Iemand?
Ik weet niet of het nu wel echt zoveel meer dan vroeger is eigenlijk.
Misschien valt een jongere moeder je wat eerder op dan een wat oudere moeder?
Dit zijn recente cijfers. Dan wel even bij eerste kind kijken natuurlijk.
En hier staat het verloop!
In vergelijking 1995 en 2006: Vrouwen krijgen nu tot hun 25 over het algemeen minder kinderen dan in 1995, en bij de leeftijd van 25 begint meer te worden dan in 1995. Ook hier kijken bij eerste kind natuurlijk.
[ Bericht 35% gewijzigd door appelsap op 22-09-2007 23:09:25 ]
quote:Ja, idd, mijn zusje wordt bijna 18 en past wel eens op. Ze zegt dat ze wel eens rare blikken krijgt op straat, als ze met de kinderen looptOp zaterdag 22 september 2007 22:58 schreef texelonia het volgende:
En als je iemand op straat ziet lopen met een kinderwagen, hoe weet je dan zeker dat dat de moeder is? Het kan natuurlijk ook nog een oppas zijn.
Ik word ook nog regelmatig geschat op 23 jaar terwijl ik 30 ben...
Al halverwege de eerste zin, zei de wat oudere mevrouw die me aansprak:
"Maar jij bent nog geen 18 he?"
"Nou, ik wordt in november 28!"
Die vrouw d'r hoofd werd net zo rood als het apepakje dat ze droeg!
Ik heb een beetje het gevoel dat degenen die voor de 25 moeder worden, ook echt jóng moeder worden, en dat de rest richting die 29.5 grens gaat. En dan zijn er natuurlijk ook nog de uitschieters naar boven!
quote:Nou inderdaad, hier ook!(ik ben 23)Op zondag 23 september 2007 13:00 schreef innovative het volgende:
Ik moet wel zeggen dat het me verbaast hoeveel oud-klasgenoten kinderen hebben, en daarvan weet ik echt zeker dat ze hooguit 22 zijn.
Ik heb veel klasgenoten teruggevonden via internet, en er hebben er gewoon al 6 kinderen, zelfs iemand al 2
Nu kreeg ik ook vaak te horen dat dat wel erg jong was maar ach wat is jong nu zijn we 28 en komt de tweede en lijkt het meer normaal dat ik zwanger ben.
Als ik in mijn omgeving krijg zijn we idd de jongeste zowel in de buurt (ook de ouder buurt) als in onze vrienden kring en werk omgeving.
Op mijn werk kdv is de gemiddelde ouder 30 of iets ouder.
groetjes joyce
quote:Nee onzin, vrouwen krijgen gemiddeld op steeds hogere leeftijd kinderen. Echter lopen er onder het tokkie-volk altijd wel flink wat jonge moeders rond.Op zaterdag 22 september 2007 19:30 schreef r.liong het volgende:
Mischien loop ik wat achter maar ik zag van de week weer een vrij jong meisje(gewoon nederlands/autochtoon) met een babywagen lopen. ik schatte haar niet ouder dan..+/- 20 jaar. Nou was mij het al een beetje opgevallen dat er vrij veel jonge moeders rondlopen met kinderen ivg met bijvoorbeeld de jaren 90. is dit gewoon een logische trend of eerder een uitzondering dat er tegenwoordig op veel jeugdiger leeftijd aan kinderen wordt gedacht ivg met vroeger. Mijn moeder kreeg mij bijvoorbeeld toen zij 28 jaar was en dan praten we over een andere generatie he.
Iemand?
Ook op zwangerschapsgym was ik veruit de jongste. tja... Ben bewust vroeg "begonnen" na mijn stage op een kraamafdeling. Het risico dat het misschien niet zou lukken en ik niet genoeg tijd zou hebben voor het medische circuit heeft hierin een grote rol gespeeld.
Als ik dan nu kijk naar de zwangeren zie ik toch veel vrouwen van mijn leeftijd. die dan de eerste of soms de tweede krijgen.
Echt opvallend jonger vind ik ze niet in ieder geval.
vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.
Ik werk in een tehuis met gehandicapte kinderen.
En als ik met 1 van hun over straat loop dan hoor je nog wel eens achter je fluisteren
"wat zielig, zo jong nog en dan al zo'n kind"
Dan gaan echt mijn nekharen overeind... wat nou zo'n kind, alsof een gehandicapt kind minder erg zou zijn wanneer je ouder bent
Maar mensen kijken ook nauwelijks, vrouw met kind is voor veel mensen automatisch de moeder.
Dat ik terwijl ik rond de 20 ben, wat lastig moeder kan zijn van een kind van 10, dat komt dan niet bij mensen op.
Nu ben ik 22, en moeder van een zoontje van 2,5 maand. Niet gepland, maar wachten tot dat gemiddelde van 29,5 jaar dat is nooit de bedoeling geweest.
wat de_buurvrouw ook alzegt... niet het risico willen nemen dat het allemaal niet zo snel zou mogen lukken en je dan wellicht te oud bent
De subjectieve beleving en de illusie van de werkelijkheid is vaak veel belangrijker dan de fysieke werkelijkheid zelf. Wat heb ik eraan om naar mijn monitor te kijken als electronen straal achter glas die het heen en weer heeft en onder invloed van stroompjes van min en plus 5 volt pixels verschillend laat oplichten. De bedoelde illusie die gegenereerd wordt als ik naar het resultaat van al die fysieke acties kijk is mijn werkelijkheid. Die illusie van het hier waarnemen van gedachten van anderen.
Waarom willen we vroeg aan kinderen beginnen?
1. We willen de tijd nemen, want het kan dus zo zijn dat het niet direct lukt en de druk van het 'nu of nooit' voelen we zeker dan ook niet
2. We willen jonge ouders zijn die goed met hun tijd mee kunnen en genoeg energie hebben
3. We zijn er klaar voor (wat misschien nog wel het allerbelangrijkst is)
4. En ook carrierewijs is het krijgen van kinderen als ik jong ben helemaal geen slechte optie. Men zegt altijd dat men eerst carriere wil maken en dan pas kinderen wil krijgen, maar ik draai het liever om. Ik ben ervan overtuigd dat deze optie financieel minstens even voordelig zal zijn als wachten tot na mijn 30e met het krijgen van kinderen en dat ik dan een loopbaanonderbreking ofzo moet nemen.
Hoe reageert de omgeving op deze gedachte?
Mijn ouders vinden het prima. Zeker mijn moeder is er helemaal voor dat ik jong moeder wordt, want aan het kinderen krijgen op latere leeftijd zijn gewoon wat meer medische risico's verbonden
Mijn vrienden en vriendinnen en overige familieleden reageren eerder sceptisch. 'Waarom zou je dat nu al willen?' 'Geniet toch eerst een beetje van het leven!' 'Je komt net kijken/hebt nog geen levenservaring' etc etc etc... Tegelijkertijd zie ik ook in mijn directe omgeving de complicaties die een zwangerschap op latere leeftijd kan hebben. Ik wil dit niet bagetaliseren, maar waarom wachten als ik er nu klaar voor ben.
Het is waar. Ik sta financieel nog niet aan de top. Ik verdien goed mijn brood, maar ook geen bakken met geld en carrieremaken kan altijd nog. We kunnen financieel zeker de zorg voor een baby aan, maar al die overbodige luxe die mensen tegenwoordig nodig denken te hebben (dure merkkleertjes voor babys en dure kinderkamers enzovoorts) daar zinj wij gewoon niet zo voor.
Ook zijn wij niet echt mensen die 3 avonden per week tot diep in de nacht gaan stappen. Ook nooit geweest. Natuurlijk gaan we eens graaag een avondje weg ofzo, maar we komen nooit zeer laat en ladderzat thuis. Het interesseert ons niet, dus ons nachtleven an sich hoeft er niet aan in te boeten (onze slaap waarschijnlijk wel)
Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?
Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?
Iemand?
Nu nog merk ik een duidelijk verschil tussen hoe mijn ouders met onze dochter omgaan en mijn schoonouders die al wat ouder zijn.
Gelukkig was mijn man het er mee eens en toen ik 23 was raakten we in verwachting.
nu ben ik 26 en gaan we voor een 2de.
Ik zie er heel veel voordelen aan, eigenlijk geen nadelen, kan misschien bij anderen zo zijn maar daarom is iedereen ook verschillend.
Wel een nadeel overigens, heb nogal eens de vraag gekregen of ik de oppas van mijn dochtertje ben.
quote:O'ja, daar kon ik me ook mateloos aan irriteren, mijn man waren toen zo'n 6.5 jaar samen en het was zeker een bewuste keuze en gelovig zijn we helemaal niet.Op zondag 23 september 2007 17:07 schreef debuurvrouw het volgende:
vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.
Omdat de subsidie alles voor elkaar krijgt.
En genieten van het leven doen we zeker met onze kinderen. Tropenjaren en zwaar etc., ja. Maar dan heb je ook wat
... Bijna elke dag zeggen mijn man en ik tegen elkaar (al loop ik het risico erg sentimenteel over te komen, maar heb ik er graag voor over
): 'wat hebben we toch een heerlijke kinderen!' en dat na een dag die heus niet altijd leuk en makkelijk was. Want het opvoeden van kinderen is een hele taak, een dagtaak, maar echt een héél dankbare taak. Ik krijg ontzettend veel liefde terug van mijn kinderen en ik kan me niet voorstellen dat ik zoveel voldoening zou krijgen uit een carrière. Maar goed, mensen hebben tegenwoordig overal een mening over. Toen ik trouwde met mijn man moest ik ook vaak genoeg horen dat ik te jong was en dat ik niet wist waar ik aan begon. Sommige mensen zijn nog wat subtieler en die zeggen dat het zonde is van je leven..
quote:Jaloersheid? Dat is "wishful thinking" denk ik.Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
--knip--
Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?
Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?
Iemand?
Ik denk eerder dat anderen er niet aan moeten denken om in je vroege 20-jaren een kind te nemen/krijgen. Ik persoonlijk ook niet, maar om dan nou maar te roepen dat ik "een soort jaloersheid" heb, vind ik een beetje arrogant.
quote:Maar wat zie je dan als latere leeftijd?Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
*knip* ... de complicaties die een zwangerschap op latere leeftijd kan hebben
*knip*
Er is (voor veel mensen) ook nog een tussenweg tussen 20 en 37.
Mij maakt het verder niet uit, vooral doen wanneer jij dat wil, maar om nou zwangerschappen rond de 30 als 'latere leeftijd' te bestempelen...
Het is bewezen dat vrouwen die boven de 40 nog beginnen aan kinderen meer risico's lopen als een 20 jarige...
Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.
Maar ja, ik wacht nog steeds......
quote:Tot ze in de pubertijd komenOp maandag 24 september 2007 10:56 schreef KD-fotografie het volgende:
Ik snap eigenlijk totaal niet waarom mensen de behoefte hebben om als je jong zwanger bent te vermelden dat het minstens een hel wordt.
Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.
Maar ja, ik wacht nog steeds......
Ik moet wel toegeven dat als ik achterom kijk dat ik nu toch wel anders in elkaar zit dan 10 jaar geleden en dat ik denk dat het voor alle partijen beter is dat ik toen niet zwanger ben geraakt (inmiddels al 2 partners verder bijvoorbeeld), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt.
Ach, ik hoor het nu nog hoor, en ik ben 32: 'ik spreek jou over een half jaar nog wel'.
Maar vrouwen die kiezen om rond de 20 te beginnen aan kinderen... Dat kan allemaal prima hoor. Sommige moeten er niet aan denken, anderen menen hun leven toch wel goed op orde te hebben en klaar te zijn voor een kindje.
Ik ben nu 23, ik heb mn school netjes afgemaakt ( 11 weken zwanger bij de diploma uitreiking), ik ben getrouwd, we hebben een inwonende dochter van 12, een leuk huisje met de ruimte voor een baby en ik heb een goede baan.
Maar er zijn ook vrouwen van 23 die nog thuis wonen of in een studenten complex en daar nog helemaal niet aan moeten denken...
Het is gewoon voor iedereen anders.
Voor mijn schoonouders is fietsen het hoogtepunt van hun week.
Opzich ook niet erg natuurlijk maar mijn ouders genieten zo intens van het leven en met hun kleinkinderen kunnen ze echt alles nog doen.
Terwijl mijn schoonouders toch echt met de normale ouderdomskwalen te kampen hebben.
Dat is natuurlijk ook karakter maar denk toch ook leeftijd.
Maar ach, ze zijn allemaal gek op Demi en doen ermee wat ze kunnen.
Maar zo heeft ieder zijn eigen redenen om wel of niet vroeg voor een kind te kiezen, ik wist van mezelf dat ik eraan toe was (zowel financieel als emotioneel) en mijn man ook (die 3 jaar ouder is).
Moet wel zeggen dat in mijn omgeving ik veel jongere moeders zie, zowel in mijn vriendenkring als op de psz waar Demi zit, we behoren toch echt niet onder de tokkiefamilie.
Ik ken 50 en 60'ers die ook nog van alles doen en 40'ers die uitgeblust thuis zitten bij wijze van spreken... Oh wacht... dat zeg je zelf ook al.
quote:Ja, maar waarom pas beginnen bij 20? Je ziet tegenwoordig al zat tieners met een baby rondlopen, vandaar dat ik die 15 erbij pakteOp maandag 24 september 2007 11:27 schreef Ticootje het volgende:
Pruk 15 en 40 dat is nogal een verschil...
Maar vrouwen die kiezen om rond de 20 te beginnen aan kinderen... Dat kan allemaal prima hoor. Sommige moeten er niet aan denken, anderen menen hun leven toch wel goed op orde te hebben en klaar te zijn voor een kindje.
Ik ben nu 23, ik heb mn school netjes afgemaakt ( 11 weken zwanger bij de diploma uitreiking), ik ben getrouwd, we hebben een inwonende dochter van 12, een leuk huisje met de ruimte voor een baby en ik heb een goede baan.
Maar er zijn ook vrouwen van 23 die nog thuis wonen of in een studenten complex en daar nog helemaal niet aan moeten denken...
Het is gewoon voor iedereen anders.
En om heel eerlijk te zijn, van de tienermoeders die ik ken, is er uiteindelijk maar eentje ontspoord en zijn de andere 3 echt gewoon hartstikke goed bezig! En dat terwijl iedereen zoiets had van, och, dat gaat nooit goed enzo.
Althans, dat is niet zoals ik naar het onderwerp van de TS kijk.
Maaqr of dat "lichamelijk ongemak" alleen maar komt omdat ikouder ben, of omdat het gewoon allemaal wat drukker is met een groot gezin.....
Ik heb ook niet het idee dat ik dingen moet missen of tekortkom, omdat ik nu een kind heb. Maar goed, ik was al nooit zo'n type dat in het weekend uitging, dus daar is weinig in veranderd.
Ik denk zelfs dat het wel goed is geweest allemaal. Het krijgen van een kind heeft mijn leven en mijzelf positief veranderd.
Overigens had ik ook altijd al wel jong moeder willen worden. Mijn ouders zijn op latere leeftijd ouders geworden (32/33 toen mijn zus geboren werd, 36 toen ik geboren werd), en ik heb dat nooit echt leuk gevonden.
En qua opa's en oma's, ik ken het van mezelf. De opa en oma van mijn moeders kant zijn (relatief) jong. Mijn oma kreeg mijn moeder toen ze 22 was en mijn moeder kreeg mij ook op haar 22e. De opa en oma van mijn vaders kant zijn een stuk ouder (+- 10 jaar). Zij kampen met veel ouderdomskwalen.
Voor de aanstaande opa's en oma's zal het ook wel heel anders zijn. Mijn ouders zijn best jong (mam 45 en pap bijna 51), de ouders van mijn man zijn een stukje ouder en door hun levensstijl kampen zij met best wat probleempjes. (Maar goed, allemaal toekomstmuziek, voorlopig weten mijn schoonouders nog steeds niet dat ik zwanger ben en hebben we al zo'n 10 maanden geen contact gehad.)
quote:Dat bewuste kan ik niet echt uit de OP halen hoorOp maandag 24 september 2007 11:42 schreef Brighteyes het volgende:
Maar het ging hier volgens mij voornamelijk over mensen die bewust vroeg kinderen hebben gekregen en hoewel veel van de onglukjes volgens mij helemaal geen ongelukjes zijn bij die hele jonge meiden van een jaar of 15 (jaja, hele foute veronderstelling, ik weet het), valt dat toch niet onder 'bewust kiezen voor vroeg kinderen krijgen'.
Althans, dat is niet zoals ik naar het onderwerp van de TS kijk.
Maarja, ik vind zelf dat ik niet echt een jonge moeder ben. Ik droomde er vroeger altijd van om op mijn 21e te trouwen en dan op mijn 23 moeder te zijn zeg maar. Zoals dat bij mijn moeder ook ging. Ik ben ietsjes later, maar op zich nog steeds wel jong, maar niet meer zo jong dat men gek op zal kijken heb ik het gevoel. 25 is een keurige leeftijd (waarmee ik niet wil zeggen dat andere leeftijden dat niet zijn). Wat ik wel erg leuk vind is dat mijn ouders komend jaar beiden 50 worden, maar ook mijn schoonmoeder (mijn schoonvader is vorig jaar 50 geworden). Alle opa's en oma's zijn dus ook nog behoorlijk jong waardoor ze denk ik toch op een andere manier van je kindjes kunnen genieten dan als ze al veel ouder zijn. De ouders van mijn zwager zijn echt al aan het aftakelen (hij scheelt heel veel met zijn zus en als je dan een vrouw trouwt die tien jaar jonger is, tja, dan ben je vaak wat later met kinderen). Dat vind ik voor hem best jammer.
quote:Ik begin nu eik pas te merken hoe erg ik alles verdrongen heb en hoe erg ik ze mis.... Was een rasechte puber in die tijd en "moest" me vreselijk stoer voor doen van mezelf.... En pas bij het overlijden van mn vader (in 2004) kwam alles goed los...Op maandag 24 september 2007 12:04 schreef Ticootje het volgende:
Jeetje vamp, wat zijn jouw ouders vroeg overleden.. Dat lijkt mij echt vreselijk.
Maar ook in het "opa en omagebeuren" is het een groot gemis... Hoe vaak er wel niet gevraagd wordt of oma dan niet even op kan passen... Uhm nee dus... Gelukkig hebben ze van zowel ex als nieuwe partner een stel heerlijke opa's en oma's, maar t is toch anders...
En wat dat wat ouder zijn betreft... Ik heb het nooit zo gezien hoor.... Als ik nu om me heen hoor hoe oud ouders van leeftijdsgenootjes zijn heb ik pas zoiets als Hee, dan waren die van mij toch wel een stukje ouder....
Mijn jongste tantes hadden dat wel met hun moeder ( mijn oma...) Die stond vaak aan de schoolpoort en werd gezien als oma, terwijl het hun moeder was, waardoor ze ook voor ons in die tijd niet echt een oma was!
Een van mijn tantes heeft een dochter die net een jaar ouder is als mijn oudste en de andere tante heeft een dochter gekregen die een maand scheelt met mijn miniminimonster....
quote:Dat vind ik echt zo'n kulargument, daar ben je echt zelf bij. Mijn 8 jaar jongere zusje heeft een relatief "jongere" moeder dan ik had, zij voelt zich nu beter op haar gemak met meegaan met de tijd dan bij mij. En ze mag dan bijna 50 zijn, ze gaat rustig karten, skien, raften, doet canyoning, sport 4 keer in de week etc.Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
2. We willen jonge ouders zijn die goed met hun tijd mee kunnen en genoeg energie hebben
quote:Dat lijkt me het hoofdargument, ja.3. We zijn er klaar voor (wat misschien nog wel het allerbelangrijkst is)
Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?
Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?
Iemand?
Ik ben er echter verre van jaloers op, ik vind het zonde. Kinderen zijn hartstikke leuk, maar als je drie, vier, vijf jaar wacht dan ben je echt niet ineens te laat, over het algemeen. De vrijheid die je als begin twintiger hebt, krijg je niet meer terug zodra je eenmaal moeder bent. De liefde van en voor een kind krijg je echter ook nog wel als je een paar jaartjes later bent. Jaloers? Nee. Wel onbegrip, daar ben ik eerlijk in. Ik zou echt voor geen goud willen ruilen momenteel, er zijn nog te veel dingen die ik wil doen zonder verantwoordelijkheid voor een ander wezen. En nee, dan gaat het me niet alleen om nachtbraken oid, maar wel gewoon om spontaan dingen doen waarvan ik vind dat je ze als ouder niet altijd kunt doen, omdat ik heilig geloof in de drie R'en. Of om alleen wonen een paar jaar, dat doe je niet meer als je eenmaal kids hebt (althans, dat was niet de bedoeling), maar kan nu wel, en ik vind het leuk.
quote:Het jongste zoontje van mijn oom en tante (oom is 3 jaar jonger dan mijn moeder) zal straks een half jaartje schelen met mijn kleintje. Rare gewaarwording hoorOp maandag 24 september 2007 12:21 schreef vamperotica het volgende:
Een van mijn tantes heeft een dochter die net een jaar ouder is als mijn oudste en de andere tante heeft een dochter gekregen die een maand scheelt met mijn miniminimonster....
