Bizar is dat he, dat je altijd riep dat doe ik anders!! en stiekem toch veel dingen overgenomen hebt van je ouder(s)quote:Op zondag 10 april 2011 19:53 schreef Morretje het volgende:
Isabel is nog erg jong (bijna 11 maanden) maar ik merk dat ik vaak uit frustratie reageer. Dat deed mijn moeder ook, en dat wilde ik juist pertinent niet.. Dus ik tvp eigenlijk om ideeën op te doen hoe beter daarmee om te gaan of andere manieren te vinden.
hoe zou je dat aanvallend bedoelenquote:Op zondag 10 april 2011 19:53 schreef leonieke het volgende:
Zeker niet aanvallend bedoeld, maar is het automatisch zo dat je tweede kindje allergisch gaat zijn? Of is het eerder ter bescherming?
Omdat je het kon interpreteren als een aanvalquote:Op zondag 10 april 2011 19:57 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
hoe zou je dat aanvallend bedoelenGezien ik allergisch ben is de kans groter, al heeft dit kindje eenzijdige belasting, en had Arwen dat tweezijdig.
BV is bewezen bij meerdere onderzoeken dat ze betere antistoffen krijgen. Nu is de kans dat het weer zo extreem allergisch wordt wel heel miniem.
En al verkleint het maar de kans met bijwijze van 20% wil ik tot het gaatje gaan omdat stukje extra bescherming te geven.
Met Arwen hebben opa's en oma's bijv. voor die 6 maanden al wetende dat ze al zware kma had.. aardbei gegeven, dat mag sowieso neit voor t eerste jaar.. en nu reageert ze er anafylactisch op.. misschien had ze het anders ook wel gehad.quote:Op zondag 10 april 2011 20:00 schreef leonieke het volgende:
[..]
Omdat je het kon interpreteren als een aanval(ik heb het tweede deel van de zin ook wel een paar keer herschreven
)
De BV begrijp ikIk heb Thomas ook een tijd BV gegeven, met de antistoffen in mijn achterhoofd. Maar wat bedoel je dan precies met "nog strenger zijn qua bijvoeding"? Ik vraag me namelijk af of het later starten met bijvoeding echt ervoor zorgt dat een kind allergisch is of niet.
Ah oké, ja dat zou ik persoonlijk ook niet doen (die aardbeien)quote:Op zondag 10 april 2011 20:02 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Met Arwen hebben opa's en oma's bijv. voor die 6 maanden al wetende dat ze al zware kma had.. aardbei gegeven, dat mag sowieso neit voor t eerste jaar.. en nu reageert ze er anafylactisch op.. misschien had ze het anders ook wel gehad.
Maar ik wil daar wel echt gewoon duidelijk de controle op hebben. en echt 6 maanden uitsluitend BV. en onder begeleiding van de kinderarts ( die heeft dat destijds al toegezegd) met bijvoeding starten.
Zolang er inderdaad geen hele gekke dingen gebeuren, hebben wij gemerkt dat dat inderdaad het belangrijkst is.quote:Op zondag 10 april 2011 20:23 schreef leonieke het volgende:
Perfect zal het niet zijn voor de grote boze buitenwereld () maar het werkt voor ons en past in onze levensstijl en ik denk dat dat het belangrijkste is.
nou, als ik hier zeg: "laten we dit-of-dat eens proberen" kan ik pas op medewerking van sangdrax rekenen als ik bewezen heb dat het werkt. en aangezien het pas werkt wanneer hij het ook toepast zit je dan snel best klem en zit je met een strijd. never mind de familie die constant probeert er tussen te zitten.quote:Op zondag 10 april 2011 20:49 schreef Takkembah het volgende:
Maar door wie/wat/hoe voel je jezelf daarin niet ondersteund simmu? Zoals jij het beschrijft, doen we het hier ook.
Ik ben niet UP in hart en nieren, dus waarschijnlijk kan iemand anders een veel beter antwoord formulerenquote:Op zondag 10 april 2011 20:44 schreef leonieke het volgende:
WupWup waarom vind je UP zo'n prachtig gedachtegoed? Je kan je kind toch ook behandelen als persoon met gevoelens en behoeftes terwijl je gaat straffen en belonen? Ik zie niet in waarom deze niet gecombineerd kunnen worden.
Het lijkt me ideaal dat ze dingen doen omdat ze het zelf willen, maar ik kan me voorstellen dat je ze soms wil prijzen bij goed gedrag. Ik kan nu bijvoorbeeld nog niet uitleggen aan Thomas waarom ik wil dat hij zijn fruit op eet, laat staan dat hij dat nu al uit zichzelf zou willen. Maar als hij dus flink (zoals vandaag) zijn schijfjes appel neemt en zelf in zijn mondje steekt, ja dan komen er toch redelijk wat "goed-zo'en" aan bodquote:Op zondag 10 april 2011 21:07 schreef WupWup het volgende:
[..]
Ik ben niet UP in hart en nieren, dus waarschijnlijk kan iemand anders een veel beter antwoord formulerenIk probeerde het al een beetje te duiden met de uitleg "Je zet je partner bijvoorbeeld ook niet op de gang en je roept ook niet 'goedzo!' wanneer hij een hap sperziebonen eet" Bij UP ga je uit van de zogenaamde intrinsieke motivatie. Je doel is dus niet dat je kind een bepaalde handeling doet of laat, omdat het hoort of omdat jij dat wilt, maar omdat hij/zij dat zélf wil, logisch vindt. Straffen en belonen onderwijzen op zichzelf niks. Je wilt niet dat je kind op een potje plast, omdat hij een sticker krijgt.
Ik heb ondertussen heel veel getypt en weer weggehaald en weer getypt en weggehaald... Ik vind het heel moeilijk om een samenvatting van UP te maken. Ik heb eventueel wel een paar boekentips voor de geinteresseerden.
Als Emma appel zit te eten, dan denk/zeg ik dat ik het fijn vind dat ze zo zit te genieten. Of ze appel eet, maakt me niks uit. Dezelfde reactie kan ze krijgen als ze de appel op haar hoofd zet en daar lol in heeft. Mijn doel is dus niet om haar die appel te laten eten. Mijn doel is om haar behoeftes tegemoet te komen. Soms is dat eten, soms is dat plezier maken, soms is dat knuffelen, soms is dat slapen, soms is dat vul-maar-in. En doordat we continu om elkaar heen buigen (want het is natuurlijk wel twee-richtingsverkeer), voelen we ons alle 3 heel prettig in het gezinsleven. Er is geen sprake van conflict in de zin van machtsverhoudingen of waardeoordelen (zoals zgn 'uittesten', 'slecht' eten, 'slecht' slapen, etc) en dat is relaxed levenquote:Op zondag 10 april 2011 21:30 schreef leonieke het volgende:
[..]
Het lijkt me ideaal dat ze dingen doen omdat ze het zelf willen, maar ik kan me voorstellen dat je ze soms wil prijzen bij goed gedrag. Ik kan nu bijvoorbeeld nog niet uitleggen aan Thomas waarom ik wil dat hij zijn fruit op eet, laat staan dat hij dat nu al uit zichzelf zou willen. Maar als hij dus flink (zoals vandaag) zijn schijfjes appel neemt en zelf in zijn mondje steekt, ja dan komen er toch redelijk wat "goed-zo'en" aan bod![]()
quote:En wat dat straffen van mijn man betreft, hij weet toch ook wanneer hij geen seks zal krijgen(grapje!
)
Wat lijkt me dat fijn!quote:Op zondag 10 april 2011 22:31 schreef WupWup het volgende:
[..]
