quote:Update 20-10-2009
We hebben de TT van het 'moeders-topic' aangepast om het topic zo toegankelijk te maken voor iedereen die in OUD post; nieuwe moeders, oude moeders, bijna moeders, nog niet moeders, helemaal nooit moeders (vrijwillig en onvrijwillig) etc. etc. etc.
De mannen zijn hier uiteraard ook welkom, maar uiteraard ook in: Hoe gaat het met de (nieuwe) vaders dan? Deel IV
We willen wel nog steeds vragen om het hier zo veel mogelijk OUD gerelateerd te houden. Dus hou het bij dingen die direct van invloed zijn op jou als persoon die met ouderschap (of de wens daartoe) te maken hebben
Kijk wel uit dat het geen echt klaagbaak of R&P-hoe voel je je nu topic gaat worden.
quote:Neh, lang verhaal
Komt er op neer dat je LMK (van LoveMaeKing) plaatst als er een topic is geopend waarin niet gereageerd wordt. De user LMK vond het altijd zielig als er niet gereageerd werd in een topic, maar dat is van járen geleden op Fok 
LMK? dan zet ik een keiharde TVP neer... Wat moeilijk die situatie van jou met je vader Leonieke, heel naar... maar ik denk dat ik ook zou afwachten tot wanneer het echt op een beslissing aan zou komen... Niet allemaal zorgen gaan maken hoor, het gaat zoals het gaat, maar zorgen zijn niet goed voor je kindje nu...
(ik snap de zorgen wel hoor, maar hij wil niet dat het een derde virtueel kindje wordt, laat hem dan maar de stap zetten zodat dat ook niet nodig is... zo zou ik het in ieder geval een tijdje proberen denk ik...)Vandaag vloei ik opeens weer helderrood. Is dat normaal als je eigenlijk al 1,5 a 2 weken niet meer vloeit?
Na het doktersbezoek deze week vloeide ik ook maar dat leek me logisch na 'uitgebreide' inspectie...
heb je ook pijn erbij?
Vervelend wel, denk je er net van af te zijn, dat vloeien...
Ik had ook al een tijdje geen contact met mijn vader. Hij nam zelf gewoon nooit contact op en op een gegeven moment ben ik daar ook mee gestopt omdat ik het zat was (ok er speelden nog wel wat meer dingen mee). Maar sinds Graeme geboren is, is hij ook maar één keer langsgeweest. Zelf laat hij nog steeds niks horen. Als hij belt of mailt dat hij langs wil komen is hij welkom. En anders helaasl maar niet.
quote:bij volledige borstvoeding? zo snel ja?Op zondag 25 oktober 2009 19:22 schreef freecell het volgende:
Rocka, kan het ook je menstruatie alweer zijn? Had een vriendin van mij ook. 5 weken vloeien, 2 weken niet -> ongesteld.
je geeft toch bv rocks of ben ik in de war?
quote:Ze gaf BV jaOp zondag 25 oktober 2009 19:28 schreef huuphuup het volgende:
[..]
bij volledige borstvoeding? zo snel ja?
je geeft toch bv rocks of ben ik in de war?
Ze baalde wel behoorlijk trouwens
Bij B werd ik trouwens pas na 7 maand oid weer echt ongesteld.
Hoewel ik het op zich niet heel erg zou vinden, ik heb er op zich geen last van, menstruatie. Maar met de pil die ik nu slik, slik je echt vier weken de pil, je hebt geen stopweek, dus je krijgt geen onttrekkingsbloeding maar kunt wel van tijd tot tijd last van spotting hebben. En daar heb ik toch wel zo de schurft aan
ik vind echt niets irritanter dan ergens zijn en er dan achter komen dat je ineens spotting hebt 
Ik dacht toen ook dat ik ongesteld was misschien, ondanks bv, maar ik denk dat het niet zo was, want morgen is Senna 14 weken en ik heb niet meer gevloeid sinds toen.
Maar inderdaad de vk bellen als je er geen goed gevoel bij hebt.
Spotting, ik vind het ook een woord waar je de schurft van krijgt.
Moonah, verdrietig van je vader, en ik begrijp heel goed je gemis en je behoefte om Thies dat wel te geven.
Ik hoop trouwens dat mijn vader, als hij straks weer in NL/Belgie woont, hij wel meer tijd heeft voor zijn eerste kleinkind. En dat zal vast want dan is hij met pensioen.
quote:Ik denk dat wij dezelfde kant zullen opgaan. Een nare situatie vind ik het eigenlijk, maar zoals mijsje ook zegt: het heeft niet zoveel zin om me er nu druk in te maken. Al zou ik liegen als ik zeg dat het nooit door mijn hoofd spookt.
Leonieke, vervelende situatie zo met je vader. Maar als je hem idd gewoon een kaartje stuurt als je baby geboren is, merk je vanzelf wat zijn reactie is.
Ik had ook al een tijdje geen contact met mijn vader. Hij nam zelf gewoon nooit contact op en op een gegeven moment ben ik daar ook mee gestopt omdat ik het zat was (ok er speelden nog wel wat meer dingen mee). Maar sinds Graeme geboren is, is hij ook maar één keer langsgeweest. Zelf laat hij nog steeds niks horen. Als hij belt of mailt dat hij langs wil komen is hij welkom. En anders helaasl maar niet.
Een freecell: wat een lieve LMK-post
quote:gewoon, doorbraakbloeding.Op zondag 25 oktober 2009 20:03 schreef freecell het volgende:
Ik heb nog nooit spotting gehad en géén idee wat ik me erbij voor moet stellen
T is neit zo schokkend ofzo als het klinkt
het is gewoon eigenlijk een soort ongesteld worden op een moment dat je er helemaal niet op rekent. En het duurt dan een dag, of misschien twee. En dan is het weer over en dan kan het zomaar weer een paar weken duren voor het weer komt of het duurt maar een paar dagen en je hebt er weer last van. Geen pijl op te trekken dus
en juist daarom is het zo hatelijk
Leonieke, laat het zo en kijk dan, na de bevalling, hoe je je voelt. Die hormonen dan, daar is toch niks van te voorspellen.
Rocka, ik had na 5 weken vloeien (het was bijna gestopt) ineens weer helderrood bloed. Ik dacht al dat ik weer ongesteld was, maar daarna duurde het 8 maanden, dus dat zal wel niet. Na vier weken mag het op zich nog gewoon, heb je nog een nacontrole?
SPOILEREn Huup, hier dezelfde pil. Pff, ik vind em ook nog maar niets, krijg er hoofdpijn van. Ik ga dan ook zsm weer terug naar mijn eigen driefasenpil.Maar ik ga me ook maar eens laten controleren op een aambei, want het is telkens bij de ontlasting en die doet ook wel een beetje pijn. Of misschien is het toch de knip dan nog, maar dat kan ik me bijna niet voorstellen. Tjemig, al die onsmakelijke kwaaltjes na een bevalling...
Smeer nu weer een paar dagen met Curanol en dat lijkt gelukkig te helpen.
Ik ben me heel nerveus aan het maken voor morgen. De vuurdoop. Ik ben de hele dag weg/onderweg en zonder mijn baby. Dat wordt kolven in de huurbus op de snelweg.
Of in de voed/kolfruimte van de Ikea.Het zal best lukken en het wordt vast ook ouderwets gezellig, samen met mijn beste vriendinnetje, maar wat zal ik hem missen.
quote:Op zondag 25 oktober 2009 22:32 schreef mefke79 het volgende:
hmm, zalfje smeren voor ik over een weekje na de dokter ga is natuurlijk altijd een idee. Morgen effe halen. Tjemig die drogist bij ons zal ook wel denken, daar is ze weer, benieuwd wat ze nou weer moet hebben...
Ach, je bent een goeie klant moet je maar denken.
Dames met aambeien, ook niet leuk. Ik kon me er altijd weinig bij voorstellen, maar na de bevalling had ik een kloofje. Ook nooit geweten dat dat kon.
quote:dat had ik zonder bevalling/zwangerschap... dat is inderdaad behoorlijk vervelend... ik had toen medicijnen gekregen om de ontlasting wat dunner te maken, zodat het kloofje kon genezen.Op zondag 25 oktober 2009 22:47 schreef Ca.ra het volgende:
Niet ongesteld bij volledige bv? phah! Thomas is net 2 maanden oud en ik heb er alweer 2 ongesteldheden opzitten. We zijn nogal vruchtbaar aangelegd ofzo....
Dames met aambeien, ook niet leuk. Ik kon me er altijd weinig bij voorstellen, maar na de bevalling had ik een kloofje. Ook nooit geweten dat dat kon.
Heel veel vezelrijk gegeten, genoeg drinken, zorgen voor soepele ontlasting, niet duwen maar de tijd nemen, meteen gaan als je aandrang hebt en nu zijn ze weer helemaal weg
*opgelucht is*
quote:Ik wilde het net zeggen
Ca.ra, ook zonder menstruatie kun je vruchtbaar zijn hoor
Ik ben al bijna 2 jaar niet ongesteld
oeke
Hoop dat het heel gezellig wordt, iig, maarhet blijft niet fijn dat je je lieve mannetje zo lang moet missen! [ Bericht 50% gewijzigd door sombie op 26-10-2009 08:25:33 ]
Oeke, spannend! Ben benieuwd hoe je t vind.
Wat een pittige nacht, van 3 tot 6.30 huilen en alleen maar bij mij willen zijn en liever niet stilzitten.
Misschien een voorschot genomen?
quote:Deze verdient de prijs voor mooiste synoniem (of hoe heet dat ook alweer?) van het jaar!Op zondag 25 oktober 2009 22:30 schreef Ssserpente het volgende:
Mijn metgez(w)el is ook weer terug.
Smeer nu weer een paar dagen met Curanol en dat lijkt gelukkig te helpen.
en olie helpt ook prima voor zachte ontlasting. of anders appelsap...
oeke, wellicht reageert ko op jouw spanning? veel succes / plezier iig!
quote:Veel succes dan vandaag! Wel lekker dat je er dan even uit kunt inderdaad.
Nou, na deze nacht vind ik het niet erg even weg te gaan. Wel jammer dat er geen bed in de bus zit.
Wat een pittige nacht, van 3 tot 6.30 huilen en alleen maar bij mij willen zijn en liever niet stilzitten.
Misschien een voorschot genomen?
quote:Eens met dat
[..]
Deze verdient de prijs voor mooiste synoniem (of hoe heet dat ook alweer?) van het jaar!
Ik heb echt een bruldag vandaag
Niks voor mij, maar heb echt al 3 huilbuien gehad En ik moet zo naar de verloskundige
quote:Ik heb één gehad na de bevalling en die heeft een dagje gejeukt, maar dat was het dan ook
Doen aambeien altijd zeer? Volgens mij heb ik ook iets, het doet alleen niet zeer en heb er verder ook geen last van..
quote:Dit jeukt niet eens. Zal wel meevallen dan. Ik weet het ook niet zeker, want ik heb niet gekeken, maar het voelt als of er een verdikking oid zit.Op maandag 26 oktober 2009 10:34 schreef freecell het volgende:
[..]
Ik heb één gehad na de bevalling en die heeft een dagje gejeukt, maar dat was het dan ook
We zijn bezig met het veranderen van de slaapkamer en nu is het bijna helemaal klaar. Ben het hele weekend lekker aan het tutten geweest en de kamer is zo goed als klaar. Ik hoor mezelf tegen Martijn zeggen: "En als het nu een keertje gaat lukken is daar nog een plekje voor de wieg". Op het moment zelf was het eigenlijk een achteloze opmerking, maar daarna zag ik steeds een wiegje staan op die plek.
Heb er maar een kastje neergezet nu om er iets te hebben staan. Kon ik de leegte van binnen ook maar zo makkelijk opvullen.Heeft er natuurlijk ook wel mee te maken dat ik tussen 2 uitgerekende data in zit nu. Iemand wilde laatst een afspraak maken voor 7 november. En die datum klonk zo bekend dat ik bijna had gezegd, "dan kan ik niet"... Het duurde even voor het allemaal doordrong. De scherpe kantjes zijn er wel een beetje vanaf inmiddels, maar de doffe en soms ook rauwe pijn die overblijft is soms ineens weer erg aanwezig.
Ga zo maar weer verder met opruimenl, hopelijk word ik er zelf ook wat opgeruimder door...
quote:Op zich is het al wel goed dat ik inmiddels dit soort pijn en verdriet herken en vooral érken. Maar dat is misschien meer iets voor R&POp maandag 26 oktober 2009 11:15 schreef miss_sly het volgende:
flugeltje, moeilijk en verdrietig. Misschien slijten de scherpe kantjes wat, maar dat het verdriet toch blijft terugkomen, lijkt me heel normaal. Het is toch een lege plek, niet alleen in de slaapkamer. Ik hoop dat je binnen niet al te lange tijd het kastje kunt weghalen en er een wieje neer kan zetten
Ik hou mezelf voor ogen dat het een volgende keer onder begeleiding van gyn als ik geestelijk ook weer helemaal in orde ben (tenminste, voor zover dat mogelijk is bij mij
) het vast een keer gaat blijven plakken. Ik probeer positief te blijven, dat is de beste instelling toch?
quote:Dat lijkt me ook, hoe moeilijk en hard het voor jullie soms ook zal zijn
Ik probeer positief te blijven, dat is de beste instelling toch?
quote:Zolang je ook ruimte laat voor je verdriet, je wanhoop, je frustratie en je boosheid, is een positieve instelling prima.Op maandag 26 oktober 2009 11:21 schreef flugeltje het volgende:
Ik probeer positief te blijven, dat is de beste instelling toch?
Herkenbaar wel, van die kleine dingetjes zoals zo'n achteloze opmerking die later dan nog nagalmen in je lijf. Bah.
quote:Dit inderdaad! Positief blijven is denk ik heel belangrijk, maar dat wil neit zeggen dat je soms ook de tijd moet nemen om wel verdrietig te zijn, op zijn tijd wel te huilen, boos te worden en te klagen. Deze gevoelens negeren kan best een tijdje, maar dan komen ze vaak nog heviger terug.
[..]
Zolang je ook ruimte laat voor je verdriet, je wanhoop, je frustratie en je boosheid, is een positieve instelling prima.
quote:Wat zeg je dat goed.Herkenbaar wel, van die kleine dingetjes zoals zo'n achteloze opmerking die later dan nog nagalmen in je lijf. Bah.
Ook een dikke
voor jou. Ik moet vaak aan je denken en blijf voor je duimen.Het is momenteel niet echt boosheid of verdriet maar meer een soort van weemoedig 'spijt-gevoel'. Een beetje het gevoel wat je hebt als je op de laatste dag van de vakantie voor de laatste keer lekker met je voeten in het water loopt en de zonsondergang bekijkt. Ik krijg dan ook altijd een vreemd soort emotie over me heen. Dat heb ik dus nu ook.
En dat 'nagalmen' is inderdaad erg goed omschreven. Zal iedereen wel eens hebben in wat voor situatie dan ook...
O ja, flugeltje, een oudejaarsavondgevoel, is dat voor mij.
Ik hoop dat het kastje ooit 's aan de kant moet. En dat je dat gevoel nooit meer in volle sterkte hoeft te voelen.
quote:Ja precies, datzelfde gevoel heb ik ook altijd op oudjaarsavondOp maandag 26 oktober 2009 13:31 schreef sombie het volgende:
Dankjewel, miss_sly. Lief van je!
O ja, flugeltje, een oudejaarsavondgevoel, is dat voor mij.
Toch fijn dat je zoiets moeilijks als 'gevoel' toch weet te omschrijven aan de hand van gebeurtenissen.
quote:SSt, dit wil ik helemaal niet horenOp maandag 26 oktober 2009 08:52 schreef tessie het volgende:
Asyniur, ik heb ook een spastische darm, dus zorgen voor soepele ontlasting lukt helaas vaak niet. En ik wil je niet bang maken, maar je hebt wel grote kans dat ze na je bevalling door al dat persen weer terug komen.
Oeke, spannend! Ben benieuwd hoe je t vind.
*steekt vingers in de oren en zing heel hard lalalalalalala*
Fluugs, ik begrijp zo goed wat je bedoelt... maar het enige dat je kan doen is er doorheen... en dan op jouw eigen manier... Ik vind de oplossing op het fysieke vlak van het kastje al heel goed, maar nu nog de geestelijke oplossing... en net wat Lishe zegt, het duurt heel lang dat slijten... ik heb ook nog steeds 15 februari heel erg in m'n hoofd omdat dat de uitrekendag was... ik kan er ook soms nog om huilen. ik bedoel niet dat jij ook moet kunnen huilen, maar dat iedereen het op zijn eigen manier kan doen. als dat is door lekker te huilen af en toe, gewoon doen, als dat niet je ding is, dan gewoon niet doen...
voor jou! Wat je zegt, tis het oudejaarsavond gevoel. Ik heb het dit jaar om 0.00 letterlijk weggejankt, was zo blij dat het rotjaar erop zat. En moet je me nu eens kijken...Ik hoop voor je dat jullie het kastje echt al heel snel een ander plekje moeten geven.Inmiddels gaat het wel weer, ben nog even wat aan het freubelen in huis en mezelf mentaal aan het voorbereiden op morgen. Dan ga ik voor het eerst sinds eind juli weer werken! Ik start therapeutisch met twee ochtenden in de week. Hoop dat het goed gaat allemaal
Flugel, wat goed dat je weer gaat beginnen met je werk! Heb je er wel weer zin in? Ik hoop dat het je bevalt! Maar wat ben je weer op de goede weg! quote:Ik heb er zeker zin in, maar het is ook een beetje onwennig allemaal. Ben er wel weer enorm aan toe om zinnige dingen te doen. Ben ook nog wel een klein beetje bang voor een terugval, maar dat zien we dan wel weer.Op maandag 26 oktober 2009 18:46 schreef mijsje het volgende:
Uit een burnout/depressie komen schijnt overigens net zolang te duren als het erin komen. Het kan dus nog wel een jaartje of wat duren voor ik helemaal de oude ben. Voor nu echter weer een stap in de goede richting
Ik was ongeveer 10 jaar depressief, en het duurde bij mij 4 jaar therapie bij de ggz om uit het ergste te komen. daarna had ik even niks, en een half jaar geleden ben ik begonnen met maatschappelijk werk. dat helpt wel, en daardoor kan ik verder met m'n leven. helemaal los vind ik nog erg eng en ik ben ook steeds bang geweest voor terugval, wat tijdens de slechtste periode met m'n moeder (wel heel logisch) ook wel een beetje gebeurde. wat dat betreft ben ik blij dat ik zo'n lieve man heb, die het ook wel in de gaten houdt bij me. (hij merkt het eerder dan ikzelf meestal)
maar alles erop en eraan meegenomen, heb ik een fijn leven in het algemeen. er zitten wat hobbels in m'n weg en hier en daar echt een klimmuur, maar die stap in de goede richting wordt al gauw een heel eind in de goede richting en daarna is het gewoon de goede weg. snap je me een beetje? of draaf ik weer te ver door?
Ik ben in ieder geval heel blij dat je weer eraan toe bent om ook met je werk de eerste stappen weer te nemen.
Vooral die laatste twee dingen houden me op het moment heel erg bezig. Doe ik er goed aan om nu weer te gaan proberen? Een paar jaar wachten durf ik echter niet zo goed, ik ben inmiddels bijna 34 en stel je voor dat het nog een paar jaar gaat duren voor er eindelijk eens eentje blijft plakken. Ik wil heel graag meer dan 1 kindje eigenlijk.
Wat is toch in hemelsnaam wijsheid in deze? Dit soort vragen zijn bijna voldoende om in een crisis te raken
Inderdaad mefke, elke stap is er eentje. Zeker nu ik weer op de goeie weg ben tellen die stappen zelfs dubbel vind ik
Ik voel me zó vreselijk &^(*@#*)#
Vandaag had ik mn eerste werkdag en ik vond het een ramp. Timo wilde ineens ook niet meer eten uit het flesje dus hij gilde telkens (hij was thuis met mn man, nog niet naar het kdv) Ik ben er tussen de middag voor naar huis gereden om hem te voeden... En ik vond mn werk helemaal niet meer leuk en wilde alleen nog maar thuis zijn.
En nu zit ik te denken of ik mn baan misschien op wil zeggen.. Het probleem is alleen dat ze me net verteld hebben dat mn contract verlengd wordt en ik heb gezegd dat ik dat wel wilde en een collega heeft nu al te horen gekregen dat dr contract dus niet verlengd wordt... En ik zou me zó lullig voelen mn werkgever in de kou te laten staan door nu toch op te zeggen... maar man echt, ik wil bij Timo zijn Ik had geen idee dat het zo heftig zou zijn allemaal, dat moederschap.quote:Ik kan mezelf zo goed voorstellen dat het klote is zo'n eerste dag. Het schijnt beter te worden na een tijdje. Sterkte beepOp maandag 26 oktober 2009 20:12 schreef Chan het volgende:
Zo ik kom weer eens binnenvallen, sorry
Ik voel me zó vreselijk &^(*@#*)#
Vandaag had ik mn eerste werkdag en ik vond het een ramp. Timo wilde ineens ook niet meer eten uit het flesje dus hij gilde telkens (hij was thuis met mn man, nog niet naar het kdv) Ik ben er tussen de middag voor naar huis gereden om hem te voeden... En ik vond mn werk helemaal niet meer leuk en wilde alleen nog maar thuis zijn.
voor jou en knuffel Timo dan maar eens extra, dat doet vast goed. En ook een
voor Flugeltje en Mijsje. Chan, wat naar, zo'n eerste dag. En moeilijk dat hij niet wilde drinken. Kijk het even aan zou ik zeggen, misschien trekt het bij en misschien niet, dan zeg je je baan op. Het gaat om jullie drie. Dat jullie je fijn en gelukkig voelen.
Hier mijn eerste dag zonder Ko overleefd. Hetzelfde als bij Chan, hij wilde niet drinken. Slechts een paar kleine slokken. Maar verder ging alles wel goed, en toen ik thuis kwam heeft hij lekker bijgedronken. We zijn lekker uit eten gegaan en Ko heeft tijdens het eten heerlijk in de doek geslapen.
We zijn wel alledrie uitgeput.
Kolven in het busje ging ook best goed en het was echt heel gezellig met mijn lieve vriendinnetje. Helemaal bijgepraat.
Maar nu zie ik op tegen de volgende werkdag, donderdag. Dan is het namelijk van 9 uur 's ochtends tot 1 uur 's nachts en als hij dan niet wil drinken.
Al met al had ik juist wel een fijne ervaring, hoewel ik hem heel heel erg miste, was ik ook blij om weer met mijn vak bezig te zijn en nieuwe plannen te maken met mijn vriendinnetje, waar ik af en toe dus ook mee werk.
Fluugs, je bent lief! je zou volgens mij een supermama worden, juist omdat je je dit soort vragen kunt stellen... dan ben je dus echt bezig met wat het best is voor je kindje. Met die vragen heb ik ook wel gezeten, en ik ben er uiteindelijk wel uitgekomen dat ouderschap ms wel erg egoïstisch is, maar het is echt wat ik wil, waar ik voor wil leven. m'n gezin is gewoon niet compleet zo met z'n tweeën... dus gaan we er echt voor. Chan, dat is moeilijk meid... Ik hoop dat het steeds een stapje beter gaat, maar net als wat Moonah zegt, is (gedeeltelijk) ouderschapsverlof opnemen niet iets voor je? Succes de komende dagen...
Oeke, voor jou dus ook erg moeilijk... ik hoop ook dat het bij jou steeds een stapje beter gaat! Ko went er vast gauw aan, en dan drinkt hij ook lekker als je op je werk bent. dat moet dan ook wel een fijn gevoel voor jou zijn... (en bedankt
ik probeer heel lief te zijn voor mezelf, maar het lukt niet altijd. wel steeds vaker. )Tessie ook bedankt. doet me goed dat er meiden zo meeleven...
quote:Het valt ook echt allemaal niet meeOp maandag 26 oktober 2009 20:12 schreef Chan het volgende:
Zo ik kom weer eens binnenvallen, sorry
Ik voel me zó vreselijk &^(*@#*)#
Vandaag had ik mn eerste werkdag en ik vond het een ramp. Timo wilde ineens ook niet meer eten uit het flesje dus hij gilde telkens (hij was thuis met mn man, nog niet naar het kdv) Ik ben er tussen de middag voor naar huis gereden om hem te voeden... En ik vond mn werk helemaal niet meer leuk en wilde alleen nog maar thuis zijn.
Geef het een beetje de tijd, je kan niet verwachten dat het meteen weer zoals vanouds is. Ineens is alles anders in je leven. Die fout heb ik ook gemaakt en kwam mezelf na een paar maanden aardig tegen. Geloof me het zal echt beter worden na verloop van tijd. Maar rrrrrrrrrrustig aan en niet overhaast beslissingen gaan nemen nu [ Bericht 5% gewijzigd door Estrys op 27-10-2009 09:18:13 ]
Wel erg druk met al die collega's die even kwamen bijpraten. Gelukkig waren ze allemaal wel heel erg blij dat ik er weer was!
Ben nu wel heel erg moe (en dat van die paar uurtjes
)Donderdag weer een paar uurtjes, we gaan vooruit...
Flugeltje wat fijn dat het goed ging! Logisch toch dat je moe bent, rust maar lekker uit nu
Dankdank allen voor het meedenken.. Ik weet echt even niet wat ik er mee moet nu, morgen moet ik weer werken, ik ga eerst maar even aankijken hoe het dan gaat. Maar het gaat zó hard tegen mn gevoel in nu, dat ik er niet constant voor Timo kan zijn. Gistermiddag was ik heel even thuis omdat hij zo slecht at en telkens aan het brullen was, toen ik binnen kwam was hij helemaal suf van het huilen en reageerde amper, toen hij eenmaal gegeten had leefde hij weer helemaal op en was gewoon weer zijn blije zelf. Ik snap ook niet meer dat ik wilde blijven werken.. Ik heb een jaar of 8 op m gewacht en dan is ie er eindelijk en dan ga ik werken
(niks tegen werkende moeders trouwens hoor, maar het voelt voor mij ineens zo scheef allemaal)Ouderschapsverlof zou op zich ideaal zijn maar dat kan hooguit 2 maanden (nu is er nog een extra collega die op zn laatst per 1 jan. weg gaat) daarna kan het gewoon niet meer.. En vanaf volgende week gaat hij ook naar het kdv, dus dan moet ik dat ook weer afzeggen... Veel tijd om te beslissen heb ik niet in elk geval, zodra ik mn nieuwe contract getekend heb zit ik er een heel jaar aan vast (geen tussentijdse opzegmogelijkheid...)
Ik voel me zo'n doos, ik zou blij moeten zijn dat ze mn contract willen verlengen, maar ik had nu toch liever dat ze m gewoon niet verlengd hadden, dan had ik nu niet hoeven beslissen wat ik moet doen...
bluh
Het maakt alleen de sfeer op het werk er wellicht niet beter op als jij eist waar je recht op hebt.
Sterkte in ieder geval!
Ik neig naar opzeggen dat contract. Je menneke is immers maar één keer baby...
Je kan bijvoorbeeld ook ouderschapsverlof opnemen voor twee uurtjes per dag. Dan werk je wel maar korter.