Mn opa en oma gaan nu nog steeds op wintersport, maar het is nu meer dat ze van hutje naar hutje skieen om weer op adem te komen met een kop warme chocolade melk.
Toen ik 19 was ging is samen wonen met nu mijn man (was 17 toen ik hem ontmoette), toen gingen we ook nog best veel stappen maar rond mijn 21ste was dat eigenlijk over, toen genoten we veel meer van lekker uit eten, filmpje pakken en gezellig vrienden over de vloer hebben.
Met mijn 23ste ben ik getrouwd en 2 weken na ons trouwen raakte we in verwachting.
Moet zeggen dat er niet zoveel is veranderd, mede omdat ik ook al de verantwoordelijkheid had over best een flinke beestenboel (veel vrijiwlligerswerk met moederloze kittens) waarvan een aantal chronisch ziek waren, op vakantie enzo deden we toch al niet.
Ik heb absoluut niet het gevoel dat ik iets heb gemist, juist het tegenovergestelde, we genieten van onze kleine meid en we ondernemen veel.
Daarnaast heb ik nog mijn werk als freelance fotografe, voordeel daarvan is dat ik mijn eigen uren kan indelen dus ideaal te combineren met kinderen.
Dus ik kan nog verder groeien als persoon, in mijn werk en bovenal als moeder.
Ieder wil zijn leven op zijn eigen manier indelen, wat voor jou ideaal is is voor een ander 3x niks en andersom net zo.
Dus waarom onbegrip? accepteer gewoon dat iedereen zijn eigen weg wil leggen in het leven.
quote:@ jack4ya: ik zeg ook niet dat mensen jaloers zouden zijn... ik vraag het me alleen maar af. Het is een beetje laag bij de grond om een vraag direct voor mening aan te nemen en deze dan vervolgens arrogant te noemen... Het was niet de bedoeling om zo over te komen. Soit.Op maandag 24 september 2007 09:07 schreef jack4ya het volgende:
Jaloersheid? Dat is "wishful thinking" denk ik.
Ik denk eerder dat anderen er niet aan moeten denken om in je vroege 20-jaren een kind te nemen/krijgen. Ik persoonlijk ook niet, maar om dan nou maar te roepen dat ik "een soort jaloersheid" heb, vind ik een beetje arrogant.
quote:Je kunt daar natuurlijk niet echt een leeftijdsgrens op plakken, maar ik zou zeggen zo vanaf 35. Let wel, hiermee wil ik niet weer mensen op de tenen trappen, want ja, de meeste kinderen zullen gezond ter wereld komen en ouders houden niet minder van hun kinderen en etcetera... Het is een keuze die je bewust maaktOp maandag 24 september 2007 09:15 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar wat zie je dan als latere leeftijd?
Er is (voor veel mensen) ook nog een tussenweg tussen 20 en 37.
Mij maakt het verder niet uit, vooral doen wanneer jij dat wil, maar om nou zwangerschappen rond de 30 als 'latere leeftijd' te bestempelen...
quote:Zie mijn vorige postsOp maandag 24 september 2007 12:34 schreef innovative het volgende:
[..]
Dat vind ik echt zo'n kulargument, daar ben je echt zelf bij. Mijn 8 jaar jongere zusje heeft een relatief "jongere" moeder dan ik had, zij voelt zich nu beter op haar gemak met meegaan met de tijd dan bij mij. En ze mag dan bijna 50 zijn, ze gaat rustig karten, skien, raften, doet canyoning, sport 4 keer in de week etc.
[..]
Dat lijkt me het hoofdargument, ja.
Ik ben er echter verre van jaloers op, ik vind het zonde. Kinderen zijn hartstikke leuk, maar als je drie, vier, vijf jaar wacht dan ben je echt niet ineens te laat, over het algemeen. De vrijheid die je als begin twintiger hebt, krijg je niet meer terug zodra je eenmaal moeder bent. De liefde van en voor een kind krijg je echter ook nog wel als je een paar jaartjes later bent. Jaloers? Nee. Wel onbegrip, daar ben ik eerlijk in. Ik zou echt voor geen goud willen ruilen momenteel, er zijn nog te veel dingen die ik wil doen zonder verantwoordelijkheid voor een ander wezen. En nee, dan gaat het me niet alleen om nachtbraken oid, maar wel gewoon om spontaan dingen doen waarvan ik vind dat je ze als ouder niet altijd kunt doen, omdat ik heilig geloof in de drie R'en. Of om alleen wonen een paar jaar, dat doe je niet meer als je eenmaal kids hebt (althans, dat was niet de bedoeling), maar kan nu wel, en ik vind het leuk.
Ik zeg ook niet dat ik vind dat men jaloers is. Ik vraag het met alleen maar af. Als jij de bewuste keuze maakt om nog een paar jaar te wachten met kinderen krijgen, dan is dat jouw keuze en ik persoonlijk heb daar totaal geen problemen mee. Hetgene dat ik in mijn post wil aankaarten, is dat jong kinderen krijgen ineens niet meer 'mag', of een 'ongelukje' zou zijn of wat dan ook. Het is niet dat je pas 22 bent dat je niet klaar kunt zijn voor kinderen.
Ook vindt men dat er wel kritiek geuit mag worden op jonge moeders of vrouwen die jong kinderen willen krijgen, terwijl als de rollen worden omgedraaid, het taboe is om kritiek te uiten op vrouwen die liever wachten tot na hun 35e.
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde
@ KD-fotografie: zo denk ik er dus ook over
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
quote:Dat is natuurlijk altijd het probleem he... Het is altijd eenvoudiger om achteraf te zeggen 'had ik toen maar...' of 'gelukkig dat ik toen niet dit of dat gedaan heb'. Het is altijd moeilijk om de juiste keuze te maken en het is nog moeilijker om een grens te leggen bij dingen als 'geestelijke bagage en levenservaring'. Het leven is een leerproces, dus uiteindelijk zullen we almaar meer ervaring krijgen toch?Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
quote:Hoe ouder en wijzer je wordt hoe voorzichtiger ook, je gaat overal meer risico's in zien. Kan me voorstellen dat dat makkelijker gaat als je jonger bent.Op maandag 24 september 2007 17:50 schreef vamperotica het volgende:
Moest toevallig denken aan iets wat onze kraamverzorgster zei die me hielp na de geboorte van de oudste.... Haar viel het op dat bij de meeste "jonge" ouders alles wat meer vanzelfsprekend liep.... In bad doen van je kind was gewoon in bad doen van je kind... En niet is het bad wel pcies zoveel graden, hoe MOET ik mn kind wassen? Wat moet ik doen als mn kind het niet meer leuk vind? Hij/zij huilt en ik denk dat t van de honger is, maar het is nog niet pcies zoveel uur geleden dat er gegeten is... Hoe moet dat nu??
quote:Ik snap niet helemaal wat je bedoelt. Tenminste, ik snap het wel, maar kan me er geen voorstelling van maken. Wrs omdat ik die levenservaring en bagage misOp maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
Maar jij weet niet hoe je het moederschap ervaren zou hebben als je op jongere leeftijd moeder was geworden. Dus kun je ook niet weten of hoe je het nu ervaart 'beter' is.
Sowieso denk ik niet dat er beter en slechter is trouwens. Het zal ongetwijfeld anders zijn om op jonge leeftijd een kind te krijgen dan op oudere leeftijd. Maar iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat hem/haar beter lijkt, of beter bij hem/haar past.
quote:Goede vriendin van me ook, zij is 23 en hij is 42, hij heeft 2 tienerkinderen en voor haar zal het de eerste zijn.Op maandag 24 september 2007 16:25 schreef Ticootje het volgende:
Bij ons het trouwens wel leuk. Voor mij is het vroeg om aan kinderen te beginnen (mening van veel), maar mijn man is 40. Hij is straks een oude papa...
Ik luister vooral naar mijn gevoel en idd, ben ook vrij makkelijk, met in bad doen of wat dan ook.
Meteen vanaf het eerste moment dat Demi er was ging het soepel en natuurlijk.
Maar denk niet dat ik dat minder zou hebben gehad als ik ouder was geweest.
Overigens heb ik wel een vriendin die nu 36 is en die zegt eerlijk dat als ze het overnieuwd mocht doen ze eerder voor kinderen was gegaan, ze heeft het namenlijk steeds voor zich uitgeschoven met het idee van, dat komt wel!
Maar goed, toen kende ik hem nog niet. 
Ik word wel een beetje depressief van het idee dat ik straks een oude moeder zal zijn die lang zo leuk niet is voor haar kind.
quote:Troost je met de gedachte dat ik een jonge moeder ben met te weinig bagage en levenservaring om het moederschap echt te ervarenOp maandag 24 september 2007 19:24 schreef Brighteyes het volgende:
Ik word wel een beetje depressief van het idee dat ik straks een oude moeder zal zijn die lang zo leuk niet is voor haar kind.
Wat ik bedoel is, het is toch nooit "goed".
quote:Welles... 28, precies genoeg bagage en niet te oudOp maandag 24 september 2007 19:28 schreef texelonia het volgende:
[..]
Troost je met de gedachte dat ik een jonge moeder ben met te weinig bagage en levenservaring om het moederschap echt te ervaren
Wat ik bedoel is, het is toch nooit "goed".
quote:De risico's zag ik ook wel hoor... net zo goed als ik ze nu zie ( oke, nu heb ik meer ervaring) Maar het leek haar (de kraamverzorgster dus) "jonge" ouders het wat "natuurlijker" af te gaan... Maar ja, ik denk idd ook dat dat al in de aard van t beessie moet zitten...Op maandag 24 september 2007 17:58 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Hoe ouder en wijzer je wordt hoe voorzichtiger ook, je gaat overal meer risico's in zien. Kan me voorstellen dat dat makkelijker gaat als je jonger bent.
quote:Het is voor mij (naast een hele rits praktische en gevoelsmatige bezwaren) idd ook één van de redenen waarom ik ouder zou willen zijn. Er is een hoop te leren in de wereld, en ik merk aan mezelf dat ik met de jaren wat milder word, wat minder drammerig en perfectionistisch.Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
quote:Tja, het zal wel aan mij liggen, maar de mensen in mijn omgeving van 22 (of iets jonger) die zwanger raakten, dat waren tot nog toe ook allemaal ongelukjes. Is het dan gek dat dat het eerste is waar ik aan denk, als mijn persoonlijke beleving daar ook nog eens ver vanaf ligt?Op maandag 24 september 2007 16:10 schreef T-Dub het volgende:
mijn vorige posts
Ik zeg ook niet dat ik vind dat men jaloers is. Ik vraag het met alleen maar af. Als jij de bewuste keuze maakt om nog een paar jaar te wachten met kinderen krijgen, dan is dat jouw keuze en ik persoonlijk heb daar totaal geen problemen mee. Hetgene dat ik in mijn post wil aankaarten, is dat jong kinderen krijgen ineens niet meer 'mag', of een 'ongelukje' zou zijn of wat dan ook. Het is niet dat je pas 22 bent dat je niet klaar kunt zijn voor kinderen.
quote:Tja, ik heb net zo goed een beetje mijn vraagtekens bij je kinderwens uitstellen (let wel, bewust uitstellen, da's wat anders dan niet de juiste tegenkomen bijv.!) tot je richting 40 gaat, vanwege alle risico's. We zijn niet allemaal hetzelfde, maar mijn hemel, moeten we dan wel gaan doen alsof we dezelfde dingen normaal of logisch vinden?Ook vindt men dat er wel kritiek geuit mag worden op jonge moeders of vrouwen die jong kinderen willen krijgen, terwijl als de rollen worden omgedraaid, het taboe is om kritiek te uiten op vrouwen die liever wachten tot na hun 35e.
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde
quote:Onbegrip niet in de zin van "het mag niet van mij", maar wel dat ik het vanuit mijn eigen perspectief gewoon écht niet begrijp. En moet dat dan? Er zit volgens mij nog een heel groot verschil tussen respecteren en begrijpen, respect kan namelijk ook bestaan zonder dat je het snapt.Op maandag 24 september 2007 13:13 schreef KD-fotografie het volgende:
innovative, dat ligt denk ik ook aan de persoon zelf.
Ieder wil zijn leven op zijn eigen manier indelen, wat voor jou ideaal is is voor een ander 3x niks en andersom net zo.
Dus waarom onbegrip? accepteer gewoon dat iedereen zijn eigen weg wil leggen in het leven.
Je hoeft je tegenover mij niet te verantwoorden, maar andersom, waarom zou ik jaloers zijn als mijn eerste ingeving is "da's vast een ongelukje" bij leeftijdsgenoten?
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.
De een is met 20 volwassen en de ander met 35 (hiermee wil ik niet zeggen dat mensen die geen kinderen willen of later niet volwassen zijn) en de een wil vroeger kinderen met daarbij de eerder genoemde redenen en de ander wil later kinderen.
Geen een keuze is ideaal, je weet immers nooit wat de toekomst brengt, maar ik heb idd wel het idee dat ik mezelf als jonge moeder regelmatig moet verdedigen, als ik 5? jaar had gewacht was dat al anders geweest.
Terwijl dat als ik naar mijn dochtertje kijk dan weet ik dat ik het toch best goed doe, aangezien ze een leuke, spontane en netjes opgevoede meid is met af en toe haar peuterpuberstreken die bij haar ontwikkeling horen.
Maar als ze die peuterpuberstreken in de winkel uithaald en ik ga er dan op de meest pedagogisch verantwoorde manier mee om (lees negeren) dan wordt ik ook aangekeken van, 'kijk, daar heb je weer zo'n jonge moeder die haar kind niet aankan'.
Terwijl dat dus absoluut niet het geval is!!
BE, ach, jij hebt tenminste levenservaring he.
Mijn kraamverzorgster zei ook dat jonge moeders vaak wat natuurlijker met baby's omgaan. Maar volgens haar had dat niks te maken met ouder en wijzer zijn, maar met zelfverzekerdheid.
quote:Dat vind ik ook heel vervelend, en helaas hoor je dat het meest.Op maandag 24 september 2007 20:27 schreef KD-fotografie het volgende:
Over jaloezie heb ik ook nooit gesproken.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.
Gelukkig is het ook fijn dat het omgekeerd kan. Onverwachts aangesproken worden door onbekenden om te horen dat ze het fantastisch vinden dat je zo lief met je kind omgaat.
quote:Jaloezie kwam uit de post waar ik direct op reageerde, en wat me stoorde. Ik begrijp het niet, maar dat hoeft toch ook niet? 't Is niet mijn leven ten slotte...Op maandag 24 september 2007 20:27 schreef KD-fotografie het volgende:
Over jaloezie heb ik ook nooit gesproken.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.
Onwetendheid gebruik ik overigens niet, want daar zit 't 'm volgens mij absoluut niet in (althans, je moet allemaal in een totaal nieuwe wereld stappen en als je ouder bent, weet je niet direct beter hoe je een luier om doet, bij wijze van spreken). Wel meer levenswijsheid misschien (ja, ik ben 22 en ja, ik ben een piepkuiken...), en gewoon het feit dat ik zoiets heb van je kunt als begin-twintiger zoveel dingen doen die je niet kunt met kind en die je niet deed als puber, waarom daar dan haast achter zetten? Maar, nogmaals, dat is dus wél uit mijn eigen perspectief geredeneerd.
quote:In de "wat wil je nooit meer horen" topics hier (onder andere) lees ik ook van "oudere moeders" dat ze regelmatig boze blikken krijgen bij een dwars kind, afkeurend gekuch etc. Is dat niet gewoon een combinatie van algemeen gedrag van "de mensheid" en jouw gevoel dat er vooroordelen heersen? Ik wil niet ontkennen dat er idd mensen zijn die heel neerbuigend zijn omdat je jonger dan gemiddeld bent, maar volgens mij lijken reacties die iedereen krijgt soms extremer als je negatieve ervaringen vanwege je leeftijd hebt gehad.De een is met 20 volwassen en de ander met 35 (hiermee wil ik niet zeggen dat mensen die geen kinderen willen of later niet volwassen zijn) en de een wil vroeger kinderen met daarbij de eerder genoemde redenen en de ander wil later kinderen.
Geen een keuze is ideaal, je weet immers nooit wat de toekomst brengt, maar ik heb idd wel het idee dat ik mezelf als jonge moeder regelmatig moet verdedigen, als ik 5? jaar had gewacht was dat al anders geweest.
Terwijl dat als ik naar mijn dochtertje kijk dan weet ik dat ik het toch best goed doe, aangezien ze een leuke, spontane en netjes opgevoede meid is met af en toe haar peuterpuberstreken die bij haar ontwikkeling horen.
Maar als ze die peuterpuberstreken in de winkel uithaald en ik ga er dan op de meest pedagogisch verantwoorde manier mee om (lees negeren) dan wordt ik ook aangekeken van, 'kijk, daar heb je weer zo'n jonge moeder die haar kind niet aankan'.
Terwijl dat dus absoluut niet het geval is!!
BE, ach, jij hebt tenminste levenservaring he.
quote:das bij mijn ouders ook.Op maandag 24 september 2007 16:25 schreef Ticootje het volgende:
Bij ons het trouwens wel leuk. Voor mij is het vroeg om aan kinderen te beginnen (mening van veel), maar mijn man is 40. Hij is straks een oude papa...
Ze schelen 14 jaar en wilden dus niet dat mijn vader een echt oude vader zou worden, dus mijn moeder was bijna 21 toen mijn zus geboren werd en 23 toen ik geboren werd.
Ik denk niet per se dat je een leuker moeder ben als je jonger bent, denk dat het aan de persoon ligt. Mijn vader was ook een leuke vader terwijl hij al wat ouder was (ach ja al die jonge vrouwen houden m jong
)Wat wel weer leuk is is dat mijn moeder straks een jonge oma is (ze is nu 45 en dus ook als mijn nichtje geboren gaat worden). Voordeel daarvan is dat ze (gaan we iig van uit) nog lang leuke dingen kan doen met haar.
Bij mij zelf wordt t wel lastig rond welke leeftijd ik wil gaan proberen kinderen te krijgen. Mijn vriend heeft ooit s gezegd dat hij rond de 30 wil zijn, maar dat vind ik weer te oud. We schelen 5 maanden dus wordt nog een leuk gevecht. Eerst maar even mijn opleiding afmaken. Maar goed je weet nooit wanneer t gaat lukken
ik zie nu weleens vrouwen die ik van vroeger ken met een wandelwagen lopen (en die zijn echt nog geen oma) of met jongen kinderen, dan ben ik echt blij dat die van ons al wat groter zijn.
Leuk voor de kids is denk ik dat wij zelf nog niet vergeten zijn hoe het was om jong te zijn. Ze geven zelf aan dat ze blij zijn dat hun ouders nog onder de 50 zijn, in tegenstelling tot de meeste klasgenoten ;-)
Ik oordeel niet over anderen, trek mijn post dan ook niet uit z'n verband
Ach...het allerbelangrijkste is dnek ik dat stellen ersamen aan toe zijn, de een is dat al jong, de ander misschien later of nooit. Een kindje moet welkom zijn, dat is toch het aller, aller belangrijkste
quote:Dat kan idd ook wel zijn maar ik ben wel benieuwd of de reacties anders zullen zijn als ik hopenlijk snel van de 2de in verwachting ben.Op maandag 24 september 2007 20:42 schreef innovative het volgende:
[..]
[..]
In de "wat wil je nooit meer horen" topics hier (onder andere) lees ik ook van "oudere moeders" dat ze regelmatig boze blikken krijgen bij een dwars kind, afkeurend gekuch etc. Is dat niet gewoon een combinatie van algemeen gedrag van "de mensheid" en jouw gevoel dat er vooroordelen heersen? Ik wil niet ontkennen dat er idd mensen zijn die heel neerbuigend zijn omdat je jonger dan gemiddeld bent, maar volgens mij lijken reacties die iedereen krijgt soms extremer als je negatieve ervaringen vanwege je leeftijd hebt gehad.