Als Emma appel zit te eten, dan denk/zeg ik dat ik het fijn vind dat ze zo zit te genieten. Of ze appel eet, maakt me niks uit. Dezelfde reactie kan ze krijgen als ze de appel op haar hoofd zet en daar lol in heeft. Mijn doel is dus niet om haar die appel te laten eten. Mijn doel is om haar behoeftes tegemoet te komen. Soms is dat eten, soms is dat plezier maken, soms is dat knuffelen, soms is dat slapen, soms is dat vul-maar-in. En doordat we continu om elkaar heen buigen (want het is natuurlijk wel twee-richtingsverkeer), voelen we ons alle 3 heel prettig in het gezinsleven. Er is geen sprake van conflict in de zin van machtsverhoudingen of waardeoordelen (zoals zgn 'uittesten', 'slecht' eten, 'slecht' slapen, etc) en dat is relaxed leven
Ik vind het helemaal prima en duidelijkquote:Op zondag 10 april 2011 21:07 schreef WupWup het volgende:
[..]
Ik ben niet UP in hart en nieren, dus waarschijnlijk kan iemand anders een veel beter antwoord formulerenIk probeerde het al een beetje te duiden met de uitleg "Je zet je partner bijvoorbeeld ook niet op de gang en je roept ook niet 'goedzo!' wanneer hij een hap sperziebonen eet" Bij UP ga je uit van de zogenaamde intrinsieke motivatie. Je doel is dus niet dat je kind een bepaalde handeling doet of laat, omdat het hoort of omdat jij dat wilt, maar omdat hij/zij dat zélf wil, logisch vindt. Straffen en belonen onderwijzen op zichzelf niks. Je wilt niet dat je kind op een potje plast, omdat hij een sticker krijgt.
Ik heb ondertussen heel veel getypt en weer weggehaald en weer getypt en weggehaald... Ik vind het heel moeilijk om een samenvatting van UP te maken. Ik heb eventueel wel een paar boekentips voor de geinteresseerden.
Volgens mij gaat het UP ook niet om het feit dat kinderen niet zouden leren van prijzen, het gaat ze om de manier waarop je kinderen dingen leert en ze zich laat ontwikkelen.quote:Op maandag 11 april 2011 09:15 schreef sproet-je het volgende:
Ik vind dit wel leuk om te lezen hoor die verschillende opvoedvormen. Ik sta zelf bijv helemaal niet achter up. Ik vind mijn kind niet gelijk als mijn partner, ik ben van mening dat ik mijn dochter juist help met duidelijke regels en grenzen en ik prijs haar ook heel veel de hemel in. Ben het ook niet eens met up dat kinderen niet leren door te prijzen, er zijn veel onderzoeken waarin dit ook bewezen is (kan ik nu even niet opzoeken maar wil ik binnenkort nog wel doen).
Kortom hier een dochter die bijna als eerste toetzo kon zeggen en daar ben ik blij mee!
Dat was ik me net aan het bedenken, ik geef inderdaad ook complimenten en ik krijg ze ook graag als ik iets gedaan heb wat ik eigenlijk helemaal niet wilde/durfde doen, maar wat wel nodig was.quote:Op maandag 11 april 2011 04:20 schreef Vanyel het volgende:
Maar hoe ga je er dan mee om als ze bijv. dingen kapot maken of gedrag vertonen dat voor anderen vervelend is (anderen slaan, maar ook bijv hard willen gillen in een restaurant)?
Overigens prijs ik mijn lief ook als ze dingen doet die nieuw of moeilijk zijn. We leren allemaal, ieder op een ander niveau. Zo'n hap sperziebonen kan best een overwinning zijn van het kind, het prijzen waard vind ik.
Ik vind het heerlijk om te lezen hoe je erover denkt en ik ben heel nieuwsgierig of je over een jaar er nog zo over denkt of dat je dingen bent tegengekomen waar je toch een andere weg gekozen hebt.quote:Op maandag 11 april 2011 09:17 schreef Juud79 het volgende:
Ik ben erg van Natuurlijk Ouderschap en heb daarnaast nogal mijn eigen idee over opvoeden.
- ons meisje krijgt BV, zo lang ze wil
- ze slaapt bij ons op de kamer (al heeft ze ook haar eigen kamer met ook een bed e.d. waar ze overdag kan slapen indien dat handig is)
- we laten haar niet huilen/ niet in slaap huilen
- ze krijgt geen bijvoeding tot 6 maand, daarna Rapley en evt wat fijngemaakt eten
- we laten haar niet bij een oppas achter, maar verzorgen haar zoveel mogelijk zelf, zeker het eerste jaar, uitzonderingen daargelaten
- na de geboorte houden we haar bij ons zoveel als mogelijk is
- ze zal veel gedragen worden in een draagdoek
Wat betreft opvoeding ben ik ook niet van het straffen, wel van het belonen, daar ga ik tzt over nadenken hoe ik daarmee zal omgaan.
Hoe ik er nu over denk, handel ik zo. Ook met de kindjes waar ik nu wel voor zorg.
Bijv, een kind wil zomerschoenen aan, maar het is nog vrij koud. Dan kan je zeggen, nee dat doen we niet, je trekt je andere schoenen aan, want het is koud.
Wat ik dan doe is dat ik zeg... Weet je, we zullen buiten even voelen hoe warm het is, dan voelen, constateren dat het koud is en tegen het kind zeggen, weet je zeker dat je die schoenen aan wil doen, ik denk dat je voeten dan koud zullen worden. Wellicht is het een plan om vanochtend deze aan te doen en vanmiddag als de zon schijnt de zomerschoenen.
Dan kan het kind zelf een keuze maken, is het zijn eigen verantwoordelijkheid en voorkom je een machtstrijd. Je laat een kind oorzaak en gevolg zien en het leert daar zelf naar te handelen.
Zo ook bijv een kind dat bij de kassa van de supermarkt op een plankje klimt (zo een waar je je tas op kan zetten om in te pakken) waar het dus vrij gemakkelijk vanaf kan valen.
Dan kan je er naartoe lopen, zeggen dat het niet mag en je kind eraf halen.
Wat ik dan doe is dat ik zeg, dat plankje is wel een beetje klein voor jou en mocht je eraf glijden dan is de grond wel erg hard als je valt, wellicht is het handiger al je met je voeten op de grond gaat staan en wil je me dan misschien helpen inpakken?
Zelfde met een kind dat een kledingstuk niet wil aantrekken, die zou ik laten kiezen tussen twee setjes kleding ipv de strijd aan te gaan. Of zelf laten kiezen, met enige hulp.
Kinderen vinden het volgens mij heel fijn om zelf dingen te kunnen bepalen en beslissen, volgens mij gaan ze dan meer over dingen nadenken en krijgen ze meer zelfvertrouwen.
En het is ook heus wel zo dat ik geen kind wil dat gillend door de kamer rent op verjaardagen of zich niet rustig kan houden in een restaurant. Al denk ik bij het laatste vaak, waarom moeten kleine kinderen zo nodig mee uit eten....
Net als de stad in met kleine kinderen, daar vinden ze veelal niets aan, ik zie zo vaak hangende peuters, krijsend in de buggy zitten. Dan denk ik, mja, ik zou als kind zijnde ook liever lekker thuis spelen ipv warme winkel in en uit...
Ik ook, ik weet namelijk nog niet wat voor meisje ik aan het afbakken ben.quote:Op maandag 11 april 2011 09:45 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Ik vind het heerlijk om te lezen hoe je erover denkt en ik ben heel nieuwsgierig of je over een jaar er nog zo over denkt of dat je dingen bent tegengekomen waar je toch een andere weg gekozen hebt.
Toch ben ik er van overtuigd dat een "goed zo" en een "knap van je hoor"een kind motiveert om het te blijven volhouden.quote:Op zondag 10 april 2011 21:07 schreef WupWup het volgende:
[..]
Ik ben niet UP in hart en nieren, dus waarschijnlijk kan iemand anders een veel beter antwoord formulerenIk probeerde het al een beetje te duiden met de uitleg "Je zet je partner bijvoorbeeld ook niet op de gang en je roept ook niet 'goedzo!' wanneer hij een hap sperziebonen eet" Bij UP ga je uit van de zogenaamde intrinsieke motivatie. Je doel is dus niet dat je kind een bepaalde handeling doet of laat, omdat het hoort of omdat jij dat wilt, maar omdat hij/zij dat zélf wil, logisch vindt. Straffen en belonen onderwijzen op zichzelf niks. Je wilt niet dat je kind op een potje plast, omdat hij een sticker krijgt.
