Wat is het heftigste wat je hebt meegemaakt? #2

quote:

Op maandag 17 januari 2011 14:17 schreef Rubber_Johnny het volgende:

[..]

Kind overleden?

Joah, hoe liep dat af? Hopelijk was het toch wat anders wat je hoorde barsten..

quote:

Op maandag 17 januari 2011 14:21 schreef MarMar het volgende:

[..]

Joah, hoe liep dat af? Hopelijk was het toch wat anders wat je hoorde barsten..

Het was volgens mij echt zijn schedel, want op het moment dat zijn hoofd de grond raakt(zijn hoofd raakte eerst de grond en toen pas de rest), klonk er een hol geluid alsof een plastic kom openbrak en ik wist gelijk dat het zijn schedel was. Hij begon gelijk te huilen dus hij was nog wel bij, maar zijn hoofdje was zo opgezwollen. Zijn moeder bracht hem naar binnen, ik denk dat ze daar de ambulance hebben gebeld. Maar ik moest gewoon even weglopen, ik kon het gewoon niet aanzien.

Heftigste wat ik ooit heb meegemaakt is niet dat ik een keer gezien heb wat er van je overblijft als je onder de trein komt, ook niet de paar auto ongelukken die ik heb gezien, meest heftige wat ik heb meegemaakt was toen ik ging kijken bij mijn overgrootmoeder, die lag opgebaard.

Lang verhaal kort, toen ik nog klein was heel vaak langs geweest, maar later moest ze naar een verzorgingstehuis, en sindsdien nog maar 1 keer daar op bezoek geweest. Op een gegeven moment lag ze in het ziekenhuis, en gingen mijn ouders op zondag middag op bezoek. Ik kon ook mee, maar ik was zo brak van uitgaan dat ik maar zei dat ik de volgende dag zou gaan. Zondagavond overleed ze...

Dat was nog niet het ergste, toen we gingen kijken in het mortuarium, waar ze opgebaard lag, vertelde mijn oma dat sinds ik toen in het verzorgingstehuis één keer langs was geweest, ze iedere keer aan mijn opa en oma vroeg hoe het met mij ging, op school en met vriendjes enzo...

Toen brak ik, enorme gevoelens van spijt, de frustratie dat je de tijd niet terug kan draaien gaven mij emotioneel het meest heftige gevoel wat ik ooit heb meegemaakt. Die gozer onder de trein deed me niets, die ongelukken ook niet, maar het gevoel wat ik hier van had wil ik nooit meer mee maken. Sindsdien ook netjes iedere week bij opa en oma op de koffie, nog steeds.

Misschien niet het meest spectaculaire verhaal, maar voor mij emotioneel wel het meest heftige.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 14:38 schreef Kper_Norci het volgende:
Heftigste wat ik ooit heb meegemaakt is niet dat ik een keer gezien heb wat er van je overblijft als je onder de trein komt, ook niet de paar auto ongelukken die ik heb gezien, meest heftige wat ik heb meegemaakt was toen ik ging kijken bij mijn overgrootmoeder, die lag opgebaard.

Lang verhaal kort, toen ik nog klein was heel vaak langs geweest, maar later moest ze naar een verzorgingstehuis, en sindsdien nog maar 1 keer daar op bezoek geweest. Op een gegeven moment lag ze in het ziekenhuis, en gingen mijn ouders op zondag middag op bezoek. Ik kon ook mee, maar ik was zo brak van uitgaan dat ik maar zei dat ik de volgende dag zou gaan. Zondagavond overleed ze...

Dat was nog niet het ergste, toen we gingen kijken in het mortuarium, waar ze opgebaard lag, vertelde mijn oma dat sinds ik toen in het verzorgingstehuis één keer langs was geweest, ze iedere keer aan mijn opa en oma vroeg hoe het met mij ging, op school en met vriendjes enzo...

Toen brak ik, enorme gevoelens van spijt, de frustratie dat je de tijd niet terug kan draaien gaven mij emotioneel het meest heftige gevoel wat ik ooit heb meegemaakt. Die gozer onder de trein deed me niets, die ongelukken ook niet, maar het gevoel wat ik hier van had wil ik nooit meer mee maken. Sindsdien ook netjes iedere week bij opa en oma op de koffie, nog steeds.

Misschien niet het meest spectaculaire verhaal, maar voor mij emotioneel wel het meest heftige.

Hier ook erg goed op van toepassing;

Je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt.
Ze kunnen soms echt een pain in the ass zijn met hun vragen en overmatige interesse, maar het is echt alleen maar goedbedoeld

quote:

Op maandag 17 januari 2011 14:38 schreef Kper_Norci het volgende:
Heftigste wat ik ooit heb meegemaakt is niet dat ik een keer gezien heb wat er van je overblijft als je onder de trein komt, ook niet de paar auto ongelukken die ik heb gezien, meest heftige wat ik heb meegemaakt was toen ik ging kijken bij mijn overgrootmoeder, die lag opgebaard.

Lang verhaal kort, toen ik nog klein was heel vaak langs geweest, maar later moest ze naar een verzorgingstehuis, en sindsdien nog maar 1 keer daar op bezoek geweest. Op een gegeven moment lag ze in het ziekenhuis, en gingen mijn ouders op zondag middag op bezoek. Ik kon ook mee, maar ik was zo brak van uitgaan dat ik maar zei dat ik de volgende dag zou gaan. Zondagavond overleed ze...

Dat was nog niet het ergste, toen we gingen kijken in het mortuarium, waar ze opgebaard lag, vertelde mijn oma dat sinds ik toen in het verzorgingstehuis één keer langs was geweest, ze iedere keer aan mijn opa en oma vroeg hoe het met mij ging, op school en met vriendjes enzo...

Toen brak ik, enorme gevoelens van spijt, de frustratie dat je de tijd niet terug kan draaien gaven mij emotioneel het meest heftige gevoel wat ik ooit heb meegemaakt. Die gozer onder de trein deed me niets, die ongelukken ook niet, maar het gevoel wat ik hier van had wil ik nooit meer mee maken. Sindsdien ook netjes iedere week bij opa en oma op de koffie, nog steeds.

Misschien niet het meest spectaculaire verhaal, maar voor mij emotioneel wel het meest heftige.

Hoe dichterbij, hoe heftiger.. ik vind het wel heel mooi dat je er ook wat mee doet en er een besef uit haalt voor de rest van je leven. Respect daarvoor!

quote:

Op maandag 17 januari 2011 14:45 schreef ditiseenusername het volgende:

[..]

Hier ook erg goed op van toepassing;

Je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt.
Ze kunnen soms echt een pain in the ass zijn met hun vragen en overmatige interesse, maar het is echt alleen maar goedbedoeld

quote:

Op maandag 17 januari 2011 14:53 schreef MarMar het volgende:

[..]

Hoe dichterbij, hoe heftiger.. ik vind het wel heel mooi dat je er ook wat mee doet en er een besef uit haalt voor de rest van je leven. Respect daarvoor!

Ik ben ook echt blij dat mijn opa en oma nog leven, en ik er een hele goeie band mee heb. Ook al vragen ze wel eens 2 keer hetzelfde achter elkaar omdat ze wat gaan dementeren, ze zijn er wel mede verantwoordelijk voor dat ik een hele fijne jeugd heb gehad, en ik heb liever dat ze dat nu weten, dan dat ik ze het niet meer kan vertellen wanneer , nou ja, daar wil ik liever nog niet aan denken.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 14:26 schreef Skynilla het volgende:

[..]

Het was volgens mij echt zijn schedel, want op het moment dat zijn hoofd de grond raakt(zijn hoofd raakte eerst de grond en toen pas de rest), klonk er een hol geluid alsof een plastic kom openbrak en ik wist gelijk dat het zijn schedel was. Hij begon gelijk te huilen dus hij was nog wel bij, maar zijn hoofdje was zo opgezwollen. Zijn moeder bracht hem naar binnen, ik denk dat ze daar de ambulance hebben gebeld. Maar ik moest gewoon even weglopen, ik kon het gewoon niet aanzien.

Schedelbasis fractuur kan je overleven toch?

Tijdens mijn werk bij een tankstation ben ik, hoe cliché, overvallen. Ik werkte bij zo'n tankstation waar je alleen bent, en het was zondag rond een uur of 17:00 uur. Ik was gewoon aan het bijvullen, en de deur naar de kassa was dus open. En ineens komt er een kerel binnen met een vuurwapen. Tja, en dan gaat het zo snel.

Verder niet gewond geraakt, maar zoiets maakt ontzettend veel indruk. Kan het niet echt uitleggen, maar ik weet wel, trillen van angst, het kan ècht

1) Ik zat als bijrijder in de auto en vlak voor de auto steekt een fietser over terwijl we 80km/h reden, het meisje heeft het jammer genoeg niet overleeft.

2) Ik zag in China een ongeluk gebeuren waarbij een busje vol met mensen onder een vrachtwagen reed. Echt zeer veel bloed en zwaar gewonden/doden. (echt zo'n rampen beeld)

3) Mijn moeder denkt in te voegen op een snelweg en heeft een redelijk pittige rijstijl dus ze wil direct naar de 2e baan gaan. Blijkt het geen snelweg te zijn maar gewoon een één baansweg. En de tegenligger was echt super dichtbij. Door een echt zeer sneller reactie van mijn moeder is er geen ongeluk gebeurd. Maar schikken was het wel.

4) Mijn zusje was van het paard gevallen dus ik met mijn vader er heen, Daarna haar mee naar huis genomen. Ging het toch opeens een stuk slechter met haar. Bleek haar milt gescheurd.

[ Bericht 19% gewijzigd door dynamiet op 17-01-2011 16:21:18 ]

Oh nog iets dat ik niet snel zal vergeten,
de gedachte 'Dit is het, ik ga dood' door je hoofd laten spoken.
We waren aan het eten, en toen schoot er een stuk vlees in m'n keel. Ik kreeg het al mooi benauwd, pa en ma hard op m'n rug bonkend, ik dacht echt: 'Ik ga dood, ik ga dood, ik ga dood.' Uiteindelijk schoot het stuk uit m'n keel.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 17:13 schreef Xantalien het volgende:
Oh nog iets dat ik niet snel zal vergeten,
de gedachte 'Dit is het, ik ga dood' door je hoofd laten spoken.
We waren aan het eten, en toen schoot er een stuk vlees in m'n keel. Ik kreeg het al mooi benauwd, pa en ma hard op m'n rug bonkend, ik dacht echt: 'Ik ga dood, ik ga dood, ik ga dood.' Uiteindelijk schoot het stuk uit m'n keel.

Rustgevende gedachte?

quote:

Op maandag 17 januari 2011 17:13 schreef Xantalien het volgende:
Oh nog iets dat ik niet snel zal vergeten,
de gedachte 'Dit is het, ik ga dood' door je hoofd laten spoken.
We waren aan het eten, en toen schoot er een stuk vlees in m'n keel. Ik kreeg het al mooi benauwd, pa en ma hard op m'n rug bonkend, ik dacht echt: 'Ik ga dood, ik ga dood, ik ga dood.' Uiteindelijk schoot het stuk uit m'n keel.

Anders kan je altijd nog een pen of iets anders wat hol is daar tussen je sleutelbeenderen in je luchtpijp steken. Zit precies zo'n kuiltje. Of als je bang bent, eerst even "voorperforeren" met de punt van een mes.

Was 1e kerstdag uur of 2 snachts, ik zat als bijrijder bij me vriend in auto, we naderden een kruizing met stoplichten, op meter of 40 van kruizing springt licht op groen, ik kijk naar links, en zie in verte dat er auto met hoge snelheid aankomt, ik twijfel of ik wat moet zeggen, maar besluit dan keihard te roepen: REMMEN! Me vriend stapt vol op de rem en we glijden net over de stopstreep, de aankomende auto was inderdaad vol door rood gegaan, en miste ons op minder als halve meter, vervolgens knalt ie met een flinke vaart op een parkeerpaal, we springen allebei uit de auto, maar doordat de paal zo een klap had gehad viel er een lichtbak die aan een draad hing eraf, maar net naast me vriend. De bestuurder was zwaar gewond, ze been was meer als 180 graden gedraaid, en de plukken haar zaten tegen de kapotte ruit. We moesten mee naar bureau, maar gelukkig veel getuigen, geen idee hoe het met die kerel is afgelopen.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 17:34 schreef Sapstengel het volgende:

[..]

Anders kan je altijd nog een pen of iets anders wat hol is daar tussen je sleutelbeenderen in je luchtpijp steken. Zit precies zo'n kuiltje. Of als je bang bent, eerst even "voorperforeren" met de punt van een mes.

Nou, dat zou ik je niet aanraden zonder goede medische kennis, op die plek zitten namelijk ook je stembanden.

