OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Mischien loop ik wat achter maar ik zag van de week weer een vrij jong meisje(gewoon nederlands/autochtoon) met een babywagen lopen. ik schatte haar niet ouder dan..+/- 20 jaar. Nou was mij het al een beetje opgevallen dat er vrij veel jonge moeders rondlopen met kinderen ivg met bijvoorbeeld de jaren 90. is dit gewoon een logische trend of eerder een uitzondering dat er tegenwoordig op veel jeugdiger leeftijd aan kinderen wordt gedacht ivg met vroeger. Mijn moeder kreeg mij bijvoorbeeld toen zij 28 jaar was en dan praten we over een andere generatie he.
Iemand?
Iemand?
verpachten & verpachten
Het zijn volgens mij golfbewegingen. Dan weer vroeg in de twintig, dan weer later...
Ik weet niet of het nu wel echt zoveel meer dan vroeger is eigenlijk.
Ik weet niet of het nu wel echt zoveel meer dan vroeger is eigenlijk.
***
De gemiddelde leeftijd van een vrouw die voor het eerst moeder wordt staat al jaren op uit mijn hoofd 29 jaar en 5 maanden.
Misschien valt een jongere moeder je wat eerder op dan een wat oudere moeder?
Misschien valt een jongere moeder je wat eerder op dan een wat oudere moeder?
Ik word er wel es mismoedig van dat ik, wat ik voel, niet zeggen kan. (Toon Hermans)
Ik denk dat een jongere moeder gewoon opvalt.
Dit zijn recente cijfers. Dan wel even bij eerste kind kijken natuurlijk.
En hier staat het verloop!
In vergelijking 1995 en 2006: Vrouwen krijgen nu tot hun 25 over het algemeen minder kinderen dan in 1995, en bij de leeftijd van 25 begint meer te worden dan in 1995. Ook hier kijken bij eerste kind natuurlijk.
[ Bericht 35% gewijzigd door appelsap op 22-09-2007 23:09:25 ]
Dit zijn recente cijfers. Dan wel even bij eerste kind kijken natuurlijk.
En hier staat het verloop!
In vergelijking 1995 en 2006: Vrouwen krijgen nu tot hun 25 over het algemeen minder kinderen dan in 1995, en bij de leeftijd van 25 begint meer te worden dan in 1995. Ook hier kijken bij eerste kind natuurlijk.
[ Bericht 35% gewijzigd door appelsap op 22-09-2007 23:09:25 ]
En als je iemand op straat ziet lopen met een kinderwagen, hoe weet je dan zeker dat dat de moeder is? Het kan natuurlijk ook nog een oppas zijn.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ja, idd, mijn zusje wordt bijna 18 en past wel eens op. Ze zegt dat ze wel eens rare blikken krijgt op straat, als ze met de kinderen looptquote:Op zaterdag 22 september 2007 22:58 schreef texelonia het volgende:
En als je iemand op straat ziet lopen met een kinderwagen, hoe weet je dan zeker dat dat de moeder is? Het kan natuurlijk ook nog een oppas zijn.
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
En sommige mensen zien er gewoon jonger uit dan ze in werkelijkheid zijn.
Ik word ook nog regelmatig geschat op 23 jaar terwijl ik 30 ben...
Ik word ook nog regelmatig geschat op 23 jaar terwijl ik 30 ben...
Zo stonden ze van de week op straat te werven voor een of ander marktonderzoek.
Al halverwege de eerste zin, zei de wat oudere mevrouw die me aansprak:
"Maar jij bent nog geen 18 he?"
"Nou, ik wordt in november 28!"
Die vrouw d'r hoofd werd net zo rood als het apepakje dat ze droeg!
Al halverwege de eerste zin, zei de wat oudere mevrouw die me aansprak:
"Maar jij bent nog geen 18 he?"
"Nou, ik wordt in november 28!"
Die vrouw d'r hoofd werd net zo rood als het apepakje dat ze droeg!
.... met gevoel voor drama....
Ik moet wel zeggen dat het me verbaast hoeveel oud-klasgenoten kinderen hebben, en daarvan weet ik echt zeker dat ze hooguit 22 zijn.
Ik heb een beetje het gevoel dat degenen die voor de 25 moeder worden, ook echt jóng moeder worden, en dat de rest richting die 29.5 grens gaat. En dan zijn er natuurlijk ook nog de uitschieters naar boven!
Ik heb een beetje het gevoel dat degenen die voor de 25 moeder worden, ook echt jóng moeder worden, en dat de rest richting die 29.5 grens gaat. En dan zijn er natuurlijk ook nog de uitschieters naar boven!
Nou inderdaad, hier ook!(ik ben 23)quote:Op zondag 23 september 2007 13:00 schreef innovative het volgende:
Ik moet wel zeggen dat het me verbaast hoeveel oud-klasgenoten kinderen hebben, en daarvan weet ik echt zeker dat ze hooguit 22 zijn.
Ik heb veel klasgenoten teruggevonden via internet, en er hebben er gewoon al 6 kinderen, zelfs iemand al 2
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
Wij waren vrij jong (voor de maatstaven van nu) 24 toen de eerste geboren werd. We wilde graag jong kinderen en waren al een tijdje samen (8 jaar ruim).
Nu kreeg ik ook vaak te horen dat dat wel erg jong was maar ach wat is jong nu zijn we 28 en komt de tweede en lijkt het meer normaal dat ik zwanger ben.
Als ik in mijn omgeving krijg zijn we idd de jongeste zowel in de buurt (ook de ouder buurt) als in onze vrienden kring en werk omgeving.
Op mijn werk kdv is de gemiddelde ouder 30 of iets ouder.
groetjes joyce
Nu kreeg ik ook vaak te horen dat dat wel erg jong was maar ach wat is jong nu zijn we 28 en komt de tweede en lijkt het meer normaal dat ik zwanger ben.
Als ik in mijn omgeving krijg zijn we idd de jongeste zowel in de buurt (ook de ouder buurt) als in onze vrienden kring en werk omgeving.
Op mijn werk kdv is de gemiddelde ouder 30 of iets ouder.
groetjes joyce
Ik was 19 bij de eerste, 22 bij de tweede en straks 27 bij nummer 3. Ik heb nupas een beetje het gevoel dat ik niet meer het jonkie ben als ik ergens bij zwangerschapszwemmen oid kom
♫ Saartje ♫
Nee onzin, vrouwen krijgen gemiddeld op steeds hogere leeftijd kinderen. Echter lopen er onder het tokkie-volk altijd wel flink wat jonge moeders rond.quote:Op zaterdag 22 september 2007 19:30 schreef r.liong het volgende:
Mischien loop ik wat achter maar ik zag van de week weer een vrij jong meisje(gewoon nederlands/autochtoon) met een babywagen lopen. ik schatte haar niet ouder dan..+/- 20 jaar. Nou was mij het al een beetje opgevallen dat er vrij veel jonge moeders rondlopen met kinderen ivg met bijvoorbeeld de jaren 90. is dit gewoon een logische trend of eerder een uitzondering dat er tegenwoordig op veel jeugdiger leeftijd aan kinderen wordt gedacht ivg met vroeger. Mijn moeder kreeg mij bijvoorbeeld toen zij 28 jaar was en dan praten we over een andere generatie he.
Iemand?
ik ben over het algemeen tussen de 6 en 10 jaar jonger dan de andere ouders in de klassen van mijn zoons. Ik kreeg mijn eerste toen ik 25 was (bijna 26)
Ook op zwangerschapsgym was ik veruit de jongste. tja... Ben bewust vroeg "begonnen" na mijn stage op een kraamafdeling. Het risico dat het misschien niet zou lukken en ik niet genoeg tijd zou hebben voor het medische circuit heeft hierin een grote rol gespeeld.
Als ik dan nu kijk naar de zwangeren zie ik toch veel vrouwen van mijn leeftijd. die dan de eerste of soms de tweede krijgen.
Echt opvallend jonger vind ik ze niet in ieder geval.
vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.
Ook op zwangerschapsgym was ik veruit de jongste. tja... Ben bewust vroeg "begonnen" na mijn stage op een kraamafdeling. Het risico dat het misschien niet zou lukken en ik niet genoeg tijd zou hebben voor het medische circuit heeft hierin een grote rol gespeeld.
Als ik dan nu kijk naar de zwangeren zie ik toch veel vrouwen van mijn leeftijd. die dan de eerste of soms de tweede krijgen.
Echt opvallend jonger vind ik ze niet in ieder geval.
vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
toen miesje geboren is was ik 23, bij deze ben ik 26. En ik ben echt geen tokkie hoor! toegegeven miesje was een kadootje, en tijdens zwangerschaps zwemmen/cursus was ik idd de jongste, nu zie ik echter dat er meer mensen van mijn leeftijd zijn(alleen krijgen die dan de 1ste).
Een vriendinnetje van mij neemt haar zusje wel eens mee op stap (uitstapje) of de stad in ofzo, dan wordt er ook gedacht dat ze al vroeg moeder was, maar het is gewoon d'r zusje. Met andere woorden, het is niet altijd dat wat het lijkt. Het kan ook een oudere zus, de oppas, of iemand anders zijn.
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Het is zeker niet altijd wat het lijkt.
Ik werk in een tehuis met gehandicapte kinderen.
En als ik met 1 van hun over straat loop dan hoor je nog wel eens achter je fluisteren
"wat zielig, zo jong nog en dan al zo'n kind"
Dan gaan echt mijn nekharen overeind... wat nou zo'n kind, alsof een gehandicapt kind minder erg zou zijn wanneer je ouder bent
Maar mensen kijken ook nauwelijks, vrouw met kind is voor veel mensen automatisch de moeder.
Dat ik terwijl ik rond de 20 ben, wat lastig moeder kan zijn van een kind van 10, dat komt dan niet bij mensen op.
Nu ben ik 22, en moeder van een zoontje van 2,5 maand. Niet gepland, maar wachten tot dat gemiddelde van 29,5 jaar dat is nooit de bedoeling geweest.
wat de_buurvrouw ook alzegt... niet het risico willen nemen dat het allemaal niet zo snel zou mogen lukken en je dan wellicht te oud bent
Ik werk in een tehuis met gehandicapte kinderen.
En als ik met 1 van hun over straat loop dan hoor je nog wel eens achter je fluisteren
"wat zielig, zo jong nog en dan al zo'n kind"
Dan gaan echt mijn nekharen overeind... wat nou zo'n kind, alsof een gehandicapt kind minder erg zou zijn wanneer je ouder bent
Maar mensen kijken ook nauwelijks, vrouw met kind is voor veel mensen automatisch de moeder.
Dat ik terwijl ik rond de 20 ben, wat lastig moeder kan zijn van een kind van 10, dat komt dan niet bij mensen op.
Nu ben ik 22, en moeder van een zoontje van 2,5 maand. Niet gepland, maar wachten tot dat gemiddelde van 29,5 jaar dat is nooit de bedoeling geweest.
wat de_buurvrouw ook alzegt... niet het risico willen nemen dat het allemaal niet zo snel zou mogen lukken en je dan wellicht te oud bent
ghehehe... Als mensen mij, bij het zien van mijn dikee buik, beginnen te vertellen hoe leuk of juist zwaar het moederschap is begin ik vaak al te gniffelen... Dan komt nog een lading advies over hoe om te gaan met zo'n klein wurmpje en slapeloze nachten enzo... En als ik dan vertel dat ik dat wel weet, is een OOOOw het wordt al je tweede?! Meestal de volgende reaktie.... Maar hoe oud ben je dan??? Is vaak de volgende vraag Bij het antwoord daarop en het hoeveelste kindje dit gaat worden is het meestal wel stil ja.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Alles is denk ik te bekijken vanuit een bepaald perspectief, en op een bepaalde schaal, en het ene perspectief is het andere niet. Vaak is het voor de dagelijkse praktijk niet relevant om er rekening mee te houden hoe het er allemaal fysiek in elkaar zit en bekeken vanuit een objectief standpunt.
De subjectieve beleving en de illusie van de werkelijkheid is vaak veel belangrijker dan de fysieke werkelijkheid zelf. Wat heb ik eraan om naar mijn monitor te kijken als electronen straal achter glas die het heen en weer heeft en onder invloed van stroompjes van min en plus 5 volt pixels verschillend laat oplichten. De bedoelde illusie die gegenereerd wordt als ik naar het resultaat van al die fysieke acties kijk is mijn werkelijkheid. Die illusie van het hier waarnemen van gedachten van anderen.
De subjectieve beleving en de illusie van de werkelijkheid is vaak veel belangrijker dan de fysieke werkelijkheid zelf. Wat heb ik eraan om naar mijn monitor te kijken als electronen straal achter glas die het heen en weer heeft en onder invloed van stroompjes van min en plus 5 volt pixels verschillend laat oplichten. De bedoelde illusie die gegenereerd wordt als ik naar het resultaat van al die fysieke acties kijk is mijn werkelijkheid. Die illusie van het hier waarnemen van gedachten van anderen.
Mijn vriend en ik willen ook graag jong aan kinderen beginnen (Hij is 24, ik 22). We hebben een zeer stabiele relatie, en we hebben allebei een universitaire studie afgerond en werken nu. Ook we zijn op zoek naar een mooiere plek om te wonen en willen dus inderdaad binnen kort aan kinderen beginnen. We zijn dus zeker ook geen tokkies ofzo.
Waarom willen we vroeg aan kinderen beginnen?
1. We willen de tijd nemen, want het kan dus zo zijn dat het niet direct lukt en de druk van het 'nu of nooit' voelen we zeker dan ook niet
2. We willen jonge ouders zijn die goed met hun tijd mee kunnen en genoeg energie hebben
3. We zijn er klaar voor (wat misschien nog wel het allerbelangrijkst is)
4. En ook carrierewijs is het krijgen van kinderen als ik jong ben helemaal geen slechte optie. Men zegt altijd dat men eerst carriere wil maken en dan pas kinderen wil krijgen, maar ik draai het liever om. Ik ben ervan overtuigd dat deze optie financieel minstens even voordelig zal zijn als wachten tot na mijn 30e met het krijgen van kinderen en dat ik dan een loopbaanonderbreking ofzo moet nemen.
Hoe reageert de omgeving op deze gedachte?
Mijn ouders vinden het prima. Zeker mijn moeder is er helemaal voor dat ik jong moeder wordt, want aan het kinderen krijgen op latere leeftijd zijn gewoon wat meer medische risico's verbonden
Mijn vrienden en vriendinnen en overige familieleden reageren eerder sceptisch. 'Waarom zou je dat nu al willen?' 'Geniet toch eerst een beetje van het leven!' 'Je komt net kijken/hebt nog geen levenservaring' etc etc etc... Tegelijkertijd zie ik ook in mijn directe omgeving de complicaties die een zwangerschap op latere leeftijd kan hebben. Ik wil dit niet bagetaliseren, maar waarom wachten als ik er nu klaar voor ben.
Het is waar. Ik sta financieel nog niet aan de top. Ik verdien goed mijn brood, maar ook geen bakken met geld en carrieremaken kan altijd nog. We kunnen financieel zeker de zorg voor een baby aan, maar al die overbodige luxe die mensen tegenwoordig nodig denken te hebben (dure merkkleertjes voor babys en dure kinderkamers enzovoorts) daar zinj wij gewoon niet zo voor.
Ook zijn wij niet echt mensen die 3 avonden per week tot diep in de nacht gaan stappen. Ook nooit geweest. Natuurlijk gaan we eens graaag een avondje weg ofzo, maar we komen nooit zeer laat en ladderzat thuis. Het interesseert ons niet, dus ons nachtleven an sich hoeft er niet aan in te boeten (onze slaap waarschijnlijk wel)
Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?
Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?
Iemand?
Waarom willen we vroeg aan kinderen beginnen?
1. We willen de tijd nemen, want het kan dus zo zijn dat het niet direct lukt en de druk van het 'nu of nooit' voelen we zeker dan ook niet
2. We willen jonge ouders zijn die goed met hun tijd mee kunnen en genoeg energie hebben
3. We zijn er klaar voor (wat misschien nog wel het allerbelangrijkst is)
4. En ook carrierewijs is het krijgen van kinderen als ik jong ben helemaal geen slechte optie. Men zegt altijd dat men eerst carriere wil maken en dan pas kinderen wil krijgen, maar ik draai het liever om. Ik ben ervan overtuigd dat deze optie financieel minstens even voordelig zal zijn als wachten tot na mijn 30e met het krijgen van kinderen en dat ik dan een loopbaanonderbreking ofzo moet nemen.
Hoe reageert de omgeving op deze gedachte?
Mijn ouders vinden het prima. Zeker mijn moeder is er helemaal voor dat ik jong moeder wordt, want aan het kinderen krijgen op latere leeftijd zijn gewoon wat meer medische risico's verbonden
Mijn vrienden en vriendinnen en overige familieleden reageren eerder sceptisch. 'Waarom zou je dat nu al willen?' 'Geniet toch eerst een beetje van het leven!' 'Je komt net kijken/hebt nog geen levenservaring' etc etc etc... Tegelijkertijd zie ik ook in mijn directe omgeving de complicaties die een zwangerschap op latere leeftijd kan hebben. Ik wil dit niet bagetaliseren, maar waarom wachten als ik er nu klaar voor ben.
Het is waar. Ik sta financieel nog niet aan de top. Ik verdien goed mijn brood, maar ook geen bakken met geld en carrieremaken kan altijd nog. We kunnen financieel zeker de zorg voor een baby aan, maar al die overbodige luxe die mensen tegenwoordig nodig denken te hebben (dure merkkleertjes voor babys en dure kinderkamers enzovoorts) daar zinj wij gewoon niet zo voor.
Ook zijn wij niet echt mensen die 3 avonden per week tot diep in de nacht gaan stappen. Ook nooit geweest. Natuurlijk gaan we eens graaag een avondje weg ofzo, maar we komen nooit zeer laat en ladderzat thuis. Het interesseert ons niet, dus ons nachtleven an sich hoeft er niet aan in te boeten (onze slaap waarschijnlijk wel)
Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?
Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?
Iemand?
Of het een trend is weet ik niet maar ik wilde altijd al graag jong moeder worden, ik heb zelf een jonge moeder ( ze was 21 toen ze mijn broer kreeg en 23 toen ze mij kreeg) en daar heb ik altijd enorm van genoten.
Nu nog merk ik een duidelijk verschil tussen hoe mijn ouders met onze dochter omgaan en mijn schoonouders die al wat ouder zijn.
Gelukkig was mijn man het er mee eens en toen ik 23 was raakten we in verwachting.
nu ben ik 26 en gaan we voor een 2de.
Ik zie er heel veel voordelen aan, eigenlijk geen nadelen, kan misschien bij anderen zo zijn maar daarom is iedereen ook verschillend.
Wel een nadeel overigens, heb nogal eens de vraag gekregen of ik de oppas van mijn dochtertje ben.
Nu nog merk ik een duidelijk verschil tussen hoe mijn ouders met onze dochter omgaan en mijn schoonouders die al wat ouder zijn.
Gelukkig was mijn man het er mee eens en toen ik 23 was raakten we in verwachting.
nu ben ik 26 en gaan we voor een 2de.
Ik zie er heel veel voordelen aan, eigenlijk geen nadelen, kan misschien bij anderen zo zijn maar daarom is iedereen ook verschillend.
Wel een nadeel overigens, heb nogal eens de vraag gekregen of ik de oppas van mijn dochtertje ben.
O'ja, daar kon ik me ook mateloos aan irriteren, mijn man waren toen zo'n 6.5 jaar samen en het was zeker een bewuste keuze en gelovig zijn we helemaal niet.quote:Op zondag 23 september 2007 17:07 schreef debuurvrouw het volgende:
vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.
komt steeds vaker voor, ook in mijn omgeving.
Omdat de subsidie alles voor elkaar krijgt.
Omdat de subsidie alles voor elkaar krijgt.
“They lie about marijuana. Tell you pot-smoking makes you unmotivated. Lie! When you're high, you can do everything you normally do, just as well. You just realize that it's not worth the fucking effort. There is a difference.”
Geen idee of de stelling klopt, maar zelf ben ik wel op mijn 20e zwanger geworden van onze eerste en hebben we nu ik 24 ben drie meiden van 9 maanden, bijna 2 en bijna 3. Ik heb er geen spijt van, ik denk dat als ik op oudere leeftijd zwanger was geworden ik nog meer lichamelijke problemen had gehad als nu.
En genieten van het leven doen we zeker met onze kinderen. Tropenjaren en zwaar etc., ja. Maar dan heb je ook wat ...
