Onorthodoxe opvoedingsstijlen

quote:

Op maandag 7 januari 2008 21:29 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Ja ik denk ook echt dat Five dat bedoelde....

quote:

Op maandag 7 januari 2008 22:28 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

" "

Je hebt niet echt veel van m'n posts begrepen, he? Sterker: de OP is toch redelijk duidelijk, dacht ik. Of dacht je dat ik de complete [OUD]-kliek verdacht van stelselmatig hun kinderen mishandelen, geestelijk, danwel lichamelijk met daarbij de uitdrukkelijke bedoeling om je kinderen tot op het bot te krenken....

Ik denk dat we dan na 30 posts het topic hadden kunnen sluiten , vanwege de aandacht van de politie .

quote:

Op maandag 7 januari 2008 21:14 schreef Moonah het volgende:
Kwaad worden, geduld verliezen, niets mis mee.
Maar je hebt kwaad worden en kwaad worden....

quote:

Op maandag 7 januari 2008 22:59 schreef k_i_m het volgende:
Ik ben op de kleuterschool wel eens gebeten door de juf, omdat ik mijn tanden in andere kinderen zette. Het was in één keer klaar, ik heb het nooit meer gedaan .

quote:

Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven" .

quote:

Op maandag 7 januari 2008 22:54 schreef Moonah het volgende:
En Gia, ik bedoel toch niet zo zeer wat jij omschrijft.
Ik had meer het geestelijk welzijn van een kind in gedachten.
Als een ouder vaak grillig en onverwacht (of onorthodox) uit de hoek kan komen, lijkt me dat niet echt een stabiele basis voor een kind vormen. Kinderen zijn gebaat bij een voorspelbare veilige thuishaven. Dat hoeft heus niet braaf en saai te zijn, maar wel betrouwbaar. Ik denk ook dat ik daarom zo'n rotgevoel kreeg bij posts over bang maken en laten schrikken.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:04 schreef Gia het volgende:
Voorbeeld: Kind gilt alles bij elkaar in supermarkt omdat het een ijsje wil.
Ik negeer het gedrag, reken af, neem kind onder de arm en ga naar huis. Ongeacht hoe andere mensen daarop reageren.
Sommige mensen geven het kind zijn zin, om het rustig te krijgen. Dat werkt, maar het kind onthoudt dat!
Ken ook van die mensen die dan op hun knieën gaan zitten smeken of kindlief asjeblieft stil wil zijn, *zweet, hijg, puf*, en dan maar beloven dat ze thuis iets leuks mogen doen of iets lekkers krijgen.

Tja.

Dan heb ik meer begrip voor de moeder die gewoon teruggilt. Echt wel.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:02 schreef Moonah het volgende:

[..]

Bij mij in de klas vroegah heeft de juf wel eens plakband op de mond van een kletskop geplakt..
[..]

En dát is dus niet zo!

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:03 schreef Five_Horizons het volgende:
Moonah: de wereld ís niet veilig en betrouwbaar. Persé. Ik zeg niet dat dit de allerbeste manier is, maar je kind verschrompelt echt niet in een klein hoopje wantrouwen als je een keertje uit de bocht vliegt, hoor. Wacht maar totdat iemand anders je kind laat schrikken: "Mama, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt....dat was echt heel eng, allemaal...". (wederom: overdrijving, maar het gaat om het voorbeeld)

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:06 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Dat vertelde iemand me, dat ze dat letterlijk op de ouderavond gezegd hadden. Ik mag alleen maar hópen dat het er niet overal zo aan toe gaat .

quote:

Op maandag 7 januari 2008 22:59 schreef k_i_m het volgende:
Ik ben op de kleuterschool wel eens gebeten door de juf, omdat ik mijn tanden in andere kinderen zette. Het was in één keer klaar, ik heb het nooit meer gedaan .

Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven" .

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:03 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Foei! Moeders moet volgens het boekje al-tijd opletten waar de kinderen zijn en wat ze doen.

quote:

Met die grenzen, weerstand en mening: alles is al voorgekookt, allemaal in belang van het welzijn van het 'kindje'. Nooit eens loslaten, want die grote boze buitenwereld kan weleens heel erg gevaarlijk zijn.

Niet in je eentje buiten spelen (want: enge mannen), alle hoekjes afronden met stukken plastic (want 'het kindje' zou zich weleens kunnen bezeren), traphekjes door het volledige huis (want: idem), volledig inpakken als het koud is (inclusief shawl, wantjes en drieëntwintig lagen kleding) (want: eh-oh, ze zouden weleens een longontsteking kunnen oplopen (verkoudheden voorkom je er niet mee, dat is namelijk virusgerelateerd)), NOOIT terugmeppen!! (dat is namelijk fout, andere wang, jadajadajada), altijd goed luisteren naar wat ouderen zeggen (want zij weten alles toch beter)....

Enz...enz....

Ja, ik overdrijf graag

quote:

Moonah: de wereld ís niet veilig en betrouwbaar. Persé. Ik zeg niet dat dit de allerbeste manier is, maar je kind verschrompelt echt niet in een klein hoopje wantrouwen als je een keertje uit de bocht vliegt, hoor. Wacht maar totdat iemand anders je kind laat schrikken: "Mama, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt....dat was echt heel eng, allemaal...". (wederom: overdrijving, maar het gaat om het voorbeeld)

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:10 schreef Gia het volgende:

[..]

Oh, zo waar!!
Kinderen die geen pokémon mogen kijken, vanwege het geweld!
Een superbeschermde opvoeding.
Altijd maar koken wat kindlief het liefst lust. Je in bochten wringen om het leven van de kinderen zoveel mogelijk zonder trauma's te laten verlopen.

Zo'n kind is nooit klaar om op kamers te gaan wonen, tenzij natuurlijk bij een vertrouwde hospita of zo, die een oogje in het zeil houdt.

En dan gebeurt er eens iets rampzaligs, zoals een verkering die uit gaat, en dat kunnen ze niet verwerken. Hoe kan dat nou?

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:35 schreef texelonia het volgende:

[..]

Maar al die voorbeelden die jij noemt, zijn ook niet pedagogisch verantwoord volgens mij. Dat is weer het andere uiterste, het tegenovergestelde van onorthodox.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:57 schreef livelink het volgende:
Ik maak redelijk veel slippertjes in de opvoeding. En heb daar later ook vaak spijt van.
En dan bedoel ik met name het onbeheerst uitvallen of schreeuwen naar de kinderen. En het werkt ook niet echt, daar ben ik van overtuigd.

Waar ik echt structureel onorthodox in ben in andermans ogen is mijn speelgoedbeleid. Ik vind al het speelgoed prima en al het speelgoed is bij ons ook voorhanden. Ze mogen van mij ook verschrikkelijke rommel maken en ik ruim het zelf voor ze op. Zo leef ik zelf ook, ook als kind wilde ik al mijn spulletjes en speelgoed om me heen verzamelen en had ik een hekel aan opruimen. Als het op spelen aankomt vind ik alles best. En ik zou dus ook nooit kunnen dreigen met het weggooien van speelgoed. Ik zou het toch nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:57 schreef Gia het volgende:

[..]

Uhuh, heb je gelijk in. Toch wordt er door zulke menen nogal zuinig gekeken als er bij ons wel pokémon op staat. (Niet nu meer, natuurlijk, maar toen ze nog jonger waren.) Nee, dat is afreus, slecht voor het tere kinderzieltje, ze zouden weleens beschadigd kunnen raken door zoveel geweld!

Ja, dikke vette pech. Onze jongens spaarden pokémon en digimonkaarten. Speelden ermee, ruilden ze en hebben daar heel veel van geleerd.

Ook met eten. Ik ben er één van "niet willen eten? Dan eet je maar niet. Eet je morgen wel weer."
Zelf opscheppen wat ze willen eten. Gewoon alles aanbieden. Geen kindermenuutjes in een restaurant, maar gewoon een menu van de kaart, met twee bordjes. Heeft uitstekend gewerkt, ze lusten bijna alles.

Ik ken ook mensen die zeker 5 keer in de week pasta koken, omdat dat het enige is wat de kinderen graag lusten.
Ja, hallo!! Straks moeten ze bij de meid thuis gaan eten en lusten ze niks. Ook prettig dan!

Ik zeg niks van die betutteling, moeten ze zelf weten, maar dat afkeurende naar ons toe slaat natuurlijk nergens op.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 00:08 schreef livelink het volgende:
Maar wat ik dan wel grappig vind is dat mijn kinderen het prima accepteren dat ze op school en op de creche en bij andere kinderen wel gewoon moeten opruimen. Dat wordt altijd als argument gebruikt, dat ze dan elders ook niet op zouden ruimen, maar ze passen ze zich gewoon aan aan de normen en waarden van waar ze op dat moment zijn. Zo weten andere kindjes ook dat ze bij ons niet hoeven op te ruimen en ik vermoed echt niet dat ze daarna weigeren om thuis op te ruimen met als argument dat ze dat bij ons ook niet hoeven.

Wat dat betreft geloof ik echt wel in de flexibiliteit en het gezond verstand van kinderen. Zoals je ook kunt zien bij jouw jongste op de kokschool.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:17 schreef Moonah het volgende:


Juíst omdat de wereld niet veilig en betrouwbaar is, is het imo belangrijk om het kind te laten ervaren dat de ouders dat wél zijn. Ouders/thuis is de basis. daar moet je van op aan kunnen. Met de rest komt het kind toch wel in aanraking. En ook als betrouwbare ouder kun je je kind weerbaar maken.
_{Daar zijn wij nu al mee bezig. Stoeien, plagen, niet te flauw als hij valt etc.}

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 00:16 schreef texelonia het volgende:
Als Noah al roept "dat lust ik niet" voordat ie weet wát we überhaupt eten, moet ie gewoon niet zeiken maar eten Dat breng ik dan wel iets anders natuurlijk Noah moet eigenlijk wel altijd wat proeven, als ie het dan niet lekker vindt, dan niet. Proberen we het een volgende keer weer.
Mijn ouders zijn een stuk makkelijker, en daar eet ie nu ook een stuk slechter. Dus ik merk wel dat het zo werkt hier, tot nu toe.

quote:

Met zindelijk worden, Noah gaf al regelmatig aan dat ie moest plassen, of hij hield het uren op als we eens een ochtendje de luier weg deden. Voor mij een teken dat ie eraan toe was. Toch hebben we 2 dagen alléén maar ongelukjes gehad, niet omdat ie er niet aan toe was, maar gewoon omdat ie er geen zin had. Die 2 dagen heb ik wel enorm getwijfeld of het wel het juiste was hoor. Misschien was ie er toch niet aan toe En heb me wel een beetje een ontaarde moeder gevoeld dat ik hem zo "dwong". Maar achteraf (altijd makkelijk he, achteraf lullen) ben ik blij dat we hebben door gezet. Als we hadden moeten wachten tot hij "eraan toe"was, of dat zelf vond, hadden we misschien wel kunnen wachten tot we een ons wogen.

quote:

Owjah nog eentje. Als Noah in onze ogen te vroeg wakker wordt, moet ie gewoon terug naar bed. Ook al is ie klaarwakker. En moet ie dan even een beetje huilen.

quote:

Oh en ik besef me heus wel dat wij misschien gewoon een 'makkelijk' kind hebben. Er zijn vast kinderen waarbij dit niet zou werken. Maar ik vind soms wel dat er te makkelijk gezegd wordt "Ja maar hij is er nog niet aan toe", en "ik wil er geen strijd van maken". Ik denk dat dat in sommige gevallen vooral ook makkelijk voor jezelf is, want dan hoef je zelf die strijd niet aan te gaan

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 00:23 schreef beefcake het volgende:
In die flexibiliteit geloof ik zeker Zo krijgt 'de onze' wel kindermenuutjes in restaurants, ik heb liever dat ie lekker zit te eten en ervan geniet dan dat hij diverse culinaire hoogstandjes te proeven krijgt.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 00:29 schreef Gia het volgende:
Er is gewoon niet één manier voor zindelijk maken. Anders was het bij beide wel in één dag gelukt.

quote:

Klopt, ik ben die strijd nooit aangegaan en het is toch goed gekomen.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 00:42 schreef texelonia het volgende:

Ja alleen weet je nooit of het met een andere manier wel helemaal fout zou zijn gegaan Misschien was het dan ook wel goed gekomen. En kinderen die op een andere manier zijn opgevoed is het ook goed mee gekomen. Zoals gezegd, er is niet één manier, wat bij het ene kind wel werkt, werkt voor het andere helemaal niet.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 00:16 schreef texelonia het volgende:
Tot op zekere hoogte ben ik het daar wel mee eens, maar ik heb wel duidelijk mijn grenzen. Als Noah al roept "dat lust ik niet" voordat ie weet wát we überhaupt eten, moet ie gewoon niet zeiken maar eten Dat breng ik dan wel iets anders natuurlijk Noah moet eigenlijk wel altijd wat proeven, als ie het dan niet lekker vindt, dan niet. Proberen we het een volgende keer weer.
Mijn ouders zijn een stuk makkelijker, en daar eet ie nu ook een stuk slechter. Dus ik merk wel dat het zo werkt hier, tot nu toe.

quote:

Oh en ik besef me heus wel dat wij misschien gewoon een 'makkelijk' kind hebben. Er zijn vast kinderen waarbij dit niet zou werken. Maar ik vind soms wel dat er te makkelijk gezegd wordt "Ja maar hij is er nog niet aan toe", en "ik wil er geen strijd van maken". Ik denk dat dat in sommige gevallen vooral ook makkelijk voor jezelf is, want dan hoef je zelf die strijd niet aan te gaan

quote:

Op maandag 7 januari 2008 22:45 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik snap wel wat je bedoelt, hoor, want soms kan iets onorthodox ook gruwelijk fout gaan.

Zet je kind even buiten om af te koelen, loopt het een longontsteking op. Haal je de krant, omdat het kind heeft gezegd in het ziekenhuis dat mammie haar buiten had gezet, in de kou!! En dan valt half fok eroverheen, dat je ZO je kind niet op hoort te voeden.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 22:48 schreef Five_Horizons het volgende:
Als je alles volgens 'het boekje' doet (want: wat is dat ), dan krijg je ook maar kneusjes van kinderen

Geen grenzen

Geen weerstand

Nooit genoten van uitbundig snoepen

Nooit genoten van gevaarlijk spelen

Geen eigen mening

Naja... niet leuk

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 09:05 schreef Noli. het volgende:
Jongste hier moet je dus dwingen om de eerste hap te eten. Liefst eet ze 's avonds gewoon niet.
Wij vinden ook dat ze iig één hap moet proeven. Opa en oma moesten er eerst ook aan wennen maar..

Hier is het vechten om die eerste hap naar binnen te krijgen maar daarna eet ze vaak gewoon zelf haar hele bord leeg..

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 00:23 schreef beefcake het volgende:
In die flexibiliteit geloof ik zeker Zo krijgt 'de onze' wel kindermenuutjes in restaurants, ik heb liever dat ie lekker zit te eten en ervan geniet dan dat hij diverse culinaire hoogstandjes te proeven krijgt. Thuis eet ie wat de pot schaft, als we uit zijn moet het voor de kinderen ook feest zijn. Ik wilde vroeger ook in ieder restaurant een kindermenu, ik keek niet eens op de kaart. En er is zeer weinig dat ik niet lust

Wel 'fijn' om te lezen dat andere ouders ook wel eens teveel schreeuwen Ik ben erg ongeduldig en Dylan kan zooooo dralen en treuzelen en miepen soms. Ik begin echt altijd gewoon, maar daarna streng en daarna sta ik toch weer boos te zijn Maar ik denk niet dat het hem een trauma oplevert, hij lijkt er gewoon immuun voor te zijn

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 10:15 schreef Grijs het volgende:
En bij die eerste hap werd ze dan stevig in de nek gepakt, zodat ze haar hoofd niet kon wegdraaien en werd de lepel of vork min of meer tussen haar lippen gewurmd.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 10:44 schreef hestria het volgende:
hier werkt tegenwoordig heel goed, om haar maar de helft van het vlees te geven, de rest krijgt ze als ze haar groente opheeft. niet gek dat ze dan ineens wel worteltjes lust. Als ik het in haar mondje dwing dan krijg ik het toch alleen maar in me gezicht ofzo gespugt.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 10:23 schreef shmoopy het volgende:

[..]

Gadverdamme, zeg.
Dat flik je toch niet?

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 10:59 schreef Moonah het volgende:

[..]

Och, ganzenlever wordt ook op die manier 'gemest'.
Dwangvoederen.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 09:18 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Even offtopic: van je kind een minuutje in de kou zetten kan het geen longontsteking oplopen! Wel kan het een koutje vatten. Maar dat kunnen ze ook als ze met blote voeten over plavuizen lopen. Of ondanks aandringen, toch hun jas niet dicht doen. Maar goed, dit hoef ik tegen jou niet te zeggen geloof ik, want je voedt je kinderen al onorthodox op

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 08:32 schreef Fuente het volgende:

[..]

Ja dat zei ik inderdaad Sara eet altijd sowieso 1 hap, omdat ze te nieuwsgierig is. Als ze na die hap niet wil, doe ik dus niet moeilijk. Zal ook meer te maken hebben met dat wij vroeger bij ons thuis wel alles moesten opeten en dat heeft echt voor nare dingen gezorgd. Daarbij groeit Sara goed en doet ze wat ze moet doen, dus ze zal over de dag wel genoeg eten om het eten van 's avonds op te vangen. Maar ik snap ook dat anderen het anders doen hoor!
[..]

Dat heb ik (vind ik) totaal niet. Het gaat er mij niet om of ik wel of niet de strijd wil aangaan (want er zijn zat andere punten waar ik dat wel doe) maar of ik het dat waard vind. Maar dan zal wat eten betreft echt te maken hebben met mijn jeugd misschien. En ik weet dat Sara bij fasen slecht eet, een week later eet ze weer als een bouwvakker, dus ik hoef me er dan niet druk om te maken.
En wat zindelijk maken betreft, ja, daar vind ik echt dat een kind er aan toe moet zijn, ook al kan ze het misschien al, toch wacht ik tot Sara zelf aangeeft hoe of wat. Ze is een tijdje terug anderhalve week zindelijk geweest, maar durft momenteel niet op de wc/potje/zonder luier nadat ze 1 keer in haar broek geplast heeft. Dan laat ik het maar even zo, en in de zomer proberen we het gewoon weer.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:04 schreef Gia het volgende:
Zet je kind uit de auto langs de weg en rijdt een stukje verder.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:08 schreef Moonah het volgende:

[..]

Zelfs als er géén vreemde auto langskomt om je kind mee te nemen vind ik het not done.
Je kind laten gehoorzamen omdat het zo bang is dat je wegrijdt. Werkelijk, ik snap dat niet. Wíl het ook niet snappen want het staat me ontzettend tegen. Angst als opvoedingsmethode....

Maar goed, ik denk dat ik me ga terutrekken uit dit topic. Mijn mening is wel duidelijk onderhand.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:07 schreef texelonia het volgende:

[..]

Op zich niks tegen die manier hoor
Maar ik krijg soms dus het idee dat het als onverantwoord ofzow gezien wordt als je het dus niet op die manier doet. Misschien is dat wel helemaal niet zo, hoor, en zie ik dat verkeerd

Noah hoeft ook alleen te proeven en niet zn hele bord leeg te eten. Maar hij had/heeft zo'n fase dat ie bij voorbaat al niet wil. Als ik hem daarin zijn gang zou laten gaan, zou ie niks eten. Tja tot ie honger krijgt waarschijnlijk, dat zou kunnen. Maar als ie een paar hapjes moet proeven van ons gaat er 9 van de 10 keer nog heel wat achteraan en eet ie opeens gewoon heel goed. En verder geen strijd, alleen om die eerste hap een beetje. Als de strijd wel groot zou worden, tja dan zou het dus voor Noah ook niet goed werken, en dan zou ik er zo ook niet mee door gaan.
Maar ik bedoelde dus meer dat als je wel aandringt op moeten eten dat dat niet perse slecht hoeft uit te pakken.

En wat dat zindelijk worden betreft. Wanneer is een kind er dan aan toe? Is dat echt pas als een kind uit zichzelf op het potje of de wc wil? Of is dat ook als een kind aangeeft wanneer ie moet, en urenlang zijn plas kan ophouden. Maar niet op potje wc wil omdat ie liever doorspeelt? Kijk als een kind er echt niet aan toe is dan heeft het ook geen zin ermee te beginnen. Dat is alleen maar zielig voor het kind en werkt dan alleen maar averechts. Maar sommige kinderen zijn gewoon gemakzuchtiger bijv, en dan vind ik het gewoon een beetje aanstellerij

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Gia het volgende:

[..]

Ben het over dit punt wel met je eens hoor.

Hoewel ik in die context stoppen en dreigen met uit de auto zetten, weer wel vind kunnen. Maar het daadwerkelijk doen niet.

Wij dreigden, als we op vakantie gingen met omkeren en niet gaan, of, je mag straks op de camping niet meer zwemmen, werkte prima. Is ook dreigen.
Ik vind niet alle dreigen fout, maar als het gevaarlijk zou kunnen worden, wel.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Fuente het volgende:
Ik heb meer moeite met wat Grijs zegt, nek vastpakken en dwingen, dat vind ik echt afschuwelijk,

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:20 schreef Grijs het volgende:

[..]

Het gaat alleen om de eerste hap en het is (en was) zeker geen dagelijkse praktijk.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Gia het volgende:

[..]

Ben het over dit punt wel met je eens hoor.

Hoewel ik in die context stoppen en dreigen met uit de auto zetten, weer wel vind kunnen. Maar het daadwerkelijk doen niet.

Wij dreigden, als we op vakantie gingen met omkeren en niet gaan, of, je mag straks op de camping niet meer zwemmen, werkte prima. Is ook dreigen.
Ik vind niet alle dreigen fout, maar als het gevaarlijk zou kunnen worden, wel.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:21 schreef Fuente het volgende:

[..]

Ik snap wat je bedoelt, maar toch heb ik er moeite mee. Ik geloof best dat je dat niet uit gemeenheid doet, en doet om je wilt dat je kind wat eet, maar ik persoonlijk vind dat moeilijk.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:25 schreef miss_sly het volgende:

Mijn zusje laat de kinderen zelf bepalen of en wat ze eten. Alles wordt aangeboden, er wordt een paar keer tijdens het eten gevraagd of ze echt niet een hapje willen proeven, maar zo niet, dan niet. Toetje krijgen ze toch, dat is onderdeel van het eten en geen beloning voor het leegeten van je bord.
Gedurende de dag krijgen ze voldoende fruit en vooral ook vocht aangeboden en als ze neit willen eten, dan maar niet. Ze zullen echt geen honger lijden, want als het te erg is, eten ze echt wel.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:25 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Mijn zusje laat de kinderen zelf bepalen of en wat ze eten. Alles wordt aangeboden, er wordt een paar keer tijdens het eten gevraagd of ze echt niet een hapje willen proeven, maar zo niet, dan niet. Toetje krijgen ze toch, dat is onderdeel van het eten en geen beloning voor het leegeten van je bord.
Gedurende de dag krijgen ze voldoende fruit en vooral ook vocht aangeboden en als ze neit willen eten, dan maar niet. Ze zullen echt geen honger lijden, want als het te erg is, eten ze echt wel.

Ik vind dat een heel fijne manier om met eten om te gaan. Te veel (negatieve) aandacht voor eten kan, liijkt me, ook later in het leven van zo'n kind een minder prettige uitwerking hebben.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:08 schreef Moonah het volgende:

[..]

Zelfs als er géén vreemde auto langskomt om je kind mee te nemen vind ik het not done.
Je kind laten gehoorzamen omdat het zo bang is dat je wegrijdt. Werkelijk, ik snap dat niet. Wíl het ook niet snappen want het staat me ontzettend tegen. Angst als opvoedingsmethode....

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:20 schreef Grijs het volgende:

[..]

Het gaat alleen om de eerste hap en het is (en was) zeker geen dagelijkse praktijk.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 12:07 schreef Verida het volgende:
. Om plagen kun je lachen en misschien is dat wel wat niet genoeg meer gebeurt, lachen met je kinderen.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 12:17 schreef sombie het volgende:
Natuurlijk moet je met ze lachen! En plagen is een goede manier om kinderen juist wat zelfspot en relativering te leren (sorry, heel lelijke zin). Maar is dat dan onorthodox, of pedagogisch onverantwoord? Nee toch?

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 12:18 schreef debuurvrouw het volgende:

Het grote heikele punt hier is mijn gebrek aan geduld En natuurlijk hou je je in, maar mijn grens is best snel bereikt. Ach ja, working on it...