Ik heb wel eens een paar zelfmoord acties gezien bij het spoor, 't doet me echt niks, hun keuze en het ziet er alleen niet smakelijk uit.

Het geen wat echt indruk heeft gemaakt is het overlijden van mijn oma, dit was de 'laatste' die nog leefde en we gingen ook elke week langs, toen het wat slechter ging moest ze naar het ziekenhuis en wou ze een keer een ijsje, dat ijsje hebben we toch gekocht en het was op woensdag om 16:24 dat wij dat ijsje kochten, week later op woensdag is ze om 16:24 overleden

Het echt smerigste en waar ik echt van schrok was bij een stoplicht in een dorp, ik stond daar met men fiets en er komt een vrachtwagen aan, die raakt een overvliegende duif en die duif helemaal aan stukken knalt bij een vrouw die tevens stond te wachten in het gezicht. Zij viel daardoor van der fiets met der nek op de stoeprand, ik heb daarna er niks meer van gehoord, ik schrok zo erg dat ik omdraaide en naar huis ben gegaan

quote:

Op maandag 17 januari 2011 17:35 schreef raptorix het volgende:

[..]

Nou, dat zou ik je niet aanraden zonder goede medische kennis, op die plek zitten namelijk ook je stembanden.

Ja ik zou zelf ook eerst de Heimlich-greep doen enzo en dit als backup houden . Beter de gok nemen dan dat je doodgaat .

quote:

Op maandag 17 januari 2011 17:37 schreef Sapstengel het volgende:

[..]

Ja ik zou zelf ook eerst de Heimlich-greep doen enzo en dit als backup houden . Beter de gok nemen dan dat je doodgaat .

Jack Bauer deed het overigens keer bij zichzelf als ik me niet vergis

Een vriendin van me heeft het eens zien gebeuren op een terras. Een kind werd in haar keel gestoken door een wesp die het blikje in was gevlogen en kreeg hierdoor geen lucht. De moeder (die overigens arts was ) heeft toen zo'n bic-pen in de luchtpijp gestoken.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 17:37 schreef Studiotje het volgende:

Het echt smerigste en waar ik echt van schrok was bij een stoplicht in een dorp, ik stond daar met men fiets en er komt een vrachtwagen aan, die raakt een overvliegende duif en die duif helemaal aan stukken knalt bij een vrouw die tevens stond te wachten in het gezicht. Zij viel daardoor van der fiets met der nek op de stoeprand, ik heb daarna er niks meer van gehoord, ik schrok zo erg dat ik omdraaide en naar huis ben gegaan

Wtf Maar nu je het toch over een duif hebt

Ik stond in Arnhem op de bus te wachten bij het Centraal Station. Ik zie mijn bus aankomen en loop daar zo naar toe, over de baan en daarbij passeer ik een groepje duiven dat broodkruimels aan het pikken was. Ik moest even sprinten, want een andere bus kwam er aan. En ik dacht het al.. En in eens hoorde ik een harde "PATS" als of er een ballon klapte. Ik keek om en ja daar lag er één hoor.. Zo plat als wat met zn guts over de vloer mors dood.

Ik kon mijn lach amper inhouden maar het was absoluut niet grappig of zo. Ik zag het in cartoonstyle voor me hoe dat beest langzaam door het grote wiel van de bus overreden werd, waardoor de ene kant van zijn lichaam plat gedrukt werd en het andere deel zich langzaam opblies tot het formaat van een ballon tot dat zijn lichaam de druk niet meer aan kon en pats zei..

Arme duif..

quote:

Op maandag 17 januari 2011 17:34 schreef Sapstengel het volgende:

[..]

Anders kan je altijd nog een pen of iets anders wat hol is daar tussen je sleutelbeenderen in je luchtpijp steken. Zit precies zo'n kuiltje. Of als je bang bent, eerst even "voorperforeren" met de punt van een mes.

Daar denk je niet aan als 11 jarige. En m'n ouders zouden daar ook nooit op komen denk ik.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 18:21 schreef Sapstengel het volgende:
Een vriendin van me heeft het eens zien gebeuren op een terras. Een kind werd in haar keel gestoken door een wesp die het blikje in was gevlogen en kreeg hierdoor geen lucht. De moeder (die overigens arts was ) heeft toen zo'n bic-pen in de luchtpijp gestoken.