Bijna elke dag zeggen mijn man en ik tegen elkaar (al loop ik het risico erg sentimenteel over te komen, maar heb ik er graag voor over ): 'wat hebben we toch een heerlijke kinderen!' en dat na een dag die heus niet altijd leuk en makkelijk was. Want het opvoeden van kinderen is een hele taak, een dagtaak, maar echt een héél dankbare taak. Ik krijg ontzettend veel liefde terug van mijn kinderen en ik kan me niet voorstellen dat ik zoveel voldoening zou krijgen uit een carrière.
En genieten van het leven doen we zeker met onze kinderen. Tropenjaren en zwaar etc., ja. Maar dan heb je ook wat ...
Bijna elke dag zeggen mijn man en ik tegen elkaar (al loop ik het risico erg sentimenteel over te komen, maar heb ik er graag voor over ): 'wat hebben we toch een heerlijke kinderen!' en dat na een dag die heus niet altijd leuk en makkelijk was. Want het opvoeden van kinderen is een hele taak, een dagtaak, maar echt een héél dankbare taak. Ik krijg ontzettend veel liefde terug van mijn kinderen en ik kan me niet voorstellen dat ik zoveel voldoening zou krijgen uit een carrière.
Ik ben nu 23 en zwanger! (van de eerste) Ik vind 23 helemaal niet vroeg, ik had best nog vroeger een kindje gewild.
Maar goed, mensen hebben tegenwoordig overal een mening over. Toen ik trouwde met mijn man moest ik ook vaak genoeg horen dat ik te jong was en dat ik niet wist waar ik aan begon. Sommige mensen zijn nog wat subtieler en die zeggen dat het zonde is van je leven..
Maar goed, mensen hebben tegenwoordig overal een mening over. Toen ik trouwde met mijn man moest ik ook vaak genoeg horen dat ik te jong was en dat ik niet wist waar ik aan begon. Sommige mensen zijn nog wat subtieler en die zeggen dat het zonde is van je leven..
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Jaloersheid? Dat is "wishful thinking" denk ik.quote:Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
--knip--
Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?
Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?
Iemand?
Ik denk eerder dat anderen er niet aan moeten denken om in je vroege 20-jaren een kind te nemen/krijgen. Ik persoonlijk ook niet, maar om dan nou maar te roepen dat ik "een soort jaloersheid" heb, vind ik een beetje arrogant.
Maar wat zie je dan als latere leeftijd?quote:Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
*knip* ... de complicaties die een zwangerschap op latere leeftijd kan hebben
*knip*
Er is (voor veel mensen) ook nog een tussenweg tussen 20 en 37.
Mij maakt het verder niet uit, vooral doen wanneer jij dat wil, maar om nou zwangerschappen rond de 30 als 'latere leeftijd' te bestempelen...
***
Ik bestempel latere leeftijd boven de 40.
Het is bewezen dat vrouwen die boven de 40 nog beginnen aan kinderen meer risico's lopen als een 20 jarige...
Het is bewezen dat vrouwen die boven de 40 nog beginnen aan kinderen meer risico's lopen als een 20 jarige...
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik snap eigenlijk totaal niet waarom mensen de behoefte hebben om als je jong zwanger bent te vermelden dat het minstens een hel wordt.
Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.
Maar ja, ik wacht nog steeds......
Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.
Maar ja, ik wacht nog steeds......
Tot ze in de pubertijd komenquote:Op maandag 24 september 2007 10:56 schreef KD-fotografie het volgende:
Ik snap eigenlijk totaal niet waarom mensen de behoefte hebben om als je jong zwanger bent te vermelden dat het minstens een hel wordt.
Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.
Maar ja, ik wacht nog steeds......
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Maar het is toch helemaal niet anders dat kruipen of dat lopen of mama nou 15, 20 of 50 is? Ik kan me voorstellen dat een bevalling op zich anders kan zijn. Tja, als je 15 bent, dan ben je gewoon heel anders dan als je 40 bent. Maar na die bevalling maakt het in weze niet uit (ok, op je 60e voor het eerst moeder worden uitgezonderd dan he, maar dat is wel heel extreem)
Snap ik ook niet hoor KD.
Ik moet wel toegeven dat als ik achterom kijk dat ik nu toch wel anders in elkaar zit dan 10 jaar geleden en dat ik denk dat het voor alle partijen beter is dat ik toen niet zwanger ben geraakt (inmiddels al 2 partners verder bijvoorbeeld), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt.
Ach, ik hoor het nu nog hoor, en ik ben 32: 'ik spreek jou over een half jaar nog wel'.
Ik moet wel toegeven dat als ik achterom kijk dat ik nu toch wel anders in elkaar zit dan 10 jaar geleden en dat ik denk dat het voor alle partijen beter is dat ik toen niet zwanger ben geraakt (inmiddels al 2 partners verder bijvoorbeeld), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt.
Ach, ik hoor het nu nog hoor, en ik ben 32: 'ik spreek jou over een half jaar nog wel'.
***
Pruk 15 en 40 dat is nogal een verschil...
Maar vrouwen die kiezen om rond de 20 te beginnen aan kinderen... Dat kan allemaal prima hoor. Sommige moeten er niet aan denken, anderen menen hun leven toch wel goed op orde te hebben en klaar te zijn voor een kindje.
Ik ben nu 23, ik heb mn school netjes afgemaakt ( 11 weken zwanger bij de diploma uitreiking), ik ben getrouwd, we hebben een inwonende dochter van 12, een leuk huisje met de ruimte voor een baby en ik heb een goede baan.
Maar er zijn ook vrouwen van 23 die nog thuis wonen of in een studenten complex en daar nog helemaal niet aan moeten denken...
Het is gewoon voor iedereen anders.
Maar vrouwen die kiezen om rond de 20 te beginnen aan kinderen... Dat kan allemaal prima hoor. Sommige moeten er niet aan denken, anderen menen hun leven toch wel goed op orde te hebben en klaar te zijn voor een kindje.
Ik ben nu 23, ik heb mn school netjes afgemaakt ( 11 weken zwanger bij de diploma uitreiking), ik ben getrouwd, we hebben een inwonende dochter van 12, een leuk huisje met de ruimte voor een baby en ik heb een goede baan.
Maar er zijn ook vrouwen van 23 die nog thuis wonen of in een studenten complex en daar nog helemaal niet aan moeten denken...
Het is gewoon voor iedereen anders.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Overigens merk ik ook wel verschil in mijn ouders en schoonoudrs in het opzicht dat mijn ouders nog echt alles doen, die gaan naar concerten, hebben een goede baan, maken verre reizen, hebben veel sociale contacten, ieder weekend bomvol met planning.
Voor mijn schoonouders is fietsen het hoogtepunt van hun week.
Opzich ook niet erg natuurlijk maar mijn ouders genieten zo intens van het leven en met hun kleinkinderen kunnen ze echt alles nog doen.
Terwijl mijn schoonouders toch echt met de normale ouderdomskwalen te kampen hebben.
Dat is natuurlijk ook karakter maar denk toch ook leeftijd.
Maar ach, ze zijn allemaal gek op Demi en doen ermee wat ze kunnen.
Maar zo heeft ieder zijn eigen redenen om wel of niet vroeg voor een kind te kiezen, ik wist van mezelf dat ik eraan toe was (zowel financieel als emotioneel) en mijn man ook (die 3 jaar ouder is).
Moet wel zeggen dat in mijn omgeving ik veel jongere moeders zie, zowel in mijn vriendenkring als op de psz waar Demi zit, we behoren toch echt niet onder de tokkiefamilie.
Voor mijn schoonouders is fietsen het hoogtepunt van hun week.
Opzich ook niet erg natuurlijk maar mijn ouders genieten zo intens van het leven en met hun kleinkinderen kunnen ze echt alles nog doen.
Terwijl mijn schoonouders toch echt met de normale ouderdomskwalen te kampen hebben.
Dat is natuurlijk ook karakter maar denk toch ook leeftijd.
Maar ach, ze zijn allemaal gek op Demi en doen ermee wat ze kunnen.
Maar zo heeft ieder zijn eigen redenen om wel of niet vroeg voor een kind te kiezen, ik wist van mezelf dat ik eraan toe was (zowel financieel als emotioneel) en mijn man ook (die 3 jaar ouder is).
Moet wel zeggen dat in mijn omgeving ik veel jongere moeders zie, zowel in mijn vriendenkring als op de psz waar Demi zit, we behoren toch echt niet onder de tokkiefamilie.
Maar dat kan natuurlijk ook gewoon aan de persoonlijkheid liggen. Ik ken 50 en 60'ers die ook nog van alles doen en 40'ers die uitgeblust thuis zitten bij wijze van spreken...
Oh wacht... dat zeg je zelf ook al.
Oh wacht... dat zeg je zelf ook al.
***
Ja, maar waarom pas beginnen bij 20? Je ziet tegenwoordig al zat tieners met een baby rondlopen, vandaar dat ik die 15 erbij paktequote:Op maandag 24 september 2007 11:27 schreef Ticootje het volgende:
Pruk 15 en 40 dat is nogal een verschil...
Maar vrouwen die kiezen om rond de 20 te beginnen aan kinderen... Dat kan allemaal prima hoor. Sommige moeten er niet aan denken, anderen menen hun leven toch wel goed op orde te hebben en klaar te zijn voor een kindje.
Ik ben nu 23, ik heb mn school netjes afgemaakt ( 11 weken zwanger bij de diploma uitreiking), ik ben getrouwd, we hebben een inwonende dochter van 12, een leuk huisje met de ruimte voor een baby en ik heb een goede baan.
Maar er zijn ook vrouwen van 23 die nog thuis wonen of in een studenten complex en daar nog helemaal niet aan moeten denken...
Het is gewoon voor iedereen anders.
En om heel eerlijk te zijn, van de tienermoeders die ik ken, is er uiteindelijk maar eentje ontspoord en zijn de andere 3 echt gewoon hartstikke goed bezig! En dat terwijl iedereen zoiets had van, och, dat gaat nooit goed enzo.
Maar het ging hier volgens mij voornamelijk over mensen die bewust vroeg kinderen hebben gekregen en hoewel veel van de onglukjes volgens mij helemaal geen ongelukjes zijn bij die hele jonge meiden van een jaar of 15 (jaja, hele foute veronderstelling, ik weet het), valt dat toch niet onder 'bewust kiezen voor vroeg kinderen krijgen'.
Althans, dat is niet zoals ik naar het onderwerp van de TS kijk.
Althans, dat is niet zoals ik naar het onderwerp van de TS kijk.
***
ik merk idd wel dat het lichamelijk wat zwaarder is als 11 jaar geleden... Maar als ik nu mn eerste zou krijgen zou ik dat ook niet kunnen vergelijken... De eerste kreeg ik toen ik 22 was, de tweede met mn 23, derde op mn 29, de vierde met 32 en als nummer 5 geboren wordt ben ik 33...
Maaqr of dat "lichamelijk ongemak" alleen maar komt omdat ikouder ben, of omdat het gewoon allemaal wat drukker is met een groot gezin.....
Maaqr of dat "lichamelijk ongemak" alleen maar komt omdat ikouder ben, of omdat het gewoon allemaal wat drukker is met een groot gezin.....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Bij ons was het dan niet gepland, maar afgezien van de financieën toen, zie ik niet in waarom we beter later kinderen hadden kunnen krijgen. Ik bedoel, we zijn gek op Noah, hij doet het goed, wij doen het goed. Als we hem 5 of 10 jaar later hadden gekregen denk ik niet dat het beter was geweest ofzow.
Ik heb ook niet het idee dat ik dingen moet missen of tekortkom, omdat ik nu een kind heb. Maar goed, ik was al nooit zo'n type dat in het weekend uitging, dus daar is weinig in veranderd.
Ik denk zelfs dat het wel goed is geweest allemaal. Het krijgen van een kind heeft mijn leven en mijzelf positief veranderd.
Overigens had ik ook altijd al wel jong moeder willen worden. Mijn ouders zijn op latere leeftijd ouders geworden (32/33 toen mijn zus geboren werd, 36 toen ik geboren werd), en ik heb dat nooit echt leuk gevonden.
Ik heb ook niet het idee dat ik dingen moet missen of tekortkom, omdat ik nu een kind heb. Maar goed, ik was al nooit zo'n type dat in het weekend uitging, dus daar is weinig in veranderd.
Ik denk zelfs dat het wel goed is geweest allemaal. Het krijgen van een kind heeft mijn leven en mijzelf positief veranderd.
Overigens had ik ook altijd al wel jong moeder willen worden. Mijn ouders zijn op latere leeftijd ouders geworden (32/33 toen mijn zus geboren werd, 36 toen ik geboren werd), en ik heb dat nooit echt leuk gevonden.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Pruk, je hebt gelijk..
En qua opa's en oma's, ik ken het van mezelf. De opa en oma van mijn moeders kant zijn (relatief) jong. Mijn oma kreeg mijn moeder toen ze 22 was en mijn moeder kreeg mij ook op haar 22e. De opa en oma van mijn vaders kant zijn een stuk ouder (+- 10 jaar). Zij kampen met veel ouderdomskwalen.
Voor de aanstaande opa's en oma's zal het ook wel heel anders zijn. Mijn ouders zijn best jong (mam 45 en pap bijna 51), de ouders van mijn man zijn een stukje ouder en door hun levensstijl kampen zij met best wat probleempjes. (Maar goed, allemaal toekomstmuziek, voorlopig weten mijn schoonouders nog steeds niet dat ik zwanger ben en hebben we al zo'n 10 maanden geen contact gehad.)
En qua opa's en oma's, ik ken het van mezelf. De opa en oma van mijn moeders kant zijn (relatief) jong. Mijn oma kreeg mijn moeder toen ze 22 was en mijn moeder kreeg mij ook op haar 22e. De opa en oma van mijn vaders kant zijn een stuk ouder (+- 10 jaar). Zij kampen met veel ouderdomskwalen.
Voor de aanstaande opa's en oma's zal het ook wel heel anders zijn. Mijn ouders zijn best jong (mam 45 en pap bijna 51), de ouders van mijn man zijn een stukje ouder en door hun levensstijl kampen zij met best wat probleempjes. (Maar goed, allemaal toekomstmuziek, voorlopig weten mijn schoonouders nog steeds niet dat ik zwanger ben en hebben we al zo'n 10 maanden geen contact gehad.)
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Dat bewuste kan ik niet echt uit de OP halen hoorquote:Op maandag 24 september 2007 11:42 schreef Brighteyes het volgende:
Maar het ging hier volgens mij voornamelijk over mensen die bewust vroeg kinderen hebben gekregen en hoewel veel van de onglukjes volgens mij helemaal geen ongelukjes zijn bij die hele jonge meiden van een jaar of 15 (jaja, hele foute veronderstelling, ik weet het), valt dat toch niet onder 'bewust kiezen voor vroeg kinderen krijgen'.
Althans, dat is niet zoals ik naar het onderwerp van de TS kijk.
Maarja, ik vind zelf dat ik niet echt een jonge moeder ben. Ik droomde er vroeger altijd van om op mijn 21e te trouwen en dan op mijn 23 moeder te zijn zeg maar. Zoals dat bij mijn moeder ook ging. Ik ben ietsjes later, maar op zich nog steeds wel jong, maar niet meer zo jong dat men gek op zal kijken heb ik het gevoel. 25 is een keurige leeftijd (waarmee ik niet wil zeggen dat andere leeftijden dat niet zijn). Wat ik wel erg leuk vind is dat mijn ouders komend jaar beiden 50 worden, maar ook mijn schoonmoeder (mijn schoonvader is vorig jaar 50 geworden). Alle opa's en oma's zijn dus ook nog behoorlijk jong waardoor ze denk ik toch op een andere manier van je kindjes kunnen genieten dan als ze al veel ouder zijn. De ouders van mijn zwager zijn echt al aan het aftakelen (hij scheelt heel veel met zijn zus en als je dan een vrouw trouwt die tien jaar jonger is, tja, dan ben je vaak wat later met kinderen). Dat vind ik voor hem best jammer.
Mijn ouders waren ook al best oud toen ze mij, en 5 jaar later mn zusje kregen... Mijn moeder heeft mn kinderen nooit mee mogen maken. Ze stierf op 47 jarige leeftijd ( ik was toen 16 en mn zusje 11) En mn vader alleen de oudste 3. Hij stierf op 64 jarige leeftijd
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Jeetje vamp, wat zijn jouw ouders vroeg overleden.. Dat lijkt mij echt vreselijk.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik begin nu eik pas te merken hoe erg ik alles verdrongen heb en hoe erg ik ze mis.... Was een rasechte puber in die tijd en "moest" me vreselijk stoer voor doen van mezelf.... En pas bij het overlijden van mn vader (in 2004) kwam alles goed los...quote:Op maandag 24 september 2007 12:04 schreef Ticootje het volgende:
Jeetje vamp, wat zijn jouw ouders vroeg overleden.. Dat lijkt mij echt vreselijk.
Maar ook in het "opa en omagebeuren" is het een groot gemis... Hoe vaak er wel niet gevraagd wordt of oma dan niet even op kan passen... Uhm nee dus... Gelukkig hebben ze van zowel ex als nieuwe partner een stel heerlijke opa's en oma's, maar t is toch anders...
En wat dat wat ouder zijn betreft... Ik heb het nooit zo gezien hoor.... Als ik nu om me heen hoor hoe oud ouders van leeftijdsgenootjes zijn heb ik pas zoiets als Hee, dan waren die van mij toch wel een stukje ouder....
Mijn jongste tantes hadden dat wel met hun moeder ( mijn oma...) Die stond vaak aan de schoolpoort en werd gezien als oma, terwijl het hun moeder was, waardoor ze ook voor ons in die tijd niet echt een oma was!
Een van mijn tantes heeft een dochter die net een jaar ouder is als mijn oudste en de andere tante heeft een dochter gekregen die een maand scheelt met mijn miniminimonster....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Dat vind ik echt zo'n kulargument, daar ben je echt zelf bij. Mijn 8 jaar jongere zusje heeft een relatief "jongere" moeder dan ik had, zij voelt zich nu beter op haar gemak met meegaan met de tijd dan bij mij. En ze mag dan bijna 50 zijn, ze gaat rustig karten, skien, raften, doet canyoning, sport 4 keer in de week etc.quote:Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
2. We willen jonge ouders zijn die goed met hun tijd mee kunnen en genoeg energie hebben
Dat lijkt me het hoofdargument, ja.quote:3. We zijn er klaar voor (wat misschien nog wel het allerbelangrijkst is)
Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?
Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?
Iemand?
Ik ben er echter verre van jaloers op, ik vind het zonde. Kinderen zijn hartstikke leuk, maar als je drie, vier, vijf jaar wacht dan ben je echt niet ineens te laat, over het algemeen. De vrijheid die je als begin twintiger hebt, krijg je niet meer terug zodra je eenmaal moeder bent. De liefde van en voor een kind krijg je echter ook nog wel als je een paar jaartjes later bent. Jaloers? Nee. Wel onbegrip, daar ben ik eerlijk in. Ik zou echt voor geen goud willen ruilen momenteel, er zijn nog te veel dingen die ik wil doen zonder verantwoordelijkheid voor een ander wezen. En nee, dan gaat het me niet alleen om nachtbraken oid, maar wel gewoon om spontaan dingen doen waarvan ik vind dat je ze als ouder niet altijd kunt doen, omdat ik heilig geloof in de drie R'en. Of om alleen wonen een paar jaar, dat doe je niet meer als je eenmaal kids hebt (althans, dat was niet de bedoeling), maar kan nu wel, en ik vind het leuk.
Het jongste zoontje van mijn oom en tante (oom is 3 jaar jonger dan mijn moeder) zal straks een half jaartje schelen met mijn kleintje. Rare gewaarwording hoorquote:Op maandag 24 september 2007 12:21 schreef vamperotica het volgende:
Een van mijn tantes heeft een dochter die net een jaar ouder is als mijn oudste en de andere tante heeft een dochter gekregen die een maand scheelt met mijn miniminimonster....
De jongste van mijn oom en tante is nu 2... Zij zijn laat aan kinderen begonnen. Daardoor zullen mijn neefje en nichtje nooit dezelfde dingen met opa en oma kunnen doen als mijn broertje en ik. Wij gingen lek jaar op skivakantie, we gingen vaak wandelen in de bergen, fietsen, enz..
Mn opa en oma gaan nu nog steeds op wintersport, maar het is nu meer dat ze van hutje naar hutje skieen om weer op adem te komen met een kop warme chocolade melk.
Mn opa en oma gaan nu nog steeds op wintersport, maar het is nu meer dat ze van hutje naar hutje skieen om weer op adem te komen met een kop warme chocolade melk.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
innovative, dat ligt denk ik ook aan de persoon zelf, toen ik tiener was heb ik me echt uitgeleefd, ging 3x in de week stappen en deed alles wat god verboden heeft, ik heb een erg bewogen leven gehad, klinkt ouwbollig voor iemand van 26 maar het is wel zo.
Toen ik 19 was ging is samen wonen met nu mijn man (was 17 toen ik hem ontmoette), toen gingen we ook nog best veel stappen maar rond mijn 21ste was dat eigenlijk over, toen genoten we veel meer van lekker uit eten, filmpje pakken en gezellig vrienden over de vloer hebben.
Met mijn 23ste ben ik getrouwd en 2 weken na ons trouwen raakte we in verwachting.
Moet zeggen dat er niet zoveel is veranderd, mede omdat ik ook al de verantwoordelijkheid had over best een flinke beestenboel (veel vrijiwlligerswerk met moederloze kittens) waarvan een aantal chronisch ziek waren, op vakantie enzo deden we toch al niet.
Ik heb absoluut niet het gevoel dat ik iets heb gemist, juist het tegenovergestelde, we genieten van onze kleine meid en we ondernemen veel.
Daarnaast heb ik nog mijn werk als freelance fotografe, voordeel daarvan is dat ik mijn eigen uren kan indelen dus ideaal te combineren met kinderen.
Dus ik kan nog verder groeien als persoon, in mijn werk en bovenal als moeder.
Ieder wil zijn leven op zijn eigen manier indelen, wat voor jou ideaal is is voor een ander 3x niks en andersom net zo.
Dus waarom onbegrip? accepteer gewoon dat iedereen zijn eigen weg wil leggen in het leven.
Toen ik 19 was ging is samen wonen met nu mijn man (was 17 toen ik hem ontmoette), toen gingen we ook nog best veel stappen maar rond mijn 21ste was dat eigenlijk over, toen genoten we veel meer van lekker uit eten, filmpje pakken en gezellig vrienden over de vloer hebben.
Met mijn 23ste ben ik getrouwd en 2 weken na ons trouwen raakte we in verwachting.
Moet zeggen dat er niet zoveel is veranderd, mede omdat ik ook al de verantwoordelijkheid had over best een flinke beestenboel (veel vrijiwlligerswerk met moederloze kittens) waarvan een aantal chronisch ziek waren, op vakantie enzo deden we toch al niet.
Ik heb absoluut niet het gevoel dat ik iets heb gemist, juist het tegenovergestelde, we genieten van onze kleine meid en we ondernemen veel.
Daarnaast heb ik nog mijn werk als freelance fotografe, voordeel daarvan is dat ik mijn eigen uren kan indelen dus ideaal te combineren met kinderen.
Dus ik kan nog verder groeien als persoon, in mijn werk en bovenal als moeder.
Ieder wil zijn leven op zijn eigen manier indelen, wat voor jou ideaal is is voor een ander 3x niks en andersom net zo.
Dus waarom onbegrip? accepteer gewoon dat iedereen zijn eigen weg wil leggen in het leven.
@ jack4ya: ik zeg ook niet dat mensen jaloers zouden zijn... ik vraag het me alleen maar af. Het is een beetje laag bij de grond om een vraag direct voor mening aan te nemen en deze dan vervolgens arrogant te noemen... Het was niet de bedoeling om zo over te komen. Soit.quote:Op maandag 24 september 2007 09:07 schreef jack4ya het volgende:
Jaloersheid? Dat is "wishful thinking" denk ik.
Ik denk eerder dat anderen er niet aan moeten denken om in je vroege 20-jaren een kind te nemen/krijgen. Ik persoonlijk ook niet, maar om dan nou maar te roepen dat ik "een soort jaloersheid" heb, vind ik een beetje arrogant.
Je kunt daar natuurlijk niet echt een leeftijdsgrens op plakken, maar ik zou zeggen zo vanaf 35. Let wel, hiermee wil ik niet weer mensen op de tenen trappen, want ja, de meeste kinderen zullen gezond ter wereld komen en ouders houden niet minder van hun kinderen en etcetera... Het is een keuze die je bewust maaktquote:Op maandag 24 september 2007 09:15 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar wat zie je dan als latere leeftijd?
Er is (voor veel mensen) ook nog een tussenweg tussen 20 en 37.
Mij maakt het verder niet uit, vooral doen wanneer jij dat wil, maar om nou zwangerschappen rond de 30 als 'latere leeftijd' te bestempelen...
Zie mijn vorige postsquote:Op maandag 24 september 2007 12:34 schreef innovative het volgende:
[..]
Dat vind ik echt zo'n kulargument, daar ben je echt zelf bij. Mijn 8 jaar jongere zusje heeft een relatief "jongere" moeder dan ik had, zij voelt zich nu beter op haar gemak met meegaan met de tijd dan bij mij. En ze mag dan bijna 50 zijn, ze gaat rustig karten, skien, raften, doet canyoning, sport 4 keer in de week etc.
[..]
Dat lijkt me het hoofdargument, ja.
Ik ben er echter verre van jaloers op, ik vind het zonde. Kinderen zijn hartstikke leuk, maar als je drie, vier, vijf jaar wacht dan ben je echt niet ineens te laat, over het algemeen. De vrijheid die je als begin twintiger hebt, krijg je niet meer terug zodra je eenmaal moeder bent. De liefde van en voor een kind krijg je echter ook nog wel als je een paar jaartjes later bent. Jaloers? Nee. Wel onbegrip, daar ben ik eerlijk in. Ik zou echt voor geen goud willen ruilen momenteel, er zijn nog te veel dingen die ik wil doen zonder verantwoordelijkheid voor een ander wezen. En nee, dan gaat het me niet alleen om nachtbraken oid, maar wel gewoon om spontaan dingen doen waarvan ik vind dat je ze als ouder niet altijd kunt doen, omdat ik heilig geloof in de drie R'en. Of om alleen wonen een paar jaar, dat doe je niet meer als je eenmaal kids hebt (althans, dat was niet de bedoeling), maar kan nu wel, en ik vind het leuk.
Ik zeg ook niet dat ik vind dat men jaloers is. Ik vraag het met alleen maar af. Als jij de bewuste keuze maakt om nog een paar jaar te wachten met kinderen krijgen, dan is dat jouw keuze en ik persoonlijk heb daar totaal geen problemen mee. Hetgene dat ik in mijn post wil aankaarten, is dat jong kinderen krijgen ineens niet meer 'mag', of een 'ongelukje' zou zijn of wat dan ook. Het is niet dat je pas 22 bent dat je niet klaar kunt zijn voor kinderen.
Ook vindt men dat er wel kritiek geuit mag worden op jonge moeders of vrouwen die jong kinderen willen krijgen, terwijl als de rollen worden omgedraaid, het taboe is om kritiek te uiten op vrouwen die liever wachten tot na hun 35e.
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde
@ KD-fotografie: zo denk ik er dus ook over
Bij ons het trouwens wel leuk. Voor mij is het vroeg om aan kinderen te beginnen (mening van veel), maar mijn man is 40. Hij is straks een oude papa...
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik was 27 toen ik zwanger raakte, 28 toen Isa geboren werd... Maakt me dat nou een jonge of een oude moeder
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Dat is natuurlijk altijd het probleem he... Het is altijd eenvoudiger om achteraf te zeggen 'had ik toen maar...' of 'gelukkig dat ik toen niet dit of dat gedaan heb'. Het is altijd moeilijk om de juiste keuze te maken en het is nog moeilijker om een grens te leggen bij dingen als 'geestelijke bagage en levenservaring'. Het leven is een leerproces, dus uiteindelijk zullen we almaar meer ervaring krijgen toch?quote:Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
Moest toevallig denken aan iets wat onze kraamverzorgster zei die me hielp na de geboorte van de oudste.... Haar viel het op dat bij de meeste "jonge" ouders alles wat meer vanzelfsprekend liep.... In bad doen van je kind was gewoon in bad doen van je kind... En niet is het bad wel pcies zoveel graden, hoe MOET ik mn kind wassen? Wat moet ik doen als mn kind het niet meer leuk vind? Hij/zij huilt en ik denk dat t van de honger is, maar het is nog niet pcies zoveel uur geleden dat er gegeten is... Hoe moet dat nu??
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Hier in Rotterdam valt het me ook op. Maar dat zijn allemaal breezersletten die te dom zijn geweest om 't veilig te doen.
Hoe ouder en wijzer je wordt hoe voorzichtiger ook, je gaat overal meer risico's in zien. Kan me voorstellen dat dat makkelijker gaat als je jonger bent.quote:Op maandag 24 september 2007 17:50 schreef vamperotica het volgende:
Moest toevallig denken aan iets wat onze kraamverzorgster zei die me hielp na de geboorte van de oudste.... Haar viel het op dat bij de meeste "jonge" ouders alles wat meer vanzelfsprekend liep.... In bad doen van je kind was gewoon in bad doen van je kind... En niet is het bad wel pcies zoveel graden, hoe MOET ik mn kind wassen? Wat moet ik doen als mn kind het niet meer leuk vind? Hij/zij huilt en ik denk dat t van de honger is, maar het is nog niet pcies zoveel uur geleden dat er gegeten is... Hoe moet dat nu??
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt. Tenminste, ik snap het wel, maar kan me er geen voorstelling van maken. Wrs omdat ik die levenservaring en bagage misquote:Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
Maar jij weet niet hoe je het moederschap ervaren zou hebben als je op jongere leeftijd moeder was geworden. Dus kun je ook niet weten of hoe je het nu ervaart 'beter' is.
Sowieso denk ik niet dat er beter en slechter is trouwens. Het zal ongetwijfeld anders zijn om op jonge leeftijd een kind te krijgen dan op oudere leeftijd. Maar iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat hem/haar beter lijkt, of beter bij hem/haar past.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Goede vriendin van me ook, zij is 23 en hij is 42, hij heeft 2 tienerkinderen en voor haar zal het de eerste zijn.quote:Op maandag 24 september 2007 16:25 schreef Ticootje het volgende:
Bij ons het trouwens wel leuk. Voor mij is het vroeg om aan kinderen te beginnen (mening van veel), maar mijn man is 40. Hij is straks een oude papa...
Ik heb eigenlijk nu ook totaal niet het gevoel van, als ik ouders zou zijn zou ik het beter doen.
Ik luister vooral naar mijn gevoel en idd, ben ook vrij makkelijk, met in bad doen of wat dan ook.
Meteen vanaf het eerste moment dat Demi er was ging het soepel en natuurlijk.
Maar denk niet dat ik dat minder zou hebben gehad als ik ouder was geweest.
Overigens heb ik wel een vriendin die nu 36 is en die zegt eerlijk dat als ze het overnieuwd mocht doen ze eerder voor kinderen was gegaan, ze heeft het namenlijk steeds voor zich uitgeschoven met het idee van, dat komt wel!
Ik luister vooral naar mijn gevoel en idd, ben ook vrij makkelijk, met in bad doen of wat dan ook.
Meteen vanaf het eerste moment dat Demi er was ging het soepel en natuurlijk.
Maar denk niet dat ik dat minder zou hebben gehad als ik ouder was geweest.
Overigens heb ik wel een vriendin die nu 36 is en die zegt eerlijk dat als ze het overnieuwd mocht doen ze eerder voor kinderen was gegaan, ze heeft het namenlijk steeds voor zich uitgeschoven met het idee van, dat komt wel!
Als het aan mij ligt zou ik het nog steeds het liefst rond de 28 gedaan hebben, al was het maar omdat ik dan meer tijd had gehad om stinkie om te lullen om voor een 2e te gaan. Maar goed, toen kende ik hem nog niet.
Ik word wel een beetje depressief van het idee dat ik straks een oude moeder zal zijn die lang zo leuk niet is voor haar kind.
Ik word wel een beetje depressief van het idee dat ik straks een oude moeder zal zijn die lang zo leuk niet is voor haar kind.
***
Troost je met de gedachte dat ik een jonge moeder ben met te weinig bagage en levenservaring om het moederschap echt te ervarenquote:Op maandag 24 september 2007 19:24 schreef Brighteyes het volgende:
Ik word wel een beetje depressief van het idee dat ik straks een oude moeder zal zijn die lang zo leuk niet is voor haar kind.
Wat ik bedoel is, het is toch nooit "goed".
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Welles... 28, precies genoeg bagage en niet te oudquote:Op maandag 24 september 2007 19:28 schreef texelonia het volgende:
[..]
Troost je met de gedachte dat ik een jonge moeder ben met te weinig bagage en levenservaring om het moederschap echt te ervaren
Wat ik bedoel is, het is toch nooit "goed".
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
De risico's zag ik ook wel hoor... net zo goed als ik ze nu zie ( oke, nu heb ik meer ervaring) Maar het leek haar (de kraamverzorgster dus) "jonge" ouders het wat "natuurlijker" af te gaan... Maar ja, ik denk idd ook dat dat al in de aard van t beessie moet zitten...quote:Op maandag 24 september 2007 17:58 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Hoe ouder en wijzer je wordt hoe voorzichtiger ook, je gaat overal meer risico's in zien. Kan me voorstellen dat dat makkelijker gaat als je jonger bent.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Het is voor mij (naast een hele rits praktische en gevoelsmatige bezwaren) idd ook één van de redenen waarom ik ouder zou willen zijn. Er is een hoop te leren in de wereld, en ik merk aan mezelf dat ik met de jaren wat milder word, wat minder drammerig en perfectionistisch.quote:Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...
Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
Tja, het zal wel aan mij liggen, maar de mensen in mijn omgeving van 22 (of iets jonger) die zwanger raakten, dat waren tot nog toe ook allemaal ongelukjes. Is het dan gek dat dat het eerste is waar ik aan denk, als mijn persoonlijke beleving daar ook nog eens ver vanaf ligt?quote:Op maandag 24 september 2007 16:10 schreef T-Dub het volgende:
mijn vorige posts
Ik zeg ook niet dat ik vind dat men jaloers is. Ik vraag het met alleen maar af. Als jij de bewuste keuze maakt om nog een paar jaar te wachten met kinderen krijgen, dan is dat jouw keuze en ik persoonlijk heb daar totaal geen problemen mee. Hetgene dat ik in mijn post wil aankaarten, is dat jong kinderen krijgen ineens niet meer 'mag', of een 'ongelukje' zou zijn of wat dan ook. Het is niet dat je pas 22 bent dat je niet klaar kunt zijn voor kinderen.
Tja, ik heb net zo goed een beetje mijn vraagtekens bij je kinderwens uitstellen (let wel, bewust uitstellen, da's wat anders dan niet de juiste tegenkomen bijv.!) tot je richting 40 gaat, vanwege alle risico's. We zijn niet allemaal hetzelfde, maar mijn hemel, moeten we dan wel gaan doen alsof we dezelfde dingen normaal of logisch vinden?quote:Ook vindt men dat er wel kritiek geuit mag worden op jonge moeders of vrouwen die jong kinderen willen krijgen, terwijl als de rollen worden omgedraaid, het taboe is om kritiek te uiten op vrouwen die liever wachten tot na hun 35e.
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde
Onbegrip niet in de zin van "het mag niet van mij", maar wel dat ik het vanuit mijn eigen perspectief gewoon écht niet begrijp. En moet dat dan? Er zit volgens mij nog een heel groot verschil tussen respecteren en begrijpen, respect kan namelijk ook bestaan zonder dat je het snapt.quote:Op maandag 24 september 2007 13:13 schreef KD-fotografie het volgende:
innovative, dat ligt denk ik ook aan de persoon zelf.
Ieder wil zijn leven op zijn eigen manier indelen, wat voor jou ideaal is is voor een ander 3x niks en andersom net zo.
Dus waarom onbegrip? accepteer gewoon dat iedereen zijn eigen weg wil leggen in het leven.
Je hoeft je tegenover mij niet te verantwoorden, maar andersom, waarom zou ik jaloers zijn als mijn eerste ingeving is "da's vast een ongelukje" bij leeftijdsgenoten?
Over jaloezie heb ik ook nooit gesproken.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.
De een is met 20 volwassen en de ander met 35 (hiermee wil ik niet zeggen dat mensen die geen kinderen willen of later niet volwassen zijn) en de een wil vroeger kinderen met daarbij de eerder genoemde redenen en de ander wil later kinderen.
Geen een keuze is ideaal, je weet immers nooit wat de toekomst brengt, maar ik heb idd wel het idee dat ik mezelf als jonge moeder regelmatig moet verdedigen, als ik 5? jaar had gewacht was dat al anders geweest.
Terwijl dat als ik naar mijn dochtertje kijk dan weet ik dat ik het toch best goed doe, aangezien ze een leuke, spontane en netjes opgevoede meid is met af en toe haar peuterpuberstreken die bij haar ontwikkeling horen.
Maar als ze die peuterpuberstreken in de winkel uithaald en ik ga er dan op de meest pedagogisch verantwoorde manier mee om (lees negeren) dan wordt ik ook aangekeken van, 'kijk, daar heb je weer zo'n jonge moeder die haar kind niet aankan'.
Terwijl dat dus absoluut niet het geval is!!
BE, ach, jij hebt tenminste levenservaring he.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.
De een is met 20 volwassen en de ander met 35 (hiermee wil ik niet zeggen dat mensen die geen kinderen willen of later niet volwassen zijn) en de een wil vroeger kinderen met daarbij de eerder genoemde redenen en de ander wil later kinderen.
Geen een keuze is ideaal, je weet immers nooit wat de toekomst brengt, maar ik heb idd wel het idee dat ik mezelf als jonge moeder regelmatig moet verdedigen, als ik 5? jaar had gewacht was dat al anders geweest.
Terwijl dat als ik naar mijn dochtertje kijk dan weet ik dat ik het toch best goed doe, aangezien ze een leuke, spontane en netjes opgevoede meid is met af en toe haar peuterpuberstreken die bij haar ontwikkeling horen.
Maar als ze die peuterpuberstreken in de winkel uithaald en ik ga er dan op de meest pedagogisch verantwoorde manier mee om (lees negeren) dan wordt ik ook aangekeken van, 'kijk, daar heb je weer zo'n jonge moeder die haar kind niet aankan'.
Terwijl dat dus absoluut niet het geval is!!
BE, ach, jij hebt tenminste levenservaring he.
Ach welja, er zullen hele naieve onwetende jonge moeders zijn en ook vast legio saaie dertigers met een eerste kindje, maar hier op FOK! zijn we gewoon allemaal leuk!
***
Ik was (en ben nog steeds ) 19 toen ik Damian kreeg.
Mijn kraamverzorgster zei ook dat jonge moeders vaak wat natuurlijker met baby's omgaan. Maar volgens haar had dat niks te maken met ouder en wijzer zijn, maar met zelfverzekerdheid.
Mijn kraamverzorgster zei ook dat jonge moeders vaak wat natuurlijker met baby's omgaan. Maar volgens haar had dat niks te maken met ouder en wijzer zijn, maar met zelfverzekerdheid.
Dat vind ik ook heel vervelend, en helaas hoor je dat het meest.quote:Op maandag 24 september 2007 20:27 schreef KD-fotografie het volgende:
Over jaloezie heb ik ook nooit gesproken.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.
Gelukkig is het ook fijn dat het omgekeerd kan. Onverwachts aangesproken worden door onbekenden om te horen dat ze het fantastisch vinden dat je zo lief met je kind omgaat.
Jaloezie kwam uit de post waar ik direct op reageerde, en wat me stoorde. Ik begrijp het niet, maar dat hoeft toch ook niet? 't Is niet mijn leven ten slotte...quote:Op maandag 24 september 2007 20:27 schreef KD-fotografie het volgende:
Over jaloezie heb ik ook nooit gesproken.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.
Onwetendheid gebruik ik overigens niet, want daar zit 't 'm volgens mij absoluut niet in (althans, je moet allemaal in een totaal nieuwe wereld stappen en als je ouder bent, weet je niet direct beter hoe je een luier om doet, bij wijze van spreken). Wel meer levenswijsheid misschien (ja, ik ben 22 en ja, ik ben een piepkuiken...), en gewoon het feit dat ik zoiets heb van je kunt als begin-twintiger zoveel dingen doen die je niet kunt met kind en die je niet deed als puber, waarom daar dan haast achter zetten? Maar, nogmaals, dat is dus wél uit mijn eigen perspectief geredeneerd.
