfiguur zul je die inderdaad niet vinden in een psycholoog. Dat is ook niet hun functie. Ze kunnen een stukje met je meelopen op je levensweg, ze kunnen je een stukje begeleiden in het op de rit zetten van je leven, maar het zijn geen ouders of wat ook. Een vervanging voor je eigen ouders vinden is niet zo gemakkelijk. Het is ook de vraag of je dat moet willen. Waarschijnlijk is dat voor jou altijd een pijnlijke plek en kun je een klein stukje van het gemis opvullen met liefde van anderen. Echter: moeder- en vaderliefde zul je alleen kunnen krijgen van een vader of moeder.
Hoewel ik het ook logisch vind, denk ik dat het bij jou stukken dieper zit dan wat je hier op het forum etaleert. Ik zie stukken pijn, ik zie stukken verdriet, ik zie stukken boosheid, maar je kunt er niet veel mee. En dat heb je waarschijnlijk wel nodig om verder te kunnen. Niet om jouw ziekte van Crohn hieraan te linken, maar opgekropte emotie zorgen voor een bepaalde vorm van stress, die gezondheid bijzonder negatief kan beïnvloeden en die zelfs ziek kan maken.
Misschien is de inhoud van dit bericht niet zo leuk voor je, maar realiseer je dat het wel geschreven is met de bedoeling om jou een stukje verder te helpen. Verwerp het, neem het in je op, doe er wel of niets mee: het is voor jou.
Ik ken mezelf niet zonder in de spiegel te kijken.
Het is inderdaad zo dat ik intrinsieke motivatie ontbreekt in relatie tot mensen: 99 procent van de mensen interesseert mij niet. Dat is eerlijk gezegd zo. Ik doe mijn best om mij in te leven in wat andere mensen bezig houdt, wat hun motieven zijn, hoe zijn in het leven staan...maar het laat me koud...Iedere minuut dat ik met 99 procent van de mensen doorbreng heb ik het idee dat ik iets nuttigers te doen heb, dat ik mijn tijd verdoe.
Toch zijn er een handjevol mensen waar ik echt om gegeven heb, voor wie ik mijn hand in het vuur zou steken, in wie ik oprecht geinteresseerd was. Maar...dat zijn mensen die ik maar eens de drie jaar tegenkom en ze verdwijnen uiteindelijk toch weer uit mijn leven, onder andere door mij te naaien zodat ik ze moet negeren en verbannen.
Het is geen smoes, trouwens, dat ik me niet in kan leven. Ik bedoel het letterlijk. Sommige mensen kunnen gewoon niet 2x^2 + 4x + 6 = 0 oplossen en ik kan me niet inleven. Wel rationeel, niet emotioneel. Een vriend zonder dak boven zijn hoofd geef ik wel onderdak, maar toch laat zijn probleem mij koud.
[ Bericht 0% gewijzigd door INTJ op 19-06-2011 23:01:48 ]
Je vervalt dus na enige tijd toch weer in je oude denkpatroon. Je legt dan geen contact meer omdat je denkt dat dat geen zin heeft. Je denkt namelijk dat mensen jou maar moeten benaderen in het zwembad e.d. Daaruit volgt dat je (na een paar missers) geen mensen benadert. Daarmee houd je opnieuw je eigen realiteit in stand. Het kan best dat het type mensen waar jij goed mee klikt zich ergens anders bevindt. Mijn voorbeeld was alleen om het idee te illustreren. Door je denkpatroon sta je maar tijdelijk open voor nieuwe contacten.quote:Bedankt, maar het scenario is als volgt.
Verleden tijd
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: daar is voor mij niets te vinden
3. Je krijgt een slecht gevoel bij het gaan naar verenigingen.
4. Je gaat toch naar de vereniging.
5. Maar er verandert niets.
Tegenwoordige tijd
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: gaaf, daar kan ik mensen ontmoeten
3. Je krijgt een goed gevoel bij het gaan naar een vereniging.
4. Je gaat naar de vereniging en komt in contact met mensen.
5. Maar er verandert niets.
Ik heb gisteravond nog een sociale gelegenheid bezocht, nota bene op uitnodiging van anderen. Aanvankelijk wilde ik niet gaan: ik zou liever een film kijken, gamen, een sollicitatiebrief schrijven of gewoon gaan slapen. Het wordt toch nooit wat. Ik realiseerde me dat het een gedachtepatroon is dat doorbroken moet worden, want gisteravond zou zomaar eens het tegendeel kunnen bewijzen, ook al zijn vele avonden daarin niet geslaagd. Met goede moed stap ik op de fiets, kom daar binnen, zeg iedereen gedag en probeer een gesprek aan te knopen maar...iedereen laat mij gewoon links liggen. Ik wilde meteen naar huis gaan, maar bedacht me dat er toch nog leuke dingen te doen waren op die avond en ik besloot me daar op te richten en van te genieten. Toch heb ik geen aansluiting kunnen vinden bij anderen.
Dus ik kom thuis, ik vind het zonde van mijn avond omdat ik net zo goed lekker op tijd had kunnen slapen of film kijken etc...Maar besef me dat ik toch een leuke avond heb gehad ondanks anderen, niet dankzij anderen. Zo gaat dat de laatste tijd heel vaak. Ik ga vol goede moed ergens heen, maar val keihard op me bek. Ik word dus gestraft voor mijn positieve instelling. Dat terwijl ik het net zo goed naar mijn zin had gehad als ik gewoon alleen uit was geweest en dan had ik niet de negatieve sociale ervaring gehad.
Gevolg, voortaan draai ik het om: ik ga lekker alleen uit eten, of alleen naar de bioscoop, of alleen zwemmen, of alleen bowlen, dan heb ik het goed naar mijn zin en als anderen mensen mij willen leren kennen doen ze maar hun best voor mij. Zo niet, ook prima, heb ik toch een leuke avond gehad. Maar niet meer andersom, niet meer dat ik eerst mijn best moet doen om anderen te leren kennen in de hoop dat ze mij accepteren en als me dat niet lukt me maar richten op de leuke activiteit op de avond, daar word ik doodongelukkig van het is ook nog eens verschrikkelijk vernederend om zo aan de kant gezet te worden.
Ik heb dus het idee dat het niet dankzij mijn instelling is dat beloftes zichzelf waarmaken, maar ondanks mijn instelling.
Ja dat zie ik wel in, maar de pijn van continu je best doen en afgewezen te worden weegt zwaarder dan de pijn van af en toe eenzaam zijn. Het is voor mij hetzelfde als arm zijn en maar geld blijven gooien in een fruitautomaat in de hoop dat ik een keer de jackpot win, voor mijn geld op is. Dan blijf ik liever arm en ga ik zuinig met mijn geld om. Dan maar het defecte, maar wel zelfbeschermende gedachtepatroon.quote:
[..]
Je vervalt dus na enige tijd toch weer in je oude denkpatroon. Je legt dan geen contact meer omdat je denkt dat dat geen zin heeft. Je denkt namelijk dat mensen jou maar moeten benaderen in het zwembad e.d. Daaruit volgt dat je (na een paar missers) geen mensen benadert. Daarmee houd je opnieuw je eigen realiteit in stand. Het kan best dat het type mensen waar jij goed mee klikt zich ergens anders bevindt. Mijn voorbeeld was alleen om het idee te illustreren. Door je denkpatroon sta je maar tijdelijk open voor nieuwe contacten.
Zoals jij dingen beschrijft, maak ik op dat de wereld voor jou heel bedreigend is, dat je niemand kan vertrouwen en dat je moet streven om de beste en de sterkste te zijn omdat je anders een loser bent.
En als ik ook lees dat er door je ouders voortdurend werd gescholden en dat je vervolgens het huis bent uitgetrapt en over straat zwerft met een matras, kan ik wel begrijpen dat je de wereld op zo'n manier ziet. Logisch dat je problemen hebt met vertrouwen. Als je in zo'n omgeving bent opgegroeid, ga je de wereld bedreigender en negatiever beleven dan iemand die wel in een liefdevol en harmonieus gezin is opgegroeid. Je gaat jezelf harden en afsluiten. Maar ondertussen ben je heel ongelukkig, omdat je - net als ieder mens - toch behoefte hebt aan affectie.
Ik raad je toch aan om psychische hulp te gaan zoeken. Geef het een kans, ondanks dat je nu het idee hebt dat psychologen mensen zijn die profiteren van jouw problemen. Natuurlijk verdienen ze geld aan je, want het is hun werk. Maar dat betekent niet dat ze daarom niet betrokken met jou zijn en je oprecht willen helpen.
Dat is het precies. Voor mij is de wereld een slagveld en moet ik overleven. Eten of gegeten worden, doden of vermoord worden...Ja precies dat. De vorige psycholoog heeft meerdere malen gehint naar medicijnen. Toen ik weg ging zeiden ze dat ik, als ik nog hulp zou zoeken bij hun terecht kon voor een verwijzing naar een psychiater. Maarja, dan kan ik net zo goed naar het ziekenhuis gaan. Nu heb ik het geld niet, dus nu kan ik het niet. En nu gaat het me ook niet helpen, omdat ik zelf niet dat gedachtepatroon wil veranderen. Het werkt immers voor mij het beste.quote:
TS, ik denk dat je een stuk verder gaat komen als je gaat inzien dat je dingen op een andere manier moet gaan benaderen.
Zoals jij dingen beschrijft, maak ik op dat de wereld voor jou heel bedreigend is, dat je niemand kan vertrouwen en dat je moet streven om de beste en de sterkste te zijn omdat je anders een loser bent.
En als ik ook lees dat er door je ouders voortdurend werd gescholden en dat je vervolgens het huis bent uitgetrapt en over straat zwerft met een matras, kan ik wel begrijpen dat je de wereld op zo'n manier ziet. Logisch dat je problemen hebt met vertrouwen. Als je in zo'n omgeving bent opgegroeid, ga je de wereld bedreigender en negatiever beleven dan iemand die wel in een liefdevol en harmonieus gezin is opgegroeid. Je gaat jezelf harden en afsluiten. Maar ondertussen ben je heel ongelukkig, omdat je - net als ieder mens - toch behoefte hebt aan affectie.
Ik raad je toch aan om psychische hulp te gaan zoeken. Geef het een kans, ondanks dat je nu het idee hebt dat psychologen mensen zijn die profiteren van jouw problemen. Natuurlijk verdienen ze geld aan je, want het is hun werk. Maar dat betekent niet dat ze daarom niet betrokken met jou zijn en je oprecht willen helpen.
Maar...misschien in de toekomst, als ik over een paar jaar eindelijk een vaste baan heb, zouden die medicijnen van pas kunnen komen. Het lijkt me dat anti-depressiva je een gevoel geven van ''alles is ok'', vergelijkbaar met een liter vodka in 10 minuten, en dan maakt het ook geen ruk meer uit of ik afgewezen wordt of er een mes in mijn rug gestoken wordt of uitgelachen word of wat dan ook, want ''alles is ok''. Dat zou me dan helpen de spiraal te doorbreken.
Hier zeg je dus eigenlijk dat je gewoon niet wil veranderen. Maar ik vind het onzin. Ik heb vaak genoeg gehad dat ik mensen heb ontmoet gewoon simpelweg via internet waarbij het contact voorbij het internet gegroeid is. Maar als je echt wil vereist dat wel enig initiatief.quote:
[..]
Ja dat zie ik wel in, maar de pijn van continu je best doen en afgewezen te worden weegt zwaarder dan de pijn van af en toe eenzaam zijn. Het is voor mij hetzelfde als arm zijn en maar geld blijven gooien in een fruitautomaat in de hoop dat ik een keer de jackpot win, voor mijn geld op is. Dan blijf ik liever arm en ga ik zuinig met mijn geld om. Dan maar het defecte, maar wel zelfbeschermende gedachtepatroon.
Waarom wil je trouwens de jackpot winnen? dat is heel wat anders dan affectie. JIj wil direct het toppunt. De meeste mensen hebben met niet meer dan 6 anderen een diepgaande relatie. Al het andere is dus oppervlakkig. Daarnaast moet je natuurlijk goed beseffen dat je niet in 1 dag een diepgaande relatie met iemand opbouwt.
De jackpot voor mij is 1 goede vriend en 1 vriendin. Ik zeg ook inderdaad dat ik op dit moment niet wil veranderen en geef daar een goede reden voor.quote:
[..]
Hier zeg je dus eigenlijk dat je gewoon niet wil veranderen. Maar ik vind het onzin. Ik heb vaak genoeg gehad dat ik mensen heb ontmoet gewoon simpelweg via internet waarbij het contact voorbij het internet gegroeid is. Maar als je echt wil vereist dat wel enig initiatief.
Waarom wil je trouwens de jackpot winnen? dat is heel wat anders dan affectie. JIj wil direct het toppunt. De meeste mensen hebben met niet meer dan 6 anderen een diepgaande relatie. Al het andere is dus oppervlakkig. Daarnaast moet je natuurlijk goed beseffen dat je niet in 1 dag een diepgaande relatie met iemand opbouwt.
Weet ik Wicked, ik denk te veel na inderdaad en daarmee vergroot ik mijn problemen. Maar als ik niet denk, dan ben ik weer stuurloos. Ik moet strategie bepalen. Weten hoe ik mijn leven wil sturen. Kansen en bedreigingen in kaart brengen, oplossingen in kaart brengen, in kaart brengen wat ik wil en hoe ik het kan bereiken etc.
voor de rest heb ik je topic nog niet gelezen
Ja logisch, dat doe ik ook, maar er moet een moment zijn dat je die dingen die je hebt bepaald ook gaat gebruiken. En niet alleen bij denken laat.quote:
[..]
Weet ik Wicked, ik denk te veel na inderdaad en daarmee vergroot ik mijn problemen. Maar als ik niet denk, dan ben ik weer stuurloos. Ik moet strategie bepalen. Weten hoe ik mijn leven wil sturen. Kansen en bedreigingen in kaart brengen, oplossingen in kaart brengen, in kaart brengen wat ik wil en hoe ik het kan bereiken etc.
Enige wat ik nog wil zeggen is: Creëer geen obstakels voor jezelf.
Maar als je zo in het leven staat, is alles heel negatief en ga je je nooit beter voelen en durf je nooit iemand te vertrouwen.
Maar probeer eens te bedenken waarom veel mensen wél makkelijker contact maken, vrienden en een relatie hebben en populair zijn. Komt dat omdat ze sterker zijn dan jou? Of kijken ze heel anders tegen dingen aan?
Er gaan pas dingen veranderen als je objectief gaat onderzoeken waarom jij elke keer problemen hebt. En vervolgens kan je leren hoe je het op een andere manier kan aanpakken.
Hoe slim en intelligent ook bent, je kan dit niet alleen. Je hebt andere mensen daarvoor nodig, omdat andere mensen jou altijd op een andere manier zien dan jij dat zelf doet. Je kan jezelf niet zien, dus je weet daarom niet goed hoe je non-verbaal op andere mensen overkomt.
En daarom ben je in eerste instantie het best af bij psychologen. Zij hebben gestudeerd, dus zij kunnen objectiever kijken dan bij wijze van spreke je buurvrouw.
Dan begrijp ik niet wat je met dit topic wil en sluit ik me aan bij Wicked.quote:
[..]
De jackpot voor mij is 1 goede vriend en 1 vriendin. Ik zeg ook inderdaad dat ik op dit moment niet wil veranderen en geef daar een goede reden voor.
Weet ik Wicked, ik denk te veel na inderdaad en daarmee vergroot ik mijn problemen. Maar als ik niet denk, dan ben ik weer stuurloos. Ik moet strategie bepalen. Weten hoe ik mijn leven wil sturen. Kansen en bedreigingen in kaart brengen, oplossingen in kaart brengen, in kaart brengen wat ik wil en hoe ik het kan bereiken etc.
De schoonouders van je vriendin zijn meestal jouw ouders.quote:
Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin
Ik heb daar toch wat vraagtekens bij, ze moeten ook hun hypotheek betalen.quote:
En daarom ben je in eerste instantie het best af bij psychologen. Zij hebben gestudeerd,
Zorg eerst dat je mensen leert waarderen. Je haat mensen die er met de pet naar gooien. Ik gooi er ook met de pet naar maar ben wel leuk in de omgang. Je zou mij dus al afschrijven op basis van je jaloersheid. Doe dat niet en respecteer iedereen zoals ie isquote:
[..]
I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan...
. Wie goed doet die goed ontmoet, zo ging dat spreekwoord toch?Helaas gaat dat niet altijd op zoals je dat zou willen.quote:
[..]
Wie goed doet die goed ontmoet, zo ging dat spreekwoord toch?
Voor de rest heb je gelijk natuurlijk.
Het gaat erom dat je van binnen vrede hebt met mensen die er met de pet naar gooien, dat zou al wat relaxter maken.
Ik heb daar ook last van gehad dat, mensen die niet alles uit het leven haalde ging ik meteen tegenin waarom ze dat wel zouden moeten doen.
Maar daar ben ik mee gestopt en dat heeft hele fijne 'relaties' gemaakt tussen mij en mijn vrienden en omgeving.
als ik me zou moeten storen aan iedereen die imho iets doms/stoms/lomps doet, dan zou ik geen leven meer hebben. en hier niet zo reageren, dat ook al
één of andere oplossing voor alles wat je een beetje vervelend vindt? tja die hebben we niet, maar er zijn wel tips gegeven om er te komen.
Je wil er gewoon niks van weten. Iedereen is niet hetzelfde als jij dus die mensen kun je maar beter negeren/ontwijken.
je zit in een neerwaartse spiraal maar je wil er (toch) niks aan doen anders had je dat al lang gedaan.
Je verwacht dat mensen alles voor je doen, maar je wilt niks terug doen.
Je denkt dat je het allemaal zelf wel beter kan, maar het is 100% duidelijk dat je daar enorm in faalt.
je weet het bovenstaande zelf allemaal ook wel, maar bent in ontkenning want dan zal je moeten toegeven dat je toch niet zo geweldig bent als je zou willen zijn.
trouwens:
Als je een zwerver de kans biedt om idd iets te doen en je zegt.. stel je niet aan, ga werken dan zou die dat doen tenzij hij net als jij smoesjes gaat verzinnen: pech rot dan maar op.quote:. Zeg ik ook altijd tegen zwervers: niet aanstellen, je kan ook gewoon gaan werken. Tegen gehandicapten zeg ik dat ook: wat nou niet kunnen lopen, je kan toch ook gewoon met die rolstoel je dagelijkse dingen doen?
Heb zelf met gehandicapten gewerkt en je zegt wel dat soort dingen tegen ze. als ze zelf hun rug kunnen krabben, ga ik dat toch echt niet voor ze doen hoor!
eruit halen wat erin zit! geen gezeik.
dus wat wil je nou?
Ik herken mezelf wel een beetje in jouw OP TS. Ik leef ook met een chronische ziekte (maar ik heb die al van kinds af aan, dus ik weet eigenlijk niet beter) en herken de beperkingen die het met zich mee brengt. Ik heb ook vaak het gevoel gehad achter mijn leeftijdsgenoten aan te moeten rennen en dat zij me niet begrepen.quote:
[..]
I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan...
Toen ik ging puberen heb ik me er omwijs tegen afgezet om rekening te moeten houden met mijn ziekzijn. Ik wilde leven en doen wat mijn leeftijdsgenoten deden, dus ik dronk, ik blowde, nahjah, noem het maar op, ik heb het geprobeerd om maar het gevoel te hebben "er bij te horen". Uiteraard ging dat niet, ik werd steeds zieker en dat resulteerde uiteindelijk in een langdurige ziekenhuisopname.
Inmiddels ben ik 24. In de jaren die volgden heb ik me een leefwijze aangeleerd die gestructureerd is, maar waarmee ik fysiek gezien goed kan functioneren. Drank en korte nachtjes zijn dingen die daar niet in passen. Uiteraard krijg je daar wel is een opmerking links of rechts over, maar die heb ik leren negeren; ik weet waarvoor ik me aan mijn structuur moet halen.
Ik herken echt jouw boosheid en je gevoel van onmacht, maar dat moet je gaan loslaten. Accepteer eerst is wie jij bent en wat jij kan en ga van daaruit verder, want zo blijf je hangen in die negatieve spiraal...
Hier ben ik het heel erg mee eens. Ook uit mijn eigen ervaring weet ik dat affectie een verdomd lastig iets is. Als je arrogant doet (ook al heb je zelf niet in de gaten dat je dat doet), krijg je nu eenmaal arrogantie terug. Ik heb zelf veel last gehad van het feit dat sommige dingen mij nu eenmaal makkelijker af gingen dan veel anderen, waardoor je al snel het stempel betweter opgedrukt krijgt. Dat is heel lastig, omdat je je zeker als kind van geen kwaad bewust bent als je bijv. ontevreden bent met een 8. Pas nu (26) leer ik steeds meer om me voorzichtig hierin uit te drukken omdat het op anderen heel anders kan overkomen dan ik bedoel. Dat betekent dus ook bijv. terughoudend zijn in het geven van het goede antwoord of je briljant uitgewerkte masterplan. Andere mensen maken met veel pijn en moeite veel slechtere plannen dan jij, dus logischerwijs zullen ze niet blij met je zijn als jij fluitend een beter product inlevert met de boodschap dat ze niet zoveel moeten zuipen en meer hun best moeten doen. Doe dat dan dus ook niet zo!quote:
Eerlijk gezegd denk ik dat dat pas gebeurt wanneer je openstaat voor anderen. Je kunt nog zo beweren dat je zelf je presentatie bepaalt, maar zoals ik hierboven al schreef: mensen leiden uit je non-verbale communicatie wel af dat je een oordeel over wie dan ook hebt. Dat schrikt mensen echt af.
Daar komt bij dat er overduidelijk een paradox in je denken zit: je wilt affectie, maar met je gedrag ("ik voel me beter dan...") stoot je mensen af. Vervolgens wordt het een self-fulfilling prophecy, omdat mensen inderdáád niet naar je toe komen en jij denkt: "zie je wel, ik krijg nooit affectie".
En INTJ, je zal zien, dat je wanneer je op bovenstaande manier met mensen omgaat, je veel minder tegen reacties krijgt vanuit je omgeving. Accepteer dat je sociaal niet sterk bent en benoem dat ook tegenover andere mensen door bijv. hulp te vragen hoe je een lastige situatie oplost. Dan zal je bemerken dat zelfs de meest ver van je af staande mensen zoals de vreemdeling op straat bereid zal zijn je belangeloos te helpen.
[ Bericht 2% gewijzigd door EenDroom op 20-06-2011 18:38:38 ]
Klopt, maar ik vind het wel makkelijk even zo een oorzaak aan te wijzen, zeker gezien ik ook gezegd heb dat het ook misgaat met de mensen om wie ik wel echt geef. Bovendien heb ik al vanalles geprobeerd en daar word ik moedeloos van. Dan geef ik het liever op.quote:
[..]
Hier ben ik het heel erg mee eens. Ook uit mijn eigen ervaring weet ik dat affectie een verdomd lastig iets is. Als je arrogant doet (ook al heb je zelf niet in de gaten dat je dat doet), krijg je nu eenmaal arrogantie terug. Ik heb zelf veel last gehad van het feit dat sommige dingen mij nu eenmaal makkelijker af gingen dan veel anderen, waardoor je al snel het stempel betweter opgedrukt krijgt. Dat is heel lastig, omdat je je zeker als kind van geen kwaad bewust bent als je bijv. ontevreden bent met een 8. Pas nu (26) leer ik steeds meer om me voorzichtig hierin uit te drukken omdat het op anderen heel anders kan overkomen dan ik bedoel. Dat betekent dus ook bijv. terughoudend zijn in het geven van het goede antwoord of je briljant uitgewerkte masterplan. Andere mensen maken met veel pijn en moeite veel slechtere plannen dan jij, dus logischerwijs zullen ze niet blij met je zijn als jij fluitend een beter product inlevert met de boodschap dat ze niet zoveel moeten zuipen en meer hun best moeten doen. Doe dat dan dus ook niet zo!
En INTJ, je zal zien, dat je wanneer je op bovenstaande manier met mensen omgaat, je veel minder tegen reacties krijgt vanuit je omgeving. Accepteer dat je sociaal niet sterk bent en benoem dat ook tegenover andere mensen door bijv. hulp te vragen hoe je een lastige situatie oplost. Dan zal je bemerken dat zelfs de meest ver van je af staande mensen zoals de vreemdeling op straat bereid zal zijn je belangeloos te helpen.
Precies dat ja, maar je bevestigt dus mijn vermoeden dat je maar gewoon pech hebt gehad als je je niet aan kan/wil passen. Dan maar toch voor mezelf leven en de rest het laten bekijken wat van mijn manier van leven vinden.quote:
[..]
Ik herken mezelf wel een beetje in jouw OP TS. Ik leef ook met een chronische ziekte (maar ik heb die al van kinds af aan, dus ik weet eigenlijk niet beter) en herken de beperkingen die het met zich mee brengt. Ik heb ook vaak het gevoel gehad achter mijn leeftijdsgenoten aan te moeten rennen en dat zij me niet begrepen.
Toen ik ging puberen heb ik me er omwijs tegen afgezet om rekening te moeten houden met mijn ziekzijn. Ik wilde leven en doen wat mijn leeftijdsgenoten deden, dus ik dronk, ik blowde, nahjah, noem het maar op, ik heb het geprobeerd om maar het gevoel te hebben "er bij te horen". Uiteraard ging dat niet, ik werd steeds zieker en dat resulteerde uiteindelijk in een langdurige ziekenhuisopname.