Vind voor zulk soort situaties het altijd wel interessant om boekjes zoals The Worst Case Scenario Survival Handbook te lezen. Weetje toch wat ongeveer te doen in zo'n situatie

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:10 schreef Palomar het volgende:

[..]

Vind voor zulk soort situaties het altijd wel interessant om boekjes zoals The Worst Case Scenario Survival Handbook te lezen. Weetje toch wat ongeveer te doen in zo'n situatie

Thnx, die wil ik hebben!

Tip: ook als ebook beschikbaar!

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:18 schreef dynamiet het volgende:

[..]

Thnx, die wil ik hebben!

Tip: ook als ebook beschikbaar!

Extra tip: ook als PDF te vinden als je weet te zoeken

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:32 schreef Magic-IRC het volgende:

[..]

Extra tip: ook als PDF te vinden als je weet te zoeken

Duh; dat bedoelde ik met ebook

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:18 schreef dynamiet het volgende:

[..]

Thnx, die wil ik hebben!

Tip: ook als ebook beschikbaar!

Ligt er iemand te stikken: "even mijn pdfje laden "

Zelf nooit echt iets heftigs meegemaakt zoals sommige dingen hier. Misschien persoonlijk wel dat ik een keer 'aangevallen' werd door een twee tjappies, wel van af weten te houden, maar was toen ook wel aardig geschokken. Had er volgens mij nog een topic over geopend hier op fok.. ff zoeken

Oja hier: Aangevallen door twee sjonnies

Ik ben Koerdisch van afkomst en mijn ouders zijn ook te voet van Irak naar Nederland gevlucht. Moeder hoogzwanger van mij, en 3 kleine kinderen erbij.
Zelf herinner ik me niets. Maar mijn zussen en ouders wel. Mijn zus herinnert zich nog dat we in een duits bos achterna werden gezeten door politie en zij de opdracht kreeg zich te verstoppen.
De politie vond haar uiteindelijk, en ze wist niet waar m'n ouders waren. Dat maakt op een kind van 6 erg veel indruk.
Mijn ouders herinneren zich uiteraard alles. Het moorden, in lege olievaten verstoppen met 3 kleine kinderen en je vrouw omdat Saddam's soldaten achter je aan zitten.
Vooral voor m'n moeder was het moeilijk. Zij had eerst een miskraam, daarna een zoon die na 2 jaar doodging. Vervolgens werd m'n andere broer ook dodelijk ziek tijdens de vlucht (hij was 2 jaar). Die heeft het wel overleeft.

Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.

Opeens komt er een klein rood autootje voorbij scheuren. Die stopt opeens, en draait om.
Ik ben nog nooit ZO bang geweest. Er stappen 4 mannen met mitrailleurs uit en richten die op ons.
Mijn vader spreekt geen turks dus die moest wel uitleggen dat we koerdisch zijn. Toen begonnen ze de hele auto leeg te halen.
Mijn zussen en ik en m'n moeder moesten op een dekentje op de grond zitten met die geweren op ons gericht. Terwijl m'n vader in gesprek was met een van die mannen.
Toen dacht ik echt; dit is het. Wij worden hier allemaal doodgeschoten op een verlaten landweg en niemand die ons mist.
Ik had er zelfs al vrede mee dat we dood gingen.

Na een uur in de loop van dat geweer gestaard te hebben liep een van de mannen naar de auto en pakte zo'n ding waarmee je je band kunt verwisselen (die miste we)
In 5 minuten verwisselden ze onze band, laadden onze spullen in en scheurden weg.

Goed afgelopen dus, maar het was wel erg bizar

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 11:28 schreef Goodluck_Charm het volgende:

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 11:28 schreef Goodluck_Charm het volgende:

Je verhaal wordt er niet minder bizar etc. door, maar ik denk dat die mannen ook bang waren.

Ik ben er even stil van Goodluck_Charm...

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 11:28 schreef Goodluck_Charm het volgende:
Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.

misschien beetje offtopic, maar gingen jullie dan met de auto van NL naar Irak?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 13:43 schreef Palomar het volgende:

[..]

misschien beetje offtopic, maar gingen jullie dan met de auto van NL naar Irak?

Nee, met het vliegtuig kwam je toentertijd Irak niet in (nu inmiddels wel) dus we namen altijd het vliegtuig naar Turkije en vandaaruit met de auto naar Irak.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:44 schreef Agiath het volgende:

[..]

