Iedere ouder kent het wel: Dingen die je in de opvoeding doet, die eigenlijk niet 'horen'. Dingen die een goed ouder ( "
" ) nooit zou moeten doen, maar jij uit gewoonte, frustratie, boosheid, ongesteldheid of wat dan ook toch doet.... TS begint:
Als je kind constant in de 'gil-modus' staat, gewoon een keertje teruggillen en dan droog zeggen als 'ie zich wild geschrokken is: "Ja, da's niet prettig, he?"
of
Stom grinneken als je kind weer eens iets doms heeft gedaan en zichzelf zeer heeft gedaan.
of
Je kind flapt er ineens een scheldwoord uit (wat 'ie natuurlijk gewoon op school heeft opgepikt
) en je schiet ineens in de lach omdat dat gewoon niet klinkt uit de mond van een 5-jarige. (en je dus ook nauwelijks nog mogelijkheden hebt om te zeggen dat dat niet echt de bedoeling is )of
Even de andere kant uitkijken als je kinderen elkaar in elkaar aan het timmeren zijn, onder het mom van: Jullie zoeken het nu maar eens even zelf uit. Mep mekaar maar een blauw oog of een bloedlip. See no evil, hear no evil
.
Jullie kunnen het ook wel. Dit soort dingen gebeurt noooooooit bij jullie, maar nu gewoon even wel. Laat andere ouders ook eens genieten van dat soort dingetjes. Je weet nu dat je niet alleen bent tegen die draken die het soms zijn. Het geeft niks, soms. Met mate. Maar oh-oh, wat is het soms lekker als ze het bloed onder je nagels vandaan halen.
We vergeven het jullie allemaal.....
Deel.....
Dit is trouwens geen ontorthodoxe opvoedingsstijl hoor. Gewoon een kater.
ik zat aan de pc en hoorde hem buiten gvd roepen (waren aan het spelen op de trampoline, en maar stoer doen samen), ik naar buiten en hem waarschuwen: "laatste keer geweest!!"
5 minuten later nog een keer, ik naar buiten en zeg tegen hen: "binnenkomen! jij gaat daar op die bank zitten, en jij daar! en ik hoor de komende 10 minuten niks, hoor ik wel iest, komt er 10 minuten bij!" ik ga weer achter de pc zitten, met mn rug naar de jongens op de bank. na een paar minuten hoor ik ze giegelen, ik draai me om en zeg "10 minuten erbij. vanaf nu hoor ik niks meer van jullie, helemaal niks. als ik hoor dat je anders gaat zitten of wat dan ook: 10 minuten erbij."
ik weer aan de pc. ik ga helemaal op in de pc, echt helemaal... anderhalf uur later: "eeeehh, sorry maareehh, mogen we weer buiten spelen?"
ik heb ze meteen mee genomen naar een grote speeltuin in de stad, als compensatie.
maar het heeft wel gewerkt, hij luistert perfect (hij was al super hoor)
Dus heb ik Jonne laatst heel bewust redelijk hard onderbovengelopen
(Maar toen begreep hij het na de geschrokken huilbui tenminste een heel stuk beter)
Maar eerlijk gezegd valt je lijstje me nogal mee, of tegen, wat je wil.
Ik zelf heb op dit vlak nogal 'last' van beroepsdeformatie denk ik. Ik sta al zo lang voor de klas...
Ik ben de braafheid zelve. Engelengeduld.
Thuis kan ik nog wel eens hartgrondig KUT roepen, maar op school is me dat nog nooit ontglipt.
quote:Het was een aanzet, heOp vrijdag 4 januari 2008 22:25 schreef Moonah het volgende:
Oké, pek en veren voor Five!
Maar eerlijk gezegd valt je lijstje me nogal mee, of tegen, wat je wil.
, er is genoeg!Loena is net thuis...die verzint vast nog wel wat
hehe 
Eén keer had ik een meisje uit groep 8 "Doosje" genoemd. Ze was telkens iets vergeten, en ik bedoelde het als in "Suffie". Maar ja, "doos" heeft natuurlijk ook een andere betekenis he, en moeders was daar zeer verbolgen over.
En een keer in groep 7. Toen zat een jongen de hele tijd op twee stoelpoten achterover, je kent het wel. Ik zei iets in de trant van: "pas op, dadelijk val j met je hoofd tegen de verwarming en dat geeft zo'n troep als ik dat straks moet opruimen." Toen is de directeur gebeld. Gelukkig snapte die mijn humor wel.
Maar sindsdien pas ik toch wel een beetje op wat ik eruit flap.
Alleen bekt "KAK!" blijkbaar net zo lekker.
.Niet zo lang geleden was ze in paniek om een softbaltoernooi op school. Iedereen zou kijken, ze is niet goed, het gaat vast mis, dan staat ze voor schut etc etc. Compleet overstuur zat ze 's avonds in haar bord eten te huilen. Het hield niet op en wat ik ook zei, ze was niet te kalmeren.
Toen wist ik het niet meer en heb ik haar een verhaaltje opgehangen wat niet helemaal sjiek is.
"Lieverd, mama heeft een knalrode jas hè? Zelfs een brandweerwagen is niet zo rood als de jas van mama en waarschijnlijk vinden heeeeel veel mensen dat debiel.
Weet je wat ik denk als ik over straat loop? SCHIJT AAN DE HELE WERELD!"
*glimlach op gezicht van Isabel tussen het snotteren door*
"Weet je wat ik denk als iets niet lukt en mensen naar me staan te kijken? SCHIJT AAN DE HELE WERELD! DIKKE VETTE STINKENDE SCHIJT!"
*Isabel doet whehehehehe en veegt haar snotjes aan haar mouw af*
"Weet je hoeveel het me kan schelen wat anderen van me denken? Nou? NIKS! WANT IK HEB SCHIJT AAN DE HELE WERELD!"
*Isabel gaat in een lachstuip*
("Je hebt het over poep onder het eten, mam, en dat mag helemaal niet van jou!"
"Nee lieverd, maar nu heb ik even....?" *samen in koor*: "SCHIJT AAN DE HELE WERELD!")
"Dus wat ga je morgen denken als je eens niet raak slaat of als iemand naar je kijkt?"
Isabel: "SCHIJT AAN DE HELE WEEEEEEEEREEEEEEEELD!!"
Ze lachte ein-de-lijk weer, ze kon slapen en stond vrolijk op. Ze wist dat ze het alleen mag denken en niet hardop mag zeggen.
Tijdens het softbaltoernooi zat ik naar haar te kijken, ze glom, ik juichde heel overdreven hard en toen ze moest slaan playbackte ze: "Mam, ik heb schijt aan de hele wereld!"
En zo moedig ik haar nu telkens weer aan als ze ergens bang voor is.
Want we hebben gewoon DIKKE VETTE POEPKAKSCHIJT AAN DE HELE WERELD!
.quote:Ah, da's cool! Vind het overigens wel meevallen hoor, qua 'niet-sjiek'.Op vrijdag 4 januari 2008 22:34 schreef MUUS het volgende:
toen ze moest slaan playbackte ze: "Mam, ik heb schijt aan de hele wereld!"
Maar dat krijg ik tegenwoordig ook gewoon terug.
.quote:'Maling hebben aan' of 'het kan me niets schelen' is iets netter.Op vrijdag 4 januari 2008 22:37 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ah, da's cool! Vind het overigens wel meevallen hoor, qua 'niet-sjiek'.
. Maar door het woord 'schijt' had ik wel meteen de aandacht.quote:Jouw kind heet Romme?? Zelf verzonnen of is dat bij jullie in de buurt een normale voornaam?Op vrijdag 4 januari 2008 22:22 schreef kozakken het volgende:
Jonne loopt hier regelmatig Romme ondersteboven.
Hier in Brabant is het namelijk een achternaam (ja, idd ook die van mezelf...).
quote:SchuldigOp vrijdag 4 januari 2008 22:18 schreef Lishe het volgende:
. Ze heeft uitgebreid ontbeten met koekjes. (Op de bank. voor de tv.)
Zaterdagochtend.....papa en mama hebben zin in KVK, maar dan zonder de laatste K
....Kinderen aan de slaapkamerdeur: "We hebben honger! Wanneer gaan we eten?"
"
""Pak maar een koek uit de la....wij komen (hihi
) zo..... Doei!" Five Dan is een koekje toch inderdaad toch niet zo slecht om te geven Romme is idd zijn naam.
Ik denk dat het ook vast in Overijssel wel een achternaam kan zijn. Romme is een bestaande naam en in ons geval iets afgeleid van een andere naam die we heel mooi vonden. Van origine Gronings of Fries.
Is het raar als je kind in je bed zit en roept dat je moet opstaan en moet aankleden???
[ Bericht 0% gewijzigd door Jelief op 05-01-2008 11:27:08 (spaties) ]
quote:Nee hoor hier is het "mama deruit buiten is het licht"Op vrijdag 4 januari 2008 23:17 schreef Jelief het volgende:
Is het raar als je kind in je bed zit en roept dat je moet opstaan en moet aankleden???
Ze ging dan ook een keer naar boven met de mededeling: Mama , als ik terugkom is het afgelopen en zeg jij sorrie!!
Het koekjes ontbijt herken ik ook wel.. of heel gemeen je kind verkleden (zwarte pieten pruik en mega mindy pak) zodat jij en je visite kunnen lachen (oudejaarsavond).
Ik ben echt het tegenovergestelde van een thee en koekjesmoeder maar ik houd wel heel veel van mijn dochter
Ik moet zeggen, ik heb het daarna nooit meer gedaan, die ene koude, harde nacht was voldoende om me te genezen.
quote:Och zo erg is dat niet hoor worden ze hard vanOp zaterdag 5 januari 2008 00:19 schreef MinderMutsig het volgende:
Kinderen die uit bed sluipen en op de gang gaan liggen om de visite te begluren om vervolgens in slaap te vallen gewoon de hele nacht laten liggen als je ze ontdekt bij het naar bed gaan.
Ik moet zeggen, ik heb het daarna nooit meer gedaan, die ene koude, harde nacht was voldoende om me te genezen.
Mijn dochtertje is vier en heeft trouwens een echte borsten tik
Een vriendin van mij gaf borstvoeding waarop zij toen ze het opmerkte: huh!!! wat doe je nou!! riep.
Daarna vertelde ze dat ze die dingen ook wilde. Ik vertelde haar dat ze die ook op een dag krijgt maar dat ze nu kleintjes heeft.
Mijn dochtertje trok haar truitje omhoog en riep : Waar zijn ze dan?
Het was gewoon een komisch tafereel om te zien:)
we schreeuwen nog wel eens ongegeneerd tegen elkaar, er kan bij mij wel eens uitkomen dat ik zeg dat ik hem echt niet leuk vind zo. hij krijgt wel eens een tik op zijn vingers.
Maar ontbijt krijgt ie altijd
En als Mikael zo;n dag heeft dat niks goed is en overal om miept laat ik hem ook wel eens goed schrikken zodat ie even vergeet dat ie aan het miepen was!
En ik heb heeel soms ook geen zin om brood te smeren en dan krijgt ie ook een koek.
En als we naar de winkel gaan en hij loopt soms niet door loop ik wel een heel stuk voor hem uit en als ie dan om me roept doe ik net of ik hem niet hoor. Zo loopt ie tenminste wel door.
En, en, en......
idd lachen als ze zich stoot of omver valt.
Vertellen dat als kindjes niet luisteren ze best terug mag slaan.
manlief en ik laten haar af en toe ook voor de tv zitten om zelf boven te "rommelen"
heb haar wel eens een aantal keer buiten laten staan omdat ze niet naar binnen wilde.
s'avonds voro het avond eten haar een bakje chips geven zodat ik even rustig kan voorbereiden enz.
weet eigenlijk niet of het echt verkeerd is maar ik ga s'ochtends op mijn gemak douchen, aankleden en opmaken, en als ik klaar ben roep ik miesje dat ze kan gaan douchen/badderen, kind kleed zich dan zelf uit en klimt zelf in bad tewijl ik doorga met tutten.
quote:Op zaterdag 5 januari 2008 12:22 schreef hestria het volgende:
als mies iets stoms doet roepen van blonde doos, (is dan wel lief kozend)
s'avonds voro het avond eten haar een bakje chips geven zodat ik even rustig kan voorbereiden enz.
Dat doe ik ook heel soms jah. Of stuk kaas. Maar even iets zodat ik gewoon zonder hem aan het traphekje te zeuren kan koken!quote:Hm, dit lijkt mij pesoonlijk een beetje té onorthodox.Op zaterdag 5 januari 2008 09:18 schreef MeNicole het volgende:
En als Mikael zo;n dag heeft dat niks goed is en overal om miept laat ik hem ook wel eens goed schrikken zodat ie even vergeet dat ie aan het miepen was!
Zolang ze er geen blijvende schade van ondervinden, is alles toegestaan
quote:Ik weet niet welk beeld jij in je hoofd hebt maar Mikael schrikt al als ik een keer mijn stem verhefOp zaterdag 5 januari 2008 12:37 schreef Moonah het volgende:
[..]
Hm, dit lijkt mij pesoonlijk een beetje té onorthodox.
behalve die van five dan natuurlijk
Gister had ik al wat hoofdpijn en ja hoor daar ging ie weer.. Nóg harder dan normaal. Een paar keer gezegd dat het wat zachter moest. En toen heb ik dus ook 's flink hard en irritant hoog (en vals
) terug geTATUUd. Meneer schrok wel even en het is 'm nu eindelijk duidelijk dat het niet zo hard hoeft. We hebben ook afgesproken dat als hij weer zo hard gilt hij naar de gang moet, en dat snapt hij gelukkig wel.
Laatst heb ik Wilyan en Hanne buiten gezet. De hele ochtend waren ze al aan het miepen, dreigen, jennen, zeuren, drammen, klieren en elkaar de hersens in aan het slaan. Nadat beide al drie keer op de gang hadden gezeten vlogen ze elkaar wéér in de haren dus allebij op de gang.... Waar ze het nodig vonden elkaar weer te meppen. Toen was ik het helemaal zat en heb ik ze een minuut buiten neer gezet.
Tjonge jonge wát konden ze ineens goed luisteren toen ze weer binnenkwamen.
Ik vind het allebeide keren best erg wat ik deed maar beide keren heeft het wel geholpen. Maar wat voel ik me er nadertijd rot over.
Verder: koekjes bij het ontbijt (cracottes dan, dat vindt ze koekjes). Ik zeur nooit als ze niet wil eten 's avonds, geen zin in drama aan tafel. Sara even voor de TV schuiven als ik wat moet doen op de computer voor werk/school, Sara die onze kat een eikul noemt, omdat ik dat 1 keer per ongeluk deed. Dat soort dingen, het stoort me allemaal niet erg, ik zeg er wel wat van, maar maak er geen drama van.
Ik vond dat stukje van schijt-aan-de-wereld trouwens geniaal!
allebei blij toch??
quote:Of de batterijen eruit slopen en zeggen dat het 'kapot' is?Op zaterdag 5 januari 2008 20:55 schreef snoopy het volgende:
Ik stop ook wel eens speelgoed weg waar ik zwaar geïrriteerd van raak
(Ik zeg het op een 'grappige toon')Van de week in de praxis zit Saskia in zo'n winkelwagentje als we langs een man rijden die schroeven staat uit te zoeken. Type bouwvakker met een ochtendhumeur...
"Papa, als die meneer jou uitlacht sla jij hem he le maal in elkaar he!"
"... euh... voorlopig even geen jetix voor jou"
"Pas op! Straks val je hard op je hoofd en dan...."
(Saskia) "Komt er bloed uit mijn oortjes!"
quote:Nee, de insteek is heel anders. Dat topic ging over wat je je had voorgenomen nooit te doen qua opvoeding. Dit topic gaat over dingen die je niet 'hoort' te doen, maar stiekem toch doet.Op zaterdag 5 januari 2008 21:07 schreef Sugar het volgende:
Dit topic heeft flink wat raakvlakken met Vivi's "wat zou je als ouder nooit doen?-topic". Hoewel ik dat wel wat gezelliger vond.
Zie het meer als het 'taboe op de bevalling'-topic: dingen die je nooit hoort zeggen, maar er gewoon echt bijhoren.
quote:Whehehe....Op zaterdag 5 januari 2008 21:19 schreef Swetsenegger het volgende:
Ik zeg wel eens "Als je dat en dat doet, slaat papa je he le maal in elkaar".
Van de week in de praxis zit Saskia in zo'n winkelwagentje als we langs een man rijden die schroeven staat uit te zoeken. Type bouwvakker met een ochtendhumeur...
"Papa, als die meneer jou uitlacht sla jij hem he le maal in elkaar he!"
"... euh... voorlopig even geen jetix voor jou"
( )Of het aloude 'onder-de-koude-douche-zetten' (is één keer voorgekomen
, echt per ongeluk...echt waar )quote:Op zaterdag 5 januari 2008 21:27 schreef Sugar het volgende:
Zoals ik al zei:het heeft heel wat raakvlakken. Ik zei niet dat de insteek hetzelfde was. Er komen dezelfde soort dingen langs.
Tja...wat jij wil....
, ga hier in elk geval niet ongezellig zitten doen. Ik zit smakelijk te lachen om de verhalen Ik heb van de week een speelgoed-blokfluit doormidden gebroken van de jongste omdat het a: heel irritant is qua geluid en b: hij een mini-concert in de oren van de kat aan het geven was
In plaats van uit te leggen dat dat allemaal niet zo handig is, verloor ik m'n geduld en *krak* daar lag 'ie in de prullenbak....
quote:Ik doe heulemaal niet ongezellig.Op zaterdag 5 januari 2008 21:32 schreef Five_Horizons het volgende:
Tja...wat jij wil....
Ik zou niet durven, veel te veel onorthodoxe strafmethoden hier. * Sugar braaf knikt en haar speelgoed verstopt...
Ik hoef er nu alleen nog maar mee te dreigen en dan luisteren ze wel.Oh enne..hier wordt ook nog wel eens iemand 'helemaal in elkaar geramd' als hij niet wil luisteren. Ook op een grappige toon maar ze weten wel dat ze moeten stoppen met jennen dan
Misschien niet helemaal perfect ( "
"), maar wel effectief..... 'poesj' vindt niet alles leuk , zoals we al vaker hadden gezegd....ik heb miesje zindelijk gekregen door tegen haar te liegen dat de luiers opwaren, was het helemaal goed zat van elke keer een aantal dagen perfect zindelijk en dan weer ineens een pamper omwillen.
quote:Wat is hier zo ongezellig aan dan?Op zaterdag 5 januari 2008 21:07 schreef Sugar het volgende:
Dit topic heeft flink wat raakvlakken met Vivi's "wat zou je als ouder nooit doen?-topic". Hoewel ik dat wel wat gezelliger vond.
Oké er wordt op lacherige toon gesproken over fouten die wij als ouders maken. Sommige dingen verdienen idd misschien niet de schoonheidsprijs. Maar goed ouderschap betekent niet dat je nooit fouten mag maken. Iedereen maakt fouten. Waarom zou je daar niet openlijk over kunnen praten, met je billen bloot, zoals het is zeg maar? DAT is juist hoe ik als ouder ook wil zijn, ik maak fouten, net zoals mijn kinderen dat doen. Ik laat mijn kinderen ook zien dat je open en eerlijk over die dingen kunt praten. Ik ben geen supermens, mamma maakt ook fouten en deze mamma kan dan ook gewoon sorry zeggen.
quote:Op zaterdag 5 januari 2008 21:23 schreef Swetsenegger het volgende:
Een voorheen veel gehoorde waarschuwing hier in huis
"Pas op! Straks val je hard op je hoofd en dan...."
(Saskia) "Komt er bloed uit mijn oortjes!"
Omdat ik vond dat ze wel weer genoeg gesnoept had, en ja dat kan ik ook gewoon tegen haar zeggen maar ik had geen zin in de 'discussie'.
En die lolly had ze niet van mij, maar gekregen in een muziekwinkel, voor ik er erg in had.
quote:Op zaterdag 5 januari 2008 21:32 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
Ik heb van de week een speelgoed-blokfluit doormidden gebroken van de jongste omdat het a: heel irritant is qua geluid en b: hij een mini-concert in de oren van de kat aan het geven was
In plaats van uit te leggen dat dat allemaal niet zo handig is, verloor ik m'n geduld en *krak* daar lag 'ie in de prullenbak....
Die koude douche heb ik op mijn werk wel eens toegepast, in meerdere vormen.
Maar dat was natuurlijk niet op mijn eigen kind. Geen idee of ik het nu zou doen. Doe ik ook regelmatig. Ik bedoelde dat de toon van de voorbeelden wat ernstiger is dan die in dat andere topic, dat is een verschil. Waarschijnlijk door de luchtigere insteek. En ik vind (net als jullie allemaal denk ik) dat je wel mag streven naar zo min mogelijk onorthodox optreden, vandaar dat ik van sommige dingen toch liever niet zou willen dat ouders ze doen bij hun kroost. Het luchtigere topic valt me daarom lekkerder.
Ontopic: je kind paaien met een koekje zodat je zelf je bed weer in kan duiken
Oh ik heb er net weer 1 toegepast Mikael was weer veel te vroeg wakker maar dit keer nog wel heel moe. Hij wilde niet in bed, oke dan ga je maar op de bank zitten. In het donker. Eerst vond ie het wel leuk. Dag mama. Daarna werd het toch wel heel stil en wist ie niet hoe snel ie in bed moest komen. Lekke slapen mama
Ik scheep die kleine (bijna 3) ook wel eens af met een koekje of iets dergelijks als ik ff op me gemak achter de computer wil zitten.
En ja, als hij heel erg vervelend is krijgt ie ook wel eens een tik. Ik hou eigenlijk helemaal niet van slaan maar ze kunnen het bloed onder je nagels vandaan krijgen!! En ik sta dr alleen voor, dus heb niemand waar ik het eens even aan over kan laten.
Dat scheelt denk ik ook wel.
quote:Ik sta er ook alleen voor maar een tik hbe ik nog niet uit gedeeld. En dat is eigenlijk ook niet iets wat ik ooit hoop te gaan doen. Mijn pa kon dat vroeger ook altijd zo goed en dat vond ik zo erg.Op zondag 6 januari 2008 10:18 schreef TeenageDirtbag het volgende:
Uhm ja, eigenlijk wel fijn om te lezen dat we allemaal wel eens zoiets doen. Ook al is het niet altijd goed natuurlijk. Maar we mogen toch ook wel eens aan ons zelf denken
Ik scheep die kleine (bijna 3) ook wel eens af met een koekje of iets dergelijks als ik ff op me gemak achter de computer wil zitten.
En ja, als hij heel erg vervelend is krijgt ie ook wel eens een tik. Ik hou eigenlijk helemaal niet van slaan maar ze kunnen het bloed onder je nagels vandaan krijgen!! En ik sta dr alleen voor, dus heb niemand waar ik het eens even aan over kan laten.
Dat scheelt denk ik ook wel.
quote:Fijn dat je even reageerde Sugar, dit klinkt al veel beter. Ik vond je eerder in dit topic wat arrogant overkomen. Een beetje alsof je je neus ophaalde voor al het gepeupel hier. Weet je dat het veel makkelijker is om een beetje mooi weer te spelen en te doen alsof je alles perfect doet. Vind ik trouwens soms zo ergelijk aan [OUD] al die regeltjes die nagevolgd moeten worden en elkaar er op wijzen dat er 1 f*cking regeltje niet opgevolgd wordt. Dan denk ik: mensen leef, voel en vertrouw op je intuïtie!!!Op zondag 6 januari 2008 06:14 schreef Sugar het volgende:
Loena, ik ben het helemaal met je eens over fouten durven maken en sorry zeggen.
En ik vind (net als jullie allemaal denk ik) dat je wel mag streven naar zo min mogelijk onorthodox optreden, vandaar dat ik van sommige dingen toch liever niet zou willen dat ouders ze doen bij hun kroost. Het luchtigere topic valt me daarom lekkerder.
Ik doe zelf echt genoeg verkeerd. quote:Op zondag 6 januari 2008 10:25 schreef MeNicole het volgende:
[..]
Ik sta er ook alleen voor maar een tik hbe ik nog niet uit gedeeld. En dat is eigenlijk ook niet iets wat ik ooit hoop te gaan doen. Mijn pa kon dat vroeger ook altijd zo goed en dat vond ik zo erg.
Ja probeer het ook wel te beperken hoor. Ik hou dr gewoon niet van. Maar soms heb je het gevoel dat je geen kant opkan en ze zijn zo verschrikkelijk bijdehand dat alleen woorden niet helpen...
Maar ook ik zeg wel eens sorry hoor. Dan denk ik, probeer eens tot 10 te tellen
Dit was overigens wel ná een dik half uur een dweilend, gillend, zeurend en strontvervelend kind van de grond opgebeurt te moeten hebben, voor de voeten van mensen uit getrokken te hebben en uit de keuken geplukt te moeten hebben in het restaurant van het ziekenhuis.
Toen ik me omdraaide van het tafeltje ging er een ijzingwekkende "NEE! IK WIL BIJ JOU BLIJVEN!" door het restaurant heen en ze is de rest van de dag poeslief geweest.
Ook gaat hier nog wel eens de douche op [koud] als ze na dik 15 minuten roepen dat ze moet afdrogen nog op de grond zit te klootviolen met shampooflessen.
quote:Nee, je kind leren zich te laten slaan, da's lekker.Op zondag 6 januari 2008 06:31 schreef Sugar het volgende:
Ik het meeste ook niet, hoor. Maar wel dingen als "zeggen dat ze terug moeten slaan". Dat is voor mij (zeg ik nu) toch echt een no go.
Mijn onorthodoxe antwoord is: "Je laat je niet slaan, als je er met praten echt niet uitkomt en iemand geeft je een mep: keihard terugrammen.
Oh, en toen mijn jongste niet ophield met vieze woorden roepen en ik hem al een paar keer gewaarschuwd had dat ik z'n mond met zeep zou wassen (meneer dacht: dat doet mama nooooit), heb ik het gewoon een keer wel gedaan.
Geen gehuil of gebrul, maar hele dikke pret gehad samen, hem te pakken krijgen, stuk zeep half in z'n mond gepropt en hij al lachend (Jeetje, mama deed het tóch) en bubbelend z'n mond weer uitspoelen.
Ondanks de pret is het nu voldoende om ermee te dreigen.
Die ouderwetse methodes waren zo slecht nog niet.
quote:Dat hoeft toch ook niet. En als het kind zelf een keer terugmept, zal ik er heus begrip voor hebben. Maar het actief aanleren, staat mij gewoon tegen.Op zondag 6 januari 2008 11:05 schreef shmoopy het volgende:
Nee, je kind leren zich te laten slaan, da's lekker.
Priscil was helemaal geen huisdieren gewent, dus toen ze hier kwam wonen werd er nogal wat met de katten gesleept. Na 100x waarschuwen dat ze de katten moet laten lopen en dat ze het niet leuk vinden om steeds te worden opgetild heb ik het maar opgegeven. Het resultaat?? Tja poes vindt inderdaad niet alles leuk. (Overigens werd er niet om gehuild hier, ze was gewoon verbaasd)
Oh, en stiekem gniffelen als ze iets vreselijks stoms doet... Ja ook dat ken ik.
Mijn ouders waren pas echt onorthodox.
- Stiekem snoepen terwijl dat al eens was verboden
* Ik of broertje werden op keukenstoel gezet en moesten veel, heel veel snoep blijven eten. Alleen maar snoep. Ik heb er uiteindelijk van moeten kotsen
- Niet willen eten
* tafeltje werd gedekt in de tuin. In de winter zat je daar dus met wantjes, muts en sjaal..
mijn moeder stak dan wel een kaarsje aan ; vond ze gezellig denk ik
- ruzie maken onderling of slaan
* je werd tegenover elkaar gezet en mocht dan elk 1 keer een keiharde knal uitdelen. Daarna moest het dan over zijn. ( werkte gek genoeg wel )
- te laat thuiskomen zonder goede reden
* deuren werden op slot gedraaid; behalve die van de garage/werkplaats waar je lekker samen met de hond op de bank kon slapen
- rommel maken in je kamer en niet op verzoek opruimen
* geen toegang meer tot slaapkamer
Ik moet hierbij melden dat mijn moeder een militaire opvoeding heeft genoten en mijn vader alleen met zijn mams opgroeide die hem nooit iets verbood, of uberhaupt heeft opgevoed.
Heb het ze inmiddels wel vergeven
quote:Op zondag 6 januari 2008 11:13 schreef SHE het volgende:
Tering, jullie zijn echt poesjes van ouders
Mijn ouders waren pas echt onorthodox.
- Stiekem snoepen terwijl dat al eens was verboden
* Ik of broertje werden op keukenstoel gezet en moesten veel, heel veel snoep blijven eten. Alleen maar snoep. Ik heb er uiteindelijk van moeten kotsen
- Niet willen eten
* tafeltje werd gedekt in de tuin. In de winter zat je daar dus met wantjes, muts en sjaal..
mijn moeder stak dan wel een kaarsje aan ; vond ze gezellig denk ik
- ruzie maken onderling of slaan
* je werd tegenover elkaar gezet en mocht dan elk 1 keer een keiharde knal uitdelen. Daarna moest het dan over zijn. ( werkte gek genoeg wel )
- te laat thuiskomen zonder goede reden
* deuren werden op slot gedraaid; behalve die van de garage/werkplaats waar je lekker samen met de hond op de bank kon slapen
- rommel maken in je kamer en niet op verzoek opruimen
* geen toegang meer tot slaapkamer
Ik moet hierbij melden dat mijn moeder een militaire opvoeding heeft genoten en mijn vader alleen met zijn mams opgroeide die hem nooit iets verbood, of uberhaupt heeft opgevoed.
Heb het ze inmiddels wel vergeven
Bij de hond slapen.... Wat een leuke Je zorgt dan wel dat je optijd thuis bent denk ik!Hier, slaapkamer niet opruimen?? Ach, ik heb al vana lles geprobeerd. Ik heb zelfs al eens opgeruimt met een vuilniszak. Ach, het is haar kamer. Dan is het maar een zooi, ik trek de deur dicht. (ik doe er dan ook helemaal niets meer aan, ik haal er ook geen stofzuiger doorheen
. Geldt ook voor haar bed. Ik zeg 1 keer in de week dat ze haar bed moet afhalen, doet ze dat niet, tja dan niet. Ik hoef niet in een vies bed te slapen )quote:Ik denk dat dat soort dingen ook wel gebeurenOp zondag 6 januari 2008 11:13 schreef SHE het volgende:
Tering, jullie zijn echt poesjes van ouders
Mijn ouders waren pas echt onorthodox.
, alleen zijn ze hier dan wel zo dat ze direct de Kinderbescherming bellen, want 'dat kan eeeeeeecht niet' quote:Nee, je gaat je kind natuurlijk niet leren andere kinderen zomaar te meppen, dat zou nogal Tokkie zijn natuurlijk.Op zondag 6 januari 2008 11:11 schreef Sugar het volgende:
[..]
Dat hoeft toch ook niet. En als het kind zelf een keer terugmept, zal ik er heus begrip voor hebben. Maar het actief aanleren, staat mij gewoon tegen.
Maar ik zag mijn oudste jarenlang gedomineerd worden door 1 bepaald jongetje toen ie nog op gewoon onderwijs zat.
Zo'n ettertje dat alleen maar vriendjes wil zijn om te zieken en te zuigen, die hem geestelijk helemaal de baas was en regelmatig een mepje uitdeelde, voor de grap, riiiight.
Op een dag was m'n zoontje het helemaal zat en heeft ie 'm alle hoeken van het schoolplein laten zien, maar dan ook echt álle hoeken.
Juf helemaal geschokt, ik op gesprek en zij vertellen hoe fout het wel niet was.
Toen heb ik haar haarfijn uitgelegd dat als er hier íemand verantwoordelijk voor was, ze maar eens naar zichzelf moest kijken.
Jarenlang pesterijen toestaan onder je neus, zien dat een kind volkomen geintimideerd wordt door een ander kind en zich niet veilig voelt in de klas en er geen fuck aan doen.
Leuke posters op de deur hebben hangen over hoe gemeen pesten wel niet is en dat je altijd naar de leerkracht moet gaan als het je overkomt, die er vervolgens he-le-maal niets mee doet.
En als mijn kind dan ineens denkt: Tot hier en niet verder, dan valt dat voor mij onder de noemer 'zinvol geweld'.
Ik heb 'r redelijk sprakeloos achtergelaten en thuis mijn zoon verteld dat ik erg trots op hem was.
Hij mocht aan tafel uitgebreid vertellen hoe hard ie 'm precies geslagen had en waar, en vooral het stukje dat het ettertje moest huilen wilde ik best een paar keer aanhoren.
Btw, het hielp, nooit meer last van gehad.
quote:Op zondag 6 januari 2008 11:29 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Ik heb 'r redelijk sprakeloos achtergelaten en thuis mijn zoon verteld dat ik erg trots op hem was.
Hij mocht aan tafel uitgebreid vertellen hoe hard ie 'm precies geslagen had en waar, en vooral het stukje dat het ettertje moest huilen wilde ik best een paar keer aanhoren.
Btw, het hielp, nooit meer last van gehad.
quote:dan maar even het achtergrond verhaaltje, miesje hebben we van jongs af aan geleerd om niet te slaan maar te praten, resultaat miesje zegt als ze iets niet wil. meeste peuters zijn dat niet gewent en gaan gewoon door, en word mijn kind dus gestraft= geslagen, omdat ze verteld dat ze moeten stoppen? dus idd, leer ik miesje dat als kindjes niet stoppen nadat ze het vraagt gewoon terug moet slaan. Ze hoeft niet alles over haar kant te laten gaan, omdat andere ouders kennelijk hun kind niet kunnen leren dat slaan niet mag?Op zondag 6 januari 2008 11:11 schreef Sugar het volgende:
[..]
Dat hoeft toch ook niet. En als het kind zelf een keer terugmept, zal ik er heus begrip voor hebben. Maar het actief aanleren, staat mij gewoon tegen.
Nog storender daaraan vind ik die ouders die er niets van zeggen
quote:Dit heb ik één keer meegemaakt met mijn broer.Op zondag 6 januari 2008 11:13 schreef SHE het volgende:
- ruzie maken onderling of slaan
* je werd tegenover elkaar gezet en mocht dan elk 1 keer een keiharde knal uitdelen. Daarna moest het dan over zijn. ( werkte gek genoeg wel )
Mijn broer was altijd heel lief voor me hoor, maar blijkbaar was hij me op een dag toch zat. Hij gaf me een harde schop onder mijn reet en mijn moeder zag dat.
Ze heeft ons toen meegenomen naar een kamertje en ik mocht hem één schop terug geven.
Alleen had kleine MUUS puntlaarsjes aan en de tranen sprongen bij mijn broer in zijn ogen.
. Het heeft nooooooit meer hoeven gebeuren. .Dit is een heldere, effectieve methodiek!
Maar voor mij was het als dame best lastig tussen die jongens. En nog lastiger was de achtergrond van mijn ouders. Een moeder die principieel en militaristisch was en een vader die zo progressief was dat menig hippie het te edgy vond.
Dat lijkt me voor een kind niet al te best. Daarom probeer ik zelf als volwassen wel wat genuanceerder te worden.
Maar goed; ik zou ook die moeder zijn die in een hysterische huilbui zou uitbarsten als het kind 'tyfus' zegt.
Of het hele bloemetjes en bijtjes verhaal in de meest krankzinnige, bangmakende verhaallijnen zou duwen.
Opvoeden moet natuurlijk wel een beetje leuk blijven
quote:Wij hadden 1 gouden regel thuis.Op zondag 6 januari 2008 12:00 schreef TeenageDirtbag het volgende:
Gelijk heb je. Vervelend trouwens hoe gemeen kindjes tegen elkaar kunnen zijn.
Nog storender daaraan vind ik die ouders die er niets van zeggen
Je pest niet, en je laat je al helemaal niet pesten.
Als de jongens huilend thuis kwamen omdat ze geslagen waren, dan kregen ze van mijn vader een jasje en een schop onder de hol. Ze mochten weer thuis komen als ze het 'recht gezet 'hadden.
Omgekeerd idem dito; als ze erachter kwamen dat wij iets oneerlijks of gemeens hadden gedaan dan konden wij thuis pas echte horror verwachten.
Deze opvoedkunde heeft er echter wel voor gezorgd dat mijn broers en ik een ongezonde fascinatie hebben voor de underdog en die altijd iets te fanatiek beschermen.
Ik weet niet of dat uiterste wel zo gezond is. Sommige mensen vragen er namelijk om.
quote:HerkenbaarOp zondag 6 januari 2008 11:13 schreef SHE het volgende:
Tering, jullie zijn echt poesjes van ouders
Mijn ouders waren pas echt onorthodox.
quote:Heb ik ook wel eens moeten doen inderdaad. Gek genoeg smaakt snoep dan ineens helemaal niet lekker...- Stiekem snoepen terwijl dat al eens was verboden
* Ik of broertje werden op keukenstoel gezet en moesten veel, heel veel snoep blijven eten. Alleen maar snoep. Ik heb er uiteindelijk van moeten kotsen
quote:Ze hebben mij regelmatig gedwongen gevoerd, ik at heeeeel slecht als kind (als in wel veel verschillende dingen maar heel weinig). Na een paar dagen niks eten (en dan bedoel ik ook echt helemaal niks, nog geen biscuitje) werden mijn ouders wel eens wanhopig wat er heel enkele keer op uit liep dat mijn vader mijn mond openhield en me 'hielp' kauwen terwijl mijn moeder het eten in mijn mond stak.- Niet willen eten* tafeltje werd gedekt in de tuin. In de winter zat je daar dus met wantjes, muts en sjaal..
mijn moeder stak dan wel een kaarsje aan ; vond ze gezellig denk ik
Ach, ik ben er 1.85 mee geworden dus zo erg kan het niet geweest zijn
quote:- ruzie maken onderling of slaan
* je werd tegenover elkaar gezet en mocht dan elk 1 keer een keiharde knal uitdelen. Daarna moest het dan over zijn. ( werkte gek genoeg wel )
quote:Ik ben wel eens thuisgekomen om al mijn bezittingen in vuilniszakken in de tuin te vinden en een hangslot op mijn deur. Moest eerst die rotzooi uitzoeken voor ik weer toegang tot mijn kamer kreeg.- te laat thuiskomen zonder goede reden
* deuren werden op slot gedraaid; behalve die van de garage/werkplaats waar je lekker samen met de hond op de bank kon slapen
- rommel maken in je kamer en niet op verzoek opruimen
* geen toegang meer tot slaapkamer
[quote]
Maar mijn vader nogal overtuigd van de stelling 'Wie niet horen wil, moet maar voelen'... Althans in elk geval bij vuurgevaarlijk Sjeentje. Dus toen ik voor de zoveelste keer boven op het aanrecht geklomen was om de lucifers te jatten, mocht ik er eentje vasthouden
Een brandende lucifer tot aan het einde... Toen had ik in elk geval door dat dat toch best nog wel pijn deed En het heeft wel geholpen, tijdelijk dan Ik heb hem wel 100 keer gewaarschuwd daarmee op te houden omdat het gewoon een rotgezicht was, maar hij bleef het doen.
Tot ik een keer zijn armpje aan de tafel vastplakte met een stuk leukoplast. Hij heeft het nooit meer gedaan
quote:Op zondag 6 januari 2008 17:27 schreef Maneki.Neko het volgende:
Mijn oudste heeft er een hele tijd de gewoonte van gemaakt om tijdens het eten met zijn hand onder zijn hoofd te zitten, alsof hij elk moment in slaap kon vallen, of zich helemaal doodverveelde.
Ik heb hem wel 100 keer gewaarschuwd daarmee op te houden omdat het gewoon een rotgezicht was, maar hij bleef het doen.
Tot ik een keer zijn armpje aan de tafel vastplakte met een stuk leukoplast. Hij heeft het nooit meer gedaan
Nee hoor, dit is gewoon spelen.
Maar veel komt me hier wel bekend voor, vooral het schreeuwen als Demi aan het schreeuwen is, dan schrikt ze en stopt ze.
Demi scheld ook met "shit" en van de week zei ze "O Men, goddedomme!!"
Ik blijf volhouden dat ze het van haar vader heeft....
O'ja, een keer trok Demi een van de katten te hard aan de staart dus de kat krabte, toen begon ze te huilen, mijn eerste reactie was, tja, eigen schuld he, moet je de kat maar geen pijn doen.
toen werd ze erg boos..
quote:Hoi, het is mij, van dat gezellige topicOp zondag 6 januari 2008 11:05 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Nee, je kind leren zich te laten slaan, da's lekker.
Mijn onorthodoxe antwoord is: "Je laat je niet slaan, als je er met praten echt niet uitkomt en iemand geeft je een mep: keihard terugrammen.
.Ik ben het met je eens, dat zal ik "die van mij"
ook bijbrengen.Ik ben niet zo van "de andere wang...etc."
Itt tot mama vroegah hoeft ie dan niet de eerste tik te geven...ik sloeg kindjes op de kleuterschool neer met stoeltjes en bezems, en ja, dat was nog toen ik als 3-jarige op het nonnenschooltje zat en vlechtjes droeg
[ Bericht 12% gewijzigd door Vivi op 06-01-2008 18:44:26 ]
Ik kan zo 1,2,3 niet echt iets orthodoxs verzinnen, ik weet wel dat wij vaak erg makkelijk worden bevonden door diverse mensen. Ik waarschuw meestal 1 of 2 keer bij iets gevaarlijks, zoals bijv. de poes aaien als hij slaapt, of op tafel klimmen. Luister je dan nog niet, en je krijgt een krab of je valt ergens vanaf (nadat ik natuurlijk wel heb gekeken dat je geen doodsmak kan maken he
) dan zijn de gevolgen voor jezelf.Net als met deuren spelen, let op je vingertjes, komt ie er dan nog tussen heb je gewoon pech. Ik zal ze natuurlijk wel troosten maar sommige dingen moet je nou eenmaal zelf ondervinden en dan maakt het meer indruk dan 100 keer verbieden.
Onze jongste probeerde, met een jaar of 2 uit, hoever hij kon gaan met NIET eten.
Toen hebben we als regel ingevoerd dat ze met hun bestek op hun bord (tin en plastic) mochten slaan als het leeg was. De oudste at wel goed en begon lekker op zijn tinnen bord te meppen. En dat wilde jongste ook wel.
Nooit meer problemen mee gehad en het zijn prima eters.
Overigens mogen ze hier ook van kleins af hun eigen eten opscheppen. Wat ze opscheppen moeten ze opeten. Nu zijn het tieners, ook wel vuilnisvaten genoemd, en scheppen ze vaak twee keer op.
Waar ik nu op moeten letten zijn opmerkingen over 'verliefdheden'. Voor je het weet zitten ze met een rode kop.
Vind dit een leuk topic, heel herkenbaar.
En niemand is perfect, soms werken onorthodoxe methoden nu eenmaal beter dan 'volgens het boekje'.
"quote:Och, dat kwam hier ook wel voor. Ik zei dan: Als er hier geslagen moet worden, doe IK dat wel.Op zondag 6 januari 2008 18:55 schreef Five_Horizons het volgende:
Ik heb er net eentje een tik gegeven onderwijl roepend: "Niet meer slaan!
Overigens blijf ik wel altijd met een rot gevoel zitten na een onorthodoxe actie. Maar ik denk dat we het allemaal wel eens spuugzat zijn, zoals onze ouders dat wel eens waren met ons.
quote:Ik denk niet dat dit bij mij geholpen had. Niet eten was bij mij een combinatie van geen hongergevoel en waarschijnlijk ook gewoon ordinair dwarsliggen. Mijn ouders hebben zich daar echt heel erg zorgen om gemaakt vroeger maar de dames en heren doktoren konden niks vinden en vonden dat ze maar geduld moesten hebben omdat ik vanzelf wel honger zou krijgen en zou gaan eten maar na een dag of vier werd ze dat soms toch wat te gortig... (en terecht natuurlijk)Op zondag 6 januari 2008 18:51 schreef Gia het volgende:
Ook maar even een ouwe duit in het zakje doen dan.
Onze jongste probeerde, met een jaar of 2 uit, hoever hij kon gaan met NIET eten.
Toen hebben we als regel ingevoerd dat ze met hun bestek op hun bord (tin en plastic) mochten slaan als het leeg was. De oudste at wel goed en begon lekker op zijn tinnen bord te meppen. En dat wilde jongste ook wel.
Nooit meer problemen mee gehad en het zijn prima eters.
Overigens mogen ze hier ook van kleins af hun eigen eten opscheppen. Wat ze opscheppen moeten ze opeten. Nu zijn het tieners, ook wel vuilnisvaten genoemd, en scheppen ze vaak twee keer op.
Waar ik nu op moeten letten zijn opmerkingen over 'verliefdheden'. Voor je het weet zitten ze met een rode kop.
Vind dit een leuk topic, heel herkenbaar.
En niemand is perfect, soms werken onorthodoxe methoden nu eenmaal beter dan 'volgens het boekje'.
Ik heb nog steeds niet of nauwelijks een hongergevoel, ik ben gek op koken en lekker eten maar ik moet er wel bewust aan denken om te eten. Ik kook meer om het koken, mijn culinaire kunsten te vertonen en anderen te zien genieten dan omdat ik trek heb. Zeker als ik alleen thuis ben en druk ben met studie o.i.d. gebeurt het me regelmatig dat ik na twee dagen ontdek dat ik helemaal niet gegeten heb
Inmiddels is duidelijk dat ik hoogstwaarschijnlijk Crohn heb en ik vraag me wel eens af of dat meegespeeld heeft vroeger maar ik kan me niet herinneren dat ik vroeger veel last van mijn buik had dus ik denk het niet. Deze klachten spelen voor zover ik weet pas een jaar of drie. Ik weet wel dat darm- en maagklachten niet helpen om het eten uitnodigender te maken.
Mar super dat het bij je jongste wel geholpen heeft
quote:Verrek, hier heb ik overheen gelezen, maar dit doe ik precies hetzelfde!Op zaterdag 5 januari 2008 21:19 schreef Swetsenegger het volgende:
Ik zeg wel eens "Als je dat en dat doet, slaat papa je he le maal in elkaar".
Van de week in de praxis zit Saskia in zo'n winkelwagentje als we langs een man rijden die schroeven staat uit te zoeken. Type bouwvakker met een ochtendhumeur...
"Papa, als die meneer jou uitlacht sla jij hem he le maal in elkaar he!"
"... euh... voorlopig even geen jetix voor jou"
.Nu ben ik één al sarcasme en Isabel herkent dat van een kilometer afstand en kan er dus hard dom lachen.
Maar als je een keer vergeet dat vriendinnetjes niet zo goed zijn in sarcasme herkennen is dat best lullig.
Vriendinnetje op bezoek, ik ga drinken boven brengen en terwijl ik de kamer weer uitloop zeg ik tegen Bel: "Zal ik jou eens he-le-maal in elkaar slaan?"
Dat vriendinnetje zo van:
. . . . .Dan krijg ik vanzelf wel mijn straf als Isabel daarna op fluistertoon tegen haar vriendinnetje zegt: "Nee joh, da's een geintje... mijn moeder is niet helemaal normaal, dat weet je toch." En dat ze dan daarna nog even met haar ogen naar de hemel draait terwijl ze zuchtend met haar hoofd schudt. (
. ) ). Mijn hart huilde, toen ik Dylan zo zag staan en mijn handen jeukten. Ik heb dat jochie gezegd (op kwaadaardige toon) dat ik niet moet horen dat ie ooit nog aan Dylan zit, want dat ie dan een heel groot probleem heeft (ook lekker onorthodox bij andermans kind, maar hij keek wel geschrokken in ieder geval), men wat was ik kwaad!
quote:Op zondag 6 januari 2008 18:55 schreef Five_Horizons het volgende:
Ik heb er net eentje een tik gegeven onderwijl roepend: "Niet meer slaan!
Geniaal, dat deed mijn vader altijd. Was je aan het ruzie maken met je broer, kreeg je ineens zo'n pets achterop je knar, met de tekst 'niet vechten!! '
Hilarisch!
"). Nou is Freek wel zo'n woelwater dat we altijd wel een elleboog/knie/whatever in onze ribben krijgen, maar daar zijn we aan gewend .Dit keer kwam zijn elleboog in mijn open oog terecht, en hard ook. Ik heb echt gegild dat ie NU, ONMIDDELIJK uit bed moest, om vervolgens in snikken uit te barsten.
Dit weet ie over 20 jaar nog, ben ik bang.
We waren net op een verjaardag, Sara stond te stunten op een stoel. Meteen iemand die mij vroeg of ik dat wel vond kunnen, dat Sara stunt op een stoel. Nou had ik haar al gewaarschuwd, en een keer eraf gehaald met uitleg dat het gevaarlijk was. Als ze er dan toch weer opklimt blijf ik niet bezig. Anderen vinden dat kennelijk heel raar
. Maar goed, Sara stunt altijd erg veel en erg eng, en ik moet zeggen [trots] ze valt eigenlijk nooit [/trots]. Schade tot nu toe is 1 grote bult omdat ze op het kdv van de bank donderde, 1 dikke lip omdat ze thuis van de bank donderde en 1 blauw ook tijdens een stuntbui, rende ze tegen de tafel aan. Ik voel er weinig voor om haar continu overal af en onder vandaan te halen, ze leert er ook van en voelt meestal zelf wel aan hoe ver ze kan gaan.
Evenals het kattenvoorbeeld wat hier al een aantal maal voorbij kwam, Sara is onwijs veel gekrabt door 1 van onze katten die het niet kan waarderen als er op 'm gesprongen wordt, als hij in een poppenbuggy geduwd wordt of aan z'n staart getrokken wordt.
WIj hebben 3 katten en die reageren niet alledrie hetzelfde, dat moet ze ook leren.
Eén van de katten is haar maatje, die pikt alles van haar. Of ze nou op hem gaat hangen, hardhandig kust, naar hem toe rent en heel hard "Heeeee!" (als begroeting) roept, terwijl hij ligt te slapen of aan z'n oren trekt. Hij vindt het allemaal prima.
Eén van de andere katten word al chagerijnig als ze alleen maar naar haar kijkt. En die slaat dan. Niet met nagels uit, maar waarschuwt wel. Dat heeft ze ook aan den lijve moeten ondervinden. En natuurlijk heb ik haar vooraf een keer of 80 gewaarschuwt, maar ja.....
Wij hadden vroeger een hond, die had een blauw rubber beentje om op te kauwen. Nou mocht je overal aankomen van die hond, behalve aan dat beentje. Ik, als dwarse peuter, wilde natuurlijk niets liever dan juist dat blauwe rubber beentje. Ondanks dat mijn moeder mij al 1000 keer verteld had eraf te blijven. Tot het me een keer wél lukte en de hond *hap* zei. Nooit meer gedaan.
Het was een waarschuwing van de hond, ik had geen schade verder
SHE, jou wil ik graag effe persoonlijk bedanken
Van mezelf kan ik zo gauw geen voorbeeld bedenken (maar die zijn er vast genoeg
).Ik verschoonde eli vanmiddag en hij plaste zichzelf echt vol in het gezicht, en ook in zijn oog. hij begon een beetje te huilen, want dat prikt natuurlijk, urine in je oog. ik kwam niet meer bij van het lachen
gelukkig vond hij het leuk dat ik het zo grappig vond en lachte hij lief terug, maar eigenlijk had ik hem braafjes moeten troosten ipv uitlachen. schaam schaam schaam.
maar er zitten idd wel goede ideen tussen
quote:Een kind een schop onder de hol geven omdat ze huilen vanwege een ruzie. En je noemt hem desondanks toch nog een "progressieve hippie"?Op zondag 6 januari 2008 16:24 schreef SHE het volgende:
[..]
Als de jongens huilend thuis kwamen omdat ze geslagen waren, dan kregen ze van mijn vader een jasje en een schop onder de hol. Ze mochten weer thuis komen als ze het 'recht gezet 'hadden.
[ Bericht 5% gewijzigd door Dodecahedron op 06-01-2008 23:31:56 ]
Dochterlief , niet op haar mondje gevallen, gaat gewoon door met kletsen. Mijn man staat op, gaat haar halen en brengt haar naar de schuur.
Na een half uur ofzo komt zoonlief vragen of zusje weer binnen mag komen. Het vind het zo zielig voor haar.
Manlief gaat naar de schuur en zegt dat ze weer binnen mag komen. Later vertelde hij mij dat ze nog net zo op de stoel zat als toen ze daar ging zitten.
Later hoefde we maar te vragen" wie wil er naar de schuur?" en dan was het stil.
Er ztten geen enge beesten ofzo in de schuur en het was licht.
quote:Mijn moeder sloeg altijd 'dadelijk'.Op zondag 6 januari 2008 23:03 schreef texelonia het volgende:
Dat gillen dat ze niet moeten gillen, en slaan dat ze niet mogen slaan, is net zoiets als dat mijn vader vroeger als ie boos op me was en me een paar meppen had geven waarop ik in janken uitbarste, nog een paar meppen er achteraan gaf, omdat ik niet moest huilen. Sla me godverdomme dan niet, LUL!
Van mezelf kan ik zo gauw geen voorbeeld bedenken (maar die zijn er vast genoeg
"dadelijk krijg je een draai om je oren" "dadelijk, sla ik je naar je kamer"
Heb nog heel wat te goed.
Op vakantie in Frankrijk een keer was ik zo vervelend aan het doen achterin de auto. Ze hadden me al een paar keer gewaarschuwd maar ik bleef maar doorgaan
En toen was de maat vol dus mijn moeder zette de auto langs de kant van de weg en zette mij zo uit de auto Vervolgens ging ze een klein stukje rijden om me echt bang te maken, en toen mocht ik weer instappen. Maar ik was zo boos, ik wilde niet meer in de auto owjah ik was 2,5 ofzow
quote:Hier heb ik echt om gelachen ... dat zeg ik dus ook vaak zat tegen mijn dochtertje(nu 4 jaar ) of ik zeg haar mag ik je twee klappen verkopen ? Dan vraagt zij waarom waarop ik dan zeg : dan geef jij mij 2 euro uit je spaarpotOp zondag 6 januari 2008 20:52 schreef MUUS het volgende:
[..]
Verrek, hier heb ik overheen gelezen, maar dit doe ik precies hetzelfde!
Nu ben ik één al sarcasme en Isabel herkent dat van een kilometer afstand en kan er dus hard dom lachen.
Maar als je een keer vergeet dat vriendinnetjes niet zo goed zijn in sarcasme herkennen is dat best lullig.
Vriendinnetje op bezoek, ik ga drinken boven brengen en terwijl ik de kamer weer uitloop zeg ik tegen Bel: "Zal ik jou eens he-le-maal in elkaar slaan?"
Dat vriendinnetje zo van:
Dan krijg ik vanzelf wel mijn straf als Isabel daarna op fluistertoon tegen haar vriendinnetje zegt: "Nee joh, da's een geintje... mijn moeder is niet helemaal normaal, dat weet je toch." En dat ze dan daarna nog even met haar ogen naar de hemel draait terwijl ze zuchtend met haar hoofd schudt. (
. Ze kan er om lachen maar ik heb zelf een paar vriendinnen met kindjes die waarschijnlijk mij nooit als oppas zullen vragen
quote:Op maandag 7 januari 2008 09:20 schreef texelonia het volgende:
Bij mijn ouders werkten onorthodoxe opvoedingsstijlen ook niet altijd trouwens.
Op vakantie in Frankrijk een keer was ik zo vervelend aan het doen achterin de auto. Ze hadden me al een paar keer gewaarschuwd maar ik bleef maar doorgaan
owjah ik was 2,5 ofzow
Niet helemaal ontopic, maar wij zijn zo mijn zusje een keer vergeten. We waren met z'n 3-en vroeger, en m'n vader. We waren op weg naar Frankrijk, m'n zusje en ik moesten plassen. M'n broertje lag te slapen achterin. Dus toen ik klaar was, klom ik weer voorin, m'n vader dacht dat mijn zusje al achterin zat en rijdt zo weg, om er na 5 km achter te komen dat heel m'n zusje niet mee was
quote:wat erg!Op maandag 7 januari 2008 09:50 schreef Fuente het volgende:
[..]
Niet helemaal ontopic, maar wij zijn zo mijn zusje een keer vergeten. We waren met z'n 3-en vroeger, en m'n vader. We waren op weg naar Frankrijk, m'n zusje en ik moesten plassen. M'n broertje lag te slapen achterin. Dus toen ik klaar was, klom ik weer voorin, m'n vader dacht dat mijn zusje al achterin zat en rijdt zo weg, om er na 5 km achter te komen dat heel m'n zusje niet mee was
quote:Hell yeah. Er is weinig wat mijn vader ons wilde verbieden. Eigenlijk mocht echt alles, als je maar niet stom deed, erom jankte of er spijt van had.Op zondag 6 januari 2008 23:26 schreef Dodecahedron het volgende:
[..]
Een kind een schop onder de hol geven omdat ze huilen vanwege een ruzie. En je noemt hem desondanks toch nog een "progressieve hippie"?
quote:Op zondag 6 januari 2008 23:29 schreef Swetsenegger het volgende:
Ik heb wel eens de neiging mijn moeders opvoedkundige tik met de bijbehorende frase "Dan weet je waarom je jankt" toe te passen af en toe. Ondanks dat ik me vreselijk geërgerd heb aan die uitspraak.
Die zin heb ik ook heel wat te horen gekregen vroeger..Ik heb me heilig voorgenomen om dat noooooooit te doen...
Over een paar jaar zal ik melden of dat gelukt is.quote:Op zondag 6 januari 2008 10:57 schreef Loena-tik- het volgende:
[..]
Weet je dat het veel makkelijker is om een beetje mooi weer te spelen en te doen alsof je alles perfect doet. Vind ik trouwens soms zo ergelijk aan [OUD] al die regeltjes die nagevolgd moeten worden en elkaar er op wijzen dat er 1 f*cking regeltje niet opgevolgd wordt. Dan denk ik: mensen leef, voel en vertrouw op je intuïtie!!!
Ik durf niet eens op dit topic te reageren omdat ik bang ben dat jullie mij uit de ouderlijke macht laten zetten! Wij voeden heel onorthodox, maar liefdevol, op. Gisteren zei een vriend nog tegen mij dat hij mijn kinderen de liefste en welopgevoedste kinderen vindt die hij kent! En ze zijn toch echt ook heel erg gelukkig.Gelukkig gebeuren de meeste dingen incidenteel. Maar als bv. laten schrikken of bang maken structureel zouden zijn vind ik dat echt kwalijk.
Wilyan was toen ook 2,5 ofzo.
We waren bij mijn halfzusje en we zouden naar huis. Hanne was al in de auto geparkeerd maar Wilyan wou niet. Toen ik 'm in de auto wou zetten rende hij weg! (rondje om de auto, maar toch).
Ik was behoorlijk pissed en heb hem toen de mededeling gedaan dat we dan wel weg gingen zonder hem. Ik ben toen gebukt achter de auto gaan zitten en gaf lief buiten het zicht van Wilyan een signaal dat ie de auto maar moest starten. De auto is geen millimeter van zijn plaats geweest maar meneer zette het toch op een brullen! Toen wou hij tóch wel mee..
Het ontglipt je soms gewoon omdat ze je zó tot het uiterste drijven en je dan wel eens níet je geduld kan behouden. En ja, dan doe je wel eens iets waat je beter niet had kunnen of willen doen.
Bovenstaande bijvoorbeeld, dat was ook alleen maar om te laten schrikken. Plus het feit dat ik geen zin had om tig rondjes rond een auto te gaan rennen om een dwarse peuter te vangen.
quote:Ben wel nieuwsgierig waarom je bij bepaalde voorbeelden je wenkbrauwen optrekt... Er staat toch ook duidelijk aangegeven in de OP dat het hier niet om structurele handelingen gaatOp maandag 7 januari 2008 11:05 schreef Moonah het volgende:
Eerlijk gezegd trek ik bij bepaalde voorbeelden in dit topic best wel eens mijn wenkbrauwen op.
Gelukkig gebeuren de meeste dingen incidenteel. Maar als bv. laten schrikken of bang maken structureel zouden zijn vind ik dat echt kwalijk.
Een keer goed laten schrikken heeft vaak een veel beter effect dat duizend keer vragen om iets niet te doen. Dat is mijn persoonlijke ervaring dan he quote:Tja, je hebt intuïtie en eigen ideeën en je hebt pedagogisch verantwoorde opvoedmethoden.Op maandag 7 januari 2008 12:27 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Ben wel nieuwsgierig waarom je bij bepaalde voorbeelden je wenkbrauwen optrekt... Er staat toch ook duidelijk aangegeven in de OP dat het hier niet om structurele handelingen gaat
Doe mij maar lekker onorthodox. Ouders weten zelf het beste wat voor hun kind wel werkt en wat niet. De methodes uit de zogenaamde opvoedkundige boekjes kunnen een leidraad zijn, maar moeten niet als heilig gezien worden, omdat het zo niet voor elk kind werkt.
En een voorbeeld van je kind uit de auto zetten met 2,5 jaar. Tja, als je dan een blokje om gaat rijden en je komt terug en je kind is weg, dan heb je een ernstige fout gemaakt. Maar rijd je even een klein stukje door, onderwijl je kind goed in de gaten houdend, dan kan het werken.
Heb ik overigens zelf nooit hoeven doen, die van ons slapen altijd onderweg op vakantie. Dan zijn we er sneller!!
quote:Ik was er al achter dat onze manier van opvoeden niet direct pedagogisch verantwoord isOp maandag 7 januari 2008 12:34 schreef Gia het volgende:
[..]
Tja, je hebt intuïtie en eigen ideeën en je hebt pedagogisch verantwoorde opvoedmethoden.
Doe mij maar lekker onorthodox. Ouders weten zelf het beste wat voor hun kind wel werkt en wat niet. De methodes uit de zogenaamde opvoedkundige boekjes kunnen een leidraad zijn, maar moeten niet als heilig gezien worden, omdat het zo niet voor elk kind werkt.
En een voorbeeld van je kind uit de auto zetten met 2,5 jaar. Tja, als je dan een blokje om gaat rijden en je komt terug en je kind is weg, dan heb je een ernstige fout gemaakt. Maar rijd je even een klein stukje door, onderwijl je kind goed in de gaten houdend, dan kan het werken.
Heb ik overigens zelf nooit hoeven doen, die van ons slapen altijd onderweg op vakantie. Dan zijn we er sneller!!
Je hebt gelijk inderdaad, wat intuitief opvoeden betreft... Wat werkt voor Isa, hoeft niet percee te werken voor een ander kind
Ik krijg een beetje het idee dat er in dit topic af en toe wordt 'gepimpt' met "Kijk mij eens lekker onorthodox zijn." Terwijl hetgeen er wordt verteld, zoals ik het interpreteer, meestentijds voortkomt uit onmacht.
En dat is an sich niet erg, die onmacht, maar om er nu prat op te gaan vind ik wat overdreven.
Ik weet heus dat ons allemaal wel eens iets 'ontglipt', om het zo maar te noemen. Niemand is heilig. En dat hoeft ook niet. Maar Sugar zei ook al iets vergelijkbaars, er naar streven zo min mogelijk uitglijders te maken lijkt me niet verkeerd.
Zolang je weet dat je kind geen blijvende schade ondervindt, en het heeft het gewenste effect... waarom niet?
100x waarschuwen is dodelijk vermoeiend. Ik heb er ook zo een waarbij dat heel vaak gewoon niet werkt.
En ja, dan zoek je andere methodes. Ik vind trouwens lang niet alles onorthodox hoor.
Lang niet alles hoeft volgens het boekje, je mag juist je eigen draai eraan geven. Dat werkt vaak beter.
Ik zal naar ieder advies luisteren, wat ik daar uiteindlijk mee doe is aan mij. Ieder kind en iedere ouder is tenslotte anders....
Iedereen heeft natuurlijk het beste voor met zijn/haar kind. En de luchtige toon in dit topic is mss juist wel fijn, dat je ziet "oh, ik ben niet de enige."
Maar soms wordt er ook gedaan alsof onorthodox zoveel beter zou zijn, zo veel meer afgestemd op het kind en zo meer uit het gevoel zou komen dan pedagogisch verantwoord. En dat staat me tegen.
En as I said, pedagogisch verantwoord kan óók op gevoel.
Ik zie hier alleen eigenlijk geen -in mijn ogen- schokkende dingen langskomen Ik moet toegeven dat ik zelf gewoon niet altijd even pedagogisch verantwoord ben
Ben van nature heel erg ongeduldig bijvoorbeeld. En alhoewel dat sinds Isa al een stuk verbeterd is, heb ik nog steeds mijn momenten waarop ik gruwelijk kan uitvallen bijvoorbeeld.En verder sluit ik me aan bij Teenagedirtbag
quote:Ik heb zelf (nog) geen kind, maar lezend hier in het forum en bijvoorbeeld dit topic krijg ik wel al bij voorbaat wat meer zelfvertrouwen, in de zin van: hoe perfect anderen misschien ook lijken, iedereen doet wel eens iets niet goed/onorthodox/niet pedagogisch verantwoord.Op maandag 7 januari 2008 19:04 schreef Moonah het volgende:
Hm, ja, daar zit wel wat in, wat je zegt.
Iedereen heeft natuurlijk het beste voor met zijn/haar kind. En de luchtige toon in dit topic is mss juist wel fijn, dat je ziet "oh, ik ben niet de enige."Maar soms wordt er ook gedaan alsof onorthodox zoveel beter zou zijn, zo veel meer afgestemd op het kind en zo meer uit het gevoel zou komen dan pedagogisch verantwoord. En dat staat me tegen.
En misschien moet het juist ook in een topic als dit luchtig en lacherig gebracht worden, omdat het voor sommigen althans niet zo gemakkelijk te verteren is dat ze eens iets bepaalds hebben gezegd of gedaan.
quote:Misschien moeten we eerst eens definieren wat onorthodox en pedagogisch verantwoord eigenlijk is.Op maandag 7 januari 2008 19:19 schreef Moonah het volgende:
Wie verwacht dat je allerlei boeken doorspit?
En as I said, pedagogisch verantwoord kan óók op gevoel.
Krijg sterk het gevoel dat het voor iedereen wat anders betekent.
), straffen met strafstoeltjes, lezen ontelbare boeken over bevallen en ouder-zijn, etc. Tuurlijk is dit een beetje overdreven maar ik vind de balans af en toe gewoon doorslaan.quote:Dit geeft het voor mij al aan. Voor mij is onorthodox niet perse gelijk aan niet goed. Voor ons gezin werkt het heel goed! Ik laat mijn kinderen bijvoorbeeld regelmatig in hun eigen sop klaarkoken, maar van verwaarlozing is absoluut geen sprake. Ook haal ik regelmatig grapjes met ze uit en ja, ik laat ze ook schrikken (schandeOp maandag 7 januari 2008 19:23 schreef miss_sly het volgende:
[..]
...niet goed/onorthodox/niet pedagogisch verantwoord. ...
) En als ze heel vervelend zijn, en waarschuwen, de stouthoek en praten hebben niet geholpen, dan gaan ze maar een paar minuutjes de kou in. En nog wel een paar dingetjes die hier als onorthodox worden aangemerkt, maar bij ons prima werken, omdat we altijd blijven lachen om elkaars streken en er veel, heel veel geknuffeld wordt. En ja, soms ga ik ook te ver. En dan is het tijd voor een welgemeend sorry aan mijn kinderen of ik word zelf de hoek in gestuurd, want dat komt ook voor.
quote:Ik snap ook wel wat jij bedoeld hoor!Op maandag 7 januari 2008 19:04 schreef Moonah het volgende:
Hm, ja, daar zit wel wat in, wat je zegt.
Iedereen heeft natuurlijk het beste voor met zijn/haar kind. En de luchtige toon in dit topic is mss juist wel fijn, dat je ziet "oh, ik ben niet de enige."
Maar soms wordt er ook gedaan alsof onorthodox zoveel beter zou zijn, zo veel meer afgestemd op het kind en zo meer uit het gevoel zou komen dan pedagogisch verantwoord. En dat staat me tegen.
En vooral dat '' oh ik ben niet de enige'' maakt het juist makkelijker om te vertellen dat je zelf wel eens doet waarvan je achteraf denkt;
Dus daarom denk ik dat het bij de meeste iig luchtig bedoeld is!
quote:Ik bedoelde het ook niet zo, eigenlijk.Op maandag 7 januari 2008 19:30 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Dit geeft het voor mij al aan. Voor mij is onorthodox niet perse gelijk aan niet goed.
quote:Dat is het ook, dat lijkt me logisch. Je kunt het misschien definiëren als hetgeen niet 'hoort', maar dan loop je tegen hetzelfde aan. Ík krijg juist weer het gevoel dat sommigen dit totaal afkeuren omdat zij wellicht vinden dat ze het o zoveel beter doen en dat dit soort dingen nóóit bij hen gebeuren. (right...Op maandag 7 januari 2008 19:24 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Misschien moeten we eerst eens definieren wat onorthodox en pedagogisch verantwoord eigenlijk is.
Krijg sterk het gevoel dat het voor iedereen wat anders betekent.
)Iedereen mag posten wat 'ie wil, maar wat mij betreft is het idee juist dat je zonder op je vingers gekeken te worden door de [OUD]-meute gewoon eens kan zeggen dat er ook weleens wat mis gaat. Hoe erg is dat? Niet, lijkt me. Alsof de dingen die hier gebeuren, dagelijks gebeuren. Het opgeheven morele vingertje mag weleens naar beneden, denk ik dan. Ik zie ook zat dingen waarvan ik denk: "Tja, zo zou ik het ook niet gedaan hebben". So what? Als de dingen werken óf zo gaan bij mensen, dan heb ik daar nogal weinig van te vinden, eigenlijk.
Als ik hier in [OUD] moest gaan lopen miepen over wat wel of niet 'goed' zou zijn, dan kom ik in ongeveer elk topic m'n hoofd om de hoek steken, maar ik denk niet dat de sfeer daar echt beter van gaat worden.
.Het gaat mij niet om een opgeheven vingertje, ook niet dat ik het zo veel beter zou doen (ik begin nog maar net, en ik heb al lang gemerkt dat het heel anders is om kinderen van een ander in de klas te hebben dan er zelf eentje op te voeden...
). Ik kreeg alleen een rottig gevoel bij sommige verhalen. That's it.
quote:wat een fijne post ditOp maandag 7 januari 2008 19:30 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Dit geeft het voor mij al aan. Voor mij is onorthodox niet perse gelijk aan niet goed. Voor ons gezin werkt het heel goed! Ik laat mijn kinderen bijvoorbeeld regelmatig in hun eigen sop klaarkoken, maar van verwaarlozing is absoluut geen sprake. Ook haal ik regelmatig grapjes met ze uit en ja, ik laat ze ook schrikken (schande
En als ze heel vervelend zijn, en waarschuwen, de stouthoek en praten hebben niet geholpen, dan gaan ze maar een paar minuutjes de kou in. En nog wel een paar dingetjes die hier als onorthodox worden aangemerkt, maar bij ons prima werken, omdat we altijd blijven lachen om elkaars streken en er veel, heel veel geknuffeld wordt. En ja, soms ga ik ook te ver. En dan is het tijd voor een welgemeend sorry aan mijn kinderen of ik word zelf de hoek in gestuurd, want dat komt ook voor.
meen ik dus serieus, dit relativeert
dit is zoals het hier ook gaatquote:Het is niet persé dat ik jou bedoel, maar ik loop alweer een tijdje mee op [OUD], dus ik weet hoe het kán werkenOp maandag 7 januari 2008 20:18 schreef Moonah het volgende:
Ja, daar zit ook weer wat in Kim.
Het gaat mij niet om een opgeheven vingertje, ook niet dat ik het zo veel beter zou doen (ik begin nog maar net, en ik heb al lang gemerkt dat het heel anders is om kinderen van een ander in de klas te hebben dan er zelf eentje op te voeden...
That's it.
quote:En waarom zou je als opvoeder niet kwaad mogen worden of je geduld mogen verliezen. Is dat geen onderdeel van het leven en leert een kind daardoor ook niet dat mensen wel eens onredelijk of onevenredig kunnen reageren?Op maandag 7 januari 2008 19:15 schreef m@x het volgende:
Ik vind pedagogisch verantwoord geen vieze term maar ik word zo moe van het feit dat van je wordt verwacht dat je allerlei methodes volgt en boeken doorneemt voordat je in staat wordt geacht je kind verantwoord op te voeden. Ik denk ook dat dat is wat Loena bedoeld. Wat is er mis met vertrouwen op je intuitie en gevoel?
quote:DatOp maandag 7 januari 2008 21:09 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
En waarom zou je als opvoeder niet kwaad mogen worden of je geduld mogen verliezen. Is dat geen onderdeel van het leven en leert een kind daardoor ook niet dat mensen wel eens onredelijk of onevenredig kunnen reageren?
En zoals ik ook al bij een paar anderen las, ook gemeend sorry tegen je kind kunnen zeggen als je je realiseert dat je onredelijk was Maar je hebt kwaad worden en kwaad worden....
Dat is dan toch contstant terug schreeuwen als je kind schreeuwt... Of terugmeppen of of of
quote:Ja ik denk ook echt dat Five dat bedoelde....Op maandag 7 januari 2008 21:28 schreef vamperotica het volgende:
Maar het ging hier toch om opvoedstijlen... Daar is toch niets incidenteels aan?
Dat is dan toch contstant terug schreeuwen als je kind schreeuwt... Of terugmeppen of of of
quote:Niet dan?Op maandag 7 januari 2008 21:29 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ja ik denk ook echt dat Five dat bedoelde....
Hier ook nog weleens onorthodoxe opvoedingsmethodes hoor.
Je kind bv keihard staan uitlachen omdat hij voor de zoveelste keer om werkelijk nix huilt. En er dan ook nog bij zeggen als je ziet dat de waterlanders komen.. "ja ga ff huilen!!!! Ik hoor je nog niet?!?!? HARDER!!!!!!" en dan een doodverbaasd kind hebben die niet weet offie nou moet gaan huilen of niet maar het toch maar besluit niet te doen.
HEt werkt....
quote:"
"Je hebt niet echt veel van m'n posts begrepen, he? Sterker: de OP is toch redelijk duidelijk, dacht ik. Of dacht je dat ik de complete [OUD]-kliek verdacht van stelselmatig hun kinderen mishandelen, geestelijk, danwel lichamelijk met daarbij de uitdrukkelijke bedoeling om je kinderen tot op het bot te krenken....
Ik denk dat we dan na 30 posts het topic hadden kunnen sluiten
, vanwege de aandacht van de politie .quote:K was nog niet verder gekomen dan de topictitelOp maandag 7 januari 2008 22:28 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
"
Je hebt niet echt veel van m'n posts begrepen, he? Sterker: de OP is toch redelijk duidelijk, dacht ik. Of dacht je dat ik de complete [OUD]-kliek verdacht van stelselmatig hun kinderen mishandelen, geestelijk, danwel lichamelijk met daarbij de uitdrukkelijke bedoeling om je kinderen tot op het bot te krenken....
Ik denk dat we dan na 30 posts het topic hadden kunnen sluiten
quote:Mja.....Op maandag 7 januari 2008 22:37 schreef vamperotica het volgende:
[..]
K was nog niet verder gekomen dan de topictitel
quote:Ik snap wel wat je bedoelt, hoor, want soms kan iets onorthodox ook gruwelijk fout gaan.Op maandag 7 januari 2008 21:14 schreef Moonah het volgende:
Kwaad worden, geduld verliezen, niets mis mee.
Maar je hebt kwaad worden en kwaad worden....
Zet je kind even buiten om af te koelen, loopt het een longontsteking op. Haal je de krant, omdat het kind heeft gezegd in het ziekenhuis dat mammie haar buiten had gezet, in de kou!! En dan valt half fok eroverheen, dat je ZO je kind niet op hoort te voeden.
Is maar één voorbeeldje. Maar soms kan het ook fout gaan.
Geef je een kind een tik, die struikelt, valt en stoot het hoofd op een ongelukkige manier.
Ja, die slechte moeder had haar kind geslagen! Zie de Maddy-verdachtmakingen.
Het hoeft maar verkeerd uit te vallen.
Maar goed, IK zie dat als een ongelukkige samenloop van omstandigheden, een ongeluk dus.
Had je het volgens het boekje gedaan, dan was het niet gebeurt, dus je bent de pineut op zo'n moment.
Mja.
), dan krijg je ook maar kneusjes van kinderen 
Naja... niet leuk
Uitbundig snoepen, ach, zal ook vast wel eens gebeuren, en gevaarlijk spelen, mwah, moeders ziet ook niet alles....
En Gia, ik bedoel toch niet zo zeer wat jij omschrijft.
Ik had meer het geestelijk welzijn van een kind in gedachten.
Als een ouder vaak grillig en onverwacht (of onorthodox) uit de hoek kan komen, lijkt me dat niet echt een stabiele basis voor een kind vormen. Kinderen zijn gebaat bij een voorspelbare veilige thuishaven. Dat hoeft heus niet braaf en saai te zijn, maar wel betrouwbaar. Ik denk ook dat ik daarom zo'n rotgevoel kreeg bij posts over bang maken en laten schrikken.
Maar ik ben er allang achter dat ik (weer eens..) vanuit oud zeer reageer....
Waarvoor excuus!
. Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven"
.quote:Bij mij in de klas vroegah heeft de juf wel eens plakband op de mond van een kletskop geplakt..Op maandag 7 januari 2008 22:59 schreef k_i_m het volgende:
Ik ben op de kleuterschool wel eens gebeten door de juf, omdat ik mijn tanden in andere kinderen zette. Het was in één keer klaar, ik heb het nooit meer gedaan
quote:En dát is dus niet zo!Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven"
quote:Foei! Moeders moet volgens het boekje al-tijd opletten waar de kinderen zijn en wat ze doen.Op maandag 7 januari 2008 22:54 schreef Moonah het volgende:
Hoezo geen grenzen, geen weerstand, geen eigen mening?
Uitbundig snoepen, ach, zal ook vast wel eens gebeuren, en gevaarlijk spelen, mwah, moeders ziet ook niet alles....
Met die grenzen, weerstand en mening: alles is al voorgekookt, allemaal in belang van het welzijn van het 'kindje'. Nooit eens loslaten, want die grote boze buitenwereld kan weleens heel erg gevaarlijk zijn.
Niet in je eentje buiten spelen (want: enge mannen), alle hoekjes afronden met stukken plastic (want 'het kindje' zou zich weleens kunnen bezeren), traphekjes door het volledige huis (want: idem), volledig inpakken als het koud is (inclusief shawl, wantjes en drieëntwintig lagen kleding) (want: eh-oh, ze zouden weleens een longontsteking kunnen oplopen (verkoudheden voorkom je er niet mee, dat is namelijk virusgerelateerd)), NOOIT terugmeppen!! (dat is namelijk fout, andere wang, jadajadajada), altijd goed luisteren naar wat ouderen zeggen (want zij weten alles toch beter)....
Enz...enz....
Ja, ik overdrijf graag
quote:En Gia, ik bedoel toch niet zo zeer wat jij omschrijft.
Ik had meer het geestelijk welzijn van een kind in gedachten.
Als een ouder vaak grillig en onverwacht (of onorthodox) uit de hoek kan komen, lijkt me dat niet echt een stabiele basis voor een kind vormen. Kinderen zijn gebaat bij een voorspelbare veilige thuishaven. Dat hoeft heus niet braaf en saai te zijn, maar wel betrouwbaar. Ik denk ook dat ik daarom zo'n rotgevoel kreeg bij posts over bang maken en laten schrikken.
Moonah: de wereld ís niet veilig en betrouwbaar. Persé. Ik zeg niet dat dit de allerbeste manier is, maar je kind verschrompelt echt niet in een klein hoopje wantrouwen als je een keertje uit de bocht vliegt, hoor. Wacht maar totdat iemand anders je kind laat schrikken: "Mama, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt....dat was echt heel eng, allemaal...". (wederom: overdrijving, maar het gaat om het voorbeeld)
quote:Ik haal aan wat fysiek, onbedoeld, fout kan gaan. Tuurlijk kan er ook psychisch iets fout gaan, hoewel dat gelukkig niet zo gauw gebeurt. Dan is er wel meer aan de hand dan een keer laten schrikken of bang maken. En soms komt zoiets er ook pas later uit.Op maandag 7 januari 2008 22:54 schreef Moonah het volgende:
En Gia, ik bedoel toch niet zo zeer wat jij omschrijft.
Ik had meer het geestelijk welzijn van een kind in gedachten.
Als een ouder vaak grillig en onverwacht (of onorthodox) uit de hoek kan komen, lijkt me dat niet echt een stabiele basis voor een kind vormen. Kinderen zijn gebaat bij een voorspelbare veilige thuishaven. Dat hoeft heus niet braaf en saai te zijn, maar wel betrouwbaar. Ik denk ook dat ik daarom zo'n rotgevoel kreeg bij posts over bang maken en laten schrikken.
Persoonlijk oordeel ik niet zo gauw op hoe andere mensen hun kinderen opvoeden, iedereen heeft daar zijn/haar eigen ideeën over.
Voorbeeld: Kind gilt alles bij elkaar in supermarkt omdat het een ijsje wil.
Ik negeer het gedrag, reken af, neem kind onder de arm en ga naar huis. Ongeacht hoe andere mensen daarop reageren.
Sommige mensen geven het kind zijn zin, om het rustig te krijgen. Dat werkt, maar het kind onthoudt dat!
Ken ook van die mensen die dan op hun knieën gaan zitten smeken of kindlief asjeblieft stil wil zijn, *zweet, hijg, puf*, en dan maar beloven dat ze thuis iets leuks mogen doen of iets lekkers krijgen.
Tja.
Dan heb ik meer begrip voor de moeder die gewoon teruggilt. Echt wel.
quote:Ik parkeer het kind naast het koelvak, lekker koud, lekker ijzig, met de mededeling dat ik haar wel kom oppikken als ik alle boodschappen bij elkaar geraapt hebOp maandag 7 januari 2008 23:04 schreef Gia het volgende:
Voorbeeld: Kind gilt alles bij elkaar in supermarkt omdat het een ijsje wil.
Ik negeer het gedrag, reken af, neem kind onder de arm en ga naar huis. Ongeacht hoe andere mensen daarop reageren.
Sommige mensen geven het kind zijn zin, om het rustig te krijgen. Dat werkt, maar het kind onthoudt dat!
Ken ook van die mensen die dan op hun knieën gaan zitten smeken of kindlief asjeblieft stil wil zijn, *zweet, hijg, puf*, en dan maar beloven dat ze thuis iets leuks mogen doen of iets lekkers krijgen.
Tja.
Dan heb ik meer begrip voor de moeder die gewoon teruggilt. Echt wel.
quote:Dat vertelde iemand me, dat ze dat letterlijk op de ouderavond gezegd hadden. Ik mag alleen maar hópen dat het er niet overal zo aan toe gaatOp maandag 7 januari 2008 23:02 schreef Moonah het volgende:
[..]
Bij mij in de klas vroegah heeft de juf wel eens plakband op de mond van een kletskop geplakt..
[..]
En dát is dus niet zo!
.quote:Oh, zo waar!!Op maandag 7 januari 2008 23:03 schreef Five_Horizons het volgende:
Moonah: de wereld ís niet veilig en betrouwbaar. Persé. Ik zeg niet dat dit de allerbeste manier is, maar je kind verschrompelt echt niet in een klein hoopje wantrouwen als je een keertje uit de bocht vliegt, hoor. Wacht maar totdat iemand anders je kind laat schrikken: "Mama, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt....dat was echt heel eng, allemaal...". (wederom: overdrijving, maar het gaat om het voorbeeld)
Kinderen die geen pokémon mogen kijken, vanwege het geweld!
Een superbeschermde opvoeding.
Altijd maar koken wat kindlief het liefst lust. Je in bochten wringen om het leven van de kinderen zoveel mogelijk zonder trauma's te laten verlopen.
Zo'n kind is nooit klaar om op kamers te gaan wonen, tenzij natuurlijk bij een vertrouwde hospita of zo, die een oogje in het zeil houdt.
En dan gebeurt er eens iets rampzaligs, zoals een verkering die uit gaat, en dat kunnen ze niet verwerken. Hoe kan dat nou?
quote:Bij ons vroeger in de klas twee kletskousen met de vlechtjes aan elkaar gebonden.Op maandag 7 januari 2008 23:06 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Dat vertelde iemand me, dat ze dat letterlijk op de ouderavond gezegd hadden. Ik mag alleen maar hópen dat het er niet overal zo aan toe gaat
Een stok tegen het bord kapot geslagen.
Borstels die door de klas gegooid werden als iemand niet oplette. Of een krijtje.
Was de beste leerkracht ooit, overigens.
quote:Klopt wel dat het voor onderwijspersoneel lastiger is om kinderen te straffen, omdat de ouder de leerkracht niet meer zo hoog heeft zitten. Vaak gaan ouders verhaal halen, als hun prinsje of prinsesje straf heeft gekregen. Vroeger keken mensen nog tegen een onderwijzer op. Dat is niet meer zo.Op maandag 7 januari 2008 22:59 schreef k_i_m het volgende:
Ik ben op de kleuterschool wel eens gebeten door de juf, omdat ik mijn tanden in andere kinderen zette. Het was in één keer klaar, ik heb het nooit meer gedaan
Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven"
Maar gelukkig wordt er nog gewoon gestraft hoor.
quote:Op maandag 7 januari 2008 23:03 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
Foei! Moeders moet volgens het boekje al-tijd opletten waar de kinderen zijn en wat ze doen.
quote:Ik snap je overdrijving. Maar bovenstaande lijkt me niet de tegenhanger van onorthodox. Jij omschrijft betutteling. Zo ook Gia in haar verdere posts.Met die grenzen, weerstand en mening: alles is al voorgekookt, allemaal in belang van het welzijn van het 'kindje'. Nooit eens loslaten, want die grote boze buitenwereld kan weleens heel erg gevaarlijk zijn.
Niet in je eentje buiten spelen (want: enge mannen), alle hoekjes afronden met stukken plastic (want 'het kindje' zou zich weleens kunnen bezeren), traphekjes door het volledige huis (want: idem), volledig inpakken als het koud is (inclusief shawl, wantjes en drieëntwintig lagen kleding) (want: eh-oh, ze zouden weleens een longontsteking kunnen oplopen (verkoudheden voorkom je er niet mee, dat is namelijk virusgerelateerd)), NOOIT terugmeppen!! (dat is namelijk fout, andere wang, jadajadajada), altijd goed luisteren naar wat ouderen zeggen (want zij weten alles toch beter)....
Enz...enz....
Ja, ik overdrijf graag
quote:Juíst omdat de wereld niet veilig en betrouwbaar is, is het imo belangrijk om het kind te laten ervaren dat de ouders dat wél zijn. Ouders/thuis is de basis. daar moet je van op aan kunnen. Met de rest komt het kind toch wel in aanraking. En ook als betrouwbare ouder kun je je kind weerbaar maken.
Moonah: de wereld ís niet veilig en betrouwbaar. Persé. Ik zeg niet dat dit de allerbeste manier is, maar je kind verschrompelt echt niet in een klein hoopje wantrouwen als je een keertje uit de bocht vliegt, hoor. Wacht maar totdat iemand anders je kind laat schrikken: "Mama, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt....dat was echt heel eng, allemaal...". (wederom: overdrijving, maar het gaat om het voorbeeld)
Daar zijn wij nu al mee bezig. Stoeien, plagen, niet te flauw als hij valt etc.
Maar ik denk dat mijn visie an sich niet eens zo veel verschilt met die van jou en van Gia.
Ook al noem ik mijn manier van opvoeden niet onorthodox, ik wil ook geen watje maken van mijn zoon.
quote:Maar al die voorbeelden die jij noemt, zijn ook niet pedagogisch verantwoord volgens mij. Dat is weer het andere uiterste, het tegenovergestelde van onorthodox.Op maandag 7 januari 2008 23:10 schreef Gia het volgende:
[..]
Oh, zo waar!!
Kinderen die geen pokémon mogen kijken, vanwege het geweld!
Een superbeschermde opvoeding.
Altijd maar koken wat kindlief het liefst lust. Je in bochten wringen om het leven van de kinderen zoveel mogelijk zonder trauma's te laten verlopen.
Zo'n kind is nooit klaar om op kamers te gaan wonen, tenzij natuurlijk bij een vertrouwde hospita of zo, die een oogje in het zeil houdt.
En dan gebeurt er eens iets rampzaligs, zoals een verkering die uit gaat, en dat kunnen ze niet verwerken. Hoe kan dat nou?
quote:Uhuh, heb je gelijk in. Toch wordt er door zulke menen nogal zuinig gekeken als er bij ons wel pokémon op staat. (Niet nu meer, natuurlijk, maar toen ze nog jonger waren.) Nee, dat is afreus, slecht voor het tere kinderzieltje, ze zouden weleens beschadigd kunnen raken door zoveel geweld!Op maandag 7 januari 2008 23:35 schreef texelonia het volgende:
[..]
Maar al die voorbeelden die jij noemt, zijn ook niet pedagogisch verantwoord volgens mij. Dat is weer het andere uiterste, het tegenovergestelde van onorthodox.
Ja, dikke vette pech. Onze jongens spaarden pokémon en digimonkaarten. Speelden ermee, ruilden ze en hebben daar heel veel van geleerd.
Ook met eten. Ik ben er één van "niet willen eten? Dan eet je maar niet. Eet je morgen wel weer."
Zelf opscheppen wat ze willen eten. Gewoon alles aanbieden. Geen kindermenuutjes in een restaurant, maar gewoon een menu van de kaart, met twee bordjes. Heeft uitstekend gewerkt, ze lusten bijna alles.
Ik ken ook mensen die zeker 5 keer in de week pasta koken, omdat dat het enige is wat de kinderen graag lusten.
Ja, hallo!! Straks moeten ze bij de meid thuis gaan eten en lusten ze niks. Ook prettig dan!
Ik zeg niks van die betutteling, moeten ze zelf weten, maar dat afkeurende naar ons toe slaat natuurlijk nergens op.
En dan bedoel ik met name het onbeheerst uitvallen of schreeuwen naar de kinderen. En het werkt ook niet echt, daar ben ik van overtuigd.
Waar ik echt structureel onorthodox in ben in andermans ogen is mijn speelgoedbeleid. Ik vind al het speelgoed prima en al het speelgoed is bij ons ook voorhanden. Ze mogen van mij ook verschrikkelijke rommel maken en ik ruim het zelf voor ze op. Zo leef ik zelf ook, ook als kind wilde ik al mijn spulletjes en speelgoed om me heen verzamelen en had ik een hekel aan opruimen. Als het op spelen aankomt vind ik alles best. En ik zou dus ook nooit kunnen dreigen met het weggooien van speelgoed. Ik zou het toch nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.
quote:Daar ben ik echt helemaal andersom in.Op maandag 7 januari 2008 23:57 schreef livelink het volgende:
Ik maak redelijk veel slippertjes in de opvoeding. En heb daar later ook vaak spijt van.
En dan bedoel ik met name het onbeheerst uitvallen of schreeuwen naar de kinderen. En het werkt ook niet echt, daar ben ik van overtuigd.
Waar ik echt structureel onorthodox in ben in andermans ogen is mijn speelgoedbeleid. Ik vind al het speelgoed prima en al het speelgoed is bij ons ook voorhanden. Ze mogen van mij ook verschrikkelijke rommel maken en ik ruim het zelf voor ze op. Zo leef ik zelf ook, ook als kind wilde ik al mijn spulletjes en speelgoed om me heen verzamelen en had ik een hekel aan opruimen. Als het op spelen aankomt vind ik alles best. En ik zou dus ook nooit kunnen dreigen met het weggooien van speelgoed. Ik zou het toch nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.
Ik heb ze altijd zelf op laten ruimen, ook als ze ergens anders speelden.
De jongste is nogal een sloddervos en die heb ik echt weleens gedreigd: Als je niet opruimt, pak ik een vuilniszak en dan ruim IK het op. Hielp wel.
Maar op den lange duur toch niet. Hij is nu 13 en nog net zo'n sloddervos. Behalve op school (koksschool), daar is hij schijnbaar heeeeel netjes.
Onze oudste is wel een opgeruimd typje. Verwacht dat hij dat later in zijn eigen huis ook wel zal zijn.
Ben zelf overigens ook een chaoot en mijn man niet. Dus dat kan dan wel kloppen.
Maar vooralsnog ruim ik de rommel van de heren niet op. 't Is hier zelfs regel dat iets wat niet in de was zit, niet gewassen wordt. Ik loop niet het huis door om was op te sporen. Als daardoor iets niet gewassen is, wat ze nodig hebben op school is dat jammer maar helaas wel hun eigen schuld.
quote:Tja zo kiest ieder wat het beste bij hem/haar en de kinderen past. Jij vindt jouw manier de beste, zij die van hun.Op maandag 7 januari 2008 23:57 schreef Gia het volgende:
[..]
Uhuh, heb je gelijk in. Toch wordt er door zulke menen nogal zuinig gekeken als er bij ons wel pokémon op staat. (Niet nu meer, natuurlijk, maar toen ze nog jonger waren.) Nee, dat is afreus, slecht voor het tere kinderzieltje, ze zouden weleens beschadigd kunnen raken door zoveel geweld!
Ja, dikke vette pech. Onze jongens spaarden pokémon en digimonkaarten. Speelden ermee, ruilden ze en hebben daar heel veel van geleerd.
Ook met eten. Ik ben er één van "niet willen eten? Dan eet je maar niet. Eet je morgen wel weer."
Zelf opscheppen wat ze willen eten. Gewoon alles aanbieden. Geen kindermenuutjes in een restaurant, maar gewoon een menu van de kaart, met twee bordjes. Heeft uitstekend gewerkt, ze lusten bijna alles.
Ik ken ook mensen die zeker 5 keer in de week pasta koken, omdat dat het enige is wat de kinderen graag lusten.
Ja, hallo!! Straks moeten ze bij de meid thuis gaan eten en lusten ze niks. Ook prettig dan!
Ik zeg niks van die betutteling, moeten ze zelf weten, maar dat afkeurende naar ons toe slaat natuurlijk nergens op.
Zij zouden niet zo afkeurend over jullie manier hoeven doen nee. Maar dat gebeurt sowieso vaak, niet alleen over de opvoeding. Mensen hebben altijd hun mening klaar over alles wat een ander doet of juist niet doet. Heeft misschien ook weer met hun eigen opvoeding te maken
Wat dat betreft geloof ik echt wel in de flexibiliteit en het gezond verstand van kinderen. Zoals je ook kunt zien bij jouw jongste op de kokschool.
Tot op zekere hoogte ben ik het daar wel mee eens, maar ik heb wel duidelijk mijn grenzen. Als Noah al roept "dat lust ik niet" voordat ie weet wát we überhaupt eten, moet ie gewoon niet zeiken maar eten
Dat breng ik dan wel iets anders natuurlijk Noah moet eigenlijk wel altijd wat proeven, als ie het dan niet lekker vindt, dan niet. Proberen we het een volgende keer weer. Mijn ouders zijn een stuk makkelijker, en daar eet ie nu ook een stuk slechter. Dus ik merk wel dat het zo werkt hier, tot nu toe.
Met zindelijk worden, Noah gaf al regelmatig aan dat ie moest plassen, of hij hield het uren op als we eens een ochtendje de luier weg deden. Voor mij een teken dat ie eraan toe was. Toch hebben we 2 dagen alléén maar ongelukjes gehad, niet omdat ie er niet aan toe was, maar gewoon omdat ie er geen zin had. Die 2 dagen heb ik wel enorm getwijfeld of het wel het juiste was hoor. Misschien was ie er toch niet aan toe
En heb me wel een beetje een ontaarde moeder gevoeld dat ik hem zo "dwong". Maar achteraf (altijd makkelijk he, achteraf lullen) ben ik blij dat we hebben door gezet. Als we hadden moeten wachten tot hij "eraan toe"was, of dat zelf vond, hadden we misschien wel kunnen wachten tot we een ons wogen.Owjah nog eentje. Als Noah in onze ogen te vroeg wakker wordt, moet ie gewoon terug naar bed. Ook al is ie klaarwakker. En moet ie dan even een beetje huilen.
Oh en ik besef me heus wel dat wij misschien gewoon een 'makkelijk' kind hebben. Er zijn vast kinderen waarbij dit niet zou werken. Maar ik vind soms wel dat er te makkelijk gezegd wordt "Ja maar hij is er nog niet aan toe", en "ik wil er geen strijd van maken". Ik denk dat dat in sommige gevallen vooral ook makkelijk voor jezelf is, want dan hoef je zelf die strijd niet aan te gaan
quote:Ik heb zoiets van "als ze maar weten hoe ze zich behoren te gedragen, dan heb ik toch nog IETS goed gedaan." Dat ze thuis niet altijd even leuk en lief en gehoorzaam zijn kan ik mee leven. Ze moeten toch ergens hun ei kwijt.Op dinsdag 8 januari 2008 00:08 schreef livelink het volgende:
Maar wat ik dan wel grappig vind is dat mijn kinderen het prima accepteren dat ze op school en op de creche en bij andere kinderen wel gewoon moeten opruimen. Dat wordt altijd als argument gebruikt, dat ze dan elders ook niet op zouden ruimen, maar ze passen ze zich gewoon aan aan de normen en waarden van waar ze op dat moment zijn. Zo weten andere kindjes ook dat ze bij ons niet hoeven op te ruimen en ik vermoed echt niet dat ze daarna weigeren om thuis op te ruimen met als argument dat ze dat bij ons ook niet hoeven.
Wat dat betreft geloof ik echt wel in de flexibiliteit en het gezond verstand van kinderen. Zoals je ook kunt zien bij jouw jongste op de kokschool.
Aan de andere kant denk ik dat jongste misschien op zijn werk later pietje precies zal zijn, terwijl het thuis een oorlogsfront is. Maar goed, da's dan zijn leven. Of hij trouwt een vrouw die van opruimen houdt. Kan ook.
Zo krijgt 'de onze' wel kindermenuutjes in restaurants, ik heb liever dat ie lekker zit te eten en ervan geniet dan dat hij diverse culinaire hoogstandjes te proeven krijgt. Thuis eet ie wat de pot schaft, als we uit zijn moet het voor de kinderen ook feest zijn. Ik wilde vroeger ook in ieder restaurant een kindermenu, ik keek niet eens op de kaart. En er is zeer weinig dat ik niet lust Wel 'fijn' om te lezen dat andere ouders ook wel eens teveel schreeuwen
Ik ben erg ongeduldig en Dylan kan zooooo dralen en treuzelen en miepen soms. Ik begin echt altijd gewoon, maar daarna streng en daarna sta ik toch weer boos te zijn Maar ik denk niet dat het hem een trauma oplevert, hij lijkt er gewoon immuun voor te zijn quote:Ben het helemaal met Moonah eensOp maandag 7 januari 2008 23:17 schreef Moonah het volgende:
Juíst omdat de wereld niet veilig en betrouwbaar is, is het imo belangrijk om het kind te laten ervaren dat de ouders dat wél zijn. Ouders/thuis is de basis. daar moet je van op aan kunnen. Met de rest komt het kind toch wel in aanraking. En ook als betrouwbare ouder kun je je kind weerbaar maken.
Daar zijn wij nu al mee bezig. Stoeien, plagen, niet te flauw als hij valt etc.
quote:Hier moesten ze ook altijd één hapje proeven. Als ze het dan echt niet wilden, dan niet. Maar ook niet iets anders en geen toetje of boterham.Op dinsdag 8 januari 2008 00:16 schreef texelonia het volgende:
Als Noah al roept "dat lust ik niet" voordat ie weet wát we überhaupt eten, moet ie gewoon niet zeiken maar eten
Mijn ouders zijn een stuk makkelijker, en daar eet ie nu ook een stuk slechter. Dus ik merk wel dat het zo werkt hier, tot nu toe.
quote:Mijn schoonmoeder heeft me weleens verteld dat ze mijn man echt uren op de pot liet zitten, totdat hij iets gedaan had.Met zindelijk worden, Noah gaf al regelmatig aan dat ie moest plassen, of hij hield het uren op als we eens een ochtendje de luier weg deden. Voor mij een teken dat ie eraan toe was. Toch hebben we 2 dagen alléén maar ongelukjes gehad, niet omdat ie er niet aan toe was, maar gewoon omdat ie er geen zin had. Die 2 dagen heb ik wel enorm getwijfeld of het wel het juiste was hoor. Misschien was ie er toch niet aan toe
Bij onze oudste duurde het één dag. Hij liep rond in zijn blote kont en af en toe lokte ik hem op het potje, met een snoepje of filmpje. Toen hij 'het' voor elkaar had, mocht hij het omgooien in de wc en doortrekken.
Hij heeft nooit meer in zijn broek gedaan.
De jongste was een ander verhaal. Gunde zich de tijd niet om te gaan plassen, deed het in bed en zelfs nog ongelukjes op de kleuterschool.
Er is gewoon niet één manier voor zindelijk maken. Anders was het bij beide wel in één dag gelukt.
quote:Hier gingen ze dan braaf op hun kamer spelen. Sliepen toen nog samen.Owjah nog eentje. Als Noah in onze ogen te vroeg wakker wordt, moet ie gewoon terug naar bed. Ook al is ie klaarwakker. En moet ie dan even een beetje huilen.
Tot een jaar of 6. Toen kwamen ze steeds vragen of ze tv mochten gaan kijken.
Tja, wij slapen graag uit.
Kids maken eigen brood, kijken tv of gaan computeren. Prima.
quote:Klopt, ik ben die strijd nooit aangegaan en het is toch goed gekomen.Oh en ik besef me heus wel dat wij misschien gewoon een 'makkelijk' kind hebben. Er zijn vast kinderen waarbij dit niet zou werken. Maar ik vind soms wel dat er te makkelijk gezegd wordt "Ja maar hij is er nog niet aan toe", en "ik wil er geen strijd van maken". Ik denk dat dat in sommige gevallen vooral ook makkelijk voor jezelf is, want dan hoef je zelf die strijd niet aan te gaan
Er zijn kinderen die het echt zolang volhouden niet te eten, dat de ouders soms wanhopig zijn.
Heb dat verhaal twee keer gehoord.
In het ene geval gaven ze yogho om dan maar iets binnen te krijgen.
In het andere geval kreeg een kind van een goei jaar een liter melk per dag. Tja, dat daar geen eten meer bij kan is dan niet zo verwonderlijk. Toen de melk op rantsoen ging, werd er wel gegeten.
quote:Mochten ze wel zelf kiezen, natuurlijk. Toen ze nog heel klein waren kregen ze wel een kindermenu, maar vanaf een jaar of 6 niet meer. Vonden ze zelf ook niks aan.Op dinsdag 8 januari 2008 00:23 schreef beefcake het volgende:
In die flexibiliteit geloof ik zeker
Personeel keek weleens raar als die onderdemaatse kriel van ons een portie gamba's bestelde als voorgerecht, of gewoon lekker een pannetje mosselen. Of inktvis bij de tapasbar. Kunnen ze echt van smullen.
Maar het zijn nu allebei heel makkelijke eters. Dat ben ik er wel mee opgeschoten.
quote:True, en dat geldt eigenlijk voor alles, niet alleen voor zindelijk worden. Mijn zus en ik zijn op dezlefde manier opgevoed, en toch ging alles ook heel anders. Mijn zus was met 2,5 jaar zindelijk, ik veel later en heb nog jaaaaaren in bed geplast. Ik at altijd zoveel dat ik buikpijn kreeg, mijn zus at amper wat.Op dinsdag 8 januari 2008 00:29 schreef Gia het volgende:
Er is gewoon niet één manier voor zindelijk maken. Anders was het bij beide wel in één dag gelukt.
Maar ik vind afwachten tot je kind het uit zichzelf gaat doen (eten, zindelijk worden, wat dan ook) niet dé manier. Maar ik heb idd misschien wel makkelijk praten omdat Noah misschien wel te goed luistert wat dat betreft. Als ie dat niet zou doen, en het zou alles alleen maar erger worden, zou ik ook niet weten wat ik zou doen. Echt dwingen kun je ze toch niet.
Maar wat ik bedoelde is dat ik soms het idee krijg dat het wel 'moeten' eten en doorzetten met dat zindelijk worden, vaak gezien wordt als onortodox. Het werkt vast niet bij elk kind nee. Maar bij ons dus wel, en ik vind het dus niet onorthodox. Het is in elk geval een voorbeeld wat ik nooit eerder heb 'durven' aankaarten op Fok omdat ik bang was half Fok! over me heen te krijgen
quote:Ja alleen weet je nooit of het met een andere manier wel helemaal fout zou zijn gegaanKlopt, ik ben die strijd nooit aangegaan en het is toch goed gekomen.
Misschien was het dan ook wel goed gekomen. En kinderen die op een andere manier zijn opgevoed is het ook goed mee gekomen. Zoals gezegd, er is niet één manier, wat bij het ene kind wel werkt, werkt voor het andere helemaal niet.quote:Ben het wat betreft zindelijk worden wel met je eens. Da's iets waar je gewoon echt mee door moet gaan. Dat wacht je niet af totdat ze het zelf doen.Op dinsdag 8 januari 2008 00:42 schreef texelonia het volgende:
Ja alleen weet je nooit of het met een andere manier wel helemaal fout zou zijn gegaan
Met eten vind ik het wat anders. Da's een strijd die je, met een koppig kind, sowieso verliest. Zo'n constante strijd aan tafel is ook niet goed voor de sfeer. En ik ben van mening als een kind daar zelf wat over te zeggen heeft, het veel makkelijker zal eten en ook makkelijker iets nieuws zal proberen.
Mijn oudste zus spuugde als peuter haar spinazie gewoon in het rond. (Heb ik van horen zeggen, dus)
Mijn moeder drong ook aan, duwde de lepel gewoon in haar mond.
Als een kind iets per se niet wil eten, krijg je het er niet in. Tenzij je de mond dicht gaat zitten houden totdat hij geslikt heeft en dat vind ik dan wel weer te ver gaan.
Aan blijven bieden is prima, maar methoden als voor het bord laten zitten tot het naar bed moet, of de volgende dag weer hetzelfde bord voorzetten vind ik fout.
quote:Ja dat zei ik inderdaadOp dinsdag 8 januari 2008 00:16 schreef texelonia het volgende:
Tot op zekere hoogte ben ik het daar wel mee eens, maar ik heb wel duidelijk mijn grenzen. Als Noah al roept "dat lust ik niet" voordat ie weet wát we überhaupt eten, moet ie gewoon niet zeiken maar eten
Mijn ouders zijn een stuk makkelijker, en daar eet ie nu ook een stuk slechter. Dus ik merk wel dat het zo werkt hier, tot nu toe.
Sara eet altijd sowieso 1 hap, omdat ze te nieuwsgierig is. Als ze na die hap niet wil, doe ik dus niet moeilijk. Zal ook meer te maken hebben met dat wij vroeger bij ons thuis wel alles moesten opeten en dat heeft echt voor nare dingen gezorgd. Daarbij groeit Sara goed en doet ze wat ze moet doen, dus ze zal over de dag wel genoeg eten om het eten van 's avonds op te vangen. Maar ik snap ook dat anderen het anders doen hoor!quote:Dat heb ik (vind ik) totaal niet. Het gaat er mij niet om of ik wel of niet de strijd wil aangaan (want er zijn zat andere punten waar ik dat wel doe) maar of ik het dat waard vind. Maar dan zal wat eten betreft echt te maken hebben met mijn jeugd misschien. En ik weet dat Sara bij fasen slecht eet, een week later eet ze weer als een bouwvakker, dus ik hoef me er dan niet druk om te maken.Oh en ik besef me heus wel dat wij misschien gewoon een 'makkelijk' kind hebben. Er zijn vast kinderen waarbij dit niet zou werken. Maar ik vind soms wel dat er te makkelijk gezegd wordt "Ja maar hij is er nog niet aan toe", en "ik wil er geen strijd van maken". Ik denk dat dat in sommige gevallen vooral ook makkelijk voor jezelf is, want dan hoef je zelf die strijd niet aan te gaan
En wat zindelijk maken betreft, ja, daar vind ik echt dat een kind er aan toe moet zijn, ook al kan ze het misschien al, toch wacht ik tot Sara zelf aangeeft hoe of wat. Ze is een tijdje terug anderhalve week zindelijk geweest, maar durft momenteel niet op de wc/potje/zonder luier nadat ze 1 keer in haar broek geplast heeft. Dan laat ik het maar even zo, en in de zomer proberen we het gewoon weer.
Wij vinden ook dat ze iig één hap moet proeven. Opa en oma moesten er eerst ook aan wennen maar..
Hier is het vechten om die eerste hap naar binnen te krijgen maar daarna eet ze vaak gewoon zelf haar hele bord leeg..
Hier gaan we van 't zomer ook het zindelijkheidsgebeuren aanpakken. Ze weigert nu in alle toonaarden om op het potje of de wc te gaan.
quote:Even offtopic: van je kind een minuutje in de kou zetten kan het geen longontsteking oplopen! Wel kan het een koutje vatten. Maar dat kunnen ze ook als ze met blote voeten over plavuizen lopen. Of ondanks aandringen, toch hun jas niet dicht doen. Maar goed, dit hoef ik tegen jou niet te zeggen geloof ik, want je voedt je kinderen al onorthodox opOp maandag 7 januari 2008 22:45 schreef Gia het volgende:
[..]
Ik snap wel wat je bedoelt, hoor, want soms kan iets onorthodox ook gruwelijk fout gaan.
Zet je kind even buiten om af te koelen, loopt het een longontsteking op. Haal je de krant, omdat het kind heeft gezegd in het ziekenhuis dat mammie haar buiten had gezet, in de kou!! En dan valt half fok eroverheen, dat je ZO je kind niet op hoort te voeden.
quote:Dat is echt pure pure onzin. Ik heb jaren lang pedagogiek gehad, en geen grenzen, geen weerstand en geen eigen mening zijn juist niet volgens het boekje. Uitbundig snoepen en gevaarlijk spelen wel. Rust, reinheid en regelmaat. Regels juist strikt naleven, consequent zijn in je handelen.Op maandag 7 januari 2008 22:48 schreef Five_Horizons het volgende:
Als je alles volgens 'het boekje' doet (want: wat is datGeen grenzen Geen weerstand Nooit genoten van uitbundig snoepen Nooit genoten van gevaarlijk spelen Geen eigen mening
Naja... niet leuk
Dat wilde ik even kwijt. Verder zie ik hier veel dingen die ik waarschijnlijk ook wel eens zou doen en veel dingen die ik verkeerd vind.
Verder wat Moonah zegt.
[ Bericht 1% gewijzigd door Silmarwen op 08-01-2008 09:59:00 ]
quote:Dan lees ik vast andere boekjes en kom ik vast bij andere consternatiebureau'sOp dinsdag 8 januari 2008 09:53 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Dat is echt pure pure onzin. Ik heb jaren lang pedagogiek gehad, en geen grenzen, geen weerstand en geen eigen mening zijn juist niet volgens het boekje. Uitbundig snoepen en gevaarlijk spelen wel. Rust, reinheid en regelmaat. Regels juist strikt naleven, consequent zijn in je handelen.
quote:Dat is/was hier ook het geval. De jongste wilde geen enkele hap nemen, maar had ze er eenmaal een gehad, dan ging er nog heel wat spontaan achteraan. En bij die eerste hap werd ze dan stevig in de nek gepakt, zodat ze haar hoofd niet kon wegdraaien en werd de lepel of vork min of meer tussen haar lippen gewurmd. Tegenwoordig is daarmee dreigen gelukkig voldoende, hoewel dat lang niet altijd meer nodig is.Op dinsdag 8 januari 2008 09:05 schreef Noli. het volgende:
Jongste hier moet je dus dwingen om de eerste hap te eten. Liefst eet ze 's avonds gewoon niet.
Wij vinden ook dat ze iig één hap moet proeven. Opa en oma moesten er eerst ook aan wennen maar..
Hier is het vechten om die eerste hap naar binnen te krijgen maar daarna eet ze vaak gewoon zelf haar hele bord leeg..
Ze hoeft van ons niet haar bord leeg te eten, maar wel een paar (2 of 3) happen geproefd hebben.
Bij de oudste hebben we met zindelijkheid ook niet gewacht totdat hijzelf aangaf dat hij wilde. Want hij kon het wel, maar wilde niet. En je wilt toch wel dat ze zonder luier naar de basisschool gaan...
quote:Dit klinkt zo ontzettend bekend... Maar goed, we zijn dan wel weer consequentOp dinsdag 8 januari 2008 00:23 schreef beefcake het volgende:
In die flexibiliteit geloof ik zeker
Wel 'fijn' om te lezen dat andere ouders ook wel eens teveel schreeuwen
Eerst normaal, dan streng en vervolgens echt boos Isa weet heel goed waar ze bij mij aan toe is Hij had zijn vingers tussen de deur gehad en dat is natuurlijk ook gewoon sneu.
Gewoon getroost en hij heeft lekker lang bij mij op schoot gezeten. Toen we ze een uur later beide naar bed brachten zat hij bij pappa op schoot die hem zijn verhaaltje voorlas. Onze jongste ging pappa nog even een kusje geven en ik loop achter haar aan Wilyan's kamer in. Ik zie zijn gezicht en moet echt proesten van het lachen. Hij was zoooooo zielig.. Hij zat daar zielig met zijn handje omhoog, trok een pruillip van hebikjoudaar en zette een paar ogen op waar Puss in Boots nog jalours op zou zijn..Ik kon mijn gezicht écht niet fatsoenlijk in de plooi houden. Toen
opkeek waarom ik nou zo hard moest lachen, zag hij het ook en kon ook zijn lach niet meer inhouden. Resultaat: Twee ouders met de slappe lach
en een boze kleuter .. Ik heb eerst zijn zusje naar bed geholpen en ben daarna mijn excuses bij hem gaan aanbieden. Ik heb hem uitgelegd dat hij best een raar gezicht trok en dat ik daar om moest lachen, dat ik daar niks aan kon doen maar dat het me wel speet. Toen ik een foto van hem maakte (ja hij trok nog steeds een pruillipje) en hij die zag snapte hij het (gelukkig) wel moest hij ook hard om zichzelf lachen.
Nog wat voorbeeldjes van Wilyan's befaamde pruilliptrekkerij
[ Bericht 0% gewijzigd door Noli. op 08-01-2008 11:06:44 ]
quote:Gadverdamme, zeg.Op dinsdag 8 januari 2008 10:15 schreef Grijs het volgende:
En bij die eerste hap werd ze dan stevig in de nek gepakt, zodat ze haar hoofd niet kon wegdraaien en werd de lepel of vork min of meer tussen haar lippen gewurmd.
Dat flik je toch niet?
quote:Dat soort dingen hielp hier niet. Ze wilde niets eten, behalve toetje. En dat liet ze ook rustig staan, als ze daarvoor eerst iets anders moest eten. En als de normale dingen dingen niet helpen, dan ga je over op de onorthodoxe methodes.Op dinsdag 8 januari 2008 10:44 schreef hestria het volgende:
hier werkt tegenwoordig heel goed, om haar maar de helft van het vlees te geven, de rest krijgt ze als ze haar groente opheeft. niet gek dat ze dan ineens wel worteltjes lust. Als ik het in haar mondje dwing dan krijg ik het toch alleen maar in me gezicht ofzo gespugt.
quote:Och, ganzenlever wordt ook op die manier 'gemest'.Op dinsdag 8 januari 2008 10:23 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Gadverdamme, zeg.
Dat flik je toch niet?
Dwangvoederen.
quote:En bij ganzen is het dierenmishandelingOp dinsdag 8 januari 2008 10:59 schreef Moonah het volgende:
[..]
Och, ganzenlever wordt ook op die manier 'gemest'.
Dwangvoederen.
Maar over eten ga ik de machtstrijd niet aan
Dan eet hij maar niets.
Ik pak het bord onaangeroerd weer weg. Net zo makkelijk. Hij zoekt het maar uit.
Als hij honger krijgt eet hij heus wel.
En dat gebeurt zeer geregeld helaas...heel frustrerend, het huilen staat mij dan ook wel eens nader dan het lachen maar ik wil geen strijd aan tafel
quote:Ik bedoel het ook niet aanvallend of zo. En natuurlijk kan dat ook gebeuren als ze met de blote voeten op de plavuizen lopen.Op dinsdag 8 januari 2008 09:18 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Even offtopic: van je kind een minuutje in de kou zetten kan het geen longontsteking oplopen! Wel kan het een koutje vatten. Maar dat kunnen ze ook als ze met blote voeten over plavuizen lopen. Of ondanks aandringen, toch hun jas niet dicht doen. Maar goed, dit hoef ik tegen jou niet te zeggen geloof ik, want je voedt je kinderen al onorthodox op
Maar stel ze lopen een fikse verkoudheid op of erger en je kind vertelt tegen de dokter dat jij haar buiten hebt gezet. Dan moet je een dokter met heel veel begrip hebben, hoor!
Ik zeg dus niet dat IK erop tegen ben, maar het begrip van anderen ver te zoeken is, als een onorthodoxe opvoedingsmethode fout gaat.
Zet je kind uit de auto langs de weg en rijdt een stukje verder. Dan stopt er een vreemde auto, die snaait het kind naar binnen en is weg. Heb je toch heel wat uit te leggen.
Bedoel het dus in die zin. Niet als aanval.
quote:Op zich niks tegen die manier hoorOp dinsdag 8 januari 2008 08:32 schreef Fuente het volgende:
[..]
Ja dat zei ik inderdaad
[..]
Dat heb ik (vind ik) totaal niet. Het gaat er mij niet om of ik wel of niet de strijd wil aangaan (want er zijn zat andere punten waar ik dat wel doe) maar of ik het dat waard vind. Maar dan zal wat eten betreft echt te maken hebben met mijn jeugd misschien. En ik weet dat Sara bij fasen slecht eet, een week later eet ze weer als een bouwvakker, dus ik hoef me er dan niet druk om te maken.
En wat zindelijk maken betreft, ja, daar vind ik echt dat een kind er aan toe moet zijn, ook al kan ze het misschien al, toch wacht ik tot Sara zelf aangeeft hoe of wat. Ze is een tijdje terug anderhalve week zindelijk geweest, maar durft momenteel niet op de wc/potje/zonder luier nadat ze 1 keer in haar broek geplast heeft. Dan laat ik het maar even zo, en in de zomer proberen we het gewoon weer.
Maar ik krijg soms dus het idee dat het als onverantwoord ofzow gezien wordt als je het dus niet op die manier doet. Misschien is dat wel helemaal niet zo, hoor, en zie ik dat verkeerd
Noah hoeft ook alleen te proeven en niet zn hele bord leeg te eten. Maar hij had/heeft zo'n fase dat ie bij voorbaat al niet wil. Als ik hem daarin zijn gang zou laten gaan, zou ie niks eten. Tja tot ie honger krijgt waarschijnlijk, dat zou kunnen. Maar als ie een paar hapjes moet proeven van ons gaat er 9 van de 10 keer nog heel wat achteraan en eet ie opeens gewoon heel goed. En verder geen strijd, alleen om die eerste hap een beetje. Als de strijd wel groot zou worden, tja dan zou het dus voor Noah ook niet goed werken, en dan zou ik er zo ook niet mee door gaan.
Maar ik bedoelde dus meer dat als je wel aandringt op moeten eten dat dat niet perse slecht hoeft uit te pakken.
En wat dat zindelijk worden betreft. Wanneer is een kind er dan aan toe? Is dat echt pas als een kind uit zichzelf op het potje of de wc wil? Of is dat ook als een kind aangeeft wanneer ie moet, en urenlang zijn plas kan ophouden. Maar niet op potje wc wil omdat ie liever doorspeelt?
Kijk als een kind er echt niet aan toe is dan heeft het ook geen zin ermee te beginnen. Dat is alleen maar zielig voor het kind en werkt dan alleen maar averechts. Maar sommige kinderen zijn gewoon gemakzuchtiger bijv, en dan vind ik het gewoon een beetje aanstellerij quote:Zelfs als er géén vreemde auto langskomt om je kind mee te nemen vind ik het not done.Op dinsdag 8 januari 2008 11:04 schreef Gia het volgende:
Zet je kind uit de auto langs de weg en rijdt een stukje verder.
Je kind laten gehoorzamen omdat het zo bang is dat je wegrijdt. Werkelijk, ik snap dat niet. Wíl het ook niet snappen want het staat me ontzettend tegen. Angst als opvoedingsmethode....
Maar goed, ik denk dat ik me ga terutrekken uit dit topic. Mijn mening is wel duidelijk onderhand.
quote:Ben het over dit punt wel met je eens hoor.Op dinsdag 8 januari 2008 11:08 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zelfs als er géén vreemde auto langskomt om je kind mee te nemen vind ik het not done.
Je kind laten gehoorzamen omdat het zo bang is dat je wegrijdt. Werkelijk, ik snap dat niet. Wíl het ook niet snappen want het staat me ontzettend tegen. Angst als opvoedingsmethode....
Maar goed, ik denk dat ik me ga terutrekken uit dit topic. Mijn mening is wel duidelijk onderhand.
Hoewel ik in die context stoppen en dreigen met uit de auto zetten, weer wel vind kunnen. Maar het daadwerkelijk doen niet.
Wij dreigden, als we op vakantie gingen met omkeren en niet gaan, of, je mag straks op de camping niet meer zwemmen, werkte prima. Is ook dreigen.
Ik vind niet alle dreigen fout, maar als het gevaarlijk zou kunnen worden, wel.
quote:Nee ik vind dat zeker niet onverantwoord hoor! Het is gewoon een andere manier van opvoeden. En ik herken wel wat je zegt, vaak als ze een hapje eten, eten ze de rest ook wel.Op dinsdag 8 januari 2008 11:07 schreef texelonia het volgende:
[..]
Op zich niks tegen die manier hoor
Maar ik krijg soms dus het idee dat het als onverantwoord ofzow gezien wordt als je het dus niet op die manier doet. Misschien is dat wel helemaal niet zo, hoor, en zie ik dat verkeerd
Noah hoeft ook alleen te proeven en niet zn hele bord leeg te eten. Maar hij had/heeft zo'n fase dat ie bij voorbaat al niet wil. Als ik hem daarin zijn gang zou laten gaan, zou ie niks eten. Tja tot ie honger krijgt waarschijnlijk, dat zou kunnen. Maar als ie een paar hapjes moet proeven van ons gaat er 9 van de 10 keer nog heel wat achteraan en eet ie opeens gewoon heel goed. En verder geen strijd, alleen om die eerste hap een beetje. Als de strijd wel groot zou worden, tja dan zou het dus voor Noah ook niet goed werken, en dan zou ik er zo ook niet mee door gaan.
Maar ik bedoelde dus meer dat als je wel aandringt op moeten eten dat dat niet perse slecht hoeft uit te pakken.
En wat dat zindelijk worden betreft. Wanneer is een kind er dan aan toe? Is dat echt pas als een kind uit zichzelf op het potje of de wc wil? Of is dat ook als een kind aangeeft wanneer ie moet, en urenlang zijn plas kan ophouden. Maar niet op potje wc wil omdat ie liever doorspeelt?
Ik heb meer moeite met wat Grijs zegt, nek vastpakken en dwingen, dat vind ik echt afschuwelijk, mijn moeder deed dat vroeger ook, en nog wel meer als je dan niet wou eten, en dat is echt niet fijn, ook niet voor later.
Sjah, en zindelijk worden. Ik vind het moeilijk moet ik zeggen! Sara geeft heel goed aan wanneer ze een vieze broek heeft, ze weet ook wanneer de luier nog droog is, en ze heeft al een tijdje aangegeven dat ze moest plassen en dan ging ze op de WC of op het potje. Ik denk wel, zoals jij zegt, dat wanneer een kind het vergeet door drukte met spelen, ik het ook wat meer zou pushen hoor, of gewoon om de zoveel tijd op de WC zou zetten, maar hier is het nog meer angst van Sara voor het potje en de WC dan dat ze het vergeet.
Ik denk dat we eigenlijk niet eens zo heel anders denken over opvoeden
quote:Met dreigen is niets mis, zolang het maar in verhouding staat en consequent wordt uitgevoerd. Ik dreig bijvoorbeeld met de hoek, en luistert ze niet, gaat ze er ook in. Maar uit de auto zetten, of zonder kind wegrijden zou ik zelf niet doen.Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Gia het volgende:
[..]
Ben het over dit punt wel met je eens hoor.
Hoewel ik in die context stoppen en dreigen met uit de auto zetten, weer wel vind kunnen. Maar het daadwerkelijk doen niet.
Wij dreigden, als we op vakantie gingen met omkeren en niet gaan, of, je mag straks op de camping niet meer zwemmen, werkte prima. Is ook dreigen.
Ik vind niet alle dreigen fout, maar als het gevaarlijk zou kunnen worden, wel.
quote:Het gaat alleen om de eerste hap en het is (en was) zeker geen dagelijkse praktijk.Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Fuente het volgende:
Ik heb meer moeite met wat Grijs zegt, nek vastpakken en dwingen, dat vind ik echt afschuwelijk,
quote:Ik snap wat je bedoelt, maar toch heb ik er moeite mee. Ik geloof best dat je dat niet uit gemeenheid doet, en doet om je wilt dat je kind wat eet, maar ik persoonlijk vind dat moeilijk.Op dinsdag 8 januari 2008 11:20 schreef Grijs het volgende:
[..]
Het gaat alleen om de eerste hap en het is (en was) zeker geen dagelijkse praktijk.
quote:Dreigen met dingen die je overduidelijk niet gaat doen, lijkt me ook neit echt de methode, eigenlijk.Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Gia het volgende:
[..]
Ben het over dit punt wel met je eens hoor.
Hoewel ik in die context stoppen en dreigen met uit de auto zetten, weer wel vind kunnen. Maar het daadwerkelijk doen niet.
Wij dreigden, als we op vakantie gingen met omkeren en niet gaan, of, je mag straks op de camping niet meer zwemmen, werkte prima. Is ook dreigen.
Ik vind niet alle dreigen fout, maar als het gevaarlijk zou kunnen worden, wel.
quote:Mijn zusje laat de kinderen zelf bepalen of en wat ze eten. Alles wordt aangeboden, er wordt een paar keer tijdens het eten gevraagd of ze echt niet een hapje willen proeven, maar zo niet, dan niet. Toetje krijgen ze toch, dat is onderdeel van het eten en geen beloning voor het leegeten van je bord.Op dinsdag 8 januari 2008 11:21 schreef Fuente het volgende:
[..]
Ik snap wat je bedoelt, maar toch heb ik er moeite mee. Ik geloof best dat je dat niet uit gemeenheid doet, en doet om je wilt dat je kind wat eet, maar ik persoonlijk vind dat moeilijk.
Gedurende de dag krijgen ze voldoende fruit en vooral ook vocht aangeboden en als ze neit willen eten, dan maar niet. Ze zullen echt geen honger lijden, want als het te erg is, eten ze echt wel.
Ik vind dat een heel fijne manier om met eten om te gaan. Te veel (negatieve) aandacht voor eten kan, liijkt me, ook later in het leven van zo'n kind een minder prettige uitwerking hebben.
quote:Zo doen wij het precies hetzelfde...Op dinsdag 8 januari 2008 11:25 schreef miss_sly het volgende:
Mijn zusje laat de kinderen zelf bepalen of en wat ze eten. Alles wordt aangeboden, er wordt een paar keer tijdens het eten gevraagd of ze echt niet een hapje willen proeven, maar zo niet, dan niet. Toetje krijgen ze toch, dat is onderdeel van het eten en geen beloning voor het leegeten van je bord.
Gedurende de dag krijgen ze voldoende fruit en vooral ook vocht aangeboden en als ze neit willen eten, dan maar niet. Ze zullen echt geen honger lijden, want als het te erg is, eten ze echt wel.
quote:Zo doen wij het dus ook, altijd opscheppen en aanbieden, wil ze niet, dan niet, maar wel een toetje (vanwege de zuivel).Op dinsdag 8 januari 2008 11:25 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mijn zusje laat de kinderen zelf bepalen of en wat ze eten. Alles wordt aangeboden, er wordt een paar keer tijdens het eten gevraagd of ze echt niet een hapje willen proeven, maar zo niet, dan niet. Toetje krijgen ze toch, dat is onderdeel van het eten en geen beloning voor het leegeten van je bord.
Gedurende de dag krijgen ze voldoende fruit en vooral ook vocht aangeboden en als ze neit willen eten, dan maar niet. Ze zullen echt geen honger lijden, want als het te erg is, eten ze echt wel.
Ik vind dat een heel fijne manier om met eten om te gaan. Te veel (negatieve) aandacht voor eten kan, liijkt me, ook later in het leven van zo'n kind een minder prettige uitwerking hebben.
Mijn kinderen mochten vroeger twee dingen op een lijstje hebben die ze niet hoefden te eten. Als ik dat wel klaarmaakte, maakte ik voor degene die dit op zijn lijstje had staan iets anders. Bijv. een van mijn kinderen lustte geen gebakken lever, voor hem maakte ik dan een tartaartje oid.
En natuurlijk waren ook mijn kinderen zo slim om ter plekke een wijziging aan te willen brengen in hun lijstje. Bijv. ineens willen veranderen van lever naar sperciebonen op het moment dat de sperciebonen op tafel kwamen. Dat ik dan zei dat dat goed uitkwam omdat ik toch ook hun 'oude lijstje' al klaargemaakt in de vriezer had en dat zo kon opwarmen was dan voldoende om toch maar sperciebonen te eten en het oude lijstje te handhaven.
Dit werkte bij mijn kinderen erg goed. En gaf mij ook de gelegenheid om ook een lijstje te hebben en bijv nooit spruiten te hoeven eten...
quote:Ik wilde hier iets typen, maar ik zet het maar niet online, niet dat het nu zo erg is, maar wel erg herkenbaar denk ik.Op dinsdag 8 januari 2008 11:08 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zelfs als er géén vreemde auto langskomt om je kind mee te nemen vind ik het not done.
Je kind laten gehoorzamen omdat het zo bang is dat je wegrijdt. Werkelijk, ik snap dat niet. Wíl het ook niet snappen want het staat me ontzettend tegen. Angst als opvoedingsmethode....
Het heeft wel gewerkt in elk geval. Het was niet gevaarlijk, niet onverantwoord, maar voor het kind in kwestie heeft het wel dingen duidelijk gemaakt (het was overigens niet mijn pedagogisch ingrijpen).
Wat betreft eten (en slapen), volgens mij zijn dat twee dingen die je niet kunt afdwingen. Immers slikken of echt in slaap raken doe je altijd zelf.
Verder ben ik het met Moonah eens.
Ik ben ook benieuwd wel boeken Five leest, want de dingen die je daaruit noemt, zijn het tegengestelde van pedagogisch verantwoord.
Hij at al een paar weken ontzettend slecht. Het werd op een gegeven moment echt te gek. Ik zat elke voeding met speelgoed erbij, muziek aan en maar gek doen omdat hij anders geen hap nam. En dat was alleen maar omdat hij me aan het uitproberen was. Toen is hij een aantal dagen gaan logeren en daar at hij alles zo op.
Thuis weer hetzelfde verhaal en ik was het zo zat. Ik heb hem in de kinderstoel gezet. Met 2 vingers zijn mond proberen open te doen gezegd dat hij een hapje kreeg en de lepel erin gewurmd. (wel zonder hem pijn te doen natuurlijk!) Zo ben ik doorgegaan, na een hap op 3 at hij ineens vanzelf, en zeker niet met tegenzin want hij was er duidelijk van aan het genieten! De dagen erna heb ik het bij elke voeding maar 1 keer hoeven doen, bij de eerste hap. En nu een week later hoef ik het al een dag of 2 niet meer te doen. Het is niet helemaal zoals het hoort, maar het is wel duidelijk een grens stellen en dat had hij nodig.
En een baby van 10 maanden die luistert echt niet als je zegt: 1 hapje proberen.
Edit: Ik heb het stukje wat ik hier neer gezet heb even overgelezen. Het lijkt misschien alsof het er vrij grof aan toegegaan is, maar dat is niet zo. Om het maar even duidelijk te maken, hij heeft geen pijn gehad, hij heeft niet gehuild en ik heb hem ook niet in een echte houdgreep gehad. Hij was eerder verbaasd dat ik zoiets deed. (Zeker niet angstig.)
[ Bericht 7% gewijzigd door appelsap op 08-01-2008 12:08:12 ]
quote:Oh, nou, dan is het geen probleem.Op dinsdag 8 januari 2008 11:20 schreef Grijs het volgende:
[..]
Het gaat alleen om de eerste hap en het is (en was) zeker geen dagelijkse praktijk.
Ik zie hier veel onorthodoxe methodes langskomen, en bij de meesten kan ik wel een beetje glimlachen of snappen dat je ertoe over gaat omdat je even niets anders weet.
Veel dingen worden ook met humor opgelost, ben ik zelf een groot voorstander van.
Maar heel bewust een kind bij z'n nek grijpen en eten naar binnen dwingen, nee, dat heeft zoiets dreigends, zo compleet niets te maken met respect voor het kind, dat het toch alleen maar als machtsmiddel gebruikt, dat ik dat niet eens wil snappen.
Ouders zijn ook maar mensen en kinderen zijn erg goed in staat om je een enorm machteloos gevoel te geven en je uit te proberen.
Het is niet voor niets dat alle pedagogieboeken, consultatiebureaus en niet te vergeten de 'ervaringsdeskundigen' oftewel de oma's en opa's, toch altijd weer terugvallen op Rust, Reinheid en Regelmaat.
Maar gelukkig zijn regels gemaakt om eventueel van afgeweken te kunnen worden. Ik moet erg lachen om de oplossingen op problemen die hier voorbij komen. Ik zei inderdaad ook tegen mijn kinderen als ze vielen, kom maar hier dan zal ik je oprapen. Vond ik zelf wel humor, omstanders soms niet. En natuurlijk zie je met een oogopslag wel of het echt een beenbreukje is of dat het bloed eruit gutst. Dan kun je altijd nog anders reageren.
En wat betreft het plagen of laten schrikken van kinderen. Welke ouder heeft geen kiekeboe gespeeld met haar kind. Is ook schrikken hoor, alleen krijgen ze dan wel door dat schrikken ook leuk kan zijn en niet altijd griezelig. Of verstoppertje spelen is ook heel spannend en schrikken als je voor de tigste keer je vader achter de bank ziet zitten. En plagen, plagen worden ze weerbaar van en kunnen zelfspot ontwikkelen. En je kunt ze als snel duidelijk maken dat er verschil is tussen plagen en pesten. Om plagen kun je lachen en misschien is dat wel wat niet genoeg meer gebeurt, lachen met je kinderen.
quote:Een uitspraak waar mijn hart warm van wordt!. Want dat is het tegenwoordig: opvoeden is zoOp dinsdag 8 januari 2008 12:07 schreef Verida het volgende:
. Om plagen kun je lachen en misschien is dat wel wat niet genoeg meer gebeurt, lachen met je kinderen.
se-ri-eus geworden! Mensen, het is gewoon een onderdeel van het leven. Een beetje zelfspot graag en neem jezelf niet te serieus!Voor de rest: ik dreig wel,(ook al ben ik daar niet trots op) maar alleen met dreigementen die ik waar kan maken. (playstation op de kast ofzo)
Het grote heikele punt hier is mijn gebrek aan geduld
En natuurlijk hou je je in, maar mijn grens is best snel bereikt. Ach ja, working on it... quote:Nee, maar dingen niet volgens "het boekje" doen wel schijnbaar. Mijn kinderen mogen mij "in de hoek" zetten als ik me niet gedraagOp dinsdag 8 januari 2008 12:17 schreef sombie het volgende:
Natuurlijk moet je met ze lachen! En plagen is een goede manier om kinderen juist wat zelfspot en relativering te leren (sorry, heel lelijke zin). Maar is dat dan onorthodox, of pedagogisch onverantwoord? Nee toch?
. Heel onorthodox! Maar het schaadt mijn overwicht op de kinderen niet.[ Bericht 0% gewijzigd door sombie op 08-01-2008 12:28:05 (tikfout) ]
quote:Same here, en ik zeg dan ook regelmatig dat ik ook maar een mens ben, want hoe je het ook wendt of keert, iedereen doet in zijn onmacht wel eens iets waar ie niet trots op is.Op dinsdag 8 januari 2008 12:18 schreef debuurvrouw het volgende:
Het grote heikele punt hier is mijn gebrek aan geduld
Het is wmb pas foute boel als je willens en wetens iets doet waarvan je met je gezonde verstand kan bedenken dat je verkeerd bezig bent.
Mijn hand is ook wel eens richting billen uitgeschoten, pure onmacht.
Het deed geen pijn (alleen bij mij
), en ik heb daarna ook duidelijk gemaakt hoe fout ik zat, maar het gebeurt.Dat het kind ervoor thuis de boel kort en klein sloeg en in de supermarkt alle schappen gillend en krijsend leegtrok is dan even niet aan de orde
.quote:Heb ik wel eens meegemaakt.Op dinsdag 8 januari 2008 13:11 schreef k_i_m het volgende:
Het enige wat ik eigenlijk pas echt fout vind is als mensen zich bemoeien met een moeder die haar kind straft.
In de zeeman.
Kind van 3, wilde iets hebben maar kreeg het niet van mij.
Het kostte haast niks maar daar gaat het natuurlijk niet om. Ik wil niet dat hij in iedere winkel iets moet hebben.
Hij stortte zich gillend op de grond en ik bleef stoïcijns “doorwinkelen”.
Een oude dame begon zich ermee te bemoeien. Ze vond het zielig en zij wilde het voor hem kopen
Ik dacht het niet
quote:Daarom heb ik daar ook niet mee gedreigd, zoals je wel kunt lezen, maar met 'niet zwemmen' of zo. En daar hield ik me uiteraard wel aan.Op dinsdag 8 januari 2008 11:21 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dreigen met dingen die je overduidelijk niet gaat doen, lijkt me ook neit echt de methode, eigenlijk.
Overigens heb ik slapende engeltje in de auto als we ver moeten rijden. Dus die problemen heb ik sowieso niet.
quote:Dreigen met niet gaan lijkt me ook onder de valse dreigementen vallen. Je maakt mij niet wijs dat mensen daadwerkelijk de duur betaalde vakantie waar ze zich ook op verheugen dan laten schieten.Op dinsdag 8 januari 2008 14:16 schreef Gia het volgende:
[..]
Daarom heb ik daar ook niet mee gedreigd, zoals je wel kunt lezen, maar met 'niet zwemmen' of zo. En daar hield ik me uiteraard wel aan.
Overigens heb ik slapende engeltje in de auto als we ver moeten rijden. Dus die problemen heb ik sowieso niet.
Maar uberhaupt vind ik dreigen geen optie. Vertellen wat de consequenties zijn van bepaald gedrag is imo toch weer iets anders dan dreigen. En uiteraard dienen de consequenties dan ook te volgen op het gedrag, anders is het nog zinloos.
quote:Wij boeken niet, gaan altijd met 2 trekkerstentjes op de bonnefooi. Dus wij kunnen wél omkeren.Op dinsdag 8 januari 2008 14:19 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dreigen met niet gaan lijkt me ook onder de valse dreigementen vallen. Je maakt mij niet wijs dat mensen daadwerkelijk de duur betaalde vakantie waar ze zich ook op verheugen dan laten schieten.
En reken maar dat onze heren dat weten. Als het binnen een paar uur na vertrek al hommeles is, dan krijgen ze dat wel te horen. Ik heb geen zin in 3 of 4 weken geruzie van die mannen.
quote:Inderdaad.Maar uberhaupt vind ik dreigen geen optie. Vertellen wat de consequenties zijn van bepaald gedrag is imo toch weer iets anders dan dreigen. En uiteraard dienen de consequenties dan ook te volgen op het gedrag, anders is het nog zinloos.
quote:Ja, zo herkenbaar. Zie dat ook weleens gebeuren bij de supermarkt. Gaat zo'n kind in 'het vliegtuigje' zitten, zeurend om een centje. Moeder vindt het niet nodig, douwt een voorbijganger, die dat zielig vindt, er wel geld in.Op dinsdag 8 januari 2008 14:02 schreef lily het volgende:
[..]
Heb ik wel eens meegemaakt.
In de zeeman.
Kind van 3, wilde iets hebben maar kreeg het niet van mij.
Het kostte haast niks maar daar gaat het natuurlijk niet om. Ik wil niet dat hij in iedere winkel iets moet hebben.
Hij stortte zich gillend op de grond en ik bleef stoïcijns “doorwinkelen”.
Een oude dame begon zich ermee te bemoeien. Ze vond het zielig en zij wilde het voor hem kopen
Ik dacht het niet
Waar ze zich mee bemoeien!!
quote:Dat is mij ook een keer gebeurd... en toen heb ik mijn oudste uit het btreffende herriemakkende hobbelende ding gehaald. (was een auto btw...) ruzie met dat mens over waarom ik in vredesnaam mijn kind eruit haaldeOp dinsdag 8 januari 2008 14:28 schreef Gia het volgende:
[..]
Ja, zo herkenbaar. Zie dat ook weleens gebeuren bij de supermarkt. Gaat zo'n kind in 'het vliegtuigje' zitten, zeurend om een centje. Moeder vindt het niet nodig, douwt een voorbijganger, die dat zielig vindt, er wel geld in.
Waar ze zich mee bemoeien!!
Als ik zeg nee dan is het ook nee punt uit. meer dan dat kan ik er ook niet van maken.
Ik ben af en toe "onorthodox" maar wel consequent in ja en nee.
Ze zouden van mij alleen wel netjes dankjewel moeten zeggen.
Alleen hou ik er niet van als dat dan bepaald wordt door een ander persoon. Ik zou me daar flink kwaad over kunnen maken waar iemand zich mee bemoeit.
Komt misschien ook omdat als ik bij mijn opa en oma ben mn oudste ook wel een snoep krijgt terwijll ik duidelijk nee zeg.
Hou ik gewoon niet van als andere dan voor jou gaan beslissen dat een kind tóch iets krijgt/mag
quote:Ik heb dus juist een kind dat die leuke hobbel/muziek dingen alleen leuk vindt als ze stil staan en niks doen. Gewoon even in de auto/helicopter/watdanook zitten en zelf even fantaseren over het rijden/vliegen in zo'n ding. Hele verhalen kan hij vertellen als hij in zo'n ding zit. Maar gooi er geen geld in, want zodra het ding echt begint te hobbelen dan is het niet leuk meer en *moet* hij er zo snel mogelijk uit.Op woensdag 9 januari 2008 22:23 schreef TeenageDirtbag het volgende:
Hou ik gewoon niet van als andere dan voor jou gaan beslissen dat een kind tóch iets krijgt/mag
En wat krijg je dan weer? Opmerkingen of ik te gierig ben om er een centje in te doen of inderdaad mensen die er geld in gaan stoppen.
Het is ook nooit goed quote:Ja tuurlijk, we geven allemaal wel eens een keertje toe denk ik!Op woensdag 9 januari 2008 22:37 schreef livelink het volgende:
Nee, daar wind ik me nooit zo over op, over dat soort dingen. Misschien ook wel omdat ik zelf ook wel eens toegeef als ik eerst nee heb gezegd.
Maar dan heb je het tenminste zélf gedaan ;-)
quote:Dáár heb ik dan nooit problemen over gemaakt. Daar zijn opa's en oma's wmb voor. De verwennerij.Op woensdag 9 januari 2008 22:23 schreef TeenageDirtbag het volgende:
Komt misschien ook omdat als ik bij mijn opa en oma ben mn oudste ook wel een snoep krijgt terwijll ik duidelijk nee zeg.
Zelf heb ik geen snoep in huis, dus zoveel snoepen ze dan ook weer niet.
Als hij zijn bordje leeg eet, krijgt hij nog een extra stukje vlees.
Of hij krijgt yoghurt als toetje als zijn bord niet leeg is i.p.v. een 'lekkerder' toetje
quote:Heel herkenbaar, vanaf het zelf weer laten staan (soms maak ik er een grapje van, dat ze beter moet uitkijken of zo) tot aan het probleem van het geduld (waaraan wel wordt gewerkt, maar het blijft erg moeilijk).Op dinsdag 8 januari 2008 12:18 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik vind kinderen niet "oprapen" na een val eigenlijk helemaal niet onorthodox. Sterker, dat is iets wat il geleerd heb bij EHBO. Kinderen moeten zelf opstaan. Als dit niet lukt om wat voor reden dan ook, is er echt iets aan de hand.
Voor de rest: ik dreig wel,(ook al ben ik daar niet trots op) maar alleen met dreigementen die ik waar kan maken. (playstation op de kast ofzo)
Het grote heikele punt hier is mijn gebrek aan geduld
quote:Als dat gebeurt, dan vertel ik ook altijd waarom ik van gedachte ben veranderd. En de reden is i.i.g. nooit omdat ze blijft zeuren of zo. Maar soms zegt ze dan echt iets zinnigs, bijvoorbeeld als we eerder hadden gezegd dat ze een snoepje mocht. (Ja, ook ouders vergeten weleens wat, dan is het fijn als Elise ons daaraan mag herinneren)Op woensdag 9 januari 2008 22:37 schreef livelink het volgende:
Nee, daar wind ik me nooit zo over op, over dat soort dingen. Misschien ook wel omdat ik zelf ook wel eens toegeef als ik eerst nee heb gezegd.
quote:Nee daar ben ik het opzich wel mee eens. Maar bedoelde ook meer dat wanneer hij al chips heeft gehad en daarna een chocolaatje, dat er dan gevraagd wordt of ie nog een koekje mag en ik raar wordt aangekeken als ik dan nee zegOp donderdag 10 januari 2008 07:33 schreef Gia het volgende:
[..]
Dáár heb ik dan nooit problemen over gemaakt. Daar zijn opa's en oma's wmb voor. De verwennerij.
Zelf heb ik geen snoep in huis, dus zoveel snoepen ze dan ook weer niet.
( en dan soms tóch geven )Opvoeden is toch niet alleen belonen en straffen, maar toch ook je kind leren met een bepaalde houding in het leven te staan, wellicht geef je een 'apart' geloof mee van huis uit, etc?
Als hij dan "niet lekker" is pak ik het doosje en slaapt hij direct. (ik weet wel wanneer hij echt niet lekker is hoor) 
quote:Volgens mij mag dat hier niet. Ik ken iig mensen die een aantal jaren geleden naar Engeland zijn vertrokken om hun kinderen een "vrije" opvoeding te geven. Die kinderen krijgen in principe dus ook geen les maar geven zelf aan welke talenten ze verder willen ontwikkelen.Op donderdag 10 januari 2008 09:37 schreef Jarno het volgende:
Ik lees hier eigenlijk alleen maar over 'onorthodoxe opvoedingsstijlen' mbt het straffen en belonen, iets wat zeker een belangrijk iets in binnen het opvoeden, maar niet alles. Hoe zit het met de rest? Zijn er bijvoorbeeld mensen die hun kinderen zelf les geven en die niet naar school gaan (als dat mag in Nederland, dacht het wel?).
Opvoeden is toch niet alleen belonen en straffen, maar toch ook je kind leren met een bepaalde houding in het leven te staan, wellicht geef je een 'apart' geloof mee van huis uit, etc?
De oudste is nu sinds een jaar weer in NL omdat ze zelf in is gaan zien dat ze sociaal een achterstand heeft en ook een behoorlijke leerachterstand. De jongste kan volgens moeders als een engel zingen en is daar alleen maar mee bezig. Terwijl het meisje gewoon een normale stem heeft. Ze eten heel ongezond omdat de kinders niks lusten. Etc..etc.
Ik snap niet dat ouders dat kunnen doen. En dan zeggen dat het vrije opvoeding is. Er is helemaal niets vrij aan.
De aangevoerde reden is dat er geen school is die past bij de 'geloofsovertuiging'. Aangezien er geen onderzoek gedaan mag worden naar je religie neem ik aan dat de vrijstelling er gaat komen.
Het betreft niet mijn kind en keuze hier dus ik wil niet verder ingaan op het hoe en waarom zij deze keuze gemaakt hebben.
* voorallevragen weer terug lurken gaat
quote:Maar wél onorthodox en daar ging het in dit topic over. Overigens was het zelf lesgeven maar een voorbeeld, maar ik 'had de 'nou ik doe wel dit en dat als mijn kind geen spruitjes eet' voorbeelden wel een beetje gezien zo ondertussen.Op donderdag 10 januari 2008 09:57 schreef Mejoon het volgende:
Ik snap niet dat ouders dat kunnen doen. En dan zeggen dat het vrije opvoeding is. Er is helemaal niets vrij aan.
quote:Ik vind het interessant dat je dit aanhaalt... maar op het moment kan ik hier eigenlijk niet echt iets bedenken. Isa staat ingeschreven voor een reguliere basisschool, ze heeft al haar inentingen gehad (sommige zien het als onorthodox om dat niet te doen...). Ik geloof dat ik op zulke vlakken dus behoorlijk 'orthodox' benOp donderdag 10 januari 2008 10:18 schreef Jarno het volgende:
[..]
Maar wél onorthodox en daar ging het in dit topic over. Overigens was het zelf lesgeven maar een voorbeeld, maar ik 'had de 'nou ik doe wel dit en dat als mijn kind geen spruitjes eet' voorbeelden wel een beetje gezien zo ondertussen.
quote:In hun geval mocht het dus niet. Zou misschien ook met de vrije vorm van lesgeven (niet lesgeven ) te maken hebben.Op donderdag 10 januari 2008 10:08 schreef voorallevragen het volgende:
Het mag wel. Ik ken een gezin die een aanvraag ingediend heeft omdat hun kind over een paar maanden vijf jaar wordt en dus leerplichtig. Kindje gaat nu ook niet naar school.
De aangevoerde reden is dat er geen school is die past bij de 'geloofsovertuiging'. Aangezien er geen onderzoek gedaan mag worden naar je religie neem ik aan dat de vrijstelling er gaat komen.
Het betreft niet mijn kind en keuze hier dus ik wil niet verder ingaan op het hoe en waarom zij deze keuze gemaakt hebben.
* voorallevragen weer terug lurken gaat
Ik zeg overigens niet dat ik erop tegen ben om je kinderen zelf te onderwijzen. Als je het goed aanpakt en je kinderen een goede basis mee geeft kan het prima zijn als je ergens in een afgelegen blokhut in Siberie woont. In Nederland is het wel overbodig om je kinderen thuis te houden. Maar dat is mijn mening.
quote:nou....Op donderdag 10 januari 2008 10:30 schreef Mejoon het volgende:
[..]
In hun geval mocht het dus niet. Zou misschien ook met de vrije vorm van lesgeven (niet lesgeven ) te maken hebben.
Ik zeg overigens niet dat ik erop tegen ben om je kinderen zelf te onderwijzen. Als je het goed aanpakt en je kinderen een goede basis mee geeft kan het prima zijn als je ergens in een afgelegen blokhut in Siberie woont. In Nederland is het wel overbodig om je kinderen thuis te houden. Maar dat is mijn mening.
Als je kind een gemiddeld leervermogen heeft en verder geen bijzonderheden is dit misschien wel waar. Ik weet van meerdere gezinnen die over zijn gegaan op thuisonderwijs. Nu ben ik daar geen voorstander van, school is meer dan onderwijs alleen, maar ik kan me de stap levendig voorstellen.
Maar zelf dus kindjes "gewoon"op school en niks opvallends anders denk ik. Opvoedtechnisch dan.
quote:Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...Op donderdag 10 januari 2008 10:30 schreef Mejoon het volgende:
In Nederland is het wel overbodig om je kinderen thuis te houden. Maar dat is mijn mening.
Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.
Je mag thuis lesgeven, mits je een hele hele hele goede reden hebt, zoals geen school in de buurt die past bij je levensovertuiging. Scholen verder weg dan zoveel kilometer en nog wat redenen. Het gebeurt niet vaak en het wordt ook niet vaak goed gekeurd.
Ik persoonlijk vind dat trouwens een zeer zeer slechte zaak, thuisscholing. Je kunt niet geven wat een school kan geven. Een sociale omgeving met leeftijds genoten, het leren aanpassen aan een groep, je snelheid en niveau aanpassen zoals je in toekomstige werkomgeving ook waarschijnlijk zal moeten doen. Maar goed dat wordt een beetje offtopic en ik ben misschien een beetje bevooroordeeld aangezien ik zelf docent ben geweest.
mijn inmiddels 8jarige dochter heeft MAANDENLANG kutkutkutkutkut gebrabbeld... en iedereen maar lachen
quote:Mijn ouders hebben zich ook wel eens genoodzaakt gezien om dat te doen en ik ben er toch echt niks slechter van geworden. Blijven aanbieden en als het niet eet dan eet het niet werkte bij mij gewoon niet en geloof mij maar dat mijn ouders ook heel veel geprobeerd hebben voor ze tot deze drastische maatregel overgingen.Op dinsdag 8 januari 2008 11:50 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Oh, nou, dan is het geen probleem.
Ik zie hier veel onorthodoxe methodes langskomen, en bij de meesten kan ik wel een beetje glimlachen of snappen dat je ertoe over gaat omdat je even niets anders weet.
Veel dingen worden ook met humor opgelost, ben ik zelf een groot voorstander van.
Maar heel bewust een kind bij z'n nek grijpen en eten naar binnen dwingen, nee, dat heeft zoiets dreigends, zo compleet niets te maken met respect voor het kind, dat het toch alleen maar als machtsmiddel gebruikt, dat ik dat niet eens wil snappen.
Blijven aanbieden, eten 'leuk' maken, blijven zitten tot er iets gegeten was, dan maar een boterham of iets anders geven, wachten omdat ik vanzelf wel honger zou krijgen etc. maar ik at gewoon NIET. Geen ontbijt, geen lunch, geen avondeten en geen tussendoortjes. Ik at rustig een dag of 4-5 (misschien langer) helemaal niets. Het ging niet om niet lusten, ik had gewoon geen hongergevoel en ik wilde dus niet eten. Medisch gezien was er niets aan de hand dus het advies van de doker was 'blijven proberen'.
Dat heeft niets te maken met machtsmiddel maar gewoon met het deel voeden in het woord opvoeden.
quote:Ik ben het met je eens, maar vind het sociale aspect toch dusdanig zwaar wegen dat ik een school als noodzakelijk kwaad beschouw. Daarnaast hoop ik dat ik mijn dochter zo nieuwsgierig en leergierig kan opvoeden dat ze die hele school niet nodig heeft om zichzelf te ontwikkelen. (Ja, papa was er ook niet dol op.Op donderdag 10 januari 2008 11:06 schreef Five_Horizons het volgende:
School is zeker nodig, maar het probleem met scholen is, zoals Grijs al aangeeft: school is (wellicht logischerwijs) alleen gericht op de grote gemiddelde groep. De onderkant, maar zeker de bovenkant zijn niet interessant of groot genoeg om daar iets mee te doen.
).quote:Daarvoor is er remedial teaching. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen die langzamer of sneller gaan bijna altijd extra aandacht krijgen. Kinderen in de middenmoot krijgen vaak minder aandacht. De docent zal eerder nog eventjes blijven zitten bij een langzamere leerling, of wat extra dingen geven aan een snelle leerling, dan een gemiddelde leerling.Op donderdag 10 januari 2008 11:06 schreef Five_Horizons het volgende:
School is zeker nodig, maar het probleem met scholen is, zoals Grijs al aangeeft: school is (wellicht logischerwijs) alleen gericht op de grote gemiddelde groep. De onderkant, maar zeker de bovenkant zijn niet interessant of groot genoeg om daar iets mee te doen.
En als het verschil echt heel groot is, wordt er bijna altijd wel iets mee gedaan. Misschien doorverwezen naar ander onderwijs, doubleren, klas overslaan, meer remedial teaching. Vaak hebben scholen ook extra klasjes, tijdens schooluren, voor kinderen met dyslexie of bijvoorbeeld een grote voorsprong. En dat heeft niets te maken met hoe groot de groep is. Ik heb vaak het idee dat ouders van zulke kinderen, bang zijn dat ze aandacht te kort komen. Helaas kunnen de ouders niet meekijken in de klas. Natuurlijk zijn er ook scholen of docenten die er minder of niets aan doen, die verschillen hou je altijd.
quote:Ben ik zeker met je eens. Mijn kind leert ook het meeste thuis op cognitief niveau. Maar aangezien Floris enig kind is zie ik wel dat hij op school veel leert op sociaal gebied.Op donderdag 10 januari 2008 10:54 schreef Grijs het volgende:
[..]
Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...
Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.
Aan de andere kant weet hij heel veel, kan thuis goed moeilijke woorden lezen etc.etc. Maar het is nu net of hij de makkelijke stappen heeft overgeslagen. Hij is erg onzeker op school.
Wat ik probeer te zeggen is dat je in Nederland zoveel soorten speciaal onderwijs is dat het overbodig is je kind zelf les te geven.
Het zoeken naar een goede school voor je kind is weer een heel ander verhaal. Voor je weet wat voor soort onderwijs past bij je kind ben je misschien wel weer 3 scholen verder en dat wil je je kind ook niet aan doen. Ja misschien is zelf onderwijzen dan wel een goede optie.
quote:In ons geval maakte school juist dat de lust om dingen te ontdekken compleet verdween en kindlief overging tot regressief gedrag.Op donderdag 10 januari 2008 11:12 schreef Jarno het volgende:
[..]
Ik ben het met je eens, maar vind het sociale aspect toch dusdanig zwaar wegen dat ik een school als noodzakelijk kwaad beschouw. Daarnaast hoop ik dat ik mijn dochter zo nieuwsgierig en leergierig kan opvoeden dat ze die hele school niet nodig heeft om zichzelf te ontwikkelen. (Ja, papa was er ook niet dol op.
Het heeft minstens drie jaar een intelligentieonderzoek en een eigen leerlijn gekost om hem weer een beetje zin in dingen ontdekken te geven.
Niet om je in de put te praten, maar iets om rekening mee te houden
quote:Grijs, ik neem aan dat jullie alle opties bekeken hebben... Wat was voor jullie de reden om niet voor een andere vorm van onderwijs te kiezen? En welke vorm volgt hij nu?Op donderdag 10 januari 2008 10:54 schreef Grijs het volgende:
[..]
Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...
Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.
quote:Heel erg niet mee eens!Op donderdag 10 januari 2008 11:13 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Daarvoor is er remedial teaching. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen die langzamer of sneller gaan bijna altijd extra aandacht krijgen. Kinderen in de middenmoot krijgen vaak minder aandacht. De docent zal eerder nog eventjes blijven zitten bij een langzamere leerling, of wat extra dingen geven aan een snelle leerling, dan een gemiddelde leerling.
En als het verschil echt heel groot is, wordt er bijna altijd wel iets mee gedaan. Misschien doorverwezen naar ander onderwijs, doubleren, klas overslaan, meer remedial teaching. Vaak hebben scholen ook extra klasjes, tijdens schooluren, voor kinderen met dyslexie of bijvoorbeeld een grote voorsprong. En dat heeft niets te maken met hoe groot de groep is. Ik heb vaak het idee dat ouders van zulke kinderen, bang zijn dat ze aandacht te kort komen. Helaas kunnen de ouders niet meekijken in de klas. Natuurlijk zijn er ook scholen of docenten die er minder of niets aan doen, die verschillen hou je altijd.
Wel voor de "onderkant" maar zeker niet voor de bovenkant. Extra, als in "meer van hetzelfde" is niet genoeg voor kinderen die meer aankunnen. Voor hen is het reguliere onderwijs als bouillon, niet voedzaam genoeg. Wat zij nodig hebben is erwtensoep, dus ándere leerstof. Meer bouillon gaat hun honger niet stillen....
Heel veel scholen weigeren dit in te zien. En Dáárom staan er veel ouder op de barricade...
(de school van mijn zoon nu uiteindelijk wel gelukkig!)
ik vind chips zeggen pas ontzettend irritant, te truttig gewoon.
-kind dat 's nachts huilt in de bijkeuken zetten
-kind dat in de broek plast onder de koude douche zetten
-kind dat niet eet gedwongen volproppen, mijn vader hielp me dan in een houdgreep en wurgde het eten naar binnen onder het reciteren van "Hap! Kauw! Slik!" Wij aten dan ook alles vroeger en ook ons bord leeg, want niet eten was geen optie. Ze hebben mijn zuzjse ook weleens uitgekotste soep opnieuw op laten eten
De keerzijde is dus dat mijn kleuter nauwelijks eet en nog weleens huilst 's nachts. Ongelukjes zelden overigens. Wel doe ik nog weleens dingen zoals ongewenst gedrag gedwongen laten toepassen ("Ga jij maar even vijf minuutjes lekker spugen in de douche")
quote:Heel erg mee oneens. Wij waren laatst op een Pharos-bijeenkomst en daar waren maar een paar docenten aanwezig. Het feit dat die docenten applaus kregen voor hun aanwezigheid, wilde al genoeg zeggen, denk ik. Zij gaven ook aan dat zij hierin enigszins vooruitstrevend waren en zelf een beetje angst hadden om zich 'bekend' te maken als docent. Er wordt namelijk gewoon erg weinig gedaan aan de bovenkant van de groep. Er zijn rugzakjes voor allerlei 'probleem'gevallen (dyslexie ed), maar voor (hoog)begaafden (om dan dit voorbeeld te gebruiken) is er zo goed als niets.Op donderdag 10 januari 2008 11:13 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Daarvoor is er remedial teaching. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen die langzamer of sneller gaan bijna altijd extra aandacht krijgen. Kinderen in de middenmoot krijgen vaak minder aandacht. De docent zal eerder nog eventjes blijven zitten bij een langzamere leerling, of wat extra dingen geven aan een snelle leerling, dan een gemiddelde leerling.
En als het verschil echt heel groot is, wordt er bijna altijd wel iets mee gedaan. Misschien doorverwezen naar ander onderwijs, doubleren, klas overslaan, meer remedial teaching. Vaak hebben scholen ook extra klasjes, tijdens schooluren, voor kinderen met dyslexie of bijvoorbeeld een grote voorsprong. En dat heeft niets te maken met hoe groot de groep is. Ik heb vaak het idee dat ouders van zulke kinderen, bang zijn dat ze aandacht te kort komen. Helaas kunnen de ouders niet meekijken in de klas. Natuurlijk zijn er ook scholen of docenten die er minder of niets aan doen, die verschillen hou je altijd.
quote:Je hebt gelijkOp donderdag 10 januari 2008 11:24 schreef Silmarwen het volgende:
Ja ik denk dat we beter een ander topic kunnen openen over thuis onderwijs. Sorry.
quote:Ik weet niet of je dit jezelf zo moet aanrekenen hoor, kleuters hebben hoe dan ook een eigen karaktertje.Op donderdag 10 januari 2008 11:28 schreef Mwanatabu het volgende:
...
De keerzijde is dus dat mijn kleuter nauwelijks eet en nog weleens huilst 's nachts. Ongelukjes zelden overigens. ...
Mijn kids eten prima, maar ik heb ze ook nooit gedwongen, gewoon stom geluk hebben misschien. Sommige mensen lusten meer dan andere mensen, dat is bij kids toch ook gewoon zo?
Ik denk dat we als ouders ons niet zo zeer druk moeten maken om "wat hoort" maar gewoon bij onszelf te rade moeten gaan. Je hebt met mensjes te dealen, je wilt ze een bepaalde manier van met mensen omgaan en met zichzelf omgaan meegeven, je eerste taak is dan een voorbeeld zijn.
En nee, ik ben heus geen perfect voorbeeld, maar daar heb ik dan weer een goedwerkende gedachtewending over (gewetensussend in elk geval
) : ik vind dat kinderen ook moeten leren dat ze niet perfect hoeven te zijn quote:Ja hoor, dat denk ik ook precies!Op donderdag 10 januari 2008 11:33 schreef MarMar het volgende:
[..]
Ik weet niet of je dit jezelf zo moet aanrekenen hoor, kleuters hebben hoe dan ook een eigen karaktertje.
Mijn kids eten prima, maar ik heb ze ook nooit gedwongen, gewoon stom geluk hebben misschien. Sommige mensen lusten meer dan andere mensen, dat is bij kids toch ook gewoon zo?
quote:En hier ook allerminst perfect natuurlijk.Ik denk dat we als ouders ons niet zo zeer druk moeten maken om "wat hoort" maar gewoon bij onszelf te rade moeten gaan. Je hebt met mensjes te dealen, je wilt ze een bepaalde manier van met mensen omgaan en met zichzelf omgaan meegeven, je eerste taak is dan een voorbeeld zijn.
En nee, ik ben heus geen perfect voorbeeld, maar daar heb ik dan weer een goedwerkende gedachtewending over (gewetensussend in elk geval
Oh ja, ik moest net keihard lachen toen mijn zoontje zn kop stootte aan de deurknop.
quote:Daar dreig ik nog weleens mee omdat mijn jongste nogal snel van de kokhals is. Die kan echt op commando spugen en dat wil hij nog wel eens toepassen bij het niet willen eten.Op donderdag 10 januari 2008 11:28 schreef Mwanatabu het volgende:
KNIP Ze hebben mijn zuzjse ook weleens uitgekotste soep opnieuw op laten eten
KNIP
Dan is mijn reactie dus "alles wat je uitspuugt eet je ook weer op" en dat dreigement werkt gelukkig.
Ik zal het alleen nooit toepassen want ik vind het te ranzig voor woorden.
Ze heeft dus regelmatig mijn speelgoed weggegooid, mij laten betalen voor het door haar laten opruimen van mijn kamer etc...
Goede zaak
Maar ik kan nog steeds niet opruimen ik heb lang in een speelgoedwinkel gewerkt, daar is het natuurlijk onmogelijk voor de kinders om alleen maar te kijken met de ogen, zeker wanneer pa en ma alles doodleuk in de handen nemen.
Er was een moeder die telkens tegen haar zoon riep: Afblijven, anders hak ik je handjes eraf!
Dat kind keek echt zo naar zijn moeder: