Wat is het heftigste wat je hebt meegemaakt? #2

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 15:26 schreef Guppyfriend het volgende:

[..]

Ik moet even een traantje wegpinken hoor

Damn zeg, ik als grote vent op het werk houdt het ook haast niet droog..

En ook het verhaal van Ellatjuh trouwens.. Ik heb zelf alleen nog mn vader én mijn oma dusja.

_{Doet me stiekem wel goed, dat het jullie ook raakt}

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 15:27 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Dat klinkt allemaal niet fijn nee. En hoe gaat het nú met je?

Leuk dat je het vraagt, ik heb zo me ups and downs
ik werk op een sw en heb maar weinig vrienden enzo..
veel mensen vinden em zielig maar dat ben ik niet!
ik ben veel bij psychiaters en psychologen geweest en die zaten ook met hun handen in et haar.
ik heb dus een zeldzame aandoening en daar kwamen ze achter toen ik 12 was (ben nu 33)
zkh in en uit om gek van te worden.
Na vele testen bleek dat ik een empty sella syndroom heb en panhypopiutarisme.
m.a.w mijn hypofyse werkt niet!!
dat heeft alleen al een impact op je hele leven, pillen slikken en spuiten dat is de enige manier om mij in leven te houden nog steeds.

sorry moet ff stoppen

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 15:36 schreef sp00kje_ het volgende:

[..]

Leuk dat je het vraagt, ik heb zo me ups and downs
ik werk op een sw en heb maar weinig vrienden enzo..
veel mensen vinden em zielig maar dat ben ik niet!
ik ben veel bij psychiaters en psychologen geweest en die zaten ook met hun handen in et haar.
ik heb dus een zeldzame aandoening en daar kwamen ze achter toen ik 12 was (ben nu 33)
zkh in en uit om gek van te worden.
Na vele testen bleek dat ik een empty sella syndroom heb en panhypopiutarisme.
m.a.w mijn hypofyse werkt niet!!
dat heeft alleen al een impact op je hele leven, pillen slikken en spuiten dat is de enige manier om mij in leven te houden nog steeds.

sorry moet ff stoppen

maakt niet uit! tof iig dat je het deelt.

Dat klinkt allemaal erg heftig, goed dat je jezelf niet zielig vindt! Jij komt er wel als ik het zo lees

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 15:39 schreef kanovinnie het volgende:

[..]

maakt niet uit! tof iig dat je het deelt.

ja ik zit nu met wild vreemde mensen te praten, iets wat ik normaal nooit doe mja
ik ben tog trots dat ik mijn ziekte heb weten te accepteren,3x vekracht ben,me ex me in elkaar sloeg,me vader me nog steeds haat
ik heb nu een hele lieve vriend die me tot dik en dun steunt.
ik wil jullie niet verder opzadelen met me eige gezeik
proest

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 15:42 schreef sp00kje_ het volgende:

[..]

ja ik zit nu met wild vreemde mensen te praten, iets wat ik normaal nooit doe mja
ik ben tog trots dat ik mijn ziekte heb weten te accepteren,3x vekracht ben,me ex me in elkaar sloeg,me vader me nog steeds haat
ik heb nu een hele lieve vriend die me tot dik en dun steunt.
ik wil jullie niet verder opzadelen met me eige gezeik
proest

Heb je mijn pm gezien? Klein envelopje helemaal bovenin.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 15:41 schreef Rewimo het volgende:
Dat klinkt allemaal erg heftig, goed dat je jezelf niet zielig vindt! Jij komt er wel als ik het zo lees

Oja ik ben sterk ik kom dr zeker wel ::)
@ kanovinnie ja heb je beantwoord

Eén woord: nep

Hoe weet jij dat? Ik herken het verhaal van Spookje heel erg, mijn schoonmoeder heeft namelijk precies hetzelfde.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 16:08 schreef Guppyfriend het volgende:
Hoe weet jij dat? Ik herken het verhaal van Spookje heel erg, mijn schoonmoeder heeft namelijk precies hetzelfde.

Als je wat aandacht wil, gewoon even een aandoening op internet opzoeken en hier rondbazuinen. Vertel er nog even bij dat je tien keer verkracht en in elkaar geslagen bent en voilà, ze hangen aan je lippen.
Klinkt erg ongeloofwaardig imho.

Dan geloof je het niet, je hoeft het niet te lezen.

_{We kunnen allemaal wel wat verzinnen, de echtheid is toch niet te controleren.}

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 16:12 schreef TheHappyPrince het volgende:

[..]

Als je wat aandacht wil, gewoon even een aandoening op internet opzoeken en hier rondbazuinen. Vertel er nog even bij dat je tien keer verkracht en in elkaar geslagen bent en voilà, ze hangen aan je lippen.
Klinkt erg ongeloofwaardig imho.

Of iemand is gewoon eerlijk. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal in het echt. Buiten, dus niet op die zolderkamer van je.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 16:06 schreef TheHappyPrince het volgende:
Eén woord: nep

Lijkt me stug dat iedereen die iets verteld een verhaal van een ander heeft gekopieerd van het grote internetz.. en als dat al zo is, is er tenminste een origineel verhaal wat wel waar is.
Ga er niet te snel van uit dat iedereen maar wat verzint om aandacht te krijgen, levens zijn rare dingen.

Eigenlijk wilde ik ook nog iets delen hier.. denk er de laatste tijd veel aan nav dit topic
Vlak voor mijn jongste dochter geboren werd, werd een goede vriendin van ons opgenomen in het ziekenhuis. Ze bleek kanker te hebben. Er is nog 1 operatie aan gewaagd,maar ze hebben de boel eigenlijk gelijk weer dichtgehecht, het zat inmiddels overal.
De maanden daarna gingen snel en raar.. we gingen zo vaak mogelijk naar haar toe en dat kwam er dus op neer dat ik vaak bij haar bed onze dochter borstvoeding zat te geven.. nieuw leven en leven wat snel zou stoppen zo dicht bij.
De dochters van mijn vriendin waren toen 11 en 16 en het ergste vond zij dat ze het moeder zijn niet af kon maken. Beide meiden hebben een andere vader en we hebben hemel en aarde bewogen om ze bij elkaar te houden. Er was zelfs even sprake dat ze bij ons zouden wonen.
Uiteindelijk is dit toch niet gelukt, de jongste is bij haar vader gaan wonen en de oudste bij haar opa en oma. Gelukkig zien ze elkaar nog wel heel vaak.

De laatste weken van haar leven heeft ze in het hospice gelegen. Ook daar zaten we vaak aan haar bed en misschien wel doordat het zo hard is, was het ook heel bijzonder om zo samen te zijn. Ze besloot euthanasie te plegen omdat ze herrinnerd wilde worden zoals ze was en haar dochters niet mee wilde laten maken dat ze op het laatst alleen nog maar een hoopje van pijn zou zijn. Die dag waren we er allemaal, we hebben een voor een afscheid van haar genomen en stonden buiten in een kring toen het moment daar was.
Op een gegeven moment werd het even helemaal stil, toen een windvlaag.. een paar minuten later kwam de arts vertellen dat het was gebeurd. We waren en zijn er allemaal van overtuigd dat we dat hebben gevoeld.. maar misschien is dat ook de troost die je zoekt op zo'n moment.

Haar dochters heb ik nog geregeld contact mee, al is het inmiddels het meest op internet. Vooral de oudste vraagt zo af en toe eens om advies en het voelt goed om de belofte waar te kunnen maken dat ik mijn best zou doen wat op haar kindjes te letten.
Haar laatste woorden tegen mij waren "Deze ervaring zal je ooit enorm veel aan hebben, dat weet ik zeker" en alleen al doordat ze dat gezegd heeft, is dat ook zo. Altijd als ik het even bijna niet meer zie zitten, hoor ik haar dat weer zeggen.

Ontroerend verhaal, MarMar

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 16:22 schreef kanovinnie het volgende:

[..]

Of iemand is gewoon eerlijk. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal in het echt. Buiten, dus niet op die zolderkamer van je.

Het lijkt wel alsof ze opschept... Sorry hoor, mij houd je niet voor de gek! Ik lees hier genoeg nare dingen en ik leef zeker mee met degenen die het meegemaakt hebben, maar dat gaat er bij mij niet in.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 18:04 schreef TheHappyPrince het volgende:

[..]

Het lijkt wel alsof ze opschept... Sorry hoor, mij houd je niet voor de gek! Ik lees hier genoeg nare dingen en ik leef zeker mee met degenen die het meegemaakt hebben, maar dat gaat er bij mij niet in.

Een aantal posts terug was er ook iemand die nogal luchtig deed over iets heel heftigs. Was er ook niemand die 'nep' begon te roepen. Het kan ook een manier van relativeren zijn natuurlijk. Of om ermee te dealen.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 19:31 schreef Guppyfriend het volgende:

[..]

Een aantal posts terug was er ook iemand die nogal luchtig deed over iets heel heftigs. Was er ook niemand die 'nep' begon te roepen. Het kan ook een manier van relativeren zijn natuurlijk. Of om ermee te dealen.

True,, en als mensen er wel zielig over doen is het wéér niet goed...
Ieder z'n eigen manier om ergens mee om te gaan.

Mensen schrikken ook als ze me niet goed zien, half over mijn rolstoel struikelen, sorry zeggen en ik dan antwoord "Joh, geeft niet, ik zit toch al in een rolstoel"
Dat maakt die rolstoel niet opeens nep.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 19:42 schreef MarMar het volgende:

Mensen schrikken ook als ze me niet goed zien, half over mijn rolstoel struikelen, sorry zeggen en ik dan antwoord "Joh, geeft niet, ik zit toch al in een rolstoel"

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 16:12 schreef TheHappyPrince het volgende:

[..]

Als je wat aandacht wil, gewoon even een aandoening op internet opzoeken en hier rondbazuinen. Vertel er nog even bij dat je tien keer verkracht en in elkaar geslagen bent en voilà, ze hangen aan je lippen.
Klinkt erg ongeloofwaardig imho.