Inmiddels ben ik 24. In de jaren die volgden heb ik me een leefwijze aangeleerd die gestructureerd is, maar waarmee ik fysiek gezien goed kan functioneren. Drank en korte nachtjes zijn dingen die daar niet in passen. Uiteraard krijg je daar wel is een opmerking links of rechts over, maar die heb ik leren negeren; ik weet waarvoor ik me aan mijn structuur moet halen.
Ik herken echt jouw boosheid en je gevoel van onmacht, maar dat moet je gaan loslaten. Accepteer eerst is wie jij bent en wat jij kan en ga van daaruit verder, want zo blijf je hangen in die negatieve spiraal...
De clue is dat zwervers geen keus hebben, gehandicapten niet en ik ook niet. Ik geef al honderd keer aan dat ik van alles geprobeerd heb en mij dus machteloos voel. Zeggen dat het gewoon komt door mijn houding en vervolgens zeggen dat ik mijn houding maar gewoon moet veranderen, alsof alles maakbaar is, is net zo'n kortzichtige houding als waar ik van word beschuldigd.quote:
het stoort mij dat ts niet duidelijk aangeeft wat hij wil... ja alles, maar hij geeft niet aan wat hij nou van ons wil?
één of andere oplossing voor alles wat je een beetje vervelend vindt? tja die hebben we niet, maar er zijn wel tips gegeven om er te komen.
Je wil er gewoon niks van weten. Iedereen is niet hetzelfde als jij dus die mensen kun je maar beter negeren/ontwijken.
je zit in een neerwaartse spiraal maar je wil er (toch) niks aan doen anders had je dat al lang gedaan.
Je verwacht dat mensen alles voor je doen, maar je wilt niks terug doen.
Je denkt dat je het allemaal zelf wel beter kan, maar het is 100% duidelijk dat je daar enorm in faalt.
je weet het bovenstaande zelf allemaal ook wel, maar bent in ontkenning want dan zal je moeten toegeven dat je toch niet zo geweldig bent als je zou willen zijn.
trouwens:
[..]
Als je een zwerver de kans biedt om idd iets te doen en je zegt.. stel je niet aan, ga werken dan zou die dat doen tenzij hij net als jij smoesjes gaat verzinnen: pech rot dan maar op.
Heb zelf met gehandicapten gewerkt en je zegt wel dat soort dingen tegen ze. als ze zelf hun rug kunnen krabben, ga ik dat toch echt niet voor ze doen hoor!
eruit halen wat erin zit! geen gezeik.
dus wat wil je nou?
Je zegt ook van alles wat nergens op slaat. Waar schrijf ik dat ik wil dat jij alles voor mij oplost, dat ik helemaal niks wil doen voor alles wat ik een ''beetje'' vervelend vind? Pardon? Een chronische ziekte en geen familie hebben is inderdaad echt net zo vervelend als een beetje jeuk aan je kont, nou goed.
Wat ik verwacht? Ten eerste kappen met dit soort achterlijke reactie waar mij van alles en nog wat in mijn schoenen wordt geschoven en van die Fok-cliches a la ''goh doe niet zo zielig en man up''. Verder verwacht ik reacties a la:
''Jezus man, ik trainde ook honderd jaar en had nooit resultaat. Kut dat jij dit ook moet meemaken. Maar weet je, ik heb het toen zo en zo aangepakt en nu maak ik Brad Pitt werkloos.''
''Mijn vriend heeft vroeger ook heel erg in de financiele problemen gezeten. Maar toen is hij bij staalfabriek ''Vuur & Erts'' gaan werken want die betalen goed voor een ongeschoolde bijbaan. Vandaar uit heeft hij die en die loopbaanstappen genomen want dat is hoe je de ervaring op doet om te laten zien dat je meer kan dan kutklussen uitvoeren''
''Ik werk als statisticus bij Boston Consultants en ik kan je vertellen dat ze ook best mensen aannemen met een bestuurskunde opleiding. Ik denk inderdaad dat dit beroep ook wat voor jou is, gezien je zegt dat je zo analytisch bent. Misschien geeft je dat wat om naar uit te kijken.''
''Als je de volgende keer weer keihard genegeerd wordt op een feestje dan doe je en zeg je zo en zo en trek je het verder niet persoonlijk aan. Dit en dat is namelijk niet boos bedoeld, maar kan jou het idee geven genegeerd te worden.''
Ik kan het ook maar gedeeltelijk verklaren. Ik heb ook enorm de neiging om mensen te verbeteren. Niet met taalfouten en dingen, maar bijvoorbeeld als ik ze dingen met een kromme rug zie tillen of volstrekt aantoonbaar onzinnige statements maken. Ik kan niet aanzien hoe iemand zijn rug verneukt of een Sonja Bakker dieet aanraadt aan iemand anders.quote:
ik begrijp eerlijk gezegd om te beginnen niet goed waarom het storend voor iemand is als iemand anders niet "alles eruit haalt wat er in zit" eigenlijk. waarom boeit het je wat een ander doet? het is een val eerste klas. je kan namelijk andere mensen niet veranderen. en andere mensen zijn nu eenmaal geen perfecte mensen want perfecte mensen bestaan niet.
als ik me zou moeten storen aan iedereen die imho iets doms/stoms/lomps doet, dan zou ik geen leven meer hebben. en hier niet zo reageren, dat ook al
En afgunst natuurlijk. Het is gewoon oneerlijk dat ''zij-wel-en-ik-niet''. Volstrekt normaal ook, lees de Donald Duck maar. Hoe vaak Donald keihard werkt en geen stuiver verdient en hoe vaak Guus Geluk de lui klootzak uithangt en een verdwaalde portemonnee vindt. Zelfs Donald Duck wordt daar woedend om.
Genoeg arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees lopen er rond die overal lekker hun lul in kunnen stoppen...Maar als ik geen succes heb op sociaal vlak dan ligt het aan mijn houding, of aan mijn uiterlijk, of dit, of dat. Dat snap ik ook niet. Dat irriteert mij ja, lijkt me niet vreemd.
Dat jij dat niet hebt...tja iedereen is anders.
Nee, wie goed doet, stelt zich kwetsbaar op en mag hopen geen schop na te krijgen. Ik nam het op voor kinderen die gepest werden. Weet je wat gevolg daar van was? De slachtoffers dachten dat ik de draak met ze stak en de misdadigers hadden een nieuw doelwit gevonden. Dat is hoe mijn leven werkt, maar kennelijk leef ik in een andere wereld, een vreemde wereld, die misschien daarom op zoveel onbegrip stuit bij anderen.quote:
[..]
Zorg eerst dat je mensen leert waarderen. Je haat mensen die er met de pet naar gooien. Ik gooi er ook met de pet naar maar ben wel leuk in de omgang. Je zou mij dus al afschrijven op basis van je jaloersheid. Doe dat niet en respecteer iedereen zoals ie is
Althans niet door ons.
Luister, wie goed doet die goed ontmoet dat werkt ook omgekeerd. Als iemand je loopt te beflikkeren staat het je vrij om met gelijke munt terug te betalen. Ik ben ook gepest vroeger; de oplossing: Iedereen keihard in elkaar beuken.quote:
[..]
Nee, wie goed doet, stelt zich kwetsbaar op en mag hopen geen schop na te krijgen. Ik nam het op voor kinderen die gepest werden. Weet je wat gevolg daar van was? De slachtoffers dachten dat ik de draak met ze stak en de misdadigers hadden een nieuw doelwit gevonden. Dat is hoe mijn leven werkt, maar kennelijk leef ik in een andere wereld, een vreemde wereld, die misschien daarom op zoveel onbegrip stuit bij anderen.
1 van de slimste conclusies in dit topicquote:
En nog één ding. Als je ouders met de rest van de familie hebben gebroken, betekent het niet dat jij dat ook moet doen.
Je kan je blijven blindstaren dat het leven voor jou onrechtvaardig is. Je kan andere mensen de schuld blijven geven dat ze je niet behandelen op de manier die jij verdient en dat je daarom het recht hebt je arrogant op te stellen.Maar daar los je niks mee op!
Ook al heb je de ziekte van Crohn en heb je nooit liefde van je ouders gehad, het betekent niet dat je leven waardeloos is. Ook dan kan je nog steeds een gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen opbouwen. En als dat begint te komen, gaat het je makkelijker af vrienden te maken en een leuk meisje op te zoeken. Dan vinden mensen het leuker om met je om te gaan en word je minder snel afgewezen. Dat je je nu vaak afgewezen voelt, heeft te maken met dat je geen vertrouwen hebt in mensen en vanuit je negatieve houding steeds bevestiging zoekt voor het idee dat mensen idd niet te vertrouwen zijn. Je zal waarschijnlijk eerder denken "het zijn allemaal klootzakken" dan "wat kan ik doen om meer respect te krijgen voor andere mensen". Je saboteert jezelf en daardoor kom je steeds dezelfde problemen tegen.
De keus is aan jou. Geef je het op of ga je proberen het beste van je leven te maken?
je afgunst is waarlijk misplaatst. dat garandeer ik je. iedereen heeft zo zn shit. wil je met mij ruilen? zou ik onder geen beding willen. want hoe ellendig en miserabel mijn leven soms ook is, het is me dierbaar en ik ben dankbaar voor wat ik wel heb.quote:
[..]
Ik kan het ook maar gedeeltelijk verklaren. Ik heb ook enorm de neiging om mensen te verbeteren. Niet met taalfouten en dingen, maar bijvoorbeeld als ik ze dingen met een kromme rug zie tillen of volstrekt aantoonbaar onzinnige statements maken. Ik kan niet aanzien hoe iemand zijn rug verneukt of een Sonja Bakker dieet aanraadt aan iemand anders.
En afgunst natuurlijk. Het is gewoon oneerlijk dat ''zij-wel-en-ik-niet''. Volstrekt normaal ook, lees de Donald Duck maar. Hoe vaak Donald keihard werkt en geen stuiver verdient en hoe vaak Guus Geluk de lui klootzak uithangt en een verdwaalde portemonnee vindt. Zelfs Donald Duck wordt daar woedend om.
Genoeg arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees lopen er rond die overal lekker hun lul in kunnen stoppen...Maar als ik geen succes heb op sociaal vlak dan ligt het aan mijn houding, of aan mijn uiterlijk, of dit, of dat. Dat snap ik ook niet. Dat irriteert mij ja, lijkt me niet vreemd.
Dat jij dat niet hebt...tja iedereen is anders.
weet je wat; ik wordt erg boos als ik je posts lees. je zegt dat je niks hebt en dat is domweg niet zo. je sport, je hebt een opleiding, een leven. en op deze manier gooi je vanalles weg uit onvrede en afgunst naar anderen toe. je zou je moeten schamenSPOILERpst; google eens op schoonfamilie en simmu en bekijk dan vooral de laatste pagina. kijken of je dan nog steeds zo afgunstig bent
Die afgunst is nou precies wat je is los moet laten. Het is soms niet eerlijk, maar zo is het wel en daar moet je t mee doen. Ik had ook liever geen chronische ziekte gehad, maar het is zo, kan ik niks aan veranderen en jij ook niet. En wat je familie betreft; mss zijn. Er nog wel een opa en oma die veel aan je denken. Pak een telefoon of schrijf een brief. Mss kom je van een koude kermis thuis, maar dan heb je t geprobeerd en ben je niet slechter af dan nu. Het conflict van jouw ouders met de rest vd familie is t jouwe niet.quote:
[..]
En afgunst natuurlijk. Het is gewoon oneerlijk dat ''zij-wel-en-ik-niet''. Volstrekt normaal ook, lees de Donald Duck maar. Hoe vaak Donald keihard werkt en geen stuiver verdient en hoe vaak Guus Geluk de lui klootzak uithangt en een verdwaalde portemonnee vindt. Zelfs Donald Duck wordt daar woedend om.
Genoeg arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees lopen er rond die overal lekker hun lul in kunnen stoppen...Maar als ik geen succes heb op sociaal vlak dan ligt het aan mijn houding, of aan mijn uiterlijk, of dit, of dat. Dat snap ik ook niet. Dat irriteert mij ja, lijkt me niet vreemd.
Dat jij dat niet hebt...tja iedereen is anders.
Of hoe goed zij het hebben terwijl ze niets hebben.quote:
Bezoek eens een arm land (nee, geen hip-ontwikkelingswerk in Malawi o.i.d.) - dan ga je wel beseffen hoe goed je het eigenlijk hebt.
Laat ik je eerst uit je droom helpen dat degene die zulk soort bewoordingen gebruikt nóóit een haar beter is.quote:
Genoeg arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees lopen er rond die overal lekker hun lul in kunnen stoppen...
Wat denk jij dat je uitstraalt als je zo denkt?
Wat maakt het jou beter als je zo denkt?
Je gaf ergens aan gewoon tips te willen. Maar dan zal ik je uit die droom helpen: er bestaan cursussen social skills waar je dat soort dingen leert. Echter, dé recepten voor een grandioos sociaal leven/afgetraind lichaam/etc. bestaan niet. En die zul je hier op het forum dan ook niet vinden.
Overigens merk ik hier in het forum dat mensen een beetje moedeloos worden. Ze lopen tegen een keiharde muur van afweer op. De reactie is dan dat ze zeggen dat jij jezelf zielig vindt of wat dan ook.
Net zoals jij je spiegelt aan allerlei anderen, zou het een goed idee zijn als jou ook eens een spiegel van jezelf voorgehouden wordt. Dat is exact wat sommigen hier doen. En wat gebeurt er? Je slaat de spiegel aan diggelen nog voor je erin gekeken hebt.
Dat je zegt dat je niet wilt veranderen (of iets dat daarop lijkt), is omdat dit je overlevingsmechanisme is en je nog geen vervanging hebt om het aan de kant te zetten. Dat snap ik ook wel. Ik heb de oplossing wat dat betreft ook niet, behalve dat ik hoop dat er professionals zijn die je wel kunnen helpen. Geen geld betekent prioriteiten stellen. Geld sparen. Naast de eigen bijdrage wordt een hoop vergoed.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook tegen die muur oploop. Of wat zeg ik? Jij hebt een burcht om je heen gebouwd. Ik kom er niet doorheen en hoewel ik je graag zou willen helpen, denk ik dan ook: je laat je niet helpen. Ik vraag me echt af wie jou mag helpen en hoe dat dan mag.
Slimste post van heel dit topicquote:
Hier komt geen einde aan.
Althans niet door ons.
Het heeft heel weinig zin om iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis (Natuurlijk is )het onmogelijk om dat vast te stellen via dit topic maart alles in wat ik lees van INTJ wijst daarop proberen te helpen, die niet geholpen wil worden.
O Fuck nu krijg ik waarschijnlijk een tirade van INTJ over me heen.
Niemand is perfect en niemand zal t ooit worden. Iedereen blijft op elke leeftijd fouten maken. Maar van fouten leer je en zodoende blijf je je als mens ontwikkelen. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je je meer open moet stellen voor de feedback van anderen. Zodoende kan je daar dingen uit oppikken die je voorheen nog niet wist of begreep. Soms word je niks wijzer, maar soms ook weer wel.
Als je bang bent dat mensen je problemen niet erkennen of je niet serieus nemen; als dat zo was, had ik de moeite niet genomen te reageren. En dat geldt voor de meesten hier en je hebt een hele reeks serieuze en zinnige reacties gekregen.
Ik denk allereerst dat je het issue met je ouders nog niet hebt verwerkt en dat je daarmee aan de slag moet. Logisch dat je zo kwaad bent. De manier waarop je ouders je opvoeden, heeft veel impact op wie je later als volwassene bent. En als je bent opgegroeid in een onveilige en haatdragende omgeving, ga je de wereld ook zo zien.
Maar misschien is je overige familie wel anders en kan je van hen wel affectie verwachten. Probeer ze te benaderen. Misschien ben je bang dat je ook in hen teleurgesteld gaat worden, maar laat die angst je niet weerhouden stappen te ondernemen.
Als je het van je familie niet moet hebben; er lopen op deze wereld absoluut mensen rond die wél om je geven. Je hebt de pech gehad dat je ze nog niet bent tegengekomen. Maar als je je blijft afsluiten, kom je ze ook niet tegen.
Ten tweede, probeer te veranderen hoe je tegen dingen aankijkt en hoe je met mensen in contact staat. Als je je blijft opstellen als een arrogante blaaskaak, zullen mensen je uit de weg gaan. Leer jezelf kennen en maak voor jezelf duidelijk wat je goede en minder goede karaktereigenschappen zijn. Benadruk de goede, zodat die meer gaan opvallen. En wees je bewust van je slechte eigenschappen.
Het klinkt makkelijk gezegd, maar dat is het niet. Bouw het op in kleine stapjes en geef jezelf de tijd. Laat je niet ontmoedigen als je op je bek gaat, want dat hoort erbij.
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.quote:
[..]
Laat ik je eerst uit je droom helpen dat degene die zulk soort bewoordingen gebruikt nóóit een haar beter is.
Wat denk jij dat je uitstraalt als je zo denkt?
Wat maakt het jou beter als je zo denkt?
Je gaf ergens aan gewoon tips te willen. Maar dan zal ik je uit die droom helpen: er bestaan cursussen social skills waar je dat soort dingen leert. Echter, dé recepten voor een grandioos sociaal leven/afgetraind lichaam/etc. bestaan niet. En die zul je hier op het forum dan ook niet vinden.
Overigens merk ik hier in het forum dat mensen een beetje moedeloos worden. Ze lopen tegen een keiharde muur van afweer op. De reactie is dan dat ze zeggen dat jij jezelf zielig vindt of wat dan ook.
Net zoals jij je spiegelt aan allerlei anderen, zou het een goed idee zijn als jou ook eens een spiegel van jezelf voorgehouden wordt. Dat is exact wat sommigen hier doen. En wat gebeurt er? Je slaat de spiegel aan diggelen nog voor je erin gekeken hebt.
Dat je zegt dat je niet wilt veranderen (of iets dat daarop lijkt), is omdat dit je overlevingsmechanisme is en je nog geen vervanging hebt om het aan de kant te zetten. Dat snap ik ook wel. Ik heb de oplossing wat dat betreft ook niet, behalve dat ik hoop dat er professionals zijn die je wel kunnen helpen. Geen geld betekent prioriteiten stellen. Geld sparen. Naast de eigen bijdrage wordt een hoop vergoed.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook tegen die muur oploop. Of wat zeg ik? Jij hebt een burcht om je heen gebouwd. Ik kom er niet doorheen en hoewel ik je graag zou willen helpen, denk ik dan ook: je laat je niet helpen. Ik vraag me echt af wie jou mag helpen en hoe dat dan mag.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
En die mensen die na het sporten veel bier drinken dan waar je in de OP zo negatief over praat?quote:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Je bent zwak als je hier geen oplossing voor weet.quote:Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Dude, JE HEBT NOOIT EEN VRIENDIN GEHAD. Ik zou nooit dit, ik zou nooit dat. Ja lekker hypothetisch allemaal.quote:Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
En zo gedraag je je ook, waardoor die anderen zoiets hebben van flikker opquote:Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
.Ik herken er ook narcisme in. Maar dat wil niet zeggen dat TS daarom per definitie niet geholpen kan worden.quote:
[..]
Slimste post van heel dit topic
Het heeft heel weinig zin om iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis (Natuurlijk is )het onmogelijk om dat vast te stellen via dit topic maart alles in wat ik lees van INTJ wijst daarop proberen te helpen, die niet geholpen wil worden.
O Fuck nu krijg ik waarschijnlijk een tirade van INTJ over me heen.
De ergste narcisten zijn vind ik degenen die vroeger als kind in de watten werden gelegd en zodoende gaan denken dat ze beter zijn dan anderen. Die mensen verwachten dat je ze als koningen behandelt en hebben nooit geleerd rekening te houden met anderen. Ze komen in eerste instantie charmant en interessant over, vandaar dat het hun vaak lukt weg te komen met hun fouten.
In TS herken ik eerder iemand die zo vaak teleurgesteld is dat hij zich een narcistische houding heeft aangeleerd om te voorkomen door anderen hem de grond intrappen. Hij wil het risico niet nemen dat nog vaker mee te maken. Maar juist dat maakt dat zijn idee dat mensen niet te vertrouwen zijn, keer op keer wordt bevestigd.
denk nou eens een keer door dan. als jij zo boven anderen staat, dan heb je toch niet al die problemen? die los je dan toch in een handomdraai op?
damn, ik zou toch inmiddels echt beter moeten weten dan in discussie gaan met een narcist
Nee, want het leven is niet maakbaar maar onderhevig aan omstandigheden. Als Newton geboren was in Africa hadden we naar het fundament van de natuurkunde kunnen fluiten. In datzelfde licht heb ik ook de kansen nodig die ik niet krijg. Misschien ben ik wel degelijk de beste man die een vrouw zich maar kan wensen, maar dan moet een vrouw mij wel de kans geven om dat te laten zien. Misschien los ik wel de conflicten op in het Midden-Oosten, maar dan moet ik wel aangesteld worden als diplomaat.quote:
nee. je staat helemaal niet boven anderen ts. jij bent ook gewoon maar een mens zoals wij allemaal. siert je niet om zo stellig jezelf verheven boven anderen te voelen.
denk nou eens een keer door dan. als jij zo boven anderen staat, dan heb je toch niet al die problemen? die los je dan toch in een handomdraai op?
damn, ik zou toch inmiddels echt beter moeten weten dan in discussie gaan met een narcist
Stap eens uit je bubbel.
Het leven is niet zo simpel dat, wie goed doet, goed ontmoet. Het leven is bevolkt door mensen, mensen die allemaal imperfect zijn, mensen die voornamelijk voor zichzelf kiezen. Jouw sociale isolement is iets wat je jezelf hebt opgelegd. Verlaag je eens naar het niveau van de untermenschen, de "arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees die rond lopen en die overal lekker hun lul in kunnen stoppen".
Geloof me, het is een stuk gezelliger hier.
Ja, iedereen heeft copingsmechanismes nodig om. Maar die van jouw werken duidelijk niet (meer). Je hebt of anderen nodig. Of je hebt ze, je gevoel van superioriteit om er mee om te kunnen gaan, zover doorgevoert dat je er meer last dan baat mee hebt lijkt het. Welke er dan wel werken voor jou vind ik te moeilijk om aan te geven via een internetforum. Maar het iets laten varen en relativeren van je ontzettende narcistische houding zal al kunnen helpen misschien.quote:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Gast wie denk je echt wel dat je bent?quote:Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Jij mag zo over anderen praten? Jij hebt meer recht op een vriendin? Jij staat boven anderen?
Ja, het is zeer bewonderenswaardig dat je niet mee roddelt achter die vrouws rug. Maar dat maakt je nou ook weer niet als een ubermensch die boven de rest staat. Als ik bij jou zou werken zou ik respect voor je hebben doordat je niet meedoet aan dat gepraat, (zelfs als ik daardoor m'n eigen zwaktes wel aan meedoe,) Maar als je daar meteen zo'n arrogante houding aan verbindt zou ik geen vrienden met je willen zijn. Waardoor je niet populair bent.
Dat bedoel ik hierboven met relativeren. Dat je het niet eens bent met een actie van iemand maakt zo'n iemand niet meteen meteen tot een minderwaardig en mezelf tot een beter mens. Iedereen heeft zo z'n tekortkomingen. Ik ben het ook niet altijd eens met acties van vrienden. Maar als ik die tekortkomingen niet zou leren accepteren dan hield ik geen vriend meer over.
Narcisten kunnen natuurlijk best geholpen worden. Maar narcisten helpen, die niet geholpen willen worden is uitermate lastig. Omdat ze door dat superioriteitsgevoel het extra moeilijk voor ze maakt om hun eigen zwaktes te zien en hun hulp te aanvaarden.quote:
[..]
Ik herken er ook narcisme in. Maar dat wil niet zeggen dat TS daarom per definitie niet geholpen kan worden.
De ergste narcisten zijn vind ik degenen die vroeger als kind in de watten werden gelegd en zodoende gaan denken dat ze beter zijn dan anderen. Die mensen verwachten dat je ze als koningen behandelt en hebben nooit geleerd rekening te houden met anderen. Ze komen in eerste instantie charmant en interessant over, vandaar dat het hun vaak lukt weg te komen met hun fouten.
In TS herken ik eerder iemand die zo vaak teleurgesteld is dat hij zich een narcistische houding heeft aangeleerd om te voorkomen door anderen hem de grond intrappen. Hij wil het risico niet nemen dat nog vaker mee te maken. Maar juist dat maakt dat zijn idee dat mensen niet te vertrouwen zijn, keer op keer wordt bevestigd.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lonewolf2003 op 21-06-2011 15:07:39 ]
quote:
damn, ik zou toch inmiddels echt beter moeten weten dan in discussie gaan met een narcist
Je ziet het allemaal veel te zwartwit. Je hoeft geen keuze te maken tussen arrogantie en kwetsbaarheid.quote:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Het lijkt erop dat je er vanuit gaat dat mensen je hoe dan ook afwijzen, no matter hoe je je opstelt. En dat is niet waar. Als je ernaar streeft mensen met respect en sympathie te benaderen, krijg je dat ook terug. Hoe andere mensen op jou reageren, is een spiegel van hoe je je naar hen opstelt. Je wordt over het algemeen behandeld zoals je anderen behandelt.
