Maffe veel te laat maar niet minder gemeend

Hoe deden andere ouders dat, het doorgaan met een nieuw leventje?
Hier vind ik het best "moeilijk"om weer die rust te vinden, in het moederschap,de liefde voor Roy, bij het minste of geringste schiet ik in de stress.
Roy moet heftig spugen, en maakte daarbij een kokhalzend geluid, vrij normaal, maar ik stond daar met tranen in de ogen,peter te roepen of die het over kon nemen.
Roy maakt een grappig geluidje als hij zich uittrekt, maar ik zie de grappigheid er niet van in, in plaats daarvan, spring ik overeind en vlieg naar hem toe kijkend of alles wel goed met hem gaat.
Aan de andere kant knuffel ik Roy helemaal plat, overspoel ik hem met liefde, en geniet ik met volle teugen.
maar dat andere rottige gevoel sluimerd in me.
ben ook zo emotioneel, en echt rust in me heb ik niet, de angst sluimerd, en zo nu en dan komt hij bovendrijven.