OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Als pedagoog zeg ik dat ik mijn kind leidt naar volwassenheid. Dat is mooi, er zijn veel wegen naar Rome en nog meer naar volwassenheid. Iedereen doet dit op de manier die het beste hem/haar en het kind past.
Ik handel vanuit gevoel. En het 'vakje' AP past daar eigenlijk best goed bij. Ik vind dit handig om te weten, zo weet ik dan dat ik bepaalde boeken over opvoeding niet uit de bieb hoef te halen omdat ik er niets mee kan terwijl andere juist vanuit AP-perspectief geschreven zijn zodat ik er ook daadwerkelijk iets aan heb (neemt niet weg dat het ook wel es goed is iets te lezen wat je in eerste instantie niet zou lezen).
Juud, ik vind het super dat je er zo goed over nadenkt! Bedenk wel dat de situatie anders kan zijn dan je nu hoopt en misschien past jouw opvoedingsvisie wel totaal niet bij je kind. Zoals simmu ook aangeeft, zij houdt van Rapley, Ravi niet. Wees niet bang om je dan daaraan aan te passen.
Ik handel vanuit gevoel. En het 'vakje' AP past daar eigenlijk best goed bij. Ik vind dit handig om te weten, zo weet ik dan dat ik bepaalde boeken over opvoeding niet uit de bieb hoef te halen omdat ik er niets mee kan terwijl andere juist vanuit AP-perspectief geschreven zijn zodat ik er ook daadwerkelijk iets aan heb (neemt niet weg dat het ook wel es goed is iets te lezen wat je in eerste instantie niet zou lezen).
Juud, ik vind het super dat je er zo goed over nadenkt! Bedenk wel dat de situatie anders kan zijn dan je nu hoopt en misschien past jouw opvoedingsvisie wel totaal niet bij je kind. Zoals simmu ook aangeeft, zij houdt van Rapley, Ravi niet. Wees niet bang om je dan daaraan aan te passen.
Oh, dat snap ik heel goed! Het is absoluut niet zwart/wit. Eerder een glijdende schaal. Het belangrijkste is (imo) dat je voorspelbaar bent voor een kind en het serieus neemt. En waar op de schaal je dan 'staat' is een persoonlijke keuze. Al heb ik wel heel sterk mijn bedenkingen bij de diverse uitersten.quote:Op maandag 11 april 2011 11:29 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Het is alleen wel mijn eigen frustratie dat er vaak een heel zwart wit AP/UP vs kindoverstraatsleuren beeld is, en hoewel ik zeker niet AP/UP ben, ben ik ook dat laatste niet.
Dus ik word altijd wat defensief van dit soort gesprekken.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
BE Ik denk dat het meerendeel van de ouders zich gelukkig er tussenin begeven en zich keurig een weg kunnen vinden op basis van hun gevoel.quote:
[..]
Het is alleen wel mijn eigen frustratie dat er vaak een heel zwart wit AP/UP vs kindoverstraatsleuren beeld is, en hoewel ik zeker niet AP/UP ben, ben ik ook dat laatste niet.
Dus ik word altijd wat defensief van dit soort gesprekken.
Ieder huis heeft zijn eigen gebruiken en regels en zolang je daar samen prettig mee leeft lijkt me dat toch prima.
Ik vind mezelf echt niet specifiek UP/AP, maar merk wel dat wij er vaak op aangekeken worden hoe we Pepijn opvoeden.
Dus niet straffen, veel uitleggen, geen babyvoeding, draagdoek ipv kinderwagen etc.
In de supermarkt: "Ik vind dat altijd zo zielig, zo'n kind dat helemaal ingeklemd zit. In de wagen hebben ze toch meer vrijheid he" over een 6 weken oude babyquote:
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Gewoon een bewuste ouder zijn, dat is denk ik het belangrijkste.quote:
[..]
Het is alleen wel mijn eigen frustratie dat er vaak een heel zwart wit AP/UP vs kindoverstraatsleuren beeld is, en hoewel ik zeker niet AP/UP ben, ben ik ook dat laatste niet.
Dus ik word altijd wat defensief van dit soort gesprekken.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Moet zeggen dat ik toch al allergisch ben voor ouders die naar hun kind lopen te schreeuwen van "Niet Doen!, Wat zeg ik Nou! Kom hier!" en dat soort zaken.quote:Op maandag 11 april 2011 11:24 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Nee hoor niet constant want als ze een duidelijke reden hebben accepteren ze het een stuk beter.
Denken er vaak meer over na en is er minder mee te doen dan elke keer gillen;
NIET OP DE STRAAT LOPEN!!!!!!
Als ze begrijpen waarom ze niet op de straat mogen lopen zullen ze dat ook minder snel doen.
Ik heb niet het idee dat ik steeds uitleg of een plaat ben die blijft hangen
uiteraard schreeuw ik uit schrik ook wel eens 'niet doen' maar dat is gelukkig niet dagelijks en zelfs niet wekelijks.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik heb altijd alleen maar heel positieve reacties op de draagdoek gekregen.
Wat anderen (ongevraagd) van mijn manier van opvoeden vinden vind ik niet zo interessant. Wel wil niet dat anderen last hebben van mijn manier van opvoeden. Ben bijvoorbeeld best voorstander voor vrijheden voor mijn kind, maar als ze andere mensen tot last is, door de manier waarop ik haar vrijlaat, dan zal ik dat inperken of ombuigen.
Kinderen die in de supermarkt alles uit de schappen pakken en vreselijk herrie schoppen en ouders die ze 'de ruimte willen geven om te ontdekken'...tja daar heb ik toch wel moeite mee.
Pvoess, zoals jij je stijl uitlegt, dat spreekt me erg aan. Ik zeg niet dat het volledig mijn stijl is, maar ik kan me er goed in vinden en ik vind dat je het helder uitlegt!
Wat anderen (ongevraagd) van mijn manier van opvoeden vinden vind ik niet zo interessant. Wel wil niet dat anderen last hebben van mijn manier van opvoeden. Ben bijvoorbeeld best voorstander voor vrijheden voor mijn kind, maar als ze andere mensen tot last is, door de manier waarop ik haar vrijlaat, dan zal ik dat inperken of ombuigen.
Kinderen die in de supermarkt alles uit de schappen pakken en vreselijk herrie schoppen en ouders die ze 'de ruimte willen geven om te ontdekken'...tja daar heb ik toch wel moeite mee.
Pvoess, zoals jij je stijl uitlegt, dat spreekt me erg aan. Ik zeg niet dat het volledig mijn stijl is, maar ik kan me er goed in vinden en ik vind dat je het helder uitlegt!
mijn persoonlijke afkeer tegen up/ap is ontstaan doordat twee vriendjes van mijn oudste zo worden opgevoed. Werkelijk on-uit-staan-bare jongetjes 
toen ik me (op advies van de moeders 
het was blijkbaar nodig) in ging lezen bleek ik best grote overeenkomsten te hebben.
Het gevaar schuilt er in denk ik dat je iets wilt van je kind (dat ie op voetbal gaat bijv) maar dat het kind dan zélf die keuze moet maken. Van jou. En dat je dan net zo lang koppig doormodderd tot het kind "zelf" heeft besloten dat hij op voetbal wil. Echt, waargebeurd verhaal dit.
nou ja, sorry, daar kan ik niet tegen. ik hou erg van duidelijkheid, zeker naar mijn kinderen.
En dan zeg ik ook heus wel eens "omdat ik het zeg" toevallig.
toen ik me (op advies van de moeders het was blijkbaar nodig) in ging lezen bleek ik best grote overeenkomsten te hebben.Het gevaar schuilt er in denk ik dat je iets wilt van je kind (dat ie op voetbal gaat bijv) maar dat het kind dan zélf die keuze moet maken. Van jou. En dat je dan net zo lang koppig doormodderd tot het kind "zelf" heeft besloten dat hij op voetbal wil. Echt, waargebeurd verhaal dit.
nou ja, sorry, daar kan ik niet tegen. ik hou erg van duidelijkheid, zeker naar mijn kinderen. En dan zeg ik ook heus wel eens "omdat ik het zeg" toevallig.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Bij mij in de straat woont een vrouw die schreeuwt altijd tegen haar kinderen (ook NIET DOEN, HOU OP, GA DAAR AF!). En ze heeft ook nog een heel snerpende stem. Vreselijk vind ik dat. Ik háát schreeuwen. Je merkt ook gewoon aan die kinderen dat ze gewend zijn om op die manier te communiceren.
