Wat is het heftigste wat je hebt meegemaakt? #2

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:18 schreef dynamiet het volgende:

[..]

Thnx, die wil ik hebben!

Tip: ook als ebook beschikbaar!

Ligt er iemand te stikken: "even mijn pdfje laden "

Zelf nooit echt iets heftigs meegemaakt zoals sommige dingen hier. Misschien persoonlijk wel dat ik een keer 'aangevallen' werd door een twee tjappies, wel van af weten te houden, maar was toen ook wel aardig geschokken. Had er volgens mij nog een topic over geopend hier op fok.. ff zoeken

Oja hier: Aangevallen door twee sjonnies

Ik ben Koerdisch van afkomst en mijn ouders zijn ook te voet van Irak naar Nederland gevlucht. Moeder hoogzwanger van mij, en 3 kleine kinderen erbij.
Zelf herinner ik me niets. Maar mijn zussen en ouders wel. Mijn zus herinnert zich nog dat we in een duits bos achterna werden gezeten door politie en zij de opdracht kreeg zich te verstoppen.
De politie vond haar uiteindelijk, en ze wist niet waar m'n ouders waren. Dat maakt op een kind van 6 erg veel indruk.
Mijn ouders herinneren zich uiteraard alles. Het moorden, in lege olievaten verstoppen met 3 kleine kinderen en je vrouw omdat Saddam's soldaten achter je aan zitten.
Vooral voor m'n moeder was het moeilijk. Zij had eerst een miskraam, daarna een zoon die na 2 jaar doodging. Vervolgens werd m'n andere broer ook dodelijk ziek tijdens de vlucht (hij was 2 jaar). Die heeft het wel overleeft.

Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.

Opeens komt er een klein rood autootje voorbij scheuren. Die stopt opeens, en draait om.
Ik ben nog nooit ZO bang geweest. Er stappen 4 mannen met mitrailleurs uit en richten die op ons.
Mijn vader spreekt geen turks dus die moest wel uitleggen dat we koerdisch zijn. Toen begonnen ze de hele auto leeg te halen.
Mijn zussen en ik en m'n moeder moesten op een dekentje op de grond zitten met die geweren op ons gericht. Terwijl m'n vader in gesprek was met een van die mannen.
Toen dacht ik echt; dit is het. Wij worden hier allemaal doodgeschoten op een verlaten landweg en niemand die ons mist.
Ik had er zelfs al vrede mee dat we dood gingen.

Na een uur in de loop van dat geweer gestaard te hebben liep een van de mannen naar de auto en pakte zo'n ding waarmee je je band kunt verwisselen (die miste we)
In 5 minuten verwisselden ze onze band, laadden onze spullen in en scheurden weg.

Goed afgelopen dus, maar het was wel erg bizar

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 11:28 schreef Goodluck_Charm het volgende:

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 11:28 schreef Goodluck_Charm het volgende:

Je verhaal wordt er niet minder bizar etc. door, maar ik denk dat die mannen ook bang waren.

Ik ben er even stil van Goodluck_Charm...

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 11:28 schreef Goodluck_Charm het volgende:
Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.

misschien beetje offtopic, maar gingen jullie dan met de auto van NL naar Irak?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 13:43 schreef Palomar het volgende:

[..]

misschien beetje offtopic, maar gingen jullie dan met de auto van NL naar Irak?

Nee, met het vliegtuig kwam je toentertijd Irak niet in (nu inmiddels wel) dus we namen altijd het vliegtuig naar Turkije en vandaaruit met de auto naar Irak.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:44 schreef Agiath het volgende:

[..]

Ligt er iemand te stikken: "even mijn pdfje laden "

Gewoon op je telefoon zetten, ja toch.

Verder: Toen ik klein was eens in een speeltuin. Een moeder van een kind viel van een schommel af en brak haar enkel. Niet zomaar gebroken, bot eruit stekend gebroken. Ik weet er verder niet meer zo veel van want ik was best klein, maar ik heb dat beeld wel onthouden.

