http://www.ggz.nl - Algemenere hulpverlening
http://www.autismeteam.nl - Diagnose en begeleiding / Regio Rijnmond
http://www.handicap.info - Stiching MEE / Begeleiding bij verschillende vormen van handicaps, ook voor Autistjes
http://www.autsider.net/ / Online community, met een enorme shitload aan informatie over autismestoornissen en PDD-NOS
http://www.autsider.net/spectrum/dsmiv.htm / Herkenningspunten voor autisme
http://www.faaas.org/doc.(...)9048,,,Doc,page.html / Een workshop door een specialist op het gebied van Asperger, over Asperger en intieme relaties. Hoewel het in het specifiek over relaties gaat, vond ik zelf dat er ontzettend veel dingen in staan die sowieso nuttig en duidelijk zijn om te lezen.
De mate van iemands emotie is omgekeerd evenredig aan zijn kennis van feiten,
hoe minder men weet, hoe meer opgewonden men raakt.
2 posters mbt autisme in PFD formaat. Kunt ze downloaden en uitprinten. Zijn ook te bestellen op deze website.
Autisme sterke kanten (leerkrachten)
Autisme sterke kanten
[ Bericht 9% gewijzigd door Juup© op 28-09-2008 21:53:52 (Links toegevoegd (gast edit)) ]
quote:Nouja, het is wat je er zelf van maakt hoor. Dit is al deel 8!Op woensdag 10 september 2008 12:02 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Jammer dat deze topic niet echt loopt
Daarnaast, je moet inderdaad niet verwachten dat je binnen 5 minuten een antwoord ergens op krijgt, maar sorry, dit is ook weer wat overdreven
quote:Op maandag 8 september 2008 10:10 schreef Dreaming.Bee het volgende:
[..]
Bij mij kwamen ze erachter toen ik 11 was. Daarvoor hadden ze inderdaad al symptomen ontdekt, alleen wisten de scholen niet zo goed wat ze met me aanmoesten. Ik heb een half jaar op mijn oude basisschool gezeten in de buurt bij mij, daarna moest ik naar een school voor mensen met taalproblemen die me vervolgens op een Smokschool ''zette''. Daar heb ik een hele nare tijd gehad, omdat ik minder autistisch bleek te zijn als de rest van de klas. Ik ben daar heel veel gepest. Later deed mijn Leraar ook mee (details laat ik achterwege voor de rest, dat doet er hier niet toe..). Later kon ik de laatste 2 jaar nog wel plezier hebben op gewoon Speciaal Onderwijs.
Ik had veel moeite met vrienden maken, en wist niet hoe indruk te maken op hen. Ook vergeet ik veel, en heb ik altijd constant het gevoel in een droomwereld te leven (het meeste van de tijd). En nee, ik ben dan niet moe o.i.d, gewoon een melancholieke stemming altijd in m'n kop. Ook kan ik me altijd weken van te voren druk om iets maken, zoals een tandarts, of een grote verandering. Ik heb veel structuur nodig. Meestal heb ik door die verwachtings-spanningen veel onrust in m'n hoofd, wat ook mijn werkstemming/tempo kan beïnvloeden, omdat ik er constant mee bezig ben.
Iemand die hier wat uit herkent?
Ik herken het wel, maar misschien op een andere manier. Ben altijd bezig met vooruitdenken, ipv met het hier en nu bezig te zijn. Is vooral qua studeren nogal een probleem.
Maar is juist wel de enige manier om aan die melancholische stemming te ontsnappen, om me gedachten speciaal ergens op te richten.
Daarnaast kan ik er vreselijk slecht tegen als iets anders is dan dat ik verwacht of hoe ik me erop voorbereid heb. 'Leuke' verrassingen zijn dus niet aan me besteed en heb bijvoorbeeld m'n laatste rijexamen verknalt omdat het op een andere manier werd gegeven als dat me beloofd was.
Maar misschien dat iedereen dit dus wel heeft. Heeft iemand er trouwens problemen mee dat ik hier blijf reageren, ook al heb ik misschien helemaal geen autismestoornis?
... als het maar ontopic is en binnen de policy blijft 
Ben net begonnen aan stage met volwassenen met beperking waaronder sommige autisme.
Dus ik lurk graag mee.
Herken sommige trekjes ook bij mezelf.. maar dan in mindere mate.
quote:euhm, in het verkeer kunnen dingen altijd anders gaan dan je van tevoren bedacht had. Je moet kunnen inspelen op snel veranderende situaties.Op woensdag 10 september 2008 12:49 schreef Innocence het volgende:
Daarnaast kan ik er vreselijk slecht tegen als iets anders is dan dat ik verwacht of hoe ik me erop voorbereid heb. 'Leuke' verrassingen zijn dus niet aan me besteed en heb bijvoorbeeld m'n laatste rijexamen verknalt omdat het op een andere manier werd gegeven als dat me beloofd was.
Verder houd ik ook niet van verrassingen en heb ik geen autisme
quote:
*quote:Ook als je gekozen hebt voor een 'nieuwe manier' van examens afnemen, daar op geoefend hebt en het dan opeens alsnog op de oude manier gedaan wordt? Ik vind dat niet kunnen, hoe onvoorspelbaar het verkeer verder ook mag zijn.Op woensdag 10 september 2008 13:37 schreef Xennia het volgende:
[..]
euhm, in het verkeer kunnen dingen altijd anders gaan dan je van tevoren bedacht had. Je moet kunnen inspelen op snel veranderende situaties.
Maar inderdaad, misschien als ik goed genoeg was, dan had ik het sowieso met stalen zenuwen moeten volbrengen. Geloof alleen niet dat dat de eis op een examen is...
Je reageert alleen overal op, dat 'iedereen' de dingen die ik vertel ook heeft. Heb jij er wel problemen mee als ik hier post? Ik wil mezelf juist niet in een hokje plaatsen, maar vind het wel erg fijn om eindelijk ergens een beetje begrepen te worden.
quote:Nee, ik was me er niet eens van bewust dat ik al eerder op jou had gereageerd. Ik reageer willekeurig op posts en als het voor mij onbekende users zijn, blijft de naam niet hangen.Op woensdag 10 september 2008 14:47 schreef Innocence het volgende:
Je reageert alleen overal op, dat 'iedereen' de dingen die ik vertel ook heeft. Heb jij er wel problemen mee als ik hier post?
Ik wilde alleen zeggen dat ik ook niet van veranderingen houd. Als ik vandaag word gebeld door een vriendin of ik morgen naar de kroeg ga, terwijl ik in mijn hoofd heb dat ik moet stofzuigen, sporten en bankhangen zal ik in eerste instantie meestal nee zeggen tegen de vriendin. Hier kom ik vaak later nog wel op terug als ik de dingen weer op een rijtje heb gezet in mijn hoofd. En ik heb geen autisme, ik ben gewoon een rare snuiter
quote:Hoe kan er uberhaupt van te voren aangegeven worden hoe dit zal gaan? (Maarja, dat zeggen al meer mensen zag ik)Op woensdag 10 september 2008 12:49 schreef Innocence het volgende:
Daarnaast kan ik er vreselijk slecht tegen als iets anders is dan dat ik verwacht of hoe ik me erop voorbereid heb. 'Leuke' verrassingen zijn dus niet aan me besteed en heb bijvoorbeeld m'n laatste rijexamen verknalt omdat het op een andere manier werd gegeven als dat me beloofd was.
quote:In zo'n geval moet je gewoon bezwaar laten aantekenen door je instructeur.Op woensdag 10 september 2008 14:47 schreef Innocence het volgende:
[..]
Ook als je gekozen hebt voor een 'nieuwe manier' van examens afnemen, daar op geoefend hebt en het dan opeens alsnog op de oude manier gedaan wordt? Ik vind dat niet kunnen, hoe onvoorspelbaar het verkeer verder ook mag zijn.
Maar inderdaad, misschien als ik goed genoeg was, dan had ik het sowieso met stalen zenuwen moeten volbrengen. Geloof alleen niet dat dat de eis op een examen is...
Je reageert alleen overal op, dat 'iedereen' de dingen die ik vertel ook heeft. Heb jij er wel problemen mee als ik hier post? Ik wil mezelf juist niet in een hokje plaatsen, maar vind het wel erg fijn om eindelijk ergens een beetje begrepen te worden.
quote:Dat is toch niet zo raar, voor een examinator zijn er ook richtlijnen hoor.Op woensdag 10 september 2008 14:53 schreef Troel het volgende:
[..]
Hoe kan er uberhaupt van te voren aangegeven worden hoe dit zal gaan? (Maarja, dat zeggen al meer mensen zag ik)
Er werd mij verteld dat er een nieuwe manier van examens afnemen zou zijn, veel zelfstandiger. Ik moest daarvoor 3 routes uit m'n hoofd kennen en deze zonder aanwijzingen rijden en dan zou de terugweg bestaan uit op navigatie terugrijden of door 'clusteropdrachten' dan worden er steeds 3 tot 5 aanwijzingen (bij de rotonde links etc.) vooruit verteld.
Voor mij was dat een uitkomst, omdat ik a. het verschil tussen links en rechts niet altijd weet en b. het veel gestress op het laatste moment scheelt.
Op deze manier van rijden hebben we dus ook veel geoefend en dat ging perfect.
Maar dit is verder compleet offtopic. Bedoelde het alleen als voorbeeld, dat ik ontzettend in de stress schiet, als opeens iets anders is als ik verwacht. Ik ben slim genoeg om te weten dat niet alles volgens mijn plan verloopt, maar als het dan toch onverwacht helemaal anders is, raak ik van binnen echt in paniek.
Heb het bijvoorbeeld ook als m'n vriend opeens al thuis is, als ik thuiskom. Dan heb ik echt opeens geen flauw idee meer wat ik moet doen en hoe...
(klinkt misschien harder dan dat het bedoelt is hoor, maar ik zou daar heel goed op gaan trainen, want dat hoor je otch echt wel door te hebben als je 10 jaar of ouder bent en niet een verstandelijke handicap hebt)
Schijnt trouwens heel normaal te zijn hoor (ook voor mensen ouder dan 10 en zonder een verstandelijke handicap...) Instructeurs maakten het iig veel vaker mee en een examinator mag gewoon voor je wijzen.
quote:Mijn baas weet ook niet het verschil tussen links en rechts, ze kan het niet onthouden maar is verder hoog opgeleid en geen gevaar in het verkeerOp woensdag 10 september 2008 14:59 schreef Troel het volgende:
Als je het verschil tussen rechts en links niet weet, lijkt het je dan uberhaupt verstandig om achter welk stuur dan ook te gaan zitten?
(klinkt misschien harder dan dat het bedoelt is hoor, maar ik zou daar heel goed op gaan trainen, want dat hoor je otch echt wel door te hebben als je 10 jaar of ouder bent en niet een verstandelijke handicap hebt)
quote:Ja, omdat zij geen richtingsgevoel heeft zekerOp woensdag 10 september 2008 15:38 schreef Re het volgende:
och ik sla ook steevast linksaf als mijn vriendin naast me zegt dat ik hier rechts af moet slaan...
Ikzelf heb ook nooit het enthousiasme gehad om in een auto te rijden eigenlijk, deed dit alleen omdat het zo 'hoorde', nu rij ik ook geen auto, het is zelfs nu bijna 10 jaar geleden dat ik een auto bestuurde, ik zit ook in een gebied dat barst van het openbaar vervoer dus veel mis ik niet
[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 10-09-2008 19:20:50 ]
quote:Nee hoor er zijn zat mensen die in meer of minderemate moeite hebben met het verschil tussen links en rechts. Ik heb een keer geraft met een gids die het verschil tussen links en rechts niet wist en daarom de naam van iemand noemde die aan een kant van de raft zat als we die kant op moesten.Op woensdag 10 september 2008 14:59 schreef Troel het volgende:
Als je het verschil tussen rechts en links niet weet, lijkt het je dan uberhaupt verstandig om achter welk stuur dan ook te gaan zitten?
(klinkt misschien harder dan dat het bedoelt is hoor, maar ik zou daar heel goed op gaan trainen, want dat hoor je otch echt wel door te hebben als je 10 jaar of ouder bent en niet een verstandelijke handicap hebt)
Ik heb ook veel moeite gehad met het behalen van mijn rijbewijs. Ik heb een staatsexamen gehad.
Het probleem wat ik met rijles had is dat ik dingen vaker achter elkaar moet oefenen. Ik ben niet iemand die iets leert door het 1 keer per week te doen. Ik moet het tig keer doen, tot ik het zat ben, tot ik moe ben, en dan moet ik er een nachtje over slapen. Dan gaat het meestal goed. Eigenlijk was de manier van lessen niet geschikt voor mij. Ik kan ook niet iets leren en er dan een vaardigheid aan toevoegen. Net als bij talen op school, ik kon prima rijtjes leren, maar als ik er dan een rijtje van een nieuwe tijd bij moest leren was ik de eerdere rijtjes kwijt en dan moest ik die opnieuw leren. Later bleek dat ik juist beter leer door geen rijtjes te leren, maar iedere 'variant' apart te leren; dus niet meer een rijtje van naamvallen, maar eerst leren in welke situatie je een onderwerp gebruikt en welke vorm het onderwerp heeft, daarna leren hoe je het lijdend voorwerp gebruikt en welke vorm het heeft, etc. Aan de universiteit leerde ik hierdoor vrij makkelijk bij Russisch, terwijl ik op school met naamvallen enorm veel moeite had bij Duits en Grieks, ik kon er echt niets van.
Links en rechts zijn voor mij ook hetzelfde hoor, alleen de een zit aan de tegenovergestelde kant van de ander. Klokkijken kan ik ook niet goed. Ik heb moeite met schakelen tussen het gebruikelijke decimale systeem en een klok met 12 uur. Op een analoge klok kan ik niet goed zien of het bijvoorbeeld half zeven of half acht is. En met een digitale klok draai ik ook cijfers om, met name 2 en 5. Die zijn voor mij ook gewoon hetzelfde. Als iemand "twee" zegt denk ik bijvoorbeeld aan het getal vijf. Maar dat maakt me nog niet debiel of zo. Zolang je zelf maar weet dat je er een probleem mee hebt en even extra goed kijkt of je je gironummer met 4 vijven erin goed invoert of het kenmerk van de acceptgiro van je belastingaanslag of zo. Maar ze hebben op m'n vorige werk weleens van een leverancier gebeld dat een bepaald bestelnummer niet bestond. Beetje genant, maar toen ik zei dat ze de vijven even moesten veranderen in tweeen en kijken of het dan wel bestond, kwam het toch nog goed.
Ik merk wel dat ik moeite heb met drukte in het verkeer trouwens. Eerst had ik het niet zo door, maar nu de vakantie weer over is en de weg drukker is, rijd ik soms toch wel binnendoor omdat de snelweg gewoon te druk is. Zeker op de terugweg na een lange dag werken, ben ik te gaar om alles tegelijk in de gaten te houden en krijg ik zo'n 'wollig' gevoel in m'n hoofd.
quote:Ja hoor.Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?
Tevens TVP
quote:Ik ben ook altijd alleen maar doorgegaan omdat ik er al zoveel geld aan uitgegeven heb...Op woensdag 10 september 2008 19:05 schreef zakjapannertje het volgende:
Ikzelf heb ook nooit het enthousiasme gehad om in een auto te rijden eigenlijk, deed dit alleen omdat het zo 'hoorde', nu rij ik ook geen auto, het is zelfs nu bijna 10 jaar geleden dat ik een auto bestuurde, ik zit ook in een gebied dat barst van het openbaar vervoer dus veel mis ik niet
Heb laatst wel een hele relaxde instructeur gehad, die gewoon rustig een half uur met z'n huisbaas ging bellen, terwijl ik zelfstandig mocht rijden. Toen vond ik het voor het eerst echt leuk en merkte ik ook dat ik het wel kan.
Ik ga het nu proberen om ergens in de buurt van de Veluwe (mijn schoonouders wonen daar) te lessen en af te rijden, dat schijnt stukken rustiger te zijn. Dan kan ik als ik het papiertje heb altijd nog extra lessen nemen om het in Rotterdam te leren.
quote:Eh, nee...Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?
Laat ik zeggen dat het toen niet altijd fijn was, maar dat ik nu blij ben tot wie het me gemaakt heeft. Heb ook absoluut geen slechte jeugd gehad ofzo.
Qua school was het vooral een beetje onzinnig, heb meer m'n tijd daar uitgezeten, dan echt wat geleerd.
[ Bericht 16% gewijzigd door Innocence op 11-09-2008 10:31:45 ]
quote:Mijn jeugd is voor zover ik dat weet goed verlopen, zij het wel dat ik dingen heel anders ervaar dan anderen. Als anderen het moeten beoordelen kan er dus best wat anders uit komen. Heb niet echt problemen of hele nare ervaringen gehad.Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?
School is ook zonder problemen gegaan tot de hogeschool, daar ben ik moeten stoppen. Pas vrij recent weet ik ook waar dat waarschijnlijk aan gelegen heeft (ik leer compleet anders dan anderen en de school zag dat niet en/of deed er niets aan), dus dat is best wel een tegenvaller geweest. Maar het stoort me niet echt bij mijn werk, wat wel boven hbo-niveau zit.
quote:Basisschool was dodelijk saai en eenvoudig. Kreeg dan ook altijd extra opdrachtjes en taken van een klas hoger. Wat dan weer het gevoel versterkte dat ik 'anders' was dan de rest.Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?
Middelbare school werd rampzalig, vooral doordat ik 5 jaar lang dag in dag uit erg veel gepest werd. Nog steeds een gevoelig traumaatje, 10 jaar later. Ik was anders, dat was duidelijk. Maar hoe anders, dat wist niemand. Zelfs Bureau Jeugdzorg, door de school ingeroepen vanwege mijn onvermogen tot communiceren, stuurde me weg met de conclusie: "ze wil gewoon niet, niks aan de hand, trekt wel weer bij".
Een diagnose (klassiek autisme) volgde pas 5 jaar na het halen van m'n Havo-diploma... en drie mislukte studies verder zit ik nu zonder werk thuis.
quote:Ik heb mijn hele basisschool periode op de LOM school gezeten omdat ik een ontwikkelingsachterstand had. Dat ging best goed. Daarna ben ik de MAVO gaan doen. Eigenlijk nooit problemen gehad met leren.Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?
quote:Twee basisscholen doorlopen, op de ene veel gepest, op de ander viel het wel mee. Middelbare school, enkel de eerste twee jaar last van pesters gehad, in het derde jaar waren de idioten alweer opgerot naar de mavo.Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?
quote:Hmmm, dat klinkt allemaal wel herkenbaar. Zit zelf ook bij het GGZ. Kun je niet bij een Realividatieschool terecht, waar je alsnog een opleiding kan volgen net als ik?Op donderdag 11 september 2008 17:35 schreef Anotis het volgende:
[..]
Basisschool was dodelijk saai en eenvoudig. Kreeg dan ook altijd extra opdrachtjes en taken van een klas hoger. Wat dan weer het gevoel versterkte dat ik 'anders' was dan de rest.
Middelbare school werd rampzalig, vooral doordat ik 5 jaar lang dag in dag uit erg veel gepest werd. Nog steeds een gevoelig traumaatje, 10 jaar later. Ik was anders, dat was duidelijk. Maar hoe anders, dat wist niemand. Zelfs Bureau Jeugdzorg, door de school ingeroepen vanwege mijn onvermogen tot communiceren, stuurde me weg met de conclusie: "ze wil gewoon niet, niks aan de hand, trekt wel weer bij".
Een diagnose (klassiek autisme) volgde pas 5 jaar na het halen van m'n Havo-diploma... en drie mislukte studies verder zit ik nu zonder werk thuis.
Op de LOM-school werden mijn achterstanden met succes behandeld, ik had bv. redelijk contact met sommige medeleerlingen die echter niet in mijn klas zaten (die zouden overigens ook wel eens autistisch kunnen zijn denk ik nu). Ik ging op mijn 11e weer terug naar de basisschool, wel werd ik weer een klas teruggezet wegens hardnekkige sociaal-emotionele achterstanden.
Op de middelbare school kwam ik op het VWO terecht waar ik eigenlijk steeds meer met mijn sociaal-emotionele problemen werd geconfronteerd (weinig contact met medeleerlingen en onbegrip voor mijn situatie) waardoor ik mede naar de HAVO ging waar het iets beter ging, oa. omdat ik daar iemand ontmoette die dezelfde intense interesses had als ik heb. Met hem ging ik ook weer terug naar het VWO om dat ook af te ronden, toen was ik inmiddels al op volwassen leeftijd maar voelde me nog niet echt 'volwassen', wat nogal vreemd was ook omdat ik sinds jonge leeftijd interesses had die typisch volwassen waren.
[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 12-09-2008 12:03:44 ]
quote:Je bedoeld iets als het Rea College? Dat zou een optie zijn, maar de richting die ik op wil, is niet hier in de buurt te volgen. Daarbij ben ik al dat studeren en de zogenaamde 'begeleiding' die ze beloven gewoon zat. Mooie woorden vooraf, maar als het erop aan komt...Op donderdag 11 september 2008 23:23 schreef Dreaming.Bee het volgende:
[..]
Hmmm, dat klinkt allemaal wel herkenbaar. Zit zelf ook bij het GGZ. Kun je niet bij een Realividatieschool terecht, waar je alsnog een opleiding kan volgen net als ik?
Ben nu bezig om via een re-integratietraject voor 16-20 uur per week werk te vinden. Duimen dat het uiteindelijk wat gaat worden. Gelukkig heb ik wel hele goede begeleiding vanuit de GGZ
quote:Ik kan je uit ervaring wel zeggen dat het REA-college wel iets is. Genoeg goede begeleiding en ze nemen ook voldoende ruimte voor je om jezelf te ontwikkelen in veel aspecten (als je inderdaad die ene juiste opleiding wilt volgen..) Ik doe zelf Grafische vormingOp vrijdag 12 september 2008 11:43 schreef Anotis het volgende:
[..]
Je bedoeld iets als het Rea College? Dat zou een optie zijn, maar de richting die ik op wil, is niet hier in de buurt te volgen. Daarbij ben ik al dat studeren en de zogenaamde 'begeleiding' die ze beloven gewoon zat. Mooie woorden vooraf, maar als het erop aan komt...
Ben nu bezig om via een re-integratietraject voor 16-20 uur per week werk te vinden. Duimen dat het uiteindelijk wat gaat worden. Gelukkig heb ik wel hele goede begeleiding vanuit de GGZ
.Nouja, ik hoop iig dat je via het GGZ iets kunt vinden dat naar je zin is, en op je niveau natuurlijk
Ouders die werken met regels, voor hun autistische zoon.
quote:Waarom moet ik aan Staphorst denken?Op vrijdag 12 september 2008 16:40 schreef F04 het volgende:
[ afbeelding ]
Ouders die werken met regels, voor hun autistische zoon.
quote:Op vrijdag 12 september 2008 17:25 schreef Dreaming.Bee het volgende:
[..]
Waarom moet ik aan Staphorst denken?
quote:Geen idee maar buiten Staphorst wonen ook nog gelovigen mensen alhoewel ze tegenwoordig wel schaars worden.Op vrijdag 12 september 2008 17:25 schreef Dreaming.Bee het volgende:
[..]
Waarom moet ik aan Staphorst denken?
Deze regels lijken verdacht veel op de regels van mijn ouders. 
Alleen mijn ouders hebben dit nooit zo opgeschreven omdat dit ook niet nodig was.Verder vind ik de regels wat infantiel ogen. Maar dat is mijn mening.
Liedjes zingen
geweldig initiatief voor mensen met adhd, asperger etc.
Het is gevestigd in limburg en zeker het bekijken waard.
quote:Mijn basisschool- en middelbare schooltijd was ronduit kut. Ik ben in totaal misschien drie jaar echt gepest, maar in de overige jaren moesten mijn klasgenoten (op enkele na) ook niets van me hebben. Buitengesloten worden of jezelf onbewust buitensluiten is ook geen pretje. Het overgrote deel van mijn jeugd was ik heel verlegen, teruggetrokken, onzeker, soms gewoon ronduit bang om met mensen te praten. Ik was, zoals mensen dat schijnen te noemen, 'mezelf niet'. Pas vanaf mijn 16e begon ik meer zelfvertrouwen te krijgen en werd ik veel spontaner en gezelliger in de omgang. Ik besef eigenlijk nu pas dat het feit dat ik al die tijd nog steeds geen vrienden had niet kwam door mijn omgeving, maar doordat ik onbewust het sein gaf dat ik geen vrienden wilde of nodig had. Dat is dit nieuwe studiejaar voor het eerst andersOp donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?
Ik heb nu al veel meer contact met mijn studiegenoten dan ik ooit heb gehad aan het begin van een schooljaar/studiejaar en ik heb het ontzettend naar mijn zin Wat betreft het onderwijs zelf, bij mij paste dat juist als gegoten. De basisschool was een tikkeltje aan de makkelijke kant, maar ik wist het uitdagend te maken door gewoon hard mijn best te doen om zo hoog mogelijke cijfers te halen. Dat deed ik ook nog in de onderbouw van de middelbare school, maar in de bovenbouw werd ik een lusteloze ongemotiveerde zessen en zevens halende puber. Achteraf heb ik daar heel veel spijt van, omdat mijn Duits en Frans zoveel beter was geweest als ik mijn best had gedaan. Het begin van mijn studie was een dramatische omslag. Over het algemeen haal ik alles wat ik probeer te volgen en als ik een beetje mijn best doe ook nog met goede cijfers.
Ik heb altijd op speciale scholen gezeten (Medisch kleuterdagverblijf, ZMOK)
Als kind was ik erg druk en enthousiast, maar werd toen het meest gepest, vooral omdat bij de simpelste grapjes ging schreeuwen en flippen, wat natuurlijk erg leuk was voor een grote groep "pesters".
Daarna leerde ik beter met pesten en plagen om te gaan en ben ik niet meer gepest.
Wel kreeg ik door dat ik "anders" was dan andere kinderen op sociaal vlak, meer negatieve gedachten over mezelf.
Ik gaf voorheen niets om vriendjes of vriendinnetjes (al had ik nog wel een vriendinnetje op school die ik zelfs kuste en af en toe wat vrienden, maar vaak bloedde de vriendschappen dood wanneer degene van school ging of naar een andere klas).
Voordat ik autisme als "negatief" ging ervaren was ik nog juist een beetje trots dat ik wat anders was.
Door het besef dat ik op sociaal vlak tekort schoot en ik soms op straat of school uit werd gescholden (vaak door meisjes dat ik lelijk was, maar zelden waren het dezelfden, vaak onbekende mensen) of ruzie kreeg omdat ik iets zei dat op dat moment niet paste ging het mis met me.
sowieso had ik al een negatief zelfbeeld, maar dat werd dus steeds erger.
Toch ging het op zich goed met klasgenoten, maar regelmatig had ik moeite met de plagerijtjes onder elkaar of met plotselinge veranderingen.
Hoewel het niet zo was kreeg ik het idee dat de hele wereld tegen me was en ging ik allerlei vage theorieën bedenken en dat werd erger toen ik van school ging (met een Mavo diploma).
Daarna is het een tijd erg slecht met me gegaan (vreemd genoeg weinig zelfmoordideeën, die ik daarvoor wel een tijd heb gehad, maar ik was wel erg angstig/paranoïde en agressief) en ben ik met de nodige hulp uit het dal moeten kruipen (oa begeleid wonen).
Denk dat ik er gewoon even tijd voor nodig heb denk ik..
Btw, deze verhalen komen me zeer bekend voor, heel eng zelfs..
[ Bericht 13% gewijzigd door Dreaming.Bee op 13-09-2008 23:19:36 ]
quote:Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.Op zaterdag 13 september 2008 15:45 schreef Gitanki het volgende:
Herkenbaar al die schooltijdverhalen.
Ik heb altijd op speciale scholen gezeten (Medisch kleuterdagverblijf, ZMOK)
Als kind was ik erg druk en enthousiast, maar werd toen het meest gepest, vooral omdat bij de simpelste grapjes ging schreeuwen en flippen, wat natuurlijk erg leuk was voor een grote groep "pesters".
tekst
Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.
Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.
Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.
Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.
[ Bericht 1% gewijzigd door Atreyu op 14-09-2008 03:51:05 ]
quote:Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.
Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.
Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.
Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.
Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.
quote:En ben je ook geïndiceerd voor autisme?
quote:generalisatie -1Op vrijdag 12 september 2008 17:25 schreef Dreaming.Bee het volgende:
[..]
Waarom moet ik aan Staphorst denken?
Niet iedereen die bidt voor het eten komt meteen uit Staphorst hoor.
quote:Ja. Toen ik 8 was ofzo. Ben nu 24.Op zondag 14 september 2008 08:31 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
En ben je ook geïndiceerd voor autisme?
Ik heb me trouwens voorgenomen om positiever in het leven te gaan staan. Door mijn obsessies raak ik mijn beste vrienden kwijt. Ik wil proberen om in gezeldschap niet constant weer te beginnen over mijn obsessies. Ten eerste omdat de onderwerpen van mijn obsessies maatschappelijk zeer gevoellig liggen en ten tweede omdat de meeste mensen niet graag praten over ondernemen en geld verdienen. Het is voor me heel moeilijk om me te verplaatsen in andere personen en bij mijn vrienden kwam ik er redelijk mee weg. Maar sommige kunnen het niet meer aan. Ik heb momenteel steeds meer een imago van een kille eikel die weinig emoties heeft en geen respect voor vrouwen toont en alleen maar aan geld denkt. En daar wil ik van af... Het is grotendeels een soort van masker geweest om mijn sociale tekortkomingen te verbergen.
[ Bericht 27% gewijzigd door Atreyu op 15-09-2008 02:29:38 ]
quote:Krijg jij nu begeleiding of hulp? Misschien moet jij hulp zoeken omdat jij in je post al zegt dat je wil veranderen. Proberen om andere intresses te ontwikkelen en misschien overwegen om werk te gaan zoeken in een andere richting dan je nu doet. Als jij, je meer openstelt voor andere dan komt het recept voor vrouwen vanzelf wel terug.Op maandag 15 september 2008 02:19 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Ja. Toen ik 8 was ofzo. Ben nu 24.
Ik heb me trouwens voorgenomen om positiever in het leven te gaan staan. Door mijn obsessies raak ik mijn beste vrienden kwijt. Ik wil proberen om in gezeldschap niet constant weer te beginnen over mijn obsessies. Ten eerste omdat de onderwerpen van mijn obsessies maatschappelijk zeer gevoellig liggen en ten tweede omdat de meeste mensen niet graag praten over ondernemen en geld verdienen. Het is voor me heel moeilijk om me te verplaatsen in andere personen en bij mijn vrienden kwam ik er redelijk mee weg. Maar sommige kunnen het niet meer aan. Ik heb momenteel steeds meer een imago van een kille eikel die weinig emoties heeft en geen respect voor vrouwen toont en alleen maar aan geld denkt. En daar wil ik van af... Het is grotendeels een soort van masker geweest om mijn sociale tekortkomingen te verbergen.
Ik wel en veel van mijn leefgroep-genoten ook. Sommigen, werken met picto's alleen, andere met foto's en weer andere met teksten en picto's of teksten en foto's.
Nu hebben we een soort van, probleem.
Ik werkte eerst met de Vijfhoek-picto's, daarna met de PictoPrinter picto's, en nu met een combinatie van PP-picto's en de picto's van Sclera.
Onze groep is nu aan het proberen om over te gaan op de Sclera picto's. Maar dat gaat niet zo goed, ik weet niet zo goed waarom.
Nu willen ze overleggen of ze PictoMaat picto's gaan invoeren. Omdat die op de persoon aangepast kunnen worden , en veel minder storende details hebben.