Oh ja dat ken ik ook. Mijn nicht doet dat ook heel erg bij der 3 jongens. Die kijken er niet eens meer van op. De mijne schrikken zich iedere keer weer wezeloos als we daar zijn. Ik gil wel eens maar alleen in geval van paniek zeg maarquote:
Bij mij in de straat woont een vrouw die schreeuwt altijd tegen haar kinderen (ook NIET DOEN, HOU OP, GA DAAR AF!). En ze heeft ook nog een heel snerpende stem. Vreselijk vind ik dat. Ik háát schreeuwen. Je merkt ook gewoon aan die kinderen dat ze gewend zijn om op die manier te communiceren.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Verschrikkelijk vind ik dat, en die kinderen luisteren vaak ook niet eens dan.quote:
Bij mij in de straat woont een vrouw die schreeuwt altijd tegen haar kinderen (ook NIET DOEN, HOU OP, GA DAAR AF!). En ze heeft ook nog een heel snerpende stem. Vreselijk vind ik dat. Ik háát schreeuwen. Je merkt ook gewoon aan die kinderen dat ze gewend zijn om op die manier te communiceren.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
mijn schoonmoeder legde het ooit leuk uit: "je leert ze netjes eten en drinken, niet zomaar over straat lopen en dat ze dankjewel en alsjeblieft zeggen en veel meer kan je eigenlijk niet doen. het is eigenlijk enkel een beetje bijsturen van wat er in zit". maar goed; dat zijn ook wel belangrijke dingen. niet de aktie van "dankjewel" zeggen, maar het besef dat dankjewel zeggen fijn is voor de gever! bijvoorbeeld
en ik zeg brul ook wel eens "EN NOU IS HET GENOEG! KLAAR NU" als ik het helemaal beu ben en al 300 x gezegd en uitgelegd heb dat x niet mag. tsja. kind zoekt grenzen --> kind vindt grenzen kindlief leert gelijk ook dat mama's geduld niet eindeloos is, dat mama ook wel eens boos wordt en dat mama niet perfect is.
en ik zeg brul ook wel eens "EN NOU IS HET GENOEG! KLAAR NU" als ik het helemaal beu ben en al 300 x gezegd en uitgelegd heb dat x niet mag. tsja. kind zoekt grenzen --> kind vindt grenzen
kindlief leert gelijk ook dat mama's geduld niet eindeloos is, dat mama ook wel eens boos wordt en dat mama niet perfect is.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Juist! Ik stofzuig het huis van mn schoonouders als we daar hebben gegeten. Er belandt altijd wel iets op de grond en wil niet dat zij het gevoel hebben er last van te hebben dat Nathan eet á la Rapley.quote:
Wat anderen (ongevraagd) van mijn manier van opvoeden vinden vind ik niet zo interessant. Wel wil niet dat anderen last hebben van mijn manier van opvoeden. Ben bijvoorbeeld best voorstander voor vrijheden voor mijn kind, maar als ze andere mensen tot last is, door de manier waarop ik haar vrijlaat, dan zal ik dat inperken of ombuigen.
Eens een keer je geduld verliezen is natuurlijk iets heel anders dan altijd schreeuwen. Ik denk dat het mij ook wel gaat overkomen! 
denk dat iedereen dat wel eens heeft.quote:
en ik zeg brul ook wel eens "EN NOU IS HET GENOEG! KLAAR NU" als ik het helemaal beu ben en al 300 x gezegd en uitgelegd heb dat x niet mag. tsja. kind zoekt grenzen --> kind vindt grenzen
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
maakt hij er zo'n bende van dat je het hele huis moet stofzuigen?quote:
[..]
Juist! Ik stofzuig het huis van mn schoonouders als we daar hebben gegeten. Er belandt altijd wel iets op de grond en wil niet dat zij het gevoel hebben er last van te hebben dat Nathan eet á la Rapley.
Nee, herken het wel, ik ruim ook altijd om wat de kinderen bij een ander op de grond hebben gegooid.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Maar op die manier wordt een kind ook niet serieus genomen maar gemanipuleerd.quote:
Het gevaar schuilt er in denk ik dat je iets wilt van je kind (dat ie op voetbal gaat bijv) maar dat het kind dan zélf die keuze moet maken. Van jou. En dat je dan net zo lang koppig doormodderd tot het kind "zelf" heeft besloten dat hij op voetbal wil. Echt, waargebeurd verhaal dit.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Daarom dacht ik ook dat Gordon meer manipulatie was dan begeleiden Moonah bleek meer in de insteek van de ouders te zitten dan in Gordon.
zo vinden ze ook dat ie op huiswerkbegeleiding moet,(om op school zijn huiswerk al te doen) omdat hij thuis liever met zijn Lego speelt. Ja, duh!! mijn kind ook. (nou, die computert liever, of kijkt tv of speelt buiten, maar alles liever dan huiswerk)
Ik ben dan van mening dat je dat thuis oplost. Ik lees ook liever een boek dan dat ik de strijk doe maar goed, soms moet je gewoon even doorzetten om iets te bereiken. vind ik.
bleek meer in de insteek van de ouders te zitten dan in Gordon.zo vinden ze ook dat ie op huiswerkbegeleiding moet,(om op school zijn huiswerk al te doen) omdat hij thuis liever met zijn Lego speelt. Ja, duh!! mijn kind ook. (nou, die computert liever, of kijkt tv of speelt buiten, maar alles liever dan huiswerk)
Ik ben dan van mening dat je dat thuis oplost. Ik lees ook liever een boek dan dat ik de strijk doe maar goed, soms moet je gewoon even doorzetten om iets te bereiken. vind ik.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Maar als ik het zo lees, worden die kids juist niet AP/UP opgevoed.quote:
mijn persoonlijke afkeer tegen up/ap is ontstaan doordat twee vriendjes van mijn oudste zo worden opgevoed. Werkelijk on-uit-staan-bare jongetjes
Ik vind het vooral waardevol voor mij om de wat "langlopende" ouders te volgen over hun visie. Ik bedoel, ik kan genoeg ideeen hebben met Alexa, maar uiteindelijk moet het echte peuteren en kleuteren hier nog beginnen en jullie hebben "de resultaten" reeds
Alexa en Seth zijn lief
See everything; overlook a great deal; correct a little
See everything; overlook a great deal; correct a little
Nu vind ik huiswerkbegeleiding een goed iets. Maar niet om die redenquote:
Daarom dacht ik ook dat Gordon meer manipulatie was dan begeleiden Moonah
zo vinden ze ook dat ie op huiswerkbegeleiding moet,(om op school zijn huiswerk al te doen) omdat hij thuis liever met zijn Lego speelt. Ja, duh!! mijn kind ook. (nou, die computert liever, of kijkt tv of speelt buiten, maar alles liever dan huiswerk)
Ik ben dan van mening dat je dat thuis oplost. Ik lees ook liever een boek dan dat ik de strijk doe maar goed, soms moet je gewoon even doorzetten om iets te bereiken. vind ik.
En dan had ze beter heel UP uit kunnen leggen waarom dan toch eerst het huiswerk moet maken..
Ze krijgt hem toch ook duidelijk dat hij naar huiswerkbegeleiding moet
ja, dat wel. ik ben alleen zelf opgegroeid met het nodige gebulder en probeer dat toch in te perkenquote:
[..]
denk dat iedereen dat wel eens heeft.
maar zo heb ik ook een pesthekel aan dat onderhuidse schuldgedoe. van dat "als je nu niet eet wordt mama heel verdrietig hoor 
". als iets me snel op de kast kan krijgen is dat het wel!
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ieuw ja, dat kan ik ook niet hebben inderdaad... Ik zal dat ook nooit doen, ik geef aan dat ze als ze niet eet, later misschien honger zal hebben.quote:
[..]
ja, dat wel. ik ben alleen zelf opgegroeid met het nodige gebulder en probeer dat toch in te perken
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
+1, als ik iemand zoiets hoor zeggen, denk ik altijd, prima mama, huil jij maar lekker, mij boeit het niet!quote:
[..]
Ieuw ja, dat kan ik ook niet hebben inderdaad... Ik zal dat ook nooit doen, ik geef aan dat ze als ze niet eet, later misschien honger zal hebben.
Hou me gewoon maar even vast
Jouw warmte is genoeg
Jouw warmte is genoeg
Hier ook geen opvoedstijl.
Gewoon doen wat ons goed dunkt, wat aansluit bij ons, kijken naar Roy.
Wel veel uitleggen, dingen voordoen, maar voor de rest het is zijn tempo, en wij proberen daar zo goed mogelijk in mee te gaan.
Het lastige is alleen soms ben ik te beschermend, dan zou ik het liefste Roy in dat glazen kastje willen stoppen, en ja dat is niet goed, gelukkig is m'n vriend dan zo dat hij mij daar op wijst, en aangeeft dat het zo niet kan.