Ik heb ondertussen heel veel getypt en weer weggehaald en weer getypt en weggehaald... Ik vind het heel moeilijk om een samenvatting van UP te maken. Ik heb eventueel wel een paar boekentips voor de geinteresseerden.
Klinkt heel leuk maar ik zie mezelf op een maandagochtend als de oudste naar school moet en de jongste naar de psz niet zo buiten staan om vervolgens weer naar binnen te gaan en te wisselen.quote:Op maandag 11 april 2011 09:17 schreef Juud79 het volgende:
Hoe ik er nu over denk, handel ik zo. Ook met de kindjes waar ik nu wel voor zorg.
Bijv, een kind wil zomerschoenen aan, maar het is nog vrij koud. Dan kan je zeggen, nee dat doen we niet, je trekt je andere schoenen aan, want het is koud.
Wat ik dan doe is dat ik zeg... Weet je, we zullen buiten even voelen hoe warm het is, dan voelen, constateren dat het koud is en tegen het kind zeggen, weet je zeker dat je die schoenen aan wil doen, ik denk dat je voeten dan koud zullen worden. Wellicht is het een plan om vanochtend deze aan te doen en vanmiddag als de zon schijnt de zomerschoenen.
Dan kan het kind zelf een keuze maken, is het zijn eigen verantwoordelijkheid en voorkom je een machtstrijd. Je laat een kind oorzaak en gevolg zien en het leert daar zelf naar te handelen.
Maar is het ook niet belangrijk voot het kind om te weten dat het ook kapot kan gaan?quote:Zo ook bijv een kind dat bij de kassa van de supermarkt op een plankje klimt (zo een waar je je tas op kan zetten om in te pakken) waar het dus vrij gemakkelijk vanaf kan valen.
Dan kan je er naartoe lopen, zeggen dat het niet mag en je kind eraf halen.
Wat ik dan doe is dat ik zeg, dat plankje is wel een beetje klein voor jou en mocht je eraf glijden dan is de grond wel erg hard als je valt, wellicht is het handiger al je met je voeten op de grond gaat staan en wil je me dan misschien helpen inpakken
Hier ben ik het wel helemaal mee eens.quote:Zelfde met een kind dat een kledingstuk niet wil aantrekken, die zou ik laten kiezen tussen twee setjes kleding ipv de strijd aan te gaan. Of zelf laten kiezen, met enige hulp.
Kinderen vinden het volgens mij heel fijn om zelf dingen te kunnen bepalen en beslissen, volgens mij gaan ze dan meer over dingen nadenken en krijgen ze meer zelfvertrouwen.
En het is ook heus wel zo dat ik geen kind wil dat gillend door de kamer rent op verjaardagen of zich niet rustig kan houden in een restaurant. Al denk ik bij het laatste vaak, waarom moeten kleine kinderen zo nodig mee uit eten....
Net als de stad in met kleine kinderen, daar vinden ze veelal niets aan, ik zie zo vaak hangende peuters, krijsend in de buggy zitten. Dan denk ik, mja, ik zou als kind zijnde ook liever lekker thuis spelen ipv warme winkel in en uit...
Ik bedoelde zitten op het plankje, grin... ik zou hem/haar dus laten zitten en als er dan een valpartij zou zijn ook wijzen op het feit dat ik verteld heb wat er kon gebeuren, dus dat het de volgende keer handiger is om niet meer te doen. Wel troosten ook natuurlijkquote:Op maandag 11 april 2011 10:57 schreef p_iglet het volgende:
In het geval van de zomerschoenen zou ik lekker die zomerschoenen aan doen.
Zo'n plankje is niet om op te staan, om een heleboel redenen.
Daar zou Pepijn dus vanaf gehaald worden met een "ik snap dat het leuk is om op te klimmen, maar dat is niet om op te klimmen, dat is gevaarlijk voor jou en het kan kapot, dat plankje is voor boodschappen, niet voor kindjes".
Als iets geen keuze is, dan geef ik ook geen keuze. WEL uitleg!
Uitleggen dat je het niet wil hebben, nu niet nooit niet en waarom niet.quote:Op maandag 11 april 2011 04:20 schreef Vanyel het volgende:
Maar hoe ga je er dan mee om als ze bijv. dingen kapot maken of gedrag vertonen dat voor anderen vervelend is (anderen slaan, maar ook bijv hard willen gillen in een restaurant)?
Ik vind dat ook heel belangrijk. Ik ben ook streng daar in.quote:Op maandag 11 april 2011 09:47 schreef Sorbootje het volgende:
En ik vind het wél belangrijk dat een kind zich leert gedragen in een supermarkt of een restaurant. Het mag best weten dat er situaties zijn waarbij je je gedrag aan moet passen aan de rest, ook al zou je liever rondrennen of spelen. Voor alles een plaats en een tijd en niet de hele wereld draait om mijn kind.
Die zijn er ook.. Dat is het meest verkeerde idee van UP wat je overal tegenkomt.quote:Op maandag 11 april 2011 09:15 schreef sproet-je het volgende:
Ik vind dit wel leuk om te lezen hoor die verschillende opvoedvormen. Ik sta zelf bijv helemaal niet achter up. Ik vind mijn kind niet gelijk als mijn partner, ik ben van mening dat ik mijn dochter juist help met duidelijke regels en grenzen en ik prijs haar ook heel veel de hemel in. Ben het ook niet eens met up dat kinderen niet leren door te prijzen, er zijn veel onderzoeken waarin dit ook bewezen is (kan ik nu even niet opzoeken maar wil ik binnenkort nog wel doen).
Kortom hier een dochter die bijna als eerste toetzo kon zeggen en daar ben ik blij mee!
Waarom zou mijn up kind dat niet weten dan? Die weet prima dat dingen niet mogen.quote:Op maandag 11 april 2011 09:32 schreef kaatjejannie het volgende:
Maar ik denk dat ik niet de UP/AP kant op ga. Dat ligt me niet echt. Ilse moet leren dat sommige dingen echt niet mogen, en dat daar dus ook geen discussie over mogelijk is.
Dat dus! En als X te moe is dan heb ik misschien te veel van haar gevraagd.quote:Op maandag 11 april 2011 10:34 schreef p_iglet het volgende:
Uitleggen duurt hier meestal een stuk korter dan een krijsende peuter.
Tuurlijk heb ik daar niet altijd de energie/puf/zin voor, maar eigenlijk kom ik dan altijd weer mezelf tegen omdat uitvallen/straf geven etc gewoon veel minder werkt bij ons. Als uitleggen niet werkt dan is er eigenlijk altijd wat anders aan de hand dan de situatie zelf, dan ben ik te moe, is pepijn te moe of wat dan ook.
Ik wil dat niet hebben dus het gebeurt ook niet.quote:Op maandag 11 april 2011 10:50 schreef leonieke het volgende:
Ik vind de voorbeelden die ik zie wel interessant, maar wat ik me afvraag: stel nu dat je als ouder echt wil dat ze die zomerschoenen niet aandoen (omdat het gewoon te koud is) en je hebt dan wat tijd over en gaat naar buiten om te voelen en dan beslist je kind om toch voor de zomerschoenen te kiezen. Of je kind is in de winkel niet overtuigd van het feit dat het plankje niet stabiel genoeg is en wil er toch op staan (met valpartijen en eventueel schade tot gevolg). Wat doe je dan? Je kind gelijk geven (en dus kiezen voor zomerschoenen en op het plankje staan) of toch je zin doordrijven (en kiezen voor bv veiligheid)?
Ik ben van het principe dat als je iemand (kind of volwassene) de keuze laat tussen twee zaken je je daar moet bij neerleggen. En dat betekent in mijn ogen dat er soms geen keuze is (net zoals je ook bij een rood licht de keuze niet hebt tussen doorrijden of stoppen).