Ik zou graag weten, hoe jullie communiceren (behalve met gesproken taal, ik ga er even vanuit dat jullie allemaal verbaal zijn
) en of je ook picto's gebruikt. 
quote:Dat lijkt me wel als je op dit forum post (tenzij je iemand anders laat schrijven)Op dinsdag 16 september 2008 21:08 schreef Oxymoron het volgende:
Ik zou graag weten, hoe jullie communiceren (behalve met gesproken taal, ik ga er even vanuit dat jullie allemaal verbaal zijn
Maar ik gebruik geen picto's, alles in normale taal.
Ik merk wel dat ik ooit wat meer uitleg nodig heb, zeker bij nieuwe dingen, maar over het algemeen communiceer ik op normaal (tot beter) niveau.
Verder communiceer ik als bijna ieder mens. Non-verbale communicatie gebruiken en herkennen is moeilijk.
Hebben meer mensen moeite met non-verbale communicatie?
quote:Oh myOp zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.
Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.
Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.
Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.
Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.
quote:Ja, ik ook. Ik heb eens een training Lichaamstaal gevolgd maar duidelijker is het niet geworden.Op woensdag 17 september 2008 17:27 schreef tijnbrein het volgende:
Hebben meer mensen moeite met non-verbale communicatie?
Ze zeggen omdat ik geen oogcontact maak is het moeilijk.
quote:Kan toch. Die mensen in Thailand moeten hun geld toch ook verdienen.
quote:Weet je eigenlijk wel wanneer iemandOp donderdag 18 september 2008 07:56 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ja, ik ook. Ik heb eens een training Lichaamstaal gevolgd maar duidelijker is het niet geworden.
Ze zeggen omdat ik geen oogcontact maak is het moeilijk.
of 
is ? quote:Dus in feite gebruik je autisme als excuus om 'n geweldige eikel te zijn.Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.
Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.
Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.
Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.
Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.
M.
quote:Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.Op donderdag 18 september 2008 20:21 schreef skippy22 het volgende:
Weet je eigenlijk wel wanneer iemand
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.
De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op
dan op omdat ik altijd rood word als ik verdrietig ben.Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!
quote:Als je dat denkt dat iemand boos op je is kun je het beste gewoon vragenOp donderdag 18 september 2008 21:04 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.
De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op
Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!
quote:Rood worden als je huilt is normaal. Wat dat betreft is de rode woede smiley een beetje misleidend; rood word je sneller van huilen dan van kwaad zijn.Op donderdag 18 september 2008 21:04 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.
De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op
Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!
Enne, of iemand nou kwaad is of verdrietig, het is allebei een negatieve emotie
quote:Maar als je het idee hebt dat iedereen wat tegen je heeft? Omdat ze om de één of andere reden boos op je zijn? Da's niet gemakkelijk, constant op je tenen lopen, niemand tegen het hoofd willen stoten, altijd mensen tevreden willen hebben.Op donderdag 18 september 2008 21:18 schreef skippy22 het volgende:
[..]
Als je dat denkt dat iemand boos op je is kun je het beste gewoon vragen
Sowieso details waar ik dan op let vaak, en ook vaak dat ik aan het rangschikken ben als ik wat moet doen, dan van te voren iedere stap inbeelden die gezet moet worden om tot het eindresultaat te komen. Doe ik van te voren niet iedere stap doornemen dan is de kans aanwezig dat ik in de fout ga. Tis ook dat ik eigenlijk vaak erg alert en aanwezig ben zodat ik overeind blijf staan en niet tegen een gesloten deur aanloop. Die alertheid zie ik dan ook als enigszins vanzelfsprekend in want zo zal ieder mens alert moeten zijn maar dan weet ik niet hoe alert anderen zijn natuurlijk, weet van mezelf dat ik geconcentreerd moet blijven.
Op wikipedia nog gelezen over eigenschappen en daar herken ik mezelf ook wel in. Werk het liefst alleen, en kan helemaal opgaan in fantasie en dan ook nog dat ik heel erg bezig kan zijn met 1 interesse gebied. Weet niet zeker of dat echt de eigenschappen zijn van asperger want ik ga van wikipedia uit. Sociaal gezien hou ik gesprekken het liefst kort. Geschreven teksten zijn dan wat anders natuurlijk maar dat heeft bar weinig met sociaal te maken.
Meer zaken die me opvallen maar dat moet ik eens in word gaan opschrijven allemaal.
Op het gebied van vrouwen is het een ramp. Ik kan geen vaste relatie krijgen, zover komt het niet eens. Ik durf nooit echt de eerste stap te nemen en kan ook nooit interessante lange gesprekken voeren met meiden in het echt. Op msn lukt het me wel met een aantal maar dan in het echt niet. Ze hebben dan ook vaak het beeld van me als "stil" of niet geïnteresseerd. Ik kan ook soms te aardig zijn. Zoals je ziet ik weet dus gewoon niet hoe ik me moet gedragen rond om vrouwen.
Rond om mannen juist wel, maar dat is ook eigenlijk maar een toneelstukje als ik echt zou zeggen wat ik soms denk of me echt zou gedragen zoals ik ben dan zou ik al snel geen vrienden meer over hebben denk ik. De enigste plek waar ik mezelf kan zijn is eigenlijk thuis en dat ook steeds minder. Mijn ouders beginnen steeds meer te klagen dat ik nooit interesse toon of iets vertel met hun. Een voorbeeld van iets dat nu speelt is: mijn (aangetrouwde) tante heeft kanker. Ik heb nooit echt een band gehad met haar (wel met andere familieleden) en hoe erg het ook klinkt het doet me niets. Natuurlijk is het vervelend voor haar en wens ik het haar niet toe. Maar ik lig er geen nacht van wakker. Mijn ouders bellen echt veel met haar en gaan vaak langs. Als ze dan er iets tegen mij over zeggen dan reageer ik er niet echt op. Ik kan wel zeggen "oh wat erg" maar het doet me eigenlijk niets. Mijn ouders kunnen hier slecht tegen. Wat wel begrijpelijk is maar zo ben ik nou eenmaal en dat krijg je toch niet uit me. Maar moet ik nu ook al thuis een persoon gaan spelen die ik niet ben? denk ik dan.
Ik ben nu 21 en sinds men 20ste begin ik steeds meer te denken over mijn leven en mijn toekomst. Ik herken veel van wat hier geschreven word door anderen. Zelf merk ik dat ik door al dat denken steeds depressiever word (vooral omdat ik geen leuke vriendin heb/kan krijgen). Het is fijn om andere hun ervaringen te lezen en ik denk dat ik nog een aantal keer hier vragen ga stellen om misschien weer wat hoop voor de toekomst te krijgen.
Wil verder niet teveel vertellen, want ik ben bang dat mensen die mij kennen dit ooit lezen. En ik kan mijn naam niet veranderen... lekker geregeld..
Ik kan me er trouwens ook zo verschrikkelijk kwaad om maken dat je gewoon verplicht bent om met klasgenoten om te gaan/samen te werken. Dat is bij mij gewoon onmogelijk, en daardoor kan ik verdomme geen VWO doen. En ik kan me ook zo ontiegelijk woedend maken als ik dan lees dat die teringlijers die mijn opleiding hebben verziekt wel hun diploma gehaald hebben.. dan moet ik mezelf echt inhouden..
Kut onderwijs..
quote:Je kan een nieuwe username aanmaken die niemand herkend (heb ik voor de autisme posts ook gedaan) en dan niet te specifieke details posten. Maar wat maakt het jou uit als die mensen dit lezen? Je gaat toch niet meer met die gasten om of wel?Op zaterdag 20 september 2008 23:15 schreef sander-3 het volgende:
Ik ben ook wel vaak gepest op de middelbare school. Grotendeels hierdoor heb ik het VWO niet af kunnen maken, en heb ik nu een geweldig vmbo diploma..
Wil verder niet teveel vertellen, want ik ben bang dat mensen die mij kennen dit ooit lezen. En ik kan mijn naam niet veranderen... lekker geregeld..
Ik kan me er trouwens ook zo verschrikkelijk kwaad om maken dat je gewoon verplicht bent om met klasgenoten om te gaan/samen te werken. Dat is bij mij gewoon onmogelijk, en daardoor kan ik verdomme geen VWO doen. En ik kan me ook zo ontiegelijk woedend maken als ik dan lees dat die teringlijers die mijn opleiding hebben verziekt wel hun diploma gehaald hebben.. dan moet ik mezelf echt inhouden..
Kut onderwijs..
quote:Ik wil niet vervelend zijn, maar ik heb medelijden met de arme meid die bij jou terechtkomt. Als je familie je al emotioneel weinig doet zal zo'n meisje je waarschijnlijk helemaal niks doen. daarnaast heb je geen werk dus hoe wil je haar onderhouden? Als ik het zo lees wil je zo'n meid alleen maar om te vrijen dus dat kind komt gewoon van de regen in de drup.Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.
Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.
Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.
Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.
Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.
quote:Krijg je daar weer gezeik mee..Op zondag 21 september 2008 00:04 schreef Sinnedmask het volgende:
[..]
Je kan een nieuwe username aanmaken die niemand herkend (heb ik voor de autisme posts ook gedaan) en dan niet te specifieke details posten. Maar wat maakt het jou uit als die mensen dit lezen? Je gaat toch niet meer met die gasten om of wel?
En het ging me niet om die lui van die school, die kunnen wat mij betreft dood neervallen.. en hun verrotte familie erbij. (Ik word er bijna weer kwaad over ) Nee, het gaat me om mensen waar ik wel mee om ga (al zijn dat er niet veel, maar familie wel).. wil dat gewoon niet.
Verdomme..!! Zit ik een film te kijken, gaat het voor de helft weer over een universiteit
Dat is wel het laatste waar ik nu aan wil denken... [ Bericht 8% gewijzigd door sander-3 op 21-09-2008 01:17:32 ]
quote:Bedankt voor je antwoord. Dit verklaart heel veel van het gedrag van mijn ex, die bijvoorbeeld opeens tegen me kon gaan schreeuwen omdat hij mijn houding/woorden vaak verkeerd interpreteerde. Was niet fijn, maar nu weet ik waarom.Op donderdag 18 september 2008 21:04 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.
De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op
Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!
Mijn zonen hebben dat ook. Denken dat ik kwaad ben, terwijl ik dat helemaal niet ben... Misschien moet ik beter duidelijk maken hoe ik me wel voel...!
quote:Op zondag 21 september 2008 00:14 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Verdomme..!! Zit ik een film te kijken, gaat het voor de helft weer over een universiteit
Er zijn heel weinig VWO's voor PDD'ers. Ik weet dat er in Lelystad en rond Eindhoven eentje zit. Maar ik weet niet hoe oud jij bent, waar je woont en of je alsnog weer kan gaan studeren.
Is het voor jou mogelijk om deelcertificaten te halen via het LOI of zo?
Ik weet niet hoe oud je bent, maar misschien lukt het je om je toch nog op te werken. Geef de moed niet op!
NB mijn ene zoon zit op één van zulke scholen. Ik ben daar hondsblij mee, anders was het cluster 4 VMBO geworden, want een kind zoals hij zou kapotgepest worden op zo'n scholengemeenschap. Hij heeft al een kuttijd achter de rug op de basisschool. Ik heb me rot gezocht naar een goede middelbare school.
Ik wou dat er meer van dat soort scholen kwamen, want als ik jullie verhalen lees, word ik niet goed. Wat worden mensen met PDD toch in de steek gelaten...
Ik heb altijd geknokt, en zal als een duivel blijven knokken voor mijn kinderen.
Ik ben jullie dankbaar dat jullie je ervaringen hier vertellen. Ik lees veel wanhoop bij jullie. Dat vind ik erg, want ik zie van dichtbij hoe uniek jullie zijn! Getalenteerd, absoluut niet dom, maar helaas zelden geaccepteerd en vooral onbegrepen...
Ik sta ook open voor tips van jullie, die ik in de opvoeding en begeleiding kan gebruiken. NB mijn kinderen zijn 10 en 13, zitten beiden op cluster 4 onderwijs (en zitten daar uitstekend, maar wat heeft het lang geduurd voor er eindelijk hulp en begeleiding kwam...)
quote:Dat cluster 4 vmbo is het bij mij ook geworden.. en dat is ver, ver onder mijn niveau. Dat VWO is ook niet echt een optie, want daar ben je ook weer zo 5/6 jaar aan kwijt of hoe lang duurt dat.
[..]
Er zijn heel weinig VWO's voor PDD'ers. Ik weet dat er in Lelystad en rond Eindhoven eentje zit. Maar ik weet niet hoe oud jij bent, waar je woont en of je alsnog weer kan gaan studeren.
Is het voor jou mogelijk om deelcertificaten te halen via het LOI of zo?
Ik weet niet hoe oud je bent, maar misschien lukt het je om je toch nog op te werken. Geef de moed niet op!
NB mijn ene zoon zit op één van zulke scholen. Ik ben daar hondsblij mee, anders was het cluster 4 VMBO geworden, want een kind zoals hij zou kapotgepest worden op zo'n scholengemeenschap.
quote:Hoe lang duurt dat, vraag je je af. Dus je weet het eigenlijk niet?Op zondag 21 september 2008 03:04 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Dat cluster 4 vmbo is het bij mij ook geworden.. en dat is ver, ver onder mijn niveau. Dat VWO is ook niet echt een optie, want daar ben je ook weer zo 5/6 jaar aan kwijt of hoe lang duurt dat.
Je hebt al die basis van het VMBO, al is dat nog geen VWO. Dus jouw vermoeden van 5-6 jaar kan misschien wel eens meevallen....!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je de moed hebt opgegeven. Dat zou jammer zijn, want volgens mij zijn er toch wel mogelijkheden.
Ik vind het erg, dat mensen met een autistisch iets zo massaal overal buiten vallen... Ik zie aan mijn eigen kinderen hoe briljant ze zijn!
Wat weerhoudt je om eens contact op te nemen met het LOI? Ik denk dat je door je ervaringen de moed bent verloren, dat zou jammer zijn want je hebt je hele leven nog voor je. Wat is nou een paar jaar studeren als je je hele leven nog voor je hebt?
Of klink ik nu niet realistisch?
quote:Mwa ben net terug van uitgaan. Ik ben eigenljk heel erg kil kwa emoties en denk heel erg rationeel maar heb me voorgenomen om niet meer heel egocentrisch te zijn. Vandaag weer wat vrienden gesproken die ik heel erg gekwetst heb. Alles is nu weer goed... Heb er wel veel moeite voor moeten doen. Ik zie mensen meer als objecten en handel er ook naar. Daarom kan ik me moeilijk verplaatsen in emoties van anderen... Kwa meiden... Ja die zie ik meer als sexobjecten... Kan het (bijna) niet helpen... Ik ben er een paar keer mee weg gekomen omdat ik er knap en gespierd uitzie... Sommige vragen er gewoon naar lijkt het... Uhm kheb geen contact meer met mijn exen en heb ze eigenljk wel gebruikt... Maarja... Ik probeer wat menselijker te zijn en wil proberen wat minder egocentrich over te komen...Op zondag 21 september 2008 00:05 schreef sweetlady-o het volgende:
[..]
Ik wil niet vervelend zijn, maar ik heb medelijden met de arme meid die bij jou terechtkomt. Als je familie je al emotioneel weinig doet zal zo'n meisje je waarschijnlijk helemaal niks doen. daarnaast heb je geen werk dus hoe wil je haar onderhouden? Als ik het zo lees wil je zo'n meid alleen maar om te vrijen dus dat kind komt gewoon van de regen in de drup.
[ Bericht 0% gewijzigd door Atreyu op 21-09-2008 06:20:51 ]
quote:Tip 1: probeer mensen (en zeker vrouwen) niet meer als objecten te zien. Zal moeilijk zijn, maar als je meer wil dan enkel sex is dat wel nodig. (En ga voor je zelf eens na of die exen van jou niet alleen maar op 'knap en gespierd' zijn gevallen of dat ze misschien iets meer zagen van jou dan jij zelf in de gaten hebt.)Op zondag 21 september 2008 06:14 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Mwa ben net terug van uitgaan. Ik ben eigenljk heel erg kil kwa emoties en denk heel erg rationeel maar heb me voorgenomen om niet meer heel egocentrisch te zijn. Vandaag weer wat vrienden gesproken die ik heel erg gekwetst heb. Alles is nu weer goed... Heb er wel veel moeite voor moeten doen. Ik zie mensen meer als objecten en handel er ook naar. Daarom kan ik me moeilijk verplaatsen in emoties van anderen... Kwa meiden... Ja die zie ik meer als sexobjecten... Kan het (bijna) niet helpen... Ik ben er een paar keer mee weg gekomen omdat ik er knap en gespierd uitzie... Sommige vragen er gewoon naar lijkt het... Uhm kheb geen contact meer met mijn exen en heb ze eigenljk wel gebruikt... Maarja... Ik probeer wat menselijker te zijn en wil proberen wat minder egocentrich over te komen...
quote:Aanvulling: probeer relaties te mijden. Het is heel moeilijk uit te leggen wat jouw exen door moeten maken, aan iemand die dit moeilijk kan voorstellen. Maar ik kan je vertellen dat dat heel zwaar is voor vrouwen.Op zondag 21 september 2008 07:02 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Tip 1: probeer mensen (en zeker vrouwen) niet meer als objecten te zien. Zal moeilijk zijn, maar als je meer wil dan enkel sex is dat wel nodig. (En ga voor je zelf eens na of die exen van jou niet alleen maar op 'knap en gespierd' zijn gevallen of dat ze misschien iets meer zagen van jou dan jij zelf in de gaten hebt.)
Er zijn ook vrouwen die een one night stand willen, misschien is dat meer voor je. Zeg altijd eerlijk dat je geen relatie kan/wil, dan weet de vrouw wat ze van je kan verwachten (alleen seks) en heeft ze geen verkeerde verwachtingen. Je voorkomt zo ook dat een vrouw helemaal kapot kan gaan (ja, zo zitten veel vrouwen in elkaar).
Er zijn ook vrouwen die alleen voor de seks gaan, zonder relatie. Misschien passen die beter bij jou. Maar wees altijd eerlijk over je bedoelingen. Dat zal je niet altijd in dank worden afgenomen, maar ze weten dan wel waar ze aan toe zijn.
quote:Dat hoor ik zo vaak op Fok en ik word er een beetje moe van. Misschien heb ik het bij het verkeerde eind hoor, maar ik denk dat veel van de problemen die sommige mannen hebben met vrouwen kunnen worden opgelost door vrouwen niet meer als een andere diersoort zien die anders behandeld dient te worden. Het zijn namelijk eigenlijk gewoon mensen. Nog belangrijker, net zoals mannen zijn vrouwen individuen. Je zult, net zoals je bij mannen onbewust misschien ook al doet, ook een vrouw als individueel moeten leren kennen om er zo achter te komen hoe je het beste met haar kunt omgaan.Op zaterdag 20 september 2008 21:37 schreef Sinnedmask het volgende:
Op het gebied van vrouwen is het een ramp. Ik kan geen vaste relatie krijgen, zover komt het niet eens. Ik durf nooit echt de eerste stap te nemen en kan ook nooit interessante lange gesprekken voeren met meiden in het echt. Op msn lukt het me wel met een aantal maar dan in het echt niet. Ze hebben dan ook vaak het beeld van me als "stil" of niet geïnteresseerd. Ik kan ook soms te aardig zijn. Zoals je ziet ik weet dus gewoon niet hoe ik me moet gedragen rond om vrouwen.
Zo had ik moeite met de post van dutch-mamma. Door de posts van Atreyu weten we al dat hij moeite heeft inlevingsvermogen te tonen en dat hij de mensen om hem heen ziet als objecten. Dan is het niet bepaald bevorderend om nog maar eens te benadrukken dat 'het wezen vrouw' zich zo en zo voelt en op die en die manier behandeld moet worden.
quote:Wat emotioneel zwaar is voor 'een vrouw' is zwaar voor een ieder die zich in dezelfde positie bevindt, man of vrouw. Atreyu zou meer inlevingsvermogen kunnen krijgen door bij elke keer dat hij bemerkt dat iemand zich door zijn gedrag gekwetst voelt zich af te vragen hoe hij zichzelf zou voelen als hij zo behandeld werd zoals hij net iemand behandelde. Ik kan me voorstellen dat dat moeilijk is, maar het is een eerste stap.Op zondag 21 september 2008 10:52 schreef dutch-mamma het volgende:
Maar ik kan je vertellen dat dat heel zwaar is voor vrouwen.
Er zijn ook vrouwen die...
dan weet de vrouw wat ze van je kan verwachten
Je voorkomt zo ook dat een vrouw helemaal kapot kan gaan (ja, zo zitten veel vrouwen in elkaar).
Atreyu, volgens mij heb jij, als je al autisme hebt, maar dat zou best kunnen, voornamelijk ergens anders last van. Je hebt bijna geen geweten. Het gevoel dat iedereen zich anders gedraagt dan jij en dat je veel moeite moet doen om te begrijpen hoe zij denken/voelen is kenmerkend voor autisme; dat het je eigenlijk weinig kan schelen en dat je gewoon toch maar lekker doet waar je zelf zin in hebt ongeacht hoe een ander zich daardoor zal voelen is dat niet.
Sander-3, mag ik vragen waar je nu mee bezig bent, qua werk? Als je verder zou willen komen dan waar je nu zit, zou je toch alles op alles moeten zetten om toch te gaan studeren. Je kunt je richten op een colloquium doctum, dat is een toelatingsexamen voor de universiteit voor mensen van 21 jaar of ouder die onvoldoende vooropleiding hebben. Dat is de snelste manier. Als je denkt dat niet te gaan halen, kun je ook informeren over wat voor kennis je moet beschikken om het wel te halen en dan keihard te gaan blokken. Je kunt ook, en dat kost iets meer moeite, je VWO halen door de vereiste deelcertificaten te halen. Er zijn daar allerlei scholen voor en het kost je hoe dan ook niet de 5/6 jaar die je verwacht. En als ik me niet vergis, kun je dat ook vrij individueel doen zodat je niet wederom wordt geconfronteerd met al die groepjes. Op HBO/WO niveau zal het je vast nog wel een keer gebeuren dat je in een groepje moet werken, maar dan moet je om ondersteuning gaan vragen bij de instelling. Mijn ervaring is dat universiteiten er veel beter op de hoogte zijn dan vroeger dat mensen problemen kunnen hebben met hun studie door hun autisme. Een begeleider die daar een beetje vanaf weet zal er dan ook echt niet van op staan te kijken dat je niet in groepjes kunt werken. Je zou er van vrijgesteld kunnen worden, of ze zouden je kunnen helpen om toch in groepjes te leren werken. En hoe je zulke begeleiders kunt vinden? Probeer voordat je definitief een studie kiest in contact te komen met de studieadviseur/studentenpsychologen en vertel ze dat je overweegt om te gaan studeren, maar dat je problemen denkt te gaan krijgen door autisme. Aan de hand van hun reactie zou je kunnen bepalen of je daar zou willen studeren of niet. En wat betreft je studiegenoten, op de HBO/uni is iedereen wat volwassener geworden en zijn er bijna geen pestkoppen meer. Dat klinkt misschien als een cliché, maar het is wel zo.
quote:Het probleem is gewoon bij mannen weet ik over welke onderwerpen ik het kan hebben en kan ik vaak gewoon vrij uit grapjes maken. Bij een vrouw kan ik het niet over computers/auto's /sport gaan hebben (interesses van mij) en ik ben nogal van de afzeik humor denk niet dat zoiets op prijs gesteld wordt door een dame. Voor de rest heb ik dus ook vaak totaal geen idee waar ik het met een meid dan over moet hebben. Ik ben niet zo spontaan dat ik even op het moment zo maar even iets kan gaan vertellen. Als er hier dames zijn die tips hebben met onderwerpen die altijd wel aanslaan dan zou ik dat erg op prijs stellen.Op zondag 21 september 2008 12:12 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat hoor ik zo vaak op Fok en ik word er een beetje moe van. Misschien heb ik het bij het verkeerde eind hoor, maar ik denk dat veel van de problemen die sommige mannen hebben met vrouwen kunnen worden opgelost door vrouwen niet meer als een andere diersoort zien die anders behandeld dient te worden. Het zijn namelijk eigenlijk gewoon mensen. Nog belangrijker, net zoals mannen zijn vrouwen individuen. Je zult, net zoals je bij mannen onbewust misschien ook al doet, ook een vrouw als individueel moeten leren kennen om er zo achter te komen hoe je het beste met haar kunt omgaan.
quote:is daar een recept voor?Op maandag 15 september 2008 19:16 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Als jij, je meer openstelt voor andere dan komt het recept voor vrouwen vanzelf wel terug.
quote:Dat is, imo, de verkeerde benadering. Probeer het gewoon eens met een vrouw over computers, auto's of sport te hebben, misschien heeft ze daar juist wel wat mee of vindt ze het interessant om te horen wat jij er zo leuk aan vindt. Ik vind dat je er niet van te voren al vanuit moet gaan dat een vrouw iets niet interessant zou vinden 'omdat' ze een vrouw is. Er zijn wel wat typische vrouwenonderwerpen te verzinnen die bij een groot aantal vrouwen zou aanslaan, zoals make-up, kleding en schoenen kopen, maar in dat geval, wat zou jij daarover te vertellen hebben wat zij leuk vindt om naar te luisteren? Je bent jezelf aan het verloochenen omdat je over iets probeert te praten waar je niets mee hebt, en de dame in kwestie zou het kunnen ervaren als een belediging omdat je lijkt te denken dat zij zo'n oppervlakkige domme bimbo is dat zij alleen maar zou kunnen praten over zulke dingen als make-up. Vrouwen praten net zoals mannen gewoon over datgene wat op dat moment bij hen opkomt (en dat is bij sommige vrouwen inderdaad gewoon make-up, kleding en schoenen...Op zondag 21 september 2008 21:44 schreef Sinnedmask het volgende:
Het probleem is gewoon bij mannen weet ik over welke onderwerpen ik het kan hebben en kan ik vaak gewoon vrij uit grapjes maken. Bij een vrouw kan ik het niet over computers/auto's /sport gaan hebben (interesses van mij) en ik ben nogal van de afzeik humor denk niet dat zoiets op prijs gesteld wordt door een dame. Voor de rest heb ik dus ook vaak totaal geen idee waar ik het met een meid dan over moet hebben. Ik ben niet zo spontaan dat ik even op het moment zo maar even iets kan gaan vertellen. Als er hier dames zijn die tips hebben met onderwerpen die altijd wel aanslaan dan zou ik dat erg op prijs stellen.
hangt af van wat voor soort vrouw het is). Dat is, imo, de beste benadering die je kunt hebben bij gesprekken met zoals mannen en vrouwen. En als je toevallig op niets kunt komen? Tough luck, gebeurt iedereen wel een keertje. Dat maakt niet zo uit. Laat gewoon het idee gaan dat er dingen zijn waarover je zou 'moeten' praten of dingen die je niet eens zou kunnen proberen omdat het toch geen zin heeft. Zeg gewoon wat er in je op komt.quote:Nee dus. Net zoals dat niemand gebruiksaanwijzingen staat uit te delen over hoe je het beste met die persoon om kunt gaan. Al zouden ze erg handig zijn..
Vind alleen dat ik het wel moet gaan leren. Ik denk niet dat ik als ik aan het werk ga, er nog zo makkelijk onderuit kom.
Zijn daar geen cursussen voor?
quote:Waarom niet?Op zondag 21 september 2008 21:44 schreef Sinnedmask het volgende:
[..]
Het probleem is gewoon bij mannen weet ik over welke onderwerpen ik het kan hebben en kan ik vaak gewoon vrij uit grapjes maken. Bij een vrouw kan ik het niet over computers/auto's /sport gaan hebben (interesses van mij) en ik ben nogal van de afzeik humor denk niet dat zoiets op prijs gesteld wordt door een dame.
Je hoeft toch niet verplicht met mensen om te gaan die totaal andere interesses en humor hebben als jij? Dan maakt het niet uit of dat nu mannen of vrouwen zijn.
quote:Het gaat niet zozeer om andere interesses of humor, maar het probleem hebben om daar mee om te gaan. En al helemaal bij vrouwen...Op maandag 22 september 2008 11:24 schreef Innocence het volgende:
Ik heb zelf eigenlijk nooit problemen met school gehad, dus daar kan ik echt niet over meepraten. Wel met samenwerken, maar dat kan je zeker op VWO en WO-niveau makkelijk vermijden. Zorg gewoon dat er taken verdeeld worden en als je dan zelf de 'vervelendste' taak op je neemt, is er niemand die het daar niet mee eens is
Vind alleen dat ik het wel moet gaan leren. Ik denk niet dat ik als ik aan het werk ga, er nog zo makkelijk onderuit kom.
Zijn daar geen cursussen voor?
[..]
Waarom niet?
Je hoeft toch niet verplicht met mensen om te gaan die totaal andere interesses en humor hebben als jij? Dan maakt het niet uit of dat nu mannen of vrouwen zijn.
quote:Ik snap niet waarom het vrouwelijke geslacht een extra probleem vormt.Op maandag 22 september 2008 13:04 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Het gaat niet zozeer om andere interesses of humor, maar het probleem hebben om daar mee om te gaan. En al helemaal bij vrouwen... [ afbeelding ]
quote:Dat bedoel ik juist, je kan toch beter met een vrouw praten waarvan de interesses een beetje overeen komen. Dat heeft iedereen wel, het 'klikt' of niet.Op maandag 22 september 2008 13:04 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Het gaat niet zozeer om andere interesses of humor, maar het probleem hebben om daar mee om te gaan. En al helemaal bij vrouwen... [ afbeelding ]
Je kan ook heel veel moeite doen om met iemand een gesprek te voeren, omdat je vindt dat je met iedereen over vanalles moet kunnen praten, maar dat lijkt me geen basis voor een leuke relatie
quote:Ja drie maal dags een gesprek voeren met iemand.
quote:Ik ook nietOp maandag 22 september 2008 13:14 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik snap niet waarom het vrouwelijke geslacht een extra probleem vormt.
quote:Probleem 1: het tegenkomen van vrouwen.Op maandag 22 september 2008 14:44 schreef Innocence het volgende:
[..]
Dat bedoel ik juist, je kan toch beter met een vrouw praten waarvan de interesses een beetje overeen komen. Dat heeft iedereen wel, het 'klikt' of niet.
Je kan ook heel veel moeite doen om met iemand een gesprek te voeren, omdat je vindt dat je met iedereen over vanalles moet kunnen praten, maar dat lijkt me geen basis voor een leuke relatie
Ik kom gewoon weinig vrouwen tegen, niet op mijn werk, niet met uitgaan (sterker: ik ga niet uit) Zomaar op straat iemand aanspreken doe ik niet (wie wel?) ondanks dat ik daar genoeg leuke meiden zie. Maar wat te doen? Hoe? En dan? etc. Bij mij ontbreekt er wat dat betreft iets. Dat betekent niet dat ik dingen niet weet of niet kan, maar er blijft een barriere waar ik nog niet mee om kan gaan.
Probleem 2: gesprek voeren?
Het lukt me nu redelijk om een koetjes-en-kalfjes-gesprek te voeren, met mannen dan. Dat kost mij heel veel moeite voor een kort gesprek. Om zoiets met vrouwen te doen is voor mij vooralsnog niet te doen (daar ben ik niet moedeloos over, het zal me echt wel lukken binnen afzienbare tijd)
Mensen met autisme of pdd-nos hebben nu eenmaal (heel veel) moeite met het leggen en onderhouden van contacten. Nu weet ik niet hoe dat bij vrouwen zit, maar veel 'normale' mannen hebben het daar soms al moeilijk mee, laat staan de exemplaren die een andere versie besturingssoftware hebben.
