Onorthodoxe opvoedingsstijlen

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 10:30 schreef Mejoon het volgende:

[..]

In hun geval mocht het dus niet. Zou misschien ook met de vrije vorm van lesgeven (niet lesgeven ) te maken hebben.
Ik zeg overigens niet dat ik erop tegen ben om je kinderen zelf te onderwijzen. Als je het goed aanpakt en je kinderen een goede basis mee geeft kan het prima zijn als je ergens in een afgelegen blokhut in Siberie woont. In Nederland is het wel overbodig om je kinderen thuis te houden. Maar dat is mijn mening.

nou....
Als je kind een gemiddeld leervermogen heeft en verder geen bijzonderheden is dit misschien wel waar. Ik weet van meerdere gezinnen die over zijn gegaan op thuisonderwijs. Nu ben ik daar geen voorstander van, school is meer dan onderwijs alleen, maar ik kan me de stap levendig voorstellen.
Maar zelf dus kindjes "gewoon"op school en niks opvallends anders denk ik. Opvoedtechnisch dan.

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 10:30 schreef Mejoon het volgende:
In Nederland is het wel overbodig om je kinderen thuis te houden. Maar dat is mijn mening.

Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...
_{Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.}
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.

School is er natuurlijk niet alleen voor het cognitieve gebied, maar ook voor het sociale gebied.
Je mag thuis lesgeven, mits je een hele hele hele goede reden hebt, zoals geen school in de buurt die past bij je levensovertuiging. Scholen verder weg dan zoveel kilometer en nog wat redenen. Het gebeurt niet vaak en het wordt ook niet vaak goed gekeurd.

Ik persoonlijk vind dat trouwens een zeer zeer slechte zaak, thuisscholing. Je kunt niet geven wat een school kan geven. Een sociale omgeving met leeftijds genoten, het leren aanpassen aan een groep, je snelheid en niveau aanpassen zoals je in toekomstige werkomgeving ook waarschijnlijk zal moeten doen. Maar goed dat wordt een beetje offtopic en ik ben misschien een beetje bevooroordeeld aangezien ik zelf docent ben geweest.

als een kleintje dat net papa en mama zegt en alles wil herhalen lekker aan het dreutelen is en je je teen heel hard stoot aan de hoek van een openstaande deur, is het niet zo handig om KUT te roepen...
mijn inmiddels 8jarige dochter heeft MAANDENLANG kutkutkutkutkut gebrabbeld... en iedereen maar lachen

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 11:50 schreef shmoopy het volgende:

[..]

Oh, nou, dan is het geen probleem.

Ik zie hier veel onorthodoxe methodes langskomen, en bij de meesten kan ik wel een beetje glimlachen of snappen dat je ertoe over gaat omdat je even niets anders weet.
Veel dingen worden ook met humor opgelost, ben ik zelf een groot voorstander van.

Maar heel bewust een kind bij z'n nek grijpen en eten naar binnen dwingen, nee, dat heeft zoiets dreigends, zo compleet niets te maken met respect voor het kind, dat het toch alleen maar als machtsmiddel gebruikt, dat ik dat niet eens wil snappen.

Mijn ouders hebben zich ook wel eens genoodzaakt gezien om dat te doen en ik ben er toch echt niks slechter van geworden. Blijven aanbieden en als het niet eet dan eet het niet werkte bij mij gewoon niet en geloof mij maar dat mijn ouders ook heel veel geprobeerd hebben voor ze tot deze drastische maatregel overgingen.

Blijven aanbieden, eten 'leuk' maken, blijven zitten tot er iets gegeten was, dan maar een boterham of iets anders geven, wachten omdat ik vanzelf wel honger zou krijgen etc. maar ik at gewoon NIET. Geen ontbijt, geen lunch, geen avondeten en geen tussendoortjes. Ik at rustig een dag of 4-5 (misschien langer) helemaal niets. Het ging niet om niet lusten, ik had gewoon geen hongergevoel en ik wilde dus niet eten. Medisch gezien was er niets aan de hand dus het advies van de doker was 'blijven proberen'.

Dat heeft niets te maken met machtsmiddel maar gewoon met het deel voeden in het woord opvoeden.

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 11:06 schreef Five_Horizons het volgende:
School is zeker nodig, maar het probleem met scholen is, zoals Grijs al aangeeft: school is (wellicht logischerwijs) alleen gericht op de grote gemiddelde groep. De onderkant, maar zeker de bovenkant zijn niet interessant of groot genoeg om daar iets mee te doen.

Ik ben het met je eens, maar vind het sociale aspect toch dusdanig zwaar wegen dat ik een school als noodzakelijk kwaad beschouw. Daarnaast hoop ik dat ik mijn dochter zo nieuwsgierig en leergierig kan opvoeden dat ze die hele school niet nodig heeft om zichzelf te ontwikkelen. (Ja, papa was er ook niet dol op. ).

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 11:06 schreef Five_Horizons het volgende:
School is zeker nodig, maar het probleem met scholen is, zoals Grijs al aangeeft: school is (wellicht logischerwijs) alleen gericht op de grote gemiddelde groep. De onderkant, maar zeker de bovenkant zijn niet interessant of groot genoeg om daar iets mee te doen.

Daarvoor is er remedial teaching. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen die langzamer of sneller gaan bijna altijd extra aandacht krijgen. Kinderen in de middenmoot krijgen vaak minder aandacht. De docent zal eerder nog eventjes blijven zitten bij een langzamere leerling, of wat extra dingen geven aan een snelle leerling, dan een gemiddelde leerling.

En als het verschil echt heel groot is, wordt er bijna altijd wel iets mee gedaan. Misschien doorverwezen naar ander onderwijs, doubleren, klas overslaan, meer remedial teaching. Vaak hebben scholen ook extra klasjes, tijdens schooluren, voor kinderen met dyslexie of bijvoorbeeld een grote voorsprong. En dat heeft niets te maken met hoe groot de groep is. Ik heb vaak het idee dat ouders van zulke kinderen, bang zijn dat ze aandacht te kort komen. Helaas kunnen de ouders niet meekijken in de klas. Natuurlijk zijn er ook scholen of docenten die er minder of niets aan doen, die verschillen hou je altijd.

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 10:54 schreef Grijs het volgende:

[..]

Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...
_{Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.}
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.

Ben ik zeker met je eens. Mijn kind leert ook het meeste thuis op cognitief niveau. Maar aangezien Floris enig kind is zie ik wel dat hij op school veel leert op sociaal gebied.
Aan de andere kant weet hij heel veel, kan thuis goed moeilijke woorden lezen etc.etc. Maar het is nu net of hij de makkelijke stappen heeft overgeslagen. Hij is erg onzeker op school.
Wat ik probeer te zeggen is dat je in Nederland zoveel soorten speciaal onderwijs is dat het overbodig is je kind zelf les te geven.
Het zoeken naar een goede school voor je kind is weer een heel ander verhaal. Voor je weet wat voor soort onderwijs past bij je kind ben je misschien wel weer 3 scholen verder en dat wil je je kind ook niet aan doen. Ja misschien is zelf onderwijzen dan wel een goede optie.

is het juist ook niet van belang voor kinderen om te leren omgaan met verschillende opvattingen van mensen en uiteindelijk daar tussendoor hun eigen plan te vormen? (voor dat laatste is de rol van ons ouders dan weer erg belangrijk denk ik)

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 11:12 schreef Jarno het volgende:

[..]

Ik ben het met je eens, maar vind het sociale aspect toch dusdanig zwaar wegen dat ik een school als noodzakelijk kwaad beschouw. Daarnaast hoop ik dat ik mijn dochter zo nieuwsgierig en leergierig kan opvoeden dat ze die hele school niet nodig heeft om zichzelf te ontwikkelen. (Ja, papa was er ook niet dol op. ).

In ons geval maakte school juist dat de lust om dingen te ontdekken compleet verdween en kindlief overging tot regressief gedrag.
Het heeft minstens drie jaar een intelligentieonderzoek en een eigen leerlijn gekost om hem weer een beetje zin in dingen ontdekken te geven.
Niet om je in de put te praten, maar iets om rekening mee te houden

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 10:54 schreef Grijs het volgende:

[..]

Daar ben ik het niet mee eens. Mijn zoontje (bijna 7) heeft tot nu toe thuis meer geleerd dan op school (op cognitief gebied tenminste) en dat terwijl we hem thuis geen lesgeven...
_{Veel dingen waar hij mee bezig is komen pas jaren later aan bod op school: topografie, werking van het menselijk lichaam, moleculen en atomen (en protonen/neutronen/electronen, verder gaat mijn kennis niet), vermenigvuldigen en delen (was hij op z'n 4e al mee bezig, nu leert hij eindelijk de tafels op school), etc.}
Het voordeel van school vind ik dat er meer materiaal voor handen is dan bij ons thuis, dat hij daar kan spelen met andere kinderen en dat hij niet de hele dag ons de oren van het hoofd vraagt... Maar dat is niet primaire de bedoeling van school. Dat is nog altijd zorgen dat de kinderen dingen leren (liefst op hun eigen niveau).
Ik weet van ouders dat ze liever hun kind in zo'n geval thuis zouden willen houden, omdat hun kind op school eerder belemmerd wordt dan zich ontwikkelt. Helaas is dat in Nederland geen grond om een kind thuis te houden en thuis les te geven.

Grijs, ik neem aan dat jullie alle opties bekeken hebben... Wat was voor jullie de reden om niet voor een andere vorm van onderwijs te kiezen? En welke vorm volgt hij nu?

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 11:13 schreef Silmarwen het volgende:

[..]

Daarvoor is er remedial teaching. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen die langzamer of sneller gaan bijna altijd extra aandacht krijgen. Kinderen in de middenmoot krijgen vaak minder aandacht. De docent zal eerder nog eventjes blijven zitten bij een langzamere leerling, of wat extra dingen geven aan een snelle leerling, dan een gemiddelde leerling.

En als het verschil echt heel groot is, wordt er bijna altijd wel iets mee gedaan. Misschien doorverwezen naar ander onderwijs, doubleren, klas overslaan, meer remedial teaching. Vaak hebben scholen ook extra klasjes, tijdens schooluren, voor kinderen met dyslexie of bijvoorbeeld een grote voorsprong. En dat heeft niets te maken met hoe groot de groep is. Ik heb vaak het idee dat ouders van zulke kinderen, bang zijn dat ze aandacht te kort komen. Helaas kunnen de ouders niet meekijken in de klas. Natuurlijk zijn er ook scholen of docenten die er minder of niets aan doen, die verschillen hou je altijd.

Heel erg niet mee eens!
Wel voor de "onderkant" maar zeker niet voor de bovenkant. Extra, als in "meer van hetzelfde" is niet genoeg voor kinderen die meer aankunnen. Voor hen is het reguliere onderwijs als bouillon, niet voedzaam genoeg. Wat zij nodig hebben is erwtensoep, dus ándere leerstof. Meer bouillon gaat hun honger niet stillen....

Heel veel scholen weigeren dit in te zien. En Dáárom staan er veel ouder op de barricade...
(de school van mijn zoon nu uiteindelijk wel gelukkig!)

_{volgens mij gaan we offtopic...?}

Ja ik denk dat we beter een ander topic kunnen openen over thuis onderwijs. Sorry.

waarom is shit zeggen trouwens zo erg?

ik vind chips zeggen pas ontzettend irritant, te truttig gewoon.

Ik doe dingen het liefste zo "normaal" en "orthodox" mogelijk omdat ik me nog herinner wat mijn ouders uit de kast haalden, en dat zou ik mijn kinderen dus nooit aandoen. Ik heb dus heel andere connotaties bij dit topic helaas. Een aantal pareltjes:

-kind dat 's nachts huilt in de bijkeuken zetten
-kind dat in de broek plast onder de koude douche zetten
-kind dat niet eet gedwongen volproppen, mijn vader hielp me dan in een houdgreep en wurgde het eten naar binnen onder het reciteren van "Hap! Kauw! Slik!" Wij aten dan ook alles vroeger en ook ons bord leeg, want niet eten was geen optie. Ze hebben mijn zuzjse ook weleens uitgekotste soep opnieuw op laten eten

De keerzijde is dus dat mijn kleuter nauwelijks eet en nog weleens huilst 's nachts. Ongelukjes zelden overigens. Wel doe ik nog weleens dingen zoals ongewenst gedrag gedwongen laten toepassen ("Ga jij maar even vijf minuutjes lekker spugen in de douche")

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 11:28 schreef Mwanatabu het volgende:
...

De keerzijde is dus dat mijn kleuter nauwelijks eet en nog weleens huilst 's nachts. Ongelukjes zelden overigens. ...

Ik weet niet of je dit jezelf zo moet aanrekenen hoor, kleuters hebben hoe dan ook een eigen karaktertje.
Mijn kids eten prima, maar ik heb ze ook nooit gedwongen, gewoon stom geluk hebben misschien. Sommige mensen lusten meer dan andere mensen, dat is bij kids toch ook gewoon zo?

Ik denk dat we als ouders ons niet zo zeer druk moeten maken om "wat hoort" maar gewoon bij onszelf te rade moeten gaan. Je hebt met mensjes te dealen, je wilt ze een bepaalde manier van met mensen omgaan en met zichzelf omgaan meegeven, je eerste taak is dan een voorbeeld zijn.
En nee, ik ben heus geen perfect voorbeeld, maar daar heb ik dan weer een goedwerkende gedachtewending over (gewetensussend in elk geval ) : ik vind dat kinderen ook moeten leren dat ze niet perfect hoeven te zijn

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 11:33 schreef MarMar het volgende:

[..]

Ik weet niet of je dit jezelf zo moet aanrekenen hoor, kleuters hebben hoe dan ook een eigen karaktertje.
Mijn kids eten prima, maar ik heb ze ook nooit gedwongen, gewoon stom geluk hebben misschien. Sommige mensen lusten meer dan andere mensen, dat is bij kids toch ook gewoon zo?

Ja hoor, dat denk ik ook precies!

quote:

Ik denk dat we als ouders ons niet zo zeer druk moeten maken om "wat hoort" maar gewoon bij onszelf te rade moeten gaan. Je hebt met mensjes te dealen, je wilt ze een bepaalde manier van met mensen omgaan en met zichzelf omgaan meegeven, je eerste taak is dan een voorbeeld zijn.
En nee, ik ben heus geen perfect voorbeeld, maar daar heb ik dan weer een goedwerkende gedachtewending over (gewetensussend in elk geval ) : ik vind dat kinderen ook moeten leren dat ze niet perfect hoeven te zijn

En hier ook allerminst perfect natuurlijk.
Oh ja, ik moest net keihard lachen toen mijn zoontje zn kop stootte aan de deurknop.

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 11:28 schreef Mwanatabu het volgende:
KNIP Ze hebben mijn zuzjse ook weleens uitgekotste soep opnieuw op laten eten

KNIP

Daar dreig ik nog weleens mee omdat mijn jongste nogal snel van de kokhals is. Die kan echt op commando spugen en dat wil hij nog wel eens toepassen bij het niet willen eten.

Dan is mijn reactie dus "alles wat je uitspuugt eet je ook weer op" en dat dreigement werkt gelukkig.

Ik zal het alleen nooit toepassen want ik vind het te ranzig voor woorden.

Mijn moeder had als enige opvoedregel; "nooit dreigen met wat je niet van plan bent uit te voeren"

Ze heeft dus regelmatig mijn speelgoed weggegooid, mij laten betalen voor het door haar laten opruimen van mijn kamer etc...
Goede zaak Maar ik kan nog steeds niet opruimen

Leep, inderdaad! Niet dreigen met wat je niet waarmaakt!

ik heb lang in een speelgoedwinkel gewerkt, daar is het natuurlijk onmogelijk voor de kinders om alleen maar te kijken met de ogen, zeker wanneer pa en ma alles doodleuk in de handen nemen.
Er was een moeder die telkens tegen haar zoon riep: Afblijven, anders hak ik je handjes eraf!
Dat kind keek echt zo naar zijn moeder: