PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 8

Ik heb ook nog bijna nergens reactie op gehad hoor, maak je niet druk...

Ik herken het wel, maar misschien op een andere manier. Ben altijd bezig met vooruitdenken, ipv met het hier en nu bezig te zijn. Is vooral qua studeren nogal een probleem.
Maar is juist wel de enige manier om aan die melancholische stemming te ontsnappen, om me gedachten speciaal ergens op te richten.

Daarnaast kan ik er vreselijk slecht tegen als iets anders is dan dat ik verwacht of hoe ik me erop voorbereid heb. 'Leuke' verrassingen zijn dus niet aan me besteed en heb bijvoorbeeld m'n laatste rijexamen verknalt omdat het op een andere manier werd gegeven als dat me beloofd was.

Maar misschien dat iedereen dit dus wel heeft. Heeft iemand er trouwens problemen mee dat ik hier blijf reageren, ook al heb ik misschien helemaal geen autismestoornis?

het is een discussie forum innocence dus mag je overal reageren hoor ... als het maar ontopic is en binnen de policy blijft

Terugvind PDD'er

TVP´tje

Ben net begonnen aan stage met volwassenen met beperking waaronder sommige autisme.
Dus ik lurk graag mee.
Herken sommige trekjes ook bij mezelf.. maar dan in mindere mate.

quote:

Op woensdag 10 september 2008 12:49 schreef Innocence het volgende:
Daarnaast kan ik er vreselijk slecht tegen als iets anders is dan dat ik verwacht of hoe ik me erop voorbereid heb. 'Leuke' verrassingen zijn dus niet aan me besteed en heb bijvoorbeeld m'n laatste rijexamen verknalt omdat het op een andere manier werd gegeven als dat me beloofd was.

euhm, in het verkeer kunnen dingen altijd anders gaan dan je van tevoren bedacht had. Je moet kunnen inspelen op snel veranderende situaties.

Verder houd ik ook niet van verrassingen en heb ik geen autisme

*Oeps, was al gepost *

quote:

Op woensdag 10 september 2008 13:37 schreef Xennia het volgende:

[..]

euhm, in het verkeer kunnen dingen altijd anders gaan dan je van tevoren bedacht had. Je moet kunnen inspelen op snel veranderende situaties.

Ook als je gekozen hebt voor een 'nieuwe manier' van examens afnemen, daar op geoefend hebt en het dan opeens alsnog op de oude manier gedaan wordt? Ik vind dat niet kunnen, hoe onvoorspelbaar het verkeer verder ook mag zijn.
Maar inderdaad, misschien als ik goed genoeg was, dan had ik het sowieso met stalen zenuwen moeten volbrengen. Geloof alleen niet dat dat de eis op een examen is...


Je reageert alleen overal op, dat 'iedereen' de dingen die ik vertel ook heeft. Heb jij er wel problemen mee als ik hier post? Ik wil mezelf juist niet in een hokje plaatsen, maar vind het wel erg fijn om eindelijk ergens een beetje begrepen te worden.

quote:

Op woensdag 10 september 2008 14:47 schreef Innocence het volgende:
Je reageert alleen overal op, dat 'iedereen' de dingen die ik vertel ook heeft. Heb jij er wel problemen mee als ik hier post?

Nee, ik was me er niet eens van bewust dat ik al eerder op jou had gereageerd. Ik reageer willekeurig op posts en als het voor mij onbekende users zijn, blijft de naam niet hangen.

Ik wilde alleen zeggen dat ik ook niet van veranderingen houd. Als ik vandaag word gebeld door een vriendin of ik morgen naar de kroeg ga, terwijl ik in mijn hoofd heb dat ik moet stofzuigen, sporten en bankhangen zal ik in eerste instantie meestal nee zeggen tegen de vriendin. Hier kom ik vaak later nog wel op terug als ik de dingen weer op een rijtje heb gezet in mijn hoofd. En ik heb geen autisme, ik ben gewoon een rare snuiter

quote:

Op woensdag 10 september 2008 14:53 schreef Troel het volgende:

[..]

Hoe kan er uberhaupt van te voren aangegeven worden hoe dit zal gaan? (Maarja, dat zeggen al meer mensen zag ik)

Dat is toch niet zo raar, voor een examinator zijn er ook richtlijnen hoor.

Er werd mij verteld dat er een nieuwe manier van examens afnemen zou zijn, veel zelfstandiger. Ik moest daarvoor 3 routes uit m'n hoofd kennen en deze zonder aanwijzingen rijden en dan zou de terugweg bestaan uit op navigatie terugrijden of door 'clusteropdrachten' dan worden er steeds 3 tot 5 aanwijzingen (bij de rotonde links etc.) vooruit verteld.
Voor mij was dat een uitkomst, omdat ik a. het verschil tussen links en rechts niet altijd weet en b. het veel gestress op het laatste moment scheelt.
Op deze manier van rijden hebben we dus ook veel geoefend en dat ging perfect.

Maar dit is verder compleet offtopic. Bedoelde het alleen als voorbeeld, dat ik ontzettend in de stress schiet, als opeens iets anders is als ik verwacht. Ik ben slim genoeg om te weten dat niet alles volgens mijn plan verloopt, maar als het dan toch onverwacht helemaal anders is, raak ik van binnen echt in paniek.

Heb het bijvoorbeeld ook als m'n vriend opeens al thuis is, als ik thuiskom. Dan heb ik echt opeens geen flauw idee meer wat ik moet doen en hoe...

Ik weet het wel als ik erover nadenk, alleen niet automatisch. Dus dat kost gewoon een klein beetje extra tijd en moeite, zeker als ik al zenuwwachtig ben.
Schijnt trouwens heel normaal te zijn hoor (ook voor mensen ouder dan 10 en zonder een verstandelijke handicap...) Instructeurs maakten het iig veel vaker mee en een examinator mag gewoon voor je wijzen.

quote:

Op woensdag 10 september 2008 14:59 schreef Troel het volgende:
Als je het verschil tussen rechts en links niet weet, lijkt het je dan uberhaupt verstandig om achter welk stuur dan ook te gaan zitten?


(klinkt misschien harder dan dat het bedoelt is hoor, maar ik zou daar heel goed op gaan trainen, want dat hoor je otch echt wel door te hebben als je 10 jaar of ouder bent en niet een verstandelijke handicap hebt)

Mijn baas weet ook niet het verschil tussen links en rechts, ze kan het niet onthouden maar is verder hoog opgeleid en geen gevaar in het verkeer

och ik sla ook steevast linksaf als mijn vriendin naast me zegt dat ik hier rechts af moet slaan...

quote:

Op woensdag 10 september 2008 15:38 schreef Re het volgende:
och ik sla ook steevast linksaf als mijn vriendin naast me zegt dat ik hier rechts af moet slaan...

Ja, omdat zij geen richtingsgevoel heeft zeker

TVP

Ik heb heel veel autolessen moeten volgen voordat mijn instructeur mij goed genoeg vond voor een rijexamen, en de rijexamens moest ik drie keer doen voordat ik geslaagd was. De examinator die mij liet slagen had ook het advies aan mij gegeven vaak met de auto te rijden want hij vond dat ik te weinig op allerlei dingen lette, alsof ik er nog aan moest wennen om een auto te besturen in het verkeer terwijl ik al zoveel lessen gevolgd had. Met het verschil tussen links en rechts heb ik geen probleem trouwens.

Ikzelf heb ook nooit het enthousiasme gehad om in een auto te rijden eigenlijk, deed dit alleen omdat het zo 'hoorde', nu rij ik ook geen auto, het is zelfs nu bijna 10 jaar geleden dat ik een auto bestuurde, ik zit ook in een gebied dat barst van het openbaar vervoer dus veel mis ik niet

[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 10-09-2008 19:20:50 ]

quote:

Op woensdag 10 september 2008 14:59 schreef Troel het volgende:
Als je het verschil tussen rechts en links niet weet, lijkt het je dan uberhaupt verstandig om achter welk stuur dan ook te gaan zitten?


(klinkt misschien harder dan dat het bedoelt is hoor, maar ik zou daar heel goed op gaan trainen, want dat hoor je otch echt wel door te hebben als je 10 jaar of ouder bent en niet een verstandelijke handicap hebt)

Nee hoor er zijn zat mensen die in meer of minderemate moeite hebben met het verschil tussen links en rechts. Ik heb een keer geraft met een gids die het verschil tussen links en rechts niet wist en daarom de naam van iemand noemde die aan een kant van de raft zat als we die kant op moesten.


Ik heb ook veel moeite gehad met het behalen van mijn rijbewijs. Ik heb een staatsexamen gehad.

Bij mij viel het op zich mee met rijexamen zelf, ik ben de tweede keer geslaagd en dat is in Rotterdam niet raar. De helft van de mensen zakt de eerste keer hier (niet overdreven). Ik heb alleen wel 64 lessen gehad en toen ik mijn rijbewijs eenmaal had kon ik in een grote diesel rijden. En toen kreeg ik een kleine benzineauto, dus daar kon ik niet in rijden. Heb toen nog twee weken 'rijles' gehad van mijn vader, dagelijks.

Het probleem wat ik met rijles had is dat ik dingen vaker achter elkaar moet oefenen. Ik ben niet iemand die iets leert door het 1 keer per week te doen. Ik moet het tig keer doen, tot ik het zat ben, tot ik moe ben, en dan moet ik er een nachtje over slapen. Dan gaat het meestal goed. Eigenlijk was de manier van lessen niet geschikt voor mij. Ik kan ook niet iets leren en er dan een vaardigheid aan toevoegen. Net als bij talen op school, ik kon prima rijtjes leren, maar als ik er dan een rijtje van een nieuwe tijd bij moest leren was ik de eerdere rijtjes kwijt en dan moest ik die opnieuw leren. Later bleek dat ik juist beter leer door geen rijtjes te leren, maar iedere 'variant' apart te leren; dus niet meer een rijtje van naamvallen, maar eerst leren in welke situatie je een onderwerp gebruikt en welke vorm het onderwerp heeft, daarna leren hoe je het lijdend voorwerp gebruikt en welke vorm het heeft, etc. Aan de universiteit leerde ik hierdoor vrij makkelijk bij Russisch, terwijl ik op school met naamvallen enorm veel moeite had bij Duits en Grieks, ik kon er echt niets van.

Links en rechts zijn voor mij ook hetzelfde hoor, alleen de een zit aan de tegenovergestelde kant van de ander. Klokkijken kan ik ook niet goed. Ik heb moeite met schakelen tussen het gebruikelijke decimale systeem en een klok met 12 uur. Op een analoge klok kan ik niet goed zien of het bijvoorbeeld half zeven of half acht is. En met een digitale klok draai ik ook cijfers om, met name 2 en 5. Die zijn voor mij ook gewoon hetzelfde. Als iemand "twee" zegt denk ik bijvoorbeeld aan het getal vijf. Maar dat maakt me nog niet debiel of zo. Zolang je zelf maar weet dat je er een probleem mee hebt en even extra goed kijkt of je je gironummer met 4 vijven erin goed invoert of het kenmerk van de acceptgiro van je belastingaanslag of zo. Maar ze hebben op m'n vorige werk weleens van een leverancier gebeld dat een bepaald bestelnummer niet bestond. Beetje genant, maar toen ik zei dat ze de vijven even moesten veranderen in tweeen en kijken of het dan wel bestond, kwam het toch nog goed.

Ik merk wel dat ik moeite heb met drukte in het verkeer trouwens. Eerst had ik het niet zo door, maar nu de vakantie weer over is en de weg drukker is, rijd ik soms toch wel binnendoor omdat de snelweg gewoon te druk is. Zeker op de terugweg na een lange dag werken, ben ik te gaar om alles tegelijk in de gaten te houden en krijg ik zo'n 'wollig' gevoel in m'n hoofd.

Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Ja hoor.

Tevens TVP

tvp

quote:

Op woensdag 10 september 2008 19:05 schreef zakjapannertje het volgende:

Ikzelf heb ook nooit het enthousiasme gehad om in een auto te rijden eigenlijk, deed dit alleen omdat het zo 'hoorde', nu rij ik ook geen auto, het is zelfs nu bijna 10 jaar geleden dat ik een auto bestuurde, ik zit ook in een gebied dat barst van het openbaar vervoer dus veel mis ik niet

Ik ben ook altijd alleen maar doorgegaan omdat ik er al zoveel geld aan uitgegeven heb...

Heb laatst wel een hele relaxde instructeur gehad, die gewoon rustig een half uur met z'n huisbaas ging bellen, terwijl ik zelfstandig mocht rijden. Toen vond ik het voor het eerst echt leuk en merkte ik ook dat ik het wel kan.

Ik ga het nu proberen om ergens in de buurt van de Veluwe (mijn schoonouders wonen daar) te lessen en af te rijden, dat schijnt stukken rustiger te zijn. Dan kan ik als ik het papiertje heb altijd nog extra lessen nemen om het in Rotterdam te leren.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Eh, nee...

Laat ik zeggen dat het toen niet altijd fijn was, maar dat ik nu blij ben tot wie het me gemaakt heeft. Heb ook absoluut geen slechte jeugd gehad ofzo.
Qua school was het vooral een beetje onzinnig, heb meer m'n tijd daar uitgezeten, dan echt wat geleerd.

[ Bericht 16% gewijzigd door Innocence op 11-09-2008 10:31:45 ]

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Mijn jeugd is voor zover ik dat weet goed verlopen, zij het wel dat ik dingen heel anders ervaar dan anderen. Als anderen het moeten beoordelen kan er dus best wat anders uit komen. Heb niet echt problemen of hele nare ervaringen gehad.
School is ook zonder problemen gegaan tot de hogeschool, daar ben ik moeten stoppen. Pas vrij recent weet ik ook waar dat waarschijnlijk aan gelegen heeft (ik leer compleet anders dan anderen en de school zag dat niet en/of deed er niets aan), dus dat is best wel een tegenvaller geweest. Maar het stoort me niet echt bij mijn werk, wat wel boven hbo-niveau zit.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Basisschool was dodelijk saai en eenvoudig. Kreeg dan ook altijd extra opdrachtjes en taken van een klas hoger. Wat dan weer het gevoel versterkte dat ik 'anders' was dan de rest.
Middelbare school werd rampzalig, vooral doordat ik 5 jaar lang dag in dag uit erg veel gepest werd. Nog steeds een gevoelig traumaatje, 10 jaar later. Ik was anders, dat was duidelijk. Maar hoe anders, dat wist niemand. Zelfs Bureau Jeugdzorg, door de school ingeroepen vanwege mijn onvermogen tot communiceren, stuurde me weg met de conclusie: "ze wil gewoon niet, niks aan de hand, trekt wel weer bij".

Een diagnose (klassiek autisme) volgde pas 5 jaar na het halen van m'n Havo-diploma... en drie mislukte studies verder zit ik nu zonder werk thuis.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Ik heb mijn hele basisschool periode op de LOM school gezeten omdat ik een ontwikkelingsachterstand had. Dat ging best goed. Daarna ben ik de MAVO gaan doen. Eigenlijk nooit problemen gehad met leren.

Gitanki pakt de draad ook maar weer op, wist niet dat deze reeks zo goed liep

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Twee basisscholen doorlopen, op de ene veel gepest, op de ander viel het wel mee. Middelbare school, enkel de eerste twee jaar last van pesters gehad, in het derde jaar waren de idioten alweer opgerot naar de mavo.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 17:35 schreef Anotis het volgende:

[..]

Basisschool was dodelijk saai en eenvoudig. Kreeg dan ook altijd extra opdrachtjes en taken van een klas hoger. Wat dan weer het gevoel versterkte dat ik 'anders' was dan de rest.
Middelbare school werd rampzalig, vooral doordat ik 5 jaar lang dag in dag uit erg veel gepest werd. Nog steeds een gevoelig traumaatje, 10 jaar later. Ik was anders, dat was duidelijk. Maar hoe anders, dat wist niemand. Zelfs Bureau Jeugdzorg, door de school ingeroepen vanwege mijn onvermogen tot communiceren, stuurde me weg met de conclusie: "ze wil gewoon niet, niks aan de hand, trekt wel weer bij".

Een diagnose (klassiek autisme) volgde pas 5 jaar na het halen van m'n Havo-diploma... en drie mislukte studies verder zit ik nu zonder werk thuis.

Hmmm, dat klinkt allemaal wel herkenbaar. Zit zelf ook bij het GGZ. Kun je niet bij een Realividatieschool terecht, waar je alsnog een opleiding kan volgen net als ik?

De basisschool verliet ik al snel op mijn 5e en kwam ik terecht op een LOM-school en werd daar een klas lager gezet, voordat ik toegelaten werd werd ik onder andere getest op autisme maar toen werd dat niet geconstateerd (dat was in 1985) maar zou mijn gedrag gerelateerd zijn naar mijn lichaam, want daar was ook een probleem mee.

Op de LOM-school werden mijn achterstanden met succes behandeld, ik had bv. redelijk contact met sommige medeleerlingen die echter niet in mijn klas zaten (die zouden overigens ook wel eens autistisch kunnen zijn denk ik nu). Ik ging op mijn 11e weer terug naar de basisschool, wel werd ik weer een klas teruggezet wegens hardnekkige sociaal-emotionele achterstanden.

Op de middelbare school kwam ik op het VWO terecht waar ik eigenlijk steeds meer met mijn sociaal-emotionele problemen werd geconfronteerd (weinig contact met medeleerlingen en onbegrip voor mijn situatie) waardoor ik mede naar de HAVO ging waar het iets beter ging, oa. omdat ik daar iemand ontmoette die dezelfde intense interesses had als ik heb. Met hem ging ik ook weer terug naar het VWO om dat ook af te ronden, toen was ik inmiddels al op volwassen leeftijd maar voelde me nog niet echt 'volwassen', wat nogal vreemd was ook omdat ik sinds jonge leeftijd interesses had die typisch volwassen waren.

[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 12-09-2008 12:03:44 ]

quote:

Op donderdag 11 september 2008 23:23 schreef Dreaming.Bee het volgende:

[..]

Hmmm, dat klinkt allemaal wel herkenbaar. Zit zelf ook bij het GGZ. Kun je niet bij een Realividatieschool terecht, waar je alsnog een opleiding kan volgen net als ik?

Je bedoeld iets als het Rea College? Dat zou een optie zijn, maar de richting die ik op wil, is niet hier in de buurt te volgen. Daarbij ben ik al dat studeren en de zogenaamde 'begeleiding' die ze beloven gewoon zat. Mooie woorden vooraf, maar als het erop aan komt...

Ben nu bezig om via een re-integratietraject voor 16-20 uur per week werk te vinden. Duimen dat het uiteindelijk wat gaat worden. Gelukkig heb ik wel hele goede begeleiding vanuit de GGZ

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 11:43 schreef Anotis het volgende:

[..]

Je bedoeld iets als het Rea College? Dat zou een optie zijn, maar de richting die ik op wil, is niet hier in de buurt te volgen. Daarbij ben ik al dat studeren en de zogenaamde 'begeleiding' die ze beloven gewoon zat. Mooie woorden vooraf, maar als het erop aan komt...

Ben nu bezig om via een re-integratietraject voor 16-20 uur per week werk te vinden. Duimen dat het uiteindelijk wat gaat worden. Gelukkig heb ik wel hele goede begeleiding vanuit de GGZ

Ik kan je uit ervaring wel zeggen dat het REA-college wel iets is. Genoeg goede begeleiding en ze nemen ook voldoende ruimte voor je om jezelf te ontwikkelen in veel aspecten (als je inderdaad die ene juiste opleiding wilt volgen..) Ik doe zelf Grafische vorming .

Nouja, ik hoop iig dat je via het GGZ iets kunt vinden dat naar je zin is, en op je niveau natuurlijk

Ouders die werken met regels, voor hun autistische zoon.

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 16:40 schreef F04 het volgende:
[ afbeelding ]

Ouders die werken met regels, voor hun autistische zoon.

Waarom moet ik aan Staphorst denken?

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 17:25 schreef Dreaming.Bee het volgende:

[..]

Waarom moet ik aan Staphorst denken?

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 17:25 schreef Dreaming.Bee het volgende:

[..]

Waarom moet ik aan Staphorst denken?

Geen idee maar buiten Staphorst wonen ook nog gelovigen mensen alhoewel ze tegenwoordig wel schaars worden. Deze regels lijken verdacht veel op de regels van mijn ouders. Alleen mijn ouders hebben dit nooit zo opgeschreven omdat dit ook niet nodig was.
Verder vind ik de regels wat infantiel ogen. Maar dat is mijn mening.

Haha, gelukkig nooit zoiets meegemaakt. Grote kans dat ik zit te discussieren tot je eten koud is, waarom ik niet mee ga werken aan die regels.

Liedjes zingen

www.spruitje.eu

geweldig initiatief voor mensen met adhd, asperger etc.
Het is gevestigd in limburg en zeker het bekijken waard.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Mijn basisschool- en middelbare schooltijd was ronduit kut. Ik ben in totaal misschien drie jaar echt gepest, maar in de overige jaren moesten mijn klasgenoten (op enkele na) ook niets van me hebben. Buitengesloten worden of jezelf onbewust buitensluiten is ook geen pretje. Het overgrote deel van mijn jeugd was ik heel verlegen, teruggetrokken, onzeker, soms gewoon ronduit bang om met mensen te praten. Ik was, zoals mensen dat schijnen te noemen, 'mezelf niet'. Pas vanaf mijn 16e begon ik meer zelfvertrouwen te krijgen en werd ik veel spontaner en gezelliger in de omgang. Ik besef eigenlijk nu pas dat het feit dat ik al die tijd nog steeds geen vrienden had niet kwam door mijn omgeving, maar doordat ik onbewust het sein gaf dat ik geen vrienden wilde of nodig had. Dat is dit nieuwe studiejaar voor het eerst anders Ik heb nu al veel meer contact met mijn studiegenoten dan ik ooit heb gehad aan het begin van een schooljaar/studiejaar en ik heb het ontzettend naar mijn zin

Wat betreft het onderwijs zelf, bij mij paste dat juist als gegoten. De basisschool was een tikkeltje aan de makkelijke kant, maar ik wist het uitdagend te maken door gewoon hard mijn best te doen om zo hoog mogelijke cijfers te halen. Dat deed ik ook nog in de onderbouw van de middelbare school, maar in de bovenbouw werd ik een lusteloze ongemotiveerde zessen en zevens halende puber. Achteraf heb ik daar heel veel spijt van, omdat mijn Duits en Frans zoveel beter was geweest als ik mijn best had gedaan. Het begin van mijn studie was een dramatische omslag. Over het algemeen haal ik alles wat ik probeer te volgen en als ik een beetje mijn best doe ook nog met goede cijfers.

Herkenbaar al die schooltijdverhalen.
Ik heb altijd op speciale scholen gezeten (Medisch kleuterdagverblijf, ZMOK)
Als kind was ik erg druk en enthousiast, maar werd toen het meest gepest, vooral omdat bij de simpelste grapjes ging schreeuwen en flippen, wat natuurlijk erg leuk was voor een grote groep "pesters".

Daarna leerde ik beter met pesten en plagen om te gaan en ben ik niet meer gepest.
Wel kreeg ik door dat ik "anders" was dan andere kinderen op sociaal vlak, meer negatieve gedachten over mezelf.
Ik gaf voorheen niets om vriendjes of vriendinnetjes (al had ik nog wel een vriendinnetje op school die ik zelfs kuste en af en toe wat vrienden, maar vaak bloedde de vriendschappen dood wanneer degene van school ging of naar een andere klas).
Voordat ik autisme als "negatief" ging ervaren was ik nog juist een beetje trots dat ik wat anders was.

Door het besef dat ik op sociaal vlak tekort schoot en ik soms op straat of school uit werd gescholden (vaak door meisjes dat ik lelijk was, maar zelden waren het dezelfden, vaak onbekende mensen) of ruzie kreeg omdat ik iets zei dat op dat moment niet paste ging het mis met me.
sowieso had ik al een negatief zelfbeeld, maar dat werd dus steeds erger.

Toch ging het op zich goed met klasgenoten, maar regelmatig had ik moeite met de plagerijtjes onder elkaar of met plotselinge veranderingen.
Hoewel het niet zo was kreeg ik het idee dat de hele wereld tegen me was en ging ik allerlei vage theorieën bedenken en dat werd erger toen ik van school ging (met een Mavo diploma).
Daarna is het een tijd erg slecht met me gegaan (vreemd genoeg weinig zelfmoordideeën, die ik daarvoor wel een tijd heb gehad, maar ik was wel erg angstig/paranoïde en agressief) en ben ik met de nodige hulp uit het dal moeten kruipen (oa begeleid wonen).

Altijd de neiging om hier te posten wat me bezighoudt, wat ik graag zou willen dat jullie zouden weten, maar ik denk dat ik het niet wil posten of gewoon denk dat mensen het niet begrijpen, terwijl ik mezelf in deze tijd niet eens helemaal begrijp. Ik heb zelfs al moeite met een pincode onthouden van 4 cijfers. Het liefst zou ik in een park vol met rust willen lopen, fluitende vogels, geur van dennenbomen voor heel lang. Gewoon de tijd even stil willen zetten om te nadenken over een hoop dingen.
Denk dat ik er gewoon even tijd voor nodig heb denk ik..

Btw, deze verhalen komen me zeer bekend voor, heel eng zelfs..

[ Bericht 13% gewijzigd door Dreaming.Bee op 13-09-2008 23:19:36 ]

tvp voor morgen.

quote:

Op zaterdag 13 september 2008 15:45 schreef Gitanki het volgende:
Herkenbaar al die schooltijdverhalen.
Ik heb altijd op speciale scholen gezeten (Medisch kleuterdagverblijf, ZMOK)
Als kind was ik erg druk en enthousiast, maar werd toen het meest gepest, vooral omdat bij de simpelste grapjes ging schreeuwen en flippen, wat natuurlijk erg leuk was voor een grote groep "pesters".

tekst

Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.

Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.

Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.

Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.

Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.

[ Bericht 1% gewijzigd door Atreyu op 14-09-2008 03:51:05 ]

quote:

Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:

[..]

Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.

Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.

Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.

Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.

Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.

quote:

Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:

[..]

En ben je ook geïndiceerd voor autisme?

quote:

Op zondag 14 september 2008 08:31 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

En ben je ook geïndiceerd voor autisme?

Ja. Toen ik 8 was ofzo. Ben nu 24.

Ik heb me trouwens voorgenomen om positiever in het leven te gaan staan. Door mijn obsessies raak ik mijn beste vrienden kwijt. Ik wil proberen om in gezeldschap niet constant weer te beginnen over mijn obsessies. Ten eerste omdat de onderwerpen van mijn obsessies maatschappelijk zeer gevoellig liggen en ten tweede omdat de meeste mensen niet graag praten over ondernemen en geld verdienen. Het is voor me heel moeilijk om me te verplaatsen in andere personen en bij mijn vrienden kwam ik er redelijk mee weg. Maar sommige kunnen het niet meer aan. Ik heb momenteel steeds meer een imago van een kille eikel die weinig emoties heeft en geen respect voor vrouwen toont en alleen maar aan geld denkt. En daar wil ik van af... Het is grotendeels een soort van masker geweest om mijn sociale tekortkomingen te verbergen.

[ Bericht 27% gewijzigd door Atreyu op 15-09-2008 02:29:38 ]

quote:

Op maandag 15 september 2008 02:19 schreef Atreyu het volgende:

[..]

Ja. Toen ik 8 was ofzo. Ben nu 24.

Ik heb me trouwens voorgenomen om positiever in het leven te gaan staan. Door mijn obsessies raak ik mijn beste vrienden kwijt. Ik wil proberen om in gezeldschap niet constant weer te beginnen over mijn obsessies. Ten eerste omdat de onderwerpen van mijn obsessies maatschappelijk zeer gevoellig liggen en ten tweede omdat de meeste mensen niet graag praten over ondernemen en geld verdienen. Het is voor me heel moeilijk om me te verplaatsen in andere personen en bij mijn vrienden kwam ik er redelijk mee weg. Maar sommige kunnen het niet meer aan. Ik heb momenteel steeds meer een imago van een kille eikel die weinig emoties heeft en geen respect voor vrouwen toont en alleen maar aan geld denkt. En daar wil ik van af... Het is grotendeels een soort van masker geweest om mijn sociale tekortkomingen te verbergen.

Krijg jij nu begeleiding of hulp? Misschien moet jij hulp zoeken omdat jij in je post al zegt dat je wil veranderen. Proberen om andere intresses te ontwikkelen en misschien overwegen om werk te gaan zoeken in een andere richting dan je nu doet. Als jij, je meer openstelt voor andere dan komt het recept voor vrouwen vanzelf wel terug.

Werken jullie ook met picto's?
Ik wel en veel van mijn leefgroep-genoten ook. Sommigen, werken met picto's alleen, andere met foto's en weer andere met teksten en picto's of teksten en foto's.

Nu hebben we een soort van, probleem.
Ik werkte eerst met de Vijfhoek-picto's, daarna met de PictoPrinter picto's, en nu met een combinatie van PP-picto's en de picto's van Sclera.

Onze groep is nu aan het proberen om over te gaan op de Sclera picto's. Maar dat gaat niet zo goed, ik weet niet zo goed waarom.
Nu willen ze overleggen of ze PictoMaat picto's gaan invoeren. Omdat die op de persoon aangepast kunnen worden , en veel minder storende details hebben.

Ik zou graag weten, hoe jullie communiceren (behalve met gesproken taal, ik ga er even vanuit dat jullie allemaal verbaal zijn ) en of je ook picto's gebruikt.

quote:

Op dinsdag 16 september 2008 21:08 schreef Oxymoron het volgende:

Ik zou graag weten, hoe jullie communiceren (behalve met gesproken taal, ik ga er even vanuit dat jullie allemaal verbaal zijn ) en of je ook picto's gebruikt.

Dat lijkt me wel als je op dit forum post (tenzij je iemand anders laat schrijven)

Maar ik gebruik geen picto's, alles in normale taal.
Ik merk wel dat ik ooit wat meer uitleg nodig heb, zeker bij nieuwe dingen, maar over het algemeen communiceer ik op normaal (tot beter) niveau.

TVP, broer heeft milde vorm van autisme

Ik heb alleen pictogramma gebruikt toen ik in de kleuterklas van de LOM-school zat. Daarna niet meer.
Verder communiceer ik als bijna ieder mens. Non-verbale communicatie gebruiken en herkennen is moeilijk.
Hebben meer mensen moeite met non-verbale communicatie?

quote:

Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:

[..]

Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.

Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.

Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.

Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.

Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.

Oh my

Je bent dan wel een robot Maar dat meisje is het niet Ik weet niet wat je allemaal met der gaat doen En wil het eigenlijk ook niet weten

quote:

Op woensdag 17 september 2008 17:27 schreef tijnbrein het volgende:
Hebben meer mensen moeite met non-verbale communicatie?

Ja, ik ook. Ik heb eens een training Lichaamstaal gevolgd maar duidelijker is het niet geworden.
Ze zeggen omdat ik geen oogcontact maak is het moeilijk.

quote:

Op woensdag 17 september 2008 22:24 schreef skippy22 het volgende:

[..]

Oh my

Kan toch. Die mensen in Thailand moeten hun geld toch ook verdienen.

quote:

Op donderdag 18 september 2008 07:56 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ja, ik ook. Ik heb eens een training Lichaamstaal gevolgd maar duidelijker is het niet geworden.
Ze zeggen omdat ik geen oogcontact maak is het moeilijk.

Weet je eigenlijk wel wanneer iemand of is ?

quote:

Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:

[..]

Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.

Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.

Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.

Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.

Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.

Dus in feite gebruik je autisme als excuus om 'n geweldige eikel te zijn.

M.

quote:

Op donderdag 18 september 2008 20:21 schreef skippy22 het volgende:
Weet je eigenlijk wel wanneer iemand of is ?

Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.
De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op dan op omdat ik altijd rood word als ik verdrietig ben.

Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!

quote:

Op donderdag 18 september 2008 21:04 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.
De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op dan op omdat ik altijd rood word als ik verdrietig ben.

Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!

Als je dat denkt dat iemand boos op je is kun je het beste gewoon vragen

quote:

Op donderdag 18 september 2008 21:04 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.
De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op dan op omdat ik altijd rood word als ik verdrietig ben.

Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!

Rood worden als je huilt is normaal. Wat dat betreft is de rode woede smiley een beetje misleidend; rood word je sneller van huilen dan van kwaad zijn.

Enne, of iemand nou kwaad is of verdrietig, het is allebei een negatieve emotie

quote:

Op donderdag 18 september 2008 21:18 schreef skippy22 het volgende:

[..]

Als je dat denkt dat iemand boos op je is kun je het beste gewoon vragen

Maar als je het idee hebt dat iedereen wat tegen je heeft? Omdat ze om de één of andere reden boos op je zijn? Da's niet gemakkelijk, constant op je tenen lopen, niemand tegen het hoofd willen stoten, altijd mensen tevreden willen hebben.

Mijn dokter heeft ook asperger aangekaart als mogelijk iets dat meespeelt. Ooit tijdens een gesprek had ik het erover dat ik vaak de details zie als ik op straat loop, dan zie ik huizen die opgebouwd zijn uit honderden bakstenen en dan zie ik de lijnen van de voegen duidelijk op het netvlies terecht komen alsof het soms een digitale foto is zoals ik het dan uitdruk zo zuiver. Ook als ik in de winkel loop dan vallen alle details op en in een bos zelfs dat ik alle bladeren van de bomen afzonderlijk zie en niet de boom als geheel. Van hieruit ging de dokter dus denken aan asperger en dan heb ik meer aangekaart waar ik het losse onderdeel van inzie en niet alleen bij voorwerpen maar ook bij onderwerpen.

Sowieso details waar ik dan op let vaak, en ook vaak dat ik aan het rangschikken ben als ik wat moet doen, dan van te voren iedere stap inbeelden die gezet moet worden om tot het eindresultaat te komen. Doe ik van te voren niet iedere stap doornemen dan is de kans aanwezig dat ik in de fout ga. Tis ook dat ik eigenlijk vaak erg alert en aanwezig ben zodat ik overeind blijf staan en niet tegen een gesloten deur aanloop. Die alertheid zie ik dan ook als enigszins vanzelfsprekend in want zo zal ieder mens alert moeten zijn maar dan weet ik niet hoe alert anderen zijn natuurlijk, weet van mezelf dat ik geconcentreerd moet blijven.

Op wikipedia nog gelezen over eigenschappen en daar herken ik mezelf ook wel in. Werk het liefst alleen, en kan helemaal opgaan in fantasie en dan ook nog dat ik heel erg bezig kan zijn met 1 interesse gebied. Weet niet zeker of dat echt de eigenschappen zijn van asperger want ik ga van wikipedia uit. Sociaal gezien hou ik gesprekken het liefst kort. Geschreven teksten zijn dan wat anders natuurlijk maar dat heeft bar weinig met sociaal te maken.

Meer zaken die me opvallen maar dat moet ik eens in word gaan opschrijven allemaal.

Rond men 8ste ben ik bij het RIAGG geweest en toen hebben ze men ouders verteld dat ik een lichte vorm van Autisme heb (geen idee welke). Op de basisschool was ik vrij populair en vrijwel altijd de beste leerling van de klas qua punten. Alleen kon ik heel boos worden (uitflippen) als ik vond dat iets niet eerlijk was/ het niet ging zoals het moet. In groep 7 wouden ze me dan ook van school hebben en ik heb groep 8 dus ook nooit afgemaakt maar ben meteen naar LOM -mavo gegaan. De mavo was veel te makkelijk voor mij en aangezien ik sinds toen ook nooit meer zulke woede aanvallen heb gehad. Mocht ik terug naar een normale middelbare school. Sinds ik op de middelbare (HAVO) zat eigenlijk nooit echt problemen gehad. Was niet de populairste maar zeker ook niet de "outcast" of "nerd" wel was ik erg rustig en stil. Sinds men 16de ben ik toch wat mondiger geworden en wat meer aanwezig en heb echt goeie vriendschappen (vind het alleen lastig om makkelijk nieuwe vrienden te maken of met mensen te praten die ik niet ken).

Op het gebied van vrouwen is het een ramp. Ik kan geen vaste relatie krijgen, zover komt het niet eens. Ik durf nooit echt de eerste stap te nemen en kan ook nooit interessante lange gesprekken voeren met meiden in het echt. Op msn lukt het me wel met een aantal maar dan in het echt niet. Ze hebben dan ook vaak het beeld van me als "stil" of niet geïnteresseerd. Ik kan ook soms te aardig zijn. Zoals je ziet ik weet dus gewoon niet hoe ik me moet gedragen rond om vrouwen.

Rond om mannen juist wel, maar dat is ook eigenlijk maar een toneelstukje als ik echt zou zeggen wat ik soms denk of me echt zou gedragen zoals ik ben dan zou ik al snel geen vrienden meer over hebben denk ik. De enigste plek waar ik mezelf kan zijn is eigenlijk thuis en dat ook steeds minder. Mijn ouders beginnen steeds meer te klagen dat ik nooit interesse toon of iets vertel met hun. Een voorbeeld van iets dat nu speelt is: mijn (aangetrouwde) tante heeft kanker. Ik heb nooit echt een band gehad met haar (wel met andere familieleden) en hoe erg het ook klinkt het doet me niets. Natuurlijk is het vervelend voor haar en wens ik het haar niet toe. Maar ik lig er geen nacht van wakker. Mijn ouders bellen echt veel met haar en gaan vaak langs. Als ze dan er iets tegen mij over zeggen dan reageer ik er niet echt op. Ik kan wel zeggen "oh wat erg" maar het doet me eigenlijk niets. Mijn ouders kunnen hier slecht tegen. Wat wel begrijpelijk is maar zo ben ik nou eenmaal en dat krijg je toch niet uit me. Maar moet ik nu ook al thuis een persoon gaan spelen die ik niet ben? denk ik dan.

Ik ben nu 21 en sinds men 20ste begin ik steeds meer te denken over mijn leven en mijn toekomst. Ik herken veel van wat hier geschreven word door anderen. Zelf merk ik dat ik door al dat denken steeds depressiever word (vooral omdat ik geen leuke vriendin heb/kan krijgen). Het is fijn om andere hun ervaringen te lezen en ik denk dat ik nog een aantal keer hier vragen ga stellen om misschien weer wat hoop voor de toekomst te krijgen.

Heeft iemand hier ervaringen met het Centrum Autisme in Leiden? http://www.centrumautisme.nl/

Ik ben ook wel vaak gepest op de middelbare school. Grotendeels hierdoor heb ik het VWO niet af kunnen maken, en heb ik nu een geweldig vmbo diploma..

Wil verder niet teveel vertellen, want ik ben bang dat mensen die mij kennen dit ooit lezen. En ik kan mijn naam niet veranderen... lekker geregeld..

Ik kan me er trouwens ook zo verschrikkelijk kwaad om maken dat je gewoon verplicht bent om met klasgenoten om te gaan/samen te werken. Dat is bij mij gewoon onmogelijk, en daardoor kan ik verdomme geen VWO doen. En ik kan me ook zo ontiegelijk woedend maken als ik dan lees dat die teringlijers die mijn opleiding hebben verziekt wel hun diploma gehaald hebben.. dan moet ik mezelf echt inhouden..

Kut onderwijs..

quote:

Op zaterdag 20 september 2008 23:15 schreef sander-3 het volgende:
Ik ben ook wel vaak gepest op de middelbare school. Grotendeels hierdoor heb ik het VWO niet af kunnen maken, en heb ik nu een geweldig vmbo diploma..

Wil verder niet teveel vertellen, want ik ben bang dat mensen die mij kennen dit ooit lezen. En ik kan mijn naam niet veranderen... lekker geregeld..

Ik kan me er trouwens ook zo verschrikkelijk kwaad om maken dat je gewoon verplicht bent om met klasgenoten om te gaan/samen te werken. Dat is bij mij gewoon onmogelijk, en daardoor kan ik verdomme geen VWO doen. En ik kan me ook zo ontiegelijk woedend maken als ik dan lees dat die teringlijers die mijn opleiding hebben verziekt wel hun diploma gehaald hebben.. dan moet ik mezelf echt inhouden..

Kut onderwijs..

Je kan een nieuwe username aanmaken die niemand herkend (heb ik voor de autisme posts ook gedaan) en dan niet te specifieke details posten. Maar wat maakt het jou uit als die mensen dit lezen? Je gaat toch niet meer met die gasten om of wel?

quote:

Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:

[..]

Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.

Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.

Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.

Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.

Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.

Ik wil niet vervelend zijn, maar ik heb medelijden met de arme meid die bij jou terechtkomt. Als je familie je al emotioneel weinig doet zal zo'n meisje je waarschijnlijk helemaal niks doen. daarnaast heb je geen werk dus hoe wil je haar onderhouden? Als ik het zo lees wil je zo'n meid alleen maar om te vrijen dus dat kind komt gewoon van de regen in de drup.

quote:

Op zondag 21 september 2008 00:04 schreef Sinnedmask het volgende:

[..]

Je kan een nieuwe username aanmaken die niemand herkend (heb ik voor de autisme posts ook gedaan) en dan niet te specifieke details posten. Maar wat maakt het jou uit als die mensen dit lezen? Je gaat toch niet meer met die gasten om of wel?

Krijg je daar weer gezeik mee.. En het ging me niet om die lui van die school, die kunnen wat mij betreft dood neervallen.. en hun verrotte familie erbij. (Ik word er bijna weer kwaad over )

Nee, het gaat me om mensen waar ik wel mee om ga (al zijn dat er niet veel, maar familie wel).. wil dat gewoon niet.

Verdomme..!! Zit ik een film te kijken, gaat het voor de helft weer over een universiteit Dat is wel het laatste waar ik nu aan wil denken...

[ Bericht 8% gewijzigd door sander-3 op 21-09-2008 01:17:32 ]

TVP omdat mijn beide zonen Asperger hebben, en mijn ex (hun vader) hoogstwaarschijnlijk ook. Geweldig dat hier mensen schrijven met PDD, zodat ik een idee krijg hoe jullie de wereld ervaren!

quote:

Op donderdag 18 september 2008 21:04 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Nee dat weet ik niet als iemand het niet ZEGT.
Ik ben dus altijd bang dat iemand boos op mij is, ook als die gene het niet blijkt te zijn.
De emoticons of smily's daar heb ik een verklarende woordenlijst voor. (moest ook ff goed denken wat je met je vraag bedoelde)
Maar als ik huil lijk ik meer op dan op omdat ik altijd rood word als ik verdrietig ben.

Helemaal ingewikkeld, is het pas als iemand huilt van woede of boos is en verdrietig tegelijk!

Bedankt voor je antwoord. Dit verklaart heel veel van het gedrag van mijn ex, die bijvoorbeeld opeens tegen me kon gaan schreeuwen omdat hij mijn houding/woorden vaak verkeerd interpreteerde. Was niet fijn, maar nu weet ik waarom.

Mijn zonen hebben dat ook. Denken dat ik kwaad ben, terwijl ik dat helemaal niet ben... Misschien moet ik beter duidelijk maken hoe ik me wel voel...!

quote:

Op zondag 21 september 2008 00:14 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Verdomme..!! Zit ik een film te kijken, gaat het voor de helft weer over een universiteit Dat is wel het laatste waar ik nu aan wil denken...

Er zijn heel weinig VWO's voor PDD'ers. Ik weet dat er in Lelystad en rond Eindhoven eentje zit. Maar ik weet niet hoe oud jij bent, waar je woont en of je alsnog weer kan gaan studeren.

Is het voor jou mogelijk om deelcertificaten te halen via het LOI of zo?
Ik weet niet hoe oud je bent, maar misschien lukt het je om je toch nog op te werken. Geef de moed niet op!

NB mijn ene zoon zit op één van zulke scholen. Ik ben daar hondsblij mee, anders was het cluster 4 VMBO geworden, want een kind zoals hij zou kapotgepest worden op zo'n scholengemeenschap. Hij heeft al een kuttijd achter de rug op de basisschool. Ik heb me rot gezocht naar een goede middelbare school.
Ik wou dat er meer van dat soort scholen kwamen, want als ik jullie verhalen lees, word ik niet goed. Wat worden mensen met PDD toch in de steek gelaten...
Ik heb altijd geknokt, en zal als een duivel blijven knokken voor mijn kinderen.

Ik ben jullie dankbaar dat jullie je ervaringen hier vertellen. Ik lees veel wanhoop bij jullie. Dat vind ik erg, want ik zie van dichtbij hoe uniek jullie zijn! Getalenteerd, absoluut niet dom, maar helaas zelden geaccepteerd en vooral onbegrepen...

Ik sta ook open voor tips van jullie, die ik in de opvoeding en begeleiding kan gebruiken. NB mijn kinderen zijn 10 en 13, zitten beiden op cluster 4 onderwijs (en zitten daar uitstekend, maar wat heeft het lang geduurd voor er eindelijk hulp en begeleiding kwam...)

quote:

Op zondag 21 september 2008 02:32 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Er zijn heel weinig VWO's voor PDD'ers. Ik weet dat er in Lelystad en rond Eindhoven eentje zit. Maar ik weet niet hoe oud jij bent, waar je woont en of je alsnog weer kan gaan studeren.

Is het voor jou mogelijk om deelcertificaten te halen via het LOI of zo?
Ik weet niet hoe oud je bent, maar misschien lukt het je om je toch nog op te werken. Geef de moed niet op!

NB mijn ene zoon zit op één van zulke scholen. Ik ben daar hondsblij mee, anders was het cluster 4 VMBO geworden, want een kind zoals hij zou kapotgepest worden op zo'n scholengemeenschap.

Dat cluster 4 vmbo is het bij mij ook geworden.. en dat is ver, ver onder mijn niveau. Dat VWO is ook niet echt een optie, want daar ben je ook weer zo 5/6 jaar aan kwijt of hoe lang duurt dat.

quote:

Op zondag 21 september 2008 03:04 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Dat cluster 4 vmbo is het bij mij ook geworden.. en dat is ver, ver onder mijn niveau. Dat VWO is ook niet echt een optie, want daar ben je ook weer zo 5/6 jaar aan kwijt of hoe lang duurt dat.

Hoe lang duurt dat, vraag je je af. Dus je weet het eigenlijk niet?
Je hebt al die basis van het VMBO, al is dat nog geen VWO. Dus jouw vermoeden van 5-6 jaar kan misschien wel eens meevallen....!

Ik kan me heel goed voorstellen dat je de moed hebt opgegeven. Dat zou jammer zijn, want volgens mij zijn er toch wel mogelijkheden.

Ik vind het erg, dat mensen met een autistisch iets zo massaal overal buiten vallen... Ik zie aan mijn eigen kinderen hoe briljant ze zijn!

Wat weerhoudt je om eens contact op te nemen met het LOI? Ik denk dat je door je ervaringen de moed bent verloren, dat zou jammer zijn want je hebt je hele leven nog voor je. Wat is nou een paar jaar studeren als je je hele leven nog voor je hebt?

Of klink ik nu niet realistisch?

quote:

Op zondag 21 september 2008 00:05 schreef sweetlady-o het volgende:

[..]

Ik wil niet vervelend zijn, maar ik heb medelijden met de arme meid die bij jou terechtkomt. Als je familie je al emotioneel weinig doet zal zo'n meisje je waarschijnlijk helemaal niks doen. daarnaast heb je geen werk dus hoe wil je haar onderhouden? Als ik het zo lees wil je zo'n meid alleen maar om te vrijen dus dat kind komt gewoon van de regen in de drup.

Mwa ben net terug van uitgaan. Ik ben eigenljk heel erg kil kwa emoties en denk heel erg rationeel maar heb me voorgenomen om niet meer heel egocentrisch te zijn. Vandaag weer wat vrienden gesproken die ik heel erg gekwetst heb. Alles is nu weer goed... Heb er wel veel moeite voor moeten doen. Ik zie mensen meer als objecten en handel er ook naar. Daarom kan ik me moeilijk verplaatsen in emoties van anderen... Kwa meiden... Ja die zie ik meer als sexobjecten... Kan het (bijna) niet helpen... Ik ben er een paar keer mee weg gekomen omdat ik er knap en gespierd uitzie... Sommige vragen er gewoon naar lijkt het... Uhm kheb geen contact meer met mijn exen en heb ze eigenljk wel gebruikt... Maarja... Ik probeer wat menselijker te zijn en wil proberen wat minder egocentrich over te komen...

[ Bericht 0% gewijzigd door Atreyu op 21-09-2008 06:20:51 ]

quote:

Op zondag 21 september 2008 06:14 schreef Atreyu het volgende:

[..]

Mwa ben net terug van uitgaan. Ik ben eigenljk heel erg kil kwa emoties en denk heel erg rationeel maar heb me voorgenomen om niet meer heel egocentrisch te zijn. Vandaag weer wat vrienden gesproken die ik heel erg gekwetst heb. Alles is nu weer goed... Heb er wel veel moeite voor moeten doen. Ik zie mensen meer als objecten en handel er ook naar. Daarom kan ik me moeilijk verplaatsen in emoties van anderen... Kwa meiden... Ja die zie ik meer als sexobjecten... Kan het (bijna) niet helpen... Ik ben er een paar keer mee weg gekomen omdat ik er knap en gespierd uitzie... Sommige vragen er gewoon naar lijkt het... Uhm kheb geen contact meer met mijn exen en heb ze eigenljk wel gebruikt... Maarja... Ik probeer wat menselijker te zijn en wil proberen wat minder egocentrich over te komen...

Tip 1: probeer mensen (en zeker vrouwen) niet meer als objecten te zien. Zal moeilijk zijn, maar als je meer wil dan enkel sex is dat wel nodig. (En ga voor je zelf eens na of die exen van jou niet alleen maar op 'knap en gespierd' zijn gevallen of dat ze misschien iets meer zagen van jou dan jij zelf in de gaten hebt.)

quote:

Op zondag 21 september 2008 07:02 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Tip 1: probeer mensen (en zeker vrouwen) niet meer als objecten te zien. Zal moeilijk zijn, maar als je meer wil dan enkel sex is dat wel nodig. (En ga voor je zelf eens na of die exen van jou niet alleen maar op 'knap en gespierd' zijn gevallen of dat ze misschien iets meer zagen van jou dan jij zelf in de gaten hebt.)

Aanvulling: probeer relaties te mijden. Het is heel moeilijk uit te leggen wat jouw exen door moeten maken, aan iemand die dit moeilijk kan voorstellen. Maar ik kan je vertellen dat dat heel zwaar is voor vrouwen.

Er zijn ook vrouwen die een one night stand willen, misschien is dat meer voor je. Zeg altijd eerlijk dat je geen relatie kan/wil, dan weet de vrouw wat ze van je kan verwachten (alleen seks) en heeft ze geen verkeerde verwachtingen. Je voorkomt zo ook dat een vrouw helemaal kapot kan gaan (ja, zo zitten veel vrouwen in elkaar).
Er zijn ook vrouwen die alleen voor de seks gaan, zonder relatie. Misschien passen die beter bij jou. Maar wees altijd eerlijk over je bedoelingen. Dat zal je niet altijd in dank worden afgenomen, maar ze weten dan wel waar ze aan toe zijn.

Ik wil nu veel zeggen als reactie op meerdere posts en om te voorkomen dat iedereen straks tegen 5+ posts van mij aan zit te kijken doe ik het even in een grote. Als je niet alles wil lezen, zoek dan even naar je username...

quote:

Op zaterdag 20 september 2008 21:37 schreef Sinnedmask het volgende:
Op het gebied van vrouwen is het een ramp. Ik kan geen vaste relatie krijgen, zover komt het niet eens. Ik durf nooit echt de eerste stap te nemen en kan ook nooit interessante lange gesprekken voeren met meiden in het echt. Op msn lukt het me wel met een aantal maar dan in het echt niet. Ze hebben dan ook vaak het beeld van me als "stil" of niet geïnteresseerd. Ik kan ook soms te aardig zijn. Zoals je ziet ik weet dus gewoon niet hoe ik me moet gedragen rond om vrouwen.

Dat hoor ik zo vaak op Fok en ik word er een beetje moe van. Misschien heb ik het bij het verkeerde eind hoor, maar ik denk dat veel van de problemen die sommige mannen hebben met vrouwen kunnen worden opgelost door vrouwen niet meer als een andere diersoort zien die anders behandeld dient te worden. Het zijn namelijk eigenlijk gewoon mensen. Nog belangrijker, net zoals mannen zijn vrouwen individuen. Je zult, net zoals je bij mannen onbewust misschien ook al doet, ook een vrouw als individueel moeten leren kennen om er zo achter te komen hoe je het beste met haar kunt omgaan.

Zo had ik moeite met de post van dutch-mamma. Door de posts van Atreyu weten we al dat hij moeite heeft inlevingsvermogen te tonen en dat hij de mensen om hem heen ziet als objecten. Dan is het niet bepaald bevorderend om nog maar eens te benadrukken dat 'het wezen vrouw' zich zo en zo voelt en op die en die manier behandeld moet worden.

quote:

Op zondag 21 september 2008 10:52 schreef dutch-mamma het volgende:
Maar ik kan je vertellen dat dat heel zwaar is voor vrouwen.
Er zijn ook vrouwen die...
dan weet de vrouw wat ze van je kan verwachten
Je voorkomt zo ook dat een vrouw helemaal kapot kan gaan (ja, zo zitten veel vrouwen in elkaar).

Wat emotioneel zwaar is voor 'een vrouw' is zwaar voor een ieder die zich in dezelfde positie bevindt, man of vrouw. Atreyu zou meer inlevingsvermogen kunnen krijgen door bij elke keer dat hij bemerkt dat iemand zich door zijn gedrag gekwetst voelt zich af te vragen hoe hij zichzelf zou voelen als hij zo behandeld werd zoals hij net iemand behandelde. Ik kan me voorstellen dat dat moeilijk is, maar het is een eerste stap.

Atreyu, volgens mij heb jij, als je al autisme hebt, maar dat zou best kunnen, voornamelijk ergens anders last van. Je hebt bijna geen geweten. Het gevoel dat iedereen zich anders gedraagt dan jij en dat je veel moeite moet doen om te begrijpen hoe zij denken/voelen is kenmerkend voor autisme; dat het je eigenlijk weinig kan schelen en dat je gewoon toch maar lekker doet waar je zelf zin in hebt ongeacht hoe een ander zich daardoor zal voelen is dat niet.

Sander-3, mag ik vragen waar je nu mee bezig bent, qua werk? Als je verder zou willen komen dan waar je nu zit, zou je toch alles op alles moeten zetten om toch te gaan studeren. Je kunt je richten op een colloquium doctum, dat is een toelatingsexamen voor de universiteit voor mensen van 21 jaar of ouder die onvoldoende vooropleiding hebben. Dat is de snelste manier. Als je denkt dat niet te gaan halen, kun je ook informeren over wat voor kennis je moet beschikken om het wel te halen en dan keihard te gaan blokken. Je kunt ook, en dat kost iets meer moeite, je VWO halen door de vereiste deelcertificaten te halen. Er zijn daar allerlei scholen voor en het kost je hoe dan ook niet de 5/6 jaar die je verwacht. En als ik me niet vergis, kun je dat ook vrij individueel doen zodat je niet wederom wordt geconfronteerd met al die groepjes. Op HBO/WO niveau zal het je vast nog wel een keer gebeuren dat je in een groepje moet werken, maar dan moet je om ondersteuning gaan vragen bij de instelling. Mijn ervaring is dat universiteiten er veel beter op de hoogte zijn dan vroeger dat mensen problemen kunnen hebben met hun studie door hun autisme. Een begeleider die daar een beetje vanaf weet zal er dan ook echt niet van op staan te kijken dat je niet in groepjes kunt werken. Je zou er van vrijgesteld kunnen worden, of ze zouden je kunnen helpen om toch in groepjes te leren werken. En hoe je zulke begeleiders kunt vinden? Probeer voordat je definitief een studie kiest in contact te komen met de studieadviseur/studentenpsychologen en vertel ze dat je overweegt om te gaan studeren, maar dat je problemen denkt te gaan krijgen door autisme. Aan de hand van hun reactie zou je kunnen bepalen of je daar zou willen studeren of niet. En wat betreft je studiegenoten, op de HBO/uni is iedereen wat volwassener geworden en zijn er bijna geen pestkoppen meer. Dat klinkt misschien als een cliché, maar het is wel zo.

quote:

Op zondag 21 september 2008 12:12 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat hoor ik zo vaak op Fok en ik word er een beetje moe van. Misschien heb ik het bij het verkeerde eind hoor, maar ik denk dat veel van de problemen die sommige mannen hebben met vrouwen kunnen worden opgelost door vrouwen niet meer als een andere diersoort zien die anders behandeld dient te worden. Het zijn namelijk eigenlijk gewoon mensen. Nog belangrijker, net zoals mannen zijn vrouwen individuen. Je zult, net zoals je bij mannen onbewust misschien ook al doet, ook een vrouw als individueel moeten leren kennen om er zo achter te komen hoe je het beste met haar kunt omgaan.

Het probleem is gewoon bij mannen weet ik over welke onderwerpen ik het kan hebben en kan ik vaak gewoon vrij uit grapjes maken. Bij een vrouw kan ik het niet over computers/auto's /sport gaan hebben (interesses van mij) en ik ben nogal van de afzeik humor denk niet dat zoiets op prijs gesteld wordt door een dame. Voor de rest heb ik dus ook vaak totaal geen idee waar ik het met een meid dan over moet hebben. Ik ben niet zo spontaan dat ik even op het moment zo maar even iets kan gaan vertellen. Als er hier dames zijn die tips hebben met onderwerpen die altijd wel aanslaan dan zou ik dat erg op prijs stellen.

quote:

Op maandag 15 september 2008 19:16 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Als jij, je meer openstelt voor andere dan komt het recept voor vrouwen vanzelf wel terug.

is daar een recept voor?

quote:

Op zondag 21 september 2008 21:44 schreef Sinnedmask het volgende:
Het probleem is gewoon bij mannen weet ik over welke onderwerpen ik het kan hebben en kan ik vaak gewoon vrij uit grapjes maken. Bij een vrouw kan ik het niet over computers/auto's /sport gaan hebben (interesses van mij) en ik ben nogal van de afzeik humor denk niet dat zoiets op prijs gesteld wordt door een dame. Voor de rest heb ik dus ook vaak totaal geen idee waar ik het met een meid dan over moet hebben. Ik ben niet zo spontaan dat ik even op het moment zo maar even iets kan gaan vertellen. Als er hier dames zijn die tips hebben met onderwerpen die altijd wel aanslaan dan zou ik dat erg op prijs stellen.

Dat is, imo, de verkeerde benadering. Probeer het gewoon eens met een vrouw over computers, auto's of sport te hebben, misschien heeft ze daar juist wel wat mee of vindt ze het interessant om te horen wat jij er zo leuk aan vindt. Ik vind dat je er niet van te voren al vanuit moet gaan dat een vrouw iets niet interessant zou vinden 'omdat' ze een vrouw is. Er zijn wel wat typische vrouwenonderwerpen te verzinnen die bij een groot aantal vrouwen zou aanslaan, zoals make-up, kleding en schoenen kopen, maar in dat geval, wat zou jij daarover te vertellen hebben wat zij leuk vindt om naar te luisteren? Je bent jezelf aan het verloochenen omdat je over iets probeert te praten waar je niets mee hebt, en de dame in kwestie zou het kunnen ervaren als een belediging omdat je lijkt te denken dat zij zo'n oppervlakkige domme bimbo is dat zij alleen maar zou kunnen praten over zulke dingen als make-up. Vrouwen praten net zoals mannen gewoon over datgene wat op dat moment bij hen opkomt (en dat is bij sommige vrouwen inderdaad gewoon make-up, kleding en schoenen... hangt af van wat voor soort vrouw het is). Dat is, imo, de beste benadering die je kunt hebben bij gesprekken met zoals mannen en vrouwen. En als je toevallig op niets kunt komen? Tough luck, gebeurt iedereen wel een keertje. Dat maakt niet zo uit. Laat gewoon het idee gaan dat er dingen zijn waarover je zou 'moeten' praten of dingen die je niet eens zou kunnen proberen omdat het toch geen zin heeft. Zeg gewoon wat er in je op komt.

quote:

Op zondag 21 september 2008 21:46 schreef French_kiss het volgende:

[..]

is daar een recept voor?

Nee dus. Net zoals dat niemand gebruiksaanwijzingen staat uit te delen over hoe je het beste met die persoon om kunt gaan. Al zouden ze erg handig zijn..

Ik heb zelf eigenlijk nooit problemen met school gehad, dus daar kan ik echt niet over meepraten. Wel met samenwerken, maar dat kan je zeker op VWO en WO-niveau makkelijk vermijden. Zorg gewoon dat er taken verdeeld worden en als je dan zelf de 'vervelendste' taak op je neemt, is er niemand die het daar niet mee eens is

Vind alleen dat ik het wel moet gaan leren. Ik denk niet dat ik als ik aan het werk ga, er nog zo makkelijk onderuit kom.
Zijn daar geen cursussen voor?

quote:

Op zondag 21 september 2008 21:44 schreef Sinnedmask het volgende:

[..]

Het probleem is gewoon bij mannen weet ik over welke onderwerpen ik het kan hebben en kan ik vaak gewoon vrij uit grapjes maken. Bij een vrouw kan ik het niet over computers/auto's /sport gaan hebben (interesses van mij) en ik ben nogal van de afzeik humor denk niet dat zoiets op prijs gesteld wordt door een dame.

Waarom niet?

Je hoeft toch niet verplicht met mensen om te gaan die totaal andere interesses en humor hebben als jij? Dan maakt het niet uit of dat nu mannen of vrouwen zijn.

quote:

Op maandag 22 september 2008 11:24 schreef Innocence het volgende:
Ik heb zelf eigenlijk nooit problemen met school gehad, dus daar kan ik echt niet over meepraten. Wel met samenwerken, maar dat kan je zeker op VWO en WO-niveau makkelijk vermijden. Zorg gewoon dat er taken verdeeld worden en als je dan zelf de 'vervelendste' taak op je neemt, is er niemand die het daar niet mee eens is

Vind alleen dat ik het wel moet gaan leren. Ik denk niet dat ik als ik aan het werk ga, er nog zo makkelijk onderuit kom.
Zijn daar geen cursussen voor?
[..]

Waarom niet?

Je hoeft toch niet verplicht met mensen om te gaan die totaal andere interesses en humor hebben als jij? Dan maakt het niet uit of dat nu mannen of vrouwen zijn.

Het gaat niet zozeer om andere interesses of humor, maar het probleem hebben om daar mee om te gaan. En al helemaal bij vrouwen...

quote:

Op maandag 22 september 2008 13:04 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Het gaat niet zozeer om andere interesses of humor, maar het probleem hebben om daar mee om te gaan. En al helemaal bij vrouwen... [ afbeelding ]

Ik snap niet waarom het vrouwelijke geslacht een extra probleem vormt.

quote:

Op maandag 22 september 2008 13:04 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Het gaat niet zozeer om andere interesses of humor, maar het probleem hebben om daar mee om te gaan. En al helemaal bij vrouwen... [ afbeelding ]

Dat bedoel ik juist, je kan toch beter met een vrouw praten waarvan de interesses een beetje overeen komen. Dat heeft iedereen wel, het 'klikt' of niet.

Je kan ook heel veel moeite doen om met iemand een gesprek te voeren, omdat je vindt dat je met iedereen over vanalles moet kunnen praten, maar dat lijkt me geen basis voor een leuke relatie

Asperger meld zich! (ps, ooit iemand op het forum autsider.nl geweest??, niet voor reclame maar er zitten o.a. veel Aspergers.)

quote:

Op zondag 21 september 2008 21:46 schreef French_kiss het volgende:

[..]

is daar een recept voor?

Ja drie maal dags een gesprek voeren met iemand.

quote:

Op maandag 22 september 2008 13:14 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik snap niet waarom het vrouwelijke geslacht een extra probleem vormt.

Ik ook niet

quote:

Op maandag 22 september 2008 14:44 schreef Innocence het volgende:

[..]

Dat bedoel ik juist, je kan toch beter met een vrouw praten waarvan de interesses een beetje overeen komen. Dat heeft iedereen wel, het 'klikt' of niet.

Je kan ook heel veel moeite doen om met iemand een gesprek te voeren, omdat je vindt dat je met iedereen over vanalles moet kunnen praten, maar dat lijkt me geen basis voor een leuke relatie

Probleem 1: het tegenkomen van vrouwen.
Ik kom gewoon weinig vrouwen tegen, niet op mijn werk, niet met uitgaan (sterker: ik ga niet uit) Zomaar op straat iemand aanspreken doe ik niet (wie wel?) ondanks dat ik daar genoeg leuke meiden zie. Maar wat te doen? Hoe? En dan? etc. Bij mij ontbreekt er wat dat betreft iets. Dat betekent niet dat ik dingen niet weet of niet kan, maar er blijft een barriere waar ik nog niet mee om kan gaan.
Probleem 2: gesprek voeren?
Het lukt me nu redelijk om een koetjes-en-kalfjes-gesprek te voeren, met mannen dan. Dat kost mij heel veel moeite voor een kort gesprek. Om zoiets met vrouwen te doen is voor mij vooralsnog niet te doen (daar ben ik niet moedeloos over, het zal me echt wel lukken binnen afzienbare tijd)
Mensen met autisme of pdd-nos hebben nu eenmaal (heel veel) moeite met het leggen en onderhouden van contacten. Nu weet ik niet hoe dat bij vrouwen zit, maar veel 'normale' mannen hebben het daar soms al moeilijk mee, laat staan de exemplaren die een andere versie besturingssoftware hebben.

Bij mij ligt het aan de dag of ik zin heb om te praten, de ene dag ben ik helemaal in mezelf gekeerd en de andere dag heb ik wel zin om naar buiten te treden en dan praat ik ook wel eens met meiden of vrouwen die ik zomaar tegenkom in een winkel bij de kassa of in een kroeg en dan gebeurt zo'n gesprek vaak om een reden als er een situatie voordoet die tot praten kan aanleiden. Ben dan niet van de lange gesprekken omdat ik niet altijd de woorden kan vinden die ik wil zeggen en vervolgens op een rijtje gaan zetten van de woorden voordat ze gezegd gaan worden wat vaak snel moet gebeuren bij praten, maar korte gesprekken kan ik dan wel goed aan. Maar praten is sowieso niet een echte hobby van mij, vind praten ook vaak overgewaardeerd op de een of andere manier en vaak zie ik praten in als iets dat zinnig moet zijn en functioneel moet zijn. Schrijven is wat anders hier, daar kan ik de tijd voor nemen en zie ik niet in als zo'n grote last, het meteen moeten reageren en woorden zoeken om vervolgens de woorden te rangschikken, het levert soms wel eens stress op.

2 uur lang met iemand aan tafel zitten en gesprekken moeten voeren raak ik dus best nerveus van, op een gegeven moment weet ik niet meer wat ik wil zeggen en ook lijkt het vaak allemaal al eens gezegd te zijn als je iemand praat. Ook de koetjes en kalfjes praten zie ik niet altijd het nut van in en dan bespaar ik me die moeite liever dan energie erin te steken. Moet dan wel zeggen dat op sommige momenten anders is als er een gezellig sfeer heerst die echt tot praten doet aanzetten. En vanzelf ook wat al eerder geschreven is dat bij gezamelijke interesse al snel een gesprek makkelijker te voeren is, verschil je als mensen onderling sterk dan lijkt het me vrij moeilijk om een gesprek op gang te houden.

Heb dan wel eens de neiging ook om heel snel te praten En dan ook weer eens dat het wel lukt op een duidelijke en rustige manier. Dus nogmaals, het kan vriezen en dooien. Besturingssysteem dat al werd aangekaart hier, volgens mij moet ik her en der wat bestanden en opdrachten wissen en nieuwe toevoegen

quote:

Op maandag 22 september 2008 20:06 schreef Stupendous76 het volgende:
Probleem 1: het tegenkomen van vrouwen.
Ik kom gewoon weinig vrouwen tegen, niet op mijn werk, niet met uitgaan (sterker: ik ga niet uit) Zomaar op straat iemand aanspreken doe ik niet (wie wel?) ondanks dat ik daar genoeg leuke meiden zie. Maar wat te doen? Hoe? En dan? etc. Bij mij ontbreekt er wat dat betreft iets. Dat betekent niet dat ik dingen niet weet of niet kan, maar er blijft een barriere waar ik nog niet mee om kan gaan.

Dat heb ik ook mensen eerder horen zeggen en ik kan het me eigenlijk nauwelijks voorstellen, ik bedoel, dat ze geen vrouwen tegen komen. Waar werk je dan dat er zo weinig vrouwen zijn? Ken je niemand met een vriendin? Niet dat je dan haar moet proberen weg te paaien, maar je kunt op zijn minst oefenen om met vrouwen te praten En waarom zou je niet iemand aanspreken op straat? Zoals TopSpin al zei, er kunnen, in welke context dan ook, gelegenheden ontstaan waarbij mensen het niet erg zullen vinden als een vreemdeling een gesprek met ze aanknoopt. De truc is dan om zulke gelegenheden te vinden En als je poging contact te maken ongewenst is, dan merk je dat snel genoeg (althans, dat hoop ik ). Dat kun je met mannen en met vrouwen proberen...

quote:

Probleem 2: gesprek voeren?
Het lukt me nu redelijk om een koetjes-en-kalfjes-gesprek te voeren, met mannen dan. Dat kost mij heel veel moeite voor een kort gesprek. Om zoiets met vrouwen te doen is voor mij vooralsnog niet te doen (daar ben ik niet moedeloos over, het zal me echt wel lukken binnen afzienbare tijd)

Mijn oplossing is geweest om niet meer dwangmatig te zoeken naar een gespreksonderwerp maar het gewoon te hebben over wat in me op komt. Dat roept dan weer associaties op bij je gesprekspartner die weer wat oproepen bij jou en zo houd je een gesprek gaande. Of er gebeurt gewoon niets, maar een mislukt gesprek is geen doodzonde. De truc is om het vooral niet te hard proberen. Gewoon in het diepe duiken, niet nadenken en je ziet maar of je het redt of niet. Wat is het ergste dat je kan overkomen als een gesprek een keer niet goed loopt?

quote:

Mensen met autisme of pdd-nos hebben nu eenmaal (heel veel) moeite met het leggen en onderhouden van contacten. Nu weet ik niet hoe dat bij vrouwen zit, maar veel 'normale' mannen hebben het daar soms al moeilijk mee, laat staan de exemplaren die een andere versie besturingssoftware hebben.

Dat hoef je me niet te vertellen, ik heb het zelf ook, weet je nog? Alleen ben ik dan een vrouw

Ik ben trouwens echt helemaal verzot op praten. Niet altijd, maar soms verloopt alles vlekkeloos en voel ik me helemaal op mijn gemak en dan kan ik rustig uren lang blijven kletsen met iemand die ik nog nooit eerder van mijn leven gezien heb. Dat soort gesprekken waarbij alles (of bijna alles ) goed gaat zijn het fijnst, en dan maakt het me nog niet eens zoveel uit waar het gesprek dan eigenlijk over ging. En in zo'n geval kan ik me erg naar voelen als het gesprek onderbroken wordt en ik weer alleen ben Sociaal contact is fijn

Sociaal contact kan inderdaad fijn zijn Maar af en toe eens helemaal overschakelen op stilte is ook niet eens zo slecht. Gezellige sfeer is voor mij een vereiste vaak en dan nogmaals dat de interesses op elkaar moeten aansluiten. Een ontspannen gezellige ongedwongen sfeer en het loopt vaak vanzelf

quote:

Op maandag 22 september 2008 23:24 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat heb ik ook mensen eerder horen zeggen en ik kan het me eigenlijk nauwelijks voorstellen, ik bedoel, dat ze geen vrouwen tegen komen. Waar werk je dan dat er zo weinig vrouwen zijn? Ken je niemand met een vriendin? Niet dat je dan haar moet proberen weg te paaien, maar je kunt op zijn minst oefenen om met vrouwen te praten En waarom zou je niet iemand aanspreken op straat? Zoals TopSpin al zei, er kunnen, in welke context dan ook, gelegenheden ontstaan waarbij mensen het niet erg zullen vinden als een vreemdeling een gesprek met ze aanknoopt. De truc is dan om zulke gelegenheden te vinden En als je poging contact te maken ongewenst is, dan merk je dat snel genoeg (althans, dat hoop ik ). Dat kun je met mannen en met vrouwen proberen...

Ik werk bij een overheid, maar in de wegenbouw. Daar zitten helaas erg weinig vrouwen.
Je hebt verder wel gelijk hoor, maar het is als een Chinees in Nederland: je snapt niets van de gebruiken, je verstaat niets en je kan je niet duidelijk maken. Maar dan tussen man en vrouw.

quote:

[..]

Mijn oplossing is geweest om niet meer dwangmatig te zoeken naar een gespreksonderwerp maar het gewoon te hebben over wat in me op komt. Dat roept dan weer associaties op bij je gesprekspartner die weer wat oproepen bij jou en zo houd je een gesprek gaande. Of er gebeurt gewoon niets, maar een mislukt gesprek is geen doodzonde. De truc is om het vooral niet te hard proberen. Gewoon in het diepe duiken, niet nadenken en je ziet maar of je het redt of niet. Wat is het ergste dat je kan overkomen als een gesprek een keer niet goed loopt?

Ik kan gelukkig goed leren en het voeren van gesprekken gaat steeds beter. Maar eerlijk gezegd zijn het geen gesprekken, maar probeer ik de ander te laten spreken. Dat is wel even iets wat je moet leren, maar het werkt wel, zeker omdat ik niet zo'n grote prater ben.

quote:

[..]

Dat hoef je me niet te vertellen, ik heb het zelf ook, weet je nog? Alleen ben ik dan een vrouw

* insert shake-hands-smiley