PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 8

quote:

Op maandag 6 oktober 2008 17:22 schreef Xennia het volgende:

[..]

Sterkte. Als je hoofd er naar staat moet je maar eens een update geven in het andere topic (ik neem aan dat het daar over gaat tenminste).

Is een weekendje weg met je vrouw geen optie? Of geeft een weekendje weg je juist stress?

Neuh het heeft niets met iets op of over FOK! te maken. Er is gewoon in ons prvié leven iets gebrud waar ik heel veel moeite n verdriet door heb. En dat zijn emoties waar ik moiet mee heb om een plek te geven. En let aub niet op mijn typfouten want motorisch tik ik er nu ook naast

quote:

Op maandag 6 oktober 2008 20:53 schreef Black_Tulip het volgende:
Mag ik vragen wat er aan de hand is Juup?

Dat mag maar ik geef geen precieze uitleg want dat is nu nog te persoonlijk. Er is iets gebeurd wat ik niet had durven denken, het heeft iets met leven of niet leven te maken. Het is iets dat mijj en mijn vrouw enomr geraakt heeft, en dvandaar dat ik nu verplicht rust moet nemen.
Ik post dit niet om zielig te doen of zo, want zo zijn geen van mijn postings bedoeld, ik ben geen aandachtstrekker. Het is gewoon een eerlijk antwoord op de vraag
;0 En mijn typfouten moeten mijn maa vergefen worden want mijn motoriek is euhhmm bneveld en in de war.

Ik hou er niet van om te raden. Maar wat het ook is, veel sterkte ermee.

quote:

Op maandag 6 oktober 2008 21:01 schreef Twinky het volgende:

Maar bedankt allen.

Zo bijzonder om dit te lezen.
Ik vind het opzich heel vreemd dat je nog overprikkeld raakt als je weet dat je autistisch bent.
Ik zou bijna zeggen " doe normaal" als je je er zo bewust van bent.
Moet ook eerlijk zeggen dat ik me echt niet kan voorstellen hoe een autist de wereld ervaart zoals ik 'm zie

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2008 00:57 schreef Broekpaling het volgende:
Zo bijzonder om dit te lezen.
Ik vind het opzich heel vreemd dat je nog overprikkeld raakt als je weet dat je autistisch bent.
Ik zou bijna zeggen " doe normaal" als je je er zo bewust van bent.
Moet ook eerlijk zeggen dat ik me echt niet kan voorstellen hoe een autist de wereld ervaart zoals ik 'm zie

Dat is hetzelfde als tegen iemand die een been mist zeggen "loop eens normaal, je weet toch dat jij een been mist".
Ik ben mijzelf er van bewust, en juist daardoor kan ik bepaalde vaardigheden proberen aan te leren zodat het "lijden" minder wordt, maar overgaan zal het nooit.

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2008 01:20 schreef Juup© het volgende:

[..]

Dat is hetzelfde als tegen iemand die een been mist zeggen "loop eens normaal, je weet toch dat jij een been mist".
Ik ben mijzelf er van bewust, en juist daardoor kan ik bepaalde vaardigheden proberen aan te leren zodat het "lijden" minder wordt, maar overgaan zal het nooit.

Tja, het klinkt in ieder geval
heel vreemd voor mij. Wat ik al eerder zei, ik kan me er heel moeilijk iets bij voorstellen.

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2008 09:27 schreef Broekpaling het volgende:

[..]

Tja, het klinkt in ieder geval
heel vreemd voor mij. Wat ik al eerder zei, ik kan me er heel moeilijk iets bij voorstellen.

Dat begrijp ik. Het is ook moeilijk voor iemand -die er niet direct of indirect mee te maken heeft- om dat te begrijpen, maar dat geldt een beetje voor alles. Zo wordt depressiviteit vaak ook niet begrepen, mensen zeggen dan "ik heb ook wel eens een paar slechte dagen" terwijl dat totaal niet te vergelijken is met de gevoelens die bij een depressie komen kijken.
Het enige wat mensen kunnen doen is het aannemen dat dingen nou eenmaal zo zijn of voelen voor anderen, en je hoeft je ook niet altijd te kunnen inleven om iets te kunnen begrijpen. Maar het blijft moeilijk dat geloof ik graag.

quote:

Op maandag 6 oktober 2008 09:29 schreef Innocence het volgende:
Lieve reactie van DuchessX.
Waar ik heel veel dingen als negatief ervaar, vind mijn vriend ze ook alleen maar leuk. Hij vindt me ook zo 'opmerkzaam', terwijl ik niet snap waarom ik me met zoveel dingen tegelijk zou moeten bezighouden
Ik heb gelukkig wel een stuk minder last overal van als Juup. Opleiding gaat nog steeds voorspoedig. Al zit ik me wel erg kwaad te maken dat er nergens een plekje is waar je gewoon stil kan zitten leren en aan opdrachten werken. Zo word het me gewoon onmogelijk gemaakt om te studeren en ik kom al zoveel tijd tekort.

Ikl heb dat andersom. Ik vind mezelf heel opmerkzaam (ik heb vaak zoiets van "Hallo, dat ZIE je toch zeker wel?" - en dan blijkt dat dus niet zo te zijn) en ik vind ook altijd dat ik alles heel goed overdenk voor ik iets doe. Alleen m'n vriend snapt niet waarom ik me overal zo druk om maak en blijf hangen in details en de rest van de wereld snapt mijn logica niet.

Over de prikkels, ik heb het met name in mensenmassa's. Ik heb het twee weken geleden ongeveer dertig seconde paniekvrij uitgehouden op de Coolsingel, op zondagmiddag. M'n vriend vindt het dan op zichniet erg als ik weg wil, maar begrijpen doet ie het niet. Maar hij begrijpt ook het verschil niet tussen sommige soorten drukte. Ik kan best tegen een vol restaurant bijvoorbeeld. Dat is anders, want daar blijft iedereen op dezelfde plek zitten en dan is het overzichtelijker. Met name mensen die door elkaar krioelen, daar sla ik echt van op tilt. Dan voelt het soms ook alsof ik in een soort trance raak, volledig in mezelf gekeerd. Tot het punt dat ik denk, ik moet NU weg, om mensen heen of erdoor, dat maakt dan niet meer uit. Daarom geef ik mijn winkelwagentje in een drukke supermarkt altijd aan iemand anders (als ik alleen winkel ben ik niet in een drukke supermarkt - of in ieder geval niet lang - maar soms moet je wel eens met iemand anders die geen last heeft van drukte). Maar goed, naar Scheveningen op een zomerse dag zit er ook niet in. Iedere keer doe ik het weer, met m'n stomme kop, omdat ik het wel leuk vind om naar de zee te kijken en een visje te gaan eten, en als we er dan zijn wil ik alleen maar steeds verder lopen, omdat ik uit de drukte wil (onmogelijk natuurlijk). Ik heb wat dat betreft ook bewondering voor m'n vriend omdat ie niet gillend gek van me wordt.

Verder kan ik geluiden meestal wel 'accepteren' als aanwezig en dan heb ik er niet zo veel last van. Sommige geluiden kan ik dan echt weer niet hebben, zoals het piepen van een televisie op stand-by of het geluid van de oplader van het mobieltje van m'n vriend. Daar word ik gewoon wakker van Het verschilt heel erg per geluid. Ik kan niet tegen ritmische geluiden (buren hebben echt van die junglemuziek aanstaan af en toe - ik weet echt niet hoe ik het beter moet omschrijven - maar dan zit je echt 10 minuten naar hetzelfde herhalende getik en gebonk te luisteren) en tegen hoog gesnerp. Maar over het algemeen zijn bijv. muziek of het geluid van de tv geen probleem. Ik heb meer moeite met visuele prikkels, dingen die snel bewegen. Flitsende beelden, '3D'-beelden op tv/computer, fel licht (30 seconde bij Ikea op de lampenafdeling en ik heb hoofdpijn).

Maar goed... Meestal denk ik dat het allemaal wel meevalt met mij, alleen soms merk ik dat ik toch anders reageer dan anderen of ik krijg commentaar op iets waar ik dan de pest over in heb dat het mij blijkbaar niet lukt terwijl het iets heel simpels is. Kreeg gisteren van m'n baas te horen dat hem iets opviel over mijn werkwijze, dat dat heel ongestructureerd was en dat ik er een beetje uit ben omdat ik een weekje vrij gehad heb. En dan denk ik, dat zou niet moeten. Maar ik weet wel dat als ik niet weet wat ik moet doen (en vorige week toen ik 'terug kwam' na m'n week vrij was er balans en dat had ik nog nooit meegemaakt, dus ik wist ook idd niet wat ik moest doen), dat ik dan 'op mijn manier' heel gestructureerd ga werken. Ik heb dan geen overzicht meer, dus stippel ik een lijn uit en daar houd ik me dan aan vast. Ongeacht of die lijn past bij wat er op dat moment nodig is. Bijv. ik begin aan een kant van de winkel en dan ga ik vanaf daar op rij doorwerken tot de andere kant. Ook al is aan de andere kant iets op, dat maakt niet uit, want waar ik mee bezig ben moet eerst af. Maar dan komt m'n baas er tussendoor en die wil dan dat ik eerst iets anders ga doen (wat volgnes hem meer prioriteit heeft) en dan ben ik volledig de draad kwijt en loop ik de hele dag achter mezelf aan te rennen omdat ik alles kwijt ben, dingen over het hoofd zie en niet meer weet waar ik ook alweer mee bezig was. En dat terwijl het een MBO-functie is en ik gestudeerd heb, dus je zou toch verwachten dat ik het makkelijk aan moet kunnen. Ik weet ook dat als ik eenmaal de 'routine' te pakken heb en alle situaties goed herken, dat het dan ook goed komt, maar het is wel frustrerend als zulk dom werk niet eens lukt. Andere dingen doe ik dan wel weer heel goed en ik leer heel snel, vergeleken met anderen doe ik het nog steeds heel goed, maar het is zo frustrerend dat je van die kleine dingetjes dan niet snel genoeg door hebt.

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2008 01:20 schreef Juup© het volgende:

[..]

Dat is hetzelfde als tegen iemand die een been mist zeggen "loop eens normaal, je weet toch dat jij een been mist".

Dat heb ik ook wel eens Dan zeggen ze op school ofzo dat ik (als ik iets niet doe ofzo,) geen inzet heb en lui ben en weet ik het allemaal wat nog meer. Daar kan ik me dan zo verschrikkelijk kwaad om maken.

Wie van jullie herkent dit?

Mijn oudste (13, Asperger) gaat helemaal door het lint als hij het geluid van een bezem hoort. Je weet wel, het schraperige geluid van een bezem over straat... Zelfs de gedachte eraan maakt hem al gek... Ik kwam hierachter toen ik hem vanmiddag vertelde dat ik erg veel blad uit de volkstuin had geveegd met de nieuwe bezem, hij smeekte me dat ding nóóit te gebruiken als hij er bij was...!

Herkenbaar voor jullie, zo'n felle reactie op iets dat voor veel mensen weinig betekent?

NB ik neem het natuurlijk wel serieus!

Dat heb ik meer bij het geluid van grasmaaiers (die van de gemeente), stofzuigers of schuurmachines. Niet dat ik er dan van door het lint ga ofzo, maar zet mijn muziek op mijn koptelefoon wel even een stukje harder

quote:

Op zondag 12 oktober 2008 17:49 schreef sander-3 het volgende:
Dat heb ik meer bij het geluid van grasmaaiers (die van de gemeente), stofzuigers of schuurmachines. Niet dat ik er dan van door het lint ga ofzo, maar zet mijn muziek op mijn koptelefoon wel even een stukje harder

Oh, maar dat herken ik ook! En wat verlang ik dan terug naar de tijd van snoeischaren en heibezems...

De bomen vallen nu uit... Send in de bladblazers...

quote:

Op zondag 12 oktober 2008 17:26 schreef dutch-mamma het volgende:
Wie van jullie herkent dit?

