PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 8

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 14:02 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ik heb 'm te koop. Voor 15 euro incl.verzendkosten, in nieuwstaat. Als iemand, het wil kopen, dan graag via PM.

Nieuw kost ie 11,99 Dus..


WTF... volgens mij heb ik geen asperger als ik dit lees:

quote:

He eats exactly 45 grams of porridge for breakfast and cannot leave the house without counting the number of items of clothing he's wearing. If he gets stressed or unhappy he closes his eyes and counts.

Daar heb ik echt dus nog nooit van gehoord (m.b.t. autisme dan) laat staan dat ik het herken.. Iemand hier die dat herkent??

Edit: gádverredamme dat ziet er uit als kots... porridge

[ Bericht 8% gewijzigd door sander-3 op 14-10-2008 23:36:58 ]

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 22:38 schreef Black_Tulip het volgende:
Heb je hem zelf gelezen? Wat vond je ervan? Waarom verkoop je hem?

Ik verkoop, voor de duidelijkheid, de Nederlandse vertaling. Ik heb 'm zelf gelezen en ik vond het niet zo'n leuk boek omdat het ingewikkeld in elkaar steekt. Daarbij komt, dat ik, geen synestesie heb en er dus niks van herkende.

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 23:25 schreef sander-3 het volgende:
Nieuw kost ie 11,99 Dus..

Ik heb de Nederlandse vertaling gekocht voor 20 euro. Die bied ik nu te koop aan.

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 23:25 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Nieuw kost ie 11,99 Dus..


WTF... volgens mij heb ik geen asperger als ik dit lees:
[..]

Daar heb ik echt dus nog nooit van gehoord (m.b.t. autisme dan) laat staan dat ik het herken.. Iemand hier die dat herkent??

Edit: gádverredamme dat ziet er uit als kots... porridge

Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 23:25 schreef sander-3 het volgende:
Edit: gádverredamme dat ziet er uit als kots... porridge

Het is gewoon pap hoor...

Wel een slechte foto inderdaad

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 13:40 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Het is gewoon pap hoor...

Wel een slechte foto inderdaad

Dat zeg ik.. kots...

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 11:02 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)

Nee.. oke.. maar dan zie ik het zo voor me dat diegene dan helemaal uit z'n dak gaat als er 46 gram in zit ofzo.. Maar dat zal wel door mijn vorige school komen, daar waren ook mensen die zo reageerden.. maar dan meer op geluiden enzo.

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 16:31 schreef sander-3 het volgende:
(...)

Nee.. oke.. maar dan zie ik het zo voor me dat diegene dan helemaal uit z'n dak gaat als er 46 gram in zit ofzo.. Maar dat zal wel door mijn vorige school komen, daar waren ook mensen die zo reageerden.. maar dan meer op geluiden enzo.

Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 23:46 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.

Cluster 4? Is dat de zwaarste categorie ofzo?
Het verhaal van exact xx gram klinkt ergens wel bekend, maar dit lijkt mij wel erg ver gaan.

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 23:46 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.

ja

Hallo allemaal.

"Hallo Ferrobar!".

Ik heb hier al een tijdje meegelezen en lees veel herkenbare dingen. Of ik autisme heb weet ik niet: ik heb me nooit laten testen. Maar ik herken hier wel veel en wil zelf ook wel wat kwijt / tegen jullie aanhouden. Dus ben ik maar begonnen met de criteria en te reageren op wat dingen die ik hier voorbij heb zien komen.

