OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Op zich niks tegen die manier hoorquote:Op dinsdag 8 januari 2008 08:32 schreef Fuente het volgende:
[..]
Ja dat zei ik inderdaadSara eet altijd sowieso 1 hap, omdat ze te nieuwsgierig is. Als ze na die hap niet wil, doe ik dus niet moeilijk. Zal ook meer te maken hebben met dat wij vroeger bij ons thuis wel alles moesten opeten en dat heeft echt voor nare dingen gezorgd. Daarbij groeit Sara goed en doet ze wat ze moet doen, dus ze zal over de dag wel genoeg eten om het eten van 's avonds op te vangen. Maar ik snap ook dat anderen het anders doen hoor!
[..]
Dat heb ik (vind ik) totaal niet. Het gaat er mij niet om of ik wel of niet de strijd wil aangaan (want er zijn zat andere punten waar ik dat wel doe) maar of ik het dat waard vind. Maar dan zal wat eten betreft echt te maken hebben met mijn jeugd misschien. En ik weet dat Sara bij fasen slecht eet, een week later eet ze weer als een bouwvakker, dus ik hoef me er dan niet druk om te maken.
En wat zindelijk maken betreft, ja, daar vind ik echt dat een kind er aan toe moet zijn, ook al kan ze het misschien al, toch wacht ik tot Sara zelf aangeeft hoe of wat. Ze is een tijdje terug anderhalve week zindelijk geweest, maar durft momenteel niet op de wc/potje/zonder luier nadat ze 1 keer in haar broek geplast heeft. Dan laat ik het maar even zo, en in de zomer proberen we het gewoon weer.
Maar ik krijg soms dus het idee dat het als onverantwoord ofzow gezien wordt als je het dus niet op die manier doet. Misschien is dat wel helemaal niet zo, hoor, en zie ik dat verkeerd
Noah hoeft ook alleen te proeven en niet zn hele bord leeg te eten. Maar hij had/heeft zo'n fase dat ie bij voorbaat al niet wil. Als ik hem daarin zijn gang zou laten gaan, zou ie niks eten. Tja tot ie honger krijgt waarschijnlijk, dat zou kunnen. Maar als ie een paar hapjes moet proeven van ons gaat er 9 van de 10 keer nog heel wat achteraan en eet ie opeens gewoon heel goed. En verder geen strijd, alleen om die eerste hap een beetje. Als de strijd wel groot zou worden, tja dan zou het dus voor Noah ook niet goed werken, en dan zou ik er zo ook niet mee door gaan.
Maar ik bedoelde dus meer dat als je wel aandringt op moeten eten dat dat niet perse slecht hoeft uit te pakken.
En wat dat zindelijk worden betreft. Wanneer is een kind er dan aan toe? Is dat echt pas als een kind uit zichzelf op het potje of de wc wil? Of is dat ook als een kind aangeeft wanneer ie moet, en urenlang zijn plas kan ophouden. Maar niet op potje wc wil omdat ie liever doorspeelt?
Kijk als een kind er echt niet aan toe is dan heeft het ook geen zin ermee te beginnen. Dat is alleen maar zielig voor het kind en werkt dan alleen maar averechts. Maar sommige kinderen zijn gewoon gemakzuchtiger bijv, en dan vind ik het gewoon een beetje aanstellerij
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Zelfs als er géén vreemde auto langskomt om je kind mee te nemen vind ik het not done.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:04 schreef Gia het volgende:
Zet je kind uit de auto langs de weg en rijdt een stukje verder.
Je kind laten gehoorzamen omdat het zo bang is dat je wegrijdt. Werkelijk, ik snap dat niet. Wíl het ook niet snappen want het staat me ontzettend tegen. Angst als opvoedingsmethode....
Maar goed, ik denk dat ik me ga terutrekken uit dit topic. Mijn mening is wel duidelijk onderhand.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ben het over dit punt wel met je eens hoor.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:08 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zelfs als er géén vreemde auto langskomt om je kind mee te nemen vind ik het not done.
Je kind laten gehoorzamen omdat het zo bang is dat je wegrijdt. Werkelijk, ik snap dat niet. Wíl het ook niet snappen want het staat me ontzettend tegen. Angst als opvoedingsmethode....
Maar goed, ik denk dat ik me ga terutrekken uit dit topic. Mijn mening is wel duidelijk onderhand.
Hoewel ik in die context stoppen en dreigen met uit de auto zetten, weer wel vind kunnen. Maar het daadwerkelijk doen niet.
Wij dreigden, als we op vakantie gingen met omkeren en niet gaan, of, je mag straks op de camping niet meer zwemmen, werkte prima. Is ook dreigen.
Ik vind niet alle dreigen fout, maar als het gevaarlijk zou kunnen worden, wel.
Nee ik vind dat zeker niet onverantwoord hoor! Het is gewoon een andere manier van opvoeden. En ik herken wel wat je zegt, vaak als ze een hapje eten, eten ze de rest ook wel.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:07 schreef texelonia het volgende:
[..]
Op zich niks tegen die manier hoor
Maar ik krijg soms dus het idee dat het als onverantwoord ofzow gezien wordt als je het dus niet op die manier doet. Misschien is dat wel helemaal niet zo, hoor, en zie ik dat verkeerd
Noah hoeft ook alleen te proeven en niet zn hele bord leeg te eten. Maar hij had/heeft zo'n fase dat ie bij voorbaat al niet wil. Als ik hem daarin zijn gang zou laten gaan, zou ie niks eten. Tja tot ie honger krijgt waarschijnlijk, dat zou kunnen. Maar als ie een paar hapjes moet proeven van ons gaat er 9 van de 10 keer nog heel wat achteraan en eet ie opeens gewoon heel goed. En verder geen strijd, alleen om die eerste hap een beetje. Als de strijd wel groot zou worden, tja dan zou het dus voor Noah ook niet goed werken, en dan zou ik er zo ook niet mee door gaan.
Maar ik bedoelde dus meer dat als je wel aandringt op moeten eten dat dat niet perse slecht hoeft uit te pakken.
En wat dat zindelijk worden betreft. Wanneer is een kind er dan aan toe? Is dat echt pas als een kind uit zichzelf op het potje of de wc wil? Of is dat ook als een kind aangeeft wanneer ie moet, en urenlang zijn plas kan ophouden. Maar niet op potje wc wil omdat ie liever doorspeelt?
Ik heb meer moeite met wat Grijs zegt, nek vastpakken en dwingen, dat vind ik echt afschuwelijk, mijn moeder deed dat vroeger ook, en nog wel meer als je dan niet wou eten, en dat is echt niet fijn, ook niet voor later.
Sjah, en zindelijk worden. Ik vind het moeilijk moet ik zeggen! Sara geeft heel goed aan wanneer ze een vieze broek heeft, ze weet ook wanneer de luier nog droog is, en ze heeft al een tijdje aangegeven dat ze moest plassen en dan ging ze op de WC of op het potje. Ik denk wel, zoals jij zegt, dat wanneer een kind het vergeet door drukte met spelen, ik het ook wat meer zou pushen hoor, of gewoon om de zoveel tijd op de WC zou zetten, maar hier is het nog meer angst van Sara voor het potje en de WC dan dat ze het vergeet.
Ik denk dat we eigenlijk niet eens zo heel anders denken over opvoeden
Met dreigen is niets mis, zolang het maar in verhouding staat en consequent wordt uitgevoerd. Ik dreig bijvoorbeeld met de hoek, en luistert ze niet, gaat ze er ook in. Maar uit de auto zetten, of zonder kind wegrijden zou ik zelf niet doen.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Gia het volgende:
[..]
Ben het over dit punt wel met je eens hoor.
Hoewel ik in die context stoppen en dreigen met uit de auto zetten, weer wel vind kunnen. Maar het daadwerkelijk doen niet.
Wij dreigden, als we op vakantie gingen met omkeren en niet gaan, of, je mag straks op de camping niet meer zwemmen, werkte prima. Is ook dreigen.
Ik vind niet alle dreigen fout, maar als het gevaarlijk zou kunnen worden, wel.
Het gaat alleen om de eerste hap en het is (en was) zeker geen dagelijkse praktijk.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Fuente het volgende:
Ik heb meer moeite met wat Grijs zegt, nek vastpakken en dwingen, dat vind ik echt afschuwelijk,
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Ik snap wat je bedoelt, maar toch heb ik er moeite mee. Ik geloof best dat je dat niet uit gemeenheid doet, en doet om je wilt dat je kind wat eet, maar ik persoonlijk vind dat moeilijk.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:20 schreef Grijs het volgende:
[..]
Het gaat alleen om de eerste hap en het is (en was) zeker geen dagelijkse praktijk.
Dreigen met dingen die je overduidelijk niet gaat doen, lijkt me ook neit echt de methode, eigenlijk.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:14 schreef Gia het volgende:
[..]
Ben het over dit punt wel met je eens hoor.
Hoewel ik in die context stoppen en dreigen met uit de auto zetten, weer wel vind kunnen. Maar het daadwerkelijk doen niet.
Wij dreigden, als we op vakantie gingen met omkeren en niet gaan, of, je mag straks op de camping niet meer zwemmen, werkte prima. Is ook dreigen.
Ik vind niet alle dreigen fout, maar als het gevaarlijk zou kunnen worden, wel.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mijn zusje laat de kinderen zelf bepalen of en wat ze eten. Alles wordt aangeboden, er wordt een paar keer tijdens het eten gevraagd of ze echt niet een hapje willen proeven, maar zo niet, dan niet. Toetje krijgen ze toch, dat is onderdeel van het eten en geen beloning voor het leegeten van je bord.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:21 schreef Fuente het volgende:
[..]
Ik snap wat je bedoelt, maar toch heb ik er moeite mee. Ik geloof best dat je dat niet uit gemeenheid doet, en doet om je wilt dat je kind wat eet, maar ik persoonlijk vind dat moeilijk.
Gedurende de dag krijgen ze voldoende fruit en vooral ook vocht aangeboden en als ze neit willen eten, dan maar niet. Ze zullen echt geen honger lijden, want als het te erg is, eten ze echt wel.
Ik vind dat een heel fijne manier om met eten om te gaan. Te veel (negatieve) aandacht voor eten kan, liijkt me, ook later in het leven van zo'n kind een minder prettige uitwerking hebben.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Zo doen wij het precies hetzelfde...quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:25 schreef miss_sly het volgende:
Mijn zusje laat de kinderen zelf bepalen of en wat ze eten. Alles wordt aangeboden, er wordt een paar keer tijdens het eten gevraagd of ze echt niet een hapje willen proeven, maar zo niet, dan niet. Toetje krijgen ze toch, dat is onderdeel van het eten en geen beloning voor het leegeten van je bord.
Gedurende de dag krijgen ze voldoende fruit en vooral ook vocht aangeboden en als ze neit willen eten, dan maar niet. Ze zullen echt geen honger lijden, want als het te erg is, eten ze echt wel.
Zo doen wij het dus ook, altijd opscheppen en aanbieden, wil ze niet, dan niet, maar wel een toetje (vanwege de zuivel).quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:25 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mijn zusje laat de kinderen zelf bepalen of en wat ze eten. Alles wordt aangeboden, er wordt een paar keer tijdens het eten gevraagd of ze echt niet een hapje willen proeven, maar zo niet, dan niet. Toetje krijgen ze toch, dat is onderdeel van het eten en geen beloning voor het leegeten van je bord.
Gedurende de dag krijgen ze voldoende fruit en vooral ook vocht aangeboden en als ze neit willen eten, dan maar niet. Ze zullen echt geen honger lijden, want als het te erg is, eten ze echt wel.
Ik vind dat een heel fijne manier om met eten om te gaan. Te veel (negatieve) aandacht voor eten kan, liijkt me, ook later in het leven van zo'n kind een minder prettige uitwerking hebben.
Hier wordt er iig geproefd. Niet bij voorbaat piepen, 2 hapjes proeven (en dan ook echt proeven, niet met je vork boven je tong zwevend roepen dat het echt echt echt niet lekker is.) Lus je het niet? Dan eet je niet. Dan wacht je tot de rest klaar is zodat we een toetje (vla) kunnen gaan eten. Wordt er zo dwarsgelegen dat er ook niet geproefd wordt, dan houdt het op. Ga dan maar op de trap zitten (4 jaar = 4e tree) zodat wij wel gezellig kunnen eten.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
dwingen te eten door vast te houden of neus dicht te knijpen heb ik nooit gedaan. Wel heb ik de neus van mijn kinderen dichtgeknepen om hun mond open te krijgen om daar bijv. een lepel antibioticum in te krijgen. Als ze dat eenmaal vies vinden krijg je het er volgens mij niet anders in.
Mijn kinderen mochten vroeger twee dingen op een lijstje hebben die ze niet hoefden te eten. Als ik dat wel klaarmaakte, maakte ik voor degene die dit op zijn lijstje had staan iets anders. Bijv. een van mijn kinderen lustte geen gebakken lever, voor hem maakte ik dan een tartaartje oid.
En natuurlijk waren ook mijn kinderen zo slim om ter plekke een wijziging aan te willen brengen in hun lijstje. Bijv. ineens willen veranderen van lever naar sperciebonen op het moment dat de sperciebonen op tafel kwamen. Dat ik dan zei dat dat goed uitkwam omdat ik toch ook hun 'oude lijstje' al klaargemaakt in de vriezer had en dat zo kon opwarmen was dan voldoende om toch maar sperciebonen te eten en het oude lijstje te handhaven.
Dit werkte bij mijn kinderen erg goed. En gaf mij ook de gelegenheid om ook een lijstje te hebben en bijv nooit spruiten te hoeven eten...
Mijn kinderen mochten vroeger twee dingen op een lijstje hebben die ze niet hoefden te eten. Als ik dat wel klaarmaakte, maakte ik voor degene die dit op zijn lijstje had staan iets anders. Bijv. een van mijn kinderen lustte geen gebakken lever, voor hem maakte ik dan een tartaartje oid.
En natuurlijk waren ook mijn kinderen zo slim om ter plekke een wijziging aan te willen brengen in hun lijstje. Bijv. ineens willen veranderen van lever naar sperciebonen op het moment dat de sperciebonen op tafel kwamen. Dat ik dan zei dat dat goed uitkwam omdat ik toch ook hun 'oude lijstje' al klaargemaakt in de vriezer had en dat zo kon opwarmen was dan voldoende om toch maar sperciebonen te eten en het oude lijstje te handhaven.
Dit werkte bij mijn kinderen erg goed. En gaf mij ook de gelegenheid om ook een lijstje te hebben en bijv nooit spruiten te hoeven eten...
Ik wilde hier iets typen, maar ik zet het maar niet online, niet dat het nu zo erg is, maar wel erg herkenbaar denk ik.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:08 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zelfs als er géén vreemde auto langskomt om je kind mee te nemen vind ik het not done.
Je kind laten gehoorzamen omdat het zo bang is dat je wegrijdt. Werkelijk, ik snap dat niet. Wíl het ook niet snappen want het staat me ontzettend tegen. Angst als opvoedingsmethode....
Het heeft wel gewerkt in elk geval. Het was niet gevaarlijk, niet onverantwoord, maar voor het kind in kwestie heeft het wel dingen duidelijk gemaakt (het was overigens niet mijn pedagogisch ingrijpen).
Wat betreft eten (en slapen), volgens mij zijn dat twee dingen die je niet kunt afdwingen. Immers slikken of echt in slaap raken doe je altijd zelf.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Bovendien weet het kind niet dat je niet echt wegrijdt. Voor hem is de dreiging (en de angst) dus weldegelijk reeel. Lekker, als je merkt dat je ouders, degenen die onvoorwaardelijk van je zouden moeten houden, je zo in de steek kunnen laten. Jij weet dat je het niet zult doen, maar dat kind niet.
Verder ben ik het met Moonah eens.
Ik ben ook benieuwd wel boeken Five leest, want de dingen die je daaruit noemt, zijn het tegengestelde van pedagogisch verantwoord.
Verder ben ik het met Moonah eens.
Ik ben ook benieuwd wel boeken Five leest, want de dingen die je daaruit noemt, zijn het tegengestelde van pedagogisch verantwoord.
Het enige onorthodoxe wat ik tot nu toe gedaan heb is tijdens het eten geven bij Damian een week geleden.
Hij at al een paar weken ontzettend slecht. Het werd op een gegeven moment echt te gek. Ik zat elke voeding met speelgoed erbij, muziek aan en maar gek doen omdat hij anders geen hap nam. En dat was alleen maar omdat hij me aan het uitproberen was. Toen is hij een aantal dagen gaan logeren en daar at hij alles zo op. Thuis weer hetzelfde verhaal en ik was het zo zat. Ik heb hem in de kinderstoel gezet. Met 2 vingers zijn mond proberen open te doen gezegd dat hij een hapje kreeg en de lepel erin gewurmd. (wel zonder hem pijn te doen natuurlijk!) Zo ben ik doorgegaan, na een hap op 3 at hij ineens vanzelf, en zeker niet met tegenzin want hij was er duidelijk van aan het genieten! De dagen erna heb ik het bij elke voeding maar 1 keer hoeven doen, bij de eerste hap. En nu een week later hoef ik het al een dag of 2 niet meer te doen.
Het is niet helemaal zoals het hoort, maar het is wel duidelijk een grens stellen en dat had hij nodig.
En een baby van 10 maanden die luistert echt niet als je zegt: 1 hapje proberen.
Edit: Ik heb het stukje wat ik hier neer gezet heb even overgelezen. Het lijkt misschien alsof het er vrij grof aan toegegaan is, maar dat is niet zo. Om het maar even duidelijk te maken, hij heeft geen pijn gehad, hij heeft niet gehuild en ik heb hem ook niet in een echte houdgreep gehad. Hij was eerder verbaasd dat ik zoiets deed. (Zeker niet angstig.)
[ Bericht 7% gewijzigd door appelsap op 08-01-2008 12:08:12 ]
Hij at al een paar weken ontzettend slecht. Het werd op een gegeven moment echt te gek. Ik zat elke voeding met speelgoed erbij, muziek aan en maar gek doen omdat hij anders geen hap nam. En dat was alleen maar omdat hij me aan het uitproberen was. Toen is hij een aantal dagen gaan logeren en daar at hij alles zo op.
Thuis weer hetzelfde verhaal en ik was het zo zat. Ik heb hem in de kinderstoel gezet. Met 2 vingers zijn mond proberen open te doen gezegd dat hij een hapje kreeg en de lepel erin gewurmd. (wel zonder hem pijn te doen natuurlijk!) Zo ben ik doorgegaan, na een hap op 3 at hij ineens vanzelf, en zeker niet met tegenzin want hij was er duidelijk van aan het genieten! De dagen erna heb ik het bij elke voeding maar 1 keer hoeven doen, bij de eerste hap. En nu een week later hoef ik het al een dag of 2 niet meer te doen. Het is niet helemaal zoals het hoort, maar het is wel duidelijk een grens stellen en dat had hij nodig.
En een baby van 10 maanden die luistert echt niet als je zegt: 1 hapje proberen.
Edit: Ik heb het stukje wat ik hier neer gezet heb even overgelezen. Het lijkt misschien alsof het er vrij grof aan toegegaan is, maar dat is niet zo. Om het maar even duidelijk te maken, hij heeft geen pijn gehad, hij heeft niet gehuild en ik heb hem ook niet in een echte houdgreep gehad. Hij was eerder verbaasd dat ik zoiets deed. (Zeker niet angstig.)
[ Bericht 7% gewijzigd door appelsap op 08-01-2008 12:08:12 ]
Oh, nou, dan is het geen probleem.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:20 schreef Grijs het volgende:
[..]
Het gaat alleen om de eerste hap en het is (en was) zeker geen dagelijkse praktijk.
Ik zie hier veel onorthodoxe methodes langskomen, en bij de meesten kan ik wel een beetje glimlachen of snappen dat je ertoe over gaat omdat je even niets anders weet.
Veel dingen worden ook met humor opgelost, ben ik zelf een groot voorstander van.
Maar heel bewust een kind bij z'n nek grijpen en eten naar binnen dwingen, nee, dat heeft zoiets dreigends, zo compleet niets te maken met respect voor het kind, dat het toch alleen maar als machtsmiddel gebruikt, dat ik dat niet eens wil snappen.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Gelukkig mag je als ouder ook wel eens iets doen waarvan je achteraf denkt: Heb ik dat gedaan of gezegd?
Ouders zijn ook maar mensen en kinderen zijn erg goed in staat om je een enorm machteloos gevoel te geven en je uit te proberen.
Het is niet voor niets dat alle pedagogieboeken, consultatiebureaus en niet te vergeten de 'ervaringsdeskundigen' oftewel de oma's en opa's, toch altijd weer terugvallen op Rust, Reinheid en Regelmaat.
Maar gelukkig zijn regels gemaakt om eventueel van afgeweken te kunnen worden. Ik moet erg lachen om de oplossingen op problemen die hier voorbij komen. Ik zei inderdaad ook tegen mijn kinderen als ze vielen, kom maar hier dan zal ik je oprapen. Vond ik zelf wel humor, omstanders soms niet. En natuurlijk zie je met een oogopslag wel of het echt een beenbreukje is of dat het bloed eruit gutst. Dan kun je altijd nog anders reageren.
En wat betreft het plagen of laten schrikken van kinderen. Welke ouder heeft geen kiekeboe gespeeld met haar kind. Is ook schrikken hoor, alleen krijgen ze dan wel door dat schrikken ook leuk kan zijn en niet altijd griezelig. Of verstoppertje spelen is ook heel spannend en schrikken als je voor de tigste keer je vader achter de bank ziet zitten. En plagen, plagen worden ze weerbaar van en kunnen zelfspot ontwikkelen. En je kunt ze als snel duidelijk maken dat er verschil is tussen plagen en pesten. Om plagen kun je lachen en misschien is dat wel wat niet genoeg meer gebeurt, lachen met je kinderen.
Ouders zijn ook maar mensen en kinderen zijn erg goed in staat om je een enorm machteloos gevoel te geven en je uit te proberen.
Het is niet voor niets dat alle pedagogieboeken, consultatiebureaus en niet te vergeten de 'ervaringsdeskundigen' oftewel de oma's en opa's, toch altijd weer terugvallen op Rust, Reinheid en Regelmaat.
Maar gelukkig zijn regels gemaakt om eventueel van afgeweken te kunnen worden. Ik moet erg lachen om de oplossingen op problemen die hier voorbij komen. Ik zei inderdaad ook tegen mijn kinderen als ze vielen, kom maar hier dan zal ik je oprapen. Vond ik zelf wel humor, omstanders soms niet. En natuurlijk zie je met een oogopslag wel of het echt een beenbreukje is of dat het bloed eruit gutst. Dan kun je altijd nog anders reageren.
En wat betreft het plagen of laten schrikken van kinderen. Welke ouder heeft geen kiekeboe gespeeld met haar kind. Is ook schrikken hoor, alleen krijgen ze dan wel door dat schrikken ook leuk kan zijn en niet altijd griezelig. Of verstoppertje spelen is ook heel spannend en schrikken als je voor de tigste keer je vader achter de bank ziet zitten. En plagen, plagen worden ze weerbaar van en kunnen zelfspot ontwikkelen. En je kunt ze als snel duidelijk maken dat er verschil is tussen plagen en pesten. Om plagen kun je lachen en misschien is dat wel wat niet genoeg meer gebeurt, lachen met je kinderen.
Een uitspraak waar mijn hart warm van wordt!. Want dat is het tegenwoordig: opvoeden is zoquote:Op dinsdag 8 januari 2008 12:07 schreef Verida het volgende:
. Om plagen kun je lachen en misschien is dat wel wat niet genoeg meer gebeurt, lachen met je kinderen.
se-ri-eus geworden! Mensen, het is gewoon een onderdeel van het leven. Een beetje zelfspot graag en neem jezelf niet te serieus!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Natuurlijk moet je met ze lachen! En plagen is een goede manier om kinderen juist wat zelfspot en relativering te leren (sorry, heel lelijke zin). Maar is dat dan onorthodox, of pedagogisch onverantwoord? Nee toch?
Ik vind kinderen niet "oprapen" na een val eigenlijk helemaal niet onorthodox. Sterker, dat is iets wat il geleerd heb bij EHBO. Kinderen moeten zelf opstaan. Als dit niet lukt om wat voor reden dan ook, is er echt iets aan de hand.
Voor de rest: ik dreig wel,(ook al ben ik daar niet trots op) maar alleen met dreigementen die ik waar kan maken. (playstation op de kast ofzo)
Het grote heikele punt hier is mijn gebrek aan geduld
En natuurlijk hou je je in, maar mijn grens is best snel bereikt. Ach ja, working on it... 
Voor de rest: ik dreig wel,(ook al ben ik daar niet trots op) maar alleen met dreigementen die ik waar kan maken. (playstation op de kast ofzo)
Het grote heikele punt hier is mijn gebrek aan geduld
En natuurlijk hou je je in, maar mijn grens is best snel bereikt. Ach ja, working on it...
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Nee, maar dingen niet volgens "het boekje" doen wel schijnbaar. Mijn kinderen mogen mij "in de hoek" zetten als ik me niet gedraagquote:Op dinsdag 8 januari 2008 12:17 schreef sombie het volgende:
Natuurlijk moet je met ze lachen! En plagen is een goede manier om kinderen juist wat zelfspot en relativering te leren (sorry, heel lelijke zin). Maar is dat dan onorthodox, of pedagogisch onverantwoord? Nee toch?
. Heel onorthodox! Maar het schaadt mijn overwicht op de kinderen niet.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Tja, ik vind dat niet zo onorthodox. Ik vind het logisch dat je als opvoeder fouten maakt en daar eerlijk over bent. Ik ben zelf geen ouder maar leerkracht en leerlingen mogen mij ook, op een nette manier, aanspreken op mijn fouten. Ik bied ze ook mijn excuses aan als ik een keer de mist in ga.
[ Bericht 0% gewijzigd door sombie op 08-01-2008 12:28:05 (tikfout) ]
[ Bericht 0% gewijzigd door sombie op 08-01-2008 12:28:05 (tikfout) ]
Same here, en ik zeg dan ook regelmatig dat ik ook maar een mens ben, want hoe je het ook wendt of keert, iedereen doet in zijn onmacht wel eens iets waar ie niet trots op is.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 12:18 schreef debuurvrouw het volgende:
Het grote heikele punt hier is mijn gebrek aan geduld
Het is wmb pas foute boel als je willens en wetens iets doet waarvan je met je gezonde verstand kan bedenken dat je verkeerd bezig bent.
Mijn hand is ook wel eens richting billen uitgeschoten, pure onmacht.
Het deed geen pijn (alleen bij mij
), en ik heb daarna ook duidelijk gemaakt hoe fout ik zat, maar het gebeurt.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Het enige wat ik eigenlijk pas echt fout vind is als mensen zich bemoeien met een moeder die haar kind straft. En dan heb ik het niet over het kind een blauw oog slaan ofzo, maar gewoon even stevig bij het armpje pakken en streng toespreken. Je moet als ouders ook altijd één lijn trekken, en dan wordt dat even mooi verziekt door "vreemde" toeschouwers die menen dat het zielig is.
Dat het kind ervoor thuis de boel kort en klein sloeg en in de supermarkt alle schappen gillend en krijsend leegtrok is dan even niet aan de orde.
Dat het kind ervoor thuis de boel kort en klein sloeg en in de supermarkt alle schappen gillend en krijsend leegtrok is dan even niet aan de orde
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Heb ik wel eens meegemaakt.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 13:11 schreef k_i_m het volgende:
Het enige wat ik eigenlijk pas echt fout vind is als mensen zich bemoeien met een moeder die haar kind straft.
In de zeeman.
Kind van 3, wilde iets hebben maar kreeg het niet van mij.
Het kostte haast niks maar daar gaat het natuurlijk niet om. Ik wil niet dat hij in iedere winkel iets moet hebben.
Hij stortte zich gillend op de grond en ik bleef stoïcijns “doorwinkelen”.
Een oude dame begon zich ermee te bemoeien. Ze vond het zielig en zij wilde het voor hem kopen
Ik dacht het niet
Daarom heb ik daar ook niet mee gedreigd, zoals je wel kunt lezen, maar met 'niet zwemmen' of zo. En daar hield ik me uiteraard wel aan.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:21 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dreigen met dingen die je overduidelijk niet gaat doen, lijkt me ook neit echt de methode, eigenlijk.
Overigens heb ik slapende engeltje in de auto als we ver moeten rijden. Dus die problemen heb ik sowieso niet.
Dreigen met niet gaan lijkt me ook onder de valse dreigementen vallen. Je maakt mij niet wijs dat mensen daadwerkelijk de duur betaalde vakantie waar ze zich ook op verheugen dan laten schieten.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 14:16 schreef Gia het volgende:
[..]
Daarom heb ik daar ook niet mee gedreigd, zoals je wel kunt lezen, maar met 'niet zwemmen' of zo. En daar hield ik me uiteraard wel aan.
Overigens heb ik slapende engeltje in de auto als we ver moeten rijden. Dus die problemen heb ik sowieso niet.
Maar uberhaupt vind ik dreigen geen optie. Vertellen wat de consequenties zijn van bepaald gedrag is imo toch weer iets anders dan dreigen. En uiteraard dienen de consequenties dan ook te volgen op het gedrag, anders is het nog zinloos.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wij boeken niet, gaan altijd met 2 trekkerstentjes op de bonnefooi. Dus wij kunnen wél omkeren.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 14:19 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dreigen met niet gaan lijkt me ook onder de valse dreigementen vallen. Je maakt mij niet wijs dat mensen daadwerkelijk de duur betaalde vakantie waar ze zich ook op verheugen dan laten schieten.
En reken maar dat onze heren dat weten. Als het binnen een paar uur na vertrek al hommeles is, dan krijgen ze dat wel te horen. Ik heb geen zin in 3 of 4 weken geruzie van die mannen.
Inderdaad.quote:Maar uberhaupt vind ik dreigen geen optie. Vertellen wat de consequenties zijn van bepaald gedrag is imo toch weer iets anders dan dreigen. En uiteraard dienen de consequenties dan ook te volgen op het gedrag, anders is het nog zinloos.
Ja, zo herkenbaar. Zie dat ook weleens gebeuren bij de supermarkt. Gaat zo'n kind in 'het vliegtuigje' zitten, zeurend om een centje. Moeder vindt het niet nodig, douwt een voorbijganger, die dat zielig vindt, er wel geld in.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 14:02 schreef lily het volgende:
[..]
Heb ik wel eens meegemaakt.
In de zeeman.
Kind van 3, wilde iets hebben maar kreeg het niet van mij.
Het kostte haast niks maar daar gaat het natuurlijk niet om. Ik wil niet dat hij in iedere winkel iets moet hebben.
Hij stortte zich gillend op de grond en ik bleef stoïcijns “doorwinkelen”.
Een oude dame begon zich ermee te bemoeien. Ze vond het zielig en zij wilde het voor hem kopen
Ik dacht het niet
Waar ze zich mee bemoeien!!
Dat is mij ook een keer gebeurd... en toen heb ik mijn oudste uit het btreffende herriemakkende hobbelende ding gehaald. (was een auto btw...) ruzie met dat mens over waarom ik in vredesnaam mijn kind eruit haaldequote:Op dinsdag 8 januari 2008 14:28 schreef Gia het volgende:
[..]
Ja, zo herkenbaar. Zie dat ook weleens gebeuren bij de supermarkt. Gaat zo'n kind in 'het vliegtuigje' zitten, zeurend om een centje. Moeder vindt het niet nodig, douwt een voorbijganger, die dat zielig vindt, er wel geld in.
Waar ze zich mee bemoeien!!
Als ik zeg nee dan is het ook nee punt uit. meer dan dat kan ik er ook niet van maken.
Ik ben af en toe "onorthodox" maar wel consequent in ja en nee.
Vreselijk iritant zulke mensen. Die hebben dan waarschijnlijk zelf geen kids anders doe je dat toch niet??
Nou, ik zou het zelf nooit doen, maar als iemand dan zo lief is voor mijn kinderen er een centje in te gooien, zou ik dat prima vinden. Voor de kinderen echt zo'n onverwacht cadeautje, dat gun ik ze wel.
Ze zouden van mij alleen wel netjes dankjewel moeten zeggen.
Ze zouden van mij alleen wel netjes dankjewel moeten zeggen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Tuurlijk voor die kinderen is het leuk
Alleen hou ik er niet van als dat dan bepaald wordt door een ander persoon. Ik zou me daar flink kwaad over kunnen maken waar iemand zich mee bemoeit.
Komt misschien ook omdat als ik bij mijn opa en oma ben mn oudste ook wel een snoep krijgt terwijll ik duidelijk nee zeg.
Hou ik gewoon niet van als andere dan voor jou gaan beslissen dat een kind tóch iets krijgt/mag
Alleen hou ik er niet van als dat dan bepaald wordt door een ander persoon. Ik zou me daar flink kwaad over kunnen maken waar iemand zich mee bemoeit.
Komt misschien ook omdat als ik bij mijn opa en oma ben mn oudste ook wel een snoep krijgt terwijll ik duidelijk nee zeg.
Hou ik gewoon niet van als andere dan voor jou gaan beslissen dat een kind tóch iets krijgt/mag
Nee, daar wind ik me nooit zo over op, over dat soort dingen. Misschien ook wel omdat ik zelf ook wel eens toegeef als ik eerst nee heb gezegd.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik heb dus juist een kind dat die leuke hobbel/muziek dingen alleen leuk vindt als ze stil staan en niks doen. Gewoon even in de auto/helicopter/watdanook zitten en zelf even fantaseren over het rijden/vliegen in zo'n ding. Hele verhalen kan hij vertellen als hij in zo'n ding zit. Maar gooi er geen geld in, want zodra het ding echt begint te hobbelen dan is het niet leuk meer en *moet* hij er zo snel mogelijk uit.quote:Op woensdag 9 januari 2008 22:23 schreef TeenageDirtbag het volgende:
Hou ik gewoon niet van als andere dan voor jou gaan beslissen dat een kind tóch iets krijgt/mag
En wat krijg je dan weer? Opmerkingen of ik te gierig ben om er een centje in te doen of inderdaad mensen die er geld in gaan stoppen.
Het is ook nooit goed
She said you can paint your sky any colour
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
Ja tuurlijk, we geven allemaal wel eens een keertje toe denk ik!quote:Op woensdag 9 januari 2008 22:37 schreef livelink het volgende:
Nee, daar wind ik me nooit zo over op, over dat soort dingen. Misschien ook wel omdat ik zelf ook wel eens toegeef als ik eerst nee heb gezegd.
Maar dan heb je het tenminste zélf gedaan ;-)
Dáár heb ik dan nooit problemen over gemaakt. Daar zijn opa's en oma's wmb voor. De verwennerij.quote:Op woensdag 9 januari 2008 22:23 schreef TeenageDirtbag het volgende:
Komt misschien ook omdat als ik bij mijn opa en oma ben mn oudste ook wel een snoep krijgt terwijll ik duidelijk nee zeg.
Zelf heb ik geen snoep in huis, dus zoveel snoepen ze dan ook weer niet.
Het zoontje (3) van mijn zus eet erg graag vlees, maar niet de aardappelen. Groenten gaat wel.
Als hij zijn bordje leeg eet, krijgt hij nog een extra stukje vlees.
Of hij krijgt yoghurt als toetje als zijn bord niet leeg is i.p.v. een 'lekkerder' toetje
Als hij zijn bordje leeg eet, krijgt hij nog een extra stukje vlees.
Of hij krijgt yoghurt als toetje als zijn bord niet leeg is i.p.v. een 'lekkerder' toetje
Heel herkenbaar, vanaf het zelf weer laten staan (soms maak ik er een grapje van, dat ze beter moet uitkijken of zo) tot aan het probleem van het geduld (waaraan wel wordt gewerkt, maar het blijft erg moeilijk).quote:Op dinsdag 8 januari 2008 12:18 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik vind kinderen niet "oprapen" na een val eigenlijk helemaal niet onorthodox. Sterker, dat is iets wat il geleerd heb bij EHBO. Kinderen moeten zelf opstaan. Als dit niet lukt om wat voor reden dan ook, is er echt iets aan de hand.
Voor de rest: ik dreig wel,(ook al ben ik daar niet trots op) maar alleen met dreigementen die ik waar kan maken. (playstation op de kast ofzo)
Het grote heikele punt hier is mijn gebrek aan geduld
Als dat gebeurt, dan vertel ik ook altijd waarom ik van gedachte ben veranderd. En de reden is i.i.g. nooit omdat ze blijft zeuren of zo. Maar soms zegt ze dan echt iets zinnigs, bijvoorbeeld als we eerder hadden gezegd dat ze een snoepje mocht. (Ja, ook ouders vergeten weleens wat, dan is het fijn als Elise ons daaraan mag herinneren)quote:Op woensdag 9 januari 2008 22:37 schreef livelink het volgende:
Nee, daar wind ik me nooit zo over op, over dat soort dingen. Misschien ook wel omdat ik zelf ook wel eens toegeef als ik eerst nee heb gezegd.
Nee daar ben ik het opzich wel mee eens. Maar bedoelde ook meer dat wanneer hij al chips heeft gehad en daarna een chocolaatje, dat er dan gevraagd wordt of ie nog een koekje mag en ik raar wordt aangekeken als ik dan nee zegquote:Op donderdag 10 januari 2008 07:33 schreef Gia het volgende:
[..]
Dáár heb ik dan nooit problemen over gemaakt. Daar zijn opa's en oma's wmb voor. De verwennerij.
Zelf heb ik geen snoep in huis, dus zoveel snoepen ze dan ook weer niet.
( en dan soms tóch geven 
)
Ik lees hier eigenlijk alleen maar over 'onorthodoxe opvoedingsstijlen' mbt het straffen en belonen, iets wat zeker een belangrijk iets in binnen het opvoeden, maar niet alles. Hoe zit het met de rest? Zijn er bijvoorbeeld mensen die hun kinderen zelf les geven en die niet naar school gaan (als dat mag in Nederland, dacht het wel?).
Opvoeden is toch niet alleen belonen en straffen, maar toch ook je kind leren met een bepaalde houding in het leven te staan, wellicht geef je een 'apart' geloof mee van huis uit, etc?
Opvoeden is toch niet alleen belonen en straffen, maar toch ook je kind leren met een bepaalde houding in het leven te staan, wellicht geef je een 'apart' geloof mee van huis uit, etc?
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Die kleine man van mij (6) kan nog wel eens klagen dat ie niet lekker is als hij geen zin heeft om te slapen. Ik heb hier een doosje kinderparacetamol, van die zetpilletjes. 
Als hij dan "niet lekker" is pak ik het doosje en slaapt hij direct. (ik weet wel wanneer hij echt niet lekker is hoor) 
Als hij dan "niet lekker" is pak ik het doosje en slaapt hij direct. (ik weet wel wanneer hij echt niet lekker is hoor)
Volgens mij mag dat hier niet. Ik ken iig mensen die een aantal jaren geleden naar Engeland zijn vertrokken om hun kinderen een "vrije" opvoeding te geven. Die kinderen krijgen in principe dus ook geen les maar geven zelf aan welke talenten ze verder willen ontwikkelen.quote:Op donderdag 10 januari 2008 09:37 schreef Jarno het volgende:
Ik lees hier eigenlijk alleen maar over 'onorthodoxe opvoedingsstijlen' mbt het straffen en belonen, iets wat zeker een belangrijk iets in binnen het opvoeden, maar niet alles. Hoe zit het met de rest? Zijn er bijvoorbeeld mensen die hun kinderen zelf les geven en die niet naar school gaan (als dat mag in Nederland, dacht het wel?).
Opvoeden is toch niet alleen belonen en straffen, maar toch ook je kind leren met een bepaalde houding in het leven te staan, wellicht geef je een 'apart' geloof mee van huis uit, etc?
De oudste is nu sinds een jaar weer in NL omdat ze zelf in is gaan zien dat ze sociaal een achterstand heeft en ook een behoorlijke leerachterstand. De jongste kan volgens moeders als een engel zingen en is daar alleen maar mee bezig. Terwijl het meisje gewoon een normale stem heeft. Ze eten heel ongezond omdat de kinders niks lusten. Etc..etc.
Ik snap niet dat ouders dat kunnen doen. En dan zeggen dat het vrije opvoeding is. Er is helemaal niets vrij aan.
Het mag wel. Ik ken een gezin die een aanvraag ingediend heeft omdat hun kind over een paar maanden vijf jaar wordt en dus leerplichtig. Kindje gaat nu ook niet naar school.
De aangevoerde reden is dat er geen school is die past bij de 'geloofsovertuiging'. Aangezien er geen onderzoek gedaan mag worden naar je religie neem ik aan dat de vrijstelling er gaat komen.
Het betreft niet mijn kind en keuze hier dus ik wil niet verder ingaan op het hoe en waarom zij deze keuze gemaakt hebben.
* voorallevragen weer terug lurken gaat
De aangevoerde reden is dat er geen school is die past bij de 'geloofsovertuiging'. Aangezien er geen onderzoek gedaan mag worden naar je religie neem ik aan dat de vrijstelling er gaat komen.
Het betreft niet mijn kind en keuze hier dus ik wil niet verder ingaan op het hoe en waarom zij deze keuze gemaakt hebben.
* voorallevragen weer terug lurken gaat
Maar wél onorthodox en daar ging het in dit topic over. Overigens was het zelf lesgeven maar een voorbeeld, maar ik 'had de 'nou ik doe wel dit en dat als mijn kind geen spruitjes eet' voorbeelden wel een beetje gezien zo ondertussen.quote:Op donderdag 10 januari 2008 09:57 schreef Mejoon het volgende:
Ik snap niet dat ouders dat kunnen doen. En dan zeggen dat het vrije opvoeding is. Er is helemaal niets vrij aan.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Ik vind het interessant dat je dit aanhaalt... maar op het moment kan ik hier eigenlijk niet echt iets bedenken. Isa staat ingeschreven voor een reguliere basisschool, ze heeft al haar inentingen gehad (sommige zien het als onorthodox om dat niet te doen...). Ik geloof dat ik op zulke vlakken dus behoorlijk 'orthodox' benquote:Op donderdag 10 januari 2008 10:18 schreef Jarno het volgende:
[..]
Maar wél onorthodox en daar ging het in dit topic over. Overigens was het zelf lesgeven maar een voorbeeld, maar ik 'had de 'nou ik doe wel dit en dat als mijn kind geen spruitjes eet' voorbeelden wel een beetje gezien zo ondertussen.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Inenten heeft niet echt iets te maken met opvoeden an sich, alhoewel het wel iets kan zeggen over jou zelf als persoon en hoe je over dingen denkt. Vaak zie je wel combinaties van dit soort zaken idd.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
In hun geval mocht het dus niet. Zou misschien ook met de vrije vorm van lesgeven (niet lesgeven ) te maken hebben.quote:Op donderdag 10 januari 2008 10:08 schreef voorallevragen het volgende:
Het mag wel. Ik ken een gezin die een aanvraag ingediend heeft omdat hun kind over een paar maanden vijf jaar wordt en dus leerplichtig. Kindje gaat nu ook niet naar school.
De aangevoerde reden is dat er geen school is die past bij de 'geloofsovertuiging'. Aangezien er geen onderzoek gedaan mag worden naar je religie neem ik aan dat de vrijstelling er gaat komen.
Het betreft niet mijn kind en keuze hier dus ik wil niet verder ingaan op het hoe en waarom zij deze keuze gemaakt hebben.
* voorallevragen weer terug lurken gaat
Ik zeg overigens niet dat ik erop tegen ben om je kinderen zelf te onderwijzen. Als je het goed aanpakt en je kinderen een goede basis mee geeft kan het prima zijn als je ergens in een afgelegen blokhut in Siberie woont. In Nederland is het wel overbodig om je kinderen thuis te houden. Maar dat is mijn mening.
En over echt echt onorthodox gesproken. Ben wel eens op een kraakfeestje geweest paar jaartjes terug. Daar waren kinderen die met stokken achter honden aan het aanrennen waren. Van die kleine anarchistjes van rond de 8 jaar :s. Terwijl paps en mams onder invloed van weet ik veel wat aan het feesten waren. Ben toen weggegaan.
nou....quote:Op donderdag 10 januari 2008 10:30 schreef Mejoon het volgende:
[..]
In hun geval mocht het dus niet. Zou misschien ook met de vrije vorm van lesgeven (niet lesgeven ) te maken hebben.
Ik zeg overigens niet dat ik erop tegen ben om je kinderen zelf te onderwijzen. Als je het goed aanpakt en je kinderen een goede basis mee geeft kan het prima zijn als je ergens in een afgelegen blokhut in Siberie woont. In Nederland is het wel overbodig om je kinderen thuis te houden. Maar dat is mijn mening.
Als je kind een gemiddeld leervermogen heeft en verder geen bijzonderheden is dit misschien wel waar. Ik weet van meerdere gezinnen die over zijn gegaan op thuisonderwijs. Nu ben ik daar geen voorstander van, school is meer dan onderwijs alleen, maar ik kan me de stap levendig voorstellen.
Maar zelf dus kindjes "gewoon"op school en niks opvallends anders denk ik. Opvoedtechnisch dan.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...quote:Op donderdag 10 januari 2008 10:30 schreef Mejoon het volgende:
In Nederland is het wel overbodig om je kinderen thuis te houden. Maar dat is mijn mening.
Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
School is er natuurlijk niet alleen voor het cognitieve gebied, maar ook voor het sociale gebied.
Je mag thuis lesgeven, mits je een hele hele hele goede reden hebt, zoals geen school in de buurt die past bij je levensovertuiging. Scholen verder weg dan zoveel kilometer en nog wat redenen. Het gebeurt niet vaak en het wordt ook niet vaak goed gekeurd.
Ik persoonlijk vind dat trouwens een zeer zeer slechte zaak, thuisscholing. Je kunt niet geven wat een school kan geven. Een sociale omgeving met leeftijds genoten, het leren aanpassen aan een groep, je snelheid en niveau aanpassen zoals je in toekomstige werkomgeving ook waarschijnlijk zal moeten doen. Maar goed dat wordt een beetje offtopic en ik ben misschien een beetje bevooroordeeld aangezien ik zelf docent ben geweest.
Je mag thuis lesgeven, mits je een hele hele hele goede reden hebt, zoals geen school in de buurt die past bij je levensovertuiging. Scholen verder weg dan zoveel kilometer en nog wat redenen. Het gebeurt niet vaak en het wordt ook niet vaak goed gekeurd.
Ik persoonlijk vind dat trouwens een zeer zeer slechte zaak, thuisscholing. Je kunt niet geven wat een school kan geven. Een sociale omgeving met leeftijds genoten, het leren aanpassen aan een groep, je snelheid en niveau aanpassen zoals je in toekomstige werkomgeving ook waarschijnlijk zal moeten doen. Maar goed dat wordt een beetje offtopic en ik ben misschien een beetje bevooroordeeld aangezien ik zelf docent ben geweest.
School is zeker nodig, maar het probleem met scholen is, zoals Grijs al aangeeft: school is (wellicht logischerwijs) alleen gericht op de grote gemiddelde groep. De onderkant, maar zeker de bovenkant zijn niet interessant of groot genoeg om daar iets mee te doen.
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
als een kleintje dat net papa en mama zegt en alles wil herhalen lekker aan het dreutelen is en je je teen heel hard stoot aan de hoek van een openstaande deur, is het niet zo handig om KUT te roepen...
mijn inmiddels 8jarige dochter heeft MAANDENLANG kutkutkutkutkut gebrabbeld... en iedereen maar lachen
mijn inmiddels 8jarige dochter heeft MAANDENLANG kutkutkutkutkut gebrabbeld... en iedereen maar lachen
Mijn ouders hebben zich ook wel eens genoodzaakt gezien om dat te doen en ik ben er toch echt niks slechter van geworden. Blijven aanbieden en als het niet eet dan eet het niet werkte bij mij gewoon niet en geloof mij maar dat mijn ouders ook heel veel geprobeerd hebben voor ze tot deze drastische maatregel overgingen.quote:Op dinsdag 8 januari 2008 11:50 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Oh, nou, dan is het geen probleem.
Ik zie hier veel onorthodoxe methodes langskomen, en bij de meesten kan ik wel een beetje glimlachen of snappen dat je ertoe over gaat omdat je even niets anders weet.
Veel dingen worden ook met humor opgelost, ben ik zelf een groot voorstander van.
Maar heel bewust een kind bij z'n nek grijpen en eten naar binnen dwingen, nee, dat heeft zoiets dreigends, zo compleet niets te maken met respect voor het kind, dat het toch alleen maar als machtsmiddel gebruikt, dat ik dat niet eens wil snappen.
Blijven aanbieden, eten 'leuk' maken, blijven zitten tot er iets gegeten was, dan maar een boterham of iets anders geven, wachten omdat ik vanzelf wel honger zou krijgen etc. maar ik at gewoon NIET. Geen ontbijt, geen lunch, geen avondeten en geen tussendoortjes. Ik at rustig een dag of 4-5 (misschien langer) helemaal niets. Het ging niet om niet lusten, ik had gewoon geen hongergevoel en ik wilde dus niet eten. Medisch gezien was er niets aan de hand dus het advies van de doker was 'blijven proberen'.
Dat heeft niets te maken met machtsmiddel maar gewoon met het deel voeden in het woord opvoeden.
There is no love sincerer than the love of food.
Ik ben het met je eens, maar vind het sociale aspect toch dusdanig zwaar wegen dat ik een school als noodzakelijk kwaad beschouw. Daarnaast hoop ik dat ik mijn dochter zo nieuwsgierig en leergierig kan opvoeden dat ze die hele school niet nodig heeft om zichzelf te ontwikkelen. (Ja, papa was er ook niet dol op.quote:Op donderdag 10 januari 2008 11:06 schreef Five_Horizons het volgende:
School is zeker nodig, maar het probleem met scholen is, zoals Grijs al aangeeft: school is (wellicht logischerwijs) alleen gericht op de grote gemiddelde groep. De onderkant, maar zeker de bovenkant zijn niet interessant of groot genoeg om daar iets mee te doen.
).
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Daarvoor is er remedial teaching. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen die langzamer of sneller gaan bijna altijd extra aandacht krijgen. Kinderen in de middenmoot krijgen vaak minder aandacht. De docent zal eerder nog eventjes blijven zitten bij een langzamere leerling, of wat extra dingen geven aan een snelle leerling, dan een gemiddelde leerling.quote:Op donderdag 10 januari 2008 11:06 schreef Five_Horizons het volgende:
School is zeker nodig, maar het probleem met scholen is, zoals Grijs al aangeeft: school is (wellicht logischerwijs) alleen gericht op de grote gemiddelde groep. De onderkant, maar zeker de bovenkant zijn niet interessant of groot genoeg om daar iets mee te doen.
En als het verschil echt heel groot is, wordt er bijna altijd wel iets mee gedaan. Misschien doorverwezen naar ander onderwijs, doubleren, klas overslaan, meer remedial teaching. Vaak hebben scholen ook extra klasjes, tijdens schooluren, voor kinderen met dyslexie of bijvoorbeeld een grote voorsprong. En dat heeft niets te maken met hoe groot de groep is. Ik heb vaak het idee dat ouders van zulke kinderen, bang zijn dat ze aandacht te kort komen. Helaas kunnen de ouders niet meekijken in de klas. Natuurlijk zijn er ook scholen of docenten die er minder of niets aan doen, die verschillen hou je altijd.
Ben ik zeker met je eens. Mijn kind leert ook het meeste thuis op cognitief niveau. Maar aangezien Floris enig kind is zie ik wel dat hij op school veel leert op sociaal gebied.quote:Op donderdag 10 januari 2008 10:54 schreef Grijs het volgende:
[..]
Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...
Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.
Aan de andere kant weet hij heel veel, kan thuis goed moeilijke woorden lezen etc.etc. Maar het is nu net of hij de makkelijke stappen heeft overgeslagen. Hij is erg onzeker op school.
Wat ik probeer te zeggen is dat je in Nederland zoveel soorten speciaal onderwijs is dat het overbodig is je kind zelf les te geven.
Het zoeken naar een goede school voor je kind is weer een heel ander verhaal. Voor je weet wat voor soort onderwijs past bij je kind ben je misschien wel weer 3 scholen verder en dat wil je je kind ook niet aan doen. Ja misschien is zelf onderwijzen dan wel een goede optie.
is het juist ook niet van belang voor kinderen om te leren omgaan met verschillende opvattingen van mensen en uiteindelijk daar tussendoor hun eigen plan te vormen? (voor dat laatste is de rol van ons ouders dan weer erg belangrijk denk ik)
In ons geval maakte school juist dat de lust om dingen te ontdekken compleet verdween en kindlief overging tot regressief gedrag.quote:Op donderdag 10 januari 2008 11:12 schreef Jarno het volgende:
[..]
Ik ben het met je eens, maar vind het sociale aspect toch dusdanig zwaar wegen dat ik een school als noodzakelijk kwaad beschouw. Daarnaast hoop ik dat ik mijn dochter zo nieuwsgierig en leergierig kan opvoeden dat ze die hele school niet nodig heeft om zichzelf te ontwikkelen. (Ja, papa was er ook niet dol op.
Het heeft minstens drie jaar een intelligentieonderzoek en een eigen leerlijn gekost om hem weer een beetje zin in dingen ontdekken te geven.
Niet om je in de put te praten, maar iets om rekening mee te houden
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Grijs, ik neem aan dat jullie alle opties bekeken hebben... Wat was voor jullie de reden om niet voor een andere vorm van onderwijs te kiezen? En welke vorm volgt hij nu?quote:Op donderdag 10 januari 2008 10:54 schreef Grijs het volgende:
[..]
Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...
Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Heel erg niet mee eens!quote:Op donderdag 10 januari 2008 11:13 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Daarvoor is er remedial teaching. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen die langzamer of sneller gaan bijna altijd extra aandacht krijgen. Kinderen in de middenmoot krijgen vaak minder aandacht. De docent zal eerder nog eventjes blijven zitten bij een langzamere leerling, of wat extra dingen geven aan een snelle leerling, dan een gemiddelde leerling.
En als het verschil echt heel groot is, wordt er bijna altijd wel iets mee gedaan. Misschien doorverwezen naar ander onderwijs, doubleren, klas overslaan, meer remedial teaching. Vaak hebben scholen ook extra klasjes, tijdens schooluren, voor kinderen met dyslexie of bijvoorbeeld een grote voorsprong. En dat heeft niets te maken met hoe groot de groep is. Ik heb vaak het idee dat ouders van zulke kinderen, bang zijn dat ze aandacht te kort komen. Helaas kunnen de ouders niet meekijken in de klas. Natuurlijk zijn er ook scholen of docenten die er minder of niets aan doen, die verschillen hou je altijd.
Wel voor de "onderkant" maar zeker niet voor de bovenkant. Extra, als in "meer van hetzelfde" is niet genoeg voor kinderen die meer aankunnen. Voor hen is het reguliere onderwijs als bouillon, niet voedzaam genoeg. Wat zij nodig hebben is erwtensoep, dus ándere leerstof. Meer bouillon gaat hun honger niet stillen....
Heel veel scholen weigeren dit in te zien. En Dáárom staan er veel ouder op de barricade...
(de school van mijn zoon nu uiteindelijk wel gelukkig!)
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
volgens mij gaan we offtopic...?
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
waarom is shit zeggen trouwens zo erg?
ik vind chips zeggen pas ontzettend irritant, te truttig gewoon.
ik vind chips zeggen pas ontzettend irritant, te truttig gewoon.
Ik doe dingen het liefste zo "normaal" en "orthodox" mogelijk omdat ik me nog herinner wat mijn ouders uit de kast haalden, en dat zou ik mijn kinderen dus nooit aandoen. Ik heb dus heel andere connotaties bij dit topic helaas. Een aantal pareltjes:
-kind dat 's nachts huilt in de bijkeuken zetten
-kind dat in de broek plast onder de koude douche zetten
-kind dat niet eet gedwongen volproppen, mijn vader hielp me dan in een houdgreep en wurgde het eten naar binnen onder het reciteren van "Hap! Kauw! Slik!" Wij aten dan ook alles vroeger en ook ons bord leeg, want niet eten was geen optie. Ze hebben mijn zuzjse ook weleens uitgekotste soep opnieuw op laten eten
De keerzijde is dus dat mijn kleuter nauwelijks eet en nog weleens huilst 's nachts. Ongelukjes zelden overigens. Wel doe ik nog weleens dingen zoals ongewenst gedrag gedwongen laten toepassen ("Ga jij maar even vijf minuutjes lekker spugen in de douche")
-kind dat 's nachts huilt in de bijkeuken zetten
-kind dat in de broek plast onder de koude douche zetten
-kind dat niet eet gedwongen volproppen, mijn vader hielp me dan in een houdgreep en wurgde het eten naar binnen onder het reciteren van "Hap! Kauw! Slik!" Wij aten dan ook alles vroeger en ook ons bord leeg, want niet eten was geen optie. Ze hebben mijn zuzjse ook weleens uitgekotste soep opnieuw op laten eten
De keerzijde is dus dat mijn kleuter nauwelijks eet en nog weleens huilst 's nachts. Ongelukjes zelden overigens. Wel doe ik nog weleens dingen zoals ongewenst gedrag gedwongen laten toepassen ("Ga jij maar even vijf minuutjes lekker spugen in de douche")
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Heel erg mee oneens. Wij waren laatst op een Pharos-bijeenkomst en daar waren maar een paar docenten aanwezig. Het feit dat die docenten applaus kregen voor hun aanwezigheid, wilde al genoeg zeggen, denk ik. Zij gaven ook aan dat zij hierin enigszins vooruitstrevend waren en zelf een beetje angst hadden om zich 'bekend' te maken als docent. Er wordt namelijk gewoon erg weinig gedaan aan de bovenkant van de groep. Er zijn rugzakjes voor allerlei 'probleem'gevallen (dyslexie ed), maar voor (hoog)begaafden (om dan dit voorbeeld te gebruiken) is er zo goed als niets.quote:Op donderdag 10 januari 2008 11:13 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Daarvoor is er remedial teaching. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen die langzamer of sneller gaan bijna altijd extra aandacht krijgen. Kinderen in de middenmoot krijgen vaak minder aandacht. De docent zal eerder nog eventjes blijven zitten bij een langzamere leerling, of wat extra dingen geven aan een snelle leerling, dan een gemiddelde leerling.
En als het verschil echt heel groot is, wordt er bijna altijd wel iets mee gedaan. Misschien doorverwezen naar ander onderwijs, doubleren, klas overslaan, meer remedial teaching. Vaak hebben scholen ook extra klasjes, tijdens schooluren, voor kinderen met dyslexie of bijvoorbeeld een grote voorsprong. En dat heeft niets te maken met hoe groot de groep is. Ik heb vaak het idee dat ouders van zulke kinderen, bang zijn dat ze aandacht te kort komen. Helaas kunnen de ouders niet meekijken in de klas. Natuurlijk zijn er ook scholen of docenten die er minder of niets aan doen, die verschillen hou je altijd.
Je hebt gelijkquote:Op donderdag 10 januari 2008 11:24 schreef Silmarwen het volgende:
Ja ik denk dat we beter een ander topic kunnen openen over thuis onderwijs. Sorry.
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Ik weet niet of je dit jezelf zo moet aanrekenen hoor, kleuters hebben hoe dan ook een eigen karaktertje.quote:Op donderdag 10 januari 2008 11:28 schreef Mwanatabu het volgende:
...
De keerzijde is dus dat mijn kleuter nauwelijks eet en nog weleens huilst 's nachts. Ongelukjes zelden overigens. ...
Mijn kids eten prima, maar ik heb ze ook nooit gedwongen, gewoon stom geluk hebben misschien. Sommige mensen lusten meer dan andere mensen, dat is bij kids toch ook gewoon zo?
Ik denk dat we als ouders ons niet zo zeer druk moeten maken om "wat hoort" maar gewoon bij onszelf te rade moeten gaan. Je hebt met mensjes te dealen, je wilt ze een bepaalde manier van met mensen omgaan en met zichzelf omgaan meegeven, je eerste taak is dan een voorbeeld zijn.
En nee, ik ben heus geen perfect voorbeeld, maar daar heb ik dan weer een goedwerkende gedachtewending over (gewetensussend in elk geval
) : ik vind dat kinderen ook moeten leren dat ze niet perfect hoeven te zijn
Ja hoor, dat denk ik ook precies!quote:Op donderdag 10 januari 2008 11:33 schreef MarMar het volgende:
[..]
Ik weet niet of je dit jezelf zo moet aanrekenen hoor, kleuters hebben hoe dan ook een eigen karaktertje.
Mijn kids eten prima, maar ik heb ze ook nooit gedwongen, gewoon stom geluk hebben misschien. Sommige mensen lusten meer dan andere mensen, dat is bij kids toch ook gewoon zo?
En hier ook allerminst perfect natuurlijk.quote:Ik denk dat we als ouders ons niet zo zeer druk moeten maken om "wat hoort" maar gewoon bij onszelf te rade moeten gaan. Je hebt met mensjes te dealen, je wilt ze een bepaalde manier van met mensen omgaan en met zichzelf omgaan meegeven, je eerste taak is dan een voorbeeld zijn.
En nee, ik ben heus geen perfect voorbeeld, maar daar heb ik dan weer een goedwerkende gedachtewending over (gewetensussend in elk geval
Oh ja, ik moest net keihard lachen toen mijn zoontje zn kop stootte aan de deurknop.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Daar dreig ik nog weleens mee omdat mijn jongste nogal snel van de kokhals is. Die kan echt op commando spugen en dat wil hij nog wel eens toepassen bij het niet willen eten.quote:Op donderdag 10 januari 2008 11:28 schreef Mwanatabu het volgende:
KNIP Ze hebben mijn zuzjse ook weleens uitgekotste soep opnieuw op laten eten
KNIP
Dan is mijn reactie dus "alles wat je uitspuugt eet je ook weer op" en dat dreigement werkt gelukkig.
Ik zal het alleen nooit toepassen want ik vind het te ranzig voor woorden.
Mijn moeder had als enige opvoedregel; "nooit dreigen met wat je niet van plan bent uit te voeren"
Ze heeft dus regelmatig mijn speelgoed weggegooid, mij laten betalen voor het door haar laten opruimen van mijn kamer etc...
Goede zaak Maar ik kan nog steeds niet opruimen
Ze heeft dus regelmatig mijn speelgoed weggegooid, mij laten betalen voor het door haar laten opruimen van mijn kamer etc...
Goede zaak
Maar ik kan nog steeds niet opruimen
of niet natuurlijk
Leep, inderdaad! Niet dreigen met wat je niet waarmaakt!
ik heb lang in een speelgoedwinkel gewerkt, daar is het natuurlijk onmogelijk voor de kinders om alleen maar te kijken met de ogen, zeker wanneer pa en ma alles doodleuk in de handen nemen.
Er was een moeder die telkens tegen haar zoon riep: Afblijven, anders hak ik je handjes eraf!
Dat kind keek echt zo naar zijn moeder:
ik heb lang in een speelgoedwinkel gewerkt, daar is het natuurlijk onmogelijk voor de kinders om alleen maar te kijken met de ogen, zeker wanneer pa en ma alles doodleuk in de handen nemen.
Er was een moeder die telkens tegen haar zoon riep: Afblijven, anders hak ik je handjes eraf!
Dat kind keek echt zo naar zijn moeder:
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
|
|