Stel je voor dat je bij moslimleiders zo uit de hoogte doet als je nu bij ons doet
.En dat is bij jou zo verwrongen dat je het ook niet kunt trainen. In dat opzicht is het leven inderdaad niet maakbaar.
Maakt niet uit hoor, iedereen heeft dromen die niet uit komen. Ik word ook nooit profvoetballer.
Helemaal correct. Ik snap wel dat INTJ zo denkt. Als ik de wereld zou zien als een "dog eat dog" wereld bestaand uit unter- en ubermenschen zou ik ook bang zijn constant om gekwetst te worden of misbruik van me gemaakt te worden.quote:
[..]
Je ziet het allemaal veel te zwartwit. Je hoeft geen keuze te maken tussen arrogantie en kwetsbaarheid.
Het lijkt erop dat je er vanuit gaat dat mensen je hoe dan ook afwijzen, no matter hoe je je opstelt. En dat is niet waar. Als je ernaar streeft mensen met respect en sympathie te benaderen, krijg je dat ook terug. Hoe andere mensen op jou reageren, is een spiegel van hoe je je naar hen opstelt. Je wordt over het algemeen behandeld zoals je anderen behandelt.
volgens mij is dat nog een vrij optimistische opvatting van hoe ts de wereld ziet. hij ziet zichzelf (ubermensch) en de rest van de mensheid (untermenschen) lijkt welquote:
[..]
Helemaal correct. Ik snap wel dat INTJ zo denkt. Als ik de wereld zou zien als een "dog eat dog" wereld bestaand uit unter- en ubermenschen zou ik ook bang zijn constant om gekwetst te worden of misbruik van me gemaakt te worden.
quote:
Wauw, er straalt me toch een air van arrogantie van je posts af waar ik bang van word. Nog erger, de manier waarop je het verwoord is gewoon al eng. Jij voelt je de man, de perfectie van hoe een mens zou moeten leven en alle anderen die begrijpen het niet en die zijn dom en die leven hun leven verkeerd.
Stap eens uit je bubbel.
Het leven is niet zo simpel dat, wie goed doet, goed ontmoet. Het leven is bevolkt door mensen, mensen die allemaal imperfect zijn, mensen die voornamelijk voor zichzelf kiezen. Jouw sociale isolement is iets wat je jezelf hebt opgelegd. Verlaag je eens naar het niveau van de untermenschen, de "arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees die rond lopen en die overal lekker hun lul in kunnen stoppen".
Geloof me, het is een stuk gezelliger hier.
quote:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
och ja wat is je leven kut.
Maar als je dat er zelf zo van maakt (en dat doe je voor een groot deel ook) moet je ook niet lopen zeiken dat het zo is.
Dingen als een chronische ziekte is kut, maar kun je (leren) accepteren.
de rest is up to you.
Verder doet TS zijn naam schande aan, indien het een resultaat is van een MBTI.
TS geeft zelf al aan dat hij medelijden wenst, gevolgd door perspectief(hoewel wij allemaal ook onwaardige anderen zijn, dus wat kunnen onze woorden nu waard zijn? Nouja...). Welnu, ik heb medelijden met je, TS. Je zit gevangen in je capabele edoch zelf-limiterende geest. Maar joh, als je dat los kan laten dan kun je nog best ergens komen!
Hoe cliché dit ook mag klinken maar als je stopt met naar je gevoel luisteren en alles volledig rationeel probeert te behandelen zal je nooit voldoening uit het contact met andere mensen halen. En dat is waar je voornamelijk problemen mee lijkt te hebben. Wat jij ziet als "minderwaardige mensen" zijn waarschijnlijk mensen die veel meer volgens hun gevoel leven en vanuit hun gevoel hun leven indelen. Ja, misschien komt dat omdat zij rationeel minder sterk zijn. En die mogelijke "rationele/intellectuele" "tekort koming" daar lijkt jij je op te focussen.
Waarschijnlijk denk je daarom alleen voldoening te halen uit externe/materiële dingen omdat je onbekend bent met je gevoelswereld.
Je hebt eigenlijk een gedachtegang die ik erg kenmerkend vindt voor een depressie. Je ben dan ook totaal je gevoel kwijt, het enige wat je voelt is leegte,angst, somberheid.
Ik denk dat het goed voor je zal zijn al zou je je onderdompelen tussen die mensen waar jij zo op neer kijkt. En eens gezelligheid, vriendschap, liefde als doel te hebben. Waarschijnlijk wordt je pas echt gelukkig al ga je eens (dronken) met die "minderwaardige" mensen rond hangen.
Ik denk dat bij jouw de standaard tips als "ga op een teamsport" juist werken. Je zit veel te veel in je hoofd, dat is niet nodig. Ook als je stopt met constant nadenken is er een wereld om in te leven. Er bestaat ook iets als ervaren en voelen.
Ook lijkt het me dat al zijn al die "minderwaardige"mensen wel gelukkig en jij niet dat er iets fout gaat bij jou en niet bij hen.
Weet je zeker niet depressief te zijn?
Natuurlijk zijn het mooie eigenschappen als jij goed kunt omgaan met vertrouwelijke informatie en als jij niet met de rest meeloopt, omdat je niet oordeelt op kleding. En dat maakt je als persoon ok "beter" dan wanneer je dergelijke eigenschappen niet zou hebben (maar voor de rest dezelfde persoon bent). Of jij "beter" bent dan anderen is ook een vraag. Ik denk dat jij beter aan jouw eigen normen en waarden voldoet dan anderen. Jij zult ongetwijfeld een reden hebben om die normen en waarden belangrijk te vinden, maar dat betekent niet dat er geen andere normen en waarden zijn, die door een ander nagestreefd worden. In termen van normen en waarden bestaat er geen goed en fout, net zoals dat niet bestaat omtrent mensen. Echter, mensen zijn geneigd zich aan andere mensen en aan hun normen en waarden te meten.quote:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Hoewel je zelf aangaf moeite te hebben met empathie, zou je ook eens kunnen proberen je te verplaatsen in de normen en waarden van een ander. Wat vinden zij belangrijk? Wat is voor hen moreel gedrag? En vooral: wáárom?
Dan is er vervolgens het leren dingen voor informatie aan te nemen zonder erover te oordelen. Jouw oordelende neiging is érg sterk. Oordelen is een mechanisme om de wereld in te delen in "veilig" en "onveilig". Zeer begrijpelijk na wat jij hebt meegemaakt, maar het kan niet altijd kwaad om zonder oordeel naar dingen te kijken. Dus niet: "een tomaat is lelijk", maar "een tomaat is rood en rond". En dan dus ook niet: "ik faal", maar "ik heb mijn doel niet behaald". En niet: "die excuses voor stukken vlees(?)", maar "die mensen". Dit geldt ook voor jezelf. Niet "die jongen die altijd faalt", maar "die jongen die regelmatig sport". En niet: "die jongen die beter is dan anderen", maar "die jongen die zich beter voelt dan anderen". Verdiep je er eens in wat dingen/wie mensen zijn, zonder meteen je oordeel klaar te hebben.
Nog een andere variant hierop is zoeken naar positieve punten van andere mensen. Dus: die man is mooi. Die vrouw is hulpvaardig. Die .... En die hulpvaardige vrouw kan dan zo lelijk als de nacht zijn (in jouw ogen), hulpvaardig is ze. En die mooie man kan verschrikkelijk dom zijn. Daar wordt hij niet minder mooi van.
Dan is er nog het "recht hebben op". Je hebt geen "recht op een vriendin". Een relatie is iets dat ontstaat op basis van een bepaalde spanning tussen twee personen. Die spanning zul je niet krijgen wanneer je zó zonder positieve emoties zit. Die spanning wordt namelijk onder andere bepaald door neurotransmitters en hormonen, e.d. Wanneer jij en je lijf ervoor openstaan, kan die spanning pas ontstaan. Grote kans dat dat onbewust in je lijf wordt tegengehouden.
Overigens kan ik me nog wel voorstellen dat jouw Crohn bepaalde gevolgen heeft voor je interne huishouding. Hoewel reguliere artsen dat niet zullen erkennen, zijn er verbanden gevonden tussen dikke darmen en autisme, etc. De darm bepaalt veel van wat er in de hersenen gebeurt.
Ik kan me niet voorstellen dat het met jouw gehele probleem in verband staat, maar het kan zeker wel iets uitmaken. Ik ken best wat mensen die van antidepressiva en angststoornissen (dus anxiolitica) zijn af gekomen, nadat hun interne systeem goed nagekeken en behandeld was.
Dan is er ook nog het copingmechanisme. Dat is lastig, jezelf openstellen en iedere keer weer opstaan. Het is een kwestie van vertrouwen en dat is moeilijk. Je eerste stap zal dus wel over een drempel heengaan zijn. Echter, je hoeft je niet meteen voor 100% open te stellen en je hele levensverhaal te vertellen. Hoe dichterbij iemand komt, hoe kwetsbaarder jij wordt. Zorg dus dat je je niet meteen 100% kwetsbaar opstelt. Je kunt voorzichtig en laagdrempelig beginnen. Neem een voetbalwedstrijd en schiet er eens een collega over aan (bijvoorbeeld). Of ga wat drinken, schiet iemand aan en vraag of hij/zij er vaker komt. Vraag waar je volgens hem/haar moet zijn om leuk vermaak te hebben en waarom. Zo kun je steeds een stapje dieper gaan, tot: "zullen we eens een keer samen gaan ...". Vergeet daarbij niet het succes van een vorige keer goed op te slaan (liefst op te schrijven). Dus: "toen ik wat ging drinken en even een praatje maakte, was dat gezellig". Mocht je dan gekwetst worden bij het samen ergens heen gaan, dan weet je wel dat het praatje bij het drinken gezellig was.
Daar komt bij dat leren luisteren een wezenlijk onderdeel is van sociale vaardigheden. Luister naar wat diegene te vertellen heeft, stel er vragen over.
Dit is een stom voorbeeld, zo kun je nog talloze voorbeelden en situatie in scène zetten.
Creëer daarnaast een ander copingmechanisme. Jouw copingmechanisme is nu je afzonderen en je beter voelen dan anderen. Op zich is dat de extreme variant van denken: "die is gek". Want ja, dat heeft iedereen wel vaker dan eens. Je kunt best eens iets op een ander afschuiven, maar verlies jezelf niet uit het oog. Het leven is niet zo zwart-wit dat iedereen slechter is dan jij enzovoorts. Het is dus niet zozeer het krijgen van een ander copingmechanisme alswel jouw copingmechanisme iets minder vaak inzetten.
Echt veel verder dan dit kan ik je zo ook niet helpen, zeker niet als ik geen gewoon gesprek met je kan voeren (zo op het forum bedoel ik dus). Ik denk dat je op z'n minst één op één contact nodig hebt. En als je dan echt geen geld hebt om je te laten helpen door een professional, kun je ook contact zoeken met een organisatie die vrijwilligers in dienst heeft om eens een babbeltje mee te maken. Dan heb je tenminste één-op-één-contact. Dat is echt van belang in deze.
Je sloopt jezelf gigantisch.
Iedereen kan hier zeggen wat ze willen, en iedereen probeert zich ook te verplaatsen.
Het heeft geen zin.
[ Bericht 17% gewijzigd door W1ckeDxt op 21-06-2011 21:39:04 ]
Ja, want daar kun jij over oordelen vanachter je computer.quote:
INTJ je zult nooit een diplomaat worden, daarvoor heb je niet de benodigde sociale vaardigheden.
Stel je voor dat je bij moslimleiders zo uit de hoogte doet als je nu bij ons doet
En dat is bij jou zo verwrongen dat je het ook niet kunt trainen. In dat opzicht is het leven inderdaad niet maakbaar.
Maakt niet uit hoor, iedereen heeft dromen die niet uit komen. Ik word ook nooit profvoetballer.
Nee. Mijn ervaring is dat de meeste mensen mij inderdaad afwijzen hoe ik me ook opstel. Ik benader mensen met respect en sympathie, tevergeefs, maar dat gaat er bij jou niet in, omdat jij het niet voor mogelijk houdt dat zoiets kan.quote:
[..]
Je ziet het allemaal veel te zwartwit. Je hoeft geen keuze te maken tussen arrogantie en kwetsbaarheid.
Het lijkt erop dat je er vanuit gaat dat mensen je hoe dan ook afwijzen, no matter hoe je je opstelt. En dat is niet waar. Als je ernaar streeft mensen met respect en sympathie te benaderen, krijg je dat ook terug. Hoe andere mensen op jou reageren, is een spiegel van hoe je je naar hen opstelt. Je wordt over het algemeen behandeld zoals je anderen behandelt.
Hoe leer je dat accepteren dan met je grote mond? Op basis van wat mag jij concluderen dat ik mijn leven kut maak?quote:
[..]
[..]
och ja wat is je leven kut.
Maar als je dat er zelf zo van maakt (en dat doe je voor een groot deel ook) moet je ook niet lopen zeiken dat het zo is.
Dingen als een chronische ziekte is kut, maar kun je (leren) accepteren.
de rest is up to you.
Jij gooit met je eigen naamkaartje. Ik kan beter zijn in bepaalde opzichten maar slechter in andere opzichten. Dat is consistent. Als je zaken inkadert met termen als ''beter'' en ''slechter'' veronderstel je geen absoluut goed of slecht, maar een schaalverdeling.quote:
TS is aantoonbaar een idioot. Hij voelt zich beter dan anderen, maar zegt tegelijkertijd indirect dat hij heel zwak is. Iets waar andere mensen, die volgens hem minder zijn dan hem, geen last van lijken te hebben. Dat is zeer inconsistent. Verder lijkt hij te stellen dat, door de zaken in te kaderen met termen als 'beter' en 'slechter', er zoiets bestaat als absoluut goed en slecht. Hieraan ontleent hij zijn schijnbaar recht zichzelf beter te voelen dan alle anderen. Maar laat iedereen nu zijn/haar eigen idee hebben van wat écht goed en écht slecht is, en daarmee het eigen gedrag beoordelen. Jouw criteria zijn even relevant voor al die anderen als hun individuele criteria voor jou zijn: Niet.
Verder doet TS zijn naam schande aan, indien het een resultaat is van een MBTI.
TS geeft zelf al aan dat hij medelijden wenst, gevolgd door perspectief(hoewel wij allemaal ook onwaardige anderen zijn, dus wat kunnen onze woorden nu waard zijn? Nouja...). Welnu, ik heb medelijden met je, TS. Je zit gevangen in je capabele edoch zelf-limiterende geest. Maar joh, als je dat los kan laten dan kun je nog best ergens komen!
Vervolgens vraag ik mij af hoe het mij gaat helpen het advies aan te nemen dat ik mijn naam een schande aandoe en snap ik niet hoe je erbij komt te concluderen dat ik iedereen ''onwaardig'' zou vinden.
Conclusie: jouw post is een ongefundeerde belediging.
Klopt, maar...maar...ik kan het niet helder verwoorden... *zucht*quote:
Je lijkt het contact met je gevoel compleet verloren te zijn. Enig zins herken ik dit wel maar dan om andere redenen dan jij hebt (vermoed ik).
Hoe cliché dit ook mag klinken maar als je stopt met naar je gevoel luisteren en alles volledig rationeel probeert te behandelen zal je nooit voldoening uit het contact met andere mensen halen. En dat is waar je voornamelijk problemen mee lijkt te hebben. Wat jij ziet als "minderwaardige mensen" zijn waarschijnlijk mensen die veel meer volgens hun gevoel leven en vanuit hun gevoel hun leven indelen. Ja, misschien komt dat omdat zij rationeel minder sterk zijn. En die mogelijke "rationele/intellectuele" "tekort koming" daar lijkt jij je op te focussen.
Waarschijnlijk denk je daarom alleen voldoening te halen uit externe/materiële dingen omdat je onbekend bent met je gevoelswereld.
Je hebt eigenlijk een gedachtegang die ik erg kenmerkend vindt voor een depressie. Je ben dan ook totaal je gevoel kwijt, het enige wat je voelt is leegte,angst, somberheid.
Ik denk dat het goed voor je zal zijn al zou je je onderdompelen tussen die mensen waar jij zo op neer kijkt. En eens gezelligheid, vriendschap, liefde als doel te hebben. Waarschijnlijk wordt je pas echt gelukkig al ga je eens (dronken) met die "minderwaardige" mensen rond hangen.
Ik denk dat bij jouw de standaard tips als "ga op een teamsport" juist werken. Je zit veel te veel in je hoofd, dat is niet nodig. Ook als je stopt met constant nadenken is er een wereld om in te leven. Er bestaat ook iets als ervaren en voelen.
Ook lijkt het me dat al zijn al die "minderwaardige"mensen wel gelukkig en jij niet dat er iets fout gaat bij jou en niet bij hen.
Weet je zeker niet depressief te zijn?
Kijk, ieder moment dat ik met anderen doorbreng denk ik: ik had nu ook kunnen leren voor betere cijfers, of werken voor meer geld, of bijwerken voor ervaring, of de nieuwe film van Johnny Depp had kunnen kijken. Ik doe zo hard mijn best, maar ik heb geen interesse in Yvette, noch kan ik meepraten over hoe Yvette met vijf anderen ligt te neuken. Ik heb niet naar de laatste aflevering van CSI: Miami gekeken. CSI: Miami interesseert mij niet.
Als ik luister naar een vrouw waar ik mee uitga, dan denk ik: we hadden een veel mooiere tijd kunnen hebben als je nu met me meeging naar het bos, waar we een wandeling maken, naar de sterren kijken op een bank onder de maan en kunnen samen kunnen nadenken over het leven, alsof wij erboven staan. Hoe het decor van de wereld ieder decennium veranderd is, maar zelfs in de toekomst wanneer we ''de bus'' nemen naar een andere planeet nemen we ons nog steeds drukmaken om de eerste kus. Hoe liefde een mysterie blijft ondanks al onze wetenschappelijke vorderingen. Onderwerpen met diepgang, met betekenis...
Zelden weten mensen mijn aandacht vast te houden. Het zijn dan wel heel bijzondere mensen die er in slagen. Mensen waar ik tegen op kijk. Een vriend die na 2 universitaire studies bij de landmacht is gaan werken in de laagste rang. Hij had geen grote mond zoals de andere jongens op de middelbare school. Nee hij zei gewoon dat hij het leger in ging en deed het ook gewoon. Hij had geen grote mond over lekkere wijven neuken, zoals de meeste jongens. Nee hij stapt gewoon op vrouwen af en neemt ze dezelfde avond nog mee naar huis. Naar hem kan ik uren luisteren.
Of enkele vrouwen die ik heb ontmoet met grenzeloze speelsheid en optimisme. Zij praten niet over het Sonja Bakker dieet, of dat ze een vervelend zusje hebben, of dat ze moe zijn en morgen weer moeten werken. Nee zij zien toevallig een pot met krijtjes staan en gaan schaamteloos stoepkrijten alsof ze weer 7 zijn, ze hebben de grootste lol. Dat interesseert mij, ik wil daar deel van uitmaken, maar ik kan het triviale voorspel niet hebben. Het interesseert me niet hoe hun dag gisteren was, of ze gaatjes hadden bij de tandarts en of ze wat willen drinken. Ik wil die achterlijke stappen overslaan, ze gewoon aan de hand mee sleuren naar een pretpark ofzo en gewoon lol hebben.
Ik wil weten of iemand er weleens over na heeft gedacht, net als ik urenlang, na het bezoeken van lezingen van de beste natuurkundigen, hoe het kan dat het universum eindig is, maar toch geen grenzen heeft. Wat er gebeurt als je met een grotere snelheid dan het licht in 1 richting reist. Kom je dan weer op dezelfde plek uit? Maar ja, wie boeit dat soort nerd-onderwerpen nou. Het is not done om er over te praten.
Ik vraag me af hoe het einde van The Machinist geinterpreteerd moet worden. Is het allemaal maar een droom? Is hij dood? En Donnie Darko: moet hij per se dood om het instabiele universum te sluiten? Speelden alle betrokkenen slechts een rol en wisten ze vanaf de eerste minuut van de film wat Donnie te doen stond? Dat lachje in de bioscoop, hij wist al dat hij Frank door zijn hoofd heeft geschoten of niet?
Ach, wie praat er over en wie interesseert het...nee Black Swan was vet want daat zie je Natalie Portman vingeren. Nog dat doelpunt van Messi gezien? Zucht...
Ik voel me thuis in een andere wereld.
Misschien n.a.v. je TT: "Mijn leven in puin"?quote:
[..]
Hoe leer je dat accepteren dan met je grote mond? Op basis van wat mag jij concluderen dat ik mijn leven kut maak?
Dat klopt, dat kan ik inderdaad niet.. maar ik ga er vanuit dat je hier geen rol speeltquote:
[..]
Ja, want daar kun jij over oordelen vanachter je computer.
.En aangezien je geen vrienden hebt en geen vriendin, denk ik dat ik wel een beetje gelijk heb. Diplomaat zijn is kontenkruipen en je gaf zelf al aan dat je dat niet kunt.
Gastquote:
Ik vraag me af hoe het einde van The Machinist geinterpreteerd moet worden. Is het allemaal maar een droom? Is hij dood? En Donnie Darko: moet hij per se dood om het instabiele universum te sluiten? Speelden alle betrokkenen slechts een rol en wisten ze vanaf de eerste minuut van de film wat Donnie te doen stond? Dat lachje in de bioscoop, hij wist al dat hij Frank door zijn hoofd heeft geschoten of niet?
Ach, wie praat er over en wie interesseert het...nee Black Swan was vet want daat zie je Natalie Portman vingeren. Nog dat doelpunt van Messi gezien? Zucht...
Ik voel me thuis in een andere wereld.
je voelt je thuis tussen andere vrienden. Dit zijn precies de zaken waar ik en mijn vrienden mij voor interesseren en ook heel veel andere mensen door heel het land voor interesseren. Het probleem waar jij tegenaan loopt (en ik, zoals ik al schreef, ook lang tegenaan gelopen heb) is dat heel veel mensen niet zo zijn. zoek dan geen contact met die mensen! Ga op zoek naar een filmclub, ga naar OpenUvA college's of colleges van de universiteit in jouw stad, neem een museumjaarkaart en ga naar musea die je interesseren. Kortom, meng je tussen mensen met jouw interesses, en probeer niet leuk te zijn voor mensen met wie je toch geen binding hebt.. Ga naar bibliotheken en lees boeken, verdiep jezelf in dingen die je interesseren en niet in dingen die leuk gevonden moeten worden. Wees jezelf!Nogmaals; ik heb nagenoeg in dezelfde situatie gezeten als jij, en ben daar uit gekomen door niet zelf over te blijven nadenken. Zoals hier boven al beschreven is ergert iedereen zich aan elkaar en hebben we allemaal onze zwaktes, maar doordat jij veel te veel op jezelf blijft nadenken is je normale afweerschild (wat is dat een eikel want hij doet x of y) verworden tot een totale motie van afkeuring van de hele menselijkheid (iedereen is een eikel). Lees het boek "Denk je sterk" om je gedachten te veranderen.
btw doe eens de zelftest op de site van mensa. Kijken of je echt zo geweldig bent als je zelf denkt. Als dat zo is, dan heb je ook meteen een groep mensen met wie je heel veel raakvlakken hebt en er een groep vrienden bij.
Wat me opvalt is dat alleen bijzonder mensen je aandacht weten te krijgen, die jongen en een paar bijzondere vrouwen. Dat als je een leuke vrouw ontmoet, meteen gaat denken hoe het ergens anders met haar nog beter zou kunnen zijn i.p.v. genieten van dat moment. Maar vooral dat je van je vrienden of vrouwen een ontzettend hoog niveau verwacht. Dat ze praten over natuurwetenschappen, interpretatie van "moeilijke" films, over liefde, leven, en andere diepe dingen. En dat je imo weer meteen heel neerbuigend doet over mensen die dat niveau niet halen en liever praten over het doelpunt van Messi.quote:
[..]
Ja, want daar kun jij over oordelen vanachter je computer.
[..]
Nee. Mijn ervaring is dat de meeste mensen mij inderdaad afwijzen hoe ik me ook opstel. Ik benader mensen met respect en sympathie, tevergeefs, maar dat gaat er bij jou niet in, omdat jij het niet voor mogelijk houdt dat zoiets kan.
[..]
Hoe leer je dat accepteren dan met je grote mond? Op basis van wat mag jij concluderen dat ik mijn leven kut maak?
[..]
Jij gooit met je eigen naamkaartje. Ik kan beter zijn in bepaalde opzichten maar slechter in andere opzichten. Dat is consistent. Als je zaken inkadert met termen als ''beter'' en ''slechter'' veronderstel je geen absoluut goed of slecht, maar een schaalverdeling.
Vervolgens vraag ik mij af hoe het mij gaat helpen het advies aan te nemen dat ik mijn naam een schande aandoe en snap ik niet hoe je erbij komt te concluderen dat ik iedereen ''onwaardig'' zou vinden.
Conclusie: jouw post is een ongefundeerde belediging.
[..]