De criteria (vet = op mij van toepassing):
1) slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
2) stereotiepe bewegingen/ tics
3) dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
4) het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als
'lui', 'egoďstisch'
5) jezelf soms voor de ander laten gaan
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
6) moeite met wederkerigheid, meer nemen dan geven, moeite met
gelijkwaardigheid in contacten
7) als een ander iets vertelt, roept dat niet altijd een gevoel op,
dus moeite met invoelen vanuit je gevoel, dit lukt soms wel vanuit je
gedachten
8) lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je
vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens
per week, geen behoefte aan intensief contact
9) niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving,
ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen
willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
10) absences/ weg vallen/ in je eigen hoofd gaan
leven/ in je eigen wereldje zitten
11) moeite met groepen mensen, stil vallen in een groep, niks zeggen, niet meer deelnemen aan het gesprek
Kleinere groepen bekenden gaan nog wel, maar bedrijfsborrels en drukke verjaardagen met veel mensen: daar heb ik meer moeite mee. Tenzij ik intensief in gesprek raak met een of enkele mensen.
12) moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
Ik snap de humor van anderen vaak niet (en anderen snappen mijn humor vaak niet).
13) niet creatief zijn
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
14) liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met
samenwerken
15) individualistisch
16) niet echt bij een groep (willen) horen, liever één-op-één contacten
hebben
17) moeite met (laten) aanraken
Ik kan er nog steeds niet goed tegen als mijn vrouw me onverwachts aanraakt (als ik in bed nog (half) lig te slapen, bijvoorbeeld).
18) grote zintuiglijke overgevoeligheid, bijv. voor geluiden
19) detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog
verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
20) visueel denken: je een plaatje maken in je hoofd, in beelden denken
21) sterk analytisch zijn
22) eerder rationeel dan emotioneel zijn, tenminste zo komt het over op anderen, maar zelf kun je het gevoel hebben wel erg gevoelig (overgevoelig) te zijn. Sommige autisten zijn over- andere ondergevoelig. Niet alle autisten noemen zichzelf in hoofdzaak rationeel.
Ik ben in hoofdzaak rationeel, maar kan helemaal opgaan in emoties van een enkeling.
23) moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
24) duidelijke eigen mening hebben
25) moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft
(intieme) vriendschappen
26) maar 1 ding tegelijk kunnen doen
(is dit niet iets waar alle mannen aan lijden?)
27) snel het overzicht kwijtraken
28) traagheid
Ik heb de indruk dat mijn traagheid met sommige dingen ervoor zorgt dat mensen mij "dommer" ervaren dan ik werkelijk ben. Dit zie ik zelf, samen met mijn moeite om goed met bazen te communiceren / te laten zien wanneer ik iets goeds gedaan heb, als een belangrijke reden waarom ik in mijn werk niet zoveel promotie maak en onder mijn niveau werk.
29) prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.
Een keer tijdens een cursus/training een oefening gehad waarin de een moest denken aan een bepaalde situatie en de ander dan de emoties van zijn gezicht moest proberen af te lezen. Ik bakte er helemaal niks van.
30) behoefte aan rust en een rustige omgeving, moeite met drukte
31) tegenstrijdigheden in jezelf: open-gesloten, stil-veel praten, aanpassen-moeite met aanpassen, flexibel-niet flexibel, optimistisch-depressief, vrij-geremd, nabijheid-afstand, lui-niet lui, rationeel-emotioneel en (over)gevoelig, etc.
32) onhandigheid
33) verwarring bij plagen
34) denken bij alles wat je doet
Ik heb het gevoel dat ik de loop van mijn leven een behoorlijke database met hoe te reageren in welke situatie aangelegd heb, in plaats van dat ik snap waarom ik in een bepaalde situatie op een bepaalde manier moet reageren. Het is een beetje als iemand die niet goed in wiskunde is die alle sommetjes uit zijn hoofd leert, in plaats van dat hij snapt wat de bedoeling is. Omdat reageren niet intuďtief is, heb ik een hekel aan verandering of vernieuwing: ik kan dan niet meer putten uit mijn database. Daarnaast heb ik een erg goed geheugen voor dingen die ik in het verleden "fout" gedaan heb (maar dat kan ook met mijn perfectionisme te maken hebben; of is mijn perfectionisme een uiting van het niet met onverwachte dingen geconfronteerd willen worden? ).
35) 'professortje' in de ogen van anderen
36) moeite met grenzen
37) moeite met beslissingen nemen, onzeker
38) eerlijkheid
39) gedrevenheid
40) wilskracht
8 jaar over middelbare school gedaan, bijna 9 jaar over mijn studie (wel afgemaakt!).
41) doorzettingsvermogen
8 jaar over middelbare school gedaan, bijna 9 jaar over mijn studie (wel afgemaakt!).
42) sterk gevoel voor rechtvaardigheid
43) je 'anders' voelen dan anderen
(dit lijkt me niet specifiek voor autisten)
44) egocentrisch gevonden worden door je omgeving
45) weinig inlevingsvermogen
46) rigide, moeite met veranderingen
Ik heb echt regelmaat nodig in mijn dagelijkse leven. En ik vind het ook erg irritant als de meubels in de woonkamer verplaatst worden. Laastst de kledingkast anders ingedeeld, maar ik zoek nog weken mijn spullen op de oude plek.
47) fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
Ik kan bij tijd en wijle me heel erg vastbijten in iets:
- op de lagere school zat ik uren in atlassen te "lezen". Thuis en in de bibliotheek. Tijdens een spelletje moesten we plaatsnamen met een "O" noemen. Ik moest de meester ervan overtuigen dat "Oelan Bator" toch echt een plaatsnaam is
- sinds de lagere school spaar ik postzegels. Dat doe ik nog steeds. En dan niet Nederland na de 2e wereldoorlog of zo, maar ALLES. Ik kan niet stoppen of selectief zijn. Met als gevolg dat er nu op zolder een enorme kast met postzegelalbums staat
- op de middelbare school ben ik me enorm gaan verdiepen in audioapparatuur (ik weet nog steeds de technische specificaties van alle apparatuur die ik ooit gehad heb ).
- daarna: computers (hardware)
- daarna: enorm hard werken
- daarna: enorm intensief sporten
Ik doe onder andere aan racefietsen. Rijd dan het liefst elke keer hetzelfde rondje, in mijn eentje, zodat ik geen rekening hoef te houden met anderen (ga ik niet te hard / zacht?, houd ik voldoende afstand?) en niet hoef na te denken over de route. Dat snappen veel mensen ook niet.
48) stereotiepe bewegingen/tics
49) letterlijkheid
50) behoefte aan structuur
Structuur in de dag, structuur op mijn werk: zorgt voor rust en dat ik me beter kan concentreren.
51) moeite zelf initiatief te nemen
52) dingen op de lange baan schuiven
53) (niet-functionele) routines hebben
54) volharding op hetzelfde
55) (emotionele) kwetsbaarheid
56) slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
57) naďviteit
58) pedant (geleerd) taalgebruik
59) moeite met intimiteit en/of seksualiteit
Ehmm: ja.

quote:

Op zaterdag 19 juli 2008 22:50 schreef SHE het volgende:

[..]

[..]

Om dan maar eens een voorbeeld te geven (en hopend dat ik hiermee mezelf niet voor lul zet):
Sex is voor mij iets heel verwarrends. Ik weet niet of ik me nu op de synergie of het resultaat ( orgasme ) moet concentreren. Sowieso lukt het me niet om me op allebei te focussen. Ik kan maar een ding tegelijk.
Daarnaast mis ik dat gevoel waar anderen het over hebben; de kers op de taart; de utopische symbiose en de spettertjes vuurwerk in de lucht.
Populistisch gesproken zie ik sex als niets meer dan een manier om te ontladen, bezig te zijn, of een orgasme te krijgen.
Ik kan mezelf heus wel verliezen in iemand hoor; maar dan word ik eerder nat van de manier waarop zijn hoofd werkt, dan de grootte van zijn geslacht, zijn aanraking of zijn voorkomen.

[..]

OMFG, OMFG! Er vallen weer een aantal dingen op zijn plaats! Ik heb dat zelf ook, maar wist het nooit zo te benoemen. Dan vind ik een vrouw lichamelijk niet eens extreem aantrekkelijk (maar zeker wel lekker (of vind ik haar lekker omdat ik bewonder hoe haar hoofd werkt? )), maar geil dat ik ervan kan worden... Echter: vuurwerk .
_{Sex met een vrouw vind ik erg lastig: het lukt me niet om klaar te komen als ik met een vrouw vrij . Masturberen daarentegen is geen enkel probleem. Hebben meer mannen hier last van?}

60) geen relaties (kunnen) hebben
61) behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen
62) perfectionistisch
Zie de manier waarop ik deze post gemaakt heb

Verder heb ik o.a. de neiging om als iemand iets niet goed gedaan heeft (bijvoorbeeld op het werk) dat nogal hard in te wrijven. Bijvoorbeeld met een mail waarin in secuur en gestructureerd alles aangeef wat er niet klopt. Er is dan echt geen speld tussen te krijgen. Ik hoek iemand echt neer. Maar het resultaat is dat die persoon mij dan een lul vind in plaats van dat de boodschap overkomt en dat hij/zij doet wat ik graag wil...

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 17:05 schreef tijnbrein het volgende:
Geen idee wat mijn IQ is. Maar ik heb wel het gevoel dat mijn gedachten en spraak niet synchroom lopen. Het is bijna alsof er een interface probleem tussen mijn hersens en mijn mond zit.

Dit gevoel heb ik ook vaak. Bijvoorbeeld op het werk: ik zie hoe iets zou moeten maar krijg het niet uitgelegd aan collega's.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 17:41 schreef sander-3 het volgende:
Ik heb wel vaak dat ik iets wil zeggen.. maar dat het dan niet echt lukt.. als er bijvoorbeeld iemand een tas kwijt is, dan zie ik waar die tas staat, en dan denk ik van 'daar staat dat ding toch'.. maar dan krijg ik het er niet echt uit om het te zeggen op de één of andere manier.. echt vaag Herkent iemand dat?

Zeer herkenbaar!

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2008 12:07 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik heb dat andersom. Ik vind mezelf heel opmerkzaam (ik heb vaak zoiets van "Hallo, dat ZIE je toch zeker wel?" - en dan blijkt dat dus niet zo te zijn) en ik vind ook altijd dat ik alles heel goed overdenk voor ik iets doe. Alleen m'n vriend snapt niet waarom ik me overal zo druk om maak en blijf hangen in details en de rest van de wereld snapt mijn logica niet.

[..]

Maar goed... Meestal denk ik dat het allemaal wel meevalt met mij, alleen soms merk ik dat ik toch anders reageer dan anderen of ik krijg commentaar op iets waar ik dan de pest over in heb dat het mij blijkbaar niet lukt terwijl het iets heel simpels is. Kreeg gisteren van m'n baas te horen dat hem iets opviel over mijn werkwijze, dat dat heel ongestructureerd was en dat ik er een beetje uit ben omdat ik een weekje vrij gehad heb. En dan denk ik, dat zou niet moeten. Maar ik weet wel dat als ik niet weet wat ik moet doen (en vorige week toen ik 'terug kwam' na m'n week vrij was er balans en dat had ik nog nooit meegemaakt, dus ik wist ook idd niet wat ik moest doen), dat ik dan 'op mijn manier' heel gestructureerd ga werken. Ik heb dan geen overzicht meer, dus stippel ik een lijn uit en daar houd ik me dan aan vast. Ongeacht of die lijn past bij wat er op dat moment nodig is. Bijv. ik begin aan een kant van de winkel en dan ga ik vanaf daar op rij doorwerken tot de andere kant. Ook al is aan de andere kant iets op, dat maakt niet uit, want waar ik mee bezig ben moet eerst af. Maar dan komt m'n baas er tussendoor en die wil dan dat ik eerst iets anders ga doen (wat volgens hem meer prioriteit heeft) en dan ben ik volledig de draad kwijt en loop ik de hele dag achter mezelf aan te rennen omdat ik alles kwijt ben, dingen over het hoofd zie en niet meer weet waar ik ook alweer mee bezig was. En dat terwijl het een MBO-functie is en ik gestudeerd heb, dus je zou toch verwachten dat ik het makkelijk aan moet kunnen. Ik weet ook dat als ik eenmaal de 'routine' te pakken heb en alle situaties goed herken, dat het dan ook goed komt, maar het is wel frustrerend als zulk dom werk niet eens lukt. Andere dingen doe ik dan wel weer heel goed en ik leer heel snel, vergeleken met anderen doe ik het nog steeds heel goed, maar het is zo frustrerend dat je van die kleine dingetjes dan niet snel genoeg door hebt.

"Dat ZIE je toch zeker wel": zeer herkenbaar.

Baas tussendoor: daar heb ik nu ook erg last van. Ik werk de laatste tijd in een kantoortuin, waar mijn baas ook zit. Er komen continu allerlei "opdrachten tussendoor". Ik raak dan het overzicht kwijt en ik heb veel hersteltijd nodig na elke keer dat ik gestoord word. Ik ben ook soms traag met simpele dingen, terwijl ik wel erg slim ben (IQ-wijs dan). Hierdoor heb ik het idee dat men mij niet helemaal op waarde kan schatten. En ook ik heb een baan onder mijn niveau. Ik kan nu wel weer op zoek gaan naar een andere baan, maar kom er toch liever eerst achter wat ik nou niet goed doe en hoe ik dat kan verbeteren, in plaats van bij een volgende werkgever weer te gaan "aanmodderen".

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 13:16 schreef Maeghan het volgende:
[..]

Van de week had ik weer zo'n mooi moment. Een klant op m'n werk begint een heel verhaal over z'n kat. Ik heb niks met katten, dus weet ik niks terug te zeggen. Het enige wat ik terug wil zeggen is "ik houd niet van katten" en dat mag niet, dat is niet netjes en ik moet aardig doen tegen klanten. Dus dat ging ongeveer zo:
"ja en dan geef ik dat aan m'n kat en dan komt ie aan tafel zitten en dat heb ik 'm zo geleerd"
ik: "hm"
"wat zeg je?"
ik: "ik zei 'hm'"
klant wacht heel even, gaat vervolgens verder met verhaal "ja dat vind ik zo leuk he, dan zit ie met die pootjes op tafel"