Dan gaat het weer even goed, tot er weer een moment is dat ik te beschermend word.
Gewoon doen wat ons goed dunkt, wat aansluit bij ons, kijken naar Roy.
Wel veel uitleggen, dingen voordoen, maar voor de rest het is zijn tempo, en wij proberen daar zo goed mogelijk in mee te gaan.
Het lastige is alleen soms ben ik te beschermend, dan zou ik het liefste Roy in dat glazen kastje willen stoppen, en ja dat is niet goed, gelukkig is m'n vriend dan zo dat hij mij daar op wijst, en aangeeft dat het zo niet kan.
Dan gaat het weer even goed, tot er weer een moment is dat ik te beschermend word.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik heb in het kader van huiswerkbegeleiding, laatst een ontzettend leuke workshop bijgewoond waar het onder ander ging over omdenken. Supergrappig zeg! En ook wel een eyeopener.
ik merk wel dat het begeleiden en uitleggen bij peuters makkelijker is dan bij een 10 jarige. die willen dingen gewoon soms tóch, vinden ze jou reden stom, of mag iiiiiiiiiiiiiiiiiedereen het behalve zij... tja, dan is mijn wil wet hoor. tenzij hele goede argumenten. Maar in gesprek blijven vind ik toch het belangrijkst.
Net als alcohol voor je 16e. ik verbied het. en dan kunnen ze in de kroeg ook zeggen dat het niet mag van hun moeder. tuurlijk leg ik wel uit waarom en hoop ik erg dat ze tegen groepsdruk bestand zijn (zoals het nu lijkt wel trouwens) maar merk ik dat alleen maar overleg echt wel lastig is.
ik merk wel dat het begeleiden en uitleggen bij peuters makkelijker is dan bij een 10 jarige.
die willen dingen gewoon soms tóch, vinden ze jou reden stom, of mag iiiiiiiiiiiiiiiiiedereen het behalve zij... tja, dan is mijn wil wet hoor. tenzij hele goede argumenten. Maar in gesprek blijven vind ik toch het belangrijkst.Net als alcohol voor je 16e. ik verbied het. en dan kunnen ze in de kroeg ook zeggen dat het niet mag van hun moeder.
tuurlijk leg ik wel uit waarom en hoop ik erg dat ze tegen groepsdruk bestand zijn (zoals het nu lijkt wel trouwens) maar merk ik dat alleen maar overleg echt wel lastig is.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Dat concept heb ik inderdaad hier iets over thuisliggen, die 15 strategieen spraken me toen wel aan en dan met name qua opvoeden in combinatie met mijn ongeduld en controledrang en Alexa's pittige karakter: Wachten, Accepteren, Bekrachtigen, Respecteren.
en Alexa's pittige karakter: Wachten, Accepteren, Bekrachtigen, Respecteren.
Alexa en Seth zijn lief
See everything; overlook a great deal; correct a little
See everything; overlook a great deal; correct a little
puf hijg puf... eindelijk bijgelezen
Ik zie mezelf een aantal keren gequote, maar ik denk dat pvoesss, piglet en moonah al het meeste hebben beantwoord. Eén opmerking bleef me bij -weet niet wie hem maakte-, maar ik behandel mijn kind niet als volwassene. Dat is ze niet en de bijbehorende verantwoordelijkheden kan zij uiteraard niet dragen. Ik behandel mijn kind als mens. Dat klinkt misschien gek, maar dat houdt vooral in dat ik haar serieus neem in haar doen en laten. Als ze bijvoorbeeld op haar billen valt en daarvan geschrokken begint te huilen, zal ik niet zeggen dat het wel meevalt of dat ze zich niet moet aanstellen. Ik troost haar en benoem haar gevoel (voor zover mogelijk), totdat ze weer klaar is om verder te gaan. Soms duurt dat 10 seconden, soms 5 minuten. Soms blijkt ineens dat het verdriet helemaal niet gaat om het vallen, maar dat ze aan slaap toe is of aan drinken of... Het is dus ingaan op de signalen die je kind geeft en op die signalen ingaan, hoe groot of klein ze jou ook lijken. Voor je kind zijn ze duidelijk wel erg belangrijk.
Veel meer voorbeelden kan ik nog niet leveren. Emma is pas 16 maanden en dingen als kleding kiezen of in de supermarkt rekken leegtrekken is er simpelweg nog niet bij. Ik geloof dat de andere dames duidelijk hebben gemaakt dat er bij ons ook gewoon regels gelden en dat onze kinderen echt geen losgeslagen projectielen zijn waarbij de ouders alleen maar suf aan de zijlijn staan te grinniken. Het is slechts een iets andere manier van omgaan.
Ik zie mezelf een aantal keren gequote, maar ik denk dat pvoesss, piglet en moonah al het meeste hebben beantwoord. Eén opmerking bleef me bij -weet niet wie hem maakte-, maar ik behandel mijn kind niet als volwassene. Dat is ze niet en de bijbehorende verantwoordelijkheden kan zij uiteraard niet dragen. Ik behandel mijn kind als mens. Dat klinkt misschien gek, maar dat houdt vooral in dat ik haar serieus neem in haar doen en laten. Als ze bijvoorbeeld op haar billen valt en daarvan geschrokken begint te huilen, zal ik niet zeggen dat het wel meevalt of dat ze zich niet moet aanstellen. Ik troost haar en benoem haar gevoel (voor zover mogelijk), totdat ze weer klaar is om verder te gaan. Soms duurt dat 10 seconden, soms 5 minuten. Soms blijkt ineens dat het verdriet helemaal niet gaat om het vallen, maar dat ze aan slaap toe is of aan drinken of... Het is dus ingaan op de signalen die je kind geeft en op die signalen ingaan, hoe groot of klein ze jou ook lijken. Voor je kind zijn ze duidelijk wel erg belangrijk.
Veel meer voorbeelden kan ik nog niet leveren. Emma is pas 16 maanden en dingen als kleding kiezen of in de supermarkt rekken leegtrekken is er simpelweg nog niet bij. Ik geloof dat de andere dames duidelijk hebben gemaakt dat er bij ons ook gewoon regels gelden en dat onze kinderen echt geen losgeslagen projectielen zijn waarbij de ouders alleen maar suf aan de zijlijn staan te grinniken. Het is slechts een iets andere manier van omgaan.
grappig dat je dat vallen als voorbeeld neemt Wupwup. Er zit nog wel iets tussen volledig er op ingaan en stel je niet aan. ik ben juist op kleine dingen als vallen op je billen niet zo zwaar ingegaan. Meer dan een boem! gevallen! was er niet bij. In geval van tranen wel iets zeggen als: ben je geschrokken? (want met zo'n pamperkontje kan ik me haast niet voorstellen dat het pijn deed) maar dan ook gewoon weer verder gaan. Als ik bij al die kleine dingen er al op inga alsof ze een gebroken been hebben, hóe moet ik dan reageren als ze daadwerkelijk een gebroken been hebben?
Het lijkt nu een beetje dat als je niet Upt of Apt je je kind niet serieus neemt. Dat zal wellicht onbedoeld zijn maar ik vind dat vervelend. ja, ik neem mijn kind ook serieus. Maar mijzelf ook.
en persoonlijk vind ik dat mijn kinderen echt prettig in de omgang zijn.
Het lijkt nu een beetje dat als je niet Upt of Apt je je kind niet serieus neemt. Dat zal wellicht onbedoeld zijn maar ik vind dat vervelend. ja, ik neem mijn kind ook serieus. Maar mijzelf ook.
en persoonlijk vind ik dat mijn kinderen echt prettig in de omgang zijn.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
dat vallen, daar kan ik goed op ingaan! ik/wij gaan daar namelijk radikaal anders mee om dan onze ouders.
wij kijken ff wat er gebeurt. krabbelt het zelf direct weer op en kijkt het wat beduust? --> goed gevallen schatje
heb je je zeer gedaan? nee? nou, ga maar lekker verder spelen dan 
huilt kind in kwestie? --> eerst troosten, dan kijken of er iets stuk is en/of pleister ed pakken, kusje erop, en dan: "zo schatje, ga maar snel weer verder spelen"
onze ouders vliegen er altijd direct op af, pakken het kind op, ook al heeft die zich helemaal niet zeer gedaan en maken er zelf een heel drama van. doorgaans resulteert die houding binnen een dag in ontzettend kleinzerige huilende kindertjes.
wij kijken ff wat er gebeurt. krabbelt het zelf direct weer op en kijkt het wat beduust? --> goed gevallen schatje
heb je je zeer gedaan? nee? nou, ga maar lekker verder spelen dan huilt kind in kwestie? --> eerst troosten, dan kijken of er iets stuk is en/of pleister ed pakken, kusje erop, en dan: "zo schatje, ga maar snel weer verder spelen" onze ouders vliegen er altijd direct op af, pakken het kind op, ook al heeft die zich helemaal niet zeer gedaan en maken er zelf een heel drama van. doorgaans resulteert die houding binnen een dag in ontzettend kleinzerige huilende kindertjes.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Volgens mij stelde ik mijn voorbeeld wel redelijk duidelijk:quote:
grappig dat je dat vallen als voorbeeld neemt Wupwup. Er zit nog wel iets tussen volledig er op ingaan en stel je niet aan. ik ben juist op kleine dingen als vallen op je billen niet zo zwaar ingegaan. Meer dan een boem! gevallen! was er niet bij. In geval van tranen wel iets zeggen als: ben je geschrokken? (want met zo'n pamperkontje kan ik me haast niet voorstellen dat het pijn deed) maar dan ook gewoon weer verder gaan. Als ik bij al die kleine dingen er al op inga alsof ze een gebroken been hebben, hóe moet ik dan reageren als ze daadwerkelijk een gebroken been hebben?
Als ze valt en vervolgens weer haar ding gaat doen, nee dan schenk ik daar ook weinig aandacht aan of roep ook iets als 'boem!' Als ze huilt daarentegen, is dat voor mij een signaal dat er iets mis is. Of dat nu pijn is, of schrik, of teleurstelling, of frustratie of wat dan ook, ik ga er op in met troost en aandacht. Het is niet aan mij om te beoordelen of dit al dan niet net zo erg is als een gebroken been. De situatie is zo ernstig als dat zij me aangeeft dat het is.quote:Als ze bijvoorbeeld op haar billen valt en daarvan geschrokken begint te huilen
Ik wil hier niet op ingaan. De vraag in de OP was hoe je zelf omgaat met het ouderschap en dat licht ik toe. Ik heb geen oordelen over hoe anderen met hun kinderen omgaan, excuus als dat zo over komt.quote:Het lijkt nu een beetje dat als je niet Upt of Apt je je kind niet serieus neemt. Dat zal wellicht onbedoeld zijn maar ik vind dat vervelend. ja, ik neem mijn kind ook serieus. Maar mijzelf ook.
en persoonlijk vind ik dat mijn kinderen echt prettig in de omgang zijn.
Ik heb geen kinderen, maar pas wel zodanig veel op de kinderen van mijn broer dat ik ze een beetje 'mee-opvoed' (wel in hun stijl hoor, en aangezien die me bevalt denk ik dat ik dat zo zou voortzetten als ik zelf kinderen krijg). Ik herken wel dingen uit UP en AP, en zou daar ook zeker wel dingen van overnemen. Ik merk dat zo'n open houding erg goed werkt. Mijn neefje sloeg onlangs mijn nichtje, en dat mag natuurlijk niet. Mijn schoonzus reageerde daarop met 'ga jij maar even op de bank nadenken over waarom je je zus geslagen hebt' en trooste mijn nichtje. Toen vroeg ze waarom mijn neefje haar geslagen had, en hij vertelde dat hij jaloers was omdat zij de hele tijd met hun broertje speelde en hij niet mee kon doen. En voor een jongetje van 5 is dat vrij lastig te verwoorden zodanig dat zijn grote zus hem hoort, dus hij had er op gemept 
In deze situatie vind ik het heel goed dat zijn verhaal gehoord wordt, zodat je hem kunt uitleggen wat een alternatief voor slaan is. Dat spreekt me heel erg aan. Maar volgens mij heb je lang niet altijd tijd voor zulke gesprekjes, en is het daarom ook goed als een kind weet dat dingen niet mogen omdat jij dat beslist en jij verstandiger bent en het daarom luistert.
Verder denk ik dat er vooral heel veel ruimte is voor plezier en impulsieve plannen, en dat ik daar niet te snel te moeilijk over doe. En natuurlijk ben ik donders consequent: dat ben ik nu al
Wat ik denk ik wel anders ga doen dan veel ouders, is dat ik wel mijn eigen grenzen in de gaten hoop te houden. Ik zie om mij heen dat ouders héél véél over hebben voor hun kinderen, en dat is heel goed, maar soms lijken er op dat gebied geen grenzen te zijn. Ik kan me echt verbazen als ik zie wat ouders voor hun kinderen over hebben om maar geen gehuil te horen of om maar niet te doen wat je een 'slechte' moeder zou maken (flesvoeding) wanneer de borstvoeding slecht loopt, enzovoorts. Goed, ik spreek mezelf over een aantal jaren ook wel weer, want het lijkt wel inherent te horen bij het moederschap; maar ik hoop dat ik wat nuchterder zal zijn dan de meeste moeders
ohjah: vallen! Wat ik heel mooi vind om te zien, is dat het kinderen vaak helpt als je ze uit hun huilbui haalt. Wanneer een kind valt, reageer ik daar niet echt op. Als ze hard vallen, of er erg van schrikken dan mogen ze even huilen en bij me komen en dan troost ik ze. Als ze dan een tijdje gehuild hebben, en ik krijg het idee dat het over slaat in huilen om het huilen ipv dat het nog echt van de pijn is zeg ik 'sssst, ik snap dat je schrok en dat je moet huilen, maar nu is het genoeg.' Soms zeg ik er ook nog bij dat het anders zo'n pijn doet aan mijn oren
En dan houden ze op
In deze situatie vind ik het heel goed dat zijn verhaal gehoord wordt, zodat je hem kunt uitleggen wat een alternatief voor slaan is. Dat spreekt me heel erg aan. Maar volgens mij heb je lang niet altijd tijd voor zulke gesprekjes, en is het daarom ook goed als een kind weet dat dingen niet mogen omdat jij dat beslist en jij verstandiger bent en het daarom luistert. Verder denk ik dat er vooral heel veel ruimte is voor plezier en impulsieve plannen, en dat ik daar niet te snel te moeilijk over doe. En natuurlijk ben ik donders consequent: dat ben ik nu al
Wat ik denk ik wel anders ga doen dan veel ouders, is dat ik wel mijn eigen grenzen in de gaten hoop te houden. Ik zie om mij heen dat ouders héél véél over hebben voor hun kinderen, en dat is heel goed, maar soms lijken er op dat gebied geen grenzen te zijn. Ik kan me echt verbazen als ik zie wat ouders voor hun kinderen over hebben om maar geen gehuil te horen of om maar niet te doen wat je een 'slechte' moeder zou maken (flesvoeding) wanneer de borstvoeding slecht loopt, enzovoorts. Goed, ik spreek mezelf over een aantal jaren ook wel weer, want het lijkt wel inherent te horen bij het moederschap; maar ik hoop dat ik wat nuchterder zal zijn dan de meeste moeders
ohjah: vallen! Wat ik heel mooi vind om te zien, is dat het kinderen vaak helpt als je ze uit hun huilbui haalt. Wanneer een kind valt, reageer ik daar niet echt op. Als ze hard vallen, of er erg van schrikken dan mogen ze even huilen en bij me komen en dan troost ik ze. Als ze dan een tijdje gehuild hebben, en ik krijg het idee dat het over slaat in huilen om het huilen ipv dat het nog echt van de pijn is zeg ik 'sssst, ik snap dat je schrok en dat je moet huilen, maar nu is het genoeg.' Soms zeg ik er ook nog bij dat het anders zo'n pijn doet aan mijn oren
En dan houden ze op
freedom is just another word for nothing left to lose
En dat is dus precies wat ik niet zou doen. Als er echt verdriet is dan is huilen nooit genoeg.quote:
ohjah: vallen! Wat ik heel mooi vind om te zien, is dat het kinderen vaak helpt als je ze uit hun huilbui haalt. Wanneer een kind valt, reageer ik daar niet echt op. Als ze hard vallen, of er erg van schrikken dan mogen ze even huilen en bij me komen en dan troost ik ze. Als ze dan een tijdje gehuild hebben, en ik krijg het idee dat het over slaat in huilen om het huilen ipv dat het nog echt van de pijn is zeg ik 'sssst, ik snap dat je schrok en dat je moet huilen, maar nu is het genoeg.' Soms zeg ik er ook nog bij dat het anders zo'n pijn doet aan mijn oren
Als ik verdriet heb en mijn vriend zou zeggen en nu is h et genoeg het doet pijn aan mijn oren dan zal ik hem wel even laten zien wat pas echt pijn aan je oren is
..Bij zacht vallen roep ik altijd Boem (is ho tuuttuut
)Even huilen vind ik niet bestaan. Huilen mag zolang het verdriet er is.
Ik heb ook wel eens weken ergens verdriet van gehad. Dan mag dat.
Als mijn kind 3 uur lang pijn in haar hoofd heeft of in haar kleine teen dan mag dat ook.
En dan wil ik ook nog gerust net zo lang haar knuffelen. Bij pijn en verdriet hoeft ze dat niet weg te stoppen of in te houden. En als mijn kind hard valt dan vind ik het wel een beetje stug om te zeggen dan mogen ze bij mij komen. Als het hard en pijnlijk is dan sta ik graag uit mezelf op om haar ondersteboven diagonaal van de grond te rapen..
En verder
quote:
Als ze valt en vervolgens weer haar ding gaat doen, nee dan schenk ik daar ook weinig aandacht aan of roep ook iets als 'boem!' Als ze huilt daarentegen, is dat voor mij een signaal dat er iets mis is. Of dat nu pijn is, of schrik, of teleurstelling, of frustratie of wat dan ook, ik ga er op in met troost en aandacht. Het is niet aan mij om te beoordelen of dit al dan niet net zo erg is als een gebroken been. De situatie is zo ernstig als dat zij me aangeeft dat het is.
Ik herken veel in het AP en UP van de manier waarop wij (willen) opvoeden. Maar lang niet alles en daar ben ik heel nuchter in. Nog steeds geloof ik niet in en doe ik niet aan strafhoekjes, -matjes, -stoeltjes etc. Maar naarmate mijn oudste dochter ouder wordt, en zij meer gaat uittesten en doordrijven wordt mijn uitleg wel korter.
Als ik namelijk ergens niet tegen kan is het 'huilen om je zin te krijgen' wat ze vroeger nooit deed, probeert ze nu wel. Bij pijn of verdriet, prima, dan troost ik inderdaad zo lang het nodig is en heb ik alle geduld van de wereld. Maar bij dreinen niet.
Als ik namelijk ergens niet tegen kan is het 'huilen om je zin te krijgen' wat ze vroeger nooit deed, probeert ze nu wel. Bij pijn of verdriet, prima, dan troost ik inderdaad zo lang het nodig is en heb ik alle geduld van de wereld. Maar bij dreinen niet.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Toch vind ik het helemaal niet erg om een kind te leren om zich te hervatten. Wat Lot ook zegt, soms blijven ze hangen in het gehuil terwijl de pijn of schrik al voorbij is. Dan vind ik het helemaal niet erg om je kind aan het lachen te maken door te grappen dat het pijn doet aan je oren. Dat deed mijn moeder vroeger bij mij ook en dat heb ik nooit als vervelend ervaren.
Herkenbaar.quote:
dat vallen, daar kan ik goed op ingaan! ik/wij gaan daar namelijk radikaal anders mee om dan onze ouders.
wij kijken ff wat er gebeurt. krabbelt het zelf direct weer op en kijkt het wat beduust? --> goed gevallen schatje
onze ouders vliegen er altijd direct op af, pakken het kind op, ook al heeft die zich helemaal niet zeer gedaan en maken er zelf een heel drama van. doorgaans resulteert die houding binnen een dag in ontzettend kleinzerige huilende kindertjes.
Gelukkig heb ik een (schoon)moeder die ons wel begrijpt en heeft ze dat maar één keer gedaan voordat ik uitlegde wat onze eigen aanpak was. Zeker omdat de volgende keer dat Annicka viel meteen zag dat er geen huilend kind meer was toen ze simpelweg zei: 'Boem, gevallen.' en er verder geen aandacht aan besteedde.
En natuurlijk: als er echte pijn is dan is dat natuurlijk niet de aanpak, maar dan wordt er getroost.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
Ik vind uit het huilen halen ook prima.quote:
Toch vind ik het helemaal niet erg om een kind te leren om zich te hervatten. Wat Lot ook zegt, soms blijven ze hangen in het gehuil terwijl de pijn of schrik al voorbij is. Dan vind ik het helemaal niet erg om je kind aan het lachen te maken door te grappen dat het pijn doet aan je oren. Dat deed mijn moeder vroeger bij mij ook en dat heb ik nooit als vervelend ervaren.
Ik zeg altijd dan drogen we onze tranen, en weg met alle zorgen
Of iets dergelijks.. Maar zeggen dat je oren er pijn van doet vind ik zo gemeen
Maar ik zou dat wel als heel naar ervaren. En het gevoel hebben alsof mijn pijn er niet toe doet.
Hier zeggen we ook wel 'dat doet pijn aan onze oren' als Annicka eens lekker zit te gillen. (of eigenlijk alleen papa, want ik heb er zelf geen last van). Maar niet tijdens huilen ofzo.
Maar niet tijdens huilen ofzo.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
van de grond rapen heb ik altijd geleerd met je niet doen met hard vallen. Het kind áltijd zelf op laten staan. je weet immers niet wat er aan de hand is. als ze dan zelf zijn opgestaan krijgen ze daarna troost. maar niet onbeperkt. en bij pijn in de grote teen ga ik niet een hele middag troosten.quote:
[..]
En dat is dus precies wat ik niet zou doen. Als er echt verdriet is dan is huilen nooit genoeg.
Als ik verdriet heb en mijn vriend zou zeggen en nu is h et genoeg het doet pijn aan mijn oren dan zal ik hem wel even laten zien wat pas echt pijn aan je oren is
Bij zacht vallen roep ik altijd Boem (is ho tuuttuut
Even huilen vind ik niet bestaan. Huilen mag zolang het verdriet er is.
Ik heb ook wel eens weken ergens verdriet van gehad. Dan mag dat.
Als mijn kind 3 uur lang pijn in haar hoofd heeft of in haar kleine teen dan mag dat ook.
En dan wil ik ook nog gerust net zo lang haar knuffelen. Bij pijn en verdriet hoeft ze dat niet weg te stoppen of in te houden. En als mijn kind hard valt dan vind ik het wel een beetje stug om te zeggen dan mogen ze bij mij komen. Als het hard en pijnlijk is dan sta ik graag uit mezelf op om haar ondersteboven diagonaal van de grond te rapen..
En verder
[..]
Persoonlijk ben ik dan bang dat ze "pijntjes" gaan aanwenden om maar knuffel of aandacht te krijgen. Ik hecht er dus zeer aan mijn kinderen juist te vertroetelen als er niks aan de hand is.
Buiten dat ik vind dat je troost in verhouding moet zijn tot de kwaal. En hou ik wel van een beetje Oud Hollandsch Calvinistisch doorbikkelen.
vind het echt belangrijk dat ze niet bij de eerste scheet dwars niet naar school gaan of weet ik wat. ook voor later een goede arbeidsmoraal.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Als ze zich echt pijn doen troosten we natuurlijk, maar beide meiden hier hebben er een handje naar om te huilen voor aandacht, thuis niet zo zeer maar wel bij opa en omda die ze dan beteen troosten en er een koekje op willen leggen. 
Daarmee leren ze dus dat ze met huilen aandacht krijgen, maar ze moeten ook leren dat ze zichzelfs soms even moeten vermaken, dat mama even met andere dingen bezig is zoals huishouden of werk.
Met huishouden laat ik ze dan wel "meehelpen" omdat ze dat leuk vinden maar met mijn werk kan dat niet.
Als ze een nachtje bij opa en oma hebben geslapen zijn ze de eerste dagen echt een stuk dreineriger.
Daarmee leren ze dus dat ze met huilen aandacht krijgen, maar ze moeten ook leren dat ze zichzelfs soms even moeten vermaken, dat mama even met andere dingen bezig is zoals huishouden of werk.
Met huishouden laat ik ze dan wel "meehelpen" omdat ze dat leuk vinden maar met mijn werk kan dat niet.
Als ze een nachtje bij opa en oma hebben geslapen zijn ze de eerste dagen echt een stuk dreineriger.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
oh, ik merk bij vooral selene dat die er echt wel op reageert als er zo'n direct-oprapen-drama-och-wat-erg persoon in de buurt is hoor! dat heeft mijn slimmerd dus mooi echt wel door. vooral 1 grootouder heeft er erg het handje van (da's dezelfde als die alles aanreikt wanneer er gewezen wordt met een begeleidende *dieeehieee*) en als die er is, tsja. dan is het nu eenmaal de hele dag gebrul. niks aan te doen. als die er is kan selene plots nauwelijks meer praten, huilt de godgandse dag om alles, piept om ijsjes en is algeheel zo kleinzerig als wat, eerlijk waar zeer irritant!
*snikt nog wat na*
*snikt nog wat na*
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
tsjek de smiley die er bij staat ook even hequote:
[..]
Ik vind uit het huilen halen ook prima.
Ik zeg altijd dan drogen we onze tranen, en weg met alle zorgen
Of iets dergelijks.. Maar zeggen dat je oren er pijn van doet vind ik zo gemeen
Maar ik zou dat wel als heel naar ervaren. En het gevoel hebben alsof mijn pijn er niet toe doet.
het is inderdaad als grapje bedoelt, op die toon zeg ik het ook. En verder sluit ik me aan bij buuf. Ik heb van mijn moeder geleerd om niet naar kinderen toe te gaan maar ze naar jou te laten komen als ze pijn hebben. En dan ontvang je ze met open armen en knuffelt ze en kust ze helemaal plat
En verder bedenk ik me nog iets: ik heb inmiddels wel geleerd om heel erg op het kind zelf te letten. Als een kind moe is, zal het bijvoorbeeld veel sneller en eerder en langer huilen dan dat nodig zou zijn bij de pijn die het heeft. Het is wel goed om dat soort factoren mee te nemen en ook te benoemen.
Misschien vind je het hard klinken Pvoesss, maar het is wel een feit dat wanneer je zegt 'stop nu maar met huilen' dat de situatie eigenlijk altijd is dat het kind in kwestie nog wat nasnikt, wat knuffelt en in no-time weer tevreden gaat spelen. Ik zie het ook als het kind helpen met zijn/haar emoties om te gaan.
freedom is just another word for nothing left to lose
Ik vind dat je dat ook anders kan doen dan zeggen stop nu maar met huilen.
Maar die van mij huilt alleen wanneer het echt erg is.
En ik raap haar ook niet letterlijk van de grond maar ik vind wachten tot ze bij je zijn ook weer erg naar. Tuurlijk in huis laat ik haar komen maar valt ze in de speeltuin van de glijbaan dan wacht ik niet.
Dan loop ik er echt wel naar toe.
En ik kan me bij die van mij niet voorstellen dat ze pijntjes zou gebruiken voor aandacht.
Ze klimt gewoon op schoot of zegt het met woorden. We knuffelen heel veel.
En dan lees ik bij pijn in de grote teen ga ik niet de hele middag troosten.
Maar wat als het huilen blijft en de pijn? Dan is het doorbikkelen?
Als het echt pijn doet dan snap ik dat.
Maar dat is maar lullen vooral van mijn kant want die van moppert niet als ze een ontstoken heup heeft.. Ik kom er vaak pas achter dat het ernstig was als ik de blauwe plek zie met een doorsnede van 15cm
Maar die van mij huilt alleen wanneer het echt erg is.
En ik raap haar ook niet letterlijk van de grond maar ik vind wachten tot ze bij je zijn ook weer erg naar. Tuurlijk in huis laat ik haar komen maar valt ze in de speeltuin van de glijbaan dan wacht ik niet.
Dan loop ik er echt wel naar toe.
En ik kan me bij die van mij niet voorstellen dat ze pijntjes zou gebruiken voor aandacht.
Ze klimt gewoon op schoot of zegt het met woorden. We knuffelen heel veel.
En dan lees ik bij pijn in de grote teen ga ik niet de hele middag troosten.
Maar wat als het huilen blijft en de pijn? Dan is het doorbikkelen?
Als het echt pijn doet dan snap ik dat.
Maar dat is maar lullen vooral van mijn kant want die van moppert niet als ze een ontstoken heup heeft.. Ik kom er vaak pas achter dat het ernstig was als ik de blauwe plek zie met een doorsnede van 15cm
Tsja, vallen... Huilen is prima, maar op een bepaald moment is het ook van belang dat ze ademhaalt ipv blauw aan te lopen door het huilen. En dan ga ik toch echt even de nadruk leggen op rustig ademen... En ik hou er niet van om vanwege een klein pijntje een eeuwigheid te huilen, dus daarin zal ik niet zo snel meegaan. Niet omdat de pijn er niet toe doen maar omdat verdriet ook in verhouding moet staan met de gebeurtenis, voor mijn gevoel.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik zie aan de andere kant ook wel eens een kind vallen, daarvan erg schrikken en zich verbijten. Dan ben ik toch geneigd om te zeggen, goh ben je zo geschrokken, kom maar even bij me. Wat gegarandeerd een huilbui geeft, maar die ontlading is dan toch prettiger voor een kind dan het inhouden en zich daar onprettig door voelen?
Overigens is het dan met een knuffel en even praten binnen 2/3 minuten vaak ook over...en ik vraag ook altijd voor de zekerheid of er nergens verder pijn is, heel vaak is het gelukkig ook vooral schrik.
Overigens is het dan met een knuffel en even praten binnen 2/3 minuten vaak ook over...en ik vraag ook altijd voor de zekerheid of er nergens verder pijn is, heel vaak is het gelukkig ook vooral schrik.
ow, maar die huilbui is prima hoor, die vind over het algemeen ook plaats bij mij op schoot. En dan wordt de pijnlijke plek nagekeken en indien nodig een pleister of een doek met wat ijs geregeldquote:
Ik zie aan de andere kant ook wel eens een kind vallen, daarvan erg schrikken en zich verbijten. Dan ben ik toch geneigd om te zeggen, goh ben je zo geschrokken, kom maar even bij me. Wat gegarandeerd een huilbui geeft, maar die ontlading is dan toch prettiger voor een kind dan het inhouden en zich daar onprettig door voelen?
Overigens is het dan met een knuffel en even praten binnen 2/3 minuten vaak ook over...en ik vraag ook altijd voor de zekerheid of er nergens verder pijn is, heel vaak is het gelukkig ook vooral schrik.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen... ).
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen...
).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nou, daar zou je je nog in kunnen vergissen, moonah. Ik doel overigens niet op de users hier, maar op een vriendinnetje van Isa. Jongste van drie thuis, die loopt dus serieus een hele middag met een zakdoekje om een vinger te snuffen als ze zich gestoten heeft. En dat is absoluut gevolg van de manier waarop met haar (en haar verdriet) omgegaan wordt. Persoonlijk pas ik daarvoor...quote:
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Imo is dat dan niet het serieus nemen van pijn/verdriet, maar tuttebellen.quote:
Jongste van drie thuis, die loopt dus serieus een hele middag met een zakdoekje om een vinger te snuffen als ze zich gestoten heeft.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat is dan nog het verschil tussen wel met up en Ap opvoeden, en niet, in dit voorbeeld?quote:Op maandag 11 april 2011 16:37 schreef Moonah het volgende:
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen...
Om het mij wat duidelijker te maken.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Eens! Ik word er serieus kriegel vanquote:
[..]
Imo is dat dan niet het serieus nemen van pijn/verdriet, maar tuttebellen.
Maar dat word ik sowieso van dreinende kinderen en kinderen die zichzelf heel zielig vinden
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Dat weet ik niet.quote:
[..]
Wat is dan nog het verschil tussen wel met up en Ap opvoeden, en niet, in dit voorbeeld?
Om het mij wat duidelijker te maken.
Ik ben geen expert in UP en AP. Wel in het serieus nemen van (gevoelens van) kinderen. En die visie is niet voorbehouden aan de UP/AP stroming.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?quote:Op maandag 11 april 2011 16:44 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat weet ik niet.
Ik ben geen expert in UP en AP. Wel in het serieus nemen van (gevoelens van) kinderen. En die visie is niet voorbehouden aan de UP/AP stroming.
Ik begrijp het verschil niet goed.
Misschien dat iemand anders het uit kan leggen?
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Weet ik niet. Als mensen hun kind niet als gelijkwaardig individu beschouwen, vind ik dat niet 'serieus nemen'. Vaak worden (gevoelens van) kinderen gebagatelliseerd, of afgedaan met 'daar ben je nog te klein voor' oid. En in (imo) erge gevallen wordt een kind belachelijk gemaakt (als het boos is bv een foto maken, ik heb het hier gelezen op Fok...).quote:
[..]
Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Mowah... er zullen ook legio mensen zijn die iig opvoeden aan de hand van credo's als daar ben jij nog te klein voor, dat gaat je niks aan, stel je niet aan etc. etc.quote:
[..]
Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
Ik begrijp het verschil niet goed.
Misschien dat iemand anders het uit kan leggen?
Maar aan de andere kant... Mss is er wel geen verschil?
Mss bestaan de naampjes alleen bij de gratie van mensen die er graag een naampje aan hangen om zo op die manier duidelijk te maken dat ze op een heel bewuste manier keuzes maken in hun opvoeding itt andere mensen die op gevoel doen wat ze doen en er dus op die manier niet eens van bewust zijn dat er mss wel een naampje bestaat voor wat ze doen.
[aanvulling: Even voor de duidelijkheid, ik bedoel dit verder niet lullig ofzo. Ik zat het terug te lezen en het is net of ik mensen er om veroordeel dat ze een naam aan hun opvoedingsstijl willen geven terwijl ik me op zich wel kan voorstellen dat het makkelijker is gelijkgestemden te vinden als er een naam aan hangt zeg maar.]
[ Bericht 12% gewijzigd door BE op 11-04-2011 17:17:29 ]
***
Idd, zo plaatste ik eens een foto van de eerste hapjes van Demi en toen kreeg ik als reactie "ah jij doet ook aan Rapley? "quote:
[..]
Mowah... er zullen ook legio mensen zijn die iig opvoeden aan de hand van credo's als daar ben jij nog te klein voor, dat gaat je niks aan, stel je niet aan etc. etc.
Maar aan de andere kant... Mss is er wel geen verschil?
Mss bestaan de naampjes alleen bij de gratie van mensen die er graag een naampje aan hangen om zo op die manier duidelijk te maken dat ze op een heel bewuste manier keuzes maken in hun opvoeding itt andere mensen die op gevoel doen wat ze doen en er dus op die manier niet eens van bewust zijn dat er mss wel een naampje bestaat voor wat ze doen.
Terwijl ik toen nog nooit van Rapley had gehoord.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.quote:
[..]
Maar dat doet toch (bijna) iedereen wel, je kind serieus nemen?
Ik begrijp het verschil niet goed.
Misschien dat iemand anders het uit kan leggen?
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
Ja, en tegelijk lees je ook regelmatig 'voeden op verzoek kan ook op verzoek van de ouders/mama zijn'. Maar dat geldt dan zeker alleen als het overdag is en het makkelijker uit komt met een keertje de stad in gaan om te winkelen.quote:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
***
En dan plaats je je kind dus boven jezelf...quote:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
Ik ben daar niet zo zwart wit in trouwens, het is bij mij vaak situatie afhankelijk. En soms moeten dingen nu eenmaal, ook al wil het kind/ik niet.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Maar een kind hoort toch op zekere hoogte gewoon mee te draaien in je gezin? Niet dat de wereld om het kind draait..quote:Op maandag 11 april 2011 17:16 schreef Juud79 het volgende:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
Of zie jij dat anders?
[ Bericht 0% gewijzigd door capricia op 11-04-2011 17:30:25 ]
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Of je hebt gemerkt dat het voor het kind een stuk fijner is als hij/zij wel de nacht lekker door pakt. Zodat hij/zij er overdag weer lekker tegenaan kan.quote:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
*poef* nu is het weg
Ja, tot het geven van de nachtvoeding een gewoonte wordt ipv nodig. Of dat het te lang duurt. Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat zeggen dat gebroken nachten er bij horen en het daadwerkelijk (1,5 jaar) doen iets heel anders is. Als je daarnaast nog moeder van een ander kind, werknemer en echtgenoot wilt zijn.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik vind niet dat mijn kind er overdag tegenaan moet kunnen, dan moet het ook de rust kunnen pakken als het dat nodig heeft. En van een nachtvoeding van een kwartiertje is een kind in mijn ogen echt niet vermoeid overdag. Dat kan ik mis hebben hoor....quote:
[..]
Of je hebt gemerkt dat het voor het kind een stuk fijner is als hij/zij wel de nacht lekker door pakt. Zodat hij/zij er overdag weer lekker tegenaan kan.
Ze krijgen daarmee tenslotte ook de nodige energie binnen, zeker bij BV, waarbij juist de nachtvoeding enorm voedzaam is.
Dit vind ik nou juist een verkeerd voorbeeld van een kind niet serieus nemen. Legio andere voorbeelden te noemen en jij pakt deze.quote:
[..]
Dat doet lang niet iedereen, er zijn veel mensen die graag zien dat hun kind doet wat zij willen. Ipv te bedenken wat een kind zou willen.
Klein voorbeeld, een papfles geven 's avonds laat (bijv bij een kind van 6 maand), want dan gaat het kind wellicht wel doorslapen.
Dan ga je uit van wat je zelf graag wil en plaats je jezelf boven je kind.
Je zou ook kunnen denken, mijn kind vraagt 's nachts nog om voeding, dan zal het dat wel nodig hebben.
En accepteren dat een gebroken nachtrust er nu eenmaal bij hoort als je een kind hebt.
En een nachtvoeding duurde met de borstvoeding al geen kwartiertje en met de fles ook niet.
Een nachtvoeding breekt volwassenen soms op, dus waarom een kind niet? Ik merk aan mijn jochie dat hij daarna soms best lastig weer in slaap komt en dit compenseert door na de ochtendvoeding geen wakker moment te hebben maar zo direct vier uur door te tukken tot zijn volgende fles laat in de ochtend.
Nou ja goed, dat is dus idd dan een keuze die gemaakt kan worden.
Ik persoonlijk zie het verschil niet tussen een voeding geven om 11 uur, net voor je zelf naar bed gaat, of om 2 uur als het kind wakker wordt als het eindresultaat hetzelfde is.
Of nou ja, ik zie het verschil natuurlijk wel, maar ik zie er niet de noodzaak in om (in mijn ogen krampachtig) daar aan vast te houden als het voor het kind naar alle waarschijnlijkheid hetzelfde is terwijl het voor de ouders wel redelijk wat voordeel oplevert.
Dat is nl. in mijn ogen ook een behoorlijke overweging in de opvoeding, de ouder moet er ook wel (enigzins?) wel bij varen want een blije, wat minder vermoeide, moeder is heel veel waard in de opvoeding.
Iig merk ik dat ik daar zelf een heel stuk beter bij vaar en juist dan meer geduld heb voor mijn kinderen dan tijdens de nachten dat Oscar vaak wakker werd.
Ik persoonlijk zie het verschil niet tussen een voeding geven om 11 uur, net voor je zelf naar bed gaat, of om 2 uur als het kind wakker wordt als het eindresultaat hetzelfde is.
Of nou ja, ik zie het verschil natuurlijk wel, maar ik zie er niet de noodzaak in om (in mijn ogen krampachtig) daar aan vast te houden als het voor het kind naar alle waarschijnlijkheid hetzelfde is terwijl het voor de ouders wel redelijk wat voordeel oplevert.
Dat is nl. in mijn ogen ook een behoorlijke overweging in de opvoeding, de ouder moet er ook wel (enigzins?) wel bij varen want een blije, wat minder vermoeide, moeder is heel veel waard in de opvoeding.
Iig merk ik dat ik daar zelf een heel stuk beter bij vaar en juist dan meer geduld heb voor mijn kinderen dan tijdens de nachten dat Oscar vaak wakker werd.
***
dat kan nog wel eens vies tegenvallenquote:
Weet je, iedereen begrijpt toch dat er niet tot in de eeuwigheid wordt geknuffeld en getroost bij een klein pijntje? Dat zegt Pvoesss toch zelf ook?
En Buufke, ook ouders die hun kind op een andere manier troosten willen graag dat het geen pietepeuters worden. Als je merkt dat je kind zou gaan huilen om aandacht te krijgen, dan buig je dat toch weer om in je opvoeding? (Al denk ik dat als een kind voldoende positieve aandacht krijgt, het niet de noodzaak voelt om op een negatieve manier aandacht te vragen...
ik ben niet zo opgevoed, maar mijn broertje wel hoor. en alstie zn boterham niet wilde kreeg hij een andere (doorgaans een keertje of 3, gevolgd door dan maar snoep) en meer van dergelijke dingen.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Tja, ik vind dit ook wel de meest ideale manier... op papier. Ik heb een stiefdochtertje van 8. Zij heeft uitgesproken meningen (en dat bedoel ik op geen enkele manier negatief, maar gewoon: het is een sterke persoonlijkheid met een sterke eigen wil en kijk op de dingen). En dat uit zich ook erg in kledingkeuze. Zij is daar heel creatief in, en dat is ook erg leuk (daar wordt ze ook om gecomplimenteerd etc.) Maar daar hoort ook bij dat ze soms de gekste dingen wil (midden in de winter een zomerjas aan bijvoorbeeld). En het punt is: het moment is er niet altijd naar om hierover op de manier die jij nu beschrijft met haar van gedachten te wisselen, zeker niet als er nog andere kinderen zijn die aandacht vragen en/of als je op tijd op school moet zijn. En dan gaat een gesprek toch wel zo ongeveer als volgt:quote:
Hoe ik er nu over denk, handel ik zo. Ook met de kindjes waar ik nu wel voor zorg.
Bijv, een kind wil zomerschoenen aan, maar het is nog vrij koud. Dan kan je zeggen, nee dat doen we niet, je trekt je andere schoenen aan, want het is koud.
Wat ik dan doe is dat ik zeg... Weet je, we zullen buiten even voelen hoe warm het is, dan voelen, constateren dat het koud is en tegen het kind zeggen, weet je zeker dat je die schoenen aan wil doen, ik denk dat je voeten dan koud zullen worden. Wellicht is het een plan om vanochtend deze aan te doen en vanmiddag als de zon schijnt de zomerschoenen.
Dan kan het kind zelf een keuze maken, is het zijn eigen verantwoordelijkheid en voorkom je een machtstrijd. Je laat een kind oorzaak en gevolg zien en het leert daar zelf naar te handelen.
Ze komt aan in haar outfit, inclusief zomerjas terwijl het buiten 2 graden is.
Reactie: schatje, je ziet er mooi uit, maar die zomerjas kan echt niet, daarvoor is het te koud.
Zij: Nouhou, hij staat zo leuk, ik doe hem toch gewoon aan, zo koud is het niet.
Reactie: Jawel, het is net zo koud als gisteren. Doe gewoon je winterjas aan.
Zij: Nee hoor, als ik nou zeg dat ik het niet koud ga hebben, dan is dat zo.
Reactie: Het is middenin de winter, je doet niet je zomerjas aan. Punt uit.
Zij: *stampvoet* Ik vind het stom!
Reactie: stoicijns doorgaan met eigen jas aantrekken en naar de deur lopen.
En zo gaat het vaak en meerdere keren op een dag. Het zou onhaalbaar zijn naar mijn idee als je iedere keer de tijd moet nemen om het kind zelf te laten ondervinden wat jij bedoelt. Soms is het gewoon de wil van het kind tegenover je eigen wil, en dan beslist de volwassene. Dat een kind dan soms teleurgesteld en boos is, kun je niet voorkomen. Ik denk ook eigenlijk dat het helemaal niet zo erg is als een kind dan die teleurstelling even ervaart: het hoort er bij. Hoe goed je iets ook probeert uit te leggen, zij willen/kunnen het nog niet altijd begrijpen. Dat geeft niks. Ik vond de argumenten die volwassenen gebruikten als kind ook vaak maar stom. Mijn stiefdochtertje zegt geregeld dat ze volwassenen maar vervelende types vind die heel lange gesprekken kunnen voeren over totaal oninteressante dingen en dat ze nooit volwassen wil worden. Nouja, dat lijkt me voor een kind een heel gezonde gedachte.
.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Nachtvoeding is hier binnen 10 min gedaan en hij slaapt daarna meteen weer verder en ik ook. Hij is bijna 9 maanden en ik vind het prima zo, of hij nou honger heeft of even bij mij wil zijn, ik vind het best.
Maar een nachtvoeding gaat niet altijd zo vlot, hoor Thomas dronk overdag 15 à 30minuten en 's nachts duurde het minimum anderhalf uur tegen dat hij terug kon slapen (met telkens een hele krijssessie erbij). Hoe het kwam? Geen idee, maar het ging voor ons allemaal vlotter als we hem 's avonds rond 23u wakker maakten om te drinken (geen drama om weer te slapen) dan dat we hem zelf midden in de nacht lieten wakker worden om te drinken.
Thomas dronk overdag 15 à 30minuten en 's nachts duurde het minimum anderhalf uur tegen dat hij terug kon slapen (met telkens een hele krijssessie erbij). Hoe het kwam? Geen idee, maar het ging voor ons allemaal vlotter als we hem 's avonds rond 23u wakker maakten om te drinken (geen drama om weer te slapen) dan dat we hem zelf midden in de nacht lieten wakker worden om te drinken.
mane, maar als je 8 bent en je wilt in je zomerjas naar school dan is het toch niet jou probleem dat zij het koud heeft. Ze kiest er dan zelf voor en draagt zelf de gevolgen. Een 8 jarige kan mijn inziens best de gevolgen overzien van een zomerjas aan bij 2 graden.
Oke, dus het is haar eigen verantwoordelijkheid als ze snipverkouden/ziek thuis zit? Als ze bibberend op de fiets zit? Nee, zo werkt het voor mij niet hoor. Dat is wel degelijk mijn zorg. Niet zozeer probleem, maar wel zorg. Het gaat mij echt te ver om die verantwoordelijkheid volledig bij een kind van 8 neer te leggen. Niemand laat zijn kind min of meer bewust kou lijden of ziek worden en zegt dan: tja, eigen verantwoordelijkheid hoor.
Laat ik het dan zo zeggen: er zijn misschien mensen die het zo doen, en wellicht werkt dat, maar ik begrijp dat niet. Een volwassene is er toch om zulke grenzen aan te geven?
Laat ik het dan zo zeggen: er zijn misschien mensen die het zo doen, en wellicht werkt dat, maar ik begrijp dat niet. Een volwassene is er toch om zulke grenzen aan te geven?
The real is always way ahead of what we can imagine.
bij mijn 3 jarige niet, maar bij een kind van 8? Die wordt echt niet acuut snipverkouden/ziek van een ritje buiten in zomer ipv winterjas.
Ik zou als mijn argumenten van te voren niet ter harte genomen worden de winterjas in een fietstas stopen, of een extra trui/jas in de rugzak of iets dergelijks.
En ja mijn 3 jarige heeft dus wel eens in de winter zonder jas op de fiets gezeten omdat hij te eigenwijs om hem aan te trekken... Toen was hij toch dolblij dat zijn winterjas alsnog uit de fietstas kwam en heeft sindsdien nooit meer moeilijk gedaan over geen jas aan als ik het te koud vond.
En of hij dan met dit weer zijn zomerjas/regenjas/fleecevest aan heeft dat zal me echt worst wezen. Daar maak ik hooguit 1 zin aan vuil, omdat de een of de andere me handiger lijtk of beter staat, maar zo niet dan gaat hij zijn gang maar en draagt hij wat anders.
Ik zou als mijn argumenten van te voren niet ter harte genomen worden de winterjas in een fietstas stopen, of een extra trui/jas in de rugzak of iets dergelijks.
En ja mijn 3 jarige heeft dus wel eens in de winter zonder jas op de fiets gezeten omdat hij te eigenwijs om hem aan te trekken... Toen was hij toch dolblij dat zijn winterjas alsnog uit de fietstas kwam en heeft sindsdien nooit meer moeilijk gedaan over geen jas aan als ik het te koud vond.
En of hij dan met dit weer zijn zomerjas/regenjas/fleecevest aan heeft dat zal me echt worst wezen. Daar maak ik hooguit 1 zin aan vuil, omdat de een of de andere me handiger lijtk of beter staat, maar zo niet dan gaat hij zijn gang maar en draagt hij wat anders.
Het nadeel is dat als je als volwassene deze beslissing neemt voor het kind, je elke keer deze strijd met het kind hebt.quote:Op maandag 11 april 2011 18:35 schreef mane het volgende:
Oke, dus het is haar eigen verantwoordelijkheid als ze snipverkouden/ziek thuis zit? Als ze bibberend op de fiets zit? Nee, zo werkt het voor mij niet hoor. Dat is wel degelijk mijn zorg. Niet zozeer probleem, maar wel zorg. Het gaat mij echt te ver om die verantwoordelijkheid volledig bij een kind van 8 neer te leggen. Niemand laat zijn kind min of meer bewust kou lijden of ziek worden en zegt dan: tja, eigen verantwoordelijkheid hoor.
Laat ik het dan zo zeggen: er zijn misschien mensen die het zo doen, en wellicht werkt dat, maar ik begrijp dat niet. Een volwassene is er toch om zulke grenzen aan te geven?
Zonde van alle negatieve energie en de tijd die het kost.
en het kind blijft meestal bij het gevoel dat hij toch gelijk heeft maar dat het van die stomme ouder niet mag.
Als je een kind uitlegt (nu ben ik niet voor alles maar uitleggen hoor
) dat het te koud is, en wat hij gaat doen als het te koud is bijvoorbeeld met zijn zomerjasje.Het kind blijft maar "dom" volhouden dat die zomerjas in de winter best kan.
Dan zou ik zeggen laat zo maar naar school fietsen of naar buiten gaan.
Er zullen geen lichaamsdelen afvriezen en verkouden worden overleefd een kind wel.
Maar dan ben je in 1 klap van al die nodeloze discussies af, gezeur en eventuele huilpartijen.
Wat ik altijd dan wel doe, als dat kind haast blauw thuiskomt
het er effe wel over hebben
Rayen 2½ jaar!
|
|