Mijn oudste (13, Asperger) gaat helemaal door het lint als hij het geluid van een bezem hoort. Je weet wel, het schraperige geluid van een bezem over straat... Zelfs de gedachte eraan maakt hem al gek... Ik kwam hierachter toen ik hem vanmiddag vertelde dat ik erg veel blad uit de volkstuin had geveegd met de nieuwe bezem, hij smeekte me dat ding nóóit te gebruiken als hij er bij was...!

Herkenbaar voor jullie, zo'n felle reactie op iets dat voor veel mensen weinig betekent?

NB ik neem het natuurlijk wel serieus!

Ik herken het. Daniel Tammet omschrijft in zijn boek Born on a Blue Day hoe hij helemaal gek wordt van het geluid van een tandenborstel over zijn tanden. Ik kan eigenlijk wel begrijpen waarom dat geluid als zo irritant wordt ervaren (hetzelfde overigens met die bezem), maar ik heb er zelf geen last van. Ik merkte wel dit weekend dat het me bovenmatig stoort als er veel mensen om me heen zitten die allemaal gelijktijdig random herrie maken (= met mokken en vuisten op tafels slaan), just for the fun of it. Ik wist dat het ik me er minder aan zou storen als ik zelf mee zou doen, maar daar had ik geen zin in, en toen merkte ik wel dat ik het erg slecht trok... Ben een keer ook maar even naar buiten gelopen.

Ik zou dat boek Born on a Blue Day aan iedereen aanraden overigens.

quote:

Op maandag 6 oktober 2008 14:45 schreef Juup© het volgende:

[..]

Tja ik weet het ook niet. Maar zoveel mensen zoveel verschillen, en dus ook zoveel mogelijke verschillen mbt autisme.
Ik ken iemand die PDD-NOS heeft en die heeft absoluut geen last van prikkels e.d.. Een tijdje geleden stond "het Hoofdkwartier"

[ afbeelding ]

hier in de bibliotheek in Eindhoven (het is een demonstratie om "normale" mensen te laten ondervinden wat het is om een autist te zijn die een slechte prikkelverwerking heeft), en ik heb geprobeerd om de prikkels die op mij afgevuurd werden te ondergaan, maar ik werd na 10 seconden al doodziek. Later heb ik het nog 2 maal geprobeerd om de hele cyclus van ongeveer 7 minuten uit te zitten, maar meer dat 10 seconden is mij niet gelukt. De dagen erna ben ik ziek geweest van de prikkels die in in dat hoofd heb opgedaan.
Die persoon die ik aanhaalde kon er gewoon gaan zitten en had geen last van de beelden en geluiden.

Zo zie je maar elke autist is anders, net als elk mens zonder ASS.

Het Hoofkwartier komt naar Helmond.

quote:

Het Hoofdkwartier is vrij toegankelijk te bezoeken van maandag 13 tot en met vrijdag 17 oktober van 14.00-16.00 uur en van 19.00-20.30 uur; op zaterdag 18 en zondag 19 oktober van 14.00-16.00 uur; en van maandag 20 tot en met donderdag 23 oktober van 19.00-20.30 uur. Locatie: Aksent, Van Speyklaan 71, 5703 XE Helmond.

Misschien interessant voor de mensen die daar in de buurt wonen.

quote:

Op maandag 13 oktober 2008 01:18 schreef Juup© het volgende:

[..]

Het Hoofkwartier komt naar Helmond.
[..]

Misschien interessant voor de mensen die daar in de buurt wonen.

Da's jammer, ik zie dat het hier al in de buurt geweest is.
Afgaande op de foto klopt het wel. Grappig is ook dat ik het vaak zo voorstel: informatie die van verschillende kanten op mij afkomt, waarmee ik soms kan spelen, die kan 'merken' (voorbeeld: ik vraag aan een collega een telefoonnummer. Als die collega dat dan, op welke manier dan ook, geeft, het voor mij binnenkomt als 'informatie' uit die richting (waar die collega zit) Op die manier weet ik perfect waar die collega zit, hoe die informatie bij mij is gekomen, waar die terecht is gekomen en waar ik die dus ook terug kan vinden. Probleem is vaak dat ik de informatie zelf dan weer vergeet; ik weet dus wel hoe ik waar iets kan zoeken, terwijl heel veel mensen alleen de informatie zelf onthouden. Mijn verstand/geheugen werkt meer als een bibliothecaris die precies weet waar welk boek staat en vaak ook nog de inhoud van dat boek kent )
Wat hierbiij ook een nadeel is: als er veel informatie tegelijk binnenkomt: al die bewegingen die ik in mijn hoofd maak kan ik dan niet meer bijhouden, het wordt 1 grote brij informatie

Juup: wat jij prikkelingen noemt, kan ik dat zien als 'informatie'? Bijvoorbeeld geluid/geur/zicht/etc?

[ Bericht 59% gewijzigd door Stupendous76 op 13-10-2008 13:19:38 ]

quote:

Op zondag 12 oktober 2008 17:26 schreef dutch-mamma het volgende:
Wie van jullie herkent dit?

Mijn oudste (13, Asperger) gaat helemaal door het lint als hij het geluid van een bezem hoort. Je weet wel, het schraperige geluid van een bezem over straat... Zelfs de gedachte eraan maakt hem al gek... Ik kwam hierachter toen ik hem vanmiddag vertelde dat ik erg veel blad uit de volkstuin had geveegd met de nieuwe bezem, hij smeekte me dat ding nóóit te gebruiken als hij er bij was...!

Herkenbaar voor jullie, zo'n felle reactie op iets dat voor veel mensen weinig betekent?

Ik ga bijna door het lint als mensen fluiten. Gewoon uit wanhoop, omdat je weet dat je er niets van kan zeggen, dat niemand het begrijpt. Maar als er iets is dat ik zo irritant vind, stoort het op m'n hele functioneren, kan ik aan niets anders meer denken.
Dat is bij meerdere dingen zo. Mensen die fluisteren, constant d'r neus ophalen of hard ademen.
Nogal problematisch als je bijvoorbeeld graag in een bibliotheek zit om te studeren.
Maar heb het dus alleen bij zachte geluiden, echt herrie overal om me heen is geen probleem.

Heb altijd gedacht dat het iets met overgevoeligheid voor geluid te maken had, totdat ik het hier in de verhalen van anderen herkende.

Wel super dat hij dat gewoon tegen je kan vertellen. Ik denk dat ik dat nooit zou durven...

quote:

Op maandag 13 oktober 2008 14:57 schreef Innocence het volgende:

[..]


Ik ga bijna door het lint als mensen fluiten. Gewoon uit wanhoop, omdat je weet dat je er niets van kan zeggen, dat niemand het begrijpt. Maar als er iets is dat ik zo irritant vind, stoort het op m'n hele functioneren, kan ik aan niets anders meer denken.
Dat is bij meerdere dingen zo. Mensen die fluisteren, constant d'r neus ophalen of hard ademen.
Nogal problematisch als je bijvoorbeeld graag in een bibliotheek zit om te studeren.
Maar heb het dus alleen bij zachte geluiden, echt herrie overal om me heen is geen probleem.

Heb altijd gedacht dat het iets met overgevoeligheid voor geluid te maken had, totdat ik het hier in de verhalen van anderen herkende.

Wel super dat hij dat gewoon tegen je kan vertellen. Ik denk dat ik dat nooit zou durven...

Dank je! Ik ben inderdaad blij dat hij het wil zeggen, en ook over "zijn wereld" wil vertellen. Mijn jongste van 10 heeft er meer moeite mee, maar na een intensieve dagbehandeling die inmiddels is afgesloten, gaat het wel beter.
Iemand serieus nemen is zo belangrijk, en dat geldt niet alleen voor PDD!

Het lijkt me ook heel lastig, die zachte geluiden waar jij last van hebt. Bezemvegen kom je niet dagelijks tegen, maar de geluiden die jij noemt wel. Ik heb zelf COPD (longkwaal, zie google) en als ik een slechte dag heb, hóór je me ademen...!

Waarom durf je dat soort dingen niet te zeggen? Ben je bang niet serieus te worden genomen, of word/werd je werkelijk niet serieus genomen? Het is voor mij, als ouder van 2 aspergers, zo belangrijk om dit soort dingen te weten, omdat ik zelf dit soort dingen helemaal niet ken, en ik ben heel blij dat mijn kinderen steeds opener worden over wat ze voelen en ervaren. Vaak zijn het enorme eye-openers voor me.

Dat is ook de reden waarom ik dit topic volg. Om meer inzicht te krijgen in wat PDD-ers bezig houdt, om jullie beter te kunnen begrijpen, en dit ook op mijn kinderen te kunnen toepassen.

Daarom wil ik jullie ook bedanken voor jullie openhartigheid. Ik heb er echt heel veel aan! En vanzelfsprekend neem ik jullie ook serieus!

quote:

Op maandag 13 oktober 2008 01:18 schreef Juup© het volgende:

[..]

Het Hoofkwartier komt naar Helmond.
[..]

Misschien interessant voor de mensen die daar in de buurt wonen.

Ik had het al gelezen, waarschijnlijk ga ik er deze week naartoe (toen ie in Eindhoven was heb ik het gemist).
Kan ik 'm als ervaringsdeskundige ook even keuren voor de niet-autisten die meegaan.

quote:

Op maandag 13 oktober 2008 16:40 schreef Gitanki het volgende:

[..]

Ik had het al gelezen, waarschijnlijk ga ik er deze week naartoe (toen ie in Eindhoven was heb ik het gemist).
Kan ik 'm als ervaringsdeskundige ook even keuren voor de niet-autisten die meegaan.

Het is voor mij een rot end weg, maar ik zou het graag ook eens willen ervaren met de kinderen...

Het zal vast wel eens bij jou in de buurt zijn, het hoofdkwartier gaat door heel het land
Dus gewoon de site in de gaten houden: http://www.hoofdkwartier.org/pages/begin.htm

quote:

Op maandag 13 oktober 2008 17:54 schreef Gitanki het volgende:
Het zal vast wel eens bij jou in de buurt zijn, het hoofdkwartier gaat door heel het land
Dus gewoon de site in de gaten houden: http://www.hoofdkwartier.org/pages/begin.htm

Bedankt!

quote:

Op zondag 12 oktober 2008 23:57 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik zou dat boek Born on a Blue Day aan iedereen aanraden overigens.

Ik heb 'm te koop. Voor 15 euro incl.verzendkosten, in nieuwstaat. Als iemand, het wil kopen, dan graag via PM.

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 14:02 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ik heb 'm te koop. Voor 15 euro incl.verzendkosten, in nieuwstaat. Als iemand, het wil kopen, dan graag via PM.

Heb je hem zelf gelezen? Wat vond je ervan? Waarom verkoop je hem?

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 14:02 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ik heb 'm te koop. Voor 15 euro incl.verzendkosten, in nieuwstaat. Als iemand, het wil kopen, dan graag via PM.

Nieuw kost ie 11,99 Dus..


WTF... volgens mij heb ik geen asperger als ik dit lees:

quote:

He eats exactly 45 grams of porridge for breakfast and cannot leave the house without counting the number of items of clothing he's wearing. If he gets stressed or unhappy he closes his eyes and counts.

Daar heb ik echt dus nog nooit van gehoord (m.b.t. autisme dan) laat staan dat ik het herken.. Iemand hier die dat herkent??

Edit: gádverredamme dat ziet er uit als kots... porridge

[ Bericht 8% gewijzigd door sander-3 op 14-10-2008 23:36:58 ]

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 22:38 schreef Black_Tulip het volgende:
Heb je hem zelf gelezen? Wat vond je ervan? Waarom verkoop je hem?

Ik verkoop, voor de duidelijkheid, de Nederlandse vertaling. Ik heb 'm zelf gelezen en ik vond het niet zo'n leuk boek omdat het ingewikkeld in elkaar steekt. Daarbij komt, dat ik, geen synestesie heb en er dus niks van herkende.

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 23:25 schreef sander-3 het volgende:
Nieuw kost ie 11,99 Dus..

Ik heb de Nederlandse vertaling gekocht voor 20 euro. Die bied ik nu te koop aan.

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 23:25 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Nieuw kost ie 11,99 Dus..


WTF... volgens mij heb ik geen asperger als ik dit lees:
[..]

Daar heb ik echt dus nog nooit van gehoord (m.b.t. autisme dan) laat staan dat ik het herken.. Iemand hier die dat herkent??

Edit: gádverredamme dat ziet er uit als kots... porridge

Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)

quote:

Op dinsdag 14 oktober 2008 23:25 schreef sander-3 het volgende:
Edit: gádverredamme dat ziet er uit als kots... porridge

Het is gewoon pap hoor...

Wel een slechte foto inderdaad

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 13:40 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Het is gewoon pap hoor...

Wel een slechte foto inderdaad

Dat zeg ik.. kots...

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 11:02 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)

Nee.. oke.. maar dan zie ik het zo voor me dat diegene dan helemaal uit z'n dak gaat als er 46 gram in zit ofzo.. Maar dat zal wel door mijn vorige school komen, daar waren ook mensen die zo reageerden.. maar dan meer op geluiden enzo.

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 16:31 schreef sander-3 het volgende:
(...)

Nee.. oke.. maar dan zie ik het zo voor me dat diegene dan helemaal uit z'n dak gaat als er 46 gram in zit ofzo.. Maar dat zal wel door mijn vorige school komen, daar waren ook mensen die zo reageerden.. maar dan meer op geluiden enzo.

Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 23:46 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.

Cluster 4? Is dat de zwaarste categorie ofzo?
Het verhaal van exact xx gram klinkt ergens wel bekend, maar dit lijkt mij wel erg ver gaan.

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 23:46 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Zat je op cluster 4? Mijn oudste sinds kort wel, en daarover heeft hij ook zulke verhalen.

ja

Hallo allemaal.

"Hallo Ferrobar!".

Ik heb hier al een tijdje meegelezen en lees veel herkenbare dingen. Of ik autisme heb weet ik niet: ik heb me nooit laten testen. Maar ik herken hier wel veel en wil zelf ook wel wat kwijt / tegen jullie aanhouden. Dus ben ik maar begonnen met de criteria en te reageren op wat dingen die ik hier voorbij heb zien komen.

De criteria (vet = op mij van toepassing):
1) slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
2) stereotiepe bewegingen/ tics
3) dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
4) het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als
'lui', 'egoïstisch'
5) jezelf soms voor de ander laten gaan
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
6) moeite met wederkerigheid, meer nemen dan geven, moeite met
gelijkwaardigheid in contacten
7) als een ander iets vertelt, roept dat niet altijd een gevoel op,
dus moeite met invoelen vanuit je gevoel, dit lukt soms wel vanuit je
gedachten
8) lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je
vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens
per week, geen behoefte aan intensief contact
9) niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving,
ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen
willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
10) absences/ weg vallen/ in je eigen hoofd gaan
leven/ in je eigen wereldje zitten
11) moeite met groepen mensen, stil vallen in een groep, niks zeggen, niet meer deelnemen aan het gesprek
Kleinere groepen bekenden gaan nog wel, maar bedrijfsborrels en drukke verjaardagen met veel mensen: daar heb ik meer moeite mee. Tenzij ik intensief in gesprek raak met een of enkele mensen.
12) moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
Ik snap de humor van anderen vaak niet (en anderen snappen mijn humor vaak niet).
13) niet creatief zijn
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
14) liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met
samenwerken
15) individualistisch
16) niet echt bij een groep (willen) horen, liever één-op-één contacten
hebben
17) moeite met (laten) aanraken
Ik kan er nog steeds niet goed tegen als mijn vrouw me onverwachts aanraakt (als ik in bed nog (half) lig te slapen, bijvoorbeeld).
18) grote zintuiglijke overgevoeligheid, bijv. voor geluiden
19) detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog
verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
20) visueel denken: je een plaatje maken in je hoofd, in beelden denken
21) sterk analytisch zijn
22) eerder rationeel dan emotioneel zijn, tenminste zo komt het over op anderen, maar zelf kun je het gevoel hebben wel erg gevoelig (overgevoelig) te zijn. Sommige autisten zijn over- andere ondergevoelig. Niet alle autisten noemen zichzelf in hoofdzaak rationeel.
Ik ben in hoofdzaak rationeel, maar kan helemaal opgaan in emoties van een enkeling.
23) moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
24) duidelijke eigen mening hebben
25) moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft
(intieme) vriendschappen
26) maar 1 ding tegelijk kunnen doen
(is dit niet iets waar alle mannen aan lijden?)
27) snel het overzicht kwijtraken
28) traagheid
Ik heb de indruk dat mijn traagheid met sommige dingen ervoor zorgt dat mensen mij "dommer" ervaren dan ik werkelijk ben. Dit zie ik zelf, samen met mijn moeite om goed met bazen te communiceren / te laten zien wanneer ik iets goeds gedaan heb, als een belangrijke reden waarom ik in mijn werk niet zoveel promotie maak en onder mijn niveau werk.
29) prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.
Een keer tijdens een cursus/training een oefening gehad waarin de een moest denken aan een bepaalde situatie en de ander dan de emoties van zijn gezicht moest proberen af te lezen. Ik bakte er helemaal niks van.
30) behoefte aan rust en een rustige omgeving, moeite met drukte
31) tegenstrijdigheden in jezelf: open-gesloten, stil-veel praten, aanpassen-moeite met aanpassen, flexibel-niet flexibel, optimistisch-depressief, vrij-geremd, nabijheid-afstand, lui-niet lui, rationeel-emotioneel en (over)gevoelig, etc.
32) onhandigheid
33) verwarring bij plagen
34) denken bij alles wat je doet
Ik heb het gevoel dat ik de loop van mijn leven een behoorlijke database met hoe te reageren in welke situatie aangelegd heb, in plaats van dat ik snap waarom ik in een bepaalde situatie op een bepaalde manier moet reageren. Het is een beetje als iemand die niet goed in wiskunde is die alle sommetjes uit zijn hoofd leert, in plaats van dat hij snapt wat de bedoeling is. Omdat reageren niet intuïtief is, heb ik een hekel aan verandering of vernieuwing: ik kan dan niet meer putten uit mijn database. Daarnaast heb ik een erg goed geheugen voor dingen die ik in het verleden "fout" gedaan heb (maar dat kan ook met mijn perfectionisme te maken hebben; of is mijn perfectionisme een uiting van het niet met onverwachte dingen geconfronteerd willen worden? ).
35) 'professortje' in de ogen van anderen
36) moeite met grenzen
37) moeite met beslissingen nemen, onzeker
38) eerlijkheid
39) gedrevenheid
40) wilskracht
8 jaar over middelbare school gedaan, bijna 9 jaar over mijn studie (wel afgemaakt!).
41) doorzettingsvermogen
8 jaar over middelbare school gedaan, bijna 9 jaar over mijn studie (wel afgemaakt!).
42) sterk gevoel voor rechtvaardigheid
43) je 'anders' voelen dan anderen
(dit lijkt me niet specifiek voor autisten)
44) egocentrisch gevonden worden door je omgeving
45) weinig inlevingsvermogen
46) rigide, moeite met veranderingen
Ik heb echt regelmaat nodig in mijn dagelijkse leven. En ik vind het ook erg irritant als de meubels in de woonkamer verplaatst worden. Laastst de kledingkast anders ingedeeld, maar ik zoek nog weken mijn spullen op de oude plek.
47) fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
Ik kan bij tijd en wijle me heel erg vastbijten in iets:
- op de lagere school zat ik uren in atlassen te "lezen". Thuis en in de bibliotheek. Tijdens een spelletje moesten we plaatsnamen met een "O" noemen. Ik moest de meester ervan overtuigen dat "Oelan Bator" toch echt een plaatsnaam is
- sinds de lagere school spaar ik postzegels. Dat doe ik nog steeds. En dan niet Nederland na de 2e wereldoorlog of zo, maar ALLES. Ik kan niet stoppen of selectief zijn. Met als gevolg dat er nu op zolder een enorme kast met postzegelalbums staat
- op de middelbare school ben ik me enorm gaan verdiepen in audioapparatuur (ik weet nog steeds de technische specificaties van alle apparatuur die ik ooit gehad heb ).
- daarna: computers (hardware)
- daarna: enorm hard werken
- daarna: enorm intensief sporten
Ik doe onder andere aan racefietsen. Rijd dan het liefst elke keer hetzelfde rondje, in mijn eentje, zodat ik geen rekening hoef te houden met anderen (ga ik niet te hard / zacht?, houd ik voldoende afstand?) en niet hoef na te denken over de route. Dat snappen veel mensen ook niet.
48) stereotiepe bewegingen/tics
49) letterlijkheid
50) behoefte aan structuur
Structuur in de dag, structuur op mijn werk: zorgt voor rust en dat ik me beter kan concentreren.
51) moeite zelf initiatief te nemen
52) dingen op de lange baan schuiven
53) (niet-functionele) routines hebben
54) volharding op hetzelfde
55) (emotionele) kwetsbaarheid
56) slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
57) naïviteit
58) pedant (geleerd) taalgebruik
59) moeite met intimiteit en/of seksualiteit
Ehmm: ja.

quote:

Op zaterdag 19 juli 2008 22:50 schreef SHE het volgende:

[..]

[..]

Om dan maar eens een voorbeeld te geven (en hopend dat ik hiermee mezelf niet voor lul zet):
Sex is voor mij iets heel verwarrends. Ik weet niet of ik me nu op de synergie of het resultaat ( orgasme ) moet concentreren. Sowieso lukt het me niet om me op allebei te focussen. Ik kan maar een ding tegelijk.
Daarnaast mis ik dat gevoel waar anderen het over hebben; de kers op de taart; de utopische symbiose en de spettertjes vuurwerk in de lucht.
Populistisch gesproken zie ik sex als niets meer dan een manier om te ontladen, bezig te zijn, of een orgasme te krijgen.
Ik kan mezelf heus wel verliezen in iemand hoor; maar dan word ik eerder nat van de manier waarop zijn hoofd werkt, dan de grootte van zijn geslacht, zijn aanraking of zijn voorkomen.

[..]

OMFG, OMFG! Er vallen weer een aantal dingen op zijn plaats! Ik heb dat zelf ook, maar wist het nooit zo te benoemen. Dan vind ik een vrouw lichamelijk niet eens extreem aantrekkelijk (maar zeker wel lekker (of vind ik haar lekker omdat ik bewonder hoe haar hoofd werkt? )), maar geil dat ik ervan kan worden... Echter: vuurwerk .
_{Sex met een vrouw vind ik erg lastig: het lukt me niet om klaar te komen als ik met een vrouw vrij . Masturberen daarentegen is geen enkel probleem. Hebben meer mannen hier last van?}

60) geen relaties (kunnen) hebben
61) behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen
62) perfectionistisch
Zie de manier waarop ik deze post gemaakt heb

Verder heb ik o.a. de neiging om als iemand iets niet goed gedaan heeft (bijvoorbeeld op het werk) dat nogal hard in te wrijven. Bijvoorbeeld met een mail waarin in secuur en gestructureerd alles aangeef wat er niet klopt. Er is dan echt geen speld tussen te krijgen. Ik hoek iemand echt neer. Maar het resultaat is dat die persoon mij dan een lul vind in plaats van dat de boodschap overkomt en dat hij/zij doet wat ik graag wil...

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 17:05 schreef tijnbrein het volgende:
Geen idee wat mijn IQ is. Maar ik heb wel het gevoel dat mijn gedachten en spraak niet synchroom lopen. Het is bijna alsof er een interface probleem tussen mijn hersens en mijn mond zit.

Dit gevoel heb ik ook vaak. Bijvoorbeeld op het werk: ik zie hoe iets zou moeten maar krijg het niet uitgelegd aan collega's.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 17:41 schreef sander-3 het volgende:
Ik heb wel vaak dat ik iets wil zeggen.. maar dat het dan niet echt lukt.. als er bijvoorbeeld iemand een tas kwijt is, dan zie ik waar die tas staat, en dan denk ik van 'daar staat dat ding toch'.. maar dan krijg ik het er niet echt uit om het te zeggen op de één of andere manier.. echt vaag Herkent iemand dat?

Zeer herkenbaar!

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2008 12:07 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik heb dat andersom. Ik vind mezelf heel opmerkzaam (ik heb vaak zoiets van "Hallo, dat ZIE je toch zeker wel?" - en dan blijkt dat dus niet zo te zijn) en ik vind ook altijd dat ik alles heel goed overdenk voor ik iets doe. Alleen m'n vriend snapt niet waarom ik me overal zo druk om maak en blijf hangen in details en de rest van de wereld snapt mijn logica niet.

[..]

Maar goed... Meestal denk ik dat het allemaal wel meevalt met mij, alleen soms merk ik dat ik toch anders reageer dan anderen of ik krijg commentaar op iets waar ik dan de pest over in heb dat het mij blijkbaar niet lukt terwijl het iets heel simpels is. Kreeg gisteren van m'n baas te horen dat hem iets opviel over mijn werkwijze, dat dat heel ongestructureerd was en dat ik er een beetje uit ben omdat ik een weekje vrij gehad heb. En dan denk ik, dat zou niet moeten. Maar ik weet wel dat als ik niet weet wat ik moet doen (en vorige week toen ik 'terug kwam' na m'n week vrij was er balans en dat had ik nog nooit meegemaakt, dus ik wist ook idd niet wat ik moest doen), dat ik dan 'op mijn manier' heel gestructureerd ga werken. Ik heb dan geen overzicht meer, dus stippel ik een lijn uit en daar houd ik me dan aan vast. Ongeacht of die lijn past bij wat er op dat moment nodig is. Bijv. ik begin aan een kant van de winkel en dan ga ik vanaf daar op rij doorwerken tot de andere kant. Ook al is aan de andere kant iets op, dat maakt niet uit, want waar ik mee bezig ben moet eerst af. Maar dan komt m'n baas er tussendoor en die wil dan dat ik eerst iets anders ga doen (wat volgens hem meer prioriteit heeft) en dan ben ik volledig de draad kwijt en loop ik de hele dag achter mezelf aan te rennen omdat ik alles kwijt ben, dingen over het hoofd zie en niet meer weet waar ik ook alweer mee bezig was. En dat terwijl het een MBO-functie is en ik gestudeerd heb, dus je zou toch verwachten dat ik het makkelijk aan moet kunnen. Ik weet ook dat als ik eenmaal de 'routine' te pakken heb en alle situaties goed herken, dat het dan ook goed komt, maar het is wel frustrerend als zulk dom werk niet eens lukt. Andere dingen doe ik dan wel weer heel goed en ik leer heel snel, vergeleken met anderen doe ik het nog steeds heel goed, maar het is zo frustrerend dat je van die kleine dingetjes dan niet snel genoeg door hebt.

"Dat ZIE je toch zeker wel": zeer herkenbaar.

Baas tussendoor: daar heb ik nu ook erg last van. Ik werk de laatste tijd in een kantoortuin, waar mijn baas ook zit. Er komen continu allerlei "opdrachten tussendoor". Ik raak dan het overzicht kwijt en ik heb veel hersteltijd nodig na elke keer dat ik gestoord word. Ik ben ook soms traag met simpele dingen, terwijl ik wel erg slim ben (IQ-wijs dan). Hierdoor heb ik het idee dat men mij niet helemaal op waarde kan schatten. En ook ik heb een baan onder mijn niveau. Ik kan nu wel weer op zoek gaan naar een andere baan, maar kom er toch liever eerst achter wat ik nou niet goed doe en hoe ik dat kan verbeteren, in plaats van bij een volgende werkgever weer te gaan "aanmodderen".

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 13:16 schreef Maeghan het volgende:
[..]

Van de week had ik weer zo'n mooi moment. Een klant op m'n werk begint een heel verhaal over z'n kat. Ik heb niks met katten, dus weet ik niks terug te zeggen. Het enige wat ik terug wil zeggen is "ik houd niet van katten" en dat mag niet, dat is niet netjes en ik moet aardig doen tegen klanten. Dus dat ging ongeveer zo:
"ja en dan geef ik dat aan m'n kat en dan komt ie aan tafel zitten en dat heb ik 'm zo geleerd"
ik: "hm"
"wat zeg je?"
ik: "ik zei 'hm'"
klant wacht heel even, gaat vervolgens verder met verhaal "ja dat vind ik zo leuk he, dan zit ie met die pootjes op tafel"

Die man bleef maar doorratelen, eerst had ik al een hele verhandeling gehad over kipfilet kopen op de markt (die gaf ie dus aan z'n kat) en toen ging ie verder over die kat en dat die aan tafel at en dat ie dan alles op tafel kopjes ging zitten geven en dat het dan bijna van tafel viel. En ondertussen denk ik "ik ben verkoopster, ik moet klantvriendelijk zijn, ZEG DAN IETS, ZEG NOU IETS TERUG!!!" en het enige wat er dan uitkomt is 'hm'. Op dat soort momenten denk ik wel, hoe doen andere mensen dat nou met dat slappe gelul? Eigenlijk best knap. Ik sta dan echt te verzinnen wat ik nou eens kan zeggen, maar er komt gewoon niks. Nou ja, niks bruikbaars.

Met dit soort dingen kan ik ook helemaal niks. Ooit, lang geleden heb ik op een cursus (via mijn werk) een truukje geleerd om geïnteresseerd over te komen. Probeer terwijl iemand die een voor jou oninteressant verhaal afsteekt of iemand aan wie je een hekel hebt, je voor te houden dat die persoon aardig is: "zeg" dit ook tegen jezelf. Dat scheelt echt een hoop! Wij moesten tijdens een gesprek wisselen van gedachten dat je iemand top vond en dat je iemand een lul vond. Dat is echt duidelijk te zien aan de gezichtsuitdrukking: zelfs ik zag het. Maar ook bij mij komt er al snel een "Waar is hier de nooduitgang?" (Het Goede Doel) opzetten in mijn achterhoofd.

quote:

Op donderdag 18 september 2008 20:21 schreef skippy22 het volgende:

[..]

Weet je eigenlijk wel wanneer iemand of is ?

Dat vind ik erg lastig, zowel IRL als het gebruik van smileys op fora of op MSN. Ik heb geen goed gevoel wanneer welke smiley te gebruiken.

quote:

Op zondag 28 september 2008 20:47 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Onzin. Zoiets valt, ook door een autist, echt wel te leren. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle autisten uiteindelijk leren hoe ze zich moeten gedragen in sociale situaties, maar wel dat je niet vooraf moet gaan denken dat iets voor een autist onmogelijk is. Je zult versteld staan.

Ik heb het idee dat ik mezelf aardig aangeleerd heb hoe ik me moet gedragen in sociale situaties.

quote:

Op zondag 28 september 2008 20:53 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Yep. Daar heb ik nog wat dingen aan toe te voegen. Ik weet niet in hoeverre dit geldt voor autisten, maar ik was er erg goed in onbewust de suggestie te wekken dat ik niemand nodig had, waarmee ik ook goed bedoelende leeftijdsgenoten afstootte. Bovendien knappen mensen vaak af op mijn neutrale gezichtsuitdrukking die zij opvatten als arrogant, boos of verdrietig.

Overigens ben ik wel beter geworden in die twee punten die je noemt.

Indruk wekken dat je niemand nodig hebt: herkenbaar.
Neutrale gezichtsuitdrukking: herkenbaar.

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 22:23 schreef Re het volgende:
komt dit bekend voor?

http://www.medicalnewstoday.com/articles/123391.php

dat autistische kinderen meer op mond dan oog bewegingen letten?

Ik let meer op mond dan op oogbewegingen.

--
Zelf denk ik dat ik wellicht een milde vorm van autisme heb. Ik heb me nooit laten testen, dus ik weet het niet zeker. Ik kan mezelf op zicht goed handhaven in de maatschappij: heb een redelijke baan, geen grote problemen met mensenmassa's, autorijden of bepaalde geluiden. Maar ik heb wel het idee dat ik niet optimaal functioneer of alles uit mezelf haal. Nu hoef ik echt niet perse max-max uit mezelf te halen, maar gevoelsmatig moet er ook zonder veel inspanning meer mogelijk zijn. Ik probeer steeds beter om te gaan met mijn (lichte) beperkingen en mezelf steeds beter te begrijpen. Ik hoef niet perse een label, maar als ik dingen op kan steken waardoor ik mezelf beter leer begrijpen en beter leer functioneren: dan graag!
(en nee, ik ga er niet vanuit dat jullie mijn diagnose gaan stellen, maar als jullie denken dat ik het mis heb en/of hier niet thuis hoor, hoor ik dat ook graag).
_{Hoe groot mag een post eigenlijk maximaal zijn?}

quote:

Op donderdag 16 oktober 2008 10:37 schreef Ferrobar het volgende:
Hallo allemaal.

"Hallo Ferrobar!".

Hey Ferrobar!

quote:

Zelf denk ik dat ik wellicht een milde vorm van autisme heb. Ik heb me nooit laten testen, dus ik weet het niet zeker. Ik kan mezelf op zicht goed handhaven in de maatschappij: heb een redelijke baan, geen grote problemen met mensenmassa's, autorijden of bepaalde geluiden. Maar ik heb wel het idee dat ik niet optimaal functioneer of alles uit mezelf haal. Nu hoef ik echt niet perse max-max uit mezelf te halen, maar gevoelsmatig moet er ook zonder veel inspanning meer mogelijk zijn. Ik probeer steeds beter om te gaan met mijn (lichte) beperkingen en mezelf steeds beter te begrijpen. Ik hoef niet perse een label, maar als ik dingen op kan steken waardoor ik mezelf beter leer begrijpen en beter leer functioneren: dan graag!
(en nee, ik ga er niet vanuit dat jullie mijn diagnose gaan stellen, maar als jullie denken dat ik het mis heb en/of hier niet thuis hoor, hoor ik dat ook graag).

Laat je testen Je klinkt alsof je het inderdaad zou kunnen hebben, maar wij kunnen je niet diagnosticeren. Maar ik weet dat het een grote stap is. Ik moet nu ook nog steeds een huisarts opzoeken in Rotterdam voor een verwijzing naar het SARR voor een second opinion (en nu broodnodige begeleiding) en ik had dat me een maand of twee maanden geleden voorgenomen

quote:

_{Hoe groot mag een post eigenlijk maximaal zijn?}

Maak je geen zorgen

Edit: laat maar... te letterlijk

[ Bericht 68% gewijzigd door sander-3 op 16-10-2008 11:34:07 ]

quote:

Op maandag 13 oktober 2008 17:54 schreef Gitanki het volgende:
Het zal vast wel eens bij jou in de buurt zijn, het hoofdkwartier gaat door heel het land
Dus gewoon de site in de gaten houden: http://www.hoofdkwartier.org/pages/begin.htm

Jammer dat het in de herfstvakantie niet hier ergens in de buurt is. Ik had er graag met dochter naar toe willen gaan.

Zij heeft meer problemen met visuele prikkels. Fietsen blijft dus ook moeizaam en zich begeven in drukke omgevingen is echt een ramp. Auditieve prikkels kan zij veel beter reguleren; lijken soms zelfs wel niet helemaal "binnen" te komen (als ze slaapt bv, kan ik bij wijze van spreken een bom afsteken, maar ze slaapt gewoon door), aan de andere kant kan ze extreme angst hebben voor knallende ballonnen, donder (van onweer) maar ik denk dat die angst meer te maken heeft met het onvoorspelbare ervan.

Ik herken een hoop van mezelf uit de lijst maar bij hebben ze toch gediagnostiseerd als NIET Autist. Het enige autistische is mijn darm, die doet momenteel zijn eigen wil.

Heeft iemand hier trouwens ervaring met de overstap van VMBO naar MBO? Dus een geheel andere stijl van leren/begeleiding, nieuwe school/mensen?

Dochter zit in laatste jaar van LWOO- VMBO (leert ook onder haar nivo) en moet dus aankomend jaar naar MBO, maar heeft geen idee wat ze wil en ze durft het gewoon niet aan (allemaal "nieuwe" mensen en een vreemde omgeving). Zo langzamerhand zitten we met "de handen in het haar" (speciaal voor alle auti's ) ; maar ze heeft "nog maar" een half jaar om te beslissen.....

De MBO's die zij tot nu toe heeft bezocht, jagen haar enorme angst aan; het is te groot, te overweldigend, te onoverzichtelijk en helaas stopt de begeleiding die ze op ( binnen) haar huidige school krijgt zodra ze de school verlaat.

Ik vrees dat we wederom een "we kennen dit wel en kunnen er mee omgaan" (maar niet heus) traject ingaan en ik voor de zoveelste keer met een angstig en depressief kind hier zit.

Zelf had ze de optie dat ze wel zou kunnen blijven zitten, zodat ze iig niet naar een nieuwe school zou hoeven.......

quote:

Op zaterdag 18 oktober 2008 00:49 schreef childintime het volgende:
Heeft iemand hier trouwens ervaring met de overstap van VMBO naar MBO? Dus een geheel andere stijl van leren/begeleiding, nieuwe school/mensen?

Dochter zit in laatste jaar van LWOO- VMBO (leert ook onder haar nivo) en moet dus aankomend jaar naar MBO, maar heeft geen idee wat ze wil en ze durft het gewoon niet aan (allemaal "nieuwe" mensen en een vreemde omgeving). Zo langzamerhand zitten we met "de handen in het haar" (speciaal voor alle auti's ) ; maar ze heeft "nog maar" een half jaar om te beslissen.....

De MBO's die zij tot nu toe heeft bezocht, jagen haar enorme angst aan; het is te groot, te overweldigend, te onoverzichtelijk en helaas stopt de begeleiding die ze op ( binnen) haar huidige school krijgt zodra ze de school verlaat.

Ik vrees dat we wederom een "we kennen dit wel en kunnen er mee omgaan" (maar niet heus) traject ingaan en ik voor de zoveelste keer met een angstig en depressief kind hier zit.

Zelf had ze de optie dat ze wel zou kunnen blijven zitten, zodat ze iig niet naar een nieuwe school zou hoeven.......

Ik heb je een PM gestuurd

quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 11:02 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik probeer wel altijd precies 50 gram muesli in het bakje te krijgen, maar dat is omdat ik bijhoud wat ik eet om af te vallen. Ik overdrijf misschien wel een beetje, maar zo erg is het ook weer niet. (toch?)

Als ik brood bak probeer ik altijd precies 500 gram af te meten, 1 gram meer of minder vind ik niet goed. Het moet precies 500 gram zijn.
Vervolgens ga ik het wel op een oppervlak bestrooid met meel kneden en dat betekent dat die ene gram meer of minder niet uitmaakt.

quote:

Op donderdag 16 oktober 2008 22:52 schreef childintime het volgende:

[..]

Jammer dat het in de herfstvakantie niet hier ergens in de buurt is. Ik had er graag met dochter naar toe willen gaan.

Zij heeft meer problemen met visuele prikkels. Fietsen blijft dus ook moeizaam en zich begeven in drukke omgevingen is echt een ramp. Auditieve prikkels kan zij veel beter reguleren; lijken soms zelfs wel niet helemaal "binnen" te komen (als ze slaapt bv, kan ik bij wijze van spreken een bom afsteken, maar ze slaapt gewoon door), aan de andere kant kan ze extreme angst hebben voor knallende ballonnen, donder (van onweer) maar ik denk dat die angst meer te maken heeft met het onvoorspelbare ervan.

Dat laatste zal het vooral zijn, onvoorspelbare geluiden, hebi k ook last van (vooral als ik thuis ben en ik rare geluiden hoor, waar ik me dan meer aan erger dan op een andere plek).

Dat hoofdkwartier vond ik zelf meevallen, ik raakte er niet door overprikkeld, maar het was toch wel herkenbaar en chaotisch.
Het geeft dus wel een aardig beeld (imo) van autisme.

In vreemde, drukke omgevingen blijft ze altijd strak naast me lopen. Als ik dus ineens een stap naar links of rechts doe, sta ik op haar voet Zolang ze strak tegen mij aanloopt, hoeft ze natuurlijk zelf niet op te letten en kan zich zodoende afsluiten voor de hoeveelheid prikkels.

Een paar maanden terug waren we bij een Ikea. Nou krijg ik zelf soms claustrofobische gevoelens als ik op Zondag bij zo'n winkel ben, zo druk kan het er zijn. Op een gegeven moment liep ze weer eens als de helft van een siamese tweeling naast me en zei dat ze bang was. Toen ik vroeg waarvoor zei ze dat ze niet meer wist waar ze was en waar ze naartoe moest. Ik zei dat ze dan maar zoveel mogelijk naar beneden moest kijken (visuele prikkels verminderen) en ze haar oordopjes maar in moest doen en muziek luisteren. We zijn er zo snel mogelijk uit gegaan. Later vertelde ze dat ze "schokjes in haar hoofd" kreeg door de enorme hoeveelheid visuele prikkels (zij noemde dat niet zo maar ik weet wel dat ze dat bedoelt). Dat was nieuw voor mij, zoiets heeft ze nog nooit eerder vermeld.

Btw, zij heeft de diagnose NLD.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Non-verbal_Learning_Disabilities

quote:

Op zaterdag 18 oktober 2008 21:30 schreef childintime het volgende:
In vreemde, drukke omgevingen blijft ze altijd strak naast me lopen. Als ik dus ineens een stap naar links of rechts doe, sta ik op haar voet Zolang ze strak tegen mij aanloopt, hoeft ze natuurlijk zelf niet op te letten en kan zich zodoende afsluiten voor de hoeveelheid prikkels.

Een paar maanden terug waren we bij een Ikea. Nou krijg ik zelf soms claustrofobische gevoelens als ik op Zondag bij zo'n winkel ben, zo druk kan het er zijn. Op een gegeven moment liep ze weer eens als de helft van een siamese tweeling naast me en zei dat ze bang was. Toen ik vroeg waarvoor zei ze dat ze niet meer wist waar ze was en waar ze naartoe moest. Ik zei dat ze dan maar zoveel mogelijk naar beneden moest kijken (visuele prikkels verminderen) en ze haar oordopjes maar in moest doen en muziek luisteren. We zijn er zo snel mogelijk uit gegaan. Later vertelde ze dat ze "schokjes in haar hoofd" kreeg door de enorme hoeveelheid visuele prikkels (zij noemde dat niet zo maar ik weet wel dat ze dat bedoelt). Dat was nieuw voor mij, zoiets heeft ze nog nooit eerder vermeld.

Heb je meer informatie over hoe zij die "schokjes" ervoer? Is het iets als 'flitsen', of voelt ze daadwerkelijk schokjes (of denkt ze die te voelen)?

Ik vergeleek het met de "schokjes" in mijn hoofd die ik krijg als ik met de auto ergens rij en de laaghangende zon schijnt door de bomen. Door dat continue geflits, voelt het dan net alsof je steeds "even weg" bent. Dat is nl ook zo, heb ik van een neuroloog (op mijn werk) begrepen. Het continue gefilts is te snel om door de hersenen gevolgd te worden en daardoor slaan ze even op tilt. Dat is maar een fractie van een seconde en ze herstellen zich ook snel, maar het voelt wel gek.

Toen ik haar dat vroeg, gaf ze aan dat het hetzelfde voelt. Dus alsof ze heel even "weg" is. Alleen zijn er geen flitsen, maar een drukke mensenmassa in een vreemde omgeving. Blijkbaar is dat voor haar informatieverwerking teveel en slaat de boel op tilt.

quote:

Op zondag 19 oktober 2008 00:28 schreef childintime het volgende:
Ik vergeleek het met de "schokjes" in mijn hoofd die ik krijg als ik met de auto ergens rij en de laaghangende zon schijnt door de bomen. Door dat continue geflits, voelt het dan net alsof je steeds "even weg" bent. Dat is nl ook zo, heb ik van een neuroloog (op mijn werk) begrepen. Het continue gefilts is te snel om door de hersenen gevolgd te worden en daardoor slaan ze even op tilt. Dat is maar een fractie van een seconde en ze herstellen zich ook snel, maar het voelt wel gek.

Toen ik haar dat vroeg, gaf ze aan dat het hetzelfde voelt. Dus alsof ze heel even "weg" is. Alleen zijn er geen flitsen, maar een drukke mensenmassa in een vreemde omgeving. Blijkbaar is dat voor haar informatieverwerking teveel en slaat de boel op tilt.

Ik ken iemand met epilepsie die zeer waarschijnlijk ook autistisch is. Van hem weet ik dat hij ook veel last van flitsen heeft en daar toevallen van krijgt. De wetenschap weet al wel dat er een verband kan bestaan tussen autisme en epilepsie, maar meer weet ik er niet van. Maar wat jij net vertelde komt wel bekend voor.

Ik heb al heel lang het gevoel dat zij absences heeft........ Vaak "staart" ze wat voor zich uit en is nauwelijks tot de realiteit te roepen. Ze mist ook heel veel info. Natuurlijk is dat niet zo gek. Bij NLD is er een te kort of gebrek aan witte stof om de geleidebanen in de hersenen. De info loopt als het ware weg voordat'ie de juiste plek heeft gevonden. Deze witte stof, zorgt ook voor isolatie van die geleidebanen. Als die isolatie niet voldoende aanwezig is, dan kan er kortsluiting optreden (oa absences).

Het punt is dat ik dat niet meer wil laten onderzoeken. Ze is gezien door orthopedagogen, neuropsychologen en gedragswetenschapper( die haar bijzonder interessant vond en graag verder neurologisch onderzoek wilde doen). Ik ben er even klaar mee. Bovenal is zij (mijn) kind en de persoon die ze is, heel kwetsbaar, gevoelig, recht door zee en onvervangbaar

Waar ik van baal is dat ze haar hele leven (16 jaar) al door de samenleving te horen heeft gekregen dat ze niet deugt, lui is, koppig, niet serieus wordt genomen. De problemen zijn er zodra ze weer naar school moet. In vakanties heb ik het makkelijkste, liefste kind wat er bestaat en zodra het leven van alledag weer begint is het weer mis.

In het dagelijks leven functioneer ik "normaal". Ik heb een eigen huis en een baan. Alleen ik heb moeite met sociale interactie in alle facetten. Dat is een van de redenen waarom ik hulp heb gezocht. De andere reden is dat mijn moeder een persoonlijkheidsstoornis heeft.

Veel dingen op sociaal gebied mis ik omdat ze langs mij heen gaan. Het is alsof ik een bubbel zit en alleen als het betrekking op mij heeft dan merk ik dat. Als het geen betrekking heeft op mij dan merk ik dat niet. Niet dat ik totaal blind ben maar ik mis een subtantieel deel wat er tussen mensen speelt. Of dat nu op mijn werk is of ergens anders.
Ook ervaring ik sociale interactie als een spel dat ik niet begrijp maar wel graag wil meespelen en aangezien dat niet lukt word ik steeds gefrusteerder.

Ik loop bij de psycholoog maar de gesprekken leiden nergens toe. Wij begrijpen elkaar. De dingen die hij zegt daar kan ik niks mee. Nu hebben wij afgesproken dat ik de opdrachten uitvoer en daarna verder gaan aan de hand van het resultaat van de opdrachten verder gaan met de sessies. Het probleem is dat ik met sommige opdrachten weinig tot niks mee kan. Hier was ik al bang voor. Ik ben bang dat dit tot niks gaat leiden. Ik wil veranderen maar hoe ik dat ga doen dat weet ik nog niet. Over een paar weken ga ik beginnen met een cursus sociale vaardigheden ik hoop dat dit tenmiste iets helpt. Ik heb geen idee hoe ik hiermee verder moet gaan. Ik ga in ieder geval die cursus doen en proberen die opdrachten uit te voeren. En dan zie ik wel weer.
Toch wil ik nog steeds getest worden op autisme. Misschien begrijpen hulpverleners die zich hebben gespecialiseerd in autisme mij beter.

quote:

Op maandag 13 oktober 2008 16:04 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]
Waarom durf je dat soort dingen niet te zeggen? Ben je bang niet serieus te worden genomen, of word/werd je werkelijk niet serieus genomen? Het is voor mij, als ouder van 2 aspergers, zo belangrijk om dit soort dingen te weten, omdat ik zelf dit soort dingen helemaal niet ken, en ik ben heel blij dat mijn kinderen steeds opener worden over wat ze voelen en ervaren. Vaak zijn het enorme eye-openers voor me.

Sorry, voor mijn late reactie, vind het lastig om te verwoorden waar dat precies aan ligt. Zeker omdat ik m'n ouders niet wil afvallen.
Ben eigenlijk altijd opgevoed met 'niet zeuren, gewoon doorgaan'. Kan goed met beide ouders opschieten, maar heb nooit echt diepgaande gesprekken met ze gehad. Zeker toen ik jonger was nooit het idee gehad dat het begrepen zou worden, hoe ik me voelde.
Ik paste niet echt tussen de rest van de kinderen, maar had ook geen grote problemen en m'n ouders wilden vooral dat ik niet 'anders' zou zijn als de rest. Gewoon een stukje bescherming denk ik, terwijl dat natuurlijk weinig hielp, gepest werd ik sowieso wel. Maar daar merkten zij weinig van, ik zat altijd al graag alleen thuis.
Al had ik op sommige momenten het wel uit willen schreeuwen...

Wat dat betreft nog steeds niets veranderd. Al weet ik nu dat ik niet de enige ben en dat er bovendien ook mensen zijn die niet hetzelfde denken, maar wel de moeite nemen om je te begrijpen.
Super voor je kinderen, dat ze zo iemand als moeder hebben!

Misschien dat mijn ouders ook wel zo zouden zijn, maar ik heb nooit problemen van dien aard gehad, dat ze er mee geconfronteerd werden.

_{Ik ben ook geen gediagnosticeerd Asperger he. Dus ze hebben dat hele traject qua hulpverlening nooit meegemaakt.}

[ Bericht 0% gewijzigd door Innocence op 20-10-2008 16:42:14 ]

Nou ook ik heb hier al een tijdje meegelezen. Of ik autisme heb weet ik niet: ik heb me nooit laten testen maar weleens gevraagd aan de schoolmaatschappelijk werkster maar die zei van niet. Maar ik herkende veel dingen uit het lijstje van ferrero dus heb ik het verpersoonlijkt.Dus ook ik heb de criteria aangegeven die ik heb met af en toe een bijvoeging.

De criteria (vet = op mij van toepassing):
1) slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
2) stereotiepe bewegingen/ tics
3) dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
Lijkt me ook niet specifiek voor autisme maar hiero ook. Heeft bij mij trouwens ook te maken met verveling.
4) het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als
'lui', 'egoïstisch'
5) jezelf soms voor de ander laten gaan
(lijkt me niet specifiek voor autisme)
6) moeite met wederkerigheid, meer nemen dan geven, moeite met
gelijkwaardigheid in contacten
7) als een ander iets vertelt, roept dat niet altijd een gevoel op,
dus moeite met invoelen vanuit je gevoel, dit lukt soms wel vanuit je
gedachten
8) lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je
vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens
per week, geen behoefte aan intensief contact
Ik heb nu een nieuwe vriendin denk ik, het eerste wat ik dacht toen we echt close waren was: o nee strakjes wil ze vaak uit.
9) niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving,
ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen
willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
10) absences/ weg vallen/ in je eigen hoofd gaan
leven/ in je eigen wereldje zitten

11) moeite met groepen mensen, stil vallen in een groep, niks zeggen, niet meer deelnemen aan het gesprek
Kleinere groepen bekenden gaan nog wel, maar bedrijfsborrels en drukke verjaardagen met veel mensen: daar heb ik meer moeite mee. Tenzij ik intensief in gesprek raak met een of enkele mensen. ( gewoon precies wat ferrobar schreef )
12) moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
Oppervlakkig praten gaat niet altijd even goed, maar als dat autistisch is weet ik niet.
13) niet creatief zijn
Dat juist compleet tegengesteld. Ik wordt heel vaak creatief genoemd.
14) liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met
samenwerken.
15) individualistisch
16) niet echt bij een groep (willen) horen, liever één-op-één contacten
hebben
17) moeite met (laten) aanraken
Dat is niet specifiek autistisch toch? Kinderen gaan. Maar vreemden niet, mijn moeder of zus zou mogen en handen schudden gaat meestal.
18) grote zintuiglijke overgevoeligheid, bijv. voor geluiden
Soms bij drukte.
19) detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog
verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
20) visueel denken: je een plaatje maken in je hoofd, in beelden denken
Heel erg doe ik de hele dag, bij mij zijn het geen plaatjes maar een film.

21) sterk analytisch zijn
22) eerder rationeel dan emotioneel zijn, tenminste zo komt het over op anderen, maar zelf kun je het gevoel hebben wel erg gevoelig (overgevoelig) te zijn.
23) moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
24) duidelijke eigen mening hebben
25) moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft
(intieme) vriendschappen
Opbouwen gaat maar onderhouden heb ik niet echt zin in, Ik bedoel iemand op aarde hebben die echt alles van je weet zoals een hartsvriendin geeft me eerder een onprettig gevoel.
26) maar 1 ding tegelijk kunnen doen
27) snel het overzicht kwijtraken
28) traagheid
29) prosopagnosia
30) behoefte aan rust en een rustige omgeving, moeite met drukte
Trek me altijd terug in dat soort gevallen, maar als ik geen mogelijkheid daartoe heb kan ik het verdragen. Ik hou heel veel van treinreizen omdat ik dan rust heb.

31) tegenstrijdigheden in jezelf: open-gesloten, stil-veel praten, aanpassen-moeite met aanpassen, flexibel-niet flexibel, optimistisch-depressief, vrij-geremd, nabijheid-afstand, lui-niet lui, rationeel-emotioneel en (over)gevoelig, etc.
Eindelijk erkenning, Ook al kom ik niet eens in de buurt van autisme en moet ik ergens anders zoeken naar waarom ik me zo anders voel, dan is het nog altijd goed om te weten dat ik niet de enige persoon op deze planeet ben die dat heeft. Altijd vroeg ik me af hoe ik cynisch en optimistisch kon zijn. Een vrolijk persoon en een emo. Af en toe zo slim en soms zo dom.
32) onhandigheid
33) verwarring bij plagen
34) denken bij alles wat je doet
Als dat me gaat irriteren ga ik me dissociëren.
35) 'professortje' in de ogen van anderen
36) moeite met grenzen
37) moeite met beslissingen nemen, onzeker
38) eerlijkheid
39) gedrevenheid
Als het me iets kan schelen wel ja.
40) wilskracht
Als het me iets kan schelen wel ja.

41) doorzettingsvermogen
42) sterk gevoel voor rechtvaardigheid
43) je 'anders' voelen dan anderen
Tja anders zou ik dit niet typen.
44) egocentrisch gevonden worden door je omgeving
45) weinig inlevingsvermogen
46) rigide, moeite met veranderingen
47) fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
48) stereotiepe bewegingen/tics
49) letterlijkheid
50) behoefte aan structuur.

51) moeite zelf initiatief te nemen
Ligt aan de situatie heb ik geen keus ( zoals bij een groepsopdracht waarvoor ik een cijfer krijg die natuurlijk de hoogste van de klas moet zijn) dan neem ik de initiatieven.
52) dingen op de lange baan schuiven
Dat zo niet specifiek autistisch deze zou niet eens in deze lijst moeten zijn.
53) (niet-functionele) routines hebben
54) volharding op hetzelfde
55) (emotionele) kwetsbaarheid
56) slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
Maar dat trucje heb ik mezelf zo 3 jaar geleden aangeleerd zo ook praten met lichaam nu gaat het bijna natuurlijk.
57) naïviteit
Maar toch weer niet zo kan ik heel cynisch en kritisch zijn.
58) pedant (geleerd) taalgebruik
59) moeite met intimiteit en/of seksualiteit
Geen idee, ben nog een leek op dat gebied.

Wat ik heel erg vind en opvallend terugkerend, is dat veel mensen met stoornissen als deze "lui" en "gemakzuchtig" worden gevonden. Het heeft mijn kind getekend vanaf het moment dat ze naar school ging.

En natuurlijk snap ik deze reacties wel van mensen die zich er niet in willen/kunnen verdiepen, maar je ziet deze reacties zelfs nog bij leraren in het speciaal onderwijs. Snappen ze niet, dat als de wereld niet vanzelfsprekend voor iemand is, dit die persoon enorm veel energie kost om zich sowieso staande te kunnen houden?

Ik word daar boos om. Hoe meer inzicht ik krijg in de belevingswereld van mijn kind, hoe bozer ik word om de reacties van de maatschappij. En nee, je ziet niks aan dit kind; het is een hele mooie meid van 16, maar haar hersenen doen niet wat ze behoren te doen bij iemand van 16 en naarmate ze ouder wordt, wordt ze hier steeds meer mee geconfronteerd en dus steeds faalangstiger en onzekerder.

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 02:05 schreef childintime het volgende:
Wat ik heel erg vind en opvallend terugkerend, is dat veel mensen met stoornissen als deze "lui" en "gemakzuchtig" worden gevonden. Het heeft mijn kind getekend vanaf het moment dat ze naar school ging.

En natuurlijk snap ik deze reacties wel van mensen die zich er niet in willen/kunnen verdiepen, maar je ziet deze reacties zelfs nog bij leraren in het speciaal onderwijs. Snappen ze niet, dat als de wereld niet vanzelfsprekend voor iemand is, dit die persoon enorm veel energie kost om zich sowieso staande te kunnen houden?

Ik word daar boos om. Hoe meer inzicht ik krijg in de belevingswereld van mijn kind, hoe bozer ik word om de reacties van de maatschappij. En nee, je ziet niks aan dit kind; het is een hele mooie meid van 16, maar haar hersenen doen niet wat ze behoren te doen bij iemand van 16 en naarmate ze ouder wordt, wordt ze hier steeds meer mee geconfronteerd en dus steeds faalangstiger en onzekerder.

Herkenbaar..

Zo kreeg ik vaak te horen dat ik mezelf aanstelde (goed, ik zeurde ook wel soms te vaak over mijn problemen, maar het was niet zo dat ik me aanstelde.)

Ook mijn leraar, klasgenoten of ook mijn ouders haalden regelmatig aan dat ik me niet moest aanstellen en gewoon meedoen met de rest.
Terwijl ik dat op dat moment niet zo goed kon (vooral het gedoe rondom meisjes en liefde, waar ik mentaal nog niet klaar voor was en ook had ik wat moeite met plagerijen, omdat ik ze soms te letterlijk/ als een persoonlijke aanval opvatte).
Het verergerde daardoor juist mijn problemen, omdat ik dacht dat niemand me begreep en uiteindelijk dacht ik dat de hele wereld me haatte.
Gelukkig kreeg ik toen goede begeleiding en ben ik hard vooruit gegaan.
Op sociaal vlak heb ik nu nog wel wat problemen.
hierover praat ik dan met wat mensen en ze concluderen dat dat vooral komt door een laag zelfbeeld. Hierdoor ben ik vaak nog wat gesloten omdat ik denk dat anderen me saai/ oninteressant vinden of dat ik domme opmerkingen maak (zelfs op dit forum lurk ik daarom meer dan ik post )

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 02:05 schreef childintime het volgende:
Wat ik heel erg vind en opvallend terugkerend, is dat veel mensen met stoornissen als deze "lui" en "gemakzuchtig" worden gevonden.

Ja, dat is inderdaad vervelend. Dan wil je iets extra goed doen, je hebt er veel werk aan gehad en vervolgens is het precies verkeerd en komt er zo een docent aan die vind dat je maar wat harder had moeten werken.
Ook dat als je een mondeling gegeven opdracht niet goed uitgevoerd hebt (omdat hetgeen ze zeiden niet te onduidelijk was), ze zeggen dat je maar had moeten luisteren.

Misschien dat het voor hen (en de meeste andere mensen) wel eenvoudig begrijpbaar is en ze niet verwachten dat het moeilijk is voor sommige mensen.

Het kan voorkomen worden door niet allemaal vage begrippen te gebruiken en duidelijk op schrift aan te geven wat er precies gevraagd is. Of de student moet zelf maar zo slim zijn om de docenten er mee lastig te vallen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Deliah op 20-10-2008 16:49:15 ]

Zo kreeg ik pas te horen dat ik een laag cijfer voor een opdracht had gekregen, omdat ik geen inzet toonde, want ik was nooit vragen komen stellen.

Dat betekende juist dat ik twee keer zo hard in m'n eentje alles heb zitten proberen uit te vinden, snap nog steeds niet waarom dat een probleem is.
Hij wees me erop dat hij bij zijn opdrachten niet voor niets vermeldde dat je altijd langs mocht komen als er iets niet duidelijk was en dat het dus raar was dat ik daar geen gebruik van had gemaakt . Terwijl het echt niet eens bij me opgekomen was om dat te doen, want ik snapte de opdracht helemaal.

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 16:47 schreef Innocence het volgende:
Zo kreeg ik pas te horen dat ik een laag cijfer voor een opdracht had gekregen, omdat ik geen inzet toonde, want ik was nooit vragen komen stellen.

Dat betekende juist dat ik twee keer zo hard in m'n eentje alles heb zitten proberen uit te vinden, snap nog steeds niet waarom dat een probleem is.
Hij wees me erop dat hij bij zijn opdrachten niet voor niets vermeldde dat je altijd langs mocht komen als er iets niet duidelijk was en dat het dus raar was dat ik daar geen gebruik van had gemaakt . Terwijl het echt niet eens bij me opgekomen was om dat te doen, want ik snapte de opdracht helemaal.

Dan vind ik zo'n cijfer alleen te rechtvaardigen als uit hoe je de opdracht had gemaakt bleek dat je het eigenlijk toch niet begreep en dat je om hulp had moeten vragen. Vond hij dat dat zo was? Anders moet je protesteren.

Dat slaat toch nergens op?

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 02:05 schreef childintime het volgende:
Wat ik heel erg vind en opvallend terugkerend, is dat veel mensen met stoornissen als deze "lui" en "gemakzuchtig" worden gevonden. Het heeft mijn kind getekend vanaf het moment dat ze naar school ging.

En natuurlijk snap ik deze reacties wel van mensen die zich er niet in willen/kunnen verdiepen, maar je ziet deze reacties zelfs nog bij leraren in het speciaal onderwijs. Snappen ze niet, dat als de wereld niet vanzelfsprekend voor iemand is, dit die persoon enorm veel energie kost om zich sowieso staande te kunnen houden?

Ik word daar boos om. Hoe meer inzicht ik krijg in de belevingswereld van mijn kind, hoe bozer ik word om de reacties van de maatschappij. En nee, je ziet niks aan dit kind; het is een hele mooie meid van 16, maar haar hersenen doen niet wat ze behoren te doen bij iemand van 16 en naarmate ze ouder wordt, wordt ze hier steeds meer mee geconfronteerd en dus steeds faalangstiger en onzekerder.

Dat lui zijn vind ik van mijzelf ook, als ik iets kan uitstellen dan doe ik het ook Maar vaak ook omdat het voor mij volkomen zinloos lijkt. Tegenwoordig gaat het redelijk, maar achteraf gezien had ik veel meer kunnen bereiken op school dan zoals het is gelopen. Daar komt wel bij kijken dat bij een juiste begeleiding dit niet was gebeurd, en juist bij mij was er geen aanleiding om meer begeleiding te geven...
Het is helaas zo dat de meerderheid bepaalt en juist die meerderheid dom is (enkel al vanwege dat het een meerderheid is) De vaak unieke zienswijze van autisten gaat dan compleet ten onder, wat voor de persoon zelf al een enorme klap is en daar komt dan nog eens fijntjes het onbegrip en de domheid van de massa bij.

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 16:19 schreef Gitanki het volgende:

[..]

Herkenbaar..

Zo kreeg ik vaak te horen dat ik mezelf aanstelde (goed, ik zeurde ook wel soms te vaak over mijn problemen, maar het was niet zo dat ik me aanstelde.)

Ook mijn leraar, klasgenoten of ook mijn ouders haalden regelmatig aan dat ik me niet moest aanstellen en gewoon meedoen met de rest.
Terwijl ik dat op dat moment niet zo goed kon (vooral het gedoe rondom meisjes en liefde, waar ik mentaal nog niet klaar voor was en ook had ik wat moeite met plagerijen, omdat ik ze soms te letterlijk/ als een persoonlijke aanval opvatte).
Het verergerde daardoor juist mijn problemen, omdat ik dacht dat niemand me begreep en uiteindelijk dacht ik dat de hele wereld me haatte.
Gelukkig kreeg ik toen goede begeleiding en ben ik hard vooruit gegaan.
Op sociaal vlak heb ik nu nog wel wat problemen.
hierover praat ik dan met wat mensen en ze concluderen dat dat vooral komt door een laag zelfbeeld. Hierdoor ben ik vaak nog wat gesloten omdat ik denk dat anderen me saai/ oninteressant vinden of dat ik domme opmerkingen maak (zelfs op dit forum lurk ik daarom meer dan ik post )

Dat is ook een probleem van veel autisten: ze praten te veel over zichzelf of over hun eigen interesses omdat ze niet in de gaten hebben dat het de ander weinig boeit. Veel autisten hebben een soort van verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van anderen, waar die anderen dat absoluut niet hebben. Als een autist er dan van uit gaat dat een ander zich net zo interesseert voor hem als hij voor die ander, dan gaat het helaas mis.
Evenzo voor een laag zelfbeeld: omdat je niet serieus wordt genomen ga je twijfelen aan jezelf (en dat deed je al omdat je je afvroeg waarom het bij jou altijd anders moet) waardoor je vanzelf in een neerwaartse spiraal komt. Wat weer aanleiding voor anderen is om daarover te beginnen in plaats van hun eigen kortzichtigheid, etc.

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 17:27 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dan vind ik zo'n cijfer alleen te rechtvaardigen als uit hoe je de opdracht had gemaakt bleek dat je het eigenlijk toch niet begreep en dat je om hulp had moeten vragen. Vond hij dat dat zo was? Anders moet je protesteren.

Dat slaat toch nergens op?

Dus een opdracht zelfstandig uitvoeren is slecht omdat 'de leraar er van uit gaat dat je om hulp zou moeten vragen'? Ofwel: omdat de meeste mensen een vraag niet snappen, ben jij extra dom als je hem wel snapt...

Hou op zeg....vanaf groep 3 werd mijn kind bestempeld als lui, tegendraads en koppig. Ik wist niet precies wat er met haar was en nam dus aan dat dat ook wel zo was (ik bedoel, een leraar heeft toch pedagogisch inzicht en ik had maar 1 kind en dus geen vergelijkingsmateriaal....). Wat ik echter wel vreemd vond, was dat ik in weekenden en vakanties, het liefste, leukste en gezelligste kind wat er maar bestond had.

Wat ben ik blij dat ik nooit aan haar getwijfeld heb , bij mij mag ze zijn wie ze is en door haar vertrouwen in mij leer ik steeds meer voor haar belangen op te komen. Ze kan tegenwoordig uitleggen hoe zij dingen ervaart. Ik heb haar geleerd te zeggen hoe zij dan dingen ziet en ervaart. Dat is voor mij nl niet vanzelfsprekend, voor mij is "de normale" manier vanzelfsprekend. Ze kan steeds meer aangeven wat er "anders"gaat bij haar.

Zij heeft door haar NLD ook erg veel last van motorische problemen, waaronder het evenwicht; dat is bij haar echt heel slecht. Laatst was ik heel druk bezig in huis. Toen ik 10 dingen tegelijk deed, me ineens omdraaide en me duizelig voelde (een gevoel alsof ik omviel) en tegen haar zei wat er gebeurde (als een geintje), zei ze; "welkom in mijn wereld mam"........ Djeez...dat is dus voor haar de realiteit; op haar fiets zitten en overspoeld worden door alle impulsen van buitenaf. Op school te horen krijgen dat ze maar wat harder haar best moet doen, terwijl het haar duizelt van alle info die ze daarvoor te verwerken heeft gekregen en nog lang niet geordend heeft.

Petje af, voor alle mensen die zo moeten leven en zich staande weten te houden in deze maatschappij. Ik als niet autist, Asperger, NLDer, kan me er maar minimaal een voorstelling van maken

Ik zou hier heel graag ook een stukje willen plaatsen, maar het is allemaal té herkenbaar...
En zeker omdat momenteel mijn leven behoorlijk overhoop ligt (net gescheiden na 13 jaar relatie, mijn werk dat onzeker is, familieproblemen) ben ik weer behoorlijk gestresst en wanneer ik gestresst ben heb ik altijd meer last van mijn auti-verschijnselen. Afwisselend storm en kortsluiting in mijn hoofd, zeg maar.
Ik volg de gesprekken en verhalen hier met belangstelling, en zal te zijner tijd wel iets plaatsen, maar nu lukt het even niet, sorry.

@ Childintime: Ik zou je een ontzettend dikke knuffel willen geven als dank voor de manier waarop jij met je dochter omgaat. Ik vind je geweldig. Veel respect voor jou! (En voor haar natuurlijk, maar zo te lezen krijgt ze dat sowieso van jou al, en dat is heel belangrijk!) Kortom: *knufff*

Childintime my sentiments exactly!

Als moeder van twee aspergers herken ik zoveel in wat jij schrijft... Heb jij ook zo vaak te horen gekregen dat "dat kind" niks heeft en dat het aan jou ligt? "Breng hem/haar maar eens een weekje," zeggen "ze" dan. Als ik dan zeg "dat is goed, wanneer zal ik ze brengen?" krabbelen ze terug!

Ik ben supertrots op mijn twee knullen, en als ik de verhalen van alle mensen hier lees, zie ik zonder uitzondering geweldige mensen, die het echter wel heel moeilijk hebben in deze rotmaatschappij.

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 23:52 schreef Stupendous76 het volgende:

Het is helaas zo dat de meerderheid bepaalt en juist die meerderheid dom is (enkel al vanwege dat het een meerderheid is) De vaak unieke zienswijze van autisten gaat dan compleet ten onder, wat voor de persoon zelf al een enorme klap is en daar komt dan nog eens fijntjes het onbegrip en de domheid van de massa bij.
(...)Evenzo voor een laag zelfbeeld: omdat je niet serieus wordt genomen ga je twijfelen aan jezelf (en dat deed je al omdat je je afvroeg waarom het bij jou altijd anders moet) waardoor je vanzelf in een neerwaartse spiraal komt. Wat weer aanleiding voor anderen is om daarover te beginnen in plaats van hun eigen kortzichtigheid, etc.

En dan worden "wij" als niet-autisten normaal genoemd... Weet je dat ik me daar soms rot voor schaam?

Gelukkig zitten mijn kinderen nu op de juiste scholen, maar het heeft me wel 10 jaar knokken gekost, en mijn oudste is zo beschadigd door al het gepest en onbegrip...

Zonde van zo'n geweldige knul en er is niks dat ik had kunnen doen, want het lag immers aan hem, werd me telkens verteld...
Gelukkig krijgt hij nu eindelijk de hulp en begeleiding waar ik zo lang naar heb gezocht.

Inderdaad, de domheid van de massa... Mag ik daar, als onderdeel van die massa, mijn excuses voor aanbieden...? Ik vind het echt erg...

Excuses aanvaard, maar ga het ook even de rest van de massa uitleggen

Niet te persoonlijk opvatten allemaal

Gelukkig zijn we nooit te oud om te leren

Pandora dat is rot om in zo'n situatie te zitten; al die veranderingen en het een staat natuurlijk niet los van het ander. Kortom, complete chaos dus; sterkte! Bedankt voor je lieve woorden

Dutch mama, NLD wordt ook wel "de mythe van de overbezorgde moeder"genoemd en ik heb het idd aan den lijve ondervonden. Gelukkig wordt je door de jaren heen steeds mondiger en krijgt steeds meer ervaring. Gelukkig is zij op school nooit gepest door anderen. Op haar eerste "gewone"school, hoorde ze er simpelweg niet bij. Daarna (vanaf groep 5 ) kwam ze op het speciaal onderwijs (MLK) en ik wou dat ik dat 5 jaar eerder had gedaan, wat was ze daar happy! Nu zit ze op speciaal voortgezet onderwijs en heeft het naar haar zin. Straks natuurlijk MBO en dan denk ik dat ze weer tussen de wal en schip valt.....

Ik heb een vraag; is er hier iemand bekend met het gebruik van visolie? Je hoort en leest zoveel over de positieve werking ervan. Het geheugen zou er positief door beinvloedt worden, en het "mistgevoel" zou minder worden, dus alerter zijn in het algeheel. Toevallig heb ik het vanmiddag gekocht (wat duur zeg!) een flesje van 105 ml voor 14¤........ Pillen kan zij moeizaam slikken (denkt ze), dus die optie valt af. Ze zou dan 2 x daags 5 ml moeten nemen. Die vrouw bij de apotheek zei dat je het minimaal 3 maanden moet gebruiken voor je echt kan zeggen of het wel of niet werkt.
Is er hier iemand (of meerderen ) die het gebruik(t)en?

[ Bericht 0% gewijzigd door childintime op 21-10-2008 23:42:03 ]

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 16:47 schreef Innocence het volgende:
Zo kreeg ik pas te horen dat ik een laag cijfer voor een opdracht had gekregen, omdat ik geen inzet toonde, want ik was nooit vragen komen stellen.

Dat betekende juist dat ik twee keer zo hard in m'n eentje alles heb zitten proberen uit te vinden, snap nog steeds niet waarom dat een probleem is.
Hij wees me erop dat hij bij zijn opdrachten niet voor niets vermeldde dat je altijd langs mocht komen als er iets niet duidelijk was en dat het dus raar was dat ik daar geen gebruik van had gemaakt . Terwijl het echt niet eens bij me opgekomen was om dat te doen, want ik snapte de opdracht helemaal.

Dit is zeer, zeer herkenbaar. En ik zie ook zeker niet waarom dit een probleem is.

Met vragen stellen als je iets niet snapt of als je er niet uit komt is niks mis, maar het is toch geen doel op zich? Ik heb het idee dat extrovert gedrag in de huidige maatschappij als positiever gezien wordt dan introvert gedrag, maar ik zie niet in waarom het een beter is dan het andere. Zelf irriteer ik me mateloos aan mensen die continu lopen te toeteren wat ze allemaal wel niet (goed) doen en zelf nauwelijks iets doen omdat ze alles aan anderen vragen.

Zelfredzaamheid wordt onderschat, vind ik.

quote:

Op dinsdag 21 oktober 2008 22:19 schreef childintime het volgende:
[..]

Ik heb een vraag; is er hier iemand bekend met het gebruik van visolie? Je hoort en leest zoveel over de positieve werking ervan. Het geheugen zou er positief door beinvloedt worden, en het "mistgevoel" zou minder worden, dus alerter zijn in het algeheel. Toevallig heb ik het vanmiddag gekocht (wat duur zeg!) een flesje van 105 ml voor 14¤........ Pillen kan zij moeizaam slikken (denkt ze), dus die optie valt af. Ze zou dan 2 x daags 5 ml moeten nemen. Die vrouw bij de apotheek zei dat je het minimaal 3 maanden moet gebruiken voor je echt kan zeggen of het wel of niet werkt.
Is er hier iemand (of meerderen ) die het gebruik(t)en?

Dat is wel erg duur: 14¤ per 10,5 dagen. Jammer dat pillen zo'n probleem zijn. Ik slik ze ook, maar kan niet direct zeggen dat ik er iets van merk. Er schijnt wel verschil te zijn in kwaliteit (link).

_{Iemand nog iets te melden over mijn vorige post? Of was er geen doorkomen aan?}

quote:

Op maandag 20 oktober 2008 16:42 schreef Deliah het volgende:

[..]

Ja, dat is inderdaad vervelend. Dan wil je iets extra goed doen, je hebt er veel werk aan gehad en vervolgens is het precies verkeerd en komt er zo een docent aan die vind dat je maar wat harder had moeten werken.
Ook dat als je een mondeling gegeven opdracht niet goed uitgevoerd hebt (omdat hetgeen ze zeiden niet te onduidelijk was), ze zeggen dat je maar had moeten luisteren.

Misschien dat het voor hen (en de meeste andere mensen) wel eenvoudig begrijpbaar is en ze niet verwachten dat het moeilijk is voor sommige mensen.

Het kan voorkomen worden door niet allemaal vage begrippen te gebruiken en duidelijk op schrift aan te geven wat er precies gevraagd is. Of de student moet zelf maar zo slim zijn om de docenten er mee lastig te vallen.

Niet eens alleen mondelingen opdrachten, ook schriftelijke opdrachten begrijp ik niet goed. Omdat ik alles letterlijk neem, maar ook alle mogelijke interpretaties van de opdracht overweeg. Ik had op blaadjes bij overhoringen op school vaak iets staan als "Hoe bedoelt u de vraag? Bedoelt u nou dit of dat? Want in het ene geval is het antwoord A en in het andere B". Ik herinner me nog een vraag van een schoolexamen. Het katern ging over Marokko en er was een stuk over verwoestijning en erosie en zo. Dus er zat een foto bij die volgens de docent te maken moest hebben met grondgebruik, maar de opdracht bij de vraag was: "Wat is er mis met deze foto?". Laat het nou ook een slechte foto geweest zijn met veel zwarte strepen van het kopieren... Ik moest toch echt de impuls onderdrukken om niets over de foto zelf te schrijven.

quote:

Op woensdag 22 oktober 2008 10:42 schreef Maeghan het volgende:
Niet eens alleen mondelingen opdrachten, ook schriftelijke opdrachten begrijp ik niet goed. Omdat ik alles letterlijk neem, maar ook alle mogelijke interpretaties van de opdracht overweeg. Ik had op blaadjes bij overhoringen op school vaak iets staan als "Hoe bedoelt u de vraag? Bedoelt u nou dit of dat? Want in het ene geval is het antwoord A en in het andere B". Ik herinner me nog een vraag van een schoolexamen. Het katern ging over Marokko en er was een stuk over verwoestijning en erosie en zo. Dus er zat een foto bij die volgens de docent te maken moest hebben met grondgebruik, maar de opdracht bij de vraag was: "Wat is er mis met deze foto?". Laat het nou ook een slechte foto geweest zijn met veel zwarte strepen van het kopieren... Ik moest toch echt de impuls onderdrukken om niets over de foto zelf te schrijven.

Helemaal herkenbaar...
Overal een strikvraag achter zoeken, erg vermoeiend. Terwijl misschien wel gewoon de vraagstelling niet klopte, ging ik inderdaad van allerlei interpretaties verzinnen.

En je stukje over die foto: daar vragen ze toch ook inderdaad om, om zo'n reactie? Je had die impuls niet moeten onderdrukken joh! (Maar wel vervolgens ook nog voor de zekerheid het "goede" antwoord geven dan he. Zo van "Wat er mis is met deze foto is dat de kwaliteit abominabel is. Door de strepen is nauwelijks te zien wat erop staat. Maar goed, dat zult u wel niet bedoelen. Als het gaat om het beeld wat getoond wordt, dan..." O was ik vroeger maar dapperder geweest... Dan had ik dat gedurfd... Nu lukt het me wel, maar vroeger...)

quote:

Op woensdag 22 oktober 2008 16:09 schreef Troel het volgende:
Zo. Vandaag te horen gekregen dat mijn contract niet verlengd wordt. Van te voren ook echt niet het gevoel gehad dat dit eraan zat te komen, wel echt weer hebben moeten janken toen ik bepaalde PDD-aspecten naar boven hoorde komen bij "waarom niet verlengen"

Ga toch maar eens Wajong aanvragen

Wat voor aspecten dan? En zijn daar geen trainingen oid voor van bijvoorbeeld het CWI?

Ik dacht trouwens dat je Wajong voor een bepaalde leeftijd moest aanvragen.

Ja, na je zeventiende verjaardag, voor je 18 bent maar het kan ook later:

quote:

Hoe vraag ik een Wajong-uitkering aan?

Eerst meldt u dat u arbeidsongeschikt bent en daarna vraagt u een Wajong-uitkering aan. UWV nodigt u uit voor een gesprek met een UWV-arts en als dat nodig is met een arbeidsdeskundige. Zij beoordelen of u kunt werken.
Voor uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt

Bent u al voor uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt? Dan doet u het volgende:

* U meldt UWV binnen 13 weken na uw 17e verjaardag dat u arbeidsongeschikt bent.
* U vraagt binnen 9 maanden na uw 17e verjaardag de uitkering aan bij UWV.

Student en na uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt

Studeert u al meer dan zes maanden, werd u na uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt en bent u nog geen 30 jaar? Vraag dan de Wajong-uitkering aan binnen negen maanden nadat u arbeidsongeschikt bent geworden.
Ik ben te laat met aanvragen. Kan ik alsnog een uitkering aanvragen?

Wist u niet eerder dat de Wajong-uitkering bestaat en heeft u daarom geen uitkering aangevraagd? Dan kunt u dat alsnog doen want het is soms mogelijk een Wajong-uitkering op latere leeftijd te krijgen. U kunt een Wajong-uitkering met terugwerkende kracht aanvragen. UWV betaalt de Wajong-uitkering dan vanaf maximaal 1 jaar vóór de aanvraag. Meestal verlaagt UWV de uitkering.

http://www.uwv.nl/wajong/wat-is-wajong/aanvragen/hoe/index.aspx

Maar bij het later aanvragen staat hier geen leeftijdsgrens

quote:

U kunt een Wajong-uitkering krijgen als:

* u in Nederland woont;
* u meer dan 52 weken achter elkaar arbeidsongeschikt of gedeeltelijk arbeidsgeschikt bent door langdurige ziekte of een handicap;
* u jonger dan 65 jaar bent;
* u zelf geen volledig inkomen kunt verdienen;
* u was al voor uw 17e verjaardag arbeidsongeschikt of gedeeltelijk arbeidsgeschikt.
* u studeert nog en u bent jonger dan 30 jaar en door langdurige ziekte of een handicap arbeidsongeschikt of gedeeltelijk arbeidsgeschikt.

Nou, die vloeibare visolie is ook geen succes....... Ze wordt er misselijk van zegt ze, van het gevoel wat het geeft als ze het doorslikt.....Denk dat we de visolie letterlijk en figuurlijk maar even in de koelkast moeten zetten.

Ferrobar, waarom laat je jezelf niet eens testen? Als je zelf twijfels hebt dan zou ik dat zeker doen. Het kan je veel inzicht in jezelf geven, waarom je dingen zo doet/ervaart. Het kan er ook voor zorgen dat je meer "vrede" hebt met de manier waarop je dingen doet, ipv dat je jezelf het kwalijk neemt of je blijft verzetten/dwingen tegen/ tot iets wat misschien niet haalbaar is.


Troel, ik had wel begrepen dat WAJONG tegenwoordig steeds "moeilijker" toegekend wordt. Omdat er een golf van jongeren met ADHD inmiddels ook die leeftijd heeft bereikt en er voor al die jongeren ook WAJONG aan wordt gevraagd. De kosten zijn zo dus nauwelijks nog beheersbaar en moet je al echt een extreem geval zijn wil je WAJONG toegewezen krijgen. Misschien is ondersteuning van een job-coach iets? Bij MEE kun je daar info over aanvragen.