Opvoeding en keuzes

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:39 schreef Sjeen het volgende:
Jongste van drie thuis, die loopt dus serieus een hele middag met een zakdoekje om een vinger te snuffen als ze zich gestoten heeft.

Imo is dat dan niet het serieus nemen van pijn/verdriet, maar tuttebellen.

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:37 schreef Moonah het volgende:
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen... ).

Wat is dan nog het verschil tussen wel met up en Ap opvoeden, en niet, in dit voorbeeld?
Om het mij wat duidelijker te maken.

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:41 schreef Moonah het volgende:

[..]

Imo is dat dan niet het serieus nemen van pijn/verdriet, maar tuttebellen.

Eens! Ik word er serieus kriegel van Maar dat word ik sowieso van dreinende kinderen en kinderen die zichzelf heel zielig vinden

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:42 schreef capricia het volgende:

[..]

Wat is dan nog het verschil tussen wel met up en Ap opvoeden, en niet, in dit voorbeeld?
Om het mij wat duidelijker te maken.

Dat weet ik niet.
Ik ben geen expert in UP en AP. Wel in het serieus nemen van (gevoelens van) kinderen. En die visie is niet voorbehouden aan de UP/AP stroming.

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:44 schreef Moonah het volgende:

[..]

Dat weet ik niet.
Ik ben geen expert in UP en AP. Wel in het serieus nemen van (gevoelens van) kinderen. En die visie is niet voorbehouden aan de UP/AP stroming.

Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
Ik begrijp het verschil niet goed.
Misschien dat iemand anders het uit kan leggen?

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:49 schreef capricia het volgende:

[..]

Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?

Weet ik niet. Als mensen hun kind niet als gelijkwaardig individu beschouwen, vind ik dat niet 'serieus nemen'. Vaak worden (gevoelens van) kinderen gebagatelliseerd, of afgedaan met 'daar ben je nog te klein voor' oid. En in (imo) erge gevallen wordt een kind belachelijk gemaakt (als het boos is bv een foto maken, ik heb het hier gelezen op Fok...).

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:49 schreef capricia het volgende:

[..]

Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
Ik begrijp het verschil niet goed.
Misschien dat iemand anders het uit kan leggen?

Mowah... er zullen ook legio mensen zijn die iig opvoeden aan de hand van credo's als daar ben jij nog te klein voor, dat gaat je niks aan, stel je niet aan etc. etc.

Maar aan de andere kant... Mss is er wel geen verschil?
Mss bestaan de naampjes alleen bij de gratie van mensen die er graag een naampje aan hangen om zo op die manier duidelijk te maken dat ze op een heel bewuste manier keuzes maken in hun opvoeding itt andere mensen die op gevoel doen wat ze doen en er dus op die manier niet eens van bewust zijn dat er mss wel een naampje bestaat voor wat ze doen.

[aanvulling: Even voor de duidelijkheid, ik bedoel dit verder niet lullig ofzo. Ik zat het terug te lezen en het is net of ik mensen er om veroordeel dat ze een naam aan hun opvoedingsstijl willen geven terwijl ik me op zich wel kan voorstellen dat het makkelijker is gelijkgestemden te vinden als er een naam aan hangt zeg maar.]

[ Bericht 12% gewijzigd door BE op 11-04-2011 17:17:29 ]

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:58 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Mowah... er zullen ook legio mensen zijn die iig opvoeden aan de hand van credo's als daar ben jij nog te klein voor, dat gaat je niks aan, stel je niet aan etc. etc.

Maar aan de andere kant... Mss is er wel geen verschil?
Mss bestaan de naampjes alleen bij de gratie van mensen die er graag een naampje aan hangen om zo op die manier duidelijk te maken dat ze op een heel bewuste manier keuzes maken in hun opvoeding itt andere mensen die op gevoel doen wat ze doen en er dus op die manier niet eens van bewust zijn dat er mss wel een naampje bestaat voor wat ze doen.

Idd, zo plaatste ik eens een foto van de eerste hapjes van Demi en toen kreeg ik als reactie "ah jij doet ook aan Rapley? "
Terwijl ik toen nog nooit van Rapley had gehoord.

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:49 schreef capricia het volgende:

[..]

Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
Ik begrijp het verschil niet goed.
Misschien dat iemand anders het uit kan leggen?

Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.

Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.

Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.

quote:

Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:

[..]

Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.

Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.

Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.

Ja, en tegelijk lees je ook regelmatig 'voeden op verzoek kan ook op verzoek van de ouders/mama zijn'. Maar dat geldt dan zeker alleen als het overdag is en het makkelijker uit komt met een keertje de stad in gaan om te winkelen.

quote:

Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:

[..]

Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.

Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.

Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.

En dan plaats je je kind dus boven jezelf...

Ik ben daar niet zo zwart wit in trouwens, het is bij mij vaak situatie afhankelijk. En soms moeten dingen nu eenmaal, ook al wil het kind/ik niet.

quote:

Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:

[..]

Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.

Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.

Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.

Maar een kind hoort toch op zekere hoogte gewoon mee te draaien in je gezin? Niet dat de wereld om het kind draait..
Of zie jij dat anders?

[ Bericht 0% gewijzigd door capricia op 11-04-2011 17:30:25 ]

quote:

Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:

[..]

Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.

Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.

Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.

Of je hebt gemerkt dat het voor het kind een stuk fijner is als hij/zij wel de nacht lekker door pakt. Zodat hij/zij er overdag weer lekker tegenaan kan.

Ja, tot het geven van de nachtvoeding een gewoonte wordt ipv nodig. Of dat het te lang duurt. Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat zeggen dat gebroken nachten er bij horen en het daadwerkelijk (1,5 jaar) doen iets heel anders is. Als je daarnaast nog moeder van een ander kind, werknemer en echtgenoot wilt zijn.

quote:

Op maandag 11 april 2011 17:29 schreef kaatjejannie het volgende:

[..]

Of je hebt gemerkt dat het voor het kind een stuk fijner is als hij/zij wel de nacht lekker door pakt. Zodat hij/zij er overdag weer lekker tegenaan kan.

Ik vind niet dat mijn kind er overdag tegenaan moet kunnen, dan moet het ook de rust kunnen pakken als het dat nodig heeft. En van een nachtvoeding van een kwartiertje is een kind in mijn ogen echt niet vermoeid overdag. Dat kan ik mis hebben hoor....
Ze krijgen daarmee tenslotte ook de nodige energie binnen, zeker bij BV, waarbij juist de nachtvoeding enorm voedzaam is.

quote:

Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:

[..]

Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.

Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.

Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.

Dit vind ik nou juist een verkeerd voorbeeld van een kind niet serieus nemen. Legio andere voorbeelden te noemen en jij pakt deze.

En een nachtvoeding duurde met de borstvoeding al geen kwartiertje en met de fles ook niet.
Een nachtvoeding breekt volwassenen soms op, dus waarom een kind niet? Ik merk aan mijn jochie dat hij daarna soms best lastig weer in slaap komt en dit compenseert door na de ochtendvoeding geen wakker moment te hebben maar zo direct vier uur door te tukken tot zijn volgende fles laat in de ochtend.

Nou ja goed, dat is dus idd dan een keuze die gemaakt kan worden.
Ik persoonlijk zie het verschil niet tussen een voeding geven om 11 uur, net voor je zelf naar bed gaat, of om 2 uur als het kind wakker wordt als het eindresultaat hetzelfde is.
Of nou ja, ik zie het verschil natuurlijk wel, maar ik zie er niet de noodzaak in om (in mijn ogen krampachtig) daar aan vast te houden als het voor het kind naar alle waarschijnlijkheid hetzelfde is terwijl het voor de ouders wel redelijk wat voordeel oplevert.
Dat is nl. in mijn ogen ook een behoorlijke overweging in de opvoeding, de ouder moet er ook wel (enigzins?) wel bij varen want een blije, wat minder vermoeide, moeder is heel veel waard in de opvoeding.
Iig merk ik dat ik daar zelf een heel stuk beter bij vaar en juist dan meer geduld heb voor mijn kinderen dan tijdens de nachten dat Oscar vaak wakker werd.

quote:

Op maandag 11 april 2011 16:37 schreef Moonah het volgende:
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen... ).

dat kan nog wel eens vies tegenvallen
ik ben niet zo opgevoed, maar mijn broertje wel hoor. en alstie zn boterham niet wilde kreeg hij een andere (doorgaans een keertje of 3, gevolgd door dan maar snoep) en meer van dergelijke dingen.

quote:

Op maandag 11 april 2011 09:17 schreef Juud79 het volgende:
Hoe ik er nu over denk, handel ik zo. Ook met de kindjes waar ik nu wel voor zorg.
Bijv, een kind wil zomerschoenen aan, maar het is nog vrij koud. Dan kan je zeggen, nee dat doen we niet, je trekt je andere schoenen aan, want het is koud.
Wat ik dan doe is dat ik zeg... Weet je, we zullen buiten even voelen hoe warm het is, dan voelen, constateren dat het koud is en tegen het kind zeggen, weet je zeker dat je die schoenen aan wil doen, ik denk dat je voeten dan koud zullen worden. Wellicht is het een plan om vanochtend deze aan te doen en vanmiddag als de zon schijnt de zomerschoenen.
Dan kan het kind zelf een keuze maken, is het zijn eigen verantwoordelijkheid en voorkom je een machtstrijd. Je laat een kind oorzaak en gevolg zien en het leert daar zelf naar te handelen.

Tja, ik vind dit ook wel de meest ideale manier... op papier. Ik heb een stiefdochtertje van 8. Zij heeft uitgesproken meningen (en dat bedoel ik op geen enkele manier negatief, maar gewoon: het is een sterke persoonlijkheid met een sterke eigen wil en kijk op de dingen). En dat uit zich ook erg in kledingkeuze. Zij is daar heel creatief in, en dat is ook erg leuk (daar wordt ze ook om gecomplimenteerd etc.) Maar daar hoort ook bij dat ze soms de gekste dingen wil (midden in de winter een zomerjas aan bijvoorbeeld). En het punt is: het moment is er niet altijd naar om hierover op de manier die jij nu beschrijft met haar van gedachten te wisselen, zeker niet als er nog andere kinderen zijn die aandacht vragen en/of als je op tijd op school moet zijn. En dan gaat een gesprek toch wel zo ongeveer als volgt:

Ze komt aan in haar outfit, inclusief zomerjas terwijl het buiten 2 graden is.
Reactie: schatje, je ziet er mooi uit, maar die zomerjas kan echt niet, daarvoor is het te koud.
Zij: Nouhou, hij staat zo leuk, ik doe hem toch gewoon aan, zo koud is het niet.
Reactie: Jawel, het is net zo koud als gisteren. Doe gewoon je winterjas aan.
Zij: Nee hoor, als ik nou zeg dat ik het niet koud ga hebben, dan is dat zo.
Reactie: Het is middenin de winter, je doet niet je zomerjas aan. Punt uit.
Zij: *stampvoet* Ik vind het stom!
Reactie: stoicijns doorgaan met eigen jas aantrekken en naar de deur lopen.

En zo gaat het vaak en meerdere keren op een dag. Het zou onhaalbaar zijn naar mijn idee als je iedere keer de tijd moet nemen om het kind zelf te laten ondervinden wat jij bedoelt. Soms is het gewoon de wil van het kind tegenover je eigen wil, en dan beslist de volwassene. Dat een kind dan soms teleurgesteld en boos is, kun je niet voorkomen. Ik denk ook eigenlijk dat het helemaal niet zo erg is als een kind dan die teleurstelling even ervaart: het hoort er bij. Hoe goed je iets ook probeert uit te leggen, zij willen/kunnen het nog niet altijd begrijpen. Dat geeft niks. Ik vond de argumenten die volwassenen gebruikten als kind ook vaak maar stom. Mijn stiefdochtertje zegt geregeld dat ze volwassenen maar vervelende types vind die heel lange gesprekken kunnen voeren over totaal oninteressante dingen en dat ze nooit volwassen wil worden. Nouja, dat lijkt me voor een kind een heel gezonde gedachte. .

Nachtvoeding is hier binnen 10 min gedaan en hij slaapt daarna meteen weer verder en ik ook. Hij is bijna 9 maanden en ik vind het prima zo, of hij nou honger heeft of even bij mij wil zijn, ik vind het best.

Maar een nachtvoeding gaat niet altijd zo vlot, hoor Thomas dronk overdag 15 à 30minuten en 's nachts duurde het minimum anderhalf uur tegen dat hij terug kon slapen (met telkens een hele krijssessie erbij). Hoe het kwam? Geen idee, maar het ging voor ons allemaal vlotter als we hem 's avonds rond 23u wakker maakten om te drinken (geen drama om weer te slapen) dan dat we hem zelf midden in de nacht lieten wakker worden om te drinken.

mane, maar als je 8 bent en je wilt in je zomerjas naar school dan is het toch niet jou probleem dat zij het koud heeft. Ze kiest er dan zelf voor en draagt zelf de gevolgen. Een 8 jarige kan mijn inziens best de gevolgen overzien van een zomerjas aan bij 2 graden.

Oke, dus het is haar eigen verantwoordelijkheid als ze snipverkouden/ziek thuis zit? Als ze bibberend op de fiets zit? Nee, zo werkt het voor mij niet hoor. Dat is wel degelijk mijn zorg. Niet zozeer probleem, maar wel zorg. Het gaat mij echt te ver om die verantwoordelijkheid volledig bij een kind van 8 neer te leggen. Niemand laat zijn kind min of meer bewust kou lijden of ziek worden en zegt dan: tja, eigen verantwoordelijkheid hoor.

Laat ik het dan zo zeggen: er zijn misschien mensen die het zo doen, en wellicht werkt dat, maar ik begrijp dat niet. Een volwassene is er toch om zulke grenzen aan te geven?

bij mijn 3 jarige niet, maar bij een kind van 8? Die wordt echt niet acuut snipverkouden/ziek van een ritje buiten in zomer ipv winterjas.

Ik zou als mijn argumenten van te voren niet ter harte genomen worden de winterjas in een fietstas stopen, of een extra trui/jas in de rugzak of iets dergelijks.

En ja mijn 3 jarige heeft dus wel eens in de winter zonder jas op de fiets gezeten omdat hij te eigenwijs om hem aan te trekken... Toen was hij toch dolblij dat zijn winterjas alsnog uit de fietstas kwam en heeft sindsdien nooit meer moeilijk gedaan over geen jas aan als ik het te koud vond.
En of hij dan met dit weer zijn zomerjas/regenjas/fleecevest aan heeft dat zal me echt worst wezen. Daar maak ik hooguit 1 zin aan vuil, omdat de een of de andere me handiger lijtk of beter staat, maar zo niet dan gaat hij zijn gang maar en draagt hij wat anders.

quote:

Op maandag 11 april 2011 18:35 schreef mane het volgende:
Oke, dus het is haar eigen verantwoordelijkheid als ze snipverkouden/ziek thuis zit? Als ze bibberend op de fiets zit? Nee, zo werkt het voor mij niet hoor. Dat is wel degelijk mijn zorg. Niet zozeer probleem, maar wel zorg. Het gaat mij echt te ver om die verantwoordelijkheid volledig bij een kind van 8 neer te leggen. Niemand laat zijn kind min of meer bewust kou lijden of ziek worden en zegt dan: tja, eigen verantwoordelijkheid hoor.

Laat ik het dan zo zeggen: er zijn misschien mensen die het zo doen, en wellicht werkt dat, maar ik begrijp dat niet. Een volwassene is er toch om zulke grenzen aan te geven?

Het nadeel is dat als je als volwassene deze beslissing neemt voor het kind, je elke keer deze strijd met het kind hebt.
Zonde van alle negatieve energie en de tijd die het kost.
en het kind blijft meestal bij het gevoel dat hij toch gelijk heeft maar dat het van die stomme ouder niet mag.

Als je een kind uitlegt (nu ben ik niet voor alles maar uitleggen hoor ) dat het te koud is, en wat hij gaat doen als het te koud is bijvoorbeeld met zijn zomerjasje.
Het kind blijft maar "dom" volhouden dat die zomerjas in de winter best kan.
Dan zou ik zeggen laat zo maar naar school fietsen of naar buiten gaan.
Er zullen geen lichaamsdelen afvriezen en verkouden worden overleefd een kind wel.

Maar dan ben je in 1 klap van al die nodeloze discussies af, gezeur en eventuele huilpartijen.
Wat ik altijd dan wel doe, als dat kind haast blauw thuiskomt het er effe wel over hebben