Ligt er iemand te stikken: "even mijn pdfje laden "

Gewoon op je telefoon zetten, ja toch.

Verder: Toen ik klein was eens in een speeltuin. Een moeder van een kind viel van een schommel af en brak haar enkel. Niet zomaar gebroken, bot eruit stekend gebroken. Ik weet er verder niet meer zo veel van want ik was best klein, maar ik heb dat beeld wel onthouden.

Klasgenoot van me op de middelbare school werd in de tweede overreden door een vrachtwagen. Over z'n been heen. Daar was ik gelukkig niet bij. Maar een paar dagen later ben ik hem samen met een vriendin gaan opzoeken. Eerst leek dat een supergoed idee, kaart mee van de klas, dat soort dingen. Maar toen ik daar aan dat bed zat bij een huilende klasgenoot die misschien niet meer zou kunnen lopen was het een stukje zwaarder. Ik had ook geen idee wat ik moest zeggen. Wel kon hij zijn verhaal vertellen, misschien dat dat wel prettig was. Uiteindelijk is het nog best goed gekomen, met behulp van operaties en pinnen en oprekken e.d. was zijn ene been maar een stukje korter en kon hij dus weer lopen. Duurde wel een jaar ofzo.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 13:35 schreef 2cv het volgende:

[..]

Je verhaal wordt er niet minder bizar etc. door, maar ik denk dat die mannen ook bang waren.

Bang voor een gezin? Het was m'n ouders, mijn 2 zussen, ik en nog een jonger zusje die toen anderhalf was.
Waarom moet je daar bang voor zijn?

Het was echt heel vreemd, die geweren op ons gericht, er werd tegen ons geschreeuwd.
Enige waar ik me zorgen om maakte was m'n zusje

laat maar.

Wow Goodluck_Charm.. :|

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 15:51 schreef Goodluck_Charm het volgende:

[..]

Bang voor een gezin? Het was m'n ouders, mijn 2 zussen, ik en nog een jonger zusje die toen anderhalf was.
Waarom moet je daar bang voor zijn?

Het was echt heel vreemd, die geweren op ons gericht, er werd tegen ons geschreeuwd.
Enige waar ik me zorgen om maakte was m'n zusje

Maar je hebt dus eigenlijk nog steeds geen idee wie die mannen waren en wat ze nou eigenlijk wilden?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 16:41 schreef Kper_Norci het volgende:

[..]

Maar je hebt dus eigenlijk nog steeds geen idee wie die mannen waren en wat ze nou eigenlijk wilden?

Nee, ik heb zelf niet met ze gesproken

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 16:54 schreef Goodluck_Charm het volgende:

[..]

Nee, ik heb zelf niet met ze gesproken

En je praat er ook nooit meer over met je ouders?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 17:21 schreef ATOMIC_FUUU het volgende:

[..]

En je praat er ook nooit meer over met je ouders?

Nee, dat was niets vergeleken met wat zij allemaal al hebben meegemaakt

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 17:24 schreef Goodluck_Charm het volgende:

[..]

Nee, dat was niets vergeleken met wat zij allemaal al hebben meegemaakt

Wtf

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 18:12 schreef Apotheose het volgende:

[..]

over zoiets heftigs doe je er in mijn ogen (met die smiley => ) er wel wat luchtig en 'lollig' over of ligt dat aan mij?

Manier van trauma verwerking misschien ;.)

quote:

Op maandag 17 januari 2011 20:24 schreef MOD het volgende:

[..]

Wtf Maar nu je het toch over een duif hebt

Ik stond in Arnhem op de bus te wachten bij het Centraal Station. Ik zie mijn bus aankomen en loop daar zo naar toe, over de baan en daarbij passeer ik een groepje duiven dat broodkruimels aan het pikken was. Ik moest even sprinten, want een andere bus kwam er aan. En ik dacht het al.. En in eens hoorde ik een harde "PATS" als of er een ballon klapte. Ik keek om en ja daar lag er één hoor.. Zo plat als wat met zn guts over de vloer mors dood.

Ik kon mijn lach amper inhouden maar het was absoluut niet grappig of zo. Ik zag het in cartoonstyle voor me hoe dat beest langzaam door het grote wiel van de bus overreden werd, waardoor de ene kant van zijn lichaam plat gedrukt werd en het andere deel zich langzaam opblies tot het formaat van een ballon tot dat zijn lichaam de druk niet meer aan kon en pats zei..

Arme duif..

hahaha bahhh wat vies. Ut wordt eens tijd dat die Arnhem station een keer af komt! Zelfs zielige duifjes lijden eraan

Tijdens mijn dienst op werk viel er een vrouw achterstevoren van de roltrap, om onderaan te blijven liggen met twee gebroken benen waar de botten uitstaken, en een nek die in een wel heel vreemde positie stond.
Haar haren waren vast komen te zitten tussen de treden van de roltrap, dus haar hoofd werd steeds met een ruk opzij getrokken terwijl het bloed uit haar mond stroomde.
Op dat moment van ik de enige beschikbare BHV-er in het hele pand.
De ambulance kwam helaas te laat, en ze bleek achteraf te zijn overleden aan een gebroken nek en een stevige hersenbeschadiging.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 11:28 schreef Goodluck_Charm het volgende:
Ik ben Koerdisch van afkomst en mijn ouders zijn ook te voet van Irak naar Nederland gevlucht. Moeder hoogzwanger van mij, en 3 kleine kinderen erbij.
Zelf herinner ik me niets. Maar mijn zussen en ouders wel. Mijn zus herinnert zich nog dat we in een duits bos achterna werden gezeten door politie en zij de opdracht kreeg zich te verstoppen.
De politie vond haar uiteindelijk, en ze wist niet waar m'n ouders waren. Dat maakt op een kind van 6 erg veel indruk.
Mijn ouders herinneren zich uiteraard alles. Het moorden, in lege olievaten verstoppen met 3 kleine kinderen en je vrouw omdat Saddam's soldaten achter je aan zitten.
Vooral voor m'n moeder was het moeilijk. Zij had eerst een miskraam, daarna een zoon die na 2 jaar doodging. Vervolgens werd m'n andere broer ook dodelijk ziek tijdens de vlucht (hij was 2 jaar). Die heeft het wel overleeft.

Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.

Opeens komt er een klein rood autootje voorbij scheuren. Die stopt opeens, en draait om.
Ik ben nog nooit ZO bang geweest. Er stappen 4 mannen met mitrailleurs uit en richten die op ons.
Mijn vader spreekt geen turks dus die moest wel uitleggen dat we koerdisch zijn. Toen begonnen ze de hele auto leeg te halen.
Mijn zussen en ik en m'n moeder moesten op een dekentje op de grond zitten met die geweren op ons gericht. Terwijl m'n vader in gesprek was met een van die mannen.
Toen dacht ik echt; dit is het. Wij worden hier allemaal doodgeschoten op een verlaten landweg en niemand die ons mist.
Ik had er zelfs al vrede mee dat we dood gingen.

Na een uur in de loop van dat geweer gestaard te hebben liep een van de mannen naar de auto en pakte zo'n ding waarmee je je band kunt verwisselen (die miste we)
In 5 minuten verwisselden ze onze band, laadden onze spullen in en scheurden weg.

Goed afgelopen dus, maar het was wel erg bizar

Waarschijnlijk zijn jullie van de weg gehaald door een stel militairen als ik het zo lees.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 20:13 schreef henkde_j het volgende:

[..]

Waarschijnlijk zijn jullie van de weg gehaald door een stel militairen als ik het zo lees.

Dat weet ik niet. Ze waren wel in normale kleding

De explosie van een droogvat van aluminium gevuld met twee ton buskruit op een afstand van een meter of tweehonderd bij Muiden Chemie oftewel de Kruitfabriek. We zaten in een kantoor waar alle wanden en het plafond naar binnen werden gedrukt. Twee mensen helemaal aan flarden gerukt en een derde levensgevaarlijk gewond. We hebben die flarden onder leiding van een dokter bij elkaar proberen te vinden waarbij de dokter zei wat op welk hoopje moest. Ik kan me een stukje bovenarm en een bovenlip met een snor herinneren.. Niet bloederig of zo, maar toch. Het is al een tijd geleden, 1972. Een week lang met fluitende oren en angst rondgelopen. Ik was een van de weinigen die totaal niets hadden opgelopen. Alle auto's die stonden geparkeerd waren ingedeukt, behalve de Volkswagen Kevers.