Hoe gaat het met de OUD-users? Deel 89 (was: moeders-topic)

Dat klinkt heel fijn Oeke! Hopelijk gaat het drinken de volgende keer ook beter.

Fluugs, je bent lief! je zou volgens mij een supermama worden, juist omdat je je dit soort vragen kunt stellen... dan ben je dus echt bezig met wat het best is voor je kindje. Met die vragen heb ik ook wel gezeten, en ik ben er uiteindelijk wel uitgekomen dat ouderschap ms wel erg egoïstisch is, maar het is echt wat ik wil, waar ik voor wil leven. m'n gezin is gewoon niet compleet zo met z'n tweeën... dus gaan we er echt voor.

Chan, dat is moeilijk meid... Ik hoop dat het steeds een stapje beter gaat, maar net als wat Moonah zegt, is (gedeeltelijk) ouderschapsverlof opnemen niet iets voor je? Succes de komende dagen...

Oeke, voor jou dus ook erg moeilijk... ik hoop ook dat het bij jou steeds een stapje beter gaat! Ko went er vast gauw aan, en dan drinkt hij ook lekker als je op je werk bent. dat moet dan ook wel een fijn gevoel voor jou zijn... _{(en bedankt ik probeer heel lief te zijn voor mezelf, maar het lukt niet altijd. wel steeds vaker. )}

Tessie ook bedankt. doet me goed dat er meiden zo meeleven...

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 20:12 schreef Chan het volgende:
Zo ik kom weer eens binnenvallen, sorry

Ik voel me zó vreselijk &^(*@#*)#
Vandaag had ik mn eerste werkdag en ik vond het een ramp. Timo wilde ineens ook niet meer eten uit het flesje dus hij gilde telkens (hij was thuis met mn man, nog niet naar het kdv) Ik ben er tussen de middag voor naar huis gereden om hem te voeden... En ik vond mn werk helemaal niet meer leuk en wilde alleen nog maar thuis zijn. En nu zit ik te denken of ik mn baan misschien op wil zeggen.. Het probleem is alleen dat ze me net verteld hebben dat mn contract verlengd wordt en ik heb gezegd dat ik dat wel wilde en een collega heeft nu al te horen gekregen dat dr contract dus niet verlengd wordt... En ik zou me zó lullig voelen mn werkgever in de kou te laten staan door nu toch op te zeggen... maar man echt, ik wil bij Timo zijn Ik had geen idee dat het zo heftig zou zijn allemaal, dat moederschap.

Het valt ook echt allemaal niet mee Geef het een beetje de tijd, je kan niet verwachten dat het meteen weer zoals vanouds is. Ineens is alles anders in je leven. Die fout heb ik ook gemaakt en kwam mezelf na een paar maanden aardig tegen. Geloof me het zal echt beter worden na verloop van tijd. Maar rrrrrrrrrrustig aan en niet overhaast beslissingen gaan nemen nu

[ Bericht 5% gewijzigd door Estrys op 27-10-2009 09:18:13 ]

Ik ben weer terug en het ging goed vanochtend

Wel erg druk met al die collega's die even kwamen bijpraten. Gelukkig waren ze allemaal wel heel erg blij dat ik er weer was!

Ben nu wel heel erg moe (en dat van die paar uurtjes )

Donderdag weer een paar uurtjes, we gaan vooruit...

^{grmbl er ging iets mis en nu is mn hele post verdwenen, opnieuw maar even dan}

Flugeltje wat fijn dat het goed ging! Logisch toch dat je moe bent, rust maar lekker uit nu

Dankdank allen voor het meedenken.. Ik weet echt even niet wat ik er mee moet nu, morgen moet ik weer werken, ik ga eerst maar even aankijken hoe het dan gaat. Maar het gaat zó hard tegen mn gevoel in nu, dat ik er niet constant voor Timo kan zijn. Gistermiddag was ik heel even thuis omdat hij zo slecht at en telkens aan het brullen was, toen ik binnen kwam was hij helemaal suf van het huilen en reageerde amper, toen hij eenmaal gegeten had leefde hij weer helemaal op en was gewoon weer zijn blije zelf. Ik snap ook niet meer dat ik wilde blijven werken.. Ik heb een jaar of 8 op m gewacht en dan is ie er eindelijk en dan ga ik werken (niks tegen werkende moeders trouwens hoor, maar het voelt voor mij ineens zo scheef allemaal)
Ouderschapsverlof zou op zich ideaal zijn maar dat kan hooguit 2 maanden (nu is er nog een extra collega die op zn laatst per 1 jan. weg gaat) daarna kan het gewoon niet meer.. En vanaf volgende week gaat hij ook naar het kdv, dus dan moet ik dat ook weer afzeggen... Veel tijd om te beslissen heb ik niet in elk geval, zodra ik mn nieuwe contract getekend heb zit ik er een heel jaar aan vast (geen tussentijdse opzegmogelijkheid...)
Ik voel me zo'n doos, ik zou blij moeten zijn dat ze mn contract willen verlengen, maar ik had nu toch liever dat ze m gewoon niet verlengd hadden, dan had ik nu niet hoeven beslissen wat ik moet doen...

bluh

Chan, even heel cru gezegd is het na die twee maanden als je collega weg is toch echt het probleem van je werkgever. Jij hebt er recht op en het is aan hem om het gat tijdelijk op te vullen als die uren niet gemist kunnen worden.
Het maakt alleen de sfeer op het werk er wellicht niet beter op als jij eist waar je recht op hebt.

Sterkte in ieder geval!

Ach Chan, wat lastig toch. Ik snap je gevoel zo goed. Kunnen jullie je het permitteren om jouw inkomen voorlopig te missen? En hoe groot is je kans op een andere baan tzt?
Ik neig naar opzeggen dat contract. Je menneke is immers maar één keer baby...

Oh Chan dat is ook erg lastig. Ik weet niet hoeveel je werkt maar ik zou het nog even aankijken. Echt. Je baan opzeggen kan altijd nog, weer een nieuwe baan vinden is veel lastiger. Ik weet dat dit wel erg praktisch gedacht is maar zo is het ook gewoon momenteel. Geef jezelf de kans te wennen, maar geef ook je kind de kans om te wennen.
Je kan bijvoorbeeld ook ouderschapsverlof opnemen voor twee uurtjes per dag. Dan werk je wel maar korter.
Ik heb ervaren dat het na de aanvankelijke wenperiode (dat werk was zooooooo onbelangrijk geworden) het heerlijk was even iets voor mijzelf te hebben. uiteindelijk heb ik wel mijn baan opgezegd, en hoe goed en nodig dit was voor mijn kinderen, voor mijzelf was het niet het beste denk ik. Geen spijt, begrijp me niet verkeerd maar soms is ratio voor laten gaan op emotie zo slecht nog niet...

Chan, wat lastig. Hopelijk wil Timo morgen wel drinken, dat zou misschien voor je gevoel al een heel klein beetje schelen... 2 maanden ouderschapsverlof zou toch al lekker zijn... en wie weet kan je het in die tijd zo rustig opbouwen dat het beter gaat en voelt...?

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 12:34 schreef Moonah het volgende:
Ach Chan, wat lastig toch. Ik snap je gevoel zo goed. Kunnen jullie je het permitteren om jouw inkomen voorlopig te missen? En hoe groot is je kans op een andere baan tzt?
Ik neig naar opzeggen dat contract. Je menneke is immers maar één keer baby...

dat! Absoluut. verder zeg ik niets, anders vloeien bij mij ook tranen.

En voor Flugel een hele dikke

En nog een antwoord op de vraag in het peutertopic. De osteopaat heeft volgens mij wel geholpen, maar denk dat ik wel eerder terug moet dan half december. Dat is ook mijn eigen schuld, omdat ik niet stil kan zitten en rustig aan doe. We zijn iets te druk in de zaak aan het sjouwen en 'pimpen' om zo maar even iets niet te doen of voor F. te laten liggen. Ik wil dan door en het moet af. Dus even op mijn tanden bijten en doorgaan. Dus ik zal vast op mijn kop krijgen, maar ik voel me fitter dan in tijden.

Dizzy ik weet dat ik er recht op heb, behalve als je werkgever een zwaarwegend belang heeft dat je het niet opneemt... En het zijn advocaten dus dat zwaarwegende belang vinden ze wel als ze willen.. En er staat ook nog iets in mijn contract over geen mogelijkheid minder dagen te gaan werken...

Moonah dat is het nou juist ook, we zouden mijn inkomen best kunnen missen.. Het wordt wel heel krap, maar zeker niet onmogelijk.. En die andere baan voor over een jaartje of zo die vind ik wel, ik heb sowieso alvast een plek waar ze me graag willen hebben (dat zou voor een groot deel thuiswerken zijn als ik dat wil, dus daar zou ik ook al veel eerder mee kunnen beginnen voor een paar uur per dag, lijkt me helemaal ideaal) en als dat op niks uit zou lopen vind ik wel weer wat anders..
Maar ik heb het gevoel dat ik niet meer met goed fatsoen kan opzeggen inmiddels, ik heb toch wel toegezegd te willen blijven werken daar... En die ander weet dus al dat dr contract niet verlengd wordt... En het zijn ook echt gewoon aardige mensen en nou ja, ik zou me er heel lullig over voelen.. Pff..

Oh ik was een beetje traag zo te zien..
Weet alleen even niet meer wat ik nou kan reageren op buuf nijna en chacama, maar dank voor meedenken!

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 12:51 schreef Chan het volgende:
Dizzy ik weet dat ik er recht op heb, behalve als je werkgever een zwaarwegend belang heeft dat je het niet opneemt... En het zijn advocaten dus dat zwaarwegende belang vinden ze wel als ze willen.. En er staat ook nog iets in mijn contract over geen mogelijkheid minder dagen te gaan werken...

Dan heb ik niks gezegd. Wel vervelend hoor dat ze dat tegen zouden houden. Wellicht een gesprek aan gaan dat je anders er over denkt om op te zeggen? Aangezien je zo twijfelt en je met dat contract van die collega in je maag zit zou ik gewoon open kaart spelen en kijken wat de werkgever te zeggen heeft.

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 12:51 schreef Chan het volgende:
Maar ik heb het gevoel dat ik niet meer met goed fatsoen kan opzeggen inmiddels, ik heb toch wel toegezegd te willen blijven werken daar... En die ander weet dus al dat dr contract niet verlengd wordt... En het zijn ook echt gewoon aardige mensen en nou ja, ik zou me er heel lullig over voelen.. Pff..

Joh, als dat alles is! Heel lullig gezegd, maar uiteindelijk denkt iedereen eerst aan zichzelf (tenminste, dat mag ik hopen... Chaca... ).
Ja, het is niet netjes, verre van dat. Maar eea valt wel uit te leggen. En dan zal daar heus begrip voor zijn. Of niet. Who cares. Jóuw Timo is nu klein en daar wil jíj nu van genieten.
En ja, Buuf heeft ook gelijk, soms kun je beter even alles laten bezinken (nu ook hoor ) en je ratio laten prevaleren. Maar bij zoiets als dit dat zó oer voelt.... Dan zou ik me toch echt niet laten weerhouden door fatsoensnormen. Sterkte met wikken en wegen. En met genieten.

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 13:35 schreef Moonah het volgende:

[..]

Joh, als dat alles is! Heel lullig gezegd, maar uiteindelijk denkt iedereen eerst aan zichzelf (tenminste, dat mag ik hopen... Chaca... ).
Ja, het is niet netjes, verre van dat. Maar eea valt wel uit te leggen. En dan zal daar heus begrip voor zijn. Of niet. Who cares. Jóuw Timo is nu klein en daar wil jíj nu van genieten.
En ja, Buuf heeft ook gelijk, soms kun je beter even alles laten bezinken (nu ook hoor ) en je ratio laten prevaleren. Maar bij zoiets als dit dat zó oer voelt.... Dan zou ik me toch echt niet laten weerhouden door fatsoensnormen. Sterkte met wikken en wegen. En met genieten.

Ach, wat zal ik zeggen. Zo af en toe duikt dat 'schuld-duiveltje' nog wel eens op, maar gelukkig kan ik nu oprecht zeggen dat ik gelukkig ben dus dat ie me geen schuld moet aanpraten wat er niet is. Mijn meisjes doen het goed en de tijd die ik met ze spendeer (hoe schaars die zo af toe ook is) hij is wel intens. En dat is iets waar ik zuinig op ben. En die tijd voor mezelf.... daar is zaterdagavond al weer een goed voorbeeld van. En ik heb zo ontzettend veel zin in zondag (niet dat zaterdag niet leuk gaat zijn). Maar zondag gaan Fleur en ik (met zijn tweetjes) naar K3 met Josje! En de spanning die Fleur nu al in d'r oogjes heeft, is zo ontzettend super om van te genieten.

O Chan, wat lastig. Ik denk wel dat het inderdaad iets is dat je zelf moet beslissen. Maar ik zou het wel open spelen, dus een gesprek aangaan met je werkgever. Wie weet wat er daarna nog mogelijk is. En inderdaad, denk eerst aan jezelf hoor, dat doet de rest van de wereld ook. (en ik weet hoe makkelijk dit gezegd is, hier ook zo eentje die altijd eerst aan anderen denkt en dan aan zichzelf).

Chan Wat naar dat het je zo is bevallen.
Op het KDV kan het misschien heel anders zijn.
De kindjes kijken daar toch ook hun ogen uit en het is een heel andere omgeving. Timo gaat er misschien vanuit dat je gewoon ergens in huis rondloopt.
Hier gaat het flesje geven door m'n man waardeloos. Terwijl de gastouder er nu wel beetjes erin krijgt.
De leidsters zullen misschien ook wel meer ervaring hebben ook hiermee.
Volgens mij komt dit probleem wel vaker voor.
Ik geloof dat je er ook wettelijk recht op hebt om je kindje thuis te voeden. Je mag dan een percentage van de werkdag weg hiervoor.

Bij mijn zoon was ik pas gaan werken toen hij 8 maanden was en ik moet zeggen dat ik hem ook beter kon loslaten toen. Ook at hij toen al vast voedsel wat ook scheelde.

Dewi had het in het begin ook wel moeilijk, maar begint nu goed te wennen aan de nieuwe omgeving. Ze begint nu ook te lachen en verhalen te vertellen als we op de opvang zijn.
Met wennen erbij was dit nu de zesde keer dat ze geweest is.

Veel sterkte met het maken van een keuze.

^{@Urla, geef jij bv aan Timo. Hier in het begin nl. ook heel veel moeite gehad met Maud om te schakelen op de fles. Na 1,5 week waren we erachter dat de speen te weinig voeding doorgaf. Het ging niet snel genoeg waardoor ze afhaakte. Toen ze eenmaal een speen met 3 gaatjes had ging het super en zonder mokken of morren.}

Nee chaca ik geef zelf borstvoeding, laat het niet aan Urla over

Maar dat is het probleem niet, hij at super uit flesjes eerst, zelfs veel te snel, hij had binnen een paar minuten het flesje leeg... Kersspeen hielp niet, dus nu telkens als hij losliet even fopspeen er in en als hij die weer losliet flesje er weer in en dat ging dus prima, tot gisteren...

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 17:27 schreef Chan het volgende:
Nee chaca ik geef zelf borstvoeding, laat het niet aan Urla over

Maar dat is het probleem niet, hij at super uit flesjes eerst, zelfs veel te snel, hij had binnen een paar minuten het flesje leeg... Kersspeen hielp niet, dus nu telkens als hij losliet even fopspeen er in en als hij die weer losliet flesje er weer in en dat ging dus prima, tot gisteren...

Wel vervelend dat het niet lukt met die flessen

Ik ben echt rustiger in mijn hoofd nadat de verloskundige zei dat ik moest stoppen met werken. Donderdag nog en dan ben ik gewoon vrij
En dan kan ik voor mijn hummel zorgen en goed voor mezelf zorgen en komt het helemaal goed

en ik maar denken dat het wel meeviel. Nadenken nadat je boven een fles met wasbenzine had gestaan en een half blik verf hebt verwerkt op wat ijzeren balken....

excuus voor de enorme kluns-opmerking. Maar.... zeg nu niet dat je toch niet stiekum gewoon lekker hebt gelachen. Is het in elk geval nog ergens goed voor geweest... En verder alleen want je hart volgen en naar je verstand luisteren... tja, ach daar weet ik alles van

Chan, je hebt pm!
Chacama, ik heb in ieder geval gelachen...

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 17:27 schreef Chan het volgende:
Nee chaca ik geef zelf borstvoeding, laat het niet aan Urla over

Maar dat is het probleem niet, hij at super uit flesjes eerst, zelfs veel te snel, hij had binnen een paar minuten het flesje leeg... Kersspeen hielp niet, dus nu telkens als hij losliet even fopspeen er in en als hij die weer losliet flesje er weer in en dat ging dus prima, tot gisteren...

We zouden evt op elkaars kinderen kunnen passen.
Probleem opgelost dan.

Bleh het lijkt wel of ik sinds Leander geboren is ik meer last heb van mijn hormonen dan tijdens de zwangerschap.
Gister was Mikael zo'n beetje de hele dag chaggie, als ik naar hem keek begon ie al te miepen en te huilen (schreeuwen) waardoor Leander steeds wakker werd en dus aan het eind van de middag ook niet te genieten was. Ik was blij dat R thuis was zodat ik even een half uurtje voor mezelf kon nemen, gaat meneer nog eerst uitgebreid hardlopen. Ik had hem zo gevraagd om aub even de kinderen over te nemen. Toen is terug kwam moest ik huilen en kon ik niet meer stoppen. En dat heb ik nog nooit gehad. Alles kwam eruit. Dat ik het op dat moment zat was om voor de kids te zorgen, al het speelgoed in de kamer waar je je nek over breekt steeds en wat je gewoon maar steeds door ruimte gebrek maar niet op kunt ruimen en ga zo maar even door.
Daarna heeft R Mikael zijn speelgoedkast naar zijn slaapkamer gebracht samen met Mikael en de hele woonkamer om gegooid. Nu hebben we weer ruimte en meer overzicht.

een schaamteloze tvp... zal later bijlezen. Als Jamie me tenminste tijd geeft. Het is nog al een veel vraat haha