Ik heb ervaren dat het na de aanvankelijke wenperiode (dat werk was zooooooo onbelangrijk geworden) het heerlijk was even iets voor mijzelf te hebben. uiteindelijk heb ik wel mijn baan opgezegd, en hoe goed en nodig dit was voor mijn kinderen, voor mijzelf was het niet het beste denk ik. Geen spijt, begrijp me niet verkeerd maar soms is ratio voor laten gaan op emotie zo slecht nog niet...
quote:Op dinsdag 27 oktober 2009 12:34 schreef Moonah het volgende:
Ach Chan, wat lastig toch. Ik snap je gevoel zo goed. Kunnen jullie je het permitteren om jouw inkomen voorlopig te missen? En hoe groot is je kans op een andere baan tzt?
Ik neig naar opzeggen dat contract. Je menneke is immers maar één keer baby...
dat! Absoluut. verder zeg ik niets, anders vloeien bij mij ook tranen.En voor Flugel een hele dikke
En nog een antwoord op de vraag in het peutertopic. De osteopaat heeft volgens mij wel geholpen, maar denk dat ik wel eerder terug moet dan half december. Dat is ook mijn eigen schuld, omdat ik niet stil kan zitten en rustig aan doe. We zijn iets te druk in de zaak aan het sjouwen en 'pimpen' om zo maar even iets niet te doen of voor F. te laten liggen. Ik wil dan door en het moet af. Dus even op mijn tanden bijten en doorgaan. Dus ik zal vast op mijn kop krijgen, maar ik voel me fitter dan in tijden.
Moonah dat is het nou juist ook, we zouden mijn inkomen best kunnen missen.. Het wordt wel heel krap, maar zeker niet onmogelijk.. En die andere baan voor over een jaartje of zo die vind ik wel, ik heb sowieso alvast een plek waar ze me graag willen hebben (dat zou voor een groot deel thuiswerken zijn als ik dat wil, dus daar zou ik ook al veel eerder mee kunnen beginnen voor een paar uur per dag, lijkt me helemaal ideaal) en als dat op niks uit zou lopen vind ik wel weer wat anders..
Maar ik heb het gevoel dat ik niet meer met goed fatsoen kan opzeggen inmiddels, ik heb toch wel toegezegd te willen blijven werken daar... En die ander weet dus al dat dr contract niet verlengd wordt... En het zijn ook echt gewoon aardige mensen en nou ja, ik zou me er heel lullig over voelen.. Pff..
Weet alleen even niet meer wat ik nou kan reageren op buuf nijna en chacama, maar dank voor meedenken!
quote:Dan heb ik niks gezegd. Wel vervelend hoor dat ze dat tegen zouden houden. Wellicht een gesprek aan gaan dat je anders er over denkt om op te zeggen? Aangezien je zo twijfelt en je met dat contract van die collega in je maag zit zou ik gewoon open kaart spelen en kijken wat de werkgever te zeggen heeft.
Dizzy ik weet dat ik er recht op heb, behalve als je werkgever een zwaarwegend belang heeft dat je het niet opneemt... En het zijn advocaten dus dat zwaarwegende belang vinden ze wel als ze willen.. En er staat ook nog iets in mijn contract over geen mogelijkheid minder dagen te gaan werken...
quote:Joh, als dat alles is!Op dinsdag 27 oktober 2009 12:51 schreef Chan het volgende:
Maar ik heb het gevoel dat ik niet meer met goed fatsoen kan opzeggen inmiddels, ik heb toch wel toegezegd te willen blijven werken daar... En die ander weet dus al dat dr contract niet verlengd wordt... En het zijn ook echt gewoon aardige mensen en nou ja, ik zou me er heel lullig over voelen.. Pff..
Heel lullig gezegd, maar uiteindelijk denkt iedereen eerst aan zichzelf (tenminste, dat mag ik hopen... Chaca... ).Ja, het is niet netjes, verre van dat. Maar eea valt wel uit te leggen. En dan zal daar heus begrip voor zijn. Of niet. Who cares. Jóuw Timo is nu klein en daar wil jíj nu van genieten.
En ja, Buuf heeft ook gelijk, soms kun je beter even alles laten bezinken (nu ook hoor
) en je ratio laten prevaleren. Maar bij zoiets als dit dat zó oer voelt.... Dan zou ik me toch echt niet laten weerhouden door fatsoensnormen. Sterkte met wikken en wegen. En met genieten.quote:Ach,Op dinsdag 27 oktober 2009 13:35 schreef Moonah het volgende:
[..]
Joh, als dat alles is!
Ja, het is niet netjes, verre van dat. Maar eea valt wel uit te leggen. En dan zal daar heus begrip voor zijn. Of niet. Who cares. Jóuw Timo is nu klein en daar wil jíj nu van genieten.
En ja, Buuf heeft ook gelijk, soms kun je beter even alles laten bezinken (nu ook hoor
wat zal ik zeggen. Zo af en toe duikt dat 'schuld-duiveltje' nog wel eens op, maar gelukkig kan ik nu oprecht zeggen dat ik gelukkig ben dus dat ie me geen schuld moet aanpraten wat er niet is. Mijn meisjes doen het goed en de tijd die ik met ze spendeer (hoe schaars die zo af toe ook is) hij is wel intens. En dat is iets waar ik zuinig op ben. En die tijd voor mezelf.... daar is zaterdagavond al weer een goed voorbeeld van. En ik heb zo ontzettend veel zin in zondag (niet dat zaterdag niet leuk gaat zijn). Maar zondag gaan Fleur en ik (met zijn tweetjes) naar K3 met Josje! En de spanning die Fleur nu al in d'r oogjes heeft, is zo ontzettend super om van te genieten.Op het KDV kan het misschien heel anders zijn.
De kindjes kijken daar toch ook hun ogen uit en het is een heel andere omgeving. Timo gaat er misschien vanuit dat je gewoon ergens in huis rondloopt.
Hier gaat het flesje geven door m'n man waardeloos. Terwijl de gastouder er nu wel beetjes erin krijgt.
De leidsters zullen misschien ook wel meer ervaring hebben ook hiermee.
Volgens mij komt dit probleem wel vaker voor.
Ik geloof dat je er ook wettelijk recht op hebt om je kindje thuis te voeden. Je mag dan een percentage van de werkdag weg hiervoor.
Bij mijn zoon was ik pas gaan werken toen hij 8 maanden was en ik moet zeggen dat ik hem ook beter kon loslaten toen. Ook at hij toen al vast voedsel wat ook scheelde.
Dewi had het in het begin ook wel moeilijk, maar begint nu goed te wennen aan de nieuwe omgeving. Ze begint nu ook te lachen en verhalen te vertellen als we op de opvang zijn.
Met wennen erbij was dit nu de zesde keer dat ze geweest is.
Veel sterkte met het maken van een keuze.
Maar dat is het probleem niet, hij at super uit flesjes eerst, zelfs veel te snel, hij had binnen een paar minuten het flesje leeg... Kersspeen hielp niet, dus nu telkens als hij losliet even fopspeen er in en als hij die weer losliet flesje er weer in en dat ging dus prima, tot gisteren...
quote:
Nee chaca ik geef zelf borstvoeding, laat het niet aan Urla over
Maar dat is het probleem niet, hij at super uit flesjes eerst, zelfs veel te snel, hij had binnen een paar minuten het flesje leeg... Kersspeen hielp niet, dus nu telkens als hij losliet even fopspeen er in en als hij die weer losliet flesje er weer in en dat ging dus prima, tot gisteren...
Wel vervelend dat het niet lukt met die flessen
Ik ben echt rustiger in mijn hoofd nadat de verloskundige zei dat ik moest stoppen met werken. Donderdag nog en dan ben ik gewoon vrij
En dan kan ik voor mijn hummel zorgen en goed voor mezelf zorgen en komt het helemaal goed
en ik maar denken dat het wel meeviel. Nadenken nadat je boven een fles met wasbenzine had gestaan en een half blik verf hebt verwerkt op wat ijzeren balken....excuus voor de enorme kluns-opmerking. Maar.... zeg nu niet dat je toch niet stiekum gewoon lekker hebt gelachen.
Is het in elk geval nog ergens goed voor geweest... En verder alleen want je hart volgen en naar je verstand luisteren... tja, ach daar weet ik alles van 
Chacama, ik heb in ieder geval gelachen...
quote:We zouden evt op elkaars kinderen kunnen passen.Op dinsdag 27 oktober 2009 17:27 schreef Chan het volgende:
Nee chaca ik geef zelf borstvoeding, laat het niet aan Urla over
Maar dat is het probleem niet, hij at super uit flesjes eerst, zelfs veel te snel, hij had binnen een paar minuten het flesje leeg... Kersspeen hielp niet, dus nu telkens als hij losliet even fopspeen er in en als hij die weer losliet flesje er weer in en dat ging dus prima, tot gisteren...
Probleem opgelost dan.
Gister was Mikael zo'n beetje de hele dag chaggie, als ik naar hem keek begon ie al te miepen en te huilen (schreeuwen) waardoor Leander steeds wakker werd en dus aan het eind van de middag ook niet te genieten was. Ik was blij dat R thuis was zodat ik even een half uurtje voor mezelf kon nemen, gaat meneer nog eerst uitgebreid hardlopen. Ik had hem zo gevraagd om aub even de kinderen over te nemen. Toen is terug kwam moest ik huilen en kon ik niet meer stoppen. En dat heb ik nog nooit gehad. Alles kwam eruit. Dat ik het op dat moment zat was om voor de kids te zorgen, al het speelgoed in de kamer waar je je nek over breekt steeds en wat je gewoon maar steeds door ruimte gebrek maar niet op kunt ruimen en ga zo maar even door.
Daarna heeft R Mikael zijn speelgoedkast naar zijn slaapkamer gebracht samen met Mikael en de hele woonkamer om gegooid. Nu hebben we weer ruimte en meer overzicht.
Nijna, fijn dat je man je helpt met de late voedingen... Ik hoop dat je weer wat op kan laden wat je batterijtje betreft... veel plezier met je moeder!
Nijna, fijn dat je die late voeding aan je man kunt overdragen. Beetje bijslapen kan er nodig en fijn zijn. En nu maar goed opladen dat batterijtje
Ja Chan, jij moest weer werken, toch? Hoe is het gegaan? Beter, of toch niet?
Ik was vandaag even op kantoor, even weer ruiken aan de plek waar ik straks drie dagen in de week ben. Mijn collega's begroetten me blij, er wordt een slot op een aparte kamer gezet zodat ik kan kolven en er ligt voldoende werk. Toch voelt het nog heel dubbel en zeker niet als iets waar ik vreselijk veel zin in heb. Het is zo fijn, lekker thuis rommelen, voor Senna zorgen en met haar bezig zijn, zelfs het huishouden en koken enzo
Het zal wel weer wennen, het werken. Lief dat jullie er naar vragenGisteren moest ik weer werken, ik zat met een collega die zelf ook kinderen heeft en ook nog niet zo lang weer aan het werk is na haar verlof.. Heb het er uitgebreid met haar over gehad en dat heeft me erg goed gedaan.
Ik ga nu tot het einde van het jaar al mijn vrije dagen opmaken (en dat zijn er nog héél wat). Op die manier werk ik per week 1,5 of 2,5 dag en op mijn vrije dagen blijft Timo dus ook lekker thuis van het kdv
Ik vind het nog steeds verschrikkelijk naar om hem achter te laten en het voelt nog steeds niet goed om dat te doen, maar ik moet hem natuurlijk ook de kans geven het leuk te gaan vinden.. Toen ik gisteren thuis kwam was hij vrolijk en dat hielp al heel erg mee het wat minder erg te vinden..
Ik ben gewoon verschrikkelijk bang hem tekort te doen..
Nou ja, als het aan het einde van het jaar nog steeds zo naar voelt dan moet het toch lukken om alsnog te stoppen..
Miss sly ik hoop dat jouw eerste werkdag je beter gaat bevallen dan mijn eerste werkdag mij beviel!...
Miss Sly, wat slim dat je alvast langs bent gegaan op je werk. Wanneer moet je weer beginnen?
Tis ook zo zonde om het in de container te mikken
Karin: stichting Babyhope zamelt het in... op www.stichtingbabyhope.org kun je er meer over lezen
Het was zwaar, maar ook erg leuk om te doen. Al heb ik wel erg vaak met het thuisfront gebeld, en aan erg veel mensen verteld dat ik thuis een heel lief klein jongetje had.
En vanochtend leek het wel even of Ko niets meer van me wilde weten, hij banaande zich zo van mijn schoot af, we zaten op bed. Huilend en al.
Hij had ook maar erg weinig gedronken, over de hele dag 160 cc ongeveer. Kan dat erg veel kwaad? Hij had vanochtend wel een volle plasluier.
Vandaag lekker veel knuffelen.
Over dat drinken weet ik niet. Senna drinkt tot nu toe ook niet al te veel als ik er niet ben (woensdag van 9-16 uur maar 150 cc), maar dat was een kortere dag. Ik denk dat als hij een goede plasluier had en hij vandaag de gelegenheid krijgt om goed bij te tanken, er niet veel aan de hand is.
En geniet maar lekker van Ko vandaag
Ik ga gewoon lekker in bad met hem zo, als hij wakker is.
Ik heb trouwens spierpijn, pfft, kan wel merken dat ik een tijd niet gewerkt heb. En ik ben mijn stem kwijt.
Ik ben er weer 
Zien andere mensen op die inzamel-site wel adressen in Amsterdam? Ik krijg ze niet te zien en wil graag wat opsturen.
Al gaat het hier ook vooruit hoor, ik moet volgende week terug naar de huisarts en ik heb al een lijstje met vragen klaarliggen waar ze hopelijk antwoord op heeft. Kan ik daarna weer verder met mezelf worden.
Oeke, 17 uur zonder je uk, je hebt het overleefd. En Chan, fijn dat het beter gaat en dat je oplossingen gevonden hebt. Komt vast goed op den duur!
meiden, ik ben blij dat het zo goed gaat met jullie en met jullie kindjes!quote:Op vrijdag 30 oktober 2009 13:39 schreef Estrys het volgende:
Ik heb mezelf weer gevonden! Niet hetzelfde als voorheen maar aangepast aan het moederschap. En die ik is leuk vind ikzelf. Ik merk het aan de manier waarop ik loop, de manier waarop ik praat en de manier waarop ik dingen zie
wat fijn!
Chan ook fijn dat je een (tijdelijke) oplossing gevonden hebt. Klinkt als een goeie middenweg, een beetje wentijd voor allebei.
quote:Wat geweldig Estrys! Goed gedaan dame!Op vrijdag 30 oktober 2009 13:39 schreef Estrys het volgende:
Ik heb mezelf weer gevonden! Niet hetzelfde als voorheen maar aangepast aan het moederschap. En die ik is leuk vind ikzelf. Ik merk het aan de manier waarop ik loop, de manier waarop ik praat en de manier waarop ik dingen zie
Goed idee Chan, lekker wat meer tijd om met Timo te zijn en te wennen om zonder hem te zijn.
Spannend Miss, op kantoor zijn, klinkt als een fijne werkplek.
Maar ik snap heel goed dat je er eigenlijk nog geen zin in hebt. Hopelijk weet ze de antwoorden, Mefke. Dan kan je weer verder.
quote:Hóe doe je dat toch? Ik ben al ietsje meer dan een jaar verder en het lijkt wel alsof ik mezelf steeds meer kwijtraak ipv dat ik mezelf weer hervindOp vrijdag 30 oktober 2009 13:39 schreef Estrys het volgende:
Ik heb mezelf weer gevonden! Niet hetzelfde als voorheen maar aangepast aan het moederschap. En die ik is leuk vind ikzelf. Ik merk het aan de manier waarop ik loop, de manier waarop ik praat en de manier waarop ik dingen zie
met het risicio dat ik hier ook iedereen over me heen krijg... ik mis mijn oude leven af en toe zo erg
terwijl ik zo'n lief, leuk, grappig meisje er voor terug heb gekregen. Boehoe 
sterkte!
quote:Ik zat blijkbaar niet zo heel ver verstopt. Maar ik ben zo blij dat ik snel ermee aan de slag ben gegaan. Anders was het misschien veel erger geworden. Moet zeggen dat de haptotherapie echt geweldig is geweest. Het heeft me echt geholpen om in te zien waarom ik bepaalde keuzes maak of dingen juist niet doe. Ik ben me veel meer bewust van mezelf zeg maar. Je moet echt hulp zoeken hoor want soms lukt het zelf gewoon even niet.Op vrijdag 30 oktober 2009 19:49 schreef geppie het volgende:
[..]
Hóe doe je dat toch? Ik ben al ietsje meer dan een jaar verder en het lijkt wel alsof ik mezelf steeds meer kwijtraak ipv dat ik mezelf weer hervind
met het risicio dat ik hier ook iedereen over me heen krijg... ik mis mijn oude leven af en toe zo erg
Ik mis mijn oude leven niet (welk leven
) maar ik mis wel eens het kunnen gaan en staan waar ik wil zonder met iemand rekening te houden. Maar ik weet wel dat het zo weinig zin heeft om daar bij stil te staan. Het is er niet meer, klaar. Het heeft geen zin om vast te houden aan wat ooit was. Hoe leuk je meisje ook is. Blijf je daar niet te lang mee lopen? Je bent er zelf ook nog!Ik probeer er wel over te praten maar het is een soort taboe lijkt het soms wel. Voel me vaak onbegrepen en vooral ondankbaar. Heb al aan de bel getrokken hoor, maar soms moet ik het even van me afschrijven en als ik het lees van Estrys vind ik het zó tof voor iemand maar dat wil ik zelf ook!
quote:Je zeurt niet hoor, echt niet. Jeetje weet je hoeveel er veranderd als je een kind krijgt. Er zou eigenlijk veel meer begeleiding moeten zijn voor nieuwe moedersOp vrijdag 30 oktober 2009 20:51 schreef geppie het volgende:
Lief van je mijsje! Zou me heel goed kunnen voorstellen dat jij denkt: mens wat zeur je nou...
Ik probeer er wel over te praten maar het is een soort taboe lijkt het soms wel. Voel me vaak onbegrepen en vooral ondankbaar. Heb al aan de bel getrokken hoor, maar soms moet ik het even van me afschrijven en als ik het lees van Estrys vind ik het zó tof voor iemand maar dat wil ik zelf ook!
Bij jou komt het echt, zeker als je al aan de bel hebt getrokken hoor, dat is toch de eerste stap
quote:Hoe heb je aan de bel getrokken? Wat voor hulp krijg je? Helpt dat je? Je schrijft dat het steeds slechter gaat. Als de hulp niet genoeg is, zorg dan dat je meer krijg!Op vrijdag 30 oktober 2009 20:51 schreef geppie het volgende:
Ik probeer er wel over te praten maar het is een soort taboe lijkt het soms wel. Voel me vaak onbegrepen en vooral ondankbaar. Heb al aan de bel getrokken hoor, maar soms moet ik het even van me afschrijven en als ik het lees van Estrys vind ik het zó tof voor iemand maar dat wil ik zelf ook!
En dat taboe, dat is stom.
Zoek mensen waar je wel eerlijk kunt zijn en besteed daar je energie aan. Is het al zo sinds je bevalling?quote:Hier even op inhakend.Op vrijdag 30 oktober 2009 20:56 schreef Estrys het volgende:
[..]
Je zeurt niet hoor, echt niet. Jeetje weet je hoeveel er veranderd als je een kind krijgt. Er zou eigenlijk veel meer begeleiding moeten zijn voor nieuwe moeders
Bij jou komt het echt, zeker als je al aan de bel hebt getrokken hoor, dat is toch de eerste stap
Dat vind ik dus reuze meevallen! Tijdens mijn zwangerschap werd ik van alle kanten gewaarschuwd: "Geniet nog maar even van je vrije leventje, straks is het voorbij!" en: "Een kind zet je hele leven op z'n kop".
Door dit soort opmerkingen had ik de verwachting dat ik in een totaal ander omniversum terecht zou komen zodra Lente geboren werd.
Maar ik ons huis staat nog steeds, ik ben nog steeds dezelfde, zoveel is er eigenlijk niet veranderd. Behalve natuurlijk dat er een lief klein meisje in de wieg ligt. Grappig is dat als ik dit tegen die mensen zeg, ze stuk voor stuk roepen: 'Wacht maar, dat komt nog wel! Nu slaapt ze nog veel, maar straks als ze ouder is..."
We zullen zien..!
Niet om jullie problemen te bagataliseren hoor. N. en ik hadden het hier toevallig vandaag over en moest er aan denken zodra ik deze post zag.
quote:Dat dus! En uiteraard eenOp vrijdag 30 oktober 2009 21:10 schreef YPPY het volgende:
[..]
Hoe heb je aan de bel getrokken? Wat voor hulp krijg je? Helpt dat je? Je schrijft dat het steeds slechter gaat. Als de hulp niet genoeg is, zorg dan dat je meer krijg!
En dat taboe, dat is stom.
. Want Geppie zorg voor jezelf. Praat en zoek hulp hierin. Jij mag jezelf niet kwijtraken.En voor de anderen een
voor zij die zich weer gevonden hebben en een sterkte voor hen die het nodig hebben.En zelf ga ik morgen met twee hele lieve meisjes op wereldavontuur. We gaan met de bus en trein naar mijn vader. En het duurt maar 3 uur voordat we op het station staan. Daar komt opa ons gelukkig halen. Het wordt een raar weekend. Vol van gezellige dingen, maar ook een weekend van herrineren. We herdenken mama dit weekend. maar op een leuke manier met spelletjes en gourmetten.
quote:fijn dat je aan de bel hebt getrokken Geppie! Het is gewoon heel naar als je je zo voelt! En ik denk helemaal niet: mens wat zeur je nou!Op vrijdag 30 oktober 2009 20:51 schreef geppie het volgende:
Lief van je mijsje! Zou me heel goed kunnen voorstellen dat jij denkt: mens wat zeur je nou...
Ik probeer er wel over te praten maar het is een soort taboe lijkt het soms wel. Voel me vaak onbegrepen en vooral ondankbaar. Heb al aan de bel getrokken hoor, maar soms moet ik het even van me afschrijven en als ik het lees van Estrys vind ik het zó tof voor iemand maar dat wil ik zelf ook!
ik kan me wel voorstellen dat het ook wel eens echt moeilijker gaat dan je eigenlijk had gehoopt! Ik hoop dat je je gauw wat beter voelt! En ik deel met je dat van je afschrijven af en toe gewoon heerlijk kan helpen! gewoon doen hoor! (ik lijk die energie-reclame wel...) Ik voel het zelf meer als Serpente en Estrys het beschrijven. Er is niets veranderd en dat wat er veranderd is is niet meer terug te draaien. Ik kan het accepteren zoals het is en ik ben er erg gelukkig mee. Af en toe moet ik nog zoeken naar een evenwicht tussen zorg en werk.
En ik geloof dat ik me daar gelukkig mee mag prijzen als ik het hier soms lees.
Sterkte mama's die zo moeten wennen aan hun nieuwe rol.
Chacama, ik hoop dat je een mooi herdenkingsweekend hebt, vol liefde, gezelligheid en avontuur.
quote:Geniet ervan, denk idd aan de goede mooie dingen die jullie samen hadden.
[..]
En zelf ga ik morgen met twee hele lieve meisjes op wereldavontuur. We gaan met de bus en trein naar mijn vader. En het duurt maar 3 uur voordat we op het station staan. Daar komt opa ons gelukkig halen. Het wordt een raar weekend. Vol van gezellige dingen, maar ook een weekend van herrineren. We herdenken mama dit weekend. maar op een leuke manier met spelletjes en gourmetten.
Heeft je moeder je kinderen meegemaakt?
Geppie, je bent echt niet de enige die het zo voelt, hoor! (Ik niet, maar je leest het hier vaak genoeg) Probeer goede hulp te zoeken, en hopelijk kom je er snel uit.
ssserpente, wat fijn dat het zo goed gaat!
ik vond het ook niet zo wereldschokkend, maar voor sommige mensen heeft de verandering toch een hele grote impact. chacama, hoe was je weekend?
) huisarts (doorverwezen naar psych)en via mijn werk praat ik af en toe met een bedrijf maatschappelijk werker.Wat ik precies mis aan mijn oude leven kan ik niet goed verwoorden, maar het is meer de druk van de gigantische verantwoordelijkheid die ik nu voel. Misschien ben ik gewoon egoistisch en moet ik er niet zo over malen.
Chacama dat klinkt als een mooie manier om iemand te herdenken, ik hoop dat jullie een mooi weekend hebben gehad!
quote:Wacht maar, dat komt nog wel!Op vrijdag 30 oktober 2009 21:43 schreef Ssserpente het volgende:
Maar
[..]
Hier even op inhakend.
Dat vind ik dus reuze meevallen! Tijdens mijn zwangerschap werd ik van alle kanten gewaarschuwd: "Geniet nog maar even van je vrije leventje, straks is het voorbij!" en: "Een kind zet je hele leven op z'n kop".
Door dit soort opmerkingen had ik de verwachting dat ik in een totaal ander omniversum terecht zou komen zodra Lente geboren werd.
Grappig is dat als ik dit tegen die mensen zeg, ze stuk voor stuk roepen: 'Wacht maar, dat komt nog wel! Nu slaapt ze nog veel, maar straks als ze ouder is..."
We zullen zien..!
Niet om jullie problemen te bagataliseren hoor. N. en ik hadden het hier toevallig vandaag over en moest er aan denken zodra ik deze post zag.
Echt!
En Geppie, dat van dat taboe dat herken ik. Ik vond de drempel heel hoog om tegenover mijn man toe te geven dat ik me zo voelde. Daarna ging het bij de huisarts al beter, maar de rest van mijn omgeving weet het niet eens. Die weten alleen dat ik deels gestopt ben met bv omdat ik daar zo'n moeite mee had. Oke, dat was/is deel van het probleem, maar ik heb dus nooit uitgesproken waar ik precies mee zat. Al vermoed ik dat bijvoorbeeld mijn ouders en zusje het wel vermoeden. Het is zo lastig om toe te geven hoe je je voelt, dus des te knapper dat je het gedaan hebt, dat is vast stap 1 naar een oplossing!
quote:Dit alleen al heeft bij mij een maand of vier, vijf geduurdOp zaterdag 31 oktober 2009 22:08 schreef mefke79 het volgende:
Het is hier niet echt dat ik mijn oude leven mis, ik mis eerder mijn oude ik en dan lichamelijk en de invloed van de hormonen. En ik vind het heel lastig dat ik Driekus niet meteen het liefste van het liefste vond en dat ik het kereltje echt moet leren kennen.
Toen ze bijna zes maanden was, viel het kwartje: ik ben gewoon iemands moeder, M. is míjn kind, ík heb gewoon een kind En toen ging ik denken dat ik geen goede moeder was omdat ik geen 'oermoeder' ben of althans me niet zo voel. Leuk hoor, zo'n eerste tandje, fruithapje etc. maar ik heb er gewoon niet veel mee. Ik ben het pas leuk gaan vinden toen ze zelfstandig is gaan zitten, gaan kruipen. Dus het goede gevoel komt wel, ooit. Omdat ik het nu pas geloof als mensen zeggen: "het wordt steeds leuker".
@Mefke: misschien vervelend voor jou maar ik ben zó blij dat ik niet de enige ben. Jij ook veel succes/plezier met het leren kennen van je kindje!
Estrys, wat fijn hoe jij je nu weer voelt! Wat zul je opgelucht zijn!
wat goed dat jullie hier zo open zijn. Ik herken t wel een beetje. Jamie is een heerlijk ventje, heel tevreden... huilt bijna niet, drinkt goed aan de borst, en slaapt s nachts ongeveer 5 tot 6 uur aan één stuk. Donderdag is hij op de weegschaal geweest en was 340 gram aangekomen in 1 week tijd. Als hij komt voor de voeding 's nachts heb ik er echt moeite mee, dan denk ik is het weer zover, ik wil slapen
en dat terwijl ik echt niet mag klagen. Gister avond was hij aan t huilen, hij had krampjes. Ik kan dan dus gewoon slapen en dan zit mn lief met hem en dan is mn lief ten einde raad. Uiteindelijk lag Jamie in zn wieg toen begon hij te spugen, het zat tot op zn voeteneind onder. Mn beide mannen in tranen. Ik kan dan alleen maar rationeel handelen, wieg verschonen, Jamie schone kleren aan, en hup terug in de wieg... toen viel hij in slaap. Ik voel me dan zo'n
ontzettende ongevoelige moeder.
Wat ik ook niet kan uitstaan is dat ik lichamelijk gewoon nog niet zo sterk ben... (Jamie is nu 2 weken en 2 dagen oud) Heb nog veel last van mn onderkant. Als ik een stuk gelopen heb, is het net alsof ik een trap in mn kruis heb gehad. In een opwelling heb ik kaarten besteld voor de jonge gezinnen beurs ( 8 nov), ik wil er heel graag heen... maar ik hoop dat ik t trek.
Genoeg geklaagd... al met al hou ik wel ontzettend veel van mn kleine mannetje en vind t heerlijk om met hem te knuffelen.
Baby spuugt alles onder. Wat moet er gebeuren? Bed schoon, baby schoon, baby weer in bed.
Wat heeft dan meer zin, meehuilen of aanpakken?
En dat moeë door gebroken nachten is ook doodnormaal. Ik denk niet dat er één moeder is die denkt "yay, ik mag weer een nachtvoeding geven!" (ok, ok, gevalletjes stuwing niet meegerekend
)De eerste tijd is gewoon zwaar joh, het wordt écht-echt beter! En dat je het af en toe zwaar vermoeiend vind is logisch. Je bent net bevallen (nee, 2 weken geleden is niet lang geleden
) Je lijf is nog echt niet wat het was en je baby kost nog heel veel tijd en aandacht.8 November naar de jonge gezinnenbeurs... Gewoon heengaan en kijken of het lukt?
Lijkt mij wel een plan Is het een beetje dichtbij of moet je eerst een paar uur reizen?Hier gaat het ruk
Mama zijn is leuk, zwanger zijn is ook leuk, maar mama zijn terwijl je zwanger bent en je lichaam je laat vallen als een baksteen is vrij stom Ik krijg steeds meer oeite met de vraag 'zo en hoe gaat het met jou en je buik' enzo... Waarom vragen mensen dat überhaupt... Als is eerlijk ben gaat deze zwangerschap gewoon niet lekker. Hoe blij ik ook ben dat er weer een baby komt. Maar mensen die stralend en kijkend naar je buik vragen hoe het gaat, daar zeg je ook niet tegen "beroerd, ik wou dat ik een maand of 4 verder was"
quote:Soms is dat rationele wel handig (vind ik), ik dacht altijd dat ik gigantisch in paniek zou raken als ze ziek zou worden of als er een ongeluk(je) zou gebeuren omdat ik normaal ook zo'n stresskip ben. Maar ik ben wel blij dat ik rustig kan blijven en rustig kan nadenken hoe ik ga handelen.Op zondag 1 november 2009 13:58 schreef martine1984 het volgende:
Wat ik ook niet kan uitstaan is dat ik lichamelijk gewoon nog niet zo sterk ben... (Jamie is nu 2 weken en 2 dagen oud) Heb nog veel last van mn onderkant. Als ik een stuk gelopen heb, is het net alsof ik een trap in mn kruis heb gehad. In een opwelling heb ik kaarten besteld voor de jonge gezinnen beurs ( 8 nov), ik wil er heel graag heen... maar ik hoop dat ik t trek.
Genoeg geklaagd... al met al hou ik wel ontzettend veel van mn kleine mannetje en vind t heerlijk om met hem te knuffelen.
Balen dat je je lichamelijk nog niet oke voelt maar het is pas 2 weken geleden! Hopelijk kan je wel naar de beurs, misschien een stukje lopen en dan ergens even gaan zitten (weet niet of dat op zo'n beurs kan eigenlijk).
Dubbel is dat he: gigantisch veel van zo'n kindje houden maar dat je toch bepaalde dingen vindt tegenvallen
Maar ik had ook niet anders verwacht van mezelf, dus ik voel me er niet schuldig over en weet dat het wel goedkomt. En dat merk ik ook. Mijn beste vriendinnetje is anderhalf jaar geleden moeder geworden, en zij had precies hetzelfde
Ik denk dat het vrij normaal is, maar dat er maar weinig mensen voor uit durven komen. Niets om je schuldig over te voelen iig.
) je bent zo weer 4 maanden verder! Sterkte voor nu!quote:Whehe
Balen Freecell dat je je zo voelt! Maar zo direct vliegt de tijd... feestdagen, je verhuizing, nadenken over een kindvriendelijk in te richten huis (óf niet
Mja, ik zie ook behoorlijk op tegen de verhuizing eigenlijk
En ik ben zó blij met ons huis, maar als ik denk aan erhuizen is het een soort van AAAAAH! reactie Zou gewoon langzaamaan beginnen met inpakken, gewoon elke dag een doos ofzo met spullen die je niet dagelijks gebruikt. Of is het meer het klussen in het nieuwe huis waar je tegenop ziet? Misschien willen mensen van jullie kerk wel meehelpen?
quote:Wat dat betreft prijs ik me echt gelukkig dat ik nog geen kotertje heb rondlopenOp zondag 1 november 2009 14:11 schreef freecell het volgende:
Hier gaat het ruk
Ik krijg steeds meer oeite met de vraag 'zo en hoe gaat het met jou en je buik' enzo... Waarom vragen mensen dat überhaupt... Als is eerlijk ben gaat deze zwangerschap gewoon niet lekker. Hoe blij ik ook ben dat er weer een baby komt. Maar mensen die stralend en kijkend naar je buik vragen hoe het gaat, daar zeg je ook niet tegen "beroerd, ik wou dat ik een maand of 4 verder was"
Laatst was er voor de eerste keer een mevrouw (die ik verder niet eens ken
) die heel droog opmerkte: volgens mij wens jij dat het een paar maanden verder is.En ja ik geniet van de trapjes in mijn buik en het dromen over hoe het straks zal zijn en ik ben nieuwsgierig.
Maar soms ben ik het zo kotsbeu dat mijn lijf me zo in de steek laat...
(en nee ik ben niet zielig maar ik wil wel af en toe kunnen zeggen dat het kut is...)
quote:Waarom niet? Ze vragen het toch, dan mag je toch eerlijk antwoord gevenOp zondag 1 november 2009 14:11 schreef freecell het volgende:
Maar mensen die stralend en kijkend naar je buik vragen hoe het gaat, daar zeg je ook niet tegen "beroerd, ik wou dat ik een maand of 4 verder was"
En verder kan ik me wel voorstellen dat zwanger zijn als er al een kleine ronloopt veel zwaarder kan zijn
quote:Het klussen inderdaad
Kan me voorstellen! Vorig jaar op 2 oktober passeerde mijn akte, 11 oktober zaten we in het nieuwe huis en op 21 oktober beviel ik.
Zou gewoon langzaamaan beginnen met inpakken, gewoon elke dag een doos ofzo met spullen die je niet dagelijks gebruikt. Of is het meer het klussen in het nieuwe huis waar je tegenop ziet? Misschien willen mensen van jullie kerk wel meehelpen?
En dat iedereen vind dat ik vooralalleen maar mag kijken hoe de andere bezig zijn. En we krijgen inderdaad heél veel hulp Dat scheelt al flink! quote:Mensen willen geen eerlijk antwoord, dat is ongemakkelijk
[..]
Waarom niet? Ze vragen het toch, dan mag je toch eerlijk antwoord geven
En verder kan ik me wel voorstellen dat zwanger zijn als er al een kleine ronloopt veel zwaarder kan zijn
quote:Nou, dat dus eigenlijk. Ik ben echt niet heel erg zielig oid, maar het gaat nu ook gewoon NIET lekker. En natuurlijk is het zwanger zijn leuk en heb ik zin in de baby straks en heb ik het me heus zelf op de hals gehaald
(en nee ik ben niet zielig maar ik wil wel af en toe kunnen zeggen dat het kut is...)[/sub]
Maar inderdaad, dat lijf wil niet mee
quote:Sommige mischien wel ja, maar als ik zoiets vraag dan wil ik graag eerlijk antwoord, en daar zal ik vast niet de enige in zijnOp zondag 1 november 2009 16:02 schreef freecell het volgende:
Mensen willen geen eerlijk antwoord, dat is ongemakkelijk
quote:Op zondag 1 november 2009 16:02 schreef freecell het volgende:
Mensen willen geen eerlijk antwoord, dat is ongemakkelijk
[..]
ik zeg meestal: met de baby is alles goed, met mij wat minder maar ook dat komt wel weer goed, en dan lach ik er bij en dan vraagt 9 van de 10 mensen niet verder en dat vind ik prima
gelukkig zijn er ook andere mensen Freecell, waar je wel gewoon eerlijk tegen mag zijn omdat ze echt oprecht bezorgd en geïnteresseerd zijn... En gelukkig zijn er ook heel veel lieve mensen in mijn omgeving
Laatst was er trouwens wel iemand aan de telefoon, die vroeg: en hoe gaat het met jou en de baby?
Ik vertel een heel eerlijk verhaal, krijg ik aan het einde van het telefoongesprek een *fijn dat het goed gaat met jou en de baby en we bellen!
*Toen had ik echt zoiets van
Maar de mensen die automatisch vragen 'hoe is het' willen vaak alleen maar een 'goed'horen. Bij wijze van begroeting. En dat is ook prima, doe ik lekker aan mee
Meestal kan je zelf wel inschatten bij welke mensen je gewoon jij kan zijn En er was laatst iemand die graag zwanger wil worden en die zei: 'als ik zwanger ben ga ik niet klagen ver zwangerschapsdingen, want ik wilde het zelf ze graag
' Ze bedoelde het niet als verwijt naar mij, maar ik ben er wel even van van slag geweest
wat een hork aan de telefoon Free! dan denk ik: vraag het dan ook niet... en zo'n opmerking van: als ik zwanger ben, dan ga ik niet klagen... nee, daar kan ik ook niet zo goed tegen... het maakt niet uit hoe graag je zwanger wil worden, het kan je zomaar tegenvallen als je het bent... zeker als je echt problemen met je rug/bekken hebt, of andere lichamelijke problemen waar je echt mee zit, maar ook als het je emotioneel tegenzit... nee, dan is even klagen niet zeuren, maar een uitlaatklep!
wat ik wel eens heb is: op m'n werk vertellen sommige collega's heel vaak over hun zwangerschappen en ondertussen ook over hun geboren kindjes. soms gaan ze er wel heel lang en ver in door en zeggen dan ook wel eens zonder na te denken: het is zooooo leuk, zwanger zijn/kindje krijgen... dan zeg ik wel eens: ja, dat zou ik ook wel willen, maar ja, lukt niet he... (en dan schop ik mezelf weer onder de tafel... ze bedoelen het niet rot, maar het komt er dan zo jammer uit...)
Ik denk inderdaad dat ze er niet bij nadenken en je dus echt niet willen kwetsen, maar ze mogen er best wel af en toe bij bepaald worden denk ik dat het niet zo vanzelfsprekend is.
)word ik rustig. Dan ben je geen ongevoelige moeder, maar je reageert op de situatie. Volgende keer sta jij wellicht te huilen boven de bekotste wieg en ruimt je man boelkloedig alles op. Ach, free, ik zeg het niet vaak, maar ik weet toch echt wat je bedoelt. En het is k*t. mijn standaardantwoord is “de baby groeit goed”. 9 van de 10 keer vragen ze niet door, en ben jij er ook weer vanaf.
Ha, asy zegt dus precies hetzelfde!
En idd! Wat eenhork aan de telefoon, zeg!
En als mensen bij vragen hoe het gaat, gaat het “prima”, “goed”, of “wel oké”, waarbij dat laatste ronduit bagger is. Als je me kent, weet je dat. Anders merk je dat niet op, en dat boeit ook niet.
Mijsje
dat is ook zo. ze vertellen heel enthousiast, en dat zou ik denk ik ook wel doen als ik een kleintje heb en alles gaat goed... meestal kan ik daar heel ver in meegaan en ook echt oprecht geïnteresseerd in wat ze over hun kroost te vertellen hebben, maar heel soms als ik me niet zo lekker in m'n vel voel, dan gaat het even niet... gelukkig weten m'n collega's dat ook van me, en ook dat ik het niet rot bedoel...ik moet zeggen dat ik het verdriet op het moment net aan draaglijk vind. er moet niet veel meer bijkomen, want dan gaat het de verkeerde kant op... gelukkig kan ik het ook goed bij mezelf houden op momenten dat ik er niet mee te koop wil lopen, bijvoorbeeld bij de kinderen op school, maar kan ik ook goed praten met mensen die dicht bij me staan, en met de maatschappelijk werkster.
Het lijkt me inderdaad zo vreselijk frustrerend als het (nog) niet lukt maar anderen in je omgeving wel honderduit vertellen. Heel leuk om te horen, maar wel moeilijk ook, ik kan nu al jaloers worden
Toen een vriendin van mij zwanger was heb ik er wel heel goed op gelet dat ik ook nog vroeg hoe het met háár ging, en niet altijd alleen maar naar dr buik wijzen. Was maar goed ook, want zij is heel lang heel misselijk geweest en uiteindelijk met 34 weken bevallen omdat ze het hellp-syndroom had
met het kindje was alles goed maar zij heeft ook echt een zware tijd gehad.en het is inderdaad moeilijk dat het niet lukt. we hoopten gauw zwanger te zijn, met uitloop tot een jaar, want dat is normaal... ondertussen zijn we 2 jaar en 3 maanden verder...
op een gegeven moment ben je ook wel een beetje klaar met die wachtweken en ronde na ronde, cyclus na cyclus erachter komen dat je toch niet zwanger bent... maar een beetje hoop blijft altijd wel... in ieder geval wel bij mij... En ondertussen blijven genieten van het leven dat je verder hebt
heel belangrijk denk ik. dat is zo en met alle ups en downs eromheen gaat dat nog wel aardig... niet geweldig, maar ook niet in het diepste dal... Zo
En verder weet ik even niet wat ik moet zeggen
En ik duim in gedachten regelmatig voor de dames in de tweedestreepjestopics (want ik lurk al wel veel mee).
Freecell, ik heb het vaak genoeg gezegd tegen mensen als ze me vroegen hoe het ging tijdens de zwangerschap: ja het gaat goed, maar het is niet mijn hobby en ik baal van de pijn. Leverde hoogstens mensen op die echt niet meer wisten waar ze moesten kijken. Dat is hun probleem, niet het jouwe.
En ik ben blij want ik kan fietsen! In het kader van: alle kleine dingetjes moet je ook vieren vond ik dat wel een goede. Ik kon al maanden niet meer fietsen en nou had ik nergens last van. Bij deze verklaar ik dus ook mijn knip genezen en mijn bekkenprobleem geschiedenis. * mefke79 voelt zich al bijna weer 100% Mefke
fietsen... Ben al blij dat ik weer een beetje kan lopenIk moet ook zo huilen van die kaarten die hier binnenkomen en kwamen met de tekst 'veel geluk met jullie viertjes'. Ik had het zo graag anders gezien...
Ook al dekt het de lading niet, wil ik je toch sterkte wensen.
de tranen staan dr van in mn ogen. Knuffel
Ik wens je ook veel kracht toe.quote:nog even snel een dikke knuffelOp zondag 1 november 2009 22:12 schreef RockabeIIa het volgende:
Maar goed, we gaan gewoon door! Zullen we het nu weer over iets leukers hebben?
popples weer gaat lurken
meiden, jullie zijn lief! we gaan ook gewoon verder hoor, gewoon wat nodig is, niks meer en niks minder
Welterusten allemaal!
En nog even in de herhaling:
quote:Op vrijdag 30 oktober 2009 13:58 schreef Stiemie het volgende:
Zien andere mensen op die inzamel-site van babyhope wel adressen in Amsterdam? Ik krijg ze namelijk niet te zien en wil graag wat opsturen.
heb je wel voldoende mensen in je omgeving om je te ondersteunen en om mee te praten?
mijsje
Met mij gaat het als moeder helemaal prima. Ik heb alleen nog wel wat moeite om behalve moeder ook echtgenote te zijn. Gelukkig heeft mijn man daar begrip voor en geeft hij mij de ruimte, maar toch voel ik me wel schuldig. Ik doe hem nu wel een beetje te kort naar mijn mening.
Wij hebben nu bijvoorbeeld afgesproken dat we een avond in de week samen eten. Doen we eerst samen Senna in bad en naar bed en gaan daarna lekker samen kokkerellen en eten en bijkletsen enzo. En daar mogen we geen van beiden zomaar iets tussen laten komen!
cattie, lijkt me moelijk om je zo te voelen. je schrijft dan je man begripvol is, maar voelt hij hetzelfde? of is het meer jouw schuldgevoel dan dat hij ergens last van heeft? (tenminste, ik loop regelmatig te janken tegen manlief dat ik niet lief voor hem ben, en dan word ik hard uitgelachen (liefdevol, uiteraard) en zegt hij dat het echt reuze meevalt, dus dan zit het bij mij tussen de oren. Vandaar dat ik het vraag.)
miss, wel goed van shaap dat hij dat zo uitspreekt naar je!
En fijn dat jullie er een afspraak over hebben kunnen maken!Ik vond het ook heel goed dat hij het uitsprak en ben blij dat we deze afspraak gemaakt hebben
en miss_sly; moest jij niet morgen beginnen met werken?
Zo ja, dan wil ik je ook even een virtueel hart onder de riem steken (het went wel weer snel en is ook wel weer leuk (mijn ervaring dan) maar het blijft even moeilijk)!
quote:Op maandag 2 november 2009 09:10 schreef miss_sly het volgende:
Dit was voor ons even de compromis.
Erg leuk vind ik dat. Je kinderen niet weg hoeven te doen en toch iets voor jullie zelf kunnen doen.quote:Dat was ook precies onze overweging
[..]
idd, morgen begint het weer. Het zal best wel wennen, maar vooralsnog zou ik het niet erg vinden als ik zomaar vanuit het niets nog 2 maanden extra verlof zou krijgen en pas in januari weer zou hoeven beginnen
Miss-sly, succes morgen! Kan me voorstellen dat je nog niet staat te springen, hoor. Ik hoop dat je er toch een goed gevoel van krijgt.
Miss_sly s6 morgen met terug gaan werken
Tjee wat heftig voor jou en de kiddies. En de timing is helemaal verdrietig.
Miss Veel succes morgen en ik zal voor je duimen dat Senna niet ziek word.
Zelf vind ik het eigenlijk wel lekker om weer gewoon mezelf te zijn na een week werken.
Beetje bijkletsen met collega's enzo.
Ik zla het werken best wel weer leuk gaan vinden en eht zal zeker wel weer wennen, maar ik ben nog steeds mezelf, daarvoor hoef ik neit te gaan werken. Ik heb ook neit het gevoel dat ik dat zo nodig heb om er even uit te zijn, of om even mezelf te zijn, of geen moeder te zijn. Moeder ben ik 24/7, ook als ik neit bij haar ben, en mezelf ook. Ach, komt vast goed
quote:Lol Ik ben ook mezelf, maar ben thuis moeder van 2 en vrouw. Meer dat het fijn is om m'n eigen ding te hebben zeg maar zonder al te veel interrupties.Op maandag 2 november 2009 15:36 schreef miss_sly het volgende:
Ik hoop vooral dat Senna niet ziek wordt, dan lijkt het me nog lastiger. Maar mijn ouders komen oppassen, dus ik weet dat ze in heel goede handen is.
Ik zla het werken best wel weer leuk gaan vinden en eht zal zeker wel weer wennen, maar ik ben nog steeds mezelf, daarvoor hoef ik neit te gaan werken. Ik heb ook neit het gevoel dat ik dat zo nodig heb om er even uit te zijn, of om even mezelf te zijn, of geen moeder te zijn. Moeder ben ik 24/7, ook als ik neit bij haar ben, en mezelf ook. Ach, komt vast goed
Vind het ook fijn om een product af te leveren en dan gewoon lekker trots op mezelf te zijn. Even met m'n hoofd ergens anders mee bezig zijn.
En m'n eigen salaris verdienen. Vind het vreselijk om afhankelijk te moeten zijn enz.
Fijn dat je ouders komen oppassen. Dat is toch een stuk vertrouwder dan en ga je misschien de eerste keer ook wel geruster weg.
Inderdaad, wílde, want net voor de deadline ging het weer mis.
Maar dat maakt me helemaal niks uit, want ik heb een heel echt babietje in m'n buik, ik ga bijna (eindelijk) afstuderen en bijna verhuizen én het is heerlijk weer buiten!
Van dat 'ik loop vooruit, op de gok, en ik zie niks want m'n haar waait steeds voor m'n ogen weer'.
Ik hou van de herfst!
Veel sterkte! Jij ook morgen Miss!
Fijn dat je ouders op Senna passen, en je daar een goed gevoel bij hebt. quote:Rocka heel veel sterkte
Maar goed, we gaan gewoon door! Zullen we het nu weer over iets leukers hebben?
Maar vergeet je niet op tijd aan de alarmbel te trekken als dat nodig zou zijn (ik schrik wat van jouw "we gaan gewoon door"-post) voor Rocka. Geniet van je mannentjes!En voor mijsje ook een extra
. Het wachten lijkt me verschrikkelijk.En voor alle mama's die er nog eentje extra nodig hebben ook uiteraard een
Miss, hoe is het gegaan vandaag? En wat goed dat jij en schaap zo'n oplossing gevonden hebben.
Hier zijn we nu ook erg weinig liefdespartner, maar meer zakenpartner en ouders van onze geweldige meiden. Komt goed.... want de liefde is er wel alleen de tijd om die liefde te delen is zo moeilijk te vinden.
En het weekend
Bedankt voor de vraag hoe het was. Op zaterdag met de meiden met de bus en trein naar Eindhoven een wereldavontuur dat zij en ik allebei geweldig vonden. De mensen in de bus en trein misschien iets minder. Want 5x de wielen van de bus in Nederlands en Engels horen, kan best storend zijn en het hele repertoir van K3 in de trein is ook niet altijd wensenlijk . Maar het was heerlijk. En 's avonds had ik een heerlijk avondje uit met Yppy, Icicle en PM- ). En het voelde zo warm in huis. Net alsof mama liet weten dat het zo nu goed was. Er was geen spanning meer te voelen. We hebben het over van alles en nog wat gehad. En het gourmetten ging super met alle kleinkinderen erbij. We gingen allemaal met een glimlach op ons gezicht weer naar huis.[ Bericht 4% gewijzigd door chacama op 03-11-2009 13:21:22 ]
quote:Ik snap niet helemaal waar je conclusie vandaan komt en schrikken hoeft echt niet, hoor. Ik wil het alleen niet hier zo uitgebreid bespreken. Dat wat ik kwijt wilde staat er nl, meer niet.Op maandag 2 november 2009 19:20 schreef leonieke het volgende:
[..]
Rocka heel veel sterkte
En niet iedereen heeft gelijk hulp nodig btw.
Zo leest het idd beter voor mij.
En ik ben ook benieuwd hoe het gegaan is met MissSly ja...
Hier ben ik helemaal in jubelstemming, want ik ben eindelijk na 4,5 maand weer ongesteld!!
En ik voel me sowieso wat beter sinds vorige week Het gaat de goede kant op! voor Tessie...dat je zo blij kan zijn met zoiets stoms (toch?)En een
voor Chacama, klinkt als een perfect weekend.En ook eentje voor Rocka:
En dan nog een
voor mezelf: mijn hb was prima, de knip is genezen, ik mag voorzichtig weer gaan sporten en ik mag in bad! Heb het met de ha nog rustig gehad over hoe het nu ging met mij en met Driekus. Ze gaf aan dat ze blij was dat het flesvoeden me zo goed geholpen heeft. Ik zie zelf ook wel in dat dat net het zetje was dat ik nodig had. Driekus heeft meer aan een vrolijke mama dan aan een mama die borstvoeding geeft en niet gelukkig is. Ik ben er nog niet helemaal hoor, maar het gaat hier heel hard de goede kant op. Driekus is mijn mannetje en dat gevoel neemt niemand me meer af!quote:Op dinsdag 3 november 2009 16:55 schreef mefke79 het volgende:
En dan nog een
super!
edit: en voor tessie natuurlijk ook
voor Mefke! Fijn dat het nu zo de goede kant op gaat! voor het fijne weekend van Chacama!Wij gaan morgen weer naar m'n vader. morgen wordt de urn van m'n moeder begraven. emotioneel maar ook een mooie afsluiting van de afgelopen tijd. en daarbij krijgt het nu ook letterlijk een plekje, want dan hebben we ook iets om naartoe te gaan... tot nog toe was de urn in het crematorium (we hadden gewacht met de begrafenis tot de steen ook klaar was) en dan heb je echt geen plek om heen te gaan. dat was wel moeilijk. Maar gelukkig dus morgen ook die volgende stap...
Sterkte Mijsje
Miss_sly hoe was je eerste werkdag? Of ben je niet geweest omdat Senna nog niet beter was?
Voor Mefke, dat het de goede kant op gaat.Chan fijn dat het weer een stuk beter gaat en dat je een tijdelijke oplossing hebt gevonden.
De dag is voorbij
De ochtend ging nog wel, maar na de lunch kon het me niet snel genoeg 5 uur worden Senna heeft een leuke dag gehad met mijn ouders, goed gedronken, lekker gewandeld en goed geslapen en ze straalde toen ze mij zag Thuiskomen was dus een feestje Morgen weer werken, en donderdag gelukkig niet! Verheug ik me vreselijk op, weer een dagje kneuteren
fijn met Senna!quote:Wacht maar, over een jaar of twee hoor jij vást ook een enthousiast "Mama is thuis!!!!!" als je de deur achter je dichtslaat.
En Chaca, fijn dat het goed was.
Mefke, wat fijn dat t lekker gaat
Mn hechtingen zijn/waren ontstoken
ben nu bezig met een biotex kuurtje... gelukkig word t al beter. Ben vandaag een half uurtje wezen winkelen en ik had geen last van t drukkende gevoel op mn vagina Heb een goed gevoel dat ik het ga redden a.s. zondag op de jonge gezinnenbeurs.Gister op mn werk geweest om even te pronken met mn zoon. Was best leuk om na 9 weken afwezigheid weer eens op mn werk te zijn. Maar was blij dat ik weer naar huis kon. Gelukkig heb ik nog tot Januari de tijd om me geestelijk voor te bereiden.
MissSly, wat lief dat Senna zo straalde toen ze je weer zag. En gelukkig dat ze een fijne dag gehad heeft. En jij hebt lekker donderdag alweer een hele dag samen met je meisje.
Auch Martine
Dat klinkt heel naar. Maar gelukkig dat het al wat beter wordt nu, hopelijk lukt het om naar de beurs te gaan!quote:JaOp dinsdag 3 november 2009 21:20 schreef Moonah het volgende:
Wacht maar, over een jaar of twee hoor jij vást ook een enthousiast "Mama is thuis!!!!!" als je de deur achter je dichtslaat.
Of in mijn geval een jochie van 4, die als ie je ziet gaat stralen, en nog steeds iedere dag met een rugzakje op zijn rug over het schoolplein aan komt rennen met open armen en heel hard en blij "Mammaaaaaa" roept en in je armen vliegt.
Ik las net even op het speeltuinbankje over hoe de dag op kantoor ging.
Niet leuk eigenlijk maar zeker wel herkenbaar voor mij. Zo gaat het "bij ons" precies hetzelfde.
Daar is alles hetzelfde gebleven en voor jou is alles veranderd maar niemand die het ziet of echt interesse toont ofzo.
Vreemde gewaarwording maar ook wel weer begrijpelijk vaak.
Nou ja, op naar dag 2 dan maar en morgen weer lekker met Senna
ik vond nu dat stralende snoetje ook al zoo geweldig!lily, ja, ik snap ook wel dat er voor hun iets veranderd is, en dat vind ik dan vooral alleen een vreemde gewaarwording. Wat ik vervelend vind, is dat er gewoon ook geen overdracht is, maar dat je gewoon geacht wordt zonder meer weer aan de slag te gaan, waar anderen gebleven waren. Mijn laatste werkdag was 18 juni...in de tussentijd is er wel eea gebeurd, lijkt me zo.
Ach ja, het zal wel weer wennen. En ook wel weer leuk worden. Voor nu is het gewoon even doorbijten
Miss_sly jammer dat je de eerste werkdag zo hebt ervaren. Bij mij werdt toen ook heel veel gevraagd over hoe het met de kleine ging enzo. Op mijn werk is er ook heel veel aandacht voor de werknemers en hun families vind ik. Er worden babyshowers gedaan voor de zwangeren voordat ze met verlof gaan, bedrijfsfeesten zijn deels echt voor de hele familie van de werknemer en er is een sinterklaasfeest voor de ouders/ grootouders onder de werknemers.
Miss, dat lijkt me raar hoor, zo zonder overdracht. Hopelijk ging het vandaag al wat beter.
en op deze pagina: http://www.babyinfo.nl/community/forum2/forum_posts.asp?TID=4643 vertellen wat "ervaringsdeskundigen" hoe zij het (2 jaar geleden) hebben gedaan... volgens lijkt dat nog het meest op jouw situatie van wat ik zag bij google...
hè, Tessie... dat is minder... Sorry voor het warrige verhaal maar kan het effe niet duidelijker omschrijven en dan moet ik morgen ook nog K haar verjaardag vieren terwijl op dit moment mijn armen niet hoger gaan dan mijn ellebogen en ik dus eigenlijk helemaal niet kan doen wat ik eigenlijk wil baal baal baal baal...
Knuffel voor een ieder die het nodig heeft.
Books. Balen dat het allemaal zo snel ontwikkeld is in de afgelopen tijd. Lijkt me een heel zware domper. Het revalideren op zich is niet verkeerd, maar dit in combi met je meiden en alles lijkt me zwaar voor je. Ik hoop dat je er beter en sterker uitkomt dan je je nu voelt. En die verjaardag morgen.... het komt goed is een dooddoener, maar jouw meisje zal het je echt niet walijk nemen als je d'r iets minder hoog optilt. Een hele fijne 3e verjaardag in elk geval met K. dikke Hoe ga je dat doen met de meiden?
Sterkte hoor.
[ Bericht 8% gewijzigd door Books op 06-11-2009 14:11:24 ]
ik ga toch aan de mirena volgende maand
(mirena=spiraaltje, toch?)
quote:kloptOp vrijdag 6 november 2009 18:47 schreef mijsje het volgende:
(mirena=spiraaltje, toch?)
fijn dat je de keuze hebt gemaakt. dat moet ook minder spanning brengen toch? alles op de rit nu met Tyler en Kim? (ik heb het begin wel meegevolgd, maar ben het later uit het oog verloren...)
Informeer inderdaad eens bij je verzekering naar de vergoeding voor je reizen. Er is een regeling, voor bijvoorbeeld nierpatienten en mensen die chemotherapie ondergaan. Zij krijgen meestal een taxi. Bij jou is het ook behoorlijk langdurig, wie weet kunnen zij ook iets regelen voor je.
quote:Tnx.Op zaterdag 7 november 2009 08:30 schreef mijsje het volgende:
alles op de rit nu met Tyler en Kim? (ik heb het begin wel meegevolgd, maar ben het later uit het oog verloren...)
Idd minder spanning. En hopelijk minder last. Meer kan haast niet, dus komt vast goed.Met Kim en Tyler gaat het goed.Kim al bijna naar basisschool en is helemaal opgeknapt van alles. Tyler alweer bijna 1! En gelukkig lichamelijk alles in orde. Nu het eten nog. Maar ik oefen veel. Zo mooi het contact dat hij nu heeft. Naar je toe sjeesen als hij je ziet, lachen, etc. En Kim komt vaak knuffelen ineens.O+
Voel me stukken beter iig.
Ingrid. Je post leest ook een stuk positiever dan een klein half jaar geleden Super!Yppy ik vind het op zich vervelend dat dit komt door een of ander onbenul die mij en de auto total loss gereden heeft. Als ik gewoon in mijn normale doen was blijven doen had deze achteruit gang er niet geweest. Toen ik nog niet thuis zat met mijn knie in de soep toen wandelde en fietste ik veel en waren dus al mijn spieren sterk genoeg om dat luxaties tegen te gaan van mijn andere gewrichten maar aangezien ik vanaf eind februari al het meeste van de dag zit worden mijn andere spieren te slap en kunnen de luxaties niet goed meer tegenhouden.
Kaith haar verjaardag gevierd en gisteren dus helemaal niets gedaan eigenlijk en vandaag wat gerommeld in huis en nu de PGB aanvraag ook gedaan omdat mijn mams hier veel in huis is voor de meiden. DIt was een klusjes/bel/regeldagje...
Ingrid wat fijn dat het zo goed gaat en dat jullie eindelijk je draai lijken te vinden met elkaar.
Succes met het verdere traject
Klinkt goed Ingrid!
Ingrid fijn, dat het zo goed gaat.
Je maakt me wel weer even het belang van af en toe goed je spieren trainen duidelijk trouwens, dank je
Het is gelukt, ik ben naar de jonge gezinnenbeurs geweest... en ik heb geen pijn in mijn lijf gehad. Alleen was ik wel doodmoe. Heb een draagdoek gekocht. Jamie vind t heerlijk zo dicht bij mama.
Ik las net dat iemand een mirena laat plaatsen. ik heb ook net een afspraak gemaakt om er 1 te laten zetten. Moet je tijdens t plaatsen ongesteld zijn, of maakt dat niet meer uit als je bevallen bent?
quote:Ze raden aan om het binnen zeven dagen dat de menstruatie is begonnen te laten plaatsen. Ongeacht of je ooit bevallen bent volgens mij. En het stelt niet veel voor vond ik zelf. En heb nergens last van, voel me ook niet anders dan zonder anticonceptieOp dinsdag 10 november 2009 10:48 schreef martine1984 het volgende:
books fijn dat je verzekering mee denkt.
Het is gelukt, ik ben naar de jonge gezinnenbeurs geweest... en ik heb geen pijn in mijn lijf gehad. Alleen was ik wel doodmoe. Heb een draagdoek gekocht. Jamie vind t heerlijk zo dicht bij mama.
Ik las net dat iemand een mirena laat plaatsen. ik heb ook net een afspraak gemaakt om er 1 te laten zetten. Moet je tijdens t plaatsen ongesteld zijn, of maakt dat niet meer uit als je bevallen bent?
quote:Je moet op de laatste dagen van de ongesteldheid zijn. Ik iig wel. Is er niks gezegd dan?Op dinsdag 10 november 2009 10:48 schreef martine1984 het volgende:
books fijn dat je verzekering mee denkt.
Het is gelukt, ik ben naar de jonge gezinnenbeurs geweest... en ik heb geen pijn in mijn lijf gehad. Alleen was ik wel doodmoe. Heb een draagdoek gekocht. Jamie vind t heerlijk zo dicht bij mama.
Ik las net dat iemand een mirena laat plaatsen. ik heb ook net een afspraak gemaakt om er 1 te laten zetten. Moet je tijdens t plaatsen ongesteld zijn, of maakt dat niet meer uit als je bevallen bent?
quote:In ons zh plaatsen ze mOp dinsdag 10 november 2009 14:21 schreef martine1984 het volgende:
De assistente zij wel moet je niet eerst ongesteld zijn geweest dan? Maar de huisarts heeft daar niks over gezegd toen we het bespraken. Zij zei alleen maar maak maar een afspraak voor 6 weken na de bevalling. Ik zie het wel als ze hem gaan plaatsen...
pas 12 weken na de bevalling omdat anders de bmm nog te slap kan zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Vicky op 10-11-2009 14:52:59 ]
Ik ben er ook alweer weken over aan het denken.. Ik weet echt niet wat ik nou moet kiezen. Een mirena heb ik gehad, werd er nog gewoon mee ongesteld en dat wil ik liever niet (niet als ik het niet kan reguleren dus..). Nuvaring heb ik een allergische reactie op, de pil kan ik niet gebruiken want die beschermt niet. Pleister wordt afgeraden omdat ik vanwege pijn best veel in bad zit.. Volgens mij blijven dan alleen de prikpil en de implanon over? Beide zijn volgens mij weer opties waarbij je zelf niets kan reguleren.. Iemand tips?Verder gaat het hier goed als mama-zijnde. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik het heerlijk vind om ook mijn "raïssa-leven" te hebben naast mijn mama-leven. Ik geniet veel meer van het mama zijn als ik af en toe ook even niet mama ben.
quote:Ik moest ongesteld zijn geweest én het moest minimaal 12 weken na de bevalling
De assistente zij wel moet je niet eerst ongesteld zijn geweest dan? Maar de huisarts heeft daar niks over gezegd toen we het bespraken. Zij zei alleen maar maak maar een afspraak voor 6 weken na de bevalling. Ik zie het wel als ze hem gaan plaatsen...
En ik ga er toch maar aan geloven denk ik, ik ben zó enorm aan het PMSen momenteel, en daar had ik met de mirena geen last van
maar moet er nog afspraak voor maken
Ik had het niet beter kunnen doen als dat ik gedaan had (de pomp en knip voelde ergens een beetje als falen ) en verder had ik wat betreft hetgeen ik laatst elders al beschreef gelijk maar daar kan pas echt wat mee gedaan worden en over geoordeeld worden als ik 6 maand gestopt ben met BV en de hormonen weer in balans zijn... Doorpersen -en onvermijdelijk uitscheuren- voelde gewoon niet goed, en dat zei ik ook: "Auwauwauw, het past niehiet!
" Maar volgende de vk 'paste dit kindje me precies'. Niet dus, want achteraf bleek ze toch een stukkie groter te zijn dat ze had verwacht. Of ik geknipt ben omdat ik zelf niet durfde of omdat ze echt niet paste, weet ik dus nog steeds niet.
Maar goed, wat zeur ik ook. Dat ene knipje van mij valt nogal in het niet bij Rocka d'r origamie.
Maar ik snap nu wel beter waarom sommige vrouwen zich -geheel onterecht natuurlijk- zo rot voelen na een keizersnee.
Volgens mij ben ik ongesteld!
Dat kan toch bijna niet? Lente is nog geen zeven weken en ik geef borstvoeding..!Laat niemand zeggen dat een moeder de bevalling niet zelf heeft gedaan. Toevallig zit moeder wel met een beurse en blauwe en gehavend en gemartelde onderkant, niet ieman aners.
En een keizersnee komt zelfs vaak na een bijna complete bevalling, dan moet je bijna dubbel, lijkt me nog erger. En dat gat is wel even groter dan inscheuren.
Rocka natuurlijk heb je niet gefaald kom op meis!
Yp, ik heb een knip/scheur en een ks gehad dus ik ben helemaal 1 groot gat hahahaha maar niet allemaal tegelijk gelukkig...
quote:Amen! Mooi gezegd, Yp!Op dinsdag 10 november 2009 16:26 schreef YPPY het volgende:
Wat raar dat de vk dat zo zegt serpente. En het is toch niet 'slecht' als je geknipt bent? Ik vind bevallen sowieso al stoer en goed, hoe ver je ook komt. Als we geen gebruik konden maken van knips en pompen en infusen waren velen van ons dood geweest. Ondanks dat ik een heftig infuus heb gehad, vind ik wel dat ik het zelf heb gedaan. Ik had die pijn, niet J. of de vk of de kraamphulp of een ander. Ik ben gescheurd en gehavend en kon niet zitten.
Laat niemand zeggen dat een moeder de bevalling niet zelf heeft gedaan. Toevallig zit moeder wel met een beurse en blauwe en gehavend en gemartelde onderkant, niet ieman aners.
En een keizersnee komt zelfs vaak na een bijna complete bevalling, dan moet je bijna dubbel, lijkt me nog erger. En dat gat is wel even groter dan inscheuren.
Rationeel gezien heb je natuurlijk helemaal gelijk, stomgenoeg voelt het alleen af en toe anders. Zonder in de slachterofferrol te kruipen hoor! Ik vind het vooral erg onzinnig van mezelf dat ik ervan baal.
En ws had de vk nog gelijk ook, toen ze zei dat ik niet durfde. Tijdens het persen gaf ik alles wat ik in me had en tóch had ik ook op de één of andere manier het gevoel dat ik net dat laatste stukje niet door durfde te persen. Of het plankenkoorts was of omdat ze gewoon niet 'paste', weet ik niet.
Die oerkracht waar veel vrouwen het over hebben, heb ik dus ook niet gevoeld. Een vriendin van mij is bijvoorbeeld zwaar uitgescheurd omdat ze zich helemaal suf heeft geperst. Dat kind móest er uit, en wel nu!
Ik was me juist erg bewust van de situatie en heb me door geen enkel gevoel laten overvallen. Ik hou er nogal van om de dingen zelf in de hand te hebben. En dat heeft in dit geval ws niet in m'n voordeel gewerkt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet eens in de gaten had dat er geknipt ging worden, ik was te veel bezig met 'hoe lang ben ik bezig en hoe lang moet ik nog'. Net wat jij zegt Ssserpente, ik wilde de controle houden en in mijn geval deed ik dat door de tijd in de gaten te houden. Ik bedenk me net dat ik ook mijn bevallingsverhaal nog niet gemaakt heb..ben al hele stukken kwijt.
Wat ik wel zwaar vind tegenvallen is dat ik nu nog steeds last van heb. En dan zegt mijn huisarts wel dat je er niets meer van ziet, maar pff, ik voel het nog wel. Tenminste, niet de knip, maar het beurse gevoel. Dat gevoel is ineens weer terug
En in bad liggen helpt wel, maar ja, kan moeilijk heel de dag in bad gaan liggen.Nou moet ik morgen met Driekus naar de fysio, ik maak wel meteen een afspraak voor mezelf bij de bekkenbodemfysio die in hetzelfde pand zit. Ik ben daar tijdens de zwangerschap geweest en mocht terugkomen als het 6 weken na de bevalling niet weg was. Dat doen we nu dus maar, want ik kan niks bedenken wat ik anders heb gedaan wat het zou kunnen veroorzaken.
Dat had ikook rond die periode en daarna pas weer na 9 maanden
quote:Ik hoop het! Het is ook al weer over geloof ik.Op dinsdag 10 november 2009 21:27 schreef Pvoesss het volgende:
Ssserpente het kan ook nog van de bevalling zijn hoor.
Dat had ikook rond die periode en daarna pas weer na 9 maanden
quote:oh, ik heb dat georigami en geduw op mn buik om eerlijk te zijn inderdaad niet als falen ervaren.Op dinsdag 10 november 2009 22:32 schreef Tinuviel het volgende:
Knippen, vacuumpomp en of keizersnedes zijn echt geen falen van de moeder. Soms is de situatie gewoon zo dat het niet anders kan. Gelukkig hebben wij in onze moderne tijd deze hulpmiddelen ter beschikking.
Tijdens het persen heb ik me wel heel vaak afgevraagd of ik het wel goed deed omdat ze maar niet kwam. Maar toen bleek dat ze gewoon scheef lag mja, dan houdt het op. Toen er flink geknipt was kwam ze nog niet en dus moest er ook flink geduwt worden. Het zij zo.
Idd wat jij zegt Tinuviel, ik stond er meer met een soort opluchting bij stil met het idee dat als ik 150 jaar eerder geleefd had dat mn kind dan waarschijnlijk niet levend ter wereld was gekomen. de tranen springen me nog in de ogen als k daaraan denk, dat dan weer wel
(ontzwangeren zeker nog he..., dat wordt nog wat met de intocht... )quote:Ik word ook altijd wat emotioneel bij de intocht van (de échte) Sinterklaas. Ook als ik niet onder de hormonen zit. Heeft een beetje te maken met terugdenken aan vroeger vermoed ik. Het blijft een beetje weemoedig allemaalOp woensdag 11 november 2009 12:34 schreef Nijna het volgende:
Ik had vanmorgen sinterklaasliedjes opstaan, wist niet dat dat ook al tranentrekkers waren...
de échte Sinterklaas in deze is natuurlijk ons aller Bram!
quote:dat klinkt goed Ingrid
[..]
Tnx.
Met Kim en Tyler gaat het goed.Kim al bijna naar basisschool en is helemaal opgeknapt van alles. Tyler alweer bijna 1! En gelukkig lichamelijk alles in orde. Nu het eten nog. Maar ik oefen veel. Zo mooi het contact dat hij nu heeft. Naar je toe sjeesen als hij je ziet, lachen, etc. En Kim komt vaak knuffelen ineens.O+
Voel me stukken beter iig.
Fijn dat het zo lekker gaat, je klinkt opgewekt en blij met je kinderen en in het algemeen ach ja, Sinterklaas... dat zal vanaf nu echt anders worden bij ons... Mijn moeder regelde altijd een echte pakjesavond, afgelopen sinterklaas was de laatste (ook al was de jongste het laatste jaar al 28...) echt het heerlijk avondje... dat was altijd genieten met elkaar! Nu wordt dat anders... m'n lief en ik hebben m'n vader, broer en zusje uitgenodigd met kerst, en doen dit jaar het diner bij ons. nu doe ik wat cadeautjes onder de boom om toch samen (op een andere datum) een beetje sort of pakjesavond... helemaal loslaten kan ik ook nog niet...
quote:Dat hoeft niet per sé met ontzwangeren te maken te hebben hoor. Ik heb het ook. Terug denken aan de spannende tijd toen ik een kind was, de komische tijd met surprises en het zo graag met mijn eigen kinderen later willen vieren. Als ik die liedjes hoor kan ik ook heel sterk dat gevoel oproepen van toen ik klein was. Heeft kennelijk een grote indruk gemaakt.Op woensdag 11 november 2009 12:34 schreef Nijna het volgende:
Ik had vanmorgen sinterklaasliedjes opstaan, wist niet dat dat ook al tranentrekkers waren...
(Ik ga btw naar de intocht van de échte sint!
)quote:Dank je en de rest ook.Op woensdag 11 november 2009 13:11 schreef mijsje het volgende:
[..]
dat klinkt goed Ingrid
ach ja, Sinterklaas... dat zal vanaf nu echt anders worden bij ons... Mijn moeder regelde altijd een echte pakjesavond, afgelopen sinterklaas was de laatste (ook al was de jongste het laatste jaar al 28...) echt het heerlijk avondje... dat was altijd genieten met elkaar! Nu wordt dat anders... m'n lief en ik hebben m'n vader, broer en zusje uitgenodigd met kerst, en doen dit jaar het diner bij ons. nu doe ik wat cadeautjes onder de boom om toch samen (op een andere datum) een beetje sort of pakjesavond... helemaal loslaten kan ik ook nog niet...
Ik heb ook zin in de intocht en pakjesavond. Zonder kind vond ik het niet veel aan, nu juist wel.Kim snapt het nu goed. Is echt genieten vind ik. Volgens mij worden ze erg verwend en dan ook nog de dag erna jarig. (kim dan, tyler 3 dagen later) Ik hoop maar dat ze sinterklaas op de basisschool viert. (ze gaat daar 23 nov heen en precies dan is het sintfeest op de psz)
geniet ervan Ingrid, want voor je het weet, geloven ze al niet meer...Nu eerst Sint maarten. Al wil ze niet, want het is daar geen mooi weer voor. Gaat ze thuis met de lampion zingen.
Is dit erg offtopic, dan sorry. lijkt me zoooo leuk, ik ben al een Sinterklaasfundamentalist, maar iemand in huis hebben die het weer écht gelooft lijkt me zo heerlijk En Bram is tof ja
echt fijn dat ie er nog is. Wel jammer dat dat voor de volgende generatie niet meer de 'echte' is 
De Hyves van een vk-praktijk ook! Stelletje optimisten.
geniaal!
ssserpente, heb jij eigenlijk al een afspraak met de plastisch chirurg? (beetje stom om aan een onbekende te vragen, maar kvroeg het me af, vandaar
) Huuphuup, geweldig! Vanmiddag moet ik met Jamie voor t eerst naar t consultatiebureau. Vind t wel spannend, een "profesioneel" iemand gaat oordelen over mijn kind. Ben benieuwd wat ze zeggen. Maak me zorgen over zn naveltje, het lijkt ontstoken... en dat terwijl ik het iedere keer na t bad schoonmaak met een steriel gaasje
Wist ik ook niet hoor, maar Oscar had dat dus ook.
Ze stippen het dan bij het cb aan met 'zilvernitraat'. Dat is niet pijnlijk verder. En dan groeit het binnen een paar dagen keurig dicht.
Ik ben ook een tijd aan het rommelen geweest totdat bleek dat dat het was.
quote:Nope, de ha wilde nog geen verwijskaart schrijven tot m'n 'ontplofte egel' tot rust was gekomen.Op woensdag 11 november 2009 22:28 schreef DaviniaHR het volgende:
Ik denk dat we die gewoon in de OP moeten zetten, als aandenken dat het erst het moeders-topic heette
geniaal!
ssserpente, heb jij eigenlijk al een afspraak met de plastisch chirurg? (beetje stom om aan een onbekende te vragen, maar kvroeg het me af, vandaar
Maw: eerst moet het oude littekenweefsel tot rust komen, voordat er nieuw bijkomt.
Ik ga over een maandje weer terug.
Het broertje van N. is trouwens arts, en hij gaat bij hem in het ziekenhuis eo navraag doen naar een goeie plastisch chrirurg.
Ik vind het echt een beetje zwaar dat er nog zoveel moet gebeuren. Ik zou zo graag al ontspannen op de bank een boekje lezen, of gewoon bezig zijn met het eten voor vanavond, huiselijke dingetjes alleen nog maar. En niet een kamer die nog af moet, een bedje dat nog geschilderd moet, kleertjes die nog gewassen moeten, duowagen die nog moet, sjouwen en regelen en regelen en sjouwen
. Mijn lijstjes zijn gewoon te lang nog.En ik ben soms best ook wel bang dat mijn kleine manneke voor de 5e komt, pffff....
Sorry
, ik kan mezelf eigenlijk altijd goed vermannen ( grappig woord zo, ik moet inderdaad de mannendingen nog teveel doen ) en nu nogsteeds hoor, maar wilde het ook eens zo plaatsen, laten zien dat ik ook dingen soms wel lastig vind . ik snap dat het zwaar voor je is, Groofsken, zeker omdat je het alleen moet doen... Kan je broer niet helpen met de klusjes van de kinderkamer? (je had toch een broer? of had ik dat verkeerd onthouden?) en jij bent net zo mens als ieder ander...
je mag best laten zien dat je soms dingen ook gewoon lastig vindt... quote:Dan schrap je toch wat dingen van je lijstje? Wat niet gaat, dat gaat niet. Is het echt zo erg als de kamer niet helemaal af is, doet dat er écht toe, evenals het schilderen van het bedje? Jíj bent toch belangrijker dan de kleur van het bedje?Op donderdag 12 november 2009 13:31 schreef Groofsken het volgende:
Even om aandacht vragen hoor...
Ik vind het echt een beetje zwaar dat er nog zoveel moet gebeuren. Ik zou zo graag al ontspannen op de bank een boekje lezen, of gewoon bezig zijn met het eten voor vanavond, huiselijke dingetjes alleen nog maar. En niet een kamer die nog af moet, een bedje dat nog geschilderd moet, kleertjes die nog gewassen moeten, duowagen die nog moet, sjouwen en regelen en regelen en sjouwen
En ik ben soms best ook wel bang dat mijn kleine manneke voor de 5e komt, pffff....
Sorry
Misschien komt het wat cru over, zo bedoel ik het niet, maar ik lees uit zoveel posts hier en ook rondom mij in het dagelijks leven dat mensen het zichzelf soms onnodig moeilijk maken. Wat niet kan, dat kan niet, en jij bent belangrijker dan de dingen die nog moeten gebeuren.
(Dit was stiekem ook een note to self, altijd makkelijker dit soort dingen bij een ander te spotten dan bij jezelf
)quote:Ja tuurlijk zijn die er wel, maar dat gaat op afspraak en ik wil alles NU afhebbenOp donderdag 12 november 2009 13:35 schreef trui het volgende:
Groofsken, dat lijkt me heel logisch hoor, dat 't best zwaar is zo in je eentje. zijn er hulptroepen die je kunt inroepen?
. Zaterdag komen ze bijvoorbeeld S haar kamertje afmaken (planken ophangen enzo) terwijl ik het drie weken geleden al af wilde hebben bij wijze van spreken. En daarbij moet ik toch wel zelf alle benodigdheden vast in huis halen en dat soort dingen geven me ook een soort stress, of een gevoel van teveel nog moeten op de een of andere manier.Nogmaals, het gaat wel hoor, en ik zal er reuze van genieten als het af is en mooi en goed. maar ik ben net te ver in de zwangerschap om er nog zoveel mee bezig te moeten/ willen zijn.
En ja mijsje, ik heb genoeg helpende handen, ook mijn broertje
inderdaad. Daar zit hem het niet in.En Pyttpytt, je hebt helemaal gelijk. Mijn ventje mag best in een rose bedje
. Nee, maar dat is de shit van die nestelingsdrang en hormomen, dat alles goed moet en nu moet, ik doe dat echt helemaal mezelf aan .En ik trek het ook niet om nu een nieuwe dinges aan te maken, wil iemand anders dat voor mij doen
...