In de "wat wil je nooit meer horen" topics hier (onder andere) lees ik ook van "oudere moeders" dat ze regelmatig boze blikken krijgen bij een dwars kind, afkeurend gekuch etc. Is dat niet gewoon een combinatie van algemeen gedrag van "de mensheid" en jouw gevoel dat er vooroordelen heersen? Ik wil niet ontkennen dat er idd mensen zijn die heel neerbuigend zijn omdat je jonger dan gemiddeld bent, maar volgens mij lijken reacties die iedereen krijgt soms extremer als je negatieve ervaringen vanwege je leeftijd hebt gehad.quote:De een is met 20 volwassen en de ander met 35 (hiermee wil ik niet zeggen dat mensen die geen kinderen willen of later niet volwassen zijn) en de een wil vroeger kinderen met daarbij de eerder genoemde redenen en de ander wil later kinderen.
Geen een keuze is ideaal, je weet immers nooit wat de toekomst brengt, maar ik heb idd wel het idee dat ik mezelf als jonge moeder regelmatig moet verdedigen, als ik 5? jaar had gewacht was dat al anders geweest.
Terwijl dat als ik naar mijn dochtertje kijk dan weet ik dat ik het toch best goed doe, aangezien ze een leuke, spontane en netjes opgevoede meid is met af en toe haar peuterpuberstreken die bij haar ontwikkeling horen.
Maar als ze die peuterpuberstreken in de winkel uithaald en ik ga er dan op de meest pedagogisch verantwoorde manier mee om (lees negeren) dan wordt ik ook aangekeken van, 'kijk, daar heb je weer zo'n jonge moeder die haar kind niet aankan'.
Terwijl dat dus absoluut niet het geval is!!
BE, ach, jij hebt tenminste levenservaring he.
das bij mijn ouders ook.quote:Op maandag 24 september 2007 16:25 schreef Ticootje het volgende:
Bij ons het trouwens wel leuk. Voor mij is het vroeg om aan kinderen te beginnen (mening van veel), maar mijn man is 40. Hij is straks een oude papa...
Ze schelen 14 jaar en wilden dus niet dat mijn vader een echt oude vader zou worden, dus mijn moeder was bijna 21 toen mijn zus geboren werd en 23 toen ik geboren werd.
Ik denk niet per se dat je een leuker moeder ben als je jonger bent, denk dat het aan de persoon ligt. Mijn vader was ook een leuke vader terwijl hij al wat ouder was (ach ja al die jonge vrouwen houden m jong )
Wat wel weer leuk is is dat mijn moeder straks een jonge oma is (ze is nu 45 en dus ook als mijn nichtje geboren gaat worden). Voordeel daarvan is dat ze (gaan we iig van uit) nog lang leuke dingen kan doen met haar.
Bij mij zelf wordt t wel lastig rond welke leeftijd ik wil gaan proberen kinderen te krijgen. Mijn vriend heeft ooit s gezegd dat hij rond de 30 wil zijn, maar dat vind ik weer te oud. We schelen 5 maanden dus wordt nog een leuk gevecht. Eerst maar even mijn opleiding afmaken. Maar goed je weet nooit wanneer t gaat lukken
Ik ben 41, mijn man 39 en onze kids zijn 17, 15 en bijna 13. Hoewel het financieel zwaar was (Als je jong bent verdien je over het algemeen nog geen supersalaris), hebben we er zeker geen spijt van dat we vroeg begonnen zijn (Ik was 24, mijn man 22 toen de oudste geboren werd). We hebben er ook echt bewust voor gekozen.
ik zie nu weleens vrouwen die ik van vroeger ken met een wandelwagen lopen (en die zijn echt nog geen oma) of met jongen kinderen, dan ben ik echt blij dat die van ons al wat groter zijn.
Leuk voor de kids is denk ik dat wij zelf nog niet vergeten zijn hoe het was om jong te zijn. Ze geven zelf aan dat ze blij zijn dat hun ouders nog onder de 50 zijn, in tegenstelling tot de meeste klasgenoten ;-)
ik zie nu weleens vrouwen die ik van vroeger ken met een wandelwagen lopen (en die zijn echt nog geen oma) of met jongen kinderen, dan ben ik echt blij dat die van ons al wat groter zijn.
Leuk voor de kids is denk ik dat wij zelf nog niet vergeten zijn hoe het was om jong te zijn. Ze geven zelf aan dat ze blij zijn dat hun ouders nog onder de 50 zijn, in tegenstelling tot de meeste klasgenoten ;-)
Frappant om te zien dat er mensen moeite hebben met het feit dat IK voor MEZELF spreek en zeg dat IK MIJN levenservaring niet zou willen missen bij het hebben van MIJN kinderen.
Ik oordeel niet over anderen, trek mijn post dan ook niet uit z'n verband
Ik oordeel niet over anderen, trek mijn post dan ook niet uit z'n verband
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
En...voor zover ik weet (Correct me if I'm wrong) loopt bij een vrouw haar vruchtbaarheid al terug na haar 25e....
Ach...het allerbelangrijkste is dnek ik dat stellen ersamen aan toe zijn, de een is dat al jong, de ander misschien later of nooit. Een kindje moet welkom zijn, dat is toch het aller, aller belangrijkste
Ach...het allerbelangrijkste is dnek ik dat stellen ersamen aan toe zijn, de een is dat al jong, de ander misschien later of nooit. Een kindje moet welkom zijn, dat is toch het aller, aller belangrijkste
Dat kan idd ook wel zijn maar ik ben wel benieuwd of de reacties anders zullen zijn als ik hopenlijk snel van de 2de in verwachting ben.quote:Op maandag 24 september 2007 20:42 schreef innovative het volgende:
[..]
[..]
In de "wat wil je nooit meer horen" topics hier (onder andere) lees ik ook van "oudere moeders" dat ze regelmatig boze blikken krijgen bij een dwars kind, afkeurend gekuch etc. Is dat niet gewoon een combinatie van algemeen gedrag van "de mensheid" en jouw gevoel dat er vooroordelen heersen? Ik wil niet ontkennen dat er idd mensen zijn die heel neerbuigend zijn omdat je jonger dan gemiddeld bent, maar volgens mij lijken reacties die iedereen krijgt soms extremer als je negatieve ervaringen vanwege je leeftijd hebt gehad.
Als dat zo is laat ik het je wel weten.
Voor zover ik weet is dat na de 30, zo dramatisch is het dus nog niet.quote:Op maandag 24 september 2007 21:32 schreef Keukenprinsesje het volgende:
En...voor zover ik weet (Correct me if I'm wrong) loopt bij een vrouw haar vruchtbaarheid al terug na haar 25e....
Ach...het allerbelangrijkste is dnek ik dat stellen ersamen aan toe zijn, de een is dat al jong, de ander misschien later of nooit. Een kindje moet welkom zijn, dat is toch het aller, aller belangrijkste
***
Ik vraag me alleen af in hoeverre die levenswijsheid er dan voor zorgt dat je een leukere/betere/whatever moeder bent?quote:Op maandag 24 september 2007 20:42 schreef innovative het volgende:
Onwetendheid gebruik ik overigens niet, want daar zit 't 'm volgens mij absoluut niet in (althans, je moet allemaal in een totaal nieuwe wereld stappen en als je ouder bent, weet je niet direct beter hoe je een luier om doet, bij wijze van spreken). Wel meer levenswijsheid misschien (ja, ik ben 22 en ja, ik ben een piepkuiken...), en gewoon het feit dat ik zoiets heb van je kunt als begin-twintiger zoveel dingen doen die je niet kunt met kind en die je niet deed als puber, waarom daar dan haast achter zetten? Maar, nogmaals, dat is dus wél uit mijn eigen perspectief geredeneerd.
Dat van die dingen die je niet kunt met kind is iets wat ieder voor zich uit moet maken natuurlijk, en is mijn inziens weer een heel ander verhaal. En als ik 40 ben kan ik weer meer dingen doen dan andere moeders die dan nog kleine kinderen hebben natuurlijk
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ik heb er geen moeite mee hoor. Ik bedoel alleen maar dat je je eigen ervaring niet kunt vergelijken met een ervaring die je niet hebt. En dat geldt voor mijzelf uiteraard ookquote:Op maandag 24 september 2007 21:21 schreef E.T. het volgende:
Frappant om te zien dat er mensen moeite hebben met het feit dat IK voor MEZELF spreek en zeg dat IK MIJN levenservaring niet zou willen missen bij het hebben van MIJN kinderen.
Ik oordeel niet over anderen, trek mijn post dan ook niet uit z'n verband
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Volgens Freya ben je als vrouw het vruchtbaarst midden 20, en neemt het daarna af, om na je 30e sterk af te nemen. Jullie hebben dus allebei een beetje gelijk.
Geen idee of er nu meer jonge moeders zijn dan een tijdje geleden. Wel meer thuisblijvende moeders, schijnt.
Ik was zelf 23 bij de eerste en 26 bij de 2e. Mijn ouders moeten nog 50 worden, dus 't zit in de familie. Maar ik mis mijn gebrek aan levenservaring wel vreselijk.
Geen idee of er nu meer jonge moeders zijn dan een tijdje geleden. Wel meer thuisblijvende moeders, schijnt.
Ik was zelf 23 bij de eerste en 26 bij de 2e. Mijn ouders moeten nog 50 worden, dus 't zit in de familie. Maar ik mis mijn gebrek aan levenservaring wel vreselijk.
Tja, nogmaals, dat ligt geheel aan de ouders. Ik ken ouders van rond de 50 die op een flat gaan zitten omdat ze "binnenkort" misschien wel slecht ter been worden en die wijken met kinderen toch ook maar niks zijn als je zelf geen kleintjes hebt, en ik ken mensen van rond de 50 die mee gaan naar Robbie Williams met hun kids en zelf nog meer uit hun plaat gaan.quote:Op maandag 24 september 2007 21:18 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Leuk voor de kids is denk ik dat wij zelf nog niet vergeten zijn hoe het was om jong te zijn. Ze geven zelf aan dat ze blij zijn dat hun ouders nog onder de 50 zijn, in tegenstelling tot de meeste klasgenoten ;-)
Lijkt me heel persoonlijk, maar voor mezelf sprekend lijkt het me niet handig als ik nu een kind krijg. Ik ben van mezelf heel drammerig en heb een nogal duidelijke mening. Een kind wat daarvan afwijkt, zou nu een paar preken kunnen verwachten. Ik merk echter wel dat ik makkelijker word naarmate ik volwassener word. Daarnaast kan ik nu gaan stressen van kleine dingen, terwijl dat compleet zinloos is. Een kind is één grote verrassing en dat zou nu nog weleens voor racend adrenaline kunnen zorgen. Maar ook dat gestress neemt af, en ik heb goede hoop dat ik zo tegen mijn dertigste eens een kléín beetje stabieler ben. Gewoon, omdat ik dan geleerd heb dat die stress niet nodig is etc. doordat ik uiteindelijk altijd weer op mijn pootjes terecht ben gekomen.quote:Op maandag 24 september 2007 22:07 schreef texelonia het volgende:
Ik vraag me alleen af in hoeverre die levenswijsheid er dan voor zorgt dat je een leukere/betere/whatever moeder bent?
Dat van die dingen die je niet kunt met kind is iets wat ieder voor zich uit moet maken natuurlijk, en is mijn inziens weer een heel ander verhaal. En als ik 40 ben kan ik weer meer dingen doen dan andere moeders die dan nog kleine kinderen hebben natuurlijk
En natuurlijk kun je op je 40e andere dingen doen dan wanneer je dan jonge kinderen hebt. De tijd van "jong en onbezonnen" komt echter nooit terug, terwijl het per saldo niet heel veel uitmaakt of je 40 of 45 bent eer je je vrijheid terug krijgt, de dingen die je dan doet/kunt doen, zijn hetzelfde. Tenzij je natuurlijk van plan was tegen je 50e bejaard te worden
Tja, als ik naar mezelf kijk, kan ik alleen maar zeggen dat je je als ouder ook aanpast aan je kind. Een kind krijgen verandert je. Je geeft je kind "gewoon" wat het nodig heeft, en dat gaat eigenlijk vrij natuurlijk. Je vindt ook ineens hele andere dingen belangrijk.quote:Op dinsdag 25 september 2007 08:29 schreef innovative het volgende:
[..]
Tja, nogmaals, dat ligt geheel aan de ouders. Ik ken ouders van rond de 50 die op een flat gaan zitten omdat ze "binnenkort" misschien wel slecht ter been worden en die wijken met kinderen toch ook maar niks zijn als je zelf geen kleintjes hebt, en ik ken mensen van rond de 50 die mee gaan naar Robbie Williams met hun kids en zelf nog meer uit hun plaat gaan.
[..]
Lijkt me heel persoonlijk, maar voor mezelf sprekend lijkt het me niet handig als ik nu een kind krijg. Ik ben van mezelf heel drammerig en heb een nogal duidelijke mening. Een kind wat daarvan afwijkt, zou nu een paar preken kunnen verwachten. Ik merk echter wel dat ik makkelijker word naarmate ik volwassener word. Daarnaast kan ik nu gaan stressen van kleine dingen, terwijl dat compleet zinloos is. Een kind is één grote verrassing en dat zou nu nog weleens voor racend adrenaline kunnen zorgen. Maar ook dat gestress neemt af, en ik heb goede hoop dat ik zo tegen mijn dertigste eens een kléín beetje stabieler ben. Gewoon, omdat ik dan geleerd heb dat die stress niet nodig is etc. doordat ik uiteindelijk altijd weer op mijn pootjes terecht ben gekomen.
En natuurlijk kun je op je 40e andere dingen doen dan wanneer je dan jonge kinderen hebt. De tijd van "jong en onbezonnen" komt echter nooit terug, terwijl het per saldo niet heel veel uitmaakt of je 40 of 45 bent eer je je vrijheid terug krijgt, de dingen die je dan doet/kunt doen, zijn hetzelfde. Tenzij je natuurlijk van plan was tegen je 50e bejaard te worden
De vraag blijft natuurlijk of je dat wílt, maar mijn inziens heb je het dus niet nódig. Net als met dat jong en onbezonnen zijn. Ik mis dat echt niet eigenlijk. Maar dat is voor iedereen anders natuurlijk.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
quote:Op maandag 24 september 2007 22:10 schreef texelonia het volgende:
[..]
Ik heb er geen moeite mee hoor. Ik bedoel alleen maar dat je je eigen ervaring niet kunt vergelijken met een ervaring die je niet hebt. En dat geldt voor mijzelf uiteraard ook
Misschien moet je mijn post nog maar een keer lezen..
Dan zie je namelijk dat ook dit, in bijna exact dezelfde bewoording, door mij genoemd wordt
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Bedoel je dit stukje?quote:Op dinsdag 25 september 2007 09:02 schreef E.T. het volgende:
Misschien moet je mijn post nog maar een keer lezen..
Dan zie je namelijk dat ook dit, in bijna exact dezelfde bewoording, door mij genoemd wordt
Dat had ik blijkbaar verkeerd begrepen. Ik dacht dat je bedoelde dat je dan het verschil tussen jong en ouder zijn nooit had geweten, en je daardoor het ouderschap nooit op deze manier had ervaardquote:Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Voor mezelf (mbt het vaderschap) had het niet uitgemaakt of ik op mijn 25ste of 34ste voor het eerst vader geworden zou zijn. Waarschijnlijk zou ik dingen anders gedaan hebben, maar mijn ideeen zijn niet radicaal gewijzigd in de afgelopen 10 jaar.
Alle mensen zijn anders, ook vrouwen
Voor de een is het perfect om heel vroeg kinderen te willen en een ander is er pas veel later klaar voor.
Who cares?!
Voor de een is het perfect om heel vroeg kinderen te willen en een ander is er pas veel later klaar voor.
Who cares?!
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Rouvoet.quote:
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
*mompelt iets over gasfles en harrie*quote:
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
And on that note: Dit topic kan dicht.quote:Op dinsdag 25 september 2007 09:14 schreef yvonne het volgende:
Alle mensen zijn anders, ook vrouwen
Voor de een is het perfect om heel vroeg kinderen te willen en een ander is er pas veel later klaar voor.
Who cares?!
Als je niet lacht, ben je dood.
Maar wat wil Rouvoet nu weer?
Dat alle vrouwen weer vanaf een jaar of 18 hordes kinderen gaan produceren?
Dat alle vrouwen weer vanaf een jaar of 18 hordes kinderen gaan produceren?
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Hé, is het al tijd voor feestdagenforum?!quote:Op dinsdag 25 september 2007 09:18 schreef dutchie het volgende:
[..]
And on that note: Dit topic kan dicht.
En, kom je modden?!
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Oh, oudere ouders zijn accuut dement en hebben uiteraard geen notie meer hoe het was om jong te zijn.quote:Op maandag 24 september 2007 21:18 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Leuk voor de kids is denk ik dat wij zelf nog niet vergeten zijn hoe het was om jong te zijn. Ze geven zelf aan dat ze blij zijn dat hun ouders nog onder de 50 zijn, in tegenstelling tot de meeste klasgenoten ;-)
Jij bent 41, dus over 9 jaar, ben je 50, ben je dat allemaal opeens vergeten
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
OUD kwartet?
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Jah dat zijn meestal mensen die niets mee gemaakt hebben in hun leven en altijd wat te klagen hebben.quote:Op maandag 24 september 2007 10:56 schreef KD-fotografie het volgende:
Ik snap eigenlijk totaal niet waarom mensen de behoefte hebben om als je jong zwanger bent te vermelden dat het minstens een hel wordt.
Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.
Maar ja, ik wacht nog steeds......
Alle dingen zijn uitingen van onze gedachten. Als je gedachten verward zijn, raak je jezelf kwijt.
quote:Op dinsdag 25 september 2007 09:18 schreef yvonne het volgende:
Maar wat wil Rouvoet nu weer?
Dat alle vrouwen weer vanaf een jaar of 18 hordes kinderen gaan produceren?
brood en spelen...
Ben het daar - vanuit eigen perspectieven - niet mee eens. Heb in mijn vroege leven heel wat 'meegemaakt' wat toch wel tot de categorie traumatisch behoort, maar heb daar nooit over geklaagd.quote:Op dinsdag 25 september 2007 09:26 schreef DarkManta het volgende:
[..]
Jah dat zijn meestal mensen die niets mee gemaakt hebben in hun leven en altijd wat te klagen hebben.
Én ik ben jong moeder geworden. Raakte op mijn negentiende zwanger, beviel op mijn twintigste. Een jaar later kreeg ik de tweede. Het was zwaar, loeizwaar.
Ik kon het dikwijls niet aan, zat huilend met mijn kinderen in mijn armen, mezelf afvragend waar ik ooit aan begonnen was (wat meespeelde was dat ik inmiddels gescheiden was en er dus alleen voor stond))
Op mijn 25e kwam de derde, op mijn 27e de vierde. Die twee zwangerschappen waren lichamelijk misschien zwaarder, maar de opvoeding gaat me nu heel wat beter af. Niet alléén door de ervaring die ik bij de eerste twee had opgedaan. Natuurlijk speelde dat mee, maar ik had en heb veel meer 'innerlijke'rust.
Tussen mijn 23e en 25e heb ik ingehaald wat anderen tussen hun 19e en 25e doen. Feesten, uitgaan, meerdere relaties, wilde zelfs weer gaan studeren.
Ik merkte dat ik een stuk had overgeslagen. Inmiddels ben ik nu 'oud' genoeg om dat gevoel kwijt te zijn. Sinds de komst van de derde voel ik me veel meer moeder.
Daarmee wil ik niet zeggen dat dit voor iedereen zo is, maar voor mij geldt in ieder geval wel dat iets ouder moeder worden veel fijner is.
Denk ook dat het per persoon verschillend is.
Ook ik heb traumatische dingen meegemaakt en o.a. daardoor geen rust in mijn zitvlak.
Nu heeft niet alleen Demi regelmaat maar ook ikzelf en dat vind ik een heel groot voordeel.
Maar moet ook zeggen, op mijn 23ste met 2 of 3 kinderen had ik toen misschien ook niet zo makkelijk aangekund.
Ook ik heb traumatische dingen meegemaakt en o.a. daardoor geen rust in mijn zitvlak.
Nu heeft niet alleen Demi regelmaat maar ook ikzelf en dat vind ik een heel groot voordeel.
Maar moet ook zeggen, op mijn 23ste met 2 of 3 kinderen had ik toen misschien ook niet zo makkelijk aangekund.
Door een paar keer met iets vreselijks te worden geconfronteerd maakt je wel snel volwassen denk ik.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