Klopt, maar...maar...ik kan het niet helder verwoorden... *zucht*
Kijk, ieder moment dat ik met anderen doorbreng denk ik: ik had nu ook kunnen leren voor betere cijfers, of werken voor meer geld, of bijwerken voor ervaring, of de nieuwe film van Johnny Depp had kunnen kijken. Ik doe zo hard mijn best, maar ik heb geen interesse in Yvette, noch kan ik meepraten over hoe Yvette met vijf anderen ligt te neuken. Ik heb niet naar de laatste aflevering van CSI: Miami gekeken. CSI: Miami interesseert mij niet.
Als ik luister naar een vrouw waar ik mee uitga, dan denk ik: we hadden een veel mooiere tijd kunnen hebben als je nu met me meeging naar het bos, waar we een wandeling maken, naar de sterren kijken op een bank onder de maan en kunnen samen kunnen nadenken over het leven, alsof wij erboven staan. Hoe het decor van de wereld ieder decennium veranderd is, maar zelfs in de toekomst wanneer we ''de bus'' nemen naar een andere planeet nemen we ons nog steeds drukmaken om de eerste kus. Hoe liefde een mysterie blijft ondanks al onze wetenschappelijke vorderingen. Onderwerpen met diepgang, met betekenis...
Zelden weten mensen mijn aandacht vast te houden. Het zijn dan wel heel bijzondere mensen die er in slagen. Mensen waar ik tegen op kijk. Een vriend die na 2 universitaire studies bij de landmacht is gaan werken in de laagste rang. Hij had geen grote mond zoals de andere jongens op de middelbare school. Nee hij zei gewoon dat hij het leger in ging en deed het ook gewoon. Hij had geen grote mond over lekkere wijven neuken, zoals de meeste jongens. Nee hij stapt gewoon op vrouwen af en neemt ze dezelfde avond nog mee naar huis. Naar hem kan ik uren luisteren.
Of enkele vrouwen die ik heb ontmoet met grenzeloze speelsheid en optimisme. Zij praten niet over het Sonja Bakker dieet, of dat ze een vervelend zusje hebben, of dat ze moe zijn en morgen weer moeten werken. Nee zij zien toevallig een pot met krijtjes staan en gaan schaamteloos stoepkrijten alsof ze weer 7 zijn, ze hebben de grootste lol. Dat interesseert mij, ik wil daar deel van uitmaken, maar ik kan het triviale voorspel niet hebben. Het interesseert me niet hoe hun dag gisteren was, of ze gaatjes hadden bij de tandarts en of ze wat willen drinken. Ik wil die achterlijke stappen overslaan, ze gewoon aan de hand mee sleuren naar een pretpark ofzo en gewoon lol hebben.
Ik wil weten of iemand er weleens over na heeft gedacht, net als ik urenlang, na het bezoeken van lezingen van de beste natuurkundigen, hoe het kan dat het universum eindig is, maar toch geen grenzen heeft. Wat er gebeurt als je met een grotere snelheid dan het licht in 1 richting reist. Kom je dan weer op dezelfde plek uit? Maar ja, wie boeit dat soort nerd-onderwerpen nou. Het is not done om er over te praten.
Ik vraag me af hoe het einde van The Machinist geinterpreteerd moet worden. Is het allemaal maar een droom? Is hij dood? En Donnie Darko: moet hij per se dood om het instabiele universum te sluiten? Speelden alle betrokkenen slechts een rol en wisten ze vanaf de eerste minuut van de film wat Donnie te doen stond? Dat lachje in de bioscoop, hij wist al dat hij Frank door zijn hoofd heeft geschoten of niet?
Ach, wie praat er over en wie interesseert het...nee Black Swan was vet want daat zie je Natalie Portman vingeren. Nog dat doelpunt van Messi gezien? Zucht...
Ik voel me thuis in een andere wereld.
Mijn vraag aan je is dan ook wat verwacht jij van een vriendschap?
Trouwens voor goede discussies over dat soort dingen is internet een prima medium
De post boven me heeft ook goede tips.Denk je nou echt dat ik uit mijn nek lul? Ik weet heel goed dat er mensen rondlopen die misbruik maken van andermans goedheid. Ik weet heel goed hoe het voelt om het beste met iemand voor te hebben en die persoon geeft je stank voor dank, wijst je af en je blijft alleen over. Afgewezen worden is één van de moeilijkste gevoelens waar je als mens mee dealt.quote:
Nee. Mijn ervaring is dat de meeste mensen mij inderdaad afwijzen hoe ik me ook opstel. Ik benader mensen met respect en sympathie, tevergeefs, maar dat gaat er bij jou niet in, omdat jij het niet voor mogelijk houdt dat zoiets kan.
Dit is het leven. Je maakt leuke dingen mee en je maakt nare dingen mee. Als je je alleen maar richt op de nare dingen, raak je verbitterd en gefrustreerd. En al helemaal als je je daarbij ook nog eens gaat afsluiten voor andere mensen.
Zelfoverschatting is een slechte raadgever. Je kijk op jezelf en anderen raakt vervormd, waardoor je je nog eenzamer gaat voelen.
Je zit in een diep dal. Als je daar uit wilt komen, moet je daar hard voor werken. Je moet je koppigheid en trots loslaten en accepteren dat de dingen zoals jij ze ziet weleens anders kunnen zijn. Als je hiertoe niet bereid bent, blijft je leven zoals het nu is en heb je het recht niet om daarover te klagen.
Vriendschap is voor mij het gevoel wat je krijgt als je iemand onderdak biedt die op straat is gezet, het gevoel om naar het ziekenhuisgebracht te worden als je je enkelbanden scheurt, je allerlaatste energie gebruiken om een aanvaller onderuit te halen voor het team, vriendschap is iemand uitnodigen die alleen is met kerst...Ik ben altijd onderzoekend geweest. Toen ik een klein kind was las ik al boeken over het DNA en over zwarte gaten en dinosaurussen...ik wil de wereld begrepen hebben voor ik sterf. Over de wereld praten, filosoferen, kennis delen etc. Is voor mij een manier om verder te komen in het leven en een band te scheppen.quote:
[..]
Wat me opvalt is dat alleen bijzonder mensen je aandacht weten te krijgen, die jongen en een paar bijzondere vrouwen. Dat als je een leuke vrouw ontmoet, meteen gaat denken hoe het ergens anders met haar nog beter zou kunnen zijn i.p.v. genieten van dat moment. Maar vooral dat je van je vrienden of vrouwen een ontzettend hoog niveau verwacht. Dat ze praten over natuurwetenschappen, interpretatie van "moeilijke" films, over liefde, leven, en andere diepe dingen. En dat je imo weer meteen heel neerbuigend doet over mensen die dat niveau niet halen en liever praten over het doelpunt van Messi.
Mijn vraag aan je is dan ook wat verwacht jij van een vriendschap?
Trouwens voor goede discussies over dat soort dingen is internet een prima medium
Het internet voldoet daarin niet. Te sloom, te inpersoonlijk, te selectief, te beperkt...Ik doe niet neerbuigend en stel dit niet voor als een bepaald ''niveau''. Dat maak jij ervan. Ik vind het gewoon zonde, moeilijk te begrijpen en vooral een hindernis voor mezelf dat andere mensen niet zoveel aandacht aan de diepere dingen lijken te besteden.
Je bedoelt dat ik vanzelf de juiste mensen tegen kom door me juist met mijn interesses in het openbaar bezig te houden? Daar zit wat in. Je hebt het helaas alleen niet altijd voor het uitkiezen met wie je te maken hebt. Het kan bijvoorbeeld zijn dat geen van je collega's in zijn voor dat soort dingen.quote:
[..]
Gast
Nogmaals; ik heb nagenoeg in dezelfde situatie gezeten als jij, en ben daar uit gekomen door niet zelf over te blijven nadenken. Zoals hier boven al beschreven is ergert iedereen zich aan elkaar en hebben we allemaal onze zwaktes, maar doordat jij veel te veel op jezelf blijft nadenken is je normale afweerschild (wat is dat een eikel want hij doet x of y) verworden tot een totale motie van afkeuring van de hele menselijkheid (iedereen is een eikel). Lees het boek "Denk je sterk" om je gedachten te veranderen.
btw doe eens de zelftest op de site van mensa. Kijken of je echt zo geweldig bent als je zelf denkt. Als dat zo is, dan heb je ook meteen een groep mensen met wie je heel veel raakvlakken hebt en er een groep vrienden bij.
Ok. Dan hebben we iig dezelfde kijk op vriendschap. Maar dat soort vriendschap ontstaat niet opeens uit het niets. Daar is tijd voor nodig. En omdat je geen vrienden hebt op dit moment is het imo niet raar dat je meeste contacten zich beperken tot laagdrempelige gesprekken. Mensen praten namelijk niet snel met vreemden over diepere dingen of persoonlijke zaken.quote:
[..]
Vriendschap is voor mij het gevoel wat je krijgt als je iemand onderdak biedt die op straat is gezet, het gevoel om naar het ziekenhuisgebracht te worden als je je enkelbanden scheurt, je allerlaatste energie gebruiken om een aanvaller onderuit te halen voor het team, vriendschap is iemand uitnodigen die alleen is met kerst...
Hoe je dan wel vrienden moet maken zijn twee oplossingen voor al meer malen gegeven in dit topic. 1) Het probleem ligt aan anderen. Je hebt gewoon nog niet de juiste mensen ontmoet en als je die wel ontmoet zul je snel vrienden worden. 2) Het ligt aan jou. Iets in jouw houdt mensen tegen om vrienden met je te worden en verder te komen dan kennis niveau. (Natuurlijk stel ik het nu heel zwart/wit en is het waarschijnlijk een combinatie van die twee.)
Misschien is het een idee om eens met iemand, die jouw in het echt kent, te gaan praten over wat je wilt in het contact, over dat gemis dat je ervaart erin, over hoe je overkomt, over waarom jullie contact blijft steken op het small talk-niveau. Volgens mij heb je genoeg contacten op werk en sportschool, daar zit vast wel iemand tussen waar je wel een beetje een klik mee hebt.
Dat maak ik (en ongeveer alle andere reageerders in dit topic) ervan op basis van wat jij hier schrijft. Dus of wij interpreteren het allemaal compleet verkeerd of je ziet zelf niet in dat je neerbuigend over komt. Maar ik kan al raden voor welke optie jij kiest. Moet ik anders alle stukjes van je gaan quoten waar je imo neerbuigend overkomt?quote:Het internet voldoet daarin niet. Te sloom, te inpersoonlijk, te selectief, te beperkt...Ik doe niet neerbuigend en stel dit niet voor als een bepaald ''niveau''. Dat maak jij ervan. Ik vind het gewoon zonde, moeilijk te begrijpen en vooral een hindernis voor mezelf dat andere mensen niet zoveel aandacht aan de diepere dingen lijken te besteden.
[ Bericht 3% gewijzigd door Lonewolf2003 op 22-06-2011 01:19:08 ]
Echter ga je op de belangrijkste inhoud niet in. En dat is het punt: Wat voor jou interessant is, wat jouw belevingswereld de moeite waard maakt voor je, is voor een ander een hel. Rationeel deel ik je visie op zaken qua wat wenselijk is in een ander, maar niet je houding die je daarbij aanneemt. Voor mensen die helemaal gek zijn van voetbal zijn doelpunten van minstens evenveel belang als voor jou (naar ik vermoed) bepaalde intellectuele paradoxen zijn. Zoals jij hun interesses 'jammer' vindt, zo zullen zij iets vergelijkbaars denken over jouw interesses. Jouw hemel is hun hel en vice versa. Ik heb dit niet eerder uitgelegd, omdat ik geen zin had in het triviale voorspel van eerst sympathie kweken door middel van empathie voor je me zou toestaan je even intellectueel aan de hand te nemen...
Derhalve is het ook uiterst logisch wat Lonewolf2003 voorstelt: Bezig je met je interesses in het openbaar en de kans vergroot enorm dat je mensen zal ontmoeten die je interesses delen. Dit punt zie je ook, maar vrijwel meteen moet je vermelden dat je het zelfs dan niet voor het uitkiezen hebt. Daaruit trek ik de conclusie dat je blijkbaar vindt dat je het voor het uitkiezen dient te hebben. Dit zal echter nooit de realiteit zijn. Dat besef je zeer zeker ook wel, maar toch ben je het er niet mee eens dat het zo is.
En dan kom ik tot de conclusie dat je één van de oudste problemen ter wereld hebt, waarmee ik me deels kan identificeren: Het ontbreekt de sociale wereld aan diepgang, de sociale wereld lijkt het bezit van diepgang hierdoor zelfs te straffen, en dat is zowel ontzettend irritant als kwetsend wanneer je wel die diepgang hebt of wilt hebben. Tot hier kan ik met je meekomen. Maar de schijnbare houding dat het probleem van die pijn vooral tot volledig bij de sociale wereld ligt en nauwelijks tot niet bij jou, dat vind ik een defaitistische houding.
Voel je vrij ook dit als beledigend/neerbuigend op te vatten, maar ik hoop dat je de punten ter overweging neemt. Een verdere reactie zal ik niet geven, omdat het steeds terug zal komen op deze kern en ik niet graag in herhaling val.
Tot slot, het vinden van de naam INTJ als schande in jouw geval heeft te maken met dat mensen van het INTJ type uiterst goed zijn in analyseren en complexe theoriën formuleren, terwijl jij naar mijn mening veel moeite lijkt te hebben met een probleem dat niet bepaald complex is. Maar, toegegeven, in de vorige post was ik opzettelijk wat extreem om een punt te drukken.
Idd. Collega's zijn geen vrienden (in de basis)quote:
En dat is volstrekt logisch aangezien je op je werk zit om geld te verdienen.
.Zelf heb ik dit opgelost door mij te richten op de raakvlakken die ik wel heb met mensen, in plaats van te kijken naar de raakvlakken die er niet zjin. Oftewel: met persoon A heb ik het over natuurwetenschappen, met persoon B over muziek, etc, etc.
Ik ga daar niet eens op reageren. heb je al eens teruggelezen wat je tot nu toe allemaal geschreven hebt?quote:
[..]
Hoe leer je dat accepteren dan met je grote mond? Op basis van wat mag jij concluderen dat ik mijn leven kut maak?
Ik vind het niet zo gek dat je geen/weinig aansluiting vind bij anderen. Ik vind mezelf toch wel een vrij makkelijk persoon in de omgang, maar je arrogantie is erg afstotend.
Qua wat je tot nu toe hebt geschreven doe je me erg denken aan een goede vriend van me die een beetje dezelfde kijk op de wereld heeft als jij (maar zonder het moeilijke verleden).
Verschil is wel dat hij me niet zo mateloos irriteert, maar ja, shit happens.
Je lijkt me idd een erg intelligent persoon, maar je komt ook erg naïef over.
En gezien je je zo extreem vastklampt aan je wanhoop vindt ik het eigenlijk nutteloos om hier nog te reageren.
Wens je wel veel succes met je "zoektocht" naar iets beters. Hoop dat je er ooit een keer komt.
Vermoeiend.
Voordeel voor TS is dat hij kan teruglezen hoe hij dit zelf voor elkaar gekregen heeft. Genoeg positieve topics van positieve mensen. Maar ja voor topicstarter zal na dit topic nog steeds het dilemma blijven:quote:
Iedereen neemt nu afscheid, en waarschijnlijk bevestigt dat TS alleen maar in zijn denkbeeld dat niemand hem wil helpen, en dat de wereld alleen maar slecht, oppervlakkig en egocentrisch is.
Vermoeiend.
Glas half vol of half leeg.
Ik wens je sterkte (dat wil je horen).
Ik wens je veel positiviteit en kracht (dat moet je horen).
BOTER OP JE HOOFD HEBBEN. Niet klagen en niets verbeteren, stoppen met zeiken als je niet wil/kan veranderen.
Alleen met veel succes, geld en alles uit de films wordt de mens gelukkig volgens TS. Genieten van kleine dingen zou hij gewend moeten zijn inmiddels met zo'n ziekte.quote:
Zoals eerder gezegd in dit topic TS, je zit in het 'verkeerde wereldje'. Je hebt een verkeerde opleiding gekozen en je wordt zodoende ook constant omringd door de verkeerde personen. Als je een studie gaat volgen die je écht ligt dan kom je ook mensen tegen waar je wel dingen mee deelt en kan delen. Plus, probeer is wat meer van alledaagse dingen te genieten ipv alleen maar uit te zijn op ambities en zo veel mogelijk geld verdienen, geld maakt niet gelukkig.
Ik geef je helemaal gelijk. Alleen ben ik bang dat die boodschap bij TS niet zal aankomen. Hij legt de verantwoordelijkheid helemaal buiten zichzelf. Hij wil dat de wereld zich aanpast naar hem, in plaats van dat hij zich gaat aanpassen aan de wereld. Zo werkt het helaas niet.quote:Op woensdag 22 juni 2011 16:36 schreef no1uknow het volgende:
En het valt me op TS, je hebt al heel snel je oordeel of conclusie klaar, vaak voordat je een reactie hebt gelezen. Probeer eens open te staan voor wat anderen zeggen, probeer je te verschuiven in de schoenen van een gemiddelde FOK!ker die dit topic leest en denk daar is over na. Het is ook goed om te luisteren zonder meteen een antwoord klaar te hebben. Als je na gaat denken over een reactie merk je vanzelf wat een bullshit-reactie is en welke opbouwende kritiek er in een reactie zit. Doe vervolgens alleen wat met de opbouwende kritiek. Zo'n reactie als van witte_fantasie kan je bijvoorbeeld als heel aanvallend ervaren, zo wordt de boodschap ook gebracht. Maar kijk is alleen naar het punt van deze poster maakt, geniet van de kleine, alledaagse dingen en zet ambities e.d. ook eens uit je hoofd. Zo kan je van ´zo'n post' toch nog wat nuttigs maken. Dit is ook toepasbaar op alledaagse reacties uit je omgeving.
Tsja simpele wiskunde.. you're outnumbered.quote:
[..]
Ik geef je helemaal gelijk. Alleen ben ik bang dat die boodschap bij TS niet zal aankomen. Hij legt de verantwoordelijkheid helemaal buiten zichzelf. Hij wil dat de wereld zich aanpast naar hem, in plaats van dat hij zich gaat aanpassen aan de wereld. Zo werkt het helaas niet.
Nouja, het is een manier van denken he waar het nu om gaat. Je kan rustig stellen dat TS nu gewoon in een hele verkeerde omgeving zit wat betreft opleiding, wat doorwerkt in z'n baan/banen/carrière en dus automatisch ook de mensen waar je mee te maken hebt/mee op trekt. Gaat TS zich in 'een andere wereld' begeven dan zal TS ook te maken krijgen met 'andere' mensen, mensen waar hij waarschijnlijk veel meer aansluiting bij vindt. Wel, en dat ben ik dus met je eens, zou TS wat meer ruimte moeten geven voor andere denkbeelden dan zijn eigen. Wat ik al eerder zei, als TS alleen wat doet met de opbouwende kritiek kan het alleen maar beter/goed zijn.quote:
[..]
Ik geef je helemaal gelijk. Alleen ben ik bang dat die boodschap bij TS niet zal aankomen. Hij legt de verantwoordelijkheid helemaal buiten zichzelf. Hij wil dat de wereld zich aanpast naar hem, in plaats van dat hij zich gaat aanpassen aan de wereld. Zo werkt het helaas niet.
Dat is inderdaad de verantwoordelijkheid van TS zelf, wat doet hij met reacties die hij krijgt en wat doet hij om zijn leven zodanig te beïnvloeden zodat het wat meer naar zijn zin gaat. Tevens zou TS moeten proberen 'dingen los te laten' en niet te over-analyseren. Daar krijgt 'ie alleen maar koppijn van.
Enerzijds lijkt een deel van de oplossing me in dat geval echt schrikbarend simpel: ga naar plekken waar jij mensen tegenkomt die willen weten hoe de wereld in elkaar zit. Dus: ga naar congressen, ga praten met experts, zoek op internet mensen die je interesses delen (en spreek met hen af).quote:
Klopt, maar...maar...ik kan het niet helder verwoorden... *zucht*
Kijk, ieder moment dat ik met anderen doorbreng denk ik: ik had nu ook kunnen leren voor betere cijfers, of werken voor meer geld, of bijwerken voor ervaring, of de nieuwe film van Johnny Depp had kunnen kijken. Ik doe zo hard mijn best, maar ik heb geen interesse in Yvette, noch kan ik meepraten over hoe Yvette met vijf anderen ligt te neuken. Ik heb niet naar de laatste aflevering van CSI: Miami gekeken. CSI: Miami interesseert mij niet.
Als ik luister naar een vrouw waar ik mee uitga, dan denk ik: we hadden een veel mooiere tijd kunnen hebben als je nu met me meeging naar het bos, waar we een wandeling maken, naar de sterren kijken op een bank onder de maan en kunnen samen kunnen nadenken over het leven, alsof wij erboven staan. Hoe het decor van de wereld ieder decennium veranderd is, maar zelfs in de toekomst wanneer we ''de bus'' nemen naar een andere planeet nemen we ons nog steeds drukmaken om de eerste kus. Hoe liefde een mysterie blijft ondanks al onze wetenschappelijke vorderingen. Onderwerpen met diepgang, met betekenis...
Zelden weten mensen mijn aandacht vast te houden. Het zijn dan wel heel bijzondere mensen die er in slagen. Mensen waar ik tegen op kijk. Een vriend die na 2 universitaire studies bij de landmacht is gaan werken in de laagste rang. Hij had geen grote mond zoals de andere jongens op de middelbare school. Nee hij zei gewoon dat hij het leger in ging en deed het ook gewoon. Hij had geen grote mond over lekkere wijven neuken, zoals de meeste jongens. Nee hij stapt gewoon op vrouwen af en neemt ze dezelfde avond nog mee naar huis. Naar hem kan ik uren luisteren.
Of enkele vrouwen die ik heb ontmoet met grenzeloze speelsheid en optimisme. Zij praten niet over het Sonja Bakker dieet, of dat ze een vervelend zusje hebben, of dat ze moe zijn en morgen weer moeten werken. Nee zij zien toevallig een pot met krijtjes staan en gaan schaamteloos stoepkrijten alsof ze weer 7 zijn, ze hebben de grootste lol. Dat interesseert mij, ik wil daar deel van uitmaken, maar ik kan het triviale voorspel niet hebben. Het interesseert me niet hoe hun dag gisteren was, of ze gaatjes hadden bij de tandarts en of ze wat willen drinken. Ik wil die achterlijke stappen overslaan, ze gewoon aan de hand mee sleuren naar een pretpark ofzo en gewoon lol hebben.
Ik wil weten of iemand er weleens over na heeft gedacht, net als ik urenlang, na het bezoeken van lezingen van de beste natuurkundigen, hoe het kan dat het universum eindig is, maar toch geen grenzen heeft. Wat er gebeurt als je met een grotere snelheid dan het licht in 1 richting reist. Kom je dan weer op dezelfde plek uit? Maar ja, wie boeit dat soort nerd-onderwerpen nou. Het is not done om er over te praten.
Ik vraag me af hoe het einde van The Machinist geinterpreteerd moet worden. Is het allemaal maar een droom? Is hij dood? En Donnie Darko: moet hij per se dood om het instabiele universum te sluiten? Speelden alle betrokkenen slechts een rol en wisten ze vanaf de eerste minuut van de film wat Donnie te doen stond? Dat lachje in de bioscoop, hij wist al dat hij Frank door zijn hoofd heeft geschoten of niet?
Ach, wie praat er over en wie interesseert het...nee Black Swan was vet want daat zie je Natalie Portman vingeren. Nog dat doelpunt van Messi gezien? Zucht...
Ik voel me thuis in een andere wereld.
Het andere deel is knap lastig. Je kunt het wel zonde van je tijd vinden om naar een vrouw met wie je uitgaat te luisteren, maar realiseer je dat luisteren naar een ander óók onderdeel van een relatie is. Alleen maar met jezelf bezig zijn in een relatie kan gewoon niet. Het is geven en nemen. Als je alleen met jezelf bezig wilt zijn, moet je een relatie met jezelf beginnen.
Klinkt misschien lullig, maar je zult nooit alleen maar mensen vinden die exact dezelfde interesses hebben.
Zal ik je dan nog eens iets vertellen? Een relatie is ook om diegene geven, het interessant vinden wát ze ook zegt. En niet om wat ze zegt, maar omdat zij degene is die het zegt. Dan denk je er niet eens aan om in het bos te zitten en weet ik veel wat. Dan ben je oprecht geïnteresseerd in háár in plaats van je wereldbeeld. Ben je toch structureel meer geïnteresseerd in je wereldbeeld, is dat misschien iets om een relatie mee te beginnen. Klinkt ook lullig, weet ik.
Zo is het niet bedoeld. Het is simpelweg de logica waar ik op uitkom als ik naar je luister (je posts lees). Misschien ben jij (op het moment/in deze hoedanigheid) wel even niet zo geschikt om een relatie/vriendschap met wie dan ook te hebben. Sorry.
Wat jij zegt over relaties geldt imo ook voor vriendschap. Echte vriendschap dan en niet eentje die gebaseerd is op discussiëren over iets. Die komt voort uit interesse in de persoon zelf en niet uit interesse in waar ze over praten.quote:
[..]
Enerzijds lijkt een deel van de oplossing me in dat geval echt schrikbarend simpel: ga naar plekken waar jij mensen tegenkomt die willen weten hoe de wereld in elkaar zit. Dus: ga naar congressen, ga praten met experts, zoek op internet mensen die je interesses delen (en spreek met hen af).
Het andere deel is knap lastig. Je kunt het wel zonde van je tijd vinden om naar een vrouw met wie je uitgaat te luisteren, maar realiseer je dat luisteren naar een ander óók onderdeel van een relatie is. Alleen maar met jezelf bezig zijn in een relatie kan gewoon niet. Het is geven en nemen. Als je alleen met jezelf bezig wilt zijn, moet je een relatie met jezelf beginnen.
Klinkt misschien lullig, maar je zult nooit alleen maar mensen vinden die exact dezelfde interesses hebben.
Zal ik je dan nog eens iets vertellen? Een relatie is ook om diegene geven, het interessant vinden wát ze ook zegt. En niet om wat ze zegt, maar omdat zij degene is die het zegt. Dan denk je er niet eens aan om in het bos te zitten en weet ik veel wat. Dan ben je oprecht geïnteresseerd in háár in plaats van je wereldbeeld. Ben je toch structureel meer geïnteresseerd in je wereldbeeld, is dat misschien iets om een relatie mee te beginnen. Klinkt ook lullig, weet ik.
Zo is het niet bedoeld. Het is simpelweg de logica waar ik op uitkom als ik naar je luister (je posts lees). Misschien ben jij (op het moment/in deze hoedanigheid) wel even niet zo geschikt om een relatie/vriendschap met wie dan ook te hebben. Sorry.
Een beetje common ground hebben wil wel helpen. Iemand kan nog zo leuk zijn, maar als ik de onderwerpen waar diegene het over heeft niet boeiend vind, luister ik maar half ernaar, laat staan dat ik het onthou.quote:
[..]
Wat jij zegt over relaties geldt imo ook voor vriendschap. Echte vriendschap dan en niet eentje die gebaseerd is op discussiëren over iets. Die komt voort uit interesse in de persoon zelf en niet uit interesse in waar ze over praten.
Ts is echter veel te negatief en kritisch. Ik kom namelijk regelmatig mensen tegen waarmee ik wel iets van common ground heb. Dat kan muziek zijn, dezelfde hobby hebben, gedeelde meningen over het leven, etc.
Zolang ik maar iets heb om over te praten dat ik ook enigzins interessant vind, komt het vaak wel goed iig. En mijn psychologisch profiel is ook INTJ, dus dat zegt weinig.
Tuurlijk helpt een beetje common ground altijd.quote:
[..]
Een beetje common ground hebben wil wel helpen. Iemand kan nog zo leuk zijn, maar als ik de onderwerpen waar diegene het over heeft niet boeiend vind, luister ik maar half ernaar, laat staan dat ik het onthou.
Ts is echter veel te negatief en kritisch. Ik kom namelijk regelmatig mensen tegen waarmee ik wel iets van common ground heb. Dat kan muziek zijn, dezelfde hobby hebben, gedeelde meningen over het leven, etc.
Zolang ik maar iets heb om over te praten dat ik ook enigzins interessant vind, komt het vaak wel goed iig. En mijn psychologisch profiel is ook INTJ, dus dat zegt weinig.
En dat is overigens ook iets waar je zelf invloed op hebt. Met elk nieuw hobby of interesse dat jij zelf ontwikkelt, krijg je er nieuwe gesprekspartners bij.quote:Op woensdag 22 juni 2011 20:59 schreef Lonewolf2003 het volgende:
[..]
Tuurlijk helpt een beetje common ground altijd.
Overigens herken ik de ambitie in sport helemaal. Ik doe aan hardlopen en wil daarbij het liefste winnen. Op z'n minst van mezelf. Iedere keer weer net die ene seconde sneller. En als het kan ook van anderen (wat lang niet altijd kan)
Maar:
- Blijf luisteren naar je lichaam. Op een gegeven zul je tegen je eigen grenzen aan lopen. Accepteer die grens, ook al kunnen anderen meer aan.
- denk eens eerlijk na over de vraag: is de drang om te winnen geen compensatie voor alle dingen waar ik zo ontevreden over ben?
In dat geval zul je bedrogen uit gaan komen denk ik: winnen is leuk en je voelt je heel even helemaal tevreden. Hard getraind, heerlijk resultaat. Maar in wezen is er niks veranderd. Je bent nog steeds dezelfde persoon. Zelfde geldt voor verliezen: is even jammer. Maar wat is er nu eigenlijk veranderd? Je hebt hard getraind, je concurrenten ook. Je hebt het prima gedaan, maar die tegenstander net even wat beter. Is die tegenstander een beter mens dan jij?
- Niet iedereen heeft het lichaam om een sixpack te krijgen en stevige spierballen. Daar moet je een bepaald type spieren voor hebben. Heb je die niet, dan zul je ook sterker worden, maar minder zichtbaar.
Ik heb nu een aantal posts van jou gelezen ts (dit topic is lang, dus niet alles doorgelezen), en ik lees allerlei ideaalbeelden. Als mijn leven maar zo was, als ik maar dit kon presteren... dan zou ik wel gelukkig zijn.
Je zult zien: zelfs al bereik je je eigen ideaalbeelden, dat hoeft absoluut niet te betekenen dat je straks gelukkig wordt. Hoewel je nu zult denken dat dat wel het geval is. De kunst is te genieten van de weg naar het doel toe: dus eerder "wat voelt het toch lekker om actief bezig te zijn" in plaats van "ik moet nog minstens 10 kilo zwaarder kunnen tillen, anders win ik die wedstrijd niet. En waarom lukt het vandaag niet, gisteren kon ik meer tillen. Over een maand moet ik in topvorm zijn" .
Als je hebt genoten van de weg naar je doel, is het evt. niet behalen van een doel ook beter te verwerken.
Geniet van de kleine dingentjes: ook mensen die geen topsalaris hebben, geen winnaar zijn in hun sport, geen zware leidinggevende functie hebben kunnen gelukkig zijn.
Nu moet ik zeggen dat er bij jou nogal twee wezenlijke dingen ontbreken: gezondheid (je hebt de ziekte van Crohn) en een veilige thuisbasis (de familiebanden zijn verbroken). Twee heel vervelende dingen natuurlijk, in die zin heb je ook veel pech. Dat zal het absoluut moeilijk maken om de kleine dingen te waarderen. Want dan denk je misschien: allemaal leuk hoor, die kleine dingentjes maar wat heb ik eraan als ik niet eens gezond ben?
Toch schrijf ik hier over het genieten van kleine dingen, want... als je in leven in puin weer op wilt bouwen, moet je de doelen in eerste instantie klein houden. (Dromen mag altijd, jezelf iets opleggen is iets anders). Pas als je een basis hebt opgebouwd wordt het tijd voor groteren doelen.
Deze hele post komt misschien een beetje belerend over, maar zo is het niet bedoeld. Ik denk alleen dat je als je geluk nastreeft, je doelen wat moet bijstellen (in beginsel dan).
Of je je wel/niet gelukkig voelt, ligt deels aan de omstandigheden. Maar ook een deel mindset. En over dat laatste deel heb ik het. Zonder afbreuk te doen aan hoe vervelend het is om ziek te zijn en geen contact met familie te hebben. Dat is heel vervelend en dat zal niemand ontkennen. Maar hoe die dingen opgelost kunnen worden of draagelijker kunnen worden... geen idee.
Kansen komen niet uit de lucht vallen, kansen moet je creëren!quote:Nee, want het leven is niet maakbaar maar onderhevig aan omstandigheden. Als Newton geboren was in Africa hadden we naar het fundament van de natuurkunde kunnen fluiten. In datzelfde licht heb ik ook de kansen nodig die ik niet krijg. Misschien ben ik wel degelijk de beste man die een vrouw zich maar kan wensen, maar dan moet een vrouw mij wel de kans geven om dat te laten zien. Misschien los ik wel de conflicten op in het Midden-Oosten, maar dan moet ik wel aangesteld worden als diplomaat.
Wow, wtf. Vraag jezelf geregeld af: zou ik mijn vriend(in) willen zijn? Ik zou in ieder geval niet jouw vriendin willen zijn. Je bent zwartgallig, hebt zelfmedelijden en bent arrogant tegelijk. Je hebt het gevoel dat de wereld jou de verkeerde set kaarten heeft uitgedeeld en iedereen heeft dat met jou goed te maken. Een betere wereld begint bij jezelf, daarom krijg je niet de reacties die je graag zou willen met de gouden tip die jou de externe factor geeft om jouw leven geweldig te maken (hoewel iemand al heel lief heeft gesuggereerd om toch te gaan studeren of om bij de NS te solliciteren). Het probleem is niet je ziekte, je opleiding of je ouders, it's you.quote:
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Je hebt het gevoel anders te zijn dan iedereen, maar dat gevoel heeft iedereen waarschijnlijk wel en dat hoeft geen belemmering te zijn. Ik drink ook geen bier en ik stoor me geenszins aan rare gezichten als ik cola bestel. Sterker nog, een vriend van mij drinkt letterlijk alleen water en is op sociaal en professioneel vlak een echte eindbaas, dus zoiets hoeft jou echt geen loser te maken. De instelling die je erop na houdt is beslissend: je kan ook trots zijn op jezelf en je levensstijl in plaats van zielig te doen dat de rest van de maatschappij zo ondergeschikt aan je is...
En ik moet me aansluiten bij Maanvis: toen ik de OP las, zag ik vooral dat je problemen had op sociaal vlak voor je gevoel. Vervolgens zeg je de ambitie te hebben diplomaat te worden. Ik zou die ambitie nog even aan de kant zetten totdat je uit deze put bent, want daar heb je enorm veel social skills voor nodig en als je maar enigszins de emoties en gedachtes laat 'lekken' die nu voornamelijk jouw gedachten occuperen breng je het er niet goed vanaf en wordt voor jezelf ook een vervelend baantje.
Je kan je wel enorm blijven ergeren aan de wereld om je heen en de oppervlakkigheid van mensen, maar daar heb je alleen jezelf mee. Er zijn ruim voldoende mensen die ook nadenken over het leven, de wetenschap en films zoals jij. Maar niet iedereen wil dat graag delen met jan en alleman tijdens een kennismakingsgesprekje in de kroeg. Investeren in vriendschappen en accepteren dat menselijk contact niet altijd op jouw perfecte manier kan gaan is dus misschien wel de sleutel tot succes. Je moet immers in een relatie ook niet verwachten dat jouw vriendin alles doet op jouw manier en hoe jij het leuk vind. Accepteer jezelf én de rest.
Het denkbeeld is niet zomaar ontstaan. Als je de wereld ziet als slecht, oppervlakkig en egicentrisch, is dat gebaseerd op je eigen ervaringen. Ik geef hem gelijk dat mensen absoluut zo kunnen zijn. En als je alleen met dat soort mensen te maken krijgt, ga je je daarnaar aanpassen. En dat is jammer, want mensen kunnen ook anders zijn.quote:
Iedereen neemt nu afscheid, en waarschijnlijk bevestigt dat TS alleen maar in zijn denkbeeld dat niemand hem wil helpen, en dat de wereld alleen maar slecht, oppervlakkig en egocentrisch is.
Vermoeiend.
Ik denk dat hij veel in zijn mars heeft. En ik denk dat het allemaal naar voren kan komen als hij zichzelf en de dingen anders gaat zien. Er zijn mensen die wel van het leven genieten, dus waarom zou hij dat niet kunnen? Wat hij zelf zegt: zijn houding is een overlevingsmechanisme.
Het 'succes' kan altijd nog komen. Zit je lekkerder in je vel, dan gaat het fitnessen beter en gaat het op maatschappelijk vlak ook beter. Je hoeft dan namelijk minder te dealen met alle negativiteit, wat zo slopend is dat het je functioneren heel erg belemmerd.
haha, dan moet je moslims leren kennen. Ze drinken ook niet, vieren geen sinterklaas of kerst, hebben vaak ook niet veel geld en staan ook vroeg op voor het gebed.quote:
[..]
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.
Even in het algemeen.
Ik had al geschreven dat ik geen zelfmoord wilde plegen, maar er niks mis mee om je gebrek aan inlevingsvermogen te tonen op een internetforum, zo lekker knus achter je computerscherm waar de TS je toch lekker niks kan maken. Je moet immers ook je frustratie kwijt over je alledaagse problemen, net als ik, alleen doe je het op de voor Fok popi-jopi manier en niet gewoon via een topic zoals ik. Helaas te doorzichtig, arme jongen.
Het lijkt me echt vreselijk eenzaam en moeilijk voor je en mijn tip is dan ook misschien met een goede hulpverlener gaan praten,
want ik denk niet dat een forum jou hierin echt kan helpen....
iig veel sterkte verders
hoe weet je of een hulpverlener goed is?quote:
hoi TO
Het lijkt me echt vreselijk eenzaam en moeilijk voor je en mijn tip is dan ook misschien met een goede hulpverlener gaan praten,
want ik denk niet dat een forum jou hierin echt kan helpen....
iig veel sterkte verders
Ben benieuwd..quote:
Beste FOK!kers,
Vandaag is de dag dat ik de wanhoop nabij ben. Daarom vraag ik jullie om steun, advies en hulp op basis van het volgende verhaal. Lees het alsjeblieft.
Ah gossie. Gelukkig is er internet en zijn er planten om tegen te praten. Zal ik even een doosje medelijden halen?quote:Ik heb geen ouders, geen familie, geen vrienden en nooit een vriendin gehad.
Nee, die heb je niet ontwikkeld omdat je dat zelf niet wilde. Je hoeft niet altijd te doen zoals je ouders. Je kunt ze altijd opzoeken.quote:Ik heb namelijk, op basis van langdurige ruzie, het contact met mijn ouders verbroken en zij hebben de banden met onze familieleden doorgesneden, lang voor mijn geboorte. Zodoende heb ik geen relatie met familie ontwikkeld.
Toch vreemd dat vrouwen niet geïnteresseerd zijn in zielige hoopjes mens. Zal wel iets met overlevingskansen te maken hebben.quote:Vrouwen hebben bijna nooit interesse getoond, mijn initiatief wijzen zij af en ik ben gesloten voor de zeldzame avances die zij wel maken.
Je bent gepest. En nu zit je in de spiraal van ellende.quote:Ik ben op de basisschool, de middelbare school en de universiteit geterroriseerd.
Verlaag je zelf eens naar hun niveau en wie weet gaan er hele werelden voor je open.quote:Desondanks maak ik wel kennissen en toch ben ik eenzaam, want wij begrijpen elkaar niet en zo kom ik nooit verder dan het stadium van small talk.
En wat houdt jou tegen om flauwe humor terug te doen? Gaandeweg accepteert iedereen het wel als iemand geen alcohol drinkt of niet rookt of whatever. Daar hoef je niet eens een ziekte voor te hebben, principes zijn al voldoende.quote:Ik word voorzitter van een commissie, leer nieuwe mensen kennen en ga met deze mensen uit. Zij drinken alcohol; ik drink water en dat leidt er toe dat ik uit de toon val. Ik leg uit dat ik een chronische ziekte heb en zes dagen in de week vroeg in de ochtend de sportschool bezoek. Zij zeggen dat ze begrijpen dat ik geen alcohol drink, maar de flauwe humor blijft niet uit.
Aan de andere kant ben je geen Somaliër zonder eten, geen Haïtiaan zonder huis of Indiër in de laagste kaste. Als alles zinloos lijkt, ga dan eens op vakantie in een derde wereld land.quote:Het maakt mij verschrikkelijk woedend en verdrietig. Al mijn inzet, al mijn uren besteed aan training, voeding, herstel en studie van deze factoren...tevergeefs...waarom...
Ben je dat of denk je dat je dat bent?quote:Ik ben introvert en ik ben analytisch. Ik moet ingewikkelde problemen oplossen, strategieën bedenken en beleid ontwikkelen, gigantische hoeveelheden informatie inzamelen en analyseren en dat allemaal zelfstandig, in alle rust, niet in teamverband.
Mijn ambitie is God worden. Ik heb nog geen aansluitende studierichting gevonden. Tot die tijd doe ik maar wat anders.quote:Risico's analyseren en beleid adviseren en wie weet kom ik dan zo nog aan een topfunctie in internationale overheidsaangelegenheden, zoals een diplomaat bij Buitenlandse Zaken. Of een toponderzoeker op een R&D afdeling, in ieder geval iets waar ik zelfstandig kan zijn en mijn analytisch vermogen kan ontwikkelen
Wat een onzin. Je hebt misschien nog wel 40 jaar om een andere studie te doen.quote:laat nou ook een 18 jarig kind kiezen wat hij met zijn toekomst wil...godverdomme, ik ben nu 23 en nu...nu is het voorbij, ik heb verloren in het leven...
Ik wist niet dat die ziekte je agenda zodanig beïnvloedt dat je te laat met inschrijven kon zijn. Weer wat geleerd.quote:Ik word niet per september toegelaten tot de master omdat ik te laat was met inschrijven door de ziekte van Crohn.
Vooral met zielig doen ja en de schuld op andere factoren leggen.quote:Ik doe mijn best
Dat heb ik nou altijd als ik lang voor een rood verkeerslicht sta. 'Zie je nou wel!? Er is een God, en hij haat mij!'quote:Maar geef me dan wel mijn gezondheid, mijn carrière en mijn gezondheid. Geef me de gelegenheid mijn ambities waar te maken, maar zelfs dat is mij niet gegunt. Ik ben niet gelovig, maar ik heb sterk het vermoeden dat er iets of iemand, ergens is die een hekel aan mijn heeft, dat ik geboren ben om te verliezen.
Als je dit veel ellende noemt dan kan er nog heel wat te wachten staan in je leven. Elke dag dat jij zwelgt in deze zwarte poel van zelfmedelijden om jezelf maar zo ontzettend zielig te vinden en je omgeving er de schuld van te geven zal steeds ellendiger voelen.quote:Ik vraag me af of er nog meer mensen hier zijn die zoveel ellende meegemaakt hebben en nog steeds zoveel ellende ervaren. Die letterlijk geen sociale contacten hebben, problemen hebben met hun gezondheid, problemen hebben met geld en dan ook nog verkeerd hun toekomst gepland hebben, want hoe ga je in godsnaam om met zo iets?
Wist je dat alles, maar dan ook alles, al sinds het ontstaan van het universum, werkelijk nutteloos is?
Op een dag wordt je geboren, en langzaam word je groot. En er komt gegarandeerd een dag, dan ga je dood. Daartussen mag je leven. Dat is alles wat je kan. Dus tot het zover is. Maak er dan iets van?
Ik durf te wedden dat je nog geen uur per dag bezig bent met acties om je leven proberen te verbeteren.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mr_Belvedere op 24-06-2011 10:04:32 ]
Hoho!quote:
Dit vind ik ook niet leuk om te lezen. TS heeft wel een serieus probleem. Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Het gevoel alleen op de wereld te zijn, is erg kut. Je kan er heel depressief van worden en met een depressie is het verdomd moeilijk stappen te gaan ondernemen. Ik durf te wedden dat hij wél bezig is zijn leven te veranderen, maar niet weet hoe hij dat moet aanpakken.
En juist door dit soort reacties zal hij zich nog 'arroganter' opstellen, want voor de zoveelste keer wordt bevestigd dat mensen hem niet begrijpen en hem niet moeten.
Hij heeft genoeg kritiek moeten incasseren, maar er mag ook een beetje begrip komen.
En volgens mij heeft ieder mens een bepaalde mate van zelfmedelijden. Je moet af en toe even je frustraties kwijt.
Hoi kerstman!quote:
Tuurlijk heeft hij een probleem. En daar zal ie zelf ook moeten uitkomen. Mijn (harde) woorden zullen TS misschien aansporen om actie te ondernemen.quote:Dit vind ik ook niet leuk om te lezen. TS heeft wel een serieus probleem. Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Dat lees ik er niet uit.quote:Het gevoel alleen op de wereld te zijn, is erg kut. Je kan er heel depressief van worden en met een depressie is het verdomd moeilijk stappen te gaan ondernemen. Ik durf te wedden dat hij wél bezig is zijn leven te veranderen, maar niet weet hoe hij dat moet aanpakken.
Ik vermoed dat de meeste mensen het niet bijzonder veel zal interesseren in het algemeen.quote:En juist door dit soort reacties zal hij zich nog 'arroganter' opstellen, want voor de zoveelste keer wordt bevestigd dat mensen hem niet begrijpen en hem niet moeten.
Is toch gelukt? TS heeft een topic geopend op FOK!quote:En volgens mij heeft ieder mens een bepaalde mate van zelfmedelijden. Je moet af en toe even je frustraties kwijt.
Anyhoo, het was bedoeld als een hardvochtige eye-opener. Niemand is een sneeuwvlokje. Jezelf jarenlang ontzettend zielig vinden is iets wat me zelf ook is gebeurd en uiteindelijk kom je maar tot één conclusie: Je hebt je lot in eigen handen en er zullen altijd kwade invloeden van buitenaf komen. Hoe je daar mee omgaat is belangrijk.
Hij slaat erin door. Het is logisch dat ervaringen je vormen, maar hij is nu, op zo'n jonge leeftijd, al zo verzuurd en verbitterd, dat je daar met man en macht tegenaan kan lopen schoppen, maar het niet meer uitmaakt.quote:
[..]
Het denkbeeld is niet zomaar ontstaan. Als je de wereld ziet als slecht, oppervlakkig en egicentrisch, is dat gebaseerd op je eigen ervaringen. Ik geef hem gelijk dat mensen absoluut zo kunnen zijn. En als je alleen met dat soort mensen te maken krijgt, ga je je daarnaar aanpassen. En dat is jammer, want mensen kunnen ook anders zijn.
Ik denk dat hij veel in zijn mars heeft. En ik denk dat het allemaal naar voren kan komen als hij zichzelf en de dingen anders gaat zien. Er zijn mensen die wel van het leven genieten, dus waarom zou hij dat niet kunnen? Wat hij zelf zegt: zijn houding is een overlevingsmechanisme.
Het 'succes' kan altijd nog komen. Zit je lekkerder in je vel, dan gaat het fitnessen beter en gaat het op maatschappelijk vlak ook beter. Je hoeft dan namelijk minder te dealen met alle negativiteit, wat zo slopend is dat het je functioneren heel erg belemmerd.
De hele wereld is per definitie slecht, achterlijk en minderwaardig. Het stoort me mateloos en hij doet zichzelf ook ontzettend te kort, al wil hij dat zelf niet zien.
Hij staat niet open voor hulp of adviezen, is overal tegen, niemand begrijpt hem, en er is altijd een 'maar'. Petje af voor degenen die hier nog geduld voor kunnen opbrengen.
Dat blijkt anders nergens uit. Alles wordt keihard onderuit gehaald, zelfs de constructieve adviezen als 'trek je kop uit de klei, ga soortgenoten zoeken en toon eens oprechte interesse in mensen'. Hele concrete dingen waar TS zeker niet slechter van zou worden, maar er is altijd een reden waarom dat voor hem niet zinvol, niet interessant of niet haalbaar is.quote:
[..]
Dit vind ik ook niet leuk om te lezen. TS heeft wel een serieus probleem. Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Als je goed leest, is TS hier het meest vijandig van iedereen. Mensen zijn minderwaardig, oppervlakkig, niet interessant, zelfs 'excuses voor stukken vlees'. Hij is zelf dus duidelijk niet constructief bezig, en hij stelt zich helemaal niet nog arroganter op door wat mensen zeggen, hij doet van nature uit de hoogte ('ik ben beter dan anderen', 'ik heb (meer) recht op een vriendin') waardoor hij zelf dit soort reacties uitlokt. Dit omdraaien is natuurlijk niet eerlijk.quote:Het gevoel alleen op de wereld te zijn, is erg kut. Je kan er heel depressief van worden en met een depressie is het verdomd moeilijk stappen te gaan ondernemen. Ik durf te wedden dat hij wél bezig is zijn leven te veranderen, maar niet weet hoe hij dat moet aanpakken.
En juist door dit soort reacties zal hij zich nog 'arroganter' opstellen, want voor de zoveelste keer wordt bevestigd dat mensen hem niet begrijpen en hem niet moeten.
Hij heeft genoeg kritiek moeten incasseren, maar er mag ook een beetje begrip komen.
Genoeg mensen hebben in meer of mindere mate begrip getoond, maar als het alleen om begrip tonen gaat, had hij dat er expliciet bij moeten zetten. 'Ter info, graag begrip en meelij'.
Tja...quote:
Dat weet je niet van tevoren.
Ik denk dat je alles wat niet vergoed kan worden door de verzekering, sowieso moet uitsluiten. Ik ben weleens advertenties tegengekomen van instanties die beweren mensen met grote problemen in korte tijd te kunnen genezen. En dan staat erbij dat het niet vergoed wordt door de verzekering, maar dat ze daarover niet moeten zeuren omdat het geld wat ze betalen een investering is op hun leven. Bullshit! Trap hier niet in!
Ook zweverige dingen moet je uitsluiten. Dat vind ik tenminste. Ga voor psychische problemen niet langs bij paragnosten of mediums. Je raakt daardoor alleen maar meer in de war.
TS, als je ooit besluit hulp te zoeken, zou ik je als advies meegeven eerst bij de huisarts langs te gaan om een uitgebreid psychologisch onderzoek aan te vragen. Je wordt dan getest op je intelligentie, je concentratievermogen, ruimtelijk inzicht, etc. Maar ook je persoonlijkheid wordt onder de loep genomen. Door zo'n onderzoek wordt duidelijker wat precies je probleem is, zowel voor jezelf als voor de hulpverleners. Misschien komt er wel iets uit wat je nooit had gedacht. Of misschien juist wel en dan is het juist een opluchting dat 'op papier staat' wat je anderen tevergeefs probeert duidelijk te maken. Je weet daarna beter bij wie je zou kunnen aankloppen voor hulp en bij wie niet.
Je hoeft dat onderzoek natuurlijk niet te doen. Maar dan loop je een groter risico dat de psych een verkeerde diagnose stelt en je zodoende ook op de verkeerde manier behandeld.
Ik praat niet goed wat hij doet en ik snap best dat mensen hun geduld verliezen. Het probleem is dat hij het zelf niet snapt.quote:
[..]
Dat blijkt anders nergens uit. Alles wordt keihard onderuit gehaald, zelfs de constructieve adviezen als 'trek je kop uit de klei, ga soortgenoten zoeken en toon eens oprechte interesse in mensen'. Hele concrete dingen waar TS zeker niet slechter van zou worden, maar er is altijd een reden waarom dat voor hem niet zinvol, niet interessant of niet haalbaar is.
[..]
Als je goed leest, is TS hier het meest vijandig van iedereen. Mensen zijn minderwaardig, oppervlakkig, niet interessant, zelfs 'excuses voor stukken vlees'. Hij is zelf dus duidelijk niet constructief bezig, en hij stelt zich helemaal niet nog arroganter op door wat mensen zeggen, hij doet van nature uit de hoogte ('ik ben beter dan anderen', 'ik heb (meer) recht op een vriendin') waardoor hij zelf dit soort reacties uitlokt. Dit omdraaien is natuurlijk niet eerlijk.
Genoeg mensen hebben in meer of mindere mate begrip getoond, maar als het alleen om begrip tonen gaat, had hij dat er expliciet bij moeten zetten. 'Ter info, graag begrip en meelij'.
Ik denk dat hij elke vorm van kritiek zal interpreteren als aanval. Ook al is die kritiek niet bedoeld om hem af te vallen, maar om hem juist aan te sporen de goede weg in te slaan. Het is nooit leuk kritiek aan te horen, maar de meeste mensen gaan er toch over nadenken en concluderen achteraf dat er toch ergens een punt wordt gemaakt.
Soms heb je behoefte aan begrip en steun. Soms heb je behoefte aan een schop onder je reet of een harde confrontatie om jezelf wakker te schudden. Als je alleen maar begrip en steun krijgt, word je een watje die gewend is alles te kunnen krijgen wat hij wilt. Als je alleen maar schoppen onder je reet krijgt, krijg je een minderwaardigheidscomplex. Die gevoelens van minderwaardigheid kan je proberen te compenseren door begrip en steun af te dwingen, ervan uitgaande dat je het op een normale manier toch nooit zal krijgen. Je krijgt het op die manier ook niet, maar het is je enige houvast, dus je gaat ermee door. Op den duur wordt het zo'n hardnekkig gedragspatroon dat je je er niet eens meer bewust van bent.
Eens, al vind ik wel dat sommige posts helemaal niet kritisch en zelfs nog lief te noemen zijn. Ik zie echter geen verschil in zijn reactie.quote:
[..]
Ik praat niet goed wat hij doet en ik snap best dat mensen hun geduld verliezen. Het probleem is dat hij het zelf niet snapt.
Ik denk dat hij elke vorm van kritiek zal interpreteren als aanval. Ook al is die kritiek niet bedoeld om hem af te vallen, maar om hem juist aan te sporen de goede weg in te slaan. Het is nooit leuk kritiek aan te horen, maar de meeste mensen gaan er toch over nadenken en concluderen achteraf dat er toch ergens een punt wordt gemaakt.
Ik volg je niet helemaal. Vind jij dat hij dmv een hautaine houding op zijn manier steun en begrip probeert af te dwingen?quote:Soms heb je behoefte aan begrip en steun. Soms heb je behoefte aan een schop onder je reet of een harde confrontatie om jezelf wakker te schudden. Als je alleen maar begrip en steun krijgt, word je een watje die gewend is alles te kunnen krijgen wat hij wilt. Als je alleen maar schoppen onder je reet krijgt, krijg je een minderwaardigheidscomplex. Die gevoelens van minderwaardigheid kan je proberen te compenseren door begrip en steun af te dwingen, ervan uitgaande dat je het op een normale manier toch nooit zal krijgen. Je krijgt het op die manier ook niet, maar het is je enige houvast, dus je gaat ermee door. Op den duur wordt het zo'n hardnekkig gedragspatroon dat je je er niet eens meer bewust van bent.
sneu maar waar. ts ziet en hoort en leest niets anders dan ts.TS lijkt zichzelf enorm te overschatten. "Ik ben geweldig, ik weet alles beter en de andere mensen zijn dom". Hoe vaker hij daarop reacties krijgt dat hij arrogant is, des te meer zal hij zich beter gaan voelen dan de rest. Want de kritiek die hij krijgt is in zijn ogen omdat mensen te dom zijn om hem te begrijpen.quote:
Ik volg je niet helemaal. Vind jij dat hij dmv een hautaine houding op zijn manier steun en begrip probeert af te dwingen?
Maar wat zou er gebeuren als hij opeens van iemand een oprecht compliment krijgt dat hij iets goed heeft gedaan? Dat zet zijn wereld nogal op zijn kop. Voor de verandering hoeft hij zichzelf niet meer te bewijzen.
Ik ken iemand die ook erg narcistisch was en ontzettend moeilijk in de omgang. Ze nam niks van iemand aan en drong zichzelf zo op om te bewijzen dat zij degene was die alles beter wist. Op een dag vertelde ze een grap waar iedereen hard om moest lachen. Je kon duidelijk aan haar gezicht aflezen dat ze positief verrast was dat mensen haar grappig vonden. Toen kon ik ook zien dat achter die arrogantie een kwetsbaar persoon zat die hunkert naar aandacht.
Oké, ik snap waar je heen wil. Is waarschijnlijk ook wel van toepassing, ik geloof ook best dat er een mens achter deze misplaatste houding zitquote:
[..]
TS lijkt zichzelf enorm te overschatten. "Ik ben geweldig, ik weet alles beter en de andere mensen zijn dom". Hoe vaker hij daarop reacties krijgt dat hij arrogant is, des te meer zal hij zich beter gaan voelen dan de rest. Want de kritiek die hij krijgt is in zijn ogen omdat mensen te dom zijn om hem te begrijpen.
Maar wat zou er gebeuren als hij opeens van iemand een oprecht compliment krijgt dat hij iets goed heeft gedaan? Dat zet zijn wereld nogal op zijn kop. Voor de verandering hoeft hij zichzelf niet meer te bewijzen.
Ik ken iemand die ook erg narcistisch was en ontzettend moeilijk in de omgang. Ze nam niks van iemand aan en drong zichzelf zo op om te bewijzen dat zij degene was die alles beter wist. Op een dag vertelde ze een grap waar iedereen hard om moest lachen. Je kon duidelijk aan haar gezicht aflezen dat ze positief verrast was dat mensen haar grappig vonden. Toen kon ik ook zien dat achter die arrogantie een kwetsbaar persoon zat die hunkert naar aandacht.
Echter zolang TS zichzelf om welke reden dan ook als ubermensch blijft zien, kan niemand hem helpen en wordt het voor hemzelf ook niet beter. Maar goed, die conclusie is een aantal pagina's terug al getrokken.
Ben alleen benieuwd wat zo iemand voor toekomst(beeld) heeft, als je het goede in je/het leven niet ziet, het negatieve uitvergroot, je jezelf een soort goddelijke status toekent, en niets met de mensheid an sich hebt.
Wat voor alle persoonlijkheidsstoornissen geldt, je kan alleen veranderen als je bereid bent te leren je oude copinggedrag af te leren en in de plaats daarvan 'gezond gedrag' aan te leren. Dat kan je niet alleen, daarvoor heb je intensieve therapie nodig.quote:
Ben alleen benieuwd wat zo iemand voor toekomst(beeld) heeft, als je het goede in je/het leven niet ziet, het negatieve uitvergroot, je jezelf een soort goddelijke status toekent, en niets met de mensheid an sich hebt.
Als TS accepteert dat hij geen übermensch is en net als iedereen fouten maakt, is hij een stuk verder. Fouten maken is niet erg. Het hoeft je gevoel van eigenwaarde niet aan te tasten en fouten brengen altijd iets positiefs op; namelijk dat je ervan leert en daardoor als persoon rijker wordt. Geluk bereik je niet door de beste te willen zijn, want als je boven iedereen uitsteekt, ben je toch alleen.
Je hebt wel gelijk, maar nu dan? Ervan uitgaande dat hij nergens hulp bij wíl? Dan zijn we wel klaar met z'n allen geloof ik..
------------------------------------------------------------
INTJ je bent nog jong, je zit nu nog in een fase waarin je het misschien allemaal niet zo kunt overzien. Maar ik ken veel mensen zoals jou,en ik herken genoeg van mijzelf. Ooit komt er ook voor jou een omslagpunt waarin je wel in staat gaat zijn om je zelf te veranderen.
Zoek gewoon een leuke coach, of een goede psycholoog. Ik begrijp dat je het allemaal niet ziet zitten. Maar dat kan zo'n verschil uitmaken.
Je hebt ook zoveel mee, wat ik mis, je hebt zelfsdiscipline je werkt hard, je hebt inmiddels al een diploma op zak. Ik ben stikjaloers. En zou je het liefst een ferme klap op je kop willen geven dat je nu zo in het leven staat.
Het enige wat ik op jou voor heb, is dat ik door veel problemen heen heb gewerkt, dat ik aan mijzelf heb gesleuteld, tevreden over mijzelf ben. Mijzelf dan ook inmiddels aan andere mensen durf bloot te geven,daardoor een leuke vriend heb, leuke vrienden, en mijn collega's mij volledig steunen nadat ik net ontslagen ben. Als ik dat niet had gehad, had mijn eigen pa, na mij jaren niet gezien te hebben, allang tussen de rails vandaan kunnen peuteren en zijn eigen dochters verklaring van overlijden mogen invullen.
Je zegt zelf dat je nu op stilstand staat, dus kom uit die defensieve toren. En zoek die hulp. Dit gaat een zwaar en moeilijk proces worden, en jij hebt nu de tijd, maak daar gebruik van.
Er zijn zat leuke coaches, en goede psychologen beschikbaar.
Wat is het probleem met je ouders trouwens?
Mocht je nog niet de stap naar hulp willen stappen. Kan ik je wel wat boeken aanraden, zoals 'Het drama van het begaafde kind' en de andere boeken van Alice Miller. Toxic Parents, en Trauma and recovery zijn ook beide goede boeken. Als je opgegroeid bent met niet zulke beste ouders. Wees er wel op voorbereid dat ze wonden kunnen openrijten waarvan jij niet eens wist dat ze bestonden. En het zijn sowieso interessante boeken om door te lezen, puur uit interesse, leergierigheid en human interest.
En daarnaast kan ik je aanraden om met je ubermensch instelling eens bij hoogbegaafden clubs aan te kloppen. hb-forum.nl is een leuke plaats om te beginnen. Misschien dat je daar wat aansluiting kunt vinden. Maar vooral denk ik dat je daar veel mensen kunt vinden die met jouw problemen worstelen, en hebben geworsteld en daar op een zeer positieve manier uit zijn gekomen.
Jezelf zo nu en dan hartstikke kut voelen is prima. Dat mag, maar uiteindelijk moet je toch weer vooruit en door.
-----------------------------------------------------------
En ja, als TS geen hulp wilt. Wat hij duidelijk niet wilt, want hij geeft zelf al oplossingen aan voor zijn problemen, maar onderneemt geen stappen. Alhoewel ik kan mij voorstellen dat die niet bekend zijn voor hem. Zoals dat er gewoon hartstikke goede coaches rondlopen. En er boeken vol over zijn problematiek geschreven zijn.
Maar anderzijds moet je er ook maar net aan toe zijn. En misschien moet TS eerst eens echt helemaal in de shit belanden tot hij wat gaat veranderen. Sommige mensen hebben dat nodig voordat ze toe zijn aan die stap.
Vooral iemand zoals hem, die het waarschijnlijk altijd allemaal alleen heeft moeten doen, is dat moeilijk. Op andere mensen vertrouwen, kritiek aanvaarden, zonder dat hij het gevoel heeft dat de grond onder zijn voeten vandaan getrokken wordt. En hij alleen veilig is in zijn torentje van alles zelf wel kunnen weten en beredeneren.
TS je bent 23, je hebt nog een heel leven voor je, dus bijt op je tanden en doe de master!
Het bovenstaande demonstreert dat er niet naar mij geluisterd wordt, omdat ik eerder schreef dat ik ben doorverwezen naar de psychiater en dat ik deze niet nu, maar eventueel wel in de toekomst zal benaderen, te weten in het universitaire ziekenhuis waar ik momenteel behandeld wordt voor de ziekte van Crohn. Daarnaast schreef ik eerder onderworpen te zijn geweest aan een psychologisch onderzoek.quote:
[..]
Tja...
Dat weet je niet van tevoren.
Ik denk dat je alles wat niet vergoed kan worden door de verzekering, sowieso moet uitsluiten. Ik ben weleens advertenties tegengekomen van instanties die beweren mensen met grote problemen in korte tijd te kunnen genezen. En dan staat erbij dat het niet vergoed wordt door de verzekering, maar dat ze daarover niet moeten zeuren omdat het geld wat ze betalen een investering is op hun leven. Bullshit! Trap hier niet in!
Ook zweverige dingen moet je uitsluiten. Dat vind ik tenminste. Ga voor psychische problemen niet langs bij paragnosten of mediums. Je raakt daardoor alleen maar meer in de war.
TS, als je ooit besluit hulp te zoeken, zou ik je als advies meegeven eerst bij de huisarts langs te gaan om een uitgebreid psychologisch onderzoek aan te vragen. Je wordt dan getest op je intelligentie, je concentratievermogen, ruimtelijk inzicht, etc. Maar ook je persoonlijkheid wordt onder de loep genomen. Door zo'n onderzoek wordt duidelijker wat precies je probleem is, zowel voor jezelf als voor de hulpverleners. Misschien komt er wel iets uit wat je nooit had gedacht. Of misschien juist wel en dan is het juist een opluchting dat 'op papier staat' wat je anderen tevergeefs probeert duidelijk te maken. Je weet daarna beter bij wie je zou kunnen aankloppen voor hulp en bij wie niet.
Je hoeft dat onderzoek natuurlijk niet te doen. Maar dan loop je een groter risico dat de psych een verkeerde diagnose stelt en je zodoende ook op de verkeerde manier behandeld.
Het bovenstaande demonstreert op twee manieren dat er niet naat naar mij geluisterd wordt. Ten eerste heb ik aangegeven de geadviseerde oplossingen vertaald te hebben in handelingen, met de kanttekening dat de handelingen leiden tot nieuwe problemen. Derhalve slaat Pulzzar wel degelijk de spijker op de kop met het volgende citaat.:quote:
[..]
Dat blijkt anders nergens uit. Alles wordt keihard onderuit gehaald, zelfs de constructieve adviezen als 'trek je kop uit de klei, ga soortgenoten zoeken en toon eens oprechte interesse in mensen'. Hele concrete dingen waar TS zeker niet slechter van zou worden, maar er is altijd een reden waarom dat voor hem niet zinvol, niet interessant of niet haalbaar is.
[..]
Als je goed leest, is TS hier het meest vijandig van iedereen. Mensen zijn minderwaardig, oppervlakkig, niet interessant, zelfs 'excuses voor stukken vlees'. Hij is zelf dus duidelijk niet constructief bezig, en hij stelt zich helemaal niet nog arroganter op door wat mensen zeggen, hij doet van nature uit de hoogte ('ik ben beter dan anderen', 'ik heb (meer) recht op een vriendin') waardoor hij zelf dit soort reacties uitlokt. Dit omdraaien is natuurlijk niet eerlijk.
Genoeg mensen hebben in meer of mindere mate begrip getoond, maar als het alleen om begrip tonen gaat, had hij dat er expliciet bij moeten zetten. 'Ter info, graag begrip en meelij'.
Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Het bovenstaande citaat inspireert mij dan ook om mijn eigen weg te kiezen.
Succes ermeequote:
Er wordt niet naar mij geluisterd en dat laat zich als volgt illustreren.
[..]
Het bovenstaande demonstreert dat er niet naar mij geluisterd wordt, omdat ik eerder schreef dat ik ben doorverwezen naar de psychiater en dat ik deze niet nu, maar eventueel wel in de toekomst zal benaderen, te weten in het universitaire ziekenhuis waar ik momenteel behandeld wordt voor de ziekte van Crohn. Daarnaast schreef ik eerder onderworpen te zijn geweest aan een psychologisch onderzoek.
[..]
Het bovenstaande demonstreert op twee manieren dat er niet naat naar mij geluisterd wordt. Ten eerste heb ik aangegeven de geadviseerde oplossingen vertaald te hebben in handelingen, met de kanttekening dat de handelingen leiden tot nieuwe problemen. Derhalve slaat Pulzzar wel degelijk de spijker op de kop met het volgende citaat.:
Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Het bovenstaande citaat inspireert mij dan ook om mijn eigen weg te kiezen.
Dit topic kan wel op slot nu lijkt me.quote:
Geen toekomstbeeld. Uiteindelijk ben je een eenzame oude man die zich onbegrepen voelt, en alle kinderen in de buurt angst aanjaagt. Terwijl alle volwassenen in zijn buurt hard over hem roddelen. En hij zichzelf steeds meer miskend gaat voelen.
------------------------------------------------------------
INTJ je bent nog jong, je zit nu nog in een fase waarin je het misschien allemaal niet zo kunt overzien. Maar ik ken veel mensen zoals jou,en ik herken genoeg van mijzelf. Ooit komt er ook voor jou een omslagpunt waarin je wel in staat gaat zijn om je zelf te veranderen.
Zoek gewoon een leuke coach, of een goede psycholoog. Ik begrijp dat je het allemaal niet ziet zitten. Maar dat kan zo'n verschil uitmaken.
Je hebt ook zoveel mee, wat ik mis, je hebt zelfsdiscipline je werkt hard, je hebt inmiddels al een diploma op zak. Ik ben stikjaloers. En zou je het liefst een ferme klap op je kop willen geven dat je nu zo in het leven staat.
Het enige wat ik op jou voor heb, is dat ik door veel problemen heen heb gewerkt, dat ik aan mijzelf heb gesleuteld, tevreden over mijzelf ben. Mijzelf dan ook inmiddels aan andere mensen durf bloot te geven,daardoor een leuke vriend heb, leuke vrienden, en mijn collega's mij volledig steunen nadat ik net ontslagen ben. Als ik dat niet had gehad, had mijn eigen pa, na mij jaren niet gezien te hebben, allang tussen de rails vandaan kunnen peuteren en zijn eigen dochters verklaring van overlijden mogen invullen.
Je zegt zelf dat je nu op stilstand staat, dus kom uit die defensieve toren. En zoek die hulp. Dit gaat een zwaar en moeilijk proces worden, en jij hebt nu de tijd, maak daar gebruik van.
Er zijn zat leuke coaches, en goede psychologen beschikbaar.
Wat is het probleem met je ouders trouwens?
Mocht je nog niet de stap naar hulp willen stappen. Kan ik je wel wat boeken aanraden, zoals 'Het drama van het begaafde kind' en de andere boeken van Alice Miller. Toxic Parents, en Trauma and recovery zijn ook beide goede boeken. Als je opgegroeid bent met niet zulke beste ouders. Wees er wel op voorbereid dat ze wonden kunnen openrijten waarvan jij niet eens wist dat ze bestonden. En het zijn sowieso interessante boeken om door te lezen, puur uit interesse, leergierigheid en human interest.
En daarnaast kan ik je aanraden om met je ubermensch instelling eens bij hoogbegaafden clubs aan te kloppen. hb-forum.nl is een leuke plaats om te beginnen. Misschien dat je daar wat aansluiting kunt vinden. Maar vooral denk ik dat je daar veel mensen kunt vinden die met jouw problemen worstelen, en hebben geworsteld en daar op een zeer positieve manier uit zijn gekomen.
Jezelf zo nu en dan hartstikke kut voelen is prima. Dat mag, maar uiteindelijk moet je toch weer vooruit en door.
-----------------------------------------------------------
En ja, als TS geen hulp wilt. Wat hij duidelijk niet wilt, want hij geeft zelf al oplossingen aan voor zijn problemen, maar onderneemt geen stappen. Alhoewel ik kan mij voorstellen dat die niet bekend zijn voor hem. Zoals dat er gewoon hartstikke goede coaches rondlopen. En er boeken vol over zijn problematiek geschreven zijn.
Maar anderzijds moet je er ook maar net aan toe zijn. En misschien moet TS eerst eens echt helemaal in de shit belanden tot hij wat gaat veranderen. Sommige mensen hebben dat nodig voordat ze toe zijn aan die stap.
Vooral iemand zoals hem, die het waarschijnlijk altijd allemaal alleen heeft moeten doen, is dat moeilijk. Op andere mensen vertrouwen, kritiek aanvaarden, zonder dat hij het gevoel heeft dat de grond onder zijn voeten vandaan getrokken wordt. En hij alleen veilig is in zijn torentje van alles zelf wel kunnen weten en beredeneren.
Bedankt voor je aanmoediging. Ik heb je reactie als volgt verwerkt.quote:
Geen toekomstbeeld. Uiteindelijk ben je een eenzame oude man die zich onbegrepen voelt, en alle kinderen in de buurt angst aanjaagt. Terwijl alle volwassenen in zijn buurt hard over hem roddelen. En hij zichzelf steeds meer miskend gaat voelen.
------------------------------------------------------------
INTJ je bent nog jong, je zit nu nog in een fase waarin je het misschien allemaal niet zo kunt overzien. Maar ik ken veel mensen zoals jou,en ik herken genoeg van mijzelf. Ooit komt er ook voor jou een omslagpunt waarin je wel in staat gaat zijn om je zelf te veranderen.
Zoek gewoon een leuke coach, of een goede psycholoog. Ik begrijp dat je het allemaal niet ziet zitten. Maar dat kan zo'n verschil uitmaken.
Je hebt ook zoveel mee, wat ik mis, je hebt zelfsdiscipline je werkt hard, je hebt inmiddels al een diploma op zak. Ik ben stikjaloers. En zou je het liefst een ferme klap op je kop willen geven dat je nu zo in het leven staat.
Het enige wat ik op jou voor heb, is dat ik door veel problemen heen heb gewerkt, dat ik aan mijzelf heb gesleuteld, tevreden over mijzelf ben. Mijzelf dan ook inmiddels aan andere mensen durf bloot te geven,daardoor een leuke vriend heb, leuke vrienden, en mijn collega's mij volledig steunen nadat ik net ontslagen ben. Als ik dat niet had gehad, had mijn eigen pa, na mij jaren niet gezien te hebben, allang tussen de rails vandaan kunnen peuteren en zijn eigen dochters verklaring van overlijden mogen invullen.
Je zegt zelf dat je nu op stilstand staat, dus kom uit die defensieve toren. En zoek die hulp. Dit gaat een zwaar en moeilijk proces worden, en jij hebt nu de tijd, maak daar gebruik van.
Er zijn zat leuke coaches, en goede psychologen beschikbaar.
Wat is het probleem met je ouders trouwens?
Mocht je nog niet de stap naar hulp willen stappen. Kan ik je wel wat boeken aanraden, zoals 'Het drama van het begaafde kind' en de andere boeken van Alice Miller. Toxic Parents, en Trauma and recovery zijn ook beide goede boeken. Als je opgegroeid bent met niet zulke beste ouders. Wees er wel op voorbereid dat ze wonden kunnen openrijten waarvan jij niet eens wist dat ze bestonden. En het zijn sowieso interessante boeken om door te lezen, puur uit interesse, leergierigheid en human interest.
En daarnaast kan ik je aanraden om met je ubermensch instelling eens bij hoogbegaafden clubs aan te kloppen. hb-forum.nl is een leuke plaats om te beginnen. Misschien dat je daar wat aansluiting kunt vinden. Maar vooral denk ik dat je daar veel mensen kunt vinden die met jouw problemen worstelen, en hebben geworsteld en daar op een zeer positieve manier uit zijn gekomen.
Jezelf zo nu en dan hartstikke kut voelen is prima. Dat mag, maar uiteindelijk moet je toch weer vooruit en door.
-----------------------------------------------------------
En ja, als TS geen hulp wilt. Wat hij duidelijk niet wilt, want hij geeft zelf al oplossingen aan voor zijn problemen, maar onderneemt geen stappen. Alhoewel ik kan mij voorstellen dat die niet bekend zijn voor hem. Zoals dat er gewoon hartstikke goede coaches rondlopen. En er boeken vol over zijn problematiek geschreven zijn.
Maar anderzijds moet je er ook maar net aan toe zijn. En misschien moet TS eerst eens echt helemaal in de shit belanden tot hij wat gaat veranderen. Sommige mensen hebben dat nodig voordat ze toe zijn aan die stap.