Assumption is the main cause of most fuck-ups.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 16:12 schreef TheHappyPrince het volgende:

[..]

Als je wat aandacht wil, gewoon even een aandoening op internet opzoeken en hier rondbazuinen. Vertel er nog even bij dat je tien keer verkracht en in elkaar geslagen bent en voilà, ze hangen aan je lippen.
Klinkt erg ongeloofwaardig imho.

Mwah, er zijn mensen met genoeg met een nog veel uitzonderlijker levensverhaal. Waarom zou iemand met wat meer pech en tegenslag dan een ander hier niet kunnen posten?

Laat ik mijn ervaring ook maar eens vertellen. Voor mijzelf was het niet zo heftig, maar voor m'n ouders des te meer.

In 2007, op m'n 15e brak ik de groeischijf boven m'n rechterknie. M'n moeder kwam net aanlopen op het voetbalveld, maar ze heeft de knal met een andere speler niet gezien. Gelijk was wel duidelijk dat ik even naar de huisarts zou moeten, omdat ik nogal last van m'n knie had. Het was op een zaterdag, dus we gingen naar de huisartsenpost. Daar werd geconstateerd dat het nog wel eens iets ernstigs zou kunnen zijn met m'n knie. De dokter zette even een pijltje op het slechte been(op de linker ipv de rechter zagen we iets later ).

Dus we gingen even naar het ziekenhuis. Gelijk een röntgenfoto gemaakt omdat ze al zagen dat het vrijwel zeker gebroken was. Na een uurtje hoorde ik dat m'n groeischijf in m'n knie gebroken was. De assistent-arts ging even met de hoofdarts overleggen over een eventuele operatie. Ik hopen van niet natuurlijk.

Toch opereren, dezelfde avond ging het nog gebeuren. M'n vader was ondertussen ook naar het ziekenhuis gekomen met m'n broers.

Om 8 uur 's avonds onder het mes. Een ruggenprik werd het. Op de röntgenschermen ernaast kon ik zien wat ze allemaal aan het doen waren. Ik zag een aantal 'stokken'. Dat bleken 10 cm lange pinnen die uit m'n knie staken, maar dat zag ik pas toen er een paar dagen later gips omheen kwam. Uiteindelijk heb ik 4 dagen in het ziekenhuis gelegen.

25 december 2007 waren we bij familie en begon ik heel moe uit m'n ogen te kijken. We zijn maar naar huis gegaan. Toen ik uit de auto kwam de hele oprit ondergekotst vanwege misselijkheid. 2e kerstdag de hele dag geslapen. De dag erna begon ik opeens dubbel te zien. Naar heel veel doktoren geweest, een stuk of 10 in totaal, waarna uiteindelijk besloten werd om een MRI-scan te doen.

Ondertussen hadden m'n ouders een documentaire gezien op TV waar werd verteld dat personen die dubbel beginnen te zien vrijwel altijd kanker hebben.

De uitslag van de MRI scan was dat ik een subduraal hematoom had. Een bloeding binnen de schedel, waardoor de hersenen aan de kant geduwd werden en dus ook de oogkassen. Daardoor begon ik scheel te kijken. Nog een operatie.

25 januari was het zover. Er gingen twee gaatjes in m'n schedel geboord worden, waardoor het bloed eruit zou lopen. Uiteindelijk heeft de operatie 2 uur geduurd. Daarna een nachtje op de Intensive Care doorgebracht. Dat doen ze altijd met dat soort operatie's. Hier 3 dagen in het ziekenhuis gelegen, waarna ik 2 weken helemaal niets mocht doen, niks tillen, maar een half uur achter de pc/tv.

Uiteindelijk is alles goedgekomen, nergens meer last van en ik ben helemaal genezen.

Dit alles is in het examenjaar van m'n VMBO gebeurd, een tentamenweek gemist en uiteindelijk met 1 onvoldoende m'n examens gehaald. M'n school werkte echt heel erg goed mee, ik kreeg alle ruimte om alles te doen wanneer ik het kon doen.

Wat een tering lang verhaal is dit geworden zeg

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 22:29 schreef ArnosL het volgende:

Dit alles is in het examenjaar van m'n VMBO gebeurd, een tentamenweek gemist en uiteindelijk met 1 onvoldoende m'n examens gehaald. M'n school werkte echt heel erg goed mee, ik kreeg alle ruimte om alles te doen wanneer ik het kon doen.

Wat een tering lang verhaal is dit geworden zeg

brrr. Nog iets aan overgehouden?

Alleen een paar littekens op m'n knie en op m'n hoofd.

Ohja, ik ben nu nog de enige thuis zonder bril of lenzen, maar ik weet niet of dat er mee te maken heeft

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 22:37 schreef ArnosL het volgende:
Alleen een paar littekens op m'n knie en op m'n hoofd.

Ohja, ik ben nu nog de enige thuis zonder bril of lenzen, maar ik weet niet of dat er mee te maken heeft

Misschien wel