Als dat zo is laat ik het je wel weten.
quote:Voor zover ik weet is dat na de 30, zo dramatisch is het dus nog niet.Op maandag 24 september 2007 21:32 schreef Keukenprinsesje het volgende:
En...voor zover ik weet (Correct me if I'm wrong) loopt bij een vrouw haar vruchtbaarheid al terug na haar 25e....
Ach...het allerbelangrijkste is dnek ik dat stellen ersamen aan toe zijn, de een is dat al jong, de ander misschien later of nooit. Een kindje moet welkom zijn, dat is toch het aller, aller belangrijkste
quote:Ik vraag me alleen af in hoeverre die levenswijsheid er dan voor zorgt dat je een leukere/betere/whatever moeder bent?Op maandag 24 september 2007 20:42 schreef innovative het volgende:
Onwetendheid gebruik ik overigens niet, want daar zit 't 'm volgens mij absoluut niet in (althans, je moet allemaal in een totaal nieuwe wereld stappen en als je ouder bent, weet je niet direct beter hoe je een luier om doet, bij wijze van spreken). Wel meer levenswijsheid misschien (ja, ik ben 22 en ja, ik ben een piepkuiken...), en gewoon het feit dat ik zoiets heb van je kunt als begin-twintiger zoveel dingen doen die je niet kunt met kind en die je niet deed als puber, waarom daar dan haast achter zetten? Maar, nogmaals, dat is dus wél uit mijn eigen perspectief geredeneerd.
Dat van die dingen die je niet kunt met kind is iets wat ieder voor zich uit moet maken natuurlijk, en is mijn inziens weer een heel ander verhaal. En als ik 40 ben kan ik weer meer dingen doen dan andere moeders die dan nog kleine kinderen hebben natuurlijk
quote:Ik heb er geen moeite mee hoor. Ik bedoel alleen maar dat je je eigen ervaring niet kunt vergelijken met een ervaring die je niet hebt. En dat geldt voor mijzelf uiteraard ookOp maandag 24 september 2007 21:21 schreef E.T. het volgende:
Frappant om te zien dat er mensen moeite hebben met het feit dat IK voor MEZELF spreek en zeg dat IK MIJN levenservaring niet zou willen missen bij het hebben van MIJN kinderen.
Ik oordeel niet over anderen, trek mijn post dan ook niet uit z'n verband
Geen idee of er nu meer jonge moeders zijn dan een tijdje geleden. Wel meer thuisblijvende moeders, schijnt.
Ik was zelf 23 bij de eerste en 26 bij de 2e. Mijn ouders moeten nog 50 worden, dus 't zit in de familie.
Maar ik mis mijn gebrek aan levenservaring wel vreselijk. quote:Tja, nogmaals, dat ligt geheel aan de ouders. Ik ken ouders van rond de 50 die op een flat gaan zitten omdat ze "binnenkort" misschien wel slecht ter been worden en die wijken met kinderen toch ook maar niks zijn als je zelf geen kleintjes hebt, en ik ken mensen van rond de 50 die mee gaan naar Robbie Williams met hun kids en zelf nog meer uit hun plaat gaan.Op maandag 24 september 2007 21:18 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Leuk voor de kids is denk ik dat wij zelf nog niet vergeten zijn hoe het was om jong te zijn. Ze geven zelf aan dat ze blij zijn dat hun ouders nog onder de 50 zijn, in tegenstelling tot de meeste klasgenoten ;-)
quote:Lijkt me heel persoonlijk, maar voor mezelf sprekend lijkt het me niet handig als ik nu een kind krijg. Ik ben van mezelf heel drammerig en heb een nogal duidelijke mening. Een kind wat daarvan afwijkt, zou nu een paar preken kunnen verwachten. Ik merk echter wel dat ik makkelijker word naarmate ik volwassener word. Daarnaast kan ik nu gaan stressen van kleine dingen, terwijl dat compleet zinloos is. Een kind is één grote verrassing en dat zou nu nog weleens voor racend adrenaline kunnen zorgen. Maar ook dat gestress neemt af, en ik heb goede hoop dat ik zo tegen mijn dertigste eens een kléín beetje stabieler ben. Gewoon, omdat ik dan geleerd heb dat die stress niet nodig is etc. doordat ik uiteindelijk altijd weer op mijn pootjes terecht ben gekomen.Op maandag 24 september 2007 22:07 schreef texelonia het volgende:
Ik vraag me alleen af in hoeverre die levenswijsheid er dan voor zorgt dat je een leukere/betere/whatever moeder bent?
Dat van die dingen die je niet kunt met kind is iets wat ieder voor zich uit moet maken natuurlijk, en is mijn inziens weer een heel ander verhaal. En als ik 40 ben kan ik weer meer dingen doen dan andere moeders die dan nog kleine kinderen hebben natuurlijk
En natuurlijk kun je op je 40e andere dingen doen dan wanneer je dan jonge kinderen hebt. De tijd van "jong en onbezonnen" komt echter nooit terug, terwijl het per saldo niet heel veel uitmaakt of je 40 of 45 bent eer je je vrijheid terug krijgt, de dingen die je dan doet/kunt doen, zijn hetzelfde. Tenzij je natuurlijk van plan was tegen je 50e bejaard te worden
quote:Tja, als ik naar mezelf kijk, kan ik alleen maar zeggen dat je je als ouder ook aanpast aan je kind. Een kind krijgen verandert je. Je geeft je kind "gewoon" wat het nodig heeft, en dat gaat eigenlijk vrij natuurlijk. Je vindt ook ineens hele andere dingen belangrijk.Op dinsdag 25 september 2007 08:29 schreef innovative het volgende:
[..]
Tja, nogmaals, dat ligt geheel aan de ouders. Ik ken ouders van rond de 50 die op een flat gaan zitten omdat ze "binnenkort" misschien wel slecht ter been worden en die wijken met kinderen toch ook maar niks zijn als je zelf geen kleintjes hebt, en ik ken mensen van rond de 50 die mee gaan naar Robbie Williams met hun kids en zelf nog meer uit hun plaat gaan.
[..]
Lijkt me heel persoonlijk, maar voor mezelf sprekend lijkt het me niet handig als ik nu een kind krijg. Ik ben van mezelf heel drammerig en heb een nogal duidelijke mening. Een kind wat daarvan afwijkt, zou nu een paar preken kunnen verwachten. Ik merk echter wel dat ik makkelijker word naarmate ik volwassener word. Daarnaast kan ik nu gaan stressen van kleine dingen, terwijl dat compleet zinloos is. Een kind is één grote verrassing en dat zou nu nog weleens voor racend adrenaline kunnen zorgen. Maar ook dat gestress neemt af, en ik heb goede hoop dat ik zo tegen mijn dertigste eens een kléín beetje stabieler ben. Gewoon, omdat ik dan geleerd heb dat die stress niet nodig is etc. doordat ik uiteindelijk altijd weer op mijn pootjes terecht ben gekomen.
En natuurlijk kun je op je 40e andere dingen doen dan wanneer je dan jonge kinderen hebt. De tijd van "jong en onbezonnen" komt echter nooit terug, terwijl het per saldo niet heel veel uitmaakt of je 40 of 45 bent eer je je vrijheid terug krijgt, de dingen die je dan doet/kunt doen, zijn hetzelfde. Tenzij je natuurlijk van plan was tegen je 50e bejaard te worden
De vraag blijft natuurlijk of je dat wílt, maar mijn inziens heb je het dus niet nódig. Net als met dat jong en onbezonnen zijn. Ik mis dat echt niet eigenlijk. Maar dat is voor iedereen anders natuurlijk.
quote:Op maandag 24 september 2007 22:10 schreef texelonia het volgende:
[..]
Ik heb er geen moeite mee hoor. Ik bedoel alleen maar dat je je eigen ervaring niet kunt vergelijken met een ervaring die je niet hebt. En dat geldt voor mijzelf uiteraard ook
Misschien moet je mijn post nog maar een keer lezen..
Dan zie je namelijk dat ook dit, in bijna exact dezelfde bewoording, door mij genoemd wordt
quote:Bedoel je dit stukje?Op dinsdag 25 september 2007 09:02 schreef E.T. het volgende:
Misschien moet je mijn post nog maar een keer lezen..
Dan zie je namelijk dat ook dit, in bijna exact dezelfde bewoording, door mij genoemd wordt
quote:Dat had ik blijkbaar verkeerd begrepen. Ik dacht dat je bedoelde dat je dan het verschil tussen jong en ouder zijn nooit had geweten, en je daardoor het ouderschap nooit op deze manier had ervaardOp maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
Voor de een is het perfect om heel vroeg kinderen te willen en een ander is er pas veel later klaar voor.
Who cares?!
quote:Rouvoet.
quote:*mompelt iets over gasfles en harrie*
quote:And on that note: Dit topic kan dicht.Op dinsdag 25 september 2007 09:14 schreef yvonne het volgende:
Alle mensen zijn anders, ook vrouwen
Voor de een is het perfect om heel vroeg kinderen te willen en een ander is er pas veel later klaar voor.
Who cares?!
Dat alle vrouwen weer vanaf een jaar of 18 hordes kinderen gaan produceren?
quote:Hé, is het al tijd voor feestdagenforum?!Op dinsdag 25 september 2007 09:18 schreef dutchie het volgende:
[..]
And on that note: Dit topic kan dicht.
En, kom je modden?!
quote:Oh, oudere ouders zijn accuut dement en hebben uiteraard geen notie meer hoe het was om jong te zijn.Op maandag 24 september 2007 21:18 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Leuk voor de kids is denk ik dat wij zelf nog niet vergeten zijn hoe het was om jong te zijn. Ze geven zelf aan dat ze blij zijn dat hun ouders nog onder de 50 zijn, in tegenstelling tot de meeste klasgenoten ;-)
Jij bent 41, dus over 9 jaar, ben je 50, ben je dat allemaal opeens vergeten
quote:Jah dat zijn meestal mensen die niets mee gemaakt hebben in hun leven en altijd wat te klagen hebben.Op maandag 24 september 2007 10:56 schreef KD-fotografie het volgende:
Ik snap eigenlijk totaal niet waarom mensen de behoefte hebben om als je jong zwanger bent te vermelden dat het minstens een hel wordt.
Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.
Maar ja, ik wacht nog steeds......
quote:Op dinsdag 25 september 2007 09:18 schreef yvonne het volgende:
Maar wat wil Rouvoet nu weer?
Dat alle vrouwen weer vanaf een jaar of 18 hordes kinderen gaan produceren?
brood en spelen...
quote:Ben het daar - vanuit eigen perspectieven - niet mee eens. Heb in mijn vroege leven heel wat 'meegemaakt' wat toch wel tot de categorie traumatisch behoort, maar heb daar nooit over geklaagd.Op dinsdag 25 september 2007 09:26 schreef DarkManta het volgende:
[..]
Jah dat zijn meestal mensen die niets mee gemaakt hebben in hun leven en altijd wat te klagen hebben.
Én ik ben jong moeder geworden. Raakte op mijn negentiende zwanger, beviel op mijn twintigste. Een jaar later kreeg ik de tweede. Het was zwaar, loeizwaar.
Ik kon het dikwijls niet aan, zat huilend met mijn kinderen in mijn armen, mezelf afvragend waar ik ooit aan begonnen was (wat meespeelde was dat ik inmiddels gescheiden was en er dus alleen voor stond))
Op mijn 25e kwam de derde, op mijn 27e de vierde. Die twee zwangerschappen waren lichamelijk misschien zwaarder, maar de opvoeding gaat me nu heel wat beter af. Niet alléén door de ervaring die ik bij de eerste twee had opgedaan. Natuurlijk speelde dat mee, maar ik had en heb veel meer 'innerlijke'rust.
Tussen mijn 23e en 25e heb ik ingehaald wat anderen tussen hun 19e en 25e doen. Feesten, uitgaan, meerdere relaties, wilde zelfs weer gaan studeren.
Ik merkte dat ik een stuk had overgeslagen. Inmiddels ben ik nu 'oud' genoeg om dat gevoel kwijt te zijn. Sinds de komst van de derde voel ik me veel meer moeder.
Daarmee wil ik niet zeggen dat dit voor iedereen zo is, maar voor mij geldt in ieder geval wel dat iets ouder moeder worden veel fijner is.
Ook ik heb traumatische dingen meegemaakt en o.a. daardoor geen rust in mijn zitvlak.
Nu heeft niet alleen Demi regelmaat maar ook ikzelf en dat vind ik een heel groot voordeel.
Maar moet ook zeggen, op mijn 23ste met 2 of 3 kinderen had ik toen misschien ook niet zo makkelijk aangekund.
Voor we de discussie krijgen 'ik heb meer meegemaakt met mijn 20 jaar, dan jij met je 35e, dus ik heb meer ervaring'.
quote:Haha, wilde net ietsdergelijks typen. Ik werd behoorlijk kinds op den duurOp dinsdag 25 september 2007 10:30 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, of niet. Ik ken ook gevallen van flink ontsporen na het meemaken van vreselijke dingen, in mijn ogen ben je dan juist niet volwassen.
Voor we de discussie krijgen 'ik heb meer meegemaakt met mijn 20 jaar, dan jij met je 35e, dus ik heb meer ervaring'.
Heb nu ook niet het gevoel dat ik volwassener ben dan anderen, al moet ik zeggen dat ik mij op mijn 18e af en toe net 80 voelde vergeleken bij leeftijdsgenoten. Maar dan zit je nog op een leeftijd waarop je denkt dat je de hele wereld in pacht hebt en het allemaal zo goed weet Als je ouder wordt besef je pas hoe nietig je bent. En dat gevoel zal over tien jaar wel weer heel anders zijn.Je kan immers nooit je volle potentie halen als je als jong-volwassene al met een kind zit. En hoe je het went of keert, een kind verdient diezelfde kansen vind ik. Ik ben ook heel traditoneel in het rollenmodel vind ik. En dat is gebaseerd op het feit dat de maatschappij zo in elkaar zit. Dingen zoals:
Je moet langer doorwerken
ouders moeten beiden werken
Er zijn tig voorzieningen getroffen om dit te stimuleren vanuit de overheid
Huizen zijn onwijs duur
Oppas is duur
Kinderen zijn zowiezo duur
Mannen in dezelfde functie krijgen meer salaris dan vrouwen
Tja je kan wel blijven tafels bedienen en vakken vullen, en je gezin in het levensonderhoud voorzien, maar heb je dan een huis in een kindvriendelijke buurt of woon je 4 hoog achter? Kan je dan 't studeren betalen van 1, 2, of 3 kinderen? Kan je je kinderen (financieel danwel fysiek) stimuleren om hun talenten te ontplooien? Kan je je kinderen dan blootstellen aan allerlei situaties en omgevingen die hun interesse kunnen wekken in iets?
Ik denk dat alles uiteindelijk om geld draait, want geld creeërt weliwaar geen geluk en liefde, maar wel ruimte om je tijd en moeite daarin te steken. Dus kortom, jonge ouders...ik ben er niet echt voorstander van.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over je eigen ontwikkeling, want als begin twintiger ben je nog lang niet uitgepubert lijkt me, dan begint je studententijd normaliter en ook daar leer je je basis leggen voor volwassenheid.
ik heb best wat meegemaakt. Daar heb ik ook wel een behoorlijke tik aan overgehouden. Zo kan ik een vreselijke angsthaas zijn. Ik kan ook heel slecht tegen alleen zijn. Ik hoop dat ik naar mate ik ouder wordt dat ik dingen beter kan relativeren en dat de onbeheersbare angsten die ik nu soms nog ervaar op een gegeven moment angst wordt waar ik me overheen kan zetten.
Toch denk ik dat je met die 'tik' je kinderen straks ook iets mee kunt geven, zolang je niet doordraaft. De ervaringen die je hebt opgedaan maken je scherper en allerter op een goed verloop van de jeugd van je eigen kinderen. Althans, zo ervaar ik dat dus. Je kunt je kinderen nooit overal voor behoeden, maar het is een beetje zoals iets in het nieuws horen over kinderverkrachters, ontvoeringen, schoolmoorden, verkeersongevallen met schoolkinderen. Normaal ben je extra allert na zo'n nieuwsbericht, geef je je kinderen nog even wat extra wijze lessen mee in de ijdele hoop ze ergens voor te kunnen behoeden, maar die extra bezorgdheid kabbelt na een paar dagen weer weg.
Maar als je zelf de nodige ellende achter de rug hebt ben je van jezelf al een stuk allerter, ten alle tijden. Denk ik, hoor.
quote:Op dinsdag 25 september 2007 10:30 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, of niet. Ik ken ook gevallen van flink ontsporen na het meemaken van vreselijke dingen, in mijn ogen ben je dan juist niet volwassen.
Voor we de discussie krijgen 'ik heb meer meegemaakt met mijn 20 jaar, dan jij met je 35e, dus ik heb meer ervaring'.
Geloof dat ik wel onder de ontspoorde catogorie val.
Maar is ook weer goed gekomen gelukkig, hahaha.
Verder moet ik ook zorgen dat mijn angsten niet ook haar angsten worden. Maar zoals ik al probeer te zeggen, ik denk wel dat ik heel volwassen ben, maar ik heb ook nog een hoop te leren en te ervaren.
Voor de statistieken: Ik ben 25 jaar (bijna 26) en zwanger van ons eerste kindje.
Wij zijn drie jaar getrouwd en hebben er bewust voor gekozen om te gaan proberen om zwanger te worden.
Sommige mensen vonden bijvoorbeeld toen wij gingen trouwen ons ook erg jong maar we waren toen al iets van 6 jaar bijelkaar. Dus nu zullen er weer mensen zijn die vinden dat we jong zwnager zijn, maar ik denk dat het belangrijk is dat je er zelf met je partner achter staat.
Maar dat is inderdaad niet de gezonde opvoedmethode. Ik zeg altijd (ook alleen maar omdat ik dat eens heb gelezen en het zó waar vond
): loslaten begint al bij de geboorte. Ik laat ze ook vrij, en dat ik - als ze een half uur later thuiskomen dan ik zelf had verwacht - stijf sta van de zenuwen, dat laat ik niet merken (tenzij ik specifiek een tijd had afgesproken, maar dan is het meer een 'principekwestie').Overigens zijn dat ook dingen die je volgens mij makkelijker kunt als je ouder bent. Maar het kan ook een stukje ervaring in opvoeding zijn. Toen de oudste twee nog klein waren zat ik ze veel meer op de huid, kon al in de stress schieten als ze geen 'dankjewel' zeiden bij de slager. Ik was een beetje té consequent zeg maar, kon die balans niet vinden tussen consequent zijn of accepteren dat je te maken hebt met peuters.
Wat ik echt vreselijk eng vind is buiten spelen als het al donker is. Maar goed, nu is het om half 8 al donker. Normaal hoeft ze pas om 8 uur binnen te zijn. En in het weekend om half 9. Afgelopen zaterdag zat ik echt een beetje in de stress, ik vond het vreselijk dat ze nog buiten was.
quote:Och, dat is ook een fase
Ik ben van de generatie 'een slimme meid' enzovoorts en moest dus gaan studeren (want stel je voor dat je van een man afhankelijk zou zijn ) en dan pas eens aan kinderen denken. Dat komt over een aantal jaren als Rouvoet is uitgespeeld wel weer opnieuw aan de orde.
quote:Hier mogen ze dat niet eens, in het donker buiten spelen, maar dat is ook omdat we geen lantaarns hebben en ik vrij achteraf woon. Gelukkig willen ze ook niet, want het stikt hier 's avonds van de muizen, egels en vleermuizen.Op dinsdag 25 september 2007 13:44 schreef Ticootje het volgende:
Tan, ik denk wat dat betreft onze aankomende kleine het een stuk makkelijker gaat krijgen dan Priscil.
Wat ik echt vreselijk eng vind is buiten spelen als het al donker is. Maar goed, nu is het om half 8 al donker. Normaal hoeft ze pas om 8 uur binnen te zijn. En in het weekend om half 9. Afgelopen zaterdag zat ik echt een beetje in de stress, ik vond het vreselijk dat ze nog buiten was.
Maar denk dat ik het in een woonwijk ook niet goed zou vinden.
Maar we dwalen nu wel heel ver af van het oorspronkelijke onderwerp.
Denk zelf dat er op zich niets mis is met jong ouderschap, zolang je er als ouder ook zelf achter staat. De ideale leeftijd bestaat ook niet denk ik. Ik verdenk er alleen wel sommige tienermoeders van dat ze het maar al te stoer vinden om jong moeder te zijn en alleen daarom al (stiekem) onveilig vrijen. Dat baseer ik overigens volledig op vooroordelen van de houding die sommigen hebben.
Dit vind ik dan wel weer verontrustend..
quote:Op dinsdag 25 september 2007 14:06 schreef Ticootje het volgende:
http://www.nu.nl/news/124(...)geren_stijgt%27.html
Dit vind ik dan wel weer verontrustend..
quote:Dat laatste verbaasd mij dan weer niet. Althans, wat ik er zo van hoor is de gemiddelde ontmaagdingsleeftijd de laatste jaren drastisch omlaag is gegaan dus dan lijkt me dat de leeftijd voor ongewenste zwangerschappen ook wel mee omlaag gaat.Opmerkelijk is dat er ook enkele zwangerschappen in de leeftijd van 10 tot 14 jaar gemeld zijn.
Maar schokkend is het natuurlijk wel...
Ik kreeg dat in de 3e klas van het voortgezet onderwijs..
quote:Hier wist zoonlief in groep 4 pcies te vertellen hoe het zat... hij ahd een boek van de biebkar van school gelezen!!! Vind het helemaal niet erg dat ie weet/leest van "de bloemetjes en de bijtjes", maar had liever wel gewetend at die boeken op die kar stonden!!Op dinsdag 25 september 2007 14:43 schreef Ticootje het volgende:
Priscil krijgt dit jaar al sexuele voorlichting op school...
Ik kreeg dat in de 3e klas van het voortgezet onderwijs..
quote:Denk dat je hier de spijker op de kop slaat. Zo was het voor mij wel, voortdurend dat gevoel hebben dat ik me moest bewijzen, dat ik heus wel een goede moeder was ondanks mijn twintig lentes.Op dinsdag 25 september 2007 14:16 schreef vamperotica het volgende:
Tan... het is zo herkenbaar wat je schrijft... Dat "moeder willen/MOETEN zijn van een perfecte peuter" .. Of dat nou komt door het Willen laten zien dat je eht als jonkie heus ook wel goed kan, dat opvoeden....
quote:Ik denk het eigenlijk niet... ik denk dat het in je karakter zit of niet. Ik heb ook behoorlijk de drang om te bewijzen dat ik een goede moeder ben en Isa een goed opgevoed kindOp dinsdag 25 september 2007 15:16 schreef Tan het volgende:
[..]
Denk dat je hier de spijker op de kop slaat. Zo was het voor mij wel, voortdurend dat gevoel hebben dat ik me moest bewijzen, dat ik heus wel een goede moeder was ondanks mijn twintig lentes.
quote:Hier niet hoor... De oudste twee MOESTEn keurig opgevoede poppetjes zijn... Er moest en zou een dank je wel af bij de slager enz.. Bij nr 3 werd het al minder, bij nr 4 nog minder en nr 5 da's straks gewoon zo'n irritant rotjong wat al schreeuwend en jankend om vanalles door de winkels rent!Op dinsdag 25 september 2007 15:20 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Ik denk het eigenlijk niet... ik denk dat het in je karakter zit of niet. Ik heb ook behoorlijk de drang om te bewijzen dat ik een goede moeder ben en Isa een goed opgevoed kind
quote:Hier zijn 1 en 2 inderdaad 'gedrilld', toch luister(d)en ze niet beter dan nummer 3 en 4, terwijl ik bij hen veel minder streng ben geweest. Maar je leert van je fouten en dat zal ongeacht de leeftijd zijn.Op dinsdag 25 september 2007 15:26 schreef vamperotica het volgende:
[..]
Hier niet hoor... De oudste twee MOESTEn keurig opgevoede poppetjes zijn... Er moest en zou een dank je wel af bij de slager enz.. Bij nr 3 werd het al minder, bij nr 4 nog minder en nr 5 da's straks gewoon zo'n irritant rotjong wat al schreeuwend en jankend om vanalles door de winkels rent!
quote:Ja, dat is natuurlijk net zo goed BS. Dan kun je ook wel zeggen dat het geen zelfverzekerdheid is maar gewoon nog niet het gevaar van dingen inzien. Waarom zou een jonge moeder nou zelfverzekerder zijn dan een oudere (of andersom).Op maandag 24 september 2007 20:36 schreef appelsap het volgende:
Ik was (en ben nog steeds ) 19 toen ik Damian kreeg.
Mijn kraamverzorgster zei ook dat jonge moeders vaak wat natuurlijker met baby's omgaan. Maar volgens haar had dat niks te maken met ouder en wijzer zijn, maar met zelfverzekerdheid.
quote:Dat snapte ik ook nog niet.Op dinsdag 25 september 2007 15:53 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ja, dat is natuurlijk net zo goed BS. Dan kun je ook wel zeggen dat het geen zelfverzekerdheid is maar gewoon nog niet het gevaar van dingen inzien. Waarom zou een jonge moeder nou zelfverzekerder zijn dan een oudere (of andersom).
Ik zeg ook niet dat dat is wat ik denk maar dat is wat zij er van denkt.
Persoonlijk denk ik dat het voor iedereen verschillend is en het met je karakter te maken heeft.
quote:PreciesOp dinsdag 25 september 2007 16:37 schreef appelsap het volgende:
[..]
Dat snapte ik ook nog niet.
Ik zeg ook niet dat dat is wat ik denk maar dat is wat zij er van denkt.
Persoonlijk denk ik dat het voor iedereen verschillend is en het met je karakter te maken heeft.
quote:Tja, ik denk dan: "Waarom niet eerst eens zorgen dat je die 'tik' fatsoenlijk hebt verwerkt, lekker in je vel zit, je ook alleen goed voelt, geen irreëele angsten meer hebt, en dán eens zwanger worden?"Op dinsdag 25 september 2007 10:38 schreef Ticootje het volgende:
ik heb best wat meegemaakt. Daar heb ik ook wel een behoorlijke tik aan overgehouden. Zo kan ik een vreselijke angsthaas zijn. Ik kan ook heel slecht tegen alleen zijn. Ik hoop dat ik naar mate ik ouder wordt dat ik dingen beter kan relativeren en dat de onbeheersbare angsten die ik nu soms nog ervaar op een gegeven moment angst wordt waar ik me overheen kan zetten.
Als je een paar jaar zou hebben uitgetrokken om dat te bereiken is het denk ik makkelijker en relaxter om een kind een goede veilige basis te bieden. Plus dat het voor je eigen ontwikkeling ook veel prettiger is.
quote:Míts je eea verwerkt hebt. Anders loop je grote kans te gaan projecteren en compenseren en daar wordt je kind dan de dupe van.Op dinsdag 25 september 2007 10:53 schreef Tan het volgende:
Toch denk ik dat je met die 'tik' je kinderen straks ook iets mee kunt geven, zolang je niet doordraaft.
En misschien is het erg flauw, maar ik denk dat kinderen hier over het algemeen heel wat betere kansen hebben om goed op te groeien dan kinderen in bijv oorlogsgebieden. Veel problemen hier zijn ook 'luxeproblemen' (soms lijkt het wel of de menselijke geest misschien ook een bepaalde mate van 'problemen' nodig heeft om te functioneren, maar dat is misschien een vergezochte gedachte die hier offtopic is).
niet dat ik overigens denk dat jonge ouders daartoe minder in staat zijn dan oudere ouders, maar wat voor mij persoonlijk wel altijd een belangrijke voorwaarde was om aan kinderen te 'beginnen' was dat ik mezelf er voldoende voor in evenwicht moest voelen en daarnaast dat ik dit alleen wilde doen in een stabiele relatie, met iemand waar ik 't écht samen mee zag zitten en aan zou durven. die omstandigheden
heb ik nou eenmaal pas vrij laat bereikt, anders had ik heus niet per se tot m'n 35e gewacht. 
[ Bericht 46% gewijzigd door bixister op 26-09-2007 00:24:32 ]
Ik ken iig (te) veel mensen die waarschijnlijk prima ouders zouden zijn als ze zich daar maar overheen zouden kunnen zetten (soort faalangst eigenlijk, heb ik het kind emotioneel wel genoeg te bieden, etc -- leggen de lat onrealistisch hoog). ) met kinderen gewerkt die uit huis geplaatst waren om diverse redenen, en uit die periode vooral onthouden dat wanneer dingen niet goed gaan in de vroege kindertijd, dat enorme beschadigingen aan kan richten die erg moeilijk te herstellen zijn. en zoals ingeborg bosch heel goed uit weet te leggen geldt dat ook voor minder extreme gevallen dan die waarbij uithuisplaatsing nodig is. maar is het niet 'gewoon' een variatie op Alice Miller?quote:Ja, maar dat lijkt me bijna een 'voorwaarde' om aan kinderen te beginnen.Op dinsdag 25 september 2007 18:43 schreef Moonah het volgende:
[..]
Míts je eea verwerkt hebt. Anders loop je grote kans te gaan projecteren en compenseren en daar wordt je kind dan de dupe van.
Maar ik bedoelde ook niet dat je een 'tik' (is het trouwens niet tic? voordat het wordt verward met die zogenaamde opvoedkundige tik) moet uitleven op je kinderen, maar dat je het in een voordeel kunt gebruiken door extra alert te zijn.
quote:En ik ben vrij jong meoder geworden maar heb dat eigenlijk nietOp dinsdag 25 september 2007 15:20 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Ik denk het eigenlijk niet... ik denk dat het in je karakter zit of niet. Ik heb ook behoorlijk de drang om te bewijzen dat ik een goede moeder ben en Isa een goed opgevoed kind
Ik ben best wel een onzeker persoon, over mezelf enzow, maar realiseer me nu pas dat ik als moeder eigenlijk helemaa niet onzeker ben. Okay in het begin wel een beetje, maar sinds ik heb leren te vertrouwen op mijn eigen gevoel is dat steeds minder geworden.
quote:En dat is o.a. wat ik bedoelde met dat moeder worden je verandert. Vroegah had ik helemaal niet echt verantwoordelijkheidsgevoel. En nu welOp woensdag 26 september 2007 00:15 schreef bixister het volgende:
een kind op de wereld zetten is wel een verantwoordelijkheid.
Ik denk trouwens dat poemojn wel en goed punt heeft. Veel mensen willen eerst een "perfecte" situatie creëren voordat ze aan kinderen beginnen. Juiste relatie uiteraard, werk, genoeg geld, groot huis, etc. En zo kun je het blijven uitstellen, want perfect bestaat natuurlijk niet.
En terwijl ik dit typ vraag ik me af of deze mensen als ze eenmaal ouder zijn dan ook meer moeite hebben met de onverwachtse en "onplanbare" dingen waar je mee te maken krijgt als je een kind hebt. Want je kunt alles wel precies uitstippelen, maar een kind trekt meestal toch zijn eigen plan.
quote:Je zaakjes op orde willen hebben (zoals een huis waarin het kind een eigen kamertje heeft etc. etc.) en wel of niet flexibel kunen omgaan met het feit dat je met een kind niets kan plannen zijn toch wel 2 verschillende dingen en die hebben volgens mij vrij weinig met elkaar te maken.Op woensdag 26 september 2007 08:58 schreef texelonia het volgende:
[..]
En dat is o.a. wat ik bedoelde met dat moeder worden je verandert. Vroegah had ik helemaal niet echt verantwoordelijkheidsgevoel. En nu wel
Ik denk trouwens dat poemojn wel en goed punt heeft. Veel mensen willen eerst een "perfecte" situatie creëren voordat ze aan kinderen beginnen. Juiste relatie uiteraard, werk, genoeg geld, groot huis, etc. En zo kun je het blijven uitstellen, want perfect bestaat natuurlijk niet.
En terwijl ik dit typ vraag ik me af of deze mensen als ze eenmaal ouder zijn dan ook meer moeite hebben met de onverwachtse en "onplanbare" dingen waar je mee te maken krijgt als je een kind hebt. Want je kunt alles wel precies uitstippelen, maar een kind trekt meestal toch zijn eigen plan.
quote:Op woensdag 26 september 2007 08:58 schreef texelonia het volgende:
En terwijl ik dit typ vraag ik me af of deze mensen als ze eenmaal ouder zijn dan ook meer moeite hebben met de onverwachtse en "onplanbare" dingen waar je mee te maken krijgt als je een kind hebt. Want je kunt alles wel precies uitstippelen, maar een kind trekt meestal toch zijn eigen plan.
Voor onze situatie sprekend... nee.
Waarom zou je daar als oudere meer moeite mee hebben? Sterker nog, ik ben er nu makkelijker mee als 10 jaar geleden. Alles staat verder op de rit, het enige onverwachtte zit dus in die kinderen. Daar kan ik op anticiperen. Over de rest hoef ik me nauwelijks druk te maken.
quote:Tot op zekere hoogte wel ja, maar sommige mensen willen alles mijn inziens iets té goed geregeld hebben. Dat moet iedereen natuurlijk voor zich weten, maar het was gewoon iets wat ik me afvroeg.Op woensdag 26 september 2007 09:10 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Je zaakjes op orde willen hebben (zoals een huis waarin het kind een eigen kamertje heeft etc. etc.) en wel of niet flexibel kunen omgaan met het feit dat je met een kind niets kan plannen zijn toch wel 2 verschillende dingen en die hebben volgens mij vrij weinig met elkaar te maken.
quote:Ja, daar kan ik wel in mee gaan ja. Alsof je pas kinderen kunt krijgen áls je een rijtjeshuis hebt, met stationwagen voor de deur en uitgestippeld pensioenplan. Fuck dat.Op woensdag 26 september 2007 09:20 schreef texelonia het volgende:
[..]
Tot op zekere hoogte wel ja, maar sommige mensen willen alles mijn inziens iets té goed geregeld hebben.
.quote:Klopt, die mensen heb je zeker. Volgens mij is dat echter meer een karaktertrek dan iets dat leeftijdgerelateerd is.Op woensdag 26 september 2007 09:20 schreef texelonia het volgende:
[..]
Tot op zekere hoogte wel ja, maar sommige mensen willen alles mijn inziens iets té goed geregeld hebben. Dat moet iedereen natuurlijk voor zich weten, maar het was gewoon iets wat ik me afvroeg.
Maar of dat nou echt slecht is... als je er zo over twijfelt moet je er niet aan beginnen zou ik zeggen, je kan namelijk niet meer terug.
Laat ze lekker zou ik zeggen, net als dat de mensen die daar geen fuck om geven en wel zien waar het schip strand ook hun gang moeten kunnen gaan...
quote:Mwoch, het is ook maatschappelijk opgelegd hoor. Wij kregen echt wel wat scheve en vragende gezichten toen we vertelden dat 'we' zwanger waren en voorlopig lekker in ons huurflatje bleven zitten. Alsof het biologisch gezien onmogelijk is om daar kinderen te krijgen en op te voeden.Op woensdag 26 september 2007 09:23 schreef E.T. het volgende:
maar ik denk dat controlfreak zijn, niet met leeftijd te maken heeft
quote:Dat ligt dan aan de kringen waarin jij verkeerd.Op woensdag 26 september 2007 09:26 schreef Jarno het volgende:
[..]
Mwoch, het is ook maatschappelijk opgelegd hoor. Wij kregen echt wel wat scheve en vragende gezichten toen we vertelden dat 'we' zwanger waren en voorlopig lekker in ons huurflatje bleven zitten. Alsof het biologisch gezien onmogelijk is om daar kinderen te krijgen en op te voeden.
Althans... ik vind het zwaar bekrompen en zou daar geloof ik zelf geen seconde over na denken. Als er ruimte voor de baby is, is het toch prima?
Ik zou wel mijn wenkbrauwen optrekken bij bewust kiezen voor een woonsituatie waar het kindje geen eigen kamertje heeft, dat is in mijn ogen gewoon niet echt handig.
quote:Op woensdag 26 september 2007 09:26 schreef Jarno het volgende:
[..]
Mwoch, het is ook maatschappelijk opgelegd hoor. Wij kregen echt wel wat scheve en vragende gezichten toen we vertelden dat 'we' zwanger waren en voorlopig lekker in ons huurflatje bleven zitten. Alsof het biologisch gezien onmogelijk is om daar kinderen te krijgen en op te voeden.
Met jou als vader kan ik me wel iets voorstellen bij de vragende gezichten
quote:Oooooh, ging het dáár om.Op woensdag 26 september 2007 09:30 schreef E.T. het volgende:
[..]
Met jou als vader kan ik me wel iets voorstellen bij de vragende gezichten
.quote:Ik bedoel absoluut niet dat je eerst een 'paradijslijke toestand' moet scheppen alvorens aan kinderen te beginnenOp dinsdag 25 september 2007 23:48 schreef poemojn het volgende:
En dan ben je in een paradijselijke toestand, helemaal klaar voor een kind, en gebeurt er iets noodlottigs waardoor je weer helemaal van voren af aan kunt beginnen.. Ik ben wat minder optimistisch dan jij denk ik, Moonah.
En misschien is het erg flauw, maar ik denk dat kinderen hier over het algemeen heel wat betere kansen hebben om goed op te groeien dan kinderen in bijv oorlogsgebieden. Veel problemen hier zijn ook 'luxeproblemen' (soms lijkt het wel of de menselijke geest misschien ook een bepaalde mate van 'problemen' nodig heeft om te functioneren, maar dat is misschien een vergezochte gedachte die hier offtopic is).
Ik bedoel wél dat het me (eufemistisch gezegd) verstandig lijkt om eerst allerlei traumatische shit uit het verleden die zich in allerlei angsten/fobieën/neuroses enz uit op te ruimen, daar een paar jaar de tijd voor te nemen, en dan pas aan kinderen te beginnen. Als dat dus betekent dat je geen 22 meer bent voordat je vader/moeder wordt is er imo geen man overboord. Sterker nog, zowel de ouder als het kind zullen er alleen maar baat bij hebben.
quote:Yup, ik snap je wel.Op woensdag 26 september 2007 07:50 schreef Tan het volgende:
[..]
Ja, maar dat lijkt me bijna een 'voorwaarde' om aan kinderen te beginnen.
Maar ik bedoelde ook niet dat je een 'tik' (is het trouwens niet tic? voordat het wordt verward met die zogenaamde opvoedkundige tik) moet uitleven op je kinderen, maar dat je het in een voordeel kunt gebruiken door extra alert te zijn.
maar onbewust kan 'extra alert' doorslaan naar 'projecteren van je eigen angsten op je kind'.
En Pruk, even heel kort door de bocht:
Veel leed is te verwerken. Maar dat gaat niet altijd vanzelf. Dat kost tijd, motivatie, doorzettingsvermogen, geduld. Als trauma's werkelijk zó erg zijn dat ze níet te verwerken zijn, dan weet ik idd niet of het in het belang van het kind is dat het geboren gaat worden. Maar dit gaat te veel offtopic.
quote:Dat misschien niet, maar wat poemojn ookal zei, is het misschien wel zo dat die "controlfreaks" juist degenen zijn die op latere leeftijd kinderen krijgen. Omdat die alles zo geregeld willen hebben dat ze het kinderen krijgen maar blíjven uitstellen. waarmee ik dus zeker niet wil zeggen dat alle oudere ouders controlfreaks zijnOp woensdag 26 september 2007 09:24 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Klopt, die mensen heb je zeker. Volgens mij is dat echter meer een karaktertrek dan iets dat leeftijdgerelateerd is.
quote:De eerste jaren maakt dat niet veel uit,volgens mij. Wij hebben twee ruime kamers over, maar Fons slaapt nog gezellig bij ons.Op woensdag 26 september 2007 09:29 schreef Brighteyes het volgende:
Ik zou wel mijn wenkbrauwen optrekken bij bewust kiezen voor een woonsituatie waar het kindje geen eigen kamertje heeft, dat is in mijn ogen gewoon niet echt handig.
Waar ik wel rekening mee wil houden is dat ze later elk hun eigen plekje kunnen hebben maar dat is dan eigenlijk pas voor over een jaar of tien.
quote:Nou was het bij ons niet bewust en hadden we weinig andere keus, maar Noah heeft een jaar lang bij ons op de slaapkamer gelegen en is daar echt niet slechter van geworden. Daarbij zijn er zat ouders die hun kind de eerste maanden/jaar op hun eigen kamer, of zelfs in hun eigen bed laten slapen.Op woensdag 26 september 2007 09:29 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Dat ligt dan aan de kringen waarin jij verkeerd.
Althans... ik vind het zwaar bekrompen en zou daar geloof ik zelf geen seconde over na denken. Als er ruimte voor de baby is, is het toch prima?
Ik zou wel mijn wenkbrauwen optrekken bij bewust kiezen voor een woonsituatie waar het kindje geen eigen kamertje heeft, dat is in mijn ogen gewoon niet echt handig.
De meeste dingen die mensen geregeld willen hebben voor een baby, zijn er meer voor het gemak van de ouders en voor de leuk, dan voor het kind zelf. Een babykamer is handig, en vooral ook erg luk om in te richten, maar die baby zelf mist er niks aan als het geen eigen kamer heeft.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat ook leuk, en ben blij dat Noah nu zijn eigen kamer heeft. En voor een tweede wil ik ook een babykamertje, aangezien we dat voor Noah nooit echt hebben kunnen doen. Maar een baby heeft het niet perse nodig
quote:Jij verwoordt prima hoe ik er over denk eigenlijk.Op woensdag 26 september 2007 09:45 schreef texelonia het volgende:
[..]
Nou was het bij ons niet bewust en hadden we weinig andere keus, maar Noah heeft een jaar lang bij ons op de slaapkamer gelegen en is daar echt niet slechter van geworden. Daarbij zijn er zat ouders die hun kind de eerste maanden/jaar op hun eigen kamer, of zelfs in hun eigen bed laten slapen.
De meeste dingen die mensen geregeld willen hebben voor een baby, zijn er meer voor het gemak van de ouders en voor de leuk, dan voor het kind zelf. Een babykamer is handig, en vooral ook erg luk om in te richten, maar die baby zelf mist er niks aan als het geen eigen kamer heeft.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat ook leuk, en ben blij dat Noah nu zijn eigen kamer heeft. En voor een tweede wil ik ook een babykamertje, aangezien we dat voor Noah nooit echt hebben kunnen doen. Maar een baby heeft het niet perse nodig
. quote:Integendeel denk ik. Volgens mij slapen ze veel liever bij mama en papa dan in hun mooie, dure kinderkamer.Op woensdag 26 september 2007 09:45 schreef texelonia het volgende:
Maar een baby heeft het niet perse nodig
quote:Ik weet niet of je dat zo kunt stellen. Misschien dat in de ogen van jonge mensen die kinderen krijgen met een gevoel van "ach, komt vast wel goed" de mensen die er langer over nadenken en wat meer voorbereidingen willen treffen, nogal gauw tot controlfreak wordt bestempeldOp woensdag 26 september 2007 09:40 schreef texelonia het volgende:
[..]
Dat misschien niet, maar wat poemojn ookal zei, is het misschien wel zo dat die "controlfreaks" juist degenen zijn die op latere leeftijd kinderen krijgen. Omdat die alles zo geregeld willen hebben dat ze het kinderen krijgen maar blíjven uitstellen. waarmee ik dus zeker niet wil zeggen dat alle oudere ouders controlfreaks zijn
Ik vind dat bijvoorbeeld het eerst je studie afmaken en een paar jaar werken niet direct getuigen van controlfreak zijn. Of gewoon eerst lekker een paar jaar samen willen leven, werken en genieten ipv er meteen een kind bij te zetten. Of, zoals al eerder gezegd, eerst zelf goed in je vel zitten en eventueel oud zeer verwerkt hebben voor je aan een kind begint.
Waarmee ik niet wil zeggen dat op jonge leeftijd een kind krijgen per definitie erg is. Ik denk dat, zolang er goed over nagedacht is en het een bewuste keus is waar de voors en tegens zijn afgewogen, het over het algemeen een goede keus is. Hoewel ook de bewuste keus niet altijd de juiste is, imo.
quote:Daarom had ik het 'bewust' er ook bewust bijgezet omdat ik niet wilde dat jij je aangesproken voelt.Op woensdag 26 september 2007 09:45 schreef texelonia het volgende:
[..]
Nou was het bij ons niet bewust en hadden we weinig andere keus, maar Noah heeft een jaar lang bij ons op de slaapkamer gelegen en is daar echt niet slechter van geworden. Daarbij zijn er zat ouders die hun kind de eerste maanden/jaar op hun eigen kamer, of zelfs in hun eigen bed laten slapen.
De meeste dingen die mensen geregeld willen hebben voor een baby, zijn er meer voor het gemak van de ouders en voor de leuk, dan voor het kind zelf. Een babykamer is handig, en vooral ook erg luk om in te richten, maar die baby zelf mist er niks aan als het geen eigen kamer heeft.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat ook leuk, en ben blij dat Noah nu zijn eigen kamer heeft. En voor een tweede wil ik ook een babykamertje, aangezien we dat voor Noah nooit echt hebben kunnen doen. Maar een baby heeft het niet perse nodig
Maar het geeft wel heel goed aan dat sommige mensen andere doelen voor ogen hebben voor wat zij willen voor als hun kindje er is.
De een wil een koophuis en een stationwagen voor de deur, de ander vind een flatje met 3 kamers prima, weer een ander vindt 2 kamers ook goed genoeg.
IK, let op IK dus, vind het wel heel belangrijk dat een kindje zijn eigen kamer heeft. Je kan me 100 keer vertellen dat het kindje er geen weet van heeft, maar ik lees en hoor anders genoeg verhalen van kinderen en ouders die elkaar wakker houden, of er op z'n minst onrustig door slapen. Voor mij betekent dat dat ik graag wil dat mijn kindje zo snel mogelijk op zijn eigen kamer gaat slapen. Die dus overigens bij ons juist helemaal niet duur is, for the record.
* Brighteyes snapt eigenlijk niet zo goed dat de verdediging tegen opmerkingen over eventueel jong ouderschap gelijk moet leiden tot een vingertje naar de overkant waar dan de oudere ouders zouden staan...
quote:Ik denk ook dat dat samen slapen ons al vele uren rust geleverd heeft.Op woensdag 26 september 2007 09:52 schreef Jarno het volgende:
Volgens mij houden vooral kinderen die op hun eigen kamer slapen hun ouders wakker, maar goed.
quote:Ik ben trouwens ook helemaal voor het op de eigen kamer slapen hoor. Maar qua gevoel denk ik wel dat het niet de meest natuurlijke en logische oplossing is.Op woensdag 26 september 2007 09:54 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Ik denk ook dat dat samen slapen ons al vele uren rust geleverd heeft.
quote:Ik bedoelde het ook niet als stelling hoor. Zoals ik al zei, vroeg ik het me gewoon af. En ik zei er toch ook bij dat oudere ouders niet persé controlfreaks zijn. de dingen die jij noemt vind ik ook niet control freakerig.Op woensdag 26 september 2007 09:48 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik weet niet of je dat zo kunt stellen. Misschien dat in de ogen van jonge mensen die kinderen krijgen met een gevoel van "ach, komt vast wel goed" de mensen die er langer over nadenken en wat meer voorbereidingen willen treffen, nogal gauw tot controlfreak wordt bestempeld
Ik vind dat bijvoorbeeld het eerst je studie afmaken en een paar jaar werken niet direct getuigen van controlfreak zijn. Of gewoon eerst lekker een paar jaar samen willen leven, werken en genieten ipv er meteen een kind bij te zetten. Of, zoals al eerder gezegd, eerst zelf goed in je vel zitten en eventueel oud zeer verwerkt hebben voor je aan een kind begint.
Waarmee ik niet wil zeggen dat op jonge leeftijd een kind krijgen per definitie erg is. Ik denk dat, zolang er goed over nagedacht is en het een bewuste keus is waar de voors en tegens zijn afgewogen, het over het algemeen een goede keus is. Hoewel ook de bewuste keus niet altijd de juiste is, imo.
quote:Sluit ik me volledig bij aanOp woensdag 26 september 2007 09:50 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
IK, let op IK dus, vind het wel heel belangrijk dat een kindje zijn eigen kamer heeft. Je kan me 100 keer vertellen dat het kindje er geen weet van heeft, maar ik lees en hoor anders genoeg verhalen van kinderen en ouders die elkaar wakker houden, of er op z'n minst onrustig door slapen. Voor mij betekent dat dat ik graag wil dat mijn kindje zo snel mogelijk op zijn eigen kamer gaat slapen.
Privacy, zowel voor ouders als voor kind, zijn belangrijk, imo en ik wil ook graag dat ons kindje zo snel mogelijk in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer slaapt.
quote:Ach, ik ben het met je eens, maar dat is bijna automatisme, volgens mij* Brighteyes snapt eigenlijk niet zo goed dat de verdediging tegen opmerkingen over eventueel jong ouderschap gelijk moet leiden tot een vingertje naar de overkant waar dan de oudere ouders zouden staan...
quote:Privacy lijkt me zeker belangrijk voor een groter kind. Maar een baby is denk ik toch meer gesteld op gezelschap van zijn ouders dan op privacy.Op woensdag 26 september 2007 09:58 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Sluit ik me volledig bij aan
Privacy, zowel voor ouders als voor kind, zijn belangrijk, imo en ik wil ook graag dat ons kindje zo snel mogelijk in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer slaapt.
[..]
quote:Ik voel me niet aangesproken hoorOp woensdag 26 september 2007 09:50 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Daarom had ik het 'bewust' er ook bewust bijgezet omdat ik niet wilde dat jij je aangesproken voelt.
Maar het geeft wel heel goed aan dat sommige mensen andere doelen voor ogen hebben voor wat zij willen voor als hun kindje er is.
De een wil een koophuis en een stationwagen voor de deur, de ander vind een flatje met 3 kamers prima, weer een ander vindt 2 kamers ook goed genoeg.
IK, let op IK dus, vind het wel heel belangrijk dat een kindje zijn eigen kamer heeft. Je kan me 100 keer vertellen dat het kindje er geen weet van heeft, maar ik lees en hoor anders genoeg verhalen van kinderen en ouders die elkaar wakker houden, of er op z'n minst onrustig door slapen. Voor mij betekent dat dat ik graag wil dat mijn kindje zo snel mogelijk op zijn eigen kamer gaat slapen. Die dus overigens bij ons juist helemaal niet duur is, for the record.
* Brighteyes snapt eigenlijk niet zo goed dat de verdediging tegen opmerkingen over eventueel jong ouderschap gelijk moet leiden tot een vingertje naar de overkant waar dan de oudere ouders zouden staan...
Maar mijn mening is deels uit mijn ervaring ontstaan, vandaar dat ik dat even wilde uitleggen. En ik heb ook niet het idee dat ik mezelf verdedig door een vingertje naar de oudere ouders te wijzen
Ik heb het nu meer over alles in mijn ogen téveel willen regelen voor je aan kinderen begint, en ik heb ook al gezegd dat dat niet persé aan oudere ouders ligt, maar meer aan je karakter. Wat dus eigenlijk offtopic is. Privacy voor de ouders lijkt me zeker wel belangrijk. Juist als je net een kind hebt gekregen en je hele leven op zijn kop staat, alles veranderd is, lijkt het me belangrijk dat je als stel ook nog iets eigens hebt.
het enige wat ik me afvraag is of ik had ik nu mijn eerste gekregen ik nog meer op mijn eigen gevoel zou durven vertrouwen. Dat heb ik bij de oudste zeker gemist. Maar als ik dan om me heen kijk zie ik alle leeftijden eerste moeders onzeker zijn.dat gestuntel met een vader en een moeder en een maxicosi
Dus ik weet het niet. En ondanks dat ik me zeer in opvoeden verdiep, er over lees, een cursus heb gevolgd heb ik niet de illusie dat ik geen fouten maak. Maar ik leer wel! quote:Lijkt mij wishful thinking, zeker het eerste jaar, maar goed.Op woensdag 26 september 2007 10:03 schreef miss_sly het volgende:
lijkt het me belangrijk dat je als stel ook nog iets eigens hebt.
.quote:Als je dan zonder kind samen in je eigen bed slaapt, heb je misschien zo nu en dan een paar uurtjes samenOp woensdag 26 september 2007 10:07 schreef Jarno het volgende:
[..]
Lijkt mij wishful thinking, zeker het eerste jaar, maar goed.
quote:Veel beseft een baby daar niet van hoor.Op woensdag 26 september 2007 10:10 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Als je dan zonder kind samen in je eigen bed slaapt, heb je misschien zo nu en dan een paar uurtjes samen
quote:Daar gaat het mij nog niet eens om, hoewel ik voor mezelf denk dat als een baby iets ouder wordt en wat bewuster, het me toch niet helemaal lekker zou zitten.Op woensdag 26 september 2007 10:10 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Veel beseft een baby daar niet van hoor.
Het gaat mij ook met die paar uurtjes helemaal niet over seks, maar juist gewoon de intimiteit van de eigen relatie, jullie tweeen als stel, wat je voor de baby ook was.
quote:Dat lijkt me ook heel erg intiem en geweldig, en wil ik zeker wel, soms. Het moet niet de standaard zijn, bij ons danOp woensdag 26 september 2007 10:16 schreef Bass-Miss het volgende:
Tja, ik vind het enorm intiem om samen in bed te liggen met 'ons' kindje bij ons. Maar goed, dat is ieder zijn ding he.
quote:Ja, dat ben je dus niet meer. Nooit meer.Op woensdag 26 september 2007 10:13 schreef miss_sly het volgende:
jullie tweeen als stel, wat je voor de baby ook was.
quote:Maar wel nog een beter stel.Op woensdag 26 september 2007 10:19 schreef Jarno het volgende:
[..]
Ja, dat ben je dus niet meer. Nooit meer.
quote:Nou, gun mij dan als onervaren aanstaande moeder het idee dat wij dat wel zo nu en dan zullen kunnen zijn. Natuurlijk is je kind altijd op de achtergrond, maar ik denk dat het belangrijk is om elkaar zo nu en dan ook nog eens te zien en te benaderen als partner, geliefde en niet alleen als de andere ouder.Op woensdag 26 september 2007 10:19 schreef Jarno het volgende:
[..]
Ja, dat ben je dus niet meer. Nooit meer.
Als je zelfs je bed altijd deelt met je kind, heb je helemaal niets meer.
Tenminste, dat is mijn idee, MIsschien haalt de praktijk me straks wel in, maar ik zie toch om ons heen wel degelijk stellen waarbij dit mogelijk is.
quote:Op woensdag 26 september 2007 10:00 schreef Jarno het volgende:
Baby's hebben helemaal geen behoefte aan privacy. Baby's hebben behoefte aan papa en mama, 24/7. Privacy is een cultureel bepaald verschijnsel.
Mjah, wat is je definitie van baby?
De kinderen hebben beide tot 3 maanden bij ons in de slaapkamer gestaan. En daar sliepen ze prima. Op 3 maanden waren ze uit het wiregje gegroeid en zijn ze naar hun eigen kamer verhuist. Ook daar sliepen ze prima.
Ik kan me voorstellen dat kinderen net na de geboorte rustig worden van het vertrouwde geluid van de ademhaling van de ouders.... maar aan de andere kant. Ze werden ook niet hysterisch bij hun middagslaapje als wij gewoon beneden zaten.
Eerlijk gezegd denk ik dat baby's na een paar dagen al prima alleen slapen als ze zich maar geborgen voelen. En of ik nu 2 stappen naast mijn nest moet doen om naar het wiegje te lopen om dat kind te troosten of 7 stappen naar het andere kamertje.... Wakker ben ik toch.
Ik zie dus weinig toegevoegde waarde in het 24/7 kinderen in je zeer directe nabijheid. En ik zie soweiso geen link met de leeftijd van de ouders eigenlijk.
quote:Op woensdag 26 september 2007 10:24 schreef miss_sly het volgende:
Als je zelfs je bed altijd deelt met je kind, heb je helemaal niets meer.
Sowieso is het levensgevaarlijk voor het kind.
quote:En met een klap weer terug ontopicOp woensdag 26 september 2007 10:29 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ik zie dus weinig toegevoegde waarde in het 24/7 kinderen in je zeer directe nabijheid. En ik zie soweiso geen link met de leeftijd van de ouders eigenlijk.
Maar heeft idd weinig met leeftijd te maken.
quote:Daar zijn de meningen over verdeeld.Op woensdag 26 september 2007 10:31 schreef Swetsenegger het volgende:
Sowieso is het levensgevaarlijk voor het kind.
quote:wij hebben onze kinderen wel op onze kamer gehad, maar niet in ons bed. althans, niet om te slapen. (voeden en stoeien op zondagochtend wel dus..Op woensdag 26 september 2007 10:24 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Nou, gun mij dan als onervaren aanstaande moeder het idee dat wij dat wel zo nu en dan zullen kunnen zijn. Natuurlijk is je kind altijd op de achtergrond, maar ik denk dat het belangrijk is om elkaar zo nu en dan ook nog eens te zien en te benaderen als partner, geliefde en niet alleen als de andere ouder.
Als je zelfs je bed altijd deelt met je kind, heb je helemaal niets meer.
Tenminste, dat is mijn idee, MIsschien haalt de praktijk me straks wel in, maar ik zie toch om ons heen wel degelijk stellen waarbij dit mogelijk is.
)Toen ze dus met een maand of 9 naar hun eigen kamer gingen en 's nachts wakker werden gingen we er op een matrasje naast liggen. Geen idee of het daardoor komt, maar ze talen niet naar ons bed. ze roepen wel eens, en komen wel hulp halen waneer nodig, maar hoeven nooit bij ons in bed.en daar ging het me om, die nog geen 4 m2 is écht van ons samen. de rest van het huis wordt langzaam overgenomen door speelgoed en steeds groter wordende schoenen, maar dat stukje is van ons. [/offtopic] ik denk niet dat dit verschil m zit in leeftijd. (aangezien ik 33 ben, moeder van 3) maar een persoonlijke keuze.
quote:Op woensdag 26 september 2007 10:34 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Daar zijn de meningen over verdeeld.
Is dat zo? Ik heb alleen maar onderzoeken gezien waarin aangetoont wordt dat het kind grote risico's loopt. Kinderen die gesmoord worden doordat ouders dekens over zich heen trekken en dergelijk.
Ik ben wel geinteresseerd in andere wetenschappelijke meningen
Ondanks dat ik zelf amper sliep met dat kind in bed omdat ik continue bang was dat er perongeluk op zou gaan liggen ofzo
quote:dat ja...Op woensdag 26 september 2007 10:36 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Is dat zo? Ik heb alleen maar onderzoeken gezien waarin aangetoont wordt dat het kind grote risico's loopt. Kinderen die gesmoord worden doordat ouders dekens over zich heen trekken en dergelijk.
Ik ben wel geinteresseerd in andere wetenschappelijke meningen
Ondanks dat ik zelf amper sliep met dat kind in bed omdat ik continue bang was dat er perongeluk op zou gaan liggen ofzo
maar ook niet slapen als ze ver weg waren. * flashback van nachten met arm in wieg en pink in mond baby*ik dacht ook dat het meer en meer bewezen is dat bij de ouders in bed een verhoogd risico met zich meebrengt. maar ook dit is offtopic...
Voornamenlijk om de redenen die miss_sly aangaf, naast ouders zijn we namenlijk ook partners.
En als ik intiem wil zijn met mijn man vind ik het niet echt prettig als er een baby naast ligt.
quote:Op woensdag 26 september 2007 10:39 schreef Bass-Miss het volgende:
http://www.natuurlijkouderschap.org/voordelen-samen-slapen.html
Wel allemaal oude onderzoeken en er staat ook wel duidelijk in dat het hoofdje nooit bedekt mag worden.
Als je je als oude romdraait en het deken optrekt is er natuurlijk een grote kans dat je de dekens over het kind heen trekt in je slaap.
Misschien een persoonlijke keuze, maar de logica zegt mij in ieder geval dat je een grotere kans loopt het kind onder een deken te begraven als het tussen beide ouders ligt dan wanneer het in een eigen kort opgemaakt bed ligt.
quote:Ja, er zitten inderdaad nogal wat 'voorwaarden' bij.Op woensdag 26 september 2007 10:55 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Wel allemaal oude onderzoeken en er staat ook wel duidelijk in dat het hoofdje nooit bedekt mag worden.
Als je je als oude romdraait en het deken optrekt is er natuurlijk een grote kans dat je de dekens over het kind heen trekt in je slaap.
Misschien een persoonlijke keuze, maar de logica zegt mij in ieder geval dat je een grotere kans loopt het kind onder een deken te begraven als het tussen beide ouders ligt dan wanneer het in een eigen kort opgemaakt bed ligt.
Hier ligt hij dus bijvoorbeeld een stuk hoger dan ons en in een slaapzak.
Ik las ook eens in een recent Nederlands boek (vraag me niet weer welk) dat het aangeraden wordt vanaf vier maanden. Daarvoor in een bedje naast het bed.
quote:Op woensdag 26 september 2007 11:00 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Ja, er zitten inderdaad nogal wat 'voorwaarden' bij.
Hier ligt hij dus bijvoorbeeld een stuk hoger dan ons en in een slaapzak.
Ik las ook eens in een recent Nederlands boek (vraag me niet weer welk) dat het aangeraden wordt vanaf vier maanden. Daarvoor in een bedje naast het bed.
Ok, klinkt logisch.
Maar toen hij geboren was, zei de vroedvrouw dat hij gerust bij mij kon blijven liggen en na wat getwijfel en opzoekwerk is dat eigenlijk zo gebleven tot nu.
quote:Op woensdag 26 september 2007 11:04 schreef Bass-Miss het volgende:
Ik moet er wel bijzeggen dat we dat eigenlijk helemaal niet van plan waren. Zijn bedje stond klaar naast ons bed...
Maar toen hij geboren was, zei de vroedvrouw dat hij gerust bij mij kon blijven liggen en na wat getwijfel en opzoekwerk is dat eigenlijk zo gebleven tot nu.
Wil je je bed dan niet ene keer weer helemaal voor jullie zelf hebben?
Ik vind het altijd wel prettig dat onze slaapkamer ONZE slaapkamer is. Een beetje wat hierboven ook al gezegd is. We zijn overal uit huis 'verdreven', heb computerkamers op moeten offeren voor kinder vertrekken, speelgoed stapelt zich in elke hoek op.... maar de slaapkamer is van ons
quote:Nee, wij hebben namelijk nog een tweede bed ook.Op woensdag 26 september 2007 11:07 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Wil je je bed dan niet ene keer weer helemaal voor jullie zelf hebben?
Ik vind het altijd wel prettig dat onze slaapkamer ONZE slaapkamer is. Een beetje wat hierboven ook al gezegd is. We zijn overal uit huis 'verdreven', heb computerkamers op moeten offeren voor kinder vertrekken, speelgoed stapelt zich in elke hoek op.... maar de slaapkamer is van ons
Ik heb eigenlijk nooit het gevoel gehad dat we wat moeten opofferen hebben. Hij leeft eigenlijk gewoon met ons mee.
Dat zal waarschijnlijk nog wel veranderen tegen de tijd dat hij naar school moet en zo.
Bepaald geen Tokkievolk, ze waren al heel lang bij elkaar op die leeftijd en hadden gewoon al heel snel een vaste baan in het onderwijs te pakken zodat ze zich al op jonge leeftijd konden en wilden settlen.
Ik ben nu 19, heb een ontzettend fijne jeugd gehad en vind het hartstikke leuk dat ik wat jongere ouders heb. Het is overigens niet zo dat mijn moeder m'n beste vriendin is, zoals veel jonge moeders dat proberen bij hun dochters (:r) en dan lekker samen een tattoo of een tongpiercing laten zetten
.Oh en m'n ouders zijn nog steeds heel gelukkig samen. Overigens zijn er geen christelijke motieven te bekennen, zowel mijn ouders als ik zijn zonder geloof opgevoed.
. (Aangezien er wél katten op de vloer zijn beland, en geen baby's). Heerlijk offtopic trouwens.
.quote:Ben ik niet met je eens... Maar goed, ieder zijn eigen meningOp woensdag 26 september 2007 10:19 schreef Jarno het volgende:
[..]
Ja, dat ben je dus niet meer. Nooit meer.
Overigens, ik heb nog steeds geen antwoord gehad op mijn vraag of ik nu een jonge of een oude moeder ben... Ik weet niet bij welk kamp ik me moet scharen
Mijn beste vriendin was bijna 19 bij de eerste en nu 22 bij de derde (ze is nu aan het bevallen
). Nu zelfs gaan mensen er nog vanuit (ook min of meer bekenden) dat ze vast geen goede moeder kan zijn omdat ze zo jong is. Haar man daarentegen zal wel een goede vader zijn want hij is (al) 31 Vooroordelen? Nee zeg! De verhalen die ik af en toe mee krijg zijn gewoon lachwekkend. Bij de 2de wisten ze op het consultatiebureau blijkbaar niet dat het de 2de was. Een van de eerste vragen daar was: je bent nog zo jong, waarom heb je geen abortus laten plegen? We zijn weg gegaan en zij is opzoek gegaan naar een ander consultatiebureau, uiteraard eerst even daar om uitleg gevraagd, er van uitgaande dat zij niet echt de koningin van de subtiliteit is kun je je voorstellen wat dat voor scene moet zijn geweest
Waarom zou een jonge moeder niet net zo een goede moeder kunnen zijn als een moeder die wat ouder is?
Ik wilde ook altijd rond mijn 22ste kinderen, maar aangezien mijn vriend nog laaaaaang geen kinderen wil heb ik t maar even uitgesteld naar rond mijn 25ste, daarna zien we wel weer verder.
Mijn moeder was 36 toen ze mij kreeg, en (sorry mam!) ziet er wat ouder uit dan ze is waardoor ik vanaf mijn 4de als we samen in het openbaar vervoer zaten vragen kreeg of ik gezellig een dagje op stap was met mijn oma
Denk dat dat ook wel mee speelt in mijn wens om (relatief) jong moeder te worden. ) te hebben tot mijn tiende. Net zo als dat ik Dean niet standaard in ons bed wil (tenzij hij niet lekker is). Daarbij denk ik dat het drama's gaan worden als je je kind ineens wél in zijn eigen bed wil laten slapen, als hij wat ouder is.
quote:Waarom 'ons' tussen aanhalingstekens?Op woensdag 26 september 2007 10:16 schreef Bass-Miss het volgende:
Tja, ik vind het enorm intiem om samen in bed te liggen met 'ons' kindje bij ons. Maar goed, dat is ieder zijn ding he.
quote:Nou, met zo'n opmerking hadden ze bij mij ook een flink probleem gehad. Gatverdamme zeg!Op woensdag 26 september 2007 11:30 schreef Pien85 het volgende:
Een van de eerste vragen daar was: je bent nog zo jong, waarom heb je geen abortus laten plegen? We zijn weg gegaan en zij is opzoek gegaan naar een ander consultatiebureau, uiteraard eerst even daar om uitleg gevraagd, er van uitgaande dat zij niet echt de koningin van de subtiliteit is kun je je voorstellen wat dat voor scene moet zijn geweest
"People, I just want to say, you know, can we all get along?"
Iedereen heeft zijn of haar eigen ervaringen opgedaan in het leven en de 1 is er gewoonweg eerder aan toe om een kind te krijgen.
Voor mij was het gewoonweg een kriebel die ik kreeg die na 2 jaar nog steeds niet weg was en aangezien we alle schaapjes op het droge hadden leek het ons een logische stap vooruit, en achteraf gezien was het dat ook zeker.
Het plan is hier dat we zodra hij daar besef van heeft een eigen kamer maken en dan heeft hij de keuze. Denk dat het op die manier best aantrekkelijk gemaakt wordt om op een eigen kamer te slapen. Het hoeft ook niet meteen.
quote:Om de intimiteit te benadrukken.Op woensdag 26 september 2007 11:35 schreef Vivi het volgende:
[..]
Waarom 'ons' tussen aanhalingstekens?
quote:Oh, het stond een beetje raar, net of ie niet echt van jullie was ofzoOp woensdag 26 september 2007 11:40 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Om de intimiteit te benadrukken.
Ik denk dat er in het geval van dat neefje wel wat anders aan de hand is.
quote:Persoonlijk vind ik dat een beetje vreemd...Op woensdag 26 september 2007 11:49 schreef Ticootje het volgende:
Mijn broertje (bijna 21) versleept ook nog steeds zn matras naar mn ouders slaapkamer als hij zich ziek voelt...
quote:Dan had ik ver moeten slepen met mijn martasje op mijn 21ste, aangezien ik toen een dorp verderop woonde.Op woensdag 26 september 2007 11:49 schreef Ticootje het volgende:
Mijn broertje (bijna 21) versleept ook nog steeds zn matras naar mn ouders slaapkamer als hij zich ziek voelt...
quote:Je bent niet alleen......Op woensdag 26 september 2007 11:50 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Persoonlijk vind ik dat een beetje vreemd...
quote:Ook daar kunnen meningen over verschillen. Ik vind het dus wel belangrijk dat een kind vanaf jonge leeftijd een eigen kamer heeft die niet gedeeld hoeft te worden. Een eigen plekje voor de eigen spullen waar het kind zich kan terugtrekken omdat het daar helemaal eigen en geborgen is.Op woensdag 26 september 2007 11:39 schreef Bass-Miss het volgende:
Tot een jaar of tien zie ik dat ook niet duren, hoor. Het lijkt me alleen geen probleem als ze tot die leeftijd een kamer delen met broertjes of zusjes.... Nadien denk ik dat er idd meer behoefte aan een eigen plekje komt.
Het plan is hier dat we zodra hij daar besef van heeft een eigen kamer maken en dan heeft hij de keuze. Denk dat het op die manier best aantrekkelijk gemaakt wordt om op een eigen kamer te slapen. Het hoeft ook niet meteen.
quote:Ik ookOp woensdag 26 september 2007 11:50 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Persoonlijk vind ik dat een beetje vreemd...
Dat duurt dan nog geen half uurtje en dan komt ze weer terug.
Haar kamertje is ook echt haar kamertje net als onze slaapkamer van ons is, als ze iets voor ons wil verstoppen is dat ook vaak in haar kamertje, hahaha.
quote:ik merk aan mijn jongens dat ze dat ook echt nodig hebben! de kamers zijn ook zéér verschillend. Leuk om te zien. Vandaar ook dat wij met ons matrasje naar de kamers van de boys gingen als ze niet lekker waren. Om dáár hun plek te maken.Op woensdag 26 september 2007 11:51 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ook daar kunnen meningen over verschillen. Ik vind het dus wel belangrijk dat een kind vanaf jonge leeftijd een eigen kamer heeft die niet gedeeld hoeft te worden. Een eigen plekje voor de eigen spullen waar het kind zich kan terugtrekken omdat het daar helemaal eigen en geborgen is.
Maar goed, het is duidelijk te zien dat deze mening niet leeftijdgebonden is...
quote:Ach bij de eerste waren de opmerkingen nog een stuk erger. Ze woonde toen in een wijk waar dat blijkbaar absoluut niet kon, jong moeder worden/zijn. De meeste vreemde dingen heeft ze om dr oren gehad, maar goed dit is een beetje offtopicOp woensdag 26 september 2007 11:35 schreef Jarno het volgende:
[..]
Nou, met zo'n opmerking hadden ze bij mij ook een flink probleem gehad. Gatverdamme zeg!
quote:Alsof je een kind geen geborgenheid biedt als je hem in zijn eigen bed laat slapenOp woensdag 26 september 2007 11:46 schreef Bass-Miss het volgende:
Tja, tegenwoordig hoor je meer en meer dat geborgenheid zelfstandigheid niet in de weg hoeft te staan. Integendeel.
Ik denk dat er in het geval van dat neefje wel wat anders aan de hand is.
Want op je 21ste(bijna 22ste) een kind krijgen moet wel een een foutje zijn volgens vele.
Heel irritant te noemen, maar je went eraan.
Ik heb altijd al jong moeder willen worden, heb echt gewacht tot de situatie stabiel was(financieel en emotioneel) en ben het toen gelijk gaan proberen, dat was ook nog eens gelijk raak.
Achteraf bezien had het van ons beide nog wel vroeger gemogen, ik was met liefde op mijn 18de al moeder geworden.
Bewuste keuze, om meerdere redenen, jong moeder zijn(vader net zo goed) is erg leuk, je bent zelf ook nog lekker speels, veel minder kans op complicatie's dan echt ouder aan kinderen beginnen, het leven opbouwen met een kind erbij ipv leven opbouwen en er dan een kind bijgooien.
Ik kan dan ook erg grinniken om arme vaders en moeders die heel laat aan kinderen beginnen, altijd hun eigen vrije leventje hebben gehad en dat ineens helemaal in elkaar zien klappen, met fikse wallen onder hun ogen van het slaaptekort tegelijk hun carriere volgend.
Vooral steunend hoe zwaar het allemaal is en wat er allemaal niet meer kan.
Ik zit nog niet op die leeftijd, maar mijn zoon wordt al 8 en kan al naar alle hoeken van de wereld meegesleurd worden.
Nu wij richting middelbare leeftijd gaan krijgen we rust en ruimte in huis, veel meer financiele ruimte, veel meer ruimte in doen en laten, heerlijk.
En ik ben nooit te oud om een potje te voetballen of iets in die geest, mits er geen gekke dingen gebeuren zal ik er zijn bij alles wat belangerijk is in zijn leven en zal ik met een heleboel meedoen.
Mijn kleinkinderen zal ik nog kennen en echt wat mee kunnen doen(ik weet het geen zekerheid, maar hij zorgt er gewoon maar voor dat ik kleinkinderen krijg!), ik heb zelfs een kleine kans om achterkleinkinderen te gaan meemaken.
Dat is toch gewoon top, ik zie het nu al voor me, oma ero
Ik heb nooit spijt gehad van de keuze die we hebben gemaakt, het enigste waar wat spijt over kan bestaan is dat we het niet eerder hebben gedaan, maar toen leek dat het verstandigste(achteraf dingen bekijken is makkelijk).
Mijn opa's en oma's leven allemaal nog...
quote:Als hij ziek is mag hij bij mama slapen en dat mag zolang als dat hij zich daar goed bij voelt, nu is hij niet zovaak ziek en als hij bij me wil slapen erom is er ook echt wat aan de hand, dus erg is het niet.Op woensdag 26 september 2007 11:55 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
ik merk aan mijn jongens dat ze dat ook echt nodig hebben! de kamers zijn ook zéér verschillend. Leuk om te zien. Vandaar ook dat wij met ons matrasje naar de kamers van de boys gingen als ze niet lekker waren. Om dáár hun plek te maken.
Maar goed, het is duidelijk te zien dat deze mening niet leeftijdgebonden is...
Wat we wel doen wat vreemde blikken oplevert zijn slaappartijtjes.
Dan gaan er wat matrassen naar beneden, halen we laat in de avond de kleine man uit zijn bed, lekkere bak chips erbij, leuke kinderfilm erbij en een feestje bouwen.
Daarna slapen bij elkaar, honden erbij(beddegoed volgende dag in de was
), hartstikke gezellig.Hij waardeerd die feesten uitermate, als het al een paar maanden geleden is dat het is gebeurt dan kan hij daar fiks over klagen, slijmen dat het weer tijd is voor een feestje
We zijn geen standaart gezin in dat soort dingen, maar we hebben erg veel pret, wat de rest van de wereld ervan vind boeit ons einig, heb weleens aan mijn zoontje gevraagd of hij het wel ok vond omda anderen dat niet doen, waarop hij me aankeek alsof ik gek was en vertelde dat eigenlijk iedereen dat met zijn kinderen zou moeten doen
4 generaties vind ik toch ook wel bijzonder en wie weet worden het er ooit nog 5 ook.
Toen mijn broer werd geboren waren er 5 generaties, de overgrootopa (heet dat zo?) van mijn broer en mij is gestorven toen hij 98 jaar was.
quote:Ja, zeg het maar
quote:Tuurlijk, is erg leuk en bijzonder, maar imo geen reden om jong aan kinderen te beginnen. Als het toevallig zo uitkomt, is dat erg leukOp woensdag 26 september 2007 14:47 schreef KD-fotografie het volgende:
Demi heeft nog 2 grootopa's en 1 grootoma's
4 generaties vind ik toch ook wel bijzonder en wie weet worden het er ooit nog 5 ook.
Toen mijn broer werd geboren waren er 5 generaties, de overgrootopa (heet dat zo?) van mijn broer en mij is gestorven toen hij 98 jaar was.
Ik ben gewoon zo toe aan een kindje!
quote:Klopt... Bij Isa was dat ook zo, nou ja, bijna... Er ontbrak een schakel, namelijk oma, maar ama (oma van vriend) leefde nog wel.Op woensdag 26 september 2007 15:13 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Tuurlijk, is erg leuk en bijzonder, maar imo geen reden om jong aan kinderen te beginnen. Als het toevallig zo uitkomt, is dat erg leuk
quote:De enige juiste reden, op welke leeftijd dan ookOp woensdag 26 september 2007 15:16 schreef Ticootje het volgende:
Nee, het is zeker niet de reden dat ik nu kindjes wil...
Ik ben gewoon zo toe aan een kindje!
Als het aan mij had gelegen was ik persoonlijk ook al rond mijn 18de mama geworden, vind dat leuk enzo....
Rare reden misschien
Maar voor mij voelde dat eigenlijk altijd wel goed enzo.
uiteindelijk ben ik achteraf ook wel blij dat dat niet gebeurde, gewoon puur omdat ik voor me gevoel toen zelf nog een kind was...
Op mijn 24ste ben ik uiteindelijk moeder geworden, en vond ik me veel meer verantwoordelijk genoeg om mama te zijn,
Had de meeste wilde haren wel al verloren en kon eindelijk ook wat meer rust in mijn lijf verdragen
Ben toen ook bewust lekker thuis gebleven....
En nu ben ik totaal niet met zwanger zijn enzo bezig, ik "geniet"voor zover het mogelijk is terug van het "vrije"leventje zo goed en zo kwaad als het kan,
Een nieuwe carriere ligt voor me, en daar ga ik me heerlijk op storten,
Later misschien later en anders misschien helemaal wel niet eens meer...
De angst voor nog een keer een dergelijk iets mee te maken zit er veel te diep in helaas
quote:Zeg ook niet dat dat een reden is.Op woensdag 26 september 2007 15:13 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Tuurlijk, is erg leuk en bijzonder, maar imo geen reden om jong aan kinderen te beginnen. Als het toevallig zo uitkomt, is dat erg leuk
Soms neem ik ook het moeder zijn vanzelfsprekend, denk iedereen wel en je angst om het toch nog een keer aan te gaan lijkt me ook logisch.
Leuk topic om de kant van de 'kinderen' eens te zien
quote:Het is een factor die meespeeld, maar geen heel belangerijke, is meer dat als je toch al jong eraan wilt beginnen dat een leuk extraatje is.Op woensdag 26 september 2007 15:13 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Tuurlijk, is erg leuk en bijzonder, maar imo geen reden om jong aan kinderen te beginnen. Als het toevallig zo uitkomt, is dat erg leuk
Het belangerijkste voor mij was ten eerste gewoon ontzettende zin in moeder worden hebben, was er echt helemaal aan toe.
Maar ook het nog lekker jong van geest zijn, geen enorme generatiekloof(alhoewel je daar zelfs als je jong begint aan kinderen wel een beetje tegenaan loopt).
En het oog op de toekomst, middelbare leeftijd komen, ruimere financieen en dan een kind in de leeftijd hebben die overal mee heen kan op reizen en gedoe, die zichzelf ook een keer kan vermaken, iig geen baby/peuter/kleuter meer is, kortom, DE tijd om te genieten van het leven en daar ook de ruimte voor hebben dan.
Mensen zeggen wel altijd geniet van je jeugd en dat is ook waar, maar dan heb je vaak niet zo heel veel ruimte financieel ervoor, dat groeit met de jaren, tegen de middelbare leeftijd zit je daarin op zijn top en heb je de meeste ruimte.
Een echt uitgaansbeest ben ik nooit geweest, verantwoordelijkheid had ik al met mijn huisdieren, kon al niet zomaar doen en laten wat ik wilde, ee kind erbij paste dus perfect in het plaatje.
Toch wel vreemd om te lezen moet ik zeggen, mijn moeder is 52 en mijn (stief)vader is 46.
quote:Dat viel mij ook op inderdaad... Mijn vader wordt 60 dit jaar, moeder is 47 geworden. Ik ben overigens 31, mijn ouders waren dus resp. 29 en 26 toen ze mij kregen...Op woensdag 26 september 2007 17:32 schreef KD-fotografie het volgende:
pff, de meeste tieners daar hebben ouders van mijn ouders leeftijd of zelfs nog ouder.
Toch wel vreemd om te lezen moet ik zeggen, mijn moeder is 52 en mijn (stief)vader is 46.
We hebben allebei een fulltime baan en wonen samen in een klein, maar zeer leuk appartementje. Als ik nu zwanger zou worden (en die kans zit er redelijk in...) dan zal de kleine de eerste tijd op onze kamer slapen, wel in zijn eigen ledikantje. Dit omdat er maar 1 slaapkamer in ons appartement is. Tegen die tijd willen we ook kijken of we iets groters kunnen kopen.
We hebben hier lang over nagedacht en voor ons gevoel was het de juiste keuze om de pil weg te doen en het foliumzuur aan te schaffen.
quote:Ik vind dat echt totaal niet gek. Bijna al mijn vriendinnen hebben ouders die tussen eind veertig tot zestig jaar zijn. Mijn ouders zijn 55 en 54, ik vind dat prima en ik zou het zelf niet anders doen. Ik denk dat ik sowieso wel zal opvoeden in de stijl van mijn ouders als ik kinderen krijg, ik zal wrs. alleen niet zoals mijn moeder thuisblijven bij mijn eventuele kinderen. En dat terwijl ik het altijd zo fijn vond dat mijn moeder thuis was als ik terug kwam van school en dat ik nooit hoefde over te blijven...Mja. Zorgen voor heel veel later.Op woensdag 26 september 2007 17:32 schreef KD-fotografie het volgende:
pff, de meeste tieners daar hebben ouders van mijn ouders leeftijd of zelfs nog ouder.
Toch wel vreemd om te lezen moet ik zeggen, mijn moeder is 52 en mijn (stief)vader is 46.
Mijn pufclub vanavond:
6 meiden, 1 van 22, 1 van 26 en de andere vieren waren 31 of 32
Het schijnt zo te zijn dat je als moeder instinctief je baby in de gaten houdt, terwijl je slaapt. Wanneer je baby even een moeilijke ademhaling heeft bijvoorbeeld, schijn je als moeder je kindje even aan te raken oid, zodat het weer normaal gaat ademen.
Het schijnt ook heel natuurlijk te zijn om je kindje tot (volgens mij) het 3e levensjaar bij je in bed te laten slapen.
Het heeft niets met het onderwerp te maken, maar ik vind dit zo'n interessante materie dat ik het hier even neer wilde schrijven. Ik heb het gelezen in het boek "je Wonderbaarlijke Baby" van Marshall en Phyllis Klaus (aanrader!!)
Ons zoontje heeft de eerste 4 maanden bij ons op de kamer geslapen, wat ik heel erg prettig vond. Bij ons in bed vond ik eng, bang dat ik erop ging liggen. Toen hij pas geboren was sliep hij daarom wel eens op het aankleedkussen tussen ons in.
quote:Is dat niet gewoon karakter? Ik ben 22, maar speels, neuh, zo zou ik mezelf niet willen omschrijven. Mijn moeder van 50 doet gekkere dingen met kids dan ik...Op woensdag 26 september 2007 14:12 schreef erodome het volgende:
Bewuste keuze, om meerdere redenen, jong moeder zijn(vader net zo goed) is erg leuk, je bent zelf ook nog lekker speels, veel minder kans op complicatie's dan echt ouder aan kinderen beginnen, het leven opbouwen met een kind erbij ipv leven opbouwen en er dan een kind bijgooien.
quote:Met een gemiddelde levensverwachting van toch ruim in de 70 zullen de mensen die met 35 kinderen krijgen óók de belangrijke dingen in het leven van hún kids nog meemaken... En 5 jaar ouder bij je eerste kind maakt ook niet dat je ineens de bruiloft niet meer mee zult maken.En ik ben nooit te oud om een potje te voetballen of iets in die geest, mits er geen gekke dingen gebeuren zal ik er zijn bij alles wat belangerijk is in zijn leven en zal ik met een heleboel meedoen.
Mijn kleinkinderen zal ik nog kennen en echt wat mee kunnen doen(ik weet het geen zekerheid, maar hij zorgt er gewoon maar voor dat ik kleinkinderen krijg!), ik heb zelfs een kleine kans om achterkleinkinderen te gaan meemaken.
quote:Dat het goed voelt lijkt me het belangrijkste.Ik heb nooit spijt gehad van de keuze die we hebben gemaakt, het enigste waar wat spijt over kan bestaan is dat we het niet eerder hebben gedaan, maar toen leek dat het verstandigste(achteraf dingen bekijken is makkelijk).
quote:Als ik nu zwanger zou raken, dan is 't zelfs een achter-achterkleinkind! En aangezien onkruid niet vergaat, gok ik dat mijn overgrootmoeder nog wel even mee kan en dat de kans dat ze iets dergelijks mee gaat maken (al dan niet van één van de overige ongeveer 35 achterkleinkinderen) nog best aanwezig is ook. Al zal het waarschijnlijk eerder een kind van mijn zusjes zijn...Op woensdag 26 september 2007 14:16 schreef Ticootje het volgende:
Hier is dus een achterkleinkindje aan het broeden..
Mijn opa's en oma's leven allemaal nog...
quote:Ligt dat er niet ook aan of iemand de jongste is of juist de oudste? Ik ben 22, mijn ouders zijn begin 50. De jongste thuis is 8 jaar jonger, die heeft, als men niet weet dat er nog drie boven zitten, ineens weer "oude" ouders.Op woensdag 26 september 2007 17:32 schreef KD-fotografie het volgende:
pff, de meeste tieners daar hebben ouders van mijn ouders leeftijd of zelfs nog ouder.
Toch wel vreemd om te lezen moet ik zeggen, mijn moeder is 52 en mijn (stief)vader is 46.
[ Bericht 29% gewijzigd door innovative op 27-09-2007 17:38:49 ]
. Ik heb die behoefte ook eerder niet gehad, omdat ik nog te weinig rust in mijn reet had. Wat ook meespeelt is dat ik niet eerder het idee had dat ik de juiste man getroffen had. Ik ben blij dat ik nu zelf een weloverwogen keuze heb kunnen maken en dat ik gewoon mijn gang heb kunnen gaan zonder daar iemand bij te benadelen. Mijn moeder was 30 toen ze me kreeg. Niet omdat ze er laat aan was begonnen, maar omdat het jaren duurde voordat ze zwanger was. Dus uiteindelijk komen we toch op dezelfde leeftijd uit, alleen dan met een andere achtergrond.
quote:Ook wel voor een deel, ben nu nogsteeds van het loltrappen, maar het kan ook echt nog.Op donderdag 27 september 2007 17:30 schreef innovative het volgende:
[..]
Is dat niet gewoon karakter? Ik ben 22, maar speels, neuh, zo zou ik mezelf niet willen omschrijven. Mijn moeder van 50 doet gekkere dingen met kids dan ik...
Mijn moeder bv, in de 50 is ook van het lol maken, maar het kan allemaal niet meer zoals vroeger.
Klimmen in bomen, mee door de tunnels bij ballorig sjezen en dat soort dingen zitten er gewoon niet meer in, bij mij duurt dat nog wel even voordat dat niet meer kan.
De kleine houd me ook jong van geest vind ik, het leven is 1 groot avontuur met een kind en ikga er heerlijk in mee, ben wel altijd al zo geweest, dat is waar, zo zal ik waarschijnlijk ook sterven.
quote:5 jaar maakt niet zo'n verschil, ik doelde meer op mensen die ik pas na hun 35ste een kind zie krijgen, stel op je 36ste je eerste kind, dan ben je al 46 als je kind 10 is, dat is al een hele leeftijd vind ik persoonlijk, je komt toch wel in de risiko leeftijden dan, het kan heel goed gaan, maar toch gaan er ook nog echt een hoop dood tussen die 45 en 50 jaar in...Met een gemiddelde levensverwachting van toch ruim in de 70 zullen de mensen die met 35 kinderen krijgen óók de belangrijke dingen in het leven van hún kids nog meemaken... En 5 jaar ouder bij je eerste kind maakt ook niet dat je ineens de bruiloft niet meer mee zult maken.
Wat mij betrefd is dat een oma en opa leeftijd, geen mama en papa leeftijd, maar dat ben ik en ik zie het zo voor mezelf persoonlijk, niet voor anderen, die moeten doen wat zij goed vinden.
Maar goed, ik heb altijd al kinderen gewild, kinderen zijn me nooit snel tot last geweest, ben een beetje een moederkloek soms
weet nog dat als klein kind mijn moeder met de trouwring keek hoeveel kinderen je zou gaa krijgen en van welk geslacht, totaal niet serieus natuurlijk, maar ach wat heb ik gehuild toen die ring stug stil bleef hangen en dat nog een paar keer deed na mijn eis het nog een keer te proberen.
En mijn moeder maar sussen, het is maar een grapje ero, het zegt echt niets! ;0
quote:Tja, ik kan me mij opa, toen ik zelf kind was, niet anders herinneren dan voetballend en wel in bomen klimmend. Hij was toen een jaar of 60. Overigens gaat hij bijvoorbeeld nog steeds skiën, ondanks het feit dat hij aardig in de 70 is.Op donderdag 27 september 2007 21:36 schreef erodome het volgende:
Ook wel voor een deel, ben nu nogsteeds van het loltrappen, maar het kan ook echt nog.
Mijn moeder bv, in de 50 is ook van het lol maken, maar het kan allemaal niet meer zoals vroeger.
Klimmen in bomen, mee door de tunnels bij ballorig sjezen en dat soort dingen zitten er gewoon niet meer in, bij mij duurt dat nog wel even voordat dat niet meer kan.
Natuurlijk kunnen dingen je overkomen, maar je hebt zelf ook nogal wat invloed op hoe je er fysiek voor staat.
quote:Tussen de 30 en 40 gaan gemiddeld iets minder dan 100 mensen per 100.000 mensen dood, tussen de 40 en 50 zo'n 200. Dat is een verschil tussen 0,1% en 0,2%. Niet echt "een hoop", vind ik, eigenlijk, bekeken op het geheel.5 jaar maakt niet zo'n verschil, ik doelde meer op mensen die ik pas na hun 35ste een kind zie krijgen, stel op je 36ste je eerste kind, dan ben je al 46 als je kind 10 is, dat is al een hele leeftijd vind ik persoonlijk, je komt toch wel in de risiko leeftijden dan, het kan heel goed gaan, maar toch gaan er ook nog echt een hoop dood tussen die 45 en 50 jaar in...
Waar ik dus wel bezorgd om ben, is of ze er emotioneel, fysiek en financieel wel aan toe zijn. Zij komt net uit de ZW wegens depressie (duurde 6 maanden geloof ik) en zit nog thuis voor de buis. Hij heeft net zijn opleiding tot broeder afgemaakt, nadat hij eerst 3x gewisseld heeft van opleiding. Zij heeft geen opleiding, behalve basisschool. Ze kunnen net de eindjes aan elkaar knopen financieel gezien. Opvang, oppas, etc..hebben ze nog geeneens over nagedacht, laat staan de kosten van het verzorgen en opvoeden van een kind.
Dit wordt nog een leuke soap met al deze ingrediënten. Nou weet ik zelf ook wel dat ze zich uiteindelijk zullen redden, maar het rommelt al erg bij de basis en dat is nou net wat je zo stabiel mogelijk wilt hebben toch?
quote:Tja, het is hun leven.Op vrijdag 28 september 2007 10:37 schreef hassanjassan het volgende:
man man man...wat ik dus NU weer meemaak, breekt mijn klomp....mijn zwager en zijn vriendin zijn zwanger....hij is 26 en zij is 21. Niet gepland....maar zij slikt toch de pil, dan ben je toch voor 98% gedekt? de kans is echt minimaal, maar goed, dat argument zal ik niet gebruiken.
Waar ik dus wel bezorgd om ben, is of ze er emotioneel, fysiek en financieel wel aan toe zijn. Zij komt net uit de ZW wegens depressie (duurde 6 maanden geloof ik) en zit nog thuis voor de buis. Hij heeft net zijn opleiding tot broeder afgemaakt, nadat hij eerst 3x gewisseld heeft van opleiding. Zij heeft geen opleiding, behalve basisschool. Ze kunnen net de eindjes aan elkaar knopen financieel gezien. Opvang, oppas, etc..hebben ze nog geeneens over nagedacht, laat staan de kosten van het verzorgen en opvoeden van een kind.
Dit wordt nog een leuke soap met al deze ingrediënten. Nou weet ik zelf ook wel dat ze zich uiteindelijk zullen redden, maar het rommelt al erg bij de basis en dat is nou net wat je zo stabiel mogelijk wilt hebben toch?
Vind het alleen wel frappant hoeveel vrouwen door die pil heen zwanger worden, als de kans dat je zwanger wordt tijdens pilgebruik bijna nihil is.
quote:M'n huisarts vertelde me dat zelfs dan de kans nog steeds nihil is en het niet in verhouding staat met het aantal vrouwen dat door de pil heen zwanger wordt.Op vrijdag 28 september 2007 10:43 schreef Ticootje het volgende:
Het ligt een beetje aan het gebruik van de pil. Je moet er niet 1 vergeten, of meerdere dagen achter elkaar. Bij lichte pillen moet je zorgen dat je ze rond dezelfde tijd inneemt. Verder als je antibiotica slikt dan is de werking van de pil nihil, ook andere medicijnen kunnen het effect van de pil verkleinen.
quote:Klopt, en de huisarts moet dat dan ook even erbij zeggen vind ik.Op vrijdag 28 september 2007 10:50 schreef Ticootje het volgende:
Nou, bij sommige antibiotica is echt bewezen dat de pil dan niet meer werkt. Daar heb ik ook al genoeg verhalen over gehoord, dus ben je aan de pil en krijg je antibiotica voorgeschreven gebruik dan een condoom, want de pil is dan niet meer veilig.
Maar bedoel meer de meiden die de pil vergeten één dagje of meerdere dagen. Dan nog is de kans zeer klein.
quote:Indien een vrouw geen overgewicht heeft zelfs 99,8% bij perfect gebruik.Op vrijdag 28 september 2007 10:37 schreef hassanjassan het volgende:
man man man...wat ik dus NU weer meemaak, breekt mijn klomp....mijn zwager en zijn vriendin zijn zwanger....hij is 26 en zij is 21. Niet gepland....maar zij slikt toch de pil, dan ben je toch voor 98% gedekt? de kans is echt minimaal, maar goed, dat argument zal ik niet gebruiken.
quote:Dat is dus niet zo, bij lichte pillen. Niet meer dan 12 uur te laat zijn, maar dat geldt bij elke pil. En als je 'm vergeet, dan bel je toch je apotheek wat je moet doen, haal je een morning after pil indien nodig en gebruik je een condoom indien nodig? Dat mérk je toch? Hetzelfde geldt voor antibiotica, ik vind het je verantwoordelijkheid als pilgebruikster om op de hoogte te zijn van het risico en dus informatie te vragen bij je apotheek (want die, en niet de huisarts, is verantwoordelijk voor informatie over de wisselwerking tussen medicijnen)Op vrijdag 28 september 2007 10:43 schreef Ticootje het volgende:
Het ligt een beetje aan het gebruik van de pil. Je moet er niet 1 vergeten, of meerdere dagen achter elkaar. Bij lichte pillen moet je zorgen dat je ze rond dezelfde tijd inneemt. Verder als je antibiotica slikt dan is de werking van de pil nihil, ook andere medicijnen kunnen het effect van de pil verkleinen.
Maar goed, per ongeluk zwanger raken is nog altijd iets anders dan bewust jong voor kids gaan. Helaas neemt het aantal ongewenste zwangerschappen wel toe, en gemiddeld genomen is een kind vaker ongewenst als een vrouw jong is, denk ik.
Als je de ouders van nu leest, ben je met je 28 jaar oud een jonge moeder..... dat vind ik echt een verkeerde ontwikkeling. Ik heb de OvN elke maand gehaald en iedere keer valt mijn bek weer wagenwijd open, vrouwen die het met hun 43 jaar raar vinden dat ze 5x een miskraam krijgen.....
en dan uiteindelijk een gehandicapt kind krijgen, heel vervelend maar je weet toch dat de risico's groter worden als je ouder zwanger raakt.
Nee ik ben van mening dat ik liever een meisje van 23 met zwangere buik baby spullen zie kopen als een vrouw van 45.
quote:Mijn mama koopt ook babykleertjes voor mij... Misschien denken mensen wel dat zij zwanger is.Op vrijdag 28 september 2007 11:47 schreef marlieske het volgende:
-knip-
Nee ik ben van mening dat ik liever een meisje van 23 met zwangere buik baby spullen zie kopen als een vrouw van 45.
quote:Ik vind dit bijna net zo bekrompen klinken als de vooroordelen over jonge ouders, eigenlijk.Op vrijdag 28 september 2007 11:47 schreef marlieske het volgende:
Ik vind het eerder verontrustend dat er veel vrouwen pas half weg 30 of ruim over de veertig pas aan hun kinderwens gaan denken/werken.
Als je de ouders van nu leest, ben je met je 28 jaar oud een jonge moeder..... dat vind ik echt een verkeerde ontwikkeling. Ik heb de OvN elke maand gehaald en iedere keer valt mijn bek weer wagenwijd open, vrouwen die het met hun 43 jaar raar vinden dat ze 5x een miskraam krijgen.....
en dan uiteindelijk een gehandicapt kind krijgen, heel vervelend maar je weet toch dat de risico's groter worden als je ouder zwanger raakt.
Nee ik ben van mening dat ik liever een meisje van 23 met zwangere buik baby spullen zie kopen als een vrouw van 45.
Moeten we een poll starten? --> Wat is de leeftijd om kinderen te krijgen?
quote:Ben ik met je eens, maar *puur biologisch* gezien heeft ze wel een punt natuurlijk.Op vrijdag 28 september 2007 11:56 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik vind dit bijna net zo bekrompen klinken als de vooroordelen over jonge ouders, eigenlijk.
quote:Misschien als je het hebt over 43 jaar, wat volgens mij ook extreem is en echt niet zo heel vaak voorkomt.Op vrijdag 28 september 2007 12:48 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ben ik met je eens, maar *puur biologisch* gezien heeft ze wel een punt natuurlijk.
quote:Welk punt dan? Dat je niet bewust risico's op gehandicapte kinderen mag nemen? Tsja... Zo kan je nog wel een paar mensen uitsluiten van het krijgen van kinderen, jong of niet...Op vrijdag 28 september 2007 12:48 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ben ik met je eens, maar *puur biologisch* gezien heeft ze wel een punt natuurlijk.
Staat er iemand wel eens bij stil dat het nou eenmaal niet voor iedereen zo loopt dat ze op haar 19e de liefde van haar leven tegen het lijf loopt in de dorpsdisco?
Het is inherent aan de huidige tijdgeest dat vrouwen en mannen verder kijken dan hun neus lang is. Mensen zijn kieskeuriger mbt wat ze willen in het leven, nemen niet altijd meer genoegen met 'dit is wel goed genoeg' en het duurt dus soms ook gewoon langer voor iemand de juiste partner tegen het lijf loopt.
Dat soort factoren spelen allemaal mee met bij die eventueel wat latere keuze voor kinderen.
* Brighteyes heeft al wel weer een paar pareltjes gezien in het 'wat je nooit meer wil horen'-topic...
Als het echt not done geweest was biologisch gezien dan zou het ook echt niet meer mogelijk geweest zijn op 'latere' leeftijd. Tuurlijk van mij hoeft een vrouw van 50 echt geen IVF behandeling meer te ondergaan, maar om mensen van achterin de 30 al als oud en afgeschreven af te doen vind ik echt te ver gaan.
Zoals miss_sly zegt, superbekompen, als dat dan die zogenaamde 'jonge geest' is dan hou ik mijn hart vast voor de rest van de opvoeding en de opvattingen die meegegeven worden...
quote:Nou, als ik erodome moet geloven, heb ik de tena-ladies naast mijn kinds luiers liggen, de rollater naast haar loopfietsje geparkeerd en bezoek ik alvast de bejaardensoos als mijn kind naar de psz is.Op vrijdag 28 september 2007 12:58 schreef Brighteyes het volgende:
Zoals miss_sly zegt, superbekompen, als dat dan die zogenaamde 'jonge geest' is dan hou ik mijn hart vast voor de rest van de opvoeding en de opvattingen die meegegeven worden...
Als we er samen financieel in staat voor zijn wil ik zo snel mogelijk kinderen.
Gewoon omdat wij het willen en er klaar voor zijn.
Natuurlijk ga ik nog wel eens uit en doe ik gek, maar kan je dat als moeder dan niet meer.
Als dit wel eens ter sprake komt in mijn omgeving krijg je van die opmerkingen: je leven stopt met kinderen, je bent nog zo jong, het is zo zonde.
Soms word ik hier echt misselijk van. Mijn ouders zijn 41 en 42 en zitten nu samen in Griekenland en ik ben met mijn broertjes alleen thuis.
Je leven stopt niet het wordt gewoon anders en ik ben net zo goed in staat om een kind op te voeden als iemand van 45.
Groetjes melissa
[ Bericht 0% gewijzigd door miss_liss op 28-09-2007 13:32:05 ]
quote:Weer zo'n vooroordeel... Waarom zou je als moeder niet uit kunnen gaan en gek doenOp vrijdag 28 september 2007 13:27 schreef miss_liss het volgende:
Ik ben 19 jaar en ga volgend jaar samenwonen.
Als we er samen financieel in staat voor zijn wil ik zo snel mogelijk kinderen.
Gewoon omdat wij het willen en er klaar voor zijn.
Natuurlijk ga ik nog wel eens uit en doe ik gek, maar kan je dat als moeder dan niet meer.
Als dit wel eens ter sprake komt in mijn omgeving krijg je van die opmerkingen: je leven stopt met kinderen, je bent nog zo jong, het is zo zonde.
Soms word ik hier echt misselijk van. Mijn ouders zijn 41 en 42 en zitten nu samen in Griekenland en ik ben met mijn broertjes alleen thuis.
Je leven stopt niet het wordt gewoon anders en ik ben net zo goed in staat om een kind op te voeden als iemand van 45.
Groetjes melissa
quote:Het is algemeen bekend dat je na je 35ste veel grotere risiko's gaat lopen als je dan pas aan je eerste kind begint.Op vrijdag 28 september 2007 12:58 schreef Brighteyes het volgende:
Als het echt not done geweest was biologisch gezien dan zou het ook echt niet meer mogelijk geweest zijn op 'latere' leeftijd. Tuurlijk van mij hoeft een vrouw van 50 echt geen IVF behandeling meer te ondergaan, maar om mensen van achterin de 30 al als oud en afgeschreven af te doen vind ik echt te ver gaan.
Zoals miss_sly zegt, superbekompen, als dat dan die zogenaamde 'jonge geest' is dan hou ik mijn hart vast voor de rest van de opvoeding en de opvattingen die meegegeven worden...
Dat is geen grapje ofzo, als je naar de lijn kijkt zie je die vanaf die leeftijd echt ontzettend omhoog schieten.
Ja het kan nog, nee het is niet zoals het hoort, geeft vrij veel kans op problemen.
Kijk bv eens naar het aantal vrouwen dat hulp nodig heeft bij zwanger worden rond die leeftijd, ook dat schiet dan enorm omhoog.
De mens is niet gemaakt om achterin de 30 nog aan kinderen te beginnen, de beste leeftijden liggen tussen de 18 en de 30, dat is gewoon waar, gewoon een biologisch feit.
Dat heeft niets met bekrompen te maken, is gewoon de harde waarheid, grotere kans op een gehandicapt kind, grotere kans op complicatie's bij de bevalling, veel grotere kans op bekkenbodembeschadigingen(denk aan incontinentie, baarmoederverzakking enzo als gevolg), grotere kans op bekkeninstabiliteit enz enz enz .
Het kan wel over zijn tussen ons volgende maand en dat ik pas op mijn 40ste iemand tegen kom en dan pas aan kinderen begin.
Ik wilde altijd al kinderen alleen de situatie was er toen niet voor geweest.
Het is vaak niet je eigen besluit om laat kinderen te nemen, veroordeel niet zonder het verhaal te eten
quote:Zo vind ik het beter... wie bepaalt er nou wat hoort en wat niet hoort...Op vrijdag 28 september 2007 14:04 schreef erodome het volgende:
[..]
Het is algemeen bekend dat je na je 35ste veel grotere risiko's gaat lopen als je dan pas aan je eerste kind begint.
Dat is geen grapje ofzo, als je naar de lijn kijkt zie je die vanaf die leeftijd echt ontzettend omhoog schieten.
Ja het kan nog,nee het is niet zoals het hoort, geeft vrij veel kans op problemen.
quote:Nou en? Dat betekent nog niet dat je dan maar gelijk raar, vreemd, zielig en vooral heeeeeeeeel oud bent als je dat nog wel wilt...Kijk bv eens naar het aantal vrouwen dat hulp nodig heeft bij zwanger worden rond die leeftijd, ook dat schiet dan enorm omhoog.
De mens is niet gemaakt om achterin de 30 nog aan kinderen te beginnen, de beste leeftijden liggen tussen de 18 en de 30, dat is gewoon waar, gewoon een biologisch feit.
quote:De dingen die jij noemt zijn iig al van een heel ander kaliber dan 'jong van geest'... iets wat je nu iig niet toont. Althans... niet in mijn ogen. Ik dacht dat jonge mensen ook altijd open stonden voor van alles enzo.Dat heeft niets met bekrompen te maken, is gewoon de harde waarheid, grotere kans op een gehandicapt kind, grotere kans op complicatie's bij de bevalling, veel grotere kans op bekkenbodembeschadigingen(denk aan incontinentie, baarmoederverzakking enzo als gevolg), grotere kans op bekkeninstabiliteit enz enz enz .
quote:kinderen neem je nietOp vrijdag 28 september 2007 14:08 schreef miss_liss het volgende:
maar mensen.
Het kan wel over zijn tussen ons volgende maand en dat ik pas op mijn 40ste iemand tegen kom en dan pas aan kinderen begin.
Ik wilde altijd al kinderen alleen de situatie was er toen niet voor geweest.
Het is vaak niet je eigen besluit om laat kinderen te nemen, veroordeel niet zonder het verhaal te eten
quote:Oh jawel hoor... waarom hebben al die ongewenst kinderloze mensen ze anders niet gekregen? Zijn ze stout geweest?
Weer een hele andere discussie, niet voor dit topic, maar ik denk dat iedereen nou wel weet dat het niet vanzelfsprekend is, maar hoe moet je het dan in vredesnaam zeggen...
quote:Niet wie, maar wat, en het antwoord is de natuur in de vorm van je eigen lichaam.Op vrijdag 28 september 2007 14:22 schreef Brighteyes het volgende:
wie bepaalt er nou wat hoort en wat niet hoort...
[ Bericht 100% gewijzigd door miss_liss op 28-09-2007 14:31:44 (discussie gaat de hele verkeerde kant op) ]
quote:En dus is er niks mis met vrouwen die na hun 35e nog kinderen krijgen want dat kan gewoon... Simple as that.Op vrijdag 28 september 2007 14:29 schreef Jarno het volgende:
[..]
Niet wie, maar wat, en het antwoord is de natuur in de vorm van je eigen lichaam.
Als je er maar zelf achterstaat en het financieel haalbaar is.
quote:Moet je echt overal open voor staan, heb toch allang gezegd dat dit mijn persoonlijke mening is die over mijn leven gaat en dat anderen moeten doen wat zij goed achten?Op vrijdag 28 september 2007 14:22 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Zo vind ik het beter... wie bepaalt er nou wat hoort en wat niet hoort...
[..]
Nou en? Dat betekent nog niet dat je dan maar gelijk raar, vreemd, zielig en vooral heeeeeeeeel oud bent als je dat nog wel wilt...
[..]
De dingen die jij noemt zijn iig al van een heel ander kaliber dan 'jong van geest'... iets wat je nu iig niet toont. Althans... niet in mijn ogen. Ik dacht dat jonge mensen ook altijd open stonden voor van alles enzo.
Mag je als je jong bent van geest niet over dingen nadenken, geen mening hebben of wat dan ook?
Zelfs artsen raden het af om achterin de 30 aan kinderen te beginnen, zelfs die wijzen op het zeer verhoogde risiko dat je dan loopt.
Het komt niet uit de lucht vallen ofzo, is niet iets dat ik zo even uit mijn duim zuig.
quote:Wat mij betreft is daar niks mis mee, nee. Maar de verhoogde risico's zijn er gewoon, daar kun je niet omheen. En dat is iets wat ieder voor zich moet inschatten.Op vrijdag 28 september 2007 14:32 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
En dus is er niks mis met vrouwen die na hun 35e nog kinderen krijgen
quote:wat vind je zelf?Op vrijdag 28 september 2007 14:36 schreef Sjeen het volgende:
Nu weet ik nog niet of ik een jonge of een oude moeder ben
quote:Dat kan lang niet altijd, hulp is in veel gevallen noodzakelijk, zeker als je echt tegen de eind 30 aan gaat kijken, 35 is de grens, daarna schiet de hoeveelheid problemen omhoog, echt heel erg omhoog, dat gaat met het jaar heel fiks omhoog.Op vrijdag 28 september 2007 14:32 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
En dus is er niks mis met vrouwen die na hun 35e nog kinderen krijgen want dat kan gewoon... Simple as that.
De natuur heeft gewoon bepaald dat tussen de 18 en de 30 het gunstigste is, eronder geeft risiko omdat je nog in de groei bent en een zwangerschap een fikse aanslag is op het lichaam, erboven geeft een groter risiko omdat je lichaam niet rekbaar genoeg meer is, de beste eitjes al verdwenen zijn.
Ik veroordeel geen vrouw die later aan kinderen begint, dat is haar keuze, niet de mijne, het is alleen mijn keuze niet, ik zou dat extra risiko niet willen lopen en vind het wel een beetje naar dat deze maatschappij zo is ingericht dat belachelijk laat aan kinderen beginnen vrij normaal is, dat je raar wordt aangekeken als je dat niet zo wilt.
quote:Dat hoor je mij ook niet zeggen. Ik vind het alleen heel raar als iemand zegt dat het niet hoort om op die leeftijd nog kinderen te krijgen. Dat is in mijn ogen een waardeoordeel over de keuze die mensen maken.Op vrijdag 28 september 2007 14:36 schreef Jarno het volgende:
[..]
Wat mij betreft is daar niks mis mee, nee. Maar de verhoogde risico's zijn er gewoon, daar kun je niet omheen. En dat is iets wat ieder voor zich moet inschatten.
Lekker makkelijk lullen als jij het allemaal op je 23e netjes voor elkaar had en heel onsympathiek tov de mensen die door wat voor omstandigheden dan ook die mazzel niet hadden...
Ja, het brengt risico's met zich mee, ja, idealiter krijg je kinderen rond de 25e, maar zoals het hier afgeschilderd wordt lijkt het bijna wel alsof je echt niet spoort als je een andere keuze maakt.
Maar ondertussen mag er niks gezegd worden van jonge moeders.
Zoals ik eerder zei, het is zo jammer dat de verdediging van jonge moeders niet kan zonder met een vingertje naar de overkant te wijzen.
[ Bericht 6% gewijzigd door BE op 28-09-2007 14:46:06 ]
quote:Op vrijdag 28 september 2007 14:39 schreef erodome het volgende:
Ik veroordeel geen vrouw die later aan kinderen begint, dat is haar keuze, niet de mijne, het is alleen mijn keuze niet, ik zou dat extra risiko niet willen lopen en vind het wel een beetje naar dat deze maatschappij zo is ingericht dat belachelijk laat aan kinderen beginnen vrij normaal is, dat je raar wordt aangekeken als je dat niet zo wilt.
quote:Ach, niet hoort, niet hoort. Dat vind ik ook wat zwaar uitgedrukt. Maar je geeft zelf al aan dat het niet ideaal is getuige:Op vrijdag 28 september 2007 14:40 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Dat hoor je mij ook niet zeggen. Ik vind het alleen heel raar als iemand zegt dat het niet hoort om op die leeftijd nog kinderen te krijgen.
quote:idealiter krijg je kinderen rond de 25e
quote:Als iemand door omstandigheden (verbroken relaties, niet de juiste partner kunnen vinden, etc) er nog niet aan toe gekomen is terwijl ze dit wel graag wil, en ze wil het rond d'r 35e eindelijk gaan proberen, hey, be my guest! Zeker doen. Maar ik heb weinig geduld met mensen die én kinderen willen maar toch liever eerst 6 x modaal willen verdienen, een semi-vrijstaande rijtjescontainer, golden retriever én 50k spaargeld op de bank. Allemaal bijzaken die helemaal níks vandoen hebben met al dan niet succesvol een kind ter wereld kunnen zetten en opvoeden imho.Lekker makkelijk lullen als jij het allemaal op je 23e netjes voor elkaar had en heel onsympathiek tov de mensen die door wat voor omstandigheden dan ook die mazzel niet hadden...
quote:Oh, je mag van mij alles zeggen over jonge moeders hoor. Het zijn voornamelijk de vrouwen die er hier een catfight van maken.Maar ondertussen mag er niks gezegd worden van jonge moeders.
.quote:Voorlopig wordt er hier aardig gediscussieerd. Volgens mij kun jij gewoon slecht tegen dit soort discussies want dit zie ik je overal roepen.Zoals ik eerder zei, het is zo jammer dat de verdediging van jonge moeders niet kan zonder met een vingertje naar de overkant te wijzen.
quote:Ik kan nu wel een opmerking maken over het vrouwenhormonenbolwerk dat OUD is, maar ik hoop toch op iets meer eigenlijk.Op vrijdag 28 september 2007 14:56 schreef Ticootje het volgende:
Papa's komen alleen zondags het vlees snijden...
quote:Vind ik helemaal prima, maar ddat is wel een ander verhaal dan zomaar alle oudere moeders over 1 kam scheren als zijnde hoort niet... Maar goed, dat was jij ook niet.Op vrijdag 28 september 2007 14:52 schreef Jarno het volgende:
[..]
Ach, niet hoort, niet hoort. Dat vind ik ook wat zwaar uitgedrukt. Maar je geeft zelf al aan dat het niet ideaal is getuige:
[..]
[..]
Als iemand door omstandigheden (verbroken relaties, niet de juiste partner kunnen vinden, etc) er nog niet aan toe gekomen is terwijl ze dit wel graag wil, en ze wil het rond d'r 35e eindelijk gaan proberen, hey, be my guest! Zeker doen. Maar ik heb weinig geduld met mensen die én kinderen willen maar toch liever eerst 6 x modaal willen verdienen, een semi-vrijstaande rijtjescontainer, golden retriever én 50k spaargeld op de bank. Allemaal bijzaken die helemaal níks vandoen hebben met al dan niet succesvol een kind ter wereld kunnen zetten en opvoeden imho.
quote:Je bent de enige man in het topic, dus dat helpt ook niet he.Oh, je mag van mij alles zeggen over jonge moeders hoor. Het zijn voornamelijk de vrouwen die er hier een catfight van maken.
quote:Voor zover ik weet nog maar 1 keer in dit topic, verder kan ik me iig niet herinneren dat ik dit dagelijks roep in discussies.Voorlopig wordt er hier aardig gediscussieerd. Volgens mij kun jij gewoon slecht tegen dit soort discussies want dit zie ik je overal roepen.
Maar los daarvan, ik vind dat wel een foute manier van discussieren idd. Je punt kunnen verdedigen zonder gelijk het tegenovergestelde neerhalen vind ik persoonlijk een stuk prettiger dan maar heel makkelijk 'ja maar zij...' roepen.
En noem mij maar een softie, maar ik vind sommige dingen die hier gezegd worden echt ronduit kwetsend voor sommige mensen, vandaar dat ik zeg 'probeer het eens zonder gelijk een ander te veroordelen'.
quote:Op vrijdag 28 september 2007 14:53 schreef Jarno het volgende:
Trouwens, kinderen krijgen doe je samen. What about jonge of oude papa's?
Ik heb erodome altijd al een domme doosch gevonden, of bedoel je dat niet?
quote:Dat ligt eraan, ben je jong of oud papa?Op vrijdag 28 september 2007 14:59 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ik heb erodome altijd al een domme doosch gevonden, of bedoel je dat niet?
quote:Zucht, je moet je niet zo vastbijten in 1 heel klein stukje van de tekst en de rest vergeten.Op vrijdag 28 september 2007 14:40 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Dat hoor je mij ook niet zeggen. Ik vind het alleen heel raar als iemand zegt dat het niet hoort om op die leeftijd nog kinderen te krijgen. Dat is in mijn ogen een waardeoordeel over de keuze die mensen maken.
Lekker makkelijk lullen als jij het allemaal op je 23e netjes voor elkaar had en heel onsympathiek tov de mensen die door wat voor omstandigheden dan ook die mazzel niet hadden...
Ja, het brengt risico's met zich mee, ja, idealiter krijg je kinderen rond de 25e, maar zoals het hier afgeschilderd wordt lijkt het bijna wel alsof je echt niet spoort als je een andere keuze maakt.
Maar ondertussen mag er niks gezegd worden van jonge moeders.
Zoals ik eerder zei, het is zo jammer dat de verdediging van jonge moeders niet kan zonder met een vingertje naar de overkant te wijzen.
Volgens de natuur hoort het niet om dan pas aan kinderen te beginnen, dat is alles wat ik ermee bedoel, dat wij allang niet meer doen zoals alles door de natuur bedoeld is moge duidelijk zijn.
En ja IK vind het belachelijk laat aan kinderen beginnen als je eind 30 daar pas aan gaat beginnen, neem nog even een jaartje voor je zwanger bent en je zit al snel in de 40.
Dan heb ik het niet over 30 of 35, maar echt eind 30.
Dat is MIJN mening die gaat over MIJN leven, niet over die van een ander.
Maar waarom ben je hier zo fel op, dat je dat steeds zo zwaar moet aanhalen?
quote:Swets is een OUD papa.Op vrijdag 28 september 2007 14:59 schreef Jarno het volgende:
[..]
Dat ligt eraan, ben je jong of oud papa?
(ok ik hou op..)
quote:Op vrijdag 28 september 2007 14:58 schreef Brighteyes het volgende:
Je bent de enige man in het topic, dus dat helpt ook niet he.
hehe... ik heb allang constructief meegedaan in dit topic, maar dat is weer genegeerd door die wilde wijven
quote:Daar denk ik hetzelfde over, mijn man ook, die wilde geen oude papa zijn.Op vrijdag 28 september 2007 14:53 schreef Jarno het volgende:
Trouwens, kinderen krijgen doe je samen. What about jonge of oude papa's?
quote:Op vrijdag 28 september 2007 14:59 schreef Jarno het volgende:
[..]
Dat ligt eraan, ben je jong of oud papa?
Volgens erodome's maatstaven of die van de gewone wereld?
quote:Doe's gek.Op vrijdag 28 september 2007 15:01 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Volgens erodome's maatstaven of die van de gewone wereld?
quote:Omdat ik het echt heel kwetsend vind voor een aantal mensen die hier meeposten, en nee, niet mezelf, godzijdank hoef ik me nog net niet aangesproken te voelen.Op vrijdag 28 september 2007 15:00 schreef erodome het volgende:
Maar waarom ben je hier zo fel op, dat je dat steeds zo zwaar moet aanhalen?
Overigens hamer ik niet alleen maar op dat puntje, als je goed kijkt zie je dat ik het met je eens bent dat het om lichamelijke redenen beter zou zijn om op een jongere leeftijd kinderen te krijgen, daarin geef ik je gelijk.
Maar ik zie niet staan dat je zegt 'ik had het persoonlijk belachelijk gevonden als ik op latere leeftijd kinderen heb gekregen'. Dan zou je het namelijk over jezelf hebben, over je eigen situatie.
Ik zie staan 'ik vind het belachelijk dat er mensen zijn die achterin de 30 nog aan kinderen beginnen', in mijn ogen is dat wel degelijk een oordeel over anderen. En dat vind ik heel ver gaan...
My bad...
En nu hou ik er over op, ik begin idd vervelend in herhaling te vallen.
quote:Wat is dat nu weer voor domme opmerking, volgens de wetenschap is voor een vrouw na haar 35ste gewoon een "oude" moeder, dat is gewoon zo, bij 35 ligt die magische grens waarbij het risiko enorm toeneemt bij het eerste kind.Op vrijdag 28 september 2007 15:01 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Volgens erodome's maatstaven of die van de gewone wereld?
Dat ik voor mezelf dat niet wil heeft daar geen bal mee te maken, wat anderen willen moeten ze zelf weten, zeg ik de hele tijd al, maar wordt niet echt gehoort ofzo.
Voor een man is dat voor de gewone wereld anders.
quote:Excuus, excuus...Op vrijdag 28 september 2007 15:01 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
hehe... ik heb allang constructief meegedaan in dit topic, maar dat is weer genegeerd door die wilde wijven
Bij mannen geldt dat toch niet, als ze m op hun 97e nog omhoog krijgen zijn ze nog in staat prima zaad te leveren...