Er is in mijn ogen niets verkeerd met het feit dat een kind (net als een volwassen persoon) regels gewoon moet volgen en dan ben ik van mening dat ik wel uitleg waarom iets moet, maar wil ik daar eigenlijk niet te veel over gaan discussiëren (althans, zo doe ik het bij de studenten en zo ben ik van plan om het ook bij Thomas te doen).
En dat is het voor mij dus niet. Want er is een reden waarom jij van mening bent dat het geen keuze is. Zie hierboven over stoep en straat.quote:Op maandag 11 april 2011 11:00 schreef snakelady het volgende:
Zo mogen ze niet midden op straat lopen ook al lijkt ze dat zo leuk, er is geen keuze tussen de stoep en de straat, het is gewoon de stoep, klaar.
Maar het gaat er niet alleen om dat een kind zich pijn kan doen, het kan ten eerste kapot en ten tweede, het is er niet voor gemaakt, het hoort niet, dus er is eigenlijk ook geen keuze in om het wel of niet te doen.quote:Op maandag 11 april 2011 11:02 schreef Juud79 het volgende:
[..]
Ik bedoelde zitten op het plankje, grin... ik zou hem/haar dus laten zitten en als er dan een valpartij zou zijn ook wijzen op het feit dat ik verteld heb wat er kon gebeuren, dus dat het de volgende keer handiger is om niet meer te doen. Wel troosten ook natuurlijk![]()
Hier laat ik dan niet voelen maar geef ik mijn mening, zeg dan gewoon van "die schoentjes lijken me nog wat koud, ik zou die andere aan trekken"quote:In het geval van schoenen zou ik idd de zomerschoenen dan aan laten trekken en dan heb ik het niet over de winter he, maar meer zoals nu 's ochtends, dat het nog te fris is. En dan bij mopperen over koude voeten zeggen dat het dan handiger was geweest om de andere schoenen aan te trekken en dat hij/zij dus goed moet nadenken over wat te doen of de volgende keer dan beter de zomerschoenen in de tas kan meenemen, zoiets...
Ik leg altijd uit waarom iets niet mag of niet wenselijk is, maar dat veranderd dus niks aan de uitkomst, er is dus geen discussie over mogelijk.quote:Op maandag 11 april 2011 11:04 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
[..]
En dat is het voor mij dus niet. Want er is een reden waarom jij van mening bent dat het geen keuze is. Zie hierboven over stoep en straat.
p.s. een beetje rommelig en een beetje onduidelijk maar als ik me aangesproken voel of vanalles wil uitleggen is het ene beetje een warboel
Nee dat doe ik ook niet, ik leg het altijd rustig uit en dat werkt gelukkig ook goed.quote:Op maandag 11 april 2011 11:06 schreef p_iglet het volgende:
maar als in de winter zomerschoenen geen keuze zijn, dan staan de zomerschoenen hier dus ook ook in de kast.
snakelady, er zal niemand vinden dat zijn kind op straat mag lopen, maar of je dat dan uitlegt of het kind de stoep op sleurt met een kwaad "je mag niet op straat lopen", dat maakt het verschil.
Hier in de wijk zie je eigenlijk alleen maar de laatste optie, en dat zijn nou net de kinderen die iedere keer de straat op vliegen als mama niet kijkt.
Ik denk dat ik het later ook zal doen.quote:Op maandag 11 april 2011 11:13 schreef snakelady het volgende:
[..]
Nee dat doe ik ook niet, ik leg het altijd rustig uit en dat werkt gelukkig ook goed.
Maar dat zie ik niet als en methode, dat zie ik gewoon als logiosch nadenken.
Nee hoor niet constant want als ze een duidelijke reden hebben accepteren ze het een stuk beter.quote:Op maandag 11 april 2011 11:17 schreef SacreCoeur het volgende:
Ik vind dat AP/UP best een vermoeiende methode als ik het zo lees.
Natuurlijk als iets mag dan leg je het uit.
Maar dat constante waarom wel en waarom niet zou ik niet kunnen.
Ben ook blij dat het niet nodig is![]()
Grappig om te lezen hoe ieder zo z'n ding heeft.
Het is alleen wel mijn eigen frustratie dat er vaak een heel zwart wit AP/UP vs kindoverstraatsleuren beeld is, en hoewel ik zeker niet AP/UP ben, ben ik ook dat laatste niet.quote:Op maandag 11 april 2011 11:21 schreef Moonah het volgende:
BE, zit nog even over jouw opmerking na te denken. Het is ook afhankelijk wat voor type mens je bent natuurlijk. Als het niet bij je past om 'uitentreure' dingen uit te leggen zal het ook niet werken.
Ik ben nou eenmaal vrij soft en geduldig van aard. Wat ook een valkuil is. Mijn vriend zei dat hij vindt dat ik soms wel eens wat eerder en fermer mag optreden...
Oh, dat snap ik heel goed! Het is absoluut niet zwart/wit. Eerder een glijdende schaal. Het belangrijkste is (imo) dat je voorspelbaar bent voor een kind en het serieus neemt. En waar op de schaal je dan 'staat' is een persoonlijke keuze. Al heb ik wel heel sterk mijn bedenkingen bij de diverse uitersten.quote:Op maandag 11 april 2011 11:29 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Het is alleen wel mijn eigen frustratie dat er vaak een heel zwart wit AP/UP vs kindoverstraatsleuren beeld is, en hoewel ik zeker niet AP/UP ben, ben ik ook dat laatste niet.
Dus ik word altijd wat defensief van dit soort gesprekken.![]()
BE Ik denk dat het meerendeel van de ouders zich gelukkig er tussenin begeven en zich keurig een weg kunnen vinden op basis van hun gevoel.quote:Op maandag 11 april 2011 11:29 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Het is alleen wel mijn eigen frustratie dat er vaak een heel zwart wit AP/UP vs kindoverstraatsleuren beeld is, en hoewel ik zeker niet AP/UP ben, ben ik ook dat laatste niet.
Dus ik word altijd wat defensief van dit soort gesprekken.![]()
In de supermarkt: "Ik vind dat altijd zo zielig, zo'n kind dat helemaal ingeklemd zit. In de wagen hebben ze toch meer vrijheid he" over een 6 weken oude babyquote:
Gewoon een bewuste ouder zijn, dat is denk ik het belangrijkste.quote:Op maandag 11 april 2011 11:29 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Het is alleen wel mijn eigen frustratie dat er vaak een heel zwart wit AP/UP vs kindoverstraatsleuren beeld is, en hoewel ik zeker niet AP/UP ben, ben ik ook dat laatste niet.
Dus ik word altijd wat defensief van dit soort gesprekken.![]()
Moet zeggen dat ik toch al allergisch ben voor ouders die naar hun kind lopen te schreeuwen van "Niet Doen!, Wat zeg ik Nou! Kom hier!" en dat soort zaken.quote:Op maandag 11 april 2011 11:24 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Nee hoor niet constant want als ze een duidelijke reden hebben accepteren ze het een stuk beter.
Denken er vaak meer over na en is er minder mee te doen dan elke keer gillen;
NIET OP DE STRAAT LOPEN!!!!!!
Als ze begrijpen waarom ze niet op de straat mogen lopen zullen ze dat ook minder snel doen.
Ik heb niet het idee dat ik steeds uitleg of een plaat ben die blijft hangen![]()
Oh ja dat ken ik ook. Mijn nicht doet dat ook heel erg bij der 3 jongens. Die kijken er niet eens meer van op. De mijne schrikken zich iedere keer weer wezeloos als we daar zijn. Ik gil wel eens maar alleen in geval van paniek zeg maarquote:Op maandag 11 april 2011 11:52 schreef Sorbootje het volgende:
Bij mij in de straat woont een vrouw die schreeuwt altijd tegen haar kinderen (ook NIET DOEN, HOU OP, GA DAAR AF!). En ze heeft ook nog een heel snerpende stem. Vreselijk vind ik dat. Ik háát schreeuwen. Je merkt ook gewoon aan die kinderen dat ze gewend zijn om op die manier te communiceren.
Verschrikkelijk vind ik dat, en die kinderen luisteren vaak ook niet eens dan.quote:Op maandag 11 april 2011 11:52 schreef Sorbootje het volgende:
Bij mij in de straat woont een vrouw die schreeuwt altijd tegen haar kinderen (ook NIET DOEN, HOU OP, GA DAAR AF!). En ze heeft ook nog een heel snerpende stem. Vreselijk vind ik dat. Ik háát schreeuwen. Je merkt ook gewoon aan die kinderen dat ze gewend zijn om op die manier te communiceren.
Juist! Ik stofzuig het huis van mn schoonouders als we daar hebben gegeten. Er belandt altijd wel iets op de grond en wil niet dat zij het gevoel hebben er last van te hebben dat Nathan eet á la Rapley.quote:Op maandag 11 april 2011 11:50 schreef Sorbootje het volgende:
Wat anderen (ongevraagd) van mijn manier van opvoeden vinden vind ik niet zo interessant. Wel wil niet dat anderen last hebben van mijn manier van opvoeden. Ben bijvoorbeeld best voorstander voor vrijheden voor mijn kind, maar als ze andere mensen tot last is, door de manier waarop ik haar vrijlaat, dan zal ik dat inperken of ombuigen.
denk dat iedereen dat wel eens heeft.quote:Op maandag 11 april 2011 11:56 schreef simmu het volgende:
en ik zeg brul ook wel eens "EN NOU IS HET GENOEG! KLAAR NU" als ik het helemaal beu ben en al 300 x gezegd en uitgelegd heb dat x niet mag. tsja. kind zoekt grenzen --> kind vindt grenzenkindlief leert gelijk ook dat mama's geduld niet eindeloos is, dat mama ook wel eens boos wordt en dat mama niet perfect is.
maakt hij er zo'n bende van dat je het hele huis moet stofzuigen?quote:Op maandag 11 april 2011 11:58 schreef pessie het volgende:
[..]
Juist! Ik stofzuig het huis van mn schoonouders als we daar hebben gegeten. Er belandt altijd wel iets op de grond en wil niet dat zij het gevoel hebben er last van te hebben dat Nathan eet á la Rapley.
Maar op die manier wordt een kind ook niet serieus genomen maar gemanipuleerd.quote:Op maandag 11 april 2011 11:51 schreef debuurvrouw het volgende:
Het gevaar schuilt er in denk ik dat je iets wilt van je kind (dat ie op voetbal gaat bijv) maar dat het kind dan zélf die keuze moet maken. Van jou. En dat je dan net zo lang koppig doormodderd tot het kind "zelf" heeft besloten dat hij op voetbal wil. Echt, waargebeurd verhaal dit.nou ja, sorry, daar kan ik niet tegen.
Maar als ik het zo lees, worden die kids juist niet AP/UP opgevoed.quote:Op maandag 11 april 2011 11:51 schreef debuurvrouw het volgende:
mijn persoonlijke afkeer tegen up/ap is ontstaan doordat twee vriendjes van mijn oudste zo worden opgevoed. Werkelijk on-uit-staan-bare jongetjestoen ik me (op advies van de moeders
het was blijkbaar nodig) in ging lezen bleek ik best grote overeenkomsten te hebben.
Nu vind ik huiswerkbegeleiding een goed iets. Maar niet om die redenquote:Op maandag 11 april 2011 12:17 schreef debuurvrouw het volgende:
Daarom dacht ik ook dat Gordon meer manipulatie was dan begeleiden Moonahbleek meer in de insteek van de ouders te zitten dan in Gordon.
zo vinden ze ook dat ie op huiswerkbegeleiding moet,(om op school zijn huiswerk al te doen) omdat hij thuis liever met zijn Lego speelt. Ja, duh!! mijn kind ook. (nou, die computert liever, of kijkt tv of speelt buiten, maar alles liever dan huiswerk)
Ik ben dan van mening dat je dat thuis oplost. Ik lees ook liever een boek dan dat ik de strijk doe maar goed, soms moet je gewoon even doorzetten om iets te bereiken. vind ik.
ja, dat wel. ik ben alleen zelf opgegroeid met het nodige gebulder en probeer dat toch in te perkenquote:Op maandag 11 april 2011 11:59 schreef snakelady het volgende:
[..]
denk dat iedereen dat wel eens heeft.
Ieuw ja, dat kan ik ook niet hebben inderdaad... Ik zal dat ook nooit doen, ik geef aan dat ze als ze niet eet, later misschien honger zal hebben.quote:Op maandag 11 april 2011 12:27 schreef simmu het volgende:
[..]
ja, dat wel. ik ben alleen zelf opgegroeid met het nodige gebulder en probeer dat toch in te perkenmaar zo heb ik ook een pesthekel aan dat onderhuidse schuldgedoe. van dat "als je nu niet eet wordt mama heel verdrietig hoor
". als iets me snel op de kast kan krijgen is dat het wel!
+1, als ik iemand zoiets hoor zeggen, denk ik altijd, prima mama, huil jij maar lekker, mij boeit het niet!quote:Op maandag 11 april 2011 12:29 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Ieuw ja, dat kan ik ook niet hebben inderdaad... Ik zal dat ook nooit doen, ik geef aan dat ze als ze niet eet, later misschien honger zal hebben.
Volgens mij stelde ik mijn voorbeeld wel redelijk duidelijk:quote:Op maandag 11 april 2011 13:28 schreef debuurvrouw het volgende:
grappig dat je dat vallen als voorbeeld neemt Wupwup. Er zit nog wel iets tussen volledig er op ingaan en stel je niet aan. ik ben juist op kleine dingen als vallen op je billen niet zo zwaar ingegaan. Meer dan een boem! gevallen! was er niet bij. In geval van tranen wel iets zeggen als: ben je geschrokken? (want met zo'n pamperkontje kan ik me haast niet voorstellen dat het pijn deed) maar dan ook gewoon weer verder gaan. Als ik bij al die kleine dingen er al op inga alsof ze een gebroken been hebben, hóe moet ik dan reageren als ze daadwerkelijk een gebroken been hebben?
Als ze valt en vervolgens weer haar ding gaat doen, nee dan schenk ik daar ook weinig aandacht aan of roep ook iets als 'boem!' Als ze huilt daarentegen, is dat voor mij een signaal dat er iets mis is. Of dat nu pijn is, of schrik, of teleurstelling, of frustratie of wat dan ook, ik ga er op in met troost en aandacht. Het is niet aan mij om te beoordelen of dit al dan niet net zo erg is als een gebroken been. De situatie is zo ernstig als dat zij me aangeeft dat het is.quote:Als ze bijvoorbeeld op haar billen valt en daarvan geschrokken begint te huilen
Ik wil hier niet op ingaan. De vraag in de OP was hoe je zelf omgaat met het ouderschap en dat licht ik toe. Ik heb geen oordelen over hoe anderen met hun kinderen omgaan, excuus als dat zo over komt.quote:Het lijkt nu een beetje dat als je niet Upt of Apt je je kind niet serieus neemt. Dat zal wellicht onbedoeld zijn maar ik vind dat vervelend. ja, ik neem mijn kind ook serieus. Maar mijzelf ook.
en persoonlijk vind ik dat mijn kinderen echt prettig in de omgang zijn.
En dat is dus precies wat ik niet zou doen. Als er echt verdriet is dan is huilen nooit genoeg.quote:Op maandag 11 april 2011 14:50 schreef Lot_1 het volgende:
ohjah: vallen! Wat ik heel mooi vind om te zien, is dat het kinderen vaak helpt als je ze uit hun huilbui haalt. Wanneer een kind valt, reageer ik daar niet echt op. Als ze hard vallen, of er erg van schrikken dan mogen ze even huilen en bij me komen en dan troost ik ze. Als ze dan een tijdje gehuild hebben, en ik krijg het idee dat het over slaat in huilen om het huilen ipv dat het nog echt van de pijn is zeg ik 'sssst, ik snap dat je schrok en dat je moet huilen, maar nu is het genoeg.' Soms zeg ik er ook nog bij dat het anders zo'n pijn doet aan mijn orenEn dan houden ze op
quote:Op maandag 11 april 2011 14:45 schreef WupWup het volgende:
Als ze valt en vervolgens weer haar ding gaat doen, nee dan schenk ik daar ook weinig aandacht aan of roep ook iets als 'boem!' Als ze huilt daarentegen, is dat voor mij een signaal dat er iets mis is. Of dat nu pijn is, of schrik, of teleurstelling, of frustratie of wat dan ook, ik ga er op in met troost en aandacht. Het is niet aan mij om te beoordelen of dit al dan niet net zo erg is als een gebroken been. De situatie is zo ernstig als dat zij me aangeeft dat het is.
Herkenbaar.quote:Op maandag 11 april 2011 14:15 schreef simmu het volgende:
dat vallen, daar kan ik goed op ingaan! ik/wij gaan daar namelijk radikaal anders mee om dan onze ouders.
wij kijken ff wat er gebeurt. krabbelt het zelf direct weer op en kijkt het wat beduust? --> goed gevallen schatjeheb je je zeer gedaan? nee? nou, ga maar lekker verder spelen dan
huilt kind in kwestie? --> eerst troosten, dan kijken of er iets stuk is en/of pleister ed pakken, kusje erop, en dan: "zo schatje, ga maar snel weer verder spelen"
![]()
onze ouders vliegen er altijd direct op af, pakken het kind op, ook al heeft die zich helemaal niet zeer gedaan en maken er zelf een heel drama van. doorgaans resulteert die houding binnen een dag in ontzettend kleinzerige huilende kindertjes.
Ik vind uit het huilen halen ook prima.quote:Op maandag 11 april 2011 15:11 schreef Ssserpente het volgende:
Toch vind ik het helemaal niet erg om een kind te leren om zich te hervatten. Wat Lot ook zegt, soms blijven ze hangen in het gehuil terwijl de pijn of schrik al voorbij is. Dan vind ik het helemaal niet erg om je kind aan het lachen te maken door te grappen dat het pijn doet aan je oren. Dat deed mijn moeder vroeger bij mij ook en dat heb ik nooit als vervelend ervaren.
van de grond rapen heb ik altijd geleerd met je niet doen met hard vallen. Het kind áltijd zelf op laten staan. je weet immers niet wat er aan de hand is. als ze dan zelf zijn opgestaan krijgen ze daarna troost. maar niet onbeperkt. en bij pijn in de grote teen ga ik niet een hele middag troosten.quote:Op maandag 11 april 2011 15:01 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
En dat is dus precies wat ik niet zou doen. Als er echt verdriet is dan is huilen nooit genoeg.
Als ik verdriet heb en mijn vriend zou zeggen en nu is h et genoeg het doet pijn aan mijn oren dan zal ik hem wel even laten zien wat pas echt pijn aan je oren is![]()
![]()
..
Bij zacht vallen roep ik altijd Boem (is ho tuuttuut)
Even huilen vind ik niet bestaan. Huilen mag zolang het verdriet er is.
Ik heb ook wel eens weken ergens verdriet van gehad. Dan mag dat.
Als mijn kind 3 uur lang pijn in haar hoofd heeft of in haar kleine teen dan mag dat ook.
En dan wil ik ook nog gerust net zo lang haar knuffelen. Bij pijn en verdriet hoeft ze dat niet weg te stoppen of in te houden. En als mijn kind hard valt dan vind ik het wel een beetje stug om te zeggen dan mogen ze bij mij komen. Als het hard en pijnlijk is dan sta ik graag uit mezelf op om haar ondersteboven diagonaal van de grond te rapen..![]()
En verder
[..]
tsjek de smiley die er bij staat ook even hequote:Op maandag 11 april 2011 15:17 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Ik vind uit het huilen halen ook prima.
Ik zeg altijd dan drogen we onze tranen, en weg met alle zorgen![]()
Of iets dergelijks.. Maar zeggen dat je oren er pijn van doet vind ik zo gemeen![]()
Maar ik zou dat wel als heel naar ervaren. En het gevoel hebben alsof mijn pijn er niet toe doet.
ow, maar die huilbui is prima hoor, die vind over het algemeen ook plaats bij mij op schoot. En dan wordt de pijnlijke plek nagekeken en indien nodig een pleister of een doek met wat ijs geregeldquote:Op maandag 11 april 2011 16:34 schreef Juud79 het volgende:
Ik zie aan de andere kant ook wel eens een kind vallen, daarvan erg schrikken en zich verbijten. Dan ben ik toch geneigd om te zeggen, goh ben je zo geschrokken, kom maar even bij me. Wat gegarandeerd een huilbui geeft, maar die ontlading is dan toch prettiger voor een kind dan het inhouden en zich daar onprettig door voelen?
Overigens is het dan met een knuffel en even praten binnen 2/3 minuten vaak ook over...en ik vraag ook altijd voor de zekerheid of er nergens verder pijn is, heel vaak is het gelukkig ook vooral schrik.
Nou, daar zou je je nog in kunnen vergissen, moonah. Ik doel overigens niet op de users hier, maar op een vriendinnetje van Isa. Jongste van drie thuis, die loopt dus serieus een hele middag met een zakdoekje om een vinger te snuffen als ze zich gestoten heeft. En dat is absoluut gevolg van de manier waarop met haar (en haar verdriet) omgegaan wordt. Persoonlijk pas ik daarvoor...quote:Op maandag 11 april 2011 16:37 schreef Moonah het volgende:
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen...).
Imo is dat dan niet het serieus nemen van pijn/verdriet, maar tuttebellen.quote:Op maandag 11 april 2011 16:39 schreef Sjeen het volgende:
Jongste van drie thuis, die loopt dus serieus een hele middag met een zakdoekje om een vinger te snuffen als ze zich gestoten heeft.
Wat is dan nog het verschil tussen wel met up en Ap opvoeden, en niet, in dit voorbeeld?quote:Op maandag 11 april 2011 16:37 schreef Moonah het volgende:
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen...).
Eens! Ik word er serieus kriegel vanquote:Op maandag 11 april 2011 16:41 schreef Moonah het volgende:
[..]
Imo is dat dan niet het serieus nemen van pijn/verdriet, maar tuttebellen.
Dat weet ik niet.quote:Op maandag 11 april 2011 16:42 schreef capricia het volgende:
[..]
Wat is dan nog het verschil tussen wel met up en Ap opvoeden, en niet, in dit voorbeeld?
Om het mij wat duidelijker te maken.
Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?quote:Op maandag 11 april 2011 16:44 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat weet ik niet.
Ik ben geen expert in UP en AP. Wel in het serieus nemen van (gevoelens van) kinderen. En die visie is niet voorbehouden aan de UP/AP stroming.
Weet ik niet. Als mensen hun kind niet als gelijkwaardig individu beschouwen, vind ik dat niet 'serieus nemen'. Vaak worden (gevoelens van) kinderen gebagatelliseerd, of afgedaan met 'daar ben je nog te klein voor' oid. En in (imo) erge gevallen wordt een kind belachelijk gemaakt (als het boos is bv een foto maken, ik heb het hier gelezen op Fok...).quote:Op maandag 11 april 2011 16:49 schreef capricia het volgende:
[..]
Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
Mowah... er zullen ook legio mensen zijn die iig opvoeden aan de hand van credo's als daar ben jij nog te klein voor, dat gaat je niks aan, stel je niet aan etc. etc.quote:Op maandag 11 april 2011 16:49 schreef capricia het volgende:
[..]
Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
Ik begrijp het verschil niet goed.