Vooral iemand zoals hem, die het waarschijnlijk altijd allemaal alleen heeft moeten doen, is dat moeilijk. Op andere mensen vertrouwen, kritiek aanvaarden, zonder dat hij het gevoel heeft dat de grond onder zijn voeten vandaan getrokken wordt. En hij alleen veilig is in zijn torentje van alles zelf wel kunnen weten en beredeneren.
Momenteel heb ik mijn discipline en ijver verloren. De afgelopen dagen heb ik mij schuldig gemaakt aan compulsief overeten en gamen. In twee dagen tijd heb ik het volgende gegeten en gedronken: een appeltaart, een bus slagroom, een liter slagroomvla, patat met mayonaise, negen repen chocolade, een zak chips, een blik cola, twee flessen alcohol en twee volkoren broden. Bovendien slaap ik onregelmatig en train ik niet meer,
Zodoende heb ik nieuwe motivatie gekregen ten einde de kwaliteit van mijn leven te verbeteren, dat zich laat vertalen in de volgende handelingen met ingang van nu meteen.
Eten, trainen en slapen met mate op basis van adviezen van autoriteiten als Stichting Voedingscentrum Nederland, American College of Sports Medicine en het Ministerie van Defensie, met focus op het proces; niet op het resultaat, op het verzorgen van het lichaam, op het ervaren van ontspanning en het vermijden van stress.
Tijd effectiever en efficienter besteden. Een concreet plan van aanpak is nodig, maar ontbreekt, want een complex systeem. Immers, zoveel mogelijk tijd besteden aan solliciteren, werken, studeren en nevenactiviteiten kan leiden tot gebrekkige efficientie en effectiviteit door te weinig ontspanning. Ontspanning op zichzelf daarentegen is niet productief. Bovendien zijn er vele valkuilen als perfectionisme, uitstelgedrag en burn-out.
De toekomst? Ik wou dat ik wist wat ik precies wilde, dan had ik een focus. Een roos waar ik al mijn plannen, inzet, studies, werk en nevenactiviteiten op kon richten. Dan had ik een ''sense of purpose''. Een houvast, zijwielen...Mijn toekomstbeeld is in ieder geval er een geweest van onderzoeken, werken en reizen.
Dat is wie ik ben en dat is wat ik altijd heb gewild als leven. Ik weet alleen de concrete invulling niet. Ik zou bijvoorbeeld heel graag terrorisme willen onderzoeken bij een organisatie als Justitie, Defensie, een strategisch onderzoeksinstituut en dan over de hele wereld uitgezonden worden om lokaal onderzoek te verrichten. Heerlijk lijkt me dat. Maar dan ontbreekt de techniek. Ik zou ook de 24 uur per dag in een laboratorium kunnen wonen, maar dan zie je zo weinig van de wereld. Of ik zou uitgezonden kunnen worden als ingenieur om gigantische projecten te overzien, zoals het maken van tunnels met gigantische boren of het winnen van grondstoffen uit mijnen of op booreilanden. Maar dan mis ik weer het sociaal-maatschappelijke zoals je wel bij het onderzoeken van terrorisme hebt...Of werken als officier bij Defensie, maar ik word waarschijnlijk afgekeurd door Crohn en na je 35-ste loop je het risico de rest van je leven op een saai kantoor te zitten in een Nederlandse kazerne. Zucht zoveel keuzes. En dan nog mijn sporen verdienen...je moet wel een dijk van een cv hebben en super hoge cijfers wil je aangenomen worden als reizende onderzoeker in wat voor vakgebied dan ook...
En eerlijk gezegd heb ik mijzelf nooit oud zien worden. Dus ik zie mezelf niet de schrik van de buurt worden. Niet omdat ik dood wil. Ik zie mezelf gewoon niet met mijn 65-ste met pensioen gaan en dan maar afwachten tot ik een keer het loodje leg. Ik zie mezelf eerder op middelbare leeftijd in een gevecht sterven, ergens in het buitenland. Dan sterf ik op een eervolle en mooie manier, terwijl ik aan het werk ben, terwijl ik doe wat ik het liefste doe. Ik denk er maar ook niet te veel overna verder.
Punt is in ieder geval: ik identificeer mij met het werk. Dat is immers ook wat je het grootste gedeelte van je leven doet. Het is daarom voor mij meer dan een middel om de huur te betalen. Het is voor mij wie ik ben, een manier om mijn leven zin te geven en wellicht de wereld te verbeteren voor ik dood ben. Daarom is het zo belangrijk voor mij wat voor werk ik doe en waar ik naar toe ga. Stiekem heb ik altijd gehoopt dat mijn onderzoekende natuur, en dan bedoel ik dat ik als kind al talloze boeken las over DNA en dinosaurussen en het universum en probeerde gaten in de wetenschap op te vullen, stiekem hoop ik dat ik nog iets ga ontdekken wat de mensen vooruit helpt. Maargoed, genoeg geluld. Leg in ieder geval de focus van het ''intj heeft geen vrienden en hij doet het zichzelf aan boehoe'' gebeuren naar een plan voor mijn toekomst. Het is zingeving door middel werk dat mij gelukkig maakt, nu nog vinden wat het precies is wat ik moet doen met mijn leven.
"Ik zou kunnen solliciteren als officiet bij defensie, maar ik wordt toch wel afgewezen vanwege ziekte van Crohn."
"Ik zou wel als ingenieur grote projecten willen overzien, maar als ingenieur doe je geen sociaal-maatschappelijk werk."
"Als je laboratorium werk doet, dan werk je er zó lang, dat je weinig van de wereld zult zien."
Maar je zegt zelf een onderzoekende natuur te hebben. Als onderzoeker doe je juist ontdekkingen door aannames te controleren. Is het eigenlijk wel zo dat het atoom het állerkleinste deeltje is? Klopt het eingelijk wel dat de aarde plat is? Is laboratoriumwerk daadwerkelijk onmogelijk te vereenzelvigen met het meemaken van de rest van de wereld?
Als echte onderzoeker kun je beginnen bij jezelf, en zelf testen in hoeverre je expliciete (en impliciete) premissen kloppen.
(Een voorbeeld van een impliciete aanname zou zijn dat je denkt door 'perfect te sporten, eten en slapen', door alle richtlijnen van 'gezond leven' te volgen, je een beter mens wordt, en erkenning zal krijgen van anderen.)
De narcistische persoonlijkheidsstoornis kan worden gediagnosticeerd als sprake is van vijf of meer van de volgende criteria:
- De persoon heeft gevoelens van grootsheid en eigen belangrijkheid (hij overdrijft bijvoorbeeld zijn prestaties, talent, kennis, contacten en persoonlijke eigenschappen en eist als superieur beschouwd te worden, ook als zijn prestaties hiertoe geen aanleiding geven).
- De persoon is geobsedeerd door fantasieën over succes, roem, (al)macht, genialiteit (de cerebrale narcist), schoonheid of seksuele prestaties (de somatische narcist) of een ideale, blijvende liefde.
- De persoon ziet zichzelf als uniek en meent dat hij alleen begrepen kan worden door even unieke of speciale mensen (of instellingen).
- De persoon heeft enorme behoefte aan bewondering, aandacht en bevestiging of wil gevreesd en berucht zijn.
- De persoon gelooft dat hij meer rechten heeft dan anderen. Hij wil dat anderen zich aanpassen aan zijn "onredelijke" verwachting van een voorkeursbehandeling.
- De persoon is manipulerend en gebruikt anderen om zijn doel te bereiken.
- De persoon heeft een onderontwikkeld inlevingsvermogen. Hij of zij kan of wil geen rekening houden met de behoeften of opvattingen van anderen.
- De persoon is vaak jaloers, wat gepaard kan gaan met woede. Dit leidt tot paranoïde wanen, omdat hij denkt dat anderen jaloers zijn op hem en zich op dezelfde manier gedragen als hij.
- De persoon gedraagt zich arrogant. Hij voelt zich superieur, boven de wet verheven en alom aanwezig (magisch denken). Hij wordt kwaad als hij wordt tegengesproken door mensen die hij als minderwaardig beschouwt.
Zeker ook gezien TS in behandeling is geweest en de mensen die ervoor geleerd en TS persoonlijk ontmoet hebben, niet op die diagnose zijn uitgekomen.
Niet iedereen die je enigzins kunt herkennen in de DSM-criteria heeft 'dus' een PS. Ik zie ook genoeg dingen uit TS z'n verhaal die totaal niet in het plaatje 'narcisme' passen. En daarnaast ben van mening dat je geen diagnose kunt stellen 1) als niet-deskundige en 2) alleen op basis van een topic op Fok!
[ Bericht 9% gewijzigd door Ciske- op 25-06-2011 18:03:57 ]
Ik ken iemand met het motto: I have nog goals. Dat is misschien ook wel een motto voor jou, denk er maar eens over na. Je zegt dat je werk je definieert, maar voor mij als buitenstaander word je vooral gedefinieerd door het wél denken en dromen, maar niet doen. De enige die je tegenhoudt ben jij en als jij droomt van grootsheid, gaat dat er niet komen als je geen risico neemt, jezelf passievol in de strijd gooit maar thuis blijft hopen dat het je in de schoot wordt geworpen.quote:
Momenteel heb ik mijn discipline en ijver verloren. De afgelopen dagen heb ik mij schuldig gemaakt aan compulsief overeten en gamen. In twee dagen tijd heb ik het volgende gegeten en gedronken: een appeltaart, een bus slagroom, een liter slagroomvla, patat met mayonaise, negen repen chocolade, een zak chips, een blik cola, twee flessen alcohol en twee volkoren broden. Bovendien slaap ik onregelmatig en train ik niet meer,
Zodoende heb ik nieuwe motivatie gekregen ten einde de kwaliteit van mijn leven te verbeteren, dat zich laat vertalen in de volgende handelingen met ingang van nu meteen.
Eten, trainen en slapen met mate op basis van adviezen van autoriteiten als Stichting Voedingscentrum Nederland, American College of Sports Medicine en het Ministerie van Defensie, met focus op het proces; niet op het resultaat, op het verzorgen van het lichaam, op het ervaren van ontspanning en het vermijden van stress.
Tijd effectiever en efficienter besteden. Een concreet plan van aanpak is nodig, maar ontbreekt, want een complex systeem. Immers, zoveel mogelijk tijd besteden aan solliciteren, werken, studeren en nevenactiviteiten kan leiden tot gebrekkige efficientie en effectiviteit door te weinig ontspanning. Ontspanning op zichzelf daarentegen is niet productief. Bovendien zijn er vele valkuilen als perfectionisme, uitstelgedrag en burn-out.
De toekomst? Ik wou dat ik wist wat ik precies wilde, dan had ik een focus. Een roos waar ik al mijn plannen, inzet, studies, werk en nevenactiviteiten op kon richten. Dan had ik een ''sense of purpose''. Een houvast, zijwielen...Mijn toekomstbeeld is in ieder geval er een geweest van onderzoeken, werken en reizen.
Dat is wie ik ben en dat is wat ik altijd heb gewild als leven. Ik weet alleen de concrete invulling niet. Ik zou bijvoorbeeld heel graag terrorisme willen onderzoeken bij een organisatie als Justitie, Defensie, een strategisch onderzoeksinstituut en dan over de hele wereld uitgezonden worden om lokaal onderzoek te verrichten. Heerlijk lijkt me dat. Maar dan ontbreekt de techniek. Ik zou ook de 24 uur per dag in een laboratorium kunnen wonen, maar dan zie je zo weinig van de wereld. Of ik zou uitgezonden kunnen worden als ingenieur om gigantische projecten te overzien, zoals het maken van tunnels met gigantische boren of het winnen van grondstoffen uit mijnen of op booreilanden. Maar dan mis ik weer het sociaal-maatschappelijke zoals je wel bij het onderzoeken van terrorisme hebt...Of werken als officier bij Defensie, maar ik word waarschijnlijk afgekeurd door Crohn en na je 35-ste loop je het risico de rest van je leven op een saai kantoor te zitten in een Nederlandse kazerne. Zucht zoveel keuzes. En dan nog mijn sporen verdienen...je moet wel een dijk van een cv hebben en super hoge cijfers wil je aangenomen worden als reizende onderzoeker in wat voor vakgebied dan ook...
En eerlijk gezegd heb ik mijzelf nooit oud zien worden. Dus ik zie mezelf niet de schrik van de buurt worden. Niet omdat ik dood wil. Ik zie mezelf gewoon niet met mijn 65-ste met pensioen gaan en dan maar afwachten tot ik een keer het loodje leg. Ik zie mezelf eerder op middelbare leeftijd in een gevecht sterven, ergens in het buitenland. Dan sterf ik op een eervolle en mooie manier, terwijl ik aan het werk ben, terwijl ik doe wat ik het liefste doe. Ik denk er maar ook niet te veel overna verder.
Punt is in ieder geval: ik identificeer mij met het werk. Dat is immers ook wat je het grootste gedeelte van je leven doet. Het is daarom voor mij meer dan een middel om de huur te betalen. Het is voor mij wie ik ben, een manier om mijn leven zin te geven en wellicht de wereld te verbeteren voor ik dood ben. Daarom is het zo belangrijk voor mij wat voor werk ik doe en waar ik naar toe ga. Stiekem heb ik altijd gehoopt dat mijn onderzoekende natuur, en dan bedoel ik dat ik als kind al talloze boeken las over DNA en dinosaurussen en het universum en probeerde gaten in de wetenschap op te vullen, stiekem hoop ik dat ik nog iets ga ontdekken wat de mensen vooruit helpt. Maargoed, genoeg geluld. Leg in ieder geval de focus van het ''intj heeft geen vrienden en hij doet het zichzelf aan boehoe'' gebeuren naar een plan voor mijn toekomst. Het is zingeving door middel werk dat mij gelukkig maakt, nu nog vinden wat het precies is wat ik moet doen met mijn leven.
I know. Inmiddels zou ik beter moeten weten. Ik weet dat ik niks weet, maar dat is heel erg in strijd met mijn extreme behoefte aan structuur en zekerheid.quote:
Je doet ontzettend veel aannames.
"Ik zou kunnen solliciteren als officiet bij defensie, maar ik wordt toch wel afgewezen vanwege ziekte van Crohn."
"Ik zou wel als ingenieur grote projecten willen overzien, maar als ingenieur doe je geen sociaal-maatschappelijk werk."
"Als je laboratorium werk doet, dan werk je er zó lang, dat je weinig van de wereld zult zien."
Maar je zegt zelf een onderzoekende natuur te hebben. Als onderzoeker doe je juist ontdekkingen door aannames te controleren. Is het eigenlijk wel zo dat het atoom het állerkleinste deeltje is? Klopt het eingelijk wel dat de aarde plat is? Is laboratoriumwerk daadwerkelijk onmogelijk te vereenzelvigen met het meemaken van de rest van de wereld?
Als echte onderzoeker kun je beginnen bij jezelf, en zelf testen in hoeverre je expliciete (en impliciete) premissen kloppen.
(Een voorbeeld van een impliciete aanname zou zijn dat je denkt door 'perfect te sporten, eten en slapen', door alle richtlijnen van 'gezond leven' te volgen, je een beter mens wordt, en erkenning zal krijgen van anderen.)
Ik ga er wel voor werken. Ik bedoel: het militaire ziekenhuis waar de keuringen gehouden worden is onderdeel van het ziekenhuis waar ik behandeld wordt. Ik ga mijn uiterste best doen om beter te worden, om weer te sporten en gezond te eten en mijn artsen te vragen of ze mij willen helpen om ''geschikt'' te worden. Nee heb ik, ja kan ik krijgen. Sowieso denk ik dat een paar jaar militaire dienst heel mooi op mijn CV staat, zeker als ik bij de overheid ga werken op het gebied van internationale betrekkingen. Ik zou het daarom heel graag willen.
En ik ga gewoon eens onderzoeksinstituten mailen met de vraag of zij een assistent nodig hebben, praten met docenten over hoe ik mij kan kwalificeren enzovoorts. Gewoon eens kijken hoever ik kom.
[ Bericht 9% gewijzigd door INTJ op 25-06-2011 21:58:06 ]
Maar hoe zag dat eruit dan? En wat was de uitslag van dat onderzoek? Ik neem aan dat je na dat onderzoek een diagnose hebt gekregen.quote:
Er wordt niet naar mij geluisterd en dat laat zich als volgt illustreren.
Het bovenstaande demonstreert dat er niet naar mij geluisterd wordt, omdat ik eerder schreef dat ik ben doorverwezen naar de psychiater en dat ik deze niet nu, maar eventueel wel in de toekomst zal benaderen, te weten in het universitaire ziekenhuis waar ik momenteel behandeld wordt voor de ziekte van Crohn. Daarnaast schreef ik eerder onderworpen te zijn geweest aan een psychologisch onderzoek.
Het probleem vaak met de psychische hulpverlening is dat je echt moet zoeken naar iets waar je baat bij hebt. Het lijkt zo simpel. Ben je depressief: je gaat naar de huisarts, die verwijst je door naar de GGZ, je wordt behandeld en daarna voel je je als herboren en kan je alles weer aan.
Zo simpel is het jammer genoeg niet. Het gebeurt niet zelden dat mensen van het kastje naar de muur worden gestuurd. Of je komt bij iemand terecht waarmee je 1x per maand een gesprekje hebt, terwijl je zelf constateert dat je daar geen zak aan hebt.
Om in herhaling te vallen, mijn gevoel zegt dat je het meeste baat hebt bij een intensieve groepstherapie. Dat je uit je eigen omgeving bent, daar waar je de neiging hebt om terug te vallen in destructief gedrag. En als je in een groep terechtkomt met mensen die vergelijkbare problemen hebben, voel je je meer begrepen, want die mensen weten zelf uit eigen ervaring hoe moeilijk het is te dealen met depressieve gevoelens.
Ik vind het wel goed dat je ambities hebt om iets van je leven te maken. Als dat je op de been houdt, moet je die ambities zeker blijven koesteren. Maar stel niet te hoge eisen aan jezelf, want je stelt jezelf alleen maar teleur. Probeer eerst wat beter in je vel te komen zitten. Als je beter in je vel zit, is het veel makkelijker om je plannen waar proberen te maken.
Ja. Ik ga me nu gewoon richten op actie en op de dingen die mij gelukkig maken. Ik ga bijvoorbeeld gewoon sporten met het idee om even lekker te trainen en niet meer obsessief bezig zijn met wegen op de weegschaal, mij zorgen maken dat mijn cortisolspiegel na 45 stijgt en dat ik precies 60 gram koolhydraten binnen 20 minuten moet eten om mijn glycogeenvoorraden op peil te houden. En dank na een paar maanden trainen janken dat ik niet gespierder ben geworden Fuck it. Als ik mijn lichaam niet kan ontwikkelen, dan richt ik me maar op mijn geest. Fuck mijn spieren dan, in plaats daarvan leer ik bijvoorbeeld een vreemde taal. Dat loont wel. Iedere minuut dat ik een boek bestudeer word ik immers beter in die taal. Maar iedere minuut dat ik sport word ik dus niet beter in die sport. Dan richt ik me maar op mijn sterke punten om frustratie te besparen en gelukkig te worden door beloning van mijn inspanningen.quote:
[..]
Maar hoe zag dat eruit dan? En wat was de uitslag van dat onderzoek? Ik neem aan dat je na dat onderzoek een diagnose hebt gekregen.
Het probleem vaak met de psychische hulpverlening is dat je echt moet zoeken naar iets waar je baat bij hebt. Het lijkt zo simpel. Ben je depressief: je gaat naar de huisarts, die verwijst je door naar de GGZ, je wordt behandeld en daarna voel je je als herboren en kan je alles weer aan.
Zo simpel is het jammer genoeg niet. Het gebeurt niet zelden dat mensen van het kastje naar de muur worden gestuurd. Of je komt bij iemand terecht waarmee je 1x per maand een gesprekje hebt, terwijl je zelf constateert dat je daar geen zak aan hebt.
Om in herhaling te vallen, mijn gevoel zegt dat je het meeste baat hebt bij een intensieve groepstherapie. Dat je uit je eigen omgeving bent, daar waar je de neiging hebt om terug te vallen in destructief gedrag. En als je in een groep terechtkomt met mensen die vergelijkbare problemen hebben, voel je je meer begrepen, want die mensen weten zelf uit eigen ervaring hoe moeilijk het is te dealen met depressieve gevoelens.
Ik vind het wel goed dat je ambities hebt om iets van je leven te maken. Als dat je op de been houdt, moet je die ambities zeker blijven koesteren. Maar stel niet te hoge eisen aan jezelf, want je stelt jezelf alleen maar teleur. Probeer eerst wat beter in je vel te komen zitten. Als je beter in je vel zit, is het veel makkelijker om je plannen waar proberen te maken.
Psychologisch onderzoek zit als volgt. Geen diagnose, want er valt niks te diagnostoseren. Ik heb geen stoornis. Wel is er een lijst van sterke en zwakke punten. Een open deur, want die wist ik al. Niet verbazingwekkend dat zelfkennis een van mijn sterke punten is. Andere punten:
- Uitstekend probleemoplossend vermogen
- Maar heeft neiging problemen uit de weg te gaan met afleiding en zelf-destructief gedrag
- Veel zelfkennis
- Laag zelfbeeld: vindt zichzelf onaantrekkelijk
- Weinig vertrouwen in andere mensen
- Veel behoefte aan structuur en sluiting
- Maakt makkelijk oppervlakkige contacten
- Maakt moeilijk diepere contacten
- Perfectionistisch
- Minder in contact met emoties
- Zelfstandig, maar vraagt niet dan ook niet om hulp
- Gesloten en afstandelijk
- Geen autisme
- Punten zijn niet per definitie zwak of sterk, maar slechts een aanduiding van karaktereigenschappen en het is aan de persoon om daar het beste gebruik van te maken
[ Bericht 0% gewijzigd door INTJ op 25-06-2011 22:44:52 ]
heb je ook de rest van reacties gelezen? of kies je alleen de 2 uit waar jij een autoritair afwijzend antwoord op kan gevenquote:
Er wordt niet naar mij geluisterd en dat laat zich als volgt illustreren.
[..]
Het bovenstaande demonstreert dat er niet naar mij geluisterd wordt, omdat ik eerder schreef dat ik ben doorverwezen naar de psychiater en dat ik deze niet nu, maar eventueel wel in de toekomst zal benaderen, te weten in het universitaire ziekenhuis waar ik momenteel behandeld wordt voor de ziekte van Crohn. Daarnaast schreef ik eerder onderworpen te zijn geweest aan een psychologisch onderzoek.
[..]
Het bovenstaande demonstreert op twee manieren dat er niet naat naar mij geluisterd wordt. Ten eerste heb ik aangegeven de geadviseerde oplossingen vertaald te hebben in handelingen, met de kanttekening dat de handelingen leiden tot nieuwe problemen. Derhalve slaat Pulzzar wel degelijk de spijker op de kop met het volgende citaat.:
Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Het bovenstaande citaat inspireert mij dan ook om mijn eigen weg te kiezen.
Waar de hell ben je in godsnaam getest? Hier schiet je toch geen reet mee op?quote:
Psychologisch onderzoek zit als volgt. Geen diagnose, want er valt niks te diagnostoseren. Ik heb geen stoornis. Wel is er een lijst van sterke en zwakke punten. Een open deur, want die wist ik al. Niet verbazingwekkend dat zelfkennis een van mijn sterke punten is. Andere punten:
- Uitstekend probleemoplossend vermogen
- Maar heeft neiging problemen uit de weg te gaan met afleiding en zelf-destructief gedrag
- Veel zelfkennis
- Laag zelfbeeld: vindt zichzelf onaantrekkelijk
- Weinig vertrouwen in andere mensen
- Veel behoefte aan structuur en sluiting
- Maakt makkelijk oppervlakkige contacten
- Maakt moeilijk diepere contacten
- Perfectionistisch
- Minder in contact met emoties
- Zelfstandig, maar vraagt niet dan ook niet om hulp
- Gesloten en afstandelijk
- Geen autisme
- Punten zijn niet per definitie zwak of sterk, maar slechts een aanduiding van karaktereigenschappen en het is aan de persoon om daar het beste gebruik van te maken
Die laatste zin is helemaal waar. Maar je merkt toch zelf dat er punten zijn die je zo belemmeren dat je geen structuur hebt, moeite hebt met sociale contacten en niet meer op niveau kan functioneren.
Hebben ze je ook verteld HOE je gebruik kan maken van je karaktereigenschappen?
Haha. Hahahahaha. Haaaahahahahahahahaha. Nu word ik gek. Ik schrijf tien pagina's lang dat ik me niet geholpen voel door de psycholoog en krijg daarom bergen met kritiek en nu maak jij de opmerking dat ik er geen reet mee opschiet. Hey, beginnen we elkaar nu toch te begrijpen? Valt er een kwartje? Joepie, hollee, hollee holleeeeeeeeee. We have a winnerrrrr! Van je roetssss. Het is ook na de uitslag van deze test dat ik de psycholoog gedag heb gezegd.quote:
[..]
Waar de hell ben je in godsnaam getest? Hier schiet je toch geen reet mee op?
Die laatste zin is helemaal waar. Maar je merkt toch zelf dat er punten zijn die je zo belemmeren dat je geen structuur hebt, moeite hebt met sociale contacten en niet meer op niveau kan functioneren.
Hebben ze je ook verteld HOE je gebruik kan maken van je karaktereigenschappen?
Nee ze hebben mij niet verteld hoe ik gebruik kan maken van mijn karaktereigenschappen. Ja, dat ik met de kennis dat ik wat gesloten ben er rekening mee kan houden me meer open te stellen en meer van dat soort open deuren.
Mijn constante vraag welke keuzes ik precies moet maken, hoe ik iets precies aan moet pakken, welke instelling ik er het beste op na kan houden en hoe het mij gaat helpen om iedere week te vertellen hoe ik me voel en of ik nog ergens over wil praten werd afgescheept met dingen als:
- Ik kan dat niet zeggen, jij bent de kapiteit van je leven
- Je moet het gewoon ervaren
- Het heeft tijd nodig
- Het is logisch dat je je eerst minder voelt als je naar psycholoog gaat maar daarna steeds beter
Onzin. Als ik bij een Afrikaanse medicijnman een pot albinobotten koop om de ziekte van Crohn te genezen zal hij hetzelfde antwoorden op mijn vragen. Hoe gaan albinobotten mij genezen? Dat moet je gewoon ervaren. Kan ik het beste aardappels eten of witte rijst met minder vezels voor mijn darmen? Jij bent de kapiteitn over je leven, ik zou zeggen: experimenteer eens en kijk wat er gebeurd. Ik neem nu al maanden lang albinobotten in mijn soep maar voel me nog niet beter. Ja logisch zegt die medicijnman dan, want het heeft tijd nodig.
Daarom zeg ik: ik wil niet nu naar de psycholoog, ik wil ook geen tijd en moeite verspillen om de goede te vinden, ik wil zeker niet nog meer ziektekosten betalen gezien ik al 120 euro per maand kwijt ben plus medicijnen die niet vergoed worden plus ieder jaar het volledige eigen risico van honderden euro's. Als ik ga, doe ik het in een keer goed. Dan ga ik gewoon naar de psychiater van het universitaire ziekenhuis. Dan weet ik zeker dat ik kwaliteitszorg krijg.
Kan ook met een reden zijn dat hij zegt dat je er zelf wat mee moet hè. Als jij van hem 'eist' dat hij je gaat uitleggen hoe jij je leven moet leiden om gelukkiger te worden, dan bestaat er geen goed antwoord. Je moet het zélf doen en onderdeel daarvan is dat je ook zelf een oplossing vindt. Het is veel bedvredigender als je jezelf kan redden en dat maakt je veel gelukkiger dan wanneer je je aan de regels houdt die je psycholoog je stelt om gelukkig en succesvol te worden.quote:
[..]
Haha. Hahahahaha. Haaaahahahahahahahaha. Nu word ik gek. Ik schrijf tien pagina's lang dat ik me niet geholpen voel door de psycholoog en krijg daarom bergen met kritiek en nu maak jij de opmerking dat ik er geen reet mee opschiet. Hey, beginnen we elkaar nu toch te begrijpen? Valt er een kwartje? Joepie, hollee, hollee holleeeeeeeeee. We have a winnerrrrr! Van je roetssss. Het is ook na de uitslag van deze test dat ik de psycholoog gedag heb gezegd.
Nee ze hebben mij niet verteld hoe ik gebruik kan maken van mijn karaktereigenschappen. Ja, dat ik met de kennis dat ik wat gesloten ben er rekening mee kan houden me meer open te stellen en meer van dat soort open deuren.
Mijn constante vraag welke keuzes ik precies moet maken, hoe ik iets precies aan moet pakken, welke instelling ik er het beste op na kan houden en hoe het mij gaat helpen om iedere week te vertellen hoe ik me voel en of ik nog ergens over wil praten werd afgescheept met dingen als:
- Ik kan dat niet zeggen, jij bent de kapiteit van je leven
- Je moet het gewoon ervaren
- Het heeft tijd nodig
- Het is logisch dat je je eerst minder voelt als je naar psycholoog gaat maar daarna steeds beter
Onzin. Als ik bij een Afrikaanse medicijnman een pot albinobotten koop om de ziekte van Crohn te genezen zal hij hetzelfde antwoorden op mijn vragen. Hoe gaan albinobotten mij genezen? Dat moet je gewoon ervaren. Kan ik het beste aardappels eten of witte rijst met minder vezels voor mijn darmen? Jij bent de kapiteitn over je leven, ik zou zeggen: experimenteer eens en kijk wat er gebeurd. Ik neem nu al maanden lang albinobotten in mijn soep maar voel me nog niet beter. Ja logisch zegt die medicijnman dan, want het heeft tijd nodig.
Daarom zeg ik: ik wil niet nu naar de psycholoog, ik wil ook geen tijd en moeite verspillen om de goede te vinden, ik wil zeker niet nog meer ziektekosten betalen gezien ik al 120 euro per maand kwijt ben plus medicijnen die niet vergoed worden plus ieder jaar het volledige eigen risico van honderden euro's. Als ik ga, doe ik het in een keer goed. Dan ga ik gewoon naar de psychiater van het universitaire ziekenhuis. Dan weet ik zeker dat ik kwaliteitszorg krijg.
Naar de psychiater is niet eens zo'n slecht idee, aangezien die meer zijn gespecialiseerd in stoornissen dan psychologen. Kan dus best zijn dat je test daar een geheel andere uitslag krijgt...
Dat is het idee inderdaad, maar ik heb de structuur juist nodig om gelukkig te zijn. Ga ik naar eigen inzicht eten, dan ben ik voortdurend ongerust of ik wel optimaal eet voor mijn gezondheid, of ik de juiste portiegrote kies, de juiste samensteling, frequentie etc. Dan is het makkelijker om mij gewoon aan de regels van het Voedingscentrum te houden. Of in het ziekenhuis te liggen, dan eet je gewoon wat de pot schaft op strikte tijden. Voor vele patienten is dat de hel, ik vond het juist fijn. Ik heb regels nodig.quote:
[..]
Kan ook met een reden zijn dat hij zegt dat je er zelf wat mee moet hè. Als jij van hem 'eist' dat hij je gaat uitleggen hoe jij je leven moet leiden om gelukkiger te worden, dan bestaat er geen goed antwoord. Je moet het zélf doen en onderdeel daarvan is dat je ook zelf een oplossing vindt. Het is veel bedvredigender als je jezelf kan redden en dat maakt je veel gelukkiger dan wanneer je je aan de regels houdt die je psycholoog je stelt om gelukkig en succesvol te worden.
Naar de psychiater is niet eens zo'n slecht idee, aangezien die meer zijn gespecialiseerd in stoornissen dan psychologen. Kan dus best zijn dat je test daar een geheel andere uitslag krijgt...
Sowieso ook omdat mijn zicht is vertroebeld van allerlei aspecten van het leven.
Als ik moe ben heb ik geen idee meer of het komt door te weinig slaap, door te weinig eten, te veel lichamelijke of fysieke stress, of door bloedarmoede.
Als ik eet krijg ik geen signaal van bevrediging meer.
Als ik sport, weet ik niet wanneer ik te ver ga of juist onderpresteer. Het is moeilijk om signalen te interpreteren.
Met studie en werk is vaak gebleken dat mijn prioriteiten op het verkeerde vlakg liggen.
Enzovoorts. Het liefst heb ik gewoon een team van deskundigen achter me die mij gewoon vertellen wat ik moet doen. Ja, that's right, dat less je goed, binnen het kader dat ik wel zelf uitkies wil ik anderen mijn leven laten leiden.
[ Bericht 20% gewijzigd door INTJ op 26-06-2011 11:49:08 ]
Hartstikke leuk dat je vindt dat je dat nodig hebt, maar daar heb je het geld niet voor plus ik denk dat je die deskundigen al snel zou afwijzen zoals je ook je hulpverleners afwijst. Dat bedoelde ik eerder dus ook al met het 'hulp eisen': dat gaat nogal moeilijk als het op jouw manier moet, maar je zelf niet weet welke manier dat moet zijn. Niemand kan aan die eisen voldoen omdat je zelf niet eens weet wat ze zijn. Je kan beter de discipline kweken om jezelf in het gareel te houden dan je erbij neer te leggen dat je zelf niet kan inschatten wat goed voor je is en 'dus' maar slecht leeft en je daar niet gelukkig bij voelt.quote:
[..]
Dat is het idee inderdaad, maar ik heb de structuur juist nodig om gelukkig te zijn. Ga ik naar eigen inzicht eten, dan ben ik voortdurend ongerust of ik wel optimaal eet voor mijn gezondheid, of ik de juiste portiegrote kies, de juiste samensteling, frequentie etc. Dan is het makkelijker om mij gewoon aan de regels van het Voedingscentrum te houden. Of in het ziekenhuis te liggen, dan eet je gewoon wat de pot schaft op strikte tijden. Voor vele patienten is dat de hel, ik vond het juist fijn. Ik heb regels nodig.
Sowieso ook omdat mijn zicht is vertroebeld van allerlei aspecten van het leven.
Als ik moe ben heb ik geen idee meer of het komt door te weinig slaap, door te weinig eten, te veel lichamelijke of fysieke stress, of door bloedarmoede.
Als ik eet krijg ik geen signaal van bevrediging meer.
Als ik sport, weet ik niet wanneer ik te ver ga of juist onderpresteer. Het is moeilijk om signalen te interpreteren.
Met studie en werk is vaak gebleken dat mijn prioriteiten op het verkeerde vlakg liggen.
Enzovoorts. Het liefst heb ik gewoon een team van deskundigen achter me die mij gewoon vertellen wat ik moet doen. Ja, that's right, dat less je goed, binnen het kader dat ik wel zelf uitkies wil ik anderen mijn leven laten leiden.
Als je wilt, lees mijn reacties nog eens terug. Probeer niet te snel te oordelen, of je oordeel al klaar te hebben.quote:
Er wordt niet naar mij geluisterd en dat laat zich als volgt illustreren.
Hulpverlening werkt alleen (goed) als je én je probleem (h)erkent en bereidt bent om je gedrag aan te passen (in de breedste zin van het woord). Een hulpverlener is er niet om jouw problemen op te lossen, een hulpverlener is er om jouw te helpen met het oplossen van je problemen.quote:
[..]
Enzovoorts. Het liefst heb ik gewoon een team van deskundigen achter me die mij gewoon vertellen wat ik moet doen. Ja, that's right, dat less je goed, binnen het kader dat ik wel zelf uitkies wil ik anderen mijn leven laten leiden.
Je probeert je onzekerheid en onmacht door bepaalde (dwang)gedachten te compenseren. Omdat je op bepaalde gebieden in het leven niet slaagt (sociale aansluiting, inhoudelijk uitdagend werk) probeer je (onbewust) andere dingen in je leven sterk onder controle te houden zodat je het gevoel hebt dat je het leven de baas blijft. Terwijl, als je heel goed kijkt, niemand die wereldleider, topsporter, zakenmagnaat of nobelprijswinnaar is een zelfde schema aanhoudt. De oudste Nederlandse vrouw ooit (Henny van Andel-Schipper) was gedurende haar hele jeugd een broos vogeltje en doktoren waren voortdurend wantrouwend over haar gezondheid en haar wilde levensstijl.quote:
[..]
Dat is het idee inderdaad, maar ik heb de structuur juist nodig om gelukkig te zijn. Ga ik naar eigen inzicht eten, dan ben ik voortdurend ongerust of ik wel optimaal eet voor mijn gezondheid, of ik de juiste portiegrote kies, de juiste samensteling, frequentie etc. Dan is het makkelijker om mij gewoon aan de regels van het Voedingscentrum te houden. Of in het ziekenhuis te liggen, dan eet je gewoon wat de pot schaft op strikte tijden. Voor vele patienten is dat de hel, ik vond het juist fijn. Ik heb regels nodig.
Sowieso ook omdat mijn zicht is vertroebeld van allerlei aspecten van het leven.
Als ik moe ben heb ik geen idee meer of het komt door te weinig slaap, door te weinig eten, te veel lichamelijke of fysieke stress, of door bloedarmoede.
Als ik eet krijg ik geen signaal van bevrediging meer.
Als ik sport, weet ik niet wanneer ik te ver ga of juist onderpresteer. Het is moeilijk om signalen te interpreteren.
Met studie en werk is vaak gebleken dat mijn prioriteiten op het verkeerde vlakg liggen.
Enzovoorts. Het liefst heb ik gewoon een team van deskundigen achter me die mij gewoon vertellen wat ik moet doen. Ja, that's right, dat less je goed, binnen het kader dat ik wel zelf uitkies wil ik anderen mijn leven laten leiden.
INTJ ik ga je vanuit mijn opleiding als psycholoog twee tips meegeven, na alle posts hiervoor denk ik niet dat er méér te behalen valt.
1. Onderken dat je een (groot) probleem hebt dat te waarvoor je psychologische hulp nodig hebt en dat je soms 2-3 psychologen/psychiaters moet aflopen voordat je iemand treft met wie het klikt. Je zit in een totaal verkeerde gedachtestroom die je alleen maar tegenwerkt in plaats dat het je vooruit helpt; niet de wereld zit je dwars, maar een interne gedachtekronkel in jouw hoofd zit je dwars. Je hebt hulp nodig dit te doorbreken omdat je dit met een lieve buurvrouw of de vriendelijke barman bij de voetbalclub niet gaat redden. Dit is expert-werk.
2. Je hebt de barman en de buurvrouw wél hard nodig. Met alleen psychologen los je het probleem niet op omdat sociale isolatie iets is waar je zelf uit moet komen. Ga aan de slag met eenzaamheid als startpunt. Stel even geen eisen aan werk of opleiding hoe moeilijk dat ook is, maar zorg dat je dingen gaat doen die je leuk vindt.
Ik weet haast zeker dat je bovenstaande tips niet ziet zitten en niet zult uitvoeren vanwege de fase waar je nu in zit (deels ontkenning). Ik geef je dit mee: sla deze tips op en lees ze elke keer opnieuw eens door als je nog steeds in de ellende zit. Misschien dat je als je deze tips over 3 jaar weer leest en inziet dat je geen enkele stap hebt gemaakt, je eindelijk wel gemotiveerd bent om je problemen niet te ontkennen en er zelf iets aan te doen.
Heel veel succes in ieder geval!
Dat haal ik uit je OP en reacties: het is een en al teleurstelling in alles om je heen (de mensen, de maatschappij, maar ook jezelf), maar er blijkt nergens uit dat je uit de teleurstelling de energie haalt om het zelf beter te maken. Je wilt een team van deskundigen die voor je bepaalt hoe je moet leven: ergo je wilt het zelf niet doen want je zegt niet te weten hoe veel je moet eten, trainen of welk werk je moet doen om gelukkig te worden.quote:
Waar lees jij dat ik me erbij neerleg dat ik mezelf niet in kan schatten en dat als excuus gebruik voor mijn ongeluk en slechte leefgewoonten?
Terwijl die dingen je niet zo definiëren als jij vindt, je houding en je handelingen definiëren jou veel meer en juist die zul je moeten veranderen om voldoening uit jezelf te halen en gelukkig te worden.
Amen.quote:
[..]
Terwijl die dingen je niet zo definiëren als jij vindt, je houding en je handelingen definiëren jou veel meer en juist die zul je moeten veranderen om voldoening uit jezelf te halen en gelukkig te worden.
Dat laatste zit misschien wat in, misschien...inzet kan inderdaad doorslaggevend zijn, maar aan de andere kant kom je niet vooruit zonder basis. Je kunt keihard solliciteren voor een bepaalde baan, maar zonder de juiste studie en het juiste cv wordt je naar honderd pogingen toch niet aangenomen. Aan de andere kant weer vergroot je wel de kans met het aantal sollicitaties, ogeacht cv en studie. Het ligt dus wel wat ingewikkelder dan je voorstelt, maargoed, ik snap het achterliggende idee.quote:
[..]
Dat haal ik uit je OP en reacties: het is een en al teleurstelling in alles om je heen (de mensen, de maatschappij, maar ook jezelf), maar er blijkt nergens uit dat je uit de teleurstelling de energie haalt om het zelf beter te maken. Je wilt een team van deskundigen die voor je bepaalt hoe je moet leven: ergo je wilt het zelf niet doen want je zegt niet te weten hoe veel je moet eten, trainen of welk werk je moet doen om gelukkig te worden.
Terwijl die dingen je niet zo definiëren als jij vindt, je houding en je handelingen definiëren jou veel meer en juist die zul je moeten veranderen om voldoening uit jezelf te halen en gelukkig te worden.
Verder spring je snel tot conclusies. Je posts bevatten veel redeneringen in de zin van: wel A, dus ook B, niet A dus geen B, B dus ook A...
Bijvoorbeeld, dat ik anderen mensen richtlijnen op wil laten stellen betekent niet dat ik het zelf niet wil doen: ik wil het wel graag doen, maar ik ben daar niet zo competent in gebleken. Opnieuw, het ligt allemaal wat ingewikkelder dan je voorstelt.
Maargoed, dit denken maakt dingen ook weer nodeloos ingewikkeld. Inderdaad wil ik controle, perfectioneren, optimaliseren, de enige beste manier vinden etc. Misschien kan ik beter een metafoor gebruiken, dat is makkelijker.
Als ik een sluitschutter zou zijn, dan zou ik precies de hoek berekenen rekening houdend met windrichting, windkracht en afstand en ademen volgens een bepaalde tel. Dat is zeer complex, nooit af, nooit goed genoeg, frustrerend en misschien wel contra-productief. In plaats daarvan kan ik ook gewoon richten en schieten, en nog een keer als het mis gaat en nog een keer. Zonder te gaan piekeren over windrichting etc. aan de hand van mislukkingen. Hoewel ik dan wel weer dwangmatig daaraan ga denken, maar dat kan ik misschien door discpline uitbannen. Zo dan?
Zo ja, je eerste reactie was goed dus zonder de edit.quote:
[..]
In plaats daarvan kan ik ook gewoon richten en schieten, en nog een keer als het mis gaat en nog een keer. Zonder te gaan piekeren over windrichting etc. aan de hand van mislukkingen. Hoewel ik dan wel weer dwangmatig daaraan ga denken, maar dat kan ik misschien door discpline uitbannen. Zo dan?
Je doet nu in de eerste drie alinea's weer wat je hiervoor ook steeds doet: de tips van anderen afschrijven omdat ze jou toch niet begrijpen, het is allemaal veel ingewikkelder dan wij denken en kunnen bevatten.quote:
[..]
Dat laatste zit misschien wat in, misschien...inzet kan inderdaad doorslaggevend zijn, maar aan de andere kant kom je niet vooruit zonder basis. Je kunt keihard solliciteren voor een bepaalde baan, maar zonder de juiste studie en het juiste cv wordt je naar honderd pogingen toch niet aangenomen. Aan de andere kant weer vergroot je wel de kans met het aantal sollicitaties, ogeacht cv en studie. Het ligt dus wel wat ingewikkelder dan je voorstelt, maargoed, ik snap het achterliggende idee.
Verder spring je snel tot conclusies. Je posts bevatten veel redeneringen in de zin van: wel A, dus ook B, niet A dus geen B, B dus ook A...
Bijvoorbeeld, dat ik anderen mensen richtlijnen op wil laten stellen betekent niet dat ik het zelf niet wil doen: ik wil het wel graag doen, maar ik ben daar niet zo competent in gebleken. Opnieuw, het ligt allemaal wat ingewikkelder dan je voorstelt.
Maargoed, dit denken maakt dingen ook weer nodeloos ingewikkeld. Inderdaad wil ik controle, perfectioneren, optimaliseren, de enige beste manier vinden etc. Misschien kan ik beter een metafoor gebruiken, dat is makkelijker.
Als ik een sluitschutter zou zijn, dan zou ik precies de hoek berekenen rekening houdend met windrichting, windkracht en afstand en ademen volgens een bepaalde tel. Dat is zeer complex, nooit af, nooit goed genoeg, frustrerend en misschien wel contra-productief. In plaats daarvan kan ik ook gewoon richten en schieten, en nog een keer als het mis gaat en nog een keer. Zonder te gaan piekeren over windrichting etc. aan de hand van mislukkingen. Hoewel ik dan wel weer dwangmatig daaraan ga denken, maar dat kan ik misschien door discpline uitbannen. Zo dan?
Het is niet zo ingewikkeld, het is hartstikke simpel. Je weet dat je zelf overanalyseert, herken dat dan ook eens als je het doet! Het is in sociaal contact hartstikke vervelend als iemand jou een verhaal vertelt en jij degene steeds onderbreekt met: "Nee, je begrijpt het niet, het is veel ingewikkelder dan jij denkt. Ik weet het namelijk wel: het zit zo in elkaar."
Daarna maak in je post een ommezwaai en dat is eigenlijk die waar ik naar op zoek ben. Sommige mensen zouden 'God jongen, leef toch eens!' roepen naar je denk ik. Mis schieten mag best. De beste scherpschutter ter wereld is er niet gekomen met berekenen, maar met ouderwets oefenen, vallen en opstaan. En dat is wat jij moet gaan doen, want die basis komt er niet met berekeningen en theorie die je thuis hebt uitgewerkt.
Get out of your comfort zone, 'cause it's holding you back.
Edit: Ik moet overigens wel snel tot conclusies springen, want ik kan alleen reageren op basis van je posts en aan halfbakken gezweef (Het kan, maar het hóeft niet... Maar het kán wel!) heb je niks.
Edit 2: Niemand is zo competent als jij wil zijn in het inschatten wat goed voor hem of haar is, stel jezelf dus ook niet zo'n onrealistisch doel maar probeer gewoon eens trial and error.
Zoek mensen op die wél jouw interesses hebben. Mensen die het niet erg vinden om niet te drinken op feesten, mensen die ook naar de sportschool gaan, mensen die zich interesseren in bèta-onderwerpen, misschien wel mensen die dezelfde problemen hebben als jij ervaart. Ik denk dat als je die vindt, je minder piekert en in een meer positieve denkspiraal komt. En misschien ontmoet je wel een leuk meisje on the way.
Ik begrijp dus nu dat je geen psychologisch onderzoek hebt ondergaan, maar een persoonlijkheidstest.quote:
Mijn constante vraag welke keuzes ik precies moet maken, hoe ik iets precies aan moet pakken, welke instelling ik er het beste op na kan houden en hoe het mij gaat helpen om iedere week te vertellen hoe ik me voel en of ik nog ergens over wil praten werd afgescheept met dingen als:
- Ik kan dat niet zeggen, jij bent de kapiteit van je leven
- Je moet het gewoon ervaren
- Het heeft tijd nodig
- Het is logisch dat je je eerst minder voelt als je naar psycholoog gaat maar daarna steeds beter
Een psychologisch onderzoek is erop gericht om duidelijk te krijgen waar het probleem precies ligt. Als er geen diagnose uit zou rollen, betekent het dat je geen problemen hebt. Dan zou je in staat zijn om op je eigen niveau te kunnen functioneren, structuur hebt in je leven en over het algemeen tevreden bent met je sociale leven. Dat is niet het geval.
Ik denk dat je enorm baalt van jezelf, omdat er veel dingen in je leven mislukken. Stiekem vind je jezelf een ontzettende loser die geen ruk voorstelt. Die gedachte wil je niet onder ogen komen, dus creëer je een zelfbeeld wat totaal het tegenovergestelde is. Je hoopt daarmee dat die gevoelens van minderwaardigheid weg gaan. Iedereen die kritiek heeft op jou, vormt een bedreiging, want daarmee kan het gevoel van de loser zijn terugkomen. Je gaat daarom emotioneel afstand nemen van mensen. Je stelt je arrogant op, want als je kwetsbaar bent, kunnen mensen je kapot maken. Maar ondertussen vind je het wel pijnlijk dat je toch nog steeds zulke negatieve dingen over jezelf blijft aanhoren.
De enige manier om hier uit te komen, is om het gevoel van minderwaardigheid toch onder ogen te komen. Ben je echt minderwaardig, of voel je je zo omdat mensen je in het verleden dat idee hebben aangepraat?
Als je je vanuit je hart voelt dat je echt wel iets voorstelt, kan je veel beter tegen kritiek, dus je hebt je afstandelijke arrogante houding niet meer nodig om jezelf te beschermen. Je gaat je opener, vrolijker en gelijkwaardiger naar andere mensen opstellen. Mensen gaan jou daarom een leuker persoon vinden, jij voelt je meer geaccepteerd en gerespecteerd en je gevoel van eigenwaarde wordt steeds groter. Dan doorbreek je de negatieve spiraal waar je nu in zit. En met een positief zelfbeeld gaan dingen je makkelijker af.
Ik blijf erbij, om dit te kunnen bereiken, heb je therapie nodig. Jezelf veranderen is het moeilijkste wat er is, want er komen nog genoeg momenten dat je op je bek gaat. Je zal je vaak genoeg nog niet begrepen voelen. Maar als je het vol blijft houden, komt op den duur het moment dat je jezelf gaat leren begrijpen.
http://www.moeilijkemense(...)log&id=50&Itemid=183
Misschien heb je iets aan deze link. Hier kan je lezen welke behandelvormen er zijn voor mensen met vergelijkbare problemen. En wat geld betreft: als je goed verzekerd bent, wordt zo'n behandeling gewoon vergoed en hoef je geen cent zelf te betalen.