2 uur lang met iemand aan tafel zitten en gesprekken moeten voeren raak ik dus best nerveus van, op een gegeven moment weet ik niet meer wat ik wil zeggen en ook lijkt het vaak allemaal al eens gezegd te zijn als je iemand praat. Ook de koetjes en kalfjes praten zie ik niet altijd het nut van in en dan bespaar ik me die moeite liever dan energie erin te steken. Moet dan wel zeggen dat op sommige momenten anders is als er een gezellig sfeer heerst die echt tot praten doet aanzetten. En vanzelf ook wat al eerder geschreven is dat bij gezamelijke interesse al snel een gesprek makkelijker te voeren is, verschil je als mensen onderling sterk dan lijkt het me vrij moeilijk om een gesprek op gang te houden.
Heb dan wel eens de neiging ook om heel snel te praten
En dan ook weer eens dat het wel lukt op een duidelijke en rustige manier. Dus nogmaals, het kan vriezen en dooien. Besturingssysteem dat al werd aangekaart hier, volgens mij moet ik her en der wat bestanden en opdrachten wissen en nieuwe toevoegen quote:Dat heb ik ook mensen eerder horen zeggen en ik kan het me eigenlijk nauwelijks voorstellen, ik bedoel, dat ze geen vrouwen tegen komen. Waar werk je dan dat er zo weinig vrouwen zijn? Ken je niemand met een vriendin? Niet dat je dan haar moet proberen weg te paaien, maar je kunt op zijn minst oefenen om met vrouwen te pratenOp maandag 22 september 2008 20:06 schreef Stupendous76 het volgende:
Probleem 1: het tegenkomen van vrouwen.
Ik kom gewoon weinig vrouwen tegen, niet op mijn werk, niet met uitgaan (sterker: ik ga niet uit) Zomaar op straat iemand aanspreken doe ik niet (wie wel?) ondanks dat ik daar genoeg leuke meiden zie. Maar wat te doen? Hoe? En dan? etc. Bij mij ontbreekt er wat dat betreft iets. Dat betekent niet dat ik dingen niet weet of niet kan, maar er blijft een barriere waar ik nog niet mee om kan gaan.
En waarom zou je niet iemand aanspreken op straat? Zoals TopSpin al zei, er kunnen, in welke context dan ook, gelegenheden ontstaan waarbij mensen het niet erg zullen vinden als een vreemdeling een gesprek met ze aanknoopt. De truc is dan om zulke gelegenheden te vinden En als je poging contact te maken ongewenst is, dan merk je dat snel genoeg (althans, dat hoop ik ). Dat kun je met mannen en met vrouwen proberen... quote:Mijn oplossing is geweest om niet meer dwangmatig te zoeken naar een gespreksonderwerp maar het gewoon te hebben over wat in me op komt. Dat roept dan weer associaties op bij je gesprekspartner die weer wat oproepen bij jou en zo houd je een gesprek gaande. Of er gebeurt gewoon niets, maar een mislukt gesprek is geen doodzonde. De truc is om het vooral niet te hard proberen. Gewoon in het diepe duiken, niet nadenken en je ziet maar of je het redt of niet. Wat is het ergste dat je kan overkomen als een gesprek een keer niet goed loopt?Probleem 2: gesprek voeren?
Het lukt me nu redelijk om een koetjes-en-kalfjes-gesprek te voeren, met mannen dan. Dat kost mij heel veel moeite voor een kort gesprek. Om zoiets met vrouwen te doen is voor mij vooralsnog niet te doen (daar ben ik niet moedeloos over, het zal me echt wel lukken binnen afzienbare tijd)
quote:Dat hoef je me niet te vertellen, ik heb het zelf ook, weet je nog? Alleen ben ik dan een vrouwMensen met autisme of pdd-nos hebben nu eenmaal (heel veel) moeite met het leggen en onderhouden van contacten. Nu weet ik niet hoe dat bij vrouwen zit, maar veel 'normale' mannen hebben het daar soms al moeilijk mee, laat staan de exemplaren die een andere versie besturingssoftware hebben.
) goed gaat zijn het fijnst, en dan maakt het me nog niet eens zoveel uit waar het gesprek dan eigenlijk over ging. En in zo'n geval kan ik me erg naar voelen als het gesprek onderbroken wordt en ik weer alleen ben Sociaal contact is fijn 
Maar af en toe eens helemaal overschakelen op stilte is ook niet eens zo slecht. Gezellige sfeer is voor mij een vereiste vaak en dan nogmaals dat de interesses op elkaar moeten aansluiten. Een ontspannen gezellige ongedwongen sfeer en het loopt vaak vanzelf quote:Ik werk bij een overheid, maar in de wegenbouw. Daar zitten helaas erg weinig vrouwen.Op maandag 22 september 2008 23:24 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat heb ik ook mensen eerder horen zeggen en ik kan het me eigenlijk nauwelijks voorstellen, ik bedoel, dat ze geen vrouwen tegen komen. Waar werk je dan dat er zo weinig vrouwen zijn? Ken je niemand met een vriendin? Niet dat je dan haar moet proberen weg te paaien, maar je kunt op zijn minst oefenen om met vrouwen te praten
Je hebt verder wel gelijk hoor, maar het is als een Chinees in Nederland: je snapt niets van de gebruiken, je verstaat niets en je kan je niet duidelijk maken. Maar dan tussen man en vrouw.
quote:Ik kan gelukkig goed leren en het voeren van gesprekken gaat steeds beter. Maar eerlijk gezegd zijn het geen gesprekken, maar probeer ik de ander te laten spreken. Dat is wel even iets wat je moet leren, maar het werkt wel, zeker omdat ik niet zo'n grote prater ben.[..]
Mijn oplossing is geweest om niet meer dwangmatig te zoeken naar een gespreksonderwerp maar het gewoon te hebben over wat in me op komt. Dat roept dan weer associaties op bij je gesprekspartner die weer wat oproepen bij jou en zo houd je een gesprek gaande. Of er gebeurt gewoon niets, maar een mislukt gesprek is geen doodzonde. De truc is om het vooral niet te hard proberen. Gewoon in het diepe duiken, niet nadenken en je ziet maar of je het redt of niet. Wat is het ergste dat je kan overkomen als een gesprek een keer niet goed loopt?
quote:* insert shake-hands-smiley[..]
Dat hoef je me niet te vertellen, ik heb het zelf ook, weet je nog? Alleen ben ik dan een vrouw
quote:Wordt -voor zover ik weet- juist heel erg gewaardeerd door vrouwen.Op maandag 22 september 2008 23:46 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik kan gelukkig goed leren en het voeren van gesprekken gaat steeds beter. Maar eerlijk gezegd zijn het geen gesprekken, maar probeer ik de ander te laten spreken. Dat is wel even iets wat je moet leren, maar het werkt wel, zeker omdat ik niet zo'n grote prater ben.
Een man die kan luisteren
Heb zelf maar soms problemen om te praten, vaak interesseert het me gewoon niet genoeg, om er moeite voor te willen doen. Maar ik kan juist wel met volstrekt vreemden over niets praten. Dan weet je tenminste zeker dat er geen gevolgen zitten aan de rare dingen die je zegt.
Een gesprek echt over iets, kost me meer moeite, omdat het me niet altijd lukt het over te brengen zoals ik het bedoel. Bedenk je alleen wel, dat een ander er eigenlijk helemaal niet zo op let, zoals jij er zelf mee bezig bent.
Ik snap wel wat je zegt over mensen ontmoeten hoor. Zeker na een bepaalde leeftijd, ontmoet je echt niet zomaar iemand. Ik heb eigenlijk m'n gehele kenissenkring opgedaan tijdens het stappen. Dat is toch wat makkelijker, zeker met een drankje op of als vrouw.
quote:Op maandag 22 september 2008 15:09 schreef Swiffer het volgende:
Asperger meld zich! (ps, ooit iemand op het forum autsider.nl geweest??, niet voor reclame maar er zitten o.a. veel Aspergers.)
Jeps, heb er ook een account, maar ik vind het zo moeilijk om ook veel mensen te zien die het echt veel erger getroffen hebben dan ik
quote:En dat snap ik dus niet. Vrouwen spreken echt geen andere taal hoor..Op maandag 22 september 2008 23:46 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik werk bij een overheid, maar in de wegenbouw. Daar zitten helaas erg weinig vrouwen.
Je hebt verder wel gelijk hoor, maar het is als een Chinees in Nederland: je snapt niets van de gebruiken, je verstaat niets en je kan je niet duidelijk maken. Maar dan tussen man en vrouw.
quote:Dat kun je doen, maar waarom zou je niet zelf af en toe het woord nemen? Jij hebt toch ook gedachten, wat is er mis mee om die te uiten?Ik kan gelukkig goed leren en het voeren van gesprekken gaat steeds beter. Maar eerlijk gezegd zijn het geen gesprekken, maar probeer ik de ander te laten spreken. Dat is wel even iets wat je moet leren, maar het werkt wel, zeker omdat ik niet zo'n grote prater ben.
quote:* insert shake-hands-smiley
quote:Ik begrijp de taal wel, maar spreek hem niet. Maar ik kan het hier helaas niet gemakkelijk uitleggen. Erger nog: deze discussie kan ik gemakkelijk mondeling houden, omdat er een duidelijk onderwerp is en we er allebei in geïnteresseerd zijn. Maar als ik je 'gewoon' tegen zou komen is er zeer waarschijnlijk geen gesprek.Op dinsdag 23 september 2008 14:10 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
En dat snap ik dus niet. Vrouwen spreken echt geen andere taal hoor..
quote:Natuurlijk en gelukkig ook[..]
Dat kun je doen, maar waarom zou je niet zelf af en toe het woord nemen? Jij hebt toch ook gedachten, wat is er mis mee om die te uiten?
[..]
Helaas leert de ervaring dat mij laten spreken slechts tijdelijk werkt. De ander laten spreken kost mij soms veel moeite (omdat ik dan denk: wat moet ik met al dat gepraat, ik wil alleen zus of zo weten), maar als de ander zich er prettig bij voelt, dan ben ik ook tevreden.
quote:Dus in feite klap je gewoon dicht bij het zien van een vrouw?Op dinsdag 23 september 2008 14:44 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik begrijp de taal wel, maar spreek hem niet. Maar ik kan het hier helaas niet gemakkelijk uitleggen. Erger nog: deze discussie kan ik gemakkelijk mondeling houden, omdat er een duidelijk onderwerp is en we er allebei in geïnteresseerd zijn. Maar als ik je 'gewoon' tegen zou komen is er zeer waarschijnlijk geen gesprek.
quote:Ja.Op woensdag 24 september 2008 15:14 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dus in feite klap je gewoon dicht bij het zien van een vrouw?
quote:Zou het je helpen door je in te beelden dat het een man is?
De eerste stap zetten is heel moeilijk. Aan gezien de eerste indruk belangrijk wil je graag een goede indruk maken op een meisje als je haar spreekt. Verder is het moeilijk om een gesprek aan te gaan met vreemden.
Als ik een leuk meisje dan durf ik daar nooit op af te stappen omdat ik eigenlijk geen idee heb hoe ik dit moet aanpakken.
quote:Maar waarom zou je in eerste instantie op een vreemd iemand afstappen; je kent diegene toch niet
Als ik een leuk meisje dan durf ik daar nooit op af te stappen omdat ik eigenlijk geen idee heb hoe ik dit moet aanpakken.
Bedoel je het als wanneer je bijvoorbeeld bij de bushalte staat en dan wilt vragen hoe laat het is ofzo?quote:De vraag is ook of die vrouw behoefte heeft eraan. Veel zullen het niet op prijs stellen. Gisteren nog op een station was een of andere jongen tegen een vreemde meid bezig dat ze moest lachen want dan zag ze er mooier uit. Die meid was er duidelijk niet van gediend.Op woensdag 24 september 2008 18:23 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Maar waarom zou je in eerste instantie op een vreemd iemand afstappen; je kent diegene toch niet
Alsof iedere leuke meid behoefte heeft aan een jongen die haar aanspreekt. Denk dat het ook vaak zo is dat ze denken van..." Laat me met rust, heb een zware studie of werk dag achter de rug". En dan sowieso dat ze er geen behoefte aan hebben ondanks dat een aantal denkt dat het normaal is om dat te doen om populair te wezen.
quote:Nee als ik vreemde de weg of iets dergelijks wil vragen is geen probleem. Maar een leuk meisje aanspreken dat lukt mij niet ik zou niet weten hoe ik dit moet aanpakken.Op woensdag 24 september 2008 18:23 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Maar waarom zou je in eerste instantie op een vreemd iemand afstappen; je kent diegene toch niet
quote:Ik heb niets tegen mannen, maar ik val op vrouwen...Op woensdag 24 september 2008 17:04 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Zou het je helpen door je in te beelden dat het een man is?
Is an sich wel een aardig idee, maar ik zie niet hoe ik dat voor elkaar moet krijgen, ik vermoed dat ik dan zo veel moeite kwijt ben met een gedachte te forceren, dat alles dan mis gaat. Plus dat het, mij in ieder geval, vreemd voorkomt om bij een leuke meid te denken aan een man 'om maar te kunnen praten'. Ik ga dan toch voor de 'trial and error'-methode. Of zoiets
quote:Op woensdag 24 september 2008 17:23 schreef tijnbrein het volgende:
@ Black_Tulip klap jij nooit dicht als je tegenover een jongen staat?
Nee. Sterker nog, ik heb altijd beter om kunnen gaan met jongens dan met meisjes. Niet dat ik dan tegenover meisjes dichtklap
quote:Misschien helpt het om het idee los te laten dat er iets te halen valt. Ik krijg de indruk dat je ieder meisje met wie je zou willen praten behandelt alsof het jouw vriendin zou kunnen zijn, als je maar hard genoeg je best doet. Als je dat nou los laat en met een meisje gaat praten omdat het je leuk lijkt om met haar een gesprek te hebben, misschien heeft dat meer succes..?De eerste stap zetten is heel moeilijk. Aan gezien de eerste indruk belangrijk wil je graag een goede indruk maken op een meisje als je haar spreekt. Verder is het moeilijk om een gesprek aan te gaan met vreemden.
Als ik een leuk meisje dan durf ik daar nooit op af te stappen omdat ik eigenlijk geen idee heb hoe ik dit moet aanpakken.
quote:Imo ligt het meer aan het juiste moment en of de jongen het goed aanpakt dan aan of de vrouw in kwestie er behoefte aan heeft of niet. Wie weet had ze het wel leuk gevonden als die jongen haar net iets anders had benaderd. Als hij dat zei in een poging om contact met haar te krijgen, dan heeft hij het echt verkeerd begrepenOp woensdag 24 september 2008 18:59 schreef Topspin het volgende:
[..]
De vraag is ook of die vrouw behoefte heeft eraan. Veel zullen het niet op prijs stellen. Gisteren nog op een station was een of andere jongen tegen een vreemde meid bezig dat ze moest lachen want dan zag ze er mooier uit. Die meid was er duidelijk niet van gediend.
Alsof iedere leuke meid behoefte heeft aan een jongen die haar aanspreekt. Denk dat het ook vaak zo is dat ze denken van..." Laat me met rust, heb een zware studie of werk dag achter de rug". En dan sowieso dat ze er geen behoefte aan hebben ondanks dat een aantal denkt dat het normaal is om dat te doen om populair te wezen.
Zo'n opmerking komt niet goed over. Ten eerste is het niet prettig om te horen dat je nors overkomt. Ten tweede, waarom zou ze 'moeten' lachen? Alsof het intrinsieke doel van een vrouw is om er mooier uit te zien. Of is dat wat mannen graag zouden willen? Waarom kan ze niet gewoon lekker nors kijken omdat ze een kutdag heeft gehad of omdat haar gezicht nou eenmaal zo staat? "Laat me met rust " denkt ze dan.Of althans, dat denk ik als iemand me zo aanspreekt
En aangezien ze er niet van gediend was, neem ik aan dat zij ook zoiets dacht.http://www.sciencedaily.com/releases/2008/09/080923104315.htm
quote:Inderdaad, zo doe ik dat ook (al heb ik tot dusver geen vriendin of mensen die ik echt vrienden kan noemen).Op donderdag 25 september 2008 10:57 schreef Black_Tulip het volgende:
Als je dat nou los laat en met een meisje gaat praten omdat het je leuk lijkt om met haar een gesprek te hebben, misschien heeft dat meer succes..?
Maar in elk geval ontspannen contact maken met vreemden en niet wanhopig.
Mijn probleem is meer dat ik niet altijd goed weet hoe ik een gesprek moet starten of aan de gang houden.
Daarbij speelt ook wel mee dat ik vaak negatief denk over andere mensen in de zin van dat ze me minderwaardig vinden/ een kneus, loser, oninteressant of raar vinden terwijl dat waarschijnlijk niet zo is.
Vooral dat negatieve beeld over mezelf is m'n grote probleem, aangezien ik daardoor vanaf mijn kinder/pubertijd in een negatieve, neerwaartse spiraal was geraakt
Waar ik nu weer uit moet zien te raken (gaat langzamerhand steeds beter en ik durf daardoor ook steeds meer dingen te ondernemen).
quote:Misschien heb je daar een goed punt. Iemand aanspreken met een duidelijk doel bijvoorbeeld de weg vragen dat gaat mij goed af. Maar zo maar iemand aanspreken om een gesprek aan te gaan is al veel ingewikkelder. En wordt nog erger als ik tot die persoon in kwestie aangetrokken ben. Ik heb geen idee hoe ik zo'n gesprek moet beginnen laat staan gaande houden. Op mijn werk met collega's gaat het goed aangezien ik die mensen al langer ken en het daarom makkelijker is. Maar als ik uit ga bijvoorbeeld dan is het heel erg lastig. En daarom spreek ik vaak niemand aan.Op donderdag 25 september 2008 10:57 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Nee. Sterker nog, ik heb altijd beter om kunnen gaan met jongens dan met meisjes. Niet dat ik dan tegenover meisjes dichtklap
[..]
Misschien helpt het om het idee los te laten dat er iets te halen valt. Ik krijg de indruk dat je ieder meisje met wie je zou willen praten behandelt alsof het jouw vriendin zou kunnen zijn, als je maar hard genoeg je best doet. Als je dat nou los laat en met een meisje gaat praten omdat het je leuk lijkt om met haar een gesprek te hebben, misschien heeft dat meer succes..?
Maar goed binnenkort ga ik een cursus doe waarin ik voor sociale interactie. Na die cursus hoop ik dat het makkelijker gaat een praatje maken met vreemden.
quote:Interessant.. ben het nu aan het lezen.
voor de mensen die geinteresseerd zijn in hoever het staat met de zoektocht naar de oorzaak van autisme...
http://www.sciencedaily.com/releases/2008/09/080923104315.htm
quote:Rare Genetic Disorder Gives Clues To Autism, Epilepsy, Mental Retardation
Best wel erg.
quote:Op donderdag 25 september 2008 22:11 schreef sander-3 het volgende:
Ik kwam dit nog tegen trouwens: http://www.volkskrant.nl/(...)soleercel_opgesloten .
Best wel erg.
en ook
quote:Sowieso de misstanden in de hulpverlening... Als moeder van 2 Asperger-kinderen heb ik dingen meegemaakt waar je niet blij van wordt. Gelukkig is het na 10 jaar goed gekomen, maar ik ken gezinnen waar het na 15-20 jaar nog steeds niet goed is.Op donderdag 25 september 2008 22:21 schreef Re het volgende:
op zich al een topic waard, de misstanden in de psychiatrische klinieken... veel in het nieuws nu
quote:Veel succesOp donderdag 25 september 2008 20:54 schreef tijnbrein het volgende:
Maar goed binnenkort ga ik een cursus doe waarin ik voor sociale interactie. Na die cursus hoop ik dat het makkelijker gaat een praatje maken met vreemden.
Ik heb eigenlijk geen idee of zoiets helpt, maar ik help het je hopen.quote:Als zou het maar een klein duwtje in de goede richting zijn.Op vrijdag 26 september 2008 12:02 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Veel succes
Ontopic
Dat verhaal over die man in de isoleercel is echt verschrikkelijk. Ik hoop voor hem en zijn familie dat het goed met hem komt. Zo als hij behandeld is behandelen dieren nog niet eens.
Wat me vooral opvalt is dat ze vooral met zichzelf bezig zijn (nog meer dan een 'normaal' iemand), met alle goede bedoelingen voor de ander. Dat wel. Dat maakt weer dat veel mensen liever niet met ze omgaan omdat ze enkel oog voor zichzelf hebben enerzijds, en anderzijds omdat ze sociale situaties totaal niet kunnen herkennen.
Klink ik herkenbaar?
quote:Je gaat voorbij aan mijn reactie.Op zondag 28 september 2008 02:09 schreef F04 het volgende:
De reden waarom ik veel kennissen heb met Autisme, PDD-nos, is vooral omdat we beide een passie hebben voor ICT, en dat deze mensen vaak niet aan roddelen, en al dat ander achterbakse shit doen.
quote:Ja het klopt wel wat je zegt.Op zondag 28 september 2008 01:47 schreef Verluste het volgende:
Ik ken een paar mensen, respectievelijk met lichte en zware asperger, en eentje met PDD nos.
Wat me vooral opvalt is dat ze vooral met zichzelf bezig zijn (nog meer dan een 'normaal' iemand), met alle goede bedoelingen voor de ander. Dat wel. Dat maakt weer dat veel mensen liever niet met ze omgaan omdat ze enkel oog voor zichzelf hebben enerzijds, en anderzijds omdat ze sociale situaties totaal niet kunnen herkennen.
Klink ik herkenbaar?
Een voorbeeld uit de praktijk. Een van mijn beste vrienden liet me kennis maken met zijn nieuwe vriendin. Toen gingen we (maat en ik) samen lunchen en vroeg hij wat ik van haar vond. En ik zei recht in zijn gezicht dat ik vond dat ze er harstikke lelijk uitzag en dat ik niet snapte dat ie met haar omging omdat zijn exen er veel beter uitzagen... Ik heb wel vaker de neiging om gewoon te zeggen wat ik vind en dan TOTAAL geen rekening te houden met de gevoelens van de ander...
Ik probeer wel te leren van mijn fouten... Maar ik moet dan wel in een scherpe bui zijn en over alles 2x nadenken voordat ik iets zeg...
quote:Dan ben je gewoon een botte lul, sorry hoor, maar dat heeft niks te maken met Autisme. Autisten zitten in hun eigen wereldje en vallen dat soort dingen niet eens op. Een scherpe buiOp zondag 28 september 2008 03:59 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Ja het klopt wel wat je zegt.
Een voorbeeld uit de praktijk. Een van mijn beste vrienden liet me kennis maken met zijn nieuwe vriendin. Toen gingen we (maat en ik) samen lunchen en vroeg hij wat ik van haar vond. En ik zei recht in zijn gezicht dat ze er harstikke lelijk uitzag en dat ik niet snap dat ie met haar omgaat omdat zijn exen er veel beter uitzagen... Ik heb wel vaker de neiging om gewoon te zeggen wat ik vind en dan TOTAAL geen rekening te houden met de gevoelens van de ander...
Ik probeer wel te leren van mijn fouten... Maar ik moet dan wel in een scherpe bui zijn en over alles 2x nadenken voordat ik iets zeg...
Denk eens 2 keer na dan, echt hoor quote:Denk je echt dat alle autisten in een eigen wereldje zitten?Op zondag 28 september 2008 04:06 schreef Morwen het volgende:
[..]
Dan ben je gewoon een botte lul, sorry hoor, maar dat heeft niks te maken met Autisme. Autisten zitten in hun eigen wereldje en vallen dat soort dingen niet eens op. Een scherpe bui
De zware autisten met een lage intelligentie mischien wel... Maar daar val ik niet onder... Het probleem is hoe hoger je intelligentie word in combinatie met autisme des te meer je over sociale interactie gaat nadenken. Ik heb (vroeger) wel eens nachten wakker gelegen omdat ik aan het nadenken was hoe ik het beste sociaal gezien tegen mijn manager kon doen. (hoe ga hem hem begroeten, hoe ga ik me opstellen, wat ga ik allemaal zeggen etc) Het is heel erg vermoeiend om s'avonds terug te blikken op sociale situaties die ik dan in detail als een film voorbij zie komen. Ik maak ze dan nogmaals mee en probeer mijn fouten te verbeteren voor het geval zo'n situatie zich nogmaals mocht voordoen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Atreyu op 28-09-2008 04:27:11 ]
quote:Dit is zeker heel erg herkenbaar voor me. Té direct zijn in communicatie naar anderen. In Nederland lijkt het wel of alles gezegd moet worden in 10 omwegen, voorzichtig en uiterst beheerst. Als ik iets/iemand niet leuk vind, dan zeg ik dat gewoon. Heb nu inmiddels wel door dat het vaak niet gewenst is dat ik zo reageer, maar het is heel moeilijk dat te veranderen.Op zondag 28 september 2008 03:59 schreef Atreyu het volgende:
Een voorbeeld uit de praktijk. Een van mijn beste vrienden liet me kennis maken met zijn nieuwe vriendin. Toen gingen we (maat en ik) samen lunchen en vroeg hij wat ik van haar vond. En ik zei recht in zijn gezicht dat ik vond dat ze er harstikke lelijk uitzag en dat ik niet snapte dat ie met haar omging omdat zijn exen er veel beter uitzagen... Ik heb wel vaker de neiging om gewoon te zeggen wat ik vind en dan TOTAAL geen rekening te houden met de gevoelens van de ander...
Ik probeer wel te leren van mijn fouten... Maar ik moet dan wel in een scherpe bui zijn en over alles 2x nadenken voordat ik iets zeg...
En over die eigen wereld:
Ik ben een klassieke autist, met hoog IQ en zit meer dan regelmatig in m'n eigen wereld verstopt. En ik denk dat ik daarin niet de enige ben. Zoiets komt niet alleen voor bij zwakbegaafde autisten, misschien relatief gezien wel vaker.
quote:Nou, ik herken dat botte wel bij mijn kinderen, die asperger hebben... Heeft al regelmatig voor behoorlijk genante situaties gezorgd...Op zondag 28 september 2008 04:06 schreef Morwen het volgende:
[..]
Dan ben je gewoon een botte lul, sorry hoor, maar dat heeft niks te maken met Autisme. Autisten zitten in hun eigen wereldje en vallen dat soort dingen niet eens op. Een scherpe bui
quote:Klopt!Op zondag 28 september 2008 02:09 schreef F04 het volgende:
De reden waarom ik veel kennissen heb met Autisme, PDD-nos, is vooral omdat we beide een passie hebben voor ICT, en dat deze mensen vaak niet aan roddelen, en al dat ander achterbakse shit doen.
Maar... als ik kijk naar mijn Aspergerkinderen, waarom worden die dan toch uitgekotst? Misschien omdat ze anders (nerdy) taalgebruik hebben? Andere interesses? Juist omdat ze niet aan die achterbakse shit meedoen?
quote:Nou, dat vind ik niet hoor. Dat is wel een van de kenmerken van autisme, zeggen wat je denkt. Want waarom zou je het niet zeggen? Iemand vraagt er toch om.. precies.
[..]
Dan ben je gewoon een botte lul, sorry hoor, maar dat heeft niks te maken met Autisme. Autisten zitten in hun eigen wereldje en vallen dat soort dingen niet eens op. Een scherpe bui
Edit: niet dat ik dat doe, ik zou op zo'n vraag helemaal niets zeggen, maar ik heb dat soort dingen wel vaker gehoord bij andere mensen.
quote:Maar hoe ervaar je dan dat eigen wereldje?Op zondag 28 september 2008 08:34 schreef Anotis het volgende:
[..]
En over die eigen wereld:
Ik ben een klassieke autist, met hoog IQ en zit meer dan regelmatig in m'n eigen wereld verstopt. En ik denk dat ik daarin niet de enige ben. Zoiets komt niet alleen voor bij zwakbegaafde autisten, misschien relatief gezien wel vaker.
Ik heb zelf bepaalde obsessies die mij dwangmatig bezig houden. Dan denk ik er de hele dag aan. Als ik wakker word dan denk ik er meestal gelijk aan. Ik leef zegmaar voor mijn obsessies. Het houd me bezig op korte en lange termijn. Op korte termijn spelen de resultaten mee en op lange termijn streef ik een bepaald ideaal na. Gek genoeg houd me dit wel scherp...
quote:Zoiets dus.Op zondag 28 september 2008 04:16 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Denk je echt dat alle autisten in een eigen wereldje zitten?
De zware autisten met een lage intelligentie mischien wel... Maar daar val ik niet onder... Het probleem is hoe hoger je intelligentie word in combinatie met autisme des te meer je over sociale interactie gaat nadenken. Ik heb (vroeger) wel eens nachten wakker gelegen omdat ik aan het nadenken was hoe ik het beste sociaal gezien tegen mijn manager kon doen. (hoe ga hem hem begroeten, hoe ga ik me opstellen, wat ga ik allemaal zeggen etc) Het is heel erg vermoeiend om s'avonds terug te blikken op sociale situaties die ik dan in detail als een film voorbij zie komen. Ik maak ze dan nogmaals mee en probeer mijn fouten te verbeteren voor het geval zo'n situatie zich nogmaals mocht voordoen.
quote:Omdat ze niet "meedoen met de rest", omdat (ondanks de naïviteit van autisten) ze vaak niet beïnvloedbaar zijn (ze doen alleen mee omdat er keihard wordt gelogen door de ander), ze vaak doorhebben hoe iets zit, ook al snappen ze het niet, omdat ze inderdaad ander taalgebruik hebben. Autisten zijn vaak kinderen die bij de volwassenen horen, en als ze volwassen zijn bij de kinderen horen.Op zondag 28 september 2008 11:48 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Klopt!
Maar... als ik kijk naar mijn Aspergerkinderen, waarom worden die dan toch uitgekotst? Misschien omdat ze anders (nerdy) taalgebruik hebben? Andere interesses? Juist omdat ze niet aan die achterbakse shit meedoen?
quote:Het is nou een goede reden waarom veel mensen met een grote boog langs autisten lopen. Ze kwetsen je gevoelens onbewust en/of ze kunnen sociale situaties totaal niet goed inschatten.Op zondag 28 september 2008 14:09 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Nou, dat vind ik niet hoor. Dat is wel een van de kenmerken van autisme, zeggen wat je denkt. Want waarom zou je het niet zeggen? Iemand vraagt er toch om.. precies.
Edit: niet dat ik dat doe, ik zou op zo'n vraag helemaal niets zeggen, maar ik heb dat soort dingen wel vaker gehoord bij andere mensen.
De voordelen van autistische mensen daargelaten.
quote:Ik ervaar dat als eindeloos dagdromen, voor me uit staren. Niemand kan me dan bereiken, alles gaat aan me voorbij.Op zondag 28 september 2008 14:29 schreef Atreyu het volgende:
[..]
Maar hoe ervaar je dan dat eigen wereldje?
Voelt heel veilig en rustig, vooral in een drukke omgeving (openbaar vervoer, school).
Autisme sterke kanten (leerkrachten)
Autisme sterke kanten
quote:Weet je dat ik dat eigenlijk ongelooflijk RAAK gezegd vindt?Op zondag 28 september 2008 16:01 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Omdat ze niet "meedoen met de rest", omdat (ondanks de naïviteit van autisten) ze vaak niet beïnvloedbaar zijn (ze doen alleen mee omdat er keihard wordt gelogen door de ander), ze vaak doorhebben hoe iets zit, ook al snappen ze het niet, omdat ze inderdaad ander taalgebruik hebben. Autisten zijn vaak kinderen die bij de volwassenen horen, en als ze volwassen zijn bij de kinderen horen.
Ik herken er punt voor punt mijn kinderen in. Ook, dat ze niet beïnvloedbaar zijn. Wat ik een geweldige eigenschap vind, trouwens!
Soms denk ik wel eens: ik geloof dat de wereld een stuk beter af is als die wat meer op autisten gericht zou zijn...
Dat is wel erg zwartwit, maar toch...
quote:Op zondag 28 september 2008 17:29 schreef Juup© het volgende:
Misschien iets voor in de OP, 2 posters mbt autisme in PFD formaat. Kunt ze downloaden en uitprinten. Zijn ook te bestellen op deze website.
Autisme sterke kanten (leerkrachten)
Autisme sterke kanten
Jaaa, die ken ik! Vind ik helemaal geweldig dat men die sterke kanten ook benadrukt!
Ze zijn er ook voor ADHD-ers, geloof ik.
quote:Er is ook een poster geweest met de minder sterke kanten, maar die kan ik nergens meer vinden.Op zondag 28 september 2008 20:22 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Jaaa, die ken ik! Vind ik helemaal geweldig dat men die sterke kanten ook benadrukt!
Ze zijn er ook voor ADHD-ers, geloof ik.
quote:Onzin. Zoiets valt, ook door een autist, echt wel te leren. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle autisten uiteindelijk leren hoe ze zich moeten gedragen in sociale situaties, maar wel dat je niet vooraf moet gaan denken dat iets voor een autist onmogelijk is. Je zult versteld staan.Op zondag 28 september 2008 04:06 schreef Morwen het volgende:
Dan ben je gewoon een botte lul, sorry hoor, maar dat heeft niks te maken met Autisme. Autisten zitten in hun eigen wereldje en vallen dat soort dingen niet eens op.
quote:Yep. Daar heb ik nog wat dingen aan toe te voegen. Ik weet niet in hoeverre dit geldt voor autisten, maar ik was er erg goed in onbewust de suggestie te wekken dat ik niemand nodig had, waarmee ik ook goed bedoelende leeftijdsgenoten afstootte. Bovendien knappen mensen vaak af op mijn neutrale gezichtsuitdrukking die zij opvatten als arrogant, boos of verdrietig.Op zondag 28 september 2008 01:47 schreef Verluste het volgende:
Ik ken een paar mensen, respectievelijk met lichte en zware asperger, en eentje met PDD nos.
Wat me vooral opvalt is dat ze vooral met zichzelf bezig zijn (nog meer dan een 'normaal' iemand), met alle goede bedoelingen voor de ander. Dat wel. Dat maakt weer dat veel mensen liever niet met ze omgaan omdat ze enkel oog voor zichzelf hebben enerzijds, en anderzijds omdat ze sociale situaties totaal niet kunnen herkennen.
Klink ik herkenbaar?
Overigens ben ik wel beter geworden in die twee punten die je noemt.
quote:Dat is idd aan te leren voor de meeste autisten denk ik. Er zijn natuurlijk gevallen die zo star zijn dat het niet lukt.Op zondag 28 september 2008 20:47 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Onzin. Zoiets valt, ook door een autist, echt wel te leren. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle autisten uiteindelijk leren hoe ze zich moeten gedragen in sociale situaties, maar wel dat je niet vooraf moet gaan denken dat iets voor een autist onmogelijk is. Je zult versteld staan.
Ik ben zelf van binnen ook zo onbehouwen lomp (ik zie het meer als goudeerlijkheid), maar onder normale omstandigheden weet ik wel hoe ik moet reageren voor de "normale"
buitenwereld.Alleen wanneer ik enorm gespannen en/of overprikkeld ben dan val ik snel terug in mijn kernautisme en flap ik er nagenoeg alles uit wat mijn gevoel mij ingeeft. Op zulke momenten kan ik mij simpelweg niet aanpassen om normaal te lijken voor de "normale" mensen.
quote:Ik heb sneller last van zulke dingen als ik moe ben. Ik kan me nog wel een paar situaties voor de geest halen waarbij dat grandioos is misgegaan..Op zondag 28 september 2008 20:54 schreef Juup© het volgende:
Alleen wanneer ik enorm gespannen en/of overprikkeld ben dan val ik snel terug in mijn kernautisme en flap ik er nagenoeg alles uit was mijn gevoel mij ingeeft. Op zulke momenten kan ik mij simpelweg niet aanpassen om normaal te lijken voor de "normale" mensen.
quote:Ook dat is idd iets waar ik last van heb. Door de vermoeidheid raak ik snel geprikkeld en dat leid dan tot overprikkeling omdat ik mijn handvatten niet kan vasthouden.Op zondag 28 september 2008 20:55 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik heb sneller last van zulke dingen als ik moe ben. Ik kan me nog wel een paar situaties voor de geest halen waarbij dat grandioos is misgegaan..
En bij mij is dat eergisteren en gisteren nog fout gegaan hier op FOK!
quote:Vanuit de autist bezien is het ook de meest logische zienswijze. Als je met 'gewone' mensen hierover spreekt, dan vinden zij ook dat het beter zou zijn als er meer eerlijkheid was, maar toch: gesprek voorbij en vergeten zijn de woorden. Terwijl de autist ze nog exact kan herinneren en zich er naar probeert te schikken... Om tijden daarna met verbazing door die andere te worden bekeken omdat datgene wat gezegd is door de autist ook verwezenlijkt is.Op zondag 28 september 2008 20:21 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Weet je dat ik dat eigenlijk ongelooflijk RAAK gezegd vindt?
Ik herken er punt voor punt mijn kinderen in. Ook, dat ze niet beïnvloedbaar zijn. Wat ik een geweldige eigenschap vind, trouwens!
Soms denk ik wel eens: ik geloof dat de wereld een stuk beter af is als die wat meer op autisten gericht zou zijn...
Dat is wel erg zwartwit, maar toch...
quote:Hmmm, zoiets heb ik dus ook. Helaas ook vrij sterk met vrouwen, misschien moet ik daar dus ook nog aan gaan werken.Op zondag 28 september 2008 20:53 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Yep. Daar heb ik nog wat dingen aan toe te voegen. Ik weet niet in hoeverre dit geldt voor autisten, maar ik was er erg goed in onbewust de suggestie te wekken dat ik niemand nodig had, waarmee ik ook goed bedoelende leeftijdsgenoten afstootte. Bovendien knappen mensen vaak af op mijn neutrale gezichtsuitdrukking die zij opvatten als arrogant, boos of verdrietig.
Overigens ben ik wel beter geworden in die twee punten die je noemt.
quote:Vloeken als een bootwerker is meer mijn kenmerk, het lucht voor mij wel op maar mensen kijken zo raar, ze verwachten zoiets helemaal nietOp zondag 28 september 2008 20:54 schreef Juup© het volgende:
[..]
Dat is idd aan te leren voor de meeste autisten denk ik. Er zijn natuurlijk gevallen die zo star zijn dat het niet lukt.
Ik ben zelf van binnen ook zo onbehouwen lomp (ik zie het meer als goudeerlijkheid), maar onder normale omstandigheden weet ik wel hoe ik moet reageren voor de "normale"
Alleen wanneer ik enorm gespannen en/of overprikkeld ben dan val ik snel terug in mijn kernautisme en flap ik er nagenoeg alles uit wat mijn gevoel mij ingeeft. Op zulke momenten kan ik mij simpelweg niet aanpassen om normaal te lijken voor de "normale" mensen.
quote:Dat heb ik ook heel erg. Maakt me heel onzeker bij mensen die ik niet goed ken. En je gaat ook niet iedereen zomaar vijf keer per week vragen of ze boos zijn, want dat is ook raar. Of je vraagt het, maar dan kunnen ze liegen en dat heb je dan ook niet door.Op donderdag 18 september 2008 21:04 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op
Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!
Het ergste vind ik het als mensen iets lulligs zeggen wat als grapje bedoeld is, want ik kan dat onderscheid niet goed maken. Zelfs als ik weet dat het een grapje is, voelt het niet zo of ik twijfel of ze niet zeggen dat het een grapje is omdat ze niet durven te zeggen dat ze het menen.
quote:Nee, maar dat is ook heel iets anders dan een gewoon gesprek. Als iemand tegen mij zegt dat ik moet lachen omdat ik er dan mooier uit zie, denk ik drie dingen: 'ik bepaal verdomme zelf wel of ik lach', 'wat interesseert het mij of ik er dan mooier uitzie' en ten slotte, 'wat interesseert jou het, bemoei je lekker met je eigen zaken'. Een slechte, opdringerige versiertruc is wel heel iets anders dan een gewoon gesprek of een praktische vraag (weg vragen, vragen hoe laat het is).Op woensdag 24 september 2008 18:59 schreef Topspin het volgende:
[..]
De vraag is ook of die vrouw behoefte heeft eraan. Veel zullen het niet op prijs stellen. Gisteren nog op een station was een of andere jongen tegen een vreemde meid bezig dat ze moest lachen want dan zag ze er mooier uit. Die meid was er duidelijk niet van gediend.
Alsof iedere leuke meid behoefte heeft aan een jongen die haar aanspreekt. Denk dat het ook vaak zo is dat ze denken van..." Laat me met rust, heb een zware studie of werk dag achter de rug". En dan sowieso dat ze er geen behoefte aan hebben ondanks dat een aantal denkt dat het normaal is om dat te doen om populair te wezen.
Oh en verder, je zegt dat je niet weet of iedere vrouw daar behoefte aan heeft. Maar hoe weet jij dan wanneer een man behoefte heeft om met jou te praten?
quote:Ik denk dat het zowel een kwestie is van "willen" als van "zelf-inzicht". Dit lijkt bij jou prima in orde.Op zondag 28 september 2008 20:54 schreef Juup© het volgende:
[..]
Dat is idd aan te leren voor de meeste autisten denk ik. Er zijn natuurlijk gevallen die zo star zijn dat het niet lukt.
Ik ben zelf van binnen ook zo onbehouwen lomp (ik zie het meer als goudeerlijkheid), maar onder normale omstandigheden weet ik wel hoe ik moet reageren voor de "normale"
Alleen wanneer ik enorm gespannen en/of overprikkeld ben dan val ik snel terug in mijn kernautisme en flap ik er nagenoeg alles uit wat mijn gevoel mij ingeeft. Op zulke momenten kan ik mij simpelweg niet aanpassen om normaal te lijken voor de "normale" mensen.
Ik ken helaas iemand die vrijwel zeker Asperger heeft (zijn kinderen hebben het ook en hun behandelaars zijn ervan overtuigd dat die persoon het ook heeft) die weigert in te zien dat zijn gedrag wel eens verkeerd kan vallen. Het ligt altijd aan een ander. Zijn sociale contacten zijn nul en hij wordt gemeden als de pest vanwege zijn gedrag, dat als asociaal en arrogant wordt uitgelegd.
Dat is zijn eigen keus. Alleen erg spijtig dat zijn gezin er ook onder lijdt... Hij erkent de asperger van zijn kinderen ook niet, waardoor de moeder (die van hem is gescheiden) ook behoorlijk in de kou staat in de begeleiding van de kinderen.
Ik vind het heel goed dat jij je wel aanpast. Het lijkt me heel moeilijk, om iets te doen dat tegen je natuur ingaat. Maar je probeert het in ieder geval.
Ik vind "normaal" overigens ook maar een relatieve term. Ik ben zelf "normaal", maar soms denk ik wel eens: wie is hier nou eigenlijk normaal...
"Onbehouwen" gedrag, tja, dat is niet leuk, maar het woord "normaal" doet vermoeden dat jullie "abnormaal" en dus "minder" zijn. En daar ben ik het absoluut niet mee eens!!!
quote:Heel erg herkenbaar. Zoals ik eerder in dit topic al zei, besef ik alleen wel dat andere mensen misschien helemaal niet zo'n belang hechten aan wat ik precies doe of zeg en dat het ze helemaal niet opvalt.Op zondag 28 september 2008 04:16 schreef Atreyu het volgende:
[..]
(...)des te meer je over sociale interactie gaat nadenken. Ik heb (vroeger) wel eens nachten wakker gelegen omdat ik aan het nadenken was hoe ik het beste sociaal gezien tegen mijn manager kon doen. (hoe ga hem hem begroeten, hoe ga ik me opstellen, wat ga ik allemaal zeggen etc) Het is heel erg vermoeiend om s'avonds terug te blikken op sociale situaties die ik dan in detail als een film voorbij zie komen. Ik maak ze dan nogmaals mee en probeer mijn fouten te verbeteren voor het geval zo'n situatie zich nogmaals mocht voordoen.
Dat is dus wel een fijn idee, maar aan de andere kant erg frustrerend als je er zelf wel zoveel moeite in steekt.
Ben zelf ook wel een beetje bot. Dat schijnen vrienden juist heel erg in me te waarderen en die vinden me in zo'n situatie dan ook erg grappig. Zo kan je er proberen toch wat positiefs mee te doen.
Maar ook dan weer erg vervelend, omdat ik het eigenlijk niet zo bedoel.
En als ik probeer duidelijk te maken hoe ik het echt bedoel, lijkt het voor anderen of ik er te lang over doorzeur.
Mensen willen vooral dat je overal gewoon niet te 'moeilijk' over doet. Terwijl ik het wel eens fijn vind, om met degenen die dicht bij me staan, wat meer te delen.
Vriend doet gelukkig nog wel eens z'n best om oprecht geinteresseerd te zijn
Ik onthoud ook geen gezichten, maar herken ze uiteindelijk wel. Vorige week moest ik echter op zoek naar iemand, die ik een keer eerder gesproken had en wist echt niet naar wat voor iemand ik moest zoeken. Kon me alleen herinneren dat ze kleiner dan mij was.
Probeer dat dan ook zoveel mogelijk te vermijden. Dat was bijvoorbeeld een ramp toen ik bij P&O op een groot bedrijf werkte, gaf constant papieren die getekend moest worden maar aan iemand mee, omdat ik echt niet zelf langs durfde. Zat daar - op z'n zachtst gezegd- niet echt op m'n plaats
Dat wil ik nog wel leren, want maak me zorgen dat het me tegen gaat werken als ik echt een baan krijg. Al lijkt iedereen in mijn richting gelukkig een beetje contactgestoord
Verder gaat het eigenlijk allemaal wel lekker, kan overal goed mee omgaan, dus heb niet echt een probleem. Heb alleen het gevoel dat ik anderen op de een of andere manier steeds minderwaardiger ga vinden. Dat ik een hekel aan mensen krijg, terwijl ik helemaal niet zo ben. En dat maakt me wel een beetje bang.
Misschien is het jaloezie dat alles ze zo makkelijk af lijkt te gaan. Maar ik kan er niet tegen dat niemand ergens over na lijkt te denken en gewoon maar doet...
quote:Het klinkt anders wel enorm herkenbaar; dingen waarvan je je afvraagt waarom iets zo is, je probeert heel goed je best te doen, je probeert anderen te helpen. En telkens blijkt weer dat jij blijkbaar de enige bent die dat doet, de rest 'doet maar wat'. Of zoals een cursusleider ooit zei: fly with the eagles or scratch with the chickens. Dat vliegen moet je wel doen, kost moeite. Veel mensen zien dat niet of willen die moeite niet doen, waarmee ze er voor kiezen om een chicken te zijn (maar wel lopen te klagen over de eagles...)Op maandag 29 september 2008 10:54 schreef Innocence het volgende:
Dat aankijken is ook herkenbaar. Onlangs wees iemand me erop dat je elkaar hoort aan te kijken als je proost ofzo. Daar had ik eigenlijk nog nooit over nagedacht.
Ik onthoud ook geen gezichten, maar herken ze uiteindelijk wel. Vorige week moest ik echter op zoek naar iemand, die ik een keer eerder gesproken had en wist echt niet naar wat voor iemand ik moest zoeken. Kon me alleen herinneren dat ze kleiner dan mij was.
Probeer dat dan ook zoveel mogelijk te vermijden. Dat was bijvoorbeeld een ramp toen ik bij P&O op een groot bedrijf werkte, gaf constant papieren die getekend moest worden maar aan iemand mee, omdat ik echt niet zelf langs durfde. Zat daar - op z'n zachtst gezegd- niet echt op m'n plaats
Dat wil ik nog wel leren, want maak me zorgen dat het me tegen gaat werken als ik echt een baan krijg. Al lijkt iedereen in mijn richting gelukkig een beetje contactgestoord
Verder gaat het eigenlijk allemaal wel lekker, kan overal goed mee omgaan, dus heb niet echt een probleem. Heb alleen het gevoel dat ik anderen op de een of andere manier steeds minderwaardiger ga vinden. Dat ik een hekel aan mensen krijg, terwijl ik helemaal niet zo ben. En dat maakt me wel een beetje bang.
Misschien is het jaloezie dat alles ze zo makkelijk af lijkt te gaan. Maar ik kan er niet tegen dat niemand ergens over na lijkt te denken en gewoon maar doet...
quote:Soms vind ik het leuk als iemand een grapje over mij maakt net te doen alsof ik het niet snap en daar dan serieus op in te gaan terwijl ik heel goed weet dat het een grapje is.Op maandag 29 september 2008 03:21 schreef Maeghan het volgende:
[..]
knip
Het ergste vind ik het als mensen iets lulligs zeggen wat als grapje bedoeld is, want ik kan dat onderscheid niet goed maken. Zelfs als ik weet dat het een grapje is, voelt het niet zo of ik twijfel of ze niet zeggen dat het een grapje is omdat ze niet durven te zeggen dat ze het menen.
Verder als ik moe en druk bezig ben kan ik heel kort en agressief reageren als iemand iets vraagt.
quote:Ja, van die irritante grapjes door het tegenovergestelde te zeggen van wat er bedoeld wordt. Heel erg irritant..
[..]
Soms vind ik het leuk als iemand een grapje over mij maakt net te doen alsof ik het niet snap en daar dan serieus op in te gaan terwijl ik heel goed weet dat het een grapje is.
Verder als ik moe en druk bezig ben kan ik heel kort en agressief reageren als iemand iets vraagt.
quote:Dat dus.Op dinsdag 30 september 2008 09:34 schreef Innocence het volgende:
Heb ook inderdaad altijd het idee dat mensen er wat meer mee bedoelen. Je maakt toch niet zomaar vanuit het niets ergens een grapje over, dan moet er toch een aanleiding zijn?
Edit, en dit: Autisten
Wat is dat ineens..
quote:Een aantal zaken gelezen hebbende: de ene probeert de ander te provoceren.Op dinsdag 30 september 2008 18:07 schreef sander-3 het volgende:
Belachelijke topictitel dit zeg: [KLB SC#208] World War III: Autisten vs. de rest
Edit, en dit: Autisten
Wat is dat ineens..
Valt verder weinig aan te begrijpen, is ook niet de bedoeling. Ach ja, soms leuk, meestal vrij triest.
.quote:Zelfs de moderators nietOp dinsdag 30 september 2008 18:39 schreef Gitanki het volgende:
Dat is klaagbaak, het grootste gedeelte van wat daar gepost wordt moet je niet al te serieus nemen
quote:Niets van aantrekken. Meestal zijn het kutkinderen die in het echte leven geen zak te vertellen hebben of het pispaaltje zijn overal. Kortom, kneusjes.Op dinsdag 30 september 2008 18:07 schreef sander-3 het volgende:
Belachelijke topictitel dit zeg: [KLB SC#208] World War III: Autisten vs. de rest
Edit, en dit: Autisten
Wat is dat ineens..
Maar idd, het is Klaagbaak en in principe kun je over alles klagen. Dat anderen het daar dan weer niet me eens zijn is wat anders
quote:Ja snap ik wel. Die lui weten niet eens wat het is dus ze zeuren maar een eind weg.
[..]
Niets van aantrekken. Meestal zijn het kutkinderen die in het echte leven geen zak te vertellen hebben of het pispaaltje zijn overal. Kortom, kneusjes.
Maar idd, het is Klaagbaak en in principe kun je over alles klagen. Dat anderen het daar dan weer niet me eens zijn is wat anders
tijdverspilling:
[ Bericht 10% gewijzigd door sander-3 op 30-09-2008 21:14:28 ]
quote:Onbekend id onbemind, Oftewel idd ze weten er niets van, en blaten maar een eind de ruimte in als een soort kuddevolk.Op dinsdag 30 september 2008 20:52 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Ja snap ik wel. Die lui weten niet eens wat het is dus ze zeuren maar een eind weg.
[ Bericht 0% gewijzigd door Juup© op 30-09-2008 21:37:04 ]
quote:Dat gebeurt zo veel vaker dan dat mensen durven toe te geven. Alsof zeggen dat iets een grapje is je een vrijbrief geeft..Op maandag 29 september 2008 03:21 schreef Maeghan het volgende:
Het ergste vind ik het als mensen iets lulligs zeggen wat als grapje bedoeld is, want ik kan dat onderscheid niet goed maken. Zelfs als ik weet dat het een grapje is, voelt het niet zo of ik twijfel of ze niet zeggen dat het een grapje is omdat ze niet durven te zeggen dat ze het menen.
quote:Er is nog een reden om het woord normaal te mijden: normaal heeft ook de negatieve connotatie van gewoontjes. Anders zijn heeft dan de positieve connotatie van speciaal zijn en dus beter dan normaal.Op maandag 29 september 2008 07:56 schreef dutch-mamma het volgende:
Ik vind "normaal" overigens ook maar een relatieve term. Ik ben zelf "normaal", maar soms denk ik wel eens: wie is hier nou eigenlijk normaal...
"Onbehouwen" gedrag, tja, dat is niet leuk, maar het woord "normaal" doet vermoeden dat jullie "abnormaal" en dus "minder" zijn. En daar ben ik het absoluut niet mee eens!!!
En toch gebruik ik het liefst normaal vs. autistisch (of raar/vreemd als ik niet wil verklappen dat ik autisme heb
). Het woord 'neurotypisch' voor iemand die geen autisme heeft vind ik niet hanteerbaar quote:Inderdaad.Op dinsdag 30 september 2008 09:34 schreef Innocence het volgende:
Heb ook inderdaad altijd het idee dat mensen er wat meer mee bedoelen. Je maakt toch niet zomaar vanuit het niets ergens een grapje over, dan moet er toch een aanleiding zijn?
Sorry.Ik vind het ook niet leuk, maar autist is een scheldwoord geworden. Er worden niet zozeer de echte autisten mee bedoeld als mensen die een bepaalde (meestal nare) eigenschap hebben die wordt geassocieerd met autisme. Met andere woorden, je moet je er niet zoveel van aantrekken, het is niet persoonlijk bedoeld.
Ik was een keer op de helpdesk van het CIM (= gebouw met computers) van de Universiteit Utrecht omdat mijn telefoon kwijt was en ik hoopte dat iemand hem naar de helpdesk had gebracht. Toen dat niet zo bleek te zijn, vroeg ik of ik daar de KPN mocht bellen om mijn telefoon te laten blokkeren. Daar had ik allerlei gegevens voor nodig zoals mijn geboortedatum, postcode en klantnummer die ik allemaal feilloos kon opsommen. Na het telefoongesprek merkte de jongen aan de balie op dat ik een autist leek; hoe had ik anders uit mijn hoofd al die nummers geweten? Toen keek hij wel even raar op toen ik zei dat ik er inderdaad een ben
En hij zei dat hij een goede vriend had die ook Asperger heeft. Ik heb nog even verder met hem gepraat, maar dat is verder niet zo interessant, anyway: neem het niet persoonlijk als iemand een ander een autist noemt.quote:Nee, precies
Hm, mijn vierde achtereenvolgende post
Ik vind het ook niet leuk, maar autist is een scheldwoord geworden. Er worden niet zozeer de echte autisten mee bedoeld als mensen die een bepaalde (meestal nare) eigenschap hebben die wordt geassocieerd met autisme. Met andere woorden, je moet je er niet zoveel van aantrekken, het is niet persoonlijk bedoeld.
Ik was een keer op de helpdesk van het CIM (= gebouw met computers) van de Universiteit Utrecht omdat mijn telefoon kwijt was en ik hoopte dat iemand hem naar de helpdesk had gebracht. Toen dat niet zo bleek te zijn, vroeg ik of ik daar de KPN mocht bellen om mijn telefoon te laten blokkeren. Daar had ik allerlei gegevens voor nodig zoals mijn geboortedatum, postcode en klantnummer die ik allemaal feilloos kon opsommen. Na het telefoongesprek merkte de jongen aan de balie op dat ik een autist leek; hoe had ik anders uit mijn hoofd al die nummers geweten? Toen keek hij wel even raar op toen ik zei dat ik er inderdaad een ben
ik stoor me er alleen behoorlijk aan. Maar dat heb ik trouwens ook met telefoonnummers enzo. Ik ken zo onze hele telefoonlijst uit het hoofd (van thuis, met kennissen e/d).quote:Ik ben er intussen wel aan gewend geraakt. Het vervelendste vind ik echter dat dat ongeïnformeerde beeld van autisme niet eens zo inaccuraat is. Vaak is de betreffende eigenschap waarvoor iemand wordt uitgescholden inderdaad autistisch..Op dinsdag 30 september 2008 21:22 schreef sander-3 het volgende:
Nee, precies
Wat dat betreft is het ook een stukje verantwoordelijkheid aan de kant van 'de autisten' (voor zo ver je ze kunt beschouwen als een groep). En ik erger me nog veel meer aan iets anders dan het gebruik van het woord autist als scheldwoord, namelijk aan het omarmen van autisme als diversiteit die moet worden gekoesterd. Een autist zal nooit leren hoe hij moet functioneren in de maatschappij als hem verteld wordt dat het kind zich mag gedragen zoals hij dat zelf wil, of als er van te voren vanuit wordt gegaan dat een autist het toch nooit zal leren. Daar kan ik me zo kwaad om maken. Een dergelijke aanpak maakt niemand gelukkiger, nee, ook de autist niet. Leuk hoor, jezelf blijven en niet hoeven te ontwikkelen, maar je wint er niks mee als je in je eigen kleine geïsoleerde wereldje blijft en niet mee kan doen met de rest.quote:Ik ben bovengemiddeld goed in het onthouden van cijfers, maar het houdt een keer op. Ik ben geen Daniel TammetMaar dat heb ik trouwens ook met telefoonnummers enzo. Ik ken zo onze hele telefoonlijst uit het hoofd (van thuis, met kennissen e/d).
quote:Op dinsdag 30 september 2008 21:17 schreef Black_Tulip het volgende:
Hm, mijn vierde achtereenvolgende post
...
Is dat erg?quote:
4 op een rij
quote:Ik zit mij voor het vensterglas onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik vier aapjes was, dan kon ik samen spelen.
http://www.medicalnewstoday.com/articles/123391.php
dat autistische kinderen meer op mond dan oog bewegingen let?
quote:Schouders over ophalen. Ze weten niet beter...Op dinsdag 30 september 2008 18:07 schreef sander-3 het volgende:
Belachelijke topictitel dit zeg: [KLB SC#208] World War III: Autisten vs. de rest
Edit, en dit: Autisten
Wat is dat ineens..
quote:Tim Burton (regisseur, veel gewerkt met Johnny Depp) heeft ooit gezegd: "I have a problem when people say something is real or not real, or normal or abnormal. The meaning of those words for me is very personal and subjective."Op dinsdag 30 september 2008 21:03 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Er is nog een reden om het woord normaal te mijden: normaal heeft ook de negatieve connotatie van gewoontjes. Anders zijn heeft dan de positieve connotatie van speciaal zijn en dus beter dan normaal.
En toch gebruik ik het liefst normaal vs. autistisch (of raar/vreemd als ik niet wil verklappen dat ik autisme heb
En zie ook mijn signature over "anders zijn"!
quote:Op dinsdag 30 september 2008 22:03 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik zit mij voor het vensterglas onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik vier aapjes was, dan kon ik samen spelen.
quote:Sommige mensen vinden dat vervelend..
quote:Je kan ook met ons komen spelen op FOK!Op dinsdag 30 september 2008 22:03 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik zit mij voor het vensterglas onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik vier aapjes was, dan kon ik samen spelen.
quote:Da's jammer, post er maar op los!Op woensdag 1 oktober 2008 15:18 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Sommige mensen vinden dat vervelend..
Ik twijfel namelijk of ik zo'n training zal gaan doen. Heb jaren terug al eens een assertiviteitstraining gedaan, maar dat is een grote flop geweest.
quote:Ik heb ook extreem lang gedaan over mijn rijlessen..meer dan 50 in een gewone schakelauto en daarna test van het CBR en moest ik verder gaan in een automaat omdat de speciale examinator mij een gevaar vond in een schakelauto. Hij vond dat ik niet meerdere handelingen tegelijk kon doen en dan ook nog het overzicht op de weg houden. Heb mijn rijbewijs nu wel maar om eerlijk te zijn is dit ook zo en heb ik daar zelfs in een automaat nog moeilijk mee. Ik vertrouw mijzelf soms niet op de weg maar toch wil ik graag rijden al ben ik vaak bang. Durf ook niet op de snelweg omdat t mij te snel gaat..zo snel kan ik niet reageren en invoegen kan ik niet goed inschatten en raak ik van in paniek.Op woensdag 10 september 2008 19:05 schreef zakjapannertje het volgende:
Ik heb heel veel autolessen moeten volgen voordat mijn instructeur mij goed genoeg vond voor een rijexamen, en de rijexamens moest ik drie keer doen voordat ik geslaagd was. De examinator die mij liet slagen had ook het advies aan mij gegeven vaak met de auto te rijden want hij vond dat ik te weinig op allerlei dingen lette, alsof ik er nog aan moest wennen om een auto te besturen in het verkeer terwijl ik al zoveel lessen gevolgd had. Met het verschil tussen links en rechts heb ik geen probleem trouwens.
Ikzelf heb ook nooit het enthousiasme gehad om in een auto te rijden eigenlijk, deed dit alleen omdat het zo 'hoorde', nu rij ik ook geen auto, het is zelfs nu bijna 10 jaar geleden dat ik een auto bestuurde, ik zit ook in een gebied dat barst van het openbaar vervoer dus veel mis ik niet
Wat wel achteraf grappig was is tijdens mijn rijles vroeg de instructeur aan mij: wat voor straat is dit? Hij had t ervoor gehad over gevaarlijke kruispunten en t-splitsing etc. Maar ik dacht zo van hij vraagt welke straat is dit en gaf automatisch als antwoord: de schoolstraat. Toen hij zei: jaa dat kan ik zelf ook wel zien he, waar hebben we t nu de hele tijd over? toen zag ik pas in dat ik het superletterlijk had genomen zijn vraag en vond ik t wel grappig.
quote:Ik ben in 1 keer geslaag, voor zowel mijn theorie (1 foutje
[..]
Ik heb ook extreem lang gedaan over mijn rijlessen..meer dan 50 in een gewone schakelauto en daarna test van het CBR en moest ik verder gaan in een automaat omdat de speciale examinator mij een gevaar vond in een schakelauto. Hij vond dat ik niet meerdere handelingen tegelijk kon doen en dan ook nog het overzicht op de weg houden. Heb mijn rijbewijs nu wel maar om eerlijk te zijn is dit ook zo en heb ik daar zelfs in een automaat nog moeilijk mee. Ik vertrouw mijzelf soms niet op de weg maar toch wil ik graag rijden al ben ik vaak bang. Durf ook niet op de snelweg omdat t mij te snel gaat..zo snel kan ik niet reageren en invoegen kan ik niet goed inschatten en raak ik van in paniek.