Misschien dat iemand anders het uit kan leggen?
Idd, zo plaatste ik eens een foto van de eerste hapjes van Demi en toen kreeg ik als reactie "ah jij doet ook aan Rapley? "quote:Op maandag 11 april 2011 16:58 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Mowah... er zullen ook legio mensen zijn die iig opvoeden aan de hand van credo's als daar ben jij nog te klein voor, dat gaat je niks aan, stel je niet aan etc. etc.
Maar aan de andere kant... Mss is er wel geen verschil?
Mss bestaan de naampjes alleen bij de gratie van mensen die er graag een naampje aan hangen om zo op die manier duidelijk te maken dat ze op een heel bewuste manier keuzes maken in hun opvoeding itt andere mensen die op gevoel doen wat ze doen en er dus op die manier niet eens van bewust zijn dat er mss wel een naampje bestaat voor wat ze doen.
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.quote:Op maandag 11 april 2011 16:49 schreef capricia het volgende:
[..]
Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
Ik begrijp het verschil niet goed.
Misschien dat iemand anders het uit kan leggen?
Ja, en tegelijk lees je ook regelmatig 'voeden op verzoek kan ook op verzoek van de ouders/mama zijn'. Maar dat geldt dan zeker alleen als het overdag is en het makkelijker uit komt met een keertje de stad in gaan om te winkelen.quote:Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
En dan plaats je je kind dus boven jezelf...quote:Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
Maar een kind hoort toch op zekere hoogte gewoon mee te draaien in je gezin? Niet dat de wereld om het kind draait..quote:Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
Of je hebt gemerkt dat het voor het kind een stuk fijner is als hij/zij wel de nacht lekker door pakt. Zodat hij/zij er overdag weer lekker tegenaan kan.quote:Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
Ik vind niet dat mijn kind er overdag tegenaan moet kunnen, dan moet het ook de rust kunnen pakken als het dat nodig heeft. En van een nachtvoeding van een kwartiertje is een kind in mijn ogen echt niet vermoeid overdag. Dat kan ik mis hebben hoor....quote:Op maandag 11 april 2011 17:29 schreef kaatjejannie het volgende:
[..]
Of je hebt gemerkt dat het voor het kind een stuk fijner is als hij/zij wel de nacht lekker door pakt. Zodat hij/zij er overdag weer lekker tegenaan kan.
Dit vind ik nou juist een verkeerd voorbeeld van een kind niet serieus nemen. Legio andere voorbeelden te noemen en jij pakt deze.quote:Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
dat kan nog wel eens vies tegenvallenquote:Op maandag 11 april 2011 16:37 schreef Moonah het volgende:
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen...).
Tja, ik vind dit ook wel de meest ideale manier... op papier. Ik heb een stiefdochtertje van 8. Zij heeft uitgesproken meningen (en dat bedoel ik op geen enkele manier negatief, maar gewoon: het is een sterke persoonlijkheid met een sterke eigen wil en kijk op de dingen). En dat uit zich ook erg in kledingkeuze. Zij is daar heel creatief in, en dat is ook erg leuk (daar wordt ze ook om gecomplimenteerd etc.) Maar daar hoort ook bij dat ze soms de gekste dingen wil (midden in de winter een zomerjas aan bijvoorbeeld). En het punt is: het moment is er niet altijd naar om hierover op de manier die jij nu beschrijft met haar van gedachten te wisselen, zeker niet als er nog andere kinderen zijn die aandacht vragen en/of als je op tijd op school moet zijn. En dan gaat een gesprek toch wel zo ongeveer als volgt:quote:Op maandag 11 april 2011 09:17 schreef Juud79 het volgende:
Hoe ik er nu over denk, handel ik zo. Ook met de kindjes waar ik nu wel voor zorg.
Bijv, een kind wil zomerschoenen aan, maar het is nog vrij koud. Dan kan je zeggen, nee dat doen we niet, je trekt je andere schoenen aan, want het is koud.
Wat ik dan doe is dat ik zeg... Weet je, we zullen buiten even voelen hoe warm het is, dan voelen, constateren dat het koud is en tegen het kind zeggen, weet je zeker dat je die schoenen aan wil doen, ik denk dat je voeten dan koud zullen worden. Wellicht is het een plan om vanochtend deze aan te doen en vanmiddag als de zon schijnt de zomerschoenen.
Dan kan het kind zelf een keuze maken, is het zijn eigen verantwoordelijkheid en voorkom je een machtstrijd. Je laat een kind oorzaak en gevolg zien en het leert daar zelf naar te handelen.
Het nadeel is dat als je als volwassene deze beslissing neemt voor het kind, je elke keer deze strijd met het kind hebt.quote:Op maandag 11 april 2011 18:35 schreef mane het volgende:
Oke, dus het is haar eigen verantwoordelijkheid als ze snipverkouden/ziek thuis zit? Als ze bibberend op de fiets zit? Nee, zo werkt het voor mij niet hoor. Dat is wel degelijk mijn zorg. Niet zozeer probleem, maar wel zorg. Het gaat mij echt te ver om die verantwoordelijkheid volledig bij een kind van 8 neer te leggen. Niemand laat zijn kind min of meer bewust kou lijden of ziek worden en zegt dan: tja, eigen verantwoordelijkheid hoor.
Laat ik het dan zo zeggen: er zijn misschien mensen die het zo doen, en wellicht werkt dat, maar ik begrijp dat niet. Een volwassene is er toch om zulke grenzen aan te geven?
Zulke dingen komen ook voor, en de discussie is daarmee niet afgelopen. Dat van de zomerjas is deze winter wel een keer of tien gebeurd dus is deze 'tactiek' ook wel gebruikt. (Overigens, is mijn vriend vooral degene die de opvoeding doet). Zij houdt, ook als ze aan het klappertanden is bijvoorbeeld, vol dat ze het niet koud heeft. En dat het dus prima kan. Dan zegt mijn vriend: jaja, maar de volgende keer trek je toch maar weer je winterjas aan.quote:Op maandag 11 april 2011 18:58 schreef TimeJumper het volgende:
Het nadeel is dat als je als volwassene deze beslissing neemt voor het kind, je elke keer deze strijd met het kind hebt.
Zonde van alle negatieve energie en de tijd die het kost.
en het kind blijft meestal bij het gevoel dat hij toch gelijk heeft maar dat het van die stomme ouder niet mag.
Als je een kind uitlegt (nu ben ik niet voor alles maar uitleggen hoor) dat het te koud is, en wat hij gaat doen als het te koud is bijvoorbeeld met zijn zomerjasje.
Het kind blijft maar "dom" volhouden dat die zomerjas in de winter best kan.
Dan zou ik zeggen laat zo maar naar school fietsen of naar buiten gaan.
Er zullen geen lichaamsdelen afvriezen en verkouden worden overleefd een kind wel.
Maar dan ben je in 1 klap van al die nodeloze discussies af, gezeur en eventuele huilpartijen.
Wat ik altijd dan wel doe, als dat kind haast blauw thuiskomthet er effe wel over hebben
Ja ik heb die ervaring door mijn werk als groepsleidster met zeg maar zo'n 10 kinderen onder de 12.quote:Op maandag 11 april 2011 19:12 schreef mane het volgende:
[..]
Zulke dingen komen ook voor, en de discussie is daarmee niet afgelopen. Dat van de zomerjas is deze winter wel een keer of tien gebeurd dus is deze 'tactiek' ook wel gebruikt. (Overigens, is mijn vriend vooral degene die de opvoeding doet). Zij houdt, ook als ze aan het klappertanden is bijvoorbeeld, vol dat ze het niet koud heeft. En dat het dus prima kan. Dan zegt mijn vriend: jaja, maar de volgende keer trek je toch maar weer je winterjas aan.
En dan krijg je dus gesprekjes zoals ik beschreef.
Ja, ik begrijp dat hij dat dan zo stelt, want zij is (als een echte vrouw by the way) alleen maar bezig met: er leuk uit willen zien (ze vindt winterjassen 'lomp'). En dan lijdt ze maar kou als het moet. Mijn vriend ziet dat niet zitten, om steeds een bibberend/klappertandend (letterlijk hoor) meisje naast zich te hebben lopen/fietsen. Dat vind ik logisch. Ik zou dat ook niet willen.
Het is in zulke situaties, vooral als die veel voorkomen, gewoon moeilijk om altijd voor de 'juiste' strategie te kiezen. Mijn vriend en ik proberen dus meerdere dingen uit, maar het gebeurt dus ook dat het gewoon ' punt uit' en 'nee is nee' is.
nu beschrijf je de filosofie van natural parentingquote:Op maandag 11 april 2011 20:17 schreef Spanky78 het volgende:
Natural parenting... maar je moet er wel een yoga-verantwoorde draagdoek bij kopen. Leer toch zelf nadenken. Alsof je het dan ineens 'goed' doet. Ik denk dat de enige manier waarop je het goed doet is met veel liefde en aandacht, de vormelijkheden zijn maar een schillejte. Overigens vind ik wel dat kinderen grenzen nodig hebben. ik ben van mening als je geen grenzen aangeeft, je je verantwoordelijkheid als ouders ontloopt.
Keiharde regels zijn onzin. Dus wanneer je met eten ietsa anders doet, slapen, etc... Het ligt aan jjou, je kind en je partner. Plooi je naar je kind en geef het wat het nodig heeft.
Het klinkt bijna als je handen een keer branden aan de kachel zodat je weet dat ie heet isquote:Op maandag 11 april 2011 18:35 schreef mane het volgende:
Oke, dus het is haar eigen verantwoordelijkheid als ze snipverkouden/ziek thuis zit? Als ze bibberend op de fiets zit? Nee, zo werkt het voor mij niet hoor. Dat is wel degelijk mijn zorg. Niet zozeer probleem, maar wel zorg. Het gaat mij echt te ver om die verantwoordelijkheid volledig bij een kind van 8 neer te leggen. Niemand laat zijn kind min of meer bewust kou lijden of ziek worden en zegt dan: tja, eigen verantwoordelijkheid hoor.
Laat ik het dan zo zeggen: er zijn misschien mensen die het zo doen, en wellicht werkt dat, maar ik begrijp dat niet. Een volwassene is er toch om zulke grenzen aan te geven?
Prima filosofie dan, zolang ze maar oprotten met alle biologisch-dynamische-yoga-vegetarische-antroposofische-natuurwinkel rommel. Ik ben echt zó allergisch voor de dogmatiek die aan allerlei van dit soort 'geloven' hangt.quote:Op maandag 11 april 2011 20:24 schreef simmu het volgende:
[..]
nu beschrijf je de filosofie van natural parentingals je je daar ietsje in verdiept zal je vinden dat je daar echt niet perse voor hoeft te borstvoeden en dragen en kind in je bed enzo voor hoeft hoor!
[ afbeelding ]
Dat krijgt ze ook. Maar ze vindt haar zomerjas leuker.quote:Op maandag 11 april 2011 21:13 schreef Moonah het volgende:
Of geef het kind inspraak bij de keuze van een winterjas...
Het gaat hier om een puber he? Niet om een klein kind.quote:Op maandag 11 april 2011 21:10 schreef Pvoesss het volgende:
Maar waarom dan niet die verdomde zomerjas opbergen ver achter in de kast tijdens vrieskou![]()
quote:
Lees je dan in voor je blaat want met vegetarischm dynamisch, yoga, biologisch of wat dan ook heeft het niets te maken. Draagdoeken zijn er in alle prijsklasses.quote:Op maandag 11 april 2011 21:13 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Prima filosofie dan, zolang ze maar oprotten met alle biologisch-dynamische-yoga-vegetarische-antroposofische-natuurwinkel rommel. Ik ben echt zó allergisch voor de dogmatiek die aan allerlei van dit soort 'geloven' hangt.
Echt zo een kennis van me die dan een draagdoek moet van 200 euro, moet je ook nog een consult van 3 uur (a 200 euro) knopen leggen. Koop dan gewoon een babybjorn of hoe heet zo'n ding
Het is geen getroll. Die draagdoek: een lap stof voor veel geld, het consult is onzinnig, ze hebben van die mooie clipjes uitgevonden. Ontzettend onhandig en niet praktisch. Net zo iets als een bug-a-boo, allemaal onzin. Dat is mijn mening. Als jij het geweldig vindt, veel plezier ervan (ik meen het).quote:Op maandag 11 april 2011 21:48 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Lees je dan in voor je blaat want met vegetarischm dynamisch, yoga, biologisch of wat dan ook heeft het niets te maken. Draagdoeken zijn er in alle prijsklasses.
Een consult is zo duur dus niet. Ik vind het dus echt niet leuk dat er nu dit getroll in dit topic zit.
Lees je dan ook in als je iets afzeikt.
Geen idee, ik ga hier geen discussies aan. De jas gaat gewoon aan, en dat weet ze. Maar dat is met 3 jaar nog makkelijk natuurlijk.quote:Op maandag 11 april 2011 21:44 schreef Pvoesss het volgende:
Waar lees ik de puber? En waarom kan je als ouder niet gewoon de jas wegleggen in de winter![]()
Waarom moet je die discussie aangaan over een zomerjas midden in de winter?
[..]
Mijn vriend heeft geen geheime kasten of een zolder met vele hoekjes waar hij de zomerkleding zodanig kan verstoppen dat zij het niet zal vinden.quote:Op maandag 11 april 2011 21:44 schreef Pvoesss het volgende:
Waar lees ik de puber? En waarom kan je als ouder niet gewoon de jas wegleggen in de winter![]()
Waarom moet je die discussie aangaan over een zomerjas midden in de winter?
Er zijn tig goede redenen om voor een draagdoek te kiezen, waarvan geen enkele met vegetarisme of yoga te maken heeft. Dus je was gewoon letterlijk aan het trollen.quote:Op maandag 11 april 2011 22:01 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Het is geen getroll. Die draagdoek: een lap stof voor veel geld, het consult is onzinnig, ze hebben van die mooie clipjes uitgevonden. Ontzettend onhandig en niet praktisch. Net zo iets als een bug-a-boo, allemaal onzin. Dat is mijn mening. Als jij het geweldig vindt, veel plezier ervan (ik meen het).
Ben misschien een botte nuchtere hollander, maar wel een die zelf blijft nadenken. Ik vraag me af wat jij met inlezen bedoelt. Waarschijnlijk iets waar geen/nauwelijks een serieuze basis onder ligt, weinig te bewijzen valt en met name het 'gevoel' moet spelen. Gevoel is mooi, maar vooral als je geniet van het lekkere wee rop het strand oid, niet bij draagdoeken of medicatie (homepathie bijv.).
tsja. je kan voor 200 euro een draagdoek kopen, of voor 35. net zoals dat met alles werkt. ik zie niet zo wat dat (nergens op slaande) puntje dan hier moet. je mag het allemaal gewoon zelf kiezen en een ander heeft daar geen zak over te zeggen.quote:Op maandag 11 april 2011 22:01 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Het is geen getroll. Die draagdoek: een lap stof voor veel geld, het consult is onzinnig, ze hebben van die mooie clipjes uitgevonden. Ontzettend onhandig en niet praktisch. Net zo iets als een bug-a-boo, allemaal onzin. Dat is mijn mening. Als jij het geweldig vindt, veel plezier ervan (ik meen het).
Ben misschien een botte nuchtere hollander, maar wel een die zelf blijft nadenken. Ik vraag me af wat jij met inlezen bedoelt. Waarschijnlijk iets waar geen/nauwelijks een serieuze basis onder ligt, weinig te bewijzen valt en met name het 'gevoel' moet spelen. Gevoel is mooi, maar vooral als je geniet van het lekkere wee rop het strand oid, niet bij draagdoeken of medicatie (homepathie bijv.).
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |