En jullie?
(Het gaat natuurlijk niet alleen om ongelukken/geweld. Ziektes of persoonlijke situaties kunnen ook heftig zijn..)
Voor de mods: plz geen schopje R&P, dit topic is niet om er over te praten hoe je er mee dealt of zo..
handig dat alles al voorgekauwd staat
Wat posts uit vorig topic:
quote:Op woensdag 12 januari 2011 16:49 schreef Littlemissyme het volgende:
Toen ik met de lesauto reed, en er een vrouw totaal niet op te letten zat en zo met de fiets oversteekt. Terwijl ik op de voorrangsweg zat en ze mij vol in de ogen aankeek. Ik vol op de rem, maar te laat.. Mevrouw was geraakt.
Viel achteraf allemaal heel erg mee, reed gelukkig in de bebouwde kom. Maar mijn hemel, dan schrik je ook enorm.
Ben wel verder gereden, achteraf blij om anders had k nooit meer gedurfd volgens mij.
quote:
ben eens een net gebeurd auto-ongeluk voorbijgereden (politie kwam net) waarbij de inzittenden geen gordels droegen en boven op een voorligger waren geknald, sterren in de voorruit, veel bloed en mensen die hardstikke dood met een kapotgebeukte schedel tegen de voorruit hingen, zo zie je maar altijd een gordel omdoen
Vorige delen:quote:
Wat is het heftigste wat je hebt meegemaakt?
[ Bericht 33% gewijzigd door Apotheose op 12-01-2011 18:40:59 ]
Ik vind het inderdaad ook trieste mensen, maar niet op de manier hoe jij het omschrijft. Dat vind ik kort door de bocht. Het is schandalig dat die persoon op deze manier een einde aan zijn leven maakt en tientallen mensen een mogelijke trauma bezorgd.quote:
[..]
Dat is gewoon grappig, van die triest figuren. Die niks met hun leven, behalve uitkeringtrekken.
Ik heb er tot nu toe geen last meer van gehad, en dat komt misschien ook omdat ik met mijn vriendin was en we een paar uur later gewoon de trein hebben gepakt.
Het ergste vond ik nog wel dat kleine kinderen het ook hebben zien gebeuren op zo'n 15 meter afstand. Ze stonden net achter ons. Een dag om nooit meer te vergeten.
EDIT: De nummering klopt niet
verrek! Ja ik heb gewoon nieuw topic geklikt en niet naar de nummering gekekenquote:
[..]
Ik vind het inderdaad ook trieste mensen, maar niet op de manier hoe jij het omschrijft. Dat vind ik kort door de bocht. Het is schandalig dat die persoon op deze manier een einde aan zijn leven maakt en tientallen mensen een mogelijke trauma bezorgd.
Ik heb er tot nu toe geen last meer van gehad, en dat komt misschien ook omdat ik met mijn vriendin was en we een paar uur later gewoon de trein hebben gepakt.
Het ergste vond ik nog wel dat kleine kinderen het ook hebben zien gebeuren op zo'n 15 meter afstand. Ze stonden net achter ons. Een dag om nooit meer te vergeten.
EDIT: De nummering klopt niet
Modje?
Iedere zelfdoder is volgens jou een uitkeringstrekker die totaal niets nuttigs in zijn/haar leven heeft gedaan?quote:
[..]
Dat is gewoon grappig, van die triest figuren. Die niks met hun leven, behalve uitkeringtrekken.
Ignorance is bliss zullen we maar zeggen.
Interessant topic trouwens.
Verdient zeker een vervolg.
Bus begint te rijden en krijgt vaart, terwijl die gast mee probeert te rennen en uiteindelijk op zn plaat gaat, terwijl hij zijn arm los krijgt. Hij viel in de goot en het achterwiel van de bus moest nog langs komen.
Het scheelde niks, het achterwiel reed rakelings langs hem heen en schramde daarbij zijn been terwijl het over zijn broekspijp reed.
Het hoefde maar net anders te lopen of die kerel was mors dood. Die bus was in de verte vertrokken en hij lag daar nog in de goot een beetje beduusd. Toen ik naar hem toe liep kwam ie overeind en sprintte hij weg. Hij was zo zat als een aap die gek.
Uiteindelijk was het dus goed afgelopen, maar ik kan nog altijd alle details voor me halen. Bizar
Vage shit.quote:
Ik was in Londen met een groepje, zat ik in een bushokje wat friet weg te werken. Stopt er een bus voor ons, stappen wat mensen uit. Heeft er zo een kerel blijkbaar ruzie met een inzittende, dus er volgt wat getrek en geduw, maar de deuren sluiten alweer en die gozer zit met zijn arm klem tussen de deuren, en hij staat buiten.
Bus begint te rijden en krijgt vaart, terwijl die gast mee probeert te rennen en uiteindelijk op zn plaat gaat, terwijl hij zijn arm los krijgt. Hij viel in de goot en het achterwiel van de bus moest nog langs komen.
Het scheelde niks, het achterwiel reed rakelings langs hem heen en schramde daarbij zijn been terwijl het over zijn broekspijp reed.
Het hoefde maar net anders te lopen of die kerel was mors dood. Die bus was in de verte vertrokken en hij lag daar nog in de goot een beetje beduusd. Toen ik naar hem toe liep kwam ie overeind en sprintte hij weg. Hij was zo zat als een aap die gek.
Uiteindelijk was het dus goed afgelopen, maar ik kan nog altijd alle details voor me halen. Bizar
één rots daarvan was een prachtige plek om van zo'n 10 meter hoogte in het water te springen.
elke dag sprongen daar mensen vanaf het water in, je moest alleen ver genoeg springen om niet op de rotsen daaronder terecht te komen..
één iemand deed dat dus niet en sprong dus niet in het water, maar op de rotsen daarvoor
ik heb hem niet meer zien bewegen, en allebei zijn benen lagen in een vtreemde positie
ik was toen nog erg jong, dus ben van schrik huilend naar de caravan terug gerent
wat ie uiteindelijk had weet ik niet, weet alleen dat ie met een helicopter is opgehaald want die zagen we over de camping vliegen.
niet zo erg als sommige verhalen uit topic 1, maar het heeft toen wel veel indruk op me gemaakt
checkquote:
[..]
verrek! Ja ik heb gewoon nieuw topic geklikt en niet naar de nummering gekeken
Modje?
Op het station was een oude mevrouw uitgegleden over de metalen (denk ik) blindengeleidelijnen, die glad waren door het winterweer. Ze was in de war en probeerde telkens op te staan, haar even oud uitziende vriendin probeerde haar hier krampachtig bij te helpen. Ze had niet door dat de botten in haar onderbeen gebroken waren en door haar huid staken. Dus telkens als ze opstond stond ze op de punten van de botten die uit haar been staken en hing haar voet er slap een beetje naast, en ze is blijven proberen om op te staan tot de ambulance er was... *gruwel*
quote:
Niet het heftigste wat ik mee heb gemaakt, maar wel iets waar ik nog steeds misselijk van word als ik eraan denk.
Op het station was een oude mevrouw uitgegleden over de metalen (denk ik) blindengeleidelijnen, die glad waren door het winterweer. Ze was in de war en probeerde telkens op te staan, haar even oud uitziende vriendin probeerde haar hier krampachtig bij te helpen. Ze had niet door dat de botten in haar onderbeen gebroken waren en door haar huid staken. Dus telkens als ze opstond stond ze op de punten van de botten die uit haar been staken en hing haar voet er slap een beetje naast, en ze is blijven proberen om op te staan tot de ambulance er was... *gruwel*
dat moet je toch voelen lijkt mij?? 
*brrr *rilLijkt mij dus ook, en die even oude vrouw die zag dat ook niet?quote:
[..]
Gatverdamme, dan heb ik persoonlijk nog liever een treinspringerquote:
Niet het heftigste wat ik mee heb gemaakt, maar wel iets waar ik nog steeds misselijk van word als ik eraan denk.
Op het station was een oude mevrouw uitgegleden over de metalen (denk ik) blindengeleidelijnen, die glad waren door het winterweer. Ze was in de war en probeerde telkens op te staan, haar even oud uitziende vriendin probeerde haar hier krampachtig bij te helpen. Ze had niet door dat de botten in haar onderbeen gebroken waren en door haar huid staken. Dus telkens als ze opstond stond ze op de punten van de botten die uit haar been staken en hing haar voet er slap een beetje naast, en ze is blijven proberen om op te staan tot de ambulance er was... *gruwel*
.Bij lichamelijke kwetsuren komen in de hersenen vaak stofjes vrij zoals endorfine, die als een soort tijdelijke natuurlijke verdoving werken.quote:
[..]
Ik heb ooit een half aangereden vogeltje willen redden. Echter ik liet hem teveel schrikken en hij rende met zn laatste kracht verder de weg op en toen *vroem-krak*.
En niemand, inclusief jijzelf, die een poging doet om hen daarvoor te waarschuwen? Of desnoods zelfs tegen te houden?quote:
Niet het heftigste wat ik mee heb gemaakt, maar wel iets waar ik nog steeds misselijk van word als ik eraan denk.
Op het station was een oude mevrouw uitgegleden over de metalen (denk ik) blindengeleidelijnen, die glad waren door het winterweer. Ze was in de war en probeerde telkens op te staan, haar even oud uitziende vriendin probeerde haar hier krampachtig bij te helpen. Ze had niet door dat de botten in haar onderbeen gebroken waren en door haar huid staken. Dus telkens als ze opstond stond ze op de punten van de botten die uit haar been staken en hing haar voet er slap een beetje naast, en ze is blijven proberen om op te staan tot de ambulance er was... *gruwel*
Natuurlijk wel. Oude mevrouw #1 een paar stappen naar achter laten doen, andere omstander is daarmee aan de praat gegaan. Oude mevrouw #2 op de grond laten zitten en op in blijven praten tot de ambulance kwam.quote:
[..]
En niemand, inclusief jijzelf, die een poging doet om hen daarvoor te waarschuwen? Of desnoods zelfs tegen te houden?
Mooi, maar dat kon ik niet uit je andere bericht halen.quote:
[..]
Natuurlijk wel. Oude mevrouw #1 een paar stappen naar achter laten doen, andere omstander is daarmee aan de praat gegaan. Oude mevrouw #2 op de grond laten zitten en op in blijven praten tot de ambulance kwam.
quote:
Niet het heftigste maar wel aangrijpend voor me geweest:
Ik heb ooit een half aangereden vogeltje willen redden. Echter ik liet hem teveel schrikken en hij rende met zn laatste kracht verder de weg op en toen *vroem-krak*.
quote:
Ik had vanmorgen toch zo'n ongelooflijke kater he, zo erg had ik het nog niet gehad. Denkd at ik hem morgen nog voel.
Wat een ontzettend gevoel van machteloosheid zal je dan hebben.quote:
Niet het heftigste maar wel aangrijpend voor me geweest:
Ik heb ooit een half aangereden vogeltje willen redden. Echter ik liet hem teveel schrikken en hij rende met zn laatste kracht verder de weg op en toen *vroem-krak*.
Mijn kameraad had een poos terug bijna hetzelfde. Hij reed over een b-weg en daar liepen ineens een aantal eenden de weg over, waarvan hij er 1 overreed. Hij stapte uit om te kijken of het beestje dood was en toen hij dat geconcludeerd had reed hij verder en toen zat er nog een eend in de berm die van schrik wegvloog richting de gewone weg en vast in de gril schoot van een vrachtauto.
niet echt heftig want Fok!kers komen nooit buiten
quote:
Toen ik aangereden werdt, toen lag daar op de grond lag ik te doodle jumpen *verslaaft*
niet echt heftig want Fok!kers komen nooit buiten
doet me een beetje aan dit denken:
http://www.liveleak.com/view?i=5ca_1291431095
quote:
[..]
doet me een beetje aan dit denken:
http://www.liveleak.com/view?i=5ca_1291431095
quote:This video wins the internet. An ambulance. A burning house in the background. And a guy on a stretcher who refuses to let the party end. Thank you, God.
Daarna verlies van een aantal dierbaren en verlies van mijn eigen gezondheid op een gedeelde 2e plaats denk ik.
mocht het je interresseren, zie blog in onderschrift
[ Bericht 18% gewijzigd door MarMar op 15-01-2011 17:03:32 ]
maar toen ik twaalf was hadden we altijd een soort disco, dus daar gingen we heen. Een avond liep het totaal uit de hand, en kwam er een dronken kerel bij. Die kerel had een luchtbuks en richtte deze op een vriendin en mij met de tekst: 'Als jullie nu mijn fietssleutel niet teruggeven, schiet ik.' Deze beste man had z'n fietssleutel gewoon in z'n fiets zitten. Dat maakte wel veel indruk.
- Edit -
En voor mij was het persoonlijk ook heel heftig om te horen dat m'n vader kanker had. Inmiddels is hij schoon, en moet hij om de drie maanden voor controle heen. Ik zat toen al in een dal.
Ongeveer hetzelfde gehad met m'n zusje afgelopen oktober. Waren in de zee en ik was het een beetje zat dus wilde er uit, duurde een behoorlijke tijd voor ik op de kant was. Schreeuwde naar m'n zusje dat ze naar de kant moest komen want de stroming werd véél te sterk (begon ook steeds harder te waaien). Hoorde me niet, dus ik ben terug de zee in gegaan. Zwom naar d'r toe en zei dat ze me een arm moest geven en het strand op moesten gaan vanwege de stroming, waarop ze reageerde met "Ben je bang?quote:En een keer bijna verdronken in Spanje. Ik dook de zee in, en er stond een heel sterke stroming. Toen ik weer het strand op wilde trokken de golven me steeds weer terug, en verder van het strand vandaan. Na een tijdje werd ik moe en ging ik kopje onder. Gelukkig greep een strandwacht me en trok me op een soort van surfboard. Hij heeft me weer naar de kant gebracht. Sindsdien durf ik niet meer in de zee te zwemmen.
Ik niet hoor". 2de keer dus strand opkomen was verschrikkelijk, meerdere keren mee terug gezogen en op 't strand gesmeten worden - voelde het zand m'n neus- & oorgaten binnen komen, dan denk je toch wel ff van "nou, dat was het". Gelukkig wel op 't strand gekomen, stonden ook ineens een stuk of 50 man klaar om ons weg te trekken van het water. Zusje hoestte de volgende 5 dagen continu zand op.Even later nog precies hetzelfde met een man van in de 50 denk ik, wilde het strand ook weer op maar werd niet alleen door de stroming tegengehouden, maar een gigantische boomstronk die opeens tussen de man en het strand opdook. Gelukkig ook weer aan kant gekomen
Rest van de vakantie trouwens 'gewoon' in het zwembad gezwommen
Eens een man op een gebouw zien staan, met politie en alles er bij. Is later gesprongen.
Was daar dan geen strandwacht oid? Lijkt me niet echt een veilige plek om te zwemmen!quote:
[..]
Ongeveer hetzelfde gehad met m'n zusje afgelopen oktober. Waren in de zee en ik was het een beetje zat dus wilde er uit, duurde een behoorlijke tijd voor ik op de kant was. Schreeuwde naar m'n zusje dat ze naar de kant moest komen want de stroming werd véél te sterk (begon ook steeds harder te waaien). Hoorde me niet, dus ik ben terug de zee in gegaan. Zwom naar d'r toe en zei dat ze me een arm moest geven en het strand op moesten gaan vanwege de stroming, waarop ze reageerde met "Ben je bang?
Even later nog precies hetzelfde met een man van in de 50 denk ik, wilde het strand ook weer op maar werd niet alleen door de stroming tegengehouden, maar een gigantische boomstronk die opeens tussen de man en het strand opdook. Gelukkig ook weer aan kant gekomen
Rest van de vakantie trouwens 'gewoon' in het zwembad gezwommen
Was savonds laat voor Ahoy, ik dus gelijk eerste hulp verlenen(ben Combat Life Saver) en in de paniek/stress ook nog 112 bellen en het slachtoffer helpen. Ik had gelijk al door dat t foute boel was met de fietser, één van zn pupillen was kapot en hij was echt van t padje af. Uiterlijke verwondingen had ie echter niet, verbaas ik me nog steeds over...
Uiteindelijk t ambulance personeel nog geholpen en de woorden "we laten de heli komen, of hij moet asap naar de seh anders gaat ie dood" van de verpleegkundige maakten ook echt indruk.
uiteindelijk had ik beter geen hulp kunnen verlenen en die vent dood laten gaan, hij is voor de rst van zn leven verlamd aan de linkerant van zn lichaam, hersenbeschadiging en illigaal in Nederland. Hij zou wss worden uitgezet...
Dit heeft echt wel indruk gemaakt, ondanks dat ik toch wel wist hoe te handelen. Ook de (dronken) omstanders op afstand houden en duidelijk maken dat ik echt wel wist wat ik deed was een aparte ervaring.
Je bent dus een militair? Dan ben je het werken onder druk toch wel gewend?quote:
Voor je neus zien dat een scooter met +/- 80 (haalde mij@motor in via t fietspad, ik reed 80) en vol op een fietser zien klappen.
Was savonds laat voor Ahoy, ik dus gelijk eerste hulp verlenen(ben Combat Life Saver) en in de paniek/stress ook nog 112 bellen en het slachtoffer helpen. Ik had gelijk al door dat t foute boel was met de fietser, één van zn pupillen was kapot en hij was echt van t padje af. Uiterlijke verwondingen had ie echter niet, verbaas ik me nog steeds over...
Uiteindelijk t ambulance personeel nog geholpen en de woorden "we laten de heli komen, of hij moet asap naar de seh anders gaat ie dood" van de verpleegkundige maakten ook echt indruk.
uiteindelijk had ik beter geen hulp kunnen verlenen en die vent dood laten gaan, hij is voor de rst van zn leven verlamd aan de linkerant van zn lichaam, hersenbeschadiging en illigaal in Nederland. Hij zou wss worden uitgezet...
Dit heeft echt wel indruk gemaakt, ondanks dat ik toch wel wist hoe te handelen. Ook de (dronken) omstanders op afstand houden en duidelijk maken dat ik echt wel wist wat ik deed was een aparte ervaring.
Daarnaast, je moet niet denken dat je hem beter geen eerste hulp had kunnen geven. Hem dood laten bloeden neem je jezelf later ook alleen maar kwalijk, en hij is waarschijnlijk evengoed gelukkig!
Je weet niet hoe gelukkig die man nog kan zijn, goed gehandeld dus!
Nope, verbaasde mij ook. Men moest er zelf maar achter komen dat de zee niet veilig was.quote:
[..]
Was daar dan geen strandwacht oid? Lijkt me niet echt een veilige plek om te zwemmen!
De zee is nooit veilig.quote:
[..]
Nope, verbaasde mij ook. Men moest er zelf maar achter komen dat de zee niet veilig was.
Allebei natuurlijk proberen eruit te lopen, totdat ik me herinnerde dat je juist plat op het oppervlak moet liggen en dan gewoon eruit zwemmen. Dat lukte gelukkig, maar was wel even eng.
Dag later werd op dezelfde plek iemand eruit gehaald door wat omstanders met zo'n reddingsboei.
Werken onder druk ben ik wel gewend ja, maar het is ff heel anders als er daadwerkelijk iemand aan t doodgaan is, je 112 belt en probeerd uit leggen waar je bent en hoe t met het slachtoffer is EN ook nog omstanders hebt die allemaal weten hoe t moet.quote:
[..]
Je bent dus een militair? Dan ben je het werken onder druk toch wel gewend?
Daarnaast, je moet niet denken dat je hem beter geen eerste hulp had kunnen geven. Hem dood laten bloeden neem je jezelf later ook alleen maar kwalijk, en hij is waarschijnlijk evengoed gelukkig!
Het was gewoon chaotisch, maar achteraf ben ik wel tevreden met hoe ik gehandeld heb. De klap van die scooter vs fiets was echt bizar, dat vergeet ik niet meer denk ik.
Lijkt me logisch dat dat je aangrijpt als mens, hoe geroutineerd en getraind je ook bent, je bent geen robot. Gelukkig maar ook.quote:
[..]
Werken onder druk ben ik wel gewend ja, maar het is ff heel anders als er daadwerkelijk iemand aan t doodgaan is, je 112 belt en probeerd uit leggen waar je bent en hoe t met het slachtoffer is EN ook nog omstanders hebt die allemaal weten hoe t moet.
Het was gewoon chaotisch, maar achteraf ben ik wel tevreden met hoe ik gehandeld heb. De klap van die scooter vs fiets was echt bizar, dat vergeet ik niet meer denk ik.
Ze gaan een halverlamde met hersenbeschadiging uitzetten? Hoe denken ze dat zo iemand zijn brood gaat verdienen in zijn thuisland?quote:
uiteindelijk had ik beter geen hulp kunnen verlenen en die vent dood laten gaan, hij is voor de rst van zn leven verlamd aan de linkerant van zn lichaam, hersenbeschadiging en illigaal in Nederland. Hij zou wss worden uitgezet...
Illegaal is illegaal toch, niet ons probleem.quote:
[..]
Ze gaan een halverlamde met hersenbeschadiging uitzetten? Hoe denken ze dat zo iemand zijn brood gaat verdienen in zijn thuisland?
) maar deze film liet me wel een tijd met een fucked up gevoel achter.Op de straat dumpen en dood laten hongeren. Nee dan had Bouke m inderdaad beter meteen dood laten gaan.quote:
[..]
Illegaal is illegaal toch, niet ons probleem.
Een dagje, ik kwam van school en besloot even wat te gaan kopen in het centrum. Ik hoorde wat gepraat en gemompel aan de overkant en kijk even wat er aan de hand is. Aan de overkant was een moeder met 2 kinderen. Eentje van ongeveer 5 en de ander van ongeveer 2. Voor de winkel waar zij stond stonden er allemaal kleine muurtjes met daarin fietsenstallingen. En zo dom als zij is zet ze dat kind van 2 op dat muurtje omdat hij daar graag even wilde staan. Nou zij let even niet op, en is bezig met dat kind van 5 en op dat zelfde moment loop dat kind van 2 achteruit op die muur. Ik zag het al aankomen. Die moeder ziet dat op het laatste moment en schreeuwt net 'Nee stop!'. En patsboem viel dat kindje van die (1 meter hoge) muur. Ik stond op ongeveer 4/5 meter afstand en toch hoorde ik zijn schedel barsten.
Dat was even schrikken.. Die moeder helemaal hysterisch troosten en huilen, maar het was toch haar eigen schuld.Kind overleden?quote:
Die moeder ziet dat op het laatste moment en schreeuwt net 'Nee stop!'. En patsboem viel dat kindje van die (1 meter hoge) muur. Ik stond op ongeveer 4/5 meter afstand en toch hoorde ik zijn schedel barsten.
Joah, hoe liep dat af? Hopelijk was het toch wat anders wat je hoorde barsten..quote:
Het was volgens mij echt zijn schedel, want op het moment dat zijn hoofd de grond raakt(zijn hoofd raakte eerst de grond en toen pas de rest), klonk er een hol geluid alsof een plastic kom openbrak en ik wist gelijk dat het zijn schedel was. Hij begon gelijk te huilen dus hij was nog wel bij, maar zijn hoofdje was zo opgezwollen. Zijn moeder bracht hem naar binnen, ik denk dat ze daar de ambulance hebben gebeld. Maar ik moest gewoon even weglopen, ik kon het gewoon niet aanzien.quote:
[..]
Joah, hoe liep dat af? Hopelijk was het toch wat anders wat je hoorde barsten..
Lang verhaal kort, toen ik nog klein was heel vaak langs geweest, maar later moest ze naar een verzorgingstehuis, en sindsdien nog maar 1 keer daar op bezoek geweest. Op een gegeven moment lag ze in het ziekenhuis, en gingen mijn ouders op zondag middag op bezoek. Ik kon ook mee, maar ik was zo brak van uitgaan dat ik maar zei dat ik de volgende dag zou gaan. Zondagavond overleed ze...
Dat was nog niet het ergste, toen we gingen kijken in het mortuarium, waar ze opgebaard lag, vertelde mijn oma dat sinds ik toen in het verzorgingstehuis één keer langs was geweest, ze iedere keer aan mijn opa en oma vroeg hoe het met mij ging, op school en met vriendjes enzo...
Toen brak ik, enorme gevoelens van spijt, de frustratie dat je de tijd niet terug kan draaien gaven mij emotioneel het meest heftige gevoel wat ik ooit heb meegemaakt. Die gozer onder de trein deed me niets, die ongelukken ook niet, maar het gevoel wat ik hier van had wil ik nooit meer mee maken. Sindsdien ook netjes iedere week bij opa en oma op de koffie, nog steeds.
Misschien niet het meest spectaculaire verhaal, maar voor mij emotioneel wel het meest heftige.
Hier ook erg goed op van toepassing;quote:
Heftigste wat ik ooit heb meegemaakt is niet dat ik een keer gezien heb wat er van je overblijft als je onder de trein komt, ook niet de paar auto ongelukken die ik heb gezien, meest heftige wat ik heb meegemaakt was toen ik ging kijken bij mijn overgrootmoeder, die lag opgebaard.
Lang verhaal kort, toen ik nog klein was heel vaak langs geweest, maar later moest ze naar een verzorgingstehuis, en sindsdien nog maar 1 keer daar op bezoek geweest. Op een gegeven moment lag ze in het ziekenhuis, en gingen mijn ouders op zondag middag op bezoek. Ik kon ook mee, maar ik was zo brak van uitgaan dat ik maar zei dat ik de volgende dag zou gaan. Zondagavond overleed ze...
Dat was nog niet het ergste, toen we gingen kijken in het mortuarium, waar ze opgebaard lag, vertelde mijn oma dat sinds ik toen in het verzorgingstehuis één keer langs was geweest, ze iedere keer aan mijn opa en oma vroeg hoe het met mij ging, op school en met vriendjes enzo...
Toen brak ik, enorme gevoelens van spijt, de frustratie dat je de tijd niet terug kan draaien gaven mij emotioneel het meest heftige gevoel wat ik ooit heb meegemaakt. Die gozer onder de trein deed me niets, die ongelukken ook niet, maar het gevoel wat ik hier van had wil ik nooit meer mee maken. Sindsdien ook netjes iedere week bij opa en oma op de koffie, nog steeds.
Misschien niet het meest spectaculaire verhaal, maar voor mij emotioneel wel het meest heftige.
Je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt.
Ze kunnen soms echt een pain in the ass zijn met hun vragen en overmatige interesse, maar het is echt alleen maar goedbedoeld
Hoe dichterbij, hoe heftiger.. ik vind het wel heel mooi dat je er ook wat mee doet en er een besef uit haalt voor de rest van je leven. Respect daarvoor!quote:
Heftigste wat ik ooit heb meegemaakt is niet dat ik een keer gezien heb wat er van je overblijft als je onder de trein komt, ook niet de paar auto ongelukken die ik heb gezien, meest heftige wat ik heb meegemaakt was toen ik ging kijken bij mijn overgrootmoeder, die lag opgebaard.
Lang verhaal kort, toen ik nog klein was heel vaak langs geweest, maar later moest ze naar een verzorgingstehuis, en sindsdien nog maar 1 keer daar op bezoek geweest. Op een gegeven moment lag ze in het ziekenhuis, en gingen mijn ouders op zondag middag op bezoek. Ik kon ook mee, maar ik was zo brak van uitgaan dat ik maar zei dat ik de volgende dag zou gaan. Zondagavond overleed ze...
Dat was nog niet het ergste, toen we gingen kijken in het mortuarium, waar ze opgebaard lag, vertelde mijn oma dat sinds ik toen in het verzorgingstehuis één keer langs was geweest, ze iedere keer aan mijn opa en oma vroeg hoe het met mij ging, op school en met vriendjes enzo...
Toen brak ik, enorme gevoelens van spijt, de frustratie dat je de tijd niet terug kan draaien gaven mij emotioneel het meest heftige gevoel wat ik ooit heb meegemaakt. Die gozer onder de trein deed me niets, die ongelukken ook niet, maar het gevoel wat ik hier van had wil ik nooit meer mee maken. Sindsdien ook netjes iedere week bij opa en oma op de koffie, nog steeds.
Misschien niet het meest spectaculaire verhaal, maar voor mij emotioneel wel het meest heftige.
quote:
[..]
Hier ook erg goed op van toepassing;
Je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt.
Ze kunnen soms echt een pain in the ass zijn met hun vragen en overmatige interesse, maar het is echt alleen maar goedbedoeld
Ik ben ook echt blij dat mijn opa en oma nog leven, en ik er een hele goeie band mee heb. Ook al vragen ze wel eens 2 keer hetzelfde achter elkaar omdat ze wat gaan dementeren, ze zijn er wel mede verantwoordelijk voor dat ik een hele fijne jeugd heb gehad, en ik heb liever dat ze dat nu weten, dan dat ik ze het niet meer kan vertellen wanneer , nou ja, daar wil ik liever nog niet aan denken.quote:
[..]
Hoe dichterbij, hoe heftiger.. ik vind het wel heel mooi dat je er ook wat mee doet en er een besef uit haalt voor de rest van je leven. Respect daarvoor!
Schedelbasis fractuur kan je overleven toch?quote:
[..]
Het was volgens mij echt zijn schedel, want op het moment dat zijn hoofd de grond raakt(zijn hoofd raakte eerst de grond en toen pas de rest), klonk er een hol geluid alsof een plastic kom openbrak en ik wist gelijk dat het zijn schedel was. Hij begon gelijk te huilen dus hij was nog wel bij, maar zijn hoofdje was zo opgezwollen. Zijn moeder bracht hem naar binnen, ik denk dat ze daar de ambulance hebben gebeld. Maar ik moest gewoon even weglopen, ik kon het gewoon niet aanzien.
Verder niet gewond geraakt, maar zoiets maakt ontzettend veel indruk. Kan het niet echt uitleggen, maar ik weet wel, trillen van angst, het kan ècht
2) Ik zag in China een ongeluk gebeuren waarbij een busje vol met mensen onder een vrachtwagen reed. Echt zeer veel bloed en zwaar gewonden/doden. (echt zo'n rampen beeld)
3) Mijn moeder denkt in te voegen op een snelweg en heeft een redelijk pittige rijstijl dus ze wil direct naar de 2e baan gaan. Blijkt het geen snelweg te zijn maar gewoon een één baansweg. En de tegenligger was echt super dichtbij. Door een echt zeer sneller reactie van mijn moeder is er geen ongeluk gebeurd. Maar schikken was het wel.
4) Mijn zusje was van het paard gevallen dus ik met mijn vader er heen, Daarna haar mee naar huis genomen. Ging het toch opeens een stuk slechter met haar. Bleek haar milt gescheurd.
[ Bericht 19% gewijzigd door dynamiet op 17-01-2011 16:21:18 ]
de gedachte 'Dit is het, ik ga dood' door je hoofd laten spoken.
We waren aan het eten, en toen schoot er een stuk vlees in m'n keel. Ik kreeg het al mooi benauwd, pa en ma hard op m'n rug bonkend, ik dacht echt: 'Ik ga dood, ik ga dood, ik ga dood.'
Uiteindelijk schoot het stuk uit m'n keel.Rustgevende gedachte?quote:
Oh nog iets dat ik niet snel zal vergeten,
de gedachte 'Dit is het, ik ga dood' door je hoofd laten spoken.
We waren aan het eten, en toen schoot er een stuk vlees in m'n keel. Ik kreeg het al mooi benauwd, pa en ma hard op m'n rug bonkend, ik dacht echt: 'Ik ga dood, ik ga dood, ik ga dood.'
Anders kan je altijd nog een pen of iets anders wat hol is daar tussen je sleutelbeenderen in je luchtpijp steken. Zit precies zo'n kuiltje. Of als je bang bent, eerst even "voorperforeren" met de punt van een mes.quote:
Oh nog iets dat ik niet snel zal vergeten,
de gedachte 'Dit is het, ik ga dood' door je hoofd laten spoken.
We waren aan het eten, en toen schoot er een stuk vlees in m'n keel. Ik kreeg het al mooi benauwd, pa en ma hard op m'n rug bonkend, ik dacht echt: 'Ik ga dood, ik ga dood, ik ga dood.'
Nou, dat zou ik je niet aanraden zonder goede medische kennis, op die plek zitten namelijk ook je stembanden.quote:
[..]
Anders kan je altijd nog een pen of iets anders wat hol is daar tussen je sleutelbeenderen in je luchtpijp steken. Zit precies zo'n kuiltje. Of als je bang bent, eerst even "voorperforeren" met de punt van een mes.
Het geen wat echt indruk heeft gemaakt is het overlijden van mijn oma, dit was de 'laatste' die nog leefde en we gingen ook elke week langs, toen het wat slechter ging moest ze naar het ziekenhuis en wou ze een keer een ijsje, dat ijsje hebben we toch gekocht en het was op woensdag om 16:24 dat wij dat ijsje kochten, week later op woensdag is ze om 16:24 overleden
Het echt smerigste en waar ik echt van schrok was bij een stoplicht in een dorp, ik stond daar met men fiets en er komt een vrachtwagen aan, die raakt een overvliegende duif en die duif helemaal aan stukken knalt bij een vrouw die tevens stond te wachten in het gezicht. Zij viel daardoor van der fiets met der nek op de stoeprand, ik heb daarna er niks meer van gehoord, ik schrok zo erg dat ik omdraaide en naar huis ben gegaan
Ja ik zou zelf ook eerst de Heimlich-greep doen enzo en dit als backup houdenquote:
[..]
Nou, dat zou ik je niet aanraden zonder goede medische kennis, op die plek zitten namelijk ook je stembanden.
. Beter de gok nemen dan dat je doodgaat .Jack Bauer deed het overigens keer bij zichzelf als ik me niet vergisquote:
[..]
Ja ik zou zelf ook eerst de Heimlich-greep doen enzo en dit als backup houden
) heeft toen zo'n bic-pen in de luchtpijp gestoken.quote:
Een vriendin van me heeft het eens zien gebeuren op een terras. Een kind werd in haar keel gestoken door een wesp die het blikje in was gevlogen en kreeg hierdoor geen lucht. De moeder (die overigens arts was
auw
Wtfquote:
Het echt smerigste en waar ik echt van schrok was bij een stoplicht in een dorp, ik stond daar met men fiets en er komt een vrachtwagen aan, die raakt een overvliegende duif en die duif helemaal aan stukken knalt bij een vrouw die tevens stond te wachten in het gezicht. Zij viel daardoor van der fiets met der nek op de stoeprand, ik heb daarna er niks meer van gehoord, ik schrok zo erg dat ik omdraaide en naar huis ben gegaan
Maar nu je het toch over een duif hebt Ik stond in Arnhem op de bus te wachten bij het Centraal Station. Ik zie mijn bus aankomen en loop daar zo naar toe, over de baan en daarbij passeer ik een groepje duiven dat broodkruimels aan het pikken was. Ik moest even sprinten, want een andere bus kwam er aan. En ik dacht het al.. En in eens hoorde ik een harde "PATS" als of er een ballon klapte. Ik keek om en ja daar lag er één hoor.. Zo plat als wat met zn guts over de vloer mors dood.
Ik kon mijn lach amper inhouden maar het was absoluut niet grappig of zo. Ik zag het in cartoonstyle voor me hoe dat beest langzaam door het grote wiel van de bus overreden werd, waardoor de ene kant van zijn lichaam plat gedrukt werd en het andere deel zich langzaam opblies tot het formaat van een ballon tot dat zijn lichaam de druk niet meer aan kon en pats zei..
Arme duif..
Daar denk je niet aan als 11 jarige.quote:
[..]
Anders kan je altijd nog een pen of iets anders wat hol is daar tussen je sleutelbeenderen in je luchtpijp steken. Zit precies zo'n kuiltje. Of als je bang bent, eerst even "voorperforeren" met de punt van een mes.
En m'n ouders zouden daar ook nooit op komen denk ik.Vind voor zulk soort situaties het altijd wel interessant om boekjes zoals The Worst Case Scenario Survival Handbook te lezen. Weetje toch wat ongeveer te doen in zo'n situatiequote:
Een vriendin van me heeft het eens zien gebeuren op een terras. Een kind werd in haar keel gestoken door een wesp die het blikje in was gevlogen en kreeg hierdoor geen lucht. De moeder (die overigens arts was
Thnx, die wil ik hebben!quote:
[..]
Vind voor zulk soort situaties het altijd wel interessant om boekjes zoals The Worst Case Scenario Survival Handbook te lezen. Weetje toch wat ongeveer te doen in zo'n situatie
Tip: ook als ebook beschikbaar!
Extra tip: ook als PDF te vinden als je weet te zoekenquote:
[..]
Thnx, die wil ik hebben!
Tip: ook als ebook beschikbaar!
Duh; dat bedoelde ik met ebookquote:
[..]
Extra tip: ook als PDF te vinden als je weet te zoeken
Ligt er iemand te stikken: "even mijn pdfje laden "quote:
[..]
Thnx, die wil ik hebben!
Tip: ook als ebook beschikbaar!
Oja hier: Aangevallen door twee sjonnies
Zelf herinner ik me niets. Maar mijn zussen en ouders wel. Mijn zus herinnert zich nog dat we in een duits bos achterna werden gezeten door politie en zij de opdracht kreeg zich te verstoppen.
De politie vond haar uiteindelijk, en ze wist niet waar m'n ouders waren. Dat maakt op een kind van 6 erg veel indruk.
Mijn ouders herinneren zich uiteraard alles. Het moorden, in lege olievaten verstoppen met 3 kleine kinderen en je vrouw omdat Saddam's soldaten achter je aan zitten.
Vooral voor m'n moeder was het moeilijk. Zij had eerst een miskraam, daarna een zoon die na 2 jaar doodging. Vervolgens werd m'n andere broer ook dodelijk ziek tijdens de vlucht (hij was 2 jaar). Die heeft het wel overleeft.
Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.
Opeens komt er een klein rood autootje voorbij scheuren. Die stopt opeens, en draait om.
Ik ben nog nooit ZO bang geweest. Er stappen 4 mannen met mitrailleurs uit en richten die op ons.
Mijn vader spreekt geen turks dus die moest wel uitleggen dat we koerdisch zijn. Toen begonnen ze de hele auto leeg te halen.
Mijn zussen en ik en m'n moeder moesten op een dekentje op de grond zitten met die geweren op ons gericht. Terwijl m'n vader in gesprek was met een van die mannen.
Toen dacht ik echt; dit is het. Wij worden hier allemaal doodgeschoten op een verlaten landweg en niemand die ons mist.
Ik had er zelfs al vrede mee dat we dood gingen.
Na een uur in de loop van dat geweer gestaard te hebben liep een van de mannen naar de auto en pakte zo'n ding waarmee je je band kunt verwisselen (die miste we)
In 5 minuten verwisselden ze onze band, laadden onze spullen in en scheurden weg.
Goed afgelopen dus, maar het was wel erg bizar
quote:
Je verhaal wordt er niet minder bizar etc. door, maar ik denk dat die mannen ook bang waren.quote:
misschien beetje offtopic, maar gingen jullie dan met de auto van NL naar Irak?quote:
Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.
Nee, met het vliegtuig kwam je toentertijd Irak niet in (nu inmiddels wel) dus we namen altijd het vliegtuig naar Turkije en vandaaruit met de auto naar Irak.quote:Op dinsdag 18 januari 2011 13:43 schreef Palomar het volgende:
[..]
misschien beetje offtopic, maar gingen jullie dan met de auto van NL naar Irak?
Gewoon op je telefoon zetten, ja toch.quote:
[..]
Ligt er iemand te stikken: "even mijn pdfje laden "
Verder: Toen ik klein was eens in een speeltuin. Een moeder van een kind viel van een schommel af en brak haar enkel. Niet zomaar gebroken, bot eruit stekend gebroken. Ik weet er verder niet meer zo veel van want ik was best klein, maar ik heb dat beeld wel onthouden.
Klasgenoot van me op de middelbare school werd in de tweede overreden door een vrachtwagen. Over z'n been heen. Daar was ik gelukkig niet bij. Maar een paar dagen later ben ik hem samen met een vriendin gaan opzoeken. Eerst leek dat een supergoed idee, kaart mee van de klas, dat soort dingen. Maar toen ik daar aan dat bed zat bij een huilende klasgenoot die misschien niet meer zou kunnen lopen was het een stukje zwaarder. Ik had ook geen idee wat ik moest zeggen. Wel kon hij zijn verhaal vertellen, misschien dat dat wel prettig was. Uiteindelijk is het nog best goed gekomen, met behulp van operaties en pinnen en oprekken e.d. was zijn ene been maar een stukje korter en kon hij dus weer lopen. Duurde wel een jaar ofzo.
Bang voor een gezin? Het was m'n ouders, mijn 2 zussen, ik en nog een jonger zusje die toen anderhalf was.quote:Op dinsdag 18 januari 2011 13:35 schreef 2cv het volgende:
[..]
Je verhaal wordt er niet minder bizar etc. door, maar ik denk dat die mannen ook bang waren.
Waarom moet je daar bang voor zijn?
Het was echt heel vreemd, die geweren op ons gericht, er werd tegen ons geschreeuwd.
Enige waar ik me zorgen om maakte was m'n zusje
Maar je hebt dus eigenlijk nog steeds geen idee wie die mannen waren en wat ze nou eigenlijk wilden?quote:
[..]
Bang voor een gezin? Het was m'n ouders, mijn 2 zussen, ik en nog een jonger zusje die toen anderhalf was.
Waarom moet je daar bang voor zijn?
Het was echt heel vreemd, die geweren op ons gericht, er werd tegen ons geschreeuwd.
Enige waar ik me zorgen om maakte was m'n zusje
Nee, ik heb zelf niet met ze gesprokenquote:Op dinsdag 18 januari 2011 16:41 schreef Kper_Norci het volgende:
[..]
Maar je hebt dus eigenlijk nog steeds geen idee wie die mannen waren en wat ze nou eigenlijk wilden?
En je praat er ook nooit meer over met je ouders?quote:
[..]
Nee, ik heb zelf niet met ze gesproken
Nee, dat was niets vergeleken met wat zij allemaal al hebben meegemaaktquote:Op dinsdag 18 januari 2011 17:21 schreef ATOMIC_FUUU het volgende:
[..]
En je praat er ook nooit meer over met je ouders?
Wtfquote:
[..]
Nee, dat was niets vergeleken met wat zij allemaal al hebben meegemaakt
over zoiets heftigs doe je er in mijn ogen (met die smiley =>quote:
[..]
Nee, dat was niets vergeleken met wat zij allemaal al hebben meegemaakt
) er wel wat luchtig en 'lollig' over of ligt dat aan mij? Manier van trauma verwerking misschien ;.)quote:
[..]
over zoiets heftigs doe je er in mijn ogen (met die smiley =>
true...quote:
[..]
Manier van trauma verwerking misschien ;.)
hahaha bahhh wat vies. Ut wordt eens tijd dat die Arnhem station een keer af komt! Zelfs zielige duifjes lijden eraanquote:Op maandag 17 januari 2011 20:24 schreef MOD het volgende:
[..]
Wtf
Ik stond in Arnhem op de bus te wachten bij het Centraal Station. Ik zie mijn bus aankomen en loop daar zo naar toe, over de baan en daarbij passeer ik een groepje duiven dat broodkruimels aan het pikken was. Ik moest even sprinten, want een andere bus kwam er aan. En ik dacht het al.. En in eens hoorde ik een harde "PATS" als of er een ballon klapte. Ik keek om en ja daar lag er één hoor.. Zo plat als wat met zn guts over de vloer mors dood.
Ik kon mijn lach amper inhouden maar het was absoluut niet grappig of zo. Ik zag het in cartoonstyle voor me hoe dat beest langzaam door het grote wiel van de bus overreden werd, waardoor de ene kant van zijn lichaam plat gedrukt werd en het andere deel zich langzaam opblies tot het formaat van een ballon tot dat zijn lichaam de druk niet meer aan kon en pats zei..
Arme duif..
Haar haren waren vast komen te zitten tussen de treden van de roltrap, dus haar hoofd werd steeds met een ruk opzij getrokken terwijl het bloed uit haar mond stroomde.
Op dat moment van ik de enige beschikbare BHV-er in het hele pand.
De ambulance kwam helaas te laat, en ze bleek achteraf te zijn overleden aan een gebroken nek en een stevige hersenbeschadiging.
Waarschijnlijk zijn jullie van de weg gehaald door een stel militairen als ik het zo lees.quote:
Ik ben Koerdisch van afkomst en mijn ouders zijn ook te voet van Irak naar Nederland gevlucht. Moeder hoogzwanger van mij, en 3 kleine kinderen erbij.
Zelf herinner ik me niets. Maar mijn zussen en ouders wel. Mijn zus herinnert zich nog dat we in een duits bos achterna werden gezeten door politie en zij de opdracht kreeg zich te verstoppen.
De politie vond haar uiteindelijk, en ze wist niet waar m'n ouders waren. Dat maakt op een kind van 6 erg veel indruk.
Mijn ouders herinneren zich uiteraard alles. Het moorden, in lege olievaten verstoppen met 3 kleine kinderen en je vrouw omdat Saddam's soldaten achter je aan zitten.
Vooral voor m'n moeder was het moeilijk. Zij had eerst een miskraam, daarna een zoon die na 2 jaar doodging. Vervolgens werd m'n andere broer ook dodelijk ziek tijdens de vlucht (hij was 2 jaar). Die heeft het wel overleeft.
Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.
Opeens komt er een klein rood autootje voorbij scheuren. Die stopt opeens, en draait om.
Ik ben nog nooit ZO bang geweest. Er stappen 4 mannen met mitrailleurs uit en richten die op ons.
Mijn vader spreekt geen turks dus die moest wel uitleggen dat we koerdisch zijn. Toen begonnen ze de hele auto leeg te halen.
Mijn zussen en ik en m'n moeder moesten op een dekentje op de grond zitten met die geweren op ons gericht. Terwijl m'n vader in gesprek was met een van die mannen.
Toen dacht ik echt; dit is het. Wij worden hier allemaal doodgeschoten op een verlaten landweg en niemand die ons mist.
Ik had er zelfs al vrede mee dat we dood gingen.
Na een uur in de loop van dat geweer gestaard te hebben liep een van de mannen naar de auto en pakte zo'n ding waarmee je je band kunt verwisselen (die miste we)
In 5 minuten verwisselden ze onze band, laadden onze spullen in en scheurden weg.
Goed afgelopen dus, maar het was wel erg bizar
Dat weet ik niet. Ze waren wel in normale kledingquote:Op dinsdag 18 januari 2011 20:13 schreef henkde_j het volgende:
[..]
Waarschijnlijk zijn jullie van de weg gehaald door een stel militairen als ik het zo lees.
Ieuw....quote:
We hebben die flarden onder leiding van een dokter bij elkaar proberen te vinden waarbij de dokter zei wat op welk hoopje moest.
Jezusquote:
De explosie van een droogvat van aluminium gevuld met twee ton buskruit op een afstand van een meter of tweehonderd bij Muiden Chemie oftewel de Kruitfabriek. We zaten in een kantoor waar alle wanden en het plafond naar binnen werden gedrukt. Twee mensen helemaal aan flarden gerukt en een derde levensgevaarlijk gewond. We hebben die flarden onder leiding van een dokter bij elkaar proberen te vinden waarbij de dokter zei wat op welk hoopje moest. Ik kan me een stukje bovenarm en een bovenlip met een snor herinneren.. Niet bloederig of zo, maar toch. Het is al een tijd geleden, 1972. Een week lang met fluitende oren en angst rondgelopen. Ik was een van de weinigen die totaal niets hadden opgelopen. Alle auto's die stonden geparkeerd waren ingedeukt, behalve de Volkswagen Kevers.
Toch nog wel een ontroerend mooi einde aan dit verhaal.quote:
Alle auto's die stonden geparkeerd waren ingedeukt, behalve de Volkswagen Kevers.
Eventjes afgezien van t feit dat t ff iets preciezer komt dan dat kuiltje tussen je sleutelbenderen, breek n pen door midden en stop een stuk in je mond. Probeer nu eens hoelang je het volhoud om daardoor te ademen. Ik geef je een paar minuuten....quote:
[..]
Nou, dat zou ik je niet aanraden zonder goede medische kennis, op die plek zitten namelijk ook je stembanden.
Dat je dat wel eens ziet in films is een fabeltjes, voor zo'n ingreep heb je een flinke opening nodig.
Maar die paar minuten kunnen net de tijd zijn die de ambulance nodig heeft.quote:
[..]
Eventjes afgezien van t feit dat t ff iets preciezer komt dan dat kuiltje tussen je sleutelbenderen, breek n pen door midden en stop een stuk in je mond. Probeer nu eens hoelang je het volhoud om daardoor te ademen. Ik geef je een paar minuuten....
Dat je dat wel eens ziet in films is een fabeltjes, voor zo'n ingreep heb je een flinke opening nodig.
Ik zeg niet dat we bij elke verslikking pennen in onze luchtpijp moeten knallen, maar in noodgevallen kan het net het verschil maken
Toch kan ik niemand aanraden om dit te doen, tenzij je weet wat je doet.quote:
[..]
Maar die paar minuten kunnen net de tijd zijn die de ambulance nodig heeft.
Ik zeg niet dat we bij elke verslikking pennen in onze luchtpijp moeten knallen, maar in noodgevallen kan het net het verschil maken
Daarom ook dat ik zeg dat we dat niet bij elke verslikking moeten gaan doen. Ikzelf zou het niet willen doen, want ik heb geen idee hoe of wat. Ik ben medisch gezien echt een no-no. Zou het dan toch zeker overlaten aan iemand met verstand van zaken.quote:
[..]
Toch kan ik niemand aanraden om dit te doen, tenzij je weet wat je doet.
Ik heb t tijdens mn PTLS(soort medic bij def) moeten oefenen en het is best lastig.
En zo te horen levensgevaarlijk.quote:
je moet gewoon niet eens proberen als je niet weet wat je doet, bovendien doe je de ingreep niet in het kuiltje tussen de sleutelbeenderen maar ongeveer op de ademsappel. Zo'nnoodingreep heet trouwens een coniotomie.
Ik heb t tijdens mn PTLS(soort medic bij def) moeten oefenen en het is best lastig.
Als je het fout doet heb je nog een rechtzaak tegen je lopen als je pech hebt.
Op vaderdag was hij erg ziek geworden en toen ik 's avonds een telefoontje kreeg van het ziekenhuis kwam dat eigenlijk niet onverwacht. Die nacht hebben we bij hem gewaakt en hem laten bedienen. Vreemd genoeg kwam hij na het bedienen weer min of meer bij kennis. In overleg met de artsen heb ik besloten om hem niet meer te laten dialyseren en er alleen voor te zorgen dat hij geen pijn had. De situatie was uitzichtloos en ik vond het onzin om hem nog lastig te vallen met verplaatsen, prikken en dergelijke. qltel en ik zijn zo vaak mogelijk bij hem geweest die week.
Donderdagochtend vroeg belde het ziekenhuis. Het ging nu heel slecht en of we zo snel mogelijk wilden komen. We kwamen de kamer binnen, ik kuste hem op zijn voorhoofd en zei dat we bij hem waren. Ik pakte een stoel, ging bij hem zitten en pakte zijn hand. De hand met de shunt. Op het moment dat ik zijn hand pakte, hield het bloed op met stromen. Hij heeft gewacht tot ik bij hem was, en toen is hij overleden. En ik vind dat nog steeds zo ongelooflijk mooi
Hoe verdrietig ik ook ben, hoezeer ik hem ook mis, als ik aan dat moment denk, word ik warm van binnen en voel ik hoeveel hij van me hield. En ik van hem
Mooi verhaal..quote:
Hij heeft gewacht tot ik bij hem was, en toen is hij overleden. En ik vind dat nog steeds zo ongelooflijk mooi
Hoe verdrietig ik ook ben, hoezeer ik hem ook mis, als ik aan dat moment denk, word ik warm van binnen en voel ik hoeveel hij van me hield. En ik van hem
quote:
Mijn vader en ik hadden een hele hechte band. Toen hij in 2006 erg ziek werd (hij was al een tijd aan het sukkelen met zijn nieren) en in het ziekenhuis lag, had hij een shunt in zijn pols, voor de nierdialyse. Dat is een soort verdikte ader, waarin ze makkelijk kunnen prikken. In die shunt voelde je zijn bloed stromen, heel apart gevoel.
Op vaderdag was hij erg ziek geworden en toen ik 's avonds een telefoontje kreeg van het ziekenhuis kwam dat eigenlijk niet onverwacht. Die nacht hebben we bij hem gewaakt en hem laten bedienen. Vreemd genoeg kwam hij na het bedienen weer min of meer bij kennis. In overleg met de artsen heb ik besloten om hem niet meer te laten dialyseren en er alleen voor te zorgen dat hij geen pijn had. De situatie was uitzichtloos en ik vond het onzin om hem nog lastig te vallen met verplaatsen, prikken en dergelijke. qltel en ik zijn zo vaak mogelijk bij hem geweest die week.
Donderdagochtend vroeg belde het ziekenhuis. Het ging nu heel slecht en of we zo snel mogelijk wilden komen. We kwamen de kamer binnen, ik kuste hem op zijn voorhoofd en zei dat we bij hem waren. Ik pakte een stoel, ging bij hem zitten en pakte zijn hand. De hand met de shunt. Op het moment dat ik zijn hand pakte, hield het bloed op met stromen. Hij heeft gewacht tot ik bij hem was, en toen is hij overleden. En ik vind dat nog steeds zo ongelooflijk mooi
Hoe verdrietig ik ook ben, hoezeer ik hem ook mis, als ik aan dat moment denk, word ik warm van binnen en voel ik hoeveel hij van me hield. En ik van hem
Ik moet even een traantje wegpinken hoorquote:
Mijn vader en ik hadden een hele hechte band. Toen hij in 2006 erg ziek werd (hij was al een tijd aan het sukkelen met zijn nieren) en in het ziekenhuis lag, had hij een shunt in zijn pols, voor de nierdialyse. Dat is een soort verdikte ader, waarin ze makkelijk kunnen prikken. In die shunt voelde je zijn bloed stromen, heel apart gevoel.
Op vaderdag was hij erg ziek geworden en toen ik 's avonds een telefoontje kreeg van het ziekenhuis kwam dat eigenlijk niet onverwacht. Die nacht hebben we bij hem gewaakt en hem laten bedienen. Vreemd genoeg kwam hij na het bedienen weer min of meer bij kennis. In overleg met de artsen heb ik besloten om hem niet meer te laten dialyseren en er alleen voor te zorgen dat hij geen pijn had. De situatie was uitzichtloos en ik vond het onzin om hem nog lastig te vallen met verplaatsen, prikken en dergelijke. qltel en ik zijn zo vaak mogelijk bij hem geweest die week.
Donderdagochtend vroeg belde het ziekenhuis. Het ging nu heel slecht en of we zo snel mogelijk wilden komen. We kwamen de kamer binnen, ik kuste hem op zijn voorhoofd en zei dat we bij hem waren. Ik pakte een stoel, ging bij hem zitten en pakte zijn hand. De hand met de shunt. Op het moment dat ik zijn hand pakte, hield het bloed op met stromen. Hij heeft gewacht tot ik bij hem was, en toen is hij overleden. En ik vind dat nog steeds zo ongelooflijk mooi
Hoe verdrietig ik ook ben, hoezeer ik hem ook mis, als ik aan dat moment denk, word ik warm van binnen en voel ik hoeveel hij van me hield. En ik van hem
de week voor sinterklaas ging het steeds slechter met mn oma en ze gaf het op en het was ook goed zo.
was nog wel thuis met thuiszorg en we wilde ook nachtzorg en dat heeft ze uiteindelijk ook gekregen, 1 nachtje en toen was ze dood.
zelf werk in in de zorg en was toevallig woensdag vrij en omdat oma niet meer alleen kon en wilde zijn en de thuiszorg ook niet 24/7 er was ging ik maar.
ze was die dag ook voor mn komst al 2x op de grond aangetroffen dus ik ging er in de ochtend heen en zou er tot s middags zeker zijn want dan zou mn oom komen.
was een heftig dagje omdat mn oma nog tot 3x toe last had van diarree en ik haar dus alleen heb moeten verzorgen, thuiszorg is wel 2x geweest maar toen was het niet nodig..
moest wel slikken toen ik mn oma huilend in mn armen had, ze schaamde zich zo dat ik, kleindochter der billen moest schoonmaken..
later heb ik der nog lekker ingesmeert met bodylotion en geknuffelt.
omdat mn oma hard achteruit ging hebben we nachtzorg geregelt maar dat is niet op die woensdag al gelukt dus dan maar donderdag.
wat ik wel moeilijk vind was dat ze onrustig werd en dat werd steeds erger en ze wist ook wel dat ze dood ging.
donderdag naar mn werk(ja dat gaat ook door) en had vrijdag vrij dus zou weer naar mn oma gaan, samen met mn moeder, wel zo fijn.
mn oom en tante waren er toen ook.
heb nog met de thuiszorg mn oma verzorgt en een nieuwe schone pyjama aan gedaan.
ben bij oma gaan zitten, maar ze was zo onrustig en leek alsof ze nog allemaal dingen wilde zeggen maar ze kwam er niet meer uit, dronk ook slecht droge mond, onverstaanbaar want der tanden wilde ze ook uit..
zo bang als ze keek en echt zo n blik van: help mij!!!
heb huilend aan bed gezeten, nouwja bijna, tranen wegslikken en gezegt dat ze dapper was, mocht gaan en het gevecht niet meer kon winnen om beter te worden.
woensdag zei ze ook nog dat ze zo der best deed. en dat zagen we allemaal.
arts kwam gelukkig en besloot morfine te gaan geven en toen werd mn oma rustig gelukkig, ze kon slapen.
ondertussen de familie opgebeld dat het nu heel hard ging en oma slaapmiddel zou krijgen s middags zodat ze kon slapen en dan zou ze vanzelf wel wegzakken op een fijne manier maar was dan dus niet meer aanspreekbaar en dat slapen kon wel dagen duren.
half 5 was iedereen er, arts ook, maar iedereen was rond mn oma der bed.
en na een paar zuchten was het over, arts was niet meer nodig, ja om de dood vast te stellen.
was heftig om iemand gewoon te zien sterven en ook nog dat het familie was.
ben blij dat ik der heb verzorgt, ze was er ook dankbaar voor, ik was vertrouwd..
en tot op de dag van vandaag vraag ik me af wat ze me nou nog wilde zeggen of dat ze gewoon te erg aan het hallucineren was en niks wilde.
maar die blik in de ogen vergeet ik nooit meer..
Andere verhalen scoren hoog op de 'bloederig' dimensie.quote:
ja het lijkt niks als ik andere verhalen lees maar het maakt zeker indruk..
Maar als er iets met je familie gebeurt kan dat net zo indrukwekkend zijn.
Of je hebt een verhaal waar beide in zitten.
Pfff dikke brok in me keel en traantjes, heb ik echt bijna nooit van een verhaal hier op Fok.quote:
Mijn vader en ik hadden een hele hechte band. Toen hij in 2006 erg ziek werd (hij was al een tijd aan het sukkelen met zijn nieren) en in het ziekenhuis lag, had hij een shunt in zijn pols, voor de nierdialyse. Dat is een soort verdikte ader, waarin ze makkelijk kunnen prikken. In die shunt voelde je zijn bloed stromen, heel apart gevoel.
Op vaderdag was hij erg ziek geworden en toen ik 's avonds een telefoontje kreeg van het ziekenhuis kwam dat eigenlijk niet onverwacht. Die nacht hebben we bij hem gewaakt en hem laten bedienen. Vreemd genoeg kwam hij na het bedienen weer min of meer bij kennis. In overleg met de artsen heb ik besloten om hem niet meer te laten dialyseren en er alleen voor te zorgen dat hij geen pijn had. De situatie was uitzichtloos en ik vond het onzin om hem nog lastig te vallen met verplaatsen, prikken en dergelijke. qltel en ik zijn zo vaak mogelijk bij hem geweest die week.
Donderdagochtend vroeg belde het ziekenhuis. Het ging nu heel slecht en of we zo snel mogelijk wilden komen. We kwamen de kamer binnen, ik kuste hem op zijn voorhoofd en zei dat we bij hem waren. Ik pakte een stoel, ging bij hem zitten en pakte zijn hand. De hand met de shunt. Op het moment dat ik zijn hand pakte, hield het bloed op met stromen. Hij heeft gewacht tot ik bij hem was, en toen is hij overleden. En ik vind dat nog steeds zo ongelooflijk mooi
Hoe verdrietig ik ook ben, hoezeer ik hem ook mis, als ik aan dat moment denk, word ik warm van binnen en voel ik hoeveel hij van me hield. En ik van hem
Heb er ook geen benaming voor, vind het heel mooi voor je, dat als het toch gebeurd, dat het dan zo gebeurde. En de liefde zal altijd voort leven
Verder was mijn vriend in het gat van de kruipruimte gevallen toen hij de voordeur open deed. Zijn vader en schoonbroer waren met de kruipruimte bezig. Mijn vriend had een grote diepe wond aan zijn been en je kon de spieren zien zitten. Ik ben toen even uit het zicht gaan zitten, want kon het niet aanzien.
Als laatste de ernstige salmonellabacterie die ik had opgelopen in Gran Canaria. Een week in het ziekenhuis moeten liggen met alleen maar infuus (geen eten en drinken). Wat een pijn heb ik gevoeld.
Hier precies hetzelfde verhaal.quote:
Oh nog iets dat ik niet snel zal vergeten,
de gedachte 'Dit is het, ik ga dood' door je hoofd laten spoken.
We waren aan het eten, en toen schoot er een stuk vlees in m'n keel. Ik kreeg het al mooi benauwd, pa en ma hard op m'n rug bonkend, ik dacht echt: 'Ik ga dood, ik ga dood, ik ga dood.'
Het ergste wat ik heb meegemaakt,pfffffff heb je ff.
ik wilde zeggen me hele leven maar dat klinkt weer zo depri
Het ergste vind ik me jeugd...ik ga het proberen kort te houden.
me vader is een alcoholist en heeft me hele jeugd verneukt.
ik kon niks goed doen en kreeg altijd slaag,ik kan dus zeggen dat ik alle hoeken van me kamer heb gezien.ik vid hetheel moeilijk om over mijn klote leven te praten mja soms moet je he.
Dat klinkt allemaal niet fijn nee. En hoe gaat het nú met je?quote:
Halloo ik ben nieuw op het forum dus ik mag best af en toe opp de vingers getikt worden voor dubbelposten of hoe het ook heet
Het ergste wat ik heb meegemaakt,pfffffff heb je ff.
ik wilde zeggen me hele leven maar dat klinkt weer zo depri
Het ergste vind ik me jeugd...ik ga het proberen kort te houden.
me vader is een alcoholist en heeft me hele jeugd verneukt.
ik kon niks goed doen en kreeg altijd slaag,ik kan dus zeggen dat ik alle hoeken van me kamer heb gezien.ik vid hetheel moeilijk om over mijn klote leven te praten mja soms moet je he.
Damn zeg, ik als grote vent op het werk houdt het ook haast niet droog..quote:
[..]
Ik moet even een traantje wegpinken hoor
En ook het verhaal van Ellatjuh trouwens.. Ik heb zelf alleen nog mn vader én mijn oma dusja.
Leuk dat je het vraagt, ik heb zo me ups and downsquote:
[..]
Dat klinkt allemaal niet fijn nee. En hoe gaat het nú met je?
ik werk op een sw en heb maar weinig vrienden enzo..
veel mensen vinden em zielig maar dat ben ik niet!
ik ben veel bij psychiaters en psychologen geweest en die zaten ook met hun handen in et haar.
ik heb dus een zeldzame aandoening en daar kwamen ze achter toen ik 12 was (ben nu 33)
zkh in en uit om gek van te worden.
Na vele testen bleek dat ik een empty sella syndroom heb en panhypopiutarisme.
m.a.w mijn hypofyse werkt niet!!
dat heeft alleen al een impact op je hele leven, pillen slikken en spuiten dat is de enige manier om mij in leven te houden nog steeds.
sorry moet ff stoppen
maakt niet uit! tof iig dat je het deelt.quote:
[..]
Leuk dat je het vraagt, ik heb zo me ups and downs
ik werk op een sw en heb maar weinig vrienden enzo..
veel mensen vinden em zielig maar dat ben ik niet!
ik ben veel bij psychiaters en psychologen geweest en die zaten ook met hun handen in et haar.
ik heb dus een zeldzame aandoening en daar kwamen ze achter toen ik 12 was (ben nu 33)
zkh in en uit om gek van te worden.
Na vele testen bleek dat ik een empty sella syndroom heb en panhypopiutarisme.
m.a.w mijn hypofyse werkt niet!!
dat heeft alleen al een impact op je hele leven, pillen slikken en spuiten dat is de enige manier om mij in leven te houden nog steeds.
sorry moet ff stoppen
ja ik zit nu met wild vreemde mensen te praten, iets wat ik normaal nooit doe mjaquote:
[..]
maakt niet uit! tof iig dat je het deelt.
ik ben tog trots dat ik mijn ziekte heb weten te accepteren,3x vekracht ben,me ex me in elkaar sloeg,me vader me nog steeds haat
ik heb nu een hele lieve vriend die me tot dik en dun steunt.
ik wil jullie niet verder opzadelen met me eige gezeik
proest
Heb je mijn pm gezien? Klein envelopje helemaal bovenin.quote:
[..]
ja ik zit nu met wild vreemde mensen te praten, iets wat ik normaal nooit doe mja
ik ben tog trots dat ik mijn ziekte heb weten te accepteren,3x vekracht ben,me ex me in elkaar sloeg,me vader me nog steeds haat
ik heb nu een hele lieve vriend die me tot dik en dun steunt.
ik wil jullie niet verder opzadelen met me eige gezeik
proest
Oja ik ben sterk ik kom dr zeker wel ::)quote:
Dat klinkt allemaal erg heftig, goed dat je jezelf niet zielig vindt! Jij komt er wel als ik het zo lees
@ kanovinnie ja heb je beantwoord
Als je wat aandacht wil, gewoon even een aandoening op internet opzoeken en hier rondbazuinen. Vertel er nog even bij dat je tien keer verkracht en in elkaar geslagen bent en voilà, ze hangen aan je lippen.quote:
Hoe weet jij dat? Ik herken het verhaal van Spookje heel erg, mijn schoonmoeder heeft namelijk precies hetzelfde.
Klinkt erg ongeloofwaardig imho.
We kunnen allemaal wel wat verzinnen, de echtheid is toch niet te controleren.
Of iemand is gewoon eerlijk. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal in het echt. Buiten, dus niet op die zolderkamer van je.quote:
[..]
Als je wat aandacht wil, gewoon even een aandoening op internet opzoeken en hier rondbazuinen. Vertel er nog even bij dat je tien keer verkracht en in elkaar geslagen bent en voilà, ze hangen aan je lippen.
Klinkt erg ongeloofwaardig imho.
Lijkt me stug dat iedereen die iets verteld een verhaal van een ander heeft gekopieerd van het grote internetz.. en als dat al zo is, is er tenminste een origineel verhaal wat wel waar is.quote:
Ga er niet te snel van uit dat iedereen maar wat verzint om aandacht te krijgen, levens zijn rare dingen.
Eigenlijk wilde ik ook nog iets delen hier.. denk er de laatste tijd veel aan nav dit topic
Vlak voor mijn jongste dochter geboren werd, werd een goede vriendin van ons opgenomen in het ziekenhuis. Ze bleek kanker te hebben. Er is nog 1 operatie aan gewaagd,maar ze hebben de boel eigenlijk gelijk weer dichtgehecht, het zat inmiddels overal.
De maanden daarna gingen snel en raar.. we gingen zo vaak mogelijk naar haar toe en dat kwam er dus op neer dat ik vaak bij haar bed onze dochter borstvoeding zat te geven.. nieuw leven en leven wat snel zou stoppen zo dicht bij.
De dochters van mijn vriendin waren toen 11 en 16 en het ergste vond zij dat ze het moeder zijn niet af kon maken. Beide meiden hebben een andere vader en we hebben hemel en aarde bewogen om ze bij elkaar te houden. Er was zelfs even sprake dat ze bij ons zouden wonen.
Uiteindelijk is dit toch niet gelukt, de jongste is bij haar vader gaan wonen en de oudste bij haar opa en oma. Gelukkig zien ze elkaar nog wel heel vaak.
De laatste weken van haar leven heeft ze in het hospice gelegen. Ook daar zaten we vaak aan haar bed en misschien wel doordat het zo hard is, was het ook heel bijzonder om zo samen te zijn. Ze besloot euthanasie te plegen omdat ze herrinnerd wilde worden zoals ze was en haar dochters niet mee wilde laten maken dat ze op het laatst alleen nog maar een hoopje van pijn zou zijn. Die dag waren we er allemaal, we hebben een voor een afscheid van haar genomen en stonden buiten in een kring toen het moment daar was.
Op een gegeven moment werd het even helemaal stil, toen een windvlaag.. een paar minuten later kwam de arts vertellen dat het was gebeurd. We waren en zijn er allemaal van overtuigd dat we dat hebben gevoeld.. maar misschien is dat ook de troost die je zoekt op zo'n moment.
Haar dochters heb ik nog geregeld contact mee, al is het inmiddels het meest op internet. Vooral de oudste vraagt zo af en toe eens om advies en het voelt goed om de belofte waar te kunnen maken dat ik mijn best zou doen wat op haar kindjes te letten.
Haar laatste woorden tegen mij waren "Deze ervaring zal je ooit enorm veel aan hebben, dat weet ik zeker" en alleen al doordat ze dat gezegd heeft, is dat ook zo. Altijd als ik het even bijna niet meer zie zitten, hoor ik haar dat weer zeggen.
Het lijkt wel alsof ze opschept... Sorry hoor, mij houd je niet voor de gek! Ik lees hier genoeg nare dingen en ik leef zeker mee met degenen die het meegemaakt hebben, maar dat gaat er bij mij niet in.quote:
[..]
Of iemand is gewoon eerlijk. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal in het echt. Buiten, dus niet op die zolderkamer van je.
Een aantal posts terug was er ook iemand die nogal luchtig deed over iets heel heftigs. Was er ook niemand die 'nep' begon te roepen. Het kan ook een manier van relativeren zijn natuurlijk. Of om ermee te dealen.quote:
[..]
Het lijkt wel alsof ze opschept... Sorry hoor, mij houd je niet voor de gek! Ik lees hier genoeg nare dingen en ik leef zeker mee met degenen die het meegemaakt hebben, maar dat gaat er bij mij niet in.
True,, en als mensen er wel zielig over doen is het wéér niet goed...quote:
[..]
Een aantal posts terug was er ook iemand die nogal luchtig deed over iets heel heftigs. Was er ook niemand die 'nep' begon te roepen. Het kan ook een manier van relativeren zijn natuurlijk. Of om ermee te dealen.
Ieder z'n eigen manier om ergens mee om te gaan.
Mensen schrikken ook als ze me niet goed zien, half over mijn rolstoel struikelen, sorry zeggen en ik dan antwoord "Joh, geeft niet, ik zit toch al in een rolstoel"
Dat maakt die rolstoel niet opeens nep.
quote:
Mensen schrikken ook als ze me niet goed zien, half over mijn rolstoel struikelen, sorry zeggen en ik dan antwoord "Joh, geeft niet, ik zit toch al in een rolstoel"
Assumption is the main cause of most fuck-ups.quote:
[..]
Als je wat aandacht wil, gewoon even een aandoening op internet opzoeken en hier rondbazuinen. Vertel er nog even bij dat je tien keer verkracht en in elkaar geslagen bent en voilà, ze hangen aan je lippen.
Klinkt erg ongeloofwaardig imho.
Mwah, er zijn mensen met genoeg met een nog veel uitzonderlijker levensverhaal. Waarom zou iemand met wat meer pech en tegenslag dan een ander hier niet kunnen posten?quote:
[..]
Als je wat aandacht wil, gewoon even een aandoening op internet opzoeken en hier rondbazuinen. Vertel er nog even bij dat je tien keer verkracht en in elkaar geslagen bent en voilà, ze hangen aan je lippen.
Klinkt erg ongeloofwaardig imho.
In 2007, op m'n 15e brak ik de groeischijf boven m'n rechterknie. M'n moeder kwam net aanlopen op het voetbalveld, maar ze heeft de knal met een andere speler niet gezien. Gelijk was wel duidelijk dat ik even naar de huisarts zou moeten, omdat ik nogal last van m'n knie had. Het was op een zaterdag, dus we gingen naar de huisartsenpost. Daar werd geconstateerd dat het nog wel eens iets ernstigs zou kunnen zijn met m'n knie. De dokter zette even een pijltje op het slechte been(op de linker ipv de rechter zagen we iets later
). Dus we gingen even naar het ziekenhuis. Gelijk een röntgenfoto gemaakt omdat ze al zagen dat het vrijwel zeker gebroken was. Na een uurtje hoorde ik dat m'n groeischijf in m'n knie gebroken was. De assistent-arts ging even met de hoofdarts overleggen over een eventuele operatie. Ik hopen van niet natuurlijk.
Toch opereren, dezelfde avond ging het nog gebeuren. M'n vader was ondertussen ook naar het ziekenhuis gekomen met m'n broers.
Om 8 uur 's avonds onder het mes. Een ruggenprik werd het. Op de röntgenschermen ernaast kon ik zien wat ze allemaal aan het doen waren. Ik zag een aantal 'stokken'. Dat bleken 10 cm lange pinnen die uit m'n knie staken, maar dat zag ik pas toen er een paar dagen later gips omheen kwam. Uiteindelijk heb ik 4 dagen in het ziekenhuis gelegen.
25 december 2007 waren we bij familie en begon ik heel moe uit m'n ogen te kijken. We zijn maar naar huis gegaan. Toen ik uit de auto kwam de hele oprit ondergekotst vanwege misselijkheid. 2e kerstdag de hele dag geslapen. De dag erna begon ik opeens dubbel te zien. Naar heel veel doktoren geweest, een stuk of 10 in totaal, waarna uiteindelijk besloten werd om een MRI-scan te doen.
Ondertussen hadden m'n ouders een documentaire gezien op TV waar werd verteld dat personen die dubbel beginnen te zien vrijwel altijd kanker hebben.
De uitslag van de MRI scan was dat ik een subduraal hematoom had. Een bloeding binnen de schedel, waardoor de hersenen aan de kant geduwd werden en dus ook de oogkassen. Daardoor begon ik scheel te kijken. Nog een operatie.
25 januari was het zover. Er gingen twee gaatjes in m'n schedel geboord worden, waardoor het bloed eruit zou lopen. Uiteindelijk heeft de operatie 2 uur geduurd. Daarna een nachtje op de Intensive Care doorgebracht. Dat doen ze altijd met dat soort operatie's. Hier 3 dagen in het ziekenhuis gelegen, waarna ik 2 weken helemaal niets mocht doen, niks tillen, maar een half uur achter de pc/tv.
Uiteindelijk is alles goedgekomen, nergens meer last van en ik ben helemaal genezen.
Dit alles is in het examenjaar van m'n VMBO gebeurd, een tentamenweek gemist en uiteindelijk met 1 onvoldoende m'n examens gehaald. M'n school werkte echt heel erg goed mee, ik kreeg alle ruimte om alles te doen wanneer ik het kon doen.
Wat een tering lang verhaal is dit geworden zeg
brrr. Nog iets aan overgehouden?quote:
Dit alles is in het examenjaar van m'n VMBO gebeurd, een tentamenweek gemist en uiteindelijk met 1 onvoldoende m'n examens gehaald. M'n school werkte echt heel erg goed mee, ik kreeg alle ruimte om alles te doen wanneer ik het kon doen.
Wat een tering lang verhaal is dit geworden zeg
Ohja, ik ben nu nog de enige thuis zonder bril of lenzen, maar ik weet niet of dat er mee te maken heeft
Misschien welquote:
Alleen een paar littekens op m'n knie en op m'n hoofd.
Ohja, ik ben nu nog de enige thuis zonder bril of lenzen, maar ik weet niet of dat er mee te maken heeft
En ik weet wel dat dat "tactiek' is, zielig kijken en kind met kind doet t zowiezo goed natuurlijk maar het maakt wel indruk....
Er was er één bij die vertelde hoe ze snoepwikkels met stenen er in naar Irakese kinderen gooiden en een ander spoot tabasco vermengd met zeep bij ze in de ogen met een waterpistool.
Haha ik weet het.quote:
ach, dat soort dingen moet je ook met een korrel zout nemen, op forums is ook iedereen lid van de special forces. je kan btw ook niet zomaar eten geven aan bedelaars ten eerste omdat in veel van ons eten varkenslees zit en omdat locals niet met isaf spullen gezien mogen worden.... schijnen insurgents niet leuk te vinden.
Sterke verhalen zijn er genoeg.
Het lijkt me inderdaad ook verdomd onhandig om mensen zo te provoceren.
Ik gok een VMBO diplomaquote:
[..]
brrr. Nog iets aan overgehouden?
lollereinz.En een keer s'avonds naar de huisartsenpost gegaan omdat de huisarts zei dat ik daar naar toe moest zodra ik koorts kreeg, want dan zou ik een longontsteking hebben. Huisartsenpost is 30 km verderop. Daarvandaan doorgestuurd naar de apotheek, die nog eens 30 km verderop zit, en toen 60 km terug naar huis, terwijl ik steeds benauwder werd en mn inhaler thuis lag. Dat was eng. Had natuurlijk ook aan die inhaler moeten denken, maar ik had 40 graden koorts en was niet meer helemaal helder..
Dit dusquote:
In wat voor fucking uithoek woon je als je 60km moet rijden voor een apotheek? weet je zeker dat het geen 3km was?
Kijkoperatie gehad en 2,5 week ziekenhuis, daarna kreeg ik gips en belandde ik in een rolstoel. Na 6 weken mocht het gips eraf en kon ik opnieuw leren lopen.
Het meest lullige van dit waargebeurde verhaal was dat de kerel die mij aanreedt niet verzekerd was, en zodoende heb ik nauwelijks iets van vergoeding gehad.
Mijn paard die voor mijn ogen uit de trailer (soort veewagen) klapte en haar nek brak.
Inmiddels alweer jaren geleden gebeurd maar zie het nog zo voor me.
quote:
Psychische mishandeling en verkrachting (en dan niet een keer maar jarenlang) Lang leve de EMDR traumabehandeling.
Mijn paard die voor mijn ogen uit de trailer (soort veewagen) klapte en haar nek brak.
Inmiddels alweer jaren geleden gebeurd maar zie het nog zo voor me.
Ze ging helemaal los, toen ik kans zag om weg te rennen deed ik dat natuurlijk.
Ik sprong op me fiets en reed weg.
We woonden best afgelegen dus ik moest een stukje fietsen voordat ik iemand tegenkwam. Maar me moeder kwam naast me rijden met de auto en zei dat ik het nooi mocht vertellen anders werd het nog erger. Sindsdien doodsangst voor me moeder.
Oke, fout gerekend, het was 30 km. 60 in totaal. Het leek op dat moment enorm ver iigquote:
In wat voor fucking uithoek woon je als je 60km moet rijden voor een apotheek? weet je zeker dat het geen 3km was?
Btw, woon op Goeree Overflakkee, ik aan de oostkant, de apotheek zit helemaal aan de westkant...Opbranden niet, maar wel zo dat ze op 1 punt helemaal vlak zijn en er dus nieuwe op moeten.quote:
donderdag 3 februari 2011 08:02 schreef Mopst3r het volgende:
Ja hoor heel je voorbanden opbranden van 1 keer remmen
waar woont die bitch?quote:
Me moeder die me in elkaar trapte toen ik 8 was.
Ze ging helemaal los, toen ik kans zag om weg te rennen deed ik dat natuurlijk.
Ik sprong op me fiets en reed weg.
We woonden best afgelegen dus ik moest een stukje fietsen voordat ik iemand tegenkwam. Maar me moeder kwam naast me rijden met de auto en zei dat ik het nooi mocht vertellen anders werd het nog erger. Sindsdien doodsangst voor me moeder.
Ja leuk ha-ha-haquote:
Me moeder die me in elkaar trapte toen ik 8 was.
Ze ging helemaal los, toen ik kans zag om weg te rennen deed ik dat natuurlijk.
Ik sprong op me fiets en reed weg.
We woonden best afgelegen dus ik moest een stukje fietsen voordat ik iemand tegenkwam. Maar me moeder kwam naast me rijden met de auto en zei dat ik het nooi mocht vertellen anders werd het nog erger. Sindsdien doodsangst voor me moeder.