PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 8

Ik heb ook nog bijna nergens reactie op gehad hoor, maak je niet druk...

Ik herken het wel, maar misschien op een andere manier. Ben altijd bezig met vooruitdenken, ipv met het hier en nu bezig te zijn. Is vooral qua studeren nogal een probleem.
Maar is juist wel de enige manier om aan die melancholische stemming te ontsnappen, om me gedachten speciaal ergens op te richten.

Daarnaast kan ik er vreselijk slecht tegen als iets anders is dan dat ik verwacht of hoe ik me erop voorbereid heb. 'Leuke' verrassingen zijn dus niet aan me besteed en heb bijvoorbeeld m'n laatste rijexamen verknalt omdat het op een andere manier werd gegeven als dat me beloofd was.

Maar misschien dat iedereen dit dus wel heeft. Heeft iemand er trouwens problemen mee dat ik hier blijf reageren, ook al heb ik misschien helemaal geen autismestoornis?

het is een discussie forum innocence dus mag je overal reageren hoor ... als het maar ontopic is en binnen de policy blijft

Terugvind PDD'er

TVP´tje

Ben net begonnen aan stage met volwassenen met beperking waaronder sommige autisme.
Dus ik lurk graag mee.
Herken sommige trekjes ook bij mezelf.. maar dan in mindere mate.

quote:

Op woensdag 10 september 2008 12:49 schreef Innocence het volgende:
Daarnaast kan ik er vreselijk slecht tegen als iets anders is dan dat ik verwacht of hoe ik me erop voorbereid heb. 'Leuke' verrassingen zijn dus niet aan me besteed en heb bijvoorbeeld m'n laatste rijexamen verknalt omdat het op een andere manier werd gegeven als dat me beloofd was.

euhm, in het verkeer kunnen dingen altijd anders gaan dan je van tevoren bedacht had. Je moet kunnen inspelen op snel veranderende situaties.

Verder houd ik ook niet van verrassingen en heb ik geen autisme

*Oeps, was al gepost *

quote:

Op woensdag 10 september 2008 13:37 schreef Xennia het volgende:

[..]

euhm, in het verkeer kunnen dingen altijd anders gaan dan je van tevoren bedacht had. Je moet kunnen inspelen op snel veranderende situaties.

Ook als je gekozen hebt voor een 'nieuwe manier' van examens afnemen, daar op geoefend hebt en het dan opeens alsnog op de oude manier gedaan wordt? Ik vind dat niet kunnen, hoe onvoorspelbaar het verkeer verder ook mag zijn.
Maar inderdaad, misschien als ik goed genoeg was, dan had ik het sowieso met stalen zenuwen moeten volbrengen. Geloof alleen niet dat dat de eis op een examen is...


Je reageert alleen overal op, dat 'iedereen' de dingen die ik vertel ook heeft. Heb jij er wel problemen mee als ik hier post? Ik wil mezelf juist niet in een hokje plaatsen, maar vind het wel erg fijn om eindelijk ergens een beetje begrepen te worden.

quote:

Op woensdag 10 september 2008 14:47 schreef Innocence het volgende:
Je reageert alleen overal op, dat 'iedereen' de dingen die ik vertel ook heeft. Heb jij er wel problemen mee als ik hier post?

Nee, ik was me er niet eens van bewust dat ik al eerder op jou had gereageerd. Ik reageer willekeurig op posts en als het voor mij onbekende users zijn, blijft de naam niet hangen.

Ik wilde alleen zeggen dat ik ook niet van veranderingen houd. Als ik vandaag word gebeld door een vriendin of ik morgen naar de kroeg ga, terwijl ik in mijn hoofd heb dat ik moet stofzuigen, sporten en bankhangen zal ik in eerste instantie meestal nee zeggen tegen de vriendin. Hier kom ik vaak later nog wel op terug als ik de dingen weer op een rijtje heb gezet in mijn hoofd. En ik heb geen autisme, ik ben gewoon een rare snuiter

quote:

Op woensdag 10 september 2008 14:53 schreef Troel het volgende:

[..]

Hoe kan er uberhaupt van te voren aangegeven worden hoe dit zal gaan? (Maarja, dat zeggen al meer mensen zag ik)

Dat is toch niet zo raar, voor een examinator zijn er ook richtlijnen hoor.

Er werd mij verteld dat er een nieuwe manier van examens afnemen zou zijn, veel zelfstandiger. Ik moest daarvoor 3 routes uit m'n hoofd kennen en deze zonder aanwijzingen rijden en dan zou de terugweg bestaan uit op navigatie terugrijden of door 'clusteropdrachten' dan worden er steeds 3 tot 5 aanwijzingen (bij de rotonde links etc.) vooruit verteld.
Voor mij was dat een uitkomst, omdat ik a. het verschil tussen links en rechts niet altijd weet en b. het veel gestress op het laatste moment scheelt.
Op deze manier van rijden hebben we dus ook veel geoefend en dat ging perfect.

Maar dit is verder compleet offtopic. Bedoelde het alleen als voorbeeld, dat ik ontzettend in de stress schiet, als opeens iets anders is als ik verwacht. Ik ben slim genoeg om te weten dat niet alles volgens mijn plan verloopt, maar als het dan toch onverwacht helemaal anders is, raak ik van binnen echt in paniek.

Heb het bijvoorbeeld ook als m'n vriend opeens al thuis is, als ik thuiskom. Dan heb ik echt opeens geen flauw idee meer wat ik moet doen en hoe...

Ik weet het wel als ik erover nadenk, alleen niet automatisch. Dus dat kost gewoon een klein beetje extra tijd en moeite, zeker als ik al zenuwwachtig ben.
Schijnt trouwens heel normaal te zijn hoor (ook voor mensen ouder dan 10 en zonder een verstandelijke handicap...) Instructeurs maakten het iig veel vaker mee en een examinator mag gewoon voor je wijzen.

quote:

Op woensdag 10 september 2008 14:59 schreef Troel het volgende:
Als je het verschil tussen rechts en links niet weet, lijkt het je dan uberhaupt verstandig om achter welk stuur dan ook te gaan zitten?


(klinkt misschien harder dan dat het bedoelt is hoor, maar ik zou daar heel goed op gaan trainen, want dat hoor je otch echt wel door te hebben als je 10 jaar of ouder bent en niet een verstandelijke handicap hebt)

Mijn baas weet ook niet het verschil tussen links en rechts, ze kan het niet onthouden maar is verder hoog opgeleid en geen gevaar in het verkeer

och ik sla ook steevast linksaf als mijn vriendin naast me zegt dat ik hier rechts af moet slaan...

quote:

Op woensdag 10 september 2008 15:38 schreef Re het volgende:
och ik sla ook steevast linksaf als mijn vriendin naast me zegt dat ik hier rechts af moet slaan...

Ja, omdat zij geen richtingsgevoel heeft zeker

TVP

Ik heb heel veel autolessen moeten volgen voordat mijn instructeur mij goed genoeg vond voor een rijexamen, en de rijexamens moest ik drie keer doen voordat ik geslaagd was. De examinator die mij liet slagen had ook het advies aan mij gegeven vaak met de auto te rijden want hij vond dat ik te weinig op allerlei dingen lette, alsof ik er nog aan moest wennen om een auto te besturen in het verkeer terwijl ik al zoveel lessen gevolgd had. Met het verschil tussen links en rechts heb ik geen probleem trouwens.

Ikzelf heb ook nooit het enthousiasme gehad om in een auto te rijden eigenlijk, deed dit alleen omdat het zo 'hoorde', nu rij ik ook geen auto, het is zelfs nu bijna 10 jaar geleden dat ik een auto bestuurde, ik zit ook in een gebied dat barst van het openbaar vervoer dus veel mis ik niet

[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 10-09-2008 19:20:50 ]

quote:

Op woensdag 10 september 2008 14:59 schreef Troel het volgende:
Als je het verschil tussen rechts en links niet weet, lijkt het je dan uberhaupt verstandig om achter welk stuur dan ook te gaan zitten?


(klinkt misschien harder dan dat het bedoelt is hoor, maar ik zou daar heel goed op gaan trainen, want dat hoor je otch echt wel door te hebben als je 10 jaar of ouder bent en niet een verstandelijke handicap hebt)

Nee hoor er zijn zat mensen die in meer of minderemate moeite hebben met het verschil tussen links en rechts. Ik heb een keer geraft met een gids die het verschil tussen links en rechts niet wist en daarom de naam van iemand noemde die aan een kant van de raft zat als we die kant op moesten.


Ik heb ook veel moeite gehad met het behalen van mijn rijbewijs. Ik heb een staatsexamen gehad.

Bij mij viel het op zich mee met rijexamen zelf, ik ben de tweede keer geslaagd en dat is in Rotterdam niet raar. De helft van de mensen zakt de eerste keer hier (niet overdreven). Ik heb alleen wel 64 lessen gehad en toen ik mijn rijbewijs eenmaal had kon ik in een grote diesel rijden. En toen kreeg ik een kleine benzineauto, dus daar kon ik niet in rijden. Heb toen nog twee weken 'rijles' gehad van mijn vader, dagelijks.

Het probleem wat ik met rijles had is dat ik dingen vaker achter elkaar moet oefenen. Ik ben niet iemand die iets leert door het 1 keer per week te doen. Ik moet het tig keer doen, tot ik het zat ben, tot ik moe ben, en dan moet ik er een nachtje over slapen. Dan gaat het meestal goed. Eigenlijk was de manier van lessen niet geschikt voor mij. Ik kan ook niet iets leren en er dan een vaardigheid aan toevoegen. Net als bij talen op school, ik kon prima rijtjes leren, maar als ik er dan een rijtje van een nieuwe tijd bij moest leren was ik de eerdere rijtjes kwijt en dan moest ik die opnieuw leren. Later bleek dat ik juist beter leer door geen rijtjes te leren, maar iedere 'variant' apart te leren; dus niet meer een rijtje van naamvallen, maar eerst leren in welke situatie je een onderwerp gebruikt en welke vorm het onderwerp heeft, daarna leren hoe je het lijdend voorwerp gebruikt en welke vorm het heeft, etc. Aan de universiteit leerde ik hierdoor vrij makkelijk bij Russisch, terwijl ik op school met naamvallen enorm veel moeite had bij Duits en Grieks, ik kon er echt niets van.

Links en rechts zijn voor mij ook hetzelfde hoor, alleen de een zit aan de tegenovergestelde kant van de ander. Klokkijken kan ik ook niet goed. Ik heb moeite met schakelen tussen het gebruikelijke decimale systeem en een klok met 12 uur. Op een analoge klok kan ik niet goed zien of het bijvoorbeeld half zeven of half acht is. En met een digitale klok draai ik ook cijfers om, met name 2 en 5. Die zijn voor mij ook gewoon hetzelfde. Als iemand "twee" zegt denk ik bijvoorbeeld aan het getal vijf. Maar dat maakt me nog niet debiel of zo. Zolang je zelf maar weet dat je er een probleem mee hebt en even extra goed kijkt of je je gironummer met 4 vijven erin goed invoert of het kenmerk van de acceptgiro van je belastingaanslag of zo. Maar ze hebben op m'n vorige werk weleens van een leverancier gebeld dat een bepaald bestelnummer niet bestond. Beetje genant, maar toen ik zei dat ze de vijven even moesten veranderen in tweeen en kijken of het dan wel bestond, kwam het toch nog goed.

Ik merk wel dat ik moeite heb met drukte in het verkeer trouwens. Eerst had ik het niet zo door, maar nu de vakantie weer over is en de weg drukker is, rijd ik soms toch wel binnendoor omdat de snelweg gewoon te druk is. Zeker op de terugweg na een lange dag werken, ben ik te gaar om alles tegelijk in de gaten te houden en krijg ik zo'n 'wollig' gevoel in m'n hoofd.

Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Ja hoor.

Tevens TVP

tvp

quote:

Op woensdag 10 september 2008 19:05 schreef zakjapannertje het volgende:

Ikzelf heb ook nooit het enthousiasme gehad om in een auto te rijden eigenlijk, deed dit alleen omdat het zo 'hoorde', nu rij ik ook geen auto, het is zelfs nu bijna 10 jaar geleden dat ik een auto bestuurde, ik zit ook in een gebied dat barst van het openbaar vervoer dus veel mis ik niet

Ik ben ook altijd alleen maar doorgegaan omdat ik er al zoveel geld aan uitgegeven heb...

Heb laatst wel een hele relaxde instructeur gehad, die gewoon rustig een half uur met z'n huisbaas ging bellen, terwijl ik zelfstandig mocht rijden. Toen vond ik het voor het eerst echt leuk en merkte ik ook dat ik het wel kan.

Ik ga het nu proberen om ergens in de buurt van de Veluwe (mijn schoonouders wonen daar) te lessen en af te rijden, dat schijnt stukken rustiger te zijn. Dan kan ik als ik het papiertje heb altijd nog extra lessen nemen om het in Rotterdam te leren.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Eh, nee...

Laat ik zeggen dat het toen niet altijd fijn was, maar dat ik nu blij ben tot wie het me gemaakt heeft. Heb ook absoluut geen slechte jeugd gehad ofzo.
Qua school was het vooral een beetje onzinnig, heb meer m'n tijd daar uitgezeten, dan echt wat geleerd.

[ Bericht 16% gewijzigd door Innocence op 11-09-2008 10:31:45 ]

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Mijn jeugd is voor zover ik dat weet goed verlopen, zij het wel dat ik dingen heel anders ervaar dan anderen. Als anderen het moeten beoordelen kan er dus best wat anders uit komen. Heb niet echt problemen of hele nare ervaringen gehad.
School is ook zonder problemen gegaan tot de hogeschool, daar ben ik moeten stoppen. Pas vrij recent weet ik ook waar dat waarschijnlijk aan gelegen heeft (ik leer compleet anders dan anderen en de school zag dat niet en/of deed er niets aan), dus dat is best wel een tegenvaller geweest. Maar het stoort me niet echt bij mijn werk, wat wel boven hbo-niveau zit.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Basisschool was dodelijk saai en eenvoudig. Kreeg dan ook altijd extra opdrachtjes en taken van een klas hoger. Wat dan weer het gevoel versterkte dat ik 'anders' was dan de rest.
Middelbare school werd rampzalig, vooral doordat ik 5 jaar lang dag in dag uit erg veel gepest werd. Nog steeds een gevoelig traumaatje, 10 jaar later. Ik was anders, dat was duidelijk. Maar hoe anders, dat wist niemand. Zelfs Bureau Jeugdzorg, door de school ingeroepen vanwege mijn onvermogen tot communiceren, stuurde me weg met de conclusie: "ze wil gewoon niet, niks aan de hand, trekt wel weer bij".

Een diagnose (klassiek autisme) volgde pas 5 jaar na het halen van m'n Havo-diploma... en drie mislukte studies verder zit ik nu zonder werk thuis.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Ik heb mijn hele basisschool periode op de LOM school gezeten omdat ik een ontwikkelingsachterstand had. Dat ging best goed. Daarna ben ik de MAVO gaan doen. Eigenlijk nooit problemen gehad met leren.

Gitanki pakt de draad ook maar weer op, wist niet dat deze reeks zo goed liep

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Twee basisscholen doorlopen, op de ene veel gepest, op de ander viel het wel mee. Middelbare school, enkel de eerste twee jaar last van pesters gehad, in het derde jaar waren de idioten alweer opgerot naar de mavo.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 17:35 schreef Anotis het volgende:

[..]

Basisschool was dodelijk saai en eenvoudig. Kreeg dan ook altijd extra opdrachtjes en taken van een klas hoger. Wat dan weer het gevoel versterkte dat ik 'anders' was dan de rest.
Middelbare school werd rampzalig, vooral doordat ik 5 jaar lang dag in dag uit erg veel gepest werd. Nog steeds een gevoelig traumaatje, 10 jaar later. Ik was anders, dat was duidelijk. Maar hoe anders, dat wist niemand. Zelfs Bureau Jeugdzorg, door de school ingeroepen vanwege mijn onvermogen tot communiceren, stuurde me weg met de conclusie: "ze wil gewoon niet, niks aan de hand, trekt wel weer bij".

Een diagnose (klassiek autisme) volgde pas 5 jaar na het halen van m'n Havo-diploma... en drie mislukte studies verder zit ik nu zonder werk thuis.

Hmmm, dat klinkt allemaal wel herkenbaar. Zit zelf ook bij het GGZ. Kun je niet bij een Realividatieschool terecht, waar je alsnog een opleiding kan volgen net als ik?

De basisschool verliet ik al snel op mijn 5e en kwam ik terecht op een LOM-school en werd daar een klas lager gezet, voordat ik toegelaten werd werd ik onder andere getest op autisme maar toen werd dat niet geconstateerd (dat was in 1985) maar zou mijn gedrag gerelateerd zijn naar mijn lichaam, want daar was ook een probleem mee.

Op de LOM-school werden mijn achterstanden met succes behandeld, ik had bv. redelijk contact met sommige medeleerlingen die echter niet in mijn klas zaten (die zouden overigens ook wel eens autistisch kunnen zijn denk ik nu). Ik ging op mijn 11e weer terug naar de basisschool, wel werd ik weer een klas teruggezet wegens hardnekkige sociaal-emotionele achterstanden.

Op de middelbare school kwam ik op het VWO terecht waar ik eigenlijk steeds meer met mijn sociaal-emotionele problemen werd geconfronteerd (weinig contact met medeleerlingen en onbegrip voor mijn situatie) waardoor ik mede naar de HAVO ging waar het iets beter ging, oa. omdat ik daar iemand ontmoette die dezelfde intense interesses had als ik heb. Met hem ging ik ook weer terug naar het VWO om dat ook af te ronden, toen was ik inmiddels al op volwassen leeftijd maar voelde me nog niet echt 'volwassen', wat nogal vreemd was ook omdat ik sinds jonge leeftijd interesses had die typisch volwassen waren.

[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 12-09-2008 12:03:44 ]

quote:

Op donderdag 11 september 2008 23:23 schreef Dreaming.Bee het volgende:

[..]

Hmmm, dat klinkt allemaal wel herkenbaar. Zit zelf ook bij het GGZ. Kun je niet bij een Realividatieschool terecht, waar je alsnog een opleiding kan volgen net als ik?

Je bedoeld iets als het Rea College? Dat zou een optie zijn, maar de richting die ik op wil, is niet hier in de buurt te volgen. Daarbij ben ik al dat studeren en de zogenaamde 'begeleiding' die ze beloven gewoon zat. Mooie woorden vooraf, maar als het erop aan komt...

Ben nu bezig om via een re-integratietraject voor 16-20 uur per week werk te vinden. Duimen dat het uiteindelijk wat gaat worden. Gelukkig heb ik wel hele goede begeleiding vanuit de GGZ

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 11:43 schreef Anotis het volgende:

[..]

Je bedoeld iets als het Rea College? Dat zou een optie zijn, maar de richting die ik op wil, is niet hier in de buurt te volgen. Daarbij ben ik al dat studeren en de zogenaamde 'begeleiding' die ze beloven gewoon zat. Mooie woorden vooraf, maar als het erop aan komt...

Ben nu bezig om via een re-integratietraject voor 16-20 uur per week werk te vinden. Duimen dat het uiteindelijk wat gaat worden. Gelukkig heb ik wel hele goede begeleiding vanuit de GGZ

Ik kan je uit ervaring wel zeggen dat het REA-college wel iets is. Genoeg goede begeleiding en ze nemen ook voldoende ruimte voor je om jezelf te ontwikkelen in veel aspecten (als je inderdaad die ene juiste opleiding wilt volgen..) Ik doe zelf Grafische vorming .

Nouja, ik hoop iig dat je via het GGZ iets kunt vinden dat naar je zin is, en op je niveau natuurlijk

Ouders die werken met regels, voor hun autistische zoon.

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 16:40 schreef F04 het volgende:
[ afbeelding ]

Ouders die werken met regels, voor hun autistische zoon.

Waarom moet ik aan Staphorst denken?

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 17:25 schreef Dreaming.Bee het volgende:

[..]

Waarom moet ik aan Staphorst denken?

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 17:25 schreef Dreaming.Bee het volgende:

[..]

Waarom moet ik aan Staphorst denken?

Geen idee maar buiten Staphorst wonen ook nog gelovigen mensen alhoewel ze tegenwoordig wel schaars worden. Deze regels lijken verdacht veel op de regels van mijn ouders. Alleen mijn ouders hebben dit nooit zo opgeschreven omdat dit ook niet nodig was.
Verder vind ik de regels wat infantiel ogen. Maar dat is mijn mening.

Haha, gelukkig nooit zoiets meegemaakt. Grote kans dat ik zit te discussieren tot je eten koud is, waarom ik niet mee ga werken aan die regels.

Liedjes zingen

www.spruitje.eu

geweldig initiatief voor mensen met adhd, asperger etc.
Het is gevestigd in limburg en zeker het bekijken waard.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 00:48 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Mag ik vragen hoe jullie jeugd was op de Basis/Middelbare school?

Mijn basisschool- en middelbare schooltijd was ronduit kut. Ik ben in totaal misschien drie jaar echt gepest, maar in de overige jaren moesten mijn klasgenoten (op enkele na) ook niets van me hebben. Buitengesloten worden of jezelf onbewust buitensluiten is ook geen pretje. Het overgrote deel van mijn jeugd was ik heel verlegen, teruggetrokken, onzeker, soms gewoon ronduit bang om met mensen te praten. Ik was, zoals mensen dat schijnen te noemen, 'mezelf niet'. Pas vanaf mijn 16e begon ik meer zelfvertrouwen te krijgen en werd ik veel spontaner en gezelliger in de omgang. Ik besef eigenlijk nu pas dat het feit dat ik al die tijd nog steeds geen vrienden had niet kwam door mijn omgeving, maar doordat ik onbewust het sein gaf dat ik geen vrienden wilde of nodig had. Dat is dit nieuwe studiejaar voor het eerst anders Ik heb nu al veel meer contact met mijn studiegenoten dan ik ooit heb gehad aan het begin van een schooljaar/studiejaar en ik heb het ontzettend naar mijn zin

Wat betreft het onderwijs zelf, bij mij paste dat juist als gegoten. De basisschool was een tikkeltje aan de makkelijke kant, maar ik wist het uitdagend te maken door gewoon hard mijn best te doen om zo hoog mogelijke cijfers te halen. Dat deed ik ook nog in de onderbouw van de middelbare school, maar in de bovenbouw werd ik een lusteloze ongemotiveerde zessen en zevens halende puber. Achteraf heb ik daar heel veel spijt van, omdat mijn Duits en Frans zoveel beter was geweest als ik mijn best had gedaan. Het begin van mijn studie was een dramatische omslag. Over het algemeen haal ik alles wat ik probeer te volgen en als ik een beetje mijn best doe ook nog met goede cijfers.

Herkenbaar al die schooltijdverhalen.
Ik heb altijd op speciale scholen gezeten (Medisch kleuterdagverblijf, ZMOK)
Als kind was ik erg druk en enthousiast, maar werd toen het meest gepest, vooral omdat bij de simpelste grapjes ging schreeuwen en flippen, wat natuurlijk erg leuk was voor een grote groep "pesters".

Daarna leerde ik beter met pesten en plagen om te gaan en ben ik niet meer gepest.
Wel kreeg ik door dat ik "anders" was dan andere kinderen op sociaal vlak, meer negatieve gedachten over mezelf.
Ik gaf voorheen niets om vriendjes of vriendinnetjes (al had ik nog wel een vriendinnetje op school die ik zelfs kuste en af en toe wat vrienden, maar vaak bloedde de vriendschappen dood wanneer degene van school ging of naar een andere klas).
Voordat ik autisme als "negatief" ging ervaren was ik nog juist een beetje trots dat ik wat anders was.

Door het besef dat ik op sociaal vlak tekort schoot en ik soms op straat of school uit werd gescholden (vaak door meisjes dat ik lelijk was, maar zelden waren het dezelfden, vaak onbekende mensen) of ruzie kreeg omdat ik iets zei dat op dat moment niet paste ging het mis met me.
sowieso had ik al een negatief zelfbeeld, maar dat werd dus steeds erger.

Toch ging het op zich goed met klasgenoten, maar regelmatig had ik moeite met de plagerijtjes onder elkaar of met plotselinge veranderingen.
Hoewel het niet zo was kreeg ik het idee dat de hele wereld tegen me was en ging ik allerlei vage theorieën bedenken en dat werd erger toen ik van school ging (met een Mavo diploma).
Daarna is het een tijd erg slecht met me gegaan (vreemd genoeg weinig zelfmoordideeën, die ik daarvoor wel een tijd heb gehad, maar ik was wel erg angstig/paranoïde en agressief) en ben ik met de nodige hulp uit het dal moeten kruipen (oa begeleid wonen).

Altijd de neiging om hier te posten wat me bezighoudt, wat ik graag zou willen dat jullie zouden weten, maar ik denk dat ik het niet wil posten of gewoon denk dat mensen het niet begrijpen, terwijl ik mezelf in deze tijd niet eens helemaal begrijp. Ik heb zelfs al moeite met een pincode onthouden van 4 cijfers. Het liefst zou ik in een park vol met rust willen lopen, fluitende vogels, geur van dennenbomen voor heel lang. Gewoon de tijd even stil willen zetten om te nadenken over een hoop dingen.
Denk dat ik er gewoon even tijd voor nodig heb denk ik..

Btw, deze verhalen komen me zeer bekend voor, heel eng zelfs..

[ Bericht 13% gewijzigd door Dreaming.Bee op 13-09-2008 23:19:36 ]

tvp voor morgen.

quote:

Op zaterdag 13 september 2008 15:45 schreef Gitanki het volgende:
Herkenbaar al die schooltijdverhalen.
Ik heb altijd op speciale scholen gezeten (Medisch kleuterdagverblijf, ZMOK)
Als kind was ik erg druk en enthousiast, maar werd toen het meest gepest, vooral omdat bij de simpelste grapjes ging schreeuwen en flippen, wat natuurlijk erg leuk was voor een grote groep "pesters".

tekst

Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.

Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.

Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.

Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.

Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.

[ Bericht 1% gewijzigd door Atreyu op 14-09-2008 03:51:05 ]

quote:

Op zondag 14 september 2008 03:35 schreef Atreyu het volgende:

[..]

Dit is best herkenbaar. Ik was op de basisschool populair omdat ik extreem gedrag (aggresie) had ik kende eigenlijk geen angst en iedereen die tegen me was daagde ik uit. Hierdoor werd ik zelf niet gepest. (okal was ik anders) Dat ik knap was telde denk ik onderbewust ook wel mee.

Toen ging ik dankzij mijn gedrag (groep 6) naar een LOM school. Daar bouwde ik ook een reputatie op van (vechtersbaas) Ik was niet populair maar wel gevreest (dat bracht ook ontzag) Ik werd wel toegelaten tot de groep populaire leerlingen omdat ik ze intimideerde. Zo gevreest dat lerlingen zelfs gingen smeken dat ik ze niks ging aandoen en dan voor de ogen van de anderen keihard vernederen. Geen emotie en keihard. Ik hoefde alleen maar rekening te houden met 2 a 3 andere vechtersbazen.

Toen ging ik naar speciaal onderwijs. De eerste paar jaar was ik niet populair... Mijn aggresie en intimidate werd niet meer toegestaan en de leerlingen om me heen waren ouder. De laatste paar jaar op die school werd ik weer populair. Ik was met twee anderen populair en ze keken naar me op. Dit vanwege mijn extreme gedrag en intimidatie en agrresie maar kon mijzelf daarin beheersen en kon daardoor minder risico nemen. Er waren zelfs jongens die mijn gedrag gingen nadoen. Uitspraken enzo werden nagedaan het leken wel papegaaien.

Toen ging ik naar het MBO... En daar ging het bergafwaarts... Ik had inmiddels terapie gehad en was veel ruster geworden. Ik kon niet meekomen op sociaal gebied en was niet populair. De enigste rede dat ik daar niet gepest werd was omdat ik heel erg onder mijn niveau zat. Ik werd dus als een nerd gezien en hoefde niks te doen (MBo niveau 1 en 2 staat gelijk aan MAVO D) De laatste twee jaar kwam ik met meer soortgenoten in een klas en compenseerde ik mijn sociale terkortkomingen door me vanaf dag een mijzelf een imao aan te meten. Ik had toen al een netwerk van erotische domeinnamen en escort websites. Omdat ik rebels overkwam werd ik niet gepest maar was ook niet populair.

Ik zit nu thuis en geen werk... Ben wel bezig met een reintegratietraject. Ik heb een obsessie met het onderwerp escort en prostitutie. Honderden domeinnamen op internet en ben bezig met plannen om een vrouwtje uit het buitenland te halen. Daarnaast ook bezig om een tijdelijk handeltje op te zetten. Ik heb een masker van macho en doe aan bodybuilding en ben wel aantrekkelijk maar.... Heb al jaren geen echte relatie gehad. Meiden vinden me op het 1e gezicht interresant maar ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Ik kan niet subtiel doen met mijn gezicht ik voel me vaak een robot en neem geen inatief. Ik zit op mijn zolderkamer en luister veel metal. Ik ga niet veel uit en ik veel me nooit op mijn gemak in discotheken of andere uitgaansgelegenheden. Ben de laatste 2 jaar wel regelmatig uitgeweest met een groep maar zelfs toen moest ik altijd alles in de gaten houden. Ik was dronken maar vertrouwde niemand om me heen. Laatst ook nog ergens heen geweest en toen moest ik gewoon een mes meenemen en die ergens begraven voor het geval dat... Ik word er gek van dat ik geen vriendin heb waar ik sex mee kan hebben en ik zag dit al heel lang aankomen en daarom die facinatie met escort en prostitutie. Die aggresie en intimidatie beginnen steeds meer in me op te komen. Ik voel me steeds vaker een outcast en redeneer de laatset tijd steeds vaker dat als ik ga falen ik genootzaakt ben om de criminaliteit in te gaan. HBO heb ik ook al geprobeerd maar daar kwam ik erachter dat een carriere niet aan mij is besteed omdat ik niet kan meekomen met "normale" mensen want sociale interactie kost mij heel veel energie. Ik heb trouwens een heel negatief zelfbeeld ben extreen negatief ingesteld. Familie doet mij emotioneel erg weinig en vrienden heb ik bijna niet. Daarom heb ik zo'n gevoel dat ik niks te verliezen heb. Het enisgte waar ik nu voor leef is mijn netwerk van domeinnamen op intyernet en de daarbij horende traffic (klanten) En het idee dat ik een meisje hierheen wil halen. Een gewoon baantje als financiele basis en dan uitbouwen. Mijn obsessies houden me scherp... Daarom heb ik geen zelfmoordneigingen... Maar mijn fixatie en gedachten zijn zo eentonig dat het erg ziekelijk is. Ik moet alles onder controlle hebben en kom daardoor zakelijk en saai over. Met meiden kan ik niet goed praten omdat mijn onderwerpen alleen (de meeste) mannen aanspreken. Ik heb al zoveel kansen gehad met meiden en maar een paar keer was er een 'happy ending" Ik heb gewoon het gvoel dat ik zoveel misloop op sex en relatie gebied... Maar dit ga ik ruimschoots compenseren door naar Thailand te gaan.