Wat wel achteraf grappig was is tijdens mijn rijles vroeg de instructeur aan mij: wat voor straat is dit? Hij had t ervoor gehad over gevaarlijke kruispunten en t-splitsing etc. Maar ik dacht zo van hij vraagt welke straat is dit en gaf automatisch als antwoord: de schoolstraat. Toen hij zei: jaa dat kan ik zelf ook wel zien he, waar hebben we t nu de hele tijd over? toen zag ik pas in dat ik het superletterlijk had genomen zijn vraag en vond ik t wel grappig.
) als praktijk examen.quote:Was die training die je eerder hebt gedaan ook op autisme gericht? Mijn kinderen hebben een sova-training gedaan die niet speciaal voor autisme was en konden er niks mee. Ze waren gemotiveerd genoeg, maar hadden er niets aan.Op donderdag 2 oktober 2008 13:13 schreef Anotis het volgende:
Heeft iemand van jullie ervaring met sociale vaardigheidstrainingen gericht op autisme? In een klein groepje autisten. Heeft het je wat opgeleverd, ja of nee?
Ik twijfel namelijk of ik zo'n training zal gaan doen. Heb jaren terug al eens een assertiviteitstraining gedaan, maar dat is een grote flop geweest.
Volgens mij was dat ook gewoon een lapmiddeltje van de hulpverlening (BJZ in ons geval, die lijkt overal monopoly op te hebben als je als ouder hulp voor je kind zoekt).
Zo'n sova-traininkje is zó gegeven, vanwege de enorme wachtlijsten. Het staat namelijk beter in de verslagen als ze kunnen zeggen dat ze in 2005 of zo al zijn begonnen met "iets", terwijl de werkelijke hulpverlening (lees: testen en zo, zoeken wat er aan de hand is) in werkelijkheid maanden tot tuim een jaar later kwam.
Ik hoor dat ook van andere ouders, die zich zorgen maken om hun kind. Hup, doe maar een sovatraininkje, dan zijn ze tenminste even zoet...
Mijn oudste heeft na zijn diagnose een training speciaal voor pdd-pubers gedaan en zei dat hij daar veel meer aan had. Eerlijk gezegd zie ik ook wel verandering.
Probeer het eens...!
Ben daar toen heel kwaad over geweest, ik was best gemotiveerd, maar ik kon helemaal niets met die rare oefeningen. Ik heb gewoon geen behoefte aan vriendschappen, dus wat moet ik in godsnaam met oefeningen om vrienden te leren maken? Ik wil gewoon leren wat sociaal wenselijk gedrag is, zodat ik me wat kan aanpassen, maar dat werd je dan geacht al te weten.
Daarom dat ik nu een beetje sceptisch sta tegenover een nieuwe sova-training.Het is welliswaar bijna 6 jaar later, maar toch...
een leuk onderzoekje waarin de autist het zelf gevraagd wordt
quote:Op vrijdag 3 oktober 2008 08:21 schreef Anotis het volgende:
Die training die ik eerder gedaan heb was niet gericht op autisme. Inderdaad via BJZ, ik werd toen na een paar keer weggestuurd omdat ik 'niet gemotiveerd was' en 'de ontwikkeling van de groep in de weg stond'
Ben daar toen heel kwaad over geweest, ik was best gemotiveerd, maar ik kon helemaal niets met die rare oefeningen. Ik heb gewoon geen behoefte aan vriendschappen, dus wat moet ik in godsnaam met oefeningen om vrienden te leren maken? Ik wil gewoon leren wat sociaal wenselijk gedrag is, zodat ik me wat kan aanpassen, maar dat werd je dan geacht al te weten.
Daarom dat ik nu een beetje sceptisch sta tegenover een nieuwe sova-training.Het is welliswaar bijna 6 jaar later, maar toch...
Grrrrr, ja, te herkenbaar
Mijn kinderen werden niet weggestuurd, en mijn oudste deed zelfs braaf net alsof hij meedeed, maar het was elke week weer janken om hem daar te krijgen
Kan me je scepsis erg goed voorstellen. Wij waren het ook toen mijn oudste een aangepaste training kreeg aangeboden. Toch zijn we allebei blij dat hij het heeft gedaan!
Als je het niet probeert, kom je er nooit achter dus.... ik zou zeggen: probeer het!
Mijn is waaaaaaardeloos.
quote:Ik betwijfel dat autisten daadwerkelijk meer onthouden (tenzij ze ook nog eens savant zijn), maar ze onthouden hele andere dingen dan andere mensen en dat valt op.Op zaterdag 4 oktober 2008 11:35 schreef Innocence het volgende:
Is dat echt typisch iets voor autisten, dat goede geheugen? Lees het namelijk wel vaker.
Mijn is waaaaaaardeloos.
Ik zit nu in voltijd therapie voor een persoonlijkheidsstoornis en heb daar niet aangekaart dat ik wel eens aan asperger heb gedacht. Ik dacht 'o, daar komen ze dan wel achter', maar dat hebben zijn ze niet. Maakt het lastig! Maar ik krijg wel meer psychologische onderzoeken, wat verder niemand heeft gehad, waarnaar hebben ze niet gezegd.
Toch is dit topic elke keer weer een feest van herkenning... Het autorijden, de gezichten...
vermoed al een tijdje dat ik miss asperger heb, maar heb nog niet echt de tijd (lees: vooral geen zin) om naar de dokter te gaan voor uitsluitsel.
lurk dus voorlopig nog even hier mee
Even vanuit het niets. In het KLB-SC topic werd mij wat gevraagd over mijn autisme, en dat zet ik hier verder om het KLB-SC topic niet te vervuilen
[/Mededeling]
quote:Ik ben getrouwd, heb drie honden en twee katten en werk niet momenteel.Op maandag 6 oktober 2008 00:57 schreef Broekpaling het volgende:
Juup, heb je wel gewoon werk en een vriendin ofzo? Hoe doe je het dan als je bij om 0900 op het werk moet zijn en door file kom je pas om 0915 aan? Raak je dan ook heftig in de war?
Files zijn voor mij niet te doen omdat ik dan teveel prikkels binnenkrijg mbt ander auto's e.d. in de gaten houden e.d.. Autorijden is sowieso iets dan ik liever niet doen omdat ik snel afgeleid ben en alle prikkels (andere auto's, de omgeving, verlichting, geluiden etc..) niet kan filteren. "Normale" mensen hebben daar geen last van want die filteren automatisch teveel aan geluiden en e.d. weg, maar bij mij gaat dat niet automatisch, ik moet overal bij nadenken.
Denk je eens in. je zit op een stoel in een kleine kamer en er worden keiharde pijnlijke muziek en veel vele flitsende beelden afspeelt, en je voelt trillingen. Veel mensen hebben zoiets van "boeiend, ik doe mijn ogen dicht en luister niet naar het geluid", maar veel mensen met autisme kunnen dat dus niet. Alle prikkels komen hard binnen, altijd, en dat is zwaar vermoeiend.
En idd als ik in een file sta en te laat op een afspraak zou komen dan raak ik gestressed en gefrustreerd en dat kan zich uiten in verbaal of lichamelijk geweld. Dat wil zeggen dat er op dat moment maar 1 iemand iets verkeerds hoeft te doen in mijn ogen en dan ben ik in staat om hem of haar uit de auto te trekken.
Gelukkig is mij dat nog niet zo vaak overkomen
en heb ik mezelf in die situaties redelijk kunnen beheersen (ben nog net niet gaan slaan (ook alleen maar omdat de deuren niet open te krijgen waren)).Maar goed eer het zover komt is er al heel wat aan vooraf gegaan, en die situaties zijn in het verleden gebeurd toen ik nog niet zoveel over mezelf en autisme wist en ondertussen heb ik veel geleerd en weet ik wanneer ik moet oppassen om niet in zulke situaties terecht te komen. Dit zeg ik allemaal niet om indruk te maken of zo, maar het is gewoon eerlijk hoe ik "lijd" onder het autisme.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
quote:Ik wil er met alle plezier op ingaan maar het is het KLB-SC topic en ik wil dat niet verpesten voor anderen zeg maar. Kan b.v. wel hier PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 8Op maandag 6 oktober 2008 01:23 schreef MASD het volgende:
[..]
Is dat ook de reden waarom je niet werkt? Dat je stress en drukte niet tot weinig aankan?
Ik zal mijn post e.d daar naartoe zetten en dan zal ik daar wel reageren.
Bij deze dus
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
quote:Op maandag 6 oktober 2008 01:17 schreef Juup© het volgende:
[..]
Dat is het ook, daar ben ik eerlijk in. En voor mijn vrouw ook.
quote:Op maandag 6 oktober 2008 01:30 schreef DuchessX het volgende:
[..]
Het is soms wel eens moeilijk, maar dat duurt nooit lang
Getrouwd zijn met een autist is best leuk
We hebben heel veel lol samen en zijn heel close.
Wat ik vooral heb geleerd is dat de ene autist de andere niet is
Interpretatie van voor niet-autisten normale dingen door een autist kan haarscherp zijn en interessante discussies opleveren (zo niet filosofische discussies).
Autisten zijn soms bot, maar wel goudeerlijk en hebben een groot rechtvaardigheidsgevoel. Je weet waar je aan toe bent. Toch ook handig
Anyway, ik
[ Bericht 2% gewijzigd door Juup© op 06-10-2008 01:42:26 ]
quote:Ga je wel eens uit dan en dergelijke ?Op maandag 6 oktober 2008 01:30 schreef Juup© het volgende:
[Mededeling]
Even vanuit het niets. In het KLB-SC topic werd mij wat gevraagd over mijn autisme, en dat zet ik hier verder om het KLB-SC topic niet te vervuilen
[/Mededeling]
[..]
Ik ben getrouwd, heb drie honden en twee katten en werk niet momenteel.
Files zijn voor mij niet te doen omdat ik dan teveel prikkels binnenkrijg mbt ander auto's e.d. in de gaten houden e.d.. Autorijden is sowieso iets dan ik liever niet doen omdat ik snel afgeleid ben en alle prikkels (andere auto's, de omgeving, verlichting, geluiden etc..) niet kan filteren. "Normale" mensen hebben daar geen last van want die filteren automatisch teveel aan geluiden en e.d. weg, maar bij mij gaat dat niet automatisch, ik moet overal bij nadenken.
Denk je eens in. je zit op een stoel in een kleine kamer en er worden keiharde pijnlijke muziek en veel vele flitsende beelden afspeelt, en je voelt trillingen. Veel mensen hebben zoiets van "boeiend, ik doe mijn ogen dicht en luister niet naar het geluid", maar veel mensen met autisme kunnen dat dus niet. Alle prikkels komen hard binnen, altijd, en dat is zwaar vermoeiend.
En idd als ik in een file sta en te laat op een afspraak zou komen dan raak ik gestressed en gefrustreerd en dat kan zich uiten in verbaal of lichamelijk geweld. Dat wil zeggen dat er op dat moment maar 1 iemand iets verkeerds hoeft te doen in mijn ogen en dan ben ik in staat om hem of haar uit de auto te trekken.
Gelukkig is mij dat nog niet zo vaak overkomen
Maar goed eer het zover komt is er al heel wat aan vooraf gegaan, en die situaties zijn in het verleden gebeurd toen ik nog niet zoveel over mezelf en autisme wist en ondertussen heb ik veel geleerd en weet ik wanneer ik moet oppassen om niet in zulke situaties terecht te komen. Dit zeg ik allemaal niet om indruk te maken of zo, maar het is gewoon eerlijk hoe ik "lijd" onder het autisme.
[..]
Ik wil er met alle plezier op ingaan maar het is het KLB-SC topic en ik wil dat niet verpesten voor anderen zeg maar. Kan b.v. wel hier PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 8
Ik zal mijn post e.d daar naartoe zetten en dan zal ik daar wel reageren.
Bij deze dus
Of zijn zulke dingen eigenlijk ook niet prettig vanwege de vele prikkels.
Ik heb zelf wel last van het feit dat ik snel overprikkeld raak.
Als ik teveel input krijg dan heb ik daar snel last van.
Maar ik weet nou niet zozeer of het een stoornis is.
Heb er verder weinig last van dus .
Maar doe je wel eens leuke dingen dan ?
quote:Nee ik ga nooit uit als in naar een café e.d.. Wat ik wel eens doe is gaan uit eten, maar daar is het meestal wel rustig.Op maandag 6 oktober 2008 01:32 schreef Noorsbloed het volgende:
[..]
Ga je wel eens uit dan en dergelijke ?
Of zijn zulke dingen eigenlijk ook niet prettig vanwege de vele prikkels.
Ik heb zelf wel last van het feit dat ik snel overprikkeld raak.
Als ik teveel input krijg dan heb ik daar snel last van.
Maar ik weet nou niet zozeer of het een stoornis is.
Heb er verder weinig last van dus .
Maar doe je wel eens leuke dingen dan ?
Ik doe wel eens leuke dingen (mensen een ban aansmeren b.v. (dat is een grapje dat kan ik namelijk helemaal niet
). Nee nu serieus, ik doe zeker leuke dingen, maar dat zijn altijd dingen waar ik niet teveel prikkels van krijg zoals b.v. lekker fietsen, of naar een museum, klussen in en om het huis, soms naar een vliegshow zoals de Open dagen van de luchtmacht e.d. Ik hou van alles wat met techniek te maken heeft, dus zulke dingen ga ik graag heen. Maar alles valt of staat met de hoeveelheid prikkels die ik de dagen ervoor heb binnengekregen. Heb ik veel drukte gehad door b.v. administratieve dingen regelen, veel telefoneren, veel lawaai door b.v. werkzaamheden in en om het huis, of simpelweg slecht geslapen hebben, dan is de kans groot dat ik weinig kan verdragen en dan doe ik helemaal niets. Althans ik slaap dan heel veel en lig vaak met de hoofdtelefoon op om de externe geluiden te dempen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Juup© op 06-10-2008 01:43:55 ]
quote:Ik had deze nog staan
[..]
Is dat ook de reden waarom je niet werkt? Dat je stress en drukte niet tot weinig aankan?
quote:Wel fijn om te horen dat je wel je ontspanning krijgt.Op maandag 6 oktober 2008 01:38 schreef Juup© het volgende:
[..]
Nee ik ga nooit uit als in naar een café e.d.. Wat ik wel eens doe is gaan uit eten, maar daar is het meestal wel rustig.
Ik doe wel eens leuke dingen (mensen een ban aansmeren b.v. (dat is een grapje dat kan ik namelijk helemaal niet
Nee nu serieus, ik doe zeker leuke dingen, maar dat zijn altijd dingen waar ik niet teveel prikkels van krijg zoals b.v. lekker fietsen, of naar een museum, klussen in en om het huis, soms naar een vliegshow zoals de Open dagen van de luchtmacht e.d. Ik hou van alles wat met techniek te maken heeft, dus zulke dingen ga ik graag heen. Maar alles valt of staat met de hoeveelheid prikkels die ik de dagen ervoor heb binnengekregen. Heb ik veel drukte gehad door b.v. administratieve dingen regelen, veel telefoneren, veel lawaai door b.v. werkzaamheden in en om het huis, of simpelweg slecht geslapen hebben, dan is de kans groot dat ik weinig kan verdragen en dan doe ik helemaal niets. Althans ik slaap dan heel veel en lig vaak met de hoofdtelefoon op om de externe geluiden te dempen.
Ik kan zelf niet naar een museum.
Ik houd er wel van maar het zijn teveel prikkels die te snel verwerkt worden.
Vraag:
Hoe kom jij dan bij als je overprikkelt raakt ?
Want ik heb daar extreem veel moeite mee.
Dit is namelijk ook de rede dat ik mijn opleiding niet heb afgemaakt.
Ik werd zo ontzettend moe en uitgeput van alle mensen om mij heen.
Dat ik er gewoon niet meer tegen kon.
Dus hoe ga jij er mee om ?
quote:
Ja dat is de reden dat ik niet werk. Ik kan absoluut niet tegen druk of stress. Ik heb wel gewerkt, maar op een gegeven moment ben ik depressief thuis komen zitten door een oorzaak die ik niet wist. Later bleek dat ik al heel mijn leven mezelf constant aan het aanpassen ben geweest waardoor ik oververmoeid ben geraakt.
Na mijn herstel van de depressie ben ik wel weer gaan werken, maar al snel bleek dat ik het gewoon niet meer aan kon al die prikkels en druk. Hoezeer het mij ook pijn doet (elke dag), ik kan gewoon niet meer.
Ik heb teveel "levensenergie" opgebruikt in de jaren tot aan mijn depressie met het continu aanpassen.
Ik als autist pas mezelf continu aan om vervelende situaties te voorkomen. Als ik mezelf zou zijn dan zou "de maatschappij" veel moeite hebben met mijn aparte gedrag. neemt niet weg dat ik bij vrienden en bekenden wel mezelf durf en kan zijn gelukkig.
Na mijn diagnose was voor mij duidelijk waar dat aanpassingsgedrag vandaan kwam en wat het met mij doet. maar dat is weer een heel ander verhaal en was niet jouw vraag
De externe prikkels kan ik redelijk mee overweg, Als ik een goede dag heb kan ik in principe best wel wat hebben qua audio/visuele prikkels, maar over het algemeen ben ik het liefst thuis binnen omdat zelfs wandelen met de honden mij kan overprikkelen omdat ik dan de blaadjes aan de bomen zie bewegen en op de grond zie liggen, en de steentjes op het fietspad, e.d. ik zie dus letterlijk alles.
De grens is flexibel maar er is wel een uiterste grens en die ligt laag vergeleken bij "normale" mensen. B.v. als ik boodschappen ga doen ik een supermarkt en het is gemiddeld druk (helft van de winkelwagentjes bezet) dan haal ik snel alles wat op mijn lijstje staat (jawel ik werk met lijstjes anders word ik gek) en ben ik snel weer buiten. Daarna ben ik de rest van de dag dusdanig druk in mijn hoofd dat ik niets anders kan doen dan ontspannen thuis.
[ Bericht 5% gewijzigd door Juup© op 06-10-2008 02:03:50 ]
quote:Ik kan alleen bijkomen door volledige rust te nemen, en dat is bij mij slapen. Ik MOET dan een Oxazepam innemen om mijn hoofd tot rust te dwingen, omdat ik anders letterlijk en figuurlijk huilend gek wordt. Ik probeer die momenten zoveel mogelijk te voorkomen, omdat het geen fijne momenten zijn en omdat ik het gebruik van de kalmeringsmiddelen tot een absoluut minimum wil beperken (als is het wel moeilijk omdat ze zo verdomd fijn zijn mbt de rust in mijn hoofd).Op maandag 6 oktober 2008 01:46 schreef Noorsbloed het volgende:
[..]
Wel fijn om te horen dat je wel je ontspanning krijgt.
Ik kan zelf niet naar een museum.
Ik houd er wel van maar het zijn teveel prikkels die te snel verwerkt worden.
Vraag:
Hoe kom jij dan bij als je overprikkelt raakt ?
Want ik heb daar extreem veel moeite mee.
Dit is namelijk ook de rede dat ik mijn opleiding niet heb afgemaakt.
Ik werd zo ontzettend moe en uitgeput van alle mensen om mij heen.
Dat ik er gewoon niet meer tegen kon.
Dus hoe ga jij er mee om ?
Ik heb al mijn opleidingen afgemaakt op 1 na, en dat was tevens mijn laatste opleiding. Die kon ik niet meer afmaken omdat de drukte mij teveel was geworden. Mijn hoofd zat te vol en is sindsdien ook niet meer leeg geraakt, ik balanceer continu op het randje en er hoeft maar 1 druppel te zijn die de emmer doet overlopen.
Zoals ik al vermelde probeer ik alle situaties die mij veel prikkels op kunnen leveren te vermijden, maar soms kan ik niet anders zoals b.v. boodschappen doen. Zulke dingen moeten gebeuren maar daar moet ik een tol voor betalen en zo is het al heel mijn leven alleen besef ik dat pas 2 jaar.
Mediteren e.d. helpt niet bij mij omdat ik mezelf niet kan afsluiten van de buitenwereld. Dat is op zich tegenstrijdig want als ik overprikkeld raak trek ik mezelf terug "in mijn eigen wereldje" en dan ben ik wel afgesloten van de buitenwereld, maar dat is eerder een beschermingsmechanisme.
'serieus'
quote:Been there, done that, no solution.Op maandag 6 oktober 2008 02:03 schreef Dutch_Nelson het volgende:
juup neem is een joint ipv al die pillen als je druk gaat denken
'serieus'
Kan ik absoluut niet tegen helaas. Alcohol helpt wel, maar aangezien ik verslavingsgevoelig ben en ik daar heel vervelend van wordt, heb ik dat opgegeven.
Mochten er nog vragen zijn dan beantwoord ik die morgen graag voor zover ik kan.
Welterusten allemaal.
[ Bericht 1% gewijzigd door Juup© op 06-10-2008 08:04:19 ]
quote:Hmm komt allemaal wel bekend voor.Op maandag 6 oktober 2008 01:59 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik kan alleen bijkomen door volledige rust te nemen, en dat is bij mij slapen. Ik MOET dan een Oxazepam innemen om mijn hoofd tot rust te dwingen, omdat ik anders letterlijk en figuurlijk huilend gek wordt. Ik probeer die momenten zoveel mogelijk te voorkomen, omdat het geen fijne momenten zijn en omdat ik het gebruik van de kalmeringsmiddelen tot een absoluut minimum wil beperken (als is het wel moeilijk omdat ze zo verdomd fijn zijn mbt de rust in mijn hoofd).
Ik heb al mijn opleidingen afgemaakt op 1 na, en dat was tevens mijn laatste opleiding. Die kon ik niet meer afmaken omdat de drukte mij teveel was geworden. Mijn hoofd zat te vol en is sindsdien ook niet meer leeg geraakt, ik balanceer continu op het randje en er hoeft maar 1 druppel te zijn die de emmer doet overlopen.
Zoals ik al vermelde probeer ik alle situaties die mij veel prikkels op kunnen leveren te vermijden, maar soms kan ik niet anders zoals b.v. boodschappen doen. Zulke dingen moeten gebeuren maar daar moet ik een tol voor betalen en zo is het al heel mijn leven alleen besef ik dat pas 2 jaar.
Mediteren e.d. helpt niet bij mij omdat ik mezelf niet kan afsluiten van de buitenwereld. Dat is op zich tegenstrijdig want als ik overprikkeld raak trek ik mezelf terug "in mijn eigen wereldje" en dan ben ik wel afgesloten van de buitenwereld, maar dat is eerder een beschermingsmechanisme.
Alleen helpt bij mij slapen ook niet omdat ik lijd aan insommnia.
Ik slaap hooguit 3 tot 4 uur en dat is bij lange na niet genoeg om uit te rusten.
Medicijnen heb ik ook veel gebruikt tot op het moment dat ik er als een zombie bij zat.
Toen ben ik er zelf mee gestopt.
Over het algemeen gaat het wel , en ik heb het niet zo extreem als jij.
Maar jij weet hoe je ermee om moet gaan.
En dat scheelt denk ik ..
Als ik overprikkeld raak dan sluit ik mijzelf op voor een paar dagen van alles en iedereen.
Want ik moet dan echt of bijkomen of iets kapot maken om het te ventileren.
Wel heel knap dat je de opleidingen zover hebt afgemaakt dan.
Ik zat in mijn laatste maanden SPH en ik kon het echt niet meer.
Dus nogmaals hulde voor jou en de manier waarop jij ermee omgaat.
Waar ik heel veel dingen als negatief ervaar, vind mijn vriend ze ook alleen maar leuk. Hij vindt me ook zo 'opmerkzaam', terwijl ik niet snap waarom ik me met zoveel dingen tegelijk zou moeten bezighouden
Ik heb gelukkig wel een stuk minder last overal van als Juup. Opleiding gaat nog steeds voorspoedig. Al zit ik me wel erg kwaad te maken dat er nergens een plekje is waar je gewoon stil kan zitten leren en aan opdrachten werken. Zo word het me gewoon onmogelijk gemaakt om te studeren en ik kom al zoveel tijd tekort.
[ Bericht 0% gewijzigd door Innocence op 06-10-2008 13:41:58 ]
Ik kan ook overprikkeld raken, maar daar is bij mij veel meer voor nodig en het uit zich lang niet zo dramatisch. Als ik dat soort verhalen lees, begin ik toch altijd te twijfelen of ik wel echt autisme heb. Hoe kan het dat een symptoom, overprikkeldheid, zich uit in zoveel verschillende gradaties?quote:Tja ik weet het ook niet. Maar zoveel mensen zoveel verschillen, en dus ook zoveel mogelijke verschillen mbt autisme.Op maandag 6 oktober 2008 13:29 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik kan me totaal niet identificeren met Juups verhaal. Als ik dat lees, lijk ik net een normaal mens
Ik ken iemand die PDD-NOS heeft en die heeft absoluut geen last van prikkels e.d.. Een tijdje geleden stond "het Hoofdkwartier"
hier in de bibliotheek in Eindhoven (het is een demonstratie om "normale" mensen te laten ondervinden wat het is om een autist te zijn die een slechte prikkelverwerking heeft), en ik heb geprobeerd om de prikkels die op mij afgevuurd werden te ondergaan, maar ik werd na 10 seconden al doodziek. Later heb ik het nog 2 maal geprobeerd om de hele cyclus van ongeveer 7 minuten uit te zitten, maar meer dat 10 seconden is mij niet gelukt. De dagen erna ben ik ziek geweest van de prikkels die in in dat hoofd heb opgedaan.
Die persoon die ik aanhaalde kon er gewoon gaan zitten en had geen last van de beelden en geluiden.
Zo zie je maar elke autist is anders, net als elk mens zonder ASS.
Ik hou mezelf mbt diverse dingen dan ook op de achtergrond, en ga zo meteen de deur uit lekker weg van het lawaai.
quote:Koptelefoon met muziek op?Op maandag 6 oktober 2008 14:48 schreef Juup© het volgende:
Ik ben op dit moment trouwens zwaar overprikkeld omdat ze hier de kozijnen aan het schuren en schilderen zijn en het geluid van het schuurmachine kan ik niet filteren. Tevens zijn ze bij de buren de voegen aan het uithakken en dat lawaai bovenop het schuur lawaai en het feit dat ik vanmiddag iets te doen heb wat enorm belangrijk is voor mij maakt het zwaar.
Ik hou mezelf mbt diverse dingen dan ook op de achtergrond, en ga zo meteen de deur uit lekker weg van het lawaai.
quote:Daar wil ik ook in. Ik ben echt zo nieuwsgierig hoe ik daar op zou reageren..Op maandag 6 oktober 2008 14:45 schreef Juup© het volgende:
[..]
Tja ik weet het ook niet. Maar zoveel mensen zoveel verschillen, en dus ook zoveel mogelijke verschillen mbt autisme.
Ik ken iemand die PDD-NOS heeft en die heeft absoluut geen last van prikkels e.d.. Een tijdje geleden stond "het Hoofdkwartier"
[ afbeelding ]
hier in de bibliotheek in Eindhoven (het is een demonstratie om "normale" mensen te laten ondervinden wat het is om een autist te zijn die een slechte prikkelverwerking heeft), en ik heb geprobeerd om de prikkels die op mij afgevuurd werden te ondergaan, maar ik werd na 10 seconden al doodziek. Later heb ik het nog 2 maal geprobeerd om de hele cyclus van ongeveer 7 minuten uit te zitten, maar meer dat 10 seconden is mij niet gelukt. De dagen erna ben ik ziek geweest van de prikkels die in in dat hoofd heb opgedaan.
Die persoon die ik aanhaalde kon er gewoon gaan zitten en had geen last van de beelden en geluiden.
Zo zie je maar elke autist is anders, net als elk mens zonder ASS.
quote:Nee en ja. Hangt er vanaf wat er overstemd moet worden. Als ik chaos heb ik mijn hoofd dan zet ik vaak muziek op idd, om de chaos te overstemmen. Dat is hetzelfde als b.v. pijn hebben bij het boren bij de tandarts, en dan hard in je vel knijpen om de pijn te overstemmen (zo doe ik dat nou eenmaal). Het heeft als bijwerking dat ik geestelijk helemaal op raak, en op een gegeven moment zo doodop ben dat de chaos is verminderd. Dan ben ik dusdanig op dat mijn motoriek erg slecht is en ik dus loop alsof ik bezopen ben.
En Nee in het geval van extreme overprikkeling, dan zet ik de hoofdtelefoon op om zoveel mogelijk geluiden buiten te sluiten zonder zelf prikkels toe te voegen. De hoofdtelefoon houd niet alle geluiden tegen, maar dat moet ook niet want anders ga ik juist liggen luisteren naar geluiden en dan hoor ik alles in mijn hoofd des te harder.
Tot later allemaal.
quote:Op maandag 6 oktober 2008 17:04 schreef Juup© het volgende:
En ik heb vandaag erg slecht nieuws gehad op persoonlijk vlak, dus ik ben nu echt doodop en zwaar gefrustreerd. Ik ga ook afstand nemen van zoveel mogelijk dingen om geen verkeerde dingen te doen. Ik ga maar in de tuin werken denk ik, misschien dat ik zo rust krijg. Maar het aller, aller, allerliefst zou ik volledig in mezelf terug kruipen en de wereld volledig buitensluiten, maar ik heb ook nog een vrouw die steun en aandacht nodig heeft dus dat kan niet.
Tot later allemaal.
Heel veel sterkte!
En mijn complimenten dat je ondanks je frustratie toch aan je vrouw denkt! Lijkt me heel moeilijk, aangezien je zo'n sterke behoefte hebt om in jezelf terug te kruipen.
quote:Sterkte. Als je hoofd er naar staat moet je maar eens een update geven in het andere topic (ik neem aan dat het daar over gaat tenminste).Op maandag 6 oktober 2008 17:04 schreef Juup© het volgende:
En ik heb vandaag erg slecht nieuws gehad op persoonlijk vlak, dus ik ben nu echt doodop en zwaar gefrustreerd. Ik ga ook afstand nemen van zoveel mogelijk dingen om geen verkeerde dingen te doen. Ik ga maar in de tuin werken denk ik, misschien dat ik zo rust krijg. Maar het aller, aller, allerliefst zou ik volledig in mezelf terug kruipen en de wereld volledig buitensluiten, maar ik heb ook nog een vrouw die steun en aandacht nodig heeft dus dat kan niet.
Tot later allemaal.
Is een weekendje weg met je vrouw geen optie? Of geeft een weekendje weg je juist stress?
quote:Sterkte juupOp maandag 6 oktober 2008 17:04 schreef Juup© het volgende:
En ik heb vandaag erg slecht nieuws gehad op persoonlijk vlak, dus ik ben nu echt doodop en zwaar gefrustreerd. Ik ga ook afstand nemen van zoveel mogelijk dingen om geen verkeerde dingen te doen. Ik ga maar in de tuin werken denk ik, misschien dat ik zo rust krijg. Maar het aller, aller, allerliefst zou ik volledig in mezelf terug kruipen en de wereld volledig buitensluiten, maar ik heb ook nog een vrouw die steun en aandacht nodig heeft dus dat kan niet.
Tot later allemaal.
En neem je tijd
quote:Begeleidster van me was er heen geweest maar ik kon toen niet, helaas.
[..]
Tja ik weet het ook niet. Maar zoveel mensen zoveel verschillen, en dus ook zoveel mogelijke verschillen mbt autisme.
Ik ken iemand die PDD-NOS heeft en die heeft absoluut geen last van prikkels e.d.. Een tijdje geleden stond "het Hoofdkwartier"
[ afbeelding ]
hier in de bibliotheek in Eindhoven (het is een demonstratie om "normale" mensen te laten ondervinden wat het is om een autist te zijn die een slechte prikkelverwerking heeft), en ik heb geprobeerd om de prikkels die op mij afgevuurd werden te ondergaan, maar ik werd na 10 seconden al doodziek. Later heb ik het nog 2 maal geprobeerd om de hele cyclus van ongeveer 7 minuten uit te zitten, maar meer dat 10 seconden is mij niet gelukt. De dagen erna ben ik ziek geweest van de prikkels die in in dat hoofd heb opgedaan.
Die persoon die ik aanhaalde kon er gewoon gaan zitten en had geen last van de beelden en geluiden.
Zo zie je maar elke autist is anders, net als elk mens zonder ASS.
Ik wil dit "feest" der herkenning toch ook eens meemaken, ik zal wel enes opzoeken waar en wanneer dat hoofdkwartier ergens is (in de buurt).
De begeleidster zei ook dat ze nu een beter beeld had van de prikkelverwerking bij autisten.
Over het algemeen merk ik dat ikzelf stukken beter tegen prikkels kan, waarschijnlijk omdat het beter met me gaat in het algemeen en ik de laatste jaren regelmatig aan heel veel prikkels ben blootgesteld, waardoor ik er steeds beter tegen kan (Weekje naar Berlijn, Rijbewijs halen, alleen met een flinke groep onbekenden op vakantie in Spanje, naar housefeesten en meer).
Maar vooral tijdens die vakanties merk ik dan na ongeveer twee a drie dagen dat ik elke avond een tijd op bed moet gaan liggen alvorens weer mee te gaan in de activiteiten en de reserves na een week aardig op zijn.
(Nu had ik het tijdens de vakantie in Spanje ook wel extra zwaar gemaakt door aan alle activiteiten, die met name ook fysiek zwaar waren mee te doen).
Verder veel sterkte met je Juup..
Ik hoop dat snel weer rust kan vinden.
quote:Nu wel ja, maar ik ben vedoofd door de Oxazepam dus kan wel wat hebben nu.
quote:Neuh het heeft niets met iets op of over FOK! te maken. Er is gewoon in ons prvié leven iets gebrud waar ik heel veel moeite n verdriet door heb. En dat zijn emoties waar ik moiet mee heb om een plek te geven. En let aub niet op mijn typfouten want motorisch tik ik er nu ook naastOp maandag 6 oktober 2008 17:22 schreef Xennia het volgende:
[..]
Sterkte. Als je hoofd er naar staat moet je maar eens een update geven in het andere topic (ik neem aan dat het daar over gaat tenminste).
Is een weekendje weg met je vrouw geen optie? Of geeft een weekendje weg je juist stress?
quote:Dat mag maar ik geef geen precieze uitleg want dat is nu nog te persoonlijk. Er is iets gebeurd wat ik niet had durven denken, het heeft iets met leven of niet leven te maken. Het is iets dat mijj en mijn vrouw enomr geraakt heeft, en dvandaar dat ik nu verplicht rust moet nemen.Op maandag 6 oktober 2008 20:53 schreef Black_Tulip het volgende:
Mag ik vragen wat er aan de hand is Juup?
Ik post dit niet om zielig te doen of zo, want zo zijn geen van mijn postings bedoeld, ik ben geen aandachtstrekker. Het is gewoon een eerlijk antwoord op de vraag
;0 En mijn typfouten moeten mijn maa vergefen worden want mijn motoriek is euhhmm bneveld en in de war.
quote:
Maar bedankt allen.
Ik vind het opzich heel vreemd dat je nog overprikkeld raakt als je weet dat je autistisch bent.
Ik zou bijna zeggen " doe normaal" als je je er zo bewust van bent.
Moet ook eerlijk zeggen dat ik me echt niet kan voorstellen hoe een autist de wereld ervaart zoals ik 'm zie
quote:Dat is hetzelfde als tegen iemand die een been mist zeggen "loop eens normaal, je weet toch dat jij een been mist".Op dinsdag 7 oktober 2008 00:57 schreef Broekpaling het volgende:
Zo bijzonder om dit te lezen.
Ik vind het opzich heel vreemd dat je nog overprikkeld raakt als je weet dat je autistisch bent.
Ik zou bijna zeggen " doe normaal" als je je er zo bewust van bent.
Moet ook eerlijk zeggen dat ik me echt niet kan voorstellen hoe een autist de wereld ervaart zoals ik 'm zie
Ik ben mijzelf er van bewust, en juist daardoor kan ik bepaalde vaardigheden proberen aan te leren zodat het "lijden" minder wordt, maar overgaan zal het nooit.
quote:Tja, het klinkt in ieder gevalOp dinsdag 7 oktober 2008 01:20 schreef Juup© het volgende:
[..]
Dat is hetzelfde als tegen iemand die een been mist zeggen "loop eens normaal, je weet toch dat jij een been mist".
Ik ben mijzelf er van bewust, en juist daardoor kan ik bepaalde vaardigheden proberen aan te leren zodat het "lijden" minder wordt, maar overgaan zal het nooit.
heel vreemd voor mij. Wat ik al eerder zei, ik kan me er heel moeilijk iets bij voorstellen.
quote:Dat begrijp ik. Het is ook moeilijk voor iemand -die er niet direct of indirect mee te maken heeft- om dat te begrijpen, maar dat geldt een beetje voor alles. Zo wordt depressiviteit vaak ook niet begrepen, mensen zeggen dan "ik heb ook wel eens een paar slechte dagen" terwijl dat totaal niet te vergelijken is met de gevoelens die bij een depressie komen kijken.Op dinsdag 7 oktober 2008 09:27 schreef Broekpaling het volgende:
[..]
Tja, het klinkt in ieder geval
heel vreemd voor mij. Wat ik al eerder zei, ik kan me er heel moeilijk iets bij voorstellen.
Het enige wat mensen kunnen doen is het aannemen dat dingen nou eenmaal zo zijn of voelen voor anderen, en je hoeft je ook niet altijd te kunnen inleven om iets te kunnen begrijpen. Maar het blijft moeilijk dat geloof ik graag.
quote:Ikl heb dat andersom. Ik vind mezelf heel opmerkzaam (ik heb vaak zoiets van "Hallo, dat ZIE je toch zeker wel?" - en dan blijkt dat dus niet zo te zijn) en ik vind ook altijd dat ik alles heel goed overdenk voor ik iets doe. Alleen m'n vriend snapt niet waarom ik me overal zo druk om maak en blijf hangen in details en de rest van de wereld snapt mijn logica niet.Op maandag 6 oktober 2008 09:29 schreef Innocence het volgende:
Lieve reactie van DuchessX.
Waar ik heel veel dingen als negatief ervaar, vind mijn vriend ze ook alleen maar leuk. Hij vindt me ook zo 'opmerkzaam', terwijl ik niet snap waarom ik me met zoveel dingen tegelijk zou moeten bezighouden
Ik heb gelukkig wel een stuk minder last overal van als Juup. Opleiding gaat nog steeds voorspoedig. Al zit ik me wel erg kwaad te maken dat er nergens een plekje is waar je gewoon stil kan zitten leren en aan opdrachten werken. Zo word het me gewoon onmogelijk gemaakt om te studeren en ik kom al zoveel tijd tekort.
Over de prikkels, ik heb het met name in mensenmassa's. Ik heb het twee weken geleden ongeveer dertig seconde paniekvrij uitgehouden op de Coolsingel, op zondagmiddag. M'n vriend vindt het dan op zichniet erg als ik weg wil, maar begrijpen doet ie het niet. Maar hij begrijpt ook het verschil niet tussen sommige soorten drukte. Ik kan best tegen een vol restaurant bijvoorbeeld. Dat is anders, want daar blijft iedereen op dezelfde plek zitten en dan is het overzichtelijker. Met name mensen die door elkaar krioelen, daar sla ik echt van op tilt. Dan voelt het soms ook alsof ik in een soort trance raak, volledig in mezelf gekeerd. Tot het punt dat ik denk, ik moet NU weg, om mensen heen of erdoor, dat maakt dan niet meer uit. Daarom geef ik mijn winkelwagentje in een drukke supermarkt altijd aan iemand anders (als ik alleen winkel ben ik niet in een drukke supermarkt - of in ieder geval niet lang - maar soms moet je wel eens met iemand anders die geen last heeft van drukte). Maar goed, naar Scheveningen op een zomerse dag zit er ook niet in. Iedere keer doe ik het weer, met m'n stomme kop, omdat ik het wel leuk vind om naar de zee te kijken en een visje te gaan eten, en als we er dan zijn wil ik alleen maar steeds verder lopen, omdat ik uit de drukte wil (onmogelijk natuurlijk). Ik heb wat dat betreft ook bewondering voor m'n vriend omdat ie niet gillend gek van me wordt.
Verder kan ik geluiden meestal wel 'accepteren' als aanwezig en dan heb ik er niet zo veel last van. Sommige geluiden kan ik dan echt weer niet hebben, zoals het piepen van een televisie op stand-by of het geluid van de oplader van het mobieltje van m'n vriend. Daar word ik gewoon wakker van
Het verschilt heel erg per geluid. Ik kan niet tegen ritmische geluiden (buren hebben echt van die junglemuziek aanstaan af en toe - ik weet echt niet hoe ik het beter moet omschrijven - maar dan zit je echt 10 minuten naar hetzelfde herhalende getik en gebonk te luisteren) en tegen hoog gesnerp. Maar over het algemeen zijn bijv. muziek of het geluid van de tv geen probleem. Ik heb meer moeite met visuele prikkels, dingen die snel bewegen. Flitsende beelden, '3D'-beelden op tv/computer, fel licht (30 seconde bij Ikea op de lampenafdeling en ik heb hoofdpijn).Maar goed... Meestal denk ik dat het allemaal wel meevalt met mij, alleen soms merk ik dat ik toch anders reageer dan anderen of ik krijg commentaar op iets waar ik dan de pest over in heb dat het mij blijkbaar niet lukt terwijl het iets heel simpels is. Kreeg gisteren van m'n baas te horen dat hem iets opviel over mijn werkwijze, dat dat heel ongestructureerd was en dat ik er een beetje uit ben omdat ik een weekje vrij gehad heb. En dan denk ik, dat zou niet moeten. Maar ik weet wel dat als ik niet weet wat ik moet doen (en vorige week toen ik 'terug kwam' na m'n week vrij was er balans en dat had ik nog nooit meegemaakt, dus ik wist ook idd niet wat ik moest doen), dat ik dan 'op mijn manier' heel gestructureerd ga werken. Ik heb dan geen overzicht meer, dus stippel ik een lijn uit en daar houd ik me dan aan vast. Ongeacht of die lijn past bij wat er op dat moment nodig is. Bijv. ik begin aan een kant van de winkel en dan ga ik vanaf daar op rij doorwerken tot de andere kant. Ook al is aan de andere kant iets op, dat maakt niet uit, want waar ik mee bezig ben moet eerst af. Maar dan komt m'n baas er tussendoor en die wil dan dat ik eerst iets anders ga doen (wat volgnes hem meer prioriteit heeft) en dan ben ik volledig de draad kwijt en loop ik de hele dag achter mezelf aan te rennen omdat ik alles kwijt ben, dingen over het hoofd zie en niet meer weet waar ik ook alweer mee bezig was. En dat terwijl het een MBO-functie is en ik gestudeerd heb, dus je zou toch verwachten dat ik het makkelijk aan moet kunnen. Ik weet ook dat als ik eenmaal de 'routine' te pakken heb en alle situaties goed herken, dat het dan ook goed komt, maar het is wel frustrerend als zulk dom werk niet eens lukt. Andere dingen doe ik dan wel weer heel goed en ik leer heel snel, vergeleken met anderen doe ik het nog steeds heel goed, maar het is zo frustrerend dat je van die kleine dingetjes dan niet snel genoeg door hebt.
quote:Dat heb ik ook wel eens
[..]
Dat is hetzelfde als tegen iemand die een been mist zeggen "loop eens normaal, je weet toch dat jij een been mist".
Dan zeggen ze op school ofzo dat ik (als ik iets niet doe ofzo,) geen inzet heb en lui ben en weet ik het allemaal wat nog meer. Daar kan ik me dan zo verschrikkelijk kwaad om maken.Mijn oudste (13, Asperger) gaat helemaal door het lint als hij het geluid van een bezem hoort. Je weet wel, het schraperige geluid van een bezem over straat... Zelfs de gedachte eraan maakt hem al gek... Ik kwam hierachter toen ik hem vanmiddag vertelde dat ik erg veel blad uit de volkstuin had geveegd met de nieuwe bezem, hij smeekte me dat ding nóóit te gebruiken als hij er bij was...!
Herkenbaar voor jullie, zo'n felle reactie op iets dat voor veel mensen weinig betekent?
NB ik neem het natuurlijk wel serieus!
quote:Oh, maar dat herken ik ook! En wat verlang ik dan terug naar de tijd van snoeischaren en heibezems...Op zondag 12 oktober 2008 17:49 schreef sander-3 het volgende:
Dat heb ik meer bij het geluid van grasmaaiers (die van de gemeente), stofzuigers of schuurmachines. Niet dat ik er dan van door het lint ga ofzo, maar zet mijn muziek op mijn koptelefoon wel even een stukje harder
De bomen vallen nu uit... Send in de bladblazers...
quote:Ik herken het. Daniel Tammet omschrijft in zijn boek Born on a Blue Day hoe hij helemaal gek wordt van het geluid van een tandenborstel over zijn tanden. Ik kan eigenlijk wel begrijpen waarom dat geluid als zo irritant wordt ervaren (hetzelfde overigens met die bezem), maar ik heb er zelf geen last van. Ik merkte wel dit weekend dat het me bovenmatig stoort als er veel mensen om me heen zitten die allemaal gelijktijdig random herrie maken (= met mokken en vuisten op tafels slaan), just for the fun of it. Ik wist dat het ik me er minder aan zou storen als ik zelf mee zou doen, maar daar had ik geen zin in, en toen merkte ik wel dat ik het erg slecht trok... Ben een keer ook maar even naar buiten gelopen.Op zondag 12 oktober 2008 17:26 schreef dutch-mamma het volgende:
Wie van jullie herkent dit?
Mijn oudste (13, Asperger) gaat helemaal door het lint als hij het geluid van een bezem hoort. Je weet wel, het schraperige geluid van een bezem over straat... Zelfs de gedachte eraan maakt hem al gek... Ik kwam hierachter toen ik hem vanmiddag vertelde dat ik erg veel blad uit de volkstuin had geveegd met de nieuwe bezem, hij smeekte me dat ding nóóit te gebruiken als hij er bij was...!
Herkenbaar voor jullie, zo'n felle reactie op iets dat voor veel mensen weinig betekent?
NB ik neem het natuurlijk wel serieus!
Ik zou dat boek Born on a Blue Day aan iedereen aanraden overigens.
quote:Het Hoofkwartier komt naar Helmond.Op maandag 6 oktober 2008 14:45 schreef Juup© het volgende:
[..]
Tja ik weet het ook niet. Maar zoveel mensen zoveel verschillen, en dus ook zoveel mogelijke verschillen mbt autisme.
Ik ken iemand die PDD-NOS heeft en die heeft absoluut geen last van prikkels e.d.. Een tijdje geleden stond "het Hoofdkwartier"
[ afbeelding ]
hier in de bibliotheek in Eindhoven (het is een demonstratie om "normale" mensen te laten ondervinden wat het is om een autist te zijn die een slechte prikkelverwerking heeft), en ik heb geprobeerd om de prikkels die op mij afgevuurd werden te ondergaan, maar ik werd na 10 seconden al doodziek. Later heb ik het nog 2 maal geprobeerd om de hele cyclus van ongeveer 7 minuten uit te zitten, maar meer dat 10 seconden is mij niet gelukt. De dagen erna ben ik ziek geweest van de prikkels die in in dat hoofd heb opgedaan.
Die persoon die ik aanhaalde kon er gewoon gaan zitten en had geen last van de beelden en geluiden.
Zo zie je maar elke autist is anders, net als elk mens zonder ASS.
quote:Misschien interessant voor de mensen die daar in de buurt wonen.Het Hoofdkwartier is vrij toegankelijk te bezoeken van maandag 13 tot en met vrijdag 17 oktober van 14.00-16.00 uur en van 19.00-20.30 uur; op zaterdag 18 en zondag 19 oktober van 14.00-16.00 uur; en van maandag 20 tot en met donderdag 23 oktober van 19.00-20.30 uur. Locatie: Aksent, Van Speyklaan 71, 5703 XE Helmond.
quote:Da's jammer, ik zie dat het hier al in de buurt geweest is.Op maandag 13 oktober 2008 01:18 schreef Juup© het volgende:
[..]
Het Hoofkwartier komt naar Helmond.
[..]
Misschien interessant voor de mensen die daar in de buurt wonen.
Afgaande op de foto klopt het wel. Grappig is ook dat ik het vaak zo voorstel: informatie die van verschillende kanten op mij afkomt, waarmee ik soms kan spelen, die kan 'merken' (voorbeeld: ik vraag aan een collega een telefoonnummer. Als die collega dat dan, op welke manier dan ook, geeft, het voor mij binnenkomt als 'informatie' uit die richting (waar die collega zit) Op die manier weet ik perfect waar die collega zit, hoe die informatie bij mij is gekomen, waar die terecht is gekomen en waar ik die dus ook terug kan vinden. Probleem is vaak dat ik de informatie zelf dan weer vergeet; ik weet dus wel hoe ik waar iets kan zoeken, terwijl heel veel mensen alleen de informatie zelf onthouden. Mijn verstand/geheugen werkt meer als een bibliothecaris die precies weet waar welk boek staat en vaak ook nog de inhoud van dat boek kent
)Wat hierbiij ook een nadeel is: als er veel informatie tegelijk binnenkomt: al die bewegingen die ik in mijn hoofd maak kan ik dan niet meer bijhouden, het wordt 1 grote brij informatie
Juup: wat jij prikkelingen noemt, kan ik dat zien als 'informatie'? Bijvoorbeeld geluid/geur/zicht/etc?
[ Bericht 59% gewijzigd door Stupendous76 op 13-10-2008 13:19:38 ]
quote:Op zondag 12 oktober 2008 17:26 schreef dutch-mamma het volgende:
Wie van jullie herkent dit?
Mijn oudste (13, Asperger) gaat helemaal door het lint als hij het geluid van een bezem hoort. Je weet wel, het schraperige geluid van een bezem over straat... Zelfs de gedachte eraan maakt hem al gek... Ik kwam hierachter toen ik hem vanmiddag vertelde dat ik erg veel blad uit de volkstuin had geveegd met de nieuwe bezem, hij smeekte me dat ding nóóit te gebruiken als hij er bij was...!
Herkenbaar voor jullie, zo'n felle reactie op iets dat voor veel mensen weinig betekent?
Ik ga bijna door het lint als mensen fluiten. Gewoon uit wanhoop, omdat je weet dat je er niets van kan zeggen, dat niemand het begrijpt. Maar als er iets is dat ik zo irritant vind, stoort het op m'n hele functioneren, kan ik aan niets anders meer denken.
Dat is bij meerdere dingen zo. Mensen die fluisteren, constant d'r neus ophalen of hard ademen.
Nogal problematisch als je bijvoorbeeld graag in een bibliotheek zit om te studeren.
Maar heb het dus alleen bij zachte geluiden, echt herrie overal om me heen is geen probleem.
Heb altijd gedacht dat het iets met overgevoeligheid voor geluid te maken had, totdat ik het hier in de verhalen van anderen herkende.
Wel super dat hij dat gewoon tegen je kan vertellen.
Ik denk dat ik dat nooit zou durven...quote:Dank je! Ik ben inderdaad blij dat hij het wil zeggen, en ook over "zijn wereld" wil vertellen. Mijn jongste van 10 heeft er meer moeite mee, maar na een intensieve dagbehandeling die inmiddels is afgesloten, gaat het wel beter.Op maandag 13 oktober 2008 14:57 schreef Innocence het volgende:
[..]
Ik ga bijna door het lint als mensen fluiten. Gewoon uit wanhoop, omdat je weet dat je er niets van kan zeggen, dat niemand het begrijpt. Maar als er iets is dat ik zo irritant vind, stoort het op m'n hele functioneren, kan ik aan niets anders meer denken.
Dat is bij meerdere dingen zo. Mensen die fluisteren, constant d'r neus ophalen of hard ademen.
Nogal problematisch als je bijvoorbeeld graag in een bibliotheek zit om te studeren.
Maar heb het dus alleen bij zachte geluiden, echt herrie overal om me heen is geen probleem.
Heb altijd gedacht dat het iets met overgevoeligheid voor geluid te maken had, totdat ik het hier in de verhalen van anderen herkende.
Wel super dat hij dat gewoon tegen je kan vertellen.
Iemand serieus nemen is zo belangrijk, en dat geldt niet alleen voor PDD!
Het lijkt me ook heel lastig, die zachte geluiden waar jij last van hebt. Bezemvegen kom je niet dagelijks tegen, maar de geluiden die jij noemt wel. Ik heb zelf COPD (longkwaal, zie google) en als ik een slechte dag heb, hóór je me ademen...!
Waarom durf je dat soort dingen niet te zeggen? Ben je bang niet serieus te worden genomen, of word/werd je werkelijk niet serieus genomen? Het is voor mij, als ouder van 2 aspergers, zo belangrijk om dit soort dingen te weten, omdat ik zelf dit soort dingen helemaal niet ken, en ik ben heel blij dat mijn kinderen steeds opener worden over wat ze voelen en ervaren. Vaak zijn het enorme eye-openers voor me.
Dat is ook de reden waarom ik dit topic volg. Om meer inzicht te krijgen in wat PDD-ers bezig houdt, om jullie beter te kunnen begrijpen, en dit ook op mijn kinderen te kunnen toepassen.
Daarom wil ik jullie ook bedanken voor jullie openhartigheid. Ik heb er echt heel veel aan! En vanzelfsprekend neem ik jullie ook serieus!
quote:Ik had het al gelezen, waarschijnlijk ga ik er deze week naartoe (toen ie in Eindhoven was heb ik het gemist).
[..]
Het Hoofkwartier komt naar Helmond.
[..]
Misschien interessant voor de mensen die daar in de buurt wonen.
Kan ik 'm als ervaringsdeskundige ook even keuren voor de niet-autisten die meegaan.
quote:Het is voor mij een rot end weg, maar ik zou het graag ook eens willen ervaren met de kinderen...Op maandag 13 oktober 2008 16:40 schreef Gitanki het volgende:
[..]
Ik had het al gelezen, waarschijnlijk ga ik er deze week naartoe (toen ie in Eindhoven was heb ik het gemist).
Kan ik 'm als ervaringsdeskundige ook even keuren voor de niet-autisten die meegaan.
Dus gewoon de site in de gaten houden: http://www.hoofdkwartier.org/pages/begin.htm
quote:Bedankt!Op maandag 13 oktober 2008 17:54 schreef Gitanki het volgende:
Het zal vast wel eens bij jou in de buurt zijn, het hoofdkwartier gaat door heel het land
Dus gewoon de site in de gaten houden: http://www.hoofdkwartier.org/pages/begin.htm
quote:Ik heb 'm te koop. Voor 15 euro incl.verzendkosten, in nieuwstaat. Als iemand, het wil kopen, dan graag via PM.Op zondag 12 oktober 2008 23:57 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik zou dat boek Born on a Blue Day aan iedereen aanraden overigens.
quote:Heb je hem zelf gelezen? Wat vond je ervan? Waarom verkoop je hem?Op dinsdag 14 oktober 2008 14:02 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ik heb 'm te koop. Voor 15 euro incl.verzendkosten, in nieuwstaat. Als iemand, het wil kopen, dan graag via PM.
quote:Nieuw kost ie 11,99
[..]
Ik heb 'm te koop. Voor 15 euro incl.verzendkosten, in nieuwstaat. Als iemand, het wil kopen, dan graag via PM.
Dus.. WTF... volgens mij heb ik geen asperger als ik dit lees:quote:Daar heb ik echt dus nog nooit van gehoord (m.b.t. autisme dan) laat staan dat ik het herken.. Iemand hier die dat herkent??He eats exactly 45 grams of porridge for breakfast and cannot leave the house without counting the number of items of clothing he's wearing. If he gets stressed or unhappy he closes his eyes and counts.
Edit: gádverredamme
dat ziet er uit als kots... porridge[ Bericht 8% gewijzigd door sander-3 op 14-10-2008 23:36:58 ]
quote:Ik verkoop, voor de duidelijkheid, de Nederlandse vertaling. Ik heb 'm zelf gelezen en ik vond het niet zo'n leuk boek omdat het ingewikkeld in elkaar steekt. Daarbij komt, dat ik, geen synestesie heb en er dus niks van herkende.Op dinsdag 14 oktober 2008 22:38 schreef Black_Tulip het volgende:
Heb je hem zelf gelezen? Wat vond je ervan? Waarom verkoop je hem?
quote:Ik heb de Nederlandse vertaling gekocht voor 20 euro. Die bied ik nu te koop aan.
quote:Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)Op dinsdag 14 oktober 2008 23:25 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Nieuw kost ie 11,99
[..]
Daar heb ik echt dus nog nooit van gehoord (m.b.t. autisme dan) laat staan dat ik het herken.. Iemand hier die dat herkent??
Edit: gádverredamme
quote:Het is gewoon pap hoor...Op dinsdag 14 oktober 2008 23:25 schreef sander-3 het volgende:
Edit: gádverredamme
Wel een slechte foto inderdaad
quote:Dat zeg ik.. kots...Op woensdag 15 oktober 2008 13:40 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Het is gewoon pap hoor...
Wel een slechte foto inderdaad
quote:Nee.. oke.. maar dan zie ik het zo voor me dat diegene dan helemaal uit z'n dak gaat als er 46 gram in zit ofzo..
[..]
Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)
Maar dat zal wel door mijn vorige school komen, daar waren ook mensen die zo reageerden.. maar dan meer op geluiden enzo.quote:Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.Op woensdag 15 oktober 2008 16:31 schreef sander-3 het volgende:
(...)
Nee.. oke.. maar dan zie ik het zo voor me dat diegene dan helemaal uit z'n dak gaat als er 46 gram in zit ofzo..
quote:Cluster 4? Is dat de zwaarste categorie ofzo?Op woensdag 15 oktober 2008 23:46 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.
Het verhaal van exact xx gram klinkt ergens wel bekend, maar dit lijkt mij wel erg ver gaan.
quote:ja
[..]
Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.
"Hallo Ferrobar!".
Ik heb hier al een tijdje meegelezen en lees veel herkenbare dingen. Of ik autisme heb weet ik niet: ik heb me nooit laten testen. Maar ik herken hier wel veel en wil zelf ook wel wat kwijt / tegen jullie aanhouden. Dus ben ik maar begonnen met de criteria en te reageren op wat dingen die ik hier voorbij heb zien komen.
De criteria (vet = op mij van toepassing):
1) slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
2) stereotiepe bewegingen/ tics
3) dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
4) het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als
'lui', 'egoïstisch'
5) jezelf soms voor de ander laten gaan
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
6) moeite met wederkerigheid, meer nemen dan geven, moeite met
gelijkwaardigheid in contacten
7) als een ander iets vertelt, roept dat niet altijd een gevoel op,
dus moeite met invoelen vanuit je gevoel, dit lukt soms wel vanuit je
gedachten
8) lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je
vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens
per week, geen behoefte aan intensief contact
9) niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving,
ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen
willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
10) absences/ weg vallen/ in je eigen hoofd gaan
leven/ in je eigen wereldje zitten
11) moeite met groepen mensen, stil vallen in een groep, niks zeggen, niet meer deelnemen aan het gesprek
Kleinere groepen bekenden gaan nog wel, maar bedrijfsborrels en drukke verjaardagen met veel mensen: daar heb ik meer moeite mee. Tenzij ik intensief in gesprek raak met een of enkele mensen.
12) moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
Ik snap de humor van anderen vaak niet (en anderen snappen mijn humor vaak niet).
13) niet creatief zijn
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
14) liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met
samenwerken
15) individualistisch
16) niet echt bij een groep (willen) horen, liever één-op-één contacten
hebben
17) moeite met (laten) aanraken
Ik kan er nog steeds niet goed tegen als mijn vrouw me onverwachts aanraakt (als ik in bed nog (half) lig te slapen, bijvoorbeeld).
18) grote zintuiglijke overgevoeligheid, bijv. voor geluiden
19) detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog
verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
20) visueel denken: je een plaatje maken in je hoofd, in beelden denken
21) sterk analytisch zijn
22) eerder rationeel dan emotioneel zijn, tenminste zo komt het over op anderen, maar zelf kun je het gevoel hebben wel erg gevoelig (overgevoelig) te zijn. Sommige autisten zijn over- andere ondergevoelig. Niet alle autisten noemen zichzelf in hoofdzaak rationeel.
Ik ben in hoofdzaak rationeel, maar kan helemaal opgaan in emoties van een enkeling.
23) moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
24) duidelijke eigen mening hebben
25) moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft
(intieme) vriendschappen
26) maar 1 ding tegelijk kunnen doen
(is dit niet iets waar alle mannen aan lijden?)
27) snel het overzicht kwijtraken
28) traagheid
Ik heb de indruk dat mijn traagheid met sommige dingen ervoor zorgt dat mensen mij "dommer" ervaren dan ik werkelijk ben. Dit zie ik zelf, samen met mijn moeite om goed met bazen te communiceren / te laten zien wanneer ik iets goeds gedaan heb, als een belangrijke reden waarom ik in mijn werk niet zoveel promotie maak en onder mijn niveau werk.
29) prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.
Een keer tijdens een cursus/training een oefening gehad waarin de een moest denken aan een bepaalde situatie en de ander dan de emoties van zijn gezicht moest proberen af te lezen. Ik bakte er helemaal niks van.
30) behoefte aan rust en een rustige omgeving, moeite met drukte
31) tegenstrijdigheden in jezelf: open-gesloten, stil-veel praten, aanpassen-moeite met aanpassen, flexibel-niet flexibel, optimistisch-depressief, vrij-geremd, nabijheid-afstand, lui-niet lui, rationeel-emotioneel en (over)gevoelig, etc.
32) onhandigheid
33) verwarring bij plagen
34) denken bij alles wat je doet
Ik heb het gevoel dat ik de loop van mijn leven een behoorlijke database met hoe te reageren in welke situatie aangelegd heb, in plaats van dat ik snap waarom ik in een bepaalde situatie op een bepaalde manier moet reageren. Het is een beetje als iemand die niet goed in wiskunde is die alle sommetjes uit zijn hoofd leert, in plaats van dat hij snapt wat de bedoeling is. Omdat reageren niet intuïtief is, heb ik een hekel aan verandering of vernieuwing: ik kan dan niet meer putten uit mijn database. Daarnaast heb ik een erg goed geheugen voor dingen die ik in het verleden "fout" gedaan heb (maar dat kan ook met mijn perfectionisme te maken hebben; of is mijn perfectionisme een uiting van het niet met onverwachte dingen geconfronteerd willen worden?
).35) 'professortje' in de ogen van anderen
36) moeite met grenzen
37) moeite met beslissingen nemen, onzeker
38) eerlijkheid
39) gedrevenheid
40) wilskracht
8 jaar over middelbare school gedaan, bijna 9 jaar over mijn studie (wel afgemaakt!).
41) doorzettingsvermogen
8 jaar over middelbare school gedaan, bijna 9 jaar over mijn studie (wel afgemaakt!).
42) sterk gevoel voor rechtvaardigheid
43) je 'anders' voelen dan anderen
(dit lijkt me niet specifiek voor autisten)
44) egocentrisch gevonden worden door je omgeving
45) weinig inlevingsvermogen
46) rigide, moeite met veranderingen
Ik heb echt regelmaat nodig in mijn dagelijkse leven. En ik vind het ook erg irritant als de meubels in de woonkamer verplaatst worden. Laastst de kledingkast anders ingedeeld, maar ik zoek nog weken mijn spullen op de oude plek.
47) fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
Ik kan bij tijd en wijle me heel erg vastbijten in iets:
- op de lagere school zat ik uren in atlassen te "lezen". Thuis en in de bibliotheek. Tijdens een spelletje moesten we plaatsnamen met een "O" noemen. Ik moest de meester ervan overtuigen dat "Oelan Bator" toch echt een plaatsnaam is
- sinds de lagere school spaar ik postzegels. Dat doe ik nog steeds. En dan niet Nederland na de 2e wereldoorlog of zo, maar ALLES. Ik kan niet stoppen of selectief zijn. Met als gevolg dat er nu op zolder een enorme kast met postzegelalbums staat
- op de middelbare school ben ik me enorm gaan verdiepen in audioapparatuur (ik weet nog steeds de technische specificaties van alle apparatuur die ik ooit gehad heb
).- daarna: computers (hardware)
- daarna: enorm hard werken
- daarna: enorm intensief sporten
Ik doe onder andere aan racefietsen. Rijd dan het liefst elke keer hetzelfde rondje, in mijn eentje, zodat ik geen rekening hoef te houden met anderen (ga ik niet te hard / zacht?, houd ik voldoende afstand?) en niet hoef na te denken over de route. Dat snappen veel mensen ook niet.
48) stereotiepe bewegingen/tics
49) letterlijkheid
50) behoefte aan structuur
Structuur in de dag, structuur op mijn werk: zorgt voor rust en dat ik me beter kan concentreren.
51) moeite zelf initiatief te nemen
52) dingen op de lange baan schuiven
53) (niet-functionele) routines hebben
54) volharding op hetzelfde
55) (emotionele) kwetsbaarheid
56) slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
57) naïviteit
58) pedant (geleerd) taalgebruik
59) moeite met intimiteit en/of seksualiteit
Ehmm: ja.
quote:OMFG, OMFG! Er vallen weer een aantal dingen op zijn plaats! Ik heb dat zelf ook, maar wist het nooit zo te benoemen. Dan vind ik een vrouw lichamelijk niet eens extreem aantrekkelijk (maar zeker wel lekker (of vind ik haar lekker omdat ik bewonder hoe haar hoofd werkt?Op zaterdag 19 juli 2008 22:50 schreef SHE het volgende:
[..]
[..]
Om dan maar eens een voorbeeld te geven (en hopend dat ik hiermee mezelf niet voor lul zet):
Sex is voor mij iets heel verwarrends. Ik weet niet of ik me nu op de synergie of het resultaat ( orgasme ) moet concentreren. Sowieso lukt het me niet om me op allebei te focussen. Ik kan maar een ding tegelijk.
Daarnaast mis ik dat gevoel waar anderen het over hebben; de kers op de taart; de utopische symbiose en de spettertjes vuurwerk in de lucht.
Populistisch gesproken zie ik sex als niets meer dan een manier om te ontladen, bezig te zijn, of een orgasme te krijgen.
Ik kan mezelf heus wel verliezen in iemand hoor; maar dan word ik eerder nat van de manier waarop zijn hoofd werkt, dan de grootte van zijn geslacht, zijn aanraking of zijn voorkomen.
[..]
)), maar geil dat ik ervan kan worden... 
Echter: vuurwerk .Sex met een vrouw vind ik erg lastig: het lukt me niet om klaar te komen als ik met een vrouw vrij
. Masturberen daarentegen is geen enkel probleem. Hebben meer mannen hier last van?60) geen relaties (kunnen) hebben
61) behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen
62) perfectionistisch
Zie de manier waarop ik deze post gemaakt heb
Verder heb ik o.a. de neiging om als iemand iets niet goed gedaan heeft (bijvoorbeeld op het werk) dat nogal hard in te wrijven. Bijvoorbeeld met een mail waarin in secuur en gestructureerd alles aangeef wat er niet klopt. Er is dan echt geen speld tussen te krijgen. Ik hoek iemand echt neer. Maar het resultaat is dat die persoon mij dan een lul vind in plaats van dat de boodschap overkomt en dat hij/zij doet wat ik graag wil...
quote:Dit gevoel heb ik ook vaak. Bijvoorbeeld op het werk: ik zie hoe iets zou moeten maar krijg het niet uitgelegd aan collega's.Op vrijdag 8 augustus 2008 17:05 schreef tijnbrein het volgende:
Geen idee wat mijn IQ is. Maar ik heb wel het gevoel dat mijn gedachten en spraak niet synchroom lopen. Het is bijna alsof er een interface probleem tussen mijn hersens en mijn mond zit.
quote:Zeer herkenbaar!Op vrijdag 8 augustus 2008 17:41 schreef sander-3 het volgende:
Ik heb wel vaak dat ik iets wil zeggen.. maar dat het dan niet echt lukt.. als er bijvoorbeeld iemand een tas kwijt is, dan zie ik waar die tas staat, en dan denk ik van 'daar staat dat ding toch'.. maar dan krijg ik het er niet echt uit om het te zeggen op de één of andere manier.. echt vaag
quote:"Dat ZIE je toch zeker wel": zeer herkenbaar.Op dinsdag 7 oktober 2008 12:07 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik heb dat andersom. Ik vind mezelf heel opmerkzaam (ik heb vaak zoiets van "Hallo, dat ZIE je toch zeker wel?" - en dan blijkt dat dus niet zo te zijn) en ik vind ook altijd dat ik alles heel goed overdenk voor ik iets doe. Alleen m'n vriend snapt niet waarom ik me overal zo druk om maak en blijf hangen in details en de rest van de wereld snapt mijn logica niet.
[..]
Maar goed... Meestal denk ik dat het allemaal wel meevalt met mij, alleen soms merk ik dat ik toch anders reageer dan anderen of ik krijg commentaar op iets waar ik dan de pest over in heb dat het mij blijkbaar niet lukt terwijl het iets heel simpels is. Kreeg gisteren van m'n baas te horen dat hem iets opviel over mijn werkwijze, dat dat heel ongestructureerd was en dat ik er een beetje uit ben omdat ik een weekje vrij gehad heb. En dan denk ik, dat zou niet moeten. Maar ik weet wel dat als ik niet weet wat ik moet doen (en vorige week toen ik 'terug kwam' na m'n week vrij was er balans en dat had ik nog nooit meegemaakt, dus ik wist ook idd niet wat ik moest doen), dat ik dan 'op mijn manier' heel gestructureerd ga werken. Ik heb dan geen overzicht meer, dus stippel ik een lijn uit en daar houd ik me dan aan vast. Ongeacht of die lijn past bij wat er op dat moment nodig is. Bijv. ik begin aan een kant van de winkel en dan ga ik vanaf daar op rij doorwerken tot de andere kant. Ook al is aan de andere kant iets op, dat maakt niet uit, want waar ik mee bezig ben moet eerst af. Maar dan komt m'n baas er tussendoor en die wil dan dat ik eerst iets anders ga doen (wat volgens hem meer prioriteit heeft) en dan ben ik volledig de draad kwijt en loop ik de hele dag achter mezelf aan te rennen omdat ik alles kwijt ben, dingen over het hoofd zie en niet meer weet waar ik ook alweer mee bezig was. En dat terwijl het een MBO-functie is en ik gestudeerd heb, dus je zou toch verwachten dat ik het makkelijk aan moet kunnen. Ik weet ook dat als ik eenmaal de 'routine' te pakken heb en alle situaties goed herken, dat het dan ook goed komt, maar het is wel frustrerend als zulk dom werk niet eens lukt. Andere dingen doe ik dan wel weer heel goed en ik leer heel snel, vergeleken met anderen doe ik het nog steeds heel goed, maar het is zo frustrerend dat je van die kleine dingetjes dan niet snel genoeg door hebt.
Baas tussendoor: daar heb ik nu ook erg last van. Ik werk de laatste tijd in een kantoortuin, waar mijn baas ook zit. Er komen continu allerlei "opdrachten tussendoor". Ik raak dan het overzicht kwijt en ik heb veel hersteltijd nodig na elke keer dat ik gestoord word. Ik ben ook soms traag met simpele dingen, terwijl ik wel erg slim ben (IQ-wijs dan). Hierdoor heb ik het idee dat men mij niet helemaal op waarde kan schatten. En ook ik heb een baan onder mijn niveau. Ik kan nu wel weer op zoek gaan naar een andere baan, maar kom er toch liever eerst achter wat ik nou niet goed doe en hoe ik dat kan verbeteren, in plaats van bij een volgende werkgever weer te gaan "aanmodderen".
quote:Met dit soort dingen kan ik ook helemaal niks. Ooit, lang geleden heb ik op een cursus (via mijn werk) een truukje geleerd om geïnteresseerd over te komen. Probeer terwijl iemand die een voor jou oninteressant verhaal afsteekt of iemand aan wie je een hekel hebt, je voor te houden dat die persoon aardig is: "zeg" dit ook tegen jezelf. Dat scheelt echt een hoop! Wij moesten tijdens een gesprek wisselen van gedachten dat je iemand top vond en dat je iemand een lul vond. Dat is echt duidelijk te zien aan de gezichtsuitdrukking: zelfs ik zag het. Maar ook bij mij komt er al snel een "Waar is hier de nooduitgang?" (Het Goede Doel) opzetten in mijn achterhoofd.Op woensdag 20 augustus 2008 13:16 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Van de week had ik weer zo'n mooi moment. Een klant op m'n werk begint een heel verhaal over z'n kat. Ik heb niks met katten, dus weet ik niks terug te zeggen. Het enige wat ik terug wil zeggen is "ik houd niet van katten" en dat mag niet, dat is niet netjes en ik moet aardig doen tegen klanten. Dus dat ging ongeveer zo:
"ja en dan geef ik dat aan m'n kat en dan komt ie aan tafel zitten en dat heb ik 'm zo geleerd"
ik: "hm"
"wat zeg je?"
ik: "ik zei 'hm'"
klant wacht heel even, gaat vervolgens verder met verhaal "ja dat vind ik zo leuk he, dan zit ie met die pootjes op tafel"
Die man bleef maar doorratelen, eerst had ik al een hele verhandeling gehad over kipfilet kopen op de markt (die gaf ie dus aan z'n kat) en toen ging ie verder over die kat en dat die aan tafel at en dat ie dan alles op tafel kopjes ging zitten geven en dat het dan bijna van tafel viel. En ondertussen denk ik "ik ben verkoopster, ik moet klantvriendelijk zijn, ZEG DAN IETS, ZEG NOU IETS TERUG!!!" en het enige wat er dan uitkomt is 'hm'.
quote:Dat vind ik erg lastig, zowel IRL als het gebruik van smileys op fora of op MSN. Ik heb geen goed gevoel wanneer welke smiley te gebruiken.Op donderdag 18 september 2008 20:21 schreef skippy22 het volgende:
[..]
Weet je eigenlijk wel wanneer iemand
quote:Ik heb het idee dat ik mezelf aardig aangeleerd heb hoe ik me moet gedragen in sociale situaties.Op zondag 28 september 2008 20:47 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Onzin. Zoiets valt, ook door een autist, echt wel te leren. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle autisten uiteindelijk leren hoe ze zich moeten gedragen in sociale situaties, maar wel dat je niet vooraf moet gaan denken dat iets voor een autist onmogelijk is. Je zult versteld staan.
quote:Indruk wekken dat je niemand nodig hebt: herkenbaar.Op zondag 28 september 2008 20:53 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Yep. Daar heb ik nog wat dingen aan toe te voegen. Ik weet niet in hoeverre dit geldt voor autisten, maar ik was er erg goed in onbewust de suggestie te wekken dat ik niemand nodig had, waarmee ik ook goed bedoelende leeftijdsgenoten afstootte. Bovendien knappen mensen vaak af op mijn neutrale gezichtsuitdrukking die zij opvatten als arrogant, boos of verdrietig.
Overigens ben ik wel beter geworden in die twee punten die je noemt.
Neutrale gezichtsuitdrukking: herkenbaar.
quote:Ik let meer op mond dan op oogbewegingen.Op dinsdag 30 september 2008 22:23 schreef Re het volgende:
komt dit bekend voor?
http://www.medicalnewstoday.com/articles/123391.php
dat autistische kinderen meer op mond dan oog bewegingen letten?
--
Zelf denk ik dat ik wellicht een milde vorm van autisme heb. Ik heb me nooit laten testen, dus ik weet het niet zeker. Ik kan mezelf op zicht goed handhaven in de maatschappij: heb een redelijke baan, geen grote problemen met mensenmassa's, autorijden of bepaalde geluiden. Maar ik heb wel het idee dat ik niet optimaal functioneer of alles uit mezelf haal. Nu hoef ik echt niet perse max-max uit mezelf te halen, maar gevoelsmatig moet er ook zonder veel inspanning meer mogelijk zijn. Ik probeer steeds beter om te gaan met mijn (lichte) beperkingen en mezelf steeds beter te begrijpen. Ik hoef niet perse een label, maar als ik dingen op kan steken waardoor ik mezelf beter leer begrijpen en beter leer functioneren: dan graag!
(en nee, ik ga er niet vanuit dat jullie mijn diagnose gaan stellen, maar als jullie denken dat ik het mis heb en/of hier niet thuis hoor, hoor ik dat ook graag).
Hoe groot mag een post eigenlijk maximaal zijn?
quote:Hey Ferrobar!
quote:Laat je testenZelf denk ik dat ik wellicht een milde vorm van autisme heb. Ik heb me nooit laten testen, dus ik weet het niet zeker. Ik kan mezelf op zicht goed handhaven in de maatschappij: heb een redelijke baan, geen grote problemen met mensenmassa's, autorijden of bepaalde geluiden. Maar ik heb wel het idee dat ik niet optimaal functioneer of alles uit mezelf haal. Nu hoef ik echt niet perse max-max uit mezelf te halen, maar gevoelsmatig moet er ook zonder veel inspanning meer mogelijk zijn. Ik probeer steeds beter om te gaan met mijn (lichte) beperkingen en mezelf steeds beter te begrijpen. Ik hoef niet perse een label, maar als ik dingen op kan steken waardoor ik mezelf beter leer begrijpen en beter leer functioneren: dan graag!
(en nee, ik ga er niet vanuit dat jullie mijn diagnose gaan stellen, maar als jullie denken dat ik het mis heb en/of hier niet thuis hoor, hoor ik dat ook graag).
Je klinkt alsof je het inderdaad zou kunnen hebben, maar wij kunnen je niet diagnosticeren. Maar ik weet dat het een grote stap is. Ik moet nu ook nog steeds een huisarts opzoeken in Rotterdam voor een verwijzing naar het SARR voor een second opinion (en nu broodnodige begeleiding) en ik had dat me een maand of twee maanden geleden voorgenomen quote:Hoe groot mag een post eigenlijk maximaal zijn?
Maak je geen zorgen te letterlijk [ Bericht 68% gewijzigd door sander-3 op 16-10-2008 11:34:07 ]
quote:Jammer dat het in de herfstvakantie niet hier ergens in de buurt is. Ik had er graag met dochter naar toe willen gaan.Op maandag 13 oktober 2008 17:54 schreef Gitanki het volgende:
Het zal vast wel eens bij jou in de buurt zijn, het hoofdkwartier gaat door heel het land
Dus gewoon de site in de gaten houden: http://www.hoofdkwartier.org/pages/begin.htm
Zij heeft meer problemen met visuele prikkels. Fietsen blijft dus ook moeizaam en zich begeven in drukke omgevingen is echt een ramp. Auditieve prikkels kan zij veel beter reguleren; lijken soms zelfs wel niet helemaal "binnen" te komen (als ze slaapt bv, kan ik bij wijze van spreken een bom afsteken, maar ze slaapt gewoon door), aan de andere kant kan ze extreme angst hebben voor knallende ballonnen, donder (van onweer) maar ik denk dat die angst meer te maken heeft met het onvoorspelbare ervan.
Dochter zit in laatste jaar van LWOO- VMBO (leert ook onder haar nivo) en moet dus aankomend jaar naar MBO, maar heeft geen idee wat ze wil en ze durft het gewoon niet aan (allemaal "nieuwe" mensen en een vreemde omgeving). Zo langzamerhand zitten we met "de handen in het haar" (speciaal voor alle auti's
) ; maar ze heeft "nog maar" een half jaar om te beslissen.....De MBO's die zij tot nu toe heeft bezocht, jagen haar enorme angst aan; het is te groot, te overweldigend, te onoverzichtelijk en helaas stopt de begeleiding die ze op ( binnen) haar huidige school krijgt zodra ze de school verlaat.
Ik vrees dat we wederom een "we kennen dit wel en kunnen er mee omgaan" (maar niet heus) traject ingaan en ik voor de zoveelste keer met een angstig en depressief kind hier zit.
Zelf had ze de optie dat ze wel zou kunnen blijven zitten, zodat ze iig niet naar een nieuwe school zou hoeven.......
quote:Ik heb je een PM gestuurd
Heeft iemand hier trouwens ervaring met de overstap van VMBO naar MBO? Dus een geheel andere stijl van leren/begeleiding, nieuwe school/mensen?
Dochter zit in laatste jaar van LWOO- VMBO (leert ook onder haar nivo) en moet dus aankomend jaar naar MBO, maar heeft geen idee wat ze wil en ze durft het gewoon niet aan (allemaal "nieuwe" mensen en een vreemde omgeving). Zo langzamerhand zitten we met "de handen in het haar" (speciaal voor alle auti's
De MBO's die zij tot nu toe heeft bezocht, jagen haar enorme angst aan; het is te groot, te overweldigend, te onoverzichtelijk en helaas stopt de begeleiding die ze op ( binnen) haar huidige school krijgt zodra ze de school verlaat.
Ik vrees dat we wederom een "we kennen dit wel en kunnen er mee omgaan" (maar niet heus) traject ingaan en ik voor de zoveelste keer met een angstig en depressief kind hier zit.
Zelf had ze de optie dat ze wel zou kunnen blijven zitten, zodat ze iig niet naar een nieuwe school zou hoeven.......
quote:Als ik brood bak probeer ik altijd precies 500 gram af te meten, 1 gram meer of minder vind ik niet goed. Het moet precies 500 gram zijn.Op woensdag 15 oktober 2008 11:02 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)
Vervolgens ga ik het wel op een oppervlak bestrooid met meel kneden en dat betekent dat die ene gram meer of minder niet uitmaakt.
quote:Dat laatste zal het vooral zijn, onvoorspelbare geluiden, hebi k ook last van (vooral als ik thuis ben en ik rare geluiden hoor, waar ik me dan meer aan erger dan op een andere plek).
[..]
Jammer dat het in de herfstvakantie niet hier ergens in de buurt is. Ik had er graag met dochter naar toe willen gaan.
Zij heeft meer problemen met visuele prikkels. Fietsen blijft dus ook moeizaam en zich begeven in drukke omgevingen is echt een ramp. Auditieve prikkels kan zij veel beter reguleren; lijken soms zelfs wel niet helemaal "binnen" te komen (als ze slaapt bv, kan ik bij wijze van spreken een bom afsteken, maar ze slaapt gewoon door), aan de andere kant kan ze extreme angst hebben voor knallende ballonnen, donder (van onweer) maar ik denk dat die angst meer te maken heeft met het onvoorspelbare ervan.
Dat hoofdkwartier vond ik zelf meevallen, ik raakte er niet door overprikkeld, maar het was toch wel herkenbaar en chaotisch.
Het geeft dus wel een aardig beeld (imo) van autisme.
Zolang ze strak tegen mij aanloopt, hoeft ze natuurlijk zelf niet op te letten en kan zich zodoende afsluiten voor de hoeveelheid prikkels.Een paar maanden terug waren we bij een Ikea. Nou krijg ik zelf soms claustrofobische gevoelens als ik op Zondag bij zo'n winkel ben, zo druk kan het er zijn. Op een gegeven moment liep ze weer eens als de helft van een siamese tweeling naast me en zei dat ze bang was. Toen ik vroeg waarvoor zei ze dat ze niet meer wist waar ze was en waar ze naartoe moest. Ik zei dat ze dan maar zoveel mogelijk naar beneden moest kijken (visuele prikkels verminderen) en ze haar oordopjes maar in moest doen en muziek luisteren. We zijn er zo snel mogelijk uit gegaan. Later vertelde ze dat ze "schokjes in haar hoofd" kreeg door de enorme hoeveelheid visuele prikkels (zij noemde dat niet zo maar ik weet wel dat ze dat bedoelt). Dat was nieuw voor mij, zoiets heeft ze nog nooit eerder vermeld.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Non-verbal_Learning_Disabilities
quote:Heb je meer informatie over hoe zij die "schokjes" ervoer? Is het iets als 'flitsen', of voelt ze daadwerkelijk schokjes (of denkt ze die te voelen)?Op zaterdag 18 oktober 2008 21:30 schreef childintime het volgende:
In vreemde, drukke omgevingen blijft ze altijd strak naast me lopen. Als ik dus ineens een stap naar links of rechts doe, sta ik op haar voet
Een paar maanden terug waren we bij een Ikea. Nou krijg ik zelf soms claustrofobische gevoelens als ik op Zondag bij zo'n winkel ben, zo druk kan het er zijn. Op een gegeven moment liep ze weer eens als de helft van een siamese tweeling naast me en zei dat ze bang was. Toen ik vroeg waarvoor zei ze dat ze niet meer wist waar ze was en waar ze naartoe moest. Ik zei dat ze dan maar zoveel mogelijk naar beneden moest kijken (visuele prikkels verminderen) en ze haar oordopjes maar in moest doen en muziek luisteren. We zijn er zo snel mogelijk uit gegaan. Later vertelde ze dat ze "schokjes in haar hoofd" kreeg door de enorme hoeveelheid visuele prikkels (zij noemde dat niet zo maar ik weet wel dat ze dat bedoelt). Dat was nieuw voor mij, zoiets heeft ze nog nooit eerder vermeld.
Toen ik haar dat vroeg, gaf ze aan dat het hetzelfde voelt. Dus alsof ze heel even "weg" is. Alleen zijn er geen flitsen, maar een drukke mensenmassa in een vreemde omgeving. Blijkbaar is dat voor haar informatieverwerking teveel en slaat de boel op tilt.
quote:Ik ken iemand met epilepsie die zeer waarschijnlijk ook autistisch is. Van hem weet ik dat hij ook veel last van flitsen heeft en daar toevallen van krijgt. De wetenschap weet al wel dat er een verband kan bestaan tussen autisme en epilepsie, maar meer weet ik er niet van. Maar wat jij net vertelde komt wel bekend voor.Op zondag 19 oktober 2008 00:28 schreef childintime het volgende:
Ik vergeleek het met de "schokjes" in mijn hoofd die ik krijg als ik met de auto ergens rij en de laaghangende zon schijnt door de bomen. Door dat continue geflits, voelt het dan net alsof je steeds "even weg" bent. Dat is nl ook zo, heb ik van een neuroloog (op mijn werk) begrepen. Het continue gefilts is te snel om door de hersenen gevolgd te worden en daardoor slaan ze even op tilt. Dat is maar een fractie van een seconde en ze herstellen zich ook snel, maar het voelt wel gek.
Toen ik haar dat vroeg, gaf ze aan dat het hetzelfde voelt. Dus alsof ze heel even "weg" is. Alleen zijn er geen flitsen, maar een drukke mensenmassa in een vreemde omgeving. Blijkbaar is dat voor haar informatieverwerking teveel en slaat de boel op tilt.
Vaak "staart" ze wat voor zich uit en is nauwelijks tot de realiteit te roepen. Ze mist ook heel veel info. Natuurlijk is dat niet zo gek. Bij NLD is er een te kort of gebrek aan witte stof om de geleidebanen in de hersenen. De info loopt als het ware weg voordat'ie de juiste plek heeft gevonden. Deze witte stof, zorgt ook voor isolatie van die geleidebanen. Als die isolatie niet voldoende aanwezig is, dan kan er kortsluiting optreden (oa absences).Het punt is dat ik dat niet meer wil laten onderzoeken. Ze is gezien door orthopedagogen, neuropsychologen en gedragswetenschapper( die haar bijzonder interessant vond en graag verder neurologisch onderzoek wilde doen). Ik ben er even klaar mee. Bovenal is zij (mijn) kind en de persoon die ze is, heel kwetsbaar, gevoelig, recht door zee en onvervangbaar
Waar ik van baal is dat ze haar hele leven (16 jaar) al door de samenleving te horen heeft gekregen dat ze niet deugt, lui is, koppig, niet serieus wordt genomen. De problemen zijn er zodra ze weer naar school moet. In vakanties heb ik het makkelijkste, liefste kind wat er bestaat en zodra het leven van alledag weer begint is het weer mis.
Veel dingen op sociaal gebied mis ik omdat ze langs mij heen gaan. Het is alsof ik een bubbel zit en alleen als het betrekking op mij heeft dan merk ik dat. Als het geen betrekking heeft op mij dan merk ik dat niet. Niet dat ik totaal blind ben maar ik mis een subtantieel deel wat er tussen mensen speelt. Of dat nu op mijn werk is of ergens anders.
Ook ervaring ik sociale interactie als een spel dat ik niet begrijp maar wel graag wil meespelen en aangezien dat niet lukt word ik steeds gefrusteerder.
Ik loop bij de psycholoog maar de gesprekken leiden nergens toe. Wij begrijpen elkaar. De dingen die hij zegt daar kan ik niks mee. Nu hebben wij afgesproken dat ik de opdrachten uitvoer en daarna verder gaan aan de hand van het resultaat van de opdrachten verder gaan met de sessies. Het probleem is dat ik met sommige opdrachten weinig tot niks mee kan. Hier was ik al bang voor. Ik ben bang dat dit tot niks gaat leiden. Ik wil veranderen maar hoe ik dat ga doen dat weet ik nog niet. Over een paar weken ga ik beginnen met een cursus sociale vaardigheden ik hoop dat dit tenmiste iets helpt. Ik heb geen idee hoe ik hiermee verder moet gaan. Ik ga in ieder geval die cursus doen en proberen die opdrachten uit te voeren. En dan zie ik wel weer.
Toch wil ik nog steeds getest worden op autisme. Misschien begrijpen hulpverleners die zich hebben gespecialiseerd in autisme mij beter.
quote:Sorry, voor mijn late reactie, vind het lastig om te verwoorden waar dat precies aan ligt. Zeker omdat ik m'n ouders niet wil afvallen.Op maandag 13 oktober 2008 16:04 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Waarom durf je dat soort dingen niet te zeggen? Ben je bang niet serieus te worden genomen, of word/werd je werkelijk niet serieus genomen? Het is voor mij, als ouder van 2 aspergers, zo belangrijk om dit soort dingen te weten, omdat ik zelf dit soort dingen helemaal niet ken, en ik ben heel blij dat mijn kinderen steeds opener worden over wat ze voelen en ervaren. Vaak zijn het enorme eye-openers voor me.
Ben eigenlijk altijd opgevoed met 'niet zeuren, gewoon doorgaan'. Kan goed met beide ouders opschieten, maar heb nooit echt diepgaande gesprekken met ze gehad. Zeker toen ik jonger was nooit het idee gehad dat het begrepen zou worden, hoe ik me voelde.
Ik paste niet echt tussen de rest van de kinderen, maar had ook geen grote problemen en m'n ouders wilden vooral dat ik niet 'anders' zou zijn als de rest. Gewoon een stukje bescherming denk ik, terwijl dat natuurlijk weinig hielp, gepest werd ik sowieso wel. Maar daar merkten zij weinig van, ik zat altijd al graag alleen thuis.
Al had ik op sommige momenten het wel uit willen schreeuwen...
Wat dat betreft nog steeds niets veranderd. Al weet ik nu dat ik niet de enige ben en dat er bovendien ook mensen zijn die niet hetzelfde denken, maar wel de moeite nemen om je te begrijpen.
Super voor je kinderen, dat ze zo iemand als moeder hebben!
Misschien dat mijn ouders ook wel zo zouden zijn, maar ik heb nooit problemen van dien aard gehad, dat ze er mee geconfronteerd werden.
Ik ben ook geen gediagnosticeerd Asperger he. Dus ze hebben dat hele traject qua hulpverlening nooit meegemaakt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Innocence op 20-10-2008 16:42:14 ]
De criteria (vet = op mij van toepassing):
1) slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
2) stereotiepe bewegingen/ tics
3) dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
Lijkt me ook niet specifiek voor autisme maar hiero ook. Heeft bij mij trouwens ook te maken met verveling.
4) het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als
'lui', 'egoïstisch'
5) jezelf soms voor de ander laten gaan
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
6) moeite met wederkerigheid, meer nemen dan geven, moeite met
gelijkwaardigheid in contacten
7) als een ander iets vertelt, roept dat niet altijd een gevoel op,
dus moeite met invoelen vanuit je gevoel, dit lukt soms wel vanuit je
gedachten
8) lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je
vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens
per week, geen behoefte aan intensief contact
Ik heb nu een nieuwe vriendin denk ik, het eerste wat ik dacht toen we echt close waren was: o nee strakjes wil ze vaak uit.
9) niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving,
ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen
willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
10) absences/ weg vallen/ in je eigen hoofd gaan
leven/ in je eigen wereldje zitten
11) moeite met groepen mensen, stil vallen in een groep, niks zeggen, niet meer deelnemen aan het gesprek
Kleinere groepen bekenden gaan nog wel, maar bedrijfsborrels en drukke verjaardagen met veel mensen: daar heb ik meer moeite mee. Tenzij ik intensief in gesprek raak met een of enkele mensen. ( gewoon precies wat ferrobar schreef
)12) moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
Oppervlakkig praten gaat niet altijd even goed, maar als dat autistisch is weet ik niet.
13) niet creatief zijn
Dat juist compleet tegengesteld. Ik wordt heel vaak creatief genoemd.
14) liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met
samenwerken.
15) individualistisch
16) niet echt bij een groep (willen) horen, liever één-op-één contacten
hebben
17) moeite met (laten) aanraken
Dat is niet specifiek autistisch toch? Kinderen gaan. Maar vreemden niet, mijn moeder of zus zou mogen en handen schudden gaat meestal.
18) grote zintuiglijke overgevoeligheid, bijv. voor geluiden
Soms bij drukte.
19) detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog
verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
20) visueel denken: je een plaatje maken in je hoofd, in beelden denken
Heel erg doe ik de hele dag, bij mij zijn het geen plaatjes maar een film.
21) sterk analytisch zijn
22) eerder rationeel dan emotioneel zijn, tenminste zo komt het over op anderen, maar zelf kun je het gevoel hebben wel erg gevoelig (overgevoelig) te zijn.
23) moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
24) duidelijke eigen mening hebben
25) moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft
(intieme) vriendschappen
Opbouwen gaat maar onderhouden heb ik niet echt zin in, Ik bedoel iemand op aarde hebben die echt alles van je weet zoals een hartsvriendin geeft me eerder een onprettig gevoel.
26) maar 1 ding tegelijk kunnen doen
27) snel het overzicht kwijtraken
28) traagheid
29) prosopagnosia
30) behoefte aan rust en een rustige omgeving, moeite met drukte
Trek me altijd terug in dat soort gevallen, maar als ik geen mogelijkheid daartoe heb kan ik het verdragen. Ik hou heel veel van treinreizen omdat ik dan rust heb.
31) tegenstrijdigheden in jezelf: open-gesloten, stil-veel praten, aanpassen-moeite met aanpassen, flexibel-niet flexibel, optimistisch-depressief, vrij-geremd, nabijheid-afstand, lui-niet lui, rationeel-emotioneel en (over)gevoelig, etc.
Eindelijk erkenning, Ook al kom ik niet eens in de buurt van autisme en moet ik ergens anders zoeken naar waarom ik me zo anders voel, dan is het nog altijd goed om te weten dat ik niet de enige persoon op deze planeet ben die dat heeft. Altijd vroeg ik me af hoe ik cynisch en optimistisch kon zijn. Een vrolijk persoon en een emo. Af en toe zo slim en soms zo dom.
32) onhandigheid
33) verwarring bij plagen
34) denken bij alles wat je doet
Als dat me gaat irriteren ga ik me dissociëren.
35) 'professortje' in de ogen van anderen
36) moeite met grenzen
37) moeite met beslissingen nemen, onzeker
38) eerlijkheid
39) gedrevenheid
Als het me iets kan schelen wel ja.
40) wilskracht
Als het me iets kan schelen wel ja.
41) doorzettingsvermogen
42) sterk gevoel voor rechtvaardigheid
43) je 'anders' voelen dan anderen
Tja anders zou ik dit niet typen.
44) egocentrisch gevonden worden door je omgeving
45) weinig inlevingsvermogen
46) rigide, moeite met veranderingen
47) fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
48) stereotiepe bewegingen/tics
49) letterlijkheid
50) behoefte aan structuur.
51) moeite zelf initiatief te nemen
Ligt aan de situatie heb ik geen keus ( zoals bij een groepsopdracht waarvoor ik een cijfer krijg die natuurlijk de hoogste van de klas moet zijn) dan neem ik de initiatieven.
52) dingen op de lange baan schuiven
Dat zo niet specifiek autistisch deze zou niet eens in deze lijst moeten zijn.
53) (niet-functionele) routines hebben
54) volharding op hetzelfde
55) (emotionele) kwetsbaarheid
56) slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
Maar dat trucje heb ik mezelf zo 3 jaar geleden aangeleerd zo ook praten met lichaam nu gaat het bijna natuurlijk.
57) naïviteit
Maar toch weer niet zo kan ik heel cynisch en kritisch zijn.
58) pedant (geleerd) taalgebruik
59) moeite met intimiteit en/of seksualiteit
Geen idee, ben nog een leek op dat gebied.
En natuurlijk snap ik deze reacties wel van mensen die zich er niet in willen/kunnen verdiepen, maar je ziet deze reacties zelfs nog bij leraren in het speciaal onderwijs. Snappen ze niet, dat als de wereld niet vanzelfsprekend voor iemand is, dit die persoon enorm veel energie kost om zich sowieso staande te kunnen houden?
Ik word daar boos om. Hoe meer inzicht ik krijg in de belevingswereld van mijn kind, hoe bozer ik word om de reacties van de maatschappij. En nee, je ziet niks aan dit kind; het is een hele mooie meid van 16, maar haar hersenen doen niet wat ze behoren te doen bij iemand van 16 en naarmate ze ouder wordt, wordt ze hier steeds meer mee geconfronteerd en dus steeds faalangstiger en onzekerder.
quote:Herkenbaar..
Wat ik heel erg vind en opvallend terugkerend, is dat veel mensen met stoornissen als deze "lui" en "gemakzuchtig" worden gevonden. Het heeft mijn kind getekend vanaf het moment dat ze naar school ging.
En natuurlijk snap ik deze reacties wel van mensen die zich er niet in willen/kunnen verdiepen, maar je ziet deze reacties zelfs nog bij leraren in het speciaal onderwijs. Snappen ze niet, dat als de wereld niet vanzelfsprekend voor iemand is, dit die persoon enorm veel energie kost om zich sowieso staande te kunnen houden?
Ik word daar boos om. Hoe meer inzicht ik krijg in de belevingswereld van mijn kind, hoe bozer ik word om de reacties van de maatschappij. En nee, je ziet niks aan dit kind; het is een hele mooie meid van 16, maar haar hersenen doen niet wat ze behoren te doen bij iemand van 16 en naarmate ze ouder wordt, wordt ze hier steeds meer mee geconfronteerd en dus steeds faalangstiger en onzekerder.
Zo kreeg ik vaak te horen dat ik mezelf aanstelde (goed, ik zeurde ook wel soms te vaak over mijn problemen, maar het was niet zo dat ik me aanstelde.)
Ook mijn leraar, klasgenoten of ook mijn ouders haalden regelmatig aan dat ik me niet moest aanstellen en gewoon meedoen met de rest.
Terwijl ik dat op dat moment niet zo goed kon (vooral het gedoe rondom meisjes en liefde, waar ik mentaal nog niet klaar voor was en ook had ik wat moeite met plagerijen, omdat ik ze soms te letterlijk/ als een persoonlijke aanval opvatte).
Het verergerde daardoor juist mijn problemen, omdat ik dacht dat niemand me begreep en uiteindelijk dacht ik dat de hele wereld me haatte.
Gelukkig kreeg ik toen goede begeleiding en ben ik hard vooruit gegaan.
Op sociaal vlak heb ik nu nog wel wat problemen.
hierover praat ik dan met wat mensen en ze concluderen dat dat vooral komt door een laag zelfbeeld. Hierdoor ben ik vaak nog wat gesloten omdat ik denk dat anderen me saai/ oninteressant vinden of dat ik domme opmerkingen maak (zelfs op dit forum lurk ik daarom meer dan ik post
)quote:Ja, dat is inderdaad vervelend. Dan wil je iets extra goed doen, je hebt er veel werk aan gehad en vervolgens is het precies verkeerd en komt er zo een docent aan die vind dat je maar wat harder had moeten werken.Op maandag 20 oktober 2008 02:05 schreef childintime het volgende:
Wat ik heel erg vind en opvallend terugkerend, is dat veel mensen met stoornissen als deze "lui" en "gemakzuchtig" worden gevonden.
Ook dat als je een mondeling gegeven opdracht niet goed uitgevoerd hebt (omdat hetgeen ze zeiden
Misschien dat het voor hen (en de meeste andere mensen) wel eenvoudig begrijpbaar is en ze niet verwachten dat het moeilijk is voor sommige mensen.
Het kan voorkomen worden door niet allemaal vage begrippen te gebruiken en duidelijk op schrift aan te geven wat er precies gevraagd is. Of de student moet zelf maar zo slim zijn om de docenten er mee lastig te vallen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Deliah op 20-10-2008 16:49:15 ]
Dat betekende juist dat ik twee keer zo hard in m'n eentje alles heb zitten proberen uit te vinden, snap nog steeds niet waarom dat een probleem is.
Hij wees me erop dat hij bij zijn opdrachten niet voor niets vermeldde dat je altijd langs mocht komen als er iets niet duidelijk was en dat het dus raar was dat ik daar geen gebruik van had gemaakt . Terwijl het echt niet eens bij me opgekomen was om dat te doen, want ik snapte de opdracht helemaal.
quote:Dan vind ik zo'n cijfer alleen te rechtvaardigen als uit hoe je de opdracht had gemaakt bleek dat je het eigenlijk toch niet begreep en dat je om hulp had moeten vragen. Vond hij dat dat zo was? Anders moet je protesteren.Op maandag 20 oktober 2008 16:47 schreef Innocence het volgende:
Zo kreeg ik pas te horen dat ik een laag cijfer voor een opdracht had gekregen, omdat ik geen inzet toonde, want ik was nooit vragen komen stellen.
Dat betekende juist dat ik twee keer zo hard in m'n eentje alles heb zitten proberen uit te vinden, snap nog steeds niet waarom dat een probleem is.
Hij wees me erop dat hij bij zijn opdrachten niet voor niets vermeldde dat je altijd langs mocht komen als er iets niet duidelijk was en dat het dus raar was dat ik daar geen gebruik van had gemaakt . Terwijl het echt niet eens bij me opgekomen was om dat te doen, want ik snapte de opdracht helemaal.
Dat slaat toch nergens op?
quote:Dat lui zijn vind ik van mijzelf ook, als ik iets kan uitstellen dan doe ik het ookOp maandag 20 oktober 2008 02:05 schreef childintime het volgende:
Wat ik heel erg vind en opvallend terugkerend, is dat veel mensen met stoornissen als deze "lui" en "gemakzuchtig" worden gevonden. Het heeft mijn kind getekend vanaf het moment dat ze naar school ging.
En natuurlijk snap ik deze reacties wel van mensen die zich er niet in willen/kunnen verdiepen, maar je ziet deze reacties zelfs nog bij leraren in het speciaal onderwijs. Snappen ze niet, dat als de wereld niet vanzelfsprekend voor iemand is, dit die persoon enorm veel energie kost om zich sowieso staande te kunnen houden?
Ik word daar boos om. Hoe meer inzicht ik krijg in de belevingswereld van mijn kind, hoe bozer ik word om de reacties van de maatschappij. En nee, je ziet niks aan dit kind; het is een hele mooie meid van 16, maar haar hersenen doen niet wat ze behoren te doen bij iemand van 16 en naarmate ze ouder wordt, wordt ze hier steeds meer mee geconfronteerd en dus steeds faalangstiger en onzekerder.
Maar vaak ook omdat het voor mij volkomen zinloos lijkt. Tegenwoordig gaat het redelijk, maar achteraf gezien had ik veel meer kunnen bereiken op school dan zoals het is gelopen. Daar komt wel bij kijken dat bij een juiste begeleiding dit niet was gebeurd, en juist bij mij was er geen aanleiding om meer begeleiding te geven...Het is helaas zo dat de meerderheid bepaalt en juist die meerderheid dom is (enkel al vanwege dat het een meerderheid is) De vaak unieke zienswijze van autisten gaat dan compleet ten onder, wat voor de persoon zelf al een enorme klap is en daar komt dan nog eens fijntjes het onbegrip en de domheid van de massa bij.
quote:Dat is ook een probleem van veel autisten: ze praten te veel over zichzelf of over hun eigen interesses omdat ze niet in de gaten hebben dat het de ander weinig boeit. Veel autisten hebben een soort van verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van anderen, waar die anderen dat absoluut niet hebben. Als een autist er dan van uit gaat dat een ander zich net zo interesseert voor hem als hij voor die ander, dan gaat het helaas mis.Op maandag 20 oktober 2008 16:19 schreef Gitanki het volgende:
[..]
Herkenbaar..
Zo kreeg ik vaak te horen dat ik mezelf aanstelde (goed, ik zeurde ook wel soms te vaak over mijn problemen, maar het was niet zo dat ik me aanstelde.)
Ook mijn leraar, klasgenoten of ook mijn ouders haalden regelmatig aan dat ik me niet moest aanstellen en gewoon meedoen met de rest.
Terwijl ik dat op dat moment niet zo goed kon (vooral het gedoe rondom meisjes en liefde, waar ik mentaal nog niet klaar voor was en ook had ik wat moeite met plagerijen, omdat ik ze soms te letterlijk/ als een persoonlijke aanval opvatte).
Het verergerde daardoor juist mijn problemen, omdat ik dacht dat niemand me begreep en uiteindelijk dacht ik dat de hele wereld me haatte.
Gelukkig kreeg ik toen goede begeleiding en ben ik hard vooruit gegaan.
Op sociaal vlak heb ik nu nog wel wat problemen.
hierover praat ik dan met wat mensen en ze concluderen dat dat vooral komt door een laag zelfbeeld. Hierdoor ben ik vaak nog wat gesloten omdat ik denk dat anderen me saai/ oninteressant vinden of dat ik domme opmerkingen maak (zelfs op dit forum lurk ik daarom meer dan ik post
Evenzo voor een laag zelfbeeld: omdat je niet serieus wordt genomen ga je twijfelen aan jezelf (en dat deed je al omdat je je afvroeg waarom het bij jou altijd anders moet) waardoor je vanzelf in een neerwaartse spiraal komt. Wat weer aanleiding voor anderen is om daarover te beginnen in plaats van hun eigen kortzichtigheid, etc.
quote:Dus een opdracht zelfstandig uitvoeren is slecht omdat 'de leraar er van uit gaat dat je om hulp zou moeten vragen'? Ofwel: omdat de meeste mensen een vraag niet snappen, ben jij extra dom als je hem wel snapt...Op maandag 20 oktober 2008 17:27 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dan vind ik zo'n cijfer alleen te rechtvaardigen als uit hoe je de opdracht had gemaakt bleek dat je het eigenlijk toch niet begreep en dat je om hulp had moeten vragen. Vond hij dat dat zo was? Anders moet je protesteren.
Dat slaat toch nergens op?
Wat ben ik blij dat ik nooit aan haar getwijfeld heb
, bij mij mag ze zijn wie ze is en door haar vertrouwen in mij leer ik steeds meer voor haar belangen op te komen. Ze kan tegenwoordig uitleggen hoe zij dingen ervaart. Ik heb haar geleerd te zeggen hoe zij dan dingen ziet en ervaart. Dat is voor mij nl niet vanzelfsprekend, voor mij is "de normale" manier vanzelfsprekend. Ze kan steeds meer aangeven wat er "anders"gaat bij haar.Zij heeft door haar NLD ook erg veel last van motorische problemen, waaronder het evenwicht; dat is bij haar echt heel slecht. Laatst was ik heel druk bezig in huis. Toen ik 10 dingen tegelijk deed, me ineens omdraaide en me duizelig voelde (een gevoel alsof ik omviel) en tegen haar zei wat er gebeurde (als een geintje), zei ze; "welkom in mijn wereld mam"........ Djeez...dat is dus voor haar de realiteit; op haar fiets zitten en overspoeld worden door alle impulsen van buitenaf. Op school te horen krijgen dat ze maar wat harder haar best moet doen, terwijl het haar duizelt van alle info die ze daarvoor te verwerken heeft gekregen en nog lang niet geordend heeft.
Petje af, voor alle mensen die zo moeten leven en zich staande weten te houden in deze maatschappij. Ik als niet autist, Asperger, NLDer, kan me er maar minimaal een voorstelling van maken
En zeker omdat momenteel mijn leven behoorlijk overhoop ligt (net gescheiden na 13 jaar relatie, mijn werk dat onzeker is, familieproblemen) ben ik weer behoorlijk gestresst en wanneer ik gestresst ben heb ik altijd meer last van mijn auti-verschijnselen. Afwisselend storm en kortsluiting in mijn hoofd, zeg maar.
Ik volg de gesprekken en verhalen hier met belangstelling, en zal te zijner tijd wel iets plaatsen, maar nu lukt het even niet, sorry.
@ Childintime: Ik zou je een ontzettend dikke knuffel willen geven als dank voor de manier waarop jij met je dochter omgaat. Ik vind je geweldig. Veel respect voor jou! (En voor haar natuurlijk, maar zo te lezen krijgt ze dat sowieso van jou al, en dat is heel belangrijk!) Kortom: *knufff*
Als moeder van twee aspergers herken ik zoveel in wat jij schrijft... Heb jij ook zo vaak te horen gekregen dat "dat kind" niks heeft en dat het aan jou ligt? "Breng hem/haar maar eens een weekje," zeggen "ze" dan. Als ik dan zeg "dat is goed, wanneer zal ik ze brengen?" krabbelen ze terug!
Ik ben supertrots op mijn twee knullen, en als ik de verhalen van alle mensen hier lees, zie ik zonder uitzondering geweldige mensen, die het echter wel heel moeilijk hebben in deze rotmaatschappij.
quote:En dan worden "wij" als niet-autisten normaal genoemd... Weet je dat ik me daar soms rot voor schaam?Op maandag 20 oktober 2008 23:52 schreef Stupendous76 het volgende:
Het is helaas zo dat de meerderheid bepaalt en juist die meerderheid dom is (enkel al vanwege dat het een meerderheid is) De vaak unieke zienswijze van autisten gaat dan compleet ten onder, wat voor de persoon zelf al een enorme klap is en daar komt dan nog eens fijntjes het onbegrip en de domheid van de massa bij.
(...)Evenzo voor een laag zelfbeeld: omdat je niet serieus wordt genomen ga je twijfelen aan jezelf (en dat deed je al omdat je je afvroeg waarom het bij jou altijd anders moet) waardoor je vanzelf in een neerwaartse spiraal komt. Wat weer aanleiding voor anderen is om daarover te beginnen in plaats van hun eigen kortzichtigheid, etc.
Gelukkig zitten mijn kinderen nu op de juiste scholen, maar het heeft me wel 10 jaar knokken gekost, en mijn oudste is zo beschadigd door al het gepest en onbegrip...
Zonde van zo'n geweldige knul en er is niks dat ik had kunnen doen, want het lag immers aan hem, werd me telkens verteld...
Gelukkig krijgt hij nu eindelijk de hulp en begeleiding waar ik zo lang naar heb gezocht.
Inderdaad, de domheid van de massa... Mag ik daar, als onderdeel van die massa, mijn excuses voor aanbieden...? Ik vind het echt erg...
Pandora dat is rot om in zo'n situatie te zitten; al die veranderingen en het een staat natuurlijk niet los van het ander. Kortom, complete chaos dus; sterkte! Bedankt voor je lieve woorden
Dutch mama, NLD wordt ook wel "de mythe van de overbezorgde moeder"genoemd
en ik heb het idd aan den lijve ondervonden. Gelukkig wordt je door de jaren heen steeds mondiger en krijgt steeds meer ervaring. Gelukkig is zij op school nooit gepest door anderen. Op haar eerste "gewone"school, hoorde ze er simpelweg niet bij. Daarna (vanaf groep 5 ) kwam ze op het speciaal onderwijs (MLK) en ik wou dat ik dat 5 jaar eerder had gedaan, wat was ze daar happy! Nu zit ze op speciaal voortgezet onderwijs en heeft het naar haar zin. Straks natuurlijk MBO en dan denk ik dat ze weer tussen de wal en schip valt.....Ik heb een vraag; is er hier iemand bekend met het gebruik van visolie? Je hoort en leest zoveel over de positieve werking ervan. Het geheugen zou er positief door beinvloedt worden, en het "mistgevoel" zou minder worden, dus alerter zijn in het algeheel. Toevallig heb ik het vanmiddag gekocht (wat duur zeg!) een flesje van 105 ml voor 14¤........ Pillen kan zij moeizaam slikken (denkt ze), dus die optie valt af. Ze zou dan 2 x daags 5 ml moeten nemen. Die vrouw bij de apotheek zei dat je het minimaal 3 maanden moet gebruiken voor je echt kan zeggen of het wel of niet werkt.
Is er hier iemand (of meerderen
) die het gebruik(t)en?[ Bericht 0% gewijzigd door childintime op 21-10-2008 23:42:03 ]
quote:Dit is zeer, zeer herkenbaar. En ik zie ook zeker niet waarom dit een probleem is.Op maandag 20 oktober 2008 16:47 schreef Innocence het volgende:
Zo kreeg ik pas te horen dat ik een laag cijfer voor een opdracht had gekregen, omdat ik geen inzet toonde, want ik was nooit vragen komen stellen.
Dat betekende juist dat ik twee keer zo hard in m'n eentje alles heb zitten proberen uit te vinden, snap nog steeds niet waarom dat een probleem is.
Hij wees me erop dat hij bij zijn opdrachten niet voor niets vermeldde dat je altijd langs mocht komen als er iets niet duidelijk was en dat het dus raar was dat ik daar geen gebruik van had gemaakt . Terwijl het echt niet eens bij me opgekomen was om dat te doen, want ik snapte de opdracht helemaal.
Met vragen stellen als je iets niet snapt of als je er niet uit komt is niks mis, maar het is toch geen doel op zich? Ik heb het idee dat extrovert gedrag in de huidige maatschappij als positiever gezien wordt dan introvert gedrag, maar ik zie niet in waarom het een beter is dan het andere. Zelf irriteer ik me mateloos aan mensen die continu lopen te toeteren wat ze allemaal wel niet (goed) doen en zelf nauwelijks iets doen omdat ze alles aan anderen vragen.
Zelfredzaamheid wordt onderschat, vind ik.
quote:Dat is wel erg duur: 14¤ per 10,5 dagen. Jammer dat pillen zo'n probleem zijn. Ik slik ze ook, maar kan niet direct zeggen dat ik er iets van merk. Er schijnt wel verschil te zijn in kwaliteit (link).Op dinsdag 21 oktober 2008 22:19 schreef childintime het volgende:
[..]
Ik heb een vraag; is er hier iemand bekend met het gebruik van visolie? Je hoort en leest zoveel over de positieve werking ervan. Het geheugen zou er positief door beinvloedt worden, en het "mistgevoel" zou minder worden, dus alerter zijn in het algeheel. Toevallig heb ik het vanmiddag gekocht (wat duur zeg!) een flesje van 105 ml voor 14¤........ Pillen kan zij moeizaam slikken (denkt ze), dus die optie valt af. Ze zou dan 2 x daags 5 ml moeten nemen. Die vrouw bij de apotheek zei dat je het minimaal 3 maanden moet gebruiken voor je echt kan zeggen of het wel of niet werkt.
Is er hier iemand (of meerderen
Iemand nog iets te melden over mijn vorige post? Of was er geen doorkomen aan?
quote:Niet eens alleen mondelingen opdrachten, ook schriftelijke opdrachten begrijp ik niet goed. Omdat ik alles letterlijk neem, maar ook alle mogelijke interpretaties van de opdracht overweeg. Ik had op blaadjes bij overhoringen op school vaak iets staan als "Hoe bedoelt u de vraag? Bedoelt u nou dit of dat? Want in het ene geval is het antwoord A en in het andere B". Ik herinner me nog een vraag van een schoolexamen. Het katern ging over Marokko en er was een stuk over verwoestijning en erosie en zo. Dus er zat een foto bij die volgens de docent te maken moest hebben met grondgebruik, maar de opdracht bij de vraag was: "Wat is er mis met deze foto?". Laat het nou ook een slechte foto geweest zijn met veel zwarte strepen van het kopieren...Op maandag 20 oktober 2008 16:42 schreef Deliah het volgende:
[..]
Ja, dat is inderdaad vervelend. Dan wil je iets extra goed doen, je hebt er veel werk aan gehad en vervolgens is het precies verkeerd en komt er zo een docent aan die vind dat je maar wat harder had moeten werken.
Ook dat als je een mondeling gegeven opdracht niet goed uitgevoerd hebt (omdat hetgeen ze zeidenniette onduidelijk was), ze zeggen dat je maar had moeten luisteren.
Misschien dat het voor hen (en de meeste andere mensen) wel eenvoudig begrijpbaar is en ze niet verwachten dat het moeilijk is voor sommige mensen.
Het kan voorkomen worden door niet allemaal vage begrippen te gebruiken en duidelijk op schrift aan te geven wat er precies gevraagd is. Of de student moet zelf maar zo slim zijn om de docenten er mee lastig te vallen.
Ik moest toch echt de impuls onderdrukken om niets over de foto zelf te schrijven.quote:Helemaal herkenbaar...Op woensdag 22 oktober 2008 10:42 schreef Maeghan het volgende:
Niet eens alleen mondelingen opdrachten, ook schriftelijke opdrachten begrijp ik niet goed. Omdat ik alles letterlijk neem, maar ook alle mogelijke interpretaties van de opdracht overweeg. Ik had op blaadjes bij overhoringen op school vaak iets staan als "Hoe bedoelt u de vraag? Bedoelt u nou dit of dat? Want in het ene geval is het antwoord A en in het andere B". Ik herinner me nog een vraag van een schoolexamen. Het katern ging over Marokko en er was een stuk over verwoestijning en erosie en zo. Dus er zat een foto bij die volgens de docent te maken moest hebben met grondgebruik, maar de opdracht bij de vraag was: "Wat is er mis met deze foto?". Laat het nou ook een slechte foto geweest zijn met veel zwarte strepen van het kopieren...
Overal een strikvraag achter zoeken, erg vermoeiend. Terwijl misschien wel gewoon de vraagstelling niet klopte, ging ik inderdaad van allerlei interpretaties verzinnen.
En je stukje over die foto: daar vragen ze toch ook inderdaad om, om zo'n reactie? Je had die impuls niet moeten onderdrukken joh! (Maar wel vervolgens ook nog voor de zekerheid het "goede" antwoord geven dan he. Zo van "Wat er mis is met deze foto is dat de kwaliteit abominabel is. Door de strepen is nauwelijks te zien wat erop staat. Maar goed, dat zult u wel niet bedoelen. Als het gaat om het beeld wat getoond wordt, dan..." O was ik vroeger maar dapperder geweest... Dan had ik dat gedurfd... Nu lukt het me wel, maar vroeger...)
Ga toch maar eens Wajong aanvragen
quote:Dit kreeg ik dus ook te horen vandaag. Als er iets bij je weggelegd wordt zonder aanwijzingen, dan gaan ze ervan uit dat je het niet snapt en dat je komt vragen wat je moet doen. Niet dat je een afgewerkt stuk werk af hebt op de manier waarop het inderdaad moet.Op maandag 20 oktober 2008 23:52 schreef Stupendous76 het volgende:
Dus een opdracht zelfstandig uitvoeren is slecht omdat 'de leraar er van uit gaat dat je om hulp zou moeten vragen'? Ofwel: omdat de meeste mensen een vraag niet snappen, ben jij extra dom als je hem wel snapt...
quote:Wat voor aspecten dan? En zijn daar geen trainingen oid voor van bijvoorbeeld het CWI?Op woensdag 22 oktober 2008 16:09 schreef Troel het volgende:
Zo. Vandaag te horen gekregen dat mijn contract niet verlengd wordt. Van te voren ook echt niet het gevoel gehad dat dit eraan zat te komen, wel echt weer hebben moeten janken toen ik bepaalde PDD-aspecten naar boven hoorde komen bij "waarom niet verlengen"
Ga toch maar eens Wajong aanvragen
Ik dacht trouwens dat je Wajong voor een bepaalde leeftijd moest aanvragen.
quote:Jeps, voor je 18e, maar met een goede uitleg daarbij kan het ook tot je eind in de 20 bent. Voor mijn 18e wist ik nog niet eens van het bestaan van de Wajong af en ik hoopte het eigenlijk niet nodig te hebben, maar dit is nu al de zoveelste keer dat ik te horen krijg dat ik bepaalde punten echt anders moet doen die ik gewoon niet anders kan doen. Al 26 jaar nietOp woensdag 22 oktober 2008 16:22 schreef Xennia het volgende:
[..]
Wat voor aspecten dan? En zijn daar geen trainingen oid voor van bijvoorbeeld het CWI?
Ik dacht trouwens dat je Wajong voor een bepaalde leeftijd moest aanvragen.
Ondanks trainingen en een-op-eenbegeleiding en dergelijke.quote:http://www.uwv.nl/wajong/wat-is-wajong/aanvragen/hoe/index.aspxHoe vraag ik een Wajong-uitkering aan?
Eerst meldt u dat u arbeidsongeschikt bent en daarna vraagt u een Wajong-uitkering aan. UWV nodigt u uit voor een gesprek met een UWV-arts en als dat nodig is met een arbeidsdeskundige. Zij beoordelen of u kunt werken.
Voor uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt
Bent u al voor uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt? Dan doet u het volgende:
* U meldt UWV binnen 13 weken na uw 17e verjaardag dat u arbeidsongeschikt bent.
* U vraagt binnen 9 maanden na uw 17e verjaardag de uitkering aan bij UWV.
Student en na uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt
Studeert u al meer dan zes maanden, werd u na uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt en bent u nog geen 30 jaar? Vraag dan de Wajong-uitkering aan binnen negen maanden nadat u arbeidsongeschikt bent geworden.
Ik ben te laat met aanvragen. Kan ik alsnog een uitkering aanvragen?
Wist u niet eerder dat de Wajong-uitkering bestaat en heeft u daarom geen uitkering aangevraagd? Dan kunt u dat alsnog doen want het is soms mogelijk een Wajong-uitkering op latere leeftijd te krijgen. U kunt een Wajong-uitkering met terugwerkende kracht aanvragen. UWV betaalt de Wajong-uitkering dan vanaf maximaal 1 jaar vóór de aanvraag. Meestal verlaagt UWV de uitkering.
Maar bij het later aanvragen staat hier geen leeftijdsgrens
quote:U kunt een Wajong-uitkering krijgen als:
* u in Nederland woont;
* u meer dan 52 weken achter elkaar arbeidsongeschikt of gedeeltelijk arbeidsgeschikt bent door langdurige ziekte of een handicap;
* u jonger dan 65 jaar bent;
* u zelf geen volledig inkomen kunt verdienen;
* u was al voor uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt of gedeeltelijk arbeidsgeschikt.
* u studeert nog en u bent jonger dan 30 jaar en door langdurige ziekte of een handicap arbeidsongeschikt of gedeeltelijk arbeidsgeschikt.
Ze wordt er misselijk van zegt ze, van het gevoel wat het geeft als ze het doorslikt.....Denk dat we de visolie letterlijk en figuurlijk maar even in de koelkast moeten zetten.Ferrobar, waarom laat je jezelf niet eens testen? Als je zelf twijfels hebt dan zou ik dat zeker doen. Het kan je veel inzicht in jezelf geven, waarom je dingen zo doet/ervaart. Het kan er ook voor zorgen dat je meer "vrede" hebt met de manier waarop je dingen doet, ipv dat je jezelf het kwalijk neemt of je blijft verzetten/dwingen tegen/ tot iets wat misschien niet haalbaar is.
Troel, ik had wel begrepen dat WAJONG tegenwoordig steeds "moeilijker" toegekend wordt. Omdat er een golf van jongeren met ADHD inmiddels ook die leeftijd heeft bereikt en er voor al die jongeren ook WAJONG aan wordt gevraagd. De kosten zijn zo dus nauwelijks nog beheersbaar en moet je al echt een extreem geval zijn wil je WAJONG toegewezen krijgen. Misschien is ondersteuning van een job-coach iets? Bij MEE kun je daar info over aanvragen.
quote:Ik heb inmiddels twee keer met MEE aan de telefoon gehangen nadat ik ze telefonisch gesproken had en beide keren werd ik afgepoeierd. Heb daar dus niet zulke goede ervaringen mee.Op woensdag 22 oktober 2008 20:30 schreef childintime het volgende:
Nou, die vloeibare visolie is ook geen succes.......
Ferrobar, waarom laat je jezelf niet eens testen? Als je zelf twijfels hebt dan zou ik dat zeker doen. Het kan je veel inzicht in jezelf geven, waarom je dingen zo doet/ervaart. Het kan er ook voor zorgen dat je meer "vrede" hebt met de manier waarop je dingen doet, ipv dat je jezelf het kwalijk neemt of je blijft verzetten/dwingen tegen/ tot iets wat misschien niet haalbaar is.
Troel, ik had wel begrepen dat WAJONG tegenwoordig steeds "moeilijker" toegekend wordt. Omdat er een golf van jongeren met ADHD inmiddels ook die leeftijd heeft bereikt en er voor al die jongeren ook WAJONG aan wordt gevraagd. De kosten zijn zo dus nauwelijks nog beheersbaar en moet je al echt een extreem geval zijn wil je WAJONG toegewezen krijgen. Misschien is ondersteuning van een job-coach iets? Bij MEE kun je daar info over aanvragen.
quote:En via je huisarts/begeleider?Op woensdag 22 oktober 2008 21:23 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik heb inmiddels twee keer met MEE aan de telefoon gehangen nadat ik ze telefonisch gesproken had en beide keren werd ik afgepoeierd. Heb daar dus niet zulke goede ervaringen mee.