Die man bleef maar doorratelen, eerst had ik al een hele verhandeling gehad over kipfilet kopen op de markt (die gaf ie dus aan z'n kat) en toen ging ie verder over die kat en dat die aan tafel at en dat ie dan alles op tafel kopjes ging zitten geven en dat het dan bijna van tafel viel. En ondertussen denk ik "ik ben verkoopster, ik moet klantvriendelijk zijn, ZEG DAN IETS, ZEG NOU IETS TERUG!!!" en het enige wat er dan uitkomt is 'hm'. Op dat soort momenten denk ik wel, hoe doen andere mensen dat nou met dat slappe gelul? Eigenlijk best knap. Ik sta dan echt te verzinnen wat ik nou eens kan zeggen, maar er komt gewoon niks. Nou ja, niks bruikbaars.

Met dit soort dingen kan ik ook helemaal niks. Ooit, lang geleden heb ik op een cursus (via mijn werk) een truukje geleerd om geďnteresseerd over te komen. Probeer terwijl iemand die een voor jou oninteressant verhaal afsteekt of iemand aan wie je een hekel hebt, je voor te houden dat die persoon aardig is: "zeg" dit ook tegen jezelf. Dat scheelt echt een hoop! Wij moesten tijdens een gesprek wisselen van gedachten dat je iemand top vond en dat je iemand een lul vond. Dat is echt duidelijk te zien aan de gezichtsuitdrukking: zelfs ik zag het. Maar ook bij mij komt er al snel een "Waar is hier de nooduitgang?" (Het Goede Doel) opzetten in mijn achterhoofd.

quote:

Op donderdag 18 september 2008 20:21 schreef skippy22 het volgende:

[..]

Weet je eigenlijk wel wanneer iemand of is ?

Dat vind ik erg lastig, zowel IRL als het gebruik van smileys op fora of op MSN. Ik heb geen goed gevoel wanneer welke smiley te gebruiken.

quote:

Op zondag 28 september 2008 20:47 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Onzin. Zoiets valt, ook door een autist, echt wel te leren. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle autisten uiteindelijk leren hoe ze zich moeten gedragen in sociale situaties, maar wel dat je niet vooraf moet gaan denken dat iets voor een autist onmogelijk is. Je zult versteld staan.

Ik heb het idee dat ik mezelf aardig aangeleerd heb hoe ik me moet gedragen in sociale situaties.

quote:

Op zondag 28 september 2008 20:53 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Yep. Daar heb ik nog wat dingen aan toe te voegen. Ik weet niet in hoeverre dit geldt voor autisten, maar ik was er erg goed in onbewust de suggestie te wekken dat ik niemand nodig had, waarmee ik ook goed bedoelende leeftijdsgenoten afstootte. Bovendien knappen mensen vaak af op mijn neutrale gezichtsuitdrukking die zij opvatten als arrogant, boos of verdrietig.

Overigens ben ik wel beter geworden in die twee punten die je noemt.

Indruk wekken dat je niemand nodig hebt: herkenbaar.
Neutrale gezichtsuitdrukking: herkenbaar.

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 22:23 schreef Re het volgende:
komt dit bekend voor?

http://www.medicalnewstoday.com/articles/123391.php

dat autistische kinderen meer op mond dan oog bewegingen letten?

Ik let meer op mond dan op oogbewegingen.

--
Zelf denk ik dat ik wellicht een milde vorm van autisme heb. Ik heb me nooit laten testen, dus ik weet het niet zeker. Ik kan mezelf op zicht goed handhaven in de maatschappij: heb een redelijke baan, geen grote problemen met mensenmassa's, autorijden of bepaalde geluiden. Maar ik heb wel het idee dat ik niet optimaal functioneer of alles uit mezelf haal. Nu hoef ik echt niet perse max-max uit mezelf te halen, maar gevoelsmatig moet er ook zonder veel inspanning meer mogelijk zijn. Ik probeer steeds beter om te gaan met mijn (lichte) beperkingen en mezelf steeds beter te begrijpen. Ik hoef niet perse een label, maar als ik dingen op kan steken waardoor ik mezelf beter leer begrijpen en beter leer functioneren: dan graag!
(en nee, ik ga er niet vanuit dat jullie mijn diagnose gaan stellen, maar als jullie denken dat ik het mis heb en/of hier niet thuis hoor, hoor ik dat ook graag).
_{Hoe groot mag een post eigenlijk maximaal zijn?}

quote:

Op donderdag 16 oktober 2008 10:37 schreef Ferrobar het volgende:
Hallo allemaal.

"Hallo Ferrobar!".

Hey Ferrobar!

quote:

Zelf denk ik dat ik wellicht een milde vorm van autisme heb. Ik heb me nooit laten testen, dus ik weet het niet zeker. Ik kan mezelf op zicht goed handhaven in de maatschappij: heb een redelijke baan, geen grote problemen met mensenmassa's, autorijden of bepaalde geluiden. Maar ik heb wel het idee dat ik niet optimaal functioneer of alles uit mezelf haal. Nu hoef ik echt niet perse max-max uit mezelf te halen, maar gevoelsmatig moet er ook zonder veel inspanning meer mogelijk zijn. Ik probeer steeds beter om te gaan met mijn (lichte) beperkingen en mezelf steeds beter te begrijpen. Ik hoef niet perse een label, maar als ik dingen op kan steken waardoor ik mezelf beter leer begrijpen en beter leer functioneren: dan graag!
(en nee, ik ga er niet vanuit dat jullie mijn diagnose gaan stellen, maar als jullie denken dat ik het mis heb en/of hier niet thuis hoor, hoor ik dat ook graag).

Laat je testen Je klinkt alsof je het inderdaad zou kunnen hebben, maar wij kunnen je niet diagnosticeren. Maar ik weet dat het een grote stap is. Ik moet nu ook nog steeds een huisarts opzoeken in Rotterdam voor een verwijzing naar het SARR voor een second opinion (en nu broodnodige begeleiding) en ik had dat me een maand of twee maanden geleden voorgenomen

quote:

_{Hoe groot mag een post eigenlijk maximaal zijn?}

Maak je geen zorgen

Edit: laat maar... te letterlijk

[ Bericht 68% gewijzigd door sander-3 op 16-10-2008 11:34:07 ]

quote:

Op maandag 13 oktober 2008 17:54 schreef Gitanki het volgende:
Het zal vast wel eens bij jou in de buurt zijn, het hoofdkwartier gaat door heel het land
Dus gewoon de site in de gaten houden: http://www.hoofdkwartier.org/pages/begin.htm

Jammer dat het in de herfstvakantie niet hier ergens in de buurt is. Ik had er graag met dochter naar toe willen gaan.

Zij heeft meer problemen met visuele prikkels. Fietsen blijft dus ook moeizaam en zich begeven in drukke omgevingen is echt een ramp. Auditieve prikkels kan zij veel beter reguleren; lijken soms zelfs wel niet helemaal "binnen" te komen (als ze slaapt bv, kan ik bij wijze van spreken een bom afsteken, maar ze slaapt gewoon door), aan de andere kant kan ze extreme angst hebben voor knallende ballonnen, donder (van onweer) maar ik denk dat die angst meer te maken heeft met het onvoorspelbare ervan.

Ik herken een hoop van mezelf uit de lijst maar bij hebben ze toch gediagnostiseerd als NIET Autist. Het enige autistische is mijn darm, die doet momenteel zijn eigen wil.

Heeft iemand hier trouwens ervaring met de overstap van VMBO naar MBO? Dus een geheel andere stijl van leren/begeleiding, nieuwe school/mensen?

Dochter zit in laatste jaar van LWOO- VMBO (leert ook onder haar nivo) en moet dus aankomend jaar naar MBO, maar heeft geen idee wat ze wil en ze durft het gewoon niet aan (allemaal "nieuwe" mensen en een vreemde omgeving). Zo langzamerhand zitten we met "de handen in het haar" (speciaal voor alle auti's ) ; maar ze heeft "nog maar" een half jaar om te beslissen.....

De MBO's die zij tot nu toe heeft bezocht, jagen haar enorme angst aan; het is te groot, te overweldigend, te onoverzichtelijk en helaas stopt de begeleiding die ze op ( binnen) haar huidige school krijgt zodra ze de school verlaat.

Ik vrees dat we wederom een "we kennen dit wel en kunnen er mee omgaan" (maar niet heus) traject ingaan en ik voor de zoveelste keer met een angstig en depressief kind hier zit.

Zelf had ze de optie dat ze wel zou kunnen blijven zitten, zodat ze iig niet naar een nieuwe school zou hoeven.......

quote:

Op zaterdag 18 oktober 2008 00:49 schreef childintime het volgende:
Heeft iemand hier trouwens ervaring met de overstap van VMBO naar MBO? Dus een geheel andere stijl van leren/begeleiding, nieuwe school/mensen?

Dochter zit in laatste jaar van LWOO- VMBO (leert ook onder haar nivo) en moet dus aankomend jaar naar MBO, maar heeft geen idee wat ze wil en ze durft het gewoon niet aan (allemaal "nieuwe" mensen en een vreemde omgeving). Zo langzamerhand zitten we met "de handen in het haar" (speciaal voor alle auti's ) ; maar ze heeft "nog maar" een half jaar om te beslissen.....

De MBO's die zij tot nu toe heeft bezocht, jagen haar enorme angst aan; het is te groot, te overweldigend, te onoverzichtelijk en helaas stopt de begeleiding die ze op ( binnen) haar huidige school krijgt zodra ze de school verlaat.

Ik vrees dat we wederom een "we kennen dit wel en kunnen er mee omgaan" (maar niet heus) traject ingaan en ik voor de zoveelste keer met een angstig en depressief kind hier zit.

Zelf had ze de optie dat ze wel zou kunnen blijven zitten, zodat ze iig niet naar een nieuwe school zou hoeven.......

Ik heb je een PM gestuurd

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 11:02 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)

Als ik brood bak probeer ik altijd precies 500 gram af te meten, 1 gram meer of minder vind ik niet goed. Het moet precies 500 gram zijn.
Vervolgens ga ik het wel op een oppervlak bestrooid met meel kneden en dat betekent dat die ene gram meer of minder niet uitmaakt.

quote:

Op donderdag 16 oktober 2008 22:52 schreef childintime het volgende:

[..]

Jammer dat het in de herfstvakantie niet hier ergens in de buurt is. Ik had er graag met dochter naar toe willen gaan.

Zij heeft meer problemen met visuele prikkels. Fietsen blijft dus ook moeizaam en zich begeven in drukke omgevingen is echt een ramp. Auditieve prikkels kan zij veel beter reguleren; lijken soms zelfs wel niet helemaal "binnen" te komen (als ze slaapt bv, kan ik bij wijze van spreken een bom afsteken, maar ze slaapt gewoon door), aan de andere kant kan ze extreme angst hebben voor knallende ballonnen, donder (van onweer) maar ik denk dat die angst meer te maken heeft met het onvoorspelbare ervan.

Dat laatste zal het vooral zijn, onvoorspelbare geluiden, hebi k ook last van (vooral als ik thuis ben en ik rare geluiden hoor, waar ik me dan meer aan erger dan op een andere plek).

Dat hoofdkwartier vond ik zelf meevallen, ik raakte er niet door overprikkeld, maar het was toch wel herkenbaar en chaotisch.
Het geeft dus wel een aardig beeld (imo) van autisme.

In vreemde, drukke omgevingen blijft ze altijd strak naast me lopen. Als ik dus ineens een stap naar links of rechts doe, sta ik op haar voet Zolang ze strak tegen mij aanloopt, hoeft ze natuurlijk zelf niet op te letten en kan zich zodoende afsluiten voor de hoeveelheid prikkels.

Een paar maanden terug waren we bij een Ikea. Nou krijg ik zelf soms claustrofobische gevoelens als ik op Zondag bij zo'n winkel ben, zo druk kan het er zijn. Op een gegeven moment liep ze weer eens als de helft van een siamese tweeling naast me en zei dat ze bang was. Toen ik vroeg waarvoor zei ze dat ze niet meer wist waar ze was en waar ze naartoe moest. Ik zei dat ze dan maar zoveel mogelijk naar beneden moest kijken (visuele prikkels verminderen) en ze haar oordopjes maar in moest doen en muziek luisteren. We zijn er zo snel mogelijk uit gegaan. Later vertelde ze dat ze "schokjes in haar hoofd" kreeg door de enorme hoeveelheid visuele prikkels (zij noemde dat niet zo maar ik weet wel dat ze dat bedoelt). Dat was nieuw voor mij, zoiets heeft ze nog nooit eerder vermeld.

Btw, zij heeft de diagnose NLD.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Non-verbal_Learning_Disabilities

quote:

Op zaterdag 18 oktober 2008 21:30 schreef childintime het volgende:
In vreemde, drukke omgevingen blijft ze altijd strak naast me lopen. Als ik dus ineens een stap naar links of rechts doe, sta ik op haar voet Zolang ze strak tegen mij aanloopt, hoeft ze natuurlijk zelf niet op te letten en kan zich zodoende afsluiten voor de hoeveelheid prikkels.

Een paar maanden terug waren we bij een Ikea. Nou krijg ik zelf soms claustrofobische gevoelens als ik op Zondag bij zo'n winkel ben, zo druk kan het er zijn. Op een gegeven moment liep ze weer eens als de helft van een siamese tweeling naast me en zei dat ze bang was. Toen ik vroeg waarvoor zei ze dat ze niet meer wist waar ze was en waar ze naartoe moest. Ik zei dat ze dan maar zoveel mogelijk naar beneden moest kijken (visuele prikkels verminderen) en ze haar oordopjes maar in moest doen en muziek luisteren. We zijn er zo snel mogelijk uit gegaan. Later vertelde ze dat ze "schokjes in haar hoofd" kreeg door de enorme hoeveelheid visuele prikkels (zij noemde dat niet zo maar ik weet wel dat ze dat bedoelt). Dat was nieuw voor mij, zoiets heeft ze nog nooit eerder vermeld.

Heb je meer informatie over hoe zij die "schokjes" ervoer? Is het iets als 'flitsen', of voelt ze daadwerkelijk schokjes (of denkt ze die te voelen)?

Ik vergeleek het met de "schokjes" in mijn hoofd die ik krijg als ik met de auto ergens rij en de laaghangende zon schijnt door de bomen. Door dat continue geflits, voelt het dan net alsof je steeds "even weg" bent. Dat is nl ook zo, heb ik van een neuroloog (op mijn werk) begrepen. Het continue gefilts is te snel om door de hersenen gevolgd te worden en daardoor slaan ze even op tilt. Dat is maar een fractie van een seconde en ze herstellen zich ook snel, maar het voelt wel gek.

Toen ik haar dat vroeg, gaf ze aan dat het hetzelfde voelt. Dus alsof ze heel even "weg" is. Alleen zijn er geen flitsen, maar een drukke mensenmassa in een vreemde omgeving. Blijkbaar is dat voor haar informatieverwerking teveel en slaat de boel op tilt.

quote:

Op zondag 19 oktober 2008 00:28 schreef childintime het volgende:
Ik vergeleek het met de "schokjes" in mijn hoofd die ik krijg als ik met de auto ergens rij en de laaghangende zon schijnt door de bomen. Door dat continue geflits, voelt het dan net alsof je steeds "even weg" bent. Dat is nl ook zo, heb ik van een neuroloog (op mijn werk) begrepen. Het continue gefilts is te snel om door de hersenen gevolgd te worden en daardoor slaan ze even op tilt. Dat is maar een fractie van een seconde en ze herstellen zich ook snel, maar het voelt wel gek.

Toen ik haar dat vroeg, gaf ze aan dat het hetzelfde voelt. Dus alsof ze heel even "weg" is. Alleen zijn er geen flitsen, maar een drukke mensenmassa in een vreemde omgeving. Blijkbaar is dat voor haar informatieverwerking teveel en slaat de boel op tilt.

Ik ken iemand met epilepsie die zeer waarschijnlijk ook autistisch is. Van hem weet ik dat hij ook veel last van flitsen heeft en daar toevallen van krijgt. De wetenschap weet al wel dat er een verband kan bestaan tussen autisme en epilepsie, maar meer weet ik er niet van. Maar wat jij net vertelde komt wel bekend voor.

Ik heb al heel lang het gevoel dat zij absences heeft........ Vaak "staart" ze wat voor zich uit en is nauwelijks tot de realiteit te roepen. Ze mist ook heel veel info. Natuurlijk is dat niet zo gek. Bij NLD is er een te kort of gebrek aan witte stof om de geleidebanen in de hersenen. De info loopt als het ware weg voordat'ie de juiste plek heeft gevonden. Deze witte stof, zorgt ook voor isolatie van die geleidebanen. Als die isolatie niet voldoende aanwezig is, dan kan er kortsluiting optreden (oa absences).

Het punt is dat ik dat niet meer wil laten onderzoeken. Ze is gezien door orthopedagogen, neuropsychologen en gedragswetenschapper( die haar bijzonder interessant vond en graag verder neurologisch onderzoek wilde doen). Ik ben er even klaar mee. Bovenal is zij (mijn) kind en de persoon die ze is, heel kwetsbaar, gevoelig, recht door zee en onvervangbaar

Waar ik van baal is dat ze haar hele leven (16 jaar) al door de samenleving te horen heeft gekregen dat ze niet deugt, lui is, koppig, niet serieus wordt genomen. De problemen zijn er zodra ze weer naar school moet. In vakanties heb ik het makkelijkste, liefste kind wat er bestaat en zodra het leven van alledag weer begint is het weer mis.