Klasgenoot van me op de middelbare school werd in de tweede overreden door een vrachtwagen. Over z'n been heen. Daar was ik gelukkig niet bij. Maar een paar dagen later ben ik hem samen met een vriendin gaan opzoeken. Eerst leek dat een supergoed idee, kaart mee van de klas, dat soort dingen. Maar toen ik daar aan dat bed zat bij een huilende klasgenoot die misschien niet meer zou kunnen lopen was het een stukje zwaarder. Ik had ook geen idee wat ik moest zeggen. Wel kon hij zijn verhaal vertellen, misschien dat dat wel prettig was. Uiteindelijk is het nog best goed gekomen, met behulp van operaties en pinnen en oprekken e.d. was zijn ene been maar een stukje korter en kon hij dus weer lopen. Duurde wel een jaar ofzo.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 13:35 schreef 2cv het volgende:

[..]

Je verhaal wordt er niet minder bizar etc. door, maar ik denk dat die mannen ook bang waren.

Bang voor een gezin? Het was m'n ouders, mijn 2 zussen, ik en nog een jonger zusje die toen anderhalf was.
Waarom moet je daar bang voor zijn?

Het was echt heel vreemd, die geweren op ons gericht, er werd tegen ons geschreeuwd.
Enige waar ik me zorgen om maakte was m'n zusje

laat maar.

Wow Goodluck_Charm.. :|

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 15:51 schreef Goodluck_Charm het volgende:

[..]

Bang voor een gezin? Het was m'n ouders, mijn 2 zussen, ik en nog een jonger zusje die toen anderhalf was.
Waarom moet je daar bang voor zijn?

Het was echt heel vreemd, die geweren op ons gericht, er werd tegen ons geschreeuwd.
Enige waar ik me zorgen om maakte was m'n zusje

Maar je hebt dus eigenlijk nog steeds geen idee wie die mannen waren en wat ze nou eigenlijk wilden?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 16:41 schreef Kper_Norci het volgende:

[..]

Maar je hebt dus eigenlijk nog steeds geen idee wie die mannen waren en wat ze nou eigenlijk wilden?

Nee, ik heb zelf niet met ze gesproken

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 16:54 schreef Goodluck_Charm het volgende:

[..]

Nee, ik heb zelf niet met ze gesproken

En je praat er ook nooit meer over met je ouders?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 17:21 schreef ATOMIC_FUUU het volgende:

[..]

En je praat er ook nooit meer over met je ouders?

Nee, dat was niets vergeleken met wat zij allemaal al hebben meegemaakt

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 17:24 schreef Goodluck_Charm het volgende:

[..]

Nee, dat was niets vergeleken met wat zij allemaal al hebben meegemaakt

Wtf

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 18:12 schreef Apotheose het volgende:

[..]

over zoiets heftigs doe je er in mijn ogen (met die smiley => ) er wel wat luchtig en 'lollig' over of ligt dat aan mij?

Manier van trauma verwerking misschien ;.)

quote:

Op maandag 17 januari 2011 20:24 schreef MOD het volgende:

[..]

Wtf Maar nu je het toch over een duif hebt

Ik stond in Arnhem op de bus te wachten bij het Centraal Station. Ik zie mijn bus aankomen en loop daar zo naar toe, over de baan en daarbij passeer ik een groepje duiven dat broodkruimels aan het pikken was. Ik moest even sprinten, want een andere bus kwam er aan. En ik dacht het al.. En in eens hoorde ik een harde "PATS" als of er een ballon klapte. Ik keek om en ja daar lag er één hoor.. Zo plat als wat met zn guts over de vloer mors dood.

Ik kon mijn lach amper inhouden maar het was absoluut niet grappig of zo. Ik zag het in cartoonstyle voor me hoe dat beest langzaam door het grote wiel van de bus overreden werd, waardoor de ene kant van zijn lichaam plat gedrukt werd en het andere deel zich langzaam opblies tot het formaat van een ballon tot dat zijn lichaam de druk niet meer aan kon en pats zei..

Arme duif..

hahaha bahhh wat vies. Ut wordt eens tijd dat die Arnhem station een keer af komt! Zelfs zielige duifjes lijden eraan

Tijdens mijn dienst op werk viel er een vrouw achterstevoren van de roltrap, om onderaan te blijven liggen met twee gebroken benen waar de botten uitstaken, en een nek die in een wel heel vreemde positie stond.
Haar haren waren vast komen te zitten tussen de treden van de roltrap, dus haar hoofd werd steeds met een ruk opzij getrokken terwijl het bloed uit haar mond stroomde.
Op dat moment van ik de enige beschikbare BHV-er in het hele pand.
De ambulance kwam helaas te laat, en ze bleek achteraf te zijn overleden aan een gebroken nek en een stevige hersenbeschadiging.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 11:28 schreef Goodluck_Charm het volgende:
Ik ben Koerdisch van afkomst en mijn ouders zijn ook te voet van Irak naar Nederland gevlucht. Moeder hoogzwanger van mij, en 3 kleine kinderen erbij.
Zelf herinner ik me niets. Maar mijn zussen en ouders wel. Mijn zus herinnert zich nog dat we in een duits bos achterna werden gezeten door politie en zij de opdracht kreeg zich te verstoppen.
De politie vond haar uiteindelijk, en ze wist niet waar m'n ouders waren. Dat maakt op een kind van 6 erg veel indruk.
Mijn ouders herinneren zich uiteraard alles. Het moorden, in lege olievaten verstoppen met 3 kleine kinderen en je vrouw omdat Saddam's soldaten achter je aan zitten.
Vooral voor m'n moeder was het moeilijk. Zij had eerst een miskraam, daarna een zoon die na 2 jaar doodging. Vervolgens werd m'n andere broer ook dodelijk ziek tijdens de vlucht (hij was 2 jaar). Die heeft het wel overleeft.

Wat op mij het meest impact heeft gemaakt is dat we op vakantie gingen naar familie in Irak.
Iedereen weet dat het niet botert tussen Turken en Koerden. Afijn, wij reden met de auto in Oost Turkije op een pikdonker landweggetje zonder enige verlichting.
Wij waren ook echt de enige die daar reden. Vervolgens krijgen we een lekke band vanwege het slechte wegdek.
Gedwongen om te stoppen daar in het donker en niemand die ons kon helpen.

Opeens komt er een klein rood autootje voorbij scheuren. Die stopt opeens, en draait om.
Ik ben nog nooit ZO bang geweest. Er stappen 4 mannen met mitrailleurs uit en richten die op ons.
Mijn vader spreekt geen turks dus die moest wel uitleggen dat we koerdisch zijn. Toen begonnen ze de hele auto leeg te halen.
Mijn zussen en ik en m'n moeder moesten op een dekentje op de grond zitten met die geweren op ons gericht. Terwijl m'n vader in gesprek was met een van die mannen.
Toen dacht ik echt; dit is het. Wij worden hier allemaal doodgeschoten op een verlaten landweg en niemand die ons mist.
Ik had er zelfs al vrede mee dat we dood gingen.

Na een uur in de loop van dat geweer gestaard te hebben liep een van de mannen naar de auto en pakte zo'n ding waarmee je je band kunt verwisselen (die miste we)
In 5 minuten verwisselden ze onze band, laadden onze spullen in en scheurden weg.

Goed afgelopen dus, maar het was wel erg bizar

Waarschijnlijk zijn jullie van de weg gehaald door een stel militairen als ik het zo lees.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 20:13 schreef henkde_j het volgende:

[..]

Waarschijnlijk zijn jullie van de weg gehaald door een stel militairen als ik het zo lees.

Dat weet ik niet. Ze waren wel in normale kleding

De explosie van een droogvat van aluminium gevuld met twee ton buskruit op een afstand van een meter of tweehonderd bij Muiden Chemie oftewel de Kruitfabriek. We zaten in een kantoor waar alle wanden en het plafond naar binnen werden gedrukt. Twee mensen helemaal aan flarden gerukt en een derde levensgevaarlijk gewond. We hebben die flarden onder leiding van een dokter bij elkaar proberen te vinden waarbij de dokter zei wat op welk hoopje moest. Ik kan me een stukje bovenarm en een bovenlip met een snor herinneren.. Niet bloederig of zo, maar toch. Het is al een tijd geleden, 1972. Een week lang met fluitende oren en angst rondgelopen. Ik was een van de weinigen die totaal niets hadden opgelopen. Alle auto's die stonden geparkeerd waren ingedeukt, behalve de Volkswagen Kevers.